cinema ^rheapor ~'-«Kit - n i hd% fh&6* VQSSErOP dohes " :m iêe- H"' i^i (POTO UPA) 'far **w i '

.

, ;._,. • ,E

Goedkoope Aanbieding ZANE GREY's

■

■

cinema ^rheaPor

.

MEESTERWERKEN in lO deelen 1. Wocstijngoud. 2. De Schrik der Mormonen. 3. Misdadiqer volgens de Wet. 4. Onder het Licht der Wcstersterren. 5. De Man van het Woud. 6. Tot den Laatsten Man. 7. De Geheimzinnige Ruiter. 8. Op Zoek naar Geluk. 9. De Erfenis der Woestijn. 10. Milly's Doodenrit.

**w i

•Wifc!

~'-«Kit -

K /

1

*• »

Alle deelen gebonden en voorzien van een omslag in kleuren. Zane Grey's arbeid is gewijd aan het schrijven van romans uit het Westen van Amerika, de streek die op de bewoners der steden steeds een groote bekoring uitoefent. Zijne romans vertegenwoordigen het element van avontuur en romantiek, dat in de beschaafde wereld ontbreekt. In het wijde Westen, met zijn tegenstellingen, zijn schoonheid, kleur en leven, met zijn wildheid en kracht, vond Zane Grey de stof tot het scheppen van zijn boeiende romans, gebaseerd op de moeilijkheden en opofferingen van pioniers, mannen en vrouwen, die duizenden mijlen door een vreemd land trokken om in de wildernis een nieuw tehuis te stichten of onbekend te sterven.

OP ZOEKBAR, CEUJKjjiS/'

'.
n i

i^i

Een geheel nieuwe uitgave der tien meest gelezen romans van den beroemden schrijver.

■

De TIEN deelen kosten thans

"■:m

compleet FL 19»— iêe-

betaalbaar in maan del ijksche termijnen van Fl. 2.— Toezending der complete serie, 10 gebonden deelen, geschiedt direct na ontvangst van onderstaand bestelbiljet door :

W. GORTER Jr., Boekhandelaar-Uitgever, JORDENSSTRAAT48

-

HAARLEM

H"' BESTELBILJET Ondergeteekende wenscht te ontvangen van ;

W. GORTER Jr.

—

Boefebande/aar-Uitgever te Haarlem

—

Jordensstraac 48,

(POTO UPA)

10 deelen -ZANE GREY's MEESTERWERKEN, alle deelen gebonden, voor den prijs van Fl. 19.-. betaalbaar in maandelijkschc termijnen van Fi. 2.—. NAAM Red. en Adm. : Galgewater 22. Lelden. Tel. 760 Postrekening 41880

WOONPLAATS

hd%

fH&6*

VerschQnt wekelgks - Pr^s per kwartaal f 1.03 I

VQSSErOP

——doHes

'far

G.T KL

J

^■^^^^^^^^^^" door de „mechanische masseuse". Het voordeeligste massag-e-apparaat. Prijs f 100.— Verkrijgbaar ook in huurkoop. Proefbehandeling »n brochure gratis bij den Pharm. en Chem. Groothandel A. J. AMEYE, Prinsengracht 1111, bij de Utrechtschestraat. Telefoon 33081.

SIL^MK - JOIMG ° GiZOMD

TEVREDEN KINDEREN DANK ZIJ

WRIOIEY'S U behoeft maar naar hun gezichtjes te zien om te weten hoe heerlijk ze het vinden. Wrlgley's is een versnapering die Jong en oud waardeert.

ßlpril 'oei wat kywl,

Geel Uw kinderen Wrlgley's Kauwgom als ze lastig zijn • het werkt kalmeerend en helpt hen de noodige aandacht aan huiswerk of andere bezigheden te besteden.

Twee soorten: P.K. met zuivere pepermuntsmaak en Spearmint met een pittige smaak van versehe kruizemunt. Slechts 5 cent per pahje - tóch het allerfijnste wat bestaat.

WRIGLEY „Ik zou om tien uur bij den tandarts komen." i„Dat treft slecht. Hij is juist uitgegaan." „Ha! Wanneer gaat hij weer uit, denkt u ?"

A Is we dien avond niet, om gauwer ^H\ op onze kamers te zijn, dat JsJlL nauwe, donkere steegje waren doorgeloopen, zou mijn vriend — John Granner, particulier detective, zooals op zijn kaartjes staat — misschien het interessantste geval van zijn gansche practijk hebben gemist. „Het lijkt wel, alsof we hier in een tunnel van den ondergrond loopen," merkte mijn vriend lachend op. „Ik kan me voorstellen, dat iemand, die bang is, hier des avonds niet eens alleen in durft te gaan." Plotseling bleef hij staan. We liepen langs eefe^linden muur, waarin vroeger blijkbar een deur was geweest, die echteitwas dicht gemetseld, waardoor als het «re een soort nis was ont-

NDSVANISHING EN

H L-16

TER KENNISMAKING ontvangt U 2 tubetjes Ponds Cold en Vanishing Cream na inzending van 10 et. porti aan PONDS EXTRACT Co.. - Afd. 90 AMSTERDAM.

COLD CREAM

„Wat hoor ik daar nou, kerel ? Ga jij een half jaar met vacantie naar het buitenland ?" „Ja, dat heb je goed gehoord." „Maar dat snap ik niet. Wat is de bedoeling? Ik dacht, dat je er financieel zoo slecht voorzat, dat je je schulden niet eens kon betalen 1" „Dat is ook zoo. Daarom ga ik juist,"

is het zuivere moderne zeeppoeder dat uw wasch goed niet slechts brandhelder maakt, doch waar door het tevens zoo lang mogelijk meegaat. Houdt dit in gedachte want Uw waschgoed kost veel meer dan zeep.

! ZEEPPOEDER lc SOORT - 2 -

f

^^"■"^

HET BOEDDHA-DOOSJE ' VAN OEYENISHIE

met Uw huid, indien U Pond's Creams gebruikt. Een zachte, gezonde, gezuiverde huid is een eerste voorwaarde voor een frissche, bekoorlijke teint. Veel van het stof dat de huid opvangt dringt zoo diep in, dat water en zeep het niet kunnen losmaken. Maar Pond's Cold Cream dringt in de poriën en brengt met haar balsemieke oliën alle stof- en poederresten aan de oppervlakte. Voor reiniging van de huid - Pond's Cold Cream. Voor bescherming tegen weer en wind Pond's Vanishing Cream, de ontvette cream die een ideale basis vormt voor poeder. Regelmatig gebruik van de beide Pond's Creams is het ééne noodige voor een frissche, bekoorlijke teint.

Wrlgley's maakt, dat het eten hen beter smaakt • bevordert een gezonde eetlust en goede spijsvertering. Wie Wrlgley's gebruikt heelt altijd een schoon gebit en een frissche adem.

Willy ging naar de telefoon en vroeg een nummer aan. „Ben jij daar, Eddie?" vroeg, zij, toen er een mannestem antwoordde. „Ja. Ben jij het, Willy ?" „Ik ben het. Je herinnert je misschien nog wel, dat ik je gisteravond verbood ooit weer in ons huis te komen ?" „Ik zal het nooit kunnen vergeten," antwoordde Eddie. „Nu, we gaan verhuizen, zie je. En ik dacht, dat je misschien ons nieuwe adres zoudt willen weten."

iHMiPl

staan. Het was vóór deze nis, dat mijn vriend was blijven staan en toen hij zich bukte, zag ik ook opeens het voorwerp, dat in de diepe schaduw tegen • den muur, in de nis, lag. „Wat is het?" vroeg ik, toen hij het had opgeraapt. „Een handtasch," antwoordde hij, „en de kwestie is: hoe komt die hier?" Hij keek om zich heen, maar er was nergens een levend wezen te bekennen. „Niemand te zien," merkte hij op. „De tasch is blijkbaar verloren, of.,. Zullen we eens kijken wat er in zit?" Zonder mijn antwoord af te wachten liep hij naar de eenige lantaarn, die in het straatje een nauwelijks merkbaar licht verspreidde. Reeds bij den eersten blik vertelde de tasch haar eigen geschiedenis; ze was klaarblijkelijk gesloten geweest en opengerukt. „Ze is niet leeg," zei Granner. „Ik geloof dat we beter even kunnen kijken, wat er in zit." Hij hield ze open en we zagen, dat er verschillende pakjes in zaten, die in bruin papier gewikkeld waren. Mijn vriend haalde er een uit en maakte het open. Er kwam een Chineesch potje te voorschijn, waaraan zich een label bevond waarop een stempel van het Oostersch Museum en de woorden: Mejuffrouw Willy Flynn, 188 Hampton Road, Londen. „Dat is alles wat we weten moeten," zei Granner, het potje weer zorgvuldig inpakkend en het in de tasch doend. „We kunnen niet beter doen dan de tasch aan de eigenares brengen, te meer daar haar initialen er bovendien ook nog in slaan." Bij deze laatste woofden wees hij naar de letters W. F., die in den overslag van de tasch waren aangebracht. Het duurde ongeveer een kwartier, eer wij Hampton Road hadden bereikt en toen bleek, dat nummer 188 juist aan het andere einde was. Toen wij de stille straat in gingen, botsten wij bijna tegen twee mannen op, die vlug voortliepen, maar terwijl omkeken. Ik merkte op, dat het twee keurig gckleede Japanners waren, doch schonk hun verder weinig aandacht, om« dat ik er meer aan hechtte te weten, waai naar zij keken. Ze keken klaarblijkelijk om naar een taxi, die wij vaag onderscheiden konden in het licht van een der lantaarns, en waaruit juist vier personen waren gestapt. Twee van hen waren vooruitgeloopen om ergens aan te bellen, terwijl de beide anderen hen langzaam volgden. De deur werd bijna onmiddellijk geopend; twee gestalten gingen naar binnen en de beide

Toen wV de deur uitalnéen, zag ik een man staun, die tlch, zoodra hu ons äewaar Werd, baasitä omwebdde en wei Hep. Ik bad even. wel noi tüd genoeg iebad om zijn äeproaonceerd Oosieriche ielaatattekken op te merken. Eealfea tod later zei ik op karten erstand twee menschen achter ons loopen. waarin Ik op het eerste iezicht Japanners herkende. Juffrouw Flynn zaä. dat Ik hen had opäemerkt. want ze zei opeens: „Zooals V ziet, word ik not steeds door Japanners achtervolid."

andere keerden langzaam naar de taxi terug. Toen we nader kwamen, kon ik zien, dat deze beide laatste agenten in uniform waren. Ik had maar amper tijd gehad dit op te merken, toen de taxi reeds wegreed. „Zeker een of ander straat-ongelukje," zei ik en toen, kijkend naar het nummer van het huis, dat we juist passeerden, voegde ik er bij: „Ik geloof werkelijk dat dit huis . . . ja, werkelijk. Het is nummer 188! Er is zeker iets gebeurd en de tasch, die wc hebben gegevonden, behoort stellig aan een der dramatis personae." We belden aan en werden allesbehalve vlug opengedaan. Mijn vriend wilde dan ook juist opnieuw aanschellen, toen een oude dienstbode, die ons eerst aandachtig door het raampje in de deur had opgenomen, opendeed. „Woont hier juffrouw Willy Flynn?" vroeg mijn vriend. „Ja, mijnheer," was het antwoord, „maar ik vrees, dat ze u nu niet kan ontvangen, of het moet iets zeer dringends zijn. De juffrouw is niet erg in orde en ..." „Er is absoluut geen reden haar lastig te vallen," zei Granner. „We komen alleen deze tasch brengen, die klaarblijkelijk verloren is." Met deze woorden liet hij de oude gedienstige de tasch zien. Het menschje greep er gretig naar, een kreet van verbazing uitend. Ze maakte ze direct open en keek er in. „O," zei ze toen, „ze schijnen er in ieder geval niets uitgehaald te hebben. — Waar heeft u ze gevonden, mijnheer ?" „In Lampstreet; ze lag tegen den muur," antwoordde mijn vriend, en hij wilde zich reeds omdraaien en weggaan, toen de oude dienstbode zei: „Wilt u mij misschien uw naam en adres geven? De juffrouw zal u wel willen schrijven om u te bedanken." „Dat is werkelijk niet noodig," begon mijn vriend, maar ze viel hem angstig in de rede: „Toe, geeft u uw naam en adres maar, mijnheer. De juffrouw zal het niets prettig vinden als ze u

EEN LANG. BOEIEND EN COMPLEET VERHAAL DOOR

D'ALVAREZ

REIST NOOIT PER TREIN, TRAM, AUTOBUS, ENZ, »onefcr onze populaire A.O.POLIS Per f 9000.— bij overlijden , f 10000.- b» invaliditeit „ f 3000.— by ged. invaliditeit RISICO GAAT DIRECT IN

Jaarpremle slechts f 2.50 Zegelkotten f 0.50 DOE HET MUI 3 -

NIEUWE HAVBANK Postgtro No. 19154

SCHIEDAM

—•

wierp ik af en toe een heimelijken blik op mijn vriend en stelde met een zekere kwaardaardige vreugde vast, dat hij in diep nadenken was verzonken. Ik wist heel goed, waar hij over nadacht: we hadden eenige feiten opgemerkt, die hij in onderling verband bracht: de tasch, die was gestolen, maar klaarblijkelijk zonder dat er iets was uitgehaald, ergens was neergelegd; de label van het museum; de gewonde of zieke persoon — misschien juffrouw Flynn zelf _ thuisgebracht onder politiegeleide en dan tenslotte de gehaaste komst van den ouden meester in de rechten. Inderdaad een veelbeteekenendc reeks van feiten. En Granner zou Granner, de bekende detective, niet zijn geweest, indien hij niet had geprobeerd deze feiten in onderling verband te brengen en er een conclusie uit te trekken. Eenigen tijd liepen we zwijgend voort. Toen zei hij opeens: „Ik denk, dat we er, voor we eenige dagen verder zijn, wel alles van zullen hooren. Denver zal mijn kaartje wel zien." Daarna zweeg hij en sprak met geen enkel woord meer over het geval. Om een uur of acht waren we op onze kamers en we hadden nauwelijks onzen avondmaaltijd genuttigd, toen er gebeld werd. Daar onze huishoudster juist even was weggegaan, haastte ik mij zelf te gaan opendoen. Op de stoep stond Denver! „Mijnheer Denver! Welkom!" riep ik 'uit en verzocht hem binnen te komen. „Neen, Hampton," zei hij, „dat zal ik niet doen. Het is mijn bedoeling niet, jullie op dit uur van den avond nog te storen. Ik kom alleen vragen, of het goed is, dat ik morgAèiochtendmet een cliënte even bij Granner kom?" „Met juffrouw Flynn?" vroeg ik. Hij keek me verbaasd aan. „Bij den hemel, Hampton," riep hij uit, „je wordt „IK KON DE VETWORMPJES al net zoo erg als Granner! Hoe weet je, dat die dame mijn cliënt is?" OEWOON WEGVEGEN". „Als men zoo lang met een beroemd Er is een nieuwe, afdoende behandeling van detective omgaat, krijg men zelf óók vetwormpjes. Ze kunnen volkomen verwijderd speurdersallures," zei ik lachend. „Maar worden zonder pijnlijk uitpersen en zonder als uw bezoek werkelijk juffrouw Flynn ontsierende vlekken na te laten. Deze dame betreft, kom dan binnen en geef Granprobeerde de nieuwe methode; leest eens, ner een kans op een behoorlijke nachtwat zij ervan zegt: rust. Op het oogenblik kan hij niet eens ./* had engen last van vetwormfyes op mj/i. rustig op een stoel blijven zitten. U kin, twee heele groote en een massa kleine. Ik behandelde xe met Radox, opgelost in een weet, hoe hij is als hij denkt een of glas heet water en ik was overgelukkig toen ander geval op het spoor te zijn." ik xag dat ik ze alle met een ruwen handdoek gewoon kon wegvegen. Nu heb ik geen enkel „Nou, als de zaken zóó staan," antvetwormpje meer in mffn gezicht." E.B. woordde de joviale ouwe heer, „dan U mengt slechts een theelepel Radox in zal ik maar even binnenkomen. Want een glas goed warm water, en behandelt dan kom ik dus minder als rustverstoorde aangetaste plekken hiermee gedurende der dan als reddende engel. .." eei\ige minuten. Droog dan af met een ruwen Hij volgde mij naar onze zitkamer. handdoek en de vetwormpjes worden geGranner begroette hem uiterst hartelijk woon weggeveegd. Gebruik hierna een goede cold cream. Zorg dan dat de vetwormpjes en schoof direct een stoel voor hem bij voorgoed wegblijven, door steeds wanneer den haard. ge Uw gezicht wascht, wat Radox in het „Je vriend zei, dat ik je nog wel waschwater te doen. Radox maakt zuurstof even storen mocht," begon mr. Denver, vrij, het beste natuurlijke antiseptische middel zoodra hij had plaatsgenomen. „Ik was en dit zuivert de poriën grondig en voorkomt, dat de vetwormpjes ooit weer terugkomen. eigenlijk alleen gekomen om te vragen, Radox is heerlijk geparfumeerd en verkrijgof ik morgenochtend met een cliënte bij baar bij alle apothekers en drogisten a fl. 1.25 je kon komen, maar je vriend zei, dat..." per pak. Een pak is toereikend voor ver„Geen excuus, mijnheer Denver!"zei scheidene weken. Granner, eenigszins ongeduldig. „U weet, dat u mij, als is het midden in Importeur N.V. ROWNTREE HANDELS MIJ. den nacht..." Keizerseracht 124, Amsterdam (C). „Ja, ja, dal is ook zoo," viel mijnVoor Indië verkrijgbaar bij Fa. J. van Gorkom & Co., heer Denver hem in de rede. „Ik zal Djocja en hare filialen. je geduld dan ook niet langer op de Hollundschevei^aWjlngj^ proef stellen. Ik ben eigenlijk erg blij,

niet kan bedanken en bovendien," ze aarzelde even, „bovendien kan ze u iets te vragen hebben ..." „Dat is zoo," antwoordde Granner. Hij'haalde zijn portefeuille uit zijn zak en overhandigde zijn kaartje. „Die tasch is stellig gestolen," merkte ik op, toen we de straat uitliepen. „Ik denk het ook," antwoordde mijn Vriend, en hij zou zeker dieper op de zaak zijn ingegaan, als onze aandacht niet was getrokken door een taxi, die de straat kwam inrijden. Iemand stak zijn hoofd uit het portier en toen het voertuig een lantaarn passeerde, zag ik een blozend gezicht met grijze haren. „Zag je, wie dat was?" vroeg mijn vriend. „Mr. Denver, is het met? antwoordde ik. „Juist, dat dacht ik ook. Waar zou hij heen gaan?" Hij draaide zich om en volgde met zijn blikken de taxi, die even later staan bleef voor het huis, dat wij juist hadden verlaten. De oude heer sprong er uit en liep regelrecht op het bewuste huis toe. „Het is stellig mr. Denver,' zei ik. „Ik herkende hem aan zijn loop." „Ja," antwoordde mijn vriend. „Maar het is beter, als hij niet merkt, dat wij hem hebben gezien." Toen wij onzen weg weer vervolgden.

GEORG AJJLXA'M3'm.

