Handboek indicatoren GGZ Indicatoren set Goede Zorg voor Zorginkoop GGZ 2016

Handboek indicatoren GGZ Indicatoren set Goede Zorg voor Zorginkoop GGZ 2016

Externe versie

Inhoud

Inleiding ................................................................................................................................................... 3 Werkwijze en controle .................................................................................................................... 3 Wat gebeurt er met de antwoorden ............................................................................................... 3 Depressie ................................................................................................................................................. 5 Indicatoren depressie .......................................................................................................................... 5 Indicator 1. Evidence based en volgens de richtlijn behandelen: ....................................................... 5 Indicator 2. Monitoring van klachten als onderdeel van de behandeling. ......................................... 7 Indicator 3. Zorgprogramma en zorgpaden ........................................................................................ 8 Indicator 4. Behandelplan ................................................................................................................... 9 Indicator 5. In – en exclusie criteria. ................................................................................................. 10 Indicator 6. Drop-out ......................................................................................................................... 11 Indicator 7. Terugkeerkosten ............................................................................................................ 11 Indicator 8. Wachttijden.................................................................................................................... 12 Angst ...................................................................................................................................................... 14 Overzicht indicatoren angst .............................................................................................................. 14 Indicator 1. Evidence based en volgens de richtlijn behandelen (angst): ......................................... 14 Indicator 2. ROM onderdeel van de behandeling ............................................................................. 16 Indicator 3. Zorgprogramma en zorgpad .......................................................................................... 16 Indicator 5. Behandelplan ................................................................................................................. 16 Indicator 8. Drop-out ......................................................................................................................... 16 Indicator 9. Terugkeerkosten ............................................................................................................ 16 Indicator 10. Wachttijden.................................................................................................................. 16 Somatoforme stoornissen ..................................................................................................................... 17 Overzicht indicatoren somatoform ................................................................................................... 17 Indicator 1. Evidence based en volgens de richtlijn behandelen somatoform ................................. 17 Indicator 2. ROM onderdeel van de behandeling ............................................................................. 19 Indicator 3. Zorgprogramma en zorgpaden ...................................................................................... 19 Indicator 5. Behandelplan ................................................................................................................. 19 Indicator 8. Drop-out ......................................................................................................................... 19 Indicator 9. Terugkeerkosten ............................................................................................................ 19 Indicator 10. Wachttijden.................................................................................................................. 19 Selectieve inkoop op basis van minimumnormen ................................................................................ 20 Eetstoornissen ....................................................................................................................................... 20 Normen Selectieve inkoop ................................................................................................................ 20 Waardering Vergelijk en Kies ............................................................................................................ 20 Indicator 1 en 11. Evidence based en volgens de richtlijn behandelen en volume norm: ............... 20 Indicator 2. ROM onderdeel van de behandeling ............................................................................. 21 Indicator 5. Behandelplan ................................................................................................................. 21 Indicator 9. Terugkeerkosten ............................................................................................................ 21 Indicator 10. Wachttijden.................................................................................................................. 22 Alcohol en overig aan een middel gebonden stoornissen .................................................................... 22 Normen Selectieve inkoop ................................................................................................................ 22 Waardering Vergelijk en Kies ............................................................................................................ 22 Indicator 1. Evidence based werken volgens de richtlijn behandelen. ............................................. 22 Indicator 2. ROM onderdeel van de behandeling ............................................................................. 23 Indicator 5. Behandelplan ................................................................................................................. 23 1

Indicator 9. Terugkeerkosten ............................................................................................................ 23 Indicator 10. Wachttijden.................................................................................................................. 23 Indicator 6. Nazorg ............................................................................................................................ 23 Indicator 9. Terugkeerkosten ............................................................................................................ 24 Indicator 10. Wachttijden.................................................................................................................. 24 Dementie ............................................................................................................................................... 25

2

Inleiding Voor u ligt het cVGZ handboek Goede Zorg voor de Geestelijke Gezondheidszorg. cVGZ beoordeelt goede zorg op basis van de pijlers kwaliteit, klantbeleving en kosten. Deze moeten in balans zijn met elkaar om van goede zorg te kunnen spreken. Dit handboek is een resultaat van het project Goede Zorg GGZ. Het uitgangspunt van dit project was: voor Goede Zorg, zorg je samen! Dit handboek is dan ook tot stand gekomen in nauwe samenwerking en in afstemming met het GGZ veld. Dit handboek biedt de door cVGZ gehanteerde indicatoren en hierbij geldende minimum- en streefnormen op het gebied van kwaliteit. Omdat er binnen de GGZ verschillende doelgroepen met verschillende aandoeningen zijn, waarbij verschillende inhoudelijke aspecten binnen de behandeling van andere waarde zijn, is ervoor gekozen om de indicatoren per aandoening te beschrijven. Wel zijn een aantal indicatoren toepasbaar bij verschillende aandoeningen. Voor 2016 zijn er indicatoren opgesteld voor de aandoeningen: •

Angststoornissen

•

Depressieve stoornissen

•

Somatoforme stoornissen

•

Alcohol en overig aan een middel gebonden stoornissen

•

Eetstoornissen

•

Dementie

Per aandoening en indicator zal dit handboek uitleggen waarom we dit willen meten. Vervolgens wordt de relatie met kwaliteit gelegd en wordt aangegeven hoe cVGZ dit gaat meten. Als laatste zal per indicator ook de normering worden aangegeven. In de GGZ sector in Nederland is het nog niet mogelijk om uitkomstindicatoren als normen voor kwaliteit te gebruiken. Daarom worden proces- en structuurindicatoren gehanteerd. Deze indicatoren zijn gekozen omdat cVGZ ervan overtuigd is dat deze een bijdrage leveren aan de goede kwaliteit van zorg en zijn ontstaan na een zorgvuldig gelopen traject met het veld. Het is wel van belang om te vermelden dat de normen in ontwikkeling zijn en cVGZ hiermee niet pretendeert de waarheid rondom kwaliteit in pacht te hebben. Wanneer er reden is om deze bij stellen door bijvoorbeeld vernieuwde wetenschappelijke literatuur, nieuwe richtlijnen of beroepsgroepnormen zal dit na beoordeling gebeuren. Werkwijze en controle Antwoorden worden middels een uitvraag opgevraagd bij aanbieders en antwoorden zijn zoveel mogelijk gecategoriseerd. Deze uitvraag is een zelfassessment gebaseerd op vertrouwen en wens om gezamenlijk te zorgen voor goede zorg. Na beoordeling van de input wordt steekproefsgewijs bewijs opgevraagd bij zorgaanbieders. Wat gebeurt er met de antwoorden De antwoorden dienen twee doelen: 1) De antwoorden worden omgezet in keuze informatie voor onze verzekerden in de vorm van sterren. Deze publiceren we op Vergelijk en Kies 1 ster: Minimaal nodig om een verantwoorde manier van zorg te leveren (De cVGZ minimum norm). 2 sterren: Iets betere zorg geleverd dan 1 ster, maar voldoet nog niet aan volgens het veld geldende richtlijnen en criteria. 3 sterren: Minimaal nodig om zorg te leveren volgens het veld geldende richtlijnen en criteria. 4 sterren: Aanwezigheid van de benodigde elementen om zorg volgens de richtlijn en beroepsethiek te leveren. Dit is een streefnorm. 5 sterren: Optimale aanwezigheid van elementen (of soms zelfs meer) om zorg volgens de richtlijn en beroepsethiek te leveren. Dit is de beste zorg volgens cVGZ voor deze indicator

