Adelante-honden, p/a Lorentzkade 152, 2014 CD Haarlem Ingeschreven in de Kamer van Koophandel Amsterdam onder nummer 34300454 Postbankrekening nummer 5447302, tnv Penningmeester Adelante-honden, Haarlem. T. 023-5243544 E.
[email protected]
Nieuwsbrief nummer 8
W www.adelante-honden.nl
augustus 2010
Beste Mensen, Hier dan weer een nieuwsbrief van ons. Er is van alles gebeurd, alleen hebben we niet zoveel met de honden zelf gedaan. Dat wil zeggen, niet naar Spanje geweest om honden te halen. De famous 4 (Pilar, Bea, Natalia en Karma) zijn in mei honden wezen brengen met de bus, omdat we last hadden van zo’n fijne aswolk uit Ijsland. Ook is er nog een keer een hondje meegekomen met een andere stichting. En zelf zijn we dan weer eind juli naar de Pyreneeen gegaan om weer honden te selecteren. En dat is prima gelukt, hou de website maar in de gaten. Even voor die tijd hebben we – of eerlijk gezegd Erica (bloed, zweet en tranen. Chapeau!!!) – van al jullie inzendingen een boek gemaakt en dat aan Pilar overhandigt. We kwamen inderdaad tot 101 honden!! Ze was er super blij mee! Verderop in deze nieuwsbrief dan ook een dank je wel van Pilar, aan jullie allemaal! Een van onze enthousiaste adoptanten heeft een mooi stuk geschreven over tuigjes en wat daar allemaal bij komt kijken. Dus dat gaat hier ook bij! In juni zijn we met z’n velen nog op de Podencodag in Amersfoort geweest. Het was een schitterende bijeenkomst, waar familieleden (Daisy en Milu) elkaar weer tegenkwamen, en waar wij natuurlijk heel blij waren om de honden en hun baasjes weer te zien! Nazorg is nog even een puntje: we hebben door allerlei toestanden niet veel tijd en mogelijkheid gehad om nazorg bezoeken te doen. Er staan er dus nog veel open, sommige zelfs al 1,5 jaar!! Maar wees gerust, we komen echt langs. Wat Irene betreft wordt dat oktober, omdat zij in september weg is. Erica zal proberen de bezoeken tussendoor te gaan doen. Ons verzoek is wel dat jullie contact met ons opnemen, als er ‘dingen’ zijn. Niet door laten sudderen, maar als je een nare of onhandige of angstige situatie met je hond hebt, sein ons dan gelijk in. Dan kunnen wij proberen daarop in te spelen en te zien of we gezamenlijk tot een oplossing kunnen komen. En dan nog een verzoekje: alle foto’s die jullie gestuurd hebben, willen we op de website zetten bij jullie eigen honden. En we willen nog een fotoboek maken, maar dan zonder de persoonlijke dingen voor Pilar. Wanneer iemand hier bezwaar tegen heeft, horen we dat graag!!! Zonder tegenbericht gaan we er mee aan de gang. Anneke, Erica, Spencer en Irene
Nieuwsbrief 8, augustus 2010, pagina 2
101 THANKS Dear all, What a wonderful surprise, 101 dogs to the Netherlands in 2,5 years! And what a sweet and lovely present with all your photographs and messages, thank you, 101 thank yous to everyone of you. You all talk about my work, let me tell you, it is such a pleasure to see these doggies living happily with you all that every bit of work I do is more than paid for when I look at these photographs and see their bright, happy eyes looking at the camera. When I see them running in the woods or the dunes or sleeping on the couch (ouch, perhaps they should not be doing that!), when I know that YOU are giving them a good life. It makes me happy, it has given me in the last few years a satisfaction that is difficult to explain sometimes but I am sure that you all that love “my babies” understand well. I want you all to know that most of the dogs that you love as another one of the family would have had little chance of being adopted here in Spain and would have lived all their lives in the shelter. Although things are slowly changing dogs here have two purposes, for big dogs it is work, and that means normally being chained as guard dogs or hunting, we prefer the dogs live with us with some freedom and well looked after in the shelter. Little dogs are fashion accessories and most people want pedigree dogs in fashion at the time but the ones that cannot afford to pay around 1000 Euros for a “proper” dog will settle for a nice looking, cute, friendly dog, of course it must not bark, chew the chair leg, must be able to be left alone all day without complaining and of course, small dogs don’t really need walking and running! Most of you have adopted medium to large dogs, which of course has helped us a lot, but whether large or small practically every dog in the Netherlands would have difficulty in being adopted here. To me, and I know to you as well, the look of the dog is important, but much, much more important is the connection that the doggies have with their families. The love, the loyalty and the fullness that they bring to your lives. I am aware that sometimes the beginnings have been difficult, not all my babies have behaved perfectly from the start, but thanks to your dedication and your patience most problems have been resolved and you are happy, believe me, I’m very happy. Also, I do the nice work with the dogs here, take them for walks and let them run in the fields, take photos and videos, sometimes take them home to live with me for a while, in short, I have fun with them.
