havana
Universum Futuristisch sportcentrum
Interview
#06
Weekblad voor de Hogeschool van Amsterdam 29 september 2010
Liesbeth in ’t Hout en Peter van Gorsel
Audiotour
Verhalen rond de Wibautstraat
-advertentie-
Studentenaanbiedingen regionale advertentiepagina
advertentie drukklaar 50 x 90.indd 1
07-06-10 11:59
deze maand:
Snel een tijdelijke studentenwoning? www.ymere.nl
pa gkkl
op]npanoskjejcaj ej =iopan`]i `ena_p ^ao_deg^]]n
sss*aecajd]]n`*jh
Comedy Explosion Girls Comedy Night Rick Shapiro Op Sterk Water Lazy Sunday Sessions Open Podium Groninger Studenten www.comedytheater.nl Cabaret Festival
Maak van genieten je werk. (Aankomend) Verkoper m/v
voor 10-14 uur per week voordiverse winkels in Amsterdam, zowel voor overdag als in het weekend. Over smaak valt niet te twisten, wel te adviseren. Puur, met ijs of in de mix? Als verkoper bij Gall & Gall weet je waar je over praat. Je kunt klanten alles vertellen over wijn. Maar ook over wodka en whisky. Dat is nou precies je uitdaging. Het juiste advies over de juiste drank, om welke gelegenheid het ook gaat. Uiteraard vereist zoiets productkennis en verkoopvaardigheden. En daarom bieden we je een scala aan cursussen. Verder mag je van dé drankenwinkel van Nederland natuurlijk prima arbeidsvoorwaarden verwachten.
Lijkt dat je wat? Aan de slag dan. Bel ons voor meer info: 020-4218370. Stuur je brief naar Gall & Gall, t.a.v. D. Idskes, N.Z. Voorburgwal 226 A, 1012 RR Amsterdam, of reageer via www.gall.nl/werk.
Verkoper Amsterdam Verkoper 120x76.indd 1
27-09-10 11:19
inhoud
Strengere regels voor overschrijven 10 Voorgoed verbannen worden van je opleiding is sinds 1 september de ultieme straf voor ‘ernstig frauderende’ studenten. Gelukkig zijn er ook docenten met begrip. ‘We onderschatten vaak hoe druk studenten het hebben.’
Vliegende meubelmaker 12 Al jaren zet Gerco Buis zich met zijn stichting Vliegende Meubelmakers in voor mensen in achtergestelde gebieden over de hele wereld.
Spiksplinternieuw sportcentrum 14 Havana nam vast een kijkje in Universum, de nieuwe hoofdvestiging van het USC. Hoogtepunt: de klimwand van veertien meter.
Zij lastig, hij niet saai 16 Liesbeth in ’t Hout en Peter van Gorsel spreken over de verblekende HvA, hun soms moeizame relatie met het College van Bestuur en het ‘achtste domeintje’: het Amfi.
Audiotour rond Amstelcampus 19 Radiojournalist Jorrit Brenninkmeijer maakte De Wondere Wibaut, een audiotour over heden en verleden van de straat waar de Amstelcampus aan ligt.
Plagiëren Langstudeerders en plagiaat. Twee onderwerpen die de gemoederen bezighouden. Wellicht kun je beide onderwerpen ook nog aan elkaar koppelen. Ik heb begrepen dat de HvA toch serieus onderzoekt of wij systematisch diploma’s cadeau hebben gegeven aan langstudeerders. Ik heb nooit een diploma cadeau gekregen. Wel heb ik een lange en afwisselende leerroute gevolgd. Alles bij elkaar heb ik een dikke tien jaar op kosten van de samenleving in het hoger onderwijs kunnen bivakkeren. Mooie tijd. Dat kan nu niet meer. Jammer, want ik gun iedereen een lange en interessante leerweg. Geplagieerd heb ik nooit. Op zich is dat een loze opmerking want als ik het wel gedaan zou hebben zou ik dat hier niet opschrijven. Tijdens mijn studies en ook als docent heb ik wel talloze malen te maken gehad met spieken, fraude, plagiaat, bedrog, intimidatie en wat dies meer zij. Nooit zal ik Said vergeten. Moest tentamen bij mij doen, schriftelijk herkansing voor het zeer belangrijke vak workflow management. Hij kwam volledig in het verband en op krukken naar mijn kamer strompelen om te vertellen dat ik zelf ook wel kon zien dat het voor hem niet mogelijk was om een schriftelijk tentamen te doen. Mondeling ging trouwens ook niet lukken want hij kon amper praten. Een paar uur later zag ik Said op het station staan, zonder verband. Met wat hangvrienden stond hij te swingen bij lelijke muziek uit een enorme gettoblaster. Uit volle borst zong hij mee. Leuk verhaal voor bij de centrale verwarming. Het is geen plagiaat maar wel bedrieglijk. Moet Said gestraft worden? Dat laat ik hier even in het midden. Vroeger was plagiaat trouwens niet zo ongewoon. In de renaissance was het zelfs gebruikelijk dat schrijvers zich bekwaamden door anderen te imiteren. Pas als dat goed ging was het de bedoeling dat het voorbeeld overtroffen werd. Tja, daar kijken we nu heel anders tegen aan. Wie plagieert gaat aan de schandpaal en kan sinds kort zelfs van school getrapt worden. Ik ken maar weinig mensen die dat een onwenselijke praktijk vinden. Wel sprak ik onlangs een collega die het eigenlijk wel normaal vindt dat studenten plagiëren. Ze hebben het immers al druk genoeg met reizen, wonen en werken. Het is dan logisch dat een student probeert het studeren zo makkelijk mogelijk te maken. In dat licht is een beetje plagiëren volgens die collega wel te begrijpen. Het is immers ook een methode om je doel sneller te bereiken. Dat wordt dan weer bemoeilijkt door een antiplagiaatprogramma als Ephorus. By the way, is dit redactioneel volgens u gedeeltelijk geplagieerd? En zou een programma als Ephorus dat ontdekken? Paul van de Water Hoofdredacteur
Havana is het weekblad voor studenten en medewerkers van de Hogeschool van Amsterdam 29 september 2010 jaargang 16 / #06
En verder... 04 nieuws
23 passie
26 short intro’s
09 ingezonden
24 recensies
27 weekgast
09 vraag van de week
25 eten
28 afstuderen
09 column fen
25 zwartwit
20 havana international
26 gekeurd
Redactieadres Vendelstraat 2, 1012 XX Amsterdam, 020 595 39 91
[email protected]. Hoofdredactie/management Paul van de Water
[email protected] Eindredactie Wim de Jong
[email protected] Redactie Carlijn van Donselaar
[email protected], Lisa Hartog (redactie-assistent), Nina Manuhutu (stagiair), Jeff Pinkster
[email protected], Ron Santing
[email protected], Robert Simon
[email protected] (Havana International), Annemarie Vissers
[email protected] Medewerkers Miriam Bons, Kim Bos, Kirsten Dorrestijn, Anouk Kemper, Kirsten van der Kolk, Emma van Laar, Thomas van Manen, Harmen van der Meulen (correctie), Fen Verstappen Fotografen Bram Belloni, Fred van Diem, Marc Deurloo, Marc Driessen, Jelmer de Haas, Jan-Maarten Hupkes, Bas Uterwijk Coverbeeld Pascal Tieman Illustratoren Pepijn Barnard, Martien Bos, Enkeling, Aimée Groen, Marc Kolle, JeRoen Murré, Pascal Tieman Vormgeving Hannah Weis Lay-out Death Valley Advertenties Bureau Van Vliet, Postbus 20, 2040AA, Zandvoort, telefoon 023 571 47 45 fax 023 571 76 80 of
[email protected] Abonnementen € 18,15 per jaar, opgave via de redactie-assistent of per e-mail Drukkerij Dijkman Offset Diemen. Auteursrecht voorbehouden. Het is verboden zonder toestemming van de hoofdredacteur artikelen of illustraties geheel of gedeeltelijk over te nemen. ISSN - 1385-5670 De volgende Havana verschijnt woensdag 6 oktober
havana
3
nieuws Carlijn van Donselaar / Gijs Hardeman / Nina Manuhutu / Jeff Pinkster / Dirk Wolthekker
‘Management wist van diplomatraject’ Het bestuur van de opleiding media & entertainment management (mem) van Hogeschool Inholland was ervan op de hoogte dat langstuderende studenten gemakkelijk aan een diploma zijn geholpen. Dat blijkt uit het rapport dat is opgesteld door een commissie onder leiding van oud-politicus Gerd Leers. Op verzoek van Inholland hield de commissie de afgelopen maanden het diplomatraject tegen het licht. De conclusie is hard: studenten hebben onrechtmatig een diploma gekregen. Toch wordt de opleiding niet gestraft. De studenten mogen hun diploma houden. Het traject blijkt medio 2007 in gang gezet, nadat een docent een notitie had geschreven over het groeiende aantal zesdejaars. De notitie veranderde in een memo met een plan van aanpak en is goedgekeurd door het opleidingsmanagement. De zogenaamde langstudeerders kwamen bij de opleiding mem in aanmerking voor een vereenvoudigde afstudeerroute. Hoewel het bestuur op de hoogte was van het traject, is het College van Bestuur nooit ingelicht. Het traject voldeed niet aan de normen en heeft volgens de commissie
geleid tot ‘ongerechtvaardigde ongelijke behandeling’ van studenten. Zo bestond veertig procent van de studenten die het afstudeertraject volgden uit vijfdejaars, terwijl langstudeerders pas als zodanig worden erkend vanaf het zesde jaar. Ook is er een enkele vierde- en derdejaars student geweest die via de alternatieve route een diploma heeft verkregen. Volgens Leers kregen docenten veel ruimte en vrijheid en hoefden ze maar weinig rekenschap af te geven. De commissie concludeert verder dat er ‘geen bewijzen van diplomatrucs of fraude’ zijn gevonden. Van fraude is volgens Leers geen sprake, omdat het niet gaat om ‘vooropgezette onrechtmatige bevoordeling’. De commissie zegt ook geen aanwijzingen gevonden te hebben dat het schoolbestuur onoorbare druk heeft uitgeoefend op medewerkers om studenten makkelijker te laten afstuderen. Bestuursvoorzitter Geert Dales van Hogeschool Inholland ziet het eindoordeel als een vrijspraak, maar trekt wel het boetekleed aan. ‘Het CvB aanvaardt de analyse en wij onderschrijven alle conclusies van de commissie,’ aldus Dales. ‘Wij nemen alle aanbevelingen over, maar gaan zelfs verder. We hebben
Feest om nieuw sportcentrum
de Nederlands-Vlaamse Accreditatieorganisatie gevraagd de hele opleiding mem door te spitten en opnieuw te laten accrediteren.’ Het verkorte afstudeertraject bij de mem-opleiding is al stopgezet. Sander Breur, voorzitter van de Landelijke Studentenvakbond (LSVb), is inhoudelijk tevreden over het rapport. ‘Vreemd is alleen dat ze het geen fraude willen noemen, maar wel toegeven dat er sprake is geweest van een illegaal afstudeerproject.’ SP-Kamerlid Jasper van Dijk ziet zijn stelling bevestigd dat er in Nederland één landelijk eindniveau moet komen. ‘Per opleiding is er te veel vrijheid,’ aldus Van Dijk, die zegt te beschikken over veel meer voorbeelden van ongeregeldheden op andere hogescholen. ‘We gaan ermee aan de slag in de Kamer.’ De HBO-raad veroordeelt het verkorte afstudeertraject. ‘De samenleving moet kunnen uitgaan van de zekerheid dat de kwaliteit van alle uitgereikte diploma’s boven alle twijfel verheven is,’ zegt voorzitter Doekle Terpstra. De raad steunt het initiatief van de staatssecretaris om de Onderwijsinspectie de opdracht te geven meteen vervolgonderzoek in te stellen naar de gang van zaken bij Inholland. (JP)
Het nieuwe sportcentrum van de Hogeschool en Universiteit van Amsterdam opent volgende week officieel zijn deuren. Vanaf maandag wordt dat twee weken lang gevierd. De nieuwe hoofdvestiging van het Universitair Sport Centrum, het Universum, heeft een oppervlakte van tienduizend vierkante meter en ligt op het Science Park in Oost. Bij het Universum is ook een nieuw eetcafé geopend, de Oerknal. De festiviteiten starten maandag 4 oktober met een sportgala, woensdag wordt er een congres georganiseerd met als thema ‘UvA en HvA op weg naar de Olympische Spelen’. Vrijdag 8 oktober wordt het Universum officieel geopend. De bouw van het sportcentrum heeft 22 miljoen euro gekost. De UvA heeft er een lening voor afgesloten en het USC heeft zelf een investering gedaan. Het hele gebouw – van idee tot oplevering – is in vier jaar ontwikkeld. Vorig jaar februari startte de bouw die in juni van dit jaar werd voltooid. Het volledige programma is te raadplegen via www.usc.uva.nl. (JP)
De cateringbedrijven Cormet schoolcatering, Sodexo en Eurest zullen meedoen aan de aanbesteding van de catering op de HvA en UvA. Woordvoerders van de drie cateringbedrijven bevestigen dat. De drie zijn gespecialiseerd in de catering van grote onderwijsinstellingen. Zo sleepte Eurest, cateraar van onder meer de VU, onlangs nog een zesjarig cateringcontract in de wacht bij de Technische Universiteit Eindhoven. Ook cateraar Albron hoopt mee te kunnen doen. ‘Maar we willen er liever nog niets over zeggen. We wachten tot we worden uitgenodigd,’ zegt een woordvoerder. Of de huidige cateraar van de HvA en UvA, Sorbon, ook meedoet is niet zeker, maar Sorbon-baas Jørgen Vestjens verwacht van wel. De kans is ‘goed aanwezig’, zegt hij. ‘Maar we wachten nu eerst op het aanbestedingsdocument met het programma van eisen, voordat we beslissen mee te doen of niet.’ Bij deelname verwacht Vestjens dat Sorbon een 4
havana
goede kans maakt de gunning te krijgen. ‘Want onderwijscatering is inmiddels onze corebusiness.’ ‘Een prachtig project’, noemt Jeanette Knoop de aanbesteding van de catering van HvA en UvA. Knoop, sales- en marketingmanager van de divisie Onderwijs bij cateraar Sodexo, heeft veel ervaring met het cateren van grote onderwijsinstellingen, onder meer de TU Delft, Universiteit Twente en de Noordelijke Hogeschool. ‘Onderwijscatering is een apart vak. Je hebt te maken met een hele kritische doelgroep, die communicatief sterk is en een zeer wisselend eetpatroon heeft. Daar moet je op in kunnen spelen.’ De cateraar waaraan het contract wordt gegund moet een zogenaamde pachtsom betalen voor het gebruik van de ruimte en de faciliteiten. De hoogte daarvan is gekoppeld aan de prijzen die de cateraar aan de klanten mag vragen. Onduidelijk is nog hoeveel die pachtsom zal bedragen. ‘Maar mocht de UvA bedingen dat we niet meer dan twee euro voor een warme maaltijd mogen vragen,
dan zullen wij een lagere pachtsom bedingen,’ aldus Knoop. ‘Je moet zorgen dat je trendy producten verkoopt, dat je weet wat studenten willen en dat je aanwezig bent op de werkvloer. “Jullie verkopen lessen, wij broodjes”, dat is onze filosofie,’ zegt Frank Metzelaar van Cormet schoolcatering, dat veel (v)mbo’s en roc’s catert, maar ook de hogescholen Saxion en HAN. ‘Wij praten ook met studentenverenigingen, want we willen dat studenten onze vrienden zijn. Natuurlijk zouden we niet met verlies willen draaien, maar we zien de catering van HvA en UvA ook niet als kortstondig winstproject.’ Desirée Eyck van Eurest benadrukt dat het aanbod van Eurest even gedifferentieerd zal zijn als de doelgroep van studenten en medewerkers is. ‘We gaan een profiel maken van elke UvA- en HvA-locatie en daarop stemmen we ons assortiment af.’ Naar verwachting zal het College van Bestuur komend voorjaar een keuze voor een cateraar maken. Het nieuwe cateringcontract zal dan rond 1 juli 2011 ingaan. (DW)
Beeld Fred van Diem
Cateraars met kennis van studentenvoedsel
Internationaal zakendoen voor beginners Studenten deeltijd commerciële economie presenteerden vorige week het eerste exemplaar van een zelfgeschreven managementboek in de Leeuwenburg. Het eerste exemplaar van het boek Doing the deal, globally werd tijdens een feestelijke borrel aangeboden aan Dorien Nelisse, afdelingsmanager HES duaal. 36 studenten van de deeltijd minor cross cultural business skills schreven mee aan het Engelstalige boek over interculturele zakelijke aspecten van internationale onderhandelingen. ‘De bedoeling was echt: een boek voor en door studenten,’ zegt Sander Schroevers, als docent betrokken bij het project. In het boek staan tips over wat komt kijken bij onderhandelen met bedrijven in opkomende economieën als India, China en Brazilië. Alle betrokkenen, van vormgevers en fotografen tot redacteuren, werkten belangeloos mee. Zo ook Schroevers, die een deel van de eindredactie voor zijn rekening nam. ‘De klus nam een groot deel van de zomer in beslag. Voor het eerst zaten studenten mij achter de broek aan, in plaats van omgekeerd.’ (CvD)
nieuws
‘Kabinet maakt onderwijsbelofte niet waar’ In de troonrede, vorige week, sprak koningin Beatrix de boodschap uit dat de regering het onderwijs ontziet in de nieuwe begroting. Een kwaliteitsverbetering is volgens het staatshoofd nodig om Nederland in de lijst van kenniseconomieën op te laten klimmen naar een notering in de top vijf. Maar volgens de LSVb doet dit kabinet er helemaal niets aan om deze belofte waar te maken. ‘De beloofde investeringen in het hoger onderwijs blijven uit het komende jaar,’ zegt LSVb-voorzitter Sander Breur. ‘Naast de eerder aangekondigde bevriezing van de studiefinanciering, breekt het kabinet ook de afspraken die zij eerder met het hoger onderwijs en de studenten heeft gemaakt. Meer dan honderd miljoen, die beloofd was aan de hogescholen en universiteiten, wordt niet aan onderwijs besteed maar gebruikt om de staatschuld af te lossen.’ Ook de Algemene Onderwijsbond (AOb) is niet te spreken over plannen van het demissionaire kabinet. De bezuinigingen zouden het onderwijs volgens de AOb onevenredig hard raken. Zo zou het budget per student in het hoger onderwijs vanaf 2012 teruglopen. AOb-voorzitter Walter Dresscher: ‘Bij de vorige begroting nam de hele Kamer een motie aan om te investeren in onderwijs om naar de top 5 van kenniseconomieën te komen. Ook in de verkiezingsprogramma’s werden investeringen beloofd. Die beloftes zijn toch niet nu al vergeten?’ Het demissionaire kabinet wil een begin maken met het op orde brengen van het overheidstekort en de staatsschuld door komend jaar 3,2 miljard euro te gaan bezuinigen. Demissionair minister van Financiën Jan Kees de Jager stelde tijdens de presentatie van de Miljoenennota in de Tweede Kamer voor dat een volgend kabinet de drie miljard in mindering gebracht kan worden op de eigen bezuinigingsplannen. VVD, CDA, en PVV zijn van plan achttien miljard in totaal te gaan bezuinigen. (JP)
Studenten maken nieuwsprogramma AT5 Een zevenkoppige redactie van vierdejaars studenten media, informatie & communicatie zendt de komende weken het tv-programma BUURT! uit op AT5. Wekelijks wordt een andere buurt uit Amsterdam onder de loep genomen. Tijdens het acht minuten durende programma wordt het laatste nieuws uit de wijk doorgenomen en vertellen Amsterdammers over hun wijk. Op de website van de Amsterdamse stadszender komen pagina’s met meer achtergronden, reportages en nieuws per wijk. Het programma wordt gemaakt in samenwerking met de gemeente en AT5. Het programma wordt elke vrijdag uitgezonden en wordt op de dag van de uitzending een aantal keer herhaald. Ook op AT5.nl is het programma terug te zien. (JP)
Beeld Amsterdamman.com
De Landelijke Studentenvakbond (LSVb) is niet te spreken over de onderwijsplannen van het demissionaire kabinet.
