Hoe Anne het gewone leven ervaart

8

14

20

Hoe Anne het gewone leven ervaart

Aan tafel met... de deelraad cliënten

Een dagje mee met HR

“Midden in de maatschappij!”

MAGAZINE MAART 2016 Uitgave voor medewerkers, verwanten, vrijwilligers en relaties

2 Column

Iedereen een plekje Een samenleving waarin winkels en openbare gebouwen gewoon toeganke­ lijk zijn voor alle mensen. Met of zonder beperking. Zodat iedereen zijn of haar plekje heeft in de ­samenleving. Het lijkt zo vanzelfsprekend. Niets is minder waar. ­Obstakels zijn er nog ­genoeg. Dorpel hier, smal toilet daar, smalle gang­ paden in winkels, het ­ontbreken van een lift… Niet voor niets diende het Doetinchemse Tweede Kamer-lid Otwin van Dijk – zelf ervaren rolstoelgebruiker – begin 2016 een wetsvoorstel in. Een voorstel dat er voor moet ­zorgen dat Nederland eindelijk echt bereikbaar wordt. Voor iedereen. Het kreeg brede steun in de Tweede Kamer. Logisch. Ik ga ervan uit dat ook de Eerste ­Kamer volmondig akkoord gaat. Ook Elver wil graag dat al haar cliënten midden in de samenleving kunnen leven, zonder obstakels. Voor mensen met een verstandelijke beperking zijn die obstakels vaak van een andere orde dan die van mensen met lichamelijke beperkingen. Dat vraagt bewustwording. Van ons als organisatie, maar ook van cliënten, hun ouders en familie, vrijwilligers én de omgeving. Want de relevantie voor de cliënt, dát moet onze dagelijkse leidraad zijn!

Met of zonder ­beperking: samen maken we de ­samen­leving

Als het ook maar enigszins kan, bieden we cliënten de mogelijkheid om midden in de samenleving te wonen. Buiten ons eigen terrein. Maar er zijn ook ­cliënten waarvoor een andere stek negatieve invloed heeft of zelfs bedreigend voelt. Zij zijn gebaat bij ­wonen op beschut terrein. En ook al is die plek ­beschut, de Elver-locaties zijn vanzelfsprekend óók onderdeel van de maatschappij. Woon je op de hoofdlocatie, dan ben je onderdeel van de gemeen­ schap van Nieuw-Wehl. Daarnaast streven we naar wonen in kleinere gemeenschappen die een plek krijgen in wijken elders in de regio Arnhem, de Liemers, Laag-Soeren en de Achterhoek. Want mensen met en zonder beperking maken samen de samenleving. Ook op ons eigen instellingsterrein blijven we bouwen aan de toekomst. Waar je woont en werkt wil je ­gelijkwaardigheid ervaren, wil je onderdeel zijn van de samenleving. De wet die nu mede dankzij Otwin van Dijk door de Tweede Kamer is omarmd, is een mooie stap op weg naar toegankelijkheid in letterlijke zin. Maar ook in figuurlijke zin zijn er nog de nodige obstakels. Laten we die uitdaging samen aangaan! Zo staan we samen sterk voor een betere maat­ schappij. Die wensen we elke wereldburger toe! Ernst van Drumpt, bestuurder van Elver

COLOFON maart 2016 | Uitgave: Elver Communicatie | Tekst en redactie: Elver Communicatie | Concept en v­ ormgeving: Gloedcommunicatie | Fotografie: Jeroen Liebers, Bart Nijs Fotografie en Elver Communicatie | Druk: YouPrinting.

De passie van... Pagina 4

In dit nummer

10 Ambassadeurs als visitekaartje

REDACTIONEEL Het eerste magazine van 2016. We zetten in op een mooi, ­gezond en gelukkig jaar! Een jaar waarin alle groepen werken als Zelfstandig Werkende Teams, waarin we samen continu in ont­ wikkeling zijn en steeds kijken naar de beste zorg voor de cliënt. Dat de cliënt centraal staat, weten we inmiddels allemaal. In dit magazine draait alles om het onderwerp ‘midden in de maatschappij’. U krijgt een kijkje achter de schermen bij de ambassa­ deurs en een dagbestedingsgroep waar de krachten van onze organisatie en die van bedrijven worden gebundeld. Wat geldt voor Elver, geldt ook voor onze cliënten: zij staan net zo goed midden in de maatschappij. We bezoeken in dit nummer Guido die bij Albert Heijn werkt. Ook gaan we nader in op het begeleidingsmodel Triple C, dat is gericht op het versterken van de compe­ tenties van cliënten. Wat kunnen zij en wat willen ze zelf graag bereiken? Mooie voor­ beelden, die laten zien dat het voor iedereen belangrijk is om gewoon te kunnen leven en werken in de samenleving, midden in de maatschappij dus.

14 Aan tafel met...

7 Mijn verhaal: Margriet Swart 8 Triple C: hoe Anne het gewone leven ervaart 10 Zo doen we dat Planetree: Ambassadeurs als visitekaartje 13 Mijn verhaal: Peter Wolbrink 14 Aan tafel met… de deelraad cliënten 16 Uitgelicht: Lief & Leed 17 Bijzondere kinderfysiotherapie 18 De kracht van samen: ruimte voor samen­ werking 20 Een dagje mee met HR 21 Agenda 22 De Vrienden van Elver 24 Trots op… Mijn werk bij Albert Heijn

‘Een prachtige nieuwe plek voor De Onderneming’ Pagina 18

4 De passie van ...

5 De passie van ...

“Mijn oog voor detail maakte me beter in het werken met cliënten”

De passie van … Frank ­Knippenborg Frank Knippenborg is staffunctionaris werk en dagbesteding. Buiten werktijd is hij druk met zijn grote passie: honden. Frank is internationaal kynologisch keurmeester, en trotse ­eigenaar van kampioenen.

