FIETSCLUB LEDIG ERF
voor prijsrijders en sneldichters
herfst 2008
In dit nummer:
Seizoensafsluiting Spelende en ‘echte’ wielrenners Kinderen en toekomstige kampioenen Cursus gedichten schrijven Interviews met sporters Vakantie shopping Literatuur rubriek terug van vakantie (2x!)
Geboren in augustus: toekomstig olympisch kampioen (informatie trotse vader):
Geboren in oktober: toekomstig begenadigd sprinter (informatie trotse vader):
Herkennen van fietsonderdelen
Nr. 1 : het frame
Prijzen van onze nieuwe kampioenen
Foto voorkant: Joost van Waert
BULLETIN HERFST 2008 Clubblad van de Fietsclub Ledig Erf Jaargang 14, Nummer 3 Bulletin herfst 2008, inhoud .................................................................................3 Redactioneel; Familieberichten............................................................................4 En de winnaar is... ..........................................................................................5 Uitslagen 10e Ledig Erf tijdrit..................................................................................6 Afsluiting seizoen 2008......................................................................................8 Geboorte van een eindsprint..................................................................................10 Opvoeden op de fiets.........................................................................................12 Interview: Jelle Nijdam.........................................................................................14 Wielrennertje spelen.............................................................................................18 De regentunnel....................................................................................................20 De Nacht van Peer...............................................................................................22 Le Tour de Mont d’Or..........................................................................................24 Parijs - Nice (vervolg)..........................................................................................25 Interview: Chris zou meer moeten fietsen.............................................................26 Fietsen en verdichting........................................................................................28 Vakantie shopping in fietsherbergen.......................................................................30 Zelf je wielergedicht maken (1).............................................................................31 Ingezonden brief..................................................................................................33 Interview: Het onbekende nieuwe lid; Schurende schakels...................................34 Nieuwe fietsbroeken ?!.....................................................................................35
Colofon Bestuur Michiel Galama 06-21277653 voorzitter Bert Coenen 030 - 2891110 penningmeester Janine Mariën 030 - 2544861 lid Mini Kalivianakis 030 - 2891110 lid Redactie Patricia Breshamer, Otte Boom, Jan Builtjes Webmaster http://fietsclub.ledigerf.nl Henk van Lingen,
[email protected] Vertrek: iedere zondag om 11.00 uur of 13.00 uur, vanaf café Ledig Erf. Contributie: •15,- per jaar, over te maken op gironummer 766950, t.n.v. Fietsclub Ledig Erf te Utrecht of contant te betalen aan de penningmeester. Bijdragen voor het clubblad naar:
[email protected] Elektronische uitgave: http://fietsclub.ledigerf.nl 3
REDACTIONEEL Vallende bladeren, harde wind, guur weer. Onstuimige dagen volgen elkaar in rap tempo op. Niet alleen op de fiets is dat merkbaar, ook na het afstappen is er voldoende deining en opwinding te beleven om ook deze keer het blad flink vol te schrijven.
De ledenaanwas zal het van geboortes moeten komen, de geïnterviewde nieuwe leden uit de laatste twee clubbladen hebben zich na het verschijnen van het interview niet meer laten zien. Werd er nog gefietst? Jawel. De herfstactiviteiten vonden hun hoogtepunt in de afsluitende tijdrit, met duidelijke nieuwe trends. Tot nu toe verhoogde de rollerbank van Peter Verhallen het amusements gehalte van de tijdrit, maar het gebruik van tijdrithelmen wijst duidelijk op vergaande professionalisering. De gevolgen bleven niet uit, de meeste prijzen gingen naar de broodrijders binnen de club. Zelfs de pechprijs was niet meer weggelegd voor onfortuinlijke foutrijders, maar kwam in handen van een ongelukkige bobo. De redactie wenst alle leden een goed winterseizoen in het bos, op de weg of op de (schaats)baan.
Op de centerfold van Yolanda kwam, tot verbazing van de redactie, geen enkele reactie. Een ode aan Martine veroorzaakte heel veel commotie, geroddel, opwinding en giswerk, uitmondend in een gedichten-lawine en de verkiezing van de Ledig-Erf-man-van-het-jaar tijdens de afsluiting. Deze poëzie-tsunami schijnt nog niet ten einde te zijn. De meester zelf geeft in dit nummer gedichten-schrijfles. Hij blijft het auteurschap van anonieme bijdragen ontkennen, maar wie gelooft dat nou? Maar er zijn meer liefdes perikelen die de aandacht vragen. Twee toekomstige kampioenen zijn geboren en een oude-garde-lid heeft zich verloofd (hij gaat duidelijk niet over één nacht ijs).
Namens de redactie ditmaal: Jan.
FAMILIEBERICHTEN Verhuisd: Van Jan en Marjon ontvingen wij een verhuiskaartje waarbij zij achteroverleunend in de zon genoten van de schilders op de achtergrond. Verloofd: zet dit bericht - ontvangen op 26 oktober 2008- alvast in je agenda! Iets snedigs zeggen? Neem contact op Beste familie, vrienden en bekenden, Vorig jaar hebben we ons op derde kerst- met Klette de Rooij, tel. 0320 – 247642 dag verloofd. Een hele stap. Graag delen of email
[email protected]. Iets geven? we ons geluk met jullie. We nodigen jullie Een bijdrage in de aanschaf van een eigen uit op ons verlovingsfeest op vrijdag 26 Italiaanse espressomachine is van harte september in de sociëteit van Roei- en welkom zeilvereniging Poseidon, A’dam. Er zijn We kijken uit naar de dag! hapjes en drankjes van 16.00 – 22.00 uur. Tot dan, Sylvia & Alex. 4
EN DE WINNAAR IS...
5
UITSLAGEN 10E LEDIG ERF TIJDRIT De 10e Ledig Erf tijdrit werd op zaterdag 25 oktober gereden op de Bosdijk bij Nieuwer ter Aa. Het parcours is 10,22 km. Het was een mooie dag met een matig windje (ZW, kracht 3+). Hier volgen de eervolle vermeldingen! Individuele tijdrit mannen: 1. Craig Ferguson 15:35 2. Martijn Tusveld 15:36 3. Laurens Hitman 15:40
Individuele tijdrit vrouwen: 1. Martine Hoogendam 17:26 2. Janine Mariën 18:30 3. Jeanette Aalders 18:46
Jeanette Aalders krijgt ondersteuning van Chris Bruijnes
De Joost van Waert opvouwbare wisselbokaal: Uitgereikt aan Jan de Ruiter omdat hij het grootste verschil klokte tussen zijn individuele tijd en de tijd van zijn ploeg PeptoPro (17:53 en 15:52 respectievelijk).
De winnaar:Craig Ferguson
Ploegentijdrit: 1. De Kampioenen 15:29 (Joeri, Craig en Gijs) 2. De Winnaars 15:44 (Almar, Bert C. en Laurens) 3. De Chrono’s 15:50 (Rob, Peter en Edwin)
De opvouwbare wisselbokaal in de spotlights ten huize van de trotse winnaar
Michiel Hoogendijk deed veel moeite voor de pechprijs,maar kreeg hem uiteindelijk niet 6
De Michiel Galama 100 euro wisselprijs: Uitgereikt aan Gijs de Rijk, winnaar van de rollenbankwedstrijd en te besteden aan een goed doel naar keuze.
Volledige uitslag individuele Tijdrit: 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13. 14. 15. 16. 17. 18. 19. 20. 21. 22. 23. 24. 25. 26. 27. 28. 29. 30. 31.
Winnaar van de sprint: Gijs de Rijk
Sprint: 1. Gijs de Rijk De pechprijs: Uitgereikt aan Hans van Bohemen omdat hij wél mee wil organiseren maar de tijdrit niet meer mee wil fietsen en ook niet aanwezig wil zijn bij het evenement. Hij wordt dan ook per direct geroyeerd uit de tijdritcommissie, met dien verstande dat hij een eeuwige aanwezigheidsplicht ten aanzien van de voorbereidende vergaderingen krijgt opgelegd, met spreekrecht maar geen stemrecht. De tijdritcommissie.
