MAG
HANZE
budge t editie
E I T AC
KOKEN MET ALLEE TER N EEN HANZE-VOORZITHNIEK L E E C G E KRATJE BIER? PIJLMAN: ‘MET TPRIMA HET KAN! KUN JE EEN !’ N E N DIE BOTERHAM VER
KORTING ! KORTING ! KORTING ! WO W!
% 0 % 0 5 4 - -
SCHOONLIKKEN = GEEN AFWAS
✌
OO: AN P M A SH IK DIE V T GEBRHUUISGENOOAAN AT IKEA NIET W IL JE ENG HET R! W T JE WEET: DA EN L ET WATE ODEN L T O P S M AT I
ACTIE gr a
gra tis
GR
!
gra tis
ti E R: K DR MA LLES s E S IE US KS A EN!’ B I DE NT TER STRA ETAL S E I PR RV T s UGB t IN a r Ei g M O IJS IE R M ‘JE ER TEgr VA WS at N VO WE ÉÉ O is N R
ZELFSTAN DIG N EN E T I U P NU MET EX E KAMERS, S TRA VEEL GRATIS ET NATHAN M HUURTOES SLIKKEN LAG!
✁
2
23 september 2015 21e jaargang redactioneel onafhankelijk magazine van de hanzehogeschool groningen
BUD BIER GETTEST !
Knip uit voor gratis boekenlegger!
STUDENT VAN NU WIL ZELFSTANDIGE WONING (EN HUURSUBSIDIE)
8
SPUITEN EN SLIKKEN MET NUCHTERE GRONINGER NATHAN DE VRIES
12
ETEN VOOR WEINIG: KOKEN VOOR EEN KRATJE
DRONKEN VOOR WEINIG: HANZEMAG’S BUDGET BIERTEST
INHOUD 18
26
BIJ DE LES
DAVEY HUISGENOTEN Mijn vriendin zat vrijdag aan het ontbijt terwijl ik de stad uit kwam rollen. Dat was een plezierig treffen. Even waande ik mij weer in mijn eerste studentenhuis. De maximale vrijheid en minimale verantwoordelijkheid die ik als eerstejaars ervoer botsten dagelijks met de bittere realiteit van mijn huisgenoot die coschappen liep. Toch mocht ik altijd met hem mee-eten. Onze overdracht. Hij verzamelde mijn dronken anekdotes als gespreksstof bij het koffiezetapparaat en ik topte de alcohol af met spek en eieren. Ik verhuisde al snel naar een echt studentenhuis. Het type waarvan mijn vader zich bij ieder bezoek afvroeg hoe ik in zo’n teringzooi kon leven. Voor mij was het de perfecte woning. De spontane feestjes, het koken van grote pannen chili con carne en de wetenschap dat iedere avond een interessante wending kon krijgen. Dat Robbert na een sneeuwstorm bedacht dat hij wel oude skateboarddekjes onder de gemeenschappelijke bank kon schroeven en wij die nacht van de heuvels in het Noorderplantsoen sleeden. Na een tijdje alles voor mijzelf heb ik sinds kort weer een huisgenoot: mijn vriendin. Wij werden verliefd toen ik haar introductiegroepje twaalf jaar geleden begeleidde. Nu ik zie hoe leuk het is om samen met haar te wonen zou ik willen dat we eerder bij elkaar waren ingetrokken. Wij spenderen onze avonden aan tafel, want met een huisgenoot heb je geen tv nodig. Dat ik weer gevraagd word ’s morgens niet te zingen neem ik voor lief. Soms hebben we het over een mogelijk nieuw huisgenootje. Zo één die ons de komende achttien jaar wakker houdt, de afwas laat staan, de badkamer bezet houdt, kots niet opruimt en ideeën als met een matras van de trap glijden met gejuich ontvangt. Studentikoze gezelligheid. Dan kijken we elkaar nog eens aan, lachen: ‘Nog even niet’, draaien ons om en genieten van een nieuwe nacht ongestoorde slaap. Davey Schippers is in september begonnen als docent bij het Instituut voor Communicatie, Media en IT. Hoe bevalt het docentschap hem? Waar loopt hij tegenaan? Zijn studenten verandert sinds de tijd dat hij er zelf nog eentje was? Maandelijks zal hij vanaf deze plek zijn ervaringen met jullie delen!
6
HELEMAAL RAAKLOOS Boudewijn Otten
Het onderwijs op de Hanze komt zoetjesaan weer op gang. De bijna negentig eerstejaars van Elektrotechniek-slashMechatronica beginnen hun opleiding met paintball in Paintball City. Goed voor het groepsgevoel. Luister even mee. - Ze komen best hard aan, die dingen. - En ze stinken, er zit visolie in. - Da’s gezond, visolie… - Eet jíj het! - Wat is de teamindeling? - Ik zit in D1, er is ook een D2. Dat is focking onhandig. Waarom niet gewoon F? - Ik wilde team I-grec zijn, dat hoor je eigenlijk nooit. - Er is één meisje, aanmeldingstechnisch, maar die hebben we de hele week niet gezien. - Die komt niet meer. - Ik heb aardig wat paintballervaring. De eerste fout die mensen maken: ga niet richten. - Die dingen zijn niet echt rond, hè? Er zit vloeistof in, vandaar. - Man, o, man. Ze maken een boog. Een vette afwijking, wel drie meter. - Minstens. - Dan heb je nog de frictie als-ie de loop uitkomt. - Doe maar een Heineken. - Is hier bier? - Ja, Warsteiner, als ze je dan toch laten kiezen. - (een keiharde boer uit de mond van een vroeg kalende jongeman) - Jij bent goed geraakt, zeg. - Ik liep terug, uitgeschakeld, en toen kreeg ik hem vol in m’n bek. - Kun je niks aan doen, soms zie je niet dat iemand out is. - Woooo, je hebt allemaal rood bij je inham.
- Ja, fok, lijkt wel bloed. - Pet op. - Beter dan in je zak. - (Gegrinnik, gelach.) - Dat had ik. Vol d’r op, pijn. - (Nog meer gegrinnik, gelach.) - Sommige mensen hebben gewoon geen kinderwens. - Hij doet het niet. - Dat je denkt: ik had toch én een overall aan én een broek, hoezo is-ie dan toch een andere kleur? - Lig je ’s avonds in bed, zegt ze: met jou ga ik niet want jij hebt soa’s. - (Tweede poging) Sommige mensen hebben gewoon geen kinderwens. - Moeten we nog een keer? Wist ik niet. - Dit was alleen een beetje inschieten, straks gaan we pas echt. - Is team C1 al aan de beurt geweest? - Dan trek ik die overall maar weer aan. - Team C1, waar is team C1? Jullie moeten nog. - Het gaat zo regenen. - Vandaar die tent misschien. - Ik ben al drie dagen nuchter. - Dan heb je een alcoholprobleem. - Geldt dat ook als je elke dag een fles whisky drinkt? - Weet ik niet, maar als je whisky kunt betalen, heb je zeker geen geldproblemen. - Een alcoholprobleem heb je als het bier op is. - Toch hoor je daar niemand over bij de Alcoholics Anonymous. - Moeten we? - We moeten! - Vanavond gaan we samen eten. Tot negen uur. - Dan vertellen ze vast wel hoe laat we morgen op school moeten zijn. - Of vrij. - Game over, game over, breng je wapen naar de wapenkamer. - Yes! Ik ben nog steeds helemaal raakloos. - (Docent Jan Leupen) Als ze net zo fanatiek studeren als dat ze nu bezig zijn, halen ze allemaal negens.
Foto: Pepijn van den Broeke
7
68
Illustratie: Anke Knapper
WAAROM STEEDS MEER STUDENTEN IN HUN UPPIE WONEN Boudewijn Otten
40
De student van nu wil luxe en luxe is vijftien vierkante meter, een eigen wc en een eigen brievenbus. Dat zeggen de grote studentenhuisvesters die ondertussen de huurtoeslag opstrijken. Maar hoe lang nog?
Verschil kamerprijs per m², per stad kamerprijs per m² voor bestaande kamers kamerprijs per m² voor nieuwe kamers
30
20
In euro’s
10
0 Am
s
m da et r
n
N
e eg ji m
Ei
nd
h
en ov
U
c tre
ht
D
elf
t W
e ag
n
ge
n ni
tt Ro
da er
m
ge
G
r
in on
e
n En
d he sc
Wonen met karakter is de leus van Lefier, met 3500 kamers de grootste verhuurder van studentenwoonruimte in Groningen. Maar je hoeft echt geen karakter te tonen om een kamer bij Lefier te bemachtigen. Een paar muisklikken en er verschijnen meer dan twintig op je beeldscherm, en er zijn genoeg kamers waarvoor je minder dan driehonderd euro per maand betaalt. Een beetje geduld is wel handig, want de grootverhuurder hanteert het principe van eerst komt, eerst maalt. Groningen heeft nog een verhuurder die zich baas-boven-huisbaas mag noemen. Het landelijk opererende SSH nam in 2014 de hele kamervoorraad van het Groningse Housing Office over en is sindsdien verantwoordelijk voor de huisvesting van het leeuwendeel van de buitenlandse studenten in de Pronkjewail. 9
Percentage studenten dat huurt bij grootverhuurder
100
80
60
40
20
0
elf
D
t
W
e ag
n
ge
n ni
U
tre
t
ch
Am
da ter
m
s
tt Ro
DELFTENAAR WOONT IN DE FLAT
Kamers van grootverhuurders bevinden zich doorgaans in studentenflats. Of het ligt aan de geringe vraag naar of aan het schaarse aanbod van studentenflats is onduidelijk, maar Groningen telt verhoudingsgewijs weinig studentenflatbewoners. Slechts 17 procent van de uitwonende Groningse studenten woont in een studentenflat of ander eigendom van de grote verhuurders, zo blijkt uit een analyse die het journalistiekplatform Yournalism de afgelopen maanden uitvoerde. Zeventien procent flatstudenten, dat is flink minder dan het percentage in de acht andere studentensteden die Yournalism onder de loep nam. Gemiddeld is 44 procent van de studenten aangewezen op het kameraanbod van de grootverhuurders. Delft spant de kroon: bijna negen op de tien studenten huren bij zo’n grootaanbieder. (In Delft is dat DUWO, vrijwel onbekend in Groningen, maar met 25 duizend huurders de grootste studentenhuisbaas van Nederland.)
OP DE BAKFIETS ONDER DE PANNEN
In Groningen huurt het gros van de studenten bij kleinere verhuurders. Alles bij elkaar zorgen ze ervoor dat er in Groningen genoeg woonruimte is om dik 30 duizend uitwonende studenten te huisvesten. En dat gaat eigenlijk best wel gladjes, al ontstaan er rond het begin van het studiejaar enige rimpelingen. Je zou het door bakfietsver10
da er
N
eg ijm
e
n ve
en
m
Ei
n
o dh
En
ge
ed ch
s
in on
n
r
G
huurders luid bejubelde fenomeen ook een kleine volksverhuizing kunnen noemen. Door het vertrek van afgestudeerden en buitenlandstagiairs komen er kamers vrij die vaak door huisgenoten worden ingenomen. De kamers die zij verlaten worden weer ingenomen door nieuwelingen. Zo ontstaat er door de vele woonbewegingen een tijdelijke kamernood. Voor een deel is die nood schijn: studenten die zich her en der inschrijven als kamerzoekende, vergeten nog wel eens om zich uit te schrijven als dat niet meer nodig is. Op papier zijn ze nog zoekende, maar in werkelijkheid al onder de pannen.
