Ieder weldenkend mens weet dat dit een doodlopende weg is

13e jaargang 23 januari 2008 redactioneel onafhankelijk magazine van de Hanzehogeschool Groningen | e-mail: [email protected] | www.hanze.nl/nieuws | foto: Pepijn van den Broeke

9

Zijn HG studenten wel fatsoenlijk? * Pijlman versus Wilders * Zonnetoren op Zernike * Hoe ontstaat een eetstoornis? * Goede voornemens voor 2008 * Vrijwilliger van het Jaar * Internationale studenten ervaren Eurosonic en Noorderslag

HG-voorzitter Pijlman steunt anti-Wildersbeweging

‘Ieder weldenkend mens weet dat dit een doodlopende weg is’ Begin januari tekenden achtenvijftig prominente Nederlanders het Manifest Benoemen en Bouwen. Het initiatief van Doekle Terpstra, voorzitter van de HBO-raad, moet de polarisatie in Nederland tegengaan en richt zich indirect tegen Geert Wilders. Ook HG-voorzitter Henk Pijlman ondertekende het manifest. munitie geeft. Je moet laten zien dat het anders kan. Niet meegaan in zijn manier van discussiëren. Ieder weldenkend mens weet dat dat een doodlopende weg is.’

Foto: Luuk Steemers

Misschien moet je hem daarom ook niet al te serieus nemen? ‘Je moet mensen er voortdurend op blijven wijzen, want velen stinken er toch in. We moeten mensen aan het denken zetten. Wilders heeft geen partij, dat durft hij niet. Hij kent de voorbeelden, weet dat een echte partij ten onder zal gaan aan ellende en gescheld.’

Hoe kwam u erbij het manifest te tekenen? ‘Omdat ik in het dagelijks bestuur van de HBO-raad zit, heb ik veel contact met Doekle Terpstra. Hij maakt zich al langer druk over de vergroving van het debat. Maar als je je daar mee bemoeit, word je al snel in de hoek gezet als softie of aanhanger van de linkse kerk. Terpstra heeft hierover met veel mensen gesproken, waaronder met mij.’ Als CvB-voorzitter tekent u wel namens de gehele Hanzehogeschool. ‘Een van de waarden die we in ons strategieplan FOCUS 2010 hebben vastgelegd, is actieve tolerantie. In Nederland betekent tolerantie te vaak ‘jij bezorgt mij geen last, dan bezorg ik jou ook geen last’. Maar het gaat om veel meer dan dat al-

leen. Daarom heb ik de term actieve tolerantie voorgesteld. We vormen samen een gemeenschap hier op school. Er moet debat gevoerd kunnen worden, maar er wordt niemand een mening opgelegd.’ Noemt u eens een voorbeeld van die actieve tolerantie? ‘Anderhalf jaar geleden vroeg een groep moslims om een gebedsruimte op de HG. Prima, zeiden wij, maar dan niet exclusief voor moslims. Zoek studenten met andere geloofsovertuigingen die ook behoefte hebben aan zo’n ruimte en formuleer samen een plan. Maak er een stilteruimte van. Zo moet het werken. De kracht moet zijn dat je uit alle verschillen één gemeenschap weet op te bouwen.’

2 HANZEMAG WOENSDAG 23 JANUARI 2008 [9]

Er zullen toch best wat Wilders-aanhangers niet blij zijn met uw ondertekening. ‘Vast wel, maar dat vind ik niet interessant. Wij hebben die actieve tolerantie vastgelegd, zwart-op-wit. Als je als individu zegt “daar ben ik het niet mee eens”, dan is dat je goed recht, maar dan zul je moeten afwegen hoe belangrijk dat punt voor je is. Als je dat niet accepteert, dan moet je ergens anders heen gaan.’ Geef je Wilders en zijn aanhang juist niet munitie door zo’n manifest? Zo krijgt hij toch weer de gelegenheid zich als gedemoniseerde politicus te profileren. ‘Dat is en blijft zijn stijl. Schelden, mensen als idioten bestempelen. Maar dat betekent niet dat je maar lijdzaam toe moet kijken, alleen omdat je hem anders

Jullie schelden niet, maar ook in het manifest ontbreken echte oplossingen. ‘Er zijn heel veel problemen waar geen panklare oplossing voor is. Integratie is er één van, maar dat geldt ook voor het milieu en armoede. Dat is nu juist het probleem met extremisten. Ze simplificeren, doen net alsof ze alles met stoerheid en harde maatregelen kunnen oplossen. Extreem rechts stelt Nederland vaak voor als een eiland, maar dat zijn we natuurlijk niet.’ Juist dat lijkt mensen bang te maken en is een oorzaak voor Wilders’ succes. ‘Er is angst en onvrede op vele terreinen in de samenleving. Ik verbaas me daar ook over. Waarom zijn mensen zo ontevreden? En waar zijn ze zo bang voor? Deels heeft dat te maken met sociale tegenstellingen. Er zijn groepen in de samenleving die zich buitengesloten voelen. Juist die groepen worden direct geconfronteerd met integratieproblemen in hun wijk. Ik ben er ook niet tegen dat Wilders probeert deze mensen een stem te geven, dat is prima. Het gaat mij om de manier waaróp, die deugt niet.’ Chris Wind

Colofon

INHOUD

HanzeMag is het redactioneel onafhankelijke magazine van de Hanzehogeschool Groningen. Het blad verschijnt tweewekelijks. Redactie-adres Zernikeplein 7, A0.04 en A0.05, Groningen Postadres Postbus 30030 9700 RM Groningen telefoon: 050 5955588 fax: 050 5955590 e-mail: [email protected] Internet: via www.hanze.nl.nieuws Redactie Chris Wind - hoofdredacteur 050 5955585 [email protected] Boudewijn Otten - (eind)redacteur 050 5955582 [email protected] Luuk Steemers - redacteur 050 5955581 [email protected] Rina Tienstra - redacteur 050 5955581 [email protected] Loes Vader - redacteur 050 5955588 [email protected]

5

6

Fotografie Pepijn van den Broeke - www.pepijnfoto.nl Robert van der Molen loeXproduXies Illustraties Xiao Feng Chiu & Mathieu van der Bij Sam Peeters Leo van der Reest Barbara Stok Basis lay-out Art Studio - Groningen Productie Redactie HanzeMag & Grafische Industrie De Marne B.V. Oplage: 6.000 Advertenties Bureau Nassau 020 6230905, [email protected] Abonnementen 60 euro per jaar 050 5955588, [email protected]

7 12 Pagina 4 Rondvraag: heeft de student fatsoen hoog in het vaandel? ‘Het is toch gênant? Conciërges staan hier iedere dag een kwartier te vegen omdat studenten het verdommen om hun peuken in de peukenbak te gooien.’ Pagina 5 FM-studenten helpen Groningen aan het wereldrecord massaal volksliedzingen. Pagina 6 Frick durft wel: ‘Het is volstrekt onduidelijk waarom HG’ers hun durfmomenten moeten etaleren. Pronken met durf is branie…’ Pagina 8 Twee MBRT-studenten nemen de knikkende knie van Loes Vader onder de loep: ‘Van binnen zit hier iets niet goed… een scheurtje?’ Pagina 9 Chemisch technoloog Hans Banning wil het Zernikepark desnoods ontsieren met een zonnepijp en –broeikas. ‘Iedere aandacht voor duurzame energie is positief.’ Pagina 10 Hanzelezing over eetstoornissen: zijn psychische problemen de oorzaak van anorexia of veroor-

zaakt anorexia psychische problemen? Het laatste lijkt waar, maar de psychotherapeut handelt er niet naar. Pagina 11 Jan Willem Dijk verhuist naar Amsterdam. ‘Als ik vijf minuten lig, dreunen de moskeegeluiden in mijn kop.’ Laura Hage probeert zich aan te passen aan Botswaanse gewoonten, maar een maaltje Phanerups is iets te veel van het goede. Pagina 12 & 13 Vijf studenten over de uiterste houdbaarheidsdatum van hun goede voornemens. ‘Ik ga goed Nederlands leren om meisjes te leren kennen.’ Pagina 14 Ex-student Jeroen Berkenbosch is een boeskoolkop, hij weet van wanten en hij is Neerlands Vrijwilliger van het Jaar. ‘Leens is nooit ver weg als je een laptop bij de hand hebt.’ Pagina 17 Villa Kakelbont aan het Zuiderpark nummer 18 is de woon- én oefenruimte van zes drumstudenten van het Conservatorium. ‘Onze irritatiegraad voor geluidsoverlast is hoog’, verklaart Andreas.

[9] 2008 23 JANUARI WOENSDAG HANZEMAG

3

RONDVRAAG

Fatsoen? Nederlanders wordt steeds asocialer, als je de media moet geloven. Vloeken, roken waar het niet mag, te hard praten in een restaurant, voordringen bij de kassa, niet opstaan voor oudjes in de bus, overal luide telefoongesprekken voeren… Had iedereen vorig jaar zijn mond vol over respect, nu is fatsoen het toverwoord. Ben jij het daar mee eens? Waar erger jij je aan?

‘Ik erger me niet gauw, maar ik word wel graag serieus genomen’

Marjan Halbersma (23), derdejaars Logopedie

‘Als ik in de kantine iets eet, ruim ik altijd op. Daarom erger ik me eraan dat mensen van alles laten liggen: bekers, papier, schillen. Ik denk inderdaad dat het fatsoen in Nederland ieder jaar minder wordt. Ik verdien af en toe wat bij als kinderoppas. Wat die kids af en toe tegen me durven zeggen! Maar ook ouderen dringen in de winkel gewoon voor. Een paar jaar geleden zat ik in Praag in de metro. Het viel me op dat mensen ogenblikkelijk opstonden als er een bejaarde binnenkwam. Dat zie je hier bijna niet meer.’

Jurrien de Jager (19) , tweedejaars Maatschappelijk Werk & Dienstverlening

‘Echt waar, er is een vrouw die het bosje naast de kamer van m’n vriend als toilet gebruikt. Een wildpoepster. Maar ik erger me ook aan jongeren die in de trein niet opstaan voor ouderen, fietsen omgooien en ze niet oprapen, troep laten liggen in de kantine. Het is toch gênant? Conciërges staan hier een kwartier te vegen omdat studenten het verdommen om hun peuk in de peukenbak te gooien. Het is kuddegedrag, als de één zich onfatsoenlijk gedraagt, doet de ander het ook. Ik niet: andermans vuil is niet mijn zeep.’

Paulien Vinke (21), tweedejaars Voeding & Diëtetiek

‘Ik sport veel in de natuur en ben een paar jaar akela geweest bij Scouting Emmen. Zodoende valt me op hoe veel rotzooi mensen achterlaten in de bossen en op straat. In een dichtbevolkt land als Nederland is dat natuurlijk een groter probleem dan in Duitsland of Frankrijk. Mensen denken vaak: anderen doen het, dus waarom zou ik het niet doen? Maar ik geloof niet dat probleemgedrag toeneemt. Ik erger me bijvoorbeeld zeer aan mensen die vloeken, maar meestal zijn dat kinderen en pubers. Als ze ouder worden, houdt het meestal wel op.’

‘Kuddegedrag! Als de één zich onfatsoenlijk gedraagt, doet de ander het ook.’

Niek Hummel (21), derdejaars IDM, Jan Willem Sleeking (26) en Mark Goeree (23), derdeen vierdejaars Communicatie

Mark: ‘Nederland wordt steeds betuttelender. Ik erger me aan verboden-te-rokenborden en aan politieke bemoeienis.’ Niek: ‘Precies. Het wordt een beetje een zeikschool zo. Als het plaatje er maar mooi uit ziet. Ze willen toch een omgeving creëren waarin studenten zich thuis voelen? We staan toch buiten? Mensen ergeren zich misschien aan de rooklucht voor de deur maar de frituurlucht in de kantine stoort me meer.’ Jan Willem: ‘Ik heb een bloedhekel aan collectief individualisme. Oftewel aan hokjesgeest. Iedereen verschuilt zich in zijn eigen hokje en is bang voor andere hokjes.’ Inge Huizenga (47), servicepuntmedewerker

‘Ik erger me niet zo gauw, maar ik wil wel graag serieus genomen worden. Als een student bij mij aan de balie staat te bellen en dan mij zegt: “Wacht even”, ben ik met stomheid geslagen. Sommige docenten vind ik ook echt brutaal en drammerig. Iedereen wil snel-snel-snel worden geholpen. Ze lopen zelfs gewoon ons kantoor in als ik aan de telefoon zit en duidelijk aangeef dat ze even geduld moeten hebben. Dat is toch niet te geloven? Zo onbeschoft.’

Niels Grozema (23), tweedejaars International Business School

‘Ik denk dat onze cultuur aan het veranderen is. Nederlanders worden steeds directer. Dan lijkt het voor buitenlanders al snel dat we onbeschoft zijn. Ik geloof niet dat Nederlanders steeds onbeschofter worden. Eén van de weinige dingen waaraan ik me erger is al die troep hier in de kantine, en aan mensen die generaliseren. Ik erger me af en toe in het verkeer, bijvoorbeeld aan oude mensen die te langzaam rijden, maar dan bedenk ik meteen dat ik zelf ook ooit oud word.’


FM-studenten helpen Groningen aan wereldrecord Op 14 januari zongen 2819 mensen het Gronings Volkslied op de Grote Markt. Meer dan genoeg deelnemers voor een vermelding in het Guinness World Records Book. Het oude record stond op naam van de Drenten, die vorig jaar met 1013 mensen een poging waagden. Negen studenten Facility Management Foto: Robert van der Molen

van de Hanzehogeschool organiseerden het zangfestijn. Fotografen schoten plaatjes en telden de zangers met behulp van een computerprogramma.

