Het Trottoir PERIÓDICO PARA FLAMENCOS FRANCÓFONOS QUE PRECISAM
EDITORIAAL
Assimil In vervlogen tijden, toen onze hoofdredacteur nog een onschuldig reportertje was, leerde hij in vervaarlijke Verre Oorden over de geneugten van El Assimil Horizontal. Het was een taalcur-sus voor gevorderen, ingebed in een serie fysiek vermoeiende praktische proeven die altijd weer eindigden in doorgedreven articulatie -oefeningen in de moei-lijkste der omstandigheden. We hebben de voorbij maanden vaak aan Bruno gedacht. Hoe hij, een ingenieur zonder ook maar een spoor van aggregaatsdiploma, de Franse taallessen van een wulpse Braziliaanse moest verzorgen. Stilletjes beeldden wij ons in hoe hij verdronk in haar bruine kijkers, wegdroomde bij haar zwarte lokken, zich verloor in haar stralende glimlach—om dat, plichtsbewust zoals we hem kennen, altijd weer terug te grijpen naar de lessenreeks zoals het handboek het had voorgeschreven. Begrijp ons niet verkeerd: wij hebben geen enkele twijfel over Bruno‘s talenkennis. Hij is tenslotte een Waal, maar spreekt toch min of meer correct Nederlands. Uit zijn mond rolt ook vloeiend Arabisch (‘‘)أصلع الرأ, Russisch (‗лысая голова'), Chinees (‟光頭’), Swahili (‘bald kichwa‘), Spaans (‗cabeza calva‘. Ita- liaans („calvizie‟) en zelfs een aardig mondje West-Vlaams (‘kletskop‘ met een kuifke‘). En hij praat met iedereen—mijnheer de minister, mijnheer de burgemeester, mijnheer doktoor, de poetsvrouw, de toiletjuffrouw. Maar of dat alles hem een goede leraar maakt? Misschien straks toch eens aan Joice vragen. Gelukkig kwam ons intussen ter ore dat Bruno een verhuis naar het verre Brazilië overweegt. Dat hij daarvoor zelfs Portugees wil leren, als het moet. Het schijnt dat hij er zelfs al een docent voor op het oog heeft, die ook hem wil onderdompelen in de Portugese versie van de Assimil Horizontal. Muito bem.
APRENDER O
PORTUGUÊS E DE BRASILEIROS FRANCÓFONOS QUE ESTÃO ESTUDANDO
O
HOLANDÊS.
‗We zijn tenslotte Flandriens‘ De familie plengde nog tranen van emotie toen onze jongste reporter nonkel Bruno en tante Joice al op de massagetafel betrapte. Een verslag. HT: Ha, nonkel Bruno. En tante Joice. Schone naam, trouwens, Joice. Bijna net zo mooi als die van mij. Maar weet je: ik ben nog te klein om Portugees te spreken. Zal ik mijn vragen maar in het Nederlands stellen? Eh, nonkel Bruno? Laten we er maar meteen invliegen. Hoe was die eerste koers bij kunstlicht? Joice: Lastig, man. Keihard. Ik dacht echt dat er geen einde aan zou komen. Is het een traumatische ervaring geworden? Bruno: Dat is het lot van Bruno en Joice: zelden zo naar dat rode vod verlangd. een topatleet. Het huwelijk consumeren is een duur- Zat het slechte weer er voor laatste meters. Daar voelde sport, hè. Maar verrast was iets tussen? ik me beresterk. ik wel. Ik kan niet zeggen Bruno: Droog of niet, daar Bruno: Ik trapte gewoon in dat ik het zien aankomen denk ik tenslotte niet over de boter. Het parcours was had. Niemand vond het no- na. We zijn Flandriens, niet- nochtans nauw, met enkele dig om me een wegwijzer te waar? En wat kan je doen verraderlijke bochten ook, laten zien, moet je weten. met al dat stof, behalve je maar Joice heeft me daar Laat staan dat ik voor de mond dicht houden? letterlijk doorheen gesleurd. start het roadbook had kun- Het zag er lang naar uit dat Toen de streep in zicht nen inkijken. Ik tastte de met die eerste ontsnapping kwam, heb ik hem op mijn hele tijd in het duister. Maar het pleit beslecht was. Maar 11 gesmeten en ik wist dat ach, het is inmiddels al ver- dan viel het plots stil. Hoe het bingo was. geven en vergeten. Onder de verklaar je die plotse terug- De eindsprint was zo indrukdouche spoel je al die frus- slag? wekkend dat er al geruchten traties weg, zeker als je je Bruno: Ik had gewoon te over doping circuleren. Hebdoel hebt bereikt. Alleen de weinig jus in de benen. De ben jullie aan het spul gezestreep telt: