Het is hun crisis. Waarom zouden wij er voor betalen? Socialistisch Links. In 2008 verloren mensen hun. nummer 281 februari

Socialistisch Links w w w. s o c i a l i s m e . b e

1€

nummer 281  februari 2009

maandblad van de Linkse Socialistische Partij

België - Belgique PB 131, 1080 Molenbeek Sainctlette BC 4383 P2A6269 Afgiftekantoor 1081 Brussel 8 Ver. uitg. G. Cool, PB 131, 1080 Molenbeek Sainctelette

Het is hun crisis s t r i j d  s o l i d a r i t e i t  s o c i a l i sm e

steun: 2 €

Waarom zouden wij er voor betalen ? D o o r A l a i n (N a m u r )

I

en

Nicolas Croes

n 2008 verloren 20.187 mensen hun job als gevolg van een faillissement. Bovenop dat record (het cijfer lag 32,6% hoger dan in 2007...) moeten nog vele tienduizenden arbeiders in technische werkloosheid en tienduizenden afdankingen bij herstructureringen worden geteld. De economische groei van de vorige periode leverde al geen vooruitgang van onze levensstandaard op, wat zal het dan worden tijdens een crisis? Bart Van Craeynest van de studiedienst van KBC stelde: “De golf van jobverlies zoals we recent in de VS zagen, zal ook in Europa en België plaatsvinden. 2009 wordt een catastrofaal jaar voor de werkgelegenheid.” Hij bevestigde wat iedereen al wist: “We zien een dramatische opeenvolging van rampzalige cijfers” waarbij “het ergste nog moet komen”. Hij rekent op 100.000 jobs die zullen verdwijnen in        

2009 en 2010. Voor dat cijfer houdt hij nog rekening met een inkrimping van de economie met 1% in 2009, terwijl de Europese Commissie intussen over bijna het dubbele spreekt. En 2010 zou al niet veel beter worden. De politici hebben geen antwoord op het stilvallen van de economie. Het enige waar ze toe in staat zijn, is het “redden” van de banken: het collectiviseren van de verliezen, hier en daar wat steun aan een sector, belastingsverminderingen voor bedrijven,… En dat allemaal zonder enig engagement te eisen van het patronaat. De traditionele partijen roepen op dat we allemaal onze verantwoordelijkheid moeten nemen. De enigen echter die hulp krijgen bij deze storm, zijn de verantwoordelijken voor de economische problemen. Jarenlang kon het patronaat zich verrijken op de rug van de arbeiders. De neoliberale euforie bracht heel wat onevenwichten met zich mee. De groei in de afgelopen periode was net daarop gebaseerd (een verhoging van de uit-

buitingsgraad om de winstvoet te herstellen en daarnaast ook consumptie op krediet). Dat heeft geleid tot een structurele en diepgaande crisis. De arbeiders en hun gezinnen hebben geen enkele verantwoordelijkheid hiervoor. Toch wordt vooral bij ons gezocht naar middelen om de schuldigen voor de crisis te redden. En wij zouden daarvoor nogmaals de broekriem moeten aanhalen? Het zijn onze jobs die op het spel worden gezet om de winsten van een kleine minderheid veilig te stellen. Topmanager Karel Vinck had het over de mogelijkheid van een “collectieve verarming”. Dat zou bovenop de groeiende kloof tussen rijk en arm komen waarbij enerzijds 15% van de bevolking officieel in armoede leeft, maar anderzijds jaar na jaar nieuwe recordwinsten werden geboekt. De collectieve verarming waarvan sprake, willen patronaat en regering op de werkenden en hun gezinnen afwentelen.

Wij willen geen collectieve verarming voor de meerderheid van de bevolking. We zijn voor een vermindering van de arbeidsduur zonder loonsverlies tot 32 uur per week om zo het werk te verdelen in de plaats van de werkloosheid. We pleiten voor de nationalisatie onder arbeiderscontrole van bedrijven die afdanken, als onderdeel van de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie (zoals de banksector, energie,…) met enkel compensaties op basis van bewezen behoefte. Zo kan de productie worden georganiseerd op maat van de noden van de bevolking in de plaats van de belangen van de grote aandeelhouders. Dit soort maatregelen kan pas afgedwongen worden op basis van strijd van alle werkenden en uitkeringstrekkers. Dit wordt steeds meer noodzakelijk en begrepen naarmate de crisis haar gevolgen laat zien. Bouw met ons mee aan een socialistisch alternatief op de chaos van het kapitalisme.

Na anderhalf jaar instabiliteit    Waaraan moeten we ons verwachten in 2009? 3 verkiezingen 2009    Hoe de linkerzijde versterken op 7 juni? 5 crisis    Ons anti - crisis programma 6-7 Bekaert-hemiksem    Interview met ABVV- delegee Mohamed 8



Socialistisch Links

vrouwen

www.socialisme.be februari 2009

Internationale Vrouwendag Stop geweld tegen vrouwen Vrouwen zijn geen lustobjecten Voor een echt anti-crisisprogramma Oproep

va n d e

v r o u w e n c o m m i s s i e va n

V

LSP

rouwen worden overal ter wereld in grote getallen geïntimideerd, verkracht, geweld aangedaan… Het gebeurt in gezinnen op alle continenten en ongeacht de culturele en/of religieuze achtergrond. Ook in landen waar vrouwen over formele gelijke rechten beschikken, blijft geweld binnen het gezin een belangrijk probleem: in Europa is geweld van de partner of ex-partner de belangrijkste oorzaak voor blijvende handicap of dood van vrouwen op actieve leeftijd. In Zuid-Afrika werden in 2006 gemiddeld 150 verkrachtingen per dag gemeld, bij een schatting dat slechts in 1 op de 9 gevallen melding wordt gemaakt. In België werden in dat jaar 7 verkrachtingen per dag gemeld, terwijl hier geschat wordt dat slechts één op drie klacht indient. Moeilijke bewijslast en een justitie die van geweld tegen vrouwen allesbehalve een prioriteit maakt, zorgen er bovendien voor dat slechts een miniem percentage van de klachten ook tot een veroordeling lijdt. Ook zijn er miljoenen vrouwen die zich in een situatie van oorlog of intern conflict bevinden. In Congo werden in het laatste decennium miljoenen vrouwen verkracht en mishandeld door zowel rebellentroepen als regeringssoldaten. Verkrachting als oorlogswapen komt in nagenoeg alle conflicten in de wereld voor – het behoort tot het wapenarsenaal die door de staat zelf worden gebruikt tegen vrouwen in verschillende landen in het Midden-Oosten, Turkije,… VROUWEN ZIJN GEEN LUSTOBJECTEN!

maar moeders, dochters, zusters, partners,... collega’s, klasgenoten, medestanders in vakbondsstrijd en andere verzetsbewegingen,... Wij zijn de eersten om de grotere seksuele vrijheid die westerse vrouwen hebben verkregen toe te juichen. Rechtse en conservatieve groeperingen en partijen die de seksuele vrijheid op zich bestrijden, willen niets

anders dan ons terug naar de haard voeren en alle vrouwenemancipatie ongedaan maken. Wij verzetten ons tegen dergelijke denkbeelden. Maar we verzetten ons ook tegen de seksindustrie die vandaag honderdduizenden slachtoffers maakt, betrokken is in een echte slavenhandel, misbruik maakt van de slechte economische positie van vrouwen overal ter wereld om hen te dwingen tot het verkopen van hun seksualiteit om over een inkomen te beschikken. We hebben een probleem met het alomtegenwoordige beeld in reclame en in de media, die vrouwen als lustobject opvoeren om winst te maken. Dat vrouwenbeeld heeft een grote invloed. We weten al lang dat vrouwen en meisjes erdoor onder druk worden gezet om te diëten en een enorme aandacht aan hun uiterlijk te besteden. Maar het gaat van kwaad tot erger. Recente studies wijzen uit dat jonge meisjes zich door de alomtegenwoordige porno onder druk gezet voelen om zich seksueel te gedragen op een manier die niets met hun wensen te maken heeft, maar alles met het beantwoorden van verwachtingen die door dit vrouwenbeeld worden gecreëerd. Dit is geen “seksuele vrijheid”, maar een andere vorm van seksuele onvrijheid. Uitbuiters van pornografie en prostitutie zullen steeds slachtoffers vinden in een wereld waarin zoveel vrouwen geen of onvoldoende inkomen hebben om comfortabel te leven. Recent werd duidelijk dat er in de chatrooms op het internet een gebruik is gegroeid waarbij schoolmeisjes voor de camera seksuele activiteiten verrichten tegen betaling. Het is volgens ons pervers om dit de “seksuele emancipatie van de vrouw” te noemen. Wij willen geen censuur. We staan ook niet voor een “nieuwe preutsheid”. Maar we protesteren tegen het commerciële misbruik van vrouwenlichamen in reclame en media, tegen het opdringen van een vrouwbeeld waaraan slechts een zeer kleine minderheid kan beantwoorden, tegen een samenleving ook waarin vrouwen door hun slechte economische positie gedwongen kunnen worden tot pornografie en prostitutie.

Foto: Betoging op internationale vrouwendag 2008

BESTRIJD ARMOEDE – voor een echt ANTICRISISPROGRAMMA!

De economische crisis zal, zoals altijd, de zwakste lagen in de samenleving het hardst raken. Dit zal enorme effecten hebben op het leven van vrouwen overal ter wereld. Ook daar waar vrouwen formele gelijkheid hebben verworven, toont de realiteit een grote loonkloof, zij het door lage lonen in de “vrouwensectoren”, of door deeltijds werk en ondervertegenwoordiging van vrouwen in de beter betaalde jobs binnen sectoren waar zowel mannen als vrouwen werken. In België zouden vrouwen gemiddeld drie maand langer moeten werken om aan hetzelfde gemiddelde jaarloon van mannen te raken. De loonkloof is – naast regelrechte discriminatie op de arbeidsmarkt, die in het nadeel speelt van vrouwen, migranten,… - ook deels te verklaren uit de dubbele dagtaak van werkende vrouwen. Nog steeds doen vrouwen gemiddeld twee derden van de huishoudelijke arbeid en de zorg voor familieleden. De oplossing is niet om het leven van de kinderen onmogelijk te maken door hen op gelijk welk uur bij de onthaalmoeder of crèche te kunnen brengen. De oplossing is het opleggen van een beperking op de flexibiliteit en de verkorting van de arbeidstijd – ook voor mannen - om na het werk ook nog met je kinderen te kunnen leven en over vrije tijd te beschikken. Wij vechten voor werk voor iedereen, met vaste contracten en degelijke lonen en arbeidsomstandigheden, voor de 32-urenweek zonder loonverlies en met bijkomende aanwervingen, voor een verhoging van de uitkeringen en brutolonen en een inhaaloperatie voor de lage loonsectoren, voor gratis en degelijke kinderopvang en onderwijs, voor de overname door openbare diensten van een deel van het huishoudelijke werk; voor een betaalbare woning voor iedereen. Voor meer info over onze vrouwenwerking en onze campagne dit jaar rond internationale vrouwendag: http://socialisme.be /lsp/vrouwen

De geschiedenis van Internationale Vrouwendag

O

D o o r E l i s a (B e r g e n )

p een eeuw tijd hebben de vrouwen juridische en wettelijke gelijkheid bekomen in de meeste landen. Om echte gelijkheid te bekomen, blijft strijd nodig. De Internationale Vrouwendag is steeds een dag van strijd voor betere levens- en werkomstandigheden geweest. De aanvankelijke roep naar stemrecht ging gepaard met eisen als “Gelijk loon voor gelijk werk”. De Internationale Vrouwendag komt voort uit de strijd die gevoerd werd om op gelijke voet met de mannen te komen. 8 maart is een symbolische datum, maar dan wel met verschillende historische feiten die eraan verbonden zijn. Het is bovendien het resultaat van een proces van strijdbewegingen, eisen en debatten. Het idee van een Internationale Vrouwendag kwam voor het eerst naar voor op het einde van de 19de en het begin van de 20e eeuw. De industrialisering leidde tot een sterke bevolkingstoename en discussie over de organisatie van de samenleving. De arbeidersbeweging eiste rechten op, vrouweneisen vormden daar een onderdeel van. Op 8 maart 1908 was er een staking van vrouwelijke arbeiders uit de textielindustrie in de VS. Op initiatief van de Duitse socialiste Clara Zetkin namen de socialistische vrouwen het idee van een internationale actiedag op. Dat gebeurde op een conferentie in 1910 waarop een honderdtal vrouwen uit 17 landen aanwezig waren. De inspiratie van de eerste vrouwenbetogingen in de VS in 1908 en 1909 kregen zo vanaf 1911 een internationaal verlengstuk. In 1911 werd betoogd in Duitsland, O o s t e n r ij k , D e n e m a r ke n e n Zwitserland. Bij massale bijeenkomsten (toen nog op 19 maart) waren er in totaal meer dan een miljoen vrouwen (en mannen) aanwezig. Het wa-

ren strijdbare bijeenkomsten waarbij de eis van vrouwenstemrecht centraal stond, naast de eis om een opleiding te kunnen genieten en het stopzetten van iedere discriminatie op de werkvloer. Het is echter pas vanaf 1917 dat de traditie van 8 maart werd gevestigd. Op die dag gingen vrouwelijke arbeiders in Sint-Petersburg (Rusland) in staking. Die datum werd uitgekozen om op te komen voor “brood en vrede” en om de meer dan 2 miljoen gevallen Russische soldaten te herdenken. In 1921 werd in de Sovjetunie onder Lenin officieel overgegaan tot het instellen van 8 maart als de vaste datum voor de Internationale Vrouwendag, om meteen ook de staking van de vrouwelijke arbeiders in Sint-Petersburg te herdenken. Na de Tweede Wereldoorlog werd de traditie van Internationale Vrouwendag wereldwijd gevestigd. De opkomst van de vrouwenbeweging in de jaren 1960 en 1970 speelde in op deze traditie. De staking van de arbeidsters van FN in Herstal in 1966 speelde in ons land een belangrijke rol in de strijd voor gelijke lonen voor vrouwen. De traditie van de Internationale Vrouwendag werd onder druk van massa-acties officieel erkend door de Verenigde Naties in 1970. Vandaag blijft het idee van een internationale dag van strijd voor vrouwenrechten actueel. Vrouwen zijn nog steeds de eerste slachtoffers van armoede en geweld. Meer dan 60% van de armsten zijn vrouwen. Gemiddeld verdient een vrouw nog steeds maar 72% van het loon van mannen. Dat geeft aan dat er wel wordt gesproken over gelijkheid, maar dat deze nog niet echt bestaat. Wij willen van 8 maart opnieuw een internationale actiedag maken waarbij vrouwen (én mannen) opkomen voor een einde aan iedere discriminatie en voor een socialistische samenleving.