Grondwet in trappenhuis Rechtenstudies

In het trappenhuis van de Instituut voor Rechtenstudies hangt sinds kort een opvallend kunstwerk. Wie op enige afstand staat, ziet in grote letters de tekst Grondwet staan. Kom je dichterbij, dan ontdek je dat de hele tekst van de grondwet staat afgedrukt. Alle hoofdstukken hebben een andere kleur. Tweedejaars Multimedia & Vormgeving Ellen Kadijk (23) heeft het doek ontworpen. ‘Docent Willem Hiemstra van Rechtenstudies kwam op het idee een kunstwerk te maken van de negenduizend woorden van de Nederlandse grondwet’, legt Ellen uit. ‘Hij zette een advertentie op Blackboard. Toen ben ik met Illustrator aan de slag gegaan.’

demy geeft het personeel een beeld van het scholingsaanbod. Wij kunnen via de site zien aan welke scholing ons personeel deelneemt. Dat is niet alleen nuttig, maar ook een verplichting die accreditatiecommissies stellen.’ Leraar zoekt vaker ander werk

Steeds meer startende leraren houden er binnen een jaar mee op. Dat meldt het Centraal Bureau voor Statistiek. Het CBS baseert dit op cijfers uit 2003-2004, toen acht procent van de starters het binnen een jaar voor gezien hield. Drie jaar eerder was dat nog maar vier procent. Ook kiezen steeds minder afgestudeerden van hbo-lerarenopleidingen voor een carrière in het onderwijs. In 2004-2005 ging 72 procent voor de klas staan, drie jaar eerder was dat nog 82 procent. Wel kiezen afgestudeerden van andere opleidingen iets vaker voor het onderwijs. Binnen enkele jaren wordt een groot lerarentekort verwacht omdat de komende jaren veel oudere docenten met pensioen gaan.

HG-studente wint ontwerpwedstrijd

Anniek Olsder, vierdejaars Communicatiesystemen, Multimedia & Vormgeving aan de Hanzehogeschool, heeft de ontwerpwedstrijd van de Stichting Mobiliteitsfonds hbo gewonnen. Ze ontwierp voor Zestor, de nieuwe naam van het hbo-mobiliteitsfonds, een complete huisstijl. Op 13 december, de Dag van

het Kennisnetwerk, stelde de jury vast dat haar ontwerp ‘de grootste communicatiewaarde’ had. Ze versloeg de andere genomineerden, Kunst & Techniekstudenten Paul Olsman en Heidi Ulrich van Saxion Hogeschool Enschede. Anniek won één jaar collegegeld van Zestor. www.zestor.nl.

Meer Nederlanders studeren in buitenland

HG timmert aan Corporate Academy

De Hanzehogeschool zet het scholingsaanbod voor personeel op de website van de Hanzehogeschool, www.hanze.nl. Projectleider Corporate Academy Dorien Bakkes, van de stafdienst Personeel & Organisatie, rangschikt het scholingsaanbod op inhoud. Vanaf 1 april kan de bezoeker ook op trefwoord zoeken naar geschikte cursussen. ‘De Corporate Aca-

In 2007 gingen 4800 Nederlandse studenten naar het buitenland voor hun opleiding, achthonderd meer dan het jaar ervoor. De stijging is een gevolg van de invoering van de meeneembare studiefinanciering. Toch had stufi-verstrekker de Informatie Beheergroep een grotere stijging verwacht. De nieuwe regeling werd echter pas in het voorjaar bekend, toen hadden veel studenten al voor een studie in Nederland gekozen. De IBG verwacht dat het aantal in het buitenland studerende Nederlanders oploopt tot tienduizend.


5

In In-postkantoor wonen studenten in het neusje van de zalm

Foto: Pepijn van den Broeke

Studenten gaan op chique

De tijd dat studenten genoegen namen met een kamer van tien vierkante meter in Lewenborg lijkt voorbij. De 62 appartementen boven het postkantoor aan Munnekeholm zijn van alle gemakken voorzien. Wooncorporatie In verzorgde een rondleiding. ‘Gefeliciteerd, je bent één van de gelukkigen!’ roept architect Francine Oving sarcastisch tegen eerstejaars Vastgoed & Makelaardij Rick Nibbering. Rick plaatste even daarvoor wat kritische kanttekeningen bij de grootte van het appartement dat hij op 1 februari betrekt. Oving heeft een punt, want volgens Eddy Elsinga van wooncorporatie In zijn de appartementen het neusje van de zalm. Op ieder appartement is gemiddeld 350 keer gereageerd. Maar och, je kunt gemiezemuis verwachten als je de toekomstige bewoners geen keuze laat en ze hun onderkomens toewijst. Echt ongelukkig is Rick natuurlijk ook weer niet, integendeel. ‘Ik heb me al vroeg ingeschreven’, legt hij uit. ‘Eigenlijk meteen toen ik wist wat en waar ik ging studeren.’ Met vijftien andere belangstellenden loopt hij mee in de rondleiding van de wooncorporatie. Samen met de architect mag de groep alvast een kijkje

nemen in het volledig verbouwde pand boven het postkantoor aan de Munnekeholm in Groningen. Niet echt gebruikelijk, een rondleiding langs nieuwe studentenappartementen, maar het gaat hier dan ook niet om een alledaagse locatie. Het gebouw, in 1907 gebouwd voor de posterijen en later in gebruik genomen door KPN, is een monumentaal pand ontworpen door Cornelis Peters, zo vertelt Oving. ‘Dat was toch een echte postkantorenman?’, vraagt iemand. ‘Ja, dat klopt’, beaamt Oving, ‘hij heeft wel meer postkantoren ontworpen, waaronder het hoofdpostkantoor in Amsterdam. Zijn leermeester was Pierre Cuypers, de ontwerper van het Amsterdamse Centraal Station.’ Van de neogotische stijl van Peters is nog maar weinig te zien. De appartementen zijn luxe en ruim, maar ook erg wit en steriel. Alleen in de appartementen op de bovenste verdieping is nog iets te merken van de pracht van het gebouw, doordat de oude steunbalken zichtbaar zijn gebleven. Vanuit de oude directeurskamer, nu omgebouwd tot het allermooiste appartement, kijk je uit op de Der A-kerk. Daar moet dan ook wel voor betaald worden. De directeurskamer kost 480 euro exclusief, niet misselijk voor een student. Voor de meeste appartementen moeten de bewoners rond de 350 euro exclusief neertellen. Een extra bijbaantje of gulle ouders zijn dus wel nodig. Maar daarvoor krijg je dan ook een appartement in hartje centrum, met eigen badkamer en keuken. Wie nog belangstelling heeft, heeft pech. De appartementen zijn allemaal vergeven. Chris Wind

FRICK Durfinflatie Bokitoproof was het woord van 2007. Jammer, als Bokito dit jaar rustig in zijn apenkooi blijft zitten, ligt Bokitoproof als de wiedeweerga op het kerkhof. Durfmoment zal dat lot niet snel treffen. Ik durf zelfs te zeggen: durfmoment wordt het woord van 2008. Zeker als het aan de hoge heren van de Hanzehogeschool ligt. HG-zilverrug Henk Pijlman schijnt 1 september te hebben uitgeroepen tot hét durfmoment van 2008. Op die dag, schrijf het in uw succesagenda, opent het Hanze Institute for Sensortechnology zijn deuren. In Assen! Goeiedag, wat een lef! Oké, Pijlman zelf is geen bangebroek. Hij stuurde het personeel een kerstpakket met de manhaftige boodschap dat de HG een kennisinstituut ís. En dat na maanden waarin iedereen rondtoeterde dat de HG dat nog moest worden. Vermetel! En wat dachten we van Pijlmans onverschrokken bewering dat de HG al veertien keer zolang bestaat als dat we bestaan? Je reinste kloekmoedigheid. Klap op de vuurpijl is Pijlmans handtekening onder Benoemen & Bouwen, de verdraagzaamheidsoproep van Doekle Terpstra. Mij best dat hij wil figureren op de lijst van innigst gehate Nederlanders, maar de Geert Wilders-aanhang op de HG denkt daar vast anders over. Pijlman zette z’n poot namelijk ook namens hen. Maar kranig was het wel. Van oma Frick erfde ik het boek Dineke Durfal van Johanna Brinkgreve (ook bekend van Dolly Durft Wel). Ik las het niet. De ware held zegt niet dat hij moedig is. Die steekt zijn handen uit de mouwen in Darfur, bijvoorbeeld. Durf, je kunt er maar beter over zwijgen. Toch is dat precies wat de HG-top niet wil. Waarom is volstrekt onduidelijk, maar iedere HG’er moet dit jaar zijn durf etaleren. Pronken met durf is branie, maar de HG heeft er een website voor geopend. Op www.210jaardurf.nl kan de HG’er zijn eigenste waagstuk invullen. Niemand heeft de moed nog gehad. Maar dat kan veranderen, want 2008 wordt ook het jaar van de durfinflatie. Op het toilet staat mijn onversaagde collega K. Hij steekt zijn beschuimde zeephanden onvervaard onder de ferme waterstraal die in de wasbak spat. ‘Hé, Frickie’, zegt hij, terwijl hij naar de plee knikt waar hij fier heeft zitten bouten. ‘Daar zou ik de eerste tien minuten maar even niet naar binnen gaan… tenzij je dringend toe bent aan een durfmoment, natuurlijk.’ Hajo Frick

6 HANZEMAG WOENSDAG 23 JANUARI 2008 [9] Reageren? Wie durft? [email protected]

BIJ DE LES

Minerva, mentorles eerstejaars

Foto: Pepijn van den Broeke

In de rubriek Bij de Les kijkt Rina Tienstra op Academie Minerva naar kunst in een kast en ontdekt dat de oude Grieken er gekleurd opstonden. ‘Een RTL-4 decor is er niets bij.’

Woensdagmorgen 10 januari, half tien. Eén voor één druppelen ze binnen voor hun wekelijkse mentorles, zestien eerstejaars Minerva. In een hoek van A1, hun eigen lokaal, staat ‘de kast’, een mini-expositieruimte die iedere week wordt gevuld door een andere kunstenaar. Deze week is dat Lisa. Ze doet geheimzinnige dingen in de donkere roodbetegelde ruimte. ‘Is de kast al klaar?’, komt docent Frank Lisser binnen. De Nijmeegse kunstschilder zat om zes uur al in de trein van Amsterdam naar Groningen. Hij begint met de ophanden zijnde werkbespreking. ‘Bezuinig níet in het meenemen van werk. Laat je werkproces zien. Was iets technisch toch moeilijker dan je had verwacht… laat je plan én het mislukte eindresultaat zien. We kijken nog met de eerstejaarsbril. Jullie moeten elkaar ook goed becommentariëren’, maant hij. ‘Nu kun je de blinde vlekken van de anderen nog wegpoetsen.’ ‘Wat moeten we beslist gaan zien de komende weken?’, vraagt Lisser. Hieke somt haar tentoonstellingstips op. ‘Bloody Art in de Kantine in Amsterdam lijkt me heel bizar, gruwelijk en psycho-

tisch’, raadt ze haar klasgenoten aan. ‘Heeft iemand de Russische sprookjes in het Groninger museum al gezien?’, informeert Lisser. ‘Russische kunst maakt een enorme inhaalslag’, voorspelt hij. ‘Gelukkig hebben de communisten niet alles vernietigd. Ze wilden laten zien waar die rijke tsaren hun geld aan uitgaven.’ Alleen al de Hermitage is zestig keer zo groot als het Rijksmuseum. Tien kilometer gangen.’ Lisser bladert door het boek Kleur bij de Grieken en de Etrusken. ‘Kijk. Dat maagdelijke marmer uit de zee, dat was helemaal niet wit. En die beelden waren helemáál niet naakt. Ze hebben de resten van verfstoffen gevonden. Alles was totaal opgepimpt met kinky kleuren. Die tempels zagen eruit als underground disco’s. Een RTL-4 decor is er niets bij. Renaissancekunstenaars baseerden zich dus op een volstrekt verkeerd beeld. Wisten jullie dat?’ De klas duikt in de kast met Lisa’s werk. Aan de muur hangen vier witte velletjes met Zweedse teksten, op de grond schitteren evenveel winterfoto’s achter glas. Lisa schoot ze op 22 december, geïnspi-

reerd door muziek van een Zweedse zangeres. ‘Ik houd niet van zomer’, verklaart ze. ‘Ja, die stille wonderlijke wereld heeft mij ook als één van de weinige keren vorige maand uit mijn atelier getrokken. Mooi dat je de teksten als blikvanger gebruikt, de volgorde is goed’, prijst Lisser. ‘Maar je foto’s liggen precies in de slagschaduw van de kijker. En je moet iets doen aan de weerspiegeling.’

