EEN MOOI BEWIJS VAN ONZE VRIENDSCHAP SAMEN KAJ GROTER EN STERKER MAKEN HET IS NIET ZO SIMPEL GESLINGERD TUSSEN MIJN OUDERS

KAJ-MAGAZINE - JG 9 NR 2 - AUGUSTUS 2015

HET IS NIET ZO SIMPEL Bekendmaking 1 mei Genk

GESLINGERD TUSSEN MIJN OUDERS Coloque: gezinstransities

20

22

EEN MOOI BEWIJS VAN ONZE VRIENDSCHAP SAMEN KAJ GROTER EN STERKER MAKEN

GEEF JE CARRIÈRE EEN VLIEGENDE START MET ACV GO

Begin met een gerust hart aan je eerste job, voor maar 33 cent per dag.

ACV lanceert ACV GO, een uniek lidmaatschap waarmee je als jongere tot 25 jaar kan genieten van alle steun die je nodig hebt bij het begin van je loopbaan. Van loon- en loopbaanadvies tot juridische bijstand, van individuele belangen tot collectieve akkoorden voor alle werknemers. En dat gedurende 1 jaar voor maar 10 euro per maand. Of 33 cent per dag. Geniet van échte duurzame solidariteit. Lees er alles over op www.acvgo.be

Voorwoord Een topweek

4 5

SAMEN KAJ GROTER EN STERKER MAKEN

8

Sport in je KAJ-afdeling Een mooi bewijs van onze vriendschap Jongeren over school

11 12 16

INHOUD

Colofon

HET IS NIET ZO SIMPEL

20

Medewerkers: Els Michiels Hanne Jacobs Margo Bauwens Marijke Debrandere Riensje Landuyt Sanne Watteel Stefaan Degryse Tina Steurbaut

Redactie en vormgeving Marijke Debrandere en Patrick Nell

Druk: Interior & Print Solutions [email protected]

Geslingerd tussen mijn ouders De ideale start van het werkjaar

22 24

Redactieadres KAJ-Up2date U. Britsierslaan 5 1030 Schaarbeek tel. 02 246 53 00 fax 02 246 53 49 e-mail: [email protected]


3

VOORWOORD 1 september: hoezee of oh nee?

Straks is het weer 1 september. De datum valt in de hoofden van de duizenden secundaire schoolgangers. Bij sommigen als een verderf verspreidende bom, bij anderen als een soort langverwachte wedergeboorte. In elk geval heeft die datum een serieuze impact op het alledaagse leven. Behalve misschien een vakantiejob verdampt de “echte vrije tijd” en maakt het vaste schoolstramien zich terug heer en meester van de vrijheid, het ongedwongene en het zorgeloze van de vakantie. Aangezien de tijd zich niet laat vertragen beginnen duizenden scholieren met de moed der wanhoop aan een nieuw schooljaar. Nog eentje in de rij. Letterlijk zelfs. Nog een jaartje in een opgedrongen richting. Nog een jaartje zwoegend onder een hels ritme van toetsen, taken, groepsopdrachten en smart school en dat onder hoge druk om “goede punten” te halen. Nog een jaartje met leerarme stages en slechte begeleiding en waarna de punten met de natte vinger uitgedeeld worden. Nog een jaartje lachen en wenen om al die onbegrijpelijke schoolregeltjes. Nog een jaartje moeten aanhoren dat BSO en TSO minder waard zijn dan ASO. Dat zijn althans enkele bevindingen uit de verzamelde verhalen die menig KAJ-lid over school vertelde. Niet dat het allemaal slecht is. School is voor velen ook een bron van nieuwe inzichten, verrijkende kennis, betere vaardigheden, vriendschappen, enzovoort. Maar blijkbaar is het toch niet genoeg. Is school de plaats waar je kan ontdekken waar je goed in bent, in welke branche jij een meerwaarde kunt zijn voor de medemens en de samenleving? Zorgt school ervoor dat je het nodige weet en kan voor je latere werk? Is school de enige nuttige leerplek? Zorgt school ervoor dat ieder zijn “stiel” even sterk gewaardeerd wordt? Hoe ver mag de school gaan in het beknotten van elk zijn vrijheid en zoveel vrije tijd opslorpt? In plaats van ons als een kudde schapen gedwee terug in de sleur te laten leiden, moet iemand deze vragen durven stellen en een echt moderne visie over de toekomst van onderwijs waarmaken. Wij gaan dat doen. We maken er werk van, allen samen, dit werkjaar. Discussieer en doe je mee? Jouw inbreng is nodig!

