Het is om in de menselijke behoefte aan christussen te voorzien dat de Eerste Veteranen nog steeds op het veld staan (naar: Verhulst, 2003 )

Het is om in de menselijke behoefte aan christussen te voorzien dat de Eerste Veteranen nog steeds op het veld staan (naar: Verhulst, 2003 )

Auteursrechten: MLi ™ MLi ™ is a trade mark of The Ribbon Company

R.V.V. Schiebroek ’94 Ve1 2e Klasse B Veteranen (za) Seizoen 2010-2011

Staand v.l.n.r: Henk van den Berg (scheidsrechter), Rodrique van Genen, Egbert Davids, Raymond Blatter, Jan Rotmans, Gerhard Snaathorst, Sander Barto, Martin van de Lindt, Ronald Hoogenboom, Alex Katz, Max Havelaar, Robert Verduijn, Pascal van der Ven. Zittend v.l.n.r: Giovanni Ostolani, Henk van Oost, Nourdin Chara, David Huijzer, René van der Gaauw, Kevin Hoogenboom, Remco Boshuizen, Rob Overgaauw, Onno Sonbeek. Niet op de foto: Leo Boer, Wim Haring, Ger Henkelman, Hans Peter Olthof, Cor Pijnenburg.

Blz 1


INHOUDSOPGAVE 1.

INFO SEIZOEN 2010-2011, 2E KLASSE B VETERANEN ................................................................................... 3 1.1 1.2

2.

SEIZOEN 2010-2011 (PART ONE) ................................................................................................................. 4 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 2.6 2.7

3.

E

EINDSTAND .......................................................................................................................................... 54 PERCENTAGE GESPEELDE WEDSTRIJDEN PER PERSOON, INCLUSIEF WISSELBEURTEN ............................................... 54 DOELPUNTENMAKERS, ABSOLUUT EN % ..................................................................................................... 55 SCORINGSPERCENTAGE PER GESPEELDE WEDSTRIJD ....................................................................................... 55 GEMIDDELD AANTAL AFMELDINGEN EN WISSELS PER WEDSTRIJD ...................................................................... 55 GEREALISEERD AANTAL PUNTEN VERSUS MAXIMAAL AANTAL PUNTEN ................................................................ 56 AANTAL PUNTEN PER WEDSTRIJD EN CUMULATIEF ......................................................................................... 56

BEKER ....................................................................................................................................................... 57 5.1 5.2

6.

SCHIEBROEK ’94 VE1 – S.C.S. WANICA STAR VE 1: 3-4 ................................................................................ 20 TE WERVE VE1 - SCHIEBROEK ’94 VE1: 5-4 ............................................................................................... 23 SCHIEBROEK ’94 VE1 – PKC ’85 VE3: 6-3 ................................................................................................. 25 VOORSCHOTEN ’97 VE2 - SCHIEBROEK '94 VE1: 4-5 .................................................................................... 27 SCHIEBROEK ’94 VE1 – SVC ’08 VE2: 0-4 ................................................................................................. 30 S.C.S. WANICA STAR VE 1 - SCHIEBROEK ‘94 VE1: 2-2 ................................................................................. 32 DSVP VE1 - SCHIEBROEK ’94 VE1: 5-2 ..................................................................................................... 35 SCHIEBROEK ‘ 94 VE1 – VOORSCHOTEN ‘97 VE2: 3-3 ................................................................................... 37 ZESTIENHOVEN VE1 - SCHIEBROEK ‘ 94 VE1: 1-1 ......................................................................................... 39 SCHIEBROEK ’94 VE1 – TE WERVE VE1: 3-3 ............................................................................................... 41 SCHIEBROEK ’94 VE1 – SEMPER ALTIUS VE1: 3-2 ........................................................................................ 42 GRAAF WILLEM II VAC VE 2 - SCHIEBROEK ’94 VE1: 3-1 .............................................................................. 45 SEV VE2 - SCHIEBROEK ’94 VE1: 2-1 ........................................................................................................ 47 SCHIEBROEK ’94 VE1 – ZESTIENHOVEN VE2: 4-1 ......................................................................................... 49 SCHIEBROEK ’94 VE1 – GRAAF WILLEM II VAC VE2: 5-1 .............................................................................. 52

SEIZOENSOVERZICHT 2010-2011, 2 KLASSE B VETERANEN..................................................................... 54 4.1 4.2 4.3 4.4 4.5 4.6 4.7

5.

SVC ’08 VE2 - SCHIEBROEK ’94 VE1: 4-7 .................................................................................................... 4 PKC ’85 VE3 – SCHIEBROEK ’94 VE1: 1-4 ................................................................................................... 6 SCHIEBROEK ’94 VE1 – SEV VE2: 5-5 ......................................................................................................... 8 SEMPER ALTIUS VE1 - SCHIEBROEK ’94 VE1: 3-2 ........................................................................................... 9 ZESTIENHOVEN VE2 - SCHIEBROEK ’94 VE1: 1-2 .......................................................................................... 12 SCHIEBROEK ’94 VE1 – DSVP VE1: 2-2 .................................................................................................... 15 SCHIEBROEK ’94 VE1 - ZESTIENHOVEN VE1: 3-4 .......................................................................................... 17

SEIZOEN 2010-2011 (PART TWO) ...................................................................................................... 20 3.1 3.2 3.3 3.4 3.5 3.6 3.7 3.8 3.9 3.10 3.11 3.12 3.13 3.14 3.15

4.

SELECTIE SCHIEBROEK ’94 VE1 ................................................................................................................... 3 DEELNEMERS COMPETITIE ......................................................................................................................... 3

ZESTIENHOVEN VE1 - SCHIEBROEK ’94 VE1: 6-3 .......................................................................................... 57 SCHIEBROEK ’94 VE1 – BARENDRECHT VE3: 1-3 ......................................................................................... 58

INTERNATIONAAL ..................................................................................................................................... 60 6.1

PARTIZAN BELGRADO UNBREAKABLES – SCHIEBROEK ’94 VE1: 5-0 .................................................................. 60

BIJLAGE 1: HOTEL BALKAN, BELGRAD0, 23-26 JUNI 2011 .................................................................................. 67 BIJLAGE 2: LAATSTE SEIZOEN R.V.V. SCHIEBROEK ’94: SPELERSKAARTEN ......................................................... 68

Blz 2


1.

INFO SEIZOEN 2010-2011, 2E KLASSE B VETERANEN

1.1

Selectie Schiebroek ’94 Ve1 Speler Barto, L.A. Blatter, R. Boer L.A. Boshuizen, R. Chara, N. Davids, E. van der Gaauw, R.J. van Genen, R. Haring, W. Havelaar, M. Henkelman, G.C. Hoogenboom, R. Huijzer, D. Katz, A.H. van de Lindt, M.C. Olthof, H.P. van Oost, H. Ostolani, G. Overgaauw, R.S. Pijnenburg, C. Rotmans, J. Snaathorst, G. Sonbeek, O. van der Ven, P. Verduijn, R. van den Berg, H.

1.2 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12

Deelnemers competitie DSVP VE1 Graaf Willem II VAC VE2 PKC '85 VE3 Schiebroek VE1 Semper Altius VE1 SEV VE2 SVC'08 VE2 Te Werve VE1 Voorschoten'97 VE2 Wanica Star VE1 Zestienhoven VE1 Zestienhoven VE2

Blz 3


2.

SEIZOEN 2010-2011 (PART ONE)

2.1

SVC ’08 Ve2 - Schiebroek ’94 Ve1: 4-7 Titel: Ongemengd korfbal o.l.v. een Excellente Scheids Datum: 25 september 2010 Opstelling: Max, Robert, Nourdin, Egbert, Gio, Raymond, Rodrique, Hans Peter, David, Onno, Rob O Wissels: Gerhard, Jan R, Sander Niet gespeeld: Alex, Cor, Ger, Henk O, Martin, Pascal, Remco, René, Ronald Verslag: Eindelijk was het dan zo ver. Vandaag mochten de Circusartiesten van de Eerste Veteranen voor het eerst in het seizoen 2010-2011 hun niet geringe kunsten in competitieverband vertonen. Dit, vanwege het feit dat de wedstrijd van vorige week tegen Te Werve geen doorgang vond. Over de goede afloop van de wedstrijd van vandaag bestond vooraf enige gegronde twijfel. Niet in de laatste plaats gevoed door de Verschrikkelijke Vertoningen in de eerste bekerronde. Zonder meer een prima voedingsbodem voor een toneelstuk a la De Gesluierde Monologen. Een andere reden voor het ietwat gereserveerd nadenken over een mogelijk resultaat was de tegenstander van vandaag: SVC ’08 uit Wassenaar. Immers, vorig seizoen kregen de Schiebroekse Eerste Veterenen op het complex van SVC ’08 nog een fikse schrobbering. Een complex dat toen trouwens driftig werd verbouwd met als resultaat dat er nu een prachtige accommodatie is verrezen. SVC ’08 gefeliciteerd!! Ook de tegenstander van vandaag bleek ten opzichte van vorig jaar verbouwd. Hoewel een deel van de steunpilaren in de vorm van bijvoorbeeld De Loper en Kuifje was blijven staan, had het fundament wel degelijk onder de verbouwing geleden. Anders gezegd: de Wassenaarse veteranen waren geen schim meer van de ploeg die vorig jaar Schiebroek flink wat hoeken van het veld had laten zien. Na een voorzichtige SVC aanval pakte Schiebroek het initiatief. Met name Rob O toonde zich bijzonder ijverig. Eerst bood hij Onno, na een fraaie pass van Hans Peter, een uitgelezen (en gemiste) kans om vervolgens na een flitsende aanval over links met Rodrique en Hans Peter met rechts te scoren (0-1). Even later was Rob O weer trefzeker (0-2). Deze keer na een combinatie met Egbert en (alweer) Rodrique. Vervolgens werd Rob O door middel van een fluwelen pass van Hans Peter weggestuurd, maar deze keer kwam de Nieuwbakken Nieuwerkerker een toefje tekort. De show werd gecontinueerd met een fantastische één-twee tussen Raymond, die tegenwoordig alles achter zijn Derde Standbeen langs doet, en Rodrique, die zijn inzet op de paal zag belanden. Vervolgens sloeg Robert toe. Als een havik veroverde hij de bal en lanceerde Rob O. Deze trok de bal perfect voor, waarna Onno de 0-3 liet aantekenen. Dit was het sein voor Schiebroek om een tandje terug te schakelen, want hier en daar leken de eerste slachtoffers van Aanvalsdrift aan Schiebroekse kant te gaan vallen. Zo liep Rob O inmiddels te hinkepinken als gevolg van wat ongemakken aan hamstring en enkel. Niet dat hij door een tegenstander was geraakt, maar het was vooral zijn nogal langdurige warming up in Breda die zich deed voelen. Anders was dat bij Onno, die werd neergesabeld door de enigszins uit de toon vallende Nummer Drie. Gelukkig werd hij op een forse reprimande getrakteerd door de Foutloos Leidende Scheids, die zonder aanzien des persoons floot wanneer het nodig was en liet spelen als het maar even kon. Grote klasse! Vlak voor rust wist SVC dan eindelijk te profiteren van de nonchalance van de Schiebroekenaren, die de teugels wat al te drastisch hadden laten vieren (1-3).

Blz 4


Na de rust wilde Schiebroek de goede draad van het begin weer oppikken, maar had hier overduidelijk de nodige moeite mee. Het gevolg was dat SVC een paar behoorlijke kansen kreeg. Deze werden gelukkig door Max vakkundig onschadelijk gemaakt. Na een minuut of tien werd er door Schiebroek knullig balverlies geleden en was Max kansloos op de Wassenaarse inzet (2-3). Schiebroek schrok wakker en wist de juiste voetbalsnaar weer te raken. Eerst volleerde Rob O een schitterende voorzet van Sander in het doel (2-4) om daarna een fraaie aanval met Jan R en Nourdin doeltreffend af te ronden (2-5). Schiebroek voerde de druk nog meer op, hetgeen leidde tot een enorme fout in de SVC verdediging, die door Nourdin vakkundig werd afgestraft (2-6). Vlak hierna leek Rodrique zijn eerste doelpunt sinds de IJstijd te gaan scoren, maar na een bloedstollende scrimmage werd zijn schot door een attente Wassenaarder van de lijn gehaald. Of het hieraan lag, weet niemand, maar feit is dat Schiebroek plots geen Deuk in het Bekende Pakje Boter meer wist te schieten. SVC dreigde hiervan nog te gaan profiteren door eerst de 3-6 en vlak hierna de 4-6 te scoren. Het was dat Max de bal op zijn befaamde wijze weer eens op het houtwerk wist te kijken en bovendien een paar keer goed ingreep anders had het voor Schiebroek nog wel eens verkeerd af kunnen lopen. Nu liep het allemaal met een sisser af, ook al omdat Nourdin vlak voor tijd na een counter doeltreffend uithaalde (4-7). Na afloop werd onder het genot van het Vaatje van Cor geconstateerd dat het een zeer sportieve Ongemengde Korfbalwedstrijd was geweest, geleid door één van de beste Scheidsen die we de laatste jaren hebben meegemaakt. Dat laatste mag ook wel eens worden vermeld. Uw Trouwe Verslaggever weet niet helemaal zeker of dit volgende week tegen onze Vrienden van de Pakistaanse Korfbal Club ook zo zal zijn. Een andere conclusie luidde dat Schiebroek zich pas veilig kan wanen als het vijf minuten voor tijd met minstens vijf doelpunten verschil leidt. Tot slot stelden de analisten vast dat als Nourdin laatste man staat Schiebroek de minste doelpunten tegen krijgt en dat, als Nourdin in voorhoede staat, Schiebroek het vaakst scoort. Man of Match was desondanks Onze Oude Italiaanse krijger, die veelal met gevaar voor eigen leven zijn Reusachtige Tegenstander vandaag geen schijn van kans gaf. Hij kreeg dan ook terecht een publiekswissel en werd vervangen door een nieuw fenomeen: David Jongejans. Doelpunten: Rob (3*), Nourdin (2*), Hans Peter, Onno

Blz 5


2.2

PKC ’85 Ve3 – Schiebroek ’94 Ve1: 1-4 Titel: Pozorrrrrrr!, een Systeemdoorbraak aan de Prinsenlaan Datum: 2 oktober 2010 Opstelling: Max, Nourdin, Gerhard, Frank, Egbert, Raymond, Rodrique, Remco, David, Wouter, Onno Wissels: Jan R, Rob O Niet gespeeld: Alex, Cor, Ger, Gio, Hans Peter, Henk O, Martin, Pascal, René, Robert, Ronald, Sander Verslag: Het beloofde een spannende dag te worden. Natuurlijk niet vanwege het CDA-congres van vandaag. De uitslag daarvan stond uiteraard al lang van te voren vast. De partij bestaat immers voor het merendeel uit Bruingetinte Papagaaien, die het prettig vinden zich te laten gijzelen door een Geblondeerde (!) Lawaai Papagaai uit Limbonesië. Nee, de echte spanning zat hem in de wedstrijd van vandaag tegen onze Pakistaanse Vrienden. Niet in de laatste plaats vanwege het feit dat De Eerste Veteranen de afgelopen jaren niet hebben kunnen winnen van PKC, zodat het de hoogste tijd was een doorbraak in dit patroon te forceren. Of dat zou lukken, was echter nog maar zeer de vraag. De voorbereiding van de Oude Meesters was namelijk weer eens bijzonder chaotisch. Niet zozeer vanwege de halverwege deze week verzonden waarschuwende Pozorrrrr!-mail, maar vooral vanwege het grote aantal halve en hele afzeggingen. Gemankeerde spiergroepen, vermeende griep, zwemdiploma’s, spoedoperaties, begrafenissen en cremettes, inclusief de gebruikelijke after party om alle verdwenen dan wel dood gewaande vrienden en familieleden weer eens te ontmoeten: alle mogelijk denkbare redenen kwamen voorbij. Gelukkig werden Frank en Wouter bereid gevonden bij te springen, anders was het personele leed niet te overzien geweest. Bedankt mannen!! De Technische Staf trachtte van de nood een deugd te maken door vanuit de chaos een verrassingstactiek te bedenken. De idee was de tegenstander (normaal gesproken niet vies van een hinderlaagje met ontploffingsgevaar) te overrompelen door veel beweging aan en vanaf de zijkanten. Op rechts moest Nourdin over Raymond heen en op links Egbert over David. In figuurlijke zin uiteraard, want letterlijk was dit een fysiek onmogelijke opdracht. Al snel bleek “beweging” te veel gevraagd van Onze Dappere Strijders. Zou het lopen naar Veld Twee hen te machtig zijn geweest? De eerste twintig minuten bewoog er namelijk helemaal niets, behalve de hartkleppen. Hoewel dat laatste uitsluitend kon worden vastgesteld door de aanwezige Medisch Geschoold Arts en dan nog alleen met de meest geavanceerde apparatuur. Het leek wel alsof de Schiebroekenaren op weg waren naar hun eigen begrafenis of cremette. Max probeerde de Zich Voortslepende Veteranen nog wat op te beuren met een actie, die het midden hield tussen het Befaamde SEV Gerritje en een Kopbal, maar veel hielp het niet. Nu moet gezegd dat de Leiding vandaag ook niet erg meewerkte. De Scheids nam zijn rol als Invaller Fluitist uiterst letterlijk en floot alleen als hij daartoe een inval kreeg. En dat was op de meest merkwaardige momenten. Daarbij kwam dat de PKC Vlaggeneur kennelijk een schouderoperatie had ondergaan in een ziekenhuis dat door CZ Verzekeringen deze week op de Zwarte Lijst was geplaatst. In plaats van zijn schoudergewricht soepel te kunnen bewegen, was het zo vastgezet dat zijn arm, inclusief vlag, onafgebroken naar Het Paradijselijke Hiernamaals (“Djenna” en “Swarag” in de dialecten ter plekke) wees, aangenomen dat zich dat ergens achter de Blauwe Hemel bevindt. Het zou echter ook kunnen zijn dat deze operatie bewust zo is uitgevoerd. In dat geval moet het betreffende ziekenhuis, inclusief Scheids en Vlaggeneur, door ons op de Zwarte Lijst worden geplaatst. Met name René en Remco waren deze mening toegedaan en maakten dit de Scheids in woord en gebaar duidelijk. René werd verzocht een plaatsje elders langs het veld te zoeken, terwijl Remco een tijdstraf van tien minuten aan zijn broek kreeg. Merkwaardig Blz 6


genoeg (of juist niet) betekende dit laatste de ommekeer in de wedstrijd. Schiebroek kreeg ineens vleugels (hoewel de acteurs aldaar nog steeds niet over elkaar heen gingen) en liet PKC met de mooiste combinaties alle hoeken van het veld zien. Na een minuut of vijfentwintig veroverde David de bal en lanceerde de op tijd gestarte Onno. Deze trok de bal perfect voor, waarna Loopwonder Wouter voor de verdiende Schiebroekse voorsprong kon zorgen (0-1). Onder leiding van Wouter, Raymond ‘Standbeen’, Nourdin en Rodrique zagen de fraaiste aanvallen het daglicht, maar de meeste werden op het beslissende moment afgevlagd en afgeblazen door Grens en Scheids. Totdat een minuut of tien voor rust Raymond weer eens het licht zag en Nourdin met een briljante pass de diepte instuurde. Nourdin leek te gaan scoren, maar werd op het laatste moment gestuit door een PKC-verdediger. De bal sprong voor de voeten van Onno, die koelbloedig raak mikte (0-2). Inmiddels was ook Remco op dreef geraakt en krulde vlak voor rust de bal met de buitenkant van de voet magnifiek van een meter twintig over de vertwijfelde PKC-goalie (0-3). Na rust startte Schiebroek weer net zo onbeweeglijk als in de eerste helft. PKC leek hiervan te gaan profiteren en was duidelijk de bovenliggende partij. Dit leidde tot een paar Pakistaanse Mogelijkheden, maar gelukkig wist Max weer een paar keer uitstekend redding te brengen en de bal op de lat te kijken. Daarna was het uit met de pret voor PKC. Schiebroek nam het heft in handen en verlegde het spel naar de PKC helft. Het leidde tot een flinke reeks kansen, die soms werden verijdeld door de keeper, dan weer door Rob O en Nourdin om zeep werden geholpen, maar meestal teniet werden gedaan door de Man met het Stijve Gewricht en de Grote Vlag, die inmiddels ook alle andere speelvelden in de buurt in de gaten hield. Een minuut of tien voor het einde kreeg Schiebroek loon naar werken. Een handsbal binnen de Zestien werd door de Invaller Invaller Scheids (beduidend minder slecht op dreef dan zijn voorganger) buiten de Zestien gelegd, waarna Rob O op passende wijze wraak nam en onberispelijk inschoot (0-4). PKC zette nog even aan met een schot op de lat, maar had de hulp van de Scheids nodig om de eer te redden. Een handsbal buiten het Schiebroekse strafschopgebied werd bestraft met een pingel waarop Max geen verweer had (1-4). Eindelijk was het PKC-systeem van de laatste jaren doorbroken, en vriend en vijand waren het er over eens dat de overwinning meer dan verdiend was, hetgeen werd bezegeld met een Kratje van Jan R en een Rondje van de sportieve PKC-ers. De stemming was zelfs dusdanig opperbest dat hier en daar het K-woord viel te beluisteren. Maar Pozorrrrrrr! (zonder kruisje), de weg is nog lang en de ontberingen zullen niet gering zijn en het uiterste van de Oude Meesters vergen. Henk O dekte zich hier vast tegen in door onder het motto “je kunt het maar beter binnen hebben” in de PKC-kantine een Rijst met een Kippenpoot ter grootte van zijn eigen Hamstring op te peuzelen. Voor Theo H kwam elke Pozorrrrrrrr! trouwens te laat: die was in de rust al geript. Doelpunten: Wouter, Onno, Remco, Rob O

Blz 7


2.3

Schiebroek ’94 Ve1 – SEV Ve2: 5-5 Titel: Hoe slecht kunnen we zijn? Datum: 9 oktober 2010 Opstelling: Max, Egbert, Gerhard, Cor, David, Pascal, Rodrique, Jan R, Sander, Rob O, Nourdin Wissels: Alex, Gio, Henk O, Onno, Raymond, Remco Niet gespeeld: Hans Peter, Ger, Martin, René, Robert, Ronald Verslag: Niet te beschrijven, zo slecht en onsamenhangend. Het wordt nu echt tijd voor de Rollators en Blindengeleidehonden.