(FOTO B.I.P.MPA)

-i_i^^_^.^

— 5 —

MEVROUW CARLA DE RAET, een jonge doch vooraanstaande actrice van het Vereenigd Rotterdamsch Hofstad Tooneel.

dat ik je vooraf even kan spreken, want er zijn een paar dingen, die ik beter kan vertellen als mijn cliënte er niet bij is ..." „Die cliënte ..." begon mijn vriend. Mijnheer Denver begon te lachen. „Als je vriend weet, dat die cliënte juffrouw Flynn is, Granner, dan weet jij het toch zeker óók wel," zei hij. Granner lachte eveneens. „Het is in orde, mijnheer Denver," zei hij. „Ik wilde alleen maar zekerheid hebben..." „Je hebt gelijk," zei mijnheer Denver. „Ik had beter direct kunnen zeggen, wie het is. Maar enfin, om verder te gaan. De aangelegenheden van juffrouw Flynn hebben mijn volle belangstelling, en de crisis in deze aangelegenheden, die me eigenlijk heeft doen besluiten hier te komen, is van zeer recenten datum, om nauwkeurig te zijn, is ze vanavond pas ingetreden. Maar omdat ik weet, dat je er de voorkeur aan geeft de feiten in hun chronologische volgorde te hooren, zal ik hetgeen er vandaag gebeurd is even laten rusten, om je het relaas der gebeurtenissen van hpt begin af aan te vertellen!" Mijnheer Denver stak een sigaar op uit het kistje, dat mijn vriend hem had toegeschoven en begon toen te vertellen: „Juffrouw Flynn is de dochter van een overleden collega en vriend van mij. Op zekeren morgen kwam er een cliënt bij hem op kantoor en vroeg hem een waardevol pakje onder zijn berusting

—^—^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^™™H ^^^^^^^^— te willen nemen, omdat hij — de cliënt — voor eenige weken naar Parijs moest. Het pakje in kwestie bevatte een parelsnoer van groote waarde, dat had toebehoord aan een Russische grootvorstin, die bij het begin der revolatie was doodgeschoten. Het snoer bevond zich in een etui, dat in dik bruin papier was verpakt en voorzien was van het zegel van den eigenaar. Flynn schijnt de zaak vrij nonchalant te hebben behandeld. Hij gaf zijn cliënt een ontvangbcwijs, dat tevens een verklaring was betreffende den inhoud van het pakje — hoewel hij niet had gezien, wat er in zat — en deponeerde het, in tegenwoordigheid van zijn cliënt, in de brandkast in zijn privé-kantoor. Misschien is hij van plan geweest, het naar de bank te brengen of het in zijn kluis op te bergen; hoe het zij, hij deed geen van beide want zijn eerste klerk, die den tweeden sleutel van de kluis had, — zonder welke de kluis niet kon worden geopend —■ wist van de gansche geschiedenis niets af, en toen hij om zeven uur naar huis ging, liet hij zijn patroon alleen op kantoor achter, omdat deze nog eenige zaken had af te doen. Het lijdt geen twijfel, of het pakje bevond zich toen nog in de brandkast. Nu gebeurde het toevallig, dat een tweetal rechercheurs dien avond uit het kantoor van mr. Flynn drie mannen zagen komen, waarvan er twee de richting in sloegen, die zij zelf volgden, terwijl de derde hun tegemoet kwam. Toen deze hun passeerde, herkenden zij hem alle twee als Oeyenishie, een Japanner, van wien men dacht, dat hij tot een internationale boevenbende behoorde en dien de politie daarom zooveel mogelijk naging. Natuurlijk was hun argwaan gewekt. De beide eerste mannen waren den hoek omgeslagen en reeds uit het oog verdwenen, en toen zij omkeken naar Oeyenishie,- had ook deze zijn schreden aanmerkelijk versneld en keek hij telkens om, of ze hem niet volgden. Dat was verdacht •en daarom besloot een van de rechercheurs, Robinson gcheeten, den Japanner na te gaan, terwijl de ander, Hastings, een onderzoek ter plaatse instelde. Zoodra Robinson zich omkeerde, begon de Japanner te hollen. Het was net zoo'n donkere avond als nu ejn wilde hij den ander niet uit het oog verliezen, dan moest Robinson wel eveneens hard loopen. De Japanner liep echter veel harder dan hij en na eenige oogenblikken was hij opeens uit het gezicht verdwenen. Robinson vroeg nog eenige voorbijgangers, maar niemand had den vluchteling gezien en dus zat er niets anders op dan terug te keeren naar zijn collega. Toen hij wederom bij het kantoor van mr. Flynn was gekomen, trad Hastings juist naar buiten en vertelde hem het volgende: omdat de buitendeur open

\QmDruktUiid

Alle ruwheid en roodheid, pukkeltje! en uitslag, worden weggenomen door booxto 30-60-90 et. Tub« SO et Bi) Apoth. cn OrogittcD

PUROL

^[)E KOSTWINNER

^

Georgette Hagedoorn, Rie Gilhuys, Cees Laseur, Marie Meunier, Magda Janssens.

O

ntegenzeglijk is „De Kostwinner" niet Somerset Maugham's sterkste stuk. Als speelstuk waren „Heeft Constance gelijk" en „De heilige Vlam" veel sterker. Toch gelooven wij, dat de K.V. „Het Nederlandsch Tooneel" van „De Kostwinner" veel pleizier beleven zal. Dit blijspel in één bedrijf (ten gerieve van het schouwburgpubliek in drie deelen gespeeld) werd, onder regie van Betsy Ranucci Beekman, uitstekend ten tooneele gebracht. Het kon als motto voeren „De man die zijn eigen leven wil leven". De man is in dit geval Charles Battle, effectenmakelaar, negentien jaar getrouwd en rijk. Maar hij laat zijn zaak willens en wetens over den kop gaan, ja eigenlijk hoofdzakelijk omdat zijn onbeduidende vrouw en zijn verwaande zoon en dochter hem gruwelijk vervelen. In bet eerste deel van het stuk toont Somerset Maugham ons allergeestigst hoe moderne kinderen over hun ouders denken en praten, hij toont het ons m.i. overdreven, maar geestig. Zeker, de figuur van Charles Battle is sterk overdreven, maar in ons hart moeten we dezen man, die eigenlijk 19 jaar niet anders dan „kostwinner" voor zijn gezin was, gelijk geven, dat hij eindelijk zijn eigen leven wil leven en de wijde wereld ingaat. Deze figuur werd door Cees Laseur prachtig uitgebeeld, zoowel in dictie als gebaar. Magda Janssens was een zeer goede „onbeduidende" echtgenoote; Mevrouw Marie Meunier was als haar vriendin Dorothy zeer goed, op dreef. De overige medespelenden wisten allen den Georgette Hagedoorn, Ben Royaards. '^™ tp™ te treffen Vooral Ben «oyaards Rle Gilhuys. was een onuitstaanbare moderne jongeüngl n..W. in de zakken van mr. Flynn, terwijl ook stond, was hij naar binnen gegaan om de safe waarschijnlijk niet geopend was, poolshoogte te nemen. Toen bleek, dat hoewel men dit niet met zekerheid kon ook de deur van het bediendenkantoor vaststellen, daar de sleutel er van zich open was. Hij trad dit vertrek binnen, in mr. Flynn's zak bevond. Er was draaide het licht aan en begaf zich echter een moord gebeurd en zonder naar het privé-kantoor, dat er vlak twijfel was Oeyenishie of de dader óf naast lag. De deur daarvan was evenmedeplichtige. Daarom had Hastings wel gesloten en op zijn roepen hoorde zich direct telefonisch in verbinding hij niets. Juist wilde hij zich omkeeren, gesteld met het hoofdbureau van de teneinde een verder onderzoek in het recherche. bediendenkantöor in te stellen, toen hij ,,Ik kan hier meteen wel vertellen," een sleutel op den grond zag liggen. Hij vervolgde mijnheer Denver, „dat Oeyeprobeerde hem op de deur van het nishie opeens spoorloos was verdwenen. privé-kantoor en omdat hij paste, ging Hij is niet meer teruggekeerd in zijn hij naar binnen. Terwijl hij dit deed, logement, want de politie was daar viel het licht uit het bediendenkantoor reeds vóórdat hij er had kunnen zijn. precies op het lichaam van een man, Direct werden alle maatregelen gedie in het privé-kantoor op den grond nomen om te beletten, dat hij uit het lag. Het was hem direct duidelijk, dat land zou vluchtefi; zijn portret werd de man was vermoord; klaarblijkelijk verspreid en alle havens en grenshad hij eerst een slag op zijn achterstations werden bewaakt. Maar hij werd hoofd gekregen, waarna men hem met niet gevonden. Hij moet wel direct na een mes den hals had afgesneden. Een den moord verdwenen zijn, misschien onderzoek der zakken wees uit, dat de aan boord van een schip, dat reeds vermoorde mr. Flynn zelf was. Er bleek klaar lag om uit te varen. echter niets gestolen; alle voorwerpen In het eerst meende men, dat er van waarde, evenals een portefeuille niets was gestolen, omdat mr. Flynn's met eenig bankpapier, voncf men nog L

eerste bediende niet kon ontdekken, dat er iets vermist werd. Maar eenige dagen later keerde de bewuste cliënt uit Parijs terug en zijn ontvangbcwijs toonend, vroeg hij om de in bewaring gegeven parelen. Maar die bleken toen verdwenen. Klaarblijkelijk had men om het bezit er van mr. Flynn vermoord. De schurken moeten van hun bestaan op de hoogte zijn geweest en hebben geweten, dat ze aan mijn vriend in bewaring waren gegeven. Natuurlijk was de brandkast geopend met den sleutel, dien mr. Flynn in zijn zak had. Toen men zich van den buit had meester gemaakt, had men den sleutel weer in zijn zak gestoken. Omdat ik executeur testamentair van mijn vriend was, zei ik den eigenaar van de parelen, dat het mij erg speet, maar dat hij natuurlijk in de gegeven omstandigheden geen aanspraak op schadeloosstelling uit de nalatenschap van mr. Flynn kon doen gelden, omdat de parelen waren gestolen nadat mr. Flynn was vermoord en deze toen dus niet meer aansprakelijk voor hun bewaring kon zijn. De cliënt zette wel een grooten mond op, maar begreep toch, dat hij niet veel anders kon doen dan berusten. Juffrouw Flynn evenwel stond op een ander standpunt. Volgens haar had heur vader verzuimd de parelen naar de bank te brengen of ze in zijn kluis op te bergen en was hij dus aansprakelijk voor den diefstal. En daar zij zijn eenige erfgename was, wilde zij den eigenaar van de parelen per se het volle bedrag uitbetalen, dat zij volgens hem waard waren. Dat was dwaas, want indien zij hem de helft had aangeboden had de man, juridisch gesproken, nog in zijn schik mogen zijn, doch ze was niet tot andere gedachten te brengen! Intusschen maakte haar eer• lijkheid haar zoo arm als de straat en moest ze zelfs, om eenige kleine rekeningen te kunnen voldoen, enkele voorwerpen van waarde verkoopen, en de hemel mag weten waar zij van moet leven, indien zij het laatste heeft verkocht. Maar, enfin," besloot mijnheer Denver, „dat zijn haar privé-aangelegenheden en die kunnen u niet zoo veel interesseeren als mij. Ik zal dus weer tot de eigenlijke zaak terugkeeren. Om te beginnen, de parelen. Die zijn nooit ontdekt en het is dus waarschijnlijk, dat ze nooit zijn verkocht. Met parelen is het namelijk heel wat anders dan met diamanten. Diamanten kun je, als ze groot zijn, kloven, maar dat kun je met parelen niet doen. Evenmin is de waarschijnlijkheid groot, dat men de parelen afzonderlijk zou hebben verkocht, want hun grootste waarde lag juist in het feit, dat ze onderling zoo weinig verschilden, waardoor het snoer in waarheid eerst pas een unicum was.

BEZOEKT HET

1

TE DEN HAAG

TweemaaD ®0®irlla Swairasoini «mi R©to«ir* Mffimftsomec-y. Gloria Swanson, een ster der United Artists, en Robert Montgomery, een bekend artist der Metro Goldwyn Mayer, met hun portretten, geschilderd door Geza Kende (links), die bij deze gelegenheid ook zijn vrouw (naast hem) voorstelt

En nu wat onzen vriend Oeyenishie betreft. Zooals ik heb gezegd, was hij spoorloos verdwenen; maar hij dook op een goeden dag in Los Angelos op. Hij werd daar echter gearresteerd wegens diefstal en moord. Hij werd op heeterdaad betrapt en ter dood veroordeeld; om-de een of andere reden, die men nooit heeft kunnen achterhalen, werd het vonnis echter gewijzigd en kreeg hij levenslange gevangenisstraf. Onder deze omstandigheden ondernam de politie hier natuurlijk geen enkele actie, te meer niet, omdat zij geen definitief bewijs tegen hem had. Nu was Oeyenishie van beroep metaalbewerker; hij maakte echter uitsluitend zoogenaamde kunstvoorwerpen, Zooals in Amerikaansche gevangenissen de gewoonte is_, kreeg hij verlof zijn handwerk uit te oefenen, en hij maakte o.a. ook een klein doosje in den vorm van een zittenden Boeddha, dat hij, volgens zijn zeggen, graag aan zijn broer wilde geven als aandenken. Ik weet niet of men aan zijn verzoek had willen voldoen, want Oeyenishie kreeg influenza en stierf binnen enkele dagen aan longontsteking en de gevangenisautoriteiten vernamen, dat zijn broer een paar weken tevoren in een schietpartij te San Francisco was gedood. Het doosje bleef dus in hun bezit. Omstreeks dien tijd kreeg juffrouw Flynn van een Amerikaansche dame het aanbod samen een reis naar Californië te maken. Ze aanvaardde het gretig, en toen ze in Los Angelos was, bracht zij een bezoek aan de gevangenis, teneinde te vernemen of Oeyenishie soms een of andere verklaring had afgelegd met betrekking tot de parelen. Dit bleek echter niet het geval en omdat zoowel Oeyenishie als zijn broer dood waren, schonk de directeur van de gevangenis haar als een herinnering het doosje. Dit kwam ter oore van eenige reporters en, wel, je weet hoe de couranten in Amerika zijn. Alles werd haarfijn uitgesponnen, met het - 7 -

gevolg, dat zich verscheidene Japanners aan de gevangenis meldden, die beweerden erfgenaam van Oeyenishie te zijn en dus recht te hebben op het door hem gemaakte doosje. Toen dit niet baatte, had er zelfs een inbraak plaats op de hotelkamer van juffrouw Flynn — maar het doosje bevond zich in de safe van het hotel — en zoowel juffrouw Flynn als de Amerikaansche dame, die haar als gezelschap had meegenomen, werden voortdurend achtervolgd door allerlei ongure typen, klaarblijkelijk van Japansche afkomst. De beide dames werden hierdoor zoo angstig, dat zij heimelijk naar New York afreisden. Maar daar werd wederom in de hotelkamer van juffrouw Flynn ingebroken en de achtervolging begon ook hier. Daarom besloot mijn cliënte die voelde dat haar aanwezigheid een gevaar voor haar reisgezellin beteekende, naar huis terug te keeren, en ze slaagde er in aan boord van een schip te komen, zonder dat men vooraf van haar vertrek op de hoogte was. Doch ook in Londen werd zij niet met rust gelaten. Ze heeft voortdurend het onaangename gevoel gevolgd en bespionneerd te worden en ze schijnt gedoemd te zijn - steeds Japanners te ontmoeten als zij de deur uitgaat en vooral in de buurt van haar woning. Natuurlijk is al die rompslomp om dat doosje, en toen ze mij vertelde, wat er was gebeurd, stak ik het ding dan ook in mijn zak en nam het mee naar mijn kantoor, waar ik het in mijn kluis borg. En daar had het nu natuurlijk moeten blijven. Maar dat deed het niét. Op zekeren dag vertelde juffrouw Flynn mij, dat ze eenige voorwerpen, die haar eigendom waren, in bruikleen wilde afstaan aan het Oostersch Museum, dat een tentoonstelling zou houden van Japansche nijverheidskunst, en dat ze er ook het doosje bij wilde doen. Ik raadde haar dit niet te doen, maar ze bleef op haar stuk staan en het eind (VGIVO1£ op pagina 13}

POLA CORTEZ

ONBEKENDE FEITEN VAN BEKENDE ARTISTEN DOOR ARN. VAN RAALTE Jzn. Indien de bekendheid van artisten afgemeten zou moeten worden naar het aantal „dienstjaren", dan zouden er nog heel wat jaartjes hebben moeten verloopen eer we Pola Cortez in deze serie konden opnemen; want te rekenen naar den — van kunstenaarsstandpunt bekeken — korten tijd, dat zij zich aan de kunst heeft gewijd, zou ze zich feitelijk nog maar onder de beginnelingen mogen scharen, die in hoofdzaak slechts mogen „figureeren"' om een heel enkele maal ook eens een paar dozijn woorden te zeggen in een vierdeplans rolletje! Twee-en-een-half-jaar-artistenloopbaan zijn als regel vèr ontoereikend, om reeds „bekendheid" bij een uitgebreiden kring van theaterbezoekers te verwerven. En toch, ondanks die zeer korte loopbaan heeft Pola Cortez reeds zooveel bekendheid verworven, dat de vermelding van haar naam op het affiche reeds beteekenis gekregen heeft, terwijl zij zonder uitzondering ook altijd een buitengewoon gunstige „pers" heeft. Zelden hebben we dan ook in een zóó kort tijdsbestek een zóó vlot verloop van een artistcnloopbaan kunnen waarnemen, als bij deze nog zoo jeugdige operette-diva, met welke betiteling inderdaad geen woord teveel gezegd is! Waarbij dan nog in aanmerking genomen moet worden, dat ze hcelemaal niet van een artisten-geslacht afstamt, al dient erkend te worden, dat haar ouders en naaste familieleden wèl zeer muzikaal zijn. Het begin van haar loopbaan is al heel merkwaardig! Ze was, twee-en-een-half jaar geleden, nog leerlinge van de Antwerpsche mcisjes-hoogeschool (wat inHolland de meisjes-H.B.S. genoemd wordt) en volgde tegelijkeitijd met succes zang-,' pianoen declamatie-lessen aan het Conservatoire. Ten einde de vacanüc aangenaam te kunnen doorbrengen, kreeg ze na heel veel moeite van haar ouders verlof, om met een Antwerpsch operette-gezelschap, dat een maand op tournee door Holland ging, als koriste mee te mogen gaan; eerst naar Amsterdam en vervolgens naar Den Haag. In laatstgenoemde stad werd de artiste, die de hoofdrol in No no Nanette speelde, plotseling ongesteld, en werd het waagstuk ondernomen, om de nog volslagen

onervaren en ongerour Pola — die zelfs voordien nog nimmer als dilettante gespeeld had! — deze belangrijke rol te laten spelen. De „groote kans" waarop de meeste artisten soms jaren en jaren moeten wachten, werd haar reeds na een veertiendaagsche-tooneelloopbaan — en ^an nog slechts als korist je —'geboden! Met jeugdigen overmoed aanvaardde ze „haar kans", en slaagde zóó volkomen, dat ze onmiddellijk sterk opviel aan den toevallig in de zaal aanwezig zijnden heer Jac. van Bylevelt, die haar nog dienzelfden avond een engagement aanbood als soubrette bij zijn operette-gezelschap! Vlugger kon het al heel moeilijk! Doch tusschen het aanbod en het accepteeren er van lagen nog talrijke moeilijkheden en bijna onoverkomelijke hinderpalen, in den vorm van sterken tegenstand harer

ouders, die er heelemaal niet op gesteld waren, dat hun dochtertje, hoe talentvol ze ook mocht zijn, de glibberige paden van het tooneel zou gaan betreden. Tenslotte bleek haar liefde voor deze loopbaan zóó sterk, en waren haar argumenten zóó krachtig, dat alle bezwaren overwonnen werden; het contract werd geteekend, waarmede aan baar schooljaren een even plotseling als onverwacht eind was gekomen. Dus; zóó van de schoolbanken naar het operette-tooheel; en niet als koriste of figurante, maar als jonge soubrette, met vooruitzicht op belangrijke eerste-plans, rollen! En daar begon dan in het daarop volgende seizoen haar tooneelloopbaan, waarbij haar aangeboren talent, gevoegd bij haar kristal-heldere stem en charmante verschijning, haar geen enkele maal deden falen!

Fofo W. Coref. 's-Gravenhage

POLA CORTEZ IN „HARTEVROUW". — 8 —

In Den Haag speelde ze met ondubbelzinnig succes „Hartcviouw", in Amsterdam „Rose Marie", „Maby" en ook, als tegenspeelster van Lotte Bartschatt „Augustijn". Ook haar „Lori" in de bekende operette „Seppl" van Hullebroeck was een doorslaand succes, zoodat ze in zeer korten tijd reeds begon uit te blinken als soubrette. Toen Jac. van Bylevelt mede tot de directie van het Rotterdamsch operettegezelschap ging behooren, spreekt het bijna vanzelf, dat ook Pola Cortez bij dit gezelschap kwam; en wederom was Fortuna haar bijzonder gunstig gestemd; doordat Mevr. Heesters (Louisa Ghijs) gedurende eenige maanden niet kon optreden, was zij de aangewezen soubrette, om haar rollen over te nemen, zoodat ze toen volkomen op het eerste plan kwam te staan. Maar het dient ook onmiddellijk erkend, dat ze Fortuna's vriendelijkheid ten volle waard is; want ze heeft zich in enkele jaren een naam weten te veroveren waar tal van thans vooraanstaande artisten dikwijls tien jaar en langer voor noodig hadden. En als klap op den vuurpijl kwam enkele weken geleden haar „Violetta" in de gelijknamige operette vrijwel de geheele pers en een groot aantal operetteliefhebbers in waardeerende bewondering brengen. De wijze waarop zij deze bebngrijke rol speelt en zingt — ja. vooral ook zingt — geeft haar het volste recht op den eerenaam; operette-diva. Natuurlijk vroegen wij naar haar verdere plannen; voorloopig heeft ze nog geen andere plannen, darf bij het Rotterdamsch operettegezelschap te blijven, hetgeen we van harte toejuichen; maar heelemaal zeker, dat ze de operette trouw zal blijven, is Pola toch niet. Ze gevoelt natuurlijk buitengewoon veel voor de film; vooral de „sprekende en zingende" film" trekt haar bijzonder aan, ofschoon ze ronduit verklaart niet goed te weten, op welke wijze ze daarin zou kunnen slagen! Pola Cortez is door haar vele en groote ' successen gelukkig niet overmoedig geworden. Ze studeert haar rollen steeds vlijtig in en zet ook haar zangstudie nog altijd ijverig voort. Voor een te spoedig tanen van haar gcluksster behoeven we voorloopig dus nog niet bevreesd te zijn!

