havana
#15
Weekblad voor de Hogeschool van Amsterdam 8 december 2010
Ephorus
Omzeil de plagiaatsoftware
Opinie
Minder geld voor sport, meer voor muziek
NeMaS
Marokkaanse studenten binnen boord houden
Feesten in drie dimensies
-advertentie-
inhoud
Meer dan bier en bitterballen 10 We verwachten steeds meer van een goede avond uit. Een stroboscoop en een lekkere beat zijn allang niet meer genoeg; we willen vermaakt worden. Waar kun je terecht voor de ultieme totaalbeleving?
In gesprek met de ‘gewone docent’ 13 Collegevoorzitter Karel van der Toorn vroeg docenten op de koffie om te achterhalen wat er leeft op de werkvloer. ‘Voor mij is de HvA vooral een faciliterende organisatie.’
Van bommetje tot schafeltennis 14 Er is meer dan dat eeuwige uitgekauwde voetbal. En de kans dat jij Nederlands kampioen wordt in een opkomende sport als koehandel is natuurlijk veel groter.
Bruggen bouwen 16 NeMaS wil een bijdrage leveren aan het studiesucces van NederlandsMarokkaanse studenten. ‘Maar een student van bijvoorbeeld Turkse afkomst is ook hartstikke welkom.’
Muziek is stiefmoederlijk bedeeld 18 Sporters worden in de watten gelegd, terwijl getalenteerde muzikanten het zelf maar moeten uitzoeken. Hoog tijd dat er aan de HvA meer aandacht en geld komt voor muziek, betoogt Alex van Heeswijk.
HvA-tattoo? Dinsdagavond liep ik langs The American Book Center op het Spui. Van verre zag je al dat daar iets aan de hand was. Een paar honderd mensen stonden in de kou te wachten totdat ze naar binnen mochten. Ik ben nieuwsgierig en brutaal genoeg om mij in die mensenmenigte naar voren te duwen zodat ik in de winkel kon zien wat er aan de hand was. Niet veel, ik zag een meisjesachtige vrouw achter een tafeltje zitten. Stapeltjes boeken links en rechts van haar. Nigella Lawson die haar nieuwe kookboek signeert? Zou kunnen, maar die Lawson heeft toch geen opvallende tattoos? De vrouw die alle aandacht trok was zo ongeveer één grote tattoo. Aan de mensen om mij heen vroeg ik wie die vrouw was. Op mijn onwetendheid werd met meewarigheid en dedain gereageerd. Na enig aandringen kreeg ik te horen dat het ketvondie is. Nooit van gehoord, maar naar later bleek ging het Kat von D, een wereldberoemde tattoo artist en tv personality. Ik heb geen tattoos en hoewel ik af en toe stiekem denk dat een klein tekeningetje in mijn huid mij in het geheel niet zou misstaan, heb ik het nog niet aangedurfd. Kat von D vertelde mij dat het in haar omgeving heel gebruikelijk is dat studenten en alumni een tattoo laten zetten met het logo van de universiteit waar ze gestudeerd hebben. Noodzakelijke voorwaarde om af te studeren? Nee, mensen doen dat omdat ze trots zijn op hun studie aan bijvoorbeeld UCLA of MIT. Ik weet natuurlijk niet of die Kat von D Dichting en Wahrheit met elkaar verward. Misschien ziet zij wel overal tattoos, ook als ze er niet zijn. Kat vertelde mij dat zelfs veel medewerkers van universiteiten met zo’n tattoo rondlopen. Nu is dat bij de Russische maffia en de Japanse Yakuza heel gewoon, maar dat de intellectuele voorhoede van LA het ook doet, was voor mij volstrekt nieuw. Zouden wij medewerkers hebben die ons logo met de letters HvA op hun rug, bil, arm of elders hebben laten zetten? Kent u studenten die naar Tattoo Bob gaan om daar het HvAlogo net boven de bilnaad te laten tatoeëren? Ziet u dat als over the top, als een lichte vorm van waanzin of beschouwt u het als een ultieme uiting van binding met de HvA? Zou onze collegevoorzitter dan het goede voorbeeld moeten geven door op de bovenkant van zijn vingers de letters H v A en U v A te laten zetten? Ik ben er nog niet uit. Wel weet ik zeker dat geen enkel deel van mijn lichaam beschikbaar is voor welk logo dan ook. Paul van de Water Hoofdredacteur
Neem een loopje met Ephorus 19 Geen zin om je huiswerk zelf te maken? Havana heeft de smeuïgste tips verzameld om de plagiaatsoftware om de tuin te leiden.
Havana is het weekblad voor studenten en medewerkers van de Hogeschool van Amsterdam 8 december 2010 jaargang 16 / #15
En verder... 04 nieuws
23 passie
26 very short intro’s
09 ingezonden
24 recensies
27 weekgast
09 vraag van de week
25 eten
28 afstuderen
09 column fen
25 zwartwit
20 havana international
26 gekeurd
Redactieadres Vendelstraat 2, 1012 XX Amsterdam, 020 595 39 91
[email protected]. Hoofdredactie/management Paul van de Water
[email protected] Eindredactie Wim de Jong
[email protected] Redactie Carlijn van Donselaar
[email protected], Lisa Hartog (redactie-assistent), Nina Manuhutu (stagiair), Jeff Pinkster
[email protected], Ron Santing
[email protected], Robert Simon
[email protected] (Havana International), Annemarie Vissers
[email protected] Medewerkers Miriam Bons, Kim Bos, Kirsten Dorrestijn, Claire van der Hall, Eveline van Heumen, Anouk Kemper, Kirsten van der Kolk, Rian Lanenga, Thomas van Manen, Roos Menkhorst, Harmen van der Meulen (correctie), Fanny van de Reijt, Linda Slagter, Catrien Spijkerman, Liza Titawano, Fen Verstappen Fotografen Bram Belloni, Fred van Diem, Marc Deurloo, Marc Driessen, Jan-Maarten Hupkes, Arthur de Smidt, Friso Spoelstra, Henk Thomas, Bas Uterwijk Coverbeeld Arthur de Smidt Illustratoren Pepijn Barnard, Martien Bos, Enkeling, Marc Kolle, JeRoen Murré, Pascal Tieman Vormgeving Hannah Weis Lay-out Death Valley Advertenties Bureau Van Vliet, Postbus 20, 2040AA, Zandvoort, telefoon 023 571 47 45 fax 023 571 76 80 of
[email protected] Abonnementen € 18,15 per jaar, opgave via de redactie-assistent of per e-mail Drukkerij Dijkman Offset Diemen. Auteursrecht voorbehouden. Het is verboden zonder toestemming van de hoofdredacteur artikelen of illustraties geheel of gedeeltelijk over te nemen. ISSN - 1385-5670 De volgende Havana verschijnt vrijdag 17 december
havana
3
nieuws
Beeld Marc Driessen
Anouk Kemper / Nina Manuhutu / Rian Lanenga / Jeff Pinkster / Ron Santing / Annemarie Vissers
Grote delen van Nederland waren vorige week bedekt met sneeuw. Op luchthaven Schiphol strandden reizigers en op Utrecht Centraal kwamen honderden passagiers van de NS vast te zitten. De sneeuw hield ook grote
delen van de HvA in zijn greep, maar dat leidde tot weinig problemen. In de Wibautstraat glibberden fietsers door de sneeuw. De studenten op de foto hebben zich goed ingepakt tegen de sneeuw en de kou. (JP)
Studenten gaan demonstreren op de Dam Al bijna vierduizend studenten en docenten uit Amsterdam en Leiden hebben via netwerksite Facebook aangegeven volgende week vrijdag te demonstreren tegen de onderwijsplannen van het kabinet-Rutte op de Dam. De studenten en docenten willen duidelijk maken dat de bezuinigingen op het hoger onderwijs onacceptabel zijn. Volgens ASVA, initiatiefnemer van de demonstratie, is onderwijs het fundament van ‘Nederland kennisland’ en zijn studenten de aanjagers van de economie. De maatregelen die het kabinet-Rutte wil nemen zijn volgens ASVA ook nog eens oneerlijk. Studenten die meer dan een jaar vertraging oplopen moeten vanaf 1 septem-
ber drieduizend euro extra gaan betalen. Ook wordt de studiefinanciering in de masterfase afgeschaft en krijgen onderwijsinstellingen een strafkorting voor elke student die te lang over zijn studie doet. Op de Dam zullen onder meer Karel van der Toorn, bestuursvoorzitter van de HvA en UvA, en Kamerleden Tanja Jadnanansing (PvdA), Tofik Dibi (GroenLinks) en Jasper van Dijk (SP) de studenten toespreken. Namens de VVD verdedigt Anne-Wil Lucas het beleid van het kabinet. Vorige week gaven studenten nog spontaan en massaal gehoor aan een Facebook-oproep van SP-Kamerlid Jasper van Dijk. Ze demonstreerden voor het gebouw van de Tweede Kamer. (JP)
Tegenslag voor ‘Move The Niños’ Studenten sport, management & ondernemen hebben het fundraisingprogramma voor een sportproject in Guatemala noodgedwongen afgelast. De opkomst was niet groot genoeg. Het geld moet nu ergens anders vandaan komen. Een luxe diner, een veiling, een casino, een zangeres: alles was in kannen en kruiken. Maar er werden slechts zeventien kaarten van 280 euro per stuk verkocht voor het fundraisingprogramma in restaurant Aan de Poel in Amstelveen. ‘We zagen het al een beetje aankomen en hebben gelukkig heel goed contact gehouden met alle betrokken partijen, waardoor de beslissing niet geheel onverwacht kwam,’ zegt John van Heijningen (20, derdejaars sm&o en projectleider). De studenten hadden ingezet op honderd bedrijven die kaarten zouden afnemen voor de avond. Het geld dat het diner zou moeten opleveren gebruiken Van Heijningen en tien andere studenten voor een sportproject in Guatemala; de renovatie van een sportveld, aanschaf van sportmaterialen en de feestelijke Olympiade ter opening van het sportseizoen voor de hele gemeenschap in het stadje Ciudad Vieja. 4
havana
Van Heijningen: ‘Eerst was er wel grote teleurstelling, maar daarna ontwaakte de ondernemersgeest en kwamen alternatieven op tafel.’ Geld zal hoogstwaarschijnlijk worden ingezameld via een veiling en het domein Bewegen, Sport & Voeding heeft al duizend euro ter beschikking gesteld. Verder helpt een ict-ondernemer studenten met het opzetten van een socialmediacampagne. Zo wordt Twitter ingezet om rechtstreeks via de website van de organisatie, www.movetheninos.nl, geld te doneren. Een andere ondernemer stelt zijn netwerk ter beschikking. ‘We verwachten dat we met Hyves, Facebook en LinkedIn een groot bereik hebben. Verder mogen we het netwerk van de ondernemer gebruiken, waarin veel grote sportorganisaties zitten.’ Een leermoment is het volgens Van Heijningen wel geweest. ‘Vier jaar geleden kochten bedrijven rustig een aantal exclusieve kaarten voor zo’n fundraisingevenement, maar in deze onzekere economische periode zitten ze meer op hun geld. We hadden wellicht goedkopere kaarten moeten bieden voor een breder segment.’ In januari vertrekken de studenten naar Guatemala om het project op te zetten, met het geld dat dan beschikbaar is. (RL)
Joods Studentenhuis geopend Het Joods Studentenhuis in de Pijp werd afgelopen woensdag officieel geopend. De zestien studenten, verdeeld over twee panden, wonen er inmiddels een maand. En dat bevalt goed. Op de koude woensdagavond hebben ouders, vrienden en bekenden zich verzameld in de woning. De woonkamer en de keuken van de studenten zitten tjokvol. In de korte toespraakjes veel lof voor Mirjam van Emden, initiatiefneemster van de speciale studentenwoning. Tijdens haar studententijd woonde ze zelf in een joods studentenhuis in Delft. Dat beviel zo goed dat ze hetzelfde principe in Amsterdam wilde realiseren. In samenwerking met woningbouwvereniging Ymere is dat gelukt. De grote panden hebben allebei een koosjere keuken, zodat de bewoners (eventueel) koosjer kunnen eten. Ook wethouder Lodewijk Asscher is aanwezig. Dat de studenten kunnen wonen op een plek waar ze zichzelf kunnen zijn, vindt hij ‘enorm passen bij Amsterdam’. ‘Leuk dat de opening samenvalt met Chanoeka. Wij noemden dat vroeger Chanoeklaas, maar ik heb een iets gemengdere achtergrond.’ Gelach. Tot slot wenst hij de jongeren veel plezier. ‘Geniet vooral van alles wat Amsterdam jullie te bieden heeft. Mazzeltov!’ Wie een blik op de keukenkastjes werpt, ziet dat dat wel goed komt: flessen passoã, wodka, martini, prosecco. Na het officiële gedeelte lopen de studenten rond met hapjes. Zo ook Judith Meijer (18), student media, informatie & communicatie. ‘Het klinkt als een cliché, maar doordat je dezelfde achtergrond hebt, snap je elkaar beter. En nu leer ik ook meer joodse mensen kennen. Ik kom uit Enschede en daar heb je er niet zo veel.’ De Amsterdamse Rachel Benistant (20) wilde gewoon het huis uit. ‘Toen ik dit tegenkwam, leek het me meteen leuk.’ Daarnaast eet de UvA-psychologiestudente koosjer en dat kan makkelijk in het huis. ‘Je hoeft de andere bewoners niets uit te leggen, dat praat makkelijker, fijner. Je hebt een soort connectie.’ (AK)
Afstuderen met een eigen bedrijf Afstuderen in een eigen onderneming is opgenomen in de Onderwijs- en Examenregeling van het domein Economie & Management. Studenten die dat willen, kunnen nu in hun eigen onderneming afstuderen via het Amsterdam Center for Entrepreneurship (ACE), dat ook de minor ondernemerschap aanbiedt. ‘Dit is een bevestiging van de weg die wij nu al drie jaar volgen,’ zegt Martin Haring, coördinator van ACE. ‘Het is de bedoeling dat een bedrijf na dat half jaar afstuderen in de markt staat. Eigenlijk moeten studenten nadat ze zijn afgestudeerd zichzelf kunnen voorzien in hun levensonderhoud.’ Haring zegt in te kunnen staan voor de kwaliteit van het afstuderen. Want de vraag die al snel opkomt is hoe gecontroleerd wordt of leerdoelen gehaald zijn. Moet een bedrijf succesvol zijn of gewoon in de markt zijn gezet? ‘Een harde eis is het niet, maar we begeleiden bij voorkeur studenten die de minor ondernemerschap hebben gevolgd. Daardoor weten we al hoe serieus ze met hun onderneming bezig zijn. Verder moeten ze een businessplan schrijven, dat je zo kan presenteren bij een bank.’ Haring fungeert binnen ACE als bedrijfsbegeleider, want ook de docenten van verschillende opleidingen spelen een rol binnen de opleiding. ‘De docent zorgt voor inhoudelijke toetsen en opdrachten.’ Uiteindelijk gaat het wat Haring betreft om het leerproces. Het maken van een ondernemingsplan, marketingplannen en het uitvoeren van marketingonderzoek. Succesverhalen zijn er al volgens Haring. ‘We hebben de jongens van het bedrijf Dutchtape, zij zijn niet via deze methode afgestudeerd, maar hebben eerder de minor al gevolgd. Toen ze klaar waren konden ze voorzien in hun eigen levensonderhoud, met zijn drieën werken ze nu fulltime op een kantoor in Alkmaar.’ (JP)
nieuws
‘Langstudeerders beboeten juridisch onmogelijk’
Facebook gaat kantoor openen in Amsterdam
Het plan om studenten die vertraging oplopen in hun studie vanaf volgend studiejaar te beboeten, wordt opnieuw besproken in de Tweede Kamer.
Facebook, werelds grootste sociale netwerk, komt naar Amsterdam. Wanneer de Benelux-vestiging haar deuren opent, is nog niet precies bekend. Het Amerikaanse bedrijf is in ieder geval al op zoek naar zo’n tweehonderd werknemers, met name voor de advertentieafdeling.
