HELDERHEID OVER COLLOÍDAAL ZILVERWATER op 8 maart 2009 Net zoals op 25 januari was onze presentatiemiddag zonovergoten. De zon zet ons zilverwater en goudwater in het licht en dat gebeurt nooit zomaar!!! De weken voorafgaand waren wat somber omdat het niet makkelijk bleek een grote groep geïnteresseerden bij elkaar te roepen. Vele emails, uitnodigingsbrieven en telefoontjes moesten eraan geloven. Uiteindelijk, na de laatste afmeldingen, ook kort tevoren nog, waren er 30 gasten aanwezig. Maar zoals Loek zei: “Die willen er wel allemaal graag zijn”. Dit keer wat minder winkeliers, meer therapeuten en ook een aantal natuurgeneeskundige of homeopathische artsen. Vanaf 13. 15 uur druppelden de gasten binnen in het mooie “Slot Doddendael” in Ewijk en na een paar kopjes koffie en thee met appeltaart kon Fred Laan beginnen met de eerste lezing. Fred is orthomoleculair arts, aangesloten bij de MBOG, en hij werkt al sinds vele jaren met Colloïdaal Zilverwater. Hij heeft zodoende veel ervaringskennis. Sinds Fred met ons “op tournee” is waaraan hij met veel enthousiasme meedoet, droomt hij waarschijnlijk zelfs over zilverwater en heeft in ieder geval het plan opgevat een boek te schrijven over deze materie. Vandaag deelt hij zijn ervaringen en kennis met ons. Dit begint met een behoorlijk groot geschiedenisverhaal. Omdat de geschiedenis van het zilver en goud nu eenmaal zover terug gaat. Tot 3000 jaar voor Christus, wanneer al sprake is van vindplaatsen van zilver en goud in Mesopotamië. Het is in deze tijden alleen terug te vinden in gebruiksvoorwerpen of sieraden, omdat natuurlijk het goud mooi glom en zilver niet roest. De medicinale werking ervan is nog niet bekend. Eerst in de Romeinse tijd wordt zilverblad gebruikt op de wonden van de soldaten. In de late middeleeuwen is er zilver bestek voor de rijken zoals ook met zilveren stokjes wordt gegeten tijdens de Tang dynastie. Men lijkt bekend met de medicinale werking van zilver, maar weet niet hoe dit toe te passen. Het zilver had anders veel meer bescherming kunnen bieden tegen de grote pestepidemie. In 1800 – 1900 zijn het de kolonisten in Australië en de pioniers in het Amerikaanse westen die zilver meedrinken in hun melk of water. In 1834 is bekend van een dokter Crede, gynaecoloog, dat hij zilvernitraat-oogdruppels gebruikt bij jonge kinderen en baby’s. Ten tijde van WO I wordt zilver volop toegepast, als zilverblad in open wonden, als hechtdraad of intraveneus. En dat blijft zo in de jaren erna. In de 40-jaren zijn er zo’n 50 zilverproducten bekend. Maar ze zijn nog kostbaar omdat de techniek niet goed beheerst wordt en er teveel zilver gebruikt moet worden in een preparaat. Als in 1943 penicilline wordt uitgevonden wat veel goedkoper is, verdwijnt zilver uit beeld. Totdat in 1970 twee heren doktoren, Dr. Moyer en Dr. Margraf, beiden werkzaam in Amerika, onderzoek doen naar een middel tegen infecties bij de behandeling van brandwonden. Colloïdaal Zilver voldoet aan alle eisen omdat het een dodelijke werking heeft op alle kleine microorganismen en onschadelijk is voor mensen. Vanaf 1990, als de alternatieve industrie zich erop stort, zijn de productiemethodes langzaamaan efficiënter en dus goedkoper geworden. Daarbij wordt aangetoond dat Colloïdaal Zilver werkzaam is tegen minstens 650 verschillende virussen, bacteriën, schimmels en parasieten. Hoe werkt het zilver eigenlijk in de strijd tegen bacteriën? Een deel van de bacterie heeft zuurstof nodig. Deze zuurstof moet door de celwand heen, met behulp van een eiwit dat hiervoor gekatalyseerd wordt, door het zilver. Het eiwit wordt vernietigd. De zuurstof komt niet binnen. En de bacterie gaat dood. Het zilver koppelt zich ook met het DNA van de bacterie en geeft opdracht niet meer te delen. Zilver verstoort aldus het doen en laten van bacteriën en virussen. Het zilver remt daarbij NIET de celdeling van goede cellen, omdat bacteriën een afwijkende vorm van DNA hebben vergeleken bij het DNA van mensen en zilver anders reageert op afwijkend DNA.
