Ook dit jaar vertrekken de meesten weer op vrijdag. De reis verloopt rustig. In het zuiden van Duitsland begint het weer een winters karakter te krijgen. De wegen blijven echter goed begaanbaar. Iedereen bereikt zo zijn overnachtingsadres en geniet van een goede maaltijd en een heerlijk bed. Auto Ton en Auto Gerrit zijn doorgereden naar Hinterglemm en een paar enthousiastelingen binden de ski’s al meteen onder. Marja, TC (Knape), Henk en Gerrit. Het valt allemaal nog niet mee, want het heeft goed gesneeuwd. En het sneeuwt nog steeds en dat zal het met kleine tussenpozen blijven doen tot zondagavond. Het zicht is niet best. Toch genieten de vier ervan. Zeker als ze naar een poosje de Westgipfelbaan omhoog nemen en daar een ongelofelijke ‘powdersneeuw’ aantreffen. Een bijzondere ervaring om door zulke sneeuw te skiën. Inmiddels zijn ook de andere auto’s gearriveerd en is het basisteam compleet. We ontmoeten elkaar om 17:00 uur in het restaurant en beleven daar onze eerste Happy Hour. Een beetje bijpraten, een knabbeltje en een lekker drankje. Om 19:00 uur schuiven we aan tafel voor het diner. Het buffet ziet er weer prima uit en er is voor ieder wat wils. Er volgt nog een korte nazit en dan zoeken we allemaal ons mandje op.
Op zondag zitten we om half negen aan het ontbijt. Deze ietwat ‘bejaarde’ tijd bevalt ons wel. Om half tien staan we paraat voor de eerste skidag. Alleen Ton Karel is nog niet zo gezond, dat hij mee kan en begeleidt ons naar de Bergfriedlift.
We maken eerst wat lekkere afdalinkjes bij deze huislift om het gevoel weer te krijgen en gaan daarna richting U-bahn. Het gaat boven verwachting en het zicht is redelijk goed. De sneeuw is van een prima kwaliteit en voor we het in de gaten hebben zijn we dik anderhalf uur verder klaar voor de koffie bij Schwarzacher. Rienkje heeft een leuk plekje voor ons gereserveerd. Als we daar zitten, breekt plotseling de zon door. We kunnen daar nog even van genieten. We pakken ook nog een keer de Westgipfelbaan en gaan helemaal naar boven. Er staat redelijk veel wind, maar het valt mee met de kou. Heerlijk skiën.
We gebruiken de lunch in Hotel am Reiterkogel en gaan daarna met zijn zevenen verder. Het is inmiddels wel weer gaan sneeuwen. Omhoog met de Reiterkogel en de Hasenauer om vandaar naar de Hochalm te trekken. We nemen daar de stoeltjeslift omhoog en maken een mooie afdaling terug naar de Hochalm. Voor een deel van de groep is het dan welletjes geweest voor deze eerste dag. Ze nemen de lift naar beneden en daarna de bus terug naar het hotel. TC, André en Gerrit dalen af naar het dal en gaan nog een keer omhoog met de Zwölferbahn om daarna deze afdaling naar Hinterglemm te maken. Heerlijke sneeuw. Als we terug zijn in Hinterglemm nemen we nog één keer de U-bahn en buigen dan af naar het hotel. Een prachtige skidag.
Na een lekkere douche en even rust ontmoeten we elkaar allemaal weer om 17:00 uur bij het HH. Om zeven uur komt Peter aan, die tot onze grote verrassing Tom de Groot heeft meegenomen. De ploeg bestaat nu dus uit 15 personen. Dat is even geleden, dat we met zoveel hebben geskied. Het Italiaanse buffet is weer lekker en we praten nog een poosje gezellig na. Om elf uur sluiten we deze dag af.
De wereld ziet er inmiddels prachtig uit. Morgen wordt het zonnig en koud.
De maandag begint, zoals aangekondigd. Helder en koud. ’s Nachts is het zo’n 18 graden onder nul geweest. Omdat er geen wind staat, is het voor het gevoel (zeker in de zon) niet zo koud. An is ziek en besluit niet mee te gaan. Ze kruipt in bed. Mar gaat met Ton mee om hem bij zijn eerste meters te begeleiden en Rienkje neemt een dagje rust. We verzamelen rond kwart voor tien bij de Reiterkogel en wurmen ons in een cabine naar boven. Daar ontvouwt zich een prachtig panorama.