‘Die Griekse tempels zagen er uit als undergrounddisco’s’ Vijf studenten schuiven aan bij Lisser. Hieke is druk bezig met een foto-shoot maar bekent dat ze niet echt opschiet met haar schilderij. ‘Ik kan niet schilderen, geloof ik’, sombert ze. ‘Heb je het werk niet bij je?’, vraagt Lisser. ‘Vorig jaar had ik hier iemand zitten die hetzelfde vond van een zelfportret. Maar het was steengoed.’ Tevreden is hij over het werk van Miranda. Ze heeft haar thema alles

heeft een kader uitgewerkt in een foto van een stilleven op een fruitschaal waaruit de bananen proberen te ontsnappen. ‘We zien pas een kader als er iets verstoord is, goed gedaan.’ Job heeft een rokend wierookstokje uitgewerkt in een stalen plaat. De tegenstelling charmeert Lisser. Ook de foto’s van Jobs werkproces, alchemistische experimenten met water en inkt, dragen zijn goedkeuring weg. ‘Kies de drie beste eruit voor de werkbespreking.’ Daniel vraagt of hij zijn thema verstrooid en geordend, dat hij uitbeeldt in een foto van zijn vader achter de piano, mag herformuleren. Zijn vader werkt niet echt mee als model. ‘Probeer hem toch zo gek te krijgen. Gebruik een motordrive. Je schets ziet er goed uit.’ Egbert is niet echt opgeschoten met Lissers opdracht. ‘Ik moest van Hans van der Pennen dertig religieuze kleibeeldjes maken’, verklaart hij zijn onaffe schilderij. ‘Er moeten nog minstens zestig lagen overheen.’ ‘Maak tussendoor foto’s van alle fasen’, adviseert Lisser. ‘Vooral als je improviseert, werkt dat heel goed. Dan zie je precies wanneer je had moeten stoppen.’ Rina Tienstra


7

MBRT-studenten krijgen echografie onder de knie

‘Scan die pees eens helemaal door’ ‘Sporters met blessure gezocht’. Met deze tekst zocht MBRT-docent Peter Lesterhuis patiënten die wilden meewerken aan zijn keuzemodule Musculo

Foto: Luuk Steemers

Skeletal Ultrasound. Richard en Mirjam onderzoeken de knikkende knie van redacteur Loes Vader. Richard Reijmes (24) klopt onder het toeziend oog van collega Mirjam Seldenrust (22) de patiëntgegevens in op het toetsenbord van de Aloka 3500. Rode en groene lampjes op het echo-apparaat verlichten het verduisterde practicumlokaal. De behandeltafel wordt afgeschermd door een gordijn, net als in een echt ziekenhuis. Dan spuit Richard een flinke klodder gel op de knie. ‘Pas op hoor, het is koud’, waarschuwt de vierdejaars Medisch Beeldvormende & Radiotherapeutische Technieken. ‘De gel moet voorkomen dat lucht tussen de transducer en de huid het beeld verpest. Zo geven de geluidsgolven een beter signaal. Op het scherm verschijnt een grijze brij. ‘Je leert de beelden wel herkennen’, glimlacht Richard. ‘Wij hebben in het derde jaar ook al stage gelopen, dat scheelt.’ Richard legt uit wat Musculo Skeletal Ultrasound (MSU) inhoudt. ‘Het is dezelfde techniek die wordt gebruikt om in de buik van zwangere vrouwen te kijken, een echo dus.’ ‘Wij gebruiken deze techniek om spieren, pezen en gewrichten in beeld te brengen’, vult Mirjam aan. Richard strijkt met de transducer voorzichtig over de knie. Op het scherm kun je in de grijze brij een witte streep waar-

nemen. ‘Kijk, dat is een pees. Ik heb ‘m nu echorijk in beeld. Je kunt ‘m helemaal volgen. Van de aanhechting aan de knieschijf tot aan het onderbeen. Het is belangrijk dat je ‘m helemaal kunt volgen, anders is ie kapot. Maar dan piep je wel anders.’

‘Probeer die pees eens helemaal door te scannen en de laterale meniscus echorijk in beeld te krijgen’

‘Maak er maar een afdruk van’, zegt Mirjam. Richard zet het beeld stil en het wordt digitaal opgeslagen. Dan verschijnt er een zwarte vlek in beeld. Richard en Mirjam overleggen op gedempte toon. ‘Hier zit wat vocht’, zegt Richard. ‘Probeer het eens voorzichtig weg te drukken’, antwoordt Mirjam. ‘Misschien moet je de knie wat buigen, zodat ie iets meer op spanning komt te staan.’


Als Richard bezig is de retropatellaire ruimte in beeld te brengen, steekt Peter Lesterhuis (31) zijn hoofd om het gordijn. De docent kijkt mee op het scherm en wijst zijn studenten op een donkere streep tussen het bot en de knieschijf. ‘Kijk daar zit een dikke laag kraakbeen. De botcontour is hier wat rafelig, dat kan ook klachten veroorzaken. Probeer die pees eens helemaal door te scannen en de laterale meniscus echorijk in beeld te krijgen.’ Het begint aardig te duizelen, maar Richard legt geduldig uit. ‘De laterale meniscus zit aan de buitenkant van de knie en is moeilijker in beeld te krijgen dan de mediale meniscus aan de binnenkant.’ ‘Kijk even met Doppler of er doorbloeding te zien is’, raadt Peter aan. ‘Hij puilt hier iets uit, dat betekent dat er van binnen iets niet goed zit. Een scheurtje of een beetje vocht?’ ‘Zo, kleedt u zich maar weer aan’, zegt Richard, terwijl hij de laatste gel van m’n knie poetst. ‘Morgen staan de foto’s op Blackboard, jongens. We bespreken ze morgen tijdens de les.’ Dan verlaat de docent het lokaal. Loes Vader

Medisch Beeldvormende & Radiotherapeutische Technieken

MBRT maakt deel uit van de Academie voor Gezondheidstudies. In deze opleiding leer je alles over de beeldvorming en behandeling bij: radiodiagnostiek, radiotherapie nucleaire geneeskunde en echografie. Hoe werkt het menselijk lichaam, welke onderzoeken kun je bij welk ziektebeeld uitvoeren? Welke apparatuur moet je daarvoor gebruiken en hoe werken die verschillende apparaten eigenlijk? De keuzemodule Musculo Skeletal Ultrasound is voor tweede- tot en met vierdejaarsstudenten MBRT en Fysiotherapie en is puur gericht op diagnostisch onderzoek. MSU is een hot item in het onderzoek naar spieren, pezen en gewrichten. Dit onderzoek richt zich op het knieen schoudergewricht en de achillespees. Het is een relatief goedkope en snelle manier om naar pezen, spieren en gewrichten te kijken. Het alternatief is een veel duurdere MRI-scan. Echografie wordt tegenwoordig ook in de praktijk van de fysiotherapeut toegepast.

Krijgt de Toren zomerse concurrentie?

Studenten willen zonnetoren bouwen op Zernike De Toren van de Hanzehogeschool krijgt komende

een glazen kas van achthonderd vierkante meter… tenminste als het aan chemisch technoloog Hans Banning ligt. De zonnetoren is wellicht dé oplossing

Foto: Pierrick Georjon

zomer gezelschap van een pijp van 25 meter hoog met

voor het broeikaseffect. ‘Als je wilt kun je nog aandeelhouder worden van het Enviro Mission Project in Australië’, zegt Hans Banning van het in het techniekgebouw gevestigde PROCES-Groningen. ‘Investeren in een toren van duizend meter in de woestijn van New South Wales met aan de voet een gigantische broeikas van twintig vierkante kilometer. De warme lucht in de kas stijgt naar boven. Zo ontstaat in de toren een stroming waarmee elektriciteit kan worden opgewekt. De Australiërs verwachten genoeg energie op te wekken voor 200 duizend huishoudens. En het scheelt 900.000 ton aan broeikasgassen. Mijn eerste reactie was: geweldig. Dé oplossing voor het broeikasprobleem. Later kreeg ik toch wat twijfels. De Australiërs zeggen op hun site niets over de kosten van de bouw. Die moeten toch gigantisch zijn. Energie opwekken via een luchtstroom is niets nieuws. Kijk maar naar al die windmolens langs de wegen. Alleen is wind gratis, en hier moet je een gigantische constructie bouwen om een

luchtstroom op te wekken. Ik ben erg benieuwd. Vandaar dat ik via schaalmodellen wil narekenen of het Australische model realistisch is en financieel haalbaar.’ Banning voert het project uit in samenwerking met studenten van verschillende technische opleidingen. De eerste fase zit erop: de bouw van een acht meter hoge pijp. Het resultaat is te zien in de hal van het techniekgebouw. De luchtstroom in de pijp wordt veroorzaakt door drie haardrogers die onderin warme lucht blazen. De Franse student chemische Technologie Julien Walser en de Spaanse chemisch technoloog Iker Agirrezabal, in dienst bij Proces-Groningen, hebben het torentje in december opgericht. Walser laat een aantal grafieken zien. ‘De eerste metingen laten zien dat 0,2 procent van de warmte aan de voet wordt omgezet in elektriciteit. Dat lijkt weinig, maar het is precies de opbrengst die je mag verwachten als je uitgaat van de theoretische modellen van de Austra-

liërs.’ ‘Dit verbaast me niet’, zegt Banning. ‘Ik denk dat het technische verhaal aardig klopt. De volgende fase van het project is wat mij betreft spannender. We willen een 25 meter hoge toren bouwen, met een echte broeikas.’ Dat wordt een tijdelijk bouwwerk dat in juni en juli aan de Groene Toren van de Hanzehogeschool wordt bevestigd. Studenten Civiele Techniek berekenen de bouwkosten. Ook zullen bij de bouw studenten Engineering betrokken zijn. ‘Voor het zover is, moeten we nog het nodige regelen’, zegt Agirrezabal, ‘voornamelijk de financiering.’ Banning lacht. ‘Voor mij is het echt een fun project. Het is een gezamenlijk project van PROCESGroningen en het Instituut voor Life Science & Technology. Ik ben best bereid hier wat geld in te steken. Ik verwacht ook wel wat van de Hanzehogeschool, en we moeten op zoek naar sponsoren. Collegevoorzitter Henk Pijlman moet het natuurlijk ook goed vinden dat zijn toren concurrentie krijgt. Maar ik denk

dat het veel publiciteit oplevert. Alle aandacht voor duurzame energie is positief.’ Wellicht dat het project ook voor de Australiërs nog wat oplevert. ‘We willen niet alleen vaststellen of die toren in Australië al dan niet rendabel is’, zegt Walser. ‘Dat vinden we te mager. Als we alle metingen hebben gedaan, proberen we het model verder te verbeteren. Ik kom uit Grenoble, in de Franse Alpen, en vroeg me waarschijnlijk daardoor meteen af waarom je zo’n toren niet tegen een berg zou aanbouwen. Dat is veel goedkoper. Hoewel… de milieubeweging zal niet direct staan te juichen, maar er zijn vast andere manieren.’

Alarm…

dit alles. Terug naar binnen gaat niemand. Om droog te staan, loopt een aantal door naar de verbindingshal tussen de Appel en de mediatheek. Ook daar loeit het alarm. Is het hier ook niet veilig? Wat nu? Niemand weet het eigenlijk precies. Inmiddels loopt de mediatheek leeg. Ook daar wordt alarm geslagen, evenals in het E-gebouw. Een half chaotische, half lacherige sfeer ontstaat. Waarschijnlijk is er niets, maar toch… je weet maar nooit. In het Atrium, even verderop, gaat het gewone leven door. Niemand heeft in de gaten wat er in de aangrenzende ruimte gaande is. Hoe weten we of we

terugkunnen? Hoe weten we wanneer we terugkunnen? Druk bellende conciërges lopen rond. Na een paar minuten zegt één van hen dat het vals alarm was. We kunnen terug. Dat doen we dus maar. Even later is de rust teruggekeerd. De lessen gaan door alsof er niets gebeurd is. Gedachten spoken door m’n hoofd. Stel je voor dat er wel iets aan de hand was, gaat het dan ook zo? Waar waren de bedrijfshulpverleners? Hoelang duurt het in het echt voordat zij, de conciërges en de brandweer ter plaatse zijn? Wat kan er allemaal wel niet gebeuren in die eerste chaotische minuten? Ik weet

eigenlijk helemaal niet wat ik kan en mag verwachten. Waarom wordt er niet geoefend? Waarom geen ontruimingssimulatie met LOTUS-slachtoffers, brandweer, politie en ambulance? Het ‘avontuur’ duurde hooguit tien minuten. Maar toch, er kan zomaar iets gebeuren dat de reguliere gang van zaken ontwricht. Dan moeten we maar hopen dat het goed komt. Erop vertrouwen dat ‘we het wel weten’ doe ik niet meer.

Op 11 januari klinkt in het G-gebouw het ontruimingsalarm. Het is niet de eerste van de maand en het is geen twaalf uur. Deuren gaan open en docenten kijken elkaar aan. Hun ogen vragen: wat denk jij dat het is? Een alarm of een oefening? De eerste mensen lopen naar buiten. Anderen volgen. Buiten regent het. Niet iedereen heeft z’n jas aangetrokken. De groep staat er wat lacherig bij. Wat doen we? Wat behoren we eigenlijk te doen? Er wordt gezocht naar rookpluimen, brandweer en hulpverleners. Niets van

Luuk Steemers

Zie ook www.proces.nl. Meer info over het Enviro Mission Project in Australië: www.enviromission.com.au.