Doelpunten: Rob O (5*)

Blz 8


2.4

Semper Altius Ve1 - Schiebroek ’94 Ve1: 3-2 Titel: Scheids Hubble is Erasmiaan van het Jaar Datum: 6 november 2010 Opstelling: Max, Gio, Pascal, Gerhard, Remco, Nourdin, Jan R, Rodrique, Sander, Onno, Rob O Wissels: Alex, David Niet gespeeld: Cor, Egbert, Ger, Hans Peter, Henk O, Martin, Raymond, Robert, Ronald, René Verslag: Na een rustpauze van maar liefst vier weken, onder andere vanwege het feit dat de tegenstanders het lieten afweten, konden de Eerste Veteranen vandaag eindelijk weer eens aan de bak. Dit betekent echter niet dat er gedurende de voetbalvrije weken niets is gebeurd. Zo werd er bijvoorbeeld op basis van wetenschappelijk neurologisch onderzoek vastgesteld dat tijdens de dramatische tweede helft van de wedstrijd vier weken geleden tegen SEV (5-5) bij de Schiebroekenaren zowel de linkerals de rechterhelft van de hersenen niet goed functioneerde. De linker helft stuurt het blikveld aan om de exacte afstand tot een voorwerp in te schatten, terwijl de rechterhelft verantwoordelijk is voor de inschatting van de afstanden tussen voorwerpen. Geen wonder dus dat er geen verband meer werd gezien tussen voet, bal, tegen- en medestander. Overigens bleek uit hetzelfde onderzoek dat deze verdeling bij apen niet bestaat. De vraag rijst dus of de Eerste Veteranen geen of juist unieke apen, een soort Missing Link eigenlijk, zijn. Nader onderzoek om deze prangende vraag te beantwoorden, is dan ook noodzakelijk. Blijken de Eerste Veteranen inderdaad een unieke apensoort te zijn, dan zal het onlangs gesloten Biodiversiteitsverdrag van de VN moeten worden herzien. Heel wat minder wetenschappelijk ging het er aan toe bij het jaarlijkse bezoek aan Altenahr. Daar trachtte een afvaardiging van de Eerste Veteranen de bittere smaak van de genoemde wedstrijd weg te spoelen en van zich af te scoren, en werd, het moet worden gezegd, met veel succes deelgenomen aan de Weltmeisterschaften “Arsch Rauchen” en “Feuerzeug Ziehen”. De afgelopen weken liet ook onze Geachte Wim Roojers zich niet onbetuigd door de Lichtmast met Bewegingssensor te introduceren. Een sensationele innovatie. Helaas is deze trouvaille wat minder geschikt voor de Veteranenpartij op donderdagavond: vanwege gebrek aan beweging valt het licht al vrij snel uit. Volgens sommige Eerste Klas Zuurpruimen is het een wonder dat het licht überhaupt aangaat! Maar gelukkig heeft uw Trouwe Verslaggever wel degelijk ook positief nieuws te melden. Niet alleen zijn Hans Peter en Boomez na lang blessureleed weer op de weg terug, maar ook blijkt een Dikke Reet in een team DE garantie voor een Wereldkampioenschap te zijn (zie foto). Dan moet je met een heel Regiment Dikke Reten toch kampioen van de 2e Klasse B Veteranen kunnen worden, niet waar? Vol goede moed werd er vandaag dan ook richting Rijswijk getrokken voor het traditionele treffen met Semper Altius, waar het al weken durende Virtuele Koploperschap zou kunnen worden omgezet in een Reëel Koploperschap. Maar dan moest er natuurlijk wel gewonnen worden!! Dat is tegen de Semperianen echter gemakkelijker gezegd en geschreven dan gedaan. Immers, de laatste jaren werden er Blz 9


in Rijswijk geen overwinningen meer uit het vuur gesleept. Daartegenover staat dat de wedstrijden doorgaans bol stonden van allerlei soorten spektakel en ware stukjes volkstoneel. Aanvankelijk leek de wedstrijd van vandaag nogal gezapig te gaan verlopen. Schiebroek begon niet onverdienstelijk, terwijl Semper een wat afwachtende houding aannam. Zoals te doen gebruikelijk moesten de Schiebroekenaren zeer alert blijven op de levensgevaarlijke Rijswijkse counters. Deze werden veelal ingeleid door de Semperiaanse Lopers op het middenveld, die vervolgens de altijd snelle en bevlogen JoJo Buitenzorg trachtten te lanceren. In eerste instantie lukte dit slechts gedeeltelijk, zodat de Semperianen elkaar regelmatig kort, duidelijk en luidruchtig vertelden waarom het niet liep zoals het moest lopen. Totdat in de twaalfde minuut Semper over de linkerkant doorkwam en de bal perfect werd voorgetrokken. Tot verbijstering van alle Schiebroekenaren bleek JoJo niet alleen te kunnen rennen, maar ook fantastisch te kunnen koppen. Toegegeven, het hinderen door Remco was niet helemaal van wereldklasse, maar dat was de kopbal wel (1-0). Schiebroek liet zich er niet door van de wijs brengen en probeerde weer de aanval te zoeken, hetgeen maar moeizaam verliep. Niet alleen doordat het Schiebroekse voetbal kwalitatief gezien tot op kelderniveau was gedaald, maar ook omdat de Scheids van Dienst grossierde in merkwaardige beslissingen. “Errare humanum est”, sprak JoJo de Latinist enigszins vergoelijkend en besmuikt. Inmiddels had Sander aan de linkerkant nauwelijks grip meer op de tsunami aan sprints van JoJo en de andere Rijswijkse Flankiers. Het hoofd van Sander zwol dusdanig op en kleurde zo rood dat de Explosieven Opruimings Dienst met groot materieel was uitgerukt. Na een minuut of twintig werd Sander in de Zestien gepasseerd door de Rijswijkse rechtshalf en raakte hem per ongeluk tegen de hals. Met veel misbaar (het leek wel alsof hij Ritueel Geslacht werd) ging de Rijswijker neer. De Scheids bleek deze aanblik niet te kunnen verdragen en legde de bal op de stip (2-0). Schiebroek deed in de tussentijd even schuchtere als schutterige pogingen de Semperiaanse defensie te ontmantelen, maar dat leek, met uitzondering van een fraai schot van Rob O op de lat, nergens naar. Inmiddels was de Scheids kwa looppatroon een kloon (clown?) van onze eigen Henk B geworden en kwam nauwelijks nog uit de middencirkel. Normaal gesproken zou dat ook hebben moeten kunnen, want de Scheids was uitgerust met een bril met lenzen van het formaat Hubble Telescoop. Helaas waren ze kennelijk nog niet helemaal goed geslepen, want zijn vaste positie in het Universum van Kunstgras had verregaande consequenties. Zelfs voor de waarneming van activiteiten van nabijgelegen Zelfverklaarde Sterren. Zo langzamerhand werd echt alles fout beoordeeld. Het was zo erg dat de Semperianen, bevangen door plaatsvervangende schaamte, hem een aantal malen op zijn fouten wezen. Ook Rob O deed dat, maar dan zo luidruchtig dat hij voor enkele minuten zijn biezen kon pakken. Dat deed hij natuurlijk niet, want “biezen pakken” doe je niet voor vijf minuten. Wat dat betreft is Rob O een echte ervaringsdeskundige. Enkele minuten later, nadat er al een vlagsignaal voor achterbal was genegeerd, liet de Scheids Semper, ondanks een overduidelijke buitenspelsituatie, met droge ogen doorspelen (3-0). En dat terwijl hij even daarvoor een Schiebroekse aanval geheel onterecht wegens buitenspel had afgefloten! Toen hij vervolgens Rodrique vanwege onverklaarbare redenen een vrije trap tegen gaf, was de maat zelfs voor de altoos beminnelijke Rodrique vol. Fijntjes deed hij zijn beklag bij de Leidsman, maar een tijdstraf van vijf minuten werd zijn deel. Nu zou de indruk gewekt kunnen zijn dat de Schiebroekse achterstand op conto van Scheids Hubble moest worden geschreven. Niets is echter minder waar, want Schiebroek bakte er namelijk zelf weinig van, liet zich continu aftroeven door de veel fellere Semperianen en was in het laatste kwartier van de eerste helft niet verder gekomen dan een doelpunt van Onno (3-1) en een schot van Onno op de paal. Na rust kwam meer garen van de Schiebroekse Klos. De Rotterdammers startten uitstekend en zetten Semper van meet af aan onder druk. Na een minuut of tien werd Onno net buiten de Zestien onderuit geschoffeld en de Scheids kende Schiebroek een vrije trap toe. Rob The Lob zette zich achter de bal en krulde het speeltuig laag langs de muur. Dit was de Semperiaanse gelegenheidskeeper Ronald K te veel en tamelijk lullig verdween de bal tussen zijn benen in het Rijswijkse doel (3-2). Deze Aansluitingstreffer gaf de Schiebroekse burger nog meer moed en al strijdend trokken de Eerste Veteranen voorwaarts. De oogst van deze aanvalsdrift bestond uit een aantal schoten op het doel, die

Blz 10


af en toe op miraculeuze wijze door de Semperiaanse ex-aanvoerder uit het doel werden gewerkt. Uiteraard bleef het oppassen geblazen voor de Rijswijkse counters, die een paar keer levensgevaarlijk waren of dreigden te worden, maar òf door Max voortreffelijk onschadelijk werden gemaakt òf door de Rijswijkers zelf werden verprutst. Dit tot groot ongenoegen van JoJo, die er zo af en toe een fikse krachtterm in plaats van een scherpe sprint uitgooide. Had JoJo het slecht naar de zin, Rodrique daarentegen speelde de wedstrijd van zijn leven: sleuren, sjouwen, sprinten, niets was hem te veel. Dat was halverwege de tweede helft ook nodig, want Schiebroek dreigde wat weg te zakken, maar wist zich dankzij het correctiewerk van Rodrique op het middenveld toch weer op te richten. Dit resulteerde in een aantal levensgrote kansen. Uit een vrije trap kopte Gerhard kiezelhard tegen de onderkant van de lat, maar ongelooflijk genoeg stuiterde de bal het veld weer in. Even later belandde de bal na een uitstekende aanval met Rodrique, inmiddels favoriet bij de Semperiaanse Dug-out Dames, en Nourdin bij Onno, die in kansrijke positie niet verder kwam dan de Buik van Ronald K. Enkele minuten voor tijd kreeg Schiebroek nog een corner, die scherp werd genomen. Als een soort Gebuikte Bolvormige Ariane Raket onttrok Alex zich aan de Zwaartekracht (voorwaar een niet geringe prestatie!) en kopte de bal voor de voeten van Pascal die zich op twee meter van het doel bevond. Enkele seconden later was het Rijswijkse luchtruim vergeven van de Straaljagers, wanhopig op zoek naar een Unidentified Flying Object. Bij de daarop volgende aanval van Semper stonden er een stuk of drie Rijswijkers zodanig buitenspel dat zelfs Sevie Wonder dat niet zou zijn ontgaan. Martin “The Stevie Wonder” Vlaggenist stond echter, afgeleid door Rodrique’s Kakelende Kippetjes, met zijn rug naar het veld en mompelde dan ook enigszins bedremmeld dat hij geen ogen in zijn rug had. Scheids Hubble luisterde gelukkig naar de zeer sportieve Semperianen, die aangaven inderdaad buitenspel te hebben gestaan. De vrije trap werd nog wel genomen, maar werd direct gevolgd door het eindsignaal. Na afloop werd de sportieve lijn van de wedstrijd doorgetrokken. Het was weer zeer gezellig in de knusse Semper Lokaliteit en over en weer werden Anekdotes, Bier en Vette Happen tussen de Semperianen en Schiebroekenaren uitgewisseld. Tevens werd er geconstateerd dat een gelijkspel de verhoudingen beter zou hebben weergegeven. Ook werd vastgesteld dat “errare humanum est” een waarheid als een koe is: een vergissing is nu eenmaal menselijk. In dit licht bezien was het dan ook niet meer dan billijk dat Scheids Hubble werd uitgeroepen tot Erasmiaan van het Jaar en genomineerd werd voor de Erasmus Prijs 2010, hetgeen hem in elk geval een erelidmaatschap van het Humanistisch Verbond Nederland opleverde. Gio maakte dit allemaal niet meer mee. Onze Oude Italiaanse Meester was al op weg naar huis, waar hij gehuldigd zou worden voor zijn succesvolle rentree. Helaas is de hele tent in Huize Carry van Bruggen nogal invalide. Een groot deel kan dus niet klappen en zette, bij het arriveren van Gio, in plaats van applaus de claxon en de knipperlichten van hun invalidewagentjes aan. Het was een wonderlijk gezicht: een verbouwereerde Gio als middelpunt van een toeterende en knipperende zaal1. Een soort Crni Panteri Bar in Belgrado, maar dan anders. Doelpunten: Onno, Rob O

1

Met dank aan Bob & Youp (2010)

Blz 11


2.5

Zestienhoven Ve2 - Schiebroek ’94 Ve1: 1-2 Titel: Een Boktor, een Gekko en een Looien Deur Datum: 20 november 2010 Opstelling: Max, René, Pascal, Gerhard, Egbert, Cor, Rodrique, Raymond, David, Rob O, Nourdin Wissels: Alex, Gio, Robert, Sander Niet gespeeld: Ger, Hans Peter, Henk O, Jan R, Martin, Onno, Remco, Ronald Verslag: Het wil dit seizoen maar niet zo goed lukken met het wedstrijdritme van de Oude Meesters. Het is namelijk nogal onregelmatig. Hiermee bedoelt uw Trouwe Journalist natuurlijk niet het ritme in de wedstrijd, want dat zit over het algemeen wel snor: doorgaans het ritme van een stel Schijndoden. Wat wordt bedoeld is het ritme van elke zaterdag voetballen. Daar is werkelijk geen peil op te trekken. Om de haverklap durven de tegenstanders de confrontatie niet aan en als Klap op de Vuurpijl werd het vorige week ook nog eens afgelast, terwijl bovendien de Donderdagavondpartij ervoor letterlijk in het water was gevallen. Tja, zo wordt het wel lastig om tot aansprekende resultaten te komen en is een wedstrijd van de Eerste Veteranen dit seizoen zo langzamerhand een zeldzame gebeurtenis. Er werd vandaag dan ook een enorme Media Belangstelling verwacht. Helaas had het Journaille deze week meer aandacht voor de in een Almere-Buitense Boom residerende Aziatische Boktor dan voor de Kraker tussen Schiebroek en de Tweede Zestienhovenaren. De wedstrijdleiding van Zestienhoven verwachtte (voor Jan Doedel, natuurlijk) dat een eventuele Wedstrijd Hype zou overslaan op de spelers en nam geen tandje risico door de, naar eigen zeggen, Meest Consequente Scheids van het Westelijk Halfrond en Delen Ver Daarbuiten aan te stellen. In het veld bleken beide partijen lamgeslagen door alle verwachte media hectiek. Het hart pompte het bloed met slechts tien slagen per minuut rond, de lichaamstemperatuur was gedaald tot zo’n 34 graden en de benen voerden de in de hersenpan bedachte taken allerminst conform plan uit. Het gevolg hiervan was dat de Traumahelikopter op Vliegveld Zestienhoven continu met ronkende motor paraat stond en de toeschouwers (dat wil zeggen: wisselspelers), behalve van het zonnetje, ook genoten van een uiterst vermakelijk balspel, dat volgens de overlevering schijnt te zijn afgeleid van Het Voetbal. Gaandeweg het balspel bouwde Schiebroek een overwicht op en werd er Over Links een aantal aanvallen, enigszins passend bij Het Voetbal, opgezet. Kortom, het begon ergens op te lijken. Omdat ook Zestienhoven langzamerhand wat warm begon te draaien, begreep het Publiek uiteindelijk dat er werd gevoetbald. Het leidde jammer genoeg niet tot echt spectaculaire taferelen voor beide doelen. Dit was vooral terug te voeren op het feit dat het bij beide teams vooral schortte aan een goede Eindpass. Desondanks was Schiebroek nog een paar keer gevaarlijk, maar helaas waren Nourdin en Rob, niet al te Goeden Doen. Zestienhoven stelde daar helemaal weinig tegenover door Max slecht één maal met een schot enigszins te verontrusten. De goede lezers en voetbalkenners hebben natuurlijk al lang door dat het Spel zich voornamelijk op het middenveld afspeelde. Daar bleek zich ook een in Nederland niet in de vrije natuur voorkomende Gekko (zie foto) op te houden. Raymond, Dierenvriend Par Excellence, attendeerde de Meest Consequente Scheids op

Blz 12


dit unieke feit om zo het arme diertje voor een vreselijke dood als gevolg van een onder de bal door maaiende voetbalschoen te behoeden. De Leidsman, om onbekende redenen gestraft met eenzelfde proletarisch voorkomen (en gedrag) als Martin Jol, bleek alles behalve een Praktiserend en Medelevend Bioloog, zodat Schiebroek met tien man verder moest. Op zich maakte dit allemaal niet zo veel uit en bleef Schiebroek de iets minder slechte ploeg. Het creëerde zichzelf zowaar nog een paar kansen, maar die waren niet aan David en Rob O besteed. Rodrique was op slag van rust nog het dichtst bij een treffer, maar diens schot werd ternauwernood gepareerd door de Zestienhovense doelman. Veel erger was het trouwens dat Rodrique de Stofzuiger hierna geblesseerd het veld moest verlaten. Tijdens de rust werd de Scheids beleefd, maar tevergeefs verzocht Schiebroek weer met elf man te laten starten (uiteraard zonder Raymond) en bleek dat de Nederlandse taal tot allerlei misverstanden kan leiden. Tevens gaf Max aan weinig vertrouwen te hebben in het wisselbeleid van de Technische Staf. Aanvankelijk leek Max Orakel gelijk te gaan krijgen. Na een minuut of tien in de tweede helft counterde Zestienhoven perfect over de rechtervleugel. De bal werd scherp voorgetrokken en in het Schiebroekse doel gelopen (1-0). Even werd er door sommigen nog aan buitenspel gedacht, maar het Vlezig Armpje van Onze Henk O bleef terecht omlaag. Schiebroek liet zich door deze tegenslag niet van de wijs brengen en bleef vasthouden aan het eigen systeem. Immers, geen systeem is ook een systeem, nietwaar? Dankzij, of ondanks, het systeem bouwde Schiebroek gestaag aan een overwicht en konden er een paar goede aanvallen in de analen worden bijgeschreven. Evenals voor de rust ontbrak het weer aan een lepe eindpass. Toch kreeg Schiebroek een paar kansen, maar Nourdin en Sander waren alles behalve scherp. Ongeveer halverwege de tweede helft was het dan eindelijk raak. Een slim passje van Pascal, op maat bediend door een sterk ingrijpende Cor, bereikte Sander, die de bal koelbloedig in het doel werkte (1-1). Schiebroek proefde het Zoet der Overwinning en drong aan. Dat zag er zeker niet verkeerd uit, maar af en toe ging het ten koste van de zorgvuldigheid. Zo gaf Alex een briljante dieptepass aan zichzelf, maar bedacht, kort na zijn virtuele kick-start, dat hij de bal toch maar liever in de voeten had. Ook de Rots van Marbella liet zich meeslepen door het alom geetaleerde enthousiasme en demonstreerde vlak voor de Schiebroekse dug-out een Messi(as)-achtige beweging. Deze bestond uit, voor zo ver de verbijsterde toeschouwers hebben kunnen waarnemen (het ging zo snel!!), een combinatie van een Panna en een haastig toilet bezoek na het nuttigen van bedorven Paella. Het gevolg was niet alleen dat Cor de bal door zijn eigen benen speelde, maar ook dat hij de Nederlandse taal, na het welbekende Corgasme, weer verrijkte met een noviteit: de Corella. Dit alles was echter niets in vergelijking met Rob O, die tot twee maal toe oog in oog met de keeper van Zestienhoven kwam te staan, maar even zo veel keer tegen hem aan schoot. Op zich trouwens wel een prestatie, want de goalie beschikte nu niet echt over de omvang van de Gemiddelde Schiebroekse Veteraan. Een minuutje of vijftien voor tijd wilde Pascal het toch maar eens op een andere manier proberen en liet vanaf twintig meter met succes een venijnige schuiver los: buiten het bereik van de keeper verdween de bal in de rechter benedenhoek (1-2). Zestienhoven was rijp voor de genadeklap en werd door de Schiebroekenaren vastgezet. Vlak voor tijd leek het vonnis over Zestienhoven definitief te worden geveld. Rob O werd echter op het punt van doorbreken naar de grond gewerkt, wat de Zestienhovense Zondaar op een rode kaart kwam te staan. Uiteraard volkomen conform de regels, maar absoluut niet in de geest van de wedstrijd, waarin nauwelijks een overtreding is gemaakt en Rob O ook in dit geval trouwens sowieso niet had gescoord. Tja, het mag dan wel een Meest Consequente Scheids ( MCS) zijn, voor de kwalificatie Scheids MSc (Master of Science) ontbreekt het hem net iets te veel aan inlevingsvermogen. Na afloop werd er onder het genot van onder andere een Kratje van Egbert vastgesteld dat Schiebroek vandaag een zwaarbevochten (figuurlijk, uiteraard), maar een terechte overwinning heeft behaald. In de tussentijd was de Technische Staf bij de Scheids, die een Opstel over de wedstrijd aan het schrijven was, beland. Vriendelijk werd aan hem gevraagd of de Schiebroekse Technische Staf het Opstel even mocht lezen. Tussen twee slokken bier door gaf de MCS gedecideerd (of was het dreigend) aan dat zulks absoluut niet kon. De Technische Staf werd overspoeld door een Golf van Medelijden: wat zal die man gepest zijn in zijn (school) jeugd! Daar helpt geen Traumateam meer aan.

Blz 13


Dat draag je voor je leven mee, zoveel is wel duidelijk. Gelukkig bleken de Zestienhovense voorzitter en wedstrijdsecretaris wel prima aanspreekbaar en overhandigde de laatste de Schiebroekse Technische Staf een kopie van Het Opstel (zie onder). Tja, toen werd gelijk duidelijk waarom de MCS zijn Opstel niet wilde geven. Taalkundig was het excellent en had zo de tekst van het Groot Dictee der Nederlandse Taal kunnen vormen, maar een goede titel ontbrak en ook het onderwerp klopte van geen kanten. Waar het onderwerp “de relatie tussen gebrek aan empathie en het aantal veldspelers”, “misvattingen in de Nederlandse voetbaltaal”, “dwalingen van een Fluitende Autist” of iets van gelijke strekking had moeten zijn, stond er een verhandeling over taalgebruik en bedreiging. Niettemin ben je er als Technische Staf maar mooi klaar mee: niets aan het handje, de meest sportieve wedstrijd die je je voor kunt stellen, door beide teams geen overtreding gemaakt en dan zulk vreemd proza. Niet lang na het begin van de nazit ging Advocaat Alex (uiteraard goed geluimd met zo’n zaak in het verschiet) Pleite en stapte ook de Schiebroekse Technisch Directeur in zijn auto. Toen hij zijn vehikel van het parkeerterrein af draaide, schoten hem de gevleugelde woorden van zijn al lang geleden overleden Grootvader (zie foto) in gedachten: “…consequent, consequent? Zo flexibel als een Looien Deur, zal je bedoelen!”. Tijdens zijn ritje door de Troosteloze Soort Van Wijk 16-Hoven sloeg hij zijn blik naar de hemel en dankte Opa voor zijn Wijze Woorden. Wachtend voor een stoplicht vroeg hij zich trouwens wel af waar de Meest Consequente Scheids zich bevindt op de geleidende schaal van Consequent-LooienDeur-Empathieloos-Borderline-Autisme. Opa had het vast en zeker geweten. Doelpunten: Sander, Pascal

Blz 14


2.6

Schiebroek ’94 Ve1 – DSVP Ve1: 2-2 Titel: SpecSavers in een Kansenregen Datum: 27 november 2010 Opstelling: Max, Robert, Gerhard, Cor, Egbert, Alex, Jan R, Remco, Sander, Nourdin, Rob O Wissels: David, Gio, Onno, Pascal Niet gespeeld: Ger, Hans Peter, Henk O, Martin, Raymond, René, Rodrique, Ronald Verslag: Na een paar weken van omzwervingen, onder andere in het Reservaat van Bedreigde Diersoorten, streek het Eerste Veteranen Circus vandaag neer in Eigen Huis. Een gebeurtenis om naar uit te zien, zo vinden de bezoekers meestal. Niet zo zeer vanwege de gratis toegang, maar vooral omdat het doorgaans een aaneenschakelijking van de meest onverwachte Clown Acts met in het midden een verdwaalde Dompteur is. Maar vandaag, zo was het plan, zou er niet op de lachspieren worden gewerkt en zouden de zaken in de vorm van DSVP serieus worden aangepakt. Niet voor niets waren er afgelopen donderdagavond voor het eerst sinds mensenheugenis meer Eerste dan Tweede Veteranen op de trainingspartij. Kortom de mannen hadden er zin in en de kleedkamer puilde uit van allerlei soorten Jhonnies van Beukering. Zou zo’n variatie binnen één soort echt de bedoeling van Onze Schepper zijn geweest? Je kunt het je haast niet voorstellen. Aan de andere kant zijn het er te veel om van toeval te kunnen spreken. Onmiddellijk na het fluitsignaal werd duidelijk dat helemaal niemand iets aan het toeval overliet. Beide teams startten zeer voorzichtig en voerden aanvankelijk een soort Paringsdans voor Egeltjes op. Dompteur Henk B nam eveneens geen enkel risico en wenste bovenop de wedstrijd te zitten. Uitgedost als een Ervaren Commando (inclusief een ongelooflijke bomgordel rond zijn middel) kwam hij, geheel tegen zijn gewoonte in, met de regelmaat van klok BUITEN de middencirkel. Een waarlijk bijzonder gezicht. Ook Henk O, onze Vlaggeneur, wenste vandaag niet in de anonimiteit te verdwijnen en had zich voor deze speciale gelegenheid verkleed als Automatische Belgische Verkeersregelaar. Na een minuut of tien ontwaakte Schiebroek even uit de winterslaap en zette een schitterende aanval over rechts op. Nourdin trok de bal goed voor, maar Rob O kwam een teennageltje tekort. Daarna dutten de Eerste Veteranen weer in en werden pas weer wakker toen Raymond Holleeder met scooter en al aan de zijlijn verscheen. Helaas was dat net te laat, want een fractie eerder had DSVP, dat al een paar keer via de Simon-Tahamata-look-a-like gevaarlijk was geweest, de score geopend. Na wat gefriemel op het middenveld kwam de bal uiteindelijk bij het Bolletje met Panty’s, die het de hoogste tijd vond (en ook alle tijd kreeg) om op het Schiebroekse doel te schieten. Max schrok hier zo van dat hij een voortreffelijke SpecSaver ten beste gaf (0-1). Hierna zette Schiebroek eindelijk wat aan. Dit leverde direct, na een prima pass van Jan R, een uitgelezen kans op voor Rob O, die jammer genoeg te zelfzuchtig was. Even later was Rob O weer gevaarlijk, maar schoot, na zich mooi vrij gedraaid te hebben, net over. DSVP antwoordde met een messcherpe counter, die ternauwernood door Egbert onschadelijk kon worden gemaakt. Enkele minuten later voerden de Eerste Veteranen een waar kunststukje op. Via Jan R bereikte de bal Rob O, die met een subtiel steekpassje Remco bediende. Deze legde de bal panklaar voor Nourdin (1-1). Schiebroek leek korte metten met DSVP te gaan maken. Zo leverde Egbert de bal na een indrukwekkende sprint in bij Rob O die zijn inzet vlak naast zag gaan. Een schot van Nourdin was even later eenzelfde lot beschoren. Ondanks alle Schiebroekse kansen was het echter DSVP dat scoorde. De Panty Man liet een verraderlijk Puntertje los, terwijl Max wederom een gedenkwaardige SpecSaver afleverde (1-2). Schiebroek antwoordde kordaat, maar zag

