havana #03 Fietskrat nieuwe stijl Hbo-rechten lanceert nieuwe vereniging Avondje LAX Bier is goedkoop. Wijn ook Amstelcampus Politiek wil wel

havana

#03

Fietskrat nieuwe stijl

Hbo-rechten lanceert nieuwe vereniging

Avondje LAX Bier is goedkoop. Wijn ook

Amstelcampus Politiek wil wel

des Inclu ges a two p glish in En

Weekblad voor de Hogeschool van Amsterdam 8 september 2010

-advertentie-

Studentenaanbiedingen regionale advertentiepagina

advertentie drukklaar 50 x 90.indd 1

07-06-10 11:59

Snel een tijdelijke studentenwoning? www.ymere.nl

deze maand: Comedy Explosion Op Sterk Water Killing Sisters Open Podium Nightwriters www.comedytheater.nl Worst of the 80ies

pagkkl

op]npanoskjejcajej =iopan`]i `ena_p^ao_deg^]]n

sss*aecajd]]n`*jh

Studentenwitgoed tudentenwitgoed voor de huur van je witgoed

goedkoop en snel, wij bezorgenhet wel!



Ons assortiment bestaat uit: • Kookplaten • Gaskachels • Geisers • Koelkasten • Wasmachines • Vaatwassers

! ageren Snel re 85150 8 06 - 51

Voordelen: • 24 uur reparatie service. • Volle service in de periode dat je het apparaat huurt. • Vast bedrag per maand • Goedkper dan het kopen van een nieuw apparaat. • Mogelijkheid tot koop in het 2de jaar van huur.

www.Studentenwitgoed.nl

inhoud

Handig mandje 10 Yanti Slaats won de publieksprijs van de HEMA designwedstrijd.

Hbo-onderzoekers 12 Hoio’s – tegenhangers van de wetenschappelijke aio’s – doen na hun afstuderen praktijkgericht onderzoek.

Altijd gezellig 14 Na college kun je in De Lax terecht voor een biertje. En binnenkort ook voor thee en Senseo-koffie.

Nieuwe verenigingen 15 Bij Maatschappij & Recht krijgt de studentenparticipatie een boost.

Amstelcampus? Ja graag 16 Vanuit de Amsterdamse politiek krijgt de nieuwbouw van de HvA overwegend bijval.

Havanaweb.nl gehackt 18 Keurige medewerkers van de HvA braken in op de site van Havana. Waarom?

Samenwerken, grenzen verleggen 19 Eerstejaars HES-studenten gingen survivallen in de Belgische Ardennen.

Jaloezie? Hoewel ik doorgaans geen last heb van ijverzucht, kijk ik toch af en toe met enige jaloezie naar de redactie van Folia, het weekblad van de UvA. De redacties van Folia en Havana zitten bij elkaar in dezelfde ruimte en dat zorgt ervoor dat ik een beter beeld heb gekregen van hoe de UvA omgaat met haar blad. Meer in het bijzonder heb ik het over de bereidwilligheid en het enthousiasme van UvA-personeel om een bijdrage te leveren aan het blad. Als een redacteur van Folia een medewerker of student van de UvA om een mening vraagt, dan wordt die ook voluit geventileerd. Het schrijven van een stevig gekruid opiniestuk? De UvA’ers staan bij wijze van spreken in de rij om hun pagina in te leveren bij de eindredacteur. Een deskundige nodig? Voor elk denkbaar onderwerp is er wel iemand op de UvA die er verstand van heeft. Er zijn trouwens nogal wat UvA’ers die gewoon overal verstand van hebben, althans dat stralen ze uit. Wat dat betreft kan de redactie van Folia koersvast varen op een oceaan van mogelijkheden. Nu wil ik mij natuurlijk niet vastklinken aan het idee dat het bij de buren beter is en dat het gras aan de andere kant van de berg groener is. Tenslotte is deze kant vanaf de overkant ook de andere kant. Bovendien kan ik moeiteloos allerlei dingen bedenken die wij als HvA echt veel beter doen dan de UvA. Toch moet ik vaststellen dat het bij de HvA soms beduidend minder is. Een klein voorbeeld uit onze uitpuilende koffer met ervaringen. Vorige week hebben we een pagina besteed aan de problemen bij Inholland. Ik bedoel de kwestie rond de diplomering van langstudeerders. Wat is een langstudeerder eigenlijk? Welke definitie hanteert de HvA? Die vraag werd eerst aan een beleidsmedewerker van de afdeling Planning & Financiën gesteld. Die wilde de vraag niet beantwoorden. Na een stuk of drie verwijzingen naar telkens één niveau hoger in de hiërarchie kwam de redacteur uiteindelijk terecht bij de directeur van de afdeling en die verwees hem door naar Paul Doop, vicevoorzitter van het College van Bestuur. Tja, die vallen we natuurlijk niet lastig met dit soort simpele kwesties. Is dit gedrag kenmerkend voor de HvA-cultuur? Nee, zou ik willen roepen. Ja, daar begint het op te lijken, zeg ik fluisterend. Dat stemt mij niet vrolijk. Ik hoop snel te mogen ervaren dat ik mij schromelijk vergis. Paul van de Water Hoofdredacteur

Havana is het weekblad voor studenten en medewerkers van de Hogeschool van Amsterdam 8 september 2010 jaargang 16 / #03

En verder... 04 nieuws

20 english pages

25 zwartwit

09 ingezonden

23 passie

26 short intro’s

09 vraag van de week

24 recensies

27 weekgast

09 column fen

25 eten

28 afstuderen

Redactieadres Vendelstraat 2, 1012 XX  Amsterdam, 020 595 39 91 [email protected]. Hoofd­ redactie/management Paul van de Water [email protected] Eindredactie Wim de Jong [email protected] Redactie Carlijn van Donselaar [email protected], Lisa Hartog (redactie-assistent), Nina Manuhutu (stagiair), Jeff Pinkster [email protected], Ron Santing [email protected], Annemarie Vissers [email protected] Medewerkers Miriam Bons, Kim Bos, Kirsten Dorrestijn, Anouk Kemper, Kirsten van der Kolk, Emma van Laar, Thomas van Manen, Harmen van der Meulen (correctie), Fen Verstappen ­Fotografen Bram Belloni, Fred van Diem, Marc Deurloo, Jelmer de Haas, Jan-Maarten Hupkes, Bas Uterwijk Illu­stratoren Pepijn Barnard, Martien Bos, Enkeling, Aimée Groen, Marc Kolle, JeRoen Murré, Pascal Tieman Vormgeving Hannah Weis Lay-out Death Valley Advertenties Bureau Van Vliet, Postbus 20, 2040AA, Zandvoort, telefoon 023 571 47 45 fax 023 571 76 80 of zandvoort@bureauvanvliet. com Abonnementen € 18,15 per jaar, opgave via de redactie-assistent of per e-mail Drukkerij Dijkman Offset Diemen. Auteursrecht voorbehouden. Het is verboden zonder toestemming van de hoofdredacteur ­artikelen of illustraties geheel of gedeeltelijk over te nemen. ISSN - 1385-5670 De volgende Havana verschijnt woensdag 15 september

havana

3

nieuws Carlijn van Donselaar / Anouk Kemper / Jeff Pinkster (coördinatie) / Ron Santing / Annemarie Vissers / Paul van de Water / Dirk Wolthekker

HvA’er studentondernemer Dikke van 2010 Dale online Abel Vegter (27, commerciële economie) is vorige week in het Circustheater in Den Haag uitgeroepen tot studentondernemer 2010. Met zijn bedrijf StreetSurfing BNLX importeert hij waveboards, een soort skateboard uit twee delen. De jury roemde zijn doorzettingsvermogen en slimme promotie via het basisonderwijs. De student mag zich een jaar lang studentondernemer van het jaar noemen en krijgt vijfduizend euro bijgeschreven op zijn rekening. De prijs bestaat verder uit een aantal advies-

‘Meer fixussen niet uitgesloten’ De groei van het aantal studenten aan de HvA wordt in de toekomst mogelijk beperkt. Bestuursvoorzitter Karel van der Toorn sluit dan ook niet uit dat er voor bepaalde opleidingen een numerus fixus wordt vastgesteld. De HvA heeft het aantal studenten in vijf jaar tijd zien toenemen met tienduizend en ook dit jaar zet de groei zich door. Ruim veertienduizend studenten hebben zich tot nu toe aangemeld, tien procent meer dan in dezelfde periode vorig jaar. Ook de UvA ziet de studentenaantallen jaar na jaar stijgen en daarmee lijkt een numerus fixus voor een studie als rechten onvermijdelijk. De hogeschool kampt nog niet direct met problemen, maar ziet zich wel genoodzaakt na te denken over mogelijke maatregelen. ‘De HvA verwelkomt iedere student, maar wil ook garant staan voor heel goed onderwijs,’ aldus Van der Toorn. ‘Dan moet de groei soms beheerst worden. Het is niet uitgesloten dat in de toekomst sommige andere opleidingen een fixus krijgen.’ Dat idee is niet nieuw. Van der Toorn: ‘Er zijn nu al opleidingen bij de HvA waarvoor een bovengrens aan de instroom is afgesproken. Fysiotherapie bijvoorbeeld, en media, informatie & communicatie.’ Aan de toename van het aantal studenten kunnen volgens de HvA nog geen conclusies worden verbonden. Het gaat om de vooraanmeldingen, de komende maanden wordt duidelijk hoeveel nieuwe studenten zich daadwerkelijk hebben aangemeld. (JP)

4

havana

uren van KPMG en Ruig & Partners. Vegter startte zijn bedrijf drie jaar geleden, nadat hij in de Verenigde Staten op het fenomeen was gestuit. Hij importeerde de waveboards en promootte ze via het basisonderwijs. Op ruim tweeduizend scholen gaven Vegter en zijn compagnons waveboardlessen. Daarmee creëerden ze een hype. Aan afstuderen komt Vegter voorlopig niet toe; met zijn bedrijf is hij zeven dagen in de week bezig. Bovendien loopt hij al met een nieuw plan rond, al wil hij daar nog niets over loslaten. (JP)

De Dikke van Dale is door de Mediatheek online gezet voor alle studenten en medewerkers. De woordenboeken op het interne HvA-netwerk zijn daardoor vanaf 15 september niet meer te gebruiken. Het gaat om de woordenboeken Nederlands, Engels, Frans, Duits en Spaans. De Dikke van Dale is te vinden op www.bib.hva.nl. (JP)

Geen beurs, niet studeren Ruim tien procent van de havo- en vwo-leerlingen zegt niet te gaan studeren als de studiefinanciering wordt afgeschaft. Dat blijkt uit onderzoek van onderzoeksbureau Newcom onder ruim vijftienhonderd havisten en vwo’ers vanaf de vierde klas. Van de havisten zegt zelfs vijftien procent niet aan een studie te beginnen als de studiefinanciering wordt afgeschaft of omgezet in een lening. Gemeten naar de profielen van de middelbare school zijn het vooral de havo-scholieren met de richting cultuur & maatschappij die zeggen niet te gaan studeren (22 procent). Onder de vwo’ers is het totale aandeel dat zegt niet aan een studie te beginnen 9 procent. Van alle scholieren die zijn ondervraagd is bijna de helft van plan meer te gaan werken naast de opleiding als ze geen studiefinanciering meer krijgen. Newcom verwacht dat studenten daardoor langer over hun studie zullen doen. Onder deze groep zijn het vooral de vwo’ers (natuur & gezondheid 60 procent en cultuur & maatschappij 69 procent) die meer gaan werken om niet of weinig te hoeven lenen. De basisbeurs voor uitwonenden vanaf 18 jaar, bedraagt momenteel 266 euro. Thuiswonenden krijgen 96 euro. Verwacht wordt dat de studiefinanciering de komende kabinetsperiode wordt aangepakt. Ook een aantal linkse partijen wil het stelsel veranderen. (JP)

?

Vraag/Antwoord Geen koekje erbij

In de toekomst moet niet alleen het bier maar ook de koffie en thee rijkelijk gaan vloeien in studentensoos De Lax, het honk van studentenvereniging ASVL. Havana belde met soosvoorzitter Michael Bosscha. Zijn koffie en thee het nieuwe bier? ‘Het idee om koffie en thee te gaan schenken in de middag ligt al een tijd op de plank, maar staat nog steeds in de kinderschoenen. Het vorige bestuur wilde het eigenlijk al invoeren, maar dat kwam niet rond. Nu gaan we het hele plan opnieuw bekijken. Maar er zitten nogal wat kinken in de kabel.’ Kinken in de kabel? Om een bakje koffie? ‘Het gaat verder dan een kopje koffie of thee. Ik zou graag een omslag in de uitstraling van de ASVL willen bewerkstelligen. In mijn visie moeten we zeker een studentengezelligheidsvereniging met bier blijven, maar ik zou ook graag laten zien dat we met studenten en studie bezig zijn. Er ligt al langer een plan om de soos als tutorruimte aan te bieden. De Leeuwenburg-locatie kent een gigantisch ruimtegebrek, wij hebben in de middag 180 vierkante meter “over”.’ Klinkt als een goed idee. ‘Er zitten wel wat haken en ogen aan. Ten eerste moeten leden dan bereid zijn diensten te draaien. Daarnaast vormt onze gratis koffie en thee wel een mogelijk concurrentieprobleem voor Sorbon.’ Gaan jullie hetzelfde bocht aanbieden als de Leeuwenburg-automaten? ‘In eerste instantie zullen we ons behelpen met Senseo-koffie. Als blijkt dat het loopt, dan komt er misschien ooit een DE-automaat.’ Krijgen we er ook een koekje bij? ‘Helaas, dan zitten we echt in het vaarwater van Sorbon.’ (AV)

Volgend jaar duidelijkheid cateraar Begin 2011 is duidelijk welk bedrijf de catering en automaten van de HvA en de UvA gaat verzorgen. Studenten en medewerkers van beide instellingen stellen op dit moment eisen samen waaraan de cateraar moet voldoen. Aan het einde van het jaar kunnen cateringbedrijven een offerte indienen. Onderwijsinstellingen zijn bij wet verplicht om de catering Europees aan te besteden. Elk bedrijf krijgt zo de kans om een offerte in te dienen. Dat is een delicate procedure, waarbij een kleine procedurefout er al toe kan leiden dat de catering opnieuw moet worden aanbesteed. ‘Daarom kan ik niets loslaten over de eisen die studenten en medewerkers op dit moment opstellen,’ zegt Ineke Veenstra, directeur IT & Voorzieningen. ‘Wel kan ik vertellen dat veel studenten het belangrijk vinden om in de toekomst fairtrade producten te kunnen kopen zoals Max Havelaar en halalen vegetarische maaltijden.’ De HvA en UvA kiezen na de aanbesteding voor een nieuwe cateraar of cateraars. Veenstra: ‘Iedereen krijgt een kans. Het is dus mogelijk dat we opnieuw een contract aangaan met Sorbon als dat bedrijf wordt geselecteerd aan de hand van de vooraf gestelde criteria. Maar het zou net zo goed een andere cateraar kunnen zijn.’ Vanaf 1 juni moeten de nieuwe cateraar en automatenleveranciers het eten en drinken gaan verzorgen. (JP)

Publieksprijs voor HEMAnd Student Product Design Yanti Slaats (30) heeft de publieksprijs van de Hema-designwedstrijd met een ruime meerderheid gewonnen. Slaats won de prijs met een fietskrat, dat ook als mandje te gebruiken is. In nog geen twee weken tijd ontwikkelde Slaats de HEMAnd. Het idee sloeg aan bij de juryleden van de designwedstrijd, maar Slaats kreeg slechts een eervolle vermelding. De vrachtpatser, een bagagedrager voor grote of zware spullen, ging ervandoor met de hoofdprijs. De combinatie van fietskrat en winkelmandje werd vervolgens op internet het beste beoordeeld door het publiek. Van de zestien ontwerpen die door de Hema werden geselecteerd, kreeg de HEMAnd het meeste aantal stemmen. De Hema onderzoekt nog of de mand in productie kan worden genomen. (AK) Lees verder op pagina 10.