Jongste deelnemer: Martijn Tusveld 7
Craig Ferguson 15:35 Martijn Tusveld 15:36 Laurens Hitman 15:40 Gijs de Rijk 15:52 Joeri Kooman 15:55 Gerco Meijer 16:05 Cees Sagt 16:11 Rob Posthouwer 16:16 Folkert Boersma 16:17 Peter Verhallen 16:18 Jos Tusveld 16:20 Almar Bijlsma 16:39 Pascal Wesselink 16:54 Ber Dölle 17:07 Jeroen Verdenius 17:08 Bert Coenen 17:15 Martine Hoogendam 17:26 Henk van Lingen 17:34 Edwin Spapens 17:43 Jan de Ruiter 17:53 Ruud Rutten 18:13 Chris Bruijnes 18:18 Bert Vink 18:25 Janine Mariën 18:30 Wim v. Wijngaarden 18:31 Jan Harmers 18:42 Jos Smulders 18:43 Jan Builtjes 18:44 Jeanette Aalders 18:46 Theo Sinnige 18:47 Michiel Hoogendijk21:01
AFSLUITING SEIZOEN 2008
8
AFSLUITING SEIZOEN 2008
9
GEBOORTE VAN EEN EINDSPRINT Je zult maar in slaap gewiegd worden omdat je moeder nog gauw even een rondje Ledig Erf rijdt en je pa even doortrekt naar de meet. Wat zou hier nu uit voortkomen: trappelzak boogie! Otte aan Annemarie (2 september 2008, 22.06 uur): Haal je de deadline van 7 oktober? (over de vraag naar een geboortekaartje). Plezier en Succes met alles wat komen gaat!
Rodrick aan Joep (6 oktober, 00.37 uur): En een eerste actiefoto!
Annemarie aan Otte (3 september, 22.09 uur): Ik stuur zeker een geboortekaartje. Of de deadline gaat lukken kan ik niet beloven (1 oktober ben ik uitgerekend). Je hoort het wel. Joep aan Rodick en Annemarie (6 oktober, 18.30 uur): Dag (bijna ) verse ouders, In het besef van het feit dat jullie momenteel andere dingen aan het hoofd hebben ... toch een vraag: mag ik jullie uit naam van de redactie van het LE-periodiek enkele vragen voorleggen over het verwachte verloop van de wielercarrière der aanstaandeling? Ik heb daar al veel over gehoord en gelezen (in FIETS). Omstreeks een pagina is voldoende. Als het kan jullie reactie. We kunnen het waarschijnlijk wel per mail afhandelen dan. Groeten, en veel sterkte/plezier of wat maar van toepassing is. Rodrick aan Joep (6 oktober, 22.08 uur): Ik heb een primeur voor je: vandaag is Leen geboren, om 12.25 uur. De jongeman, Tourwinnaar van 2035, weegt 4060 gram (eigenlijk meer een klassiekerspecialist dus) en meet 53 cm. Ouders en Leen maken het prima (later meer).
Annemarie aan redactie (7 oktober, 22.00 uur): Beste redactie, Het was ff klussen maar het is gelukt voor de deadline van het clubblad. Gisteren is onze zoon Leen geboren. We maken het alledrie heel goed. Het geboortekaartje moet nog gedrukt worden maar de digitale versie zend ik vast. Ik weet niet of jullie er wat mee kunnen. Rodrick in antwoord op de vragen van Joep en Otte (8 oktober, 12.27 uur): Je begrijpt dat zo’n supertalent als Leen meteen belaagd wordt door foute vrienden, persmuskieten en andere mensen die van alles van hem willen. Vandaar dat ik me even opwerp als zaakwaarnemer annex persvoorlichter en uit naam van hem onderstaande vragen beantwoord: 1. Met deze genencombinatie kan het niet anders of Leen gaat van zich doen 10
spreken als coureur. Wat zijn de eerste aanwijzingen in die richting? Wielrenner worden is natuurlijk voor een groot deel wachten, sparen en vooral veel uitrusten/slapen. Zijn de eerste voortekeningen daarvan veelbelovend te noemen? Joop Zoetemelk gaf het al aan: de Tour wordt in bed gewonnen. We kunnen er een item aan toevoegen: de draagzak. Ook daarin slaapt Leen trouwens als een speer. Het eerste nachtje thuis heeft papa gewoon zijn uurtjes kunnen pakken, want Leen gaf geen kick. We hopen dat dat zo doorgaat.
je smerige trucjes leren, Rodrick? Smerige trucjes? Ik? 6. Wat zal Leens reaktie zijn wanneer de ASO/UCI Leens luiers nu voor onderzoek naar het lab zou sturen? Gaat hij zich ook van de domme houden als daar onoorbare zaken in worden aangetroffen? De Zaakwaarnemer heeft persoonlijk onderzoek gedaan naar de luiers en ik denk dat de ASO, behalve een enorme stank, weinig (aha!, red.) onoorbaar zal aantreffen. We zien de zaak met vertrouwen tegemoet.
2. Hoe denken jullie zijn ongetwijfeld grote talent te helpen ontwikkelen? Wat geven jullie hem nu als ‘krachtvoer’? Lust ie daar wel pap van? Jullie weten allemaal waar Annemarie de mosterd haalt. Leen heeft dat op de een of andere manier goed door. Hij eet als een bezetene. Gewoon puur natuur, hoor. Dus ik wil geen insinuaties. 3. Laten jullie hem al slapen in een hogedruktent? Nee, gewoon in bed. Die hoge druk komt wel als hij kopman wordt. 4. Wat zijn eigenlijk jullie verwachtingen? Wordt het een klassieke renner of een rondespecialist? Een begenadigd sprinter wellicht? Meer het type Annemarie (klassiek) of het type Rodrick (sprinter)? Het was met dik acht pond een zware baby, zo zeggen de kenners van het metier. Je kunt dan vermoeden dat het meer een sprinter wordt. Maar aan de beentjes te zien wordt Leen eerder de opvolger van Jan Wouters. 5. In het laatste geval, ga jij hem dan
Natuurlijk wordt steeds voor een maatfiets gekozen
7. De nog ongeboren vrucht van Diego Maradonna’s dochter en een voetballer van Atletico Madrid heeft al een contract bij die club aangeboden gekregen. Moeten de grote wielerploegen niet serieus overwegen om jullie Leen reeds nu aan zich te binden? Sterker, het eerste bod is binnen. De opleidingsploeg van Canyon heeft al de opdracht gegeven de pasgeborene goed in de gaten te houden. Maar goed, wij proberen de druk nog een beetje van Leens schouders te houden. Als hij maar voor die zoon van Edwin Driessen blijft, zijn we voorlopig al tevreden. 11
OPVOEDEN OP DE FIETS Fietsen met jonge kinderen … kan dat? Ja, en nee, zo hebben we de afgelopen zomer ondervonden tijdens een trip van negen weken in het noordoosten van Canada en de VS. “We leren je van alles maar je doet er na het ontbijt eerst gespeeld moet worniks mee!” Galmt het over de camping den. Dat komt mooi uit, want dan kan om tien uur in de avond. Maartje (3,5 papa intussen alle tassen volproppen en jaar) staat huilend tussen de vele mug- de tent inpakken. Om een uur of tien fietgen in haar pyjama naast de tent terwijl sen we dan weg voor maximaal 2 uur. In Els en ik radeloos binnen zitten. We moe- licht heuvelig landschap kom je dan op ten dan nog een hoop leren. Bijvoorbeeld zo’n 35 kilometer. Niet veel zo lijkt het, dat we eerst Kees (20 maanden) in slaap maar niets is minder waar…na twee uur moeten laten vallen voordat we Maartje werken op de tandem was ook deze fieter naast leggen. Als we dat niet doen bre- ser op! Dan lunchen, gevolgd door minken ze, heel letterlijk, de tent af. stens een uur spelen ergens op een grasHet leerproces gaat snel, vooral ingege- veldje of in een speeltuin. Vervolgens konven door de vermoeidden we dan nog een dik heid van beide ouders. uur fietsen, maar dan We plukken na twee wemoest de camping toch ken al de vruchten van wel komen. onze strikte aanpak; De eerste twee weken Maartje komt vanaf dan op Prince Edward ’s ochtends gezellig bij Island hebben we veel ons naar binnen (onze over rails to trails getent heeft twee slaapfietst: tot fietspaden tenten): eerst wordt de omgebouwde oude Romantiek van het gezinsleven: moeder met slaapzak naar binnen gespoorlijnen. Ideaal, kind bij kampvuur gooid, dan de knuffels en want nooit heel erg vervolgens komt ze zelf naar binnen: steil. De kinderen hebben hier ook en“Kiekkiek!” Op het eind van de trip volgt kele honderden meters te voet afgelegd Kees op dezelfde manier, al blijft hij strui- als ze elkaar het leven zuur maakten door kelen over de opstaande randen van de elkaar in de fietskar te trekken/duwen/ binnentent. knijpen. Na een waarschuwing werd Het fietsen zelf, zo wisten we door de Kees danwel Maartje uit de kar gezet ervaring van mijn broer die met zijn jonge om vervolgens met een sip gezicht achgezin in Nieuw Zeeland fietste, moet ter de tandem aan te hobbelen tot ze door worden geplooid rond het ritme van de hadden dat het toch beter was om maar kinderen. Dat betekent dat er ’s ochtends gewoon van elkaar af te blijven. 12
Eenmaal op de camping was het feest. Als de tent stond werd er samen met papa en mama gezwommen, gedoucht, gespeeld en geborreld. We moesten er even aan wennen dat je nauwelijks tijd voor je zelf hebt. Tegen beter weten in hadden we vooraf het idee dat we, als de kinderen eenmaal in bed zouden liggen, nog lekker voor de tent een boekje zouden kunnen lezen met een glas wijn erbij. Niet dus. Jonge kinderen gaan op de camping pas slapen als de zon ondergaat, en dat gebeurde pas om een uur of tien. Tegen die tijd waren wij ook aan het eind van ons Latijn. Bij een zaklampje nog anderhalve bladzijde lezen en dan: oogjes toe!
