Fietsclub Ledig Erf ~ VOOR TOERFIETSERS & HARDRIJDERS ~
Bulletin- Herfst 99 Clubblad van de Fietsclub Ledig Erf
Jaargang 5, Nummer 3
Bulletin herfst 1999 ........................................................................................................ 3 Zo sluiten we dit jaar af........................................................................................................ 4 Harry Halleluja.................................................................................................................... 5 Fietsendief wordt waterrat..................................................................................................... 6 Va bene Giancarlo Scorzato!............................................................................................... 8 Toppen en dalen in de Fausto Coppi.................................................................................... 12 Bemerkingen bij de Criquielion............................................................................................ 15 Nathalie verrassende Klubkampioen................................................................. 17 KROONPRINS GAAT VOOR MINIMA...................................................................... 18 Wie is er bang voor spinnen?................................................................................................ 19 Solex Race in Akersloot........................................................................................... 20 Gekleurde Bandjes ............................................................................................................. 21 Agenda 99 ............................................................................................................................. 22
Colofon: Bestuur: Jakob v.d.Lagemaat Michiel Galama Peter Verhallen Willemien Meiberg Hanneke Bleijenberg Maeike Pebesma
(030-2322937) (030-2934093) (030-6379990) (030-2941764) (030-2367560) (030-2948290)
voorzitter secretaris penningmeester begeleiding C-groep lid lid
Vertrek: Iedere zondag om 13:00 uur, vanaf Café Ledig Erf Contributie : F25,- per jaar, over te maken op giro nummer 766950, T.n.v. Fietsclub Ledig Erf te Utrecht of contant te betalen aan de penningmeester. Bijdragen per floppy naar
M.Y.Galama Mendelssohnstraat 10 3533 XH Utrecht of EMAIL naar:
[email protected] Ook hebben wij een elektronische uitgave: www.ledigerf.nl
Herfst 1999 Pagina- 3
Zo sluiten we dit jaar af.
Harry Halleluja
Op zondag 17 oct. sluit voor ons het fietsseizoen. Die dag is onze laatste officiële rit. We gaan die dag niet naar Amerongen maar onder leiding van onze voorzitter rijden wij een tocht door het groene hart van Nederland. S’Avonds om 18:30 uur sluiten wij dit jaar af met een GROOT FEESTMAAL in een GROTE FEESTTENT op het LEDIG ERF.
Bij de sluiting van het laatste seizoen heeft het bestuur tijdens het Laatste Avondmaal afscheid genomen van Hem. Ook stelt Hij zich niet langer beschikbaar als wegkapitein voor de C-ploeg. Vele nieuwe leden zullen dus verstoken blijven van de bijzondere humor, leiding, gekanker en ervaring van een van de nestors van de club, Harry van Mechelen.
Voor de afsluitende rit vertrekken we op het gebruikelijke tijdstip (13:00 uur) op zondag 17 oktober. We fietsen in een sociaal tempo een door de feestcommissie uitgestippelde route. We zorgen op tijd terug te zijn zodat eenieder zich daarna thuis kan omkleden en opfrissen voor een feestmaal. Het menu is bij het uitkomen van dit clubblad nog niet bekent, maar gelukkig beschikken wij in de club over mensen die naast fietsen ook nog eens goed met de pollepel kunnen zwaaien. Wil je inspraak wil in de keuze van het menu kan zich melden, je loopt dan wel kans zelf je aardappeltje te moeten schillen. Op de dag zelf kun je niet a la carte bestellen en meegebrachte etenswaren zijn niet toegestaan. Toen de Feestcommissie overlegde over de seizoenafsluiting bleek de penningmeester door zijn werkgever naar Wales gestuurd te zijn om daar een brandje te blussen. Hoewel daar mooie heuvels zijn mocht hij zijn fiets niet meenemen. Dit terzijde. Door afwezigheid van de penningmeester kon de feest commissie wel een lage eigen bijdrage vaststellen. Daarom vragen wij van alle deelnemers aan deze dag een bijdrage van Fl. 20,-. Het is zeer gewenst dat je je van te voren aanmeld als je er bij wilt zijn. Dit kun je doen bij Hanneke (tel: 2367560) Michiel (tel: 2934093) of bij Jacob aan de bar. Ook ligt er beide zondagen op het Ledig Erf een lijst klaar om je in te schrijven. Zo weten wij hoeveel borden we klaar moeten zetten. Michiel Galama.