wie daar met de spaghetti van ‗s ochtends lag ten? armen in de lucht voorbij- wat zwaar op de maag, vrees Joice: Ik niet, neen. In een rijdt, is gewonnen. ik. Maar ik heb doorgebeten wedstrijd voel ik me altijd Was die vroege ontsnapping en in de finale ben ik hele- fris en jong, maar ik steek op voorhand gepland? maal a bloc gegaan. mijn hand niet in het vuur Joice: Ik had er niet met de Wanneer voelden jullie dat voor mijn entourage. ploegleiding over gesproken, de winst binnen was? neen. Je kunt een wedstrijd Joice: Eigenlijk pas in de niet op voorhand plannen. Bruno: Het was een rare Verder in Het Trottoir koers: in de eerste kilome——— ters gingen we allebei al helemaal in de beugel, maar Wat Joice over Bruno moet weten, en Bruno over Joice daarna viel het een beetje stil. Ik probeerde nog op de Kruiswoordraadsel kasseien te wippen, maar ik bleef haperen. Pech zit alHuwelijksmenu tijd in een klein hoekje, Joice en de Veekaa weet je?
WAT JOICE OVER BRUNO MOET WETEN
Wikipedia in het diepst van zijn gedachten Hoe een rekje in de Colruyt de geest van een Bossaert tot in de diepste krochten van de Kalahari kon doen dwalen. Joices handleiding voor een namiddagje boodschappen doen met haar kersverse echtgenoot. Luchthaventaksen inbegrepen.
Een praatvaar in de dop: de man die van veelzeggende stiltes slechts een verre herinnering maakt.
Een gouden tip, Joice: ga nooit onvoorbereid de supermarkt binnen met je kersverse vent. Je weet namelijk nooit wanneer je weer zult buitenkomen. Bruno heeft namelijk de onhebbelijke gewoonte bij elk artikel honderduit te beginnen vertellen waar het vandaan komt. En dan krijg je er de hele geschiedenis en de belangrijkste bezienswaardigheden van het land gratis bovenop. Hij ziet een banaan en begint honderduit over Buju, bananenbier, Gorilla‘s in the Mist, BBQ‘en aan het Victoriameer, de Kilimanjaro en safari‘s in Tanzania. Een pak spaghetti doet hem uitweiden over Pisa en zijn scheve toren, de Apennijnen, het marmer van Carrara, het werelduurrecord van Francesco Moser, de invloed van Maradona op de landstitel van Napoli in 1987, Sicilië, de Etna, de Camorra en de geheimen van het catenaccio. Een litchi noopt hem tot een exposé over de Chinese Muur, slangen als hoofdgerecht, honden en poesjes verorberen bij het ontbijt, het eten met stokjes en tai chi in het park. Een ‗cavaillon‘ ontketent een spraakwaterval over de wilde paarden en de flamingo‘s in de Camargue, de Mont Ventoux, de arena in Arles en Vincent van Gogh in Saint-Rémy-de-Provence. Een paëlla in het diepvriesvak lokt een speech uit over de Ramblas, Miro, Picasso, Gaudi, Hemingway op las fiestas de San Firmin in Pamplona, de supportersclub van Indurain, de Spaanse Pyreneëen, Torla, Val d‘Ordesa en de Monte Perdido (à propos, ik heb nog een mooie anekdote over een wolf en de Monte Per-
dido, mais j‘ai un trou de mémoire, moet je bij gelegenheid misschien eens aan Thomas vragen). En bij een fles mojito begint hij dan weer over Cubaanse sigaren, Fidel, de Varkensbaai, Buena Vista Social Club, Ché Guevara, zandvlooien en de Malecon van Havana. Maar hetzelfde gebeurt dichter bij huis. Als u en ik een emmertje en een schepje zien, denken we aan strandpret in De Panne, desgevallend aan de kinderen in de zandbak in de tuin. Bruno niet. Die begint over de woestijnen in Namibië, de schitterende, roodkleurige zandheuvels, heroïsche verhalen over lekke banden in de woestijn, jerrycans vol benzine en drinkwater voor de volgende duizend kilometer. En bij een fles Caipirinha is hij niet meer te stoppen. Dan rollen de anekdotes over samba en Rio over zijn lippen, dan vertelt hij honderduit over Copacabana, Belo Horizonte, futbol, Pelé, piranha‘s en slapen in een hangmat in het onherbergzame Amazonewoud. En sinds een jaar of twee ook over Joice, zijn licht en zijn leven. Zou ze echt een huismus gemaakt hebben van onze globetrotter Horizontaal uit Herseaux?
