Fans over Bond, Tarantino, Kubrick en Amelie

18e jaargang 6 februari 2013 redactioneel onafhankelijk magazine van de Hanzehogeschool Groningen | website: www.hanzemag.nl | e-mail: [email protected] | Foto: Pepijn van den Broeke

7

FIELAMKS

check Hanzemag.nl

FR

Fans over Bond, Tarantino, Kubrick en Amelie

• Studenten maken docu’s • Stripverslag Eurosonic • Docent maakt videocolleges

ADVERTENTIE

INHOUD

Filmfreak Pieter Tichelaar: ‘Tarantino’s films zijn extreem gewelddadig, maar niet lomp of bot. Alsof hij de spot drijft met films die geweld wel serieus nemen’ Docent Communicatie Vladimir Bartelds gaat video-lesmateriaal maken: ‘Theorie is niet de eerste interesse van hbo-studenten die vaak praktisch en visueel ingesteld zijn’

6

10

Groninger filmmaker Alex Pitstra: ‘Steeds meer filmmakers tasten de grenzen tussen fictie en werkelijkheid af. Het levert persoonlijke films op, die met een klein budget en een compacte crew worden gemaakt’

Eurosonic Noorderslag Sam Peeters maakte een stripverslag van zijn festivalbelevenis

14/15

11

@HanzeMag /HanzeMag Hanzemagazine

HanzeMag Journaal: wekelijks ’t laatste nieuws!

Video: IBS-student Nikolai Mohr is stuntman! [7] 6 FEBRUARI 2013 WOENSDAG HANZEMAG 3

Op 30 januari bezocht minister-president Mark Rutte de incubator voor ondernemende studenten, Cube050. Het werkbezoek van de premier aan Groningen stond in het teken van de economische kansen voor de stad en regio en de toenemende aardbevingsrisico’s van de gasboringen in het noorden van de provincie. 4 HANZEMAG WOENSDAG 6 FEBRUARI 2013 [7]

[6] 9 JANUARI 2013 WOENSDAG HANZEMAG 5 Foto: Pepijn van den Broeke

Docent Vladimir Bartelds gaat video-lesmateriaal maken

‘Een docent schrijft ook niet

zijn eigen lesboeken’

Hbo-studenten willen het, de instellingen ook. Maar docenten hebben geen tijd om zelf video-lesmateriaal te maken. Docent Communicatie Vladimir Bartelds wil er iets aan doen. ‘Als scriptie-reviewer bij accreditatietrajecten zie ik telkens weer dat studenten moeite hebben met theoretische concepten. Theorie is niet de eerste interesse van hbo-studenten die vaak praktisch en visueel zijn ingesteld. Ze moeten luisteren naar het verhaal van een theoretisch ingestelde docent en leren uit een boek dat ze niet aanspreekt.’ Docent Vladimir Bartelds van de School voor Communicatie & Media vindt het logisch dat enthousiaste docenten steeds vaker videomateriaal gebruiken. ‘Maar meestal blijft het bij eenmalige acties. Dat komt omdat docenten hooguit tijd hebben om wat aardige onderwerpen op internet te zoeken en die onder de aandacht te brengen. Wil je videomateriaal structureel in je lessen gebruiken dan moet je zelf iets ontwikkelen en dat is een heel proces. Een docent schrijft in de regel ook niet zijn eigen lesboeken. Je hebt bijvoorbeeld ervaring nodig met interviewen en monteren.’ Bartelds was jarenlang werkzaam in de tv-journalistiek bij nieuwsprogramma’s als Nova en Netwerk. ‘Ik wil de kennis en vaardigheden die ik in die periode heb opgedaan, combineren met zes jaar ervaring als docent. Ik ga documentaires maken van dertig tot 45 minuten waarin bekende en erkende experts uitleg geven over theoretische zaken, met visuele ondersteuning. Je zou bijvoorbeeld kunnen denken aan een interview met Wouter Bos over inflatie of met Paul Witteman over selectieve processen in de journalistiek. Het videomateriaal ondersteun ik met tips voor docenten over hoe je het materiaal in de praktijk kunt toepassen. Ook komen er vragenbanken voor de toetsing.’

mij vast. In het theoretisch onderwijs spelen drie perspectieven de hoofdrol. Ten eerste dat van de studenten. Die willen theorie aangeboden krijgen op een begrijpelijke manier. Daarnaast is er het perspectief van het onderwijs-management. Dat wil dat alle studenten op dezelfde manier onderwijs krijgen, dat alle kerncompetenties aan bod komen en dat er een betrouwbare toetsing volgt. Tenslotte is er het perspectief van de docenten die niet staan te springen om iedere keer dezelfde theorieriedel af te draaien. Zij zijn vooral geïnteresseerd in de verbinding tussen theorie en praktijk, voorbeelden daarvan en hoe je het beste kunt checken of de studenten het hebben begrepen.’ Met zijn bedrijf denkt Bartelds die drie groepen te kunnen bedienen. ‘Het management weet zeker dat alle kerncompetenties aan bod komen, dat

Bartelds heeft een eigen bedrijf opgericht om zijn idee te realiseren. ‘Ik zie veel enthousiasme om me heen als ik vertel over mijn plannen. Dat er behoefte bestaat aan videomateriaal staat voor 6 HANZEMAG WOENSDAG 6 FEBRUARI 2013 [7]

er op een valide manier wordt getoetst en dat alle studenten de stof op dezelfde manier krijgen aangeboden. De docenten hebben meer tijd om goede cases te bedenken om de theorie te kunnen toepassen en de studenten snappen het beter en sneller.’ Bartelds doopte zijn bedrijf Theo Concepts. ‘THEO staat voor Theory in Higer Education Online. De hoofdpersoon in de docu’s wordt een animatie genaamd Theo Video.’ ‘Hbo-breed is hier volgens mij veel behoefte aan. De komende tijd ga ik een pilot draaien om te zien of studenten het ook echt waarderen en of de slagingspercentages daadwerkelijk verbeteren. Het liefst wil ik dat doen met twee groepen, één die op de oude manier les krijgt, de andere met mijn videomateriaal. Dan kan ik op een evidence-based manier het effect van de methode laten zien.’

Met studenten Communicatiesystemen is Bartelds nog aan het bestuderen hoe het materiaal kan worden beveiligd tegen verspreiding via internet. ‘Helemaal tegengaan kun je dat nooit, dat besef ik heel goed. Maar aan de andere kant zullen hogescholen hun leermethodes niet willen baseren op een Youtube-filmpje dat volgende week misschien al niet meer online is. Bovendien heb je met zo’n filmpje alleen nog niet de beschikking over de tips en het toetsingsmateriaal. Mijn idee haakt aan bij allerlei vernieuwende onderwijsvormen die op de Hanze al ontwikkeld worden zoals de “flipped classroom”(goed voorbereid de collegezaal in, red.). Ik denk dat het hboonderwijs er over vijf jaar heel anders uitziet.’

Luuk Steemers

60 Rondvraag

Opinie

Eerstejaars moeten voortaan zestig punten halen! Studenten moeten sneller studeren. En dat kan ook, menen Henk Schmidt, Gerard Baars en Henk van der Molen van de Erasmus Universiteit, waar eerstejaars sinds kort verplicht zijn om álle studiepunten te halen.

Gerard Baars (directeur/senior-onderwijskundige Risbo), Henk Schmidt (rector magnificus) en Henk van der Molen (decaan Faculteit Sociale Wetenschappen) Studenten draaien steeds meer voor de kosten van hun opleiding op en opleidingen worden steeds meer afgerekend op de rendementscijfers. Daarom lanceerde Henk Schmidt, rector magnificus van de Erasmus Universiteit Rotterdam, in 2011 het ambitieuze plan Nominaal = Normaal (N=N) om de doorstroom van studenten te bevorderen. N=N komt erop neer dat studenten vanaf de eerste dag van hun studie hard aan de slag moeten om een studieachterstand te voorkomen. Ze moeten álle zestig studiepunten van het eerste studiejaar binnen één jaar halen. Ze mogen nog maar een zeer beperkt aantal onvoldoendes herkansen en ze kunnen onvoldoendes compenseren met hogere cijfers op andere vakken. Daarnaast zullen opleidingen een vorm van activerend onderwijs moeten gebruiken. De Faculteit der Sociale Wetenschappen voerde het afgelopen jaar een zeer succesvolle pilot uit. Na de invoering van de N=N-regeling in het studiejaar 2011/2012 hebben meer eerstejaars álle punten binnen één jaar behaald. Het is zelfs zo dat nu meer studenten na één jaar aan de norm voldoen dan voorheen na twee jaar het geval was. De doorstroom van studenten is dus duidelijk verbeterd. Verder blijkt dat de studenten, vooral aan het begin en het eind van het eerste studiejaar, meer tijd aan hun studie besteedden dan in voorgaande jaren. Het invoeren van de N=N-regeling voorkomt dat studenten onnodig hoge studieschulden opbouwen en leidt tot een efficiëntere besteding van onderwijsmiddelen. We bevelen het alle instellingen voor hoger onderwijs van harte aan.