Pr-talentje houdt pers in haar greep Prinsjesdag en de Internationale Dag van de Vrede vielen vorige week op één dag. Met dat gegeven wist Jennifer Delano (27, tweedejaars communicatiemanagement) de landelijke pers een dag lang in haar greep te houden. Voor MasterPeace, een vredesinitiatief dat 21 september gelanceerd werd, koppelde Jennifer en haar team negen vrouwelijke parlementariërs aan een topontwerper. Voor elke vrouw werd een hoed ontwor-
pen, waarmee een statement voor de vrede werd gemaakt. ‘Dat is ons nogal goed gelukt,’ zegt Jennifer. ‘We hebben behoorlijk wat aandacht gekregen.’ Rondom de Tweede Kamer in Den Haag wist Jennifer ook de aandacht op zich gevestigd te krijgen met een eigen catwalk. ‘Voor Nieuwspoort en op Den Haag centraal liepen modellen in jurkjes van MasterPeace-stof over een catwalk. De jurkjes heb ik zelf ontworpen. Verschillende parlementariërs hebben hun hoed ook op de catwalk getoond.’
Jennifer werkt al jaren in de public relations, maar besloot pas zo’n jaar geleden een studie te koppelen aan haar werkzaamheden. ‘Ik deed van alles, maar had er nooit een naam voor. Toen ik het boek PR voor dummies had gelezen besloot ik communicatiemanagement te gaan studeren.’ MasterPeace is een initiatief van Ilco van der Linde, bekend van de organisatie Dance4life. Die organisatie zet zich in om de verspreiding van hiv en aids terug te dringen. (JP)
Startkapitaal voor slimme ondernemer sm&o Vier studenten sm&o zijn genomineerd voor de Ondernemersprijs 2010. Er is een startkapitaal van 2500 euro te vergeven. Havana zet genomineerden op een rijtje. Yolentha Ram (23), net drie maanden afgestudeerd, startte een onderneming in evenementen ten bate van het goede doel. Als afstudeeropdracht werd het idee niet sterk genoeg bevonden, maar Yolentha zette toch door. Uiteindelijk vervulde het bedrijf een langgekoesterde droom. ‘Ik wilde al langere tijd voor mezelf beginnen in de evenementensector. En ik wil ook iets betekenen voor de wereld.’ In het afstudeerproject leerden kinderen iets over sportsituaties in arme landen door
op dezelfde wijze te sporten. ‘De Nederlandse kinderen halen ook geld op voor dat doel.’ Menno Lambalk (23) en Wouter Eelkman Rooda (25) zijn fanatieke hockeyers en werden beiden bestolen van hun stick. Het bracht hun op Hoody, een slot voor je stick. ‘We hebben net het eerste prototype in ontvangst genomen,’ zegt Lambalk. Het slot leg je om de haak heen en kan vervolgens aan van alles worden bevestigd. ‘Zie het als een fietsslot, het is hufterproof en heeft een geïntegreerd slotje.’ Het product wordt straks verkocht via verenigingen en zal zo’n 25 euro gaan kosten. De derde genomineerde, Jermain Mac Donald (29), is alweer
vertrokken naar geboorteland Suriname. Daar exploiteert hij een sportschool, geeft hij personal training en promoot hij een gezonde levensstijl. Tijdens vakanties in Suriname stuitte hij op de behoefte, hij schreef een businesscase en leverde het plan in als afstudeerproject. Uit zijn concurrentieanalyse bleek dat bodybuilders vaak de overhand nemen in sportscholen en andere sporters verdrukken. Naar eigen zeggen biedt Mac Donald de oplossing. ‘De klant bepaalt. Zij huren de gym voor 1,5 uur en mogen dan bepalen wat voor begeleiding ze wensen.’ 5 oktober maakt de Rabobank, die de prijs beschikbaar stelt, bekend wie de winnaar is. (GH) havana
5
nieuws
Plusje achter opleiding De opleiding Sport, Management & Ondernemen heeft een ‘bijzonder kenmerk’ gekregen van de Nederlands-Vlaamse Accreditatieorganisatie (NVAO).
Winst ondanks problemen De tegenwindauto van studenten techniek heeft de Wind Turbine Race in Denemarken gewonnen. De auto waarmee de race vorig jaar werd gewonnen eindigde op de derde plek. De auto die wordt voortbewogen door de wind waartegen hij inrijdt is dit jaar volledig ontworpen en in elkaar gezet door studenten engineering design & innovation, e-technology en technische informatica. Bij aankomst in Denemarken, afgelopen woensdag, leek een eerste plek ver weg. ‘Alle elektronica in de auto was defect,’ vertelt docent Jan-Willem Meijer. ‘Tot diep in de nacht hebben we met z’n allen aan de wagen gewerkt, maar we hebben niet alle problemen kunnen verhelpen.’ De computer die het toerental berekent en daarbij de juiste versnelling kiest bleef defect. ‘De bestuurder heeft daardoor uiteindelijk de versnelling moeten bepalen.’ Bij een windsnelheid van 5,5 meter per seconde legde de tegenwindauto vierhonderd meter in 2 minuut 20 af. Of de studenten met een werkende computer een nog snellere tijd hadden genoteerd durft Meijer niet te zeggen. Het voertuig eindigde ondanks de problemen als eerste, gevolgd door de Baltic Thunder, de wagen van een team uit Duitsland. De Spirit of Amsterdam, zoals de eerste wagen uit 2009 was gedoopt, eindigde op de derde plek. (JP)
‘We excelleren volgens de NVAO op het gebied van ondernemen,’ zegt opleidingsmanager Ikina Morsch. ‘Daar hebben we een bijzonder kenmerk voor gekregen. Studenten zullen nu eerder geneigd zijn naar Amsterdam te komen om de opleiding bij ons te volgen.’ De Johan Cruyff University kreeg deze waardering al in 2009 voor topsportgerichtheid. Dankzij de waardering van de NVAO mogen opleidingen zich een
specialist binnen het vakgebied noemen. Daarmee onderscheiden ze zich van andere opleidingen. Binnen de hogeschool is er nog een aantal opleidingen die in aanmerking komen voor het bijzondere kenmerk. De opleidingen international business & management studies en de master occupational therapy zitten momenteel in een pilot voor een bijzonder kenmerk internationalisering. Hbo-opleidingen worden iedere zes jaar geaccrediteerd door de NVAO. De accreditatie is een keuring, waarmee onderwijsinstellingen aantonen dat zij voldoen aan maatstaven die zijn vastgesteld door de NVAO. Wanneer zij daar niet in slagen, is het mogelijk dat de subsidieverstrekking wordt stopgezet. (NM)
Van Poelgeest erelid ASVA Maarten van Poelgeest, wethouder Ruimtelijke Ordening en Grondzaken, is door de ASVA Studentenunie benoemd tot erelid. De wethouder zegt kansen te zien voor tijdelijke studentenhuisvesting, ondanks de algehele bouwstop in Amsterdam. Het erelidmaatschap is opvallend, omdat de wethouder in zijn vorige wethoudersperiode regelmatig werd bekritiseerd vanwege het tekort aan studentenwoningen. Toch wil de ASVA blijven benadrukken dat tijdelijke studentenwoningen geen structurele oplossing zijn.
‘Naar verwachting zal het aantal studenten in Amsterdam de komende jaren stijgen. Met de containerdorpen zijn we over tien jaar terug bij af,’ aldus ASVAvoorzitter Lodewijk Berkhout. Leden van de ASVA hebben Van Poelgeest voorgedragen voor het erelidmaatschap vanwege zijn inzet voor studentenbelangen eind jaren tachtig. Na het voorzitterschap van de ASVA werd Van Poelgeest voorman van de Landelijke Studentenvakbond (LSVb). Onder zijn leiding werd de grootste studentendemonstratie tot dan toe georganiseerd. (JP)
Strengere regels NVAO
Daardoor neemt het belang van de examencommissies toe. Uit verschillende onderzoeken van de Inspectie van het onderwijs en de Onderwijsraad is gebleken dat examencommissies in de praktijk vooral getuigschriften afgeven, vrijstellingen uitreiken en klachten over examens behandelen, maar niet garant staan voor de inhoudelijke kwaliteit. ‘De regels zijn wat explicieter gemaakt,’ zegt Kees Koppenol, hoofd juridische zaken. ‘De nieuwe regelgeving is 1 september ingegaan en inmiddels ook al neergelegd in de onderwijs- en examenregeling en het studentenstatuut.’ Het gevolg is dat de aard van het werk verschuift van administratief naar meer inhoudelijk. ‘De examencommissies zijn ook weer wat onafhankelijker geworden.’ Binnen de hogeschool is de examencommissie nu het orgaan dat garant staat voor de kwaliteit van de examens en het eindniveau van de studenten. De NVAO accrediteert opleidingen. Wanneer opleidingen niet aan de maatstaven voldoen, is het in het uiterste geval mogelijk dat de subsidieverstrekking wordt stopgezet. (JP)
‘Bruto buurtgeluk’ meten In 2008 is de gemeente Amsterdam begonnen met ‘kansenzones’: gebieden in de stad waar het ondernemerschap gestimuleerd wordt om de leefbaarheid te vergroten. Maar werkt dat ook echt? Derde- en vierdejaars studenten gaan instrumenten ontwerpen die de maatschappelijke en culturele effecten van economische en bestuurlijke maatregelen zichtbaar moeten maken. De naam van dit project, dat afgelopen vrijdag van start gegaan is, is Bruto Buurtgeluk, geïnspireerd op het ‘Bruto Binnenlands Geluk’ van koning Jigme Singye Wangchuck van Bhutan. Hij pleitte ervoor de welvaart van een samenleving niet alleen te meten in economische maatstaven als het Bruto Nationaal Product, maar ook te kijken naar geluk en geestelijke en sociale ontwikkeling. Bruto Buurtgeluk is een project van Design in Society, een excellentieprogramma dat openstaat voor studenten van alle domeinen. Bij Design in Society gaan studenten op zoek naar de oplossing voor een vraagstuk dat binnen Amsterdam speelt. (NM) 6
havana
Beeld Bert Zuiderveen
De Nederlands-Vlaamse Accreditatieorganisatie (NVAO) gaat opleidingen strenger controleren op de kwaliteit van beoordeling, toetsing en examinering.
Gert Jan van Setten tijdens zijn afscheidsfeest vorige week woensdag.
‘Afdelingmanager die docent bleef’ Meer dan 35 jaar is Gert Jan van Setten verbonden geweest aan de lerarenopleiding. Met het bereiken van de pensioensleeftijd komt ook het onvermijdelijke afscheid. Drieduizend studenten en honderdvijftig medewerkers vielen de afgelopen jaren onder zijn verantwoordelijkheid. Maar ook als afdelingsmanager Voortgezet Onderwijs, Beroepsonderwijs en Volwasseneducatie (VO/BVE) bleef Van Setten een leraar geschiedenis. ‘Een vergadering of een gesprek met Gert Jan eindigt vroeg of laat met een historische parallel, een wijze historische les of een relativerend college over het eigentijdse ongeduld in onderwijsland,’ zegt collega Frits Rovers.