nieuws

Tijdelijke kamers blijven nog even staan Zo’n drieduizend tijdelijke studentenwoningen blijven nog een paar jaar staan om in de groeiende vraag te kunnen voorzien. Het gaat om de containers en woningen aan de Wenckebachweg, de NDSM-werf, Houthavens en de Bergwijkdreef in Diemen. Dat meldt Het Parool. De woningen werden in 2005 opgeleverd. Wettelijk mag tijdelijke huisvesting maar vijf jaar bestaan op één locatie. De meeste containers moesten om die reden dit jaar al tegen de vlakte, maar inmiddels zijn de vergunningen verlengd. De containers in de Houthavens blijven staan tot volgend jaar zomer. Die aan de Wenckebachweg blijven staan tot 2014 en die aan de Bergwijkdreef tot 2013. Daarmee komt een voorlopig einde aan de acute woningnood van een groot aantal studenten. Om aan de stijgende vraag te voldoen verwacht de gemeente de komende vijf jaar nog eens negenduizend studentenwoningen op te leveren. Daarvoor worden nieuwe woningen gebouwd en bestaande woningen verbouwd. Dat aantal komt bovenop de woningen die sinds 2006 zijn gerealiseerd. Toen werd het tekort tot 2010 op 7600 geraamd. Inmiddels zijn hier bijna zevenduizend woningen van gerealiseerd. De laatste zeshonderd worden volgend jaar gerealiseerd. Het totale tekort ligt tussen de 20.000 en 30.000 kamers, met wachttijden die oplopen naar meer dan een jaar. Volgens LSVbvoorzitter Sander Breur heeft de overheid de groei van het aantal studenten ‘totaal onderschat’. De vakbond wil daarom dat de overheid een nieuw actieplan opstelt om de kamernood tegen te gaan. Als dat niet gebeurt zal de kamernood nog verder toenemen. De gemeente Amsterdam begon in 2006 met een grootschalig project om de kamernood aan te pakken. Bijna drieduizend studenten vonden dankzij containers, voormalige asielzoekerswoningen en een studentenschip woonruimte in Amsterdam. De plaatsing van de woningen bleek een gouden greep, in verschillende delen van de stad groeide de containerdorpen uit tot ware campussen. (JP)

De docent met 70.000 leerlingen De 33-jarige Amerikaanse internetdocent Salman Khan is een hit op internet. Zijn video’s over wetenschap bereiken dagelijks meer studenten dan er aan de hele HvA studeren. Ieder dag kruipt Khan voor zijn computer in een verbouwde inloopkast. Daar geeft hij voor de camera uitleg over allerhande wetenschappelijke onderwerpen, van wiskunde tot biologie. De tien tot vijftien minuten durende filmpjes plaatst hij op khanacademy.org. Bijna zeventienhonderd video’s telt de site inmiddels. Alle filmpjes zijn hetzelfde van opzet. Een elektronisch schoolbord toont een probleem, dat hij stap voor stap toelicht en oplost. Bill Gates noemde de internetdocent een sensatie.

‘Het is fantastisch hoeveel hij heeft gedaan, met zo weinig middelen,’ reageerde Bill Gates in Fortune Magazine. De op-één-na-rijkste man op aarde volgt de video’s nu al een tijdje met zijn 11-jarige zoon Rory. Khanacademy.org wordt langzamerhand een virtuele school, die volgens experts zou kunnen uitgroeien tot een alternatieve onderwijsvorm. Bijvoorbeeld in gebieden waar nauwelijks geld is voor de bouw van scholen. De internetdocent zou zijn video’s om die reden graag laten vertalen. Want vooralsnog verdient hij geen geld met zijn onderwijsvideo’s. Hij leeft van verschillende donaties, maar weigert zijn website te voorzien van advertenties. ‘Ik heb al een mooie vrouw, een hilarische zoon, twee Honda’s en een net huis,’ zegt Khan in Fortune.

Harvard-mba Khan ontdekte zijn gave om lastige problemen eenvoudig uit te leggen min of meer bij toeval. In 2004 hielp hij zijn nichtje met wiskunde, vanwege de afstand legde hij de problemen uit via internet en de telefoon. Zijn nichtje begreep de stof snel en tipte haar broers, die hun vrienden weer doorverwezen. Vanwege de afstand besloot Khan zijn lessen op te nemen. De video’s plaatste hij op YouTube, de rest is geschiedenis. Bill Gates geeft met zijn foundation jaarlijks al zevenhonderd miljoen dollar uit aan het Amerikaanse onderwijs en is voornemens met Khan om de tafel te gaan zitten. Het doel van Salman Khan is om zijn website uit te bouwen tot een virtuele school, waar iedereen alles kan leren. (JP)

Hardere straf voor fraude De HvA gaat strenger optreden tegen studenten die ernstige fraude plegen. Een nieuwe wet maakt het mogelijk studenten van een opleiding te verwijderen. Onderwijsinstellingen konden frauduleuze studenten in het verleden maximaal een jaar de toegang tot de tentamens ontzeggen. Een nieuwe wet biedt nu de mogelijkheid de inschrijving van een student te beëindigen ingeval van tentamenfraude. ‘Het gaat dan wel om studenten die érnstige fraude plegen,’ nuanceert Kees Koppenol, hoofd Juridische Zaken. ‘Zelf denk ik daarbij aan iemand die een ander persoon naar een tentamen stuurt. Maar ook het plegen van plagiaat kan

een vorm van ernstige fraude zijn.’ Om te voorkomen dat elke examencommissie aan het begrip ernstige fraude een eigen invulling geeft, onderzoekt de afdeling juridische zaken momenteel wat examencommissies zoal onder ernstige fraude verstaan. ‘De nieuwe wet definieert namelijk niet wat ernstige fraude precies is,’ aldus Koppenol. ‘Het lijkt ons goed om daar wat richtlijnen voor te hebben en die in een reglement vast te leggen.’ In het geval van ernstige fraude brengt de examencommissie een advies uit aan de domeinvoorzitter over de betreffende student. Deze bepaalt vervolgens of een student van de opleiding wordt verwijderd. Koppenol: ‘Maar ik verwacht dat dit in de

praktijk hoogst zelden zal voorkomen. Gelukkig genieten studenten ook voldoende rechtsbescherming om een dergelijk besluit aan te vechten. Er is dus altijd een onafhankelijke partij die de fraude kan onderzoeken.’ Onderwijsinstellingen krijgen de laatste jaren steeds meer vat op frauduleuze studenten, onder meer door software die plagiaat opspoort. Bedrijven als Turnitin en Ephorus vergelijken ingeleverde verslagen, papers en scripties met bronnen uit een database. Zo wordt snel duidelijk hoeveel tekst een student heeft gekopieerd. Ephorus wordt op de HvA gebruikt door de domeinen Bewegen, Sport & Voeding en Economie & Management. (JP)

‘Geef die man een nieuwe bul’ Beeld Fred van Diem

Freek de Jonge heeft Karel van der Toorn van zijn stuk gebracht tijdens de opening van het academisch jaar van de UvA. De cabaretier riep de collegevoorzitter tot de orde over een tot man getransformeerde oud-studente die een nieuwe bul eist. Honderden eerstejaars schaften afgelopen week hun boeken aan in de boekenwinkel in de Leeuwenburg. Ook dit jaar is het aantal studenten weer toegenomen. Ruim veertienduizend studenten hebben zich tot nu toe aangemeld, tien procent meer dan in dezelfde periode vorig jaar. (JP)

De Jonge, die eerder tijdens de plechtigheid op 6 september een cabaretesk intermezzo verzorgd had, nam na de toespraak van Van der Toorn onverwachts opnieuw het

woord. ‘Ik zou willen voorstellen dat hij als de wiedeweerga een nieuwe bul krijgt.’ De interruptie bracht Van der Toorn volledig van zijn stuk. ‘Dit had ik niet verwacht.’ Vlug ging hij verder: ‘Ik nodig u allen uit voor een drankje in de hal van het Maagdenhuis.’ De oud-UvA-student heeft een klacht ingediend bij de Commissie Gelijke Behandeling (CGB) omdat hij geen nieuwe bul van de UvA krijgt. Toen de man nog aan de UvA studeerde was hij een vrouw. Op zijn bul stond

daarom een vrouwenvoornaam, maar die is inmiddels niet meer van toepassing. Bij sollicitaties leidt dit tot verwarring. De man wil daarom een andere bul met daarop zijn nieuwe geslacht en voornaam. Maar de UvA heeft hem laten weten slechts één keer een bul te verstrekken. De UvA beroept zich daarbij op de wet. Het antwoord moet nu komen van het CGB. Het is de eerste keer dat de commissie een dergelijk geschil behandelt. De zaak dient op 5 oktober. (DW/JP) havana

5

nieuws

Opnieuw problemen ov-chipkaart Beeld Bas Uterwijk

Zo’n 17.500 eerstejaarsstudenten kunnen niet overal reizen door een productiefout met de ov-chipkaart. Trans Link Systems, het bedrijf dat de ov-chipkaart produceert, hoopt de problemen uiterlijk deze week verholpen te hebben. In Amsterdam kregen eerstejaarsstudenten ruim een week geleden al te maken met het probleem, zo bevestigde een woordvoerster van het GVB. De apparatuur herkende de ov-chipkaarten niet. Door een aanpassing

Toekomstige collega’s op de foto Studenten van de pabo kunnen hun toekomstige collega’s tot eind oktober bewonderen in de aula van het gebouw aan de Wenckebachweg. Fotograaf Rosa Verhoeve exposeert er met een serie dubbelportretten van onderwijzers en leraren. Verhoeve, die in 2006 een Zilveren Camera won, portretteerde afgelopen schooljaar onderwijzers, kleuterleidsters en docenten uit het middelbaar onderwijs. De foto’s laten duo’s zien die elkaar iedere dag weer ondersteunen in het onderwijs. Daarmee moet de serie de moderne leraar verbeelden: geen tiran, maar een collega. De foto’s zijn gemaakt in opdracht van het onderwijsvakblad Didaktief. (JP)

Princeton op bezoek vanwege sleutel Vertegenwoordigers van de Amerikaanse Princeton University hebben het Singelgrachtgebouw bezocht om ervaring op te doen met de sleutelloze toegang. Aan het einde van dit jaar besluit de universiteit of ze het HvA-systeem kopiëren. De hogeschool hanteert het systeem waarbij ruimtes toegankelijk zijn via pasjes sinds 2007. Een groot voordeel van het systeem zijn de rechten die eenvoudig kunnen worden toegekend aan een pasje. Daarmee kan je iemand zelfs op afstand de toegang verlenen of ontzeggen. De UvA heeft het systeem inmiddels ook toegepast in het faculteitsgebouw op het Science Park en op het Roeterseiland. Het zogenaamde Salto-systeem heeft de traditionele sleutel op de HvA vrijwel overbodig gemaakt. (JP)

Interim-domeinvoorzitter MCI Harm Noordhof volgt Peter van Gorsel tijdelijk op als voorzitter van het domein Media, Creatie & Informatie. Dat heeft het College van Bestuur (CvB) dinsdag bekendgemaakt. De 64-jarige Noordhof gaf eerder leiding aan verschillende hbo-opleidingen in de gezondheidszorg. Ook is hij voorzitter van het College van Bestuur van de Hogeschool voor Economie en Management Utrecht geweest. Noordhof vervult de taak tot het CvB een nieuwe domeinvoorzitter heeft gevonden. (JP)

6

havana

in het systeem was het probleem hetzelfde weekend alweer verholpen. De eerstejaars krijgen geen nieuwe pas. De betrokken studenten krijgen een brief toegestuurd, die ze moeten laten zien als ze niet kunnen inchecken. Monteurs van Trans Link Systems passen de apparatuur door heel het land aan zodat de kaarten weer werken. Studenten die toch reiskosten hebben gemaakt kunnen die declareren via de site studentenovchipkaart.nl (JP)

Commotie om introductiegids Uitgever Mediadam van de Studie Introductiegids heeft zich de woede op de hals gehaald van een aantal hogeschoolbesturen. In de gids staat een advertentie met als titel ‘Geld verdienen met lullen’, waarin vrouwelijke studenten worden gevraagd voor werk achter de webcam. De introductiegids, die al negen jaar verspreid wordt op hogescholen en universiteiten, is bestemd voor eerstejaars studenten. Angelo Grooten, directeur van uitgever Mediadam, is geschrokken en noemt de advertentie een inschattingsfout van zijn bedrijf. ‘Toen wij de advertentie aangeboden kregen, zagen we geen kwaad in een baantje waarmee studenten vanuit huis 24 euro per uur kunnen verdienen. De

link met webcamseks hebben we niet gelegd. Ik heb begrip voor de reactie van de hogescholen.’ De Hogeschool Leiden beraadt zich op stappen tegen Mediadam. De Hogeschool voor de Kunsten in Amsterdam en de Avans Hogeschool in Breda hebben een klacht ingediend bij de uitgever. De onderwijsinstellingen distantiëren zich openlijk van de inhoud van de gids. Op de HvA was men pas laat op de hoogte van alle commotie rondom de introductiegids. De gids was vorige week nog niet verspreid onder studenten. Jeroen Jongsma, teamleider evenementen, heeft de verspreiding van de gidsen op de hogeschool tegengehouden. (CvD)

CMR tegen extra kosten chipknip Na 1 januari kan er niet meer met de HvA-pas betaald worden, maar alleen nog met de chipknip, voor vijf cent per transactie. De Centrale Medezeggenschapsraad (CMR) wil er alles aan doen om dit te voorkomen. Dit stelt Astrid de Jager van de CMR. ‘Wij gaan ons zeer sterk verzetten tegen de maatregel. Het is toch ook niet zo dat je in een restaurant zit, dat je de rekening krijgt, en plots vijf cent extra moet betalen? Dat is een absurde manier van handelen. Ik heb er het volste vertrouwen in dat dit niet in stand kan worden gehouden. Dit moet worden teruggedraaid, want dit is gewoon onredelijk.’ Volgens de HvA brengen alle banken binnen Ne-

derland voor iedere betaling met een chipknip een dergelijke toeslag in rekening. Dit zou dus niet alleen op de HvA het geval zijn, maar voor alle bedrijven waar met een chipknip betaald kan worden. Leon van ’t Lam, projectleider van de overgang naar de chipknip: ‘De HvA besloot dat de betaalfunctie van de pas afgeschaft zou worden, omdat de HvA “geen bankje meer wilde spelen”. Eerder stortte je geld op de rekening van de HvA, waarmee de leveranciers betaald werden. Nu gebeurt dat dus direct. Om de HvA-pas destijds te promoten, was er besloten korting te geven. Dat was die vijf cent, een bedrag dat normaal gesproken al verdisconteerd is in de prijs. Maar het project loopt nu nog, we zijn nog aan het kijken hoe het anders kan per 1 januari.’ (RS)

CvO mogelijk naar Damrak Het Centrum voor Ondernemerschap (CvO) aan de Vijzelstraat verhuist mogelijk naar de vijfde verdieping van het C&A-pand aan het Damrak. Alle gebruikers moeten het pand verlaten vanwege een aanstaande renovatie. Martin Haring, coördinator van het Centrum voor Ondernemerschap, houdt nog een slag om de arm. ‘De ruimte aan het Damrak is beschikbaar vanaf 1 november, maar de hogeschool moet nog toestemming geven. Een nieuwe locatie hebben we hoe dan ook nodig. Alle gebruikers worden uit het voormalige ABN Amro-gebouw gezet.’ Dat treft vooral de studenten van de minor ondernemerschap. De Wenckebachweg en het Science Park

zijn wat de hogeschool betreft goede opties om naar toe te verhuizen. ‘De HvA heeft alle activiteiten liever centraal,’ licht Haring toe. ‘Maar juist voor de studenten van de minor ondernemerschap is het belangrijk is het belangrijk in een omgeving te zitten waar ze beïnvloed worden door ondernemers.’ De minor schoolt studenten op alle mogelijke manieren in het ondernemerschap. De studenten schrijven een ondernemingsplan en voeren dat ook uit. De minor wordt gevolgd door zowel studenten van de HvA als van de UvA. Vanaf volgende week schitteren acht studenten van de minor weer in het AT5-programma Elevator Pitch, waarin de studenten een product of dienst aan de man proberen te brengen. (JP)

nieuws

Beeld Fred van Diem

Blij met tegenwind

De Spirit of Amsterdam. Dat klinkt prachtig en dat is het ook. Het is de naam van een auto die uitsluitend wordt voortbewogen door de wind waartegen hij inrijdt. Speciaal voor dit soort auto’s wordt in Denemarken de Wind Turbine Race georganiseerd. Studenten van het domein Techniek van de HvA hebben een tegenwindauto ontwikkeld. Een technisch hoogstandje, helemaal zelf vervaardigd, waarmee zij verwachten de race te winnen. Net als vorig jaar. (PvdW)

havana

7

-advertentie-

0,1 € r o o v s et k c i t nu

ur 0:00 u 2 p e s g 22 data; ende r, woensda g l o v r de 0 uu ”, voo 1 sep 20:0 ie t c a dag 2 enten “stud 0 uur; dins . v . v . 14:0 ren o serve ag 12 sep e r h d fonisc , zon t tele 20:00 uur n u k Je 1 sep dag 1 r e t a z

l e t s e b

*

humor, virtuositeit en spektakel “don quichot is een hit” - de telegraaf * Voor de andere data (zie website) kan je bij niet uitverkochte voorstellingen vanaf 90 minuten voor aanvang van de voorstelling, op vertoon van een geldige studentenkaart een kaart kopen voor � 10,ongeacht de rang. Bij uitverkochte voorstellingen worden er volgnummers uitgedeeld.

