Het Sietekaristje Contactblad van de
Sietekaristen ut ’t Brugsche vzw 2014 Nummer 3
Erkenningsnummer P 602744 Uitgiftekantoor: De Haan – driemaandelijks - jaargang 2014: juli – augustus - september
Verantwoordelijke uitgever: P. Vanlancker – J.Wautersstraat 90 – 8200 Brugge 2
België – Belgique P.B. – PP 8420 DE HAAN BC 30140
Ons bestuur Voorzitter
Penningmeester
Pol Vanlancker J. Wautersstraat 90 8200 Brugge 2 0484/27 79 47
Katrien Van der Jeught J.Wautersstraat 90 8200 Brugge 2 0486/45 27 74
050/67 50 81
[email protected]
[email protected]
Secretaris
Ondervoorzitter
Raf Dewaele Vissersstraat 2 8450 Bredene 059/32 56 16 0497/91 44 99
Geert Eggermont Diksmuidse Heerweg 94 8200 Brugge 2 0487/54 45 60
[email protected]
[email protected]
Verantwoordelijke Begeleiders
Bestuurslid André Vermeulen Oudstrijdersstraat 16 8301 Knokke 2 049725 47 72
Patrick De Wandel Dorpstraat 41 A 8300 Knokke-heist 050/60 95 95
[email protected]
[email protected]
Bestuurslid
Redactie – reclame
Yoeri Vereecke Lange Molenstraat 35 8200 Brugge 0485/83 19 77
Betty Haerens Zandstraat 119 8200 Brugge 2 050/32 05 93
[email protected]
[email protected]
Colofon – nr. 3 – 2014 Verantwoordelijke uitgever:
Rekeningsnummer vzw:
Pol Vanlancker
001-4810689-50 bic.gebabebb IBAN BE86 0014 8106 8950
Contactadres Sietekaristje: J.Wautersstraat 90 8200 Sint Michiels
Zandstraat 119 8200 Brugge 2
Uw mening is welkom bij de uitgever of/en onze redactie.
Voorwoord Beste zijspanvrienden en –vriendinnen, Ons 12° treffen ligt weeral enige tijd achter ons en zoals iedereen die erbij was heeft kunnen ervaren, het was een VOLTREFFER buiten formaat. Zowel naar aantal deelnemers, sfeer, weer en… opbrengst… was het een groot succes. Zo groot zelfs, dat sommigen menen dat de grens langzamerhand wordt bereikt om het nog gezellig en beheersbaar te houden. Feit is dat we -dank zij de unieke locatie en accommodatie- de deelnemers een prachtig weekend kunnen aanbieden, dit tegen een redelijke prijs, met alle conform en op 5 minuten wandelafstand van één van de toeristische trefpleisters van Europa… Maar dat alleen kan het succes van ons treffen niet verantwoorden. Het is zeker ook dank zij de inzet van velen en een goede formule van verzorgde maaltijden, goed begeleide rondritten en een gezellig happy hour (aperitief) voor de maaltijden, waardoor de deelnemers anderen overtuigen om er ook naar toe te komen en te blijven komen. Goede wijn behoeft geen krans… of zou “goede Brugse Zot” hier meer van toepassing zijn misschien? Enkele reacties die we mochten ontvangen… Hi Geert, Thank you for a great Brugge weekend. All your club members do a tremendous job to organise one of the very best rallies of the year. Take Care, Safe Riding, Len Tempest. Beste Geert, Mijn complimenten aan jullie team met de organisatie van het afgelopen weekend. De kans is groot (understatement) dat wij volgend jaar weer van de partij zijn. Mail me de data voor 2015 nog even, dan zet ik hem vast in onze kalender, d.i. in Zijspannieuws. - Groeten van Han Zijspan Dit doet deugd natuurlijk, maar de vraag is nu… zal het blijven groeien, zal het vanzelf stoppen waar we nu zijn aangekomen of moeten we maatregelen nemen. Niemand kan deze vragen op heden met zekerheid beantwoorden. In het verleden dachten we ook dat de grens was bereikt, maar dit jaar werden alle records verbroken met tot 260 maaltijden op vrijdag en zaterdagavond. (130 zijspannen kwamen ons vervoegen tijdens het weekend). - Kan het nog groeien?… ja (er is nog ruimte op het terrein voor tenten en er kunnen nog tafels en stoelen gezet worden in de tweede zaal); - Mag het nog groeien?… ja maar dan moeten we misschien wat bijsturen; - Moet het nog groeien? …eigenlijk niet… Wij met het bestuur hebben er ook al over samengezeten en een voor de hand liggend antwoord is er niet ; dus luisteren we ook graag naar de mening van de leden. Heb je een mening hierover, aarzel niet één van de bestuursleden erover aan te spreken. We willen immers allen dat het een gezellig en ‘beheersbaar’ treffen blijft. En wanneer het te groot zou worden kan dit mogelijks wat problemen geven. Zo verliep –laat ons eerlijk zijn- dit jaar de vrijdagrun o.a. omwille van het groot aantal deelnemers niet volledig volgens het boekje. Op zaterdag liep het een stuk vlotter, dank zij wat bijkomende afspraken met de estafetten, die opnieuw voortreffelijk werk leverden. Ook een aantal zijspannen die mechanisch defect kenden zorgden voor wat oponthoud, maar dank zij Pols deskundige tussenkomst, werden deze problemen verholpen en geraakte iedereen weer op het plein. Zo is ook de depannage-wagen een element dat bijdraagt tot de goede faam van ons treffen. We laten immers niemand achter langs Vlaamse wegen… Wat we tenslotte ook niet mogen vergeten is dat –dank zij dit treffen en de opbrengst ervan- we de vele activiteiten voor de leden en de runs voor minder validen verder kunnen organiseren (zie kalender, verslagjes en uitnodigingen). Maar laat ons nu nog niet te veel zorgen maken… eerst wat nagenieten van ons treffen en de geslaagde Duinhelmrit (ook met dank voor jullie talrijke opkomst). Aan iedereen van hart een aangenaam verlof en een behouden thuiskomst gewenst en aarzel vooral niet jullie reiservaringen, zij het per auto, fiets, zijspan of te voet ook eens neer te pennen zodat we er allemaal van kunnen genieten in een volgende editie van ons ‘Sietekaristje’. Geert Ondervoorzitter
Mallebergplaats 17 8000 Brugge Tel.: 050/33 47 09 www.tguldenvlies.be Open van 19 u. tot 01 u. – gesloten op maandag en dinsdag
Dé plaats voor een intiem dineetje of een snelle hap tot in de kleine uurtjes!
- solden januari en juli - Coast Tour 1 mei - service terwijl u wacht www.joris-sport.be - meer dan 40 jaar HONDA ervaring - zeer grote keus aan kledij en toebehoren voor de motor
vanaf heden elektrische fietsen van GIANT! KERKSTRAAT 288 – 8370 BLANKENBERGE Tel.: 050/41 23 20 – Fax: 050/41 97 86 Openingsuren: open maandag tot en met zaterdag van 9h – 18h
Zondag en feestdagen gesloten
www.joris-sport.be
Echte Motorrijders hebben leren broeken.
Soms gaat de discussie wel eens over "Echte Motorrijders" (vooral met veel klemtoon op Echte). En deze discussie vindt dan vooral plaats op feestjes met mensen die niet motor rijden. En die ook niet snappen dat je niet liever een Opel Vectra hebt in plaats van een motorfiets. Ik neem dan ook wel eens het begrip "Echte Motorrijders" in de mond. In de figuurlijke zin natuurlijk, want ik moet er niet aan denken om op zo'n vies leren pak te sabbelen, om van de rest nog maar te zwijgen. En dan praat ik heel stoer over de "Echte Motorrijder", die door sneeuw en regen of in de brandende zon zijn weg zoekt over 's Heren wegen. Wel gehinderd, maar niet gestoord door files, rokende en stinkende diesel motoren, oude mannetjes in langzame Dafjes en politieagenten, die graag snelheid controleren op wegen, waar je nu juist het gas eens lekker kunt open draaien. Maar wat zijn dan nu eigenlijk die "Echte Motorrijders". Natuurlijk de doorrijders in de winter. Maar natuurlijk ook de mensen die in de winter sleutelen, omdat ze geen splinternieuwe motor kunnen betalen. Maar de zaak toch in orde willen hebben en daar de hele winter mee bezig zijn. En als je een dure motor hebt gekocht, sleurt niet iedereen die door de zout en het pekel, want daar worden ze niet beter van. Die horen er toch ook bij. Of de man die wel een gezin heeft, maar toch niet zonder kan en dus bijna zijn huwelijk op het spel zet om zo nu en dan toch een stukje te kunnen rijden. En dan de terras toerist, die met de chopper op een mooie dag naar Scheveningen toert om zijn trots te showen, en dan manmoedig in de spijkerbroek door de regen weer op huis aan gaat. Want dat doe ik ook zo nu en dan wel eens, en dat is eigenlijk best leuk. Dus je zou kunnen zeggen, iedereen die op een motor rijdt moet haast wel een "Echte Motorrijder" zijn. Maar dat vind ik toch weer een beetje te veel generaliseren. Want waar blijft je ego dan, als iedereen daar zomaar bij kan horen en sterke verhalen kan vertellen op feestjes. Maar ik ben er nu uit. Op een run eind vorig jaar in Nieuwveen is het mij helemaal duidelijk geworden. Wij stonden daar nog met drie combinaties te wachten op de laatste passagiers., de rest was al ingestapt. Komt er een jonge man aan die bij mij in de bak zou moeten. Maar da verdomde hij te ene male. Hij wou niet bij mij in de bak. IK HAD NAMELIJK GEEN LEREN BROEK AAN. En hij wel, wat heet, daar liep hij al de hele week mee rond en hij moest en hij zou bij iemand in de bak die ook een leren broek aan had. En op dat moment zag ik het licht. "Echte Motorrijders" hebben een leren broek aan. Zo gauw ik mijn blok weer een beetje oliedicht heb ga ik ook een leren broek kopen, dan hoor ik er ook weer bij en willen alle passagiers ook weer met mij mee. Met leren groeten,
Fridzzzz.
