Extra Dikke Dierendag Editie

Nr

22 herfst 2009

Dier e k k i D E x t ra

tie i d E g enda

Kwartaaluitgave met nieuws over de zwerfdieren van deze wereld

Tök, het dappere ezeltje dat een gebroken been werd geslagen, omdat hij de kar de heuvel niet meer op kreeg. Gelukkig kwam er hulp. Tök's verhaal vind u op pagina 2.

SOMOGYSZIL, HONGARIJE Opnieuw openen wij de WereldKrant met een project waar u nog niet eerder over hoorde. Het betreft hier een Nederlandse vrouw, Marjo Bruijnes, die in Hongarije zwaar mishandelde ezels en paarden opvangt. Marjo raakte kortgeleden buiten haar schuld in de problemen en had daardoor nauwelijks nog te eten voor haar opvangdieren. Om toch nog

Marjo vertelde ons dat zij drie jaar geleden haar droom had verwezenlijkt door van haar laatste geld een eenvoudig boerderijtje te kopen in het

▼

wat hooi te kunnen kopen, verkocht zij zelfs een deel van haar meubels. Via via kwam voor haar een hulpverzoek binnen en al snel had WereldAsielen contact met haar.

WereldKrant herfst 2009

Hongaarse dorpje Somogyszil, 50 km ten zuiden van het Balatonmeer. Hier bouwde zij de afgelopen jaren een eenvoudig bestaan op en leeft zij van haar groententuin, haar kleine boomgaard en haar bescheiden veestapel. Maar ... waar Marjo niet zo op gerekend had, was de nauwelijks te beschrijven ellende die de dieren in Hongarije wordt aangedaan. Vooral de werkdieren hebben het in dit land enorm zwaar te verduren. Marjo met ezel Marshmellow in volle wintervacht. Paarden en ezels worden dagelijks afgeranseld, krijgen veel te weinig eten en moeten werken tot ze er letterlijk bij neervallen.

wagen die hij trok écht niet meer de heuvel op en sloeg zijn baas hem zo hard met een stuk hout dat hij een achterbeen brak. Om erger te voorkomen kocht Marjo hem vrij en verzorgde hem tot hij weer genezen was. Sindsdien is dit heertje van middelbare leeftijd niet meer weg te denken op de boerderij. Na Tök kwamen Marshmellow en Móniká. Deze twee ezels stonden al lange tijd ergens buiten het dorp in een dikke laag modder. Zij waren broodmager, hadden ernstig verwaarloosde hoeven en kregen net als Tök veel slaag. De boer/eigenaar wilde in eerste instantie alleen van Marshmellow af, maar

Marjo kon onmogelijk haar ogen hiervoor sluiten en binnen een half jaar had zij al haar eerste geredde ezel op het erf staan. Het was Tök (Hongaars voor Pompoen), een allerliefst hengstje van 20 jaar, dat tonnetje rond was van de wormen en zijn hele leven keihard had moeten werken met niets dan slaag als beloning. Op een dag kreeg hij de

Ook Marshmellow's maatje Móniká werd uiteindelijk weggehaald bij die verschrikkelijke boer.

later kon Marjo gelukkig ook de achtjarige Móniká daar weghalen. Bij alle twee de dieren kwam bij het bekappen liefst tien centimeter van de hoeven af. Hun voeten staan nog steeds verkeerd, maar met regelmatig corrigerend bekappen kan de beenstand weer goed komen zegt de hoefsmid.

Omdat de kleine Tök steeds door een andere ezelhengst wordt belaagd, woont hij met de 'geitenmeisjes' en bok Leo samen.


Het volgende dier dat werd gered, was een tot op het bot vermagerd veulen. Ook dit dier haalde Marjo net als Tök bij zigeuners weg. Had ze dit niet gedaan dan had het veulen het waarschijnlijk niet overleefd. Marjo noemde haar Csipke wat Hongaars is voor kant. Dit omdat het arme paard door ondervoeding bijna net zo doorzichtig was als kant. Csipke had niet alleen honger geleden, maar was ook doodsbenauwd voor mensen en het halster. Met veel liefde en geduld wint Marjo nu langzaam Csipke’s vertrouwen en inmiddels kan ze haar al voorzichtig aaien. Tijdens het schrijven van dit artikel meldde Marjo blij dat ze Csipke voor het eerst ook met het halster in de hand had kunnen aanraken. Een enorme overwinning zowel voor haar als voor het dier.