6 De passie van ...

F

rank groeide op in een paardenfamilie. Maar met paarden had hij niet zoveel. Met honden des te meer. Na de opleiding Maatschappelijk Werk was daar op dat moment geen werk in te vinden. Hij besloot een opleiding ‘Algemene kynologische kennis’ te ­volgen. “Studeren heb ik altijd leuk gevonden”, vertelt Frank. “Voor de opleiding moest ik bij­ voorbeeld alle hondenrassen van de hele wereld aan hun uiterlijk herkennen. Ik dacht dat het me nooit zou lukken, want sommige rassen zijn bij­ na niet van elkaar te onderscheiden. Ik leerde om heel goed te kijken. De stand van de oren, kleur en lengte van de vacht, soms zijn het maar kleine verschillen. Maar ze zijn er wel. Fanatiek als ik was haalde ik het examen.”  

Een wereldkampioen in huis Maar het bleef kriebelen. Frank ging verder met allerlei vervolgopleidingen op ‘hondenterrein’. “Ik leerde alles over spieren en bewegen. Machtig interessant!” Met een vriend haalde Frank zijn

eerste Golden Retrieverpup bij een fokker in ­Engeland. Het bleek een bijzondere hond. “We wonnen tentoonstelling na tentoonstelling. We werden zelfs wereldkampioen!” Toen Frank een grote som geld kreeg aangeboden in ruil voor zijn hond sloeg hij die af. “Honden zijn voor mij geen dingen, ze horen bij mijn gezin.”   Uiteindelijk werd Frank, na een avondstudie van zes jaar, internationaal raskeurmeester van de Golden Retriever. Frank straalt als hij vertelt over de ‘National Gundog Show’ in Engeland, en de ‘World Dog Show’ in Helsinki. Wereldberoemde tentoonstellingen waar hij mocht keuren. “Dat geeft echt een kick!” Parallellen met zijn werk bij Elver ziet hij ook. “Je leert observeren. Écht kijken. Dat oog voor detail maakte me beter in het werken met cliënten. En ik leerde dat als je iets écht graag wilt, je ervoor moet gaan. Dan ­verras je jezelf.”

Foto:

“Ik moest alle honden­ rassen van de wereld aan hun uiterlijk herkennen”

7 Mijn verhaal

Cliënt | Margriet Swart

‘Ik geef alle poppen ook zelf een naam’ Vijf dagen in de week maakt Margriet Swart bij het Activiteitencentrum van Elver in Arnhem de mooiste poppen. “Ik werk hier nu al acht jaar en ik vind het nog steeds erg leuk. Ik houd van poppen.” Toen de begeleiding Margriet een paar jaar geleden vroeg of ze zelf poppen wilde ­maken, hoefde ze dan ook niet lang na te denken. Het is haar lust en haar leven. “Het is echt niet makkelijk maar vind het wel héél erg leuk. Eerst ga ik vilten en dan knipt de begeleiding voor mij het patroon op vilt uit. Vervolgens naai ik het in elkaar en daarna ga ik de pop vullen. Ik maak soms wel drie poppen per week.”

Margriet is van kinds af aan erg ­creatief. Als jong meisje haakte ze ­samen met haar moeder al knuffelbeesten. Ook thuis, in de avonduren, is Margriet nog druk bezig. Bijvoorbeeld met het maken van spreien en kleren. Margriet: “Het gaat nooit vervelen. En alle poppen, kleren en spreien ­verkopen we. Dat gebeurt bij ons op het Activiteitencentrum maar ook in Nieuw-Wehl in De Sjop. Soms vind ik een pop zo mooi dat ik hem liever zelf houd, maar dat kan natuurlijk niet altijd.” Voordat de poppen verkocht worden, geeft Margriet ze allemaal een naam. “Dat doe ik zelf. Anderen mogen wel meedenken maar omdat ik ze maak, vind ik het ook terecht dat ik de naam verzin. Ik hoop dat ik nog heel lang mooie poppen kan maken.”

8 Triple C

Hoe Anne het gewone leven ­ervaart H Bij Elver gaan we uit van de mogelijk­­heden en behoeftes van cliënten en niet van hun beperkingen. Dit lijkt heel vanzelfsprekend, maar is dat vaak niet. Triple C helpt ons deze visie handen en voeten te geven. Daardoor kan Anne bijvoorbeeld het gewone leven meemaken. Susan Groot Kormelink, Triple C-coach en begeleidster van Anne, legt uit hoe dit werkt.

and in hand komen ze aanlopen bij de super­ markt, Anne en Susan. “Anne komt de boodschap­ pen voor vanmiddag doen”, vertelt ­Susan. “Anne vindt het leuk dingen te ondernemen, is graag in beweging. Ik probeer steeds aan te sluiten bij wat ze nodig heeft. Daarbij draait het om de balans tussen ruimte geven, haar uitnodigen om iets te doen en even­ tueel bijsturen. En vooral niet: haar te veel uit handen nemen.” De drie C’s uit Triple C staan voor coach, cliënt en competenties. Coaches ondersteunen begeleiders bij het wer­ ken met de Triple C-methodiek. Het dagprogramma wordt zo ingericht dat cliënten ‘het gewone leven ervaren’. Susan: “We doen dat door onze cliënten te betrekken bij alle dagelijkse activi­ teiten. Op hun eigen niveau en hun

9 Triple C

Susan: ‘We betrekken onze bewoners bij alle dagelijkse activiteiten’

­ ehoeftes van dat moment. Voor Anne b betekent dat bijvoorbeeld dat ze regel­ matig meekookt. Ze snijdt de groenten, dekt de tafel. Voor een andere cliënt

‘We zijn respectvol, maar stellen wel duidelijke grenzen’ kan het al genoeg zijn om een keer in de pan te roeren of even de geur van het koken op te snuiven.”

