Geestkracht in deze tijd

Geestkracht in deze tijd I In den beginne In het begin schiep God de hemel en de aarde. De aarde was woest en leeg; duisternis lag over de diepte, en de geest van God zweefde over de wateren. En God sprak ‘Licht!’ en het werd licht. Zo opent het eerste boek van de bibliotheek die wij bijbel noemen. Vanaf den beginne was er Geestkracht. Geestkracht die ook scheppingskracht is. Duisternis die licht wordt, chaos die orde wordt, leegte die gevuld wordt, woestenij die vruchtbaar land wordt. Geestkracht is scheppingskracht die er voor zorgt dat deze aarde bewoonbaar wordt, is en blijft. Doorheen de Bijbelse boeken wordt duidelijk waar en waartoe die Geestkracht werkzaam is. In situaties van onderdrukking, slavernij, leven dat geen leven is, worden mensen aangeraakt, opgeroepen, op weg gezet om te bevrijden, om tot leven te roepen, om toekomst te scheppen, in Gods Naam. Geestkracht is scheppingskracht in en door mensen. Sinds mensenheugenis proberen mensen die Geestkracht te vangen, te begrijpen, in woorden te vatten. Adem, vuur, licht, het zijn menselijke beelden voor iets dat eigenlijk niet uit te drukken is. Het zijn beelden die een poging doen om het onuitsprekelijke toch te begrijpen, namelijk: dat er een Goddelijke kracht is die mensen ten diepste voortstuwt, opzweept, inspireert. Een Goddelijke kracht die mensen warm laat lopen voor het goede, voor gerechtigheid en een streven naar harmonie. Een Goddelijke kracht die mensen helpt om verantwoordelijkheid te nemen voor hun eigen leven en het leven van anderen. Dat is je stem verheffen, onrecht aanklagen, rotzooi van straat halen, gastvrijheid in de praktijk brengen. Dat is zelf oplossingen aandragen en uitvoeren, waardoor armoede en ongelijkheid worden aangepakt, waardoor haat en discriminatie verdwijnen. In ‘Boek van mijn leven’ beschrijft Huub Oosterhuis dit als volgt: Adem, vuur, licht zijn de klassieke woorden waarmee de heilige geest geroepen wordt: kom, heilige geest. De adem die het aansteekt in ons, die scheppingskracht wekt, bevrijdingskracht ontsteekt, volhardingskracht aanwakkert. Heilige geest: God die God doet oplaaien in ons. Kom, geest. Wij moeten hem aanroepen. Hoe kan dat, terwijl hij in ons is? Omdat hij in ons is, en boven ons uit. Dat is het levensgeheim zelf: je moet bidden om wat je bent; je bent al wat je nog moet worden; en wat je bent, dat heb je niet, heb je niet in je macht; dat is niet van jou, dat zal je nog gegeven worden. uit: Huub Oosterhuis – Boek van mijn leven