Een nog curieuzer verhaal is dat van Bobby, een zwaarverwaarloosde pup van drie weken. Omdat praten met het baasje niet hielp, lukte het Marjo de kleine in handen te krijgen in ruil voor een fietswiel. Hoe bijzonder kan de start van een nieuw hondenleventje zijn! Toen Bobby eenmaal aangesterkt was, nestelde ze zich behaaglijk bij ezel Tök in de stal en verwarmde zich niet alleen aan zijn wollige grijze lijf, maar verkoos hem ook tot haar grote leermeester. Nog steeds als de meester balkt, strekt Bobby haar nek, gooit haar kop in de lucht en huilt luidkeels mee. Dit doet ze alleen bij hem, want als de andere ezels balken

Pongo (midden) moest maar dood omdat hij een grote wond in zijn zij had. Dankzij Marjo's doortastende optreden en wat glaasjes Hongaarse jenever kwam hij er weer helemaal bovenop.

▼

iet alleen Csipke en de ezels hebben hier N een goed leven gekregen, ook een stel honden trof in Marjo hun reddende engel. De Langzaam knapt Csipke op, maar aan haar ingevallen hals is nog steeds te zien hoe erg ze er aan toe is geweest. Ook haar trieste blik spreekt boekdelen. eerste die zich aandiende was Pongo, een aangebracht ook niet veel op. Bij thuiskomst waren zogenaamde rijst-met-krentenhond. Het dier had die al lang weer los en lag de hele wond weer een gapende wond in zijn zij opgelopen, reden voor zijn baas om zijn trouwe maat maar af te schieten. open. De hond werd alsmaar zieker en bibberde zo Marjo wist dit net op tijd te voorkomen en nam de ongeveer zijn mand uit van ellende. Maar Marjo gaf niet op, legde zelf een drukverband aan, gaf hond onmiddellijk mee naar de dierenarts. Nu ligt Pongo een glas Palinka (Hongaarse jenever) en een het niveau van de gemiddelde plattelandsdierenarts aspirine en bleef dit de dagen erna herhalen. En zo in Hongarije zo ongeveer op nul, dus schoot zakte Pongo weg in een diepe slaap, voelde geen Pongo met de twee hechtingen die ‘de dokter’ had pijn meer en knapte al dromend op. Tot op de dag van vandaag stapt deze bejaarde jongen (17) blij rond op de boerderij en geniet nog elke dag van het leven.


hoor je haar niet. En passant heeft ze ook nog wat opgestoken van de zes katten, want Bobby geeft kopjes als ze je aardig vindt!

helikopter. Reden te meer dus om goed op de winter te zijn voorbereid.

Toen we deze verhalen hoorden, realiseerden we ons wat een zorg het is al deze dieren en dat het wel erg sneu is als je door omstandigheden van buitenaf het even niet redt. Daarom stuurde WereldAsielen een donatie voor voer, Bobby werd geruild voor een fietswiel ... zodat de dieren in ieder geval deze winter te eten hebben. Omdat Hongarije een landklimaat heeft, kan het er 's winters heftig aan toe gaan. Vier jaar geleden nog daalden de temperaturen tot min 35 en moesten vanwege de zware sneeuwval de dorpswinkels worden bevoorraad met een

Marjo wil in de toekomst meer mishandelde paarden en ezels opvangen en WereldAsielen wil haar daar graag bij helpen. Maar eerst zal er gekeken moeten worden of er wat dieren na hun herstel in het buitenland uitgeplaatst kunnen worden, zodat er regelmatig doorstroming is om nieuwe noodgevallen op te nemen. Daarom doen we hierbij een oproep. Mocht u een goed tehuis weten, of zelf plek hebben voor een Hongaarse ezel of paard dat alleen maar slaag en honger heeft gekend, laat het ons dan alstublieft weten. Wij brengen u dan rechtstreeks in contact met Marjo. Voor alle duidelijkheid vermelden we nog maar eens dat WereldAsielen alleen ter plaatse helpt met voer, onderdak en medische hulp en dat het naar hier halen van noodlijdende dieren niet onze doelstelling is. Maar natuurlijk helpen wij mens en dier graag een eindje op weg. Ook als u iets extra’s over wilt maken voor Marjo’s dieren dan is dat van harte welkom. Ons banknummer vindt u op de achterkant van deze krant. Vanuit Hongarije een welgemeend köszönöm szépen (hartelijk dank).

Links ezel Móniká en rechts Csipke.


