Hans van Rooij
OVE RSTAG
Colofon Eindredactie Joost Pool Redactie Boris Goddijn Vormgeving Pien Vermazeren Fotografie Boris Goddijn Beeldbewerking Pien Vermazeren
Copyright en disclaimer Het overnemen van teksten uit deze uitgave, als bedoeld in artikel 15 van de Auteurswet, is niet toegestaan.
Stichting De Zilvervloot is een landelijke onafhankelijke maatschappelijke organisatie op non-profit basis met netwerken in binnen- en buitenland. Zij richt zich op het begeleiden, trainen, opleiden, stimuleren en coachen van ervaren hoogopgeleide werkzoekenden en het ondersteunen van gemeenten. Contact www.dezilvervloot.eu postbus 1728, 5602 BS Eindhoven
Hans van Rooij
Twintig jaar lang was Hans van Rooij een succesvolle ICT freelancer. Toen begon de financiële crisis en verdwenen de opdrachten als sneeuw voor de zon. Tijdelijk kon hij terugvallen op zijn spaargeld maar al gauw bleek dit onvoldoende om de crisis door te komen. Hans kwam in een diep persoonlijk en financieel dal terecht. Met ondersteuning van Stichting De Zilvervloot lukte het hem om de zoektocht naar een oplossing vol te houden. Deze kwam uiteindelijk in de vorm van een vaste baan bij een ICT organisatie in Weesp.
Freelance periode
‘Al vijfendertig jaar zit ik
in de ICT, waarvan twintig jaar als freelancer,’ zegt Hans. ‘Ik ben voornamelijk werkzaam geweest als Oracle ontwikkelaar en de vraag naar mijn expertise is altijd groot geweest.’ Aan deze vraag kwam met de laatste crisis ineens een einde. Hans had in zijn freelance bestaan al meerdere economische crises meegemaakt, maar deze crisis was het ergst. Hans: ‘Er was gewoon geen vraag meer. Iedereen in mijn netwerk had er last van, zelfs intermediairs waarvan ik altijd opdrachten kreeg gingen failliet.’ Het verlies aan opdrachten was niet het enige probleem. Voor de crisis veranderde softwareproducent Oracle de manier van ontwikkelen. Er kwam voor Oracle ontwikkelaars een geheel nieuwe set aan ontwikkelmethoden en technieken op de markt. Hoewel Hans dit zag aankomen en wist dat hij moest investeren in deze kennis en vaardigheden, deed hij dat niet. Het gevolg was dat zijn expertise niet meer aansloot op de beperkte vraag die er nog was. ‘Ik was als freelancer elke dag hard aan het werk en de dure trainingen moest ik uit eigen zak betalen. Ik heb het een beetje laten versloffen,’ zegt Hans. ‘Je denkt dat het wel weer opnieuw gaat lukken, maar deze keer was er een echte kennisswitch nodig.’
Diep dal
Door het ontbreken van opdrachten hield voor Hans
de inkomstenstroom op. Als freelancer kun je niet terugvallen op een werkloosheidsuitkering en dus brak er een periode van onzekerheid aan. Hans leefde van wat hij als freelancer had gespaard maar deze buffer was snel op. ‘Toen kwam de bijstand om de hoek kijken,’ zegt Hans. ‘Dat was voor mij een
situatie van een heleboel naar heel weinig geld. Ik viel in een diep persoonlijk en financieel gat. Net op dat moment had ik ook nog te maken met een verhuizing van Rotterdam naar Eindhoven. De problemen stapelde zich in die periode op. Ik bevond mij in een uitzichtloze situatie. Ik had het gevoel dat ik noch op korte, noch op lange termijn werk zou vinden. Je zit dan zo diep in de put dat je echt geen oplossingen meer ziet.’
De Zilvervloot
Via de gemeente kwam Hans in een
traject terecht voor sollicitatiebegeleiding. Het niveau van dit traject was echter zo laag dat hij al snel het gevoel had hier niet op zijn plaats te zijn. Hans vroeg een gesprek aan met zijn casemanager en die zorgde ervoor dat hij in contact kwam met Ed Winters van De Zilvervloot. Hans: ‘De aanpak van De Zilvervloot en de visie van Ed Winters spraken mij direct aan. Gelukkig kon ik snel deelnemen aan
‘De aanpak en visie spraken mij direct aan.’
één van de groepen. Belangrijk voor mij was dat alle deelnemers bij De Zilvervloot hoogopgeleid zijn. Het was voor mij een fijne constatering dat ik niet de enige hoogopgeleide en ervaren persoon was op zoek naar een nieuwe uitdaging. Het
voelde als een gedeeld lot. Als je alleen thuis zit, heb je soms het gevoel de enige te zijn. Een andere belangrijke constatering die ik daar deed was dat het gewoon moeilijker is om iets te vinden als je wat ouder bent. Het besef en de acceptatie daarvan waren belangrijk voor mij.’
