I KE.NAs< MARCEUE JEFFERSON^COHN. l- :k. '^fe* 3 (POTO UPA)

"■'""^^"^"""TW^f^^P a-*SÄ

^

/ I KE.NAs<

l- :k

m

ZOMERTIJD: GRAMOPHONE-TIJD11!

'^fe*3

DE ..HIS MASTER'S VOICE" KOFFERGRAMO PHONE 500/0

MEER

OELUIDSVOLUME 2'/j MAAL MEER OCTAVEN DAN ELK ANDER MERK 1

In zwarte uitvoering met nikkelen monteering f90.—

In blauwe, roode, grijze of groene uitvoering met nikkelen monteering f100.—

In fijn rood leder met zwaar vergulde monteering f 125.—

FRANCO DOOR NEDERLAND BIJ:

N.V. WILLEM SPRENGER'S

GRAMOPHONE-HANDëL

HoofdmagazUn: PASSAGE 46. Filialen: L.v. MEERDERVOORT öOa en 453, DEN HAAG Specialiteit in „HIS MASTER'S VOICE" TROPEN-ORAMOPHONES. Gegarandeerde overkomst Redactie en Administratie: Galgewater 22. Lelden. Tel. 700

VerschUnt wekelUks - Prijs per kwartaal f 1,05

MARCEUE JEFFERSON^COHN

(POTO UPA)

mmm^mmm

^^^^^mmmmm

HIER HEEFT U EEN AFBEELDING VAN DE BEROEMDE

JINNOSyr-MirillCEI.EN

POl

HET MELKDIEET VOOR DE HUID

's Morgens en 's avonds ge bruikt voor het wasschen van het gezicht, zult U spoedig bemerken.

dat Uw teint gezond. Uwe huid zacht, gaaf en stevig wordt en kleine huidaandoeningen verdwijnen.

Knip deze advertentie uit, zend ze met 50 cent In postzegels aan France-Import, Rijnstraat 5, Den Haag en U ontvangt een keurig doosje monsters.

ABONNEERT ==

XJ.—rfs-i

OP DIT BLAB

INDIEN

Prils per tube 50 cent

GE

DIT

DOET

OM VOLMAAKT BEKOORLIJK TE ZIJN In badcostuum of in laag uitgesneden japon, die hals en armen onbedekt iaat, is een onberispelijke blanke huid, zonder zichtbaar haar of dons, een eerste vereischte. Neemt daarom nog heden een proef metTAKY; deze geparfumeerde crème, die gebruikt wordt zóó als zij uit de tube komt, verwijdert in 10 minuten, onverschillig waar, het overtollige haar en dons. TAKY lost het haar tot aan den wortel op en maakt de huid blank en zacht, zonder één zwarte stip, „TAKY 1929" op een nieuwe aangename wijze geparfumeerd en samengesteld, overtreft alles wat tot nu toe op dit gebied bestond.

V/AADEN MOE,DOUGlA5 rAIDCANk^i EN /JOAN GßAVrOQD^ WON EN

HET SPAANSCHE LANDHUISJE, DAT HET JONGE PAAR TOT HOME KOOS

Elscht van Uwen leverancier TAKY De groote tube kost slechts Fl. 1.— Imp.: KUYPERS & Co., Amsterdam

MET

Zoo'n kleine attentie . . .

CREAM

't Wordt zoo gewaardeerd, als ge thuiskomend van de reis, of zóó maar, als kleine attentie een Bacon „Boldoot" meebrengt. Daarmede illustreert ge Uwe sympathieke gevoelens Ïedurende Uwe afwezigheid: daaruit spreekt „haar" Iwe waardeering voor de goede zorgen thuis . . . Er gaat zoo'n hartelijke intimiteit van uit en de weldadige verfrisschende werking van Boldoot brengt Uwe vriendelijke attentie telkens weer in herinnering.

EASY CREAM wordt ook geleverd in polten van 1 KG. tegen toezending van f5— aan

o uu. w u vwnxi»

sGRAVENHAGE :-: POST GIRO 63197

Monopole Fl.con Mtclt KropS.con H.lv. KropBuos

.

Imptrl.le 1. i.1i „2.30 -1-30

Vfrllablt t. IJS , I.2S .0.75

Eau de Cologne

ADVERTEERT IN DIT BLAD VRAAGT OFFERTES

- 2 -

HET BOUDOIR VAN JOAN CRAWFORD

HET AVONTUUR VAN DEN NACHTWAKER VRIJ NAAR HET ENGELSCH VAN W. W. JACOBS DOOR D'ALVAREZ

E.

EDENEEREN met een man, zei de nachtwaker nadenkend, is even gemakkelijk als voor een geheelonthouder om langs een breed trottoir te loopen; redeneeren met een vrouw is net zoö moeilijk als voor denzelfden . geheelonthouder om na zes of zeven glazen whisky te probeeren een ladder op te gaan, die er niet is. Als een man zijn zin niet kan krijgen, gooit hij er een paar leelijke woorden uit en doet verder alsof er niets gebeurd is; als een vrouw d'r zin niet krijgt, wordt ze razend en herinnert je aan iets, dat je tien jaar geleden niet hadt mogen doen. Wat een vrouw zou moeten beginnen, als ze een echtgenoot trof, die nooit iets verkeerds heeft gedaan, kan ik me waarachtig niet voorstellen. Ik weet, wat ik zeg, want een vrouw heeft zich eens ten opzichte van mij vergist en ofschoon bewezen werd, dat ze ongelijk had en het jaren geleden is, schudt mijn vrouw er heden ten dage nóg haar hoofd over. Het was ongeveer acht jaar nadat ik had besloten niet meer naar zee te gaan en ik nachtwaker aan een der dokken was geworden. Een mooie zomeravond was het en ik zat bij de poort mijn pijpje te rooken tot het tijd zou zijn om de lantaarns aan te steken, toen ik een vrouw zag die zich juist had omgekeerd en mij nu stond aan te kijken. Ik had zooiets al eens meer meegemaakt en ik rookte dus kalm door en keek recht voor me. Het was een dikke vrouw van middelbaren leeftijd; ze was haar goeie uiterlijk kwijt en had er een ander voor in de plaats gekregen. Ze stond me maar aan te kijken en probeerde af en toe eens te kuchen. Ik stond na een poosje langzaam op en na eens om me heen gekeken te hebben zonder haar te zien, was ik juist op het punt naar binnen te gaan en de poort te sluiten, toen ze naar me toekwam. „Bill!" zei ze met een soort van gesmoorde stem. „Bill!" Ik wierp een blik op haar, die d'r naar adem deed snakken en ik wou me juist weer omdraaien, toen ze me bij mijn jas greep en me vasthield. „Weet je wel, wat je daar doet?" vroeg ik haar. „Ö, goeie Bill," zei ze, „spreek toch zoo niet tegen me! Wil je dan mijn hart breken? Na al die jaren!"

Bonbons! Vraagt ze van

RINGERS

HOE RAOUEL TORRES. DE BEKENDE STER VAN DE METRO-GOLDWYN-MAYER. POSEERDE, TOEN ZIJ HAAR NIEUWSTE FOTO LIET MAKEN.

Ze haalde een vuilen, gekleurden zakdoek voor den dag en stond er haar oogen mee te betten. Ze bette maar één oog tegelijk, terwijl ze me met het andere verwijtend aankeek. En na acht keer gebet te hebben — vier keer voor ieder oog — begon ze te snikken alsof haar hart zou breken. „Ga nou heen," zei ik langzaam. „Je kunt op mijn terrein geen herrie maken. Ga nou heen en neem er een ander tusschen!" Voordat zij iets kon zeggen, was de tapknecht uit de „Tijger", een gemeene kerel met rooie haren, dien niemand mocht, erbij gekomen en klopte haar op d'r rug. „Kom-kom, moedertje, maak je niet zoo overstuur," zei hij. „Wat heeft hij je gedaan?" „Ga jij naar huis," zei ik, kwaad wordend. „Wat heb je er mee voor, om mij erin te sleepen? Ik heb dat mensch nooit eerder in mijn leven gezien!" „O, Bill!" zei de vrouw, luider snikkend dan ooit. „0!0!0!" „Hoe weet ze je naam dan?" vroeg die leelijkerd van een tapknecht. Ik gaf hem geen antwoord. Ik zou hem hebben kunnen zeggen, dat er ongeveer vijf millioen Bills in Engeland bestonden, maar ik deed het niet. Ik _ 4 _

bleef met mijn armen over mijn borst gekruist staan en keek hem uit de hoogte aan. „Waar ben je toch dien heelen, heelen langen tijd geweest?" vroeg zij tusschen twee snikken. „Waarom heb je je gelukkig tehuis verlaten en je kinderen, die zooveel van je hielden?" De tapknecht liet een fluittoon ontsnappen, dien men aan den anderen kant van de rivier wel moet hebben kunnen hooren en wat mij betrof, ik dacht dat ik dat wijf te lijf zou gaan. Om een vrouw voor je te zien staan snikken, die je allerlei leelijks aanwrijft, was meer dan ik kon verdragen. „Heeft-ie je laten zitten?" vroeg de tapknecht. ..J-i-ja!" zei ze. „Hij is negen jaar geleden vertrokken voor een reis naar China. Vóór vanavond heb ik hem niet teruggezien. Een vriendin van me dacht dat ze hem gisterenavond herkende en die heeft het mij verteld." „Ik zou me maar niet druk over hem maken," zei de tapknecht, zijn hoofd schuddend. „Hij is het niet waard. Als ik in jouw plaats was, zou ik hem met m'n paraplu een paar goeie tikken op zijn hoofd geven en hem dan aanklagen bij de politie!" Ik stapte de poort in — achteruit loopend —, sloeg de deur voor hun neus dicht, en na den sleutel in mijn zak te hebben gestoken, liep ik de werf op. Ik wist, dat het geen zin had om daar te blijven staan praten. Tot op zekere hoogte had ik met de arme ziel te doen. Als ze werkelijk dacht, dat ik haar man was en ze mij kwijt was Ik liep even naar mijn wachthuisje, kissebiste daar wat en ging toen om mijn zinnen wat te verzetten een praatje maken met den kapitein van de „John Henry", die over de verschansing van zijn schip lag te rooken. ,iWat is dat toch voor een leven?" vroeg hij opeens. „Luister eens!" „Ach ja," zei ik. „Daar weet ik alles van!" Ik ging door met boomen tot de kapitein mij op het laatst vroeg of hij het zich verbeeldde of dat het werkelijkheid was, dat leven. De stuurman kwam juist op dit oogenblik aan dek en natuurlijk moest hij me óók vertellen, dat er iemand tegen de poort sloeg. '„Moet je dan nieft gaan opendoen?" vroeg de kapitein verbaasd.

REMBRANDT THEATER AMSTERDAM BRENGT STEEDS DE BESTE PROGRAMMA'S

„Laat ze maar staan." zei ik kort. Ik had die -woorden nauwelijks gezegd of ze begonnen te bellen en als ze vuilnis hadden opgehaald hadden ze het niet harder kunnen doen. Tegelijkertijd liet de paraplu een roïfel op de deur hooren. terwijl een stem — veel te luid om van den tapknecht te kunnen zijn — begon te schreeuwen: „Hé, nachtwaker!!" „Ze roepen je. Bill!" zei de kapitein. „Ik ben niet doof," zei ik koel. „Nou, ik wou, dat ik het was," zei de kapitein. „Ik krijg er koppijn van. Waarom voor den duivel doe je je plicht niet en maak de deur open?" „Bemoei jij je met jouw zaken, ik zal het wel met de mijne doen," zei ik. „Ik weet wel, wat ik doe. Het is een stelletje gekken, die mij er tusschen willen nemen en ik ben niet van plan hun voet te geven." „Willen ze jou er tusschen nemen?" vroeg de kapitein: „Hebben ze dan niets beters te doen? Maar als jij de deur niet opendoet, zal ik het doen!" „Jij hebt er nipts mee te maken," zei ik. „Jij zorgt voor je schip en ik voor mijn terrein. Begrijp je? Alsje niet tegen het leven kunt, kruip je maar in j^ kajuit en steek je hoofd in een beschuitbus!" Tot mijn groote verwondering nam hij zijn stuurman bij den arm en ik dacht juist bij mezelf hoe goed het was als je flink tegen de menschen optrad, toen ze weer terugkwamen. Ze hadden zich netjes aangekleed en stapten van hiyi schip aan wal. „Nachtwaker," zei de kapitein op een arroganten toon, „ik en mijn stuurman gaan een luchtje scheppen. Doe dt' poort voor ons' open!" Ik wierp een blik op hem, die een hart van steen zou hebben verpulverd, maar a de gansche uitwerking bij hem was een 1 lachbui. „Maak
en nou zegt-ie, haar nooit eerder te hebben gezien. Ze moesten hem ophangen!" „Bill," zei de schipper, .zijn domme hoofd over mij schuddend, „ik kan het , nauwelijks gelooven!" „Het zijn niets dan leugens," zei ik, kwaad wordend. „Ze vergist zich!" „Ze heeft zich vergist, toen ze met je getrouwd is," zei dat kleine vrouwtje. „Als ik in haar plaats was zou ik je aan einden halen!" „Ik wil hem geen kwaad doen. juffrouw," zei de andere vrouw. „Ik wil alleen maar, dat hij met me mee naar zijn huis en zijn kinderen gaat. Hij heeft de jongste nog niet eens gezien. Ze lijkt op hem als de eene droppel water op den anderen." „Het arme.kind," zei de sleeper. „Hoor eens," zei ik, „jullie gaan allemaal de werf äf. Allemaal! Begrepen? Hoe durven jullie op mijn werf komen? Als je niet binnen twee minuten weg bent, laat ik proces verbaal opmaken!" „Heb daar eens het lef voor," zei een van de brouwersknjäjältJk-i2un,.£ezJch

SIGRID de bekende onder leiding van Abendroth In het ningen spoedig

— 5 —

tegen het mijne duwend. „Jij gaat naar je vrouw en kinderen. En gauw, eer ik me aan je vergrijp!" „Dat is de manier om hem aan te pakken," zei de tapknecht knikkend. Ze begonnen allemaal tegen me te redeneeren en me te vertellen wat ik doen moest en wat zij zouden doen als ik het niét deed. Ik kon er geen woord tusschen krijgen. Toen ik den stuurman eraan herinnerde, dat hij zich altijd voor vrijgezel uitgaf als hij in Londen was, wilde hij niet luisteren; toen ik den kapitein vroeg hoe het kwam, dat zijn vrouw blind was, begon hij alleen maar harder te schreeuwen. Ze deden me alleen maar inzien, hoe zeer de meeste menschen erop gesteld zijn, dat de anderen goed zijn. Ik dacht, dat ze nooit zouden ophouden en als dat kleine vrouwtje geen hoestbui had gekregen, geloof ik ook niet, dat ze opgehouden zou hebben. Nadat een der brouwers haar leven had gered en haar bui had bedorven door haar flink op d'r rug te slaan met een hand, die ongeveer de afmetingen van

SCHNEEVOIGT, pianiste, die prof. Hermann Kurhauste Schevezal optreden.

een aardappelschop had, wendde de sleeper zich tot mij en zei. dat ik de waarheid diende te vertellen. „Ik heb jullie de waarheid gezegd," antwoordde ik. „Ze zegt, dat ik haar man ben en ik ben het niét. Hoe wil. ze het bewijzen? Waarom zouden jullie haar gelooven en mij niet?" „Zij heeft een eerlijk gezicht," zei een der brouwers. „Hoor eens," zei de kapitein, heel langzaam. „Ik heb een idee, dat misschien een einde maakt aan de zaak. Jullie gaan eruit," zei hij, zich tot de jongens en, meisjes wendend. Een der brouwers hielp hen eruit te komen en een halve minuut later vloog er een steen over het muurtje en scheurde de onderlip van den tapknecht open. Jongens zullen altijd jongens blijven. „Nou," zei de kapitein zich tot de vrouw keerend en eigenwijs lachend. „Had je man een of ander kenteeken? ten moedervlek of zooiets?" „Ik weet zeker, dat het mijn man is," zei de vrouw, haar oogen bettend. „Ja, ja," zei de kapitein, „maar geef me nu antwoord op mijn vraag. Als je ons zeggen kunt, of je man soms een moedervlek heeft, kunnen we Bill naar mijn hut brengen en...." „Wat wil je?" vroeg ik luid. „Jij houdt je mond tot je wat gevraagd wordt," zei de sleeper. „Jij hebt je er niet mee te bemoeien!" „Neen. hij heeft geen moedervlek," zei de vrouw heel langzaam — en ik kon zien, dat ze bang was zich te vergissen en mij te verliezen — „maar hij is getatoueerd. Met een zeemeermin!" „Waar?" vroeg de kapitein. Ik hield mijn adem in. Vijf van iedere tien zeelui zijn getatoueerd met een zeemeermin en ik was er één van. Toen ze wéér wat zei dacht ik door den grond te gaan. „Op zijn rechterarm!" zei ze. „Of hij moet het hebben afgewasschen!" „Een tatoueering kun je niet afwasschen," zei de kapitein. Ze stonden me allemaal aan te kijken alsof ze ergens op wachtten. Ik kruiste mijn armen — heel stevig — en keek ze terug aan. „Als jij niet de man van deze juffrouw bent," zei de kapitein, zich tot mij wendend, „kun je je jas uittrekken en het bewijzen." „En als je het niet doen wilt, zullen wij het voor je doen," zei de sleeper, een beetje dichter naar me toekomend. Hierna gebeurde alles zoo schielijk, dat ik heusch niet wist of ik op mijn voeten of op mijn hoofd'stond. Ik denk allebei. Ze zaten allemaal in een oogwenk boven op me en het eerste wat ik mij kan herinneren is, dat ik op den

HIER IS HOOP VOOR CORPULENTE MENSCHEN

grond zat, in mijn hemdsmouwen en

luisterend naar den tapknecht, die een Veilige, gemakkelijke methode die gezondheid brengt. vreeselijk lawaai maakte, omdat iemand U wilt jeugdig zijn ? Wenscht slankmakende een stuk van zijn oor had afgebeten. Meeren te dragen en moderne dessins met de Mijn jas was van boven tot onderen aantrekkelijkheid en het vertrouwen dat een opengescheurd en een van de brouwers slank, jeugdig figuur met zich meebrengt? Dan is hier een veilige, gemakkelijke methode hield mijn arm in de hoogte en liet hun om te vermageren, — geen medicijnen, geen allemaal de zeemeermin zien. terwijl dieet, geen afmattende oefeningen. Neem de anderen lucifers aanstreken opdat zs iederen morgen Kruschen Salts in een glas beter zouden kunnen kijken. warm water voor het ontbijt. Dit is het recept „Het is in orde, hoor," zei het kleine om overtollig vet kwijt te raken en om een vrouwtje, „het is je man! Neem hem heerlijke krachtige gezondheid en energie mee!" te verkrijgen. „Misschien wil ze mij naar huis dra„Gedurende bijna een jaar heb ik iederen dag Kruschen Salts gebruikt, en vele jaren gen," zei ik trotsch en sarcastisch. „Jij hebt je snater te houden," zei de lang heb ik me niet zoo goed gevoeld. Mijn gewicht is verminderd van 163 pond tot 140 sleeper. kwaad omdat hij een gevoelipond. Al mijn kennissen zeggen, dat ik er gen stomp tegen zijn kaken had gekrezooveel jonger en beter uitzie. Ik voel me gen. opgeruimd en gezond, terwijl ik vroeger Ik stond langzaam op en begon mijn steeds vermoeid en neerslachtig was. De heb jas aan te trekken en tweemaal moest Kruschen Salts aan al mijn vrienden en ik die gekke vrouw zeggen, dat als ik kennissen aangeraden". Mevr. B. haar hulp noodig . had, ik het wel U kunt hetzelfde doen. Overtollig vet wordt veroorzaakt doordat de lever, nieren en in- zeggen zou. Toen hoorde ik langzame, gewanden — de „verdrijvingsorganen" van zware voetstappen op den weg buiten het lichaam — niet behoorlijk functionneeren, en voordat iemand me het kon beletzoodat de waterhoudende, onzuivere bestand- ten riep ik de politie. deelen, die bij het verteringsproces ontstaan, Eigenlijk kan ik politie niet goed uitniet uit het lichaam verdreven worden, maar staan — ze vragen je zooveel; maar zich gaan ophoopen in den vorm van onge- toen de deur we^d opengeduwd en ik zond vet. Kruschen Salts maakt dit spoedig een gezicht met een helm erboven naar in orde. Het spoort de ingewanden en nieren binnen zag gluren, kreeg ik het gevoel aan alle overtolligheden behoorlijk te verwijderen, zuivert het bloed en brengt Uw alsof ik van de politie hield. „Wat is hier te doen?" vroeg de lichaam spoedig op het normale gewicht terug. Het resultaat is een heerlijke gezond- agent, naar het fuifje kijkend. Ze begonnen hem allemaal tegelijk te heid en werklust, met tintelende oogen, zuivere huid en een slank, aantrekkelijk figuur. vertellen en de tapknecht liet hem wel

Verontwaardigd echtgenoot: „Datnoeroju tegenwoordljrfield van jreeBt? DUr Is waarachtlir een neele rivier en omdat mijn pijp mijn jas vlam deed vatten gooi je er mijn eenlge fleschje bier over !'