De behandelingservaringen van Fred zijn talrijk en soms spectaculair. Met colloïdaal zilver kan men iedere huidinfectie behandelen en er veel van verwachten. Fred heeft ooit een zwangere vrouw uit Hongarije behandeld die leed aan zwangerschapstrombose ten gevolge waarvan ze een open been had met een volledig verstopte ader. De primaire omstandigheden waaronder ze leefde deden geen goed. Zodoende kwam ze naar Nederland en heeft Fred haar 5-6 maanden behandeld met colloïdaal zilver aan haar open been en een nierontsteking (ontstaan als complicatie). De nierinfectie was binnen 3 dagen al niet meer pijnlijk! Het open been was na 6 maanden nagenoeg dicht. Omdat ze moest terugkeren heeft Fred het been niet volledig kunnen genezen. Fred vindt het Colloïdaal Zilver de enige optie in de plaats van antibiotica. Begin met colloïdaal zilver, maar is er na 2 dagen geen verbetering te bespeuren, roep dan deskundige hulp in. Bij open wonden heeft alleen uitwendig gebruik zin, bij andere wonden kun je het ook innemen. Er komt een vraag over toepassing van zilver bij psoriasis? Fred heeft er zelf geen ervaring mee. Er staat beschreven dat het toegepast kan worden. En Fred begrijpt dat omdat psoriasis een immuunreactie is en hij de werking van zilver op het immuunsysteem kent. Colloïdaal Zilver kun je al voor de geboorte toedienen! Via de moeder en als er een goede indicatie voor is, bijvoorbeeld als de moeder rode hond heeft. De eerste 12 weken van de zwangerschap moet je voorzichtig zijn (met alles), omdat in dit stadium alle organen ontwikkeld en aangelegd worden en zeer gevoelig zijn voor alles waarmee ze in aanraking komen. Het kan geen kwaad, maar alleen indien hoognodig. Bij kleine kinderen en baby’s is een ¼ van de volwassen dosering voldoende. Fred heeft een middenoorontsteking behandeld met colloïdaal zilver. Het moet dan worden ingenomen, druppelen in de gehoorgang is niet afdoende, wel pijnstillend. Bij een nagelschimmel heeft Fred een week colloïdaal zilver toegepast. Zou een voetenbad van zilver hier ook helpen is de vraag? Jawel, maar het is een lange weg. Bij DE GRIEP is colloïdaal zilver een goed middel eventueel in combinatie met vlierbessen. Bij bloedsomloopaandoeningen zoals bijvoorbeeld malaria is een ander middel wellicht beter, of moet het colloïdaal zilver ondersteunend worden ingezet. Dit is niet verwonderlijk omdat er dan vaak sprake is van meerdere infecties tegelijkertijd. Wanneer Fred zegt dat colloïdaal zilver niet alleen bestrijdt maar ook een activator is voor de groei van stamcellen, komt meteen de vraag of dit ook geldt voor de groei van beenmergcellen? Fred moet het antwoord schuldig blijven. Als colloïdaal zilver de acute infectie bestrijdt wat doet het ook nog met de eigenlijke oorzaak? Als er infecties blijven bestaan? Wat is er dan aan de hand met het immuunsysteem? Colloïdaal zilver verbetert ook het immuunsysteem en blijft de eerste keuze tegenover antibiotica in de strijd tegen chronische infecties. Als in dergelijke gevallen het echter niet afdoende werkt moeten ook andere middelen worden ingezet, aanvullend en ondersteunend. Zo is ook het resultaat en de gebruiksduur van zilver afhankelijk van de conditie van het immuunsysteem. Is die conditie redelijk zal het zilver een goed resultaat geven, is de conditie belabberd dan moet het zilver langere tijd gebruikt worden. Er bestaat ook de vraag of colloïdaal zilver kan worden toegepast bij de behandeling van infecties die ontstaan tijdens een chemokuur? Omdat colloïdaal zilver invloed heeft op het celmembraan, zowel als er stoffen de cel in moeten (van de chemo) als wanneer er afvalstoffen uit moeten, moet je bij gebruik van zilver tijdens de chemokuur de dosering van de chemo aanpassen omdat deze 2x zo goed gaat werken met behulp van het zilver. Bij acute infecties moet je het zilver hoog doseren om meteen voor voldoende “spiegel” te zorgen, bij chronische infecties moet je lager doseren en langzaam opbouwen. Werkt zilver ook preventief?