50 TINTEN GRIJS
Of: hoe combineer je cultuur met motorraces? Na een paar keren (10) de TT races op het Eiland Man te hebben bezocht werd het eens tijd voor iets straffer, het zat al lang in onze gedachten maar eindelijk zou het er van komen: de NW 200, voor wie dit niet kent : het zijn straatraces in Noord Ierland, de North West 200 genaamd. Het grote verschil met de Isle of Man TT is dat ze hier, net als in een grand prix, allemaal tegelijk vertrekken en niet rijden tegen zichzelf en tegen de klok, dus wie eerst aankomt heeft gewonnen, in de TT moet je vaak wachten tot de meesten over de streep zijn vooraleer je weet wie de winnaar is. Dus op vrijdag 9 mei spreken we of aan boord van de ferry van Zeebrugge naar Hull, alles is gereserveerd, ik (HD XR1200CR)ben wat later en Bart Vanbetsbrugge (guzzi-calif) en Koen Bossaert (guzzi-calif-vintage) zijn al aan boord. Na een uurtje staan schilderen op de kade mag ik er ook op en installeer ik mij bij mijn twee kompanen in de cabine en de bar, na de gekende aperootjes en een volle maaltijd gevolgd door de digestiefjes volgt een verkwikkende nachtrust. Om 9u op zaterdag 10 mei mogen we eraf, ik heb een route gepland op mijn GPS, helemaal binnendoor tot in Carlisle, mijn Garmientje doet het een tijdje goed maar ineens geeft ze er de brui aan en rij ik verder op aanwijzingen van pijltjes zonder verdere info, het voordeel is dat we nog kleinere weggetjes ontdekken en een fantastische A689 dwars door North Yorkshire en Cumbria, adembenemend mooi,een aanrader voor iedereen die ooit plant om door Engeland te rijden. Na wat zoeken in Carlisle vinden we onze B&B: the Parkbroom Lodge, ahja - Garmientje werkte niet meer mee en we hebben het aan een inboorling moeten vragen. We worden hartelijk ontvangen door twee ex motorrijders die begrip hebben voor onze manier van reizen, we kunnen er ook blijven eten en drinken, een verademing na een zware dag, genoeg gereden voor vandaag. Dan geeft Bart ons een beetje slecht nieuws: de geboekte ferry van Schotland naar Belfast is afgelast en hij moest een keuze maken, één vroeger of één later nemen, we kiezen voor één later en Bart belt de ferry om te bevestigen. Nu hebben we tijd over voor cultuur! Met mijn “grote“culturele interesse en achtergrond doe ik onmiddellijk twee voorstellen die door de rest van de bende cito presto aanvaard worden.
Selfie op de muur
Op zondag 11 mei bezoeken we eerst de muur van Hadrianus, dat is iets zoals de muur van Berlijn maar dan tussen Schotland en Engeland, was het om de Schotten binnen te houden of de Engelsen buiten, ik weet het niet precies maar groot en lang is hij wel (die muur). Vervolgens richten wij ons naar Schotland om er in het plaatsje Lockerby een memorial te bezoeken i.v.m. de vliegtuigramp die daar heeft plaatsgevonden 25 jaar geleden. Inmiddels is Bart de “road captain” en op de klassieke wijze (kaart-blaadje-potlood) leidt (lijdt) hij ons feilloos binnendoor. Ineens bemerkt hij een klein bordje met het opschrift: motorcycle museum,dit kunnen we niet aan ons laten voorbij gaan! We ontdekken iets formidabel; die gast is een ex-zijspan racer van op Man TT en hij kent ook alle straatraces in België. Mike Barry leidt ons rond in zijn “museum“ en neemt de tijd om met ons te praten over van alles en nog wat, er staan zeldzame, prachtige motoren en memorabelia in zijn schuur, te veel om op te noemen maar zeer de moeite waard, als het ons bevalt moeten we maar een donatie doen in het potje, zegt hij, en, zelfs al heeft zijn vrouw hem al herhaaldelijk geroepen om te komen eten, toch neemt hij uitgebreid de tijd om afscheid te nemen. Zijn eten zal koud zijn…. Na nog een uurtje rijden komen we aan bij de memorial garden ter herdenking van de aanslag op de boeing 747 boven Lockerby, we krijgen door een zeer vriendelijke dame uitgebreid uitleg over de Holocaust die daar heeft plaatsgevonden en bij het monument worden we even stil, 18 mensen zijn zelfs nooit teruggevonden, vreselijk. We hebben voldoende tijd om de ferry van Schotland naar Belfast te halen en besluiten om ergens te stoppen om te eten, langs de A75 is er niets, je moet er af rijden om iets te vinden, die A75 is wondermooi maar loopt door natuurgebied, daarom… We stoppen aan een pub met good pub food in het dorpje Twynholm, we eten er heel lekker en uitgebreid en we bemerken een tekening aan de muur van David Coulthard. Ongelofelijk maar waar, we bevinden ons in het geboortedorp van de beroemde F1 piloot David Coulthard er is zelfs een museum aan hem gewijd, volgens de pubbaas heb ik zelfs goedendag gezegd tegen Davids vader zonder het te beseffen. Nu op naar de ferry in Cairnryan die om 19.30u vertrekt ipv om 15.30u, shit, we zullen in het donker in Belfast onze weg moeten zoeken. De boot zit afgeladen vol met Ierse Celtic Glasgow supporters die met overmatig drinken en luidruchtig zingen het kampioenschap van hun team vieren en terug naar huis keren. We zullen blij zijn dat we er af mogen. De overzet duurt 2.5u en inderdaad, om 22u is het donker in Belfast. Na veel gesukkel vinden we uiteindelijk de bestelde B&B Springfield, geen aanrader, Bart en Koen moeten in hetzelfde dubbel bed slapen en ik in het enkel bed op dezelfde kamer, dat was niet de afspraak, maar wat is er te discuteren als er niets anders is, op dat uur van de nacht? Het ontbijt is ok maar we hebben veel betaald voor wat we gekregen hebben, de motorparking was een steegje aan de achterkant van de B&B en al best dat ze het konden afsluiten want een onverlaat heeft die nacht een hele hoop rotzooi in de fik gestoken, zonder schade aan de moto’s, gelukkig. Het is de bedoeling om vandaag, 12 mei, eerst het spiksplinternieuwe Titanic museum te bezoeken in Belfast en vervolgens logement te zoeken meer noordwaarts. Het Titanic museum is prachtig, die grote boot is, zoals je misschien weet of niet weet, in Belfast gebouwd en het museum staat op die scheepswerf, zeer de moeite waard als je ooit in de buurt bent.
Op de middag komen we het museum uit met de bedoeling ons naar Ballymoney te verplaatsen. Zoals reeds elke dag is de hemel 50 tinten grijs en regent het, en soms nog geen klein beetje! Na een hele namiddag in de regen te rijden komen we aan in Ballymoney, we hebben geen zin om zelf iets te zoeken en laten dat werk over aan de mensen die er voor betaald worden: het VVV.
Bart en ik op het achtersteven van de Titanic
De vriendelijke madam vindt ons, na lang zoeken, een B&B op 7 miles buiten Ballymoney: de Burn-Brig House in Dervock.
We zijn met ons gat in de boter gevallen, we krijgen een privé garage met slaapkamer met 3 gescheiden bedden en wc en douche geheel ter onzer beschikking, we mogen in het grote huis de frigo leegdrinken en dat alles voor £30 pppn Irish ontbijt inbegrepen en als klap op de vuurpijl brengt de baas ons ’s avonds nog naar het stadje, allemaal in de prijs inbegrepen. Die baas, Ivan King, is een fenomeen, iedereen in Ballymoney kent hem en hij is een meester arrangeur, overal heeft hij iets mee te maken en iedereen is familie van hem, hij lijkt wel Tony Soprano,voor wie de reeks gezien heeft. Hij brengt ons naar het centrum van Ballymoney waar we na apéro en restaurant een bezoek brengen aan de Joey Dunlop memorial garden. Voor wie Joey Dunlop niet kent: het is een cafebaas uit Ballymoney die ook racete in de grootste straatraces en zo maar eventjes 26 keer de TT op Man gewonnen heeft en ontelbaar andere races. Het is al altijd mijn droom geweest om ooit zijn café te bezoeken en met hem een Guinness te drinken, helaas kan ik nog enkel het café bezoeken want hij is verongelukt in 2000 in een straatrace in Estland. Hij en zijn broer Robert, die in 2008 verongelukte, staan allebei in brons vereeuwigd in de memorial garden, zeer mooi, maar wat ben je ermee?
Donna Dunlop en ik achter de bar van Joey’s bar
en de brommers voor de bar
En zijn café bezoeken hebben we gedaan,tot mijn aangename verrassing is het Joey’s dochter Donna die de barmoeder van dienst is, ik wil met haar op de foto achter de bar en dat krijg ik ook, lieve meid. 2 avonden na elkaar hebben we Joey’s bar gesloten en zijn we met een taxi naar de B&B teruggebracht, de eerste keer voor £7 en de 2e keer voor £25!!! de taxi’s hadden er niets beter op gevonden dan te stoppen met rijden net op hetzelfde uur dat de cafés sluiten, slim hé, dan maar een taxi laten komen vanuit Colraine, 15 miles verder! Ik moet u ook nog even spreken over het culturele, vandaag dinsdag 13 mei staat een toertocht op het programma, voor de eerste keer zien we de zon, misschien rijden we vandaag eens zonder regenpakje. Het plan is om de Giants Causeway te bezoeken en dan de hele noordoost kust van Noord Ierland af te rijden. Bij het betalen van de entree (natuurlijk) krijg je er ook een audiogids bij, Koen, die zoveel Engels spreekt als een Spaanse koe, doet teken tegen die vent dat hij geen audiogids moet hebben en die mijnheer kijkt verontwaardigd; ”hij is doof “ zeg ik tegen die man, en wij gieren het uit van het lachen. De Giants Causeway is een natuurfenomeen waar uit lava een gesteente ontstaan is die bestaat uit zuilen met allemaal dezelfde zeshoekige vorm, allemaal even groot, bizar, google het even op, je zult versteld staan.
Koen en ik op de Giants Causeway Vervolgens starten we onze rondrit langs de kust van Noord Ierland; prachtige vergezichten bovenop de klippen, pittoreske haventjes, met goed aangegeven bewegwijzering “coastal route”, we genieten met volle teugen van onze eerste dag mooi weer, doen nu en dan een pitstop en belanden uiteindelijk weer in onze B&B. Ivan brengt ons weer naar Ballymoney waar we voor de 2e keer Joeys Bar sluiten. Vandaag, woensdag 14 mei moeten we verhuizen, we hebben een B&B geboekt voor 4 nachten in Portrush (Beulah guest house). Bart en Koen zijn hier 2 jaar eerder geweest dus laten we niets meer aan het toeval over. Het is een prachtige guesthouse met privé parking en zeer vriendelijke gastvrouw en, toch onverwacht, niet meer dezelfde madame als de vorige keer, die is met pensioen.