Hij (tegen zijn vrouw, slachtoffer van de nonchalance van een kruier): ,Zeg maar niets hoor, ik hoef hem nu geen fooi te geven!"

VP****** Dokter: „Heeft u man nog geijld?" Echtgenoote: „Ja. Hij heeft zelfs om den huissleutel gevraagd!"

-6

twintig keer zijn afgebeten oor zien. De agfent werd kwaad en schoof hem ten slotte opzij en de tapknecht gaf een schreeuw, die mij door merg en been drong. Ik wachtte, tot ze uitverteld waren en toen de agent zijn gehool weer terug had, vertelde ik hem alles en verzocht hem, hen van mijn terrein te verwijderen. „Ze zijn op verboden grond," zei ik. „Allemaal, behalve de kapitein en zijn stuurman. Die hooren op een kleine waschtobbe thuis, die hier aan de kade ligt en ze zijn allebei even ongevaarlijk als ze eruit zien." Het is een mirakel, wat een uniform uitwerkt. De agent gaf slechts een ruk met zijn hoofd en zei niets meer dan „Eraf!" of alle mannen dropen allemaal af als schapen. De eenige, die wat zei, was de sleeper, die zoo'n haast maakte, dat hij zijn scheen stootte tegen mijn schoen toen hij me voorbijliep. Het kleine, magere vrouwtje werd door den agent naar buiten gebracht midden in een betoog dat zij hield en hij wilde juist terugkeeren om de andere vrouw te halen, toen de kapitein hem staande hield. „Deze juffrouw komt op mijn schip," zei hij, zijn borst vooruitzettend. Ik keek hem aan en wendde me toen tot den agent. .Zoo lang als ze van mijn terrein gaat, kan het me niet schelen waar ze heen gaat," zei ik. „Met het

van mijn vrouw en de buurdame haar arm om mij heen. Mijn beenen wapperden onder mij als een vlag in een feilen wind en ik dreigde bijna te vallen. „Houd haar eruit!" zei ik tegen mijn vrouw, toen ze gelijk met mij naar binnen wilde gaan. „Wat moet je?" zei mijn vrouw, bevend van opwinding. „Wat denk je wel dat je doet?" „Ik wil mijn man. Bill," zei de vrouw. Mijn vrouw bracht haar hand naar haar keel en ging zonder een woord te zeggen naar binnen, terwijl de vrouw haar volgde. Als ik niet de tegenwoordigheid van geest had gehad om de deur te sluiten zouden er nog een stuk of drie mee naar binnen gekomen zijn. Ongeveer een minuut of tien later ging ik naar de keuken om te zien hoe de zaken stoftden. Bovendien hadden ze me allebei geroepen. „Nou," zei mijn vrouw, die met gekruiste armen tegen het aanrecht leun-

f

ILONA DURIGO. die onder leldina van prof. Hermann Abendroth In het Kurhaut te Scheveningen met Jacques Urlu» als sollst« In „Das Ued von der Erde" zal optreden.

•

doen en laten van de zeelui heb ik niets te maken!" „Dan kan zij morgenochtend met hem meegaan," zei de kapitein. „Goedenavond, nachtwaker!" Geholpen door zijn stuurman bracht hij haar aan boord en nadat ik aan het Berenhoofd een glaasje bier had gedronken en er een glas voor den agent had besteld, ging ik in mijn huisje wat zitten nadenken; hoe meer ik dacht, hoe erger het me echter leek. Ik heb wel eens hooren zeggen, dat je niets gebeuren kan, als je een zuiver geweten hebt. Maar die dat zeiden; kenden mijn vrouw niet! Ten slotte stond ik op en ging langs de kade loopen. De vrouw, die op het dek van de „John Henry" zat, riep: „Bill" en het leek wel een ziek lammetje, dat om zijn moeder riep. Ik keerde om en dronk nog vier glazen bier, maar het scheen me geen goed te doen en daarom ging ik maar in mijn huisje zitten wachten tot de morgen zou komen. Die kwam ten lange leste: een mooie morgen met een prachtigen zonsopgang én de vrouw, wachtend op mij om me naar huis te volgen. Toen ik om zes uur de poort opendeed, stond ze er met den kapitein en den stuurman te wachten en toen ik vijf minuten later wegging liep ze naast me. Twee maal bleef ik staan en sprak met haar, maar het gaf niets. Andere menschen bleven ook staan en ik moest dus wel weer doorloopen; en iedere stap bi-acht mij dichter bij huis en mijn vrouw. • Ik ging onze straat in, na er drie keer voorbij te zijn geloopen en het eerste wat ik zag was mijn vrouw, die voor de deur met een buurvrouw stond te praten. Toen zag ze ons toevallig, juist op het oogenblik, dat die halfgare vrouw probeerde arm in arm met me te loopen. Twee maal sloeg Ik haar hand weg en toen sloeg ze, vlak voor de oogen

hoe benauwd ze allebei waren mij te zullen verliezen. „Ga naar je huis," zei mijn eega opeens tegen de vrouw, „voor ik je eruit gooi!" „Ik ga niet zonder Bill," antwoordde ze. „En als je me met één hand aanraakt, gil ik de heele buurt bij elkaar." „Jij hebt haar hier gebracht. Bill," zei mijn vrouw nu. „breng haar weer weg ook." „Ik heb haar niet hier gebracht," zei ik. „Ze is me gevolgd!" „Nou, ze kan je weer volgen," zei ze. „Vooruit!" Ze beefde van kwaadheid. „Ga eruit voordat ik je eruit gooi!" Ik was in zoo'n bui, dat ik het mezelf niet toevertrouwde te blijven. Ik wierp haar slechts een blik toe, keerde me om en ging eruit. De halve straat stond voor de deur te zoemen als bijen, maar ik nam er* geen notitie van. Ik hield mijn hoofd in de hoogte en wandelde door de menigte heen, terwijl de vrouw achter me aanslofte. Als in een droom liep ik voort. Als het echter een droom was geweest, zou ik haar onder een omnibus hebben gegooid, maar zooiets kun je in het werkelijke leven niet doen. „Een stuiver voor je gedachten. Bill," zei ze. Ik gaf haar geen antwoord. •„Waarom zeg je niets tegen me?" vroeg ze. „Je weet niet, waar je om vraagt," antwoordde ik. Ik was hongerig en slaperig en hoe ik den dag ben doorgekomen, weet ik niet. Ik ging een café binnen en nam een paar glazen bier ea brood en kaas voor ontbijt. Ik weet niet, wat zij nam, maar toen de caféhouder probeerde mij er voor te laten betalen, bezorgde ik hem een verrassing. We liepen dien dag maar rond en ze vroeg me telkens met haar mee naar huis te gaan. Om vijf uur ging ik naar de werf en doend, alsof ze niet bij me hoorde, sprong ik op een bus, die voor-

JACOÜES URLUS, die met Hon« Dgrlgp «Is solist In „Das Ued von der Erde" In het Kurhaus zal optreden.

de, „welke verklaring heb je om hier binnen te komen met die feeks?" „Bill," zei de vrouw, „hoor je, hoe ze mij noemt?' Ze begon me nu te vertellen wat ze van mijn vrouw dacht en fai een oogwenk hadden ze de grootste ruzie. Een kwartier hadden ze het over elkaar, toen begon mijn vrouw over mij. Ze heeft een veel beter geheugen dan de meeste menschen, want ze kan zich dingen herinneren, die nooit gebeurd zijn en iederen keer dat ik kuchte, keek ze mij aan als een furie. „En jij," zei ze tegen de vrouw, „toen jij met hem trouwde, had je je eerst maar moeten overtuigen, of hij niet al een vrouw had." „Hij is eerst met mij getrouwd," antwoordde de vrouw. „Wanneer?" vroeg mijn vrouw. „Wat was de datum?" „Wanneer ben jij met hem getrouwd?" vroeg de ander. Ze keken elkaar aan als een paar kemphanen en ik zag heel 'duidelijk.

•a

KAROL SZRETER, die onder leiding van Ignaz Neumark In het Kurhaus te Scheveningen een plano-concert ten gehoore zal

brengen.

m

^m

bijreed. Ze sprong óók en nadat de conducteur haar had doen opstaan en haar armen van zijn middel had losgemaakt, vroeg hij me geloof ik, waarom ik haar niet thuis had gelaten. Even voor zessen waren we aan de werf. De „John Henry" was vertrokken, maar de kapitein had vóór hij was weggegaan zooveel onheil gesticht als hij maar had gekund en als ik me niet beheerscht had, zou ik zeker een half dozijn van zijn collega's hebben vermoord. De vrouw wilde op de werf komen, maar ik sprak even met den baas, die me nog een shilling schuldig was en die maakte het voor me in orde. „We hebben allemaal onze gebreken,, Bill," zei hij, toen hij wegging, „en ik veronderstel, dat zij er eens beter heeft uitgezien?" Ik gaf hem geen antwoord. Ik sloot de poort achter hem, snel, en draaide den sleutel om en ging toCn aan mijn werk. Een heele poos was alles zoo rustig als het graf; toen werd er zachtjes aan de bel getrokken. Vijf minuten later werd er weer gebeld. Ik dacht dat het de vrouw was, maar ik moest me toch overtuigen. Toen er voor den derden keer gebeld werd, sloop ik naar de poort. „Wie is daar?" vroeg ik. „Ik, lieveling," zei een stem, die ik herkende als van den tapknecht. „Je vrouw wil binnenkomen om wat uit t rusten." Ik hoorde verscheidene menschen1 praten en het leek me, dat er een heelB menigte buiten stond en af en toe ging de bel alsof er een gek aan trok. Toen begonnen ze op -de deur te bonken," maar ik schonk er geen aandacht aan tot het opeens heelemaal stil werd en er een zware stem vroeg, wat er aan ^de hand was. Ik geloof, dat er wel eea stuk of tien allemaal tegelijk begonnen te vertellen, hoe de vork in den steel zat, waarna er hevig met een vuist op de deur geslagen werd. „Wie is daar?" vroeg ik. „Politie," zei een stem. Ik opende de poort. Twee agenten stonden voor me. „Wat beteekent dat allemaal?" vroe een van hen. Ik schudde mijn hoofd. „Vraag me iets, wat ik weet." „Je vrouw veroorzaakt een volksoploop!" zei hij. „Het is mijn vrouw niet," antwoordde ik. „Ik ken dat mensch niet eens!" „En ze weigert om door te loopen," zei nu de andere agent. „Maak dan dat ze doorloopt! Ik heb niets met haar te maken!" antwoordde ik weer. Ze spraken eenige oogenblikken met

"9

COBA KINSBERGEN- en HENRI MORRIEN, in „Onder Curateel" van Franz Arnold en Ernst Bach, dat In den CircusSchouwburg te Rotterdam wordt opgevoerd.

elkaar en toen spraken ze met de vrouw. Ik hoorde niet wat ze zeiden, maar ik zag dat zij haar hoofd schudde en direct daarop marcheerde ze tusschen de beide agenten in en de menigte achter hen aan de werf af. Het gevolg gaf haar onderwijl allerlei wenken, waar ze de agenten het gevoeligst koh treffen. (Zie slot op paÊ lO)

BEZOEKT HET

7

E ^sm-

EAU DE COLOGNE

ANCELO MADIE FARIMA

TE DEN HAAG

De nwn, die pas gezeten heeft (tegen zijn vriend, in den Dierentuin): „Ga mee eruit, kerel, ik heb lang- genoeg tegen tralies aangekeken !" - 8 -

czst der oudde &n éiej>ée fneMen 2acM, i^r/riftPc/tend, dmwxaam OVERAL

VEOKRUCßAAB

■MHHBÜHI

i^BH In het eerst voelde ik me een beetje noodig geweest, zooals later bleek. treurig maar ten slotte dacht ik. dat Haar man had toevallig óók het geval het misschien toch wel het beste was in de courant gelezen en of hij het nu wat had kunnen gebeuren." beu was om als vrijgezel te leven of Den volgenden morgen ging ik naar dat hij wat opgewonden Was geworden huis, terwijl er een pak van mijn hart door het feit, dat zij een klein warengevallen was: maar ik was nog geen huisje had, in ieder geval ging hij naar twee seconden thuis, of mijn vrouw haar terug. gooide het er al weer op. Om te beginIk hoorde dit voor het eerst, toen ze nen vroeg ze me, hoe ik het wagen me samen op mijn werf kwamen opzoedurfde om nog naar huis te komen en ken. Hij was in zijn jeugd een knappe toen vroeg ze me, wat ik bedoeld had jongen geweest en zelfs nu nog geleek om häär thuis te laten en een heelen hij zooveel op mij, dat ik me best kon dag uit te gaan met een andere vrouw. begrijpen, dat zij zich had vergist. Al „Je zei me toch, dat ik het doen den tijd. dat zij mij vertelde, hoe het moest," zei ik. gebeurd was. stond hij me maar aan te „O, ja," zei ze, bevend van woede, kijken en te snuiven. „j ij doet altijd wat ik je zeg, niet? Dat „Ben je verkouden?" vroeg ik ten heb je altijd gedaan, vooral als het iets laatste. was; waar je zin in hadt!" „Wat gaat jou dat aan?" vroeg hij. Ze kreeg een emmer water en begon „Wat bedoelde je, om met mijn vrouw de keuken te schrobben terwijl ik mijn een dag uit te gaan? Daar wou ik ie ontbijt verorberde, maar ik hield haar eens over gesproken hebben!" in de gaten en direct toen ze klaar was Een oogenblik dacht ik, dat het onwas ik zoo beleefd den emmer voor geluk hem in zijn hoofd geslagen was. haar te ledigen om vergissingen te „Je hebt het verkeerd," antwoordde ik. voorkomen. zoodra ik wat kon zeggen. ,.Z ij is met Ik las over het geval in de courant m ij meegegaan." en ik ben blij, dat mijn naam er niet bij „Omdat ze dacht, dat j ij haar man stond. Alles wat de rechter heeft ge- was," zèi hij. „maar jij dacht toch zedaan, was haar laten beloven dat ze ker niet. dat je m ij was. wel?" het niet weer doen zou en toen mocht „Natuurlijk niet," zei ik. ze heengaan. Ik had me meer op mijn „Hoe heb je dan het lef gehad met gemak gevoeld als hij haar vijf haar mee te loopen?" waQ jaar had gegeven, l^^^ttwa «Mf 4tto niet „Hoor eens," zei ik, „ga nou alsje-

„DAS DREIMAEDERLHAUS IN MINIATUUR. land, schijnen te weten, wie zij voorhebben

blieft zoo gauw mogelijk naar je huis! Ik heb genoeg van jou en je heele familie erbij! Vooruit! Schiet op!" Voor ik mijn hand kon opheffen had hij me een klap boven op mijn mond gegeven en het volgende oogenblik lagen we te rollen zoo hard het maar kon. Bijna telkens als ik hem sloeg, was hij er niet en telkens als hij mij raakte, wenschte ik, dat ik er niet was. Toen ik zei, dat ik genoeg had, sprak hij me tegen en ging door met slaan en stompen en trappen, maar hij werd ten slotte toch ook moe en na me verteld te hebben wat hij doen zou als ik nog één keer met zijn vrouw op stap zou gaan, gingen zé samen als twee verliefde jongemenschen heen. Tegen den tijd, dat ik den volgenden morgen naar huis ging, waren mijn oogen zoo opgezwollen, dat ik nauwelijks kon zien waar ik liep en gedoogde mijn neus niet, dat ik er ook maar even aankwam. Ik was er zoo beroerd aan toe, dat ik nauwelijks een woord kon zeggen, maar ik slaagde er toch in mijn vrouw te vertellen wat er was gebeurd. Te oordeelen naar haar gezicht zou ik waarachtig hebben gedacht dat ik iets grappigs vertelde en toen ik klaar was, keek ze naar het plafond en zei: „Ik hoop, dat dit nou eens een les voor je zal zijn!" —

^

pori is een film, die ik eiken vijand der cinematographie zou*aanraden te gaan zien; ik ben ervan overtuigd dat elke tegenstander, die deze rolprent gezien heeft, van het nut der filmkunst voortaan doordrongen is. Aan de kust van Oost-Afrika, waar het ongezonde laagland door hooge bergen wordt begrensd, begint het onmetelijke oerwoud Pori. In dit woud woont de oorlogszuchtige stam Masai. Stuk voor stuk moeten de leden van dien stam hun land prijsgeven, want families, wier vaderland te klein werd, komen naar Afrika en vestigen zich aan den rand van het woud. De lotgevallen van zulk een familie toont U de film „Pori". Maar het verhaal is in deze rolprent gelukkig bijzaak gebleven: de hoofdrol in Pori speelt de woeste Afrikaansche natuur. Wij aanschouwen een leeuwenjacht, zien de wilde gnoe's, de geweldige olifanten. ledere meter film ontsluit ons de natuur en wijdt ons in de geheimen van het donkereAfrikaansche woud in. i eenieder aan ^ offer eenige .Pori"

