HET WEEKBLAD. MEMAs. EATER. v.. - ROSEMARY EN PRISCILLA LANE LEEGEN DE BRIE- VENBUS VOOR HUN WONING. WAT EEN POST!

9de Jaargang 27 - 15 Juli 1939

HET WEEKBLAD MEMAs. EATER

-ÉniMfitfirrV

■«i •^^.f '8*" V •***?«,/***•' \^ I ** • *»:>*♦. via.', «i t\\ii /

'

?,

■,

**"^ :

v.

.«-aï

*

.'.\>. '■

't,'-

:

''

i'f

'^ *^

^il»

'VU

.4

4

"N-

.*

ROSEMARY EN PRISCILLA LANE LEEGEN DE BRIEVENBUS VOOR HUN WONING. WAT EEN POST! Foto Warner Bro»

AFBEELDING IN KLEUR MULTICOLOUR PICTURE

HONOL

PLAATJES

EN

PRAATJES

UIT

DE

OELOE

NIEUWSTE

METRO

GOLDWYN

MAYER-FILM

MET r\ <~s

NG

r\ L>\-y w

Regie; Oti^ Garrett. Nelson $.(>od Marion Rood Nicjt Halstead Sheriff Renick . . .'

Donald Woods als Nick HaUload.

Universal-film. Henry Gordon Rex . : Wiliam Lundigan Nan Grey Mevrouw Laura Leland Loris Lloyd Donald Woods Mallison \ . . Addison Richards Edgar Kennedy Dr. Giddings '• ■ ■ Holmes Herbert 5* . Nelson Rood, een oneerlijk mijneigenaar, vindt op zijn bureau eenzwarte pop en slechts hij weet, dat dit op zichzelf zoo onschuldige stukje speelgoed zijn dood beteekent. Hij heeft, reeds lang geleden, zijn compagnon vermoord en aangezien dit, alsmede het geheim van de zwarte pop, slechts aan twee andere mannen, Mallison en Walling bekend is, laat hij die twee, denkende, dat zij hier de hand in 't spel hebben, terstond ontbieden. Op 't punt staande zijn dochter zekere mededeelingen te doen, wordt Rood echtst door een messteek doodelijk getroffen. .j, ' , 'AA Het onderzoek wordt onofficieel gevoerd door den privé-detective HaifignasMen verloofde van Rood's dochter Marion, terwijl de officieele vertegenwoordiger der WeB%a7»etiff Renick, het zijne tracht te doen om de misdaad op te helderen. Halstead promoveert zes personen tot eventueele verdachten, n.1. Roods zuster Laura Leland. haar zoon Rex, Roods compagnons Mallison en Walling, huisknecht Esteban en Dr. Giddings. Het wordt den detective alras duidelijk, dat de zwarte pop een domineerende rol in het drama speelt en zijn onderzoek, dat vele malen bemoeilijkt wordt door blunders van sheriff- Renick, vordert niettegenstaande gestaag. Een nieuwe moord, waarbij wederom de zwarte pop ten tooneele verschijnt, vindt echter plaats en thans is het Mallison die. gewurgd, in een kast wordt aangetroffen. De zaak begint er gecompliceerd uit te zien als Halstead nog verneemt, dat Rood jaren tevoren zijn compagnon Barrows vermoord heeft door Jiem in een ravijn te werpen en dat niemand gezien heeft, dat Barrows het leven heeft gelaten, zoodat de mogelijkheid van diens terugkeer en wraak opengelaten moet worden. Als echter, nadat ook Esteban doodgeschoten wordt, Halstead voldoende bewijzen verzameld beeft, wordt de man, C. Henry Gordon . ^ie door niemand verdacht werd, op overtuigende wijze aan als Nelson Rood. j i i . u de kaak gesteld. C. Henry Gordon. Inez Palcmge, Doris Lloyd en William Lundigan. jr., ;

„EINDELIJK RUST . Ei 15 ein groote première in Hollywood, doch Brooks 'A •' '•■':■' Vouruj), de stei uil dt film, heoft rich Kuil gel .uden. Altijd zitten de autogram■: ' : .■• dt- hielen en »an zijn privé-leven niet weel meci overgebleven Luisterend naar de idii ', nii ■ mt hij, d.it een j ingeman, dun men voor ■■- houdt, dooi de menigte, die lieh voor hel theater bi ■ ■ Il -■■ rdl belegerd HIJ lil te sidderen in

„IS Hl.! T, OF IS HIJ 'T MIET?" Aan boord van de boot, rooks naar Hdwati' brengt, is ook Dorothy March (Eleanor Powell), een danseres, die een engagement hoeft in hel Royal Hawaiian Hotel Dorothy wordt be1 door Millie (Grade Aden), en wanneer deze plotseling Brooks ontdekt, rent zij naar Dorothy om haar d.t groote nieuws te vertellen.

1 ^»^ ,HET DANSEN HEEFT DOROTHY TE PAKKEN" ' }<s avonds treed) Dorothy )p voor de passagiers, en ijdens hel dansen bemerkt te, dat Brooks naar haai djkt. Ze knipoogt In rijn i' hting en al spoedig danst tij met haar voeten en . . . met haar halt.

5

■

„KRUIP ER IN EN DOE ALSOF JE DOOD BENT " Reeds den eersten keer, dal Georg« In Brooks' plaats in t publiek verschijn!. wotdt hij zóó warm door zijn vereerders ontvangen, dat hij in hel hospitaal terecht komt Brooks' m*nagei Joe (George Bams), probeerl alles om hem hieruit te halen (Hij v/eet niet, dat de echte Brooks in Hawaii zit). Hij tracht zelfs George te overreden in een kist te kruipen, i

1 #

rï^fe

SF-*

&tf£*:

* lm Hl Si v-

^

...„ '

"

GELOOVEN. KAN

X ;......

ANDEREN?" Brooks weet natuurlijk

jSjL JÊÊk AVM^BK

ganger verdacht wordt ■^_ van een -luMnl ^^fc. / S 50.000 ten nadeele ^^. ^Ä" van zijn toekomstigen ^g-^ ^\ schoonvader. Talloos |,. 3B^

&2f\

ui

.

^K; 'v^ S ^jËk ^^^'t^ *

H

^

^A mr' A'

:

lingen, die thans ontstaan. Cecilia (Rita Johnson) beklaagt zich Over hot gebrek aan belangstelling, waarrnee

- 'JE

'

. ^.S,^^"

i ^

,.WAAR WACHT IK EIGENLIJK OP' OP EEN ZOEN?" Ten slottu arriveert de boot op tK.- plaats van bestemming. Dorothy en Brook-s nemen langdurig en hartelijk afscheid en maken een afspraak om des avonds samen te dineeren. Ais Brooks evenwel op de plantage (van George) aankomt, vindt hij daat Cecilia {het meisje van George), die een partijtje georganiseerd heeft, Hij beseft, dat hij hieraan niet kan ontkomen, wil hij ten minste tegenover iedereen rijn ware identiteit vei borgen houden.

JAP TAP .. DOROTHY DANST NAAR HARTELUST," Dorothy en Brooks brengen een paar romantische dagen aan boord door. Van louter vreugde danst Dorothy dikwijls aan dek voor dipassagiers en zoo nu en dan in het geheim voor Brooks alleen, een van hun gesprekken doet Brooks allerlei verhalen over Hawaii, daarbij vertrouwende op do gegevens van reisgii Gelukkig is het de eerste maal, dal Dorothy Hawaii bezoekt.

,.

W

mJm

■

/f-~.

M É'i ji /^l m

PI

f« ^^HM

-

X%

«

■''' t

' u 1 l£L\\\ \ . 1• ^ W ^hltWll i

M Tiaü ^, Si ■!'

' tW ^■■■iH

rm

.ijk

«v'

j^Br

vA iX/-

V

\ ^

„LUISTER, LIEVELING, GEORGE SMITH IS IN NEW YORK..." Als Dorothy hoort, dat Brooks in de gevangenis zit, spoedt zij zich naar 'netn toe, en hoewel zij zijn verwarrende verhalen niet gelooft, is zij overtuigd van zijn onschuld en zij belooft hem niet in den steek te laten. Als ze op het punt staat weg te gaan, neemt Brooks haar zoo goed en kwaad als het gaat - in zijn armen, en vraagt haar zijn vrouw te worden, zoodra de heele zaak is opgehelderd.

„NU GAAT MILLIE ZICH ER OOK MEE BEMOEIEN . ." De arme Millie trekt zich Dorothy's moeilijkheden zoo aan, dat ze „maar" drie keer per dag iets door haar keel kan krijgen. Als zij avonds, tijdens haar optreden met de imitatie Marx-Brothers, van der clowns hoort, dat Cecilia's vader meedoogenloos probeert Brooks „af te rekenen", besluit zij hem den volgenden morgen in kantoor te gaan opzoeken.

GELOOF ME ZE IS VERLOOFD MET GEORGE SMitH. NIET fv'F.T MUI"

,.DAAR ZITTEN WE DUS INT ROMAN TISCH HAWAII;' windt Dorothy rich voor tdurend meer op over het wegblijven van Brooks en of Millie nu al op dt- ukulele speelt of verhaaltjes verlelt van den liftboy, waarmee ze een .if spraakje heelt, niets kan Dorothy in een hetere bui brengen

Na tallooze vei warringen en verwikkelingen komt dan aan hel licht, dat een zekere Mr. Jones de eenlge dader is. ..Smith" is dus thans van iedere verdenking bevrijd en als Brooks uit de gevangenis wordt ontslagen is hij tegelijkertijd automatisch verloofd met Cecilia! Dorothy heeft alles in de krant gelezen en ontvangt hem zeer koel.

.^

:

DIEN BIGAMIST WIL IK NIETS TE MAKEN HEBBEN." Dien avond danst Dorothy in 't Royal Hawaiian Hotel. Ze ziel, dat Brooks haar loewenkt, doch ze wil niet naar hem kijken. Achter haar berocps-glimlarh verbergt zij 'n gebroken hart. Na alles hardnekkig ontkend te hebben, geelt Brooks — volgens haar -openlijk toe gelogen Ie hebben, door thans met de yeheele verlovings-partij juist naar'l hotel te komen, om zich onder haar oogen te amuseeren. Onderlusschen nadert de Clipper Ha

i

„ER ZAL NIETS ANDERS OPZITTEN, DENK IK , . ." Biooks heelt middelerwijl besloten zijn gedwongen bruiloft met C per radio te laten omroepen, in de hoop, dat George in New York dit zal hoeren. Deze truc gelukt George gaal in het ziekenhuis dusdanig te koer over Honolulu en Cecilia, dat de dokter tot de overtuiging komt, dat een reis naar Hawaii de beste genezing zal zijn. Joe, zijn manager, begeeft zich met hem aan boord van de Clipper ('t groote watervlieqtuiq).

,,DE MAAN IS OP HAAR MOOIST. . ." .en wagentje met 'n paard .vacht buiten en de gelukkige menschenkmderen rijden in den maneschijn naar 't strand van Waikiki. )e inlanders hebben hier een groot feest aangericht. )p aandringen van Brooks leent Dorothy een kostuum, en er wordt te harer eere een speciale huldiging gearrangeerd, waarbij alle inwoners van 't eiland tegenwoordig rijn.

„MR. BROOKS, 'N PAAR WOORDEN VOOR UW BEWONDERAARS .." In New York doel de echt«, George nogmaals 'n wan hopige poging om uil het ziekenhuis te ontvluchten Op straal is er onmiddellijk 'n microphoon in de buurt en de omroeper verzoek* hem een paar woorden tf spreken. Met een luid ge kreun valt hij flauw er komt weer bij .. in zijn bec in het ziekenhuisl

„MET

--

.. NIE r TROUWEN De Clipper heeft tegenwind er. komt te laat aan. Brooks probeert zooveel mogelijk tijd te winnen, maar aan alles komt 'n eind Hij móét met Cecilia naai het altaar, maar hit i weel hij weer 't naderend onheil uit te stellen, door voorte geven, dat hij den ring vergeten heeft. Totdat, op 't laatste nippertje, George arriveert, met Brooks van kleeren verwisselt en op zijn beurt naar het .illa.ir snelt. Joe, de manaoer, tracht 'rem van het huterug te houden

■ | >'-"'. '

»

!f-r i pr ,■ ' . .,

nog dos een met zijn

„HET WAS EEN GEVECHT OF LEVEN EN DOOD, MAAR WE HEBBEN GEWONNEN, MEISJE!" Eindelijk worden alle moeillikheden opgelost, en terwijl Joe zich geen raad weet met het uit elkaar houden der beide dubbelgangers, nestelt Dorothy zich in Brooks' armen. Eén ding staat voor hen beiden vast: ze maken onmiddellijk hun huwelijksreis naar , . . Hollywood, waar ze hopen 'n beetje rust en vrede te vinden.

I i

■ ,., ■;, '*, ft •'. ;, / ••

, _

I

OLPN OE MISLUKTE ZEEMAN Lloyd Nolan kan trots zijn op het feit, dat hij achter elkaar in een van de grootste New Yorksche tooneelsuccessen en in een van de grootste mislukkingen gespeeld heeft. Het succes was „One Sunday afternoon", dat 43 weken achtereen op Broadway werd gespeeld, en de mislukking heette „Ragged army", dié precies twee keer opgevoerd werd. ,,En dat," zegt Lloyd Nolan, ,,is een typisch voorbeeld van mijn heele carrière." Lloyd is op 11 Augustus in San Francisco geboren. Vijf jaar lang bezocht hij de Santa Clara Universiteit en werd toen ingeschreven aan de beroemde Stanford universiteit. Na een jaar gaf hij deze studie op en ging naar zee als kapitein van een kleine

Lloyd, de zanger-IUmacteur.

Lloyd, mat sljn ocWgenoote, In den tuin van hun woning.

. . . hlsi Is Lloyd g«wend te ontbijten. In den studio wordt hl) vaak loo met electilach licht overladen, dat hij In z'n ontbljlvertrek aan een petroleumlamp de voorkeur gegeven heelt.

vrachtboot. Zijn zeemanschap is nu niet iets, waar onze acteur zich op beroemen kan, want bij Marseille liet hij zijn schip op de rotsen loopen, en toen het er met veel moeite afgehaald was en naar New York was teruggekeerd, brandde de boot in de haven af. Dat was het einde van zijn zeemans-loopbaan en hij ging weer naar Stanford om zijn studie voort te zetten. Op een zomer studeerde hij met een studie-kameraad, Arnold Bailey, die nu piloot is in New York, een variété-nummer in, maar Lloyd kreeg geen noemenswaardige tooneelervaring tot hij in 1927 werd aangenomen in het Pasadena Community Theatre, waar 'lij optrad met Victor Jory en Helen Brooks en andere jongere spelers, die sindsdien in Amerika op de planken naam hebben gemaakt. Na afloop van zijn contract trad hij in een stuk op met Edward Everett Horton, en toen ook dit engagement een einde nam. vond Nolan dat hij nu ervaring genoeg had om Broadway te veroveren en hij begaf zich dus naar de metropolis. Hij ontmoette er Worthington Minor, die een grooten naam had als leider van het Theatre Guild en die hem een rol gaf in „The front page", toen een deel van het gezelschap met dit stuk een tournee door de Vcreenigde Staten ging maken. Hij studeerde de rol van Roger Pryor in, die de hoofdrol vervulde, en verving dezen bekenden acteur soms als hij zelf verhinderd was op te treden. Toen het gezelschap naar New York terugkeerde, ging Nolan naar Cape Cod, waar hij een baantje kreeg als tooneelknecht in het Dennis Theatre. Hij ontmoette daar Alice Brady, Edith Barrett en wijlen Sir Guy Standing, die toen nog niet van een filmcarrière droomde. Bette Davis was ouvreuse in dit theater! Zijn werk als tooneelknecht verveelde hem al gauw, en toen hij een kans kreeg om naar New York.te gaan met een kleine rol in de ,,Cape Cod follies", greep hij deze met beide handen aan. Ongelukkigerwijze was deze show een debacle, en Lloyd was al gauw weer zonder werk. In Hoboken speelde hij zes en een halve week in een ouderwetsch melodrama en ging toen naar Cleveland, waar hij met Helen Hayes en Pat O'Brien samenspeelde. Den volgenden zomer ging hij toch weer naar Cape Cod, om daarna weer een rol in New York te krijgen in „Sweet stranger". Hij speelde hier de rol van liftjongen en werd verliefd op een raeisie dat in het stuk een steno-typiste voorstelde. Zij heette Mell Efrid. ... en loo ilet »l|n sludeer-verlrek er uit.

maar tegenwoordig heet zij Mevrouw Nolan 1 Nog een tweetal seizoenen volgden, waarin hij zijn tijd verdeelde tusschen Cape Cod en New York, en onder meer optrad met de beroemde Amerikaansche tooneelsterren Alfred Lunt en Lynn Fontanne. Toen volgden de bovengenoemde rollen in „One Sunday afternoon", waarin hij zijn eerste werkelijke succes boekte, en „Ragged army". Paramount maakte een proefopname van hem en bracht hem in Juli 1934 naar Hollywood, maar na een contract van zes maanden te hebben afgewerkt, gaf Nolan er de voorkeur aan geen nieuw contract af te sluiten en bij de diverse studio's werk te zoeken. Hij trad voor verschillende maatschappijen op in een groot aantal films en kwam in September 1936 weer bij Paramount, die zijn contract tot nu toe steeds verlengd heeft, en hem een groot aantal rollen, voornamelijk karakterrollen en gangstertypen te spelen gaf, tot hij met „St. Blues " bewees, dat hij ook in een sympathieke rol tot goed spel in staat is. Nolans vader, die kort geleden overleden is, was schoenfabrikant in San Francisco. Zijn moeder leeft nog. Lloyd heeft geen bijzondere liefhebberijen, maar voelt veel voor sport en beoefent op kalme wijze het paardrijden, zwemmen, golf en handbal. Hij bezit een rijpaard en twee honden, een Scottie en een Australischen herder. Hij spreekt vloeiend Fransch en Spaansch. • In een aantal shows is hij als zanger opgetreden; hij heeft een diepe, prettige bariton. Hij leest weinig romans, maar veel biografieën en historische werken. Hij heeft vier jaren pianoles gehad, doch kan geen enkel liedje spelen. Als hij geen filmacteur was, zou hij schrijver willen zijn. Zelf heeft hij een aantal één-acters geschreven, waarvan er enkele met succes zijn opgevoerd!

fBIKA Leila Roosevelt en haat nicht Mrs. Eleanor Roosevelt, echtgenoote van den President der Vereenlgde Staten.

Pygmeeën beklimmen den camerawagen.

"^ r bestaat in filmkringen een mop, die steeds * weer gedebiteerd wordt, wanneer men spreekt over cultuurfilms, welke in Afrika werden of zullen -worden gedraaid. Men zegt dan, dat de situatie daar ter plaatse zóó is, dat de operateurs elkander vragen: — „Pardon, mijnheer, is deze leeuw misschien vrij? " Evenals iedere goede mop, bestaat ook deze uit 99 % overdrijving en uit 1 % waarheid. En dat ééne procent bewijst, dat er teveel operateurs naar dezelfde hoeken en gaten van het Donkere Werelddeel zijn gegaan, om er teveel dezelfde motieven te filmen. Ér zouden inderdaad eenige films zijn op te sommen, die maar al teveel op elkaar gelijken, wanneer zij pogen ons een eerlijk beeld te geven van de Afrikaansche motieven: negers, roofdieren en kudden. Dat komt doordat de meeste menschen elkanders onbewuste navolgers zijn, omdat zij naar Afrika tijgen met een vaste voorstelling van hetgeen zij daar zullen zien, omdat zij niet eerlijk en onbevangen gaan zoeken, doch zich door gidsen de plekken laten aanwijzen, welke zij vooraf thuis op hun atlassen hebben opgezocht. Dèt is de reden, dat zooveel cultuurfilms, welke Afrika tot onderwerp hebben, beelden hebben, die overeenkomst met elkander vertoonen. Maar Afrika is een-werelddeel, het is een complex van onmetelijke en grootendeels ondoorvorschte gebieden, waaronder eindelooze landstreken, waar nog nimmer een blanke den voet gezet heeft. Afrika is een aaneenschakeling van weergalooze wonderen, van zaken, waarvan wij. Europeanen nimmer hebben gedroomd en die wij, met al onze aangewaaide wetenschap van leeuwen en giraffen en negers en aapjes, nimmer zullen vermoeden. Tenslotte is daar in Afrika eindelijk een man verschenen, die daar zónder vooropgezette denkbeelden aankwam en die bereid was, te reizen naar de afgelegenste, onvindbaarste, uit klimatologisch oogpunt slechtste deelen van de Zwarte Wereld. Armand Denis, vergezeld door zijn echtgenoote Leila Roosevelt (die een volle nicht is van den President der Vereenigde Staten), maakte zijn reis van Europa uit, door Noord-Afrika en zóó naar het Zuiden toe. Zij begaven zich naar den Belgischen Congo, naar bepaalde landstreken van dat zoo uitgestrekte gebied: Ruanda, Urund,ien andere, nog onbekender oorden.

De moeilijkheden van het terrein.

Pygmeeën bouwen een brug.

Wat zij daar gefilmd hebben, gaat elke voorstelling te boven. De menschelijke fantasie moet het steeds weer verliezen tegen de wereld der wondere werkelijkheid; het rijk der dwergen (Pygmeeën) grenst er aan dat der reuzen, die allen, mannen, zoowel als vrouwen, meer dan 2 M. groot zijn. Dat zóóiets kon bestaan, dat daar een reuzen-koning meer dan vierhonderd vrouwen bezit (allen van dezelfde enorme lengte), klinkt als een sprookje, waarbij wij met ongeloof de schouders ophalen. Maar deze film zou waardeloos zijn, indien zij niet van A tot Z, van het eerste beeld tot het allerlaatste, wéér was, volkomen waar en volstrekt betrouwbaar. Dus moeten wij dit — en al het andere en even ongelooflijke — gelooven. Daar woont in het hart van het negerdom het volk der lang-schedcls, wier hoofden een onbegrijpelijke en gruwelijke vervorming vertoonen. Hoe dat mogelijk is? Bij de zuigelingen, wier schedels nog week zijn, -worden snoeren om het hoofd gewikkeld, die alleen den kruin vrijlaten. Wijl de schedel toch minstens één richting uit moet kunnen groeien, ontstaat deze vreeselijke misvorming, waarop zij trotsch zijn, wijl het naar hün begrippen de hoogste schoonheid beteekent. Deze film, die de 20th Century-Fox uitbrengt, draagt een welgekozen naam. Zij heet: ,,De zwarte extase" („Dark Rapture"), want zij toont ons de heftige opwinding, het onbegrijpelijke rhythme en den cadans, waartoe Afrikas zonen zich weten op te zweepen. Tenslotte is dét de sterkste indruk, dien deze ongeëvenaarde film bij ons nalaat.

Een jongeling, die zich als volwassen beschouwt, laat zich zingend geeselen.

De koninain der reuzen (Urunda—Ruanda) en 'Armand Denis, leider der expeditie.

■

NIEUWS UIT DE STUDIO'S

%

, —

Detlef Sierck, de regisseur, engageerde voor de Nederlandsche film „Boefje" Annie van Ees, Plet Bron, Guus Brox, Albert van Dalsum, Piet Köhler en Ennie Heymans-Snljder. Jaap van der Poll schrijft den dialoog.

Ferdinand Doerffler maakt met de film „Der rettende Engel" zijn regie-debuut. De medespelenden lijn Grethe Welser, Carla Rust, Sepp Birk en Helen Fichtmüller. Ludwig Zahn maakt de opnamen.

Bernd Hofmann zet te Praag de filr Weft" In scène.

• .

'M

„Tor zur

^

Fred Raymond componeert de muziek voor de

n

■

- -■

„ - -


«f

Hans Albers zal de hoofdrol vertolken in de Tobis-film „Percy brich» aus". Als regisseur heeft men Herbert Selpin geëngageerd.

schrijven het scenario voor de Ufa-film „Marionetten".

ONZE WEKELIJKSCHE PRIJSVRAAG Vraag vijfhonderd vijf en veertig

O« beroemd« filmaotrlce Myxna Loy brengt haar vacantie in Europa door. Wij zien haaz hier (met donkaren bril) tijdens de rennen te AuteuU bij Parijs. Viktor Tourjanski ensceneert de Bavarla-film „Eine Frau wie du". De hoofdrollen worden gespeeld door Brigitte Homey, Joachim Gottschalk en Volker von Collande.