Rob Wichers Schreur, docent Instituut voor Facility Management


9

Een ouderwets kip-of-eiverhaal

Gevangenen van gewicht

Psychotherapeut Henk Trip behandelt in het Centrum voor Klinische Psychotherapie patiënten met eetstoornissen. Ja, patiënten. Want anorexia en boulimia zijn psychische ziekten, geen doorgeschoten lijnpogingen. ‘Het enige wat je kunt zeggen is dat het vaak met lijnen begint’, zo zegt Trip met een stem die het rumoer in de Brink nauwelijks overstijgt. De zaal zit vol op 17 januari. Dik tweehonderd man zijn aangeschoven voor de dubbellezing van Studium Generale. De fascinatie voor eten en gewicht is wijdverbreid. In de boekentoptien prijken maar liefst drie diëetboeken

van afslankgoeroe Sonja Bakker en exemplaren van het Dovemansorendiëet van Maarten ’t Hart vliegen ook al als warme broodjes over de toonbank. Anorexia- en boulimiapatiënten zijn obsessief met eten en hun gewicht bezig. Lijders aan anorexia zijn aantoonbaar te mager, maar hun beleving is omgekeerd: zij vóelen zich te dik. Boulimiapatiënten eten zeer veel in een korte tijdspanne (‘In twee uur de inhoud van de koel- en provisiekast’, preciseert Trip) en ontdoen zich van dat voedsel door te braken. Er bestaan nog andere eetstoornissen. Overgewicht kán voortspruiten uit of leiden


tot psychische klachten. ‘Eten is ook in die gevallen een obsessie. In alle gevallen koppelen de patiënten hun zelfwaardering op de één of andere manier aan eten. Onderzoek wijst uit dat anorexiapatiënten zeventig procent van de tijd kwijt zijn met denken aan hun gewicht. Hun zelfwaardering krikt op door minder te eten. Als ze dan wel eten, daalt hun zelfwaardering. Die kunnen ze weer opvijzelen door minder te eten. Een vicieuze cirkel. Anorexiapatiënten zijn gevangenen van hun gewicht.’ Genetische factoren spelen waarschijnlijk een rol bij eetstoornissen, zo leidt Trip af uit onderzoek bij eeneiige tweelingen. ‘Als de ene helft van de tweeling een eetstoornis heeft, is de kans groot dat de ander er ook bevattelijk voor is.’ Culturele factoren (modellen als rolmodel, lijnenthousiasme) spelen zeker mee. ‘In Afrika komt anorexia minder voor. Eén van de redenen is dat corpulentie daar positiever wordt gewaardeerd.’ Ook nare gebeurtenissen beïnvloeden de bevattelijkheid voor eetstoornissen, net als een zekere psychische gesteldheid (neiging tot dwangmatig handelen en stemmingswisselingen). Omdat geen van deze factoren cruciaal is richt Trip zijn behandeling op al deze factoren. ‘Ik ga uit van wat voor de patiënt op een bepaald moment urgent is.’ Dat is ook het uitgangspunt van Rogier Hoenders. De psychiater die zijn brood verdient bij de geestelijke-gezondheidsinstelling Lentis, haalt onderzoek aan waaruit blijkt dat meer dan veertig procent van de mensen heil ziet in alternatieve behandelingen. ‘Als uit onderzoek blijkt dat die behandelingen bijdragen tot herstel, mag je ze de patiënt niet onthouden’, vindt hij. ‘De therapeutische relatie is cruciaal in de behandeling van psychische aandoeningen. Hier scoren alternatieve behandelaars doorgaans hoger dan reguliere.’ Hoenders somt alternatieve methoden en middelen op die een positief effect op psychische aandoeningen hebben. Meditatie stelt patiënten in staat om vat te krijgen op Foto: loeXproduXies

Illustratie: Xiao Feng Chiu & Mathieu van der Bij

Minder eten, lijnen, vasten, niet-eten, boulimia, anorexia en de dood. Deze opgaande reeks is al te simpel. Veel problemen kunnen ertoe leiden dat iemand zichzelf uithongert. En, zo blijkt bij de Hanzelezing over eetstoornissen, het niet-eten is misschien wel de oorzaak van die problemen. emoties. Visolie bevordert de algehele conditie, en er zijn goede ervaringen bij de behandeling van depressies met lichttherapie en Sint-Janskruid. ‘Wel goed overleggen met een reguliere arts’, raadt Hoenders aan, ‘maar als een depressiepatiënt een goede dosering Sint-Janskruid gebruikt, is een antidepressivum niet noodzakelijk.’ Patiënten met eetstoornissen kunnen overal aankloppen en de behandelingen zijn divers. De helft van de patiënten geneest voorgoed, zo meldt Trip. Dertig procent mag rekenen op een tijdelijke verbetering en de rest geneest niet. ‘Wat gebeurt er met de mensen die niet genezen?’, vraagt iemand uit het publiek. ‘Die blijven in behandeling’, zegt Trip, ‘we bieden ondersteuning zolang het kan. Uiteindelijk sterft één op de twintig patiënten.’ Een meneer vraagt of de Groninger psychiaters de mandometermethode kennen (mando is Zweeds voor eten). Bij deze methode ligt de nadruk op het weer leren eten, met behulp van een gevoelige weegschaal, de mandometer. Onder begeleiding voeren de patiënten hun consumptie geleidelijk op. ‘Die methode heeft een succespercentage, 75 procent. Flink hoger dan uw behandelingen’, zegt de pleitbezorger van deze kijk op anorexia. Hoenders en Trip staan ervoor open, maar ze zijn ook benieuwd naar verder onderzoek. Hoenders: ‘De mandometermethode richt zich zeer op eten en niet-eten. Zoals we weten zijn er veel andere factoren in het spel.’ Dat is waar, erkent de vragensteller Anton Scheurink, hoogleraar Neuro-endocrinologie. ‘Maar eerst zul je de patiënten aan het eten moeten krijgen. Er is veel onderzoek dat aantoont dat de psychische klachten verminderen en zelfs verdwijnen als de patiënt weer gaat eten. Het kan dus best zijn dat de psychische problemen niet de oorzaak zijn van het niet-eten, maar het gevolg.’

Boudewijn Otten

STAGE

De weg naar de Maunatlala Wie in Afrika reist, doet er goed aan zich aan te passen aan de plaatselijke gewoonten. Laura, stagiaire Sociaal Pedagogische Hulpverlening, deinst er niet voor terug. Maar een maaltje Phane-rupsen? Nou, nee.

Hoewel hij de regen nodig had, wordt het de grond nu zelfs te veel. Diepe plassen vormen zich op het oppervlak, dat kort geleden nog door droogte was gebarsten. De donkere lucht belooft geen beter vooruitzicht, hoewel de temperatuur nog altijd aangenaam is. Dikke druppels kletteren hard op het dak van de Landrover en ontnemen het zicht door de voorruit. Met moeite bereiken we onze bestemming. De weg naar Maunatlala is veranderd in een roodbruin modderbad. Rook prikt in mijn ogen als ik de lemen hut binnenstap. Op het vuur dat in de ronde ruimte wordt gestookt staat een driepootpot. Het is donker. Terwijl mijn ogen aan de duisternis wennen, merk ik dat ik nieuwsgierig wordt opgenomen door de verrassende hoeveelheid mensen die zich in deze kleine hut bevindt. Het gesprek valt stil. Een moment lang staren de mensen me bevreemd aan. Opgetogen door het onverwachte bezoek, trekt Mrs. Moseki me aan mijn pols verder naar binnen. Trots stelt ze me voor als de Nederlandse vriendin

van haar kleindochter, Keneilwe. Haar enthousiasme werkt aanstekelijk en al snel is het ijs gebroken. Vragen vliegen in rap Tswana over en weer. Lachend vertaalt Keneilwe ze voor me in Engels. Wat vind ik van hun land, willen ze weten. En wat zoekt een blank meisje op het platteland van Botswana? Als alle vragen zijn beantwoord, hurken we bij het vuur. Ik laat mijn blik door de ruimte glijden. Afgezien van het een laag houten bankje, zijn er geen meubels in de hut. Een baby slaapt in doeken op de grond. Kippen scharrelen om haar heen, schuilend voor de regen die nu al dagen aanhoudt. Verbaasd ontdek ik een mobiele telefoon, het enige bewijs van de 21-ste eeuw. Langs de muren staan grof gevlochten manden gevuld met gedroogde Phanerupsen. Een delicatesse waarbij ik me maar weinig kan voorstellen. Eens per jaar komen deze rupsen in groten getale voor in Botswana. Ze doen zich te goed aan de bladeren van de mophaneboom. De lokale bevolking verzamelt zoveel mogelijk van deze blauw-gestreepte diertjes, om te koken of te drogen om la-

JAN WILLEM

Amschterdamme

ter te verkopen. Ik hoef dus niet te raden naar de inhoud van de driepootpot. Keneilwe vertelt me over het leven op het land van haar grootouders. Een leven dat voornamelijk draait om het vee, het verbouwen van groenten en het wachten op de regens. In tijden van extreme droogte leidt de bevolking honger. De naam Maunatlala betekent dan ook ‘vechten tegen honger.’ Zo praten we de hele middag in de hut bij het vuur, tot de grijze lucht samentrekt en dreigend onweer aankondigt. In de stromende regen nemen we afscheid van de familie en Mrs.Moseki. Ik doe haar een tas met boodschappen cadeau, die ze trots met beide armen tegen zich aandrukt. Doorweekt stap ik in de Landrover, dankbaar voor deze ontmoeting. Dankbaar voor de gastvrijheid waarmee ik werd ontvangen. Dankbaar voor de unieke kans om eens een kijkje te nemen in de levens van deze mensen. En voor één keer dankbaar voor het noodweer, dat ervoor zorgde dat ik niet kon blijven voor het diner. Laura Hage

Even verhuizen naar Amsterdam. Amsterdam. Dan denk je aan grachten, gezellige binnenstad, winkelstraten en hippe uitgaansgelegenheden. Buurtkroegjes, Piet en Ria’s koffiehuis of Annie’s eetcafé. Het Anne Frankhuis, de Anne Frank-boom, tientallen Hennessen, tientallen Mauritzen, Cool Cats en Vero Moda’s. Plat-Amsterdamse teksten die je om de oren vliegen, vage kapsels en excentrieke mensen. De hoofdstad. Het hart van Nederland. Tot zover mijn inleiding. Met twee vrienden rijd ik in de auto naar Amsterdam. De laatste viervoeter die in de geleende paardentrailer is vervoerd, heeft het niet kunnen laten om het een en ander achter te laten. Maar oké, wat kranten erover heen, spullen erin en op naar het westen. Verhuizen naar onze hoofdstad. Mijn vertrouwde Groningen verruilen voor het drukke Amsterdam, mijn kleine callcenter voor het grote MTV, want daar werk ik het komende half jaar. Na een lange en brakke rit, komen we aan in hartje Amsterdam. We rijden de borden met daarop de bekende aanwijzingen voorbij. Amsterdam Oud-Zuid, Oud-West en de Pijp bekijken we vanaf een afstandje. Ik moet naar Slotermeer (niet te verwarren met Sloterdijk). We rijden een lange straat in. Een döner, een Turkse slager, een shoarmahuis en vele hoofddoeken (soms in de vorm van panty’s) turen mij tegemoet. Als we bij de flat aankomen, zegt de vrouw die het verhuurt. ‘Let niet op de conciërge, die is gek.’ Oké, fijne gedachte. Het huis ziet er eigenlijk prima uit. ‘Ik neem ‘m!’, roep ik. Ik kan ook niet anders, morgen begint m’n stage, hoor ik mezelf denken. We slepen mijn spullen naar binnen en drinken wat. Dan blijf ik alleen over. In uitpakken heb ik geen zin meer, dus ik ga maar slapen. Als ik vijf minuten lig, laten de buren weten dat ze aanwezig zijn. De volumeknop wordt nog even naar rechts gedraaid en galmende moskeegeluiden dreunen mijn kop in. Het lijkt wel of Allah zelf onder het feestgedruis aanwezig is. Het gaat de hele nacht door. Na eindelijk anderhalf uur te hebben geslapen, gaat de wekker. Nog steeds brak, moe en onvoorbereid. Ik loop naar buiten en de buurman staat lallend in de deuropening. Hij kijkt me een beetje scheel aan en roept: ‘Welkomme in die Amschterdamme!’ Ik loop langs hem en denk: het is een vreemd hart, dat ons land levend moet houden. Jan Willem Dijk


11

Goede voornemens

De volhouders… Stoppen met roken, afvallen, regelmatig sporten, op tijd

Lioba Leickel (20), tweedejaars International Communication Goed voornemen: stoppen met roken

Jori Klomp (18), tweedejaars International Facility Management Goed voornemen: meer bewegen

‘Het is niet zo dat ik vorig jaar helemaal niets aan sport deed, maar ik ging net zo makkelijk niet. Regelmatig bewegen, dat is eigenlijk mijn goede voornemen. Niet zo maar een les overslaan omdat ik geen zin heb. Minimaal twee keer in de week. Het gaat lukken, zeker weten.

studeren, minder tv kijken…

‘Twee jaar geleden begon ik met roken. In het begin alleen op feestjes, maar later iedere dag. Zo’n tien sigaretten gingen er dagelijks door, een heel pakje als ik uitging. Het begon me steeds meer te irriteren: stinkende kleren en gordijnen, mijn chagrijnige vriend die al dat gerook ontzettend smerig vindt, en af en toe buiten adem bij het body-fitten. Ik vond het ook jammer van het geld. Je kunt het net zo goed door het toilet spoelen. ‘Rond 31 december was ik in Barcelona en ging het weer eens helemaal mis. Sigaretten zijn spotgoedkoop in Spanje, dus ik ging me behoorlijk te buiten. Toen ik op oudejaarsdag wakker werd, was ik misselijk en voelde mijn longen. Dat was de druppel. Ik heb nog wel in rap tempo alle sigaretten die ik nog had voor

Vaak haalt een voornemen

‘Ik heb al zeker tachtig euro

naar bed, minder drinken, niet meer vreemdgaan, ouders vaker bezoeken, vrijwilligerswerk doen, stoppen met nagelbijten, rijbewijs halen, harder

half januari niet. Paffen we er weer lustig op los, hangen we om acht weer voor GTST of hebben we de hardloopafspraak weer met een smoesje afgezegd? Lioba, Jori, Gideon, Ryan en Angela lukt het wel. 12 HANZEMAG WOENSDAG 23 JANUARI 2008 [9]

bespaard’ twaalf uur opgerookt. ‘Tot nu toe gaat het goed. Heel af en toe heb ik nog een sigaretje gerookt. Het blijft dan echt bij één. Het helpt dat je in Duitsland, waar ik vandaan kom, al vanaf 1 januari niet meer in cafés en restaurants mag roken. Wat me ook stimuleert is dat een aantal studiegenoten gelijk met mij is gestopt. Die houden ook nog steeds vol. Op heel moeilijke momenten reken ik uit hoeveel geld ik al bespaard heb. Dat is nu al zeker tachtig euro. Ik hou erg van shoppen en reizen. Dus zo kan ik mezelf belonen. Maar het allerbelangrijkste blijft toch wel dat je echt overtuigd moet zijn dat stoppen het beste is. Ik denk dat ik het ga redden. Vorig jaar had ik me voorgenomen meer te sporten, en dat is óók gelukt.’

