havana #17 Kleding kopen verboden Lost Souls Overleven op een onbewoond eiland Games De charme van Pac-Man

havana

#17

Weekblad voor de Hogeschool van Amsterdam 12 januari 2011

Kleding kopen verboden

Lost Souls

Overleven op een onbewoond eiland

Games

De charme van Pac-Man

Vooruitblik

Wat brengt 2011? Nog meer studenten!

-advertentie-

inhoud

Kopen verboden, ruilen mag 10 Fashionverslaafden uit de hele wereld kopen een jaar lang geen kleding om de aandacht te vestigen op duurzaamheid. Ook twee Amfi-studenten doen mee.

Vooruitblik 2011 12 Wat brengt het nieuwe jaar? Een nieuwe cateraar, een nieuwe rector en nog meer studenten.

Verslaafd aan Donkey Kong 14 Een hypermoderne Wii is leuk, maar die old skool games blijven toch ook leuk. ‘Weet je wat het is met die oude spellen? Als ik eenmaal begin is er geen einde aan.’

Hbo-top komt tot bezinning 17 In het diepste geheim hebben hogeschoolbestuurders een informele nieuwjaarsborrel gehad, waarbij men tot ongekende zelfreflectie kwam.

Verloren zielen op een eiland 18 Zonder eten, droge kleding of een slaapzak probeerden vijf HvAstudenten te overleven op een onbewoond eiland.

Plagiaattips onwenselijk 19 Havana zet aan tot plagiaat – en dus tot fraude, meent een aantal docenten.

Verwachtingen De rector van de HvA Na lang wikken en wegen is de kogel dwars door het Maagdenhuis geschoten. 1 mei wordt de eerste werkdag van de nieuwe rector van de HvA. Het is iemand met veel ervaring in alle geledingen van het onderwijs. Sociaal vaardig, scherpzinnig, strategisch sterk, empatisch maar niet tè en bovenal krachtdadig. Domeinvoorzitters Een collegelid zei ooit dat pas bij de derde generatie domeinvoorzitters sprake zal zijn van een echt sterk en slagvaardig team. Langzaam maar zeker maakt de eerste generatie domeinvoorzitters nu plaats voor de volgende lichting. In 2010 vertrokken er al twee. In 2011 wordt bekend dat er nog eentje verdwijnt. Nee, niet de interimmer bij het domein Media, Creatie & Informatie. Wie dan wel? Daarover hoort u spoedig meer. Er verdwijnt trouwens ook een stafdirecteur maar dat is ondertussen gebruikelijk. Koffie Over een paar maanden wordt bekend dat de koffie voortaan gezet en geschonken wordt door de CoffeeCompany. Lekker en duur. Dus veel gemor over de prijzen, ook over die van de andere cateringproducten. Haat en nijd tussen de verschillende cateraars. Op een gegeven moment wordt zelfs met weemoed teruggedacht aan Sorbon. Toch niet zo’n goed idee om met verschillende cateraars in zee te gaan? Roosters Het blijft tobben. Petje af voor het incasseringsvermogen en de frustratietolerantie van studenten. Zolang de kleine kwaliteit niet in orde is worden we nooit de beste van welk gedeelte van Nederland dan ook. Inholland Het blijft daar doffe ellende. Doekle Terpstra is toch te veel de empatische binder. Ook belangrijk maar InHolland heeft behoefte aan een puinruimer. De HvA vaart trouwens wel bij de problemen van wat eens de grootste concurrent was. Je kunt daar ook vraagtekens bij zetten, want de extra toeloop zorgt voor allerlei vervelende problemen. Dat levert negatieve publiciteit op. Damloop September 2011 doen wederom duizend HvA’ers en UvA’ers mee aan de Dam tot Damloop. 16 kilometer door het achterland van Amsterdam. Onze voorzitter, Karel van der Toorn, is een resultaatverplichting aangegaan. Hij wil de afstand afleggen in 85 minuten of minder. Paul Doop blijkt toch sneller te zijn. Paul van de Water Hoofdredacteur

Havana is het weekblad voor studenten en medewerkers van de Hogeschool van Amsterdam 12 januari 2011 jaargang 16 / #17

En verder... 04 nieuws

23 passie

26 very short intro’s

09 ingezonden

24 recensies

27 weekgast

09 vraag van de week

25 eten

28 afstuderen

09 column fen

25 zwartwit

20 havana international

26 gekeurd

Redactieadres Vendelstraat 2, 1012 XX  Amsterdam, 020 595 39 91 [email protected]. Hoofd­redactie/management Paul van de Water [email protected] Eindredactie Wim de Jong [email protected] Redactie Carlijn van Donselaar [email protected], Lisa Hartog (redactie-assistent), Nina Manuhutu (stagiair), Jeff Pinkster [email protected], Ron Santing [email protected], Robert Simon [email protected] (Havana International), Annemarie Vissers [email protected] Medewerkers Miriam Bons, Kim Bos, Kirsten Dorrestijn, Claire van der Hall, Eveline van Heumen, Anouk Kemper, Kirsten van der Kolk, Rian Lanenga, Thomas van Manen, Roos Menkhorst, Harmen van der Meulen (correctie), Fanny van de Reijt, Linda Slagter, Catrien Spijkerman, Liza Titawano, Fen Verstappen ­Fotografen Bram Belloni, Fred van Diem, Marc Deurloo, Marc Driessen, Jan-Maarten Hupkes, Arthur de Smidt, Friso Spoelstra, Henk Thomas, Bas Uterwijk Coverbeeld Marc Deurloo Illu­stratoren Pepijn Barnard, Martien Bos, Enkeling, Marc Kolle, JeRoen Murré, Pascal Tieman Vormgeving Hannah Weis Lay-out Death Valley Advertenties Bureau Van Vliet, Postbus 20, 2040AA, Zandvoort, telefoon 023 571 47 45 fax 023 571 76 80 of [email protected] Abonnementen € 18,15 per jaar, opgave via de redactie-assistent of per e-mail Drukkerij Dijkman Offset Diemen. Auteursrecht voorbehouden. Het is verboden zonder toestemming van de hoofdredacteur ­artikelen of illustraties geheel of gedeeltelijk over te nemen. ISSN - 1385-5670 De volgende Havana verschijnt woensdag 19 januari

havana

3

nieuws Jim Jansen / Rian Lanenga / Nina Manuhutu / Jeff Pinkster / Dirk Wolthekker

Beeld Fred van Diem

Studenten staken actie onbewoond eiland

Docenten Lia Korrel en Jurriaan Gorter overhandigden afgelopen donderdag een petitie aan bestuursvoorzitter Karel van der Toorn. De petitie, die is ondertekend door 35 docenten van de afdeling duaal van het domein Economie & Management, moet voorkomen dat het domein verhuist van de Leeuwenburg bij het Amstelstation naar de Wenckebachweg. Daar zullen de economen worden gehuisvest totdat ze hun intrek kunnen nemen in de Amstelcampus aan de Wibautstraat.

De Leeuwenburg is te klein om drie domeinen in te huisvesten. Door het besluit krijgen in totaal zo’n vijfduizend studenten een nieuw onderkomen. Voor nieuwe studenten is geen plaats omdat de Leeuwenburg uit zijn voegen barst. Het domein Onderwijs & Opvoeding verlaat Kroonstate en verhuist naar het Kohnstammhuis en later ook het Mauritsgebouw. Van der Toorn zegde toe de petitie te bespreken met het managementteam van het domein Economie & Management. (JP)

Door onderkoeling en een gebrek aan drinkwater hebben vijf HvAstudenten hun actie om tien dagen op een onbewoond eiland te overleven al na vier dagen moeten staken. De studenten van de minor management van creativiteit & innovatie (mmci) bivakkeerden zonder eten, droge kleding of slaapzak op een onbewoond eilandje in de buurt van Almere. Met de actie wilden de studenten aandacht vragen voor daklozen. Maar door de ingezette dooi moest het vijftal het project vroegtijdig afblazen. ‘We hadden te weinig water om het nog een kleine week uit te houden,’ zegt projectleider Maarten Plaat (24). ‘Het ijs werd te dun om nog overheen te lopen, maar was nog wel te dik om doorheen te varen. Daardoor werd het te gevaarlijk om op het eiland te blijven, want we konden niet meer bevoorraad worden. Om gezondheidsredenen moesten drie van ons sowieso het eiland af.’ De survivors, zoals ze zichzelf noemen, werden dagelijks bevoorraad door zeven medestudenten van de minor die niet wilden overleven in de kou. Zij zorgden voor drinkwater omdat de overlevers daar op het eiland niet aan konden komen. Toch noemt Plaat de actie meer dan geslaagd. ‘We hebben laten zien dat het keihard is om zonder eten of een tent in de kou te overleven op een eiland: onze boodschap hebben we op alle mogelijke manieren kunnen verspreiden.’ De projectleider hoopt dat mensen gaan beseffen hoe moeilijk daklozen het hebben. ‘Eigenlijk hebben wij alleen maar luxeproblemen. Het is echt bikkelhard om zo te overleven, respect aan alle daklozen.’ (JP)

Derdejaars bedrijfseconomie zijn een platform gestart om de macht bij de studenten terug te brengen. Met een online Klaagmuur verzamelen ze klachten om de belangen van de studenten te verdedigen. ‘Uit gesprekken met studenten bleek dat er veel ontevredenheid heerst over de manier waarop de HvA omgaat met klachten,’ zegt Amarrildo Clarke (20), een van de initiatiefnemers. De opleidingscommissie zou bijvoor-

beeld te ver van de studenten afstaan. Met die klachten zou te weinig gebeuren. De bedenkers van HvA Klaagmuur willen daarom klachten verzamelen en die voor de studenten oplossen. Daartoe roepen ze studenten op klachten te sturen naar @hva_klaagmuur op Twitter of de pagina op Facebook te bezoeken. ‘We zetten de klachten om in actiepunten De studenten krijgen te horen hoe het met de klacht staat en we informeren ze over de oplossing,’ aldus Amarrildo. (NM)

Beeld Bas Uterwijk

Klagen op Facebook

Lees meer over de survivors op pagina 18.

Meerdere cateraars voor HvA en UvA Vijf of zes bedrijven nemen de catering vanaf juni 2011 op de HvA en UvA voor hun rekening. CoffeeCompany is een van de bedrijven die meedoet aan de aanbesteding van de koffiecorners. Dat heeft Bart Voogd bekendgemaakt, die als hoofd facility management van de UvA namens het facilitair centrum verantwoordelijk is voor de aanbesteding van de catering van HvA en UvA. Het is de eerste keer dat de catering van beide instellingen gezamenlijk wordt aanbesteed. De aanbesteding van de catering, inmiddels aangekondigd op de Europese aanbestedingskalender, is in volle gang. De offertes, inclusief plan van aanpak, moesten 10 januari binnen zijn. Sorbon, de huidige cateraar, zal niet meedoen aan de aanbesteding. Het moederbedrijf van Sorbon, Vitam Catering, doet wel mee. Bij de uitvoering van de nieuwe catering zijn HvA- en 4

havana

UvA-locaties in geografische zones ingedeeld: binnenstad, buitenstad of zuidoost. Zo vallen de Leeuwenburg en het Science Park onder zuidoost, het Bungehuis van de UvA onder de binnenstad en de Amstelcampus in de buitenstad. Ook is de catering verdeeld in drie specialistische onderdelen: automatenverkoop; eten, drinken en vergaderingen; en koffiecorners. Het onderdeel automatenverkoop zal worden gegund aan één cateraar die alle drie de zones zal bedienen. Het onderdeel eten, drinken en vergaderingen zal worden gegund aan drie cateraars, één voor elke zone. Het onderdeel koffiecorners zal worden gegund aan één of twee cateraars die de drie zones bedienen. In het nieuwe cateringconcept zal volgens Voogd in totaal rond de tien miljoen euro omzet gedraaid worden: 1 miljoen automatenverkoop, 1,5 miljoen koffiecornerverkoop en voor eten, drinken en vergaderingen 2,5 miljoen in elke

zone. De cateraars moeten een deel van hun omzet afdragen aan HvA-UvA voor het gebruik van de faciliteiten. Voor de automatenverkoop is de aanbesteding openbaar, iedere aanbieder kan meedoen. Voor eten, drinken en vergaderingen zijn acht cateraars gevraagd een offerte te maken: Cormet, Eurest, Sodexho, Albron, Vitam, SAB, Prorest en Avenance. Voor de koffiecorners zijn er eveneens acht partijen benaderd: CoffeeCompany, Micaffe, Douwe Egberts, Doppio, Mockamore, Australia, Bagels&Beans en Starbucks. Komende maanden zal beslist worden welke cateraars hun diensten gaan aanbieden. Het personeel dat nu in dienst is van Sorbon zal tegen gelijke arbeidsvoorwaarden worden overgenomen door een van de nieuwe cateraars. Er wordt momenteel een projectorganisatie op touw gezet om de overgang van Sorbon naar de nieuwe cateraars soepel te laten verlopen. De nieuwe cateringcontracten gaan in op vrijdag 3 juni. (DW)

nieuws

Weg met plastic flesjes

Hbo in twee jaar

Kraanwater moet de populaire plastic flesjes bronwater op de HvA gaan vervangen. In samenwerking met stichting Jointhepipe.org plaatst de hogeschool speciale tappunten voor kraanwater.

Twee jaar studeren en toch een hbo-titel. De associate degree-programma’s dichten het gat tussen middelbaar en hoger beroepsonderwijs. Vanaf september heeft de HvA er twee tussenopleidingen bij: accountancy en financial services management.

Voor elk tappunt dat de HvA laat plaatsen, wordt een waterpomp in Bangladesh gebouwd. Samen met de verkoop van duurzame waterflessen gebruikt jointhepipe.org het geld om mensen elders in de wereld van schoon drinkwater te voorzien. In totaal plaatst de hogeschool vijftig kraanwatertappunten op en rondom de in aanbouw zijnde Amstelcampus. De oprichters van Jointhepipe vinden het onbegrijpelijk dat Nederlanders nog steeds massaal flesjes bronwater kopen, terwijl ze de beschikking hebben over het beste leidingwater ter wereld. En dan zijn die flesjes ook nog eens schadelijk voor het milieu. Kortom: als iedereen overstapt op kraanwater zetten we een stap in de richting van een duurzamere wereld. Het eerste flesje water kan komende zomer al worden getapt in het Kohnstammhuis, door studenten, medewerkers en omwonenden. Zodra de stadscampus voltooid is moeten de tappunten al het bronwater op de campus vervangen. Met de opbrengst van de verkoop van de tappunten en de flesjes legt de organisatie waterleidingen en waterpompen aan in ontwikkelingslanden. De vijftig waterpompen worden in Bangladesh geplaatst en voorzien de dorpen in de regio van Dasmina van schoon drinkwater. Het ondersteunen van Jointhepipe is een initiatief van The Next Generation, een duurzaamheidsplatform dat is opgezet door studenten van de minor sustainable leadership & entrepreneurship. (JP)

Menig mbo’er wil wel doorstuderen, maar werkt al en heeft niet nog eens vier jaar de tijd. Het alternatief: tweejarige programma’s waarmee de titel associate degree te verdienen valt. Het domein Economie & Management ontwikkelt en biedt de ad-programma’s aan met docenten van het ROC van Amsterdam en het Haarlemse Nova College. ‘De Nederlands-Vlaamse Accreditatieorganisatie heeft de programma’s getoetst,’ zegt Mieneke Zander, van de afdeling O2|Kwaliteit & Accreditatie. ‘Ze zijn in hun advies aan de staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap (OCW) zeer lovend over de programma’s. Het ministerie zal binnen enkele weken uitsluitsel geven of de ad-programma’s per 1 september van start kunnen gaan. Het is zo goed als zeker rond.’ De tweejarige studie sluit volgens afdelingsdirecteur Dorien Nelisse aan bij de onderwijsopvattingen van het domein. ‘Bij ons kun je

de meeste opleidingen in verschillende varianten volgen: voltijd op twee manieren, deeltijd, duaal of internationaal. Ons portfolio is bewust heel uitgebreid om mensen met verschillende achtergronden de mogelijkheid te bieden een studie te volgen op de manier die bij ze past. Met de associate degrees, een tussenniveau tussen mbo en hbo, hopen we studenten een kans te bieden die meer kunnen dan mbo, maar nog niet in het vizier hebben of ze wel in staat zijn een hbo-opleiding af te maken.’ Om het speciale programma op te zetten is grondig onderzoek verricht. Nelisse: ‘De overheid stelt terecht allerlei eisen. We weten dat Avans Hogeschool succesvol heeft gepilot met associate degrees in de financiële sector en hebben zelf in onze regio getoetst of de arbeidsmarkt behoefte heeft aan afgestudeerden op zo’n tussenniveau. Dat bleek voor de financiële opleidingen het geval.’ De studies starten in september van het nieuwe jaar. De programma’s voorzien volgens Zander en Nelisse niet alleen in een behoefte van het bedrijfsleven. ‘Voor de studenten zelf is het een enorme winst, na twee jaar hebben ze een associate degree-diploma en kunnen direct of na een paar jaar doorstromen naar het derdejaar van de reguliere hbo-bachelor,’ aldus Zander. (JP)