_FELSOM)

ttMtöT^0! POLLHA^ ^ -

.

■

^^^"

^^

^■^^^^^^^^^^^^^^

^^"

Een bloemlezing van den geestigsten geïllustreerden humor uit de bultenlandsche tijdschriften.

BAN DEN

LI 111 A

JAARGANG 1930

's Morgens, 's Middags, 's Avonds.

DE VEILIGHEID VAN LIL1A Het nieuwe hygiënische Damesverband. —

—

Doctoren zijn het er over eens dat een vrouw haar verband met de grootste zorg moet kiezen. Vete gevallen van ernstige ziekte hebben tot oorzaak het gebruik van niet gesteriliseerd materiaal, op onhygiënische wijze slordig verpakt. AI het materiaal voor LILIA is gesteriliseerd voor het verpakken en het verband is luchtdicht afgesloten in een specialen omslag, zoodat U Het in volkomen antiseptischen toestand ontvangt. LILIA is dus volkomen veilig; het Is ook sterk absorbeerend, koel en zacht en even gemakkelijk te verwijderen als een stukje closetpapier.

In Amerika heeft men een hond uitgerust met een bril met hoornen randen. — Er is echter niets van waar, dat in dat land de zeer aristocratische honden monocles zouden dragen! Een modehuis kondigt aan, dat de laatste zomer-modellen uit Parijs het gelaat van de draagster korter zullen maken. — Wij vermoeden, dat die bijzondere gewaden de omgekeerde uitwerking zullen hebben op de echtgenooten, die de rekening moeten betalen.

Vraag slechts 91

Een pak LILIA" en men zal U begrijpen.

Proefpak van Standaardkwaliteit Superkwaliteit . . Fabrikanten :

5 stuks ƒ 0.40 12 stuks ƒ0.75 12 stuks ƒ 1.15

Sashena Limited, Paragon Works, Huil.

Agenten voor Nederland: J. Beijers & Co., Den Haag. Voor Sassenheim en omgeving verkrijgbaar hij; .

Drogisterij G. A. E. Duyster Jr., Hoofdstr. 278 Sassenheim

Godfried de Groot ^an £uyhenstraat 2a Amsterdam Selef, 28474

Specialiteit in TAoderne en artistieke foto's ^en ale de vele reproducties van ons weife In „Tlel Weehblad" Cinema A 'theater

EEN GEBONDEN JAARGANG VAN

..HET WEEKBLAD" CINEMA & THEATER is een bezit, dat u nog vele aangename uurtjes kan verschaffen. Het brengt u in herinnering al hetgeen „Het Weekblad" u bood, zoowel interessante films en tooneelstukken als den overigen lezenswaardigen inhoud. Zij zullen u in rustige uurtjes nog dikwijls bezighouden. Het is de moeite waard om een Jaargang van HET WEEKBLAD, te laten inbinden en een plaatsje in uw woning te geven. Bestel daarom nog heden een exemplaar van den band bij uwen leverancier, of rechtstreeks bij de Administratie, GALGEWATER 22, LEIDEN, onder bijvoeging van het bedrag ad f 1.50 in postzegels, door toezending van postwissel of storting op postrekening 41880.

QEEN BETER BLAD DAN

Dezer dagen kon men in een kleine plaats dicht bij de hoofdstad een man naar het station zien rennen, met drie costuums over zijn arm. — Klaarblijkelijk een forens, die er zeker van wilde zijn, dat hij zijn abonnement niet in den zak, van zijn andere pak had laten zitten I Voor het Kantongerecht verscheen een man, die klaagde, dat zijn buurvrouw den geheelen dag ukulele speelde. — En dat juist nu de dagen langer worden I Onlangs had er een hevige aardbeving plaats over een deel van den spoorweg in Devon (EngelandV — Passagiers, die aan het buffet van het station krentenbroodjes koopen, moesten zoo verstandig zijn de keisteenen, die zij tusschen de krenten vinden, niet allemaal uit het raampje te gooien. Wij lezen, dat een rijke Amerikaan al zijn geld heeft 'nagelaten aan zijn advocaten. — Anders zouden zij misschien niet alles gekregen hebben!

PRIJS PER KWARTAAL F 3.—. FRANCO PER POST

het Haar van U 0| /^XTTV en Uwe kinderen O JU V-/ i^l i-' 3.50 per flacon met gebniiksaanwy«lng by

Administratie NOORDEINDE No. 10, LEIDEN

Vriende/yke oude heer: „Hier ventje, huil maar rriet meer; daar heh je een dubb eitje." Ouder broertje: „Och, meheer, laat U dat maar. Da's aan hem toch niet besteed, Hij huilt om den eersten prijs van de Staatsloterij t" (The Humorist)

„Gorgelen met zout water is uitstekend voor de keel", zegt een dokter. —Massa's menschen doen het 's zomers aan zee, als hun plotseling een golf over het hoofd slaat en zijn de verkoudheden 's winters er soms minder om?

BEE1D

IN

Een picknick in de tente De eerste picknicker (rillend): „Is het niet heerlijk om eens een picnic te hebben zonder muggen?" (The Passinp Show)

De laatste mode is, dat meisjes de voorletters van haar verloofde in een broche op haar japon dragen. — Prettig, als je verloofde Gerard Emanuel Kalders heet!

CAMOMHXE LALAMNE PARÏS

a»PeiRï

Boor (tot vliegenierster, die een noodlanding heeft gemaakt): „Pardon, dame, heb 1/gisteren den heelen dag koppies geduikeld hovende wei?^ __ _ S De f/ie, '%^£ ^sèlit^^^ U ziin. die ik op den weg gevonden hehr (The Humorist)

HAARVERSTEfcKINOSWATER houdt op geheel natuurlykè wijie

L. HENSKENS Leidsdhestraat 76. * AMSTERDAM C»

Gast: „Ober, die visch is niet om te eten! Waarom heb je ze mij in 's hemelsnaam zoo twinbevolen?" . . , i ». JJ _-;_k»«," Kellner: „Omdat wij ze anders in de keuken gekregen hadden, mijnheer^ ^^ ^^

=-

r^—^^^^-^——

Veivolè van pa&lna 7) was, dat we samen naar het museum gingen, zij met haar potjes in een tasch, ik met het doosje in mijn zak. Het was het onvoorzichtigste wat wij hadden kunnen doen, want in het museum stond het doosje nu gedurende eenige maanden voor ieder zichtbaar in een vitrine, met haar naam en adres op den label. Bovendien stond er bij, waar het ding vandaan kwam! Er gebeurde echter niets bijzonders terwijl het in het museum was uitgestald — je kunt er trouwens niet zoo gemakkelijk inbreken I — en alles scheen in orde tot de dag kwam, toen de tentoonstelling was gesloten, waarop de voorwerpen aan hun eigenaars werden teruggegeven. Dat was vandaag en we gingen samen naar het museum. Men gaf juffrouw Flynn eerst de aardewerk voorwerpen terug en ze pakte die in haar tasch, en omdat we toch niet denzelfden weg naar huis gingen, vertrok zij, terwijl ik op het doosje bleef wachten. Toen ik dit had ontvangen, stak ik het in mijn zak en ging er mee naar huis, waar ik het ding weer in mijn kluis sloot. Het was ongeveer zes uur toen ik thuis kwam. Een uur later ongeveer werd ik opgebeld door de politie, die mij mededeelde, dat men juffrouw Flynn bewusteloos op straat had vinden liggen en dat men haar naar het gemeenteziekenhuis had gebracht. Ze was echter spoedig bijgekomen en naar huis teruggekeerd en liet mij verzoeken zoo spoedig mogelijk bij haar te willen komen. Natuurlijk haastte ik mij naar haar toe, zoodat ik eenige minuten na haar arriveerde en net nadat u wa.s vertrokken. Ze was erg overstuur, dus vermoeide ik haar niet door veel te vragen, maar ze vertelde me toch geleidelijk het avontuur, dat haar was overkomen en dat hierop neerkomt: ze was van het museum naar huis gewandeld, toen ze in de buurt van Lampstreet — een

Fofo Godfried dt Groo CEES LASEUR, de talentvolle jonge acteur, die thans In „Oe Kostwinner" op den voorgrond treedt.

nauw, donker straatje — sluipende voetstappen achter zich hoorde. Het volgende oogenblik werd er een doek over haar hoofd gegooid, waarvan de uitDEN HAAG einden stijf om haar hals werden geKorte Poten 25 knoopt, en tegelijkertijd werd heur tasch Tel. 117.666 uit haar hand gerukt. Dat is alles wat ze zich herinnert, want ze had het zoo AMSTERDAM benauwd en ze was zoo bang, dat ze bezwijmde. Toen ze bijkwam zat ze AUTOREIZEN "iXZn™ in een taxi met twee agenten, die haar AKEN en den EIFEL, naar het ziekenhuis brachten. RIJN, ZWITSERLAND etc. Nu is het duidelijk, dat haar aanvallers er op uit waren zich meester AUTOTOCHTEN naar de te maken van het doosje, want hoewel de tasch opengebroken en de inhoud BOLLENVELDEN - BETUWE zorgvuldig doorzocht is, wordt er toch Vraagt programma's niets uit vermist. Ik vond uw kaartje bij juffrouw Flynn en zei haar, dat we het beste deden, u te vragen ons te willen helpen — ik heb haar gezegd haalde mijnheer Denver een pakje uit wie en wat u is — en ze stemde zijn zak, en zei: „We zullen meteen direct toe. En daarom ben ik hier gemaar tot het doel van ons bezoek komen!" komen, nietwaar? — Welnu, hier is „En wat wilt u nu, dat wij doen de oorsprong van al de narigheid!" Hij zullen ?" vroeg Granner. wikkelde het papier van het pakje en „Wat je denkt, dat het beste is," was overhandigde mijn vriend het doosje, het glimlachend gegeven antwoord. „Je dat er op het eerste gezicht uitzag moet om te beginnen dunkt mij eens als een zittende Boeddha met een zeer kijken of er iets bijzonders aan dat kort, ineengedrongen bovenlichaam. vermaledijde doosje is. Het heeft geen Mijn vriend nam het aan en bekeek het enkele intrinsieke waarde, maar het aandachtig. heeft blijkbaar een ändere waarde en „Niet veel aan, hè ?" merkte mijnheer geen kleine ook. Indien die duivels van Denver onderwijl op, een grimmigen blik kerels het de moeite waard vinden het op het voorwerp werpend. Hij had geheelemaal van Amerika hierheen te vollijjk: er was niet veel aan! Het was gen, zooals ze klaarblijkelijk hebben gezelfs tamelijk grof en de Boeddha had daan, dan kunnen wij ook wel eens een verbazend leelijk, grijnzend gezicht! probeeren te weten te komen, wat die Ik zou er geen vijf centen voor over waarde is, zou ik zoo zeggen. Daarom hebben gehad! zou ik je willen voorstellen, dat ik Intusschen keerde Granner het morgenochtend met juffrouw Flynn bij zwijgend om en om en bekeek het van je kom en het doosje meebreng. Daq alle kanten. Hij had een horlogemakerskun je haar vragen wat je weten wilt, loupe voor zijn oog gezet en liet geen het doosje eens bekijken — onder de detail onopgemerkt. Na eenigen tijd loupe, als het noodig mocht zijn — deed hij het doosje open en bekeek en... enfin ons dan vertellen wat je er den bodem lang en aandachtig. Toen van denkt. Jij zult wel direct zien, wat keerde hij het om en onderwierp ook er achter zit!" den onderkant van den bodem aan Mijn vriend glimlachte. „Ik ben geen een zeer nauwkeurig onderzoek, dat duivelskunstenaar, mijnheer Denver," zei zeker wel tien minuten duurde, hetgeen hij, „maar ik geef u toe, dat het geval mij ten zeerste verbaasde, omdat de interessant is en de moeite waard!" bodem geheel vlak was. Eindelijk — „Ha," riep mijnheer Denver uit, „dkn er waren zeker wel twintig minuten verzijn we er! Ik ken je nu al heel wat loopen en mijnheer Denver en ik hadden jaren en weet, dat belangstelling het af en toe al eens een veelbeteekenenden eenige is, wat jij noodig hebt om een blik met elkaar gewisseld, terwijl geval, al is het nóg zoo geheimzinnig juffrouw Flynn al dien tijd zwijgend en vreemd, op te lossen! Hoe laat zal naar Granner had gekeken — eindelijk ik met haar komen ?" overhandigde hij mij het doosje en de „Om een uur of elf morgenochtend?" loupe. Zonder een woord te zeggen, vroeg Granner. zooals in dergelijke gevallen zijn ge„Uitstekend. We zullen er zijn!" woonte was. Mijnheer Denver nam na deze woor„En ?" vroeg mijnheer Denver. „Wat den afscheid en den volgenden ochtend denk je er van?" was hij op den afgesproken tijd weer „Uit een oogpunt van kunst heeft het present — met juffrouw Flynn, die .geen enkele waarde," antwoordde er erg bleek en moe uitzag. KlaarblijkeGranner. „De Boeddha en het deksel lijk hadden de gebeurtenissen Van den zijn van gewoon gepolijst ijzer. De bronlaatsten tijd haar nogal aangegrepen. zen kleur is er door middel van een Mijnheer Denver stelde ons aan haar soort lak opgebracht." voor en we informeerden belangstellend „Dat zei de conservator van het naar den staat van haar gezondheid. museum ook," antwoordde mijnheer Mijn vriend bood haar met eenige Denver. hoffelijke woorden den gemakkelijksten „Maar," vervolgde Granner, „er is stoel aan, die er op onze kamers te toch wel iets zonderlings aan. Het vinden was en nadat zij met een flauw eenige stukje fijn metaal zit däär, waar glimlachje en eenige woorden van dank, het eigenlijk niemand opvalt. De bodem omdat wij haar heur tasch hadden van het doosje bestaat uit een afzonterugbezorgd, had plaats genomen en derlijk plaatje en dat is gemaakt van wij haar voorbeeld hadden gevolgd, (Vervolé op p&élna 14) — 12 -

D E & L DENUIT ^HOOGHEID DE-VEELT EEM

UFA

FILM

KÄTHE VON NAQY EN WILLY FRITSCH

mwmmmMmmm Schrijver van den Flanschen teHst).

talouzle? Neen, dat WKt maai zoo want Lilian H"vey. die de hoofdrol vertolHt in de Franiche versie Kac uitstekend opschieten met haar Dullsche colleöa K&the von NaSy.

■

OP DE IJSBAAN. Käthe von Naöy. Willy FritscH. en Paul Hörbiger.

WILLY FRITSCH. die in de Dultsche versie de hoofdrol vertolkt met Henri Qarat. die hetzelfde mdeFransche ultöave doet

- 13

-^^^^^^^^^^H^H^B^^^^^—

^

[Vervolg van pagina 12) een mengsel van goud en koper." „Dat heeft de conservator ook gezien," zei mijnheer Denver, „en hij begreep niet, waarom het daar was aangebracht." „Dan is er nog iets opvallends," vervolgde Granner. „De bodem is aan den binnenkant versierd — juist dus ook weer een plaats waar men het minst versiering zou verwachten. Later heeft men de versiering echter gedeeltelijk weer weggepolijst. De versiering is evenwel niet geciseleerd of gegraveerd geweest, maar geëtst. Doch etsen is een voof dit doel heel weiniig gebruikt procédé, en ik geloof zelfs, dat de Japahsche metaalbewerkers het in het geheel niet toepassen. Ik zou graag een paar foto's van het doosje willen maken, maar daar zal eenigen tijd mee gemoeid zijn, en u zult zoo lang niet kunnen wachten ?" Met deze laatste woorden wendde hij zich tot juffrouw Flynn, die zwijgend had toegehoord. Het meisje keek mijnheer Denver aan en deze zei: „Neen, maar juffrouw Flynn zou even met mij meegegaan zijn naar mijn kantoor om eenige zakelijke aangelegenheden af te handelen. Wan. neer we daarmee klaar zijn, zullen we tefugkomen om dat verwenschte ding aan te halen!" „Dat is niet noodig," antwoordde Granner. „Zoodra ik de foto's heb genomen, zal ik het bij u komen brengen." Mijnheer Denver ging direct op dit aanbod in en hij en zijn cliënt stonden op om weg te gaan. Daar ik toevallig een boodschap moest doen in de buurt van zijn kantoor, vroeg ik verlof met hen mee te loopen, hetgeen met de grootste welwillendheid werd toegestaan. Toen wij de deur uitgingen, zag ik een man staan, die zich, zoodra hij ons gewaar werd, haastig omwendde en wegliep. Ik had evenwel nog tijd genoeg gehad om zijn geprononceerd Oostersche gelaatstrekken op te merken! Ik zei evenwel niets tegen mijn metgezellen, maar toen ik eenigen tijd later omkeek, zag ik, dat er op korten af-

stand achter ons twee mannen liepen, waarin ik op het eerste gezicht Japanners herkende. Juffrouw Flynn zag, dat ik hen had opgemerkt, want ze zei opeens: „Zooals u ziet, word ik nog steeds door Japanners gevolgd!" Mijnheer Denver keek nu ook om en zei: „Laten we maar wat doorloopen, want ik heb het niets op die kerels begrepen. Ze zijn overal toe in staat en ze denken zeer waarschijnlijk, dat een van ons hef doosje bij zich heeft!" We versnelden onze schreden en toen ik even later omkeek, zag ik, dat de beide Japanners ons in hetzelfde tempo volgden! Het was duidelijk: onze gangen werden nagegaan! Toch gebeurde er niets bijzonders en voor de deur van mijnheer Denvers kantoor nam ik afscheid, na beloofd te hebben, er bij mijn vriend op te zullen aandringen, dat hij hun zoo spoedig mogelijk zijn bevindingen zou komen mededeelen. Toen vervolgde ik mijn weg. Van de beide Japanners kon ik echter, hoe. ik ook spiedend om mij heen keek, nergens meer een spoor ontdekken. Twee uur later ongeveer was ik bij mijn vriend terug, en deze zat reeds op mij te wachten om naar mijnheer Denver te gaan. „En?" vroeg deze, toen we zijn kantoor binnenstapten, „heeft het orakel gesproken ?" „Orakels hebben de gewoonte om in nogal beknopte termen te spreken," antwoordde mijn vriend, „en om deze reden onderschrijf ik het volkomen, wanneer u het bewuste doosje met een orakel vergelijkt. Alvorens dan ook te kunnen zeggen, wat het mij heeft medegedeeld, zou ik graag even de plaats willen zien, waar Oeyenishie aan den rechercheur, die hem op den avond van den moord heeft achtervolgd, is kunnen ontsnappen. Ik wil namelijk eens weten, of hij aanleiding kan hebben gehad in de gevaarlijke zone terug te keeren. Ik geloof, dat dit een zeer belangrijke kwestie is." „Dan zullen wij er heen dienen te gaan," zei mijnheer Denver. Daar waren we hpt allen mee eens

MAURICE CHEVALIER EN CLAUDETTE COLBERT IN „THE BIG POND'', — T4 -

H^^^—

IHRE MAIESTAT

Sp PO eten komen vroeg in het voorjaar, koop tijdig een pot

LIEB

H CITY FILM.