Nieuwsbrief 8, augustus 2010, pagina 3
There are more people involved in bringing dogs to the Netherland and I also want us all to thank them. There is Bea, who works so hard that she never knows whether she is coming or going but everything gets done; Natalia who has been a volunteer at the shelter for nearly 20 years, who loves and pampers everyone of them; Karma, our latest recruit, who is always there when you need her, sometimes to foster dogs at very short notice, sometimes to travel with the dogs to the Netherlands without any previous warning (Usually it goes like this, I say: Karma, can you go to Holland the day after tomorrow? Karma says: I will have to check but I think it will be OK, I say: Thank you I will book the ticket!) All this while holding down a job and finishing her university career!! And finally, there is Adelante. Without their vision none of this could have been possible. There is Spencer and Anneke and Noor working away in the background and getting things done. There are all the fosterhomes, who take in dogs lovingly and take care of them, teach them what to do and what not, and all as volunteers! And more especially for me, two wonderful women who have became friends and without whom 101 doggies and I would not be nearly as happy as we are. Irene and Erica. Irene with her seemingly endless energy, although we all know that that’s not the case and sometimes her workload is far too much. Who selects, together with Erica, the dogs that will be suitable to live with you and make sure you get them, who fosters dogs when it is important that they go away from the shelter quickly and who together with Spencer always end up with too many dogs, and for whom I give thanks everyday that she found the way to our shelter, a big thank you Irene. And I must say, Erica. With her sensitivity she has been able to find homes for dogs who had “problems”, dogs who had been so traumatized by previous owners and would have lived a miserable life in the shelter and are now living happily with their new families. Luckily we don’t have many problem dogs and Erica has selected nice animals who have been good pets very quickly, but being able to see a poor unfortunate, mistreated and abused animal become the lovely pet it was meant to be is wonderful. So, thank you Erica, please carry on. These were the first 2,5 years, we have now more than 101 dogs living with you and hopefully more will come, and for every one of them I thank you all. Thank you for seeing what they are, no matter what they look like. Thank you for making them a part of your families. Thank you for caring for them and for loving them. 101 THANKS TO ALL OF YOU for loving “my babies”. Good bye to you all, Pilar
Nieuwsbrief 8, augustus 2010, pagina 4
Hondentuigjes!? Truttig hoor!
Altijd van die kleine hondjes die ze (moeten) dragen. Meestal met glitters of een smaakvol patroon. Neen, niets voor mij of mijn (kruising) Gossies, Alba en Cuca. Dacht ik. Een paar weken geleden kregen de meisjes kennelhoest. Vervelend, maar niet onoverkomelijk. Ze kregen pillen tegen de hoest en ontstekingsremmers. Hiernaast adviseerde de arts om ze kindersiroop te geven (lekker zacht voor de keel) en ze voorlopig uit te laten met tuigen, ter bescherming van hun ontstoken, gezwollen kelen/strottenhoofd. OK, op naar de dierenzaak. Daar heb ik twee prachtige tuigen aangeschaft van het merk Greyhound ( € 22,50 per stuk). Zwart met beige, gevoerd met een soort flanel en met een slot. Ik mocht ze thuis rustig proberen. Nou, Cuca vond het best, maar Alba wilde het niet om. Ze vond het maar niks en liep weg. Toen heb ik honden psychologie toegepast. Normaal wordt Alba, zij was het eerste in huis, eerst aangelijnd, maar nu heb ik Cuca het eerst het tuig omgedaan en deed alsof we weggingen. Alba keek op haar neus en kwam toen maar snel aangelopen. Wat een verrukkelijke wandeling heb ik gehad! Alba trok altijd aan de lijn en ik heb het haar nooit kunnen afleren. Maar toen liep ze als een mak lammetje. Dat was ook wel nodig, want behalve op het strand, kon ik niet naar het bos vanwege de kennelhoest. Gedurende ruim een week heb ik de dames aangelijnd/opgetuigd uitgelaten. Op het strand hielden zij hun tuigen ook om, alleen merkte ik dat ze soms met twee poten in een “broekspijp” liepen. De banden van het tuig rekte weliswaar niet uit, maar waarschijnlijk klemden de gespen in het water minder goed. Wat nu te doen. OK, andere tuigen, want ik zag wel de voordelen ervan. Lekker rustig lopen en je kan ze indien nodig sneller pakken.
Nieuwsbrief 8, augustus 2010, pagina 5
Ik heb toen andere aangeschaft, neen, de dierenzaak had tot nu toe geen klachten gehad over die Greyhoundtuigen. Mijn keus is toen gevallen op het merk Hurtta, gemaakt in Finland en wordt veel gebruikt voor actieve en sledehonden. Een deel van het materiaal is hetzelfde als wat voor wetsuits wordt gebruikt. Kortom, het zou niet gaan lubberen en de gespen houden de banden goed op de plek (€ 29,- per stuk, ahum). Ik heb het gisteren uitgeprobeerd in zee. Ideaal! Goed de tuigen van het merk Greyhound gebruik ik dan maar voor “droog wandelen”. Nooit weg. Iedereen denk dat ik nu twee blinde geleide honden aan het trainen ben, maar daar zit ik niet mee. Een extra voordeel is dat in ieder geval Alba bijna als een afgerichte hond uitstekend luistert wanneer ze haar tuig om heeft. Met Cuca maakt het niets uit; dat is een brave Hendrik! Zo zie je maar. Je vergruist iets, maar in bepaalde gevallen komt je er op terug.
Over vergruizen gesproken. Mijn verhaal doet mij denken aan Martin Gaus. Ook hij had zo zijn ideeën over honden die hun achterpoten niet meer konden gebruiken en een kleine sulky kregen aangeschaft. Je weet wel, zo’n karretje op twee wielen waar een paard voor draaft. Zo iets doe je toch niet; dat is geen hondenleven! Kennelijk was een van de honden van Gaus geloof ik tegen een boom aangelopen en raakte verlamd aan zijn achterpoten................. Je raadt het al, inderdaad! Leuk verhaal hè en neen, ik heb geen aandelen in de genoemde merken. Jo Menke