Henriët Eilander, teamleider International Business School ‘Window dressing, zestig punten halen in het eerste jaar lijkt streng, maar de studenten kunnen onvoldoendes compenseren. Per saldo zullen de studenten daar niet beter door presteren. Tot een jaar of tien geleden had de toenmalige Faculteit Economie ook zo’n compensatieregeling. Toen we die afschaften vielen er net zoveel studenten af als voorheen en het studietempo ging ook niet omhoog. Ik vermoed wél dat het aantal studenten dat bezwaar aantekent bij de Examencommissie zal stijgen. De norm mag best omhoog, maar we moeten rekening blijven houden met het feit dat veel eerstejaars een nieuwe fase van hun leven binnenstappen. Zeker buitenlandse studenten krijgen heel wat voor de kiezen.’ Kai Heineman, voorzitter van de Landelijke Studenten Vakbond ‘Het onderwijsniveau op de faculteit Sociale Wetenschappen van Erasmus is zonder twijfel gedaald. Er lopen nu zelfs twee tweedejaars rond die maar liefst vijf van de elf eerstejaarstoetsen met een onvoldoende afsloten. Het klinkt goed als Erasmus stelt dat 62 procent van de studenten Bestuurskunde het eerste jaar is doorgekomen. Maar wat moet je daarmee als je weet dat driekwart van die studenten tenminste één onvoldoende heeft gehaald?’

‘De norm kan niet zomaar omhoog’ Arnold Greidanus docent Communicatie & Media

We moeten het uiteindelijke doel voor ogen houden: het niveau van de afgestudeerden. Die moeten over essentiële kennis en vaardigheden beschikken. De Faculteit der Sociale Wetenschappen van de Erasmus Universiteit hanteert zestig punten als norm voor een Bindend Studie-advies (BSA). Studenten moeten dus alle studiepunten halen, maar ze mogen onvoldoendes compenseren. Ik vind compensatie geoorloofd, als ze maar géén betrekking heeft op vakken die cruciaal zijn voor de latere beroepspraktijk. Een belangrijk voordeel van een hoge BSA-norm is dat je er (grote) studie-achterstanden mee voorkomt. Een nadeel is dat men studenten kan overvragen. Mij lijkt het billijk om een norm van dik vijftig studiepunten te hanteren. Zo’n norm, mét beperkte compensatiemogelijkheden, werkt volgens mij prima als de opleiding ook bepaalt welke vakken eerstejaars sowieso binnen één jaar moeten halen. Zo’n opzet garandeert een optimale selectie. De uitdaging is om de vakken te identificeren die significant zijn voor de beroepspraktijk én de studieresultaten in hogere jaren goed voorspellen. Het huidige toetssysteem lijkt op een serie snapshots van losstaande toetsen. De Hanzehogeschool zou de weg moeten inslaan van universitaire medische opleidingen die cruciale leerstof ieder studiejaar opnieuw toetsen. Indien je de belangrijkste leerstofgebieden in opklimmende graad van moeilijkheid toetst, wordt eerder duidelijk wanneer een student over het gewenste eindniveau beschikt. Dit eindniveau is belangrijker dan ooit. De Nederlands-Vlaamse Accreditatie-organisatie hangt er haar kwaliteitsoordeel aan op en het eindniveau maakt deel uit van de prestatie-afspraken die de Hanzehogeschool met het ministerie maakte. Daarom zullen opleidingen flink aan de slag moeten met het uitwerken van hun Body of Knowledge and Skills, en die kennis en vaardigheden zullen ze moeten relateren aan wat de beroepspraktijk vraagt.

[7] 6 FEBRUARI 2013 WOENSDAG HANZEMAG 7

bij de les Vijf maanden sleutelden vierdejaars Mediastiek aan de documentaires die ze op 24 januari terugzagen op het witte doek van filmhuis Forum Images. In de laatste week vóór de première is het zwaar peentjes zweten. ‘Ik heb even geen sociaal leven.’

Foto: Luuk Steemers

Dachau-overlever Ernst Sillem (89) is uit Zuid-Frankrijk overgevlogen voor de première van Een Driehoek van Vrijheid. 8 HANZEMAG WOENSDAG 6 FEBRUARI 2013 [7]

frick Harrison Ford Joris Loper Struik. Walker is de tweede voornaam van de 43-ste president van de Verenigde Staten (George W. Bush) én de achternaam van zijn oma Dorothy, die trouwde met Prescott Bush, de vader van George Bush Sr, die het ook tot Amerikaans president schopte. Walker was een achternaam die een voornaam werd. In Amerika zie je dat vaker: Taylor Swift, Kleermaker Fluks.

Overdaips en dips Marijke puft. Een blos op de wangen. ‘Gecrasht.’ Drie weken werk stond er op de externe harde schijf. Het ruwe materiaal staat gelukkig nog op een andere schijf, maar de vrucht van uren digitaal plakken en knippen, de montage, lijkt foetsie. Marijke buigt zich voorover en legt haar hoofd in de handen boven het toetsenbord. Overdaips heet de documentaire die de vierdejaars Mediastiek en haar groepsgenoten op 24 januari in première willen laten gaan. Nog vier dagen hebben ze, dan moet de 25 minuten durende docu af zijn. Overdaips, Gronings voor aan de andere kant van het diep, gaat over vijf Oost-Groningse jongeren die hun blik over hun toekomst laten gaan. Blijven ze in de omgeving waar ze opgroeiden of volgen ze de vele streekgenoten die hun heil elders zochten? Met smart wacht Marijke op Gerald die denkt dat hij de harde schijf weer aan de praat kan krijgen. Een ingang bij Omroep Max Het gonst van de bedrijvigheid in de productiehokken van het Instituut voor Communicatie & Media van de Hanzehogeschool. Alle computers in E 26 tot en met 29 van Zernikeplein 11 zijn van ’s ochtend vroeg tot tien uur ’s avonds bezet. ‘Ik heb even geen sociaal leven’, zucht Loes, ‘en deze week is het helemaal knallen.’ Ze laat zien wat ze de laatste drie uur in elkaar heeft geknutseld. Ex-leden van de twee noordelijke symfonie-orkesten die in 1989 fuseerden tot het Noord Nederlands Orkest, vertellen over de liefde voor hun instrument. ‘Strijd, passie en humor zijn de thema’s waaraan we deze inside story ophangen’, zegt Bart over de film die op 19 april wordt getoond tijdens het jubileum van 150 jaar filharmonische muziek in het Noorden. ‘En we willen meer’, lacht Loes, ‘één van onze groepsgenoten loopt stage bij Omroep Max, daar hebben we dus alvast een ingang.’ Met de doelgroep van Max zit het wel snor, want de musici in de documentaire zijn goed op leeftijd. Ondanks dat het een feestelijke film moet worden, hebben de studenten de vrije hand. Bart: ‘De artistiek directeur grijpt alleen in in het geluid. Hij wil geen valse noot horen.’

Een kapstok van 75 Geborgen Vrijheid, van Simone, Floor, Ilse en Vera, vergelijkt het gevangeniswezen van Nederland en Noorwegen. Het regime van Veenhuizen valt in het niet bij het Noorse gevangeniseiland Bastøy, waar ernst wordt gemaakt met de re-integratie van de gedetineerden. De gevangenen wonen in vakantiehuisachtige gebouwtjes en ze hebben werk. Eén van hen is verantwoordelijk voor de veerboot. ‘Met hem hadden we echt geluk’, glundert Simone, ‘een geweldige verteller.’ Op alle vlakken scoort de Noorse aanpak beter dan de Nederlandse, behalve op het aspect dat politieke partijen populair maakt onder de kiezers: vergelding. ‘Mij zette het aan het denken’, zegt Vera, ‘en ik vermoed dat dat voor meer mensen geldt.’ Twaalf dagen waren Sofie, Jacobien en Merije op het Indonesische eiland Sumba. Ze brachten het leven van de eilanders in beeld. Eén van de kapstokken is de 75-jarige Nederlandse die er in 2002 een internaat voor meisjes begon. Docent Dick Visser kijkt en luistert naar het resultaat (de docu Terima Kasih). ‘Wat ik van jullie wil is dat jullie vandaag en morgen het geluid van alle fragmenten op maximaal min-zes decibel zetten.’ Hij legt uit hoe dat moet. ‘Als alles onder de min-zes zit, kun je alvast gaan spelen om de overgangen vloeiender te laten verlopen.’ Géén brand in ’t Zand Daarvoor kunnen de studenten gebruik maken van audio-tools als de de-noizer, de de-hummer en de digitale equalizer. ‘We kunnen nog heel veel wegpoetsen, ook in het beeld, maar hou wel in gedachten: dit is de filmacademie niet. Beeld en geluid zijn minder belangrijk dan het verhaal dat je vertelt.’ Bij het vertellen van hun verhaal hebben Esther, Marleen, Tamara, Tasneem en Jack een probleem. Want wie ’t Zand zegt, zegt brand. En de studenten willen het Groningse dorp in volle diversiteit tonen, als het maar niet gaat over de ellende die een pyromaan enige jaren geleden aanrichtte. ‘De muziek is meteen vrolijk’, zegt Jack als hij de film Buitengewoon 't Zand laat lopen, ‘dat

helpt om het negatieve beeld aan het wankelen te brengen.’ De bevolking van ’t Zand trekt langzamerhand weg, maar het is wél een mooie plaats om te leven. Het schildersechtpaar dat Den Haag verruilde voor het nog geen 900 inwoners tellende dijkdorp heeft nog geen seconde spijt gehad. ‘Geen supermarkt om de hoek, da’s jammer.’ Koele humor in Dachau Thomas is een christen en Patrick een homo. Samen togen ze afgelopen november naar het voormalige concentratiekamp Dachau. Ze lieten zich gidsen door Ernst Sillem, die de laatste vier maanden van de Tweede Wereldoorlog in het kamp doorbracht. Dachau (in de Duitse deelstaat Beieren) was hét kamp voor homo’s, zigeuners, politieke gevangenen en gelovigen die zich tegen de nazi’s keerden. De bijna negentigjarige Sillem deelt zijn ervaringen met onderkoelde humor. ‘Gelukkig wel, het is al droef genoeg’, meent één van de vijf studenten achter de film, ‘het was ook nog eens grijs en ijskoud.’ Patrick en Thomas zijn behoorlijk aangedaan door de entourage en de geschiedenis die Sillem in Een Driehoek van Vrijheid bijna achteloos naar voren brengt. Als zij toen hadden geleefd… Laura is in haar nopjes met dat ene mailtje dat ze durfde te sturen. ‘Die voice-over, dat is Gijs Scholten van Aschat, de beste voorleesstem van 2011. Hij zei zomaar ja.’ Bij de Overdaips-groep is het zwaar peentjes zweten. Het is Gerald niet gelukt om de kapotte harde schijf aan de praat te krijgen. Twee dagen na de crash praat hij het opnieuw gemonteerde materiaal aan elkaar. Gerald heeft een goede stem, maar ook een Groningse tongval. ‘Prima’, vindt docent Dick Visser, ‘de stem ondersteunt de beelden. Maar andere kijkers kunnen het storend vinden. De keus is aan jullie. Maar laat het wel een beredeneerde keuze zijn.’