Wat heeft iemand nodig? Triple C speelt ook een rol bij moeilijk verstaanbaar gedrag. Niet in de zin van controleren of beheersen, maar door de onderliggende menselijke behoeften centraal te stellen. Susan: “In plaats van te blijven zoeken naar verklarin­

gen, richten we onze aandacht op wat de cliënt nodig heeft. En dat is in feite wat iedereen nodig heeft: veiligheid, geborgenheid, waardering. Daar spelen we op in.” Een cliënt die met kopjes gaat gooien, vraagt eigenlijk om hulp, stelt Susan. “We worden dan ook niet boos. In plaats daarvan gaan we samen opruimen. Ook een cliënt die dat eigen­ lijk niet kan, helpt mee. Op zijn eigen manier, uiteraard. Soms is het voldoen­ de als iemand er gewoon bij komt ­zitten. Deze reactie zorgt ervoor dat ­gedrag van cliënten wordt omgebogen: de stress en het probleemgedrag nemen af. Het leven om hen heen wordt weer gewoon, net als hun eigen leven.”

Vertrouwensband is belangrijk Triple C laat zien dat het in de begelei­ ding van mensen met een beperking neerkomt op twee simpele dingen: een

vertrouwensband met de begeleiding en een zinvolle dagbesteding. “Die ver­ trouwensband is essentieel. Dat zie je bijvoorbeeld bij Anne. Zij heeft echt behoefte aan een goede band met haar begeleiders en met haar familie. Zit ze goed in haar vel, dan komt ze uit zich­ zelf om een knuffel vragen. Gaat het even wat minder goed met haar, dan houdt ze zich afzijdig. Op die momen­ ten probeer ik op basis van haar ge­ drag in te schatten welke kant het op gaat en waaraan Anne precies behoefte heeft. Soms hoef ik haar alleen maar even te laten weten dat ik er ben. Op andere momenten gaan we samen een activiteit doen, zoals naar super­ markt. Dat helpt om de spanning bij haar weg te nemen. Die inschatting kan ik alleen maken als ik Anne en haar behoeften heel goed ken.”

10 Zo doen we dat Planetree

Ambassad als vis Birgit Korten

11 Zo doen we dat Planetree

Natuurlijk staat de zorg voor cliënten bij Elver ­centraal. Maar daarmee zijn we er nog niet. Goede zorg vraagt ook om een gezonde organisatie met tevreden en ­betrokken medewerkers en goede relaties met de samen­leving. ­Ambassadeurs Rob Balduk en Birgit Korten vertellen hoe zij vanuit enthousiasme voor hun werk het visitekaartje van Elver zijn geworden. En waarom dat zo leuk is.

deurs sit ekaartje Verbonden met de buitenwereld

E

en team van tien ambassa­ deurs ontvangt regelmatig ­geïnteresseerde groepen en leidt hen rond over het Elver terrein. De ambassadeurs zijn het gezicht van Elver. Ze zijn ook pre­ sent op banenbeurzen en zorgmarkten of geven gastlessen over het werken met mensen met een ­beperking. Tij­ dens de jaarlijkse Open Dag van de zorg spelen ze een grote rol.

Beetje eng “Het is altijd weer leuk om mensen te laten zien en ervaren wat we alle­

maal doen binnen Elver”, begint Rob enthou­siast. “Het allerleukste vind ik het werken met jonge studenten. Zij staan aan het begin van hun opleiding en hebben geen idee wat de zorg ­inhoudt. Soms hebben ze nog nooit ­iemand met een verstandelijke beper­ king van dichtbij gezien. De meeste jongeren komen wat bedremmeld bin­ nen. Ze vinden het eigenlijk een beetje eng, maar willen dat natuurlijk niet toegeven.” Voor Rob is het de uitdaging om hen te prikkelen en nieuwsgierig te maken. “Als ze vragen gaan stellen, weet ik dat ik iets los heb gemaakt.” ›

12 Zo doen we dat Planetree

Speciale ambassadeurskoffer Het ambassadeurschap voelt als een kers op de taart. “Het is altijd leuk om over je vak te praten”, vertelt Birgit. “Het geeft meteen een stimulans om je

“De ene dag sta je voor een chique Rotary club, de andere dag voor een groep ­brugklassers” verder te ontwikkelen, om te blijven nadenken. De vragen die je krijgt, hou­ den je scherp en brengen je weer op nieuwe ideeën.” Birgit, die zelf op een woongroep werkt, laat groepen vaak zien en ervaren waar haar werk uit ­bestaat. Door hen mee te nemen naar een woning, maar ook door bezoekers aan het werk te zetten met allerlei ­attributen uit de speciale ambassa­ deurskoffer.

Afwisseling “Het leukste van het ambassadeur­ schap vind ik de afwisseling. De ene dag leg je een groep brugklassers uit

dat je werk erg veel lijkt op wat hun moeder voor hen doet. De andere dag staat een chique Rotary club op de stoep. Als mensen hier voor het eerst komen, merk je dat ze vaak een ver­ tekend beeld hebben van de zorg voor mensen met een verstandelijke han­ dicap. Het voelt goed om dat beeld bij te kunnen sturen.” Rob: “We krijgen ook bedrijven die samen een teambuil­ dingsuitje willen doen. Die zet ik graag aan het werk. Zo bouwt Elver aan haar naam en netwerk. Daar komt niet altijd meteen iets voor terug, maar soms ­blijken die contacten later ineens goed van pas te komen.”

