havana #20 Verbeter de wereld, begin met een school Oranjehit Jij bepaalt de tekst van het WK-lied Pabo Hoge cijfereisen zijn onterecht

havana

#20

Weekblad voor de Hogeschool van Amsterdam 3 februari 2010

Verbeter de wereld begin met een sch , ool

Oranjehit

Jij bepaalt de tekst van het WK-lied

Pabo

Hoge cijfereisen zijn onterecht

Gayvereniging Leuke dingen voor homo én hetero

-advertentie-

OP ZOEK NAAR EEN LEUKE BIJBAAN?

Canal Company is hét toonaangevende bedrijf in toerisme en entertainment in Amsterdam met de merknamen Holland International Rondvaart, Canal Bus, Canal Hopper en Canal Bike. Onze partyschepen, rondvaartboten, sloepen en waterfietsen zijn eenbekende verschijning in de Amsterdamse grachten. Ben jij enthousiast, flexibel, gastvrij en resultaatgericht en wil je werken in een leuke branche met topproducten? Dan zijn wij op zoek naar jou! Wij zoeken voor het nieuwe seizoen: Locatiebeheerders (m/v) Je beheert zelfstandig één van onze kiosken in de stad. Gedurende de dag verhuur je waterfietsen, beantwoord je vragen van toeristen en verkoop je tickets voor de lijndienst, excursies, souvenirs, snacks en meer. Interesse? Op 20 februari a.s. is er een selectiedag. Ga snel naar www.canal.nl en vul het sollicitatieformulier in! Vragen? Bel Marjolijn Ruijter 020-5353301.

Native speakers for game community support =PY[\HS-HPYNYV\UKWYVK\JLZVUSPULLU[LY[HPUTLU[IYV^ZLYIHZLK]PY[\HS^VYSKZ HUKTHZZP]LS`T\S[PWSH`LYVUSPUL446NHTLZ*\YYLU[S`^LHYLWYVK\JPUN*S\I .HSHJ[PRH446NHTLHUK]PY[\HS^VYSKIHZLKVU[OLWVW\SHYHUPTH[PVUZLYPLZ .HSHJ[PR-VV[IHSS

>OH[HYL^LSVVRPUNMVY >LHYLSVVRPUNMVYZ[\KLU[ZMVYV\YPU[LYUH[PVUHSNHTLHUK^LIZP[LZ\WWVY[Z[HMM >LHYLSVVRPUNMVYUH[P]LZWLHRLYZHUK^YP[LYZMVYHU\TILYVMSHUN\HNLZ^OV JHU^VYRH[V\YZ\WWVY[JLU[LYPU(TZ[LYKHT@V\^PSSHUZ^LYHSSX\LZ[PVUZ V\YJ\Z[VTLYZOH]LHIV\[[OLNHTLHUK[OL^LIZP[LI`LTHPS>LL_WLJ[ [OPZ[V[HRLHML^OV\YZWLY^LLRVM`V\Y[PTL

@V\YWYVÄSL! ‹ -HTPSPHY^P[ONHTLZHUK^LIZP[LZ ‹ .VVKJVTT\UPJH[PVUZRPSSZPU^YP[PUN ‹ (UH[P]LZWLHRLYVMVULVYTVYLVM[OLMVSSV^PUN SHUN\HNLZ!-YLUJO.LYTHU:WHUPZO7VY[\N\LZL 9\ZZPHU7VSPZO ‹ 3P]PUNPU(TZ[LYKHTVYULHYI`(TZ[LYKHT ‹ -SL_PISLJVUJLYUPUN^VYRPUNOV\YZWLY^LLR

6\YVMMLY ‹ 5PJL^VYRPUNLU]PYVUTLU[ ‹ :L[ZHSHY`WLYTVU[OV]LY[PTL^PSSNL[WHPK ‹ 0UZPKL]PL^VMOV^[VTHRLHNYLH[NHTL ‹ ,HZ`[VYLHJOI`W\ISPJ[YHUZWVY[ ‹ >VYROV\YZHYLÅL_PISLHUKHKQ\Z[HISL[V`V\YZ[\K`

4VYLPUMVYTH[PVU *HSS! ,THPS!

9VZHSPL+PQRVW  PUMV']PY[\HSMHPYNYV\UKJVT

inhoud

10

11

12

Bouwen aan t andermans toekoms

Hysterische voorfase

interview

schoolprojecten

schoolprojecten

Sommige studenten kunnen er niet van genieten zelf hoog opgeleid te worden, zonder iets te doen voor de minder bedeelden op aarde. Drie studenten en een docent vertellen over de manier waarop ze mensen in derdewereldlanden een betere toekomst willen geven. Kirsten Dorrestijn

Homostudenten, verenigt u!

Van links naar rechts: Merel van Kessel, Fien de Vries en Nora Neuteboom

Homo’s vindt je niet alleen op de Gay Pride of in de Reguliersdwarsstraat. Ze lopen gewoon rond op de HvA. Voor deze studenten – en voor elke andere Amsterdamse student die wel van een feestje houdt –

‘De leerlingen bleven me “blanke” noemen’ Stichting Twatasha heeft verschillende projecten in Zambia. Anne-Marie van Hooijdonk (25, master children’s rights, UvA) gaf les op een school van de stichting en zit nu in het Nederlandse bestuur. ‘Na de pabo wilde ik meer van de wereld zien. Ik kwam in contact met een Nederlands echtpaar dat in Zambia een school heeft gebouwd. Daar heb ik een half jaar lesgegeven. De andere leerkrachten waren Zambianen. In het begin vonden de kinderen het raar om een blanke lerares te hebben. Ze durfden niks te zeggen en bleven me lange tijd “blanke” noemen. Van het lesgeven heb ik veel geleerd. Het is een uitdaging om zonder boeken zestig leerlingen te onderwijzen. Eenmaal terug in Nederland werd gevraagd of ik in het bestuur van de stichting wilde. We zamelen geld in voor aanvragen van lokale mensen. Zo hebben we de school uitgebreid en een gemeenschapshal gebouwd voor naschoolse activiteiten en kerkdiensten. Het derde project was een school voor een

verderop gelegen gemeenschap. Kinderen moesten voorheen een rivier met krokodillen oversteken om op school te komen. Op dit moment zamelen we vooral geld in voor lesmaterialen. We hebben een aantal vaste donateurs, we staan op markten met spullen uit Zambia en we geven gastlessen op scholen om een indruk te geven van het bestaan van een Afrikaans kind. Het nadeel van ontwikkelingswerk is dat je hulpafhankelijkheid kunt creëren. Zo van: “Wij verzinnen een project en dan halen die Nederlanders wel geld binnen.” Daarom is het van belang om lokaal ook een bestuur te hebben, dat kijkt wat echt nodig is. Anderhalf jaar geleden heb ik in Zambia mijn vriend leren kennen. Als ik hoor hoe hij vroeger onderwijs heeft gehad, ben ik zó blij dat wij dit voor de kinderen doen. In februari vertrek ik weer. Dan zie ik mijn vriend en ga ik mijn afstudeeronderzoek doen. Als ik in Zambia een goede baan kan vinden, zou ik er wel willen wonen. Op een lokale school zou ik te weinig verdienen. Je bent toch een bepaalde luxe gewend.’

‘Je moet niet van efficiëntie uitgaan’ Elke zomer en winter vertrekt een groepje jongeren voor drie weken naar een dorpje aan de kust van Senegal om een school annex jongerencentrum te bouwen. Een Senegalees die in Nederland woont, is dit project in 2001 begonnen onder de naam La Maison Africaine. Sander Breur (25, master deeltjesfysica, UvA) is de ‘tweede man’ van het project. ‘We bouwen een school voor meisjes, want die hebben het ’t hardst nodig. Zij helpen nu meestal in het huishouden of verkopen spulletjes op straat. Daardoor ontstaat er een vreemde tegenstelling tussen jongens en meisjes. Met ons project laten we ook Nederlandse jongeren kennismaken met Afrika. Het beeld dat zij hebben blijkt vaak niet overeen te komen met de werkelijkheid. De mensen zijn vrolijk, het eten is heerlijk en ‘s avonds wordt er gedanst. Daarnaast leren de Senegalese jongeren ons beter begrijpen. Zij denken vaak dat wij alles kunnen weggeven, schoenen net zo gemakkelijk als een iPod. Door te praten komen ze erachter dat wij in Nederland huur moeten betalen en dat dat

een ander bedrag is dan zij aan hun hutje kwijt zijn. De mensen in het dorp krijgen steeds meer vertrouwen in ons project. We komen elk halfjaar terug. Als wij werken zijn er de hele dag kinderen bij ons over de vloer. We nemen kleurplaten, voetballen en waterballonnen mee. De manier van werken is wel even wennen. Je moet niet uitgaan van efficiëntie. Soms blijkt het cement niet voorradig of zijn er niet genoeg stenen. Dat kan heel frustrerend zijn. Ik ging in 2008 voor het eerst mee en sindsdien begeleid ik groepen. Door het jaar heen zoek ik jongeren die mee willen en hark ik materialen bij elkaar. De jongeren betalen naast hun ticket vierhonderd euro voor eten, onderdak en bouwmaterialen. Voor vertrek zetten we een actie op om geld in te zamelen. Vorige keer hadden we 1100 euro bij elkaar gesprokkeld. Een deel van het geld waarmee ik mijn reizen naar Senegal financier, is geleend van DUO (voorheen IBgroep). Dat moet ik later weer terugbetalen, maar nu wordt het nuttig gebruikt.’

‘Een Ikea-bouwpakket als school’ Twee HvA-studenten hebben een concept ontworpen om zeecontainers om te bouwen tot scholen. Ze richtten Stichting School in a Can op. Het idee kwam voort uit de minor creativiteit & innovatie. Arthur Meijer (23, vierdejaars commerciële economie, rechts op de foto) vertelt. ‘De vriend met wie ik vorig jaar de minor volgde, had jaren geleden gezien hoe ellendig de onderwijsfaciliteiten in Zuid-Afrika zijn. Waarom niet een zeecontainer ombouwen tot school? Voor de minor moesten we een concept ontwerpen. Zo ontstond School in a Can. Na de minor zijn we serieuzer gaan kijken hoe we het concept konden uitbouwen. We zijn dagelijks bezig met het werven van fondsen en leggen contacten met bedrijven die ons aan expertise of materialen helpen. De docent van de minor vond ons idee zo leuk dat hij zich bij ons heeft aangesloten. Een architectenbureau heeft kosteloos een ontwerp voor de school gemaakt. Het is de bedoeling dat we eerst een proefversie

in Amsterdam opzetten zodat we kunnen kijken waar nog problemen liggen. We vragen roc-leerlingen hulp bij de bouw van de constructie. Een proefschool is een mooi visitekaartje voor mogelijke sponsoren, zo kunnen zij in de praktijk zien waar hun geld naartoe gaat. Zodra alle kinderziektes zijn opgelost, zal de eerste School in a Can in Oeganda worden gebouwd. We laten de zeecontainer met meubels en sanitair erin verschepen. Ter plekke kan de lokale bevolking met behulp van onze handleiding de school in elkaar zetten. Een soort Ikea-bouwpakket dus. De ramen moeten bijvoorbeeld nog ter plekke uit de container worden gesneden. Onze handleiding kan over de hele wereld gebruikt worden. Van de zeecontainers kunnen ook weeshuizen, noodhospitalen of verzorgingstehuizen worden gemaakt. Sponsoren zijn laaiend enthousiast over ons idee. We hebben nu tienduizend euro in de pot voor de eerste onkosten. Met onze stichting helpen we mensen en doen we bovendien praktijkervaring op .’

is er nu de studentenvereniging ASVGay. Anne Koeleman

‘Innovatieve vormen van sociale huisvesting’ Bert van de Wiel (51) is coördinator van Design & Build Brazil, een project van de opleiding bouwkunde dat zich richt op sloppenwijken in Brazilië. ‘Ik ben zelf een paar jaar geleden afgestudeerd op dit project, voor mijn deeltijdstudie bouwkunde. Nu werk ik hier als coördinator. We proberen innovatieve vormen van sociale huisvesting in Rio de Janeiro te ontwikkelen. Veel inwoners van Rio wonen in sloppenwijken. Meestal zijn die gebouwd op berghellingen, vuilnisbelten of moerasgebieden. De fundamenten zijn dus slecht en bij een aardverschuiving zakken de huizen in elkaar. Het is er onhygiënisch en het zijn broedplaatsen voor criminaliteit. Wij ontwerpen nieuwe wijken met stevige fundamenten en goede voorzieningen, zoals riolering, elektriciteit en waterleidingen, waar goedkope woningen gebouwd kunnen worden. We richten ons niet alleen op het neerzetten van huizen, we zorgen ook dat er in de nieuwe wijken werkgelegenheid is. Studenten kunnen binnen ons project stage

Homo- en lesbostudenten in Amsterdam kunnen wel een vereniging gebruiken. Dat vindt de negentienjarige Fien de Vries, studente lerarenopleiding aardrijkskunde. Fien is de voorzitter van de gloednieuwe studentenvereniging ASVGay. Veel is er nog niet over ASVGay bekend, maar de vereniging is een feit en volgend studiejaar starten de feesten en activiteiten. ‘We willen zorgen dat homostudenten uit Amsterdam elkaar kunnen ontmoeten,’ zegt Fien. ‘Natuurlijk heb je heel veel dingen voor homo’s en lesbiennes, zoals het COC – een organisatie die homo’s steunt – en gaybars, maar er is nog geen studentenvereniging. Ik ken zelf maar een paar homo’s op de HvA. Ik weet zeker dat er op andere afdelingen meer zijn, maar je ziet elkaar niet.’

lopen bij een Braziliaans architectenbureau, en ze kunnen er afstuderen of een workshop volgen. Er zijn inmiddels ongeveer veertig studenten bij Design & Build Brazil betrokken. De bouw en het ontwerp geven we uit handen aan Braziliaanse bedrijven. We zijn namelijk geen ontwikkelingsorganisatie, maar een school. Het project is dan ook in eerste instantie bedoeld als leerproces voor de studenten. In 2008 hebben we in Brazilië onderzoek gedaan naar sloppenwijken. We hebben bijvoorbeeld gekeken naar de resultaten van voorgaande projecten. Hoe kan je de criminaliteit beheersen en sociale cohesie bevorderen in een nieuwe wijk? En hoe voorkom je lawinegevaar? Als je een sloppenwijk platwalst en er flats neerzet, wordt het een slaapstad, net als de Bijlmermeer. Volgens de prognose van de Verenigde Naties woont in 2050 een derde van de wereldbevolking in een sloppenwijk. Daar staat niemand bij stil. De oplossingen die wij voor Brazilië bedenken kunnen in de toekomst ook elders worden toegepast.’ ■

Fien is zelf net uit de kast bij haar klasgenoten. ‘Thuis was mijn coming-out heel makkelijk, ik heb namelijk twee moeders. Maar je loopt niet zomaar de klas in om te zeggen: hé ik ben lesbisch! Ik heb mijn coming-out op de HvA daarom pas gehad toen we naar de notaris moesten voor ASVGay. Mijn klasgenoten vroegen me wat ik bij de notaris ging

Discriminatie Fien speelt al een jaar met het idee voor een vereniging. ‘Ik kwam op het idee toen ik nog in Utrecht studeerde en merkte dat er geen plek was om je mede-homostudenten te ontmoeten. Ik vroeg twee vriendinnen van de UvA, Merel van Kessel en Nora Neuteboom, of ze me wilden helpen zo’n plek te starten. Toen we ons wat meer verdiepten in wat er voor homo’s is kwamen we een onderzoek van de ASVA tegen. Daaruit bleek dat 42 procent van de ondervraagde studenten aan de UvA en de HvA te maken hebben met een directe vorm van discriminatie. 58 procent voelde zich indirect gediscrimineerd. Dat verbaasde ons, Amsterdam wordt toch gezien als de gay capital van Nederland. Maar blijkbaar is zelfs hier veel initiatief nodig, en dus besloten we ons op Amsterdam te richten.’

Transgenders worden expliciet genoemd. ‘We konden geen onderzoek vinden naar transgenderstudenten, maar we gaan ervan uit dat die er wel zijn. We denken dat transgenders het zelfs nog moeilijker hebben en graag een plek willen hebben waar ze zichzelf kunnen zijn, zonder raar aangekeken te worden.’ Eén ding is zeker: de vereniging is geen voorstander van discriminatie. ‘We willen

‘Je loopt niet zomaar de klas in om te zeggen: hé ik ben lesbisch’ Verder is een groot verschil met de UvAPride dat wij een vereniging zijn, en zij zijn een stichting. Een vereniging heeft leden en een stichting niet. Bij ons is iedereen dus betrokken bij wat we doen.’ Naast Fien, Merel en Nora heeft ASVGay nu ook een vierde bestuurslid, Suzanne Roodenburg, een UvA-student. ‘Het zijn nu vrij veel UvA-studenten, maar we willen in de toekomst uitbreiden naar zeven bestuursleden.’

Hetero’s welkom De vereniging is niet alleen voor homo’s en lesbiennes, maar ook voor biseksuele mensen, transgenders, en natuurlijk openminded hetero’s. ‘Veel hetero’s vinden het leuk om te feesten in een openminded omgeving. Een paar hetero-klasgenoten willen zich al aansluiten,’ zegt Fien, ‘een van hen was heel verbaasd. Ze zei: “Dat zo’n vereniging nog niet bestaat!”’

absoluut niet dat er ergens binnen de vereniging een scheiding komt tussen mannen en vrouwen, homo’s en hetero’s, of welke scheiding dan ook. Het laatste wat we willen is mensen in hokjes duwen. Het is juist de bedoeling dat iedereen zich welkom voelt.’ ■

Lid worden? ■ Het lidmaatschap gaat ongeveer vijfentwintig euro per jaar kosten. Voor dat geld worden activiteiten en feesten georganiseerd. Verder moet er een tweewekelijkse borrel komen. Fien: ‘Als we genoeg leden hebben zullen er commissies binnen ASVGay komen, die zelf van alles kunnen organiseren.’ ■ De activiteiten gaan in september van start, maar mensen die geïnteresseerd zijn kunnen alvast mailen naar [email protected] of kijken op asvgay.hyves.nl.

havana

havana

havana

doen. Ik zei dat ik een studentenvereniging op ging zetten, maar niet wat voor vereniging het zou zijn. Eigenlijk bleef ik er een beetje omheen draaien, totdat ze me het direct vroegen. Toen ik zei dat het om homo’s gaat, waren ze heel enthousiast. Ze blijken allemaal wel eens naar de Reguliersdwarsstraat te gaan.’

ASVGay of UvA Pride? Voor homoseksuele studenten in Amsterdam is er al de Stichting UvAPride, maar volgens Fien zit dat ASVGay niet in de weg. ‘Ik ben zelf naar de borrels van UvAPride geweest, en zag er maar een paar HvA-studenten. Er waren ook geen studenten van de VU of InHolland. Dat is ook logisch, de UvAPride richt zich alleen op de UvA. Maar wij willen er zijn voor alle studenten van Amsterdam.

Iedereen is welkom

Derdewereldscholen Drie HvA’ers over de manier waarop ze mensen in derdewereldlanden een betere toekomst willen geven.

Fien de Vries begint een vereniging voor homostudenten. ‘We willen mensen niet in hokjes duwen.’