3

2) Daarnaast gebruikt cVGZ de kwaliteitsinformatie voor de inkoop van 2016. Net als in 2015 hanteert cVGZ enkele harde normen voor de inkoop van eetstoornissen, verslaving aan alcohol of overige middelen en dementie. Ook voor depressie, angst en somatoforme stoornissen is/zijn enkele harde norm(en) opgenomen. De overige normen dienen om de kwaliteitsverbetering te stimuleren en zijn mede input voor de inkoop gesprekken.

4

Depressie Depressie staat als stoornis op de tweede plek van ziekten die de meeste disability adjusted life years (DALY’S) toevoegen, na coronaire hartziekten. En op de derde plek van ziekten die van grootste invloed zijn op ervaren kwaliteit van leven. (Volksgezondheid en Gezondheidszorg, J.P. Mackenbach, 2012)

Indicatoren depressie Voor depressie worden de volgende indicatoren uitgevraagd: Indicator

Omschrijving

1

Evidence based werken

Norm

Sub 1 Patiënt informatie

Zacht

Sub 2 Evidence based methoden

Hard

Sub 3 Evalueren

Zacht

Sub 4 Intervisie/supervise

Zacht

2

Klachten monitoring als onderdeel van de behandeling

Zacht

3

Zorgpad

Zacht

4

Behandelplan

Hard

5

Drop-out

Zacht

6

Terugkeer kosten

Zacht

7

Wachttijden

Zacht

Indicator 1. Evidence based en volgens de richtlijn behandelen: 1. Wat meet het? De indicator toetst of de aanbieder evidence based (EB) behandelt, waarbij richtlijnen als leidraad worden gebruikt. 2. Waarom meten we het? EB behandelen betekent dat interventies overeenkomstig de richtlijnen worden toegepast en regelmatige evaluatie en bijstelling volgens de richtlijn plaats vinden. Het behandelen conform protocollen en multidisciplinaire richtlijnen (MDR) geeft een grotere kans op betere behandel resultaten. Een richtlijn berust op resultaten van wetenschappelijk onderzoek en aansluitende meningsvorming door beroepsbeoefenaren en patiënten, gericht op het uitdrukkelijk omschrijven van goed handelen (Multidisciplinaire richtlijn depressie 3e revisie, 2013). We weten dat: •

Het naleven van de MDR leidt tot betere uitkomsten van zorg ( M. K. van Dijk et al, 2014).

•

Slechts 33% van een onderzochte groep chronisch depressieve patiënten een adequate behandeling met antidepressiva had gekregen ( Koscis et al, 2008)

•

Ook de controle groep die een standaard EB behandeling krijgt voor angst en/of depressie opknapt. Het betrof hier patiënten die langer dan 2 jaar in zorg waren en vergeleken werden met een nieuwe interventie ( Spijker J, et al; voorlopige conclusie cVGZ op eerste presentatie data ZemCad studie).

Kortom er valt winst te halen door het juist toepassen van de richtlijnen.

5

Het aanbieden van een EB interventie geeft geen garantie dat de techniek van de interventie ook juist wordt uitgevoerd, dit blijkt ook het onderzoek van Stobie et al (2007). Daaruit bleek dat 60% van patiënten met een behandeling voor OCD, geen exposure of huiswerk opdrachten had gekregen, zoals hoort bij een CGT behandeling. Ze hadden enkel gepraat. Therapeuten die getraind worden op een behandelprotocol passen deze beter toe, zoals blijkt uit de studie Becker et al. (2004) waar 83% van therapeuten in de behandeling van PTSS geen imaginaire exposure toepaste. Na training van de therapeuten paste nog (maar) 33%, geen imaginaire exposure toe. Deze onderzoeken richten zich op de behandeling van stoornissen die onder angst vallen. De verwachting is dat dit te veralgemeniseren is naar alle stoornissen waar psychotherapeutische interventies worden ingezet. Veel van de redenen om van de behandeling af te wijken, zijn te vinden in emoties, gedrag en opvattingen van de therapeut (Waller, 2009). Supervisie en intervisie zijn middelen van feedback en geven de mogelijkheden een therapeut bij te sturen in zijn opvattingen en gedrag en zo toch de juiste technieken toe te passen. Onderzoek in de psychotherapie laat zien dat het geven van feedback aan behandelaars over de resultaten bij cliënten bijdraagt aan de effectiviteit van hun werk (Lambert, 2010). Volgens Miller en Hubble (2007) onderscheidt de effectieve therapeut zich van de minder effectieve collega’s door het feit dat hij voortdurend en systematisch zijn eigen feedback organiseert. 3. Hoe wordt het getoetst? Door middel van het uitvragen van informatie bij GGZ aanbieders. Vraag 1. Is er voorlichtingsmateriaal voor de patiënten? -

Nee Ja, op papier beschikbaar voor de patiënt Ja, digitaal via de website

Vraag 2. Welke behandeling/ behandelinterventies biedt u aan mensen met: a) b) c) d)

Een lichte depressieve episode korter dan 3 maanden Een lichte depressieve episode langer dan 3 maanden Een matig ernstige depressieve episode, eerste episode Een matig ernstige depressieve episode, recidief

Vraag 3. Hoe vaak vind behandelevaluatie plaats bij een: a) b) c) d)

Een lichte depressieve episode korter dan 3 maanden? Een lichte depressieve episode langer dan 3 maanden? Een matig ernstige depressieve episode, eerste episode? Een matig ernstige depressieve episode, recidief?