Boudewijn Otten

De tweede voornaam van John F. Kennedy was Fitzgerald, de achternaam van zijn moeder. Fitz betekent zoon van. Het voorvoegsel is afgeleid van het Latijnse woord filius en via het Oud-Frans (fiz) en het Normandisch (fitz) in het Iers beland. De S tussen Harry en Truman is geen initiaal, maar een loze letter. Toen iemand aan de Nederlandse dichter A. Morriën vroeg waar die A van A-punt-Morriën voor stond antwoordde hij: ‘Voor de punt.’ Die grap had president Harry S. Truman dus ook kunnen maken. Franklin Delano Roosevelt? Delano is de achternaam van Roosevelts moeder (én de tweede naam van de Surinaamse president Desi Bouterse). Bijna niemand weet het, maar president Woodrow Wilson heette heel lang Thomas Wilson, Woodrow was z’n moeders achternaam. De achttiende president van Amerika was Ulysses Simpson Grant. Vader Jesse Grant en moeder Hannah Simpson noemden hun zoon Hiram Ulysses Grant. Hij heette dus Hiram, maar werd Ulysses genoemd, of, om hem te plagen: Useless (nutteloos). Barack Hussein Obama II. Hoe hoger een Amerikaans politicus vliegt, hoe langer z’n naam, hoe groter zijn faam. Eén president blijft juist in de herinnering door een inkorting van zijn (bij)naam. In 1840 richtte president Martin van Buren The OK Club op, een club die zich inzette voor zijn herverkiezing. De uit Kinderhook (New York) afkomstige Van Buren stond bekend als Old Kinderhook, kortweg: OK. OK was ook een tot die tijd zelden gebruikte afkorting voor oll korrect (alles in orde). Dankzij The OK Club werd okay enorm populair. Van Buren zelf niet. Hij verloor de verkiezingen van William Henry Harrison. Harrison Ford is een acteur. Net als Harrison is Ford een presidentsnaam. Gerald Ford (de 38-ste president) werd echter geboren als Leslie Lynch King Jr, Hulsttuin Zeeman Koning de Jongere. Hajo Frick


reservoir

FILEAMKS FR

Pieter Tichelaar (22), tweedejaars Communicatie ‘Quentin Tarantino is mijn held. Hij weet van een ogenschijnlijk bizar samenraapsel van gebeurtenissen een coherent verhaal te maken. Pas aan het eind van de film vallen de losse flodders als een puzzel in elkaar. Tarantino’s films zijn extreem gewelddadig, maar niet lomp of bot. Alsof het niet om het geweld draait. Subtiel kun je het ook niet noemen. Alsof hij de spot drijft met films die geweld wel serieus nemen. Hij laat de brute banaliteit van geweld zien. Een andere soort agressie dan in Rambo of Die Hard. ‘Ik vind de humor in Tarantino’s films magnifiek, zijn filmmuziek magistraal en zijn keuze voor acteurs, die vaak over hun hoogtepunt heen zijn, eigenzinnig. Tarantino duikt zelf ook her en der op als acteur in zijn films. Hij speelt Mr. Brown in Reservoir Dogs, zijn regiedebuut in 1992. Voor mij de beste film aller tijden. Met minimaal gebruik van decor en minimaal gebruik van ruimte. Er gebeurt niet eens zo veel. Daardoor zijn de dialogen heel belangrijk. Doordat er zo weinig afleiding is, ga je door naar de essentie van de film. De film vertoont alle Tarantinokenmerken.’

10 HANZEMAG WOENSDAG 6 FEBRUARI 2013 [7] Foto: Pepijn van den Broeke

dogs

Groninger filmmaker Alex Pitstra op Rotterdams Filmfestival

Spelen met fictie en werkelijkheid Die Welt van de Groninger f ilmmaker Alex Pitstra was de openingsf ilm op het Rotterdams Filmfestival in Groningen. Een autobiograf isch verhaal over een jonge Tunesische dvdverkoper die droomt over een beter leven in Europa. De première van Die Welt was op 26 januari in Rotterdam. Vier dagen later lag de rode loper uit in Forum Images. Een droom voor iedere filmmaker. ‘Veel bekenden, complimenten en hier en daar een opbouwend advies. Alleen al het feit dat Die Welt op het IFFR draait en je in je eigen stad het festival mag openen. Helemaal geweldig! De film is deels gefinancierd door een subsidie uit Qatar, een stimuleringsfonds voor jonge Arabische filmmakers waar ik aanspraak op kon maken omdat mijn vader Tunesiër is. De film draaide al op het filmfestival in Doha. Via de programmeur in Doha is Die Welt in Rotterdam terechtgekomen.’ In Die Welt wordt grotendeels Arabisch gesproken. ‘Mijn vader verliet ons toen ik vier was, Arabisch heb ik nooit geleerd. Ik heb op fysiologisch niveau bekeken wat er werd gezegd. Ik heb geprobeerd aan te voelen of het klopte. Ik werkte samen met een Tunesische assistent-regisseur. Als ik twijfelde, liet ik de teksten letterlijk vertalen. Een deel van de dialogen is uitgeschreven, maar in lange scènes waarin mensen over hun leven vertellen wordt geïmproviseerd.’

Je vader verliet jullie toen je vier was. Op je zestiende nam je de achternaam van je moeder aan. Dat getuigt van weinig sympathie voor je vader. ‘Mijn vader liet ons in de steek. Ik vond niet dat hij het verdiende dat ik zijn naam droeg. Hij heeft nauwelijks bijgedragen aan mijn opvoeding. Ik heb van hem leren fietsen en hij kon een voetbal hoog de lucht in schoppen. Maar ik herinner me ook de ruzies en het servies dat aan diggelen ging. Toen ik 25 was, nam hij contact op. Ik was enorm op mijn hoede. Vertrouwde hem voor geen cent, wilde onderzoeken wat zijn drijfveren waren. Zocht een verklaring. Ondertussen werd ik hartelijk ontvangen door zijn Tunesische vrouw en mijn halfzusje. Een warm bad. Een tweede thuis. Een deur die altijd open staat.’ Jouw moeder was zijn ticket naar Europa. Heb je daar nu begrip voor? ‘Ik kan me voorstellen dat mijn vader koos voor een Europese vrouw. Illegaal

oversteken naar Italië of een huwelijk zijn de enige opties om te ontsnappen. Europa bleek een illusie die uit elkaar spatte. Mijn vader was een jonge avontuurlijke vent. Mijn moeder werd verliefd op hem. Of mijn vader van mijn moeder hield? Het klikte. Ze hebben een leuke tijd gehad samen. Maar de relatie was niet gelijkwaardig. In Nederland had mijn moeder het voor het zeggen. De twee culturen botsten zodanig dat mijn vader terugging. Daarna probeerde mijn vader het nogmaals en begon een avontuur met een Zwitsers vrouw. Ik heb ook een halfzusje in Basel. Ik kan me voorstellen dat ik hetzelfde zou doen. In Tunesië is veel werkloosheid, het toerisme is teruggelopen na de revolutie. Mensen zijn op elkaar aangewezen. Het is nou net de jus op de aardappelen als één of twee familieleden in Europa wonen.’

Die Welt, Europa… Die Welt vertelt het verhaal over de 23jarige Abdallah, een jonge dvd-verkoper in het Tunis van na de jasmijn-revolutie, het protest van de bevolking tegen werkloosheid, corruptie, censuur en tegen president Ben Ali begin 2011. Als Abdallah een scharrel krijgt met een Nederlandse vrouw, begint hij te dromen over een toekomst in Europa, of Die Welt, zoals zijn vader het noemt. Die Welt is het autobiografische verhaal van filmmaker Alex Pitstra, de zoon van een Tunesische vader en een Nederlandse moeder. Eind jaren 70 was Alex’ moeder het ticket naar het beloofde land voor zijn vader.