4 KAJ-MAGAZINE - JG 9 NR 2 - AUGUSTUS 2015

VERSLAG VAN EEN TOPWEEK Cursus animator

De Paasvakantie staat gelijk aan cursus! 18 deelnemers, 6 begeleiders en 3 koks maakten er samen een schitterende cursus van. De inhoud Iedereen komt naar cursus om bij leren, allemaal samen willen we KAJ groter en sterker maken. Daarvoor bereidde de werkgroep een strak programma voor: kennismaken, ledenwerving, ledenopvolging en actie. Maar we zien niet alleen de theorie, we denken ook veel na hoe we dit kunnen toepassen in onze eigen afdeling. We eindigen daarom de week met een planning voor onze stage. De meesten kiezen voor ‘ledenwerving’. We denken na over onze stappen: Wie wil ik naar mijn afdeling krijgen? Hoe ga ik die jongeren leren kennen? Hoe ga ik voor hen een leuke startactiviteit maken? Hoe ga ik er voor zorgen dat ze de rest leren kennen? Zo groeien alle zotte ideeën, vage plannen en kleine besluittjes uit tot een planning waarmee we direct aan de slag kunnen. Op deze manier willen we 75 extra leden in KAJ tegen november!


5

Het verhaal van binnenuit Ik, Tina Steurbaut, had het genoegen om deel te nemen aan de animatorcursus. Iedereen had stress, niemand wist wat hem te wachten stond. We kwamen toe in Kortrijk en daar stond een hele bende ons op te wachten. Een beetje ongemakkelijk zeiden we ‘hallo’ en onze naam. Raar maar waar, hebben we elkaar leren kennen aan de hand van onze onderbroeken. Dat gaf wel een paar grappige momenten. Maar het bleef niet bij stil staan en naar elkaar luisteren, het werd tijd voor een beetje actie, zo creëerden we een gezellig sfeertje. ’s Avonds zaten we samen te chillen binnen, even genieten van de rust. De volgende dag was het weer een beetje wennen. Gelukkig voor ons was het heel goed weer en natuurlijk kwam er een watergevecht. En toen was de ongemakkelijke sfeer volledig weg! Opeens was iedereen op zijn gemak. We werden 1 grote bende.

Bijgeleerd over KAJ en onszelf Maar cursus is niet enkel spelletjes spelen. We kregen ook uitleg over KAJ en wat we allemaal doen. Dankzij Thomas, Marijke, Jeroen, Astrid, Gaëtan en Janne hebben we veel bijgeleerd. Uiteraard werden we verdeeld in kleinere groepjes om dit wat gemakkelijker te doen verlopen. We leerden veel over KAJ maar ook over onszelf. Er was een bezinning waarbij we voor iedereen een eigenschap moesten opschrijven. Het was wel mooi dat iedereen zo open kon zijn zonder zich te schamen. Ik had het gevoel dat ik echt respect kreeg voor iedereen. Na de activiteit zag je dat iedereen er nog steeds aan het denken was. Rond het thema school hebben we ook gewerkt. Eerst hebben we uitgezocht wat het probleem is. Uiteindelijk kregen we de opdracht om zelf een actiemoment op poten te zetten. We hebben ons helemaal gesmeten. We hebben een supermooi spandoek gemaakt. Op ballonnen hebben we onze dromen geschreven. We hebben een dansje in elkaar gestoken. En dan zijn we op straat getrokken. Het was werkelijk geniaal om zo eens in de kijker te staan. De laatste avond was voor mij echt speciaal: het kampvuur, de optredens, de gezelligheid. Iedereen was op zijn gemak en het was gewoon op en top perfect. Niemand had door dat we elkaar nog maar 5 dagen kenden. Iedereen had het gevoel dat we al eeuwen vrienden waren. Maar helaas, aan elk sprookje komt een einde. Het was een topweek en ik denk dat niemand het ooit zal vergeten.