Sp PUtOli Bij alle Drogisten. WÊÊÊÊ en na eenige oogenblikken begaven we ons met zijn vieren op weg. Toen we de straat zouden inslaan, waar hel kantoor van mr. Flynn was geweest, bleef mijn vriend opeens staan. Toen stak hij regelrecht over naar een vluchtheuvel, die in het midden van de straat lag en waarop een oude pomp stond, die natuurlijk al sinds langen tijd geen dienst meer deed, doch die men had laten staan, omdat ze uit oudheidkundig oogpunt van belang was en het verkeer op geen enkele wijze hinderde. Bij de pomp bleef hij andermaal staan en keek de straat in; toen wendde hij zich schielijk om en zei, met zijn hand langs de pomp strijkend: „Een oud beestje, dit! Die heeft heel wat meer meegemaakt dan wij..." „Ja, ja," antwoordde mijnheer Denver, die bijna danste van ongeduld om te weten wat nu eindelijk de uitslag van Granpers onderzoek was en die daarom op dat oogenblik onmogelijk veel belangstelling kon koesteren voor oudheidkundige of historische explicaties. „Die pomp is zeker oud, maar..." „Ze hebben den slinger echter weggenomen," vervolgde Granner, zonder op de woorden van mijnheer Denver te letten en als sprak hij in zichzelf. „Dat zal wel noodig zijn geweest, hoewel het toch jammer is." Mijnheer Denver haalde zijn schouders op. „Is het nu wel de meest geschikte tijd om over die pomp te staan oree..." begon hij, maar hij zweeg plotseling en keek verbaasd naar Granner, die zijn hand gestoken had in de opening, waar vroeger de slinger in gezeten had. Mijn vriend tastte er in rond maar haalde na eenige oogenblikken zijn hand met een teleurgesteld gezicht terug. „De zuigerstang is er nog in," zei hij. „Mijn arm is echter te kort en te dik om te kunnen voelen of hij vèr. doorloopt. Zoudt u dit even voor mij willen doen, juffrouw Flynn?" vroeg hij, zich tot hét meisje wendend. Juffrouw Flynn keek hem verbaasd, misschien zelfs geërgerd aan, maa:r ze voldeed toch aan zijn verzoek. Zé trok haar handschoen uit en stak haar hand in het gat, waar Granner de zijne zoojuist had uitgehaald. Ze tastte zoo ver mogelijk en toen verdween opeens de uitdrukking van ergernis van haar gezicht om plaats te maken voor een van de grootste verbazing. Ze trok haar hand schielijk terug en keek naar een pakje in bruin papier, waarom een touwtje gebonden was met een verbroken lakzegel er aan. „Maar dat kän niet!" bracht ze stamelend uit. „Dat kan niet..." We verdrongen ons om haar heen en terwijl ze zenuwachtig het papier er aftrok zagen wij een étui tevoorschijn komen, dat bij opening een snoer parelen bleek te bevatten! „Het parelsnoer!" riep juffrouw Flynn (Vervoli op pagina 21)

Si

m

O*

jmmÊttam&m«:-.

TMi *Ttr

H KÄTHE VON NAGY. i

-■«t>

fs

JilIP ■ IMII

Be bekende Duitsche regisseur on productieleider Joe May heelt een eigen filmmaatschappij opgericht en presenteert thans zijn eerste toonfilm „Ihre Majestät die Liebe". Een zeer geslaagde eersteling van de May-Film, die veel voor de toekomst belooft. . De inhoud behandelt de geschiedenis van een lief, onschuldig barmeisje en een jongen rijken fabrieksdirecteur, die na heel wat avonturen en onaangename ervaringen toch man en vrouw worden. Het scenario is wat erg onwaarschijnlijk, maar toch knap door R. Bernauer, R. Gestenreicher en Adolf Lantz geschreven. Daarbij komt de zeer aardige muziek, door Walter Jurmann gecomponeerd en onder leiding van W. Schmidt-Gentner uitgevoerd. Wat ons in deze film vooral treft, is de uitstekende fotografie van Otto Kanturek, die zeer mooie beelden wist te scheppen! De hoofdrollen spelen Käthe von Nagy (het barmeisje Lia) en Franz Lederer (de rijke Fred).

» GRETL THEIMER.

i i WIMII^'B*--:^

FRANZ LEDERER, SZÖKE SZAKALL EN KÄTHE VON NAGYj

Tiilü

aU|!llCM B KÄTHE VON NA6Y EN FRANZ LEDERËR.. !

'mmmmmfmmr*

Wf

■

m^mmmmm-^..-^-

■

■

■

yati MIJN NEEF JANSSEN bracht voor mijn nicht een prachtig snoer parels mee ter gelegenheid van haar verjaardag. ,,Wel, hoe vind je het, vrouwtje ?" vroeg hij vol verwachting. „Heel mooi," antwoordde mijn nicht koeltjes. „Maar waarom heb je het eigenlijk gekocht ? Je weet toch, dat ik zoo dolgraag een two-seatertje had gehad ?" „Ja, zeker wist ik dat, en ik heb overal geloopen, maar ik kon nergens een imitarie-two-seater krijgen." Dame (nadat zij verscheidene hoeden heeft opgepast) : ,,Ik wil een minder coquetten hoed; iets, dat netjes en eenvoudig is." Winkeljuffrouw: „O, nu begrijp ik u, mevrouw! Een hoed om op te zetten, wanneer u met uw man uitgaat." „Wat moet ik beginnen ? Mijn zoon slaapwandelt en loopt lederen nacht door de straten." „Nu, bezorg hem een baantje als nachtwaker. Dan wordt hij er ten minste voor betaald." „Ik ben naar den dokter geweest, dien jij me aanraadde." „Heb je hem gezegd, dat ikjestuurde?"

• Ja."

„En wat zei hij ?" „Hij vroeg mij of ik vooruit wilde betalen." „Je auto rammelt anders verschrikkelijk. Doet hij dat altijd ?" „O, nee, alleen als hij rijdt !" „Herinner jij je de vrouw, die visch verkocht op de markt ?" „Ja zeker." „Zij is gearresteerd wegens oplichting." „Hoezoo ?" „Zij stopte haringen in den mangel en verkocht ze als bot." „In mijn huis schrijft geen vrouw mij voor, wat ik doen moet. Ik ben de baas in mijn eigen huis." „Ja. Ik ben ook vrijgezel."

„Toen ik haar kuste, rook zij naar tabak. Daarom heb ik de verloving verbroken." „Heb je een hekel aan vrouwen, die rooken ?" „Dat niet precies. — maar zij rookt niet." „Hoe laat begin je 's morgens op kantoor te werken ?" „Om negen uur." „Ik dacht, dat jullie kantoor om acht uur begon ?" „Ja, het kantoor begint om acht uur, maar het werk om negen." Schuldeischer : „Eerst is mevrouw niet thuis, dan is mijnheer niet thuis. Wie betaalt hier dan de rekeningen ?" Dienstbode : „Niemand." „Is je zoon met vacantie thuis ?" ,Ja, en anders is de auto gestolen." Het was miezerig, akelig weer en de tramconducteur was heelemaal niet in zijn humeur. En het gebeurde, dat een der passagiers tot de ontdekking kwam, dat hij niet eens meer een'dubbeltje had om zijn kaartje te betalen. Hij scharrelde vier centen bij elkaar en een postzegel van zes cent, welke hij den conducteur overhandigde. De andere passagiers keken nieuwsgierig toe, hoe de conducteur dat zou opnemen. Deze wendde zich naar den volgenden reiziger en vroeg sarcastisch : „En wat brengt u mee — leege jampotten ?" ,, Je dokter heeft j e toch verandering van klimaat voorgeschreven ? Waarom ga je niet naar het buitenland ?" „Nee, ik blijf hier in Holland." „Waarom ?" „Omdat het klimaat hier meer verandert dan overal elders."

Vraag honderd en veertien. Wat is of was de Armada en wat beteekent deze naam eigenlijk ? Oplossingen gelieve men vóór 22 April a.s. (abonnés in overzeesche gewesten vóór 22 Juni) op een briefkaart, waarop duidelijk staat vermeld : Vraag honderd en veertien, in te zenden aan ons adres : Redactie„Het Weekblad,"Galgewater 22, Leiden.

METRO-OOIDWXN „ MAYER'5 GEWELDIGE mi

MPMT BINNENKORT/

Een sentimenteele oude heer zat op een bankje in het park. Hij wendde zich plotseling tot zijn buurman en mompelde: „Och, och, doet het uw hart ook niet goed, mijnheer, om hier al die jonge verliefde paartjes voorbij te zien gaan ?" „O, mijnheer, het is een lust voor de oogen," stemde de ander enthousiast in. „Zoo, mijn vriend," vond de oude heer, „u bent een idealist, zie ik." „Een idealist? Dat nou niet bepaald, mijnheer. Maar ik doe in ameublementen op afbetaling." De dienstbode ging weg en mevrouw zei : „Het spijt me, Lientje, ik zou je graag een goed getuigschijft geven, maar ik kan het niet met mijn geweten overeen brengen, want je hebt de maaltijden nooit op tijd klaar gehad. Hoe moet ik dat nu verbloemen ?" „Wel, mevrouw, zegt u dan maar, dat u het eten kreeg zooals ik mijn salaris." „En hoe vond je dat nieuwe tooneelstuk ?" „Die schrijver kent het leven niet. In de eerste acte hadden zij een dienstmeisje en in de tweede, een jaar later, was zij er nog." De neef kreeg een reprimande van zijn oom. „Jullie moderne jongens zijn te veeleischend," zei deze. „Weet je wat ik kreeg, toen ik met je tante trouwde ?" „Nee," antwoordde de neef, „en ik wed, dat u het ook niet wist !" „Ik moet wat druiven hebben voor een zieken, vriend." „Kijkt u eens, mijnheer, hier heb ik een prachtigen tros voor twee vijf en zeventig-" „O, nee, zóó ziek is hij niet!"

DE OPLOSSING Vraag honderd en tien. Jascha Heifetz is een beroemd violist. Hij werd in 189g te Wilna geboren en is dus feitelijk Rus van geboorte. In 1918 echter kwam Wilna aan Polen en was Heifetz een Pool geworden. Hij is getrouwd met Florence Vidor en naar aanleiding daarvan zou hij zich, naar wij vernemen, als Amerikaan hebben laten naturaliseeren. Met de juiste oplossing van deze vraag verwierf de heer Fred. E. L. Eckhardt te Rotterdam den hoofdprijs van / 2.50, waarmede wij hem gelukwenschen. De troostprijzen vielen na loting ten deel aan: mejuffrouw E. van Beever te Rotterdam ; den heer J. L. E. Verweij te Amsterdam; mejuffrouw B. R. Beyerbacht te Amsterdam; den heer J. van Engen te Rotterdam en mejuffrouw J. Appel te Alkmaar.

Een geheimzinnige figuur, in den lande bekend als „De Roode Schaduw", is aanvoerder geworden van de Riff-piraten, die het gouvernement van Fransch Marokko de grootste zorg baren. Sid Ef Kar (Robert E. Guzman) is de helper van „De Roode Schaduw". Wanneer de Riffs in hun geheime kamp in de bergen zijn, komt er een rondzwervende journalist, Bennie (Johnic Arthur), die gevangengenomen maar nadien weer vrijgelaten wordt op voorwaarde, dat hij voor spion zal spelen in het garnizoen der stad. Echter is een der Riffs overgcloopen naar de Franschcn, wien hij het kamp verraadt. Wanneer de soldaten aankomen, zijn de vogels echter ai gevlogen. „De Roode Schaduw" : John Eolcsj heeft intusschen aan zijn helpers Hassi (ütto Hofmann) en Sid verteld, dat hij de zoon van den commandant van het garnizoen is en Pierre Birabeau heet. Hij is naar Marokko gegaan om zijn meisje Margot (Charlotte King) te toonen dat hij dapper is. Commandant Birabeau (Edward Martindel) geeft zijn toestemming voor een huwelijk tusschen Margot en kapitein Fontaine (John Miljan), den aanvoerder der Fransche ruiterij. Het meisje wordt echter door „De Roode Schaduw" geschaakt. Een achtervolging begint en de commandant doet „De Roode Schaduw" weten, dat hij bereid is met hem te duelleefen. Deze echter, wetende dat de commandant zijn vader is, weigert. Hij wordt thans door de Riffs uitgestooten en keert op het fort bij zijn vader terug. Margot echter, die thans eerst weet hoeveel zij van Pierre houdt, treedt met hem in het huwelijk. Deze film heeft denzelfden inhoud als de bekende operette „Het Lied der Woestijn", die reeds acht maandenlang in Amsterdam wordt opgevoerd.

JOHN BOLES als ,,De Roode Schaduw" en MARGOT (Charlotte King).

„De Roode Schaduw" wordt uitgestooten.

- 16 - 17 .

^^——^^~

mmm lïinchiJRtiltchtt één keet! üitkaippen!

ALS HET LEVEN EEN ROMAN WORDT

voS^.Trekl(ing22.Ai>RiLAS|

Inschrijving

Zenob/a, de Keizerin van het Oosten. Symbool van grootheid; symbool van verval.

Volgens de loterijwct van 1905 en wijïiginB 19Ü8 voor Beheel Nederland wettig geoorloofde Premie-Obligatiën, - waarbij doorgefoumeerd

Zenobia, „Keizerin van het Oosten", symbool van grootheid, symbool van verval.. .. Haar geschiedenis, die de geschiedenis is van een beeldschoone koningsvrouwe uit het Morgenland, die op het toppunt van haar macht gedwongen werd de smadelijkste vernedering te ondergaan, moge hieronder volgen.

maakte. Zenobia liet den moordenaar afschrikken door de horden woestijnbevan haar gemaal onmiddellijk ombrengen, woners, welke zijn leger van alle kanten en voor deze daad beloonde keizer Gal- bestookten. Hij sloeg het beleg voor Pallienus haar, door haar met het konink- myra, een beleg, dat moeilijk wassen lijke gezag over Palmyra te bekleeden. angen tijd duurde. Verscheidene aanvalZenobia nam nu den titel aan van „Kei- len op de stad werden met groote verliezerin van het Oosten" en ze aanvaardde zen voor de Romeinen afgeslagen en de regeering als regentes voor de beide zelfs de keizer raakte bij een dezer stormzoons, die zij van Odenathus had. loopen gewond. De Romeinen hielden de Zenobia ging er trotsch op afstamNadat het purper om haar schouders melinge te zijn van Cleopatra, de beroem- was gelegd, verscheen zij in de vergade- stad echter zóó nauw ingesloten, dat er de Egyptische koningsdochter uit het huis ringen der oudsten van haar land, geen mensch in of uit kon en tenslotte cbr Ptoiemaeën. Zij werd koningin door getooid met een gouden helm, den keizer- stierf Palmyra, dat geen voldoende haar huwelijk met Odenathus II, die van lijken militairen mantel om de schouders levensmiddelen meer bezat, bijna van den ongeveer 254 tot 266 koning was van geworpen, behangen met edelstecnen honger. Zenobia besloot daarom de stad Palmyra, een rijke en machtige handels- en ... . met bloote armen, zooals de te verlaten en te trachten in Perzië hulp te krijgen. Gezeten op een dromedaris plaats in een oase der Syrische woestijn. gewoonte was der Romeinsche generaals. Groot en schitterend moet de bloei van Ze sprak er met een duidelijke, heldere reed zij zoo vlug ze kon naar den Eudeze siad geweest zijn ten tijde van Ode- stem; haar strengheid was die van een phraat, maar de ruiters van Aurelianus. nathus; de belangrijke ruïnes, die thans tyran, als de omstandigheden het eisch- die haar hadden opgemerkt, achtervolgden haar en maakten haar krijgsgevangene nog bestaan, geven daarvan een indruk, ten ; haar goedertierenheid die eener Zenobia werd voor Aurelianus gebracht evenals trouwens van de groote bescha- liefhebbende landsvrouwe wanneer inen het eerste wat de keizer haar vroeg ving der oude inwoners. De hoofdstraten schikkelijkheid geboden was. was : „Zenobia, hoe hebt gij het durven waren aan weerskanten begrensd door Zoo regeerde zij verder. Tot in 268 wagen de Romeinsche keizers te beleedizuilenrijen van wel twintig meter hoogte; Gallienus werd vermoord, en Claudius II één van deze rijen is nog zoo goed als hem opvolgde. Met stilzwijgende toestem- gen ?" Ernstig antwoordde zij : „Ik erken u ongeschonden en strekt zich uit over een ming van dezen, zette Zenobia haar afstand van meer dan een kilometer. regeering voort en bleef zij in het bezit als keizer, omdat gij mij hebt overwonBehalve deze zuilenrijen was er nog van Syrië en Mesopotamië, maar terwijl nen. Maar ik kon Gallienus en Claudius dien naam niet waardig keuren, want ben een prachtige tempel van Baai-Helios, Claudius geheel in beslag genomen werd die groote scharen priesters en geloovigen door een oorlog tegen de Gothen, stuurde ik het met geweest, die hun rijk heb uit gansch Azië naar de stad lokte. Zenobia haar generaal Zabdas — die helpen bevestigen ?" Zoodra Palmyra hoorde, dat Zenobia Voorts waren er waterleidingen, fonteinen, misschien niemand anders was dan triomfbogen en graven, die ons met ver- Zabbaï, haar eigen zuster — naar Egypte gevangen was genomen, bood zij onmiddellijk aan zich over te geven, hopend bazing vervullen om de vroegere pracht en om dit land te veroveren. Zabdas overbeschaving, waarvan zij getuigenis afleg- won, nam Egypte in bezit en keerde, na hierdoor gunstiger voorwaarden voor zichzelf te kunnen bedingen. Maar gen. er een garnizoen te hebben achtergelaten, In het jaar 260 van onze jaartelling zou naar Palmyra terug. Maar de gouverneur Aurelianus was zoo verontwaardigd over een dergelijke trouweloosheid, dat hij gansch het Oosten aan de heerschappij van Egypte zag kans het garnizoen over van het oude Rome zijn ontvallen, indien de grenzen te jagen. Opnieuw stuurde Zenobia's raadslieden allen om het leven Odenathus met zijn gemalin Zenobia de Zenobia Zabdas met een leger en dit keer liet brengen. En Zenobia ? Het uur harer vernedeverdediging der belangen van het overwon deze zóó volkom« n, dat zelfs Romemsche Rijk niet op zich hadden de gouverneur van Egypte in haar han- ring was geslagen. Nadat Aurelianus genomen. Ze brachten een leger bijeen en den viel en deze zich van wanhoop orde m het Oosten had geschapen, keerde maakten zich meesier van twee belang- doodde ! Zenobia was nu ook heerscheres hij naar Rome terug en Zenobia was gedoemd den triomftocht, dien hij naar rijke steden : Nisibis en Carrhae ; zij ver- over het land van den Nijl. aanleiding van zijn overwinning hield, overden heel Mesopotamia en het grootste Palmyra was thans een machtig rijk deel van het Oriënt ; daarna vielen zij de geworden, dat zich uitstrekte van den op te luisteren. Aurelianus wilde, dat het Romeinsche volk haar in al heur vorstePerzen aan en na een zege-rij ken veldEuphraat tot aan de Middellandsche Zee, lijke pracht zou aanschouwen en daarom tocht keerden zij, beladen met rijken en dat zijn heerschappij deed gelden over enormen oorlogsbuit, in Palmyra terug, Egypte en over Arabic, tot aan den Bos- deed hij haar tooien metaldeedelsteenen, waar zij met groot enthousiasme werden porus en de Zwarte Zee. Zenobia leefde die zij bezat, zoodat zij letterlijk gebukt ging onder de vracht ! Zenojbia, deze ontvangen. te midden van een pracht en praal, die Het is zeker voor een groot deel aan zelfs voor de Oostersche omgeving waarin sterke vrouw, die de vermoeienissen van Zenobia te danken geweest, dat de veld- zij vertoefde, overweldigend waren te een oorlog in de woestijn niet achtte tocht zoo'n schitterend verloop had ; noemen.- Kunsten en wetenschappen moest herhaalde malen stilstaan om zuchzij toonde een moed en een doorzicht^ genoten haar bescherming ; haar faam tend te verklaren, dat zij het gewicht die werkelijk bewonderenswaardig waren. verbreidde zich ver over de grenzen van van.haar juweelen niet langer torsen kon. Te paard of in een strijdwagen leidde zij haar rijk, en streefde die der Romeinsche Haar handen en voeten waren met gouden ketenen aaneengeklonken en een de gevechten, gevaren noch vermoeienis keizers, die haar leenheeren waren, Perzische nar leidde haar aan een gouden achtend. voorbij .... En in Rome begon men Nog vele andere belangrijke krijgsdien- ]aloersch, bevreesd te worden. Zou Zeno- ketting, die om haar hals was geklonken. ■ In dezen triomftocht reed ook de zegesten bewezen Odenathus en zijn gemalin bia's zon de macht van het oude Rome wagen van Odenathus mee, versierd met aan het Romeinsche Rijk, met het gevolg, doen verschrompelen ? zilver en goud en beladen met edelstecdat keizer Gallienus Odenathus tot AugusIn 270 werd Aurelianus tot keizer gekotus verhief en tot bondgenoot van het zen en hij was het, die besloot niet langer nen, en ook reed er in mee de zegewagen, Keizerrijk maakte. Hij beval, dat er van af te wachten, doch de streken, waar dien Zenobia voor zichzelf had laten matriomftocht binnen het op de Perzen veroverde goud munten Zenobia heerschte, onder de onmiddel- ken om er haar zouden worden geslagen met de beeltenis lijke heerschappij van Rome te brengen. Rome mee te houden, wanneer zij Aurelianus zou hebben overwonnen ! van Odenathus en Zenobia er op. Hij rukte op naar haar gebied en Zenobia Aurelianus schonk Zenobia het leven. Nauwelijks echter was de orde in het bestond het, hem met een leger tegemoet Oosten op deze wijze hersteld, of Odena- te trekken. Maar zij werd verslagen en Ze kreeg een villa toegewezen aan den thus werd vermoord door zijn neef vluchtte naar Palmyra, op den voet Tiber, waar zij, mèt haar beide zoons, Moenius, die zich van de macht meester gevolgd door Aurelianus, die zich niet liet leefde op de wijze der groote dames van het oude Rome. — 18 —

in het geheel geen nieten! Élk lot een prijs! Ue aankoop is tegen contente betaling of in loopende rekening met alle rechten en voordeelen aan de gekochte stukken. Wij offreeren de Combinatie Groep H:

5 0/o Stad Parijs Premieloten van 1919 50/o Credit National Premielot8nv.1919 gegarandeerd door den Franschcn Staat

Jaarlijks 10 trekkingen met totaal

33.900.000 Frs. met HOOFDPRIJZEN van

1.000.000

Een bloeiend uiterlijk • geniet de voorkeur •

500.000 200.000 100.000

Een vrouw, die er gezond en bloeiend uitziet, geniet bij de kleine moeilijkheden van het dagelijksch leven, vo'strekt de voorkeur boven anderen. Het principe, gebaseerd op Qt ervaring, van iedere verstandige vrouw is dus: haar gelaatskleur door middel van "Khasana Superb" een levendige, frissche en gezonde tint te geven,

totaal 34676 prijzen

Uitbetaling In contanten na ledere trekking. Maandelij ksche aflossing voor deze groep

"Khosana Superb-Crème", op de huid gewreven, past bij iedere tint van de huid, verleent een gezond frisch voorkomen, verhooétde bekoorlijkheid en verdoezelt het leelijke. Men verkrtjët de beste werking door de crème zacht op de huid te ^engen. Niemand vermoedt er het gebruik van. By deze crème behoort "Khasana Superb-lippenstift". Ook deze werkt individueel verschillend, kleurt de lippen zacht, duurzaam, onopvallend en smaakvol en geeft den mond de kostbare fnschheid der jeugd. "Khasana Superb" is tegen elk weer bestand, water- en kusecht. Het geeft niet afenismet water en zeep te verwijderen.