Het hele interview met Alex Pitstra kun je lezen op www.hanzemag.nl Lees de recensie van Die Welt op pagina 20

Loes Vader

Is de film een documentaire of fictie? Of vervagen die grenzen? ‘Fictie in de werkelijkheid kun je het noemen, een neorealistische stroming. De personages spelen zichzelf. De vader van Abdallah is in werkelijkheid mijn vader en Abdallahs zusje mijn eigen halfzus. Ik vind labels plakken niet interessant. Het is interessant om te spelen met deze twee werelden. Steeds meer filmmakers tasten de grenzen tussen fictie en werkelijkheid af. Het levert persoonlijke films op, die met een klein budget en een compacte crew worden gemaakt.’ Foto: Luuk Steemers


the sh ining FIELAMKS

FR

12 HANZEMAG WOENSDAG 6 FEBRUARI 2013 [7] Foto: Pepijn van den Broeke

Hielke Wenselaar (58), tot 1 februari programmeur en producent bij De Cast ‘Ik ben een enorme filmliefhebber en Stanley Kubrick is mijn favoriete regisseur. Van 1951 tot zijn dood in 1999 was hij spraakmakend. Een enorme perfectionist, scènes moesten soms wel honderd keer over. Hij was een wiskundig wonderkind, als puber verdiende hij geld met schaken. ‘Al Kubricks films zijn meesterlijk, A Clockwork Orange, Barry Lyndon, Full Metal Jacket, Lolita, Eyes Wide Shut. Als geen ander weet Kubrick de kijker zijn films in te zuigen. Dat is niet altijd prettig, want de films draaien vaak om verboden vruchten. Hij belicht de zwarte kanten van de mens: geweld, seks, wreedheid. ‘The Shining met Jack Nicholson is enorm beklemmend. In de hele film voel je een bijna ondraaglijke onbestemde dreiging. In Tarantino-films zit ook veel geweld, maar daar juist heel erg expliciet. De hoofdpersoon van The Shining, Jack Torrance, doet alsof hij aan een boek werkt, maar het enige wat hij doet is duizenden keren hetzelfde zinnetje typen: All work and no play makes Jack a dull boy. Dat heb ik ook. Als ik op mijn werk niet meer creatief kan zijn, moet ik verder, bijvoorbeeld bij Noorderzon.’

FIELAMKS

FR

Awed Duale (18), eerstejaars Business IT & Management ‘Nou vooruit, James Bond, iconisch, dat kun je wel zeggen. Bondfilms, iedereen herkent ze meteen. Ik vind ze wel leuk, natuurlijk, maar niet super. Sowieso houd ik niet van films die goed aflopen. Dat is niet realistisch en dat vind ik wel belangrijk. Je moet het idee hebben dat wat je voorgeschoteld krijgt waar kan zijn. Of juist helemaal niet. De eerste film die ik ooit zag was grappig genoeg juist een parodie op James Bond, Austin Powers. Dat personage is zo onwaarachtig dat het verhaal komisch wordt. ‘Als kind al genoot ik: The Lion King, prachtig. Ik ben niet kieskeurig als het op film aankomt. Een beetje actie is nooit weg, maar ik kan ook genieten van Scandinavische films waar weinig in wordt gezegd en de plot traag verloopt. ‘Verfilmingen van boeken mag ik ook graag zien, ze geven iets extra’s: dan zit je je af te vragen waarom sommige gebeurtenissen wél en andere niet in de film zijn opgenomen. Fascinerend is dat, soms laten filmmakers scènes weg die ik in het boek cruciaal vond. Dan merk je ter plekke hoe anders mensen tegen dingen kunnen aankijken.’ [7] 6 FEBRUARI 2013 WOENSDAG HANZEMAG 13 Foto: Pepijn van den Broeke

14 HANZEMAG WOENSDAG 6 FEBRUARI 2013 [7]


Hendrik Heida maakte reportages in de armste staat van Europa

‘Kosovo, het is een land

en het is geen land’

Derdejaars Hendrik Heida (24) liep een half jaar stage bij het Innovations Lab Kosovo van Unicef. Hij interviewde, f ilmde en trainde er Kosovaarse jongeren. ‘Het onbekende van een na-oorlogs land trok me.’ Het Unicef Innovations Lab in Pristina is een jongerenorganisatie van Unicef die ontwikkelingsprojecten voor en door Kosovaarse jongeren organiseert. En jongeren zijn er volop, weet Communicatiestudent Hendrik Heida. ‘Kosovo is het jongste land van Europa, tweederde van de mensen is jonger dan 25.’ Het is ook het armste land van Europa. ‘Het gemiddelde maandinkomen is tweehonderd euro en de werkloosheid is enorm. Kosovo ligt geïsoleerd en het land is behoorlijk corrupt. Je zou kunnen denken: wat deprimerend allemaal, maar zo voelde ik het helemaal niet. Er is een heleboel te doen en de mensen daar wíllen ook wat doen. Daar komt nog bij: ik voel me best op mijn gemak bij arme mensen.’ Eigenlijk wilde Hendrik in Kaapstad stage lopen. ‘Marius Bremmer van het Bureau Buitenlandstages zei: “Dat lijkt me niks voor jou, iedereen gaat naar Zuid-Afrika. Ik heb wel een andere interessante plek voor je, bij Unicef in Kosovo.” Mijn belangstelling was gewekt, al wist ik toen eerlijk gezegd weinig over Kosovo. Het onbekende trok me. Ik heb veel rondgereisd en ik was nieuwsgierig hoe Unicef in zo’n naoorlogs land werkt. In Kosovo komen bijna geen toeristen, dat sprak me ook aan. Op plekken met veel toeristen zul je me niet snel tegenkomen. Mensen zien je dan niet als reiziger. Ik wilde Kosovaren ontmoeten. In de weekends ging ik op pad, het is een prachtig land met hoge bergen. De natuur is schitterend. De bevolking is open en heel gastvrij, ook al hebben ze geen cent te makken. Ze zijn heel vriendelijk en dankbaar tegenover buitenlanders, op het genante af. Dat is ook weer niet zo vreemd als je bedenkt dat de Verenigde Naties hebben ingegrepen in de oorlog in voormalig Joegoslavië. Zonder ‘ons’ waren ze niet eens een land geweest, zeggen ze. Er staat zelfs een levensgroot

standbeeld van Bill Clinton in Pristina.’ Kosovo, het is een land en het is geen land, constateert Hendrik. ‘Veel landen erkennen de staat niet. Naar het buitenland gaan is lastig voor de Kosovaren, een visum krijgen is hartstikke moeilijk. Jongeren kunnen studeren, maar het opleidingsniveau is laag en de faciliteiten bedroevend. Mijn collega’s van het Unicef Innovations Lab waren de uitzonderingen, ze hebben bijna allemaal een studie in het buitenland kunnen volgen.’ Hendriks eerste klus was het interviewen van Kosovaarse jongeren, waarover hij verhalen schreef voor de website van Innovations Lab. ‘Negentig procent van de Kosovaren is etnisch Albanees. Maar er zijn ontelbaar veel andere groepen.’ Roma, Ashkalis en Egyptians hebben het het allerzwaarst, ontdekte Hendrik. ‘Met behulp van een tolk van Terre des Hommes interviewde ik vier


Roma- en Ashkali-jongeren. Ze hadden zichzelf ontwikkeld en vertelden me positieve verhalen. Zulke voortrekkers inspireren anderen, dat is natuurlijk het idee van het Lab.’ De contrasten zijn enorm, merkte hij tijdens zijn reizen. ‘Ik interviewde een Roma-meisje op een vuilnisbelt die alle hoop op een betere toekomst had verloren. “Mijn leven is gewoon shit en het zal ook nooit wat worden”, zei ze.’ Hendrik werkte mee aan het guerillaproject Inside Out, to make the invisible majority visible. ‘Overal in de stad hingen we portretten op van jongeren met verschillende achtergronden. De 180 meter lange lelijke muur bij het NAVOgebouw betimmerden we helemaal met panlatten en daarna plakten we die wand vol.’ Hendrik maakte er een video over (zie QR code in foto). Voor een lokaal journalistiek project van tv-zender Al Jazeera schreef hij een trainingsmodule en hij organiseerde een sollicita-

tietraining voor jongeren via Facebook. ‘Daar was veel animo voor. Als er dan een keer werk te vinden is, is het handig dat je weet hoe je solliciteren het beste kunt aanpakken.’ De taal was nergens een probleem. Hendrik kent het klappen van de zweep. ‘Met handen-en-voetenwerk bereik je een heleboel.’ Andersom kan hij het ook, op zaterdagmorgen gaf hij Engelse les aan Roma-kinderen. Hendriks mooiste ervaring was de viering van het honderdjarig bestaan van Albanië. ‘Eén groot feest waarbij ze met pistolen de lucht in schieten, liederen zingen en huilen in de kroeg en op straat. Nu doen ze dat met de wapperende Kosovaarse vlag in de hand. Stel je voor: ze hebben pas vijf jaar een eigen land! Ze hebben dan wel niet veel, maar ze kunnen nu in ieder geval wel hun eigen dingen doen.’ Rina Tienstra

Foto: Hester Postma

Item Een C1000-liefde. Want daar begon het. In de

actiestraat in C1000 Holtenbroek. Margery en Martijn gaan samen oud worden. ‘Honderd procent zeker weten.’