Hier kunnen we wel aan wennen. Als we voor het eerst boven staan, moeten we een hele poos wachten. Een paar skifitters zijn zo in gesprek, dat ze een extra rondje maken. Als we dan eindelijk op pad kunnen, kan het grote genieten beginnen. We gaan met de Sunliner omhoog en slaan dan linksaf richting Fieberbrunn. We zijn niet de enige. Het lijkt, alsof alle mensen vandaag hierheen willen. De eerste afdaling is redelijk steil en hier en daar is al een boekeltje te bespeuren.
Het is bovendien druk en dat zorgt voor wat onzekerheid. Ineke is de ongelukkige en maakt een val. Het blijkt na een poosje, dat ze niet verder mee kan. Samen met Henk gaan ze met de Tirol-S terug naar Hinterglemm. De overgebleven negen moeten opnieuw in een lange rij om met de TirolS richting Fieberbrunn te worden gebracht. Het is een dringen van belang. Onbeheerst gedrag. Rustig blijven is het devies en zo komen we uiteindelijk boven. We moeten nog hoger met de gele cabines om dan uiteindelijk te kunnen skiën. Daar wacht ons al weer een verrassing. Fred komt met een ongelukkig gezicht en verkeerde ski’s uit de lift. “Iemand heeft mijn ski’s meegenomen”. We beginnen allemaal te zoeken. Even later komt Tom aangelopen met de opmerking: “Iemand heeft mijn ski’s meegenomen”. Met een ruilactie van deze twee heren is het probleem opgelost en hebben ze allebei weer hun eigen ski’s terug en kan de tocht verder. Mooie pistes wisselen af met lastige. De meeste zijn donkerrood. Het vraagt veel concentratie. Jammer is, dat een groot deel in de schaduw ligt. Rond twaalf uur zijn we in Fieberbrunn en maken daar een korte middagstop. Daarna nemen we een Umlaufbahn naar boven en genieten van een prachtige blauwe afdaling, waar onderweg ook veel sneeuwkanonnen blazen.
Dan wordt het tijd om aan de terugweg te beginnen. Dat gaat vlot. We nemen veel skiweggetjes, die geleidelijk afdalen. In de bochten is het goed uitkijken, want daar is de sneeuw wel heel dun. We laten ons met de Tirol-S terugbrengen naar het Salzburgerland en nemen de 35 naar de Reiterkogel-Mitte. Daar maken we nog een korte stop, voordat we de laatste afdaling van de dag maken. Terug in het hotel ‘praten’ we heel even na aan de bar. Om vijf uur verzamelen we weer voor ons dagelijkse HH. Het eten laten we ons weer heerlijk smaken. Jammer, dat An al na een soepje afhaakt. Ze is te ziek om te blijven zitten.
De nazit is weer gezellig.
Ook op dinsdag starten we de dag weer met een goed ontbijt. Ineke en Henk gaan vandaag niet mee. Ineke wil even haar schouder laten checken door een arts. Er blijkt een stukje van de kop te zijn afgebroken en ze keert terug met haar arm in een mitella. Balen, want voor haar zit deze skiweek er op. Ze wordt door Henk goed verzorgd. De groep vertrekt om half tien richting Reiterkogel. De route vandaag is uitgekozen door Rienkje met wat ondersteuning van Trudy. Het is licht bewolkt, maar het zicht is prima. Temperatuur van rond de -7 graden, weinig wind. Ideaal.
We nemen de Hasenauerbahn omhoog en doen deze afdaling een keer. De prachtige strepen van de pistenbully liggen er nog bijna maagdelijk bij. Heerlijk. Daarna verplaatsen we ons naar de Sunliner en nemen onderweg nog een afslag terug naar de Reiterkogel-Mitte. Het is inmiddels rustig geworden bij de stoeltjesliften. We zwieren en zwaaien over de pistes, dat het een lust is. Als we opnieuw richting Sunliner skiën, gaan Mar en Ton samen verder. Ton is nog niet helemaal klaar om met de groep mee te skiën. Samen maken ze er ook een mooie skidag van. De elf overgeblevenen gaan richting Saalbach en streiken neer bij de splinternieuwe Luis Alm, waar een lekker kopje koffie/cappuccino/espresso/chocolade wordt gedronken.