ZEBRA'S EN GNOE'S IN HET AFRIKAANSCHE OERWOUD

IN EEN KRAAL DER MASAI'S

Maar wie zijn het? Lew Cody, de bekende filmster, noch de regisseur Edward Suther. Niettegenstaande hun onwetendheid, zal deze drieling t5ch in een der eerstkomende Metro-Goldwyn-Mayer-films te zien zijn. - 10 -

HET VILLEN VAN EEN OLIFANT

EEN AANVALLENDE OLIFANT

11 -

^™

UIT DE GESCHIEDENIS

eü^^i^55*^^

VAN DEN VERLOVINGSRING

VOORSCHOTTEN aan Ambtenaren en Beambten Geen rente, noch kosten vooruit COULANTE VOORWAARDEN CENTRALE CREDIETEN FINANCIERING-BANK KEIZERSGRACHT 302-304, AMSTERDAM Financiert huurkoopcontracten

EEN GÖWEN TROUWRING UIT DE ZEVENTIENDE EEUW TWWi lezefes,sIen séeltIen 0"» deze week éoevallig een vraag van ongeveer gehjke sérekking: de een vraagé o£ de verlovingsring geheel glad moeé z.jn ol da£ er ook een of meer séeenen op aangebraché mogen worden j de ander wil weéen of er ook kleine éeekenéjes in den vorm vari »ierreéies of iets dergelijks in gegraveerd mogen worden. Wij willen beide vragen in „Het Weekblad beanéwoorden. omdat we hierdoor dan meéeen gelegenheid hebben een en ander uit de geschiedenis van den trouwring ée verhalen ten onderwerp, waar zeker meer lezeressen belan« in zullen stellen. •j xü1"8', fymrbo01 van !>•* huwelijk, dateert reeds uit zeer oude tijden Misschien heeft het gebruik van den ring in dit verband zijn ontstaan te danken aan de omstandigheid, dat hij vroeger het stempel bevatte, waarmede belangrijke stukken werden gezegeld. De ring was dus eigenlijk een „handteekening . De vrouw, die van een man zijn ring had gekregen, kon voor hem teekenen, in zijn plaats treden bij belangrijke gebeurtenissen, fcrof een man zijn ring aan een vrouw, dan droeg hij hiermee dus eigenlijk al de macht, die hij bezat, aan haar over. Zij werden naar buiten één! öij de Womeinen — van wie wij het gebruik van den ring hebben overgenomen - gold het geven van een ring als bewijs van onderpand en de vrouw séak hem aan den derden vinger van haar linkerhand omdat, volgens het volksgeloof, vandaar een zenuw naar het hart liep. 1 en onzent begon de ring geleidelijk het huwelijksgeld of handgeld. dat eertijds mèt den handslag de verloving voltrok, te vervangen. De kerk - toen nog uitsluitend Roomsch-Katholiek - nam dit gebruik over en zag m den ring als symbool der oneindigheid, het zinnebeeld van de onver, breekbaarheid van het huwelijk en den wederzijdschen trouw der echtelieden

OVERTOLLIG HAAR Werpt Uwe scheermessen (die het haar slechts sneller en dikteer doen groeien telkens wanneer zij gebruikt worden) weg, en slaakt het gebruik van schadelijke ontharingsmiddelen. De <,'eparfnmeeide, tluweelzachte Creme, \ ieto genaamd, smelt het haar weg, evenals warmte sneeuw wegsmelt. Ofschoon scheermessen slechts het haar verwijd ren dat zich boven de huidoppervïakte bevindt, smelt Vieto tevens het h^ar weg dat zich er onder bevindt. L gebruikt het net zoals het uit de tube komt, wacht een paar minuten, spoelt het vervolgens at en de huid vertoont zich dan prachtig glad, zonder een spoor van haar Vieto wordt door duizenden ge bruikt. Nieuw formaat tube.' I. , alsook groot formaat' 1.75 per tube ; bij drogisten en parfumeriez ken.

MENTÄ

MONDWATER Dr. Dralles Menta Mondwater is samengesteld volgens Je cistken

TANDPASTA;

der hygiëne. Het is uifstekend voor de veriorgiiig der tanden, desmfecteerend, zuiverend en tast t giaiuiir der tanden niet aan. In tlessclien met hyjpënuchc sluiting.

me/ .Groote tube /0,45

ÏMenta-glas

No -131 /07S No 4K / 1.10

Kleine tube /0,3Ü

'

graas

T. LEVISSON Zeepfabriek

's Gravenhase

Post Olro No. 63197

No •«3/2. _ No. 4.V. / 3.50

VRAAGT GRATIS PROEKFLESCIIIt:

Van deze afbeeldingen, die met toestemming der firma Weldon Ltd te Landen zijn gereproduceerd, zijn franco p. post geknipte patronen verkrijgbaar tegen toezending v. f 0.75 en vermelding van het no., aan mevr. Milly Simons. 2e Schuytstraat 261. Den Haag.

Godfried de Groot No. 81021. Deze mantel van tweed moet gedragen worden met den traag opstaand. De voorpanden sluiten flink over elkaar, terwijl de mantel ook hoog gesloten kan worden. Benoodigd van 135 cM. breede stof 3 M. Vencnjgbaar in bustematen 85, 90, 95 of 100 cM. j No 81023. Chique mantel voor dunne tweed, gegarneerd met lakenstof of leer in afstekenae kleur. De kraag kan hoog gesloten worden. Benoodigd van 135 cM. breede stof 2.70 M.. van 135 c«. breede garneetstof 50 cM. Verkrijgbaar in bustematen 85. 90, 95 of 100 cM.

ADVERTEERT IN

^an Suykenstraat 2ä. Tel. 28474 /Pmsterdam

„HET WEEKBLAD" CINEMA & THEATER HET BLAD voor geïllustreerde reklame VRAAOT OFFERTES

É E N AB O N N É

No. 81045. ^00r .bedrukt geofg"", crêpe de Chine, shantung enz. leen dit mo 'i^'i delletjt zich bijzonder. De strooken van den rok en mouw zijn ot gelijke wijze geknipt. Benoodigd van 95 cM. breede stof 4 M.. van »cM oreede garneerstof 35 cM. Verkrijgbaar in bustematen 85.90.95 of 100 cM. No. 81046. Dit aardige japonnetje heeft de moderne zig-zag-lijn op de neup. De klokkende draperie op den rok is aan weerszijde korter en wordt daar open gelaten. De kraag en manchetten worden van witte of andere alstekeatk kleur zijde gemaakt er. afaewerkt met een kantje. Benoodiqd van 95 cM. breede stof 4 M.. van 95 cM. breede garneerstof 35 cM. verkrijgbaar in bustematen 85, 90, 95 of 100 cM

Evenals a Ie voorwerpen, die in het leven der vrouw eën iól spelen, is ook de verlovings- of trouwring aan den invloed der mode onderheviu geweest Sommigen lieten een rlog maken, die uit twee aaneensluitende hoepjes bestond. Elk der verloofden droeg er ééns was het huwelijk voltrokken, dan droeg de vrouw ze beide ineengesloten aan haar middenvinger-of aan haar rechterduim. Vaak bevatte het hol dezer ringen gedreven of gegraveerde al egorische voorstellingen, betrekking hebbend op het huwelijk. Later gaf de bruidegom zijn bruid ling voor het aanfeekenen een «ouden massieven ring; zij droeg dien aan de linkerhand tot op den trouwdag wanneer hij plechtig aan.de rechterhand werd gestoken. Ook de bruidegom kreeg later van zijn bruid mede een ring, dien hij, om welke reden is onbekend, aan zijn linkerhand droeg. Op het laatst der zeventiende eeuw begonnen deze massieve gouden ringen plaats te maken voor fantasieringen van spinsbek of van Fransch goud en Engelsch zilver. Deftige lieden gaven elkander echter geen ring; die vereerden elkaar edelgesteenten, orlietten en borstsieraden. Bij uitzondering gaven zij elkaar echter wel ringen. Deze waren dan vaak zeer kostbaar. bezet met edelsteenen en op kunstige wijze gesmet: ineengestrengelde handen, letterlijk aaneengesmede harten, enz. De ring zonder meer was hun blijkbaar niet voldoende als symbool; er werden nog andeire toegepast Als, „bewijs beelden wij zoon ring hierbij af. Hij dateert uit de zeventiende eeuw. Ondanks alle mode- en persoonlijke eigenaardigheden heeft de gladde ring zich echter toch kunnen handhaven. Voor zoover wij weten, is hij nooit geheel verdrongen geweest, en ook op den huidigen dag geldt hij nog als de verlovings- of trouwring. Hiermee is echter niet gezegd, dat men elkaar geen anderen ring mag ge^en of dat er niet een versiering op aangebracht mag worden. Dit blijft geheel aan het goeddunken der verloofden overgelaten. Het „wisselen" van den ring is immers een persoonhjke daad. die slechts twee menschen — denverloofden! - aangaat tn wat zijte dezen doen. is wêl gedaan.... Als èr tusschen hen overeenstemming heerscht!

aan ons gezonden Specialiteit in moderne en artistieke foto's

Daaraan is voor u 'N MOOI

yVen sie de vele reproducties van ons verk in „Hel WeelJblid'CinemflaThf-nti r

BOEK

verbonden

Men zegt hei U niet, maar het is daarom niet minder pijnlijk. dat men bij U de te sterke transpiratie onder de armen kan merken, die U zelf met weerzin bij anderen heeft kunnen vaststellen. Lang voor Uw japon de sporen er van vertoont is de lucht door Uw omgeving- reeds opgemerkt. En het is toch zoo gemakkelijk en tevens bevorderlijk voor Uw gezondheid deze overdadige transpiratie te genezen.

20 HAAß DONQEß

2iet sii er u t sinds

'

"*

QR^ZE

--—---—^—————__« HAREN door midael van PERFECTUM

hunne vroegere kleur terussekresen hebben—PERFECTUM is een onschadelijk haarwater, is goed voor de hoofdhuid en voorkomt het uitvallen der haren.

GEEN HAARVERF

SUCCES VERZEKERD

Per ilar. f2.23 en f4.-. Verz. geschiedt franco huis na ontv, bedrag donder remb.

mm m

FREDERIK HENDRIKLAAN 63(A)

DEN HAAO.

Hu d en Haarvenorging - Geiaats en Lichaamsraassaae Manicure Pedicure Coiffeur pour Dames

Speciaie installatie (met badinrichting) voor massages - 12 -

- n

Prof. Dr. Polland-, de beroemde dermatoloog, heeft een preparaat samengesteld, Trannosan genaamd, hetwelk de zieke zweetklieren langzaam tot normale uitwaseming terugbrengt en de onaangename lucht reeds bij de eerste toepassingen wegneemt. U kunt zonder eenige kosten voor U, 'n proef er mede nemen. Zend ons dezen bon met nauwkeurige vermelding van naam en adres. Lijders aan transpi* reerende voeten vragen toezending van prospectus „K" over Trannosan legen voetzweet.

N.V. Drogerijen Maatschappij Schiekade 104 Rotterdam Ik verzoek om toezending van het benoodigde vooreen proefneming met Trannosan tegen transpiratie onder de armen. Dit verzoek verplicht mij tot niets. Naam

../.,

Adres 2 C.« Th

T J

GOUDFAZANT-KUIKENS MET HUN STIEFZUSJES: WITTE WYANDOTTE-KRIELEN VAN ZES WEKEN OUD

e paartijd van de fazanten begint in de maand Maart. De haan -JL''achtervolgt de hennen met zijn liefdesbetuigingen en deze hebben 't soms hard te verantwoorden; zoo zelfs, dat ze met stukgepikten kop in een hoekje zitten. Dit kan men 't best voorkomen door tegen den paartijd eenige dichte struiken in de volière te plaatsen waarin de hennen zich kunnen verschuilen. Ook geve men hun dan wat krachtig voer, het z.g. ochtendvoer njet wat gehakt en hennepzaad aangemaakt. In een apart bakje doet men voor hen ook wat kalk, grit of fijngebroken eierschalen. De goudfazant legt van begin April tot half Mei lichtbruine eitjes ter grootte van een krielkipei; het aantal bedraagt twaalf tot zestien stuks. In den regel vindt men de eerste eitjes door de volière verspreid liggen. Zoodra men ze vindt, maakt men een nest van kort stroo of hooi in het nachthok en deponeert daarin de geraapte eitjes. In den regel zal dan de hen daar opk de volgende eitjes leggen. Men kan dit gemakkelijk controleeren, omdat de hen haar eieren legt tusschen drie en zes uur in den namiddag. Daar de fazant in een volière zeer onzeker broedt, late men de eieren door krielkippen uitbroeden. Persoonlijk gebruik ik daarvoor steeds witte Wyandotte-krielen. Deze broeden kalm en rustig en brengen de kuikens uitstekend groot. Om de twee dagen haalt men de fazanteneieren op twee na weg en bewaart ze op een koele, droge plaats in een doosje met droog zand. De eieren moeten om de twee dagen gekeerd worden. Men late ze liefst niet ouder worden dan drie weken, daar anders de kiemkracht minder wordt. Heeft men een broedsch kipje, dan zet men haar op zes fazanteneieren; na

vier dagen legt men er drie krielkipgeve men dit voer echter geen tien eitjes bij: De eieren komen dan aüe dagen, maar drie weken. Het opfokvoer op denzelfden dag uit, daar de fazantengeeft men hun droog en zette het op eieren na vier en twintig en kipeierem een plaats waar de kuikentjes er Jen na twintig dagen uitkomen. Op deze heelen dag bij kunnen. Ook geve men manier worden de jonge fazanten bijna steeds volop groen voer en wat miereneven mak als de krielen, wat anders eieren. In een apart bakje zet men nog wel eens te wenschen overlaat. fijngemalen eierschalen en heel kleine Natuurlijk heeft men niet altijd een stukjes houtskool. aantal broedsche krielkippen bij de hand Na een dag of tien komen ze in de om een aantal van ruim dertig eitjeis te veeren en lijken dan op de fazanthen. bebroeden. Mßn kan dan als broedster De eerste weken kan men niet te ook een groote kip nemen, waarvan voorzichtig zijn, om de teere diertjes te men weet, dat het een vaste broedster beschermen tegen te veel zon en regen. is, b.v. de Rhode-Islander of BamevelEen enkele regenbui is dikwijls al noodder. Deze kan wel ongeveer twintig tot lottig voor hen. We houden de fazanten dertig eitjes dekken (met nog drie krieldaarom 't best in een verplaatsbare kipeitjes). Deze kip is echter te zwaar kuikenren. Bij mooi weer kunnen ze dan om He teere kuikentjes groot te brenop een beschut plaatsje in den tuin staan gen. Zoodra de kuikentjes nestrijp zijn en bij regen dadelijk in het afgedekte (d.i. vier en twintig uur na het uitgedeelte de^ volière geplaatst worden. komen) moet men ze dan in een kunstNa drie weken geeft men ze weer moeder plaatsen. Met hun lange beenen wat krachtiger opfokvoer, dat ook in loopen de fazantjes erg onzeker en de den handel verkrijgbaar is. bodem van de loopruimte moet daarom De fazantjes, welke in die paar weken van zand zijn. al aanmerkelijk gegroeid zijn, worden nu De eerste zes en dertig uur hebban ook sterker en sommige van hen zoeken de donzige kuikentjes niets anders nooden zitstok reeds op. dig dan warmte en rust. Als eerste voedGeleidelijk gewennen we hen aan sel geve men wat weekvoer, samengehard voer en geven 's avonds wat kuisteld uit een sneetje wittebrood, (fijn kenzaad. Als de jonge fazanten tien gekruimeld), een of twee dooiers van weken oud zijn kunnen ze op eigen hardgekookte eieren, ongeveer dezelfde beenen staan en hebben geen moeder hoeveelheid salade of brandnetels en meer noodig. Ze kunnen dan in de een flinke hoeveelheid versehe mierenvolière met de groote fazanten meeëten. eieren. Alles wordt goed fijngehakt en Op den leeftijd van 5 ä 6 maanden dit zet men den kuikens zes maal per zijn de hanen en hennen te onderscheir dag gedurende vijftien minuten voor. den, doordat de hanen qp den bovenrug Een kuikendrinkbakje met frisch water roode veertjes krijgen. In de maand moet den gehelen dag binnen hun beJuni van het volgende jäar begint de reik staan. Na twee dagen kan men eigenlijke rui, die zes weken duurt. ook eiwit er bijvoegen en na vijf dagen Daarna zijn ze in volle pracht. gaat men over tot het opfokvoer voor Bij goede huisvesting en voeding kan kuikens van een tot tien dagen, dat gemen met éénjarige fazanten al voortheel gereed voor gebruik in den hantelen, doch beter is, dit te doen met del verkrijgbaar is. De fazantkuikens tweejarige* vogels. H. E. R. - 14 -

\

^~>

A^J

Beze monumentale kunstfilm werd opgenomen onder goedkeuringen met volledige medewerking van de Amerikaansche Marine en het daaronder ressorteerende Marine-Vliegenierscorps. Zij wordt door de MetroGoldwyn-Mayer dan ook aan de officieren en de manschappen van den Amerikaanschcn Marine-Vliegdienst opgedragen als een teeken van groote erkentelijkheid voor. de enthousiaste hulp, die haar bij het vervaardigen ervan geboden werd. De handeling in „De Luchtvloot" is zeer eenvoudig. Zes kadetten, gezworen kameraden, doen na een vierjarigen studietijd eindexamen aan de Kadettenschool voor Marine-Officier te Annapolis. Allen zes wenschen zij vliegenier te worden. Doch geleidelijk vallen er eenigen uit. De eerste komt den laatsten nacht te laat — en dronken — thuis en de goedhartige Tommy Winslow, die officier van den dag is, kan hem niet voor ontslag uit den dienst behoeden, hoezeer hij er ook zijn best voor doet. De vijf overigen promoveeren en na het maken van een reis op de vloot gedurende een jaar melden de vijf vaandrigs zich voor het speciale en gestrenge medische onderzoek bij de basis van den Marine-Vliegdienst te San Diego, in Califomië, aan. Tommy Winslow en zijn zelfgenoegzame vriend Steve Randall maken kennis met de charmante Anita Hastings en beiden worden op haar verliefd. Al dadelijk ontstaat er strijd tusschen de beide medeminnaars, die doorStevB— Randall niet altijd op faire wijze gevoerd wordt. Bij het medisch onderzoek wordt een der vrienden, bijgenaamd „De Bril", afgekeurd om zijn oogen, doch hij is zóó op vliegen gesteld, dat hij een positie weet te verkrijgen aan boord van het vliegtuig-moederschip „Langley". De vier overigen hebben een harden oefentijd door te maken op de beroemdevliegschool der Amerikaansche Marine te Pensacola in Florida, doch Tommy en Steve worden na eenige maanden de beste vliegeniers. Een der vrienden komt bij een moeilijke oefening om het leven en dus blijven er slechts drie van de zes vrienden over. Eindelijk breekt de groote strijd uit tusschen Tommy en Steve, als aan eerstgenoemde opgedragen wordt de groote vlucht naar Honoloeloe te ondernemen. Steve prikkelt zijn medeminnaar echter zóó, dat deze zijn zelfbeheersching verliest, met het gevolg, dat thans Steve " de eer van de groote vlucht naar Honoloeloe te beurt valt." Wij volgen deze luchtraid tijdens een hevigen storm en wonen de sensationeelste en aandoenlijkste gebeurtenissen bij. Bijna komt Steve om het leven en „De Bril", wiens beide beenen gebroken zijn, doodt zichzelf om zijn kameraden, die van dorst versmachten, te redden. Ten slotte wordt Steve door den geen rancune kennenden Tommy gered, die als belooning thans den zoolang begeerden verlovingskus van Anita mag ontvangen. S. B. S.