Voor mij vormde Harry het eerste kennismakingspunt met de club en veel van wat ik toen geleerd heb, benut ik nu nog steeds. Bandjes die iets versleten zijn, doen niet meer mee. Een fiets die niet gepoetst is, kan eigenlijk de weg niet op. Tijdens het fietsen staan Rust, Reinheid en Regelmaat voorop. Bij elkaar blijven is een absolute ‘must’. Ouderwetse wielerwaarden en normen die nu met de huidige enorme toeloop van nieuw, onbekend en ruw volk, met voeten getreden worden. Chaos is troef en het heilige onderscheid tussen A, B en C prestaties - is volstrekt vervaagd. Er wordt tegenwoordig maar raak gereden! Voor mij heeft Harry ook de feminisering van het mannelijk bestuur van de club gestimuleerd Hij heeft aantrekkelijke damesrenners het bestuur binnengeloodst en de vrouwelijke wielerdeel-name flink gestimuleerd met als resultaat dat de eenzijdige macho-cultuur van ‘winnen-winnen-winnen’ doorbroken werd. Nu Harry is teruggetreden, fietsen de dames op dinsdagavond alleen nog met elkaar: een zorgelijk teken aan de wand! Wat gebleven is, is Harrie als vraagbaak voor technische kwesties. Vele fietsen worden regelmatig vertroeteld door de handen die ooit van een fijn-instrumentmaker zijn geweest. Ook de verzorging op onze grote tochten als het rondje IJssel meer en Luik-Basten-Luik is bij hem in goede handen. Wat doe je met een dergelijk lid? Die kan
Pagina 4
uitgroeien tot erelid met een prachtige foto in de Ledig Erf annalen. Nog mooier zou een voordracht voor een lintje zijn bij Hare Majesteit voor het Grootkruis van de Fiets. Maar eigenlijk zou Harry boven de huidige verloedering uit moeten stijgen om als lichtend voorbeeld voor allen te blijven gelden. Het voorstel is daarom om eerst Abt Jacob te benoemen tot Paus Jacobus I en onze Harry vervolgens door hem, bij leven en welzijn, heilig te laten verklaren. Sanctus Vitus Fietsetralia. Ik wacht op witte rook boven het Ledig Erf. Harry bedankt! Al Pagina 5
Fietsendief wordt waterrat (Verslag van een ooggetuige) Een groep wielrenners, nog nagenietend van hun tocht naar Amerongen, rust uit op het terras van het wielercafé het Ledig Erf. Hun rust zal echter wreed verstoord worden door een onbekend persoon, die onopvallend naar de rand van het terras loopt. Hier bevindt zich het ‘alcoholistenbankje’, waar ontheemden en thuislozen een alternatief terras hebben ingericht met veel goedkoop Heinekenbier uit de naastgelegen Albert Heijn. Uit de reconstructie van het gebeuren valt het zadel en probeert weg te rijden. Eén achteraf op te maken, dat de jongeman - van de terrasbezoekers begint luid type coupe soleil met oorring - voor het schreeuwend achter de dief aan te rennen. groepje bierdrinkers op het bankje een Al na 40 meter moet de dief zijn poging uniek racefietsje in de aanbieding heeft. tot diefstal staken en smijt de fiets bruusk Let wel: naar eigen smaak en voorkeur te op de grond. Alex rent achter de stoet aan kiezen uit de geparkeerde fietsen van de en ziet dat zijn fiets inderdaad uit het uitrustende Ledig Erfrenners! Eén van de fietsenrek verdwenen is. Gelukkig kan hij drinkemannen - die later ook als getuige zal optreden - vindt dit echter te ver gaan. Hij waarschuwt zowel clublid Ida, als het nieuwe lid-metFidel-Castro-baard, die beiden op het punt staan om naar huis te gaan. Echter tevergeefs. De clubleden nemen de waarschuwing niet Alex Leenders: serieus, een feit De dief moet daar ergens rondspartelen waarover het ‘bierbankje’ zich later nog hevig zal beklagen. nog net zien, dat de terrasganger de dief De dader kan dus ongehinderd tot zijn laffe een enorme oplawaai verkoopt. Hierdoor daad overgaan. zeilt de man met een grote boog over de De onbekende jongeman grist een struiken in de richting van het bruine waracefiets uit het rek, springt al rennend op ter van de gracht. Er klinkt een plons,
Pagina 6
waarna het akelig stil wordt. Terwijl de eigenaar van de fiets zijn eigendom van de grond raapt, beginnen enkele omstanders zich zorgen te maken over het lot van de dader. Iedereen loopt zenuwachtig heen en weer, omdat vanaf het pad niet te zien is wat er beneden gebeurt. Zou hij kunnen zwemmen? Tot ieders opluchting klinkt er opeens gespetter en verplaatst de drugsliefhebber zich met een soort hondjesslag naar de aanlegsteiger, waar een briesende bierman hem opwacht. Er ontstaat een woordenwisseling, die de junk opnieuw in het water doet belanden. Bijna de helft van de terrasbezoekers hangt nu over de railing van het terras om niets van het gebeuren te missen. Bovenaan de trap wordt de jongeman tegengehouden in afwachting van de inmiddels gealarmeerde ‘sterke arm’. Van zijn natte shag probeert hij nog een sigaret te draaien - maar dat lukt niet erg. Het tafereel is zo aandoenlijk , dat iemand medelijden krijgt en roept dat ‘dit volksgericht’ moet ophouden. Alex adviseert de dader - enigszins naïef - om voortaan geen racefiets meer te stelen, want ‘als je daar snel op weg wilt komen, heb je speciale schoenen nodig’. Tot slot laat de bierman nog eens duidelijk weten dat hij niet door een junk beledigd wil worden, waarna de politie overgaat tot het opmaken van het procesverbaal. Gelukkig is er geen schade aan de fiets ontstaan en is de dader volgens het procesverbaal niet in het water ‘geduwd’, maar ‘gevallen’. De nog druipende ongelukkige wordt uiteindelijk door de politie als afschrikwekkend voorbeeld voor het hele terras afgevoerd. Het gebeurde biedt veel stof voor nieuwe gespreksonderwerpen. Het ultieme ‘horror’verhaal over fietscollega’s
Op het Ledigerf koop je al voor twee tientjes een prachtige Racefiets Peter en Jacob, doet opnieuw de ronde. Zij kropen ooit ‘s ochtend uit hun tent om de klassieker Luik-Bastenaken-Luik te gaan rijden om vervolgens te constateren dat hun fietsen verdwenen waren. ‘Daar konden we dus op wachten’, is dan ook de laconieke reactie van kastelein Jacob als hij het naderhand over de poging tot diefstal hoort. Als eenmaal de rust op het terras is weergekeerd, masseert fietscollega Erik zijn pijnlijke kuiten, want hij is keihard langs het postkantoor gerend, wat heel uitzonderlijk voor hem is, zeker met enkele pilsjes op. Ook makker Cas is - om de dader de pas af te snijden - per racefiets in dezelfde richting gereden en hijgt nog
Pagina 7
wat na. Ledig Erf barkeeper Kees-Jan is zo hoffelijk om de mannen van het bierbankje voor hun moedig gedrag een pilsje aan te bieden. En Alex? Ja, Alex, die is heel gelukkig om zijn fiets weer terug te hebben. Met een pilsje in zijn hand verbroedert hij zich met de biermannen op het bankje en moedigt hen aan - zachtjes kloppend op hun ronde buiken - om bij wijze van beloning lid te worden van fietsclub Ledig Erf.