Trots bij vader op de stang
Als me nu gevraagd wordt of ik eenzelfde trip opnieuw zou ondernemen is mijn antwoord dat het een onvergetelijke ervaring was, het hard werken was en we enorm hebben genoten. Dan voeg ik toe dat we ‘helaas’ voorlopig niet meer met de tandem op pad kunnen, want drie kinderen meenemen dat gaat nou eenmaal niet. Volgend jaar gaan we gewoon weer twee weken naar Schiermonnikoog! Laurens Hitman
Ondanks vermoeidheid na het fietsen bleek gezinsuitbreiding toch mogelijk Die paar lange nachten die we samen doorbrachten kan ik tellen op één hand Op de fiets, in het donkere niets door het Franse land
Na de generale repetitie in Canada gaat het in de VS een stuk beter. We hebben in Maine enkele weken schitterend weer en, niet onbelangrijk, het wordt hier bijna een uur eerder donker. Zo krijgen we onze boeken toch uit. De wijn moet ik in mijn eentje soldaat maken vanaf het moment dat we weten dat er volgend jaar maart een derde aspirant tourwinnaar geboren gaat worden.... Als we dit aan Maartje vertellen zegt ze: “Gaat Kees dan weg?”
In het licht fiets je weg Ver voor ons uit Je ligt op je stuur Niets dat je nog stuit Je kijkt niet op Of om
13
INTERVIEW
JELLE NIJDAM ‘Snelle Jelle’, wie herinnert zich hem niet? We hebben het over Jelle Nijdam, 13 jaar beroepsrenner, waarvan 3 jaar voor het fameuze biermerk Buckler. overwinningen meneerde in de massasprint. Het is deze specialiteit die hem zijn bijnamen en een plekje in de ereloge van het Nederlandse wielrennen hebben bezorgd. Net als voor Jezus Christus kwam Jelle’s einde carrière op zijn 33ste; dat was in 1996. Beide heren hebben overigens het vissen als hobby met elkaar gemeen; op beider palMaarseveense Snoek met mares prijkt Jelle Kurfürsten-Nijdamm een wonderbaarlijke visvangst. Die van Jelle is de minst bekende van de twee. Niet terecht! Met Steef Meijers (van videomagazine Vis-visie) ging hij kort na zijn afscheid uit belly-boten op de Maarseveense Plassen. Ondanks de matige visstand van destijds haalde Jelle evengoed een knappe snoek boven.
‘Turbo-Jelle’ (zijn alternatieve bijnaam) won in zijn loopbaan ruim 100 wedstrijden, o.a. 3x de Ronde van Nederland, de Driedaagse van De Panne, de Amstel Gold Race, Parijs – Tours en Parijs – Brussel; ook zijn 6 etappe-overwinningen in de Tour spreken tot de verbeelding. Maar de meesten onder ons herinneren zich Jelle vermoedelijk toch vooral vanwege zijn eerste en laatste kilometers in de koers. Daar lag zijn speciali‘Snelle Jelle’ teit: een ijzersterke proloog in de Tour en andere rittenwedstrijden. En een superkrachtige demarrage ergens in de buurt van het vod van de laatste kilometer. Soms voor zichzelf, vaker echter in dienst van Jean Paul van Poppel, die hij zo naar tig
Negen keer nam Jelle Nijdam deel aan de Tour de France. In het eindklassement eindigde hij steeds zo tussen de 120e en 130e stek. In de bergen zat hij in de bus. Nee, het hooggebergte was niet zijn ding…
Een wolk Dreef langs Zijn raam Zijn fiets Bleef binnen Staan
14
lands Limburg te druk is stuur je in hartje Slenaken langs de kerk richting Teuven in de Voerstreek. In dit dorp vind je behalve het gekende etablissement ‘Moeder de Gans’ ook aansluiting op een
Toch zocht hij begin 2008 vanuit zijn oude woonplaats Zundert de heuvels van uiterst Zuidelijk Limburg op. Sinds ongeveer half maart baat hij aldaar te Slenaken aan de Dorpsstraat een hotel uit (Residentie Slenaeken). Eind maart/begin april logeerde ik hier een aantal dagen samen met Mary-Anne; dat is degene die op het 2e zadel meetrapt op onze hemelsblauwe Cannondaletandem (met gele tassen). We zijn in de eerste plaats deze kant op gekomen om te wandelen. Maar de TREK gaat evengoed mee, voor het rijden van enkele prettige trainingsrondjes om het wandelen heen. Rondjes van niet meer dan circa 55 kilometer, maar dan wel kwaliteitskilometers. Slenaken is niet alleen een prima uitgangspunt voor een aantal fraaie dagwandelingen langs bijvoorbeeld Gulp en Geul, maar zeker ook voor pittige fietstrainingen, van elke gewenste lengte. Bekende bulten als Keutenberg, Eyserbos, Gulperberg en de eigen Slenaakse Loorberg liggen als het ware om de hoek. En als het in Neder-
Slenaakse Loorberg om de hoek
van de bordjesroutes in de Ardennen, nl. de Route des Chateaux (zie: www.klimroutes.nl). Aan hoogtemeters geen gebrek, de zeshoekige routebordjes wijzen je de weg, en het is stukken rustiger fietsen aan de andere kant van de grens. Als ik kom aanrijden op mijn fietsje (MaryAnne was eminent in haar rol als pakezel voor de bagage) is Jelle juist in gesprek met Leo van Vliet, bij ons LE-ers ook bekend als celebrity-gast bij de seizoensopening 2006. Jelle ontvangt me hartelijk en wijst me de grote garage waar de fiets kan worden gestald. Vervolgens gaat de man in kokskleren achter de balie me voor naar onze kamer, aan de achterzijde van het hotel. Van hieruit hebben we prachtig uizicht over het dal van de Gulp en het achterliggende bos. Daar groeien tal van zeldzame plantensoorten, en in het bos huizen dassen, bosuilen en talloze zangvogels. Vanaf het balkon wordt ons bovendien
Nooit fietsen we eens samen... Jij bent per slot Een échte A Hoe moet ik dan toch een ontmoeting beramen? A! Om half zes op het terras hef jij vrolijk je vijfde glas Samen met mij, nuchtere dame Blij dat ze tóch gekomen was
15
een blik gegund op de eerste bocht van ‘Gewoon rijden voor een goed resultaat, de Loorberg-klim. dan blijven de punten vanzelf komen’, De dagen na onze aankomst is het mede zegt hij me later op de vraag hoe lang hij vanwege de a.s. profkoers ‘Hel van het in die eretrui denkt te kunnen rondrijden. Mergelland’ behoorlijk druk met Ondanks alle drukte lukt het ’s avonds wielervolk. We ontmoeten organisator een keer een uurtje met Jelle te praten. van Valkenburgse touraankomsten Het diepte-interview begint met de vraag: Bennie Ceulen, bondscoach Egon van ‘Hoe ben je hier zo terecht gekomen?’ Kessel, ex-RABOprof (en mijn clubge- Dat blijkt min of meer toevallig te zijn. noot bij GAUL!) Als assistentThorwald Venebondscoach en berg. In het hotel ook als de ploeglogeert ook de leider van B&Eploeg van P3Koopmans CyTransfer-Batacling Team kwam vus, met in de hij hier de laatste gelederen good jaren vaak langs. old Aart VierhouToen bleek dat dit ten en als kophotel te koop man Bobbie kwam besloten Traksel. De compagnon Henk heren hebben Koopmans en “Zag 2 heren, converseren ... (J&J) aan de voorJelle de gok te avond van de koers het hoogste woord wagen en tot koop over te gaan. aan tafel. Ze weten dan nog niet wat voor Desgevraagd blijkt er geen verband te takkenweer het de volgende dag zal zijn met Jelle’s hobby: vissen. Ik dacht worden…. Bobbie, in 2002 winnaar van nog: het kan geen toeval zijn dat het hotel Veenendaal – Veenendaal, toont zijn mede bekend staat vanwege zijn visteamgenoten vol trots de nagelnieuwe restaurant. Gewoon toeval dus. Jelle witte outfit die hoort bij de koppositie in heeft duidelijk zin om er wat van te het UCI-Europe Tourklassement. maken. Sportieve groepen (fietsers en wandelaars) denkt hij goed te kunnen bedienen; maar ook individuele gasten zijn van harte welkom. Hij kent uiteraard de wegparkoersen in de buurt, maar kan uit eigen ervaring ook adviseren over de mogelijkheden die het Euregio Mountainbike-netwerk (in totaal 682 km) te bieden heeft. Een beetje onwennig is het allemaal nog Individuele gast bij hotel wel, zo’n hotel drijven, en dus ook een 16
