Heraanleg Over d Aa. Over d Aa - Postbaan wordt geen voorrangsbaan. Stand van zaken. May gaat op cafébazinnenpensioen. Gedicht van de week

24/05/2015

Heraanleg Over d’Aa Stand van zaken

Nr. 26

May gaat op cafébazinnenpensioen > pag. 3

Over d’Aa - Postbaan wordt geen voorrangsbaan

Interview van de week: Kiwibessen op Horendonk > Pag. 5

Gedicht van de week Slecht en goed weer

Op dinsdag 19 mei werd een voorontwerp voor de heraanleg van Over d'Aa - opgemaakt door studiebureau “Groep Infrabo” - gepresenteerd op de gemeentelijke commissie van Openbare Infrastructuur. Het studiebureau stelt voor om langs beide zijden van Over d'Aa een verhoogd fiets/voet-

pad aan te leggen en dit vanaf het kruispunt met de Ring tot net iets voor het tankstation van Smeekens. Dit heeft als voordeel dat de fietsers richting Essen niet meer moeten oversteken ter hoogte van de Ring. > Pag. 2

Dirk Smout

Dit is wat ik gisteren zei, op zaterdag 23 mei: “vandaag is het slecht weer en dat doet in mijn hard zeer en eergisteren was het weer nog mooi en nu noem ik het weer rotzooi en dan zit ik me binnen te vervelen want ik kan niet buiten spelen en buiten in de wei Daar staat geen paard of koe Ja, ik weet het, het weer is een gedoe” Dit was wat ik zei op 23 mei

Inne Suykerbuyk

Nieuws Column Guy Van Den Broek Plannen Over d’Aa vorderen De plannen voor de heraanleg voor Over d' Aa schieten nu op en de verantwoordelijke schepen, Brigitte Quick, liet de betrokken raadsleden van de commissie infrastructuur al een voorontwerp zien. Amper enkele dagen later mochten ook al de plaatselijke middenstanders, gevestigd in Over d' Aa, een kijkje nemen in de plannen. De bevolking zelf van Horendonk moet evenwel nog wachten tot na de zomer, wanneer die ontwerpplannen al een meer definitief karakter hebben gekregen. Te horen aan de reacties van de middenstanders en enkele raadsleden ziet het er niet zo slecht uit. Er zou uiteindelijk toch een dubbel fietspad komen langs de twee zijden en hier en daar wat parking voor de huizen. Geslaagd in het voorontwerp is alleszins de kruising tussen Over d'Aa met Postbaan en Steenpaal. Over d' Aa zal niet doorlopen in de Postbaan, zoals aanvankelijk voorgesteld, maar de weg maakt wel een lichte kronkel, zodat de Postbaan en Steenpaal niet meer zo rechtstreeks in elkaars verlengde liggen. Men zal niet meer geneigd zijn daar roekeloos over te steken. Dit kost enkele meters grond van het pleintje tegenover de Chiro-meisjes, maar daar is ruimte. Daar op dat pleintje worden ook een aantal parkings voorzien. De pleintjes zelf daar aan de Chriro en ook aan de kerk is nog niet in detail uitgewerkt. Maar op een plein gelden doorgaans speciale verkeersregels, zoals zone 30 km per uur en moet het verkeer meer in harmonie verlopen doorgaans met fietssuggestiestroken. De vraag is nu of het voorontwerp de toets van een echte aanvraag kan doorstaan, waarbij de hele verkeerswetgeving wordt getoetst aan het voorontwerp. Wel is daarover reeds op voorhand enig advies ingewonnen. Er is voorlopig nog ruimte om gezellige pleintjes uit te werken aan de Chiro en aan de kerk. Hopelijk gaat men dat snel doen omdat het er anders wellicht nooit van komt. Aan de Chiro (vroegere Armenakker, eigendom van OCMW) beschikt de gemeente over eigen gronden en kan er iets meer gebeuren. Centraal in het hele plan moet de veiligheid van onze kinderen staan die naar school fietsen. We zullen zien.

2

Heraanleg Over d’Aa stand van zaken Vanaf het tankstation tot aan de kerk wordt het auto- en fietsverkeer gemengd (fietssuggestiestroken). Er komt wel een apart voetpad. De commissieleden van Horendonk toonden zich ongelukkig met de keuze voor fietssuggestiestroken. Vooral omdat er net op die locatie veel schoolgaande kinderen met de fiets passeren. Een volwaardige fietspad tot aan de kerk wordt op onze vraag opnieuw onderzocht.

(overvliegen) onmogelijk wordt.