CRAIOVA, ROEMENIË We weten uit de reacties dat velen van u erg benieuwd zijn naar hoe het is afgelopen met de actie voor dr. Aurelian. Welnu, gaat u er maar eens rustig voor zitten want hier komt het goede nieuws. De actie is dankzij u, lieve donateurs, een gewéldig succes geworden! Van het geld dat u stuurde en dat WereldAsielen verdubbelde, heeft dr. Aurelian heel veel dieren kunnen helpen. Als eerste werd de rest van de honden bij mister Cenac gesteriliseerd, gecastreerd en gevaccineerd. Ook werden de zieke dieren behandeld en zijn er zelfs een paar spoedoperaties uitgevoerd. Dit alles vond plaats onder een vrolijk blauw gestreepte partytent, want het was dik boven de 30 graden, dus veel te warm om in de caravan te opereren. Ook werd de medicijnkast in het asiel flink bijgevuld, want dr. Aurelian had, op ons verzoek, alles meegenomen waar mister Cenac dringend

Dr. Aurelian en mister Cenac laden samen de koelkast uit.

om verlegen zat. Vooral antibiotica en medicijnen tegen schurft. Als klap op de vuurpijl nam hij voor mister Cenac ook nog zijn koelkast uit de praktijk mee, want veel medicijnen moeten gekoeld worden bewaard. Hij wilde toch al een nieuwe aanschaffen zei hij … U begrijpt dat de vreugde groot was.

Omdat het zo warm was, werd er geopereerd in een vrolijk blauw gestreepte partytent. Let u vooral op de vrijwilligster linksonder de tafel. Zij waakt over de honden die bijkomen uit de narcose.


Niet lang daarna ging dr. Aurelian op pad om de zwerfhonden langs de snelweg te steriliseren. In Nederland kunnen wij ons er nauwelijks een voorstelling van maken, maar in Roemenië liggen de moederdieren met hun prachtige pups gewoon als oud vuil langs de weg.

Om 8.00 uur ‘s morgens arriveerde dr. Aurelian met twee assistentes en de caravan bij het eerste pompstation. Daar was het meteen hard werken, want een van de teefjes dook onder een geparkeerde vrachtwagen en was niet meer van plan er nog onderuit te komen. Een half uur lang praatte dr. Aurelian op het hondje in, ondertussen lekkere hapjes voerend. Uiteindelijke lukte het hem haar een kalmerend spuitje te geven, maar alsnog rende zij in paniek en halfverdoofd richting snelweg. Het hele team zette de achtervolging in en met succes, want voordat het dier de snelweg bereikte, had dr. Aurelian haar te pakken. Bij het tweede pompstation deed zich een ander incident voor. Een man die daar werkte, wilde niet dat een bepaalde hond werd geholpen. Hij vond het maar dierenmishandeling. Dr. Aurelian ging met hem in discussie en vroeg of hij al die doodgereden pups op de snelweg dan niet zielig vond. De man antwoordde dat dat nu eenmaal het leven is ... Nu is onze dierenarts erg vindingrijk en bovenal slim, dus belde hij de televisie. Die kwam met groot geschut en toen de man de camera's zag was het snel gebeurd en had dr. Aurelian de hond

In Roemenië liggen de moeders met pups als oud vuil langs de weg. Gelukkig is deze hond nu gesteriliseerd. Voor het voeden van de kleintjes had het geen consequenties verzekerde dr. Aurelian ons. Dit heeft te maken met zijn manier van steriliseren.

Het teefje dat dr. Aurelian en zijn team zoveel werk bezorgde.


binnen een minuut in zijn armen. De hele groep zwerfdieren werd gesteriliseerd en het team trok verder naar de volgende pomp. Daar dacht het personeel met hondenvangers te doen te hebben, maar toen dr. Aurelian uitlegde dat hij de dieren alleen maar kwam helpen was het goed en kon hij beginnen met de operaties. Ook hier werden alle zwervertjes geholpen.

Hiermee eindigde de eerste door WereldAsielen gesponsorde sterilisatietoer langs Roemeense benzinestations. Een groot succes, want die dag werd voorkomen dat er weer honderden nieuwe pups worden geboren. Alle geholpen dieren zijn de dagen daarop door vrijwilligers gecontroleerd en ze bleken de operatie uitstekend te hebben doorstaan.

Branchy de snelwegpoes veilig op schoot bij dr. Aurelian.

Om 18.00 uur vertrok het team moe maar voldaan naar huis. Onderweg stopte men nog even om de benen te strekken, maar daar kwam weinig van terecht, want al tijdens het uitstappen hoorde men een klaaglijk gemiauw. Alle bosjes op de parkeerplaats werden doorzocht, maar zonder resultaat. Tot men op een gegeven moment naar boven keek en heel hoog in een boom een doodsbange schildpadpoes ontdekte. Omdat het dier langs de snelweg geen enkele kans maakte, werd zij uit de boom gehaald en mocht ze mee naar de kliniek. Ze kreeg de naam Branchy (van het Engelse branch = tak), werd gesteriliseerd en binnen een week vond dr. Aurelian een goed tehuis voor haar.