Zo loopt ook deze zondagmiddag ten einde, maar niet zonder een welgemeende oproep aan alle leden van de fietsclub: ‘dames en heren fietsers, toon geen nonchalance ten top, zet voortaan uw fiets op slot, want anders vangt u bot !’.
gengekomen, op de terugweg. Op de top zie ik tientallen debiele landgenoten met geruite broeken en sigaren, nagenietend van de fietsers die ze in de beklimming de stuipen op het lijf hebben gejaagd met hun Triumph Spitfires. Een Italiaan maakt voor mijn plakboek de bekende foto bij het Stelviobord. Dan schakelen
dat het met de auto naar de Pinarellofabriek maar twee en een half uur rijden is. De man belt met de firma Pinarello en maakt een afspraak voor ons. In Treviso worden we de volgende morgen ontvangen door Andrea Pinarello (de zoon van) en een gestofjaste monteur, die geruststellend knikt en mijn fiets na
naar het grote blad en... ‘Krak’! Afgebroken achterderailleur, pat uitgescheurd, einde oefening. Afdalen naar de camping dan maar, met een klotenhumeur en m’n derailleur in m’n achterzak. Shit! Die Dolomieten-maraton kan ik nu wel vergeten, hooguit een paar ritjes op een gehuurde mountainbike ofzo. Naar Treviso De fietsverhuurder in de buurt van Corvara brengt de volgende dag uitkomst. Hij zegt
een korte inspectie meeneemt. Eenmaal in dit fiets-walhalla laten wij ons een rondleiding door de fabriek natuurlijk niet door de neus boren. Het proces van buis tot flitsend frame, aluminium en carbon, het lakken, het aanbrengen van transfers, de nieuwste snufjes en kleuren, alles krijgen we te zien. We poseren bij fietsen voor Telecom en Banesto, zien een wand met ingelijste shirts uit een roemrijk wielerverleden (inclusief
Va bene Giancarlo Scorzato ! Okee, onderweg van de Vogezen-cyclosportive ‘Les Trois Ballons’ naar de Dolomieten, moet de Stelvio ook nog even genomen worden. Hij stond al jaren op mijn verlanglijstje, we zijn nu toch in de buurt en anders krijgen we later spijt. Redenen genoeg dus om neer te strijken op de camping in Prato. Vanwege veel dreigende bewolking koud daarboven dus - stellen we de beklimming van de Stelvio een dagje uit en fietsen vandaag een prachtig door Rob Zakee aanbevolen trainingsrondje in de buurt van het Lago Resia. Buiten Malles direct een stuk van 15%. Dat doet pijn! Per ongeluk de weg ingeslagen naar het dorpje Plavenn. Oei, meteen een paar kilometer 12% ofzoiets. “Je zal hier maar postbode zijn”, zegt Jan, en daar komt de postman net aangereden in z’n autootje. Die dag raken we snel gewend aan de soms hoge stijgingspercentages van de Italiaanse bergen. Een dag later is dan toch de Stelvio aan de beurt. Klimmen van 900 naar 2.758 meter in 25 kilometer. Jan zit ruim een minuut voor me. Halverwege de klim, op een stuk van 15% bij het verlaten Gasthaus ‘Weißer Knott’, slaat het noodlot toe, net als ik een aantal van de restePagina 8
rende bochten naar de col goed zie liggen. Ik hoor gekraak van metaal en kom abrupt tot stilstand. Derailleur vastgelopen in het achterwiel en alles is krom. Zo’n lullig maar blijkbaar toch zinvol plastic schijfje in het achterwiel heb ik natuurlijk niet op mijn Pinarello. Samen met een vriendelijke Duitser wordt alles zodanig teruggebogen dat het weer ergens op lijkt. Ik fiets zo goed en zo kwaad als het gaat naar beneden. Na een ingreep op de camping met een grote Bahco begin ik opnieuw aan de klim; half werk is ten slotte maar niks. Maar de goede spirit voor een snelle tijd is verdwenen. Zo kan het gebeuren dat ik voorbijgereden word door een slechts in een klein zwembroekje geklede Italiaanse mountainbiker. Na 2 uur en 29 minuten afzien bereik ik de col, maar Jan is natuurlijk al lang vertrokken voor zijn rondje via de Umbrail en Roos en Jelle ben ik halverwege mijn tweede poging te-
Pagina 9
een shirt van Johan van der Velde), een leestafel met fietsbladen om van te smullen en metershoge stellingen met Campagnolo-spulletjes. ‘Doet u mij dan maar die Chorus-derailleur. Grazie, signor.’ Iedereen is vriendelijk en begaan met deze twee fietsers die ‘helemaal uit België zijn gekomen om de Maratona te fietsen’. De Maratona Terwijl wij shoppen in de Pinarello-winkel in de mooie oude binnenstad van Treviso wordt mijn fiets voorzien van een nieuw aangelaste achterpat. Intussen maken wij kennis met de oude heer Giovanni Pinarello, oprichter van de fabriek die zulke beroemde fietsen maakt. Hij heeft nog gekoerst met Fausto Coppi en wil graag met ons poseren bij de tijdritfiets van Alex Zülle die op zijn eigenaar staat te
Pagina 10
wachten. Met een geheel nieuwe fietsgarderobe en gekregen P-petjes gaan we terug naar de fabriek, waar begin van de middag mijn fiets kan worden meegenomen. Dan afrekenen en snel terug naar de bergen, want voor die avond staan de Passo Campolongo (van twee kanten) en de Pordoi op het programma. Er moet ten slotte wel getraind worden en het is al donderdag. De volgende dag rijden we de moeilijkste stukken van het maraton-parcours: Campolongo, Fedaia, Giau, Falzarego en Valparola: in de hete zon een slopend ritje van 123 kilometer met zo’n 3.500 hoogtemeters. Compleet uitgewoond en met wat minder vertrouwen in de goede afloop melden we ons bij de balie van de Maratona, waar ik onder het pseudoniem Giancarlo Scorzato word ingeschreven.