BONJE MET DE BUREN
Groningen telde volgens de gemeente in maart 2015 ruim 200 duizend inwoners, waarvan bijna een derde (65 duizend) jonger was dan dertig jaar. De jongste stad van Nederland, zo benadrukt het stadhuis wanneer het maar kan. De groei van de afgelopen jaren dankt de City of Talent (want zo luidt de stadsslogan) aan het sterk groeiende aantal jongeren. De gemeente schat dat er aan de Rijksuniversiteit en de Hanzehogeschool in totaal 55 duizend studenten studeren, waarvan er 35 duizend in de stad wonen. Dat komt in de buurt van de opgave van studiefinancierder DUO, die 30.804 in Groningen wonende uitwonende studenten turfde. Dit zou betekenen dat dik vierduizend studenten
in Groningen bij hun ouders inwonen. Alles in orde dus in Groningen? Nou nee, de gemeente maakt zich al jaren zorgen over de kwaliteit van de kamers waarin studenten huizen, en er is zo af en toe bonje met de buren die klagen over studentenoverlast. In haar in mei 2015 verschenen Woonvisie stelt de gemeente dat de particuliere sector over te veel kleine onzelfstandige kamers beschikt. Dat zijn dus studentenhuizen waar bewoners keuken en sanitair delen. De eigenaren van die panden knutselen erop los, plaatsen wandjes, splitsen woningen, zetten er woonruimte bovenop (optoppen heet dat). De gemeente ziet het met lede ogen aan en zal er de komende jaren paal en perk aan stellen. Zelf is de gemeente geen huurbaas, maar ze kan wel ingrijpen door de regels voor verhuurders strenger te maken. En dat doet de gemeente Groningen dus. Zo wordt het bijvoorbeeld flink moeilijker om een eengezinswoning te veranderen in een kamerverhuurpand.
STUDENTENHUISVESTING IS KASSA
De Woonvisie draagt een opvallend argument voor betere accommodatie voor jongeren aan: de jongeren willen het zelf. In de woorden van het rapport: ‘Jongeren willen vooruit, groter, betere voorzieningen, meer privacy of een locatie dichter bij werk of studie.’ Het bijkomende cijfer is 58 procent, 58 procent van de jongeren wil verhuizen. In de afgelopen jaren is er in Groningen aardig wat gebeurd in de jongerenhuisvesting, sinds 2010 zijn er tweeduizend wooneenheden bijgekomen. De woningcorporaties zijn een beetje achtergebleven bij de ambities van de gemeente, die in 2010 mikte op een groei van vierenhalf duizend onderkomens voor jongeren in vijf jaar. Ondertussen timmerde de particuliere markt wél aan de weg. Niet alleen de klassieke pandenman, de snelle huisjesmelker en de ouwe trouwe huisbaas, maar vooral het bedrijfsleven. En, om precies te zijn, vooral de grote jongens. Vastgoedbedrijven, investeerders en beleggers zien brood in grootschalige studentenhuisvesting en ze zijn in staat in korte tijd flinke klussen te klaren. Hun aandeel in de studentenhuisvesting groeit in alle studentensteden. En dus ook in Groningen, waar ze de afgelopen jaren grote panden ombatterijden tot eigentijds woongenot voor jongeren: complexen als Hunzerheem (235 woonheden), Damsport (154), het voormalige DUO-gebouw aan de Steenhouwerskade (215) en het laatste pareltje aan de kroon: het Frascati International Students House, waar het pannenbier in augustus rijkelijk
Huurtoeslag-uitgaven (in mld.) te zien: het aantal eigen brievenbussen in de studentensteden is de afgelopen jaren zienderogen gestegen. Van de onlangs in Groningen vrijgekomen nieuwe studentenwoningen voldeed meer dan driekwart aan de definitie van ‘zelfstandige woonruimte’. Terwijl dat in het bestaande woningvoorraad voor jongeren nog niet eens één kwart is. Kortom, steeds meer studenten wonen officieel op hun uppie.
4
3
2
HELP, MIJN HUISBAAS IS KLUSSER
1
0
13 20
14 20
15 20
schuimde. Hatsekidee, 210 studentenwoningen in het voormalige pand van het pensioenfonds van de KPN, pal naast het hoofdstation.
BOUWEN, BOUWEN, BOUWEN
En Groningen is nog lang niet klaar met bouwen voor jongeren, er staan nóg vijftien wooncomplexen op stapel. De kleinste, de Neboflat aan Laan Corpus den Hoorn, telt 58 eenheden. De grootste is Nelf aan de Paterswoldseweg, dat woonruimte aan 440 jongeren zal bieden. Interessant is dat er de komende jaren waarschijnlijk ook studentenflats worden gebouwd op de Zernike Campus, tot grote vreugde van de Hanzehogeschool en de Rijksuniversiteit die die wens al jaren op hun verlanglijstje hebben staan. Het is bouwen, bouwen, bouwen. En steeds vaker op grote schaal. Dat roept de vraag op waarom grote onroerendgoedbedrijven juist de laatste jaren zo tuk zijn op het huisvesten van studenten. Het antwoord hebben de onderzoeksjournalisten van Yournalism gevonden door een aloude wet te hanteren: follow the money.
VRIJE HAND VOOR VASTGOED
Om in aanmerking te komen voor huurtoeslag moeten huurders voldoen aan een aantal voorwaarden. Zo moet hun inkomen niet te hoog zijn. De meeste studenten voldoen zonder moeite aan dit criterium. Een andere voorwaarde is dat ze zelfstandige woonruimte huren. Oeps, da’s lastig, de meeste studenten, zeker in Groningen, wonen op kamers.
16 20
17 20
18 20
19 20
Zelfstandige woonruimte betekent dat iemand een eigen voordeur heeft, en eigen voorzieningen zoals toilet, douche en een eigen brievenbus. En dat is allemaal niet zo moeilijk te regelen. Zeker als de overheid je daarvoor de ruimte geeft. En precies dat deden de kabinetten-Rutte en de lagere overheden. De regels voor de bouw van jongereneenheden werden in de loop der tijd steeds soepeler. Zo hoeft een zelfstandige woonruimte sinds 1 april 2012 nog maar achttien vierkante meter woonoppervlak te hebben, en vanaf juli 2015 is de minimumgrootte van een zelfstandige woonruimte zelfs nog maar vijftien vierkante meter. Tot 2012 gold een ondergrens van 24 vierkante meter. In vergelijking met toen kan de eigenaar nu op dezelfde oppervlakte bijna twee keer zoveel woonruimtes bouwen.
STEEDS MEER BRIEVENBUSSEN
De gevolgen van de versoepeling zijn goed te merken. Oude kantoren werden de afgelopen jaren in sneltreinvaart omgebouwd tot complexen van zelfstandige woonruimtes. De eigenaars zijn ondernemingen die de markt van de studentenhuisvesting vroeger links lieten liggen. Zo vergaarde Bouwfonds in een paar jaar een bezit van naar schatting 1200 studentenwoningen in Amsterdam, Rotterdam, Den Haag en Groningen. Pensioenbelegger Syntrus Achmea bezit 870 woningen in Delft, Leiden en Amsterdam. Dat bezit bestaat vrijwel helemaal uit zelfstandige woonruimtes. En dat is zelfs in het straatbeeld
Dat is niet erg, natuurlijk. Zeker als de student dat zelf graag wil, zoals de gemeente Groningen en de studentenhuisvesters beweren. Die studentenhuisvesters varen er wel bij, ze vragen hoge prijzen voor de studenteneenheden, -studio’s en –appartementen. Prijzen die ze keurig laten aansluiten op de regels voor huurtoeslag, zodat de studenten geen pijn in de portemonnee voelen. Mopperende buurtbewoners zijn ook op hun wenken bediend, want het aantal studenten in de wijken zal zeker niet stijgen en de uitroep help, mijn huisbaas is klusser zal ook minder vaak te horen zijn: er zal zo langzamerhand een einde komen aan het geboor, gezaag en getimmer van huisjesmelkers, optoppers, woningsplitsers en wat dies meer zij.
HUURTOESLAG RIJST DE PAN UIT
Iedereen blij? Nou nee, op het bordje van minister Stef Blok van Wonen ligt een nieuw probleem. Het aantal mensen dat recht heeft op huurtoeslag rees de afgelopen jaren de pan uit en zal de komende jaren waarschijnlijk nog meer stijgen. Als er niets verandert is de overheid er in 2019 vier miljard aan kwijt. Blok, die deze zomer in een brief aan de Tweede Kamer schreef dat hij een bezuiniging overweegt, laat de huurtoeslag dit jaar nog ongemoeid. Maar volgend jaar? Eén argument voor een ingreep is moeilijk te weerleggen: huurtoeslag is bedoeld om de woonlasten van armlastige burgers te drukken, niet om vastgoedeigenaars en –beleggers te subsidiëren. Hoe een toekomstige bezuiniging zal uitpakken voor studenten is natuurlijk moeilijk te zeggen. Maar de voortekenen zijn ongunstig voor degenen die zelfstandige wooneenheden bewonen. Minder huurtoeslag betekent meer huur betalen en dat betekent weer minder geld of meer werken. De Groningse superhuisbaas Lefier zou wel eens gelijk kunnen krijgen: misschien wordt het wonen in de eigen luxe-eenheid van vijftien vierkante meter over enige tijd toch een kwestie van karakter. 11
‘IK ZIE DRUGS NIET ALS EEN LOLLETJE’ Vorig jaar studeerde hij af aan de Hanzehogeschool en nu al is hij het nieuwe gezicht van BNN. Nuchtere Groninger Nathan de Vries is sinds september presentator van Spuiten & Slikken. ‘Het gaat zo snel nu, ik heb nauwelijks tijd om erover na te denken.’ Chris Wind Foto’s: Pepijn van den Broeke
12
13
Nathan, wat gebeurt je allemaal, kerel? ‘Het is een gekkenhuis. Ik realiseer me pas de laatste weken wat de consequenties zijn van mijn nieuwe baan. Je merkt dat mensen naar je kijken. Op Noorderzon vond ik het wel erg leuk, allemaal bekenden van vroeger die met een twinkeling in hun ogen naar je toe komen, trots en blij voor me zijn.’ Is het een droom die uitkomt? ‘Ja en nee. Sommige mensen weten al wat ze willen worden als ze klein zijn. Dat heb ik nooit gehad. Misschien dat ik onbewust wel graag presentator wilde worden, maar ik wist dat het supermoeilijk zou zijn, dus ik heb het nooit als doel gesteld.’ Maar van een beetje aandacht houd je toch wel? ‘Tuurlijk, ik heb het ook altijd wel leuk gevonden om voor een camera te staan. Als jongetje vond ik het al leuk om een beetje een showtje te maken, voor de videocamera een act te doen. Op de basisschool maakte ik met vrienden een fictief programma, Rellen bij Rellen, waarbij we klasgenoten zogenaamd tegen elkaar opzetten. We hadden geen camera’s ofzo, we maakten gewoon een cirkel met onze handen en dat betekende dan dat we on air waren. Nog steeds maken we dat gebaar nog wel eens voor de grap. Stil, opname is begonnen!’ Wanneer stond je voor het eerst echt voor de camera? ‘Dat was bij STUG, het studententelevisieprogramma van OOG TV. Ik maakte daarvoor wel mini-documentaires in mijn wijk met een vriend van me, Guido, maar bij STUG stond ik voor het eerst echt te presenteren. Het was mijn stageplek. Ik begon een beetje als manusje-van-alles. Tot we op een avond de stad in mochten met de camera, vragen stellen op straat voor het item Random Quotes. Daar stond ik dan eindelijk, met die microfoon met STUG-logo in mijn hand, mensen vragen te stellen. Dat was echt kicken, hoor.’ Daar heb je het vak geleerd? ‘Nou, daar was het te kort voor. Ik had daar eigenlijk wel wat meer willen doen… Gelukkig kwam daarna Mag Ik Even Binnen Kijken van HanzeMag op mijn pad. Ik maakte al wat video’s met Thom Easix, die ik bij mijn studie Mediastiek had ontmoet, en samen zijn we Mag Ik Even Binnen Kijken gaan doen. Ongeveer tegelijkertijd werd ik aangenomen als presentator bij BNN University, waar ik items maakte voor het online themakanaal 101tv.’ 14
En daar leerde je het vak pas echt? ‘Zeker, maar eigenlijk heb ik overal wel wat van opgestoken. Presenteren is vooral heel veel vlieguren maken. Heel lang deed ik maar wat, nog steeds wel een beetje, maar ik voel dat ik nu meer kan spelen tijdens het presenteren, een grapje maken tussendoor, niet alleen maar je tekst oplezen. Daar moet je uiteindelijk naartoe.’