(THE FLYING FLEET) Monumentale, romantische Vliegfilm der Metro-Ooldwyn-Mayer van het Amerikaansche Marine Vliegeniers-corps met Ramon Novarro, Ralph Graves en Anita Page in de hoofdrollen. Regie van George Hill. ROLVE RDEELING: Tommy Winslow . Ramon Novarro Anita Hastings Anita Page Tex .... . Carrol Nye De Bril . . . Gardner fames Steve Randall Ralph Graves Dizzy . , , . Edward Nugent Kewpie . . Sumner Getchell De Admiraal . Alfred Allen Nederlandsche Simon

VOOR DE VLUCHT

TOMMY, ANITA HASTINGS, STEVE EN MEVROUW HASTINGS

ER WAREN EENS ZEVEN KADETJES

15 -

Eucalyptus-plantjes, in de kamer geplaatst, zijn een zeker middel om vliegen eruit te verdrijven, schrijft een onzer lezeressen mij. Zij vertelt, dat zij een plantje aan lederen kant van het bed van een zieke heeft gezet, die erg door vliegen werd gekweld. Na verloop van tien minuten was er geen vlieg meer in het vertrek te.bespeuren. De Eucalyptus-plant heeft een aangenamen, aromatischen geur. die niets weg heeft van den sterken reuk der eucalyptusolie, die men in de winkels koopt. Bovendien levert zij met haar blauw-groene blaadjes, die op ieder zuchtje van den wind reeds bewegen, een aangenamen aanblik op.

In Parijs zag ik onlangs in een winkel fraai geborduurde kussensloopen, die verkrijgbaar waren in de kleuren blauw rose en geel. Er waren kleine zakjes'in aangebracht, waarin men een zakdoek of iets dergelijks stoppen kan. Op den overslag van deze zakjes is netjes het woord ,,Moi" of ,,Toi" geborduurd. „De moderne nachtkleeding heeft geen zakken meer," verklaarde mij veen der aanvallige verkoopstertjes, ,,en daarom hebben wij ze maar voor het gemak in do kussensloopen gemaakt!'"' Practisch !

^^ De Dachshund populair. Een hond, die in Londen buitengewoon populair — en kostbaar — wordt is de stokharige Dachshund. Er zijn drie soorten van wat men gewoonlijk de ..Duitsche Saucijs" noemt: de glad-, lang- en stokharige. Het is echter de stokharige die het meest gezocht is en de liefhebbers en eigenaars van dezen hond hebben reeds een club .opgericht om het fokken ervan te bevorderen. ^

Parasols uit de oude doos. De parasols van vandaag zijn zoo klein mogelijk en verschillen daarom heel wat van die, welke do FranQaisc ongeveer driehonderd jaar geleden voor het eerst gebruikte. Toen waren zij zoo groot dat er wol oen half dozijn menschen schaduw onder vonden ! Bovendien wogen zij erg zwaar want ze waren gemaakt van fluweel en voorzien van brocaat-franje !

Ik vraag mij af, hoe lang de ongelijke zoom. die thans de laatste mode is, duren zal ! Men hoort er veel critiek op en er zijn reeds teekenen, die er op wijzen, dat we naar de korte rokken mot den gelijken zoom terugkeeren. EEN NIEUWE DANS De heer C. Klinkert' bericht ons, dat er een nieuwe dans is verschenen: ,,The Six-Eight". In het volgende nummer van ..Het Weekblad" zullen wij er een volledige beschrijving van opnemen.

In de Vereenigde Staten schijnt men het pVobleem van de huishouding van zoo vitaal belang te achten, dat de Vrouw er thans de kunst om den man zijn huis tot een werkelijk tehuis 'voor hem te maken met evenveel aandacht en overgave bestudeert als het meisje ten onzent de wetten of de geneeskunde ! Behalve dat zij handwerken en kostuumnaaien, koken, strijken en huisinnchting leeren, heeft de vrouw in Amerika ook nog te weten hoe zij de beste levensgezellin voor den man is, hoe zij zijn inkomen op de meest practische wijze kan besteden en andere dergelijke problemen, die alle ten zeerste tot het welslagen van het huwelijk bijdragen ! Zou de vrouw in Amerika verontrust zijn door de vele echtscheidingen en zou zij, wat de schuldvraag betreft, ook eens de hand in eigen boezem hebben gestoken ? ^

Een

eenvoudige lunch eenige middel.

[

het

In een Londensch restaurant zag ik onlangs aan een tafeltje vlak naast hot mijne een meisje een lunch gebruiken die al zeer eenvoudig was : ze bestond slechts uit een bordje doperwten met wat geroosterd brood. Ik had reeds eerder opgemerkt, dat verscheidene Amerikaansche meisjes, die nude hoofdsteden van Europa bezoeken volgens hetzelfde menu lunchten. „Een dokter in New York heeft ontdekt, dat men van doperwtjes niet dik wordt' hoewel ze toch oen bepaald gehalte aan vet bevatten," aldus vertelde men mij in verband hiermee. Doperwtjes dus, dames !

Wijsheid van de week. De liefde kwijnt bij gebrek aan vertrouwen, maar vertrouwen zonder liefde moei te gr.indi' "arm. Indien U meent HET BESTE gezien te hebben, dat er op fllmgebied bestaat, dan heeft de

WILTON METRO GOLDWYN altüd NOG BETERE FILMS

(DE DOODSSTRIJD VAN DE S. 44)

Weer korte rokken.

..Mr. in de huishouding". Kussensloopen met zakken.

„SUBMARINE

*

Een uitstekend middel tegen vliegen.

Heeren

prefereeren in het wit.

dames

Op een onlangs in Londen gehouden mode-show is duidelijk gebleken, dat verreweg de meeste hoeren aan eenvoudige japonnen van wit, zwart of neutraal gekleurd satijn de voorkeur geven. Ook de langere rokken, die thans gedragen worden — de avondjurken reiken tot de,enkels ! — dragon hun goedkeuring weg.

- T6 -

De gevaren van zonnebaden. Sommige dames hebbon juist een ietsje te veel van den zonnegloed gekregen en merken plotseling, dat heur armen,schouders en beenen rood worden en bijzonder pijnlijk zijn. Hot is verkeerd te meenen, dat het voldoende is het lichaam met een laagje olie te bedekken om geen last van een verbrande huid te krijgen. Ik kan uit „pijnlijke" ondervinding spreken. Menschen met oen gevoelige huid moeten vooral zeer voorzichtig zijn en zij dienen eraan te denken, dat verbrand verbrand is, of het is door een vlamof door de zon.

Weinig parasols. Ik heb opgemerkt, dat men in Londen en Parijs ondanks het heete weer der laatste weken, zeer weinig parasols ziet dragen. Tijdens een wandeling van meer dan een uur in Bond Street (Londen) heb ik er slechts één gezien, en het feit, dat de draagster eenige moeite had om zich er mee te bewegen, is stellig wel oorzaak, dat de parasol zoo schaarsch is. Een andere reden kan ook zijn, dat de moderne vrouw er graag uitziet, alsof zij door de zon verbrand is. Ik heb reeds gehoord, dat verscheidene dames een — verdund ! ! ! — jodium-bad gebruiken om een bruine teint te krijgen !

Niets nieuws onder de zon. Zij, die meenen, dat „overtollig vet "-een probleem van dezen tijd is, vergissen zich : reeds de Saksers hadden er in de achtste en negende eeuw hun middelen tegen. Tot deze behoorde o.a. weegbree gekookt in azijn. Men gebruikte het vermengd met wijn en dronk het vóór het slapen gaan.Een dergelijke kuur duurde drie weken. Een aangenamer recept was fijngestampt zaad van de waterlelie, eveneens vermengd met wijn.

Een ware heldenroman in negen acten, gespeeld door Amerika'* vermaardste artisten Jack Holt — Dorothy Revier - Ralph Craves onder regie van Frank Capra.

-

PERSONEN: lack Dorgan /acA Holt Bob Mason. . ... . Ralph Graves j!'' ' ' Dorothy Revier De commandant van deS. 44 Clarence Burton De scheepsiongen . . . Arthur Rankin FILMA-COLUMBIA-FILM.

In de tropische wateren der Philippijnen oefent een deel van de Groote Oceaanvloot. Voor de bemanning . zijn de uren aan wal een welkome verpoozing na harden arbeid en talrijk zijn de liefdesidylles tusschen Amerikaansche Jantjes en Philippijnsche schoenen. Jack Dorgan en Bob Mason, twee jonge marine-officieren, kunnen hiervan meepraten. Bob vooral, die zijn boezemvriend steeds de mooiste meisjes voor den neus wegkaapt- Als Jack echter eens in levensgevaar verkeert, aarzelt Bob geen oogenblik zijn makker met gevaar voor eigen leven te redden. Korten tijd later keert de vloot weer naar San Diego terug. Bob echter blijft achter, aangezien hij overgeplaatst wordt op den onderzeeër S. 44. In Califomië gebeurt dan het zoo onwaarschijnlijke: Jack raakt verliefd en trouwt met een danseresje. Voor Jack's jonge vrouwtje Dorothy volgt de desillusie wel heel spoedig. Jack is te serieus voor het lichtzinnige, wufte danseresje, dat voor huisvrouw totaal ongeschikt is. Met beide handen grijpt zij dan ook de gelegenheid aan 0weer haar oude vroolijke leventje op te vatten als haar man eenige dagen van huis is. Zij bezocht weer de 200 geliefde Palais Bail-Room en haar eerste flirtation is ... Bob, Jack's boezemvriend, zoo juist van de Philippijnen teruggekeerd. Op het eerste gezicht vatten Dorothy en Bob liefde voor elkaar op. Een idyllische week van heerlijk samenzijn volgt. Bob is overtuigd, dat Dorothy vrij is, terwijl zij hem in dien waan laat. Wat niet te vermijden is gebeurt — Jack vindt Dorothy en Bob bij een téte ä tête in zijn huis. Hij kan het niet gelooven; zou hij bedrogen wordendoor Bob, zijn boezemvriend? Toch moet hij dit wel aannemen en smadelijk wordt

de jonge zce-offkier het huis uitgejaagd. Korten tijd daama vermelden extraedities den ondergang van de S. 44. Een botsing met een torpedo-jager heeft den onderzeeër 400 voet diep doen zinken op den bodem van den Oceaan. De bemanning wordt reddeloos verloren geacht, daar geen duiker den ontzettenden druk zal kunnen weerstaan en dus toevoer van zuurstof onmogelijk is. Een langzame, verschrikkelijke verstikkingsdood wacht den ongelukkigen, die zichzelf hun lot maar al te zeer bewust zijn. De autoriteiten kunnen den wanhopigen familieleden aan den wal geen hoop meer geven... Jack vojgt vanzelfsprekend vol belangstelling de pogingen tot redding van de bemanning der verongelukte S. 44. Hij, de vermaardste duiker van de marine, wordt algemeen beschouwd als de eenige, die misschien nog redding zal kunnen brengen. Doch — op de S. 44 bevindt zich ook Bob Mason, zijn vriend, die hem bedrogen heeft! Wraakzucht en plichtsgevoel voeren in Jack's binnenste een hevigen strijd. Dorothy bekent dan, dat zij en niet Bob schuldig is en zonder één seconde te verliezen is Jack zijn ouden kameraad te hulp gesneld. Op de S. 44 is de toestand uiterst cridek. De zuurstofvoorraad is bijna uitgeput en het gebrek aan versehe lucht heeft reeds op sommigen een verschrikkelijke uitwerking. De jongste van de bemanning is in Bobs armen gestorven. Zijn laatste gedachten waren bij zijn moeder, die haar eenigen jongen niet terug zal zien,.. Een ander is krankzinnig geworden, doch valt, voor hij onheil kan stichten, machteloos neer. Vergeefs tracht Bob de gedachten van zijn makkers af te leiden door kunstjes met kaarten en dobbelsteenen te laten zien. Zij wachten slechts gelaten den dood af... Reeds wil de commandant een einde maken aan hun aller marteling, als plotseling een geluid als van hamerslagen weerklinkt. Het is Jack, die na bovenmenschelijke inspanning den onderzeeër bereikt heeft en de verbinding met de buitenlucht herstelt.. De mannen vagflbÊAt44 zijn gered!

IN DE PALAIS BALL-ROOM

-

RALPH GRAVES

Gekleurde inkt in de mode. Nu men briefpapier kan krijgen in alle kleuren van den regenboog, is er ook groote vraag gekomen naar inkt in allerlei kleuren. Smaragdgroen en bruin zijn tot nu toe het meest en vogue. J

NV. KLEEDF.RMAKRRII

[_

<4

0ld Bond Sfrcer

'm

DAMES- EN HEERENKLEEDING NAAR MAAT LEIDSCHESTRAAT 49 3-1632

TELEFOON

ALS DE VERSTIKKINGSDOOD IN DE DUIKBOOT DREIGT '

- 17 -

JACK HOLT ALS REDDER VAN DE BEMANNING DER S. 44.

HISTORISCHE MISDADEN DE AARTSSPION RASPOETIN EN HOE aspoetin, of, zooals hij eigen- had bij haar te komen in St.-Petersburg. lijk heette: Gregory Éniimo„Indien ge nog weigert te komen, zal vitch, was een Russische ik Anna (Madame Vyroebova) naar u toe kwasi-heilige, die in 1864 te zenden, ten einde u er toe te brengen den Pokrovskoe in het gouver- toestand opnieuw in overweging te nemen. nement Tobolsk werd ge- Nicolaas (de Tsaar) is hevig verlangend boren. Hij was van boerenafkomst en u te raadplegen. Vader, opnieuw smeek leidde reeds als knaap een zedeloos leven. ik u om toch naar ons toe te komen I A." In latere jaren trok hij als wonderdoener Als de keizerin lang genoeg om hem een exorcist Rusland in; hij geraakte in geroepen had, als haar dochters hem de gunst van de hoogere kringen en gold eveneens herhaalde malen gesmeekt hadvooral voor de fanatieke Tsarina als een den, verscheen de „heilige" opeens weer, heilige.wiens wil en wensen hdér wet was... zonder voorafgaande kennisgeving. GeHij was ongeveer veertig jaar, toen hij woonlijk was dan juist de Tsarewitsch voor het eerst te St.-Petersburg in de weer „ziek" geworden en „bad" hij hem salons der adellijken verscheen. Flink opnieuw gezond .... met behulp van zijn gebouwd, doch tamelijk mager, gekleed handlangster eh een .... tegengif! in een grof linnen boerenkiel met een Langzamerhand groeide zijn macht leeren riem er om; hooge, zware kaplaar- over gansch <|e keizerlijke familie dermate, zen aan en een witte pantalon, met onge- dat Raspoetin eigeiüijk degeen was, die kamde haren en een woesten baard, inge- over Rusland regeerde. Het was voldoende, vallen wangen en diep-liggende oogen : dat hij dreigde voorgoed het land te verzóó maakte Raspoetin zijn entree. En zóó laten, daar er menschen waren, „die zag hij er uit, toen hij voor het eerst — hem verachten", om op verzoek van de door een bedrieglijk „mirakel" —de gunst Tsarina toestemming van den Tsaar te en het vertrouwen van de Tsarina won.. . krijgen een lijst op te maken van allen, De kleine Tsarewitsch, die voortdurend die hem vijandig gezind waren. Twaalf ziek was, voelde zich op een dag beter uur later zaten zij, wier naam op deze dan ooit. Raspoetin, „de heilige vader!', lijst voorkwam, in de gevangenis of waren verklaarde evenwel, dat hij spoedig weer onderweg naar.... Siberië. „Voor het opnieuw ziek zou worden. Ziin voorspel- gemak" had Raspoetin achter de namen ling werd bewaarheid en de „heilige" van zijn vijanden tegelijk die ingevuld werd aan het bed van den half bewuste- van zijn vrienden, die. onmiddellijk in loozen knaap geroepen ; hij knielde er bij de plaats werden aangesteld van hen, neer en baa een" half uur lang voor zijn die zijn ongenade hadden verdiend.. . . herstel. Toen hij de kamer verliet, kwam Het kan geen verwondering baren, hij de angstige keizerin tegen. „Majesteit," dat een dergelijke wantoestand bij allen, zei Raspoetin, „uw zoon zal herstellen, die nobel dachten en het goed meenden en weer geheel beter zijn op den avond met hun vaderland, den grootsten afkeer van den derden dag I" En Werkelijk : wekte. Vooral toen uit geheime documenop den avond van den derden dag genoot ten bleek, dat Raspoetin in verstandhoude Tsarewitsch weer zijn normale gezond- ding stond met Duitschland en hij zich heid 1 Natuurlijk was de keizerin hierdoor om die reden —in 1916 —openlijk tegen ten zeerste geïmponeerd. Telkens werd de voortzetting van den oorlog verzette, de knaap ziek en telkens weer bad de werd bij velen het besef levendig, dat monnik voor zijn gezondheid en telkens Rusland te gronde zou gaan indien deze weer voorspelde hij precies, wanneer hij man bleef leven .... beter zou zijn. Zijn profetieën faalden In deze dagen was zijn macht zelfs nimmer. Doch vanzelfsprekend wist de nog grooter dan die van den Tsaar. moeder niet, dat haar kind door een vrouw Raspoetin behandelde den „alleenheerder keizerlijke huishouding, dieRaspoe- scher aller Russen" als zijn slaaf, zijn tins medeplichtige was, in het geheim voetveeg, en hij liet dit openlijk naar buiwerd bedwelmd en dat zij een tegengif ten blijken. Zoo kreeg hij bijvoorbeeld toediende op ieder uur, dat de „heilige" op zekeren avond, toen hij aan een drinkmet haar afsprak. Pas na den dood van gelag zat met den premier Stürmer en den den ellendeling lekte de waarheid uit en secretaris van generaal Von Beseier, den heeft zijn medeplichtige bekend. gouverneur-generaal van Warschau, een Het is zeer moeilijk na te gaan, welke brief van een adellijke dame >— een zijner precies de rol is, die Raspoetin in het Rus- volgelingen ■— waarin hij gewaarschuwd land uit 't begin der twintigste eeuw heeft werd, omdat er door zijn'vijanden een gespeeld. Er zijn er, die hem slechts het complot tegen zijn leven werd gesmeed. verlangen naar politieke macht toeschrij- Toen Raspoetin den brief had gelezen, ven ; anderen zien een zedeloos mensch barstte hij in lachen uit en door zijn vullen, in hem, die slechts een nieuwen „gods- langen baard strijkend, zei hij: „Vijanden! dienst" predikte om zijn lagere harts- Wie durft er een hand tegen mij opheffen ? tochten tijdens de religieuze bijeenkom- Ik regeer Rusland — naar den wil van sten zijner vrouwelijke volgelingen te den Duitschen keizer ! De Tsaar is slechts kunnen botvieren. Weer anderen achtten Tsaar in naam ! De keizer .... dat ben ik, hem een speelbal van Duitschland, op Gregory, de monnik!" welks instigatie hij steeds gehandeld zou Den volgenden dag ontving hij een brief hebben, met het doel Rusland in het van de keizerin, die hem eveneens waarverderf te storten. schuwde, dat zijn leven gevaar liep. „HeiHoe het zij: dat Raspoetin's macht over lige Vader", schreef zij hem, „u verkeert de keizerlijke familie en daarmee dus over in ernstig gevaar. Moeder-overste Paula gansch Rusland groot was, blijkt o.a. uit van het Novo-Devitsky-klooster heeft ien telegram, dat de Tsarina hem op mij een en ander onthuld. Kom direct /-t keren dag stuurde, omdat hij geweigerd naar ons toe. Nikki (de keizer) is zeer -18 -