Open Dag bij Elver Op zaterdag 19 maart laten we tussen 10.00 en 14.30 uur alles zien over werken, wonen en behandeling voor mensen met een verstandelijke beperking. Kom kijken op onze ­locaties in Arnhem en Nieuw-Wehl. Het programma staat op: www.elver.nl/opendag

Rob Balduk

13 Mijn verhaal

Een gewone dag in januari. In verschillende woningen van Elver is het een gezellige drukte. De geur van zaagsel en verf en het lawaai van boor- en schuurmachines komt je tege­ moet. Negentien medewerkers van Burgers van der Wal B.V. zijn druk aan het werk om een aantal mooie projecten voor cliënten te realiseren: van het schilderen van slaapkamers, het ombouwen van een bed tot het maken van houten bloembakken. Ze kozen Elver uit om vrijwillig te komen ­klussen op hun jaarlijkse MVO-dag (Maatschappelijk Ver­ antwoord Ondernemen). Projectmanager Peter Wolbrink is één van hen. “Het is geweldig om cliënten te kunnen helpen en ze in het zonnetje te zetten”, zegt Peter met zichtbaar plezier. “Het is enorm leuk om te doen. Zo heb ik samen met drie andere collega’s de slaapkamer van cliënt Gerrit van Delft opgeknapt. Gerrit hielp zelf ook mee. Dat was belangrijk, want Gerrit maakt weleens iets kapot. Door zelf mee te werken, was hij

Vrijwilliger | Peter Wolbrink

helemaal betrokken en wist hij precies wat er ging gebeuren.” Die ervaring maakt de kans groter dat de spullen minder snel kapot gaan. De samen­ werking met Gerrit verliep uitstekend, vertelt Peter. “Gerrit klust zelf ook en vond het leuk om te helpen. Hij keek kritisch mee en had zijn eigen taken. Zo zocht hij de schroefjes uit en gaf ze vervolgens netjes aan de vrijwilligers.” Het resultaat mag er zijn. “We hebben voor Gerrit een houten wand met daarin een houten kast gemaakt. Een andere wand heeft een fris kleurtje gekregen”, klinkt het trots. Ook de begeleiding van Elver is blij met de samenwerking met de vrijwilligers. En Gerrit? “Ook die is blij”, aldus begeleidster Astrid. “Hij kan niet praten, maar zijn houding geeft aan dat hij in zijn nieuwe kamer tot rust komt.”

‘Het is geweldig om cliënten te kunnen helpen’

14 Aan tafel met...

Op het digibord in de soosruimte verschijnt een rode driehoek. Bestuurder Ernst van Drumpt hanteert de stift. Bij de onderste hoeken schrijft hij twee maal de letters DR - van ‘deelraad’. Bovenaan volgt de ‘RvB’ van Raad van Bestuur. “Kijk”, begint hij terwijl hij de kring rond kijkt, “we zijn aan ­elkaar verbonden...”

De deelraad cliënten

“Ik heb al één onderw “Ik ben verantwoordelijk maar als ik het niet goed heb geregeld, kunnen jullie me daarop aanspreken. Jullie mening telt voortaan zwaar.” Ernst neemt de tijd om de deelraad cliënten in hun rol te krijgen. Hij spreekt duidelijk. Met een warme toon. “Ik heb al een onder­ werp!”, roept Annelies Roording (45) ineens enthousiast vanaf de andere kant van de tafel. Het eerste agenda­ punt kondigt zich aan. “Die bushalte

ligt veel te ver weg!” Ze spreekt over de bushalte aan de Bakenbergseweg in Arnhem. Annelies woont namelijk op het Baken maar ze reist zelfstandig. Het blijkt een mooie eerste ‘casus’. ­Tineke Ausma (49) mede-raadslid en medebewoner van het Baken, zoekt oogcontact met Annelies en knikt ­instemmend. “Inderdaad, dat is een goed onderwerp”, lijkt ze te ­willen ­zeggen.

Bushalte Ernst hoort Annelies rustig aan. Dan legt hij uit dat de afstand tot een bushalte niet iets is waar Elver over ­beslist. Hij vraagt verder. Over wat ­precies het probleem is. Waar ze last van heeft. En wat de anderen daarvan vinden. Dan blijkt dat het vooral om het gevoel van veiligheid gaat. Het is er donker en de halte ligt dicht aan de weg. Ernst heft z’n vinger, hij begrijpt

15 Aan tafel met...

Cliënten meer betrokken De mening van de cliënten telt bij ­Elver voortaan ook in formele zin mee. Zo is dat inmiddels reglementair vastgelegd. De centrale cliëntenraad van Elver kent nu twee zogeheten ‘deelraden’: de deelraad cliënten (met een aparte vertegenwoordiging in de regio Arnhem en de regio ­Achterhoek) en de deelraad cliënt­ vertegenwoor­digers. Reden van be­ staan: de be­hartiging van de belangen van alle c ­ liënten in het kader van de Wet ­medezeggenschap cliënten ­zorginstellingen. Op 1 januari dit jaar startte de nieuwe deelraad cliënt­ vertegenwoordigers. De vroegere ‘deelraden verwanten’ van Fatima Zorg en ­Schreuderhuizen zijn daar­ mee verdwenen. De vorming van één nieuwe centrale cliëntenraad is daar­ mee rond. De deelraad cliëntver­ tegenwoordigers telt negen leden. Vijf leden vertegenwoordigen cliënten uit de r­ egio Achterhoek; de andere vier uit de regio Arnhem. Regio Ach­ terhoek: Peter Franken, Ton van Huet, Jack Onnes, Paul Wensink en Jannet te West. Regio Arnhem: Leo Ceelen, ­Nicoline Geverink, Abdel Es Samery en Dolf Wildeman.

werp!!” het. “Hier kan ik wel wat mee. Ik ga ­ermee aan de slag. Laten we er in een ­volgend overleg op terugkomen.” Hij verdient er de instemming van de raad mee.

“We moeten de bewoners aan deze rol laten wennen. Ze nemen hun taak serieus. Zo serieus dat het soms te hard gaat. Dan krijg je juist onrust en onduidelijkheid.”