Versteegh zou het heel druk krijgen met nieuwe dingen en de eindredacteur wilde me de kans geven wat items van Jan over te nemen. Daar stond ik dan, met mijn bek vol tanden!’
Mag Ik Even Binnen Kijken was zo anarchistisch, daar heb je vast niet veel van opgestoken… ‘Ja, zeker wel! We waren heel vrij, dat klopt. Maar juist omdat we weinig structuur hadden, leerde ik spontaner te werken, te improviseren. Daar heb ik nu veel aan. Tuurlijk, nu werk ik veel professioneler, dingen moeten vaker over, dat is soms best lastig. Nu leer ik veel professioneler te presenteren: letten op intonatie, op houding, op gedrag. Maar het gewoon doen, lekker ouwehoeren met mensen, doen alsof je ze al jaren kent, dat heb ik wel echt geleerd tijdens het maken van Mag Ik Even Binnen Kijken.’
Omdat je drugs moest gaan gebruiken? ‘Omdat het best een heftig programma is, ja, maar ik wilde ook weten wat de bekendheid zou gaan betekenen voor mijn leven.’
Moest je ook bepaalde dingen afleren die je bij Mag Ik Even Binnen Kijken deed? ‘Ik hing heel vaak veel te amicaal om mensen heen. Laatst zei een regisseur tegen me dat ik dat minder moest gaan doen. Als je de hele tijd om iemand heen hangt, kom je soms te dominant over. Alsof je de macht over ze hebt. Het kan kleinerend overkomen. Ik gebruik ook te vaak dezelfde woorden. ‘Kerel’ bijvoorbeeld, haha! Dat studentikoze moet er nog een beetje uit, denk ik.’
Je hebt je ook al behoorlijk bloot gegeven: je hebt MDMA en speed gebruikt, terwijl je nooit drugs nam… ‘Klopt. Ik sloot het item over MDMA af met “Dit is zo groot en spannend en eigenlijk niks voor mij.” Dat is ook echt zo. Ik zie drugs niet als een lolletje. Prima als er dan kijkers zijn die denken: wat een pussy, die gast. Maar dat is drugs volgens mij. Niet iets om te makkelijk over te denken. Maar als ik het op een veilige en vertrouwde manier kan doen en de gevaren ervan kan overbrengen aan anderen, dan vind ik het legitiem om te doen. Maar het moet wel voorlichting zijn, geen promotie of sensatieshit. Ik wil het graag op de Filemon-manier doen. Filemon Wesselink durfde ook onzeker te zijn voor de camera, deed zich niet stoerder voor dan hij was.’
Wanneer dacht je, fuck, dit kan wel wat worden bij BNN? ‘Het eerste item dat ik voor 101tv maakte was Neeth the Great, een soort fake magie-show. Daar waren ze bij BNN best lovend over. Toch was ik elke evaluatie weer gespannen, ook omdat ze heel kritisch zijn op hoe je werkt. Ik moest echt wennen in het begin. Je moet enorm aanpoten en je krijgt niet snel het gevoel dat je het goed doet. Je moet echt presteren. Als je loopt te kutten, krijg je het gewoon keihard te horen.’ Maar zag je aankomen dat ze je zouden vragen voor Spuiten en Slikken? ‘Totaal niet! Dat was echt een enorme verrassing. Ik had zelf een gesprek aangevraagd met de eindredacteur, gewoon om eens te horen wat hij van me vond. Aan het einde van het gesprek, terwijl ik al opstond om weg te lopen, dropte hij de bom. Jan
En wat was je antwoord? ‘Ik heb een weekje bedenktijd genomen en heb bijna alle oud-presentatoren afgebeld voor advies.’
En wat betekent het tot nu toe? ‘Laatst zei iemand tegen me: “Iedereen die je vanaf nu leert kennen, ziet alleen tv-Nathan.” Dat vond ik best wel confronterend. We zijn erg toegankelijk, omdat we ons zo bloot geven bij Spuiten en Slikken. Mensen denken je snel te kennen en komen makkelijk naar je toe.’
Bij HanzeMag moeten we nu door zonder jou. Wat zou je onze nieuwe talenten nog mee willen geven? ‘Tips geven? Ik ben zelf nog maar net begonnen! Ik leer in ieder geval nu een aantal belangrijke dingen. Doe geen shit die je bij anderen ziet. Je moet geen presentatoren na gaan doen. Je moet er gaan staan zoals je echt bent. Ga geen grappen maken die je anders ook niet maakt. Je moet zo veel mogelijk jezelf zijn. Dat is, vooral in het begin, echt heel moeilijk. Je bent je dan nog heel erg bewust van de camera en probeert met allerlei dingen rekening te houden. Zie ik er goed uit? Ken ik mijn tekst? Sta ik wel goed?’
Wat was je favoriete moment van Mag Ik Even Binnen Kijken? ‘Ik denk toch de aflevering van The Knickerbockers. Die mensen waren zo chill en vriendelijk. We voelden ons echte koningen daar. We kregen knuffels, complimenten, en de ene kan bier na de andere…’ Dat was in de video ook wel zichtbaar... ‘Haha, ik bleef niet helemaal nuchter, nee! Het is een wonder dat ons nooit echt iets overkomen is tijdens al die feesten. Nooit een klap gehad van een dronken student ofzo... nou ja, we zijn met fiets en al in een sloot beland nadat we bij Veracket hadden gefilmd, en er sneuvelde wel eens een microfoondraad of de plofkap werd gejat...’ Lekker leventje heb je als presentator toch… ‘Ik mag zeker niet klagen. Presenteren is fysiek niet zwaar, maar mentaal is het best wel pittig. Je moet continu keuzes maken: je moet rekening houden met je imago, met je eigen grenzen… ‘Je maakt bizarre dingen mee. Je wordt ’s ochtends uit bed gebeld omdat je Mysteryland moet presenteren, en ’s avonds sta je backstage naast DJ Martin Garrix naar het slotvuurwerk te kijken.’ Geen dag is hetzelfde? ‘Je weet eigenlijk nooit hoe de volgende week eruit gaat zien, het is heel avontuurlijk. Bij heel veel banen weet je precies hoe iedere dag gaat verlopen. Ik weet nooit wie of wat ik nu weer tegenkom. Ik spreek ook heel veel verschillende mensen, dat vind ik ook vet.’ En dit is slechts het begin… Kijk je zelf al vooruit? ‘Heel weinig, ik laat het over me heen komen. Het gaat zo snel nu, ik heb nauwelijks tijd om erover na te denken. Je moet ook maar afwachten hoe het allemaal loopt. Ik vind dat ook wel het prettigst, nog niet te veel nadenken over later, echt doelen stellen. Het kan alleen maar beter en leuker worden. ‘Ik zit soms in de kleedkamer van BNN, en hoor de verhalen: Geraldine die zich voorbereidt op een nieuw avontuur voor 3opreis, Jan die genomineerd is voor presentator van het jaar… Dan denk ik wel, wow, dat komt misschien allemaal ook nog op mijn pad. Ik heb zelf nooit de ambitie gehad om beroemd te worden, dus ik vind het vooral supermooi wat me nu overkomt en geniet ervan, van dag tot dag.’ 15
‘ER IS GEWOON GEEN PERFECT SYSTEEM’ HOP, Petra Vissers en Bas Belleman
Foto: Luuk Steemers
Studenten zijn de basisbeurs niet voor niets kwijt. Minister Bussemaker zet alles op alles om de vrijgekomen miljoenen goed te besteden. ‘Ik wil studenten straks nog wel onder ogen kunnen komen.’ 16 12
Duizenden eerstejaars beginnen aan hun studie, velen van hen gaan voor het eerst uit huis. Wat zou minister Jet Bussemaker van Onderwijs hun op het hart willen drukken? ‘Straks zal ik allemaal wijze woorden spreken over lenen voor je studie, en dat je alles ook weer moet terugbetalen’, lacht ze. ‘Maar ik zou eerst tegen studenten willen zeggen: benut de kansen die je krijgt ten volle. Ga eens kijken bij studentenverenigingen, studieverenigingen, sportverenigingen… Je studietijd is een vormende periode.’ Studeren is niet alleen studiepunten halen, wil ze maar zeggen. Zelf bracht de minister van Onderwijs haar studententijd door in Amsterdam, waar ze politicologie studeerde. Ze deed wetenschappelijk onderzoek, ging de politiek in en werd jaren later collegevoorzitter van de Hogeschool van Amsterdam. Maar
het begon allemaal toen ze op de universiteit zat. ‘Ik speelde piano, deed mee aan allerlei cursussen’, herinnert ze zich. ‘Ik heb me zelfs eens opgegeven voor een theatervoorstelling. Gewoon, vond ik leuk om te doen.’ Oké, en wat zijn de wijze woorden over lenen? ‘Ga er bewust mee om, maak je eigen afweging. De lening en aanvullende beurs zijn bedoeld voor je studie, niet voor vakanties. Studenten kunnen ook een bijbaan nemen. Werken in de horeca kan leuk en gezellig zijn, maar je kunt ook werk zoeken dat een beetje aansluit bij je studie. Vergeet sowieso niet om studiefinanciering aan te vragen, want dan krijg je een ov-studentenkaart.’
