Witte
schaduwen
In India werd een vrouw van 37 weduwe. Kort erna pakte ze alles in en ging samen met haar kinderen weg van India naar Australia. 40 jaar later is de familie van de vrouw nog steeds niet geheeld van het feit dat ze hun moesten verliezen en de vrouw die weduwe is geworden voelde zich nog voor altijd schuldig om haar familie zo in India achter te laten. Toen er aan haar gevraagd werd waarom ze was weggegaan nadat ze weduwe was geworden, zei ze simpel dat ze geen weduwe in India wilt zijn. Ook al kwam ze van een middenklasse familie in India die erg gehecht was aan elkaar en ze had geluk dat ze in een van de weinige was die het goed hadden, toch waren de restricties van een weduwe in India te ondraaglijk dat zij direct besloot om weg te gaan. In India zijn er meer dan 40 miljoen weduwen, dat is 10% van de vrouwelijke bevolking van India. En voor de grootste gedeelte van deze vrouwen is het leven dat zij leiden als een “levende sati”, dit verwijst naar het levend verbranden van een weduwe. Alleen 28% van de weduwen in India komen in aanmerking voor een soort vergoeding en slechts 11% van hun krijgt echt een uitbetaling waar zij recht op hebben. Als een vrouw niet financieel onafhankelijk is, is het maar de vraag of de schoonouders of haar eigen ouders in staat zijn de zorg te nemen van hun dochter. En als ze niet kunnen zorgen voor haar en haar kinderen, staat ze er helemaal alleen voor.
Van een weduwe wordt verwacht in India dat ze al haar aardse plezieren opgeeft, niet langer mooi eruit mag zien, slechts simpele kleding zal dragen en het liefst wit voor haar hele leven. Ook mogen ze geen juwelen dragen of sindhoor gebruiken en wat ook nog vaak gebeurt is dat het haar geknipt of zelfs geschoren wordt. Ook haar eetpatroon moet veranderen. Ze wordt verboden vlees, vis en ei te eten en mag niet door andere mannen aangeraakt worden. Sommigen verbieden weduwen ook om uien, knoflook en andere voedselwaren die het lichaam harder doet werken te verbieden. Er wordt ook van haar verwacht dat ze bepaalde perioden in de maand vast en soms alleen fruit of helemaal niets eet op een dag. Soms wordt een weduwe een wezen genoemd, omdat men daar gelooft dat alleen haar man haar een menselijke status gaf. In sommige dialecten van India wordt een weduwe gerefereerd als ‘het’ en niet met ‘zij’. Hoe ver de gekheid kan komen is soms niet in woorden te omschrijven. De mensen die kleren wassen vertikken het om kleding van weduwen te wassen, een winkelier verkocht geen spullen aan weduwen, de weduwen werden verboden om in rituelen mee te doen en ga zo maar door. Wat voor leven heb je dat als weduwe? GEEN! Mensen kijken je aan alsof je een heks bent met een grote vloek boven je hoofd als je een weduwe bent. Weduwen worden als ongeluk gezien en daarom kunnen ze niet komen naar feesten, puja’s etc. Wanneer je in de schaduw van een weduwe loopt, vervuil je jezelf en als een weduwe naar een bruiloft gaat, ohhh, ho maar! Dan staat het vast dat het huwelijk verdoemd is....en wat helemaal verdraaid is, is dat een weduwe niet mag lachen....WAT EEN KANTKLARE ONZIN! Wie heeft deze rommel verzonnen!?