‘Het gaat lukken, zeker weten’ Ik body-pump, body-fit en bom bij de Aclo. Body-pump is vooral met gewichten, body-fit is een beetje aerobicsachtig, ook met gewichtjes en oefeningen op de grond. Bommen is bewegen op muziek in die hele grote hal. Ik doe het met vier vriendinnen die wel allemaal op de Hanzehogeschool zitten, maar allemaal een andere opleiding doen. Zo zien we elkaar tenminste regelmatig en kunnen we een beetje bijkletsen. Op dinsdag lekker het weekend evalueren. Wat heb jij zaterdag gedaan? Waar ben jij geweest? Hartstikke gezellig. ‘Ik voel me nu al gezonder. Vooral na het sporten. Op donderdag beult Marlon Connor ons echt af met bodypump. Bommen met Kyra is ook heel leuk. Daarna thuis lekker douchen, dan ben ik echt trots op mezelf. ‘Als ik sport, ga ik ook vanzelf gezonder eten. Dan drink ik een avondje cola omdat ik de volgende dag niet brak wil zijn. Niet dat ik zoveel drink, hoor. Eén keer ben ik wel brak gaan sporten, dat was echt zó zwaar. Dat doe ik echt niet meer. ‘Het stimuleert om met een groepje vrienden te sporten. Als je met één vriendin afspreekt en die gaat niet, dan ben je zelf ook eerder geneigd om een keer over te slaan. Een groepje werkt beter. Je moet echt duidelijke afspraken maken. Als één van ons niet gaat, moet ze voor straf op zaterdag om tien uur body-fitten, haha…’

Gideon Hofman (18), eerstejaars Financial Service Management Goed voornemen: 50 studiepunten halen voor juli 2008

Ryan Stephas (23), eerstejaars Facility Management Goed voornemen: Nederlands leren

Angela Bosscher (21), eerstejaars Sociaal Pedagogische Hulpverlening Goed voornemen: van nu af aan proefdiervrij

‘Mijn streven is eigenlijk zelfs zestig punten halen, dan heb je het eerste jaar helemaal gehaald. Dan hoef ik in het tweede jaar geen eerstejaarsvakken meer te doen. Dat lijkt me ook wel prettig. Ik ben in september met de studie begonnen en heb nu elf van de vijftien punten binnen. Alleen Financial Management heb ik niet gehaald. Een 4,7 had ik daar op. Het was veel rekenwerk en ik heb de opdracht gewoon verkloot. Ik hoop dat er volgende keer niet weer zo’n opdracht in zit, dan komt het wel goed. ‘Ik ben niet zo’n studiebol. Ik heb wel discipline maar óók uitstelgedrag. Er zijn zo veel leukere dingen te doen, nietwaar? Sporten bijvoorbeeld. Ik voetbal en train vier keer in de week. En uitgaan, ongeveer eens in de twee weken. Naar de kroeg of een discotheek. In Stadskanaal, daar woon ik. Maar ook wel in Groningen. Hoe ik dat ga doen, die vijftig punten halen? Ik heb een lijstje gemaakt. Eén: de lessen voorbereiden. Twee: meer thuis doen. Drie: genoeg ontspannen. Dat dat ook moet, heb ik echt gemerkt. Voordat ik de tentamens ging maken, moest ik nog heel veel doen. Maar met alleen maar leren-leren-leren komt er op een gegeven moment helemaal niets meer binnen. Dat schiet niet op. Je moet ook even kunnen televisie kijken of sporten ’s avonds.

‘Het wordt tijd dat ik eens echt Nederlands ga leren. Toen ik twee jaar geleden naar Nederland kwam, ben ik aan de International Business School gaan studeren. Daar leerde ik mijn eerste woordjes Nederlands. Ik volgde de Nederlandse cursussen 1, 2 en 3. Daarna ben ik gestopt. Ik stapte over naar Facility Management en dacht dat daar geen Nederlands werd gegeven. Bleek dus van wel! Nu begin ik in februari met Nederlands 4.

‘Ik draag nooit make-up en mijn deodorant was al proefdiervrij, maar vanaf vorige week koop ik alleen nog producten waarvan ik zeker weet dat de fabrikant geen proefdieren gebruikt. Dat is best oppassen, hoor. Want zonder dat je het weet, koop je het zo. Maar met internet kom je heel ver. Er staan hele lijsten op sites van clubs die voor dieren opkomen. En enige praktische vuistregels helpen natuurlijk ook. Ik laat sowieso shampoos staan van de grote merken. Schwartzkopf, Garnier en Guhl, allemaal taboe, net als de zeep van Fa.’

‘Ik heb wel discipline maar ook uitstelgedrag’ ‘Ik hoef niet zo veel naar school, maar we moeten wel een hoop aan zelfstudie doen. Drie keer in de week zit ik anderhalf uur in de bus naar Groningen en terug. Of ik daar dan niet kan leren? Nee, in de bus val ik in meteen in slaap.’

‘Ik doe het vooral om meisjes te leren kennen’ ‘Toen ik hier aankwam uit Amerika wilde ik vooral Nederlands leren vanwege mijn Nederlandse verloofde. Met haar kon ik wel Engels praten, ik ontmoette haar toen ze een jaar op een high school in Iowa zat. Maar ik wilde ook met haar familie en vrienden kunnen communiceren, grappen begrijpen, Sinterklaasgedichten kunnen schrijven. Toen de relatie eindigde, was die motivatie verdwenen. ‘Nu wil ik vooral Nederlands leren om nieuwe meisjes te ontmoeten. Op dit moment ken ik twee openingszinnen: je hebt mooie ogen en hé, schatje, hoe gaat het met jou? Die laatste is de Nederlandse versie van Joey’s openingszin in Friends: how you doing? Maar ik zou graag ook wat meer kunnen zeggen dan alleen dat. ‘Daarnaast denk ik er over om student-manager te worden in een internationaal studentenhuis. Lijkt me een te gekke baan. Je komt in contact met allerlei culturen en verschillende mensen. Mijn opleiding sluit er goed bij aan. Ik denk dat ik de ervaringen van het runnen van zo’n huis ook goed kan gebruiken bij mijn studie. Ik heb geïnformeerd bij het Housing Office of ik een kans had. Bleek dat je daarvoor ook Nederlands moet spreken, bijvoorbeeld om reparateurs te woord te kunnen staan. Nog een extra reden om hard aan de slag te gaan!’

‘De meeste drogisten verkopen dierproefvrije producten. Ze zijn vaak wel een stukje duurder, maar daarvoor heb ik dus een krantenwijk genomen. Jazeker, het Dagblad van het Noorden in Hoogezand én Sappemeer. Ik sta voor dag en dauw op, nog voor het eerste hanengekraai ben ik uit de veren. Je moet wat over hebben voor je principes. ‘Ik heb me ook voorgenomen om dit jaar alle petities tegen dierenmishandeling en dierenmisbruik te tekenen. Maar ik ben geen lid van wat voor club dan ook. Er zijn zoveel verenigingen en stichtingen waar ik me bij zou kunnen aansluiten, de Bond tegen Bont, de dierenbescherming, Wakker Dier, Varkens in Nood, het Wereld Natuur Fonds of Das & Boom. Ik

‘Voor dag en dauw op, je moet er wat voor over hebben’ kan gewoon niet kiezen. Nee, dan doe ik liever zelf iets. Gewoon geen gewone gel meer, dus. Ik zorg goed voor m’n twee katten, m’n hond en de vissen in de vijver. En mochten er dit jaar verkiezingen komen, dan gaat mijn stem naar de Partij voor de Dieren. Kortom, mijn voornemens zijn misschien niet zo moeilijk vol te houden, maar het zijn wel héle goede.’


13

Ex-student Jeroen is Nederlands Vrijwilliger van het Jaar

‘Ach, m’n oma breide al voor arme kinderen’

Foto: loeXproduXies

Jeroen is een echte boeskoolkop, hij heeft pit en een laptop op leeftijd. Drie dingen die hem de titel Vrijwilliger van het Jaar opleverden. Een beetje trots is hij wel, maar snoeven… nou, nee.

Jeroen Berkenbosch, Nederlands Vrijwilliger van het Jaar: ‘Leens is nooit meer ver weg met de laptop bij de hand.’

Vroeger werd rond het Groningse dorp Leens veel witte kool geteeld. De inwoners danken daar hun schimpnaam aan, boeskoolkoppen (witte-koolkoppen). Nu staat Leens bekend om leensweb, de website die Jeroen Berkenbosch bijna acht jaar geleden begon. ‘Leens is leuk’, zegt de 25-jarige ex-student Communicatiesystemen aan de Hanzehogeschool. ‘Op de site doe ik verslag van allerlei Leense evenementen. Maar vanaf het eerste begin wilde ik meer: Leensters aanzetten tot het bedenken en organiseren van nieuwe activiteiten.’ Dat is gelukt. In Leens, een dorp van nog geen tweeduizend zielen en 850 huishoudens, bruist het. Is het niet in het echt, dan wel op www.leensweb.nl. Een discoshow, een kinderspelweek, het volleybaltoernooi en de inmiddels tot traditie uitgegroeide

Nieuwjaarsduik in het Lauwersmeer. Jeroen en zijn kompanen organiseren de activiteiten en leggen ze vast in woord en beeld en op filmpjes. ‘Ja’, glimt Jeroen, ‘dat deden we al voordat youtube bestond.’ En dat allemaal met Jeroens laptop op leeftijd. ‘Ja, bij Communicatiesystemen leer je best wel wat, hoor. Het kost me tijd en geld, maar het is goed te doen.’ Begin oktober ging Jeroen met zijn camera naar de sporthal om een wedstrijd van volleybalclub Merna te filmen. Tot zijn verbazing was hij niet de enige reportagemaker. ‘Ik raakte aan de praat met een journalist die bezig was met een radiodocumentaire over vrijwilligerswerk. En of ik daar na de wedstrijd iets over wilde vertellen. Tuurlijk, want bij leensweb is iedereen vrijwilliger.’ Na


de wedstrijd stonden ineens alle lampen op Jeroen gericht. ‘Het was die man om mij te doen. Dat was even slikken. Die journalist was van de NCRV, van het radioprogramma Plein 5. De provincie, zo vertelde hij, had me genomineerd voor de titel Vrijwilliger van het Jaar. Oeps!’ In de weken die volgden was het nog een paar keer oeps! Jeroen won de internetverkiezing van de provincie en moest met elf andere genomineerden opdraven voor de landelijke finale. Daarna konden de luisteraars van Plein 5 stemmen. ‘Ik dacht niet dat ik kans maakte. Ja, de Leensters zouden misschien op mij stemmen, maar dat zijn er niet zo veel, natuurlijk.’ Maar het kan raar lopen. Op 1 december bleek dat Jeroen in de topdrie stond. Een week later benoemde staatssecretaris Jet Bussemaker Jeroen in het Apeldoornse

paleis Het Loo officieel tot Vrijwilliger van het Jaar. Vrijwilligerswerk zit de Berkenboschen in het bloed. ‘Mijn oma breide kleding voor arme kinderen. Mijn vader is sinds jaar en dag bestuurslid van de tennisvereniging. Met mijn moeder zet hij zich in voor het Leger des Heils. Kortom, voor mij is vrijwilligerswerk heel gewoon.’ Heel gewoon. Jeroen studeert Kunst, Cultuur & Media aan de Rijksuniversiteit Groningen. Maar hij had nog best tijd om mee te doen aan het tv-programma Heel Holland Helpt. De deelnemers aan dit programma krijgen duizend euro om mensen die dat verdienen in het zonnetje te zetten. Jeroen organiseerde een showdiner voor vijftig vrijwilligers, hij trakteerde vijftig jongeren op een middagje karten en hij verraste vijftien jongeren met een activiteitenpakket van lasergamen en paintball. Die duizend euro had hij er niet voor nodig. ‘Ik liet de naam van presentator Wendy van Dijk vallen en de mogelijke sponsor was over de streep.’ Die duizend euro gingen dus fluks naar goede doelen. Jeroen is er blij mee, maar erover opscheppen zal hij niet snel doen. ‘Het is niet iets om trots op te zijn. Ik kan dit soort dingen, ik vind het leuk en andere mensen vinden het leuk. Leensweb heeft ervoor gezorgd dat er meer gebeurt in het dorp, vooral jongeren zijn enthousiast geworden om iets te ondernemen. En ja, de betrokkenheid van de bewoners is misschien groter geworden. Dat is prachtig. Als ik hiermee zou stoppen, gaat leensweb gewoon door.’ Maar voorlopig stopt Jeroen niet. Oké, hij heeft het druk met zijn mediabedrijf ASK Computers & Media Design, oké, de studie vraagt tijd, en oké, hij woont in Groningen. Maar Leens is nooit ver weg met de laptop bij de hand. ‘Vandaag kreeg ik nog een compliment van een exbewoner. Al jaren geleden vertrokken uit Leens, maar via leensweb inmiddels weer goed op de hoogte. Eens een boeskoolkop, altijd een boeskoolkop.’