beetje stressen af en toe. Dat geldt ook voor die man in kokskleren die bij het gesprek aanzit. Vrij naar Tim Krabbé: een renner in koksdracht, dat had ik niet verwacht! Het blijkt Paul van Schalen te zijn, dit seizoen - mogelijk voor het laatste jaar - kopman/weg-kapitein in Jelle’s B&E Cycling Team, en ook al exwinnaar van Veenendaal - Veenendaal (2005). Ook Paul is gemotiveerd de onderneming tot een succes te maken; hij ziet er, op zijn 36e, een mooie gelegenheid in om invulling te geven aan het leven na de koers. Vooralsnog regelen de heren met zijn tweeën doordeweeks alles wat er zoal in zo’n hotel te doen is. ’s Avonds en in de weekends genieten zij nog de ondersteuning van de crew van de vorige eigenaar. De kok verricht wondertjes; hij schijnt in de regio nogal een beroemdheid te zijn. Wij kunnen ons dat voorstellen: 4 uitstekende avondmaal-tijden, waarbij de fantasie- en calorierijke toetjes ruimschoots goedmaken wat we overdag inspanningsgewijs hebben verspeeld. Voor vertrek gaf Jan Builtjes mij namens de redactie nog een vraag voor Jelle Nijdam mee. Jelle won de proloog van de Tour van 1987 op de Kurfürstendam
Hier een breuk Daar een breuk Bang! Bijna het Rondje gehaald.... Vallen & opstaan Oude mannen blijven dóórgaan
in Berlijn (zie: Maarten Ducrot; Berichten uit de Tour de France, journaal 1987, uitg. Thomas Rap, Amsterdam). Jan woonde toen zelf in Berlijn en was dus van nabij getuige van de eerste tourdagen. Tijdens een interview na afloop van die proloog zou Jelle hebben gefilosofeerd over de mogelijke voordelen van een spiegeltje aan het stuur waarmee hij tijdens prologen en andere tijdritten niet meer zou hoeven opkijken om de weg vóór hem in de gaten te houden. Het aerodynamische voordeel van zo’n vooruitkijkspiegel zou zich dan moeten vertalen in een hogere snelheid. Uiteraard heb ik deze uiterst belangwekkende kwestie aan Jelle voorgelegd. De vraag ontlokte hem een gulle glimlach. Maar nee, waarschijnlijk tot teleurstelling van Jan: tot geëxperi-menteer met deze ‘vinding’ is het niet gekomen… Joep van de Laar
Vroeger.... Toen de shirts nog groen en geel zagen Vroeger.... Toen er nog gewacht werd..... Vroeger.... Toen het café nog café was Vroeger......
NB. Paul van Schalen werd op 2e Pinksterdag 1e bij de districtskampioenschappen in Zuidoost. Hij liet onder meer Andy Knijpinga (12e) en Rob Ypenburg (16e) achter zich. 17
KLASSIEKERS
WIELRENNERTJE SPELEN Zaterdag 20 september heb ik voor de eerste keer mee gedaan met een heuse wielerklassieker. Voor een aantal Ledig Ervers gesneden koek maar voor mij een geheel nieuwe ervaring. Het ging om de Groeistad klassieker voor masters met start en finish in Amersfoort. Een prachtig rondje vanaf Amersfoort via Maarn, Austerlitz naar Amerongen, over de dijk naar Wijk bij Duurstede en via Ame-rongen en Veenendaal weer terug. Niet dat ik er wat van heb gezien, mijn blikveld beperkte zich vooral tot achterwerken en achterwielen, maar ik ken de route uit mijn trainingen. Bovendien voert de route twee keer langs ons huis aan de Koene-straat in Amerongen. Vooraf maakte ik me wat zorgen, kan een triatleet de wielrenners wel bijhouden. Is het niet eng om met 174 man tegelijk in een groep te fietsen en meer van dat soort zaken. Zo af en toe rijd ik wel een criterium, maar meestal is dat maar een rondje van 1-2 Km en een man of 50 aan de
Amerongen te rijden, startte ik met niet al teveel illusies. De wedstrijd begint met een neutralisatie van 9 Km. Je mag dan niet voorbij de rustig rijdende jurywagen. Het komt er echter op neer dat 174 man proberen tegen de bumper van de jurywagen aan te rijden. Erg onrustig en de wedstrijd is dan nog niet eens begonnen.
Proberen om een deuk in de bumper te rijden
Als de wagen optrekt is de koers begonnen en ga je eigenlijk 120 Km “rondje
Het was jouw eerste keer Het ging nogal op en neer Je benen deden zeer Eigenlijk wilde je niet meer Je benen doen zo’n zeer Het gaat zo op en neer Het is je eerste keer
Zwaaien naar de familie
start. En natuurlijk ben ik zondag vaak present bij het rondje Ledig Erf. Buiten het doel om als eerste langs ons huis in 18
Ledig Erf” rijden. In het peloton is het tempo goed bij de benen, hoewel het ook weer niet zo is dat ik op mijn gemak zit. Bij de eerste klim, de tankberg, zit ik voorin en kom ik op het idee mee te sprinten voor de bergpunten. Dat was dom, het kost veel kracht en met een 5e plaats pak ik geen punten. Niet meer gedaan dus en vooral krachten sparen voor de doorkomst in Amerongen. Vanaf Doorn doe ik mijn best weer naar voren te rijden, vooral op de smalle wegen als de Goyerdijk is dat vrij lastig. Eenmaal voorbij Leersum zit ik ergens rond de 50e plek. Amerongseberg omhoog, zonder na denken gewoon met het grote blad, kan ik nog meer opschuiven. Hard naar beneden en kan ik als eerste van het peloton zwaaien naar mijn familie. Ik blij maar verder was er ook niemand geïnteresseerd in de doorkomst op de Koenestraat. Weer thuis hoorde ik dat er op dat moment zelfs nog 4 man weg waren; dat had ik in het peloton even gemist.
Fietsen morgen? Ja ... of ... nee ... misschien geen feest geen bier en wakker ja, dan ben ik op mijn tractor en in hip truitje morgen van de partij
De sprint laat ik uit angst voor valpartijen voor wat het is en ik bol als 86 van de 92 man in het peloton over de finish. Het was echt heel leuk om een keer te doen, wielrennertje spelen. Vooral over de grote wegen rijden, volgauto's en een groot peloton, net echt. Het vreemde is dat ik na afloop en de volgende dag vooral enorme spierpijn heb in nek en schouders, niet zozeer in de benen. Het tempo is goed bij te benen maar om weg te rijden is toch wel andere koek. Je moet een beetje wennen aan de lucht van verbrand rubber, zijn het banden of remblokken? En aan het enorme lawaai van al die ratelende freewheelen. Ook is het vrij lastig om voorin te blijven, je rijdt naar voren, puf je even uit zak je onmiddellijk weer terug en kan je weer van voor af aan beginnen. Maar het was buitengewoon leuk om mee te maken. Peter Vocking
Met 174 mensen de bocht door
Op de terugweg probeer ik het-zelfde; dat lukte niet. De laatste 7 Km kom ik nog bijna in de problemen als het op een lint zit. Er zijn mannen die de pijp aan Maarten geven en dan moet je een gaatje dichtrijden. Moest ik tussen de volgauto's, jawel, terug komen in het peloton.