De zaterdag is gereserveerd voor het nuttigen van pasta en we bevestigen ons startnummer en de electronische chip aan de fietsen. Vooral dat laatste valt niet mee voor iedereen. Dan is het zondagmorgen half zeven en mógen we eindelijk! Belangrijkste doel is een tijd onder die van Rob Zakee van vorig jaar. Onder een stralend zonnetje en ronkende helicopter beginnen we na een half uur wachten samen met nog zo’n 6.000 anderen aan de ‘Maratona dles Dolomiti’. Tot en met de Passo Fedaia kennen we het parcours, dat scheelt iets, maar het wordt er niet minder steil van. Goede bevoorrading op de top, een speciaal voor de gelenheid verlichte tunnel in de supersnelle afdaling van de Fedaia, en dan de prachtige beklimmingen van de Sella en de Gardena. Exact om half 12 zijn Jan en ik terug in Corvara. Waar is Jelle toch? Zit-ie vóór of achter ons? De tweede keer doen we de Campolongo in onweer en stromende regen. Erg koud is het niet, dus we fietsen maar door. In de
zware klim van de Giau weer een knetterend onweer en een hagelbui. Voor mij is alles beter dan hitte. Bij de bevoorrading op de top van de Giau zie ik Jan niet meer. Wel Patrick van Mil, de vijfde Ledig Erver, die ook mee blijkt te fietsen. De rest van het parcours kennen we al, alleen nog niet met regen. Ik ben blij als ik op de Valparola boven ben. Dan de laatste lange afdaling met snelheden tot 80 kilometer per uur, en ik bereik de finish in Pedraces vijf minuten na Jan, maar ruim binnen de streeftijd. Jelle zit in het gras met een grote pils. Hij heeft per ongeluk het iets kortere Dolomietjes-rondje gereden, zonder de Passo Giau. Na de finish-foto met de mooie ZuidTiroolse ronde-miss wijden we ons aan het bier en vooral aan veel na-ouwehoeren. De voorbereiding op ‘La Fausto Coppi’ van volgende week kan beginnen. FvW
Pagina 11
Toppen en dalen in de Fausto Coppi door Alex Leenders De befaamde Fausto Coppi Cylosportief uitrijden is geen kleinigheid. De 234 kilometers zijn met drie forse collen behoorlijk zwaar, maar proberen je startnummer op te halen, is bijna even inspannend. Zit je eenmaal op de fiets, dan maakt de tocht heel veel goed. Een prachtige natuur, een ijzersterke organisatie en een motorman die niet voor één gat te vangen is. Het moet me lukken om ruim binnen de limiet van dertien uur de finish te halen. Op de dag vóór de koers loop ik in Cuneo het inschrijvingskantoor binnen aan de Via Roma. Mijn verplichte keuringsbewijs wordt met een schuin oog bekeken en achteloos goedgekeurd. Maar helaas geeft de computer aan dat de 61.000 lires voor de deelname nog niet zijn betaald. Mijn girooverschrijving van een maand geleden heeft Italië nog niet bereikt. Zou hier de maffia achter zitten?
Pagina 12
moeten overleggen. ‘Wat een bureaucratisch land is dit’ roep ik tegen de rij fietscollega’s achter me. De official kijkt me gekwetst aan: het woord ‘bureaucratie’ klinkt zowel in het Italiaans als in het Nederlands precies hetzelfde! Na een bezoek aan de plaatselijke Studio Photografico keer ik met de
cot stevig tegen me aan.
pasfoto’s terug. Nadat mijn fietslicentie voorzien is van twee indrukwekkende stempels en een handtekening krijg ik van de official zowaar een hand en veel goede wensen voor de komende tocht toegewenst. Voor 10.000 lires ben ik nu een vol jaar lid van de de ‘Italiana Sport Unione’, maar ik ben na alle formaliteiten niet helemaal in de stemming om het grappige ervan in te zien. Bij het verlaten van de inschrijfhal druk ik de plastic tas met startbewijs, rugnummer en Fausto Coppi-tri-
op mijn rug staat.
