Geschreven: 15-10-2015 Gelopen: 14-8-2015 Tot 18-8-2015
Gouden Expeditie
Pepijn de Groot, Ruud Hoogewerf, Jeroen Vlaar, Marin Stam.
Begeleiding : Petra Haisma
Inleiding,
In dit verslag over de gouden expeditie in Ierland bespreken wij dag voor dat wat er gebeurt is en hoe wij dit ervaren hebben. Wij zijn op 14 Augustus 2015 vanaf Eindhoven Airport naar Dublin gevlogen. Het doel van onze gouden expeditie was het lopen van 80 kilometer van de Wicklow way. Bij aankomst werden we opgewacht door een van tevoren geregelde taxi. De eerste nacht sliepen we op een scouting genaamd "Larchhill Scouting". Op onze slaap plek midden in een veld hadden we prachtig uitzicht over Dublin. Daarnaast konden we onze benen al laten wennen aan het wandelen door naar de winkel te lopen. Na een wandeling van ruim 1 uur kwamen we dan eindelijk bij de winkel aan. Om onze benen toch maar wat rust te gunnen hebben wij terug maar een taxi gebeld. Het echte werk moest natuurlijk nog beginnen. de volgende dag zijn we om 10 uur begonnen met de echte expeditie
Dag 1, Nadat we wakker zijn geworden en nog even konden genieten van het prachtige uitzicht hebben we alles ingepakt voor de start van de eerste dag. Vanaf de camping konden we over een hek waardoor we vrijwel direct op de wicklow way terecht kwamen. Gelukkig hadden we dit nagevraagd, want ons eerste plan was om helemaal naar beneden te lopen en vanaf daar het pad op te gaan. dit heeft ons dus een klimmetje gescheeld. Na het vinden van de wicklow way begonnen we direct met een steile klim waar we direct even aan moesten wennen. Deze klim was ook de plek waar we onze eerste looppartner hebben ontmoet. het was een Canadese die in Ierland woonde en werkte. Deze dame heeft een uur of twee met ons mee gelopen. Eenmaal boven zagen we al wat ons te wachten stond, we hadden een prachtig uitzicht over aan de ene kant Dublin en aan de andere kant de Wicklow Mountens. Ook konden we vanaf hier prachtig over de zee kijken. Het doel van dag 1 was om bij de Powerscourt watherfall te komen. De dag verliep goed en we hadden prachtig weer. we hadden op een gegeven moment het idee dat we op een bepaald punt waren op de kaart. Wij waren ervan overtuigt dat we in de buurt waren van de waterval. Dit bleek dus een illusie en we waren er nog lang niet. rond een uur of 8 avonds dachten we dat we wel een deel konden afsnijden. We hebben toen een belangrijke les geleerd, namelijk: “Hou je altijd aan de geplande route". toen we helemaal naar beneden waren gelopen bleken we onder aan de waterval te staat terwijl erop moesten. we wilden vanaf daar dan naar boven, maar dit land was eigendom van de familie Ginus. Er zat dus niets anders op dan weer omhoog te lopen. We waren allemaal bekaf en onze voorraad voor die dag bestond nog uit raps met honing of pindakaas. Na nog een klim zijn Jeroen en Martin even gaan zitten. Pepijn en Ruud zijn nog verder naar boven gegaan om te kijken hoever het nog was. De waterval was zichtbaar vanaf boven, dus hebben we besloten om toch door te lopen. uiteindelijk hebben we de plek bereikt. Het laatste stuk lopen was prachtig maar genieten konden we niet door de pijn aan de voeten en de vermoeidheid. Ruud en Pepijn stapte nog lekker door, maar Jeroen had het niet meer en kwam steeds verder achter te liggen. We hebben elkaar er wel echt doorheen gesleept en samen hebben we het bereikt. Nu waren we op een prachtige plek en we wilden even rustig eten en tent opzetten, maar de muggen gaven ons echter geen tijd voor rust. We zaten er nog geen 10 seconden en we werden aangevallen door miljoenen muggen. met ons hooft in onze overige kleding gewikkeld hebben we snel de tent opgezet. Snel het gas stel opzetten met water en dan de tent weer in. ja je moet wat over hebben voor rijst met knakworsten. na het eten vielen we als een blok in slaap. het was een zware maar mooie dag. Op de foto is het donkerste meer te zien van Europa en hier werden de afleveringen gefilmd van de bekende serie “Vikings”. Wel jammer dat we hier pas achteraf achter kwamen.
Dag 2, Na een koude nacht werden we al vroeg wakker gemaakt door de wekker. Naast de kou en de etende schapen naast ons hoofd was het een goede nacht. De angst voor de muggen was er nog, maar we me moesten hoe dan ook naar buiten. De vliegen bleken geen ochtend dieren te zijn en in de ochtend waren ze nergens te bekennen. Nadat we rustig onze raps met pindakaas hadden gegeten en wat water hadden gekookt om onze flessen te vullen waren we er weer klaar voor. Deze dag zouden we naar roundwood lopen. Hier hadden we met Petra afgesproken op een camping. Ook deze dag begon weer met een pittige klim die er na de zware eerste dag goed inhakte. Het uitzicht was geweldig en we hadden wederom prachtig weer. Boven op de berg namen we onze eerste pauze om even bij te komen van de klim. Hier ontmoeten we een grote Nederlandse groep wandelaars. Met deze wandelaars hebben we een stuk gelopen. Op de foto hieronder is een foto te zien waarop Jeroen Vlaar de leiding pakt over het wandeltempo van de groep.