Pompiedompiedompiedom Mini mini mini mini mini Puddu puddu puddu puddu En ik verwachtte het antwoord nu.... Maar, ik zie vla op je kin... Mag ik het er af likken?
19
DE REGENTUNNEL “In tunnels regent het niet!” , zegt mijn dochter als we onder de Utrechtse ring doorfietsen op weg naar onze vaste koffie- en speelplaats: lunchcafé de Moestuin. Het is zondag 5 oktober. Het regent al de hele ochtend, maar ja, met kinderen moet je toch echt naar buiten… Een paar uur later kom ik er achter dat mijn dochter ongelijk had. Het regent in de ‘tunnel’ waarin ik de volgende 2,5 uur vertoef constant. Bij vertrek van het Erf regent het zachtjes, op de dijk naar Wijk regent het hard en vlak voor Utrecht breken de wolken open. Samen met oermens Bert Vink en een wat oudere heer op een Koga verlaten we gedrieën (!) Utrecht. Wat een verschil met vorige week. We reden toen onder een heerlijk herfstzonnetje met zeker 80 man de stad uit. Ik fiets voorop als ik achter me hoor dat de Koga-man drie weken eerder aan zijn hart is geopereerd. Dit is weer zijn eerste optreden. Al voor we onder de A12 doorrijden zijn we Achterkant Kogaman die hem kwijt. Ik Laurens niet meer heeft gezien vertrouw Bert toe dat ik lichtjes opgelucht ben …: reanimeren behoort niet tot mijn basisvaardigheden. Toen waren er nog twee, of wacht, daar in de verte fietst nog een Snel-man. Ruim voor Werkhoven halen we hem in en meteen ontstaat er een goede aflossing.
De wind waait hard, maar, zo zegt de Snel-man, op de dijk zullen we hem wel mee hebben. Natuurlijk!
Oermens Bert Vink
In het bos valt de wind, en dus ook de regen, erg mee. Ik klets wat met de Snelman, belofterenner Jasper, 19 jaar. Ik voel me opeens oud. Twee kinderen op de wereld gezet en eind maart volgt de derde aspirant Tourwinnaar! Hij is zo onbevangen, nergens bang voor, ook al klapte hij net na onze samenvoeging bijna op een auto. In de blinde bocht van het
Het pakje wacht al dagen Wie zal ik daarvoor vragen? Snel & schoon op het juiste adres... Jij bent mijn kampioen! Ik denk dat ik ’t jou laat doen....
20
Jachtrustlaan fiets Bert ook bijna tegen een auto. Gevloek volgt! Zo was ik nu al bijna alleen vooruit. Het zou wel meteen het hoogste percentage ongelukken in tijden zijn: Van de vier man twee geschept door een auto en nummer drie geveld door een hartkwaal… Als ik het einde maar haal… We wachten na iedere heuvel even op Bert, wiens hoofd steeds roder aanloopt. Wat een bijter. Zelfs na de Amerongse berg komt hij terug als we op de dijk wachten. In Amerongen zie ik overigens het bewijs dat het echt gedaan is met het seizoen: we zien Peter Vocking een kinderwagen in zijn auto laden…geen Cervelo te zien!
Op de fiets kan ik je volgen, Dat is wat anders als je praat, Maar lieve schat, wees niet verbolgen, Digitaal sta je paraat, Een stille kracht, een goeie vent, Dat is wat je voor mij bent.....
meter train. Hij valt nog net niet van zijn fiets van verbazing. “Waarom niet?” “Omdat ik mijn eigen lijf langzamerhand goed genoeg ken”, antwoord ik. Dat gaat er maar moeilijk in bij Jasper. Het is de eerste keer dat hij het rondje meefietst. Ik ben blij met het toeval hem te zijn tegengekomen. Ik heb zo leuk gezelschap, en af en toe een hoge rug om achter te schuilen. Vlak voor Houten nemen we afscheid. Jasper woont in Houten en hij wil douchen. “Maar ik ga vanavond zeker nog even een half uurtje op de tacx!” Jeugdige bevlogenheid. Heerlijk toch! Zo blijf ik alleen over. Het is eigenlijk nog nooit zo makkelijk geweest om als eerste in Vechten aan te komen. Ik neem me voor alleen nog maar op dit soort dagen te gaan fietsen. De ontmoetingen zijn bijzonder, de dijk heerlijk rustig, gedachtes dieper en ik ‘win’ ook nog eens zonder te hoeven sprinten tegen eliterenners. Laat het voortaan maar regenen in de tunnel!
Fiets met roestvorming op de inbus zadelbout
Na de eerste kilometers op de dijk moet Bert er definitief af. Als ik achterom kijk zie ik hem langzaam in het grijze niets verdwijnen. Het waait beestachtig hard, de regen slaat tegen onze koude gezichten. Jasper laat zich niet kennen en blijft straf overnemen. Na Wijk: “Ik zat wel de hele tijd in D3 hoor!” Ik vertrouw hem toe vertrouw hem toe dat ik al jaren niet meer met een hartslag-
Laurens Hitman Vraag van de redactie aan Pieter van Vessum: weet hij wie met de typering ‘oudere heer op een Koga’ is bedoeld? 21
POST-TOUR CRITERIUM
DE NACHT VAN PEER Op dezelfde dag als De Acht van Chaam (30 juli) werd de Nacht van Peer gereden. We waren toevallig in de buurt en we probeerden op tijd een parkeerplaats te vinden. Dat lukte op slechts 80 meter van het parcours, alleen de bewaakte parkeerplaats voor de profs lag dichterbij. De Koninklijke Wielerclub Peerder Pedaal had de zaak goed georganiseerd, maar het aantal bezoekers liep niet in de 10-duizenden zodat het zelfs mogelijk was om een terrastafeltje te bemachtigen aan het parcours op 150 meter van de meet, schuin tegenover vishandel De zeemeermin en Beauty Center Charmé. Ik had mijn reisgenote meegelokt door een belgische kermisfrietkraam in het vooruitzicht te stellen, zo eentje die 3x zo hoog als breed is, met veel lichtjes. Helaas, er waren wel heerlijke frieten, maar uit een ordinaire laag frietkot.
weten dat ie liever rustig criteriums reed dan in de aanloop naar Peking thuis te moeten niksen.
De afwachtings wedstrijden zijn voor nieuwelingen en juniores, aspiranten en miniemen. De miniemen rijden samen met de aspiranten een ploegentijdrit en we zien menig miniemetje verdwaald in zijn kader achteraan harken. Maar het zijn duidelijk volhouders, dat wordt nog wel wat. Bij de nieuwelingen rijdt de belgische Jolien D'Hoore mee, wereldkampioene bij de meisjes-juniores zoals de speaker trots aankondigd. Op de startlijst van de profs (daar komen we toch voor) staan 21 namen waarvan mij er 9 bekend voorkomen. De bekendsten zijn Cavendish, Steegmans, Gilbert, Rosseler en Montfort. De rest zal wel in Chaam of elders bezig zijn. In een kranten-interview liet Maxime Montfort
Klokslag 20:00 begint om de hoek een vlaamse hoempapa-band te spelen, die verwoede pogingen doet het muziekpodium in de buurt van de finish te overstemmen. Dat lukt aardig. Op ons terras blijven er maar mannen met wielen in draagtassen rondlopen (vaders van de aanstormende jeugd?). Er komt een optocht van scooters voorbij, een Renault 4 met oude koffers op het dak en heren in rijbroek op oude fietsen. Steegmans en Cavendish worden in een open auto met een zuur kijkende rondemiss over het parcours gereden. Ook de miniemen en aspiranten mogen een ere ronde rijden. Inmiddels is de speaker niet meer goed te verstaan. Het geheel begint een aardige Monsieur Hulot achtige sfeer te
Veel profs waren er niet
22
krijgen. Dan beginnen de heren eindelijk hun rondjes te draaien. Vlak bij de finish wordt er op de kasseien van het marktplein nog wel even stevig doorgetrokken, maar wanneer we verderop langs het parcours gaan kijken (in de buitenwijken van Peer, 300 meter hemelsbreed verderop) zitten de heren achterin de groep rustig met elkaar te babbelen. Bij het publiek zorgt niet alleen het fraaie weer en de Cristal Alken voor een opperbeste stemming maar de heren profs maken er zoals verwacht een aardige show van.
een tijdje door maar ik zal de eindsprint niet zien. Op weg naar het zuiden zorgen in de buurt van Genk de lichtreclame voor de "Grieks Frituur" en de winkeletalage van Mie-Kado voor afwisseling in de duisternis. Achter de groezelige gordijntjes van café Oberbayern, waar de supporters van ZVK Genk bijeen plegen te komen, brandt geen licht meer. We zullen de nacht elders moeten doorbrengen. ------ __o ----- _`\<,_ ----- (*)/ (*)
Na zo'n 20 ronden heeft mijn reisgenote het wel gezien, de heren rijden nog wel
Uw redacteur en route: Jan Builtjes
In de nacht loeren Gert Steegmans en Mark Cavendish naar elkaar 23
LE TOUR DU MONT D’OR In de Auvergne zijn Erwin en Margriet ‘uitbaters’ van de fraaie fietsherberg Les Camelias. Naast race- en MTB-fietsen, kun je er goed skiën, sneeuwen gewoon wandelen. De Auvergne is een tot rust gekomen vulcane gebied met mooie en rustige dorpen en niet te vergeten de mooie stad ClermontFerrand. Voldoende reden voor de Tour directie om de route hierlangs te laten gaan; voldoende redenen voor Erwin en Margriet om dit niet onververmeld te laten gebeuren. Jacob en Hendrika: wat verzinnen jullie in 2009? Zelfs RTL 4 Luxembourg kon niet om het thuis gemaakte reclamedoek van Margriet heen, zodat we nu wel weten waar we moeten zijn.