• Saarikivi zet de Finsche film

De stand der burgers ontstond in de 11e en 1 2 eeuw, als een gevolg der kruistochten. De hoofdprijs werd ditmaal verworven door Mej. T. Wilke te Deventer, de troostprijzen vielen ten deel aan den heer J. Weijermans te Den Haag, den heer P. v. d. Grind te Rotterdam, den heer C. v. d. Steen te 's Gravenhage, Mej. I. Timmermans te Katwijk aan Zee.

e

Garfleld'« nieuwste film zal getiteld zijn „Patent leather kid".

^Avoveteen"

in

scène.

Georg

Zoeh zal de Tobis-film „Wenn Männer verreisen" regisseeren.

Louis Jouvet én Lilian Harvey zullen te Parijs de hoofdrollen spelen In de Fransche Franz Schubert-film „Serenade".

Fred Stone, de „Dead- end Kids" en Jeffrey Lynn vertolken de belangrijkste rollen in de Warner Bros-film „Pais", waarin de strijd van de New Yorksche politie tegen de baldadigheid van de jeugd wordt behandeld.

DE OPLOSSING Vraag vijfhonderd een en veertig

Prisdlla Lane Is de tegenspeelster van John Garfleld In de film „Dust be my destiny",

John

Wat is een Pyrrhus-overwinning? Wij stellen een hoofdprijs van ƒ 2.50 en vijf troostprijzen beschikbaar om te verdeden onder hen die vóór 31 Juli (abonné's uit overzeesche gewesten vóór 31 Augustus) goede oplossingen zenden aan ons redactie-adres: Noordcinde 8, Leiden. Op de enveloppe of briefkaart gelieve men duidelijk te vermelden: Vraag 545.

■

/y

Penny Singleton en Arthur Lak« vertolken belangrijke rollen in „Blondie takes a vacation". Frank Strayer is de regisseur van deze Columbiaflim.

Erich Ebermayer en Ralph Arthur Roberts

1

,f

t

Weensche Tobis-film „Das Glück wohnt nebenan". Het draaiboek Is geschreven door Aldo de Plnelll en Hubert Marischka.

Viktor Staal werd geëngageerd voor de Bavariafilm' „Verdacht auf Ursula".

I

*•*.

■'-•

\

Vladislav Brom regisseert de film „Tulak Macoun". De hoofdrollen worden in deze Tsjechische film gespeeld door Otomar Korbelar, Jaroslav Marvan, Jlrina Sedlackova en Kabatova. De muziek componeert Josef Dobes.

^T' , fm

■

Reginald Owen en Gary Cooper speien in „The real glory" belangrijke rollen. Regisseur Is Henry Hathaway.

Ferike Boros, een bakende Amerikaansche tooneelspeelster. Is door Warner Bros te Hollywood geëngageerd.

Gustav Lorenz is als opnameleider geëngageerd voor de film „Das Gewehr über".

Ewald Balse zag zich door regisseur Erich Engel een belangrijke rol in de film „Der Weg zu Isabell" toegewezen.

Agnes Straub, Harald Paulsen en Herbert Huebner spelen de hoofdrollen In de Tobis-film „Die Mädchen der Jenny Hill". Regisseur Is Karl Anton. Het- draaiboek werd vervaardigd door Willi Kollo en Felix von Eckardt.

Raoul

Enrol Flynn, Bette Davis en Olivia de Bavilland spelen de hoofdrollen In „Elizabeth and Essex". De verdere medespelenden zijn Henry Stephenson, Alan Hale, Guy Bellls en Robert Warwick. De regisseur is Michael Curtiz.

j.

Walsh, de bekende regisseur. ëngageerd door Warner Bros.

Is

ge-

Julia Serda Is door regisseur Georg Zoch geëngageerd voor de film „Heirahkandidaten".

f nieuwste] oto van 13 filmster

•iobert idylor

lociw

VAN LEZER TOT LEZER Op du« pagina kunnen ome abonné'», onder da „Ruilrubriak", gratia aan advar. tantla plaatsan, waarin zij lat* aanbladan In ruil voor lat* andan. Oaxa plaatalng It gahaal gratl«, maximaal 10 ragala par advartantla. Advartantla*, waarin voorwarpan ta koop worden aangabodan of gevraagd, woningen te huur worden gevraagd of te. huur aangeboden, diensten worden aangeboden, enzoovoort, enzoovoort, worden onder de rubrieken „Te koop aangeboden", „Te koop gevraagd" en „Dlverten" geplaatst en berekend tegen S cts. per regel, minimum vijf regels.

TE KOOP AANGEBODEN

RUILRUBRIEK

groote 2-pers. midzwaard, Vƒ25.— compi. 63h, A'datn

Te rullen : 13 Dobbelm.pl. ; 40 Erdal, 20 pi. Langs de Zuiderzee ; 20 Radem.-b. ; 41 Pelik. ; 9 Haka-h. ; 6 Jongensen meisjesb. ; een postz.album met 900 postz. tegen Sneeuwwitcnl.-b., D.E.-p., Klokzeep-b., Droste-b. enz. J. Wentlnk. Hoogravenschew. 106. Utrecht.

Te koop: 3 p. gasforn. v. elk aann. bod. Post, Wilhelminastr. 156-1, A'dam.

Z.g.a.n. H. toerfiets, te ruilen, m. vergoeding, v. tandem. L. de Colignystr. 11 J. v. Vliet, p/a. A. J. Vorrink, A'dam.

Te koop : Retourbiljet K.L.M. Londen, Parijs of Berlijn. Geldig tot April 1940. Billijke prijs. C. Peeman, Schledamscheweg 264B, R'dam. Te koop : zeilkano, bodem. IJselstr. (Z.).

Te koop : I opklapbed m. eiken ombouw. Pr. ƒ22.50 en een kinderwagen m. bed en sierkussen. Roos, Hugo de Qrootkade 16 ben., Amsterdam. Liefst v. 5 u. Een partij nieuwe 16 tnM. smalfllmspoelen ; compl. huisbioscoop ; films, versch. genre ; onderdelen en gebruiksartikelen, tekoopaang., alles voor geringen prijs. H. Hondorp, Zwiepscheweg 10, Lochern.

DIVERSEN Een heel goed tehuis gezocht voor een keeshond. Pr. bill. Hembrugstr. 84-11, A'dam (C).

Wie ruilt plm. 1200 postzegels, div. alb. v. verk., Niemeyer, Tiktak en enkele andere, fotostatief en compl. afl. Het leven der dieren, v. Beekm., voor postzegels van Nederl. en Kol. ? KI. Kalsbeek, Oronlngerweg 4, Westerbroek. Ik heb een gezichtsmassage app. voor verwijdering v. vetpuistjes enz., en zou dit gaarne voor iets anders willen ruilen. H. Voet, Paulus Potterstr. 118a, R'dam. In ruil aangeb. een groote kam peer-aanhangwagen voor damesfiets of accordeon (groote). Bellamydwarsstr. 28-11, A'dam.

-ipiC-;- -i^..

MK:

TE KOOP GEVRAAGD

^■s*»»«-

Een eiken linnenkast te koop gevr. Br. m. pr.opgaaf. v. Boetselaerstr. 63-1, A'dam (W.).

'■■*&■•**

■ :-*

»• w

Normaalfilm en gramofoonplaten (ook onbreekb.) te koop gevr. Brieven m. opg. prijs enz. aan H. Hondorp, Zwiepscheweg 10, Lochern.

„Daar zit mijn vrouw met een of andere oude zeurkout.' „Typisch. Mijn vrouw zit er ook met een."

I^sSwS^ ..*£.„»•.

_—•' '

- .^v-

Gratis kunt u gangbare bonnen, die u niet spaart, ruilen voor wat u wél spaart en tekort komt. Bij zending postzegel insluiten voor terugsturen. Wed. S. v. Zanten, Daniel Willinkplein 41, A'dam.

^P--

i-

Een step te ruilen voor Jongensfiets, leeft. 7 j. Loolaan 21 B, Voorburg. Bode Blom.

ss«rii

__',.^: -

:■.*■;■ A

„Heeft u misschien een beetje warm water voor me?"

• -'

EEN

ONGEVAL

,*'

m* r

■"v-*

Een gelukkig minder ernstig ongeval trof onzen abonné, den heer Chr. F.Vervoort, van Ostadestraat 320 te Den Haag. Dezen moest de rechter ringvinger worden geamputeerd en hem werd daarvoor uitgekeerd een bedrag van

D E

-' *M

■■%*^

Ruilen. 450 IJzendljk ; 450 v. Nelle ; 150 Patria II : 50 Leverszeep ; 1000 D.E. ; 150 Verk. Artis; 2000 pi. vorige alb. ; 3000 Meco ; 50 Düngen ; 300 Liga-b. ; 1500 Hagzegels en andere tegen Wennex, Klokz., Kwafta, Sickesz, Nlemantsverdriet, Haas en Brero, Haka, Hille en andere. Postzegel Insluiten. M. Koning, Heilbronstr. 48, Den Haag.

WEDEROM

• ■--■ —-

-

■ •'••«v. ^w^ZüSfl

T D €

^%\

€ y L ID i li

ABONNE'S OP DIT BLAD,

waarin verzekerde als gewoon betalend passagier

welke in onze registers zijn ingeschreven en in het bezit zijn van een door onze administratie afgegeven polis, zijn gratis verzekerd volgens polisvoorwaarden: f 2000.- bij levenslange invaliditeit; f 600.- bij overlijden; f 400.- bij verlies van een

reist,

dan

wordt

de

uitkeering

bij

invaliditeit gesteld op f 3000.- en bij

overlijden

op f 1000.-,

De

levenslange

de uitkeering

uitkeering

dezer

bedragen geschiedt door de NIEUWE HAVBANK N.V. te Schiedam.

hand, voet of oog; f 75.- bij verlies van duim of

Denk er om, bij een eventueel ongeval binnen 3 x 24

wijsvinger; f 30.- bij verlies van een anderen vinger,

uur aan het kantoor der N,V. Nieuwe Havbank te

een en ander ten gevolge van een ongeval.

Schiedam daarvan kennis te geven, ook at meent

Is het ongeval een gevolg van een aan een personentrein, tram of autobus enz. overkomen ongeval.

U, dat de directe gevolgen niet ernstig kunnen zijn.

Anders vervalt het recht op uitbetaling.

2 -

OP NEERLANDS JMfen.

WATERWEGEN

WIE STAL HET GELDJ

9

5 De stenotypiste schijnt zeer zenuwachtig te zijn. Er komen dikke tranen in haar groote blauwe oogen. Snikkend verlaat ze de kamer. „Nu, wat zegt u, M r. Gordon?" mompelt de detective. De bankier is verbaasd. „Bedoelt u werkelijk, dat..." „Neen) ik bedoel niets," zegt Meijer glimlachend. „Ik denk alleen..." Hij schijnt in een goede bui te zijn.

DETECTIVE MEIJER DENKT NA EN VINDT DE OPLOSSING !T

DENKT U O

6 „Hebt u kinderen, Mr. Fink?" vraagt hij plotseling. — „Ja," antwoordt de boekhouder, bleek wordend. — „Dan kunt u wel gaan!" — Fink verlaat hoofdschuddend het vertrek, en nu wendt Meijer zich tot den secretaris.

. ^ |

Op —n opvallend zonnlgan echtand in dan wintar laat bankier Oordon dan partlcullaran detective Meiier varzoakan, bij ham te willen komen. „Ik heb ia hulp noodlf," zagt hi) tagen dan tpourdar. „Hat gevel begint werkelijk op mijn zenuwen te werken. Slnda eenlgen tijd komen ar geregeld dieft tallen op mijn kantoor voor. Het gaat wal niat om groota bedragen, maar telken« wordt er late vermist. Oa dadar moet onder het pareonaei •chuilen. En er dient aan eind aan te komen, want zooale Ik }a al zei i het maakt ma nerveus..."

2 Meijer knikt glimlachend. „Wat is ar nu eigenlijk gebeurd7" vraagt hij. — „Dat zal ik Ja zeggen," antwoordt da bankier. „Ik moest vandaag een boodschap in da stad doen. Toon ik na verloop van een kwartier ongeveer weer terug was op mijn bureau, merkte Ik, dat er aan lade van mijn schrijftafel geopend was. Er lagen vijftienduizend frank ... in — en die zijn nu verdwenen I Het betaakent geen onoverkomelijk vorlies, maar Ik vind het vervelend, te meer daar het niet de eerste kaar is, dat ik geld mis — al is het ditmaal wèl meer dan de vorige koeren..." „En bovendien heeft de dadar nog da onhandigheid gehad om ook dan Inktpot om te gooien en aan groota vlak ap Ja prachtige schrijftafel te maken I" zegt Meijer. „Vertel me eens, wanneer habt ga den diefstal ontdekt 7" — „Daarnet - een kwartiertje geladen," antwoordt Cordon. „Ik heb Je direct aan boodschap gestuurd of Ja hier wilde komenI"

Q De detective werpt een vluchtigen blik op de foto en begint te glimlachen. „Ik geloof niet, dat ik mij vergis, als ik zeg, dat we den dader hebben, Mr. Gordon," zegt hij...

"7 „Zegt u een«, Mr. Wallace, laat u zich wel eens ' fotografeeren ?" — „Zeker..." — „Hebt u een foto bij u?" — Jawel... Alstublieft..."

0

■ Vraag:

k

,

,

P

nd

3 ^p'de^^d « Äile« |ÄS lL« «r 17** "

•51

ht,

«• D"rna onderwerpt hij den

van duizend frank. Ze .e zaten in een groote gale enveloppe..."

IÄÄ^CÄ

.

„. „..„,, ..,

.CBU»

v n

» f" •>«•"<'" *«""•"• H-t xljn da boek" v«n oen aietttal — al een Min

Wien houdt Meijer voor den dader? En waarom ? Antwoord: (Om dit te lezen het blad omkeeren a.u.b.)

antwoordt i-japep apsEM aDC||BM -»W pcvpjapuj >{aozjapuo japcu uaa ttq >iaa|q ^IQ — ua3.Jaq.iaA a^ do ja uo>f>|r*|Ai>)Uj ap UJO nfi| -uhlpSJTECM ^)doou>f aä sjapue surqj jaij (iti pcq UIOJCCM -uaScjp a) 3doou>f -a3 s:)tpaj .laAO s>|ui| ?.*aq|G3 ufiz SCM UOOM -38 Jetq^Viiq aDCHBM jvp uao) a)>|jauj ua 030J uaa 3.IOJA ïJH -Saojp )doou>{a3 s^{u\\ U3AO 9jÊf99A tjaqjo} (IJ aaM) ufiz a3C||E/vv 'JW 3CP 'do f!
ap tuo ap apuapinp -oquo ia|ja]|c jaf!aN ifiMja^Jce^ 'ua^ap -3UO a^ UO>(>J.-»IA4>;IJI uaaS ja uajCM uajaa|>j unq do >too Uó uapuvq auooqss uappcq uap • uajpaq a||v -uo3aj>| -a3 peq uajaa|>] ufiz do uo>f >|a|A-»>|iit jaip ap ivp 'UCE UJCU jaha^j

Ik ben Iedereen bewondert stellig het gracieuze beeld, dat een zwaan vormt wanneer hij, smetteloos wit, over het rimpelende wateroppervlak glijdt. Maar er is ook een keerzijde aan de „medaille". De lange, sierlijk gebogen nek kan plotseling naar voren schieten met de kracht van een slang, die een uitval doet naar haar prooi. De blanke vleugels kunnen zóó'n hevigen slag toebrengen, dat ze gemakkelijk een arm of been van een volwassen mensch kunnen breken. De snavel kan een mensch grijpen en onder water sleuren, om hem daar te doen verdrinken. . .

niSDADW (Warner Bros-film.)

Zwanen leven lang en worden zeer sterk, en wanneer iemand het waagt te dicht in de nabijheid van hun nest te komen, dan gaan zij, In wilde woede ontstoken, dikwijls een gevecht op leven en dood aan. In April varv het jaar 1937 had er in Man ehester. Engelarid, een geheimzinnig sterfgeva, plaats. Men vond er, in een ondiepen vijver, het lijk drijven van de tienjarige Eileen Foreman. Het was een mysterie, hoe het kind in den vijver had kunnen verdrinken. Het water kon niet hooger hebben gereikt dan tot aan haar middel. Op den modderigen oever vond men geen andere voetsporen dan die van het meisje, en deze wezen duidelijk uit, dat zij niet geslipt o( in het water gegleden was. Toch was zij verdronken. Hoe had zij den dood gevonden? Toen de couranten het bericht brachten, dat er een zwaan in den vijver zwom, kregen de autoriteiten talrijke brieven toegezonden. „Is die zwaan niet de schuldige?" vroeg men. „Zou het niet mogelijk kunnen zijn, dat de zwaan haar bij de kleertjes heeft gegrepen en haar in het water heeft getrokken?" - Het antwoord is nooit met stelligheid op deze vraag gegeven, maar zij, die de zwanen kennen, nemen als vaststaand aan, dat het meisje inderdaad op deze wijze den dood moet hebben gevonden. In leder geval is er een dergelijke gebeurtenis bekend, die door getuigen werd bijgewoond. Het betrof een zevenjarig jongetje, dat op den oever van een rivier speelde, waarin drie zwanen zwommen. Zijn gouvernante zat op eenigen afstand te lezen. Plotseling kwamen de drie zwanen naar het kind toe en gingen in een halven cirkel

cjeen

voor hem liggen. De gouvernante, die onraad vermoedde, riep het kind toe, weg te gaan van den oever, maar op datzelfde oogenblik gingen de zwanen tot den aanval over. De middelste schoot naar voren, greep het kind bij de kleeren en trok het in de rivier. Luid schreeuwend snelde de gouvernante toe en trachtte het aan haar zorgen toevertrouwde kind te grijpen, maar nu kwam zwaan nummer twee in actie. Slaand met zijn vleugels en zijn snavel kwam hij uit het water en op het meisje toel Wanhopig van angst en schrik probeerde zij den aanval te ontwijken, maar In deze weinige seconden was het kind reeds buiten haar bereik gesleept. De derde zwaan gebruikte zijn snavel om den eersten aanvaller te helpen, en samen trokken zij den jongen verder de rivier in, hem stompend met hun snavels en slaand met de vleugels. De gouvernante rende weg om hulp te halen. Ze vond twee mannen, die met haar mee teruggingen, maar geen van beiden kon zwemmen. Op misschien tien meter afstand gingen de drie vogels voort om voor hun oogen het kind op wreede wijze ter dood te brengen. Het duurde ongeveer dertig minuten voordat er een boot kwam en tegen dien tijd was het ventje dood en men kan wel met zekerheid

zeggen,

dat,

wanneer

er bij

dit

tragische

geval

geen getuigen tegenwoordig waren geweest, niemand zou hebben aangenomen, als men het deerlijk verminkte lijkje van den verdronken knaap zag, dat de moordenaars. .. zwanen waren I Een ander geval van een zwaan, die

Wij brengen hier een aantal beelden uit de nieuwe Warner Bros-film „Ik ben geen misdadiger", waarin John Garfleld, Claude Rains, Gloria Dickson, May Robson en de beroemde „Dead End Kids" de hoofdrollen vertolken. John Garfleld vertolkt in deze film de rol van een linkschen bokser, die van moord wordt verdacht. Na heel veel onjuiste verdenkingen, die even zoovele spannende momenten zijn, blijkt echter, dat alleen iemand, die een rechtschen slag heeft toegebracht, de moordenaar kan zijn. En dus kan „Johnnie" zijn anonimiteit laten varen en gelukkig, worden met het meisje, waarop hij tijdens zijn ballingschap, om zich aan de wraak der wet te onttrekken, . verliefd geworden is.

een

mensch aanviel, is eveneens bekend geworden. In Juni 1925 fietste Jean Carpln in de nabijheid van een rivier, ergens in Frankrijk. Plotseling steeg er een zwaan uit het water op, die regelrecht op hem toevloog en hem van zijn fiets sloeg. Carpin overleefde zijn avontuur, maar hij was voor zijn leven lang blind aan zijn rechteroog, terwijl ook zijn neusbeen was gebroken. Toch had de zwaan hem slechts twee slagen met zijn snavel gegeven I In een gevecht met een sterken hond blijft een zwaan dikwijls

de

overwinnaar. Zoo

kent

men

bijvoorbeeld het geval van den zwaan Hercules in Hampstead, Engeland, die geen hond kon zien of hij kwam uit het water om hem aan te vallen. Het gevecht eindigde gewoonlijk doordat de zwaan zijn tegenstander bewusteloos sloeg, waarna hij hem in den vijver sleepte om hem te verdrlnkenl

„Johnnie" en Peggy, het meisje waar hij verliefd op is geworden. Onlangs heeft zich in de Vereenigde Staten een zeer eigenaardig geval voorgedaan, dat de medische wetenschap voor een onbegrijpelijk raadsel stelde. Het betreft hier namelijk een oude dame, die plotseling „achteruit" begon te leven. Dat wil zeggen, dat zij met den dag geestelijk jonger werd. In een steeds sneller wordend tempo werd zij eerst een matrone van middelbaren leeftijd, toen een jonge vrouw, vervolgens een bakvisch, die giebelde bij iedere opmerking, die men tegen haar maakte en die bloosde wanneer een jongeman haar slechts aankeek. Hierna begon zij kinderboeken te lezen en met poppen te spelen. Terwijl haar lichaam nog alle kenmerken vertoonde van den ouderdom, begon de ongelukkige op handen en voeten rond te kruipen en een echt kindertaaltje te brabbelen. Korten tijd daarna overleed zij. . . De dokters hadden het zonderlinge verschijnsel hoofdschuddend gevolgd en verklaard er niets van te kunnen begrijpen, noch er iets tegen te kunnen doen. .. Zij hadden gelijk, maar er bestaan meer dergelijke gevallen, die minstens even verbazingwekkend zijn. Een

ander

geval

van

„achteruit-leven"

betreft

ACHTERUIT LEVEN dat van Joaquin Vienna uit Santa Clara, V. St. Zeven jaar geleden was hij vijf voet vier duim lang Thans is hij nog slechts vier voet tien duim lang, en hij gaat steeds door met „krimpen". Hij is nog volkomen normaal gebouwd, dat wil zeggen, dat al zijn ledematen in dezelfde verhouding gekrompen zijn. De dokters staan ook tegenover dit geval volslagen hulpeloos en vragen zich af, hoe lang dit proces zich nog zal voortzetten. Een ander interessant geval Is dat van den chauffeur van een vrachtwagen, die den bijnaam draagt van

„Omgekeerde

Man",

omdat alle

in-

terne organen bij hem omgekeerd zitten. Zelfs zijn hart bevindt zich op de verkeerde plaats. Toch voelt hij zich volkomen normaal en is hij nog nooit één dag ziek geweest. Verscheidene menschen hebben te lijden gehad van een ononderbroken aanval van hik, waardoor

zij zoo verschrikkelijk vermoeid raakten, dat zij van uitputting zijn gestorven, terwijl er aan den anderen kant ook menschen zijn, die zich letterlijk doodgelachen hebben. Maar het meest bizarre geval is misschien wel dat van Mr. Howard Stillman, een landbouwer in Florida, wien het tragische lot beschoren was, dat hij zich. .. doodpraattel Gedurende meer dan 418 uur achtereen praatte hij — zelfs In zijn slaapl Langzamerhand werd hij zwakker en zwakker, terwijl hij ook koorts kreeg. Niets kon echter den stortvloed van woorden stoppen. Niets behalve de Dood, die hem weghaalde, toen hij achttien dagen achtereen had

gepraat! Ook Roerfienië kent een bizar geval, namelijk dat van den man, die nog in geen negentien jaar heeft geslapen. Sinds hij een keer het bewustzijn verloor tijdens een bomaanval, heeft hij nooit meer een oog dicht gedaan. Een tegenovergesteld geval zou men dat mogen noemen van Joseph Lengan, een metselaar in Ottawa, Canada, die op een dag in Maart van het jaar 1935 in slaap viel en niet meer wakker werd dan in Juni van het jaar 1936.

Er

is

een

moord

gebeurd en „Johnnie" wordt voor den houden.

dader ge-

„Johnnie" (links) probeert zich schuil te houden voor een detective (rechts), die hem op het spoor is.

OP 'T SLAPPE KOORD OVER DEN NIAGARA-WATERVAL OP LEVEN EN , M DOOD ■ "

"

Toen begon Blondin op een gegeven oogenblik heen en weer te zwaaien bij zijn pogingen zich staande te houden. Zijn balanceerstok ging als razend op en neer. Hij had zijn evenwicht verloren.