Activiteiten begeleidster Annelies ­Eikelboom coacht de groep. Geduldig en zachtmoedig. Zij is blij met de ­ontwikkeling maar waarschuwt voor te hooggespannen verwachtingen.

Plagen mag, pesten niet Edgar van Dijk (46) woont in woon­ groep de Beuk in Laag-Soeren en vindt het vooral leuk om contact te hebben. “Om te praten over allerlei bewoners­

zaken.” Maar ook hij heeft iets dat hem persoonlijk bezighoudt: pesten… “Plagen mag, pesten niet”, formuleert hij behoedzaam. Hij krijgt bijval. ­Annelies pleit voor keihard straffen. Want “…dat kan gewoon niet. Je kunt mensen heel erg kwetsen.” Misschien een onderwerp om eens met de OR over te praten? Want dat willen ze ­allemaal wel…

16 Uitgelicht: Lief & Leed

GEBOREN CAS | Zoon van Jantien en Carel Schweig-­ Mathijsen | Broertje van Coen JORINDE | Dochter van ­Ilona en Michel Vels STIJN | Zoon van Evelien van Bommel en ­Jeroen ­Lendering MAX | Zoon van Ramon Kuipers en Sandra ten Barge | Broertje van Silvie CAS | Zoon van Anne en Sander Vrijdag | Broertje van Jurre en Nine ELINE | Dochter van Maartje en Jelmer Tilstra | Zusje van Julia en Jinte

IN MEMORIAM Peter van ­Egmond > Je was onze grote kleine man. Iedereen kende je, en als iemand je niet kende dan zorgde je er wel voor dat hij je snel leerde kennen. Je trakteerde ons regelmatig op een knuffel, een lach of een kus ter begroeting. Naast netwerker, sportman, muzikant en sociaal mens was je vooral een charmeur. Geen wonder dat je altijd en overal op de foto werd ge­ zet. Er is niet één cliënt die vaker is gefotografeerd bij Elver dan jij, Peter. Wat gaan we je missen. Je grapjes, je maniertjes, maar vooral je ­eigenheid. Gingen we met de groep eten bij de Chinees, dan bestelde iedereen toma­ tensoep, behalve jij. Jij ging voor haaievinnensoep. Ja, je was echt onze Peter. Wat gaan we je missen. Wil je Mini daarboven een dikke knuffel van ons geven? Dag lieverd, goede reis en een dikke kus van ons allemaal Bewoners en team Norman 9.

Eddie van ­Helvoort > Eddie, je hebt een zeer ­ondernemend leven gehad. En daar heb je met volle teu­ gen van genoten. Jammer dat je te maken kreeg met dementie. Hierdoor moest

je een groot stuk zelfstandig­ heid inleveren. Maar ondanks alle beperkingen maakte je er wat van. Je hebt drie jaar bij ons gewoond, en samen hebben we nog van alles ondernomen en beleefd. Het waren prachtige momenten Eddie, heel erg bedankt daarvoor. We zullen je gulle lach, je kusjes en je knipoog erg missen. We laten je nu los, maar zullen je niet ver­ geten. Want we hebben jou in ons hart gesloten. Bewoners en team Elzenpas 5-6.

Frans Jacobs > Frans, je was in 1963 de zesde bewoner die op het toenmalige Fatimaterrein kwam wonen. Je bent lang bij ons geweest. Ondanks wat ups-anddowns zat je bij ons goed op je plek. We hebben je leren kennen als een lieve man, je hield van gezelligheid. Wat genoot je van rustige momenten met een kop koffie en wandelen met je handen op je rug. Maar ook van scheuren van boekjes, glas gooien in een glasbak of ballonnen kapotmaken werd je blij. Bijzonder was je duidelijke voorkeur voor vrouwen met donker haar. De laatste twee weken was je zeer onrustig. Het is ons helaas niet gelukt om te achterhalen wat er aan de hand was. Op 16 januari jl.

maakte jij je laatste wande­ ling naar je kamer, waar je kort daarna overleed. We zijn er allemaal stil van, en we missen je kerel. Bewoners en team ­Klompendreef 4.

Jose ­Offenberg > Jose, de kleine vrouw zonder poespas. Je was niet iemand van het perfecte boordje. Lekker je hemd en trui uit de broek, broekspijpen om­ hoog en de kousen tot aan je knieën opgetrokken. Uitgebreid tafelen was ook niet aan jou besteed. Het liefst at je alle gerechten achter elkaar door zodat je gauw weer naar je mat kon om te spelen. Je hield niet van drukte. Toch ging je geregeld naar ons op zoek. Je kroop graag op schoot, ons stevig vast­ houdend, hoofd op onze schouder, armen het liefst om onze nek. Kwam papa op bezoek dan was het ­gezellig spelen en smullen van de spekjes. Vanuit het niets werd je ziek, en na drie dagen ging het ­leven uit je. Voor ons te snel, het is bijna niet te bevatten. Jose, je hebt ons zo veel ­gegeven. Dank je wel dat we je mochten leren kennen. Bewoners en team ­Wendakker 3-4.

17 Elver Behandelcentrum

Bijzondere ­kinder­fysiotherapie voor Quinten Elke dag wordt er ergens in ­Nederland een baby met Cerebrale Parese (CB) geboren. Deze hersenbeschadi­ ging is in Nederland de meest voorkomende oorzaak van (motorische) beperkingen bij kinderen. Genezing is niet mogelijk, deskundige therapie en begeleiding zijn van groot belang. Quinten (13) krijgt die therapie van Elver Behandelcentrum. Kinderfysiotherapeute Annerieke van Ampting behandelt hem.

“K

inderen met ­beperkingen die ­fysiotherapie nodig hebben, komen bij mij terecht”, begint Annerieke. “Soms zijn dat kinderen die bij Elver wonen, maar vaak ook kinderen die gewoon thuis wonen.” Een fysiotherapeut houdt zich bezig met aandoeningen en be­ perkingen van het bewegings­apparaat. Dat gaat in het geval van A ­ nnerieke iets verder dan ‘gewone’ rugklachten of gescheurde enkelbanden.