Geheele Loten slechts f 3.— UltlotlngsHitten tranco-gratls na ledere trekking BESTELBRIEF. Afknippen en opzenden aan de

N.V. Hollandsche Crediet- en Obligatiibank Amsterdam, Poatbox 677. Onderget. bestelt hiermede op: Cs.f h 7A

Khasana Superb " Wanneer U de werking van Khasana Superb wilt verhoogen, gebruikt dan "Khasana poeder". Deze poeder bedekt uitstekend en verleent de huideen fluweelachtige, matte tint, In alle kleuren \ verkrijgbaar I

Klein« verpakkingen Lippenstift (i -.») en routfc (i -35). Overal verkriltfbaar'

50.000 10.000 5.000

de Origlneele Obllgatiën, Groep H. (Bgen maandelijksche aflossing van ' 3;T' vJllke In «egels •). zilverbons •). per POjt^ sei «) kunnen worden voldaan en verr.oekt om omgaande toezending van het Koop-Bewus der gekochte .tukken, direct rechtgevende op de voordeelen daaraan verbonden. ,,„„„„ Verzoeke toezending van Prosp. gratis-franco. • ) Het niet gew. doorhalen. - Adr. duidel. sehr.

tl.15

Naam Woonplaats Straat Provincie HÏER HEEFT U EEN AFBEELDING VAN DE BEROEMDE

Oeneraalver««tenwoord1«nttlI.WlntelJn...2lK6/l,DCTHaag.Merwede.tra.t47.Tel.77^

-JV^TAibersheim, Frankfort a. d. M., Paris en Londen

09

=— HET MELKDIÊET VOOR DE HUID s Morgens en 's avonds gebruikt voor het wasschen 1% van het gezicht, zult U gWM spoedig bemerken, '1

Dr. H. Manning's Kinadruppels

dat Uw teint gezond, Uwe huid zacht, gaaf en stevig wordt en kleine huidaandoeningen verdwijnen

het aangewezen middel bij: BLOEDARMOEDE, BLBBKZUCHT, MALARIA, GEBREK AAN EETLUST, ENZ. Men lette op den naam „Dr. H. Manning" buiten op de roede doos en op den flacon.

PRIJS i 1.30 Verkrijgbaar bij alle Apothekers en Drogisten.

ADVERTEERT IN DIT BLAD VRAAGT OFFERTES

J

Knip deie advertentie uit, zend ze met 50 cent in postzegels aan France-Import Rijnstraat 5, Den Haag en U ontvangt een keung doosje monsters.

— 19 -

'W^iuw

ürftese ü?ra kras verfe een verloren mensch. In denzelfden tijd ging het duettisten-paar Lion en Louis Solser, die reeds een zekeren graad van vermaardheid bezaten, uit elkaar en werd ik partner van Lion. Achttien

Een aanplakbiljet van het „Ensemble Kees Pruis" vermeldde o.a. de medewerking van Piet Hesse, en daar er onder onze lezeressen en lezers velen zullen zijn, die dezen partner van den helaas zoo jong gestorven Lion «Solscr zullen kennen, ging ik Piet Hesse in zijn kleedkamer eens opzoeken om een uurtje met hem te babbelen. „Eerst moet ik u vertellen, hoe ik eigenlijk op de planken ben gekomen," begint hij het gesprek. „Hoe oud, of liever hoe jong ik ben, vertel ik u niét, want ik ben verschrikkelijk ijdel! Nu dan, ik ben op zekeren dag in Amsterdam geboren, bracht mijn jeugdjaren in de kruidenierszaak van mijn ouders in de Hoogstraat door en werd later op wensch van mijn vader eveneens handelaar in koloniale w.aren. Mijn vrije avonden bracht ik zoek in de Nes, zat geregeld in „Victoria" of bij Snoek, tot buren mijn ouders waarschuwden en ik een geduchte schrobbeering ontving. Maar ik wist hun toestemming te verkrijgen om bij dilettanten-vereenigingen te mogen optreden en oogstte daar met mijn eigen gemaakte voordrachten veel succes. Ik werd lid van „Kunst door Oefening" en „Amstels Club Fidelio", maar tegen betaling trad ik ook bij andere vereenigingen op. De „AardappelkoopersVereeniging" liet mij zelfs op een Zaterdagavond met een rijtuig, bespannen met vier paarden, afhalen en ik vond dat zoo prachtig, dat ik bij het clubgebouw gekomen nog eens rechtsomkeert liet maken en terug reed onder het voorwendsel, iets vergeten te hebben. Een jaar later begon ik ook op kermissen buiten de stad op te treden. Mijn ouders hadden mij toen al opgegeven, want een hutporist was toen

solo's en duetten. Solser bracht in het zingen van coupletten een sfeer, die ik niet nader weet te omschrijven, maar die het, zooals men dat noemt, steeds „deed". Enfin, om kort te gaan: we hadden reusachtig succes en er zijn maar weinigen, die in die jaren „Solser en Hesse" niet heboen zien optreden. Te dat couplet* v, rechter .v.^..^» tijd "j" begrepen ucgicpcu wij, aat

pei9woordi0gr va^ bd- oa d e öirfTsfeßrai

ALS ZEVENTIENJARIGE

jaar ben ik dat gebleven. Wij vulden elkaar volkomen aan. We waren beiden muzikaal, Solser was op en top een artist, en misschien was ik een ietwat betere zakenman. We trokken door het geheele land, gingen naar de kleinste plaatsen en zongen daar

zingen alléén te eentonig werd, en daarom gingen wij er kleine blijspelen bij opvoeren. Dat was in het jaar 191 o. Het waren allemaal volksstukken; vooral de Amsterdamsche Jordaan was zeer in trek. Mijn kennis van den Amsterdamschen sappigen volkshumor, dien ik in den kruidenierswinkel heb leeren kennen, kwam mij nu goed van pas. Helaas, den 3en Augustus 1915 stierf Lion Solser op 38-jarigen leeftijd. Het was voor mij een zware slag! Enfin, ik heb u thans genoeg van het verleden verteld. Laat ik u thans iets van het heden verhalen. In den zomer en vooral in den kermistijd ben ik „Theaterdirecteur zonder subsidie". Ik ben namelijk met Simon Delmonte eigenaar van „Schouwburg Loge", een houten tent, waarmede we de diverse kennissen afreizen en waarin de verschillende tooneelgezelschappen uitvoeringen geven. Tevens treed ik als impresario op, zooals thans voor het ensemble Kees Pruis. Wij hebben dezen winter in het geheele land zeer veel succes behaald en zullen dan ook het komende seizoen de tournee voortzetten!" Het belletje riep Piet Hesse op het tooneel en ik moest vertrekken. Eenige oogenblikken later bewonderde ik deze krasse figuur als Snik in „De Verlegen Huwelijkscandidaat". Een sterk ras, die artisten van de vorige eeuw! ERIC WINTER.

SPPS*:

[Vervolä van pagina W uit en als ik het goed heb gezien, kwamen er tranen in haar oogen. Mijnheer Denver stond sprakeloos van verbazing. Ikzelf trouwens eveneens. Plotseling voelde ik, dat Granner mijn HET ALGBMEENE DANSKAMPIOENSCHAP arm aanraakte. Ik draaide mij snel om en zag, dat hij mij een automatisch VOOR AMATEURS IN NEDERLAND pistool aanbood. „Help even, Hampton," zei hij kalm, naar den ingang van de straat kijkend. Ik volgde zijn blikken en zag, dat er drie mannen den hoek om kwamen. Mijnheer Denver zag hen ook en het Om op den finalen wedstrijd uit te Door de drie groote, koninklijk erétui met de parelen uit de hand van kende Nederlandsche Vereenigingen van komen, moet men deelnemen aan een zijn cliënte rukkend, stak hij het in Dansleeraren worden, met steun van wedstrijd in de vier moderne danson van den binnenzak van zijn jas en plaatste ons blad, in den loop van dit seizoen dit seizoen: Quick-Step, Fox Trot, zich met opgeheven wandelstok bescherdanswedstrijden uitgeschreven om het Waltz en Tango. De beoordeeling gealgemeen danskampioenschap voor schiedt naar vooraf bepaalde regels. mend en m vechtlustige houding vóór Onder meer zal de hand gehouden amateurs in Nederland. juffrouw Flynn. De drie mannen liepen, In de maand April zullen het meeren- worden aan het juiste tempo der veroogenschijnlijk zonder ons te zien, door, deel van de wedstrijden gehouden wor- schillende dansen. Het is dus voor de tot zij tegenover de pomp waren geden die, onder vorm van locale of deelnemende amateurs aan te bevelen, komen. Toen staken zij opeens recht provinciale competities, de voorberei- zich vooraf op de hoogte ta stellen. Alle over en kwamen naar ons toe, en op ding vormen tot den officieelen finalen dansinstituten en dansleeraren, aangehetzelfde oogenblik hief Granner zijn wedstrijd om het Amateur-Danskam- sloten bij een der drie koninklijk goedpioenschap van Nederland voor 1931. gekeurde organisaties, onder wier ausrechterhand met de revolver er in op Het algemeen Comité, dat vanaf dit piciën het Comité optreedt, staan koste— natuurlijk volgde ik onmiddellijk zijn jaar verantwoordelijk is voor de alge- loos ter beschikking voor het geven van voorbeeld — en zei: „Blijf staan! Indien heele organisatie, heeft gemeend, dat het inlichtingen. iemand van jullie één lid verroert, is Wij vestigen er vooral de aandacht beter is de verschillende wedstrijden zoo hij een kind des doods"! laat mogelijk in het seizoen te houden. op, dat het het Comité niet te doen is De drie mannen waren blijkbaar op Inderdaad wordt aldus een betere kans om het organiseeren van een groot een dergelijke ontvangst niet voorgeboden aan de deelnemers, die gedu- aantal danswedstrijden, maar uitsluitend bereid; ze keken tenminste verrast op rende het geheele winterseizoen de kans om een gegarandeerd hoog peil te bereiken. Aan de voorbereidingen wordt kregen hun dansen te verbeteren. en bleven /oerloos staan, terwijl er Van een onpartijdige beoordeeling dan ook alle mogelijke zorg besteed! een grimmige uitdrukking op hun geOmtrent het verloop der wedstrijden van de prestaties kan men verzekerd zicht verscheen. En het was toen, dat zullen geregeld mededeelingen in ons zijn, daar geen enkel dansleeraar zal ik merkte, dat zij alle drie hun rechter fungeeren als jurylid voor wedstrijden, blad verschijnen. hand op hun rug hielden. Later bleek, waar leerlingen van zijn eigen instituut dat zij er een revolver in hadden en aun deelnemen. ik zou dan ook niet weten wat er eenige oogenblikken later kon zijn gebeurd, als mijn vriend niet op een politiefluitje dat er naderhand in was gesoldeerd. stamelde. Ze was eigenlijk tè ontroerd had .geblazen, waarop er een vijftal Hoewel de bovenkant van dit plaatje bijna om te kunnen spreken; het terugmannen als uit den grond schenen op geheel glad was, kon men er toch met vinden van de parelen beteekende ook te rijzen — ik -weet werkelijk niet, de loupe verschillende figuurtjes in ontzoo véél voor haar! Ze had werkelijk waar ze zoo plotseling vandaan kwadekken. Het was echter onmogelijk er niet geweten, waar ze in de toekomst men — die eveneens met revolvers een of andere mededeeling uit op te gewapend waren en de drie Japanners van moest leven! maken. De figuurtjes leken zuiver ter In een ommezien hadden overmeesterd! „En nu wil onze vriend Granner versiering te zijn aangebracht. Dit was Zelden zag ik in menschelijke oogen misschien wel vertellen, wat het orakel echter zeer zonderling, want wat had zóó'n haat weerspiegeld als in de oogen die versiering aan den binnenkant voor hem precies heeft onthuld," zei mijnvan deze Oosterlingen, toen zij door zin? Ik fotografeerde den binnenkant heer Denver, toen we onzen schittede rechercheurs geboeid werden wegvan den bodem en vergrootte de oprenden maaltijd, waarop de oude heer geleid ... ons had onthaald, hadden genuttigd en name, maar kwam er niet verder mee. „Hoe kwamen die rechercheurs opKlaarbHjkeiijk bestond de versiering uit de koffie en sigaren waren gebracht. eens hier?" vroeg mijnheer Denver, willekeurig gezette krasjes en streepjes, „Dat wil ik zeker," antwoordde toen hij van zijn eerste verbazing^was die er ingeëtst waren, doch die geen Granner, voorzichtig van zijn koffie bekomen. „Was dit toeval, of ..." Latijnsche of andere letterteekens nippend. „Maar u moet niet denken „Het was geen toeval, mijnheer vormden. Juist toen ik de krasjes en een of andere mirakelgeschiedenis te Denver," antwoordde mijn vriend streepjes wilde laten voor hetgeen ze zullen hooren. Luister. Omdat het lachend. „Voor we hierheen gingen, heb naar mijn meening waren, herinnerde doosje nóch door de gebruikte mateik me namelijk met de recherche in ik mij opeens in een tijdschrift eenige rialen, nóch door zijn bewerking eenige verbinding gesteld. Ik vond dat veiliger, waarde vertegenwoordigde, lag het voor jaren terug een artikel te hebben geziet u ..." de hand, dat het de drager moest zijn lezen over de zoogenaamde tooverJuffrouw Flynn en mijnheer Denver spiegels der Grieken en Etruriërs. U van een of andere geheime boodschap wierpen hem een bewonderenden blik of mededeeling. Het was gemaakt door weet natuurlijk wat dat voor spiegels toe, terwijl de eerste zijn hand greep Oeyenishie, die, naar we bijna als zeker waren?" en onsamenhangende woorden van dank mogen aannemen, in het bezit is geWe schudden alle drie ontkennend het hoofd en daarom vervolgde weest van de gestolen parelen. Het Granner: moest gegeven worden aan een man, „Nu, die tooverspiegels bestonden uit die bijna stellig een van zijn handronde of ovale schijven metaal — een langers is geweest, en omdat de parelen nooit zijn ontdekt, was het zeer waar- mengsel van koper met goud — die aan den voorkant zóó sterk waren geschijnlijk, dat de (vermeende) boodpolijst, dat men er zich in kon spiegelen, schap betrekking had op de plaats waar terwijl ze aan den achterkant waren ze waren verborgen. Van deze overBRENGT STEEDS wegingen uitgaande onderzocht ik het versierd met een of andere figuur, die doosje. Het bleek geheel van gebronsd in het metaal was geciseleerd met beDE BESTE ijzer te zijn gemaakt, met uitzondering hulp van een stompen beitel. Deze PROGRAMMA'S spiegels hadden een bijzondere eigenvan den bodem, die , bestond uit schap, waarom men ze dan nok toovereen plaatje van goud en koper,

GOED NIEUWS VOOR DANSLIEFHEBBERS!

REMBRANDT THEATER

AMSTERDAM

PIET HESSE ALS IMPRESARIO

„SOLSER EN HESSE"

- 20 -

U±-*±i£äf:? ^-.-«ititWSEEW^ä

ALS TWINTIGJARIGE

— 21 -

—

.

-piegels noemde. Zooals gezegd bevond de versiering zich aan den achterka.nt. Wanneer men den voorkant van den spiegel echter in het zonlicht hield en het licht onder een bepaalden hoek deed terugkaatsen op een donker oppervlak, dan zag men daarop in het teruggekaatste licht de op den achterkant aangebrachte versiering!" „Hoe zonderling!" riep juffrouw Flynn uit. „Het klinkt bijna ongeloofelijk!" „Dat doet het ook," antwoordde mijn vriend. „Maar de verklaring is zeer eenvoudig. De bronzen schijf was namelijk op de volgende wijze bewerkt: men had haar roodgloeiend gemaakt om ze daarna, snel in water te doen afkoelen. Hierdoor was het metaal zacht en buigbaar geworden. Vervolgens werd de schijf op een stuk ijzer gelegd en dreef men met behulp van een stompen beitel en een hamer de versiering met verdiepte lijnen in de achterzijde. Hierdoor werd dat gedeelte van het metaal, dat met den beitel en den hamer werd bewerkt — dus de lijnen, die tezamen de versiering vormden — hard en bros, met het gevolg, dat in de overigens zacht metalen schijf lijnen ontstonden, die zeer hard waren. Deze verharding was zelfs aan den voorkant van den spiegel merkbaar, waardoor het zonlicht, zoodra het er mee in aanraking kwam, als het ware op tweeërlei wijzen werd teruggekaatst: het zachte metaal weerkaatste het anders dan het harde. Hierdoor zag men in de weerkaatsing duidelijk het op' den achterkant aangebrachte ornament! Welnu, terwijl ik aan dezen tooverspiegel en hetgeen ik er van had gelezen, dacht, kreeg ik opeens een inval: Oeyenishie was een geslepen kerel en als hij eens op toevallige wijze kennis had ge-

——^^^^^^™

T. C. te ROTTERDAM. Foto's van Lilian Harvey en Willy Fritsch werden reecii herhaaldelijk in ons blad geplaatst. Hebil Li „Inbrekers" al gezien? L. K. te 's.GRAVENHAGE. Wendt U met Uw vraag betreffende de tooneelvereeniging tot den heer Pieters, Ceintuur, baan, Amsterdam. We gelooven niet, dat de bril een bezwaar is. Probeer Willy Fritsch dan maar eens in het Nederlandsch te schrijven. (Adres: Kaiserdamm 95, Berlijn.) U hebt gelijk: dat was Janet Gaynor, de meeste anderen hebt U ook goed geraden. Schrijf maar spoedig weer eens een briefje! R. L. B. te VEENDAM. Dolly Bouwmeester is een zusje van Lilly Bouwmeester. Lilly is met Theo Frenkel Jr. getrouwd. Adolph Engers is niet gehuwd. M. J. B. te HILLEGERSBERG. Met deze vraag moet Q zich tot een boekhandel wenden. P. J. C. te 's-GRAVENHAGE. Nils Asther is niet getrouwd. Pola Negri filmt op het oogenbllk niet. Zij treedt in een tooneelstuk op. De gevraagde foto's zijn gezonden. C. d. J. te H. I. AMBACHT. Douglas Fairbanks (ware naam) is getrouwd met Mary Pickford, nadat hij zich van Beth Sully heeft laten scheider. Hij is den 23sten Mei geboren. Met de heide andere vragen kunt U zich het beste wenden tot United Artists, Hoefkade 9, Den Haag. JOPIE te ROTTERDAM. De gevraagde foto's zijn gezonden. Rolverdeeling van films plaatsen we in deze rubriek niet. PAULA G. te ROTTERDAM. „Hokuspokus" zal nog in Rotterdam vertoond worden. Willy Fritsch speelt thans een film met Käthe Von Nagy, terwijl Lilian Harvey een rolprent met Harry Liedtke speelt. Lya Mara en haar echtgenoot zijn weer reeds maanden in Berlijn terug.