het cultureel studentencentrum van UvA & HvA

muziek, theater

muziek

CREA Open podium

XXY

DO 09/09 20.30 uur

Een afwisselende avond met singer songwriters, stand up comedians, theatermakers en cabaretiers. Zelf een keer optreden? Stuur een email naar [email protected]. toegang gratis

Debat

Vr 10/09 20.00 uur

De Kloof

De verdeeldheid van Nederland wordt verkend in confrontaties tussen prominente sprekers: Herman Pleij, Salah Edin, Rita Verdonk (o.v.), David Van Reybrouck en Femke Halsema. Daarnaast wordt het boek ‘De Kloof’ uitgereikt aan schrijver en columnist Bas Heijne - een serie dubbelinterviews door Daan Heerma van Voss en Daniël van der Meer, die maandelijks zullen verschijnen in De Groene Amsterdammer. studenten gratis, e 5,- alle anderen

COmeDy

Vr 10/09 20.30 uur

Easy Laughs - Improv Comedy Comedy improvisation in a ‘gezellige’ atmosphere. ‘The Friday Show’ at 20:30 and an ‘Unplugged’ at 22:30, with different formats and guest players. New: a free quick extra show after the second performance. Shows every Friday. English spoken. e 8,- (20:30)/e 5,- (22:30)/both e 12,-

Di 14/09 20.00 uur De Argentijnse film XXY (2007, Lucía Puenzo) gaat over de vijftienjarige hermafrodiet Alex. Zijn ouders ontvluchtten kort na zijn geboorte Buenos Aires om aan de kust van Uruguagy te gaan wonen, maar als een bevriend plastisch chirurg en zijn zestienjarige zoon langskomen brengt dat veel spanning met zich mee. De film wordt geïntroduceerd door Robby Davidson, PhD in Leiden. Hij verdiept zich in de relatie tussen maatschappelijke seksuele normen en interseksualiteit. I.s.m. UvA Pride. studenten gratis, e 5,- alle anderen

muziek, theater WO 15/09 20.00 uur

Tijd om je... ...punt te maken

Particolarte Improvisatie Festival

Op het Particolarte Improvisatie Festival, dat drie keer per jaar plaats vindt, tonen leden van Particolarte hun creativiteit. Je kunt cabaret, livemuziek, dans en theater verwachten, maar ook film, voordrachten en improvisatie. Eigenlijk is niets onmogelijk op de PIF. Niet-leden zijn welkom! toegang e 6,-

Meer informatie over de CREA agenda:

WWW.Crea.uVa.nl

Op zoek naar een leuke voetbalvereniging? Kom eens kijken bij ons of train een keer mee! T.O.S.-Actief Sportpark Middenmeer, Radioweg 63 020 6928314 / [email protected] / www.tos-actief.nl

actueel

ingezonden brieven

Vraag van de week De kabinetsformatie, die al negentig dagen duurt, beheerst nog steeds het nieuws. Ben jij al formatie-moe?

Betaalpas (3) Geachte heer Karel van der Toorn,

Iris de Vries (18) Binnen vier jaar de beste hogeschool van Nederland? Een lofwaardig streven. Maar hoe wilt u dat bereiken? Mag ik u aanraden om eens te rade te gaan bij de kennis die wordt onderwezen binnen uw eigen HvA? Zo leren wij bij sociaal pedagogische hulpverlening (sph) dat kwaliteitsbeleid begint met luisteren naar de cliënt. Uw missie is duidelijk. U zegt namelijk dat u meer uit de student wilt halen. Dat merken wij: voor een kopje koffie uit de automaat en elk kopietje betalen wij nu minstens tien procent meer. Gevolg van het afschaffen van de gratis betaalfunctie op de HvA-pas: studenten betalen nu voor alles vijf cent extra, dat tikt aan voor de HvA! Oh ja, en readers bestellen? 0,72 euro transactiekosten extra, dankzij uw deal met Océ. Wij zijn benieuwd wat u nog meer voor ons in petto heeft! Nu al stuurt u mensen voor een kopje koffie naar Albert Heijn. En binnenkort voor hun diploma naar een Inholland. U dacht misschien: studenten klagen niet? U vergist zich! Nederige groet, Henkjan van Schaijik, student sph P.S. Ben benieuwd wat de opleidingscommissie hiervan vindt.

Tweedejaars media, informatie & communicatie ‘Het duurt veel te lang. Ik heb op de VVD gestemd vanwege interessante punten in het verkiezingsprogramma. Mijn ouders stemmen trouwens op dezelfde partij als ik. De formatie is één grote mislukking, want de samenwerking met links en rechts is erg moeilijk. Ze hebben heel verschillende denkbeelden, dus het is logisch dat ze er niet uit komen. Het verbaast me niks als er opnieuw gestemd moet worden, maar dan blijf ik wel bij mijn partij.’

Marian Peereboom Docent sociaal pedagogische hulpverlening ‘Dat de formatie lang duurt, is logisch. De verkiezingsuitslag is gewoon ingewikkeld. Ik denk dat er ook meer mogelijk is in linkse hoek. Van mij mag er best een kabinet komen met de PvdA, GroenLinks en de SP. Een gedoogkabinet met de PVV geeft Geert Wilders te veel macht. Ik ben erg blij dat die mogelijkheid niet geslaagd is. Wilders noemt de islam namelijk een ideologie in plaats van een religie. Daarmee demoniseert hij een hele groep binnen onze samenleving.’

Charlotte Meijssen (19) Tweedejaars sociaal pedagogische hulpverlening ‘Ik ben zéker formatie-moe. Het duurt me gewoon te lang. De PVV komt toch niet in een kabinet, ze proberen het wel, maar dat gaat toch niet gebeuren. Ik heb de afgelopen verkiezing op de SP gestemd. Van nature ben ik een GroenLinks-stemmer, maar ik ben voor behoud van de studiebeurs. Als er weer verkiezingen zouden zijn, zou ik dezelfde stem uitbrengen. Ik hoop dat andere mensen anders of tactischer gaan stemmen, zodat er niet zo’n ongelijke verdeling ontstaat.’

Daniël Hoeksema (18) Eerstejaars commerciële economie ‘Laat ze het zelf uitzoeken, want het komt altijd goed. Het land moet toch een keer worden geleid. De politici moeten over hun eigen schaduw heen stappen en tot compromissen komen. Gewoon een aantal punten laten vallen en tot een gezamenlijk besluit komen. Nieuwe verkiezingen zouden, als het al mogelijk was, echt een laatste redmiddel zijn. Dat moet zo lang mogelijk uitgesteld worden. Stem duidelijk op links óf rechts. Aan te veel verschillende stemmen heb je niets. Dat werkt niet, die hoopjes.’

Daan Veeloo (18) Eerstejaars innovation, design & engineering ‘Bij de vorige verkiezingen hield ik me nog niet zo met politiek bezig, ik mocht nog niet stemmen. Maar ik denk dat ze best met de PVV in zee kunnen gaan. Ik ben toch wel voor een rechts kabinet. Het komt voor ons beter uit, bijvoorbeeld voor mijn ouders en mij. Vooral de economische standpunten spreken mij aan. Wie meer werkt of een betere baan heeft, verdient meer. Dat lijkt me niet meer dan logisch. Thuis wordt er VVD gestemd.’ (NM)

Fen Roze panter Een zonnig terras in Noord. Zojuist heb ik twee stoere rockmadammen uit Los Angeles geïnterviewd en nu borrel ik nog wat na. Geen beroerde bezigheid. Nu is deze naborrel extra feestelijk. Dat komt doordat ik me tegenover een journalist verschanst heb die uit Manchester komt. En alle clichés over Mannen uit Manchester zijn waar: ze zijn verschrikkelijk lelijk, ze zijn onverstaanbaar en ze dragen brillen waar Paul Weller vijftien jaar geleden al niet mee wegkwam. Maar vooral: ze zijn de meest hilarische mensen op aarde. Nu is het zo dat ik tot vandaag óók altijd maar weinig inhoudelijks kon bespeuren in de verbale lawines van die Mannen uit Manchester. Ze praten over pints en over knobbers, over nicked en over tossers en dat doen ze met een bezieling die evenredig toeneemt naarmate er meer halve liters over tafel worden geschoven. Buikpijn van het lachen? Jawel. Enige intellectuele verdieping? Mwa. Dat ik deze zonnige middag op een terras in Noord dat laatste cliché lichtelijk moet bijpunten, blijkt wanneer aan de tafel naast ons – de tafel waar de twee rockmadammen uit LA nog steeds resideren – een volgende journalist plaatsneemt. Deze man is uitgesproken knap, draagt een afgezakte spijkerbroek en een strategisch gescheurd hemd, gezichtsbeharing van een paar dagen en – o horror – een hoedje. ‘Knobhead,’ gromt de Man uit Manchester. ‘That guy is exactly what’s so wrong in your culture’ Jaloers, denk ik. En ook: de Man uit Manchester reduceert zichzelf tot stumpert. Totdat hij verder praat, zo hard dat ook Petmans het hoort. ‘In Manchester, when a girl with a pink panther pattern on her head enters a pub, she’ll be asked what the fock she’s wearing that pink panther pattern on her fockin’ head for. If she has a proper explanation; if she feels like she has her own personal reasons for walking around with a shithead like that, than she’s proven she’s got some character. I’m sure that knobhead over there,’ hij wijst weinig subtiel naar het hoofddeksel, ‘does NOT have a proper explanation for that knob on his head…’ Hij kijkt Petmans recht aan. ‘Or do you?’ Petmans kijkt onzeker terug. ‘Our culture’s about meaning, yours is just about what you WANT things to seemingly mean.’ En verdomd. Petmans zegt niets. n Fen Verstappen is freelance filosoof & tekstschrijver havana

9

interview

‘Ontwerpen voelt als vrije Met een ruime meerderheid van stemmen won ze de publieksprijs van de Hema-designwedstijd, voor haar nieuwe fietskrat. Maar betekent dat ook een gouden ontwerperscarrière voor Yanti Slaats? Anouk Kemper Eigenlijk had ze het al bijna opgegeven. De Hema-designwedstrijd zou over twee weken sluiten en Yanti Slaats (30) had nog niets gemaakt. Geen tijd. ‘Maar het leek me toch een mooie kans, dus ik ben alsnog aan de slag gegaan.’ En dat is maar goed ook, want haar ‘fietskrat-nieuwe-stijl’ won vorige week dinsdag de publieksprijs. Iedereen doet boodschappen en kent het ritueel. Tas mee, winkelmand pakken, boodschappen in het mandje, boodschappen uit het mandje en op de band leggen, betalen, boodschappen weer in de meegebrachte tas, tas in de fietstas of in een fietskrat. Behoorlijk omslachtig, zo vindt ook Slaats. Daardoor kwam de student product design op het idee van een nieuw soort fietskrat dat je ook nog eens mee de winkel in kunt nemen: de HEMAnd. ‘Ik heb ‘m zo gemaakt dat je er gemakkelijk flessen in kan zetten. Normaal gesproken vallen die altijd om. Nu kun je vier flessen kwijt aan de zijkant, waardoor het krat meteen een goed zwaartepunt heeft en beter blijft zitten op de bagagedrager.’ Klinkt als de ideale oplossing voor het boodschappengedoe. Het idee had Slaats dan ook vrij snel, de uitwerking liet echter wat langer op zich wachten. ‘De ellende begon met het 10

havana

krijgen van het juiste materiaal. Ik had twee winkelmandjes besteld op internet, die zouden de volgende dag geleverd worden. Uiteraard was dat niet zo.’ Ze raakte al aardig in tijdsnood, maar durfde geen mandjes te stelen van de Albert Heijn. Gelukkig bood een Turks winkeltje in Bos en Lommer de uitkomst. ‘Die man had één geel mandje en ik heb gevraagd of ik dat mocht lenen. Nou ja hébben, want ik ging ‘m kapot maken natuurlijk. Hij zou dan mijn bestelde mandjes krijgen, zodra ik ze binnen had. Dat vond ‘ie goed! Dankzij hem bestaat de HEMAnd nu’, lacht ze.

Bubbelwijn De juryleden van de designwedstrijd kregen begin april een propvolle mand aangeleverd. Slaats had haar creatie namelijk tot de nok toe gevuld met Hema-spulletjes. Bij de vestiging in de Kinkerstraat sloeg ze haar slag: rosé, frisdrank, bronwater, Jip en Janneke bubbelwijn, een picknickkleed, bordjes, theedoeken, bonbons en ga zo maar door. Alle benodigdheden voor een geslaagde picknick zaten in de mand. Een slimme zet. De bedenkster vindt dat echter niet meer dan logisch. ‘Op de studie krijgen we ook styling

en marketing. Dan leer je dat de aankleding net zo goed een rol speelt.’ Toch won ze op 1 juni geen prijs, hoewel de jury enthousiast was over haar idee. Wel kreeg ze een eervolle vermelding. ‘Dat vond ik al heel leuk. Er waren namelijk 283 inzendingen vanuit heel Nederland en België.’ Vervolgens kon het publiek via internet zijn stem uitbrengen op de zestien beste ontwerpen die door de Hema waren geselecteerd. Slaats won met grote voorsprong. ‘Ruim tienduizend mensen hebben gestemd, waarvan zo’n 1760 op de HEMAnd. Dat waren er wel 500 meer dan op het ontwerp dat tweede werd’, vertelt ze met enige trots. Of haar geesteskindje straks daadwerkelijk te koop is, is nog onduidelijk. ‘Het is wel de intentie om ’m in productie

te nemen’, weet Slaats. ‘Hema wil het graag, maar ze zijn nu eerst aan het kijken of dat rendabel is. Op zich blijkt uit deze prijs dat er eventueel een markt is voor de HEMAnd. Alleen het maken van de mallen schijnt heel duur te zijn. Het is dus afwachten, ik heb geen idee hoe lang.’ Rijk denkt de ontwerpster er sowieso niet van te worden. Naar eigen zeggen is dat ook niet de intentie. ‘Vooral de naamsbekendheid is leuk, de eer dat jouw product straks misschien in het schap ligt. Hoewel ik niet ontken dat een financieel steuntje in de rug uit deze onverwachte hoek heel mooi zou zijn.’ Bovendien weet Slaats nog helemaal niet zeker of ze wel verder wil als product designer. De tweedejaars student heeft zich de afge-

interview

Beeld Jan-Maarten Hupkes

tijd’ lopen jaren met heel andere dingen beziggehouden. Tegenwoordig loopt ze dan wel met veel plezier door de gangen en ateliers van de hogeschool, niet lang daarvoor liep ze in een witte jas door een ziekenhuis. ‘Ik heb ge-

protocollen volgen, maakt heel veel uren, waardoor ik steeds minder tijd had om te knutselen en te zingen. Ook bleven sommige patiënten heel erg in mijn hoofd zitten. Dat kon ik niet loslaten.’ Zo volgde de beslissing