Blz 15


verschillende inzetten niet worden beloond: Nourdin raakte de paal en Rob O kopte een fraaie voorzet van Egbert een toefje te zacht in. De eerste tien minuten na de rust boden de kleumende toeschouwers weinig om warm van te worden. Of het zou de hartverwarmende inzet van Onze Eigen CorVette geweest moeten zijn. Na een puike interceptie van CorVette, soms ook wel de Parel (of was het nou Paella?) van Marbella genoemd, kwam de bal bij Pascal die hard uithaalde. Via een DSVP-er verdween de bal over de achterlijn en de hierop volgende corner belandde op het Knikgeile Hoofd van Sander (2-2). Dit was het sein voor een reeks uitstekende Schiebroekse aanvallen en dito kansen. In sommige gevallen was hierbij trouwens wel de hulp van Dompteur Henk B nodig. Zo negeerde hij halverwege de tweede helft een Pijnackers Vlagsignaal, wat Onno de kans gaf om Schiebroek op voorsprong te zetten. Jammer genoeg bleef het bij de kans. Hetzelfde overkwam Remco, die een goede mogelijkheid met een onnavolgbare Chocolade Been Actie om zeep hielp. Een kwartier voor tijd stond Onno na een enorme fout in de Pijnackerse Verdediging plots oog in oog met de doelman van DSVP. Maar verder dan wat beleefde plichtplegingen kwam de onlangs aan de Open Universiteit van Heerlen afgestudeerde Condoom Historicus uit Rockanje niet. Direct hierna trok DSVP er tussenuit en wist zelfs te scoren. Gelukkig stak ons Belgisch Verkeersregelaartje net op tijd zijn vlag omhoog en keurde Henk B de treffer af vanwege buitenspel. Een beslissing die hevig werd aangevochten door onze Pijnackerse Vrienden en dat zou best wel eens terecht hebben kunnen zijn. Kennelijk raakte de Mini Tahamata hier zodanig van van de leg dat hij Egberts bril aan gruzelementen kopte. Op zich wel een topprestatie, want daarvoor moest de Mini Tahamata toch zeker twee keer z’n eigen lengte springen. Waarschijnlijk een Moluks Wereldrecord, dus. Terwijl Egbert mopperend een andere bril ging halen, zette Jan R met een pass op maat Onno nog een keer alleen voor de keeper. In plaats van de bal te koppen, probeerde de Marokko en Islam Kenner de bal te schieten. Met een desastreuze afloop als gevolg: bij de Goede Herder Kerk diep in Schiebroek werd een man met een rollator (geen geintjes over Onze Oude Italiaanse Krijger!) hard geraakt door een uit het niets opduikende bal. Tijdens de zeer Vochtige en Vette Nazit bleken de Schiebroekenaren eensgezind in hun oordeel. De wedstrijd was niet best en de puntendeling uiteindelijk wel gerechtvaardigd. Als je zo veel kansen mist, dan verdien je niet te winnen. Tot slot mompelde de Technisch Directeur nog iets over een gebrek aan Lopende Mensen bij de Eerste Veteranen. Maar dat is eigenlijk geen nieuws: oud nieuws is geen nieuws. Doelpunten: Nourdin, Sander

Blz 16


2.7

Schiebroek ’94 Ve1 - Zestienhoven Ve1: 3-4 Titel: Witte Berg Apen in Mineur Datum: 11 december 2010 Opstelling: Max, René, Gerhard, Cor, Robert, Alex, Arne, Jasper, Nourdin, Onno, Rob O Wissels: Jan R, Leo, Martin Niet gespeeld: David, Egbert, Ger, Gio, Hans Peter, Henk O, Pascal, Raymond, Remco, Rodrique, Ronald, Sander Verslag: Nadat vorige week Koning Winter het op zijn heupen had, was het vandaag weer de beurt aan de Eerste Veteranen. Nu zou je verwachten dat de Mannen stonden te trappelen om het Kunstgras op te vreten en dat de kleedkamer uit zijn voegen zou barsten van Schiebroekse ambitie om Zestienhoven te verslaan. Maar dat lag toch iets genuanceerder. De ambitie was er wel, maar de Eerste Veteranen wat minder. Hiervoor waren een paar, deels samenhangende, oorzaken aan te wijzen. In de eerste plaats natuurlijk het Pupillen Tijdstip waarop er moest worden afgetrapt. Oké, een niet onaanzienlijk deel van de Eerste Veteranen begint inderdaad ernstige vormen van Kindsheid te vertonen, maar om nu gelijk het aanvangstijdstip van de wedstrijd hierop aan te passen, gaat wel erg ver. Mede ook omdat, en hier komen we op de tweede oorzaak, een aantal Zelfverklaarde Sterren baat meende te hebben bij een wat uit de toon vallende voorbereiding. Zo beklommen sommigen de enige Berg in Nieuwerkerk aan den IJssel, terwijl anderen op zoek waren naar de Witte Aap, die, zo weet iedereen, zich alleen bij het Krieken van de Dag in de Witte de Withstraat vertoont. Voeg daarbij de concurrentie van allerlei andere al dan niet merkwaardige sporten zoals Buik Lopen, Zoete Broodjes Bakken en Diploma Zwemmen en het zal de Trouwe Schiebroek Volger duidelijk zijn dat er nodig personele versterking moest worden aangeboord. Gelukkig was die ook beschikbaar in de personen van Arne en Jasper. Heren, uiteraard bedankt!! Het aanvangstempo van de wedstrijd was omgekeerd evenredig aan dat in de voorbereiding. Bereikten de Schiebroekenaren vrijdagavond bij het Legen der Glazen lichtjaarachtige snelheden, het wedstrijdtempo van vandaag had veel weg van dat van een ai of een drieteenluipaard. Dit wordt met een snelheid van nog geen honderd meter per uur beschouwd als het langzaamste zoogdier ter wereld. De loopjes van ons Unieke Zoogdier Henk B, die ook vandaag weer regelmatig de middencirkel verliet en foutloos floot, leken van Ben Johnson-achtige snelheid in vergelijking met wat de beide elftallen (ook Zestienhoven had enigszins last van longemfyseem) de toeschouwers voorschotelden. Na een minuut of vijftien dreigde Schiebroek toch op voorsprong te komen. Cor troefde zijn directe tegenstander af en stuurde Rob O de diepte in. Deze trok de bal perfect voor en Arne kon de bal eenvoudig binnen tikken. Helaas, in plaats daarvan meende Arne een nieuwe variant op de lap dance te moeten uitproberen met als gevolg dat de bal zelfs over de ballenvanger vloog. Het fenomeen Lab Dance had zijn intrede gedaan en kon worden bijgeschreven op de niet onaanzienlijke Taalvernieuwingspalmares van de Eerste Veteranen. Na dit hoogtepunt verviel iedereen weer in de voor deze wedstrijd zo kenmerkende apathie. Zestienhoven ontwaakte hier plotseling uit en na een schot voorlangs wist de linkerspits de bal in het Schiebroekse doel te frommelen (0-1). Schiebroek schroefde het tempo enigszins op (wat niet zo moeilijk was, natuurlijk) en creëerde via Onno, Rob O, Arne en Jasper een stuk of vijf, zes uitgelezen kansen. Deze werden echter allemaal op glorieuze wijze gemist, al was vooral Jasper met enkele goede schoten een paar keer heel dicht bij de gelijkmaker. Spraken de voeten van de Schiebroekenaren allerminst, verbaal was het allemaal dik in orde. Het geouwehoer was dan ook niet van de lucht. Vooral toen Zestienhoven na een enorme dekkingsfout in de verdediging Blz 17


van de Eerste Veteranen tien minuten voor rust op 0-2 kwam. Gelukkig implodeerden de longblaasjes van de Zelfverklaarde Sterren zodat de mondjes vanzelf stilvielen. Jammer genoeg gebeurde even voor rust hetzelfde met de benen toen alle Schiebroekenaren volkomen ten onrechte dachten dat één van de Zestienhovense aanvallers buitenspel stond (0-3). Direct na de aftrap kwam de bal bij Jasper terecht. Deze leverde een niet te missen voorzet af op Rob O, die, het moet gezegd, zeer consequent in lijn met de voorgaande situaties reageerde, zodat Schiebroek met een 0-3 achterstand de kleedkamer opzocht. Tot ieders verrassing kwamen de Witte Berg Apen onder aanvoering van Jan R (zie foto) als herboren uit het kleedlokaal: vastbesloten om de achterstand zo snel mogelijk ongedaan te maken. “Erop en erover”, luidde het devies. Dat roepen de Eerste Veteranen trouwens in andere omstandigheden wel vaker. Doorgaans echter zonder succes of een succes dat veel weg heeft van een Pyrrus Overwinning en bij het ochtendgloren leidt tot ernstige vertwijfeling. Hoe het ook zij, de Schiebroekenaren staken zeer voortvarend van wal. Dit leidde al snel tot een prima kans voor Arne, die deze mogelijkheid vooralsnog aan zich voorbij liet gaan. Even later sloeg Onze Lab Dancer genadeloos toe en schoof de bal uit een perfecte pass van Jan R langs de keeper in het doel (1-3). Het was het sein tot een geweldig Groen Wit Offensief, dat in eerste instantie wel kansen, maar nog geen doelpunten opleverde. Niet in de laatste plaats vanwege uitmuntend keeperswerk van de Zestienhovense doelman. Na een minuut of twintig maakte hij zijn enige slippertje van de wedstrijd door een schot van Rob O los te laten, waarna Arne de bal hoog in het doel prikte (2-3). Schiebroek voerde de druk nog meer op, maar moest tussen de bedrijven door wel alert blijven op de zeer zeldzame counters van Zestienhoven. Tijdens één ervan ontstond een lichte paniek toen Martin op de achterlijn wat merkwaardige bewegingen uitvoerde, maar door middel van een soort IJshockey Act zijn eigen gevaar nog wist te bezweren. Sommige toeschouwers vroegen zich openlijk af waar dit op sloeg. Een domme vraag: nergens op, natuurlijk. Schiebroek liet zich er gelukkig niet door van de wijs brengen en bleef het Zestienhovense doel bestoken met aanvallen. Maar wat de Eerste Veteranen ook probeerden (voorzetten, schoten, kopballen) telkens bleek de Zestienhovense Sluitpost een sta in de weg. Op een gegeven moment dreigde Schiebroek in het overbekende Voetbal Zwaard te lopen. Na een venijnige counter leek Zestienhovense Cor, die Max al was gepasseerd, te gaan scoren, maar met een fenomenale ingreep wist Onze Cor, die sowieso een zeer sterke partij speelde, dit te voorkomen. Niet lang hierna dwong Schiebroek weer eens een corner af. Perfect landde de bal op het hoofd van Arne die met zijn derde treffer in één helft (een zuivere hattrick, dus) de stand gelijk trok (3-3). In de resterende minuten zou Schiebroek alsnog de overwinning gaan grijpen, zo was ieders overtuiging. Het liep echter heel anders. Een minuut of vijf voor tijd verslikte de Schiebroekse verdediging zich in een ongevaarlijke bal die uiteindelijk door de Zestienhovense spits tot doelpunt werd verheven (3-4). Hierna bleken de Christelijke Wortels van de Schiebroekse Zaterdag Tak gelukkig niet helemaal verloochend te zijn, want Jan R deed terplekke een even spontane als emotionele oproep aan Onze Lieve Heer de Eerste Veterenen in het restant van de wedstrijd te steunen. Deze smeekbede werd niet verhoord en de wedstrijd eindigde conform het beeld van de Tweede helft: een enorme pegel (ditmaal van Jasper) op het doel en een schitterende reflex van de Zestienhovense keeper. Uiteraard waren de Eerste Veteranen zwaar in mineur, maar ondanks de Zure Afloop viel er toch nog een pluspuntje te noteren in de vorm van een sensationele wetenschappelijke ontdekking. Na afloop bleken er namelijk enkele onderzoekers van de NASA langs de lijn te hebben gestaan. Zij hadden twee weken terug ontdekt dat het aardse leven niet alleen uit de zes basis bouwstenen koolstof, waterstof, zuurstof, stikstof, zwavel en fosfor hoeft te bestaan, maar dat fosfor vervangen kan worden door arsenicum. Een ontdekking van jewelste, hoewel het niet om Groene Mannetjes ging, maar om

Blz 18


de bacterie van GFAJ-1. Het laat zich raden dat zij met verbijstering naar de Schiebroekse Eerste Veteranen hebben gekeken. Dit overtrof hun stoutste verwachtingen. Dit waren Groen-Wit Gestreepte Mannetjes die uit Bier en Vette Happen waren opgetrokken en helemaal niet uit de genoemde scheikundige elementen! Toegegeven, als gevolg van deze Twee Bouwstenen is de normale menselijke verschijningsvorm ingeruild voor een Sigaarvorm, maar desalniettemin keerden de wetenschappers opgetogen terug naar de VS met genoeg stof om de komende tien jaar alle edities van Science te vullen, zodat de Nobelprijs voor hen ongetwijfeld in het verschiet ligt. Jammer genoeg ligt er voor de Schiebroekse Eerste Veteranen helemaal niets in het verschiet. En zeker geen kampioenschap (mocht daar nog enige twijfel over bestaan). Doelpunten: Arne (3*)

Blz 19


3.

SEIZOEN 2010-2011 (PART TWO)

3.1

Schiebroek ’94 Ve1 – S.C.S. Wanica Star Ve 1: 3-4 Titel: De Tactiek van Jol en het Gelijk van Van den Herik Datum: 15 januari 2011 Opstelling: Max, René, Nourdin, Marc, Taco, Robert, Jan R, Sander W, David, Arne, Rob Wissels: Sander Niet gespeeld: Alex, Cor, Ger, Egbert, Gerhard, Gio, Hans Peter, Henk O, Martin, Onno, Pascal, Raymond, Remco, Rodrique, Ronald Verslag: Sinds de deceptie van 11 december 2010 had het Fenomeen “Eerste Veteranen” zich niet meer publiekelijk vertoond en ook op het trainingsveld was de activiteit tot het nulpunt gedaald. Dat laatste is trouwens niet zo vreemd, want dit seizoen hebben de Zelfverklaarde Sterren iets met ‘nul punten’ en zijn er zo langzamerhand aardig wat Nulpunters gescoord. Kenners beweren dat deze Contradictio in Terminis te maken heeft met de schorsing van Onze Eigen Blatter. Daar zou een kern van waarheid in kunnen zitten. De macht van Blatter reikt immers ver, heel ver. Hoe het ook zij, feit is dat er over de voetballoze periode weinig opzienbarends ten aanzien van de Eerste Veteranen te melden valt. Of het moest zijn dat Leopa en Rob O zich tijdens de winterstop hebben bekeerd tot het Bingo. Voor de jongeren onder de lezers: een oer-Hollands gezelschapsspel waarmee over het algemeen de laatste en definitieve stap richting Het Verzorgingshuis wordt gezet. “Bumst du noch, oder bingo’st du schon?”, schijnen onze Oosterburen altijd te vragen. Maar goed, ondanks “nul komma nul” voorbereiding moest er vandaag toch worden aangetreden en wel tegen onze befaamde Salsa Broeders van de Sociaal Culturele Sportvereniging Wanica Star uit Den Haag. Behalve het feit dat geen enkele Schiebroekse Veteraan de afgelopen weken had bewogen (uitgezonderd van kruk naar bar en vice versa met een kleine omweg via het urinoir), was er ook nog eens een stel Eerste Veteranen lafhartig naar de Wintersport gevlucht. De personele problemen waren dus weer eens niet van de lucht, maar gelukkig brachten Arne, Marc, Sander W en Taco uitkomst. Chapeau heren!!! Zo kon er toch met een alleszins acceptabel elftal van start worden gegaan. En er was zelfs sprake van een absolute kickstart. Nauwelijks was er een minuut gespeeld of de naar links uitgeweken Rob O werd bereikt. Deze trok de bal perfect voor op Arne, die de bal te ver voor zich uit leek te spelen, maar het speeltuig met een onnavolgbare Lab Dance over een verbouwereerde Wanica Ster lepelde en in het doel prikte (1-0). Het publiek ging er eens even goed voor zitten, want dit zou ongetwijfeld een Schiebroekse monsteroverwinning worden. Het pakte evenwel anders uit. Al snel werd immers duidelijk dat Wanica zich van een soort Jol-tactiek bediende en hiermee levensgevaarlijk was. Vanuit de achterhoede werd direct op zoek gegaan naar de zeer balvaardige spitsen: de Nummer Twaalf, die over een uiterst getalenteerd linker been bleek te beschikken en de Nummer Veertien, die als een jongere uitgave van Gaston Taument over het veld dartelde. Niet alleen qua uiterlijk was hij een kopie van de oud-Feyenoorder, maar ook qua snelheid en behendigheid. En mocht de zoektocht naar de spitsen niet meteen lukken dan liep de aanval, als variant op het Jol-systeem, over de Kundige Blauwgeschoende Middenvelder. Kortom, Schiebroek had het alles behalve gemakkelijk. Het was dan ook niet verwonderlijk dat vrij snel na de openingstreffer van Schiebroek de stand door Wanica in evenwicht werd gebracht. De linker spits draaide een paar Schiebroekse middenvelders en verdedigers tureluurs en verraste de aan de grond genagelde Nourdin met een fraaie pass op de andere spits, die de bal vervolgens beheerst binnen schoof (1-1). Even later was het weer raak. Na wat SuriBlz 20


naams goochelwerk op de vierkante meter kreeg één van de Haagse aanvallers alle gelegenheid om aan te leggen. Max probeerde de bal nog op Gerritsiaanse wijze naast het doel te kijken, maar had met deze Virtuele Interventie uiteraard geen succes (1-2). In tegenstelling tot de Jol-tactiek van Wanica trachtte Schiebroek via positiespel openingen te forceren. Dit lovenswaardige initiatief bracht Wanica regelmatig aan het wankelen, maar omvallen deed het niet. Niet in de laatste plaats vanwege uitstekend ingrijpen van de Kleurrijk Uitgedoste Keeper, die na een aarzelend begin steeds beter in de wedstrijd kwam. Toch sloeg de paniek bij Onze Haagse Vrienden regelmatig toe, wat zo nu en dan leidde tot een enig gesputter over vermeend aangedaan onrecht. Het was echter Schiebroek dat zich terecht mocht beklagen over onrecht, want de overtreding op Arne in de Zestien was ongetwijfeld rijp voor een pingel. Scheids Gio, die overigens een zeer sterke wedstrijd floot (dat fluiten zou die meer moeten doen ), oordeelde in al zijn wijsheid jammer genoeg anders. Na een half uurtje werd het Schiebroekse veldspel dan toch beloond. Een goede aanval over links werd in eerste instantie afgeslagen, maar de bal werd attent opgepikt door David, die leek te gaan uithalen voor een verwoestend schot. Soms wil er dan nog wel eens een schotelantennetje of een lichtmastje sneuvelen, maar deze keer hield hij zijn zwaartepunt op de juiste plek en verdween de bal in het Haagse doel (2-2). Dat zijn zwaartepunt even later enigszins was verschoven en hij via een buikschuiver het Tweede Veld probeerde om te ploegen tot waardevolle landbouwgrond is slechts voor de historici onder ons van belang. In het laatste kwartier van de eerste helft bleef Schiebroek aanzetten en kreeg het nog een paar prima kansen. Na een vloeiende aanval met David en Arne belandde de bal bij Sander W. Deze liet een ware kanonskogel van zijn voet vertrekken. De bal boog over de handen van de in de lucht maaiende keeper naar beneden, maar spatte op de lat uiteen. Korte tijd later brak Rob O over rechts door, trok de bal perfect terug op Jan R, die meteen uithaalde. Helaas recht in de handen van de Wanica Keeper. Na de rust veranderde er weinig. Schiebroek bleef via positiespel de aanval zoeken, terwijl Wanica zich bleef bedienen van het Jol-concept. Gelukkig hadden het Schiebroekse middenveld en defensie hier nu wat meer grip op. Zo kon Taco, aangemoedigd door zoon Koen, regelmatig op offensieve acties worden betrapt. Hetzelfde gold voor René, die hierbij werd ondersteund door Robert. Deze ondersteuning van Robert was “op zijn minst opmerkelijk te noemen”, om maar eens de terminologie van Onze Speurder en Buitenwipper Peter R de V te hanteren. Robert had tijdens de winterstop weliswaar een privé trainingskamp op Curaçao belegd, maar in de kleedkamer kon toch niet de indruk worden weggenomen dat tijdens het all inclusive kamp de buikspieren ietwat overtraind waren geraakt. Enfin, er waren een minuut of tien gespeeld, toen de bal bij Sander belandde. Deze deponeerde de bal via de borst bij Arne die, na een paar man omzeild te hebben, Sander W aanspeelde. Een flitsende actie volgde, een tegenstander werd uitgekapt en met een zeer fraaie krul zette Sander W de Eerste Veteranen op een verdiende voorsprong (3-2). Vlak hierop had Arne de genadeklap kunnen uitdelen. Na een pass van Jan R tikte Arne de bal echter niet alleen langs de keeper, maar ook naast het doel. In plaats daarvan was het Wanica dat scoorde. Schiebroek leek het spel onder controle te hebben, maar liet zich toch weer verrassen door een flitsende counter (3-3). Vanaf dat moment verloor Schiebroek zich in de Jol-tactiek, maar dan in een hele slechte variant ervan. Met grote snelheid werd de bal continu op heuphoogte naar voren gejensd, wat natuurlijk weinig opleverde. Tegelijkertijd bleven de Wanica Sterren in de aanval loeren op hun kans. En die kwam er een kwartier voor tijd ook. De Wanicanese Linkspoot dreigde de hele Schiebroekse verdediging te gaan uitspelen, toen hij net buiten de Zestien onreglementair werd gestuit. Scheids Gio kende terecht een vrije trap toe. Op onverklaarbare wijze hobbelde de bal door de muur. Met een snel- en lenigheid waarvan de onlangs overleden Frans de Munck, alias de Zwarte Panter, alleen maar had kunnen dromen, stortte Max zich op de bal. Toen de stofwolken waren opgetrokken, werd duidelijk dat Max in zijn enthousiasme niet op, maar over de bal was gedoken en dat de bal hem vanuit het netje vriendelijk toelachte (3-4). Schiebroek kwam deze mokerslag niet meer te boven, al was Rob O na een uitstekende actie van Arne nog dicht bij de gelijkmaker.

Blz 21


Na afloop bleef het in de Schiebroekse kleedkamer wel heel erg rustig en was er zowaar geen biertje te bekennen. Eindelijk was het tot de Stoffige Sterren doorgedrongen dat het K-woord (waarschijnlijk voor altijd) tussen de mottenballen kan en dat er voor dit seizoen alleen nog Europees Voetbal rest. De zekerheid van Europees Voetbal maakte veel goed en in de kantine waren de Praatjes, Bier en Vette Happen natuurlijk weer volop aanwezig. Verder werd vastgesteld dat het een echte voetbalwedstrijd was geweest, voortreffelijk geleid door Onze Oude Italiaanse Krijger: spanning, strijd, goede acties afgewisseld met afgrijselijk geklungel, veel goals en, last but not least, sportief. Afgesloten werd met de constatering dat het Postuur van Jol beter bij de Schiebroekse Eerste Veteranen past dan zijn tactiek. Heeft Van den Herik na al die jaren toch nog gelijk gekregen. Doelpunten: Arne, David, Sander W

Blz 22


3.2

Te Werve Ve1 - Schiebroek ’94 Ve1: 5-4 Titel: Onverdiende Nederlaag zonder Geriatrische Zorg Datum: 22 januari 2011 Opstelling: Max, René, Ger, Egbert, Gio, Alex, Nourdin, Sander, David, Martin, Rob O Wissels: Robert, Ronald Niet gespeeld: Cor, Gerhard, Hans Peter, Henk O, Jan R, Onno, Pascal, Raymond, Remco, Rodrique Verslag: Vanwege het feit dat de Laffe Wintersporters zich schuil hielden op de Duitse Autobahn en er weer eens te Pas en te on-Pas (niet) werd afgemeld, was het aantal beschikbare Coryfeeën beperkt. Omdat ook alle andere Schiebroek Teams de wei in moesten, werd de Technische Staf voor een voldongen feit qua (on)mogelijkheden om voor enige aanvulling te zorgen gesteld. Een bijkomend probleem was dat de gemiddelde leeftijd in de buurt van die van Methusalem kwam, waardoor de ziekenhuizen in de regio Den Haag de afdeling Spoedeisende Hulp in opperste staat van paraatheid moesten brengen. Eigenlijk was er vandaag sprake van een Vertegenwoordigend Verpleeghuis Elftal, een variant op de bekende wettelijk geregelde bewonersvereniging VVE (Vereniging van Eigenaren). Nu zal de Trouwe Lezer direct denken dat alle ingrediënten aanwezig waren voor een Bijzonder Treurige Schiebroekse Vertoning aan de van het vorig seizoen bekende Haagse Beresteinlaan. Echter, de leeftijdsopbouw van vandaag had als voordeel dat er met een zeer geroutineerde ploeg tegen Te Werve kon worden aangetreden en dat de spelpatronen en automatismen dieper dan diep waren ingesleten. Zo diep zelfs, dat ze bijna niet meer te herkennen zijn. In eerste instantie leken de Doemdenkers en Zwartkijkers gelijk te krijgen. De start van de Eerste Veteranen was niet om over naar huis te schrijven en Te Werve zette Schiebroek flink onder druk. Dit leidde al snel tot een merkwaardige kluts van de Jarige Ger, maar gelukkig reageerde Max uiterst attent. Na een minuut of tien had het Haagse offensief succes. Een hoge voorzet zeilde over de Slapende Defensie en werd vakkundig in het doel gewerkt (1-0). Een totale ineenstorting leek nabij, maar de Eerste Veteranen gaven geen krimp. Sterker nog, zij richtten zich op miraculeuze wijze op. Max bleef zeer scherp reageren op dreigend gevaar, terwijl René (en later Robert) en Ger geconcentreerd eventuele gaatjes in de defensie dichtten. Egbert bikkelde er weer ouderwets op los en Gio hield op links zijn leeftijdgenoot in de smiezen. Onwillekeurig moest Uw Trouwe Journalist bij het zien van deze twee heren denken aan Statler & Waldorf uit de Muppet Show, maar dat zou op louter toeval kunnen berusten. Het Schiebroekse middenveld buffelde dat het een lieve lust was: Sander en Nourdin doken in alle hoeken en gaten, David verijdelde al glibberend en glijdend elke Haagse poging om door de Schiebroekse linies te breken, terwijl Alex puffend en steunend menig steekpassje van zijn voet liet vertrekken. Dat dit soms het gevolg was van een beoogde dieptepass, die de vijfmetergrens niet passeerde, is slechts een detail. In de voorste linies liepen Rob en Martin (in de tweede helft Ronald) zich het vuur uit de sloffen om het de Haagse defensie zo moeilijk mogelijk te maken. Ongeveer een kwartier na het doelpunt van Te Werve kreeg Schiebroek loon naar werken. Rob O draaide een aantal tegenstanders dol en pegelde de bal over de in de loopgraven (of waren het de diep ingesleten spelpatronen?) wegduikende Martin snoeihard in het doel (1-1). In deze periode bleef Te Werve weliswaar optisch wat sterker, maar tot echt uitgespeelde kansen kwam het nauwelijks. Intussen bleven de Schiebroekse counters levensgevaarlijk. Zo gevaarlijk dat er na ruim een half uurtje spelen een overtreding nodig was om Rob O af te stoppen. De toegekende vrije trap werd door Rob O perfect genomen, waarna Sander omringd door diverse Te Wervers stijlvol raak kopte (1-2).