13

15 achtergrond

oranjehit

‘Wat het volk wil’ Het is weer eens wat anders: je minor afsluiten met een ‘democratische Oranje-hit’ in plaats van een doorwrochte projectevaluatie. Zes studenten van de HvA gooiden het over een andere boeg. Annemarie Vissers

Een ‘democratische Oranjehit’ proberen te maken als eindopdracht van je halfjaar durende minor. Dat klinkt vooral als een easy does it. Opdrachtje uitzetten, het volk laten kiezen en aan het eind van de rit lachend je studiepunten incasseren. Dat de praktijk wat weerbarstiger is, ondervindt het zestal dat de hit wil gaan scoren. Het idee: in de aanloop naar het wereldkampioenschap

Lekker makkelijk Natuurlijk, sceptici genoeg: ‘Toen we het idee opperden was onze docent niet meteen dolenthousiast. Hij reageerde wat terughoudend. Hier en daar hoorden we ook: “Als je daarmee kunt afstuderen, dan kan elke gek een studie afronden. Lekker makkelijk.” Maar het gaat hier natuurlijk niet om een afstudeeropdracht, bovendien nodigen we

‘Iets met bier of tieten, dat is echt te simpel’ voetbal in Zuid-Afrika kan het Nederlandse volk zelf een Oranjelied samenstellen door een of meerdere regels toe te voegen aan de speciaal voor de opdracht gebouwde website. Uiteindelijk wordt uit alle inzendingen de Oranjehit samengesteld, ‘democratisch’ dus, volgens de zes studenten (Oscar Legger, David Nelissen, Willem Rikkelman, Dieko Kwantes, Thijs Boots en Wouter Limburg) die de minor management van creativiteit en innovatie het afgelopen halfjaar volgden. Dit hit van het zestal moet de vorige meezinger Viva Hollandia van zanger Wolter Kroes naar de kroon gaan steken.

iedereen uit het eens zelf te proberen. Er komt namelijk meer bij kijken dan we zelf in eerste instantie dachten,’ zegt Oscar. Hoewel de minor al een tijdje is afgesloten – de groep kreeg uiteindelijk het hoogste cijfer, een 9 – is het zestal nog flink in de weer alles op tijd rond te krijgen. Het liefst voor Koninginnedag, ruim op tijd om de meezinger in het collectieve Nederlandse geheugen te persen, ver voor de aftrap van ons legioen in Zuid-Afrika. ‘We begonnen met het idee een carnavalskraker te gaan maken, maar dat zou qua tijd lastig worden en zelf hebben we eigenlijk ook niet zo veel met carnaval. Na heel wat brainstormen kwamen we

Verplichte 8 is illegaal

uiteindelijk op het idee van de democratisch samengestelde Oranjehit. Het aanstaande WK vormde de kapstok waar we onze opdracht aan ophingen. In het begin vlogen de wildste pr-plannen over tafel maar op een gegeven moment bleek dat we een beetje uit het oog verloren waar we mee bezig moesten”, aldus derdejaars commerciële economie Willem.

volk verwacht van zo’n oranjelied, verspreiden en de resultaten verwerken. Goede doelen aanschrijven en op gesprek laten komen – de uiteindelijke opbrengst gaat volledig naar het Fonds Gehandicaptensport. Een website bouwen waar mensen hun comments kunnen achterlaten en een studio zoeken die bereid is het lied te produceren en te mixen.

Innovatieve hit

Kettingreactie

Terug naar de basis dus. En die basis was nog een behoorlijke klus: want een hit willen scoren is één, maar de uitvoering van het hele plan is wat anders. ‘Kijk, iedereen kan een hit scoren vanuit een Volendams kelderstudiootje, geen probleem. Maar als je zoals wij heel Nederland erbij wilt betrekken wordt het een ander verhaal. Bovendien moet het hele plan ook voldoen aan de eisen van de minor, dus er moet wel een innovatief element in verwerkt worden,’ zegt David (vierdejaars commerciële economie). Willem: ‘In het begin bleven we tijdens de projectpresentaties erg op de achtergrond, totdat we alle filmpjes die we hadden gemaakt van het proces, lieten zien. Toen waren medestudenten wel overdonderd; dat er zo veel tijd in ging zitten had niemand verwacht. Er waren weken bij dat we vijf volle dagen met de hit bezig waren. Toen zag onze begeleider ook wel in dat het niet zomaar een pretprojectje was.’ De planning en uitvoering viel af en toe vies tegen, zegt Oscar: ‘Het allermoeilijkste is het overhalen van sponsoren, je handje moeten ophouden om ze zover te krijgen. Dat is ons niet gelukt. Althans, we kregen geen geld los, wel hulp en reclame. Onze oranje auto hebben we dus zelf moeten aanschaffen, daar racen we nu het hele land mee rond om bekendheid te geven aan het idee.’ Maar een democratische hit neerzetten betekende ook: honderden enquêtes opstellen over wat het Nederlandse

Dat het zestal al behoorlijk op weg is, heeft het mede te danken aan alle mediaaandacht. ‘We raakten net een beetje in een dip, zagen het hele plan even totaal niet meer zitten. Totdat we met een artikel in het Algemeen Dagblad verschenen. Dat bleek de doorbraak; een kettingreactie van persaandacht kwam op gang. Dat hadden we ook echt even nodig, zo’n boost.’ TMF, Radio 3FM, de NOS: ze stonden in de rij voor het onder de aandacht brengen van het idee. ‘Bizar om te zien hoe snel het dan kan gaan. Dat leverde ons meteen een netwerk op, een studio om het lied te mixen en een producer die er iets in ziet. Bovendien konden we naar evenementen als de Miljonair Fair en naar filmpremières vol BN’ers. De grootste klus moet echter nog komen: de hit op de muziekmarkt krijgen en een BN’er bereid vinden het lied in te zingen. Over dat laatste moet ‘Wij Oranje’ zoals de zes studenten zichzelf en het project noemen, nog nadenken. ‘We hebben wat namen op een lijstje, denk dan aan Dre Hazes, Guus Meeuwis of Frans Duijts maar we zijn er nog niet helemaal uit’, vertelt Oscar. En de titel van het lied? Het zestal: ‘Moeten we ook nog verzinnen, maar er zitten wel leuke bijdragen bij, naast een heleboel te platte bijdragen. Het wordt niet iets met “bier” of “tieten”, dat is echt te simpel. Maar ook hier geldt: wat het volk wil.’ ■ havana

De pabo stelt een acht verplicht voor rekenen en wiskunde, en een negen voor Nederlands om voltijd stage te mogen lopen. Naar nu blijkt op juridisch onterechte gronden. Tim Verlaan

‘De pabo is iets te ambitieus geweest met het vaststellen van de cijfereisen in de onderwijsen examenregeling (OER),’ aldus Kees Koppenol, hoofd Juridische Zaken. De regeling wordt jaarlijks opgesteld door het College van Bestuur, waarbij elke opleiding de mogelijkheid krijgt een eigen invulling te geven aan de inhoud. Aanpassingen mogen echter alleen worden doorgevoerd met instemming van het CvB, die in het geval van de pabo niet is gegeven. Koppenol: ‘De pabo heeft met die acht en negen extra criteria toegevoegd, waardoor verwarring kan ontstaan. Elders in de OER staat namelijk ook dat een student een vak behaalt door een voldoende te scoren, waarmee iemand dus wel zijn of haar punten haalt maar door de extra criteria uiteindelijk niet kan slagen.’ In het verleden controleerde de afdeling Juridische Zaken van het CvB de aangepaste examenregelingen altijd, tegenwoordig is dit de verantwoordelijkheid van opleidingscommissies en domeinraden. Volgens Koppenol hadden deze de aangepaste OER nauwkeu-

riger moeten inspecteren. De pabo heeft inmiddels toegezegd de OER per volgend jaar aan te zullen passen. Koppenol: ‘Het is prijzenswaardig dat de opleiding de lat zo hoog wil leggen, maar dan zouden eigenlijk de toetsen in plaats van de cijfereisen gewijzigd moeten worden. Wanneer een student nu een beroepszaak zou maken van die eisen, dan zou de pabo verliezen.’ Koppenol sluit niet uit dat er bij andere opleidingen ook fouten in de OER worden gemaakt. ‘We hebben 42.000 studenten, dus er zal vast wel eens ergens iets misgaan.’

Vormfout Jim Grigoleit, secretaris van de examencommissie bij de pabo: ‘Op een enkel incident na tonen studenten begrip voor de hoge eisen die we stellen.’ Grigoleit onderschrijft de voorspelling dat de pabo een eventuele zaak zou verliezen. ‘We hebben een vormfout gemaakt. Het is natuurlijk krom dat je met een voldoende niet wordt toegelaten tot de fase van lio [leraar in opleiding, red].’ Vol-

gens Grigoleit is het probleem makkelijk op te lossen. ‘In de volgende OER zal waar nu die acht en negen staan worden gesteld dat bijvoorbeeld negentig procent juist beantwoorde vragen een voldoende oplevert.’ Op landelijk niveau is er sinds enkele jaren veel te doen over het taal- en rekenniveau van pabostudenten. Hebben de door de HvA-pabo gestelde extra criteria hier iets mee te maken? Volgens afdelingsmanager Petra Smulders vloeien de cijfereisen direct voort uit het kwaliteitsniveau dat het werkveld verlangt van de pabostudenten. ‘Wij willen dat onze studenten wanneer zij daadwerkelijk les gaan geven boven de stof staan, en dat hebben we geprobeerd te bereiken met het eisen van achten en negens.

een 5,5 volstaat. De gestelde eisen hadden de schoolkeuze van studenten kunnen beïnvloeden.’ Toch noemt Diede de gestelde eisen ‘redelijk’ en ‘haalbaar’. Rondvraag bij andere studenten leert dat haar mening in grote lijnen wordt gedeeld. De hoge cijfereisen zijn niet gebruikelijk op andere pabo’s. Jeroen de Kruijf, teamleider propedeuse aan de pabo in Almere, noemt de eisen ‘pittig’. ‘Wij houden ons aan de landelijke richtlijnen.’ Koos Rusting, voorlichter bij de Ipabo te Amsterdam: ‘Eisen die in het derde of vierde jaar gesteld worden zijn waarschijnlijk op veel pabo’s onderwerp van gesprek, maar op de Ipabo heb ik er nog niets over gehoord.’ Ook Interactum, de educatieve federatie van lerarenopleidingen,

Een beroepszaak zou de pabo verliezen Die zijn tot nu toe ook altijd behaald door onze studenten. Maar als dat juridisch niet in orde is, dan zullen we de vormfout voor het komende studiejaar herstellen.’ Diede Bakker, sinds kort studentlid van de opleidingscommissie van de pabo, was wel bekend met de eisen maar vindt dat deze beter naar studenten gecommuniceerd hadden mogen worden. ‘Voordat je aan de opleiding begint, weet je niet dat je een acht voor rekenen en een negen voor Nederlands moet staan om in de lio-fase te geraken, terwijl op bijvoorbeeld de Hogeschool InHolland

is niet bekend met cijfereisen gesteld door de bij haar aangesloten pabo’s. Volgens Annelieke van Schie, woordvoerster van de HBOraad, staat het pabo’s helemaal vrij aanvullende eisen te stellen. Maar binnenkort is dat misschien niet meer nodig. ‘Afgelopen jaren is er veel gesproken over het algemene niveau van de afgestudeerden van de hogescholen, specifiek de pabo- en lerarenopleidingen. De hogescholen hebben gezamenlijk bepaald dat de kwaliteit van de opleidingen verder omhoog moet worden geschroefd, onder andere door zwaarder te gaan toetsen.’ ■ havana

13

Hup Holland

De 8 is illegaal

Iedereen mag meeschrijven aan het WK-lied van zes HvA-studenten. Wolter Kroes, move over!

De hoge eisen die de pabo stelt aan tweedejaars studenten zijn officieel niet toegestaan.

16

15

17

interview

havana

interview

‘Veel eilanden, weinig samenhang’

#20

Weekblad voor de Hogeschool van Amsterdam 3 februari 2010

Paul van de Water Hoofdredacteur

Voor Conny Vermolen zit haar taak als interim-secretaris erop. Als directeur P&O wil ze nu de HvA verder verbeteren. ‘We laten ons te veel voortdrijven door de waan van de dag.’ Paul van de Water

Een klein jaar geleden werd Conny Vermolen aangesteld als directeur van de stafafdeling Personeel & Organisatie. Vermolen was nog maar net begonnen of ze werd al gevraagd om ook interim-secretaris van het College van Bestuur te worden. Ze had nee kunnen zeggen maar dat deed ze niet. ‘Ik vind het leuk om een bijdrage te leveren aan het ontwikkelen van mensen en organisaties. Het is voor mij dus prettig om te constateren dat er op de HvA nog veel gedaan moet worden om de organisatie op orde te krijgen en om aan de hoge ambities invulling te geven.’ Volgens haar medewerkers is Vermolen communicatief sterk, open, kritisch, integer, vrolijk en ambitieus. Insiders betitelen haar als de op één na machtigste vrouw van de HvA, na collegelid Dymph van den Boom. Toch stopt zij per 1 februari – de datum waarop Arjan Trommel in dienst treedt – als secretaris van het CvB. Zij gaat zich dan weer volledig richten op haar taken als directeur P&O.

Wat moet er bij de HvA verbeterd worden? ‘Toen ik in dienst kwam, zag ik een sterk gedecentraliseerde organisatie: veel eilanden, weinig samenhang. De verbinding tussen centraal en decentraal was niet goed, terwijl er wel behoefte is aan verbinding. Bij de HvA is de ontwikkelingskant van de organisatie nogal zwak. Als je een organisatieverandering wilt doorvoeren, moet je weten aan welke knoppen je moet draaien om die verandering te bewerkstelligen en wat je daarna moet doen op alles op orde te houden. Op een aantal niveaus van de HvA zie je dit gebied – het in samenhang aan de knoppen draaien – onvoldoende invulling krijgen. Ik zie het als mijn taak om dat te bewerkstelligen. Het is mijn ambitie om ervoor te zorgen dat de organisatieontwikkelingskant van de HvA over drie jaar ingevuld is. Hetzelfde geldt voor de personeelskant. Ook daar is de basis nog niet op orde. Alle werkprocessen op het gebied van p&o moeten straks – over een jaar – vlot en goed verlopen.’

U hebt een functie op centraal niveau. Hoe werd er op domeinniveau naar u gekeken? ‘Er werd mij al snel duidelijk gemaakt dat ik niet moest denken dat ik de baas kon spelen. Dat snap ik natuurlijk. De domeinen zijn net zelfstandig geworden en moeten hun balans

Kunt u voorbeelden geven? ‘Als het om de ontwikkeling van de HvAorganisatie gaat dan zie ik de neiging om niet eerst over de gewenste situatie te praten. Er wordt snel in structuren en functies gedacht, en veel minder over wat het betekent voor de stijl van leidinggeven, de inrichting

‘Ik hoor regelmatig gemopper op de HvA. Dat mag maar doe ook iets’ zien te vinden. Ik merk wel dat niet iedereen een duidelijk beeld heeft van hoe je personeelsbeleid kunt inzetten. De p&o-medewerkers van de domeinen zien mij nog steeds niet als hun baas. En dat is maar goed ook. Ik ben hun baas niet en ik heb die behoefte ook niet. Ik wil wel graag met elkaar helder hebben waar we naartoe gaan. Wat zijn onze doelen en hoe gaan we die bereiken? Daar wil ik het voortouw in nemen.’ 16

van processen, de competenties en de mensen. Als p&o een functieprofiel kan leveren, dan zien we dat als goed. Een functieprofiel schrijven is wat mij betreft een van de laatste acties. Voer eerst een goed gesprek over gewenste doelen en resultaten en vertaal die dan naar de inrichting en de inzet van mensen en middelen. Als ik naar de p&o-processen kijk, zie ik aardig wat beleid en regelgeving maar ik zie ook

dat de toepassing daarvan niet altijd professioneel genoeg is. Ik heb de indruk dat leidinggevenden onvoldoende op de hoogte zijn van hun (on)mogelijkheden en dat p&o’ers soms in een verkeerde rol komen te zitten.’ Wat is u als nieuwe directeur p&o nog meer opgevallen? ‘Ik hoor regelmatig gemopper op de HvA. Dat mag, maar doe ook iets. Als je dit een waardeloos bedrijf vindt, maar je bent niet bereid om te helpen bij het verbeteren, dan moet je weggaan. Waarom zou je jezelf en je omgeving kwellen? Je collega’s hebben immers ook last van je. Zit je niet op de juiste plek? Doe er wat aan. Verder valt mij op dat we ons te veel laten voortdrijven door de waan van de dag. Het barst hier van de ontzettend gemotiveerde mensen die een sterke neiging hebben om

meteen aan de slag te gaan. We jagen elkaar vaak op en rennen achter elkaar aan. Iedereen werkt keihard en gaat uitgeput het kerstreces in. Natuurlijk, je moet gewoon de dingen doen maar stel ook vragen. Wat moet ik hiermee, wat wil ik hiermee, welk resultaat wil ik behalen? Als er bijvoorbeeld een kans bestaat om subsidie aan te vragen gaan we direct aan de slag, want het is natuurlijk heel aantrekkelijk om geld binnen te halen. De vraag is of de bijbehorende activiteit een toegevoegde waarde heeft en of het ook past binnen de strategie van de HvA.’ Als secretaris kwam u niet een gespreid bed terecht. De HvA was – en is nog steeds – volop aan het decentraliseren en ‘domeiniseren’. Stafdiensten en domeinvoorzitters zoeken hun positie en de verhouding tussen allerlei sleutelfiguren

Amsterdam, Centrum, Spui, Maagdenhuis, kamer HB 203. Daar zetelt Leonard van der Hout. Woont in Zwolle, standplaats Amsterdam, de wereld is zijn werkgebied. Voor wie hem niet kent, Leonard is hoofd Internationalisering van de HvA. Meestal is-ie en route, ergens in between ver weg en dichtbij. Voor de buitenstaander lijkt het allemaal prachtig. Wie wil nou niet een mobiele ambassadeur van de HvA zijn? Veel reizen, een boterberg aan airmiles, hotels, restaurants, recepties, interessante mensen, kortom la dolce vita en je verdient er ook nog geld mee. Dat is het beeld maar uiteraard weet ik dat de werkelijkheid anders is. De eenzaamheid van de langeafstandsloper is niets vergeleken bij de troosteloosheid van een hotelkamer in God weet welke plaats we nu zijn. Het belang van Leonards functie kun je trouwens niet afmeten aan de omvang van zijn afdeling. Leonard is namelijk hoofd van een miniafdeling. Dat lijkt raar want internationalisering is een speerpunt van de HvA. Je zou dus verwachten dat hij leiding geeft aan tal van internationaliseerders. Die verwachting getuigt van weinig kennis van de HvA. Ik sprak Leonard op een receptie (where else?). Na het gebruikelijke ritueel van uitwisselen van zachte informatie over het wel en wee van personen en afdelingen vroeg Leonard of het mogelijk is om voortaan twee Engelstalige pagina’s in Havana op te nemen. We hebben namelijk nogal wat Engelssprekende studenten en het worden er steeds meer. Leuk en zinvol idee. Kost wel wat maar wie wil vindt altijd de weg tussen wil en resultaat. Ik heb Leonard dus plechtig beloofd dat we dit gaan doen en dat het 1 maart geregeld is. Nou is die datum door allerlei zeur- en trekwerk waarschijnlijk niet haalbaar maar een beetje uitstel is niet erg. Mijn vorige leidinggevende – Jeroen Knigge – zei altijd dat zorgvuldigheid boven snelheid gaat en dat zei hij omdat wij de neiging hebben onszelf voorbij te rennen. Conny Vermolen zegt dat trouwens ook. Lees het interview met haar in deze Havana. Paul Helbing – de tijdelijke directeur Communicatie van de UvA – vertelde mij dat er bij de realisatie van een idee altijd sprake moet (?) zijn van een ‘hysterische voorfase’, zeg maar van ideevorming zonder de hinderlijke ballast van de werkelijkheid. Wat de Engelstalige pagina’s van Havana betreft, hebben we die fase achter de rug en dus kunnen we ons nu bezighouden met de realisatie en dat zal nog lastig genoeg zijn.

is voor verbetering vatbaar. ‘Er was geen sprake van een disfunctioneel team maar er waren wel spanningen, vooral tussen algemeen directeur Jeroen Knigge en financieel directeur Oege de Jong. Die spanning zorgde voor een gebrek aan ontwikkeling. Iedereen wilde wel op één lijn komen, maar toch liepen de spanningen verder op. Ik had zowel met De Jong als met Knigge een goede relatie maar het was voor de HvA en voor henzelf een wijs besluit dat ze vertrokken. Ik had als secretaris te maken met een groot vooroordeel, namelijk dat het College van Bestuur geen oog en hart zou hebben voor de HvA. Dat is dus echt niet waar. Ik zie juist een College dat heel erg met de HvA bezig is, zowel met het hoofd als het hart. Het beeld dat de HvA op het Maagdenhuis een ondergeschoven kind is, klopt niet.’