‘Mijn definitieve keuze heb ik nog steeds niet gemaakt’ neeskunde gestudeerd en een tijd als zaalarts gewerkt.’ Ze zegt het alsof het niets is. ‘Het gaf me te weinig voldoening, want ik kon mijn creativiteit er niet in kwijt. Je moet veel

voor haar nieuwe studie. ‘De ene dag was ik nog in het ziekenhuis, een dag later was ik op de introductiedag.’ Slaats had verwacht er na een paar maanden wel genoeg van te

hebben, maar niets bleek minder waar. ‘Dit doe ik echt met veel plezier. De uitslag van de Hema-wedstrijd gaf nog eens een extra boost. Ontwerpen vind ik zo leuk, dat voelt als een soort vrije tijd.’ Ze laat een korte stilte vallen. ‘Mijn definitieve keuze heb ik nog steeds niet gemaakt,’ bekent ze dan. ‘Ik zou best graag revalidatiegeneeskunde willen doen. Volgens mij kun je daarmee veel beter maatwerk leveren aan patiënten en dat zou me meer voldoening geven. Dat miste ik heel erg bij mijn vorige baan. Maar goed, ik ben nu lekker aan het genieten van het student zijn, en wie weet kan ik ooit het beste uit beide vakgebieden combineren.’ Volgend jaar hoopt ze een leuke stageplek te vinden, ergens waar de nadruk meer op

vormgeving ligt dan op techniek. Die kant van ontwerpen spreekt haar immers het meest aan. ‘Maar ik vind het vooral heel leuk om voor de hand liggende dingen te bedenken, die het leven een beetje aangenamer maken. Denk bijvoorbeeld eens aan melkpakken. Ze bestaan al jaren, maar er zit nu pas een doorzichtige strip op waardoor je kunt zien hoeveel er nog in een pak zit. Zo logisch!’ Slaats geniet zichtbaar van dit soort vondsten. Voorlopig lijkt ze dan ook niet klaar met haar nieuwe beroepsveld. Er borrelt zelfs alweer een nieuw idee in haar hoofd. ‘Het heeft ook iets met een fiets te maken.’ Meer wil ze er niet over kwijt. ‘Soms moet je je gedachtekindjes een beetje laten broeden.’ n havana

11

hoio’s

Van student naar onderzoeker Niet nieuw, toch nog relatief onbekend binnen de HvA: hoio’s, voluit hogeschool onderzoekers in opleiding. Deze tegenhangers van de wetenschappelijke aio’s doen na hun afstuderen praktijkgericht onderzoek. ‘Hier worden geen hypotheses in ivoren torentjes bedacht.’ Carlijn van Donselaar

Degenen die er na hun afstuderen nog geen genoeg van hebben, konden altijd al kiezen voor een master. Maar binnen het domein Maatschappij & Recht zijn meer mogelijkheden. Afgestudeerden kunnen daar een gooi doen naar het hoio-schap. Dit houdt in dat ze een door de HvA betaalde master combineren met onderzoek binnen kenniscentrum De Karthuizer, het kenniscentrum van de opleidingen maatschappelijk werk & 12

havana

dienstverlening (mwd), sociaal pedagogische hulpverlening (sph), culturele & maatschappelijke vorming (cmv) en sociaal juridische dienstverlening (sjd). Volgens Wilfred Diekmann, hoofd van het kenniscentrum, ontstond het idee van de hoio’s vijf jaar geleden door een samenloop van omstandigheden. ‘Uit een samenwerking tussen HvA en UvA was eerder de master social policy and social work in urban

Paulina Sedney

area’s ontstaan. We zochten een manier om er zeker van te zijn dat jaarlijks een groep HvA-studenten zou instromen. Daarnaast leek het ons goed als ook pas afgestudeerden betrokken raakten bij het onderzoek binnen De Karthuizer. Reden genoeg om de hoio’s in het leven te roepen.’

Eerste lichting Paulina Sedney (33) was een van de eerste hoio’s. Na haar studie sph begon ze aan het twee jaar durende leerwerktraject. Paulina: ‘Ik vond het een mooie deal: wij kregen de kans op kosten van de HvA te studeren, zij de beschikking over een aantal onderzoekskrachten. De Karthuizer was pas net opgericht en niemand wist wat hoio’s waren, we hebben ons plekje echt moeten veroveren.’ De overgang van student naar onderzoeker in opleiding was een snelle. Paulina: ‘Opeens werkten we samen met professionele onderzoekers en echte opdrachtgevers, dat vond ik wel spannend. Ik hield me bezig met

outreachend werken, de preventie van huisuitzetting door schulden, en mantelzorg.’ Naast haar eigen onderzoek en studie hielp Paulina met de ontwikkeling van minoren en gaf ze college aan eerste- en tweedejaars sph. ‘Stond ik daar als pas afgestudeerde voor een groep studenten. Gelukkig vond ik het ontzettend leuk.’ Diekmann vindt dat de hoio’s nu, vijf jaar later, een belangrijke schakel zijn in de wisselwerking tussen HvA en UvA. Intussen zijn sommige dingen veranderd. Zo mogen hoio’s inmiddels ook een andere master kiezen. Wel een binnen de UvA, want de doorstroomminor sociaalwetenschappelijk onderzoek die hoio’s ter voorbereiding op de master doorlopen is een samenwerkingsverband tussen beide onderwijsinstellingen. Een van de hoio’s met een afwijkend profiel is Tamara Boering (23). Niet alleen doet ze de master opvoedingsondersteuning, ze is als enige gekoppeld aan een promotieonderzoek. Tamara: ‘Ik onderzoek of en hoe

hoio’s

Beeld Maarten Brante

Beeld Fred van Diem

Tamara Boering

Marokkaanse hoogopgeleide meisjes bidden inzetten in het omgaan met problemen.’

Hiërarchie Over de vraag of ze hoio wilde worden hoefde Tamara vorig jaar niet lang na te denken. Tijdens stages die ze tijdens haar opleiding sph liep, zag ze dat de professionals van de werkvloer maar weinig te zeggen hadden over het beleid: ‘Ik merkte dat veel zorginstellingen een strikte hiërarchie kennen. Hbo’ers zijn er om uit te voeren, niet om zelf met ideeën te komen. Ik zag hoe gefrustreerd sommigen hierdoor raakten. Dit triggerde mij me na mijn afstuderen verder te ontwikkelen.’ In het geval van Tamara’s kamergenoot Marieke Goede (29) was het hoio-schap een toevallige kans: ‘Als vierdejaars mwd klopte ik aan bij mijn studieloopbaanbegeleider, ik was benieuwd of zij nog ideeën had voor een scriptieonderwerp. Een suggestie kreeg ik niet, wel verwees ze me door naar

een docent die betrokken is bij een van de onderzoeksprogramma’s van De Karthuizer. Hij vroeg of ik wel eens overwogen had hoio te worden. Een maand later begon ik.’ Als hoio heb je veel contact met mensen uit de praktijk, ondervinden Tamara en Marieke. Marieke: ‘Ons onderzoek is praktijken actiegericht. Vanmiddag heb ik bijvoorbeeld een bijeenkomst met hulpverleners en andere mensen uit het veld. Wij varen op de input van die mensen, hypotheses bedenken we niet achter ons bureau. Dat onderscheidt ons misschien van aio’s.’ Hard werken vinden de hoio’s het wel, die combinatie van werken en studeren. Tamara: ‘In dit afstudeerjaar gebeurt het nooit dat ik na mijn colleges eens lekker op de bank kan liggen, elk uurtje moet benut worden.’ Gelukkig is de HvA een flexibele werkgever voor hoio’s. Marieke: ‘Als het druk is met tentamens, werk ik gewoon wat minder. Dat haal ik daarna dan weer in. Tegenover die vrijheid staat natuurlijk

Marieke Goede

wel dat we gedisciplineerd en gemotiveerd moeten zijn.’ Hoewel ze blij is met de kansen die het hoio-schap biedt, verlangt Tamara wel eens terug naar het werkveld. Tamara: ‘Onderzoek doen is interessant, ik raad het iedereen aan. Maar de hulpverlener in mij mist het contact met cliënten. Interviews afnemen is toch iets anders dan een echt gesprek met ze voeren.’ Ook Marieke wil uiteindelijk aan het werk in de praktijk: ‘Maar ik ben blij dat ik nu hoio ben. Hierdoor heb ik straks een rugzak vol tools om te komen waar ik wil.’ n

Hoio’s in de toekomst Kenniscentrum De Karthuizer zal in het najaar onderdeel worden van het Kenniscentrum Maatschappij & Recht. Ook hbo-rechten en toegepaste psychologie

(tp) zullen hier deel van uitmaken. Op dit moment kunnen alleen studenten met een bachelor cmv, mwd en sph hoio worden; toegepaste psychologie heeft nog geen hoio’s. Volgens Diekmann is het de bedoeling het concept binnen het domein verder uit te rollen naar de juridische opleidingen. Hbo-rechten zou er volgend jaar mee willen beginnen. Of ook andere domeinen volgen, weet Diekmann niet zeker. Op landelijk niveau is in elk geval veel belangstelling. Diekmann: ‘Het model van De Karthuizer en de rol van hoio’s daarbinnen spreekt veel andere hogescholen aan. De HvA is de enige hogeschool die afgestudeerde studenten het hoio-schap biedt. De Hogeschool Utrecht heeft een vergelijkbaar traject gehad, maar is daar weer mee gestopt.’ In de toekomst hoopt Maatschappij & Recht volgens Diekmann zelf een master social work te kunnen aanbieden. Hierbinnen zal dan een actieve rol voor de hoio’s zijn weggelegd.

havana

13

Gezellig tot op het toilet Je kan er vanuit college, vanuit de trein, metro en bus zo naartoe rollen, het bier is maar één euro, er wordt voor je gekookt en er zijn gekke verkleedfeestjes. Wat wil je nog meer? De Lax heeft het allemaal. Havana dronk een avondje mee.

Eveline van Heumen

Als we om zes uur binnenstappen bij De Lax zit de studentenkroeg in de kelder van gebouw De Leeuwenburg al aardig vol. Studenten drinken aan de bar een biertje, spelen een kaartspelletje aan een van de grote tafels of kijken voetbal vanaf grote banken die achter in de ruimte staan. Wanneer de barman Mannenspoor Karrespoor draait, zetten de mannelijke bezoekers direct luidkeels het refrein in. ‘Mooi man!’ Naast de bar staan twee studenten ondertussen vol overgave te roeren in grote ketels vol dampend voedsel. ‘Je hoeft je niet op te geven als je mee wilt eten,’ zegt Matthijs van Ling (25 jaar, vierdejaars biologie aan de UvA) van de kookcommissie van De Lax. ‘Als je lid bent van de ASVL staat er iedere dinsdag een bordje eten voor je klaar. Vaak serveren we stamppotten want die zijn makkelijk klaar te maken. Iedere week eten er zo’n vijftig tot honderd mensen mee. De chili met tortillachips en onze sla-wraps met mango zijn de echte succesnummers.’ Vandaag is het goulash wat de pot schaft. Wanneer er rond zevenen door de microfoon wordt geroepen dat het eten klaar is, haast iedereen zich naar de grote pan. De hongerige studenten gaan netjes in de rij staan, pakken een bordje en Matthijs vult het bord met een 14

havana

goede schep goulash. Gezond is het ook nog. Een pittig sausje, grote stukken vlees en aardappel en flink wat groente. Iedereen zoekt een plekje aan de bar of aan een van de tafels en spoelt het maaltje weg met een biertje. Vaste bezoekers bestellen hier geen bier per glas, maar per pitcher. Die zijn maar vijf euro dus ook voor een student niet te duur. Martijn de Jong (20, tweedejaars technische bedrijfskunde) kwam tot kort geleden wel vier keer per week in De Lax. ‘Ik vind het hier altijd gezellig. Eerst kwam ik hier zo vaak dat m’n studie eronder begon te lijden, ik miste wat discipline. Nu kom ik hier nog bijna iedere dinsdag. Het is zo lekker dichtbij. Je eet mee, je drinkt een biertje, dat worden veel biertjes en dan wordt het één groot feest.’ Ook Niek Pelsser (19, tweedejaars sportmarketing) is in zijn vrije uurtjes vaak in De Lax te vinden. Niek is de penningmeester van de soos. ‘Ik ben hier soms wel zeven dagen per week. Het is enorm veel werk, maar ook heel gezellig. Als ik geen college heb of moet werken, dan ben ik hier. Ik heb hier veel goede vrienden gemaakt en heb hier ook mijn vriendin leren kennen.’ Barman Bart de Wit (eerstejaars technische bedrijfskunde) heeft ondertussen ook zijn

bordje goulash naar binnen geschoven en zit nu even achter de toog een Rode Oortjesstripboek te lezen. Bart staat ongeveer een keer per week vrijwillig achter de bar. ‘Meestal ben ik hier op dinsdag want dan kan ik meteen mee-eten. Op vrijdag met feesten ben ik er ook wel vaak. Ik ken zo’n beetje iedereen die hier regelmatig komt, het zijn allemaal erg betrokken mensen. Maar er komen hier ook genoeg mensen die maar af en toe een drankje komen doen. Er komen hier voornamelijk jongens, dat zal wel door het goedkope bier komen. Al hebben we ook goedkope wijn.’ Ongeveer een keer in de twee maanden organiseren de verschillende disputen van de ASVL een themafeest. Deze worden altijd druk bezocht en vrijwel iedereen komt

de soos zegt dat er aardig wat studenten gebruik van maken. ‘Ze komen hier om even te ontsnappen aan het volle schoolgebouw. Zo kunnen ze met een muziekje op de achtergrond aan hun studie werken en ze kunnen elkaar nog helpen ook. Vanaf dit studiejaar gaan we ook koffie en thee schenken in de middag dus ik denk dat het dan nog drukker en gezelliger wordt hier.’ n

Feesten tot diep in de nacht De Lax bestaat sinds 1998, het jaar dat de HvA gebouw De Leeuwenburg betrok. De Leeuwenburg bevindt zich direct naast het Amstelstation en is dus makkelijk te bereiken. De Lax is de soos van de Amsterdamse

‘Er komen hier voornamelijk jongens, dat zal wel door het goedkope bier komen’ uitbundig verkleed. Naast wijn en bier vindt dan ook de Flügel gretig aftrek. Op zulke feesten, zoals een superheldenfeest, komen altijd ruim vierhonderd bezoekers af.

Koffie en thee De Lax heeft zelfs sfeer op het toilet; de kranen zijn biertaps – er komt gelukkig wel water uit – de dames-wc heeft roze muren met bloemetjes én een grote spiegelwand. Sinds een tijdje heeft De Lax ook wifi. Michael ‘Mighty Mike’ Bosscha (25 jaar, vierdejaars interactieve media), voorzitter van

Studentenvereniging Leeuwenburg, de ASVL. De vereniging heeft zo’n vijfhonderd leden en verschillende disputen. De Lax opent iedere weekdag om drie uur en is tot elf uur open. Op vrijdag gaat de kroeg een uurtje eerder open en sluit om elf uur. Feesten gaan door tot diep in de nacht. Een lidmaatschap van de ASVL kost 50 euro per jaar. Daarvoor kan je iedere week samen met de andere leden eten op de soos. Actieve leden betalen 1 euro voor een glas bier, fris of wijn. Alle anderen betalen slechts 0,50 euro meer per drankje.