Blz 23


Het begin van de tweede helft was een kopie van die van de eerste. Schiebroek begon zwak en liet zich te gemakkelijk terugdringen door Te Werve. Al vrij snel moest Schiebroek de tol voor het Angsthazengedrag betalen. Ongehinderd kon een Haagse verdediger oprukken, aanleggen en raak schieten (2-2). Evenals voor rust lieten de Schiebroekenaren zich niet kennen en knokten zich weer terug in de wedstrijd. Dit had na een minuut of twintig succes. Alex trok op snelheid (jawel) naar binnen en wist met een fraaie pass de aanstormende David te bereiken. Op de balkons van de in de buurt liggende flats brak plots een enorme paniek uit en in een mum van tijd waren alle schotelantennes door de Marokkaanse en Turkse Kracht- en Prachtwijkbewoners uit voorzorg weggehaald. Tja, een aanslag als die van David het vorig seizoen gaat een mens nu eenmaal niet in de Koude Kleren zitten en leidt gemakkelijk tot een Posttraumatisch Stress Syndroom. Gelukkig bleek de paniek ongegrond, want net als afgelopen week bleef David keurig in balans en knalde onberispelijk raak (2-3). De schoteltjes konden dus weer op de balkons. De Schiebroekenaren in het algemeen en Alex in het bijzonder konden de weelde van de voorsprong niet of nauwelijks dragen. Een curieuze buitelpartij van Onze Super Claimer was het gevolg. Bijkomend voordeel was wel dat het veld direct werd gerold. Het was jammer genoeg Te Werve dat het meest van de weer keurig gestreken grasmat profiteerde en Schiebroek met een serie soepele aanvallen steeds verder terugdrong. Nu gebiedt de eerlijkheid wel te zeggen dat bij een aantal Eerste Veteranen het pijpje door al het geren en gevlieg behoorlijk leeg begon te raken, zodat het omschakelen van verdediging naar aanval almaar moeizamer verliep. Het was dan ook niet vreemd dat Onze Haagse Vrienden in korte tijd de achterstand konden ombuigen naar een 4-3 voorsprong. Schiebroek gaf zich echter niet gewonnen en zocht met de laatste en vereende krachten nog een paar keer de aanval. Rob O had bijna succes met een prachtige schuiver die via de rechter hand van de keeper en de paal uit het doel caramboleerde. Een paar aanvallen later schoot Sander hard in, maar de bal werd door een Te Werve verdediger met de handen geblokkeerd. De Scheids, die een uitmuntende en foutloze wedstrijd floot, stond er met zijn neus bovenop en gaf Schiebroek terecht een pingel die door Rob O feilloos werd ingeschoten (4-4). Met nog een paar minuten te spelen leek de wedstrijd af te stevenen op een gelijkspel, wat de krachtsverhouding goed weer zou geven. Schiebroek bleef echter te veel naar achteren leunen en nodigde Te Werve op deze manier uit voor een laatste aanval. De uitnodiging werd in dank aanvaard, met een voorzet als sluitstuk. Max aarzelde, de rest van de Eerste Veteranen stond er wat schaapachtig bij te kijken, terwijl één van de mee opgestoomde Te Werve verdedigers raak kopte (5-4). De Scheids liet nog aftrappen, maar blies meteen voor het einde van de wedstrijd. Tja, dat was weer de zoveelste Domper van het lopende seizoen, hoewel er deze keer op de inzet, werklust, teamgeest en ook op het voetbal weinig viel aan te merken. Zo beschouwd, zaten de Doemdenkers en Zwartkijkers er vandaag flink naast. Desondanks zat er echter niets anders op dan de kater weg te spoelen met bier en een lekkere warme douche. Dat eerste lukte dankzij een Kratje van Gerrit prima, maar met het tweede wilde het wat minder vlotten. Sterker nog, er was helemaal geen water. Nu zijn we in Nederland natuurlijk al jaren bezig ons Zorgsysteem de nek om te draaien, maar als nu ook al Geriatrische Patiënten hun wekelijkse zeep-en afspoelbeurt wordt onthouden, dan mogen we toch wel spreken van het Failliet van de Verzorgingsstaat in het algemeen en dat van de Geriatrische Zorg in het bijzonder. Nou ja, volgende week kunnen we tijdens onze Wekelijkse Mars Tegen De Afkalving Van De Geriatrische Zorg op het kunstgras opnieuw ons protest laten horen en zien. Komt allen en steunt de “Dwaze Ouderen van de Hazelaarweg”! Doelpunten: Rob (2*), Sander, David

Blz 24


3.3

Schiebroek ’94 Ve1 – PKC ’85 Ve3: 6-3 Titel: De wind in de zeilen Datum: 5 februari 2011 Opstelling: Dimitri, Robert, Pascal, Marc, Gio, René, Cor, Remco, Alex, Onno, Arne Wissels: Egbert, Henk O, Sander Niet gespeeld: David, Ger, Gerhard, Hans Peter, Jan R, Max, Martin, Nourdin, Raymond, Rob O, Rodrique, Ronald Verslag2: De weergoden zijn ons veteranen elftal vaak niet goed gezind. Althans het weer wordt menigmaal als oorzaak van een debacle aangewezen. In de wedstrijd tegen PKC ging dat niet op. De ferme wind (krachtig tot stormachtig) zorgde voor een van tijd tot tijd komisch schouwspel. “Maar ons veteranen elftal levert toch altijd een komisch schouwspel” hoor ik de oplettende lezers al zeggen. Dat is waar. Tijdens deze wedstrijd camoufleerde de storm hier en daar het onvermogen (minder komisch dus), maar voegde er daarentegen ook wel een komisch schouwspel aan toe. De wedstrijd begon met aanvallende intenties van Schiebroek. De wind stond in de zeilen. Volle kracht vooruit. Het leek zowaar of het bal tempo aan de zijde van Schiebroek hoog lag. Dit vertekende beeld werd versterkt door veel diepe ballen die voor de voorhoede onmogelijk haalbaar waren (een combinatie van het ontbreken van snelheid en door de wind gedreven ballen). De tegenstander PKC, die dergelijke natuurverschijnselen ook niet gewend was, kreeg de bal moeizaam naar voren. Met de wind mee hadden de Schiebroekers in de eerste helft duidelijk een voordeel. Het jarenlang oefenen met blaasvoetbal (een erg populair spel in de jeugd van de meeste oude veteranen) zal zeker hebben bijgedragen aan het benutten van dit voordeel. Zo verscheen er hier en daar het speeksel in de mondhoeken. Toch was het de relatief jonge veteraan Arne die de score opende (1-0). Onno scoorde de tweede treffer (ogenschijnlijk blazend) na een beheerste combinatie met Arne (2-0). De deze keer op het middenveld opererende voorstopper Cor kreeg na een één-twee met Arne een kans voor de keeper. Het schot werd afgeketst door de keeper waarna de bal bij Arne en twee verdedigers kwam. Arne, zelf vlug als een (zware) wind, maakte deze halve kans kundig tot een hele treffer (3-0). PKC had inmiddels door dat met een forse tegenwind er uit een ander vaatje getapt moest worden. Er ontstond een enkele kans voor het doel van Schiebroek’94. De technisch altijd handige spelers van PKC wisten tot diep in de verdediging door te dringen. René dreigde ‘met de handen in het haar te gaan staan’ maar wist tijdig zijn directe tegenstander te omarmen om een doorbraak te voorkomen. Helaas werd dit gezien als een overtreding door alle overige 21 spelers op het veld en de speciaal via email opgeroepen en als enige toeschouwer aanwezige Nourdin. Zelfs de scheidsrechter zag vanaf zijn favoriete positie op de middenstip dat dit een penalty was (3-1). Na de rust waren de rollen omgedraaid. Schiebroek moest nu tegen de wind in spelen. Het wereldkampioenschap kunststoten verbleekte bij de onverwacht getalenteerde veteranen. Schoten naar voren kwamen even hard, zo niet harder, terug. Onze veteranen hadden hier niet op gerekend. Onze voorhoede stond op eiland en werd in deze fase niet bereikt. Vrije schoppen van Pascal beschreven een vrije baan zoals de Spoetnik uit 1958: van rechts met een boog naar de goal van de tegenstander om vervolgens met een zelfde snelheid rond de middenlijn aan de linkerzijde uit te gaan. Iedereen stond er bij en keek ernaar met gevaar voor een nekblessure. PKC zette echter door en ging verder

2

Integraal uit het dagboek van Cor

Blz 25


waar het in de eerste helft gebleven was. Deze keer was het Egbert die als een echte Quarter Back zijn tegenstander binnen de Zestien wilde uitnodigen voor een Samba inclusief heupzwaai. Ook dit bleef niet onopgemerkt bij alle aanwezigen. Een tweede penalty was het resultaat (3-2). Na wat kalibreren en het uitvoeren van wind- en windrichtingberekeningen had Pascal zijn schoten aangepast. Een vrije schop werd op ongekend kundige wijze genomen. De bal vloog hard over de muur, maar werd door een windvlaag met een kromming naar beneden geblazen. De altijd alerte Sander scoorde met het hoofd (zijn derde met het hoofd dit seizoen) de 4-2. De tegenstander zette haar stormachtige aanvallen voort. Ondanks een omvangrijke menigte in het zestienmeter gebied van Schiebroek kon een speler van buiten De Zestien ongehinderd uithalen met een prachtig en door de wind gedragen schot (4-3). Een volgende vrije trap werd door Pascal, die nu als ‘Master of Wind’ op een volgend level was gekomen, schitterend benut met een hard en zuiver schot (5-3, ondanks de tegenwind). De laatste fase werd getypeerd door countervoetval van Schiebroek. Helaas werden Arne en Onno menigmaal obstructief belemmerd om alleen op de keeper af te gaan. Toch kwam het laatste en bevrijdende doelpunt tot stand door een prachtige uitval en goed combinatie voetbal van Onno en Arne. Met gevaar voor eigen leven en rug wierp Onno zich naar de scherpe voorzet van Arne. De bal werd goed getimed ingetikt(6-3). Onno bleef echter na deze actie liggen en moest worden gewisseld. Na de wedstrijd maakte Onno weer een herstellende indruk. Al met al een sportieve wedstrijd met drie partijen: Schiebroek 94, PKC en de wind. Martin was op een geheel andere deel van de wereld en had zich tijdig afgemeld met een goed excuus: een werkbezoek aan Sevilla om daar de mogelijkheden van een veteranentrainingskamp voor 2018 te bekijken. Verder heeft hij zich ook verdiept in de internationale gedragsregels met betrekking tot het afmelden en aanmelden voor wedstrijden. Doelpunten: Arne (2*), Onno (2*), Sander, Pascal

Blz 26


3.4

Voorschoten ’97 Ve2 - Schiebroek '94 Ve1: 4-5 Titel: Kleien en Zingen met de Zegevierende Eerste Veteranen Datum: 19 februari 2011 Opstelling: Max, René, Gerhard, Remco, Frank, Cor, Jan R, Rodrique, Alex, Rob O, Onno Wissels: Egbert, Robert Niet gespeeld: David, Ger, Gio, Hans Peter, Henk O, Martin, Nourdin, Sander, Pascal, Raymond, Ronald Verslag: Er schijnen nog steeds mensen te zijn die denken dat als de Eerste Veteranen zich van voetbal onthouden er niets gebeurt. Dat is natuurlijk een misvatting van de bovenste plank, want de afgelopen twee weken heeft het flink gestormd rond de Zelfverklaarde Sterren. Uiteraard betrof dit geen uitvloeisel van het stormachtige weekend van twee zaterdagen geleden, maar een heuse Interne Winterstorm, windkracht 10 of meer. Het begon eigenlijk allemaal met een licht briesje als gevolg van een algemene aanscherping van de gedragsregels ten aanzien van het afmelden voor en de voorbereiding op de wedstrijden. Na een ogenschijnlijk onschuldige opmerking aangaande de in- en uitwisselbaarheid van de Eerste Veteranen groeide het briesje binnen een dag uit tot een orkaan. Menigeen aanschouwde verbaasd de stormschade en vroeg zich af hoe het toch mogelijk is dat een storm zo onverwacht de kop opsteekt. Echter, zo bijzonder is het natuurverschijnsel nu ook weer niet. Om dit fenomeen te verklaren, moeten we teruggaan naar de opmerking van onze Fiscaal Juridisch Geschoolde Alex. Deze sprak zijn verbazing en bezorgdheid uit over het feit dat er een bepaalde vorm van ongelijkheid binnen de Eerste Veteranen heerst. Een zeer opmerkelijke uitspraak. Alex heeft zich immers nog nooit zorgen gemaakt over welke vorm van ongelijkheid dan ook. In het register van pro Deo advocaten is zijn naam derhalve onvindbaar. Desalniettemin is er inderdaad sprake van een grote mate van ongelijkheid binnen het Eerste Veteranen Team. Het gaat dan vooral om fysieke ongelijkheid (gewicht en omvang), want qua voetbal is iedereen ongeveer even slecht of even goed. Het is maar hoe je het bekijkt. Maar enfin, iedereen die zijn middelbare school heeft afgemaakt weet dat wind ontstaat door ongelijkheid, namelijk het verschil in luchtdruk tussen een hoge- en een lagedrukgebied en sommige Eerste Veteranen verplaatsen nu eenmaal veel meer lucht dan andere. Al met al was de Veteranen Storm dus een eenvoudig te verklaren verschijnsel. Sterker nog, bij de Eerste Veterenen waait wekelijks de passaat. Vanwege de gewichtsverdeling in het veld behoeft het feit dat deze van links naar rechts waait geen nadere toelichting. Overigens werpt zich, gelet op zijn verbazing, nu de vraag op of Alex niet heeft gejokt over het behalen van zijn middelbare school diploma van de Scholengemeenschap Melanchton (zo heette dat veertig jaar geleden in zijn tijd) en in hoeverre zijn vervolgopleiding dus niet is verward met een LOI cursus. Maar ja, dat moet de Antecedenten Commissie maar uitvissen. Tegelijkertijd legde de storm ook nog de vindplaats van een Italiaans Telraam uit de Klassieke Oudheid bloot. Hierop becijferde de fameuze Professore Gio dat elke Eerste Veteraan twee keer per seizoen wissel zou moeten staan. Nu zijn er vele praktijkberekeningen op dit punt uitgevoerd en vastgelegd in het jaarlijks aangepaste Testament Der Eerste Veteranen, maar de uitkomsten daarvan lagen toch allemaal ruim een factor drie boven de uitkomst becijferd door ons Italiaans Wonderkind. Maar het zij hem vergeven: het feit dat hij Bot ving bij de overname van de Heup van Wim is hard aangekomen. Als troostprijs mag Professore Gio zijn berekeningen toelichten aan de Universiteit van Bologna, de oudste nog functionerende universiteit ter wereld, gesticht in 1088 na Christus, ongeveer het geboortejaar van Onze Professore. Prettige bijkomstigheid voor hem is dat er aan de genoemde universiteit geen wiskunde wordt gedoceerd, zodat Professore Gio zijn RekenkunBlz 27


dige Fratsen onbekommerd over zijn slachtoffers uit kan storten. Hoewel voor aanvang van de wedstrijd van vandaag tegen Voorschoten ’97 de storm was gaan liggen, had zij wel een enorme personele schade aangericht. Maar liefst een heel elftal aan Sterren was gevallen en had zich vandaag afgemeld. Het was dan ook aan de altijd beschikbare Freeloader Frank te danken dat de Oude Meesters niet in de personele problemen kwamen. Frankie bedankt! Ook de Scheids wist elk risico op problemen in de zin van persoonsverwisseling uit te bannen door van alle spelers het rugnummer te laten noteren. De enige bij wie dit niet lukte, was Henk O, die al jaren zonder rugnummer speelt. Bijzonder vreemd, want op zijn rug is toch ruimte zat om een nummer te noteren, zou je denken. Direct vanaf het fluitsignaal van de Nummerliefhebber kreeg ook Schiebroek alle ruimte van de Vriendelijke Voorschotenaren. Of liever gezegd: Schiebroek creëerde zich alle ruimte door de ene flitsende combinatie na de andere op de Nieuwe Kunstgrasmat te leggen. Na een paar minuten besloot Jan R maar eens op het Voorschotense doel te schieten, wat meteen succes opleverde (0-1). Onder leiding van de Weergaloze Stofzuiger Rodrique werd Voorschoten van het kastje naar de muur gestuurd. Het wekte dan ook geen verbazing dat het Rodrique was die de volgende kans voor Schiebroek inleidde door de bal vanaf links perfect op het hoofd van Rob O te leggen. Jammer genoeg kwam hij niet verder dan wat op de Befaamde Bank met de Beste Stuurlui werd aangeduid als een “Mietjeskopbal”. Ogenblikkelijk kreeg uw Trouwe Verslaggever een déjà vu van Voormalig Coryfee Henk H, de enige voetballer ter wereld met een Föhn in het veld. Lang bleef het beeld niet voor zijn geestesoog zweven, want het volgende doelpunt diende zich alweer aan. Cor dartelde over rechts langs een paar verbouwereerde tegenstanders, passte op Rob O, die de bal breed legde, waarna Onno voor de 0-2 zorgde. Schiebroek zakte niet zoals zo vaak weg, maar bleef verzorgd voetbal spelen. Hier en daar werd er een vergelijking met Barcelona getrokken, maar dat ging wel erg ver. Fraaiste exponent van het (vooruit dan maar) spel van Barça-achtige allure was een één-tweetje tussen Onno en Rob O dat door de laatste net voorlangs werd geschoten. Even later gaf de boomlange en zeer bekwame Voorschotense spits zijn visitekaartje af door drie Schiebroekenaren te jokeren, maar gelukkig ook naast te schieten. Nadat René zich een liefhebber van de Strakke Pass had getoond, diende zich Het Moment aan. Na een aanval met Cor en René belandde de bal bij Onno die Rob O aanspeelde. Deze aarzelde geen moment en legde de bal breed. Als een Duveltje uit een Doosje (eigenlijk meer een Mammoet uit een Container) was Alex ineens ter plekke, troefde zijn tegenstander af en tikte de 0-3 binnen. De Analisten op de Bank braken zich het hoofd hoe dit toch allemaal mogelijk was, maar kwamen er niet uit. Veel tijd hadden zij daar ook niet voor, want de Voorschotense spits eiste met een geweldige actie weer alle aandacht op. Van de Bank kreeg hij die ook, maar van de Schiebroekse defensie aanzienlijk minder (1-3). Vanaf dat moment raakte de Scheids de kluts kwijt. Toegegeven, hij had best een aantal keren mogen fluiten voor de Krankzinnige Zes, die Onno regelmatig onder de mat stopte, maar voor de rest ging het wel. Tot op het moment dat er overduidelijk hands werd gemaakt in de Voorschotense Zestien en hij gewoon door liet spelen. De wraak van Schiebroek was zoet. Na een fraaie aanval met Rodrique en Jan R passeerde Rob O zijn tegenstander alsof deze er niet stond en schoot in de korte hoek hard raak (1-4). Rob O zelf vond het een “Van Persietje”. De Bank dacht in eerste instantie eigenlijk meer aan een Gat in het Zijnet. Tijdens de rust liet Frank zien beter te kunnen rekenen dan Professore Gio door de Tafel van Drie foutloos op te dreunen: de nummers zes, negen en twaalf waren volgens Frank het gevaarlijkst. Alsof dit hogeschool rekenen nog niet genoeg was, ontwikkelde Cor even snel de Tweede Wet van Rob O: waar Rob O schiet, moet je staan. De Trouwe Lezer begrijpt natuurlijk al dat de stemming opperbest was. Diezelfde Trouwe Lezer vermoedt waarschijnlijk ook dat de voetbalprestaties hier bij het begin van de tweede helft omgekeerd evenredig aan waren. En zo was het ook, want Schiebroek bakte er weinig meer van, liet het initiatief aan Voorschoten en kwam nauwelijks nog van de eigen helft. Het duurde maar liefst een minuut of vijftien voordat Schiebroek in de buurt van het Voorschotense doel verscheen. Geheel in lijn met het vertoonde spel was deze eer voorbehouden aan Rodrique, die zijn formidabele loopactie niet met een doelpunt wist te bekronen. In de tussentijd toonde Max zich een geoefend Curling speler door met elk schot op het doel mee te lopen en de bal met veel armbewe-

Blz 28


gingen en gepuf tot naast en achter het doel te begeleiden. Ongeveer halverwege de Tweede Helft waren de ogen van de Scheids in Verregaande Staat van Ontbinding geraakt. Na een op zich fraaie aanval stond de Voorschotense Spits ongeveer een meter of tien buitenspel. Ondanks woeste armgebaren, gespring en gevlag van de Onze Onkreukbare Grens liet de Scheids doorspelen (2-4). Dit leidde tot een terecht en fatsoenlijk protest van Gerhard, maar dit werd door de Scheids op de verkeerde waarde geschat, wat Gerhard op een tijdstraf van vijf minuten kwam te staan. Schiebroek antwoordde vrijwel onmiddellijk met de mooiste aanval van de dag. Een razendsnelle counter belandde via Jan R en Onno bij Rob O, die de bal zeer koelbloedig over de keeper in het doel lepelde (25). De wedstrijd leek gespeeld. Helemaal, toen Alex er een ware galavoorstelling van maakte door de introductie van een noviteit waarbij de Panenka verbleekte, namelijk Het Hangbuikzwijntje. Bij deze briljante actie flitst Alex op handen en voeten langs zijn tegenstander en sleept de bal op onnavolgbare wijze onder zijn buik met zich mee. De tegenstander in opperste staat van verwarring achter zich latend. Na dit weergaloze optreden was iedereen van slag. Schiebroek zakte weer terug naar het niveau van het begin van de tweede helft, terwijl de Scheids er meer en meer een potje van maakte. De Voorschotense Spits profiteerde hier goed van door zich in de Zestien spontaan te laten vallen. Niet gehinderd door enig gevoel van schaamte wees de Scheids naar De Stip. Jammer genoeg liet zijn Curling-specialiteit Max vanaf elf meter in de steek (3-5). Schiebroek wilde weer direct antwoorden, maar leed dom balverlies, wat tot een snelle counter en veel gekluts leidde (4-5). Hierna deed de Scheids alle mogelijke moeite om alsnog de gelijkmaker op het scorebord te krijgen door minuten te lang te laten doorspelen. Het was zelfs zo erg dat hij de Beruchte Unicum Scheids uit de Zestiger Jaren, Willem de B, naar de kroon stak. Schiebroek hield het hoofd echter koel en speelde de bal net zo lang rond totdat ook de Scheids er tureluurs van werd en wel moest affluiten. Na afloop bleek Onno nogal gehavend uit de strijd te zijn gekomen. Vooral zijn knie toonde tot bloedens toe geschaafd, zodat een “gaasje” een probaat middel werd geacht. De Medische Dienst van Voorschoten bleek echter van de modernste technieken gebruik te maken en zette de Knie van Onno in de Klei. Enigszins bedremmeld bleef Onno in de kleedkamer zitten en kon pas na een half uur in de Voorschotense kantine verwelkomd worden. Daar was het feest al in volle gang. Dit stond onder leiding van een supporter van Excelsior Maassluis dat met 1-3 van Voorschoten had gewonnen. De goede man had de supportersbus gemist en doolde, zich in zijn eigen kantine wanend, al lallend en drinkend door de Voorschotense kantine. Uiteraard wist hij zich begeleid door het Shanty koor van de Eerste Veteranen, dat hem ook nog eens in ruime mate van bier voorzag. Of en hoe hij is thuisgekomen, is tot op heden onbekend. Uw Trouwe Verslaggever is dat uiteindelijk wel gelukt. Een vrolijke tocht was het ondanks de overwinning niet. De hele tijd moest hij denken aan de heel sneue man boven op het dak van de kantine van Voorschoten die na afloop van de door zijn ploeg verloren wedstrijd eenzaam en alleen in de snijdende kou zijn stoeltje en geluidsapparatuur aan het opruimen was. Zou hij er na het opruimen van af gesprongen zijn of toch alle moed bij elkaar hebben geraapt en weer naar zijn ongetwijfeld ongelooflijk lelijke en chagrijnige vrouw zijn gegaan? Wie het weet, mag het zeggen. Doelpunten: Jan R, Onno, Alex, Rob O (2*)