CvB stort 9000 euro voor demonstratie De studentendemonstratie op 21 januari op het Malieveld in Den Haag wordt financieel gesteund door de HvA-UvA. De onderwijsinstelling stort negenduizend euro in de kas van de organisatie van de grote studentendemonstratie. Dat heeft collegevoorzitter Karel van der Toorn laten weten. ‘We staan sympathiek tegenover de acties. En we maken ons, net als de studenten, zeer grote zorgen over de bezuinigingen in het hoger onderwijs.’ De Landelijke Studenten Vakbond (LSVb), een van de organiserende partijen, zegt het geld te gebruiken om de demonstratie te organiseren. ‘Vanwege de kosten die we maken hebben we alle hogescholen en universiteiten aangeschreven met het verzoek om een symbolische bijdrage ter hoogte van de kosten van één langstudeerder,’ aldus

LSVb-voorzitter Sander Breur. Per instelling zou dat neerkomen op zesduizend euro. ‘Maar elke onderwijsinstelling is vrij te geven wat ze wil.’ Van der Toorn juicht het toe dat studenten gaan demonstreren en hoopt met de bijdrage de betrokkenheid van studenten te stimuleren. Toch geeft de HvA-UvA 21 januari geen collegevrije dag. Volgens woordvoerder Paul Helbing wordt demonstreren weliswaar aangemoedigd, maar hebben studenten die niet gaan demonstreren gewoon recht op onderwijs. Vanaf 1 september moeten studenten die studievertraging oplopen drieduizend euro extra collegegeld gaan betalen. Ook wordt de studiefinanciering in de masterfase afgeschaft en krijgen onderwijsinstellingen een strafkorting voor elke student die te lang over zijn studie doet. Er wordt verwacht dat tien- tot twintigduizend studenten tegen deze bezuinigingen gaan demonstreren. (JJ/JP)

‘In de klompen van de klant’

Beeld Bas Uterwijk

Het regent oneliners bij het seminar Solliciteren is Werken. De ingehuurde professionals weten alles over presenteren en profileren, en delen hun kennis graag met de aanwezige studenten in het auditorium van de Leeuwenburg.

De kerstvakantie stond voor Tariq Khan (23, student interactieve media) in het teken van muziek en goede doelen. De rapper, artiestennaam MC Lazy, presenteerde in Club Jaco zijn single ‘For the Rights’. Met het nummer vraagt hij aandacht voor de arbeidsomstandigheden in Cambodja. Volgens de rapper wordt daar veel kleding op oneerlijke wijze gemaakt. Vorig jaar kwam Khan al in het nieuws toen hij een single opnam waarmee hij geld inzamelde voor de slachtoffers van de watersnoodramp in Pakistan. De cd is te bestellen via het CNV. Op de foto zingt hij met artiest Valentina. (JP)

Gerrit Lettinga, een geboren Fries en zo nuchter als een koe, geeft zijn motto mee aan de studenten ‘ga in de klompen van de klant staan’, waarmee hij bedoelt dat je bij het solliciteren moet bedenken waar de ander naar op zoek is. Het seminar is georganiseerd door derdejaars studenten commerciële economie en opgedeeld in verschillende thema’s die gepresenteerd worden door ervaringsdeskundigen. Voor het seminar lanceerden de studenten eerder al de website www.solliciteren-is-werken.nl. De presentatie van Lettinga is zwierend, hij grapt en neemt zichzelf vooral niet te serieus. Hij heeft de lachers op zijn hand en de studenten schrijven braaf mee met zijn PowerPoint-sheets. Ruimte voor vragen is er niet, het is een onemanshow vol oneliners: ‘If you want to be a champion, look like a champion.’ Ook Churchill word erbij gehaald: ‘Ik sterf van angst, maar ik sterf liever dan dat ik het laat merken’.

Het moet de aanwezige studenten klaarstomen voor de eerste wankele stappen in het bedrijfsleven. Vijfendertig mensen zijn op het seminar afgekomen, het lijkt wat mager in het grote auditorium. Maar ze komen wel allemaal bewust. En van ver, ze zijn er zelfs voor uit Dordrecht en Amersfoort gekomen. De voorbereidingsgroep heeft slim sociaal netwerken gebruikt, volgens Roshni Madarie (20, een van de organisatoren). ‘We hebben veel getwitterd over deze bijeenkomst en events geplaatst op Facebook en Hyves. Het lijkt erop dat dit meer mensen heeft opgeleverd dan de flyeractie op de VU en de UvA.’ Social networks zijn niet meer weg te denken bij dit soort bijeenkomsten. Ook niet bij sollicitatieprocessen. Gerard Duursma, social media-deskundige, laat de studenten niet alleen zien hoe je jezelf online kunt profileren, maar ook hoe veel informatie je potentiële nieuwe baas over jou kan vinden op het net. ‘Dus geen rare foto’s van jezelf op LinkedIn, geen stoere verhalen over privézaken waar je zakelijk geen voordeel van gaat hebben.’ Deelnemer Redjesh Jokhoe (26, duaal commerciële economie) moet binnenkort solliciteren naar een baan. Hij heeft in ieder geval de gouden tip binnen: ‘Be yourself, be creative and show the people what you can!’ (RL) havana

5

nieuws

KORT Feryn en Kröse bestieren CREATE-IT CREATE-IT applied research, het kenniscentrum van het domein Media, Creatie & Informatie, wordt vanaf dit jaar bestierd door Adelheid Feryn en Ben Kröse. De voormalige directeur van de Archiefschool van de HvA en de lector Digital Life willen CREATE-IT ontwikkelen tot een centrum waar studenten en medewerkers niet omheen kunnen omdat er onderzoek wordt uitgevoerd dat is ‘toegesneden en soms vooruitloopt’. Binnen CREATE-IT wordt onder meer onderzoek gedaan op de gebieden van media, fashion en IT. Het centrum werd mei vorig jaar geopend. Ter Horst vreest banen docenten in hbo De bezuinigingen op het hoger onderwijs gaat tweeduizend docenten in het hbo hun baan kosten. Dat voorspelde Guusje ter Horst, voorzitter van de hbo-raad, gisteren in haar nieuwsjaarstoespraak. Tot 2015 wil het kabinet fors bezuinigen op het hoger onderwijs. Hbo-instellingen zullen daardoor gedwongen worden banen te schrappen. Voor studenten betekent het ze hun docenten gemiddeld een uur per week minder zien, terwijl het kabinet juist extra contacturen wil bieden. Tijdens haar rede zei de voorzitter ook dat het hoger beroepsonderwijs transparanter moet worden. Om die reden is er over twee maanden een overzicht van de verdiensten van bestuurders bij hogescholen.

Studentenbond Asva roept studenten die komend voorjaar een woning krijgen aangeboden aan de Platanenweg of Olmenweg in Oost op deze te weigeren. De bond vindt het oneerlijk dat 120 families noodgedwongen hun huizen moeten verlaten. De huurders van de 120 woningen in de zogenoemde Parooldriehoek moeten plaatsmaken voor studenten die woningcorporatie Stadgenoot in de panden wil huisvesten. Aanvankelijk zouden de woningen worden gesloopt voor een grootschalig nieuwbouwproject, maar de economische crisis gooide roet in het eten: de sloop is uitgesteld. De bewoners hebben altijd geweten dat het om tijdelijke huur ging, maar waren in de veronderstelling dat ze konden blijven omdat de sloop is uitgesteld. Woningcorporatie Stadgenoot zegt niet onder de wet uit te kunnen. Tijdelijke woningen mogen maar vijf jaar verhuurd worden. Om die reden gaat de huisvester de woningen nu middels campuscontracten aanbieden aan studenten. De bewoners moeten op zoek naar een andere woning. Studentenbond Asva vindt dat oneerlijk en roept studenten daarom op niet te reageren op de woningen die in het voorjaar vrijkomen. ‘Geen enkele student wil in een woning wonen als hij weet dat er daarom een gezin op straat is gezet,’ aldus voorzitter Lodewijk Berkhout. Volgens Berkhout is het een verkeerde aanpak om het kamertekort in de stad aan te pakken. (JP/NM)

170 studentenwoningen voor internationale HvA’ers Honderdzeventig studentenwoningen worden donderdag officieel opgeleverd door wethouder Freek Ossel. Het studentencomplex dat naast het gebouw Fraijlemaborg van de HvA staat wordt vanaf half januari bewoond door internationale HvA-studenten. De ‘studenteneenheden’ zijn verdeeld over 88 zelfstandige woningen en 82 gedeelde woningen. De grote van de woningen die gestoffeerd en gemeubileerd worden verhuurd variëren van veertien tot 24 vierkante meter. Drie inwonende Nederlandse studenten zullen het gebouw samen met een toezichthouder gaan beheren.

Puck Mannes (22) Vierdejaars media, informatie &communicatie ‘Aan de ene kant is het natuurlijk erg vervelend voor de mensen die hiervoor hun huis uit zijn gezet. Maar aan de andere kant, als ze wisten dat het om tijdelijke huur ging wisten ze ook welke risico’s eraan vastzitten. Wel vind ik het belangrijk dat ze goed zijn geïnformeerd. Als de bewoners echt in de veronderstelling waren dat ze nog een jaar konden blijven vind ik dat wel kwalijk vanuit de woningcorporatie. Als dit het geval is, sluit ik me aan bij de Asva om de woningen te boycotten.’

Maand gratis reizen op zondag Sinds dit weekend mogen studenten met een ov-kaart die alleen doordeweeks geldig is de hele maand januari ook op zondag gratis reizen met de trein. Normaal reizen studenten met een dergelijk type ov op zondag met veertig procent korting. De NS hoopt met de actie studenten op zondag te laten reizen in plaats van in de spits op maandagochtend. Veel materiaal van de vervoerder is uitgevallen door het winterweer. De spoorwegen proberen de toeloop van passagiers daarom te spreiden. Voor studenten met een weekendkaart is er ook een actie: tot het einde van de maand mogen zij na zeven uur ‘s avonds voor 2,50 euro reizen, met een railrunner-kaartje. Ook voor reguliere NS-reizigers met een jaar- of trajectkaart zijn er speciale regelingen getroffen. (JP)

Esmee Bruinjee (19) Eerstejaars pedagogiek ‘Ik vind het niet kunnen, dat ze zoiets doen, maar ik vind het niet de taak van de studenten om zo’n woning te weigeren. Ik heb me verder niet verdiept in het onderwerp, maar zo zie ik het wel. Maar wat gaat een corporatie dan doen, als de woningen niet naar studenten gaan? Ze verzinnen toch wat anders. Zelf zou ik zo’n woning niet nemen. Wel vind ik dat de Asva studenten niet hoeft op te roepen om te weigeren, want dan kun je wel met alles rekening gaan houden.’

Familie frauderende student niet aangepakt Justitie zal familieleden die studenten helpen met fraude met de studiebeurs, niet vervolgen. Dat heeft staatssecretaris Halbe Zijlstra van Onderwijs de Tweede Kamer laten weten in antwoord op vragen van PvdA-Kamerlid Tanja Jadnanansing. Thuiswonende studenten schrijven zich massaal in bij kennissen of familie als uitwonende student, maar blijven ondertussen wel bij hun ouders wonen. In bijna de helft van de huisbezoeken die gemeentelijke controleurs bij studenten afleggen, stuiten de controleurs op fraude met de studiebeurs. Dankzij de truc strijken frauderende studenten onterecht bijna tweehonderd euro per maand aan extra studiefinanciering op. In antwoord op vragen die door de kamer zijn gesteld laat Zijlstra weten dat hij de mogelijkheid om familieleden die misbruik mogelijk maken te vervolgen heeft ‘verkend’. Vanwege bewijsrechtelijke problemen ziet hij daar geen mogelijkheden toe. ‘Het is lastig te bewijzen dat er in dergelijke gevallen sprake is van aantoonbaar bewust gedrag van betrokken familieleden.’ De staatssecretaris laat in de antwoorden weten dat hij bezig is met een wetsvoorstel waardoor studenten kunnen worden beboet. De definitie inen uitwonende student zal ook worden aangepast. In de toekomst moet zo misbruik worden tegengegaan. Volgens schattingen van het ministerie van Onderwijs wordt jaarlijks zo’n 27 miljoen euro te veel aan studiefinanciering uitgekeerd. (JP) 6

Asva: ‘boycot woningen Parooldriehoek’

havana

Inspectie onderzoekt opnieuw hogeschool De Onderwijsinspectie onderzoekt de handel en wandel van Stenden hogeschool uit Leeuwarden. De hogeschool heeft met publiek geld vestigingen in Bangkok, Qatar, Bali en ZuidAfrika geopend. Dat schreef de Volkskrant dit weekend. Het is voor de tweede keer in korte tijd dat een hogeschool negatief in het nieuws komt. De inspectie onderzoekt of Stenden publiek geld heeft verspild. Zowel de inspectie als de school bevestigen in de krant dat er een onderzoek is gestart. Volgens de Volkskrant melden bronnen rond de school dat de inspectie eind vorig jaar vertrouwelijke informatie in handen heeft gekregen over misstanden bij de Friese hogeschool. Er zou onder meer buitensporig zijn gereisd en gedeclareerd door de bestuurders en toezichthouders van Stenden. Verder zou de school ‘zakenpartners hebben gepaaid met eredoctoraten’. In de krant laat een woordvoerder weten dat hem geen problemen bekend zijn met declaraties of eretitels. De ongeveer tienduizend studenten die staan ingeschreven bij de hogeschool, zijn verspreid over vijf locaties in het noorden van Nederland. De school verzorgt hoger hotelonderwijs en heeft veel toeristische afstudeerrichtingen. De afgelopen jaren probeerde de school uit te breiden in het verre buitenland. Inholland raakte vorig jaar in opspraak omdat de hogeschool te makkelijk diploma’s heeft weggegeven. Ruim honderd langstudeerders van de opleiding media- & entertainmentmanagement in Haarlem konden via een verkort afstudeertraject gemakkelijk afstuderen. In de aanhoudende stroom kritiek moest bestuursvoorzitter Geert Dales het veld ruimen. De rest van het College van Bestuur stapte later op. (JP)

nieuws

Beeld Fred van Diem

Oud-Hollands spelletje

Poepen in een flesje. Een spijker wel te verstaan, met behulp van een touwtje aan het achtereind. Zeven studenten van de minor management van creativiteit & innovatie organiseerden afgelopen weekend het nk spijkerpoepen. Daarmee wilden ze het oud-Hollandse spelletje weer op de kaart zetten: een mooie manier om studenten en omwonenden met elkaar in contact te brengen. Lahaina Clare (22, derdejaar sportmarketing) is een van de organisatoren: ‘We hadden op zo’n tweehonderd bezoekers gerekend. Dat is helaas niet gehaald, maar een leuke dag was het zeker.’ (JP) havana

7

-advertentie-

imprOVisatietheater Vr 14/01 20.30 uur het cultureel studentencentrum van UvA & HvA

Placebo speelt Soap!

debat

In deze voorstelling wordt een heuse soap geimproviseerd, met alle verhaallijnen, intriges en huwelijken die daarbij horen. Of het mooi is, jij hebt er invloed op! Wie krijgt de hoofdrol, wie doet het met wie en waar speelt het zich af? toegang e 7,50, studenten e 5,-

Philosophy of Physics: Einstein’s Holy Grail

COmedy

WO 12/01 20.00 uur

Albert Einstein’s research in 1933 was all about finding the Holy Grail: the ultimate description of the world. For a physicist, this means being able to write the laws of nature in the most natural mathematical formulation. We will look at Einstein’s conclusions by using his original notepads and correspondence. free for students, e 5,- all others

theater, muziek dO 13/01 20.30 uur

CREA Open Podium

Met deze maand optredens van o.a. Sonja20over7 (kleinkunst), Roland Westgeest (cabaret), Jense Meek (singer-songwriter), Alexander Ploeg (cabaret) en Hilbert Elsinga (kleinkunst). toegang gratis

Vr 14/01 20.30 uur

Easy Laughs - Improv Comedy

‘The Friday Show’ at 20:30 and an ‘Unplugged’ at 22:30, with different formats and guest players. New: a free quick extra show after the second performance. English spoken. e 10,- (20:30) / e 5,- (22:30) / both e 12,-

dOCumentaire di 18/01 20.00 uur

Universities and globalization

The Bologna Process has been one of the main causal forces of the neoliberal reconfiguration of universities in Europe. This Real World Economics event explores the causes and nature of these important transformations, as well as its main implications for the role of universities in contemporary society. students free, e 5,- all others

presentatie

Vr 14/01 14.00 uur

Biografie van Amsterdam

De UvA masters Journalistiek & Media en Publieksgeschiedenis bouwen met Biografie van Amsterdam aan een portret van de stad Amsterdam. Vanmiddag presenteren studenten hun bijdragen, met als thema ‘Internering van politieke delinquenten in Amsterdam’. toegang gratis

Cursussen

start: week van ma 31/01

Nieuw aanbod nu online!