Beeld Fred van Diem

reportage

Beeld Enkeling

studieverenigingen

Niet meteen naar huis Vlak voor het zomerreces was er een borrel ter gelegenheid van de studievereniging Rechten, de eerste in een serie van drie nieuwe verenigingen die het domein Maatschappij & Recht binnenkort hoopt te bezitten. Olivier Hofman Aan een tafeltje in de kantine van het Europahuis zitten twee studenten. ‘Ik wil de baas worden,’ zegt een van hen. Rodney is eerstejaars hbo-rechtenstudent en geïnteresseerd in een bestuursfunctie bij de nieuwe studievereniging rechten. Naast hem zit Crystel, tweedejaars hbo-rechten. Ze heeft naar eigen zeggen een wijntje te veel op, maar we zijn dan ook op een borrel. Bestuursambities heeft ze niet, wel spreekt ze nadrukkelijk een paar verwachtingen uit over de studievereniging in oprichting. ‘Ze zouden excursies moeten organiseren, bijvoorbeeld naar het gerechtshof in Den Haag. Je wilt niet alleen dingen uit boeken lezen, maar ook dat je je samen meer kan verdiepen.’

er moet gebeuren op de HvA om meer studentenparticipatie te krijgen. Een onderdeel daarvan zijn de studieverenigingen. Kort geleden zijn we daarom naar de domeinen gestapt en hebben we aan de voorzitters duidelijk gemaakt waarom deze verenigingen zo belangrijk zijn.’ Voordenberg benadrukt ook het belang van de randvoorwaarden: het centraal regelen van zaken als bestuursbeurzen en financiële ondersteuning door de HvA zelf. Deze notitie zwerft momenteel zonder deadline door de HvA. De ASVA wil voor het einde van dit kalenderjaar helpen door op ieder domein minstens één studievereniging op te richten. Die hulp wordt volgens Voordenberg proactief aangeboden en komt

‘Je wilt niet alleen dingen uit boeken leren’ Het initiatief voor het oprichten van nieuwe studieverenigingen aan de HvA komt van de ASVA studentenunie. Matthijs Voordenberg, scheidend vicevoorzitter, ziet graag dat studenten meer doen dan alleen studeren. ‘Een jaar geleden heeft de ASVA samen met de Centrale Medezeggenschapsraad een plan geschreven waarin wordt onderzocht wat

vooral in de vorm van kennis, ervaring en een uitgebreid netwerk.

Gezellig Willem Baumfalk, domeinvoorzitter van Maatschappij & Recht, bevestigt de woorden van Voordenberg. Hij verwijst ook naar de UvA, waar de studenten niet na de lessen di-

rect hun biezen pakken om weer huiswaarts te keren. ‘Een studievereniging is een goed middel om samen te leren. Bijvoorbeeld door activiteiten te organiseren voor de HvA. Studenten komen namelijk vaak met hele andere ideeën dan docenten. En daarnaast is een vereniging natuurlijk ook gewoon gezellig.’ In totaal moeten er drie nieuwe studieverenigingen binnen het domein komen. Rechten is daarvan de eerste, toegepaste psychologie zal snel volgen en over de derde bestaat nog enige onduidelijkheid. In het verleden is er al een studievereniging aan het domein verbonden geweest, genaamd Kult. Die was gehuisvest in de sociëteit van het Jan Bommerhuis. Volgens Baumfalk had Kult leuke initiatieven, zoals debatten en lezingen. Helaas werd de vereniging langzamerhand meer een kroeg dan een vereniging. Op het moment dat er geen horecavergunning meer werd verstrekt, hield deze dan ook al snel op te bestaan. De sociëteit kan echter volgens Baumfalk zo weer in gebruik genomen worden. Hij belooft dat het domein meer zal investeren om de continuïteit van de nieuwe verenigingen te waarborgen. Zo denkt hij erover om studiepunten en een beurs tegenover een bestuursfunctie te stellen, de vereniging financieel te ondersteunen en het aanstellen van een mentor als vast aanspreekpunt binnen de HvA. De opleidingscommissies (oc’s) van toegepaste psychologie en hbo-rechten binnen het domein Maatschappij & Recht zijn nu aan het werk gezet om op zoek te gaan naar bestuursleden. De borrel in de kantine van het Europahuis was een idee van laatstgenoemde. Thom van Maastrigt is eerstejaars en net lid geworden van de oc. Op de vraag of hij zelf bestuurslid wil worden, volgt een volmondig nee. Wel kan hij vertellen hoe het

nu verdergaat. ‘We gaan eerst kijken of er genoeg mensen interesse hebben. Als dat zo is proberen we een commissie van studenten op poten te zetten en ze aan die commissie over te dragen. Hopelijk is die dan initiatiefrijk genoeg om het allemaal te regelen.’

Komkommertijd Baumfalk had oorspronkelijk verwacht dat de eerste studenten deze of volgende maand lid konden worden. Maar de komkommertijd heeft geen vruchten afgeworpen, dus laat de oprichting nog even op zich wachten. Wel is er al besloten dat er een docent wordt aangewezen om het bestuur tijdens de oprichting te begeleiden. Hoeveel leden uit welke jaren zich aan zullen melden blijft voorlopig een mysterie. In ieder geval zien hbo-rechtendocenten Figen Yaka en Natalie Graham meer een rol weggelegd voor de tweedejaars studenten dan voor de eerstejaars. Graham: ‘Vanwege het bindend afwijzend studieadvies en het feit dat ze voor het eerst gaan studeren.’ Rodney en Crystel zijn het daar niet mee eens. ‘Juist in het tweede jaar is het drukker in verband met stage. Helemaal voor de eerstejaars is het leuk omdat ze nog niet veel mensen kennen.’ Aldus Crystel. Dan geeft ze ruiterlijk toe: ‘Het is dat je projectgroepen hebt dat je verplicht bent met elkaar om te gaan, maar heel eerlijk gezegd weet ik nog steeds niet hoe iedereen in mijn klas heet.’ Hoewel het initiatief dus breed wordt gesteund, is het nog even afwachten of Rodney de baas mag worden, wanneer en over wie. En natuurlijk of zijn toekomstig lid Crystel er genoegen mee neemt om in de sociëteit haar wijn in te ruilen voor een cola. Maar dát er een nieuwe vereniging komt, daar is iedereen het roerend over eens. n havana

15

amstelcampus

Politiek ziet camp De oplevering van de Amstelcampus is vertraagd. De extra kosten komen voor rekening van de HvA. Volgens criticasters had de onderwijsinstelling de campus nooit zelf mogen bouwen. Maar vanuit de Amsterdamse politiek krijgt de HvA overwegend bijval.

Het moet het pareltje van de Wibautstraat worden. Een stadscampus, aan de kop van de straat, met woningen, winkels en ruimte voor meer dan 25.000 studenten. Een deel van het onderwijs is al verplaatst naar het terrein, maar de nieuwbouw laat op zich wachten. Onder meer omdat de HvA het projectbureau dat de bouw coördineerde heeft geloosd, wegens mogelijke betrokkenheid bij vastgoedfraude aan de Zuidas. Al met al moet het project nu in 2015 klaar zijn. Een vertraging van zo’n drie jaar die de HvA miljoenen euro’s zal kosten. De onderwijsinstelling moet voor tijdelijke huisvesting zorgen zolang studenten nog niet terecht kunnen in de nieuwbouw. De criticasters zijn vooral bezorgd over de manier waarop de Amstelcampus wordt gebouwd. De HvA bouwt en renoveert in eigen beheer, daardoor blijft ze in de toekomst ei-

Jeff Pinkster

Brounen van de Erasmus Universiteit Rotterdam toe. ‘De afgelopen drie decennia is dat ook het geval geweest, maar inmiddels is dat helemaal niet meer zo zeker.’ Om die reden is het volgens Brounen verstandiger om te huren. ‘De verantwoordelijkheid voor ontwikkeling, de bouw en het onderhoud ligt bij een andere partij.’ Maar de Amsterdamse politiek maakt zich, evenals de HvA zelf, geen zorgen, zo geven verschillende raads- en deelraadsleden aan. ‘Signalen van financieel wanbeleid hebben mij niet bereikt,’ zegt Marjolein Moorman, onderwijswoordvoerster van de PvdA. ‘Zover ik weet heeft de Hogeschool alles onder controle. Zolang het onderwijs er maar niet

‘De campus zet Amsterdam op het gebied van onderwijs op de kaart’ genaar van de panden. Dat lijkt een voordeel, zeggen tegenstanders, maar het brengt grote risico’s met zich mee. Zeker in economisch slechte tijden. Onderhoudskosten zijn voor de HvA, maar ook de kosten die gemoeid zijn met een vertraging moeten door de onderwijsinstelling worden opgehoest. ‘De veronderstelling is dat het ontwikkelen van vastgoed in eigen beheer op den duur geld oplevert,’ licht vastgoedeconoom Dirk 16

havana

onder lijdt.’ De PvdA staat positief tegenover het project. ‘De campus zet Amsterdam op het gebied van onderwijs op de kaart. Voor het onderwijs zelf is het ook een impuls, op een campus zitten alle voorzieningen bij elkaar.’ Toch refereert de VVD aan het adagium schoenmaker blijf bij je leest. ‘Het is goed dat er een sterke onderwijsinstelling komt,’ zegt VVD-raadslid Werner Toonk. ‘Maar het geniet de voorkeur om grote bouwprojecten

aan experts over te laten. Doe waar je goed in bent, en voor de HvA betekent dat onderwijs geven. Toch vind ik het te gemakkelijk om te zeggen dat dit nu ten koste van het onderwijs zou gaan. Dat is niet het geval, we blijven het volgen.’ CDA-raadslid Marijke Shahsavari-Jansen voegt daaraan toe dat het voor de gemeente überhaupt lastig na te gaan is of het bouwproject gevolgen heeft voor de kwaliteit van het onderwijs. ‘De verantwoordelijkheid voor de kwaliteit van het onderwijs op hogescholen berust niet bij gemeentelijke overheden. Wat onverlet laat dat wij een dergelijke ontwikkeling als buitengewoon ongewenst beschouwen.’ De vertragingen die nu ontstaan worden volgens ShahsavariJansen ook niet verholpen door de verantwoordelijkheden over te hevelen naar de gemeente. ‘Het trackrecord van de gemeente wat betreft grote projecten is immers ook niet vlekkeloos.’ Ook GroenLinks-raadslid Tamira Combrink stelt dat de gemeentepolitiek er in dit stadium weinig over te zeggen heeft. ‘Dat is een HvA-aangelegenheid’, zegt ze over de gekozen bouwconstructie. ‘De GroenLinks-fractie in de deelraad heeft destijds wel ingestemd met het plan. Zij herinneren zich dat het een

mooi plan is waarin broodnodige studentenhuisvesting gerealiseerd wordt.’

Commotie Voor Kees Nederhoff, docent bouwtechnische bedrijfskunde aan de HvA, komt de commotie uit de lucht vallen. ‘Als je het proces in eigen hand houdt, krijg je de gunstigste prijs. Stel dat de HvA mij zou inhuren als projectontwikkelaar, dan vraag ik een aantal procent provisie. Dat gebeurt ook bij andere betrokken partijen, zo wordt het project al gauw duurder.’ Daarom is de gekozen constructie volgens Nederhoff heel gangbaar. ‘Veel bedrijven ontwikkelen hun eigen panden, zoeken daar een financierder bij en huren het vervolgens terug.’ De docent verwacht dat de HvA hetzelfde stramien zal volgen. ‘Zodra de bouwvergunningen binnen zijn kan al gezocht worden naar een financierder, zodat de HvA de panden uiteindelijk huurt. Dat lijkt mij het verstandigst, want dan kun je je weer richten op de core business: onderwijs. Bovendien

amstelcampus

brengt een eigen pand veel kosten met zich mee. Na tien jaar gaat er van alles stuk, daar ben je als instelling dan verantwoordelijk voor, terwijl je daar helemaal niet mee bezig wilt zijn.’ De SP, die de kwestie vooral binnen stadsdeel Oost volgt, is positief gestemd over de ontwikkeling van de Amstelcampus. ‘Het bestuur van de HvA heeft ons onlangs toegezegd binnenkort te beginnen met de bouw,’ aldus SP-deelraadslid Gerard van de Molen. ‘Daar vertrouwen we op. Want de bouwput die er nu ligt is een ramp, ook voor de winkeliers in de omgeving. Die waren gewend aan de honderden werknemers uit het gesloopte Wibauthuis.’ De partij juicht de manier waarop de HvA de Amstelcampus ontwikkelt zelfs toe. Van

de Molen: ‘De HvA ontwikkelt de campus zoals wij het graag zien, in eigen beheer.’ De SP pleit ook voor een Gemeentelijk Vastgoedbedrijf, dat op dezelfde manier sociale woningbouw kan realiseren. ‘Zo heb je veel beter toezicht. De huidige vertragingen zijn daar ook helemaal niet door ontstaan, de economische crisis speelt nu natuurlijk ook een rol.’ Ook D66, die de kwestie evenals de SP voornamelijk in de deelraad volgen, wijst de door de HvA gekozen constructie niet van de hand. ‘De manier waarop de hogeschool het aanpakt kan ik niet afwijzen,’ zegt deelraadslid Thomas van Egmond. ‘Je

voorkomt dat er allerlei partijen tussen gaan zitten die het project alleen maar duurder maken. Maar het is nog maar de vraag of ze de juiste expertise in huis hebben. Dat kan ik niet beoordelen.’

Bewoners Toch stemde D66 tijdens de vorige raadsperiode tegen de bouw van de campus. ‘Wij zijn nooit tegen het campusplan op zich geweest, maar dan moet er wel goed met

bewonersparticipatie worden omgegaan. Dat gebeurde aanvankelijk ook. Er is een bewonersplan geweest, dat was heel constructief. De HvA heeft dat uiteindelijk naast zich neergelegd,’ aldus Van Egmond. ‘Toen konden we niet anders dan tegenstemmen. Het nieuwe projectbureau heeft veel meer aandacht voor wensen van omwonenden en dat is heel positief.’ Die signalen krijgt GroenLinks inmiddels ook. Volgens raadslid Combrink is er voor de inbreng van de buurtbewoners een goede oplossing gevonden. Voor de HvA een goede zaak. Rust in de tent betekent ongestoord verder werken aan de voltooiing van de Amstelcampus. En daar is niet alleen de HvA bij gebaat. De gemeente heeft talloze projecten opgezet om de Wibautstraat op te kalefateren: de straat moet zich de komende jaren gaan meten met promenades in Parijs en Berlijn. n havana

17

Beeld Pascal Tieman

mpus wel zitten

Beeld Pascal Tieman

hackers

‘Samenwerken, niet slopen’ Alarm op de redactie: www.havanaweb.nl bleek gekraakt. Door medewerkers van de HvA nog wel. Waarom doet een zinnig mens zoiets? ‘Dat jij slimmer bent dan de webmaster, dát wil je ermee aantonen.’ Annemarie Vissers

Een mooi staaltje serendipiteit, zo zou je het voorval kunnen noemen. Op zoek naar een voorbeeld uit de dagelijkse digitale praktijk, om zijn abstracte presentatie over softwarekwaliteit, codegeneratoren en dynamische websites wat te verhelderen, stuitte promovendus Jeroen Arnoldus (lectoraat Softwarekwaliteit, domein Techniek) op de website van Havana. Een perfecte illustratie voor zijn presentatie, bleek na nadere bestudering van de site. Want wat bleek: studenten en medewerkers konden niet alleen reageren op nieuwtjes en filmpjes, maar Arnoldus zag ook dat het mogelijk was een ‘stukje script’ achter te laten. En dat onschuldig klinkende ‘stukje script’ zorgde ervoor dat de redactie een melding binnenkreeg van Arnoldus en collega Arnim Eijkhoudt (docent informatica, tevens lectoraat E-discovery). Conclusie van de heren: ‘De site was zo lek als een mandje.’ Of we daar meteen iets aan wilden doen. Nadat code oranje bijkans op de burelen was ingegaan, rees de vraag ter redactie: heeft de HvA hackers in huis? Noem het hacken, docent Eijkhoudt spreekt in het geval van scripts achterlaten, liever van ‘een computer truken’. De term hacken heeft een negatieve connotatie, niet zelden ingegeven door media en Hollywood, meent het tweetal. Arnoldus: ‘Schimmige types, die in het geniep bij het schijnsel van een 18

havana

beeldscherm extreem gevoelige informatie achteroverdrukken en digitale chaos achterlaten.’ Eijkhoudt: ‘Geloof me: het leven van een hacker heeft niks te maken met glitter en glamour.’ Zuchtend: ‘Wás dat maar zo.’