Wat hebt u als secretaris bereikt? ‘Het begrotingsproces van de bestuursstaf is heel goed verlopen. We hebben onze begrotingen zowel voor elkaar als voor het CvB transparant kunnen maken. We zijn in een traject met elkaar om het integraal werken goed invulling te geven. We gaan dit verder uitwerken met onze beleidsmedewerkers binnen de staven. Het is mij niet gelukt om de agenda van het centraal bestuurlijk overleg op een meer strategische wijze in te vullen. Dat is ook een wens van de domeinvoorzitters. Je moet goed oppassen dat je als secretaris niet verzuipt in allerlei praktische problemen. Mijn advies aan de nieuwe secretaris? Blijf dicht bij jezelf. Anders ga je glijden en dan ga je onderuit. Laat je niet gek maken en laat je vooral niet te veel in de uitvoering trekken. Concentreer je op strategie en beleid.’

Wat vindt u echt vervelend in uw werk? ‘Ik heb een hekel aan besprekingen die niets opleveren. Als procedures en emoties door elkaar lopen raak ik geïrriteerd. Ik wil het uit elkaar houden. Ik wil altijd helder hebben waar het eigenlijk om gaat. Stel vragen alvorens je mening te geven. Voer een goed gesprek. En zorg ervoor dat je elkaar bereikt. Dat de Centrale Medezeggenschapsraad de begroting afkeurde heeft mij zeer verbaasd. Er waren kritiekpunten en dat is logisch maar om de begroting daarom af te keuren? Ze hebben dat recht en dat accepteer ik, maar wat ik me afvraag is: wat willen ze hiermee bereiken en gaan ze dat op die manier bereiken? Ik vind medezeggenschap belangrijk maar zorg ervoor dat je op de grote lijnen blijft sturen.’

langrijk thema. Wanneer hebben we een gemeenschappelijk personeelsbeleid? ‘Het is niet de bedoeling dat we snel tot een gemeenschappelijk personeelsbeleid komen. De beide instellingen zijn daar te verschillend voor. Zo speelt bij de UvA het wetenschappelijk onderzoek een hele grote rol, terwijl dat op de HvA duidelijk niet het geval is. We hebben ook verschillende cao’s. Dat wil niet zeggen dat je niet kunt samenwerken, maar laten we er nou eerst voor zorgen dat we op p&o-beleidsgebied alles op orde hebben. Daarna kunnen we kijken waarin we sterker worden als we het samen doen.’ ■

Verbeter de wereld, begin met een scho ol

Oranjehit

Jij bepaalt de tekst van het WK-lied

Pabo

Hoge cijfereisen zijn onterecht

Gayvereniging Leuke dingen voor homo én hetero

De samenwerking met de UvA is een be-

havana

havana

17

‘Stel eerst vragen’

coverbeeld: Bram Belloni

Nu Conny Vermolen interim-secretaris-af is, stort ze zich weer op haar taak als directeur P&O.

Havana is het weekblad voor studenten en medewerkers van de Hogeschool van Amsterdam 3 februari 2010 jaargang 15 / #20

En verder... 04 nieuws

21 eten

18 ondertussen in

21 zwartwit

18 very short intro’s

22 hva-agenda

19 passie

22 vijftien jaar

20 recensies

23 weekgast

24 afstuderen

Redactieadres Vendelstraat 2, 1012 XX  Amsterdam, 020 595 39 91 [email protected]. Hoofdredactie/management Paul van de Water [email protected] Eindredactie Wim de Jong [email protected] Redactie Aoife Groenewegen (stagiair), Eveline van Heumen [email protected], Selina van Loon (redactie-assistent) [email protected], Thijs den Otter [email protected], Merel Straathof [email protected], Annemarie Vissers [email protected] Medewerkers Carlijn van Donselaar, Kirsten Dorrestijn, Gijs Hardeman, Anouk Kemper, Harmen van der Meulen (correctie), Jolanda te Roller, Esther Versluis, Hans van Vinkeveen Fotografen Bram Belloni, Fred van Diem, Marc Deurloo, Jan-Maarten Hupkes Coverbeeld Bram Belloni Illustratoren Pepijn Barnard, Martien Bos, Aimée Groen, Bas Kocken, Magda Rinkema, Pascal Tieman Vormgeving Pascal Tieman Ontwerp Lay-out Death Valley Advertenties Bureau Van Vliet, Postbus 20, 2040AA, Zandvoort, telefoon 023 571 47 45 fax 023 571 76 80 of [email protected] Abonnementen € 18,15 per jaar, opgave via de redactie-assistent of per e-mail Drukkerij Dijkman Offset Diemen. Auteursrecht voorbehouden. Het is verboden zonder toestemming van de hoofdredacteur ­artikelen of illustraties geheel of gedeeltelijk over te nemen. ISSN - 1385-5670 Havana heeft een samenwerkingsverband met Folia. (Floor Boon, Mirna van Dijk, Jim Jansen, Maud Janssen, Marit van Kooij, Dirk Wolthekker). De volgende Havana verschijnt woensdag 10 februari

havana

3

nieuws Aoife Groenewegen / Eveline van Heumen / Jim Jansen / Maud Janssen / Anne Koeleman / Thijs den Otter (coördinatie) / Annemarie Vissers / Paul van de Water

Het bureau Nieuwbouw hoopt op korte termijn klaar te zijn met onderhandelingen over de grond waarop het laatste Amstelcampus-gebouw moet verrijzen. De bouw van het pand – waarin naast het domein Techniek ook de informaticaopleidingen ondergebracht zouden worden – begint op zijn vroegst in 2012. Over de grond waarop het pand moet verrijzen – achter de locatie van de bouwkeet waar de Amstelcampus zijn informatiecentrum heeft ingericht – lopen nog onderhandelingen. ‘We hopen er snel met de gemeente uit te komen over de grond,’ zegt directeur Kees Lammers van bureau Nieuwbouw. Maar dat is pas het begin. ‘We moeten vervolgens een heel traject in: Europese aanbesteding, architecten, aannemers, wensen van de betrokken domeinen. Daarnaast moeten we de bouwvergunning aanvragen, waartegen ook weer bezwaar kan worden gemaakt. Ik schat daarom in dat we op zijn vroegst in 2012 kunnen beginnen, dus eerder dan 2015 wordt het pand waarschijnlijk niet opgeleverd.’ Domeinvoorzitter Gerard van Haarlem (Techniek) reageert nuchter. ‘Dat is nu eenmaal de consequentie van een

nieuw pand. We zouden eerst elders een plek krijgen op de Amstelcampus, maar het domein werd te groot. Een locatie kon niet doorgaan omdat omwonenden op die plek geen collegezalen wilden maar studentenwoningen. De plek waarover nu wordt onderhandeld, is uitstekend. Maar het gaat langer duren.’ Daarmee heeft het domein er wel een probleem bij, want het betekent dat Techniek langer in de Leeuwenburg blijft. En dat is al een krappe jas. Van Haarlem: ‘Daar moet een oplossing voor komen. We huren nu al bij op andere locaties. Waarschijnlijk vertrekt Economie & Management eerder, dus dat zou ons wat ruimte geven. Maar bij een langer verblijf in de Leeuwenburg moeten we ook nadenken over het onderhoud van dat pand.’ Intussen blijft het domein Techniek groeien, net als de informaticaopleidingen die in hetzelfde pand ondergebracht moeten worden. Van Haarlem: ‘Dat blijft natuurlijk een onderwerp van aandacht: hoeveel meters krijgen we? Hoe veel studenten willen we in het nieuwe pand onderbrengen? Maar dat is nu niet onze enige zorg. Als de grond is geregeld, moeten we eerst het aanbestedingstraject en de ruimtelijkeordeningsprocedures door.’ (TdO)

Geen student bij CvB Er zal voorlopig geen student-lid deelnemen in vergaderingen van het College van Bestuur. Onderwijsminister Plasterk (PvdA) heeft het voorstel afgewezen. Hij kwam daarmee tegemoet aan de kritiek van de Eerste Kamer. Het voorstel tot toelating van een student-lid in het College werd tijdens de behandeling van de wet Versterking besturing Hoger Onderwijs afgewezen. De student-assessor moest volgens de Tweede Kamer functioneren als schakel tussen het bestuur van de universiteit en de medezeggenschapsorganen. Boris van der Ham (D66) stelde dat de assessor het probleem van ‘onwetende medezeggenschap die weinig weet en veel gelooft’ oplost. De studentengeleding van de CMR aan de HvA heeft de afwijzing van het wetsvoorstel nog niet intern besproken. CMR-lid Hidde Moes: ‘Persoonlijk betreur ik het dat het voorstel is afgewezen. Een student-assessor zou kunnen helpen bij het eerder krijgen van informatie. Nu horen we zaken soms pas op het laatste moment. Maar dat medezeggenschapsraden zoals Van der Ham stelt ‘weinig weten en veel geloven’ is onzin.’ (AV)

Plasterk bezoekt Pabo Almere Minister Plasterk brengt op 9 februari een bezoek aan de Pabo Almere. Hij houdt er een korte toespraak over het onderwijs in de stad. De plaatselijke afdeling van de PvdA heeft vertegen-

woordigers van alle Almeerse onderwijsinstellingen uitgenodigd voor de bijeenkomst. Na de toespraak gaat de minister met de aanwezigen in debat. Het hoger onderwijs zal volgens de

fractie-assistent van de PvdA Almere ‘terloops aan bod’ komen, vanwege het vertrek van de HvA en de komst van Windesheim. De bijeenkomst begint om 17 uur en duurt twee uur. (TdO)

Nieuwe HvA-card De ontwikkeling van de bestaande facilitycard is stopgezet door de leverancier: het systeem bleek te kostbaar. Dankzij een onderaannemer wordt het aantal storingen wel sneller aangepakt. Het systeem is in de afgelopen jaren verschillende keren aangepast. ‘De software moest mee met zijn tijd,’ zegt Ditrich Naarden, die zich bezighoudt met de ontwikkeling van het nieuwe systeem. ‘Bijvoorbeeld om de privacy van gebruikers te beschermen. Daarnaast is het HvA-netwerk in de tussentijd fors uitgebreid: de Fraijlemaborg is er bijvoorbeeld aan toegevoegd, net als een aantal kleinere locaties. Betaling via de huidige kaart – in de kantine of bij de koffieautomaat – is daardoor steeds langzamer geworden.’

4

havana

Het beheer van de facilitycards was de afgelopen jaren grotendeels in handen van Maas, dat ook de snoepen koffieautomaten op de diverse HvA-locaties beheert. Dat bedrijf reageerde volgens directeur IT&V Wijnand Scholtens niet adequaat op storingen en klachten van en over kaarten en kaartautomaten. ‘Inmiddels zitten we met het betaalsysteem bij een andere partij,’ laat hij weten. Die andere partij is ingehuurd door Maas. ‘Maas is te klein voor zo’n complex systeem. Ze hebben voor de HvA een soort serviceprovider aangetrokken. De klachten worden nu sneller afgehandeld, de storingen eerder opgelost.’ Maar het is wel een tussenoplossing: inmiddels is er binnen de HvA een werkgroep actief die voorbereidingen treft voor een nieuw systeem. Dat betekent einde oefening voor

Maas. Naarden: ‘Het bedrijf wil zich ook weer concentreren op hun core business: koffieautomaten. Voor ons is het een mooie aanleiding om met iets nieuws te beginnen.’ Uitgangspunt van de werkgroep is een snel en veilig systeem, met een aantal extra mogelijkheden. ‘Als je in de mediatheek een boek leent, heb je daar nu nog je collegekaart bij nodig. Wat ons betreft kan dat straks via de nieuwe kaart.’ Het is nog niet helder wanneer de nieuwe kaart wordt ingevoerd. Naarden hoopt op volgend collegejaar, maar houdt een slag om de arm. ‘Het is in ieder geval een nobel streven. Zodra we een idee hebben van wat we precies willen met het systeem, komt er een Europese aanbesteding. De gebruikers mogen er geen last van hebben, dus het geheel wordt gefaseerd ingevoerd.’ (TdO)

Beeld Bas Uterwijk

Nieuwbouw Techniek niet af voor 2015

Cultuurschok

Tijdens de ‘acculturatie’ van de HvA, waarbij buitenlandse studenten hun cultuur overbrengen op Nederlandse studenten en omgekeerd, leerden ruim honderd internationale studenten elkaar en de HvA kennen. Naast deze introductie van de HvA verzorgt het International Student Network Amsterdam (ISN) een gezamenlijke introductie voor alle internationale studenten in Amsterdam. Drie dagen lang zijn ze beziggehouden met workshops, een stadstour, etentjes, karaoke en een eindfeest in Odeon. Iedere student krijgt een buddy aangewezen door het ISN: een mentor die de student niet alleen wegwijs maakt in de stad, maar ook op de HvA. Daarnaast verzorgt de opleiding media, informatie & communicatie weer de International Student Guide voor alle studenten. Meer dan de helft van de studenten die onderwijs gaan volgen aan de HvA hebben gekozen voor het domein Economie & Management. (EvH)

?

Vraag/Antwoord

Volgend jaar weer

‘Geboorte van een nieuwe traditie bij de Klantenservice IT&V’ op de Tafelbergweg, lazen we in de nieuwsbrief. Wat blijkt? De dienst blijkt een Medewerker van het Jaar-verkiezing in het leven te hebben geroepen. Huismeester Peter Talmon ging met de eer strijken. Maar niet zonder strijd. U heeft ‘iets leuks voor onder de kerstboom’ gehad, lazen we. We zijn nieuwsgierig. ‘Ik heb een oorkonde gehad, gewoon eentje van papier die je zo mooi en lelijk kunt maken als je zelf wil. En een tweeliterfles bier. Die heb ik al soldaat gemaakt met een paar collega’s.’ U heeft de concurrentie ver achter u gelaten? ‘Ja, het ging tussen mij en mijn collega-huismeester Jeroen Wolf. We waren allebei genomineerd, maar uiteindelijk heb ik dus gewonnen.’ Heeft hij u wel een hand gegeven? ‘Nee, we zijn niet zo handgeverig met elkaar. Maar hij gunt het me wel hoor, dat zeker. Ik had het hem ook wel gegund.’ Geen onderlinge bikkelharde strijd dus. Ook niet stiekem toch een beetje? ‘Nee totaal niet.’ U bent een content man?’ ‘Jazeker, het is altijd leuk om deze titel te krijgen. Dat is beter dan dat je op je lazer krijgt, toch? Ik blijf mijn best doen want ik probeer de titel zo lang mogelijk in mijn bezit te houden. Volgend jaar dus ook weer.’ (AV)

nieuws

Fors aantal aanbeste­ dingen op stapel De HvA begint op korte termijn met de Europese aanbestedingen van de schoonmaak- en audiovisuele diensten. In totaal gaan er dit jaar rond de twaalf aanbestedingen van start. Deze maand wordt begonnen met de aanbesteding van de audiovisuele diensten, een gezamenlijk traject met de UvA. In de loop van dit jaar wordt ook begonnen met de aanbesteding van de catering. De procedure van de dienst Beveiliging werd eind december al afgerond met de keuze voor beveiligingsbedrijf Trigion. Daarnaast besloot IT&V in dezelfde periode het contract met schoonmaker Hectas te ontbinden en in zee in te gaan met schoonmaakdienst Gom. Deze partij kwam zonder aanbesteding binnen, maar moet volgens directeur IT&V Wijnand Scholtens alsnog meedoen aan de openbare aanbesteding. ‘Een aanbesteding kost tijd. Ondertussen moet de schoonmaak van locaties gewoon doorgaan. Dat is urgenter, vandaar dat voor deze constructie is gekozen. We zijn echter wettelijk verplicht partijen via aanbestedingen te selecteren. Daar houden we ons strikt aan.’ Het grote aantal aanbestedingen heeft volgens Scholtens niet te maken met een plotseling collectief gebrek aan kwaliteit bij de verschillende diensten, maar met het consequent toepassen van de regelgeving omtrent de Europese aanbesteding. Deze moet zorgen voor transparantere procedures waarbij meerdere partijen openbaar hun diensten mogen aanbesteden. Scholtens: ‘We hadden een behoorlijke achterstand in te lopen. In het verleden is men niet altijd even consequent hierin geweest. Deze wettelijke verplichtingen resulteren ook in een zakelijker relatie met aanbieders en dat is alleen maar goed.’ Scholtens doelt daarbij op de relatie met onder andere Hectas: ‘Als je merkt dat er flink wat klachten zijn over een bepaalde dienstverlening en het bedrijf de afgesproken doelstellingen niet haalt en herhaalde waarschuwingen geen effect hebben, moet je je conclusies trekken en het contract ontbinden.’ Ook Sorbon zit op de wipstoel: het contract met de cateraar wordt niet verlengd. Of Sorbon mee gaat aanbesteden – het staat iedere partij vrij mee te doen – is nog onbekend. (AV)

Knigge college­ voorzitter ROC Leiden Voormalig algemeen directeur Jeroen Knigge wordt collegevoorzitter bij het ROC Leiden. Hij zal zich onder meer inzetten voor de aansluiting van mbo en hbo. ‘Het is een interessante organisatie,’ meent Knigge, die in september vertrok. ‘Het is een instelling met 12.000 studenten en er wordt momenteel gewerkt aan twee grote nieuwbouwprojecten. Daar zal ik mijn handen vol aan hebben.’ Na een paar maanden inwerken neemt Knigge het stokje over van de huidige voorzitter Jacques van Gaal. ‘Mijn nieuwe studenten hebben niveau een tot en met vier en het niveau van de HvA-student begint bij niveau vijf. Ik verwacht andere en soms complexere problematiek van deze groep. Niet beter of slechter, maar anders.’ De voormalige directeur zegt de HvA niet te missen. ‘Totaal niet. Ik heb een prachtig afscheid gehad en het is mooi geweest. Het enige dat ik mis is een aantal mensen, maar dat is inherent aan ergens vertrekken.’ Het ROC in Leiden werkt nauw samen met het ID College in Zoetermeer waar sinds kort Oege de Jong, die eerder dit jaar afscheid nam als financieel directeur van de HvA, in het college van bestuur zit. (JJ)

Vrouw meldt zich in moordzaak Vorige week heeft de politie een vrouw aangehouden die zegt betrokken te zijn bij de moord op de 23-jarige studente accountancy Narges Achikzei. Ze meldde zich vrijwillig op het politiebureau. Toen Narges op 7 december de deur opendeed omdat er een pakketje voor haar bezorgd zou worden, is zij met brandbare vloeistof overgoten en in brand gestoken. Nog diezelfde avond overleed ze aan haar verwondingen. Opsporing Verzocht besteedde vorige week aandacht aan de zaak. In de uitzending werden beelden – opgenomen door beveiligingscamera’s in de flat – van de vermoedelijke dader getoond. Naar aanleiding van de uitzending kwamen nog enkele tips over de moord binnen. Woordvoerder Thomas Aling van de politie regio