De PvdA diende het verzoek tot heropening in nadat Roelof de Wijkerslooth, voorzitter van het college van bestuur van de Radboud Universiteit Nijmegen, in NRC Handelsblad kritiek uitte op de kabinetsplannen. Volgens De Wijkerslooth zijn de plannen in strijd met het rechtszekerheidsbeginsel. Volgens de nieuwe regels mogen studenten één jaar langer over een studie doen dan ervoor staat. Dat jaar mag maar één keer gebruikt worden en geldt dus niet voor een nieuwe studie of master. Voor elk extra studiejaar moet een student 3000 euro extra betalen. Universiteiten en hogescholen worden ook gekort. De Wijkerslooth, die bijna tien jaar directeur-generaal Wetenschappen op het ministerie van Onderwijs is geweest, verwijst naar een arrest van de Hoge Raad uit 1989. Daarin oordeelde de Raad afkeurend over een soortgelijk voorstel. Toen werd getracht het collegegeld voor reeds ingeschreven langstudeerders te verhogen. De rechtbank oordeelde dat die maatregel in strijd was met het rechtszekerheidsbeginsel. Dergelijke maatregelen hebben sindsdien alleen betrekking gehad op nieuwe gevallen. In de krant spreekt De Wijkerslooth de verwachting uit dat de Raad van State de maatregelen zal tegenhouden, en anders de Eerste Kamer wel. Daarbij verwijst hij opnieuw naar het arrest uit 1989, waarin gezegd werd dat de bezuinigingsdoelstellingen geen reden zijn om de hand te lichten met het rechtszekerheidsbeginsel. Voor het collegejaar 2011-2012 staat een bezuiniging van 370 miljoen euro ingeboekt. Daarin is de maatregel die in januari aan de Kamer wordt voorgelegd in een wet meegenomen. Toch verwacht het ministerie van Onderwijs geen problemen bij de invoering van de wet. PvdA’er Tanja Jadnanansing wil nu van staatssecretaris van Onderwijs Halbe Zijlstra weten of De Wijkerslooth gelijk heeft en wat dit betekent voor zijn plannen. Onduidelijk is nog wanneer het debat wordt heropend. Eerder steunde een Kamermeerderheid de plannen nog. (JP)
Thomas van Aalten, docent crossmediale journalistiek aan de opleiding media, informatie & communicatie, ziet geen meerwaarde in de stap van Facebook. ‘Ik sta ervan te kijken hoeveel lui ze in dienst hebben. De komst van MySpace Nederland is ook mislukt. Bovendien heeft Facebook het succes te danken aan profielen en niet zo zeer aan de advertenties.’ De kans dat het bedrijf in Nederland slaagt acht Van Aalten zelfs vrij klein.
David Nieborg, docent mediastudies aan de UvA, denkt dan ook dat Facebook voornamelijk uit een kantoor opent in Nederland vanuit economische overwegingen. ‘Gunstige belasting, goede internetverbindingen, of iets dergelijks.’ Voor Nederland zal er ook wat betreft Nieborg weinig veranderen. ‘Nederland is zo’n kleine markt, er is voor Facebook weinig te halen.’ Wat dat betreft hoeft Nederland dus niet per se blij te zijn met de komst van het grote bedrijf. En Hyves, met elf miljoen leden nog altijd het grootste sociale netwerk van Nederland, heeft weinig te vrezen, meent Nieborg. Volgens Van Aalten is dat ook een hele andere doelgroep. De docent heeft niet de indruk dat Facebook massaal studenten zal gaan aannemen. In de mediabranche zal het volgens hem in elk geval geen extra banen opleveren. (AK/NM)
Studieresultaten lijden onder bijbaan Bijna de helft van de studenten gebruikt het geld dat zij verdienen met een bijbaan om het vrij uit te geven. Slechts twintig procent van de studenten heeft een bijbaan om de opleiding te kunnen betalen. Dat blijkt uit een onderzoek van Nationalevacaturebank.nl onder ruim duizend studenten. In het onderzoek geeft een op de drie studenten aan dat het bijbaantje wel ten koste gaat van de studieresultaten. Verder zegt 33 procent van de studenten er een baan bij te nemen om werkervaring op te doen, zodat ze later meer kansen hebben op de arbeidsmarkt. Volgens Mark Borgman van nationalevacaturebank.nl is het niet vreemd dat het werk ten koste gaat van de
studieresultaten. ‘Er wordt door het bedrijfsleven steeds vaker een beroep gedaan op studenten. Hierdoor zijn bijbaantjes bijna volledige banen geworden en houden studenten minder tijd over om aan hun studie te besteden.’ Uit het onderzoek blijkt verder dat de meeste Nederlandse studenten dicht bij hun bijbaan wonen. 52 procent woont minder dan vijf kilometer van het werk. Bijna dertig procent van de studenten moet meer dan tien kilometer afleggen om bij het werk te komen. Het onderzoek is verricht via de studentenportal van nationalevacaturebank.nl. 47 procent van de ingeschreven studenten is hoger opgeleid (35 procent hbo en 12 procent universitair), 44 procent heeft een mbo-opleiding en 9 procent heeft een lbo-opleiding. (JP)
‘Eerst kit van de Gamma, nu van de Karwei’
Beeld Bas Uterwijk
In Mono Lake, een giftig meer in Californië, heeft de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA nieuw leven ontdekt. De bacterie is wereldwijd groot nieuws, maar de biologen van de HvA relativeren het nieuws.
Tweedejaars studenten product design hebben koffie-, thee en chocoladeserviezen ontworpen. Tijdens de opdracht zijn de studenten samen tot één ontwerpuitgangspunt gekomen, waarna verschillende modellen zijn ontworpen. Uiteindelijk is er gekozen voor één ontwerp, zoals bij de expositie wordt uitgelegd. ‘Bij deze opdracht lag de nadruk op het vormgeven. Een drinkservies bestaat meestal uit een schenkkan, zes kop-en-schotels, een melkkannetje en een suikerpotje. Deze producten bestaan uit één vormfamilie.’ (JP)
Normaal leven, zoals we het tot nu toe kenden, is in Mono Lake niet mogelijk omdat het vol met arsenicum zit, een bepaald type giftig semi-metaal. Althans, dat werd tot nu toe aangenomen. De door NASA-wetenschapster Felisa Wolfe-Simon ontdekte microbe heeft echter andere eigenschappen dan al het andere leven op aarde. Normaal gesproken bestaat dit uit zes bouwstenen: koolstof, waterstof, stikstof, zuurstof, fosfor en zwavel. De nieuwe microbe heeft geen fosfor maar arsenicum als bouwsteen. Volgens betrokkenen moeten alle leerboeken over biologie en leven hierdoor herschreven worden. Toch relativeert HvA-docent lerarenopleiding biologie Hein Dirks stelt het bericht. ‘De informatiestructuur van het DNA is niet erg veranderd. De codering van de bouwstenen, qua plaats en manier, dat verschilt niet zo. Het is meer de bouwsteen die er omheen zit. Het is alsof je een andere kit gebruikt om de moleculen aan elkaar te plakken. Eerst gebruikte je kit van de Gamma en nu van de Karwei: wat eerst fosfor was, is nu arseen.’ Zijn
collega Frank van der Vooren sluit zich daarbij aan. ‘De mechanismen op aarde werken nog steeds zoals ze werkten, daar verandert niets aan. Maar het is wel spannend, vooral omdat het aantoont dat DNA flexibeler is dan men voorheen voor mogelijk hield.’ Dat leven veel verscheidener en flexibeler kan voorkomen dan voorheen werd aangenomen, roept ook vragen op over de mogelijkheid op buitenaards leven. Want als leven niet louter afhankelijk is van de zes bouwstoffen, dan is de kans dat elders in het heelal levensvatbare organismen ontstaan groter geworden. Dirks: ‘We zoeken altijd naar vloeistof, dat leven mogelijk maakt. Dit is te beperkt: het kan ook anders zijn. Maar ik kan me ook goed voorstellen dat de NASA dit nieuws wat opblaast om weer eens wat aandacht te krijgen. Ze hebben ook geld nodig.’ UvA-hoogleraar Jef Huisman gaat zelfs verder. In Het Parool zei hij afgelopen zaterdag dat de ontdekker van de bacterie haar huiswerk over moet doen. Volgens Huisman heeft ze in het lab waarschijnlijk gewerkt met vervuilde kweekjes. ‘Zij hebben de bacterie uit het meer gehaald en in het lab opgekweekt. Ze legden hem in een kweekvloeistof van arseen om te zien hoe hij reageerde. Maar met dat arseen is een klein beetje micromolair fosfaat meegekomen,’ aldus Huisman in de krant. (RS) havana
5
nieuws
NIEUWSAGENDA Dit is het laatste reguliere nummer van Havana van 2010. Volgende week verschijnt het laatste nummer van het jaar in samenwerking met Folia, het weekblad van de Universiteit van Amsterdam. Beide bladen zullen een kijkje in de toekomst nemen. Omdat het jaar nog lang niet voorbij is, volgt hieronder een kleine opsomming van gebeurtenissen in de komende weken.
8 december Op het balkon van de Stadsschouwburg op het Leidseplein riep hij onlangs op om te snoeien in de ontwikkelingssamenwerking en te investeren in cultuur, vandaag kaart hij het belang van een goede beheersing van de Nederlandse taal aan. Oud-eurocommissaris en VVD-erelid Frits Bolkestein leest voor de tweede keer het Groot HES-dictee der Nederlandse taal voor. Vorig jaar ging de wisselbeker, bestemd voor de opleiding met het minste aantal fouten onder studenten, naar Sportmarketing. Met dertien fouten waren Ruud Peters en Daphne Seesing toen de besten van hun studie.
9 december Antilliaanse studenten van de hogeschool komen bij elkaar voor het nieuwe Antilliaanse netwerk. Onder het motto ‘samen staan we sterker’ organiseren studenten van het domein Techniek een bijeenkomst in Go d’Oro op de Verrijn Stuartweg, vanaf zes uur.
10 december Tweede Kamerlid en oud-HvA-student Ahmed Marcouch (PvdA) houdt op 10 december de openingstoespraak van het Nederlands-Marokkaans Studentenplatform (NeMaS). Het nieuwe platform is opgericht door docent Zineb Lekbir en studenten van het domein Onderwijs & Opvoeding. Het platform wil een bijdrage leveren aan het studiesucces van NederlandsMarokkaanse studenten. De openingsbijeenkomst is in het gebouw van het domein Onderwijs & Opvoeding aan de Wenckebachweg. Lees meer over het Nederlands-Marokkaans Studenten Platform op pagina 16.
13 december Cabaretier Peter Heerschop geeft voorlichting over het excellentieprogramma van het domein Bewegen, Sport & Voeding. Maandagavond spreekt hij tweede- en derdejaars studenten van de Academie voor Lichamelijke Opvoeding (ALO) toe. De studenten die deelnemen aan het programma De zoektocht hebben behoefte aan extra uitdaging en inspiratie. Ook Heerschop volgde de ALO, werd gymleraar en vervolgde zijn loopbaan als cabaretier. Hij neemt de studenten mee in een zoektocht ‘naar de zin en betekenis van ons bestaan, naar inspiratiebronnen en waarden die je kracht kunnen geven en effectiever maken’. De toespraak begint om 18.00 uur in het auditorium (A 0.58).
14 december ASVL’ers kijken er al reikhalzend naar uit. Over zes dagen begint de Nationale Koud Pils Dag 2010. Van tien uur ’s morgens tot elf uur ’s avonds proberen de studenten het record bierdrinken uit 2009 te verbeteren. Toen dronken de studenten in dertien uur tijd ruim achtduizend blikjes bier weg, goed voor 2766 liter bier. Dit jaar wil het bestuur van de ASVL ook dat record verbeteren. Daarom nodigen ze iedereen uit om te komen.
15 december Een dictee bij het domein Media, Creatie & Informatie kon niet uitblijven. Maar anders dan op de HES, maken studenten, docenten en taalfanaten van MCI het reguliere Groot Dictee der Nederlandse Taal, dat live wordt gevolgd via een groot scherm. Het dictee wordt gehouden vanaf 19:45 uur in het Auditorium van het Singelgrachtgebouw.
10 januari De voorrondes van de Very Short Introductions-competitie (VSI) staan de komende weken weer op het programma. 10 januari is het de beurt aan medewerkers van het domein Onderwijs & Opvoeding. In vijf minuten tijd moeten zij de kern van hun onderzoek kunnen presenteren. Het domein maakt op 3 maart de winnaar bekend, die vervolgens mag meedoen aan de HvA-brede Very Short Introductions op 24 maart 2011. 6
havana
Tv-programma Buurt! stopt Het wekelijkse AT5-programma Buurt!, gemaakt door zes studenten media, informatie & communicatie, wordt door een gebrek aan sponsorgeld van de buis gehaald. De tv-serie was twee maanden wekelijks te zien op de stadszender en werd geheel zelfstandig door zes studenten van de richting redactie & mediaproductie gedraaid. De studenten waren geselecteerd voor het TOPStage-programma van de Amsterdamse zender. De stadszender had van tevoren sponsorgeld voor tien uitzendingen. Voor de overige zes geplande afleveringen was nog geen geld gevonden. Ook de HvA stopt met haar bijdrage aan het programma wegens bezuinigingen. De studenten lieten weten met pijn in het hart afscheid te nemen van ‘hun’ programma. In de tv-serie Buurt! trok het zestal de zogenoemde Vogelaarwijken in en volgden het nieuws en de buurtbewoners met hun vaak opvallende verhalen. Doel was de bewoners te betrekken bij hun eigen wijk. (AV)
IDEE krijgt pluim De opleiding International Degree in English and Education (IDEE) heeft een ‘bijzonder kenmerk’ ontvangen van de Nederlands-Vlaamse Accreditatie Organisatie (NVAO). De opleiding ontvangt het kenmerk voor zowel de bijzondere kwaliteit als voor het internationale karakter ervan. Studenten ontvangen bij het afstuderen een double degree: een HvA-diploma Leraar Engels tweedegraads én een Bachelor of Arts in Education Studies van de University of Wolverhampton. Anders dan bij de reguliere lerarenopleiding Engels spreken de IDEE-studenten niet anders dan Engels. Maar er is nog een belangrijk verschil: de studenten studeren het ene semester in Engeland en het andere in Nederland. Na vier jaar studeren hebben de studenten een wetenschappelijke graad en zijn ze bevoegd om les te geven in het buitenland. Dit jaar studeerde de vijftiende groep studenten af. (AV/JP)
Al twee keer in de prijzen Voor het tweede achtereenvolgende jaar hebben studenten fysiotherapie de Jaco den Dekker afstudeerprijs gewonnen. Yannick Lambrecht en Ian Koblbauer van de Engelstalige variant van de opleiding fysiotherapie kregen de prestigieuze prijs van het Koninklijk Nederlands Genootschap voor Fysiotherapie afgelopen weekend uitgereikt tijdens het jaarcongres Fysiotherapie. De studenten hebben onder leiding van artsen van het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis (OLVG) onderzoek uitgevoerd naar de knie. Opleidingsmanager Raoul Engelbert zegt trots te zijn op zijn studenten en de begeleiders van het OLVG. ‘Van alle elf opleidingen fysiotherapie in Nederland werden de beste scripties ingestuurd en op 2 december mochten vier kandidaten hun werk presenteren aan een deskundige jury. Deze studie is ook ingestuurd ter beoordeling voor publicatie in een internationaal tijdschrift.’ Afgelopen jaar sleepten Angela Jaansen en Janneke de Vries de prijs in de wacht. Eerder dit jaar kregen twee studenten van fysiotherapie al een Huygensbeurs. De beurs voor excellente studenten werd pas één keer eerder uitgereikt aan een student van de HvA. (JP)
Checkbag wint publieksprijs De publieksprijs van het AT5-programma Elevator Pitch is vorige week toegekend aan Timo Kas (20, sportmarketing). Hij ontwierp een kaarthouder die het reizen met de ov-chipkaart moet vereenvoudigen. Timo kreeg de prijs uit handen van cosmeticaondernemer Ariane Inden. De HvA’er won een bedrijfstrailer ter waarde van 1500 euro. De Checkbag is een kleine houder die blijft plakken aan de binnenkant van de mouw, daardoor is de ov-chipkaart binnen handbereik bij het in- en uitchecken. Met zijn idee bereikte Timo de finale van de show waarin studenten een product of dienst aan de man proberen te brengen. De hoofdprijs ging naar de Clickup van UvA-student Thijs Elferink (26). Met dat systeem zijn meerdere hardplastic bekers aan elkaar te klikken, waardoor je maximaal negen drankjes tegelijkertijd kunt dragen. Thijs ontwierp het idee met het oog op festivals of andere grote evenementen. Naast hulp bij het opstellen van een bedrijfsplan voor de komende vijf jaar en adviezen voor een internetstrategie, won Thijs een scooter en een op maat gemaakt pak. Het GVB heeft inmiddels wel tweeduizend Checkbags van Timo afgenomen. (JP)
nieuws
Beeld Bas Uterwijk
Op onderzoek in Oost-Europa
Zes studenten onderzoeken de komende weken het studentenleven van Oost-Europa. Voor de minor management, creativiteit & innovatie reizen ze met een camper door Roemenië, Slowakije, Servië, Oekraïne, Hongarije, Kroatië en Polen. Volgens Thijs Fleers (22, vierdejaars commerciële economie) gaat het om meer dan drinken en spelen alleen. ‘We willen de cultuur en beweegredenen van de student ontdekken.’ De belevingen van het zestal zijn de komende de weken te volgen via de website studenten.net, op die site houden ze een blog bij. (JP) havana
7
-advertentie-
het cultureel studentencentrum van UvA & HvA
documentaire
Lezing
Ingando: when enemies return
Authenticiteit in mediastudies
Wo 08/12 20.00 uur
After more than 12 years in exile, a growing number of Hutus are now returning home to Rwanda. Before they are allowed back to Rwanda as civilians, they are all required to pass through an Ingando (transit) camp. students free, e 5,- all others
documentaire
do 09/12 20.00 uur
Exit to beach
The idyllic seaside resort of Brighton (UK) is for many Brits a place of escape: a short break during the summer or just a weekend soaked in alcohol. But in the winter time, when darkness falls on the quiet terraced streets, a seedier side to the city emerges. students free, e 5,- all others
muziek, theater
ma 13/12 20.00 uur
‘Vooral jezelf blijven’ krijgen de kandidaten van televisietalentenjachten als Idols en Voice of Holland mee, om daarna omgebouwd te worden tot het massaproduct ‘popster’. Authenticiteit als intrinsieke waarde bestaat dan ook niet binnen de commerciële popcultuur. En toch is authenticiteit essentieel voor de manier waarop gebruikers popcultuur beleven en waarderen. studenten gratis, e 5,- alle anderen
mastercLass
di 14/12 19.30 uur
Masterclass retorica (5)
De retorica is ooit ontstaan in de rechtbanken van het oude Athene. Topadvocaat en voormalig acteur Richard Korver gaat in op het belang van een goed pleidooi in de rechtbank. studenten gratis, e 5,- alle anderen
do 09/12 20.30 uur
Lezing
Een afwisselende avond met singer songwriters, stand-up comedians, theatermakers en cabaretiers. Deze maand met o.a. singer songwriter Saskia en Ik en stand-up comedians Eric van der Woude en Mustafa Donmez. toegang gratis
Schelling: systeem en vrijheid
CREA Open Podium
cabaret
Vr 10/12 en za 11/12 20.30 uur
...punt te maken
di 14/12 20.00 uur
Schelling schiep een metafysica waarin hij een tegenstelling probeert op te lossen: enerzijds vormt de wereld een systeem waarin voor vrijheid geen plaats is; anderzijds ervaren we in onszelf een morele verplichting die alleen realiteit kan krijgen als we wel vrij zijn ons eigen handelen te kiezen. studenten gratis, e 5,- alle anderen
Goedkoop Cabaret
Voor e 6,99 zie je drie beginnende professionals die een half uur van hun programma try-outen. Met op vrijdag Jelle Kuiper, Rene van Meurs en Liesbeth en Sophie, en op zaterdag o.a. Jochen en Peter Pannekoek. toegang e 7,-
Tijd om je...