Lezing Franck Ploum - Kapittel Broeders FIC Maastricht 8okt12

1

Een levensgeheim is die Goddelijke kracht. Omdat die enerzijds uit jezelf komt en anderzijds van buiten jezelf. We weten allemaal dat we diep in onszelf een bron van kracht hebben. We kunnen voor dingen warmlopen, we kunnen enthousiast worden over iets, we kunnen verliefd worden op iemand. Het gaat hier om eigen emoties en eigen gevoelens. Maar de opwinding, het enthousiasme en de verliefdheid worden opgeroepen door iets dat buiten onszelf ligt. Door een ander mens, door een situatie, door een confrontatie met iets anders. De geestkracht zit in onszelf, maar wordt gevoed door dingen die buiten onszelf liggen. Daarom is het van belang dat we steeds opnieuw alert zijn en goed kijken welke krachten van buiten ons raken. Zijn dat krachten die het goede in ons oproepen of krachten die ons egoïsme versterken, zijn het krachten die ons openen voor de noden van de wereld, of krachten die in ons de angst voor de Islam of de vreemdeling opwekken. In feite worden we uitgenodigd om steeds opnieuw te onderzoeken of God – die bevrijder is en scheppingskracht – of God zelf een rol speelt in de dingen die ons ten diepste raken. Jezus Messias Een geestkrachtig mens zijn, in de bijbels betekenis van het woord, vraagt om keuzes. Niet voor niets Staan de eerste hoofdstukken van het Lukasevangelie vol van de kracht van de Geest. Daarmee zet het evangelie Jezus neer als een mens vervuld van Gods scheppende geestkracht. Jezus laat zich dopen Hij voelt zich door God geroepen om alle gerechtigheid te volbrengen. Oprijzend uit het water, is Jezus al diegenen die ongekend, verborgen, ongezien gekozen hebben om zich door Gods geest te laten leiden, wegen van bevrijding te gaande weg van God te gaan, en die deze keuze ervaren hebben als de zin van hun leven. Zo’n keuze staat echter altijd onder druk. Er zijn immers altijd tegenstemmen in en buiten jezelf. Er zijn omstandigheden die maken dat je gaat twijfelen. Er zijn momenten dat je de geestkracht volstrekt kwijt bent e denkt dat het niet meer goed zal kommen, met jou, met de wereld waarin je leeft. Jezus verlaat - zo zegt Lukas – vol van Gods geest de Jordaan en trekt de woestijn in, waar zijn keuze onmiddellijk op de proef gesteld. In de woestijn , met stenen, wilde dieren en roofvogels om hem heen is Jezus al diegenen die wel gegaan zijn, maar vervolgens blootstaan aan de verzoeking om het op te geven. Niet meer kunnen, overmand door twijfel, het niet meer zien zitten. Plotseling denken en voelen: wie ben ik, wat heb ik mij ingebeeld dat ik deze wereld een stukje beter zou kunnen maken. Plotseling, doodmoe en vol weerzin en cynisme. En dan van alle kanten stemmen horen die bevestigen wat je denkt en vreest: het heeft geen zin, kies voor jezelf er is geen beginnen aan. Die vertwijfeling, die je in twee, in zeven stukken scheurt, die je verlamt en met stomheid slaat en van je bestemming vervreemd, wordt in Bijbelse taal duivel genoemd letterlijk vertaalt betekent het splijter. In die confrontatie koos Jezus voor de mensen die overal ter wereld het onderspit delven. De confrontatie tussen Jezus en de duivel is ook het gevecht tussen de twee kanten in ieder mens. We kennen allemaal onze kracht, maar ook onze zwakte. Ons visioen, maar ook onze verleidingen. En als die laatste de overhand krijgen dan moet je sterk in je schoenen staan om overeind te blijven. Jezus wil alle gerechtigheid volbrengen, maar diep in hem verborgen zit ook het perspectief van een andere weg. De duivel is de verpersoonlijking van die andere weg: betover de mensen met je wonderen, dwing God om te bewijzen dat hij van je houdt, sluit je aan bij de machthebbers en zie een geslaagd, succesvol en rijk leven tegemoet. Uiteindelijk blijft hij staan voor zijn keuzes en vervuld van Gods geest – aldus Lukas – verlaat Jezus de woestijn en gaat de Synagoge van Nazareth binnen: waar hij met woorden van Jesaja spreekt over de