In het lichtblauwe fietsshirt met de afbeelding van Fausto erop, zie ik er fantastisch uit. De laatste keer dat ik een rugnummer droeg, was bij het afdansen na mijn eindexamen, maar ik krijg toch een gevoel van opwinding nu het magische getal van 1221
Na wat geroep en handgebaren over en weer krijg ik het voordeel van de twijfel en kan ik doorschuiven naar het volgende loket. Daar blijkt dat ik voor een officieel startnummer ook een bewijs van inschrijving bij een fietsbond nodig heb. Weer naar een andere afdeling, waar achter een grote tafel een official met twee vingers op een oude typemachine typt. Als ik aan de beurt ben, blijk ik ook nog twee pasfoto’s te
Ik bevind me in een wielergek land en dat is te merken ook. De start om half zeven in de morgen is indrukwekkend en ondanks het vroege uur staan overal Italianen langs de kant van de weg ons aan te moedigen. Op alle kruispunten houden caribinieri’s auto’s tegen zonder dat er zoals bij ons gebruikelijk is - onvertogen woorden vallen.
Pagina 13
Om te fietsen is het weer uitstekend: overwegend bewolkt - en op een klein buitje na - droog. De ravitaillering is groots opgezet: op bestelling zijn broodjes salami of gorgonzola te krijgen. Ook rijden regelmatig motoren langs om het koersverloop in de gaten te houden.
nodig heb. Ik zie de motorrijder even nadenken. Hij begint te rommelen tussen het reparatiegereedschap dat standaard bij de motor zit, maar dat levert niets op. Met een schroevendraaier loopt de motorman
Nog nagenietend op de fiets begrijp ik dit fietsland opeens veel beter. Om zoveel creativiteit en ‘ritseldrang’ te bezweren kijk alleen maar eens naar die prachtige Italiaanse fietsspulletjes - is een tegenwicht nodig in de vorm van regels en richtlijnen over het dragen van een helm, een gezondheidsverklaring en een verzekering
De vaart zit erin en de benen voelen goed. Alleen de linkerschoen gaat bij iedere stop moeilijker uit het pedaal, zodat ik de indruk krijg dat er zand tussen het schoenplaatje is gekomen. Maar op de zuidhelling van de Colle della Lombarda krijg ik bij een stop mijn schoen niet meer uit het pedaal. Na wat trekken en sjorren kom ik op het idee om mijn voet uit de schoen te halen. Eén van de twee boutjes uit de schoenplaat is verdwenen, zodat al draaiend de schoen eindelijk loskomt. Ik besluit zonder in te klikken door te fietsen, maar na enkele kilometers wordt de weg stijler en schiet mijn voet steeds vaker van het pedaal af. Ik zet mijn fiets goed zichtbaar langs de kant van de weg en ga wat verloren op een rotsblok zitten. Zou ik de finish nog wel op tijd halen? De zon schijnt nu genadeloos fel. Het gehijg van achteropkomers vermengt zich met het geluid van de tsilpende krekels achter me. Na een half uur stopt er een heuse Motoguzzi van de organisatie voor mijn neus. Ik probeer hem duidelijk te maken dat ik een boutje voor mijn schoenplaat
Pagina 14
man aan de linkerkant van de weg. Hij steekt zijn hand op. Ik begrijp wat hij bedoelt en zonder wat te zeggen stap ik af, leg mijn voet op zijn knie en snel verwisselt hij het boutje voor een origineel exemplaar. We grijnzen tegen elkaar.
voor alle deelnemers. ‘La dolce vita’ is wel aardig, maar liever niet tijdens het fietsen in het hooggebergte. Een blik om mijn horloge doet me met enkele Italianen om het hardst verder rijden om op tijd binnen te zijn. Helaas kom ik vijf minuten te laat aan om nog vermeld te worden op de eindscore, maar de toejuichingen van mijn clubgenoten, de geweldige gratis pasta op het plein in Cuneo met op de achtergrond de gloed van de ondergaande zon, maken alles goed. Forza Italia, arriverdeci, of te wel: volgend jaar kom ik terug.!