Het oorspronkelijke idee om van Over d'Aa - Postbaan een voorrangsbaan te maken wordt verlaten. Om het kruispunt toch veiliger te maken krijgen zowel Postbaan als Steenpaal ter hoogte van Over d'Aa een kleine knik naar rechts, zodat rechtdoor oversteken

Wordt vervolgd…

Of er na de heraanleg meer of minder parkeergelegenheid zal zijn is nog niet geweten. Dat moet nog onderzocht worden. Let op! Het gaat om een voorontwerp. De finale beslissing ligt bij de gemeenteraad. En de bevoegde schepen heeft beloofd om in het najaar een nieuwe, maar dan degelijke, infoavond te organiseren op Den Uil.

Dirk Smout

Opruimen ‘Da Wast’

Op zaterdag 16 mei vond op de parking van FC Horendonk “Da Wast” plaats. 9 verschillende ploegen sloegen elk met hamers en bijlen een wasmachine in stukken om daarna de stukken door een gat van 20 cm diameter te werken. Al deze troep werd op zondagmorgen 17 mei opgeruimd. JS

Nieuws

3

May gaat op cafébazinnenpensioen Wie af en toe eens een stapje in een van het schaars wordend aantal cafés van den Uil zet, is het misschien al opgevallen dat Berend Pyl de laatste tijd wel erg vaak de barman van dienst is. Daar is een goede reden voor. Mama May heeft de fakkel doorgegeven aan haar jongste zoon: Berend. Café De Gaffel, in vorige levens nog bekend als de ‘Pjeeter’, de ‘Pel’, de ‘Pyl’, ‘Bij Brigitje’, ‘Bij Wim, Alexandra en Danny’ en misschien nog andere namen waar ik dan weer te jong of te vergeetachtig voor ben, krijgt er een nieuw stukje geschiedenis bij. Tijd om even stil te staan bij de carrière van May. Ik polste bij enkele stamgasten. Opvallend was dat vooral de jonge garde, zeg maar de twintigers, snel bereid waren om te reageren. Worden de iets ouderen er niet graag op aangesproken dat ze stamgast genoemd worden of zit er iets anders tussen? Ik ga toch nog eens achter hun veren zitten. Of laat mij maar iets weten. Ik sprak met Robbe, Jef en Sam en vond het volgende toch geen cafépraat: Jef steekt van wal: De eerste keer dat ik daar binnen kwam moest ze m’n naam weten, daarna is ze hem nooit meer vergeten. En ik zal die van haar ook niet vergeten! Als ge daar binnen kwam om 8 uur, nog geen volk, maar al wel welkom, een gezellige babbel doen over wat er allemaal de afgelopen week is gebeurd. Rustig een pintje drinken, met wat muziek op de achtergrond, muziek die enkel en alleen May goed vindt... (Hoewel, ik heb ooit eens een cd’tje van haar gekregen, waar ik niet meteen zot van was, maar dat ik nu toch geregeld draai...) Meestal zat ze zo vroeg dan nog wat te breien, voor haar zelf, maar de laatste tijd voor haar kleinkinderen. Met de tijd was ze ook mee, want als ze niet aan het breien was, was ze een zotte gamer op haar iPad. Zoals steeds zit de keet een paar uur later vol en voor breien of iPad is dan geen tijd meer. De muziek mag al wat harder en wordt iets meer afgesteld op het publiek. Als we geluk hadden mochten we zelf ook wel eens draaien, maar dan moesten we ook echt geluk hebben… Waar we ook wel eens geluk mee moe-

sten hebben was met haar sluitingsuur. Dat wist ge nooit op voorhand en was elke avond anders. Soms werden we om 2 uur al naar huis gestuurd (wat misschien ook niet volledig onterecht was...) en soms werd het al een beetje terug licht als we de deur uit stapten. May was heel duidelijk: wanneer de rolluiken naar beneden gingen, dan was het einde nabij, het einde van een leuke Gaffelavond natuurlijk. Dan zei ze, 'Mannen, ‘t is de leste', en dat was dan ook echt de leste, tenzij... ge geluk hadt... Dan gaf ze uw pintje en zei ze heel stilletjes,'Wacht maar tot die mannen daar weg zijn en dan krijgt ge daarna nog wel iets'. Er volgden daarna lange gesprekken tussen een nuchtere barvrouw en één of twee dronken (gezellige?) klanten. Al kan ik me daar niet alles meer van herinneren, dat zult ge zelf eens aan May gaan moeten vragen. Robbe vult aan: Cafébazin zijn over ons is niet altijd gemakkelijk. Ik weet nog dat May ooit een emmer koud water over Dries en Mike heeft gekapt, in de Gaffel! Natuurlijk omdat ze iets te hard aan het ravotten waren. Ik heb haar ook wel eens kwaad weten worden als iemand iets uitstak, maar dan voelde ze zich 5 minuten later, of ten laatste de dag nadien, alweer schuldig daarover. Wist je dat er zelfs een cocktail naar mij vernoemd is?, komt Jef tussen. Daar wil ik May voor bedanken en ook voor haar pintjes, haar luisterend oor (zatte en niet-zatte gesprekken). Ik bedank haar ook voor het feit dat ik op 'den boek' mocht, voor de frieten met stoofvlees voor de ‘heren van de Chiro’ met carnaval, de feestelijke dagen met de kermis, de andere feestjes en nog veel meer, maar vooral ook omdat de Gaffel stiekem toch wel onze tweede thuis was en voor haar verdraagzaamheid en medeleven met haar klanten. Bedankt. Nog één verhaal over verdraagzaamheid, want we konden daar wel eens het varken uithangen: er waren ooit eens twee man wat aan het flikflooien en de ene gooit de andere door het raam. Muisstil in het café! May doorbrak de stilte, niet door te vragen of er iemand gewond was, maar ze riep: 'Da gade betalen!' Case closed: wij dronken