Socialistisch Links

politiek

www.socialisme.be februari 2009

Na anderhalf jaar

SocialistischLinks

instabiliteit

Onze mening

V.U.: G. Cool, PB 131 1080 Molenbeek-Sainctelette

Door Anja Deschoemacker

S

inds de federale verkiezingen in juni 2007 bevindt politiek België zich in één van die surrealistische fases waarin alle tegenstellingen door elkaar beginnen lopen en “normaal besturen” nagenoeg onmogelijk wordt. Volgens som-

mige commentatoren kunnen we echter opnieuw hoop koesteren, want “vandaag hebben we een echte premier”… De bu rge rl ijke me d ia i n Vlaanderen prees twee jaar terug Leterme de hemel in. Vandaag stellen ze dat “de persoonlijkheid”



Waaraan moeten we ons verwachten in 2009? van Leterme de stabiliteit kelderde. Dan kwam Van Rompuy… Ook de Franstalige media hebben Van Rompuy (voorlopig) aan hun boezem gedrukt. Zo’n bedachtzame oude man, die - onbevreesd voor zijn carrière – de partijgrenzen kan overstijgen en leiding geven.

Edito

Wat is daar van aan? Van Rompuy, oud-CVP-voorzitter en oud-begrotingsminister, behoort duidelijk tot de oude garde. Zijn plaats in de CD&V is totaal anders dan die van Leterme, die pas op de voorgrond trad toen die partij in de oppositie worstelde om haar leidende

positie in Vlaanderen te heroveren. Daarvoor ging CD&V een kartel aan met NVA, om zo een partijtje dat worstelde met de kiesdrempel, een macht te geven die ver uitsteeg boven haar reële gewicht in de bevolking.

Op één jaar tijd hadden we drie regeringen: van Verhofstadt III over Leterme I tot Van Rompuy I

Een - min of meer omfloerste aanval op onze levensstandaard

S

teeds heeft LSP gesteld dat van verwaarlozing van openbare infraCD&V uiteindelijk de belan- structuur en diensten. Bovendien blijkt nu dat deze plannen al tenietgedaan gen van de heersende klasse voorop zou stellen. In die zin bood worden door de dalende gemeentelijke de economische crisis het de moge- investeringen… Het argument van het “algemeen belijkheid het kartel te breken. Ze zou alsnog naar de verkiezingen kunnen lang” zal dienen om de verworvenheden gaan als de partij van verantwoor- van de arbeidersklasse verder aan te valdelijke staatsmannen. Maar toen len. Van Rompuy heeft als begrotingsminister onder Dehaene een aantal van kwam Fortis… Snel werd duidelijk dat Leterme be- de stevigste structurele besparingen op houden als premier tot verdere onbe- kap van de werkende bevolking doorgestuurbaarheid zou leiden tijdens de snel voerd. Gezondheidsindex en loonnorm, privatisering en afbouw van openbare ontwikkelende economische crisis. Hij diensten, jacht op de werklozen,… De moest plaats maken voor een “figuur die vertrouwen inboezemt”. Maar alle lijst is te lang om op te sommen. De onenigheid binnen de regering over tegenstellingen blijven aanwezig – het de relanceplannen en de grootte van het enige wat de regeringspartijen bindt, is de wil om sociaal-economisch de bur- begrotingstekort gaat vooral over de gerij te dienen, m.a.w. de werkenden en vorm – alle partijen zijn erover eens dat de kleine inkomens doen betalen voor “de economie” (lees: de patroons, niet de werkenden) moet worden ondersteund. de crisis. De federale, Vlaamse en Waalse “re- De meningsverschillen gaan over hoe dat moet. Door een provocerende polilanceplannen” bestaan vooral uit steun voor diegenen die in de afgelopen peri- tiek tegenover de arbeidersbeweging of door misleiding? Door een staatshervorode recordwinsten boekten, terwijl de lonen en de uitkeringen (waar zo’n 80% ming met een spreiding van de aanvalvan de bevolking van leven) daalden tot len of door een regelrechte structurele onder de helft van het nationale inko- aanval op wat rest van de sociale zekermen. Aan de werkenden en uitkerings- heid en de openbare diensten? Als er vandaag nog geen stevig bespagerechtigden worden enkel kruimeltjes ringsplan is, is dat vooral omdat men de gegeven om het “algemeen belang” te kunnen uitspelen. Waar het gaat om in- reactie van de arbeidersklasse vreest en omdat de regeringspartijen in juni zeer vesteringen, blijft het bij publiek-private verzwakt naar de kiezer moeten treksamenwerking (waarbij de privé winst moet maken, die door “de samenleving” ken. Van Rompuy stelt vandaag al dat moet worden opgehoest) en gaat het het “structureel gezond maken van de begroting” een zaak is voor de begromeestal over de versnelde uitvoer van ting van 2010, die wordt opgemaakt in al geplande investeringen, met slechts de komende herfst. een miniem effect na die lange periode 1993: protest tegen het Globaal Plan

Maar met welke regering? En met of zonder federale verkiezingen?

V

erschillende scenario’s van economische groei, waarin de dedigt de belangen van de arbeizijn mogelijk. In de me- arbeidersklasse echter verarmde, dersbeweging. Het beste dat we dia heeft de discussie en die nu wordt gevolgd door wat van hen kunnen verwachten, zijn over het “Tindemans-scenario”, hoogstwaarschijnlijk een zeer die- kruimeltjes die met de linkerhand waarbij Leterme zijn 800.000 pe crisis wordt. worden geboden om tegelijkertijd stemmen niet kan verzilveren In zo’n periodes worden alle te- met de rechterhand onze inkomen uit de politiek verdwijnt, genstellingen verder opgedreven sten structureel te beperken. Zij en plaatsgemaakt voor de vraag en wordt de maatschappij stuurloos de oude garde van CD&V zijn daar of Van Rompuy de regering kan door de verdeeldheid binnen de zeer ervaren in. Bovendien zullen samenhouden tot 2011. Wordt heersende klasse. Zeker is echter ze hun banden met de vakbondsleihet een Dehaene-scenario, waar dat de huidige regeringpartijen al- dingen ten volle uitspelen. het onwaarschijnlijk leek dat lemaal de kapitalistische samenleOndanks de verzwakking van die die het de hele legislatuur zou ving en de heersende klasse verde- partijen, blijft de regel voor de burvolhouden, maar waar dat toch digen. Ze vinden dus ook allemaal gerij dat je om te besparen best een lukte? Of eerder een Eyskens- dat de overgrote meerderheid van regering hebt met de “vakbondsscenario, waarbij de regering de bevolking moet betalen voor partijen”. De arbeidersbeweging snel valt, al dan niet op tijd voor de crisis, niet het kleine handvol provoceren met een puur rechtse samenvallende verkiezingen in superrijken die door hun kortzich- regering zonder “sociale” maskers juni? Ook het Martens-scenario, tige winstbejag de crisis hebben is voor haar zeer gevaarlijk. Die armet snel opeenvolgende regerin- veroorzaakt. Indien die meerder- beidersklasse is dan wel verzwakt gen met dezelfde premier, wordt heid– werkenden en uitkeringsge- door die lange periode zonder poopnieuw besproken. rechtigden en hun families – zich litiek instrument, maar ook de Regeringsstabiliteit is in België niet hardnekkig verzet, zullen de burgerij moet verder met partijen nooit een erg sterk element ge- burgerlijke partijen uiteindelijk die over veel minder autoriteit beweest. In perioden van crisis, waar- een akkoord vinden, hoewel dat schikken dan in het verleden. bij de heersende klasse nieuwe nog wel even kan duren. Een deel van de besparingsmanieren moet vinden om haar Zeker is ook dat de regeringspar- politiek zal gevoerd worden via systeem recht te houden, hadden tijen bang zijn voor verkiezingen, regionalisering van een aantal regeringen in België de neiging vooral in Vlaanderen. Het is dus bevoegdheden. Vooral de responsnel te vallen. In de jaren ’30 wa- nog steeds mogelijk, maar minder sabilisering van de regio’s in de ren er 10 regeringen op 10 jaar tijd, waarschijnlijk, dat de regering valt werkloosheidsuitkeringen en een waarvan eentje het slechts zes da- voor de regionale en Europese ver- herschikking van de financiegen volhield. Ook op het einde kiezingen. Ook mogelijk is dat ze ringswet zullen nagestreefd worvan de jaren ’70 leidde de voor de een manier vinden om de meerder- den. De arbeidersbeweging moet burgerij noodzakelijke aanpassing heid van de bevolking te misleiden zich geen zand in de ogen laten van de socio-economische poli- met enkele kruimels terwijl ze on- strooien: regionalisering betekent tiek – en de onenigheid hierover dertussen hun zakken leegroven. in België meestentijds de regionatussen en binnen de politieke par- In dat geval kan de regering aan- lisering van besparingen om zo tijen – tot hevige instabiliteit met blijven tot 2011, maar het is wei- eengemaakte strijd tegen te gaan. acht regeringen tussen juni ’77 en nig waarschijnlijk dat dit zonder We moeten ons voorbereiden op december ’81. arbeidersstrijd kan gebeuren. Een een plan zoals het Globaal Plan of Er was sprake van politieke ra- andere mogelijkheid is dat de re- het St-Anna-plan – daarbij vergeledicalisering en polarisering, die gering aanblijft tot en met het op- ken is het Generatiepact klein bier zich in de jaren ’30 uitdrukte in de stellen van de begroting voor 2010 – en op de strijd ertegen. We zulopkomst van de KP, van VNV en – Van Rompuy spreekt nu al over len daarbij moeten onthouden dat Rex; eind jaren ’70 werden klas- zo’n 10 miljard euro besparingen - wanneer de regering spreekt over sieke tripartites vermeden door om nadien snel te vallen, eventueel “algemeen belang” ze het heeft over de regeringsdeelname van VU en over iets als BHV. Zeker als ze op het belang van de elite, terwijl voor FDF, die toen nog hoge verkie- massaal verzet van de arbeidersbe- ons het “algemene belang” niets zingsresultaten boekten. En ook weging botsen, is dat een mogelijk anders kan zijn dan het belang van nu zien we de opkomst van nieu- scenario. de meerderheid van de bevolking, we krachten, in België tot nog toe Wat betekent dat voor ons, voor werkenden en uitkeringsgerechtigenkel van rechts populistische for- de arbeidersbeweging en voor so- den en hun families, dat regelrecht maties. Deze teren op het wijdver- cialisten? Geen enkele partij, ook tegenovergesteld is aan dat van die spreide ongenoegen na een periode niet PS en zeker niet SP.A, ver- superrijken.

Socialistisch Links

Syndicaal



www.socialisme.be februari 2009

Interview met ABVV-delegee Mohamed

“De drang naar meer winst leidt tot sluiting Bekaert-Hemiksem” D o o r J a n (A n t w e r p e n )

O

p 20 januari, vlak voor de sol idar iteitsmars van 24 januari, interviewden we Mohamed, arbeider bij Bekaert Hemiksem en voor ABVV-metaal verkozen in de ondernemingsraad van het bedrijf. Hoe groot was de verslagenheid onder de werknemers toen jullie op vrijdag 12 december 2008 te horen kregen dat Bekaert van plan is om jullie fabriek te sluiten? Mohamed: “De eerste momenten na de aankondiging van de directie waren onwezenlijk. De meeste van mijn collega’s in de ondernemingsraad stonden als aan de grond genageld. Niemand kreeg een zin uitgesproken bij de gedachte welk sociaal drama de sluiting zou betekenen voor de 264 werknemers en hun gezinnen. “Toen de directie van ons verwachtte dat wij als vakbonden de sluitingsboodschap aan de werknemers zouden meedelen, en dat we de maandag nadien opnieuw zouden opstarten, sloeg mijn verslagenheid snel om in woede. Leven de heren directeurs op een andere planeet misschien? “Samen met enkele andere arbeiders trachtte ik iedereen wakker te schudden. We mogen ons niet zomaar neerleggen bij de willekeur van de patroon! De dag zelf nog legden we de hele fabriek stil, en sloten we alle poorten af. De woede verspreidde zich onder het personeel, en de directie zag zich al snel verplicht om aan te kondigen dat tot 5 januari 2009 niemand nog moest komen werken, en iedereen voor 100% zou uitbetaald worden. Later beweerden de bazen dat ze verbaasd waren dat de werknemers zo woedend reageerden...” Waarom wil Bekaert jullie fabriek sluiten? Draaien jullie met verlies? Mohamed: “In 2007 boekte Bekaert 87 miljoen euro winst. Cijfers voor 2008 zijn er nog niet, maar uit de boeken blijkt dat onze vestiging goed is voor 10 miljoen euro winst. In oktober 2008 vertelde men ons dat reeds

in september de doelstellingen voor dat jaar bereikt waren. Tijdens de zomer draaiden we nog volop overuren! Vanaf september daalde de vraag en werd er gebruik gemaakt van tijdelijke werkloosheid. “Niemand kan voorspellen hoe lang de economische crisis zal aanhouden, maar een winstgevende fabriek

dichtgooien vanaf dag 1 dat het minder goed gaat, is toch totaal onverantwoord!? De meeste werknemers hier hebben 20 jaar of meer anciënniteit en dragen elk jaar bij aan de mooie winsten. Dan hebben de bazen toch ook hun verantwoordelijkheid naar ons toe op gebied van werkzekerheid?” Kwam de intentie tot sluiting dan volledig als een verrassing? Mohamed: “Neen, ik wist dat het er zat aan te komen. Bekaert bouwt haar productie in België elk jaar verder af, vorig jaar nog werd de vestiging in Lanklaar gesloten. Ondertussen bouwen ze daar waar de lonen lager liggen, o.a. in Slovakije en Indonesië, nieuwe fabrieken. Wij dienden hier in Hemiksem, na verschillende herstructureringen de voorbije 20 jaar, meer en meer louter om productieschommelingen op te vangen. Het strategisch belang van Hemiksem in de Bekaert groep daalde, de sluiting werd hoe langer hoe realistischer. We bleven winstgevend, maar de drang naar meer winst bij de patroon zette hem er toe aan om de boel hier dicht

Bediendenbonden versus Carrefour (en inperking stakingsrecht) Zowat 400 syndicalisten van alle bonden, alle sectoren en gewesten, hebben op 12 januari de oproep van de bediendenbonden tot actie aan de Brusselse rechtbank beantwoord. Op die manier wilden ze het juridisch verzet ondersteunen tegen de eenzijdige verzoekschriften waarmee distributieketen Carrefour eind vorig jaar een feitelijk stakingsverbod had afgedwongen. Op 3 december had de rechtbank van Veurne de bedoelde verzoeksschriften reeds onwettig verklaard. Een nieuwe uitspraak ten gunste van de vakbonden zou een beknotting van het stakingsrecht moeilijker maken.