Spijt dat je deze kans gemist hebt? In de herfstvakantie krijg je een nieuwe kans!


7

SAMEN KAJ GROTER EN STERKER MAKEN Margo, KAJ d’Aa over cursus hoofdanimator

Wat hebben jullie allemaal gezien op de cursus hoofdanimator? We hebben vooral gewerkt rond hoe je een groep kan maken! Zoals wij. We kwamen toe en kenden elkaar niet, het was een volledig nieuwe groep! We hebben zowel in de theorie gezien als in de praktijk ondervonden hoe je één geheel van al die individuen kan maken en zelfs nieuwe vriendschappen kan ontwikkelen. Waar we ook fel mee bezig waren, is hoe we rond de campagnes van KAJ kan werken in onze afdeling. Rond het thema school hebben we echt veel bereikt: “Wat is het probleem precies en hoe moeten we omgaan met wat we horen van de jongeren? Hoe kunnen we dit concreter maken?” Ik ontdekte dat je dit eigenlijk gemakkelijk in je eigen afdeling kan doen.


als persoon. Ik neem nu bijvoorbeeld meer besluiten en volg die op. Op cursus was het ook geweldig om de anderen te zien openbloeien. Mensen die eerst op de achtergrond waren, vertelden op het einde van de cursus gepassioneerd over wat ze wilden bereiken binnen de KAJ en met de leden uit hun afdeling.

En jullie hebben jongeren aangesproken op de Meir en in park Spoor Noord! Hoe ging dat?

Dus je hebt blijkbaar veel bijgeleerd? Ja! En op zulke korte tijd! Naast alles wat ik daarnet al zei, hebben we ook bijgeleerd hoe we een nieuwe werking of afdeling kunnen opstarten of eventueel heropstarten. Daarbij leerden we om écht rekening te houden met wat jongeren willen, waar ze geïnteresseerd in zijn en waar ze nood aan hebben.

Dat was speciaal! Ik had echt nooit verwacht dat ik dat zou doen! Ik durfde ervoor wel een aansteker vragen om een gesprek te beginnen, maar niet zoals op cursus: “Hey! Wij maken op school dit en dat mee. Is dit bij jou ook zo?”. Dit was eerst even een klik in mijn hoofd maken, maar uiteindelijk heb ik het wel gedaan. Want we hadden daarbij niets te verliezen, integendeel. Het viel echt supergoed mee. De reacties van de jongeren waren altijd positief en ze herkenden wat we vertelden. Dat zij ons bevestigden en dit ook meemaakten, gaf me het gevoel dat we het juist hadden. Ik ontdekte dat jongeren eigenlijk snel luisteren en het niet raar vinden als je ze aanspreekt. En dat zij gemakkelijk hun mening geven! Het was gewoonweg echt fijn.

Wat ik ook geleerd heb, is hoe belangrijk elkaar leren kennen is alvorens een groep te willen vormen of verder aan de slag te gaan met jongeren om beweging te maken. Want als je elkaar niet kent, ga je sowieso aparte groepjes krijgen en kan je nooit aan iets gemeenschappelijks werken. Dit heeft nu echt effect bij mij. Als ik zowel persoonlijk nieuwe mensen leer kennen, of als er nieuwe jongeren in de KAJ komen, dan leer ik ze nu op een bewuste manier kennen. Iedereen zei altijd tegen mij: “Jij bent echt kei-sociaal.” Maar nu besef ik dat ik altijd met dezelfde mensen praatte. Ik ben blij dat ik daarin veranderd ben. Ik leer jongeren echt op een dieper niveau kennen. Ik ben daar nu echt enorm mee bezig! Ik moet zeggen, wat ik op cursus heb geleerd, zit sindsdien altijd in mijn gedachten. Het heeft veel betekend voor mij