2

betekenis van een door geestkracht gestuurd leven: De Geest van God rust op mij en daarom: zal ik aan armen de goede boodschap brengen aan gevangenen hun vrijlating aan te kondigen aan blinden het licht in hun ogen, en daarom zal ik verdrukten in vrijheid te laten gaan, Volgens het Evangelie van Johannes belooft Jezus zijn apostelen op de avond vóór zijn lijden en dood dat Hij hen de kracht van de Geest zal schenken en de daarbij horende opdracht aan hen zal overdragen. ‘Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zo zend Ik jullie.' Johannes vervolgt: Na deze woorden ademde Hij over hen. `Ontvang de heilige Geest', zei Hij. ‘Als jullie iemand zijn zonden vergeven, dan zijn ze ook vergeven; als jullie ze niet vergeven, dan blijven ze behouden.'" (Johannes 20, 19-23) Volgens de Handelingen der Apostelen daalde de Geest uiteindelijk inderdaad op de apostelen neer. Dat gebeurde tijdens het joodse pinksterfeest, zeven weken na Pesach. Het joodse pinksterfeest heet Sjavoeot. ‘Sjavoeot’ is Hebreeuws voor ‘Wekenfeest’: het feest moet volgens de Wet van Mozes namelijk zeven weken (49 dagen) na Pesach gevierd worden. Met Pesach herdenken de joden de bevrijding uit Egypte, en met Sjavoeot de openbaring van de Tora op de berg Sinaï. Sjavoeot is feitelijk de bekroning van Pesach: de uittocht van het joodse volk uit Egypte en de weg naar het Beloofde Land wordt bekrachtigd door een godgegeven Regel, waar het volk voortaan naar leven kan. Lucas schildert de neerdaling van de Geest als een wonderbaarlijke gebeurtenis. Het wonder mist zijn uitwerking op de buitenwereld, en dan met name op de in Jeruzalem aanwezige buitenlanders, natuurlijk niet: "Toen dat geluid opkwam, liep de menigte te hoop en raakte in verwarring, omdat iedereen hen in zijn eigen taal hoorde spreken. Ze stonden versteld en vroegen zich verwonderd af: `Maar dat zijn toch allemaal Galileeërs die daar spreken! Hoe is het dan mogelijk dat ieder van ons de taal van zijn geboortestreek hoort? Geestkracht van Gods wege, zo wordt duidelijk, laat zich verstaan aan eenieder die er oor voor heeft. Gods liefde openbaart zich niet aan één volk maar aan alle volken, rassen en talen. Achter de beelden Geestkracht in deze tijd, is het thema van deze middag. Voordat we kunnen spreken over hoe en waar de kracht van de Geest werkzaam is in ons midden, ons dagelijks leven, onze wereld, moeten we wellicht eerste spreken over de vraag hoe we die geestkracht – die zich dus in alles en iedereen kan en wil openbaren op het spoor kunnen komen in onze tijd. Daarvoor is denk ik nodig dat we loskomen van allerlei beelden die met ons meedragen, wanneer het over geloven gaat. Wanneer iedereen ‘in eigen taal’ lees ook ‘op eigen wijze’ door Gods Geest geraakt, aangeraakt, geïnspireerd kan worden – aldus het boek Handelingen - betekent dit ook dat je over je geloof en je inspiratie, mag en kunt spreken in je eigen taal. En is dat niet reden, waarom zo velen van ons uit dat veilige mandje zijn gestapt en zelf op zoek zijn gegaan. Omdat we ons vaak beklemd voelen, liturgie mag alleen zo en niet anders, en als je erbij wilt horen moet je dit doen, en niet dat. En God is een persoon, en niet anders. De namen voor God zijn helder: de Heer, de Vader. De invulling van het geloof is versteend in vele regels en geschriften. Maar waar is de ruimte voor de Geest van het begin, die mensen laat spreken in ieders eigen taal? Onze geloofsuitspraken, onze liederen, onze vormen en gebruiken, ze zijn denk ik niet meer zo (een)duidig wat betreft beeld en taal. Ze zijn ook zeker niet meer zo zelfverzekerd als dertig jaar geleden. Ze zijn eerder net als in het begin, zoekend, aarzelend, aftastend. Voorzichtig geven we God


3

nieuwe namen en dat mag. Ook de bijbel kent wel honderd namen voor God, zowel mannelijk als vrouwelijk. Steeds meer spreken we schoorvoetend over geloof en over wat ons bezield. Je kunt niet meer zeggen: ik ben katholiek, en ik ben Broeder van Maastricht en degene die naast me zit is dat ook, dus die denkt hetzelfde als ik, voelt hetzelfde als ik, gelooft hetzelfde als ik. We zijn allemaal mensen, met eigen beelden, eigen gedachten, eigen vormen. Wat ons bindt is dan ook niet zo zeer te vinden in het beeld, de gedachte of de vorm. Maar meer in die diepere laag die daaronder zit. De geestkracht die ons inspireert om bevrijdende en scheppend mensen te zijn. Misschien moeten we wel alle beelden en vormen eens even loslaten tot er niets meer overblijft. Achter alle beelden en vormen komt de kern tevoorschijn die ons bindt en tot gemeenschap maakt. Hoe verschillend wij ook denken en voelen en spreken, allemaal worden wij op onze talenten aangesproken en gesterkt met geestkracht op weg gezet: om te bevrijden, om te genezen, om verzoening te brengen, om naaste te zijn van wie geen naaste heeft, om vriend te zijn van de vreemdeling en om stem te zijn van wie geen stem heeft.