Gert Jan van Setten begon zijn carrière in 1974 als docent geschiedenis. In de jaren daarna groeide hij uit tot een betrokken manager. In 1998 werd hij bestuurder van de afdeling maatschappijvakken van de Educatieve Faculteit Amsterdam (EFA). Sinds 2003 staat hij aan het roer van de afdeling VO/BVE, waarin alle eerste- en tweedegraads lerarenopleidingen van de HvA zijn ondergebracht. Volgens collega’s was Van Setten altijd in staat slimme oplossingen te bedenken die anderen niet hadden voorzien. Wat Rovers betreft laat hij een waardevolle erfenis na. ‘De ontwikkeling van een stevige kennisbasis in het curriculum en de successen van het Opleiden in de School.’ Collega’s van Van Setten hebben het afscheid vorige week groots gevierd. (JP)
nieuws
Beeld Marc Driessen
Sneller, sterker, beter
Romano Audhoe (21, international business and management) is zondag Nederlands kampioen boksen geworden in de eliteklasse. In drie ronden was hij op alle fronten te sterk voor tegenstander Yamal Adhour. Volgens coach Stef van Gelderen sloeg hij van begin af aan raak. ‘In de eerste ronde stapte hij naar voren, gaf een linkse en een rechtse stoot. Allebei raak. Het zelfvertrouwen van zijn tegenstander was onmiddellijk weg.’ Audhoe zal nu uitkomen in de C-klasse, gepromoveerd was hij al voordat hij de ring tijdens het NK betrad. (JP) havana
7
-advertentie-
Buitenlandmanifestatie
woensdag 6 oktober 2010 12.00 - 16.00 uur Gebouw Leeuwenburg Weesperzijde 190 www.uva-hva.nl/buitenlandmanifestatie
muziek
VR 01/10 20.00 uur
Stepping Stones het cultureel studentencentrum van UvA & HvA
debat
WO 29/09 20.00 uur
Ruimte en tijd volgens Einstein Wel eens iemand met 300 kilometer per uur door de polder zien fietsen? Neem de TGV en kijk uit het raam... Voor waarnemers die met verschillende snelheden bewegen, beweegt dezelfde fietser met verschillende snelheden. Welke waarnemer heeft gelijk? Of moeten we naar de fietser luisteren? Albert Einstein postuleert in 1905 dat elke waarnemer evenveel recht van spreken heeft: er kan geen eensluidende uitspraak worden gedaan. Over één snelheid zijn alle waarnemers het verrassend genoeg wel eens: de lichtsnelheid. Een lezing over deze twee postulaten door Sander Mooij, PhD bij het Nikhef (UvA). studenten gratis, e 5,- alle anderen
COmedy
VR 01/10 20.30 uur
Easy Laughs - Improv Comedy Comedy improvisation in a ‘gezellige’ atmosphere. ‘The Friday Show’ at 20:30 and an ‘Unplugged’ at 22:30, with different formats and guest players. New: a free quick extra show after the second performance. Shows every Friday. English spoken. e 8,- (20:30) / e 5,- (22:30) / both e 12,-
Stepping Stones’ contemporary music expresses the feeling of the land where we were born, our love affairs, beliefs, books and movies that influenced us, fantasies we love. This new contemporary Jazz group in Europe, based in Amsterdam, plays original compositions, impressionist piano, contemporary guitar, symphonic hammond.. Admission: e 5,-
muziek
zO 03/10 15.00 uur
Takafumi Mori and Manuel Araújo piano recital An afternoon concert by Takafumi Mori and Manuel Araujo, who play Fauré, Rachmaninoff, Liszt, Frank and Chopin. e 10,- / students or 65+ e 5,-
debat
di 05/10 20.00 uur
Jesus Camp
Docurama met de Oscargenomineerde documentaire Jesus Camp: een shockerend beeld over evangelische jeugdkampen in het zuiden van de Verenigde Staten. De documentaire volgt een aantal jonge kinderen en maakt inzichtelijk hoe zij worden geïndoctrineerd door radicale christenen. Prof. Dr. Marcel Barnard, bijzonder hoogleraar liturgiewetenschap (VU) wakkert de discussie over de film aan. studenten gratis, e 5,- alle anderen
Meer informatie over de CREA agenda:
WWW.CRea.uVa.nl
Tijd om je... ...punt te maken Op zoek naar een leuke voetbalvereniging? Kom eens kijken bij ons of train een keer mee! T.O.S.-Actief Sportpark Middenmeer, Radioweg 63 020 6928314 /
[email protected] / www.tos-actief.nl
actueel
ingezonden brieven
Vraag van de week Het Koninklijk Huis heeft sinds kort een Twitter-account. Wat zou jij twitteren aan koningin Beatrix?
Te laat
Iedereen komt wel eens te laat. Het is niet meer dan normaal dat je eens een keer de trein mist, dat je die overstap toch echt niet haalt, of dat de bus gewoon niet komt en natuurlijk verslaapt iedereen zich wel eens. Daar is niets raar aan. Waarom dan deze brief? Het gaat niet zozeer om het te laat komen zelf, als om de mate ervan en hoe je ermee omgaat. Een paar minuten met een goede reden, dat willen de meeste docenten nog wel begrijpen. Maar toen ik laatst een gastcollege bijwoonde, kwamen er in een twee uur durend college twee medestudenten pas dertig en twintig minuten voor het einde nog binnen, met blikken alsof het de normaalste zaak van de wereld was. De gedachte die veel van de studenten in de zaal deelden – en ik ben ervan overtuigd de gastspreker en de docente ook – was: ‘ROT TOCH OP!’ Waarom blijf je in vredesnaam dan niet gewoon buiten wachten? Als je het zo interessant had gevonden was je wel op tijd geweest, dus waarom denk je er dan überhaupt over om een hele collegezaal met medestudenten te storen met jouw laksheid? Het is daarnaast beledigend voor je medestudenten en vooral als het college het eerste uur is. Veel mensen hebben flink vroeg hun bed uit moeten komen om de aanvangstijd van het college te halen. Met zodanig te laat komen lijkt het erop dat je wilt tonen dat je vindt dat je wel belangrijk genoeg bent om nog even lekker te blijven liggen, maar dat je ook nog wel nederig genoeg bent voor het gepeupel om nog even acte de présence te geven. Walgelijk. Ward Kuipers, tweedejaars media, informatie & communicatie
Maurijn Spierenburg (19) Tweedejaars management, economie & recht ‘“Vindt u net als Rutte dat de stufi afgeschaft moet worden?” Zoiets zou ik haar willen vragen, want je hoort nooit haar mening. En ik vraag me af of ze meeleeft met studenten. Als er iets over het Koninklijk Huis in het nieuws is, ben ik daarvan op de hoogte. Maar ik zal me er niet in verdiepen, al vind ik wel dat de monarchie bij Nederland hoort. Een staatshoofd als koningin Beatrix is goed voor het imago van ons land.’
Bo de Schepper (20) Eerstejaars international business & management studies ‘Het taalgebruik van de koningin kan veel beter, ze stottert. We hebben nu lessen in presenteren, misschien kan ze eens met ons meedoen. Ook zou ik haar willen meegeven dat ze niet alles voor moet lezen. Haar stem is heel monotoon. Ik vind wel dat het Koninklijk Huis ver weg staat van de buitenwereld, zeker door al die incidenten en aanvallen. Straks is Koninginnedag nog gevaarlijk ook. O, nu heb ik wel een vraag: “Bent u bang?”’
Bart de Rijk (21) Tweedejaars interactieve media ‘De leden van het Koninklijk Huis gaan volgens mij niet allemaal zelf zitten twitteren. Maar dat weet ik niet zeker. De koningin zei namelijk vorig jaar dat er door sociale netwerken meer afstand was tussen burgers. Dit zal wel weer een stunt zijn. Ik volg geen feiten over de koninklijke familie. Prins Willem-Alexander en prinses Máxima zullen misschien wél zelf twitteren. Kijk maar naar al die politici in Den Haag, zoals Verhagen. Ik zou ze niet snel volgen op Twitter, het nieuws hoor ik wel via NOS Headlines.’
Lisa van Velsen (20) Tweedejaars informatica ‘Zitten de leden van het Koninklijk Huis op Twitter? Ik hou me daar echt niet mee bezig. Wat zouden ze erop zetten? Ik heb Twitter, maar ik doe er amper wat mee. Het is wel grappig, maar ik hoef niet alles wat ik meemaak erop te zetten. Steeds meer mensen hebben Twitter, dus misschien spreekt de koningin dan wel meer mensen aan, ook jongeren. Ouderen zouden zo makkelijker met haar in contact kunnen komen en ze kunnen dan van zich laten horen.’
Madelon Wisman (21) Tweedejaars lerarenopleiding Nederlands ‘Koningin Beatrix kan wel wat aan haar taal doen. Ze klinkt monotoon door haar taalgebruik. De toespraken kunnen moderner en beknopter. Ik heb pas een Twitter-account aangemaakt, het lijkt me erg leuk om te weten wat er speelt. Daar heb je geen krant meer voor nodig. Verder ben ik er niet heel actief in, maar ik zou het Koninklijk Huis zeker volgen. Door te Twitteren toont de koningin meer betrokkenheid. Prinses Máxima lijkt me wel een leuke koningin, het is knap dat ze zo goed Nederlands spreekt.’ (NM)
Fen Overvliegende zwangerschapshormonen Nou wilde ik op mijn negende ook al graag een baby, maar de laatste tijd loopt mijn kinderwens een beetje de spuigaten uit. De belofte negen maanden lang met alle egards behandeld te worden terwijl ik allerlei schaamtevolle combinaties in mijn mond prop, speelt hierbij zeker een rol. Het feit dat een kind mijn leven om iets anders zal laten draaien dan om mij, ook. En boven dit alles – en daar is weinig poëtisch aan – is het vooral mijn biologische constitutie die sinds kort ongegeneerd met mijn eierstokken sambabalt. Vr. bijna 30, wl knd en snl een btje. Mijn vriend heeft dat, zoals het een moderne kerel van dertig betaamt, een stuk minder. Bij het woord ‘baby’ krijgt hij spontaan last van helse visioenen waarin hij huilend van vermoeidheid een speen in de mond van een krijsend kind probeert te proppen, terwijl ik daas van de zwangerschapshormonen een plateau beschuiten naar zijn hoofd gooi. Het kind schijt ondertussen gemoedelijk zijn recentelijk aangeschafte Levi’s onder. (Een Levi’s die, wegens een overdaad aan troostvoedsel en louterende drank, overigens vervaarlijk knelt aan de broekrand.) Ik snap dus best dat vriendlief, uitgaand van een dergelijk hel- en verdoemenisscenario, niet overloopt van enthousiasme. Maar het levert wel een ingewikkeld dilemma op. En terwijl ik dat dilemma overdenk – en dan met name hoe ik dat dilemma in mijn voordeel kan beslechten – besef ik dat ik eigenlijk in mijn handjes moet knijpen. Ja, er heeft zich in biologisch opzicht inderdaad een opvallende ontwikkeling voorgedaan (zaadsproeiende oerman transformeert tot behoudende babybureaucraat) en ja, dat heeft nadelige gevolgen voor die vrouwen wiens biologische klok wel gewoon op tijd blijft lopen. Toch kan ik me niet aan de indruk ontrekken dat dit uitstelgedrag samenhangt met een cultureel klimaat waarin mannen opvallend veel reflecteren op wie ze zijn en op welke voorwaarden ze voor bepaalde dingen willen kiezen. Als deze mannen dan een keuze maken, dan ligt daar in ieder geval een weloverwogen motivatie aan ten grondslag. En dat is, in tijden van oververmoeidheid en overvliegende zwangerschapshormonen, vermoedelijk geen overbodige luxe. n Fen Verstappen is freelance filosoof & tekstschrijver
havana
9
plagiaat
Zelf geko Voorgoed verbannen worden van je opleiding is sinds 1 september de ultieme straf voor ‘ernstig frauderende’ studenten. Het meest voorkomende vergrijp onder HvA-studenten is plagiaat, al lijkt de dader zich soms van geen kwaad bewust. ‘Het is een kat- en muisspel tussen student en docent.’ Carlijn van Donselaar Een beetje online shoppen voor je eigen opdracht, paper of scriptie is voor veel studenten niets ongewoons. Ook Bram Heltink (19, tweedejaars Johan Cruyff University) ziet het probleem niet. ‘Soms heb je zo weinig informatie over een onderwerp dat je ergens moet beginnen. Maar rechtstreeks knippen en plakken doe ik nooit. Ik print een tekst altijd uit en herschrijf dan wat dingen in mijn eigen woorden. Vaak kom ik daarna ook nog wel op eigen ideeën.’ In het geval van ‘ernstige fraude’ kunnen studenten sinds kort permanent van hun opleiding worden verwijderd. Citaten in eigen woorden herschrijven zonder bronverwijzing is fraude, zou je zeggen. Maar ‘ernstig’? Kees Koppenol, hoofd juridische zaken van de HvA, is er nog niet over uit. ‘In overleg met alle examencommissies wil ik deze maand nog met een algemene richtlijn komen. Zo voorkomen we verschillen tussen opleidingen.’ Een paar ‘ernstige’ voorbeelden heeft 10
havana
Koppenol al wel paraat. ‘Ik denk dan aan het integraal overnemen van een eindscriptie, of iemand anders jouw tentamen laten maken. Maar misschien komen de examencommissies nog met gevallen waar ik zelf niet op zou komen.’ Tot nu toe was een jaar uitsluiting van deelname aan tentamens de zwaarste sanctie die een examencommissie de student kon opleggen. Het idee van royeren komt niet van de HvA zelf. Koppenol: ‘De wetgever heeft de wet op dit punt gewijzigd, ik vermoed na signalen uit de onderwijspraktijk. Wij passen ons beleid hier op aan. Bij ernstige fraude brengt de examencommissie voortaan een advies uit aan de domeinvoorzitter. Die bepaalt vervolgens of de student in kwestie geroyeerd wordt.’
Google Translate Het College van Beroep voor de Examens (Cobex) behandelde vorig jaar 36 geval-
len van fraude. Ongetwijfeld het topje van de ijsberg, de meeste fraudeurs zullen zich hebben neergelegd bij de uitspraak van hun eigen examencommissie. Als voorzitter van de examencommissie van sm&o zag Martin Breedijk vorig jaar een piek in het aantal fraudezaken. Oorzaak: de invoering van Ephorus, een systeem waarmee kan worden nagegaan of een student plagieert. Breedijk: ‘Al snel nam het aantal weer af, dus het systeem lijkt ook een preventieve werking te hebben.’ Van dit effect heeft Atze de Bruijn, docent bij informatica, nog weinig gemerkt. Hoewel Ephorus ook binnen zijn opleiding wordt gebruikt, blijft hij gevallen van copy paste tegenkomen. Zelf gebruikt hij het systeem vooral bij twijfel. ‘In dat geval ga ik zelf ook zoeken, vaak vind ik de bron nog sneller dan Ephorus.’ Maar de studenten informatica zijn niet op hun achterhoofd gevallen: creatieve manieren om de plagiaatsoftware te omzeilen worden niet geschuwd. De Bruijn: ‘Studenten weten ook dat online vertaalmachines steeds beter worden. Van een collega hoorde ik dat iemand een Engelstalige bron doodleuk via Google Translate naar het Nederlands vertaalde om vervolgens zo in te leveren. En een student van mij haalde een heel boek door de scanner. Ik zag het aan de abrupte regeleindes. Online kon ik het meteen vinden. Toen ik de student ermee confronteerde, ontkende hij met een stalen gezicht. In zo’n geval word ik echt boos, dan voel ik me genaaid.’
Van dit gevoel heeft Sander Schroevers, docent bij commerciële economie, niet zo’n last. Hij vindt dat docenten zich ook in de positie van de student moeten verplaatsen. ‘We onderschatten vaak hoe druk studenten het hebben. De meesten reizen uren tussen school en huis, hebben baantjes en krijgen daarbij ook nog eens al die opdrachten te verwerken. Plagiaat mag niet, maar onder deze omstandigheden begrijp ik wel waar het vandaan komt.’ Toch vindt Schroevers de jacht op gestolen teksten via plagiaatsoftware een goede ontwikkeling. ‘Docenten en studenten spelen een kat- en muisspel als het gaat om plagiaat en het opsporen ervan. Met de komst van internet stonden de studenten een tijdje voor, nu komt er een tegenbeweging. Dat lijkt me gezond.’