Bekaert-Aalter: arbeiders bewaken machines Bij aanvang van de kerstvakantie startten de arbeiders van Bekaert Aalter een piket aan de ingang van het bedrijf. De bedrijfsleiding had laten uitschijnen de 32 net afgeleverde ma-

te doen. De economische crisis is dan een handig excuus om bestaande plannen tot uitvoering te brengen.” Is er een grote actiebereidheid onder de werknemers? Mohamed: “De eerste dagen en weken was dat zeker het geval. Op woensdag 17 december 2008 trokken we met ongeveer 80% van de arbeiders en bedienden om 4u ’s morgens naar de fabriek in Zwevegem om er op te roepen tot solidariteit. We eisten in ons pamflet dat de directie de intentie tot sluiting te-

rug zou intrekken. Het dagelijks piket op de parking van het bedrijf, dat overigens vandaag nog steeds post vat, werd goed bemand. De talrijke solidariteitsbezoeken van mensen van andere bedrijven in de regio en zelfs ver daarbuiten gaven ons moed. Maar wanneer een duidelijke strategie om het bedrijf open te houden uitblijft, dan haalt verslagenheid de bovenhand. Dan beginnen mensen te discussiëren over afscheidspremies en kijken ze uit naar ander werk.” Is het wel mogelijk om Bekaert op de knieën te krijgen? Mohamed: “Dat het niet eenvoudig zou zijn, staat als een paal boven water. Maar stel je eens voor dat de vakbonden een actieplan zouden uitwer-

ken waarin de werknemers van alle vestigingen van Bekaert in ons land betrokken worden. Een fabriek als die in Zwevegem is nog altijd cruciaal voor Bekaert, en een plotse productievermindering daar kan hen in de problemen brengen en maakt onze positie sterker. Bovendien hebben we nog altijd de fabriek in handen, waar voor miljoenen euro’s aan waardevol materiaal binnen ligt. Die troef hebben we sowieso in handen, en kunnen we nog altijd uitspelen nu de vakbonden akkoord zijn gegaan met onderhandelingen over een sociaal plan.” Die van Zwevegem krijg je niet in actie want die zijn bang dat ze hun job ook zullen verliezen, hoor je wel eens aan het piket. Mohamed: “Ja goed, als de vakbonden de arbeiders steeds voor een ‘alles of niets’ scenario plaatsen, dan krijg je niemand in actie. Op 5 januari hadden we hier tijdens

een referendum de keuze tussen tijdelijke werkloosheid met een bijpassing tot ongeveer 95% van het loon voor de maand januari, of staken waardoor iedereen op 500 euro per maand zou terugvallen. Uiteraard kiezen dan quasi alle werknemers voor de eerste optie, maar als iedereen thuis zit haalt dat de druk op de patroon weg. “Een globaal actieplan voor alle vestigingen in België dat kans op slagen heeft, kan de meerderheid overtuigen

chines niet te plaatsen, maar naar een vestiging in Slovakije te verhuizen. De arbeiders hebben echter een CAO in handen die het bedrijf verplicht nieuwe machines te zetten, wanneer oude machines verdwenen zijn. Deze verworvenheid in de vorm van een CAO zou garant moeten staan op werkzeker-

dat strijd voeren meer werkzekerheid biedt dan bang afwachten wat zal komen. En in plaats van alles te beslissen in de besloten kring van de afgevaardigden en af en toe de militanten, zoals nu vaak het geval is, moeten we alle werknemers betrekken bij de discussies, bijvoorbeeld door wekelijkse personeelsvergaderingen.” Krijgen jullie steun uit politieke hoek? Mohamed: “Behalve piketbezoeken van radicaal linkse partijen als LSP, PvdA, CAP en SP.a-rood, zien of horen we niets van de politiek. Het is toch onvoorstelbaar dat ze nu aan een tweede ronde kapitaalinjecties voor de banken beginnen nadat een eerste ronde ons reeds 20 miljard belastinggeld heeft gekost! Zij die de crisis veroorzaakten worden gered, de slachtoffers laat men verzuipen. Als nationalisering dan toch geen vies woord meer is, waarom kan het dan niet voor onze winstgevende fabriek?” Wat staat er bij jullie nu te gebeuren? M o h a m e d : “Zaterdag vindt er een solidariteitsmars plaats in Hemiksem. Uiteraard hoop ik op een goede opkomst e n m a a k t me n e r liefst geen begrafenisstoet van. Of de situatie hier bij Bekaert Hemiksem nog te keren valt, betwijfel ik sterk. Niet dat er geen mogelijkheden zijn, maar met de huidige defensieve strategie hoop ik er niet meer op. Een strijdbare betoging zou dan weer wel meer en meer arbeiders en syndicalisten kunnen overtuigen dat de vakbond werk moet maken van een offensief en nationaal actieplan voor werk. Dat ze de politiek, zo vlak voor de verkiezingen, maar eens laten voelen dat de kapitaalrondes voor de banken en de economische relanceplannen voor de economie te veel cadeaus voor het patronaat bevatten, en dat we ook een deel van de koek willen!”

heid. De arbeiders uit Aalter vrezen een scenario dat gelijkaardig loopt aan wat in Lanklaar is gebeurd en zich vandaag in Hemiksem afspeelt.

Ineenstorting automobielsector 2008 was een moeilijk jaar voor de sector, 2009 wordt nog moeilijker. Zowel in de VS, Europa als Japan is er een daling van de verkoop van auto’s. Op jaarbasis was er in december respectievelijk een daling met 36%, 18% en 22%. Sommige bedrijven proberen daarop in te spelen met grote kortingen op de verkoopprijs, maar dat kan het tij niet keren. General Motors maakte bekend dat de Amerikaanse verkoop van het bedrijf gedaald is tot het laagste niveau in 49 jaar. In Spanje was er in 2008 een halvering van de autoverkoop. In Duitsland was de verkoop het slechtste sinds de hereniging van het land in 1989. In Japan lag de autoverkoop afgelopen jaar op het laagste niveau sinds 1974, en dat is dan nog op jaarbasis. In ons land was er in 2008 nog geen daling, maar dat komt vooral door de eerste maanden van het jaar. In december was er wel een daling met 7,84%.

Socialistisch Links

verkiezingen 2009

www.socialisme.be februari 2009



Verkiezingen 2009 - Stem LSP Op 7 juni zijn er verkiezingen voor het Europese en regionale parlement, mogelijk ook voor de Kamer en Senaat. LSP wil bij deze verkiezingen opkomen met een duidelijk

socialistisch antwoord op de kapitalistische crisis. Op deze en volgende pagina’s gaan we dieper in op de verkiezingen, ons programma en onze verkiezingscampagne.

Hoe de linkerzijde versterken op 7 juni? D o o r B a rt V a n d e r s t e e n e , LSP v o o r d e Europese verkiezingen

lijsttrekker

D

e verkiezingen van 7 juni dreigen een zoveelste overwinning te worden voor rechts. Volgens een opiniepeiling in Het Laatste Nieuws, halen VB, NV-a en LDD samen meer dan 36% van de stemmen. SP.a en Groen halen samen niet meer dan 20%, in 2003 was dit nog 29%. In Vlaanderen spint de rechtse oppositie garen uit de politieke en economische crisis. In Wallonië is er vooruitgang voor de partijen die zich distantiëren van het liberalisme en de regeringspolitiek. PS, CdH en Ecolo proberen zich daarom allen een sociaal imago aan te meten. Zodra de maskers vallen, kan ook in Wallonië een rechts populistische formatie scores halen als die van LDD en VB in Vlaanderen. Het vacuüm op links, groter dan ooit.

2009 wordt een crisisjaar zoals er de afgelopen 100 jaar maar weinig waren. De politiek van de laatste jaren heeft er alles aan gedaan om de crisis zolang mogelijk uit te stellen, met als gevolg dat hij vandaag des te harder toeslaat. Deze crisis betekent het ideologische failliet van het neoliberalisme. Maar bij gebrek aan een duidelijk alternatief kan het, weliswaar met een pak minder autoriteit, toch overleven. Tegelijkertijd liggen de traditionele partijen zo goed als allemaal in de touwen. De SP.a is er in geslaagd haar uiterst zwakke oppositiekuur definitief te verprutsen. Achter de

selectieve verontwaardiging over de naamsverandering gaat hoofdzakelijk een strijd schuil voor postjes. Dat Anciaux een carrièrist is, willen we niet betwisten, maar wie is dat niet aan de top van de SP.a? Het gerucht dat Anciaux de plaats van Mia De Vits als lijsttrekker voor de Europese verkiezingen zou krijgen, zal niet vreemd zijn aan haar verontwaardiging. Tobback, Willockx, Claes en De Vits hadden zich niet verzet toen Patrick Janssens de Socialistische Partij omdoopte naar “Sociaal Progressief Alternatief ”. Weliswaar met de mogelijkheid om nog een tijdje “Socialistische Partij anders” te gebruiken. Wat is er intussen veranderd? Veel lucratieve postjes zijn verloren gegaan en deze worden dus duurder. Tobback die een congres eist, lijkt wel het toppunt van cynisme als we terugdenken aan de congressen onder zijn voorzitterschap. “De SP.a is hoe langer hoe meer een kiesvereniging,” schrijft Walter Pauli in de De Morgen. Deze vaststelling geldt al jaren en overtuigde 10.000’en leden reeds om hun lidkaart in te leveren. De arbeidersklasse en de politieke linkerzijde versterken

De arbeidersklasse heeft dringend nood aan politieke vertegenwoordiging. Ze heeft geen eigen massapartij waar ze onder gelijkgezinden kan debatteren over hoe de strijd te voeren en met welk programma. Zolang zo’n partij ontbreekt zal dit de klassenstrijd afremmen. Indien er wel zo’n partij tot stand komt, met haar eigen media, woordvoerders, verkozenen, inplanting in bedrijven en wijken, dan zal deze inspirerend wer-

De SP.a is er in geslaagd haar uiterst zwakke oppositiekuur te verprutsen ken voor iedereen die de strijd tegen PVDA-leiding argumenteerde dat de logica van het neoliberalisme wil haar basis er na het RESIST-debaaangaan. cle op stond op eigen ticket naar de Wij geloven al lang niet meer in de verkiezingen te trekken en het eigen mogelijkheid om de SP.a terug om profiel te herstellen. Naar aanleiding te vormen tot een partij die de be- van de Europese verkiezingen van 7 langen van de arbeidersklasse ver- juni 2009 stuurden we reeds in juni dedigt. Vandaar ons akkoord met 2008 een brief aan de PVDA met het Jef Sleeckx, oud-SP-parlementslid, voorstel een kartellijst te vormen. We toen hij de oppositiegroep SP.a Rood kregen geen antwoord. Eind 2008 verliet en concludeerde dat een nieu- stelden wij voor aan de LCR (de we partij moest worden opgebouwd. Franstalige tegenhanger van de SAP) Onze poging in 2006 en 2007 om het om in kartel naar de Europese verComité voor een Andere Politiek, sa- kiezingen te trekken. Dit mondde uit men met vele anderen, op te bouwen in een akkoord. was de uitdrukking van dit akkoord. LSP kiest telkens weer voor een De mogelijkheid was toen aanwezig principiële strategie die de linkerzijde om te komen tot een nieuwe, brede en de arbeidersklasse kan versterken. partij van en voor de arbeidersklasse. Indien Erik De Bruyn, woordvoerHelaas is CAP, na veel foute keuzes, der van SP.a Rood, een strijdplaats vandaag een lege schelp geworden afdwingt op de Antwerpse SP.a-lijst die haar doelstelling niet meer zal bij de regionale verkiezingen, dan bereiken. is LSP bereid aan tafel te zitten. We In 2005 benaderden we de PVDA willen met De Bruyn bespreken op met het voorstel een kartellijst voor welke voorwaarden LSP haar regiote bereiden bij eventuele voortij- nale lijst in de provincie kan intrekdige parlementsverkiezingen. De ken voor een zo sterk mogelijk resultaat voor De Bruyn. We denken echter dat de arbeidersbasis in de SP.a de afgelopen 20 jaar zodanig uitgehold is, dat een gevecht in die partij tijdsverlies is. Dat lost men niet op door de eisen te milderen en zich zo aanvaardbaarder te maken. Het is een straatje zonder eind, waarbij men telkens een stap verder moet. Dit is, denken we, de reden voor enkele uitschuivers van De Bruyn. Waaronder het interview waarin hij zichzelf “op een aantal vlakken veeleer conservatief” noemt, zich uitspreekt voor het hoofddoekenverbod en tegen een tolerant drugbeleid (1) . In een ander interview beweerde hij niet tegen “de vrije markt op zich” te zijn (2) . In een periode waarin de ideologie van de vrije markt in crisis verkeert door de zwaarste economische depressie sinds de jaren ’30, lijkt dit ons een grote fout.