Nu zijn we eindelijk op het racecircuit beland, ttz; als er geraced wordt gaan de wegen dicht voor het publiek en moet iedereen een plaatsje zoeken om naar de race te kijken, er is overal voldoende plaats om te zitten of te staan maar in tegenstelling tot de Isle Of Man TT is er overal entree te betalen, om in een veld te staan betaal je al gauw £5! Vandaag wordt er nog niet gekoerst en dus gaan we een bezoek brengen aan de paddock en een keer een plaatsje verkennen waar we morgen willen zitten. We doen dat allemaal te voet en als we in de paddock en start/finish zone aankomen zijn mijn voeten versleten. Ook om in de paddock te mogen rondlopen moet men betalen. Onderweg bemerkt Bart dat het nergens toegestaan is om alcohol te gebruiken langs de openbare weg, op het voetpad dus, ik had dat ook al in de gaten en de vrees overvalt mij dat we een hele dag zullen moeten naar de race kijken zonder een pintje te kunnen drinken, en dat maakt het juist zo gezellig! Daar moeten we iets op vinden! Op de terugweg zien we bij een hotel een kleine tribune staan met de affiche: zaterdag racedag: de hele dag voor £20! Inbegrepen: koffie –broodje worst of bacon-televisie met rechtstreekse beelden -en natuurlijk een staanplaats op de tribune, dat lijkt ons een superdeal aangezien we ook de ganse dag van de bar kunnen gebruik maken, wij mogen bier drinken terwijl het nergens anders mag. We twijfelen niet langer en reserveren ons plekje voor de races van zaterdag. Je moet er ook rekening mee houden dat je op andere plaatsen tot £12 per dag betaalt en je krijgt niets en je zit buiten en de weerberichten zijn weerom 50 tinten grijs met regen. Hier ontdek ik ook mijn nieuw lievelingsdrankje: Magners Irish Cider, niet zoet, niet te straf maar lekker! en je krijgt er geen kater van. ’s Avonds in Portrush gaan we lekker eten en drinken zoals we elke avond zullen doen, de Atlantic Bar is een aanrader; steevast goede life music en in de “grote” zaal iedere avond een band die speelt. In het bijzonder wil ik wel één band vernoemen : Rubber Plants (cfr Robert Plant) een coverband met enkel Led Zeppelin nummers die ongeloveloos goed was (het volledige concert is te bekijken op you tube (rubber plants in Portrush)). Donderdag 15 mei: raceday! in de voormiddag tot ong. 14.30u. nog trainingen en kwalificatie, we nemen de brommers en gaan kijken naar Ballysally, een groot rond punt op het verste zuidoostelijke punt van het circuit, en ja £5 entree, ze nemen die lange linkse bocht nogal pittig en bij het uitrijden moeten ze bij hoge snelheid de moto naar rechts overflikken, mooie plek en het blijft even droog maar toch weer 50 tinten grijs. Van zodra de wegen weer opengaan bollen we naar onze B&B om de motors veilig te stallen en iets te gaan eten in Portrush, na het eten is het plan om op een andere plek op loopafstand naar de race te gaan kijken. Zo gezegd, zo gedaan, de wegen gaan weer dicht om 17.15u. en wij wandelen rustig naar “metropole” een links –links –rechts combinatie van bochten midden de stad. We kunnen oncomfortabel zitten op de helling van de spoorwegbedding en moeten weer £5 entree betalen, gelukkig hebben we nog alle drie het polsbandje om van deze voormiddag waarop “paddock“ staat, de slimmen aan de entree vindt dat we genoeg betaald hebben met een paddock ingang en laat ons zonder betalen binnen, soms helpt het om van den dwazen te gebaren…. De races gaan door tot 21u. ik vind dat er nog weinig daglicht rest om te racen zo laat op de avond, maar ja, het zal wel zo moeten zeker. Indien je interesse hebt in wie wat gewonnen
heeft, raad ik je aan om de site van NW200 te raadplegen. En NEE er racen jammer genoeg geen zijspannen; wel: supersport, supertwins, superstock en superbikes allemaal super dus! Na de races sponsoren we nogmaals de lokale horeca en gaan we tijdig (tot last orders) naar bed, morgen staat er weer cultuur op het programma. Vrijdag 16 mei, cultuurdag! Na weer een copiues Irish Breakfast staat Londonderry op het programma, Derry voor de Ieren. Aangezien de GPS’en waardeloos zijn besluiten we gebruik te maken van de bestaande verkeersborden, alles staat immers goed aangeduid. We zijn nog geen 3 ronde punten ver of de “roadcaptain” (Bart) rijdt de juiste uitrit op de rotonde voorbij, ik volg hem niet (foutje) en rij juist, we stoppen even om op hem te wachten en rijden nog even terug maar vinden hem niet meer. De jaren ervaring om samen met Bart te reizen weet wat te doen, gewoon naar het VVV rijden in Londonderry, daar zullen we elkaar wel terugvinden, en ja hoor, we zijn nog maar net gearriveerd of Bart tokkelt (guzzi) ook het VVV plein op. Hoe kan je zo snel en efficiënt mogelijk een stad leren kennen? Juist: de Hop on-Hop off bus! Voor £12,50 pp hebben we anderhalf uur plezier en kennis verzameld. Derry is de enige stad in Ierland die volledig ommuurd is en waarvan de muur nog intact is, maar er staan nog andere muren van veel later dan de middeleeuwen, namelijk de muren die de protestanten en de katholieken uit elkaar moesten houden, in de jaren 60 en 70 is daar ernstig gevochten en “Bloody sunday” is één van de bekendste veldslagen die daar uitgevochten zijn. Er heerst nu vrede tussen Noord Ierland en Ierland en de meest bekende, agressieve muurschilderingen zijn overschilderd met vredesschilderingen, via onze hop-on hop-off tour krijgen we de meeste te zien, toch indrukwekkend. Na de tour gaan we nog iets eten in Derry en vatten we de terugweg aan naar Portrush, maar niet zonder eerst even halt te houden aan de paddock om een classic bike tentoonstelling te bezoeken, daar moeten ze ook £5 voor hebben en dit laten we aan ons voorbij gaan, we verkiezen om de lokale horeca te steunen. Muurschilderingen in Londonderry
Zaterdag 17 mei: de hele dag racedag! We ontbijten extra vroeg, Bart ziet er niet al te fris uit, hij heeft namelijk de sluiting gedaan van het optreden van de Rubber Plants en Koen in ik hadden wijselijk besloten om eens vroeg naar onze tweemeterbak te gaan. Een ochtendwandeling zal ons deugd doen want het is een uurtje stappen naar “the Inn at the Coast” waar we ons plekje gereserveerd hebben. Bij aankomst kiezen we een strategisch plekje aan het raam met zicht op de TV. We genieten van de gratis koffie en inbegrepen broodje, we zijn mooi op tijd en om 9.30 u. gaan de wegen dicht voor alle verkeer, we wachten rustig af tot het geweld zal losbarsten, het miezelt zachtjes maar toch wordt er geraced!
Ik heb een tactiek verzonnen om de races zo goed mogelijk te volgen: de eerste twee ronden kijk ik buiten op het podium en de finish volg ik binnen op TV. Bart is blijkbaar nog niet helemaal hersteld van zijn uitspatting en beperkt zich tot rusten in de zetel en naar TV kijken, er wordt ook nog een buffet aangeboden in het hotel voor £10 maar Bart heeft geen honger, waar de brouwer is moet de bakker niet zijn, nietwaar? De eerste race, supersport, wordt in de zachte regen, bij natte wegen gereden, maar daarom niet echt trager. Bij de volgende race, superbikes, wordt zo maar eventjes met een gemiddelde van 201 km/h gereden en dat terwijl de wegen nog nat liggen! Er nemen ook twee Belgen deel; Laurent Hoffmann en Marc Fisette, ze rijden als nieuwkomers ter voorbereiding op de TT van Man. De supertwins leveren niet veel snelheid maar wel een mooi geluid op maar bij de superstock wordt de wedstrijd na drie ronden stilgelegd met de rode vlag, er is een zwaar ongeval gebeurd, een rijder is ernstig ten val gekomen en het duurt een uur vooraleer de baan opgekuist is, Michael Dunlop, de neef van Joey, wordt als winnaar uitgeroepen, deze race is ten einde, de zwaar gewonde racer, Simon Andrews, overlijdt later aan zijn verwondingen. De laatste race van de dag is nogmaals de superbike met een speciale trofee als inzet, een replica helm van Joey Dunlop. (gele Arai met nummer 3) Zijn neef Michael Dunlop wint deze zeer spannende race. Hij wordt geklokt aan 323 km/h!!! Er wordt zo hard geraced dat er zelfs mobiele chicanes (gedubbelden) ontstaan, die zorgen voor extra spanning en ook dat een kleine voorsprong van de snelste onmiddellijk teniet gedaan wordt, wat nog voor extra spanning zorgt. De tol van de NW200, 2014 valt nog mee 1 dode en 1 zwaar gewonde, een franse nieuwkomer, hoewel altijd spijtig wordt daar in het roadracen al lang niet meer van opgekeken, op een circuit heb je kattenbakken (grind) en uitloopstroken op een roadrace heb je muurtjes, bomen, ravijnen en straatmeubilair waar overal een strobaaltje tegenaan wordt gezet…. Na al deze brood en spelen vatten we de calvarietocht terug te voet aan zoals we gekomen zijn, morgen verhuizen we richting zuiden, richting Ierland, richting huis. Zondag 18 mei, we zijn vroeg uit de veren en de motootjes zijn gepakt en gezakt en na opnieuw een stevig Iers ontbijt richten we onze neus naar Dublin, het wordt een lange rit in de stromende regen. We checken in omstreeks 15.30u. in Hotel Central vlakbij Temple bar in Dublin. Wie ooit al in Dublin geweest is heeft vast Temple Bar bezocht, een buurt in hartje stad met allemaal gezellige Ierse pubs met overal live music. Maar eerst Cultuur! Aangezien het nog steeds giet verkennen we de stad per Hop-on-Hop- off, we zitten binnen, beneden in de bus en zien geen kl…..en, naarmate er boven plaats vrijkomt verhuizen we en dan zien we meer. Dublin is het bezoeken waard maar we hebben maar één avond en na de toerist uit te hangen in de bus trekken we richting Temple Bar waar we nog meer de toerist uithangen en ons te goed doen aan spijs, drank en gezang. Voor het bezoeken van de Guinness brouwerij en de Jameson stokerij hebben we helaas geen tijd maar om de afgewerkte producten te proeven, des te meer. Maandag 19 mei, vandaag moeten we een ferry kapen in Rosslaire, het uiterste zuidoostelijke punt van Ierland, we hebben tijd zat en het regent niet waaaw!
Na nog een stevig Iers ontbijt moeten we de motoren ophalen uit de betalende parking die, zoals in alle grote steden, oneindig duur is maar: dan kennen ze ons nog niet! We hebben al enige ervaring met “den dwazen uit te hangen“ en we geraken in discussie met de man achter het raam van de parking over de prijs. Die mens ziet het met ons niet zitten en laat ons gratis de parking verlaten, zo doen we dat! We moeten om 14.30u. aan de grote boot zijn, tijd genoeg om in de laatste pub van Ierland nog te eten en te drinken. We hebben geen zin om op de ferry nogmaals op restaurant te gaan en slaan proviand in, zodat we niet moeten à la carte eten op de boot, dat is toch oneindig duur. Stipt op tijd varen we richting Cherbourg waar we 17 uren later zullen aankomen? Er zijn vele Franse motards aan boord want er is maar om de twee dagen een boot, al snel is het heel gezellig. Dinsdag 20 mei - Na een flinke dut in onze kajuit nemen we een ontbijt, croissants, we kunnen geen Iers, Engels of ander groot breakfast meer zien! De personeelsleden van de Irish Ferry’s hebben het blijkbaar niet zo begrepen op motorrijders want we mogen pas als laatste van boord, om 12u. i.p.v. 11u. rijden we van boord, binnen de eerste kilometer hebben we een “déviation” en moeten we stoppen om de regenpakken aan te trekken, vive la France! We moeten nog 600 km. rijden naar huis van de ene plensbui in de andere, we werken goed samen en maken goede tijd om 19.45u ben ik thuis waar mijn schat mij staat op te wachten met een glaasje Champieter, santé. Nog volgende bedenkingen: de grootste leugenaars ter wereld zijn de Ierse weermannen, nooit kunnen ze het weer juist voorspellen. Herman Pien is er niets tegen. Er is er ene van ons gezelschap die in de eerste drie maanden geen Guinness meer zal drinken en Koen drinkt niet, rara? Ik heb Ierse cider gedronken, met mate(n), het was weer eens een fantastisch avontuur van ong. 2100 km. en ik kijk al uit waar onze volgende queeste ons zal brengen. Marc DJ Van Merendree
De ancien en het bleutje, het lijkt ongelofelijk, maar ze rijden in dezelfde discipline!