De plek waar deze foto is genomen was een prachtige omgeving. We liepen op een heuvel/bergkam, waarbij we links een recht een prachtig uitzicht hadden. Na de eerste dag hadden we wel wat moeite met het wandelen. De eerste blaren werden gevormd en ook de tas begon in de schouders te snijden. Jeroen had het toch wel het zwaarst. Jeroen had prachtige nieuwe schoenen, maar hij had ze niet goed genoeg ingelopen. Jeroen heeft tweede dag al veel last van blaren. Hij was erg gesteld op zijn eigen tempo. Ruud, Pepijn en Martin waren echter ook erg gesteld op hun eigen looptempo. We doen de gouden expeditie natuurlijk met elkaar en we zorgen er samen voor dat we op tijd op de afgesproken locatie waren. We hebben wat spullen van Jeroen overgenomen en hebben vaker pauze genomen. Ook liep er regelmatig iemand naast Jeroen zodat niemand alleen liep. Nadat we de berg af waren kwamen we op een geasfalteerd pad. Hier groeiden bramen en frambozen langs de weg. Van deze bramen en frambozen hebben we genoten. Verder op dit pad waren de busjes die de Nederlandse wandelaars weer naar Dublin te brengen. Hier werden we warm onthaald door de overenthousiaste paarsharige organisator. We kregen druiven en een omhelzing. We moesten natuurlijk ook op de foto met haar en het logo van haar wandelvakantie organisatie. Uiteindelijk kwamen we in het dorpje Roundwood aan. Het dorp is niet extreem groot maar toch hadden we drie keer de weg
vragen nodig om er te komen. We kwamen rond een uur of 6 aan en hebben rustig onze tent opgezet en een heerlijk warme douche genomen. Later die avond kwam Petra langs om te meten hoe we erin zaten. Jeroen zijn blaren hadden zich vergoot en vernieuwd. Jeroen zat nu op 4 blaren aan de ene voet en 3 aan de ander. Martin had schuurplekken op de bovenkant van zijn voed. Ruud zat onder de bulten van de vliegen van de dag ervoor. Hij werd gek van je jeuk en zalf werkte niet. Pepijn was moe. We zijn die avond even het dorp ingegaan om te kijken of er nog wat te beleven viel. Dit viel echter tegen en uiteindelijk zijn we na nog wat warme noedels gaan slapen.
Dag 3
De nacht waren we goed doorgekomen. We hadden rekening gehouden met de kou en waren er dus op gekleed. Daarnaast hadden we geen kauwende schappen of herten naast ons hoofd dus konden we fatsoenlijk slapen. De derde dag hadden we onze routen een beetje aangepast op wat er zou gaan gebeuren. We wilden heel graag slapen in een hut van de wicklow way. We wisten alleen niet waar deze stonden, dus dat kon heel ver zijn of heel dichtbij. Het plan was om eerst z’n hut te zoeken en dan te kijken of we daar zouden slapen of dat we verder zouden lopen.
Maar voor dat het zover was moesten we eerst weer naar de wicklow way lopen. Toen we weer op het pad waren kwamen we in een bos waar we links van ons redelijk stijl naar beneden liep. Opeens stopt Pepijn en wijst naar beneden. Het blijkt een hert te zijn. We hadden er al meerdere gezien, maar die rende allemaal direct weg. Deze bleef echter staan en keek ons aan. Het hert was z’n 20 meter van ons af. Martin was de cameraman dus die probeerden snel zijn camera te pakken. Als wij aan herten denken, denken we aan lieve bambi achtige beesten. Dit hert begon opeens te roepen en kwam beetje onze kant op. Nu ik het schijf lijkt het echt vrij onschuldig maar in een schemerig bos met een tas waarmee je niet echt fatsoenlijk kunt bewegen is het vrij eng. We zijn rustig doorgelopen en hadden er verder geen last van. Rond een uur of 4 kwamen we aan bij de hut waarvan we gehoord hadden. Het was nog redelijk vroeg en we zouden nog wel een paar kilometer moeten lopen om ons aan het schema
te houden, maar we hadden de eerste dag extra kilometers gemaakt dus dit konden we ons veroorloven. De timing was perfect, want we zaten nog geen half uur en het begon heel hard te regenen. De eerste keer dat we regen hadden en we zaten veilig en droog binnen. We hadden het dus goed voor elkaar. Al snel kwam er een jonge aangelopen die ging schuilen. Het begon al schemerig te worden en het volgende dorp was nog te ver lopen. Ook hij bleef uiteindelijk in de hut slapen. Het was een gezellige Oosterijker. De hut was van een kant open en daar hadden we een prachtig uitzicht op de heuvels en de zee. In de avond hebben we een kampvuur gemaakt en hierop gekookt. Voor de gelegenheid hadden we van thuis al marshmallows mee genomen. Deze smaakte prima en zijn ook allemaal op gegaan. Het slapen in deze hut was lastiger dan gedacht. Het was koud en de wint vanaf de zee stond precies op de opening van de hut. Daarnaast werden we rond 5 uur gewekt door de ochtendzon (zie foto). Door de niet echt goede nacht hadden we er allemaal moeite mee om weer te gaan lopen. We hebben rustig rijst gemaakt om warm te worden.