Utrecht: ‘Na Opsporing Verzocht zijn er tien tips binnen gekomen, die op dit moment onderzocht worden. Vorige week hebben we een vrouw aangehouden die zich heeft gemeld op het politiebureau. Zij zegt betrokken te zijn bij de zaak en we zijn nu aan het onderzoeken wat ze er precies mee te maken heeft.’ Narges studeerde sinds september 2008 accountancy bij het domein Economie & Management op de Fraijlemaborg. Ze kwam op zestienjarige leeftijd als vluchteling uit Afghanistan met haar familie naar Nederland. Sinds een tijdje woonde Narges alleen in een appartement op de twaalfde verdieping van een flat in Zeist. Docent Tommy Roelofs, Narges’ coach in het eerste jaar: ‘Ik was verbaasd toen ik hoorde dat ze pas zo kort in Nederland was, die indruk heb ik nooit gehad. Ze sprak beter Nederlands dan sommige mensen

die hier geboren zijn.’ De Afghaanse was een goede student. Roelofs: ‘Ze was ontzettend actief. Ze had altijd een glimlach op haar gezicht en ze was prettig aanwezig in de klas. Het eerste jaar van een studie is natuurlijk altijd even wennen, maar ze deed het goed.’ Frans Meerhoek, opleidingsmanager accountancy voltijd, kreeg het nieuws te horen van een klasgenoot van Narges. ‘De student was ingelicht door de familie, die hem had verzocht het op de HvA te vertellen. Samen met Gerrit Apekrom, coach van Narges, kwam hij bij me binnen. Aan hun gezichten zag ik dat het ernstig was. Nadat de student had verteld wat er was gebeurd hebben we het aan de klasgenoten verteld. Die reageerden verslagen, het was lange tijd stil. Een groot deel van de klas heb ik ook op de begrafenis gezien.’ (AG)

OC’s onderbenut Te veel inactieve leden en te weinig samenhang tussen de Opleidingscommissies (OC’s) hebben tot gevolg dat de ‘voelsprieten van het onderwijs’ niet effectief genoeg benut worden. Dat stelt Jurriaan Gorter, docent Duaal en OC-lid van het domein Economie & Management (DEM). Gorter pleit dan ook voor meer controle en toezicht op de commissies. Bovendien zouden er regels moeten gaan gelden voor het grote aantal ‘slapende leden’. In principe kan nu iedereen – docenten en ouderejaars studenten – zich aanmelden als lid. Gorter: ‘Het domein heeft er op papier rond de driehonderd. Alleen al in het domein Economie & Management zijn er zo’n honderdvijftig niet-actieve

leden. Die zie je een of twee keer bij een OC-vergadering en daar laten ze het bij. Dat moet anders. Wie twee keer niet komt opdagen zonder pardon zou uit de commissie gezet moeten kunnen worden. Dan komt er meer ruimte voor actieve leden.’ Meer structuur en onderling contact tussen OC’s zou ook voor de medezeggenschapsraden moeten gelden. ‘Wij hebben als OC-leden geen stemrecht, maar adviseren de MR alleen. Als ‘voelspriet van het onderwijs’ benutten de OC’s hun taak vaak te weinig.’ Per jaar moeten de commissies minimaal vier keer bijeen komen. Vergaderingen duren gemiddeld twee uur, volgens Gorter. Voor elk uur kan een lid tien euro declareren. Of inactieve leden hiermee sjoemelen, durft Gorter niet

te zeggen. ‘Er is in ieder geval geen toezicht op naar mijn weten.’ Harko van den Hende, manager bedrijfsvoering DEM, ziet echter niet veel in direct toezicht op aanwezigheid en declaratiegedrag van de leden: ‘Dan krijg je een soort OC-politie. Laten we uitgaan van de eigen verantwoordelijkheid van leden.’ Hij herkent het beeld van inactieve OC’s, maar wijt dat aan de opleidingsvorm: ‘Bij voltijdstudies zie je dat de leden veel actiever zijn dan bij duaal of deeltijdstudies. We zijn al bezig OC’s en MR’s meer met elkaar in contact te brengen en ook zichtbaarder te maken, bijvoorbeeld via de gezamenlijke OER-dag. Dat kan absoluut sterker, maar is ook aan de raden zelf.’ (AV)

n Voetbal Het damesteam van AZ heeft op 27 januari met 2-0 gewonnen van FC Twente. Het team, met daarin vijf studenten van sport, management & ondernemen, klimt daardoor van de derde naar de tweede plaats. Student Chantal de Ridder scoorde de tweede treffer. n Volleybal Het HvA-volley-

balteam heeft zijn laatste wedstrijd in de reguliere A-league verloren. In Rotterdam ging het team van coach Ron Zwerver met 3-0 ten onder tegen Zadkine Nesselande: 25-17, 25-17 en 25-11. Door de nederlaag zakte HvA Volleybal van de tweede naar de derde plaats. Het team had zich al geplaatst voor de kampioenspoule. (TdO)

SPORTFLITSen n Marathonschaatsen JCUstudent Melvin van Santen is op 30 januari als veertigste geëindigd bij de Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee. Drie dagen eerder kon Van Santen ook geen hoofdrol claimen tijdens het Open Nederlands Kampioenschap, eveneens op de Weissensee. Daar werd hij 91ste.

havana

5

nieuws

Homo’s in het onderwijs Lerarenopleidingen gaan nadenken over hoe zij homoemancipatie het best kunnen integreren in de cursussen en op de hogeschool. Dat besloten de directeuren van educatieve faculteiten vorige week aan het einde van een diner met de Hetero-Homo Onderwijsalliantie en minister Plasterk. Ook domeinvoorzitter Onderwijs & Opvoeding Marjan Freriks was op het diner aanwezig. ‘Ruimte geven aan verschillen tussen mensen staat bij mij hoog in het vaandel,’ zegt Freriks. Een belangrijk discussiepunt tijdens het diner was of homo-emancipatie als afzonderlijke module moest worden aangeboden. De directeuren van de verschillende opleidingen, onder wie Freriks, denken van niet.

‘Lerarenopleidingen hebben de focus op specifieke thema’s achter zich gelaten. We richten ons meer op kerncompetenties die aansluiten op de belangstelling van studenten en de markt van scholen.’ Carla Leunissen, vierdejaars pedagogiek, studeert op dit moment af op homo-emancipatie binnen het domein Onderwijs & Opvoeding. Volgens haar is het beleid binnen het domein goed zoals het is. ‘Er wordt wel gediscrimineerd, maar onze vertrouwenspersonen en de decaan doen hun werk volgens mijn onderzoek goed. Het grote probleem op dit moment is vooral dat niemand ze weet te vinden.’ De Hetero-Homo Onderwijsalliantie maakt een voorstel voor een denktank, om te kijken hoe homoemancipatie het best kan worden geïntegreerd. (AK)

Internationalisering geëvalueerd Verschillende internationaliseringprojecten werden tijdens een bijeenkomst door de projectleiders gepresenteerd en geëvalueerd. Projecten in Schotland, Hong Kong en Brazilië kwamen aan bod. Deze zijn erop gericht om instellingen en bedrijven op internationaal niveau samen te laten werken en gebruik te maken van elkaars ervaring. Tijdens de evaluatie kregen de vijf projectleiders elk vijf minuten om hun project uit de doeken te doen. Dat dit veel te kort was, bleek al na de presentatie van het eerste project. Design & Build Brazil liet de aanwezigen een uitgebreide presentatie zien van een plan voor goedkope huizen in Rio de Janeiro. Uiteindelijk duurden de presentaties drie keer langer dan gepland. Het ministerie van Economische Zaken subsidieert de projecten elk met zo’n 75.000 euro. Onlangs zijn er weer nieuwe aanvragen ingediend. Het gaat onder meer om projecten van de domeinen Techniek en Economie & Management. (EvH)

Even bellen met Arjan Trommel Deze week is Arjan Trommel begonnen als secretaris van de HvA. Hij neemt de taken over van directeur P&O Conny Vermolen, die de functie de afgelopen maanden waarnam. We belden hem kort voor zijn officiële start. Hoe ziet uw eerste week eruit? ‘Ik ga van start met een inwerkprogramma. Maandag begin ik met een aantal kennismakingsgesprekken. Natuurlijk heb ik me ook al verdiept in de HvA. Ik heb dossiers doorgenomen over de domeinvorming en de organisatie van de staven en diensten.’ Uw kamer in het Maagdenhuis is al ingericht? ‘Dat is inderdaad geregeld. Maar ik heb me er zelf nog niet mee bemoeid. Dat komt de komende maanden wel.’ U hebt in het verleden onder 6

havana

meer gewerkt voor de Haagse Hogeschool en de Universiteit Leiden. In recentere jaren werkte u voor een adviesbureau en daarvoor bij de Algemene Rekenkamer. Hebt u het hoger onderwijs gemist? ‘Ik ben het altijd zijdelings blijven volgen. Toen ik bij de Rekenkamer werkte, was ik op de achtergrond betrokken bij het onderzoek naar wat toen de ‘hbo-fraude’ heette. En in mijn vorige functie ben ik ook als interim-manager actief geweest in het hoger onderwijs. Ik heb bijvoorbeeld een tijdje een financiële afdeling geleid.’ (TdO)

Acties tegen bezuinigingen kabinet Een groep bezorgde studenten voerde maandag 1 februari actie tegen bezuinigingen op het hoger onderwijs. Het bleek vooral een UvA-aangelegenheid. De acties begonnen met de bezetting van een collegezaal in de Oudemanhuispoort. Doel van de actie is om iedereen op de hoogte te stellen van de kabinetsplannen om twintig procent te bezuinigen op het hoger onderwijs en zo veel mogelijk studenten te mobiliseren. Met spandoeken als ‘Diploma innen? Ga maar pinnen’ en ‘Student ≠ onderwijsconsument’ trokken zij de aandacht. De bezetting stond niet op zichzelf: in het hele land werd actie gevoerd. Universiteitenvereniging VSNU heeft volgens een brief van de studenten aan het College van Bestuur al geroepen dat bezuinigingen op het hoger onderwijs bij de studenten komen te liggen. Collegevoorzitter Karel van der Toorn reageerde door te

zeggen dat de club voor zijn beurt heeft gesproken. Hij zei in een toespraak dat moet worden voorkomen dat studenten en instellingen ‘tegen elkaar worden uitgespeeld.’ Bezuinigingen zijn volgens actievoerders slecht voor de toegankelijkheid van het hoger onderwijs. De zorg om afschaffing van de basisbeurs is groot. Een student: ‘Het is nu al moeilijk voor studenten om rond te komen. Als de studiefinanciering wordt omgezet in een lening wordt de drempel om te gaan studeren verhoogd. Dan wordt studeren iets voor de rijken.’ De actie in Amsterdam liep maandag meteen op zijn eind. Actievoerders verkasten naar de Universiteit Utrecht (UU), waar het College van Bestuur niet serieus zou willen onderhandelen met studenten. Bij die instelling werd ook gedemonstreerd voor lokale aangelegenheden: het bestuursgebouw werd onder meer bezet omdat de UU onlangs de papieren editie van het U-blad afschafte. (MJ)

Denken vanuit kansen Ruim twaalfhonderd studenten bezochten vorige week de tweede editie van Spark in RAI Elicium. Spark is een beurs op het gebied van creativiteit en innovatie voor alle eerstejaars van het domein Economie & Management, afdeling voltijd Leeuwenburg. Het thema van dit jaar was ‘It’s a wonderful world’. Het programma werd onder andere gevuld met workshops en gastsprekers uit het bedrijfsleven. ‘We proberen de studenten innovatief te laten denken,’ legt afdelingsmanager Angeline Miedema uit. ‘Ze zijn allemaal jong, en het is lastig om hun aandacht vast te houden. Ik ben al blij als ze twee procent oppakken van wat ze horen. Een aantal gastsprekers geeft de studenten echt belangrijke boodschappen mee, waardoor ze anders tegen dingen aan gaan kijken. Ze beredeneren namelijk te vaak vanuit remmingen en niet vanuit kansen.’ Op donderdag, de laatste dag, moesten de studenten zelf een innovatief idee presenteren. Alle klassen werden verdeeld in twee groepen, waarna zij de rest van de studenten moesten overtuigen door hun plan in een minuut voor te leggen. De winnende

groep ontving 500 euro, die zij moeten schenken aan een organisatie waarvan zij vinden dat die het beste bijdraagt aan het thema. Sergey Shakhvorostov (25), eerstejaars hrm, had met zijn groep het origineelste idee bedacht: de ov-chipkaartarmband. Het idee kwam voort uit eigen ervaring. ‘Ik ben op een dag heel veel geld kwijtgeraakt doordat ik steeds vergat uit te checken. Zo’n pasje is gewoon ontzettend onhandig. Een armband kun je altijd dragen en hoef je niet steeds uit je tas te pakken. Het moet cool zijn om met zo’n armband te lopen.’ (AG)

Wat doet Karel? Collegevoorzitter Karel van der Toorn laat wekelijks op Havanaweb.nl weten wat hij doet voor de HvA. Deze week praat hij onder meer over de Eerste Kamer, die onlangs voorkwam dat studenten toegang zouden krijgen tot vergaderingen van het College van Bestuur. ‘Ik heb daar een dubbel gevoel bij. Aan de ene kant ben ik erg voor de betrokkenheid van studenten bij het bestuur. Aan de andere kant vind ik het ook wel ver gaan. Bij onze vergaderingen zouden dan twee studenten moeten zitten: eentje van de HvA en eentje van de UvA. Je weet, hoe meer zielen hoe langer de

vergadering. Bovendien bestaat de vrees dat je – net als in Groningen – zoiets krijgt als schaduwvergaderingen waarin wij besluiten nemen dan wel voorbereiden. Dat kan toch ook niet de bedoeling zijn. Ik vind het dus niet verkeerd dat de Eerste Kamer het idee heeft verworpen.’ (PvdW)

Beeld Jan-Maarten Hupkes

nieuws

Lift off

Wie gaat er om tien uur ’s morgens bij een temperatuur van min negen op een gelegenheidsvliegveldje in Almere staan blauwbekken? Nou, een groepje studenten van de opleiding aviation. Zij voltooiden op 26 januari de opdracht om een op afstand bestuurbaar vliegtuig te maken. Van de vijf bouwsels ging alleen deze dubbeldekker daadwerkelijk de lucht in. Docent Bernard van Dijk maakte persoonlijk de zestig meter lange landingsbaan sneeuwvrij. (TdO)

havana

7

-advertenties-

Studentenaanbie dingen regionale advertentiepagina

CONCERTEN DANCENIGHTS OEFENRUIMTES STAGEPLAATSEN VRIJWILLIGERSWERK

vr 5 feb za 6 feb vr 19 feb vr 12 mrt za 27 mrt

collegekaart op deurticket!

Combichrist & Assemblage 23 Tribute2BobMarley Waylon Heroes Of Techno: Len Faki e.a. Trentemøller NL DJ-set

Voldoende parkeergelegenheid en goede (nacht)verbindingen met Schiphol, Amsterdam Z-O en Amsterdam CS. P60 Poppodium | Stadsplein 100a, Amstelveen | T 020 345 3445 | F 020 345 3446 | E [email protected] | www.P60.nl

Snel een tijdelijke studentenwoning? www.ymere.nl

pagkkl

op]npanoskjejcajej =iopan`]i `ena_p^ao_deg^]]n

www.studentenbladen.nl

P60

€1,met korting UVA / VU / HVA

februari 2010 CREA is het cultureel studentencentrum van de UvA en HvA. Turfdraagsterpad 17, 0205251400

di 2 februari, 20.00 uur / lezing

ma 1 februari, 20.00 uur / lezing

Powers of Ten De planeet aarde

Filosofie van de romantiek (1) Wat is romantiek? Is zij meer dan een kunststroming? Hoe is het mogelijk dat een wereldbeeld

sss*aecajd]]n`*jh

van 200 jaar geleden zo krachtig is blijven voortbestaan? Maarten Doorman, bijzonder hoogleraar Journalistieke Kritiek van Kunst en Cultuur (UvA), bespreekt op basis van zijn boek De romantische orde de romantiek in massacultuur, wetenschap, kunst en politiek. Vanavond laat Wat is de staat van onze planeet – de aarde? En wat voor invloed hebben bewegingen en veranderingen in de aarde op onze directe leefomgeving?

Dr.

Harry

Seijmonsbergen,

werkzaam bij de leerstoelgroep Computational Geo-Ecology, bestudeert met behulp van satelliet beeldmateriaal en modelleertechnieken de huidige situatie van de planeet waarop wij le-

hij aan de hand van de film Les Liaisons dangereuses zien hoe belangrijk authenticiteit in onze cultuur is geworden. Deel 1 in de reeks Filosofie van de romantiek – de volgende lezingen zijn op 8 en 15 februari. I.s.m. Home Academy deze avond vinden er opnames plaats. Plaats: CREA Theater. Toegang: studenten gratis, e 5,alle anderen. Reserveren niet mogelijk.

ven. Dr. Erik Cammeraat houdt zich bezig met de biologische, chemische en fysische interac-

Ook adverteren in de Studentenaanbiedingenpagina? Bel Maarten de Wit of Mandy Buis voor gratis advies en meer informatie over de advertentiemogelijkheden. Telefoon: 023 5714745 E mail: [email protected] E-mail: [email protected] www.bureauvanvliet.com

ties die een landschap veranderen en tot stand laten komen. Om meer over de aarde te weten te komen, kijkt hij ook naar de geomorfologie

do 4 februari, 20.30 uur / muziek

CREA Plug & Play

op Mars. Dr. Erik Cammeraat is lid van de re-

Deze maand spelen Moon Pilot, DZORK en

search groep Earth Surface Science van het In-

Champagne Sweat. Plug & Play is het CREA

stitute for Biodiversity and EcoDynamics. I.s.m.

poppodium, waar je iedere eerste donderdag

Gaos en Bètagamma. Plaats: CREA Theater.

van de maand kunt genieten van nieuw talent.

Toegang: studenten gratis, e 5,- alle anderen.

Plaats: CREA Muziekzaal. Toegang: gratis. Re-

Reserveren niet mogelijk.

serveren niet mogelijk.

www.crea.uva.nl/agenda

actueel

ingezonden brieven Roostermakers

Naar aanleiding van het artikel ‘Les tussen de tussenuren’ in Havana #18 vinden wij het noodzakelijk om te reageren. Dit om te voorkomen dat er een negatieve beeldvorming over roosteraars binnen de HvA ontstaat. Het artikel begint met een opmerking van een docent die ‘relatief blij is’ met zijn rooster want het kan allemaal veel beter. De projectleider van het project Roostering 2.0 doet daar nog een schepje bovenop door te suggereren dat het probleem van de tussenuren door het nieuwe systeem niet kan worden opgelost maar dat dit samenhangt met de kwaliteit en de handigheid van de roostermaker zelf. Tegen deze eenzijdige belichting van bepaalde roosterproblemen protesteren wij met klem. Hoe makkelijk is het niet om zonder al te veel kennis van zaken negatieve uitlatingen te doen over allerlei diensten of personen in dit verband. Dergelijke uitlatingen zijn echter heel kwetsend voor de betrokkenen. Dat roosters niet altijd even fraai zijn zal niet worden ontkend, maar de geschetste problemen hebben eerder met randvoorwaarden te maken dan met de kwaliteit van een roostermaker. Roostermakers binnen de HvA zijn heel goed in staat om haarscherp aan te geven waarom het rooster eruitziet zoals het eruitziet! Jurrien Wind, hoofd Onderwijsbureau DBSV Lydia Veldhuis, hoofd Onderwijsbureau DMCI (afdeling Informatica) Conny Slagboom, hoofd Onderwijsbureau DOO (afdeling VO/BVE) Cita Buitenhuis, hoofd Bedrijfsbureau DEM (afdeling HRM) Karin Wit, hoofd Bedrijfsbureau DEM (locatie Leeuwenburg) Ank van Berkel, hoofd Bedrijfsbureau DEM (locatie Fraijlemaborg)

Vraag van de week Studenten met bijbaan zijn de enigen die er in 2010 op vooruit gaan; zij houden vier euro per maand over. Dit is gebleken uit onderzoek van het Nibud. Waar geef jij die vier euro aan uit?