Op zoek naar een leuke voetbalvereniging? Kom eens kijken bij ons of train een keer mee!
Meer informatie over de CREA agenda:
WWW.crea.uVa.nL
T.O.S.-Actief Sportpark Middenmeer, Radioweg 63 020 6928314 /
[email protected] / www.tos-actief.nl
Cultureel studentencentrum CREA, Binnengasthuisterrein (achter de Oude Turfmarkt)
Havana:Mercator kwart pagina 22-04-10 12:00 Pagina 1
Hotel Résidence Le Coin
HOTEL RESIDENCE LE COIN, gevestigd in hartje centrum van Amsterdam en al jaren een pleisterplaats voor gasten van de UNIVERSITEIT VAN AMSTERDAM en van de HOGESCHOOL VAN AMSTERDAM draagt deze gasten een warm hart toe en daarom kunnen zij rekenen op een gereduceerd tarief. Zij die op vertoon van deze advertentie bij ons komen overnachten ontvangen tevens een extra korting op het ontbijt. Het hotel ligt in het oude centrum en is een uitstekend vertrekpunt voor het ontdekken van alles wat de stad te bieden heeft, van het bijwonen van een theatervoorstelling tot een rondvaart in een van de vele monumentale grachten.
Gastvrijheid in een karakteristieke sfeer Bel voor een brochure of voor nadere informatie 020 - 5246800.
actueel
ingezonden brieven Havana overtreedt de wet In Havana 14 (1 december) een aardig artikel van een redactrice die in een boerka een aantal HvA-gebouwen inloopt. Leuk bedacht, ik zie eigenlijk nooit boerka’s op de HvA. Maar de redactrice was wel in overtreding. Hoofdstuk 7 artikel 7.1 huisregels lid 6 van het studentenstatuut van de HvA luidt namelijk als volgt: ‘Het is verboden in de gebouwen van de hogeschool – ingeval van onderwijsactiviteiten – zodanige gezichtsbedekkende kledingstukken en/of attributen te dragen dat non-verbale communicatie tussen medewerkers van de hogeschool en de student en tussen studenten onderling ernstig wordt beperkt. Het bepaalde in de vorige volzin geldt tevens op de momenten waarop de student in het kader van zijn of haar studie activiteiten bij of voor derden verricht.’ Grappig is trouwens dat ik dit niet zo snel in het statuut van de UvA kan vinden. Daar mag het dus wel? Willem Brouwer, docent domeinen Media, Creatie & Informatie en Onderwijs & Opvoeding, lid Centrale Medezeggenschapsraad
Keuzegids In Havana 14 (1 december) wordt in een kader bij het artikel ‘Wij zijn absoluut geen slechte hogeschool’ een top 3 van best/slechtst scorende opleidingen opgenomen. Ik wil u er graag op wijzen dat de opleiding oefentherapie Mensendieck van de HvA in de Keuzegids is opgenomen met een score van 72. Als er geen andere opleidingen over het hoofd gezien zijn, dan zou deze score goed zijn voor de derde plaats in de ranking. Het vieren van succes helpt bij het continueren van succes, daarom is het jammer dat onze derde positie niet is opgenomen in Havana. Bart Visser, opleidingsmanager en lector oefentherapie
Bij de totstandkoming van het lijstje van beste opleidingen is inderdaad een fout gemaakt. Toegepaste psychologie scoort twee punten minder dan Mensendieck. (JP)
B u it e n w e rk p l a ats a m st e r da m w w w. B u it e n w e rk p l a ats . n l
Mail nu voor een gratis proefdag i n f o @ en kom genieten van de open en productieve werksfeer! B u i t e n w e rk p l a ats . n l
Vraag van de week De Goedheiligman heeft inmiddels ons land weer verlaten. Wat voor gênant of grappig Sinterklaascadeau heb jij gehad?
Miguel van Zichem (17) Eerstejaars sport, management & ondernemen ‘Dit jaar deed ik niet aan Sinterklaas. Twee jaar terug kreeg ik een Playstation 3, dat was echt het leukste cadeau wat ik ooit heb gekregen. De spelletjes moest ik er wel zelf bij kopen. Ik speelde toen veel FIFA 2008, een voetbalgame. Eigenlijk heb ik nog nooit iets gênants gekregen. Wel heb ik een keer nieuwe sokken aan een schoolvriendin gegeven. Ik zag bij gymles dat er een gat in zat.’
Daniël Kalmann (21) Vierdejaars technische bedrijfskunde ‘Eigenlijk kijk ik meer naar functionele cadeaus. Je moet er wel wat aan hebben. Ik denk dat dames meer van luxe cadeaus houden, trouwens. Dit jaar kreeg ik een waterpomptang voor Sinterklaas van mijn vader. Dat is niet echt een cadeau dat iedereen zou vragen. Maar ik had hem nodig, omdat het voorwiel van mijn fiets loszat. De waterpomptang zal niet in een la blijven liggen, ik ga mijn fiets zo snel mogelijk repareren. Op mijn lijstje stond ook een wasdroogrek.’
Audrey Blankers (21) Derdejaars commerciële economie ‘Wij vieren thuis geen Sinterklaas, maar wel Kerstmis. Vorig jaar stonden de dvd’s van Gooische Vrouwen op mijn lijstje. Mijn vriend had seizoen 1 tot en met 4 in een schoenendoos gedaan, ik dacht dat er kleine dingen in zaten. Dat hij ze bijna allemaal zou kopen, had ik niet verwacht. Met Kerstmis trekken we lootjes. Ik had mijn moeder, maar voor mijn vader heb ik ook iets. Hij krijgt van mij een Zorro-barbecueset, want hij houdt van barbecueën. Daar zit dan een vleesvork bij in de vorm van een zwaard en het Zorro-masker.’
Pien van der Geest (17) Eerstejaars sport, management & ondernemen ‘Ik heb een vlinder gehad voor in de kerstboom. Hij past precies in mijn hand. Maar ik vind dat ik leukere dingen voor Sinterklaas had kunnen krijgen. Gelukkig kreeg ik wel kledingbonnen van VILA en H&M, daar maak je mij wel blij mee. Het is toch weer extra kleedgeld voor deze maand. Eerder kreeg ik al kaarsen en servetten en te kleine pantoffels. Daar doe je mij echt geen plezier mee. Voor anderen kocht ik een armband, parfum en een ceintuur.’
Talitha Marges (20) Eerstejaars media, informatie & communicatie ‘In groep acht kreeg ik een gebruikte mascara, gatver. Ik wilde graag mascara hebben voor Sinterklaas. In eerste instantie had ik niet door dat de jongen in kwestie mij een oude had gegeven. Toen ik de surprise zag, vertrouwde ik het al niet. Het zat in een soort vaag kartonnen doosje. Maar ik heb die jongen er niet op aangesproken, ik maakte me er verder niet zo druk om. Toen ik zestien was, gaf ik wel eens flauwe verjaardagscadeaus. Dan kreeg een jarige vriendin voor de grap condooms.’ (NM)
Fen Doet niet aan internetdaten Nu is internetdaten natuurlijk niet echt iets van de laatste tijd. De schaamteloosheid waarmee de moderne internetdater zijn anekdotes uitdeelt aan wie ze ook maar wil horen, is dat volgens mij wel. En ik wil ze graag horen, want internetdates fascineren me enorm. Niet alleen omdat ik mij graag laaf aan de vaak nogal griezelige details van sommige afspraakjes (mijn voormalige baas bekende mij vorige week dat hij door een date mee naar een kerkhof werd genomen. Want dat vond ze zo mooi. Oh ja, en ze had toch wel al een kind. En toen moest ze heel hard huilen. Want ze was ook depressief.) maar vooral omdat ik er eigenlijk geen bal van geloof. Van zo’n confectieafspraak. Daarmee wil ik niet beweren dat virtueel beklonken ontmoetingen nooit een gelukkige afloop hebben. Want dat hebben ze natuurlijk best wel eens. Zoals sommige mensen ook hun toekomstige partner best wel eens opduikelen tijdens een oud en nieuwviering op Times Square. Of op de weekendmarkt van Bangkok. En zoals sommige mensen best wel eens de loterij winnen. Maar meestal niet. Dat is ook logisch want een liefdesrelatie is geen confectie. Je past niet bij iemand omdat het grofweg wel overeenkomt. Qua ogen of qua opleidingsniveau. Qua huisdier of qua hobby. Iemand past om hoe hij beweegt en hoe hij ruikt. Omdat hij begrijpt waarom je gruwelt van roze wc-papier en waarom je moet huilen om liedjes van Tears for Fears. Iemand past omdat hij je over de sms geduldig blijft uitleggen hoe je digitale televisie in moet stellen zonder je televisie tegen de muur kapot te gooien. Omdat hij je op je verjaardag vijftien potten van je lievelingsaugurken geeft. En zo mag het vinden van iemand die past dus met recht maatwerk genoemd worden. Een noeste arbeid, die toewijding vereist. Een oog voor detail, liefde voor het vak. Zo’n internetsite knipt wat grof langs de lijnen. Maar je ouders, je zusje, je beste vriendin. Die zien de details en kennen de vormen. Een echte Chanel ruil je ook nooit meer in. n Fen Verstappen is freelance filosoof & tekstschrijver
havana
9
uitgaan
Spannende
Spoof @ BC12
We verwachten steeds meer van een goede avond uit. Een stroboscoop en een lekkere beat zijn allang niet meer genoeg; we willen vermaakt worden. Waar kun je terecht voor de ultieme totaalbeleving? Kirsten Dorrestijn en Floor Schrijvers
Beeld Jan-Maarten Hupkes
De student anno 2010 heeft een korte spanningsboog. We hebben veel prikkels nodig, zijn snel afgeleid en iets moet wel heel interessant zijn willen we er meer dan tien minuten van onze kostbare tijd aan besteden. Dit geldt ook voor het uitgaan. Urenlang heupwiegend op dezelfde plek staan begint snel te vervelen; van een goede uitgaansavond verwachten wij meer. Gelukkig valt er steeds meer te beleven bij het uitgaan. Steeds vaker kunnen we behalve dansen ook bodypainten, schuimgevechten houden, twister spelen, flirtworkshops volgen of rolschaatsen. Tijd voor een inventarisatie. Waar kunnen we het meest beleven? Wij testten vier verschillende feesten in Am-
10
havana
sterdam met meer op het programma dan een bandje of dj. Op zoek naar de ultieme totaalbeleving.
Spoof @ BC12 Trefwoorden: 3D-brillen, lichtspektakel, beats Via via horen we over een nieuwe dansavond met 3D-videotechnologie. We lezen dat het gaat om een ‘nooit eerder vertoond visueel spektakel in de pas geopende club BC12 aan het Leidseplein’. Dit klinkt als iets waar we heen moeten. Stipt 23.00 uur staan we op de stoep bij Boom Chicago. Eerst wil de uitsmijter ons tegenhouden, want de organisatie is nog
niet klaar voor het feest, maar na een beetje aandringen hoeven we niet buiten in de kou te wachten. Hij geeft ons een 3D-bril mee en mompelt: ‘Nou, doe je ding.’ Binnen blijkt dat de organisatie inderdaad nog even nodig heeft. In de zaal is het een chaos van mensen die door elkaar lopen, soundchecken, posters ophangen, kabeltjes monteren en plantenbakken verslepen. We besluiten nog maar even rustig aan de zijkant te wachten. Aan het plafond boven de draaitafel hangt een reusachtig bouwwerk van witte kubussen. Om een uur of twaalf wordt het licht gedimd en wordt er een lichtshow op geprojecteerd. Het ziet er goed uit en we verheugen ons op de 3D-projecties. Intussen komen de eerste bezoekers binnen: veel jonge, net iets te dikke jongens met geruite bloesjes en meisjes die net van de catwalk lijken te zijn gestapt. We voelen ons hier behoorlijk alto met onze oma-vesten. Vanaf 0.30 uur begint men voorzichtig te dansen. Door de 3D-bril is nog weinig spectaculairs te zien. Organisator Maarten vertelt dat hij drie jaar geleden samen met een vriend is begonnen met het organiseren van feesten. Van Boom Chicago kregen ze de kans deze avond in te
vullen. Volgens Maarten zijn wij straks als eersten ter wereld getuige van de combinatie video-mapping en 3D. Het echte spektakel kunnen we om 1.30 uur verwachten. Op dit moment legt de videokunstenaar nog de laatste hand aan zijn lichtshow. Inmiddels is de dansvloer propvol gelopen. De muziek is lekker en er wordt flink gedanst. Iedereen doet zeker ‘z’n ding’. Hier en daar hebben mensen hun 3D-bril op hun hoofd. Wij kijken er ook nog eens goed doorheen, maar nee, er is toch echt nog niet veel bijzonders te zien. We wachten en wachten op het spektakel, drinken nog maar een biertje en dansen wat. Om 1.45 horen we dan eindelijk dat iedereen z’n bril op moet zetten. Zouden we het nu dan echt mee gaan maken? De tijd verstrijkt, het wordt 2.00 uur en we merken nog steeds geen verschil met of zonder bril. Is dit wat ze bedoelden? Hadden we gewoon te hoge verwachtingen? We snappen er niks van. Teleurgesteld halen we onze jassen. De volgende dag krijgen we een mailtje van Maarten waarin hij verklaart dat de techniek niet werkte. De kunstenaar heeft voor niks dagenlang gewerkt aan zijn show. Volgende keer beter.
uitgaan
Beeld Arthur de Smidt
feestjes
Linksboven: Spoof @ BC12, Rechtsboven en onder: De Weerzin @ Schijnheilig
Adres Leidseplein 12 Prijs € 10 Publiek Jongelingen met ruitjesbloezen en fotomodellen Muziek Strakke beats Wanneer? Iedere twee maanden Totaalbeleving? Als het 3D-spektakel had gewerkt misschien wel
De Weerzin @ Schijnheilig Trefwoorden: Art house films, politiek, capoeira In kraakpand-galerie Schijnheilig wordt eens in de maand De Weerzin georganiseerd: een open podium met, volgens de Facebookpagina, een ‘verrassende opeenstapeling van uiteenlopende acts’. De avond zal dansbaar afsluiten. We zijn een van de eerste bezoekers. De jongen aan de deur vraagt of we voor de film komen of voor De Weerzin. We wisten niet dat er deze avond ook films werden gedraaid, maar omdat dit weer een extra bijdrage is aan de beleving schuiven we aan. Een wat oudere man met een bril laag op zijn neus geklemd geeft ons – en de drie andere aanwezigen – een introductie op de film.