Voor de middagpauze bezoeken we Saalbach, nemen een stukje prachtige piste van de Bernkogelabfahrt nog een keer en verplaatsen ons dan naar de Hochalm. Even lekker zitten en wat eten bij bergrestaurant Hochalm. Rienkje, Trudy en Anny skiën na het eten direct naar beneden en nemen de bus terug naar het hotel. De groep van nu 8 personen skiën eerst nog wat op de Hochalm. De pistes zijn prima, maar het zicht is nu, terwijl het langzaam dicht trekt, veel minder. Er moet weer meer met gevoel geskied worden. We gaan nog een keer omhoog met de Reichkendlkopf-stoeltjeslift en dalen dan af richting Hinterglemm. Onderweg blijkt de piste 27a te zijn ‘gespert’, dus zijn we gedwongen om met de Rosswald 6-er stoeltjeslift een stukje op te schuiven om zo naar Reiterkogel-Mitte te komen. Daar nemen we de 38 naar Hinterglemm. Vlak voor Hinterglemm is er een mogelijkheid om af te buigen richting de Mitteregglift. Peter, Tom en Wim gaan rechtdoor naar de Reiterkogel en de overigen buigen af. Een leuke avontuurlijke afdaling brengt ons naar het dal, waar we uitkomen op een parkeerplaats. Hier moeten we een stukje te voet, maar daar houdt een skiër niet echt van. Voordat we echter op weg gaan, stopt de skibus vlak voor onze neus en stappen we maar meteen in. Eén stop verder is de bushalte van ons hotel en zijn we weer netjes terug. De prestatie van vandaag wordt nog even nabesproken onder het genot van een drankje aan de bar. Om vier uur ontmoeten we elkaar weer voor een Happy Hour. En dit keer is het echt een uurtje. De behoefte aan een momentje voor jezelf wordt zo mogelijk. Diner om zeven uur. Lekker eten. Goed gezelschap. Een goed gesprek. Een mooie dag.
De woensdag start bewolkt. Er wordt meer sneeuw voorspeld, maar dat gaat niet door. Ineke, Rienkje en Trudy hebben een rustdag vandaag en gaan met de bus naar Zell am See. Ze hebben een prachtige dag daar. Veel zon, leuke winkels, lekker koffie met gebak en een wandeling in het zonnetje langs het meer. De anderen maken een tocht over de pistes van Hinterglemm. Eerst een aantal afdalingen bij de U-bahn, waar de pistes er geweldig bijliggen. We nemen een pannenkoeklift en gaan met de Westgipfelbahn halverwege om dan af te dalen voor de koffie bij Schwarzacher. Na de break is het lekker zonnig geworden en daar genieten we de rest van de dag van.
We gaan via de U-bahn weer het gebied in en steken over naar de Zwölferkogel. Daar wachten ons prachtige pistes. Door het laagje vers gevallen sneeuw van afgelopen nacht is het heerlijk skiën. Ook net naast de piste treffen we heerlijke sneeuw. Het is één grote speeltuin vol afwisseling. Sommige makkelijk, andere wat lastiger, maar alle pistes hebben vandaag iets bijzonders. De afdaling naar de Zehnerbahn is geweldig, daarna duiken we onder een sneeuwkanon door richting Seekarlift. Wim doet dit wel erg letterlijk. Maar soepel als hij is, staat hij op, klikt weer in zijn ski’s en gaat verder. De sleeplift is lang en trekt ons in ijzige omstandigheden naar boven. Daar ontdekken we even later de reden van de harde wind, die veroorzaakt wordt door een helikopter. De afdaling naar de Ellmau alm is geweldig. Hier genieten we van een welverdiende rust en lunch.
Om even over twee pakken we de draad weer op en nemen de Zehnerbahn naar de top van de Zwölferkogel. Daar trekt het ineens een beetje dicht en dat maakt dat we meteen een stukje afdalen. Een tien minuten later is het weer zonnig en gaan we verder richting Hinterglemm.
Bij het dalstation van de Westgipfelbahn besluit de helft van de groep te stoppen. Zij gaan terug naar het hotel. De overgebleven zes maken nog een extra rondje op de Schattberg. Een prachtig rondje in een iets hogere versnelling met ook hier weer heerlijke pistes. Onderweg komen er weer wat meer wolken en dat levert een prachtig schouwspel op.
De afdaling naar het hotel is prachtig. Voldaan sluiten we de skidag af met een drankje aan de bar. Meteen aansluitend doen we het Happy Hour en om zeven uur schuiven we aan voor het Bauernbuffet. Iedereen geniet zichtbaar. Een lekkere bak koffie tot besluit en nog wat napraten. Langzamerhand wordt het groepje kleiner en om elf uur is iedereen klaar met deze mooie dag.
De donderdag wordt de traditionele dag naar Leogang. De dag begint bewolkt en het sneeuwt licht. We vertrekken met de sleeplift voor het hotel en maken meteen een doorstart naar het dalstation van de Westgipfelbahn. Boven is het behoorlijk koud. Alles is hier aangevroren.