Antwoorden: -

Per 6 weken Per 3 maanden Per 4 maanden per half jaar per jaar anders, namelijk

Vraag 4.Past u een vorm van intervisie of supervisie toe (waarbij methodisch handelen en interacties tussen behandelaar en patiënt het onderwerp van gesprek is). (Wordt alleen uitgevraagd voor SGGZ ) -

Ja Nee

6

Wie geeft de supervisie/ intervisie, bij? a) CGT b) IPT c) MBCT d) Kortdurende psychodynamische psychotherapie e) Vaktherapie f) Therapeutische relatie therapie g) ACT Antwoorden: -

Psychiater Klinisch psycholoog Psychotherapeut GZ psycholoog Erkende CGT therapeut Erkende IPT therapeut Erkende MBCT therapeut Erkende kdp therapeut Erkende vaktherapeut Erkende ACT therapeut

Wanneer past u supervisie/ intervisie toe? -

Structureel tijdens het MDO Ad hoc tijdens het MDO Ad hoc In een apart overleg Structureel in een apart overleg

Indicator 2. Monitoring van klachten als onderdeel van de behandeling. 1. Wat meet het? Een uitkomstmeting wordt systematisch en periodiek teruggekoppeld als onderdeel van de behandeling (o.a. door bespreking/evaluatie van metingen met cliënt en tijdens MDO). 2. Waarom meten we het? Behandelmotivatie en therapie trouw wordt gestimuleerd doordat de patiënt daadwerkelijk vorderingen in de behandeling ziet. Klachten monitoring wordt sinds 2000 toegepast in de psychiatrische zorg in Nederland en heeft in de behandeling de volgende doelstellingen (presentatie SBG 2014): -

Het periodiek bepalen van de behandeluitkomst Feedback over de uitkomst (Shared Decision Making) De voortgang volgen Bijtijds overstappen op andere vorm van behandelen

Klachten monitoring blijkt in RCT’s wanneer het gebruikt wordt als feedback instrument, een positief effect te hebben op de psychische toestand. Systematische klachten monitoring lijkt vooral effectief bij patiënten van wie de behandeling onvoldoende aanslaat, omdat behandeling kan worden bijgesteld. Daarnaast worden er positieve resultaten gezien van het monitoren van klachten op de communicatie tussen patiënt en behandelaar. Resultaten op aspecten als patiënt tevredenheid en kosteneffectiviteit zijn minder eenduidig (I. V. E. Calier, 2012). Daarnaast kan systematische klachten monitoring gebruikt worden om te benchmarken, sinds 2011 wordt Routine outcome monitoring (ROM) ook voor benchmark toegepast door (presentatie SBG 2014): -

Vergelijkbare uitkomst gegevens te kunnen verzamelen (“vinger aan de pols” bij de aanbieder/afdeling) Feedback over geaggregeerde uitkomstdata Data om te leren “wat werkt het beste bij wie”

7

-

Competitie op uitkomsten Afname van variatie in uitkomsten Verantwoorden naar de financier en samenleving.

De afspraken over het aanleveren van ROM data aan SBG zet vooral in op het laatste doel van het monitoren van klachten, een negatief neveneffect is dat ROM daardoor uit de behandeling dreigt te raken en alleen wordt ingezet ter verantwoording naar de zorgverzekeraar. Om bij te dragen aan een beter zorg voor de verzekerde is het eerste aspect van belang, daarom zetten we in op ROM/ klachten monitoring als onderdeel van de behandeling. 3. Hoe wordt het getoetst? Door middel van het uitvragen van informatie bij GGZ aanbieders. Vraag 1. Meet u systematisch de uitkomst van zorg door middel van (klachten) specifieke vragenlijsten -

Ja Nee

Vraag 2.Indien ja, wanneer meet u? -

Bij binnenkomst Bij start behandeling Periodiek ongeveer elke 6 weken Periodiek ongeveer elke 3 maanden Periodiek ongeveer elke 4 maanden Periodiek ongeveer elke 6 maanden Periodiek maar periodes zijn langer dan 6 maanden Elke keer als er een MDO is Aan het eind Anders:

Vraag 3. Indien ja, hoe gebruikt u de uitkomsten? -

Aanlevering bij SBG Worden besproken met patiënt Worden besproken in MDO Worden besproken op team niveau, prestatie van behandelaren Worden gebruikt om behandelplan te volgen/ bij te stellen

Indicator 3. Zorgprogramma en zorgpaden 1. Wat meet het? De indicator toetst of de aanbieder een middel inzet om de adviezen uit de richtlijn op systematische wijze in te plannen en op te volgen. 2. Waarom meten we het? Een zorgpad is een concretisering van het zorgprogramma voor een specifieke patiëntengroep met een specifieke zorgvraag. Het doel van een zorgpad is om kwalitatieve en efficiënte zorgverlening te verkrijgen. Uit onderzoek blijkt dat actief implementeren van de richtlijn (bijvoorbeeld via een zorgpad) tot beter hanteren van de richtlijn leidt dan passieve disseminatie (M. K. van Dijk, 2014). Het zorgpad beschrijft opeenvolgende stappen, beslismomenten en criteria in het zorgproces om te kiezen voor een bepaalde behandeling.

8

3. Hoe wordt het getoetst? Door middel van het uitvragen van informatie bij GGZ aanbieders. Vraag 1. Heeft u uw behandeling beschreven in een zorgpad? -

Ja Nee

Vraag 2. Indien ja, geef aan welke elementen u in het zorgpad beschreven heeft: -

Inclusie en exclusie criteria

-

Een beslisboom op basis van criteria dat toeleidt naar een specifiek zorgprogramma

-

De behandel interventies die in dat programma worden aangeboden

-

De duur van het zorgprogramma

-

De momenten van evaluatie

-

Welke behandelfuncties worden ingezet Een beslisboom op basis van evaluatiecriteria over het vervolg