Vol passie vertelt hij over het genre auteursdocumentaire en het ‘prachtige, unieke’ voorbeeld hiervan dat we nu gaan zien: Le sang des bêtes. Een stomme film uit 1949 over slachthuizen in Parijs. De komende 20 minuten zien we hoe slagers de halzen van levende kalfjes doorzagen en koeien doden door met een priem in de hersenen op en neer te gaan, afgewisseld met shots van gigantische, lillende ingewanden. Na de film wil de man met ons in discussie over de visie van de maker, maar wij moeten eerst echt even bijkomen van deze leerzame introductie in de documentaire. We besluiten de rest van het gebouw te verkennen. In de andere zaal is het inmiddels al wat drukker geworden. Schijnheilig is een kraakpand, maar geen ‘ongewassen, langharig tuig’ hier (goed, op een enkeling na). De Schijnheilig-bezoeker is een mix van alternatief en hip. Gebreide truien met winterpatroon, en daaronder skinny jeans en lakschoenen. We halen een biertje (1 euro!) en nemen plaats op de klapstoeltjes voor het podium, want de eerste act wordt aangekondigd. Er verschijnen twee mannen die verschillende geluiden beatboxen, er een elektrische gitaar en een
paar zeer exotische instrumenten bij pakken en vervolgens helemaal in trance lijken te raken. Ze worden opgevolgd door nog een paar geluidskunstenaars, enkele spoken word performances en een meisje dat zwoele, jazzy nummers zingt. De meeste optredens zijn vermakelijk en we zitten wel goed met ons biertje, maar niet alles is van een even hoog niveau. Het dieptepunt is wel de man met baard en pijpenkrullen die boze linkse teksten voorleest over moskeeën bouwen, kraken en Lady Gaga. De politiek komt meerdere keren terug deze avond en dat is niet zo vreemd, want een week voor we hier kwamen dreigde dit pand nog ontruimd te worden. Dit is uitgesteld, maar de ontruiming dreigt nog steeds. Een van de organisators beklimt het podium en verwelkomt ons op ‘the only place where playing music and reading poems is illegal!’ ‘Whooeeehoeee!’ juicht de zaal. Halverwege de avond wordt door een tiental mensen ‘Het kraaklied’ ingezet, muzikaal begeleid door twee jongens met bivakmutsen. Bij de laatste act worden de klapstoelen weggehaald. Als een vrolijk meisje Braziliaanse liedjes begint te zingen, begeleid door een
aantrekkelijke verschijning met gitaar, gaan de eerste mensen dansen. Uit het niets beginnen twee jongens tussen de dansende mensen aan een energieke capoeirademonstratie. De rest van de avond wordt er muziek gedraaid, gedanst en gehangen. Om te zorgen dat de buren goedgezind blijven wordt iedereen om één uur zachtjes naar buiten gewerkt. Een totaalbeleving kunnen we deze avond niet noemen; er is genoeg te beleven, maar een groot deel van de tijd zit je toch vooral passief naar het podium te kijken. Wel komen we hier zeker een keer terug. Adres Passeerdersgracht 23 Prijs Gratis entree Publiek Alternatief/hip Muziek Wereldmuziek en funk Wanneer? Elke maand Totaalbeleving? Niet echt. Er gebeurt genoeg, maar niet tegelijkertijd
One minute festival @ Badhuistheater Trefwoorden: Theater, absurdisme, exhibitionisme Het Badhuistheater is een onopvallend gebouw op een pleintje midden in een havana
11
Beeld Arthur de Smidt
uitgaan
One minute festival @ Badhuistheater
woonwijk in Oost. We worden zeer warm onthaald door de kaartverkoper bij de ingang. ‘Hello, welcome in The Badhuis Theater! How did you know about this festival?’ Tijdens het betalen worden we nogal afgeleid door een man die links van de verkoper een gordel met twee gigantische stoffen tieten omgespt. We sluipen nieuwsgierig naar binnen, langs de act die op dit moment bezig is en komen in een donkere, ronde ruimte die erg aan een circuspiste doet denken. De klapstoeltjes zijn allemaal bezet, dus we nemen plaats op de grond, vlak bij het podium. Een mannenstem spreekt ons toe vanachter een scherm: ‘It takes one minute to fall in love. It takes one minute for a machine gun to shoot a 160 bullets. It takes one minute for a flasher to flash.’ Bij deze laatste zin staat de man op en flasht hij het publiek. Dan gaan de lichten uit; zijn minuut is om. Hierna volgt een heel fijne mix van verschillende acts, zeker dertig in totaal. Er was geen selectie vooraf, horen we later van de organisatie. Iedereen die wil mag hier optreden. De man met de tieten blijkt getransformeerd tot een markiezin, die samen met een markies een paar standjes uit de Kamasutra demonstreert (inclusief stoffen lul en kut). Na een paar standjes verlaten ze het podium. Een Aziatische man verzoekt het publiek hem te bekogelen met aardappelen. Hierna vraagt hij nog even de aandacht. ‘Remember people, that the potatoes are organic and you can all eat them.’ Een vrouw draait zich met haar rug naar het publiek, knoopt haar 12
havana
/K met Peren @ Studio K
rok langzaam van achteren open en laat een minuut lang haar kont zien. Dan worden we uitgenodigd zelf on the stage te komen. Een vrouw vraagt iedereen om elkaars handen vast te houden en in een spiraal rond te draaien. ‘Feel the love, feel how you are connected with everybody in this place.’ Iemand begint, onuitgenodigd, aan een toepasselijk: ‘oooooohmmmm’. Er wordt veel gegiecheld en gegniffeld. Gelukkig maar. Met de beleving zit het vanavond in ieder geval wel goed. Als de dj (een jongen van dertien, schatten we) begint met draaien ligt de vloer bezaaid met overblijfselen van de acts: aardappels, chocolademunten en slagroom. Het zou een bijzondere ervaring zijn te dansen met de vrouw van wie je net een minuut lang de blote kont hebt mogen bewonderen, maar helaas wagen de artiesten zich hier niet aan. Jammer, want de dansvloer is vrij leeg. Misschien ligt het aan de muziek (dubstep), of aan de onervaren dj. De paar mensen die wél dansen lijken in ieder geval geen aanmoediging nodig te hebben om flink los te gaan, dus we gaan met een gerust hart naar huis. Adres Boerhaaveplein 28 Prijs € 8 Publiek Veel kostuums en gezellige gebreide truien. Muziek Voornamelijk dubstep Wanneer weer? Is nog niet bekend. Kijk hiervoor op instantcollective.nl. Totaalbeleving? Hier krijg je dertig belevenissen van een minuut, maar op een enkeling na waagt het publiek zich niet aan dansen.
/K met Peren @ Studio K Trefwoorden: Vintage shoppen, cakejes versieren, rock-’n-roll De /K met Peren-feesten zijn normaal gesproken al een echte belevenis, maar deze keer zijn onze verwachtingen extra hoog gespannen. Het is namelijk de tiende editie van dit ‘grootste overdekte minifestival’ én Stichting Kriterion bestaat 65 jaar. Het is 23.00 uur. Bij binnenkomst krijgen we zonder uitleg een etiket met cijfer opgeplakt. Geen idee waar dit voor dient. Iets verderop lokt een interessant uitziend kraampje met vintage tassen, bloemige onderzetters, fluwelen handschoenen en grappige bakvormen. Het feest is toch nog niet echt op gang gekomen, dus we kunnen even rustig rondneuzen. Voor vier euro hebben we meteen een ‘jazzy jaren twintig’-handtas te pakken. Op de achtergrond speelt intussen een vrolijk coverbandje en als we uitgeshopt zijn staan er al aardig wat mensen op de dansvloer. In de hal komen we langs een paar andere kraampjes. Voor het middelste blazen twee blonde meisjes met bloemenjurkjes op feesttoeters. Verlegen vragen ze of we zin hebben in een suikerspin. Ach, waarom niet eigenlijk? Bij een avondje uitgaan is shoppen en suikerspinnen eten niet het eerste waar we aan denken, maar het is nog niet eens zo’n gekke combinatie. Zelfs in de rij bij de toiletten worden we vermaakt. Daar speelt een jongen in cowboyoutfit gitaar temidden van een paar kilo peren. Ook worden we erg blij van het kraampje naast de suikerspinnen,
waar we cakejes kunnen versieren. Wauw, dat is lang geleden, waarom doen volwassenen dit nooit? We gaan helemaal los met de spikkels, smarties en eetbare gel. Het belooft een goede avond te worden. Boven is de eerste dansvloer nog vrij leeg: er staan welgeteld twee meisjes te dansen. De hiphop klinkt wel lekker vol door de zaal, maar we besluiten eerst nog even verder te kijken. Op weg naar de volgende zaal botsen we op een tafel met briefpapier en enveloppen: de ‘lovecorner’. Dus dat is de bedoeling van het etiket op onze buik, zo kunnen we liefdesbrieven versturen en ontvangen! Gretig kijken we in de postbak. ‘Voor de allerliefste nummer 215’ en ‘Aan mijn liefste nummer 109’. Geen post voor ons, maar de avond is nog lang. In de bioscoopzaal is intussen een popquiz bezig, waarbij riedels worden geraden en vragen over Stichting Kriterion worden beantwoord. Als we even later weer beneden komen draait een dj rock-’n-roll. Een meisje met groene polkadot en een jongen met bretels geven een vrolijke demonstratie. Erg retro dit. Na de demo zijn wij zelf aan de beurt om te dansen. En dat doen we. Tot diep in de nacht. Adres Timorplein 62 Prijs € 10 Publiek Bloemenjurkjes en skinny jeans. Het is hier behoorlijk zien-en-gezien-worden. Muziek Rock-’n-roll, dubstep, electro, jazz Wanneer weer? Elke maand Totaalbeleving? Absoluut
Koffie met de baas
Vlnr: Jasper Erkens, Sjaak Schoen, Klaas Kalkwiek, Daniëlle de Boer, Karel van der Toorn, Adri Menheere, Irena van Nynatten, Constantijn Bakker
De HvA belandde onder aan het lijstje van Nederlandse hogescholen. Karel van der Toorn, voorzitter van het College van Bestuur, besloot daarom dat het hoog tijd was eens een gesprek aan te gaan met de ‘gewone docent’. Roos Menkhorst ‘Ik heb geen idee wat ik kan verwachten’, zegt docente civiele techniek Mirjam Schaafsma. Samen met acht andere HvA-docenten is ze uitgenodigd om in gesprek te gaan met de ‘grote baas’: Karel van der Toorn, de voorzitter van het College van Bestuur van de HvA. Het is de eerste bijeenkomst in een reeks van zes. In een kleine ruimte in het statige Maagdenhuis nemen de docenten wat ongemakkelijk plaats. Van der Toorn bijt het spits af: ‘Dat de HvA helemaal onderaan het lijstje van hogescholen is beland vind ik toch een vervelende uitkomst. Vooral omdat het contrasteert met het beeld dat ik zelf heb. Ik loop veel rond op de HvA en ik voer gesprekken op bestuurlijk niveau. De gewone docent spreek ik echter weinig. Daarom heb ik jullie uitgenodigd.’
T-shirts ‘Wat vinden jullie eigenlijk het sterkste punt van de HvA?’ Van der Toorn kijkt de groep verwachtingsvol aan. Even is het stil. Klaas Kalkwiek, docent geschiedenis, steekt van wal: ‘Ik wil de vraag omdraaien: Wat is de
HvA eigenlijk? Ik voel mij sterk verbonden met mijn eigen opleiding. Maar als je mij vraagt naar de sterke en zwakke punten van de HvA zou ik het niet weten. Het is een te abstract begrip.’ De andere docenten knikken instemmend. Ze vinden de HvA vaak te groot. ‘Ik herken mezelf erg in dat abstracte. Als ik lesgeef op een andere locatie dan mijn ‘thuisbasis’ voel ik me soms echt ontheemd,’ zegt docent Europees recht Constantijn Bakker. ‘De locatie speelt dus wel degelijk een rol?’, vraagt Van der Toorn geïnteresseerd. Jazeker, vinden de docenten. ‘Als je kijkt naar het lijstje van Elsevier zie je dat de kleinere opleidingen hoog scoren’, stelt Adri Menheere, docent Nederlands aan de pabo. Menheere: ‘Onze studenten vinden dat ze te veel zelf moeten uitzoeken en dat er te weinig contacturen zijn. Als je kijkt naar Amerika is daar veel meer een gemeenschapsgevoel. Daar dragen studenten vaak zelfs T-shirts en truien van hun universiteit, zo trots zijn ze om bij die club te horen. Nou, dat zie je niet op de HvA.’
Van der Toorn onderdrukt een klein lachje. Informaticadocent Ronald Klein vult aan: ‘Voor mij is de HvA vooral een faciliterende organisatie die ervoor moet zorgen dat opleidingen hun taak goed kunnen uitvoeren.’ De docenten spreken over het ontbreken van een echt familiegevoel. Ze missen het intensieve contact met collega’s en een ruimte waar ze allemaal samen kunnen komen. ‘Zitten er eigenlijk ook voordelen aan het werken voor de HvA?’ vraagt Van der Toorn op zijn beurt. Jazeker, klinkt het in koor. De docenten houden van hun werk, maar ze willen Van der Toorn vooral duidelijk maken wat de problemen zijn. De opmerkingen en verhalen over hun eigen domein vliegen over tafel. Van der Toorn knikt geduldig en probeert iedereen het woord te geven. De problemen die de docenten noemen gaan vooral over praktische zaken als het rooster en het maken van een reader, merkt de voorzitter op. Klopt dit beeld, vraagt Van der Toorn. De docenten knikken. Maar het gaat om meer, stelt techniekdocente Mirjam Schaafsma. ‘Ik vind dat er sprake is van een rare spanning: als docent moet je voldoen aan bepaalde rendementseisen en tegelijkertijd moet je goed onderwijs geven.’ Schaafsma heeft een gevoelig onderwerp te pakken. Ieder jaar doet de hogeschool zijn best zo veel mogelijk studenten te trekken. Toch haakt veertig procent van de HvAstudenten na het propedeusejaar af. Het toverwoord is voorlichting, vindt Klaas Kalkwiek. ‘Ik geef al jaren voorlichting. Je
hebt snel de neiging om een heel enthousiast verhaal te vertellen. Maar ik heb gemerkt dat je er beter de handrem op kan zetten en zo eerlijk mogelijk voorlichten.’ Is het misschien een idee om toekomstige studenten een motivatiebrief te laten schrijven, stelt Van der Toorn voor. ‘Die laten ze dan wel door iemand anders schrijven’, reageert Schaafsma laconiek. Ze denkt niet dat een andere manier van voorlichten de cijfers zal veranderen: ‘Vergeleken met vroeger is er zo ontzettend veel keuze. Ik vind het niet raar dat studenten na een paar weken denken: Deze opleiding is toch niets voor mij.’