Blz 29


3.5

Schiebroek ’94 Ve1 – SVC ’08 Ve2: 0-4 Titel: Voetballes van SVC 1.5 en een Stofzuiger met Volle Zak Datum: 26 februari 2011 Opstelling: Max, Robert, Pascal, Egbert, Gio, Sander, Gerhard, Jan R, David, Rob, Nourdin Wissels: Alex, Cor, Martin, Raymond Niet gespeeld: Ger, Hans Peter, Henk O, Onno, Remco, René, Rodrique, Ronald Verslag: In tegenstelling tot veel andere weken kabbelden de afgelopen dagen rustig voort en viel er weinig te beleven. De donderdagavondpartij was zoals te doen gebruikelijk nogal gezapig, hoewel er zowaar één (vrouwelijke) toeschouwer aanwezig was. Hieruit blijkt maar weer eens dat dames een toch wel heel aparte kijk op de edele voetbalsport hebben. Het gerucht gaat dan ook dat de vrouwelijke aanwezigheid vooral te maken had met Edele Delen van Bas met de Tas. Verder viel ook het aantal afmeldingen vandaag niet uit de toon: het waren er weer een respectabele acht. Gelet op de zeer brede Selectie der Eerste Veteranen vormde dit kwantitatief geen enkel probleem. Ook SVC had te kampen met de nodige afmeldingen en dreigde daarom opgezadeld te worden met een onoverkomelijk personeelstekort. Er waren dus enkele bijzonder vaardige Eerste SVC Veteranen opgetrommeld. Een te billijken noodgreep, die natuurlijk niets te maken had met een mogelijke angst voor Schiebroek. Die tijden liggen immers al ver, zeer ver, achter ons. Het betekende echter wel dat de Schiebroekse Zelfverklaarde Sterren vandaag eigenlijk moest aantreden tegen SVC 1.5. In eerste instantie liet Schiebroek zich hierdoor niet imponeren en combineerde er lustig op los. Het had er alle schijn van dat het een gave voetbalshow zou worden. Een vervolg op de eerste helft van vorige week. Deze indruk werd nog versterkt doordat Rob O na een minuut of tien dankzij een fantastische pass van Egbert vrij voor de keeper opdook. Helaas maakte Rob O de verkeerde keuze, wat symptomatisch voor de rest van zijn middag zou blijken te zijn. Volgens Rob O viel dat trouwens allemaal terug te voeren op een eerdere verkeerde keuze, namelijk die van het normale grasveld in plaats van het kunstgrasveld. Maar goed, Schiebroek voetbalde onverdroten door en kreeg nog een aantal mogelijkheden waarbij ook Nourdin nog niet helemaal scherp bleek te zijn. Sterker nog, op een paar meter voor de keeper raakte hij kant noch wal noch bal. Daarbij kwam ook nog eens dat de SVCdoelman zijn doel met de meest onorthodoxe reddingen schoon wist te houden. Na één van de missers van de Schiebroekse aanval dook SVC in de buurt van het Schiebroekse doel op en forceerde een hoekschop. De indraaiende bal werd weliswaar weggewerkt, maar opgepikt door een SVCmiddenvelder die Max met een schitterende boogbal kansloos liet (0-1). Langzaam bekroop Uw Trouwe Verslaggever het ongemakkelijke gevoel dat SVC de Schiebroekenaren maar een beetje liep te gedogen en ze hier en daar wat kansjes gunde. Nadat Rob O voorlangs had geschoten, kwam SVC er razendsnel uit en de rechtsbuiten leverde een op zich simpel te onderscheppen lage voorzet af. Maar in het Schiebroekse Kabouter Plop Veteranen Voetbal Land is niets eenvoudig en zo kon het gebeuren dat iedereen, behalve een SVC-aanvaller, over de bal maaide (0-2). Dit betekende het einde van de Schiebroekse voetbalmiddag. Het was niet meer om aan te zien. Volgens diverse aanwezige Medisch Geschoolde Specialisten waren de Eerste Veteranen ten prooi gevallen aan een desastreuze combinatie van longemfyseem, spierspasmen en, voor zover het aan het slaken van allerlei onsamenhangende kreten te beoordelen was, het syndroom van Gilles de la Tourette. Het gevolg was dat de Schiebroekenaren werden weggespeeld en aan alle kanten werden overlopen. De enige die over-

Blz 30


eind bleef, was Egbert, maar dat was uiteraard onvoldoende om het tij te doen keren en SVC van de 0-3 af te houden. In de rust werd er lang nagedacht over de in te brengen wissels. Nadat daar duidelijkheid over was, bood Pascal spontaan aan om in de tweede helft op het middenveld te gaan stofzuigen. Nu weten we natuurlijk niet precies hoe er in Huize Pas wordt gestofzuigd (zie foto voor een vermoeden hieromtrent), maar vanmiddag was het toch niet helemaal wat ervan werd verwacht. Het bleef een enorme rotzooi en SVC liet Schiebroek werkelijk alle hoeken van het veld zien. Desondanks kreeg Schiebroek nog wel een paar kleine kansjes, maar ook die waren niet aan de Schiebroekse aanval besteed. Hoewel de Schiebroekenaren bleven volharden in deerniswekkend en darmen kronkelend spel en SVC de mooiste kansen kreeg, werd er lange tijd niet gescoord. Dit mede doordat Curling Max vandaag in prima vorm stak en zelfs twee aanstormende SVCers met verve het hoofd wist te bieden. Een minuut of vijftien voor tijd moest ook Max capituleren voor het aanvalsgeweld van SVC (0-4). Vlak hierna werd Rob O gewisseld. Hij merkte terecht op dat het een Publiekswissel betrof. Alleen was deze keer de Wissel bedoeld om het Publiek verder te beschermen tegen zijn netvlies pijnigende optreden. Overigens had, met uitzondering van Max en Egbert, de rest van de Eerste Veteranen ook zo’n Publiekswissel in ontvangst kunnen nemen. Na afloop werd tijdens de Bieren en Vette Happen geconstateerd dat de nederlaag volkomen terecht was en dat het ook lang geleden was dat Schiebroek niet had weten te scoren. Zou Onno dan toch node gemist worden? Verder waren de Schiebroekenaren het er unaniem over eens dat de Eerste Veteranen vandaag zo slecht waren dat Alex niet uit de toon viel, Gio in positieve zin opviel en Nourdin na een lange afwezigheid moeiteloos meekon. Tot slot werd er nog druk gespeculeerd over de mislukte Freddy Mercury Stofzuiger Act van Pascal. Volgens sommigen had dat te maken met een Volle Zak. Daar zit wat in (), want met een Volle Zak kun je nu eenmaal niet stofzuigen. Dan werkt zo’n stofzuiger niet. Anderen meenden de verklaring te moeten zoeken in het feit dat ‘zuigen’ in sommige landen wordt opgevat als ‘blazen’. Zo werd verschillende Schiebroekenaren tijdens een trainingskamp in Praag ooit een ‘blaasbaan’ aangeboden. Uiteraard werd hier niet op ingegaan omdat de Eerste Veteranen al over goede banen beschikten. Maar ja, al met al kon er dus vooralsnog geen afdoende verklaring voor het mislukken van het stofzuigen worden gegeven. Naar het schijnt vindt er in juni in Belgrado een congres over dit onderwerp plaats. Voor de zekerheid hebben de meeste Eerste Veteranen zich hiervoor al ingeschreven.

Blz 31


3.6

S.C.S. Wanica Star Ve 1 - Schiebroek ‘94 Ve1: 2-2 Titel: Niet afgebrand, wel genaaid Datum: 5 maart 2011 Opstelling: Max, René, Ger, Remco, Egbert, David, Rodrique, Raymond, Sander, Nourdin, Rob O Wissels: Gio, Robert Niet gespeeld: Alex, Cor, Gerhard, Hans Peter, Henk O, Jan R, Martin, Onno, Pascal, Ronald Verslag: Op de een of andere manier stapte Uw Trouwe Journalist vanmorgen vrolijk uit zijn bed. Opmerkelijk, want hij staat nu niet echt bekend als Het Zonnetje in Huis en wil er zo af en toe nog wel een Sombermannetje uitgooien. Vol verwachting en vol vertrouwen keek hij uit naar de wedstrijd van vanmiddag tegen de Sociaal Culturele Sportvereniging Wanica Star. Waarop dit optimisme gebaseerd was, is tot op heden een volslagen raadsel, want er viel maar liefst weer eens een elftal aan afmeldingen te noteren. Bovendien oogden de overgebleven Schiebroekse Strijders niet allemaal even fit en tiptop in vorm. Datzelfde kon trouwens worden gezegd van het onderkomen van de Sterren van Wanica. De Schiebroekenaren hebben al veel meegemaakt, maar dit sloeg alles. Een afgebrande kantine, een schuilplaats onder een dekzeil ter vervanging hiervan en een kleedkamer van miniatuur formaat. Normaal gesproken toch allemaal ingrediënten die niet bepaald garant staan voor een middagje vol Schiebroeks voetbalplezier, want Onze Zelfverklaarde Sterren zijn nu eenmaal zeer gevoelig voor negatieve prikkels van buitenaf. Het was al met al zo’n trieste toestand dat Vaste Supporter Kevin spontaan in huilen uitbarstte en met Moeder Ingrid plus Tweeling de kuierlatten nam. In het veld oogde Schiebroek echter helemaal niet uitgeblust of afgebrand. Integendeel, op het met een soort kattenbakvulling bestrooide, maar goed bespeelbare kunstgrasveld startte Schiebroek uiterst sterk. Wellicht had dit te maken met het feit dat het aanbod van de Scheids om iets later te beginnen zodat de Eerste Veteranen nog een warming-up konden doen door de Schiebroekenaren met een glimlach werd weggewuifd. Immers, een warming-up hebben onze Gevallen Sterren sinds de Kleine IJstijd niet meer uitgevoerd en wordt door de meesten gezien als het uitlokken van oververmoeidheidsverschijnselen. Het begin was, zoals gezegd, dus sterk. Om niet te zeggen: overrompelend. Aanval na aanval rolde op het Haagse doel af. Na een fraaie ingreep van René en een goede voortzetting door Rob O wist Nourdin net geen doel te treffen. Even later schoot Rob O nipt voorlangs. Tussen de bedrijven door was ook wel duidelijk geworden dat Schiebroek beducht moest zijn voor een counter van de Wanicanese Sterren. Met name de Nummer Twaalf bleek een ware balkunstenaar en bezorgde de Schiebroekse verdediging bij tijd en wijle handen vol werk. Meestal werd het gevaar onder leiding van de vandaag weer zeer goed spelende Egbert samen met Remco in de kiem gemoord en anders was Max wel paraat om de dreigende situatie het hoofd te bieden. Inmiddels voelde Schiebroek zich zo sterk dat zelfs Ger op het middenveld werd gesignaleerd en elk lichaamsdeel ongegeneerd in de strijd wierp om zo een onneembare wal rond de middencirkel op te werpen. Jammer genoeg bleek dit een lichte vorm van Zelfoverschatting, want na een minuut of twintig moest Ger, getooid met de bijnaam “The Wall”, zich geblesseerd laten vervangen. Feit was echter wel dat Schiebroek het middenveld stevig in handen had. Vooral Rodrique stofzuigerde er met een Lege Zak lustig op los (zo moet dat Pas: met een Lege Zak), waardoor Raymond zich kon concentreren op het verdelen van het spel. Na een weergaloze beweging zette Raymond Rob O vrij voor de keeper, maar de Scheids floot onterecht af voor buitenspel. Dit was de zoveelste merkwaardige beslissing van deze Zwarte Henk B en langzamerhand begon Schiebroek zich aan de goede man te irriteren. On-

Blz 32


danks het langzaam toenemen van de Geestelijke Psoriasis bleef Schiebroek uitstekend spelen. Zo leidde een schitterende aanval via Rodrique en Rob O tot een kopbal van Nourdin, die net geen doel troef. Hetzelfde gold even later voor een inzet van David uit een scherp genomen corner. Het sluitstuk van de eerste helft werd gevormd door een prachtige aanval met de vandaag veel bewegende Sander, Nourdin en Raymond. Net toen Rob O op het punt stond het kunststukje doeltreffende af te ronden, floot de Zwarte Henk B af. Een minuut of zeven te vroeg! Na de rust startten de Haagse Sterren veel feller. Niet in de laatste plaats door het inbrengen van een Jeugdig Talent en de befaamde Gaston Taument Look a Like. Het gevolg hiervan was dat Schiebroek minder ruimte kreeg dan voor rust, maar het kon de Schiebroekenaren niet deren. Na een minuut of tien stuurde Rob O Nourdin weg en de Haagse rechter vleugelverdediger besloot de bal terug te spelen. Geen vuiltje aan de lucht voor de Haagse doelman, zou je zeggen. Het liep echter heel anders, want het Gele Bolletje tilde zijn voet iets te hoog op en tergend langzaam rolde de bal in het Wanicanese doel (0-1). Wanica drong hierna wel aan, maar wist nauwelijks kansen af te dwingen en als het al gevaarlijk werd, was het doorgaans aan een Scheidsrechterlijke Interventie te danken. Schiebroek loerde op de counter en kreeg hiertoe ook wel een aantal mogelijkheden, maar vaak liet de eindpass te wensen over. Zo niet na een minuut of twintig toen Nourdin na een fraaie actie van Raymond, die vandaag als een Vlinder over het Middenveld danste, dreigde door te breken. Tot groot verdriet van Schiebroekenaren werd hij onreglementair gestuit en restte Schiebroek niets meer dan een vrije trap. Deze kwam in de muur terecht waarna David een schitterende pegel losliet. Er zat helaas net niet genoeg kromming in het schot om het tussen de palen te doen belanden. Even later leek Rob O toch de score verdiend te gaan uitbouwen, maar zijn schuiver werd door het Gele Bolletje naast getikt. Langzamerhand begon het er slecht uit te zien voor Wanica, want Schiebroek was vandaag veel te sterk. Dit was het sein voor de Scheids om Wanica Stars de helpende hand toe te steken: nadat de spits over zijn eigen benen was gestruikeld, kende hij met een Stalen Gezicht een pingel toe (1-1). Schiebroek liet zich echter niet kennen en antwoordde met twee soepel lopende aanvallen. In beide gevallen werden de hoofdrollen vertolkt door Rob O, Nourdin en Sander, maar succes bleef ondanks deze Sterbezetting uit. Tot Egbert in de dertigste minuut op fabelachtige wijze ingreep en Rob O met een weergaloze pass de diepte instuurde. Deze keer was het zo overduidelijk GEEN buitenspel dat zelfs de Haagse Vlaggeneur niet durfde te vlaggen en Rob O het zeer koelbloedig afmaakte (1-2). Met nog een minuut of tien te spelen, leek er weinig aan de hand. De Schiebroekenaren hadden echter buiten de Beruchte Wanicanese Waard gerekend: Zwarte Henk B startte een reeks beslissingen waarvan de honden geen brood lustten. Na wat kleiner grut nam zijn geblunder Mythologische Proporties aan toen de doorgebroken Rob O door de laatste man ongenadig werd neergeschopt. Donkerrood was nog niet rood genoeg geweest, maar de Scheids gaf slechts een simpele vrije trap halverwege de helft van Wanica Stars. Even later maakte hij het nog gekker. Terwijl iedereen stond te luisteren naar het gefluit van de Haagse Vogels besloot hij maar eens tegen Remco te fluiten. Het was een uitgekiende plek voor een vrije trap, namelijk de rand van de Zestien, en als een granaat sloeg de bal achter Max, die niet eens de tijd kreeg om zijn Curling Talent ten toon te spreiden, tegen het net (2-2). Nog had de Scheids niet genoeg genaaid naar zijn zin. Na een meer dan duidelijke overtreding tegen Nourdin gaf hij een vrije trap voor Wanica Star. Toen Nourdin hier op zeer beschaafde toon tegen protesteerde, kon hij langs de zijlijn plaatsnemen. Ondanks alle ellende leek Schiebroek toch aan het langste eind te gaan trekken. Een hoge bal dreigde over de Laatste Hagenees te zeilen en zo Rob O een vrije doortocht te bieden. De Wanicanese verdediger plukte de bal echter als een volleerd keeper uit de lucht. Het gevolg was een vrije trap in kansrijke positie. Helaas bleek de Scheids in de verste verte niet tot negen te kunnen tellen, want bij de zesde stap stopte hij en zette daar de muur neer. Het gevolg was dat het schot in de muur belandde, waarna de Scheids stoïcijns afblies. Tien minuten te laat! Na afloop lieten de Wanicanese toeschouwers weten dat je op dit niveau geen Pieter Vink moet verwachten. Nou, dat is natuurlijk zo, maar buiten het feit of Pieter nu goed of slecht is, een Blinde Vink is het andere uiterste. Tevens werd duidelijk dat de Wanicanese Sterren over een goed geheugen be-

Blz 33


schikken, want fijntjes wezen zij erop dat hen in de wedstrijd in Schiebroek door de Nummer Twee ook het nodige onrecht was aangedaan. Tijdens de hierop volgende controle van de rugnummers bleek het om Onze Italiaanse Krijger te gaan. Helemaal onlogisch klonk het verwijt niet, want als je in de tijd van Mussolini bent geboren………..De middag in Den Haag werd onder het dekzeil besloten met een Kratje van Leopa, maar zonder Vette Happen. Een Unicum, eigenlijk. Snel spoedden de Eerste Veteranen zich naar de Schiebroekse kantine of naar huis, zich verbazend over hoe een op zich sportieve wedstrijd raar kan verlopen door enorme staaltjes van Scheidsrechterlijke Thuisfluiterij. Zeg maar gerust: Naaierij. Doelpunten: Wanica Star (e.d.), Rob O

Blz 34


3.7

DSVP Ve1 - Schiebroek ’94 Ve1: 5-2 Titel: Advocaatje voor de Kat(z) z’n Viool op reis Datum: 12 maart 2011 Opstelling: Max, Robert, Pascal, Egbert, Gio, René, Raymond, Gerhard, David, Rob O, Nourdin Wissels: Alex, Henk O, Remco, Rodrique Niet gespeeld: Cor, Ger, Hans Peter, Jan R, Martin, Onno, Ronald, Sander Verslag: De afgelopen week stond geheel in het teken van een eventuele fusie met Neptunus. Maandagavond was de opkomst bij de Algemene Ledenvergadering (ALV) onvoldoende om tot stemming over te gaan, maar afgelopen vrijdag was het zo ver. Na een bevlogen presentatie van Jan R en een even onverwacht als spetterend optreden van Wim R werd er met een overweldigende meerderheid ingestemd met de fusie, zodat volgend seizoen de Rotterdamse Voetbal Vereniging Neptunus Schiebroek aan de Hazelaarweg zal spelen. Een zeer verstandig besluit van de ALV. De Eerste Veteranen konden natuurlijk niet bij Wim R achterblijven en waren dan ook van zins een spetterend optreden af te leveren. De omstandigheden waren hiervoor bijzonder uitnodigend: het was een fraai lenteweertje, er werd (speciaal voor Rob O) op kunstgras gespeeld en met vier wissels zag het er kwantitatief pico bello uit. Direct na de aftrap toonden de Schiebroekse Veteranen zich van hun gretigste kant. Tot twee maal toe greep Egbert ijzersterk in, wat resulteerde in evenzoveel kansen. De eerste werd door Rob O laag en de tweede door David hoog voorlangs geschoten. DSVP maakte daarentegen een vrij machteloze indruk en kreeg alleen een mogelijkheid na slecht uitverdedigen van Pascal, de Oude Stofzuiger. De inmiddels via Delft gearriveerde Alex kon er nog net getuige van zijn dat het uiteindelijk allemaal met een sisser afliep. Vlak hierna zette Rob O Nourdin vrij voor de keeper, maar diens schot belandde op de voeten van de doelman. Even later ging de Schiebroekse verdediging opnieuw in de fout. De bal kwam uiteindelijk bij de Pijnackerse Tahamata, die hard en hoog inschoot. Terwijl iedereen, inclusief Max, dacht dat de bal over en naast zou gaan, sloeg de bal als een granaat in het Schiebroekse doel (1-0). De DSVP defensie kopieerde een paar minuten later het Schiebroekse geklungel, maar Schiebroek jammer genoeg niet de Pijnackerse schotkracht. Bijna ongemerkt was de wedstrijd om onduidelijke redenen aan het uitgaan als een nachtkaars en verworden tot een slaapverwekkende vertoning. Een Enorme Hommel, die de zijlijn aanzag voor een flinke hoeveelheid Snuifmeel, bezorgde de Schiebroekse toeschouwers nog wat afleiding, maar voor de rest viel er weinig te beleven, laat staan te genieten. Een Mortuarium was er een Dolle Boel bij. De enigen die nog een beetje wakker bleven, waren Egbert, David en Gio. In het laatste kwartier van de eerste helft herpakten de Schiebroekenaren zich enigszins. Eerst leverde David een perfecte pass af op Rob O, die met een laag schot de 1-1 voor zijn rekening nam. Enkele minuten later greep David weer overtuigend in en bracht Rob O opnieuw in stelling. Deze legde de bal voor zijn rechtervoet en draaide de bal met een keurige boog laag in het doel (1-2). Rob O leek zelfs een hattrick te gaan scoren, maar de paal vormde een te grote stain-de-weg. Het slotakkoord van de eerste helft was voor Raymond, die met een magistrale beweging (zijn enige van de middag) Nourdin een niet te missen kans bood. Helaas moest worden geconstateerd dat Nourdin weliswaar enkele kilootjes heeft gewonnen, maar tegelijkertijd duidelijk aan scherpte heeft ingeboet, zodat de bal niet alleen over de keeper, maar ook over het doel vloog. Na de rust ging DSVP aanzienlijk feller en aanvallender van start. De Eerste Veteranen stelden hier weinig tot niets tegenover, mede omdat de wissels vandaag niet echte versterkingen bleken. Wat Blz 35


bijvoorbeeld te denken van Alex, die elke keer als hij werd aangespeeld “au, au” kermde of Remco, die de grootste ruzie met zijn eigen voeten had? Ook Robert had zijn dag niet en werd aan alle kanten voorbij gestormd door de Pijnanckerse Tahamata. Na een minuut of tien zag Robert opnieuw alleen zijn hielen en was ook Max kansloos op de Tahamataanse inzet (2-2). Korte tijd later leek DSVP uit een corner op voorsprong te komen, maar Robert wist de bal nog net uit het Schiebroekse doel te werken. Dit leidde tot nogal wat commotie bij één van de Pijnackerse Sterren omdat de bal over de doellijn zou zijn geweest, maar de Scheids liet zich terecht niet door het tamelijk overspannen geschreeuw van de wijs brengen. DSVP maakte van de nood een deugd en putte de nodige inspiratie uit het vermeende onrecht. Dit leidde tot twee schitterende aanvallen, die beide niet werden benut. Het was slechts uitstel van executie, want na een minuut of twintig was het na weer een mooie Pijnackerse aanval wel raak (3-2). In de tussentijd nam Alex zijn verstandigste besluit van de dag en stapte van het veld zoals hij erop was gestapt: geblesseerd. DSVP had echter geen boodschap aan de Schiebroekse ellende en bouwde de voorsprong via alweer een goal van Tahamata uit naar 4-2. Deze treffer werd gevolgd door de enige Schiebroekse aanval van de tweede helft, maar leverde niets meer op dan een schot van Rob O op de voeten van de keeper. DSVP counterde snel. Zo snel, dat Remco over zijn Sneeuwschoenen struikelde, terwijl Max buiten de Zestien een partijtje Curling wilde spelen en dus te laat bij de bal was. Een voorzet volgde en omdat de Pijnackerse spits een Doldwaze Paringsdans met Egbert uitvoerde, besloot de Scheids DSVP een pingel toe te kennen (5-2). Daar zit je dan als Trouwe Journalist met je Lullige Schrijfblokje wanhopig naar een verklaring voor het Wassen Beelden Museum Voetbal van de Schiebroekse Sterren te zoeken. Onwillekeurig dwalen dan de gedachten af naar de trotse wetenschapper van de NASA, die de afgelopen week beweerde gefossiliseerde vormen van buitenaards leven te hebben aangetroffen in fragmenten van een meteoriet. Eigenlijk moet je dan als Eenvoudige Verslaggever trots zijn op je eigen ontdekking: niks in een meteoriet, gewoon in Pijnacker stonden ze. Echte fossielen, levensgroot. Als aan de grond genageld. Twee maal drie kwartier. Voor iedereen te zien zonder ingewikkelde elektronenmicroscoop. Hoewel er wel Motion Tracking Software en een scherpe blik voor nodig waren om nog enige beweging te kunnen registreren. Goede ogen waren trouwens ook nodig om het Pijnackerse Bittergarnituur te kunnen waarnemen: Zes Zielige Bitterballetjes in een Milieuonvriendelijk Plastic Bakje. Wat een Treurnis! Tja, en wat te denken van Alex, de (Om) Rijdende Advocaat: eerst verdwaald in Delft, vervolgens dolend op het veld en dan na een minuut of twintig uitstappen. Het verhaal van een optreden voor de Kat(z) z’n Viool, dus. Maar dat gold eigenlijk voor heel Veteranen Eén. Terugrijdend naar huis neuriede uw allesbehalve muzikale correspondent het beroemde kinderliedje “Advokaatje ging op reis” uit zijn reeds lang vervlogen jeugd: Advokaatje ging op reis, tiereliereliere Advokaatje ging op reis, tierelierelom Met z'n hoedje op z'n arm, tiereliereliere Met z'n hoedje op z'n arm, tierelierelom Enz3. Doelpunten: Rob O (2*)