Fred heeft een man behandeld die middels een beenmergtransplantatie het immuunsysteem van zijn zus kreeg hetgeen vervolgens werd onderdrukt met tal van medicijnen. Zodoende liep de man een chronische longontsteking op die Fred heeft behandeld met colloïdaal zilver en immuunbast en genezen! Omdat colloïdaal zilver het immuunsysteem activeert en verbetert is het zeker preventief werkzaam. Zou het aldus pre-operatief voor post-operatieve ontstekingen kunnen worden ingenomen? Het is Fred niet bekend wat colloïdaal zilver doet met de narcose, dus de beste optie is om het toe te dienen tijdens het bijkomen uit de narcose. Ook als je bedenkt dat 25% van de mensen rondloopt met de Lyme-bacterie, die zodoende met hetzelfde percentage kans terecht komt via bloeddonoren in het bloed dat tijdens operaties wordt toegediend. Hoe is het effect van zilver op de darmflora? In de praktijk zegt Fred lijkt dat mee te vallen. Het doet wel iets en wordt super opgenomen, maar komt niet rechtstreeks in de darmen. Via de lever komt het mondjesmaat in de darmen. Als je langer dan een paar dagen colloïdaal zilver gebruikt is het voor de darmen goed dit te combineren met probiotica. Een ontsteking van de dikke darm kun je met colloïdaal zilver aanpakken door middel van een klisma, je bereikt dan direct de darm. Colonhydrontherapie met zilver is in onderzoek. Er wordt een korte pauze ingelast voor koffie, thee of een drankje en vervolgens staat Loek te popelen om zijn verhaal te doen. Loek heeft aan de HTS natuurkunde gestudeerd, en tijdens zijn carriere bij DSM 8 jaar in research doorgebracht, de resterende tijd in de technische verkoop van kunststof. Zodoende is een laboratorium hem niet vreemd en staat Meten = Weten zo ongeveer op zijn voorhoofd geschreven. Loek maakt ook heel duidelijk een onderscheid hier wat betreft zijn kennis. Die betreft de techniek en kwaliteit. De medische kant laat hij aan artsen en therapeuten over. Die het dienen voor te schrijven. Zijn eigen drijfveer voor deze lezing is de overtuiging dat Colloïdaal Zilver een supermiddel is, mits de kwaliteit goed is. Aldus is het heel belangrijk die kwaliteit vast te stellen en vervolgens over te brengen. Zodat er geen twijfel meer bestaat over welk merk goed of niet goed is. Waardoor het potentieel van Colloïdaal Zilver de juiste waarde kan behouden. Na een motor-ongeluk en een bijna-dood-ervaring was niets en niemand meer als voorheen. Loek heeft gras gemaaid op een camping, in de horeca gewerkt en werd lid van de nulpuntsenergie-groep. Een club van mensen die zich bezig houden met grenswetenschappen, die zaken die we nog net wel of net niet meer kunnen begrijpen. Hier kwam Loek voor het eerst in aanraking met Colloïdaal Zilver. Met veel interesse is hij zich hierin gaan verdiepen en besloot om de apparatuur uit Amerika aan te schaffen en zelf Colloïdaal Zilver te maken. Loek leefde in de veronderstelling dat iedereen om hem heen overtuigd was van het wonder van dit water. En dat ze het allemaal bij hem zouden komen halen. Wellicht was de tijd niet rijp. Het Colloïdaal Zilver eindigde in bruine apothekersflessen in de keukenkast en Loek was een illusie rijker. Zelf bleef hij het gebruiken wanneer dat nodig was en heeft sinds geen dokter meer bezocht. In het voorjaar van 2008 bracht een bevriende therapeut het Colloïdaal Zilver weer op ons pad. Oppakken en professioneler aanpakken want dit water is de toekomst van onze gezondheid. Het blauwe flesje in een wonderschone verpakking was het resultaat. De productie verliep als voorheen. De eerste contacten met therapeuten kwamen aanwaaien. En via via breidde het netwerk zich langzaam uit. Door de uitwisseling van kennis raakte Loek geïnspireerd zich opnieuw en meer in de materie te verdiepen. In deze tijd, toeval bestaat niet, ging de apparatuur deels kapot. Op zoek naar een oplossing zoals bijvoorbeeld een nieuwe en grotere productie-unit kwam Loek in contact met