Presentjes De ramen in de kleine ruimte zijn inmiddels beslagen. Informaticadocent Ronald Klein beaamt de woorden van Schaafsma: ‘Je moet iets eerst ervaren voor je weet of het je bevalt. Aankomende studenten van de opleiding game development denken bijvoorbeeld vaak: “Ik speel graag computergames, dus dit is de ideale opleiding voor mij.” Tijdens het eerste jaar komen ze erachter dat een spel maken iets heel anders is dan het spelen. Selecteren is toch ook de functie van een propedeuse?’ Van der Toorn onderbreekt de discussie, hij kijkt op de klok en bedankt de docenten: ‘We zijn alle kanten opgegaan en ik heb veel van jullie opgestoken. Om jullie te bedanken liggen er daarachter in het raam een aantal kleine presentjes.’ Voor de docenten het goed en wel doorhebben is Van der Toorn opgestaan en verdwenen. n havana
13
Beeld Fred van Diem
reportage
nk’s
And the winne Koehandel
Indoorroeien
Boulderen
Softtennis
Sinds een paar jaar razend populair onder studenten. Als drank- en gezelschapsspelletje. Niet zo gek dus dat er een nk werd georganiseerd. En met succes. 11 december vindt alweer het derde nk plaats. Honderd deelnemers zullen strijden om die felbegeerde titel en trofee: de gouden koe. Het nk vindt plaats in Canvas in het voormalig Volkskrantgebouw aan de Wibautstraat 150 in Amsterdam. Voor 14,99 euro ben je deelnemer. Er wordt gespeeld over twee voorrondes en een finale. In tegenstelling tot de echte beurs is er bij dit spel geen plek voor valsspelers. Zoals het reglement (aanvullend reglement op de officiële regels van Ravensburger van de eerste editie van Koehandel) bij punt 9 stelt: ‘Bij onduidelijkheid, fraude of andere geschillen kan de organisatie te allen tijde ingrijpen.’ De consequentie staat er alleen niet bij. www.nk-koehandel.nl
De Amsterdamse studentenroeivereniging Nereus organiseert het nk indoorroeien. In 1990 werd ter ere van het lustrum van de studentenroeivereniging voor het eerst in Nederland een wedstrijd op de indoor rower (toen nog: ergometer) georganiseerd over 2500 virtuele meters. Sinds 1999 is het een officieel Nederlands kampioenschap. Er wordt over 2000 meters geroeid. Dit jaar is het nk op 11 december in de Sporthallen Zuid, met plek voor 1300 roeiers. Getriggerd om ook wat meters te maken zonder nat te worden of ook maar één centimeter vooruit te gaan? Helaas, de inschrijving verliep afgelopen vrijdag, 3 december, exact om 23.59. Je moet dus een heel jaar wachten op het volgende nk. www.nereus.nl
‘Ziek’ is een term die naar boven komt als je de mannen en vrouwen ziet die aan een klein greepje hangen en als Spider-Man over een hoekig plavond kruipen. Het nk boulderen vond dit jaar plaats in Amsterdam. Het toneel: Tussen Hemel En Aarde, een klimhal in een kerk. De deelnemers klimmen korte stukjes tot vijf meter hoog, die met krachtexplosies worden bedwongen. Channah Bransema (18, tweedejaars Johan Cruyff University), die vorig jaar nog tweede werd, verdedigde de HvA-eer. Helaas lukt het niet haar score te verbeteren. Sterker nog, ze viel zelfs – figuurlijk niet letterlijk – naast het podium. Volgens Channah is het een uitdagende sport. ‘Je kan jezelf steeds weer verder pushen. En omdat er verschillende specialiteiten zijn ben je nooit uitgeleerd.’ Met die specialiteiten doelt ze op de verschillende manieren hoe een boulder in elkaar kan zitten. Dynamische boulders voor de springgeit, fysieke boulders voor de krachtpatsers en voor slimme klimmers – de groep waar Channah toe behoort – technische boulders. Channah werd vierde, wat vooral te wijten viel aan een blessure en dus niet aan een gebrek aan slimheid. ‘Ik heb al langere tijd last van een knieblessure. Door deze blessure kan en mag ik niet alle bewegingen maken en zijn ook niet alle bewegingen pijnvrij.’ Volgend jaar beter.
Het feit dat softtennis in Japan razend populair is, doet vermoeden dat het hier om iets heel aparts gaat. Want Japanners, die komen vaak in het nieuws met rare hobby’s. Het blijkt reuze mee te vallen. Softtennis is een voor Nederland nieuwe variant op het gewone tennis (in Japan bestaat het al sinds de negentiende eeuw) waarbij hardhitters niets te zoeken hebben. Deze variant vervangt het powertennis met tactisch vernuft, creatieve oplossingen en langere rally’s. Wedstrijdtennisser en tennisleraar Erwin Schmitz (21, derdejaars sport, marketing & ondernemen) wijdt zijn ondernemersplan aan deze nieuwe sport en vertelt waarom het spel leuk is. ‘De rubberen bal is flexibeler en zachter dan een gewone tennisbal. Daardoor is hij supergevoelig voor effecten en gaat hij een stuk minder hard.’ Op de vraag of hij zal overstappen op softtennis moet Erwin nog wel ontkennend antwoorden. ‘Tennis blijft mijn sport.’ In september was de Dutch Open en dat zal volgend jaar waarschijnlijk weer zo zijn. Genoeg tijd dus om die oude bal te vervangen door een softere versie en te starten met trainen. www.softtennis.nl
14
havana
nk’s
hoef je helemaal geen topsporter voor te zijn. Want er zijn genoeg andere nk’s waar je die begeerde titel kan binnenslepen. Havana zet acht kleine, grappige of bizarre nk’s voor je op een rijtje. Gijs Hardeman
Beeld Marc Kolle
ner is…
Ook een keer Nederlands kampioen worden? Daar
Bommetje
Onderwaterhockey
Schafeltennis en schaakboksen
Wie doet het niet in zijn of haar vrije tijd in het zwembad? Bommetjes maken. Knieën bij elkaar, één been gestrekt of juist niet. Wat is de beste techniek? En heb je wel eens gemeten hoe hoog je plons komt? Is hij hoger dan 10,5 meter dan zou jij wel eens de nieuwe Nederlands kampioen bommetje kunnen worden in juni 2011. Sterker nog: dan heb je meteen het Nederlands record te pakken. De ‘bommenwerpers’ springen van de hoge duikplank en moeten eerst voorrondes door voordat de grote finale van het nk wacht. www.nkbommetje.nl
Sportduikers in Zuid Afrika die baantjes zwemmen als conditietraining te saai vonden bedachten het spelletje en nu vindt onderwaterhockey over de hele wereld navolging. Nederland behoort tot de wereldtop en er zijn ongeveer vijfentwintig verenigingen. De mannen spelen in drie competities voor het landskampioenschap (hoofd, eerste en tweede klasse), dames en jeugd hebben ook een eigen competitie. Maar waarom zou je gaan sporten op een plek waar je geen adem kunt halen? Want deze duikers hebben alleen een snorkel en geen fles. Pim de Jager, fanatiek onderwaterhockeyer en oud-international, houdt een pleidooi voor de sport. ‘Het is driedimensionaal. Bij onderwaterhockey komen je tegenstanders van voor, achter, links, rechts én boven en beneden. En naast kwaliteiten als kracht en snelheid moet je gewoon goed je adem in kunnen houden. Een team dat daar goed in is heeft zo een man meer op de bodem.’ Onderwaterhockey wordt gespeeld met zes tegen zes met vier reserves op de ‘bank’ die continu mogen invallen. De puck weegt iets meer dan een kilo en kan maximaal twee of drie meter weggeslagen worden met een stick van ongeveer 25 centimeter. In de omgeving van Amsterdam zijn drie verenigingen waar je terechtkan. www.onderwaterhockey.nl
Ben jij een tafeltennisser die ook wel van een potje schaken houdt? Of is schaken jouw ontspanning naast het altijd intensieve tafeltennis? Dan is schafeltennis jouw sport. Simon Gribling (56, directeur bedrijfsvoering van het domein Bewegen, Sport & Voeding) is de bedenker van deze duosport en organiseert sinds 2008 elk jaar in juni een heus nk. Hoe bedenk je het? ‘In 2004 was ik directeur van de Schaakbond en betrokken bij het wk Schaakboksen. In Paradiso stonden twee boksers tegenover elkaar en tussen elke ronde kwam er een schaakbord omlaag en speelden ze een potje. Doordat één bokser mat dreigde te komen staan moest hij bij het boksen een knock-out forceren. Dat lukte niet, maar hij matte zijn tegenstander zo af dat die met tollende ogen volledig in de fout ging bij het schaken terwijl hij ver voor stond. Drie stomme zetten en hij was klaar.’ Gribbeling – zelf geen bokser, maar wel fanatiek tafeltennisser en schaker – bedacht het plan om die twee te combineren. Met succes want een select groepje is verslaafd geraakt. Daartussen ook vijf tafeltennissers uit de top honderd en Loek van Wely, zesvoudig Nederlands kampioen schaken. Het toernooi bestaat uit maar liefs zeven rondes van vijftig minuten, waarbij elke ronde bestaat uit vier games tafeltennis en twee vijfminutenvluggertjes schaken (waarbij de klok een hoofdrol speelt). Ben jij ook een serieuze schaker slash tafeltennisser en kan je niet wachten om je schafeltennisbatje uit het vet te halen? 11 december is er een toernooi in Katwijk, zie www.ttvrijnsoever.nl.
Nederlands Studenten Snow Kampioenschap Doe jij tijdens je wintersport in het funpark op je ski’s wel eens een double flat spin of een cork double op een kicker? Of een pretzel op de flat down rail? Draai jij als snowboarder je hand niet om voor een backflip stalefish, method backflip of switch cabbalerial boardslide? Of begin je net met wintersporten? Dan is het Nederlands Studenten Snow Kampioenschap (NSSK) misschien wel iets voor jou. Skigebied La Forêt Blanche in Frankrijk zal het winterse podium zijn voor deze studentenkampioenschappen in de traditionele slalom en, de meer extremere vormen van skiën en boarden, slopestyle, big air en boarder- en skicross. Patrick Schoenmakers, secretaris van het NSSK 2011, laat weten dat er niet alleen voor de gevorderde wintersporter plek is. ‘Er worden clinics gegeven en er is voldoende mogelijkheid om vrij te boarden. ‘s Avonds na de prijsuitreiking is er natuurlijk ook ruimte om te feesten.’ De inschrijving is intussen geopend op www.nssk.nl. n
havana
15
nemas
‘Wij begrijpen elkaar beter’ Vrijdag wordt het Nederlands-Marokkaans Studentenplatform NeMaS gelanceerd. Doel: minder Marokkaanse studieafhakers en een positiever beeld van Marokkanen. Student Hajare, een van de oprichters: ‘Hoe meer je vertelt over jezelf, hoe beter anderen je begrijpen.’Catrien Spijkerman
Aan het begin van vorig schooljaar kwam docent Zineb Lekbir haar tegen: een Marokkaans meisje, eerstejaars aan de lerarenopleiding Frans. Enthousiast, en vol goede moed om aan haar studie te beginnen. Lekbir zou haar in het tweede jaar lesgeven. Maar een maand geleden ontdekte Lekbir dat het enthousiaste meisje was verdwenen. ‘Ik vroeg haar medestudenten of zij wisten wat er met haar gebeurd was, en ik deed navraag bij haar mentor,’ zegt Lekbir. ‘Niemand wist iets over haar.’ Het meisje is een van de vele Marokkaanse studenten die ‘zomaar verdwijnen’. Sommige studenten missen ondersteuning van hun
klas zijn. Er zijn ook studenten die problemen thuis hebben. Bij mij hoeven ze niet het hele verhaal uit te leggen. Ik begrijp ze meteen, omdat ik weet hoe hun cultuur in elkaar zit. Ik heb het zelf ook meegemaakt.’ Zo kwam Lekbir in september op het idee een plek te creëren waar de Marokkaanse studenten elkaar kunnen helpen. Samen met studenten richtte zij NeMaS op, het Nederlands-Marokkaans Studentenplatform. NeMaS – omgedraaid vormt de naam het woord ‘samen’ – is een ontmoetingsplaats voor Marokkaanse studenten van het domein Onderwijs & Opvoeding waar zij kunnen aankloppen met studiege-
‘Waarom moet zoiets nou weer speciaal voor de Marokkanen zijn?’
bijvoorbeeld heel lang om een stageplek te vinden. Ik heb wel veertig sollicitaties gehad, maar mijn Nederlands was gebrekkig. Werkgevers hebben vaak geen tijd om je daarin extra te begeleiden. Bovendien denk ik dat veel werkgevers in eerste instantie liever een autochtoon aannemen.’ Een groter netwerk had hem kunnen helpen, meent hij. ‘Via via werkt het best. Ik heb een andere Marokkaanse student ook aan een stageplek geholpen bij mijn werkgever. De werkgever kent mij, en ik weet dat die student heel capabel is.’ Voor studenten die nog niet zo lang geleden uit Marokko zijn gekomen is het heel fijn als een ‘ervaringsdeskundige’ je kan uitleggen hoe Nederland werkt, zegt Hajare Ait Ouaba, derdejaars studente van de lerarenopleiding Frans. Ze is een van de oprichters van NeMaS. ‘Er zijn in Nederland bijvoorbeeld veel instanties en regelingen die je hulp kunnen bieden, maar dan moet je dat wel net weten.’ Ook voor studenten van Marokkaanse afkomst die wél in Nederland zijn geboren kan NeMaS hulp bieden. ‘Thuis leven veel Marokkaanse studenten in een heel andere wereld dan op school en op straat,’ weet Hajare. ‘Die werelden kunnen wel eens botsen, en dat kan heel verwarrend zijn. Het is fijn als je die dingen kan bespreken met leeftijdsgenoten met dezelfde achtergrond, je begrijpt elkaar beter. Bovendien is het voor veel Marokkanen not done om over je problemen te praten met een psycholoog of een decaan.’
Feestjes en etentjes ouders, sommige studenten hebben moeite met plannen, anderen weten nog niet hoe het Nederlandse onderwijssysteem in elkaar zit, of hebben moeite met de Nederlandse taal. Het zijn slechts enkele van de redenen. Uit onderzoek blijkt dat studenten van Marokkaanse afkomst langer over hun studie doen en vaker afhaken dan autochtone studenten. ‘Al jaren kloppen studenten met allerlei problemen bij mij aan,’ zegt Lekbir. Veel problemen hebben met school te maken, maar de studenten komen ook met persoonlijke dingen. ‘Sommige studenten voelen zich alleen en geïsoleerd, vooral wanneer zij de enige Marokkaan in hun 16
havana
relateerde en persoonlijke problemen, maar waar zij ook terechtkunnen voor gezelligheid en sociale contacten. Het lidmaatschap is gratis.
Verwarrend Abderrahman el Masnouri denkt dat het hem een hoop studievertraging had gescheeld, als hij vanaf het begin bij een platform als NeMaS terecht had gekund. El Masnouri kwam zes jaar geleden naar Nederland en is vierdejaars student aan de lerarenopleiding Frans. ‘De opleiding zelf is niet zo moeilijk, maar ik heb veel tijd verloren met de zaken eromheen. Het duurde
NeMaS wordt 10 december officieel ‘geopend’ met een feest en toespraken van docenten en prominente Marokkanen zoals Ahmed Marcouch en hoogleraar interculturele communicatie David Pinto. Het platform hoopt bij die gelegenheid veel leden te werven. Tot nu toe bestaat NeMaS uit ongeveer 35 passieve leden en 15 actieve. In de toekomst hoopt NeMaS een lokaaltje te hebben op de HvA waar studenten makkelijk kunnen binnenlopen. Ook denken de oprichters na over een site waar leden elkaar via fora vragen kunnen stellen en tips kunnen uitwisselen. Er bestaat al een studentenvereniging die zich richt op de Marokkaanse taal, cultuur,
normen en waarden. Toch is die vereniging – Khmisa genaamd – wezenlijk anders dan NeMaS, zegt Hajare. ‘Khmisa houdt zich voornamelijk bezig met activiteiten zoals feestjes en etentjes. Wij gaan dat soort dingen ook organiseren, maar wij zijn meer probleemgericht. We willen echt voorkomen dat studenten vast komen te zitten en afhaken.’ NeMaS maakt dan ook deel uit van het project SoS, Sturen op Studiesucces, waarvoor het ministerie van Onderwijs aan vijf Randstadhogescholen een subsidie verstrekt om het studiesucces van allochtonen te vergroten. De opening van NeMas wordt met SoS-geld betaald, en Lekbir kreeg van de HvA uren ter beschikking om het platform op te zetten. Verder gebeurt alles op vrijwillige basis. Domeinvoorzitter Onderwijs & Opvoeding Marjan Freriks is enthousiast. ‘Deze studenten hebben de drive om het beste uit zichzelf en hun collega-studenten te halen, dat juich ik van harte toe. Als ik af en toe iets kleins moet betalen om hen verder op weg te helpen, wil ik daar best over nadenken.’