We nemen de afdaling 7 en aansluitend de 4 en komen dan op de Sisalalm, waar we moeten afslaan richting Vorderglemm. We komen iets te laag uit en Gerrit laat iedereen even een stukje klimmen om meteen door te kunnen zonder tussenlift. Er wordt aardig gepuft, maar na een paar minuten staat iedereen boven. Lekker opgewarmd gaan we verder en genieten weer volop. De pistes liggen er ook vandaag weer prima bij. Soms vlak, dan ineens weer met wat sneeuwheuveltjes. Soms steil en met dikkere sneeuw. Weer heel afwisselend. Op een gegeven moment, als het eind van deze lange afdaling al in zicht is, wordt er flink gecrasht door de familie Streefland. André is al zijn meegenomen skiattributen kwijt. Ze liggen her en der verspreid over de piste. Gelukkig mankeert hem niets op een wat onwillige knie na. Pia komt er minder goed vanaf. Zij moet uitwijken, komt in de diepe sneeuw net naast de piste en valt hard op haar pols. Dat ziet er niet goed uit. We maken meteen een korte stop om te kijken hoe het gaat. Duidelijk is, dat er iets mis is met de pols en dat ze er mee naar de dokter moet. We zetten Pia en André onderaan de piste af, waar ze met de bus terug kunnen. De gebroken pols wordt in het ziekenhuis van Zell am See in het gips gezet. De twaalf gaan verder met de stacabines van de Schönleitenbahn en skiën naar Leogang. Prachtige pistes. Het is altijd heerlijk skiën in het Leoganggebied. We nemen de nieuw aangelegde pistes 92 en 93 en komen zo in Leogang, waar we de middagstop op de Kralleralm. Een bijzonder restaurant, waar heel veel te zien was. Gezellig met open haard en heel veel snuisterijen in allerlei maten en soorten. We zitten aan de stammtisch van de skileraren. Goede stop.
Na de lunchstop nemen we de Steinbergbahn, die ons in twee etappes helemaal naar boven brengt. We doorkruisen het prachtige gebied nogmaals en komen na een klein uur terug op Saalbach grondgebied. We maken een lange afdaling met de 66, die ons helemaal terugbrengt naar Saalbach. Rienkje en Trudy nemen daar de bus en de rest gaat met de Bernkogelliften en de Reiter Ost stoeltjeslift skiënd terug. Ook dit is weer een lekkere lange afdaling, die ons via de 35 en de 32a terugvoeren naar Hinterglemm. Even over vier zijn we terug in het hotel om met elkaar te HH-en.
Hoewel de foto anders doet vermoeden, is de stemming na afloop goed. De beide dames houden de moed erin. Morgen de laatste skidag.
Deze vrijdag begint stralend en dat niet alleen omdat Trudy wederom verjaart. Een strakblauwe lucht boven sneeuw bedekte bergen. Beter kunnen we deze week niet eindigen. We starten opnieuw met onze huislift en skiën over een harde vlakke piste naar de U-bahn. We maken een heerlijke afdaling naar de Westgipfelbahn, maar een paar mensen hebben de boot gemist en skiën voorbij. Even een pannenkoekliftje en ze zijn er weer bij. We gaan met de Westgipfelbahn de Schattberg op en maken daar een rondje. De lift van de alm omhoog is dermate koud, dat we er voor kiezen terug te keren naar Hinterglemm en daar bij Scharzacher een bakje te doen. Heerlijk in het zonnetje genieten we van deze korte stop. Als wij vertrekken, arriveren Ineke en Pia. Zij gaan ook even lekker in het zonnetje zitten. Ton Karel stopt hier. Met twaalf skiërs gaan we de Zwölferkogel op. We maken daar een paar afdalingen, die ons steeds weer bij de Zehnerlift brengen. Dan wordt het langzamerhand tijd om ons naar de lunchplek te begeven, waar we ook de niet-skiërs zullen ontmoeten. Gezamenlijk gebruiken we de lunch op het terras van Hotel am Reiterkogel. Een gedeelte van de groep houdt het nu voor gezien. Met zeven personen maken we nog een tocht van anderhalf uur. Via Reiterkogel, Hasenauer, Sunliner, weer Hasenauer steken we door naar de Hochalm. Daar gaan we omhoog met de stoeltjeslift om daarna de afdaling naar Hinterglemm te maken. Het tempo zit er nog goed in.
Om even voor vier komen we terug in het hotel, waar Henk namens de groep een kadootje geeft aan Trudy. We zingen en proosten op haar gezondheid. Gerrit wordt bedankt voor zijn inbreng in deze week. We eten om zeven uur en zijn daarna door Trudy uitgenodigd voor een kop koffie in Schwarzacher t.g.v. haar verjaardag. Zo komt er een einde aan een enerverende week. We wensen Ineke en Pia een voorspoedig herstel toe.