STUDEREN ZONDER BASISBEURS
Het is het belangrijkste politieke wapenfeit van de minister: nieuwe bachelor- en masterstudenten krijgen geen basisbeurs meer. Tegenstanders waarschuwden dat minder jongeren zouden willen gaan studeren, maar vooralsnog lijkt het erop dat er net zo veel eerstejaars zijn als vorig jaar. ‘Ik zei altijd: er kan een kleine dip komen in het aantal aanmeldingen, maar dat zal zich weer herstellen. Ik ben blij dat zelfs die dip er niet lijkt te zijn.’ Een lange neus naar uw critici? ‘Iedereen moet zelf maar zijn conclusies trekken, maar ik voel me wel gesterkt. We hebben niet iets onredelijks gevraagd van jongeren. Nieuwe studenten zullen heus wel gebaald hebben, dat snap ik best. Maar dit is een enorme stap voorwaarts, we kunnen nu tot één miljard euro extra investeren in het hoger onderwijs.’ Hogescholen en universiteiten zeggen dat het geen miljard is, maar veel minder. ‘Het geld dat vrijkomt dankzij de invoering van het studievoorschot loopt op tot één miljard euro. Dat is gewoon zo. Dat hebben we allemaal in de tabellen gezet. Ik begrijp best dat universiteiten en hogescholen nog meer geld willen en het bedrag dus ter discussie stellen. Maar dit is het. Over de besteding van het geld gaan we nog afspraken maken. Ik wil studenten straks nog wel onder ogen kunnen komen. Ik wil per se voorkomen dat het geld als zand tussen de vingers wegglijdt.’ In die één miljard zit bijvoorbeeld ook een bezuiniging van tweehonderd miljoen op de ov-studentenkaart. Gaat dat lukken? ‘Daar ga ik wel vanuit. Er zijn onderwijsinstellingen waar je na vier uur een kanon kunt afschieten. Dat is zonde, zeker als je bedenkt hoe duur die gebouwen zijn. Dus zeggen wij: denk eens na over betere spreiding. Dat maakt bovendien de ov-studentenkaart goedkoper en dat geld besteden we weer aan het hoger onderwijs.’ Vorig jaar pleitte u ook al voor aanpassingen in de roosters. Dat werd u niet in dank afgenomen. ‘Er waren wat misverstanden. Voor de duidelijkheid: ik schrijf geen collegetijden voor. Maar Ron Bormans, de collegevoorzitter van de Hogeschool Rotterdam, zei meteen: ze denken toch niet dat ze onze roosters gaan bepalen? Daar zou ik tegen zeggen: kijk eens even wat de bedoeling is en ga met je collega’s in de regio om tafel zitten en bedenk hoe je je gebouwen optimaal kunt gebruiken.’ Is die houding in het afgelopen jaar veranderd? ‘Bij de ene instelling gaat het makkelijker dan bij de andere. Ik vind Zwolle een goed voorbeeld: daar zitten onderwijsinstellingen met de gemeente en vervoersbedrijven om tafel. Opleidingen hebben bijvoorbeeld één dag afstandsonderwijs ingevoerd, tot volle tevredenheid van studenten.’
BEZETTINGEN IN AMSTERDAM
Bussemaker had de strijd om de basisbeurs nog niet gewonnen of in Amsterdam sloeg de vlam in de
pan en het Maagdenhuis werd weken lang bezet als protest tegen het rendementsdenken.
in Duitsland is dat veel meer gescheiden. Dus dat moeten we goed vasthouden.’
Wat was uw reactie op die bezetting? ‘Ik probeerde te begrijpen wat de actievoerders wilden, maar het was niet eenvoudig om daar zicht op te krijgen. Ik wilde bijvoorbeeld langsgaan in het Maagdenhuis, maar alleen als dat enigszins zou worden voorbereid en er geen geduw en getrek aan de deur zou ontstaan. Ze konden het maar niet eens worden. Er was altijd wel iemand tegen mijn komst of tegen het onderwerp dat we wilden bespreken. Uiteindelijk is het niet van een bezoek gekomen. ‘Ik herkende wel de onderstroom van het protest: docenten die zich geen eigenaar van hun studie voelen en studenten die vinden dat het te veel over kwantitatieve resultaten gaat. Maar vergeet niet dat de protesten in een groot deel van het land helemaal geen weerklank vonden. Ik vroeg het aan studenten bij de Radboud Universiteit: die herkenden de klachten nauwelijks.’
Volgens critici heeft u helemaal niet geluisterd naar de roep om democratisering. ‘Ik las een boos stuk van de Socialistische Partij. Die wil dat studenten het college van bestuur kiezen. Als je nou echt instellingen snel om zeep wilt helpen, moet je dat doen. Er spelen gewoon heel ingewikkelde processen, zeker bij grote instellingen. Wie zulke wilde ideeën heeft, moet eens in het buitenland kijken. Er zijn universiteiten in Engeland waar studenten bijna niets te zeggen hebben en heel tevreden zijn en omgekeerd. Er is gewoon geen perfect systeem.’
Was het een Amsterdams feestje? ‘Amsterdam is natuurlijk licht ontvlambaar en de Universiteit van Amsterdam heeft een lange geschiedenis van studentenprotest. Voor journalisten is Amsterdam ook bijzonder. Ga eens in Maastricht of Groningen kijken, heb ik wel eens gezegd. Of bij de Christelijke Hogeschool Ede: dat is een totaal andere wereld. Bij de diploma-uitreiking sta je in een kerk. Alles is daar zo netjes en geordend.’ U heeft Kamerleden er weleens op aangesproken dat ze vooral over universiteiten praten als het over hoger onderwijs gaat. ‘Dat vind ik heel slecht. In de Eerste Kamer is het nog erger. Daar zitten veel hoogleraren uit de Randstad. Vergeet vooral ook niet wat er elders gebeurt, denk ik dan. In andere steden en in het hoger beroepsonderwijs.’
EEN NIEUW POLITIEK JAAR
Nu het leenstelsel veilig door het parlement is en de rust in het Maagdenhuis is weergekeerd, start een nieuw politiek jaar. Bussemaker bespreekt met de Tweede Kamer haar Strategische Agenda voor het hoger onderwijs en verdedigt een wetsvoorstel dat de balans tussen medezeggenschap en bestuur moet verbeteren. Hebben de acties in Amsterdam invloed gehad op uw plannen? ‘Ik heb niets aangepast omwille van de protesten. Een groot deel van de plannen lag klaar en ik ben te autonoom om dan ineens van alles te veranderen. Maar sommige problemen herken ik, dus daarin voelde ik me wel gesterkt.’ Zoals? ‘Neem bijvoorbeeld de enorme hoeveelheid tijdelijke contracten in de wetenschap. Dat is op sommige punten echt doorgeschoten. Daar proberen we iets aan te doen. Aan universiteiten moet onderwijs meer waardering krijgen en op hogescholen wil ik de lectoraten meer verbinden met het onderwijs. Die verbinding van onderwijs en onderzoek is vrij uniek,
Een meerderheid in de Tweede Kamer wil meer macht voor opleidingscommissies. Die zouden instemmingsrecht op het onderwijsprogramma moeten krijgen. ‘Het is niet mijn gewoonte om moties van de Kamer te negeren. Ik wil graag kijken hoe we de opleidingscommissies meer armslag kunnen geven. Maar ik waarschuw wel: met alleen wettelijke wijzigingen kom je er niet. Moet je eens kijken hoeveel raden en commissies nauwelijks studenten kunnen vinden om zitting te nemen! We moeten ook over de medezeggenschapcultuur nadenken. Ik vind het idee van David van Reybrouck interessant, die voor loting pleit: studenten worden dan gewoon opgeroepen. Dan heb je ook niet altijd de usual suspects in de commissies. Je moet het niet alleen van formele instemming hebben.’ Toch hebben studenten aan de ene instelling veel meer te vertellen dan aan de andere. Moet dat niet gelijk worden getrokken? ‘Ik waak ervoor om alles maar in regels te vatten. Wat zouden dan de minimumeisen moeten zijn? Zijn die voor een universiteit in Amsterdam hetzelfde als voor een kleine hogeschool in Zeeland? Bovendien worden minimumeisen al heel snel maximumnormen. Dat wordt dan gewoon wat iedereen gaat doen.’
JET BUSSEMAKER Jet Bussemaker (1961) is sinds 2012 voor de Partij van de Arbeid minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap in kabinet-Rutte II. Ze studeerde politicologie aan de Universiteit van Amsterdam (UvA), waar ze ook promoveerde. Daarna werkte ze als docent en onderzoeker aan de UvA en de Vrije Universiteit. In 2011 en 2012 was ze rector van de Hogeschool van Amsterdam. Bussemaker was aanvankelijk lid van GroenLinks, maar stapte over naar de PvdA en kwam in 1998 voor die partij in de Tweede Kamer. Van 2007 tot 2010 was ze staatssecretaris van Volksgezondheid, Welzijn & Sport in het vierde kabinet-Balkenende. 17
BUDG BIERT Teodor Lazarov Foto's: Jasper Bolderdijk
Kennis is macht. Een vakkundige driekoppige jury ging op pad om te bepalen wat de beste koop is op het gebied van budgetbier. Het trio nam vijf pilseners onder de loep en de laatste ging met de eer strijken. 18
GETTEST
19
‘Ha, goedkoop bier. Hiervoor stroop ik de mouwen wel even op.’ Max monstert de halve-literblikken in de koelkast. ‘Schultenbräu, een klassieker’, knikt de oud-hoofdredacteur van Soggen.nl, die zich terdege heeft voorbereid op een diepgaand budgetbieronderzoek dat hij, Thom Easix en ik tot een goed einde hopen te brengen. We hebben een verfijnde smaak en de wereld aan ervaring. Het perfecte team. Geur, Smaak en Ziel. Dat zijn de drie meetlatten waarlangs we de vijf biertjes zullen leggen. Geen kattenpis, dus. Max: ‘De categorie Ziel, hoort daar ook het blikje bij?” Thom, producent van de HanzeMag-videoserie Mag ik even binnen kijken, knikt. ‘Het is de algehele beleving. Daar hoort het uiterlijk ook bij. Teo, schenk de eerste maar uit.’
20
DE KLOK
PITT
De eerste kandidaat op onze lijst is het bier van De Klok. We schenken het uit in plasticbekertjes. Zo komt de geur het best tot z’n recht en kunnen we controleren of de drank goed schuimt. Max: ‘Dit bier ruikt.’ Korte pauze. Bedenkelijke blik. ‘Schraal. Het ruikt naar een pilsje dat je tijdens een feestje alleen zult opdrinken als je de gastheer kent en vertrouwt.’ We concluderen dat De Klok lijkt op bier dat minimaal een uur heeft gestaan. Na twee minuten al. De smaak van De Klok is een aangename verrassing. Zoetig, maar niet overheersend. ‘Ik kan hier zonder problemen meerdere van op.’ Terwijl we ons buigen over de Klokbierziel vertelt Thom een bijzonder verhaal: hij beweert dat hij de brouwers van De Klok ooit op Lowlands ontmoette. ‘Dat is echt meer dan tien jaar geleden. Er stond een groepje dertigers naast ons op de camping. Ze zeiden dat ze hun eigen bier gingen brouwen. Alle vergunningen waren al geregeld en de brouwerij zou een week later van start gaan. De Klok zou die brouwerij heten. We hebben ze goed uitgelachen, maar binnen de kortste keren lag het in de schappen.’ Als dit geen ziel is, dan weten we het ook niet meer.