3

Zie verder: http://www.muzikum.eu/nl/123-364-12258/kinderliedjes/advokaatje_ging_op_reis-songtekst.html

Blz 36


3.8

Schiebroek ‘ 94 Ve1 – Voorschoten ‘97 Ve2: 3-3 Titel: Eén Zwalex maakt nog geen zomer Datum: 19 maart 2011 Opstelling: Ronald, René, Pascal, Egbert, Gio, Alex, Gerhard, Remco, David, Onno, Nourdin Wissels: Ger, Jan R, Raymond, Rob O, Robert, Sander Niet gespeeld: Cor, Hans Peter, Henk O, Martin, Max, Rodrique Verslag: Vandaag konden de Eerste Veteranen desgewenst uitkijken naar een bijzondere gebeurtenis, namelijk “lunaire perigeum”. De maan staat dan “slechts” 356.577 km van ons verwijderd. Volgens sommige astrologen heeft dit rampzalige consequenties. Maar ja, als dat zo zou zijn, dan is het, afgemeten aan de prestaties van Onze Eerste Veteranen elke zaterdag “lunaire perigeum”. Dat is echter sterrenkundig gezien onmogelijk. Blijft het feit dat de Eerste Veteranen dit seizoen menige zaterdag ver beneden de maat hebben gepresteerd. Vandaag zou dat volgens sommige Profeten en Onverbeterlijke Optimisten heel anders worden. Het was immers fantastisch weer, het kunstgras lag er bij als een biljartlaken en het veld werd omzoomd door horden uitzinnige Veteranen Adepten, waaronder enkele Fusiegenoten. Mooier kon het allemaal niet. Bovendien was de tegenstander Voorschoten ’97, wat enkele weken terug door de Schiebroekenaren nog op een nederlaag was getrakteerd. Onze Voorschotense Vrienden waren echter niet van zins zich weer te laten verrassen en toverden een inventieve opstelling uit de Hoge Hoed. Niet de Boomlange Spits fungeerde als aanvalsleider, maar een soort Kiki Musampa. Na een vijf minuten durend heen en weer geschuif stichtte Kiki plotsklaps gevaar en bracht David ernstig in het nauw. Het daaropvolgende gepruts had veel weg van een Flipperkast, maar uiteindelijk werd de bal naast het Schiebroekse doel, vandaag weer eens verdedigd door Boomez, gewerkt. Nadat er ongeveer een kwart van de eerste helft was verstreken met Zinloos Gespeel, ging de anders zo betrouwbare Egbert gruwelijk in de fout en maaide op weergaloze wijze over de bal. Terwijl Gio na stond te denken over de voor- en nadelen van een Kunstheup (desnoods tweedehands) lag de bal al in het Schiebroekse Netje (0-1). Wonder boven wonder antwoordden de Schiebroekenaren ogenblikkelijk en zetten zowaar een schitterende aanval op. Via David, Gerhard, en weer David kwam de bal bij Onno, die het speeltuig breed legde op Nourdin. Deze haalde uit en via de keeper verdween de bal met een vreemde boog in het doel (1-1). Daarna zakte Schiebroek weer weg in een toestand die veel weg had van lethargie, een ziekelijke slaapzucht. De gevolgen hiervan bleven niet lang uit. Bij een snelle aanval van Voorschoten stond het hele Schiebroekse middenveld elkaar wat wazig aan te staren en liet de defensie zich verschalken door een slim steekpassje (1-2). Weer schrok Schiebroek wakker en opnieuw was het antwoord uiterst doeltreffend. Onno werd in de Zestien aangespeeld en direct neergelegd. Volgens de lezing van de Voorschotenaren struikelde Onno over zijn veters, maar naar de mening van de vandaag foutloos fluitende Henk “Hawk Eye” B werd Onno gevloerd. De toegekende pingel werd door Gerhard onberispelijk ingeschoten (2-2). Even later leek Schiebroek zelfs op voorsprong te gaan komen toen Remco Onno met een schitterende pass alleen voor de keeper zette. Jammer genoeg produceerde Onno niet meer dan een knullig balletje dat recht in de armen van de Voorschotense keeper verdween. In de tussentijd bleek de Zak van Pas niet alleen nog steeds vol, maar waren ook zijn bovenbenen leeg, zodat hij het sein gaf dat Ger warm kon gaan lopen. Nadat Onze Ger een minuut of tien in de WW (Warm Wandelen) had gelopen, betrad hij het veld. We gaan absoluut niet uit van een causaal verband, maar even later stond de hele Schiebroekse verdediging, na op zich goed uitverdedigen van Gio, er nogal ongeorganiseerd bij, zodat de Voorschotense aanvaller ongehinderd mocht aanleggen en uithalen (2-3). Schiebroek trok zichzelf Blz 37


weer als een Baron von Münchhausen uit het moeras en zette nog maar eens de achtervolging in. Dit resulteerde in een corner. Goed en scherp werd de bal voorgebracht en tot ieders verbazing torende Alex soeverein boven alles en iedereen uit en kopte fraai en hard in. Met een uiterste krachtsinspanning werd de bal van (of net achter?) de doellijn gehaald en toen gebeurde er iets merkwaardigs. Plots verscheen er een nog niet eerder ontdekte vogelsoort ten tonele: de Zwalex. Iets wat het midden hield tussen een Zwaluw en Alex. Volgens de Echte Vogelkenners was de aerodynamica niet helemaal wat je van een elegante luchtbewoner zou verwachten (vooral het Bolvormige Middenstuk in combinatie met een Soort Slinger deed wat vreemd aan), maar het effect was geweldig. Rustig en met een ongekende precisie zweefde de Zwalex naar de bal en kopte deze feilloos in het Voorschotense doel (3-3). Op hetzelfde moment ontstond er grote ongerustheid over de gevolgen van het landen van de Zwalex. Geen enkel risico werd genomen. Er ging een tsunamiwaarschuwing uit voor de sloten van de Hazelaarweg evenals voor alle Wereldzeeën, alle kerncentrales werden stilgelegd en Khadafi dook in paniek de schuilkelders in vanwege het vermeende gebruik van innovatief Amerikaans, Brits of Frans wapentuig. Maar goed, uiteindelijk bleek er (nog) niets aan de hand en kon er gewoon doorgespeeld worden. Vlak voor rust kregen beide ploegen nog een uitstekende kans om op voorsprong te komen. Voorschoten leek uit een scrimmage doel te treffen, maar Boomez ranselde met een flitsende reactie de bal uit het Schiebroekse doel. Even later verlengde Nourdin een uittrap van Boomez met het hoofd en verschafte Onno zo een vrije doortocht naar het doel. Wederom bleek de wintersport dodelijk voor de scherpte. In de rust werden er behoorlijk wat personeelswijzingen doorgevoerd en aanvankelijk was dit succesvol in die zin dat er de nodige kansen werden gecreëerd. Bij de eerste de beste aanval schoot Rob O voorlangs en bij de tweede, na een goede combinatie met Raymond, op de voeten van de Voorschotense doelman. Deze actie werd gevolgd door stevig ingrijpen van Jan R die Rob O vrij voor de keeper zette, maar diens schot verdween over het doel. Zo langzamerhand hadden de Schiebroekenaren hun kruit verschoten en trok Voorschoten het initiatief naar zich toe. Schiebroek kwam niet verder dan wat onschuldige doelpogingen die allemaal in de grijpgrage handen van de keeper belandden, terwijl de Voorschotenaren met hun tegenstoten voor de nodige onrust in de Schiebroekse verdediging zorgden. Volgens sommige Zelfverklaarde Kenners had dat te maken met heft feit dat Voorschoten met twee “Nummers Negen” speelde, anderen beweerden dat het aan het uitvallen van Ger lag. Uw Trouwe verslaggever is zo vrij op te merken dat het met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid is terug te voeren op de Algemene Schiebroekse Onkunde, die zich de laatste wedstrijden vooral in de tweede helft openbaart. Schiebroek had echter alle geluk van de wereld dat het Voorschotense vizier verkeerd stond afgesteld. Zo kreeg Voorschoten vlak voor tijd na twee uitstekende aanvallen twee Dotten van Kansen. Bij de eerste werd de bal naast en bij de tweede over het Schiebroekse doel gemikt. Het was het sein voor Onze Perfecte Scheids om de wedstrijd maar af te fluiten, zodat er voor Schiebroek in elk geval nog één puntje restte. Tijdens de Derde Helft was men het er unaniem over eens dat Schiebroek uiteindelijk blij mocht zijn met een gelijkspel. Uitgebreid werd er gefilosofeerd over de wekelijkse terugval gedurende de Tweede Helft. Enkelen zochten naar een medische verklaring en dachten aan een min of meer Chronische Vermoeidheid als gevolg van Obesitas of gewoon als gevolg van “Ouderdomssuiker”. Enkele Sombermannen spraken zelfs van een combinatie van beide. Anderen zochten het meer in het kwaliteitsaspect. Dit leidde tot de Moeder Aller Retorische Vragen: “Kunnen we niet eens een keer een goed team opstellen?”. De vraag stellen, is hem beantwoorden. Dit alles overpeinzend reed Uw Trouwe Verslaggever huiswaarts. De radio maakte melding van “Operatie Zwalex” in Libië. Tja, zwaarder kan Khadafi ze niet krijgen, toch? Tegelijkertijd realiseerde Uw Wekelijkse Correspondent zich dat één Zwalex nog geen zomer maakt. Eens kijken of er volgende week tegen Zestienhoven weer een Zwalex kan worden gespot. Doelpunten: Nourdin, Gerhard, Alex

Blz 38


3.9

Zestienhoven Ve1 - Schiebroek ‘ 94 Ve1: 1-1 Titel: Een heli, een revelatie, een krant en een punt Datum: 26 maart 2011 Opstelling: Ronald, Ger, Gerhard, Remco, David, Raymond, Jan R, Rodrique, Alex, Nourdin, Rob O Wissels: Onno Niet gespeeld: Cor, Gio, Egbert, Hans Peter, Henk O, Martin, Pascal, René, Robert, Ronald, Sander Verslag: Mocht er al sprake zijn van enige voorbereiding op het treffen van vandaag met Zestienhoven, dan werd dit wreed verstoord door Onze Leopa. Deze bleek namelijk hoog op een Oostenrijkse Alp getroffen te zijn door een Aanval van Duizeligheid (AvD). Nu heeft onze Nieuwerkerkse Matador daar wel vaker last van met als gevolg dat hij menige voortuin aan de Molenlaan aan een diepgravend onderzoek heeft onderworpen. Maar dat heeft doorgaans een ietwat andere oorzaak, zodat deze AvD als een onaangename verrassing kwam. Te meer daar hij regelmatig een hoogtestage afwerkt op de Nieuwerkerse Berg en die over het algemeen zonder problemen doorstaat. Hoewel er tegenwoordig soms wel eens een medicamentje aan te pas moet komen om het trainingsherstel te bevorderen. Zou het dan toch een zogenoemde “gerandomiseerde placebo-gecontroleerde dubbelblinde studie” zijn waarvan Leopa deel uitmaakte? Maar nee hoor, het was de Medisch Geschoolde Oostenrijkse Artsen ernst en zo beleefde hij de afdaling van zijn leven (ofschoon de afdalingen in Budapest ook niet verkeerd waren): met de helikopter linea recta naar beneden. Ja Gio, dat is nog eens wat anders dan met zo’n Lullig Vliegertje het dal in! Zo vlak voor de wedstrijd bereikte ons het bericht dat het gelukkig op zich allemaal wel meeviel. Dat wil zeggen: geen levensbedreigende toestanden. Toen er kort voor aanvang een helikopter boven de rand van het veld verscheen werd er een ogenblik gedacht dat Leopa “Heli” zich direct vanuit Oostenrijk richting Rotterdam Airport had laten transporteren om nog even te gaan après-skiën op zijn vertrouwde Nieuwerkerkse Berg, maar dat was toch een wat al te optimistische inschatting. De start van de wedstrijd gaf de Schiebroekse toeschouwers wel een reden tot een voorzichtig optimisme. Hoewel het begin werd gekenmerkt door een behoedzaam geschuif en geschuifel was duidelijk dat Schiebroek het beste van het spel had. Het toverde zowaar een aantal goede combinaties tevoorschijn. Eén ervan leverde al snel een corner op, maar waar vorige week de Geweldige Zwalex in het Zwerk verscheen, was het deze keer niet meer dan een Huis Tuin En Keuken Parkietje (zie foto links). Nauwelijks bekomen van deze teleurstelling of de Schiebroekenaren werden aangenaam verrast door Ger, voorheen De Kleine Mollige Leider. Als door de Duivel Zelf op de hielen gezeten stormde hij naar voren en leverde een perfecte voorzet af. Helaas dacht Onze Huis Parkiet meer aan zijn etensbakje dan aan schieten. De Zestienhovenaren waren nogal overbluft door het goede Schiebroekse spel, wat zo hier en daar tot enige frustratie leidde. Op een gegeven moment werd Jan R flink aangepakt en reageerde nogal gepikeerd. Dit leverde Jan R een Gele Kaart op, terwijl de Zestienhovenaar vrijuit ging. “Toch wel gek”, mompelde ervaringsdeskundige Raymond zachtjes. Zestienhovense Scheidsen hebben immers nogal gevoelige Radio Telescopische Oren. Schiebroek ging echter gewoon door met goed voetballen. Dit resulteerde in een aantal prima mogelijkheden. Zo zag Nourdin zijn lob in de handen van de uitstekende Zestienhovense keeper belanden, terwijl Rob O even later nipt naast schoot. Inmiddels was de ZwaBlz 39


lex om onduidelijke redenen vleugellam geraakt en had het veld als een Dood Vogeltje verlaten (zie foto boven). Hij werd vervangen door Onno die vrijwel meteen zijn visitekaartje afgaf door met een fraaie boog op de paal te mikken. Nourdin bedacht zich geen moment en poeierde de rebound hoog in de touwen (0-1). De vreugde leek echter van korte duur te zijn, want nadat Raymond een tegenstander in de Zestien over de enkels had geaaid, gaf de Scheids terecht een Pingel. Gelukkig stak Max in grote vorm, want met een Weergaloze Blik keek hij de bal naast. Even later moest hij trouwens na een scherpe Zestienhovense counter weer handelend optreden, wat hij met verve deed. In het laatste kwart van de eerste helft zette Schiebroek nog even flink aan. Remco en Rodrique smoorden elk vijandelijk gevaar in de kiem, zodat de rest zich met aanvallen kon bezighouden. Dit resulteerde in een paar mooie acties van Rob O, die jammer genoeg geen doelpunten opleverden. Vlak voor rust kreeg Nourdin nog een goede kans, maar zijn schot ging via de Kluts naast. De daaropvolgende corner werd door Nourdin in de handen van de keeper gekopt. In de rust werd er nog even gediscussieerd over de snelheid van het licht in het algemeen en die van Nourdin in het bijzonder. De uitkomst dat hij begiftigd is met een Lichte Snelheid was het best denkbare compromis. Dat Schiebroek ook met een lichte snelheid startte, maakte op zich niet zo veel uit. Veel erger was het dat dit gepaard ging met overmatig balverlies, zodat de precisie van voor de rust werd ingeruild voor een flinke portie slordigheid. Het gevolg ervan was dat Schiebroek pas na een minuut of tien in de buurt van het Zestienhovense doel verscheen, maar dat leverde verder niets op. Langzaam werd Zestienhoven sterker, maar dankzij uitstekend werk van Rodrique, Remco en Ger kon Zestienhoven niet echt gevaarlijk worden. Na een minuut of twintig begon de wedstrijd te kantelen en had Schiebroek weer het beste van het spel. Een enorme mogelijkheid voor Onno was het gevolg, maar de Scheids, die inmiddels wel wat eigenaardige Thuisfluit Neiginkjes was gaan vertonen, negeerde de voordeelsituatie opzichtig en gaf Schiebroek dertig meter terug een vrije trap. Kort hierop lanceerde de Man Van De Lichte Snelheid zichzelf, maar schoot vervolgens in de handen van de keeper. Inmiddels was de Nummer Zestien van de gastheren zich meer en meer gefrustreerd gaan gedragen. Dit culmineerde in een smerige overtreding op Rodrique, die wonder boven wonder onbestraft werd gelaten. Schiebroek liet zich niet uit z’n spel halen en probeerde de goede lijn door te trekken. Dat lukt wonderwel en had een paar uitgelezen kansen tot gevolg. Doelpunten leverde het echter niet op. Zo eindigde een mooie aanval met Nourdin, Onno en Rob O vlak naast het doel en kon een enorme fout van Zestienhovense doelman helaas niet worden afgestraft. Langzamerhand begonnen de irritaties bij Zestienhoven toe te nemen en regende het zure overtredinkjes. Toen Nourdin hier de Scheids op attent maakte werd hij op een Virtuele Gele Kaart getrakteerd. Een kwartier voor tijd ging de Nummer Zestien met een overtreding met een hoofdletter “O” gruwelijk in de fout. Het slachtoffer was wederom Jan R, waarvan trouwens openlijk wordt beweerd dat hij geen kranten leest. Zelfs de Beminnelijke Scheids, kon niet meer om een Virtuele Gele Kaart heen. Omdat Schiebroek zich uit het spel liet halen door het Warrige Fluiten van de Scheids die zijn Radio Telescopische Oren wel heel nauwkeurig had weten af te stellen, en vooral ook door het eigen geklungel kreeg Zestienhoven toch nog een kans. Met een schuiver werd de stand alsnog gelijk getrokken (1-1). Na afloop werd geconstateerd dat Schiebroek weer eens twee punten had weggegeven, maar dat de verdediging vandaag voortreffelijk werk had afgeleverd. Vooral Ger speelde een puike wedstrijd en mag gerust de Revelatie van het Seizoen op de rechtsbackpositie worden genoemd. Hij was er zelf erg blij mee en staat volgende week weer te popelen. Toch, Ger? Tevens bleek de bewering dat Jan R nooit leest, zelfs geen krant, op een misverstand te berusten. Zelden zo’n belezen man gezien. Hij leest zelfs Dikke Boeken (zie foto). Uit Oostenrijk kwam nog de mededeling dat op de hersenscan van Leopa niets was te zien. Opeens tochtte het in de Zestienhovense kantine: een openstaande deur soms? Doelpunten: Nourdin

Blz 40


3.10

Schiebroek ’94 Ve1 – Te Werve Ve1: 3-3 Titel: Eén Punt, Drie Limmericks en een Toegift Datum: 2 april 2011 Opstelling: Ronald, René, Gerhard, Remco, David, Cor, Jan R, Rodrique, Raymond, Nourdin, Egbert Wissels: Max, Onno, Rob Niet gespeeld: Alex, Ger, Gio, Hans Peter, Henk O, Martin, Pascal, Robert, Sander Verslag: Er was eens een Schiebroek journalist. Die zelden een wedstrijd heeft gemist. Soms daar, dan weer hier. Soms droog, soms vol bier Maar vandaag bleek zijn schrift kort vermist. De scribent was van het pad geraakt. Zelden had één punt zo goed gesmaakt. Maar bier en pennen. Is wel flink wennen. Toch werd er geen Mo’laan tuin gekraakt. Thuis en opgedroogd las hij een zin. Over goals van On, Rob en Nourdin. Over een Cor Pu Lent. Die de zijlijn berent. Maar zaterdag neemt hij minder in. Doelpunten: Rob O, Nourdin, Onno P.S.1. Toegift van Egbert: Op zaterdag stond het Schiebroekse journaille. Te boek als de tap's beste clientèle. Na het bier werd hij waus. En zocht een Winehouse. maar eindigde toch met Adèle. P.S.2. Toegift van Egbert n.a.v. de dood van Amy Winehouse (23 juli 2011) Er was eens een zangeres uit Londen Er was een linksback van Schiebroek Die snoof en dronk voor miljoenen ponden Die mailde iets voor een jaarboek Haar lot was dus niet tof: Maar Amy ging dood Ze werd door agent Korsakov Zijn Limerick verkloot Nogal dood in haar flat gevonden En bovendien was de clou zoek

Blz 41


3.11

Schiebroek ’94 Ve1 – Semper Altius Ve1: 3-2 Titel: Zege in Klassieker dankzij Wereldgoals Datum: 9 april 2011 Opstelling: Max, René, Gerhard, Remco, Egbert, Sander, Jan R, Raymond, David, Onno, Rob O Wissels: Gio, Nourdin, Robert, Ronald Niet gespeeld: Alex, Cor, Ger, Hans Peter, Henk O, Martin, Pascal, Rodrique Verslag: Mondiaal gezien zijn er slechts enkele wedstrijden die aangeduid mogen worden als “Klassieker”. De competitiewedstrijden tussen de Oude Meesters van Semper Altius en Schiebroek mogen dat predicaat zeker voeren. De wedstrijden staan doorgaans bol van de spanning, het voetbal is veelal van een zeer acceptabel niveau en verbaal valt er ook van alles te genieten. De laatste jaren moesten de Schiebroekse Veteranen meestal het onderspit delven. Hierbij speelden de Rijswijkse Peter “JoJo Buitenzorg” en zijn broertjes nogal eens de hoofdrol. Ook de altoos fanatieke Semperiaan Ronald K liet zich in de Klassiekers niet onbetuigd, maar deze ontbrak vandaag vanwege een kuitbeenbreuk, opgelopen na een wat al te onstuimige actie. Ronald: een spoedig herstel! Normaal gesproken leidt een treffen tegen Semper tot een nerveuze voorbereiding van de Schiebroekenaren, maar deze week werd er rustig en vol zelfvertrouwen naar de Klassieker toegeleefd. Waarop dit zelfvertrouwen was gebaseerd, weet niemand. De Schiebroekse prestaties zijn immers tot nu toe van een dermate tenenkrommend niveau dat in de wandelgangen wordt gesproken van “wanprestaties”, terwijl Semper juist een uitstekend seizoen doormaakt en bovenin meedraait. Hoe dan ook, een deel van de Schiebroekse Sterren liet zich ontspannen op de gevoelige plaat vastleggen, terwijl zij zich behaaglijk koesterden in het heerlijke voorjaarszonnetje (zie foto). Een waardig Varanen Tafereel. In eerste instantie leek de relaxte houding de Oude Schiebroekse Meesters op te gaan breken, want de Semperianen kletsten er zoals verwacht flink op en trokken direct het initiatief naar zich toe. Dit leidde tot enkele vervaarlijk uitziende aanzetten tot sprints van JoJo, maar vooralsnog werd het gevaar in de kiem gesmoord. Even deed Schiebroek iets terug. Na een mooie pass van Jan R speelde Rob O de bal een teentje te ver voor zich uit om de Rijswijkse doelman te verrassen, terwijl Onno een listige combinatie met Sander niet de juiste afwerking wist te geven. Daarna nam Semper het heft definitief in handen en bracht Schiebroek in een bijna dodelijke vorm van ademnood. Eerst had Remco een overtreding nodig om een enorme sprint van JoJo te onderbreken en even later resulteerde een zeer fraaie Rijswijkse aanval in een net iets te hoge voorzet. Na een minuut of vijftien was het dan toch zo ver. Een geweldige pass zeilde over de met stomheid geslagen Schiebroekse defensie waarna het voor één van de Semperianen een koud kunstje was Max te verschalken (0-1). Schiebroek moest alle zeilen bijzetten om verdere schade te voorkomen. Remco glibberde en gleed alsof hij op de piste stond en Egbert kwam handen en voeten te kort om JoJo in bedwang te houden. “Gaat het, Peet?” vroeg de bezorgde vrouwelijke Semper supporter niet voor niets om de haverklap. Gelukkig bleek Peet allerminst rancuneus en prevelde met Blz 42