Dalma Veszelovszki (19) Eerstejaars taal- en schakeltraject ‘Een pakje sigaretten. Vier euro is niet veel, maar genoeg voor sigaretten. Het is dat ik er geen kleding van kan kopen, want daar geef ik mijn geld het meest aan uit. Daarnaast gaat het op aan mijn verzekeringen en uitgaan. Ik werk twee keer per week in een rozenkwekerij. Op zich kom ik vaak wel uit met mijn geld maar soms geef ik iets te veel uit aan kleding. Dan zit ik de laatste dagen wat krap.’

Emmeline Beker (20) Derdejaars media, informatie & communicatie ‘Extra biertjes kopen. Mijn moeder betaalde altijd mijn collegegeld en verzekeringen maar daar is ze mee gestopt. Sinds kort leen ik dus – helaas – maximaal bij. Op zich is het goed te doen, maar ik geef veel geld uit aan uitgaan en drinken. Ik zit bij een studentenvereniging en daar geef je op een avond toch altijd weer meer uit dan je wilt. Een biertje kost maar een euro, dus dit zijn vier biertjes extra.’

Tessa Jobse (21) Vierdejaars sociaal pedagogische hulpverlening ‘Lastig. Aan de ene kant zou ik het uitgeven aan sociale contacten, aan de andere kant zou ik het geld best opzij willen zetten. Ik heb wel mazzel, mijn ouders betalen mijn studie, kamer en verzekering. Ik kom elke maand makkelijk rond, ik heb een bijbaantje in een bejaardentehuis als verpleegster. Ik werk om de week het hele weekend. Dit verdient ontzettend goed; ik krijg ook nog weekendtoeslag.’

Bodine Baan (19) Eerstejaars commerciële economie voor toekomstige ondernemers (duaal) ‘Ik zou een extra mixje bestellen in de kroeg. Vier euro is echt niets, daar kun je weinig voor kopen. Ik kom altijd goed rond. Ik doe promotiewerk als bijbaantje, maar alleen als ik geld nodig heb en als ze leuke acties hebben. Zo heb ik laatst vier dagen achter elkaar gewerkt; dan heb ik weer even genoeg. Het is ontzettend flexibel en er is altijd werk. Het scheelt wel dat mijn ouders mijn studie betalen en dat ik nog thuis woon.’

Jolanda

OV-shitkaart Met mijn ov-chipkaart ga ik naar een oplaadpunt om mijn bestelling op te halen, oftewel mijn kaart activeren. Ik heb geluk: dit keer staat er geen kilometerslange rij in de Albert Heijn. Het apparaat is zo sloom als een stoptrein tijdens sneeuwval. Ik steek mijn kaart in het gele geval en het duurt twee minuten voor hij is gelezen. Daarna wordt in hetzelfde tempo de bestelling afgehaald, verwerkt en staat het scherm ruim twee minuten op ‘tot ziens!’ Eindelijk kan ik de kaart gebruiken en stap in de bus. Gedachteloos staar ik voor mij uit. Uitchecken is het laatste waar ik aan denk als ik uitstap. Dat hier niet alleen demente bejaarden last van hebben, kun je horen aan de veranderde omroeptekst. Eerst was het nog optimistisch: ‘Vergeet niet in- en uit te checken met uw ov-chipkaart.’ Nu is het veranderd in: ‘Vergeet u bij het verlaten van het voertuig niet uit te checken met uw ov-chipkaart’. Bij het uitstappen vergeet ik inderdaad om uit te checken. Voor straf schrijven ze vier euro van mijn hoogstaande stukje plastic af. Eenmaal aangekomen op Centraal Station kom ik voor het eerste dilemma te staan: moet ik per trein met die kaart reizen of kan ik nog een ouderwets kaartje met korting kopen? Wegens tijdnood koop ik snel een kaartje en besluit later maar uit te zoeken hoe het precies zit. Een dag later bezoek ik de website: www.studentenov-chipkaart.nl. De website is zelfs voor een barbiepop te roze en er staan kinderachtige getekende poppetjes op die vrolijk een ov-chipkaart omhoog houden. Er zijn elf categorieën met veelgestelde vragen, met een gemiddelde van acht vragen per categorie. Dat betekent dat er ongeveer 88 veelgestelde vragen zijn, met de nadruk op veel! Een teken dat studenten over de ov-chipkaart dus net zo slecht zijn geïnformeerd als de Tweede Kamer destijds over de beweegredenen om mee te doen met de Irak-oorlog. Met de kennis van nu zou ik daar toch echt iets aan gaan veranderen.

Henk-Jan van Dijk (22) Derdejaars technische bedrijfskunde ‘Ik zou een aantal biertjes extra drinken. Dat is de meest logische investering; zo krijg je het meeste waar voor je geld. Je koopt niet alleen het product, maar er zit ook een emotionele waarde aan. En je hebt – als het goed is – een leukere avond. Ik heb geen bijbaantje, mijn ouders betalen alles. Ik kom prima rond maar wat extra geld kan nooit kwaad. Eigenlijk kun je nooit genoeg hebben.’ (AG)

n Columniste Jolanda te Roller (20) studeert Nieuws en Media. Zeg maar Journalistiek. havana

9

schoolprojecten

n a a n e w u Bo t s m o k e o t s n a m r e and

‘De leerlingen bleven me “blanke” noemen’ Stichting Twatasha heeft verschillende projecten in Zambia. Anne-Marie van Hooijdonk (25, master children’s rights, UvA) gaf les op een school van de stichting en zit nu in het Nederlandse bestuur. ‘Na de pabo wilde ik meer van de wereld zien. Ik kwam in contact met een Nederlands echtpaar dat in Zambia een school heeft gebouwd. Daar heb ik een half jaar lesgegeven. De andere leerkrachten waren Zambianen. In het begin vonden de kinderen het raar om een blanke lerares te hebben. Ze durfden niks te zeggen en bleven me lange tijd “blanke” noemen. Van het lesgeven heb ik veel geleerd. Het is een uitdaging om zonder boeken zestig leerlingen te onderwijzen. Eenmaal terug in Nederland werd gevraagd of ik in het bestuur van de stichting wilde. We zamelen geld in voor aanvragen van lokale mensen. Zo hebben we de school uitgebreid en een gemeenschapshal gebouwd voor naschoolse activiteiten en kerkdiensten. Het derde project was een school voor een 10

havana

verderop gelegen gemeenschap. Kinderen moesten voorheen een rivier met krokodillen oversteken om op school te komen. Op dit moment zamelen we vooral geld in voor lesmaterialen. We hebben een aantal vaste donateurs, we staan op markten met spullen uit Zambia en we geven gastlessen op scholen om een indruk te geven van het bestaan van een Afrikaans kind. Het nadeel van ontwikkelingswerk is dat je hulpafhankelijkheid kunt creëren. Zo van: “Wij verzinnen een project en dan halen die Nederlanders wel geld binnen.” Daarom is het van belang om lokaal ook een bestuur te hebben, dat kijkt wat echt nodig is. Anderhalf jaar geleden heb ik in Zambia mijn vriend leren kennen. Als ik hoor hoe hij vroeger onderwijs heeft gehad, ben ik zó blij dat wij dit voor de kinderen doen. In februari vertrek ik weer. Dan zie ik mijn vriend en ga ik mijn afstudeeronderzoek doen. Als ik in Zambia een goede baan kan vinden, zou ik er wel willen wonen. Op een lokale school zou ik te weinig verdienen. Je bent toch een bepaalde luxe gewend.’

‘Je moet niet van efficiëntie uitgaan’ Elke zomer en winter vertrekt een groepje jongeren voor drie weken naar een dorpje aan de kust van Senegal om een school annex jongerencentrum te bouwen. Een Senegalees die in Nederland woont, is dit project in 2001 begonnen onder de naam La Maison Africaine. Sander Breur (25, master deeltjesfysica, UvA) is de ‘tweede man’ van het project. ‘We bouwen een school voor meisjes, want die hebben het ’t hardst nodig. Zij helpen nu meestal in het huishouden of verkopen spulletjes op straat. Daardoor ontstaat er een vreemde tegenstelling tussen jongens en meisjes. Met ons project laten we ook Nederlandse jongeren kennismaken met Afrika. Het beeld dat zij hebben blijkt vaak niet overeen te komen met de werkelijkheid. De mensen zijn vrolijk, het eten is heerlijk en ‘s avonds wordt er gedanst. Daarnaast leren de Senegalese jongeren ons beter begrijpen. Zij denken vaak dat wij alles kunnen weggeven, schoenen net zo gemakkelijk als een iPod. Door te praten komen ze erachter dat wij in Nederland huur moeten betalen en dat dat

een ander bedrag is dan zij aan hun hutje kwijt zijn. De mensen in het dorp krijgen steeds meer vertrouwen in ons project. We komen elk halfjaar terug. Als wij werken zijn er de hele dag kinderen bij ons over de vloer. We nemen kleurplaten, voetballen en waterballonnen mee. De manier van werken is wel even wennen. Je moet niet uitgaan van efficiëntie. Soms blijkt het cement niet voorradig of zijn er niet genoeg stenen. Dat kan heel frustrerend zijn. Ik ging in 2008 voor het eerst mee en sindsdien begeleid ik groepen. Door het jaar heen zoek ik jongeren die mee willen en hark ik materialen bij elkaar. De jongeren betalen naast hun ticket vierhonderd euro voor eten, onderdak en bouwmaterialen. Voor vertrek zetten we een actie op om geld in te zamelen. Vorige keer hadden we 1100 euro bij elkaar gesprokkeld. Een deel van het geld waarmee ik mijn reizen naar Senegal financier, is geleend van DUO (voorheen IBgroep). Dat moet ik later weer terugbetalen, maar nu wordt het nuttig gebruikt.’

schoolprojecten Sommige studenten kunnen er niet van genieten zelf hoog opgeleid te worden, zonder iets te doen voor de minder bedeelden op aarde. Drie studenten en een docent vertellen over de manier waarop ze mensen in derdewereldlanden een betere toekomst willen geven. Kirsten Dorrestijn

Beeld Bram Belloni

‘Een Ikea-bouwpakket als school’ Twee HvA-studenten hebben een concept ontworpen om zeecontainers om te bouwen tot scholen. Ze richtten Stichting School in a Can op. Het idee kwam voort uit de minor creativiteit & innovatie. Arthur Meijer (23, vierdejaars commerciële economie, rechts op de foto) vertelt. ‘De vriend met wie ik vorig jaar de minor volgde, had jaren geleden gezien hoe ellendig de onderwijsfaciliteiten in Zuid-Afrika zijn. Waarom niet een zeecontainer ombouwen tot school? Voor de minor moesten we een concept ontwerpen. Zo ontstond School in a Can. Na de minor zijn we serieuzer gaan kijken hoe we het concept konden uitbouwen. We zijn dagelijks bezig met het werven van fondsen en leggen contacten met bedrijven die ons aan expertise of materialen helpen. De docent van de minor vond ons idee zo leuk dat hij zich bij ons heeft aangesloten. Een architectenbureau heeft kosteloos een ontwerp voor de school gemaakt. Het is de bedoeling dat we eerst een proefversie

in Amsterdam opzetten zodat we kunnen kijken waar nog problemen liggen. We vragen roc-leerlingen hulp bij de bouw van de constructie. Een proefschool is een mooi visitekaartje voor mogelijke sponsoren, zo kunnen zij in de praktijk zien waar hun geld naartoe gaat. Zodra alle kinderziektes zijn opgelost, zal de eerste School in a Can in Oeganda worden gebouwd. We laten de zeecontainer met meubels en sanitair erin verschepen. Ter plekke kan de lokale bevolking met behulp van onze handleiding de school in elkaar zetten. Een soort Ikea-bouwpakket dus. De ramen moeten bijvoorbeeld nog ter plekke uit de container worden gesneden. Onze handleiding kan over de hele wereld gebruikt worden. Van de zeecontainers kunnen ook weeshuizen, noodhospitalen of verzorgingstehuizen worden gemaakt. Sponsoren zijn laaiend enthousiast over ons idee. We hebben nu tienduizend euro in de pot voor de eerste onkosten. Met onze stichting helpen we mensen en doen we bovendien praktijkervaring op .’

‘Innovatieve vormen van sociale huisvesting’ Bert van de Wiel (51) is coördinator van Design & Build Brazil, een project van de opleiding bouwkunde dat zich richt op sloppenwijken in Brazilië. ‘Ik ben zelf een paar jaar geleden afgestudeerd op dit project, voor mijn deeltijdstudie bouwkunde. Nu werk ik hier als coördinator. We proberen innovatieve vormen van sociale huisvesting in Rio de Janeiro te ontwikkelen. Veel inwoners van Rio wonen in sloppenwijken. Meestal zijn die gebouwd op berghellingen, vuilnisbelten of moerasgebieden. De fundamenten zijn dus slecht en bij een aardverschuiving zakken de huizen in elkaar. Het is er onhygiënisch en het zijn broedplaatsen voor criminaliteit. Wij ontwerpen nieuwe wijken met stevige fundamenten en goede voorzieningen, zoals riolering, elektriciteit en waterleidingen, waar goedkope woningen gebouwd kunnen worden. We richten ons niet alleen op het neerzetten van huizen, we zorgen ook dat er in de nieuwe wijken werkgelegenheid is. Studenten kunnen binnen ons project stage

lopen bij een Braziliaans architectenbureau, en ze kunnen er afstuderen of een workshop volgen. Er zijn inmiddels ongeveer veertig studenten bij Design & Build Brazil betrokken. De bouw en het ontwerp geven we uit handen aan Braziliaanse bedrijven. We zijn namelijk geen ontwikkelingsorganisatie, maar een school. Het project is dan ook in eerste instantie bedoeld als leerproces voor de studenten. In 2008 hebben we in Brazilië onderzoek gedaan naar sloppenwijken. We hebben bijvoorbeeld gekeken naar de resultaten van voorgaande projecten. Hoe kan je de criminaliteit beheersen en sociale cohesie bevorderen in een nieuwe wijk? En hoe voorkom je lawinegevaar? Als je een sloppenwijk platwalst en er flats neerzet, wordt het een slaapstad, net als de Bijlmermeer. Volgens de prognose van de Verenigde Naties woont in 2050 een derde van de wereldbevolking in een sloppenwijk. Daar staat niemand bij stil. De oplossingen die wij voor Brazilië bedenken kunnen in de toekomst ook elders worden toegepast.’ n havana

11

interview

Homostudenten, verenigt u!

Van links naar rechts: Merel van Kessel, Fien de Vries en Nora Neuteboom Beeld Marc Deurloo

Homo’s vindt je niet alleen op de Gay Pride of in de Reguliersdwarsstraat. Ze lopen gewoon rond op de HvA. Voor deze studenten – en voor elke andere Amsterdamse student die wel van een feestje houdt – is er nu de studentenvereniging ASVGay. Anne Koeleman Homo- en lesbostudenten in Amsterdam kunnen wel een vereniging gebruiken. Dat vindt de negentienjarige Fien de Vries, studente lerarenopleiding aardrijkskunde. Fien is de voorzitter van de gloednieuwe studentenvereniging ASVGay. Veel is er nog niet over ASVGay bekend, maar de vereniging is een feit en volgend studiejaar starten de feesten en activiteiten. ‘We willen zorgen dat homostudenten uit Amsterdam elkaar kunnen ontmoeten,’ zegt Fien. ‘Natuurlijk heb je heel veel dingen voor homo’s en lesbiennes, zoals het COC – een organisatie die homo’s steunt – en gaybars, maar er is nog geen studentenvereniging. Ik ken zelf maar een paar homo’s op de HvA. Ik weet zeker dat er op andere afdelingen meer zijn, maar je ziet elkaar niet.’ Fien is zelf net uit de kast bij haar klasgenoten. ‘Thuis was mijn coming-out heel makkelijk, ik heb namelijk twee moeders. Maar je loopt niet zomaar de klas in om te zeggen: hé ik ben lesbisch! Ik heb mijn coming-out op de HvA daarom pas gehad toen we naar de notaris moesten voor ASVGay. Mijn klasgenoten vroegen me wat ik bij de notaris ging 12

havana

doen. Ik zei dat ik een studentenvereniging op ging zetten, maar niet wat voor vereniging het zou zijn. Eigenlijk bleef ik er een beetje omheen draaien, totdat ze me het direct vroegen. Toen ik zei dat het om homo’s gaat, waren ze heel enthousiast. Ze blijken allemaal wel eens naar de Reguliersdwarsstraat te gaan.’

Discriminatie Fien speelt al een jaar met het idee voor een vereniging. ‘Ik kwam op het idee toen ik nog in Utrecht studeerde en merkte dat er geen plek was om je mede-homostudenten te ontmoeten. Ik vroeg twee vriendinnen van de UvA, Merel van Kessel en Nora Neuteboom, of ze me wilden helpen zo’n plek te starten. Toen we ons wat meer verdiepten in wat er voor homo’s is kwamen we een onderzoek van de ASVA tegen. Daaruit bleek dat 42 procent van de ondervraagde studenten aan de UvA en de HvA te maken hebben met een directe vorm van discriminatie. 58 procent voelde zich indirect gediscrimineerd. Dat verbaasde ons, Amsterdam wordt toch gezien als de gay capital van Nederland. Maar blijkbaar is zelfs hier veel initiatief nodig, en dus besloten we ons op Amsterdam te richten.’

ASVGay of UvA Pride? Voor homoseksuele studenten in Amsterdam is er al de Stichting UvAPride, maar volgens Fien zit dat ASVGay niet in de weg. ‘Ik ben zelf naar de borrels van UvAPride geweest, en zag er maar een paar HvA-studenten. Er waren ook geen studenten van de VU of InHolland. Dat is ook logisch, de UvAPride richt zich alleen op de UvA. Maar wij willen er zijn voor alle studenten van Amsterdam.

Transgenders worden expliciet genoemd. ‘We konden geen onderzoek vinden naar transgenderstudenten, maar we gaan ervan uit dat die er wel zijn. We denken dat transgenders het zelfs nog moeilijker hebben en graag een plek willen hebben waar ze zichzelf kunnen zijn, zonder raar aangekeken te worden.’ Eén ding is zeker: de vereniging is geen voorstander van discriminatie. ‘We willen

‘Je loopt niet zomaar de klas in om te zeggen: hé ik ben lesbisch’ Verder is een groot verschil met de UvAPride dat wij een vereniging zijn, en zij zijn een stichting. Een vereniging heeft leden en een stichting niet. Bij ons is iedereen dus betrokken bij wat we doen.’ Naast Fien, Merel en Nora heeft ASVGay nu ook een vierde bestuurslid, Suzanne Roodenburg, een UvA-student. ‘Het zijn nu vrij veel UvA-studenten, maar we willen in de toekomst uitbreiden naar zeven bestuursleden.’