Indicator 4. Behandelplan 1.Wat meet het? Deze indicator meet of door juist gebruik van het behandelplan structuur wordt aan gebracht in de behandeling en de behandeling wordt geconcretiseerd. 2. Waarom meten we het? Het behandelplan biedt structuur aan de uitvoering van de behandeling. Het is een middel om voor alle betrokkenen bij de behandeling, patiënt, team behandelaren, mantelzorgers en ketenpartners, duidelijk te maken waar de behandeling zich op richt en hoe rollen en verantwoordelijkheden liggen. Het behandelplan is daarmee een middel om de voortgang van de behandeling te evalueren en bij te stellen, waarbij de patiënt samen met het behandelteam vorm geeft aan de behandeling. Een behandelplan is geen wettelijke verplichting, maar wordt door het veld wel gezien als noodzakelijk voor het leveren van verantwoorde zorg. Uit onderzoek is bekend dat multidisciplinaire teams beter functioneren indien er concreet omschreven doelen zijn met meetbare uitkomsten (D. Fay et al, 2006).Teams die gestructureerd aan de hand van een behandelplan over de behandeldoelen vergaderen zijn beter instaat om de behandelrichtlijnen te volgen. Het blijkt echter uit onderzoek in groot Brittannië dat multidisciplinaire teams in de GGZ hiertoe minder in staat zijn. In een vergadering wordt een heel scala aan onderwerpen besproken, zonder dat duidelijk is hoe dit bijdraagt aan het behalen of evalueren van de behandeldoelstellingen. Gerichte beslissingen blijven daardoor uit. ( Raine R, et al, 2014) Hoezeer het behandelplan als leidend onderdeel in de behandeling in de Nederlandse GGZ wordt gebruikt is onbekend. Wel worden behandelplannen gezien in zeer veel verschillenden variaties en met verschillende inhoud. Met deze indicator meten we of het behandelplan de juiste elementen bevat om structuur aan te brengen in de behandeling, we hebben daarbij de elementen uit Treatment plans under the Mental Health Act Chief Psychiatrist’s Guideline , victoria, Australia 2009 overgenomen. 3. Hoe wordt het getoetst? Door middel van het uitvragen van informatie bij GGZ aanbieders. Vraag 1. Wat staat beschreven in het behandelplan? -

De wensen/ hulpvraag van de cliënt Behandeldoel Behandelinterventie

9

-

Welke behandelaar de behandelinterventie uit voert Welke interventies een cliënt zelf kan uitvoeren (signaleringsplan) Welke interventies een familielid/ mantelzorger kan uitvoeren(signaleringsplan) Wanneer effect verwacht wordt Wanneer evaluatie van het doel plaats vindt Wat het effect van behandeling is geweest, met eventueel bijgesteld behandeldoel Geen behandelplan beschreven

Vraag 2. Is het behandelplan doorlopend inzichtelijk voor de patiënt? -

Nee Ja, kan inzicht krijgen als erom wordt gevraagd. Ja krijgt kopie mee van laatst actuele BHP op papier of via mail. Kan via portal BHP actueel inzien.

Indicator 5. In – en exclusie criteria. 1. Wat meet het? Met het uitvragen van de in- en exclusie criteria meten we of de zorg die gedeclareerd wordt ook passend is binnen het echelon. Daarnaast meet het of de GGZ aanbieder aan de poort selecteert op makkelijke cliënten. 2. Waarom meten we het? We meten deze indicator om GGZ aanbieders te waarderen op de mate waarop zij zich op de doelgroep richten die past binnen het echelon. In- en exclusie criteria kunnen iets zeggen over de complexiteit van de stoornis. Exclusie criteria zijn niet van invloed op de behandeling zoals beschreven in de richtlijn. De inclusie is al uitgevraagd door de vragen passend bij de indicator zorgprogramma en gaan over de ernst van de stoornis 3. Hoe wordt het getoetst? Door middel van het uitvragen van informatie bij GGZ aanbieders. Vraag 1. Hanteert u exclusie criteria voor behandeling op het gebied van ernst, complexiteit of gevaar? -

Ja Nee

Vraag 2. Zo ja, welke? Complexiteit

Gevaar

Psychotische klachten

Ernstige zelfverwaarlozing

Persoonlijkheidskenmerken

Verwaarlozing van naasten,

Suïcidale klachten

Decompensatie,

Persoonlijkheidsproblematiek

(Huiselijk) geweld

Somatische problematiek

Kindermishandeling

Medicatiegebruik

Automutilatie

Bekend met schizofrenie Verslavingsproblematiek Trauma gerelateerde klachten Eet gestoord gedrag Eetstoornis Aan deze indicator worden geen sterren toegekend, maar de informatie is voor cVGZ wel van belang voor de inkoop(gesprekken).

10

Indicator 6. Drop-out 1. Wat meet het? Deze indicator meet of en hoe de GGZ aanbieder actief beleid voert op drop-out. 2. Waarom meten we het? Het terugvalrisico bij een afgebroken behandeling is ruim twee keer zo groot als bij een voortgezette behandeling (Zorginstituut Nederland, 2013). Dit staat ook bekend onder de term drop-out: een door de cliënt, tegen advies van de behandelaar, vroegtijdige eenzijdige beëindiging van behandeling of begeleiding. Het percentage drop-out is als indicator in de praktijk geschikt gebleken voor interne kwaliteitsbewaking en – verbetering. Ook wordt deze maat in clinical trials gebruikt om het effect van behandelingen te meten. Uit onderzoek is gebleken dat het percentage drop-outs samenhangt met het al dan niet hebben van een persoonlijkheidsstoornis (Zorginstituut Nederland, 2013). Ook andere factoren als verslaving en behandelmotivatie kunnen het percentage drop-outs beïnvloeden. Vergelijking van percentages per GGZ aanbieder zegt daarom niet alles over de kwaliteit van zorg van deze aanbieder, de populatie die ze behandelen is daarvoor mede van invloed. Drop-out cijfers worden hiervoor nu niet gecorrigeerd. In de GGZ wordt matched care toegepast, dat betekent dat aanbieders per definitie te maken hebben met verschillende zwaarte van patiënt categorieën. Het percentage drop-out zou daarom in regioperspectief gemeten moeten worden. Waarbij regio’s onderling vergeleken worden. Indien een regio afwijkt, kan vervolgens worden ingezoomd op de regio en naar de verschillende aanbieders gekeken worden. Deze informatie is nu nog niet beschikbaar, omdat de publicatie van de Kernset prestatie indicatoren niet bij een partij belegd is op dit moment. Daarom wordt uitgevraagd of een aanbieder alert is op drop-out en actief beleid voert om dit te verminderen. 3. Hoe wordt het gemeten? Door middel van het uitvragen van informatie bij GGZ aanbieders. Vraag 1. Wat is het drop-out percentage van 2013 en 2014? Vraag 2. Heeft u beleid om drop-out te verminderen -

Nee Ja, Beleid kan op papier worden aangeleverd, geen plan –do –check- act cyclus Ja, beleid bevat een plan- do- check–act cyclus om drop out te verminderen Ja, we hebben een actieve monitor op drop out met periodieke terugkoppeling naar de afdeling

Indicator 7. Terugkeerkosten 1. Wat meet het? Deze indicator meet de kosten die een verzekerde aanvullend maakt nadat hij in behandeling geweest is bij een GGZ aanbieder. 2. Waarom meten we het? Het percentage cliënten welke na een behandeling terugkeert voor een nieuwe of vervolgbehandeling zegt iets over het effect van de eerste behandeling. Om meer inzicht te krijgen in het effect van een behandeling op langere termijn start cVGZ met het inzichtelijk maken van het terugkeerpercentage. Hierbij realiseren we ons dat het een uitdaging is om GGZ aanbieders op een goede en zorgvuldige manier onderling met elkaar te vergelijken omdat rekening gehouden dient te worden met factoren als aard, ernst en complexiteit van de instroom bij een aanbieder.