Scheiding In het Kroonstategebouw zit Loubna met
Beeld Fred van Diem
nemas
drie vriendinnen aan een tafeltje te kletsen. Alle vier zijn ze derdejaars studenten pedagogiek en Marokkaans. Loubna vindt het platform een goed initiatief. ‘Als je problemen hebt, is het fijn dat je ergens terechtkan waar ze je begrijpen,’ zegt ze. ‘Maar waarom
op studenten van de lerarenopleiding. Daar zitten relatief veel Marokkanen. Op den duur breiden we uit naar andere opleidingen en het is de bedoeling dat we onze expertise ook gaan gebruiken voor studenten met een andere afkomst.’ Overigens sluit NeMaS nie-
‘Een student van bijvoorbeeld Turkse afkomst is ook hartstikke welkom’ moet zoiets nou weer speciaal voor de Marokkanen zijn?’ Haar vriendin Fatima knikt: ‘Er zijn toch ook Turkse, Surinaamse en Nederlandse studenten? Nu wordt er weer zo de nadruk op Marokkanen gelegd.’ Soms worden ze er een beetje moe van, geven ze toe. ‘Het is altijd hetzelfde liedje. Er wordt zo veel gekletst over Marokkanen, iedere keer wordt dan ook weer Marcouch erbij gehaald,’ zegt Fatima. Loubna: ‘Ik vraag me af of zo’n vereniging niet juist zorgt voor een scheiding tussen Marokkaanse en Nederlandse studenten.’ NeMaS is een pilot, legt Hajare uit. ‘We beginnen klein. Nu richten we ons nog vooral
mand uit, verzekert Hajare. ‘Als een student van bijvoorbeeld Turkse afkomst nu bij ons aan zou kloppen met een probleem is hij hartstikke welkom.’ Je moet een dergelijk platform niet zien als een afscheiding, zegt ook Hanneke Stasse, onderwijskundige diversiteit & interculturalisatie. Ze is een van de sprekers op het openingsfeest van NeMaS. ‘Ik vind het als een mooie vorm van empowerment. Vergelijk het met het feminisme. Ik heb destijds zelf in de jaren zeventig in vrouwengroepen gezeten. Die groepen waren toen heel handig om de krachten te bundelen en elkaar verder te helpen. Het wil helemaal niet zeggen dat je
je dan niet meer met andere groepen mengt.’ NeMaS wil ‘bruggen bouwen,’ benadrukt Lekbir. ‘Een positiever beeld van Marokkanen is ook een van de doelstellingen. De culturele activiteiten zoals debatten, etentjes en feestjes zijn dan ook toegankelijk voor iedereen. Hoe meer je vertelt over jezelf, hoe beter anderen je begrijpen. Door bijvoorbeeld iedereen uit te nodigen op iftarmaaltijden, komen autochtonen meer te weten over de ramadan.’ Studente Fatima zou er niet heen gaan, zegt ze. Ze doet de lerarenopleiding Nederlands, en is met haar vriendin Hanane op weg naar huis. ‘Ik heb mijn eigen Marokkaanse vrienden en familie. Ik zou niet zo snel naar een activiteit gaan alleen maar omdat het Marokkaans is.’ Ook Hanane, die net als Fatima de lerarenopleiding Nederlands doet, is niet enthousiast. ‘Persoonlijk heb ik geen behoefte aan zo’n platform. Als ik problemen zou hebben met mijn studie kan ik toch naar een bijles gaan ofzo?’ Natuurlijk zijn er studenten die het niet nodig hebben, geeft Hajare toe. ‘Gelukkig maar! Maar voor de mensen die wel wat hulp kunnen gebruiken is het belangrijk dat er een plek is waar ze altijd terechtkunnen. Bij NeMaS.’ n
Opening De officiële opening van het NederlandsMarokkaans Studentenplatform vindt plaats op 10 december van 14.00 tot 17.00 uur in gebouw Kroonstate, Wenckebachweg 144148, lokaal A.0.17.
Sprekers: ■■Ahmed Marcouch, Tweede Kamerlid (PvdA) ■■David Pinto, hoogleraar en directeur Intercultureel Instituut Amsterdam ■■Hafid Ballafkih, onderzoeker lectoraat Gedifferentieerd human resource management ■■Hanneke Stasse, onderwijskundige (interculturalisatie & diversiteit) bij domein Onderwijs & Opvoeding ■■Marjan Freriks, domeinvoorzitter Onderwijs & Opvoeding
Meer informatie:
[email protected] havana
17
Aandacht voor sport eenzijdig Waarom investeert de HvA zo veel tijd, geld en energie in sport en blijft muziek een ondergeschoven kindje? En dat terwijl muziek minstens net zo veel bijdraagt aan de ontwikkeling van studenten, betoogt Alex van Heeswijk.
ziek is cruciaal voor de ontwikkeling van jongeren, zelfs bepalend voor hun identiteit. Waarom wordt dat op de HvA genegeerd? Hoe groter de afstand tussen school en muziek, hoe meer je aan talent laat liggen. Dat is toch eeuwig zonde en bovendien in strijd met ons eigen instellingsplan.
Treurig
Ik heb geen hekel aan sport. Er zijn natuurlijk leukere activiteiten maar sport is wel interessant en ik zie ook dat sport leuk en nuttig kan zijn. Op zich is er wat mij betreft niet veel mis met sport. Toch verbaas ik mij over het feit dat de HvA zo veel tijd, geld en energie investeert in sport. Het domein waar ik werk (Economie & Management) besteedt echt heel veel geld aan de sportieve ontwikkeling van studenten. Op open dagen wordt dat ook niet onder stoelen of banken geschoven. Sport is immers een mooie magneet om nieuwe studenten aan te trekken. De vele aandacht voor sport wordt gerechtvaardigd met het argument dat juist bij sport competenties als samenwerken en leiderschap goed ontwikkeld kunnen worden. Dat de HvA sport bovengemiddeld belangrijk vindt, blijkt ook uit het feit dat onze instelling voor hoger onderwijs een sportlector op de loonlijst heeft staan. Hij heeft als belangrijkste taak het promoten van sport binnen de HvA. Bovendien moet hij ervoor zorgen dat de HvA bij de Olym18
havana
pische Spelen van 2028 een belangrijke rol gaat spelen. Dat is nog erg ver weg maar de lector en de zijnen zijn dagelijks druk bezig met hun dure droom. Dat is natuurlijk allemaal boeiend maar ik vraag mij wel af of we niet een klein beetje van al dat geld aan iets anders kunnen besteden. De HvA doet namelijk verdomd weinig aan muziek. Als ik somber gestemd ben dan verzucht ik dat dat verdomd weinig eigenlijk maar een heel klein beetje meer dan niets is. Eigenlijk ben ik dus jaloers op sport. Ik snap het ook niet. Waarom is er die eenzijdige aandacht voor sport? Je hoeft toch echt geen lector topsport te zijn om te zien dat hetgeen dat over de verbindende waarde van sport wordt gezegd natuurlijk ook voor muziek geldt. Als mensen muziek maken worden ook allerlei competenties ontwikkeld die voor een hbo’er erg belangrijk zijn. Samenwerken en leidinggeven om er eens twee te noemen. Hetzelfde geldt ook voor het organiseren van optredens en festivals. Muziek is immers meer dan muziek maken. Muziek is de taal van de jeugd. Mu-
De HvA laat als het om muziek gaat hele grote steken vallen. Op de HvA is muziek echt stiefmoederlijk bedeeld. We hebben vele leuke bandjes maar die moeten het allemaal lekker zelf uitzoeken. Een festival
CREA hebben. Natuurlijk, deze culturele instelling van de UvA krijgt ook jaarlijks een beetje geld van de HvA. Wie stelt dat de HvA daarmee recht doet aan het belang van muziek slaat toch echt een dikke meter naast de plank. Als ik kijk naar wat er allemaal naar sport gaat dan stemt mij dat droevig. Waarom kan dat niet een onsje minder zijn? Dan kan er wat meer naar muziek. Er moeten mogelijkheden komen zodat ook onze studenten hun muzikale talenten kunnen ontwikkelen. Het is maar een suggestie maar zou de Amstelcampus niet een mooie kans bieden om studenten
Op de HvA is muziek stiefmoederlijk bedeeld als Make More Music krijgt gewoon niet de aandacht die het verdient. Iedereen vindt het leuk tot het moment dat er om geld gevraagd wordt. Dan is er geen cent beschikbaar. Natuurlijk, met de mond belijdt iedereen dat muziek ontzettend belangrijk is maar de daad wordt vrijwel nooit bij het woord gevoegd. Op open dagen heeft niemand het over muziek en als er al muziek klinkt dan is dat vaak het akoestisch behang van de supermarkt. Dat is ontzettend jammer. Eigenlijk is treurig een betere omschrijving. Nu zou je kunnen tegenwerpen dat we toch
te steunen die muzikaal bezig willen zijn? Oefenruimtes, masterclasses, open podia en als ik nog een kwartier verder denk, kan ik dat lijstje moeiteloos aanvullen met tal van boeiende toepassingen. Ik hoop dat het nieuw te benoemen collegelid – de rector van de HvA – inziet wat muziek kan betekenen voor de klank en kleur van de HvA. Make more music, zou ik zeggen. n Alex van Heeswijk is docent bij de minor ondernemerschap en afstudeerbegeleider bij het Amsterdam Center for Entrepreneurship (ACE).
Beeld Enkeling
opinie
zes tips om ephorus te omzeilen
Je huiswerk lekker aandikken met citaten, alinea’s of volledige hoofdstukken uit andere publicaties is veel riskanter sinds Ephorus gebruikt wordt op de HvA. Toch geen zin om al je studiestukken zelf te maken? Havana heeft de smeuïgste tips verzameld om de plagiaatsoftware om de tuin te leiden. Claire van der Hall
Ephorus is een geavanceerd zoekprogramma dat veel relevante publicaties en oude werkstukken van studenten kent. Het is ontwikkeld om snel te zien of een werkstuk citaten bevat van anderen en vertaalt dit naar een percentage. Als de citaten niet verantwoord worden met een goede bronvermelding is er sprake van plagiaat. Brave studenten zullen niet gauw met Ephorus te maken krijgen. Iedereen die netjes zijn eigen stukken typt en bij citaten de correcte bronvermelding zet, zal niet gauw uitgenodigd worden om plaats te nemen aan een tafel met de examencommissie. Studenten moeten zich wel verantwoorden als Ephorus aangeeft dat er een bepaald percentage overgeschreven is. Bij iedere docent verschilt die minimale hoeveelheid. De uitnodiging voor een pittig gesprek kan al vanaf een paar procent plagiaat komen. Maar er zijn voorbeelden bekend van studenten die 100 procent
plagiaat scoorden, en die vervolgens glashard volhielden dat hun werk origineel is. Zo lukt het wel: Tip 1 Ephorus herkent geen plaatjes. Er zijn studenten die screenshots of andere afbeeldingen van teksten in hun werk zetten om Ephorus te misleiden. Het systeem reageert alleen op tekst en zal de plaatjes niet registreren. Ook gebeurt er niks als de afbeelding gejat of onrechtmatig gebruikt is. Tip 2 Ephorus kan niet vertalen. Een Engelse tekst door Google translate halen levert geen problemen op. Bijkomend voordeel: als je een Spaanse, Japanse of Kroatische tekst vertaalt, leer je ook nog eens wat. Tip 3 Ephorus kan geen pdf’s ontsleutelen. Je kan pdf’s beveiligen, zodat Ephorus er
niets mee kan. En daarvoor hoef je geen informaticawizard te zijn. In Adobe Professional is er de mogelijkheid om de tekst te beveiligen. Maar kijk niet op als je het verzoek krijgt of je de beveiliging ervan af kan halen, zodat je werk door Ephorus gehaald kan worden.
Tip 4 Ephorus kan niet alle bestandsformaten aan. Gebruik geen Microsoft, maar Open Office, lever het niet aan in pdf maar experimenteer met Rich Text, Text of als je een beetje knap bent, met HTML. Tip 5 Ephorus weet niet wie er heeft getypt. Als jij iemand inhuurt om het schrijfwerk te doen, zal Ephorus niks doorhebben. En als het uitkomt, hoeft het niet eens slechte consequenties te hebben. Er gaat een verhaal rond van een duo dat iemand inhuurde voor het schrijfwerk. Maar ze moesten hem zo intensief begeleiden dat ze toch hun punten kregen. Het ging om een managementopleiding en ze lieten zien dat ze het afstudeerproject gedelegeerd tot een goed einde konden brengen. Leerdoelen gehaald, studenten geslaagd. Tip 6 Ephorus wordt niet standaard gebruikt. Alle docenten hebben de mogelijkheid om jouw werk te controleren op plagiaat, maar het is niet verplicht. Er zijn docenten die ervan uitgaan dat ze hun studenten kunnen
Beeld Bas Kocken
Zorgeloos plagiëren vertrouwen en niet alle stukken erdoorheen halen. Alleen bij twijfel wordt Ephorus aangezwengeld. Overigens blijkt het gros van de plagiaatgevallen die ontdekt worden door Ephorus niet van kwade wil te zijn. Het leeuwendeel blijkt van eerstejaars studenten te zijn die het citeren nog niet onder de knie hebben en werk aanleveren zonder of met slechte bronvermelding. Nadat een student hierop is gewezen en het aanpast, wordt het werk alsnog geaccepteerd. Het is echter nog steeds verre van aan te raden een loopje met Ephorus te nemen. Het computerprogramma is misschien een beetje dom, de docenten aan de HvA zijn dat in ieder geval niet. Als een student vorige werken in middelmatig Nederlands inleverde en zijn afstudeerstuk in prachtige Nederlandse volzinnen maakt, worden er wenkbrauwen opgetrokken. Dan kan het voorkomen dat het stuk door Ephorus wordt gehaald. Ook vallen Engelse werkstukken die per alinea van stijl en grammatica veranderen op. Nakijken blijft mensenwerk, Ephorus helpt alleen. Een goede docent komt er altijd achter, zeggen docenten zelf. Havana neemt dan ook geen enkele verantwoordelijkheid voor het mislukken van bovenstaande tips. Want wie met vuur speelt, kan zijn vingers branden. n Havana bedankt de docenten voor hun medewerking aan dit artikel. Hun namen zijn bekend bij de redactie. havana
19
havana international
India’s Budget Do Last summer I went to India with my sister. We are poor students so we slept in hotel rooms costing between two and six euros. For us it’s cheap but for Indian people it is a lot of money. Value for money is, however, another concept. The staff usually takes a powernap in the empty hotel beds when nobody is renting the room. The results I’ve found ranged from black hair to a golden toe ring. Not to mention the other visitors that come and greet you in your sleep: gnawing rats, bedbugs and iguanas. Once I woke up because I heard a tropical bird making constant noise. It was irritating me so I went outside armed with a lighter. I couldn’t find anything but heard the sound coming from our neighbour’s hut. It was a strange noise, and kept going, so I knocked 20
havana
on their door. Nobody responded. I went to bed, counting the fan’s rotations till my eyes shut. Next morning I had breakfast in the hotel and saw a deaf couple talking in sign language. I almost choked on my boiled egg because I realized that what I thought were tropical bird noises had been coming from this couple. While travelling throughout Asia the most intense experiences I had were during Homestays, which means sleeping and eating at a local family. Last year in Vietnam, Cambodia and Nepal people cooked their best meals for me and provided a nice place to sleep. You pay a little more than a hotel, but it’s definitely worth a try. In India it was a bit different. After a whole day bumping up and down on a camel we arrived in a small village. It was nearly dark and they had no electricity. They cooked a traditio-
nal Indian rice dish for us which we ate with our hands, sitting on the floor. After dinner we went to our bedroom to go to sleep and we burst out laughing, in silence. Yes indeed, there were two beds. Wooden beds, covered with thin straw mattresses. We got an oil lamp to change clothes and find our beds. It was more a cave than a room because the walls were brown and mouldy, with a clay floor and no windows. I changed my clothes but suddenly three anorexic dogs crawled under my bed. I’m afraid of every Asian dog, because you never know if they might be carrying a disease. I pushed them away but at the same moment a few chickens started clucking on top of a closet. I asked grandma to remove the animals and she burst out laughing. “Afraid of a chicken? Why?” I said I wanted to sleep after having travelled
nine hours uphill in the rain. She looked at me as if I was crazy but removed her pets. She wished me a good night and said there were little mice in the room, but they don’t bite! I fell asleep with my MP3 loud enough so as to not hear the mice. In the middle of the night grandma entered our room to lock her provisions cabinet. Apparently she was afraid of hungry Western girls with midnight snack attacks. In the morning she woke us up with a glass of raw buffalo milk and black barbecued corn. Of course we made a lot of corny jokes when our teeth turned black. The whole village gathered to see us, the white girls with silky hair and green tiger eyes. They wanted to take pictures of us and touch us. For a second I felt like a celebrity, despite my killer hiking boots, black teeth and a glass of buffalo milk. n
havana international
Best of 2010
Photos Annelijn Hooij
As this is the final Havana International of the year, a “best of” compilation seems a fine idea. But please note: most of the following are not in fact 2010 productions; they simply came to my attention during the year, or are just perennial favourites.
oom Annelijn Hooij is a 19-year-old, third-year Fashion & Branding student at AMFI. She’s currently following the minor International Journalism. She loves travelling, photography and observing people. See: www. annelijnhooij.tumblr.com. Editor’s note: After writing her excellent piece, Annelijn was concerned about sounding “too negative,” and remarked “that’s not what I’m aiming for, I don’t want to scare people! During my next backpack journey through Asia I will still sleep in budget rooms.” Also: for more work by Annelijn Hooij and many other internationally-minded students, please see http://impressmag.wordpress.com, the online magazine of the International Journalism minor (MIC).