Gespreksvragen Welke beelden roept het begrip Geestkracht in mij op? Maakt spreken vanuit Geestkracht en inspiratie geloofscommunicatie makkelijker? Wat is volgens jou de scheppende en bevrijdende kracht van de FIC?


4

II Opnieuw geestkracht in deze tijd Op welke manier werkt geestkracht nu in deze tijd en hoe kan onze eigen inspiratie, onze eigen geloofsweg en hoe kan onze eigen spiritualiteit als gemeenschap bijdragen aan die toekomst van bevrijding voor mens en wereld? Ik wil hiertoe drie invalshoeken aanreiken. Namelijk dat Geestkracht verbindend werkt, bevrijdende taal spreekt en leven schept

Verbinding De kracht van de Geest is een verbindende kracht, die mensen wereldwijd op elkaar wil betrekken en bij elkaar wil brengen. Zo’n wereldwijd verbonden leven vraagt van onszelf dat we dag na dag tot ons door laten dringen en gaan inzien dat we in ieder mens God kunnen herkennen en mogen ontmoeten. Bij mensen die we goed kennen en van wie we houden, is dat niet zo moeilijk. Lastiger wordt het wanneer we in contact komen met vreemden. Wanneer we op het station een zwerver tegen het lijf lopen. Of op het moment dat mensen uit andere culturen onze levenssfeer binnendringen. En wat te denken van al die mensen die op televisie voorbijkomen en die in Afrika zoeken naar eten, drinken en een dak boven het hoofd? Toch zijn het juist deze mensen waarin God ons uitnodigt om een taal te spreken die ons met elkaar in verbinding brengt. In al deze mensen laat God zich zien. Gods Geestkracht die wij in ons dragen en die tegelijk van buitenaf op ons toekomt lokt ons als het ware uit onze schuilkelders van vooroordelen en meningen en stuurt ons naar buiten. Want wie de deuren gesloten houdt, sluit niet alleen zichzelf af, maar is vooral bezig anderen buiten te sluiten, in hokjes te plaatsen en daarmee kansen te ontnemen om volwaardig te participeren aan het leven en aan de samenleving. Dat rammelt aan de fundamenten van onze kijk op anderen, omdat het bonkt op de muren van onze vooroordelen, klopt op de deuren die we dicht willen houden om de ander niet te hoeven zien. De kracht van de Geest wil verbinden, aan het werk zetten, van geloven een werkwoord maken. Het kost immers moeite om met elkaar een samenleving op te bouwen, het vraagt inzet om de ander te leren kennen. Het is makkelijker om iemand buiten te sluiten, dan je hart te openen voor de ander. En toch, zo leert ons de Schrift, is dat de enige weg naar een menswaardige en vreedzame samenleving. Alleen wanneer iedereen mee kan en mag doen, wanneer iedereen gelijke kansen krijgt, is er kans op een bewoonbare aarde voor alles en iedereen. Geestkracht gaat over de kracht die mensen warm laat lopen voor het goede en voor wereldwijde solidariteit. Een Goddelijke kracht die mensen bij elkaar brengt en uitsluiting omvormt tot gemeenschap. Onze opdracht, die voortkomt uit het feit dat wij onze levens door dei geestkracht willen laten sturen en bepalen, moet invulling krijgen in een totaal andere samenleving dat die van pakweg 50 jaar geleden. Waren vroeger wijzelf de wereldburgers en reizigers. Waren aanvankelijk wij degenen die ontdekten, in cultuur brachten, missionaris waren, of ontwikkelden. Nu is elk mens, een wereldburger. En nu hebben we niet alleen producten in de schappen van de supermarkt liggen die uit alle landen van de wereld komen, maar wonen we samen met mensen uit heel de wereld. Opeens dringen nieuwe gedachten, ideeën en normen onze beschermde christelijke en westerse wereld binnen en worden we uitgenodigd voor een dialoog op het gebied van religie en gebruiken.