Bemerkingen bij de Criquielion Op zaterdag 4 september is de fietsprestatie tocht La Velomediane Claude Criquielion verreden in de omgeving van La Roche. Deze prachtige cyclosportieve voert 172 km door de mooiste stukken van de Belgische Ardennen en wordt doorgaans uitstekend georganiseerd. om zijn motor heen en begint ergens onderin aan iets te sleutelen. Tot mijn verbazing komt hij met een boutje op me af, pakt mijn schoen en hoe is het mogelijk...het past precies in mijn schoenplaat. Ik voel me zo blij als Assepoester met haar glazen muiltje. Ik doe mijn schoen aan, klik vast, rij enkele meters, kijk om, steek mijn duim bij wijze van dank omhoog en vervolg met nieuw elan en versnelde vaart mijn weg omhoog. In de verte verdwijnt de zon al achter de bergkam. Ongeveer vijf kilometer verderop staat bij een technische hulppost dezelfde motor-
De onophoudelijke opeenvolging van steile hellingen maakt het een loodzwaar parcours. Dit jaar werd de tocht uitgeroepen tot het officieuze kampioenschap van Fietsclub Ledig Erf. Een groot aantal leden heeft die uitdaging aanvaard, ondanks waarschuwende woorden van oud-deelnemers (Luut). De voorbereiding liep iets anders dan de voorgaande jaren omdat ons gebruikelijke vijf-sterren-verblijf bij Leo in Vielsalm niet beschikbaar was voor de gehele groep. Alleen Michel had daar een plaatsje kunnen reserveren. De rest was aangewezen
op verblijf in andere huisjes of op een van de campings. Door het mooie en warme weer was kamperen goed mogelijk. Zelf had ik iets weten te regelen met Gert-Jan en Cas. Zij hadden nog een plek over in een huisje in Jupille, een paar kilometer van La Roche. Een mooi stukje om in te rijden voor de start. Mijn hoofddoel was de tijd van vorig jaar te verbeteren, en het gat naar Peter en Kees te verkleinen. Een bijkomend doel was het klassementje der Franken te winnen, en zo mogelijk met een gouden tijd
Pagina 15
in mijn leeftijdscategorie. Van dit alles is weinig terecht gekomen. Peter zette glansrijk de snelste tijd neer met een tijd onder de 6.00 uur. Kees kwam daar niet ver achter met een tijd van iets boven de 6.00 uur. Beide heren behaalden hiermee een gouden “sanglier” (= everzwijn oftewel diploma). Daarna werd de goudkoorts voor de anderen snel getemperd (alleen Karel slaagde in zijn categorie er nog in een gouden everzwijn te behalen). Na Peter en Kees kwam de eerste Frank binnen, te weten Frank Dries, die een krap minuutje te kort kwam voor het goud, maar wel het klassementje der Franken won. De volgende binnenkomer was geen tweede Frank, maar een Cas. Inmiddels was de 6.30 uur gepasseerd, en had de afleesapparatuur aan de finish het begeven. Het noodplan van handmatig registreren werd door de organisatie uit de kast getrokken. Dat heeft de nodige chaos, ergernis en fouten tot gevolg gehad. Na een dag van hard zwoegen kwam ik toevallig tegelijk met Michel bij de finish. Gezamenlijk werden we voor meerdere minuten in de wacht gezet. En passant moesten we op zachtzinnige wijze nog wat voordringers terugwijzen. Uiteindelijk werden we geregistreerd. Later bleek dat ik blijkbaar toch op een ander vel terecht was gekomen dan Michel.
(Mensen die er zelf niet bij waren hebben hier helaas al vergaande konklusies aan verbonden, maar dit terzijde). Door al het getreuzel bij de finish werd het een dunne lijn tussen goud en zilver of tussen zilver en brons. Je zult maar de hele dag afgezien hebben om keurig op schema binnen te komen en vervolgens doodleuk in de wachtkamer gezet worden terwijl de tijd doortikt. Volgens meerderen van ons heeft Nathalie hiermee een zilveren zwijn verspeeld, terwijl ze die met haar comeback dubbel en dwars verdiend zou hebben. De wereld is hard. Dat geldt ook voor andere debutanten die de tocht dit jaar voor het eerst uitreden. Zij zijn er op hardhandige wijze achter gekomen dat een dergelijke tocht toch net iets zwaarder is dan het gewone rondje Amerongen. Bovendien was het voor september een extreem warme dag en maakte de benauwde lucht in combinatie met de stevige wind de tocht extra lastig. Daarom des te meer, alle uitrijders gefeliciteerd (met name ook de zieke Gert-Jan, die noodgedwongen “als een toerist” toch doorgereden is). Alle opgevers, volgende keer beter. Alle thuisblijvers, toon respect. Frank Wester (met medewerking van Jelle).
Te koop aangeboden: Brussels Donkerblauw Gazelle-frame, maat 56, met verchroomde voorvork. Bouwjaar 1995. Geen beschadigingen. Nieuwprijs ca. F850,- ; vraagprijs F350,- . Frank Wester tel.:030-2515 513 email -
[email protected]
Pagina 16
Nathalie verrassende Klubkampioen De Criquielion werd gewonnen door de Belg Danny in ‘t Ven in een tijd van 4:54. Laatste (1873) was Raf van Geert in 9:29. Ook tientallen fietsers van het Ledig Erf waren in de uitslag terug te vinden. Wij hebben twee klassementen opgesteld. Peter was de eerste met goud. En dat is mooi voor een penningmeester. Nathalie was 12 in de categorie dames. Geen van de mannen is in zijn categorie zo hoog geeindiged. Vandaar dat Nathalie het tweede klassement gewonnen heeft. Proficiat. Met dank aan Joost van Weart. Uitslag van de Criquielion Tussen haakjes staat de overall ranking vermeld. 1 (252) Peter Verhallen 5:53 (Goud) 2 (387) Kees Vreeken 6:06 (Goud) 3 (506) Frank Dries 6:16 (Zilver) 4 (597) Cas de Roos 6:29 (Zilver) 5 (738) Michel Korver 6:40 (Zilver) 6 (796) Frank Wester 6:41 (Zilver) 7 (797) Karel Stegenga 6:41 (Goud) 8 (866) Jan de Ruiter 6:48 (Zilver) 9 (1068) Frank van Waert 7:02 (Zilver) 10 (1141) Jelle Scharringa 7:13 (Zilver) 11 (1287) Bert Slomp 7:28 (Zilver) 12 (1324) Bert Both 7:34 (Zilver) 13 (1606) Craig Vivas 8:17 (Brons) 14 (1645) Frans Ruiter 8:21 (Brons) 15 (1705) Nathalie Asselman 8:33 (Brons) 16 (1763) Gert-Jan v.d. Weijden 8:43 (Brons)
Uitslag van de Criquielion naar klassering in eigen categorie. 1 Nathalie Asselman (12e) 2 Kees Vreeken (23e) 3 Peter Verhallen (65e) 4 Karel Stegenga (72e) 5 Frank Dries (216e) 6 Michel Korver (234e) 7 Cas de Roos (250e) 8 Frank Wester (257) 9 Jan de Ruiter (340e) 10 Frank van Waert (352e) 11 Jelle Scharringa (379e) 12 Bert Slomp (435e) 13 Bert Both (449e) 14 Craig Vivas (530e) 15 Frans Ruiter (541) 16 Gert-Jan v.d. Weijden (621e)
Monique Ridder reed de Petite Crique (90 km) Niet gefinished: Jean-Paul Dupree en Roderik de Munik.