Margery van der Weerd (21) Tweedejaars HBO-Rechten

‘Deze maand hebben we twintig maanden verkering, in mei twee jaar. Martijn vroeg verkering voor de Mediamarkt op 17 mei 2011 rond middernacht. ‘We zijn een supermarktstelletje. Martijn kwam via vrienden bij ons werken. Met bij ons bedoel ik C1000 Holtenbroek in Zwolle. Ik werk daar als kassaavond-verantwoordelijke, Martijn als vakkenvuller-begeleider. De eerste flirt was in de actiestraat. Ons eerste afspraakje was een ijsje eten op een mooie zonnige dag in maart. En naar de Game Mania. Romantisch, hoor. Een maand of twee later kregen we verkering. In de supermarkt hebben we het in het begin nog ontkend. Natuurlijk werd er geroddeld. Zoenen op het werk is verboden, maar over relaties doet de bedrijfsleider niet moeilijk. Het grappige is dat mijn ouders elkaar ook uit de supermarkt kennen. Mijn moeder is hoofdcaissière en mijn vader bedrijfsleider. ‘Het leuke aan Martijn is dat ik heel erg met hem kan lachen. We doen vaak leuke dingen. Hij verrast me keer op keer. Voor Valentijnsdag gaan we een minicruise maken naar Newcastle. Martijn is leuk, lief, aardig en ook spontaan... voor een accountant. We zijn elkaars tegenpolen en ook weer heel erg gelijk. We hebben verschillende karaktereigenschappen. Ik ben zachter, meegaand en geduldig. Martijn is ongeduldiger, praktisch en intelligent. Dat levert interessante situaties op. Soms ook ruzie. Iedereen heeft wel eens ruzie. Dat is juist goed voor je relatie. In het begin hadden we meer botsingen. Nu we elkaar beter kennen, communiceren we beter. Meningsverschillen praten we uit. Als Martijn moe is, kan hij wel eens bot uit de hoek komen. Dat is niet leuk voor mij. Martijn ziet dat in en gaat dan aan zijn slaappatroon werken. We werken aan onszelf en voor elkaar. Het komt niet allemaal vanzelf. Martijn gaat echt voor me en hij houdt van me. ‘Met Martijn wil ik oud worden. Hij wordt de vader van mijn kinderen. Veel mensen vinden dat naïef klinken in deze tijd. Maar ik heb me nog nooit ergens zo zeker over gevoeld.’

Martijn den Uijl (21)

Derdejaars Accountancy

‘Ons eerste flirtmoment was in de C1000. Het was mijn eerste dag als vulploegleider. Ik moest een actie-kopstelling opbouwen en Margery was een pad verder ook met een actie-kopstelling bezig. Ik vond haar direct leuk en probeerde haar een beetje te imponeren. Een paar weken later gingen we met een groepje collega’s de stad in. Het klikte tussen ons. Op onze eerste date gingen we naar de Game Mania. Een beetje gênant wel. Ik wilde naar iets voor de Playstation kijken. Daarna een ijsje aan de stadsgracht. Het heeft nog tweeënhalve maand geduurd voordat ik verkering vroeg. ‘Margery is spontaan, betrokken, liefdevol en trouw. Ik kan alles bij haar kwijt. Overal over praten. Soms is ze een beetje pessimistisch. Alsof de wereld instort als er iets mis gaat. Ik ben positiever ingesteld. We zijn geen tegenpolen, maar lijken ook niet op elkaar. We vullen elkaar prima aan. Onze verschillen maken de relatie alleen maar beter. ‘Op zaterdagavond werken we eerst tot een uur of tien. Daarna drinken we een drankje in een kroegje in Zwolle. In de Belgische Keizer, of Las Rosas in de zomer. In ieder geval ergens waar de muziek niet zo hard staat, zodat je elkaar kunt verstaan. Zondag is onze filmdag. We hebben beiden een unlimited-kaart voor Pathé. Dan smokkelen we wat van De Wok mee en pakken daarna nog een filmpje. We hebben weinig strubbelingen over de keuze van de film. Het is een beetje geven en nemen anders kom je nergens. Les Misérables was haar keuze. Het was wel een lange zit en dat er alleen werd gezongen, was wennen. Maar best een leuke film. ‘Ja, met Margery wil ik oud worden. Honderd procent zeker. Margery wordt de moeder van mijn kinderen. Ook honderd procent zeker. We hebben het best vaak over de toekomst. Over een paar jaar ben ik klaar met mijn opleiding, dan ga ik een baan zoeken en het huis uit. We wonen nu nog allebei thuis zodat we niet extra hoeven te lenen en kunnen sparen. Dan zal Margery bij me intrekken. Vervolgens gaan we trouwen en hopelijk krijgen we twee kinderen. Een jongen en een meisje. We hebben zelfs al een naam voor de eerste…’ Loes Vader


ADVERTORIAL


loco

Check out the Loco video!

Tekst en foto: Luuk Steemers

Nikolai Mohr (25), fourth-year student of IBS, is stuntman and junior executive director of Youstunt Concepts ‘I learned all my stunt performances from my father, who has been a stuntman and stunt coordinator for more than thirty years. I now do the entire range of stunt acting for movies and television, like jumping from heights, car stunts, and fighting choreographies. I even do the dangerous full-body burning fire stunt. ‘After finishing high school, I travelled the world for about a year, working for different stunt teams and production companies. I discovered other aspects of being a stunt performer: someone has to write the scripts and do the marketing stuff. So I decided to study Business. ‘I am responsible for creating new concepts and developing new shows. I also offer workshops, in which people can learn the basics of stunt performing. The first training lesson is understanding what a stuntman really does: lowering the risk of an action to a level he is able to control. The stunt on the photo is relatively safe as long as you are properly trained and wear fire-repellent underwear. It is also important to avoid fast arm movements.’ [7] 6 FEBRUARI 2013 WOENSDAG HANZEMAG 19

game

film

dvd

New Kids Nitro Racer ★★

Die Welt ★★★★

Keiveel lilleke kutzombies doodrijden, wanne gek! Tankstation opblazen, zonne grote vuurbal, jonguh, bam! Rij kuthoeren aan, kunnuh ze niet meer zeiken, keimooi, jonguh! Yup, dat is zo’n beetje het niveau van dit spel… Logisch, want platte, harde grappen maakten New Kids populair. Toch is Nitro Racer wel heel erg duidelijk uitgebracht om fans extra geld uit de portemonnee te kloppen. Combineer GTA (missies die je voor een groot deel met de auto moet uitvoeren) met de look and feel van A2 Racer, en je hebt het idee. De besturing is dramatisch, al is dat niet zo erg omdat het vooral de bedoeling is om alles te slopen wat je maar voor de bumper komt. Maar waarom lijken alle mensen en huizen op elkaar? En waarom zijn de missies na vijf minuten al uitgespeeld?

Die Welt is het verrassende filmdebuut van de Groningse regisseur Alex Pitstra. De film draaide als openingsfilm op het Internationaal Film Festival Rotterdam in Groningen. Die Welt vertelt het leven van Pitstra zelf in een soort diapositief perspectief. Hij is het kind van een Nederlandse moeder en een Tunesische vader en is opgegroeid in Nederland. Zijn leven zou het leven van Abdallah, de hoofdpersoon in Die Welt, kunnen zijn als hij in Tunesië was opgegroeid. Abdallah is dvd-verkoper in Tunis na de Jasmijnrevolutie, het protest van de bevolking tegen werkloosheid, corruptie, censuur en tegen president Ben Ali begin 2011. Als Abdollah een scharrel heeft met een Nederlandse vrouw en zijn baan verliest, begint hij te dromen over Europa, of Die Welt, zoals zijn vader het noemt. Die Welt geeft een indrukwekkende inkijk in het alledaagse leven van een Tunesische familie na de revolutie. Je vraagt je af of er überhaupt wel iets is veranderd door de protesten. Of is alles bij het oude gebleven?

New Kids was geen hoogstaand entertainment op tv, maar dit spel is wel erg weinig waar voor je geld. Voor fans is het nog leuk om zelf door Maaskantje te scheuren, de stemmen van de karakters zijn van de echte acteurs, en de ‘Kutten’- mode, waarin je lekker missieloos rondscheurt, gaan nog wel, maar verder: snel vergeten.

V/H/S ★★

Zie pagina 11 voor interview met de regisseur. CW


LV

Het found footage horror-genre leek nooit een lang leven beschoren, want hoeveel originele ideeën kun je uit één gegeven (gevonden videomateriaal) halen? The Blair Witch Project was een game changer, want met een minimaal budget werd een razend knappe blockbuster gecreëerd. Paranormal Activity deed hetzelfde trucje misschien nog wel beter, want nog veel enger. Maar de navolgers waren niet nieuw of schokkend. Maar het genre heeft één groot voordeel: de films moeten er goedkoop uitzien en worden dus met minimale middelen gemaakt. Zes indiefilmers maakten V/H/S, een horrorfilm waarin een groep randjongeren een video moet ophalen in een huis. Daar aangekomen treffen ze een dode man aan en een grote hoeveelheid videotapes. Natuurlijk rennen de jongens niet weg, maar gaan ze rustig naast het lijk de filmcollectie bekijken. De ene video blijkt nog gruwelijker dan de ander. Misschien dat de overdaad aan dit soort gruwelijkheden je immuun maakt, of is het het feit dat de hoofdpersonen zo extreem onsympathiek zijn, maar de gruwelijkheden maken verdomd weinig indruk. Goed, de schrikmomenten zijn prima, en sommige van de video’s zijn wel degelijk erg creepy, maar echt veel voegt V/H/S niet toe. CW

boek Hilary Mantel

Het Boek Henry ★★★★★

Koning Henry opent de deur. Hij stapt naar binnen. Wie is die Hij waar de tweede zin mee begint? Nee, niet Koning Henry. Met hij doelt Hilary Mantel negen van de tien keer op Thomas Cromwell, de hoofdpersoon in de twee zinderende historische romans waarmee ze twee keer de Man Booker Prize won. Cromwell blijft in Wolf Hall (2009) en Het Boek Henry (2012) 1100 pagina’s lang de even schimmige als allesbepalende raadgever van de Engelse koning Henry VIII (1491-1547). Henry trouwde zes keer. De scheiding van z’n eerste vrouw, de Spaanse Katherine van Aragon, en z’n voorgenomen huwelijk met Anna Boleyn brengen hem in conflict met de Europese adel, de katholieke geestelijkheid en zelfs met het onverschillige Engelse volk. Oorlog ligt op de loer, opstand en verraad. Cromwells machinaties zijn uiterst vernuftig. Steeds trekt hij aan de juiste touwtjes. Galg en brandstapel zijn nooit ver weg, het beulszwaard is altijd scherp geslepen, maar Cromwell, zoon van een armzalige brute hoefsmid, blijft buiten schot. Zijn kop zal vermoedelijk rollen in deel drie. Maar Mantel mag dat best uitstellen tot in deel vier, vijf of zes.