Dag 4
Ik heb al beschreven hoe de dag begon, dus dat hoef ik niet meer te doen. de vierde dag liepen we naar Glendalough. Dit was niet zover dus vanaf daar hebben we nog een rondje om het meer gelopen. Deze dag verliep eigenlijk heel soepel en makkelijk. Martin’s voeten deden niet zoveel pijn meer. Ruud en Pepijn stapte ook lekker door en Jeroen was ook blij dat we er bijna waren. Er is verder niet veel te zeggen over deze dag. Toen we aankwamen in Glendalough hebben we eerst even met Petra de oude begraafplaats bezocht. Vanaf daar hebben we rond het meer gelopen. Dit was eigenlijk wel erg wennen, want dit was zeer toeristisch. Dat waren wij niet gewend, want meestal liepen we alleen met onze groep of met een paar anderen. Dit was dus niet de leukste en interessantste dag, maar voor de kilometers was het goed. Toen we hier klaar mee waren hebben we lekker een patatje gedaan en daarna met de taxi terug naar Dublin. We zijn die avond lekker Dublin in gegaan met de jongens en Petra. We hebben de stad bekeken en in de avond goed gevierd dat we het gehaald hadden. Petra is de dag hierna weer naar huis gegaan. Wij zijn de volgende dag weer Dublin in gegaan en de prachtige week goed afgesloten.
Al met al
Al met al was het een top week en hebben we er met zijn allen echt van genoten. Onze groep heeft veel verschillende personen en iedereen heeft ook zijn eigen ding. Pepijn is nog geen week hierna voor een half jaar naar Curaçao en Martin woont in Utrecht. Deze ervaring was een prachtige afsluiting van onze Award. We lopen al heel wat jaren bij de award en hebben het soms laten schieten door drukte met studie en sociale bezigheden, maar Petra heeft ons er altijd weer bij betrokken. Wij en Petra zijn een hechte groep geworden en zijn blij dit met zijn allen gedaan te hebben. Wij willen natuurlijk de Award en natuurlijk Petra onwijs bedanken voor de mooie jaren en de prachtige afsluiting.
Ruud
Expeditie Ierland 2015, Daar gingen we dan eindelijk, op naar Ierland voor de afsluitende expeditie van onze award carrière. Ierland was hier een fantastisch land voor. De natuur wisselde zich heel mooi af tussen: bos,heide,rotsen,water en vrije gras vlakten. Zo liepen we ook op allerlei verschillende ondergronden. Dat maakten het wel heel bijzonder, maar soms ook wel pittig als je bijvoorbeeld op een rotsachtige ondergrond stijl naar boven moet. Ook al gaf dat dan als je weer boven was ook wel weer een extra goed gevoel! Naast de mooie natuur, maakten het het ook wel heel leuk om dit echt samen met de jongens te doen. Met zn 4e zonder mobieltjes, zonder druktes vanuit Nederland en zonder luxe! Hierdoor leer je ook we te waarderen hoe lekker het eigenlijk om er even echt helemaal uit te zijn en je mobiel even met rust te laten, zodat je echt even met zn allen bent. Jongens en Petra, onwijs bedankt voor deze expeditie en niet te vergeten de 2 top dagen in Dublin!
Martin Ik vond het een ideale omgeving om je expeditie te lopen. De award was een prachtige ervaring en ik zal het niet snel vergeten. We hebben een leuke groep met elkaar. Ik ben zeker van plan om nog een keer terug te gaan naar Ierland. Het land is prachtig en de mensen gezellig. Natuurlijk was dit allemaal niet gelukt zonder de award en natuurlijk Petra. Allemaal onwijs bedankt voor de geweldige ervaring bij de Award.
Jeroen Tijdens ons laatste expedite in Ierland, hebben ik heel veel meegemaakt. Van tegenslagen tot hoogtepunten. Soms als je denkt dat het echt niet meer gaat. En dat je voeten onder de blaren zitten en elke stap steeds zeerder doet met de klap die hij maakt. Maar je moet door. Ondanks dat heb ik heel erg kunnen genieten van het uitzicht en het landschap. Echt alles aan de wicklow way was geweldig om te zien. Maar wat ik er aan gehad heb: is dat ik daarna me zelf een stuk beter voelde en vrolijker. Door het behallen en het doorzettingsvermogen dat bij zelf omhoog kwam. Ben ik met alles heel blij dat we het gehaald hebben. Mijn mening er over een een week om nooit te vergeten.