D

e Niagara-waterval heef* altijd een machtige aantrekkingskracht op de menschen uitgeoefend. Talloozen hebben in sprakelooze beduusdheid voor het geweld van zijn enorme, brullende watermassa gestaan, anderen hebben dit geweld uitgedaagd, hebben hun leven op het spel gezet om te toonen, dat zij het.. . minachtten! Onder dezen behoort zeker In de eerste plaats de Franschman Blondin te worden genoemd. Het was in het jaar 1859 dat hij, kalm en nuchter, aan de verbaasde wereld door zijn manager Colcord liet mededeelen, dat hij van plan was over een strak gespannen koord den waterval In zijn volle lengte over te steken, van Goat Island (Amerika) naar den Canadeeschen oever! De eerste poging werd ondernomen des middags om vijf uur van den dertigsten Juni. Hij vertrok van den Amerikaanschen kant. Toen hij een honderd meter op het koord had afgelegd, begon hij een heele serie stunts uit te voeren, die hij voortzette tot hij aan den anderen oever was gekomen. Hij ging op het touw zitten, legde zich op zijn rug, ging op één been staan, danste en deed verder nog alles wat men van een koorddanser verwachten mag, die het publiek sensatie en spanning wit bezorgen. Toen hij halverwege was gekomen, voer er eten stoomboot, volgepropt met passagiers, onder het koord door. Blondin liet 'n touw zakken en haalde 'n flesch melk op, die men aan boord van 't schip er aan gebonden had. Toen zette hij zich neer op het koord, dronk de flesch op zijn gemak leeg en wierp haar daarop In de kokende watermassa onder zich. Terwijl hij de flesch weggooide, sprong hij overeind zender daarbij zijn handen te gebruiken en zette vervolgens zijn tocht voort, die in hel geheel achttien minuten duurde — achttien minuten van onafgebroken levensgevaar! En . . . toen hij op den Canadeeschen oever was aangekomen, rustte hij 'n half uur uit, wandelde daarop kalm terug en was zeventien minuten later weer behouden op den tegenovergestelden oeverl Den tweeden tocht ondernam hij 'n maand later. Hij had zich toen als aap vermomd en duwde een kruiwagen voor zich uit. Tijdens een tocht in Augustus daaropvolgend stond hij op zijn hoofd op het heen en weer zwaaiende koord .. . Zijn meest gewaagde onderneming zou hij echter nog hebben uit te voeren. De twee volgende tochten waren het sensationeelst, omdat tijdens beide allerlei onvoorziene omstandigheden bijna aanleiding werden, dat zijn „voorstellingen" een

EEN REEKS

SPANNENDE AVON.

r'VV»-' TUREN. NAAR WAARHEID VERTELD

tragisch einde zouden nemen. In een later afgelegde verklaring ging Colcord zelfs zoo ver te verklaren, dat misdadige wedders een aanslag op zijn leven hadden ondernomen, terwijl hij op den rug van Blondin zat. .. Vóór dezen merkwaardigen overtocht echter had Blondin besloten nog een andere sensatie aan de reeds bestaande toe te voegen. Zijn vorige trips had hij alle overdag gemaakt. Nu kondigde hij aan, dat hij als een climax een tocht in het donker zou ondernemen. En hiertoe .vertrok hij op den avond van den 31 sten Augustus, nadat hij aan de beide uiteinden van zijn balanceerstok gekleurde lantaarns had bevestigd. Zoeklichten, op de beide oevers geplaatst, toonden aan, waar zijn i-eis begon en eindigde, maar hun machtige stralen konden toch niet meer dan het begin en einde van het strak gespannen koord zichtbaar maken. De geheele rest van het touw was onzichtbaar - ook voor Blondin I Evenals bij vorige gelegenheden stonden er ook nu weer duizenden nieuwsgierigen op de beide oevers samengepakt, maar dit keer was de spanning wel tot een niet te overtreffen hoogtepunt gestegen. Op sensatie beluste oogen zagen de zwaaiende lantaarns, die de einden van zijn balanceerstok aantoonden, toen hij den Amerikaanschen oever verliet, steeds kleiner worden .. . Zij, die op den Canadeeschen oever stonden, zagen hoe ze steeds grooter werden, en toen — opeens . .. waren zij verdwenen I Aan beide zijden van de kokende watermassa vlei er een beklemmende stilte. Iedereen hield den adem In. Wat was er gebeurd ... ? Het was alleen door hun handen op het koord te leggen, waardoor zij de vibreeringen konden voelen bij lederen stap dien Blondin deed, dat zijn helpers konden vaststellen, dat de waaghals niet in de diepte verdwenen was. Minuten van ademlooze spanning gingen voorbij. De trillingen van het koord hielden aan. Daarginds in de duisternis, boven een afgrond van daverende gelulden en woest schuimende golven, zocht Blondin voetje voor voetje op den tast zijn weg op het slappe koord. De stralen der zoeklichten op den Canadeeschen oever verblindden hem. Hij kon 't koord niet zien. Alleen het uiterst fijne gevoel In de punten van zijn voeten voorkwam, dat hij in den gependen, muil van een wissen dood onder hem terechtkwam. Eindelijk steeg er een machtig gejuich op aan de Canadeesche zijde. Blondins gestalte had zich

afgeteekend in den lichtkegel, en eenlge minuten later was hij veilig en wel het middelpunt van enthousiaste demonstraties. Nóg spannender was de tocht, dien Blondin vervolgens maakte met Colcord op zijn rug. Vanden laatsten bezitten wij een relaas over deze merkwaardige prestatie. „Het koord," zoo vertelde Colcord na den trip, „leek betrekkelijk vast en stevig, tot wij ongeveer het midden hadden bereikt. Toen begon Blondin op 'n gegeven oogenblik heen en weer te zwaaien bij zijn pogingen zich staande te houden. Zijn balanceerstok ging als razend op en neer. Hij had zijn evenwicht verloren ... In dit afschuwelijke moment gaf hij mij een bevel, dat ik strikt opvolgde: ik moest mij absoluut niet bewegen op zijn rug, maar doodstil blijven zitten - om met hém te blijven leven of den dood te vinden. Niet In staat zijn evenwicht terug te krijgen, rende Blondin bijna over het koord, terwijl zijn stok als krankzinnig op en neer ging. Zoo ging het verder tot wij eindelijk bij de eerste borglijn ') kwamen aan de Amerikaansche zijde. Op deze lijn bleef hij staan, maar ze brak en het hoofdkoord, dat nu door de correspondeerende borglijn met een ruk werd strakgetrokken, begon hevig heen en weer te zwaaien. Dank zij zijn bewonderenswaardige behendigheid slaagde hij er in zich nog net bijtijds te herstellen, en zooveel van zijn evenwicht terug te vinden, dat hij naar het volgende stel borglijnen kon loopen, dat zich een meter of acht verder bevond. Hier bleef hij staan. „Laat je van mijn rug glijden - gauwl" beval hij. Hij leek wel een steenen beeld; iedere spier stond strak en gespannen; groote zweetdroppels parelden op zijn voorhoofd. Door woord noch gebaar verried hij ook maar één oogenblik, dat hij begreep hoe er 'n misdadige aanslag op ons leven was ondernomen door een stel moorddadige spelers, die een der borglijnen bijna door midden hadden weten te kerven, ten einde op die manier hun weddenschap te kunnen winnen, dat Blondin nooit den anderen oever zou bereiken. Ik Idom weer op zijn rug en langzaam gingen wij verder over het licht stijgende koord naar den Amerikaanschen oever, waar wij een zee van gezichten ontdekten, die ons met een mengeling van angst en spanning gadesloegen. Sommigen hielden de handen voor hun oogen, alsof zij leder oogenblik verwachtten, dat wij zouden neerstorten; anderen staken hun armen uit alsof zij ons wilden grijpen, ten einde ons voor vallen te behoeden . . . Een muziekcorps probeerde te spelen, maar de overspannen musici konden slechts eenlge schrille dissonanten voortbrengen. „Kijk uit, Blondin," zei ik tegen hem, „hier komt het gevaarlijkste oogenblik. Die menschen zullen op ons toesnellen en zichzelf en ons van den oever dringen ..." „Wat zou ik doen?" vroeg hij. „Neem een forschen aanloop en dring hen achteruit. . ." Hij knikte bijna onmerkbaar en . . . het luktel Het tooneel, dat volgde, was onbeschrijfelijk. Het gejuich van de tot een krankzinnig enthousiasme opgezweepte . menigte overstemde het gebulder van den Niagara. Iedereen scheen volslagen gek geworden ... De tocht — die voor mij een eeuwigheid scheen te hebben geduurd — had In werkelijkheid slechts zes en veertig minuten geduurd. 'Maar voor mij waren het dan ook zes en veertig 'minuten van doodsangst geweest..." '). Borglijnen zijn reservelljnen of -touwen, die dienen om den schok op te vangen wanneer het hoofdtouw zou breken.

\

-

;>

■;".'

\ Si- *i

I

ï/fj

nv

v' '■..

,

V'

J

<

■Jwfoxd w

er

^4

ttsü

j/er Tal van uitvindingen, waarvan het menschdom zich bedient, werden reeds eeuwenlang In de dierenwereld In toepassing gebracht: de Stroomlijn-vorm, de torpedo met vleugels, het vliegtuig en de vliegformatles, de uit houtstof vervaardigde dunne draad, de opwekking van electricitelt, het camoufleeren, enzoovoort.

FOTO- N I EUWS 1. De regimenten Grenadiers en Jagers, die 110 Jaar bestonden, defileerden te 's-Gravenhage voor H. M. de Koningin. 2. Drie mijl buiten Hoek van Holland had de start plaats van den internationalen wedstrijd voor zeegaande jachten van Hoek van Holland naar Oostende, georganiseerd door de Kon. Roei- en Zeilver. „De Maas" te Rotterdam. 3. Het m.s. „Denbigshire", metende 10.000 ton, en gebouwd bij de Nederlandsche Scheepsbouwmaatschappij te Amsterdam, heeft, op de Noordree h^ar technischen proeftocht gehouden. - Bij het controleeren van ankers en kettingen was het noodzakelijk buiten boord af te dalen. Geen baantje voor hen, die gauw duizelig zljnl

Men schat het amtal ratten en ratsoortige dieren op 400 ä joo duizend millioen, waarvan er zeker de helft ondergronds leven. De grootte der ratsoorten wisselt af van die van een klein, nauwelijkf zichtbaar veldmuisje tot die van eett normaal varken. Een vogeivrlend In Nieuw Zuid Wales . bezit ruim 700 papegaaien, die hij allen heeft leeren praten. 25 diverse soorten zijn in deze collectie vertegenwoordigd.

De baars is waarschijnlijk de meest gevaarlifke bewotier der zoetwaterstroomen en -plassen, meer nog dan de snoek. Hij verslindt niet alleen allerlei soort visschen, doch ook jonge watervogels.

4-

5. Ter gelegenheid van de opening van het stadion „De Goffert" te Nijmegen, werden er groote sportfeesten gehouden. — 4. De finish 100 meter beeren, gewonnen door Baumgarten. 5. Een aardig moment uit den twee K.M. tandemwedstrijd. 6. Op de Boschbaan te Amsterdam werden wedstrijden om het kampioenschap kanoën gehouden. De finish van de 1000 meter seniores vier persoons kano. Vóór de winnende ploeg van „De Geuzen."

Robben zijn blijkbaar zeer gevoelig voor muziek. Herhaaldelijk is geconstateerd, dat robben' booten volgden, waarop muziek werd gemaakt.

Zwatien werden eerst aan het einde van de 14de eeuw in Engeland ingevoerd.

**M hutetv.

Schuren? Daar bederf je ze mee. Neem toch VIM; dan blijven ze mooi!

Harde schuurmiddelen bederven Uw keukengerei. Ze veroorzaken krassen, waarin zich vuile en vette bestanddelen ophopen. Gebruik daarom Vim voor potten en pannen en U zal zien, hoe blinkend schoon ze worden. Vim reinigt zacht en snel, zonder te krassen I Door de dubbele werking van Vim wordt al het vuil verjaagd, zonder dat er een krasje ontstaat. Glanzende voorwerpen worden alleen veilig gereinigd met Vim!

IflM

o G

o

pe n

>.r

t

' '9 zacht

—krast nooit

OP tut BUS tfN hüN VOOR CtSCHf MKS N

V108-0141

De vrouwelijke kreeften dragen haar eieren gerulmen tijd bij zich, aan haar lichaam vastgehecht onder de zeven pooten, welk» aan de staart zitten.

MMVKTEGEI

De larven van mieren toonen door hun houding of zij behoefte aan voedsel hebben. Wanneer zij recht uitgestrekt liggen, dan is dit een bewijs, dat zij „vol" zijn.

. J weeft van naEen geionde huid hee Ge€n E raa,e een ï , „ aan U* »Chooone natuurde

*eP *

taV

van

S^oenln^-Jav0„d UW

< rxÄn -t d«^ on.

een volkomen 88vevloeiStoJ, , *« doordringt, "een heïdere * door drvngt, de

Door verandering van het voedsel der kippen Is het mogelijk de kleur van de eierdooiers te beïnvloeden. Men heeft op deze wijze bereikt, dat geheel witte en groene dooiers zich in de eieren bevinden.

j

de

„atu'

vur -r«^ ^

^rtt^- 'fill II

rrrenV^o.^ VSetersenDro^

ftV

weefsels.

De aanwijzing reptiel komt van het latijnsche woord crepo, kruipen. Een vrouwelijke hulsvlleg kan In een enkel seizoen 25 millioen nakomelingen hebben.

Eekhoorns leven in familiegroepjes. De jongen blijven langen tijd bij de ouders, ook als zij reeds volgroeid zijn, terwijl hetzelfde mannetje verschillendejaren met hetzelfde vrouwtje gepaard blijft. Het moederlijk gevoel bij dieren is zeer sterk ontwikkeld, niet alleen voor hun eigen jongen. Zoo zijn er gevallen bekend, dat een hen een jongen vos verzorgde, een terrier jonge konijnen. Een lammetje, dat een koe als voedster koos, 'groeide tweemaal zoo snel als zijn broertjes, die bij moeder te gast gingen.

■■™—■■^■—■■■■■'■^■^^™,—^™1B,——■"^^^

VOOR SLECHTS % CENT noodig om deze annonce uitgeknipt In open enveloppe als drukwerk aan ons op te zenden, ontvangt U uitvoerige brochures over het

HERSTEL

VAN

uw HAARGROEI

Vermeldt uw naam en adres op de achterzijde der enveloppe en CbT adresseert aan :

Dr. H. NANNING's Pharm. Fabriek N.V., DEN HAAG

Mi OltWI 17 AB fl^U* Aft* AM rl* Nieuw... Reukwerende Crème

Stopt op veilige manier

transpireeren in de armholte. 1. Bederft Uw kleeding niet tast de huid niet aan. 2. If onmiddellijk droog. Kan xells direct na het ontharen worden gebruikt 3. Houdt de armholte 1 ■ 3 dagen droog •n vrl| van reuk.

(I ^

4. Witte,vetvrtle crème met frinchen geur.

Annonc«! b«lr«ffttnd«

GENEESWIJZEN

5. Beichermt Uw kleeding' tegen tran jplratlevlekken: maakt tout-brai overbodig.

wordun In dit blad lUchli opganomcn, indien ill vooral voorzien lijn van hat tlampal „Gaan bazwaar" tagan d« ptaatllng, afgagavan door da Commltiia van Contröla op da Aanprijzing van Ganaairtilddalan an Ganaatwijzen, waarvan hal Sacr. 11 gavaitlgd: Sagbroaklaan 33, Dan Haag.

ARRID f- 1- per pot.

GENEESMIDDELEN

«n

GIER A^. ^W^^W #/

GEAUTORISEERDE Op een avond heeft er in New York een autobotsing plaats. De toegesnelde agenten zien naast den wagen een doode liggen. De conclusie lijkt duidelijk: de man moet na de botsing uit den auto geslingerd zijn. Een der omstanders herkent den doode, en wijst de agenten er op. dat het hier geen ongeval, doch een moord betreft. Wanneer men hem nadere bijzonderheden wil vragen, blijkt hij echter ongemerkt verdwenen. In den auto vindt men nu een kaartje, waarop de kop van een gier geteekend staat. Een der agenten heeft in den verdwenen man Pudge Rogers herkend, en men vereenzelvigt hem nu met ..De Gier", een massa-moor' denaar. Pudge Rogers begeeft zich naar de woning van den om het leven gekomen Ayres, maar het blijkt, dat men hem is vóór geweest. De safe is opengebroken! Als de politie verschijnt, neemt hij de vlucht en ontkomt in een taxi. De lezer maakt nu kennis met majoor Damion Havik, een — in de oogen der politie — sinistere figuur, die dezelfde blijkt te zijn als Pudge Rogers. Havik is het slachtoffer van een zeer intelligenten misdadiger, die door allerlei manipulaties den schijn wekt, dat Havik degeen is. die de reeks opzienbare moorden van den laatsten tijd op zijn geweten heeft. Den volgenden morgen verijdelt Havik een poging om inspecteur Booker In zijn, Haviks, huis den dood te doen vinden door den beet van een gifslang. De inspecteur vertrouwt Havik echter nog steeds niet; hij laat zijn huis bewaken en al zijn handelingen nagaan. Havik krijgt bezoek van een actrice, Evelyn Dwan. wiet mededeelingen, in verband met het gebeurde, ernstige verdenking doen rijzen tegen haar stiefvader, Walter Ware, die een halfbroer was van Wllliard Ayres en zijn eenige erfgenaam. Hij zou Ayres door den Gier tegen een geldelijke vergoeding hebben doen vermoorden. Havik belooft het meisje de zaak te onderzoeken. Met rijn assistent in zijn auto op weg naar de actrice, overkomt hem een verkeersongeval.

Ofschoon aanvankelijk half versuft, wist Havik zich toch snel uit den omgeslagen auto te bevrijden. Boven op den weg hadden zich reeds een aantal nieuwsgierigen verzameld. Een politieagent kwam naar hen toe. Small lag op eenige passen afstand van den vernielden auto. Hij ademde zwaar en moeilyk. Havik ging naar hem toe en hielp hem overeind. Small opende zyn oogen en keek met een pijnlyken blik om zich heen. „Ik ben blij, dat u ongedeerd bent, chef," zei hü glimlachend, het bloed afvegend, dat langs zijn gezicht droop uit een kleine wonde aan zyn voorhoofd. Havik hielp hem verder overeind. Een oogenblik bleef de ander wankelend staan, toen beheerschte hij zich weer volkomen. „En hoe is het met jou?" vroeg Havik. „Niets gebroken?" „Niets gebroken," grensde Small. „Wat blauwe plekken, maar overigens gereed voor den stryd!" De agent kwam nader terwyl er een trek van verlichting op zijn gezicht verscheen toen hy zag, dat de beide mannen in staat waren zonder hulp op de been te blijven. „Hoe is het gebeurd?" vroeg hy. „We moesten plotseling zwenken om een anderen auto te ontwyken," antwoordde Havik. „Hier is myn kaartje, agent, voor het geval dat de andere auto schade heeft opgeloopen. Het was absoluut zyn schuld niet en ik ben bereid iedere schade te vergoeden, die hy mocht hebben gekregen. Wilt u alstublieft myn vriend naar boven, naar den weg helpen, opdat wy een taxi kunnen nemen om naar luis te gaan? Hy schijnt leelyk terecht te zyn gekomen, terwyl ik nauwelyks in staat ben alleen te loopen, laat staan, dat ik hem zou kunnen helpen." Hy gaf Small een byna onraerkbaren wenk, opdat hy zwygen zou. Deze begreep de bedoeling en liet zich gewillig door den agent naar boven helpen. Toen zy eenige stappen hadden gedaan, liep Havik terug naar zyn auto en stelde daar een kort onderzoek in. Daarop volgde hy de beide andere mannen, een eigenaardige uitdrukking op zyn gezicht. Het was niet voordat zy een taxi hadden gevonden en er met behulp van den agent in gestapt waren en hun adres hadden opgegeven, dat Havik zich tot Small wendde. „De laatste daad van „De Gier"," zei hij grimmig. „Dat is in nog geen twee dagen reeds voor den tweeden keer, dat hy my probeert uit den weg te ruimen." „Wat bedoelt u, chef?" „De stuurinrichting is opzettelyk defect gemaakt — één der stangen — ik weet niet precies hoe die heet — is byna in tweeën gezaagd. Je kunt het duidelyk zien; kyk maar eens als we den auto naar de garage hebben laten brengen. De stuurinrichting is door iemand defect gemaakt, Small, met de bedoeling ons naar de andere wereld te helpen! Alleen puur geluk heeft ons gered." Hy leunde achterover in de kussens, terwyl zyn mondhoeken naar beneden trokken. Small zei niets. Hy begreep, dat majoor Havik woedend was — woedender dan hy hem ooit gezien had! Gedurende de rest van den dag hielden de beide mannen zich met hun eigen zaken bezig. Small, die eenige kwetsuren had opgeloopen, hield zooveel mogelyk zijn gemak en trof voorzorgsmaatregelen om direct na het éten naar bed te kunnen gaan. Hy begaf zich juist naar zyn kamer, toen Havik, dip op zyn kamer zat, hem riep om hem eenige instructies te geven voor den volgenden ochtend. Anders dan zyn chef, stond Small altyd vroeg op en daarom zou hy ook den volgenden morgen wel reeds by de hand zyn, voordat Havik beneden kwam.