SCHOTLAND 2014 Dit jaar zijn Martin en ik voor de derde keer op rij naar Schotland geweest. De avonturen van de voorgaande keren zijn ook al eens in het Sietekaristje verschenen. De eerste keer gingen we slechts voor een weekend naar de Capperrally in Pathhead, de tweede keer voor een week want we hadden ook nog een vakantiehuis gehuurd in de Highlands en deze keer maken we er een heuse vakantie van, we blijven 10 dagen weg. Dit is eigenlijk de schuld van de boot want die vaart niet meer op zondag waardoor we onze vakantie een paar dagen moeten verlengen. Deze veerdienst heeft wel vaker problemen want een paar weken voor ons vertrek hebben ze ook een brandje gehad en moest de boot naar de haven terug keren. Erg stipt zijn ze ook niet, je weet wanneer je vertrekt maar niet wanneer je aankomt. We zijn nog nooit op het aangegeven uur (9.30 u ) aangekomen. De formule is dezelfde als de vorige keren: via Hillegom,waar we altijd hartelijk ontvangen worden door Nicole en Andre, naar de haven van IJmuiden waar we dus de Titanic van de hierboven beschreven - veerdienst naar Newcastle nemen. Vandaar rijden we naar Dunalastair vlakbij Pitlochry waar we een vakantiehuis (lees kasteel) gehuurd hebben en daarna gaan we naar de Capperrally in Pathhead. Ook zijn alle deelnemers van de vorige keren weer present. Te weten: Nicole en Andre uit Hillegom, onder vrienden ook bekend als Oma en Tuur, met hun BMW, Arie ook uit Hillegom met zijn Guzzi, Martin, Daan en ik hebben geen introductie meer nodig denk ik. Martin vertrekt al op vrijdag omdat hij zijn motor nog op punt wil laten zetten door Paul, onze BMW expert uit Hillegom. Ik moet vrijdag nog werken en vertrek pas zaterdagochtend. Zoals ieder jaar moeten we ook dit jaar weer om 3 uur ’s middags in de haven van IJmuiden zijn. Piece of cake met mijn nieuwe
Ons vakantiehuisje !
Ons vakantiehuisje! Ons vakantiehuisje !
BMW span. Vorig jaar zag ik nog af op mijn Honda 600 en nu rij ik luxueus op een BMW K1100 LT span compleet met winterbanden. Na een nachtje op de boot meren we om 10.30 aan in Newcastle, iets later dan gepland maar in Engeland krijgen we een uur respijt dus dat valt dan nog mee. Het is prachtig weer en tot Edinburgh nemen we de toeristische route. Zodoende kost het ons meer tijd dan gedacht om de 340 km naar onze vakantiewoning te overbruggen. Bij de woning aangekomen zijn we best wel onder de indruk, het is echt een klein kasteeltje en ligt heel afgelegen tussen met mos begroeide bomen. Het ziet er zelfs een beetje spooky uit. Een wapenschild met de Latijnse spreuk COPIUSE ET OPPORTUNE1 vermeldt het jaartal 1893.We verkennen het kasteeltje en nemen intrek in onze kamers. Ik kies voor de torenkamer in de hoop er een jonkvrouw aan te treffen. Helaas is ze er niet maar misschien komt ze nog? Om de torenkamer te bereiken moet ik door de kamer van Martin en Daan. Door de alcohol consumptie moet ik regelmatig naar het toilet dus moeten er afspraken gemaakt worden i.v.m. de goede zeden. Ik vond 3 minuten privé per nacht wel genoeg, Daan was het er niet mee eens. Ja dat krijg je met een oudere vent Daan! Het kasteel ligt aan de B 846. Volgens de boekjes is dit één van de mooiste wegen in Schotland die begint in Pitlochry, kronkelt langs de oevers van Loch Dunalastair en Loch Rannoch en uiteindelijk dood loopt in Rannoch Station. De volgende dagen gebruiken we dan ook om deze mooie omgeving uitgebreid te verkennen.
Even hout halen
De eerste dag houden we het rustig en bezoeken we enkel Pitlochry. Het weer valt eigenlijk best mee en we doen inkopen voor een BBQ. Terug bij ons kasteel komen we tot de conclusie dat we satéstokjes vergeten zijn. Nicole en ik besluiten er te gaan kopen in het dichtstbijzijnde dorpje Kinloch Rannoch. Blijkt dat de plaatselijke supermarkt wordt open gehouden door een Nederlander die zich afvroeg welke gek BBQ stokjes nodig heeft midden in de winter. We kopen zijn hele voorraad op.
In het dorp zien we de motor van Arie staan met de bak volgeladen met brandhout. We hadden al gemerkt dat de verwarming in het kasteel niet toereikend was en daarom moest er hout komen voor de haard maar ook voor de BBQ en de vuurkorf buiten. Arie had deze taak op zich genomen en was niet mee naar Pitlochry gereden maar op zoek naar brandhout gegaan en nu zit hij op zijn gemak koffie te drinken in een leuk tentje, het Treats Café. Oma en ik lusten ook wel een bakkie dus voegen we ons bij hem, niet wetende dat de rest in het kasteel op ons zit te wachten met Glüwein en Daan klaar staat om onze terugkomst te filmen. We zouden immers maar een halfuurtje weg zijn…. Op de koop toe rijden we langs de andere kant van Loch Dunalastair terug. Deze weg brengt ons onverwacht hoog in de bergen, tot aan 1
Vrij vertaald: Ik ben rijk en ik kan het.
Even hout halen
de voet van de Schiehallion, met zijn 1163 m. de op één na hoogste berg van Schotland. (De hoogste is de Ben Nevis 1343 m.). Hier ligt veel sneeuw en Nicole doet een beetje in een plasticzak als bewijs. We moeten ook een paar flood (overstromings)-plaatsen oversteken en het duurt veel langer dan we dachten want om terug bij ons kasteel te komen moeten we helemaal rond rijden over Tummel Bridge. Als we terug komen zit iedereen binnen, is de glüwein op en heeft Daan de camera opgeborgen. Als Oma enthousiast vertelt over de prachtige weg die we gevonden hebben en de zak met sneeuw laat zien is de reactie van de anderen maar lauw…. Maar de BBQ is wel een succes! De volgende dag rijden we dezelfde weg in omgekeerde richting nog eens met de anderen. Er ligt nog meer sneeuw en de floodplaatsen zijn nog dieper geworden. Dat vraagt om actiefoto’s! Martin rijd er met een flinke vaart in terwijl ik klaar sta om een foto te nemen. Het water gutst over de bak, Daan krijgt de volle lading en zit als een verzopen kat in de bak. Een eindje verder ben ik aan de beurt. Nicole staat klaar om de filmen. Ik rij erdoor maar het is niet spectaculair genoeg en dus moet ik er nog eens door. Ik ben overmoedig en rij er veel te snel door, het water gutst over de motorruit recht in mijn gezicht. Het zijspan begint te drijven en wordt bijna onbestuurbaar, Nicole moet springen voor haar leven. Thuis zal blijken dat de filmshot mislukt is. De cameramannen (vrouw) van tegenwoordig hebben ook geen lef meer hé. Dan komt Martin en onder onze algemene hilariteit krijgt Daan nog eens de volle lading. We kunnen haar maar net tegen houden van het plegen van een moord! Het plan was om helemaal door te rijden naar Rannoch Station maar dat is toch nog meer dan 30 km. enkele reis en het dichtstbijzijnde tankstation is in Pitlochry meer dan 30 km. de andere kant op. Met de extra kilometers van de vorige dag redden Nicole en ik dat niet. Dus lunchen we in dezelfde tent als gisteren, het Treats Café. Veel keus hebben we trouwens niet, het is de enige eetgelegenheid in de wijde omtrek. Via pittoreske wegen rijden we naar Pitlochry waar we tanken en inkopen doen. Ondertussen blijkt het elektrisch systeem van mijn motor een eigen leven te leiden. Knipperlichten en remlicht hebben hun eigen wil en volgens de snelheidsindicator heb ik 8 versnellingen? Ook de motor van Martin loopt niet echt sjofel meer. Hoe kan dit nu? Daan, die nog drijfnat is, oppert dat het misschien met vocht te maken heeft. Wat? Kunnen die BMW’s niet eens tegen een beetje water? Zijn wij 2 doorwinterde Honda rijders daarvoor overgestapt op BMW? Ze rijden nog dus het mag de pret niet drukken en degene die achter mij rijdt…. Pray to the Lord and good luck! Das Boot!
Terwijl de vrouwen inkopen doen staan wij bij de motoren op de parkeerplaats van de supermarkt, plotseling valt ons oog op een verdacht spoor dat leidt
naar Oma’s motor. De benzine loopt uit de tank en via het motorblok op straat. Paniek! Tuur denkt dat de tank lek is. Na inspectie blijkt echter dat Oma de tank een beetje te vol heeft gedaan. Een overloop slangetje is netter maar zo spoelt het motorblok lekker schoon. Na dit milieu delict rijden we snel maar discreet van de parkeerplaats. We zijn vroeg terug bij het kasteel en stoken glüwein. Het begint algauw te regen maar we hebben geen zin om naar binnen te gaan en bouwen een hele constructie met takken en een tentzeil. De derde dag gaan Martin en Daan shoppen, Nicole en Tuur maken er een luie dag van en ik ga met Arie hout halen. We rijden naar de houtzagerij waar Arie de vorige keer ook hout gehaald heeft, even voorbij Killichonan, en laden zijn bak vol voor 10 pond. Het is een prachtige rit langs de oevers van Loch Rannoch. Op het einde van Loch Rannoch ligt Killichonan, dit is het laatste dorp voor de woestenij van Rannoch Moor. Vanaf hier veranderd het landschap dramatisch. De liefelijke oevers van Loch Rannoch maken plaats voor een desolaat en ruw landschap met op de achtergrond besneeuwde bergen met namen als Beinn Doran (1074 m.) en Beinn na Lap (937 m.). En als we ons omdraaien kijkt de Schiehallion dreigend op ons neer. Prachtig gewoon. Bij Rannoch Station stopt de weg. Hier vind je een station en een hotel, de rest is één grote verlatenheid, tot in de wijde omtrek. Het hotel is gesloten dus rijden we naar Kinloch Rannoch waar we lunchen in het Treats Café, waar we ondertussen vaste klant zijn. Na een lekker Engels ontbijt, zoals iedere dag ons gepresenteerd door Tuur, maken we ons allemaal klaar voor een rit naar Pitlochry. We willen daar de Tandoori uitproberen die we er enkele dagen voordien gespot hebben en met grote reclameborden een lunch aanbiedt voor 9 pond. Sommige van ons zijn nog nooit in een Indisch restaurant geweest. We zijn benieuwd. Via kleine schilderachtige weggetjes rijden we naar Aberfeldy waar we koffie en chocolademelk drinken. Dan gaan we via Dunkeld en Ballinluig naar Pitlochry. In de Tandoori merkt Daan dat ze haar fototoestel kwijt is. We zoeken overal en keren Martin zijn span binnenste buiten maar geen fototoestel te vinden. Dan ligt het waarschijnlijk nog in de koffie shop in Aberfeldy. Of misschien heeft ze het niet meegenomen en ligt het nog in ons kasteeltje. Nicole, Andre en Arie nemen de kortste weg terug naar ons kasteel om daar naar het toestel te zoeken.