Alle cursussen van het voorjaarsseizoen staan nu online! Lees meer en schrijf je in op www.crea.uva.nl.

Meer informatie over de CREA agenda:

WWW.Crea.uVa.nl Cultureel studentencentrum CREA, Binnengasthuisterrein (achter de Oude Turfmarkt)

Tijd om je... ...punt te maken Op zoek naar een leuke voetbalvereniging? Kom eens kijken bij ons of train een keer mee! T.O.S.-Actief Sportpark Middenmeer, Radioweg 63 020 6928314 / [email protected] / www.tos-actief.nl

actueel

ingezonden brieven Sportparadijs HvA? In zijn opinieartikel in Havana 15 (8 december) stelt Alex van Heeswijk dat het domein Economie & Management heel veel geld en tijd besteedt aan de sportieve ontwikkeling van studenten en dat er ook aan de hele HvA veel aandacht is voor sport. Dit lijkt mij niet vreemd aangezien de HvA meerdere opleidingen aanbiedt die direct met sport te maken hebben en ook enkele die zich indirect met sport bezighouden. Bij mijn weten is er op de HvA geen opleiding die direct betrekking heeft tot muziek. Het gaat mij er niet om wie er geld krijgt. Wat mij verbaast is dat Van Heeswijk suggereert dat het voor de sportliefhebber een waar ‘paradijs’ is bij de HvA en meer specifiek het domein E&M, qua ondersteuning en aandacht. Daar heb ik persoonlijk namelijk andere ervaringen mee. Zo heb ik vanuit ‘mijn’ sportploeg contact met de HvA gezocht voor samenwerking (niet voor financiën). De reactie was weinig uitnodigend of enthousiasmerend. Los van dit specifieke voorbeeld kan ik ook niet zeggen dat ik overladen word met sport en aanverwante zaken bij het domein Economie & Management, afgezien van voorbeelden/ casussen die puur voor de opleiding worden gebruikt. Een ander voorbeeld: naar mijn idee weten slechts heel weinig mensen op de HvA wat het Universitair Sportcentrum (USC) is en dat het ook voor hen is. Ik ben dus erg benieuwd naar concrete voorbeelden en informatie betreffende de ‘grote bestedingen aan de sportieve ontwikkelingen van studenten’. Dat kan zeker interessant zijn voor onze marathonschaatsploeg. Casper van Schelven, student sportmarketing en secretaris SKITS Talent Team

Vraag van de week Er is een nieuw ezelsbruggetje bedacht voor de eurolanden: Sms ff bondige clips. Weet jij waar dat voor staat?

Jaco Pureveen (19) Eerstejaars fysiotherapie ‘Die afkorting ken ik helemaal niet. Ik heb het nieuws dan ook niet gevolgd, laat staan over de introductie van de nieuwe afkorting. Misschien dat ik een paar landen weet die nieuw in dat rijtje zijn opgenomen? Gaan we: Cyprus, Slovenië, Slowakije en Malta. Volgens mij klopt het rijtje zo wel aardig. Er zijn natuurlijk ook wachtenden. Estland gaat volgens mij dit jaar toetreden tot de Europese Unie.’

Emma Schönfeld (20) Eerstejaars verpleegkunde ‘Dit is de nieuwe afkorting van de eurolanden, want er zijn landen bijgekomen die de euro als betaalmiddel hebben. Ik zou er een aantal kunnen noemen, maar daar moet ik wel even over nadenken. Ik ken er meer van het oude DING FLOF BIPS. Letland heeft ’m niet, want daar ben ik laatst op vakantie geweest. Ik vind het wel goed dat er een ezelsbruggetje is voor die landen, het zijn er nu best veel.’

Hasan Dogan (22) Eerstejaars accountancy ‘Ik wist niet eens dat er een afkorting voor de eurolanden was. Maar ik heb uiteraard wel aardrijkskundeles gehad, dus ik moet weten waar al die landen liggen. Dat er een wedstrijd voor een nieuwe afkorting was uitgeschreven, wist ik ook niet. Ik denk eerlijk gezegd niet dat de nieuwe eurolanden de economie zullen verbeteren. De landen zijn meestal arm, die halen de Nederlandse economie omlaag.’

Yorick Hennink (19) Eerstejaars bedrijfseconomie ‘Daar heb ik nog nooit van gehoord. Ik weet wel dat Estland is toegetreden tot de EU. Maar ik denk niet dat het economisch beter zal gaan nu er nieuwe eurolanden bij zijn gekomen. Dan zullen, net als bij IJsland, de grote landen economisch te hulp moeten schieten. Want het zijn niet de rijkste landen die erbij komen. Maar ik zal de afkorting in ieder geval niet onthouden, zelfs niet als je hem nog een keer tegen mij zegt.’

Daan Potter (22) Eerstejaars commerciële economie ‘Dat zinnetje staat voor de landen die de euro als betaalmiddel hebben. Er zitten twee s’en bij, daar zal Slovenië wel bij zitten. Wat mij betreft hoort dat nieuwe rijtje bij de algemene kennis, maar het wordt pas interessant als je naar zo’n euroland toegaat. De toetreding van bepaalde landen lijkt me niet goed. Niet elk land geeft zijn financiën vrij, neem nou Griekenland. Ik heb liever een stabiele euro. Eigenlijk zijn alleen Nederland en Duitsland economisch stabiel, verder dan die landen kom je niet.’ (NM)

Fen gelooft in de mens Op dinsdag 4 januari kwam er een vriendelijk mailtje binnen op de redactie van Havana, dat melding maakte van een georganiseerde middag ten behoeve van meer empathie op school. Onder aan het mailtje bungelde het vriendelijk verzoek de mail aan zo veel mogelijk mensen door te sturen. Want, zo werd er afgesloten: ‘hoe meer zielen, hoe meer empathie!’ Ondanks mijn enthousiasme ten aanzien van dit aardige initiatief had ik moeite met dat laatste motto. Drie dagen eerder had ik namelijk de balans van 2010 opgemaakt en ik had geconcludeerd dat het medemenselijke sentiment dit jaar nu juist had geschitterd in afwezigheid op dichtbevolkte plekken. De verbroedering op het Museumplein – we schrijven 11 juli, wk-finale – was bijvoorbeeld ver te zoeken. Terwijl ik daar voorzichtig mijn weg door de toegestroomde massa maakte werd er een bierbeker in mijn decolleté geplaatst, werden er verschillende ellebogen in mijn oog geduwd en sloeg een geblondeerde appelflapverkoopster me op mijn hoofd met een vuvuzela. Dit alles werd muzikaal ondersteund met een leuze waarvan ik in ieder geval ‘Ze kruipt voor, die kankerhoer’ verstond. Ook in de supermarkt liet de empatische medemens zich dit jaar niet onbetuigd. De sprints die ik mensen naar openende kassa’s zag trekken gaven wel blijk van een ongekende sportiviteit. De dodelijke ziektes die men elkaar vervolgens toewenste niet echt. Toch was het pas de Amsterdamse tramconducteur – hij bonjourde mij medio december zijn tram uit omdat ik mijn ov-kaart niet bij me had – die me geen andere conclusie liet. Het was min twee graden, het was de laatste tram, het was drie kwartier lopen naar huis en ik wist opeens heel zeker dat de mens een intens slecht wezen was. Tot ik een week later een Brabants gehucht bezocht. Daar was geen wk-finale en daar was ook geen haperende pin maar het was wel nog steeds ijskoud en ik was op zoek naar een straat die klonk alsof hij midden in een weiland lag. De buschauffeur gaf me een knipoog en zette me voor de deur van bestemming af. Ook riep hij nog houdoe. En zo was de mens toch niet een intens slecht wezen. In groten getale misschien onuitstaanbaar, maar niet intens slecht. Voor de initiators van de empathiemiddag ligt daar wat mij betreft een mooie taak. Hoe meer zielen, hoe meer werk aan de winkel. n Fen Verstappen is freelance filosoof & tekstschrijver havana

9

interview

Het doel: een jaar lang geen kleding kopen. Ook geen stof om zelf iets te maken, en zelfs aangeboden kleding moet worden geweigerd. Dat is de Free Fashion Challenge. Negenentwintig shopverslaafden van over de hele wereld zijn afgelopen november deze uitdaging aangegaan. Linda Slagter

‘Ineens besefte ik: shit, dit mag helemaal niet!’

Max Verhoeven (19, tweedejaars AMFI en eerstejaars Chinees in Shanghai) ‘70 T-shirts, 35 shirts, 24 vesten en truien, 23 jeans, 42 boxershorts, 12 riemen, 21 paar schoenen, 11 jassen. En, o ja, 14 sjaals. Dat is ongeveer de inhoud van mijn kledingkast, moet ik met een licht gevoel van schaamte bekennen. Als baby al stond ik dagelijks tussen de kledingrekken, in de hippe damesboetiek van mijn moeder. Vanaf mijn dertiende hielp ik daar regelmatig mee met het aankleden van de etalagepoppen en het doen van de inkoop. Zo is het modevuur gaan branden. Experimenteren met materialen vond ik geweldig, al was uitgebreid winkelen er nooit bij. Ik was meer van het snelle shoppen; als ik in de stad iets moest ophalen of er met vrienden doorheen liep. Eén van die vrienden vertelde afgelopen zomer dat hij zich had opgegeven voor de Free Fashion Challenge. Het concept sprak ook mij meteen aan, mede omdat ik zelf net in de ban was van de boeken Cradle to Cradle en Plan B, over duurzaam ontwerpen. De Challenge sloot hier perfect bij aan. Het leek me een mooie aanleiding om meer bewust te worden van wat ik nodig heb. Ik kocht kleding namelijk puur uit luxe, niet omdat ik daadwerkelijk een vijfde winterjas nodig had. Eigenlijk zou het daarom ook niet moeilijk moeten zijn om een jaar niets te kopen. Toch is het dat soms wel. Voornamelijk vanwege het willen “hebben” of de behoefte aan iets nieuws. Laatst was ik op de Noordermarkt en zag ik een mooie kasjmier trui voor slechts drie euro. Toen vroeg ik me af: kan ik deze challenge niet beter opgeven? In de eerste week ben ik een keer bijna de fout ingegaan. Ik stond gedachteloos met 10

havana

Fashionad shopverbo een muts in mijn handen bij de kassa, toen ik tot mijn schrik besefte: shit, dit mag helemaal niet! En het werd nog erger: een paar weken daarna vierde ik Sinterklaas, en mijn moeder dacht me een plezier te doen met een lekker warme… muts! Ze was alleen niet op de hoogte van mijn deelname aan de Free Fashion Challenge. De muts ligt nog onaangeroerd in de verpakking. Wat mij betreft kan de ellendig strenge winter niet snel genoeg voorbijgaan, want mijn handen bevriezen. Echt goede wanten heb ik niet. Hoogste tijd dus om kleding te ruilen tegen handschoenen; dat is gelukkig toegestaan.

Zo ga ik het wel volhouden tot november 2011. En misschien zijn er mensen die na het horen van mijn verhaal bewuster zullen worden van hun kooppatroon. Dat zou mooi zijn.’

‘Alle etalagepoppen schreeuwden tegen me: kom binnen, koop hier’ Suzanne van Heerde (21, tweedejaars AMFI) ‘Toen mijn leraar tijdens een les vertelde over de Free Fashion Challenge begon ik

plotseling te trillen en te shaken over mijn hele lichaam. Totaal overmand door zenuwen, alleen al bij de gedachte aan een jaar lang niet winkelen. Ik schrok van mijn eigen reactie. Zou ik dit kunnen? vroeg ik mezelf af. Toen ik het voorlegde aan mijn vrienden en familie dachten ze dat ik gek was geworden: “Jij? Dat houd je nooit vol!” Oké, dacht ik, als iedereen zó over mij denkt, is het tijd om het tegendeel te bewijzen. Een enorme uitdaging voor een fashionfreak als ik. Mijn kamer is eigenlijk één grote kledingkast. Shirtjes, broeken, rokjes; van alles heb ik minstens honderd stuks en die hangen

interview

nieuws ontdekt: do it yourself-sites met tips over het vermaken van “oude” kleding. Er gaat werkelijk een wereld voor me open. Zo heb ik de pijpen van een oude trainingsbroek geknipt, en die als mouwen bevestigd aan een jurkje dat nog ergens achterin mijn kast lag. Et voilà, mijn kerstjurk voor 2010 was klaar! Door deze inventieve creaties en kledingruilavonden met vriendinnen hoop ik de resterende maanden door te komen.’ n Benieuwd hoe het Max, Suzanne en de andere 27 fashion addicts de komende maanden vergaat? Hun belevenissen zijn te volgen op www.freefashionchallenge.com.