VERTALING

„Wat denk je van Benson?" vroeg hij plotseling. „Ja " zei Small nadenkend. „Kyk eens, chef, uit hetgeen u my hebt verteld, blykt, dat er ergens een lek moet zijn. Het is duidelyk, dat u geen aanwyzingen tegen uzelf aan de politie geeft, en dat u evenmin het alarmsysteem hebt uitgeschakeld. Dat geeft my eenige aanduidingen in de richting van Benson. Ik weet voor mezelf natuurlyk, dat ik onschuldig ben!" „Dat weet ik ook," antwoordde Havik, zyn assistent op den schouder kloppend. „Aan den anderen kant ben ik echter ook van Bensons goede trouw overtuigd. Hy is reeds te lang by me om zich nu tegen my te keeren." „Maar het alarmsysteem?" „Benson is op een leeftyd gekomen, dat hy gemakkelijk iets kan vergeten. Wy komen allemaal vroeg of laat op dat punt. Gewoon als hy is iederen avond het alarmsysteem in te schakelen, is het zoo goed als.een tweede natuur by hem geworden. Gisterenavond heeft hy het vergeten — waarschynlijk althans — en.... wel, er is geen twyfel aan of hy vindt het in ieder geval even betreurenswaardig als wy, maar alleen heeft hy voor gewoonte aangenomen het niet te laten merken." „En dat auto-ongeluk van vandaag?" Havik haalde de schouders op. „Dat zal de tyd leeren," zei hy, terwyl hy zich weer in zyn boek verdiepte. HOOFDSTUK VIII. Een geval met Booker. De dag brak aan. Zooals gewoonlyk, bleef Havik lang slapen. Nadat hy in zyn eentje had ontbeten, vroeg hy waar Small was. Benson deelde hem mede, dat zyn assistent een uur geleden was vertrokken. Nadat Havik zyn bediende met een paar woorden zyn instructies had gegeven, trok hy zich terug in zyn werkkamer. Hy deed de deur achter zich op slo.t en trok toen den haard naar voren, waardoor de opening zichtbaar werd, welke toegang gaf tot het appartement er naast. Snel ging hy er doorheen en sloot ze weer achter zich. Hij bevond zich nu weer in een der slaapkamers van de woning van Watts. Hy trad op een kast toe en trok een lade open. Achter de lade bevond zich een klein plankje, waarop een doos met schmink stond, die hy er uithaalde. Nadat hy zijn das had afgedaan, begaf hy zich naar den spiegel, waar hy zich begon te schminken, om zich een ander uiterlyk te geven. Toen hy klaar was, trad hy iets achteruit om het effect van een afstand te kunnen bekyken. Hy bracht nog eenige kleine toetsjes aan, tot hy overtuigd was, dat niemand hem op het eerste gezicht meer zou herkennen. Vervolgens stroopte hy de pijpen van zyn broek op en ging naar een kast. Uit een weivoorziene garderobe koos hy een damescostuum, dat hy over zyn gewone kleeren aantrok. Hierna haalde hij uit een der laden van de kast een grijze damespruik. Hy zette deze op en bedekte ze met een verschoten, ouderwetschen hoed. Daarna bekeek hy zich andermaal in den spiegel. Tevreden knikkend, stak hij verscheidene voorwerpen in zyn zakken en begaf zich toen naar beneden en haalde een groote boodschappentasch uit de keuken, die daar aan den muur hing. Daarop begaf hy zich, na zich nog met een snellen blik te hebben overtuigd, dat alles in orde was, door een zydeur in de woning van Watts, op straat. Niemand, die hem niét voor een oude, wat zure vrouw zou hebben gehouden die voor het huishouden van den excentrieken professor Watts zorgde. Voorzichtig keek hy om zich heen toen hy de zijstraat bereikte. Er verscheen een glimlach op zijn gezicht toen hy een man ontdekte, die op een teeken van den appelkoopman uit een portiek tevoorschijn kwam. Klaarblijkelijk was men er van overtuigd, dat professor Watts in verstandhouding stond met zyn huisheer. Nog steeds innerlijk glimlachend, begaf Havik zich naar de vleeschmarkt, waar hy een heftig debat begon met den eigenaar van een stalletje over den prys van een half dozyn lamscoteletten. Nadat men het eindelijk over den koop eens was, zette hy zyn weg voort, hier en daar een boodschap doend tot hy eindelijk een tiental blokken huizen van zyn woning verwijderd was. Tot zyn voldoening zag hy, dat zyn schaduw hem nog steeds volgde. Eindelijk kwam hy by een klein modezaakje, dat tusschen eenige winkeltjes was gelegen. Geen vrouw kan de verleiding weerstaan, die er uitgaat van een étalage met hoeden en Havik wist dit. Artist tot in de toppen van zijn vingers, beleefde hy de rol, die hy vertolkte. Hy bleef staan voor het raam, bewonderde de hoeden, liep toen door, maar alleen om direct weer terug te keeren en andermaal begeerige blikken in de étalage te werpen. Terwyl hy de winkelruit als spiegel gebruikte, bekeek hy den ouderwetschen hoed, dien hy zelf droeg, terzelfdertijd echter opmerkend, dat de schaduw, die hem volgde, wat dichterbij was gekomen, ofschoon ook deze deed alsof hij winkelde. Na een poosje opende Havik zyn Portemonnaie en telde den inhoud. Hy scheen voldaan omdat hy

„WE KUNNEN BETER SAMEN PRATEN ZONDER DAT IEMAND ONS BELUISTERT, VIND JE OOK NIET . , , . INSPECTEUR BOOKER?"

deuren van een café, dat in de onderwereld bekend stond als het café van „Lange Tom". Het café van „Lange Tom" was zoowel hy ryk als arm bekend. Er naast bevond zich een restaurant waar zy, die er op gesteld waren, hun tijd al etend op geUzellige wijze te dooden, .uitstekend terecht konden — zoo langszij over genoeg geld beschikten. Hetzelfde kon men zeggen van het café, maar alleen waren degenen die hier kwamen — dames en beeren van het echte gangster-type — mannen en vrouwen die buiten de grenzen van de wet leefden — of net op het randje er van. Boven het café en het restaurant bevond zich een derde etablissement —- een speelhuis, dat de tweede en derde verdieping innam. Uiterlyk was er geen enkele verbinding tusschen de drie etablissementen. Het restaurant was geheel nieuw, en het was altijd druk bezocht door deftige gasten. Het eten was er van de beste kwaliteit en de -bediening liet niets te wenschen over. Het café was donker en smerig. Bedienden met witte voorschoten aan en met vooruitgestoken kinnen overhandigden den altijd schuw rondkykenden klanten hun bestelling en deden, als het 'geval er toe leidde — hetgeen nogal eens gebeurde — meteen dienst als stootblokken tusschen de bezoekers, die handgemeen werden. Een breede trap tusschen de beide gelegenheden leidde naar de speelzalen er genoeg geld by zicETLleêk te hebben, IH'lfad den winkel binnen. Voor den schildwacht buiten moest hetlyken alsof de huishoud- boven. Maar bovendien waren de drie etablissementen ook nog door andere gangen met elkander verbonden, die echter alleen ster, na verscheidene hoeden te hebben gepast, eindelijk besloot aan den hoed, dien zy op had, eenige veranderingen te laten aan- bekend waren aan ingewijden. Door het feit, dat het zoo vlak naast het café lag, was het restaurant een verzamelpalats van allerlei brengen. De verkoopster, die tevens de eigenaresse van de zaak beruchte politici, „nette" schurken, en chefs van allerlei dievenwas, haalde verachtelijk de schouders op en nam den ouden hoed en rooversbenden. Tusschen de beide muren, die de grens vormtoen mee naar een kamertje achter den winkel, dat klaarblijkelijk den van het restaurant en het café, waren een aantal privé-kamerals atelier diende. De oude vrouw volgde haar, nog steeds druk redeneerend over de veranderingen, die zy aangebracht wilde tjes gebouwd — donker en stoffig aan den kant van het café, licht en luchtig aan den kant van het restaurant. Onderling waren deze hebben. Het werk scheen slechts eenige minuten te eischen. Zoowel kamertjes verbonden door deuren, die volkomen geluidloos openen dichtgingen. In deze kamertjes konden degenen, die een „hoode eigenaresse van de zaak als de klant verscheen weldra weer gere trap" in de wereld der misdaad hadden bereikt, hun onderin den winkel, waar de huishoudster haar hoed opzette voor den geschikten en handlangers ontmoeten. Naar men — niet ten onspiegel, betaalde hetgeen zij verschuldigd was om dan, na haar rechte overigens — beweerde, werd er in deze vertrekjes bijna boodschappentasch te hebben gegrepen, te vertrekken. de helft van alle ongerechtigheden uitgebroed, die er in de stad Ze keerde nu terug naar de woning van Watts, terwyl de bedreven werden. schaduw haar van dichtbij volgde. Toen haar klant weg was, kwam de eigenaresse van den winkel naar buiten om even een Met een vriendelijken hoofdknik naar den bar-bediende met zyn blik in de étalage te werpen, maar tegelijkertijd van de gelegenheid vierkante kin zocht Havik zyn weg door het net van tafeltjes, gebruik makend om wat frissche lucht te happen. Even keek zij, waaraan ruw uitziende kerels en zwaar geschminkte dames zaten. terwyl zy op het trottoir stond, de straat af. Toen ging zij den Hij liep regelrecht door naar een deur achter in de zaal, die byna winkel weer binnen. geheel van ondoorzichtig glas was. Hierachter bevond zich een „De man van Booker is verdwenen, chef," zei ze tegen Havik, ware doolhof van allerlei kleine kamertjes, waar een smalle gang die onzichtbaar voor iemand, die zich in den winkel bevond, in tusschendoor liep. Voor een deur, waarop het woord „Privé" gehet kleine achterkamertje kalm een sigaar zat te rooken. schreven stond, bleef hy even staan. Hy luisterde eenige oogenHy glimlachte, stond op en ging naar den winkel. Hy was nu blikken. Toen tikte hy op bijzondere wijze tegen het paneel, draaiweer gewoon gekleed, en had zich zoo geschminkt, dat zelfs de de den knop om en trad binnen. Het gordijn was gezakt; het meest critisch aangelegde geest absoluut niets anders dan een kamertje was half in duisternis gehuld — Het gezicht van den man, mode-reiziger in hem zou hebben vermoed. Gedurende verschei- die er in zat — een donkere man met een norsche uitdrukking — dene minuten boog hy zich met de eigenaresse der zaak over een bevond zich gedeeltelijk in de schaduw. Toen de vreemde binnenalbum met foto's van modelhoeden. trad, draaide die man even zyn hoofd om en bromde een korten De telefoon ging. Het meisje nam den hoorn van het toestel. groet, met zyn hand naar den anderen kant van de tafel gebarend, „Small is veilig en wel thuisgekomen," zei ze dan tegen Havik, waar nog een stoel stond. den hoorn weer op het toestel leggend. „De schaduw is hem den Havik nam er op plaats. Wederom had hy een voorgevoel alsof geheelen weg gevolgd." er gevaar dreigde. Er kwam een raadselachtige glimlach in zyn Havik nam het album met de foto's der modelhoeden van de oogen. Hij keek even naar de handen van zijn gastheer. Toen vertoonbank en na een korten groet verliet hy den winkel om zijn dwenen zijn eigen handen onder tafel. Ze kwamen in aanraking wandeling naar de stad voort te zetten. met een klein schijfje. Hy rukte het los van de draden, waaraan By het gebouw „Marchant" gekomen — een grooten wolken- het bevestigd was, en legde het op de tafel voor zich. krabber — bleef hij even aarzelend in de deuropening staan. Hy „We kunnen beter samen praten zonder dat iemand ons beluiskon niemand ontdekken, die hem volgde. Hy ging naar binnen en tert," zei hy glimlachend. „Vind je ook niet — inspecteur Booker?" liet zich met de lift naar de twintigste verdieping brengen. Na De man, die aan de tafel zat, sprong overeind, zijn revolver uitgestapt te zijn, liep hy snel de gang door en betrad een der kantrekkend. Er kwam een woedende uitdrukking op zyn gezicht. toren. Weer veranderde hij zyn vermomming en trad toen door een andere deur, als hy naar binnen was gegaan, naar buiten. „Hoe ter wereld heb je mij ontdekt, duivel?" grauwde hy. Hy ging de trap af naar de achttiende verdieping, nam een lift, „Niemand anders zou mij in deze vermomming hebben herkend!" die naar beneden ging en betrad toen de straat als een opzichtig Havik bedankte met een lichte buiging voor het compliment. gekleede gangster met een verdachte dikte in zyn rechter achterzak, alsof zich daar een revolver bevond. Hy liep flink door en (Wordt vervolgd) verdween eenige huizenblokken verder achter de openzwaaiende

OPLOSSINGEN ZOEK EN VIND 5 JULI

1'E

l'KKCEHTIE

OPLOSSING HEKWERKRAADSEL

1

C

L

boenen

P

M

S

R

E

licht

E

K

c

E

M

R

M

w

C

E

1

C

H

M

6

€

T

T

R

C

Pi ^M

K|U| N

€ |P

'1

rijden

0

€

S^

L V e m

"f

W

OPLOSSING INVULRAADSEL

€

P

T

1

io. W A N

M

■ U

laden

1. 3. 11. 13. 14. 15. 16. 17. 18. 19. 20. 21. 26.

meisjesnaam voordeeltrekken van jongensnaam klein paard rund insect vliegend naderkomen uiting van pyn deel van een wiel landbouwwerktuig muzieknoot onverhoeds afkorting van een titel

T

M

A

M

€

N

D

t

1

N

K

e

M

€

K

A

N

€

€

L

D

d

B

€

€

M

W

i

C

H

1. in elkaar gedraaide draden (meervoud)

V

E

R

1

N

U

D

f

M

2. heet maken

V

€

e

N

u r

T

i

N

D

k

N

S

€

De Icltcrparen, juist ingevuld in horizontale richting, vormen woorden van de volgende beteekenii: metalen

3. het vermogen om te hoorcn

Gaarne Ideoloog nergens gereed eierdop ransel OINOEKROOERS

i

steken

WOORDKETTINC

1. denkbaar 2. garen waarmede de lijken der zeilen vastgehecht worden 3. die van zijn inkomsten leeft 4. ziekte der nieren 5. geheel en al tegen 6. vrijwillig ter beschikking stellen 7. dreunend.schokken

8. paard dat aan een wedren deelneemt (meervoud) 9. als no. 1. De laatste lettergreep van het eerste woord zal tevens de eerste lettergreep van het tweede woord zijn enz. De laatste lettergreep van het laatste woord is gelijk aan de eerste lettergreep van het eerste woord zoodat de woorden, mits de juiste gekozen zijn, een gesloten ketting vormen. De middelste lettergreep van elk woord volgt hieronder: gen — de — ke — ke — ziek — te — bie — paar — ga.

DIAGONAALRAADSEL

ONZE FILMPUZZLE

Er moeten negen driclcttcrgrcpige woorden van de volgende beteekenis gevormd worden.

5. het aanvallea

T" 5 k

7. het voorzien van electriciteit Bij goede invulling vormen de letterparen in de middelste rij, van boven naar beneden gelezen, de namen van twee componisten. Tc gebruiken letterparen: la — en — ve — ge — he — ng — or — Is — di — rt — bc — al — ke — et — ka — en — ho.

aa nv in —

— — — er

,

■■'■ 2

4. omgekeerd 6. wenden

OPLOSSING ONZE FILMPUZZLE

1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9.

hert 10. voegwoord vrouwelijke watergeest 11. koffer van hout reeds 12. jongensnaam vrucht 13. voedsel voor dieren 15. meisjesnaam Verticaal: 20. bczittelijk voornaamkloosterlinge woord vervoer naar elders 22. muzieknoot trekdier 23. muziekstuk voor twe£ geslacht stemmen in loco (afkorting) 24. eerwaarde heer welig groeien (Latyn) (afkorting) echtgenoote 25. Chineesche afstandslandbouwwerktuig maat bestuurder 27. vlug

1

M

L

28. 29. 30. 31.

Den hoofdprijs van de filmpuzzle verwierf: mevrouw Dammers, 's-Hertogenbosch. De troostprijzen vielen ten deel aan: mevrouw A. Llnzel-Baas, Stadskanaal; mejuffrouw T. Koomans, 's-Gravenhage; mejuffrouw J. Kummen, Zutphen; den heer D, Warner, Rotterdam; den heer W. Caumon, Heerlen; den heer J. H. Bakker, Amsterdam; den heer H. W. van Bemmel, Amsterdam; den heer J. de Rijke, Amsterdam; den heer W. v. d. Sluljs, Breda; den heer G. J. Hoorn, Leiden.

LETTERPAARRAADSEL

f

fi

prikken

KCN8THISTOKIE

OPLOSSING HONINGRAATRAADSEL

De troostprijzen konden worden toegekend aan: mevrouw E. Zwaan, 's-Gravenhage; mevrouw M. Theunlssen-van Altene, Hoenderloo; mevrouw Hubert, Amsterdam; mevrouw Wed. E. v. d. Berg-de Graaf, Purmerend; mevrouw van Baren, Blauwkapel; mevrouw J. H. Th. de Vries, 's-Gravenhage; mejuffrouw N. v. d, Geag, Overschle; mejuffrouw J. Muth, Rotterdam; mejuffrouw A. Zuijdervelt, Bergen op Zoom; mejuffrouw G. Glas, Haarlem; mejuffrouw B, Stoltz, 's-Gravenhage; den heer A. Kamphues, Leiden; den heer Th. Nieuwenhout, Rotterdam; den heer A. Bouwens, 's-Gravenhage; den heer L. J. Reparon, Rotterdam; den heer P. van Eekeren, Rotterdam; den heer W. v. Lint, Amsterdam; den heer A. Gljze, Rotterdam; den heer A. Timmers, 's-Gravenhage; den heer G. Maas, Amsterdam.

trappen

Horizontaal:

DE PRIJSWINNAARS De hoofdprijzen werden deze week verworven door: mevrouw H. Brugman, Rotterdam; mejuffrouw G. de Geus, Wassenaar; den heer J. J. Groenesteijn, 's-Gravenhage; den heer T. J. Rutten, 's-Gravenhage; den heer J. Das, Rotterdam,

Van de volgende woorden staan sommige in logisch verband met een of meer van de hierbij geteekende voorwerpen. Ga deze lijst na en schrijf op, elk woord te samen met de letters van het voorwerp waar het verband mee houdt.

OPLOSSING KRUISWOORDRAADSEL

OPLOSSING KAMRAADSEL

TEEKENINGENRAADSEL

KRUISWOORD-RAADSEL

5 6 7

3

u r

i

I

+

Te gebruiken letters: a, a, a, d, d, e, e, e, e, gt i, i. k. k, k, 1, 1, m, n, n, n, r, s, v, z. Door juiste invulling dezer letters vormen zich van links naar rechts gelezen woorden van de volgende beteekenis: 1, hoofdstad Russische Sovjet-rep. — 2. overrok — 3.plant — 4. ongevuld — 5. gedeelte van het lichaam. Bij goede invulling komen in de beide diagonalen van boven naar onder gelezen een meisjes- en een jongensnaam.

Gevraagd wordt: woorden van onderstaande beteekenis onder elkaar te zetten. De eerste letters van deze woorden vormen den naam van een film. drevel gene zijde nader een vrucht krachtig, sterk kalkachtig omhulsel van een ei residu bij zekere bereidingswijze van zuren beletsel naald, tongetje van een weegschaal Wij stellen een hoofdprijs van ƒ 2.50 en tien filmfoto's beschikbaar om te verdeden onder de goede oplossers. Antwoorden in te zenden vóór 26 Juli aan Dr. Puzzelaar, Noordeinde 8, Leiden. Op enveloppe óf briefkaart a.u.b. duidelijk vermelden: Filmpuzzle 26 Juli. Deze puzzle kan tegelijk met de andere ingezonden worden, doch liefst op een apart velletje papier.

ONZE PRIJZEN. Voor goede oplossingen van iedere puzzle, rebus, probleem, enzoovoort, stellen wij een prijs van ƒ 2.50 benevens vier troostprijzen beschikbaar. In totaal dus deze week 5 prijzen van ƒ 2.50 elk en 20 troostprijzen. DE OPLOSSINGEN op de in dit nummer voorkomende puzzles, enzoovoort. gelieve men vóór 26 Juli in te zenden aan Dr. Puzzelaar, Noordeinde 8, Leiden. Op enveloppe of briefkaart vermelde men duidelijk: Oplossingen Zoek en Vind 26 Juli.

TE6^NI

oPrßeeoT

zult het misschien niet willen gelooven, maar ar zijn op het oogenbiik bedrijven, waar al weer hard wordt gewerkt voor... het najaar! Hoe onwaarschijnlijk, ja, hoe uitdagend het moge klinken — de mooie zomerdagen worden ons tegenwoordig Immers heusch niet zoo rijk toegemeten!er zijn toch menschen, die met koortsachtigen ijver toebereidselen maken voor den herfst! Wie die onbegrijpelijke, ondankbare wegens zijn, zult ge vragen, en waar ze te vinden zijn? We kunnen er u het antwoord dadelijk op geven: het zijn alle lieden, die iets uitstaande hebben met het mode-bedrijf en ze wonen voornamelijk in Parijs, hoewel natuurlijk hetzelfde streven merkbaar is In andere, zij het minder belangrijke modecentra. In Parijs werkt men momenteel Ean mode-splonlra aan het werk. Da minuscule camera It In hat handtaschje verborgen in het zweet zijns aanschijns om tijdig „de collectie", die vele weken lang den afgod en den tiran van complete bevolkingsgroepen vormt, klaar te krijgen. En op een goeden, waarschijnlijk smoorheeten dag in Dat deze mijnheer evenmin Is ta vertrouwen, it duidelijk. Waarom heeft eind Juli of begin Augustus... dan zal het „zoo ver" zijn. Dan komt de hij anders aan foto-apparaatje aan zijn broekspijp? clientèle der modehuizen om de nieuwe scheppingen met vaak verrukte, maar even vaak onbarmhartige critiek te ontvangen. De gratie van een model, de schoonheid van een bepaalde stof, de charme van een detail. . . dat zijn factoren, die een creatie tot iets unieks maken en daarom van onschatbare waarde zijn voor die kleine wereld op zichzelf,^ de modewereld, de mode-industrie, die honderden, ja duizenden menschen werk geeft en het geld in alle landen aan het rollen brengt. Zoo gaat het jaar-in, jaar-uit. In zorgvuldig afgesloten werkkamers hebben de modescheppers gearbeid, bevreesd voor al wat maar op openbaarheid lijkt. Het geheim van de komende mode wordt met Argus-oogen bewaakt, opdat zij niet door allerlei beunhazen wordt geïmiteerd. Want — het geheim van de nieuwe mode wordt al evenzeer bedreigd als een of ander gewichtig staatsdocument, waarop de spionnen van alle landen loeren. Dat geheim wordt voor geld gemakkelijk verraden door lieden met een rekbaar geweten, meestal aan kleinere, minder „deftige" firma's, die dan tegen een aanmerkelijk lageren prijs de creatie lanceeren als „het laatste". Langen tijd hebben de modespionnen het gemakkelijk gehad. De Fransche wet, die de intellectueele producten beschermde, was niet moeilijk te ontduiken. Diefstal van ideeën en modellen was aan de orde van den

•

Linke Ho« het klein« fototoeitel in de txch it tamonteerd. RachUi Onbevoegden it het «treng verboden de werkvertrekken van d« modehuizen te betraden. Z«lft de mannequins worden, nadat zij «en model hebben getoond, oogenblikkelijk in 'n groot laken gepakt en keeren zóö terug naar de kleedkamer.

Ver.chiMende hulpmiddelen van de modetpionnage: fototoettellen In paraplu'«, tatchjat «n horlogot, krabbeltjei op een manchet, tch«tten uit h«t geheugen .. m

Door middel van tpeclal« teekenlngen,

dag. En dat beteekende, dat verscheidene waarop «tukken van de gebruikt« ttot der groote modehuizen met den ondergang zijn geplakt, «n dl« voorzien zijn van hun naam, pogen d« benadeelde modehuizen werden bedreigd. Hun scheppingen waren zich te b««ch«rm«n tegen detpionnag«. geen unica meer, en hadden daarom veel van hun waarde verloren. Toen besloten de modescheppers zichzelf te beschermen. Zij stichtten de P.D.I.S., de Protection des Industries Saisonnières", welke tot taak heeft alle conflicten op modegebied te berechten, op te treden tegen oneedijke concurrentie en modespionnage tegen te gaan Deze bond heeft gedurende de laatste jaren uitstekend werk verricht. HIJ heeft zijn eigen speciale politie, waarvan de organisatie vooral is gericht op den internationalen diefstal van modellen. Op onze foto's kan men zien, op welke wijze de mode-spionnen met behulp van zeer kleine fototoestelletjes, die op vernuftige wijze verborgen waren in handtaschjes of onder de broekspijp, kans zagen hun slap te slaan. De P.D.I.S. is al deze spionnen ten slotte op het spoor gekomen en heeft heel wat van hun materiaal In beslag weten te nemen, maar in spijt van de vele successen, die men heeft weten te boeken, is heden ten dage toch nog geen enkele firma volkomen veilig voor spionnage. Want hoewel ledere bezoeker van een modeshow zich moet legitimeeren en zijn aanwezigheid ter plaatse moet rechtvaardigen, terwijl hij bovendien nog streng in het oog gehouden wordt en men hem bij iedere verdachte beweging direct verzoekt te vertrekken, blijven er toch nog steeds vele koopers, die uiterlijk zeer betrouwbaar lijken, maar. .. die stelen met hun oogen.. . Zij maken niet in het geheim aanteekeningen. zij hebben geen minuscule camera verborgen in hun kleeren, zij koopen gewoonlijk zelfs een stuk of vijf, zes modellen om geen argwaan te wekken en toch... tóch zien zij kans om minstens twintig modellen mee te nemen" zonder er iets voor te hoeven betalenl In hun hotelkamer schetsen zij dan met rappe hand de verschillende modellen, die zij zich in het geheugen hebben geprent. Deze schetsen worden onmiddellijk doorgezonden aan den geheimzinnigen opdrachtgever. De internationale spionnen, agenten van andere modebedri)ven, gaan met groote zorgvuldigheid te werk. Zij logeeren lederen dag in een ander hotel, soms verwisselen zij zelfs een paar maal per dag van logies, zij geven een valschen naam op en maken gebruik van trucs, die een detective-verhaal geen »neer zouden aandoen. Maar de mode-industrie is op haar hoede. Wel is waar heeft zij verscheidene harde slagen gehad, maar zij is paraat, juist omdat zij er zich van bewust is, dat zij ieder uur, iedere minuut verraden kan worden! Hetgeen haar misschien heur reputatie zou kunnen kosten. Want wat zou Lady X of Baronesse Y wel zeggen, als zij meende een geheel aparte creatie, een droom van een jurkje te hebben gekocht en ze later tot de conclusie kwam, dat de uitgaansjurk van haar keukenmeisje er op leek als de eene droppel water op den anderen? We laten het aan uw fantasie over ...