Hetero’s welkom De vereniging is niet alleen voor homo’s en lesbiennes, maar ook voor biseksuele mensen, transgenders, en natuurlijk openminded hetero’s. ‘Veel hetero’s vinden het leuk om te feesten in een openminded omgeving. Een paar hetero-klasgenoten willen zich al aansluiten,’ zegt Fien, ‘een van hen was heel verbaasd. Ze zei: “Dat zo’n vereniging nog niet bestaat!”’

absoluut niet dat er ergens binnen de vereniging een scheiding komt tussen mannen en vrouwen, homo’s en hetero’s, of welke scheiding dan ook. Het laatste wat we willen is mensen in hokjes duwen. Het is juist de bedoeling dat iedereen zich welkom voelt.’ n

Lid worden? n Het lidmaatschap gaat ongeveer vijfentwintig euro per jaar kosten. Voor dat geld worden activiteiten en feesten georganiseerd. Verder moet er een tweewekelijkse borrel komen. Fien: ‘Als we genoeg leden hebben zullen er commissies binnen ASVGay komen, die zelf van alles kunnen organiseren.’ n De activiteiten gaan in september van start, maar mensen die geïnteresseerd zijn kunnen alvast mailen naar [email protected] of kijken op asvgay.hyves.nl.

oranjehit

‘Wat het volk wil’ Beeld Magda Rinkema

Het is weer eens wat anders: je minor afsluiten met een ‘democratische Oranje-hit’ in plaats van een doorwrochte projectevaluatie. Zes studenten van de HvA gooiden het over een andere boeg. Annemarie Vissers

Een ‘democratische Oranjehit’ proberen te maken als eindopdracht van je halfjaar durende minor. Dat klinkt vooral als een easy does it. Opdrachtje uitzetten, het volk laten kiezen en aan het eind van de rit lachend je studiepunten incasseren. Dat de praktijk wat weerbarstiger is, ondervindt het zestal dat de hit wil gaan scoren. Het idee: in de aanloop naar het wereldkampioenschap

Lekker makkelijk Natuurlijk, sceptici genoeg: ‘Toen we het idee opperden was onze docent niet meteen dolenthousiast. Hij reageerde wat terughoudend. Hier en daar hoorden we ook: “Als je daarmee kunt afstuderen, dan kan elke gek een studie afronden. Lekker makkelijk.” Maar het gaat hier natuurlijk niet om een afstudeeropdracht, bovendien nodigen we

‘Iets met bier of tieten, dat is echt te simpel’ voetbal in Zuid-Afrika kan het Nederlandse volk zelf een Oranjelied samenstellen door een of meerdere regels toe te voegen aan de speciaal voor de opdracht gebouwde website. Uiteindelijk wordt uit alle inzendingen de Oranjehit samengesteld, ‘democratisch’ dus, volgens de zes studenten (Oscar Legger, David Nelissen, Willem Rikkelman, Dieko Kwantes, Thijs Boots en Wouter Limburg) die de minor management van creativiteit en innovatie het afgelopen halfjaar volgden. Dit hit van het zestal moet de vorige meezinger Viva Hollandia van zanger Wolter Kroes naar de kroon gaan steken.

iedereen uit het eens zelf te proberen. Er komt namelijk meer bij kijken dan we zelf in eerste instantie dachten,’ zegt Oscar. Hoewel de minor al een tijdje is afgesloten – de groep kreeg uiteindelijk het hoogste cijfer, een 9 – is het zestal nog flink in de weer alles op tijd rond te krijgen. Het liefst voor Koninginnedag, ruim op tijd om de meezinger in het collectieve Nederlandse geheugen te persen, ver voor de aftrap van ons legioen in Zuid-Afrika. ‘We begonnen met het idee een carnavalskraker te gaan maken, maar dat zou qua tijd lastig worden en zelf hebben we eigenlijk ook niet zo veel met carnaval. Na heel wat brainstormen kwamen we

uiteindelijk op het idee van de democratisch samengestelde Oranjehit. Het aanstaande WK vormde de kapstok waar we onze opdracht aan ophingen. In het begin vlogen de wildste pr-plannen over tafel maar op een gegeven moment bleek dat we een beetje uit het oog verloren waar we mee bezig moesten”, aldus derdejaars commerciële economie Willem.

volk verwacht van zo’n oranjelied, verspreiden en de resultaten verwerken. Goede doelen aanschrijven en op gesprek laten komen – de uiteindelijke opbrengst gaat volledig naar het Fonds Gehandicaptensport. Een website bouwen waar mensen hun comments kunnen achterlaten en een studio zoeken die bereid is het lied te produceren en te mixen.

Innovatieve hit

Kettingreactie

Terug naar de basis dus. En die basis was nog een behoorlijke klus: want een hit willen scoren is één, maar de uitvoering van het hele plan is wat anders. ‘Kijk, iedereen kan een hit scoren vanuit een Volendams kelderstudiootje, geen probleem. Maar als je zoals wij heel Nederland erbij wilt betrekken wordt het een ander verhaal. Bovendien moet het hele plan ook voldoen aan de eisen van de minor, dus er moet wel een innovatief element in verwerkt worden,’ zegt David (vierdejaars commerciële economie). Willem: ‘In het begin bleven we tijdens de projectpresentaties erg op de achtergrond, totdat we alle filmpjes die we hadden gemaakt van het proces, lieten zien. Toen waren medestudenten wel overdonderd; dat er zo veel tijd in ging zitten had niemand verwacht. Er waren weken bij dat we vijf volle dagen met de hit bezig waren. Toen zag onze begeleider ook wel in dat het niet zomaar een pretprojectje was.’ De planning en uitvoering viel af en toe vies tegen, zegt Oscar: ‘Het allermoeilijkste is het overhalen van sponsoren, je handje moeten ophouden om ze zover te krijgen. Dat is ons niet gelukt. Althans, we kregen geen geld los, wel hulp en reclame. Onze oranje auto hebben we dus zelf moeten aanschaffen, daar racen we nu het hele land mee rond om bekendheid te geven aan het idee.’ Maar een democratische hit neerzetten betekende ook: honderden enquêtes opstellen over wat het Nederlandse

Dat het zestal al behoorlijk op weg is, heeft het mede te danken aan alle mediaaandacht. ‘We raakten net een beetje in een dip, zagen het hele plan even totaal niet meer zitten. Totdat we met een artikel in het Algemeen Dagblad verschenen. Dat bleek de doorbraak; een kettingreactie van persaandacht kwam op gang. Dat hadden we ook echt even nodig, zo’n boost.’ TMF, Radio 3FM, de NOS: ze stonden in de rij voor het onder de aandacht brengen van het idee. ‘Bizar om te zien hoe snel het dan kan gaan. Dat leverde ons meteen een netwerk op, een studio om het lied te mixen en een producer die er iets in ziet. Bovendien konden we naar evenementen als de Miljonair Fair en naar filmpremières vol BN’ers. De grootste klus moet echter nog komen: de hit op de muziekmarkt krijgen en een BN’er bereid vinden het lied in te zingen. Over dat laatste moet ‘Wij Oranje’ zoals de zes studenten zichzelf en het project noemen, nog nadenken. ‘We hebben wat namen op een lijstje, denk dan aan Dre Hazes, Guus Meeuwis of Frans Duijts maar we zijn er nog niet helemaal uit’, vertelt Oscar. En de titel van het lied? Het zestal: ‘Moeten we ook nog verzinnen, maar er zitten wel leuke bijdragen bij, naast een heleboel te platte bijdragen. Het wordt niet iets met “bier” of “tieten”, dat is echt te simpel. Maar ook hier geldt: wat het volk wil.’ n havana

13

[ingezonden mededeling]

Realiseer jouw idee met Het Platform

Heb jij een idee voor een project of evenement? Of wil je een studievereniging oprichten? Het Platform helpt je gratis met: • Fondswerving en promotie • Brainstormen • Schrijven van een projectplan • Netwerk (perslijsten, rechtshulp, vormgever) • Werkplek met computers en telefoon

Interesse? Kom gerust een keer langs. Mail naar [email protected] of kijk op www.ASVA.nl/platform. Op www.ASVA.nl/platform lees je ook welke projecten tot nu toe hulp hebben gehad van Het Platform.

Een uitgave van de ASVA studentenunie. Vendelstraat 2 1012 XX Amsterdam. Reageren? [email protected]

achtergrond

Verplichte 8 is illegaal Beeld Aimée Groen

De pabo stelt een acht verplicht voor rekenen en wiskunde, en een negen voor Nederlands om voltijd stage te mogen lopen. Naar nu blijkt op juridisch onterechte gronden. Tim Verlaan

‘De pabo is iets te ambitieus geweest met het vaststellen van de cijfereisen in de onderwijsen examenregeling (OER),’ aldus Kees Koppenol, hoofd Juridische Zaken. De regeling wordt jaarlijks opgesteld door het College van Bestuur, waarbij elke opleiding de mogelijkheid krijgt een eigen invulling te geven aan de inhoud. Aanpassingen mogen echter alleen worden doorgevoerd met instemming van het CvB, die in het geval van de pabo niet is gegeven. Koppenol: ‘De pabo heeft met die acht en negen extra criteria toegevoegd, waardoor verwarring kan ontstaan. Elders in de OER staat namelijk ook dat een student een vak behaalt door een voldoende te scoren, waarmee iemand dus wel zijn of haar punten haalt maar door de extra criteria uiteindelijk niet kan slagen.’ In het verleden controleerde de afdeling Juridische Zaken van het CvB de aangepaste examenregelingen altijd, tegenwoordig is dit de verantwoordelijkheid van opleidingscommissies en domeinraden. Volgens Koppenol hadden deze de aangepaste OER nauwkeu-

riger moeten inspecteren. De pabo heeft inmiddels toegezegd de OER per volgend jaar aan te zullen passen. Koppenol: ‘Het is prijzenswaardig dat de opleiding de lat zo hoog wil leggen, maar dan zouden eigenlijk de toetsen in plaats van de cijfereisen gewijzigd moeten worden. Wanneer een student nu een beroepszaak zou maken van die eisen, dan zou de pabo verliezen.’ Koppenol sluit niet uit dat er bij andere opleidingen ook fouten in de OER worden gemaakt. ‘We hebben 42.000 studenten, dus er zal vast wel eens ergens iets misgaan.’

Vormfout Jim Grigoleit, secretaris van de examencommissie bij de pabo: ‘Op een enkel incident na tonen studenten begrip voor de hoge eisen die we stellen.’ Grigoleit onderschrijft de voorspelling dat de pabo een eventuele zaak zou verliezen. ‘We hebben een vormfout gemaakt. Het is natuurlijk krom dat je met een voldoende niet wordt toegelaten tot de fase van lio [leraar in opleiding, red].’ Vol-

gens Grigoleit is het probleem makkelijk op te lossen. ‘In de volgende OER zal waar nu die acht en negen staan worden gesteld dat bijvoorbeeld negentig procent juist beantwoorde vragen een voldoende oplevert.’ Op landelijk niveau is er sinds enkele jaren veel te doen over het taal- en rekenniveau van pabostudenten. Hebben de door de HvA-pabo gestelde extra criteria hier iets mee te maken? Volgens afdelingsmanager Petra Smulders vloeien de cijfereisen direct voort uit het kwaliteitsniveau dat het werkveld verlangt van de pabostudenten. ‘Wij willen dat onze studenten wanneer zij daadwerkelijk les gaan geven boven de stof staan, en dat hebben we geprobeerd te bereiken met het eisen van achten en negens.

een 5,5 volstaat. De gestelde eisen hadden de schoolkeuze van studenten kunnen beïnvloeden.’ Toch noemt Diede de gestelde eisen ‘redelijk’ en ‘haalbaar’. Rondvraag bij andere studenten leert dat haar mening in grote lijnen wordt gedeeld. De hoge cijfereisen zijn niet gebruikelijk op andere pabo’s. Jeroen de Kruijf, teamleider propedeuse aan de pabo in Almere, noemt de eisen ‘pittig’. ‘Wij houden ons aan de landelijke richtlijnen.’ Koos Rusting, voorlichter bij de Ipabo te Amsterdam: ‘Eisen die in het derde of vierde jaar gesteld worden zijn waarschijnlijk op veel pabo’s onderwerp van gesprek, maar op de Ipabo heb ik er nog niets over gehoord.’ Ook Interactum, de educatieve federatie van lerarenopleidingen,

Een beroepszaak zou de pabo verliezen Die zijn tot nu toe ook altijd behaald door onze studenten. Maar als dat juridisch niet in orde is, dan zullen we de vormfout voor het komende studiejaar herstellen.’ Diede Bakker, sinds kort studentlid van de opleidingscommissie van de pabo, was wel bekend met de eisen maar vindt dat deze beter naar studenten gecommuniceerd hadden mogen worden. ‘Voordat je aan de opleiding begint, weet je niet dat je een acht voor rekenen en een negen voor Nederlands moet staan om in de lio-fase te geraken, terwijl op bijvoorbeeld de Hogeschool InHolland

is niet bekend met cijfereisen gesteld door de bij haar aangesloten pabo’s. Volgens Annelieke van Schie, woordvoerster van de HBOraad, staat het pabo’s helemaal vrij aanvullende eisen te stellen. Maar binnenkort is dat misschien niet meer nodig. ‘Afgelopen jaren is er veel gesproken over het algemene niveau van de afgestudeerden van de hogescholen, specifiek de pabo- en lerarenopleidingen. De hogescholen hebben gezamenlijk bepaald dat de kwaliteit van de opleidingen verder omhoog moet worden geschroefd, onder andere door zwaarder te gaan toetsen.’ n havana

15

interview

‘Veel eilanden, weinig samenhang’ Voor Conny Vermolen zit haar taak als interim-secretaris erop. Als directeur P&O wil ze nu de HvA verder verbeteren. ‘We laten ons te veel voortdrijven door de waan van de dag.’ Paul van de Water

Een klein jaar geleden werd Conny Vermolen aangesteld als directeur van de stafafdeling Personeel & Organisatie. Vermolen was nog maar net begonnen of ze werd al gevraagd om ook interim-secretaris van het College van Bestuur te worden. Ze had nee kunnen zeggen maar dat deed ze niet. ‘Ik vind het leuk om een bijdrage te leveren aan het ontwikkelen van mensen en organisaties. Het is voor mij dus prettig om te constateren dat er op de HvA nog veel gedaan moet worden om de organisatie op orde te krijgen en om aan de hoge ambities invulling te geven.’ Volgens haar medewerkers is Vermolen communicatief sterk, open, kritisch, integer, vrolijk en ambitieus. Insiders betitelen haar als de op één na machtigste vrouw van de HvA, na collegelid Dymph van den Boom. Toch stopt zij per 1 februari – de datum waarop Arjan Trommel in dienst treedt – als secretaris van het CvB. Zij gaat zich dan weer volledig richten op haar taken als directeur P&O.

Wat moet er bij de HvA verbeterd worden? ‘Toen ik in dienst kwam, zag ik een sterk gedecentraliseerde organisatie: veel eilanden, weinig samenhang. De verbinding tussen centraal en decentraal was niet goed, terwijl er wel behoefte is aan verbinding. Bij de HvA is de ontwikkelingskant van de organisatie nogal zwak. Als je een organisatieverandering wilt doorvoeren, moet je weten aan welke knoppen je moet draaien om die verandering te bewerkstelligen en wat je daarna moet doen op alles op orde te houden. Op een aantal niveaus van de HvA zie je dit gebied – het in samenhang aan de knoppen draaien – onvoldoende invulling krijgen. Ik zie het als mijn taak om dat te bewerkstelligen. Het is mijn ambitie om ervoor te zorgen dat de organisatieontwikkelingskant van de HvA over drie jaar ingevuld is. Hetzelfde geldt voor de personeelskant. Ook daar is de basis nog niet op orde. Alle werkprocessen op het gebied van p&o moeten straks – over een jaar – vlot en goed verlopen.’

U hebt een functie op centraal niveau. Hoe werd er op domeinniveau naar u gekeken? ‘Er werd mij al snel duidelijk gemaakt dat ik niet moest denken dat ik de baas kon spelen. Dat snap ik natuurlijk. De domeinen zijn net zelfstandig geworden en moeten hun balans

Kunt u voorbeelden geven? ‘Als het om de ontwikkeling van de HvAorganisatie gaat dan zie ik de neiging om niet eerst over de gewenste situatie te praten. Er wordt snel in structuren en functies gedacht, en veel minder over wat het betekent voor de stijl van leidinggeven, de inrichting

‘Ik hoor regelmatig gemopper op de HvA. Dat mag maar doe ook iets’ zien te vinden. Ik merk wel dat niet iedereen een duidelijk beeld heeft van hoe je personeelsbeleid kunt inzetten. De p&o-medewerkers van de domeinen zien mij nog steeds niet als hun baas. En dat is maar goed ook. Ik ben hun baas niet en ik heb die behoefte ook niet. Ik wil wel graag met elkaar helder hebben waar we naartoe gaan. Wat zijn onze doelen en hoe gaan we die bereiken? Daar wil ik het voortouw in nemen.’ 16

havana

van processen, de competenties en de mensen. Als p&o een functieprofiel kan leveren, dan zien we dat als goed. Een functieprofiel schrijven is wat mij betreft een van de laatste acties. Voer eerst een goed gesprek over gewenste doelen en resultaten en vertaal die dan naar de inrichting en de inzet van mensen en middelen. Als ik naar de p&o-processen kijk, zie ik aardig wat beleid en regelgeving maar ik zie ook

dat de toepassing daarvan niet altijd professioneel genoeg is. Ik heb de indruk dat leidinggevenden onvoldoende op de hoogte zijn van hun (on)mogelijkheden en dat p&o’ers soms in een verkeerde rol komen te zitten.’ Wat is u als nieuwe directeur p&o nog meer opgevallen? ‘Ik hoor regelmatig gemopper op de HvA. Dat mag, maar doe ook iets. Als je dit een waardeloos bedrijf vindt, maar je bent niet bereid om te helpen bij het verbeteren, dan moet je weggaan. Waarom zou je jezelf en je omgeving kwellen? Je collega’s hebben immers ook last van je. Zit je niet op de juiste plek? Doe er wat aan. Verder valt mij op dat we ons te veel laten voortdrijven door de waan van de dag. Het barst hier van de ontzettend gemotiveerde mensen die een sterke neiging hebben om

meteen aan de slag te gaan. We jagen elkaar vaak op en rennen achter elkaar aan. Iedereen werkt keihard en gaat uitgeput het kerstreces in. Natuurlijk, je moet gewoon de dingen doen maar stel ook vragen. Wat moet ik hiermee, wat wil ik hiermee, welk resultaat wil ik behalen? Als er bijvoorbeeld een kans bestaat om subsidie aan te vragen gaan we direct aan de slag, want het is natuurlijk heel aantrekkelijk om geld binnen te halen. De vraag is of de bijbehorende activiteit een toegevoegde waarde heeft en of het ook past binnen de strategie van de HvA.’ Als secretaris kwam u niet een gespreid bed terecht. De HvA was – en is nog steeds – volop aan het decentraliseren en ‘domeiniseren’. Stafdiensten en domeinvoorzitters zoeken hun positie en de verhouding tussen allerlei sleutelfiguren

interview

Beeld Fred van Diem

is voor verbetering vatbaar. ‘Er was geen sprake van een disfunctioneel team maar er waren wel spanningen, vooral tussen algemeen directeur Jeroen Knigge en financieel directeur Oege de Jong. Die spanning zorgde voor een gebrek aan ontwikkeling. Iedereen wilde wel op één lijn komen, maar toch liepen de spanningen verder op. Ik had zowel met De Jong als met Knigge een goede relatie maar het was voor de HvA en voor henzelf een wijs besluit dat ze vertrokken. Ik had als secretaris te maken met een groot vooroordeel, namelijk dat het College van Bestuur geen oog en hart zou hebben voor de HvA. Dat is dus echt niet waar. Ik zie juist een College dat heel erg met de HvA bezig is, zowel met het hoofd als het hart. Het beeld dat de HvA op het Maagdenhuis een ondergeschoven kind is, klopt niet.’

Wat hebt u als secretaris bereikt? ‘Het begrotingsproces van de bestuursstaf is heel goed verlopen. We hebben onze begrotingen zowel voor elkaar als voor het CvB transparant kunnen maken. We zijn in een traject met elkaar om het integraal werken goed invulling te geven. We gaan dit verder uitwerken met onze beleidsmedewerkers binnen de staven. Het is mij niet gelukt om de agenda van het centraal bestuurlijk overleg op een meer strategische wijze in te vullen. Dat is ook een wens van de domeinvoorzitters. Je moet goed oppassen dat je als secretaris niet verzuipt in allerlei praktische problemen. Mijn advies aan de nieuwe secretaris? Blijf dicht bij jezelf. Anders ga je glijden en dan ga je onderuit. Laat je niet gek maken en laat je vooral niet te veel in de uitvoering trekken. Concentreer je op strategie en beleid.’