Boudewijn Otten

Wielewaal organiseert reizen voor jongeren met een beperking

‘Die glimlach is het echte Wielewaal-gevoel’ Tweedejaars Fysiotherapie Susan en oud-studenten Verpleegkunde Hendrika en Martine zijn vrijwilligers bij de stichting Wielewaal die vakanties organiseert voor jongeren met een beperking. Zwaar werk, vinden ze, maar erg dankbaar. ‘De vakanties zijn echt genieten. Ik zal nooit vergeten hoe we met er met veel kunst- en vliegwerk voor zorgden dat een spastisch meisje in de achtbaan over de kop kon. Ze genoot volop. Haar glimlach achteraf, dat is het echte Wielewaalgevoel.’ Martine Vos (27) is acht jaar vrijwilliger bij stichting Wielewaal die al dertig jaar groepsvakanties organiseert voor jongeren met een handicap. Net als Martine begon Henrika Wollerich (25) tijdens haar studie Verpleegkunde aan de Hanzehogeschool met het vrijwilligerswerk. ‘Iedere vakantieganger krijgt een vrijwilliger’, legt Hendrika uit. ‘Dan kun je natuurlijk heel veel doen wat normaal voor mensen in die situatie onmogelijk is. Het motto van Wielewaal is dan ook: alles is mogelijk’, zegt Hendrika. ‘Alleen als mensen meer dan drie keer per nacht hulp nodig hebben, vragen we de vakantieganger om zelf nog iemand mee te nemen, bijvoorbeeld een begeleider in de woonvorm waar ze verblijven.’ Hendrika en Martine, nu werkzaam als verpleegkundigen in het Universitair Medisch Centrum Groningen, praten over vakantiegangers, nooit over patiënten. Martine: ‘De vakantie staat voorop. En het plezier dat je de mensen kunt bezorgen. Ik schat dat ongeveer 75 procent van de vrijwilligers studenten zijn. Sommigen krijgen er vrije studiepunten voor. Zo zijn wij zelf ook begonnen, maar als die studiepunten je enige motivatie zijn, red je het niet. Het is zwaar en vermoeiend, je krijgt weinig nachtrust, en het is absoluut niet vrijblijvend. Je werkt met mensen. Je kunt niet halverwege een vakantieweek besluiten dat je het wel gezien hebt.’ Bij iedere Wielewaalvakantie gaat een verpleegkundige mee. Die verricht de medische handelingen die alleen gediplomeerde verpleegkundigen mogen verrichten, zoals het aanbrengen van katheters. De vrijwilligers die de vakantiegangers één-op-één begeleiden hoeven

Wielewaal-wintersportpret in het Oostenrijkse Hittisau. Met de skistoel de berg afsuizen. De stoel kan in de stoeltjeslift waarbij de vakantieganger er gewoon in kan blijven zitten. Boven moet de sneeuwbril op en dan gaat het in volle vaart naar beneden. Helemaal links: Martine Vos.

geen medische achtergrond te hebben. ‘In het begin is dat soms even wennen’, vertelt Martine. ‘Moet je nu eerst het gezicht wassen of de handen, en doe je dat met of zonder zeep? In de praktijk valt het allemaal erg mee. De vakantiegangers weten zelf wel wat het beste voor ze is. Vorig jaar kwam een vrijwilliger van een jaar of achttien met rode konen naar me toe. Hij had nog nooit een vrouw haar bh aangedaan. We hebben het toen even met zijn tweeën gedaan. De vakantieganger vond het schattig!’ Tweedejaars Fysiotherapie Susan Blaauw (22) was afgelopen zomer voor het eerst bij een vakantie met verstandelijk gehandicapten in Vinkega bij Giethoorn. ‘De eerste keer blijf je als vrijwil-

liger altijd in Nederland. Mocht het niet goed gaan, dan kun je makkelijk naar huis. De vakantiegangers staan centraal. Zij zeggen wat ze willen doen, en dan regelen wij dat: naar het circus, de kermis of een boottochtje. Zo’n uitje duurt een uur of drie, maar om alles voor elkaar te boksen en de mensen te verzorgen, ben je echt de hele dag vanaf zeven uur in touw. Het is hard werken, maar vreselijk dankbaar werk. Ik had al mijn vrije punten al. Ik doe het gewoon omdat ik het superleuk vind. Als de studie het toelaat, ga ik volgend jaar weer. De Wielewaalvakantiebrochure is net uit. Ik zou wel naar Toscane of Spanje willen, maar ach, Nederland is ook goed.’ Door het vrijwilligerswerk ontstaan veel vriendschappen en af en toe worden vrij-

willigers verliefd op elkaar, zegt Martine. ‘Zo’n relatie is prima, maar je moet het niet aan de vakantiegangers laten blijken. Dat is pijnlijk voor deze mensen die vaak zelf geen relatie kunnen aangaan. Bovendien moet niet een medevrijwilliger maar de vakantieganger alle aandacht krijgen.’ De Wielewaal groeit steeds verder. Er is steeds meer vraag naar vakanties voor jongeren met een beperking. Hendrika: ‘Vooral in de zomer is het steeds weer spannend of we voldoende vrijwilligers hebben. Daarom hopen we dat studenten die dit aanspreekt, reageren.’ Luuk Steemers

Meer info op www.wielewaal.nl


15

RIJBEWIJS VOOR PRIVÉ OF WERK SNEL NODIG?

KOM NAAR DE OPEN DAG OP 8 MAART OP UNIVERSITEIT NYENRODE

Bespaar ook veel Tijd / Geld & Betaal je rijopleiding in 2009!

www.rijbewijsservice.nl

Bij de universitaire deeltijdopleidingen van NIVRA-Nyenrode gaan beroep en studie hand in hand. Je werkt als assistent-accountant of -controller en daarnaast ben je gemiddeld één dag per week student. Je werkgever betaalt je studie en na de opleiding liggen de carrièrekansen voor het oprapen. Meer weten over Managerial Controlling en onze Masters of Science in Accountancy en Controlling? Meld je dan aan voor onze open dag op zaterdag 8 maart op Universiteit Nyenrode, waar een grote bedrijvenmarkt aanwezig zal zijn voor functies binnen accountancy en controlling, of vraag onze brochure aan via www.nivra-nyenrode.nl.

NIVRA-Nyenrode School of Accountancy & Controlling

0900 - 20 20 778 (20 p/min) of sms 4477 RSN GRATIS

Voor de periode eind april – begin juli en september zoeken wij

75 Natuurschool-gidsen m/v De Stichting Natuurschool verzorgt natuurschoolreisjes op 6 locaties in

die in het voorjaar, elk met een schoolklas, onze 5 uur durende schoolreisjes op enthousiaste wijze gaan uitvoeren op één van onze locaties in Nederland (zie kaartje).

Nederland. Hands-on en zeer geliefd bij het basis- en voortgezet onderwijs.

Voor meer informatie, kijk op:

In 2008 bestaan wij 20 jaar en

www.natuurschool.nl/vacature

ontvangen 35.000 leerlingen.

Of bel 050 - 527 49 93

BIJBAANTJE

WIJ ZOEKEN VR OUWEN

In dit onderzoek worden verschillende doseringen onderzocht van een nieuw hormoonpreparaat waarbij bloedspiegels worden gemeten en wordt nagegaan of dit hormoon de eisprong stimuleert. Elke deelneemster krijgt slechts eenmaal een dosis van dit nieuwe hormoon en gedurende ongeveer 7 dagen twee geregistreerde geneesmiddelen die de groei van de eiblaasjes stimuleren en de eigen spontane eisprong afremmen. U zou aan het onderzoek kunnen deelnemen als u: • een vrouw bent tussen 18 en 35 jaar en gezond bent, • bereid bent aanvullende anticonceptie (zoals condooms) te gebruiken tijdens het onderzoek.

deze periode verblijft u gedurende 2 dagen en nachten in het onderzoekscentrum van Xendo. Na-onderzoek volgt 1 week na de laatste bloedafname.

Vergoeding Elke vrijwilligster ontvangt een vergoeding voor deelname aan het volledige onderzoek Bezoeken van ongeveer `1.916,-. De hoogte van Na een vooronderzoek volgen, op vastde vergoeding hangt af van het aantal gelegde tijdstippen, gedurende 4 weken bezoeken en het aantal bloedafnames. ongeveer 20 bezoeken voor bloedafname Reiskosten worden vergoed (` 0,19 per en/of inwendige echoscopie. Halverwege km, met een minimum van ` 4,-). Als u geïnteresseerd bent om aan dit onderzoek deel te nemen en meer informatie wilt, kun u contact opnemen met: Dr. Ingrid Duijkers, Dr. Christine Klipping, Dr. Ageeth Remmers en Dr. Marjan van den Berg. Telefoon (tijdens kantooruren)

www.dinox.nl

(050) 3610999

www.xendovrijwilliger.nl

Dinox is een onderzoekscentrum in Groningen en Berlijn met ruim 15 jaar ervaring in geneesmiddelenonderzoek op het gebied van vrouwelijke hormonen (zoals anticonceptie, vruchtbaarheidsbehandelingen, premenstrueel syndroom en acné) en seksuologie. Dinox bevindt zich op het UMCG terrein: Hanzeplein 1, ingang 53, 9713 GZ Groningen


Lees jij de Hanze en heb je een mening?

De Hanzeredactie zoekt:

studenten voor de redactieraad De redactieraad vergadert vijf keer per jaar (anderhalf uur) over de inhoud en de vorm van de Hanze. Verdiensten: 12 euro per keer. Belangstelling? Mail naar: [email protected] of bel 050 5955588

MELKWEG Dé specialist in studenten- en starterswoningen in en rond het centrum van Groningen! Ook voor studentenkamers bent u bij ons aan het goede adres.

HOEKJE

die mee willen werken aan een geneesmiddelenonderzoek (002).

Schaamte

Mijnsondanks mijzelf.

Neem vrijblijvend contact op met onderstaand telefoonnummer of stuur een e-mail naar [email protected]

www.praktijkhoekmelkweg.nl

IBB Makelaardij B.V.

Moeite met nee zeggen of in een groep spreken?

A Kerkhof 24-26 – T 050-3145500

www.ibbmak.nl

Studentenhulpverlening Praktijk Hoek Melkweg 050 3186003 12 -13 u.

ASSERTIVITEITSTRAINING

UITWONEN

Drummen aan het Zuiderpark illa Kakelbont noemen we het altijd. Het lijkt op het huis van Pippi Langstrumpf met al die spannende gangen, trappen en geheimzinnige kelderkamers. Je kunt er bijna in verdwalen.’ Andreas Bauer (27), vierdejaars Drums aan het Prins Claus Conservatorium, bivakkeert sinds september 2006 in een Art Nouveau-villa uit 1895 aan het Zuiderpark 18. In zijn kamer van 23 vierkante meter op de begane grond, hoor je zijn Sloveense huisgenoot Andrej Hocevar in de oefenruimte in de kelder drummen. Andreas lijkt het niet te merken. ‘Er wonen zes drummers in dit huis. Ik denk dat de mensen die boven wonen er meer last van hebben. Maar onze irritatiegraad voor geluidsoverlast is heel hoog. We begrijpen elkaar, iedereen moet studeren. Dit is mijn vijfde huis in Groningen. Maar het is veruit de beste plek. Het is een soort familiehuis. Iedereen is met hetzelfde bezig.’ Het Rijksmonument van woningcorporatie De Huismeesters, een voormalige apotheek, is speciaal voor conservatoriumstudenten verbouwd. Er wonen twintig buitenlandse studenten. In de lange, witgekalkte gangen zie je overal rode deuren en instrumentenkoffers. Hier en daar staan schoenen. ‘Dat mag eigenlijk niet’, verklapt Andreas. ‘Die supermarktkar staat er ook niet om boodschappen mee te doen. We gebruiken hem om onze instrumenten naar clubs te vervoeren. Op maandag, dins-

dag en woensdag jam ik vaak in de Spieghel, de Smederij en Peter Pan. ‘De locatie is ideaal, de school is drie minuten lopen en de stad ook. Ik heb geen fiets meer nodig sinds ik hier woon.’ Andreas laat zijn favoriete ruimtes zien. In de kelder, half onder de vloer zijn twee oefenruimtes, bekleed met dekbedden en pluchen tapijten van Mamamini. In de grootste staat Andreas’ drumstel, naast vier andere. ‘Soms zit ik hier de hele dag te spelen, maar soms ook helemaal niet. Als je te veel oefent, heb je kans op een burn-out en verlies je je inspiratie. Je moet ook reflecteren als muzikant. Dat doe ik vaak in de trein. Twee weekenden per maand reis ik tien uur op en neer naar Falkenberg bij Regensburg. Ik speel in de beste rock-‘n-rollband van Oberpfalz.’ Hij laat de vier andere kelderruimtes zien. ‘Hier houden we feesten en zitten we samen te chillen. In het begin was het dichtgemaakt, maar nu mogen we er gebruik van maken.’ 337 euro betaalt Andreas voor zijn huis. ‘Best veel geld, maar waar vind je als muzikant dit soort faciliteiten?’ Er is ook een gemeubileerde studio voor gastdocenten ingericht. ‘Daar zit nog een origineel beschilderd plafond in. Joris Teepe, hoofd van de Jazz-afdeling, woont daar altijd als hij hier lesgeeft.’