Amerika. Het product wat hij daar vond bleek na analyse en metingen van een kwaliteit te zijn die niet te verbeteren is. Uiteraard werden ook allerlei andere merken zilverwater onderzocht. Loek voelde zich genoodzaakt zijn eigen productie stop te zetten. Om deze kwaliteit te kunnen benaderen zouden teveel proeven en analyses nodig zijn, waarvoor niet genoeg tijd en geld was. Het geloof blijft bestaan in de werking en kracht van dit water, en dus in de noodzaak voor onze gezondheid. Wat betekent eigenlijk Colloïdaal? Volgens van Daele “bijvoeglijk naamwoord voor de toestand van stoffen die zich fijn verdeeld in een vloeistof bevinden, waarbij de deeltjes groter zijn dan 1 molecuul/atoom en kleiner dan in een suspensie (zoals klei, verf, ijs aantal deeltjes zijn groter dan 100.000 nm). Colloïdaal betekent dat de vaste deeltjes in een vloeistof groter zijn dan 1 molecuul/atoom en kleiner dan 100.000 nm. (nanometer) Wat is een ion? Een ion is 1 atoom dat elektrisch geladen is door het gebrek aan of overschot van 1 of meer elektronen. Zilverionen zijn zilveratomen die 1 elektron missen, in het lichaam direct een verbinding aan gaan met chloor (wat we allemaal in ons lichaam hebben) en vervolgens als zilverchloride het lichaam verlaten zonder enige werking te hebben gehad. Colloïdaal deeltjes gaan geen verbinding aan en werken wel. Colloïdaal deeltjes zijn nodig omdat deze worden getransporteerd in het lichaam naar de plaats van delict terwijl zilverionen niet worden getransporteerd maar direct een verbinding aangaan met het aanwezige chloor. Op de markt zijn veel producten te vinden die zich ionisch colloïdaal zilverwater noemen. Dit is een zogenaamde contradictio in terminis. Zoals de zwarte schimmel (paard) niet bestaat, kan er ook geen sprake zijn van ionisch colloïdaal zilverwater. Dat er verschillende producten verkrijgbaar zijn komt door verschillende productiemethoden. Door 2 zilverelektroden onder water onder 15.000 volt wisselspanning te zetten, verdampt het zilver en door de temperatuur van het water vindt condensatie plaats en vormen zich vaste deeltjes. Je verkrijgt zo 80% ionisch zilver en 20% colloïdaal deeltjes (die groot zijn). Maak je gebruik van gelijkspanning (9 volt) dan krijg je zilverionen. Het zilverwater dat wij leveren heeft 80% colloïdaal deeltjes die niet groter zijn dan 0.65 nm. Over de productiemethode die een dergelijke kwaliteit oplevert hebben wij op dit moment nog geen duidelijkheid. Ons product is echter het enige met 80% colloïdaal zilver tegenover vele anderen met slechts 20% colloïdaal zilver. We beweren niet dat er niet nog zo’n goed product of misschien zelfs beter bestaat. Maar wij weten niet van het bestaan af. Van professor Gibbs, directeur van het centrum voor colloïdaal wetenschap aan de universiteit van Delaware, weten we dat de deeltjesgrootte de effectiviteit (lees: werking) bepaalt van de colloïdale zilveroplossing. Om te vergelijken de deeltjesgrootte van een haar is 73.000 nm, van een bacterie 750 nm en van een molecuul 0.1 tot 5 nm. De zilverdeeltjes in ons product zijn 0.65 nm. Dit zijn ongeveer 8 atomen in 1 deeltje en kleiner kun je niet maken volgens de natuurkundige wetten. De concentratie ofwel ppm (parts per million) vertelt ons slechts hoeveel zilver er in totaal in het flesje water zit. Vervolgens is van belang uit hoeveel deeltjes dit zilver bestaat. In ons product is de concentratie 10 ppm. Om uit te rekenen hoeveel zilverdeeltjes in een flesje zitten moet je het totaalgewicht van het zilver delen door het gewicht van één zilverdeeltje. Bij berekening is de uitkomst 1,7 miljoen x 1 miljoen x 1 miljoen deeltjes zilver met een deeltjesgrootte van 0.6 nm, in een flesje van 200 ml met een concentratie van 10ppm. Zijn de zilverdeeltjes een factor 100 groter (= 60 nm) dan zitten in hetzelfde flesje een miljoen keer minder deeltjes (= 1.7 miljoen x 1 miljoen deeltjes zilver).