11

3.Hoe wordt het gemeten? Per GGZ aanbieder wordt het percentage cliënten per diagnosegroep inzichtelijk gemaakt welke na een GGZ behandeling in 2010 in de 2 jaren daaropvolgend terugkeert voor een behandeling. Iedere unieke cliënt wordt hierbij gevolgd en er wordt voor het in kaart brengen van het terugkeerpercentage gekeken naar zowel behandelingen bij dezelfde als bij een andere GGZ aanbieder. Er wordt uiteindelijk onderscheid gemaakt in cliënten welke na de behandeling helemaal niet meer terugkeren, cliënten welke alleen in 2011 terugkeren, cliënten welke alleen in 2012 terugkeren en cliënten welke in zowel 2011 als 2012 terugkeren. Hierbij is tevens een verdiepingsslag mogelijk op terugkeer voor oorspronkelijke diagnosegroep en op de terugkeer voor een andere diagnosegroep(en). Er is hierbij gekeken naar alle diagnosegroepen die in 2012 beschikbaar waren. De GGZ aanbieders zijn met soortgelijke instellingen ingedeeld in categorieën zodat een benchmark mogelijk is. Het is ook mogelijk om de GGZ aanbieder te vergelijken met een andere benchmark categorie. De indeling welke hierbij gehanteerd is: -

Ambulant Beschermd wonen Dyslexie Geïntegreerde GGZ instelling Overige PAAZ PUK Verslavingszorg Verstandelijk Gehandicapten

Indicator 8. Wachttijden 1.Wat meet het? Deze indicator meet de periode welke cliënten na aanmelding moeten wachten op een intakegesprek en hoe lang ze vervolgens wachten op de start van de behandeling. 2.Waarom meten we het? Een langere wachttijd kan leiden tot verergering van de problematiek. Daarnaast geeft het inzicht in de continuïteit van zorg van een zorgaanbieder. Naar aanleiding van een onderzoek van SynQuest blijkt dat de wachttijd bij depressie een belangrijke voorspeller kan zijn van de behandel uitkomst (B.J. van Pelt et al, 2014). Het gaat hierbij om de wachttijd na eerste contact en start van de behandeling. Onbekend is echter waar het omslagpunt ligt in wachttijd, en het effect van wachten negatief wordt (bijvoorbeeld na 1 week al of pas na 4 weken?). Vooralsnog volgen we daarom de treeknormen die gelden voor de tweedelijns geestelijke gezondheidzorg -

Wachttijd bij aanmelding: 4 weken

-

Wachttijd bij beoordeling: 4 weken

-

Wachttijd voor extramurale behandeling: 6 weken

Uit onderzoek van de NZa , marktscan geestelijke gezondheidzorg wachttijden 2009-2014 blijkt dat van de volwassenen 29% langer dan vier weken moest wachten tot intake en 11% langer dan 10 weken moest wachten tot behandeling. Voor sommige stoornissen is een behandeling zeer specifiek vanwege de ernst of het aantal mensen dat aan een stoornis leidt. Depressie is echter een stoornis met een hoog volume. Het streven zou daarom moeten zijn dat iedereen binnen de treeknorm een behandeling kan starten 3.Hoe wordt het getoetst? Door middel van het uitvragen van informatie bij GGZ aanbieders (op peildatum/opname in productiemonitor). Vraag 1. Hoeveel weken is de wachttijd van aanmelding tot het eerste zorgcontact?

12

Vraag 2. Hoeveel weken is de wachttijd van aanmelding tot start van een behandeling? (Onder start behandeling verstaan wij onder start behandeling verstaan wij de eerst geleverde interventie conform richtlijn) Vraag 3. Komt dit overeen met de wachttijden op de website? -

Ja

-

Nee

13

Angst Overzicht indicatoren angst

Indicator

Omschrijving

1


Norm

Sub 1 Evidence based methoden

Hard

Sub 2 Evalueren

Zacht

Sub 3 Intervisie/supervise

Zacht

2


Zacht

3

Zorgpad

Zacht

4

Behandelplan

Hard

5

Drop-out

Zacht

6

Terugkeer kosten

Zacht

7

Wachttijden

Zacht

Indicator 1. Evidence based en volgens de richtlijn behandelen (angst): 1. Wat meet het? De indicator toetst of de aanbieder evidence based (EB) behandelt, waarbij richtlijnen als leidraad worden gebruikt. 2. Waarom meten we het? EB behandelen betekent dat interventies overeenkomstig de richtlijnen worden toegepast, regelmatige evaluatie en bijstelling volgens de richtlijn plaatsvindt. Het behandelen conform protocollen en multidisciplinaire richtlijnen (MDR) geeft een grotere kans op betere behandel resultaten. Een richtlijn berust op resultaten van wetenschappelijk onderzoek en aansluitende meningsvorming door beroepsbeoefenaren en patiënten, gericht op het uitdrukkelijk omschrijven van goed handelen (Multidisciplinaire richtlijn Depressie 3e revisie, 2013.) We weten dat: •

Het naleven van de MDR leidt tot betere uitkomsten van zorg ( M. K. van Dijk et al, 2014).

•

slechts 33% van een onderzochte groep chronisch depressieve patiënten een adequate behandeling met antidepressiva had gekregen ( Koscis et al, 2008)

•

ook de controle groep die een standaard EB behandeling krijgt voor angst en/of depressie opknapt. Het betrof hier patiënten die langer dan 2 jaar in zorg waren en vergeleken werden met een nieuwe interventie ( Spijker J, et al; voorlopige conclusie cVGZ op eerste presentatie data ZemCad studie).