daarna weer allemaal gezellig samen een biertje. Sam vat het zo samen:

Merci May:

voor die vele uren die we hebben kunnen slijten in de Gaffel.

Merci May:

voor die plezante babbels, een kot in de nacht.

Merci May:

om van dat laatste pintje toch nog twee of drie te maken.

Merci May:

om ons naar huis te sturen als we zat zijn.

“Merci May:

om van de Gaffel het plezantste café van den Uil te maken! Natuurlijk zul je May nog regelmatig in en rond De Gaffel zien, natuurlijk kun je niet alles schrijven in één artikeltje, maar dat May in velen hun geheugen staat gegrift, dat staat vast. Veel succes voor Berend in zijn ‘cafébaasschap’en May veel succes in hetcafébazinnenpensioen, het ga je goed!

Tim Pockelé

Nieuws

4

INFORMATIE INZAKE PLANSCHADE door de afdeling Essen van het NKWV !!!zegt het voort! ook en vooral richting voormalige weekendzone Wildert!!! Planschade is een ingewikkelde materie die we graag aan deskundigen overlaten. Maar er zijn wel een paar opmerkingen in het belang van onze leden te maken, met name die leden die een eigendom hebben in de voormalige weekendzone Wildert. Door het invoeren van het PRUP voor de weekendzone Wildert in februari 2012 vervielen soms verkavelingsrechten of bouwrechten. Dit kan in beginsel leiden dit tot planschade: is een recht op vergoeding aan u eigenaar in de voormalige weekendzone Wildert. MAAR de wet is ingewikkeld en stelt beperkingen aan de planschade. Leest u de tekst van de overheid op onderstaande site eens rustig door: http://www.ruimtelijkeordening.be/NL/ Beleid/Planning/Plancompensaties/ Planschade en ook de relevante artikelen in de wet: de Vlaamse Codex Ruimtelijke Ordening (VCRO) waarnaar wordt verwezen. Gewoon even internetten en u komt heel wat tegen. Maar let op: woonbos Wildert is juridisch een unieke situatie want de eigendomsrechten zijn er flink ingeperkt door allerlei regels in het PRUP… De meningen verschillen. Sommige deskundigen zeggen dat er door het PRUP mogelijk een waardestijging is van uw kavel: van weekendzone naar wonen in het bos. Maar anderen zeggen dat door de beperking van de eigendomsrechten in het PRUP weekendzone Wildert de soms optredende hogere verkoopprijzen

van eigendommen NA het inwerkingtreden van het PRUP in februari 2012 alleen maar een afspiegeling zijn van de stijgende markt in geheel Essen. Feit is dat de prijzen van grond in de weekendzone Wildert al jaren relatief hoog zijn door de sterke vraag uit zowel de regio Antwerpen als van over de grens. Bovendien: Van geval tot geval kan de waardeontwikkeling van een kavel na het inwerkingtreden van het PRUP sterk verschillen: grote versus kleinere kavels, de ligging speelt een rol etc. Een kavel van 800 m2 kon voor de inwerkingtreding van het PRUP nog bebouwd worden, erna niet meer: dit is naar onze mening een wel heel duidelijk geval van aanzienlijke schade door het PRUP. Bij grote kavels die na het PRUP niet meer verkaveld mogen worden maar ervoor wel bv in 3 of meer kavels kan men stellen dat 3 bouwkavels van bv 1000 m2 meer waard zijn dan een van 3000 m2. Maar hoeveel: dat is een ingewikkelde kwestie en vraagt vaak om formele taxaties etc en hangt bovendien soms af van het aankoopmoment, volgens de wet. De berekende planschade, volgens een wettelijke redelijk ingewikkelde formule, is gelijk aan het waardeverlies door het inwerking treden van het PRUP (omdat er niet meer verkaveld of gebouwd mag worden: dit laatste voor kavels kleiner dan plm. 1000 m2). Maar vervolgens beperkt de wet het recht op uitkering van planschade: zie de bovengenoemde weblink. De twintig procent regel (zie onderaan de tekst op de website) beperkt de rechten van