I■

BEL

DE GESCHIEDENIS VAN EEN FILMSTER \A/I* Mn baby In da wieg T T ziet liggen, of Mn stel Mailtere In aan schoolklas op hun bankjes waarneemt, vraagt zich onwillekeurig af, wat daaruit nu moet groeien. Een dichter, een kapitein der infantaria of aan kapitein tar koopvaardij, aan handelaar In punaltat an aanverwante artikelen, aan verpleegster, aan pensionhoudster, aan tooneelspeelster,een werk» vrouw ... ZU zijn zich nog volkomen onbewust van hun toekomst, en moeten nog leeren, dat tweemaal twee vier it... Achteraf, bij het beschouwen van oud« portretten, zijn wa wai aam geneigd te zaggan, dat „hat ar toch altijd maar In gezeten heeft f' We meenen kleine trekjes op te merken, dia de latent beroepskeus en dan naderhand ontwikkelden aanleg begrijpelijk doan zijn. Wat zaggan nu onze lezers bij deze jeugdportrettan van Annabella 7 Zat hat ar raadt „in", daj zij de later zoo beroemde filmactrice Annabella zou worden..? (Foto's 20ih Century-Fo*).

Vtor jar«n owlw »n Vadw» ii«ftt« vricmilnnetje

BEWAAR UW UITGESLAGEN TANDEN1 Ongeveer twintig jaar geleden verloor een bokser tijdens 'n wedstrijd een ' van zijn tanden. Hij werd hem pardoes uit den mond geslagenl Zijn manager raapte hem echter op, spoelde hem af In den emmer, die in den ring stond, en duwde hem den bokser weer In den mond. Nu bleek dezer dagen, dat deze tand ... geplombeerd moest worden! Dit klinkt misschien op het eerste gehoor weinig geloofwaardig, doch het Is een feit, dat men ook gevallen kent, waarbij tandartsen een tand hebben getrokken om dezen buiten den mond te vullen, om hem vervolgens weer in te zetten. In zoo'n geval „houdt" een tand echter hoogstens twee è drie jaar. Dat hij het bij den bokser langer uithield, komt wellicht door het feit, dat deze, toen hij den tand verloor, pas zestien jaar oud was. VERRADERLIJKE POSTZEGELS Volgens genomen proeven is het mogelijk uit de spéekselresten, die zich achter op een opgeplakten postzegel bevinden, de bloedgroep vast te stellen van een anoniemen afzender, waardoor de mogelijkheid, dat hij wordt opgespoord, natuurlijk is vergroot. VROUWEN TE KOOP Het is niet zoo erg bekend, dat het in de achttiende eeuw in Engeland nog mogelijk was, dat mannen hun vrouw verkochten. Het was een oud „voorrecht", dat hierin bestond, dat een man zijn vrouw mocht verkoopen, als hij haar eerst een halster om den hals had gehangen en haar vervolgens naar de markt bracht. Het plaatsje Smithfield was het centrum van dezen handel. De prijzen waren niet hoog. Het gemiddelde was drie guineas, maar vaak ook was het bedrag veel geringer. Zoo is bijvoorbeeld bekend, dat iemand zijn vrouw voor zes stuivers van de hand deed en den kooper bovendien nog een guinea gaf als . . reiskosten voor haar!

.Op Itef ni«Hf n iMftiJd In den tuin dar oudarlijka woning

'/WW* Lux lost 5 maal zo vlug op al» gewone xeeppoecler» en zeepvlokken. Wollen goed kan niet tegen behandeling met scherpe zeepsoorten: de tere wolvezels worden hard en breken op den duur af. Ontegenzeglijk is alleen Lux het volkomen veilige wasmiddel voor wol. Lux lost dadelijk op, zelfs in koud water, zodat er geen onopgeloste zeepdeeltjes in het weefsel achterblijven, die de wolvezels vernielen en het goed doen krimpen. Wollen jumpers, baby-wolletjes, enz. komen als nieuw uit het zachte Lux-sopje: de kleuren blijven helder en het model onveranderd. \J^J

- JBrMnelkskunrun ^XcvcnBEKOORüJK y h zijn als iUlandims/ is een feit, dat Blondin« sterk de aandtchi trekken. Dit komt, omdat zij aan de venorging van het haar gewoonlijk meer zorg besteden dan Brunettes. Biondinei gebruiken een special« shampoo. Thans kunnen ook Brunettes mooi en bekoorlijk haar krijgen met den gioed van duizenden lichtreflexen. want NU-BRUIN met zijn 5 geheime bestanddeelen maakt het haar mooier dan U ooit kon ver»1 achten Probeer vandaag nog NV-BRUIN- Zijn vitamine F geeft Uw haar de levendige tinteling, die gezond haar kenmerkt.

FEITEN. Filmsterren werken onder zoo'n „hoogen druk", dat zij veel vroeger sterven dan de gemiddelde mensch, reden waarom de Arnerikaansche levensverzekering-maatschappijen er toe zijn overgegaan, hun premies voor hen te verhoogen. Toen het noodig bleek den huizen in vier en zeventig straten van Benflect, Essex, andere nummers te geven, besloot de gemeenteraad nummer dertien . . . weg te latenl In sommige gevangenissen in Engeland wordt er aan de gestraften een donkerblauw kostuum verstrekt, dat zij 's avonds en 's Zondags kunnen dragen. Zoodra zij met hun dagelijkschen arbeid klaar zijn, mogen zij zich verkleeden.

Annabella op 11-Jarigen leeftijd.

Géén jeugdfoto, maar met Tyrone Power, die haar echtgenoot zou worden, in de fMm „Suez"

Uit Chicago komt het bericht, dat men daar een melkflesch heeft uilgevonden, die niet lekt, wanneer men er uit schenkt.

VitammeShampoo

fRUK

Lux is zeer voordelig. Met één pak kan U b.v. AJHj^ zijden kousen wassen! Het gewone pak kost maar 12'; cent en het buitengewoon voordelige reuzenpak 25 cent. Als aardige en tegelijk nuttige verrassing vindt U in het gewone pak een modern breipatroon en in het reuzenpak zelfs twee breipatronen! Bovendien bevat elk pak een bon voor geschenken.

Lux wordt niet Ion rerkoeht. LoHHt' vlokken %ijn geen Lux.

20 Pond Overtollige Dikte verdween in 10 dagen. „Ik was zóó bang om teleurgesteld te worden, dat ik mijn flesch Bon Kara de eerste drie dagen niet durfde te gebruiken. Ik woog mö, toen de eerste flesch leeg was en zag, dat ik wel 20 pond lichter was geworden. Van m tot 157 pond in 10 dagen. Over de buste was ik 10 cM. smaller geworden en over de heupen 9 cM. Ik droeg 4 maten kleinere japonnen. Mijn constipatie en indigestie verdwenen en mijn huid, die geel was, ia lichter geworden. Ik gevoel mij beul''. D. HESS.

Voelt zich beter - ziet er {oren jonger uit. Er is geen excuus voor overtolilge dikte. Vele menschen beproefden andere middelen zonder één pond af te nemen. Toen zij Bon Kor» — de nieuwe, prettige vermageringskuur in vloeibaren vorm — gebruikten, namen zij snel In gewicht af. Een dame verloor JT? pond In 5 weken.

Neemt of door de „3 graden" kuur.

VROUW UW WEEKBLAD, MEVROUW, geeft U meer WEKELIJKS dan het U kost

IOCT

,f

MET BIJOU in

Drievoudige werking, drievoudige snelheid. Neem lederen dag een weinig BonKom om vetaanzettlngen en vocht uit Uw weefsels te verdrijven. Eet smakelijk zooais ook In de brochure bij elke flesch BonKora wordt aangeraden. Wanneer U Uw normale, gezonde gewicht terug hebt, neem dan niet verd«r af en behoud Uw nieuwe slanke figuur. Geen gevaarlijke bestanddeelen In BonKora. BoaKora bouwt gezondheid, terwijl het overtollig vet verwijdert. Begin direct met BonKora, de nieuwe, snelle en prettige vermageringskuur In vloeibaren vorm. — Let op de verbazingwekkende resultaten. Verkrijgbaar btl alle apothekers en erkende drogisten 4 f. 2.25 per flacon.

DICK WillEr ZAREN EEN

(OMPLEET VERHAAL POOR ^T'

w;

"at moest die jongeman ontzaglyk verdienste heeft," vervolgde hy dan. „Hoe „Het gaat over een jongeman, die Dick veel lezen! Voan zou nooit hebben meer boeken hy komt halen, hoe liever het heet." willen gelooven, dat een doodgewoon mij is! Want ik heb het nog nooit zóó slecht „O, juist," zei Joan haastig. „Dat is niets jongmensch kans zou zien om zeventien in de zaken gekend! Er komt byna geen bijzonders." En Mr. Drabbe zag nog net, hoe boeken te lezen in nog geen twee weken mensch meer in den winkel " er een lichte blos in haar wangen opsteeg. tyds. En tóch was haar uitleen-kaart er om Joan keek hem recht in de oogen. „Mr. Mr. Welles zag het natuurlijk ook. Hy te bewijzen, dat het inderdaad gebeurd was! Drabbe," zei ze, „u zoudt u morgen aan den En daar kwam hij nu al weer binnen! Met dag reeds uit de zaak kunnen terugtrekken, wendde zyn blik af, en vervolgde toen: „Ik heet ook Dick." Welk feit hy zoo belangrijk den roman, dien hy den vorigen avond pas als u dat wilde, en u weet dat hèèl goed." scheen te achten, dat hy nog eens zei. had gehaald! „Mogelyk mogelyk! Ik heb myn heele „Vond u het een aardig boek?" vroeg zij, leven hard gewerkt, en misschien dat ik er „Ik heet Dick. — Hoe heet u?" „Dat komt er al heel weinig op aan, vindt terwyl zy het van hem aannam. niet al te slecht aan toe ben, als ik den tyd u niet?" antwoordde Joan. „O ja! Het was zelfs verbazend interes- gekomen acht om het byltje er by neer te Mr. Welles glimlachte. „Luister eens, Joan, sant," zei hy opgetogen. leggen. Maar daar heb jtf niets mee te maken, ik wilde je iets van dat boek vertellen." Ze knikte. „Ja," zei ze toen, „maar het is of je moest " Hy zweeg veelbeteekenend. Dus hy had al dien tyd geweten, hoe zy alleen grappig, dat het zelfs nü nog niet eens „Ik weet, dat ik er niets mee te maken heb heette. is opengesneden!" — maar dat heb ik ook niet gezegd!" „Luister eens," ging zyn kalme, rustige „O, maar daèr wordt het niet minder inte„Juist! Je weet wat er anders gebeurt!" stem verder. „Dick werd verliefd op een ressant door," antwoordde hy prompt. „Ja!" — Joan had moeite haar tranen te meisje, dat Joan heette " Ze vond, dat hy een aardige stem had. Drie bedwingen. Een boek over tuinaanleg viel met een plof weken geleden, toen hy voor den eersten „Vergeet dat nooit!" riep hy. „Het zou een op de teenen van Mr. Drabbes gebontmankeer binnen was komen stappen, had zy dit slechte dag zyn voor een zeker iemand, als telde klant, die hem een yzigen blik toewierp. reeds by zichzelf geconstateerd. Ze vond hem je vergat waar je eigenlyk voor bent hier Mr. Drabbe stamelde een excuus, Mr. Welles ook Maar dergelyke gedachten waren in gekomen!" keek op; zag de in bont gehulde dame en het geheel niet zakelyk! „O, juist," zei ze. „U Joan drukte haar handen tegen haar ging toen weer verder met den korten inbeoordeelt boeken zeker naar hun uiterlyk? ooren. „Houd op!" riep ze. houd weer te geven van het boek. HU zag Maar dat is al even onjuist als om menschen „Goed, goed!" schreeuwde Drabbe. „Ik heb liever een eenvoudig jurkje met een wit naar hun uiterlyk te beoordeelen." al genoeg gezegd! Maar vergeet het niet!" kraagje rond een blanken hals, en een paar „Vindt u?" vroeg hy. „Ik voor my zou niet oortjes als schelpjes. Die dame in het bont weten, waarom ik een meisje niet naar haar II. had beslist een paar ooren als soepborden I uiterlyk zou beoordeelen!" „Anders zou zy ze niet zoo verbergen " Terwyl Mr. Drabbe aan z^jn lessenaar by zei hy, hardop denkend. „Ik had het niet over meisjes," zei Soan, misschien wat kort. Maar het was ook zoo de deur zat, met één oog naar den anderen „Wèt verbergen?" vroeg Joan. moeilyk! Ze vond hem aardig, en toch Ze kant_van den winkel gericht en één oor „O, pardon," zei Mr. Welles, glimlachend. scherp gespitst in dezelfde richting, gleden „Waar was ik ook weer? O ja, Joan leerde slaakte een zucht. er drie uitdrukkingen over zyn dik, rond „Ik ook niet," zei de jongeman. „Ik had dien Dick kennen...." het evenmin over meisjes — ik had het gezicht: een uitdrukking van heimelyk ver„Welken Dick?" slechts over één meisje!" — En voordat Joan maak; een van begeerte, en een van abso„Haar Dick, Joan!" tyd had gevonden, zich om te keeren naar lute ergernis. Op zoo'n manier moet een kat „Welke Dick was dat dan?" haar boekenplanken, kreeg de jongeman ge- naar een muis kyken „Dick uit het boek! Ze leerde haar Dick Maar Mr. Welles had er geen idee van, telkens wat beter kennen, en ofschoon hy nu legenheid haar één moment diep in de oogen dat Mr. Drabbe hem zat aan te kyken. Na- juist niet iemand was om over te roepen te kyken. " „Wilt u een ander boek?" vroeg zy, voe- tuurlyk niet. Want Mr. Welles stond te praten „Wie zei dat?" met Joan, en wanneer je met Joan praat, lend dat zy een kleur kreeg. „De schrijver," lachte Mr. Welles. heb je oog noch oor voor iemand anders. „Natuurlyk..,." „O, de schrijver," zei Joan geringschattend. „Enfin, ze leerde hem steeds beter kennen Ze greep een willekeurig boek en schoof Hy had het boek teruggebracht, dat hy een uur geleden had meegenomen, en van het het hem toe, en toen hy er mee verdwenen en ofschoon hy haar natuurlyk niet waard was, kwam zy tot de ontdekking, dat zy hem oogenblik af, dat hy het op de toonbank had was, was zy toch zóó'n lief meisje, zie je, dat " een heel eind had nagestaard, terwyl hy de gelegd, had hy haar byna onafgebroken aan- zy „Wie zei, dat ze zoo lief was?" , straat uitliep. Ze beet op haar lip. Dat was gestaard en was hy begonnen: „U ziet er op„De schrijver," zei Mr. Welles vlug. niet goed; daar was ze niet voor gekomen. gewonden uit! Vanmorgen keek u heel Veel vroolyker en ik bedoel, „O, de schrijver," zei Joan, schouderophaZe was gekomen om den heelen dag in dien anders eh bedrukt " lend. „Maar schrijvers weten ook niet alles!" stoffigen winkel te staan, boeken uit te dat u er nu zoo Hy zweeg abrupt, getroffen door iets in „Den hemel zy dank, dat zij niet alles wezoeken voor menschen, die zanikten en zeurden tot je er hoofdpyn van kreeg — en ze haar houding — iets smeekends, naar hy ten," antwoordde Mr. Welles vol overtuiging. „Maar déze schrijver wist toch wel, wat hy was niét gekomen om menschen na te kijken, dacht. Op Mr. Drabbe's gezicht was plotseling nog schreef. Joan was wel een millioen maal te die op hun gemak wandelden. — Ze slaakte een vierde uitdrukking verschenen: een van goed voor Dick, maar toch trouwde zij met weer een zucht. Het leven was moeilyk! - Een soort miniatuur-orkaan aan den ande- kwaadaardigheid, omdat er een dame, uiterst hem en ze leefden nog langen tyd gelukkig ren kant van de toonbank kondigde de komst deftig in het bont gehuld, den winkel binnen en tevreden samen." „Maar hoe weet je dat?" vroeg Joan met van Mr. Drabbe aan. Hy kwam altyd zoo, was gekomen. „Wel verdraaid," mompelde hy, „half bin- trillende stem. met heel veel drukte en lawaai. Een kleine, „O eh ik wèèt het!" plompe man, die een gang had als een krab nensmonds, maar luid zei hij: „Dame! Wat wenscht u?" En terwijl hy zocht naar een „Maar je hebt het boek niet eens uitgeleen een harde, krakende stem. boek over tuinaanleg, waar het verlangen . „Nog iets te doen?" bromde hy, zyn tasch van de deftige dame naar bleek uit te gaan, zen! Daar heb je geen tyd voor gehad." „Dan moet ik het einde gedroomd hebben!" op de toonbank smytend. en ook later toen hy trachtte haar te over- zei Mr. Welles glimlachend. Joan schudde haar hoofd. reden het boek te koopen, was hy zeker niet Hy nam zyn hoed af en verliet den winkel, „Niks verkocht?" op zyn best als luisteraar. En daardoor mis- met een byna uitdagend knikje tegen Mr. „Neen." te hy nogal eens iets.... Drabbe, terwyl hij dien passeerde. Toen, „Nog boeken uitgeleend?" Er was een diepe frons op Joans voorhoofd op het punt het boek weer op zyn plaats te „Eén " verschenen — haar beschermende frons, zoo„Ah en ik Weet aan wien!" zei hy als Dick altyd bij zichzelf zei, maar dat wist zetten, begon Joan het door te bladeren — schamper. „Natuurlyk aan dien jongen zy niet. „U kunt dat boek nog niet hebben ongetwijfeld om zich er van te vergewissen, idioot, die zyn tyd verdoet met romans lezen! uitgelezen," mompelde ze. — Het was dwaas, dat er geen pagina uit was. Daar stond ze, haar mondje iets open, iedere bladzijde na— Hoe heet hy?" grauwde by by na. om zooiets te zeggen, maar ze moest iets zeg- kijkend. Maar er kwam niemand in het heele „Welles," antwoordde Joan koel. gen, al was het alleen maar om te voorkomen, boek voor, die Dick heette. En, vreemd ge„Let op myn woorden," zei Mr. Drabbe, dat ze verraden zou wat haar zoo opwond. noeg, ook niemand, die Joan heette. Ze zette „dat het nog eens verkeerd met hem afloopt. „Hebt u het zélf gelezen?" pareerde Mr. het boek weg en bleef droomerig voor zich Een jongeman, die niets anders doet dan Welles haar vraag. uit zitten staren. lezen, kän het nooit ver brengen." Toen „Ik herinner het me niet. •— Waar gaat het Om vyf uur keek Mr. Drabbe op zijn horkwam er opeens een zonderlinge, byna loe- over?" loge. Om half zes viel hy uit: „Het is myn rende uitdrukking in zyn oogen. „Toch moet „Het is een liefdesgeschiedenis." avond van de kegelclub. Ik moet weg. Jij sluit ik erkennen, dat hy uit zakelyk oogpunt zyn „O," zei Joan, bijna verschrikt. wel om zeven uur." jn

Joan knikte. „Vergeet u niet, dat het morgen de vierde Zaterdag van de maand is?" „Je vrije Zaterdag! Goed," bromde hij. „Zorg dat je Maandag niet te laat bent." Joan beet op haar lip en verzamelde al haar moed. „Mr. Drabbe, voordat u weggaat, zou ik één ding willen zeggen!" Hy keek haar aan. „Ja, ja," zei hij, zijn hoed grijpend. „Er zal wel geen haast bij zijn. Een anderen keer." En hij was al verdwenen „Net iets voor hem," mompelde zy. „Net iets voor hem." Ze hoopte maar, dat er geen klanten meer zouden komen. Ze wilde denken, veel denken Had Mr. Drabbe haar dien ochtend niet iets toegevoegd, waarvan hy plechtig beloofd had er nooit meer over te zullen spreken? Ze moest het beslist met hem er over hebben — ze moest het ééns voor al met hem in orde maken. Maar hoe kon zy ooit zooiets bespreken met iemand, die haar nooit de kans gaf tien woorden achter elkaar tegen hem te zeggen? Of hy verdween plotseling, zooals hij nu had gedaan, óf hy begon te schreeuwen en viel je telkens in de rede. Opeens kreeg ze een idee. Ze zou hem schrijven, wat ze had te zeggen en er voor zorgen, dat hii het op tyd had, opdat hij er het heele weekend over na kon denken. Ze greep een vel papier „Mr. Drabbe," zoo begon ze, „u weet heel goed, wat wy hebben afgesproken. Toen mijn vader wegging by u, beschuldigde u hem, drie honderd pond te hebben verduisterd, en u zei, dat u hem zoudt laten vervolgen, tenzy ik een van twee dingen deed. Of ik moest met uw neef trouwen, óf ik moest bij u in den winkel komen tot ik u die driehonderd pond in termijnen van mijn salaris had afbetaald. Ik kon niet met uw neef trouwen. Welk meisje, dat zichzelf respecteert, zou dat wél gekund hebben? En daarom kwam ik bij u, in uw winkel, om myn vader te redden. Ik beweer niet, dat ik het prettig heb gevonden, maar ik heb er nooit iets van laten blijken! Ik heb myn belofte gehouden — ter wille van myn vader. En toen ik die belofte gaf, wat heeft ü toen beloofd? U beloofde dat, zoo lang ik de op mij genomen verplichting nakwam, u nooit meer met een enkel woord tegen mij zoudt reppen over hetgeen mijn vader had gedaan. Maar vanmorgen hebt u uw woord gebroken, toen u mij opzettelijk zei, dat het een slechte dag zou zyn voor iemand als ik vergat, waar ik eigenlyk voor hier was gekomen. Ik heb dat nooit vergeten, dus had u dat ook nooit mogen zeggen. Beleedig mij alstublieft niet weer zoo. Houdt alstublieft uw woord!" Joan hield hier even op. Haar oogen waren vochtig geworden toen zy weer verder schreef: „Ik heb het recht dat van u te eischen, Mr. Drabbe. En nu wil ik u nog iets vragen. Ik weet, dat ik nog niet genoeg verdiend heb om u meer dan een klein deel van die driehonderd pond te hebben kunnen terugbetalen. Ik heb niet beseft, toen ik u die belofte deed, dat het jaren en jaren zou duren eer ik u zou hebben afbetaald. Toch zal ik myn belofte nakomen, als u daar op staat. Maar zoudt u zoo edelmoedig willen zyn, om mij vrij te laten — ik bedoel mij te laten gaan zonder het mijn vader lastig te maken?" Met een schok keek zy op. Een kuchje had haar gestoord in haar gedachtengang. Ze zag, dat een oude dame haar onderzoekend stond op te nemen. Ze greep een boek, dat naast haar lag, schoof den brief er in en terwijl zy naar Mr. Drabbes lessenaar ging, legde zy het boek er op mét een woord van verontschuldiging tegen de dame. Het boek lag er geheel alleen. Den volgenden ochtend, zoo dacht zij, zou Mr. Drabbe niet weten waarom het daar lag; hy zou het opnemen en nieuwsgierig inkijken. Dan zou hij den brief vinden. En zoo bleef het boek liggen terwyl zy een aantal klanten hielp en het lag er nog toen zy om zeven uur den winkel sloot

III. Den volgenden ochtend, toen Mr. Drabbe zijn oogen opende, regende het. Of eigenlijk: het goot. Hy stond met weerzin op, at haastig zyn ontbijt en voelde zijn humeur met iedere minuut slechter worden. Wel verdraaid, hy zou den heelen dag alleen zijn! Ofschoon hy vroeg was, was een ander er toch even vroeg. Deze kwam reeds den winkel binnen nog eer de gordijnen geheel waren opgetrokken en hij zou, zonder Mr. Drabbe een blik waardig te hebben gekeurd, regelrecht naar den lessenaar achter in den winkel zijn geloopen als een rauwe stem hem niet had tegengehouden. „Neen maar, het is Mr. Drabbe al," zei de jongeman. „Het is me werkelijk een genoegen. Mr. Drabbe, u reeds zóó vroeg op den ochtend zóó druk en zóó nuttig bezig te zien." „H'm," zei Mr. Drabbe. „Er zijn meer menschen, die een ander graag zien werken, maar neem dat toch van mij aan, jongeman, dat werken jou ook geen kwaad zou doen! Als je, in plaats van den heelen dag te lezen, wat aanpakte, dan zou je gezonder en rijker, en misschien óók nog wyzer worden." — Het was natuurlijk niet verstandig van Mr. Drabbe om dit alles tegen een goeden klant te zeggen, maar hij was nu eenmaal in een slecht humeur — en zelfs al was hij dat niét, dan was hij nog een kleine nijdas. „Gelooft u dat werkelijk?" vroeg Mr. Welles nederig. „Ja, inderdaad," zei Mr. Drabbe. De jongeman hield zyn blikken op de deur gericht. „Dan moet ik er eens over nadenken, wat ik kan doen," antwoordde hy. Hij knoopte zyn regenjas los en haalde er een boek onder uit. „Ik kom dit terugbrengen," zei hy. „Ik zou graag een ander willen hebben." Mr. Drabbe zei, dat de bibliotheek nog niet open was. Mr. Welles verzekerde hem, dat hy den tyd had. „Maar ik niét," zei Mr. Drabbe ongeduldig. „Ik heb meer te doen. Bovendien, ze komt vandaag niet." Hij keek zijn winkel rond. „Hier, neem dit mee," bromde hij, een boek grijpend, dat hij op zijn lessenaar zag liggen en dat hy als uit de bibliotheek herkende. „Dat heeft ze natuurlyk weer laten liggen. Neem dit maar mee. Het is een aardig boek... Goedendag!" Mr. Welles stak het boek onder zijn regenjas en verdween. IV Maar den volgenden Maandagochtend was hij er juist vroeg genoeg om Joan weer op haar plaats — en alleen aan te treffen. Er was een blik in zijn oogen, dien zij er nog nooit eerder in had gezien toen hy haar een oogenblik zonder iets te zeggen aankeek. Toen zei hy: „Ik ga in zaken, Joan." Hij zweeg even. „Joan, het is iets met wonderlijke vooruitzichten." Hy zweeg weer en haalde diep adem. „Wil je met my trouwen, Joan?" fluisterde hy toen. Ze schudde haar hoofd. Haar lippen beefden. Mr. Welles, die geen enkel blyk van wanhoop gaf, stak zyn borst vooruit en verliet den winkel. Toen Mr. Drabbe even later kwam binnenstormen en zwygend zijn brieven begon open te maken, trad Joan op hem toe. „En?" vroeg zy, met rustige stem. „En?" vroeg hy. „Wat bedóèl je? Wat is er?" „Hebt u niets te zeggen, Mr. Drabbe?" Hij haalde de schouders op. „Neen, natuurlijk niet," viel hy uit. „Zie je niet, dat ik bezig ben?" Ze keek hem een oogenblik aan. Dus hy wilde haar niet laten gaan — hy wilde niet eens met haar over haar brief spreken! Joan voelde zich gekrenkt. Zonder meer een woord keerde zy terug naar haar lessenaar.