Tijd voor het huismerk van supermarkt Jumbo: Pitt. ‘Of zullen we het gewoon Grunn noemen?’, lacht Max. Hij refereert aan het recentelijk ontplofte schandaal waarin het speciaalbier Grunn niets anders bleek te zijn dan Pitt met een Grunnetiket. ‘Dat is nog eens slim ondernemen. Pils van 45 cent verkopen voor één euro 29!’ We lachen tijdens het uitschenken. Het is snel gedaan met de pret, want dit pilsener is een taaie dobber. Drie vertrokken gezichten kijken elkaar bevestigend aan. De geur is prima, maar de smaak niet om over naar huis te schrijven. Thom: ‘In dit biertje zit ook meer die alcoholsmaak in de afdronk. Ze hebben het niet goed weten te camoufleren.’ Max schudt zijn hoofd van links naar rechts. ‘Ik vind het echt vies! Het blikje is trouwens ook superlelijk!’
Prijs: € 0,49 Alcohol: 4,8 %. Cijfer: 7,2
Prijs: € 0,45 Alcohol: 5% Cijfer: 6,4
AMIGO
SCHULTENBRÄU
DORS
De blikken Pitt worden met een plezierige venijnigheid fijngeknepen en verdwijnen in de prullenbak. Een nieuwe lading staat geopend en wel paraat. Knalgele blikken met zonnetjes en hagedissen staren ons aan. Amigo is het duurste en zwaarste biertje van de test. Met de Desperados-knock-off hopen we de wrange Pitt-nasmaak te kunnen wegspoelen. ‘Ik moet heel eerlijk zeggen dat dit voor mij een compleet nieuwe beleving is’, oppert Max. ‘Bier met tequilasmaak heb ik nooit gedronken en ik begrijp het hele concept ook niet zo. Waarom bier drinken die naar sterke drank smaakt? Koop dan een fles tequila.’ De neuzen duiken diep in het plastic. Bedenkelijke blikken en peinzende verzuchtingen. Tijd voor een slok. Thom: ‘Dit is gewoon limonade. Heel zoet en erger nog, de chemische alcoholnasmaak blijft duidelijk op de achterkant van je tong hangen.’ Max: ‘Mee eens. De smaak is beter dan de afdronk. Je moet blijven drinken om het fatsoenlijk te houden.’ Over de ziel van dit biertje zijn we het eens. Als je dit soort bier koopt, wil je iets anders proeven dan gewoon pils. In combinatie met het vrolijke blikje is de beleving een dikke voldoende.
Tijd voor een klassieker. Het best verkochte bier in Maaskantje, als we de New Kids mogen geloven. Schultenbräu behoeft niet echt een introductie. De verhalen over zomervakanties en weekendjes weg met kofferbakken vol vliegen over tafel. Op één of andere manier lijken we allemaal vergeten te zijn dat dit biertje een nieuwe dimensie van ranzigheid aanboort. ‘Wat smaakt dit weeïg!’ Vol ongeloof kijken Thom en Max naar hun bekertje. ‘Ik kan me niet herinneren dat dit zo slecht was.’ Max ruikt en neemt nog een slok. ‘Het is zo vlak en het lijkt of er minder koolzuur in zit dan in de andere biertjes.’ We stemmen in en gooien de nog rijk gevulde blikken weg. Sorry, New Kids, nu even niet.
Ondanks de lol die we hebben tijdens het jureren, begint het duidelijk te worden dat vijf biertjes ook echt het maximale is wat we met een heldere geest kunnen beoordelen. Met lichte tegenzin openen we Dors, het laatste halve-literblik van de avond. ‘Mooi blikje wel’, oordeelt Thom. ‘Het ziet er niet budget uit. Ik ben benieuwd.’ We ruiken, knikken en klokken een slok naar binnen. ‘Valt me echt honderd procent mee. Ik ben zelfs enthousiast.’ Max neemt nog een slok. ‘Lekker veel koolzuur. Het heeft niet echt een smaak, wat eigenlijk heel goed is in dit geval.’ Thom deelt deze mening. ‘Ja, het is wel raar om te zeggen. Juist het ontbreken van smaak maakt het goed.’ De blikken worden tot op de laatste druppel geleegd. Dors is unaniem de winnaar van deze test.
Prijs: € 0,89 Alcohol: 5,9% Cijfer: 6,8
Prijs: € 0,49 Alcohol: 5% Cijfer: 6,2
Prijs: € 0,55 Alcohol: 5% Cijfer: 7,5 21
22
Foto: Luuk Steemers
‘STUDENTEN VOELEN BETER AAN DAT ZE ZICH MOETEN ONDERSCHEIDEN’ Chris Wind
College-voorzitter Henk Pijlman is in z’n sas met de Strategische Agenda van Onderwijs-minister Jet Bussemaker. Maar een paar kritische noten heeft hij wel. ‘Meer stages op de universiteit? Dat klinkt wel heel erg hbo.’
Minister Jet Bussemaker sprak tijdens de opening van het hogeschooljaar van de Hanze. Bent u een beetje tevreden over haar plannen? ‘Ze verdient een groot compliment. De minister heeft haar nek uitgestoken. Een sociaaldemocratische minister die de basisbeurs afschaft, dat moet een lastig gevecht geweest zijn. Het is haar gelukt en ze zal het bedrag dat daarmee vrijkomt, investeren in het hoger onderwijs. Ze heeft nu een investeringsagenda. Het is heel lang geleden dat dat voor het laatst gebeurde.’ Haar Strategische Agenda voor het hoger onderwijs belooft nogal wat. ‘Omgerekend krijgt de Hanzehogeschool ongeveer 140 extra docenten van de minister. De vraag is hoe we die in zullen zetten. Wij willen niet alleen docenten aannemen, maar vooral ook docent-onderzoekers, waarmee we een onderzoeksinfrastructuur op poten zetten. Daarmee bouw je aan je onderzoeksfunctie, maar ook aan versterking van je onderwijs. Dat is goed voor de status van het beroep en het voldoet veel beter aan de vraag van het bedrijfsleven, want ons onderzoek is en blijft vraaggestuurd.’ De minister stimuleert het creëren van hbo-master-opleidingen, maar tot nu toe ving de Hanzehogeschool bij aanvragen vaak bot. ‘Ja, ze zijn streng, maar de minister maakt nu tenminste wel ruimte voor die master-opleidingen. Uiteindelijk kregen we ook toestemming voor vijf nieuwe bekostigde masters. Het is dus beter dan ooit. Dat geeft ons mogelijkheden voor versterking van ons onderzoek. Per 750 studenten één lector, zegt de minister, maar eerlijk gezegd hebben wij die ratio al bereikt. Wij willen de middelen daarom gebruiken om docenten en onderzoekers te laten promoveren.’
Het aantal vwo’ers op hogescholen is de afgelopen jaren bijna gehalveerd. ‘Omdat de universiteiten brede bachelors zijn blijven aanbieden! De universiteiten zijn ten tijde van de commissie-Veerman begonnen over kleiner worden. Meer mensen naar het hbo, dan konden zij zich specifieker richten op de wetenschap. Dat vond iedereen een goed idee, maar met die studenten ging ook budget weg. En toen waren ze ineens tegen.’ Hoe maak je het hbo dan aantrekkelijk voor vwo’ers? ‘Als je mij nu vraagt: je zoon heeft gymnasium gedaan en gaat nu naar het hbo, wat vind je daar nu van? Dan is het best moeilijk om daar een positief antwoord op te geven. Hij komt dan in een klas terecht waar hij als vwo’er de uitzondering is, met veel havisten en een flink aantal mbo’ers. Mbo’ers en vwo’ers: dat is een wereld van verschil. Dat kun je niet ontkennen. Dan heb je hun weinig te bieden, hoor. De honours-trajecten helpen al flink wat, want daar zit meer uitdaging in. Maar je kunt ook zeggen: goh, je hebt zes jaar op het hoogste niveau voortgezet onderwijs gevolgd, dus je kunt bij ons in drie jaar een bachelor halen en daarna een beroepsgerichte master-opleiding volgen. De titel die ze halen is hetzelfde.’ Zullen de hbo-masters een groot verschil maken? ‘Je moet niet denken dat we daarmee voor de gemiddelde vwo’er ineens heel erg aantrekkelijk zijn. Maar tegelijkertijd, als die masters zich doorontwikkelen en je op een hoog niveau voorbereiden op de beroepspraktijk, dan kunnen ze ook voor studenten met wo-bachelor-diploma aantrekkelijk zijn.’ Bussemaker wil dat opleidingen niet alleen aandacht schenken aan de arbeidsmarkt, maar ook aan algemene vorming. Dat was een aantal jaren geleden heel anders. ‘Bussemaker maakt ruimte voor Bildung, dat klopt. Daar is ineens veel meer oog voor. Tegelijkertijd doet ze dingen waarbij ik zo m’n twijfels heb. Waarom moeten universiteiten ineens meer stages gaan verzorgen? Dat klinkt wel heel erg als beroepsvoorbereiding. Zo komen hbo en wo wel heel dicht bij elkaar te liggen.’ Hoe integreer je Bildung in de opleidingen? En wat is Bildung eigenlijk? ‘De term Bildung moet je eigenlijk niet meer gebruiken, persoonlijke en maatschappelijke vorming is een betere omschrijving. Je kunt het op veel verschillende manieren aanbieden. Cultuur, debat, literatuur, punten voor maatschappelijke vorming, ontwikkelingssamenwerking. Iedere opleiding bepaalt zelf hoe ze die vorming in het curriculum opneemt. ‘Studenten vinden de vorming aan de Hanzeho-
geschool tegenvallen. Het onderwijs is heel erg beroepsgericht, vinden ze. Er zijn vast studenten die geen interesse in Bildung hebben, maar we bieden het wel aan, dat is onze maatschappelijke taak.’ Kort geleden berichtte De Telegraaf dat jongeren vooral een opleiding kiezen die hun een goedbetaalde baan oplevert. ‘Dat was een slechte analyse. Men geeft als voorbeelden rechten en techniek. Met techniek kun je inderdaad een prima boterham verdienen, maar een universitaire studie Rechten leidt momenteel bijna automatisch op tot werkloosheid. ‘Ik kan me wel voorstellen dat studenten meer nadenken over het arbeidsperspectief nu de basisbeurs is afgeschaft. Op de Hanzehogeschool zie je studentenaantallen van de reguliere communicatie-opleiding flink teruglopen, de Engelstalige opleiding zit juist in de lift. Het aantal studenten Facility Management daalt ook flink, maar er zijn wel meer studenten voor de Engelstalige variant. Studenten voelen beter aan dat ze zich moeten onderscheiden, internationaler moeten denken.’ De uitval in het hoger onderwijs is nog steeds veel te hoog. De minister stelt voor het onderwijs nog meer te differentiëren. ‘Ach, het is eigenlijk allemaal al geprobeerd. We hebben bij de Hanzehogeschool veel bereikt de afgelopen jaren, maar we zijn er niet in geslaagd om de uitval te verlagen.’ Bussemaker denkt dat de associate degrees een oplossing kunnen zijn… ‘Ze bedoelt denk ik dat een aantal mensen die nu in een bachelor zitten eigenlijk beter zouden passen in een associate degree. Dat zou kunnen. Maar als je naar het uitvalpercentage van de associate degrees kijkt… daar word je ook niet bepaald vrolijk van. Tot dusver leiden die opleidingen juist tot meer uitval. Daarnaast vraagt het bedrijfsleven niet naar mensen met associate degrees. De vraag komt nu alleen van de overheid.’ En zitten studenten er op te wachten? ‘Sommigen. We hebben inmiddels acht opleidingen op dat niveau, maar het loopt allemaal buitengewoon moeizaam.’ Het is nieuw, misschien dat de bekendheid niet zo groot is? ‘In Rotterdam loopt het als een tierelier, daar hebben ze zo’n vijftien honderd studenten die een apart community college vormen, in samenwerking met ROC’s. Maar misschien passen associate degrees ook beter in die omgeving: de haven en alles wat daar omheen zit.’ 23