de burger op planschade aanzienlijk. Wat de rechtbank hiervan vindt weten wij niet. Drie tips: begin nooit aan een gerechtelijke procedure om planschade te claimen zonder een – al is het maar heel ruwe inschatting van de planschade berekend volgens de wet EN teken geen kontrakt tot procederen zonder voorafgaande sluitende afspraken inzake de kosten EN orienteer u eens bij kennissen die planschadeprocedures hebben meegemaakt en/of bij taxatieburoos inzake planschade (vrijblijvend uiteraard!!). Tot slot: er zijn termijnen, u kunt na februari 2017 geen planschade meer claimen inzake het PRUP Wildert. Wij, afdeling Essen van het NKWV, aanvaarden geen enkele aansprakelijkheid voor bovenstaande informatie inzake planschade en ook niet voor die op de website van het NKWV. 24 mei 2015

Laatste nieuws inzake weekendzones (uit verslag Vlaamse ombudsman) De Vlaamse Codex Ruimtelijke Ordening had 30 april 2015 als deadline voor planologische oplossingen naar voren geschoven en die wordt op meerdere plaatsen in Vlaanderen niet gehaald.

Toevoeging: Lees: vele ipv meerdere EN ook niet voor de weekendzone Horendonk. Komt er een nieuwe deadline???

30 planten verdwenen in Turfvaart De gemeente heeft net een nieuwe bebossing geplant naast de Turfvaart. Een deel daarvan bleef niet lang staan. Even na de beplanting waren er al 30 uitgetrokken en in de Turfvaart gegooid!!! Dit is door de groendienst ontdekt. Is dat nu echt nodig… JS

Tjeerd Ossewaarde

Interview

5

Kiwibessen op Horendonk Wie van de kerk naar ’t Schijf rijdt, heeft zonder twijfel aan de linkerkant al een perceel klimplanten opgemerkt: kiwibessen. Om meer te weten te komen over de deze” vreemde” plant heb ik een afspraak met kweker Toon Van Den Bogerd. Toon woont – samen met Karen Konings en zoontjes Wout en Sem – een 200 meter voorbij dit perceel. Als ik Toon voorstel om als titel van het artikel “Klein Nieuw-Zeeland” te gebruiken, wijst hij mij onmiddellijk terecht. Kiwibessen komen niet uit NieuwZeeland, maar stammen uit het noorden van Japan en het oosten van China. De kiwibes (of mini-kiwi) is verwant met de gekende kiwi, maar is in tegenstelling tot deze vrucht winterhard. Daarom kan de kiwibes toch overleven in ons gematigd klimaat. Toon kweekt drie varianten: Issai, Weiki en Geneva. De Issai wordt gekweekt in serres, de twee anderen in open lucht. Toon is van opleiding Master in de Nautische Wetenschappen (Hoge Zeevaartschool) en heeft de eerste vier jaar van zijn professionele carrière doorgebracht bij de sleepdienst in Antwerpen. In 2006 introduceerde de Hogeschool Gent (Departement Biowetenschappen) de teelt van kiwibes in Vlaanderen. Iets later sprong Toon mee op de kar. Het kweken van kiwibes is zeer arbeidsintensief en dat het hele jaar rond: nieuwe scheuten opbinden, bemesten, oogsten en de wintersnoei. De kiwibes bloeit eind mei/begin juni en wordt geplukt van half augustus tot half septem-

ber. De geplukte bessen worden bewaard in een drietal koelcontainers, om na het sorteren, aangeboden te worden op de veiling van Hoogstraten. De Issai draagt al vruchten na het eerste jaar, de Weiki en Geneva pas na het derde of zelfs vierde jaar. De bloemen worden bestoven door bijen en hommels. Maar omdat de natuurlijke populatie van deze insecten onmogelijk de duizende bloemen kan bestuiven doet men beroep op de diensten van een imker en worden er hommelboxen geplaatst. De plant heeft soms last van “spint”,

maar dit wordt op een ecologische manier bestreden door de natuurlijke vijand (roofmijten) uit te zetten. In België en Nederland samen zijn ongeveer 50 hectare beplant met kiwibessen, waarvan dus 1,3 hectare op Horendonk. Jammer genoeg kan je deze lekkernij nog niet rechtstreeks bij Toon kopen. Maar Toon kweekt ook aardbeien en die kan je - vanaf begin juni - uit de automaat bij Ben Konings halen. Smakelijk.