BO

FILMTIPS GRONINGSE FILMHUIZEN RKZ-Bios - Oscarnacht De RKZ-Bios onderscheidt zich al dertig jaar door eigenzinnige en gevarieerde programmering. Trouwe bezoekers fietsen graag een stukje om voor de luxe stoelen, tip-top projectie, dolby surround en de ongedwongen sfeer. Verwacht een gemengd publiek van studenten, buurtbewoners en cinefielen. Films van en voor filmliefhebbers. De RKZ-Bios vertoont iedere zaterdag- en maandagavond een film om 20.30 uur. Met biologische snacks, twaalf soorten thee en Grolschbier. Een kaartje is € 7,00. Met studentenkaart is het tweede kaartje gratis. Oude RKZ, Emmastraat 15 (Helpman). www.rkzbios.nl.

Groninger Oscarnacht 2013 Zondag 24 februari, 19.30 – 6.00 uur Na het succes van vorig jaar organiseren de RKZ-Bios en Films van Rolf de Groninger Oscarnacht. De avond begint met de Oscarnacht Filmquiz. Daarna kun je je vergapen aan uitgedoste filmsterren op de Red Carpet. Vanaf half drie ’s nachts presenteren grapjas Seth MacFarlane (Family Guy) en de lieftalige Emma Stone (Zombieland en Easy A) samen de 85ste Academy Awards. Krijgt Ben Affleck eindelijk erkenning met een Oscar voor beste film voor Argo? Om zes uur in de ochtend zullen we het allemaal weten! Oscarnacht Filmquiz 2013 Wist jij dat Limelight (1952) van Charlie Chaplin pas in 1972 een Oscar won? Of dat, toen Marlon Brando in datzelfde jaar de Oscar voor Beste Acteur won (voor The Godfather), hij de Oscar weigerde in ontvangst te nemen? Dit zijn nou typisch Oscarfeitjes die in de tweede editie van de Oscarnacht Filmquiz langs kunnen komen. Vier rondes met vermakelijke, soms pittige vragen over alles wat maar met de Oscars te maken heeft. Er zijn fijne prijzen te winnen: Een blu-ray pakket, vrijkaartjes en meer! Meedoen? Stuur een mailtje naar [email protected], onder vermelding van je teamnaam en het aantal teamleden (maximaal vijf). Reserveren aanbevolen. Geen zin om mee te spelen? Kijken is gratis en de popcorn ook. Programma 19.30 – 23.30 Oscarnacht Filmquiz - € 4,00 21.00 - 23:15 Film: Argo - € 7,00 00.00 - 02:00 Film: Seven Psychopaths - € 7,00 01.00 - 02:30 Red Carpet - gratis! 02.30 - 06:00 De 85ste Academy Awards - gratis!

Forum Images Chinees filmfestival Het Groningen Confucius Institute organiseert op 8 en 9 februari het Confucius Film Festival. Tijdens het filmfestival worden beroemde en authentieke Chinese films getoond. 8 februari 19.00 uur Introductie over de culturele aspecten van de Chinese film. Aansluitend: House of Flying Daggers (2004), meer een liefdesverhaal dan een martial arts film. Een romantische politiecommandant bevrijdt een prachtige dame uit de gevangenis zodat zij zich weer kan aansluiten bij de groep rebellen. Maar niet alles is wat het lijkt… Vera Zienema Dinsdag 12 februari Movies that Matter: The Repentant (El Taaib, Algerije 2012) Blu-ray, 87 minuten, Algerijns en Frans gesproken, Engels ondertiteld Wanneer Algerije een amnestieregeling voor jihadisten invoert, legt de jonge strijder Rachid zijn wapens neer. Hij verruilt zijn schuilplaats in de bergen voor een nieuw leven als barman in de stad. Dan sluipen de geheimen uit zijn verleden het heden binnen. Langzaam maar zeker brokkelt zijn hervonden identiteit af en neemt het verhaal een dramatische wending. De film won tijdens Cannes 2012 de Europa Cinema Award van het Europese filmnetwerk Europa Cinemas.

9 februari 16.00 uur Together (2002): drama vol emotie over de kracht van muziek en het belang van familie. Een dertienjarige violist woont met zijn vader in een klein dorpje. Zijn leven verandert compleet wanneer zijn vader hem meeneemt naar de metropool Beijing. 9 februari 20.00 uur 11 Flowers (2011): een bitterzoet verhaal, gezien door de ogen van een jongen, over het Chinese provinciale leven in de onderdrukkende jaren 70. ForumImages, Hereplein 73 Tickets: € 6,00/ studenten: € 3,00

oor in een grasveld is het begin van een duistere tocht door een wrede onderwereld waar sinistere figuren rondwaren. Blue Velvet wordt als één van David Lynch’s toegankelijkere films gezien. Het abstractieniveau ligt niet hoog, maar de maffe en groteske personages zorgen af en toe voor een unheimische rilling over je rug.

Dinsdag 19 februari Zienema Klassiek: Blue Velvet (David Lynch, VS 1986) 35mm, 120 min, kleur, Engels gesproken, Nederlands ondertiteld Deze maand bij Zienema Klassiek de grote doorbraak van gerenommeerd regisseur David Lynch met prachtige rollen van Isabella Rossellini, Dennis Hopper, Laura Dern en Kyle MacLachlan. De ontdekking van een afgesneden [7] 6 FEBRUARI 2013 WOENSDAG HANZEMAG 21

Ingezonden mededelingen

Word Actief! Vijf maanden zijn we nu bezig. Bijna dagelijks op kantoor, we gaan borrels af en vergaderen over van alles en nog wat. Ik mag me nu al een tijdje extern coördinator van de SSA (Stichting Studenten Activiteiten) en voorzitter van de Word Actief-commissie noemen. Nog elke dag ben ik blij dat ik de stap heb gezet. Al langere tijd dacht ik erover na om iets naast mijn studie te doen. Toen mailde de SSA dat ze op zoek was naar een nieuw bestuur. Ik besloot te solliciteren. Tijdens het gesprek was ik een beetje ze-

nuwachtig, ik wilde het allemaal goed doen. Drie kwartier later stond ik buiten: ik zou binnen twee weken gebeld worden. Na een paar dagen ging de telefoon: of ik extern coördinator wilde worden. Daarna kwam alles in een stroomversnelling: kennismakingsborrel met de SSA-bestuursleden, overdrachtsweekend en constitutieborrel. We zetten ons beleid in de steigers en konden aan de slag! Het eerste evenement van de Word Actief-commissie was

het Hanzehuis waarbij we geld ophaalden voor Serious Request. De samenwerking met de CAST, de studieverenigingen, het Rode Kruis en Happy Hour FM leidde tot een groot succes! Ik studeer volgend jaar af. Soms vraag ik me af waarom ik niet eerder ben gaan besturen. Waarom wist ik zo lang niets van de bestuurscultuur op de Hanze? Binnenkort houdt de Word Actief-commissie een netwerkborrel waar studenten hun licht kunnen opsteken over bestuursen commissiewerk. Tijdens de

borrel legt een spreker het belang van extra activiteiten naast je studie uit. Tijdens de informele borrel zetten onze student-bestuursleden de puntjes op de i. Hou Facebook in de gaten (www.facebook.com/word. actief), hier komt alle informatie over de netwerkborrel te staan. Maak niet dezelfde fout als ik en kies voor een bestuursjaar: een jaar vol gezelligheid, nieuwe mensen en heel leerzaam!

low-budgetlijn! Uit de enquête bleek dat studenten de kantineprijzen te hoog vinden. Het invoeren van de low-budgetlijn houdt in dat je meer keuze krijgt: goedkoop of minder goedkoop. In medezeggenschapraden kunnen we veel invloed uitoefenen, veel meer dan veel studenten zich realiseren. Goed onderwijs en goede ondersteunende faciliteiten, daar strijden we voor.