LSP vindt dat er dringend nood is aan een linkse oppositie. Om dat idee te versterken, willen we deelnemen aan de verkiezingen van 7 juni.

SP.a-Rood, breek met SP.a en start een campagne voor een nieuwe arbeiderspartij

Wij denken dat SP.a Rood haar tijd verspilt binnen de SP.a. Wat zal SP.a

Franstalige lijst LCR-PSL LSP staat open voor elke initiatief of elke samenwerking die een stap vooruit zou kunnen betekenen. Het is in dit kader dat wij het initiatief namen om aan de LCR (de Franstalige versie van de Socialistische ArbeidersPartij in Vlaanderen) voor te stellen een gemeenschappelijke lijst voor de Europese verkiezingen in te dienen. De situatie in Frankrijk waarbij hun zusterorganisatie het initiatief nam tot de oprichting van een Nouveau Parti Anticapitaliste heeft er heel wat enthousiasme teweeg gebracht. Hun woordvoerder Olivier Besançenot heeft zich op enkele jaren tijd kunnen opwerpen als de woordvoerder van de linkse oppositiebeweging en wordt in opiniepeilingen als één van de belangrijkste uitdagers van Sarkozy gezien. In Frankrijk neemt onze Franse zusterorganisatie, Gauche Révolutionnaire, deel aan de NPA. Rood doen indien het geen strijdplaats krijgt aangeboden? Wij denken dat De Bruyn door de aanzienlijke media-aandacht een belangrijk potentieel in handen heeft. Hij zou een oproep kunnen lanceren, samen met strijdbare syndicalisten en activisten, voor een grote conferentie. Daar zou kunnen worden gediscussiëeerd welke stappen moeten genomen worden om een nieuwe partij te creëren. Voor een dergelijke conferentie, met als doel een strijdbare en democratisch werkende partij links van SPa en Groen, kan Erik rekenen op de inzet van alle militanten en sympathisanten van LSP. Zo’n partij zou op heel wat enthousiasme en steun kunnen rekenen binnen strijdbare vakbondskringen. Het kan de arbeidersklasse voorzien van een nieuw wapen in haar handen voor de komende klassenstrijd. Op 7 juni: stem voor de Linkse Socialisten. Elke dag van het jaar: wordt actief in de strijd.

Intussentijd, wanneer er geen initiatief ontstaat voor een nieuwe, brede arbeiderspartij, zal LSP onder haar eigen naam deelnemen aan de verkiezingen en in haar campagne de noodzaak aan zo’n partij bepleiten. Tegelijkertijd zullen er ook onafhankelijke kandidaten aanwezig zijn op onze lijsten die van deze verkiezingen gebruik willen maken om onze slogan voor een nieuwe brede arbeiderspartij kracht bij te zetten. Help ons door peterslijsten op te halen, in jouw omgeving over onze partij te spreken, onze pamfletten te verspreiden, ons de nodige steun te bezorgen die ons toelaat een zo sterk als mogelijke campagne te kunnen voeren en sluit aan bij de Linkse Socialisten. Noten (1) Knack, 24 december 2008, interview Erik De Bruyn (2) De Standaard, 17 september 2007, Ze zullen met ons rekening moeten houden



Socialistisch Links

anti-crisis programma

www.socialisme.be februari 2009

Een programma tegen de crisis Quasi dagelijks worden we overstelpt van berichten over nieuwe afdankingen, toename van schulden en sociale problemen op basis van de crisis. De economische problemen domineren momenteel veel discussies. De traditionele po-

litici slagen er niet in om te begrijpen wat er gebeurt, laat staan dat ze een alternatief hebben op een crisis die ze zelf mee veroorzaakt hebben. In het dossier op deze pagina’s gaan we in op de crisis en ons anti-crisisprogramma.

Wereldeconomie

“Na de grootste kapitalistische party de zwaarste kater”

D

D o o r K r i s to f ( L e u v e n )

e drie grootste economieën ter wereld – Europa, de VS en Japan - zijn in recessie. IJsland is failliet en de Belgische regering is over de crisis gevallen. De economische crisis verdiept en de recente cijfers zijn vaak “de ergste sinds de metingen begonnen”. In de VS sneuvelden in november en december samen meer dan een miljoen jobs, het slechtste resultaat sinds 1945. De fabrieksactiviteit daalde er in december aan zijn snelste tempo in 30 jaar tot het laagste niveau sinds het begin van de metingen in 1948. De daling van de kleinhandelverkoop gedurende 6 maand was ongezien sinds de metingen in 1992 startten (-9,7% tegenover een jaar eerder). De crisis zet zich onverminderd door op globaal niveau. Van januari tot november 2008 kwamen er in China bijvoorbeeld 10 miljoen werklozen bij. In Europa kromp de Duitse economie met 1,5 tot 2,0% in het vierde kwartaal van 2008 en de Eurozone kende in november een exportdaling met 4,7%. Deze cijfers zijn stuk voor stuk dramatisch en dramatischer dan hun voorgangers. Het dieptepunt, laat staan het einde, van de crisis is nog niet in zicht. Dankzij de steunmaatregelen wordt 2010 het jaar van de herople ving, aldus ECB v o o r zitter

Trichet. Met hem doen talloze economen aan wishful thinking. Enkelen zijn eerlijker; Barrow van Standard Bank stelde: “Na de grootste party kunnen we ons enkel verwachten aan de zwaarste kater”. Verliezen worden gesocialiseerd, winsten blijven privé

Talloze overheden lanceren steunpakketten van een grootteorde die een jaar geleden ondenkbaar was. Er zijn drie categorieën. Ten eerste zijn er de heraankondigingen van oudere maatregelen, zoals het leeuwendeel van de eerste 30 miljard steunmaatregelen in Duitsland. Ten tweede probeert men banken en andere bedrijven te redden en te genezen door hun rommeleffecten op te

kopen, door participaties te nemen of door kredieten te verschaffen. In de VS hebben we bijvoorbeeld het plan Paulson van 700 miljard dollar. Dit is gewoonweg het socialiseren van de schulden op kap van de gezinnen na jarenlang speculeren. Ten derde zijn er de Keynesiaanse steunmaatregelen, waarbij de overheid begrotingstekorten opbouwt ter verhoging van de koopkracht door onder meer belastingsverlagingen en massale openbare werken. De geplande ‘New Deal’ van Obama die in twee jaar tot 1000 miljard kan gaan kosten is een voorbeeld. De arbeidersklasse is binnen het kapitalisme niet in staat alle geproduceerde goederen op te kopen, aangezien een deel van de door hen geproduceerde waarde niet naar lonen gaat, maar naar winst. Ter illust ratie kende de autoverkoop in de EU een daling met 25% in

omvang van de crisis. Obama bijvoorbeeld wil 3 miljoen jobs creëren, terwijl er in 2008 al 2,6 miljoen sneuvelden. De enorme VS staatsschuld beperkt de toekomstige manoeuvreerruimte, zeker in vergelijking met de New Deal in de jaren ‘30, wat een grootschalig Keynesiaans programma was, dat evenmin de depressie kon bezweren. Om het kapitalisme een elan te geven zou een herstel van de winstvoet nodig zijn, wat enkel mogelijk is ten koste van de arbeidersklasse en dus ook van de afzetmarkt van de kapitalisten. Het kapitalisme zit hiermee gewoon muurvast in haar eigen tegenstellingen. De centrale ban ken, met de FED op kop, proberen ondertussen wan hopig de crisis te b e z we r e n . In eerste instantie door de prijs van kredieten via renteverlagingen interessanter te maken, zonder veel succes weliswaar. Het rentewapen van de FED is ondertussen leeg met quasi nul procent basisrente. In zo’n situatie blijft er niets anders over dan het bijdrukken van geld, iets waar de FED al sinds het failliet van Lehman Brothers midden september mee bezig is en wat op termijn ernstige risico’s voor sterke inflatie en zelfs hyperinflatie inhoudt.

12 maand. De kapitalisten zijn sinds de jaren ‘70 steeds Zonder verzet betaalt minder bereid hun winsten te herin- de arbeidersklasse deze vesteren in de reële crisis economie, door de dalende tendens Talloze mensen werden misleid door van de winst per geïnvesteerd kapi- de retoriek van het volkskapitalisme, taal; de winstvoet. Om hun winsten waarbij voortaan iedereen door het (en winstvoet) te maximaliseren zet- kopen van wat aandelen kapitalist ten de kapitalisten druk op de lonen zou kunnen worden. Hoeveel menwaardoor ze hun afzetmarkt onder- sen in België hadden bijvoorbeeld graven en vroeg of laat een overpro- geen Fortisaandelen? Gezinnen werductiecrisis moet ontstaan. Jarenlang den door een afbouw van de sociale werd dit probleem via goedkope kre- zekerheid ‘gestimuleerd’ tot opbouw dieten (schulden) vooruitgeschoven, van een zogenaamde derde pensioenwat niet kon blijven duren. Nu zien pijler, en stapten in pensioenfondsen we de weerslag. die door de beurscrash momenteel tot Het redden van banken verandert een derde in waarde verminderden. hier niets aan en vermijdt slechts De crisis leidt bovendien tot een wedat het financiële systeem instort. reldwijde golf van ontslagen, wat de Als bedrijven zoals General Motors koopkracht verder zal ondermijnen miljarden krijgen in ruil voor ‘bespa- en aldus tot een vicieuze cirkel kan ringen en herstructurering’ op kap leiden. Tenslotte zullen zoals eerder van de werknemers, ondergraaft dit vermeld de in de economie geïnjecdoor de ontslagen en loondalingen teerde miljarden door de arbeiders de waarmee het gepaard gaat, verder de komende jaren betaald worden. afzetmarkt voor de kapitalisten. De De kans dat we naar een lang uitgeKeynesiaanse maatregelen krikken roken crisis gaan is dus bijzonder rein het beste geval tijdelijk de koop- alistisch. Rosa Luxemburg zei het al: kracht van de bevolking op ten koste “socialisme of barbarij”. Ofwel gaat van een toenemende overheidsschuld dit systeem leiden tot steeds meer eldie later door de arbeidersklasse be- lende, oorlogen, etc. ofwel wordt de taald zal worden. Bovendien zijn de maatschappij op een democratische huidige pakketten ontoereikend en manier gepland. vrij beperkt in vergelijking met de

W

Enkel Door Eric Byl

ereldwijd willen regeringen zich een uitweg uit de crisis spenderen. Nauwelijks zijn de banken aan de kassa gepasseerd of ze staan alweer in de rij. Deze keer samen met een reeks industriële reuzen. Taboes worden in een handomdraai opzij geschoven. Niets lijkt te werken. Op ieder herstelplan, volgt een nieuw, nog drastischer, nog groter. In het algemeen belang? Benieuwd als ooit de schade wordt opgemeten. Wedden dat bankiers, industriëlen en andere speculanten, beter bediend zullen zijn dan jij en ik. De Linkse Socialistische Partij verdedigt een ander herstelplan. Het is voordelig voor arbeiders en hun gezinnen en volgens ons de enige duurzame oplossing voor deze crisis. Hoe moeten de miljarden mensen die honger lijden daar tegen aankijken? Diegenen die niet of nauwelijks over drinkwater beschikken? Wie geen toegang heeft tot elementaire gezondheidszorg? Wie ergens op de planeet ronddwaalt op de vlucht voor oorlog of burgeroorlog? Wat moeten diegenen denken die werkloos werden? De daklozen? Diegenen die op het einde van ieder loon nog een stuk maand over houden? Voor hun problemen was er toch geen geld? De vereiste infrastructuurwerken waren toch onbetaalbaar? Zij moesten toch een paar generaties geduld uitoefenen? De jongste maanden werden enorme bedragen gespendeerd. Een fractie ervan had volstaan. Maar ze werden gebruikt om speculanten te bevrijden van hun rommel en banken te herkapitaliseren. De voorgaande jaren waren nochtans vette geweest. Gekenmerkt door recordwinsten, recordbonussen, speciale miljonairsfeestjes en megalomane projecten. Dat kon enkel door de uitbuiting fors op te drijven. De recordwinsten werden niet geinvesteerd in nieuwe productie of maatschappelijk nuttige infrastructuurwerken. Ze werden speculatief belegd. Tussen 2003 en 2008 zijn ‘investeringen’ op de futuresmarkt voor grondstoffen toegenomen van 13 naar 260 miljard $.