Dirk Smout

De tijd van toen

6

Willy Verleysen MIJN TIJD VAN TOEN - DEEL ¼ Ik ben Willy Verleysen 66 jaar oud en wonende te Roosendaal. Mijn nationaliteit is Belgische, ik ben in Essen geboren en ik heb er tot mijn tweeëntwintigste gewoond. Ik heb in de Molenstraat 50-52 gewoond en ben op mijn derde levensjaar verhuisd naar de Kerkstraat 73, dit was niet ver van het kruispunt met de Molenstraat, Oude Baan en Beliestraat. Het verhaal in uw laatste weekblad over de straaljagers van vliegveld Woensdrecht die dagelijks gelijk met de grenslijn langs Essen vlogen, de blauw-witte Sabena helikopter die tweemaal per dag over kwam vliegen, een ritje met de BBA autobus naar de voor ons grote stad Roosendaal, dikkopjes vangen in de Aa beek, enz… heeft bij mij weer heel wat nostalgie losgemaakt. In dat verhaal zag ik mijzelf weer helemaal terug. Bij deze wil ik ook graag wat van mijn jeugdherinneringen vertellen. Mijn moeder (Irena Willeme) en grootmoeder (Marie Mutsaerts) hebben tot het einde van de jaren veertig in de Molenstraat 52 een crèmerie gehad. Degenen die dat nog weten zeggen allemaal: “het is spijtig dat ze daarmee gestopt zijn want die hadden lekkere crème glacé”. Om crème glacé te maken ging mijn moeder alle dagen verse melk halen bij boer Van Hooydonk in de Postbaan. Als F.C. Excelsior thuis moest spelen zagen wij op zondag kort na de middag veel supporters de Oude Baan inrijden om naar de wedstrijd te gaan kijken. Af en toe ging mijn vader samen met nonkel Pierre ook wel eens kijken en dan mocht ik mee, zo heb ik de regels van het voetbalspel geleerd. Er reden op zondag kort na de middag niet alleen supporters de Oude Baan in maar bij goed weer waren dit ook ontzettend veel Hollanders met hun fiets met hoog stuur en wit achterspatbord. Die reden dan allemaal naar “'t Modder” bij Costermans want die verkocht de lekkerste crème glacé van Essen en omstreken. Ik ging naar de kleuterschool bij de nonnen op de Statie. Ik had zo'n hekel aan die nonnen dat, als mijn moeder

die mij aan de schoolpoort had afgezet weer weg was, ik terug naar huis liep en mij bijvoorbeeld in het kolenkot verstopte tot de school weer uit was. Dat duurde natuurlijk niet lang voor het ontdekt werd. Tot en met het vierde studiejaar ging ik naar de gemeenteschool op het dorp bij meester Peeters. Met drie meesters deden ze daar acht studiejaren, bv. meester Focketyn deed het 1e, 2e en 3e , meester Van Hove deed het 4e, 5e en 6e en meester Peeters deed het 7e en 8e studiejaar. Het eerste halfuur 's morgens (09.00-09.30 uur) hadden wij altijd catechismusles. Af en toe gebeurde het dat de deken ons tijdens die les kwam ondervragen, dan zaten we zowat te bibberen in onze banken. Bij mij in de klas zat een protestantse jongen, Peter Hoek, en die hoefde altijd pas tegen half tien naar school te komen. Wij hadden alleen op donderdagnamiddag en zondag maar vrij, de rest van de week hadden we les. Op het einde van het schooljaar was de prijsuitreiking, zoals dat toen genoemd werd, dit was op het gemeentehuis en wij ontvingen dan ons rapport uit handen van burgemeester Dierckxsens. De leerlingen van de gemeenteen broederschool moesten elkaar niet. Als wij op schoolreis (bv. naar de wereldtentoonstelling Expo 1958 te Brussel) gingen deden wij dat met een bus van Verpalen. Dan hoopte ik altijd dat de toen nog jonge Raf Verpalen onze chauffeur zou zijn, die reed niet onvoorzichtig maar toch lekker hard en vlot. Zijn vader Jan was een hele goede chauffeur maar die reed zo rustig en als je jong bent mag het gerust iets ruiger. Vanaf het vijfde studiejaar ging ik met de trein naar de Rijks Middelbare School op de Ganzendries te Kalmthout. Omdat het katholieke geloof toen nog overheerste in Essen werden de kinderen die naar zo'n socialistische school gingen in Essen met de vinger nagewezen. Bijna aan iedere gevel in Essen hing toen een kapelletje. De deken had destijds meer te vertellen dan de burgemeester. Als iemand burgerlijk begraven werd, zonder heilige mis, werd daar in Essen schande over gesproken. Toen ik in het Lager Middelbaar Onderwijs zat