Martin, Daan en ik rijden de route in omgekeerde richting terug in de hoop het in Aberfeldy te vinden. Onderweg bezoeken we nog een chocolade fabriek waar nog artisanaal chocolade gemaakt wordt. Het was wel leuk. Maar ja, ons Belgen moeten ze natuurlijk niets meer vertellen over chocolade hé en het was er schrikbarend duur. Ondertussen heeft Nicole ons telefonisch laten weten dat ze de camera niet gevonden heeft. Dus reppen wij ons naar Aberfeldy, maar ook daar vangen we bot. De camera is spoorloos. Onze enige hoop is dat het morgen boven komt als we ons kasteel uitmesten. Maar Daan is niet gelukkig zonder fototoestel. Ze moet toch al die knuffelbomen, steentjes met mos en wolkjes kunnen fotograferen? Tuur is de reddende engel, hij heeft nog een fototoestel mee en gebruikt het toch niet. Daan is weer gelukkig. Nee hoor, Daan maakt echt wel mooie foto’s en gelukkig had Nicole al een deel van de foto’s op haar laptop gezet zodat niet alle foto’s verloren zijn. Het kasteel is opgeruimd en onze motoren zijn gepakt. We vertrekken naar de Capperrally in Pathhead. Het fototoestel is niet meer boven water gekomen. We kijken ernaar uit om onze Schotse vrienden Kenny, Joanne en Brian weer terug te zien. Het is prachtig weer en het is dan ook niet te geloven dat ze in het zuiden van Engeland aan het verzuipen zijn. We hebben de hele dag om 150 km te overbruggen. Tijd genoeg en dus nemen we de B wegen tot in Crieff. Dit levert ons prachtige verzichten op en zelfs een beetje sneeuw. Vanaf Perth nemen we de snelweg naar Edinburg. Vanaf daar is het nog maar een klein stukje binnendoor naar Pathhead. We lunchen in het Stair Arms Hotel waar ook het treffen gehouden wordt en nemen intrek in onze kamers. De zon schijnt en het is zelfs aangenaam warm dus installeren we ons buiten op het terras met een grote fles Leffe. En dan gebeurt het onvoorstelbare. Martin haalt een ring boven en verlooft zich met Daan! Nicole maakt er een reeks foto’s van en stuurt ze meteen de wereld rond via de sociale media. Tuur en ik drinken van het verschot de hele fles Leffe in één keer op. ‘s Avonds presenteren Kenny en Joanne voor de gelegenheid een weddingcake en bubbels en klinken we op Martin & Daan. Later op de avond doet Martin mee met het spelletje ‘hot chocolate’ proeven. Hierbij smeren ze kleine stukjes chocolade in met hot chili en wie de meeste stukjes op eet wint. Martin begrijpt het niet goed en interpreteert ‘hot chocolate’ echter anders. Martin en Daan verloofd!!! Hij vindt de stukjes chocolade nogal klein en steekt er een handvol van in zijn mond. Nog voor de man ‘start’ kan zeggen en het spelletje begint hangt Martin al met zijn tong in een glas cola met ijs. Zijn mond staat in vuur en vlam en het zweet loopt langs zijn voorhoofd. Tuur en ik komen niet meer bij van het lachen. De winnaar had vier stukjes gegeten….
Martin & Daan verloofd !!!
’S Morgens genieten we van een lekker Engels ontbijt. Het is wederom prachtig weer. Martin, Daan en ik gaan de kust van East Lothian verkennen en de anderen gaan met Kenny en Brian enkele motorzaken bezoeken in Edinburgh. We volgens de A 198 langs de kust, we worden beloond met een prachtig zicht op zee en de Islands of the Forth.Wie heeft er in zijn jeugd niet genoten van het boek Schatteneiland? Deze eilandjes in de baai van Edinburgh waren de inspiratiebron voor de beroemde schrijver Robert Louis Stevenson van Treasure Island. We bezoeken de vuurtoren Fidra, die echter onbereikbaar op één van deze eilandjes ligt, en het kasteel Tantallon, dat gebouwd is op de steile kliffen van de kust. We lunchen in het Seabird Centre nabij North Berwick. Het Seabird Centre vertelt ons alles over het plaatselijk vogelbestand en we hebben een mooi zicht op een van de eilandjes dat dient als vogelreservaat en de steile kliffen van de kust. Door de heuvels rijden we terug naar Pathhead. We zijn net op tijd binnen want het begint hard te regenen. Samen met onze Schotse vrienden genieten we van een welverdiende maaltijd in het Stair Arms Hotel. ’S Avonds duiken we de bar in en kapen weer 2 prijzen weg. We kunnen pas maandag met de boot naar huis dus moeten we Zondag nog ergens overnachten. Kenny en Joanne bieden aan om bij hun thuis te overnachten, hetgeen we graag aanvaarden. Zondag rijden Nicole, Andre en Arie direct naar het huis van Kenny en Joanne. Wij willen eerst nog Rosslyn Chapel, beroemd van de Da Vinci Code, bezoeken. Rosslyn Chapel is gebouwd in 1446 en komt voor in heel wat mysteries. Het bijzondere aan deze kerk is dat het beeldhouwwerk niet alleen met het katholieke geloof te maken heeft, maar dat er ook beeltenissen van de vrijmetselarij en zelfs de duivel zijn, wat heel ongewoon is voor een kerk. Er zijn dan ook heel wat mysterieuze verhalen rond deze kerk. De kerk is kleiner dan we verwacht hadden en ook de inkom is prijzig maar het is wel de moeite waard. Er hangt echt wel een aparte sfeer in deze kerk. Voor we naar Kenny en Joanne gaan bezoeken we nog een Whisky stokerij.
De motor van Brian
We zijn niet in Schotland geweest als we geen Whisky geproefd hebben. Bij Kenny en Joanne worden we ontvangen als een koning. Heel hun huis is ter onze beschikking en hun dochter heeft lasagne voor ons gemaakt. Heel lieve mensen. Brian komt ook langs en we maken er een gezellige avond van. Brian heeft zijn eigen diesel motorfiets gemaakt ! Hij heeft een stationair 1 cilinder dieselmotortje van een compressor in een oude MZ gebouwd. Het geheel ziet er niet uit, maar het rijdt en heeft maar een verbruik van 2 l. op 100 km.
Brain zegt mij herkend te hebben op foto’s van vroeger die op internet staan. Hij gaat ze opzoeken en doormailen. In mijn jonge jaren had ik een goed contact met Mercury MCC uit Glasgow en ik ben dan ook veel naar Schotse treffens geweest. Ik ben benieuwd wat Brian gevonden heeft. Maandagochtend, vandaag rest ons enkel nog de rit naar Newcastle waar we de boot naar huis nemen. Maar eerst worden we door Joanne verwend met een uitgebreid Engels ontbijt. We nemen afscheid van Kenny en Joanne en rijden naar Newcastle. Ergens halverwege willen we koffie drinken in het zelfde hotel als vorig jaar, de deur is gesloten maar een groot bord nodigt ons uit om binnen te komen langs een andere deur. Een misverstand. De man zegt dat ze gesloten zijn maar van de vrouw mogen we binnenkomen. Dit leidt tot een discussie maar de vrouw wint (zoals altijd) en we krijgen koffie. Als een bende gestraften zitten we op een rijtje langs de muur onze koffie op te drinken. Voor we de boot op gaan lopen we nog wat rond in het winkelcentrum. De douane doet nog even moeilijk omdat onze namen niet corresponderen met onze nummerplaten. Het duurt even maar uiteindelijk mogen we toch vertrekken. Nog één nachtje op de boot en onze vakantie is weer voorbij. Ik denk dat we kunnen terug kijken op een geslaagde vakantie. We hebben veel gezien en meegemaakt. Ik heb 1933 km gereden en als we vergelijken met de zondvloed in Zuid Engeland is het weer goed meegevallen. Hierbij wil ik Nicole bedanken voor het organiseren van deze fantastische trip. Uit de oude doos Eigenlijk is dit niet voor publicatie vatbaar, maar hij staat waarschijnlijk toch al op Facebook. Deze foto heeft Brian opgediept uit de kerkers van het donkere Internet. Jullie opdracht: zoek de schrijver van dit stuk.