Wat Hans zich vooral herinnert van de zes maanden dat hij deelnam aan De Zilvervloot was de professionele begeleiding. Zoals het gezamenlijk zoeken naar de beste strategie om uit zijn situatie te komen, het kunnen sparren met deskundige begeleiders en het gebruik kunnen maken van kennis van andere deelnemers. Bovendien is er veel aandacht voor het samenstellen van het perfecte curriculum vitae en het werken aan de persoonlijke presentatie. Hans: ‘Bij de Zilvervloot gaat het allemaal net iets verder, iets dieper. Je moet echt aan de slag. Misschien denk je wel dat
‘Het gaat allemaal net iets verder.’
je een goed curriculum vitae hebt, maar met de feedback van de groep blijkt dat er toch verbeteringen mogelijk zijn. De mogelijkheid om vragen voor te kunnen leggen aan de groep en het gezamenlijk sparren heb ik als heel prettig ervaren.’ Hans vervolgt: ‘Voor mij persoonlijk heeft De Zilvervloot vooral geholpen bij het volhouden van de zoektocht en een bredere kijk op de mogelijkheden. Zo hebben ze mij gestimuleerd om ook buiten de regio te zoeken naar een vaste baan. Dat wilde ik in eerste instantie niet, alleen voor freelance opdrachten vond ik dat een optie. Na verloop van tijd heb ik dat toch gedaan. Ze bleven mij voortdurend ondersteunen in dat proces. Als ik alleen was geweest had ik waarschijnlijk minder gedaan om een baan te vinden. De groep motiveert je om meer te doen. Op basis van mijn ervaring zou ik zeker iedere hoogopgeleide werkzoekende aanraden om deel te nemen aan één van de groepen van De Zilvervloot.’
Nieuw werk
De ondersteuning bij het volharden was
wel nodig. Hans heeft meer dan honderd sollicitaties de deur uit gedaan. In eerste instantie vooral voor freelance opdrachten, dat was hij immers gewend, maar later ook voor vaste banen. Er kwamen veel afwijzingen en op een groot aantal sollicitaties kreeg hij zelfs helemaal geen reactie. Uiteindelijk
‘Ik was de juiste man op het juiste moment.’
vond Hans een baan als Oracle ontwikkelaar bij een ICT organisatie in Weesp. Hij ziet het vinden van deze baan als het resultaat van zijn doorzettingsvermogen en geluk. ‘Ik was gewoon de juiste man op
het juiste moment. Ze hadden iemand nodig zoals ik en dus kon ik snel aan de slag. Het waren prettige gesprekken, het voelde goed en ze wilden investeren in trainingen. Ik moest de sprong naar Weesp wagen en Eindhoven verlaten.’ De stap om te verhuizen naar Weesp was niet zomaar genomen. Zijn financiën lieten het niet toe om te reizen naar Weesp, laat staan direct te verhuizen. Hans: ‘Ik kwam gewoon te kort en toen heeft de Zilvervloot geprobeerd te bemiddelen voor een overbruggingskrediet bij de gemeente. Het was immers dé kans voor mij om uit de uitkeringssituatie te komen, wat natuurlijk ook in het belang was van de gemeente. Helaas kon de gemeente op korte termijn niets voor mij doen en kreeg ik geen overbruggingskrediet. Toen hebben de bestuurders van De Zilvervloot iets bijzonders gedaan en mij het geld uit eigen portemonnee voorgeschoten, zodat ik de eerste kosten kon dekken en de
nieuwe baan kon accepteren. Daar ben ik de heren nog steeds dankbaar voor. Natuurlijk heb ik hen als eerste terugbetaald.’ Hans reisde het eerste half jaar vanuit Eindhoven met het openbaar vervoer naar Weesp en weer terug. Een lange reis van gemiddeld vijf uur per dag. Maar Hans had weinig te kiezen en ging er dus voor. Inmiddels heeft hij zijn eerste jaar erop zitten en heeft hij zijn tweede jaarcontract binnen. Er is gelukkig werk genoeg bij zijn huidige werkgever. Ook is hij verhuisd. ‘Het wonen in Weesp valt mij best zwaar. Het valt niet mee om op oudere leeftijd nieuwe contacten buiten het werk op te bouwen. Toch ben ik blij met deze stap. Hiermee heb ik mijn ergste zorgen weten op te lossen,’ eindigt Hans het gesprek.