op de Rijks Middelbare School te Kalmthout zijn wij eens met enkele klassen met de trein voor drie dagen naar een jeugdherberg te Ettelbrück in het Groot Hertogdom Luxemburg geweest. Ik weet nog wel dat wij daar toen de tweede dag verschrikkelijk veel gewandeld hebben, dat is mij altijd bijgebleven. Er kwamen bij ons in de Kerkstraat regelmatig gendarmes voorbij gefietst ook mede doordat de gendarmerie toen in onze straat was, tegenover de Sint Antoniuskerk. Ook zag je deze gendarmes vaak met een donkerblauwe Minerva Jeep rondrijden om alles in de gaten te houden. Gardes waren er ook regelmatig in het straatbeeld van Essen te zien. Als zo'n gendarme of garde in je buurt was pleegde je zeker geen kattenkwaad, van zo iemand was je als kind eerlijk gezegd zelfs een beetje bang. De brandweerwagen van Essen was een oude Austin afkomstig van het Engelse leger die deze tijdens de tweede wereldoorlog hadden gebruikt. Als de brandweer uitrukte zat er aan deze truck een alarmbel die nog met de hand moest bediend worden. Toen ik nog klein was zat ik op een avond eens bij mijn vader op een zadeltje voor op de buis van zijn fiets. Plots zag ik iets flitsen in de lucht, ik vroeg aan mijn vader “wat was dat?”. Mijn vader die het ook gezien had antwoordde “een vallende ster”. Ik werd bang omdat ik dacht dat die ster ieder ogenblik boven op ons kon vallen, mijn vader probeerde mij gerust te stellen en zei dat dit niet gebeuren zou, maar ik geloofde hem niet want die ster moest toch ergens neerkomen. Ik durfde daarna amper 's avonds nog buiten te komen uit schrik dat er een ster zou vallen. Als kinderen reden wij met onze ouders met de fiets van tegenover het Heemhuis in Essen door de Velodreef over een zandweg en door de bossen helemaal tot in de Kalmthoutse Heide. Daar speelden wij dan de ganse middag in de duinen en/of in een ven. Tot mijn twaalfde reed ik op een rood kinderfietsje, toen kreeg ik een echte herenfiets met handremmen, snelheidsmeter en kilometerteller en trots dat ik was. Omdat mijn vader bij het spoor (NMBS) werkte reden wij kosteloos met de trein naar o.a. het Keukenhof in Lisse,

De tijd van toen Zandvoort aan de zee, Namen en Dinant, Marken en Volendam, bezoek Brouwerij Piedboeuf in Luik, Madurodam Den Haag, stad Amsterdam, de Belgische Kust, enz...Van een oude kinderwagen die op de zolder van de schuur stond maakten wij met wat hout een Jeep. Om beurten moest de één trekken of duwen en de ander erin. Met dat ding hebben wij heel wat gecrost totdat het op een keer een beetje te hard ging en wij onze Jeep perte total reden tegen de garage. Mijn grootvader had een groen karretje op twee grote fietswielen, toen pakten wij dat maar als hij niet thuis was. Doordat we de bochten veel te hard namen stonden binnen een mum van tijd de wielen zo krom als ze groot waren. Sjonge Sjonge wat kregen wij toen op ons donder en een verbod om ooit dat karretje nog aan te raken. Ik maakte samen met mijn vaste speelkameraad, André Van Geel, thuis allerlei soorten bootjes van hout waarmee we dan naar de beek gingen. Daar pakten wij een touw die wij aan het ene uiteinde vastbonden aan een oog die we aan de voorkant van zo'n bootje geschroefd hadden en het andere uiteinde knoopten wij aan

de punt van een lange stok. Zo liepen wij langs de oever van de Aa met die stok in onze hand en lieten het bootje varen. Je ziet wel met wat voor simpele dingen je toen als kind plezier maakte. Zoals voor u een ritje met de bus naar het voor onze normen grote en drukke Roosendaal een hele belevenis was zo ervoer ik dat ook als wij met de trein naar de “koekenstad” (Antwerpen) gingen. Al die grote warenhuizen waar ze van alles en nog wat verkochten. In Essen hadden wij alleen Supermarkt Unic van Fons Anthonissen en Paula Hermans die toen nog op zijn eerste plek in de Nieuwstraat 41 was. Als er een circus in het dorp kwam vond ik dat fantastisch. De plaats waar het stond en de tijden van de voorstellingen werden altijd bekend gemaakt door een geluidswagen van het circus zelf die door de straten reed. De clowns en de wilde dieren vond ik altijd het mooiste van zo'n voorstelling. Ook de jaarlijkse kermis was bij ons thuis een echt familiefeest. Grootouders, nonkel en tante, nicht en kozijn, die op de Wildert woonden werden uitgenodigd. 's Namiddags wandelden wij met zijn allen naar de kermis en buiten dat wij in een aantal