Film: Winter’s Bone (dir. Debra Granik, 2010, USA)—a young woman searches for her dead father in deepest and darkest America. Music: Of course, Bach’s Well-Tempered Clavier; and any one or all of John Coltrane’s variants of India (1961). Hypnotic. Book: Jonathan Littell’s huge novel, The Kindly Ones (from the French, Les Bienveillantes, 2006)—horrors of WWII recounted by an SS officer in pitiless, hallucinatory detail. Exhibition: Matisse to Malevich, Hermitage Amsterdam, 2010. Two paintings, Matisse’s ecstatic La Danse (1909/1910); and Malevich’s Black Square (around 1930). The beginning and end of “modern” Western art. Expensive creative tool: the Nikon D700 (and its full-frame siblings, 2008-2010). With this the digital camera arrives at a certain mechanical and ergonomic perfection. Inexpensive creative tool: the Koh-I-Noor Hardmuth Mechanical Pencil, 5.6. Lovely object and excellent pencil from the old Czech manufacturer. Performance: Marina Abramovic, ´ The Artist is Present (2010) at MoMA in NYC. Wish I’d been there. News source: BBC World Service. Radio! Fashion Icon: Karl Lagerfeld, inscrutable, ridiculous, brilliant. “No, I’m not a French designer... I’m from nowhere. I’m a European, old European is all I am.” Website: Wikipedia, increasingly indispensable. Restaurant: Firma Pekelhaaring, Van Woustraat 127-129, Amsterdam. Fun, friendly, really good food. And finally, Philip Larkin’s poem The Mower (1979): The mower stalled, twice; kneeling, I found A hedgehog jammed up against the blades, Killed. It had been in the long grass. I had seen it before, and even fed it, once. Now I had mauled its unobtrusive world Unmendably. Burial was no help: Next morning I got up and it did not. The first day after a death, the new absence Is always the same; we should be careful Of each other, we should be kind While there is still time. Robert Simon Editor, Havana International
[email protected] havana
21
-advertentie-
Ga toch weg! Studie of onderzoek in het buitenland? Studeer jij binnenkort af aan een Nederlandse hogeschool of universiteit, en wil je graag verder studeren of onderzoek doen in het buitenland?
Er is een beurs voor jou! De VSBfonds Beurs is een gift van maximaal € 10.000,– Kijk op www.vsbfonds.nl/beurzen voor de voorwaarden.
passie
‘Mijn eerste ratje heette Speedy, hem kreeg ik toen ik negen was, na lang zeuren. Zijn leven is dramatisch geëindigd. Een vriendinnetje kwam bij me spelen en stampte achteruit, boven op kleine Speedy. Een heel naar ongeluk. Hij was toen nog maar vijf maanden oud. Ik raakte in paniek en wist echt niet wat ik moest doen. Gelukkig was mijn oudere zus thuis en heeft zij geholpen met hem opruimen. Vrijwel meteen kreeg ik een nieuwe, Molly. Zij werd bijna twee jaar oud. Ratjes worden gemiddeld twee à tweeënhalf jaar oud. Daarom heb ik er ook al zo veel gehad. Elke keer dat er een doodgaat moet ik huilen. Ik ben er wel aan gewend geraakt dat ze niet zo lang bij me blijven, maar toch maakt het me
verdrietig wanneer ze er niet meer zijn. Ik vind ratten zo leuk omdat ze zich aan je hechten. Als ik bezoek heb en zij houden mijn ratjes even vast dan laten ze altijd duidelijk merken dat ze weer terug willen naar mij. Het is een fijn gevoel dat ik belangrijk voor ze ben. Ze passen hun ritme ook aan op dat van hun baasje: als ik wakker word, worden zij wakker en als ik thuiskom van school staan ze weer voor me klaar. Op de middelbare school nam ik wel eens een ratje mee, als ik een korte dag had. Ik weet nog dat ik er een keer een bij me had en aan een klasgenote vroeg of ze bang was voor ratjes. “Nee hoor,” zei ze. Maar toen ze zag dat ik er een bij me had begon ze
keihard te gillen. Echt grappig. De meeste mensen vinden ratten leuk, sommigen zijn er een beetje bang voor. Ik heb er aan gedacht om een rattery te beginnen, een fokkerij voor ratjes, maar je verdient er bijna niets mee en het kost wel veel tijd. Toch maar niet dus. Ik hou me nu maar even bezig met Carrie, Claire en Elly, heel lief zijn ze. Alledrie heel anders. Welke ik het leukst vind? Ze zijn als kinderen voor me, je vraagt toch ook niet aan een moeder van wie ze het meeste houdt.’ n Kim Bos
Beeld Fred van Diem
Tien jaar geleden kocht Linda de Haan (20, eerstejaars informatica) haar eerste rat. Met Carrie, Claire en Elly is ze nu toe aan haar veertiende, vijftiende en zestiende exemplaar. En het zijn zeker niet de laatste knaagdiertjes die De Haan onder haar hoede neemt.
23
havana
recensies
CD
Hooverphonic The Night Before (Sony Music Belgium) HHHHH
Film
De eenzaamheid van de priemgetallen Regisseur: Saverio Costanzo, naar het gelijknamige boek van Paolo Giordano HHHHH
Festival
You’ve Got Style
8 december, Café Pakhuis Wilhelmina Wel gaan You’ve Got Style is het festival dat voor de derde keer dit jaar zijn frisse geluid laat horen.Krokante, jonge en edgy popartiesten bestijgen het podium en als popliefhebber wil jij dat absoluut niet missen. Niet gaan Jij hebt het niet zo op jonge artiesten. Jij houdt meer van doorgewinterde rockers met rauwe stemmen en vette haren.
Pop
Gonjasufi
10 december, Paradiso Wel gaan Eigenlijk had jij beter geboren kunnen worden in de jaren zestig. Gelukkig biedt Gonjasufi jou de mogelijkheid je hippie-ei kwijt te kunnen op psychedelische en intrigerende pop- en rocknummers. De mysterieuze samples en de bedwelmende sfeer brengen het publiek vanavond in extase. Niet gaan Van psychedelische deuntjes word jij duizelig en van bedwelmende sferen krijg jij het Spaans benauwd. Kan de nieuwe zangeres van Hooverphonic Geike Arnaert overtreffen?
Degenen die het boek niet gelezen hebben, moeten scherp zijn.
Ze heet Noémie Wolfs, heeft donkerbruin haar, groene ogen en is 22 jaar jong. Ze is de nieuwe frontvrouw van de populaire Belgische band Hooverphonic. Het brein achter de band, Alex Callier, heeft maar liefst twee jaar gezocht naar een vervangster van ex-zangeres Geike Arnaert. Was Callier kritisch genoeg? Aan de stem van Wolfs moet je behoorlijk wennen. In haar stem hoor je geen emoties en haar stemgeluid ondersteunt niet op de juiste manier de teksten van de songs. Daar is een verklaring voor te vinden: de nieuwe zangeres had nog nooit iets met muziek gedaan en is zelfs geen fan van Hooverphonic. Waarom Wolfs dan solliciteerde bij Hooverphonic én is gekozen is merkwaardig te noemen. Zijn de nummers wel zoals we van de band kennen? Eind oktober maakte Hooverphonic zijn comeback met de single ‘The Night Before’. Een rustig catchy popnummer, dat aardig in het gehoor ligt, maar het is niet echt de juiste keuze om een verpletterende terugkomst mee te maken. Opener ‘Anger Never Dies’ daarentegen klinkt vrolijk, met een pakkend ritme en is absoluut singlewaardig. Is het origineel? Nee. Ieder doorsnee popband kan dit nummer op zijn cd zetten. Wat enigszins in de buurt van de oude Hooverphonic komt is ‘George’s Café’. Maar ondanks de trompetten, mysterieus bedoelde zang en een achtergrondkoortje is het het toch allemaal net niet. Het klinkt mat, alsof het zout in het eten vergeten is. Ook instrumentaal klinkt het aan de veilige kant. De uitdagende en experimentele Hooverphonic is niet te horen. Het klinkt te lief. Vooral de ballad ‘How Can U Sleep’ is tenenkrommend, wat zoet. De donkere stem van Callier is uit het arrangement geschrapt. Ontzettend jammer. De mooie samenzang met Callier en de zangeres is verdwenen. De prikkelende, gevoelige nummers, waar zijn ze? De band is duidelijk een nieuwe weg ingeslagen. Maar of dat verstandig is geweest? n Miriam Bons
Vooral in het begin, als voor het eerst wordt geschakeld tussen 1984,1991, 2001 en nu. Al deze momenten beslaan de levens van Mattia en Alice. Wat hen bindt, is het opgroeien met een trauma. Bij Alice is dit een ski-ongeluk dat ze als klein meisje kreeg en waardoor ze altijd mank is blijven lopen. Zelf wilde ze de piste niet op, haar veeleisende vader dwong haar. Het leed van Mattia is minder zichtbaar. Hij gaat gebukt onder schuldgevoelens over de verdwijning van zijn geestelijk gehandicapte tweelingzusje. Dat hij haar achterliet op een bankje in het park zal hij zichzelf nooit vergeven. Het leed van de twee is de basis van een hechte vriendschap, maar staat deze ook in de weg. Geen van beiden kan de ander echt toelaten. De worsteling met zichzelf en Het Leven gaat in beide gevallen gepaard met zelfverminking. Alice eet bijna niets, Mattia snijdt zichzelf. Hun pogingen en wens om bij de rest van de wereld te horen zijn hartverscheurend. Maar de twee zijn als priemgetallen: alleen deelbaar door één en zichzelf. Ze blijven eenzaam, want zullen nooit zijn zoals andere nummers of elkaar. De stijl van regisseur Saverio Costanzo is soms onnavolgbaar. Op cruciale momenten kiest hij voor een snelheid die om een extreme vorm van concentratie vraagt, voor het dagelijks leed neemt hij uitgebreid de tijd. En zo duurt de eenzaamheid van ‘priemgetallen’ Alice en Mattia voort. En voort. En voort. Gelukkig in een prachtige setting: een winters Italië in de jaren tachtig, negentig en nul. Alle details kloppen, sommige roepen herinneringen op. Dr. Adams en waxjassen, bijvoorbeeld, beheersten kennelijk ook het Italiaanse straatbeeld van de vroege jaren negentig. Als de uitzichtloze relatie tussen de personages echt tegen begint te staan, valt pas op hoe bijzonder de muziek is. Het soort thrillermuziek dat onder een aantal scènes gezet is, wekt de verwachting dat er een spannende wending aankomt. Maar die komt niet. Het ontbreken van een echte plot is verwarrend, maar geeft ook stof tot nadenken. Eén ding is zeker: in minder tijd had de regisseur dit verhaal meer recht gedaan.n Carlijn van Donselaar
24
havana
Theater
Geen vijand
11 december, De Brakke Grond Wel gaan Het doemscenario van de toekomst: het gros van de mensen is ten prooi gevallen aan Uniforma, een wijdverspreid medicament dat sociaal wenselijk gedrag garandeert. Twee vrouwen doen een poging zich af te zetten tegen deze sociaal wenselijke samenleving. Het noodlot biedt slechts één uitweg: verbeelding. Niet gaan Jij hebt een hekel aan cultuurpessimisme.
Tentoonstelling
Rood
12 december, Tropenmuseum Wel gaan De kleur rood roept de meeste reacties op. Rood wordt geassocieerd met vreugde, geluk en liefde maar ook met macht, geweld en verbod. Bij de ene cultuur staat rood voor het bloed dat ons in leven houdt, bij de andere voor de dood van martelaren. Niet gaan Jij houdt meer van blauw.
Reggae
Gentleman & The Evolution
13 december, Paradiso Wel gaan Otto Tilman is een merkwaardige verschijning. Zijn blanke, slungelige lichaam doet niet direct denken aan een florerende reggaeartiest. Maar Gentleman, zoals zijn artiestennaam luidt, pakt zijn microfoon en laat zijn publiek onvervalste, meesterlijke reggae horen. Niet gaan Sinds de dood van Bob Marley is er geen fatsoenlijke reggae gemaakt.
Cabaret
Anne Jan Toonstra – Noodzakelijk kwaad 14 December, Theater Bellevue Wel gaan De Groningse Anne Jan toont chronisch cabaret. Op ontwapenende wijze en
onder begeleiding van zijn eigen pianospel, vertelt Anne Jan over noodzakelijk kwaad, zacht kwaad, vriendelijk kwaad en hard kwaad. Niet gaan Jij houdt niet van zingende, musicerende cabaretiers. Voor pianogetingel ga jij liever naar het Concertgebouw.
zwart-wit
Beeld Henk Thomas
Beeld Annemarie Vissers
eten
Kroeg met kat Eenvoudig eten, in een eenvoudige kroeg. In Parck wordt een goede maaltijd geserveerd, maar het blijft een kroeg en die bezoek je voor de gezelligheid én de pubquiz. Ooit een eenvoudige buurtkroeg, inmiddels een café dat bezoekers uit de wijde omgeving trekt. Parck ligt even voorbij de Jan Pieter Heijestraat aan de Overtoom, op de hoek met de Staringstraat. Een ruime zaak: achterin een ouderwets biljart, voorin een lange bar en de tafeltjes langs het raam. Een prettige plek om wat te drinken en te eten. Het café ademt de sfeer van een bruine kroeg, maar is dat absoluut niet. De muziek is gevarieerd, het publiek is jong en de drankkaart is uitgebreid. Er is een ruime keuze aan bier – Brand, Heineken en La Chouffe van de tap en het hippe Vedett op fles – wijn en cocktails. Het blijft een kroeg, dus nemen we een Chouffe en een glaasje droge witte wijn en wat brood met aioli om de ergste trek te stillen. In korte tijd heeft Parck een grote schare fans verworven met de in de buurt als quiznight bekendstaande avond. Elke maandagavond schuiven bezoekers uit binnen- en buitenland in teams aan om een avond lang Triviant-vragen te beantwoorden. Tot in de wijde omtrek praten bezoekers over het avondje eten, drinken en quizzen. De kaart bestaat uit kleine hapjes, tapas, van kaas tot saté en truffelbitterballen. Wij gaan voor de maaltijd van twaalf euro vijftig: de Parckburger – ‘nu al beroemd’.