<s

S r:agimgT :/~i^.'

(Ai

115

ecii

tlHl

1

I

l Jud'1

lH

„Je weet wel, wien ik bedoel. Die kerel, die zich Welles noemt!" „Die is in geen maand hier geweest," antwoordde Joan, wier gezichtje iets van zijn vroegere levendigheid verloren had. „In geen maand hier geweest? Waarom niet?" „Hij is in zaken gegaan!" zei Joan. „Hy is — wat?" „Hij heeft me verteld, dat hij een zaak ging beginnen." Mr. Drabbe lachte als een hyena. „Die idioot een zaak! Nou, die zal gauw genoeg spijt als haren op zyn hoofd van zijn geld hebben! Ik wed om alles wat je wilt, dat hy binnen een jaar op de flesch is." Hij begon weer te lachen. „Ik heb hem verteld, dat het hem geen kwaad zou doen, als hy wat aanpakte, maar een zääk beginnen! Dat is waarlijk het toppunt!" „Ik zie niet in, waarom," zei Joan streng. „Hij heeft me verteld, dat het een zaak was met wonderlijke vooruitzichten." „Nou, vertel jij hem dan maar, dat hij ons dat boek moet terugbrengen, dat hy geleend heeft. Zoek zijn adres op, en stuur hem vanavond een kaart." „Hy heeft geen boek van ons," zei Joan. „Ik herinner my, dat hij het laatste boek, dat hy heeft geleend, teruggebracht heeft." Ze wendde haar hoofd om en haar stem trilde eenigszins. „Het was op een Vrijdagavond. Op den avond vóór myn vryen Zaterdag." „Is hij sinds dien tyd niet meer geweest?" „Hij is den volgenden Maandag even geweest.** „Heeft hy toen geen boek teruggebracht?*^ „Neen. Hij had geen boek meer van ons." „Hij had er wél een," viel Mr. Drabbe uit, terwyl Joan herrt verbaasd aankeek. „Hy was hier Zaterdagsochtends, toen ik nog maar nauwelijks de deur open had en ik heb hem toen zelf een boek meegegeven, dat je op mijn lessenaar had laten liggen Wat is er?" vroeg hy opeens, haar op zyn beurt aanstarend. „Niets,** zei Joan byna ademloos. „Niets. Wat voor soort boek was het?** „Weet ik dat! Ik had het natuurlyk moeten aanteekenen, maar ik was blij, dat hy myn V. „Wat is er toch van dien idioten jongeman winkel uit was. Enfin, schryf hem een kaart geworden?" vroeg Mr. Drabbe op een keer. vanavond.'* Het duizelde Joan. „Ja, ja,'* zei ze, om tyd „Ik ken geen idioten jongeman," zei Joan. -21 -

Een mooie teint ... is Uw grootste charme

.

Een echtgenoot of verloofde verwacht niet, dat zyn vrouw of meisje een wonder van schoonheid is, maar hy verwacht zeer zeker wèl, dat zij er verzorgd uitziet. Een onfrissche teint komt nu eenmaal als een dief in den nacht! De poriën van Üw huid kunnen verstopt raken door poeder, door stof of door te weinig frissche buitenlucht. Als U dat niet dadelük verhelpt, komen er kleine verontreinigingen in de huid, die aanleiding geven tot een langdurige ontsiering van Uw gelaat door puistjes en vlekken. Laat het nooit zoover komen! Bet eiken morgen of avond Uw gezicht met een doekje, bevochtigd met warm water, waarin Radox is opgelost. Radox bevat zuurstof, die in millioenen kleine belletjes in het water gaat zweven. Die belletjes dringen door in elke opening van Uw gelaat en dryven van binnen uit alle onreinheden naar buiten. Na dit zuurstofbad kan Uw huid weer vr« ademhalen en Lw wangen zullen hun zacht en glanzend aanzien herkrygen. Radox is verkrygbaar bij alle apothekers en drogisten a ƒ0.90, ƒ0.40 per pak en ƒ 0.15 per klein pakje. te winnen. En toen: „U hadt het boek niet eerst ingekeken?" „Neen — dat heb ik je toch al gezegd!" viel Mr. Drabbe uit, en toen zette hy zyn hoed op en ging lunchen. Ze was bly, dat hy weg was. Ze moest denken — snel en veel denken. Dus hy had haar brief nooit gekregen! Zou zou Dick Mr. Welles hem hebben gelezen? Deze gedachte deed het bloed naar haar wangen stygen, maar ze drong haar terug, teneinde haar denken op Mr. Drabbe te kunnen concentreeren. Zou ze hem vertellen, wat er was gebeurd? Maar hoe zou hy dat opnemen?

Na RKO Radio's „Sneeuwwitje" en „Gunga Din" komen nu

Asiaire - Rogers In

„The story of Vernon and Irene Castle" en Irene Dunne en Charles Boyer in

„Love affair" VERWACHT.'

ELEANOR POWELL in haar wonderbaarlijkste dans-creatie

„HONOLULU" met ROBERT YOUNG GEORGE BURNS ■ GRACIE ALLEN Metro-GoldwynMayerS Wonder-Show

■M

Of zou ze hem eerst eens polsen? En zou ze dan niets zeggen over den brief, indien hy weer begon te schreeuwen? Dat zou het beste zyn, meende ze „Mr. Drabbe," begon ze, toen hy terugkwam, „een maand geleden herinnerde u mij aan onze afspraak. Indien ik u vroeg, my myn ontslag te willen geven, wat zoudt u dan zeggen?" „Je bent dol op kruiswoordraadsels, is het met?" zei hy geringschattend. „Myn antwoord bestaat uit vyf letters. De eerste is een N, de laatste een T, en de middelste een O. En meer heb ik niet te zeggen," voegde hy er beslist aan toe. „O," zuchtte Joan. Ze schreef dien avond om het boek. Maar de briefkaart werd door de post teruggebracht. Het adres was onbekend Toen Mr. Drabbe, wien byna nooit iels ontging, een jongeman die echt „zakelyken" haast scheen te hebben, voorby de étalage zag loopen, snelde hy naar de deur om hem na te kyken. „Ik laat me hangen, als 'hy er niet uitziet alsof het hem goed gaat," mompelde hy. Twee maanden waren voorbijgegaan. Maar het boek was nog niet teruggekomen. En dit was de eerste keer, dat hy den jongeman zag, die het had gehouden.... Maar den volgenden dag zag hy hem wèèr, dit keer zelfs compleet met een auto. Mr. Drabbe haastte zich om Joan het nieuws te vertellen. „Die idioot van je," zei hy, „schynt het werkelyk goed te maken. Je moet hem nog eens schryven .om dat boek. Hy moet het teruggeven." „Ik weet zyn nieuwe adres niet." „Wel, maak dan, dat je het te weten komt," snauwde Mr. Drabbe. Dien middag echter werd het boek terugbezorgd door den chauffeur van een vrachtauto. De man droeg een keurig groen uniform, glanzende beenkappen en een platte pet. „Met de verontschuldigingen van den baas," zei hij. „Een Sigaartje opsteken?" vroeg Mr. Drabbe. De chauffeur knikte gretig. „Heb jehet druk?" vroeg Mr. Drabbe. „En of," zei de man. „We weten er haast niet door te komen!" „H'm," zei Mr. Drabbe, langzaam en peinzend. Het was Mr. Welles zelf, die een paar dagen later verscheen. „Ik moest hier langs," zei hy, „daarom dacht ik: ik loop even naar binnen.' ' Mr. Drabbe nam hem onderzoekend op. Wat een verschil met vroeger, dacht hy. Een heel andere man! Mr. Welles trok zyn handschoenen uit en legde ze op de toonbank. „Hoe gaat het in de zaken?" vroeg hy. „Hoe gaat het by jou?" vroeg Mr. Drabbe, hem zyn sigarenkoker voorhoudend. Joan kon haar oogen nauwelyks gelooven! Mr. Drabbe, die twèè sigaren weggaf in nog geen week tyd! Er moest beslist iets bijzonders met hem zyn! Mr. Welles schudde het hoofd. „Neen, dank u wel," zei hy. „Ik rook niet meer vóór 's avonds. — Maar tusschen twee haakjes, wie heeft u verteld, dat ik een zaak ben begon6 nen?" „O, dat weet ik niet meer," zei Mr. Drabbe. „Nou, in ieder geval is het zoo," zei Mr. Welles glimlachend en Joan een blik toewerpend. „En hoe het gaat? O, uitstekend! Alleen zou ik nog wat geld kunnen gebruiken. Weet je iemand, die het me leenen wil?" „Misschien," zei Mr. Drabbe, na even te hebben gedacht, terwyl er een personen- en een vrachtauto voor zyn geestesoog voorbijreden. „Misschien dat ik zelf wel eh Wat voor een zaak ben je begonnen?" „O, een zaak met prachtige vooruitzichten!" zei Mr. Welles ontwykend. „Dat geloof ik direct," riep Mr. Drabbe uit, „maar wat voor een zaak is het?" „Ja...." zei de zakenman geheimzinnig. „Nou?" 22 —

„Nou Ik zei „Ja", Mr. Drabbe." Mr. Drabbe sprong met een vuurrood gezicht overeind. „Dus je houdt me voor den gek?" viel hy uit. „Je zou willen, dat ik geld in je zaak stak, zonder dat je my vertelde wat voor een zaak het is! Ik ben niet gek!" „Het spyt me," zei Mr. Welles. „Het spyt me. Maar ik dacht, dat je my op myn woord zou gelooven!" „Zie ik daar naar uit?" vroeg Mr. Drabbe. „Of jy soms? Goedendag, Mr. Welles!" Mr. Welles nam zyn handschoenen op en vertrok. En toen hy weg was, zei Mr. Drabbe: „Die dacht, dat ik hem op zyn gezicht vertrouwen zou! Wat een zakenman!" Hy was den volgenden dag erg kalm. En den dag daarop eveneens. Want zijn gedachten bleven maar by de zaak van Mr. Welles. Wat voor een zaak kon het zyn, die blijkbaar zoo goed ging, maar waar Mr. Welles nog best een klein kapitaaltje voor gebruiken kon? Hy zou dat kapitaaltje natuurlyk wel vinden en dan zou er iemand een mooie rente van trekken. En dat was wel iets voor Mr. Drabbe.... Wacht eens Hy wist wat Hy wreef zyn handen en zyn oogen begonnen begeerig te schitteren

VI. Het was gelukt! Door een particulieren detective in den arm te nemen, die Mr. Welles had „geschaduwd", was Mr. Drabbe alles te weten gekomen. Des morgens vroeg, om half acht, was hy ergens in een nieuwe, drukke buitenwijk naar den winkel gaan kyken. Een winkel? Een warenhuis! „Welles' Grand Magasin!" stond er met groote letters op. En talrijke kleinere letters verkondigden wat er al zoo te koop was! En dat bleek zoowat van alles te zijn! Van piano's tot dassen en overhemden toe! Mr. Drabbe had geen das noodig en ook geen piano! Hy wilde alleen een glimp opvangen van den eigenaar van deze nieuwe zaak! En toen er om klokslag negen uur een groote personenauto voor de deur stilhield, de chauffeur het portier opende, een jongeman er uit stapte en naar binnen ging, en de auto wegreed; en toen er een half uur was voorbijgegaan zonder dat hy terugkwam, toen lachte Mr. Drabbe. „Het is in orde," zei hy toen in zichzelf. Eh hy ging heen „Joan," zei hy op byna vriendelyken toon, „ik ben werkelyk geneigd dien jongeman op zyn woord te gelooven." „U!" riep Joan uit. „Ja. Ik bewonder zyn zakelijkheid en durf. Wat het ook voor een zaak is, die hy heeft, hy verdient in ieder geval geholpen te worden. Weet je nu al waar hii woont?" „Neen." „Nou, dat geeft ook niet." Hü haalde de schouders op, alsof hy het onderwerp hiermede als afgedaan beschouwde. Maar zoodra hy zich had omgedraaid, kwam er een sluwe, begeerige uitdrukking in zyn oogen. „Ik moet hem natuurlijk niet naar het Warenhuis schrijven," mompelde hy, „want het is beter, dat hy er onkundig van blyft; dat ik dat weet...." Wie zou er den volgenden morgen anders komen binnenstappen dan de jonge zakenman? Mr. Drabbe schoot direct op hem af. „Hoe gaan d^, zaken?" vroeg hy. „Prachtig," zei Mr. Welles, glimlachend. „Ga een oogenblikje zitten. Heb je nog wat kapitaal noodig?" „Waarom vraag je dat?" zei Mr. Welles, zyn handschoenen uittrekkend. „Wel," zei Mr. Drabbe, „de kwestie zit zoo. Ik heb er nog eens over nagedacht. Je vroeg my, je te vertrouwen." Mr. Drabbe leunde wat naar voren en zei bijna fluisterend: „Ik ben bereid je te vertrouwen." „Dank u," zei Mr. Welles. „Ik weet wel niet, wat voor een zaak je hebt. Mr. Welles," vervolgde Mr. Drabbe, „maar zooals ik al zei, ik vertrouw je. Ik

heb een paar honderd pond vry — kun je ze gebruiken?" „Voor mijn zaken?" „Ja." „Maar je hebt er geen idee van, wat myn zaken eigenlijk zyn." Mr. Drabbe stond op en klopte hem op den schouder. „Myn beste jongen," zei hij vaderlijk, „dat is inderdaad zoo! Je bent erg geheimzinnig met je onderneming, maar ie hebt het recht geheimzinnig te zijn zoo lang de menschen je niet vertrouwen. Ik vertrouw je echter." Hy haalde zyn portefeuille uit zyn zak. „Nou? Hoeveel heb je noodig?" „Accoord," zei Mr. Welles. „Laten we zeggen: driehonderd pond. En om zakelijk te biyven, moet u my een verklaring geven, dat ik het geld voor iedere transactie mag gebruiken, die ik nuttig acht." „Natuurlyk," zei Mr. Drabbe stralend. „Ik zal het direct doen." Hy schreef de verklaring en overhandigde ze tegelyk met de drie biljetten van honderd pond. „En nu," zei hy, „zal ik toch zeker wel gauw mogen weten wat voor een zaak het is, waar je het geld voor noodig hebt?" „Natuuriyk," zei Mr. Welles. „Vrydagochtend kom ik terug; dan is alles in orde en kan ik je zeggen waar ik het geld voor noodig had." Mr. Drabbe was niet half zoo tevreden als zyn geforceerde glimlach zou hebben doen vermoeden, en eer er twee dagen verloopen waren, begon hy zichzelf een idioot te vinden. Vrydagsochtends verkeerde hy reeds in een soort van panischen angsttoestand, maar om elf uur kwam Mr. Welles binnen. Glimlachend I „Laten we de zaak even afmaken, Drabbe," zei hy. Hy haalde een dikke portefeuille uit zyn binnenzak en nam er een bundeltje bankbiljetten uit. Biljetten van tien pond elk. Hy telde ze voor Mr. Drabbe neer. „Kyk," zei Mr. Welles, „dit zyn driehonderd pond, die een zeker iemand volgens jou van je gestolen zou hebben. Ik geloof niet, dat hy ze gestolen heeft. De informaties, die ik gekregen heb, luiden heel anders Maar dit terloops Ik geef je dit celd namens Joan. Dat vereffent de schuld, die ze aan je heeft." Mr. Drabbe was sprakeloos. Maar hy nam de bankbiljetten op.

DE

„Eén oogenblikje," zei Mr. Welles, zyn hand er op leggend. „Eerst deze kwitantie teekenen." Mr. Drabbe aarzelde, maar teekende toen. „Heel vriendeiyk van u. Mr. Drabbe," vervolgde Mr. Welles toen, „om my te laten nagaan en dan voor Welles' Grand Magasin op post te gaan staan. Ik ga er vaak heen om een licht ontbyt te gebruiken in de lunchroom. Grappig niet, dat myn naam op de ruiten staat?" Eindelyk kreeg Mr. Drabbe het gebruik van zyn spraak terug. „Ik ik heb je met myn eigen oogen gezien," hakkelde

hy.

„Natuurlyk! Daar heb ik voor gezorgd. En ik heb er óók voor gezorgd, dat je my door een zydeur niet zag verdwynen. Ik heb zelfs dien duren auto gehuurd, om jou pleizier te doen, toen ik merkte, dat myn doen en laten je belangstelling begon op te wekken." „Dus je hebt my in een val gelokt!" tuigde Mr. Drabbe. „Eeriyk gezegd: ja! Herinner je je nog den chauffeur in uniform van dien vrachtauto? Ik dacht wel, dat je hem zoudt uithooren! En je hebt het gedaan ook!" „Maar wat is het nu eigenlyk voor een zaak van je?" viel Mr. Drabbe woedend uit. Mr. Welles haalde nóg iets uit zyn binnenzak. Het was een officieel document, dat hy voor Mr. Drabbe uitspreidde. „Zie je dat?" vroeg hy. „Ik had beloofd, dat vandaag alles in orde zou zyn en dat je dan ook alles te hooren zoudt krygen! Ik houd myn woord: dit is een speciale huwelyksvolmacht!" „Loop naar den duivel met je huwelyksvolmacht!" schreeuwde Mr. Drabbe. „Wat voor zaken doe je?" „Wat voor zaken? Ah!" zei Mr. Welles uitdagend. „Om je eeriyk de waarheid te zeggen, doe ik niet dät soort zaken, waaraan jy denkt. Mr. Drabbe! Ik ben slechts een jongeman met een groote liefde voor lezen, een bêhoorlyk inkomen, en het liefste meisje ter wereld, dat myn vrouw wil worden. En van het eerste oo'genblik af, dat ik dat meisje zag, beschouwde ik het als myn zaak met haar te trouwen — als zy het ook wilde. Dat was myn zaak, begryp je. Mr. Drabbe? En niet de jouwe! Overigens was het heel erg aardig van je, Drabbe, om deelgenoot te worden in myn „zaak" — je herinnert je myn woorden? — door my

HOOFDPIJN, MOE EN TERNEERGESLAGEN En dat niet alleen .... maar den heelen dag van het opstaan tot het naar bed gaan toe : loodzware armen en beenen, pijnlijke ledematen, prikkelbaar, gemis aan werklust. Als die verschijnselen zich bij U voordoen, dan is onzuiver bloed bijna zeker de oorzaak. En dat kan Kruschen Salts verhelpen. Kruschen hielp tienduizenden, die eens dezelfde klacht hadden en nu weer fit en opgewekt zijn. Kruschen's zes minerale zouten sporen bloedzuiverende organen, als nieren, lever en ingewanden aan tot nieuwe werkkracht, waardoor elk schadelijk teveel aan zuren uit Uw gestel wordt gefilterd. Met de onreinheden verdwijnen ook Uw klachten. Ge voelt Uw weerstandsvermogen weer groeien, ge wordt weer opgewekt en levenslustig. Stel het niet uit, koop een flacon Kruschen Salts en begin dadelijk die weldadige kuur. Kruschen Salts, verkrijgbaar bij apothekers en drogisten ä /0.40, /075 en /1.60 (extra groot pak). Fabrikanten E. Griffith's Hughes Ltd., Manchester (Engeland). Opgericht 1756. driehonderd pond voor te schieten om dat meisje te bevryden van zoo'n ouden brompot en neen, mèèr zeg ik niet!" Toen liet Mr. Welles zyn blikken een moment vriendelyk op Joan rusten. „Ja," zei hy toen, als in gedachten, „ik had haar gezegd, dat myn zaak prachtige vooruitzichten had. Wensch ons geluk, Drabbe!" Hy hield Joan in zyn armen. Er blonken tranen in haar oogen. Toen verlieten ze samen den winkel....

AMATEUR-DETECTIVE

Hierbij geven wij onzen speurden weer eens een proeve van boevenschrift te ontcijferen. Wie ziet er kans toe? Wij zullen weer een prijs van f 2.50 benevens twee troostprijzen verdeelen onder hen, die ons een goed antwoord zenden. De verdeeling der prijzen geschiedt op een manier, waarbij alle inzenders van goede oplossingen gelijke kansen hebben op het verkrijgen van een der prijzen. U gelieve uw antwoord in te zenden vóór 26 Juli aan Mr. Detective, Noordeinde 8, Leiden. Op briefkaart of enveloppe duidelijk vermelden: Amateur-Detective 26 Juli.

*&'*

^^ .jrïpè

DE OPLOSSING VAN HET VOORLAATSTE FOTO-PROBLEEM Nu wij hier de foto reproduceeren, zooals zij in werkelijkheid genomen werd, ziet men natuurlijk direct, wat er niet Juist aan was toen wij haar als opgave plaatsten. Uit de manier waarop de kistjes worden gegooid, kon men duidelijk zien, dat de man, die bij de opgave was weggemaakt, onmisbaar is. Hij is een schakej bij de verschillende manipulaties, die niet kin ontbreken I De hoofdprijs van f 2.50 werd deze week verworven door: den Jongeheer S. Dijk, Leeuwarden; de troostprijzen vielen ten deel aan; den heer W.A. Dekker,Utrecht; den heer E. Schadek, A'dam. — 23 -

zeer groote doos. . I. 0.90

Wimpercosmetic in vasten vorm of lube (. 0.33 groot model tube f. 1.33

Generaalverteüenwoordiier voor Nederlsnd : S. Vlessing ■ Carel Reiniersikade 17 ■ '«■Gravenhafe

DE HOOGSTE WATERVAL.

JLI JLIJLI JLJ Jttx-O EEN ZOEKPLAATJE.

hebt gedrukt, zul je tot de ontdekking komen, dat je arm langzaam naar boven gaat tot je hand de hoogte van je schouder heeft bereikt. Je hoeft heelemaal geen moeite te doen om je arm op te heffen; het gaat zuiver buiten je eigen wil om, eenvoudig als een reactie op den druk tegen den muur! HUIZEN OP STELTEN.

jg en kok had vier en twintig taartjes gemaakt in den vorm van een hart. Toen hu er mee klaar was, kwam er een schildknaap — want het gebeurde in de middeleeuwen! — en ging er met de taartjes vandoor. Hij liet er echter één op den weg vóór het kasteel vallen, en de andere drie en twintig zitten nu nog in de teekening verborgen. Wie van jullie ziet kans, ze allemaal terug te vinden? EEN AARDIG KUNSTJE.