7 attracties mochten kregen wij bij de speelgoedkraam ook altijd wel iets. 's Avonds aten wij dan gehaktballen met krieken of halve haantjes. Later op de avond bleven onze grootouders bij ons om op te passen en mijn ouders gingen dan met mijn nonkel en tante “kermis vieren”. Met Wildertse kermis gebeurde dit andersom, dan werden wij bij mijn grootouders gevraagd. Hier is de traditie zelfs zolang gebleven tot ik zelf 's avonds al kermis ging vieren met mijn nicht en kozijn. Het dagelijkse leven zag er toen heel anders uit. Sooike Van Meel en Albert Van Gool (bijnaam Beer Pap) reden alle dagen met een melkkarretje (triporteur) van melkerij Eendracht door Essen om verse melk, botermelk, yoghurt, room en goede boter huis aan huis te verkopen. Sooike schepte de melk en botermelk altijd met een maatbeker uit de melkbussen die op zijn triporteur stonden. Beer had een modernere triporteur, daar waren twee reservoirs op gemonteerd, door een kraantje open te draaien kon hij de melk of botermelk in een maatbeker laten lopen. De melk werd toen nog met paard en kar in melkbussen bij de boeren thuis opgehaald.

onbekend

2006

Verhalen van Martha Schrauwen

Natuur op Den Uil

Ik zat op een keer schoenen te kuisen en dat waren er veel hoor! Op nen keer kwam er een ventje binnen leuren met blink. Ons Jeanne zei tegen hem : “ Laat ons Martha maar eens ruiken of het goeie is “. Hij deed een doos open en hield dat onder mijn neus, maar wat deed ons Jeanne? Ze duwde onder zijn hand en héél mijn gezicht vol blink. Dat ventje werd héél kwaad op ons Jeanne, ik dacht dat ze een klap zou krijgen. Maar ze kocht rap enkele dozen en hij was content!

Frank Rossen

Vraag & aanbod Te koop:

8

Pentekening den ouden uil door A.F.Bleyenbergh 50 x 40 cm ingekaderd. Pentekening kerk horendonk door Bob Geens 40 x 40 cm ingekaderd. Prijs: bieden

Walter Nooyens Telefonisch: 0477/389.858

Te koop:

diaprojector Merk: Projecteur 2024 8 dozen voor gebruik van dia’s 1 omzetter naar digitaal Aanwijspijl voor projectie van dia’s 1 bak met inhoud van 10 diaraampjes Vele diaraampjes in dozen

Te koop:

Toer-caravan Hobby de Luxe easy Bouwjaar: 2005 4 personen Zo goed als nieuw Steeds binnengestald Incl.: Isabella voortent

Telefonisch: 03 667 35 01

Vraagprijs: te bespreken Rien Van Aert Telefonisch: 0032165541031 E-mailadres: [email protected]

Vraag:

Vraag:

Wie kan en wil tegen kleine vergoeding muziek van lp op cd zetten?

E-mailadres: [email protected] Telefonisch: 0495/423.622

Ik heb een 16mm filmprojector en verheugde mij op de tijd, dat ik mijn filmen aan mijn kleinkinderen zou kunnen laten zien. Intussen heb ik al een achterkleindochter. Maar ik ben vergeten hoe ik de film in de projector moet krijgen! Kan er iemand mij hiermee helpen?

Karin-Rotraud Renier-Messerschmidt E-mailadres: [email protected] telefoonnummer : 03 667 47 81

Vraag:

Wie heeft voor mij singles van de jaren 60 en ook van Elvis Presley?

Patricia De Rijck E-mailadres: [email protected] Telefonisch: 03 667 52 62

Correctie:

dames sportfiets / citybike

Er staat "[email protected]" maar dat is “[email protected]”.

Hebt u interesse in één van onze zoekertjes? Neem dan contact op via de contactgegevens die eronder staan vermeld. Wij (van Nieuwsplatform Den Uil) zijn niet verantwoordelijk voor de verkoop. Hebt u zelf ook nog een zoekertje of vraag naar iets (of meerdere)? Stuur het dan zeker op naar: [email protected]. Wat moet er bij staan: Uw naam, beschrijving, contactgegevens en een foto.