Op dit moment bereidt het OSRbestuur zich voor op de komende verkiezingen. We komen op voor jouw belangen en we wensen dat jij met veel plezier op onze hogeschool kunt studeren. Jij, ik en de 24.000 andere studenten zijn de toekomst en wij hebben recht op kwalitatief goed onderwijs!

ben deze tentamenlocatie vervangen door het vrije moderne kerkgebouw aan de Friesestraatweg. De HSV is content met het feit dat de Martinikerk niet meer zal worden ingezet.

jij een fantastisch jaar beleven? Solliciteer dan voor 22 februari op een functie in het bestuur van de Hanze Studentenbelangen Vereniging. Er zijn informatiepakketten beschikbaar, mocht je extra info willen omtrent de werkzaamheden, de verkiezingen of de procedure. Ben je al overtuigd? Stuur dan een motivatiebrief met je cv en een foto naar [email protected] Stefan Spanjer, Fractievoorzitter

Charlotte Bakker Voorzitter Word Actief-Commissie

Wij zijn er voor jou! - OSR In mei 2012 vonden de verkiezingen voor de hogeschoolmedezeggenschapsraad (HMR) plaats. Twee intensieve weken, het was ontzettend leuk om samen te werken in een gemotiveerd team. Wij deelden duizenden gadgets uit. Het doel? Stemmen werven, natuurlijk. Maar de belangrijkste reden ben jij! De student. Wij zetten ons in voor alle studenten van de Hanzehogeschool en (sinds

januari) de Rijksuniversiteit. Een paar belangrijke speerpunten van vorig jaar waren: de Martinikerk is géén tentamenlocatie, printen ict-voorzieningen moeten beter worden en de kantines moeten een low-budgetlijn invoeren. We zijn er hard mee aan de slag gegaan en geef toe: het printen is makkelijker geworden. De komende tijd zetten we in op de

Barbara Damstra Coördinator Intern OSR

Martinikerk, vaarwel! - HSV Is de Martinikerk een tentamenlocatie? Nee, vindt de HSV, en nee, vindt de persoon die hierover een klacht indiende bij de hogeschoolmedezeggenschapsraad (HMR). De klacht richtte zich op de lage temperatuur en geluidsoverlast. Het Tentamenbureau van de Hanzehogeschool organiseert het grootste gedeelte van de schriftelijke tentamens (per onderwijsperiode zo’n 1100). De Stadjershal, de HG-Hal,

HanzePlaza, de Stadskerk of de Martinikerk, het Tentamenbureau toetst alle ruimtes aan de hand van het tentamenprotocol en het studentenstatuut. Van alles komt onder de loep: de afstanden tussen tafels, de indeling van de ruimte, de akoestiek en de verlichting, de bereikbaarheid, de mogelijkheden voor surveillance en de voorzieningen. Of de Martinikerk voldoet aan die eisen, is gelukkig niet meer relevant. De HG en de RUG heb-


Lijkt het jou interessant om op te komen voor de belangen van 26.000 studenten? Voor het collegejaar 2013-2014 zoeken we een enthousiast bestuur. Wil jij de vereniging leiden? Werk je graag samen in een team? Wil

habon

Lieve Loes Heeft je beste vriendin gezoend met de jongen waar jij al tijden vlinders van in je buik krijgt? Ben je verliefd op je docent en kun je je niet meer op je studie concentreren? Lig je niet lekker in je projectgroep en begrijp je niet waarom? Mail Loes, onze enige echte ervaringsdeskundige. Inzenden mag zelfs anoniem. [email protected]

Lieve Loes, Ik zit met een beetje een gênant probleem. Mijn nieuwe vriendje is een schat, maar hij eet als een bootwerker/ slootgraver. Dat wil zeggen: hij geniet geweldig (en hoorbaar) van mijn kookkunsten. Hij likt nog net niet zijn bord schoon. Ikzelf ben heel anders opgevoed. Mijn moeder heeft me het met mes en vork eten met de paplepel ingegoten. Deed je dat niet goed, dan moest je met je armen naast je lichaam met opgevouwen kranten eronder oefenen. Nu hebben we binnenkort een dinertje om hun dertigjarig huwelijk te vieren en je voelt hem al aankomen… Hoe maak ik hem duidelijk dat hij zijn tafelmanieren wat moet cultiveren. Ik wil hem niet schofferen, hij is nogal gevoelig voor klasse verschillen. Anne Fleur

Hoi Anne Fleur, Dat wordt een spoedcursus ‘Hoe heurt het eigenlijk?’ Met een vlotte babbel kom je een eind, maar goede tafelmanieren zijn natuurlijk cruciaal om in de smaak te vallen bij je schoonouders. Een ongelikte beer die slurpt, smakt en met zijn mond vol praat is niet bepaald de ideale schoonzoon. Dat heeft niets met klassenverschil te maken, maar met fatsoen. Je hoeft niet van adel te zijn om met mes en vork te eten. Eet hij überhaupt met mes en vork of schuift ie alles met één bestekje (m/v) naar binnen? Je vraagt hoe je het hem dat duidelijk kunt maken zonder hem te schofferen. Houd je vriendje eens een (vergroot)spiegel voor. Maak een lollige imitatie van zijn tafelmanieren. Wijs hem met humor op zijn gedrag. Natuurlijk niet waar anderen bij zijn. Het moet geen vernedering worden. Bewustwording is de eerste stap naar verandering. Vervolgens laat je hem op youtube wat filmpjes zien die je vindt onder ‘tafelmanieren’. Als het kwartje dan nog niet gevallen is… Je vriendje is nieuw, dan is hij nog gevoelig voor je wensen. En dan wil hij vast een goede indruk op je ouders maken. Onthoud dit cliché: je krijgt nooit een tweede kans om een eerste indruk te maken. Zeker niet bij schoonouders. Wees ook weer niet te streng. Sommigen krijgen goede tafelmanieren nooit echt onder de knie.

Lieve Loes, Vind jij het normaal dat als ik met mijn vrienden afspreek om te gaan stappen dat het negen van de tien keer niet doorgaat omdat ze liever de hele avond blijven gamen of series en films kijken? Om elf uur zijn ze dan zo stoned en dronken dat ze geen puf meer hebben om de deur uit te gaan.. Herman Hoi Herman, Ja, ik vind het wel normaal, Herman. Maar Lieve Loes heeft dan ook een zekere leeftijd waarop je liever op de bank hangt dan tot sluitingstijd in de kroeg. Maar dat terzijde. Ik denk dat jouw matties helemaal niet op stap willen. Ze gebruiken het stappen als smoes om een avondje te gamen en stoned te worden. Of om series te kijken en bier te slempen. Ze hebben waarschijnlijk allemaal verkering of de hoop op een vriendin al opgegeven. En jij duidelijk niet. Jouw jagersinstinct drijft je naar de plaats waar iets te schieten valt. Dat van hen houdt ze op de bank en voor de buis. Waarom zou je voor de prijs van één rondje in de kroeg niet de hele avond met een kratje thuis hangen? Dus jongen, als het je niet bevalt, dan ga je toch alleen op stap. Of met vrienden die wel met hun luie kont van de bank komen. Niet zeuren, er-opuit!

Vier keer niks Afblijven, Simpsons the Movie, Slumdog Millionaire en Arthur. Dit zijn álle films die ik in mijn leven in de bioscoop heb gezien. Dat was min of meer gedwongen. Op een gegeven moment besloten de docenten van het Kamerlingh Onnes College dat alle derdeklassers naar Afblijven moesten, een verfilming van het boek van Carry Slee. Het was de bedoeling dat we de gevaren van drugs leerden inzien. Maar na de film bespraken we alleen maar de matige acteerkunsten van de hoofdrolspeelster. Tijdens een zomervakantie in Engeland was ik wezen winkelen met een vriendin van mijn moeder en haar kinderen. Omdat ze nodig nog iets moest doen, dropte ze ons in de bios in het winkelcentrum, zodat zij rustig haar ding kon doen. Ik had verder geen inspraak in de filmkeuze (ik wilde naar Shrek III). Het werd Simpsons the Movie. En als er één levend wezen is waar ik niet tegen kan is het Homer Simpson! Toen hij, al vlak na het begin, in beeld verscheen, overwoog ik serieus om de zaal te ontvluchten. Iets hield mij tegen: ik was bang om mijn tante tegen te komen en aan haar te moeten uitleggen dat ik haar kinderen moederziel alleen had achtergelaten. Van een cultuurdocent moesten we eens naar een film met inhoud. Slumdog Millionaire had toen net allemaal prijzen gewonnen. Op dat moment leek de film mij the best of the worst. Het was Slumdog of één of andere Franse film noir. Franstalig! In Slumdog werd tenminste bijna de helft van de tijd een soort Engels gesproken. Het is me onduidelijk waarom deze film zoveel prijzen heeft gewonnen. Tijdens de aftiteling voerde een menigte een Bollywooddansje uit. Dat was tenminste nog één hoogtepunt. En dan was er nog die nicht die me in een onbewaakt moment meetroonde naar Arthur, een film waaraan ik een levenslange allergie aan Russell Brand heb overgehouden. Bios? Cineac? Cinema? Filmhuis? Geef mij m’n laptop maar. Habon Abdulahi

C olofon

legal alien Country:

Mexico

Population: 115 million inhabitants, 47 times the size of the Netherlands Studies:

Scenography Master at Frank Mohr Institute

Likes:

Reading, salsa dancing and walking in Amsterdam

Hates:

Working in front of computer

CINTHYA OYERVIDES (31) Why did you choose Groningen? ‘I was looking for a master programme which could teach me another way of creating. I´m a choreographer, and I wanted to know more ways than just dancing to communicate with people. That is why I came to Groningen to study Scenography, Theatre Design. Here I can further develop my ideas as an artist.’ What do you think of today's art world? ‘I´m quite surprised about how important art is in the Netherlands. Here it is necessary to have knowledge about art. That’s really helpful for us, because people are interested

in it and they have money to invest in our work. However, it’s true that in this economic crisis consumers are not that willing to spend a lot of money on art.’ Is Groningen a good place to develop your work and creativity? ‘Although Groningen is small compared to Amsterdam, where I live half of the week, there is a lot going on and there are many young people doing interesting stuff, so I think it’s a nice city to study this master.’