Loopwagentje Eén van haar patiënten is Quinten, een dertienjarig jongen met Cerebrale Parese, die sinds begin 2015 bij Elver woont. Annerieke: “Quinten loopt met minimale ondersteuning zelfstandig, maar langere afstanden legt hij af met een loopwagentje. We werken aan het sterker maken van zijn beenspieren en we oefenen om zijn loopafstand te ver­ groten.” Omdat Quinten in de p ­ uber­leeftijd komt, houdt Annerieke zijn

”Getraind in het communiceren met mensen met een beperking” houding en beweeglijkheid extra goed in de gaten. “Ik meet de mobi­liteit van zijn gewrichten, film zijn ­bewegings­patroon en vergelijk de r­ esultaten. Het is belangrijk om ver­anderingen op tijd te ­signaleren, zodat zijn looppatroon niet onnodig wordt bemoeilijkt.”

Spalken Binnenkort krijgt Quinten nieuwe spalken, waarmee hij beter en vooral verder kan lopen. Voor die spalken werkt Annerieke samen met de ortho­ pedisch instrumentmaker. Die komt eens in de twee weken bij Elver. “Bij hem kunnen we terecht voor het maken van korsetten, handspalken, voetspalken maar ook voor helmen.”

Elver Behandueml centr Alles onder één dak De fysiotherapeuten van Elver maken deel uit van een behandelteam dat ­gespecialiseerd is in behandelingen van mensen met een lichte tot ernstige verstandelijke beperking. Annerieke: “We hebben hier alle disciplines onder één dak. Bovendien hebben we veel aangepaste materialen en zijn we ­getraind in het communiceren met mensen met een beperking. We ken­ nen de syndromen, de beperkingen en gedragingen en passen ons daaraan aan.” ­Fysiotherapie binnen het Behan­ delcentrum is toegankelijk voor bezoe­ kers van buiten en binnen Elver. “In de meeste gevallen wordt de behandeling voor het grootste deel vergoed. Maar voor de therapie start, hebben mijn collega’s van het Zorgloket dat allang uitgezocht. Zo komen familieleden achteraf niet voor onaangename ver­ rassingen te staan.” Meer weten over behandeling of zorg? Zorgloket: 0314 696999

18 De kracht van samen

Een nieuw thuis voor De Onderneming

Ruimte voor samenwerking Dagbestedingslocatie De Onderneming heeft een nieuw thuis gevonden in één van de bedrijfshallen van Laborijn (voorheen Wedeo). Ongeveer vijftig cliënten hebben daar een gevarieerd aanbod aan dagbesteding. Zo verrichten ze licht industriële werkzaamheden en is er een houtbewerkinggroep en een kaarsenmakerij. Maar de samenwerking met Laborijn levert veel meer op dan alleen een nieuw onderkomen.

“O

p de oude locatie aan de Edison­ straat groeiden we uit ons jasje”, vertelt Sandra Brugman, activiteiten­ begeleidster bij De Onderneming. “We kregen steeds meer werk, en er waren steeds meer cliënten die dit graag wilden doen. Maar we hadden gewoonweg de ruimte niet meer om te groeien. Daarnaast zagen we altijd al samenwerkingsmogelijkheden met ­bijvoorbeeld de sociale werkplaats van toen nog Wedeo, nu Laborijn. Veel van onze werkzaamheden komen overeen of liggen in elkaars verlengde. Ook hebben we veel dezelfde opdracht­ gevers. Toen bleek dat wij in ‘hal 4’ op het terrein van Laborijn terecht konden was dat natuurlijk een ­fantastische kans!”

vinden dan kunnen zij bij ons terecht. Andersom kunnen cliënten van Elver kennis maken met het werk op de ­sociale werkvoorziening. Als ze willen krijgen ze de kans om door te stromen naar een beschutte werkplek. De be­ reidwilligheid van alle betrokkenen is enorm.”

Spannend Sandra: “Natuurlijk is een verhuizing voor veel cliënten spannend. We heb­ ben het daarom zoveel mogelijk samen met onze cliënten gedaan. Regelmatig gingen we kijken naar de vordering van de verbouwing en maakten we f­ oto’s die we samen konden terug­ kijken. Dat geeft veel duidelijkheid en daar­ door rust.”

Beschutte werkplek De nieuwe locatie is prachtig. Iedereen kan zien wat we doen, en zo even ­binnenlopen”, vertelt Clemens Kock, beleidsmedewerker werk en dag­ besteding bij Elver. “De hallen zijn met ­ elkaar verbonden. Als medewerkers van Laborijn de druk van het werk op de sociale werkvoorziening te hoog

Clemens Kok: ‘De bereidwillig­ heid van alle betrokkenen is enorm’

19 De kracht van samen

‘Iedereen kan zien wat we doen, en zo even binnenlopen’

Laborijn

Bijzonder aanbod Erg bijzonder was het aanbod van AtmR kantoorverandering. Robert Lette en Harry Smits van AtmR hoorden bij de Achterhoekse ondernemers­ bijeenkomst De Huntenkring over de behoefte aan verstelbare tafels. Zij deden Sandra en Clemens een aanbod. Robert: “Als wij voor een opdracht een kantoorpand opnieuw inrichten, ­nemen wij soms het oude meubilair mee. Vaak is dat nog in erg goede con­ ditie. Duurzaamheid staat bij ons hoog in het vaandel en we nemen graag onze maatschappelijke verantwoorde­ lijkheid. Toen bleek dat wij De Onder­ neming konden helpen was dat dan ook snel geregeld.” Sandra glundert: “Voordat ik het wist waren we voor­ zien van twintig tafels, vier grote en zes kleine kasten, en ook bureau­ stoelen! Veel meer dan we hadden

­ evraagd, maar het is erg welkom.” g AtmR stelde maar één voorwaarde: als De Onderneming het meubilair om welke reden dan ook niet meer nodig heeft willen ze het graag terug. “Zo kunnen we weer iemand anders blij maken. En dat past weer prima in de circulaire gedachte”, aldus Harry.