Peuter vast in toilet RIO - Een kleine uk ontsnapte aan de
aandacht van zijn moeder en sloot zich op in het toilet. Hij kreeg de deur met geen middelen meer open. Ook de moeder slaagde er niet in het slot te ontgrendelen. De radeloze moeder liep in paniek de straat op, tot de politie er uren later met de hulp van de lokale brandweer en de mobiele brigades van de Civiele bescherming in slaagde om de deur in te beuken en de gedehydrateerde peuter uit zijn hachelijke positie te bevrijden. De uk, die luistert naar de naam Bruno Bossaert junior, maakt het uitstekend. De ongeruste ouders hebben wel alle sleutels uit de woning verwijderd.
Kruiswoordraadsel 1
1. Op– en neergaand speelgoed 2. Firenze, gestortterd in het Frans 3. Niet droog 4. Gastvij stadje op de A4 bij Harare 5. Italiaanse zondag 6. Spaanse zuilen
2
3
4
5
6
7
Verticaal 1.Trage dagen, lange nachten (afk. anagram) 2. Egyptische vorst (anagram) 3. Lang geleden dat ik Rosie tegenkwam (Eng. Afk.) 4. Brazilliaanse schone die kwam logeren 5. Voegwoorden (jaja: twee!) 6. Jarenlang of jongstleden 7. Verlengde uitroep
O QUE O BRUNO PRECISA SABER SOBRE A JOICE
A corrida para o Capitólio termina em Bruxelas Joice quando neném. Quando ela ainda morava no Brasil, ela pelo visto já gostava dos com o estilo do Bruno.
Quando ela ainda morava no Brasil, ela pelo visto já gostava dos com o estilo do Bruno.. te e deixou a prima pra trás. A prima não ajudar, chorava de rir. conseguia mais descer e ficou pendurada Joice, com aproximadamente 8,5 nha, Joice convencia a mãe a dar colo e no galho. Joice chamou a mãe e essa colo- anos, sempre olhava o Jaider (irmão mais sempre dizia: ―mamãe, a Sra. me carre- cou um colchão debaixo da arvore e pediu novo) quando a mãe estava trabalhando. gue no colo só um pouquinho agora, mas para Joseana pular. Joice, em vez de Jaider era muito gordo e a Joice quando eu crescer vou cuidar de muito magra. Um dia, de repentodas as casas de Escarpas e a te, ela caiu no jardim (íngreme) e Sra. não precisará trabalhar como rolou junto com o Jaider. Ela se hoje e nem me carregar no colo‖. machucou toda, mas ela não chorava por causa da dor e sim pelo Joice adorava brincar com os fato que o Jaider tinha caído. carrinhos do Joison (o irmão mais
Aos três anos, naquela época gordi-
velho), mas ele detestava que pegassem seus carrinhos. Ele escondia os carrinhos, mas a Joice sempre os achava. Um dia, de brincadeira, só para amolar, colocou os carrinhos mais bonitos dentro do forno do fogão a lenha. A mãe, que não sabia do esconderijo, acendeu o forno e todos os carrinhos (logo os mais bonitos) derreteram. A Joice morria de rir e o Joison morria de tristeza, chorando muito. Joice adorava cavalos. Um dia, andando de cavalo na roça, ela queria que o pai, que estava com ela, a deixasse sozinha, mas ela soltou a redia e o cavalo disparou e a ela só restava gritar para que o pai a socorresse. Joice brincava muito com a prima (Joseane) na casa da madrinha do Jaider. Um dia, com +/8 anos, a Joice ensinou a prima a subir numa mangueira, para chupar mangas, mas desceu de repen-
10 mandamentos Aos seus seguidores, a Deusa de Capitólio ensinou, num bar meio duvidoso na periferia de Paris, os seus 10 mandamentos: 1. Eu Sou a senhora, a sua Deusa. 2. Não terás outras deusas além de mim. 3. Só eu terei ídolos. 4. Honra a mim e só a mim. 5. Existe para você somente uma verdade, a minha. 6. Somente eu penso. Você executa o que eu pensar. 7. Somente eu tenho humor. Nunca se ache engraçado. 8. Nunca me dirija sua palavra sem eu solicitar. A princípio somente eu falo coisas sensatas. 9. Nunca olhe para outras mulheres. Somente eu sou bonita e atraente. 10. Sempre me sirva, mesmo quando isto não fizer nenhum tipo de sentido para você.