^^^^^^^-—-

w^Kmm^K^^ ^^

kregen van de eigenschappen van deze tooverspiegels, dan was het niet onmogelijk, dat hij ze had gebruikt voor het doen van zijn mededeeling! Dat ik niets had kunnen opmaken uit de streepjes en krasjes, die de binnenkant van den bodem van het doosje vertoonde, was dan eenvoudig een gevolg van het feit, dat hij ze opzettelijk gedeeltelijk had weggepolijst, om ze onleesbaar te maken. Ik moest dus den geheel gladden achterkant onder een bepaalden hoek belichten, de weerkaatsing daarvan fotografeeren en bestudeeren, wilde ik misschien iets ontdekken. Natuurlijk deed ik dit — er was niemand bij, dus ik kon niet uitgelachen worden als ik het eens bjj het verkeerde eind had! — en werkelijk ... ik ontdekte nu duidelijk eenige • Japansche schriftteekens. Ik ken ^at Japansch en met behulp van een woordenboek slaagde ik er in zev te ontcijferen. En ik las toen: „Parelen. Pomp. Hartfield. Londen." Anders niets. Maar het was genoeg! Ik herinnerde me, dat er werkelijk in Hartfield een pomp stond, die al in geen jaren meer gebruikt werd en dus een goede bergplaats bood. En ... welnu, de rest is u allen bekend. Ik stelde er prijs op, dat juffrouw Flynn de parelen zélf zou vinden., terwijl ik aan den anderen kant mijn oogen den kost wilde geven, omdat ik wel begreep, dat we bespionncerd werden ..." Onze schoorsteenmantel is zoo langzamerhand een soort tentoonstelling geworden van allerlei curiositeiten, die ons door dankbare cliënten zijn aangeboden. Er bevindt zich nu ook een doosje onder, met op het deksel de ineengedrongen figuur van een leelijken, grijnzenden Boeddha.

GRAMOPHOON-NIEUWS DOö* WEERSEVER Be beroemde zangeres Luise Szabo geeft op Ultraphon E 760 haar kunst ten beste. Een buitengewone sopraan, zooals er maar weinige op de ebonieten plaat zijn vastgelegd. Zij zingt den „Puppenwalzer" uit „Hoffmann's Erzählungen" (Offenbach; en ,-,Liebeslieder-Walzer" van Johann Strauss. De bekende zanger-filmacteur Michael Bohnen zingt met zijn prachtigen bariton „Schweig, schweig damit dich niemand warnt" uit „Der Freischütz" (Weber) en uit dezelfde opera „Hier im ird'schen Jammertal". Hij wordt door de Berliner Philharmoniker onder leiding van Selmar Meyrowitz begeleid. Het nummer van de plaat is Ulthraphon F 738. De voordrachtskunstenares Greta Keller zingt met orkestbegeleiding op A 830 „Mein Herz hab ich gefragt" en „Wenn ich mir was wünschen dürfte", beide echlagers uit toonfilms. „Nur meine Leidenschaft" en „Manchmal möcht man so gerne" uit de toonfilm „Und das ist die Hauptsache" van Walter Jurmann is op twee Ultraphonplaten vereeuwigd, n.1. op A 818, gespeeld door een orkest onder leiding van SchmidtGentner met zang van Leo Emm. Dezelfde muziek, echter alleen voor orkest, vindt men op A 819. Een zeer goede dansplaat is A 837, waarop op-

genomen „Gee, bud I'd like to make you happy", fox trot uit de film „Good News" en „I lost 'my gal from meanphis", een fox trot van Charles Tobias, gespeeld en gezongen door Billy Barton en zijn orkest. Hetzelfde orkest speelt op A 839 de fox trot „Good Evening" en „The Kiss Waltz", een wals uit de toonfilm „Dancing Sweeties". Op A 838 „Kickin'a hole in the sky", een zeer geslaagde fox trot uit de toonfilm- „By Yourself" en „The Japanese Sandman", een fox trot van Richard A. Whiting, gespeeld door Barton en de zijnen. Odeon brengt een zeer geestige plaat, n.1. A 164228 „Quer durch Viktoria und ihr Husar" (Potpourri Paul Abraham), gezongen door den welbekenden operette-directeur Fritz

OPjON

ELECTRIC

FILM SUCCBS-NUMMERS AMERICAN JAZZ-BAND NBW RYTHM STYLE AROENTUNSCHE TANGO S DAJOS BELAS BAND

Catalogi op aanvrage

Imp. N.V. M. STIBBE AMSTiBDAM

-

ACoJ

AMSTEL.

222X

Hirsch. Richard Tauber zingt op O 4981 een tweetal liederen van Carl Beines, getiteld „Sehnsucht" en „Rosen". Gelukkig zonder bravour-nootjes! Ook Odeon brengt zijn „Gemischtes Kompotpourri" van Nico Dostal en wel op O 11369, gespeeld door Dajos Béla en gezongen door Leo Frank en koor. Het uitstekende Harry Jackson's Tanz Orchester speelt met zang van Kurt Mühlhardt op Tri Ergon 6094 „Was kann der Sigismund dafür, das er so schön ist", een fox trot van Robert Gilbert en „Ach, Otto, Otto", een fox trot van Fritz Kaper. Parlophon brengt op B 12369 den wereldbekenden schlager „Adieu, mein kleiner Garde-officier", gespeeld door het Tanz Orchester Dobbri, met zang van Max Mensing. Op de keerzijde van deze plaat „Sag mir etwas Liebes", een slow fox van Egon Goldberg, gezongen en gespeeld eveneens door Dobbri en Mensing. Besluiten we deze week met Parlophon 12350 waarop het orkest van Barnabas von Géczy speelt „Du bist mein Morgen- und mein Nachtgebetchen", tango van Michael Krausz en „Wenn Du mal in Hawai bist", tango van Willy Rosen. Géczy heeft in deze beide tango's de noodige variaties aangebracht, die echter de muziek ten goede komen. — 23 -

«Mni

^^

I

B]J DEN LARENSCHEN KUNSTSCHILDER DOOR GUUS BETLEM JR. DAVID SCHULMAN D

.avid Schulman ' werd geboten te Hilversum in het jaar 1881. Op zeer jeugdigen leeftijd reeds legde hij zich toe op de schilderkunst, doch aanvankelijk zonder eenig vast doel, en . . zonder eenige pretentie omtrent de resultaten van zijn werk. Hij schilderde uit liefhebberij, uit drang, hem aangeboren, zooals andere jongelui op dien leeftijd knutselen DAVID SCHULMAN ofiets dergelijks doen. Zeilen aan de Kaag. Het jaar 1904 echter zou voor den toen drieentwintig-jarigen Schulman een jaar van beteekenis en meet de aandacht trekt van collega's en kunstcritici. Sterk voelt de worden Op aanraden namelijk van een aantal schilders, die rerfelmatiÄ bij schilder zich aangetrokken tot het fijne landschap: zaAte tinten en lichte zijn vader hun schildersbenoodigdheden kwamen halen, en die hierdoor kleurschakeermgen hebben zijn voorkeur. Het heerlijke winterlandschap reeds eemgen tijd het werk van den jongen Schulman hadden gadegeslagen, is steeds voor hem een dankbaar onderwerp, maar ook het voorjaar, als kwam hij voor het eerst uit op de o o o > boomen en struiken beginnen uit te voorjaarstentoonstelling van „Arti" loopen, en de natuur ons het frisch met een winterlandschap. Veel groene landschap reeds doet zien als stelde de schilder zich zelf er een schoon, levend schilderij, inniet van voor, daar hij zijn werk beschouwde als een goed soort spireert hem tot groote scheppingen. Is het landschap te Laren evenwel dilettantisme. De oudere en meer ervaren schilders, op wiens aantot vollen bloei gekomen, dan trekt de schilder er meestal op uit om raden hij zijn werk had ingezonden, zagen er echter meer in, en ... zij te genieten .van de zee, waarbij hij bleken goed gezien te hebben, vooral Noordwijk de voorkeur geeft. want reeds den eersten dag der Doch ook hier gunt hij zichzelf en zijn penseelen geen rust. tentoonstelling werd het doek gekocht door den kunstschilder Evert Vier jaar reeds na zijn eerste Pieters, die het voor zijn verzametentoonstelling te Amsterdam, dus ling wenschte te bezitten. Aangein 1908, behaalt David Schulman moedigd door dit eerste en reeds d en Wi 11 nlc va . n Collem-prijs met i ' groote succes, wijdde Schulman zijn schilderij van de tabakstuinen, nog meer van zijn vrijen tijd aan in de omstreken van Rhenen. de schilderkunst en ging hierin Hierna volgen de prijzen en zóó op, dat hij reeds spoedig daarmedailles elkaar in een verrassend na zijn betrekking vaarwel zei, om tempo op. Zoo behaalt hij o.a. zich heelemaal aan de schilderkunst te kunnen wijden. de bronzen medaille op de tentoonstelling te Santiago in 1910; de Een jaar reeds na deze eerste Qeldersche Vallei, zilveren medaille op de Internatiotentoonstelling vinden wij hem geheel alleen te Laren, waar hij zich zeer nale tentoonstelling te St. Francisca in 1915, met een zijner beroemde ernstig en met jeugdige geestdrift aan zijn werk geeft, 's Morgens en winterlandschappen. Ook H.M. de Koningin heeft deze zijde van het werk van s middags is hij op stap met zijn schildersingrediënten, om toch maar den kunstenaar blijkbaar sterk gefrappeerd, want in 1929 kocht zii OD geen minuut te verliezen, en 's avonds vult hij zijn tijd met teekenen „Arti zijn bekende schilderij „Winter te Blaricum", waarvan wij hier naar model. een reprodume geven. Groot zijn dan ook de vorderingen die hij maakt, en in zeer korten Op de laatste tentoonstelling van St. Lucas in 1930 behaalde Schulman tijd reeds neemt het werk van Schulman in waarde toe, terwijl het meer met zijn schilderij „Winter aan de Lek" de gouden medaille. Uit deze voor den schilder zoo aangename uitingen van waardeering, blijkt reeds, hoezeer het werk van Schulman jaar in jaar uit aan waarde heeft gewonnen, hoezeer de schilder zelf zich ernstig, in volle overgave er op heeft toegelegd dit werk te verfraaien, te verbeteren, bij iedere nieuwe schepping, en . . . vooral .. .! hoe hij daarin is geslaagd. Frisch en levendig zijn de schilderstukken van Schulman, die heeft bewezen, geenszins eenzijdig te zijn in zijn onderwerpen. ledere impressie, welke den gevoeligen schilder treft tracht hij weer te geven, en steeds weer blijkt daaruit zijn groote liefde voor het lichte, frêle landschap. Zijn stuk „Zeilen aan de Kaag" is een frisch, levendig werk, waarin men, als „toeschouwer" het vlugge bewegen der ranke vaartuigen voelt, *elke trachten elkander in snelheid de loef af te steken. Zonde.r twijfel hebben de schilders, die Schulman er toe brachten, zijn plaats tusschen hen in te nemen, daarmede een goed, een zeer goed werk gedaan, voor zichzelf, voor hem, den schilder, maar ook, en niet het minst, voor de kunst en de minnaars van de kunst, die van zijn vele scheppingen immers nog het meest profiteeren.

Winler te Blaricum (aangekocht door H.M. de Koningin) 24 —

Laren, Maart 1931.

HET ONVERWACHTE WEERZIEN

.„ ,„ ! ! ' ' Bill keek uit het raam in den tuin De jonée vrouw keek met een èelukkièen blik naar het kleine wichtje. BUI trok snel het éordünvoor het raam. Ztfn èezicht was opeens aschèrauw geworden sn zijn mond beefde.... .„.„

doch kostbare sieraden in zijn zakken E drie lange jaren, die Bill Jo- te bergen, ging de deur echter plotsenes in de cel had doorgebracht, ling open. Op den drempel stond een was er geen dag voorbijge- oude dienstbode. Haar oogen puilden gaan waarop hij niet had gedacht aan uit haar hoofd en haar mond ging open zijn wraak, de wraak die hij eens zou van ontzetting. Koelbloedig stapte Bill nemen op Jack Leslie, wiens getuige- langs haar heen, sloeg met de eene hanü nis hem de gevangenis had ingezonden. de deur dicht en hield de andere op Als Jack Leslie zijn mond had gehou- haar mond. Toen schudde hij haar onden Maar Jack Leslie had zijn zacht heen en weer en gaf haar, toen mond niet gehouden; ten eerste om- zij weer den mond opende om te dat hij niet kon liegen na te hebben schreeuwen, een slag tegen het hoofd gezworen, de waarheid te zeggen, en Daarna gebeurde er iets, dat hu met ten tweede, omdat hij de geraffineerde verwacht en nog veel minder bedoeld laagheid verafschuwde, die Bill Jones had: de vrouw zakte op den grond inhad getoond te bezitten. een en bleef bewegingloos liggen. Zu Bill was, wat men noemt, een gebo- was dood. ren misdadiger. Het was begonnen met Op dat oogenblik kwam er een vreekleine diefstallen en verduistermgen, selijke kalmte over hem. Hij duwde het die allengs grooter omvang hadden ontzielde lichaam in een hoek, schoot aangenomen. er een leunstoel voor en stapte brutaalTenslotte was hij terecht gekomen weg de kamer uit. op het kantoor, waar Jack Leslie werkte Zij waren collega's geweest en een keer had Jack hem zelfs uitgenoodigd om te komen eten in zijn aardig huisje in een buitenwijk, bij hem en zijn vrouw Lilly. Bill had zich inwending verkneuterd van pret. Stel je voor: hu, BUI Jones uit eten bij dien braven Jack Leslie! Natuurlijk zou zijn vrouw ook wel zoo'n voorbeeld van rechtschapenheid en braafheid zijn! Maar hierin had Bill zich nu ten eenenmale vergist. Lilly was in 't minst met braaf; integendeel: zij was een soort avonturierster, die steeds probeerde alle mannen in haar netten te verstrikken. Ze had ook Jack in haar netten verstrikt en toen zij eenmaal getrouwd waren, was haar spijt minstens even groot als die van Jack. Haar man verveelde haar en Bill Jones kwam juist op tijd. Zij flirtte met hem en Bill maakte haar, om Jack te ergeren, in 't oog loopend het hof. Jack ergerde zich niet aan Lilly's gedrag; hij kende haar nu. Hij schaamde zich alleen voor Bill, die zoo in de val liep. Doch later, toen de verduistering aan het licht kwam, begreep Jack alles. Nu wist hij, wat voor een man Bill Jones was! Toch was het niet uit wraak, dat hij, toen Bill terechtstond weigerde, de waarheid voor zich te houden! Het was alleen zijn diepe haat en minachting voor het lage en gemeene. Hij kón niet liegen en vertelde wat hij wist. En drie jaren lang had Bill Jones tegen zich zelf gezegd, dat Jack daar ééns voor zou boeten. Hij zou een hoogen prijs betalen voor zijn waarheidsliefde! Toen hij eindelijk vrij kwam, zette hij zijn oude leven van stelen en inbreken voort. De eenzaamheid had hem niets geleerd. . ... Op een avond brak hi] in in een kleiVFRKADE BIJ HET VEREENIGD ne villa, waarvan de bewoners naar het scheen, afwezig waren. Terwijl hij bezig was een slaapkamer overhoop te halen en een verzameling ouderwetsche, - 25 -

i

""

In de gang stond een jong meisje. Zu had een mooi, bleek gezichtje, groote, ernstige, bruine oogen en zacht, kastanjebruin haar. De oogen stonden onverschrokken en ook de kleine roode mond had een beslisten trek. „Je hebt gestolen," zei ze op beschuldigenden toon. Zij scheen in het geheel niet bang te zijn. Bij zooveel rustige koelbloedigheid yerloor Bill zijn gewone manier van doen. Hij begreep zelf niet wat hij deed en knikte bevestigend en keek haar beschaamd aan. Ze kwam naar hem toe met een moed, die hem perplex deed staan. „Luister eens, zei zij Ik zal je een kans geven. Misschien zul je je best doen, om je te verbeteren. Geef mij terug wat je hebt gestolen en ik zal er met geen mensch over spreken." Als onder een vreemden ban greep Bill in zijn zakken en haalde alles er