T^T isten jullie, dat je je arm kan bewegen zonder dat je er ook maar éénige inspanning voor doet? Ga op ongeveer dertig centimeter afstand van een muur staan, met je rechterzü er naar toegekeerd. Hef dan je rechterarm, terwyl je hem zoo styf houdt als je maar kunt, op en druk den achterkant van je hand zoo stevig mogelijk ongeveer een minuut lang tegen den muur. Ga dan een eind bij den muur vandaan staan. Indien ge hard genoeg

TK^at wonen sommige menschen toch in " * zonderlinge huizen! Hier ziet ge een huis op stelten, zooals de Indianen van Venezuela, in Zuid-Amerika, die bouwen. Boomstammen worden aan elkaar bevestigd met strooken huid, zoodat er een platform ontstaat. Dit wordt bevestigd aan een aantal palen, die boven het water uitsteken. Dan wordt daarop een hut gebouwd van boomstammen, met een dak van gras. Het heele huis is in slechts één dag gereed en niemand trekt er zich iets van aan als een plotselinge storm het vernielt, omdat er weer heel gemakkelijk een ander kan worden gemaakt.

Qe wereldberoemde waterval 'van den *-* Niagara is slechts een klein „geval", vergeleken bij den reusachtigen waterval, die onlangs door een Amerikaanschen vliegenier in Venezuela is ontdekt. De wateren van den Niagara vallen van een hoogte van 167 voet, die van den waterval in Venezuela van een hoogte tusschen de 5000 en 7000 voet. Dit nieuwe wereldwonder ligt in een onontgonnen gebied ongeveer 250 mijl ten Zuidoosten van Ciudad Bolivar. Deze waterval zou misschien nu nog niet ontdekt zyn, als de vliegenier, die hem vond, niet een noodlanding in de buurt had moeten maken. Andere enorme watervallen vindt men te Sutherland, Nieuw-Zeeland; deze is 1904 voet hoog. Dan volgt die in het Yosemite Park, Caiifornië, met een hoogte van 1612 voet, en de Zambesi-watervallen met een hoogte van 400 voet!

Dinsdag: Woensdag:

Donderdags

Vrijdags

DE ZON SCHEEN VANMORGEN IN MIJN BED...

Zaterdagt

Zondag:

WIELEN MET TANDEN.

l-JT ebt je je ooit wel eens afgevraagd, wanf neer een locomotief of straatlocomotief hygend en puffend en rammelend langs je heen reed, waarom er diepe groeven zaten in de wielen? De reden is, dat deze locomotieven zware lasten hebben te trekken. Stel je nu eens voor, dat zy op een gladden, vochtigen weg moeten ryden, en dat die weg bovendien nog hellend is. Wielen zonder groeven zouden dan onmogelijk een houvast kunnen vinden, waardoor het gewicht van den last oorzaak zou worden, dat de locomotief niet vooruit kon komen. Daarom kan men de groeven tot op zekere hoogte de tanden van het wiel noemen. Ze helpen deze, zich vast te hüten in den weg en rond te draaien zonder te slippen!

Maandag:

WEEKMENU. Roastbeef, aardappelen en andij' vie, flensjes met appelmoes. Kecriesoep, koud vleesch, aardappelen en gestoofde pruimen. Gebakken lever, aardappelen en peulen en wortelen, ananaspudding. Potage ä la minute, saucijzen, aardappelen en bloemkool met kaassaus. Bloemkoolsoep, gebakken' visch, aardappelen met gemengde sla. Gepaneerde kalfslappen, aardappelen met tuinboonen met boonenkruid, vruchtengruwel. Kaascroütons, biefstuk, aardappelen en prinecsseboonen. fruit.

RECEPTEN UIT HET WEEKMENU Hoeveelheden voor 4 personen. Bloemkool met kaassaus. Bcnoodigd: 1 groote bloemkool, 12 gram zout per liter, 3 d.L. melk, 30 gram boter. 30 gram bloem, iets zout en nootmuskaat. Bereiding: De bloemkool schoonmaken, wasschen, eenigen tijd met den stronk naar boven in water met zout laten staan, daarna met de bloem naar boven opzetten met ruim kokend water en zout en vlug gaar koken. Kooktijd ongeveer 20 minuten. De bloemkool op een vergiet leggen, en als ze uitgelekt is op een schaal doen. Kaassaus. Benoodigd: !^ L. melk, 40 gram boter, 40 gram bloem, 50 gram kaas. wat zout. Bereiding: De melk aan de kook brengen. De boter smelten, de bloem er door mengen en dit even verwarmen. Blijft U vooral steeds goed roeren! De heete melk langzaam toevoegen, de saus telkens door laten koken en flink roeren. Iets zout toevoegen. De saus afmaken met wat geraspte kaas. Dit sausje over de bloemkool gieten. Gepaneerde kalfslappen.

1 oen ik wakker werd, nu net. Scheen de zon recht in mijn bed. De vogels zongen vroolijk, blij — 't Leek als was 't alleen voor mij! De diertjes kwinkeleerden luid Hun allermooiste liedjes uit. En ik, ik zong van blijdschap mee: Van turelure lurelee ... Ik was niet langer lui ot moe. En deed mijn oogen niet meer toe. Ik sprong uit bed zoo vlug ik kon — Hoe vroolijk, blij maakt toch de zonl

Benoodigd: 4 dunne, magere kalfslappen van 75 gram, 125 gram boter. Hoeveelheid zout naar smaak. Citroensap. Bereiding: De lappen schrappen, zouten en paneeren. Hiervoor de lapjes door losgeklopt eiwit halen, laten afdruipen, in paneermeel wentelen en afschudden. De boter lichtbruin laten worden, de lappen er eventjes in laten liggen, zoodat aan den onderkant het eiwit stolt, en het paneermeel vasthecht, dan het vleesch omleggen en het aan beide kanten bruin bakken. Denkt U er aan het vleesch te keerenl Wat water en citroensap toevoegen en het vleesch zachtjes gaar stoven, ongeveer J^ uur.

Terecht is "4711" beroemd om de onovertroffen kwaliteit barer Eau de Cologne. In even hooge mate geldt dit ook voor de nieuwe toiletzeepen van "4711". Indien ge een gevoelige huid hebt en aarzelt zeep voor Uw gezicht te gebruiken, neem dan deze nieuwe "4711 "-zeep. Door haar bijzondere mildheid en kwaliteit zal ze voor Uw huid en teint een weldaad zijn. Bovendien is deze nieuwe "4711"kwaliteitszeep voor den prijs van 25 et. zeer voordeelig, want U doet er verrassend lang mee!

VOOR SPORT EN VACANTIE

Kwaliteits Zeepen

1656. Dit vlotte kostuumpje bestaat uit een geplooiden role van soepele wollen stof en een kort. los jas)e van geruit materiaal, afgezet met effen lichte bicsjta. Benoodigd voor den rok; 2.40 M. van 120 M. breedte; voor het jasje; 1.95 M. van 0.90 M. breedte. 1657. Eenvoudig vacantiejaponnetje van bedrukt linnen of katoen met een kraagje en manchetten van wit piqué, afgezet met puntgalon in een afstekende tint. De ceintuur is van lakleer Benoodigd; 3 M- van 0.80 M. breedte. Van deze modellen zijn bij de administratie van dit blad geknipte patronen verkrijgbaar tegen den

— 34 -

471 r Eau de Cologne

prijs van ƒ 0.60 per stuk.

Chypre Eau de Cologne Lavendel ƒ0.25

Hierboven, links: Een tafereeltje, dat men in deze dagen vaak in Danzigs straten kan waarnemen. Sommigen Polen wordt het er te benauwd, en wie weg kan gaan, giät maar liever... Hierboven, rechts: Het gebouw, waarin de Danzigsche Senaat gehuisvest is.

DANZIG,

Hiernaast, rechts: Aan de haven van Danzig. Het schilderachtige gebouw werd in de Middeleeuwen uit steen en hout opgetrokken om er het graan in op te slaan, dat uit het Poolsche achterland werd aangevoerd. Dit typeert, waarom Polen zich niet van de Oostzee wil laten verdringen: het heeft Danzig nog steeds noodig als versehepingshaven voor al de producten, die het voortbrengt. De nieuw gebouwde haven Gdynia alleen is daartoe niet voldoende.

CENTRUM VAN GERUCHTEN EN GEVAREN Ranzig, d« Vrije Stad aan de monding van den Weichsel, vormt de laatste weken een bron van allerlei geruchten en gevaren, en het ziet er wel naar uit, dat dit nog eenigen tijd zoo blijven zal, ook al is de spanning in deze stad den eenen keer eens minder acuut of hevig dan den anderen. De beelden, die wij op deze pagina's reproduceeren, zullen daarom voorloopig — helaas! — hun actualiteit nog wel behouden! De foto boven aan de pagina geeft een overzicht van Danzig. Men ziet hoe de Weichsel er, komend uit het Poolsche achterland, doorheen stroomt. Hiernaast een kijkje op den weg van Danzig naar Gdynia. De weg zelf is voor een groot deel ondermijnd, zoodat slechts de helft er van voor het verkeer is opengesteld. Achter de struiken, links op de foto, houden Poolsche soldaten de wacht...

Hieronder, rechts: Een overzicht van de haven van Gdynia, terwijl er twee Poolsche kruisers op de reede liggen.

Hierboven: De eenige »chuilkelder, die Danzig bezit. Hij biedt plaat« aan 320 panonen an word iadaran ochtend door twaa politie-officieren geïntpecteerd. Hierondar: Teneinde op alia eventualiteiten voorbereid te zijn, heeft Polan uitgebreide militaire maatregelen genoman, dia natuurlijk niat bekand mogen worden. Wia al te nieuwsgierig blijkt in de varatarkta zonal, wordt dan ook gearresteerd, zooaii daza Engaltche journalist, die in hat gablad op da grant van Polen en Danzig rondneusde. Hij wordt door twaa Poolsche soldaten weggevoerd.

.^. :^'

ONGELOOFELIJKE GERUCHTEN BLEKEN WAARHEID

r: . S

v- .•

>

<:■■*/! m i-,h landschap oP Een tyPUehJ'r Draken.

hete»an«*

landsch-lndische leger, J. K. H. van Steyn van Hensbroek, allerlei zonderlinge verhalen uit den Sinds overoude tijden heeft de mensch altijd' mond van inheemschen op het eiland Flores. gefantaseerd over afgelegen oorden, ergens Deze verhalen gingen over monsters van enorme verborgen op onze aarde, waar monsterachafmetingen, die op het Ratteneiland - zooals tige schepsels in een vergeten wereld zouden Komodo ook wordt genoemd — zouden leven. leven. Van af de cyclopen van Homerus tot King Daar de meeste inheemschen een zeer levendige Kong van. . . Hollywood, zijn er honderden verfantasie hebben, schonk de luitenant slechts weihalen geschreven over dergelijke denkbeeldige nig aandacht aan deze praatjes, welke rond het creaturen en plaatsen, en toch. . . zpo'n plaats kampvuur werden verteld, maar de geruchten bestaat inderdaadl Het is een klein eiland in den bleven aanhouden. Parelvisschers, die op de Oostindischen archipel, Komodo geheeten, een kusten van Komodo waren geweest, keerden terug gedeelte van het groote „rif" tusschen' de Zuidterwijl de schrik nog uit hun oogen scheen te zee en den Indischen Oceaan. Het is waarschijnstaren, en ook zij vertelden weer van de monlijk deze omstandigheid, die de eerste zeevaarsters. Ze noemden hen reeds Boeaya Darat, hetders er van heeft weerhouden, een bezoek aan geen „krokodillen van het land" beteekent. Met het eiland te brengen. Het rif vormt als het ware heel veel gebaren en een stortvloed van woorden een dam tegen de uit het Noorden komende verklaarden zij dan ook, dat deze dieren inderdaad watermassa's, en daar de meeste eilanden tweeop het land leefden, dat zij op krokodillen leken, a drieduizend mijl lang zijn, dringen de golven maar veel grooter en woester waren; dat zij een zich met woest geweld door de sporadische afschuwelijke gele tong „als een vlam" hadden „straten", die zich tusschen de eilanden bevinden, hierdoor zelfs de grootste schepen dwingend en een langen, verschrikkelljken, gepantserden uit de buurt te blijven of wat kalmer omstandigstaart. En toen op een dag kreeg de luitenant heden af te wachten. Reeds sinds eeuwen is het bevestiging van deze verhalen. Een Nederlander, bestaan van deze eilanden bekend, maar wegens Aldegon geheeten, eigenaar van de parelgronden, de onherbergzaamheid van hun stranden heeft bezocht zijn kamp en verklaarde, dat alles waar nooit iemand den lust In zich voelen opkomen er was wat de inheemschen hadden gezegd. De te landen. dieren bestonden In werkelijkheid. Hijzelf had er In 1910 hoorde een luitenant van het Nederverscheidene gezien en ze waren inderdaad zeer $fc,i?-fcaR.-

^L

groot. Zes, zeven meter lang, en 't eiland scheen er van te wemelen. Luitenant van Hensbroek verzamelde nu een aantal van zijn soldaten en trok er op uit om een onderzoek in te stellen. Zijn soldaten waren mannen, waar hij volkomen op kon vertrouwen; kerels, die zelfs voor den duivel niet bang waren. Maar toch fluisterden zij angstig onder elkaar over den geheimzinnigen Boeaya Darat, terwijl zij bij elkaar gehurkt zaten op de patrouilleboot van luitenant van Hensbroek. De woeste, kokende watermassa's, die zich door de straat drongen naast het eiland, de donkere, dreigende kusten, de nabijheid van het „mysterie" maakten, dat de soldaten bevreesd op elkaar drongen in het midden van de boot, tot de luitenant resoluut een einde aan al dien onzin maakte. Op de kust van het eiland vond men al spoedig de sporen der monsters. Na eenigen tijd ontdekte de luitenant er een, terwijl hij heen en weer waggelde tusschen de kust en de jungle. Een kogel ujt zijn geweer was voldoende om het dier neer te leggen. De soldaten snelden er heen. Sterk onder den indruk, stonden zij bij het doode creatuur met zijn kraehtig^n 'staart, zijn enorme klauwen en. . . zijn lange, gevorkte, gele tong. Dezelfde soort tong welke de draken hebben, die de Chineesche kooplieden door de straten der kustplaatsen dragen wanneer zij hun Nieuwjaar vieren. Niet veel later klonk er een ander schot. Sergeant Beker had een eind verderop eveneens een draak neergelegd van vier meter langtel Luitenant van Hensbroek beval, de dieren te

t ttroopen. Hijzelf zat dien avond in zijn tent bij een. stormlamp een lang officieel rapport te schrijven over zijn zonderlinge ontdekking. Opdat er niemand aan de Juistheid van hetgeen hij beweerde zou twijfelen, stuurde hij de huiden tegelijk met zijn rapport naar zijn superieuren. Korten tijd later was er reeds een ambtenaar van het Museum Bultenzorg op Java met een expeditie onderweg naar Komodo. Na onbeschrijfelijke moeilijkheden slaagde men er in eenlge der dieren levend te vangen. Ze waren niet zoo groot als die, welke luitenant van Hensbroek had neergelegd, maar zij vertoonden toch bijzondere, vreemde eigenschappen — de draakachtige tong, de klauwen, den krachtlgen staart — precies zooals de luitenant het In zijn rapport had beschreven. Eenigen tijd later werd het nieuws bekend gemaakt. Het dunne boekje van het Bulletin du Jardln Botanlque, waarin de bijzonderheden over deze dieren stonden, baarde groot opzien. De couranten In Amerika verschenen met kolossale koppen over het Nederlandsche eilandje, dat de dierentuin bleek van een oerwereld. .. Avonturiers en wetenschappelijke onderzoekers togen naar het geheimzinnige eiland. De Nederlandsche regeering had een dergelijk gevolg voorzien en daarom had zij de Varanus Komodoensls officieel in bescherming genomen en een verbod uitgevaardigd om op het eiland te landen. Alleen een Amerlkaansche expeditie kreeg verlof eenlge dieren te vangen ten behoeve van verschillende musea. Toch wisten „stroopers" nog af en toe op het eiland te komen. De Chlneezen hoorden over den draak. In een handomdraaien verspreidde zich nu onder de Chineesche kooplieden van Java en Sumatra het geloof, dat een stukje van den staart dezer dieren, tot poeder gewreven, een geneesmiddel tegen alle kwalen vormde. Meer zelfs: hel gebruik van hot poeder zou gelijk staan met een verjongingskuur. Kleine Makassaarsche schoeners gingen nu op kalme nachten bij het eiland voor anker, zetten stilletjes gehuurde Jagers op de kust en kwamen hen na eenige dagen weer afhalen. Met drakensUarten beladen, keerden zij terug. De resident van Timor hoorde er van en er werd een eind aan de strooptochten gemaakt. Sindsdien heeft de Nederlandsche regeering slechts sporadisch toestemming gegeven om eenlge dezer draken voor wetenschappelijke doeleinden te vangen, zoodat er maar weinig dierentuinen en musea zijn, die op het bezit er van kunhen bogen. Thans Is het vangen der dieren zelfs voor geruimen tijd verboden. Er Is betrekkelijk slechts weinig bekend over deze draken en hun gewoonten. De dierentuin te Batavia heeft onlangs een kleine Varanen-kolonie aangelegd en de zoölogen hopen nu iets naders over hen te weten te komen door hen zorgvuldig te bestudeeren. In één opzicht zijn alle geleerden het echter eens: dat het hier geen voorhistorisch dier betreft. Toch lijken zij, wanneer men ze dear het heete zand ziel loopen, sprekend op

Een monster van bijna vier meter lengte Isopgeschrlkt. sommige der sauriërs uit een voorgeschiedkundig geologisch tijdperk en ook het eiland, waarop zij leven, lijkt een herinnering aan een voorhistorische wereld. Tegen den helderen hemel verheffen zich grillig gevormde bergen en fantastische planten. Overal staan palmen, waarvan de stam In de verte onzichtbaar is, zoodat het wel lijkt, alsof hun kronen door niets gedragen worden. Langs de kusten hebben zich witte en roode koralen gevormd. Boven de jungle vliegen witte papagaaien, die luid krijschend naar de rotsen fladderen, welke zich als scherp gepunte torens tegen de lucht verheffen. Men vindt de draken op het geheele eiland. Over hel algemeen worden de lager gelegen gebieden bij de kust bewoond door de kleine soorten, terwijl de grootere in de bergen hulzen. Het gansche eiland is een dorado voor allerlei In het wild levende dieren. Wilde zwijnen dolen rond in de dalen, en In de bosschen op de bergen kan men soms heele kudden van wilde karbouwen tegenkomen. De draken leven van deze laatste dieren. Gedurende langen tijd was men de meening toegedaan, dat de Varenen slechts doode dieren ateh, thans weel men evenwel, dat zij dit alleen maar doen wanneer de noodzaak er hen toe dwingt. Vaak heeft men opgemerkt, dat zij versch vleesch prefereeren en dat zij versch bloed een ware lekkernij vinden. Hoewel deze draken met twee formidabele rijen tanden zijn uitgerust, blijft hun hoofdwapen toch
Het spoor van een Varaan. Links en rechts van de streep — welke afkomstig is van den staart — de indrukken der pooten.

• Een Jonge Varaan op een boomstam. Dergelijke omgevallen stammen dienen hun vaak tot slaapen schuiiplaats.

e y oor oO-,ri

DE VLIEGAVONTUREN VAN PETER EN DOTVervolg

(L>

B. G. K. te U. - In ieder geval zult U eersl staatsexamen moeten doen. Voor zoover mij bekend is, bestaat er wel een schriftelijke cursus voor opleiding tol dit examen. Na dit examen zult U de colleges op de Universiteit moeten volgen. G. H. te F, - Ik kan U wel een adres opgeven, maar ik weet niet zeker, of dat de bedoeling is. Misschien kunt U mij nog even een naderen uitleg geven. Ik wacht op Uw briefje. Wenscht U Uw broer maar alvast succes I

1. De kleine Dot was erg blij, toen ze in de verte een gedaante In een vliegpak ontwaarde. Ten slotte bleek het echter haar broertje niet te zijn, het was een ander, die zijn kleeren droeg. „Wat Is er met Peter gebeurd?" hijgde ie, maar de jongen lachte alleen maar.

2. Zonder te antwoorden trok hij haar mee en duwde haar de smidse binnen, waaruit Dot het kleine meisje, dat daar gevangen werd gehouden, had willen redden. De jongen hield stil voor een zware deur, schoof den grendel weg en deed haar open.

3. Hij beduidde Dot naar binnen te gaan en volgde haar. Plotseling draaide hel meisje zich verschrikt om en wat zag ze daar? Peter en de jongen, die samen aan het vechten waren. Haar broertje had zich achter de deur verborgen en was op den jongen afgesprongen.

Mej. R. T. P. Ie R. - Ik dank U wel voor Uw hartelijk schrijven. Gelukkig, dat mijn raad U zoo goed geholpen heeft. Ik was nog een oogenblikje bang, dat de slof misschien zou doorloopen, maar als U een lauw sopje maakt, gebeurt dit niet zoo gauw. U kunt mij gerust weer eens Iets vragen. Ik zal dan weer probeeren U een zoo goed en duidelijk mogelijk antwoord te geven. Mevr. K. R. te D. - De door U bedoelde manier is heel goed. U kunt de behandeling zelfs wel eenige malen herhalen, zonder dat het schadelijk zal zijn. Ik kan U geen beter middeltje opgeven, maar ik denk wel, dat het u zal lukken, Probeert U het maar eens. K. W. V. te U. - Er is in het geheel geen bezwaar tegen, dal U niet altijd meedoet. Iedereen heeft evenveel kansl

4. Eenige minuten lang worstelden ze tevergeefs, belden probeerend in het voordeel te komen. Ten slotte lukte het Peter den jongen op den grond te krijgen. „Geef mij nu mijn vliegpakje terug," zei hij kwaad. De jongen knikte bereidwillig van ja.

5. Peter en Dot verlieten het vertrek, waar Peter opgesloten was geweest en deden de deur achter zich op slot, zoodat de jongen er niet meer uit kon. Het was de zoon van den smid, en hij en zijn vader hadden den kleinen piloot gepakt, toen hij in de smidse stond.

6. De kinderen maakten zich nu zoo snel mogelijk uit de voeten en begaven zich naar „De Zilveren Ster". Maar toen ze eenmaal bij het vliegtuig waren, keek Peter nog eens om. Hij wilde toch zoo graag het kleine meisje bevrijden, dat zich nog in de smidse bevond.

Blond hm, dit muis- I Ideung is geworden of zijn kleur verloren hcefa. ich»adt Uw t voorkomen. De 7 geheime be-l sunddeelen van Nu-Blond geven > jjii donker geworden blond haar ' iijn vroegere lichte kleur en schoonheid lerug en voorkomen f\ei donker worden van licht haar ronder veristoHcn. Zijn wonderbaarlijke ViteF vujmmc F) voedt de haarwortels, bevorden den haargroei en is goed voor de hoofdhuid. Het verwijden roos en maakt het haar zacht als zijde.

tpoov

ADVERTEERDERS Wanneer u ons zegt, welke kringen u wenscht te bereiken, zullen wij u, vrijblijvend uwerzijds, mededeelen, in hoeverre de lezerskring van dit blad aan uw verlangen kan voldoen

[c/e algemeene film voor week-end en vacant/e/

B. J. te W. a. Z, - Inderdaad is het juist, dat in verschillende preparaten tegen haaruitval en roos petroleumdeelen bevatten. Maar ik kan U moeilijk zeggen, wat voor U het beste preparaat is. Dat kunt U misschien zelf beter beoordeelen.

tot een of meer negatieven egaal van kleur zijn. U heeft slechts weinig ontwikkelaar noodig. Indien U nog iets meer wenscht te weten, vraagt U hel maar even.

A. W. C. te R. - Ik kan U lot mijn spijf niet aan het door U gevraagde adres helpen. Ik raad U echter aan U eens tot het Engelsche Consulaat te wenden. Heerengracht 258, Amsterdam. Ik vermoed, dat U daar wel inlichtingen kunt krijgen, die U op weg zullen helpen.

F. H. te H. U. - U zult wel begrijpen, dat het een vergissing was. Indien U het boek terug stuurt, zullen wij u een ander zenden. Uw andere vraag kan ik nu nog niel beantwoorden; ik hoop het de volgende week te kunnen doen. I

Mevr. d. G. te A. - Ik zou U aanraden Uw schoenen te behandelen met blauwe schoencrème. Uw ochtendjapon kunt U gerust voorzichtig in een lauw sopje wasschen. Neemt U het vooral ruim. Ik kan U echter geen volledige garantie geven, dat hel goed zal gaan. Laat U de japon vooral dadelijk drogen, waarom U het dus bij voorkeur op een mooien, zonnigen dag moet doen. Ik zou U aanraden Uw voet flink te baden in sodawater. Neemt U vooral zeer warm water.