Dr. Aurelian en zijn team danken de donateurs van WereldAsielen voor hun hulp en hopen samen met u ook in de toekomst weer veel zwerfdieren langs de snelweg te kunnen helpen.


CARAVANDAG Zojuist las u hoe de actie voor dr. Aurelian succesvol verliep, maar wat wij u nog niet vertelden is dat hij ook nog … een caravan cadeau kreeg. Naar aanleiding van onze oproep voor een camper reageerde een van onze donateurs met de mededeling dat ze een caravan voor dr. Aurelian had. We waren stomverbaasd en dr. Aurelian nog meer, want die wist helemaal niet wat hem overkwam. De caravan was van de beheerders van Dierenbegraafplaats Zevenhuizen en stond te koop. Toen deze mensen echter van onze donateur hoorden dat een Roemeense dierenarts er heel erg mee geholpen zou zijn, mocht hij voor niets weg. Een geweldig cadeau!

Dr. Aurelian was zó blij dat hij meteen zijn reis naar Nederland regelde. WereldAsielen ging ook aan de slag en bereidde alvast het overschrijven van de papieren voor. Op vrijdag 31 juli jl. arriveerden dr. Aurelian en zijn broer dr. Pepe in Zevenhuizen en de ontmoeting met de mensen van WereldAsielen was allerhartelijkst. Ook Miriam van der Sangen, onze donateur die de caravan had geregeld, was aanwezig en de gastvrije ontvangst door de schenkers van de caravan, Tom en Angela Wahle van Dierenbegraafplaats Zevenhoven, maakte de dag helemaal af.

Dr. Pepe en dr. Aurelian in Utrecht.

Het was nu al dringen in de caravan ...

‘s Middags werd de caravan bij de Rijksdienst voor het Wegverkeer overgeschreven op dr. Aurelian’s naam en kreeg hij een tijdelijke nummerplaat.


Trots poseerden de twee broers voor hun aanstaande mobiele kliniek. Om het te vieren, nodigde WereldAsielen hen uit om in Utrecht te komen eten. Natuurlijk vond er die avond een uitgebreide werkbespreking plaats. Van beide kanten waren de vragen en verhalen niet van de lucht. Dat is natuurlijk niet verwonderlijk, want er was heel wat bij te praten.

gestuurd, zodat we wisten hoe ver ze waren en of alles goed ging. Op maandag 3 augustus om half drie ‘s middags kwam het verlossende telefoontje. Dr. Aurelian en dr. Pepe waren veilig thuis met de caravan. Ze hadden er bij elkaar 5.000 km op zitten! Toen we hen later vroegen hoe ze het toch nog zo snel gereden hadden, antwoordde dr. Aurelian: “Een van ons sliep steeds in de caravan en de ander reed”. We zeiden het al, hij is niet alleen vindingrijk maar ook heel erg slim onze Roemeense dierenarts!

Van Nederland hebben de beide dierenartsen vrijwel niets gezien, maar daar kwamen zij ook niet voor zeiden ze. Het belangrijkste was de nieuwe mobiele kliniek en de ontmoeting met de mensen die dit mogelijk hadden gemaakt. Ze zijn nog wel op pad geweest voor wat souvenirs voor het thuisfront, maar of dat is gelukt … we betwijfelen het. Zelden hebben we mensen ontmoet die zó gedreven bezig zijn voor zwerfdieren. Dit is geen vak uitoefenen, dit is pure passie! De volgende dag vroeg vertrokken zij weer richting Roemenië, maar niet voordat er het een en ander aan lekkers was ingeladen. Zowel voor henzelf als voor mister Cenac en zijn vrouw had WereldAsielen gezorgd voor stroopwafels, drop, een Edammer kaasje enzovoort. En omdat we nogal bezorgd waren, hielden we zoveel mogelijk contact tijdens de lange en gevaarlijke reis. Bij elke grensovergang werd even een sms'je

Na het overschrijven van het kenteken poseren de twee dierenartsen trots met de gulle schenker Tom Wahle.

STEUN AAN ANDERE PROJECTEN In elke WereldKrant staan artikelen over onze projecten, maar niet alle projecten kunnen iedere keer uitgebreid aan bod komen. Ze ontvangen echter wel regelmatig steun van ons (eigenlijk: van u). Onder andere voor sterilisaties, voer, medische behandelingen, onderdak, enzovoort. Kijkt u ook eens op www.wereldasielen.nl


Oranjestad, Aruba In Oranjestad op Aruba is Animal Rights Aruba (ARA) gevestigd. Sinds tien jaar vangt ARA zwerfdieren op in een bescheiden opvangcentrum, zoekt er nieuwe tehuizen voor, steriliseert zoveel mogelijk dieren die elders op Aruba rondzwerven, geeft voorlichting en maakt zich sterk voor het natuurbehoud op het eiland. Dit klinkt alsof ARA een grote organisatie is, zoals de Nederlandse