de regelmaat van de klok “Ach Egbert, jij kunt er ook niks aan doen”. Inmiddels was er meer rust in het Schiebroekse spel gekomen en langzaam maar zeker bracht Schiebroek de wedstrijd in evenwicht. Sterker nog, er werd steeds beter gevoetbald. Op een gegeven moment leverde Jan R een strakke voorzet af op Onno. Normaal gesproken is het dan “draaien en keren” geblazen. Vandaag echter nam Onno de bal ineens op de Pantoffel en volleerde de bal al zwevend in het doel (1-1). De wereldgoal met de allure van Van Basten betekende tevens de geboorte van een nieuw fenomeen. Na de Zwalex hebben we nu ook de Zwonno. Even later werd het nog gekker. Ons Messcherpe Binnen Blat pikte de bal halverwege de helft van Semper op en na een paar passen liet Raymond de bal nonchalant als een streep van zijn schoen vertrekken. Met de precisie van een kruisraket sloeg de bal in de linker bovenhoek van het Rijswijkse doel (2-1). Opnieuw een wereldgoal. Deze keer van Theo Jansen-achtige allure. Dat Raymond het postuur van de roemruchte oud-Feyenoorder Reinier “Beertje” Kreijermaat heeft, wisten we natuurlijk al, maar dat hij ook zo kan schieten, was toch wel de verrassing van de dag. Semper legde zich uiteraard nog lang niet neer bij een nederlaag en schakelde niet alleen fysiek, maar ook verbaal een tandje bij. Vooral JoJo nam veelvuldig plaats op Zijn Praatstoel en beklaagde zich regelmatig bij Scheids Henk B, wiens Dovemansoren nogal groot zijn uitgevallen. Maar goed, Semper nam opnieuw het initiatief en was een aantal malen heel dicht bij de gelijkmaker. Zo werd er bijvoorbeeld na een corner hard ingeschoten waardoor René op de doellijn redding moest brengen. Even later was het weer bijna raak maar dankzij een Gigantische Engel op de schouder van Max ontsnapte Schiebroek aan een treffer. Na een onoverzichtelijke situatie voor het Schiebroekse doel vond JoJo het de hoogste tijd zijn specialiteit te etaleren: de Omhaal. Fraai zeilde de bal over Max, die zich al opmaakte om zijn verdediging weer eens te vergelijken met een stel Vrouwelijke Geslachtsorganen. Gestuurd door de Hand van God Weet Welke God belandde de bal op de binnenkant van de paal, hobbelde vervolgens op de doellijn tegen de binnenkant van de andere paal en rolde het veld weer in. Voorwaar een wonder en met ingang van vandaag is het Noordoostelijke doel van het Eerste Veld gepromoveerd tot een Bedevaartsoord voor Keepers met en zonder geloofsovertuiging. Even later ontstond er weer een gevaarlijk moment voor het Schiebroekse doel toen Max bij een hoge voorzet de Standaarddeviatie van de bal stond te berekenen. Dit wiskundige fenomeen staat bekend als de Afwijking van Max. Het rekenwerk van Onze Max Plan(c)k duurde nogal lang, maar gelukkig was de Standaardafwijking deze keer zo positief dat de bal over het doel zeilde. Het bleek echter allemaal uitstel van executie, want een minuut of tien voor rust tekende één van de Semperiaanse middenvelders na de zoveelste Rijswijkse Hoge Voorzet alsnog voor de gelijkmaker (2-2). Kort voor de theepauze verspeelde één van de Semperianen de bal nogal knullig aan Onno, die vervolgens ten val werd gebracht. Gedecideerd wees de vandaag weer prima fluitende Henk B naar stip. Rob O zette zich achter de bal en schoot beheerst raak (3-2). De grote vraag was natuurlijk of Schiebroek het niveau na rust kon vasthouden. In eerste instantie leek dat er wel op, want direct na de thee produceerden de Schriebroekenaren een geweldige aanval. Rob O leek te gaan scoren, maar vond een tegenstander op zijn weg. Na dit veelbelovende begin nam het OH-gehalte van beide ploegen toe, waardoor het spelpeil uiteraard daalde. Gio, de Capo di tutti Capi der Oude Krijgers, meende zelfs te moeten gaan handballen, maar de hieruit voortvloeiende vrije trap net buiten de Zestien werd door Semper tamelijk hulpeloos verprutst. Vlak hierna wisten de Rijswijkers uit de Kluts te scoren, maar vanmiddag ontsnapte niets aan de spiedende blik van onze Fluitende Arendsoog. In het laatste kwart van de wedstrijd herpakte vooral Schiebroek zich, wat tot een aantal goede kansen leidde. Zo schoot Nourdin na een prima aanval met Rob O en Onno over en introduceerde Nourdin samen met Robert een noviteit, de zogenoemde Dubbel Scheerder. Een vrije trap scheerde voorlangs het Semperiaanse doel, maar beiden presteerden het om net zo hard langs, over en naast de bal te scheren. Daarna was het even Onno Time. Eerst bood hij Rob O een niet te missen kans, die wel degelijk werd gemist en even later soleerde hij langs een stuk of vier tegenstanders, maar zag zijn inzet stranden op de Rijswijkse keeper. In de rebound produceerde Onze Wervelende Hinde Raymond nog een prachtige lob, maar die zeilde nipt over het Semperiaanse doel. Aan de andere kant zette Semper nog een messcherpe counter op, die werd besloten met (alweer) een

Blz 43


omhaal van JoJo Peter, maar gelukkig stond Boomez op de juiste plek. Even later had Semper recht op een vrije trap toen Remco net buiten de Zestien hands maakte, maar aangezien het een minuut of tien duurde voordat Arendsoog het fluitje naar zijn mond gebracht had, was het spel alweer een scene of twintig verder. Henk “Hawk Eye” B maakte zijn foutje goed door vlak voor tijd een schitterende Schiebroekse aanval over meerdere schijven terecht vanwege buitenspel af te blazen. Dat hiervoor een twintig minuten durende wandeling richting de Semperiaanse Grens voor nodig was, is slechts een detail. Nou, dit was eindelijk weer eens een Schiebroekse overwinning in de Klassieker tegen onze Rijswijkse Vrienden. Dat werd wel weer eens tijd ook. Niet alleen omdat de punten de laatste jaren tegen Semper duur waren, maar zeker ook omdat Schiebroek de degradatiestreep akelig dicht begon te naderen. Het was dan ook niet verwonderlijk dat de stemming er bijzonder goed inzat. Ook bij Semper trouwens, dat door Jan R nog werd getrakteerd op enkele Kannen. Tijdens Het Vette Knagen (zie foto) kwam Gio nog met een bijzondere openbaring op de proppen: hij blijkt al jaren last te hebben van een Hard Dingetje. En Os maar denken dat hij van Ank pijnstillers voor zijn Heup krijgt. Doelpunten: Onno, Raymond, Rob O

Het Vette Knagen

Blz 44


3.12

Graaf Willem II VAC Ve 2 - Schiebroek ’94 Ve1: 3-1 Titel: Kaptein blijft op Zinkend Schip Datum: 16 april 2011 Opstelling: Ronald, Robert, Remco, Egbert, Gio, Cor, Rodrique, Rob O, Gerhard, Marcel, Onno Wissels: Nourdin Niet gespeeld: Alex, David, Ger, Hans Peter, Henk O, Jan R, Martin, Max, Pascal, Raymond, René, Sander Verslag4: De voorbereiding op de wedstrijd tegen de koploper ging weer gepaard met de nodige serieuze concentratie. Nagenoeg alle spelers waren veel te laat. Gemiddeld arriveerde iedereen op het tijdstip dat de aftrap had moeten plaatsvinden. Op zich niet vreemd, want elk navigatiesysteem hing zich op bij het vinden van het virtuele adres van Graaf Willem II VAC. Er ontstond bij samenkomst wat historische uitwisseling over stadhouders, graven en koningen Willem II’s. Niemand die het echt begreep. Zou dat de oorzaak zijn van de onvindbaarheid? Eén man was echter ruim op tijd. Onze Gio. Gio wantrouwt al jaren intuïtief elk navigatiesysteem en liet zich ook deze keer niet door zijn navigatiesysteem misleiden. Ondanks een felle discussie met de dame in zijn TomTom. Dat ons (gevallen) sterrenteam zich niet door de onvindbaarheid van dit Bermuda driehoek complex uit het veld liet slaan bleek in de kleedkamer. In de kleedkamer was ondergetekende toevallig getuige was van een (aanvankelijk) boeiend gesprek. Rodrique: “Hé Rob, ik vind dat je een mooie trap hebt”. Rob: “Vind je hem niet wat houterig?”. Antwoord: “Nee, je hebt volgens mij een mooie trap”. Nourdin mengde zich ook in het gesprek: “Rodrique heeft geen trap, hij woont gelijkvloers”. Voetbal is überhaupt in de kleedkamer niet ter sprake gekomen. Eenmaal op het veld werd kort voor de aftrap spontaan een kring gevormd en elkaar omarmend kwam er een yell uit. Welke yell was niet te ontdekken omdat deze duidelijk niet ingestudeerd was en weinig synchroon liep. Iedereen liep verward naar zijn plaats die men altijd wel weet te vinden zolang het beginsignaal nog maar niet geklonken heeft. De wedstrijd verliep enigszins teleurstellend voor Schiebroek. Hoewel er zeker perioden van serieus voetbal werden getoond resulteerde dit niet in het gewenste verloop. Onze Marcello Capitano, die de hele wedstrijd aan het roer bleef, scoorde. De keeper van Graaf Willem II kon echter net op tijd vanaf anderhalve meter over de doellijn en via de onderkant van de lat de bal terug het veld in schieten. Zelfs indien men zou denken dat de doellijn circa twee meter dik was, zou elke amateur forensisch onderzoeker begrijpen dat de bal alleen van achter de doellijn zo terug het veld in kan. Enkele verdedigers van Graaf Willem II erkenden dit. Helaas niet Scheidsrechter “Molsoog” en grensrechter “Staar”. De Schiebroekse verdediging en middenveld liet de gebruikelijke drie doelpunten vallen. De aanval verzuimde echter er drie te scoren, zodat het onwerkelijke doelsaldo record van evenveel doelpunten tegen als voor uit balans dreigt te raken. Na de 2-0 achterstand kwam er toch één aanval enigszins uit de verf. Na een voorzet van Rob O naar Nourdin aan de linkerkant wist de laatste vanuit een nagenoeg onmogelijke hoek de zichzelf geweldig vindende keeper van Graaf Willem II (misschien was hij wel de Graaf?) met een prachtige boogbal te verrassen (2-1). Cor probeerde dezelfde stunt vanaf rechts te herhalen na een dieptepass van Rodrique. Hoewel Cor zelf blijft volhouden dat het schot als een voorzet bedoeld was kwam deze bal maar net in het zijnet. Hierna vervolgden de horigen uit het feodale stelsel van Graaf Willem II hun score. Leo miste helaas ons doelpunt. Hij keek voortdurend omhoog. Zijn eerdere ontvoering per helikopter door “aliens” heeft toch diepe sporen

4

Integraal uit het dagboek van Cor

Blz 45


nagelaten. Blijkbaar geen vervelende sporen, gezien zijn aanhoudende grijns als hij weer turend naar de hemel kijkt. Zal hij ooit nog zo hoog komen? Waarschijnlijk wel, onderweg naar Belgrado. Doelpunten: Nourdin

Blz 46


3.13

SEV Ve2 - Schiebroek ’94 Ve1: 2-1 Titel: Achter de Gemiste Kansen schijnt De Zon Datum: 23 april 2011 Opstelling: Ronald, René, Pascal, Gerhard, Henk O, Robert, Nourdin, Rodrique, Sander, Onno, Rob O Wissels: Gio, Raymond Niet gespeeld: Alex, Cor, David, Egbert, Ger, Hans Peter, Jan R, Martin, Max, Remco Verslag: Het was vandaag een prachtige dag om aan te treden tegen het bekende SEV, domicilie houdend aan het fraaie sportcomplex De Kastelenring te Leidschendam. Sterker nog, het was vandaag echt Varanen Weer. Nu doet zich het merkwaardige fenomeen voor dat Varanen Weer absoluut geen Eerste Veteranen Weer is. Dat wil zeggen: zich koesteren in de zon doen de Gevallen Sterren maar al te graag, maar bewegen op een voetbalveld op een dag als vandaag is een paar bruggen te ver. Het geweeklaag was dan ook niet van de lucht en spontaan was er een immens aanbod aan wissels. Helaas kon dit niet worden gehonoreerd omdat zich een groot aantal Eerste Veteranen had afgemeld. Slechts twee Geluksvogels mochten de eerste helft wissel staan. Eén van hen was de zichzelf nog als een Appetijtelijk Hapje voor (oudere) Dames beschouwende Italiaanse Krijger, die hiertoe zijn Borstpartijtje met wat Siliconen lijkt te hebben opgepompt (zie foto linksonder). Silicon Valley aan de Kastelenring als het ware. De andere Mazzelaar was Raymond, die bijzonder in zijn nopjes was met een tegenstander van gelijk niveau (zie foto rechtsonder).

De Ware Schiebroek Watcher moet na het lezen van het bovenstaande al hebben vermoed dat het wel eens een moeizaam middagje voor de Schiebroekse Veteranen zou kunnen worden. En zo was het ook. De eerste twintig minuten waren van geen enkel niveau en al snel leidde dit tot een enorme kans voor SEV, maar gelukkig werd die op een verschrikkelijk klungelige manier om zeep geholpen. Schiebroek liet er zich geenszins door van de ingeslagen weg brengen en volhardde in het opvoeren van een Drama van Buitengewone Proporties. Joop van den Ende zou er ongetwijfeld een nieuwe Broadway Musical in hebben gezien. Aandachtig bleven de Schiebroekenaren naar de capriolen van de ook niet van talent overlopende Leidschendammers kijken zonder ook maar een millimeter te bewegen. Dit, ondanks het onophoudelijke gezang van Rob O: “Zorg dat je erbij blijft”. Waarbij werd in het geheel niet duidelijk en met de constatering dat hij zelf ook nergens bij was, zullen we het maar Blz 47


houden op een mislukte vertolking van het befaamde lied van Dorus “Bij de marine”. Voor de jongeren onder ons wordt verwezen naar: http://www.youtube.com/watch?v=TH8OBeNaCmE. Het was dan ook niet verwonderlijk dat SEV na een klein kwartiertje op voorsprong kwam. Terwijl alle Schiebroekse Verdedigende Varanen van het zonnetje stonden te genieten en de voorzet lieten voor wat die was, kon één van de Leidschendamse aanvallers de bal van dichtbij hoog in het doel prikken (1-0). Nadat SEV even later de voorsprong tot 2-0 had weten uit te bouwen, begonnen ook andere Schiebroekenaren allerlei kreten te slaken. Zo riep Nourdin constant dat Schiebroek niet te ver moest inzakken en Ronald dat er geen balverlies moest worden geleden. Normaal gesproken is dat ook zo, maar in de war geraakt door de hitte waren Nourdin en Ronald even vergeten dat we hier met de Schiebroekse Veteranen te maken hebben: iedereen is altijd in- en doorgezakt en een zaterdag geen balverlies, is een zaterdag niet geleefd. Na een half uurtje begon Schiebroek eindelijk iets te vertonen wat op voetbal leek en er ontstond direct een aantal kansen. Pascal schoot na een vrije trap over, Rob O zag zijn inzet voorlangs gaan en Sander mikte na een prima combinatie met Onno en Rob O net naast. Even later had Sander meer succes. De Leidschendamse keeper liet de bal na een vrije trap van Pascal los en Sander was er als de kippen bij om de bal in het doel te werken (2-1). Kort voor rust leek Schiebroek de stand gelijk te gaan trekken. Rob O lanceerde Onno die alleen op de keeper afging, maar deze niet wist te passeren. Op slag van rust werd Onno weer eens tegen de grond gewerkt. De SEVse Grijze Dakduif, behept met de techniek van een Patatprikker, meende zijn minstens twintigste overtreding te moeten begeleiden met wat gemekker richting zowel Onno als de prima fluitende Scheids. Gelukkig liet iedereen het geleuter voor wat het was. Na de thee trok Schiebroek de voor rust ingezette lijn door. Er werd steeds beter gevoetbald, maar er werden ook meer en meer kansen gemist. Niet in de laatste plaats omdat de SEV-goalie, die ogenschijnlijk niet kon keepen, werkelijk alles uit zijn doel wist te houden. Het was om moedeloos van te worden. In de tussentijd moest Schiebroek wel bedacht zijn op de spaarzame uitvallen van SEV. Uit één van de counters wist SEV zowaar te scoren. Jammer genoeg voor SEV liepen minimaal twee man buitenspel. Aanvankelijk ontging de Scheids het gespring en geroep van Henk O, die Gio had afgelost als Varanen Vlaggeneur, maar eenmaal opgemerkt ging de Scheids toch even bij Henk O informeren en keurde het doelpunt alsnog af. Zeer grote klasse!!! Van helemaal geen klasse was de reactie van de Grijze Dakduif de Tweede, die zijn frustraties afreageerde op René. Gelukkig was er geen vlaggenstok in de buurt. Andermaal liet de Scheids zijn uitzonderlijke kwaliteiten zien door een opstootje in de kiem te smoren. Schiebroek liet zich er niet door van de wijs brengen en zette aan voor een heus slotoffensief. Het leverde een zee aan kansen, maar geen doelpunten op. Na een scrimmage werd er weer voorlangs geschoten, pegels van Raymond en Nourdin vlogen vlak naast het doel, Sander kopte uit een corner net over en Pascal wist een kansrijke vrije trap op de rand van de Zestien niet in een doelpunt om te zetten. De mooiste kans was vlak voor tijd voor Rob O, maar zijn schot verdween via het scheenbeen van de SEV-doelman naast de goal. Nou, dit was dan weer het zoveelste Festijn van de Gemiste Kansen. Dit leidde aanvankelijk tot enig chagrijn. Onder het genot van het Kratje van de Jarige Gerhard verdween dat uiteraard als Sneeuw voor de Zon en was iedereen na een nanoseconde weer in Opperbeste Stemming. Deze keer werd er trouwens eens niet gediscussieerd over de Man van de Wedstrijd, maar over de Kreet van de Wedstrijd. Gelet op het aantal verprutste kansen in de tweede helft werd er unaniem gekozen voor het refrein “jammer, jammer, jammer dan!”, in het laatste half uur van de wedstrijd regelmatig ten gehore gebracht door Nourdin. Over de bijbehorende tekst denkt hij nog na. Doelpunten: Nourdin

Blz 48


3.14

Schiebroek ’94 Ve1 – Zestienhoven Ve2: 4-1 Titel: Nostalgie en het realiteitsgehalte van Tegeltjeswijsheid Datum: 14 mei 2011 Opstelling: Gerrit, René, Gerhard, Remco, Egbert, David, Pascal, Raymond, Sander, Nourdin, Onno Wissels: Alex, Gio, Rob O, Robert, Rodrique Niet gespeeld: Cor, Ger, Hans Peter, Henk O, Jan R, Martin, Max, Ronald Verslag: Sinds de nederlaag van twee weken terug tegen SEV hebben de Eerste Veteranen zich niet meer op de Groene Grasmat vertoond. Dat waren in elk geval twee zaterdagen zonder puntverlies en zonder hersen verwekende voetbaltaferelen. Zowel voor de Eerste Veteranen zelf als voor de Trouwe Schiebroek Watchers waren het derhalve rustig voortkabbelende weken. Ergens in een ver land, waar nooit iets is wat het lijkt, probeerden enkele Gemarineerde Mannen de rust van de Gevallen Sterren te verstoren door met een paar Geheime Stealth Heli’s in de achtertuin van ene OBL te landen. Volgens een enkeling was het de bedoeling dit heerschap naar een ander vakantieadres over te brengen, wat na het optrekken van de rookwolken niet echt gelukt bleek. Tenzij De Andere Wereld, het Hiernamaals of hoe het ook moge heten als een vakantieadres wordt beschouwd, natuurlijk. Gelukkig zijn de Eerste Veteranen op het punt van Heli’s en Vakantieadressen wel wat gewend. Zo werd niet lang geleden de befaamde Osama Bin Boer (OBB), berucht vanwege zijn Zelfdestructieve Tafel Glij Aanslagen, van een Alpentop geplukt en naar een Geheim Ziekenhuisadres overgebracht. Daar doorstond OBB (zie foto) de vreselijkste folteringen van Afzichtelijke Oude Oostenrijkse Verpleegsters, maar belandde godlof uiteindelijk weer veilig thuis. Brachten al deze gebeurtenissen de Eerste Veteranen niet van hun stuk, bij het zien van de stand op de ranglijst voor aanvang van de wedstrijd van vandaag tegen Zestienhoven Ve2 moesten de heren toch wel even slikken. Na aan het begin van deze voetbaljaargang hoog van de toren te hebben geblazen (“als we nu geen kampioen worden, worden we het nooit meer”) moest nu toch echt worden geconstateerd dat Schiebroek vandaag een heuse degradatiewedstrijd diende te spelen. Omdat volgende week in de laatste wedstrijd tegen het veel te sterke Graaf Willem II VAC, de kampioen, moet worden gespeeld, was een overwinning op Zestienhoven vandaag noodzakelijk om in de Tweede Klasse Veteranen te blijven. Ook voor Zestienhoven gold dat er gewonnen moest worden om degradatie te ontlopen. Menige Eerste Veteraan was dan ook ten prooi gevallen aan een nachtmerrie met in de hoofdrol een Grijnzende Jan V. Wenkend als de op Moby Dick vastgebonden kapitein Ahab uit het beroemde boek van Herman Melville trachtte Jan V de Eerste Veteranen naar de Derde Klasse Veteranen te loodsen. Wel in een andere poule uiteraard, want de Tweede Garnituur Veteranen spelen nu eenmaal niet zo graag tegen hun Donderdagavond Broeders. Kortom, de spanning stond erop! Om de druk wat van de ketel te halen had Leopa Heli het lumineuze idee opgevat een BBQ te organiseren, ongeacht de afloop van het degradatieduel. Deze Trouvaille had direct succes, want Sterspeler Egbert, de Zelfverklaarde Koning der Clichés, zag het meteen al voorzichtig positief in: “Laten we eerst kijken wat voor vlees we in de kuip hebben. En vooral uitkijken dat de vlam niet in de pan slaat Blz 49


met al deze snel aangebrande veteranen. Wel moet er gespeeld worden met het mes tussen de tanden en tot op het bot gemotiveerd. Als de talrijke wissels dan zolang op hete kolen zitten, zitten we allemaal gebakken. Als iedereen voor elkaar de kastanjes uit het vuur wil halen dan zie ik dit varkentje wel gewassen worden en zijn we uiteindelijk spekkoper. Maar……., de wedstrijden tegen Zestienhoven zijn altijd ontmoetingen met een speciaal sausje”. Aan Vaste Scheids Henk B was de poging tot ontspanning niet besteed. Hij kon de enorme druk niet aan en vluchtte naar Spanje. Het kan trouwens ook Drenthe zijn geweest, maar dat weet alleen Rob O. Op het laatste moment werd Patrick D bereid gevonden het op voorhand beladen degradatieduel te leiden. Achteraf een Gouden Greep, want hij floot een foutloze wedstrijd. Patrick bedankt! Uiteraard ook een “Gerrit de Keeper bedankt!” omdat hij Max die vanwege vervelende familieomstandigheden verstek diende te laten gaan, op korte termijn moest vervangen. Even werd nog gevreesd dat ook Onno ontbrak. Hij zou immers met zijn eigen auto komen in plaats van te passagieren met Henk O. Gelukkig was Verkeer en Waterstaat zo vriendelijk om de A20 speciaal voor hem af te zetten en een viaduct te slopen, zodat de Blonde Pijl van Rockanje toch op tijd zijn opwachting kon maken. Direct na het beginsignaal bleek de overeenkomst tussen de tactiek van Verkeer en Waterstaat en die van Zestienhoven treffend. Met veel man achter de bal werd de weg naar het doel afgesloten, terwijl er zo af en toe wat sloopwerk aan te pas kwam. Schiebroek probeerde een hoog bal tempo aan te houden om Zestienhoven kapot te spelen, maar het enige tempo wat hoog lag was het bier tempo op het terras. In feite was het tamelijk bedroevend wat Schiebroek liet zien, maar wel in lijn met grote delen van het afgelopen seizoen. Consequent gedrag kan de Schiebroekenaren dan ook niet worden ontzegd. Na een minuut of tien werd er eindelijk eens een aanval over de vleugel opgezet. Dat leidde direct tot succes. Sander leverde een prima voorzet af bij Nourdin, die in een soort Spagaat de bal over de keeper lepelde. Scheids Patrick had alle vertrouwen in een goede afloop en floot al voordat de bal de doellijn was gepasseerd. Het leidde tot een wat ver gezocht Zestienhovens protest, maar de treffer werd zeer terecht goedgekeurd (1-0). In plaats van wat meer de aanval te zoeken volhardde Zestienhoven in het defensieve spel, terwijl Schiebroek de aanval hardnekkig door het midden bleef kiezen. Zowel voor Zestienhoven als voor Schiebroek was het resultaat Nul Komma Nul. Schiebroek kwam niet verder dan een goede aanval met René en David in de hoofdrol en een schot van Pascal dat in een woud van Zestienhovense benen smoorde, terwijl Zestienhoven Gerrit slechts één keer op de proef wist stellen. Nadat de Nummer Veertien van Zestienhoven, Piet Pirouette, zichzelf bijna had afgebroken met een sierlijke beweging rond zijn eigen as, moest er een overtreding gemaakt worden om Schiebroek van het scoren af te houden. De vrije trap werd genomen door Pascal, maar diens schot werd “verdedigd” door Sander. Even later verscheen Zestienhoven zowaar op de Schiebroekse helft. In een vlaag van verstandsverbijstering besloot één van de Zestienhovenaren maar eens te schieten. En met succes, want Gerrit de Keeper maakte weer één van zijn befaamde buitelingen en dook sierlijk over de bal (1-1). Kennelijk leverde dit Schiebroek de nodige inspiratie op, want plots begonnen de Gevallen Sterren aanzienlijk beter te spelen. Blattistuta danste weer af en toe over het veld en de aanvallen werden in een hoger tempo uitgevoerd, hoewel daar natuurlijk niet zo veel voor nodig was. Maar goed, een kniesoor die daarop let. Na een prima één-tweetje tussen David en Pascal was het opnieuw Pascal die een mooie combinatie met Onno opzette en het uiteindelijk zelf koelbloedig afrondde (2-1). Na rust wist Schiebroek het goede spel te continueren en was Nourdin dicht bij zijn tweede treffer. Tussen de bedrijven door pleegde Remco nog een zogenoemd “dissonantje” door dom balverlies te lijden, maar Zestienhoven verprutste het buitenkansje vakkundig. Een minuut of vijftien later legden de Eerste Veteranen een Juweel van een Aanval op de mat. Via Alex, Rodrique en Rob O belandde de bal bij Nourdin die het karwei bekwaam afmaakte en Zestienhoven naar de Derde Klasse Veteranen verwees (3-1). Dit had in sommige gevallen een spontane (en laten we hopen: tijdelijke) beschadiging van de Prefrontale Cortex van de Zestienhovense hersenen tot gevolg. De eerste bij wie dit leidde tot ongeremd en problematisch gedrag was de Nummer Zestien, die Alex zo ongeveer doormidden zaagde. Schiebroek liet zich er echter niet door van de wijs brengen en bleef goed voetballen. Zo