Free Fashion Challenge ■■Wat? Op 11 november 2010 zijn negenentwintig shopverslaafden gestopt met het kopen van kleding. Ze gaan proberen dit een jaar lang vol te houden. Wat gebeurt er met modebewuste mensen die plotseling niet meer met de trends mee kunnen gaan? Iedere twee weken beschrijven ze aan de hand van opdrachten hun ervaringen op de website.

door de hele ruimte heen. Sommige dingen alleen voor de “heb”, zodat ik er ieder uur van de dag verliefd naar kan kijken. De kleding is voornamelijk tweedehands. Het was een gewoonte: na college of voor werk, nog even snel langs een kringloopwinkel of het Waterlooplein. Zo vaak mogelijk en altijd alleen. Niet omdat ik iets nodig had – ik heb genoeg kleren om een jaar lang geen dag hetzelfde te hoeven dragen – maar gewoon, omdat het idee van een nieuw, uniek jasje, en de complimenten die ik daarover zou krijgen, me blij maakte. Bij zulke kleding is het now or never. In een

vakantiemaand gaf ik met gemak duizend euro uit aan nieuwe aanwinsten. Mijn hele leven draaide simpelweg om kleding. Het is me overigens met de paplepel ingegoten: als ik vroeger met mijn familie op vakantie ging, besteedden we de helft van de tijd aan shoppen. Het ging dan niet zo zeer om de hoeveelheden, maar meer om de ervaring van de aparte buitenlandse collecties. Inmiddels is mijn Free Fashion Challenge ruim een maand bezig. Van tevoren dacht ik: de eerste periode zal ik het nog wel gemakkelijk vol kunnen houden. Maar daarin heb ik me vergist. Wanneer ik iets zie dat ik heel

Beeld Marc Deurloo

ddicts met od

■■Wie? De groep is een mix van modestudenten en -professionals uit Nederland, Australië, de Verenigde Staten, Canada, Engeland, Ierland, Finland, Israël en Curaçao.

graag zou willen hebben, maar me realiseer dat dat niet kan, voel ik me down. Het ergste was toen ik cadeautjes ging kopen voor de feestdagen. Uitgerekend toen was het sale. Ik word daar altijd zo wild van. Het is namelijk het enige moment per jaar dat ik kleding koop in winkels. Alle etalagepoppen schreeuwden tegen me: “Kom binnen, koop hier!” Het kostte me de nodige moeite, maar ik heb me kunnen beheersen. Verder is het ongelooflijk hoeveel geld ik nu over houd. En tijd! Ik verslind plotseling boeken en ik blijf langer hangen bij vrienden. Bovendien heb ik op internet iets

■■Waarom? Ze zijn niet anti-fashion. Juist niet, ze ademen allemaal mode. Maar ze willen laten zien dat mode niet gelijkstaat aan shoppen. Er groeit op dit moment een generatie op die gelooft dat een T-shirt daadwerkelijk gemaakt kan worden voor 4,95 euro. Mode, en dan met name fast fashion, draait meer en meer om consumeren en ‘bij de tijd zijn’. Een kledingstuk is na één seizoen waardeloos, omdat de kleur dan niet meer hip is. Er zijn wel modemerken die pretenderen groen bezig te zijn, door zich te focussen op milieuvriendelijke verfstoffen, maar ook hierbij blijft de mode-industrie in een moordend tempo doordraaien. Het Free Fashion Challengeteam wil dat mode duurzamer wordt. En door dit project hopen ze bewustwording te creëren. Mode moet weer gaan over kwaliteit en creativiteit. Mode is namelijk meer dan winkelen! ■■Het idee Laura de Jong (26, afgestudeerd AMFI) is initiatiefneemster van de Free Fashion Challenge. De lancering van de website was haar afstudeerproject. En ook nu dit is afgerond blijft ze er, samen met een redactieteam bestaande uit AMFIstudenten, fulltime bij betrokken. Het concept zelf is bedacht door Kate Fletcher (designer en auteur) en Frank Jurgen Wijlens (docent AMFI). havana

11

vooruitblik 2011

Nog meer stu Havana wrijft over de glazen bol en kijkt vooruit naar het komende jaar. Wat kun je verwachten? In ieder geval een vernieuwd studenteninformatiesysteem, verbeterde roosters en nóg meer studiegenoten. Carlijn van Donselaar, Jeff Pinkster, Ron Santing en Annemarie Vissers

Instellingsplan

Dit jaar wordt het nieuwe instellingsplan Oog voor talent van kracht. In dit plan staat het voorgenomen beleid van het College van Bestuur (CvB) voor de komende vier jaar. Een soort regeerakkoord, dus. Het CvB maakt in het instellingsplan duidelijk welke keuzes het om welke reden maakt. De koers die in Oog voor talent wordt uitgezet wijkt niet veel af van die in het vorige plan Leren excelleren. Op het gebied van onderwijs wordt nog steeds gestreefd naar betere studieresultaten en een gedifferentieerd aanbod. De bestaande relatie tussen de HvA en UvA wordt verder ingevuld. Met het verbreden van de doorstroommogelijkheden moet het voor HvA-studenten makkelijker worden om aan de UvA te studeren. Wat wel verandert, is de sterkere focus op onderzoek binnen de HvA. De bedoeling is dat er in 2014 geen onderwijsprogramma’s meer zonder onderzoeksvaardigheden zijn. Het CvB vindt dat een goede hbo’er steeds meer geavanceerde wetenschappelijke kennis nodig heeft. De tijd dat onderzoek alleen iets was voor lectoren en promovendi lijkt hiermee voorbij.

12

havana

Nieuwe rector

Dit voorjaar krijgt de Hogeschool van Amsterdam een eigen rector. Hij of zij wordt lid van het College van Bestuur (CvB) en krijgt de portefeuilles onderwijs, onderzoek, human resource management en internationalisering. De HvA-rector is niet te vergelijken met een algemeen directeur. Die positie neemt Arjan Trommel, secretaris van het college voor de HvA, op zich. Het CvB wil de domeinvoorzitters via de rector direct kunnen aansturen, zoals nu ook gebeurt met de decanen binnen de UvA. Het huidige bestuur bestaat uit collegevoorzitter Karel van der Toorn, vicevoorzitter Paul Doop en rector magnificus Dymph van den Boom. De functie van een vierde lid van het CvB was al enkele jaren vacant, maar werd bewust niet vervuld. Dat dit nu alsnog gebeurt, heeft volgens Van der Toorn te maken met de ‘forse agenda’ die de HvA het college de komende jaren bezorgt. Als voorbeelden noemt hij de beoogde verbetering van de studieresultaten, stijging in de landelijke rankings en meer diversiteit in het onderwijsaanbod. Hoewel de focus van de nieuwe rector op de HvA zal liggen, heeft deze ook inspraak in beslissingen die alleen de UvA betreffen. Studenten zullen niet veel merken van de komst van de rector: als voorzitter blijft Van der Toorn het officiële gezicht van het college.

SIS

Dit jaar zal iedere student, docent, studieloopbaanbegeleider en medewerker in meer of mindere mate te maken krijgen met het vernieuwde studenteninformatiesysteem (SIS). Even het geheugen opfrissen: twee jaar geleden is de HvA gestart met SIS-Inschrijf, in 2010 is het systeem aangesloten op de landelijke aanmeldsite Studielink. Als alles volgens plan verloopt zal het derde deel van het SIS, het Volg-deel, dit najaar live gaan voor alle studenten. Hierin wordt het complete studietraject bijgehouden. Dit onderdeel, dat de bulk van het totale systeem vormt, moet de huidige softwaresystemen gaan vervangen en terugbrengen tot één systeem. De invoering belooft een overwinning te zijn op massa’s papiertjes, formulieren en briefjes die docenten en studenten nu nog moeten aanleveren. Werkt het systeem naar behoren, dan kunnen studenten met een eigen code al hun data en gegevens opvragen. Denk aan BAS’en, diploma’s, vrijstellingen en cijfers. Hoewel SIS pas in het najaar volledig gaat draaien, krijgen bepaalde medewerkers al in april toegang. Om medewerkers voor te bereiden, is de SIS-projectgroep bezig met het opzetten van trainingen voor administraties, docenten en studieloopbaanbegeleiders. Opleidingen bepalen zelf binnen de HvA-standaard mee hoe het onderwijsprogramma in het systeem wordt ingericht. Het megaproject kost overigens ruim 14 miljoen euro, ongeveer tweemaal zo veel als oorspronkelijk beraamd. Extra onderdelen en vertragingen vanwege complexiteit zijn hier mede voor verantwoordelijk.

Catering

Vijf of zes bedrijven nemen de catering vanaf juni 2011 op de HvA en UvA voor hun rekening. CoffeeCompany is een van de bedrijven die meedoet aan de aanbesteding van de koffiecorners. En cateraar Sorbon verdwijnt. CoffeeCompany zal waarschijnlijk de koffie gaan schenken, terwijl het eten en drinken weer door andere cateraars worden gemaakt. Door cateraars onderling te laten concurreren verwacht de HvA-UvA dat de kwaliteit van het eten en drinken beter wordt. Om de concurrentie te vergroten is een inventief systeem bedacht. Vanaf de zomer worden de verschillende locaties van HvA en UvA ingedeeld in drie zones: binnenstad, buitenstad en Zuidoost. Studenten rouleren vaak en hebben bovendien op verschillende locaties les. De gedachte is dat studenten producten zo niet alleen op kwaliteit kunnen vergelijken, maar ook op prijs. Als een broodje kaas op de Amstelcampus duurder is dan op de Leeuwenburg, kan de HvA-UvA de cateraar daar makkelijker op aanspreken. Per zone is de catering opgedeeld in drie onderdelen: automatenverkoop; eten, drinken en vergaderingen; en koffiecorners. Het onderdeel automatenverkoop zal worden gegund aan één cateraar die alle zones voor zijn rekening zal nemen. Voor het onderdeel eten, drinken en vergaderingen krijgen drie cateraars elk één zone. Welke cateraars dat precies worden is nog onduidelijk, voor het onderdeel ‘eten, drinken en vergaderingen’ is er aan acht cateraars gevraagd een offerte te maken.

vooruitblik 2011

Beeld Marc Kolle

tudenten

Amstelcampus

Hoewel de Amstelcampus aan de nu nog vrij troosteloze Wibautstraat pas rond 2015 wordt opgeleverd, worden de contouren van het miljoenenproject dit jaar steeds duidelijker zichtbaar. De verbouwing van het Kohnstammhuis vordert gestaag. De vergunning voor nieuwbouw op de plek van het vroegere Wibauthuis, naast het Singelgrachtgebouw, is zo goed als rond. De verwachting is dat deze voor de zomer wordt afgegeven. In 2015 kunnen de gebouwen in gebruik worden genomen. Naar verwachting zal op die plek ook ruimte worden gemaakt voor studentenverenigingen, al is daar nog geen definitieve beslissing over genomen. Vorig jaar werd duidelijk dat meerdere verenigingen die ruimte dan zouden moeten delen. Of er een kroeg à la de Lax komt, is ook nog niet bekend. Gestart wordt wel met de bouw van een flinke sportzaal, ter vervanging van de gemeentelijke sporthal. Uiteindelijk telt de Amstelcampus zeven gebouwen met aparte ruimte voor studentenhuisvesting. Maar voor het zover is, wacht studenten en docenten dit jaar nog een omvangrijke verhuizing. Zo verhuist het domein Economie & Management tijdelijk naar de Wenckebachweg, totdat ze hun intrek kunnen nemen in de stadscampus. Door de verhuizing kan het domein Onderwijs & Opvoeding eindelijk weer terug naar de Wibautstraat: ze trekken in het volledig gerenoveerde Kohnstammhuis en, later, in het naastgelegen Mauritsgebouw. De oplevering daarvan staat voor april dit jaar gepland.

Studiefinanciering

De studiebeurs wordt uitgekleed. Studenten die starten aan een master, tweede studie of vertraging oplopen voelen dat in de portemonnee. Ruim vierhonderd miljoen wil de regering bezuinigen op het hoger onderwijs. Studenten worden volgens minister Marja van Bijsterveldt (Onderwijs) aangesproken op hun eigen verantwoordelijkheden. De basisbeurs blijft weliswaar bestaan in de bachelorfase, maar wordt in de masterfase omgezet in een sociaal leenstelsel. Ook studenten die langer over hun studie doen dan gemiddeld moeten eraan geloven. In de plannen krijgen studenten die een bachelor en een master doen in totaal twee extra jaren uitloop. Aanvankelijk was dat maar één jaar. Studenten die er langer over doen moeten vanaf 1 september drieduizend euro extra gaan betalen. De onderwijsinstellingen zelf krijgen ook een strafkorting voor elke student die te lang over zijn studie doet. In december vorig jaar werden al grote demonstraties gehouden tegen de bezuinigingen in het hoger onderwijs. Door heel het land maakten studenten en docenten duidelijk dat de bezuinigingen op het hoger onderwijs onacceptabel zijn. Volgens studentenbond ASVA, initiatiefnemer van een grote demonstratie in Amsterdam, is onderwijs het fundament van ‘Nederland kennisland’ en zijn studenten de aanjagers van de economie. De maatregelen zijn volgens de studenten ook nog eens oneerlijk. 21 januari gaan ze daarom opnieuw demonstreren op het Malieveld in Den Haag.

Inschrijvingen

Meer en meer studenten schrijven zich in op de HvA. En door de gebeurtenissen op hogeschool Inholland zullen dat er zeker niet minder worden. Het is een scenario waar rekening mee gehouden moet worden: studenten die voor Inholland hadden gekozen, maar door de negatieve publiciteit rondom die school toch kiezen voor de HvA. In vijf jaar tijd zag de hogeschool het aantal studenten al toenemen van dertig- naar veertigduizend en ook dit jaar zette de groei door. Ruim veertienduizend studenten meldden zich aan, tien procent meer dan in het afgelopen studiejaar. Inholland raakte vorig jaar in opspraak omdat de hogeschool te makkelijk diploma’s heeft weggegeven. Ruim honderd langstudeerders van de opleiding media- & entertainmentmanagement in Haarlem konden via een verkort afstudeertraject gemakkelijk afstuderen. In de aanhoudende stroom kritiek moest ook bestuursvoorzitter Geert Dales het veld ruimen. Studentenorganisatie ISO bereidde zelfs een proces voor omdat een diploma van Inholland niets meer waard zou zijn. En omdat de HvA en Inholland studenten uit dezelfde vijver vissen zullen meer studenten naar de HvA trekken. Gevolg: de groei van het aantal studenten moet wellicht worden beperkt. Voor de hele Inholland-kwestie zei bestuursvoorzitter Karel van der Toorn al dat een numerus fixus voor meer opleidingen niet moet worden uitgesloten.

Rooster

Na enige opstartproblemen wordt het nieuwe roosteringsysteem nog dit jaar verder ingevoerd. De bekendmaking van de roosters zorgde ook aan het begin van dit jaar weer voor veel opschudding onder studenten en medewerkers. Met de invoering van een nieuwe roostermethode, bekend onder de naam Roostering 2.0, hoopte men dat grote roosteringproblemen verleden tijd zouden zijn. Maar de roosters bleken ook afgelopen november hier en daar gatenkaas: nog steeds een groot aantal tussenuren, dubbel geboekte zalen en noodlocaties. Desondanks waren de verbeteringen te herkennen. Voor de invoering van dit systeem (Syllabus plus) in december 2009 werd er decentraal geroosterd, waardoor roosteraars verschillende databases gebruikten. Aanpassingen moesten in meerdere systemen doorgegeven worden. Dat leidde tot onduidelijkheid en dubbele boekingen. In het nieuwe systeem – inmiddels ingevoerd op vier van de zeven domeinen – is dit centraal geregeld. De kinderziektes waren het gevolg van de invoering van een compleet nieuw systeem. De komende periode zal daarom in het teken staan van ‘verdere implementatie van het systeem’. Studenten zullen daardoor dit kalenderjaar merken dat updates en roosterwijzigingen sneller zichtbaar worden op het web. Mocht een docent zich ziek melden, dan is dit meteen zichtbaar. Daarnaast wordt verwacht dat de resterende domeinen – Economie & Management, Techniek, Maatschappij & Recht – nog dit jaar overgaan. havana

13

old skool games

Schaterlachen happen Oké, de nieuwste versie van World of Warcraft ziet er nóg gelikter uit dan de vorige. Maar heb je niet veel dierbaardere herinneringen aan klassiekers als Pac-Man of Donkey Kong? ‘Ik heb m’n ouders gesmeekt om een nieuwe controller.’ Kim Bos Weet je nog, vroeger? Toen we witheet voor de tv zaten met een rood-grijs pistool in onze handen. Een of andere malafide hond maakte ons schaterlachend het leven zuur als we tevergeefs probeerden wild fladderende eenden bloedend in het gras te laten verdwijnen. Weet je nog dat als we een spelletje wilden doen, we soms in de cartridge (inmiddels vervangen door bijvoorbeeld de cd) moesten blazen omdat-ie het anders wegens stofophoping niet deed. Het kwam wel eens voor dat we keihard tegen het klepje moesten slaan waaronder die cartridge lag, waarom dat was weet niemand maar dan deed het apparaat het in ieder geval weer. En we hadden een soort afstandsbediening in onze handen en die kon bijna niets. Als je ermee bewoog had dat geen enkele invloed op de poppetjes op de tv. Bizar! Het ding trilde niet eens. Je kon alleen maar op knopjes drukken. O ja, vergeten: er zaten draden aan die afstandbedieningen. Je had nog veel erbarmelijker toestanden hoor, op de computer of een oude gameboy was er eerst niet eens kleur. En alles was gepixeld. Zo lelijk. Nee, dan hebben we het nu heel anders. Haarscherp zijn alle gamepersonages – want poppetjes kun je ze niet meer noemen – op het beeldscherm. Ze lijken net echt en soms doen we ook alsof ze echt zijn. We kunnen spelen tegen mensen die aan de andere kant van de wereld zijn. En soms heb je 14

havana

helemaal geen lompe controller of onhandig toetsenbord nodig. Je wrijft en klikt op bijvoorbeeld een iPhone of iPad (momenteel de grootste winnaars op de gamemarkt) gewoon over het scherm. Wow. Tijden veranderen. Maar gelukkig zijn dat juíst de momenten om stil te staan bij hoe het was. Mediamatic doet dat met een tentoonstelling geheel gewijd aan old skool games (vooral Arcade kasten en consoles), nog te zien tot en met 27 maart. Havana doet het door te spreken met liefhebbers van die gekke plastic dozen en ander ouderwetsch spul.