Kortom er valt verbetering te halen door het juist toepassen van de richtlijnen. Het aanbieden van een EB interventie geeft geen garantie dat de techniek van de interventie ook juist wordt uitgevoerd, dit blijkt ook uit de oratie Agnes van Minnen (2008), Of het onderzoek van stobie al (2007). Daaruit bleek dat 60% van patiënten met een behandeling voor OCD, geen exposure of huiswerk opdrachten had gekregen, zoals hoort bij een CGT behandeling. Ze hadden enkel gepraat. Therapeuten die getraind worden op een behandelprotocol passen dit beter toe, zoals blijkt uit de studie Becker et al. (2004) waar 83% van therapeuten in de behandeling van PTSS geen imaginaire exposure toepaste. Na training van de therapeuten

14

paste nog (maar) 33%, geen imaginaire exposure toe. Deze onderzoeken richten zich op de behandeling van stoornissen die onder angst vallen. De verwachting is dat dit te veralgemeniseren is naar alle stoornissen waar psychotherapeutische interventies worden ingezet. Veel van de redenen om van de behandeling af te wijken, zijn te vinden in emoties, gedrag en opvattingen van de therapeut (Waller et al, 2009). Supervisie en intervisie zijn middelen van feedback en geven de mogelijkheden een therapeut bij te sturen in zijn opvattingen en gedrag en zo toch de juiste technieken toe te passen. Onderzoek in de psychotherapie laat zien dat het geven van feedback aan behandelaars over de resultaten bij cliënten bijdraagt aan de effectiviteit van hun werk (Lambert et al, 2010). Volgens Miller en Hubble (2007) onderscheidt de effectieve therapeut zich van de minder effectieve collega’s door het feit dat hij voortdurend en systematisch zijn eigen feedback organiseert. 3. Hoe wordt het getoetst? Door middel van het uitvragen van informatie bij GGZ aanbieders. Vraag 1. Wordt patiënt en familie geïnformeerd over de stoornis? Antwoorden: -

Nee Ja, altijd mondeling Ja altijd schriftelijk Ja mondeling en schriftelijk

Vraag 2. Welke behandeling/ behandelinterventies biedt u aan mensen met: a) b) c) d) e)

Paniek stoornis Obsessieve Compulsieve Stoornis(OCS) PTSS Sociale angst stoornis Gegeneraliseerde angst stoornis

Geel

Groen

Geen vulling

Blauw

Turquoise

Paars

Zelfhulp/zelfman agement (e health);

Cognitieve gedragstherapie

Cognitieve therapie

Farmacotherapie via aanbieder

Acceptance and committent therapie ACT

RTMS

Activerende begeleiding;

Exposure in vivo

Farmacotherapie via huisarts

Handicapmodel

Deep brains stimulation

Psycho- educatie, patiënt

EMDR

Psycho- educatie familie

Imaginaire exposure

Psycho- educatie mantelzorger

Schrijftherapie Sociale vaardigheidstraining;

Vraag 3. Hoe vaak vind behandelevaluatie plaats? -

per 6 weken per 3 maanden per 4 maanden per half jaar per jaar anders, namelijk

15

Vraag 4. Alleen voor SGGZ: Past u een vorm van intervisie of supervisie toe (waarbij methodisch handelen en in interacties tussen behandelaar en patiënt het onderwerp van gesprek is)? -

Ja Nee

Vraag 4a. Wie geeft de supervisie? Cognitief gedragstherapeut (Psychiater, Klinisch Psycholoog, Psychotherapeut, Vcgt) GZ psycholoog Anders,… Vraag 4b. Wanneer past u dit toe? -

Structureel tijdens het MDO Ad hoc tijdens het MDO Ad hoc In een apart overleg Structureel in een apart overleg

Indicator 2. ROM onderdeel van de behandeling Voor toelichting zie:

Indicator 2. Monitoring van klachten als onderdeel van de behandeling.

Indicator 3. Zorgprogramma en zorgpad Voor toelichting zie:

Indicator 3. Zorgprogramma en zorgpaden

Indicator 5. Behandelplan Voor toelichting zie:

Indicator 4. Behandelplan

Indicator 8. Drop-out Voor toelichting zie:

Indicator 6. Drop-out

Indicator 9. Terugkeerkosten Voor toelichting zie: Indicator 7. Terugkeerkosten

Indicator 10. Wachttijden Voor toelichting zie:

Indicator 8. Wachttijden

16

Somatoforme stoornissen Overzicht indicatoren somatoform Indicator

Omschrijving

Norm

1

Evidence based werken Sub 3 Evalueren

Zacht

2


Zacht

3

Zorgpad

Zacht

4

Behandelplan

Hard

5

Drop-out

Zacht

6

Terugkeer kosten

Zacht

7

Wachttijden

Zacht

Indicator 1. Evidence based en volgens de richtlijn behandelen somatoform 1. Wat meet het? De indicator toetst of de aanbieder evidence based (EB) behandelt, waarbij richtlijnen als leidraad worden gebruikt. 2. Waarom meten we het? EB behandelen betekent dat interventies overeenkomstig de richtlijnen worden toegepast, regelmatige evaluatie en bijstelling volgens de richtlijn plaats vindt. Het behandelen conform protocollen en multidisciplinaire richtlijnen (MDR) geeft een grotere kans op betere behandelresultaten. Een richtlijn berust op resultaten van wetenschappelijk onderzoek en aansluitende meningsvorming door beroepsbeoefenaren en patiënten, gericht op het uitdrukkelijk omschrijven van goed handelen (multidisciplinaire richtlijn Depressie 3e revisie, 2013). De multidisciplinaire richtlijn Somatisch Onvoldoende verklaarde Lichamelijke Klachten (SOLK) en Somatoforme Stoornissen uit 2008 beschrijft de volgende stoornissen als vallend onder somatoforme stoornissen: Aandoening

Omschrijving

Prevalentie bij de huisarts

Somatisatiestoornis

Multi-symptomatische aandoening die vaak begint

<0,5%

voor het dertigste levensjaar, langdurig aanhoudt en gekarakteriseerd wordt door een combinatie van pijn, gastro-intestinale, seksuele- en pseudoneurologische klachten. Pijnstoornis

onverklaarde pijn die ernstig genoeg is om het functioneren

2%

te beperken en medische hulp in te roepen. Ontstaan, ernst, verergering en voortbestaan worden in verband gebracht met psychische factoren

17

Conversiestoornis

Onverklaarde symptomen of uitvalsverschijnselen die

0,2%

de willekeurige motorische of sensorische functies treffen, die doen denken aan een neurologische of andere somatische aandoening. Verband met psychische factoren wordt aannemelijk geacht. Ongedifferentieerde

Minstens één somatisch onverklaarde lichamelijke

somatoforme stoornis

klacht die minimaal langer dan zes maanden belemmeringen

13%

veroorzaakt in het dagelijks leven. Functionele syndromen kunnen vallen binnen de groep ongedifferentieerde somatoforme stoornis. Somatoforme stoornis

Somatoforme klachten en syndromen die niet voldoen

niet anderszins

aan de criteria voor een van de specifieke somatoforme

omschreven

stoornissen.