9

Hoe heb je de actiedag beleefd dan? Ik heb echt het gevoel dat we iets in gang gestoken hebben met onze actie! Eerst ontdekten we binnen de groep wat er allemaal gebeurt op school, dan zijn we dit gaan polsen bij andere jongeren op de Meir in Antwerpen. We hebben een persactie gedaan en de reacties waren super! Mensen van de straat bevestigden ons en deden goed mee. Ook na de cursus kreeg ik lovende reacties van thuis en vrienden. En ik heb motivatie om ook mijn de situatie in mijn school in handen te nemen. Wat mooi zou zijn, is dat mensen de jongeren niet meer in hokjes steken. Nu zeggen ze dat ASO’ers denkers zijn, dat TSO’ers allemaal elektriciens zijn en dan de jongeren die BSO volgen gewoonweg dom zijn. Nu zeg ik tegen hen dat dit gewoon de basis leggen is van waarin jongeren geïnteresseerd zijn en wat hun talenten zijn. Want elk heeft zijn eigen sterktes. Ik heb het gevoel dat ik nu een deeltje uitmaak van de grote campagne en dat is echt fijn. Ik geloof dat, als we het samen aanpakken, we echt voor verandering kunnen zorgen! En eigenlijk is het wel zot om te zien wat je allemaal op twee dagen tijd kan bereiken. Als je je er maar allemaal samen voor gaat! Kijk naar ons, zelfs met ons groepje van 10! Tevens zorgde ook dit ervoor dat we meer en meer een hechte groep vormden, want “wij waren tot veel in staat!”.

De sfeer zat duidelijk goed in de groep? Amai, het was ongelooflijk om te voelen hoe hecht we op het einde van de cursus waren. ‘s Avonds aan de bar, ‘s middags aan tafel, er is heel wat afgelachen geweest en de sfeer was top! Enkel ‘s morgens was het aan tafel soms wel eens stiller, maar daar zat de avond ervoor dan voor iets tussen. Ik ben op cursus vertrokken en kende niemand die meeging. Ik was dan ook nog eens de jongste. Maar iedereen heeft mij direct goed opgenomen, ik voelde me onmiddellijk een deel van de groep en dat is zo gebleven.

Waarom zou iedereen moeten meegaan? Het is ten eerste supertof! Je leert mensen kennen vanuit afdelingen van heel Vlaanderen. Waarom iedereen nog zou moeten meegaan, is omdat je leert stilstaan bij je eigen afdeling. Een week samenwerken, samen leren en samen zoeken, kan de KAJ enkel maar groter en sterker maken.

En nu, je stage? Ja, ik ga een -18 werking oprichten!


SPORT IN JE KAJ-AFDELING Deed je nooit aan sport? Ben je gestopt met actieve sportbeoefening? Val je uit de boot bij de topcompetities? En wil je toch bewegen? …

Dan ben je welkom bij Falos, de sportfederatie van kwb. Falos organiseert recreatieve sportactiviteiten, in verschillende sporttakken. Iedereen die wil sporten is welkom, ook mensen die nooit aan sport deden, die ooit gestopt zijn met actieve sportbeoefening of mensen die uit de boot vielen in de competitiesport. Falos legt de nadruk op het ontmoetingsaspect. Sporten bij Falos is gezond, ontspannend en stressvrij bewegen met respect voor ieders capaciteiten. Het uiteindelijke doel? Iedereen de kans geven levenslang te werken aan zijn of haar conditie en gezondheid op een aangename manier.

Een greep uit het aanbod Ploegsporten: Falos organiseert volleybalcompetities in drie provincies. Individuele sporten: sportdisciplines die vaak individueel worden beoefend, krijgen een meerwaarde door die in groepsverband te doen. Falos ondersteunt joggingclubs en -criteriums, wandelclubs, en -criteriums, fietsclubs, een mountainbikecriterium… Het promoten van (nieuwe) sporten: Met een sportinitiatie Fit op de fiets, joggen voor beginners of Rug in beweging laat Falos je kennismaken met allerlei sporten.

Voor een KAJ-groep is sport: een manier om een specifieke doelgroep aan te spreken zoals jongeren, allochtonen, … • joggen voor beginners trekt vooral vrouwen aan • voetbal of minivoetbal is dan weer typisch een mannensport waar allochtonen vaak zin in hebben • volleybal is dan weer haalbaar voor iedereen • en ook wandelen kan iedereen

Regelmatig of occasioneel Falos heeft twee soorten werkingen. Er zijn een kleine 8.000 sporters die minstens wekelijks in een of andere sportdiscipline actief zijn, in 226 clubs en in 17 verschillende sportdisciplines. Daarnaast zijn er de vele duizenden sporadische sportbeoefenaars. Zij nemen eenmalig of op minder regelmatige tijdstippen deel aan occasionele sportactiviteiten. Die initiatieven passen in de ambitie van Falos om iedereen en levenslang te laten bewegen. Een deel van deze activiteiten vind je op www.falos.be.