historie. We beseffen het nog niet, maar die spellen hebben een grote invloed gehad op mijn generatie.’ Het gamen van nu mist de essentie van toen, vindt Thomas. ‘Ik vond het wel romantisch hoor, lekker onderuitgezakt met vrienden op de bank. Een zak chips erbij. Je hoefde

Zak chips

niet zoals nu met de Wii en de Kinect heen en weer te springen. Gewoon een controller in de hand en klaar.’ Maar de liefde voor controllers was niet altijd even groot. ‘Er zijn er een hele hoop gesneuveld. Die knalde ik uit frustratie tegen de muur omdat het niet lukte. Ik weet nog dat ik dat op vakantie ook een keer heb gedaan. Ik speelde Donkey Kong, met zo’n mijnkarretje op rails waarmee je een sprong moest maken. Die haalde ik steeds niet en ik werd er hélémaal gek van. Nou nu dus ook weer niet en ik smeet dat ding tegen de muur. Toen mijn ouders terugkwamen heb ik gesmeekt of ik een nieuwe mocht want ik verveelde me dood daar. Maar daar kwam niets van in.’ Genoeg nostalgie, terug naar het heden. En

Van zijn achtste tot zijn zestiende gamede Thomas van Manen (24, gamespecialist van dit blad en oud-student interactieve media) gemiddeld vijftien uur per week. ‘Nu zouden ze me gameverslaafd noemen, maar toen bestond die term nog niet.’ Het begon allemaal verstopt achter de tafel. Of achter de bank. Of erop: Duck Hunt. ‘Een vriendje en ik verstopten ons op de gekste plekken in de kamer en schoten dan met die plastic pistolen eenden neer.’ Ook de B-kant van het bijgeleverde spel van de allereerste Nintendo werd grauw gespeeld: Super Mario Bros. ‘Die spellen horen echt bij het collectieve geheugen van mijn leeftijdsgenoten. Iedereen speelde ze. We hebben een gedeelde culturele

dat ziet er voor Thomas zo uit: Sega 16bit, Sega Saturn, eerste Gameboy, Gameboy Colour, Nintendo Nes, Super Nintendo, Nintendo 64, Gamecube, Wii, X-Box, X-Box 360. De nieuwste spelcomputers worden in aanwezigheid overschaduwd door de old skool varianten. ‘Vroeger stalde ik ze zelfs

‘Die spellen hebben een grote invloed gehad op mijn generatie’ uit.’ Nog steeds speelt Thomas regelmatig de oude spellen. ‘Als vrienden er zijn hang ik mijn Super Nintendo er regelmatig even aan. Oude tijden herleven. En op mijn Gamecube speel ik vaak hedendaagse versies van oudere games. Iets minder gepixeld, maar toch nostalgisch.’

Nostalgie De spelcomputers van Nintendo en Playstation kent iedereen. De student die nooit met de besnorde Mario of de vrolijke Rayman (het vreemde Playstation-beest dat met zwevende ledematen kleurrijke fantasiewerelden trotseerde) speelde mag zich melden. Minder bekend bij de jeugdige spellenspeler van nu zijn de spelkasten van Arcade. In de jaren

old skool games

nde honden en nde rondjes tachtig togen jongeren met broeken tot onder hun oksels en getoupeerde kuiven naar de lokale arcadehal om behalve naar elkaar ook naar gepixelde plaatjes te lonken, op een plek met videokasten waar je tegen betaling, meestal door het inwerpen van munten, computerspellen kunt spelen. Populairste spel: Pac-Man. Inmiddels zijn de arcadehallen in Nederland bijna allemaal verdwenen. Een van de laatste overlevende staat op de pier van Scheveningen. Jammer is dat, vindt Gabriël van Vemde (22, student interactieve media en redacteur voor PS3Life.nl). ‘Gamen verplaatst steeds meer naar de huiskamer. In Azië zijn die hallen ontzettend populair maar die cultuur ontbreekt hier. De spellen worden allemaal overgezet op consoles. Dan is de spelervaring meteen heel anders. Als ik de kans heb ga ik naar Scheveningen om op zo’n kast te spelen.’ De kasten zijn schaars en dus zoekt Gabriël zijn heil ook bij andere spelaanbieders. ‘Voor mijn verjaardag heb ik een oude Super Nintendo gekregen. Ik had er vroeger al een, maar dom genoeg heb ik die ooit weggegooid. Meestal speel ik Super Mario All-Stars. Echt pure nostalgie. Ik heb dat spel ook wel op de Wii, want daar is het opnieuw voor uitgebracht, maar dat is toch heel anders. Bij zo’n klassiek spel moet je gewoon een controller in je handen hebben. Sowieso ligt de Wii vooral veel stof te happen. Zo leuk vind ik dat gespring niet.’ Een

andere favoriet is The Secret of Merlin, ook voor op de Super Nintendo. Je kent het wel: dat blonde jongetje en het onbeweeglijke zwaard in een steen. ‘Dat spel heb ik vroeger echt oneindig gespeeld. Zo verslavend. Nu speel ik het nog steeds graag met maten. Jammer genoeg kan ik die nergens vinden op cartridge zodat ik het op mijn Nintendo kan spelen. Tenminste, alleen voor tachtig of negentig dollar. Het is een collectors item geworden.’ Oude RTS-games zijn de lievelingsspellen van Wouter Rave (19, student AMFI). RTS? Real-time Stragegy. Ken je bijvoorbeeld Rollercoaster Tycoon nog? Waarin je zelf een pretpark bouwt en draaiende houdt met soms uit de bocht vliegende achtbanen en groen kotsende klanten? Als dat gebeurt dan doe je het fout. Wouter: ‘Het gaat erom dat je het park zo goed mogelijk draaiende houdt en zo veel mogelijk geld verdient.’ Die controle maakt dat Wouter ze zo graag speelt. Command & Conquer is ook zo’n gouwe ouwe RTS-game. Je stelt dan grondtroepen samen van een organisatie naar keuze en houdt de economie draaiende. Daar hoort natuurlijk ook oorlog bij. Een vriendelijker spel is The Sims, waarbij de speler over het leven van virtuele mensen kan beschikken. Er wordt ook wel naar verwezen met de term ‘god game’. ‘Die heb ik nog steeds op mijn laptop staan en speel

ik zo’n vier keer per maand.’ Laptop? Ja, old skool games zijn er niet alleen in arcadehallen of op consoles. ‘Ik speelde altijd op de computer. RTS-games zijn daar ook beter geschikt voor, vind ik.’ Ook voor consoles heeft Wouter nog het een en ander liggen. ‘Maar daar doe ik nooit meer iets mee. Het

beeld ook Prince of Persia, Zelda en Age of Empires Dungeon. Samen met een vriendin werkte ik ze allemaal af.’ Een voorkeur voor een medium heeft ze niet. ‘Sommige spellen spelen fijner op een console, sommige op de computer. Zelda doe ik nog vaak op de Wii, wel een nieuwere versie. En via nieuwsgroe-

‘Een cd van de Spice Girls bewaar je ook maar je luistert er nooit naar’ is net zoals een cd van de Spice Girls. Die bewaar je ook maar je luistert er nooit naar. Toch?’

Fijner op een console De gamewereld wordt vooral bevolkt door heren, zoals ook bovengenoemden. Maar dat betekent niet dat vrouwen zich geheel afzijdig houden. ‘Die oude spellen speelde iedereen vroeger, daar hoef je echt geen man voor te zijn,’ aldus Sanne Draaijer (22, student media, informatie & communicatie). De eerste games die ik speelde waren, net als voor zo velen, Super Mario Bros, Duck Hunt en veel spellen die waren afgeleid van tv-programma’s zoals The Flintstones.’ Maar eigenlijk speelde Sanne alles. ‘Later bijvoor-

pen kun je veel andere oude spellen downloaden. Weet je wat grappig is? Hoe nieuwer het beeldscherm, hoe brakker de kwaliteit van het spel. De schermen van nu zijn gewoon te goed.’ Sanne probeert niet al te vaak achter computer of console te kruipen. ‘Weet je wat het is met die oude spellen? Als ik eenmaal begin is er geen einde aan.’ n

Arcade – 3 maanden gamen bij Mediamatic, Vijzelstraat 68, 1017 HL, Amsterdam, www. mediamatic.net. Arcade is dagelijks geopend t/m 27 maart. Naast de tentoonstelling zijn er workshops, lezingen en bijeenkomsten. havana

15

-advertentie-

Studentenaanbiedingen regionale advertentiepagina

P60 CONCERTEN DANCENIGHTS OEFENRUIMTES STAGEPLAATSEN VRIJWILLIGERSWERK

€1,met korting UVA / VU / HVA

collegekaart op deurticket!

ZA 22 JAN THE BEAT (SKA) ZA 29 JAN BOLLYWOOD DHAMAKA ZA 05 FEB JIGGY DJÉ (HIPHOP) VR 11 FEB TOMMY TORNADO & MR. T-BONE MEETS THE HIGH NOTES (SKA) DO 17 FEB GRIFFIOEN POPPRIJS

Voldoende parkeergelegenheid en goede (nacht)verbindingen met Schiphol, Amsterdam Z-O en Amsterdam CS P60 Poppodium | Stadsplein 100a, Amstelveen | T 020 345 3445 | F 020 345 3446 | E [email protected] | www.P60.nl

advertentie drukklaar 50 x 90.indd 1

07-06-10 11:59

Snel een tijdelijke studentenwoning?

elke vrijdag & zaterdag

Comedy Explosion donderdag 27 januari

LOS Lijf On Stage verwacht 3, 4 & 5 februari

www.ymere.nl

te koop!

starterswoningen in Amsterdam direct beschikbaar

www.comedytheater.nl

Roel C. Verburg

Studeren én werken ? open dag 5 februari

www.eigenhaard.nl

Kom Accountancy of Controlling studeren en beleef de Nyenrode Experience! Maak deel uit van een uniek netwerk Breng je management skills naar een hoger niveau Koppel wetenschap aan de praktijk Kenmerken: deeltijd, Nederlandstalige colleges, kleine groepen, salaris en studie vergoed door werkgever. MARKTLEIDER IN ACCOUNTANCY & CONTROLLING www.nyenrode.nl/sac

16

havana

ingezonden In het diepste geheim hebben hogeschoolbestuurders een informele nieuwjaarsborrel gehad, waarbij men tot ongekende zelfreflectie kwam. Het conceptverslag van de bijeenkomst, opgesteld als open brief, kwam onbedoeld terecht bij een hogeschooldocent die hem direct openbaar maakte. Stefan Molenaars

Geheime nieuwjaarsbijeenkomst hbo-top Beste burgers, Wij willen in gewone mensentaal vertellen hoe wij de alarmerende toestand in het hbo gaan aanpakken. Wat kunnen wij, bestuurders, doen zonder te wijzen naar anderen? Veel. Horen wij sceptische reacties op zo veel plotselinge daadkracht? Dat begrijpen we. Maar wilt u toch verder lezen? Op nieuwjaarsdag kwamen wij samen in het huis van een van de hogeschoolbestuurders. Het beeld: veel te veel mensen aan een te kleine keukentafel. Voor de meesten was er niet eens een stoel. Wel waren er thee en overgebleven oliebollen. Meteen al voelde je de magische werking van de intimiteit van die keuken... zo anders dan de zoveelste vergadering in een conferentieoord. Om half elf onderbrak de gastheer het onderlinge gepraat. ‘Fijn dat jullie er zijn... ik heb één afmelding: Doekle Terpstra, verhinderd vanwege activiteiten vanwege een van zijn nevenfuncties.’ Er klonk gegrinnik. ‘Ik heb twee vragen. Vraag één: is de hoogte van ons salaris acceptabel? Vraag twee: hebben wij het hbo-onderwijs aantoonbaar beter helpen maken de afgelopen jaren? Precies deze vragen heb ik de afgelopen weken vaak gesteld aan mensen die er geen belang bij hebben mij naar de mond te praten. Ik kreeg steeds keihard NEE te horen als antwoord!’ Hij ging zitten op het aanrecht en keek de wat verbaasd kijkende groep scherp aan. ‘Maar laten we deze twee vragen zelf beantwoorden. Mag ik beginnen?’ Er klonk een nieuwsgierig ‘ja’ uit de meeste kelen. ‘Goed. Vraag 1. Ik verdiende

in 2010 tweehonderdvijfentwintigduizend euro, dat is ruim boven een ministersalaris. Is er iemand in deze keuken die dit eigenlijk verdedigbaar vindt?’ Het bleef doodstil. De gastheer vervolgde: ‘Om mijn punt te maken nog een andere, belangrijkere vergelijking. Mijn salaris bedraagt ruim vier-hon-derd pro-cent van dat van de allerbest betaalde docent op mijn school! Ik ben me wezenloos geschrokken.’ Hij keek sip. ‘Is het redelijk dat mijn salaris vier-hon-derd procent is van dat van de bestbetaalde docent?’ Men zweeg. ‘Lieve mensen, ik weet niet wat er in mij gevaren is, maar het voelt geweldig. Ik

ving vindt dat wij belachelijk veel verdienen. Men heeft gelijk. De samenleving schreeuwt om meer geld voor het onderwijs. Niet om te hoge salarissen voor de bestuurders. De terugtredende overheid gaf ons ooit de vrijheid ons eigen salaris te bepalen. Laten we diezelfde vrijheid nemen om ons salaris naar een aanvaardbaar niveau te brengen.’ Er klonk instemmend gemompel. ‘Dan die andere vraag: hebben wij het hbo-onderwijs aantoonbaar beter helpen maken?’ Hij schudde het hoofd. ‘Het is niet makkelijk om te zeggen dat je je werk niet goed hebt

‘Is de hoogte van ons salaris acceptabel?’ heb, na die krankzinnige berichten over die Rotterdamse bestuurder die van belastinggeld een tv inbouwde in zijn auto, vaak in de spiegel gekeken. Ik zie de dingen ineens vlijmscherp.’ Zijn stem was nu zachter. ‘Er is een wereldwijde vertrouwenscrisis. Men vertrouwt de kerk niet meer, niet de politici, niet de banken, niet de beurs... en ons ook niet meer. Hoe hebben we dit zo ver laten komen? Waarom negeren we waar het echt om gaat? We zijn het allemaal vergeten: goed onderwijs moet gaan over goede docenten. De rest is onzin.’ Hij nam een hap van zijn oliebol en klopte wat poedersuiker van zijn trui. ‘De samenle-

gedaan. Maar het noemen van je eigen tekortkomingen is wel een eigenschap van een goede leider. Integriteit begint als je eerlijk kan zijn tegenover jezelf. We worden betaald om het onderwijs beter te maken. Niet om het te laten verslonzen. Toch is dat wel gebeurd.’ ‘We moeten onszelf ook niet zo serieus nemen’, zei een vrouwelijke bestuurder tegen de koelkast geleund. Ze klapte een laptop open. ‘Moet je dit eens horen...’ En ze begon passages voor te lezen uit beleidsplannen. Alsof gelachen werd om oude foto’s van jezelf vanwege gekke kapsels en rare brillen, werd nu geschaterd om het eigen kromme en

inwisselbare jargon in de beleidsplannen van de meeste hogescholen. Het was gaan schemeren buiten. De gastheer stak kaarsen aan en zei: ‘Wat hebben docenten, naast een goede beloning, nodig om beter onderwijs te bieden? En welke rol spelen ondersteunende diensten daarbij? Dat is onze belangrijkste opgave in 2011. Als de baas assistent wordt van zijn ondergeschikten, kan hij zijn grip op de zaak aanzienlijk vergroten. We zullen leiderschap moeten stimuleren op alle niveaus. Op die manier maken we onze bestuurslaag op termijn overbodig, en later ook andere managementlagen. We moeten meer contact hebben met docenten, studenten en ondersteunende diensten. Pas als wij echt luisteren, stellen wij ons open voor invloed. Dus: die bestuurskamers moeten wij uit. Waarom geven we niet allemaal een dagje les? Mark Rutte doet het nota bene zelfs als premier! We kunnen toch moeilijk beweren dat onze agenda voller is dan die van hem.’ Iemand was intussen pizza’s gaan halen. ‘Volgende week zaterdag bij mij thuis!’ was te horen. Er werd luid geapplaudisseerd. Je kon buiten aan de hemelkleur zien dat de dagen weer wat begonnen te lengen. Iemand had zelfs de keukendeur opengezet; de buitenlucht die binnenstroomde voelde aangenaam. Het zou nog elf weken duren voor het 21 maart zou zijn, maar de lente leek nu al begonnen. n Stefan Molenaars is docent marketing aan het domein Economie & Management havana

17

Niet alle dagen fijn Zonder eten, droge kleding of een slaapzak proberen vijf HvA studenten te overleven op een onbewoond eiland. In het kader van hun studie trotseren de survivors al dagen kou en regen. Roos Menkhorst ‘Dit is geen Expeditie Robinson waar je gezellig met elkaar op een tropisch eiland zit, nee dit is hardcore overleven,’ stelt Maarten Plaat (24). Hij loopt over het ijs, in de richting van een eilandje in de buurt van Almere. Het regent, het dooit en zijn schoenen zijn kletsnat. ‘Het ijs houdt het nog wel een dag vol, maar daarna moeten we een andere manier zoeken om aan de overkant te komen.’ Aan de andere kant van de brede vaart zitten vijf studenten die zich hebben opgeworpen om tien dagen te overleven. Ze noemen zich de Lost Souls en in het kader van hun minor management van creativiteit & innovatie (mmci) zitten ze tien dagen vast op een eiland. Zonder eten, internet, een fatsoenlijke slaapplaats, laat staan een douche. Waar ze zich precies ophouden moet geheim blijven. Maarten: ‘We zitten hier hartstikke illegaal. Als de gemeente hiervan hoort worden de survivors weggestuurd.’