Rina Tienstra

Foto: Robert van der Molen

‘V


17

IN & UIT

IN&UIT is bestemd voor studenten- en personeelsactiviteiten. Ook kunnen studenten en medewerkers hier hun gratis advertenties kwijt (maximaal 30 woorden). Informatie voor de uitgave van woensdag 6 februari kun je mailen naar [email protected]. De deadline is donderdag 31 januari.

USVA cursussen Je kunt je tot eind januari inschrijven voor één van de 60 cursussen. Van capoeira, tot moderne dans, van toneel tot spreken in het openbaar. Hanzehogeschoolstudenten betalen een gereduceerd tarief. De cursussen starten in de week van 4 februari. In januari kun je al enkele cursuspresentaties in het theater zien. Kijk op de site voor meer informatie: www.usva.nl. Studium Generale Groningen Vrijdag 25 januari - DwarsDiep Debat - De staat van het kapitalisme. Is het kapitalisme in Nederland nog wel wat het geweest is? Staat onze variant van het kapitalisme onder druk van globalisering en flexibilisering? Of wordt hier het old-boys-network van het alom geprezen én verguisde poldermodel even lekker opgeschud? 20.00 – 22.00 uur, Usva, Munnekeholm 10. Gratis. www.dwarsdiep.nl. Maandag 28 januari - Kapitalisme en het goede leven - documentaire: The Corporation. Wie schuilt er achter de lach van Ronald McDonald? Niet eerder werd de invloed van ´s werelds machtigste multinational zo grondig onder de loep genomen als in The Corporation. 19.00 – 22.00 uur, Academiegebouw, Broerstraat 5. Studenten gratis, anderen € 2,- . Dinsdag 29 januari - Kapitalisme en het goede

leven - Tijd voor een Economische Contrarevolutie. De afgelopen 25 jaar heeft zich in Nederland een stille revolutie voltrokken op het terrein van het economisch beleid. Ooit was de markt het probleem en de overheid de oplossing, nu beschouwen we de overheid als het probleem waarvoor de markt een oplossing moet bieden. 20.00 – 22.00 uur Academiegebouw, Broerstraat 5. Studenten gratis, anderen € 2,Maandag 4 februari - Everything you always wanted to know about… de Friese Elfstedentocht. De ultieme krachtmeting op de schaats is natuurlijk de Friese Elfstedentocht. Wie deze monstertocht volbrengt, is een kanjer, wie de wedstrijd wint een held. De laatste drie Elfstedentochten zijn volstrekt anders dan de twaalf edities die tussen 1909 en 1963 werden verreden. Eelke Lok neemt u mee naar de wording van de tocht der tochten. 16.30 – 17.30 uur, Academiegebouw, Broerstraat 5. Gratis. Dinsdag 5 februari - De kunst van het overtuigen – Klassieke retorica en Rinus Michels. Dubbellezing door Jeroen Bons en Sjef Kemper. 20.00 – 22.00 uur.Academiegebouw, Broerstraat 5. Studenten gratis, anderen € 2,-. Informatie: Studium Generale Groningen, Kleine Kromme Elleboog 7a1, tel. (050) 363 5463, www.rug.nl/studium.

GSp Activiteiten voorjaar. Op de site vind je een overzicht van alle activiteiten. Is er iets bij dat je interesseert? Geef je dan z.s.m. op. 31 januari, filmhuis GSp. Jesus Camp – documentaire over trainingskamp in Amerika waar kinderen leren soldaten te worden in ‘Gods leger’. Samen eten. Elke dinsdag- en woensdagavond om 18.30 uur, kosten € 3,-, opgave tot 12.00 uur. Oecumenische Vieringen Martinikerk. De diensten van het GSp worden altijd samen met studenten voorbereid en uitgevoerd. Wie ook een keer wil meehelpen, kan een mailtje sturen naar het GSp. 27 januari, 11.30 uur T. Meijlink, 17.00 uur K. van der Plas (= Taizé-vesper) 3 februari, 11.30 uur S. Bouman, 17.00 uur J. van der Wel. GSp, Kraneweg 33, 050 3129926, info@ gspweb.nl of www.gspweb.nl. USVA – Holland Next Top Poet Donderdag 31 januari 19.00 uur. Ja, dat Groningen beroemde dichters als Jean Pierre Rawie, Driek van Wissen en Sieger MG herbergt, dat wist je al. En dat beroemde poëten als Daniel Dee en Tsead Bruinja er vandaan komen is ook geen nieuws. Daarom deze avond geen beroemde dichters maar tijd voor de nieuwe generatie. Maak kennis met Emiel Matulewicz, Judith van der Wel, Ruth Koops van ’t Jagt, Michel Dijkstra en Ellen Deckwitz. Ook maken de Moordwijven hun opwachting, die het afgelopen half jaar al een theatertour hebben gedaan met hun show Plagen, waarbij zij een mix van poëzie, cabaret en tampons op het toneel brachten. Usva, Munnekeholm 10.

Mastervoorlichting Woensdag 6 februari organiseert de Rijksuniversiteit Groningen (RUG) haar jaarlijkse mastervoorlichting. Van 15.00 tot 20.00 uur kunnen geïnteresseerden in het Academiegebouw (Broerstraat 5, Groningen) terecht voor informatie over de ruim 115 masteropleidingen. www.rug.nl/masteropleidingen Info: 050-3639011.

De Februari-uitreiking komt er weer aan ! Bestel nu je studieboeken met 10% korting op: www.stichting-bvd.nl

Te koop aangeboden & gevraagd Just 4 Kids; inbrengwinkel voor 2e hands kinderkleding, speelgoed en kinderboeken. Eigentijdse, betaalbare (merk)kleding maat 80 t/m 188. Geopend dinsdags van 13.00 u. – 16.00 u. en vrijdags van 10.00 u. – 12.30 u. Kom vrijblijvend langs aan de Brinkweg 1, Glimmen. Telefoon, 050 4064105. Massage en verzorging (Sport) massage en verzorging, (NESM erkend). Stephen Walker, Rensumaheerd 61, 9736 AC Groningen, 050-5412233/06-18542092, walkermassage@ hotmail.com. Bragi zoekt dirigent G.S.M.G. BRAGI zoekt per 1 april een nieuwe dirigent voor het Grootkoor! Kijk voor meer info op www.bragi.nl.

Woensdag 6 februari 2008

Voorlichting masteropleidingen

PZZL

www.rug.nl/masteropleidingen

2008 10

17

8

5

20

Hori

Verti

1. Benoemen & …, manifest van Terpstra(6)

1. Politie… of …blad (6)

4. Kun je aan de dijk zetten (5)

2. Eenvormige kledij (7)

8. Doen vogels in het voorjaar (5)

3. Bereik je in de finale (8)

9. De HG viert dit jaar het 42-ste (7)

4. Een …e, net voldoende(4)

10. De …, roman van Reve (7)

5. Begin februari begint het … blok (5)

11. Ratio (4)

6. Net… of feest… (6)

12. Kunstonderwijs (afko, 3)

7. Dapper (5)

14. Franse vriendin (4)

13. Telefoneren (8)

15. De homoseksuele dichter is dood (4)

16. Rangschikken (7)

18. Stammoeder der Israëlieten (3)

17. Raad (6)

21. HG-motto van 210-jarig bestaan (4)

19. Nieuwe HG-vestigingsplaats (5)

23. Nieuwe fusiehogeschool in Noord-Nederland (7) 20. Tegenovergestelde van ene (6)

15

15

25. Waanbeeld (7)

22. Kun je nemen voor het paard of de auto (5)

26. Begint dit jaar op 20 maart (5)

24. Koosnaam voor Oost-Duitser (4)

27. Japanse lekkernij (5) 28. Zelfbevrediging (6)

3

18


De schuin gedrukte omschrijvingen zijn cryptisch. Vul de letters uit het diagram in en er ontstaat een woord dat met het thema te maken heeft. Mail het woord naar: [email protected] en ding mee naar een cadeaubon van 10 euro. Inzenden t/m donderdag 31 januari. De decemberpuzzel is gewonnen door: Marina Hulhof. De oplossing is: SCHOOLKLAF. Boudewijn Otten

LEEUW

Lieve Loes Heeft je beste vriendin gezoend met de jongen waar jij al tijden vlinders van in je buik krijgt? Ben je verliefd op je docent en kun je je niet meer op je studie concentreren? Lig je niet lekker in je projectgroep en begrijp je niet waarom? Mail Loes, onze enige echte ervaringsdeskundige. Inzenden mag zelfs anoniem. [email protected].

Lieve Loes, Ik durf je bijna niet te mailen, zo schaam ik me er voor, maar ik ben jaloers op mijn moeder. Ze was zestien toen ze me kreeg en is nu zesendertig. Ze heeft ook maat zesendertig en een geweldig figuur. En dat is het probleem. Ik heb de lompe bouw van mijn vader en maat 44. Op straat wordt zij nagefloten en ik niet. Zij lacht erom maar ik kan wel huilen. Wat moet ik doen? Heleen

Ach Heleen, Het is gewoon even afzien tot je moeder de veertig is gepasseerd. Dan begint het Grote Verval onherroepelijk. Dan worden de billen slap, de benen flubberig en de borsten theezakjes. Dan worden

lachrimpeltjes kraaienpoten en komt ze erachter dat antirimpelcrèmes niet bestaan. Dan kost het haar steeds meer moeite om na een avondje stappen de wallen weg te poetsen en duurt het een halve dag voor de slaapvouwen uit haar gezicht zijn getrokken. Na haar 45ste hoef je je helemaal geen zorgen meer te maken. Dan is haar decolleté craquelé en kun je er vergif op innemen dat ze zich niet meer in maatje 36 kan wurmen. Dus meid, rustig afwachten tot het tij keert. Lieve Loes, Ik woon al drie jaar met mijn beste vriend samen in één huis. We hebben ieder een eigen slaapkamer en delen de huiskamer, de keuken en de badkamer. Nu heeft hij sinds een maand of twee verkering met een gigantische tuthola. Ik weet natuurlijk wel dat het mij niets aangaat met wie hij de koffer in duikt, maar ze is zó dominant. Laatst pakte ze zelfs de zapper van me af toen ik voetballen zat te kijken en ze loopt steeds door mijn beeld met blokjes kaas en droge worst. Mijn vriend lacht er alleen maar om, maar ik denk serieus aan verhuizen… Zal ik dat doen? Gerard

Lieve Gerard, Tja jongen, that’s life. Ook vrienden kunnen verliefd worden. Volgens mij ben je gewoon een beetje jaloers. En je vindt het waarschijnlijk ook niet leuk om de hele tijd bij zo’n stelletje tortels te zitten. Wat te doen? Kun je inschatten of de tuthola een blijvertje is of dat ze Valentijnsdag niet haalt? Als je bang bent dat je vriend echt aan haar blijft plakken, kun je het de best de poten onder haar stoel vandaan zagen door juist overdreven positief over haar te zijn. Hoe geweldig ze de blokjes kaas ronddeelt en hoe gezellig een vrouw in huis wel niet is. Dat werkt veel beter dan haar een dominante tuthola noemen. Als dat geen zoden aan de dijk zet, voer je de tuthola een paar breezers en duik je met haar de koffer in. Een beetje zoenen op de bank mag ook. Je moet er wel voor zorgen dat je vriend thuiskomt als jij je tong in haar keel steekt en je hand onder haar blouse. Succes verzekerd! Alleen loop je de kans dat jij samen met de tuthola op straat komt te staan. Als dit je toch iets te ver gaat, kun je altijd nog voetallen op bed kijken. Zak chips, potje bier… en geen vrouwen.

Vurig vierig verlangen Mijn dagen zijn opgedeeld in uren en kwartieren. De uren om te studeren. De kwartieren om koffie te zetten, te eten, of een rondje te lopen door de stad. Meer is er niet, meer mag er niet zijn, meer kan er niet zijn. Morgen is het tentamen. Het is zondagnacht, kwart over twee. Door het raam hoor ik live jazzmuziek uit het café beneden. Het klinkt naar gezelligheid en bier. Als beneden de deur openzwaait, hoor ik de donkere stem van Ray Charles. De mensen die naar buiten komen praten altijd net iets te hard. Ze moeten nog wennen aan de stilte van de straat. Sommigen blijven steken op hetzelfde volume. Over wie er een klootzak is, en waarom, over het eten van die avond, of over de fietsen die nog op de Grote Markt staan. Dan moet de stilte maar wennen. Ik krijg er een onrustige kriebel van in mijn buik. Ik wil ook! Ik leun met mijn gezicht tegen het koude raam om beter te zien wat er buiten allemaal gebeurd. Het is niet veel, maar het boeit me meer dan de huwelijksetiquette in de achttiende eeuw. Ik zie gelukkige mensen, minder gelukkige mensen en ongelukkige mensen. Altijd dezelfde. Als ik opkijk, zie ik dat mijn overbuurjongen naar me kijkt. Het moet er belachelijk uitgezien hebben, mijn gezicht zo platgedrukt tegen het raam. Ik zwaai naar hem en laat mijn studieboek zien. Hij lacht terug en tilt zijn boek op dat er een stuk zwaarder uitziet dan dat van mij. De Poelestraat is net niet smal genoeg om de titel te kunnen lezen, maar ik gok op Strafrecht, of Economic Business and Organizations, of zoiets. Het is kwart voor drie als ik me opnieuw in mijn boek nestel. ‘Het vurig vierig verlangen’, zo lees ik, ‘heeft de schepper er niet als een toegift bijgevoegd, maar is bedoeld om kinderen te hebben, die onzen ouderdom aangenaam maken.’ Ik vraag me af hoe mijn overbuurjongen hierover denkt. Als ik opkijk is hij weg. Ik voel teleurstelling, maar opeens zie ik het briefje dat er net nog niet hing: ‘Ben bier drinken bij jou beneden, ook toe aan een pauze?’ Een kwartierje dan…

Leonie Veraar


19

Looking for trips, parties and new friends?