A Joice sempre gostou de tirar fotos de tudo. Sendo ou não importante, ela parava tudo (e todos) para tirar a foto. Pior ficava quando havia coqueiros. Neste caso não somente parava, como também abraçava o coqueiro e pedia para tirar fotos de todos os ângulos. Entre os 18 e 24 anos, a Joice pensou: vou fingir que irei estudar em Uberlândia, mas na verdade vou conquistar o mundo. Vou fingir que irei participar de congressos em Roma e Paris, mas na verdade quero fazer um curso de francês em Bruxelas. Vou fingir que preciso fazer um curso de francês em Bruxelas, mas na verdade quero encontrar meu futuro marido. Vou fingir que quero fazer um doutorado em Paris, mas na verdade quero fazer de Bruxelas a minha casa.
Berichten uit de slaapkamer ‗Vrouwenbillen zijn als televisietoestellen.‘ Sterke verhalen over de man die het geluk altijd ver ging zoeken, tot het plots spontaan aan zijn deur kwam bellen. En over de studente die hem temde. Het moet een jaar of drie geleden zijn dat de Brusselse goegemeente er lucht van kreeg. Terloops, zomaar langs zijn neus weg, begon Bruno over de dochter van een van de eerste kennissen van zijn broer in Brazilië — een plaatselijke studente uit Capitolio in de deelstaat Minas Gerais, die voor een paar maanden een onderkomen in Brussel zocht. Ze mocht er van haar univer-siteit een paar congressen volgen in verschillende steden, en had meteen besloten dat ze langer wilde blijven om Frans te leren, en vervolgens te doctoreren in Parijs. Bruno, een altruïst tot in de kist, wou die verantwoordelijk-heid wel op zich nemen: Nog maar pas getrouwd en de kinderwens is al het meisje een onderkomen geven, misschien zelfs helpen om haar van de landing door te geven. En toch: studies te betalen. Zelfs al wist hij amper toen ze elkaar uiteindelijk toch ontmoetwat er komen zou, en hoe dat meisje van ten, leek het wel alsof het lot het zo had voorin de twintig het zou redden met gewild. alleen maar een mondje Portugees, een Vrienden die het duo in die eerste dagen beetje Spaans en een paar verdwaalde zagen passeren, merkten op hoe charwoordjes Frans als communicatiemiddel. mant, goedlachs en intelligent Joice was. Het vertrouwen werd er niet beter op Hoe ze nooit opdringerig was, maar eitoen ze zelfs geen klok bleek te kunnen genlijk ook niet verlegen. Tijdens een lezen: na enig over– en weer-gebeld be- fietstocht met een nieuwshongerige Trotsloot ze naar België te vliegen en een toir-redacteur begon Joice honderduit tijdje in de De Smet De Naeyerlaan te over haar interesse voor musea en gelogeren, maar ze vergat stomweg het uur schiedenis te vertellen. Niet direct de ADVERTENTIE
Van grote accidenten tot kleine ongevalletjes: bij Bossaert bent u altijd goed verzekerd. Voor inlichtingen: bel 0496 / 26.85.23
BOSSAERT VERZEKERINGEN. OMDAT EEN ONGEVAL NOOIT ALLEEN KOMT.
duidelijk aanwezig. dingen waar Bruno in het verleden wakker van had gelegen, maar hij bleek toch maar mooi gecharmeerd. Toen onze reporter hem later die dag nog belde, ging de telefoon vergeefs over. Pas uren later belde hij terug, zich verontschuldigend dat hij het gerinkel niet gehoord had omdat hij zich in de slaapkamer bevond. Bruno in de slaapkamer van onschuldige studentes: we hadden toen al moeten weten waar het op zou uitdraaien...
Ménu de noces
O espaço de Cupido Querido Cupido,
Cuisine trop recherchée mais sans soucis (Menu mi-exotique)
Gratin de cœurs d’amants au fruit de leur passion Câlins aux quatre pattes Deux moyens melons à la crème de pruneau
Préparation : quelques décennies, selon culture et mûreté individuelles Cuisson : le reste de vos vies (sans réfrigération) Ingrédients : 2 cœurs d’amants frais (pas en boîte), passion et ses fruits, câlins à volonté, 2 moyens melons, crème à fouetter (très fortement, vous allez voir…), pruneau.