Maar om de zwerfdierenpopulatie écht onder controle te krijgen, moet er meer gebeuren. Onder de bevolking is veel onwetenheid over huisdieren, maar ook de mentaliteit laat nogal te wensen over. Op een eiland waar honden- en hanengevechten enorm populair zijn en waarbij naar hartelust wordt gegokt, kun je ook haast niet anders verwachten. Vrijwilligers van ARA: ga er maar aan staan! Geen overheidssteun. Geen subsidie. Nauwelijks interesse van de lokale bevolking. Niets, helemaal niets. Het mag duidelijk zijn dat uw en onze donaties dringend nodig zijn. In zo'n omgeving is het ongelofelijk wat ARA dan toch nog allemaal weet klaar te spelen. Ondanks de ongeïnteresseerdheid weten de bewoners ARA wél te vinden als ze een zwervend, mishandeld, ziek, gewond of verwaarloosd dier aantreffen. ARA probeert de melders allereerst naar de juiste instantie of dierenarts te sturen, maar dat lukt maar zelden. Dus moeten de vrijwilligers doorgaans zelf op stap. Op huisbezoek bij de melder voor meer informatie. Proberen het dier op te sporen en te vangen. Lukt dat, dan direct naar de dierenarts, die het dier behandelt en van top tot teen nakijkt.

Zolang er geld is worden er zwerfdieren gesteriliseerd.

Dierenbescherming, maar niets is minder waar. Het is een kleine organisatie, geen betaalde medewerkers, geen eigen kantoor, maar wél een twintigtal vrijwilligers met veel inzet en een groot hart voor dieren. Reden voor WereldAsielen om steun te gaan verlenen, zodat ze méér voor de dieren op het Het aantal zwerfdieren op Aruba is enorm. eiland kunnen betekenen.

De volle aandacht van ARA gaat uit naar de zwerfhonden en -katten. Ze voeren hun sterilisatieen castratieprogramma uit zolang er geld is.

Aruba heeft bijvoorbeeld een groot zwerfdierenprobleem, want het aantal aan hun lot overgelaten honden en katten op dit prachtige eiland is enorm. De vrijwilligers van ARA doen wat ze kunnen, maar de middelen zijn ontoereikend. De dieren die er het ergst aan toe zijn, nemen ze voor behandeling en verzorging mee naar de noodopvang. Daarnaast steriliseren ze per jaar meer dan 1.000 zwerfhonden. En dat alles uitsluitend dankzij de donaties van enkele particulieren en van bedrijven.

ARA heeft een twintigtal zeer betrokken vrijwilligers.

Ze proberen een ruimer asiel op te zetten om meer dieren op te vangen, te verzorgen en aan een nieuw baasje te helpen. Tegelijkertijd voeren ze voorlichtingscampagnes en wijzen de Arubaanse bevolking zo op hun verantwoordelijkheid en verzorging van huisdieren.

10


Deze hond moest letterlijk van top tot teen worden behandeld. Het dier zat zo onder de schurft, dat kaalknippen de enige remedie was om de behandeling te starten. Maar het resultaat een poosje later mocht er dan ook zijn, zoals op de foto ernaast is te zien. Zelden zo'n extreme make-over gezien! En dit zijn natuurlijk de zaken die de vrijwilligers gemotiveerd houden. Wat je voor één dier al niet kunt betekenen!

Een vreselijk geval van schurft, maar rechts is te zien wat de vrijwilligers van ARA voor elkaar kregen voor dit dier.

Onder onze donateurs zitten ongetwijfeld regelmatige Aruba-gangers. We roepen hen op om bij het eerstvolgende bezoek aan Aruba langs te gaan bij ARA met een leuke voorraad dierenvoer of een envelop met inhoud (beide mag natuurlijk ook!). En als Aruba geen reisbestemming van u is, dan kunt u natuurlijk altijd een bijdrage naar ons rekeningnummer overmaken (zie colofon). Vermeld er 'Aruba' bij en wij zorgen dat iedere cent er terecht komt.

LIEVE DONATEURS: BEDANKT VOOR UW BEGRIP EN VRIENDELIJKE WOORDEN INZAKE DE WATERPUT VOOR MISTER CENAC! Soms nemen zaken onverwacht een andere wending. Zo ook bij onze actie voor de waterput van mister Cenac. U reageerde massaal en vooral gul en mister Cenac was dolgelukkig. Maar ... om de waterput te bouwen had hij toestemming van de gemeente nodig. Toen hij echter aan de betreffende ambtenaren vertelde dat er in Nederland geld was ingezameld voor de put, waren zij zó beledigd dat mister Cenac het nakijken had naar de vergunning. De gemeente kon haar eigen zaakjes wel regelen, daar had zij geen Nederlandse hulp bij nodig.

