Juni 2010
Mei 2010, de dag nadat ik eindelijk weer eens een positieve nieuwsbrief mocht versturen, zat ik niets vermoedend op mijn werk, het zonnetje scheen, dus de paarden zouden lekker relaxed buiten staan. En dat stonden ze ook, alleen niet zo relaxed als je zou vermoeden bij een stel gepensioneerde manegepaarden. Helaas was een spelletje ravotten in de wei tussen Whisper, ( een van de andere pensionpaarden ) en Quaranta op een klein bloedbadje uitgelopen. Whisper had Quaranta raak getrapt tegen zijn been. Andre zag op een gegeven moment dat Quaranta een klein sneetje had op zijn been, heeft hem uit de wei gehaald, en op stal gezet om het beter te kunnen bekijken. Op het eerste gezicht leek het niet zo ernstig, een klein sneetje van ongeveer 2 cm, maar het bleef maar bloeden. Toen Ingeborg thuis kwam was het nog steeds aan het bloeden, en die heeft toen Angelique van paardenpraktijk West Brabant gebeld. Omdat het bleef bloeden zou ze eventjes langskomen, om het eventueel te hechten. Na een uurtje belde ik naar Ingeborg om te vragen of het gelukt was, maar toen kreeg ik Angelique aan de telefoon, het eerste wat ze zei was “we hadden toch afgesproken dat ik niet meer zou komen, ?? ( Dat klopte, na het overlijden van Rebecca, Mr Doon en Obelix hadden we de symbolische afspraak gemaakt dat ze alleen nog langs zou komen voor onbenullige dingetjes als luizen, kale plekken, en hoefzweren, en bakjes koffie, want we hadden wel weer genoeg ellende en kosten gehad, en we hoopten door het maken van de afspraak dat we voorlopig weer een jaar of 5 geen ernstige dingen zouden krijgen bij de paardjes. ) Ik maakte er zelf dus nog een grapje van, zo van “ja, maar een klein sneetje, even hechten, en dan is dat weer opgelost, dus dat kan nog wel toch. Maar haar stem werd een stuk ernstiger, want hoewel het er aan de buitenkant niet zo ernstig uitzag, was het aan de binnenkant van zijn been een groot drama, want zijn spronggewricht was kapot door de trap. Er kwam niet alleen bloed uit de wond, maar ook gewrichtsvloeistof, en dat kon ze absoluut niet hechten. Dit kwam echt als een donderslag, want weer stonden we voor een hele moeilijke keuze. Opereren was noodzakelijk, want het zou zo absoluut niet genezen, het moest worden schoongespoeld, en er moesten foto’s worden gemaakt om te kijken of er niet ook iets gebroken was. Hoewel een operatie wel noodzakelijk was om hem de kans te geven om te kunnen genezen, kon Angelique ons geen garantie geven dat hij na zijn herstelperiode pijn vrij zou zijn, of niet kreupel.
Maar er was maar 1 alternatief, de wond aan zijn spronggewricht was dusdanig, dat die nooit op een natuurlijke manier zou kunnen genezen, en als het al zou genezen zou hij de rest van zijn leven kreupel zijn, en enorm veel pijn hebben, dus zouden we hem moeten laten inslapen. Quaranta is een enorm sterk paard, zowel van karakter als zijn gezondheid, dus Ingeborg heeft hem zo snel als maar kon in de trailer gezet, en is heel voorzichtig naar de kliniek gereden, waar ik al stond te wachten. Eerst heeft Angelique uitleg gegeven, en hebben we foto’s gemaakt om te bekijken of er meer beschadigd was, gelukkig was er verder niets gebroken, maar er zaten wel een aantal botsplinters die verwijderd zouden moeten worden. En zijn sprong was nog ernstiger beschadigd dan Anqelique had verwacht. Toch hebben we vol vertrouwen gezegd dat ze er alles aan mocht doen om hem te redden, dus dat betekende een operatie. Ingeborg en ik zijn er nog bij gebleven toen hij werd voorbereid voor de operatie, en toen hij slaperig werd zijn wij vertrokken, elk met onze eigen gedachtes, maar vol goede moed, en hoop dat hij hier door heen zou komen. Rond 19 uur is hij naar de operatiekamer gebracht, en rond 22 uur belde Angelique, dat ze heel veel splinters had kunnen verwijderen, en dat de wond zo goed als het ging was schoongespoeld, hij had een flinke dosis antibiotica ingespoten gekregen, en daarna was het afwachten. Pas de volgende dag zou duidelijk zijn of de operatie was gelukt, of niet. Gelukkig steunde hij de volgende dag al op zijn gewonde been, en dat was een goed teken, het was ook niet warm of ontstoken, dus dat waren nog meer goede tekens. Maar er kon nog steeds van alles veranderen, want zodra het maar iets warm zou gaan aanvoelen, of dikker worden, dan moest de wond weer worden open gemaakt, en opnieuw gespoeld. Hij moest dus zeker nog een week blijven zodat ze het goed in de gaten konden houden.