Ontem, em um momento de descuido, veio na minha direção um pequeno menino. Os cabelos louros voavam no vento e olhinhos brilhavam te tanto rir. Ele disse que parecia o Tio Bruno. Senti meu orgulho crescer. Eu, parecer o Tio Bruno? Que elogio. Mas quando ele me explicou a razão, caro Cupido, o chão debaixo dos meus pés sumiu. "Você não tem cabelo na parte superior", ele disse, "e só um bocadinho nos lados". Ao meu lado estava a minha esposa que se curvava de rir. Mas logo vi que seus pensamentos estavam vagando para os inúmeros outros atos que teria feito com um nome diferente. "Mas, o tio Bruno tem uma crista (pequena parte de cabelo???) na frente", eu ainda argumentava. "Não tenho absolutamente nada a ver com este sujeito perniciosa e à deriva". Não havia volta, quando cheguei ao quarto do hotel, ela estava de malas prontas. Ela não queria nada com um cara que, como o tio Bruno, se fazia passar como o tiozinho. Como faço, querido Cupido, para convencê-la que não sou o famoso tio Bruno. Um ―alias‖ sem esperança
Rincez les cœurs d’amants à l’eau chaude, voire hot. Egouttez-les en les pressant légèrement entre les lèvres (les doigts si vous êtes enrhumé). Ne poignardez point ! Ecrasez les fruits de votre passion, à la fourchette. Mélangez-y les cœurs revenus et poivrez très beaucoup au moulin rouge. Répartissez dans un j’faitout bourré. Faites gratiner et servez aussitôt, accompagné de sourire austral et ravissant (soit boréal et complaisant). Puis lancez-vous dans la bataille des câlins. Faites assumer la position à propos. Dérobez sans affaire ; arrosez avec tendresse. Laissez frémir encore 2 min. Nappez de jus d’affection. Finissez par les melons. Réservez-les au frais. Fouettez votre crème au batteur électrique en versant progressivement du pruneau. La préparation doit au moins doubler de volume. Incorporez les vœux de postérité et continuez à fouetter jusqu’à complète exaltation. Répartissez ce discours amoureux sur les melons bien étalés. Garnissez de clins d’œil au choix.
Vins conseillés : Saint-Amour, 1969 et 1983
Querida ―Alias‖, Sua situação parece grave, talvez até desesperadora. A menos que ... A menos que você combine com ela no dia 29 de maio na “Grand Place” em Bruxelas, pois neste dia o Bruno irá se casar com a Joice e colocará finalmente um ponto final atrás de sua vida de vagabundo. A chance de que sua esposa realmente acredita que se trata de um erro lamentável, uma troca de identidades, será neste dia um pouco maior do que a probabilidade que ela se apaixone de repente para um vulto elegante que alguns se atrevam de chamar de Tio Bruno. E se isso acabar mal, eu só posso aconselhar que você se enclausure num mosteiro. O mosteiro de Santo Bruno, perto de Nice, é uma ótima alternativa e ao final, o penteado, você já tem. Cupido
Paus Bruno de Eerste
Bruno, de Parelvisser
Bruno, de wijnkenner
Paus, wilde hij worden. Of anders: boer. Tenminste, dat zei Bruno aan al wie het horen wilde, op school als jonge snaak. Waarom het niet zo ver gekomen is, weet geen mens. We durven betwijfelen of er bij de kerk iemand aan het treuren is. En intussen is Bruno toch maar mooi aan het celibaat ontsnapt.
De kleine Bruno vond er als peuter niets beters op dan parels in zijn neus te stoppen. Mét overtuiging, bovendien: op een dag, toen hij zich weer had laten gaan, moest moeder Trees de hulp van de kinderverzorgster inroepen om het ding weer uit zijn neus te peuteren. Met een haaknaald.