Tartan rally 1984 Gretna Green Schotland
Tekst: Foto’s:
Ronald Klous Danniele Daudeij en Nicole Joosten
Verslagen van onze reporter ter plekke
Zaterdag 22 februari 2014 - Winterbarbeque Zacht en zonnig wee, ongeveer 10°. We waren content er even tussenuit te kunnen. Rustig doorgetuft, oma en opa richting de Gevaertshoeve - Den Overzet in Beernem. Een aangename locatie! Rondrit naar de Chargebuze. Zonnig weer en droog terrasje buiten, wat wil je nog meer, scheete en ik, da’s altijd genieten. ’s Avonds, de bbq was in orde. Pol zijn kippensoep was lekker. Thuis rond 22h. km. 118. Marc en Delphine
Zaterdag 29 maart - openingsrit 2014 Tram uit om 6h. - scheete cappuccino op haar nachttafel en de katten eten gegeven. Buiten was het al klaar en het beloofde een mooie dag te worden. Afspraak bij Pol en Katrien. Met een bendetje rustig doorgetuft naar Merendree en we waren op tijd. De koffie en de koeken smaakten! Dan de rondrit door de zwalmstreek, nu en dan heuvelachtig. En door het mooie weer genoot scheete van haar cabrioootje, dus met open zeil! Stop in de ‘zandvlooi’ en daar smaakte de warme appeltaart. Dan tuften we richting Merendree naar ‘ de trekvogel’. Lekker gegeten, zoutzure ribbetjes met een lekker glas wijn erbij. En wat dacht je, dat was weer echt genieten. Ja Marc, proficiat, het was in orde! Thuis rond 22h25 – km. 252, en in ons achterkeukentje apéro en kletsen!!! Groetjes Marc en Delphine
Nabeschouwing van ongeloveloze Openingsrit 2014! Angstvallig en al weken had ik het weerbericht in de gaten gehouden,elke dag mooi weer, ik werd ongerust, er zal weer maar op één dag slecht weer zijn, je zal het nooit anders zien. Al snel een hele pallet eieren besteld en aan de arme klaren afgeleverd om mooi weer af te dwingen, die arme besjes zullen nu een gans jaar niets anders dan eieren moeten eten. En dan de dag, die ene dag waarop ik op stralend weer gehoopt had, de gebeden van die 69 nonnetjes werden verhoord, ik moest het bidden delegeren want ik ben niet gelovig, zou er dan toch een God zijn? Frisjes om 8.30u om die 2 km te rijden naar Merendree dorp, maar het zonnetje laat zich al volop zien. Stilaan druppelen de eerste sietekaristen binnen en om 9u kan ik bij mijn geliefde bakkerinne de boterkoeken ophalen en kunnen we een paar tassen koffie slurpen in het verdronken eiland bij Jantje Snoek. Zijn hele zaak en zijn terras zitten volledig vol sietekaristen, full house met zijspannerds, mooi gezicht! Vooraleer te vertrekken heb ik een kort gesprek met de estafettenleider, ook met lange ij, de Guy, oh oh wat heb ik het die mensen moeilijk gemaakt, ze hebben weken voordien die route gereden, meerdere keren, en op de eerste 50m van de rit heeft de gemeente er niet beter op gevonden dan een al smal straatje (Gerolfsweg) nog smaller te maken door het plaatsen van paaltjes om de doorgang te beperken tot 2.20m. Ik twijfel of alle combinaties daar tussen kunnen en meteen wordt al de eerste aanpassing aan de route gedaan, het zal jammer genoeg de laatste niet zijn. Stipt om 10u start de colonne op het dorpsplein in Merendree onder een stralende zon, die zich nu ook al wat laat voelen, lekker een beetje zonnewarmte zo vroeg in het motorseizoen. We beginnen aan onze eerste etappe via de Watersportbaan in Gent en een paar armetierige gemeentes zoals St Martens Latem, etc… om via de zwalmstreek om 11.45u aan te komen in de Zwalmkoets voor soep met brood. Eén klein minpuntje: de meerderheid vond dat ze nog wel eens mochten rondkomen met een extra
pollepel kervelsoep, dat vond ik ook, maar ik had al zo hard van de prijs moeten afdingen dat die dutsen er waarschijnlijk niet meer gingen aan uit kunnen! Nadat we met z’n allen nog wat zon geklopt hebben op het terras, vertrekken we voor de 2e etappe door de Scheldevalei richting Zandvlooi. Het is een prachtig ritje met vele stukken berg en dal uit de grote wielerklassiekers. Ik heb waarschijnlijk een beetje te veel smalle weggetjes in de rit gestoken waardoor op een bepaald moment ik alleen op kop reed - de estafettes konden dus niet tijdig vooraan geraken, no problem dacht ik, ik ken de weg. Nee dus, ineens was ik op weg met nog 2 zijspannen in mijn zog, de estafette was achter mij afgeslagen met de ganse meute. Nogmaals no problem, gas erop en rechtstreeks naar de Zandvlooi. Onderweg kruisten we nog een bekende sietekarist met een Beemertje die op zoek was naar zijn vrouw (een apothekeres uit Sijsele), die heb ik dan maar, per ongeluk, verkeerd tegemoet gestuurd. Een “paar uur” later kwam de rest van de troep, en Danny, op de parking gereden van de Zandvlooi. De zaal was voor ons voorbehouden en er wachtte ons heerlijke warme appeltaart met koffie à volonté. De zonnekloppers onder ons hebben nog wat genoten van straffe zon en straffe biertjes en om 16.15u vertrokken we voor de laatste etappe via de kanalen van de Leiestreek richting “de Stekvogel” in Merendree. Onderweg was er nog een klein misverstand over wie wel dan niet moest tanken maar uiteindelijk werd iedereen bediend in 2 tankbeurten. Normaal gezien begint men aan een rondrit volgetankt, de kilometers van thuis niet meegeteld…. Wie geen 160 km kan rijden met een volgetankte motor heeft, ofwel een te kleine tank, ofwel een afstellingprobleem. Ook de gemeentelijke diensten zorgden weer voor een verrassing. Langs het kanaal in Deinze, waar we 2 dagen eerder perfect door konden rijden hadden ze de baan afgezet voor wegen -of andere werken. Het vluchtheuveltje was er voor gemaakt, om iedereen demi –toer te laten doen en zo de estafettes nogmaals hun weg te laten zoeken in de goede richting. Binnen de tijd reden we de parking van de Stekvogel op, Valesca, de verrukkelijke gastvrouw, wachtte al op ons. Weeral was de hele zaal voor ons gereserveerd, en tot ons groot genoegen werden we vlot bediend van spijs en drank, we konden (wr)eten dat het een lieve lust was, ribbetjes à volonté en nog een drankje aangeboden door de club. Ik denk dat ik met enige fierheid mag zeggen dat het een prachtige dag was en dat iedereen goed gesoigneerd geweest is, en ook niet onbelangrijk;waar vind je nog een club die zoveel te bieden heeft voor zo’n belachelijk lage prijs?
Aan mijn opvolgers het volgende: onderschat het inrichten van zo’n dag niet, het kost handenvol moeite om een openings -of andere rit te organiseren! Aan de estafetten een super grote merçi, zonder jullie ging het niet lukken! Aan de chauffeurs die last hadden van de wielertoeristen: sorry, die stonden niet op de kaart toen ik de route gepland heb! M.D.J.
Mannelijk of Vrouwelijk? Mannelijk versus vrouwelijk... Een lerares Spaans probeerde aan haar klas uit te leggen dat in het Spaans, in tegenstelling tot bijvoorbeeld het Engels, zelfstandige naamwoorden mannelijk of vrouwelijk zijn. ‘Huis’ bijvoorbeeld, is in het Spaans vrouwelijk: la casa, ‘potlood’ daarentegen, is mannelijk: el lapiz. Daarop vroeg een van de studenten: welk geslacht heeft ‘computer’? In plaats van direct een antwoord te geven, deelde de lerares de klas in twee groepen, meisjes en jongens, en vroeg hen zelf te bepalen of ‘computer’ een mannelijk of vrouwelijk zelfstandig naamwoord was. Elke groep moest vier redenen opgeven voor hun keuze. De groep jongens besloot dat het woord ‘computer’ zonder twijfel een vrouwelijk woord was (la computadora), omdat: 1. Niemand anders dan de schepper ervan de logica begrijpt…. 2. De taal waarmee computers met elkaar communiceren onbegrijpelijk is voor alle anderen… 3. Zelfs de kleinste foutjes opgeslagen worden in het geheugen om later terug gehaald te kunnen worden…. 4. Je, zodra je een band opbouwt met een computer, je halve salaris uitgeeft aan accessoires….. (Maar het wordt beter) De groep meisjes echter, constateerde dat computers mannelijk (el computador) moesten zijn, want: 1. Voordat je iets met hem kunt doen, moet je hem eerst opstarten… 2. Ze bevatten veel gegevens, maar kunnen niet zelfstandig denken…. 3. Ze worden geacht problemen op te lossen, maar meestal vormen ze zelf het probleem…. 4. Zodra je er een hebt gekozen, realiseer je je dat je, als je wat langer had gewacht, een beter model had kunnen hebben. De meisjes wonnen!!!
Iris - 17 mei 2014 WAW’s middags aan tafel was iedereen een beetje zenuwachtig. Neen, het eten was lekker, de begeleiders waren even lief als anders, alles was zoals gewoonlijk en toch… we voelden de kriebels in onze buik. Verliefd? Neen! Wat dan wel? Moet je luisteren… Om 13u zullen er 30 -lees wel: dertig! moto’s komen!!! Super vinden we dit! Om 12.45u horen we al de eerste motor ronken. De aardappelen waren nog nooit zo vlug op als die middag! Gelukkig hebben we hier in Iris een grote parking voor het huis. Alle moto’s kunnen oprijden. Iedereen van de gasten en de ex-bewoners krijgt een helm en een moto toegewezen. De begeleiders mogen ook mee. We zijn zo fier en zoooo gelukkig, ook een beetje zenuwachtig. Voor sommige gasten is het de eerste keer. Ik wacht aan de poort op de moto waarin ook de hond zit. Ik mag in de sietekar samen met de hond, die vind ik zo schattig. Vorig jaar was er ook een hond mee maar het was een andere, wit en zwart. Er zijn 10 motos zonder sidecar die het verkeer regelen. Die motards hebben een fluojasje aan en een bordje mee met een “stop” erop. Tijd om te vertrekken; we rijden langs rustige weggetjes; Moerbrugge, Oostkamp, Wingene, Tielt, Meulebeke… allemaal baantjes die ik niet ken. Ik vind het heel leuk! De hond en ik kijken samen naar buiten. Ik zwaai soms naar mensen die aan hun huis staan te kijken. Ik begrijp wel dat ze kijken, er passeert niet elke dag zo’n rij van 30 moto’s langs hun huis!!! De rit eindigt in Aviflora, daar is een heel groot terras, een grote speeltuin ook. We mogen een drankje bestellen en kiezen tussen een pannenkoek of een ijs! Dat doet deugd want we hebben dorst, het is zo warm!!! Het is een echte “Hoogdag” voor ons!!! Na één uur genieten van de zon, van ons ijsje en van het speelplein is het tijd om terug te rijden. Ik mag gelukkig terug in de sidecar met de schattige hond! Ik ben niet bang, in voel me veilig in de sidecar en heb het volste vertrouwen in mijn
motard! Ik ken hem ook al van vorig jaar. Toen was ik nog maar 12 jaar, nu ben ik al 13! Jammer, ik zie dat we al in Iris zijn. Daar drinken we iets en krijgen we een broodje met een gebakken worst. Het is gezellig, we kunnen buiten zitten en ook binnen. Ik eet mijn broodje dicht bij “mijn“ hond, soms valt er een stukje brood en eet hij het op, het mag niet van zijn baasje maar dat hoort de hond niet misschien moeten we de hond eens gebaren aanleren??? Geert geeft een speech, we krijgen hele leuke smurfenglazen die we nu al gebruiken. We krijgen ook een mooie bijdrage voor ons weekend naar de Ardennen. We zijn héééééééééééééél gelukkig! DANK JE WEL 100.000 maal bedankt! Willen jullie volgend jaar terug komen? Omdat ik het super leuk vind en al mijn vrienden en begeleiders vinden het ook heel leuk! Later als ik groot ben wil ik graag een keicoole moto kopen, zo een heel chique moto, dan ga ik er mee rijden en als ik jullie tegenkom dan ga ik zwaaien naar jullie en ook naar de andere mensen.