5

Er moet gezocht worden naar een nieuwe taal die spreekt over wat mensen wezenlijk bindt: hun mens-zijn, hun authenticiteit, hun menselijke waardigheid. Een taal die raakt aan de gevoelslaag die ligt onder de afzonderlijke tradities, religies, gebruiken en verschillen. Een taal die mensen raakt in wat van levensbelang is: gekend en geliefd te zijn, gezien worden door de a/Ander, met kleine letter en met hoofdletter. In het Bijbelboek Handelingen wordt de kracht van de Geest in verband gebracht met de taal die mensen kan verbinden. De leerlingen spreken die taal en gaan van daaruit de dialoog aan met mensen van alle talen en culturen. Het wonder geschiedt: ze verstaan elkaar. Verstaan is iets anders dan horen spreken. Verstaan heeft te maken met begrijpen, weten waar het over gaat, horen achter de woorden. Er ontstaat een dialoog die gaat over wat van er werkelijk toe doet in het leven. Waar dat gebeurt, worden mensen bevrijd van angst.

Bevrijding Dat brengt me bij het tweede aspect: bevrijding. Want we kunnen niet ontkennen dat die verbindende taal niet altijd makkelijk te vinden is. Dat is een moeilijke en moeizame weg. Gesprek, verbinding zoeken roept immers ook angst op. Angst voor het onbekende, angst voor het nieuwe, angst voor de ander, angst voor elkaar. De evangelist Johannes vertelt dat ook de leerlingen van Jezus na zijn marteldood vol angst bij elkaar zitten. De deuren en ramen goed gesloten, want stel je voor. ‘Uit angst voor de Joden’ zegt Johannes. We moeten ons realiseren dat Johannes deze zin decennia na Jezus´ dood opschrijft. Hij verwoord dan ook de spanningen die er in zijn tijd zijn tussen joden en christenen. Angst tussen volken, landen en religies zijn van alle tijden. Ook in onze dagen komen we deze spanningen over heel de wereld tegen. Zelfs in ons eigen land staan de zaken sinds enige jaren op scherp. Op veel plaatsen en ook steeds vaker in ons eigen land, is religie de kapstok waaraan conflicten en problemen worden opgehangen, maar de werkelijke oorzaken van frictie, onvrede en geweld moeten gezocht worden in de uitzichtloze situaties waarin mensen leven, armoede, de onderdrukking van de ene groepering door de andere. De kracht van de Geest wil ons bevrijden van angst voor de ander. Het nachtslot van de angst moet verbroken worden. Er moet schoon schip worden gemaakt, vooroordelen moeten als muren geslecht, zodat alles wat onvruchtbaar en onvrij is, vruchtbaar wordt en bevrijdt kan leven. We worden uitgenodigd om schoonmaak te houden in ons eigen leven. Mensen te worden die hun leven inrichten en afstemmen op Gods bevrijdende kracht. Gods stem wil gehoord worden door ons en wil door ons vertolkt worden in deze wereld. De Geestkracht wil in ons compassie en solidariteit wakker geroepen. Hoe doen we dat? Door op te staan en te spreken: De Geest van God rust op mij en daarom heb ik goed nieuws voor armen, verdrukten, vluchtelingen en miskenden. We moeten onszelf vanuit de kracht van de Geest ten dienste stellen van bevrijding voor mens en wereld. Zoals Jezus Messias, in wiens voetsporen we willen gaan dat ook deed. Ten dienste, dienstbaar aan. Jezus groeide op in een traditie waarin de verlossing, de bevrijding verwacht wordt van mensen die bereid zijn om te leven ten dienste van anderen en het lijden van de wereld te dragen. Jesaja spreekt van de lijdende dienstknecht die het lijden aantrekt en het draagt als een lam. Velen van ons zijn opgegroeid in een traditie die zegt dat een ander het voor ons zal doen: Jezus heeft ons reeds in zijn lijden verlost. Hij besloot om een rechtvaardige te zijn in de traditie van de oude geschriften van zijn volk. Want hij wist hoe zijn volk ooit gereduceerd was tot vechtende schimmen en tot bouwmachines voor de farao. Hij wist van Mozes die geroepen werd om te bevrijden en dat God tegen hem zei: wat