Hij is de zoon van een wijnhandelaar, maar drinkt uitsluitend bier. Of, heel soms, een plat water. En wie hem om wijnadvies vraagt, komt ook van een kale kermis thuis. Welke wijn best bij een Canard à l‘orange past? ‗Wijn is om te drinken, hé, niet om over te lullen.‘
Joice, de elegante amazone Dit is het verhaal van hoe Joiciane Pio de Souza Filhos Kortrijks hardste hooligans inpakte tijdens haar allereerste bezoek aan het Guldensporenstadion. Het is zaterdagavond. Kortrijk wuift de luie lentezon uit, maar in de omgeving van het Gulden-sporenstadion duiden versnelde passen op een stijgende nervositeit. Dichte drommen supporters troepen er samen aan de stadionpoort. ―Allez Veeka‖, weerklinkt het uit de menigte. Het is de stem van Joiciane Pio de Souza Filho, de nieuwste aanwinst van de Red -Side. Ik begeef mij in haar richting voor een interview. Voor mij staat een nijlpaard. -‗Est-ce qu‘on connaît du football au Brésil ?‘, vraag ik bedeesd. -‗Le football oui, mais pas le vrai foot comme ici‘, riposteert de ranke hinde links van het nijlpaard, terwijl ze schaamteloos de interviewer charmeert. Het nijlpaard knikt in-stemmend; ik kan alleen kijken met open mond. Het antwoord was me helemaal ontgaan—zo onder de indruk ben ik van haar flair en charme, van haar ogen als karbonkels, van haar mooie ingetogen glimlach, van haar coulis van aangename normaalheid op een bedje van Passoa, afgewerkt met een espuma van samba. We stappen naar de tribune achter het doel, waar Joice meteen het onvolprezen ‗come on Veeka‘ aanheft B.B., Philippe Remy en ik kijken elkaar verschrikt aan. Groot is onze consternatie als de RedSide haar gewillig bijvalt in de gezangen. -‘Mais Joyce, tu connais K.V. Kortrijk?‘, stotter ik. Haar ogen schieten vuur. -‗Bien-sur, je connais Veeka.‘ -‘Pourquoi bien-sur ?‘ -‘La Veeka est très connu, même en Capitolio.‘ -‘Sans blagues ?‘ -‘Sans blagues.‘ ** De wedstrijd is intussen op gang gefloten, maar we blijven aan de praat.. -‘Qu‘est-ce que tu trouves de la Veeka ?‘ -‘La Veeka, c‘est la fine fleur sélecte des
Joice tussen de harde kern van de Red-Side. purs sangs arabes.‘ -‘Et Bruno, Joice? Quelles sont les qualités principales de Bruno ?‘ -‘Oh, tu sais, il est si mignon, mon petit chouchou. Tout le temps quand je le vois, j‘ai envie de lui caresser la tête. Quand je le vois dormir ou manger sa tartine, je ne sais plus contrôler mon instinct maternelle.‘ -A-t-il d‘autres qualités ?‘ -‘Des fois, il est si comique. Surtout quand il fait le babuin et la babuine. Et aussi, il est très intélligent.‘
noir‘, fulmineert ze, als de scheidsrechter een aanslag op haar lieveling William – Willy Brasil – Barbosa onbestraft laat. Plots draait ze zich in mijn richting. -‘Tu sais qui manque la Veeka ?, zegt ze. ‗Albert De Lamper.‘ Wij schuimbekken van verbijstering. -‘Tu connais Albert De Lamper ?‘ -‘Bien-sûr, le fameux left-wing du début des années quatre-vingts. Ca c‘était un joueur.‘ Ze fluit lichtjes tussen haar tanden, terwijl B.B. met een meute RedSiders ‗Boeren, Boeren‘ staat te roepen. -‘Qu‘est-ce que tu dis?‘, vraagt ze. -‘Agriculteurs‘, vertaalt onze kalende De Lamper held. Hij oogst een warme CopacabanaIntussen slaan B.B. en P.R. hun haak te lach. Het wervelend combinatievoetbal van slaan in ons intellectuelz gesprek. Kortrijks Glorie resulteert al gauw in een -B.B. : Hoe loat est ? roos van Willy Brasil. Joice springt me -P.R. : Kè der geen hedaht van. uitzinnig om de hals. -B.B. : Zoetal achter te vieren zin ? - ‗Oh mon dieu, la Veeka est fantastique‘ -P.R. : Ke hin orloge an.‘ Joice negeert meesterlijk de hints. ‗Sale
Tip voor getrouwde vrouwen
Voor een paar uur rust: neem je vent mee naar het cabaret.
De locomotief van Laken Analisten vergelijken Bruno Bossaert soms met Emile Zatopek. Maar de allround-atleet lijkt sinds vandaag wat twijfelachtig voor de Spelen van Londen, in 2012. Omdat hij vandaag aan een veel duurzamer inspanning begonnen is: het huwelijk.