In de schaduw van de PUY-DE-DÔME, op weg naar de Super Besse (wat een aardige klim is voor Nederlanders) passeer je via de (D996), net als de tour deze zomer, het sportonderkomen van Margriet en Erwin Derksen.
Het spandoek werd tijdens de live-uitzending opgemerkt door de heren van de VRT.“Een nederlandse tekst op dat spandoek!” riep Michel Wuyts,“en een webadres”. Meer publiciteit zat er niet in. JdHS was hier
Dit jaar was het geluk met ons en genoten we vanaf een krukje voor de huisdeur van het langs denderende tourgebeuren, wat de nodige lol veroorzaakte en vele dorpsgenoten van jong tot oud veel strooigoed (Gifts) opleverde, vanuit de tour caravane rondgestrooid. 24
PARIJS - NICE
(VERVOLG)
In het vorige nummer van Ledig Erf heeft Janine een oproep gedaan om Parijs – Nice te gaan rijden. Onder de lezers was een groot enthousiasme om deze tocht eventueel mee te rijden. Het bleek echter dat er bij de ERN maar een zeer beperkt aantal plaatsen beschikbaar was. Daarom ben ik gaan onderzoeken of er nog een andere mogelijkheid was. “La Tour de Jan Janssen” organiseert de tocht, het vervoer en de verzorging: zie de site www.tourdejanjanssen.nl. Daar
staan ook de etappes op; men zegt een creatieve, mooie en uitdagende route te hebben gemaakt. Het totaal aantal kilometers zal zo’n 1500 kilometer zijn. De periode is de mei-vakantie 2009. De kosten zijn ongeveer •1.400 all in. Mocht je meer informatie willen hebben, dan kun je met ondergetekende contact opnemen. Ruud Rutten
De secretaris-generaal van de NAVO -onze ‘eigen’ Jaap de Hoop Scheffer- inspecteerde op een racefiets onder begeleiding van twee bodyguards in bolletjestruien het spandoek. Daarna vervolgde hij zijn rit richting de top. Om veiligheidsredenen zijn hiervan geen foto’s gepubliceerd. Zodoende volstaan we met deze foto. Foto’s van Le Mont d’Or Harry van Mechelen 25
INTERVIEW ‘PARTNER VAN’
CHRIS ZOU MEER MOETEN FIETSEN Wat is dat eigenlijk voor iemand: de ‘partner van’ een wielrenner bij het Ledig Erf? En wat vindt die partner eigenlijk van ons gerij? Wat wordt er gezegd bij terugkeer? Dat vroegen we aan Sonja Duinsbergen, partner van Chris Bruijnes. het Ledig Erf maar naar een ruimer huis. Het huis ziet er tiptop uit. Sonja’s andere hobby is dan ook klussen: ‘spullen maken’ zoals ze dat noemt. Het laminaat ligt er prima bij! De elektriciteit doet Chris die hierbij de naam van ‘vonkenprikker’ heeft opgebouwd.
Wie is Sonja? “Ik hou heel erg van paardrijden. Hier rijden de vrouwen allemaal paard en de mannen staan op het voetbalveld. Sven (11) voetbalt en Chris fluit de jeugdgroepen en senioren; die lopen daar ook nog heel wat af. Ik rijd zogezegd een ‘levend’ ros en Chris een stalen ros. Ik rij al vanaf jongs af aan. Ik heb ook een tijdje pony gereden met mijn dochters (13 en 17); leuk! Nu die wat groter zijn, doen die inmiddels weer andere sporten. Zelf doe ik vrijwel elke dag aan sport: hardlopen, zwemmen, fitness, paardrijden; alleen de woensdag heb ik vrij. Dat is overigens op doktersadvies: anders wordt mijn lichaam te stram”. Sonja geeft les op de werkplaats in Bilthoven en fietst daar naartoe. Ze ziet er dan ook zeer fit uit. “Het is goed dat mensen aan sport doen”, zegt ze. “Eén keertje per week sporten vind ik echt te weinig: ik zou iedereen aanraden om vaker te sporten om fit te blijven. Op de sportschool hebben ze altijd weer een nieuw uitdagend programma voor me”.
Sonja: op het onverhard pak ik toch liever de ATB
Houdt Sonja van fietsen? “In de schuur staat mijn ‘personalbike’ waarmee ik naar school en naar de binnenstad fiets: zo’n lompe fiets met flinke fietstassen”. Maar er staat ook een ATB. Daarop rijdt ze wel eens een rondje Loosdrecht en verder in de vakanties. “Ik vind zo’n berg oprijden verschrikkelijk: Chris is al 5x de Mont
Waar wonen ze? Sonja en Chris zijn een paar maanden geleden uit Oudwijk verhuisd naar Voordorp: verder weg van 26
Ventoux op geweest; geef mij maar lekker vlak of glooiend. Fietsen vind ik niet leuk genoeg om dat te doen zoals jullie dat doen: je rijdt dan zo hard, ziet niets van de omgeving en zo dicht op elkaar in een peloton lijkt me eng. Met paardrijden kan je tenminste om je heen kijken. Paardrijden is ook heel gezellig; ik spreek vaak af met vriendinnen en we gaan ook wel weekendjes rijden in de Ardennen. Soms blijk ik dan dezelfde stukken te hebben gereden als Chris bij zijn weekendjes CCR”.
op zolder: ‘anders zou die beschadigen’; we zijn er dus op vooruit gegaan”. Fietsen ze wel eens samen? “We rijden ook wel eens samen: de Ride for the Roses en verder in de vakantie. Maar als zovaak moet ik altijd goed trainen voor een grotere inspanning en Chris: ach die rijdt gewoon op karakter. Eigenlijk rijdt hij veel te weinig: hij heeft een heel drukke baan en rijdt dan alleen maar op zondag: hij zou eigenlijk 2 á 3 keer per week moeten rijden. En minder in de auto zitten natuurlijk. Maar ja, gelukkig ben ik niet zo’n ‘partner van’ een wielrenner die elke dag alleen maar fietst”.
Welke indruk heeft Sonja van het Ledig Erf? “Ik merk dat Chris sinds het Ledig Erf wel beter is gaan rijden: het gaat hem makkelijker af. Het lijkt me een leuke club; het ziet er wel gezellig uit. Het terras is natuurlijk prima. Eigenlijk is dit het stukje Utrecht centrum waar we vanaf Voordorp het meest naartoe gaan: daar gebeurt cultureel veel”.
Volgende interview met wie? Ik ben heel benieuwd naar de ervaringen van Marleen, ‘ de partner van’ Gianfranco.
Wat gebeurt er bij thuiskomst? “Wanneer Chris van fietsen terugkomt, vertelt hij altijd hoe het was: veel/weinig op kop gereden, of het zwaar was of meeviel, of ie een goede of een slechte dag had. Ook komt er dan een gemiddelde maar geen idee of dat veel of weinig is …”.
Pontificaal geparkeerd maar nog niet blinkend gepoetst: afblijven!
Tenslotte Inmiddels is Dymph (13) van haar karate-les thuis gekomen; “we mogen absoluut nooit aan zijn fiets komen”, wil ze nog wel even kwijt. Mooi, dan leert ze daar in die garage alvast goed sturen!