Mores De zwaardere straf geldt voor studenten van hogescholen en universiteiten. Of HvA studenten vaker plagiëren dan hun soortgenoten aan de UvA, of omgekeerd, is lastig te zeggen. In de verslagen van het College van Beroep voor de examens en examencommissies wordt geen onderscheid gemaakt tussen verschillende soorten fraude. Het aantal gevallen van plagiaat wordt nergens specifiek genoemd. De Bruijn denkt dat de mores rondom plagiaat binnen het hbo verschillen van die binnen het academisch onderwijs. ‘Op universiteiten is het eigen onderzoek meer verweven in het onderwijs. Zelf kennis pro-
plagiaat
duceren staat daar centraal, waardoor het taboe op het stelen van andermans kennis groter is.’ Er is inderdaad een verschil tussen hbo en universiteit, denkt ook Jurre Valk, docent bij hrm. Maar dat zit ‘m volgens hem meer in de voor het hbo kenmerkende projectgroepen. ‘Dat er veel in groepen gewerkt wordt kan verschillende gevolgen hebben voor kopieergedrag. Vaak worden de taken verdeeld, waardoor studenten soms niet weten of iedereen in de projectgroep wel echt zijn eigen tekst schrijft. Maar als de groep iemand doorheeft, wordt diegene wellicht eerder gecorrigeerd: het zelfreinigend effect.’ Dat het geen kwaad kan om de inbreng van groepsgenoten in de gaten te houden, bevestigt Claudia Klaassen (25, tweedejaars forensisch onderzoek). ‘Iemand uit mijn
groep zijn deel kopieert, zolang ik er maar geen last mee krijg.’ Het gebeurt vaker dat studenten zich alleen verantwoordelijk voelen voor hun eigen aandeel in een eindverslag. ‘Onzin,’ vindt Valk, die voorheen in de examencommissie van hrm zat. ‘Het kwam voor dat studenten uit een groep die we hadden ontboden wegens plagiaat niet wilden komen. Zij hadden het bewuste stuk tekst immers niet geschreven. Natuurlijk stonden we niet toe dat alleen degene die de fout in was gegaan de schuld op zich nam, terwijl de namen van alle groepsleden eronder stonden. Ook een typisch voorbeeld: toen een groepje een adviesrapport van een ander groepje overnam, reageerde het bestolen groepje woedend. Kennelijk vinden studenten het
‘We onderschatten vaak hoe druk studenten het hebben’ groep die normaal schrijft zoals hij praat, leverde opeens een stuk aan in heel deftig Nederlands. Ik wist zeker dat hij dat niet zelf geschreven had, maar heb hier niets van gezegd. Wel heb ik zijn stuk aangepast, zodat het qua taalgebruik beter bij de rest van het verslag paste.’ Glenn van Zoolingen (18, tweedejaars JCU) zal het een zorg zijn wat zijn groepsgenoten doen. ‘Ik heb er geen problemen mee als iemand uit mijn
stelen van materiaal niet meer kunnen als het henzelf gebeurt.’ Dat lang niet alle studenten die worden betrapt op plagiaat worden doorgestuurd naar de examencommissie, bevestigen alle docenten. Zij zien het als hun taak studenten te leren wat wel en niet mag, en waarom. ‘Toen ik net begon stuurde ik elke student die plagieerde door naar de examencommissie. Dit bleek toch niet helemaal
de bedoeling. Ik zag veel collega’s eerst een waarschuwing geven. Inmiddels maak ik zelf ook een onderscheid tussen studenten die willens en wetens de boel belazeren en studenten die onbedoeld de fout ingaan,’ zegt De Bruijn. Ook Schroevers stelt zich flexibel op. ‘Ik probeer studenten op te voeden, in plaats van meteen te straffen. De wetswijziging is volgens mij vooral bedoeld om studenten af te schrikken. Opmerkelijk genoeg is plagiaat bij wet trouwens helemaal niet verboden. Maar goed, binnen de HvA hebben we met elkaar afgesproken dat het niet mag. Aan studenten die dit een keer vergeten, leg ik graag nog eens uit hoe het moet. Maar ga vervolgens niet weer de fout in, dan zul je het weten!’ n
Ephorus voor de hele HvA Sinds 2003 levert Ephorus plagiaatsoftware aan hogescholen en universiteiten in Nederland, inmiddels aan 99 procent van alle instellingen. Ook in het voortgezet onderwijs wordt gebruikgemaakt van de dienst. Het idee is vrij eenvoudig: van de inhoud van een document dat een student digitaal inlevert, wordt berekend hoeveel procent overeenkomt met alle bestanden en online bronnen die in een database zitten. In de vergelijkingsrapportage die de docent ontvangt, is precies te zien welke bronnen de student geraadpleegd heeft en welk deel van de tekst gekopieerd is. ‘Onderwijsinstel-
lingen geven bij ons aan welke documenten ze als referentiemateriaal willen gebruiken, bijvoorbeeld alle scripties en opdrachten die de afgelopen vijf jaar zijn ingeleverd,’ zegt Carlijn Henstra van Ephorus. Honderd procent dekking kan Henstra niet garanderen. ‘Het web is natuurlijk oneindig, maar een geval van plagiaat wordt er in bijna alle gevallen uitgehaald.’ Volgens Henstra worden alle ontwikkelingen op het gebied van onderwijs en internet binnen Ephorus op de voet gevolgd. ‘We overleggen regelmatig met docenten. Zo horen we bijvoorbeeld dat er binnen het hbo behoefte is aan een knop speciaal voor groepsopdrachten.’ Over de toegenomen kwaliteit van online vertaalmachines maakt Henstra zich vooralsnog geen zorgen. ‘Op dit moment zijn de teksten die daar uitkomen nog niet van zo’n niveau dat de student het precies zo kan inleveren. Maar we houden er zeker rekening mee dat dit kan veranderen. Als het nodig is, kunnen we het systeem hier op aanpassen.’ Binnen de HvA wordt Ephorus voor zover bekend alleen binnen de domeinen Bewegen, Sport & Voeding, Economie & Managament en Media, Creatie & Informatie gebruikt. Waarom is niet duidelijk. Er is in elk geval een HvA-brede licentie, zegt Sytze de Jong van licentiebeheer. ‘De financiële constructie is zo dat het niet uitmaakt hoeveel mensen de software gebruiken. Dus om de kosten hoeven opleidingen het in elk geval niet te laten.’ havana
11
Beeld Pascal Tieman
kopieerd
Beeld Bram Belloni
vliegende meubelmakers
Leren boren Al jaren zet Gerco Buis zich met zijn stichting Vliegende Meubelmakers in voor mensen in achtergestelde gebieden over de hele wereld. ‘In Egypte is het handiger om te zeggen dat je meubels voor vrienden komt maken. Dat scheelt zo honderd stempels en documenten.’ Carlijn van Donselaar Net als velen zagen Gerco Buis (38, sociaal pedagogische hulpverlening) en Wilma Dierx eind 2004 de beelden van de tsunami. Ook zij stortten op Giro 555. Maar dat was niet genoeg, vonden ze. Er moest meer zijn dat ze konden doen. Het was Dierx die met het idee kwam een actie op te zetten met leerlingen van
kennen in de reisbranche. Haar idee om met een stel handige handen die kant op te gaan en de slachtoffers ter plekke van bedden te voorzien, leek me meteen goed.’ Na een inzameling in hun omgeving vertrokken Dierx en Buis begin 2005 met zeven vrijwilligers naar een van de getroffen gebieden in
‘Ons werk betekende voor die mensen dat de rest van de wereld om hen gaf’ het Hout- en Meubileringscollege, een mbovakschool waar je kunt leren voor een beroep in de sectoren hout, meubel en interieur. Buis: ‘Wilma is echt een doener. We leerden elkaar 12
havana
Sri Lanka. De tentenkampen, omgeven door verwoesting, staan nog altijd op het netvlies van Buis gebrand. ‘Iedereen was natuurlijk van slag. De visserij, voorheen bron van in-
komsten, lag stil. Het verhaal ging dat de vissen van ronddrijvende lijken hadden gegeten.’ Vijfenvijftig tweepersoons- en zes eenpersoonsbedden later, kwam bij Buis het besef dat hun actie voor de slachtoffers van de tsunami niet alleen van praktische waarde was. ‘Sommigen van hen hadden nog nooit in een bed geslapen. Ons werk betekende voor die mensen vooral dat de rest van de wereld om hen gaf. Erg belangrijk, voor een groep die zich door iedereen in de steek gelaten voelde.’
Out of the box Eenmaal thuis bleken van de vijfduizend ingezamelde euro’s nog tweeduizend over. Het plan dat te gebruiken voor een volgende actie was snel gemaakt. Twee jaar en verschillende acties later formaliseerden Dierx en Buis hun initiatief, door een stichting op te richten. Buis: ‘Op deze manier zou het makkelijker zijn sponsoren te werven. We konden natuurlijk niet blijven aankloppen bij familie en vrienden.’ Eind 2007 was het zover: onder de vlag van stichting Vliegende Meubelmakers werd het werk voortgezet. Inmiddels draait de stichting op volle toeren. Afgelopen zomer stonden vier projecten op de planning. Buis begeleidde de groep die aan de slag ging voor een tehuis voor misbruikte kinderen in Zuid-Afrika, de andere
groepen gingen naar Gambia, Nepal en Brazilië. Buis: ‘Het concept heeft vaste vorm gekregen. Alle meubels moeten in een periode van drie weken gemaakt kunnen worden. En altijd in samenwerking met lokale meubelmakers, zodat de vrijwilligers kunnen leren van de cultuur en werkwijze van anderen. Het is goed om out of the box te denken. Zo leren ze bijvoorbeeld hoe je zonder boor een gat in het hout kan maken.’ Moeite om genoeg vrijwilligers te krijgen, heeft Buis niet. ‘Onze belangrijkste bron is nog steeds het Hout- en Meubileringscollege. Maar via de website melden ook anderen zich aan.’ De vrijwilligers worden voorbereid door Buis en zijn medebestuurders. Omdat ze hun ticket zelf moeten betalen, krijgen de vrijwilligers tips om geld te werven binnen hun eigen netwerk. Ook worden de meubels, die niet al te creatief en sierlijk mogen zijn, van tevoren ontworpen. Het belangrijkst vindt Buis dat deelnemers zich instellen op een andere cultuur. ‘Het kan zomaar dat je anderhalve dag zonder stroom zit, of dat gemaakte afspraken niet doorgaan. Daar moet je flexibel mee om kunnen gaan.’
Frustratie Zelf is Buis geen meubelmaker. Hij regelt het contact met lokale organisaties, het materiaal
vliegende meubelmakers
Gambia
Nepal
Suriname
Nepal
zonder boor en de logistiek. Aan zijn sph-achtergrond – hij studeerde vorig jaar af en is nu als praktijkdocent verbonden aan de opleiding – heeft hij veel als hij te maken krijgt met interculturele aspecten. Maar ook de begeleiding van vrijwilligers vergt soms de nodige pedagogische vaardigheden. ‘Met mensen in Suriname sprak ik af dat het hout er zou zijn als wij aankwamen. Maar er was helemaal
niets. Op zo’n moment moet ik wel wat frustratie wegnemen bij vrijwilligers die daar met een zelfbetaald ticket gekomen zijn.’ Bij het bouwen van meubels op locatie komt meer kijken dan goede logistieke afspraken, weet Buis inmiddels. ‘Het feit dat je vrijwilligerswerk komt doen, betekent niet altijd dat je hoeft te rekenen op de sympathie van de bevolking. Zo proberen
Sri Lanka
houthandelaren ons vaak meer te laten betalen dan afgesproken. En bij de Egyptische douane is het verstandiger om te zeggen dat je meubels voor bekenden komt maken. Als je eerlijk vertelt dat je voor een school gaat werken, ben je zo honderd stempels en documenten verder.’ Hoewel de stichting inmiddels op rolletjes loopt, kijkt Buis alweer vooruit. Ambities
te over. De sponsoring zou bijvoorbeeld nog beter kunnen, vindt hij. ‘We hebben nu een aantal goede deals, ons gereedschap krijgen we bijvoorbeeld van stichting Gered Gereedschap. Maar onze pr kan nog veel gerichter en professioneler. Een project kost tussen de twee- en vierduizend euro. Dus met een beetje extra kunnen we al zo veel meer bereiken.’ n
Suriname
havana
13
het nieuwe usc Op 4 oktober beginnen twee weken vol feestelijkheden en evenementen rond de opening van sportcentrum Universum. Deze nieuwe hoofdvestiging van het Universitair Sport Centrum – ook voor HvA’ers – heeft een oppervlakte van tienduizend vierkante meter en ligt op het Science Park in Amsterdam-Oost. Havana nam alvast een kijkje en bewonderde de klimhal, de sauna en de gewichthefvloer met schokbrekers. Grootste uitdaging voor het USC: meer HvA-studenten binnenhalen. Op deze ‘virtuele’ racefietsen kun je verschillende routes fietsen. Bijvoorbeeld de Mont Ventoux of de Alpe d’Huez. Net als in het echt bepaal je zelf de snelheid, maar sturen hoeft dus niet. Een virtueel wedstrijdje dus.
Ron Santing
Universum biedt drie verschillende vormen van yoga: bharata (‘gericht op de omgang met spanning en stress’), ashtanga (‘ontdekken en ontwikkelen van fysieke, spirituele en emotionele levenskracht’) en traditionele yoga (‘aandachtig ervaren van yogahoudingen, gericht op ademhaling en ontspanning’) – allen in cursusvorm of open les.
De klimwand is het absolute paradepaardje. Veertien meter hoog, en een uitgebreid klimprogramma, ontwikkeld in samenwerking met de klimvereniging ASAC. Leuk detail: de traverse (een ongelijkvloerse voetgangersoversteek) is geïntegreerd in verschillende klimroutes. Zo is het voor gevorderden dus mogelijk om deze ondersteboven te beklimmen. 14
havana
Een van de meer populaire sporten: spinning. 34 nieuwe fietsen, dagelijks groepstrainingen van een uur onder begeleiding van coach. Doordat de fietsen afstelbaar zijn, en je dus zelf de weerstand kan bepalen, zijn deze trainingen toegankelijk voor beginners en gevorderden in dezelfde les.
het nieuwe usc
De vier squashbanen zijn voor vrij spelen te huur. Binnenkort zijn er squashlessen.
Saunabezoek zit bij de prijs van het abonnement inbegrepen. Er zijn drie soorten sauna’s: een natte Finse sauna (hoge luchtvochtigheid), een stoomcabine, en een infraroodcabine (intensieve, geconcentreerde vorm van saunaën, met infraroodlampen). Buiten de sauna staan ook zonnebanken.
De gewichthefruimte ligt vlak naast de testlaboratoria van de Faculteit Natuurwetenschappen, Wiskunde & Informatica van de UvA. De trillingen die de halters veroorzaken, zouden de proeven best eens kunnen verstoren, bedacht men. Daarom steunt de vloer nu op veren die de schokken opvangen. Extra kosten: zo’n 100.000 euro.
Beeld Bas Uterwijk
Beeld Bas Uterwijk
In de dojo worden twaalf verschillende vechtsporten beoefend, waaronder jiujitsu, taekwondo, zelfverdediging voor vrouwen en kickboksen. Er worden reguliere lessen gegeven, maar ook oriënterende cursussen, om te kijken of de sport bij je past.