J, Z, te A, - Tot mijn spijt moet ik U mededeelen, dat ik Uw brief niet heb ontvangen, Zoudt U zoo goed willen zijn Uw vraag nog even te herhalen? Ik zal U dan zoo spoedig mogelijk antwoord geven,

Mevr. G. V. — Tot mijn spijt weel ik niet goed wat U bedoelt. Zijn het zelfgebreide kousen, of gemaakt gekochte? Als het eigengebreide kousen zijn, kunt U gerust een eindje uittrekken, en dan er weer een stuk opbreien. Als dit niet Uw bedoeling is, schrijft U mij dan nog even, dan kan ik nog eens zien of ik iels anders voor U weet.

7. Dot keek haar broertje angstig na, toen hij weer over de glinsterende sneeuw naar de smidse liep. Ze hoopte maar, dat hij niet weer gegrepen zou worden dqor den smid. Ze probeerde haar ongeduld te bedwingen en klom in het toestel om daar te wachten.

GEWONE ADVERTENTIES: TEKSTADVERTENTIES:

8. Hoe eenzaam was het in „De Zilveren Ster" zonder Peterl Dot staarde droomerig uit hel raam en dacht aan haar vader, naar wlen ze nu al zoo lang tevergeefs aan hel zoeken waren. Zou het hun nog lukken hem eindelijk eens ergens te vinden?

KOLOMHOOGTE

KOLOMHOOGTE

120

120

REGELS

REGELS

KORTINGEN

-

-

KOLOMBREEDTE

KOLOMBREEDTE

VOLGENS

- 30-

6.7

Mej. L. W.-te V. — Benjamino Gigll kunt U schrijven aan hel adres: „Via Serchio 2, Rome. Ik hoop, dat U weer evenveel succes zult hebberf! De door U bedoelde foto's zijn bij ons tegen betaling niel verkrijgbaar. Waarschijnlijk kunt U ze wel krijgen in een goede gramofoonzaak, of in een muziekhandel. Probeert U hel eens. 9. Plotseling klonk er een geluid van vlugge voetstappen. Dot keek en ontdekte twee gedaanten, die op hel toestel toerenden. Toen kwam er eensklaps een lichtstraal uit de smidse. Zouden ze gesnapt zijn? Wordt vervolgd.

5

cM.

cM.

TARIEF

-

REGELPRUS REGELPRIJS

25 50

cis

BRUTO

ets.

BRUJ~0

P. v. d. M. te T. - Er is geen enkel bezwaar, dal U de door U bedoelde artikelen meeneemt over de grens, mits U ze slechts aangeeft. Als U een fototoestel wilt meenemen, zou ik U aanraden dit toestel tevoren van een loodje te laten voorzien aan hel bureau van de belastingen en accijnzen in de plaats van Uw inwoning. Als U niel te dure voorwerpen meebrengt, zult U heusch niet veel invoerrechten behoeven te betalen. H. D. .te B. - Voor hel ontwikkelen van rolfilms heeft U in de eerste plaats een donkere kamer noodig. Gaat U ais volgt te werk. Rolt U de films af, verwijder het dekpapier, en doe de beide uiteinden van de film in een klem, welke voor hel aanvatten van ringen wordt voorzien. Neemt U een bakje, vul het met gewoon leidingwater, haal de film, met de gevoelige laag naar beneden, daar een paar maal doorheen, en vervangt U het leidingwater door ontwikkelaar. Ontwikkelaar kunt U krijgen in elke goede fotozaak'. Natuurlijk kunt U het ook zelf wel maken; als U dat wenscht, kan ik U er wel een recept voor geven. Beweeg de film nu zoo lang op en neer,

P, d, L, te H, adressen helpen,

-

Tot mijn spijl kan ik U niet aan de door U gevraagde

„Schuilvinkje" te N, - Het door U genoemde euvel kan natuurlijk verschillende oorzaken hebhen. Ik kan U niet anders raden, dan U tot Uw huisarts te wenden, wellicht kan deze U helpen. Ik zou maar probeeren me er zoo goed mogelijk overheen te zetten I J. L. te Z. — Het beste is U tot de Nederlandsche Kampeerkaarten Centrale, Postbus 750, Amsterdam te wendten. U kunl daar waarschijnlijk alle gewenschte inlichtingen verkrijgen. Mevr. L. P. G. te D. - Ik kan mij best voorstellen, dat U de spatten graag will verwijderen. U kunt het eens probeeren met gewone slaolie. De ruil moet ingewreven worden met een lapje, gedrenkt in slaolie, en na een uurtje afgewasschen worden, Mej, H. U. te F. - Een zeer goed middeltje tegen het door U genoemde kwaad is, de eieren even in azijn te dompelen. Ik geloof, dat dit wel eenigszins zal helpen. Dank U nog wel voor Uw hartelijk briefje. Ik vind het altijd prettig als mijn raadgevingen Juist blijken te zijn. U schrijft me gerust maar weer eensl Ik zal dan weer probeeren U van dienst te zijn. Mej. K. P. de G. te R. - Het adres van Deanna Durbin is: Universal Studio's, Universal-City, Californië. Een brief aan haar moet U met een postzegel van 12yj cl. frankeeren. J. v. O. te D. - Ik heb nog nooit van het door U opgegeven middeltje gehoord. Ik zal hel eens gebruiken, als het te pas komt. Ik dank U wel voor Uw brief.

De Secretaresse van de

— 31 -

VOOR

U-CLUB, Noordeinde 8r Leiden

GESPREKKEN MET MIJN VRIEND PIETERSEN

M

Vrouw: „Do* direct dat ding af «n kom ontbijten I" „Ik kon hat 'gat in hat dak nlat maken; daarom heb ik ar maar aan vatte waschtafel onder gezet."

„Dat mogen ze nog eens doen — me In eéi Jury opnemen." %

De omroeper, die vergat uit te schakelen.

In de Hoüywoodsche studio's zal men heel wat Kilowatt licht gebruiken. Het zullen wel goede klanten voor de electriciteitsbedr\jven zijn!" „Inderdaad, Pietersen. Licht of electrische stroom om licht op te wekken, is een eerste vereischte voor de hedendaagsche film-industrie. Een volledig, voor eigen gebruik ingericht kracht-station is van vitaal belang voor eiken studio." „Wat gebeurt er nou wel als er een storing in de electrische leiding is?" „De chefs van de electrische centrales in de studio's weten, dat er een bedrag van honderdduizend dollar per dag verloren zou gaan, als de toevoer van stroom zou stagneeren en de opnamen stop gezet zouden moeten worden. Zij hebben dan ook alle mogelijke voorzorgsmaatregelen genomen en betrekken hun stroom van verschillende maatschappijen." „Hoeveel is het stroomverbruik van een filmstudio ongeveer?" „Het gemiddelde stroomverbruik van een studio bedraagt acht-en-een-half-millioen per jaar, de maandelijksche afrekening circa vijf tot zesduizend dollar." „Goed, dat ze daar geen muntmeter hebben! Ze zouden heel wat penningen noodig hebben. Gebruiken ze in de studios nog steeds koolspitsenlampen ?" „Sedert het invoeren van de sprekendefilm zijn dat soort lampen uit den booze. Zij knetteren namelijk en dat bij-geluid kon men bij het opnemen van een geluidsfilm niet gebruiken. Nu hebben sterke gloeilampen de eens zoo onmisbare booglampen verdrongen. Een studio zonder krachtige lampen is een onmogelijkheid." „Hoeveel lampen hebben ze dan in zoo'n atelier noodig?" „Gewoonlijk bezit men in een goed geoutilleerden studio een zeven a achtduizend lampen, die per stuk tienduizend kaars sterkte hebben. Zoo'n lamp heeft maar een levensduur van honderd branduren." „Hoeveel lampen heeft men noodig, om een scène te belichten?" „Dat hangt natuurlijk van het decor af, waarin de scène speelt. Een groot decor, bijvoorbeeld een balzaal, moet minstens met zeshonderd lampen verlicht worden."

FILM-ENTHOUSIASTEN

Zij: „Heb Je even geld voor de telefoon. Jan ?"

„Het regent nog steeds, Jiml

A. v. D. te Groningen. Wij zonden u de twee gevraagde foto's toe. Th. J. K. te Amsterdam. Wij hebben uw schrijven met belangstelling gelezen. Plaatsruimte verhindert ons echter op uw voorstel in te gaan; wel hopen wij spoedig eenige pagina's aan dit onderwerp te wijden. B. d. H. te 's-Gravenhagc. Het adres van Leopold Stokowshy is Universal Studio's, Universal-City, Californië. Bedoel !<• toto kunt u aanvragen bij de Universal Film Booking, Doelenstraat 8, Amsterdam. Deze jaargangen hebben wij niet meer voorradig. Wij zonden u eveneens een foto van Stokowsky. L. v. d. Th. te Utrecht. Wij zonden u de twee gevraagde foto's. T. L. te Hilversum. Het adres van Tino Rossi is Rue D'Enghien 18, Parijs. A. D. te Zaandam. Het adres van Helen Parrish is Universal Studio's. Universal-City, Californië. Binnenkort zullen wij de levensbeschrijving van deze filmster publiceeren.

■ MimmiM

EEN VAN DE TWAALF MEEST GEFOTOGRAFEERDE MEISJES VAN AMERIKA

VICKI LESTER Als men een naam als maatstaf mag nemen, dan heeft Vicki Lester een veelbelovende filmcarrière voor zich, want haar filmnaam is dezelfde als die van den hoofdpersoon in ,,A star is bom", de actrice die met één slag rijk en tevens een Hollywood-beroemdheid werd. Vicki's eigenlijke naam is Dorothy Day. Zij werd den yden April te New York City geboren. Haar ouders zijn Gertrude Van Raalte en Alfred Day. Vicki's eerste ambitie na haar schooltijd was ontwerpster of schilderes te worden. Later werd Vicki door haar opvallende schoonheid door talrijke reclame-fotostudio's aangezocht als model. Vicki behoorde tot de weinige veelzijdige modellen te New York. Zij werd gefotografeerd voor hoeden, kousen, japonnen, badkostuums en zelfs haar mooie handen sierden de dure annonces van Cartier en andere juweliers. Volgens haar eigen verklaring heeft zij den verkoop van alles gestimuleerd, „van diademen tot tractors toe". In den loop der jaren werd Vicki opgenomen in het exclusieve groepje, dat bekend staat als „De twaalf meest gefotografeerde meisjes van Amerika". Walter Wanger haalde Vicki en haar elf collega's naar Hollywood om de meest uitgelezen toiletten te dragen in „Vogues of 1938", Vicki's filmdebuut. Het resultaat van dit optreden was een contract ^^V V 1 bij Warner Brothers voor een rol in ■^^^^^^■■1 „The patient in room 18". Vicki's huidige ambitie is een succesvol actrice te worden en zich vooral op het lichte komische genre toe te leggen, soortgelijk aan de rollen, waarin Carole Lombard dikwijls optreedt. Behalve aan filmen wijdt Vicki een groot deel van haar tijd aan musiceeren en schilderen. Negen jaar lang heeft zij piano gestudeerd. Als gevolg van haar rol in „The patient in room 18" werd Vicki door R.K.O. Radio op langen termijn gecontracteerd. Zij treedt voor deze maatschappij op in de films „This marriage business", „Maid's night out'-'. „Sky Giant" en „The mad miss Manton".

Pa» O'Brien en James"! Cagney 1

„Rocky" Sullivan Jerry Connolly James Frazier Laury Ferguson Mac Keefer i ..Soapy" ..Swing" "B'™ "Pasfy" ■•Crab" .■Hunky" Steve

Ann Sheridan en | James Cagney ■

ßlackie"

^"^

Regie : Michael Curtiz

James Cagney pat O'Brien Humphrey Bogart Ann Sheridan George Bancroft Billy Halop Bobby Jordan Leo Gorcey Gabriel Dell Huntz Hall Bernard Punsley Joe Downing E

^ard P,rley Adrian Morris

Warner Bros-film

lp wee straatjongens, Rocky Sullivan (James Cagney) en Jerry Conjl nolly (Pat O Brien) stelen uit een vrachtauto eenige vulpenhouders. Jerry slaagt er in zich in veiligheid te brengen, maar Kocky wordt gepakt en naar een verbeteringsgesticht gestuurd Jaren gaan voorbij en we vinden Rocky terug als een gangster van groot formaat, juist ontslagen uit het tuchthuis, waar hij een straf heeft uitgediend voor zijn compagnon. James Frazier (Humphrey Bogart), die hem honderdduizend dollar heeft beloofd, zoodra hij vrij is. Rocky keert terug naar de sloppen en stegen, waar hij als kind heeft gewoond en gezworven en vindt daar Jerry, die priester geworden is en die speciaal onder de straatjeugd werkt, om te pogen de jongens tot fatsoenlijke burgers op te voeden. Jerry zorgt er voor, dat Rocky een onderdak krijgt en bovendien bewerkstelligt hij een ontmoeting met diens jeugdliefde Laury Ferguson (Ann Sheridan), in de hoop, dat zij een goeden invloed op Rocky zal uitoefenen. Als Rocky op een keer door de achterbuurten zwerft, wordt hij aangevallen door zes jongens, die zich met straatschenderij bezighouden (de „Dead End kids); zij berooven hem en vluchten naar een plek die blijkt dezelfde schuilplaats te zijn, waar Rocky zelf zich in zijn jeugd verborg, als de politie hem op de hielen zat. Hij gaat de jongens achterna, en het kost hem weinig moeite vriendschap met hen te sluiten. Als zij tot de ontdekking komen, wie hij eigenlijk is, gaan zij hem als een held vereeren. Rocky haalt ze echter over om naar Jerry's school te gaan en er als brave jongens base-ball te gaan spelen; zij voldoen Op weg naar den elecirischen stoel

aan zijn verzoek, alleen om hem pleizier te doen. Frazier, die contact gezocht heeft met Mac Keefer (George Bancroft), een bekend politicus, besluit Rocky te verraden, wanneer deze zijn geld komt opvragen. Hij zendt er een paar schurken op uit om hem te vermoorden. Rocky, die met Laury loopt te wandelen, is de gangsters echter te slim af en hij gaat naar het kantoor van Frazier, waar hij de safe plundert. Hierin bevinden zich de documenten, welke het bewijs bevatten, dat hooggeplaatste personen hebben deelgenomen aan pogingen tot afpersing en dreiging. De beide afpersers worden na dit incident gedwee tegenover. Rocky en na eenige moeilijkheden met de politie, maken zij hem compagnon in een groote nachtclub, die het eigendom is van Mac Keefer. Laury krijgt hier eveneens een baantje; zij zal er de z.g. „Hostess" zijn. Als Jerry, de priester, dit verneemt, besluit hij de stad te zuiveren van misdaad, waartoe hij de hulp inroept van een groot dagblad. Op den vooravond van een gerechtelijk onderzoek ontdekt Rocky, dat Mac Keefer en Frazier

opnieuw een complot hebben gesmeed om hem te verraden en te dooden. Hij schiet daarop de beide mannen dood. Gedurende een verwoed gevecht met de politie vlucht Rocky in een veem, dat door de politie wordt omsingeld. Jerry gaat het gebouw binnen, maar Rocky gebruikt den priester als schild bij een poging om te ontvluchten. Deze mislukt echter. Rocky wordt gewond en gearres-' teerd. Hij wordt gevonnist en veroordeeld tot den dood op den electrischen stoel. Hierdoor wordt hij als het ware een ideaal voor alle schoftjes en straatjongens. Als zij in de krant lezen, dat Rocky besloten heeft met opgeheven hoofd naar den stoel te gaan en heldhaftig te sterven, juichen zij hem openlijk toe. Jerry begrijpt, welk een nadeeligen invloed dit

zar hebben op de misdadige jeugd. Hij gaat Rocky bezoeken voordat deze zijn laatsten gang volbrengt en vraagt hem om één ding voor hem te willen doen; sterven als een lafaard. Hij zet daarbij uiteen, dat dit waarschijnlijk duizenden jongens zal behoeden voor een leven van misdaad, maar Rocky lacht hem uit en weigert. Hij wil sterven als een moedig man. Als hij echter het vertrek betreedt, waar hij den dood zal vinden, verandert Rocky plotseling van gedachten; hij besluit te doen wat zijn vriend hem heeft gevraagd. Schreeuwend en gillend, met verwilderde oogen en doodsbang, gaat hij naar den stoel. Hierdoor verbleekt de glorie van zijn naam in de dbgen van de boefjes, die hem steeds hebben vereerd. Jerry en Laury zijn de eenigen, die de waarheid weten.

J«rom© Cowaa Wendy Boni».

«n

i ï

• -~''r~~j--yr'

Simon Tamplar (Georg« Sanden) op

^

l-rjiicisco, maar door kuiperijen uit zijn functie ontheven wem Inspecteur Travers werd er namelijk van beschuldigd im W.-lidman gemeene zaak te maken. Bankbiljetten, waarvan d scrienummers correspondeerden met die van het gestolen gel;. van een bank te San Francisco, werden op onverklaarbare wijz' in Travers' woning gesmokkeld en gevonden. In ongenade, onteerd en vernederd pleegde de hoofdinspecteur zelfmoord. Een treurige daad, die aan allen twijfel omtrent zijn schuld eer einde maakte. Valerie en haar vaders advocaat, Allen Breek, zoeken di vriendschap en het vertrouwen van Tommy Voss, een gangstei en een vroegere relatie van Waldman. Op Oudejaarsavond word» Voss, die zich in gezelschap van Valerie Travers In een nachtclub te San Francisco bevindt, op geheimzinnige wijze vermoord De verdenking valt op den onvindbaren Waldman. De moord trekt de aandacht van de New Yorksche politie, die Waldman zoekt en bovendien door het feit, dat men op de plaats van den moord, den ,,Saint" heeft gezien. „Saint" is de bijnaam van de zonderlinge en eveneens mysterieuze figuur van Simon Templar, bestrijder van de misdaad, maar altijd in conflict met de politie, daar hij zijn eigen rechter is, en menigen schurk uil den weg heeft geruimd. Polltic-inspecteur Fernack, de eenige, die den Saint van aangezicht tot aangezicht kent,' wordt van New York naar San Francisco gestuurd om licht te brengen in den moord op Voss, Zijn onverschrokkenheid drijft den Saint zoo ver, dat hij Fernack, voor wien hij een groote sympathie koestert, In diens eigen woning opzoekt, naar aanleiding van de beschuldigingen in de pers tegen hem geuit. Templar biedt aan Fernack té helpen het mysterie Waldman op te lossen en samen vliegen zij naar San Francisco, waar de Saints eerste stap een bezoek aan Valerie Travers geldt. Deze weigert zich met hem In te laten, totdat Templar zegt overtuigd te zijn, dat haar vader tot Waldmans bende behoorde in haar woede hierover geeft zij den Saint tal van waardevolle inlichtingen, doch overtuigt hem tevens van haar eerlijkheid en oprechtheid in den strijd voor een zaak, die zij voor recht houdt. Templar verneemt, dat Voss op den avond, dat hij vermoord werd, een tafel naast die van een zekeren Martin Eastman gereserveerd had. Als de Saint op een nacht Valerie Travers en haar kornuiten In de nabijheid van Eastman's villa aantreft, begeven Templar en Fernack zich naar het bewuste huls en betrappen daar een handlanger van Valerie, als hij op het punt staat er binnen te dringen. Templar dwingt den man zijn karwei at te maken en als deze Eastmans safe opent, vindt de Saint daarin een pakje bankbiljetten, dat hij bij zich steekt. In plaats van den diefstal aan de politie te rapporteeren wendt Eastman zich tot Cullis, een beroemd criminoloog, die op het politiebureau werkt. Uit een gesprek met Cullis blijkt den baint, dat de criminoloog nog de serienummers van de gestolen bankbiljetten onthouden heeft. Als hij deze nummers vergelijkt met die op het geld uit Eastmans safe, ontdekt lemplar, dat zij overeenstemmen. Vermoedend, dat Cullls een medeplichtige is van Eastman begeeft iemplar zich, bevreesd voor Valerie's veiligheid 'naar haar woning Hij arriveert er vóór Cullis. wiens vertak de Saint verhinderd had door de benzinetank van zijn auto te vert. ^ uB' een, I*15* tusschen den Saint en Valerie's aanhangers schiet het meisje een van haar mannen neer als hij den Saint tracht te dooden. In allerijl vluchten de Saint en Valerie het huis uit, als Cullis binnenkomt en er Allen Breek aantreft die de schuld voor Valerie op zich neemt en door Cullis wordt gearresteerd. Templar legt de bankbiljetten terug In Eastmans safe en brengt, in gezelschap van Valerie en haar helpers, den nacht als ongenoode gast door In Eastmans woning. Den voleenden morgen wordt Eastman, nadat de politie onder leiding van Cullis zijn brandkast onderzocht en het geld ontdekt heeft door een onzichtbaren vijand vermoord. Vermoedend wie Waldman is, stuurt de Saint een briefje ^iarrfrerHlfCk10.m„hfm bii Cu,lis, hu,s te ontmoeten. Cullis m dien avond 0^, 10 uur komt bezoeken

&€KL€fD GAAT

ELITE

A Va b CU iS k 0n zlj de gestolen bl| " , "' heJe,tgeeft bankbiljetten m il b J zlrh zich. mir Hiermede geconfronteerd de sluwe Cullls toe, dat hij het complot tegen haar vader smeedde. Begrijpende/dat Valerie in gevaar is, sluipt de Saint heimelijk het huis binnen maar wordt plotseling staande gehouden doordat hij een loon van een pistool In den rug voelt. In een korte en'spannende episode wordt onthuld, wie Waldman is en deze wordt bl een poging tot moord, neergeschoten. Fernack krijgt de ier voor n aa^brenge , van Waldman en de 1 Sfsche^v^'v, i ', "» neenu afscheid van Valerie, om nieuwe gebieden te gaan S" betreden en zijn levenstaak in dienst van de gerechtigheid voort te zetten

t

, %

Regie: John Farrow. Simon Templar Valerie Travers Inspecteur Fernack Cullls Allen Breek Zipper Dyson Webster , Harry Donnell Pinky Budd Commissaris Martin Eastman Secretaris Mevr. Fernack

R.K.O.-Radio-film. George Sanders. '.,,,... Wendy Barrie Jonathan Hale Jerome Cowan Neil Hamilton Barry Fitzgerald Robert Elliot Russell Hopton v Edward Qargan Robert Strange Gilbert Emery James Burke Nella Walker

Valerie Travers heeft zich tot taak gesteld den naam van haar vader te zuiveren en achter de identiteit te komen van een mysterieus personage uit de onderwereld, een zekeren Waldman, dien zij verantwoordelijk acht voor den ontljdigen dood van haar vader, hoofdinspecteur Travers, een moreel hoogstaand politie-ambtenaar, die paal en perk trachtte te stellen aan de misdaad te San

El

"

-V

Even eenvoudig als elegant Is

de

avondtailleur

van

foto 4, gevormd door een langen,

Zf

De

foto's

1

en

2

mantelpakjes zien,

laten

U

de

beide

alleraardigste

die de Fransche «ilmster In

deze

«ilm draagt. Het eerste is van wollen fantasieslo« en bestaat uit een hoog opgektiipten klokrok, een jasje, dat met één knoop sluit, blouse.

Het tweede

on

een

donkere

is wat strenger van

snit,

wollen doch

staat bijzonder correct en sportief. Op foto 3 riet U Annabella in een charmante teagown van soepele xijde

met een langen, gepllsseer-

donkeren

Son onaangenamej ibituaUo.

getailleerd

en

kort

van

jasje

hetzelfde materiaal

in

een lichte tint. Annabella's

mooie

schou-

ders komen wel reer voordeelig uit in het prachtige „strapless"

avondtoilet van

zware zijde, dat geen andere

versiering

heeft

dan

arabesken van donker zijden soutache.

den rok.

rok

een

Foto's M.GM

HET WEEKBLAD CIMEMAx THEATER

SCHIJNT WEKELIJKS - PKIJS Kil KWARTAAL f. IM VOO« INOIË EN BUITCNLANO F. ».30 KR JAAR. - REO. EN AOH NOOROEINOE «. LEIDEN. TEL.U74I POSTREKENING «IMS

19cle

Jaargang

KBLAD CINEMAs.

LEW AY RES, ROBERT YOUNG EN RUTH HUSSEY IN DE M. G. M.FILM .RIJKDOM IS GEEN SCHANDE"

No. 28- 22Jull1939

ANE WYMAN VPoto Wttnet 9TO$)

.

^

t**- •

M v.—wmm^..

>1