Varia

9

APENBROODBOOM: DE FAAPBRIEK “HET GROENE PARADIJS” en DE NAPEN BAAS AAP heeft - na advies van de raad van wijze apen - besloten om de ONDERNEMER APEN een faapbriek te laten bouwen voor het maken van namaak pinda’s zgn. NINDA’s. En die faapbriek zal heten het GROENE PARADIJS. Want door het eten van NINDA’s zullen alle slechterikken meteen goeierikken worden. En omdat er AAPZAAM geproduceerd wordt in de nieuwe faapbriek , zeg maar zonder te veel rook, stank en andere vervuiling zal de aarde groener worden dan ooit. De ONDERNEMER APEN willen de faapbriek zo dicht mogelijk bij de slechterikken bouwen. Zodat er meteen resultaat is zonder veel vervoer over lange afstanden. Want de ONDERNEMER APEN hebben een afspraak gemaakt met de mensen om het vervoer te verzorgen. Die hebben immers fietsen, schepen en vrachtwagens. Apen hebben alleen maar de benenwagen. Maar alleen heel schone vrachtwagens mogen de NINDA’s vervoeren. Misschien komt er ook uitvoer van NINDA’s naar verre landen bv via de haven van HANDWERPEN. De apen hadden gehoord dat HANDWERPEN een erg vooruitstrevende stad is met groene ideeen: bv auto’s moeten groen zijn. Niet groen van kleur maar ze mogen vooral niet te veel roken of stinken. Oude auto’s mogen zelfs de stad niet meer in. Dat leek de apen wel iets voor de savanne: al die stinkende jeeps met fotograferende mensen, weg ermee, terug naar de natuur. Alleen nog te voet of per luchtballon mogen de toeristen aapjes komen kijken. Een goed plan vond BAAS AAP. Vervoer per luchtballon of luchtschip, net als vroeger. Dat was misschien ook wel een oplossing voor HANDWERPEN. Zodat je als aap niet half vergast werd als je daar in een container op weg naar EIKEN doorheen reed. Binnen korte tijd hadden de ONDERNEMER APEN de faapbriek het GROENE PARADIJS gebouwd. Aan de rand van het gebied van de goede families en met zicht op de zee die hun territorium scheidde van de landjes vol bomen met slechterikken. De slechterikken waren erg druk met het veroveren van de bomen van goeierikken aan de overkant van de zee. Maar zo nu en dan kwamen een paar slechterikken ook richting familie SNURK

en buren. En dat gaf een hoop ellende want als slechterikken goeierikken zoals de familie DEMOCRAAT of SNURK aanvallen doen ze dat met geweld en vallen er gewonden en sommige apen gaan zelfs naar de apenhemel of apenhel. Het maken van veel NINDA’s was dus dringend want daarmee kon veel apenleed worden voorkomen. Ondertussen zorgde BAAS AAP met andere apenfamilies voor patrouilles langs de grenzen om de slechterikken tegen te houden. Maar er was wel een probleem want: de goeierikken vonden van zichzelf dat ze goeierikken waren. Maar hoe bepaal je nu wie een goeierik is?? We weten al dat het uitvinden of een aap een slechterik is al een hele klus is. Maar hoe weet je nu of een aap een goeierik is, lastig hoor. Een slechterik is een aap die een goeierik aanvalt, dat was duidelijk. Tenminste ….Volgens de raad van wijze apen waren er ook apen die geen goeierik maar ook geen slechterik waren. Die noemden ze de NAPEN: ze waren Niet goed en Niet slecht. En die waren er zelfs heel veel want veel apen wilden niets te maken hebben met de gevechten tussen de goeierikken en de slechterikken. Veel NAPEN moesten vluchten voor de vechtpartijen. Er kwamen boten vol NAPEN de zee over en alle lege bomen in de savanne waren al snel bezet door NAPEN families. Er waren er eigenlijk veel te veel want ook moest iedere familie een paar NAPEN opnemen in hun boom. Meestal uit verre landen met heel andere gewoonten en ook een andere apentaal: het NAAPS. Heel lastig

allemaal. Ondertussen rolden de eerste NINDA’S uit het GROENE PARADIJS. Voor alle zekerheid werden ook NAPEN gevoerd met NINDA’s. Je wist maar nooit of er niet een paar slechterikken tussen liepen. Maar: veel NAPEN betekent veel NINDA’s en die zijn niet gratis. BAAS AAP wilde een NAAP belasting invoeren zodat iedereen gelijkelijk de lasten van de vele NAPEN zou dragen. Sommigen wilden zelfs SOLDAAT APEN naar de overkant van de zee sturen om de NAPEN tegen te houden. Het wordt steeds ingewikkelder: SOLDATEN om vluchtende NAPEN tegen te houden. BAAS AAP dacht: beter ze op de slechterikken afsturen. Het wachten was op de produktie van nog meer NINDA’S, want de NAPEN aten nu de hele produktie op en daar was niet op gerekend. We zullen zien...

Wordt vervolgd…

Tjeerd Ossewaarde