een uitbreekactiviteit met een lage drempel waarmee je nieuwe leden kan aantrekken… • een kubb-toernooi … kijk maar eens hoeveel niet-leden er zullen meedoen • bij een stratenloop kan je een hele wijk betrekken • maar ook als je een volleybalploeg opricht, kan je makkelijk jonge niet-leden aanspreken om deel te nemen Later gaan de deelnemers zich misschien ook gaan interesseren voor de andere activiteiten… Zelfs als dat niet zo is, is het toch belangrijk dat we mensen zich verenigen voor datgene wat ze graag doen een aanzet om meer in het straatbeeld te komen • als je een stratenloop organiseert bijvoorbeeld • of een grote wandeling in je gemeente, uitgepijld met (KAJ)-pijltjes gewoon ‘fun’ Daarnaast kan je met je specifieke vragen uiteraard steeds terecht bij het algemene secretariaat van Falos. We helpen waar kan! Info: [email protected] of 02/246.52.70 KAJ-MAGAZINE - JG 9 NR 2 - AUGUSTUS 2015

11

DIE FOTO’S ZIJN VOOR MIJ EEN MOOI BEWIJS VAN ONZE VRIENDSCHAP Meisjeswerking KAmeleJon Roeselare

Achtergrond We hebben reeds een behoorlijk traject afgelegd bij de uitbouw van de meisjeswerking in KAmeleJon. We startten namelijk al in 2013. De werking ontstond toen, omdat er steeds meer meisjes de weg vonden naar KAmeleJon. Die meisjes voelden zich echter niet altijd even goed in de onthaalwerking en/of bij de jongens. Deze signalen zorgden er voor dat we beslisten om een aparte meisjeswerking te organiseren. De werking is continu in beweging. Zo zijn er momenteel een aantal nieuwe, sterke sleutelfiguren die we bij ieder aspect van de werking actief betrekken. Deze meiden zijn vlot in de omgang, oprecht geïnteresseerd in hoe het gaat met de andere meisjes, kunnen leuke activiteiten bedenken, kunnen activiteiten mee begeleiden... Bovendien staan ze stevig in hun schoenen. Ze horen verhalen waarbij vrouwen en de belangen van vrouwen naar de achtergrond geschoven worden, daarbij ervaren ze een sterk onrechtvaardigheidsgevoel. Binnen onze meisjeswerking willen we meer doen dan enkel ontspannende activiteiten. We willen ook durven dromen over wat de ideale situatie is als vrouw ten opzichte van ouders, van broers, van vriendjes. We willen aan persoonlijke en maatschappelijke verandering werken en daarbij zullen deze meisjes ongetwijfeld een belangrijke rol spelen.


Activiteit: fotoshoot Op 25 mei was er opnieuw een activiteit: een heuse make-over en professionele fotoshoot. We kozen hiervoor, omdat we merkten dat de meisjes behoefte hebben aan activiteiten die speciaal en flashy zijn. Daarnaast ligt deze activiteit duidelijk in het verlengde van hun interesses en hobby’s, de gsm’s van de meisjes lopen namelijk over van de selfies. Bovendien is dit een activiteit waarbij de jongeren zelf al doende en actief zijn, zo hadden heel wat van de meisjes zelf ook make-up meegebracht. Het werd uiteindelijk een gezellige bedoening met hapjes, drankjes en vooral heel veel girly spulletjes zoals nagellak, make-up en krultangen. In het eerste deel van de activiteit konden de meisjes zich (laten) opmaken, hun haar konden (laten) stijlen en ze konden in een geïmproviseerde chill-out room relaxen en op de Wii spelen. Het tweede luik van de namiddag, voor heel wat van de meisjes de kers op de taart, was de professionele fotoshoot. Beelden zeggen hier meer dan woorden, het resultaat kan je hier bewonderen. Het werd een onvergetelijke activiteit voor maar liefst 26 meisjes. Trouwe leden waren aanwezig, maar ze waren niet alleen. Er waren namelijk ook een heel aantal nieuwe gezichten. Werving aan de schoolpoorten en het enthousiasme van andere leden trokken hen mee naar de werking.