Voedselprijzen stand waren he

De koopkrac

Loon BTW-v

In België liep stegen de voeds duurder dan bij prijs, wettelijk toe. Andere ba duurder: stooko 20%. Aan de pri en andere gadg loonindexering De crisis doet v meer stijgen da den een index o fieke uitgavenp neemt dubbel z fer. We staan no de crisis. Nu de prijzen. In het a dat alweer een volgende fase n De arbeiders e tegen de levens moede in duwt. de index. Een h levensduurte w een onafhankel sumentenorgan moet ook de pr ten wettelijk ku Vakbonden en BTW-verlaging goed, maar on heeft zich destijd Die is immers v komen. Zeker v de afschaffing

Socialistisch Links www.socialisme.be februari 2009

anti-crisis programma



l een socialistisch herstelbeleid biedt een duurzame oplossing

schoten de hoogte in. Honger en opet gevolg.

racht in stand houden

nindexering, maximumprijzen, verlaging, nationalisatie van strategische sectoren het niet zo een vaart, maar ook hier selprijzen. Spaghetti was in juli 31% j de aanvang van het jaar. De broodvastgelegd tot juni 2004, nam 25% asisproducten werden eveneens fors olie 61%, aardgas 52% en elektriciteit ijsdaling van blackberry’s, flatscreens gets hebben wij geen boodschap. De g kon de levensduurte niet bijhouden. vooral de prijzen van basisgoederen an andere. De Waalse OCMW’s stelop die rekening houdt met het specipatroon van kansarme gezinnen. Die zo snel toe als het officiële indexcijochtans nog maar aan het begin van e consumptie is stil gevallen, dalen de artikel hiernaast leggen we echter uit forse opstoot van de inflatie in een niet uitgeloten is. en hun gezinnen moeten zich wapenen sduurte vooraleer de crisis hen de ar. Dat vereist een volledig herstel van herziene indexkorf die beter de echte weerspiegelt. Dat moet gebeuren door lijke commissie van vakbonden, connisaties en kleine producenten. Die rijs van levensnoodzakelijke producunnen vastleggen. n delen van radicaal links eisen een g op energie van 21 naar 6%. Dat is nvoldoende. De arbeidersbeweging ds verzet tegen het invoeren van BTW. voor iedereen gelijk, ongeacht het invoor basisproducten pleiten wij voor van BTW. De gehaaide energiepro-

ducenten en distribiteurs zullen bovendien de BTWverlaging misbruiken om hun prijzen op te trekken. Energie is van strategisch belang en zou moeten toehoren aan de gemeenschap. Zoals het ABVV in de jaren ’70 pleiten wij voor nationalisatie onder democratische arbeiderscontrole van de hele energiesector en wettelijk vastgelegde prijzen. Sociale woningen, publieke infrastructuur, herfinanciering van onderwijs en gezondheidszorg Wonen neemt een grote hap uit het gezinsbudget. Tussen ’97 en 2007 stegen huizenprijzen in ons land 142%! Huurders hielden in 2005 16% minder over na de huur dan in 1992. Dat komt hoofdzakelijk omdat er nauwelijks sociale woningen voorhanden zijn, ook in vergelijking met de buurlanden. Enkel door het aanbod aan goedkope en comfortabele sociale woningen te vermenigvuldigen, zullen huurprijzen, ook op de privémarkt, dalen. Zoniet zullen mensen krotwoningen blijven betrekken, ook ten koste van veiligheid en gezondheid. Wij zijn geen voorstander van huursubsidies omdat huiseigenaars die vooraf in de huurprijs inrekenen. Een wettelijke beperking van de huurprijs tot een maximaal percentage van het inkomen? Het kan ertoe leiden dat mensen met een laag inkomen nergens terecht kunnen. In combinatie met een forse uitbreiding van de sociale huursector, kan het wel succes hebben. Ook het onderhoud en de noodzakelijke renovatie van schoolgebouwen, gevangenissen en andere openbare gebouwen werd jarenlang verwaarloosd. Enkel voor prestigeprojecten was er geld. Veel schoolgebouwen staan letterlijk op instorten. Leerlingen krijgen soms jarenlang les in containers. In wat voor waanzinnige maatschappij leven we? Als het economisch goed gaat, is er geen geld. Het vergt crisis vooraleer men broodnodige investeringen wil doorvoeren. Men wil dat echter realiseren via privaat-publieke samenwerking (PPS). Meestal betekent dat, net als sale en lease back, veel publieke kosten voor royale private opbrengsten. De Linkse Socialistische Partij pleit voor 100% publieke investeringen. Politici hebben de mond vol over de “kennismaatschappij”. Daarin zou onze toekomst liggen. Het onderwijs wordt nochtans stiefmoederlijk behandeld. Dertig jaar geleden werd nog 7% van het bruto binnenlands product besteed aan onderwijs, nu is dat slechts 4,5%. Men wil zelfs beroep doen op gepensioneerde leerkrachten om bij

te springen, in plaats van het beroep aantrekkelijker gang tot alle economische informatie door de werkte maken. Wij willen een publieke herfinanciering nemers. Het is dus onmogelijk zonder “opening van tot 7% van het BBP. de boeken” en “opheffing van het bankgeheim”. Ook de gezondheidssector heeft behoefte aan her- Bovendien is het nog maar de vraag of bedrijven financiering. Ooit stond onze gezondheidszorg aan die wel verlies maken, maar instaan voor het inkode top. De voortschrijdende vermarkting, waardoor men van een pak arbeidersgezinnen en een hele rewinst maken belangrijker werd dan genezen, on- gio, wel mogen afdanken. Wij denken dat bij iedere dermijnt niet alleen de kwaliteit, maar drijft meteen herstructurering, delocalisering of sluiting, nationade kost op voor patiënten. Geneesmiddelen zijn in- lisatie moet overwogen worden. Schadeloosstelling derdaad te duur. Men lost dat niet op door openbare moet beperkt worden tot de kleine aandeelhouders, aanbestedingen, zoals wordt voorgesteld door kiwi- enkel op basis van bewezen behoeften. dokter Van Duppen. Ons land heeft een grote farmaceutische sector. Wij willen die niet het voorwendsel verschaffen om de belangen van de patiënt uit te spe- ‘Bad Bank’, ASLK,... Of Nationalisatie van de len tegen die van de werknemers. Om terugbetaling in de wacht te slepen, zullen arbeiders immers on- financiële sector der druk gezet worden om in te leveren op het loon De schandalige reddingsoperaties in de banksector, en de arbeidscondities. De Linkse Socialistische waarvoor wij als belastingsbetalers zullen opdraaiPartij pleit integendeel voor een publieke nationale en, hebben een debat op gang gebracht. Sommigen gezondheidsdienst en de nationalisatie van de far- pleiten voor een ‘bad bank’ waarin alle rommelefmaceutische sector. fecten worden ondergebracht. Kortom, de overheid neemt alle risico’s kosteloos over. Dit schandalige voorstel zou er alleen maar toe leiden dat de specuHet werk verdelen aan gelijk lanten nog driester tekeer gaan: “doe maar op, de loon, verbod op afdankingen, overheid betaalt!” opening van de boeken, opheffing Anderen schreeuwen voor de heroprichting van een overheidsbank. Die zou minder risico’s nemen in ruil bankgeheim Sociale woningen, infrastructuurwerken, onder- voor een iets lager rendement. “Geef ons onze ASLK terug”, luidt het. Behalve het feit dat dit de crisis niet wijs, gezondheidszorg... wij zouden wel weten wat zou oplossen, geeft dat een verkeerd beeld van wat aan te vangen met de vele werklozen en diegenen die op het punt staan hun job te verliezen. We zou- de ASLK ooit was. Het was een publiek eiland in den de beschikbare arbeid over iedereen verdelen. een systeem waar de markt de wetten stelt. De ASLK moest mee het bad in en werd uiteindelijk opgeslorpt Uiteraard zonder loonverlies, want anders zouden door de private sector. De enigen die heimwee hebvelen gedwongen zijn hun inkomen aan te vullen ben naar de ASLK zijn de fils à papa van de oude met overuren en zwartwerk. politici die de raden van bestuur van de intercomIn de regering komt het er nooit van, maar telkens Groen in de oppositie zit, pleit het voor een 32 uren- munales en overheidsinstellingen, inclusief ASLK, week. Het loonverlies wil het opvangen met een ba- als een springplank gebruikten voor een lucratieve post in de private sector. sisinkomen, een inkomen voor iedereen, werk of geen Wij zijn het voor één keer eens met professor De werk. Het klinkt aanlokkelijk. Zeker voor wie een Grauwe en Ivan van de Cloot van Itinera als ze pleiinterim of een andere snertjob heeft zonder garanties. Het is echter geen toeval dat die idee oorspronkelijk ten voor nationalisatie van de hele banksector. Wat ons betreft met schadeloosstelling uitsluitend aan de uit liberale hoek komt. Het basisinkomen zou snel kleine aandeelhouder op basis van bewezen behoefuitgehold worden door prijsstijgingen, tot er niets te. Wij zijn het oneens waar ze argumenteren voor meer over blijft. De kapitalisten zouden arbeiders nog meer als wegwerpproducten behandelen, want een terugverkoop aan de privé, zodra de banken gesanneerd en terug winstgevend zijn. Wij zouden in“men heeft toch nog een basisinkomen.” tegendeel deze gelegenheid aangrijpen om heel het Rechtse politici zouden “harde werkers” die hoge bank en kredietwezen aaneen te rijgen in één sterke belastingen betalen, nog meer uitspelen tegen de “basisinkomers”. Werklozen zouden niet meer bestaan, publieke instelling, onder democratische controle alleen nog “werkonwilligen die zich nestelen in de van de gemeenschap. In plaats van de bankdirecties te smeken om krediet te verstrekken, zou de oversociale zekerheid”. heid zelf de nodige publieke investeringen kunnen Nog in de strijd tegen de werkloosheid, gaan stemmen op voor een wettelijk verbod op collectieve ont- plannen om te beantwoorden aan de echte behoeften slagen door winstgevende bedrijven. Wij zijn voor van de bevolking.. zo’n wettelijk verbod, maar het vergt volledige toe-



Socialistisch Links

? campagne

www.socialisme.be februari 2009

MAS wordt PSL :

M Parti Socialiste de Lutte A p ons nationaal congres in december werd beslos ten om onze naam langs Franstalige zijde te veranderen van Mouvement pour une Alternative Socialiste (MAS) naar Parti Socialiste de Lutte (PSL). Zeker w onder jongeren, maar ook onder een belangrijke laag van arbeiders, militanten en delegees, is onze reputatie de afo gelopen jaren gegroeid. r Tegen de achtergrond van een economische crisis gaat een beperkte, maar groeiende, laag op zoek naar een politiek alternad tief. Sommigen komen daarbij tot socialistische conclusies. De PS biedt geen enkel alternatief en werpt zich op als een formatie die t het kapitalistisch systeem beter wil beheren. Tegelijk worden de banden met de vakbondsleidingen gebruikt om de arbeiders wijs te maken dat zij opnieuw de buikriem moeten aanhalen. p Met onze nieuwe Franstalige naam willen aansluiten bij de s beste tradities van de arbeidersbeweging. We denken dat Linkse Socialistische Partij en Parti Socialiste de Lutte de namen zijn die l het beste duidelijk maken waar wij ons situeren, rekening houdend

O

met het actuele bewustzijn. De term “strijd” langs Franstalige kant wijst op de tradities van strijdsyndicalisme in Wallonië. PSL/LSP komt actief tussen in de strijd van arbeiders en jongeren, we voeren campagnes en verdedigen de noodzaak van strijdbare en democratische vakbonden alsook van een kleine socialistische revolutionaire massapartij. Sluit bij ons aan! http://www.socialisme.be /lsp/congres2008

Het 12de congres van LSP

Help onze verkiezingscampagne mogelijk maken

L

Door Stephane Delcros

SP neemt deel aan de verkiezingen van 7 juni en doet dit zonder overheidssubsidies (die bij sommige andere partijen goed zijn voor het leeuwendeel van de middelen). Wij beschikken over weinig middelen en bovendien kunnen we niet op de media rekenen om onze standpunten naar voor te brengen. Op het vlak van middelen kunnen we niet concurreren met de traditionele partijen. Maar waar we wel over beschikken, is een kern van militanten en leden die actief campagne voeren met ons anti-crisisprogramma dat de belangen van de arbeiders en hun gezinnen centraal stelt.

Nationaal: PB131, 1080 Molenbeek-Sainctelette Tel/fax: 02:345 61 81. E-mail:info@ socialisme.be Aalst: [email protected], 0477/38 73 26; Antwerpen: [email protected], 0472/87 05 88; Brugge: [email protected], 0494/82 53 58, Brussel: [email protected], 0494/08.91.35; Gent: 0488 47 85 17, [email protected]; Hasselt: [email protected]; Keerbergen: [email protected]; La Louvière; Leuven: [email protected], 0494/70.30.73; Lokeren; Luik: [email protected], 0485/05 86 39; Mechelen: [email protected], 0476/38 09 17; Mons: mons@ socialisme.be, 0477/75 21 49; Oostende: [email protected]; Sint-Niklaas: [email protected]; Turnhout: [email protected], 0485/47.46.28; Verviers: [email protected]; Waver: [email protected], 072/51.33.47

Help de linkse socialisten om deel te nemen aan de verkiezingen Door Els Deschoemacker,

H

n at i o n aa l o r g a n i s ato r

et afgelopen jaar kwam LSP op voor koopkracht en werk. We stonden samen met de vakbondsbasis op straat, argumenteerden voor een strijdbaar en socialistisch programma, rapporteerden over honderden acties, betogingen en stakingen die over het hele land de bezorgdheid van de arbeiders over hun loon, werk en inkomenssituatie uitdrukten. Het doel van onze verkiezingscampagne is om die arbeiderseisen en -belangen in de verkiezingen aan bod te laten komen. Om tegenover het anti-crisisprogramma van de patroons en de traditionele partijen, een anti-crisisprogramma in het belang van de werkende bevolking te plaatsen. En om duidelijk te maken dat als we ons als werkende klasse organiseren, niet alleen op het syndicale maar ook op het politieke terrein, we sterker staan om een dergelijk programma ook te kunnen realiseren. Systeemkritische partijen worden echter niet weinig obstakels in de weg gelegd. Naast de gebrekkige toegang tot de mainstream media, de financiële kosten van verkiezingscampagnes,... zijn er ook tal van legale obstakels. De belangrijkste in België is de wet die bepaalt dat partijen die niet vertegenwoordigd zijn in één van de parle-

K i e s f o n LSP/PSL d s

De traditionele partijen geven makkelijk twee tot drie miljoen euro uit aan hun verkiezingscampagnes. Wij denken dat we voor al onze campagnes tot in juni 30.000 euro zullen nodig hebben. Dat bedrag moet ons toelaten om affiches en verkiezingspamfletten te produceren, maar ook om onze dagelijkse werking tijdens de campagne te garanderen. Iedere partij met verkozenen krijgt gemeenschapsmiddelen voor een bedrag van 161.000 euro met daarenboven 1,38 euro per behaalde stem. Daarnaast zijn er indirecte manieren waarop deze partijen over gemeenschapsmiddelen beschikken, onder meer via de afdrachten van de parlementsleden. Tussen 2003 en 2007 kreeg de PS jaarlijks gemiddeld zo’n 850.000 euro aan publieke middelen. Dat is goed voor 88% van haar totale inkomsten. Ecolo beschikte gemiddeld over 270.000 euro gemeenschapsmiddelen per jaar, goed voor 84% van haar inkomsten. Deze partijen moeten geen beroep doen op hun leden en sympathisanten om verkiezingscampagnes te financieren, ze nemen de middelen sowieso uit onze zakken. LSP doet het zonder overheidssteun. We kunnen enkel rekenen op de financiële steun van diegenen die akkoord zijn met onze ideeën, die ons programma of onderdelen ervan de moeite vinden om te worden verdedigd bij onder meer de verkiezingen van juni. Met een groot aantal kleine giften en bijdragen kunnen wij beschikken over een relatief groot bedrag om onze verkiezingscampagne te voeren. Het geld wordt goed besteed in de uitbouw van een politieke kracht die opkomt voor een samenleving waar welvaart niet langer het monopolie van een kleine minderheid is, maar van de meerderheid van de bevolking die vandaag wordt uitgebuit. Steun ons en stort een bijdrage voor onze verkiezingscampagne. Dat kan op rekeningnummer 001-2260393-78 met vermelding “verkiezingen 2009.”