Nooit meer pasjes vergeten, verliezen en kwijtraken. Dankzij de invoering van de vingerscan is het gemakkelijk om overal in en uit te lopen. Voor de docenten is het ook handig: er kan gemakkelijk worden bijgehouden hoeveel mensen er naar welke cursussen gaan, om zo de populariteit te meten. havana
15
dubbelinterview
16
havana
dubbelinterview
‘Je moet een beetje gevaarlijk leven’ Zij probeerde jarenlang haar eigen ‘achtste domeintje’ te creëren, hij belandde op de bestuursstoel met een andere opdracht. Zij is ‘soms lastig’, hij ‘beslist geen saaie man’. Beiden verlaten per 1 oktober het domein MCI. Een gesprek met domeinvoorzitter Peter van Gorsel en Amfi-directeur Liesbeth in ’t Hout. Carlijn van Donselaar en Annemarie Vissers
Peter van Gorsel (62) excuseert zich bij binnenkomst voor de wat kale ruimte. Zijn kamer is al redelijk ‘onttakeld’. Aan de muur hangen alleen nog de welbekende Campbell’s-soepblikken van popartkunstenaar Andy Warhol. Daarvan wist hij al vanaf het begin: als ik ooit wegga, neem ik ze mee. Vertrekkend Amfi-directeur Liesbeth in ’t Hout (59) glimlacht. Ze had het nog gezegd: laten we het gesprek voeren op mijn kamer. ‘Die is veel gezelliger, maar goed: we zitten nu al hier.’ Het tweetal stemde – na wat aarzelingen – in met het verzoek van Havana voor een afscheidsinterview. Echter met één voorbehoudje: de scheidend domeinvoorzitter van Media, Creatie & Informatie eiste dat er geen ‘oude koeien uit de sloot werden gehaald’. Het akkefietje tussen leidinggevende Van Gorsel en het gezicht van het Amfi over de te volgen koers van het mode-instituut, is naar eigen zeggen volledig uit de wereld. De lucht lijkt daarmee geklaard en Van Gorsel en In ’t Hout zijn weer on speaking terms. Sterker nog: In ’t Hout verdient eigenlijk een
veel veranderd bij het Amfi. Lange tijd stond de modeopleiding in Arnhem bovenaan. Daarna kwam er lang niks, en dan kwamen clubs als het Amfi. Nu is het Amfi aanwezig op de Fashion Week, zie ik Amfi-studenten prijzen winnen en genoemd worden in kranten. Dan zeg ik: well done.’ En u, typeert u de manier van leidinggeven van de heer Van Gorsel eens in drie woorden. In ’t Hout lacht hard om deze vraag. En nee, Van Gorsel hoeft voor haar antwoord niet even de kamer uit. ‘Ik zou zeggen… impulsief. Creatief, ook. Het is vrij lastig; ik zie Peter als een collega, niet als mijn leidinggevende. Maar het derde woord is: kleurrijk. Verrassend, zo zou ik hem ook kunnen noemen. Hij heeft me vaak voor verrassingen gezet.’ Wederom een harde lach. ‘Peter is beslist geen saaie man.’ Waarmee heeft hij u het meest verrast? In ’t Hout: ‘Laat ik zeggen dat die hele domeinvorming is opgebouwd uit verrassingen.
‘Er moet een diehard komen, een lastig iemand’
Beeld Bob Bronshoff
soloartikel, meent Van Gorsel. ‘Ze heeft een enorme inzet laten zien, heeft echte successen behaald.’ Wat is haar grootste verdienste? Van Gorsel: ‘Ik weet als geen ander in welke staat Liesbeth het Amfi aantrof. Dat klinkt niet zo aardig in de richting van haar voorganger, maar er is in Liesbeths periode
Maar de grootste verrassing vind ik dat we mijn opvolging hebben kunnen regelen met tóch weer een instituutsdirecteur. Daar ben ik heel blij mee.’ Hebt u daar wel eens slecht van geslapen? Van Gorsel: ‘Dat lijkt me een slecht idee, dat je ergens slapeloze nachten van krijgt.’ In ’t Hout beaamt dat ze er niet minder om gesla-
pen heeft, maar: ‘Ik moet eerlijk zeggen dat toen de bevestiging er lag dat er een échte directeur – met bijhorende salarisschaal en functieomschrijving – zou worden gekozen, ik me geen zorgen meer maakte. Ik was altijd best ongerust over hoe de opvolging geregeld zou worden. Ik wist namelijk dat het nooit het plan was er weer een directeur neer te zetten maar een opleidingsmanager. Daar zit toch een verschil in, vind ik. Er moet een diehard komen die het van me over gaat nemen. Een lastig iemand! Iemand met aanzien in binnen- en buitenland.’ Over lastig gesproken: nadat bekend werd dat uw contract niet verlengd werd, stroomden de steunbetuigingen via allerlei (sociale) media binnen. In Het Parool schreef iemand dat het College van Bestuur u ‘gewoon te lastig’ vindt. In ’t Hout: ‘Tja, zo is het wel een beetje. Als ze dat niet vonden, hadden ze mijn verzoek nog twee jaar vol te maken misschien wel ingewilligd. Ik ben niet makkelijk, dat is zo. Ik begrijp ook dat wanneer je een groot veranderingsproces wilt doorvoeren, binnen
genomen. Ik heb als domeinvoorzitter een andere functie, een bestuurlijke rol. Ik heb daarin een opdracht, en dat besluit was genomen.’ Dat ging overigens eveneens gepaard met een stroom reacties, zegt de vertrekkende voorzitter: ‘Op Facebook heb ik nog wel onaangename berichten gekregen maar ik heb daarop gereageerd met de mededeling dat mijn pagina daar niet voor bedoeld is.’ Er zijn ook overeenkomsten in jullie werkwijzen. Allebei staken jullie je kop boven het maaiveld uit. Het tweetal lacht hard en Van Gorsel maakt met zijn hand een snijdende beweging richting hals. Kop eraf. Van Gorsel: ‘We hebben het nooit naar elkaar uitgesproken, maar we begrepen dat heel goed van elkaar.’ In ‘t Hout: ‘Daar ben ik het helemaal mee eens.’ Is dit typisch voor de HvA? Kleurrijke bestuurders die van zich laten horen worden aan de kant gezet? In ’t Hout: ‘Daar begint het wel op te lijken.’
‘De HvA verbleekt een beetje. Kleurrijke types vertrekken’ de mega-instelling die de HvA is, je het niet kan hebben als mensen voortdurend van zich laten horen. Je wil niet dat de instelling af en toe in een kwaad daglicht komt te staan. Ach, ik ben misschien nu ook wel de verkeerde persoon op deze plek.’ Hoe dan ook: het draagvlak voor u binnen en buiten het Amfi heeft er niet toe geleid dat het College van Bestuur nogmaals met u rond de tafel wilde. In ’t Hout: ‘Ze wilden wel rond de tafel maar niet daarover, nee.’ Hoe hebt u al die reacties op haar gedwongen vertrek ervaren als domeinvoorzitter? Van Gorsel: ‘Ik vind het heel goed als mensen hun mening geven als ze het ergens niet mee eens zijn.’ Maar u hebt niet geprobeerd het besluit terug te draaien? Van Gorsel: ‘Nee, besluit genomen blijft
Van Gorsel bulderlacht: ‘Met het vertrek van Liesbeth en mij raakt de hogeschool natuurlijk de twee meest kleurrijke, creatieve personen kwijt. Laten we dat voorspellen.’ In ‘t Hout: ‘Nou, ik ken er nog wel een paar, hoor.’ Van Gorsel relativeert: ‘Ik blijf natuurlijk gewoon verbonden aan de HvA, dus het valt mee. De kleur lijkt wel een beetje te verbleken. Dat vind ik zorgelijk.’ In ’t Hout: ‘Het lijkt erop dat “controle” op een gegeven moment de overhand krijgt. Als grote instelling moet je echter met onverwachte en onbekende zaken kunnen omgaan en dat blijkt toch lastig te zijn. Als je bepaalde processen niet kunt overzien en loslaten, ga je controleren. Dan zorg je dat je mensen aantrekt die dat doen.’ Van Gorsel: ‘Ik heb in mijn beginjaren vele malen de rand opgezocht, ben eroverheen gegaan om dingen mogelijk te maken. Ik kan me ook voorstellen dat je als bestuurder op een gegeven ogenblik zegt: nu even niet. Even rust.’ havana
17
dubbelinterview
voor de modewereld. Ik weet hoe belangrijk ons instituut door de buitenwereld gevonden wordt. Het heeft allemaal ontzettend veel aandacht nodig. Dat is waarom ik een tijdje het liefst bij de leest wilde blijven. Samenwerking kan, maar moet groeien. Op dit moment ligt de focus bij ons op iets anders.’ Van Gorsel: ‘Ik vond die status aparte ook een goed idee. Om studenten een ultieme uitgangspositie in hun carrière te bieden is het interessant ze een diploma mee te geven waar een merk op staat. Een goed merk moet je verder helpen, maar niet aan gaan sleutelen. Maar ik ben het met Liesbeth eens: samenwerking tussen alle opleidingen van het domein is een organisch proces. Dat duurt een dik decennium.’ Je kunt je afvragen of het verstandig was het Amfi onder te brengen in een domein. Van Gorsel: ‘De samenwerking in domeinen was er niet een die we als instituten in eerste instantie zelf gezocht hebben. Hoewel we vóór de domeinvorming op borrels al eens tegen elkaar zeiden dat we de dingen dichter bij elkaar zouden moeten brengen. Maar de dagelijkse realiteit leidde ertoe dat je dacht: dat doen we nog wel een keer. Dat is niet echt gebeurd. Ik denk echter nog steeds dat, mits goed uitgewerkt, dit domein een unieke positie kan innemen in Nederland. In heel
beeld voor de rest van de HvA zou kunnen zijn. Maar dat was niet bespreekbaar.’ Uiteindelijk draait het ook om het geld? In ’t Hout beaamt dat volledig: ‘Alles draait om geld. En dat vind ik heel erg.’ U vreest dat daardoor de creativiteit in het gedrang komt? ‘Ja. Afschuwelijk. Daar lijdt het onderwijs nu al onder, zeker de creatieve opleidingen. Daar leert de student het niet uit de boekjes, kun je niets forceren. Dat is geen stampwerk. Dan moet het mogelijk zijn dat iemand er eens wat langer over doet. En anderen misschien wat korter.’ Dus terug naar de kleine instituten? In ’t Hout: ‘Ik vind van wel, die hebben zich aan alle kanten bewezen. Daarom heb ik een enorm probleem met schaalvergroting.’ Van Gorsel betwijfelt dat: ‘We hebben aan het domein altijd “winkeltjes in winkels gemaakt” met zeer intensief onderwijs. Het enige grote stuk zit bij het MIM. Maar vergeet niet: het is de overheid die ons aanstuurt en die zegt: “Er is te veel waste, je moet daar en daar op bezuinigen.” Dan kun je maar één ding doen: dan zoek je volume. Zo is het huidige onderwijs ingericht.’ In ‘t Hout: ‘Ik vind dat dus niet. Je kunt die kwaliteit ook op een andere manier zoeken
‘Ik vond de status aparte van het Amfi ook een goed idee’
Had het College van Bestuur het opzoeken van die rand meer moeten stimuleren? Van Gorsel grinnikt: ‘Ik zal jullie het nummer van Karel [Van der Toorn, voorzitter CvB, red.] geven, dan kunnen jullie het aan hem vragen.’ In ’t Hout: ‘Daar waren we zeker bij gebaat geweest. Maar dan moet je je als College in processen verdiepen die vanuit die positie misschien lastig te overzien zijn. Als ik voor het Amfi spreek: iedereen is blij dat we veel succes hebben. Er wordt echter zelden over nagedacht hóe je dit alles bereikt. Wat daar allemaal voor nodig is. Het resultaat vind iedereen leuk, maar als je daarvoor dingen moet doen die men een beetje eng vindt, wordt het lastig.’ Van Gorsel: ‘Het College is er ook wel mee aan de gang. Ze hebben toch maar mooi een domein waarbinnen allerlei creatieve opleidingen dingen met elkaar gaan doen. Er is al veel gerealiseerd.’ In ’t Hout: ‘Daar moet je wel alle vrijheid in krijgen. In principe geloof ik alleen maar in onderwijs waarbinnen de ruimte is dingen te doen zoals je zelf met je eigen team en studenten voor ogen hebt. Iedere opleiding heeft zijn eigen kwaliteit, zijn eigen specialisme. Al die instituutjes, met hun geschiede18
havana
nis, die het goed doen en bepaalde kansen bieden aan studenten. Al die scholen hebben een andere sfeer. Waarom zou je ze allemaal willen samenvoegen?’ U blijft vasthouden aan de status aparte van het Amfi? In ’t Hout: ‘Dat doe ik absoluut. Iedereen weet dat ik me altijd erg bemoeid heb met de positie van ons eigen instituut. Het moest bekend worden in de modewereld. Dat was ook de opdracht die ik meekreeg.’ ‘Zet het Amfi op de kaart’? ‘Ja, het Amfi – en het Amfi alleen dus – als instituut nationaal en internationaal op de agenda te krijgen. Dat is nog maar vijf jaar geleden, maar toch was het een heel andere tijd. Nu denkt men daar anders over.’ Waar ligt dat aan? In ’t Hout: ‘Wisseling van het College van Bestuur, c’est tout. Volgens Van Gorsel is het te vergelijken met het aantreden van een nieuwe regering: ‘Dan komt er een andere visie op wat onderwijsorganisaties moeten zijn.’ In ‘t Hout: ‘In de eerste plaats werken we
Noord-Europa kan ik maar weinig plekken bedenken waar technologie, media, mode en design bij elkaar gebracht zijn. Het is een ongelofelijk goed idee, dat wel lastig te realiseren is. Toch zeg ik: het is een winnende formule voor de toekomst. I’ll put my money on the table.’ Dan wendt Van Gorsel zich tot In ‘t Hout: ‘Ik heb altijd begrepen dat je knokt voor je eigen winkel en merk. Als ik op jouw stoel had gezeten, had ik precies hetzelfde gedaan. Ik ben alleen op een andere stoel beland. Mijn opdracht was: maak een domein.’ In ’t Hout: ‘Onze opdrachten waren natuurlijk eigenlijk hetzelfde. Maar mijn eerste opdracht was toch wat anders. En knokken voor je winkel past natuurlijk niet in het belang van een domein, dus dan krijg je toch een probleem.’ Waarom vond het CvB het eigenlijk zo belangrijk het op deze manier te regelen? In ’t Hout lacht haar harde lach nog eens: ‘Dat weet ik dus ook niet. Ik kom niet veel verder dan dat het gaat om de uiteindelijke samenwerking met de UvA. Dat is natuurlijk de focus van het College van Bestuur. Omdat er aan de zijde van de UvA zeven faculteiten zijn en dat er aan de HvA dan zeven domeinen moeten zijn. Iets anders heb ik nooit gehoord. En ik was bezig een soort achtste domeintje te creëren. Ik heb lang gedacht dat het Amfi qua creatieve inzet best het voor-
en aandacht geven. Je hoeft niet op volume te sturen.’ Een stilte. Dan zegt de domeinvoorzitter opgewekt: ‘Daar waren we het net al over oneens.’ Volgens de domeinvoorzitter is de fusiebeweging voorlopig nog niet uitgekristalliseerd. In ’t Hout: ‘Terwijl wel al bekend is dat die al weer achterhaald is. In die zin moet je vooruitkijken. In plaats van naar de waan van de dag, of erachteraan hollend.’ Wat wordt uw nieuwe stap, mevrouw In ’t Hout? ‘Dat weet ik nog niet. Je moet een beetje gevaarlijk leven, vind ik. Ik wil in ieder geval weer eens in mijn eentje aan de slag, of in een klein team.’ Van Gorsel: ‘Dat laatste wil ik ook hoor, niet door de dynamiek en agenda van de organisatie voortgedreven worden. Een heel blanco speelveld.’ U, meneer Van Gorsel, gaat… ‘Niet met pensioen of golfen aan de Costa del Sol. Er is me gevraagd vanuit allerlei richtingen te kijken naar de creatieve industrie en ik heb ontzettende zin om in mijn rolodex te bladeren en te bedenken met wie ik ga praten. Protect your inner child, vind ik een mooie gedachte. Diep in mezelf zit dat jongetje nog, dat steeds spannende nieuwe dingen wil doen.’ n
audiotour
Van meet af aan is de Wibautstraat het lelijke eendje van de stad geweest. Maar in een imperfecte straat schuilt een sexy straat. Daarom maakte radiojournalist Jorrit Brenninkmeijer De Wondere Wibaut, een audiotour over heden en verleden. Jeff Pinkster Bij de meeste Amsterdammers staat de Wibautstraat al jaren met stip op één in het rijtje lelijkste straten van de stad. De drukke vierbaansweg met aan weerszijden hoge panden en ventwegen voert een permanente stroom auto’s van en naar het centrum. Een flinke opknapbeurt en de bouw van de Amstelcampus moeten het imago oppoetsen, zodat de straat eindelijk wordt wat het altijd al had moeten zijn: een straat met internationale allure. ‘Toch heeft ook dit stuk van de stad een fascinerende geschiedenis achter de rug,’ zegt Jorrit Brenninkmeijer (39) vlak voor de presentatie van zijn audiotour, in het Badhuistheater op het Boerhaaveplein. ‘Voordat het Centraal Station werd gebouwd bijvoorbeeld, lag het belangrijkste station van de stad hierachter: het Weesperpoortstation op het Rhijnspoorplein, de plek van de Amstelcampus. Daarom is de Wibautstraat zo breed, vanwege het spoor dat er lag.’ Zijn boodschap is in één klap helder: verhalen maken de straat.