13

Enkele reacties van de meisjes die deelnamen aan de activiteit: “Ik vind dat meisjes op hun best zijn als ze opgemaakt zijn. Hun haren mooi gekruld, hun gezicht opgemaakt. Je verzorgen hoort bij vrouw zijn binnen onze cultuur.” “Make-up geeft mij zelfvertrouwen. Op dagen waarbij mijn huid niet egaal is en ik een puistje of wallen heb, kan ik mijn zelfvertrouwen opkrikken. Je kunt dingen waar je niet blij mee bent camoufleren en zaken die je mooi vindt aan jezelf benadrukken.” “Ik houd er van om mij op te maken en te spelen met make-up. Jammer genoeg heb ik het thuis niet zo breed en heb ik er dus zelf de mogelijkheden niet voor. Dit is voor mij een paradijs, zoveel kleuren om uit te kiezen!” “Ik weet niet precies welke kleuren mij goed staan, vandaag hebben ze mij daarbij geholpen. Ik heb ook veel tips gekregen over hoe oogschaduw aanbrengen, hoe je wenkbrauwen epileren.” “Op deze manier hebben we leuke foto’s samen die bovendien van goede kwaliteit zijn. Op ons eentje hebben wij nooit de mogelijkheid om een fotoshoot te doen. Die foto’s zijn voor mij bovendien een mooi bewijs van onze vriendschap. De mooiste foto wordt zonder enige twijfel mijn nieuwe profielfoto op Facebook.” “Voor mij horen make-up, hakken en mooie kleedjes bij mijn persoonlijkheid. Ik ga de deur niet uit zonder eyeliner of als mijn haar niet goed ligt. Het is leuk om dit samen te doen, maar vandaag het gaat niet zo zeer over de make-over en fotoshoot voor mij. Meisjes onder elkaar, babbelen en dansen, ik vind het super gezellig.” “Ik heb niet altijd de mogelijkheid om mij op te maken met felle kleuren. In onze cultuur hoor je niet op te vallen, maar bescheiden te zijn en dat doe je niet bepaald met blauwe oogschaduw. Door dat ik naar deze activiteit kom kan ik met make-up experimenteren.”


Tijdens deze activiteit deden we zoveel als mogelijk beroep op het geweldige talent binnen de groep: Zhaneta en Ida sloofden zich uit om ieder meisje mooi op te maken, Estelle stijlde, krulde en vlechtte er op los. Ze voelden zich goed in hun rol, enerzijds omdat ze het geweldig vinden om de meisjes een goed gevoel te geven en hen te zien transformeren in vavavoom ladies vol zelfvertrouwen. Anderzijds hebben ze het gevoel dat make-up en haartooi hun ding is en bovenal hun talent waarin ze uitblinken. Ze kregen heel veel positieve en lovende feedback van de meisjes. Sommigen vroegen zelfs of ze professionals waren en ingehuurd waren voor de activiteit. Dit betekende natuurlijk een grote boost voor hun zelfvertrouwen!

Deze activiteit bestond echter uit meer dan enkel make-up, nagellak en foto’s nemen. De meisjes spraken namelijk ook open over hoe jongens en mannen zich gedragen ten opzichte van meisjes en vrouwen. Enkele meisjes vertelden over relaties die ze hadden met jongens die hun, traag maar zeker, iedere vrijheid ontnamen en tegelijkertijd zichzelf niks ontzegden. Zo is er een meisje die bepaalde kledingstukken niet mocht dragen vanwege te doorschijnend of te strak ‘plakkend’, ook al had ze daar zelf hard voor gewerkt. Hij schold haar uit als ze die kledij toch aantrok, als ze het aandurfde om een jongen in haar school aan te spreken of als ze chatte met jongens op Facebook. Ze vertelde over hoe ze zich nu veel gelukkiger voelt en nooit meer in die valkuil wil trappen. De meisjes vertelden ook over hoe ze zich niet altijd veilig voelen als ze alleen of in kleine groepjes op stap zijn. Ze hebben vaak het gevoel dat mannen hen nakijken op straat. Ze wandelen sneller, trekken hun blouse dicht en vermijden oogcontact als ze groepjes mannen voorbij lopen. Het wordt soms zo erg dat meisjes zich niet meer veilig voelen in hun eigen buurt, Z. vertelt over haar eigen ervaring:

wou niet dat hij zou weten waar mijn huis is. Hij bleef een eindje wachten buiten. Pas toen hij weg was, durfde ik verder wandelen naar mijn eigen huis.”