HIJ

STIERF

verlangend om u te raadplegen. A." Ook dit schrijven maakte geen indruk op hem. Zelfs toen hij eenige uren later in het boudoir van de Tsarina zat en zij hem vertelde, welk wanhopig complot er tegen hem gesmeed was, antwoordde hij kalm: „Ik ben Ruslands redder.'Ze kunnen me geen kwaad doen. De booze daad, die zij zich voornemen te doen, zal op henzelf neerkomen. Maak u dus niet ongerust. Ik doe het ook niet.. .." .... Drie dagen later, den 26sten December, heerschte in de kringen van Raspoetin's aanhangsters —zijn volgelingen waren bijna uitsluitend vrouwen •—en dus ook in het keizerlijk Paleis te St.Petersburg de grootste consternatie: de „heilige"werd vermist! Wel is waar was hij vaak zonder voorafgaande kennisgeving aan wie dan ook op een, zoogenaamden „boetetocht" gegaan, maar nu ging het hardnekkige gerucht, dat hem iets overkomen was.... Drie telegrammen werden in enkele uren tijds door de Tsarina naar den Tsa^r gezonden, die toen aan het front vertoefdel' Duidelijk bleek hieruit hceradeloos zij was. Hoe Raspoetin zijn einde heeft gevonden ? Op zekeren dag kreeg hij van vorst Joessoepoff, dien hij voor zijn vriend hield, een uitnoodiging voor een souper te diens huize, teneinde kennis te kunnen maken met een jong meisje uit de hoogste Russische kringen, dat geneigd was zijn volgelinge te worden. De „monnik", die van een vroolijke fuif en een nieuwe volgelinge niet afkeerig was, ging, maar vond de zaken niet, zooals hij had verwacht. „De jongedame is er nog niet, heilige vader," zei Joessoepoff, toen hij hem opendeed. „Gaat u alvast naar binnen. Ik blijf aan de deur op haar wachten." In dekamer trof Raspoetin Joessoepoff's vriencPStepanoff, Deze ging een gesprek over kunst met hem aan en zag kans ongemerkt vergiftigden wijn in Raspoetin's glas te gieten. Deze dronk verscheidene keeren rhaar ondervond er in 't geheel geen nadeel van. Stepanoff begreep hier natuurlijk niets van : even te voren had" men er een sterken hond van laten drinken en deze was binnen één uur dood geweest ! Hij besefte, dat de zaken misfingen en maakte korte metten : achter (aspoetin staand schoot hij hem een kogel uit zijn revolver onder den arm ..,. Een viertal vrienden, o.w. zich ook Joessoepoff bevond en die in een kamer naastaan hadden gezeten, riepen bij het hooren van het schot: „De heilige is eindelijk dood! Rusland is bevrijd van zijn geesel I" Maar de monnik v/as niet dood: hij was voorover gevallen en Meld zich slethts dood. Terwijl de vrienden op het einde van Raspoetin dronken, hoorden zij opeen s een geluid en opziend zagen zij, hoe hij badend in zijn bloed pogingen deed te ontvluchten. Zijn vijanden ziend, riep hij uit: „Jullie hebt me willen dooden, maar ik zal leven om mij te wreken !" Bij deze woorden schoot Stepanoff Raspoetin nog drie kogels in het hoofd. Eenige uren later dreef zijn lijk reeds in de IJswateren van de Newa, waar hot den eersten Januari werd gevonden.

>

Draagt alleen Echte Zyée Daarme.e verbindt gij de uiting van goeden smaak aan de ware luxe, wat ten slotte ook het meest economische is.

„VroMmen oae dêstmctSe diragem EcMe Zijde" 19-

1

^^ J—ftl

■

HOE ONTSTAAT EEN FILM?

EEN UURTJE BIJ POONS EN VAN WEERDENBURG Bit zijn de nieuwste tweelingen- Xa van Gend eh Loos, Peek en Cloppenburg, C- en A., thans: Poons en v. Weerdenburg, de nieuwe firma. Deze vennootschap handelt echter in een zeer apart artikel, n.1. operettes. Ik ben de beide firmanten eens gaan opzoeken en trof ze midden in den repetitie-rommel. Een lange gang (hoe kan een klein theater zoo'n eind gang hebben!), vormt den ingang tot de'tooneelruimte van het Rika-Hoppertheater. Men heeft blijkbaar uit piëteit de oude gang van het voormalige „Frascati" even smerig gelaten, toen men den ouden schouwburg tot het moderne RikaHoppertheater verbouwde. Na mijn scheenbeen ettelijke malen gestooten te hebben (want de ingang is donker) sta ik eindelijk op het tooneel. Hier is alles in actie- Mijn eerste indruk is: een hopelooze rommel. Uit dezen rommel diep ik na ^ven zoeken Sylvain Poons op, die me vriendelijk verzoekt even op een kist plaats te nemen en me dan blijkt te vergeten- Ik vind dit echter wel prettig, daar ik nu even op mijn gemak kan rondkijken. De repetitie is in vollen gang- Vier stoelen stellen evenveel hoeken van een kamer voor. Wie zich dus buiten de lijn van deze nuttige meubelstukken begeeft, staat in de denkbeeldige gangLoopt hij echter niet door de denkbeeldige deur, dan loopt hij door den wand en dat mag niet, want dit is niet gebruikelijk, zelfs niet op een modern tooneel. De solisten staan op deti voorgrond en repeteeren een dans. Op den achtergrond zitten acht meisjes, waarvan de jongste zestien, de oudste ongeveer 40 jaar telt. Dat is het koor. Ze kijken naar de solisten, met gezichten, waarop men duidelijk leest: „Wij kennen het veel beter dan jullie!" Allemaal miskende talenten; natuurlijk! Aan de piano zit Cor Lemaire en ontlokt het instrument liefelijke muziek, terwijl de diri gent, Pim de la Fuente, met zijn handen zwaait, met zijn voeten trappelt en daarbij nog weet te schreeuwen. De beide directeuren, Poons en v. Weerdenburg, zitten heelemaal op den voorgrond aan een tafeltje, hun ruggen tegen het ijzeren brandscherm- Poons geeft regie, d.w.z. hiJL yloekt en lac^t om

DOOR ag aan dag aanschouwen duizen)den menschen in de bioscoop-paleizen over de geheele wereld film-voorstellingen, maar hoevelen van hen weten antwoord te geven op de vraag: Wat is een film? Hoe wordt zij vervaardigd ? Het woord film is oorspronkelijk Engelsch, en beteekent „vlies"; later sprak men van „cellnloïd-strook", totdat men het woord „film" als internationale betiteling accepteerde. Een der grootste filmfabrieken der wereld is de Agfa te Wolfen bij Bitterfeld. Toen de filmindustrie nog in haar kinderschoenen stond, n.1. reeds in 1906, werd door de Agfa een kleine fabriek te Berlijn opgericht. Maar de omzet steeg met de jaren en spoedig bleek de beschikbare ruimte veel te klein. En zoo ontstond in 1909 de reusachtige fabriek te Wolfen, midden in het Duitsche bruinkoolgebied, welke fabriek heden ten dage 400.000 vierkanten meter groot is. Om u de fabricatie van een film te verklaren, zullen we eens een rondgang door deze fabriek maken. Direct valt ons op, dat het gebouwencomplex geheel door een prachtig aangelegden tuin omgeven is. Deze tuin dient echter niet alleen voor uiterlijk schoon, maar werkt de stofbestrijding in de hand, die voor de filrpfabricatie een zeer gewichtige factor is. Dag en nacht zijn in de Agfa-Werke 4800 arbeiders, 450 kantoorbedienden en 95 ingenieurs aan het werk- De jaarproductie bedraagt'circa 125 millioenmeter negatief-film< Ieder deel der fabricatie geschiedt

ERWIN.

Bi

*

TIJDENS EEN REPETITIE V/\N „DE BLONDE ZIGEUNER" beurten. Als hij veel gevloekt en weinig Tijdens 1917 bracht ik een paar gelachen heeft, schijnt het te gaan, tenweken in „Flora" door. Dit was echter minste, de solisten huppelen dan door een korte vreugde, gevolgd door een de deur, die er niet is, weg. Daar ik tournee met „Rooie Sien" en „De niet van plan ben op 't tooneel te Sjikse". Geen familie van elkaar, hoor! overnachten, sta ik op en zet mij aan Ikr was de ster van het Rozentheater de directeurstafel. te Amsterdam, maar koesterde hoogere verlangens. Ik speelde revues met Louis „Ziezoo, mijne beeren, vertel me thans Davids en kreeg toen drie jaar coneens het een en ander. Hoe w erd u tract bij Louis de Bree in het „Centraal directeur? Zijt gij voor dit beroep in Theater" te Amsterdam- Dat was een de wieg gelegd ?" Poons is het eerst aan de beurt en . heerlijke tijd- In 1927 volgde een prachtig engagement in „Flora" als vertelt mij in een paar woorden zijn eerste komiek- Toen we eindelijk drie levensloop. dagen met „Mazzelman en Lindeman" „Mijn eerste engagement was bij mijn stampvolle zalen hadden, brandde Flora vader in den Plantage-Schouwburg te af en weg was „Mazzelman". Nu volgde Amsterdam als figurant. Ik verdiende hetzelfde stuk in het „Grand Theatre" het eerste jaar fl. 2.50 per week, het en daarna een serie voorstellingen van tweede jaar reeds het dubbele- De de operette „No-No-Nanette". Daarmee beeren Pauwels en Kreeft, directeuren gingen we op tournee door heel het van een operette-gezelschap, zagen iets land, en... voila... nu speel ik zélf in mij; ik kreeg bij hen een goed engadirecteur. De rest zal mijn compagnon gement en debuteerde als „stotteraar" u wel vertellen." in „De Kino Koningin". Dus maak ik op mijn sfoel een halven Mijn tweede rol .-- ik was toen achtdraai en luister naar van Weerdentien jaar — was „de vader" in „De burg- Deze man is een bijzonder mensch: gescheiden vrouw". Op de repetities half koopman en half kunstenaar. Is-ie stond ik te beven van angst; men hoorde artist dan heet hij. Kees van Dam, is in het orkest mijn tanden klapperen. hij administrateur, dan luistert hij naar De dirigent, Richard Heuckeroth, kreeg den na,am Van Weerdenburg. medelijden en wist mij door zijn kalm „Ik ben thans achttien jaar in 't optreden gerust te stellen en op de vak," opent v. Weerdenburg het gesprek. première was ik een pracht-vader. In „Tien jaar bij Nap de la Mar, twee 1916 engageerde mij wijlen Herman jaar bij Sluiters en Bouber te RotterHeijermans; ik speelde in „De generale repetitie van een kostbaar leven", u \dam als hoofd-administrateur in den Circus-Schouwburg, toen twee en een weet wel, de strijd tusschen een half jaar bij het gezelschap Louis leeuwerik en eea. nachtegaal. Bouwmeester Jr., als komiek (dus als Kees van Dam) en daarna twee jaar bij Difraen in „Flora". Afwisselend mooie en beroerde tijden. De brand in „Flora" zorgde voor een plotseling einde- Ik verhuisde met Difraen naar het „Grand Theatre" en bleef daar later zonder dezen directeur. Na afloop van de serie voorstellingen van „No-NoNanette" ging ik op eigen risico met het ensemble op tournee, gelukkig met financieel en artistiek succes- Ik vond het heel erg prettig dat Sylvain Poons bereid was met mij samen de directie van een nieuw gezelschap op zich te nemen. Want als mensch en artist schat ik hem zeer hoog." Hiermede was mijn onderhoud ten einde. Voorzichtig boegseer ik tusschen den warboel op 't tooneel naar buitenDe beste wenschen voor P. en W ERIC W

J

DE VERSCHE LUCHT-CENTRALE

EEN PERFORATIE-MACHINE

11? 1. /^T" _

*«u i******^

«•■*

•■.-..;»,.

^Wf^^^^Ä"*>:

m

"^m-

f-.-..-

TT

*^%L

^

<

KETELS MET CELLULOÏD-BRIJ

in zorgvuldig van elkaar gescheiden localiteitenDe hoofdbestanddeelen. van een film zijn: een doorschijnende substantie en de fotografische emulsie. De eerste bestaat, zooals wel bekend zal zijn, uit celluloid. Deze wordt vervaardigd van een mengsel van kollodiumwol, methylalcohol, aether en aceton- Nadat hierbij nog een dosis kamfer is gevoegd, dezelfde, die wij met min of meer succes tegen de motten gebruiken, is de celluloïd-brei klaar. Filtreermachines verwijderen uit deze brij alle stofdeeltjes. De helgele massa wordt dan in een ketel gegoten en spuit door een aan een mangel herinnerende machine de platgedrukte brij op smalle metaalbanden. Op deze banden wordt de brijmassa door een droogkanaal gevoerd. Na in groote droogtrommels opgehangen te zijn, worden de strooken aan één kant met een preparaat bestreken, dat voor het aanbrengen der fotografische emulsie noodig is. We zullen thans eens een kijkje nemen in de chemische afdeeling. Zwak schijnen in de groote donkere kamers de roode lampjes. Hier wordt de lichtgevoelige emulsie vervaardigd- Deze bestaat uit een mengsel van gelatine, broomkali en zilvemitraat. Door het kooken met ammoniak wordt deze massa - 21 -

lichtgevoelig- Deze brij wordt, na afgekoeld en gefiltreerd te zijn, in een stofvrije ruimte bewaard. Door geringe verhitting maakt men de thans vaste massa weer vloeibaar, waarna ze in een ketel gegoten en op den celluloïdband uitgespreid wordt. Automatisch loopt deze band een groote droogkamer in- In deze kamer moet de lucht geheel stofvrij zijn. Er bestaat voor de film geen grootere vijand dan stof. Een stofdeeltje, dat zich in de natte emulsie vastzet, . verschijnt later duizend maal vergroot op het witte doek- De Agfa-fabriek beschikt over 12 ammoniak-koelmachines, die dagelijks 50.000 H-L. ijs produceeren en daardoor een frisschen luchttoevoer van 800-000 kubieken meter mogelijk maken. Windkanalen en sproeiinrichtingen zorgen voor steeds gelijkmatig verwarmde en stofvrije lokalen. De thans gedroogde film moet gesneden en .geperforeerd worden. In groote, houten trommels, volkomen lichtvrij. worden de filmstrooken naar de z.g. „Schneidiraum" gebracht waar de strooken tot banden van precies 3 5 millimeter breedte gesneden wurden. Groote machines stansen in de strooken aan beide zijden op gelijken afstand gaatjes, de „perforatie"- Controleurs onderzoeken thans de film nogmaals, waarbij ze bijzonder op stofjes en blaasjes letten. De film wordt nu met de lichtgevoelige laag naar buiten opgewikkeld, eerst in zwart papier en dan in een blikken trommel verpakt en is dan voor de verzending gereedIn een volgend artikel hoop ik u nog iets meer over het ontstaan van een film mede te deelen.

II

I i \m

1!

1' ^jäh-*

SïJI

L ' W^

aHJMyB

È

HET ONDERZOEKEN DER FILM ■ u'ymtf.

%, Üü

1

ifc^-E-^

P."! III .

.

^

^ 'TOtül: % ^ i. V^*j r1 j ^ 1 s

-ü^

>OJi 13

-T-Ür^r*^'

"■■ —-^ *?frm

•

^

ST

MBSS^i

illl

HET VERPAKKEN VAN DE FILM

^TWAALF^ Mijn neef Jansen doet het altijd wel voorkomen, alsof hij heelemaal niet ,bang' voor mijn nicht is, doch volkomen Juist is dit toch niet. Waarom zou hij 't anders nooit voor haar willen weten als hij eens een fleschje wijn knapt met zijn vrienden als zij niet thuis ist Bn waarom zou hij dan altijd de leege flesschen heimelijk in den kelder verbergen? — Dit laatste doet me opeens ergens aan denken. Op zekeren dag was mitn nicht naar den kelder afgedaald — iets wat zij nooit deed, anders had m^nneef daar natuurlijk de flesschen niet verborgen. Toen ze weer boven kwam zei ze tegen hem: „Zeg, hoe komen die leege flesschen toch in den kelder?" Bven wist mijn neef, die anders niet gauw om een antwoord verlegen is, niet wat te zeggen, maar hij kreeg spoedig zitn tegenwoordigheid van geest en zei: „Leege flesschen in den kelder? Neen, ik begrijp ook niet hoe die daar komen. Ik heo nog nooit een leege flesch gekocht, hoorl" De Juiste diagnose Schedelkundige: „Deze buil op uw voorhoofd wijst op nieuwsgierigheid, die aan roekeloosheid grenst. Het slachtoffer.' „Zeer Juist I Ik kreeg 'm toen ik mijn hoofd in een liftkoker stak om te kijken of de lift naar boven kwam... en ze kwam naar beneden f' Hatelf/k De circusartisten leefden niet in wat men zou kunnen noemen „pais en vree" en vooral tusschen den reus en den dwerg heerschte nogal animositeit. Op zekeren dag voelde de laatste zich niet geheel in orde. „Ik geloof, dat het in mijn keel zit," zei hij. „Onzin," merkte de reus op, „bij iemand van jouw afmetingen is het onmogelijk om na te gaan of het in zijn hoofd of in zijn teenen zitt" Uit de schooi De onderwijzeres trachtte den leerlingen sommige werkwoorden uit te leggen, die een snelle handeling uitdrukten. Vlug door het lokaal loopend, vroeg zij aan de klas: „Nou, wie van Jullie kan me nu zeggen, hoe ik loop?" De klasse zweeg, tot kleine Pietje zijn vinger opstak en zonder een glimlach op zijn gezicht antwoordde: „Met kromme beenen. Juffrouw I"

BEZOEKT HET

LUXOR PALAST TE ROTTERDAM

IETS OVEB PAACDEN

Uit den kindermond Kleine Jaantje (nadat zij een verslag heeft gelezen van een deftige trouwpartij): „Moeder, was de bruigom er niet bij of had die niets aan?" Macht der gewoonte „Hebt u een lucifertje voor me ?" vroeg het verstrooide bakvischje, toen de dokter haar een thermometer in den mond stak... Wanneer hij 't ernstig vindt De Bruin: „Vind je het niet grappig als de oude Jones ernstig wil zijn? De Wit: „Neen, maar ik vind het ernstig, als hij grappig wil zijnl" De goede gelegenheid Dokter (tot eigenares van het pension) : „Houd hem in bed en zorg vooral, dat hij niet te veel eetl"' Hospita (grimmig): „Ik zal er voor zorgen, dokter. Ik heb nog twee of drie gasten, die eigenlijk in bed moesten I"

EiM MDEOWE MlI^illEK ACHT EN TWINTIGSTE VRAAO Welk dier kan het best de grootste koude en tevens de grootste hitte verdragen? — Ziedaar onze acht en twintigste vraag, waarop wij gaarne Uw antwoord op een briefkaart vóór 28 Augustus (Indische lezers vóór 25 December) tegemoet zien aan ons adres: Redactie „Het Weekblad", Acht en twintigste vraag, 22 Galgewater, Leiden. Wij hebben weer een prijs van f 2.50 en vijf troostprijzen beschikbaar ter verloting onder hen, die ons een goede oplossing zenden.