Sandra Brugman: ‘Een verhuizing is spannend, daarom hebben we zo­ veel mogelijk samen met onze cliënten gedaan’

Sinds 1 januari zijn Werk & Inkomen van de gemeen­ te Doetinchem, ISWI uit Oude IJsselstreek en de sociale werkvoorziening Wedeo gefuseerd tot één organisatie met de naam Laborijn. De fusie komt voort uit de Participatie­ wet (2015) en biedt kan­ sen om iedereen met een afstand tot de arbeids­ markt beter en efficiënter te kunnen helpen.

20 Een dagje mee met...

Een dagje mee met… HR HR, Human Resources, is sinds een jaar de naam voor het team van specialisten op het gebied van personeelszaken, arbeid & gezondheid én leren & ontwikkelen. De redactie van Bij Elver liep een dagje mee en kwam tot de ontdekking dat het werkgebied van HR enorm uitgebreid is. 08.30 Team overleg & briefing “We beginnen de week met afstem­ men, zodat we feeling houden met ­elkaar en elkaars taken.” Dorry, Bouke, Fons, Mirjam en Wencke openen deze maandag de week. Ze bespreken de ­afgelopen week en verdelen de t­ aken voor de komende dagen. “Eigenlijk zijn we met z’n twaalven, maar door vakantie, ziekmelding en vrije d ­ agen is de groep nu erg klein.” HR is overigens verantwoordelijk voor de ontvangst en administratieve afhandeling van alle ziek- en betermeldingen.

10.00 CLIC: Wil heeft een afspraak met een ­medewerkster van een woongroep die graag meer wil weten over loop­ baanbegeleiding. Samen kijken ze naar doorgroeimogelijkheden en naar cursussen die kunnen bijdragen aan haar ontwikkeling. “Collega Ellen en ik ver­zorgen samen de coaching. Ik richt me vooral op individuele coaching en ­persoonlijke ontwikkeling, Ellen doet veel loopbaancoaching.” Wil coacht ook de zelfstandig werkende teams. “Maar we organiseren bijvoorbeeld ook de week van de werkstress, rege­ len subsidieaanvragen voor opleidings­ programma’s en hebben het Elver Kompas opgezet. Hierin kun je online kijken waar je staat in je werk. Neem eens een kijkje: www.elverkompas.nl.”

11.30 Contract & ­arbeidsvoorwaarden HR helpt zelfstandige teams met het opstellen van vacatureteksten, begeleidt waar nodig de sollicitatieprocedure en voert arbeidsvoorwaardengesprekken. Wencke en Bouke stellen alle arbeids­ overeenkomsten en wijzigingsaanhang­

sels op en zorgen voor ondertekening, waarna de (nieuwe) medewerkers de documenten thuisgestuurd krijgen. Dorry heeft vandaag een contract­ bespreking met Otis van ICT. “Wij ­bespreken alle papieren en nemen de voorwaarden door, daarna kan Otis zijn handtekening zetten.”

13.45 Arbo Fons gaat de zithouding van collega Rian op haar werkplek meten. “Laatst klaagde een collega dat ze zo scheef zat in haar stoel. Bij het meten bleek haar bureau links een paar centimeter hoger te staan dan rechts. Met de stoel was niks mis. Als je daar niks aan doet, kan dat behoorlijk wat rugklachten ­opleveren.” Fons zorgt ook voor risico­inventarisatie van de verschillende werkplekken.

15.00 Opleiding & ­ontwikkeling Opleiden is een belangrijk onderdeel van de visie van Elver. Werken bij Elver is leren bij Elver. Mirjam is een van de twee opleidingsadviseurs van HR. Zij heeft de regie over Ela, het online

21 Agenda

leerplatform van Elver. Vanmiddag ­bespreekt Mirjam met Hanneke, een van de cursusleidsters en arts onder­ steunend verpleegkundige, waar de ­opleiding uit bestaat. Mirjam: “Eind 2015 hebben we onder medewerkers gepeild aan welke nascholingen zij de meeste behoefte hebben. Dat bleken met name trainingen op het gebied van vergadertechnieken én specifieke vakinhoudelijke verdiepingscursussen te zijn. Die behoefte sluit mooi aan bij de interne ontwikkelingen op het gebied van werken met zelfstandige teams. Daarbij worden dit soort vaar­ digheden immers steeds belangrijker.”

16.00 Strategische ­personeelsplanning Dorry buigt zich over haar plan voor de strategische personeelsplanning: “Over 4 tot 5 jaar jaren stromen veel oudere collega’s uit. Hoe vangen we dat op, wat hebben we nodig? Hoe houden we men­ sen op de juiste plek en zorgen we voor werkplezier en ontwikkelmogelijkhe­ den? Hoe gaan we opleiden, versterken we contacten met scholen en stagiairs?” Genoeg stof tot nadenken!

AGENDA Activiteiten in Nieuw-Wehl

Activiteiten in Arnhem / Laag-Soeren

ZONDAG 20 MAART

ZATERDAG 23 APRIL

11:00 uur kerkdienst (Palmpasen) in de kerk in Nieuw-Wehl.

Keep them ­Rolling: mede mogelijk ­gemaakt door FONDS ­verstandelijk ­gehandicapten, www.fonds­verstande­ lijk­gehandicapten.nl.