Contactadressen:

Campagne voor 10.000 peterslijsten

c o n t a c t

menten, duizenden peterslijsten moet ophalen om te kunnen deelnemen. Het betekent dat LSP voor de deelname aan de Europese verkiezingen bijvoorbeeld twee keer vijfduizend mensen moet vinden die bereid zijn hun handtekening te geven om ons het democratisch recht te geven op te komen. Idem dito voor de regionale en nationale verkiezingen.

Maar obstakels zijn er om overwonnen te worden. We proberen om van de nood een deugd te maken en zien deze campagne als een manier om nog voor de werkelijke verkiezingscampagne start, zoveel mogelijk mensen op de hoogte te brengen van

Voor arbeiderseenheid Voor socialisme

De technische en wetenschappelijke mogelijkheden van de mens zijn nog nooit zo uitgebreid geweest. De jongste 50 jaar verdrievoudigde het gemiddelde inkomen per hoofd van de wereldbevolking. Er is voldoende rijkdom om iedereen een degelijke levensstandaard te garanderen. België vormt hierop geen uitzondering. Zelfs na de gouden jaren ‘50 en ‘60 bleef de totale werkelijke waarde van alles wat we samen produceren toenemen. In ‘96 bedroeg dit dubbel zoveel als in ‘83. Deze toename van de rijkdom heeft echter niet geleid tot een algemene stijging van de welvaart. Integendeel: terwijl bedrijven recordwinsten boeken en speculanten hun kapitaal vertienvoudigen, gaat de voormalige koloniale wereld gebukt onder oorlog en hongersnood, is de economie van de ex-stalinistische staten ineengestuikt en heerst in het Westen massale structurele werkloosheid. De globale stijging van de rijkdom is aan de overgrote meerderheid van de wereldbevolking voorbijgegaan. Pensioenen, werkloosheids- en ziekteuitkeStop de privatiseringen ringen staan op de helling door de uitholling Hoewel de arbeiders deze rijkdom producevan de sociale zekerheid. ren, hebben ze niet de minste inspraak in de LSP/PSL is voor het volledig herstel van aanwending ervan. Heel de productie staat de index en een minimumloon van 1500 euro in functie van de winsthonger van een handnetto, tegen de afbraak van de sociale zekervol kapitalisten. Dit leidt tot schrijnende teheid en de uitholling van het arbeidscontract. genstellingen. Wij verzetten ons tegen iedere bedrijfssluiEr is nood aan betaalbare en comfortabele ting omdat dit onder het kapitalisme enkel sociale woningen, aan gratis openbaar verleidt tot werkloosheid en armoede. voer, aan onderwijs toegankelijk voor iederDe enige maatregel die de massale werkeen, aan speelterreinen en recreatiecentra, loosheid kan oplossen is de onmiddellijke inaan een nationale gezondheidsdienst die gravoering van de 32-urenweek, zonder loonvertis en publiek is. lies en met evenredige aanwervingen. De middelen hiervoor zijn voorhanden. Op dit ogenblik gaat het echter de andere kant Een nieuwe arbeiderspartij uit. Openbare diensten worden gerentabiliDe vakbondsleidingen hebben de kapitalisseerd en opgesplitst. De winstgevende delen tische afbraaklogica aanvaard. Ze beperken worden verkocht aan de hoogste bieder, de onrendabele worden afgestoten. Er is al lang zich tot het “sociaal” begeleiden van de herstructureringen. geen sprake meer van diensten. De marktloDaartegenover stellen wij het strijdsyndicagica heeft ook in de openbare sector toegelisme: vechten voor iedere job en het behoud slaan. Voortaan spreekt men van openbare van alle verworvenheden. bedrijven in afwachting van de volgende De arbeidersklasse heeft een partij nodig privatisering. die deze strategie politiek kan en wil vertalen. 32-urenweek Zo’n partij moet openstaan voor iedereen die wil vechten tegen de sociale afbraak. In de private sector richt de “vrije” markt Ze moet zich verzetten tegen iedere vereen ravage aan. Alle verworvenheden wordeling van de arbeiders, of het nu is op baden afgebroken in naam van de competitivisis van racisme, seksisme of geloof. Dit kan teit. Arbeidscontracten ruimen plaats voor het best door op te komen voor volledige geonderaanneming, uitzendarbeid en andere lijke rechten. nepjobs. Ze moet de strijd aanbinden tegen het imEen miljoen arbeiders in België wordt reperialisme en vechten tegen de vernietiging gelmatig geconfronteerd met werkloosheid. Dit heeft geleid tot de verpaupering van van het milieu. Ze moet het zelfbeschikkingsrecht van Vlamingen, Walen en Brusselaars een deel van de arbeiders en hun gezinnen.

waar wij voor staan

onze deelname, met hen de discussie te voeren over ons programma en hen te betrekken bij de campagne. Tijdens de eerste twee weken in campagne stond onze teller reeds op meer dan 700 peterslijsten, tientallen mensen die geïnformeerd willen blijven en de verkoop van een paar honderd LSP krantjes. Op verschillende plaatsen worden we gecontacteerd via de website en geven mensen aan interesse te hebben om mee te bouwen aan onze partij. Drie vragen komen regelmatig terug: of deelnemen aan verkiezingen eigenlijk nog wel zin heeft, waarbij verwezen wordt naar de politieke crisis en de onmacht of onwil van de traditionele politieke partijen een politiek te voeren in het belang van de meerderheid van de bevolking. Of er niet reeds een te grote versnippering is van het politieke landschap, dus te veel partijen, zodat het steeds moeilijker wordt om te regeren. En of links zich beter niet zou verenigen om zo sterker het rechtse offensief te keren. Vragen die terecht zijn en we in deze krant zoveel als mogelijk proberen te beantwoorden. We vragen je om je niet alleen te engageren door voor ons te tekenen, zelf handtekeningen op te halen in je eigen omgeving,... maar ook om een abonnement te nemen op onze krant, onze krant en onze ideeën bekend te maken bij je vrienden, familie of collega’s, ons financieel te steunen of je aan te sluiten bij onze partij! respecteren, zonder in de val te trappen van diegenen die de arbeiders door communautair opbod willen verzwakken (cfr. splitsing sociale zekerheid). Ze zou moeten ageren voor de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie onder rechtstreekse arbeiderscontrole. Revolutie

Dit programma is enkel uitvoerbaar indien de arbeidersbeweging de macht uit handen neemt van de kleine minderheid van kapitalisten. De heersende klasse zal haar privileges echter niet zomaar afstaan. Het breken van de kapitalistische staat zal een revolutie vereisen. Daarom bouwen wij aan een revolutionaire marxistische partij. Arbeidersdemocratie

De productie moet in functie staan van de reële behoeften van de bevolking. Ze moet georganiseerd worden via een democratisch productieplan, opgesteld en gecontroleerd door raden, samengesteld uit vertegenwoordigers van de arbeiders van het bedrijf, van de nationale vakbonden en van de arbeidersregering. Iedere functionaris moet verkozen en permanent afzetbaar zijn. Hij/zij mag niet beschikken over een hoger loon dan het gemiddelde loon van de arbeiders die hij/zij vertegenwoordigt. Op die manier kan het wanbeheer vermeden worden zoals dit in de planeconomieën in het ex-Oostblok bestond. Voor socialisme en internationalisme

De socialistische revolutie breekt altijd uit op het nationale vlak, maar eindigt in de internationale arena. Arbeidersdemocratie en socialistische planning kunnen niet beperkt blijven tot één land. Het isolement van Sovjet-Rusland heeft tot haar degeneratie vanaf 1924 geleid. LSP/PSL maakt deel uit van het Comité voor een Arbeidersinternationale (CWI), dat actief is op alle continenten. Onze strijd in België zien wij in het kader van een arbeidersstrijd in de hele wereld voor een socialistische maatschappij.

Socialistisch Links

? Internationaal

www.socialisme.be februari 2009



Palestina

Hoe strijden tegen de bezetting? H

D o o r T h i e r ry P i e r r e t

et Israëlisch offensief tegen de Palestijnen op de Gazastrook was verwoestend: meer dan 1.300 doden, zowat 6.000 gewonden en voor ongeveer een miljard dollar schade. En dat allemaal op 22 dagen. Het Israëlisch leger heeft haar offensief (voorlopig?) stopgezet op 17 januari en riep meteen de overwinning uit. Hamas beweerde eveneens dat het de strijd had gewonnen. De dag na het uitroepen van de eenzijdige Israëlische wapenstilstand, vuurde Hamas een twintigtal raketten af op Israël. Sindsdien waren er geen raketaanvallen meer, maar er werd wel aangetoond dat de mogelijkheid om projectielen af te vuren intact is gebleven. Officieel was de centrale doelstelling van de Israëlische interventie nochtans het stoppen van die raketaanvallen. Het Israëlische leger beweert dat alle doelstellingen werden bereikt. In werkelijkheid heeft de regering

het offensief enkel tijdelijk gestopt van Mahmoud Abbas een prijs beomwille van de eedaflegging van taalt voor haar collaboratie met het Obama en om de “overwinning” te Israëlische regime. kunnen gebruiken in de Israëlische Van bij het begin van het Israëlische verkiezingen. Ongetwijfeld zal nu ge- offensief riep Hamas op tot een probeerd worden om Obama ervan te “Derde Intifada”. Jammer genoeg is overtuigen dat het werk moet “afge- het model voor Hamas de Tweede maakt” worden, bijvoorbeeld door de Intifada (2000-2004) die gebaseerd macht van de Palestijnse Autoriteit was op de absurde strategie van een over de Gazastrook te herstellen en “evenwicht in het lijden” met poginde bevolking daar duidelijk te maken gen om zoveel mogelijk Israëlis te dat ze anderhalf jaar geleden “ver- doden zonder enig onderscheid. Die keerd” had gestemd. strategie werd gekenmerkt door een In de weken en maanden voor het groot aantal zelfmoordaanslagen en offensief in Gaza, was de steun voor andere individuele acties. Het duwHamas daar aan het afnemen. Deze de de Israëlische bevolking in de formatie is niet in staat om het dage- richting van steun aan haar reactiolijkse leven van de meerderheid van naire heersende klasse. De Tweede de bevolking te verbeteren. Daar Intifada leidde tot een nieuwe nederwaar er stakingen of betogingen wa- laag voor de Palestijnse bevolking. ren, werd vaak repressief opgetreWij denken dat er beter zou gekeden door de politie van Hamas. Nu ken worden naar een aantal ervarinkan Hamas gebruik maken van het gen van de eerste Intifada (zie kader), feit dat alle woede zich richt tegen toen er wel een massabeweging was. de externe vijand die op een bijzon- Een dergelijke massabeweging zou der brutale wijze dood en vernieling een bedreiging vormen voor de auheeft gezaaid. Bovendien zal Hamas toritaire en corrupte regimes van zoongetwijfeld versterkt zijn op de wel Hamas in Gaza als Fatah op de Westelijke Jordaanoever waar Fatah Westelijke Jordaanoever. Een derge-

Massale anti-oorlogsbetogingen Wereldwijd waren er massale anti-oorlogsbetogingen: 100.000 betogers in Londen en Parijs, 70.000 in Brussel, 50.000 in Alexandrië (Egypte),... Naast de grote nationale betogingen waren er ook tal van lokale betogingen met honderden en soms zelfs duizenden aanwezigen. Het verschil met de zesdaagse oorlog van 1967 was groot: toen waren er in Europa en de VS honderdduizenden betogers om hun steun met het Israëlische leger te betuigen. Nu waren de pro-Israëlische betogingen erg beperkt.

LSP een haar zusterorganisaties namen wereldwijd deel aan de betogingen tegen de Israëlische agressie. Dit was ook het geval in Israël waar een meerderheid van de bevolking het leger steunde en er een repressieve aanpak van ieder verzet tegen de oorlog was. De Socialistische Strijdbeweging (onze zusterorganisatie in Israël/ Palestina) organiseert Joden en Palestijnen in Israël en in de bezette gebieden. socialisme.be /lsp/moosten

Voor de stopzetting van de wapentransporten naar Israël. Voor de onteigening van bedrijven die wapens produceren België is de vijfde wapenexporteur in Europa naar Israël. Bedrijven als Sabca en Sonaca haalden de laatste jaren zware contracten binnen voor de modernisering van het Israëlisch wapenarsenaal. Daarnaast vervult de luchthaven van Bierset bij Luik de functie van draaischijf voor de wapentransporten vanuit de VS naar Israël. In de vredesbeweging wordt terecht geëist dat daar een einde aan komt. Maar hoe kan dit? De technologie die wordt gebruikt voor wapenproductie

kan makkelijk aangewend worden voor maatschappelijk nuttige productie. Dan hoeft niemand zijn job te verliezen. In deze samenleving waar enkel winst telt, wordt veel geld verdiend aan oorlogen. Wij roepen de vakbonden op om een essentiële rol te spelen in het stopzetten van de oorlogsindustrie door een reconversie te eisen en af te dwingen van deze sector. Deze bedrijven dienen onteigend te worden en in handen van de gemeenschap geplaatst te worden.

lijke beweging zou immers begrijpen dat efficiënt strijden tegen de bezetting, ook een discussie vereist over het beleid in de Palestijnse gebieden zelf.