Om een lang verhaald kort te maken, Quaranta heeft uiteindelijk 2 weken op de kliniek gelogeerd, zodat ze zeker waren dat het de goede kant op ging. Inmiddels is hij sinds vorige week weet thuis op zijn oude vertrouwde plekje, bij zijn maatje Lorenzo. Na een ruime week stalrust mag hij nu inmiddels op een klein stukje wei weer met de anderen mee naar buiten, en hoewel hij wel apart staat, en geen ruimte heeft om eens lekker te galopperen, geniet hij gelukkig weer met volle teugen. Voorlopig mag hij zich nog een hele lange tijd niet druk maken, maar hij is zo heerlijk nuchter op dit moment, het is net of hij precies doorheeft dat hij zich nu maar beter even kan gedragen, geen sprintjes, geen gekke sprongen, omdat dat zijn genezing alleen maar bevorderd. Donderdag 10 Juni gaan de hechtingen eruit, en kunnen we hopelijk ook dit hoofdstuk weer afsluiten…… Voor ons graag komende 10 jaar geen kliniek bezoek meer aub. We zijn Angelique en haar team natuurlijk ontzettend dankbaar dat zij alles op alles hebben gezet om Quaranta te helpen, voor hun daadkrachtige en kundige optreden, en goede zorgen. Natuurlijk hebben we ook de Hoge Devel continue op de hoogte gehouden van de toestand van Quaranta, hij kwam immers daar vandaan. En achter de schermen is daar druk overlegd, want zij hadden natuurlijk al wel in de gaten dat dit grapje ook geen tientjes werk zou worden. Een dure operatie, 2 weken stalling op de kliniek, elke dag antibiotica, tel maar weer op…. Zaterdag kwam Anita foto’s maken van verschillende particuliere paardjes op stal. Mensen hadden zich daarvoor opgegeven, en betaalden een klein bedrag voor een echte professionele fotoreportage van hun paard. De opbrengst wilde zij weer schenken aan de stichting voor de paardjes, maar zij had ook een hele lieve brief mee gekregen van de maandagavondgroep. Zij hadden hun gezamenlijke verjaardagspot geplunderd, allemaal nog een extra bedrag bijgelegd, en dit aan Anita meegegeven als verrassing, zodat ik me over een gedeelte van de rekening alvast geen zorgen meer hoefde te maken. U zult zich kunnen voorstellen dat we wel een aantal keer moesten slikken bij dit gebaar, het is zo ontzettend fijn dat mensen zich op allerlei manieren inzetten om de paarden te steunen, door dik en dun. Meiden en heer, hartstikke bedankt, jullie zijn hartstikke top. En ook Amber van manege de Hoge Devel wil ik eventjes in het zonnetje zetten, zij helpt nl op een hondenopvang, en daar kreeg ze 1 euro per uur voor, afgelopen weken heeft ze zich daar urenlang ingezet, en dus niet alleen de honden daar heel erg blij gemaakt, maar ze heeft het geld 25 euro wat ze daarmee heeft verdiend aan de stichting gedoneerd, en daar worden ook wij heel erg blij van, niet alleen van het mooie bedrag wat ze bij elkaar heeft gewerkt, maar ook het gebaar, dat zo’n jong meisje zich op haar manier zo hard inzet voor het goede doel. Amber bedankt !!