Wat kan je ons van Chris verklappen? “Het belangrijkste voor Chris is zijn fiets: die wordt blinkend gepoetst, met siliconenspray behandeld en elke week helemaal nagelopen”. Hij staat pontificaal geparkeerd in de volle garage, apart van de andere fietsen van het gezin. “Vroeger stond de fiets naast ons bed
Jan, Otte, Patricia 27
LITERATUURRUBRIEK (PROZA)
FIETSEN
&
VERDICHTING
En het geschiedde in die dagen, dat er een verzoek uitging vanwege Jan B. om ons in te schrijven voor een fietstochtje te St. Truiden (B). Aldus geschiedde en trof een bescheiden groepje liefhebbers elkaar op een mooie vrijdagavond, daar waar heerlijke jenever geschonken werd… jenever als opmaat voor mooie en opmerkelijke ervaringen, die hier – met milde verdichting – zijn opgeschreven. Zo lijkt het op dit soort dagen over fietsen te gaan, maar niets is minder waar. Het gemiddelde theekransje verbleekt bij hetgeen er onderweg wordt afgepraat. Zo kwamen we aan de weet dat eerder die maand – onwetend van elkaars plannen - onze paden elkaar al rakelings hadden gekruist en wel toen wij beiden in de voetsporen van Bob den Uyl waren getreden om de toren van Eben-Emael (B) te bezichtigen. In de Volkskrant van zaterdag 2 juni 1984 schrijft hij hierover: En dan ineens zie ik in zuidelijke richting iets heel vreemds; als een soort fata morgana verschijnt daar op een
De toren van Eben-Ezer niet ver van Eben-Emael
heuveltop, scherp afstekend tegen de lichtgrijze hemel, een grote vierkante toren, op het dak waarvan een aantal enorme, groteske figuren staan, te groot in verhouding tot de toren. Was ik op de bewuste dag slechts één uur later terplekke geweest, dan had ik hier kunnen schrijven: en dan ineens (…) als een soort fata morgana verschijnt daar op een heuveltop, scherp afstekend tegen de lichtgrijze hemel, de gestalte van Jan Builtjes …... ; een interessante bijnaontmoeting. Inmiddels voerde onze fietstocht, eveneens in zuidelijke richting, door het zachtgolvende, zonovergoten landschap van de Haspengouw – het deed soms denken aan Picardië. Via een korte aanloop van snel toenemende hoogteverschillen, doken we het Maasdal in waarna we ons op vertrouwd terrein bevonden: de Ardennen …… en het begon zachtjes te regenen (…). Den Uyl had ons al gewaarschuwd: Gods wegen zijn duister en zelden aangenaam. Na een paar uur herfst brak op de terugweg – nadat we in noordelijke richting het Maasdal weer waren uitgeklauterd, het mooie zomerweer weer door. En daar ontmoetten we de mannen van “van 6 tot 7”; dat stond tenminste prominent op hun trui gedrukt. Hun club was zo’n 25 jaar geleden ontstaan op een mooie avond waarop ze samen het een en ander hadden gedronken (het kan niet anders 28
Ook zonder jenever lijken de waterspuwers van de Hasseltse St. Quintinuskathedraal nogal op de torenwachters van Eben-Ezer
PS. in het kader van mérite un détour om niet te zeggen: vaut le voyage: Averbode. Een saai plaatsje met een mooie Norbertijnen abdij. De straat die toegang geeft tot de abdij heet in de volksmond de Likdreef: uit de wijde omgeving halen de mensen daar een ijsje. Er stonden wel tien ijsboeren op een rij: IJsmanneke, IJsboerke, IJsventje, IJsjerommeke, IJslambiekske en ga zo maar verder. De gedachten dwalen dan onwillekeurig af naar een niet nader te noemen ijsboerke, ooit nog eens lelijk ten val gekomen tijdens de doorkomst op de altijd glibberige Likdreef, later in opspraak geraakt en onder nooit opgehelderde omstandigheden tijdens de 63e editie van de Zucht van Averbode uit ieders zicht verdwenen ... (een biografie is in voorbereiding). (Met dank aan BD.)
dan de overheerlijke en tot grote geestelijke ruimte leidende Hasseltse Jenever geweest zijn). ‘We moesten morgen maar eens een stuk gaan fietsen’ moet er geopperd zijn. Nu waren het allemaal hardwerkende zelfstandig ondernemers en om 8 uur moest de zaak open zijn. Aldus werd besloten om van 6 tot 7 te gaan fietsen. ’s Avonds een man, ’s ochtends ook zoiets, dus er werd gefietst. Het schijnt dat ze dat een paar jaar met enige regelmaat hebben volgehouden, waarna er toch enigszins de klad in gekomen is. Maar naar verluid wordt nog éénmaal per jaar van 6 tot 7 gefietst (jawél, in de ochtend). Kijk, met dit soort Man Bijt Hond-achtige live-reportages vlíegen tijd en landschap voorbij en kunnen we enigszins begrijpen hoe Bob de Uyl tot boeken komt als: Het landschap der levenden, Het land is niet ondankbaar en Het menselijk kunnen staat voor niets. Michiel Deylius 29
VAKANTIE SHOPPING IN FIETSHERBERGEN We gaan op reis en we nemen mee: alles wat we nodig hebben en toch zijn we iets vergeten of iets kwijt. Geen nood, de ledigerf-fietsherbergen proberen ook op dit gebied hun gasten zoveel mogelijk service te bieden. Zij verzamelen alle reisaccessoires die door meer draagkrachtige herberggasten bereidwillig worden achtergelaten voor de hulpbehoevende fietstoerist.
Les Camelias in de Auvergne heeft weinig shampoo maar wel handzeep en daarbij veel praktische fietsaccessoires zoals poetslappen, siliconensprays, zweethemden, bidons, fietssokken en fietsbroeken. Etenswaren zoals bakjes yoghurt zijn beperkt houdbaar dus ook maar kort in de aanbieding.
Zo kunnen we in de Ardennen bij het CCR terecht voor een keur aan shampoo en douche-gel flessen, de collectie bestaat uit rond de 44 verschillende merken en soorten en vernieuwing is elk jaar gegarandeerd. La Haute Fourche, in de Vogezen, heeft een rijk assortiment aan telefoonopladers, handdoeken, sokken, truien en ook de bekende jaarlijks wisselende sortering van circa 40 shampoo flessen (maar hier moet je snel zijn, de uitbaters gebruiken ze meest zelf).
Bezoek daarom voor al uw lastminute reisinkopen de onderstaande sites. Iedereen kan er natuurlijk ook terecht voor een kortere of langere fietsvakantie. De redactie
CCR : www.ccr.nl La Haute Fourche: www.lahautefourche.com Les Camelias: www.lescamelias.eu
Het shampoo assortiment in het CCR 30
LITERATUURRUBRIEK (POËZIE)
ZELF JE WIELERGEDICHT MAKEN (1) Nee, ik was het niet! Ook Henk de Dominee sprak me er bij Snel al over aan. Of ik dat gedicht had geschreven in het clubblad. Het anonieme gedicht waarin een ode gebracht wordt aan een medeclublid. En waarin het lyrisch ik ondeugend in de eerste strofe vertelt dat hij zich in haar wiel ‘zo licht als dun textiel’ voelt, om even later te melden dat hij ‘aardig voor de bijl’ is, maar ‘best weet’ dat hij geen kans maakt. Deze opzet heet petrarkistisch: de hopeloze aanbidding van een weigerachtige vrouw. Meestal is de vrouw zelfs onbewust het onderwerp van de dromerijen te zijn. (In casu, bij Martine zal er hooguit een flardig ‘wat heb ik nou aan mijn fiets hangen’ opgekomen zijn, en daar is het dan toch wel bij gebleven.) Is deze opzet al matig uitgevoerd, wat doen modale partikels als ‘aardig’ en ‘best’ bijvoorbeeld in een onvoorwaardelijke ode, echt dwars op het genre staat het carnavaleske refrein: ‘Ik hield altijd van brunettes, maar ik houd het nu op blond.’ Tja.
met een zwijgzaam, ingespannen pelotonnetje achter je of als eerste het topje van een heuvel passeert; ze worden afgewisseld met dalen van ontreddering, als je aan het lint in de wind je krachten weg voelt vloeien, je net dat extra trapje niet kan geven of als je die vervelende plakker bij het klimmetje langs je heen ziet stuiven. Stilzwijgende verbonden worden gesmeed en verbroken. Je rijdt keuvelend in groepjes of beukt verbeten in je eentje op de dijk. Ondertussen passeer je kronkelende dijkjes, pittoreske boerderijen, zwarte en witte lammetjes, bloeiende boomgaarden. En dat alles terwijl liters zuurstof door je longen gieren en je ploegt in een plotselinge regenbui of verdorst onder een dwingende zon. En met die wirwar van emoties moet je wat doen. Laat ze niet opkroppen. Wat is een betere uitlaatklep dan het maken
Nee, ik was het niet. Ook na vijf blonde en vijf bruine Leffe’s zou ik zulke regels niet uit mijn keyboard kunnen krijgen. Maar, zo een dichterlijke uitspatting na een fietstocht… daar kan ik goed inkomen. Bij een stevig rondje op de racefiets word je heen en weer geslingerd door emoties. Pieken van vreugde; als je een sterk wiel kan houden, stoutmoedig de kop neemt
De ramp was niet te keren hard ben ik neergegaan 31
van een gedicht? Nu weet ik dat dat best wel eng lijkt, zelf een gedicht maken. Als je echter eenmaal bezig bent, valt het best wel mee! Ik zal proberen wat te helpen, aan de hand van simpele voorbeelden.