Blz 50


schoot Rob O op de kruising en mikte Pascal na een schitterende combinatie met David net naast. Remco zag een schot op de paal eindigen, waarna Rob O in de rebound vreselijk faalde. Vlak voor tijd kreeg Rob O toch zijn wekelijkse treffer door uit een pass van David in de korte hoek raak te schieten (4-1). Hierna was het de beurt aan de Nummer Vijf van Zestienhoven om met een regelrechte aanslag op Egbert het publiek te laten zien dat een aandoening van het eerder genoemde hersengebied bepaald geen kleinigheid is. Gelukkig hield de onberispelijk fluitende Patrick het verstand erbij en hield de wedstrijd voor gezien. Na afloop van de wedstrijd vlogen de Vette Happen en de Gouden Glazen er weer doorheen, terwijl OBB zo af en toe een Onrein Varkenslapje op de BBQ deponeerde. Uiteraard werd daar niet moeilijk over gedaan, want collega OBL schijnt soms naar Natuurfilms te gluren en dat mag ook niet. In de tussentijd werd er nog druk gespeculeerd over het Scorend Vermogen van Gerhard. Uiteindelijk werd geconstateerd dat Gerhard op het veld weliswaar niet scoort, maar op Lexa.nl met afstand de meest scorende speler is. Tussen alle bedrijven door werd Het Vierde vandaag kampioen, terwijl dit kunstukje eerder op de dag door B1 werd geleverd. Proficiat mannen! Even werd Uw Trouwe Verslaggever bevangen door een vlaag van Nostalgie: in een heel grijs verleden (seizoen 1979-1980) acteerde de Moeder Aller Eerste Veteranen ook als Het Vierde (“Het Bierde”, voor intimi) en werd toen eveneens kampioen. Tja, “als we nu geen kampioen worden, worden we het nooit meer”: nog nooit had een Tegeltjeswijsheid een groter realiteitsgehalte. Doelpunten: Nourdin (2*), Pascal, Rob O

Osama Bin Boer vermomd als Leopa bereidt de Onreine Varkenslapjes

Blz 51


3.15

Schiebroek ’94 Ve1 – Graaf Willem II VAC Ve2: 5-1 Titel: Mooi slot van zeer wisselvallig seizoen Datum: 21 mei 2011 Opstelling: Max, Jan K, Gerhard, Remco, Frank, Ruben, Rodrique, Jan R, Alex, Rob O, Nourdin Wissels: Robert, Pascal Niet gespeeld: Cor, David, Egbert, Ger, Gio, Hans Peter, Henk O, Martin, Max, Onno, Raymond, René, Ronald, Sander Verslag: Als sluitstuk van een extreem moeizaam en wisselvallig seizoen wachtte vandaag thuis kampioen Graaf Willem II VAC als tegenstander. Afgemeten aan het aantal afmeldingen was dit bepaald geen inspirerend vooruitzicht. Een heel elftal plus enkele wissels konden door de Technische Staf op het afmeldingsformulier worden bijgeschreven. Dit leidde tot de noodzakelijke aanvulling in de personen van Jan K, “Yeah, Yeah Frank” en Ruben. Heren, bedankt!!! Ook de Scheids en Grens hadden zo hun bedenkingen bij het gebeuren van vandaag en verschenen beiden in Stemmig Zwart ten tonele. Grens Henk O had zijn tenue daarbij wat aangepast aan zijn Zaterdagse Bijbaan langs de zijlijn door het dragen van een Broek met Krijtstreep. De gelijkenis met een Ouderling van de Zwaar Gereformeerde Gemeente (Artikel 31) van Rockanje was meer dan treffend. De Koning van Bible Belt was opgestaan. Toen bleek dat Hans T de Oude Zelfverklaarde Meesters naar het grasveld had verbannen, ontstond er in de persoon van Jan R zelfs een bescheiden revolte die, niet in lijn met Professor Jan’s Theorieën, gedoemd was in de kiem te smoren en allerminst tot een Duurzame Doorbraak leidde. Ook op het veld bleek in eerste instantie Het Heilige Vuur ver te zoeken. Tamelijk plichtmatig schoven de teams de bal heen en weer. Hierbij zich met de regelmaat van de klok vergissend in de kleuren van shirts, broeken en sokken. Na een minuut of vijftien werden de Graven wat sterker, maar het was Frank die voor het eerste gevaar zorgde. Met een daverend afstandsschot stelde hij de keeper op de proef. Deze werkte de bal op bijzonder onorthodoxe wijze met zijn voeten uit het doel. Na de Zangeres Zonder Naam uit Brabant, de Zangeres Zonder Stem uit Rockanje is er nu dus de Keeper Zonder Handen uit Wassenaar. Met uitgekiend positiespel bouwden de Graven een licht overwicht op. Hierbij was vooral “Rushing Robbie” door zijn snelheid gevaarlijk, maar Jan K en Frank wisten dit voortreffelijk te pareren. Nadat de Graven een enorme kans hadden gemist, gingen zij halverwege de eerste helft twee maal achtereen in de fout. De eerste keer schoot Rob O geheel vrijstaand tegen de keeper, maar bij de tweede Wassenaarse blunder schoof hij de bal uitstekend in de voeten van Nourdin (1-0). Vlak hierna had Schiebroek een uitgelezen mogelijkheid om de voorsprong te verdubbelen. Een voorzet van Jan R bereikte de vrijstaande Alex, die zichzelf in een flits overschatte door de bal ineens op de Pantoffel te willen nemen: tergend langzaam rolde de bal naast. Min of meer direct hierna was het VAC dat uit een counter scoorde (1-1). Dit bleek het sein voor Schiebroek om een tandje bij te schakelen, wat meteen een serie kansen opleverde. Een vliegend schot van Rob O werd door de Graafse keeper op een onwaarschijnlijke manier met zijn voeten uit het doel geranseld, een kopbal (!) van Frank scheerde maar net over het Wassenaarse doel en ook Nourdin had weinig geluk met zijn inzet na goed opjagen van de Graafse defensie. Het feit dat Schiebroek gaandeweg de eerste helft duidelijk de betere ploeg was geworden, zinde Onze Gasten in het geheel niet. Hier hadden de Verwende Balletjes absoluut niet op gerekend, zodat een serie irritante overtredinkjes volgde, met als hoogtepunt het omverkegelen van Alex. Nu wekt het postuur van Alex inderdaad een wat kegelachtige indruk en kan een tegenstander derhalve eenvoudig in de verleiding brengen spontaan de Edele Blz 52


Kegelsport te gaan beoefenen, maar enige zelfbeheersing op het voetbalveld mag toch wel worden verwacht. Scheids Gio meende er goed aan te doen de gemoederen bedaard te houden door kort na het Kegelincident af te fluiten. Jammer genoeg was dit op het moment dat Rob O een doelpunt op zijn schoen had. Volgens Gio had Rob O de kans toch gemist, maar het was naar de mening van Professor Jan toch verstandiger geweest het bewijs voor deze stelling af te wachten. Jan R drukte het overigens wat minder genuanceerd uit, maar hier kwam het wel ongeveer op neer. Na de rust trokken de Eerste Veteranen de goede lijn zodanig door dat de Graven er nauwelijks nog aan te pas kwamen. Er was zelfs sprake van een heus offensief, ingeleid met schoten van Alex en Rob O. Desalniettemin was VAC heel sporadisch via de counter gevaarlijk, maar Gerhard Cum Suis hadden er vandaag goed het oog in. Na een minuut of vijftien leverde Schiebroek een uitstekende aanval af met als sluitstuk een bekeken Pas-je op Rob O, die de Schiebroekenaren op voorsprong zette (2-1). Hierna was de ban gebroken en liet Schiebroek de Wassenaarse Balletjes alle hoeken van het veld zien. Vooral Ruben die in de eerste helft zo ongeveer elke voorzet naast of over het doel zag verdwijnen, ging helemaal los en dartelde als een soort Bambi langs de zijlijn, hierbij de tegenstanders in opperste staat van verwarring achterlatend. Succes kon dan ook niet uitblijven en na een bekeken aanval met Jan R, Ruben en Rob O was het Nourdin die de wedstrijd besliste (3-1), terwijl Rob O er even later met een fraai schot nog een schepje bovenop deed (4-1). Schiebroek kreeg vervolgens een flinke reeks kansen. Zo schoten Nourdin en Rob O tegen de keeper op en kopte de laatste na een perfecte voorzet van Ruben de bal net over. Even werd er gedacht aan een soort reïncarnatie van het nooit koppende, maar altijd goed gekapte fenomeen Henk H, de man met het langste föhn verlengsnoer ter wereld. Doch dit terzijde. De Graven stelden hier bijzonder weinig tegenover. Slechts één maal wisten zij zich in scoringspositie te manoeuvreren, maar gelukkig bleef Frank goed opletten. Vlak voor tijd leverde Rob O met zijn derde treffer in één helft de perfecte hattrick af (5-1). Het betekende tevens de laatste treffer van het seizoen. Een seizoen waarin hoogmoed bijna voor de val kwam, maar dat bij vlagen ook liet zien dat de Oude Meesters wel degelijk goed kunnen voetballen. Steeds meer moeten dan echter alle factoren in de juiste richting wijzen: het veld mag niet te hobbelig zijn, de buitentemperatuur dient zo tussen de zeventien en twintig graden te bedragen en de tegenstander moet zich onthouden van een al te strijdlustige instelling. Ook een alerte Grens is meer en meer van doorslaggevende betekenis. Zulks bleek vanmiddag maar weer eens met het scherpe optreden van de Vlaggende Ouderling Henk O. Dat vandaag bij elk vlagsignaal zijn broek in zijn bilnaad schoot, is slechts een detail. Overigens wordt de Vlaggende Ouderling regelmatig gesignaleerd in gezelschap van de Zangeres Zonder Stem. Volgens sommige onderzoekers de reden van de ook op de zo gereformeerde Zuid-Hollandse eilanden voortschrijdende ontkerkelijking. Een soort “Voor het Zingen de Kerk uit”, als het ware. Rest uw Trouwe Verslaggever niets anders meer dan u allen een fijn zomerreces toe te wensen. Op naar volgend seizoen! Dan zullen we acteren als Eerste Neptunus-Schiebroek Veteranen. Als we dan geen kampioen worden…….. Doelpunten: Rob O (3*), Nourdin (2*)

Blz 53


4.

SEIZOENSOVERZICHT 2010-2011, 2E KLASSE B VETERANEN5

4.1

Eindstand Elftal

G

W

GL

V

P

DPV

DPT

PM

1.

Graaf Willem II VAC Ve2

22

17

1

4

52

92

42

n.v.t

2.

SEV Ve2

22

11

5

6

38

69

56

n.v.t

3.

SVC ’08 Ve2

22

11

4

7

37

61

52

n.v.t

4.

Semper Altius Ve1

22

11

2

9

35

70

53

n.v.t

5.

Voorschoten ’97 Ve2

22

9

6

7

33

72

59

n.v.t

6.

Zestienhoven Ve1

22

10

3

9

33

52

49

n.v.t

7.

Wanica Star Ve1

22

9

4

9

31

52

63

n.v.t

8.

Schiebroek ’94 Ve1

22

8

6

8

30

68

63

n.v.t

9.

DSVP Ve1

22

8

2

12

26

59

71

n.v.t

10.

Zestienhoven Ve2

22

7

4

11

25

50

65

n.v.t

11.

Te Werve Ve1

22

6

6

10

24

46

70

n.v.t

12.

PKC ’85 Ve3

22

2

3

17

8

43

91

n.v.t

4.2

5

Percentage gespeelde wedstrijden per persoon, inclusief wisselbeurten

Exclusief bekerwedstrijden

Blz 54


4.3

Doelpuntenmakers, absoluut en % Doelpuntenmakers Rob Overgaauw Nourdin Chara Onno Sonbeek Sander Barto Pascal van der Ven David Huijzer Alex Katz Raymond Blatter Remco Boshuizen Hans Peter Olthof Jan Rotmans Gerhard Snaathorst Gastspelers Tegenstander Totaal

Absoluut 23 12 8 4 3 2 2 1 1 1 1 1 8 1 68

% 33,8 17,5 11,8 5,9 4,4 2,9 2,9 1,5 1,5 1,5 1,5 1,5 11,8 1,5 100,0

4.4

Scoringspercentage per gespeelde wedstrijd6

4.5

Gemiddeld aantal afmeldingen en wissels per wedstrijd Gemiddeld aantal afmeldingen per wedstrijd Gemiddeld aantal wissels per wedstrijd

6

6,1 9,7

Gespeelde wedstrijden, inclusief wisselbeurten

Blz 55


4.6

Gerealiseerd aantal punten versus maximaal aantal punten

4.7

Aantal punten per wedstrijd en cumulatief

Blz 56


5.

BEKER

5.1

Zestienhoven Ve1 - Schiebroek ’94 Ve1: 6-3 Titel: Mislukte seizoensouverture Datum: 31 augustus 2010 Opstelling: Dimitri, Robert, Pascal, Remco, Egbert, Raymond, Jan R, Rodrique, David, Onno, Nourdin Wissels: Alex, Leo Niet gespeeld: Cor, Ger, Gerhard, Gio, Hans Peter, Henk O, Martin, Max, René, Rob O, Ronald, Sander Verslag7: Het seizoen begon dit jaar voor Veteranen 1 met de bijna traditionele bekerwedstrijd tegen Zestienhoven. Voor de gelegenheid was het treffen gepland op dinsdagavond, zodat een deel van de wedstrijd zich in een decor voorzien van kunstlicht moest afspelen. Met veel moeite bleken er 11 veteranen op te trommelen voor de aftrap van het seizoen en moest er een beroep worden gedaan op Dimitri om het doel te verdedigen. Schiebroek startte met een voortvarendheid die de trouwe supporters wellicht met verbazing zal hebben getroffen. Zo opende David al snel na een afgemeten voorzet van Nourdin de score met het hoofd (iets dat hem nog nooit was overkomen). Het spel in de daarop volgende minuten was van een dermate aanvaardvaar niveau dat de vraag of men dat lang genoeg kon volhouden gerechtvaardigd was. Het antwoord op deze vraag laat zich raden. Eerst was lankmoedig optreden in de Schiebroekse defensie aanleiding tot een gelijkmaker, even later werd een even afgemeten voorzet door een van de drie geheel vrijstaande aanvallers omgezet tot een 2-1 voorsprong voor de gastheren. Het was dat Dimitri een pegel van dichtbij met een fantastische reflex wist te pareren anders was het leed in de eerste 45 minuten al niet meer te overzien. Op het tandvlees werd de rust gehaald met een minimale achterstand. In de tweede helft bleek echter de spreekwoordelijk pijp leeg bij een groot aantal (alle) Schiebroekenaren. Wederom lankmoedig optreden aangevuld met een gebrek aan snelheid zorgde ervoor dat er al snel een 4-1 achterstand viel te noteren. Een vrije trap van Pascal door de benen van het muurtje en de keeper leek nog even de spanning terug te brengen, maar de gastheren lieten zich niet ontmoedigen en liepen uit naar een geruststellende voorsprong van 6-2. Nourdin kon in de laatste minuten met een mooi intikkertje de score nog een wat dragelijker aanzien geven, maar daar moest het dan ook bij blijven. We komen onze vrienden van Zestienhoven dit jaar natuurlijk nog twee maal tegen in de competitie en dan kunnen we, met een volledige selectie, het hen wellicht wat moeilijker maken. Doelpunten: David, Pascal, Nourdin

7

Integraal uit het dagboek van David

Blz 57


5.2

Schiebroek ’94 Ve1 – Barendrecht Ve3: 1-3 Titel: Paddofluisteraars zonder punten Datum: 11 september 2010 Opstelling: Max, Robert, Gerhard, Cor, David, Alex, Jan R, Hans Peter, Raymond, Remco, Pascal Wissels: Egbert, Henk O, Onno Niet gespeeld: Ger, Gio, Martin, Nourdin, René, Rob O, Rodrique, Ronald, Sander Verslag: Niet al te lang geleden is er een artikel in het on-line blad Rheumatology verschenen waarin bewezen werd dat het drinken van alcohol helpt tegen reumatoïde artritis. Nu weten de trouwe Schiebroek volgers natuurlijk dat de Eerste Veteranen regelmatig met (de acute variant van) deze aandoening te kampen hebben. In de vakantie werden de heren door de Medische Staf dan ook op een fikse Alcohol Kuur gezet. Helaas was er de eerste bekerwedstrijd tegen Zestienhoeven nog weinig van het resultaat te zien geweest, maar vandaag tegen Barendrecht zou het allemaal goed komen: het medicijn was immers aangekomen bij de gewrichten, wat zou leiden tot een grote mate van Schiebroekse Souplesse. Echter, direct na het fluitsignaal van de Snorloze Scheids, vandaag geassisteerd door de (Zon)Gebrilde Grens, krabbelden de TD en zijn Medische Staf zich eens achter de oren. Was het wel het juiste medicijn geweest, hadden de Schiebroekse Helden de voorgeschreven dosis wel ingenomen, reageerden zij misschien wat vreemd op de medicamenten? Schiebroek kroop werkelijk uit de startblokken en bleek op geen enkele manier tot ook maar de geringste versnelling in staat. En werd er eens een poging tot diepgang gedaan, dan kwam die met kreunende gewrichten abrupt tot stilstand. Het gevolg was dat Schiebroek bleef steken in het rondspelen van de bal en zelfs dat ging onbedaarlijk slecht. Omdat ook Barendrecht kennelijk alle baat had bij een laag tempo ontspon zich een avantgardistische vertoning waarvoor de bedenkers van Jiskefet zich bepaald niet zouden hoeven te schamen. Man, man wat een ellende! Maar goed, na een minuut of tien waagde Barendrecht zich via een counter toch naar voren en wist zelfs een corner te forceren. Deze werd bekwaam genomen en terwijl Schiebroek zich nog stond af te vragen wat een corner ook al weer was, lag de bal al achter Max in het netje (0-1). Enkele minuten later kreeg Pascal, na een goed steekpassje, zowaar een kans, maar de Barendrechtse doelman redde uitstekend. Inmiddels kon de Barendrechtse Laatste Man het Schiebroekse geschutter niet langer aanzien en leverde de bal spontaan in bij Pascal, die ook dit buitenkansje niet in een doelpunt kon omzetten. Nadat een doelpunt van Alex wegens buitenspel was afgekeurd, was het halverwege de eerste helft dan toch raak. Pascal werd vrijgespeeld en schoot hard en zuiver in (1-1). Tussen de bedrijven door was Barendrecht al een paar maal dreigend geweest, maar telkens wist vooral Max het gevaar te bezweren. Een kwartiertje voor de rust had hij echter geen antwoord op een enorme pegel van buiten De Zestien (1-2). Dat de Barendrechter hiervoor vrijelijk mocht aanleggen, zullen we maar als een detail beschouwen. Na de rust verscheen de geruime tijd aan zijn Hamstring geblesseerd geweest zijnde Henk O in het veld. Het was jammer genoeg een rentree van korte duur, want na een minuut of vijftien speelde de Oude Hamstringblessure weer op. Na een onderzoek ter plekke constateerde Herr Doctor HansWilhelm Müller-Wohlfahrt een spierscheuring van wel vijftig centimeter, die door de privé behandelaar van Henk O over het hoofd zou zijn gezien. Met deze opmerking riep de befaamde Herr Doctor ogenblikkelijk de Toorn van Dick over zich af. Volgens Dick was het in de verste verte geen tweede spierscheuring van vijftig centimeter, maar gewoon de Bilnaad van Henk O. Hoe het ook zij, dit Naadje van Henk O zal zeker nog wel een staartje krijgen. Uiteraard houdt de Technische Staf de lezers op Blz 58


de hoogte. In de tussentijd gebeurde er op het veld bar weinig. Zeker van Schiebroekse kant. Verder dan wat aandoenlijke pogingen tot combineren, kwamen Onze Schiebroekse Helden niet. Barendrecht vond het allemaal wel prima en leunde lekker terug op eigen helft, loerend op de counter. De heren beheersten dit spelletje tot in de perfectie en kwamen er dan ook met de regelmaat van de klok gevaarlijk uit. Meestal werd een dergelijke aanval afgesloten met een daverend schot, wat door Max doorgaans tegen of over de lat werd gekeken. Na een half uurtje probeerde Barendrecht het eens op een andere manier en trok de bal vanaf de zijkant voor. Het bleek een succesnummer, want de bal werd, voor een paar in slaap gesukkelde Schiebroekse verdedigers, in het doel geprikt (1-3). In de resterende minuten dreigden sommige Schiebroekenaren wat gefrustreerd te raken over de eigen onkunde, zodat de Snorloze Scheids het verstandige besluit nam de wedstrijd een aantal minuutjes in te korten. Na afloop genoten de Barendrechters, die ook nog gezorgd hadden voor ‘bal en waterzak’ (!), in het zonnetje terecht nog van diverse kratjes bier. Ook Schiebroek zat aan de Kratjes (van Jan R en Henk O), maar genoot daar toch wat minder van. Het was meer een zoektocht naar allerlei excuses voor de belabberde vertoning: het gras was te lang, de scheids liep in de weg en het tactisch systeem deugde niet. Gelul natuurlijk, want Gio was er helemaal niet bij, de scheids liep nu eenmaal meer dan de meeste Schiebroekenaren en het houden van je positie betekent niet dat je je niet mag bewegen. De werkelijke reden was natuurlijk dat de Schiebroekenaren op verzoek van de Nederlandse Mycologische Vereniging zochten naar de zeven nieuwe soorten paddenstoelen, die dit jaar door de vereniging in Nederland zijn ontdekt. De Schiebroekenaren waren dus gewoon Paddofluisteraars. Tja, en met alleen maar naar de grond kijken en met paddenstoelen praten, haal je nu eenmaal geen punten. Een uitzondering werd gevormd door de Rots van Marbella. Die zocht zijn heil niet bij paddenstoelen, maar bij een Klein Boompje (zie foto). Doelpunten: Pascal

De Rots van Marbella met een Klein Boompje

Blz 59


6.

INTERNATIONAAL

6.1

Partizan Belgrado Unbreakables – Schiebroek ’94 Ve1: 5-0 Titel: Van Nood (weer) een Deugd Datum: 24 juni 2011 Opstelling en wissels (conform wedstrijdbeeld: in willekeurige volgorde): Max, Ronald, Robert, Frank, Pascal, René, Gerhard, Gio, Cor, Alex, Jan R, Rodrique, Martin, Remco, Raymond, Jan R, Noudin, Rob O, Sander Diverse functies: Aad, Ger, Gerrit, Henk O, Leo, Jan S, Luc Fotoverslag:

Blz 60


Blz 61


Blz 62


Blz 63


Blz 64


Blz 65


De reisgenoten

Staand v.l.n.r: Onno Sonbeek, Leo Boer, Jan Snijder, Luc Hooghwerff, Henk van Oost, Martin van de Lindt, Rodrique van Genen, Robert Verduijn, René van der Gaauw, Jan Rotmans, Cor Pijnenburg, Aad Hoogland, Remco Boshuizen, Gerrit Overgaauw, Max Havelaar, Sander Barto, Pascal van der Ven, Raymond Blatter. Zittend v.l.n.r: Frank Lunsingh, Ronald Hoogenboom, Giovanni Ostolani, Rob Overgaauw, Ger Henkelman, Nourdin Chara, Alex Katz. Later ingevlogen: Gerhard Snaathorst

Blz 66


BIJLAGE 1: HOTEL BALKAN, BELGRAD0, 23-26 JUNI 2011 Room type Twin room 1

Twin room 2

Twin room 3

Twin room 4

Twin room 5

Twin room 6

Twin room 7

Twin room 8

Twin room 9

Twin room 10

Twin room 11

Twin room 12

Twin room 13

Total

Last name

First name

Date of birth

N

van Oost

Henderik

1

van de Lindt

Martinus

1

Boer

Leopold

1

Boshuizen

Remco

1

van der Gaauw

Rene

1

Sonbeek

Onno

1

Henkelman

Gerardus

1

Barto

Louis

1

Rotmans

Jan

1

Snaathorst

Gerhard

1

Katz

Alexander

1

van der Ven

Pascal

1

Blatter

Raymond

1

Chara

Nourd-dine

1

Hoogland

Arie

1

Snijder

Jan

1

Verduyn

Robert

1

Lunsingh

Frank

1

van Genen

Rodrique

1

Overgaauw

Gerard

1

Havelaar

Max

1

Overgaauw

Robert

1

Ostolani

Giovanni

1

Pijnenburg

Cornelis

1

Hoogenboom

Ronald

1

Hooghwerff

Lucas

1 26

Blz 67


BIJLAGE 2: LAATSTE SEIZOEN R.V.V. SCHIEBROEK ’94: SPELERSKAARTEN

Blz 68

Het is om in de menselijke behoefte aan christussen te voorzien dat de Eerste Veteranen nog steeds op het veld staan (naar: Verhulst, 2003 )

Recommend Documents