Bewustwording Studiepunten krijgen voor tien dagen wild kamperen. Het klinkt als een raar verhaal. Persoonlijke ontwikkeling en de individuele ervaring, daar gaat het bij de minor mmci over. De afsluitende opdracht was om met 18

havana

een creatief en nieuw idee te komen en dat uit te voeren. Maarten: ‘Overleven in de winter op een eiland in Nederland is nooit eerder gedaan. Onze docent vond het fantastisch.’ De groep overlevers heeft een vuurton gekregen en de zeven medestudenten – die niet wilden overleven in de kou – brengen hun om de dag drinkwater. Ook komt er iemand van ‘de crew’ langs met eten. Via de website www.delostsouls.nl kan dat worden gedoneerd. Maarten vertelt dat hij daarom zo veel mogelijk bekendheid en media-aandacht voor het project genereren; anders zitten de vijf survivors zonder eten op het eilandje. ‘Waarom?’ is de eerste vraag die bovenkomt bij het zien van de vijf verkleumde studenten. Onder het afdakje van een tent schuilen ze dicht op elkaar voor de regen. De tent hebben ze vanochtend gekregen van een aardige vrijwilliger. Maar er is geen binnentent en hij is niet waterdicht. Maarten groet de studenten, ze zijn blij hem na een koude nacht te zien. Onverstoorbaar gaat hij verder met zijn verhaal. ‘Studenten van nu vinden het al een opgave als ze moeten kiezen tussen een BlackBerry of een iPhone. Ze zijn zo gewend aan luxe dat ze vaak vergeten dat er in Nederland ook men-

sen zijn die buiten moeten slapen en weinig eten hebben. De feestdagen zijn net geweest en daarom vonden we dit een goed moment om te vragen om een stukje bewustwording voor de groep minderbedeelden.’

Luxemeisje ‘We hebben al twee dagen niet geslapen!’ roept Lost Soul Farida Alemi (21) uit. ‘Op de grond wil je echt niet liggen,’ zegt de tweede verloren ziel Alev Cingi (22). Ze wijst naar de modderpoel onder haar voeten. De nacht hebben de studenten zittend op een houten balk doorgebracht, dicht bij de vuurton. Ze wrijven elkaar warm en zingen liedjes, vertellen de twee studentes. Alev: ‘We hebben denk

‘Je kunt best zeggen dat dit een beetje onverantwoord is,’ stelt survivor Rocky met een brede glimlach. ‘Waarom ik dan meedoe? Ik zou het eerlijk gezegd nu even niet meer weten. Ik had gedacht dat het veel relaxter zou zijn: een beetje chillen rond een kampvuur en dat soort dingen. Ook had ik verwacht dat er op het eiland meer wild zou zijn, maar er is geen haas te bekennen.’ Terwijl ze blauwbekkend elkaar de nacht door helpen denken de vijf jongeren niet aan die ene zwerver onder de brug. Ze doen het eigenlijk vooral voor zichzelf; ze willen bewijzen dat ze het kunnen. Dit beaamt ook survivor Michel da Cruz Gomez (25): ‘Ik doe dit om mezelf te overwinnen, het is een

‘We hebben wel drie keer “Op een onbewoond eiland” gezongen’ ik wel drie keer “Op een onbewoond eiland” gezongen. Ja, wat moeten we anders?’ Veel activiteiten zijn er niet op het eiland. Hout vinden en dat droog maken is de belangrijkste taak, vertelt survivor Rocky Geurts (24). Rocky: ‘Ik ben er de hele dag mee bezig, vooral nu het hout nat is geworden.’ Om het eten te verdienen dat is gedoneerd moeten de vijf opdrachten doen. Het is twee uur ’s middags en de Lost Souls hebben nog niet gegeten. Gisteren stonden een paar pinda’s, een blik bieten en een appel op het menu. Gedoneerd door een vrijwilliger en alles gedeeld door vijf.

Beeld Bas Uterwijk

reportage

uitdaging om te kijken hoe ver je komt.’ Alev schudt hard haar hoofd: ‘Niemand had verwacht dat ik dit zou doen. Ik ben een luxemeisje. Maar we beseffen te weinig dat we eigenlijk leven in grote luxe, dat zie ik nu wel.’ Toch mist ze op het winderige eiland wel iets: ‘Mijn Blackberry. Daar doe ik alles op: pingen, internetten en muziek luisteren. Ik ben er zo aan gewend dat ik soms denk dat ik hem voel trillen.’ n De studenten hebben hun verblijf op het eiland voortijdig af moeten breken. Zie het nieuwsbericht op pagina 4.

ingezonden

Beeld Bas Kocken

Plagiaat is fraude Een aantal HvA-docenten meent dat Havana aanzet tot fraude en hen zo hindert bij hun werk. Martin Breedijk Mede namens andere docenten van de HvA vraag ik mij af wat de redactie van Havana bewogen heeft om het artikel ‘Zorgeloos plagiëren’ te plaatsen (editie 15 van 8 december 2010). Het artikel geeft tips aan studenten hoe ze op een frauduleuze wijze een diploma kunnen behalen. Want plagiaat is niets anders dan fraude: het al dan niet bewust overnemen van teksten en die presenteren als een eigen werkstuk. Juist van een gewaardeerd journalistiek blad had ik dit niet verwacht. Ten eerste omdat jullie als schrijvers voor je broodwinning afhankelijk zijn van het op eerlijke wijze omgaan met teksten. Hoe zouden jullie het vinden als ik als docent aan studenten tips zou geven om jullie stukken te kopiëren en ergens anders als eigen product te koop aan te bieden? Of een mooi Havana-stuk door Google Translate te halen? Ik denk dat ik het antwoord wel weet, gezien de volgende zin uit het colofon van Havana: ‘Auteursrecht voorbehouden. Het is verboden zonder toestemming van de hoofdredacteur artikelen of illustraties geheel of gedeeltelijk over te nemen. ISSN - 1385-5670.’ Ten tweede is Havana ‘het weekblad voor studenten en medewerkers van de Hogeschool van Amsterdam’ (citaat uit hetzelfde colofon). Door dit artikel worden wij als docenten van de HvA gehinderd in het zorgvuldig uitoefenen van ons werk. Ons werk is

studenten op te leiden tot startende professionals en daarbij dienen wij de hbo-kwaliteit van het onderwijs en de afgestudeerden te bewaken. Ephorus is een uitstekend hulpmiddel in het bestrijden van niet-professioneel en kwalitatief onvoldoende gedrag van studenten. Ik zeg met nadruk dat het een hulpmiddel is, want het belangrijkste is dat studenten zich ervan bewust worden wat plagiaat is, waarom plagiaat niet toegestaan is en hoe plagiaat voorkomen kan worden. Helaas ondergraaft het geplaatste artikel deze bewustwording door aan te geven hoe je het controlemiddel kunt omzeilen. Indirect moedigt Havana studenten dus aan tot niet-professioneel gedrag. De laatste alinea eindigt dan nog wel met een soort van ‘doe het nu maar niet, dat is eigenlijk beter’, maar dat is naar mijn gevoel meer een soort symbolisch gebaar. De teneur van het hele stuk is daar duidelijk tegengesteld aan. Als docent en voorzitter van de examencommissie van sport, management & ondernemen neem ik de plaatsing van dit stuk hoog op, omdat we het afgelopen jaar juist hebben gemerkt dat we door een actieve voorlichting en het gebruik van Ephorus erin geslaagd zijn om studenten bewuster te maken van het vermijden van plagiaat. Als dan een krant van en door de HvA juist dit artikel plaatst, is dat hiermee volledig in strijd. Ook de docenten van andere opleidin-

gen onderschrijven deze stelling (zie onder de lijst met namen). We betwisten uiteraard niet het journalistieke recht van de redactie van de Havana om haar eigen keuzes te maken, maar we zouden wel graag willen dat de redactie van de Havana, als lid van de HvA-gemeenschap, zich de volgende keer beter bewust is van haar verantwoordelijkheid bij het plaatsen van artikelen die studenten helpen bij het op frauduleuze wijze verkrijgen van een diploma, en daarmee de waarde van dat diploma en alle andere HvA-diploma’s verlagen. n Martin Breedijk is docent en voorzitter examencommissie sport, management & ondernemen

De volgende HvA-medewerkers onderschrijven de strekking van deze brief: ■■Lies Timmering, docent, projectleider Excellentie, DOO ■■Jurriën Wind, hoofd Onderwijsbureau, DBSV ■■Anne Doornbos, docent, voeding/DBSV ■■Joop Bouwman, docent, voorzitter examencommissie, hbo-verpleegkunde/DG ■■Pim Ranzijn, voorzitter examencommissie, European School of Physiotherapy/DG ■■Francien van Hoeve, voorzitter examencommissie, fysiotherapie/DG ■■Jeroen Laan, docent, voorzitter examencommissie, ALO/DBSV ■■Ton van Angeren, lid examencommissie,

SPH/MR ■■Ikina Morsch, opleidingsmanager, sport, management & ondernemen/DBSV ■■Wilko de Graaf, docent, Ephorus-beheerder, sport, management & ondernemen/ DBSV ■■Christa Romp, docent, media, marketing & publishing/DMCI

Naschrift Eigenlijk ben ik een beetje verbaasd over de reactie van Martin Breedijk c.s op ons artikel over Ephorus. We hebben bewust gekozen voor een studentikoze tongue in cheek benadering. Wie de moeite neemt om het artikel goed te lezen en ook bereid is de ironie van het begrip ‘tips’ te zien kan toch alleen maar concluderen dat we het onderwerp serieus behandelen en dat we op geen enkele manier studenten tot fraude aanzetten. Zouden er nou echt studenten zijn die de genoemde tips – afkomstig van docenten die met Ephorus werken – nu nog in praktijk brengen? Zouden er docenten zijn die nog steeds denken dat Ephorus gegarandeerd fraude blootlegt? Als dat zo is, dan heeft de HvA een heel ander probleem. Paul van de Water, hoofdredacteur Havana

havana

19

Photos Robert Slagt

havana international

The Good, the Bad an Our old world order is being turned upside down daily. China is buying Spain, Dutch politics are becoming extreme right and Wikileaks has exposed the US as a cynical powerhouse. So, does this mean the “axis of evil” is actually a good thing? Robert Slagt travelled to “rogue state” Syria to find out.

The first thing you find out when you plan a trip to Syria is that it’s financially nonexistent for the West. Last fall, when we were booking hotels and a minibus, payment in advance proved impossible: there are no direct money transactions between Dutch and Syrian banks. Our travel agent Michel in Damascus mailed us: don’t worry, just pay after you get here. I don’t know of any European agents who would do this. Thinking of that: I don’t know any travel agent here who starts his emails with: I hope you are well. Syrians really are very polite and hospitable, we would discover soon. That is not the picture most westerners have of this country. We’re talking about the arch enemy of Israel here. A classic dictatorship run by the Assad family and a huge secret service, a rogue 20

havana

state supporting terrorist groups, manipulating Lebanon, etc. Why go there? many friends asked us. Well, Syria had been high on my list of desired destinations for a while. It’s the cradle of the Arab culture, it’s right on the edge of the Mediterranean and Arab desert, it has 2000-year-old cities like Aleppo and Damascus with beautiful old souqs. It was also the favourite hangout of T.E. Lawrence (of Arabia), one of my heroes, who walked around the country because he was obsessed by crusader castles such as the Crac des Chevaliers. Over the past years I visited several Arab countries, but you don’t know the Middle East until you’ve seen Syria. Furthermore, my wife wanted to go there too, as well as her sister, her father, etc. So, in October we left with a posse of nine. Our arrival at Aleppo airport, in the middle of the night, was a classic scene of Arab postcommunist bureaucratic chaos. There were more customs staff than tourists, but they seemed as confused as we were. Where can we buy visas? Do we pay in dollars or what? For two hours we studied the Soviet style decoration of the arrival hall. When we found our minibus and driver outside, we disco-

vered he didn’t speak a word of English. It was the beginning of a week of sign language and sometimes speaking English or the occasional French—the Syrians aren’t fond of their former occupiers. But no Syrian ever loses his patience. They have lots of time. This is a country where you slow down. You’re hardly bothered when you stroll through the markets, when you pass people sitting outside their home you’re politely invited in for tea, and all the mezze and kebab food is magnificent and cheap. In Holland you sometimes wonder if democracy is the right system. You vote for some decent-looking person but a moment later you have awful people in power. In Syria there is less disappointment: there are awful people in power all the time. The advantage for tourists is: in a dictatorship you don’t have to watch your belongings. The annoying part for the Syrians is, you see the leader everywhere: on the streets, in restaurants, even on clocks. Discussing politics is difficult: the Syrians avoid it. And we were never really sure if our driver was reporting on us for the secret service. Only once did he ask us not to take pictures, when we were passing a military base on the desert road to

the Roman city of Palmyra. But he always took us everywhere we asked him to go. And we learned to count in Arabic to explain to him what time we would meet the next time. Another thing which strikes you in Syria is that you don’t see many young women in the streets. When you do see them, they usually wear long black robes and scarves. The great Umayyad mosque of Damascus is beautiful and its courtyard has a pleasant atmosphere, but my wife and her sisters were clearly annoyed by the ugly grey monk-like hijab they were obliged to wear. Men only have to take their shoes off. You notice this in shops too: the staff are mostly male and they prefer to talk to men. The few modern-looking women you do see in the Syrian streets belong to the Christian minority. When we went up to Malula, a village where they still speak Aramaic, the language Jesus Christ spoke, most of the Christian school girls wore headscarves. As in most other Arab countries, the position of women in Syria is still restricted, especially in the rural areas. And not just by religion, but by culture too. In Syria honour killings still occur regularly—both among Muslim and Christian families. Until 2009

havana international

Forward We Go (part one) What we think of as “progress” inevitably creates casualties. For instance, vinyl records—“albums”, “45’s”, “lp’s”— and film photography.

nd the Syrians men who killed their wives or sisters for “dishonouring the family” would receive a reduced prison sentence. And even now an honour killing is not considered as murder in the first degree: the sentence is no more than two years. As a country with a Muslim majority, many restaurants in Syria don’t serve alcohol. But in the tourist areas they do and most of the big hotels serve ample Turkish beer and Lebanese wine. In one hotel near the Crac des Chevaliers castle we were the only guests. While we were playing cards in the dining room, the staff served us raki, the Turkish anise spirit you will find anywhere between Bosnia and Baghdad. And if you wanted to smoke, that wasn’t a problem either. This may be a bad thing, but it’s very friendly too—which really sums up Syria. So if you’re interested, don’t wait too long. It might turn into a democracy. n Robert Slagt is a journalist and writes freelance for magazines and newspapers. Since 2002 he has been training reporters in Eastern Europe and the Middle East for Press Now. He lectures in International Journalism at the Hogeschool van Amsterdam.