TEO VERSUS STUDIESTRESS
TETRISHONGER Teodor Lazarov
Als alchemie de zoektocht is naar het recept waarmee je uit lood goud maakt, dan is Teo een cognitieve alchemist. Hij speurt naar legale, onschadelijke middelen en methodes die van loodzware tentamenperiodes gouden tijden maken. In deze jungle van alternatieven beproeft hij deze maand: Tetris. Het uitmesten van mijn werkplek is één van mijn favoriete bezigheden. Dingen weggooien is nu eenmaal een bevrijding. Af en toe vind ik een pareltje tussen alle zooi. Zo ook een artikel uit een oude Universiteitskrant van 2008, uit de wetenschapsrubriek Wauw!: Beter studeren door lsd. De radertjes in mijn brein beginnen te kraken. Zou ik echt beter kunnen studeren op lsd? Het stuk is echter van compleet andere aard. Hier wordt niet de drug bedoeld, maar het gen Lsd2. Een stof die betrokken is bij de vetstofwisseling. In het artikel wordt uitgelegd hoe je een nacht lang gefocust en energiek kunt doorstuderen. Het antwoord: niet eten. Het korte vasten heeft verder geen invloed op je geheugen en leervermogen. Dat hebben onderzoekers op de Washington School of Medicine in het Amerikaanse St. Louisiana aan de hand van fruitvliegjes bewezen. Fruitvliegjes sterven wanneer ze tien uur lang wakker worden gehouden, tenzij ze zijn uitgehongerd. Sterker nog, de uitgehongerde beestjes presteren uitstekend op cognitieve opdrachten, zoals ontsnappen uit een doolhof. Aangezien de spijsvertering van insecten en zoogdieren bijna niet verschilt, is het volgens de onderzoekers aannemelijk dat dit bij mensen ook het geval is. Met andere woorden: bij tijdnood trek je een nachtje door middels vasten. Vaarwel goedkope energiedrank! Ik besluit de techniek uit te proberen. Hoewel geen zware deadlines in het verschiet, is er werk genoeg. Vrijdagavond lijkt me de beste avond. De dag erna heb ik geen verplichtingen. In het ergste geval heb ik de hele zaterdag om bij te slapen. 24 20
Foto: Pepijn van den Broeke
De grote vraag is, vanaf wanneer moet ik mezelf beginnen uit te hongeren? Ik wil het niet te gek maken, daarom lijkt me een goed ontbijt een volwaardige laatste maaltijd van de dag. Laptop open en focus op het werk. Beginnersfout nummer één treedt bijna gelijk na het ontbijt op. Ken je het denk-niet-aan-roze-olifanten-effect? Mijn focus ligt voornamelijk op het feit dat ik de rest van de dag niet zal eten. Drama! Ik krijg bijna gelijk na de maaltijd weer honger. Al mijn energie gaat op aan het onderdrukken van deze gedachten. Mijn ADHD slaat op hol met allerlei ideeën en beelden van hoe ik eten en vasten kan combineren. Tijd voor een tweede hack om van dit gevoel af te komen. Het antwoord ligt in het boek Reality is broken: why games makes us better and how they can change the world . Hierin legt gaming-expert Jane McGonigal uit hoe het spelletje Tetris ingezet kan worden voor het bestrijden van onder andere verslavingen, zoals roken en overeten. De theorie is simpel. Mensen zijn visueel georiënteerd. Hunkering treedt op in de frontale cortex wanneer verlangens worden gevisualiseerd. De hack is om je visuele -en frontale cortex bezig te houden. Tetris is eenvoudig taakgericht en visueel dominerend. Tien minuten spelen is volgens McGonigal genoeg om jezelf drie uur lang van cravings te bevrijden. Genoeg websites hebben het spel gratis. Met ongeloof zet ik een vijftienminutenalarm aan en begin te spelen. Het is bijna onvoorstelbaar, maar na de klank van de wekker ben ik kalm en op een hele steriele manier gefocust: in the zone. Ik werk langzaam door aan mijn artikelen en merk na ongeveer een uur dat mijn maag begint te knorren. Kwartiertje Tetris en ik kan weer een uur vooruit. De honger neemt echter steeds meer toe en na acht uur zonder eten gooi ik het roer om. Beginnersfout nummer twee begint me duidelijk te worden. Uithongeren is een kwelling en het werk dat ik moet verrichten is niet van levensbelang. Daar waar de fruitvliegjes sneller leren en cognitief sterk zijn, komt dat door het vooruitzicht op eten, dus op overleven. Bovendien, waarom vasten als ik nu mijn nieuwe get in the zone tool heb gevonden? Ik eet snel wat, zit al blokken bouwend mijn afterdinnerdip uit en vervolg mijn werkzaamheden. De conclusie is duidelijk: geen zitvlees? Potje Tetris.
Meneer Van Straten
LiSsaV& an
Ik word wakker van geschreeuw. Als ik mijn ogen opendoe zie ik mijn eigen keuken, maar dan een kwartslag gedraaid. Ik lig met mijn wang op de grond, mijn mond wijd open. De schreeuw komt uit mijn keel. Een doffe pijn bonkt tegen mijn slaap. Onhandig zoek ik steun bij de muur, maar mijn hand glijdt weg door de gladde poster waarop een pitspoes staat afgebeeld, die vervaarlijk bukt over de bumper van een knalrode Ferrari. KUT! Ik proef metaal. Mijn tong hangt als een lappenpop in mijn mond. Dik en loddig. Ik moet drinken. De begintune van mijn lievelingsserie klinkt door de kamer. Mijn ringtone. Vroeger keek ik er graag naar. Heldhaftige mannen op paarden. Ridders. Het montert me wat op.
traat en
Lisa Het is zes uur als mijn wekker gaat. Nog twee uur om mijn ochtendroutine uit te voeren. Eerst mediteren, wat rek- en strekoefeningen en dan een koude douche, om de doorbloeding van mijn huid te stimuleren. Mijn outfit hangt klaar. Mijn favoriete longsleeve van Mads Norgaard, die ik van de zomer kocht in dat boetiekje in Kopenhagen, gecombineerd met mijn donkergrijze Levi Revel spijkerbroek en Acne Pistol Boots. In de keuken maak ik een smoothie met rode biet, appel en bleekselderij. Ik breng mijn make-up op in een recordtijd van een half uur en bekijk op Street View voor een laatste keer de route naar mijn nieuwe school.
‘Ja, hallo?’ ‘ … waar ben je … begin semester… studenten lopen het lokaal al uit …’ Is het vandaag dan al … ‘… het spijt me … een ongeluk, het gebeurde vlak voor me… ik kom eraan...’
Hij is te laat. Een leraar die te laat komt op de eerste dag. Al mijn klasgenoten zijn al weggegaan. Ze waren blij, opgelucht. Nu zie ik ze zitten op het plein. Genietend van de late zomerzon.
Mijn stem klinkt beheerst, alsof het doodnormaal is om op je allereerste dag als nieuwe leraar op een nieuwe school, in een nieuw jaar, te laat te komen. Met bovenmenselijke inspanning druk ik mezelf omhoog en loop - zonder verder nog in de spiegel te kijken naar mijn auto.
‘Ben jij de hele klas?’ Als ik me omdraai zie ik een man staan met een stoppelbaardje en een te groot overhemd. Zijn haren plakken tegen zijn met bloed besmeurde voorhoofd. ‘Ik ben de enige die is overgebleven, meneer Van Straten. Lisa, aangenaam.’
3Hoog is dé studentenfotosoap van Nederland. De strip volgt de avonturen van Jurre, een ruige kraker met een klein hartje, René, de anders-geaarde huis-ADHD’er, Merel, een bipolaire blondine en Harrie, het frisse verenigingsmeisje. 3Hoog wordt gemaakt door Ype Driessen, de bekendste fotostripmaker van Nederland en omstreken.
25 19
MEN NEME… EEN LEEG KRATJE
Foto: Jasper Bolderdijk
Teodor Lazarov
De twintigste van de maand nadert. De in een opwelling aangeschafte Pathé-filmpas en onverwachte afschrijvingen van je zorgverzekeraar en telefoonprovider trekken je laatste financiële reserves leeg. Hoe overbrug je de laatste paar dagen tot je stufi? Teren op een pot pindakaas en euroshopperwitbrood is een optie. Het kan luxer. 26
RECEPT Ingrediënten Eén prei: Eén rode paprika: Eén pot witte bonen in tomatensaus: 500 gram half-om-halfgehakt: (of 350 gram biologisch rundergehakt:) Totaal uitgegeven:
Wie nog niet bekend is met de kreet Drinken is winnen! moet het snel worden. Pilskratten zijn namelijk je vrienden in nood. Ze zijn de beste investering die je aan het begin van de maand kunt doen en vormen de noodspaarpot die je in tijden van kredietcrisis helpen een warme maaltijd op je bord te toveren. Een volwaardig 24 flesjes tellend krat brengt, eenmaal leeggedronken, € 3,90 op. Met een beetje creativiteit en enige hulp van HanzeMags budgethelden zul je de laatste paar pre-stufileningdagen nooit meer honger lijden. Sterker nog, je zult versteld staan van de oneindige mogelijkheden die je hebt wanneer je gaat koken voor een kratje.