Moderne Jeugd Onderwijzer: „Kun je me ook een definitie geven van een flirtation?" De bijdehande leerlinge: „Ben attentie zonder intentie." Echt vrouwelijk Hij: „Zeg eens lieve, ik heb nog eens nagedacht over dat meeningsverschil dat we gisteren hadden en ik begin in te zien, dat je toch eigenlijk wel gelijk hadt..." Zij: „Het is nou te laat I Ik ben nu van gedachten veranderd I"

Prettig/ „Wie is eigenlijk de baas bij Je thuis?" „Wat zal ik zeggen? Dat weet ik niet zoo precies. Mijn vrouw commandeert mij, de kinderen, de dienstmeisjes, den hond en de kat en de kanarie, maar ik mag tegen de goudvisschen zeggen wat ik wil." Htf wilde wel, maar... Een kunstschilder zag een ouden man, dien hij een schitterend model vond voor VIER EN TWINTIGSTE VRAAG een schilderij, waarvan hij het plan in Het antwoord op deze vraag luidt ongeveer: zijn hoofd had. Hij hield den man aan, De pokhoutboom is een altijdgroene en vroeg of hij hem mocht schilderen. „Verdien ik er wat mee?" vroeg de boom op St. Domingo en Jamaica voor-. komende, welks hard hout bijzonder ge- oude. „O ja. Ik zal je tien gulden geven," schikt is tot vervaardigen van stampers was het antwoord. en kegelballen. Het geraspte hout, de De man aarzelde. bast en de hars worden in de genees„Kom," zei de schilder overredend, kunde ook gebruikt tot bestrijding van „het is gemakkelijk en gauw verdiend F' verschillende kwaadsappigheden. „Jawel," antwoordde de ander, nog De prijzen werden na loting verdeeld als steeds aarzelend, „maar wie weet, hoe volgt: lang ik werk heb om de verf van mijn De eerste prijs aan den heer J. Polak, gezicht te krijgen 1" Hanenburglaan 14, 's-Gravenhage; de vijf troostprijzen aan mejuffrouw J. Ketelkapper, N. Prinsengracht 43, Amsterdam C; mej. Hoofdpijn-Tabletten 60ctct -. M. van Oijen, Obrechtstraat 472, 's-GravenLaxeer-Tabletten...60 '% hage; mejuffrouw Johanna van der Hoeden, Kloosterstraat 90 b, Nijkerk; den heer C. van Zenuw-Tabletten. 75» den Bosch, Daguerrestraat 34, 's-GravenStaal-Tabietten..90<* hage; mejuffrouw M. de Roo, Fred. HenMaag-Tabletten 75» driklaan 261, 's-Gravenhage. Bij Apoth. en Drogisten

MIJNHARDT's

,

OUD-AEGYPTISCH PAARD

Om, behalve den Kertag of Taki en den Tarpan, nog andere echte wilde paarden aan te toonen, moet men ver in het verleden teruggaan, want de meeste zoogenaamde wilde paarden, waarover latere schrijvers het gehad hebben, zijn geen echte wilde vormen, doch verwilderde dieren. Men kan het gemakkelijkst de wilde vormen herkennen aan afbeeldingen. Zoo heeft b.v. een Assyrisch kunstenaar een relief gebeiteld aan het paleis van Sardanapalus, ongeveer 700 jaar vóór Christus, op welk relief onmiskenbaar een jachtscène op echte wilde paarden is weergegeven. Een schets van een wild paard uit de Combareeles-grot in Frankrijk doet ons duidelijk zien, dat het toen levende wilde paard op den Taki geleek. Een oud-Egyptische afbeelding van een wagenmenner met paard toont ons duidelijk de verhouding tusschen de grootte van mensch en paard. Evenzoo de beeldhouwwerken van het Parthenon-fries, waarop de mannen bijna grooter zijn dan de paarden. Uit dergelijke afbeeldingen blijkt, dat de echte wilde paarden allen pony-achtig klein waren met korten, dikken hals. Men kan paarden onderscheiden met kleineren en grooteren kop. In elk geval waren het alle dieren van warmere streken. Het land van oorsprong der groote zware paarden is ongetwijfeld West-Europa, in het bijzonder NoordDuitschland. Immers uit de diluviale afzettingen zijn ons vele resten overgebleven van dergelijke zware paarden (Equus caballus fossiUs Nhrg). Voornamelijk daardoor, dat de menschen uit die perioden

hoofdzakelijk paardenvleesch aten. Toch bevinden zich onder de resten van zware paarden ook beenderen van kleinere, als de Taki's of de Tarpans. Dit kleine paard had een

breed voorhoofd en wordt dan ook Equus caballus laüfrons Nhrg. genoemd, in tegenstelling met het zware ijstijdpaard, Equus caballus f. robustus Nhrg., dat een smal voorhoofd bezat. Zeer inte-

OUO.ASSYRISCHE VOORSTELLING VAN EEN PAARDENJACHT

OUD-GRIEKSCHE PAARDEN OP HET PARTHENON-FRIES

- 22 -

-25 -

ressant is het te lezen, hoe, toen de steppen in WestEuropa verdwenen, omdat de bosschen zich uitbreidden, de paarden in ontwikkeling achteruitgingen. Ook zullen de toen levende primitieve menschen wel geen idee gehad hebben van inteelt en zoodoende de toen bestaande rassen dichter bij hun verderf gebracht hebben. De lezer kan uit de enkele grepen, die hier uit de oergeschiedenis van het Etiropeesche paard gedaan zijn, zich wel een begrip vormen, dat er voldoende verschillende vormen-van paarden aanwezig waren om het thans levende groote aantal rassen te verklaren. Mede in aanmerking genomen het feit, dat ook volbloed paarden, b.v. uit Arabië, werden geïmporteerd en met de inheemsche gekruist. Wat de kwestie betreft van het temmen van wilde paarden, dit geschiedde reeds in zéér oude tijden. Zoomoeten de Indiërs en Chineezen reeds 2000 jaar voor Christus tamme paarden gehad hebben. Omstreeks denzelfden tijd kenden de Assyriers en Babyloniërs reeds het paard als huisdier, slechts weinig vroeger dan in het oude Egypte. Bij de Israëlieten werd het paard eerst onder koning David en Salomo ingevoerd.Reeds toen, en wel in het oude Perzië, bestonden er twéé, sterk van elkaar verschillende groepen van rassen, namelijk een groep van ponyachtige paarden van het warme slag en een groep van zware paarden met alle kenmerken van het koude slag. Ondertusschen is en blijft het faoofdontwikkelingsgebied der zware paarden West-Furopal

TEEKENIN6. VAN EEN IJS7IJDPAARD UIT DE COMBARELLES-GROT

^mmmi

DE DANS ÄL3 FlLMOßJECT

DOOR COR KLINKEßT

a hetgeen ik in een vorig artikel Alles moest afgewerkt worden met schreef over den dans als behulp van een beperkte draagbare inkoninklijken weg, die naar filmstallatie, zooals voor filmjoumalen doorroem leidt, zal het wel niemand meer gaans gebruikt wordt- Een goed opverbazen, dat zooveel films gedraaid name-apparaat, een zestal Jupiterlampen worden, waarin een of meerdere dansen ... wat hier vooral den doorslag gaf: tafereeltjes voorkomen. Veel helden en een geduldig en geoefend operateur. heldinnen van het witte doek dansen Dé demonstratie moest plaatsvinden op vooral in films, omdat ze den dans in een zeer beperkte oppervlakte, teneinde het artistenbloed hebben. niet te komen buiten den kring van Het opnemen van zulke dansscènes intense verlichting. Vandaar dat niet alle bezorgt aaJn de regisseurs doorgaans figuren konden gedanst worden, zooals eenige goedkoope en toch aantrekkelijke men die in balzalen ziet. meters film. Eerst kregen we een overzicht van Maar geleidelijk is het publiek er het geheel; figuren, waarop men de toch wel toe gekomen, zulke opnamen dansers ten voeten uit afgebeeld ziet op de juiste waarde te schatten. Het in verschillende passen. Het schijnt me zou een dwaze illusie zijn te denken, dat niet onaardig hier even te verraden die tafereelen in den smaak vallen om (hetgeen destijds bij het draaien van de den dans zelf. Tegenwoordig boeit de film door niemand bemerkt is) hoe filmdans nog alleen om wille van deïn) v ik met mijn danseuse telkens verpersoon. plicht was nieuwe combinaties te zoeEen filmopname, waarbij het om den ken om toch vooral goed de figuren bij dans zelf te doen was, zou heel andere elkaar te doen aansluiten. Inderdaad: eischen stellen aan de vaardigheid der om den noodigen tijd te besparen mochoperateurs. Ondanks het mondaine ten we soms maar halve figuren dansen, karakter van den dans vervalt een dansmoesten we den gebruikelijken „promeopname dan in het moeilijke genre der nade-pas" (die altijd als overgang gestudiefilms, waarbij alle nauwkeurigheid bruikt wordt) halveeren of achterwege van wetenschappelijke opnamen moet laten. Er moest daarbij wel degelijk opbetracht worden. In tegenstelling tot de gelet worden, want automatisch is men dansopnamen uit speelfilms, is het hier altijd geneigd een figuur te voltooien. niet om het ensemble te doen, maar wel Moeilijker was nog de opname van om de analyse der bewegingen. de voetbewegingen zelf. Hierbij werden Er zijn reeds tal van goede films alleen opnamen gemaakt van de beenen vertoond, die de rhythmische bewegingsen voeten. Dit schijnt tamelijk eenvoukunst behandelen. dig, nietwaar? Maar ik denk, dat de Maar het rhythme van den modernen operateur van een andere meening was, gezelschapsdans ? toen noodig bleek, het opname-apparaat Helaas, eenige jaren geleden doorop gelijke hoogte te plaatsen met de te leefde de moderne dans nog zijn fotografeeren voeten. Indien de foto's kinderjaren en men was het nog van een hooger gelegen punt, dus van niet volkomen met zichzelf eens boven naar beneden, zouden genomen of men hier met een na-oorlogsche zijn, kon de beweging inderdaad niet modegril te doen had dan wel met een onderscheiden worden van de typische tijdverschijnsel van waarde. Vooral het cadansbeweging van den Varsity-DragDuitsche filmwezen, dat een geheel En daarom was het te doen. Dientenander genre beoefent dan de luchtige gevolge moest het filmtoestel een flink Amerikanen, stond er aarzelend tegeneindje naar omlaag en ook de operateur. over. De moderne dans vond dan ook Deze kwam letterlijk gelijkvloers terecht. geen plaatsje in de grootsche cultuurEen laatste moeilijkheid bracht film. nog de gezamenlijke voetenfoto van een Nu is het merkwaardig, dat juist grooter aantal paren. Hiermede werd Holland, waar de filmkunst (tenminste bedoeld het gelijkmatig cadanseeren te de speelfilm-kunst) vrijwel geheel onttoonen, dat ontstaat, wanneer het breekt, geroepen werd tot een poging lichaamsgewicht van de teenen naar den om die leegte aan te vullen. De Polyhiel verplaatst wordt- Wat 'n moeite, goon-Film-Mij. toonde zich werkelijk om toch maar te bereiken dat alles up-to-date, toen ze zonder aarzelen een demonstratiefilm lanceerde van een leeken op filmgebied als acteurs, een gelijkmatig toeging! Men vergete niet, nieuwen dans, den Varsity-Drag, nauwe- goede dansdemonstratie in beeld trachtte dat de Varsity-Drag toen nog nauwelijks eenige dagen in Holland was gelijks nadat deze hier bekend was ge- te brengen. importeerd. Mijn mededansers waren worden. Wie zal nog durven beweren, In die poging is men zeker geslaagd, dat Holland niet met zijn tijd meegaat? al ging het niet zonder eenige moeilijk- geen beroepsdansers, maar gewone leerHet experiment dezer opname was heid. Voor wie de film op het witte lingen van mijn instituut. Ik beweer zeker niet van belang ontbloot. Indien doek geprojecteerd zag, is het wel inte- wel, dat ik hun uitstekend den Varsityik het een experiment noem, dan is dit ressant eens te hooren, hoe het bij die Drag had leeren dansen, maar... in dancings houdt men er niet altijd rekezeker niet, omdat dat filmpje als zoo- opname toeging. ning mede, dat men op een fractie danig door het publiek ontvangen werd: Eerst de moeilijkheid eener voldoende in de talrijke bioscopen waar het ge- lichtinstallatie op neutraal terrein. De eeher seconde, absoluut gelijk, absoluut draaid werd, vond het voldoende be- moeilijkheid der verlichting bestaat na- op dezelfde manier en vooral: langs langstelling, waaraan natuurlijk ook niet tuurlijk niet, wanneer men de beschik- een vooraf op den vloer getrokken streep vreemd was het feit, dat het kwam te- king heeft over reusachtige installaties zal moeten dansen! Vandaar natuurlijk zelfdertijd als de bekende danscompe- als die van Tempelhof of Neu Babels- nogmaals moeilijkheden, die inderdaad titie, die overal zoo grif insloeg. Ex- berg. Maar een gewone zaal binnen een niet mogen onderschat worden. Wanneer periment was het echter, omdat men hier paar uren hervormen in 'n filmopname- men toevallig .eens samen is met een zander bijzondere hulpmiddelen, in een atelier, dat was een prestatie, waarvoor aantal paren, trachtte men dit eens na te doen. Men zal bemerken, dat het geïmproviseerd milieu en voofal: met de Polygoon respect verdient. niet meevalt.

M

- 24 /

HERSEH VRIJ NAAR HET zijn onderlip naar voren ID 0Se stak keek zijn partner tegenover

K "

hhem door zijn half toegeknepen' oogleden aan. Zijn vingers trommelden onderwijl op de tafel, die tusschen hen in stond. „En?" vroeg Drum gretig. Ros vormde de hersens van het compagnonschap. Langen tijd hadden zij zitten peinzen, tot eindelijk Ros was begonnen te trommelen. Er lag een stuk papier voor hem, waarop hij allerlei lijnen en cijfers had gekrast. „Ja," antwoordde hij na een oogenblik op de vraag van Drum. „Dit keer zullen we de steenen te pakken krijgen. Ik zie niet in, hoe het nu mis zou moeten gaan. Law reist met de diamanten van zijn firma Donderdag a.s. naar het Continent. Hij gaat met den trein van tien uur negen uit Liverpool. Vier keer. Drum, zijn we bij hem op de koffie gekomen. Dit keer zullen we echter slagen. Op zijn reis naar Antwerpen heeft hij voor een waarde van f 150.000.— aan diamanten bij zich. Nog vóór de trein Londen bereikt, zullen wij er ons reeds meester van hebben gemaakt." Drum schudde zijn hoofd nadenkend. „Het is een handige duivel," zei hij. „Hij zal wel weer begrijpen dat we onze kans zullen wagen tusschen Liverpool en' Antwerpen. Vier keer, Ros, hebben we ernaast gegrepen en had hij ze ergens verborgen, waar we ze niet vinden konden. Eén keer in den trein, één keer op de boot en " „Ja," viel Ros hem in de rede, „ïk weet er alles van! Schei maar aii Toen hebben we echter op onze kracht vertrouwd. En kracht weegt niet op tegen verstand en geslepenheid. Dit keer zullen we geen geweld gebruiken. Om langs de treeplank Law des nachts in zijn compartiment te overvallen is een riskante onderneming en als hij ze ergens anders heeft weggestopt, is het bovendien nog nutteloos ook. Maar nu zullen we onze hersen-s gebruiken. Law is niet de eenige, die verstand heeft en we zullen hem met zijn eigen wapens bestrijden. Schuif je stoel een beetje dichterbij, dan zal ik je wat vertellen." Drum kwam dichterbij en keek nieuwsgierig naar het stuk papier, waarop Ros allerlei lijnen had getrokken. „De groote vraag was," begon deze, „waar verbergt Law de steenen terwijl hij in den trein zit? Je weet, dat wij den laatsten keer het heele compartiment van onder tot boven hebben doorzocht. Law zat erbij en grijnsde slechts en toen we aan de noodrem hadden getrokken en de trein bijna stilstond waren we b|ij, dat we ons veilig uit de voeten konden maken met niets! Waar had hij de steenen toen verborgen? Ik heb het gevonden!" Drum liet een uitroep van verrassing hooren. „In den goederenwagen!" zei Ros kalm. „Maar dat is " „Gevaarlijk, wil je zeggen?" viel Ros hem in de rede. „In geen geval zoo gevaarlijk als wanneer hij ze bij zich had

RICHARD DIX ALS INDIAAN Een collectie turkooizen, die door experts tot de mooiste ter wereld verklaard worden, is door den medicijnman der Navajo's afgestaan om te gebruiken in de nieuwste kleurenfilm der Paramount „Redeskin" In deze film vervult Richard Dix de rol van een jongen Indiaan; zij wordt opgenomen in de NavajaReservatlon in Arizona en de Indian Pueblo Reserve in Nieuw-Mexico. De snoer turkooizen, die uit 285 steenen bestaat, vertegenwoordigt een onschatbare waarde. De Indianen kennen aan deze steenen een bovennatuurlijke kracht toe. Alleen aan Dix persoonlijk wilden de eigenaars hun schat afstaan en zij stelden hem aansprakelijk voor ieder verlies of beschadiging, totdat de opnamen waren afgeloopen.

gehouden. Hij weet wel,,dat er lederen keer op hem geloerd wordt. Wie we zijn, weet hij niet, omdat we altijd onze gezichten goed verborgen hebben gehad, maar hij weet, dat we nergens voor terugschrikken. En ik heb uitgevonden, dat de conducteur van den goederenwagen op het eind tusschen Liverpool en Londen steeds dezelfde is

r»l

VanspireerenJe

vo

enanderelranspireerende lichaamsdeelen moet men behandelen met Purolpoeder, als zijnde het meest afdoende middel daarvoor. Purol-Voet ■ Toilet- en Kinderpoeder in Bussen van 60centen 1 gld Bi) Apoth en Drogisten.