Schilderijtje Met een mp3-speler word je naar in totaal veertien plekken op en rondom de Wibautstraat geleid. Het ene verhaal is nog wonderlijker dan het andere. Dat van Miriam Berthauer (60) bijvoorbeeld, die als stadsmens graag uitwaait op Texel. Ze raakte er verliefd op een ‘prachtig schilderijtje’ en was
er kapot van toen het werd gestolen uit het Maritiem & Jutters Museum. Wonderlijker is de terugkeer. ‘Het dook hier op, vlak voor mijn deur! Een junk in de metro vroeg er honderd gulden voor.’ Ook zo wonderlijk: de zaal waar de geïnterviewden lachen om de geluidsfragmenten. Vroeger een plek waar de buurtbewoners zich kwamen wassen, nu een buurttheater en startpunt van de audiotour die de luisteraar via het Amfi de Wibautstraat instuurt. De modeleerschool is gehuisvest in het voormalige directiekantoor van Amstel Bier – ‘Wie gaat nu water drinken, als er bier staat,’ zegt een oud-medewerker door de speakers. De brouwerij, een van de vele fabrieken in het gebied, is begin jaren tachtig gesloopt. Aan dat industriële karakter dankt de straat de titel lelijkste straat van het land. ‘Aan dit project moest ik nog beginnen toen ik het boekje Lelijk bebouwd Nederland van Jaap Huisman tegenkwam,’ zegt Brenninkmeijer lachend. ‘Volgens Huisman voldoet de straat aan alle eisen die bij de lelijkste straat horen. De straat is vrijwel onbegaanbaar, afstotelijk bebouwd, verspreidt een onappetijtelijke geur en ontneemt de gebruiker elke lust tot welke activiteit dan ook.’
Boulevard Het stedelijke gebied rondom de Wibautstraat ontstond gedurende de industriële revolutie in de negentiende eeuw. Amsterdam
breidde zich verder uit buiten de oude stadsgrenzen. Het spoor en spoorstation op de kop van de straat werden aangelegd en fabrieken schoten als paddenstoelen uit de grond. Daardoor ontstond vanzelf de behoefte aan nieuwe woningen en kantoorpanden. Het Weesperpoortstation werd in 1939 gesloopt en vervangen door het Amstelstation, een kilometer verderop. Dat effende de weg voor de nieuwe verkeersader: de Wibautstraat was geboren. In de oorlogsjaren was de straat nog niet meer dan een provisorisch klinkerpad. En met de bouw van de eerste kantoren wilde het ook niet vlotten. Door gebrek aan bouwmaterialen heeft het elf jaar geduurd voordat het eerste kantoor op het Rhijnspoorplein 1 kon worden geopend. De gemeente had een boulevard van internationale allure voor
Beeld Pascal Tieman
Aan de wandel rond Wibaut die moesten ontsmet worden door de GGD.’ Inmiddels ligt het Rhijnspoorplein weer braak vanwege de bouw van de Amstelcampus. Ondertussen werkt de gemeente aan een grootscheepse renovatie van de straat. Opnieuw is de doelstelling uitgesproken dat de Wibautstraat zich in de toekomst moet kunnen meten met promenades in Parijs en Berlijn. Een internationale entree, waarbij ventwegen verdwijnen en brede stoepen, bomen en fietspaden terugkeren. Berthauer deert het niet. Ze is opgegroeid in de Indische buurt en woont nu al 26 jaar in de Wibautbuurt. ‘Ik vind het hier heerlijk. Om de herrie, om het gedruis, alles eromheen.’ En hoe zit het met dat schilderijtje? ‘Dat hangt nu weer in het museum, die honderd gulden kreeg ik terug. Maar leuk is het niet. Een dief met spijt, stond er in de
‘Ik vind het hier heerlijk. Om de herrie, om het gedruis, alles eromheen’ ogen, maar dat zag geen Amsterdammer erin terug. ‘Als grap werd gezegd dat als de Russen ooit zouden komen ze meteen een hoofdgebouw voor de partij hadden,’ horen we tijdens de audiotour. De ruimte in de omgeving bood wel veel mogelijkheden. Frits Bolkestein richtte er in de jaren vijftig met een aantal medestudenten Casa 400 op, een complex dat ’s zomers fungeert als hotel en de rest van het jaar als studentenhuis. Rita Schouten (56) werkte er als kamermeisje tijdens de zomervakanties. De leefgewoonten van studenten staan haar nog in het geheugen gegrift. ‘Als je pech had moest je de kamers ombouwen tot toeristenkamers. De koffiedrek liep soms langs de muren. Andere kamers kwam je niet eens in,
Texelse Courant! Dat ging over mij, dat zou ik toch nooit doen?’ Na een slok van haar biertje zegt ze lachend: ‘Ik had dat schilderijtje gewoon moeten houden.’ n
De audiotour is te downloaden via www. wonderewibaut.nl. Geïnteresseerden die zelf geen mp3-speler bezitten kunnen er één lenen bij Bureau Nieuwbouw (Rhijnspoorplein 2), Hartog’s Boterham (Wibautstraat 77) of Het Badhuistheater (Boerhaveplein 28). Brenninkmeijer maakte eerder al audiotours over het Olympisch Stadion (Stadionplein FM) en Geuzenveld (Het gevoel van Geuzenveld). havana
19
havana international
Change Yourself, Change History
From left to right, clockwise: Dance for Climate Change, Museumplein, Amsterdam, October 2009. Photo: Robert van Waarden; UN Climate Change Conference, Copenhagen, December 2009. Photo: Richard Kimberley; Anna Keenan, Amsterdam. Photo: Robert van Waarden; UN Climate Change Conference, Copenhagen, December 2009. Photo: Richard Kimberley.
A lot of people, especially students, avoid politics. It’s not cool, it’s too serious, politicians are ugly old men trying to steal your money. Well, that might be true but it doesn’t have to be. Young political activists all over the world are taking power into their own hands and using creative political actions to change society.
Andrea Brock is a 24-year-old student of Political Science. She volunteers with Friends of the Earth and is organizing the first Zero Carbon Concert in Amsterdam, which will take place in November. Andrea believes political activism is changing, “Classical activism is not effective. People need to use public space creatively, that way you can get a lot more done with only a small amount of people.” Andrea founded the Human Rights Force while studying in Maastricht. She ran lectures, workshops, demonstrations and public actions. Despite difficulties measuring the success of these, Andrea says, “People notice, and once they notice they start to think differently.” “Activism is opposite to complacency,” says Anna Keenan, another 24-year-old. Anna works for Greenpeace International and is based in Amsterdam. “Everyone cares, but they think they can’t make a difference. Activists need to provide opportunities for them to make a difference.” Last October Anna organized Dance 20
havana
for Climate on the Museumplein where 300 people danced the Charleston to show their support for emission reductions. “The dance showed you can enjoy yourself in a healthy way. You don’t need to be consuming material things to have fun.” And she adds: “I think everything you do has an impact, you change people around you, but how many? I don’t know.” Jeremy Osborn is a 26-year-old from New York. While Jeremy was a student he helped create the 350 campaign which he continues to coordinate in Europe. “I was studying Social Movements and Climate Change,” he said. “The course raised so many issues that we decided to organize a 5 day walk demanding that the US reduce greenhouse emissions. One thousand people joined us. Political activism like that had never happened in our area. It was leading up to election time and all the local candidates decided to support our demands. It showed us the power ordinary people can have.” “In 2007 we organized a US-wide action demanding an 80% cut in CO2 emissions by 2050. Fourteen hundred events took place, totally exceeding our expectations. So in the lead up to Copenhagen last year we decided to try the same thing globally.” The 350 campaign included over 5000 events in a worldwide day of action last year. CNN called it “the most widespread day of political action in our planet’s history.” And it all started with Jeremy drinking coffee and talking politics with his classmates.
Back in Amsterdam Didi Van Dijk, 29 years old, is a Project Co-Coordinator at ASEED (Action for Solidarity, Environment, Equality and Diversity). Didi studied Social Geography at UvA. Didi got introduced to activism when she joined the squatters scene as a 16-year-old. At that stage excitement was her biggest motivation. “There was a feeling of freedom and creativity. I saw people could organize themselves to do things differently.” The squats were places for alternative political activity, a space for music, art and theatre. Didi immersed herself, playing in a punk band called PROTEST, travelling to numerous international conferences to take political action. “Confronting the police,” she reminisced, “I found it exciting... for a while it felt like our presence made a difference. But there was no tangible outcome. We invested so much time and energy reacting to what governments were doing instead of building an alternative ourselves.” Didi is now working on a project linking communities with local sustainable farmers. Didi says simply, “Inform yourself. If reality doesn’t reflect your ideals, then look for ways to make the world better.”
volunteering at the Information Hour, where he now helps students with housing issues. Over six years ago Schijnheilig began setting up spaces for young artists who couldn’t afford to exhibit in the city. They also hold events that couldn’t happen otherwise, including film and music with a political message, run with no entrance fee by volunteers; they simply ask for donations. Tobias says, “Come by the Information Hour, stay for a drink, meet activists and have a chat.” It appears that activism is alive and well in Amsterdam. And more than that, the underground activist scene is determined to use arts and creativity to further their cause. The most important thing seems to be a willingness to throw yourself in, and you just might make history in the process. If you would like to get involved and/or meet some activists you can wander into Joe’s Garage on Pretoriusstraat 43 and the Fort Van Sjakoo International Bookshop on Jodenbreestraat 24. For upcoming events, opening hours and other activities you can check out the Radar (radar.squat.net) and Aktie (aktieagenda.nl) agendas. n Kim Nguyen
Tobias Van Lingen is a 24-year-old student working at the Studenten Kraakspreekuur (Squat Information Hour) and for Schijnheilig. When Tobias first moved to Amsterdam at 18 he couldn’t find a place to live. The Squat Information Hour helped him and he’s been living in squats ever since. He began
Kim Paul Nguyen holds a Bachelor of Social Work from the Australian Catholic University where he graduated in 2003. He is currently a student in the International Journalism minor at MIC. And see www. rideplanetearth.org
havana international
Pakistan: Out of Sight, Out of Mind?
Globish (part 1)
Beeld AFP PHOTO/HO/UNHCR/Jason Tanner
What makes Havana International “international”? Does it have to do with writers, readers, subjects, points-ofview, distribution? Or better still: Could Havana International be “international” if its language were French or Finnish or Cantonese or Dutch?
Actress and UNHCR Goodwill Ambassador Angelina Jolie visits a family displaced by floods in Pakistan at the Afghan Resettlement Camp.
We all know social media have become one of the most powerful communication tools in human history. However, why has it not contributed more to aiding the flood victims in Pakistan?