What differences did you notice between Mexico and The Netherlands? ‘Here in the art schools, students are really respected and valued from the start. In Mexico you are nothing until you finish your studies. I think this happens because Mexico is an insecure country. Everybody tries to protect themselves. Teachers want to keep their authority and job instead of encouraging their students. This happens when there is little money and people have to fight for it. In the Netherlands you have to be self-confident and say “Here I am!” to get opportunities.’

What has this experience given to you? ‘As a person, it made me stronger because I had to face so many new things in another country. When you go abroad, you are on your own, far away from your family. I have learned to say ‘no’ and to be more direct, like Dutch people. On the other hand, since I´m not in my usual environment, I don’t need to protect myself. I can be sweet. It sounds weird, but now I can be more myself!’

Beatriz Delgado Mena

Crisis makes international students stay in the Netherlands

Packing up North The economic crisis has hit the South of Europe very hard. Many graduated students consider a move up north. Maria Kosma (Greece) and Oriol Daviu (Spain) came to Groningen to study, but now consider staying here. But as a newcomer, it is not easy getting a job here either. He arrived with lots of luggage and a smile on his face. Maybe the place was new, maybe the people were strangers, but his will was strong, eager to start a new life and discover a new country. Oriol Daviu, a journalism student from Spain, wanted it so bad: living abroad, tasting the international ambiance in a city like Groningen and discovering if there was a future abroad for him. ‘I am doing an Erasmus programme here. I wanted to improve my English and develop my practical skills in journalism. Nowadays you need to be trained to acquire a job in journalism in Spain.’ 21-year-old Oriol is just an example and Groningen just an illustration of the number of foreigners who come to live in The Netherlands. Every year new international students come here as exchange students or want to follow a complete programme and stay longer. In other cases, they choose to study here as a launch pad to settle down in this country and look for a better future. Over the past years, since the current economic crisis started out in 2007, countries like Germany and The Netherlands have received thousands of new immigrants. While in previous years, Moroccan people were the largest group of newcomers, lately most immigrants are from Poland. For example in 2011 up to 19,000 Polish people arrived in The Netherlands, even though in 2012, 7,000 returned to Poland where the economy is now booming. The latest tendency is that immigrants come from Southern European countries like Portugal, Greece, Italy and Spain. The financial crisis, the lack of investments, public deficit and unemployment rates of as much as 25 percent, have hit these countries. In the first semester of 2012 around

3,500 Spanish immigrants came to the Netherlands, more than the total amount that came in 2011. In 2011 2,400 Greeks came to the Netherlands, three times as many as in 2007. Maria Kosma, a 25-year-old from Greece is one of the Greek newcomers. She has a Master’s degree in Environmental and Infrastructure Planning and although graduates of technical study programmes are in demand in both Germany and Holland, she is still looking for a job. ‘The economic crisis exists everywhere in Europe, so it is also difficult to find employment in the Netherlands, especially when you don't speak the language.’ The north of Europe already knows what it is like to have an influx of unemployed people from other countries. In the sixties and seventies a Spanish ‘wave’ landed in The

Netherlands. Most of the newcomers then were not highly educated. Nowadays new arrivals are mostly students and university graduates. ‘The situation in Spain is more difficult than in other countries. The salaries are low and finding a job that suits you is hard work’, says Oriol Daviu. Can these young graduates and students get a job as easily as native Dutch people? ‘Every company proudly claims it is against discrimination of any kind when it comes to hiring employees, but I believe they'd rather hire someone else than the black sheep of the EU’, complains Maria. On the other hand, the brain drain that this migration causes, could have serious long-term consequences. After investing public money in education for students, the benefits of their knowledge are enjoyed by other

countries. If the situation continues this way, around five million people, many of them highly educated, will migrate from Spain in the next decade. This will not help Spain to recover from the crisis, especially since it has a very large number of retired people. And what can The Netherlands do? Despite this country’s experience in receiving immigrants, the danger of ghettos and lack of integration is always there. The government can invest money in language courses so that more people will learn to speak Dutch. Mixed neighborhoods and good education may encourage the immigrants to become part of Dutch society and culture. Who knows? What could be the worst consequence? A tapas bars invasion or olive oil and feta cheese for breakfast? Beatriz Delgado Mena

Photo: Luuk Steemers

[7] 6 FEBRUARY 2013 WEDNESDAY HANZEMAG 4INT

Beatriz Delgado Mena, intern-filmmaker and editor of Hanzemag. Studied journalism and audiovisual production & photography ‘Le fabuleux destin d’Amélie Poulain made me feel happy the first time I saw it in Palencia, my hometown in Spain. Director Jean Pierre Jeunet created a movie full of colours while the world maybe looked grey. Amélie made people look at life in another way. Actress Audrey Tautou plays Amélie in a creative, magical way. No matter what, she helps people to feel good. It is a kind, friendly movie, cheerful and with a message. I like most French comedies and dramas, the environment and style are special and I appreciate the sense of humour in it. One of my favourite Spanish directors is Julio Medem. He made Lucia y el Sexo, a rather famous movie in Europe. I am not a special fan of Pedro Aldomóvar, although he gives a reliable picture of Madrid in the eighties and Spanish society. My other favourite directors are Quentin Tarantino, David Lynch, Ken Loach, Michel Gondry and Darren Aronofsky. I have seen a lot of art house movies, but I love to watch mainstream movies too. I also improved my own film skills by analyzing the creation process, the production, the photography and the scenes.’

3INT HANZEMAG WEDNESDAY 6 FEBRUARY 2013 [7] Photo: Pepijn van den Broeke

FIL

FREAM KS

Amelie


Student Amanda on patrol with Groningen cops

Hoping for the thrilling 6013 Police work is exciting and gratifying. But sometimes it’s worse than unpleasant, Amanda Hoekstra f inds out during a patrol with two Groningen policemen. ‘Safely in the car I note that the suspect has got blood on his sneakers.’ January 18, 15:00 hours. Chief police officer Kees Bouwman hands me the walkie-talkie. I must pay special attention to calls beginning with 6013, the number that stands for emergency. ‘You are here at your own risk, right?’, Bouwman emphasizes. ‘If you see something suspicious you immediately inform Jelle and Geertruida. Oh, before I forget… the orange button! Press it in case of distress or calamity.’ I’m on patrol with the Groningen police. Off we go! ‘Our work varies’, Geertruida says, ‘it depends on the calls we get. In case of an accident, we are often the first to show up.’ The officers have lots to deal with. One of the craziest calls Geertruida ever got was submitted by a 16-year-old girl who was afraid someone was lying under her bed. ‘This was, we found out, not the case. People imagine the craziest things, but we must go there anyway.’ Police work is exciting and gratifying, but sometimes it’s worse than unpleasant. Jelle: ‘When someone dies in a collision, it’s our duty to inform the family. That’s really tough. You have to be clear, providing answers to all upcoming questions.’ Safety is top priority. Jelle: ‘If needed we wear gloves and mouth masks against infectious diseases. If we get caught up in shooting incidents, we wear bulletproof vests.’ Good communication is crucial. ‘We need to know where colleagues are and what they do. In Baflo

some colleagues and I got shot at. One of them died.’ Baflo! The infamous shootings in the North-Groningen town in 2011 had great impact on the Groningen force. ‘Talking about it with people who stand close to me, my parents and my girlfriend, helped me to come to terms with it’, Jelle whispers. Most errors occur because policemen have to act rapidly. Geertruide: ‘All our decisions depend on scarce information. When you deal with domestic violence, most of the time the woman is weeping and has visible bruises. So you arrest the man. But sometimes it turns out that he didn’t cause the problem after all.’ We get a call about a shoplifting incident. A few instants later the

officers arrest an older couple that stole groceries from a supermarket. At the police station Geertruida and Jelle take fingerprints and type a report. Later on the Public Prosecutor decides to let the couple go, because they had no criminal record yet. They get a warning, though. Right after dinner we receive another message. Yes! It’s a 6013! ‘On Peizerweg a shouting man is behaving aggressively. He is being a big nuisance.’ Safely in the car I watch meticulously what’s happening. I note the suspect has blood on his sneakers. Jelle and Geertruida succeed in calming him down and lead him to our car. I have to drive in another one, sitting next to the suspect would not be safe.

At the prison our suspect is undergoing a complete body-search before he is put behind bars. In his clothes the officers find some cocaine. Shortly afterwards, something new comes up. Could this suspect have anything to do with the murder of a woman earlier today? The suspect is, as Jelle calls it, ‘stripped’: his clothes are removed and he has to put on a prison suit. From now on his clothing is considered potential evidence. It’s carefully placed in special bags.’ January 18, 23:00 hours, the night shift is to take over. I’m off-duty. Riding home on my bike I feel safe, but the adrenalin will probably affect my dreams. Amanda Hoekstra

@HanzeMag_Int /HanzeMagInt Hanzemagazine

Video: HanzeMag asks students about current events

Video: IBS-student Nikolai Mohr is a stuntman!


7

Wednesday 6 February 2013 Independent Magazine of Hanze University of Applied Sciences | website: www.hanzemag.com | email [email protected] | Photo: Pepijn van den Broeke

check

Hanzemag.co

m

FIELAMKS

FR

Illustratie: Meike de Haas


e i l e m A

• student Stuntman (page 19) • On patrol with Groningen cops • Crisis makes students stay here?

Fans over Bond, Tarantino, Kubrick en Amelie

Recommend Documents