Afdichten – zeker en duurzaam
Het op de juiste manier afdichten van privé badkamers behoort in Nederland tot de weinig toegepaste werkwijzen. Afdichtingen in badkamers worden over het algemeen alleen bij de overgang wand/vloer resp. wand/wand als zg. kim- en-hoekafdichting toegepast. Deze afdichting wordt op het ruwe beton en de uit verscheidene wandbouwstoffen gemaakte wanden aangebracht. Er worden geen dichtbanden toegepast, maar er wordt een gaasband in de eencomponentige afdichtingsmortel ingelegd. Waar niet vochtgevoelige bouwstoffen worden toegepast is de kans op schade door vocht waarschijnlijk zeer gering. Hier zijn ook in de overige Europese landen bepaalde werkwijzen mogelijk. In principe worden hier bouwstoffen toegepast die door indringend vocht weinig of geen vermindering van de technische eigenschappen ondervinden. Als voorbeeld kan hier een privé badkamer met een douchebak en volgende constructieve opbouw worden genoemd. Als vloeropbouw beton met daarop een cementdekvloer en als wandbouwstoffen een conventioneel gemetselde stenen wand met daarop een cementpleister. Hoewel hier een afdichting technisch gezien vermoedelijk niet absoluut noodzakelijk is, wordt hier geen rekening gehouden met schimmelvorming of andere schades die invloed hebben op de gebruikers. Wanneer echter de pleister door een gipspleister/-plaat wordt vervangen moet hier volvlakkig worden afgedicht, omdat gips door het indringende vocht aan vastheid zal
verliezen en zal gaan rotten. Dit zal uiteindelijk tot loskomen van de keramische bekleding en een enorme schade leiden. De clevere tegelzetter zal hier waarschijnlijk zeggen dat keramische bekleding met een „waterdichte“ voeg toch voldoende dicht is. Wanneer hier uitsluitend sprake is van het gedeelte in badkamer resp. douche zonder eventuele boorgaten voor geïnstalleerde kranen e.d., is dit in principe ook juist. Hier kan niet echt van een functionerende afdichting worden gesproken. Op de foto‘s zijn normale douches te zien die oppervlakkig bekeken dicht waren. Aan de oppervlakte werd geen schade vastgesteld. Het eigenlijke probleem deed zich aan de achterkant van de baden voor. Hier werd massieve schimmelvorming vastgesteld die tot aanzienlijke gezondheidsproblemen bij de gebruikers leidde. Voor een dergelijke schade is niet alleen de tegelzetter verantwoordelijk; de aannemer en de installateur van het sanitair zijn ook niet onschuldig aan het probleem. De tegelzetter heeft wel de plicht om de aannemer resp. de opdrachtgever erop attent te maken. Doch ook op het oppervlak kunnen door niet voldoende buigvaste ondergronden, zoals die bij slechte resp. slecht aangebrachte metalstud wanden te vinden zijn, ondichtheden ontstaan. Door de mechanische belasting komen de voegflanken los en kan door de ontstane scheuren water in de ondergrond dringen en bij niet watervaste resp. vochtgevoelige ondergronden schimmelvorming en hechtverlies ontstaan. Hoe kunnen deze problemen worden verhinderd? Hier is de contactafdichting een zeer bruikbare en eenvoudige mogelijkheid om een werkelijk dichte bekleding te maken. Deze afdichtingsvorm is Europees geregeld en al jarenlang gangbare praktijk. Er zijn verschillende materialen beschikbaar. Principiëel geregeld zijn hier dispersieafdichtingen, één- en tweecomponentige cementaire afdichtingsmortels, reactieharsafdichtingen en baanvormige afdichtingen. Maar welke afdichting is de juiste keus bij de volvlakkige afdichting van privé badkamers?
Alle genoemde afdichtingsstoffen kunnen in privé badkamers worden toegepast. Maar wat is in de praktijk werkelijk optimaal? In badkamers met normaal gebruik is een dispersieafdichting, ook afdichtingscoating genoemd, zoals SCHÖNOX HA, de meest logische toepassing. De verwerking is door de kim-afdichting bekend en hoeft dus niet eerst te worden geleerd. SCHÖNOX HA wordt altijd in twee lagen minstens 0,5 mm dik aangebracht. Het verlijmen van de tegels kan na droging van de tweede laag na ca. 3 uur aan wanden en na ca. 5 uur op vloeren plaatsvinden. Een klein nadeel zit hier vermoedelijk in de noodzakelijke droogtijden. Omdat de tegelzetter meestal een van de laatste werklui ter plaatse is en de gebruiker een snelle afloop van de werkzaamheden wenst, wordt van de tegelzetter vaak verlangd dat de afdichting zeker en snel wordt uitgevoerd. Daarom wordt steeds vaker gekozen voor baanvormige afdichtingen. Deze afdichtingsbanen bestaan uit een waterdicht membraan voorzien van een vezellaag resp. weefsel ter verbetering van de hechting. Het extra voordeel van deze banen, zoals SCHÖNOX AB, is, dat er niet in te geringe laagdiktes gewerkt kan worden. Door de rolbare afdichtingslijm SCHÖNOX iFIX is het de researchafdeling van SCHÖNOX gelukt om de toepassing van SCHÖNOX AB extreem te vereenvoudigen. Wij spreken van 40% snellere verwerking. SCHÖNOX AB is, zoals overigens ook SCHÖNOX HA, ETAG 022 getest. SCHÖNOX AB is in zwembaden zelfs tot 2,5 bar waterdruk getest en tot een diepte van 10 meter toegelaten. Conclusie: Door het volvlakkige afdichten voorkomt men dat vocht in de ondergrond kan dringen en verhindert daardoor schimmelvorming. Renovatie cycli worden verdubbeld. SCHÖNOX GmbH André Hornemann, Hoofd technische dienst Klaus Bartmann, Salesmanager Benelux