Pagina 17
KROONPRINS GAAT VOOR MINIMA
Wie is er bang voor spinnen? ‘Spinnen’ heeft niets te maken met 8 potige griezels, maar is een gezonde manier voor clubleden van het Ledig Erf om de zomer-conditie vast te houden gedurende de winterperiode. Onder leiding van een bevoegd spinleraar ‘rijden’ 20 mannen en vrouwen op de maat van keiharde housemuziek op een stilstaande trainingsfiets een stevig parcours. Via een handbediende schakelaar op het stuur wordt de inspanning steeds een tandje zwaarder gezet, waardoor het luie zweet zich druppelsgewijs onder je fiets ophoopt. Deze keer dus niet wie voorop rijdt heeft de koers gewonnen, maar wie het grootste plasje onder zijn fiets produceert. Het is een leuk tijdverdrijf voor mannen èn vrouwen, met een gezellig afterspin in het eronder gelegen sportcafe ‘de Kwaak’ (eerste consumptie niet gratis).
Die arme Willem-Alexander! Steeds wordt-ie met vrouwen gesignaleerd die "zo goed als zeker onze toekomstige koningin" zijn. Steeds zijn ze blond. Steeds worden er namen genoemd: Emily Bremers, Fräulein Herzog, señorita Zorreguieta. Zelfs Laurentien Brinkhorst, de vriendin van z'n broer, figureerde even als potentiële queen. Allemaal vals alarm natuurlijk. Dagblad 'De Telegraaf' ging al twee keer de mist in met een foto van het verkeerde blondje. Dankzij een gouden tip van een boom op het Wijkse landgoed van Irene van L. kan het Ledig Erf-bulletin nu met gepaste trots als eerste een foto publiceren van Willem IV's aanstaande. De kroonprins werd geflitst toen hij incognito met Pagina 18
zijn Minima een stukje aan het fietsen was. 's Lands bekendste sportman volgt hiermee een familietraditie. Zijn grootouders Juliana en Bernard mochten op z'n tijd ook graag een eindje tandemen. Over de identiteit van de charmante blondine heerst bij het ter perse gaan van dit blad nog enige onduidelijkheid. 'Minima' is mogelijk een koosnaampje dat de boomlange prins zijn geliefde gegeven heeft. In Haagse kringen is reeds de familienaam Hoegaarden gevallen, wat voor de volgende eeuw mogelijk uitzicht biedt op een staatkundige hereniging met onze zuiderburen. Joost van Waert
18 Leden hebben zich al aangemeld er zijn dus nog 2 plaatsen open, en men kan per keer invallen als iemand niet kan (dit onderling regelen). Tijd: vanaf woensdag 6 oktober iedere woensdagavond van 20.30 - 21.30 uur tot en met 15 maart 2000, in totaal 23 lessen. Kosten: Eerst 10 lessen f 100,- bij start betalen, daarna 13 lessen f 130,-. Leden van het Ledig Erf betalen geen inschrijfgeld van f 25,Plaats: Zwembad De Kwakel, Paranadreef, 10,
3563AX, Utrecht, tel: 030-2866060. Kom de eerste keer ruim vroeger om je tijdig in te schrijven. Pedalen: er zijn 10 fietsen met Lookpedalen (voor wie geen Looksysteem heeft, zijn er gratis leen- Lookschoenen te verkrijgen bij de balie) en 10 fietsen met toeclips: (nb:er moet dus nog een eerlijk wisselsysteem komen...) Outfit: twee handdoeken (één om te douchen, één om het zweet te wissen tijdens de rit), fietstricot, zweethemd, fietsbroek, handschoentjes, fietsschoenen (neem voor de zekerheid ook schoenen mee zonder kliksysteem, maar met harde zool), zweetband, zeep en shampoo. Voor informatie of aanmelding: ‘Spindoctor’ Alex: 030 - 2343440 of email:
[email protected], Arthur van Schendelstraat 171, 3511 MB Utrecht. (Zie voor een vermakelijke beschrijving wat tijdens het spinnen gebeurt het artikel van Frank van Waert in de lente-editie 1999 van ons clubblad, bladzijde 24 (‘Bijten, pompen en acht keer breed’) of kijk voor hetzelfde artikel op onze website. ( www.ledigerf.nl).
Pagina 19
Solex Race in Akersloot
Gekleurde bandjes
Verbaast dat onze voorzitter vaak zondags niet meefiets? Natuurlijk moet hij er op toezien dat wij als fietsers goed verzorgd worden als wij terug komen uit Amerongen. Maar hij blijkt nog meer nevenactiviteiten te hebben. Na Ligfietsen, tandems en montainbikes zijn deze keer fietsen met hulpmotor aan de beurt. Jacob verkoopt ook fietsshirts aan Solex racers.
Een aantal jaren geleden las ik in een fietsblad over de mogelijkheden om fietsbanden in allerlei kleuren te produceren. Tot dat moment was een band in de meeste gevallen zwart. Het leek me allemaal zwaar overdreven en erg overbodig.