CHILI CON CARNE
De budgethelden, fotograaf Jasper Bolderdijk en redacteur Teo Lazarov, kijken peinzend naar winkelcentrum Paddepoel. Zittend op twee lege kratjes op vier hoog concluderen ze dat bij een supermarkt als Albert Heijn de opbrengst van hun krat nooit goed tot haar recht zal komen. Hun blik verplaatst zich omhoog. Turend in de verte verschijnt een betere optie aan de horizon. Budgetsupermarkt Lidl in winkelcentrum Selwerd. Tijd voor klein fietstochtje. Met een gigantische winkelmand in de ene hand en twee emballagebonnetjes in de andere, hobbelt het duo door de supermarkt. Het grote puzzelen is begonnen. Wat is vullend, gezond en bovenal goedkoop? ‘Bonen in tomatensaus’, oppert Bolderdijk. ‘Echt survivalvoer. Mocht er ooit een zombie-apocalyps uitbreken, dan kun je nog jaren teren op dit in potten opgeslagen voedsel’, weet de fotograaf, want hij heeft het zelf gezien op Discovery Channel. ‘Dit moeten we hebben!’ De link met chili con carne is gelegd. Het gerecht vult goed, door de proteïnes. Het past tevens in een slowcarb-voedingspatroon en is dus ook nog gezond. Probleem nummer één ligt echter op de loer. Vlees is duur en neemt gelijk meer dan de helft van het budget in. De keuze is 350 gram biologisch rundvlees voor € 2,25 of 500 gram half-om-halfgehakt voor € 1,99. Samen met een prei, een rode paprika en de pot witte bonen komt het geheel uit op een bedrag van € 3,94 wanneer ons duo kiest voor het biologische gehakt. Zelfs de winkelkassa-spelregels
(kader 1) kunnen hun hierbij niet helpen. Gelukkig heeft onze fotograaf een stuiver ergens vandaan getoverd. Boffen!
EIEREN MET SPINAZIE EN FETA
Kratje nummer twee is voor herbivoren. Wat kan het beste dienen als vervanging voor vlees? ‘Eieren natuurlijk! Een gezonde uitsmijter met groenten en kaas.’ Onze budgethelden proberen zo bewust mogelijk te blijven. De keuze valt op een zak gewassen spinazie à € 0,99. Voor de smaak nemen ze een netje pittige rode uien. ‘Er gaat niets boven een goed stuk feta in combinatie met spinazie en ui’, weet onze redacteur uit ervaring. ‘Samen met een goed gebakken spiegeleitje heb je een koningsmaal.’ Met de telefoonrekenmachine in de hand is het wikken en wegen. Nemen ze biologische eieren en offeren ze daarvoor de feta op? Nee, zonder feta geen gerecht! Om toch enigszins een goed geweten te behouden, besluit het duo te gaan voor de vrije uitloopeieren à € 0,85 per zes. Dit brengt het geheel op een kantje-boordbedrag van € 3,92. Even goochelen met de winkelkassaspelregels en het bedrag wordt afgerond op kratwaarde. Met een tevreden glimlach verlaten onze budgethelden het pand. Thuis wacht de keuken, de plek waar ze gaan koken voor een kratje. Meer recepten voor één kratje? Check kokenvooreenkratje.nl!
WINKELKASSASPELREGELS
Volgens de winkelkassaspelregels worden alle bedragen die contant worden afgerekend, afgerond op een bedrag dat eindigt op een 0 of een 5. Totaalbedragen die eindigen op 1, 2, 8 of 9 worden afgerond op 0. Alles wat eindigt op 3, 4, 6 of 7 wordt door de kassamedewerker in een 5 veranderd. Met andere woorden: bij een bedrag van € 1,92 betaal je € 1,90. Wanneer je een product van € 1,98 hebt, rekent de caissière twee hele euro’s.
€ 0,45 € 0,49 € 0,75 € 1,99 € 2,25
€ 3,68 (of € 3,94)
Bereidingswijze Snijd de prei in kleine stukjes en de paprika in kleine blokjes. Verwarm een diepe pan op hoog vuur. Gooi het gehakt erin en bak het vlees bijna gaar. Gooi de gesnipperde prei in de pan en zet het vuur een tikje lager. Wanneer de prei zacht is, voeg je de paprika en de witte bonen in tomatensaus toe. Roer alles goed door elkaar en laat het tien tot vijftien minuten pruttelen. Af en toe roeren. Eet smakelijk! RECEPT Ingrediënten Zak gewassen spinazie: Zakje rode uien: Griekse feta: Vrije-uitloopeieren:
€ 0,99 € 0,89 € 1,19 € 0,85
Totaal: € 3,92 Bereidingswijze Snipper twee rode uien. Verwarm een koekenpan op hoog vuur en voeg een scheutje (olijf)olie toe Gooi net zoveel spinazie in de pan als je nodig acht en laat de spinazie op het hoge vuur slinken. Doe de spinazie in een kommetje op het moment dat je ziet dat er vocht vrij begint te komen. Bak de gesnipperde uitjes in de pan totdat ze glazig worden en voeg ze toe aan de spinazie in het kommetje. Strooi flink wat feta over de spinazie en uitjes en roer het geheel goed door elkaar. Voeg peper en zout toe naar smaak. Doe nog een scheutje (olijf)olie in de koekenpan en zet het vuur weer lekker hoog. Gooi drie eieren in de pan en laat ze even goed aanbakken. Temper het vuur en bedek de pan voor twee minuten met een deksel. Zo krijg je een perfect spiegeleitje. Eet smakelijk! NB: Onze helden gaan ervanuit dat keukengerei en basisbenodigdheden zoals peper, zout en (olijf)olie aanwezig zijn in elk studentenhuis. 27
28
LOCO Luuk Steemers
EERSTEJAARS ELEKTROTECHNIEK MARK BRINKHUIZEN (21) KICKT OP SNAARINSTRUMENTEN ‘Ik speel vanaf mijn zesde gitaar. Sindsdien kocht ik regelmatig snaarinstrumenten, tot ik een paar jaar geleden op een hobbymarkt de bekende Engelse snaarinstrumentenbouwer Adrian Farmer uit Kolham ontmoette. Adrian, die trouwens banjo speelt bij de Stroatklinkers, verkocht me eerst een westerngitaar, daarna een archtop-jazzgitaar en een ukulele. Vooral de archtop is waanzinnig, zowel akoestisch als elektrisch. Gebouwd uit dezelfde zeldzame houtsoorten als de beroemde archtop van Robert Benedetto. Zelf heb ik een ukelele gebouwd, maar Adrian is een klasse apart. Ik heb nóg vier instrumenten bij hem in bestelling. Mijn nieuwe dobro square neck kan ieder moment klaar zijn. Superspannend!’ 29
30
[email protected]
Lieve Loes, Mijn vriend en ik wonen al drie jaar samen. Sinds een jaar in een redelijk groot huis in Lewenborg. We hebben het superleuk samen en we willen nu ook een huisdier nemen. Mijn vriend wil een hond, of liever eigenlijk twee honden: een bouvier én een terriër! Ik ben meer een poezenmens. Mijn vriend zegt dat ie met honden is opgegroeid en niets met katten heeft. Ik ben juist met poezen opgegroeid en heb niets met honden. Hoe lossen we dit op? Of beter: hoe krijg ik hem aan de poes? Maxi
Lieve Loes, Op het eindfeest van de KEI heb ik staan zoenen met een superleuke jongen. We waren natuurlijk allebei aangeschoten en zijn elkaar in alle drukte later kwijtgeraakt. Ik weet eigenlijk bijna niets van hem, behalve zijn voornaam. Maar het klikte echt direct als een dolle tussen ons, zoiets voel je. Ik weet dat jij een relatieexpert bent en online je mannetje staat. Heb jij misschien een idee hoe ik hem zou kunnen vinden?
Lieve Maxi, Ik ben zelf ook meer een hondenmens dan een kattenliefhebster, maar ik begrijp je weerstand. Twee honden in de stad is niet relaxt. Om te beginnen is er aanlijn- en opruimplicht. Op straffe van 97 euro per delict. Zie jij maar eens een drol van een bouvier in een boterhamzakje te proppen terwijl je twee honden aangelijnd houdt! Honden zijn ook veel duurder dan katten. Voor twee honden betaal je in Groningen alleen al 285 euro aan hondenbelasting. Voor een poes betaal je niets. Honden moeten er iedere dag uit, ook als je brak bent, een tentamen hebt, moet werken, op vakantie bent of gewoon geen zin hebt. En als je vriend er niet is, draai jij ervoor op. Kortom, een hond, laat staan twee, lijkt mij niet echt in een studentenleven passen. Hoe je je vriend warm krijgt voor een poes, lijkt mij eenvoudig. Neem hem mee naar een nestje jonge poezen en hij gaat voor de bijl. Wie smelt er niet bij een nestje kittens en een vriendin die er heel graag één wil? Hou je poot stijf, Maxi! Anders loop je voor je het weet door Lewenborg te zeulen met twee honden.
Lieve Marianne, Ai! Dit wordt zoeken naar een speld in een hooiberg. Maar geen onbegonnen werk. Hoeveel KEI-lopers waren er dit jaar? Rond de 5000? Als we er nu eens voor het gemak vanuit gaan dat de helft daarvan jongen is, dan blijven er 2500 potentiële zoeners over. Je hebt zijn voornaam, dus post een bericht op Facebook en vraag je vrienden dit te delen. Verder zou ik mijn ogen gewoon goed open houden. Je kunt hem zo op straat, in de kroeg, op school of waar dan ook tegenkomen. Misschien is het een verenigingstype en moet je hem in die hoek zoeken? Of misschien is het meer een alto die in Vera naar bandjes gaat? Kom op Marianne, zo groot is Groningen nou ook weer niet. Geef de moed niet op. Ware liefde overwint! Als er een dolle klik tussen jullie was, loop je hem vast binnenkort tegen het lijf.
Marianne
HANZE
MAG
LIEVE LOES
Heeft je beste vriendin gezoend met de jongen waar jij al tijden vlinders van in je buik krijgt? Ben je verliefd op je docent en kun je je niet meer op je studie concentreren? Lig je niet lekker in je projectgroep en begrijp je niet waarom? Mail Loes, onze enige echte ervaringsdeskundige. Inzenden mag zelfs anoniem.
REDACTIE-ADRES Zernikeplein 7 T0.01 / T0.02, Groningen POSTADRES Postbus 30030 9700 RM Groningen telefoon: 050 5955588 e-mail:
[email protected] REDACTIE Chris Wind - hoofdredacteur 050 5955585
[email protected] Boudewijn Otten - (eind)redacteur 050 5955582
[email protected] VORMGEVING & ART DIRECTION Jean-Maxim van Dijk
[email protected] www.jmxcorp.net MEDEWERKERS Teodor Lazarov Davey Schippers Mariusz Soltanifar Luuk Steemers Loes Vader Anke Knapper (illustrator) Pepijn van den Broeke (fotograaf) Jasper Bolderdijk (fotograaf) Ype Driessen (fotostrip) Rick van Duuren (cartoonist) Sam Peeters (cartoonist) Leo van der Reest (cartoonist) PRODUCTIE Redactie HanzeMag & Grafische Industrie De Marne B.V. Oplage: 7000 ADVERTENTIES Martini Media 050-3142244
[email protected] 31
PACK YOUR BAGS AND GO Mariusz Soltanifar
Travelling is a passion Mariusz Soltanifar ardently wants to share with others. Once he starts talking on the subject, the marketing teacher can’t stop. So we told him to write it down.