- 25

geweest. Donderdagavond zal hij daarom stellig de diamanten weer niet in zijn compartiment hebben, maar natuurlijk in den goederenwagen. En hij zal op zijn dooie gemak in zijn eersteklas coupé zitten en zich nergens bezorgd over maken, wie er ook bij hem binnendringt!" „Moeten we dus den goederenwagen zien te bereiken door langs de treeplank te kruipen?" vroeg Drum. „Bijvoorbeeld tusschen Rugby en Euston? Nou, dat is ons wel toevertrouwd. Het zal niet den eersten keer zijn, dat wc zooiets doen. Maar als de steenen goed zijn verborgen " Hij zweeg opeens. „Stel je eens voor, dat we ze niet op tijd gevonden hebben? Veronderstel eens, dat " Ros tikte met zijn potlood op het papier voor hem. „We zullen voldoen-

den tijd hebben," zei hij. „De goederen, op 't papier wijzend, „kijk, even voorbij wagen gaat niet naar Euston. Die blijft die helling is een zijspoor. Daar moet i ij tusschen Rugby en Londen staan. Daar optreden. Je laat den trein voorbijgaan zullen wij voor zorgen! En wij zullen en wacht tot de goederenwagen komt allen tijd hebben om te zoeken. Het aansukkelen, eenigen tijd later natuurandere gedeelte van den trein rijdt door lijk. Ik zal zorgen, dat de remmen tijen laat ons alleen met den goederenwa- dig aanstaan als de wagen het stootblok van de zijlijn bereikt; alles wat j ij gen." Drum liet een vloek van verbazing -hebt te doen, is den wissel daar over te halen en te zorgen, dat de wagen op hooren. •r*" „Kijk eens," zei Ros. „Even voorbij dat zijspoor komt. Daartoe moet je er Rugby is een kleine helling. Die is als een dag van te voren heengaan om de geknipt voor mijn doel. Als de trein situatie op te nemen. Als de wagen op langzaam die helling afgaat, zal de goe- het zijlijntje eenmaal stilstaat, kunnen derenwagen met zijn koppeling natuur- we op ons gemak den inhoud nazoeken. lijk tegen den wagen ervoor duwen. Op zijn minst hebben we drie uur, eer Dat beteekent, dat wij ze gemakkelijk ze zullen ontdekken, dat de goederenkunnen losmaken; ze zal dan niet strak wagen van den trein is afgehaakt. Ze getrokken zijn, zooals wanneer de lo- zullen het niet eer bemerken dan te comotief trekt. Nou, ik zal langs de treeplank naar achteren kruipen en als we HLM-ENTHOUSIASTEN langzaam die helling afgaan, maak ik de koppeling van den goederenwagen los." N. B. te AMSTERDAM. In de film „De Drum zette groote oogen op. Lokvoael" worden de hoofdrollen vervuld door NorniB Talmadge, Noah Beery, Gilbert „Nou," zei Ros rustig voortgaand, en

(Potot Godfried d* Groot) HET DANSPAAR STELLA EN ETIENNE

Roland, Eddie Borden en Harry Myera. B. H. £e AMERSFOORT. Ken Maynard is ie Mi»»ion in Texa» geboren. Hij ia getrouwd. Zijn nieuwate film: „The Wagon Matter". A. N. te AMSTERDAM. De hoofdrollen in „De Luchtvloot" worden geapeeld door Ramon Novarro, Anita Page en Ralph Graves. Regisseur is George Hill. Het adres Van Ramon Novarro is Metro«Goldwyn-Mayer Studios, Culver*City, CaliforniS. S. M. te DEN HAAG. Hierbij de gevraagde adreasen. Lew Cody. Metro« Goldwyn'Mayer Studios, Culver-City, Cali« fornie. Heinrich George, Kohlhasenbrück bij Berlijn, BSckestrasse 6. Albert Paulig, Duisburgerstrasse 16, Berlijn W. 15. J. O. te AMSTERDAM. De filmactrice Anny Ondra is met den regisseur Karl Lamac getrouwd. Adres: Berïijn-Charlottenburg, Kurfürstendamm 178. W. N. te AMSTERDAM. Kfithe von Nagy, die de hoofdrol in „De Mascotte" speelt, was . getrouwd met den Duitschen filmregisseur David. Zij is in Subotica geboren en behoort tot de kleine sterretjes aan den filmhemel. Haar adres is Prager. strasse 4, Berlijn. W. L. te ROTTERDAM. Wat de lettera P. D. C. beteekenen? Producers Dist. Corp., een filmondernemlng, gevestigd te New York. Broadway 1560. B. K. te ROTTERDAM. Hierbij de adressen. Vergeet niet een antwoordcoupon in te sluiten, verkrijgbaar aan ieder postkantoor. Fred von Alten, Schartzhof bergerstrasse 3, Berlijn-Lsnkwitz. William Desmond, The Standard Casting Directory, Inc. Taft Building, 616 Hollywood Bid., Hollywood, Kurt Gerron, Albrecht-Achillesstrasse 8, Berlijn-Halensee. J. M. N. te ROTTERDAM. Ons is geen buitenlandsch tijdschrift bekend, dat geregeld liedjes plaatst. Het beste kunt U zich wenden tot de firma Alsbacb en Doyer, Kalverstraat 176, Amsterdam. Het adres van Max van Gelder is Weteringschans 140, Amsterdam. JACQ. E. te DEN HAAG. Een filmartist Art Mix kennen we niet; natuurlijk wèl Tom. Zijn eerste vrouw Olive heeft een dochter Ruth Jane, aijn tweede vrouw is Victoria Jorde. Dus Art blijkt ook geen familie van Tom te zijn. E. J. E. M. te LEEUWARDEN. Schrijft U eens aan den heer Cor Klinkert, Stadhouderskade 153, Amsterdam en aan den heer Max van Gelder, impresario, Weteringscbans 140, Amsterdam. ,

ALEX PAASSEN deze krasse acteur vierde dezer dagen zijn 90ste verjaardag.

Euston, want ik zal zorgen dat de roode lantaarn, die achter op den goederenwagen zit, aan den wagen ervoor komt, zoodat de baanwachters. als de trein passeert, door die lantaarn zullen denken, dat hij compleet is. Je weet. een roode lantaarn achterop is het teeken dat de trein compleet is en dat bet de laatste wagen is." Drum grijnsde vol bewondering. „Jij ziet ook niets over het hoofd," riep hij enthousiast uit. Ros knikte zelfbewust en haalde een kaart uit zijn zak. „Ik zal je wijzen, waar dat zijspoor is," zei hij. „Op dit papier heb ik een ruwe schets gemaakt, maar op de kaart zal ik het je nog duidelijker laten zien." Nonchalant kwam mijnheer Law met een waarde van f 150.000.— aan diamanten in zijn tasch het perron te Liverpool opwandelen voor den trein van tien uur negen. De klok wees uit, dat hij nog vijf minuten den tijd had eer de trein vertrok. Kalm liep hij naar den goederenwagen, maakte een praatje met den conducteur en na hem een klein pakje te hebben overhandigd, wandelde hij weer op zijn gemak naar den eersteklas-coupé, dien hij voor zich had laten reserveeren. Hij installeerde zich voor de lange reis en strekte behaaglijk zijn beenen uit De klok wees acht minuten over tienen.... Het zakje met de diamanten was niet langer in zijn bezit— Het zakje, dat een waarde van ƒ 150.000.— bevatte.... Toen de trein Rugby was gepasseerd, trok Ros over zijn schoenen een paar dikke wollen sokken aan en kroop gehurkt en behendig als een kat langs de treeplank naar het achterstuk van den trein. Met bewonderenswaardige handigheid klauterde hij van de treeplank op de ' uffers en maakte de koppeling los, toen de trein langzaam de bewuste helling afreed. Daarvóór had hij reeds de lamp van den goederenwagen afgenomen en aan den voorlaatsten wagen vast gemaakt. Zelf was hij op den goederenwagen blijven zitten. Hij zag hoe

KINDERSTUD1E

de trein met de roode lamp langzaam in den nacht verdween; eenige oogenblikken later merkte hij, hoe de wagen, die zachtjes langs de rails voortgleed, op het zijspoor ging. De volgende minuut stak hij zijn hoofd om de deur van den wagen en richtte zijn revolver op den conducteur, die bleek van schrik achteruit wankelde. Op hetzelfde oogenblik stiet de wagen tegen het stootblok en voegde Drum zich bij hem. De beide boeven hadden hun gezicht tot vlak onder de oogen met een zakdoek bedekt. „De trein is ons een eind voor," zei Ros grijnzend tegen den conducteur, die nog steeds niet van den schrik was bekomen. „We hebben den goederenwagen op een zijspoor gezet, en jij zult ons heel wat moeite besparen, als je zegt, waar dat pakje met die diamanten is. Je begrijpt, wat ik bedoel. Kom, geef ons die glanskevers. Law heeft je een pakje gegeven. Ik heb het zelf gezien. Hij heeft het al meer gedaan. We

Foto Gedfrttd dt Groot

willen dat pakje met die diamanten hebben." De conducteur likte zenuwachtig aan zijn lippen en staarde met wijdopen oogen voor zich uit. De spraak mankeerde hem. „Doorzoek zijn zakken." beval Ros aan Drum, den man met zijn wapen in bedwang houdend, terwijl de ander een nauwkeurig onderzoek instelde. Eindelijk liet Drum een vloek hooren. „Hij

Doorzitten bij Wielrijden en Stukloopen ven Huid en Voeten, verzecht en geneest men mei

PUROL

!■ dootcn vu 30-40 m 90 et. Tube B0 et. ^^^ Bi| Apoth. e» Drogltttn

-27 -26-

heeft het niet," zei hij. „Het moet ergens in den wagen zijn. Verstopt. Laten we gaan zoeken." Ros siste tusschen zijn tanden. „Dat pakje!" zei hij dreigend tegen den conducteur. „Spreek!" De oude man keek om medelijden met hem te krijgen. HU bewoog zijn mond zonder geluld voort te brengen. „Het geeft niet," zei Drum. „We hebben tijd genoeg. Bind hem, zoodat we kunnen zoeken zonder dat we op hem behoeven te letten." Met een eind touw maakten zij hem hulpeloos. „Nou," zei Ros, „laten we elk hoekje en gaatje doorzoeken. Ik wil dien ouden gek niet graag doodschieten als het niet noodig is. We hebben nog nooit een moord begaan en " Drum huiverde. De belde mannen zochten ijverig. Het resultaat was niets dan vloeken en schelden. Na een uur hielden zij hopeloos op. De oude conducteur, die op den grond van den wagen lag, rilde alsof hij koorts had. HU kon niet begrijpen, waarom er nog geen hulp kwam, want men had toch volgens hem moeten merken, dat de goederenwagen was afgehaakt: aan den wagen, die n u de laatste van den trein was, hing toch geen roode lantaarn! Dat moest achterdocht hebben opgewekt bij den eerstvolgenden blokwachter, een paar kilometer verderop. Dan had er natuurlijk onmiddellijk een onderzoek moeten ingesteld worden. De oude man luisterde aandachtig of hij niets hoorde. Maar alles bleef rustig op de hoofdlijn. De beide kerels in den wagen vloekten.... Plotseling zei Ros: „We moeten maken dat we wegkomen. We zoeken al twee en een half uur. Ze zullen een onderzoek gaan instellen." HU keerde zich tot den conducteur, zijn wapen in de hand. „Het pakje," zei hij dreigend. „Spreek, ellendeling! Spreek of ik schiet. Ik moet dat pakje hebben, hoor je het? Je kunt alleen je leven redden door te zeggen, waar het is. Als je het niet zegt, zijn je kinderen over vijf minuten weezen en je vrouw weduwe. Ik heb er een hekel aan, maar het is je eigen schuld. Bij den hemel, als je van je vrouw en kinderen houdt...." De oude man had een vrouw; hij had ook kinderen, die nog van hem afhankelijk waren. Het wapen wees dreigend naar zijn hart. Ros zag er woest uit.... Zijn vinger drukte tegen den trekker.... „Ik— ik.... zal het je zeggen," zei de conducteur hopeloos. „Ik...." HU zweeg „Maak voort," zei Ros. „Hij.... ik.... heb het pakje moeten verbergen voor hem. In Euston zou hij het zelf eruit halen.... De hemel vergeve het mij, dat ik vertel, waar de diamanten zijn, maar,... ik ben machteloos en mijn vrouw en kinderen...." „Waar zijn ze?" viel Ros ruw in. De oude man schokte.... „In de roode lantaarn achter op dezen wagen," zei hij toen. Ros en Drum voelden zich een flauwte nabij.... In de roode lantaarn, die Ros op den anderen wagen had bevestigd! Weer vas hun kans verkeken!

v , • '

'

^sssägk

aeMÄNNEß/

#

ADELE SANDROCK

CLAIRE ROMMER

GEORG ALEXANDER

L v

'

\ »s^

::

j>hmhn* •■•■T ^*iÄ^

■;

6.

1

'

'

'

\- s

■

■

■

\ s ■',

*

' ■-

2

'■

r

■

GEORG ALEXANDER EN TRUUS VAN AALTEN

■Dinnenkort zal de N.V. Ufa-Maatschappij te Amsterdam een film uitbrengen, waarvan de Hollandsche titel nog niet bekend U.A De film is vervaardigd naar het bekende tooneelstuk „Leontines Ehemänner" van Alfred Capus. Het scenario behandelt de lotgevallen van de mooie, temperamentvolle danseres Leontine (Claire Rommer). Wat ons echter in deze film het meest interesseert is het spel van onze jonge landgenooteTruus van Aalten. In deze film vervult zij de rol van een piepjong gravinnetje, verliefd op den prefect van het district waarin het grafelijk kasteel gelegen is. Maar een strenge tante waakt over het levensgeluk van de jonge gravin en onze Truus moet heel veel traantjes storten voor zij den man harer keuze krijgt. Deze Terra-film is vervaardigd onder regie van Robert Wiene. De hoofdrollen spelen Claire Rommer, Georg Alexander, Adèle Sandrock en Truus van Aalten.

HANQLESCU VyTi) ontvingen van de Universum ^ Film A.G. (Ufa) te Berlijn eenige foto's, die opgenomen zijn tijdens het vervaardigen van een hunner films, die het komende seizoen in ons land vertoond zal worden. Deze film belooft iets bijzonders te worden, de bekendste stars der Duitsche filmindustrie werken mede en de regisseur W. Turjanski, een Rus, heeft reeds menig bekend filmwerk geregisseerd. De vrouwelijke hoofdrollen spelen Brigitte Helm en Dita Parlo. Onzen lezeressen en lezers, die zeker allen de prachtige rolprent „De leugen van Nina Petrowna" gezien hebben, behoeven we niet meer te vertellen, dat Brigitte Helm de talentvolste Duitsche filmactrice is. Dita Parlo bewees in „Hongaarsche Rapsodie" en „Zijn terugkeer" over groote spelkwaliteiten te beschikken. De mannelijke hoofdrollen spelen Ivan Mosjukin en Heinrich George. Wij hopen binnenkort op dit filmwerk terug te komen.

W. TURJANSKI, de regisseur van „Manolescu", zingt zijn medewerkers een Russisch liedje voor

TURJANSKI EN DITA PARLO 2»

ÖRIGITTE HELM

VAM KATHARINA bUSH Zij stond kalm op en antwoordde deze kamers wandelen op een dag, dat ■ een beetje stijf: ze voor het publiek geopend zijn, wan„Ik zou ze zeer gaarne zien — indien neer zij weten dat het een huis is, dat het niet te veel tijd kost." werkelijk bewoond wordt, dan naar een Hij bemerkte plotseling, dat er een rijksmuseum te gaan, zooals Hampton verandering gekomen was in haar geCourt of de Wallace Collection." drag tegenover hem. — Er scheen een „De belangstelling in de persoon is gordijn tusschen hen beiden gevallen daarvan de oorzaak." te zijn, sedert dat gesprek aangaande „Ja, maar de menschelijke en de perde onderstrepingen in het boek. Het soonlijke zijn de sterkste en meest binhinderde hem en hij besloot er later dende van alle belangstellingen." op terug te komen. Mordryn zag haar goedkeurend aan Hij hield de deur van zijn zitkamer — haar inzichten verheugden hem. voor haar open en bracht het gesprek „U wenscht dus niet, dat dit alles op hun inspectiereis. Hij noemde jaaronder de inwoners — laat ons zeggen tallen en vertelde anekdoten, den bouw van Lulworth, de grootste stad hier van Valfreyne betreffend. Zoo doorin de nabijheid — verdeeld zal worden ?" schreden zij al de prachtige kamers, „O, neen, neen! De wet, waarbij be„De Koningskamer" en „Het kabinet paald werd, dat alles aan den oudsten der Koningin", en de salons, en zoo zoon komt, valt zoo zeer in mijn geest, bereikten ze de groote statiesuite van dat ik gaarne, wanneer ik een jongere haar, die regeerende hertogin zou wezen. was," alles af zou staan, om het aanKatharina zag kostbare kunstschatzien der familie te waarborgen. Ieder, ten. Een weelde van goud en tapijten die niet verblind is, moet toch duizend en kronen. De prachtigste stoffen uit maal liever een jongere zoon zijn uit Venetië en Lion. een der aanzienlijkste families, dan een „Het is wonderbaarl" zei ze. „En klein, belachelijk nietsje voor eigen er zijn in Engeland nog meer dergerekening." lijke landgoederen. Wat een groot, /ijk „Het is zeer zonderling, dat u die land is het toch! Wij, de middenstandsdingen aldus beschouwt. Wanneer u bevolking, met onze bekrompen pamij niet ingelicht hadt aangaande • uw rochiale begrippen, hebben daar geen nabestaanden, zou ik beslist gedacht voorstelling van. Wij zouden anders hebben, dat u van denzelfden stam waart trotsch moeten wezen op ons geslacht, als Lady Garribardine. Weet u zeker, dat zulke schitterende dingen bezit. Wij dat u geen ondergeschoven kind zijt ?" zouden geen domme, minderwaardige „Heel zeker. Wat moet het bezit van partijlieden moeten aanmoedigen om dit Valfreyne u een trotsch gevoel geven alles te verwoesten en naar alle winden wat een verplichtingen moeten er streken te verstrooien. Het schijnt hun aan verbonden zijn!" wellicht hard toe, dat één man — laten „Ja". — Hij zuchtte. wij zeggen -r- Valfreyne bezit. Maar hoe „Ik stel mij voor, dat u bij elke handwaas! Alleen door persoonlijken rijkdeling moet wikken en wegen om zeker dom en smaak en traditie immers kon te zijn, dat zij een man waardig is, die dit alles bijeengebracht worden. Wie zoovelen tot voorbeeld moet strekken." bekommert zich om musea, indien hij „Het is een edele wijze waarop u ze niet voor zijn studie noodig heeft ? een hooge positie beschouwt." Menschen, zooals mijn zusters bijvoor„Het is heel natuurlijk. — Men kan beeld, zouden duizendmaal liever door toch onmogelijk dit alles als een vertrouwd pand bewaren voor het nageAndere tijden, andere moeilijkheden slacht en tot eer van Engeland en meenen het zelf te mogen veronachtzamen. Alle doen en denken moet er noodwendig op gericht zijn die taak waardig te vervullen." De hertog voelde zijn moed wegzinken. Een zonderlinge druk kwam over hem. „Ik geloof, dat u gelijk hebt!" — Weer zuchtte hij. „De geschiedenis van uw ring vond ik zeer belangwekkend," zei ze nu, om de stilte die er heerschte te verbreken„Het is een zonderling denkbeeld, dat buitengewone voorspoed ongeluk met zich brengt — daar wij altijd krijgen wat wij verdienen. Indien wij in onze jeugd onverstandig zijn en rampspoed tot ons trekken, moeten wij natuurlijk de gevolgen dragen, maar menschen, wier hersens normaal zijn, moesten toch geen vrees koesteren voor den voorspoed van zichzelf." - 29 -