En zo keerde mister Cenac ontgoocheld terug naar huis. Maar tot zijn verbazing werden er de volgende dag twee grote watertanks gebracht. En nog wel met de belofte dat die regelmatig op kosten van de gemeente gevuld zouden worden. WereldAsielen had zo haar bedenkingen, want de gemeente belooft wel vaker iets. Daarom hebben we het eerst een tijdje aangekeken, maar het moet gezegd, tot nu toe wordt er nog steeds water gebracht voor de honden.

Regelmatig komt er een tankwagen van de gemeente water brengen.

Omdat we inmiddels het idee hebben dat het wel goed gaat, hebben we alle donateurs die geld overmaakten voor de waterput bericht gestuurd. We vroegen hen of zij het geld terugwilden of dat we het voor iets anders voor mister Cenac mochten gebruiken. En daar reageerde u weer zó leuk op! Dank u wel voor al uw vriendelijke woorden, uw aanmoedigingen en vooral voor uw begrip. Graag vertellen wij u waarvoor het geld nu wél is gebruikt.

11


Al een tijdje geleden riep mister Cenac onze hulp in voor een andere urgente zaak, de dekzeilen die voor de kennels hangen. Deze zijn totaal versleten. Maar

en er wordt op het moment dat wij dit schrijven hard gewerkt om het aan te brengen. Dankzij u liggen de honden dus, als alles goed gaat, de komende winter beschut. Er zijn ook plannen voor een soort uitloopkooien voor de honden die in de genoemde kennels zitten, want tot onze ontsteltenis blijken die nooit los te kunnen. Dit heeft te maken met de reuen die met elkaar vechten. Maar om de gemeente niet al te veel op de kast te jagen, ook voor de uitloopkooien moet toestemming worden gevraagd, lijkt het ons raadzamer om niet alles tegelijk te doen. Als dank voor alle hulp en medeleven uit Nederland ging mister Cenac samen met zijn dieren op de foto. En dat niet alleen, want speciaal voor onze donateurs poseerde dit keer ook zijn vrouw Antoneta.

Mister Cenac temidden van zijn dieren. Rechts een vrijwilligster die altijd komt helpen als dr. Aurelian komt steriliseren.

zonder die dekzeilen kunnen de dieren niet. In de winter beschermen ze hen tegen strenge vorst en sneeuwstormen, en ’s zomers tegen de hitte. Mister Cenac vertelde ons dat hij het eerste jaar, toen er nog geen dekzeilen voor de kennels hingen, diverse keren doodgevroren dieren onder de sneeuw uit moest graven. In hun hok wel te verstaan! U begrijpt dat zo snel mogelijk moet worden voorkomen dat dit opnieuw gebeurt. Daarom heeft WereldAsielen, na de goedkeuring van haar donateurs, mister Cenac laten weten dat hij nieuw dekzeil kon aanschaffen. Dit is inmiddels gebeurd Speciaal voor de donateurs van Wereldasielen ging mister Cenac samen met zijn vrouw op de foto. Op de achtergrond is goed te zien hoe versleten de huidige dekzeilen zijn.

12


VIGO, SPANJE Vigo, een stad aan de noordwestkust van Spanje niet ver van de Portugese grens. De grootste vissershaven van Europa, een uitgesproken paradijs voor zwerfkatten zou je denken. Maar niets is minder waar, want via een van onze Spaanse contactpersonen ontvingen wij een ware schreeuw om hulp voor de katten in deze immense havenstad. Toen we op zoek gingen naar wat er daar precies aan de hand was, raakten we diep geschokt.

Maar hiermee is het verhaal nog niet compleet, want er zwerven er ook nog eens 3.000 op straat! Veel van deze dieren zijn er slecht aan toe vanwege ondervoeding, ongelukken of ziekte. En dit zijn nu juist de katten die de vrijwilligers eruit plukken, want men haalt absoluut niet zomaar een dier van de straat. Wat dus in het asiel zit, heeft echt hulp nodig omdat het op straat geen schijn van kans heeft.

Het asiel heeft twee binnenruimtes waarin elk 50 katten zijn gehuisvest.

De stad Vigo heeft, heel bijzonder, een asiel voor uitsluitend katten. Eigenlijk zegt dit al genoeg, want een speciaal kattenasiel wijst erop dat er dan ook érg veel zwerfkatten moeten zijn. Dit klopt inderdaad, want de vrijwilligers van dit asiel verzorgen momenteel zo’n 400(!) katten. Daarvan zitten er 100 daadwerkelijk in het asiel en zijn de overige 300 dieren ondergebracht in een speciaal daarvoor gehuurd huis.