Travelling is a very personal thing. You go and discover the real world, not as others tell you it is or as you read in books. You perceive places differently. People you come across and events you encounter become a part of yourself. Take the inhabitants of the Sri Lankan town Haputale. Barefooted they pick tea leaves and carry tens of kilograms on their shoulders. Travelling breaks down stereotypes. In Iran, for instance, I saw fewer women wearing burkas than in Dutch cities like The Hague or Eindhoven 4int
(where I lived for two years). Hitchhiking from the Caspian Sea to the Persian Gulf I came across Iranians who invited me into their homes and shared all they had. Through travelling you get the unique opportunity to break cultural patterns. In Finland I found out that not all inhabitants are cold or death metal adepts. Some of them are very talkative, even in the sauna, which I used to regard as a temple of silence and relaxation. Swimming in an icy lake must be on your bucket list, by the way. Believe it or not, it does you a world of good. Travelling is the quickest way to get out of your comfort zone. By immersing yourself in a completely different culture, you better understand the rationale behind it. In South-Korea convention doesn’t permit you to leave your workplace before your boss does. That is why there are so many couches in offices. Employees can take a nap while waiting. Travelling fills your head with memories, always popping back and encouraging you to reflect, to contrast what you hear with the reality you encounter. Countless pictures linger in my mind. I perceive people around the Russian Baikal Lake, living in houses with curtains instead of windows, enjoy their lives sitting on a clay floor. You realize
that things we take for granted actually are blessings. I had the experience of looking at life from an entirely different vantage point. By travelling your network of contacts grows. Instead of seeing the world passively through the eyes of the media, I participated in world events through the lives of friends, struggling with natural disasters alongside them. Christchurch, New Zealand, is badly damaged by an earthquake: I immediately saw myself over there. I heard about the bank crisis in Cyprus only a couple of hours before landing there. I saw that crisis through my own eyes: the suffering plastered on people’s faces outside the closed shop doors lining the streets. Do not be discouraged by a nasty airplane cold or the difficulties in navigating foreign streets. Do not hesitate too long to discover the world full of contrasts, start as of today. Priceless experiences, broadening your horizons and building your confidence, are worth much more than the cost of a budget plane ticket. Feel invited to follow Mariusz Soltanifar (Marketing Lecturer, International Business School) at his Facebook Page: To travel is to live – How traveling has changed my life. https://www.facebook.com/ HowTravelingChangedMyLife
LEGAL ALIEN Luuk Steemers
YIHAN ZHU (19) INTERNATIONAL BUSINESS & MANAGEMENT
‘My father is a Human Resources manager at a big shipbuilding company in Shanghai, my mother works for the same company as an engineer. The women in my mother’s family are usually good at chemistry, physics and maths. But I’m only good at maths, so I decided not to pursue a career in technology. I like marketing. Trying out new strategies to sell products, and preferably in an international company. Maybe I can build a bridge for a company wishing to enter the Asian market. ‘When I just arrived here, last year, I was feeling
Photo: Luuk Steemers
PEOPLE’S REPUBLIC OF CHINA, 321 TIMES THE SIZE OF THE NETHERLANDS
a bit uncomfortable. I had to get used to the classes in English. That’s always a big challenge for Chinese people. I also had to adapt to the teaching methods. In China teachers give you an assignment and tell you how you should go about it. Here you have to find your own methods and your personal style. ‘I pushed myself superhard. I did my best to meet students from other countries, not only Chinese students. I’m in my comfort zone now. Last year I lived in a big international student house at Kornoeljestraat. That was such a wonderful experience. But you are only allowed to live there for just one year. So I moved to a private house with four students who live far more individually. Really nice people, but I still miss the international dinners, the parties and going out together. ‘The city of Shanghai has more inhabitants than the Netherlands. The living pace is very fast. People from all over China try to find jobs in Shanghai, so you have to be outstanding to succeed. On the other hand there’s lots to enjoy. Culture, entertainment, wonderful food. The public transport system is excellent. So there’s no need to spend hours in traffic jams. After some years abroad I will go back to Shanghai and re-join my family. An old Chinese saying says: far water can never put out the near fire. You have to be near to be of real value to people. For the same reason long-distance relationships don’t work. ‘I love running, fitness and travelling. As a Chinese citizen you need lots of visa to travel in Europe but when you’re enrolled as a student in Europe you can travel anywhere. Recently I fell in love with Switzerland. Maybe I’ll try to find an internship there.’
5int
FROM BEIJING TO BEIJUM Luuk Steemers & Boudewijn Otten
August 28... A beardy bloke from Australia, a cow-loving Chinese girl, a veggy farmer-tobe from Nigeria and a couple of fresh air sniffers - most of the 800 students who attended Welcoming Day at Hanze University are very enthusiastic about Groningen.
YUJIE TANG (23) BEIJING, CHINA ‘I’m from Beijing, the capital of China. Groningen is the opposite of Beijing in many ways. It’s a modern city, but small and not so crowded. The air is so clean. I was interested in studying in the Netherlands because it’s so close to the sea and I had never been near any sea. I feel comfortable with water: rivers, brooks and lakes. I will be joining an exchange programme on Media and Communication. In the future I want to do something in the field of internet. Product manager for a company like the big Chinese digital market place Alibaba, maybe.’ 2int
DARIO CALAMANDREI (21) FLORENCE, ITALY ‘I study Business Administration in Pisa, famous for its leaning tower. The region around Pisa is quite flat. Just like the area here. Great for biking, which I’m very fond of. The Dutch tourists in Pisa are always very polite and friendly. That’s why I wanted to go to the Netherlands to take an exchange programme. I already made a tour of Groningen with a Dutch friend. I do love the culture here. Everything is so well organised. Absolutely perfect, except maybe the rain.’
MARK HAINES (20) MELBOURNE, AUSTRALIA ‘In 2014 I spent my holidays in the Netherlands. I liked that immensely. Everything is so civilized, people are so friendly. I’m a second-year Law student at Deakin University in Melbourne. I had some options to study abroad for six months. I wanted to go to the Netherlands and Hanze University was the Dutch option I was given. I’ve been here for four days now. The people in my student house are nice. The city is great and even the weather isn’t that bad after the cold wintry weather in Australia I came from.’
IRINA CARAS (19) CHISINAU, MOLDOVA ‘Moldovan education is very theoretical. That’s what attracts me in Hanze University, the practical approach. I came to know that while working as an interpreter at an educational fair at Chisinau, my home town. Yes indeed, I do speak English quite well. And Russian too, I might say. Groningen is beautiful, really a nice city, I’ve been here for three weeks now. My mother wants to be sure that everything is okay. Well, she doesn’t need to worry, I’ll manage. I found a room at a stone’s throw of Martini Tower, so getting lost certainly is not easy.’
NINGNA XIE (18) NANNING, CHINA ‘I’m from the region of Guangxi, that’s southern China. Nanning is a city with millions of inhabitants. I also lived in a big city in the Philippines. Coming here feels like an escape. I love the fresh air, the big open spaces, the cows, the pigeons, the sheep. I’m not a city person. Metropolitans are a bit crazy: always rushing, never taking the time to enjoy life. ‘So I’m looking forward to my new life here. After I graduate, I’m planning to take a master in Asian Studies, maybe in Maastricht.’
DANIEL MULCAHY (24) BENDIGO, AUSTRALIA ‘I’m a student at La Trobe University, Melbourne. The last semester one can take at another university, so I chose to do my major in Human Recourses Management at Hanze. Yes, I figured that out myself. With a little help, of course. My family has Irish roots, but my girlfriend is from Dutch offspring, so we can visit her family when she comes to visit me. I’ve only been here for twelve hours yet, so I can’t tell whether I like the city, but the first impression is good. My home town is just as big as Groningen, but Groningen seems to offer lots more of nice activities. I intend to take part in those. Perhaps I’ll join Erasmus Student Network, nice people, nice parties. It’s going to be fun.’
SARA ZARREH HOSHYARI (20) HAMBURG, GERMANY ‘Last year I studied in Berlin. Actually I dropped out, I didn’t like university at all. The program consisted merely of lectures and studying books. All theory and hardly any interaction. That’s so different over here at Groningen, I immediately got a vibe: this kind of education is what I want. As for Groningen, that’s some sort of Hamburg in miniature. Hamburg has 1.8 million inhabitants, Groningen is much smaller, but vibrant as well. That’s why I wanted to take part in the KEI introduction week. It was great. ‘I found a nice room, that’s important too of course. It’s close to the Paddepoel. Do I pronounce that well?’
ADEMOLA OLUSILE (35) LAGOS, NIGERIA ‘Nigeria is an emerging economy, there are business opportunities everywhere. After earning my bachelor’s degree at the University of AdoEkiti I went into agro-business. Yes, I am a farmer. Up until now I produce mainly cassava, but I want to expand. Vegetables, it’s healthy and gaining popularity. I want to become a supplier of hotel and restaurant groups. I’m convinced I will succeed. The upcoming seventeen months in Groningen I shall get to know the ins and outs of modern business. In the mean time my brother and my business partner will be running the farm perfectly. I’m sure of that, because I know them very well: my business partner is my wife.’
MERON GEMEDA (27) ADDIS ABABA, ETHIOPIA ‘My first name is Jewish. Many Ethiopian languages have a Semitic origin. I’m from the Ethiopian capital of Addis Ababa, but I study Electronic Engineering in Helsinki, Finland. The minor Electronic Product Design & Engineering at Hanze seems to fit in well with my regular study programme. And I heard some really good things about Groningen. For instance that it’s such a vibrant student city. I’ve been here a couple of days now. I have not really immersed myself in student life, but at least architecturally the city is very appealing.’
TINA DESIRÉ ANDERSEN (26) OSLO, NORWAY ‘Back in Oslo I study Media & Communication. Most of my classmates who went abroad chose fair weather destinations. But I read about Hanze University and the minor Public Affairs on the internet. It immediately appealed to me, though I really had never heard of Groningen. I had never been to the Netherlands either, except for Schiphol. ‘Before I came here I already took my first exam in Groningen, well, sort of… I did a skype interview with the girls in a sorority house in Groningen, and I was accepted!’
RAFIG ABBASOV (18) BAKU, AZERBAIJAN ‘Last year I spent a year at high school in Chicago. My intention was to go to college after that to study computer science. But during a tour of the US I happened to see a team of IT people at work in San Francisco. I did not like what I saw. I don’t want to sit behind a computer screen 24/7. I’m more adventurous. I also saw lots of inspiring art. So I decided to follow an art study. I chose the Netherlands because it’s closer to my home country than America and because art seems to be very popular here. So far I really like Groningen. True, we get lots of rain here, but have you ever smelled how fresh the air is afterwards?’ 3int
MAG
HANZE
budge t EDITIO N
LICK YOUR PLATES, NO DISHES!
L A DE
✌
RE T S P M DU IVING D T FOR NOT HJUOSMELESS THE YMORE! AN
FREE F EVERYRESH AIR WHER E!
-50% 4 % 0% 40 DEAL
-40%
OR E M H C U M WORTH HE COST OF THAN T GET PLANE A BUD CKET TI
CUT OUT FOR FREE BOOKMARK!
ING D A O L F R EE IS NOT E! M I R C A
✁
% 0 R -4 EB RA AJ DI BA AS40%- 6 SC T ! OU T! NT ! W! WO
TRAVELLING GIVES PRICELESS EXPERIENCES
2
23 september 2015 editorially independent magazine of hanze university of applied sciences
IN TE EDRN IT AT IO IO N NA L
D ‘GRONINANIEL: G E N OF FERS SO MUC H! ’