Het vlees komt van de Ierse Herefordkoe, het broodje is belegd met aioli, bacon, kaas, tomaat en wat rode uienringen. Niets bijzonders, tot ons gevraagd wordt wat voor soort patat we erbij willen. Franse, zoete of Parmezaanse truffelpatat? Het personeel is vriendelijk en attent. De serveerster controleert regelmatig of we nog wat willen drinken, maar wordt geen enkel moment opdringerig. Het tekent de sfeer van Parck: aangenaam en ontspannen. Dat er een kat rondloopt, die zo nu en dan ligt uit te rusten op de bar, past helemaal in het beeld. De hamburger wordt snel geserveerd. Het vlees is warm, het broodje een beetje droog. De hamburger smaakt goed, maar beroemd moet-ie wat ons betreft nog worden. De concurrentie op het gebied van hamburgers is inmiddels groot (Zouk, Proust en De Roeter om maar enkele kroegen te noemen). En de patat? Dat werd een hele veilige keuze: Franse frietjes. En die smaakten uitstekend. n Jeff Pinkster Café Parck Overtoom 428 1054 JV Amsterdam 020 - 412 53 35
‘Je helm is een heiligdom’ Johan Kellerman (26, derdejaars fysiotherapie) Film ‘Samen met mijn ouders heb ik alle James Bond-films gezien, ik ben ermee opgegroeid. Als klein ventje vond ik Bond natuurlijk geweldig. Vooral Dr. No, de eerste, vind ik sterk. Eigenlijk heb je ze na vijf films allemaal wel gezien, maar toch. De huidige Bond, Daniel Craig, vind ik iets te modern, te gespierd, hij lijkt wel een bodybuilder. En een blonde James Bond is natuurlijk ook niet hoe het hoort. James Bond moet gewoon donker haar hebben. Sean Connery blijft toch de held van de reeks.’ Tv ‘Soaps, daar heb ik een grondige hekel aan. Dat GTST al járen op de buis is, wat een drama. Hoewel het natuurlijk daar ook om te doen is. Al kijk je jaren niet en een keertje weer wel, dan zit je er meteen weer in. Er gebeurt echt helemaal niks. Ook vreselijk is Het familiediner waarbij ze aan de deur komen staan met een bloemetje om familieruzies op te lossen. Als er ooit iemand bij mij aan de deur komt met een cameraploeg om iets uit te praten, nou dan gaat het helemaal nooit meer goedkomen.’ Sport ‘American football is zeker niet alleen maar beuken, al ziet het er soms wel zo uit. Het mooie is dat er voor ieder type een positie is. Zelfs jongens die klein van stuk zijn kunnen bijvoorbeeld running back zijn. De hardste klappen krijgen echter de gasten die vooraan staan. Dan lijkt het af en toe alsof je tegen een vrachtwagen aanloopt. Paardrijden, dat noem ik
geen sport. Het zal best zo zijn, maar ik zie daar de lol niet van in.’ Boek ‘Saving private Ryan, natuurlijk ook de film. Maar het boek is net zo goed, ik kreeg het tien jaar geleden, het was mijn eerste boek over de Tweede Wereldoorlog. Mijn vader heeft de oorlog meegemaakt, en af en toe vertelde hij er wat over. Dit boek heb ik een paar keer herlezen, en het blijft prachtig. Ik ben sowieso opgevoed met het idee dat je blij moet zijn met wat je hebt, dat je niks cadeau krijgt. Overigens ben ik meer van het bekijken van de film dan het lezen van een boek. Neem een boek als Harry Potter. Waarom drie weken lezen als je het ook in twee uurtjes film kunt zien?’ Hebbeding ‘Als American footballer is je helm je alles, je ultieme trots, je eer. Zonder helm mag je het veld niet eens op. Er gelden ook allerlei criteria waar je helm aan moet voldoen. Zo is het verplicht stickers van je club te plakken, moet het ding rood zijn – in ons geval – en er moet een face mask aan bevestigd zijn. De sport is wel duur: met alles erop en eraan betaalde ik toentertijd makkelijk twaalfhonderd gulden.’ Moment ‘Ik ben niet de snelste of de lichtste, normaal sta ik op de aanvalspositie. Toen ik een keer moest invallen als verdediger werden we landskampioen. Dat was een machtig moment. Zoiets als team meemaken blijft geweldig.’ n Annemarie Vissers
25
havana
gekeurd
very short introductions
Gekeurd Rockmelt
Dat is de vraag die de makers van Rockmelt zichzelf stelden en het antwoord was nee. Daarom is Rockmelt een ‘sociale browser’ geworden, met jouw Facebook en Twitter als bouwstenen. Het internet was altijd een kwestie van zoeken en vinden. Met sociale netwerken als Hyves, Facebook en Twitter is dat tegenwoordig zoeken, vinden en delen. Op dit principe is Rockmelt gebouwd. Dus na het koppelen van je Facebooken Twitterprofiel kan het sociale surfen beginnen. Rockmelt werkt met drie ‘rails’. Dit zijn interactieve balken aan de linker-, rechter- en bovenzijde van het browserscherm. Aan de linkerkant zie je je Facebook-vrienden op basis van wie er online is of wie je zelf als favorieten hebt ingesteld. De linkerzijde kent de volledige functionaliteit van Facebook zelf: je kan chatten, op een wall schrijven en de updates van je vrienden zien, zonder de website die je bezoekt te verlaten. De balk aan de rechterkant draait om updates. Hier zie je de updates van de mensen die je volgt op Twitter, de live feed van Facebook en een aantal mooi vormgegeven rss-feeds van je favoriete websites. De balk aan de bovenkant draait om het nieuwe toverwoord: delen! Met een grote share-knop deel je makkelijk een website, filmpje of plaatje op een wall van een vriend, als status update of als tweet. Natuurlijk is het onderscheidend vermogen van Rockmelt ten opzichte van andere browsers relatief, want met wat slimme plug-ins en extensies maak je van Firefox en Chrome ook een sociale browser. Je merkt echter wel aan alles dat bij Rockmelt ‘sociaal surfen’ vanaf het eerste stukje code schrijven de bedoeling was en die opzet is zeker geslaagd. Rockmelt legt een sociale laag over het reguliere surfen op het web. Als men tien jaar geleden al had geweten van Facebook en Twitter, dan zou elke browser werken zoals Rockmelt. n Thomas van Manen
26
havana
Beeld Fred van Diem
Als we tien jaar geleden al hadden geweten van Facebook en Twitter, zou een browser er dan hetzelfde uitzien als nu?
Input van de consument Wie? Marco Mossinkoff, docent AMFI Wat? Promotieonderzoek naar marketing in de mode-industrie
‘De mens wordt in de traditionele marketingopvatting beschouwd als een tabula rasa: een onbeschreven blad wiens gedrag naar wens kan worden bij- of aangestuurd. Het heersende idee is dat een bedrijf consumenten na het doen van eindeloos marktonderzoek kan manipuleren. Omdat veel mensen er helemaal niet van houden iets aangesmeerd te krijgen, heeft marketing een negatieve bijklank gekregen. Toch pretendeert elk nieuw boek dat over marketing verschijnt dé gouden tip te hebben voor bedrijven die consumenten willen aanzetten tot kopen. Maar behalve de vaak simplistische en normatieve manier van schrijven – ‘Als je dit boek koopt, komt alles goed’ – wordt nauwelijks rekening gehouden met wensen, opvattingen en initiatieven van de consument zelf. Terwijl die er genoeg zijn. Een mooi voorbeeld is een merk als Lonsdale, dat door de subcultuur die het draagt een hele andere identiteit kreeg dan het voor ogen had. In de context van netwerken kan
een merk een eigen leven gaan leiden waar geen marketingtruc tegenop kan. In mijn promotieonderzoek lever ik kritiek op het soort marketing dat hier geen rekening mee houdt en analyseer ik de strategieën van drie bedrijven die het wel goed doen. We leven in een maatschappij met een sterke netwerkcultuur. Bedrijven moeten zich dus verdiepen in hoe al die netwerken, of microculturen, in elkaar zitten. De consument kan niet meer onafhankelijk van zijn context worden gezien. Vooral op het gebied van mode is het gedrag van consumenten een paradox van aansluiten en afstoten van het eigen netwerk. Want behalve ergens bij horen, willen vooral jonge mensen ook een eigen identiteit. Ik ga voor drie merken na in hoeverre zij rekening houden met het bestaan van netwerken en microculturen en individuele initiatieven, wensen en opvattingen. In de traditionele marketingstrategie waarin consumenten met algemene middelen geprobeerd worden te manipuleren, gebeurt
dit nauwelijks. Een modernere strategie is een goed idee of merk ontwikkelen, dat vervolgens gewoon “de markt op gooien”, kijken hoe erop gereageerd wordt en daar vervolgens iets mee doen. Of juist niet. De succesformule ligt, zoals vaak, ergens in het midden. Belangrijk is dat je als bedrijf openstaat voor input van de consument. Als je doelgroep afwijkt van degene die je voor ogen had, is anticiperen op de nieuwe realiteit verstandiger dan het eindeloos herpositioneren van je merk.’ n Carlijn van Donselaar
Studenten, ctoren docenten of le imaal ax m vertellen in hun er ov en ut vijf min Very Short onderzoek bij . Meer weten? Introductions eb.nl/vsi www.havanaw
weekgast
Anna Hoogenkamp (25) studeert verpleegkunde. Vorige week ging ze naar Online Educa, een jaarlijks congres over e-learning in Berlijn.
Maandag 29 november Sinds september ben ik actief lid van de opleidingscommissie verpleegkunde en de medezeggenschapsraad van het domein Gezondheid. Erg leerzaam, leuk en interessant om te doen. Je krijgt zo de kans om mee te denken en te praten over je opleiding. De HvA stimuleert het gebruik van e-learning op alle domeinen. Deze week mag ik namens de opleidingscommissie naar Online Educa, samen met leden van de werkgroep e-learning van het domein Gezondheid. Op die manier kan ik kennismaken met dit fenomeen en meedenken over het gebruik hiervan. Online Educa is trouwens het op één na grootste e-learning congres van de wereld. Erg leuk dus! Vandaag ben ik nog druk bezig met het volgen van lessen, huiswerk maken (want dat komt er vast niet van), inpakken en dan bijna wegwezen. Morgen vertrekken we in alle vroegte naar Berlijn vanaf Amsterdam Zuid. In onze reisgroep zitten niet alleen HvA’ers, maar ook mensen van andere hbo-opleidingen of universiteiten. Ik ben benieuwd!
Dinsdag 30 november Daar gaan we! De trein stroomt langzaam vol met mensen van ons reisgezelschap. Onze reisleiders zijn de mensen van SURF. Dit is een instelling voor ict-innovaties van en voor hogescholen, universiteiten en onderzoeksinstellingen in Nederland. Onderweg maak ik kennis met onderwijskundigen, ict-managers, maar ook docenten die zich naast hun werkzaamheden bezighouden met e-learning. Léon Goedhart en ik zijn de enige studenten die meegaan. Dit wordt erg gewaardeerd. Ik vertel ze dat ik nog weinig ervaring heb met e-learning. In het eerste jaar van mijn studie kreeg ik via e-learning les in verpleegkundevaardigheden en we gebruiken natuurlijk BSCW en intranet. Er schijnen nog tal van mogelijkheden en ontwikkelingen te zijn. We komen rond vijf uur aan in Berlijn, alles ging goed. Daarna gingen we met iedereen van het domein Gezondheid een hapje eten en een Duits biertje drinken.
Woensdag 1 december Léon en ik doen mee aan het social event van SURF. Na het ontbijt gaan we richting het Jüdisches Museum Berlin, een museum over de tweeduizend jaar geschiedenis van Joden in Duitsland. ’s Middags lunchen we met de hele SURF-groep in de dierentuin. Er volgt een rondleiding. Maar inmiddels ligt de gevoelstemperatuur ver onder het vriespunt. We zien Knut (het ijsbeertje), lama’s, olifanten, beren en heel veel musjes. De meeste dieren zitten lekker warm in hun binnenverblijf. Samen met drie docenten besluit ik naar een tentoonstelling over Hitler te gaan. We reizen per metro naar het Deutsches Historisches Museum. Met buslijn 100 rijden we een toeristische route. Op de kerstmarkt koop ik handschoenen, want de kou en sneeuw krijgen de overhand. Morgen begint voor ons het congres, maar ik heb alvast veel gehoord en gesproken over e-learning in het onderwijs.
Donderdag 2 december Wauw. E-learning is big business. Er zijn hier tweeduizend mensen uit 108 landen bij elkaar om informatie uit te wisselen over… informatie uitwisselen. E-learning gaat over het toepassen van technologie in het onderwijs. Vandaag heb ik slechts tien presentaties gezien van de 150 die er waren. Ik zag hoe er in Afrika via mobiele telefoons wordt lesgegeven. En hoe je in Finland per sms en website communiceert met je studieloopbaanbegeleider. En dat Nederland en België gebruikmaken van Shakespeak. Dat programma laat tijdens een PowerPointpresentatie het publiek meedenken en -praten via sms, Twitter of website. Ik bezoek informatiestands en ontmoet veel HvA-medewerkers. Per domein of opleiding zijn er uiteenlopende e-learningwensen. Bij sommige opleidingen is het onmisbaar. Bij mijn eigen opleiding mis ik het eigenlijk niet. Lichamelijk onderzoek via een e-game, een anamnese afnemen bij een digitale patiënt? Ik zie een hoop mooie dingen, maar het komt nog niet echt in de buurt van de praktijk. Een digitale leerwerkomgeving spreekt me wel aan. Hopelijk krijg ik dit jaar nog een digitaal portfolio. En krijg ik volgend jaar mijn tentamencijfer per mail, roosterwijzigingen per sms? Bij studieloopbaanbegeleiding doe ik het toch liever per mens.
Vrijdag 3 december Ik luister naar een discussie over ethiek en technologie. Een mooi argument voor het gebruik van e-learning kwam van een Amerikaanse docente. Zij stelde dat scholen verplicht zijn om hun leerlingen kritisch te maken in het gebruik van technologie. Het grootste deel van de presentaties was voor en door werknemers in het onderwijs. Ook werd er verteld over uitkomsten van studies, ervaringen en het opzetten van projecten betreffende e-learning. Ik vond dat het ontbrak aan inbreng van studenten, want zij behoren tot de belangrijkste gebruikers. De technologie kan veel, maar aan het gebruik van e-learning zitten veel haken en ogen. Bij de instelling, docenten maar ook financieel moet er animo zijn voor technologische vooruitgang. En natuurlijk moeten studenten hier ook bij betrokken worden. Ik ben blij dat ik als student word betrokken in e-learning op de HvA. n havana
27
afstuderen
Pauline Mol (40)
Beeld Jan-Maarten Hupkes
Deeltijd lerarenopleiding Engels ‘Ik heb ruim vijftien jaar gewerkt als directiesecretaresse. En daar had ik opeens genoeg van. Toen ik negentien was, was ik al met deze opleiding begonnen. Destijds heb ik mijn propedeuse gehaald. Maar ik zag het toen echt nog niet zitten om voor de klas te gaan staan. Daar was ik gewoon nog niet klaar voor: ik was amper ouder dan de pubers die ik les zou gaan moeten geven. Toen ben ik aan het werk gegaan als secretaresse. Vier jaar geleden heb ik het weer opgepakt. Dat ging gemakkelijker dan verwacht. Zo zie je maar: als je tegen de veertig loopt, kan er nog eens wat gebeuren. Het moest blijkbaar gewoon zo zijn. 28
havana
Tijdens mijn werkzaamheden als docente merkte ik dat het niveauverschil in het Engels tussen leerlingen van verschillende basisscholen ontzettend varieerde. Engels is wel verplicht, maar het wordt niet getoetst. Hoeveel Engels die leerlingen dan leren, hangt heel erg van andere factoren af: hoe druk het rooster is, hoe enthousiast de leraar is. Het gevolg is dat leerlingen in de brugklas erg verschillen qua niveau. En dat ze onzeker zijn, nerveus, om Engels te spreken. Ik heb docenten Engels geïnterviewd en de leerlingen getoetst. Daaruit blijkt dat vooral de methodes op elkaar afgestemd moeten worden. Idealiter zouden de leerlingen in één keer door moe-
ten kunnen. En de overheid zou toetsing verplicht moeten maken. Nu is Engels nog te vrijblijvend.’ HvA + ‘De stagebegeleiding was super. Mijn begeleider kwam drie keer per jaar een paar keer langs, erg intensief. En de sectie was altijd snel te bereiken. Echt heel fijn.’ HvA – ‘De minor: die was minder georganiseerd. Ook omdat hij buiten de reguliere vakken om ging. De docenten stemden niet alles even goed op elkaar af, soms was er gewoon geen programma. En daar kom je dan wel ’s avonds voor uit Medemblik naar Amsterdam.’ n Ron Santing