‘Je kunt je inderdaad afvragen of het moreel gezien kan wat we doen.’ De jurisprudentie is volgens het tweetal ontoereikend om er een oordeel over te geven. ‘Wij zeggen: er is geen sprake van inbreken. Wij constateren alleen dat er meer mogelijk is met de software dan de maker bedoeld heeft. We veranderen niets, tasten de functionaliteit van software en sites niet aan.’ Voor Eijkhoudt persoonlijk is het duidelijk: ‘De vraag is altijd: wat is je doel? Wie doelbewust te werk gaat om gegevens te stelen en te gebruiken zonder te melden, zit voor mij meteen in het zwarte vak.’ Arnoldus: ‘Voor ons is het doel waarschuwen en melden voor er ernstiger problemen ontstaan.’ Daar zit de lol ook in voor het tweetal: in

hun bezoekers, aangetoond door hackers. Dat zijn juridisch lastige kwesties.’ Of Arnoldus en Eijkhoudt zelf ook deel uitmaken van een groter opererend team houden ze wijselijk – en met een uitgestreken gezicht – in het midden. ‘We stuiten wel eens op wat sites en software hier en daar. Ook wel eens van de HvA, ja. Meer kan ik er niet over zeggen,’ aldus Eijkhoudt. Duidelijk wordt wel dat Arnoldus en Eijkhoudt hun twijfels hebben over de software van SIS/ SaNS, het miljoenen euro’s kostende, nieuw in te voeren studenteninformatiesysteem op de HvA en drie andere hoger onderwijsinstellingen. Arnoldus: ‘Het gaat om een enorm complex softwaresysteem. Daar moeten haast wel lekken in zitten. Soms gaan

Witte hoeden De scene is volgens het tweetal onder te verdelen in zij die kwaad in de zin hebben en zij die willen waarschuwen en ernstiger beveiligingsfouten willen voorkomen. ‘De zogenoemde white hats zullen hun kennis nooit voor iets kwaads inzetten, de black hats daarentegen maken er misbruik van. De laatste categorie, dat zijn voor mij cybercriminelen.’ Het ‘stukje script’ dat Arnoldus achterliet bleek uiteindelijk te resulteren in vervelende pop-ups en meldingen dat de site niet veilig was. De promovendus: ‘Je ziet het vaker bij dynamische sites en web 2.0. Pop-ups zijn vervelend, maar veelal niet bedreigend.’ Dat wordt het volgens hem wél als na een gerichte aanval, ongezien creditcardgegevens of wachtwoorden opgeslagen en gestolen worden. Dat het duo zichzelf onder de ‘withoeden’ schaart en hun ‘aanvallen’ niet beschouwt als inbraak op privacygevoelige informatie, mag in de oren van een digibeet raar klinken. Dat ze daarmee een juridisch en ethisch grijs gebied betreden, beamen ze echter wel.

‘Het leven van een hacker heeft niks te maken met glitter en glamour’ het ontdekken van een lacune. Niet meer en niet minder. ‘Als je merkt dat je vermoeden klopt is dat eigenlijk al genoeg. Dat jij slimmer bent dan de webmaster, dát wil je ermee aantonen. Daarna meld je je ontdekking en houdt het op.’ Eijkhoudt: ‘Ik heb geen behoefte verder te rommelen, dat is niet mijn insteek. We willen samenwerken, niet slopen. Doe je dat wel, dan ga je de grens van wat toelaatbaar is over.’ Die grens blijkt diffuus. ‘Er zijn multinationals die hackers zeer erkentelijk zijn dat ze meldingen sturen dat het bedrijf de software beter moet beveiligen. Of instellingen die zelfs testteams installeren. Zijn dat dan criminelen of niet?’ Arnoldus: ‘Kijk naar een grote site als Amazon.com. Die kregen een boete aan hun broek omdat bleek dat ze hun site niet goed beveiligd hadden voor

softwaresystemen ook de makers boven de pet. Dan bouwt iemand een andere laag in en is het bijna ondoenlijk de complexiteit nog te overzien. Ik ben in ieder geval erg benieuwd hoe SIS/SaNS gaat werken.’

Afgesloten kist ‘Wil je zeker weten dat je informatie veilig is, dan moet je alle gegevens in een afgesloten stalen kist bewaren op de bodem van de oceaan. En dan nog.’ Arnoldus wil maar zeggen: wie bewust en goed zoekt, vindt vrijwel in alle gevallen wel een digitaal lek of lacune. Dat neemt niet weg dat instellingen en bedrijven zelf al heel veel kunnen doen om gevoelige informatie veilig te stellen volgens hem. Maar dan moeten ze softwarebeveiliging wel serieus nemen. ‘En dat ontbreekt nog te vaak.’ n

reportage

Klimmen voor een studiepunt

Ooit hooiboeren, lucifer stapelen, commando pinkelen of krantje meppen gedaan? Dan ben je vast met de introductieweek van de HES mee geweest naar de Belgische Ardennen. Ruim 1400 eerstejaars beleefden eind augustus op elf locaties de outdoor & adventuredriedaagse. Rian Lanenga

In de stromende regen komen vijftig studenten van accountancy (ac) aan op Adventure Hill in het Belgische Barvaux. Een beetje stil zijn ze nog, maar dat zal vast veranderen in de komende dagen. Bij het klimmen en abseilen worden ze echter alleen maar stiller. De rotsen zijn door de regen spiegelglad en het vergt heel wat concentratie om zonder glijpartijen boven te komen. ’s Avonds gaat dan toch de rem eraf bij de kennismakingsspelletjes. Vooral de mededeling dat er één hele studiepunt kan worden verdiend in de

de ‘goeroe’ van de Ardenner HES-week langs op de locatie. Fred Stakelbeek, nu een jaar gepensioneerd, komt vrolijk met z’n oude Volvo langsrijden. Vijftien jaar lang heeft hij zich ingezet om de introductieweek tot een groot spektakel te maken en hij kan het niet laten om even te komen kijken. Docente Milica Zolak is verheugd over zijn komst: ‘Hij is tomeloos positief. Hij begrijpt de studenten en vindt ze gewoon leuk!’ ’s Avonds zit Fred als vanouds tussen de studenten het spelletje Hooga te begeleiden. De meeste her-

‘Van binnen vloek ik, maar van buiten blijf ik lachen’ Ardennen zet menig student aan tot actie. Binnen een uur komen alle namen zo vaak voorbij, dat iedereen ze moet kunnen dromen. Maar namen onthouden is lastig. Geef maar eens vijf mensen een hand en weet vervolgens alle vijf namen nog. Amir vestigt het record met dertig namen, waarmee hij de glorieuze winnaar wordt.

Vast niet Al snel blijkt dat intensief klimmen, fietsen en vlotten bouwen niet goed samengaat met de ramadan, de vastenmaand voor moslims. Het vasten sneuvelt dan ook bij een aantal jongens. Gelukkig kan dat, want ze zijn niet thuis en mogen overslaan. De dagen worden na het suikerfeest ingehaald. Petje af voor diegenen die én actief meedoen én toch de ramadan in ere houden. De echte bikkels drijven trouwens boven bij het mountainbiken. Het parcours is zwaar na de hevige regenval, de weg is versperd door omgezaagde bomen, kettingen breken en de blubber zit tot in de haren. Maar klagen is er niet bij. De mooiste uitspraak is van Janine: ‘Van binnen vloek ik, maar van buiten blijf ik lachen.’ Opgelucht en trots halen alle fietsers de eindstreep.

Tomeloos positief

Beeld Rian Lanenga

Halverwege de week wisselt het gezelschap. Accountancy maakt plaats voor sportmarketing (spm) en commerciële economie (ce). Wonderbaarlijk genoeg is de ac-groep bij vertrek nog steeds een beetje stil. De nieuwe studenten daarentegen komen onder luid gelach en vol bravoure binnengestormd. En on top of that komt ’s avonds ook nog eens 19

havana

rie en het hardste gelach komt van zijn tafel. De namenwedstrijd van deze avond wordt met glans gewonnen door Maarten, die tot ieders stomme verbazing ruim veertig namen weet te noemen aan het einde van de avond. Hij wordt het snoepje van de week en krijgt een spekketting omgehangen, waar alleen de meiden van mogen afhappen. Voor de rest van de week zit Maarten op een versierde troon. Ere wie ere toekomt.

Ten onder Was ‘droog de wal bereiken’ het doel bij de ac-studenten, bij de spm’ers gaat het anders bij het onderdeel vlot bouwen; allemaal de plomp in en zo hard mogelijk roeien (of zwemmen) om als eerste de eindstreep te halen. Ingenieuze creaties gaan te water, evenals alle deelnemers. Eenmaal weer droog maakt iedereen zich op voor het Hawaiiaanse slotfeest. Er wordt hevig gelimbodanst, zelfs door zeer soepele mannen. ’s Nachts wordt middels een kussengevecht beslecht wie welk meisje mag hebben en Sven wordt op de laatste ochtend wakker, bedolven onder al z’n kleren en een opengeklapte paraplu. Deze ochtend is het voor de meesten zwaar. Het lichaam wil niet zo, het hoofd is niet helder en het regent wederom pijpenstelen. De meeste jongens zijn ‘chickens’ bij de pamperjump; een tien meter hoge wiebelpaal, vanwaar je naar een trapeze moet springen. Pas als Noortje de klimgordel aantrekt en de sprong waagt, ontwaakt een aantal uit de lethargie. Doodmoe rollen de studenten om 13.00 uur de bus in. De kop is eraf, de HES is begonnen! n havana

19

english pages

Out of the classroom, straight onto the stage Taking classes or interning during the daytime and performing for a full house at night – lately that’s just a typical day in the life of Aino Vehmasto (22, fourthyear in the English teacher training programme). Together with singer and guitarist Janna Coomans she forms The Secret Love Parade. The band’s album of the same name has been declared a smashing success, thanks in part to the exposure it has received on the music portal site Luisterpaal / 3voor12. Using little more than a piano and a guitar – and two voices that seem to melt into one – The Secret Love Parade makes music best described as romantic.

 Blueberries Singer and pianist Aino credits the influence of her Finnish roots: ‘My father is Finnish, my mother half-Finnish. I feel happy in Finland. There’s so much nature, so much forest; perfect for things like blueberry picking. Finnish people are very different from the Dutch. They are a bit more introverted, but still very warm. Dutch people are very fun-loving. I like having that balance between Finnish and Dutch, and I feel lucky to have this background and to live here.’  

Self-taught Aino and Janna met when they were both around 15 and attending different secondary schools. ‘Janna and I had a band that mostly

just played really loud music. But we had fun doing it, especially as lots of our friends were doing the same thing.’ A love of music is something that comes naturally to Aino, whose mother is a violinist. Even so, it was not until after leaving school that she started playing the piano. Neither Aino nor Janna receive voice training, though, says Aino, ‘I did have singing lessons when I was younger. Janna and I are both self-taught, and so we make our music intuitively. I think that the fact that we let ourselves be guided by our intuition is what makes our music different.  

‘It was a bit hairy, especially when we were performing all the time. I’d be at my internship in the morning and on stage at the Paard van Troje in the evening. It’s hard work. Luckily for me, my friends understand that. And I believe that if you really want something, you just have to make it work. Good planning is important as bookings can be unpredictable. Janna and I are good at coordinating our schedules and we often play with bands we know. And, since we’re best friends, we’re together almost constantly anyway.’ (NM)

Complicated The young musician admits that balancing academics and music is not always easy.

‘Learning English is about more than just learning words’ The Hogeschool van Amsterdam, University of Applied Sciences has many different lecturers, each with their own style of teaching. This week we talk to British-born Michael Adams. Employed by the Hogeschool van Amsterdam, University of Applied Sciences (HvA) since 2004, Michael Adams teaches English to Media, Information & Communication students. ‘I’m also a tutor, study advisor, thesis supervisor and member of the propaedeutic year team. I like having that variation in my work. I wouldn’t last in a nine-to-five job – I don’t like sitting still.’ Adams is inquisitive by nature. He has no less than four degrees to his name, including a teaching certification for applied higher education (HBO). ‘When students have trouble with 20

havana

the material, I spend extra time with them. I tell them that it’s OK to make mistakes, but that they do have to make an effort to improve their language skills. Whether in or out of class, students can always come to me to borrow dictionaries or get tips on improving their English. As I see it, it’s a matter of hard work and removing the fear of failure. They have to gain greater confidence in themselves. And for that, regularity is key.’ Though he has never stood before a class in Britain himself, Adams has no difficulty distinguishing the difference between the British and Dutch education systems. ‘In England there are many more stimuli to excel in school, such as more prizes for outstanding students. It is mostly down to a cultural difference. Whereas Dutch students will be satisfied with earning a 6,

their British peers aim for an 8 or higher. Moreover, students in the Netherlands don’t hold teachers in the same regard as they do in Britain.’ That is borne out in Dutch students’ tendency to address their lecturers on familiar terms, for example, and to not bother with being polite in emails. ‘What really strikes me is how students sometimes forget to apologise and ask if they can still come in when they arrive late for class. My students know enough by now to realise that I expect this.’

Yes, please ‘I do like the informality here, but you also have to know when formality is called for. For example, when you want a lecturer to do something for you. Sometimes, students’ informality does bother me. I want people to

pay attention, to listen to what I’m saying. I also want students to raise their hands when they have a question. Dutch lecturers may be less intent on formality than I am.’ According to Adams, learning a language is not just about learning words, but requires a dose of culture, too. ‘As soon as you’re in an international setting, you’ve got to be very careful about informality. After all, you have only one chance to make a good impression, all the more when you’re approaching prospective employers. English has many more forms of polite address than Dutch. If you really want to make the most of speaking English, you also have to know when to say “yes, please” and “may I?”’ I want to make students aware of those differences. Speaking English with Dutch forms of address won’t do you any favours.’ (NM)

Beeld Bas Uterwijk

with contributions from Nina Manuhutu and Jeff Pinkster

english pages

Code of Conduct for the International Student

Once upon a time, the international education sector occasionally found itself up against situations that were as strange as they were undesirable. International students might find themselves unable to decipher the English spoken by their lecturers, there were students whose ‘Yes’ in response to the question ‘Do you speak English?’ was all the English they actually knew, or they received important notices written only in Dutch. Quality, in short, was by no means guaranteed. One thing students could count on, by contrast, was high tuition fees; and, not surprisingly, they expected something in return. A remedy came in the form of the Code of Conduct for the International Student (Gedragscode voor de internationale student), aimed at raising and safeguarding standards of quality. Signed by the majority of Dutch higher education institutions, an amended Code of Conduct has been in force since December 2009. So what does this Code say, and how do international students benefit? Driven by the Dutch education sector’s intention to show the world that it is making real investments in quality, the Code of Conduct sets out what students have a right to expect from their chosen research university or university of applied sciences. Amongst other things, it lays down rules for communicating with foreign students, sets out the language requirements imposed on both incoming students and the lecturers who will be teaching them, and places restrictions on the recruitment agents who are employed by some institutions. And the results? To start with, teaching staff who speak good English and students who can understand it. Essentially, the Code of Conduct provides international students with an assurance that institutions meet a certain standard of quality. To see for yourself what the Code of Conduct is about, please visit www.hva.nl, where the text is available in Dutch and English. Leonard van der Hout Head of International Affairs, HvA

A day at the office

The School of Media Creation and Information has four departments dedicated to internationalisation. This week, we are shining the spotlight on the Media, Information & Communication (MIC) programme. Babette Leeh is an expert on Eastern Europe and An Goegebuer is originally from Belgium. Having previously worked at Ghent University, An spent three years staffing the MIC Programme Office before transferring to Internationalisation.