‗Een Brunoke doen‘ Zijn voornaamste kenmerk is een alles verslindende honger naar medailles. Allicht omdat Bruno opgegroeid is in een zeer competitieve omgeving: alle onderscheidingen die zijn ouders in hun beroepsleven wegkaapten, hebben de jonge Kortrijkzaan ongetwijfeld erg sterk beïnvloed. Als student wist hij aan de KULeuven al zijn proffen te overtroeven in originaliteit. Hij verwierf er algemene erkenning en boezemde ontzag in. Op examens met zo min mogelijk inspanning het hoogst mogelijke resultaat behalen, heeft hij er tot een kunst verheven. Datzelfde renta-biliteitsprincipe heeft hij nu toegepast op de sport. Zijn afgetrainde benen lopen hellingen omhoog zoals weinig anderen dat kunnen. Zo weet hij keer op keer de leden van zijn loopclub De Bospoepers af te troeven. In sportkringen rond Laken is ‗een Brunoke doen‘ intussen een begrip. Het verwijst naar atleten die hun kameraden voorbijlopen in een flits, zonder zichtbare inspanning, in de wetenschap dat klasse voor sommigen onder ons gewoon aangeboren is.
Hulp gevraagd Het hoeft dan ook geen betoog dat zelfs het interieur van de echtelijke woonst van zoveel atletieke klasse doordrongen zwakte waarvan hij gebruik maakt om is. De collectie glimmende medailles een verschroeiend eindsprintje in te zettegen de muren groeit jaar na jaar aan: ten. Zelden wordt hij dan nog ingehaald. gouden plakken van de 20 kilometer In zijn uiterlijk en loopstijl heeft hij iets van Parijs, medailles van de halve maweg van Emil Zátopek (1922–2000), de rathons van Brussel uit de jaren 2001, legendarische Tsjechische afstandsloper. 2002, 2003,2004,2005,2006,2007, 2008 Luisterend naar de bijnaam ‗De Locen 2009. Al deze evenementen zijn omotief‘ werd hij een absolute vedette die uitgegroeid tot mijlpalen in Bruno‘s in 1952 in Helsinki drie gouden medailles leven. Ze worden daarom uiterst zorgbehaalde: de 5000 meter, de 10.000 meter vuldig voorbereid. We zien Bruno voorten de marathon. Bruno, je hebt nog twee durend met de hartslagmeter in de jaar voor London 2012. Het kan nog. aanslag, met loopschoenen die variëMaar net zoals Zátopek combineert Bruno ren naargelang het weertype, en in vooral uithouding en explosiviteit, twee flinterdunne kleren die de vrouwen capaciteiten die hij nodig zal hebben voor langs de straat doen verstijven. En het de wedstrijd van zijn leven, die vandaag moet gezegd: met het verstand op nul begonnen is: het huwelijk. Want dat, het en de blik op oneindig behaalt hij elk is geweten, is een ultraloop.‗ jaar weer straffere resultaten. Het zal u niet verbazen dat de lokale media met belangstelling uitkijken naar zijn deelname aan de volgende 20 kilometer van Brussel. Die wordt op 30 Bruno’s kooktip mei gelopen. Morgen dus. De pers vraagt zich nu al af of hij straks een nieuwe stunt uithaalt – wij gokken erop dat hij de 20 kilometer in zijn *Em uma panela de pressão, leve ao fogo médio o driedelig huwelijkskostuum aflegt, met azeite, a cebola, o alho e frite por 5 minutos ou até Joice stevig in zijn armen. Maar dan dourar moet hij wel nog even zijn dieet in acht *Acrescente o fígado, sal, pimenta, a salsa e misture kunnen nemen. Mogen we erop rekebem *Junte a água, tampe a panela e cozinhe em fogo baixo nen dat u er samen met ons over waakt por 10 minutos dat Bruno vanavond niet teveel eet, *Depois de pegar pressão, retirar a pressão da panela, zich onthoudt van alcoholische dranken transfira para um prato e sirva acompanhado de legumes en tijdig de bedstee opzoekt, bij voor*Segredinho Tudo gostoso: keur alléén? O fígado fica mais gostoso e fácil de ser digerido se
Supersportman Bruno Bossaert: werkelijk van alle, ook illegale markten thuis.