MAANDAG 28 MAART

Paasactiviteit: eieren ­zoeken tussen 14.00 en 15.30 uur op locatie Elver in Nieuw-Wehl. ZONDAG 3 APRIL

14:00 tot 15:30 optreden koor ­‘Enjoy’. WOENSDAG 6 APRIL

DINSDAG 26 APRIL

Voetbalclub De Graafschap bij Elver.

17:30 tot 20:30 uur ­Oranjedisco aan de ­Kemperbergerweg in ­Arnhem.

ZONDAG 10 APRIL

Sfeerdisco van 13:45 tot 14:45 uur en van 15:15 tot 16:15 uur ZONDAG 17 APRIL

18:30 tot 20:30 uur ­Oranjedisco aan de ­Kemperbergerweg in ­Arnhem.

Motorrit bij Elver

DINSDAG 14 T/M VRIJDAG 17 JUNI

ZONDAG 24 APRIL

Avond4daagse ­Schaarsbergen.

11:00 uur kerkdienst in de kerk in Nieuw-Wehl. WOENSDAG 27 APRIL

11:30 tot 14:00 uur ­Koningsbrunch. DONDERDAG 5 MEI

9:00 tot 11:30 uur ‘Het Vroege ­Vogels-ontbijt’. ZONDAG 22 MEI

14:00 tot 15:30 uur Pubquiz. MAANDAG 23 T/M VRIJDAG 27 MEI

Avond4daagse ­Doetinchem. ZONDAG 29 MEI

Weten wie er precies binnen HR werken en wat ze voor jouw team kunnen betekenen? HR heeft in ­samenwerking met Communicatie & PR een teampaspoort gemaakt waarin je in beknopte vorm de ­belangrijkste gegevens terugvindt.

VRIJDAG 13 MEI

11:00 uur kerkdienst in de kerk in Nieuw-Wehl.

Exposities atelier Elver op locatie: • Site Woondiensten ­Hofstraat 47 ­Doetinchem tot januari 2017 • Pento Audiologisch Centrum ­Zangvogelweg 150 Amersfoort tot ­januari 2017 • Woonzorgcentrum, De Hassink­hof Meester ­Nelissenstraat 67 ­Beltrum februari tot juni • Woonzorgcentrum ­Hyndendael Keppelseweg 35 Hummelo maart tot september

MAANDAG 30 MEI T/M ­ DONDERDAG 2 JUNI

Avond4daagse Didam. Alle activiteiten vinden plaats in ­Banningshof, ­tenzij anders vermeld. De actuele agenda vindt u op www.elver.nl/agenda.

personeelsvereniging 9 APRIL > Mountainbiken 27 MEI > Toppers in Concert 18 JUNI > Zeskamp 12 SEPTEMBER > Wadlopen 8 OKTOBER > Solex rijden 23 NOVEMBER > Sinterklaas 16 DECEMBER > Kerstborrel

22 De Vrienden van Elver

Genieten met alle ­zintuigen Een dagje naar de dierentuin, naar het theater, een bezoekje aan het wintercircus of een w ­ orkshop volgen. Dat is niet voor al onze cliënten vanzelfsprekend. De Vrienden van Elver maken deze uitstapjes bereikbaar.

“De dierentuin, bioscoop en de zee waren favoriet” ”Het plezier spat er vanaf !”

Rita Spitters-Vaneker: ‘De familie

E

lk jaar bedenken De ­Vrienden van Elver een jaarthema. “Daarmee pro­ beren we ­zoveel mogelijk ­cliënten van Elver tegemoet te komen,” zegt Rita Spitters namens de Vrienden van Elver. “In 2015 wilden we iets ­extra’s doen voor álle cliënten. Teams konden een aanvraag indienen voor een uitje. De Vrienden leverden een bijdrage in de kosten. Als ‘tegenpres­ tatie’ vroegen we hen om een foto van het uitje. De foto’s kregen een

23 De Vrienden van Elver

­ replaats op Facebook en de site van e De Vrienden. Zo kon iedereen elkaars avonturen volgen en mee­beleven. Maar liefst 86 groepen deden mee, ­geweldig!  

Elver staat midden in de samenleving en heeft sterke banden met bedrijven en organisaties in de regio. Deze verbinding draagt bij aan de kwaliteit van onze zorg. Wij danken onze partners voor hun bijdrage.

Klankkaravaan Genieten zit voor veel cliënten toch erg in zintuigelijke ervaringen. Rita: “Zo zagen we bijvoorbeeld dat zij enorm veel plezier beleefden aan ­muzikale activiteiten zoals De Klank­ karavaan of het lekkers van een high tea. Ook de workshop taarten maken was bijzonder en bij de dagbesteding kwam er zelfs een echte pannen­ koeken­bakker van het pannenkoeken­ restaurant. Maar ook de fotoshoot en visagie met bleken favoriet! Teams zijn erg creatief geweest in het bedenken van leuke activiteiten.”

Het plezier spat er vanaf De belevenissen bleven niet beperkt tot activiteiten binnenshuis. Ook buiten de deur was het flink genieten. Vooral de dierentuin, bioscoop en de zee ­waren populair. Rita: “De uitjes waren heel verschillend, maar alle foto’s heb­ ben één ding gemeen: je ziet direct het plezier van de cliënten. Het spat er vanaf !”

Meer weten over de Stichting Vrienden van Elver of ook bijdragen aan fijne momenten voor cliënten? Kijk op www.devriendenvanelver.nl of bel met Rita: 0314-696911

atmr PROJECT

24 Trots op

Guido Burger

“...Mijn werk bij Albert Heijn! Ik werk hier al heel lang. ­Iedereen kent mij. Ik ruim de vakken leeg. Dan maak ik alles schoon en zet ik de spullen weer netjes terug. Ik werk nu op d ­ insdag- en donder­ dagmiddag bij Albert Heijn. Dan is er meer werk. En ik kan ’s ochtends lekker uitslapen. Het allerleukst? De klanten wijzen waar alles staat. Daar ben ik écht goed in.”