Wat heel naar is, is dat in sommige delen van India nog steeds de zogenaamde traditie is om je dochters op een jonge leeftijd uit te huwelijken met een oudere man, zodat haar leven in ieder geval op secure is...Wat men vaak niet beseft is dat een oudere man sneller kan overlijden en dat gebeurt ook heel vaak. Een jong meisje dat thuis nog bij de ouders woont, terwijl ze wel is uitgehuwelijkt met een oudere man en pas als ze een tiener is samen met haar echtgenoot mag wonen, vaak ook voordat ze nog echt met hem was al een weduwe wordt! En vanaf je jonge leeftijd moet je alle vreselijke dingen meemaken, van haren kort knippen, witte saree aan tot uitgescholden worden voor een vloek, terwijl je nog een jong meisje bent en niet eens bekend was met het huwelijksleven en sterker nog, je hebt niet eens van die man leren houden.
In plaatsen als Vrindavan in India zijn er veel ashrams en huisjes waar weduwen leven. En alles wordt door de overheid gesteund. Wat doet de overheid eigenlijk voor deze vrouwen? Als je een jonge meisje bent die net weduwe is geworden, is het algemeen bekend dat je seksueel uitgebuit wordt door mannen. En dat terwijl we eerder hebben gezien dat weduwen juist niet aangeraakt mogen worden....Ben je wat ouder dat moet je het maar met 400 rupees (8 euro) of zelfs minder per maand maar overleven. Als dat al niet veel is, hebben we eerder gezien dat maar 11% echt die vergoeding krijgt en de rest dan...Daarvan moet je je eigen maaltijden en medicijnen mee kopen. Wat de oudere vrouwen ook vaak doen is dat ze gaan bedelen op straat. Anderen gaan weer bhajans zingen met elkaar en daarmee kunnen ze een kopje rijst en 7 rupees mee krijgen. Dat is ongeveer 12 cent. De vrouwen slapen in kleine kamertjes waar vaak meerdere bedden zijn en al je hebben en houden, ook al is het weinig moet je kwijt in zo’n klein kamertje. Er is geen keuken maar vaak een kleine oventje dat dichtbij de kamertjes is, waar ze allen moeten koken. Wat erg vaak voorkomt is dat er ziektes heersen als tuberculose en dat er haast geen medische hulp is. De vrouwen daar zijn erg mager want ze eten niet goed.
India is een van de landen waar het aantal weduwen het hoogst is. Uit een onderzoek genomen in India is gebleken dat 88% van de weduwen die weduwe zijn en bij hun schoonouders achter worden gelaten, slechts 3% er ook werkelijk mag blijven. De meesten worden gewoon achter gelaten en ook nog eens vaak door hun eigen zonen of ze worden terug gestuurd naar hun ouderlijke huis. Wat weduwen vaak te horen krijgen is dat het hun schuld is dat hun man overleden is. Zij worden onder een grote druk gezet wat zorgt voor psychologische verstoringen in hun leven. Wanneer je een weduwe bent, lijkt het alsof je geen keus hebt anders dan te leven als een levende lijk, want je wordt geduwd door de maatschappij. Ze worden misbruikt, uitgesloten van religieuze activiteiten en het sociale leven, en al hun eigendommen worden afgepakt. Weduwen worden nog erger dan vuil behandeld. In theorie is het zo dat weduwen 51% recht hebben op de bezittingen van hun man. Maar al te vaak worden deze rechten geschonden door de schoonbroers. Wanneer de weduwe weigert de bezittingen af te staan aan de schoonbroers of kinderen van de weduwe wordt het vaak via blackmail of dwang afgenomen. Daarnaast proberen ze altijd wel haar kracht over de eigendommen weg te nemen.
Hoe behoort het nou wel te zijn volgens de Hindu traditie? Weduwen die kiezen niet te hertrouwen, wijden hun hele leven toe aan het grootbrengen van de kinderen en zorgen voor de familie, zij leven daarnaast ook voor spirituele verlichting. Wanneer ze deze weg kiest, is zij een gerespecteerde vrouw die haar leven wijdt aan bhakti voor Bhagvaan. Zij is ook vaak iemand die door haar bhakti veel te weten komt en zo andere mensen veel kan leren over Dharma. Zij is juist iemand die midden in de maatschappij staat en juist als hoog beschouwd moet worden. Dat ze wit aankleed is geen teken van het zijn van een weduwe maar voor puurheid, bhakti, spiritualiteit en wijsheid. En het staat helemaal niet voor ongeluk. Sommige weduwen kiezen de pad van sanyasi en dragen dan vaak ook oranje kleding. Zij trekken zich vaak terug van de maatschappij maar geven vaak ook wel zegen op feesten en ook bruiloften. Zij zijn erg bezig met yatra’s, en wanneer ze gekwalificeerd genoeg zijn lessen geven aan kinderen bijvoorbeeld. Zij zijn vaak te vinden bij spirituele aangelegenheden.