Dag iedereen van de sietekaristen, tot volgend jaar! Vele groetjes van Bryan en van mijn begeleid(st)ers van Iris
IRIS - bis Reeds meer dan 10 jaar verzorgen we met een beperkt aantal leden een ritje voor slechtziende en slechthorende jongeren van het instituut Spermalie. Het gaat om gasten die tijdens weekends en vakantie niet naar huis kunnen. Omdat men voor hen toch een weekend en vakantie sfeer wil creëren, vertoeven ze dan in een huis buiten de instelling. Van 1986 tot 1989 heb ikzelf tijdens weekends en vakanties in deze opvang gewerkt, waardoor er voor mij een bijzondere band is blijven bestaan met de werking en de begeleid(st)ers. (Voor wie dit niet zo weten, mijn professionele carrière ben ik gestart als opvoeder, waarbij ik tijdens die periode nog wat verder studeerde, waardoor ik op heden meer met papier en cijfers bezig ben dan me eigenlijk soms lief is; het af en toe organiseren en rijden van run zorgt daarbij voor een aangename afwisseling). In het verleden was het groepje jongeren beperkt tot een 10-tal en een viertal begeleiders, waardoor we eigenlijk maar maximum een 10-tal zijspannen nodig hadden. Ik kon me dan ook al jaren beperken tot leden die in Brugge en omstreken wonen, daar het altijd om een namiddag rit ging, met een tussenstop, waarbij we met de clubkas de gasten en begeleiders trakteren op een drankje en een pannenkoek, wafel of een ijsje. De leden konden daar uiteraard ook mee van genieten. Na de rit worden we door de instelling ook steeds een drankje aangeboden met een hotdog of broodje… gezelligheid troef dus, waarbij we proberen wat met de gasten te communiceren, de ene al met wat meer succes dan de ander, afhankelijk van de inventiviteit van het aantal gebaren dat kan worden bedacht… Of ze ons daarbij altijd begrijpen laat ik in het midden, maar dat de gasten er altijd 100 % van genieten, is wel duidelijk… en wij ook. Bewijs daarvan is het feit dat de deelnemers van het eerste uur, die nu al een stukje in de twintig zijn en daarom niet meer in het huis verblijven maar in opvangtehuizen voor volwassenen, die dag steeds terug komen om de rit nog te kunnen meemaken. Gevolg hiervan is dat het aantal deelnemers ook langzaam stijgt. Omdat ik de instelling ook niet op kosten wenste te jagen door te veel zijspannen op te trommelen, bleef ik in het verleden de beperkte groep behouden, waarbij we soms twee gasten in één kar lieten zitten (vaak werd dit ook gevraagd, omdat er ook koppeltjes bij zijn, die vermoedelijk niet altijd de kans krijgen om een tijdje samen ‘krap’ te zitten…). Toch was het even schrikken toen de verantwoordelijke Lieve me contacteerde met de melding dat er dit jaar 22 gasten waren en 6 begeleiders. Met hetzelfde aantal zijspannen zouden we er 3 in elke kar moeten steken en vermits we niet echt voor triootjes zijn en het imago van de zijspanrijder hoog willen houden, leek me dit geen goed idee. Dan maar beginnen rondbellen naar andere leden
die nog nooit hadden meegereden, maar ook in de buurt van Brugge wonen, op één uitzondering na…. Daniel van in de buurt van Nieuwpoort, die denkt dat hij dicht bij Brugge woont. Van Harley rijders denkt men ook altijd ten onrechte dat ze dichter wonen dan in werkelijkheid, daar je ze meestal hoort vertrekken, ongeacht waar ze wonen… Maar bewijs dat onze leden uit het goede hout gesneden zijn en een hart voor minder bedeelden hebben, bleek weer na een twee tal dagen. Na wat getelefoneer en gemail had ik plots al 18 zijspannen. De dag zelf waren dit er al 19, niet omdat er eentje gejongd had, maar omdat Filip zijn maat Filip (neen geen typefout, maar ook een echte driewieler) meegebracht had. Deze vond het zo leuk (vermoedelijk ook omwille van de twee gratis drankjes) dat hij zich meteen lid heeft gemaakt. Ik heb hem wel vergeten te zeggen dat het niet altijd gratis is… Voor het eerst hebben we de gasten zelf een beetje vooraf toegewezen aan de zijspannen, daar waar we in het verleden iedereen vrij lieten kiezen, maar dit nogal wat tijd in beslag nam, wat met een grotere groep niet zo evident is. Met dank aan de groep estafetten die ook al jaren trouw op post zijn, verliep de uitgestippelde rit naar het park Aviflora in Ingelmunster probleemloos Alleen liet ik iedereen op een verkeerde boerderij parkeren, daar de uitbater van het pretpark me had laten weten, dat de parking niet vrij zou zijn en dat we ‘op de boerderij’ juist voor het park mochten parkeren. Wist ik veel dat er nog een klein boerderijtje achter de grote schuur van de boerderij er pal naast lag…. Vermits iedereen al was uitgestapt en het voor de gasten te verwarrend zou zijn om ze voor 50 meter weer te laten instappen (begin dat maar met handen en voeten uit te leggen…) lieten we hen te voet tot aan de ingang lopen, terwijl de zijspannen wat verder werden geparkeerd. In de cafetaria sprong ik bij om de drankjes op te nemen, waardoor heel wat aanwezigen me als de nieuwe kelner aanzagen en ook bestellingen begonnen door te geven. Met ‘ik ben niet van hier maar van de motobende’ maakte ik me er wijselijk snel van af. Na anderhalf uur genieten in het zonnetje, terwijl de gasten hier en daar een attractie uit testten, was het tijd om terug richting Brugge te keren. Een klein uurtje later kwamen we terug bij het vertrekpunt en werden we traditioneel ontvangen met een drankje en een hotdog. Omdat de club dit initiatief ter harte neemt, overhandigden we naar jaarlijkse gewoonte ook nog een envelopje met wat financiële steun, zodat ze ook zonder ons nog eens een uitstapje kunnen organiseren, want gezien de drukke kalender en de vele runs, kunnen we dit maar één maal per jaar met de zijspannen aanbieden. Oprechte dank aan allen die dit jaar voor het eerst deelnamen, waardoor alle deelnemers probleemloos plaats vonden in een zijspan. Omdat jullie het allemaal zo goed hebben gedaan, krijgen jullie volgend jaar zeker weer een uitnodiging. Geert en Hilde
Zaterdag 7 juni – Waesdonckrun 9u 45 en het is al een drukte hier op den hof bij den Don. Vera en Jeaninne, de Charel (onze depannagewagen van dienst) en de Karel zijn inmiddels gearriveerd. Samen rijden we richting Mortsel, how… niet vergeten om Fons Van Den Eynden op te pikken, hij staat te wachten aan het naftestation op de Liersesteenweg. Dat geeft toch wel een leuk gevoel om zo met z’n vijven en gevolgd door een knal rood depanneurke het domein van Waesdonck binnen te rijden. Zoals altijd een vriendelijke ontvangst met een koffietje en onze dag kan al niet meer stuk. We kunnen wel zeggen dat de organisatie hier ondertussen als een goed geoliede machine loopt. Veel tijd valt er dan ook niet te verliezen, we hebben een strikt schema te volgen. Na de frietjes met goulash, ze hebben gesmaakt – da zal ni zijn – horen we het startsignaal. ’t Is Camille… hij fluit op zijn FLUIT!!! En zoals gedisciplineerde zijspanrijders springen we recht, begeven we ons naar onze medepassagiers en worden vervolgens alle motors gestart. Er zijn enkel maar schitterende ogen, lachende gezichten en hier en daar wat nervositeit te zien. Hitte bestendig zoals we allemaal zijn… worden we door alle mogelijk kleine straatjes in en om Lier geleid, nergens geen windje te bespeuren - het was echt puffen onder die stralende zon.
Terug aangekomen op het domein W.V.T klonk er dan ook maar één woord: DORST DORST DORST. Het was fijn om elkaar weer even terug te zien en om wat bij te praten over de gebeurtenissen van de voorbije maanden. Dikke proficiat aan het ganse organiserende team van de Waesdonckrun – dank zij hen hebben ook wij een toffe dag gehad. Vandaag wil ik toch ook een welverdiende ‘merc’i-duim weggeven.
In het bijzonder en zonder meer geven wij deze aan Mark en Delphine. Voor hun is er geen afstand, zij blijven altijd goedlachs, zij zijn altijd van de partij, zij genieten van elke run, altijd is alles OK – dat verdient een bloemetje voor Delphine en een duim voor Mark.
Overlijden Willy Steen
YOU ARE CORDIALLY INVITED TO ATTEND THE 53rd JUMBO RUN FROM THE LANDROVER SOCIAL CLUB, SOLIHULL TO the Think tank Millennium Point ON SUNDAY 14th SEPTEMBER 2014
SITE OPEN AND FREE CAMPING FROM THURSDAY 11th SEPTEMBER UNTIL MONDAY 15th SEPTEMBER 2014. SHOWERS, TOILETS, WASHING FACILITIES, FOOD, DRINK AND WATERPOINT AVAILABLE THROUGHOUT THE WEEKEND. SATURDAY NIGHT SOCIAL A GREAT TIME GUARANTEED! WE REQUIRE SIDECARS, TRIKES, RELIANTS FOR THE CHILDRENS Ride out. ALSO ALL YOU SOLO RIDERS FOR ROAD DIRECTING DURING THE RUN AND RETURN. - SEE ENTRY FORM ON BACK 53rd JUMBO RUN TO Think Tank- 14th SEPTEMBER 2014 ENTRY FORM
NAME: ADDRESS: POSTCODE: EMAIL: THREE WHEELER/ SOLO (delete as necessary) Camping: Yes/No (delete as necessary) Entries may be posted or emailed to: Sidecar Organising Team Adam Fenton 477 Huddersfield Road Wyke Bradford West Yorkshire BD12 8ND Tel: 01274 447246 E-mail:
[email protected]
Paul Thomas 145 Highfield road Birmingham West Midlands B28 0HS E-mail:
[email protected]
Solo Organiser Dave Stevenson 180 Brakenfield Road, Great Barr, Birmingham, West Midlands. B44 9BB Tel: 07824877520 E-mail:
[email protected]
UPON ARRIVAL AT SITE FOLLOW THE SIGNS DIRECTING YOU TO THE 'WELCOME TENT' WHERE YOU CAN BOOK-IN WHERE WILL RECEIVE YOUR INFORMATON, PASSES ETC PRIOR TO PITCHING. NO OPEN FIRES OR DOGS ALLOWED ON SITE. ALL RIDERS SHOULD ENSURE THEY ARE COVERED BY CURRENT INSURANCE, ROAD TAX AND MOT. JUMBOGB- Registered Charity no. 506169
MIJN EERSTE Ik, net 16, en daar stond ze met haar blauw-witte kleedje aan. Rank, slank en toch met ronde vormen. Ze was gewillig. Ik mocht echt alles: snel, langzaam, hard, zacht. Ik was verliefd tot en met, verwende haar met alles wat binnen mijn bereik lag. Tot de fatale dag. Een slipper: haar 2 beentjes gebroken. Gelukkig had ik haar tweelingzusje leren kennen. Dus de ruil was snel gemaakt. Ander en beter zal ik maar zeggen. Weer grote liefde, alles kon, alles mocht. Wat wil je 1972 de jaren van de vrije liefde. Maar in mijn onstuimigheid al snel een nieuw schuivertje gemaakt. Mijn eerste liefde er terug bijgehaald en van twee halve liefjes 1 nieuwe gemaakt. Daar stond ze weer te pronken, mijn eerste Victoria 50 cc. Ik mis haar nog steeds.
Sidecar racekalender BK 2014 12/07 – 13/07 Zolder (B) 26/07 – 27/07 Chimay (B) 11/10 – 12/10 Assen (NL)
Classic sidecar racekalender 2014 18/07 – 20/07 Chimay (B) 23/08 – 24/08 Gedinne (B)
Oktobervergadering Wegens een teveel en te kort op elkaar komende activiteiten gaat de oktobervergadering, die voorzien was op zaterdag 18 oktober, niet door! Op 18 oktober een vergadering, de week er op het pensioenfeest van Raf en Pol en dan 2 weken later het lang clubweekend in Zuydcoote, dat is te veel van het goede. Het bestuur heeft daarom beslist om de vergadering dit jaar niet te laten doorgaan, één van de andere activiteiten laten vallen was niet aan de orde. De evaluatie van het treffen kunnen we eventueel tijdens het clubweekend doen, of tijdens de algemene ledenvergadering in januari. Indien er opmerkingen over het afgelopen jaar of voorstellen voor het komende jaar zijn, kunnen deze medegedeeld worden aan één van de bestuursleden. Die opmerkingen en of voorstellen laten we dan aan bod komen tijdens de algemene ledenvergadering, of novemberweekend.