De discussie over een politiek alternatief in Palestina zou bovendien ook kunnen leiden tot een sterkere zoektocht naar een politiek alternatief in Israël.

Een terugblik op de

Eerste Intifada (1987-1993)

O

p 9 december 1987 begon een volksopstand in de bezette gebieden en nadien ook in de Arabische steden en dorpen in Israël. Het was het begin van de Eerste Intifada. De onmiddellijke aanleiding was een dodelijk verkeersongeval met een Israëlische vrachtwagen en een Palestijnse taxi op de Gazastrook. De onderliggende oorzaak was de impasse waarin de strijd voor de Palestijnse bevrijding zich bevond. De strategie van de PLO van Yasser Arafat faalde. Die strategie was erop gericht om steun te zoeken bij de Arabische landen om een gewapende bevrijdingsstrijd van buitenaf te voeren. De Arabische landen waren verdeeld en hadden allemaal een eigen agenda, waarbij de Palestijnse zaak niet door woog. De Jordaanse koning Hussein onderhandelde bijvoorbeeld in het geheim met de Israëli’s om een deel van de Westelijke Jordaanoever te verwerven, hij zag die regio als een provincie van zijn koninkrijk. De opstand werd mee geleid door de interne clandestiene leiding van het Palestijns verzet. De beweging nam echter een dermate grote omvang aan dat er een situatie van dubbelmacht kwam. De Israëlische autoriteiten en de Palestijnse lokale autoriteiten hadden geen enkele controle meer. Ze konden enkel iets opleggen indien de beweging ermee instemde. De reële macht lag bij de volkscomités in de steden, dorpen en vluchtelingenkampen. Hierdoor ontstond er ook een lokale leiding. De beweging was zo krachtig dat koning Hussein de banden tussen Jordanië en de Westelijke Jordaanoever verbrak. Sinsdien was de “Jordaanse oplossing” van de baan en was een Palestijnse onafhankelijkheid de enige realistische oplossing. Er was een harde repressie tegen de massabeweging. Daarbij vielen 1.162 Palestijnse doden (waaronder 241 kinderen). Duizenden anderen werden gewond. De repressie slaagde er echter nooit in om de beweging volledig te breken. Er werden vrouwencomités opgezet om de bevoorrading

te organiseren toen de Israëlische autoriteiten het verzet probeerden te breken door de bevolking uit te hongeren. De opstand leidde in de Israëlische samenleving tot een polarisering tussen diegenen die de kaart van de repressie wilden trekken en diegenen die het recht op zelfbeschikking van het Palestijnse volk wilden erkennen. Er werd getwijfeld en het leger trok aan het langste eind. Zowat 1.500 soldaten weigerden om op te treden in de Palestijnse gebieden. De PLO-leiding begreep vanuit het buitenland het gevaar van de situatie. Vanuit Tunesië had deze leiding geen enkele greep op de gebeurtenissen. Bovendien riskeerde ze opnieuw aan de deur gezet te worden, maar deze keer door de Palestijnse bevolking en niet door het Israëlische regime. Daarom tekende de PLO de Oslo-akkoorden die een beperkte autonomie toekenden voor enkele delen van de bezette gebieden. Yasser Arafat gebruikte zijn autoriteit om de leiding in Palestina zelf ervan te overtuigen om de beweging stop te zetten. De volkscomités werden vervangen door ambtenaren en de PLO-politie. De Palestijnse Autoriteit kwam tot stand. Het Israëlische regime zette de bevolking van de bezette gebieden steeds meer voor voldongen feiten (de bouw van nieuwe kolonies,...). De onderhandelingen over het statuut van de bezette gebieden werd steeds uitgesteld. Deze wanhopige situatie vormde de basis voor de Tweede Intifada. De nederlaag van de Eerste Intifada kwam voort uit de houding van haar politieke verlengstuk, de PLO, die een burgerlijke staat wou vestigen in Palestina. De nederlaag leidde tot wanhoopsacties waaruit Hamas groeide. Om een overwinning te boeken zal er een politiek instrument nodig zijn dat zich baseert op de eenheid van arbeiders en jongeren in de strijd voor een socialistisch alternatief. Een dergelijke formatie zou bondgenoten zoeken onder de arbeiders en jongeren in Israël.

Socialistisch Links

10 jongeren

www.socialisme.be februari 2009

26 maart anti-NSV betoging in Leuven

Voor een strijdbare anti-fascistische betoging, voor een links alternatief! P l at f o r m

Z

voor

a n t i -NSV b e to g i n g

o a l s e l k ja a r z a l d e Nationalistische S t u d e nt e nve r e n i g i n g (NSV) ook dit jaar zijn jaarlijkse betoging organiseren, en wel in Leuven. We kunnen niet tolereren dat onze stad wordt overgelaten aan de fascistische geweldenaars van de NSV. Andere acties en betogingen van de NSV tonen aan dat dit betekent dat wie niet volledig aan hun normen voldoet niet meer veilig is. 3 jaar geleden nog drongen in Leuven fascistische betogers het appartement binnen van iemand die een antifascistische slogan riep vanop zijn balkon, om daar de boel kort en klein te slaan.

De NSV is reeds jarenlang een kweekvijver voor kaders van het Vlaams Belang. Verschillende kopstukken startten hun politieke carrière bij de NSV, waar ze hun fascistische ideeën konden ontwikkelen en regelmatig in de praktijk omzetten. Het is dan ook niet uitzonderlijk dat er VB-parlementsleden op hun acties aanwezig zijn. De lijst van gewelddaden die de NSV op haar conto heeft staan is indrukwekkend, gaande van de jaarlijkse betoging die ze organiseren - en waarbij ze geweld tegen andersdenkenden, holebi’s en migranten niet schuwen - tot het aanvallen van linkse cafés en meetings toe. We roepen op voor een vreedzame tegenbetoging. Wij denken dat het gebruik van geweld tegen extreem rechts hen enkel nog meer in de rol van underdog zal duwen. We willen

De anti-NSV betoging van maart 2008 in Gent

laten zien dat de overgrote meerderheid van de studenten de straten van Leuven niet aan de fascisten wil overlaten, maar daarmee ook de hand reiken naar inwoners en werkenden in Leuven, die evenmin te winnen hebben bij de groei van extreem rechts. De groei van extreem rechts kan niet los worden gezien van het neoliberale beleid dat de traditionele partijen de laatste 30 jaar voerden. Door systematisch elke verworvenheid van de arbeidersklasse aan te vallen, zorgden ze ervoor dat hoe langer hoe meer mensen een afkeer van ‘de politiek’ kregen. Het onderwijs wordt net als andere diensten schaamteloos geprivatiseerd door zogenaamd ‘socialistische’ ministers. In een ijltempo wordt het hoger onderwijs omgevormd tot een eliteonderwijs waarin enkel de rijken nog kunnen studeren wat ze willen. Omdat er echter geen alternatief is, is het gemakkelijk voor een extreem rechtse partij om op een populistische wijze deze stem van arbeiders naar zich toe te trekken. In de plaats van een oplossing voor de problemen aan te bieden, wijzen ze vooral de migranten aan als oorzaak voor de problemen. Dit leidt tot een verdeelen-heers strategie, waarbij men bevolkingsgroepen tegen elkaar opzet. In plaats van sans papiers in staat te stellen een degelijk leven op te bouwen in België, stelt het VB (net als een heel deel van de regering trouwens) voor om hen gewoon terug op een vliegtuig naar hun land van herkomst te zetten. Dat velen daar een leven van honger en vervolging omwille van hun politieke ideeën wacht, kan hen niet schelen.

De huidige economische crisis toont het failliet van het neoliberale systeem aan. We zagen de afgelopen periode een dalende koopkracht, groeiende flexibiliteit en nu ook een golf van ontslagen. Het is duidelijk dat het VB hier geen oplossing voor biedt. Ze is tegen elke vorm van syndicale strijd en stelt dat wat goed is voor de patroon, ook goed is voor de werknemers (volgens haar aloude slogan “staken schaadt, werken baat”). Ze heeft geen antwoorden op de huidige crisis die verder gaan dan belastingverlagingen voor de bedrijven, en de kosten van de crisis op die manier afschuiven op de gewone bevolking. Een oplossing voor de groei van extreem rechts kan enkel worden bekomen wanneer de oorzaken van deze groei worden aangepakt. Tot dan kunnen we natuurlijk niet op onze lauweren rusten en moeten we vermijden dat het haar methode van intimidatie en geweld kunnen toepassen. Maar een echte oplossing kan enkel bestaan uit het wegnemen van sociale problemen als armoede, werkloosheid,... die een voedingsbodem zijn voor extreem rechts. http://anti - nsv.blogspot.com /

NSV is de officieuze studentenorganisatie van het Vlaams Belang en een kweekvijver voor VB-mandatarissen. NSV komt regelmatig wat radicaler uit de hoek en verbergt minder haar gewelddadige en racistische praktijken. De NSV’ers en hun knokploegen (op de NSV-betoging lopen VB-kopstukken samen op met aanhangers van pakweg Blood&Honour) mogen geen ruimte gelaten worden om hun gewelddadige politiek in de praktijk om te zetten op 26 maart in Leuven. Daarom is een tegenbetoging belangrijk.

Voor massa-acties die de beweging versterken

I

Door Sven (Leuven)

n het kader van de acties tegen de oorlog in Gaza waren er geïsoleerde rellen en vernielingen. Zo werden na de grote betoging van 11 januari wagens vernield, hoofdzakelijk van andere betogers. Dit versterkt het verzet tegen de oorlog niet omdat het leidt tot een groter isolement en bovendien biedt het een excuus aan de media om uit te halen naar alle betogers. Wij verwerpen dit soort incidenten en pleiten voor vreedzame massa-acties die erop gericht zijn bredere lagen te overtuigen en te betrekken. Op 26 maart organiseren wij de jaarlijkse anti-NSV betoging. We proberen voor de betoging een brede eenheid op te zetten, samen met alle krachten die willen strijden voor een links alternatief als dam tegen de groei van extreem-rechts. Jammer genoeg zijn er steeds groepen die denken dat een ludieke of symbolische actie beter zou zijn omdat een betoging een risico op geweld vormt. Wij hebben op zich geen probleem met het oplaten van balonnen en andere ludieke acties, maar daarmee zal de NSV niet gehinderd worden in haar poging om op 26 maart haar gewelddadige politiek in de praktijk om te zetten. Dat zou Leuven onveilig maken voor iedere migrant, holebi, andersdenkende,... Enkel een massale mobilisatie kan dit verhinderen. Het argument dat er in de marge van manifestaties groepjes betogers kunnen overgaan tot vernielingen, kan niet beantwoord worden door geen betogingen te organiseren. Betogen

is een actiemethode die doorheen de geschiedenis van de arbeidersbeweging een belangrijke rol heeft gespeeld in het versterken van collectieve actie en solidariteit. Dat is meteen ook de reden waarom wij een probleem hebben met individuele vernielingen die de solidariteit onder betogers ondermijnen en bovendien een uitbreiding van de actie verhinderen. Met een betoging tegen een extreem-rechtse optocht als de NSV-betoging willen we ook duidelijk maken hoe geïsoleerd de steun is voor dit soort organisaties. Ondanks het electorale gewicht van het Vlaams Belang en de middelen (onder meer voor propaganda, maar ook bijvoorbeeld voor de organisatie van een ordedienst rond Voorpost van Luc Vermeulen), zijn er ieder jaar tot vijf keer meer anti-fascisten die betogen. De NSV-betoging bestaat dan vooral uit leden van organisaties als Voorpost en het VB, met opvallend weinig studenten. Door op dezelfde avond een tegenbetoging te houden, tonen we de krachtsverhoudingen op het terrein en beperken we de ruimte die de NSV-betogers krijgen. Om aansluiting te zoeken en te vinden bij een breder gesteund verzet tegen extreem-rechts onder de Leuvense studenten, is het van belang dat de betoging vreedzaam verloopt. Bij de betogingen tegen de oorlog in Gaza zagen we hoe de traditionele politici en de media gebruik maakten van incidenten en rellen om niet alleen de betogers te isoleren, maar ook om het recht om te betogen in te perken. Vanuit Antwerpen kwam het idee van een verplichte lijst van mensen in de ordedienst (wellicht om hen nadien persoonlijk aansprakelijk te kun-

nen stellen). Dat idee kreeg meteen navolging in Gent, waar het terecht werd verworpen door de organisatoren van een lokale betoging “Gent voor Gaza”. Een dergelijke ondermijning van het betogingsrecht is mee het gevolg van geïsoleerde rellen en incidenten. Het uitbouwen van een linkse oppositie kan het beste door een politiek project naar voor te brengen. Dat gebeurt niet door zelf een puinhoop van de stad te maken, ook al gebeurt dat slechts door een kleine minderheid. Dergelijke provocateurs (tijdens de antiglobaliseringsbeweging waren er zelfs verschillende voorbeel-

den van politieprovocateurs die rel schopten) kunnen we missen als kiespijn. Het politieke project van een linkse oppositie die bredere lagen kan overtuigen, is misschien niet zo spannend als een kat- en muisspelletje met de politie. Maar het is wel veel radicaler en bovendien efficiënter in de uitbouw van een krachtsverhouding die nodig is om de samenleving te veranderen. Daarom ook onze oproep: maak van de anti-NSV betoging in Leuven op 26 maart een strijdbare en massale optocht tegen racisme, tegen extreem-rechts en tegen de miserie en chaos van het kapitalisme.