Hypochondrie

Sterke preoccupatie en angst een ernstige ziekte te

30%

1-5%

hebben, als gevolg van verkeerde interpretatie van lichamelijke symptomen gedurende minstens zes maanden. Gestoorde lichaamsbeleving

Preoccupatie met een vermeende onvolkomenheid

0%

van het uiterlijk.

Gezien de verscheidenheid aan beelden in de verschillende prevalenties zal de gemiddelde behandelaar in de GGZ voor een deel van deze stoornissen (conversie, gestoorde lichaamsbeleving en somatisatie stoornis) onvoldoende expertise en ervaring opbouwen voor een goede behandeling. Voor de twee stoornissen met hoge prevalentie: Ongedifferentieerde somatoforme stoornis en Somatoforme stoornis niet anderszins omschreven. Zijn de uitingsvormen zo divers dat behandeladviezen soms heel specifiek zijn, of juist heel algemeen. Heel vaak ontbreekt ook de evidentie om een uitspraak over een behandeling te doen. Aangezien er geen specifieke cognitief gedragstherapeutische interventies in zijn algemeenheid geadviseerd worden voor deze stoornis, heeft supervisie en intervisie maar een beperkte meerwaarde. Meer van belang is dat tijdens het MDO gestructureerd de behandeldoelen worden geëvalueerd.

3. Hoe wordt het getoetst? Het uitwerken van behandelalgoritme voor de somatoforme stoornis is niet mogelijk, er is nog onvoldoende kennis over de aspecten die een intensievere behandeling vragen. Daarnaast vallen vele verschillende uitingsvormen onder de somatoforme stoornis, die soms ieder een eigen specifieke behandeling vragen. CGT is meestal, maar niet altijd onderdeel van de behandeling (MDR Somatisch onvoldoende verklaarde klachten, 2008). Na 2008 zijn er geen nieuwe onderzoeken gevonden die meer inzicht in deze aspecten geven. We kunnen daarom alleen varen op behandelevaluatie en intervisie om het behandelen volgens de richtlijn te ondersteunen. Vraag 1. Hoe vaak vind behandelevaluatie plaats? -

per 6 weken per 3 maanden per 4 maanden per half jaar per jaar anders, namelijk:

18



Indicator 3. Zorgprogramma en zorgpaden Voor toelichting zie:

Indicator 3. Zorgprogramma en zorgpaden



Indicator 8. Drop-out Voor toelichting zie:

Indicator 6. Drop-out


Indicator 10. Wachttijden Voor toelichting zie: Indicator 8. Wachttijden

19

Selectieve inkoop op basis van minimumnormen Betreft voortzetting van het inkoopbeleid 2015

Eetstoornissen Normen Selectieve inkoop Indicator

Omschrijving

Minimum norm inkoop

1


Minimaal werken met Multidisciplinair team.

11

Volume norm

Minimaal 30 behandelingen per jaar.

12

Intercollegiale toetsing

Ter ontwikkeling, beleggen bij NAE.

Waardering Vergelijk en Kies Indicator

Omschrijving

Kwaliteit van zorg

2

ROM onderdeel van de behandeling

1-5 sterren

5

Behandelplan

1-5 sterren

9

Terugkeerkosten

1-5 sterren

10

Wachttijden

1-5 sterren

Indicator 1 en 11. Evidence based en volgens de richtlijn behandelen en volume norm: 1. Wat meten we? Indicator 1. De samenstelling van het behandelteam en de mate waarin een beroep gedaan kan worden op somatische-, psychiatrische en diëtistische zorg. Indicator 11. Het aantal behandelingen voor de gehele behandelpopulatie (niet alleen cVGZ verzekerden). 2. Waarom meten we het? Voor de indicatoren voor eetstoornissen sluiten we aan bij de eisen van de Nederlandse Academie voor Eetstoornissen (NAE). De NAE is een vereniging voor professionals die werken met cliënten met eetstoornissen. Zij heeft tot doel de structuur en kwaliteit van zorg voor patiënten met een eetstoornis te verbeteren en onderzoek en preventie te bevorderen. De NAE stelt de volgende eisen aan haar leden: -

Er moeten jaarlijks tenminste 30 nieuwe patiënten met een eetstoornis ingeschreven worden in uw centrum.

-

Het behandelteam moet multidisciplinair samengesteld zijn en kan zo nodig een beroep doen op somatische-, psychiatrische- en diëtistische zorg.

-

Als uw afdeling geen klinische behandelmogelijkheden heeft, moet er een aantoonbaar samenwerkingsverband bestaan met een klinisch behandelcentrum.

-

Drie ‘gewone’ leden van het behandelteam moeten minstens een jaar lid zijn van de NAE.

-

De behandeling moet plaatsvinden conform de Multidisciplinaire Richtlijn voor de Behandeling van Eetstoornissen.

20

cVGZ heeft een aantal criteria opgenomen voor de inkoop 2015 om op kwaliteit van de behandeling van eetstoornissen in te kunnen kopen. Het gaat hierbij om voldoende expertise door het behandelen van voldoende volume, toepassen van de richtlijn en multidisciplinair werken. Deze keuze wordt onderbouwd door de MDR eetstoornissen 2008. De richtlijn beschrijft dat de behandeling van patiënten met een eetstoornis een specifieke deskundigheid vereist. Door het relatief geringe aantal patiënten, krijgt niet elke behandelaar voldoende ervaring op dit gebied. Hierdoor kan de behandeling aan kwaliteit inboeten en/of meer tijd vergen, wat tot een hogere kans op recidive van de eetstoornis en tot hogere kosten leidt. Het bundelen van de kennis en ervaring in centra met een gespecialiseerde behandeling levert een toename van de kwaliteit en een besparing van de kosten van de behandeling op. 3. Hoe wordt het getoetst? Door middel van het uitvragen van informatie bij GGZ aanbieders. Vraag 1. Hoeveel patiënten met een eetstoornis behandelt u jaarlijks? Vraag 2. Welke disciplines heeft u in dienst? -