Drie minuten 58 seconden. Met deze tijd klokte Bruno afgelopen woensdag op de training van de Brusselse Atletiekvereniging (BAV) zijn 1000 meter af. Een puike prestatie. De eerste keer dat hij kwam trainen ontwaarden we achter zijn shirt een beginnend buikje dat een bourgondische levensstijl verraadde. Gesprekken waren moeilijk, want hijgend probeerde hij telkens het treintje afstandslopers bij te benen. Gaandeweg verbeterde zijn conditie en leerden we hem kennen als een joviale, sociale, atleet die zich vol overgave geeft om de meet zo snel mogelijk te bereiken. Als de overmacht te groot is haalt hij zijn geheim wapen boven: humor. Tijdens 800 meter-intervallen begint hij grappen te vertellen, een tactiek waarmee de buikspieren van de tegenstanders ver-slappen door de lachspieren, een moment van
Colofon Het Trottoir (a calçada) Jaargang 13, nº. 2 Medewerkers: Yves Bekaert, Francis Bossaert, Giovana TJ Bossaert, Katrien Bossaert, Marjan Bossaert, Frank Brisard, Trees Cornette, Joana Dárcia, Ann Decapmaker, Isabelle Delabie, Frank Demets, Ben Demets, Hilde Dendooven, Dirk De Waele, Ana Sheila Fernandes Costa, Jan Festjens, Maarten Rabaey, Philippe Rémy, Thomas Van Steenberghe, Vanusa. Prijs: overeen te komen
você deixá-lo de molho em leite frio por 40 minutos antes de começar o preparo.
De trauma‘s van Mega-Bruno Over grenzeloos vertrouwen, onvermoed theatertalent en schunnige schetsen van geslachtsdelen: de onvermoede kantjes van Bruno B. uit B.
Met de onafscheidelijke pruik en dito Hawaïhemd: zou Mega-Bruno dan misschien toch de Oostenrijkse Brüno kunnen zijn? Het was een avond in 2001. De technologie stond voor niets en megaBruno slaagde er na lang proberen in een rechtstreekse webcam-verbinding vanuit Canada te maken met onze computer in België. Of hij onze PC eens mocht overnemen? Vanzelfsprekend! Voor geen geld ter wereld zouden wij durven in te gaan tegen de verrassende nieuwe verwezenlijkingen van het internet. Bedenk het heilzame nut van dergelijke bliksemsnelle verbindingen voor het welzijn van de wereldbevolking! Tot we het resultaat op ons computerscherm begonnen te ontwaren : de getekende voorwerpen op de PC leken verdacht veel op de schunnige
schetsen van geslachtsdelen… Getekend een schaterlachende mega-Bruno. Nu pleit voor onze gewezen Kortrijkse held dat hij altijd opnieuw zoveel vertrouwen stelt in zijn medemens. Zo mocht Sophie ooit eens met zijn bankkaart (en code !) naar de automaat om zijn rekening wat lichter te maken. Hij wilde trakteren. Hij was ook niet te beroerd om mij eens met zijn wagen de volledige rit naar Trucy te laten uitrijden, goed wetende dat ik al 10 jaar niet meer met vitessen overweg kon. ―Zet hem maar in vijfde vitesse en vooral blijven sturen‖…
Waling Velen onder jullie zijn wellicht ook niet op de hoogte van het feit dat mega-Bruno vroeger een gewaardeerd lid was van een amateurgezelschap dat eenvoudige toneelstukken instudeerde. Vraag hem maar eens om zijn hoofdrol over te doen uit het 19e eeuwse stuk “Le Babouin et la Babouine‖. Groot is de kans dat verbazing eenieders deel is. En dan nu: is mega-Bruno nu een Vlaamse Waal of een Waalse Vlaming ? Volgens de meeste deskundigen is hij een Waal. Noemt zichzelf een Waal, woonde in de Walen, stemde voor de Walen en leeft als de Walen. Zit op zijn paard als je BHV vernoemt en droomt als een Waal van eeuwigdurende discus-sies. Maar is anderzijds niet vies een nieuwe taal aan te leren. En zijn botten af te draaien op het werk. En hij dweept niet met koningin Fabiola. Dus toch een Vlaming ? We houden het maar bij een Waling. En nu is er dus Joice. Zij zorgt ervoor dat hij vandaag rondloopt zoals een mens van zijn kaliber zou moeten rondlopen : op grootse wijze. Niet de kleren, maar Joicy maakt de man. Mega-Bruno. Een Groote Mijnheer
PROCURA-SE
No sábado, 29 deaio de 2010, entre às 2h e 5h da manhã foi visto um sujeito suspeito na altura do parque de Laeken. Trata-se de um jovem com bigode, vestido no estilo Oriental. Ele aparentava ter 1,75 metros de altura e com o corpo de atleta. Ele fala com uma voz suave e troca facilmente do Francês para o Holandês ou Inglês. Ele não usava aliança de casamento. A polícia espera que ele apareça nas próximas horas nos arredores da Grand Place de Bruxelas.