ROTTERDAMSCH HOFSTAD TOONEEL

•

——^^^—^—^—^^—1

uit, tot er een klein hoopje goud en zilSTEENPUISTEN VEROORZAAKT „Twee jaar geleden." Er kwam een ver en eenige diamanten in het meisje DOOR WATER. glans in de ernstige oogen. „Ons zoonhaar handen lag. MUnwerker in Heerlen wist zich tje is nu zes weken." „Ga nu weg," zei ze, „en benut de te genezen. Een zoon! Bill kreeg bijna een lachkans, die je wordt geboden. Het overTevens verlost van hardlUvigheid. bui. Hij zou Jack nog wat meer laten komt niet iedereen van jouw soort." betalen voor den goeden naam van zijn En hij ging. Hij rende de straat uit, als „Ik moest lederen dag in water werken," zoon! Het werd bijna belachelijk eenzegt deze man uit Heerlen. Het valt dus achtervolgd door de afschuwelijke her- niet voudig. te verwonderen, dat zijn gezondheid innering aan een levenloos lichaam in te wenschen overliet. Uit zijn eigen brief „Maar ik heb Lilly een paar dagen een hoek van de kamer. Hij vluchtte kunt U opmaken, wat voor een soort kwaal geleden gesproken. Ze — nu, ja, wij en hield zich wekenlang schuil in een hij had: — wij vonden het heel grappig, dat je dorpslogementje. Hij liet zijn baard „Ik ben van beroep mijnwerker. Zooals U dat verhaal van haar ongeluk zoo grif misschien bekend is, veroorzaakt mijnstaan, in de hoop, dat dit hem onherhadt geloofd." kenbaar zou maken. En in dien tus- water vele zweren en steenpuisten. Als ik „Heb je Lilly gesproken?" Een oogenschentijd stonden de kranten vol over twee of drie dagen in of onder water moest had ik een paar dagen later een blik had Bill medelijden om den ontzetden geheimzinnigen moord op een oude werken, of meer steenpuisten. Toen ben ik Kruschen tenden angst in de oogen van den man vrouw en zochten alle detectives van Salts gaan gebruiken en met succes. Scotland Yard naar den man, wiens Ik heb vier è vijf maanden dag in dag uit voor zich. „Ja, 't treft ongelukkig, niet?" zei hij signalement overeenkwam met de bij- onder water gearbeid zonder ook maar de zonderheden, die mejuffrouw Maud minste last van puisten te hebben gehad, toen droogjes. „Ik geloof je niet." Barsen, het meisje dat hem in de gang dank zij Kruschen Salts. Ofschoon ik 't mijnwerkersberoep vaarwel „Dan geloof je mij maar niet. Ik kan was tegengekomen, aan de politie had heb gezegd, blijf ik 't steeds gebruiken, 't bewijzen. En misschien interesseert verstrekt. daar ik nog al eens leed aan hardlijvighet je vrouw wel." Zijn baard beschermde hem inderdaad heid, wat nu niet meer voorkomt." Jack huiverde. „Zij mag niets weten," en na vijf jaar was de angst, dat hij geW. G. B. te Heerlen. pakt zou worden voorbij en voelde hij Let op dezen laatsten zin: „Daar ik nog al zei hij met schorre stem. „Het zou haar zich weer veilig. Dat wil echter niet eens leed aan hardlijvigheid". Hardlijvig- dood zijn. Het is gewoon ondenkbaar!" Bill stond op en legde zijn vlakke zeggen, dat hij eèn ander leven ging heid beteekent een opeenhooping van giftige afvalstoffen in Uw organisme. De gif- hand op de tafel vóór zich. Toen sprak leiden. Integendeel! Slechts brak hij tige afvalstoffen verontreinigen Uw bloedsniet meer in in verlaten villa's, waar- omloop en zoo ontstaat een toestand, waar- hij: „Een jaar of wat geleden had jij m ij van de bewoners plotseling thuis kwa- door zich steenpuisten kunnen vormen. En kunnen redden, als je gezwegen hadt! men! niet alleen steenpuisten, maar ook rheuma- Waarom zou ik jou nu redden door mijn tiek, spit, hoofdpijn en nog ontelbare an- mond te houden? De schuld, die je aan Bij toeval ontmoette hij op een keer mij hebt, is zwaar!" dere kwalen en pijnen, waaraan een mensch Lilly Leslie. lijden kan. Kruschen Salts verschaft juist Op dat oogenblik dacht hij aan de Het was in een dancing; zij was ge- die zachte aansporing, die Uw organen poederd en heur haar, dat vroeger noodig hebben om U inwendig vrij te afschuwelijke jaren, die hij in de gevanblauw-zwart was, had zij geblondeerd. houden van alle giftige afvalstoffen, die genis had doorgebracht en hij vond, dat Hij danste met haar en vroeg: „Waar zich anders in Uw lichaam kunnen op- geld een te lage prijs was voor het is Jack?" hoopen en 't normale functionneeren van geheim, dat hij kende. Hij wilde dezen man doen lijdenZij lachte. „Wou je je op hem wre- Uw organisme belemmeren. Uw bloed blijft ellende brengen over zijn huis; ja, ook en zuiver. En het is die frissche en ken, omdat hij je de gevangenis in gezond krachtige bloedsomloop, die U een zoo- het kind treffen in het ongeluk van den praatte? Nu, ik weet niet, waar hij op danige gezondheid zal verschaffen, dat U vader. 't oogenblik uithangt, hoor. Ik ben al kunt lachen om hoofdpijn, vermoeidheid, „Mijn geheimhouding is niet voor geld jaren geleden van hem weggeloopen. neerslachtigheid en een onnoemlijk aantal Hij verveelde mij." andere kwaaltjes, die zoovele menschen 't te koop," voegde hij er aan toe. leven verzuren. Zij staarden elkander aan. Jack's ge„Ja, dat had ik wel verwacht." Begin morgen met „de kleine dagelijksche zicht scheen plotseling jaren ouder; zijn Lilly vervolgde: „Hij denkt, dat ik dosis" Kruschen en al heel gauw zult U den mondhoeken trokken omlaag. dood ben. In 't begin deed hij al zijn heilzamen invloed merken van een frisEindelijk bracht hij uiti „Wat is je best om mij terug te krijgen, omdat het schen, krachtigen bloedsomloop, overzijn plicht was, voor mij te zorgen. Ten- vloedige levenskracht, helder verstand, prijs?" Bil lachte. Zoo had hij Jack Leslie minste zooiets beweerde hij. Nou, dat kortom dat „Kruschengevoel" van stralentoch op de knieën gebracht! Hij zou ging mij vervelen en toen liet ik hem de gezondheid. maar gelooven, dat ik overreden was Kruschen Salts is verkrijgbaar bij alle apo- hem doen lijden zooals hijzelf geleden thekers en drogisten a J 0.90 en ƒ 1.60 per had! door een tram." flacon. Alleen Hollandsche verpakking „Ik wil geen geld," zei hij grimmig. Zij lachten beiden. Maar dien nacht waarborgt echtheid. Opeens hoorde hij een vrouw zingen. kon Bill Jones den slaap niet vatten en Zij zong een wiegeliedje voor het kindin zijn brein ontstond het geraffineerde plan, volgens hetwelk hij Jack Leslie komen opzoeken in de Jdeine voorstad, je, dat zij in haar armen droeg, terwijl zij het tuinpad op en neer wandelde. zou laten boeten. Eindelijk was zijn kans waarin Jack thans woonde. Jack deed een stap naar het raam. gekomen. Leslie leefde in de veronderEr kwam geen antwoord; doch dit „Zooveel geluk zul je'toch niet verstelling, dat ^ijn vrouw dood was; zeer belette hem niet, naar zijn slachtoffer storen?" pleitte hij. „Heb een beetje waarschijnlijk was hij dus hertrouwd toe te gaan. medelijden. Zij is nog zoo jong!" — een huwelijk, dat geen huwelijk was! Ja, Jack was hertrouwd en woonde „Heb jij medelijden met mij gehad'" Niet alleen beteekende dit, dat hij. Bill, in een mooi huis, midden in een weelJack Leslie kon kwellen, het beteeken- derigen tuin- gelegen. Bill Jones nam vroeg Bill. Hij keek ook uit het raam in de ook geld. En geld had Bill nooit alles goed op en taxeerde Jack's inko- den tuin. De. jonge vrouw keek met gelukkigen blik naar het kleine wichtje, versmaad. men. Hij moest heel wat verdienen om dat zij in een doek in haar armen hield. Den volgenden morgen begon hij zich zóó in te richten. Zij had een bleek, ovaal gelaat, ernstige reeds toebereidselen te maken. Hij on„Misschien herinner je je mij nog?" bruine oogen en een massa kastanjederzocht, of Jack nog werkzaam was vroeg hij zijn gastheer, toen hij tegen- bruin haar. op dezelfde bank. Dit bleek inderdaad over hem stond. Bill trok snel het gordijn voor het het geval; alleen was hij inmiddels on„Zeker," antwoordde Jack en zijn derdirecteur geworden. Bill grijnsde ernstige oogen keken den ander open raam. Hij keerde zich om naar lack Leslie. Zijn gezicht was aschgrauw en sardonisch. Onderdirecteuren hadden aan. zijn mond beefde. geld genoeg om het zwijgen van „Ik heb jou en je vrouw gekend — „Ik — ik hèb geen prijs," hijgde hij. iemand, die de waarheid wist, te koo- je eerste vrouw dan tenminste." loen greep hij haastig naar zijn hoed pen. • „Ja." Leslie's blik veranderde niet. en rende de kamer uit. Hij schreef Jack een brief, dat hij hem „Arme Lilly! Ze is overreden. Een r W ant de vrouw in den tuin was Maud moest spreken over een dringende zaak vreeselijk einde!" Barsen en Bill begreep, dat in dat ééne en aan het eind van de week hem zou „En ben je.weer getrouwd?" oogenblik de rollen waren omgekeerd - 26 -

r.-.:-"~';"T-i^K:

""■-

1

i1

DE WAARHEID OVE CLARA BOW HOE MEN IN AMERIKA POPULAIR WORDT 'TT-n en feit is, dat Clara Bow tot de H beste Amerikaansche fLmactrices Jl 4f behoort. Haar eerste groote film „It" („Dat, wat je niet hebt") maakte haar op slag beroemd en tot lievelingvan het bioscoopbezoekend publiek. H" zijn echter sterke beenen, die de wee1 ■ kunnen dragen en het eenvoud meisje uit Brooklyn, dat Clara oo|| spronkelijk is, bezat deze sterke beenei niet. Ja, toen zij nog geen star war toen leefde zij zeer eenvoudig m groote filmkolonie. Zij bezat een kr huisje op de Beverly Hills, zon eigen zwembassin en haar autO'iMs een Ford. Geaffecteerdheid was ha« vreemd en zij was de vriendelijkheid in persoon. Maar „het kan verkeeren", zei eens een beroemd Hollander _ en Clara is thans geen eenvoudig meisje meer. Deze roodharige star heeft gezorgd, dat de Amerikaansche couranten weken lang van interessante kopij voorzien waren en het had maar weinig gescheeld, of zij was haar rAmS^F baantje bij de Paramount Film Mij. kwijt geweest! Het begon met het gewone reclamemiddel van Amerikaansche filmsterren, n.1. de aankondiging: „Miss Clara Bow zal, naar wij vernemen, binnenkort met millionnair Zoo-en-Zoo in het huwelijk treden". Was de tijd aangebroken, dan was er geen huwelijk, geen millionnair, maar wèl een nieuwe film! Meestal zijn deze grapjes onschuldig, Clara maakte er echter zoo veelvuldig gebruik van, dat de directie van Paramount haar verzocht, niet zooveel publiciteit aan haar privé leven te geven, aangezien dit haar reputatie wel eens schade kon berokkenen 1 Maar Clara had bovendien nóg een fout: ze was dol op feestjes! En op deze alleraardigste feestjes kwamen zeer veel menschen, die

op het witte doek en in'het „..xme leven allerliefst vonden en die „allerliefste" brieven aan het roodharige sterretje schreven, van wie zij dan even lieve briefjes terug kregen. En dat zou allemaal niet zoo erg zijn geweest, als zij maar geen secretaresse had gehad, die tevens haar beste vriendin was. Want deze vriendin was eigenlijk heel stout: ze liep met Clara's brieven naar eenige journalisten en deze zetten bij gebrek aan beter Clara's brieven in de courant. Nu zijn gewoonlijk niet alle brieven, die een filmster ontvangt, geschikt voor publicatie en het gevolg was dan ook, dat de poppen aan het dansen gingen. Maar Miss Daisy was met dit succes nog niet tevreden, zij zocht een middeltje om haar salaris, dat slechts twee honderd vijftig dollar per week bedroeg, te verbeteren. En toen deed zij het domste, wat zij kon doen: zij probeerde ten opzichte van haar lieve vriendin en meesteresse chantage te plegen. Maar Daisy had buiten den waard gerekend, want Clara liep naar de politie. De twee onafscheidelijke vriendinnen werden toen helaas gescheiden, want Daisy kwam in de cel terecht. Den 2 5sten Januan 1.1. was de eerste dag van „het schandaalproces Clara Bow", dat wekenlang duurde. De publieke tribune was veel te klein om den drom toeschouwers te kunnen bergen. De rechter was niet maisch, want hij veroordeelde de mooie Daisy tot anderhalf jaar gevangenis. Waarop Clara plotseling een goed reclame-idee kreeg, zich naar haar vriendin begaf en zich weer met haar verzoende. . Miss Bow is thans in Amerika populairder dan ooit. De Paramountdirectie heeft haar direct in de gelegenheid gesteld haar onderbroken opnamen voor de film „No Limit" te voltooien. We hopen, dat Clara dankbaar genoeg zal zijn om haar arme vriendin, die zoo goed reclame voor haar maakte, in de cel met te vergeten! -27 -

J. D. £e BEVERWIJK. He£ adres van Greta Garbo en John Gilbert is Meérc Goldwyn-Mayer Studios, Culver-City, Californië. L. F. te ROTTERDAM. Jeanette Mac Donald moet Q in het Engelsch schrijven. Haar adres is Paramount Famous Lasky Studios, 5451 Marathon Street, Hollywood. A. d. H. te LEIDEN. Rolverdeeling van films worden in deze rubriek niet geplaatst. V. A. te BUITENZORG, N.O.I. Lilian Harvey's nieuwste film is „Inbrekers". Il moet Lien Deijers in het Nederlandsch of Duitsch schrijven. Haar adres is Kurfürstendamm 103, Berlijn. Het kan ongeveer een jaar duren, eer U antwoord ontvangt. G. H. te AMSTERDAM. Het adres van regisseur' Jaap Speyer is Hektorstrasse 2, Berlijn. A. H. v. H. te 's-GRAVENHAGE. Het adres van Charley Chaplin is La Brea Avenue 1416, Hollywood. Greta Garbo moet U aan de Metro-Goldwyn-Mayer Studios, Culver-City, Californië, schrijven. M. B. te ROTTERDAM. De film „Inbrekers" is vertoond in het „Luxor-Palast" te Rotterdam. S. V. te HOORN. Rolverdeeling van films plaatsen wij niet in deze rubriek. Scène-foto's zijn slechts van enkele films in den handel. Wendt U tot de firma Croeze Bosman Universal, Doelenstraat, Amsterdam. Q mag ons zoo vaak schrijven als U wilt. J. v. d. K. te ROTTERDAM. Bedoelde filmster was Oscar Karlweiss. T. v. U. te ROTTERDAM. Roland Varno's ware naam is Vuerhardt. Hij filmt op 't oogenblik te Hollywood. U kunt hem schrijven: Metro-Goldwyn-Mayer Studios, Culver-City, Californië. F. L. te HILVERSUM. Greta Garbo is niet getrouwd. John Gilbert is met Ina Clair gehuwd. TH. C. P. te SCHIEDAM. Wij vermelden in deze rubriek geen leeftijd van filmsterren. O.i. is talent veel belangrijker dan leeftijd. Wij zullen dus niet van dezen stelregel afwijken. P. K. te TILBURG. U meent Brigitte Helm. Zij vervulde eveneens de hoofdrol in de sprekendefilm „Alraune". Deze rolprent mag echter in ons land niet worden vertoond.

LUXOR PALAST

.

wmmmmmm

■

-

.

BE DERBE MUZE

Dilettanfen-iooneelrwimle in Amsterdam

Dario Nicodemi. Beide voorstellingen hadden wederom plaats in het „Theater de Seinpost". Het is bijna onnoodig dit te vermelden, daar de Haagsche Vereenigingen meer en meer beslag leggen op dit bij uitstek zoo geschikte theater. Daar met deze opvoeringen eveneens werd medegedongen in het tooneelconcours, uitgeschreven door de Scheveningsche Tooneelvereeniging T.O.V., blijft, op verzoek van deze vereeniging en in overleg met de besturen der twee genoemde vereenigingen een verslag achterwege of zal dit in Mei ver-

vyaarna zij aan den advocaat bekent, dat zij nooit iets voor hem voelde, wist zij den goeden toon te treffen,' zoodat deze van psychologisch standpunt bekeken op zijn minst genomen twijfelachtige of althans door den schrijver Onvoldoende uitgewerkte overgang voor het pubüek aannemelijk werd gemaakt. Dit was een des te moeilijker opgave, omdat haar partner op dit oogenbhk een van zijn minder goede momenten had. Jammer, dat zij dikwijls zoo koel blijft in haar spel, het komt niet regelrecht van binnen uit. De regie was niet sterk, de aankleeding voldoende; de beeren struikelden herhaalde malen over hun woorden, en het tempo was meestal te langzaam. Er was^ een niet op het programma genoemde speler, die zijn bescheiden rol zoozeer deed spreken, dat de zaal er door-gehinderd werdl de souffleur. ^ g

Hiermede is het in de hoofdstad al zeer karig gesteld. Wij hadden al eens gelegenheid een vergelijking te maken tusschen den Haag en Amsterdam, die ^eer definitief ten gunste van de residente uitviel. In dit verband is het interessant het plan Koopman voor „De Amsterdamsche Groote Schouwburg" eens even onder de loupe te nemen. Den meesten uwer zal het wel reeds bekend zijn, dat, indien de plannen doorgaan, deze za'l schi n n verschijnen op de plaats waar thans J e H. A. v. E. Bellevue gelegen is, doch dan met de , aangrenzende perceelen er bij, zoodat *It O. K", Amsterdam de driehoek Leidscheplein, Leidschekade, Marnixstraat (met uitzondering De brievenbus, van A. den Hartog. van het American Hotel) dan geheel door den Grooten Schouwburg ingeHet stuk is verfijnder dan de nomen zal worden. titel ons doet verwachten en geeft, afgezien van een o.i. onlogische, gewilde Een fraai uitgevoerde maquette van en zwakke oplossing, drie bedrijven dit moderne Schouwburg-complex wordt goed tooneel met een aardig gevonden thans door den heer Koopman tenmiUoniMlr tegen wil en dank voorspel. Een enkelen keer komt het toongesteld in Hotel de 1'Europe, waar zelfs uit boven den zuiveren blijspelbelangstellenden het kunnen aanschouBe Haagsche Tooneelvereeniging wen. Het is inderdaad d moeite waard! toon; de gedachten worden juist uit„O.D.I.A.", die tot heden voor In een gesprek met den heer Koopgedrukt, de figuren krijgen even relief, mij een onbekende was, gaf in man vertelde deze mij, dat in dit Schouwmen verwacht bijna dat het blijspel Gebouw „Musica" een opvoering van burg-complex ook de ruimte voor om zal slaan in een tragi-comedie. Maar bovengenoemd blijspel van George Harr even daarna laat de vlotte dialoog zich amateur-tooneeluitvoeringen niet verdoor Jaap van der Poll. De kennisgeten zal worden en, indien ook de vele weer gelden, de menschen verscherpen making is van aangenamen aard gevereenigingen in Amsterdam door symen vervagen tegelijkertijd tot sprekende weest, en hoewel ik slechts het eerste gestalten. pathie-betuigingen enzoovoort, daarbij bedrijf heb medegemaakt, daar ik dit De bezetting is groot, en veelal een tevens eventueele wenschen hunnerzijds blijspel reeds meerdere malen zag, is bekend makend, blijk geven van hun bezwaar voor het dilettanten-tooneel;. de algemeene indruk gunstig geweest. I.O.K. is er echter in geslaagd voor belangstelling, is het niet onmogelijk, Bewonderd heb ik P. van Zwieteren, bijna elke kleine rol een in ieder geval dat t.z.t. ook Amsterdam een model dien ik reeds een paar malen zag bij gelegenheid zal bezitten voor de vele draaglijke(n) vertolkstcr(cr) te vinden. de Verg. Tooneelvereenigingen „A.D.O.amateur-vereenigingen. Van de eerst genoemde categorie blonD.V.S." en die door de vertolking van ken uit: Mejuffrouw Jenny Spits, die Een eventueele overgangsperiode zal Charley Stafford heeft bewezen over zeer natuurlijk speelde als secretaresse anders heel wat moeilijkheden medeeen veelzijdig talent te beschikken. Hij en Marie Speyer, die zeer onnatuurlijk brengen. Als Bellevue niet meer ter was weer eens van een frissche natuurmaar desalniettemin juist een ontluikend beschikking is, wat blijft er dan feitelijkheid, en gaf een blijdschap, die echt vrouwelijk literair genie (contradictio lijk over ? Eerlijk gezegd niet de moeite was, doch niet overdreven; juist in in terminis?) voorstelde. Ook mejufwaard om over te spreken: een paar toom gehouden. Heel goed lanceerde frouw Jeanne Weening als Barones kleine zaaltjes, armoedig van aankleehij ook de terzijde's. Othilie de Vaincourt en Carla Melding en de „beschikking" gevend over Het echtpaar Smith (T. Roeleven hado als Freule Constance van Bevertooneeltjes, die men zeer raak met het en mejuffrouw Borsboom) waren m.i. den voldeden goed; de laatste werd woord „sigarenkistjes" bestempelt. te veel Hollandsche typen, die het burminder in het vierde bedrijf. Indien dit evenwel geschiedt met de gerlijke te veel op den voorgrond De beeren worden en bloc niet alleen zekerheid, dat er straks een gelegenbrachten; de vertolking was anders om beleefdheidsredenen het laatsie geheid zal komen, welke naast een intieme heel aardig. Mejuffrouw Borsboom benoemd, maaf ook omdat hun spel veel dwinge haar lach echter! en naar de eischen des tijds ingerichte minder was: zij bogen stuntelig, wisten ruimte voor het publiek eveneens een Mejuffrouw Leni Legveld was een met hun handen geen raad en slaagden bespeelbaar tooneel zal bieden, dan lieve Mary, P, van Onselen een er niet in het publiek er van te overzullen de vele vereenigingen zich gaarne keurige advocaat, terwijl N. Ansems tuigen, dat ze medicus, advocaat, kamerde moeiten willen getroosten en de in de volgende bedrijven beter op dreef lid, uitgever of minister-president waren. lasten aanvaarden van deze overgangsgekomen zal zijn, toen hij meer geperiode. Bovendku was hun spel over het gelegenheid kreeg tot spel. heel genomen zwak. Zwak was evenAlleen reeds van dit standpunt beMevrouw van Zwieteren, als de eens een der mannelijke hoofdrollen, keken wenschen wij den heer Koopman coloratuurzangeres, en W. Marda, als nl. Jan Dirk Marcus. Zijn partner, de ,en zijn initiatief veel succes toe! de auteur, waren een. verdienstelijk heer Lo. Keizer, had naast enkele bar paar. C. J. PIETERS. slechte momenten zooveel goede, dat De rolkennis en het tempo waren hij o.i. nog met voldoening op deze uitstekend. Alleen de uitspraak had De Wisselbekerwedstrijd j voorstelling kan terugzien. Last but not beter verzorgd kunnen zijn; hoewel zij least noemen wij mejuffrouw Lientje niet onbeschaafd was, liet de articuDe Haagsche Tooneelvereenigingen Wijnberg als Gilberte de Raedt, een latie veel te wenschen over. Dit viel ,,W s" en „A.D.O.-D.V.S." zijn voor goed gekleed en zich goed bewegend mij bij allen op; vooral Mary slikte onzen wisselbekerwedstrijd respectieve(aan beide hapert bij dilettanten nog veel woorden in. lijk uitgekomen met opvoeringen van wel eens wat) tooneelfiguurtje. In de Ik hoop deze' vereeniging nog eens „Zijn Revanche", tooneelspel van den scène, waarin zij hoort, dat de schrijver spoedig te zien, in een wat hooger Nederlandschen auteur J] van RandMarcus, voor wien zij steeds belangstaand werk! wijk en „Overschotje", comedie van stelling geveinsd heeft, zich verloofde, HENRI A. VAN EIJSDEN Jr.

'..