Psycholoog Sociotherapeut GZ psycholoog Vaktherapeut Klinisch psycholoog Psychiater Diëtist Somaticus

Vraag 3. Met welke disciplines heeft u samenwerkingsafspraken? -

Psycholoog

-

Sociotherapeut

-

GZ psycholoog

-

Vaktherapeut

-

Klinisch psycholoog

-

Psychiater

-

Diëtist

-

Somaticus






21


Alcohol en overig aan een middel gebonden stoornissen Normen Selectieve inkoop Indicator

Omschrijving

Minimumnorm inkoop

1


Zorgtoewijzing, d.m.v. gevalideerd zorgtoewijzingsinstrument (MATE of Europasi)

6

Nazorg

Bieden van nazorg

Waardering Vergelijk en Kies Indicator

Omschrijving

Kwaliteit van zorg

2

Rom onderdeel van de behandeling

1-5 sterren

5

Behandelplan

1-5 sterren

9

Terugkeer kosten

1-5 sterren

10

Wachttijden

1-5 sterren

Indicator 1. Evidence based werken volgens de richtlijn behandelen. 1. Wat meet het? De indicator toetst of de aanbieder evidence based (EB) behandelt, waarbij richtlijnen als leidraad worden gebruikt. 2. Waarom meten we het? Alle alcohol- en druggerelateerde richtlijnen benadrukken het belang van het gebruik van gestandaardiseerde screening en assessment instrumenten om meer EBM te werken door middel van een inschatting welke zorg het meest passend is. Het gestandaardiseerde zorgtoewijzingsinstrument neemt drie dimensies in ogenschouw: ernst van de verslaving, ernst comorbide psychopathologie en ernst van de sociale desintegratie. De richtlijnen geven geen aanbevelingen over een specifiek instrument. De Multidisciplinaire Richtlijn Opiaatbehandeling zegt hierover: “Zowel de EuropASI als de MATE kennen psychometrische tekortkomingen, waardoor de relevantie van het toepassen van deze instrumenten moeilijk te beoordelen is. Het gebruik van deze semigestructureerde interviews blijft echter te prefereren boven niet gestructureerde diagnostiek (Verslavingszorg in beeld, 2014). Evenals de MATE werkt de EuropASI met ernstscores op verschillende leefgebieden aan de hand waarvan een inschatting wordt gemaakt over welke zorg het meest gepast is. Het gebruik van de MATE/ EuropASI objectiveert de keuze inzet van de behandeling.

3. Hoe wordt het getoetst? Door middel van het uitvragen van informatie bij GGZ aanbieders. Vraag 1. Maakt u gebruik van een gevalideerd zorgtoewijzingsinstrument?

22

-

Ja Nee

Vraag 2. Zo ja, welke? -

Mate EuropAsi Anders, namelijk:

Vraag 3. Waar gebruikt u het meetinstrument voor? -

Als ondersteuning bij het triageren/ zorgtoewijzing Als ondersteuning bij verdere beleidsontwikkeling Als evaluatie instrument Als interne benchmark Als externe benchmark en toetsing met andere instellingen

Vraag 4. Biedt u zelfhulpmaterialen aan, bij de start van de behandeling (Deze zelfhulpmaterialen bestaan uit boeken, brochures en dergelijke die gericht zijn op het motiveren tot en begeleiden van verandering van drinkgedrag)? -

Nee Ja, incidenteel Ja, indien dit in het voorgaande traject nog niet is gebeurd Ja standaard aan iedere nieuwe patiënt Ja standaard bij ieder nieuw zorgtraject







Indicator 6. Nazorg 1. Wat meet het? De indicator meet of de aanbieder toeleidt naar een vorm van nazorg.

23

2. Waarom meten we het? Uit divers onderzoek blijkt dat enige vorm van nazorg bijdraagt aan het langer abstinent blijven van cliënten. Nazorg krijgt vorm in verschillende interventies zoals zelfhulpgroepen, reguliere of door de aanbieder georganiseerd, telefonische monitoring, gerichte feedback, warme overdracht naar bijv. huisarts/POH. Waar mogelijk is het raadzaam zelfhulpgroepen een plaats te geven in de behandeling. In veel landen zijn zelfhulpgroepen meer geïntegreerd in het reguliere zorgaanbod dan in Nederland. In de literatuur zijn aanwijzingen gevonden dat specifieke elementen van zelfhulp een positieve bijdrage leveren op het gebied van middelenmisbruik bij dubbele diagnoseproblematiek (Christien Muusse, Sonja van Rooijen 2009). Onderzoek laat verder zien dat wanneer verslavingsbehandeling gevolgd wordt door een relatief lichte nazorginterventie, zoals telefonische monitoring en gerichte feedback, dit tot betere resultaten leidt (McKay et al., 2010). De Wildt & Vedel (2013) achten het op basis van de evidentie wenselijk dat ook ambulante patiënten een vorm van nazorg aangeboden krijgen. In het rapport “Verslavingszorg in beeld” (2014) ontbreekt een heldere definitie van het begrip nazorg. Nazorg kan verschillende doelen en vormen hebben en kan ‘los’ worden aangeboden (gericht op maatschappelijk herstel, of terugvalpreventie middels zelfhulpgroepen) maar er is ook nazorg die onderdeel van de behandeling is zoals bij CGT/leefstijl, CRA etc. Het blijven volgen van nazorg, de frequentie en intensiteit van deelname en de duur van de nazorg beïnvloeden in belangrijke mate het positieve effect van nazorg.

3. Hoe wordt het getoetst? Door middel van het uitvragen van informatie bij GGZ aanbieders. Vraag 1. Leidt u de cliënt tijdens of na behandeling toe naar een vorm van nazorg? -

Ja Nee

Vraag 2. Zo ja, naar welke vorm? -

Interne zelfhulpgroep (georganiseerd door aanbieder zelf) Externe zelfhulpgroep (denk aan AA. NA etc.) Nazorggroep Warme overdracht naar huisarts/POH of andere zorgprofessional? Anders……………..

Vraag 3. Is de invulling van nazorg een onderdeel dat altijd wordt opgenomen in het behandelplan? -

Ja Nee



24

Dementie Hierin volgen we het inkoopbeleid dementie. Er is aangesloten bij het model ontwikkeld door Geriant. Indicator

Omschrijving

Minimumnorm inkoop

1


casemanagementfunctie & participatie regionaal dementienetwerk

25

Handboek indicatoren GGZ Indicatoren set Goede Zorg voor Zorginkoop GGZ 2016

Recommend Documents