SARAH LESSING, de uitstekende violiste, treedt op het oogenblik als leidster van het Trio-Lessing in „Musis Sacrum" te Arnhem op-

„U meent dus, dat het geheele leven niet door ellende verduisterd behoeft te worden, maar dat er, indien' de prijs der dwaasheid in de jeugd betaald is geworden, nog kans bestaat op'een gelukkigen ouden dag?" „Natuurlijk. Men moet geheel oprecht zijn, dat is alles en nooit iemand bedriegen, die ons vertrouwt." „Dat is niet mogelijk. Men zou dan in het paleis der waarheid moeten wonen." „Volstrekt niet. Er zijn sommige dingen, waarnaar de menschen niet mogen vragen. — Sommige dingen moet men stil voor zich door het leven meedragen, maar indien iemand het recht heeft om te weten, en hij vertrouwt ons en wij bedriegen hem, dan komen de gevolgen van de ellende, die elke onwaarheid na zich sleept, op ons." „Hoe verstandig ben je, kind! De eer berust geheel op dit denkbeeld. Waar te zijn tegenover zichzelf, daaruit volgt zoo zeker als de nacht op den dag, dat men tegenover niemand valsch kan zijn." Zij zag hem recht in de oogen. Haar blik was klaar en diep en zorgvol. „Nu ik uw prachtig huis gezien heb, moet ik teruggaan naar aijn werk. Ik zal zoo lang ik leef aan dit bezoek denken." Mordryn was diep bewogen. Een hartstochtelijke emotie doortrilde hem — met groote moeite hield hij de woorden terug, die hem op de lippen kwamen. Hij trachtte niet haar te weerhouden. Zwijgend keerden beiden op hun schreden terug naar zijn zitkamer. Wilt u, wanneer u morgen vertrekt „Eothen" en „Abélard en Heloïse" medenemen ? Het zou mij zoo veel genoegen doen, indien u er soms in wilde lezen. In den eersten brief van Abélard is een passage, die ik mijzelve zal moeten inprenten. Het staat op de vijf en veertigste bladzijde, de onderste paragraaf. — Wilt u het zoo nu en dan lezen?" Even brak zijn stem. — „Laat ons nu afscheid nemen — hier in mijn kamer." „Vaarwel," zei Katharina en stak hem de hand toe.

'^UWMIW

succes geweest. Ben je er over voldaan? Iedereen heeft zich geamuseerd." „Ja. Het is bijzonder goed geslaagd. Dank zij je uitstekende talenten als gastvrouw, lieve vriendin. Maar hoe vermoeiend vind ik al die partijen! Ik ben te lang verwijderd gebleven van het gezellige leven." „Gisteren was je nog zoo vroolijk, Mordryn, maar vandaag kijk je zoo donker als de nacht. Je moet je daar tegen verzetten. Niets is zoo dwaas als toe te geven aan dat verlangen naar eenzaamheid." „Ik begin oud te worden, Seraphim." „Onzin!" riep de gravin uit. „Nooit heb je er beter uitgezien. — Je lijdt noch aan leveraanvallen, noch aan jicht. Er is dus geen enkele verontschuldiging voor dergelijke sombere gemoedstoestanden." „Misschien niet — het is dwaas naar maneschijn te verlangen."

De hertog nam haar hand en trok haar naar zich toe. „Vaarwel — geliefde," fluisterde hij. Zijn stem klonk heesch. Hij liet haar hand los. Katharina uitte een zachten snik, keerde zich om en verliet de kamer, hem met gebogen hoofd en tranen in de donkere, blauwe oogen achterlatend. Zij dwong zichzelf om weer aan het werk te gaan. Geen oogenblik liet zij haar gedachten afdwalen naar de gebeurtenissen van dien morgen, of de woorden van den hertog, want ze wist. wanneer ze het deed, zou zij haar zelfbeheersching verliezen en in tranen uitbarsten. En haar wachtte nog de lunch en de avondDit was dus het einde — hij beminde haar, maar zijn standsbegrippen waren onwankelbaar. Al mocht zrj dan een gewoon meisje zijn, al kon zij nooit een hertogin worden — zij zou den hertog toonen, .dat geen aristocrate zich tactvoller zou gedragen dan zij. Toen Lady »Garribardine even vooi de lunch binnentrad, vond zij Katharina ijverig aan het schrijven. De gravin begreep niet, waardoor het meisje zoo bleek zag. „Het is al te erg, dat je den ganscheu tijd hier hebt gezeten," riep ze uit. „Ik heb er mij niet tegen willen verzettenMaar dit bezoek te Valfreyne moest een ontspanning voor je wezen en je sluit je op en zit even hard te werken als thuis." De hertog koek zeer ernstig aan de lunch. Hij was uiterst beleefd tegen ieder zonder onderscheid, maar zij, die in zijn naaste omgeving waren, gevoelden iets drukkends, waardoor de conversatie telkens stokte. Lady Garribardine kende hem door en door. Zij wist dat hij leed door het een of ander. Wat was er voorgevallen tusschen hem en Katharina ? Konden zij gekibbeld hebben? Zij moest het zoo spoedig mogelijk trachten uit te vorsehen. Na de lunch zou men per auto naar een oud kasteel rijden, om een picnic te houden in een prachtigen bouwval van een voormalig landhuis der Monluces, ongeveer vijf mijlen van Valfreyne verwijderd. Katharina zou zich bij het jongere gezelschap voegen en Lady Garribardine zou er heen rijden met den hertog. Hij was zeer afgeleid en sprak slechts over gewone dingen, terwijl zij door het park reden. „Mordryn, deze partij is een groot

VET? U HEBT ZUURSTOF NOODIOI zeggen thans de Parüsche Geleerden. Een geheim, dat tot nu toe slechts aan enkele der meest bevoorrechte schoonheidsexperts bekend was, is onlangs uitgelekt. Ze hebben een opzienbarend succes bereikt in het verminderen van vet door middel van een samengesteld apparaat, dat Zuurstof in de vetweefsels brengt. Zoodoende wordt het vet „geoxydeerd" of „verbrand". Jarenlang weet men reeds, dat deze oxydatie een natuurlijk lichamelijk proces is, dat voortdurend plaats vindt. De Zuurstof van het lichaam, die het vet op normaal peil houdt, wordt verkregen door de longen en de poriën der huid. Wanneer door een of andere reden, zooals b.v. gebrek aan beweging, te overvloedig en te luxueus voedsel enz., U niet voldoende Zuurstof krijgt om het overtollige vet te „verbranden", gaat het zich ophoopert en U begint corpulent te worden. Daarom, wat noodig is om de vetvorming tegen te gaan en te verminderen, is meer Zuurstof. Dit nu kan verkregen worden op een veilige en aangename wijze metRadoxbaden. Koop een pakje Radox (dat Zuurstof afgeeft) bij Uw drogist en doe zes eetlepels in Uw heet bad. Dit overlaadt het water met zuivere Zuurstof, die het lichaam binnendringt door de poriën en direct het vet gaat «antasten. U zult verrast staan over de gewichtsafname na ieder Radoxbad.

„Zoo iets bestaat niet voor hertogen. Wel lampen, die men voor het grijpen heeft." „In dit geval bestaat er vrees voor ontploffing of smelting." „Die niet waagt, die niet wint. Men moet niet bij de pakken neerzitten en den moed verliezen — wat men vurig wenscht, verovert men." „Ten koste van zijn geweten?" De gravin keek hem onderzoekend aan. —• Nu was het oogenblik gekomen — nu moest hij begrijpen wat zij bedoelde. „Neen, nooit ten koste van zijn geweten, maar in weerwil van gewoonte of traditie of eenige andere door menschen opgetrokken scheidingsmuren." Maar ofschoon de hertog troost vond in haar woorden, liet hij zich niet gemakkelijk door iemand beïnvloeden. Zijn harstocht had nog niet het hoogtepunt bereikt. Zijn wil hield haar nog in toom. Hij bracht het gesprek op iets anders en deed zijn best vroolijk te zijn. Seraphim begreep, dat zij voor het oogenblik de dingen aan het lot moest overlaten. Katharina zag er bij de thee allerliefst uit. Dat waas van peinzende lieftaUigheid maakte haar nog bekoorlijkerZij toonde een volmaakte zelfbeheersching. Er was geen spoor van zenuwachtigheid of onrust in haar houding te ontdekken. Alleen haar oogen keken droevigWelk een waardigheid, dacht de hertog terwijl hij haar gadesloeg, had zij gedurende al dien tijd in haar gedrag getoond. Hij begreep, dat het haar een reusachtige inspanning had moeten kosten, om daar te verschijnen onder zijn en Lady Garribardine's vrienden, als een der hunnen en toch had zij geen seconde haar rustige, houding verloren, kalm sprekend met ieder, die het woord tot haar richtte, noch onderdanig, noch aanmatigend, maar juist zooals een groote dame gewoon is te doen, al is ze nog maar een jong meisje. Telkens en telkens weer sloeg hij haar gade en moest hij haar opnieuw bewonderen. . Hij had gaarne willert weten wat ze gevoelde- Wat beduidde die zachte snik ? Leed zoowel als begrijpen! Verlangde ook zij er heimelijk naar in zijn armen gesloten te worden? — zooals iedere zenuw van zijn wezen trilde van brandend smachten om haar in zijn armen te drukken.

Eindelijk

COR KLINKERT DANSINSTITUUT TELEFOON 24232

Een zeker en veilig middel tegen het euvel van transpirecren

STADHOUDERSKADE 152, AMSTERDAM NEDERLANDS MEEST TOONAANGEVENDE SCHOOL VOOR MODERN BALLROOM-DANCING Nieuwe Septembercursussen Inschrijving vanaf heden. Lesgeld f2Q.— voor 20 lessen. Octobercursussen Inschrijving van-5 Sept. tot 15Oct. Lesgeld f2i.— voor 20 lessen. Privéiessen /'S.— per lesuur Dagelijks, in de nieuwste variaties. Waltz, Fox-trot, Tango, Yale-Blues, Passo-Doble etc, uitgezonden per Radio en verfilmd, resp. door A VR.O én Polygoon Filmfabriek, Haarlem. Opleiding en training voor leeraren Maandags, Dinsdags, Woensdags en Donderdags gedurende de maand Augustus a. h. Instituut. Vorming van Clubs, ook in andere plaatsen Condities naden te bespreken. Demonstraties Moderne Ballroom-Dansen en arrangeeren van feestavonden, wedstrijden enz. in alle plaatsen des lands Rhythmische Gymnastiek en Plastische dans onder leidjfiffiMfc Daisy Goetze; aanvang k^dßrSeptember a.s. Lesgeld /5.— pw maand Cursus van 12 maanden Assistenten Wederom geëngageerd voor seizoen 1929/30 Mej. Liesje Santen e.a.

tlOE dikwijls is Uw "■• ■■•genoegen op bals, bij tennis of andere gelegenheden bedorven door vrees voor merkbaar transpirecren onder de armen. Beeldige toiletjes werden bedorven door pnfrissche vlekken en brachten U in verlegenheid. Overal waar het warm of

-RO-no Fa. A. Maat, O. Z. Voorburgwal 339, Amsterdam Ik sluit hierbij ao cent aan poioegeli in, voor het proeffleschje Odorono Aa

NATIONALE DANSCOMPETITIE 1929/30

wpinu...,,.,,, ,,,#, Adres # t Woonplaats . . . . ., . . , «, . . .

Het greheele land doet wederom mede aan dezen nationalen danswedstrijd voor amateurs die begint in December a.s. en eindigt half April 1930. Leeraren, die hun medewerking: willen verleenen, verzoeken wij omgaand hun wedstrijddata aan het uitvoerend comité der N.D.C, op te geven Stadhouderskade IS2, Telefoon 24232, AMSTERDAM

OOK VOOR DEN JAARGANG 1928 stelden wij een BAND beschikbaar.

VRAAGT EEN ADRES

De

prijs daarvan bedraagt f 1.50 franco p. post Ge kunt dezen bij Uwen leverancier bestellen of met bijvoeging van het bedrag in postzegels, als postwissel of door storting op onze postrekening (No. 41880) opzenden aan de

van een zieken of eenzamen Hollander aan J. P. C. MEEUWSE, VHetstraat No. 2, Amsterdam (Zuid) om daarheen geregeld Uw nummer van „Het Weekblad" te kunnen zenden: strooken worden dan toegezonden.

Administratie, Galgewater 22, Leiden '$£'-\'

Piepa, wat Is een bigamist?

''t» ï

f8r*v *'f

'

vol is, zal het opvallen wanneer een vrouw niet in alle opzichten gesoigneerd is, en water en zeep alleen zijn niet voldoende. t De moderne vrouw weet dat Odorono een absolute behoefte is voor baar toilet. Er zijn twee soorten Odorono; de robijnroode voor geregeld gebruik, waarvan een paar druppels twee maal per week voldoende zijn. Verder de nieuwe soort, ongekleurde Odorono No 3 mild, speciaal voor een meer gevoelige huid. Dit kan om den dag of meermalen worden gebruikt. De twee soorten Odorono zijn bij alle apothekers, parfumeriehandclarcn en drogisten verkrijgbaar.

Een bigamist, ,clnd

'

is een

ZUIVKRHHIDSWAARBOkG F 10.000 ZUIVERHEIDSWAARBORG ZUJVHPHHIDSW AARBORG F 10.000 ZUIVERHEIDSWAARBORG

man..

/AiyMjiHv w w^c ; zuH^riHftwAR ZUIVäEäWMR ZUIVKRHHIDSWAARBORG ZUIVHRHHIDS WAARBORG

IAOü

F F F 10.000 ZUIVERHEIDSWAARBORG„ F F 10.000 ZUIVERHEIDSWAARBORG F

l(|KX)

10.000 10.000 10.00 10.000 10.000 10.000 10?000 10.000

ZUIVERHEIDSWAARBORG F ZUIVERHEIDSWAARBORG F

ZUIVERHEIDSWAARBORG F ZUIVERHEIDSWAARBORG F SMOM-27«

MIJN PIEPA

-30 -

F-VM-^-.-r.-i

- 31 -

IflEïAlE^ Made rata 7

mm

moetje v^rme

/J^l 1a+ 'ia .delJet.je

i

0,

j' P

ma-M.me, in de

P

ir

^

wt.ver.k^pSjj

H

e ^S ^^w

m I r/e

U/»+ id U***\ d* LAL, ^''«^J ..T.^J'»»-*. _:i .i. ■u.-i ...11 1^4i.-.^ Het tó hee]éo..ber ^.Lpr..neerd'Mét z\'\.w..wpi]]..'\et.. .ten.

f

^

J' i J i

hoed..je, D&t.

éncetje. Van dbn.ker.rooaVé.Jou,rschïtfon')t1Mo.

koo.pen,ze^'.Het iè ^e.Moo^n

/-* *,ttAra,* c<3.. j^uétev

J

äer.zon èUat'n

r^/ï^

i^%

S »•Ë-»

Z^

i

O, mannie, in den uitverkoop Bij Gerzon staat 'n hoedje, Dat moét je voor me koópen, zeg! Het is gewoon 'n snoetje ... Van donkerrood velours-chiffon, 't Modelletje coquet en Het is heel sober gegarneerd Met zilveren pailletten.

O, mannie, roept ze 's middags blij. Het hoedje is gekomen. En 't is nog eleganter dan Ik ooit had durven droomen. Ik heb het dadelijk gepast. Maar 't spijt me,... de pailletten Staan niet zoo leuk; inplaats daarvan Zal ik wat bloemen zetten.

O, mannie, roept ze 's morgens vroeg. De bloemetjes zijn snoezig. Maar ze zijn groen, wat jammer, hè ? 't Staat nu wat roezemoezig. Zeg, schattie, weet je wat ik nu Vanmiddag zal probeeren? Ik koop 'n kleine paradis. Om 't dopje te garneeren!

O, mannie, vleit ze na 't diner. De paradis is keurig. Maar 't geel bij 't rood van het fluweel. Vind jij dat niet wat kleurig? Ik zal nu maar, om het effect Niet smaakloos te bederven. Bij Palthe heel het zaakje gauw Oranje laten verven.

O, mannie, wat 'n zonde, hè? Vervlogen 'n illusie... 't Oranje bij de paradis Dat lijkt gewoonweg ruzie! En ik weet waarlijk nu niet meer Wat ik moet prakkizeeren ... Of 't zou 'n zilver speldje zijn Of echte reiger-veeren!

O, mannie! wees nu maar niet boos. Ik zeg het je maar even. Ik heb het hoedje en de rest Maar aan de meid gegeven. Zeg jij nu zelf, ik kan toch niet Met zóó 'n sof gaan loopen? ... In d' uitverkoop bij Hirsch zal ik Wel 'n ander hoedje koopen!

I

I

ZOMERTIJD: GRAMOPHONE-TÏJD!!! DE r.hUS MASTER'S VOICE" KOFFERGRAMOPHONE WAARBORGT U DUURZAAMHEID EN FRAAIEN KLANK! In zwarte uitvoering met nikkelen monteering f90.—

In blauwe, roode, grijze of groene uitvoering met nikkelen monteering flOO.—

In fijn rood leder met zwaar vergulde monteering f 125.

FRANCO DOOR NEDERLAND BIJ:

N.V. WILLEM SPßENGER'S

GRAMOPHONE-HANDëL

HoofdmagazUn: PASSAGE 40. Filialen: L.v. MEERDERVOORT 60a en 453, DEN HAAG Specialiteit in „HIS MASTER'S VOICE" TROPEN-ORAMOPHONES. Gegarandeerde overkomst

m\ Ältnn"Hr\/>Mw>_ /^é-M