Aldus willen we nogmaals benadrukken dat ppm aangeeft hoeveel zilver er in het flesje zit, maar niets zegt over de deeltjesgrootte; in theorie kan er dan sprake zijn van één klontje zilver. Natuurlijk zult u dit in de praktijk niet tegenkomen, maar het moet duidelijk zijn dat ppm dus niets zegt over de effectiviteit (= werking) van het product. De informatie over de concentratie (ppm) zegt wel iets over de toxiciteit van het product. Wat dit betreft is het verhelderend een vergelijk te maken tussen een antibioticakuur en een Colloïdaal Zilver kuur. Wat de werkzame stof betreft komen de 21 tabletten van de antibioticakuur overeen met 5250 flesjes zilverwater. Anders gezegd: om dezelfde hoeveelheid werkzame stof (in mg) van 21 tabletten antibiotica in te nemen, moet men 5250 flesjes zilverwater leegdrinken. Maar de benodigde effectieve dosis van de kuur zilverwater is slechts 15 theelepeltjes. Je hoeft je niet meer af te vragen of Colloïdaal Zilverwater schadelijk is! Helaas is de informatie op de verpakking vaak onvolledig of onjuist. Informatie wordt gegeven over de concentratie (ppm) maar ons is gebleken uit analyses dat deze informatie niet altijd klopt en er dan daadwerkelijk minder zilver in zit dan wordt aangegeven. Over de deeltjesgrootte, die van wezenlijk belang is, wordt u zelden geïnformeerd. Wij kunnen certificaten overleggen van alle ingrediënten en hebben documenten van alle analyseresultaten. Het water dat wij gebruiken is pyrogeen vrij en gedistilleerd. Belangrijk voor de geleidbaarheid van het water, hetgeen weer bijdraagt aan het insluizen van het colloïdaal deeltje in de cel. Tot slot een kort verhaal over het colloïdaal goudwater. Een totaal ander product dan het zilverwater. Lichamelijk is het gebruik bekend bij reuma of reumatische klachten en als immuunversterker. Maar goudwater werkt vooral op de psyche. Het brengt de beide hersenhelften beter in balans maar heeft een langere tijd nodig alvorens je resultaat merkt. Zo wordt goudwater toegepast als anti-depressivum. Ons inzicht is dat je er ook aan toe moet zijn. En dan gaat het over de spirituele kracht van goudwater. Er is een geschiedenisverhaal dat vertelt over de ondergang van de (hoge) Egyptische beschaving. In de grond en gewassen was veel goud aanwezig wat gedolven werd om te gebruiken voor decoratie, pracht en praal. Hierdoor moest de bevolking de natuurlijke inname van goud ontberen en ging de spirituele beschaving langzaam ten gronde. Het goud heeft geen bijwerking en kan in dezelfde dosis als het zilverwater ingenomen worden. Uit het publiek komt de opmerking dat goud het metaal van de zon is en activeert, terwijl zilver het metaal van de maan is en cedeert (ontstekingen). Van dezelfde dame komt de opmerking dat de laatste 30 jaren de mineralen in de grond zoveel zijn afgenomen dat we nu, zelfs met voldoende en afwisselende voeding geen toereikende mineralenopname hebben. En het zilver en goud hierop een welkome aanvulling zijn. De toegevoegde waarde die ik kan hebben zegt Loek, is dat ik de achtergrond en de kennis heb om de kwaliteit vast te stellen en die is de beste. Tijdens een drankje en broodjesbuffet ter afsluiting ontstaan er nog waardevolle gesprekken, voordat iedereen tevreden en verhelderd huiswaarts keert. Loek Stroeken en Patrice van Beek www.crystal-colloidaal.nl