Wat vindt u echt vervelend in uw werk? ‘Ik heb een hekel aan besprekingen die niets opleveren. Als procedures en emoties door elkaar lopen raak ik geïrriteerd. Ik wil het uit elkaar houden. Ik wil altijd helder hebben waar het eigenlijk om gaat. Stel vragen alvorens je mening te geven. Voer een goed gesprek. En zorg ervoor dat je elkaar bereikt. Dat de Centrale Medezeggenschapsraad de begroting afkeurde heeft mij zeer verbaasd. Er waren kritiekpunten en dat is logisch maar om de begroting daarom af te keuren? Ze hebben dat recht en dat accepteer ik, maar wat ik me afvraag is: wat willen ze hiermee bereiken en gaan ze dat op die manier bereiken? Ik vind medezeggenschap belangrijk maar zorg ervoor dat je op de grote lijnen blijft sturen.’

gemeenschappelijk personeelsbeleid? ‘Het is niet de bedoeling dat we snel tot een gemeenschappelijk personeelsbeleid komen. De beide instellingen zijn daar te verschillend voor. Zo speelt bij de UvA het wetenschappelijk onderzoek een hele grote rol, terwijl dat op de HvA duidelijk niet het geval is. We hebben ook verschillende cao’s. Dat wil niet zeggen dat je niet kunt samenwerken, maar laten we er nou eerst voor zorgen dat we op p&o-beleidsgebied alles op orde hebben. Daarna kunnen we kijken waarin we sterker worden als we het samen doen.’ n

De samenwerking met de UvA is een belangrijk thema. Wanneer hebben we een havana

17

ondertussen in...

very short introductions

Warschau Nu Kelly Koculak (23, vierdejaars hbo-rechten) wat langer in Warschau is, begint ze een aantal Poolse gebruiken en gewoontes op te merken.

Gevaarlijk bloemetje

Allereerst viel mij de hoffelijkheid van de mannen erg op. (Ja, lieve mensen in Holland, het bestaat nog…). Mannen houden hier nog de deur voor je open. Bij het instappen van de bus zullen de mannen altijd de vrouwen voor laten gaan. Sta je in een lift met mannen, zullen ze je bij het uitstappen ook altijd voor laten gaan. In bussen en trams staan de mannen vaak voor de vrouwen op. Komt er een stelletje binnen, zal de man altijd de vrouw laten zitten, desnoods bij hem op schoot. Zelden zie je een vrouw staan in een bus of tram. (Behalve in spitstijden; dan staan we allemaal als sardientjes in blik). Gewoonte twee: stilstaan op roltrappen. Tot vervelens toe. Van beweging op de roltrap hebben ze hier in Warschau nog nooit gehoord. Zelfs niet als deze leeg is. Opvallend voor het oog van een haastige Nederlander. Ook het groeten is hier onderworpen aan een protocol. Denk niet dat wij met onze driezoenenmentaliteit vrienden maken hier. Doe je dit tijdens de begroeting van mensen die je niet zo goed kent, wees dan voorbereid op verraste (bijna geschokte) en vragende gezichten. En geloof me, ik spreek uit ervaring. De normale manier van groeten hier is het zachtjes aandrukken van je wang tegen die van de ander. Dat is meer dan genoeg. En dan is er ook nog de manier van in de rij staan voor een kassa. Wij in Nederland zijn gewend dat de klanten zich over de beschikbare kassa’s verdelen in gelijke rijen. Hier gaat dat anders: zijn er bijvoorbeeld drie kassa’s bij een winkel als H&M, dan gaat men aan de linkerkant naast alle kassa’s in een rij staan. De caissière die vrij is, nodigt dan de eerste in de rij uit om te komen af rekenen. Een goed systeem voor een persoon als ik, die altijd de verkeerde rij blijkt te kiezen. Vorige week was ik even terug in Nederland. Op Schiphol haalde ik een bloemetje voor de persoon die ik ging opzoeken en bij het verlaten van de winkel liep ik toevallig achter een man aan. Deze opende de deur, stapte naar buiten en liet de deur keihard in mijn gezicht vallen. Bijzonder hoe snel je aan gewoontes gewend raakt.

Celine

Kelly

Joris

Laura

18

havana

Milou

Joran

Beeld Fred van Diem

Beter leren door sport Wie? Noortje de Laat (23) vierdejaars alo Wat? ‘Gezonde kinderen’, onderzoek naar de concentratie van basisschoolkinderen na beweging bij het lectoraat bewegingswetenschappen ‘Sinds september loop ik stage op basisschool De Horizon in Osdorp, waar ik ook mijn afstudeerproject doe over kinderen en beweging. Tijdens mijn gymlessen zie ik wat overgewicht met kinderen doet. Ze hebben moeite een touw in te klimmen omdat ze hun eigen gewicht niet kunnen dragen. Deze kinderen hebben niet alleen minder kracht, maar zijn ook eerder moe en hebben vaak een beperkte motoriek. Het is een landelijk probleem, maar het speelt zeker hier in Amsterdam West waar veel allochtone gezinnen wonen. Ik onderzoek of kinderen zich na beweging – dus na een pauze of gymles – beter kunnen concentreren in de klas. Ik ben net klaar met de eerste testrondes. Ik vraag 96 kinderen een oefening te doen voor en na een activiteit. Een groep krijgt tussendoor gymles, de tweede groep heeft pauze en de laatste groep doet helemaal niets. In de oefening moeten ze bij elkaar passende ruimteschepen met elkaar verbinden. Ik neem op hoe lang ze er over doen en hoe veel ze er goed hebben. Eindresultaten heb ik natuurlijk nog niet, maar ik verwacht dat kinderen na beweging beter presteren. Dat blijkt ook uit het literatuuronderzoek dat ik al heb gedaan. Blijkbaar worden tijdens het sporten bepaalde hersengebieden aangesproken die zo beter doorbloed raken. Daardoor hebben mensen meer concentratie en kunnen ze weer

fris aan het werk. Mijn afstudeerproject is onderdeel van het grote onderzoek ‘Gezonde kinderen’ van het lectoraat bewegingswetenschappen en de gemeente Amsterdam. Met het onderzoek willen ze sport onder kinderen promoten. In totaal doen er acht studenten van de alo mee. Zo bestudeert een andere studente de bezetting van buurtpleinen, wat eraan verbeterd kan worden en hoe de basisscholen daarbij kunnen helpen. Met de resultaten gaan we aanbevelingen doen aan Amsterdamse basisscholen op het gebied van beweging. Ik vind het leuk dat ik onderzoek doe naar een echt maatschappelijk probleem. Zo draag ik bij aan de discussie en maak ik mijn studie interessanter. Hierna wil ik pedagogiek of psychologie gaan studeren aan de universiteit. Door dit afstudeerproject heb ik nu al een stukje verdieping.’ n Merel Straathof

Studenten, ctodocenten of le aal vijf im ax ren die in m ellen over rt ve en minuten will k kunnen zich hun onderzoe or Very Short aanmelden vo . Meer weten? Introductions eb.nl/vsi www.havanaw

passie

Beeld Fred van Diem

Als kind droeg Léonie Mizée (23, ‘laatstejaars’ interactieve media) zonder morren de kleren die haar moeder uitzocht. Behoorlijk saai, achteraf gezien. Tegenwoordig stouwt de fashionfan en vintageadept papa’s garage vol met designerkleding. En kleedt zich soms drie keer per dag om. Annemarie Vissers

‘Nee, ik was niet zo’n kind dat eigenwijs haar eigen kleding uitzocht ’s ochtends. Wat dat betreft volgde ik heel braaf wat mijn moeder voor me kocht en dat trok ik zonder morren aan. Ook was ik niet in de weer met eigen ontwerpjes of creaties. Achteraf gezien liep ik er behoorlijk saai bij, doorsnee. Maar ach, dat paste ook wel bij me, ik was vrij verlegen en durfde ook nog niet te dragen wat ik echt leuk vond. Dat veranderde toen ik internet en de mogelijkheid van blogs en fora ontdekte. Ik hield ondertussen wel meer van shoppen, maar via het net kwam ik op modeblogs terecht en kreeg ik meer en meer inspiratie om er zelf iets mee te gaan doen. Vanaf dat moment durfde ik steeds meer te experimenteren met wat ik droeg en ging ik op zoek naar kledingstukken die aparter zijn dan wat de meeste mensen normaal gesproken dragen. Ik begon toen ook de schoonheid van apartere kleding te zien. Ik wil er niet zo bijlopen als de massa. Ik vind het leuk om te provoceren en inspireren. Tientallen paren schoenen heb ik ondertussen. Dat begon vrij simpel: zag ik ergens een paar dat ik mooi vond, dan kocht ik ze. Maar ik kocht ze ook op een gegeven moment puur omdat ik ze prachtig vond, al waren ze dan niet in mijn maat. Het gevolg is dat de schoenendozen zo onderhand tot aan het plafond van mijn vaders garage staan. Naast de dozen en rekken vol vintagekleding en accessoires: een totale chaos. De Miu Miu-designerschoentjes staan gebroederlijk naast de boormachine, zeg maar. Die schoenen mogen trouwens geen hak hebben van minder dan tien centimeter hoog. Platte schoenen vind ik namelijk helemaal niks. Bovendien krijg ik er spierpijn van. Mijn moeder is er af en toe wat minder blij mee: de auto is naar buiten verbannen omdat die er niet meer bij past en overal in huis komt ze stapels kleding tegen. Ondertussen ken ik steeds meer mijn vaste kringloopadresjes, rommelmarktjes en beurzen. Ook op marktplaats kan ik uren zoeken naar items, en ik blijf makkelijk ’s nachts wakker om een aflopende veiling op eBay af te wachten. In het weekend rijden mijn vriend en ik alle uithoeken van het land af om spullen op te halen, uitgaan zit er dus vaak niet in. Maar dat geeft niet: dit is wat ik het liefste doe. Vintage mode is een manier om me te uiten, een vorm van expressie. Van elk kledingstuk maak ik weer iets aparts. Het liefst zou ik alles wat ik heb, willen dragen, maar dat lukt gewoon niet. Daarom kleed ik me vaak drie keer per dag om, voor elke mood een andere look. Zo ben ik het ene uur jaren vijftig en dan weer Japans Comme des Garçons. Als ik dat niet kan, word ik soms wat chagrijnig.’ n havana

19

recensies

Cd

Tim Knol Tim Knol (Excelsior/V2) HHHHH

Comedy

Muziek

Met o.a. Arie Koomen en Edo Brunner HHHHH

9 februari, Concertgebouw Wel gaan Het cabaretduo Thomas Acda en Paul de Munnik, bekend van de liedjes Niet

Een Avondje Bergkamp

Acda en De Munnik en Metropole Orkest

of Nooit Geweest en Ren Lenny Ren, spelen in het Concertgebouw al hun hits samen met het Metropole Orkest. Een gegarandeerd meezingfestijn. Niet gaan Je houdt niet van Nederlandstalige muziek en je vindt Acda en De Munnik helemaal niet grappig.

Dans

White Horse

3 februari, De Brakke Grond Wel gaan Je bent verliefd: vlinders, hartkloppingen, lichte misselijkheid en een beetje Wie Tim Knol, een mollige knul uit Hoorn in een houthakkersbloes die in de Nederlandse poptempels sinds een aantal weken the talk of the town is. Wat Tim Knol, het titelloze debuut van het nieuwste talent uit de Excelsior-stal. Waarom wel Wie eind vorig jaar de afscheidsconcerten van gitaarband Johan bezocht, heeft al kennis gemaakt met Knol: hij verzorgde het voorprogramma van de band en bracht daarbij met een aantal prachtige liedjes de zalen in beroering. Die liedjes zijn nu verzameld op een prachtig album dat goed wordt opgepikt: wie vorige week de platenzaak bezocht voor een exemplaar van het debuut, kon op veel plaatsen rekenen op een leeg schap. Lovende woorden van de pers en een aantal goede optredens lonen kennelijk ook nog in een tijd waarin Idolsmeuk de hitlijsten domineert. Het geluid van Knol neigt naar de Amerikaanse country rock van Neil Young en Ryan Adams. De openingsliedjes Clean Up en Sam hadden niet misstaan op een plaat van Adams. Toch ontbreekt het kenmerkende Excelsior-geluid beslist niet. Hier en daar overheerst het zelfs. Dat is niet zo gek, want het debuut is deels geproduceerd door Frans Hagenaars, die ook bij de albums van Johan betrokken was. Knol wordt bovendien begeleid door een samenraapsel van musici die eerder actief waren in Johan en Daryll-Ann. Zelfs de gezichtsbepalende krachten achter deze bands doen mee: Johans frontman Jacob de Greeuw neemt bij een aantal liedjes de achtergrondzang voor zijn rekening, en Anne Soldaat – vooral bekend van Daryll-Ann – speelt gitaar op de gehele plaat. Waarom niet Met al die Excelsior-kanonnen ga je je toch een beetje afvragen hoe Tim Knol klinkt als hij niet met mensen speelt die de betere Nederpop de laatste vijftien jaar voor hun rekening namen. De plaat staat als een huis, maar vooral bij het nummer Or So I’m Told krijg je toch het idee dat Johan niet uit elkaar is, maar een nieuwe zanger in dienst heeft genomen. Natuurlijk: Excelsior maakt een verdedigbare keuze met zo’n zware sessieband. Maar de liedjes van Knol zijn sterk genoeg om met minimale begeleiding op een schijf te worden gebrand. Een mooie uitdaging voor album nummer twee. n Thijs den Otter

20

havana

Wat Volgens de makers zelf is Een avondje Bergkamp het best te omschrijven in de vorm van een recept: een lepel toneel, een lepel klucht, twee lepels cabaret en een heleboel slap gelul. De voorstelling speelt zich af tijdens de kwartfinale van het wereldkampioenschap voetbal in 1998. Nederland speelt tegen Argentinië. Arie Koomen en Kim Goedegebure zijn samen op vakantie in Benidorm. Zelfs in Spanje moet de kwartfinale bekeken worden. Arie heeft de tv afgestemd op de voorbeschouwing en zit met een biertje in zijn hand op de bank klaar voor de wedstrijd. Zijn vriendin Kim had andere plannen. Zij wilde samen een romantische avond beleven. De avond van vier juli 1998 zal allesbehalve romantisch worden. Wie In een voorstelling van ongeveer twee uur wordt beschreven hoe vijf personen een avondje voetbal beleven. Naast Arie en Kim zijn ook Edo Brunner, Renate Reijnders en Bob Maclaren van de partij. Waarom wel Arie Koomen (bekend van o.a. De Lama’s) is erg scherp en snel. Hij maakt van Een avondje Bergkamp samen met Edo Brunner een hilarisch hoogtepunt. De scènes tussen deze twee mannen zijn de leukste van de avond. Edo beschikt over een enorme dosis zelfspot wat betreft zijn dikke buik: ‘Sommige mensen trainen jaren voor een sixpack, maar ik heb gewoon een fust!’ Alle acteurs spelen een uitvergrote versie van zichzelf en gebruiken hun eigen namen. Veel grappen gaan over het tijdsbeeld. Sinds het WK van ’98 is er wereldwijd natuurlijk veel gebeurd. Daarover wordt op grappige wijze gespeculeerd: ‘De kans daarop is net zo groot als de kans dat een neger president van Amerika wordt.’ Waarom niet Als je van een strak geordende cabaretvoorstelling houdt, dan is Een avondje Bergkamp niets voor jou. Arie Koomen en Edo Brunner improviseren erop los en dat pakt niet altijd even goed uit. Feit is wel dat Een avondje Bergkamp een nieuwe manier van theater maken is en dat kun je waarderen of niet. n Esther Versluis

draaierig in je hoofd. De voorstelling Romance van White Horse heeft alle aspecten van verliefdheid in zich. Herkenbaar en mooi uitgevoerd. Niet gaan Vrouwen met lang blond haar die rondjes draaien om mannen met ontblote bovenlijven heeft toch iets pornografisch.

Film

Cineblend

3 februari, Tropentheater Wel gaan Elke maand organiseert het Tropentheater een avond met een verrassende documentaire. Deze maand gaat de documentaire over de snelheid van internet en de consequenties daarvan. De volgende vraag staat centraal: hoe zit het met de ethische aspecten van het gebruik van interactieve media en sites als YouTube? Interessant om te weten en – niet onbelangrijk – de toegang is gratis. Niet gaan Je bent niet zo ethisch verantwoord en houdt niet van documentaires.

Cabaret

De Afscheidsmonologen

t/m 6 februari, De Kleine Komedie Wel gaan Er kan en mag gelachen worden om de dood. Cabaretiers als Kees van Kooten, Sara Kroos en Gijs Scholten van Aschat behandelen dit moeilijke onderwerp op een verrassende, ontroerende of grappige manier. Elke avond is er een bijzondere gastrol van bijvoorbeeld Anita Witzier. Niet gaan Je vindt de dood geen onderwerp voor cabaret.

Nightlife

The Firm

5 februari, Paradiso Wel gaan Dansen, swingen en housen tot in de kleine uurtjes in Paradiso. Een heerlijk begin van je weekend met The Firm. Drum & bass, dance en house, alles is aanwezig om jouw avond tot een hoogtepunt te maken. Niet gaan Eigenlijk heb je geen reden om niet te gaan dansen en sjansen op vrijdagavond!

Expo

Frans Jozef van Rensch

5 februari t/m 31 maart, Centrale Bibliotheek Wel gaan De fotograaf Frans Jozef van Rensch heeft een opleiding gedaan tot verkeersvlieger. Hij reist de hele wereld rond voor zijn werk, maar ook privé. Deze tentoonstelling gaat over alle landen die hij in 2009 bezocht heeft. Prachtige foto’s van onder andere Bangladesh, Papoea-Nieuw-Guinea en Benin. Niet gaan Je vindt andere culturen maar achterlijk.

zwart-wit

Beeld Hans van Vinkeveen

eten

Pikant, maar niet te Bij Afrikaans restaurant Semhar mag je met je handen eten.