▼

De laatste tijd stapelden dit soort noodgevallen zich op en hierdoor raakte het asiel zwaar in de problemen. Er was geen eten meer en geen geld voor medische zorg. Het enige dat nog restte, was een halve zak kattengrit. Vanwege het geldgebrek was ook nog de vaste medewerkster Susi ontslagen, dus hield nu een handjevol vrijwilligers het asiel draaiende. Maar wat kun je doen voor zoveel dieren als je met lege handen staat?

13


Dat het menens was, werd ons al snel duidelijk, want overal waar we informatie inwonnen over dit asiel kwamen we dezelfde noodoproep tegen. Helaas zagen we ook dat er nog nergens iemand zich had gemeld om deze mensen en hun dieren te helpen. Daarom stuurde WereldAsielen een donatie voor voer, kattengrit en medische zorg. Niet moeilijk te raden hoe de reactie van de vrijwilligers was. De vrouwen waren werkelijk perplex, want zomaar hulp uit Nederland, dat kon niet waar zijn. Het drong pas echt tot hen door toen het geld was overgemaakt. Na de uitzichtloosheid van de laatste tijd en heel wat slapeloze nachten, was er eindelijk weer een lichtpuntje. Op de dag dat het goede nieuws doorkwam, hadden de vrijwilligers weer zó'n energie dat ze tot vier uur 's morgens doorwerkten in het asiel. U zult begrijpen dat met die ene donatie het probleem natuurlijk niet is opgelost. Daarom willen wij pleiten voor een extraatje voor deze geweldige mensen en hun dieren. Mocht u hen dus een bijzondere dierendag willen bezorgen, ons gironummer is te vinden op de achterkant van deze krant. Vermeld u er wel even duidelijk bij ‘Kattenasiel Vigo’.

Als er iemand blij was met onze hulp dan was Susi het wel. Zij werd als vaste kracht ontslagen, maar liet de katten niet in de steek en werkte gewoon door als vrijwilligster. Van haar schamele uitkering betaalde zij zelfs nog het voer.

Namens alle katers en poezen in deze grote havenstad: heel hartelijk dank!

Om ook in de toekomst de voerbakjes gevuld te houden, roept WereldAsielen u op om te helpen.

14


PUENTE GENIL, SPANJE Hier, in het zuiden van Spanje, bevindt zich ons project 'La Guarida', waar een groep fantastische vrouwen dagelijks dieren redt uit de dodencellen. Maar dat niet alleen, want ook voor de ergste gevallen op straat weet men hen te vinden. WereldAsielen steunt dit mooie werk al, maar het loopt momenteel ook daar zó vreselijk uit de hand, dat er veel meer hulp nodig is dan we kunnen geven. Daarom ook voor deze dappere dierenvrienden een pleidooi. Misschien wilt u met Dierendag iets extra’s doen. Denkt u dan alstublieft ook eens aan de mensen van Puente Genil. Hieronder tonen wij u een aantal schrijnende gevallen,, zodat u kunt zien wat er met uw geld gebeurt.

Victoria. Deze hazewind en tevens jachthond werd jankend van de pijn op de weg gevonden. Het was 40 graden en haar voetzolen waren verbrand door het asfalt. Bij onderzoek in de kliniek bleek dat ze in het water was gegooid om te verdrinken. Ze had minimaal een dag gevochten om eruit te komen en daardoor haar achterpoten en voetjes ernstig verwond. Haar chip was bruut uit haar nek gesneden om opsporing van haar baas te voorkomen. Victoria lag vijftien dagen in de kliniek met ernstige infecties aan haar poten, maar knapt nu dankzij de vrouwen van La Guardia weer aardig op.

Bloo, een allerliefste pup zat in een dodencel. Gedumpt omdat hij een infectie aan een oogje had. Zijn kopje zat ook vol met teken en toen een van de vrijwilligsters hem uit zijn hok haalde, raakte het diertje in shock. Maar in de kliniek werd hij toch geopereerd. Zijn oogje was niet meer te redden, maar hij bracht het er levend af en het gaat goed met hem.

Wanda, een teefje zó bang dat ze zichzelf verminkt. Met name haar staart moet het ontgelden. Na geplaatst te zijn, kwam ze nog slechter terug dan ze was vertrokken en moest het laatste stukje van haar staart worden geamputeerd. De operatie slaagde en naar omstandigheden maakt Wanda het nu goed.