To answer this question I reached out to Myriam Khan, who I went to high school with. Myriam is a 22-year-old Pakistani Business Economics student living and studying in London. I confronted her regarding the role social media play in this catastrophe. Pakistani news channels have been reporting on the flooding ever since the heavy rainfall started. Over the past two months the tragic happenings in Pakistan seem to have bonded its citizens as a nation. Myriam explained that “for a tragedy of such epic proportions, there has been comparatively little media attention, particularly in the English-language press.” As a result of the lack of international coverage Pakistanis seem to have become, from the beginning, both the main reporters and main supporters of disaster relief. Though worldwide attention has increased over the past weeks, famous Pakistani TV stars and politicians were the first to use social media to raise money and awareness. Among many others, Imran Khan, a cricket legend turned politician and Pervez Musharraf, a Pakistani politician and military figure, have hosted telethons and used social networking sites such as Facebook to reach out to fans and followers. However, it was only
on September 7, 2010 that an international celebrity –Angelina Jolie – first reported on the floods. Besides star appeal, viral marketing is another key to successful advertising in social media. Viral marketing is all about empowering individuals to get involved in the interactivity and sharing process. Both individuals and organizations have made use of viral marketing on behalf of Pakistan. A great example of such an organization is the Australian Red Cross. The charity launched a viral campaign that was “based on its employees and donors/friends replacing their profile pictures on Xing or Facebook with one supplied by the Red Cross of the Pakistan floods”. “The slow-onset nature of the disaster may be one reason for the limited attention. Earthquakes, tsunamis and hurricanes are one-time calamitous events, making it easy to capture the public’s awareness.” Myriam suggested that this in combination with little tourism, the unstable political situation, and the influence of the Taliban may be supporting factors for the negligible media and low fund-raising efforts. Myriam, who is originally from Khyber Pakhtunkhwa, situated in an area strongly affected by the floods, has been surprised at the insufficient coverage by Western media. “It’s obvious the response from the West has been slow in all capacities. Westerners are illinformed of the magnitude of Pakistan’s tragedy, or worse, don’t care.” She expected that by now a child plucked from a desolate fate and paraded onscreen would have made us
feel the suffering. Myriam doesn’t understand how in a world so connected we do not seem to connect to areas that suddenly seem so far away and are in desperate need of aid. Myriam Khan questioned that “without continual updated broadcast footages and reports of the disaster we cannot be expected to find our own news, can we? The fact is that noise builds momentum, which also builds compassion.” Without proper coverage, the devastation and suffering become invisible. However, help seems to be gradually on its way from all over the globe, although it doesn’t add up to the $460 million that Ban Ki-moon – secretary general of the UN – says it needs. To get back to Myriam’s question, can we be expected to find our own news? Perhaps we shouldn’t be, but social media have given us the opportunity to do so. On Twitter, news seems to spread faster than on TV or radio. As a result of the speed of social media interactions, viral marketing has become a particularly effective fundraising strategy. Nonetheless, Myriam states that “countries are helping, not as quickly and vigorously as they could, but they are helping – even if it is with fingers crossed and tight lips”. Lisanne van Rietschoten is an international 21-year-old Fashion Management student (AMFI) living in Amsterdam. She is currently enrolled in the minor International Journalism (MIC). Her interests include social media, concept/product development and innovation. Read more on http://www. lis01.tk n Lisanne van Rietschoten
If I were forced to give a yes or no answer to this, I would say: for a publication to call itself international, English would be the required language. But (to retreat from a straight-up yes or no), English is in this case necessary, while not sufficient. And so we’re back to things like subject material and points-of-view. Fortunately, the London-based writer and literary editor Robert McCrum is quite clear on such questions. His recent book, Globish: How the English Language Became the World’s Language (2010), tells a compelling story compellingly (which has nevertheless been told before, and by McCrum himself in numerous writings). Roughly, the emergence of English – over the last few hundred years – as global lingua franca, language of business and science, mass media and internet, followed British and then US economic, cultural and military empire-building. But McCrum gives a twist to the tale. For reasons ethical and historical, we (everyone, the world, and certainly the Anglo-American world) are in a post-period: post-colonial, post-empire, post-US- and Euro-centric. Postimperiality is both a fact and an aspiration. Enter globish. Rather than English dominating the communications among peoples and nations, a watered-down, simplified but eminently functional form of the language has emerged to make these very communications possible. Rather than replacing or dominating local languages, this globish (or global English) serves a more-or-less neutral, practical, intermediary role, granting the world a “mother tongue”. In fact, Jean-Paul Nerrière, a French businessman, invented the term “globish” in the mid-1990s and developed what he saw as a purely utilitarian version of English, with a carefully pared-down (1500 word) idiom-free vocabulary and a simplified grammar. Nerrière sells globish in books and courses (www. globish.com). McCrum has acknowledged Nerrière’s contribution from the start, though globish is something that he sees as developing independently of Nerrière’s efforts. Now, this all may sound brilliant or ridiculous or both. I will return to the subject next week. A note: Last issue, owing to some mis-communications, a few of the texts published in this section were published while editing was still in process. Some errors and infelicites in grammar ensued. Apologies to writers and readers both. Robert Simon Editor, Havana International
[email protected] havana
21
-advertentie-
passie ver je o n e l a? ertel zelf v e in havan passi ail naar m .nl @hva a n a hav
‘Ik at mijn eerste Hollandse aardappel pas toen ik een jaar of elf was en in Nederland ging wonen. Mijn ouders en ik hebben daarvoor over de hele wereld gereisd; de Dominicaanse Republiek, Iran, Cyprus, noem maar op. Daar eet je natuurlijk geen Hollandse pot, maar telkens nieuwe, spannende gerechten. Ik denk dat zo de basis is gelegd voor mijn kookliefde. Het heeft ervoor gezorgd dat ik nu zo’n beetje alles lust en overal voor opensta. Ik werd verliefder op koken toen ik naar de middelbare en hogere hotelschool ging. Ik kreeg er les in en leerde hoe ik de perfecte maaltijd kan bereiden. Een paar weken geleden maakte ik een negen- of tiengangenmenu voor een groep vrienden: kreeft, truffel, kalfswang, echte kwaliteitsproducten. In een restaurant betaal je voor zo’n diner al gauw ruim
honderd euro, maar als ik zoiets voor mijn vrienden maak reken ik alleen de producten, dan kost het tussen de dertig en vijftig euro. De hele dag heb ik in de keuken gestaan. Zo uitgebreid koken doe ik ongeveer vier keer per maand. Heerlijk vind ik dat. Soms trek ik wel twee dagen uit om een diner te bereiden. Op de dagen dat ik tot laat werk, kookt mijn vrouw. Dat kan nog wel eens vervelend uitpakken. De keuken zie ik als mijn domein en als ik thuiskom als zij in de keuken bezig is, ga ik me ertegenaan bemoeien. Dan stuurt ze me weg of zegt ze: “Doe jij het maar als je het zo goed kan.” De kinderen boeit het helemaal niets dat hun vader zich zo uitslooft om een goede maaltijd op tafel te zetten. Ze zijn nog jong en zitten in hun spaghettifase; het kan ze niet simpel genoeg zijn. Een kookboek gebruik ik ter inspiratie
maar vervolgens trek ik een gerecht zo uit elkaar dat het niet meer te herkennen is. Ik kan gerechten ook nooit twee keer maken; ik weet nooit meer wat ik precies heb gedaan. Ik kook altijd in een soort roes. Van mijn hobby mijn beroep maken? Absoluut niet. Dan wordt het een “moetje”. Wat ik graag nog wil leren is koken volgens de moleculaire keuken. Dat is bijna scheikunde. Je maakt dan bijvoorbeeld een bolletje met daarin tomatensap. Als je dat in je mond doet spat het pats, uit elkaar. Het gaat om vreemde structuren, kleuren, onlogische combinaties. In de buurt van Barcelona is een restaurant waar zulk soort voedsel geserveerd wordt. Je krijgt dan een dertiggangenmenu. Nou ja, gangen, smaaksensaties zijn het eerder. Daar zou ik nog wel eens heen willen.’ n Kim Bos
Beeld Fred van Diem
Rolf Stam (47, docent marketing, domein Media, Creatie & Informatie) staat met regelmaat een of twee dagen in de keuken. Favoriete recept: een Indische rijsttafel, want Indisch is verrassend, altijd anders. Net als koken eigenlijk.
23
havana
recensies
Film
Tirza
Regie: Rudolf van den Berg HHHHH
Cd
John Legend & The Roots Wake Up! (Sony) HHHHH
Film
Knife In The Water
30 september, Melkweg Wel gaan Een psychologisch spel tussen een jonge lifter en een welgesteld echtpaar. Wanneer de jongen door het echtpaar wordt uitgenodigd voor een zeilweekend ontstaat er een gejaagde, frustrerende en onderhuidse machtsstrijd. Niet gaan Liever een romantische komedie want van psychologische films krijg jij kromme tenen.
Tentoonstelling
A’DAM. Man & mode
1 oktober, Amsterdams Historisch Museum Wel gaan Een tentoonstelling vol historische, hedendaagse en nieuwe modetrends voor Het is weer tijd voor een verfilming van een Nederlands boek, moeten de filmgoden gedacht hebben. Dit keer werd Arnon Grunbergs Tirza uit de kast getrokken. Geen verkeerde keuze, zo bleek: de film is gekozen als openingsfilm van het Nederlands Filmfestival en Nederlandse inzending voor de Oscars. We zien het verhaal vanuit het perspectief van hoofdpersoon Jörgen Hofmeester (Gijs Scholten van Aschat). Jörgen heeft het zwaar. Verloor hij al zijn vrouw, vermogen en baan, nu moet hij ook zijn lievelingsdochter Tirza (Sylvia Hoeks) missen. Zij reist naar Namibië met haar vriend Choukri, om vervolgens spoorloos te verdwijnen. Jörgen vertrouwt het niet. Al die tijd al zag hij de overeenkomsten tussen Choukri en Mohammed Atta, de leider van de aanslagen op 9/11. Wat volgt is een wanhopige zoektocht van een alcoholische en vooral eenzame vader. Hij reist zijn dochter achterna en krijgt gezelschap van Kaisa, een negenjarig kindhoertje, gespeeld door Keitumetse Matlabo. Haar lichamelijke diensten wijst hij af, wel deelt hij zijn leed en zorgen met het meisje. Flashbacks ondersteunen het verhaal dat Jörgen Kaisa vertelt. Uit alle herinneringen van Jörgen wordt een beeld gevormd van zijn verleden met Tirza, vooral de maanden voor haar verdwijning. De toenemende spanning is duidelijk voelbaar, soms loodzwaar. Tijdens een scène waarin Jörgen Tirza smeekt, betaalt zelfs, om voor hem te spelen op de cello, weet ik weer waarom ik het boek ooit weglegde: de relatie tussen vader en dochter was mij te benauwend. Regisseur Van den Berg is er uitstekend in geslaagd dit gevoel te vertalen naar de film. Natuurlijk is dit ook de verdienste van Scholten van Aschat, Hoeks en de kleine Keitumetse. De gesprekken en blikken tussen Jörgen en Tirza zijn genoeg om hun relatie en de tragiek van hun verhaal te begrijpen, ook voor mensen die het boek nooit lazen. Maar de scènes waarin Jörgen zijn hart uitstort bij zijn negenjarige reisgenoot zijn minstens zo indrukwekkend. De Zuid-Afrikaanse Keitumetse, een geboren actrice, kijkt en luistert met de ernst van een tachtigjarige naar de krankzinnige Jörgen. Tegen een prachtig Namibiaans decor rijden Jörgen en Kaisa in een huurauto de dramatische afloop tegemoet. De ontknoping is huiveringwekkend, ik denk dat ook degenen die het verhaal al kenden dit zullen beamen. Een Oscar zou niet misstaan. n Carlijn van Donselaar 24
havana
Het idee voor de samenwerking tussen soulzanger John Legend en de legendarische hiphopgroep The Roots is ontstaan in 2008 tijdens de historische en spannende Amerikaanse presidentsverkiezingen. Zij wilden een single opnemen om landgenoten politiek bewust te maken. Het single-idee is uitgegroeid tot een heel album toepasselijk genaamd Wake Up! Een mix van genres als reggae, hiphop, rock en soul. Thema’s als kritiek, bewustwording en de maatschappij worden aangesneden. Op één nummer na (‘Shine’, geschreven door Legend zelf) bestaat Wake Up! uit louter soulcovers uit de jaren zestig en zeventig zoals ‘Wholy Holy’ van Marvin Gaye en ‘Hard Times’ van Baby Huey and the Babysitters zijn een paar hoogtepunten. Opener ‘Hard Times (Ft. Black Thought)’ zet meteen de toon van het album. Ritmisch, vrolijk maar duidelijk een verhaal vertellend. Het rapstukje in het midden onderbreekt de soulzang van Legend. Een leuke twist. ‘Wake Up Everybody’ kent iedereen, het is dé hit van deze plaat. Het nummer van Harold Melvin & The Blue Notes scoort 35 jaar na zijn oorspronkelijke release goed in de hitlijsten. Om het succesvol te maken zijn rapper Common en Melanie Fiona ingeschakeld. Fiona vult met haar prachtige vrouwelijke stem de gevoelige klanken van Legend mooi aan. Het maakt het nummer emotioneler en tastbaarder. Vreemde eend in de bijt is ‘Humanity (Love The Way It Should Be)’ door het heerlijke reggaeritme, zoals verder niet op Wake Up! te horen is. Het politieke verhaal komt sterk naar voren. Dit verhaal mag dan wel uit 1979 zijn, het is nog steeds actueel. Opvallend: een aantal nummers worden weggedraaid en gaan vloeiend over in het volgende nummer. Je luistert de plaat in een ruk en daarmee dus ook het maatschappelijke verhaal dat Legend en The Roots willen vertellen. Het is een pure plaat met meesterlijke artiesten, pure instrumenten en niks overgeproduceerd. Een warme plaat met een verhaal waardoor je het nog meer gaat waarderen. We kennen Legend van de zoetsappige nummers, dit is een keer wat anders dan voorgaande albums. Voor Legend is een droom uitgekomen. Voor sommige fans misschien een tegenvaller, hoewel dat bijna niet voor te stellen is! Een plaat met zware teksten waar je toch een blij gevoel aan overhoudt. n Miriam Bons
mannen. Als moderne, strakke, hippe, kosmopolitische en karakteristieke kerel wil jij dit echt niet missen. Niet gaan Jij loopt al vier jaar in dezelfde spijkerbroek en die zit prima. Niks meer aan doen.
Cabaret
Eric Koller – Bull
2 oktober, Theater De Omval Wel gaan Cabaret zonder woorden: absurd, geniaal geestig, geen geouwehoer. Niet gaan Tekstloos is woordloos dus voor jou zinloos.
Popmuziek
Kid Koala
4 oktober, Melkweg Wel gaan Knippen, plakken, grommen, pingelen, draaien en roffelen. Jij houdt wel van wat experimentele deuntjes. Eric San alias Kid Koala draait een verrassende en onvoorspelbare avond voor je in elkaar vol swingende jazz, pianosolo’s, grappige vocalen, stevige hiphopbeats en donderende hardrockriffs. Niet gaan De vocale kunsten van Kid Koala klinken volgens jou ongeveer hetzelfde als jouw kleine neefje dat de servieskast omvergooit.
Nightlife
Magic Kids
5 oktober, Paradiso Wel gaan ‘If it makes you feel sad, then it’s bad music.’ Zo luidt de slogan van deze olijke popband en jij bent het daar volledig mee eens. Voor de lekkere, zonnige mix van jaren tachtig britpop ben jij wel te porren. Niet gaan Van olijke deuntjes word jij niet olijk en van zonnige britpop word jij niet zonnig.
Theater
Absolutely doomed
6 oktober, Frascati Wel gaan Absolutely Doomed is een vitale punkkomedie met snoeiharde live muziek, en volgens de makers niet geschikt voor burgers met een zwakke maag. Niet gaan Naast een zwakke maag heb jij ontzettend gevoelige trommelvliezen.
zwart-wit
Beeld Henk Thomas
Beeld Annemarie Vissers
eten
Chinees maar dan anders ‘Ik geloof zo’n Tommy Aan de Amstelveenseweg – ooit toonbeeld van saaiheid – Wieringa gewoon niet’ kun je tegenwoordig heerlijk Chinees eten voorbij het niveau van ‘sambal bij?’.
Het Vondelpark. Heel lang geleden sliep ik er met enige regelmaat. Ik kom er nog steeds graag. Als je het een beetje ruim ziet, kun je zeggen dat het Vondelpark geklemd zit tussen de Amstelveenseweg en de randen van het Leidseplein. De Amstelveenseweg stond bij mij niet bekend als een leuke en kleurrijke straat. Integendeel: saai, druk, tal van oubollige cafés en nogal wat winkels met de uitstraling van een schoenenwinkel uit de jaren vijftig. Ik kom er dus eigenlijk nooit. Vorige week ben ik er met een vriend en vriendin gaan eten en wel in restaurant Oriental 128. Op weg daarnaartoe viel ik van de ene verbazing in de andere. Waar ik saaiheid van Almeerse proporties verwachtte, zag ik een straat vol vlotte cafés, hippe restaurants en leuke winkels. Oké, die jaren vijftig schoenenwinkel is er ook nog, maar te midden van de eigentijdse couleur locale is dat nu vooral een leuk overblijfsel uit tijden die alleen de leden van de SGP willen doen herleven. Op nummer 128 – vlakbij het Vondelpark – zit Chinees restaurant Oriental 128. Het woord ‘Chinees’ roept associaties met goedkoop, veel, vette loempia’s, babi pangang speciaal en maagzuur. Dat biedt 128 dus niet. Het gaat om Chinese haute cuisine. Dat klinkt duur maar dat is het niet. Voor 25 euro heb je een bijzonder smakelijk driegangenmenu en daar zit dan de wijn bij inbegrepen. Mijn ta-
Machteld Middelveld (64, docent management, economie & recht) felgenoten waren enthousiast over hun drie gangen. Vooral de krokante ossenhaas met groente van het seizoen en een klein stukje pekingeend werd als bijzonder smakelijk gekwalificeerd. De met garnalen gevulde zoete aardappel was een feest voor het oog en een liefkozing voor de smaakpapillen. Je proeft dat het eten hier met zorg en liefde wordt bereid. Zelden at ik lekkerder garnalensoep. De eendenflensjes met prei en hoisinsaus waren tongstrelend. Als tweede voorgerecht nam ik koude kipsalade met sesamdressing. Niet gewoon lekker maar van het niveau dat je treurig wordt van het idee dat je bord straks leeg is. De bediening is trouwens vriendelijk en enthousiast welwillend. Zijn er dan geen minpunten? Natuurlijk wel. De dessertkaart is armoedig. Weinig keuze en dat wat er is ligt op het niveau van de traditionele lychee met een bolletje ijs. Dat kan beter. Als we het dessert buiten beschouwing laten dan kan ik niet anders zeggen dan dat Oriental 128 een prima restaurant is waar je voor een acceptabele prijs uitstekend eet. En de Amstelveenseweg? Daar kom ik ongetwijfeld nog terug. n Paul van de Water Oriental 128 Amstelveenseweg 128 1075 XL Amsterdam 020 639 20 90
Hebbeding ‘De schelpen van de stranden van Chili draag ik elke dag bij me in mijn zakken. Wanneer het om me heen druk en chaotisch is, of als ik aan de wandel ben, raak ik ze altijd even aan. Dat geeft een prettige rust; op die manier voelt het alsof ik even in Chili ben. Mijn dochter is er getrouwd en we gaan er in de zomer vaak heen. Die schelpjes maken het land tastbaar. Dan weet ik meteen weer: ja, zó was het.’ Boek ‘Ik zit in twee literatuurgroepen, daarom lees ik veel. Wanneer het nep wordt, er te dik bovenop ligt, geloof ik het niet meer. Joe Speedboot van Tommy Wieringa of Het Diner van Herman Koch, daar kan ik niks mee. Kul is dat. Dan lees ik meteen niets meer van zo’n schrijver. Een boek moet echt zijn. Dreams from my Father van Barack Obama voldoet aan alles waar een boek aan moet voldoen: het is puur, het motiveert en inspireert. Als je écht iets wilt, dan moet je daar volledig voor gaan. Dan krijgen je inspanningen ook zin.’ Moment ‘Dikke maten waren we, mijn broer en ik. En toen hoorden we dat hij aids had. Dat was een ongelofelijk zware tijd. De aftakeling, je weet precies waar het uiteindelijk naartoe gaat. Anderhalf jaar heeft het geduurd voordat hij overleed. Het leven en de wereld aan mijn voeten, voelde ik toen ik als achttienjarige van de boot stapte in New York. Ik, als Zwols meisje, ging voor een jaartje in Amerika studeren. Het gaf een intens vrij gevoel daar te zijn.’