Het feit mag wezen dat sommige vrouwen kiezen om helemaal zichzelf kaal te scheren uit teken van hun verdriet en dat ze zoveel van hun man gehouden hebben en nooit een ander willen hebben. En daarom zo neutraal mogelijk uit willen zien en geen mooi haar willen hebben etc. om andere mannen aan te trekken. Dat is hun keus geweest en dat moet dan ook gerespecteerd worden. Maar om dit op te dragen aan andere weduwen en het nog tig maal verergeren door ze als zondaren en ongeluk te zien, is een heel grote zonde. Er zijn bepaalde dingen die weduwen weer niet kunnen doen, maar dat is slechts een handjevol. Zij mag pujas doen, zij mag naar bruiloften gaan, zij mag haast alles! Het is een bewuste keus die een vrouw moet maken in haar leven, op basis van de dingen die je hebt meegemaakt, gezegd, geleefd en beloofd hebt. De vraag is aan de vrouw wat zij wilt? Dan hoe durf je als Hindu een weduwe zo te behandelen, nota bene in het land waar Ram Bhagvaan ooit geleefd heeft. En over Ram Bhagvaan gesproken, Zijn moeder Kaushalya, en Sumitra en Kaikeyi waren toch ook weduwe geworden? Notabene hadden zij hun Liefste Zoon Ram Bhagvaan naar het bos moeten zien gaan, hadden zij hun hoofd kaal geschoren? Heeft de maatschappij toen hun rotte tomaten naar het hoofd gegooid omdat ze hun liefste man Raja Dasharath hadden verloren? Nee! Zij werden als vrouwen en koninginnen behandeld, en lachten toen Ram Bhagvaan terug kwam, en leefden daarna nog gelukkig door. Hoezo het land van Ram Bhagvaan als de regels van Dharma, door Bhagvaan Zelf op aarde nog wel, gewezen is! Geschreven is! en in talloze kathas verteld wordt? Wat wil je nog meer? Hoe blind zijn mensen wel niet dat ze in zo’n grote zwarte put gevallen zijn?
Daar waar er geweldige etentjes gehouden worden voor Sadhus en Rishis in Vrindavan, en iedereen allerlei dingen kookt, voorbereid om zo gastvrij mogelijk te zijn, in diezellfde plaats leven er duizenden vrouwen, allemaal Devi’s, die zo erg behandeld worden en bijna uitgehongerd worden. Waarom wel goed zorgen voor Sadhus en Rishis maar niet voor de Devi’s? Het maakt niet uit of je moeder getrouwd, gescheiden of een weduwe is, zij blijft je moeder en zij is een Devi. Ik vraag me dan echt af hoe je DeviMata zo vreselijk kan behandelen? Wij zingen toch altijd geweldige bhajans waarin we ook zingen dat onze Mata aur Pita Mahan zijn? Waar kan je dat terug zien in India als het gaat om weduwen? Het is nu Navratri, de periode voor MataJi, en het is een prachtige periode om te bidden tot haar voor kracht en wijsheid voor jezelf maar ook voor alle andere mensen in de wereld en zeker voor de weduwen in India. Zij kunnen de kracht heel goed gebruiken en laten we hopen dat deze onevenwichtigheid gauw bestreden zal worden, want deze situatie van weduwen is onmenselijk.
Jai Durga Ma!