Socialistisch Links

jongeren 11

www.socialisme.be februari 2009

Jongeren eerste slachtoffers van de economische crisis E

D o o r K a r e l (B r u g g e )

én van de belangrijkste gevolgen van de economische crisis is de toename van de werkloosheid. Eind december 2008 lag de werkloosheid in Vlaanderen 4% hoger dan eind december 2007. Dit komt neer op een stijging van het aantal werklozen met 6.740, het totaal aantal niet-werkende werkzoekenden bedroeg hierdoor 178.037. In 2008 nam de werkloosheid onder mannen toe met 9,7%, het aantal vrouwelijke werkzoekenden daalde licht met 1,3%. In Wallonië was eind november 14% van de actieve bevolking werkloos, een beperkte daling tegenover de 14,6% van vorig jaar. Ook in Brussel was er een beperkte daling tot 19,7%.

Werkloosheid stijgt snel onder jongeren

Vooral onder mannen en jongeren nam de werkloosheid het afgelopen jaar toe. Dat komt deels omdat mannen relatief meer in sectoren werken die gevoelig zijn voor economische veranderingen (industrie, bouw, transport,…). Anderdeels nam in

2008 de tewerkstelling via het sy- was er in 2008 een toename van de steem van dienstencheques enorm jongerenwerkloosheid met 11%. toe. Daarbij gaat het vaak om vrouwen die slecht betaalde deeltijdse Slechter dan generatie jobs aannemen. voor ons… Traditioneel zijn jongeren de eerste slachtoffers van een economische De werkloosheidscijfers voor 2008 crisis. Veel jongeren werken met tij- moeten genuanceerd worden. De delijke contracten of interimjobs. Dat overheid probeert al jaren om de soort jobs verdwijnt het eerst, alle in- cijfers op te smukken. Onder jongeterimkantoren stellen een daling vast. Een algemene stijging van de werkloosheid zorgt ook voor meer concurrentie op de arbeidsmarkt, wat de intrede van jongeren moeilijker maakt. Ons land scoor t slecht op het vlak van jongerenwerkloosheid. Met 21% werklozen komt België boven het Europese gemiddelde van 17%. In Wallonië en Brussel gaat het zelfs om respectievelijk 31% en 35%. Vanaf december kwam er ook daar een einde aan de daling van de jongerenwerkloosMaart 2005 : jongerenmars voor werk heid. In Vlaanderen

Rusland. Bekende advocaat en antifascist afgemaakt op straat Rob Jones, Moskou Op 19 januari werd de advocaat Stanislav Markelov op klaarlichte dag in het centrum van Moskou neergeschoten door een gemaskerde schutter. Markelov verliet net een persconferentie. Een jonge journaliste, Anastasiya Baburova, liet even later ook het leven omdat ze probeerde om Stanislav te beschermen. Stanislav was een uitzonderlijke figuur die midden jaren 1990 actieve steun gaf aan de Russische afdeling van Youth against Racism in Europe (YRE, de koepel waartoe ook Blokbuster behoort). Markelov was eerst en vooral een politieke activist die zijn opleiding als advocaat gebruikte om de beweging te versterken. In tegenstelling tot veel van zijn collega’s kwamen voor Markelov zijn principes eerst en niet zijn carrière. Hij kreeg een zekere bekendheid als advocaat die bereid was om in te gaan tegen iedere onrechtvaardigheid. Toen hij werd neergeschoten, kwam hij net van een persconferentie rond de zaak van een voormalige Russische kolonel, Yuri Budanov. Tijdens de oorlog in Tsjetsjenië ging deze kolonel over tot het ontvoeren van een tienermeisje, Elza Kungaeva, die werd gemarteld, verkracht en uiteindelijk vermoord. Budanov kreeg de steun van de legerleiding en de staat, hij werd zelfs uitgeroepen tot een “held” door de nationalistische en extreem-rechtse bewegingen (waaronder de Orthodoxe kerk). Toch werd hij veroordeeld door een rechtbank en moest hij naar de gevangenis. Op bevel van bovenaf werd Budanov deze week vrijgelaten wegens “goed gedrag”. Stanislav verdedigde de belangen van de familie van Elza in de rechtbank om een vervroegde vrijlating te voorkomen. Het is veelbetekenend dat de moord op Stanislav leidde tot acties in Tsjetsjenië, er was daar zelfs een betoging met meer dan 1.000 aanwezigen.

Plat racisme bij het VB VB-parlementslid Filip De Man staat niet gekend om zijn liefde voor al wie geen blanke huidskleur heeft. Hij bracht op zijn site een artikel om Obama wat te plaatsen: “Hij is de zoon van een socialist uit Kenia die ten onder ging aan alcoholverslaving en een linkse blanke antropologe (genre Margaret Mead). Als mentor kende hij achtereenvolgens: Marshall Davis (een zwarte communist), Edward Saïd (een Palestijnse activist), Bill Ayers (een gewelddadige blanke activist, die ondermeer met Obama ijverde voor massale verstrekking van hypotheekleningen aan minderheden, hetgeen aanleiding gaf tot de financiële en economische crisis van vandaag).” Zo krijgen we meteen ook een betere kijk op de redenen van de grootste economische crisis sinds de jaren 1930: de oorzaak ligt volgens De Man bij het feit dat er hypotheekleningen werden verstrekt aan “minderheden”. http://www.blokbuster.be

ren werden steeds meer werklozen geschorst waardoor ze uit de statistieken verdwenen. Daarnaast is een job hebben geen garantie op een toekomstperspectief. Probeer met een interimcontract maar eens een lening te krijgen om een huis te kopen. Steeds meer beseffen jongeren (en ook iets oudere jongeren) dat ze het waarschijnlijk slechter zullen hebben

dan hun ouders. Het is dan ook niet vreemd dat we de afgelopen maanden grote protestbewegingen van jongeren zagen in onder meer Griekenland, Frankrijk, Duitsland en Italië. De perspectieven voor de komende maanden zijn somber. Om het aantal werklozen stabiel te houden, is er een economische groei van zowat 2% nodig. Er wordt echter verwacht dat er een inkrimping van de economie zal zijn met minstens 1%. Hierdoor zullen tienduizenden jobs verdwijnen. De Europese Commissie verwacht een globale stijging van de werkloosheid van zowat 6% tot ruim 9%. Het aantal werklozen neemt dagelijks toe. Je kan geen krant openslaan of er staan nieuwe aankondigingen van ontslagen in. 2009 wordt een belangrijk jaar. Er zal bepaald worden wie zal opdraaien voor de crisis. Veel werkenden zijn onder de indruk van de gebeurtenissen en de snelheid waarmee deze toeslaat. We zullen moeten vechten voor iedere job, zoniet zullen regering en patronaat proberen om ons te laten opdraaien voor de problemen die zij zelf veroorzaakt hebben.

Fascistisch geweld aan de ULB

Aanslag op lokaal Actief Linkse Studenten

I

ALS-UL B

n de eerste week van januari werd het lokaal van de Actief Linkse Studenten aan de ULB het slachtoffer van een aanslag uit extreem-rechtse hoek. Sinds enkele maanden beschikken de Actief Linkse Studenten aan de Franstalige Brusselse universiteit over een eigen lokaal. Dat is niet naar de zin van enkele fascisten die het niet aandurven om openlijk campagne te voeren aan de universiteit, maar wel als een dief in de nacht ons lokaal komen vernielen.

De afgelopen maanden waren er verschillende acties en bewegingen aan de ULB waarin ALS een belangrijke rol speelde. Zo waren er de acties van de mensen-zonder-papieren. De linkerzijde is aan de ULB beter georganiseerd dan aan de meeste andere universiteiten. Van extreemrechts is er amper sprake. Een aantal weken geleden verschenen er wel even affiches van de groupuscule Nation, maar openlijk campagne voeren durft ook die groep amper. In de “rustige” periode voor de studentenbeweging – met de kerstvakantie en de daaropvolgende examens – ging een aantal fascistische militanten over tot een laffe aanslag

op het ALS-lokaal aan de ULB. Er werden vernielingen aangebracht met verf, er werden archieven door elkaar gehaald en vernield, bureaustoelen kapot gemaakt of met hakenkruizen “versierd”,… Deze daad van agressie is een waarschuwing voor alle linkse studenten aan de universiteit. We moeten ons organiseren om ervoor te zorgen dat extreem-rechts geen ruimte krijgt aan de universiteit, of meer algemeen in de samenleving. Jaarlijks trekt een delegatie van studenten aan de ULB naar de anti-NSV betoging om de Nederlandstalige anti-fascisten te ondersteunen in hun strijd tegen de extreem-rechtse studenten en hun partijpolitieke verlengstuk. Dit jaar zal de mobilisatie voor de antiNSV betoging in Leuven meer dan ooit belangrijk zijn voor de studenten aan de ULB. LSP en de Actief Linkse Studenten veroordelen het fascistische geweld. Wij komen op voor meer veiligheid en dus tegen vandalen zoals deze die ons lokaal hebben aangerand. We verzetten ons tegen extreem-rechts dat beweert een alternatief te bieden op de traditionele partijen, maar zelf niet verder komt dan ordinair straatgeweld en pogingen om het verzet tegen het neoliberale beleid te verdelen op onder meer racistische basis. Onze anti-fascistische strijd is onderdeel van onze strijd tegen het kapitalisme en voor een socialistisch alternatief. http://www.actieflinks.be

Socialistisch Links

maandblad van de Linkse Socialistische Partij w w w. s o c i a l i s m e . b e

nummer

strijd



281  F ebruari 2009

solidariteit



socialisme

Neem een abonnement

B en

Wil

Neem

dan een abonnement op dit

12 euro op 001-3907596-27.

blad en stort

2€

Vakbondsoffensief voor werk nodig !

Voor een nationale

Mars voor Werk Door Els Deschoemacker

N

u de bedrijfsleiders en de aandeelhouders na jaren recordwinsten onze bedrijven hebben leeg gemolken, moeten wij en onze gezinnen de gebroken potten betalen. Gisteren bij Beaulieu, vandaag bij Bekaert, morgen bij Sabena Technics en overmorgen? De solidariteitmars van 24 januari tegen de sluiting van Bekaert in Hemiksem, kreeg ruime steun van tientallen syndicale delegaties en arbeiders die werken in andere bedrijven. Het waren echter vooral delegaties van bedrijven waar ook sprake is van herstructureringen, economische werkloosheid en dreiging van sluiting. Arbeiders van Samsonite in Oudenaarde vertelden ons dat ze drie dagen stempelen om twee dagen te werken.

Hoewel de woede vooral gericht kunnen ons niet veroorloven om te was tegen bedrijven die van de cri- talmen – zou nochtans de sterkte van sis gebruik maken om drastisch te het getal kunnen tonen! Daar waar besparen op de loonkost, maar on- sympathie en steun overheerst op dertussen nog steeds mooie win- een betoging voor solidariteit, zou sten maken (zoals Bekaert!), was een Mars voor Werk bovendien duihet onbegrip ook groot ten opzichte zenden kunnen mobiliseren met als van de overheid. Guido, een 45 plus- doel de krachtsverhoudingen op te ser die werkt voor een bedrijfje op bouwen om vanaf nu ook het patroZaventem zei ons: “Ze hebben nu naat onder druk te zetten. zoveel geld gegeven aan de banken. Het blinde vertrouwen in het paZou dit gemeenschapsgeld niet beter tronaat is aan het wegebben. De argebruikt worden voor het behoud van beiders van Bekaert Aalter trokken ons werk en onze lonen?”. Eric, wer- deze winter nog de wacht op voor kend bij Total Fina, ging een stapje hun fabriek om te voorkomen dat verder: “Als het om banken te redden de bedrijfsleiding een aantal van de is, dan is nationaliseren plots wel nieuwe machines zou wegslepen. In mogelijk. Waarom zou dit niet kun- verschillende landen dwongen benen voor onze bedrijven?”. drijfsbezettingen hogere ontslagreDeze woede en het onbegrip is nog gelingen af. Moeten we niet, zoals vooral doorspekt met verslagenheid. de arbeidersbeweging in de jaren Geen wonder. Noch syndicaal, noch ’70, onze bedrijven bezetten om de politiek wordt enige uitweg geboden. uitverkoop te stoppen? Een Mars voor Werk, allemaal samen In ieder geval mogen we ons niet – nog voor de verkiezingen want we één voor één onze job laten afpak-

Wil je meer info? Aarzel niet om ons te contacteren Linkse Socialistische Partij Pb 131, 1080 Molenbeek Sainctelette tel/fax: 02/345.61.81. Redactie: 02/410 44 81 http://www.socialisme.be Committee for a Workers’ International http://www.socialistworld.net

ken. We moeten het principe toepassen dat wie aan één van ons raakt, aan ons allen raakt! Deze crisis treft alle bedrijven en sectoren. Een meer

offensieve vakbondsstrategie voor werk kan ons aaneensmeden tot een krachtig wapen. Laat ons dit wapen gebruiken!

Hoeveel Bekaerts nog?

Sluit aan bij LSP dit strookje opsturen naar PB 131, 1080 Molenbeek Sainctelette

Naam: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Adres: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ................................................... Tel / E-mail: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Steun LSP:

stort op

O Wil lid worden van de LSP O Wil meer info (een discussie)

O Wil uitgenodigd worden voor LSP-activiteiten in mijn buurt O wil een abonnement op Socialistisch Links O gewoon abonnement: 12 Euro /12 nummers O steunabonnement: 25 Euro/ 12 nummers Stort op rekeningnummer 001-3907596-27 van Socialist Press

001-2260393-78

je

wel eens een andere visie lezen?

1€

steunprijs:

je de propaganda van de

traditionele media beu?