ESN Groningen offers all this and more for international students Thirty-eight students work very hard to make your stay in Groningen even more pleasant and memorable. All you have to do is find out what these volunteers organize next and join. So if you are interested in meeting new people, partying or seeing some of the hotspots of Holland, check out what ESN Groningen has to offer!

From left to right: Roos Gabriëls, Anne-Maaike Stapel, Jasper van Huffelen, Kirsten de Haan and Mariska Molenaar

ESN Groningen is an organization for international students living in Groningen. It was set up twenty years ago in order to organize social and cultural activities. Until last year the association was called WINGS-ESN but it has been renamed to ESN Groningen. It belongs to the IESN, the International Erasmus Student Network, an organization with representatives in 34 different countries, created for supporting and developing student exchanges. ‘We try to make sure that the international students feel at home in Groningen and that the time they spend here will be the best’, explains Anne Maaike Stapel, the External Contacts Officer of ESN. To achieve this goal, the five members of the ESN Groningen board and thirty-three volunteers are involved in several committees. One of the most important committees, at

least for fun-loving students, is the Party Committee, which arranges the theme-parties every three weeks. They are also responsible for the International Student Night, which is held every Monday at Rumba. You can get cheap beers during the ‘happy hour’ and enjoy the typical international student atmosphere. The Excursion Committee is responsible for organizing day and weekend trips throughout Holland to show students the best places in this country. During the first semester, students had the chance to go to Maastricht, Rotterdam, The Hague or the typical Dutch island of Schiermonnikoog for a budget price and enjoy a lot of different activities. ‘I met most of the people I know in Groningen because of ESN Groningen activities’ says Julio González, a Spanish student who was on several of these trips.

The Mentor Integration Committee links international students to Dutch ones. Any Dutch student interested in helping international students during their first days in Groningen can join this committee. They pick up the international students, show them the city and organize international games and other activities for mentors and students. ‘I have spent ten months abroad and I really wanted to continue helping international people, so this is why I decided to join ESN’, explains Corine Leunge, one of the committee members of ESN Groningen. But ESN Groningen does not forget Dutch students either. They created the Internationalization Committee, which tries to make Dutch students enthusiastic about studying abroad. They organize the International Week, which this year will take place in March. This is the perfect opportunity to find lots of information about studying abroad. Furthermore, ESN Groningen organizes international dinners on Sundays where students can cook their own typical dishes and where you do not only have the chance to meet students with different nationalities but also have the opportunity to try different tastes. ESN Groningen also organize events like Business Day, where ESN tries to link Dutch companies to international students, and several Debate Competitions. But it is not only about having a good time at parties, excursions or international dinners. If you acquire an ESN card you will also get discounts at several places in Groningen. In addition, they have a magazine in which you can find useful information about The Netherlands and Groningen. Would you like to enjoy an international experience and meet people from all over the world? The only thing you have to do is check the ESN website: www.esn-groningen.nl or go to their office at Grote Rozenstraat 23 (open on working days from 13.00 until 16.00). Are you sure you want to miss all this? Sara Gómez Cortijo


International Communication launches an honours program

WANTED: GUINEA PIGS AND CO-DESIGNERS International Communication Studies starts 2008 with the launch of an honours program. It is set up especially for students looking for more learning opportunities in their own field of study. ‘This is a pilot program for Communication studies that will start in the third block. If it succeeds, the honours program will soon be adopted by other study programs offered by Communication and Media Studies’, says the project’s coordinator. The first batch of the honours program consists of a selective and ambitious group of first-year International Communication (IC) students. There are some requirements that these students need to fulfill before they can follow this program. Generally, they have to obtain an average grade of 7.5 during the first and second blocks of their studies. The English language grade should not be lower than 7.5. On top of that, the interested students are required to pen down a letter of motivation before proceeding to the interview stage, where they have to talk to two teachers in the Board of Committee. “We expect around twelve to twenty-four firstyear students to join this program.’ says project coordinator Vladimir Bartelds, who thinks this program could offer many great opportunities. The workload for the honours program students will be more than for the rest of the students. The curriculum is designed so that all the necessary modules are cramped into one month of studies leaving the rest of the blocks for extra projects and assignments. This group of students is expected to organize seminars related to their field of study involving guest speakers. Eventually, these seminars will be attended by other students from IC. Students are also required to read extra books which will focus on current affairs. ‘There will be around ten books that the students need to read within the program to get a deeper understanding about certain topics’, Bartelds explains. All these students play an essential role as guinea pig and co-designer for this program. Their input and responses will influence the course development in the next block. ‘Therefore, students of this honours program need to be committed as they don’t just go in and out of the course as they wish.’ Bartelds warns. All the students taking this special stream will be in the same class. The purpose is not to differentiate them from the rest but mainly for practical reasons. Bartelds emphasizes that there should not be a gap between these students and the rest. ‘This course is meant to make these students realize that there are resources available for the extra

Julia Zielke gets interviewed for the honours program by project coordinator Vladimir Bartelds

energy that they have.’ The project coordinator also mentions that the attention they will receive from teachers will be the same. In this program, students are the ones required to make an extra effort, not the teachers. ‘When I put myself in the students’ shoes, I would like to learn more if I have the opportunity. Some students feel they learn too little. That’s how it all started.’ answers Bartelds when asked about the initiation of the IC honours program at Hanze University. Besides that, he also thinks that the design of this program will stimulate students to take initiative, which is good for their future careers.


At an information market about the honours program just before Christmas, twenty-five students were interested and nineteen students applied for the program. There are around ten teachers in the project team who help molding the foundation of the program. ‘Challenge!’ That is how Bartelds describes the course. The new honours program will not only be a challenge for the students but also for the teachers because it adds a new branch to the Communication Studies programs.

Angie Theonis Teoh

21

‘More than 7 hours of non-stop music and a superb organization’

Spanish students Sara and Pablo go Dutch at Noorderslag And how do two Spanish exchange students experience a festival that only features Dutch music? Sara Gómez Cortijo and Pablo Suarez Attias went to Noorderslag, a festival that showcases all important Dutch musical acts of the past year. They arrive without expectations and leave with a brain full of music and a stomach full of beer.

Can you imagine nine different stages with sixty different bands with different styles of music in a very big building full of nice decoration and fun-loving people? This happened Saturday 12 January in Groningen in De Oosterpoort where the Noorderslag festival took place. The young members of the Dutch band Leaf playing their catchy songs in the hall of the main entrance of the Oosterpoort building, hundreds of people standing in very organized queues to leave their jackets in at the wardrobe to be ready for a very amazing and long night. Rock, pop, jazz, hip-hop… all this in the same building. Incredible, at least for someone who comes from the warm south of Spain, where organizing such a music festival within the walls of a building would be an impossible

thing. The evening was really long. More than seven hours of non-stop concerts, with music for all tastes. Between concerts a beer to regain energy. But who played there that night? We could not listen to all of the more than sixty bands, but we tried and this is what we saw, heard and danced to. We began with half an hour of The horse company, the band of Albert and Vincent Hilberdink. If you heard the latest work of the legendary Neil Young you know what it sounds like. A few minutes later we changed styles radically. Wouter Hamel surprised us with a traditional style that was fresh at the same time. A rhythm of jazz and classical swing accompanied by the great voice of Hamel. Did we hear some Frank Sinatra influences there?

Undoubtedly! One of the favorites of the night. Then it was time for Shane Shu, pure indie music. They were original, crazy and different (with two beautiful girl clowns included), just like the psychedelic and electronic style of David Gilmour Girls, a spectacle of sound and light. What time is it? We have been here for two hours only, and we have already listened to as many as four mini concerts with very different styles. Too much for my brain, the night will be long, so… I think I need a beer! Then it’s time to continue with the music! Time for The Girls. Interesting name, but to my surprise it was a band consisting exclusively of men! Okay, I admit, I am ignorant about Dutch bands, but I discover a lot tonight and, man, do I like it! One word describes The Girls best: Cool! I love their punk rock! Hey, where does that strong voice come from? It’s Claw boys Claw. Someone tells me they have been a legend in the Dutch music scene for more then twenty years. It sounds like a mix between Johnny Cash and Eric Burdon & The Animals. Perfect! We can´t forget the ballads of Lucky Fonz III either. I would say it sounds a little bit like gipsy music, but I´m not sure. I need one more beer to hear more clearly. Okay, time for the last act of the night, the electronic music of Aux Raus! Perfect for dancing and jumping without thinking. We head home at three in the morning with a brain full of music and a stomach full of beer. More than seven hours of non-stop music and a superb organization. Bands to suit all tastes and an unbeatable atmosphere. Before coming here we did not know anything about these groups, but next week we will go to the music stores to buy some records, some of these bands were really cool! If you were unable to go this year, go next year! Continue dancing! Pablo Suarez Attias Sara Gómez Cortijo


‘Eurosonic gives us in two days what New Zealand can’t do in a month’

David discovers that Eurosonic’s big reputation is well-deserved How does a student from New Zealand experience a festival for European music talent in Groningen? David Koedyk reports about his two nights at Eurosonic and draws his conclusions. The Swedes are a funny bunch and the Dutch could show a little more appreciation.

belt out some great rock sounds. Up next, De Straaljagers. Now these guys are fun. Hard and fast punk-rock music with plenty energetic thrusting of the mic makes me want to drink my beer and smoke my cigarettes faster than any other kind of music. They didn’t disappoint. The duo, Barbara Stok and Ricky van Duuren, work well with each other. They should –they’re married to each other. Friday

Photo: Janine Meijer Barbara Stok of the Straaljagers.

By the time you read this, I will be gone. I’m leaving this place after an amazing year and what better way to end it all than to send me to Eurosonic. What this means is that I am on the other side of the world and it is with this impunity that I can make a candidly harsh commentary on the music scene in Groningen and the Netherlands. However, after seeing the incredible job the organizers of Eurosonic/Noorderslag did, there is no real need. Eurosonic is awesome. And Groningen is ideal for such a festival. With the incredible number of bars and

clubs at such short distance from each other, every act is mere minutes from wherever you may find yourself. Thursday

Thursday night found me in the Pacific – a great wee bar down Oosterstraat – listening to Dutch bands The Monroes and De Straaljagers. The Monroes were up at ten – and played a great set full of guitar and drums. Sounding something like a garage band but without any amateur connotations. They are fronted by a sexy little chick who can certainly


Friday I was lucky. Very. Beginning at eight we took blind stabs at the programme to see where we should visit. All the bands were very cool. Get Well Soon at Huis de Beurs were up first and played a nice long set. They’re a band formed by German vocalist Konstantin Gropper. Although it’s probably not good form to compare a band with another: Joy Division meets Arcade Fire will give you a good idea. Crammed onto the little stage upstairs were six musicians all out to please. Gropper really pulls it all together with a dark and grainy voice perfectly complementing the symphony going on behind him – definitely a band to watch and a band I’m happy to put in a plug for: www.myspace.com/ youwillgetwellsoon. The Swedes are a funny bunch. Especially to New Zealanders because we know nothing about them other than their fondness for saunas and the comical fact that Swedes are also a type of pumpkin. But damn, those Northerners make some wicked music. What I do know is that this year, being the year of the Swede at the festival, many of the country’s undersung heroes were out for all to see. Robyn played at Simplon and made a great gig, playing all her well-known songs: Konichiwa Bitches, which is an undeniably catchy piece of electro pop mastery, and Handle Me, with one of the

best lines I heard all night (‘But you’re a selfish narcissistic psycho / Freaking bootlicking Nazi creep and / You can’t handle me’). Fun for the whole family. What is remarkable about Eurosonic is that it has successfully combined what is essentially a music trade show with a really good weekend for the fans. There’s plenty to see and do for the aspiring artists and management with industry seminars and information sessions during the day and a chance for everyone to explore the plethora of unsigned or unknown artists in the evening. It is with this in mind that I turn to analyse the Dutchies and their attitude to music. Most of us from Down Under think the crowds at live music in Holland resemble something like New Zealanders do the day after – we’re awake, and you may think because we’re looking at you we’re listening to you, but it’s unlikely. Although the crowd’s response at Noorderslag was massively improved from my past experiences, I still get the feeling the Dutch could show their appreciation a little more physically. But they definitely got the organisation at this one right. If only we could be so clear-sighted in New Zealand. Every May, we have a decidedly contrived and somewhat lame New Zealand Music Month where the same formulaic, radio-friendly music from signed artists is crammed down our throats. The unsigned and undiscovered talent still resides in oblivion. Eurosonic gives us in two days what New Zealand can’t do in a month: a taste of music that is fresh. On top of this, it’s a real boost to the music community throughout Europe. For a night they get the limelight and the opportunity to show everyone what they can do. Not surprising then that the calibre of all the bands I saw was so high. Rock on, Groningen! It’s been fun. David Koedyk

23

Volume 3, Issue 5 Wednesday 23 Januari Independent Magazine of the Hanze University Groningen | e-mail: [email protected] | www.hanze.nl/news | photo: Janine Meijer

International students visit music festivals in Groningen * ESN Groningen organizes parties and trips for you! * International Communication launches Honours Program

5

Ieder weldenkend mens weet dat dit een doodlopende weg is

Recommend Documents