The history of recorded music began only around 100 or so years ago, and high quality sound reproduction came on the scene 50 years after this. Black, grooved disks with pasted-on paper labels and a small hole at the centre set on a spindle attached to a rotating plate: this was the key feature of the record player. Vinyl came packaged in cardboard slipcases decorated with a terrific variety of images and words, and offered a distinctive sound: warm, atmospheric and slightly-to-very scratchy. By the 1980s, vinyl was being replaced by ugly cd’s, digital audio, and “perfect sound forever” in the words of the marketers. And record players gave way to walkmans until the cd got swallowed up by downloads and iPods, which is mostly where we are today. As for film photography, it’s been a similar journey. Highly-automated cameras in a vast variety of forms—from mobile-phone add-ons to professional single-lens-reflex machines—have replaced 200 years of wood, metal and plastic boxes housing lenses, springs, cranks and gears. And digital sensors filling huge digital storage bins have pushed light-sensitive plastic—photo-film— into the trash pile of history. Well, not really. Film photography persists as a “niche” activity for hobbyists, artists, experimentalists, nostalgia-freaks and those happy few who see inimitable tonal beauty in chemically-based light reproduction. And as for vinyl, the disk—its special sound and materiality—has never really vanished, and enjoys a perpetual renaissance among collectors, dj’s, and hipsters of all ages. Which brings me to the real casualty of the age of digital mass-reproductive media, and networked platforms. This casualty is the newspaper. Not the book or the magazine, which have potentially bright futures as “objects” whose physical presence give them ongoing added value. What future is there for these flimsy paper-and-print text-and-image platforms? And does the newspaper even have a digital future? Is the format obsolete? Are the organizational structures and processes of the newspaper—editors, daily or weekly mostly short-form reportage, expert opinion-production—sustainable? These are hardly novel questions, but some emerging technologies and recent events suggest new and viable directions for the large-scale daily newspaper. Possible salvation arrives with the tablet computer and the extraordinary example of Wikileaks. (To be continued) Robert Simon Editor, Havana International [email protected] havana

21

-advertentie-

economie maatschappij techniek media gezondheid branding educatie deel je kennis en creativiteit en ontwerp samen de stad van de toekomst

havana Zwart gat

Wel een diploma, geen baan

Zelfhulp

Therapie uit een boekje?

#13

Weekblad voor de Hogeschool van Amsterdam 24 november 2010

havana

#14

Weekblad voor de Hogeschool van Amsterdam 1 december 2010

havana

#15

Weekblad voor de Hogeschool van Amsterdam 8 december 2010

Zware maanden Herfstdepressie: meer dan een dip

Kijk, een extremist!

De hel van de herfst Depressiespecial

Ephorus

Omzeil de plagiaatsoftware

Opinie

Minder geld voor sport, meer voor muziek

Suriname

Wie herdenkt de Decembermoorden?

HES-toernooi Futsal voor het goede doel

Scooters Terreur op wielen

NeMaS

Marokkaanse studenten binnen boord houden

Feesten in drie dimensies

het weekblad van de Hogeschool van Amsterdam, zoekt per direct

een stagiaire voor vijf dagen in de week.

start tweede fase

28 januari

alle info en direct online aanmelden op



Als stagiaire draai je mee in het hele productieproces. Je schrijft nieuwsberichten, je neemt interviews af en je plaatst berichten op de website. Ervaring is een pre; enthousiasme en een vlotte pen een vereiste. Vergoeding: 300 euro per maand. Meer informatie: Jim Jansen [email protected] 020 525 53 48

Werk aan je professionalisering Volg een training of leergang bij Casa d’OrO www.oro.hva.nl



     

ap t s e d j Heb ji

n? e m o n al ge

Wij verzorgen ook trainingen op maat! Informeer naar de mogelijkheden, [email protected]

passie

‘Tien jaar geleden zat ik in een theatergroep en moesten we een stukje zingen. Ik deed “I will always love you”, van Whitney Houston. Echt een heel mooi nummer vind ik dat. Opeens merkte ik dat ik een goede stem heb, daarvoor had ik echt geen idee. Sindsdien gaat zang bij mij voor alles, heb ik zangles en doe ik mee aan veel talentenjachten. Ik heb er ook een gewonnen en mocht toen een nummer zingen in de musical Jeans. In Zaandam, waar ik vandaan kom, kennen mensen me wel, door die wedstrijden. Soms spreken ze me aan en complimenteren ze me. Best wel leuk is dat. Mijn grote voorbeelden zijn Celine Dion en Whitney Houston. Ik weet het, met die laatste gaat het nu

niet zo goed maar allebei hebben ze een ontzettend krachtige stem. Rustige, krachtige nummers zing ik het liefst. Het zal wel komen doordat het er allemaal mee begon, maar “I will always love you” is nog steeds mijn favoriet. Als ik zing word ik rustig, word ik mezelf. Ik doe het altijd en overal. Het begint al ’s ochtends onder de douche en daarna gaat het de hele dag door. Ik treed veel op tijdens Turkse bruiloften. Op elk familiefeestje moet ik iets laten horen. Daarnaast zing ik in New Ace, een band met studenten en docenten van de minor Ondernemerschap. Dit jaar gaan we eigen songs opnemen en hopelijk uitbrengen. Iedere week oefenen we in de oefenruimte van de

HvA aan de Vijzelstraat. Het is… wat is het eigenlijk? Nederpop, zo kun je het wel noemen. Alles bij elkaar ben ik nu ongeveer vijf uur per week met mijn zang bezig, maar dat wordt hopelijk veel meer. We willen gaan optreden tijdens evenementen die gerelateerd zijn aan de HvA. Als ik binnenkort ben afgestudeerd ga ik me helemaal op mijn zang richten. Dan ga ik proberen mee te doen aan The Voice of Holland en XFactor, echt bekende talentenjachten. Ik had daar nooit de tijd of het lef voor maar dan wel. Ik wil bekendheid. Erkenning. Tot die tijd houd ik mijn stem in vorm met wat ik nu doe.’ n Kim Bos

Beeld Fred van Diem

Als Betul Bayram (21, vierdejaars commerciële economie) is afgestudeerd, gaat ze eindelijk ‘helemaal voor de zang’ en wil ze beroemd worden. Bij de weg naar succes hoort onder meer dat ze zich aanmeldt voor talentenjachten zoals The Voice of Holland en X-Factor.

23

havana

recensies

BOEK

CD

Diverse auteurs, samengesteld door Frank Heinen Uitgeverij L.J. Veen HHHHH

The King is Dead (Rough Trade) HHHHH

Mijn studententijd

The Decemberists

Theater

Theatergroep Carver – Steeds meer mensen vieren hun verjaardag niet 12 januari, Theater Bellevue Wel gaan Twee zussen, hun broer en zijn vrouw komen op een anonieme hotelkamer

bijeen. Onzekerheid, drank, drugs en drama vullen de kleine, sobere ruimte. Ze praten, ze praten het praten en de beschaving voorbij. Met extreme en absurde dialogen zoeken zij een manier om hun ellende te verwerken. Ze wachten en ze drinken, drinken en wachten. Niet gaan Jij houdt niet van absurdistisch en zwart theater.

Film

La Doppia Ora

13 januari, Kriterion Wel gaan Kamermeisje Sonia leidt een eenvoudig leven. Tijdens een avondje speeddaten

Het is niet zomaar een periode, je studententijd. Om het voorwoord van deze bloemlezing beste studentenverhalen uit literatuur en journalistiek te citeren: ‘Je mist meer dan je meemaakt.’ Voor hogeschoolstudenten geldt dat misschien nog wel sterker dan voor die op de universiteit; hbo’ers blijven immers massaal bij hun ouders wonen. Het zou kunnen dat de schrijvers van Mijn studententijd de ouderwetse mening zijn toegedaan dat alleen wo’ers echt ‘studenten’ zijn, thuiswonende studenten komen in de verhalen niet voor. Wat betreft de selectie van verhalen ontbreekt er weinig, alleen Beau van Erven Dorens, usual suspect als het om studenten gaat, staat er niet in. De beslissing om de schrijver van Het studentenhandboek volledig te negeren doet vreemd aan. Vooral omdat de journalistieke stukken het alleszins behoorlijke niveau van Van Erven Dorens’ stukjes nergens ontstijgen. Dat de negentiende-eeuwse chroniqueur van het studentenleven Johannes Kneppelhout ontbreekt zal slechts een enkele kniesorige neerlandicus betreuren. Tijdgenoot J.B. Molewater neemt de honneurs waar met een fragment uit zijn dagboek uit de periode 1833-1835. ‘Gisterenmorgen ben ik weder tamelijk tijdig (8 1/2 ure) opgestaan en heb den morgen wel iets uit Bichat gewerkt maar toch meest in de Confessions van Jean Jacques Rousseau verdiept gebleven. Het is ongelukkig dat ik van lectuur die mij boeit zoo moeijelijk tot de studie kan overgaan.’ De tijden zijn veranderd, zoveel is duidelijk. Tegenwoordig is het geen filosofie die studenten van de collegestof afhoudt, maar bijbaantjes, sociale netwerken, en natuurlijk feestjes. Zoals bij Hanna Bervoets: ‘Het is zondagochtend zes over zeven en we staan in de regen. Maar wij gaan door want wij zijn jong. We zijn jong en we willen wat. Wat dat is, weten we niet. Maar we komen er nog wel op.’ Die laatste drie zinnen zijn exemplarisch. Van Rosenboom tot Voskuil, van Palmen tot Brusselmans; van het oudste stuk uit de bundel uit 1833, tot het nieuwste uit 2010: studenten baden in vrijheid en onzekerheid. n Harmen van der Meulen 24

havana

De leden van de Amerikaanse band The Decemberists zijn alleskunners: indie, folk, country en pop, niks is te gek. Maar wat staat er voornamelijk op het zesde studioalbum The King is Dead? De treurige en meeslepende opener had beter achterwege gelaten kunnen worden. De band had beter het tweede nummer ‘Calamity Song’ kunnen kiezen. Een heerlijk folknummer, gemixt met pop en country, waar je mondhoeken van naar boven schieten. Door de countrysferen doet het denken aan de bekendere nummers van Mumford & Sons. Absolute meezinger en deze-blijft-in-mijn-hoofd is ‘Down By The Water’. Niet voor niks de eerste single van The King is Dead. De veroorzaker van alles is zangeres Gillian Welch die het nummer met achtergrondvocalen kracht bijzet, zeker in het refrein. Daarnaast speelt de mondharmonica een belangrijke rol en zorgt hier en daar voor een aanstekelijk ritme. Na twee keer luisteren zing je mee. ‘All Arise!’ gaat daarentegen juist een beetje vervelen. Hier is duidelijk het bluegrassgeluid te horen. Jazzachtig waar – in dit geval – de banjo een belangrijke rol speelt. Het is net te sloom en niet pakkend. En zangeres Welch klinkt hier zeurderig. Uitschieter is absoluut ‘This is Why We Fight’. Het nummer heeft pit. Er zit gevoel in door zowel de stem van zanger Colin Meloy, die opvallend veel lijkt op de stem van John Hiatt, en het gebruik van verschillende soorten gitaren. Hier klinken The Decemberists weer helemaal zoals ‘vroeger’. De instrumentale tussenspellen waar The Decemberists bekend om staan zijn helaas dit niet veelvuldig terug te horen op de plaat. En ook de prachtige, poëtische songteksten zijn minder sterk dan op voorgaand werk. Toch ligt het geheel fijn in het gehoor. Voor je het weet ben je veertig minuten verder en druk je op repeat. De bandleden hebben duidelijk gekozen voor een toegankelijk en popachtig album. Een keer live meemaken? Op maandag 14 maart staat de band in Paradiso.n Miriam Bons

lijkt Sonia haar dieptepunt te hebben bereikt. Bij het laatste belletje van de avond neemt Guido plaats aan haar tafeltje. Een wonder lijkt te geschieden. Guido en Sonia vinden eindelijk de liefde. Aan het geluk van de twee komt abrupt een einde, maar misschien betekent dat tragische einde slechts een nieuw begin. Niet gaan Romantische liefdesdrama’s zijn niet aan jou besteed. Jij hebt liever een goede thriller of een gierende comedy.

Nightlife

Rauw

14 januari, Trouw Wel gaan Na een zoete decembermaand wil jij graag even jouw rauwe aard laten zien. Geen lieflijke deuntjes, maar snoeiharde, scheurende beats. Meubelstukken organiseert het meest rauwe, dierlijke feestje en jij kan niet wachten. Niet gaan Jij bent vegetarisch en zeer evenwichtig. Rauw is niets voor jou.

Jazz

Sabrina Starke & Band – From the root to the soul

16 januari, De Kleine Komedie Wel gaan Singer-songwriter Sabrina Starke maakt haar publiek warm met haar eigenzinnige en karakteristieke sound. Ze doet muzikaal verslag van haar reis van talentvol amateur naar succesvol zangeres. Haar voorstelling vult zich met luchtige, zonnige, maar ook zwaardere onderwerpen. Niet gaan Jij houdt meer van snoeihard stampende beats.

Tentoonstelling

Kosmos

17 januari, Foam Wel gaan Fotograaf Joris Jansen ging op zoek naar de encyclopedische benadering van een analoge foto. Jansen beschrijft de wereld tot in het kleinste detail. Door middel van microscoopopnamen weet hij de meest bizarre en fascinerende beelden te creëren. Niet gaan Jij houdt niet van wetenschappelijke en natuurlijke fotografie. Volgens jou is Photoshop de beste uitvinding van de afgelopen decennia.

Cabaret

Roel C. Verburg – De naam zegt het al

18 januari, Griffioen Wel gaan Roel is een van de weinige stand-upcomedians van Nederland die zijn comedykunsten combineert met livemuziek. In zijn show vertelt Roel over zijn leven waarin hijzelf telkens de absurde hoofdrol speelt. Roel is heerlijk droog, scherp en oneindig puberaal. Niet gaan Van droge humor moet jij niets hebben. Jij houdt meer van open deuren en boeren met kiespijn.

zwart-wit

Beeld Henk Thomas

Beeld Annemarie Vissers

eten

Kleine prijs, groot bord Simpele gerechten zonder al te veel poespas. Bij eetcafé ’t Pakhuis kun je genieten van een goed gevuld bord voor een redelijke prijs. Mijn gezelschap en ik gaan naar theater Tuschinski. Voordat we naar de film gaan, moet er eerst gegeten worden. En dan niet in een van de schreeuwerige eetgelegenheden die de Reguliersbreestraat rijk is. We wijken uit naar het nabijgelegen eetcafé ’t Pakhuis, een begrip onder Amsterdamse studenten. Ik begrijp waarom, want zelfs met een klein budget kun je hier prima eten, was mijn ervaring tot nu toe. Eens kijken of dat nog steeds zo is. Bij binnenkomst worden we begroet door een gezellige Amsterdamse jongen met dito accent. Past uitstekend bij deze toko, die veel weg heeft van een bruin café. Het is op dat moment nog erg rustig, dus we kunnen zelf een plekje uitzoeken. Niet lang daarna komt de serveerster om te vragen wat we willen drinken. Dat gaat gesmeerd! Ze brengt mij een verse muntthee en even later het drankje van mijn gezelschap. Niet lang daarna wordt ons gevraagd wat we willen eten. Mijn tafelgenoot gaat voor de schnitzel met brie en champignons, ik voor de gegrilde zalmfilet met citroen-dilleboter. Beide gerechten worden geserveerd

met frietjes en koolsla. Binnen een kleine twintig minuten staan er twee grote ovalen borden op tafel. Het eten ziet eruit zoals het hoort. Ondertussen probeert de serveerster aan de tafel naast ons een Engelsman uit te leggen wat varkenshaas is en daarbij blijft ze sympathiek. Mijn zalm is een beetje droog. Gelukkig wordt de smaak beter wanneer ik hem met citroensap besprenkel. De hoeveelheid frites die ik erbij krijg is genoeg voor zeker twee personen, terwijl mijn tafelgenoot al een portie op zijn bord heeft liggen. De frites zijn krokant, al heb ik het idee dat ze niet vers zijn. Jammer. De schnitzel had wat beter gekruid mogen worden. Toch mogen deze kleine minpuntjes de pret niet drukken. Voor de prijs en de vriendelijkheid hoef je het in ieder geval niet te laten. Veel voor weinig! n Nina Manuhutu Eetcafé ‘t Pakhuis Voetboogstraat 10-12 1012 XL Amsterdam 020-6222080