Met de andere paardjes gaat het allemaal gelukkig hartstikke goed, ze staan nu overdag en meestal ook s avonds weer buiten, de tandarts is inmiddels teruggeweest voor behandeling van een aantal van hun gebitjes, dus ze hoeven nu niet meer met spreekwoordelijke lange tanden te eten. Alleen voor Volita zal nog een behandelplan worden opgezet, zij heeft al jaren een heel scheef en slecht gebit, maar doordat haar kaak waarschijnlijk een keer gebroken is geweest heel vroeger, en verkeerd aan elkaar is gegroeid, konden we daar weinig aan doen, want zodra de klem in haar mond zou worden gezet, en er druk op zou komen was de kans heel groot dat haar kaak weer brak. Zij heeft dus al jaren steeds ontstekingen in haar mond, en behoorlijk wat problemen met haar tanden. Onze vaste tandarts die elk jaar de tanden van onze oudjes even bekijkt en waar nodig behandeld, ziet dit elke keer weer hoofdschuddend aan, omdat hij er niets aan kon doen, maar na overleg met de dierenarts, heeft hij toch besloten dat hij een en ander gaat proberen, haar kiezen zijn nog goed, maar haar voortanden staan scheef, los, zijn ontstoken etc etc. En u kunt zich voorstellen dat is gewoon geen fijn gevoel in je mond, als je eet is dat pijnlijk. Het plan is om haar binnenkort heel goed te gaan sederen ( suf maken en verdoven ) en dan haar voortanden te verwijderen, die zitten nu zo los dat als we er 1 uithalen, dat je de rest er waarschijnlijk zo kunt uitpakken. Wij waren zelf een beetje bang dat ze dan problemen zou krijgen met eten, maar haar kiezen blijven behouden, en gras scheurt ze nu al met haar lippen af, en als het niet lukt om brokken te eten, dan maken we gewoon een slobber papje voor haar. Onze tandarts heeft al meer ervaring met tandloze paarden, en daar kunnen ze eigenlijk heel goed mee eten, dus hij verwacht dat het alleen maar fijner voor haar is dat haar mond geen pijn meer zal doen bij alles wat ze eet. Calvaros is ook een tandloos paard, bij hem zijn al jaren geleden zijn tanden eruit gegaan, en hij redt zich er prima mee, dus het verhaaltje Volita en tandarts wordt vervolgd. Noel is al helemaal thuis bij ons, ze staat op een wei met 2 andere paarden, en geniet ontzettend van haar pensioen, het was zelfs zo erg dat ze in het begin toen de paarden s nachts nog naar binnen gingen niet te pakken was, want ze wilde helemaal niet naar binnen.!!
En uiteraard hebben we nog een korte Update over de geplande Huijbergsepaarden3daagse. Wat een werk brengt dat met zich mee, maar ook ontzettend veel positieve en leuke reacties van mensen. Er heeft inmiddels in de meeste kranten al een stukje gestaan dat mensen zich kunnen aanmelden om mee te doen. De inschrijvingen komen nu dus inmiddels ook al vlot binnen, en de voorbereidingen gaan steeds meer vorm krijgen. Inmiddels is er ook een complete website voor aangemaakt die ook al regelmatig bezocht wordt. ( www.huijbergsepaarden3daags.nl ) Omdat het zo’n spektakel wordt, heeft de regionale tv en Hart van Nederland al toegezegd aanwezig te zullen zijn om verslag te doen, dus Huijbergen wordt op de kaart gezet. De routecoordinator Frank Huijgen heeft 3 geweldig mooie routes uitgestippeld, in 3 totaal verschillende omgevingen van Huijbergen, nu alleen nog een afspraak met Staats Bosbeheer, om te bekijken of we ook voor alle paadjes toestemming krijgen om overheen te mogen rijden. Maar daar heb ik alle vertrouwen in, Staatsbosbeheer heeft nl al gezegd dat ze ons graag alle mogelijke ondersteuning willen verlenen bij dit unieke evenement. Daarnaast zijn Annemiek en Britt druk bezig om een mooi programmaboekje in elkaar te zetten, Linda om alle mensen die zich inschrijven van de nodige informatie te voorzien, en Bianca en Dianca houden de inschrijvingen bij, je staat er af en toe van te kijken waar de mensen vandaan komen, want we hebben inschrijvingen echt overal vandaag, Piershil, Waalwijk, Rotterdam, Zwijndrecht, maar natuurlijk ook korter bij, zoals Rucphen, Halsteren, Sint Maartensdijk, en Ossendrecht. Ik ben blij dat we al een aantal maanden geleden begonnen zijn om alles voor te bereiden, want er komt echt van alles bij kijken, maar wel ontzettend leuk om te doen. Mocht u zelf misschien ook nog mee willen doen, en 1, 2 of 3 dagen willen meerijden met de 3daagse, schrijf je dan snel in, want we kunnen maar maximaal 200 deelnemers kwijt, en dat lijkt misschien wel veel, maar daar zitten we zo aan.
Dit was het weer voor deze maand, ik wens u bij deze alvast een fijn en zonnig weekend, en tot ziens.!!
Carola Poot.