Akersloot 26 Juni Een Solex is een fiets. Weliswaar met hulpmotor maar toch..... En Zaterdag 26 juni betekende dat het Europees kampioenschap Solex racen in Akersloot. O, Akersloot gelegen aan het Alkmaarder meer met je typische Noord Hollandse sfeer van patat, suikerspin en steilewand. Onder der onbarmhartige zon werd het een helse race waaraan door in totaal zon 60 Solexen werd deelgenomen. Het Utrechtse team bestond uit Solex coureur Floor en zijn lieftallige pitspoes Liesbeth. Monteur Ernest en Sponsor J. Van de Lagemaat hadden bezigheden elders. Desondanks lukte het dit gehalveerde team een prestatie van formaat neer te zetten. In een veld van leren jassen, klompen en porjeshelmpjes wisten ze zich uitstekend te handhaven. Een welverdiende positie in de middenmoot was hun deel.Kortom een prachtige dag met zoals altijd winnaar J. De Boer uit Kudelstaart.
De eerste jaren zag ik er weinig van terug bij de fietsen om me heen. Vittoria, Hutchingson, Continental, Vredestein, noem ze maar op, hun banden waren doorgaans nog steeds zwart, soms met een gekleurd biesje voor de herkenbaarheid. Hoe anders is het inmiddels geworden in deze tijd van design waarin zelfs al design wc-brillen worden verkocht? Bij een gele fiets horen tegenwoordig gele banden. Maar dan moet het wel de goede kleur geel zijn, anders kan je beter een mooie contrasterende kleur nemen. Ik denk dat de kleur van de bandjes tegenwoordig voor sommigen belangrijker is geworden dan de kwaliteit ervan. En ik moet toegeven, het staat ook best mooi zon bandje in de juiste kleur. Zelf had ik deze zomer een potsierlijke oranje Conti, omdat de Franse fietsenmaker in Barcelonnette niks anders had. Het was geen gezicht, maar ik zie het gelukkig zelf niet als ik fiets. En dan die piratendoeken. Onze grote kleine vriend Il Elefantino is ermee begonnen en zoals met alles nemen wij toerfietsers het grif over. Ook in het Ledig Erf peloton zijn de eerste doeken al waargenomen. Ik heb me laten vertellen dat bij de aankoop van zon piratendoek een handleiding wordt meegeleverd, want je kunt er meer mee doen dan je denkt. Zweetband, muts, piratenknoop, shawl, zakdoek noem maar op. Hoe dat allemaal werkt, doet een beetje denken aan het leren van knopen bij de padvinders. En vanzelfsprekend zijn ook deze zeeroversdoeken er in allerlei kleuren en motieven. Het is natuurlijk de commercie die ons met nieuwe ideeën en snufjes steeds weer richting fietsenwinkel probeert te krijgen. Flitsend gekleurde velgen, bidonhouders, zonnebrillen en andere randverschijnselen verhogen uiteindelijk ook ons fietsplezier, en dat is leuk. Zondagmiddag om één uur lijkt het soms wel een modeshow op het Erf. Vanaf Vechten zijn het gelukkig weer gewoon de benen die het moeten doen. Giancarlo Scorzati
Pagina 20
Pagina 21
Agenda seizoen 99 21 Maart 2 Mei
13-16 Mei 13 mei 23 Mei
22 mei
6 juni 13 juni 26-27 Juni 3 juli
4 juli
aug.
Dolomietenmarathon Inlichtingen Jan de Ruiter 030-2888901 Fausto Coppi 234 km start Cuneo (italie) Inlichtingen Jan de Ruiter 030-2888901 Ronde om het IJsselmeer met overnachting in Oudemirdum(fr) Inlichtigen Hanneke Bleijenberg: 030-2367560
5 sept
Prestatie-toertocht de Criquelion
18-19 Sept 17 Oct.
Mergelland twee-daagse vanuit Sint Geertruid
11 juli 28-29
Pagina 22
Opening van het seizoen van de fietsclub Het Ledig Erf. Met een feestelijk rit naar ons geliefde terras in Amerongen The All American Flower Power LSD Trip. Naar de bollen, het kopje van Bloemendaal en het strand van Zandvoort. Inlichtingen Jacob v.d. Lagemaat: 030-2322937. Voorbereidingsdagen voor de klasiekker Tilff Basternaken Tilff in de Ardennen vanuit Bêche bij Vielsalm. Inlichtingen Peter Verhallen: 030-6379990 Limburgs Mooiste. Het Amstel Gold parcours. Inlichtingen Michiel Galama 030-2934093 Vanaf het begin was dit de klassieker voor het Ledig Erf Tilff Bastongne Tilff. vanuit Bêche bij Vielsalm. Inlichtingen Peter Verhallen: 030-6379990 Brouwerijtocht Vanuit Tilburg naar brouwerij m.m.v. Jacobs Fietsservice Inlichtingen Jacob v.d. Lagemaat 030-2322937 Parijs Ledigerf in een of twee dagen Inlichtingen Inlichtingen Kees Vreeken 030-2898241 Eendaagse rit rond het IJsselmeer. (360 Km.) Inlichtingen Michiel Galama 030-2934093 Den store styrkeprøven,Trontheim - Oslo 540 Km Aanmelden en inlichtingen Michiel Galama 030-2934093 La Marmotte (Frankrijk) 174 km vanuit Bourg d’Oisans Inlichtingen: Peter Verhallen: 030-6379990
We sluiten het seizoen feestelijk af.