Kalender 2014 juli maa din woe don vr zat zon 5
Brugge
Jovo
5
Eindhout
Zonnerun
6 Bredene
14 15
16
Motordag Kazou
10 11 12
13 London
Zijspantreffen London sidecar club
10 11 12
13 Chateauponsac
zijspantreffen SCCF
Chateauponsac
zijspantreffen SCCF
17 12
13 Zolder
Snelheid zijspan Moderne
18 19
20 Chimay
Snelheid zijspan Classics
18 19
20 Hollain ( Doornik )
Zijspantreffen ASB
Hollain ( Doornik )
Zijspantreffen ASB
21 26
27 Chimay
Snelheid zijspan Moderne
augustus maa din woe don vr zat zon
13
2
Zoutleeuw
Geterun
9
Kalmthout
Kaderun
14 15 16
17 A.S.F.
treffen Bourgogne
23
Gits
23
24 Gedinne
Snelheid zijspan Classics
31 Weiswampach
Euro-Gespann-Treffen
29 30 30
43ste Jumborun
Tienen - Hakendover Haghe - run
september maa din woe don vr zat zon 5
6
7 Nederland
6
Wuustwezel 7 Varsenare
26 27
Open weekend Derde Wiel Zandberg-run Licht en Liefde ( op uitnodiging)
14 Genk-Zonhoven
Run ter Heide
14 Engeland
Jumbo-run
21 Heule-Kortrijk
Brandingrun
28 Berlaar
int. zijspantreffen
oktober maa din woe don vr zat zon 5 Bondues 11
12 Assen
25
Oudenburg
Jumbo-run Snelheid zijspan Moderne Pensioenfeest Raf & Pol
november maa din woe don vr zat zon 7 10 11
8
9 Zuydcoote
clubweekend S.U.B.
Zuydcoote
clubweekend S.U.B
december maa din woe don vr zat zon 5
6
7 Italie
13
????????????
octopustreffen Decemberactiviteit S.U.B.
januari maa din woe don vr zat zon 16 17
18 Oostende
24
Brugge
zijspantreffen jaarvergadering S.U.B.
TE KOOP - GEVRAAGD – GEZOCHT
Te koop BMW R1150RT - EZS RX4 zijspancombinatie. Bouwjaar 2002 kilometerstand 83900 Accessoires: 3 koffers - handvatverwarming - 12 volt aansluiting - extra luchtkoeling - grote ruit Garmin steun - extra achteruitkijk spiegels - trekhaak. In het zijspan 2 gordels - binnenbekleding kofferruimte - bagagerek op kofferdeksel afneembare kap. Vraagprijs €10.500 Voor meer info:
[email protected] of 015/3809062.
Te koop
Te koop Yamaha Fazer Fz6 – 600 cc Kenteken 2010 – verlaagd, originele verenset aanwezig 1950 km. – nieuwstaat – zilvergrijs 5 900 euro Tel. 06/43 54 50 71
Te koop Wegens opruiming van zijn magazijn verkoopt Maurits Pattyn allerhande nieuwe en tweedehandse onderdelen voor Honda GL 1100. Inlichtingen: Maurits Pattyn - tel.: 054/58 84 83
Te koop Ik heb net een nieuwe moto gekocht (bmw r850r) En dus verkoop ik mijn honda cb500. http://www.2dehands.be/motoren/motoren/honda/honda-cb500-1994-koffers-te182555473.html Bavo Ghekiere - 0476/636011
Te koop HELM SCHUBERTH C3 LADY - MAT WIT - MAAT 52/53 (XS) PERFECTE STAAT - WEG WEGENS AANKOOP GROTERE MAAT Info: Caroline: 0494/74.27.00
Jumborun Gits: 23/08/2014 De zaterdagmorgen is er weer een ontbijt voorzien voor de leden die de run rijden. Geef wel een seintje of je erbij zal zijn, en dit voor zaterdag 16 augustus, zodat we een raming kunnen maken voor het aantal koffiekoeken die nodig zijn. Als er een paar leden een thermos koffie meebrengen zorgen wij ook nog voor de bekers, de melk en de suiker. Indien mogelijk zal de plaats van ontbijt dezelfde zijn als vorig jaar. Als je het niet vind bel je maar even het moment zelf naar ons (Geert – Hilde: 0487/544 560) Geert – Hilde
Eggermont – Marichal 050/38 38 87 – 0487/544 560
[email protected]
Voor de jumborun geldt de regel “ samen inschrijven is samen rijden“. Daarom offert Mark Maenhout zich dit jaar weer op om ons de vrijdag te gaan inschrijven. Als je samen wil rijden bezorg dan uw bevestigingsformulier plus 10 euro inschrijvingsgeld aan Mark Maenhout. Of zorg dat je de vrijdag om 17h30 aan de trap van het kasteel in Gits bent! Mark Maenhout Berkenstraat 38 8000 Brugge Gsm: 0476/509 381
Open weekend Zoals een aandachtige lezer van het Sietekaristje gemerkt heeft staan er het weekend van 25-26-27 juli, twee activiteiten vermeld op de kalender, nl.: ‘het open weekend te Ronse’ en ‘snelheid zijspan Moderne’ in Chimay. Op de Raad van Bestuur werd beslist om het open weekend in Ronse opnieuw niet te laten doorgaan, maar al wie ofwel deelneemt aan het weekend van ASB (18-1920-21 juli) een tussenkomst krijgt van 5 euro per dag per lid, met een max. van 10 euro (zoals vorig jaar toen het open weekend samenviel met het treffen van A.S.B.). Maar dit jaar hebben wij het nog uitgebreid naar het volgend weekend. In het weekend van 26 en 27 juli gaat de zijspanrace in Chimay door, ook daar kan men een terugbetaling krijgen van 10 euro op de ingangprijs. Er is daar een eenvoudige camping om te overnachten.
Men kan wel maar één maal van de terugbetaling genieten, ofwel het treffen van de ASB, ofwel de koers in Chimay.
KWALITEITSSLAGERIJ Rundvlees van eigen kweek Fondue – gourmet – barbecue koude vleesschotel – wok – kip aan ’t spit…
Gistelsesteenweg 204 8200 Sint Andries Tel./Fax 050 – 38 73 90 www.kwaliteitsslagerijhuys.be
Fietsen
Legeweg 50 8200 Sint Andries Tel.: 050/31 42 30
Jonckheere Gistelsesteenweg 214 Sint Andries 050/38 39 63 service is onze zaak!
Legeweg 69 8200 Sint Andries Tel.: 050/31 81 95
En willen dit samen met jullie vieren op
zaterdag 25 oktober 2014 Daarom geven zij een fuif met een hapje en een drankje in het
moto lofthotel Groenedijk Groenedijkstraat 5, 8460 Oudenburg
Zij gaan van start om 19h30 Indien je erbij wil zijn, krijgen wij graag een seintje via raphael.dewaele @pandora.be 0497/914 499 Of
[email protected] 0484/277 947 Vrijblijvende cadeautip
Dit jaar vieren wij onze 10de jaarafsluiter, en dit doen we door er een lang weekend van te maken. Wij starten op vrijdagnamiddag 7 november en eindigen op dinsdagnamiddag 11 november De plaats van gebeuren is in het noorden van Frankrijk, Domaine Dunes de Flandre in het kustdorpje Zuydcoote - Rue Jean Delvallez. Er is plaats voor 66 personen in kamers van 2 – 4 – en 6 personen. En er is een bewaakte parking voor de moto’s!
De meesten gaan natuurlijk mee voor het ganse weekend, maar we werken toch met een dagprijs zodat de uitzonderingen die geen volledig lang weekend meekunnen, toch ook de mogelijkheid geven om enkele dagen mee te gaan. Deze maal is er half pension geboekt, zo zijn we minder afhankelijk, en kunnen er mooiere ritten gedaan worden. De middagmalen worden genomen naar eigen goeddunken op een stopplaats tijdens de rit of wandeling. Op het programma staat zoals gewoonlijk een gezellige baravond, een quiz, en doordat we daar 2 avonden meer zijn, nog een filmavonden een 2de baravond (of rustigaanavond).
Op zaterdag voorzien we een rit, de zondag een strandwandeling, de maandag een rit en de dinsdag een rit die uiteindelijk thuis eindigt. Men is natuurlijk vrij of men deelneemt aan die activiteiten of niet. Kostprijs van dit alles is €25 per dag en per volwassene, kinderen van 12 tot en met 14 jaar betalen €20, 8 tot en met 11 jaar betalen €15, 3 tot en met 10 jaar betalen €10, onder de drie jaar is het gratis. Dit is voor een avondmaal, overnachting en ontbijt. De lakens en kussenslopen zijn in de prijs inbegrepen. Er is een frigo aanwezig om eigen dranken te koelen. Inschrijven doe je door het bedrag te storten op de rekening van de Sub BE86 0014 8106 8950 en onderstaand formulier te bezorgen aan Pol en Katrien of door te mailen naar
[email protected]
Naam prijs Volwassenen
25
20
15
10
gratis
kinderen
aankomst datum
Extra bericht over Novemberweekend Wegens het overdonderend succes van ons treffen zijn we verplicht van maatregelen te treffen om onze begroting in evenwicht te houden. En hoe kunnen we dat beter doen dan met een extra traktatie tijdens het novemberweekend. Wat het juist wordt, kunnen wij nog niet vertellen (of weten wij zelf nog niet) maar iedereen die het weekend meemaakt zal ervan kunnen genieten . Het bestuur.
Motoren
Torhoutsesteenweg 286 - Sint Andries Telefoon: 050-39 67 69
Zaterdaguitstap - Jaarafsluiter 2014 Tijdens de tiende jaarafsluiter, die doorgaat te Zuydcoote, gelegen in het exotische buitenland, zijn er verschillende uitstappen voorzien. Zo is er voor de zaterdag een ritje voorzien die ons terug naar Belgisch grondgebied brengt. We moeten reeds vroeg uit de veren want het vertrek is voorzien ten laatste om kwart voor tien. Op een gezapig tempo, stijl Patrick D.M., Marc D.J. en ondergetekende (grapje) rijden we naar Lo waar we om 10.30h. verwacht worden bij de koekjesfabriek Jules Destrooper. Daar volgt een rondleiding met een gids van ongeveer 2 uur, en jawel je kan reeds van ’s morgens proeven van de welbekende nieuwjaarswafels en andere koekerijen. Vanuit het mooie Lo vertrekken we naar het verre Stavele. De rondborstige bazin van het Hof van Commerce zal zorgen dat we ons tegoed kunnen doen aan boterhammen met ofwel hesp, kaas, paté of schelle van de zeuge. Dit alles met een lekker soepje. Na een tijdje rondgekeken te hebben naar al de rariteiten die uitgestald zijn in de herberg vertrekken we terug naar het warme Zuydcoote. Daar terug aangekomen maken we ons op voor een zwoele Salsa-avond… of iets anders. En nu komen we aan het minder plezante onderwerp, hoeveel kost deze mooie dag? Voor het bezoekerscentrum wordt €5 per volwassene gevraagd en kinderen tussen 6-11 jaar €3. En voor die stutte met hespe en soep vragen ze €11 per persoon Graag hadden we een beetje op voorhand geweten wie er wil meegaan op deze leerrijke excursie, zodat we min of meer het aantal personen kunnen doorgeven. Uw dagjesvullers van dienst!
Carl & Vera