Film ‘Het is erg leuk om te zien met hoeveel plezier mijn man en onze zoon zich iedere keer verheugen op de nieuwe James Bond. Zelf ben ik heel blij dat ik dan niet mee hoef, ik zou er met een zuur gezicht zitten. Een film moet – net als een boek – ergens over gaan. Dat Bond van flatgebouwen springt… sodeju. Dat gaat nergens over natuurlijk. Il Postino van Michael Radford, heeft een magische sfeer. De postbode is een eerlijke man, met een enorme bewondering voor zijn held: de dichter Pablo Neruda.’ Humor ‘Cabaretier Kees Torn heeft een navrant gevoel voor humor. Zijn chaos en verstrooidheid zijn erg grappig. In zijn shows zitten ook altijd erg onverwachte wendingen. Heeft hij het opeens over de geestige grafopschriften. Pijnlijk, herkenbaar en aanstekelijk. Als je de man overigens ziet, zou je er nog geen vijf cent voor geven. Beetje iel, niet opvallend.’ Sport ‘Tennis heeft eigenlijk alles in één: teamsport, je bent lekker buiten het grootste deel van het jaar en het is niet zo lichamelijk en ruw als voetbal. Daarbij kun je elk moment neergehaald worden. Fitness vind ik dom: je komt nergens vandaan en gaat op zo’n loopband ook nergens naartoe. Ik doe het wel eens tijdens werkpauzes. Ik weet dat het goed is, maar heb er een ongelofelijke hekel aan.’ n Annemarie Vissers
25
havana
gekeurd
very short introductions
Je stinkt
Iemand confronteren die een bedreiging vormt voor de lucht die jij inademt, kan tegenwoordig gewoon via internet, veilig en anoniem. Via www.smell-well.net kun je aangeven waar de onappetijtelijke lucht vandaan komt. Direct worden de mogelijke oorzaken, oplossingen en heilzame middeltjes gepresenteerd. Een succes, als we de site mogen geloven: sinds begin september zijn er al bijna 100.000 mensen op de hoogte gebracht van een geurprobleem. Goed, welke geurproblemen hebben we het precies over? De site rept van lichaamsgeuren: advies is om éénmaal per dag onder de douche of in bad te gaan. Werkt dat nog niet? ‘Voor mannen en vrouwen zijn douchegels en deodorants ontwikkeld in diverse prijsklassen.’ Slechte adem: rustig aan met knoflook, koffie en alcohol. Stinkvoeten: dagelijks schone sokken aan. Rooklucht: kleding eerder wassen. Winderigheid, omdat het ‘voor de directe omgeving onaangenaam is om de geur van een ander zijn darmflora te moeten inademen.’ Werk aan die darmflora. Genitaliën (voor de meeste collega’s niet direct van toepassing, zou je zeggen): als wassen met gewoon water niet helpt is er speciale reinigingsgel, waarbij ‘de penis dusdanig schoon is, dat bij orale bevrediging het verwijt “ik vind het vies” niet meer op gaat.’ Erg collegiaal. We namen de proef op de som. Na de melding wordt er een bericht naar de onwelriekende verstuurd met het onderwerp ‘Iemand in je nabije omgeving is bezorgd om jou.’ Het probleem wordt benoemd, en er is een link te vinden naar de oplossing van het probleem. De oplossingen – de aanbevolen producten – zijn ontzettend duur. Een middeltje tegen winderigheid kost al gauw 95 euro. Een pakketje tegen slechte lichaamsgeur 65 euro. Een tube voetbalsem 45 euro. Bovendien: plots zo’n mailtje in je inbox, dat is ook geen pretje. Argwanend vraag je je af: wie is dit geweest? Haalt iemand een flauwe grap met me uit? Misschien is dat eigenlijk nog wel gênanter dan even apart genomen worden door een collega of leidinggevende. n Ron Santing
26
havana
Beeld Fred van Diem
Stel: je moet werken met een collega – of studiegenoot – die onaangenaam riekt uit een al dan niet intieme lichaamsopening. What to do? Gelukkig is er nu smell-well.net.
De drijfveren van een docent Wie? Rob Kayzel werkt als onderwijskundige bij het domein Gezondheid en is als onderzoeker verbonden aan de kenniskring ‘Leren en innoveren’ van het domein Onderwijs & Opvoeding Wat? Opvattingen over leren en onderwijzen bij HvA-docenten ‘Als onderwijskundige en oud-docent ben ik altijd benieuwd geweest naar wat de docenten om mij heen drijft. Twee jaar geleden kreeg ik de kans deze nieuwsgierigheid om te zetten in een onderzoeksvraag. De vraag “Wat willen docenten hun studenten leren?” raakt volgens mij namelijk ook de drijfveren van een docent. Naar wat docenten in het voortgezet en universitair onderwijs willen overbrengen is al veel onderzoek gedaan, van docenten in het hbo was wat dit betreft nog weinig bekend. Het afgelopen jaar interviewde ik zestien docenten van de opleidingen engineering, design & innovation (ed&i), culturele & maatschappelijke vorming (cmv) en de designspecialisatie van het AMFI. Bij de selectie van deze mensen hield ik rekening met een aantal zaken. Zo leek het me niet handig collega’s uit mijn directe omgeving bij het onderzoek te betrekken. Bovendien moesten de docenten ervaren zijn, al een flinke tijd meelopen. Dit omdat ik ook wilde
weten hoe zij omgingen met onderwijsvernieuwingen die de afgelopen twintig jaar zijn ingevoerd binnen de HvA. Mijn onderzoeksverslag is erg beschrijvend en de resultaten zijn natuurlijk niet representatief voor alle docenten binnen de HvA. Toch denk ik dat veel docenten zich zullen herkennen in hetgeen hun collega’s mij vertelden. Het viel me op hoe gepassioneerd alle geïnterviewden over het lesgeven spreken. En dat er binnen deze drie beroepsopleidingen eigenlijk nog relatief veel aandacht is voor de persoonlijkheid van studenten. Zo willen docenten bij cmv dat studenten een ondernemende houding aannemen, bij het AMFI ligt de nadruk natuurlijk meer op creativiteit. Deze resultaten kunnen ook voor studenten interessant zijn. Als je weet wat een docent van jou verwacht en aan jou wil overbrengen, en dat bedoel ik concreter dan de vaak algemene leerdoelen in de studiegids, kun je hier je voordeel mee doen. Voor de HvA is het goed om een beter inzicht in de aanpak
van veranderingen in het onderwijs te krijgen. Het beeld dat docenten vooral vrijheid willen komt niet overeen met mijn resultaten. Hieruit blijkt dat een aantal docenten juist gesteund wil worden door hun managers en onderwijskundigen. Voor het laten slagen van een onderwijsverbetering is het van belang dat deze drie partijen samenwerken en elkaar volledig vertrouwen.’ n Carlijn van Donselaar
Studenten, ctoren docenten of le imaal ax m vertellen in hun er ov en ut vijf min Very Short onderzoek bij . Meer weten? Introductions eb.nl/vsi www.havanaw
weekgast
Amanda van Noordenne (22) studeerde in juni af aan de opleiding interactieve media. Sinds 2007 heeft ze haar eigen bedrijf, Creamanda Design. Afgelopen donderdag was ze aanwezig bij de Virtueel Platform HOT100 bij het Picnic-festival.
Maandag 20 september Het is een gewone werkdag. Ik werk vier dagen per week voor een bedrijf dat campagnewebsites ontwerpt. Mijn werk is gelukkig vlakbij huis, ik woon namelijk in Rotterdam. Daarnaast besteed ik één dag per week aan mijn bedrijf. Het was eerst nog niet zo druk voor me, nu begint het langzaam op gang te komen. De HOT100 bestaat uit mediatalenten die zijn voorgedragen door hun opleiding. Zelf heb ik geen idee wie me daarvoor heeft opgegeven. Donderdag zitten we met alle mensen van de lijst in de Westergasfabriek. Je wordt ingedeeld in groepen, maar ik weet nog niet wie mijn groepsgenoten zijn. ’s Ochtends volgen we masterclasses, na de lunch zijn er workshops. Vanavond zet ik een qr-code online, zodat de andere deelnemers mijn afstudeeronderzoek en mijn documentaire kunnen zien. Nu maak ik een conceptpresentatie voor een campagne die binnenkort verkocht moet worden. Dat neemt best veel tijd in de slag, ik schat zo’n twee of drie dagen. Tussendoor zal ik vast nog wat andere dingen doen.
Dinsdag 21 september Bijna het hele concept staat. Op dit moment werk ik een visual uit, een soort preview van hoe de website of applicatie eruit komt te zien. Dat moet wel aantrekkelijk zijn voor onze klant. De presentatie wordt morgen afgerond. Ons bedrijf bestaat uit dertig mensen, verdeeld over die afdelingen. Omdat we daardoor genoeg experts in huis hebben, hoeven we weinig uit te besteden. Waarschijnlijk zullen er donderdag minder dan honderd mensen op komen dagen. Er worden namelijk uitnodigingen verspreid, maar alleen degenen die op tijd reageren zullen aanwezig zijn. Het lijkt me vooral handig om erbij te zijn, omdat je zo kunt netwerken en je kunt de anderen beter leren kennen.
Woensdag 22 september De presentatie is afgerond, het ziet er erg goed uit. Morgen vindt de presentatie plaats en dan kunnen we het project uit gaan voeren. Ik heb alvast opgezocht wie er meedoen met de workshop. Zo herken ik hopelijk wat mensen. Voor meer informatie over ze heb ik hun qrcode gescand. De workshop gaat over het Nederlands Instituut voor Mediakunst (NIMk). Op dit moment beheren ze vooral ‘klassieke’ kunst, zoals video-installaties. Ze willen van ons weten hoe ze online kunstwerken het best in hun collectie op kunnen nemen zodat ze ook inkomsten genereren. De oplossing hiervoor gaan we morgen bedenken.
Donderdag 23 september Het is eindelijk zover: de HOT100. Ik sta om iets voor negen uur voor de ingang van de Westergasfabriek. Ik kreeg een informatiemap, het HOT100-boekje en een toegangsbandje. We gingen eerst even koffie- en theedrinken. Tijdens de introductie gingen we een simpele datavisualisatie doen. Iedereen moest polsbandjes omdoen met verschillende keywords. Vervolgens stonden we op als één van de termen genoemd werd. Op die manier kon je zien hoeveel mensen iets met de term hadden. Die van mij waren: social media, visual arts, audiovisueel, animation & entrepreneur. Social media en communicatie waren de meest voorkomende termen. Na de introductie kwamen er twee sprekers, namelijk Anab Jain en Sebastian Chan. Anab is oprichter van Superflux, een interdisciplinaire studio. Sebastian werkt in het Powerhouse en hij vertelde ons over de innovatieve manieren waarop hij informatie digitaliseert. Na de lunch gingen we aan de slag met de opdracht. Uiteindelijk zaten er maar drie mensen in onze groep. Wij bedachten het volgende: de live versie van het kunstwerk moet meer bieden dan de online versie ervan. En het NIMk moet hun kunstwerken meer promoten, zodat de curators ervan overtuigd worden dat er een doelgroep voor is. Alle teams presenteerden hun oplossingen voor de gegeven vraagstukken. Na de afsluiting ging ik nog even springen en zwaaien voor een X-Box die reageert op lichaamsbewegingen.
Beeld Henk Thomas
Vrijdag 24 september Gisteren heb ik mijn teamgenoten en andere mensen leren kennen. Die ga ik vandaag opzoeken in het boekje of via Twitter of Facebook, want ik wil graag contact met ze houden. Het was gisteren aan de late kant, dus ik wil het rustig houden. Vanmiddag ga ik nog opdrachten voor klanten doen. Voor veel van hen heb ik al een website gemaakt. Het is de bedoeling dat ik nu dingen ga toevoegen of verwijderen. Ik ga bijvoorbeeld een interactieve plattegrond maken voor een klant. Dat betekent dat je de aangegeven ruimtes kunt aanklikken. Ik heb tien tot vijftien opdrachtgevers. Het is fijn dat ik het allemaal vanuit huis kan doen. Toch is het prettig om een vaste baan te hebben. Het bedrijf waar ik werk heeft opdrachtgevers die ik in mijn eentje nooit kan binnenhalen. Bovendien kan een freelancer makkelijker eruitgegooid worden dan een vaste kracht. n
havana
27
afstuderen
Stella Jurgens (24)
Beeld Jan-Maarten Hupkes
Ergotherapie
‘Ik zit zelf op scouting en geef daar ook leiding. Ik merkte dat de meeste leidinggevenden, omdat zij vrijwilligers zijn en hier niet voor doorgeleerd hebben, moeite hadden om te gaan met kinderen met een lichte beperking zoals adhd, slecht zicht, slecht gehoor en afwijkende lichte motoriek. Omdat het voor die kinderen goed is om hieraan te werken, worden ze vaak op scouting gedaan. Het gaat dus om een grote groep: één op de vijf scoutingskinderen. En deze kinderen verdienen juist extra aandacht en sturing. Maar dat gebeurt dus te weinig. Om de omgang te verbeteren heb ik een digitale kaartenbak ontwikkeld met tientallen praktische 28
havana
tips voor de leidinggevenden. Door middel van literatuuronderzoek heb ik heel veel verschillende bestaande – praktische – ideeën bij elkaar gebracht. Bijvoorbeeld: werken met contrastkleuren, als geel en blauw, zodat slechtziende kinderen beter functioneren. Om problemen met slechthorende kinderen te verminderen banken in plaats van krukjes gebruiken, en vlaggen tegen de muur hangen, zodat het geluid gedempt blijft. Sowieso wordt er een website gelanceerd over mijn onderzoek, waar alle tips te vinden zijn. Ook komt mijn onderzoek in het magazine Scouts Info te staan, dat bij ieder lid in de bus komt. En in de
nieuwsbrief komt ook iedere keer een tip. Men komt er dus niet meer onderuit!’ HvA + ‘Erg fijn vond ik de openheid van de docenten. Dat je altijd kon aankloppen.’ HvA – ‘Ik had wel wat meer lesuren gewild. Nu was dat wel erg weinig, en moest je veel zelf uitvogelen.’ n Ron Santing