‘Joost van Bellen weet echt alles te mixen’ Priscilla Macintosh (25, vierdejaars culturele & maatschappelijke vorming) Film ‘Nadat ik Requiem for a Dream van Darren Aronofsky de eerste keer had gezien was ik in complete shock. Elk personage in die film is op zoek naar “iets”, naar een soort opvulling van hun lege bestaan door steeds meer verslavende middelen te gebruiken. Het is schrijnend om te zien dat tijdens die zoektocht iedereen steeds dieper wordt meegezogen in de ellende van verslavingen. Die eenzame moeder, die verslaafd raakt aan afslankpillen omdat ze weer in haar jurk van vroeger wil passen raakte me enorm. Drama. Met slappe romantische comedy heb ik niks. “Jennifer Lopez-films” noem ik dat. The Maid is er zo eentje: slap verhaal en slecht acteerwerk.’ Boek ‘Op mijn zeventiende maakte ik de afspraak met mezelf dat ik alleen nog maar boeken voor volwassenen zou lezen. Tot dan toe las ik vooral kinderboeken. Prachtig is het verhaal van De koningin van Paramaribo, van Clark Accord over de Surinaamse prostituee Maxi Lindner. Het is een triest verhaal. Aan het einde sterft ze eenzaam, met alleen haar hondjes om zich heen. Ik las het boek toen ik in een fase zat dat ik alles over Suriname wilde weten. Slechte boeken herinner ik me zelden, die leg ik na verloop van tijd gewoon weg.’ Hobby ‘Ik draai als dj voor de lol in een jongerenproductiehuis. Vrienden van me draaiden ook en dat leek me ook wel wat. De eerste lessen ben ik begonnen met de basis: leren tellen. Het is best lastig om platen precies goed te mixen. Ik draai een mix van stijlen, maar het liefst r&b. Joost van Bellen vind ik erg goed: hij weet echt alles te mixen. Stijldansen heb ik ook ooit geprobeerd. Dat werd niks: ik was toen al

vrij lang en ik moest dansen met een veel kleinere jongen. Dat was dus snel bekeken. Best jammer, het lijkt me nog steeds wel leuk om goed te kunnen dansen.’ Moment ‘Flink balen was toen bleek dat ik de hele zomervakantie hard had doorgewerkt aan mijn afstudeerproject en alsnog zakte voor mijn assessment. Even voelde het of ik alles voor niets had gedaan. Zo’n assessment is vrij lastig bij mijn opleiding: het kan alle kanten op en mij mij ging het helemaal mis op een gegeven moment. Dieptepunt was wel dat ik de vragen die ze me stelden al niet begreep omdat ik een van de docenten niet verstond.’ Website ‘Mijn eigen website, een netwerk en platform voor creatievelingen en opkomende kunstenaars. Je kunt je inschrijven en zo in contact komen met anderen en wellicht komt daar een creatieve samenwerking uit voort. Het is een plek waar je veel te weten komt van kunst en streetart via blogs, het wijkt wel af van het standaard Van Gogh-publiek. Ik heb er zelf al een opdracht aan overgehouden, voor mij een bewijs dat deze manier werkt.’ Kunst ‘In Berlijn zag ik in een museum eens een koekenpan met een deksel. Ik heb er lang naar staan kijken en over nagedacht maar ik kon echt niet ontdekken wat daar nou “kunst” aan was. De stickerkunst van London Police is erg grappig, eigenzinnig en zonder regels. De enige stelregel die de beweging heeft is: we break rules, ook de slogan van New Art Night. Nu zie je steeds vaker van die stickerkunst in de stad, maar zij liepen echt voorop toentertijd.’ n Annemarie Vissers

25

havana

gekeurd

very short introductions

Stoere step

Sinds een paar weken staat er een TriX-stepper (Traai EX stepper) op onze redactie. Hij lijkt een beetje op een surf- of waveboard, maar dat is het niet. Het is een step op drie wielen, die je kan besturen door te bewegen met je zitvlak. Vergeet niet te remmen. De uitvinder van deze step is Carlos Bonnet, die een eerdere versie van de step al in 2007 in Singapore spotte. Samen met collega’s Wessel Uijterwaal en Toni Pieters, beiden professionele BMX’ers, sleutelde hij aan de wielophanging. Hierdoor is de step beter gaan werken. Er worden wilde stunts gedaan door het team, dat de step ook demonstreert. Als ik de woorden step en BMX’ers hoor, moet ik toch wel even slikken, a-sportief als ik ben. Gelukkig mag ik hem Tri-en zonder wilde flips. Er komt wat beweging, maar niet veel. De andere testers van de step vliegen mij onderhand voorbij. Wat een afgang! Dan zie ik dat ze sturen met hun lichaam. Dat kan ik ook. Wil je een bochtje naar rechts maken, stuur dan naar rechts met je derrière en dan snel weer naar links. Gaat best zo, binnen. Ik klap het apparaat in en neem het mee naar de redactie. Na een tijdje dragen voelt ie toch wel zwaar aan. Bij aankomst op het Waterlooplein besluit ik om ermee naar de redactie te steppen. Ik zal het toch moeten leren. Het stukje op het fietspad gaat best lekker. Zodra je overgaat op ongelijke klinkertjes wordt het steppen vervelend. Bibberdebibber. Toch maar weer het ding inklappen bij de entree van het gebouw. Bezweet arriveer ik op de redactie, met de step. De Havana-jongens zijn er bijna niet bij weg te slaan. Al gauw blijkt dat de step voor ons dient als nieuw vervoersmiddel naar de wc, die slechts zeven meter verderop is. Ik vraag me af of ik zonder kleerscheuren met dit ding over het fietspad naar het station kan steppen, maar ik laat het wijselijk uit mijn hoofd. Voor mensen die niet bang zijn om op te vallen in het drukke stadsverkeer, is de Tri-X-stepper ideaal. Niet voor watjes. n Nina Manuhutu

26

havana

Beeld Fred van Diem

Die Vespa-scooter is zó 2010. Vervoer jezelf eens per Tri-Xstepper.

Twitteren over ongelukken Wie? Evelien Wittenberg (21), derdejaars media, creatie & informatie Wat? Onderzoek naar het gebruik van sociale media in crisiscommunicatie

‘Al jaren maak ik foto’s van ongelukken in mijn regio, Kennemerland. Dat begon uit nieuwsgierigheid, als kind fietste ik overal al achteraan. Als er iets gebeurt, krijg ik daar meteen een melding van via mijn pieper. Dit kan van alles zijn: een gebotste auto met blikschade of een ongeval met vijf doden. Natuurlijk breng ik slachtoffers nooit herkenbaar in beeld, het gaat mij om het nieuwsbeeld. De foto’s bied ik aan lokale kranten en websites aan. Sinds een tijdje ben ik ook de redactionele kant van de ongelukken gaan verzorgen. Sociale media als Twitter, Facebook en Hyves zijn bronnen van snelle informatie. Vooral Twitter is belangrijk, bijvoorbeeld voor ooggetuigenverslagen. Andere netwerksites worden gebruikt om achteraf informatie te verstrekken, bijvoorbeeld door de politie. Toen ik me verdiepte in andere regio’s merkte ik dat er grote verschillen zijn in het inzetten van sociale media door hulpdiensten en gemeentes. Op sommige plekken worden ze

bijvoorbeeld nog door niemand gebruikt. Uitzoeken wat precies gebeurd is duurt dan veel langer, terwijl burgers niet uren op een krant of televisiejournaal willen wachten. Gek genoeg is juist Amsterdam erg ouderwets op dit gebied, terwijl in de provincie volop getwitterd wordt. Veel wijkagenten zijn er bijvoorbeeld al helemaal in thuis. Ik wil weten hoe deze verschillen veroorzaakt worden, op welke manieren sociale media al wel worden ingezet bij crisiscommunicatie en door wie. Om dit te onderzoeken, interview ik journalisten, mensen van hulpdiensten en gemeentes en deskundigen op het gebied van sociale media. Sommige voorlichters zijn erg terughoudend in het communiceren via deze media. Ze willen de controle niet verliezen, maar vergeten dat sociale media ook gebruikt kunnen worden om geruchten en onjuiste informatie de wereld uit te helpen. Crisiscommunicatie is niet alleen informatie op het moment zelf, juist achteraf

zijn er vaak nog veel vragen. Die worden lang niet altijd beantwoord in een algemeen persbericht. Met de kennis van dit onderzoek kunnen de betrokken diensten zelf ook hun voordeel doen. Zo is het bijvoorbeeld verstandig om af te spreken wie over welk onderwerp twittert. Zo voorkom je dat te veel verschillende boodschappen worden gecommuniceerd.’ n Carlijn van Donselaar

Studenten, ctoren docenten of le imaal ax m vertellen in hun er ov en ut vijf min Very Short onderzoek bij . Meer weten? Introductions eb.nl/vsi www.havanaw

weekgast

Sanne Huijbregts (34) is docent pedagogiek en onderzoeker. Vorige week organiseerde ze een discussie ‘De kinderopvang wordt duurder en slechter!?’

Maandag 3 januari Eerste dag na de kerstvakantie. Tijd om mijn mailbox uit te mesten! Deze week organiseer ik met een collega een debat over de kwaliteit van de kinderopvang. De aanleiding voor dit debat zijn berichten in de media over het mogelijk mislukken van de marktwerking in de kinderopvangsector. In de steden zijn er nog steeds wachtlijsten voor kinderopvang, dus ouders kunnen vaak niet kiezen, of ze kunnen kiezen uit bijvoorbeeld drie vestigingen van dezelfde organisatie. Dat is niet echt een keuze. En door marktwerking gaan de prijzen in de sector omhoog. Dit allemaal terwijl we uit wetenschappelijk onderzoek weten dat de kwaliteit van kinderopvang landelijk daalt. In de lessen hebben we hierover al aardig wat discussies met studenten gevoerd. We besloten daarop om mensen uit de branche hiernaartoe te halen. Een van de centrale vragen in het debat is of een commerciële insteek en hoge pedagogische kwaliteit wel samen kunnen gaan. Hoe zien de kinderopvangdirecteuren de rol van hbo-pedagogen? En zijn zij bereid hbo-opgeleiden aan te nemen? Het moet een debat zijn waar de studenten wat aan hebben. Ik ga de komende dagen hard werken om studenten te werven voor het debat. Voor de vakantie heb ik natuurlijk al uitnodigingen rondgemaild. Nu is het nog een kwestie van posters ophalen en studenten mailen. Verder heb ik vergaderingen en overleg. Het zijn de laatste lesweken van blok 2. Ik coördineer de minor kinderopvang. Die moet straks geëvalueerd worden, dus daar moet ik nog een en ander aan voorbereiden.

Dinsdag 4 januari Ik heb net mijn kinderen weggebracht naar school en de kinderopvang. De jongste gaat na de voorjaarsvakantie naar de basisschool. Vandaag is het mijn onderzoeksdag. Ik ben vrij van onderwijs om met onderzoek bezig te zijn. En ik ga me voorbereiden op het debat, want ik moet natuurlijk goed op de hoogte zijn en weten hoe de verschillende panelleden over de kwestie denken. Straks heb ik een bespreking over het debat met een collega, dan nemen we de stellingen door. Ook studenten hebben verschillende stellingen bij ons aangeleverd. De posters die ik gisteren in het gebouw heb geplakt zijn weggehaald door de huismeesters, want die mag je niet zomaar plakken. Ik zal na overleg met gebouwbeheer weer nieuwe ophangen. De tentamens zijn in aantocht, deze keer moet ik een hertentamen maken. Ook voor de master pedagogiek maak ik een tentamenopdracht. En ik ga alvast lessen voorbereiden voor de volgende onderwijsperiode.

Woensdag 5 januari Het is een stille dag op de Wenckebachweg. De meeste studenten lopen stage en er zijn veel collega’s afwezig. Maar ik ben er vandaag wel, want ik ben bezig met de voorbereiding van het debat en ik neem de discussiepunten door. Het debat moet nog wel onder de aandacht gebracht worden. We willen morgen namelijk een volle bak hebben. Er gaat een mailing naar studenten en docenten. Studenten hoefden zich niet vooraf aan te melden, want aanmelden vormt vaak al een drempel voor ze. Dat maakt het wel spannend, ik heb echt geen idee hoeveel mensen er zullen komen! Ik heb nog stellingen binnengekregen, dus die moet ik groeperen. Net heb ik wat Kamervragen over het onderwerp nagelezen. Zo meteen heb ik een afspraak met een scriptiestudent. Vanmiddag overleg ik met een collega met wie ik onderzoekslessen geef in de master, om de tentamenopdracht af te maken. Daarna ga ik voor de laatste keer met mijn dochter naar het consultatiebureau.

Donderdag 6 januari Ik ben positief verrast over de opkomst. Een half uur voor aanvang van het debat was er nog niemand, daarna stroomde de collegezaal toch aardig vol Het debat maakt veel los bij mensen. Emoties verlevendigen het debat, maar maken het wel lastiger om echt naar elkaar te blijven luisteren. Ik vond het fijn dat de studenten participeerden en dat de sprekers, niet de minsten, de tijd namen om dingen aan studenten uit te leggen. Dat maakt het voor studenten interessant. Ik ben benieuwd hoe de studenten het debat vonden. Na afloop waren er veel die mij bedankten. Ik verwacht nog feedback te krijgen. Het was super dat ik de buitenwereld van de kinderopvang kon binnenhalen voor het debat. Als hogeschool moet je nauw samenwerken met de branche waar studenten voor opgeleid worden. Ik hoop dat een dergelijk debat eraan bijdraagt dat hbo-pedagogen zich in willen zetten om van de kinderopvang iets moois te maken.

Vrijdag 7 januari

Beeld Henk Thomas

Het is mijn vrije dag, tijd voor ontspanning. Mijn dochter en ik gaan samen op pad. We gaan koffiedrinken bij een vriendin en haar kinderen. Ik kijk met een goed gevoel terug op deze week! n

havana

27

afstuderen

Joren de Koning (23)

Beeld Jan-Maarten Hupkes

Human resource management

‘Normaal gesproken ga je naar een bedrijf, vraag je daar of je daar mag afstuderen en kom je op die manier tot een afstudeerproject. Medestudent Esmee Vonk en ik wilden zelf iets bedenken. We kwamen in contact met mensen die zich specialiseren op het onderwerp generaties. Met hen kwamen we op het idee om een vergelijkend onderzoek te doen naar de vier verschillende generaties die op dit moment op de arbeidsmarkt actief zijn. Binnen vier grote organisaties – het ministerie van VROM, de gemeente Den Haag, Ziggo en Arcadis – hebben we gekeken naar twee onderwerpen: wat vinden de verschillende generaties belangrijk, en 28

havana

op welke manier nemen zij besluiten in hun werk. We hebben de vier generaties laten discussiëren over de onderzoeksonderwerpen. Hieruit bleek bijvoorbeeld dat de babyboomers erg gericht zijn op samenwerking, solidariteit, het algemeen belang. Terwijl de jongere generatie samenwerking veel pragmatischer benadert, en vooral ziet als middel om een doel te bereiken. Erg bijzonder is dat wij onze scriptie hebben herschreven tot een boek. We kwamen in contact met iemand die een eigen adviesbureau heeft. Zij vond ons onderwerp erg interessant en is ons blijven volgen. Toen ze onze scriptie las dacht ze dat dit

ook waardevol kan zijn voor een breder publiek. Dat heeft uiteindelijk geleid tot ons boek Verenigde generaties. Ja, daar ben ik wel erg trots op.’ HvA + ‘Dat moet mijn afstuderen zelf zijn. De opleiding stelde zich flexibel op. Natuurlijk moesten we wel aan een aantal voorwaarden voldoen, maar uiteindelijk konden we wel om de regels en procedures heen. Daar ben ik erg dankbaar voor.’ HvA – ‘We moesten altijd samenwerken. Alles ging met projectgroepen. Nooit kon je iets alleen doen, bijna geen individuele opdrachten inleveren. Ik had het wel fijn gevonden als daar meer ruimte voor was geweest.’ n Ron Santing