*"

'<

~

,

-'

'

"':'":—

ik, een meisje terwille van mij zoo vreese- ; lijk te laten lijden? Je moet niet vergeten " Hij aarzelde en er was een eigenaardige, heesche klank in zijn stem gekomen. „Je moet voor oogen houden, dat ik nimmer kan vergeten hoe mijn moeder gestorven is. Het was enkel en alleen vaders schuld, dus per slot van rekening had hij een moord op zijn geweten. Kun je je iets afschuwelijkers voorstellen? Moeder zag hem verongelukken en toen was het met haar gedaan. En denk je nu werkelijk, dat ik de gedachte zou kunnen verdragen den een of anderen dag op dezelfde manier thuisgebracht te worden als moeder mijn vader zag? Bovendien...." „O, houd toch op, Tony," klonk het heesch. Ze, verborg haar gezichtje achter haar bevende handen en wendde zich af. „Zie je nu wel, dat ik gelijk heb?" riep hij triomfantelijk uit. „Als je er nu al — terwijl we enkel maar vrienden zijn, — op die wijze over denkt, hoeveel erger moet het dan niet wezen voor een meisje, dat me liefheeft? Dat begrijp je nu toch ook, nietwaar?" Marylin glimlachte mechanisch. In haar oogen lag een ernstige uitdrukking. „Ja.... ik geloof, dat ik het begrijp." „Ik moet niet trouwen," argumenteerde Tony opnieuw. „Maar luister nu nog eens goed, Linnie je zoudt me een geweldigen dienst bewijzen, als je voor een poosje met me verloofd wilde zijn. Geen sterveling hoeft iets van onze geheime overeenkomst te weten. Zoodra de vlucht achter den rug is, kun je den schijn aannemen alsof je meer dan genoeg van me hebt en de verloving verbreken. Eenvoudiger kan het toch niet, is het wel? Verder ben ik er van overtuigd, dat we samen heel wat pleiziertjes kunnen hebben. Natuurlijk zal ik het je allerminst kwalijk nemen, indien je weigert op mijn voorstel in te gaan, doch ik denk niet dat je

RDcIhisii'dl CfiiirD® om Edwaiirell <5i. IR®!bOinisoini leggen een kaartje, in afwachting van het oogenblik, dat zij wederom voor de zullen moeten verschijnen.

- 29 -

-26-

'"■■"^

„Waarom wil je nooit trouwen?' Die vraag was er uit voordat ze het eig-enlijk zelf goed wist. „Bedoel je soms, dat je alleen wilt trouwen.- als je werkelijk van een meisje houdt?" „En zelfs dèn nog niet, Linnie," antwoordde hij bedaard. „Maar maar waarom niet?" Hij zweeg- alsof hij over iets nadacht. Even later zei hij: „Ik zal probeeren het je te verklaren, Linnie. Jij bent het eerste meisje, dat ik in dat opzicht in vertrouwen heb genomen. Luister nu goed naar me en probeer mijn gedachtengang te volgen. Volgens mijn opvatting moet een vliegenier — en in het bijzonder een vliegenier zooals ik — nooit trouwen. Het zou misdadig zijn tegenover het meisje en tegenover zichzelf. Het arme kind zou voortdurend in angst zitten als hij met zijn vliegtuig weg was, en geen moment rust kennen. Bovendien heeft ze het ellendige feit onder de oogen te zien, dat bij elk record, dat haar man tracht te behalen, zij weduwe kan worden. Ean minder aangenaam feit om dagelijks onder de oogen te zien, vind je niet?" En zonder haar antwoord af te wachten, ging hij heftig voort: „Ik heb al geruimen tijd geleden mezelf een plechtigen eed gedaan, dat ik alles en alles voor het vliegen zou opgeven. En daaraan houd ik me. Niets, maar ook niets zal dat kunnen veranderen." Daarna werd er geruimen tijd niet gesproken. Zonder zich er van bewust te zijn, had Tony den wagen op zijn grootste snelheid gebracht. . „Geloof je niet, dat wanneer een meisje je werkelijk liefhad, ze bereid zou zijn, dat risico te aanvaarden?" vroeg Marylin opeens. „Die mogelijkheid bestaat, maar ik zou een dergelijke opoffering nooit aanvaarden," antwoordde Tony. „Welk recht heb

.

^éHé

Uw Zenuwen SeVaAi;

daarbij tevens gesterkt door het gebruik van

Mijnhardt's Zenuwtabletten Oiazen Buisje 75 et. Bij Apoth. en Drogisten

dat zult doen, omdat je zoo'n echte goede kameraad bent." Het was goed beschouwd niet mooi van Tony zooiets onder de gegeven omstandigheden te zeggen. Tot zijn verontschuldiging diene echter, dat hij niets wist van al die mooie droomen, die in Marylins blonde hoofdje waren opgekomen. En wanneer men hevig naar iets verlangt, gelijk thans met Tony het geval was.. Tony die zijn ziel en zaligheid had willen verkoopen om die wereldvlucht te kunnen maken — dan is men helaas wel eens geneigd de gevoelens van anderen over het hoofd te zien, teneinde zijn doel te bereiken. Hij zette den wagen weer tot snellere vaart aan, alsof hij het jonge meisje hierdoor in de gelegenheid wilde stellen over de zaak na te denken. Doch natuurlijk viel er niet. veel na te denken: Marylin had al dadelijk geweten, dat ze zonder een oogenblik van aarzeling op zijn voorstel zou ingaan. Ze wist maar al te goed hoe Tony naar dien tocht verlangde en ze begreep, dat het een ontzettende teleurstelling voor hem zou wezen, indien het niet zou doorgaan. En tegelijkertijd dacht ze: „Een half ei is beter dan een leege dop." Zelfs wanneer ze nooit met Tony zou trouwen, dan was het al een wonderbaarlijke herinnering voor de rest van haar leven om met hem verloofd te zijn geweest. „Goed, ik stem toe." Er was een vreemde klank in haar stem, doch de jongeman was te opgewonden om dit te bemerken. „Prachtig. Heerlijk!" riep hij uit. „Het zal een schitterende overeenkomst zijn. Al het genoegen van een verloving partijtjes autotochten, zonder dat je je verdrietig en ongerust hoeft te maken, terwijl ik in de wolken zweef." Hij lachte; tegelijk wierp hij een onderzoekenden blik in haar richting. En toen stelde hij ineens een eigenaardige vraag, een vraag, welke het jonge meisje niet verwacht had. „Misschien ben ik erg verwaand, kindje, maar toch moet ik iets weten Er er bestaat toch niet het minste gevaar, dat je verliefd op me zult worden, is het wel, Linnie?" En door die vraag kwam Marylins trots in opstand en ze besloot, zich tot eiken prijs goed te houden, hoe ze ook leed. „Natuurlijk niet," zei ze scherp. „Maak je daarover maar niet ongerust. Tot je geruststelling kan ik je zelfs verzekeren, dat je allerminst het type bent, _ waarvan ik zou kunnen houden." came ra werkelijk Óp het moment echter, dat ze die

v

. ,"■

.1 „-U.,!

■P•I,

I

' :-

-V-

.^«lillW^

•—^^^^^^^

IIJI'-

LIIIJIU

,

--—^-—^^—

■

•lÊÊa

wc;orrlet\ uitsprak, drong het heel duidelijk ('jr haar door, dat ze Tony liefhad op een wij.se, zooals ze nimmer verwacht had ooit in haar leven van/n man te kunnen houden. Tony liet een zucht van verlichting hooren. „Dat is tenminste een groote geruststelling. Je hadt me echter niet eens zulk een heftig antwoord hoeven geven, Linnie, want het was me zonder dat wel duidelijk geworden, dat je nooit iets om me zou geven." „Ik vind je allergenoeglijkst om mee uit te gaan," vervolgde Marylin met groote zelfbeheersching. „Maar de man van wien ik eens zal houden, moet anders zijn dan jij. Ernstig, intellectueel, onafhankelijker en misschien ook knapper van uiterlijk," eindigde ze. Ze moest lachen om haar eigen woorden, al was Sie lach dan ook wat geforceerd. Tony keek haar vol verbazing aan, toen ze opnieuw in lachen uitbarstte. „Waarom heb je zoo'n pleizier?" vroeg hij verwonderd. Ze schudde echter haar hoofd en weer begon ze te lachen. Het leek haar toe, alsof er geen einde aan zou komen, doch eindelijk en ten laatste was ze haar zenuwen volkomen meester. In gedachten had Marylin haar nicht Jay al meer dan eens verteld, dat ze met Tony verloofd was. Doch op welk een geheel andere manier was dit dan geschied! Zoodra Tony bereikt had wat hij bereiken wilde, was hij in de beste stemming van de wereld. En hij gedroeg zich ook beminnelijker dan ooit tegenover Marylin. Ze stond er op, haar nicht en Gerry al dadelijk van het frft op de hoogte te stellen, maar hiermede was de jongeman het niet eehs. „Als we nu al beginnen enkele menschen van het geheim in kennis te brengen, dan weet binnen enkele dagen heel Londen het," gaf hij te kennen. „Neen, we moeten het nog een poosje verborgen houden. We gaan gewoon door: bovendien zijn we in werkelijkheid toch verloofd, als het er op aan komt. Ik zal je morgen een verlovingsring brengen, en verzoek je, dien later te behouden als herinnering aan een tijd, waarin je zulk een goede kameraad van me was en me hielp mijn hartewensch vervuld te krijgen." Hij liet het stuur met zijn rechterhand los en omvatte Linnie's hand. Het was een vaste greep, zooals de ééne man den ander de hand zou hebben gecirukt. „In orde," gaf ze toe. „Ik zal het nog aan geen sterveling vertellen. Niettemin is liet verre van prettig voor me. Jay te irioeten bedriegen." Toen de wagen voor Jay's flat in Chelsea itihield, verzocht Marylin hem vriendelijk,

rviet meer binnen te komen, daar ze erg moe was en dadelijk naar bed wilde. Ze glimlachte vaag terwijl ze dit zei en stond juist op het punt, de flat binnen te gaan, toen. Tony haar tegenhield en haar hand in de zijne nam. „Nu we toch verloofd zijn, mag ik zeker wel een kus hebben, is het niet?" vroeg hij, terwijl hij haar strak aankeek. Een gloeiende blos kleurde Linnie's gelaat. Ze hoopte, dat hij daarvan niets zou bemerken en maakte haar hand uit de zijne los. „Gansje," zei hij plagend. „Ik geloof, dat je werkelijk verlegen bent geworden. Wat is de aardigheid van een verloving, wanneer er zoo nu en dan niet eens gekust mag worden? Laten we eens aannemen, dat het werkelijkheid en geen schijn was." . De laatste woorden klonken zacht en er was nu een ernstige uitdrukking in zijn oogen. „Er bestaat geen enkele reden om het te laten." Geen reden? Was het niet voldoende, dat ze er zoo wanhopig naar verlangde in zijn armen te zijn, dat ze er zelf bang van werd? Een bijna onweerstaanbaar verlangen maakte zich van haar meester, op haar teenen te gaan staan, haar armen om zijn hals te slaan en haar wang tegen de zijne te drukken.. O, het zou verrukkelijk zijn al die dingen te mogen doen; die een écht verloofd meisje deed. Eensklaps wierp ze haar hoofd met een ruk naar achteren en lachte. „Ja, feten we eens doen alsof we werkelijk van elkander houden." En toen kwam het haar voor, alsof alles om haar heen in het niet verzonk. Tony trok haar in zijn armen, beroerde met zijn lippen haar oogen, haar wangen en haar mond. „Lief, klein meisje," fluisterde hij. En omdat haar gezichtje zoo verrukkelijk zacht was om aan te raken, kuste hij haar opnieuw. En daarna werd er ineens iets in Linnie wakker, wat tot nu toe gesluimerd had. Ze gaf hem elke liefkoozing terug. Met een ruk liet hij haar los en ze keken elkander een weinig verschrikt en Weschaamd tegelijk in de oogen. Het viel hem op, dat haar gezichtje doodsbleek was.... of zagen meisjes er altijd üoo uit in het maanlicht? „Dank je wel, Linnie," stamelde hij. „Ik dank je ook," bracht ze schor uit. Hierop keerde ze zich haastig om en ging naar binnen. Tony keek haar na; er lag een eigenaardige uitdrukking in zijn oogen en een paar diepe plooien vertoonden zich om zijn mond. „Groote goedheid," mompelde hij. „Het is verstandiger, dat niet meer te doen. Het litkt me een beetje al te riskant en boven-

KQQLQk-M dien zou het oneerlijk zijn." Tenslotte waren ze toch overeengekomen, dat Marylin dien avond het heugelijke nieuws aan Jay en Gerry zou vertellen, want hij kon zich levendig indenken, dat het minder prettig voor haar was Jay te moeten bedriegen. Zoodra Marylin dan ook binnen was, deelde ze haar nicht en Gerry mede, dat ze met Tony verloofd was. Ze had een opgewonden roode kleur en haar stem klonk zeer vreemd, hetgeen zonder twijfel te verklaren viel, veronderstelde Jay. Later toen Marylin naar bed was, dacht ze echter nog eens over de houding van haar nichtje na, maar ze besloot er niet met Gerry over te praten. Tot haar groote verbazing begon deze evenwel uit zichzelf over Linnie's, volgens hem zeer eigenaardig, optreden te spreken. „Ben je er wel zeker van, dat het kind van dien man houdt?" vroeg hij regelrecht aan zijn vrouw. „Ezel, die je bent! Natuurlijk is ze dol op hem," zëi Jay glimlachend. Ze had weer haar gewone houding aangenomen, welke ze maar al te vaak in toepassing bracht als ze tegen haar wederhelft sprak. Ze behandelde hem dan alsof hij eigenlijk een onmondig klein kind was, dat ze met zachtheid of hardheid al naar gelang van haar stemming het een en ander moest verklaren. „Ik heb al eenigen tijd geleden ontdekt, dat ze tot over haar ooren op hem verliefd is. En je zult toch moeten toegeven, dat het een schitterende partij voor haar is." „Ik geloof niet, dat dit er op aan komt.. Het voornaamste is, dat ze gelukkig zal worden," zei Gerry geïrriteerd. „Ik vraag me af, of die andere jongeman soms.." „Je bedoet die knappe jonge kerel, die een blauw oog kreeg?" viel Jay hem in de rede. „Ik voor mij geloof, dat die van geen belang voor haar was." „Ik denk, dat jij er méér van afweet dan ik," gaf Gerry op zijn gewone bedaarde manier toe. Jay glimlachte alsof haar gedachten elders waren. Ze kamde haar dik, donker haar op en trok haar zwart zijden kimono dichter om zich heen. „Ik ga naar Marylins kamer om nog wat met haar te praten," zei ze. „Ik ben erg benieuwd naar de details en ik moet precies weten hoe ze het klaarspeelde. Meisjes geven zich nu eenmaal nooit tegenover een vrouw bloot, wanneer er een derde bij is, zie je."

KcfcÖfMwk door Dr. Ziegler Gezonde haargroei is iets, dat velen zich wenschen. Toen duizenden jaren geleden de menschen der grijze oudheid zich log schommelde1« in de bodem van het oerwoud W^^ deze theorie van de afstamming van den mensch juist zou kunnen zijn), zal e" wel geen klacht gehoord zijn over te wem.g haar. Morkwaardiff hoe verder de cultuur voortschrijdt des te, minder h^hmidt de mensch Zou nu volkomen kaalheid een teeken zijn, dafde hoogste ^nvan beschaving bereikt is, dan hoorde men well licht geen enkele klacht. i

door verschillende oorzaken. Niemand vindt een kaal hoofd mooi. Gezond, krachtig haar heeft iets aantrekkelijks, waaraan men kan ontkomen.

met

Men borstelt en wascht het, met zeep, met soda, met alcohol en verzoet het zoo goed en zoo kwaad als men kan en men is veiwonderS dat heTbIgint uit te vallen. Men maakt het nat met water! en is verbaasd, dat men het verliest. Haaruitval, roos, vetkliervergrooting, verharding van de hoofdhuid, kaaToofdigheid, al deze kwalen zijn een gevolg-van een ondeugdelUke behandeling der hoofdhuid, be Ha«rwortel verzwakt en het eertijds krachtige, prachtige haar wordt dof en sluik.

„Mijnhaaristhansmijn trots, heerlijk zacht en toch sierk; krachtig groeiend en geurig.

Uit een brief van Mej. I. Grahn, schoonheidskoningin in 1929-1930.

Er is een oeroude wet der natuur: Niets gaat verloren op aarde. De Soffen die den haarwortel kunnen voeden, zijn er in overvloed. Haaruitval wordt in de meeste gevallen teweeggebracht door een veXSng ftiyperkeratose) der Wfdhuid, die ontstaat door overdaSge vetafsctóding van de vetklieren. De vetlaag, die zich vormt, verstopt de ppriën en verstikt de haren. Reeds vele iaren geleden heeft een bekend professor gezegd: Indien het ukt?
Wie de heerlijke prepaSilvikrin raten kent en gewil er 1 bruikt. 1 nooit meer buiten. Eva v. Berne.

Dit is in korte woorden het beginsel, waarop de werkzaamheid van Silvikrin berust. Er zijn jaren van studie en hard werken voor noodig geweest, eer Dr. Weidner tot dit resultaat kon komen. Een ieder moet echter thans weten, dat men door bijvoeging van een beetje parfum of vet in de een of andere vloeistof of brandspiritus nog lang geen haarverzorgingsmiddel maakt.

Het haar is te kostbaar, om ermede te experimenteeren. Laat U het leerzame en aantrekkelijk geschreven boekje Ons Hoofdhaar" zenden, wanneer U met Uw haar ^'t- "^ be^f waardevolle raadgevingen. Het zal U niet spijten, het te hebben gevraagd. U omvangt dln tevens een gratis monster van Silvikrin en verdere wetensbijzonwaardige AanhetLaboratoriumSilvikrin Rf}M| derheden. Schiekade 104. Rotterdam mm^wt^ Het verplicht U tot niets en kost U niets. Toezending geschiedt gratis en franco. Professoren en doctoren hebben samengewerkt om dit boekje samen te stellen, hetwelk U op al Uw vragen, welke U zich wel eens in verband met Uw haar heeft gesteld, antwoord geeft. Zend den bon nog heden. Van uitstel komt meestal afstel.

Als lezer van „Cinema en Theater" verzoek ik U, mij zooals in Uw advertentie aangeboden, gratis en franco' te zenden: 1. Het boekje „Ons Hoofdhaar". 2. Een monster Silvikrin-Shampoon, voor twee hoofdbewasschingen. 3. Een monster Silvikrin-Haarwater. 4. Beoordeelingen van Doctoren. Naam: Straat: Plaats:

v

66

Indien Uw adres op den bon niet duidelijk leesbaar is, schrijf het dan s.v.p. nog eens op een afzonderlijk stuk papier. Beiden in open envelop verzenden en met lV2ctsfrankeeren

■;■

3B3BN CONSTERNATIE WOORDEN VAN FREDDY -

Vivace.

MUZIEK VAN DAAN NIEUWENHUIJZEN

Moder-dto.

:a|fe

é É V^ertöt^Méïm

i s m

ZUä

had UsL

^j irfP g n^^

V*nt#M.tie

Wmt fradiehaölc€iirtiu.ijJö(e.,ziett_ mäkhä V^wit

EH

P*i*irtïteiPi*i m

fe

peucMcé].

u

^=f=f &*

^

?

r' p r m i

Ê

Ir p n.i JG

-

kA^teti axY[,qey\,

g

É B[

-P.C. ^

7^

E

S

Bn dndelljk riep pa: Wees stil, deer ginder m de kemer Deer zie Ik t ongure beest. Geef mij een oook ofhamerr'

Een kletterend s-eluid weerklonk Wet I. d.tr Ti.el«aw^. i „ " w , ■''wat ls datï vroegmameatje.

Alsor een „Ude.wo.ste Lew, „IJn veder stond neer •„„„:

^T^^Zl^Z^X^'^Z'^

Heel „ch, elng hij de k.mer In, 4 mo.d„ „oód 'e^ £ 7»Ä«sr^ÄLW■,i^b.''^,,,.''■■"l ""'"■

Mn/XISOrSI ODIOT 7 PLACE DE LA MADELEINE, Fabriek van Artistiek Zilverwerk Gevestigd m 7690

PARIJS

Specialiteit voor geschenken in zilvei en verzilverd metaal

GROOTB KEUZE IN KUNSTVOORWERPEN UITGEVOERD NAAR ONTWERPEN UIT ELKE STIJLPERIODE Red. en Adm.: Onlgewatep 22, Lelden. Tel. 700 Po.treke.Unfl 41860 .

Verwh«* wekelMk. , Pr«. per

kwart„, f lM

.