‘We started out with four foreign partner schools, with whom we had established agreements, on 1 September 2009’, says Leeh. ‘Now, one year on, we have seven partner schools abroad where our students can go to study and that send students here. Students can opt to go abroad for five months to do their minor, for example. We can advise them about that. The Media, Information & Communication programme offers three Englishtaught minors through which we hope to attract European partner schools with their own English-taught programmes.’ The HvA also works with the University of Amsterdam in running the Isep Study Abroad programme. ‘A semester in the United States is a very expensive undertaking’, explains An Goegebuer. ‘Isep provides a more economical option for students who want to do a semester there. It still costs 3,500 euros, but that’s not very much considering that it includes registration, housing and meals. Also popular amongst students are Scandinavia and Spain.’ ‘For our part’, Leeh adds, ‘we currently have four international students enrolled in our English-taught minor in International Journalism, including one from Turkey, two from Antwerp and one native-English speaker. Up until recently, there was little interest in Belgium. With partner schools in Antwerp and Brussels, we’re now seeing a slight increase in its popularity. We get all sorts of students, from those who know only that they want “something” abroad to those who come armed with detailed information. It’s great to be able to help them along.’ (NM)

Protest over smart card

As the university prepares to make a fullscale transfer from the HvA Pass to the Chipknip, the 5 cent surcharge on payments made using the smart card have elicited protest from students and staff. While HvA Passes can still be used for payments up until 1 January, they can no longer be topped up. Consequently, many students and staff already have no choice but to start paying by Chipknip – and therefore to pay 5 cents extra every time. For students who do a lot of printing, that small sum could quickly have them in the red. Arguing that it has no choice, because all banks in the Netherlands impose a surcharge of more than 5 cents on every Chipknip payment, the HvA also points out that most businesses simply calculate that amount into the price. But students and staff disagree with this conclusion. ‘A parking space certainly does not cost more when you pay by Chipknip as opposed to cash. And you don’t pay more than cash when you use a Chipknip at the supermarket either’, asserts Ingrid Dokter, who manages the propaedeutic year programme and admissions at the Amsterdam Fashion Institute (AMFI). ‘I think it’s unfair to put students to such expense. I have no doubt that it’s bound up with some HvA cost-cutting measure.’ (JP)

Alexander the Great and Roxanne, by Pietro Antonio Rotari (1707-1762) © State Hermitage Museum, St Petersburg

Language no problem The Immortal Alexander the Great Hermitage Amsterdam, 18 September 2010 - 18 March 2011

The second major exhibition at the Hermitage Amsterdam, The Immortal Alexander the Great, will open on 18 September and run until spring 2011.

Warrior, leader, inspiration Alexander the Great appeals to the imagination like no other. If the history books are to be believed, he was a fierce warrior, a valiant leader and an inspiration to all who followed. From Greece in the west to the Indus River in the east, his domain was vast – it was truly the greatest empire in antiquity.

Beyond the earthly Alexander the Great’s fame lived on long after his death, ensuring his immortality. He became a figure of inspiration for countless European, Russian and Islamic rulers and, after his demise, paintings, tapestries and decorative art continued to depict Alexander’s life and history.

Exhibits This extensive exhibition at the Hermitage Amsterdam covers all aspects of Alexander the Great’s life. It features an enormous array of objects from Classical Antiquity right up to the modern day and of both Western and non-Western origins.

Erwin Olaf Dutch photographer Erwin Olaf provides an intriguing addition to The Immortal Alexander the Great. Commissioned by the Hermitage Amsterdam to photograph and film a number of objects from the exhibition, Olaf’s images have been combined with shots of a real face, bringing the immortal Alexander back to life. For more info go to www.iamsterdam.com/whatson. Recommended by the Amsterdams Uitburo havana

21

-advertentie-

De HvA pakt Office 2007 uit!

Wat is er veranderd?

Wat is ‘het lint’?

Microsoft Office is een geregistreerd handelsmerk van Microsoft Corporation

Kan ik mijn oude bestanden openen?

Waar vind ik ondersteuning?

www.hva.nl/office-2007 Vanaf half augustus 2010 is Office 2007 beschikbaar op alle studenten PC’s. Kijk op www.hva.nl/office-2007 voor ondersteuning zoals Quick Reference Cards en filmpjes met uitleg over de diverse applicaties. Voor de medewerkers zal het nieuwe image met Office 2007 in het najaar beschikbaar komen.

Havana:Mercator kwart pagina 22-04-10 12:00 Pagina 1

Hotel Résidence Le Coin

HOTEL RESIDENCE LE COIN, gevestigd in hartje centrum van Amsterdam en al jaren een pleisterplaats voor gasten van de UNIVERSITEIT VAN AMSTERDAM en van de HOGESCHOOL VAN AMSTERDAM draagt deze gasten een warm hart toe en daarom kunnen zij rekenen op een gereduceerd tarief. Zij die op vertoon van deze advertentie bij ons komen overnachten ontvangen tevens een extra korting op het ontbijt. Het hotel ligt in het oude centrum en is een uitstekend vertrekpunt voor het ontdekken van alles wat de stad te bieden heeft, van het bijwonen van een theatervoorstelling tot een rondvaart in een van de vele monumentale grachten.

Gastvrijheid in een karakteristieke sfeer Bel voor een brochure of voor nadere informatie 020 - 5246800.

passie e over j n e l l e a? ert zelf v e in havan passi ail naar m va.nl h @ a havan

‘Als ik vroeger door een stad liep dacht ik: “mooie gebouwen” of “leuke wijk”. Ik keek naar het omhulsel in plaats van naar de mensen die in dat omhulsel leven. Anderhalf jaar geleden liep ik stage bij stadsdeel Oost en daar leerde ik Amsterdam van heel dichtbij kennen. Ik deed onderzoek naar plannen van de gemeente voor de Dapperbuurt en kwam er door heel veel met buurtbewoners te praten achter dat hun belangen vaak helemaal niet worden behartigd. Eerder hield ik me vooral bezig met projectontwikkeling en andere bouwkundige zaken. Toen zag ik ineens: het gaat om de mensen die ergens wonen. Ik begon om me heen te kijken, zag hoe mensen bewegen, dat ze op straat ruzie met elkaar maken, waar ze hun boodschappen doen. Ik fiets regelmatig een blokje om gewoon om

naar mensen te kijken. Tijdens mijn stage woonde ik nog in Loosdrecht en had geen plannen om naar Amsterdam te verhuizen, maar ineens was ik verliefd geworden op de diversiteit van de stad en besloot ik mijn koffers te pakken. Vrienden waren verbaasd dat ik vanuit het veilige Loosdrecht verhuisde naar Geuzenveld. “Wat moet je nou in zo’n verpauperde wijk?” vroegen ze. Ik vind het juist mooi om in een wijk te wonen met niet alleen maar dezelfde mensen. Bij mij in het trappenhuis staat heel vaak een groepje van vijf jongens. Ze hangen een beetje, drinken biertjes. Veel mensen in de flat nemen een andere ingang omdat ze bang zijn. Vroeger, voor die stage, had ik dat misschien ook gedaan maar nu niet meer. De eerste paar keer dat ik er langsliep zei ik ze vriendelijk gedag en

op een gegeven moment boden ze me een biertje aan. We maakten een praatje en ik kwam tot de ontdekking dat ze daar maar wat hingen omdat ze met heel veel mensen in één huis wonen. Als ’s avonds hun kleine broertjes gaan slapen mogen ze geen lawaai meer maken in huis en gebruiken ze de hal als woonkamer. Nog een voorbeeld van wat ik nu anders doe is waar ik mijn boodschappen haal. Voorheen liep ik standaard naar de Albert Heijn, lekker makkelijk. Nu ga ik liever naar een kleine groenteboer of naar de Turkse slager. Ik besef ineens dat een straat als de Javastraat zonder die mensen leeg en saai zou zijn. n Kim Bos

Beeld Fred van Diem

Anderhalf jaar geleden liep Maarten Markus (23, vierdejaars bouwtechnische bedrijfskunde) stage bij stadsdeel Oost en sindsdien kan hij niet meer door Amsterdam lopen zonder zich continu bewust te zijn van de mensen om zich heen.

23

havana

recensies

Televisie

Oh Oh Cherso

RTL5 Elke donderdag t/m 4 november, 21. 35 uur HHHHH

Boek

De laatste liefde van mijn moeder Dimitri Verhulst Contact HHHHH

Theater

Het eeuwige nachtcafé 2 september t/m 9 september, Theater Bellevue

Wel gaan Bier, hapjes en konijnen aan de bar. De Nachtclub van het Fringe-festival neemt je mee naar een oneindig lijkende avond vol theater, live muziek en acts waar verveling geen optie is. Niet gaan Een avond in jouw eigen stamkroeg is al theatraal genoeg.

Film

Four Lions

Vanaf 9 september, The Movies Wel gaan Eindelijk een terroristenfilm waar je wél om kan lachen. Niet gaan Een komedie over zelfmoordterroristen? Die controversiële rimram hoeft van jou echt niet. Wie Vier jongens uit Den Haag met flitsende bijnamen als Jokertje en Sterretje en vier net zo Haagse meiden met minstens zo mooie bijnamen: Little Princess, Barbie en Kabouter. Maar ook gewoon Elize. Allemaal gaan ze netjes drie keer per week onder de zonnebank en Barbie slaat haar maandelijkse peroxidebeurt natuurlijk niet over. Haar ideaalbeeld is ‘een lekker anabooltje’. Wat RTL vond het kunstje van MTV wel leuk en besloot een Nederlandse Jersey Shore te maken. Zoek acht Hagenezen bij elkaar, vlieg ze naar een eiland en laat ze maar feesten. De acht hebben een villa ter beschikking en gaan drie weken lang feesten in Chersonissos. De mannen ‘kunnen wel een truukje’ op een meid met dubbel-D en Tony (‘Sterretje’) heeft genoeg aan ‘iemand met een hartslag’. Je begrijpt, het gaat er heet aan toe op het Griekse eiland. Waarom wel Hou je van reality en van Jersey Shore of was je groot fan van het oude TMF Summer Base? Dan zit jij gebakken op de donderdagavond. De aflevering van afgelopen week was nog maar een voorstelrondje, het echte feest barst deze week los en gaat nog door tot en met 4 november. Je kan meteen je vocabulaire uitbreiden met woorden als ‘daggeren’. Barbie daggert namelijk graag; al dansend tegen iemand oprijden. Op de eerste avond wordt er meteen genoeg gedronken zodat Joey niet meer weet of hij nou heeft gescoord of toch niet. Een van de andere mannen is populair bij twee van de Haagse dames, misschien wordt dat volgende week een catfight? En zal ‘Kabouter’ Bibi écht niet vreemdgaan tijdens de vakantie op Cherso? De soap is nog maar net begonnen en Nederland zit al in spanning. Waarom niet Het is allemaal wel erg over the top. Er bestaat geen reality meer waar geen heel script omheen hangt, en deze mensen zijn al erg genoeg van zichzelf. Oppassen geblazen voor zonnebankbruine huidjes, overmatige spieren, doodgeblondeerd haar en liters lipgloss. RTL5, ordinair zoals je gewend bent. Stichting Alcoholpreventie vreest overigens nu al voor overmatig alcoholgebruik onder alle kijkers van het programma. ‘Zien drinken doet drinken,’ zegt de stichting. Jullie zijn gewaarschuwd. n Eveline van Heumen 24

havana

Schijtende, pissende en walmende wijven, ‘nonkels’ en straalbezopen kroegmaten, met thema’s als de mensheid in het algemeen en de intens trieste jeugd in het bijzonder: dat zijn ongeveer de ingrediënten die de Belgische schrijver Dimitri Verhulst nodig had om zijn eerdere roman De helaasheid der dingen tot pareltje om te toveren. Om niet te spreken over zijn Godverdomse dagen op een godverdomse bol, waarin de lezer in sneltreinvaart door de geschiedenis van die vermaledijde mensheid raast, een universum waar het zo ongeveer vanaf de oerknal al misging. In De laatste liefde van mijn moeder weidt Verhulst nog eens uit over die verschrikkelijke jeugd, maar dan nu in een ultra-traag tempo. Hoofdpersoon is de elfjarige Jimmy, die met zijn verse stiefpa Wannes en moeder Martine voor het eerst op vakantie gaat. Jimmy is echter niet bereid zich te voegen naar de wensen van deze indringer. Als dan ook nog blijkt dat moeder zwanger is en het nieuwe kind zijn plek moet gaan innemen – Jimmy wordt uiteindelijk op straat gegooid – is de ellende wederom compleet. Of je het als lezer nu wilt of niet, de vergelijking met Verhulsts eerdere boek dringt zich bij het ontvouwen van zijn nieuwste roman De laatste liefde… onherroepelijk op. En dat wringt, want waar de lezer in De helaasheid… nog de liefde voelt voor het verschrikkelijke milieu waarin de schrijver is opgegroeid, moet die in De laatste liefde… eerst door een paginalange verhandeling over het uitkiezen van de zomerreis. Wanneer uiteindelijk besloten is dat de reis richting Zwarte Woud voert, volgt een ellenlange beschrijving van de busreis ernaartoe. Een scène zo legendarisch beschreven als zijn alcoholische Ronde van Frankrijk uit De helaasheid… zit er niet bij. Na zo veel mosselvreters en dronken losers ben je als lezer redelijk murw geraakt – hoe weergaloos die rauwe en typische stijl van Verhulst ook is. De vraag is dan ook of Verhulst ook met andere onderwerpen dan de arbeidende white thrash overweg kan. n Annemarie Vissers

Festival

Noorderpark Festival Zaterdag 11 en zondag 12 september

Wel gaan Vuurwerk, muziek, en vrijmarkt. Zelfs in regenachtig september heb jij de festivalzomer nog in je bol.

Niet gaan Met optredens van Joris Linssen en Peter Beense. Wie zijn dat?

Dance

Cowboys ’N Angels Zondag 12 september, Club Air

Wel gaan Met panterleggings, glimmende bloesjes en strakke pakjes kunnen ze jou wel van je zondagavondbank lokken. Lekker losgaan met roodkapjes, zeemeerminnen en brandweermannen, kon dat elke zondag maar! Niet gaan Van die glimmende stofjes krijg jij pijn aan je ogen, van leggings krijg je een beroerte, van een stampende beat stress en van cowboys krijg je jeuk.

Cabaret

Bies

Maandag 13 september, Theater Bellevue Wel gaan Bies is de plek waar cabaretiers voor het eerst hun nieuwe werk uitproberen. Eigenlijk een soort première dus! Niet gaan Je bent toch geen proefkonijn?

Tentoonstelling

Pretty Much Everything t/m 15 september, Foam

Wel gaan Het wereldberoemde fotografenkoppel Inez van Lamsweerde & Vinoodh Matadin presenteren na 25 jaar hun werk. De tentoonstelling is als een reis door de meest bijzondere en verrassende fashionfotografie van de afgelopen 25 jaar. Niet gaan Jij houdt niet van mode en ook niet van fotografie, trouwens.

zwart-wit

Beeld Annemarie Vissers

eten

Lekker en duur Bij Japans eten denk je waarschijnlijk aan rijst, rauwe vis, sushi en soja. Er is natuurlijk veel meer dan dat. Teppanyaki bijvoorbeeld. Een teppan is een bakplaat en yaki is het Japanse woord voor gebakken. In een teppanyakirestaurant is tegen de tafel een grote bakplaat geplaatst met daarachter de man die ter plekke het eten maakt en serveert. In Nederland is teppanyaki een werkwoord geworden: teppanyaki’en. Hetzelfde verschijnsel zie je ook bij woorden als steengrill, kaasfondue en wok. Daar hadden we geen zin in maar teppanyaki’en leek ons wel een culinaire uitdaging. Wij kozen voor Japans restaurant Teppan Yaki Hosokawa in Amsterdam, vlakbij het Leidseplein. De kaart biedt verschillende menu’s. Voor zestig euro heb je het goedkoopste. Wie niet op een tientje meer of minder hoeft te letten, kan een menu van een dikke honderd euro kiezen. A la carte kan natuurlijk ook. Een rijke keuze maar alles is duur. Voor een Japans kipsateetje moet je 21 euro op tafel leggen. Wat kun je er eten? Soep, vlees, vis, schaaldieren, groenten, rijst, zoetzuur en verschillende frutsels waar ik de namen niet van kan onthouden. Op tafel staan allerlei smakelijke sausjes in kabouterhoeveelheden maar vreemd genoeg is het toch niet te weinig. Alles wordt dus aan je tafel klaargemaakt. Interessant om te kijken hoe dat allemaal gaat en bovendien prettig als je

even geen zin hebt om mee te praten of als het gesprek stokt. Je kunt het namelijk altijd hebben over de man die aan het werk is met dat vlijmscherpe mes. Hoe de Japanse kok gebakken rijst met groente en ei maakt is ronduit fascinerend om te zien. Als hij daarmee klaar is, krijg je een leuk kommetje met rijst en dat mag je met stokjes proberen leeg te eten. Voor mij is dat toch zoiets als soep lepelen met een vork. Westers eetgerei is desgevraagd wel verkrijgbaar. Het eten is lekker, gevarieerd en vrij licht. Het nadeel is de prijs. Teppanyaki’en is duur, althans bij Hosokawa. Maar toch, wie nooit heeft geteppanyakied moet echt een keer naar Hosokawa gaan. Na afloop ga je weg met een lege portemonnee maar wel met het prettige gevoel dat overblijft als je met leuke mensen erg lekker hebt gegeten in een aangename omgeving. n Paul van de Water