Als laatste Spuky. Op dit hondje werden de mensen van La Guarida geattendeerd door het publiek op de kermis."Kijk toch eens dat arme beest, het sleept zich voort en kermt van de pijn. Jullie zijn toch van het asiel? Doe toch iets! "Niemand stak natuurlijk een vinger uit, zoals dat gaat in Zuid-Spanje, dus pakten de vrouwen van La Guarida ook dit hondje op. Bij de dierenarts bleek dat zijn bekken ontwricht was door een val. Dat moest van heel hoog gebeurd zijn, want anders raakt een hond niet zo zwaar gewond. Waarschijnlijk was hij gewoon naar beneden gegooid. Spuky is inmiddels geopereerd en maakt het goed.

15


De Belastingdienst betaalt mee aan uw schenkingen! WereldAsielen heeft donateurs die jaarlijks helpen met 100 euro of meer. In dat geval kunt u de Belastingdienst hier flink aan laten meebetalen. Al gauw 33 tot 52 procent!

• Hierbij zit altijd een acceptgiro. Oók als u een automatische afschrijving hebt of net een bijdrage hebt overgemaakt. Maar … we verwachten daarom niet dat u iedere keer betaalt. De reden is dat we echt héél veel portokosten besparen door iedereen precies dezelfde post toe te sturen. • U bepaalt dus helemaal zelf óf u een bijdrage wilt doen en wanneer.

Periodieke schenking Bij een periodieke schenking maakt u vijf jaar of langer jaarlijks een door u gekozen bedrag over. Wij zorgen voor de verplichte notariële akte, zodat u hier geen kosten aan heeft en er de deur niet voor uit hoeft. Het minimumbedrag is 1 100,- per jaar. Afhankelijk van uw inkomen is hiervan een flink percentage voor rekening van de Belastingdienst.

Oude bankbiljetten over? Geef ze aan de zwerfdieren! Slingeren er bij u oude bankbiljetten rond? En wilt u er vanaf? Stuur ze dan alstublieft naar ons. Met meer biljetten tegelijk loont omwisselen en helpen we meer buitenlandse zwerfdieren. Welkom zijn: • Alle bankbiljetten van landen die zijn overgestapt op de euro • Alle bankbiljetten uit de rest van de wereld

Legaat of erfenis Bij een legaat laat u in uw testament een door u gekozen vast bedrag na. Bij een erfenis benoemt u WereldAsielen tot (mede)erfgenaam van uw nalatenschap. Uw notaris kan u hierover nader informeren. WereldAsielen is geheel vrijgesteld van belasting voor legaten en erfenissen (voor erfgenamen bedraagt het tarief 41 tot 68 procent).

Stuur uw biljetten a.u.b. in een envelop naar WereldAsielen, Postbus 1408, 3500 BK Utrecht.

DOEL • Stichting WereldAsielen steunt zwerfdier projecten overal ter wereld. • Stichting WereldAsielen helpt vooral klein schalige projecten van mensen die tegen de verdrukking in hun uiterste best doen voor in nood verkerende honden, katten, vogels, ezels, enzovoort, in een omgeving die door armoede, natuurgeweld, desinteresse of oorlog wordt geteisterd.

WE GAAN VOOR GOUD! Stuur ons alstublieft uw afgedankte gouden, zilveren of van andere edelmetalen gemaakte sieraden. Dankzij een goede inruilprijs kunnen we hiermee heel veel extra’s voor de zwerfdieren doen. Verstuur zeer waardevolle spullen liefst aangetekend. Als u wilt, vergoeden wij u deze kosten. Gebruik bij voorkeur iets stevigs om het in te pakken (luchtkussenenvelop, doosje), sluit dit extra goed af en vermeld ook duidelijk uw afzendadres. Het adres waar u uw pakketje naartoe kunt sturen is: Stichting WereldAsielen/Noodhulp voor Dieren, Postbus 1408, 3500 BK Utrecht. Namens de vele zwerfdieren onze welgemeende dank!

COLOFON Stichting WereldAsielen Nederland Postbus 1408, 3500 BK Utrecht T (030) 265 70 89 E [email protected]. I www.WereldAsielen.nl Nederland: ING Bank 12 45 46 (IBAN NL61 PSTB 0000 1245 46 BIC PSTBNL21) België: KBC Bank 737-0144954-79 KvK 30199950 ANBI-nummer Belastingdienst 8139.21.600

WE WETEN DAT U NIET ALTIJD KUNT GEVEN Lees hier het hoe en waarom van onze post: • Donateurs ontvangen 4x p.j. informatie en 4x de WereldKrant. • Giftgevers ontvangen 4x p.j. informatie en 1x de WereldKrant.

16

Extra Dikke Dierendag Editie

Recommend Documents