6

schreeuw je naar mij! Doe iets, hef je handen op, pak je staf en sla die zee van dood en onrecht aan gruzelementen. Jij moet het doen en ik, Ik zal er Zijn. Dat woord, die bevrijdingskracht heeft Jezus opgegeten als brood en ingedronken als wijn en hijzelf werd het visioen van een nieuwe wereld met andere verhoudingen en liefde voorop. Vurig heeft hij gehoopt dat ook zijn leerlingen tot op vandaag, dat wij dat visioen zouden eten als brood en drinken als wijn. Dat wij rechtvaardige mensen zouden zijn met de bereidheid om niet voor zichzelf te leven, maar wegen te gaan langs de zelfkant, de duisternis in. Wij zelf, brekend en delend, bevrijding brengend en zo zelf het visioen worden van de nieuwe aarde, niemand worden met wie niemand zijn en zeggen: ik kan niet anders het is de kracht van de geest die mij stuurt en die mij niet laat stoppen tot er leven is voor allen.

Leven scheppend Zo komen we bij het derde aspect: leven scheppen. Geestkracht is kracht tot leven, de kracht om naar buiten treden en in de wereld keuzes te maken die leven bevorderen, levenskansen vergroten en het aangezicht van onze aarde vernieuwen. Dat klinkt mooi, maar dat zijn meestal geen eenvoudige keuzes. We worden erin belemmerd door wat er om ons heen gebeurt. Door wat we zien aan onrecht en onvrede. Maar ook onze eigen beslommeringen en kleinheid spelen ons vaak parten. In een wereld vol oorlog en geweld, te midden van onze eigen teleurstellingen, maar ook te midden van rijkdom en welvaart, is het vaak moeilijk om nog te zien waar het echte leven zich verschanst. Waar de kansen zitten om elkaar echt te ontmoeten en samen tot een wereld te komen waarin het voor iedereen waardig is om te leven. Soms is het dan makkelijker om maar te blijven zitten waar je zit, je af te sluiten van anderen, je op te sluiten in een situatie waarvan je ten diepste weet dat het geen leven is. Dat is eigenlijk de situatie waarin de leerlingen zich bevinden op de avond van de eerste dag van de week. Ze zijn moe, ze zijn teleurgesteld, ze zijn verslagen, ramen en deuren dicht, want de wereld heeft hun idealen de grond in geboord. Ze kunnen er alleen nog maar bang van zijn. Een situatie die voor veel mensen in onze wereld herkenning oproept. Er zijn immers meer mensen op aarde voor wie het leven weinig goeds in petto heeft, dan mensen die welzijn en welvaart in hun levensbagage meedragen. Voor velen is het leven een kwestie van overleven. Veel mensen op deze wereld hebben hun handen vol aan het bij elkaar scharrelen van hun levensonderhoud. De rijkdom is in handen van een kleine groep, de meerderheid heeft het nakijken. Mensen door geestkracht gedreven geloven en volharden in de gedachte dat deze situatie niet het einde van het verhaal zijn, voldongen feit, fête accomplie . Zoals in ons geloof de dood niet het laatste woord mag hebben, zo hebben ook teleurstelling en onrecht niet het laatste woord. Dat brengt ons weer bij die eerste leerlingen, opgesloten in dat huis, na Jezus dood. Ze zijn van de kaart en gevangen in verdriet, maar ineens komt er een woord bij hen binnen dat met leven te maken heeft. Ineens resoneert in hun oren: ‘sjaloom’. Vrede als wapen tegen angst. Als boodschap om het nachtslot te verbreken en weer open te gaan voor nieuwe levenskansen. Het wordt steeds duidelijker dat zij zich niet in hun binnenkamers moeten terugtrekken en zich niet door verdriet en teleurstelling het leven moeten laten ontnemen. Leven uit kracht van de Geest is kiezen voor het leven. Geïnspireerd en geraakt worden en van daaruit de deuren opengooien en het leven tegemoet gaan. Een oproep ook om in onszelf die