Hosokawa Max Euweplein 22 1017 MB Amsterdam 020 6388086

Naar bed met Facebook’ Jelle de Weert (23, vierdejaars Amfi) Humor ‘Ik lig helemaal dubbel bij het programma Fans, van SBS6. In het programma ga je mee op pad met fans die hun leven volledig in het teken van hun idool zetten. Hilarisch was de aflevering van de BZNfans. Die mevrouw was al drie jaar boos op zanger Jan Keizer omdat hij zangeres Carola toch weer had ingeruild voor Annie Schilder. Hoe had Jan Keizer dat nou kunnen doen? Ook zie je kift tussen fans onderling, tot ruzies aan toe. Met stand-up comedy heb ik niks: te geforceerd leuk doen op een podium. Het is te gemaakt, te nep.’ Film ‘Johnny Depp kan bij mij echt helemaal niks fout doen. Hij heeft vaak dezelfde soort rollen. In zijn laatste films speelt hij iedere keer een beetje typische weirdo. Het past hem wel, ik heb nooit het idee dat ik naar hetzelfde personage zit te kijken, het blijft geloofwaardig. Als ik dan toch een iets mindere film moet noemen van Depp dan is het Alice in Wonderland. Te voorspelbaar en saai.’ Tv ‘Vreselijk zijn van die hulpprogramma’s als Uitstel van executie of Een dubbeltje op z’n kant. Al dat medelijden dat we met die mensen moeten hebben. Dan zie je een stel dat volledig door eigen toedoen in de grootste financiële problemen is gekomen, maar wel zes mobiele telefoonabonnementen heeft en spullen blijft kopen. Het is je eigen schuld, denk ik dan. Net5-avonden daarentegen vind ik geweldig. Series van de zender ABC, zoals Lost of Alias, daar blijf ik voor thuis. Of ik koop ze op dvd.’ Moment ‘Het moment dat ik te horen kreeg dat een zeer dierbare van mij overleden was. Ik stond in de rij voor het ophalen

van mijn ov-jaarkaart. Het zat er al maanden aan te komen maar als het dan zover is, komt het toch nog als een mokerslag. Later bedacht ik me dat ik op dat moment gewoon in de rij ben blijven staan voor het postkantoor, nog foto’s heb gemaakt voor op de kaart. Bizar. De dag dat mijn huis in Amsterdam eindelijk klaar was na een maandenlange verbouwing was super.’ Kunst ‘De Franse ontwerper Sophie Albou heeft een prachtige collectie. Ik zie het meteen als iemand een Paul & Joe – zo heet haar kledinglijn – aanheeft. Albou denkt verder dan de standaard blousjes en broeken voor mannen. Ik draag het bijna altijd, de pasvorm is perfect. Het is heel subtiele kleding. Ik haat het als er grote logo’s van merken op kleding staan. Zie je iemand lopen met loeigroot Prada op zijn shirt. Kleding van ketens als Coolcat, dat vind ik ook helemaal niks. Maar goed, er is een publiek voor dat het wel kan waarderen.’ Gadget ‘Apple is eigenlijk speelgoed voor volwassenen, maar ik verzin iedere keer dat ze met een nieuw product op de markt komen gewoon weer een nieuw excuus. Mijn laatste aanwinst is de iPad, een fantastisch apparaat. Ik heb het ding nodig voor mijn afstudeeronderzoek, echt waar. Ik onderzoek de mogelijkheden voor modemagazines via de iPad. Socialemediasites vind ik ook geweldig: je ben met iedereen verbonden. Facebook is mijn favoriet. Ik sta ermee op en ga ermee naar bed. De vraag is nu wel: waarop lees ik de site het eerste? Op mijn iPhone? MacBook? Of nu dus mijn iPad? Wat een keuzestress!’ n Annemarie Vissers

25

havana

gekeurd

very short introductions

Mooi speelgoed

De iPad is stijlvol en handzaam en werkt met dezelfde interface als de iPhone. Het toetsenbord is echter groter en typt net zo lekker als een gewoon toetsenbord. Dit maakt het apparaat ideaal voor aantekeningen tijdens colleges. Naast typen kan je ook schetsen met je vingers in bijvoorbeeld de iPad-versie van Photoshop, heel prettig om creatieve ingevingen gelijk digitaal uit te werken. Een ander pluspunt is het scherm. Lezen op de iPad is vele malen prettiger dan op een laptop of desktop. In plaats van zware boeken download je dus gewoon even de pdf’s van je lesmateriaal en zo heb je die overal en altijd tot je beschikking. Verder is de iPad met duizenden betaalde en gratis games ook een prima console. Tot zover de loftrompet, tijd voor kritiek. Ten eerste zijn de mobiel-internetabonnementen van de iPad belachelijk duur: de prijs voor een abonnement met onbeperkt dataverkeer is vijftig euro. Dat is vijf keer meer dan het reguliere 3G-abonnement van je mobiel. Studenten krijgen overigens wel vaak korting. Daarnaast ontbreekt Flash waardoor sommige websites en video’s onleesbaar zijn. Multitasken (het draaien van meerdere apps tegelijk) is ook nog geen optie, dit wordt wel verwacht in de gratis update in oktober. De iPad heeft geen functies waarvan je stijl achteroverslaat. Het maakt alleen alles wat je dagelijks doet op een laptop of desktop intuïtiever, makkelijker en mobieler. Surfen op de bank, lezen in de trein of gamen tijdens colleges, het was nog niet eerder zo prettig. Daar staat tegenover dat de iPad wel prijzig is: vanaf 499 tot 799 euro. Hou je liever vast aan het collegeblok en het papieren boek om je studie door te komen? Dan is de iPad niets voor jou. Sleep je elke dag je laptop mee naar college en werk je veel online? Dan is de iPad het mooiste stuk speelgoed dat je jezelf cadeau kan geven. n Thomas van Manen

26

havana

Ondernemers en leefbaarheid

Beeld Fred van Diem

De iPad kende, vooral in Amerika, een enorme hype rond de lancering. Ik heb de eerste mainstream tablet nu alweer twee maanden in gebruik. Wat heeft een student nou eigenlijk aan een grote iPhone waarmee je niet kan bellen? Het antwoord is: best veel.

Wie? Willem van Winden (38) is lector Amsterdamse Kenniseconomie. Wat? Onderzoek naar de rol van ondernemers binnen de ontwikkeling van achterstandswijken. ‘Het vertrekpunt van het onderzoek dat ik samen met collega Dennis van den Berg doe, is een opdracht van de gemeente Amsterdam. Die lanceerde anderhalf jaar geleden de zogeheten kansenzones in verschillende Amsterdamse achterstandswijken. Ondernemers in deze zones krijgen een gemeentelijke subsidie voor investeringen in hun bedrijf. Denk aan geld voor een nieuwe toonbank, gevel of snijmachine. Met de regeling hoopt de gemeente ondernemers te stimuleren de wijken niet te verlaten. Aan ons de taak uit te zoeken of dit beleid effectief is. Hiernaast hebben we het onderzoek nog iets verbreed. De gedachte van de gemeente is dat ondernemers zorgen voor levendigheid, vitaliteit en sociale controle in hun directe omgeving. De vraag waar we ons nu over buigen is daarom of en hoe ondernemers bijdragen aan de leefbaarheid binnen achterstandswijken. In juli zijn we begonnen in de Indische

Buurt: de pilot van ons onderzoek. We werken vanuit de Buurtwinkel voor Onderwijs, Onderzoek en Talentontwikkeling (BOOT), een HvA-locatie middenin de buurt. Interessant aan de Indische buurt is de ontwikkeling die nu gaande is: steeds meer hoogopgeleiden en creatieve geesten gaan er wonen. Dit leidt natuurlijk tot een veranderend aanbod in winkels en horeca. Ondernemers die al gebruikmaakten van de subsidieregeling hebben we geïnterviewd. De resultaten van deze gesprekken hebben we op een tussentijdse bijeenkomst aan de gemeente gepresenteerd. Hier bleek dat de uitvoer van het beleid nog beter kan. Zo wachten sommige ondernemers maanden op hun subsidie, terwijl ze de kosten zelf al gemaakt hebben. Nu zijn we bezig de ervaringen van buurtbewoners in kaart te brengen. Dit doen we bijvoorbeeld door enquêtes in kapperszaken achter te laten. Het is interessant om te

zien wat het ondernemerschap voor mensen betekent. De gedachte vanuit de gemeente dat ondernemerschap iets positiefs is, wordt natuurlijk niet vanzelfsprekend gedeeld door iedereen. Eind september zijn we hier klaar, dan gaan we naar de Van der Pekbuurt in Noord. Ook Nieuw-West en Zuid-Oost staan nog op het programma. Het belangrijkste doel van ons onderzoek vind ik dat de gemeente haar beleid straks beter kan afstemmen op de verschillende wijken.’ n Carlijn van Donselaar

Studenten, ctoren docenten of le imaal ax m vertellen in hun er ov en ut vijf min Very Short onderzoek bij . Meer weten? Introductions eb.nl/vsi www.havanaw

weekgast

Jan-Pieter Zuiderveen (20, eerstejaars interactieve media) doet mee aan de introductieweek van zijn studie. Hij voert opdrachten uit met zijn nieuwe medestudenten, zodat ze elkaar ook gelijk leren kennen.

Maandag 30 augustus Het was eindelijk zover: mijn eerste dag als student van de Hogeschool van Amsterdam. Vandaag kreeg ik een HvA-tas met allemaal spullen die nog eens van pas kunnen komen tijdens je studie. Het kennismakingsprogramma duurt anderhalve week. Gisteren moesten we veel luisteren, maar daarnaast hebben we ook een opdracht uitgevoerd. De klas werd ingedeeld in groepjes, dus je leert elkaar gelijk een beetje kennen. We moesten een logo ontwerpen, iets wat ik ongetwijfeld vaker zal doen tijdens mijn studie. Deze week doen we elke dag een projectje. Het rooster ziet er tot nu toe goed uit, ik heb meestal maar één college op een dag. Binnenkort ga ik het huis uit, dan woon ik echt vlakbij school, vijf minuten met de fiets of tien minuten lopen. Ik weet haast zeker dat ik elke dag ga fietsen. Ideaal, toch? Hiervoor heb ik wel eens vier maanden op een huis gepast, samen met een vriend van me.

Dinsdag 31 augustus De opdracht van vandaag stond in het teken van de stad Amsterdam. Iedere groep kreeg een buurt binnen de stad toegewezen, waarover ze een kort filmpje moesten maken. Onze ijkpersoon was Isa, een rechtenstudente, die lid is van het corps. Isa heeft bepaalde voorkeuren en interesses. Ze houdt bijvoorbeeld van shoppen en uitgaan. We zochten uit waarom de Jordaan een leuke buurt zou zijn voor haar. De plekken die we voor haar bedenken, moeten in ieder geval wel bij haar passen. Eerst deden we onderzoek achter de computer, waarbij we op zoek gingen naar locaties, daarna gingen we eropuit om te checken of het écht wel zo leuk was in de Jordaan. Ons onderzoek wordt verwerkt in een storyboard, daar krijgen we morgen een college over.

Woensdag 1 september Eerste college, het is nu echt uit met de pret. Het was een hoorcollege ‘idee en storyboard’, door dat vak leer je hoe je ideeën ontwikkelt en hoe je daarover kan brainstormen. De docent was eerder klaar met uitleggen dan ik dacht. Al met al duurde het een half uurtje. We moeten nu bedenken wat dat meisje, Isa, allemaal gaat doen en dat verwerken in een storyboard. Daarna moesten we een paar uur besteden aan ideeën ontwikkelen. De rest van het storyboard moeten we thuis uitwerken en het moet morgen ingeleverd worden. Voordat ik deze studie ging doen, heb ik twee jaar gewerkt. Dus deadlines zijn niet nieuw voor mij. Morgen is de taaltoets, als je die niet haalt moet je taallessen volgen. Ik vind het wel goed dat ze die ingevoerd hebben, want het is niet handig als je zakelijke brieven opstelt die vol zitten met fouten. Vanmiddag ga ik weer even schilderen in mijn nieuwe huis en ik moet een nieuwe computer hebben. Het wordt waarschijnlijk een Mac.

Donderdag 2 september De taaltoets ging goed. Je moet minimaal een acht halen om vrijstelling te krijgen voor spelling, maar ik denk niet dat ik zo’n hoog cijfer haal. Ik ga het storyboard uitwerken over het corpsmeisje. Het wordt een filmpje met daarin haar huisgenoot. Ze vertelt dat Isa is afgetakeld door haar shopverslaving. Morgen moet ik het inleveren en iedereen houdt een korte presentatie erover. Tot nu toe vind ik de opdrachten nog vrij onschuldig, maar ik heb wel mijn best gedaan. Het is niet zo dat ik tegen de opdrachten opzie.

Vrijdag 3 september

Beeld Bram Belloni

Ik heb vanaf vandaag weekend, dus ik was een beetje aan het surfen op internet. Vandaag presenteerden de groepjes hun storyboards aan elkaar. We gingen stickers plakken om te bepalen wie het beste storyboard had. Wie minder stickers had, kreeg te horen wat de verbeterpunten waren. Het ging niet om de eer, hoor. Het werk werd beoordeeld op realisme en of het idee erachter wel haalbaar was. Mijn groep werd tweede. Vanmiddag ga ik maar weer mijn huis schilderen, het klussen duurt toch iets langer omdat ik aan mijn studie ben begonnen. Het is niet supergroot, ongeveer 42 vierkante meter, maar het is wel helemaal van mij. Ik moet wel eerst vijf trappen op, dat is goed voor mijn conditie. Er is geen lift, dus ik zal waarschijnlijk ook minder bier mee naar huis nemen, haha. Ik heb trouwens wel pure mazzel met dit huis, ik had namelijk de mogelijkheid om het te kopen. Vanavond ga ik even uit bij Studio 80. Dat is trouwens ook mijn werkgever, want ik ben daar webmaster. Gelukkig kan ik mijn werktijden zelf indelen, dus ik ga mooi op zondag aan de slag. n

havana

27

afstuderen

Debora Pasveer (26)

Beeld Jan-Maarten Hupkes

Amfi

Onderwerp ‘Eigenlijk zou ik vorig jaar al afstuderen, maar ik besloot te gaan backpacken. Achteraf een goede keuze, want tijdens die reis kwam ik op het idee voor mijn afstudeerproject: een kledinglijn voor backpackers. Het huidige aanbod is niet bepaald modieus: kakikleurige afritsbroeken en vormeloze fleecetruien in foute kleurtjes. De kleding die ik voor ogen heb, moet eruitzien als gewone vrijetijdskleding, maar dan met de functionaliteit van reiskleding. Dus: wind- en waterdicht en licht van gewicht. Ik heb onderzoek gedaan naar de behoefte aan dit soort kleding onder backpackers, 28

havana

door hen te interviewen op Schiphol en Amsterdam Centraal. Ook heb ik een online enquête opgesteld. Vooral vrouwen blijken warm te lopen voor mijn idee, daarom besloot ik me op hen te richten. Ik ben nu bezig de resultaten van mijn enquête te analyseren, mijn onderzoeksverslag is bijna af. Het eindproduct wordt een concept van de kleding. De positieve reacties die ik krijg hebben me zo enthousiast gemaakt dat ik van plan ben hier na mijn afstuderen mee door te gaan. Hopelijk lukt het de lijn zelf op de markt te brengen.’ HvA + ‘Amfi-studenten krijgen veel vrijheid in het

bedenken van concepten. Ik vind het fijn dat mijn afstudeerproject niet gebonden is aan regels en dat er geen externe opdrachtgever is die zijn goedkeuring moet geven.’ HvA – ‘De verschillen tussen opleidingen binnen de HvA zijn te groot. Zo denk ik dat het Amfi veel zwaarder is dan bijvoorbeeld interactieve media. Een beetje scheef dus, dat iedereen uiteindelijk wel hetzelfde papiertje krijgt.’ n Carlijn van Donselaar