Na negen uur staan op mijn werk heb ik het verdiend iets lekkers te eten. Ik ben er voorstander van een restaurant te kiezen dat iets kookt dat ik niet zelf kan maken. Bovendien moet het betaalbaar zijn met mijn studentenbudget en gezellig; het is nog een hele klus iets te vinden dat aan deze eisen voldoet. In de Marnixstraat zagen we restaurant Semhar: Eritrese, Ethiopische & Afrikaanse specialiteiten. Ik had nog nooit Afrikaans gegeten en had geen idee wat ik kon verwachten. Van buitenaf zag het restaurant er gezellig uit: bijna alle tafels waren vol. Een goed teken dus! Een blik op het menu leerde dat het prijsniveau voor studenten acceptabel is. We besloten niet verder te zoeken en binnen werden we verwelkomd door een aardige serveerster die ons naar een tafeltje bracht. De sfeer in het gezellig ingerichte restaurant voelde aangenaam en het aanwezige gezelschap was gevarieerd: een paar damesclubjes zaten gezellig te eten en te drinken, maar er zat ook een gezelschap heren te eten dat waarschijnlijk kwam voor het eten van ‘thuis’. Alweer een goed teken! Aangezien we bijna iedereen zien met een grote schaal eten, kiezen we ook zoiets: ‘Semhar menu’, specialiteiten van de kok voor twee mensen, 28,50 euro. In het menu wordt duidelijk vermeld dat je met je handen moet eten. We kregen een grote schaal met allerlei tapas-achtige hapjes omringd door injera’s, een soort pannenkoek. De

basis van een injera bestaat onder andere uit tarwemeel en maïsmeel. Met de pannenkoek neem je ‘hapjes’ van de gerechten, waarin we onder meer linzen, spinazie, kaas, kip en rundvlees herkenden. Er is overigens ook een vegetarisch menu. De gerechten waren over het algemeen pikant, maar niet te. Ik vond het heerlijk en kom zeker terug. Na het eten krijg je een kommetje met water en citroen om je handen te wassen. Ik ben geen echte bierdrinker, maar Semhar serveert (in een halve kalebas!) aparte Afrikaanse bieren waar weinig alcohol inzit en die wilde ik wel eens proberen. Wat lekker zeg! Ik heb banana- en coconutbier gedronken. Banana-bier heeft de kleur van rijpe bananen en is echt Afrikaans: het is het traditionele bier van de Masaï in Kenia en Tanzania. Coconut-bier heeft de frisse smaak van… kokosnoot. Zeker een aanrader. Eten Heerlijk Prijs Normaal Sfeer Gezellig Bediening Alert en vriendelijk n Ayse Karakulak, studente cmv Restaurant Semhar Eritrese, Ethiopische & Afrikaanse Specialiteiten Marnixstraat 259- 261 Openingstijden: 16:00 tot 22:00 uur Maandag gesloten www.semhar.nl

‘Walgelijk vanaf bladzijde één’ Joshua van ‘t Hoff (22), student media, informatie & communicatie Website ‘Rudaw.nl, opgericht door Koerdische studenten en waarop ik een eigen rubriek heb: Joshua’s verhalen. Een heel gastvrije cultuur, maar met het vraagstuk hou ik me niet echt bezig.’ Hebbeding: ‘Mijn filmcamera. Ik probeer van alles uit: acteren, scenarioschrijven, regisseren. Het is een uitlaatklep voor mijn creativiteit. Prachtig is de controle die je hebt en hoe je een geheel eigen wereld kunt maken. Op de manier van Tarantino: er zijn geen regels. Bij acteren is het alle remmen los waarbij ik erg let op mimiek en lichaamstaal. Ik heb wel de neiging de actiekant op te gaan. Een stoere FBI-agent spelen die met een pistool zwaait.’ Film ‘American Psycho heb ik wel dertig keer gezien. Een gewelddadige film die toch ook om te lachen is. Wat het ‘m vooral doet, is de expressie van hoofdpersoon Patrick Bateman (Christian Bale). Hij speelt een yup zonder zorgen, die totaal flipt als een ander een mooier visitekaartje heeft. Dan merk je: die man is niet pluis. Nederlandse films als Zomerhitte en Costa zijn niks. Slecht acteerwerk. En ik mis snelheid in het camerawerk.’ Tv ‘Wie ’Allo ’allo niet kent, is een cultuurbarbaar. Een Britse komedie die speelt in bezet Frankrijk met veel zelfspot en typetjes. Acteurs van Friends, op hen kan ik wel een mitrailleur afschieten. Je ziet grappen ver van tevoren aankomen. En die lachband gaat er bij mij niet in.’ Boek ‘Battle Royale van Koushun Takami, een gruwelijk verhaal over een klas met

leerlingen die elkaar op een eiland moeten afmaken. Je begint iemand te kennen en bam, hij wordt afgeschoten. Ik doe wel een jaar over een boek, zodat ik er lang van kan genieten. Een boek dat ik meteen in de papierbak heb gegooid, is Pitface van Herman Brusselmans. Zonder enig motto of boodschap – walgelijk vanaf bladzijde één.’ Idool ‘Acteur Roger Moore. Wat hij ook speelt – The Saint, James Bond – hij is altijd een gentleman met een arrogantie die net door de beugel kan. Die charme heeft André Rieu ook. Giel Beelen is respectloos. Hij stelt bij een interview te directe vragen en lijkt er alleen maar voor zichzelf te zitten.’ Muziek ‘Filmmuziek van met name Hans Zimmer. In Angels & Demons combineert hij kerkklokken met een koor. Het zorgt voor iets machtigs en bovennatuurlijks, alsof die zingende mensen engelen of demonen zijn. Carmina Burana van Carl Orff is zo voorspelbaar! Constant laag, laag en dan ineens hoog, ik word er gek van.’ Stokje ‘Ik geef het stokje aan mediatheekmedewerker van het Jan Bommerhuis Frans Westgeest, die ik als werkstudent persoonlijk heb leren kennen en met wie ik veel interesses deel.’ n Hans van Vinkeveen

Oproep Ben je uit eten geweest? Stuur dan je recensie naar [email protected]. Als je recensie geplaatst wordt, krijg je de kosten van het etentje tot 50 euro vergoed. havana

21

varia check ook

15 havanaweb.nl

Havana begint aan zijn vijftiende jaargang. Genoeg verleden tijd voor een wekelijkse duik in het stoffige archief.

gekeurd

Stage Diving

September 2003

22

havana

HvA to do’s

11 februari

Lastig Almere • Zeventien studenten interactieve media hebben ten onrechte een bindend afwijzend studieadvies gekregen. Een BAS mag namelijk alleen worden gegeven als de betreffende student eerst een schriftelijke waarschuwing heeft gehad. Dat was niet gebeurd en dus mochten de studenten gewoon verdergaan met hun studie. • In dezelfde tijd speelde een kwestie rond studenten die ten onrechte waren toegelaten. Hun buitenlandse diploma stond gelijk aan een vmbo-diploma maar de studentendecaan die de waardering van het diploma had gedaan had per ongeluk ingevuld dat het om een havo-diploma ging. Sommigen van de ongeveer twintig studenten hadden ondertussen hun hbo-opleiding succesvol afgerond. • Pogingen om deeltijdopleidingen in Almere te starten mislukken. De toenmalig directeur Hoger Onderwijs Almere vindt het zuur, maar er was geen andere mogelijkheid dan de opleidingen af te blazen. Het ging om een deeltijd heao (veertien aanmeldingen) en een deeltijd sociaal-agogische opleiding (zeventien aanmeldingen). Het debacle wordt door de verantwoordelijken overigens niet gezien als het einde van het hbo-onderwijs in Almere. ‘Er zullen ongetwijfeld nieuwe opleidingen bijkomen’. • Extra krapte op de vierkante meter. Steeds meer studenten en niet meer ruimte. Dat geeft ook in 2003 problemen. Toenmalig directeur IT&V Gerard Hulst liet Havana weten dat ‘geen enkele opleiding voor tien uur ’s ochtends of na vier uur ’s middags les wil geven.’ Uitwijken naar de zaterdag en daluren leek een optie maar bleek uiteindelijk toch op veel verzet te stuiten. • Ook in 2003 was er al het nodige te doen om de toenmalige cateraar Albron. Uit een onderzoek van HvA-studenten bleek dat Albron veel te duur was en dat de kwaliteit te wensen overliet. De cateraar liet weten dat er erg veel fouten in het rapport staan en met de conclusies kan de cateraar weinig. De opdrachtgever voor het onderzoek laat weten dat hij het onderzoek ook slecht vindt en dat hij het betreurt dat het zo is gelopen. n Paul van de Water

hva-agenda

‘Pas op, aardige mensen!’ Zit er een complimentenmaker in jou? Of ben je meer het type ‘botte boer’? SIRE laat ons via hun ‘Pas op! Aardige mensen’-campagne nadenken over hoe we eigenlijk met aardige mensen moeten omgaan. Havana testte de HvA’er en strooide en passant met complimenten, gaf vuurtjes en deelde koekjes uit.

Bootsafari De eerste dag van de Engineeringweek (domein Techiek) begon behoorlijk freezing voor tweedejaars studenten: op een boot­ safari door de Amsterdamse haven. Havana voer een stukje mee op. Wil jij het laatste HvA-nieuws als eerste weten? Check havanaweb.nl Daar kun je je ook aanmelden voor onze wekelijkse nieuwsbrief. Abonneren op onze Twitter-feed kan natuurlijk ook: twitter.com/havanaweb

Wel goed geld terug Bijna iedereen koopt wel eens wat op internet. Weinig mensen weten dat je daarbij ook flinke kortingen kunt krijgen. Althans, dat beweert cashbacksite shopfish.nl. Heel af en toe koop ik iets via internet, vooral H&M en Bol.com zijn favoriet. Met mij zijn er veel mensen die het online winkelen hebben ontdekt; het aantal webwinkels is vorig jaar dan ook explosief gestegen. Maar veel mensen weten niet dat ze vaak te veel geld betalen voor hun aankopen. Twee jonge ondernemers – Floris de Haes en Frank van Driel, beiden student engineering, design & innovation, beiden 23 – hebben daarom de cashbacksite shopfish.nl opgericht, om de consument mee te laten profiteren van de enorme winsten die gemaakt worden op de aankopen via het internet. Hoe het precies werkt? Om gebruik te kunnen maken van de site dien je je eerst aan te melden, wat geheel gratis is. Je krijgt als welkomstcadeau vijf euro op je account bijgeschreven. Vervolgens kun je via de website naar de aangesloten webshops. Zo’n duizend zijn dat er op dit moment. Een kleine greep uit het aanbod: Walibi World, Bol.com, iTunes, Wehkamp en KLM. Genoeg keuze dus. Zoeken kan op product of op winkel en achter de webwinkels wordt de korting in percentage of euro vermeld. Alle aankopen die vervolgens via ShopFish! worden gedaan worden getraceerd door de site. De gespaarde korting wordt op je account bijgeschreven. Elke dag zijn er extra aanbiedingen; de zogenoemde fish of the day. Zitten er dan helemaal geen nadelen aan deze site? Natuurlijk wel. Er zit een klein addertje onder het gras: er wordt namelijk pas uitbetaald bij een gespaarde korting van twintig euro. Dit merk je overigens pas als je je hebt aangemeld; op de site staat het nergens vermeld. Maar de fanatieke ‘webshopper’ heeft die twintig euro zo bij elkaar gespaard. n Aoife Groenewegen

Ben je tweedejaars interactieve media? Zoek je daarbij ook nog een interessante stage voor de aankomende periode? Kom dan 11 februari naar het Singelgrachtgebouw. De studievereniging IAM Core organiseert dan namelijk een stagemarkt. Hiervoor is een aantal bedrijven uitgenodigd waarmee je als student op een informele manier kennis kunt maken. Vooraf krijg je de mogelijkheid om je in te schrijven op een drietal vacatures aangeboden door de aanwezige bedrijven. Vanaf 19.00 uur, Singelgrachtgebouw. www. iamcore.nl/stagediving 11 februari

Onder-soep Tien keer per studiejaar organiseert het Kenniscentrum een kleinschalige onderzoekspresentatie onder het genot van een kop soep. Op donderdagen van 12.00 tot 13.00 uur zal een collega, die bezig is met een onderzoek vanuit het lectoraat of los daarvan binnen het domein, een korte presentatie geven en vertellen over de huidige stand van zaken van zijn of haar onderzoek. Dit keer is het Monica Wolffensperger, van de afdeling Vo/ Bve, die het onderzoek Ongeschikt voor het beroep…? Struikelblokken voor allochtone mannelijke docenten in opleiding bespreekt. Haar inleider is Gert Jan van Setten 12.00 – 13.00 uur, Wenckebachweg Tot en met 18 februari

Expositie cultuureducatie De studenten van de minor kunst- en cultuureducatie houden een expositie over cultuureducatie. Ze willen hiermee laten zien dat cultuureducatie belangrijk is en toegankelijk moet zijn voor jong en oud. Onder cultuureducatie verstaat men ‘alle vormen van educatie waarbij cultuur als doel of als middel wordt ingezet.’ Cultuureducatie is tevens een verzamelbegrip voor kunst-, literatuur-, erfgoed- en media-educatie. Wenckebachweg, tegenover de ingang van het trappenhuis van de C-toren én op de tweede etage van de B-toren. vanaf 16 maart

Make More Music Make More Music is een muziekwedstrijd die opgezet is door docenten en studenten van het Instituut voor Information Engineering (IIE) van de Hogeschool van Amsterdam in 2002 in Almere. Nieuw aan deze editie van Make More Music is dat vijf hogescholen zich hebben verenigd in een samenwerkingsverband. Iedere hogeschool organiseert voorrondes, waaruit een winnaar zich zal plaatsen voor de finale in de Melkweg. De samenwerkende hogescholen zijn: Hogeschool van Amsterdam, INHolland, Hogeschool voor de Kunsten Utrecht, Hogeschool Utrecht en de Haagse Hogeschool. Van de deelnemende bands moeten minimaal twee leden ingeschreven staan als mbo-, hbo, of universitair student. 16 maart: halve finale Heeren van Aemstel, 23 april: finale Melkweg. www.makemoremusic.nl.

weekgast

Nannet van der Kleijn, adjunct-directeur van het AMFI, was vorige week druk tijdens de twaalfde editie van de Amsterdam International Fashion Week (AIFW).

Maandag 25 januari Vandaag is de tweede en laatste dag van de Modefabriek. De Modefabriek is een grote beurs die twee keer per jaar georganiseerd wordt in de RAI. Dit is dé plek waar alle Nederlandse en internationale modemerken bij elkaar komen. Voor mij is dit perfect; hier komen het bedrijfsleven en het AMFI bij elkaar. Ik heb vooral bijgepraat met bekenden. Er zijn verschillende stagebedrijven aanwezig voor het vinden en plaatsen van mensen in de modeindustrie. In de New Design Area mogen veelbelovende ontwerpers zich presenteren. Het is lastig om daar een plek te bemachtigen, maar het is drie pasafgestudeerden van het AMFI gelukt. Ze hebben alle drie een andere richting gedaan – fashion & branding, fashion & design en fashion & management – en hebben samen een nieuw merk opgericht: Sober. Een Nederlandse topstylist heeft al gezegd dat hij hun kleren in zijn winkel wil verkopen. Ik ben supertrots op ze. ’s Avonds ben ik naar de Posthoornkerk in de Haarlemmerstraat gegaan om een show van derdejaars studenten bij te wonen. Die was top georganiseerd.

Dinsdag 26 januari Vanmorgen ben ik om negen uur naar de kapper geweest. Morgen gaat de AIFW van start met een grote show dus ik moet er wel representatief uitzien. Vandaag was het een echte ‘AMFI-dag’. Ik had de wekelijkse vergadering met het managementteam. We bespreken onder andere wat er allemaal heeft gespeeld de afgelopen week en hoe het met de minoren staat. Ook doen we een rondje mededelingen. Hierin bespreken wij bijvoorbeeld berichten die in de media hebben gestaan. In de middag kwamen er drie ‘wijze’ vrouwen uit het bedrijfsleven langs. Dit zijn gevestigde namen uit de mode-industrie, die ons een paar keer per jaar een spiegel voorhouden. Het is eigenlijk een reality check: ‘zijn we goed bezig met de nieuwe generatie, die op een nieuwe manier leert?’ Wij hebben vier jaar om van iemand een professional te maken, en je moet altijd met de tijd meegaan. Om half zeven ben ik bij de mondhygiëniste langs geweest. Omdat ik daar overdag geen tijd voor heb moet dat op dit soort tijdstippen gebeuren.

Woensdag 27 januari Vanavond werd de Fashion Week officieel geopend. Genodigden werden vooraf ontvangen met een aperitief en wat hapjes. Fortis sponsort de AIFW voor een groot deel en organiseert altijd een show voor opkomende talenten. Een show kost ontzettend veel geld. Veel ontwerpers kunnen dit niet betalen, ook al zijn ze al jaren bekend. Fortis kiest de ontwerpers uit, samen met een adviescomité. Dit jaar zat onder andere onze docent Peter Leferink in dit comité. Jan Taminiau mocht de avond openen en Matthijs van Bergen sloot de avond af.

Donderdag 28 januari Vandaag was de domeindag in Hotel Arena. We hebben vooral gepraat over het vormgeven van het domein en hoe het zich verhoudt tot de creatieve industrie. Mode is een onderdeel van die creatieve industrie en het is onze verantwoordelijkheid om studenten bij te brengen wat je precies kunt worden. Ze hebben vaak geen idee welke beroepen er allemaal bestaan.. Om drie uur was de show van Individuals, het kledingmerk van het AMFI. Na deze show ben ik met een aantal mensen naar de showroom gegaan, om de kleding van dichtbij te bekijken. Het is voornamelijk mijn rol om mensen aan elkaar te koppelen. In de avond heb ik de show van Mada van Gaans bijgewoond, een oud-studente van ons. Ze is niet bekend bij het grote publiek maar maakt ontzettend mooie kleren. In de avond was ik uitgenodigd bij de cd-lancering van Marietta Petkova, een pianiste uit Bulgarije. Dit was in een privé-setting in een mooi huis, waar een serene rust hing. Heerlijk om de drukte van de AIFW even uit de weg te gaan en te genieten van deze fantastische pianiste.

Vrijdag 29 januari

Beeld Bram Belloni

Vandaag was een lange dag. In de ochtend was er een ‘fasterclass’ van Fortis. Dit is een masterclass voor startende ondernemers met tips over hoe je jezelf goed kunt neerzetten. Er zijn verschillende bedrijven aanwezig die vertellen hoe je bijvoorbeeld een businessplan maakt en hoe het precies zit met merkrecht. Deze fasterclass is niet voor iedereen weggelegd; alle inschrijvingen worden gescreend. Dit jaar waren er 12 mensen die mochten deelnemen. Vervolgens ben ik naar de show Non by Kim geweest. Kim Bakker is afgestudeerd aan het AMFI en heeft als een van de weinigen een mannencollectie, erg leuk. Ook heb ik de shows van Claes Iversen, And Beyond en Étranger bezocht. Dit weekend zijn de laatste twee dagen van de Fashion Week. Zondag ga ik naar het Ketelhuis. Daar werden de afgelopen dagen elke dag fashionfilms gedraaid. Jonge ontwerpers zijn uitgenodigd om hun meest inspirerende film te laten zien en daarbij een korte introductie te geven. Ook werden er films van derdejaars studenten getoond, die de minor visual culture hebben gedaan. Ik heb tot nu toe nog geen tijd gehad om erheen te gaan, vandaar dat ik dit pas op de laatste dag doe. n

havana

23

afstuderen

Rianne Veerman (22)

Beeld Jan-Maarten Hupkes

Management, economie en recht Onderwerp ‘Via een stagevacature op intranet kwam ik terecht bij het geboortecentrum waar ik zelf ooit geboren ben, in het Gemini Ziekenhuis in Den Helder. Het centrum wil graag een haalbaarheidsonderzoek naar een ‘geboortebus’. Zoiets als een bibliobus of de bus waar borstonderzoek wordt gedaan, maar dan voor zwangere vrouwen. Ze willen weten of het handig is als het ziekenhuis naar de vrouwen komt, in plaats van andersom. Ik weet totaal nog niet wat ik allemaal ga doen daarvoor maar ik begin in ieder geval met een onderzoek of er behoefte aan is. Ik zit tussen de verloskundigen

24

havana

op de afdeling en ga mee de spreekkamer en de wachtkamer in. Dan kan ik vrouwen interviewen en enquêtes laten invullen. Tegelijk ga ik dan kijken hoe die bus eruit moet komen te zien. Waar zal het ontwerp aan moeten voldoen, of er vergunningen nodig zijn en vooral wat het allemaal gaat kosten. Ik hoop dat ik door deze opdracht de kans krijg veel mensen te interviewen en te onderhandelen met bijvoorbeeld de gemeente. Na mijn studie? Nog geen idee. Doorstuderen, reizen of een cursus in het buitenland… in ieder geval nog niet werken. Ik denk niet dat ik daar al klaar voor ben.’

HvA + + ‘Hier heb ik erg zelfstandig leren werken. Je moet altijd je eigen spullen goed voor elkaar hebben, want je wordt best los gelaten. In het begin had ik hier moeite mee, achteraf denk ik dat het prima was. Ook bij deze opdracht moet ik alles zelf uitzoeken, maar ik weet dat het allemaal wel goed gaat komen.’ HvA – – ‘Ik kan niet zeggen dat ik iets specifieks heb geleerd of bepaalde theorieën beheers. Het niveau mag wel wat hoger. Als ik één dag per week aan mijn studie zat, dan was dat genoeg. Dat vond ik toen prima, maar nu denk ik dat het wel jammer is geweest van de overige tijd.’ n Gijs Hardeman