7

bronnen van inspiratie aan te boren en van daaruit onze blik naar buiten te richten. Laat ik mij raken door een mens die mijn aandacht vraagt? Laat ik mij inspireren door een goede gedachte? Wil ik leven scheppen voor een geschonden mens die mij aankijkt en zonder woorden vraagt: doe recht, heb me lief? Dat is toch de openheid die door de eeuwen heen tot op vandaag, missionarissen en missionair werkers tot hun levensdoel hebben gemaakt. Je beslommeringen achter je laten en in de wereld van een ander stappen, bijdragen leveren aan hun levenskansen. Leven vanuit geestkracht kiezen voor het leven en het spreken van een leven scheppende taal. Een goddelijke taal die iedereen verstaat. De taal waarin woorden als vrede, solidariteit, aandacht en gerechtigheid niet naar de marge zijn gedrongen, maar op de eerste bladzijde staan. Waarin deze woorden daadwerkelijk geleefd worden in de omgang met elkaar. Het was de taal die Jezus sprak en die hem voorgoed aan het leven heeft verbonden.

Johannes 20,19-23 Op de avond van die eerste dag van de week waren de leerlingen bij elkaar. Hoewel de deur op slot was uit vrees voor de Joden, kwam Jezus. Ineens stond Hij in hun midden en zei: ‘Vrede!’ Na deze groet toonde Hij hun zijn handen en zijn zijde. Vreugde vervulde de leerlingen toen ze de Heer zagen. ‘Vrede’, zei Jezus nogmaals. ‘Zoals God Mij gezonden heeft, zo zend Ik jullie.’ Na deze woorden ademde Hij over hen. ‘Ontvang de heilige Geest’, zei Hij. ‘Als jullie iemand zijn zonden vergeven, dan zijn ze ook vergeven; als jullie ze niet vergeven, dan blijven ze behouden’. Ontvang de kracht van de Geest . Zoals God ademde over de chaos en alles tot waarlijk leven riep, zo mogen wij Gods adem ontvangen om nieuwe mensen te worden. Bevrijdende mensen, die en taal spreken die het leven bevorderd en die mensen bevrijdt van alles wat hun de kans op leen ontneemt.

Gij God Kom met uw Geest wees nabij aan hen die vastzitten in beelden en gedachten misvormd door opvoeding of indoctrinatie adem hen open met uw liefdevolle Geest die vrijmaakt en ruimte schept laat uw Licht schijnen over hen die uw Naam misbruiken die mensen knechten die waarheid verkondigen met geweld en anderen het levenslicht ontnemen laat uw Stem klinken dat ze gehoord wordt door wie in wanhoop wachten door wie geen uitzicht hebben en hopen op een teken van toekomst laat uw Vuur oplaaien zodat liefde bezit neemt van allen die in uw Naam vrouwen toekomstkansen ontnemen


8

jonge vrouwen vermoorden om hun eer te redden schenk uw Geestkracht aan allen die waar ter wereld ook troosten en weder opbouwen verzorgen en puinruimen aan allen die goed doen Kom met uw Geestkracht, God, maak van ons bevrijdende mensen die goeddoen en liefhebben die uw naam waar maken in deze wereld en die niet opgeven ondanks tegenslag en cynisme. Gij God, Kom met uw Geest

Vragen voor gesprek Waar liggen de kansen voor onze gemeenschap: bij verbinding, bevrijding, of levenskansen creëren? Kan dienstbaarheid – ook in deze fase van ons leven – opnieuw worden ingevuld? Welke krachten van de Geest zouden we vanuit onze eigen spiritualiteit moeten versterken?


9

lied

Kom Schepper Geest (t. J.v.Opbergen) Kom, Schepper, Geest, ontsteek jouw vuur, in ons gedoofd door tijd en duur, door woorden hol en leeg gemaakt, door beelden los van jouw geraakt. Herstel in ons die oude kracht, die mensen tot bezieling bracht, die hen deed gaan waar niemand ging, die groot noemt wat nog heet gering. Herleef in ons met jouw geloof, die tegenkracht van mensenroof, die roep om solidariteit, om leven dat geen aandacht krijgt. Herschep in ons dat oude woord, misbruikt voor oorlog, volkenmoord, die naam van God, hier ooit bestaan vanwege land dat moet bestaan. Herneem daarom jouw oudste recht: sta op in ons als minste knecht, die mens die om een ander geeft, diens welzijn steeds voor ogen heeft.


10

Geestkracht in deze tijd

Recommend Documents