Populair tegenwoordig zijn de Japanse tanka en haiku. Ze gaan over de natuur, over het vergaan van de seizoenen en lenen zich daardoor goed voor de fietser. Een haiku heeft een 5,7,5-schema.
Het is één uur en het weer is guur. Ik sta hier alleen, waar is iedereen?
Blaadjes op de weg de dagen slippen voorbij groen en bruin en geel Hm, daar ben ik niet zo handig in. Laten we nog ’s de ode doen, verdergaand waar onze anonieme dichter de vorige keer gebleven was.
Herkenbaar nietwaar, dit beeld van de eenzame figuur op een plein in de regen met zijn blik op het horloge? Zoek dingen uit het gewone leven, maak het niet te moeilijk. We laten het slecht aflopen.
Dat was dus in het wiel van de apostrofé, de toegedichte. Hoewel het daar fijn toeven is, wil hij na een tijdje toch zijn mannelijkheid tonen en besluit haar veelbetekenend voorbij te rijden. En dan is het uitkijken. Is een sonnet geschikt voor dit soort manoeuvres?
Het is na enen, ik ga maar weer henen. ‘Henen’ is niet zo fraai, maar af en toe moet je een concessie doen. Dichterlijke vrijheid. Net als bij waaier rijden, waar je ook wel ’s moet passen. Nu geven we er nog een mooie kop aan. WINTERTIJD is wel aardig in dit geval. Dat zet de lezer aan het denken. Had de dichter soms vergeten de klok een uur vooruit te zetten? Was alle ellende enkel veroorzaakt door een domme vergissing? Iets anders, een verloren kwartier uurtje op het saaie bureau. Met je benen op het bureau denk je aan buiten. Bomans persiflerend: Ik zit op het hoofdkantoor ongelofelijk te nietsen ik wou dat ik twee wielen had op ’t gangpad zou ik fietsen
Een onbewust dromerige vrouw
Gedichten hoeven niet altijd te rijmen. 32
IK VIEL VOOR JOU… Bij het liefelijk passeren raakte ik je lichtjes aan De ramp was niet te keren hard ben ik neergegaan Zo ben ik voor jou gevallen als een niet uit de loterij Na nog een paar luide knallen viel jij daarna op mij Met pijn heb ik zacht gesproken ‘ik viel voor jou alleen’ Doch jij leek haast te koken en je antwoord was gemeen. Zo heb je meer in mij gebroken dan mijn linkersleutelbeen
Artistieke variant van de beroemde Bert-Both-Tattoo
Het zonnetje schijnt En ik heb een mooie tattoo We zijn over de helft En ik ben nog lang niet moe
Natuurlijk heb ik hierbij niet Martine voor ogen gehad! Zij verdient alle lieve, anonieme en gesigneerde odes van de wereld. En besluiten we voor deze keer met een snel dichtje om te laten zien hoe leuk rijmelen is.
En nu zelf aan de slag. It’s the time, it’s the season. Veel succes! Bert Both
INGEZONDEN BRIEF Zaterdag 25 oktober: de afsluiting van het fietsseizoen. Doorgaans een geslaagd, gezellig samenzijn. Dit keer niet. Althans, niet voor iedereen. Niets ten nadele van het eten, de entourage, het gezelschap, de drank etc. hoor, maar rond het hoogtepunt van de avond hangt voor ons een grauwsluier... Want wij zijn niet genoemd!! In de quiz “Ledig Erfman van het jaar”. Dat je die
niet wint, soit! Bert Both wint toch sowieso altijd alle spelletjes. Maar dat je niet één keer als een mogelijk antwoord wordt genoemd, dát komt hard aan, en dreunt ook nog lang na. Daarom deze brief gericht aan dichtsters in het peloton: hoe kunnen jullie zo harteloos zijn!!! Wij beraden ons op stappen. Namens het comité der nietgenoemden, Rob Posthouwer, Jan de Ruiter 33
INTERVIEW
HET ONBEKENDE NIEUWE LID Geregeld meldt zich zondagmiddag iemand met de vraag ‘of ie eens een keertje kan meerijden’. Die zien we de eerste keer fier voorop fietsen en er al ‘voor de bergen’ stilletjes afvallen. Sommigen zien we daarna nooit meer terug? Wie zijn nu deze ‘nieuwe leden’? destijds was ‘Opwaaiende zomerjurken’ van Oek. Laatst kreeg ik van mijn vriendin het boek ‘Fietsen doe je zo!’. Ken je dat? Mijn schoonvader bood mij spontaan zijn oude Gazelle racefiets aan en zo fiets ik nu al een maand een rondje Langbroek. Ik fiets altijd zondag en woensdagavond en elke keer is het raak op het laatst van de Achterdijk: van die wielrenners die mij met schijnbaar gemak passeren. Dan heb ik zoiets van: ‘dat wil ik ook’. Wat is je ambitie met fietsen? Mijn ambitie is om een keertje thuis te kunnen komen met de mededeling: ik heb het terras ineens gehaald! En daarna gezellig met mijn vriendin op de bank. Maar ik moet eerst maar eens die Achterdijk ongeschonden doorkomen. Ben je al officieel lid? Hebben jullie een lidmaatschap voor ‘nieuwefietsers’? Jan & Otte
Wat is je naam? Die wil ik graag onbekend houden. Sinds wanneer rij je met de club mee? Laatst toen het eindelijk eens mooi weer was, dacht ik: ik ga eens met die club meefietsen. Wat vind je van het Ledig Erf? Als ik jullie zo op het terras zie staan, lijkt me het een heel gezellige club. Daar wil ik wel bijhoren. Hoe overleef je binnen de club? Tja, dat is lastig: hoe ze hier die bergen opfietsen: dat lukt me nog niet zo. Die route ken ik ook niet dus verdwaal ik altijd. Dan denk ik: ik hou het voor gezien… Hoe lang fiets je al? Reeds vanaf het kinderzitje ben ik geïnteresseerd geraakt in het verschijnsel fiets. Ik hou erg van op de bank een goed boek lezen. Eén van favoriete boeken van
SCHURENDE SCHAKELS Otte’s roddelhoek * Toen ‘Laura met de snelle outfit’ nog lesgaf, waren er aanzienlijk minder afmelders bij het spinnen. * Of gaat Samir soms te hard??? * Is Joeri naar Lunetten verhuisd omdat daar zoveel A-rijders wonen? * De voorsprong die Bert heeft genomen als ‘Ledig Erf Man van het Jaar’ kan
zich het best vertalen in extra kopwerk. *Ledig Erf - Nachtegalen: 2-1 (Bas interview met NOS-journaal bij lerarenstaking; Bert in magazine Vk 29-11-08, versus Cyriel NOS-interview ABN-Amro/ Fortis affaire) *Voor het winnen van de LE-tijdrit moet je wel bijna prof zijn. 34
Nieuwe fietsbroeken ?! Wat is de meest mooie en handige fietsbroek voor bij het nieuwe shirt? En: (bij) wie past deze broek? Enkele suggesties ter overdenking.
Worden ze rood, oranje of toch maar liever zwart?
Een gele broek misschien?
Wat dacht u van Oranje-blanje-bleu?
Heeft je achterwerk het uiterlijk van een baviaan in paringstijd? Dan wordt het nu tijd voor een goede fietsbroek. Bron: Test fietsbroeken Op Pad juli/aug.2005
<- Subtiel: oranje clipjes! -> Foto’s achterkant: Martine Hoogendam 35
Onze traditionele quizmissen zullen er wel raad mee weten