Plannen zomervakantie In de zomervakantie organiseren we iedere week (idealiter op dinsdag) een meisjesactiviteit. Tijdens de ramadanperiode plannen we onder andere een film. Verder staan er nog een picknick en een uitstap naar een openluchtzwembad op de planning. De zomerperiode is ten slotte ook een mooie gelegenheid om aan werving te doen in de buurt, dit is een kans die we niet laten liggen. De sleutelfiguren betrekken we bij het organiseren en begeleiden van deze activiteiten en uitbouw.

“Ik woon in de stationsbuurt van Roeselare. Ik wandel na mijn werk niet graag alleen door de buurt ‘s avonds laat of als het donker is. Een eind geleden werd ik namelijk gevolgd door een enge man. Ik werd bang, maar ik heb toen heel luid geroepen dat hij weg moest gaan, omdat ik anders de politie zou bellen. Gelukkig ging hij toen weg, maar sindsdien voel ik mij echt niet meer op mijn gemak. Als ik de late shift heb gehad, wandel ik niet naar huis, maar neem ik de auto. Ook al duurt het langer om met de auto thuis te geraken.” R. maakte ook iets dergelijk mee met een jongen in diezelfde buurt: “Ik verveelde mij en besloot om een wandeling te maken. Een jongen sprak mij aan, ik kende hem van Facebook. Hij had mij al enkele keren aangesproken op chat, hij vroeg vaak wanneer ik in de buurt was aangezien hij wou afspreken met mij. Ik wandelde verder, maar merkte al snel dat hij mij volgde. Ik was toen 13 hij 23, ik heb natuurlijk geen interesse in hem. Ik begon schrik te krijgen, ik wandelde snel naar het huis van een vriendin. Ik


15

JONGEREN VERTELLEN OVER SCHOOL … Campagne school

We mogen of kunnen onze studierichting niet kiezen! “Ik wil graag deeltijds onderwijs doen, zodat ik halftijds een beroep kan aanleren, maar dat zien mijn ouders niet zitten. Ze zeggen dan: ‘Daar moet je niet aan beginnen, daar zijt ge veel te slim voor.’ Mensen zien dit als het laagste van het laagste en als je “hoger” aankunt probeer je dat eerst.” “Ik wist helemaal niet wat ik wou worden dus wist ik ook niet wat ik wou studeren. Mijn kameraden gingen allemaal elektromechanica doen, dus ik deed ik dat ook maar. Mijn kameraden haalden genoeg punten en ik bleef zitten.”

Jongeren van BSO en TSO zijn minder waard dan ASO! “Sommige mensen denken automatisch dat je achterlijk bent omdat je TSO doet. “Ah ja, gij doet technische, dan zijt gij minder begaafd als ik.” We worden echt in hokjes geduwd.” “Verschillende leerlingen doen minachtend over elkaars richtingen. Zo zijn die van humane altijd de “dommeriken”. En zeggen de latinisten dat, als ze het niet meer aankunnen ze altijd kunnen “zakken” naar humane, terwijl elke richting toch zijn moeilijkheden heeft? Ik kan daar echt kwaad van worden. Ook leerkrachten doen soms neerbuigend, als ze de latinisten aan het bestoefen zijn. Ik heb toen gezegd op een bepaalde moment tegen die leerkracht: “Wat gaat ge doen als uw toilet verstopt zit? Uw dokter bellen?”

De richtingen van het beroepsen technisch onderwijs en de jongeren die ze volgen worden algemeen bekeken als minder waard dan ASO. Ons onderwijssysteem en onze samenleving bevestigen dat beeld. Een wissel van TSO naar ASO is onmogelijk, je kan alleen “zakken”. Een overstap van TSO naar BSO wordt gezien als falen. Nochtans voelen wij ons evenveel waard, belangrijk en nuttig als iemand die ASO volgt.

Onze stages zijn slecht begeleid en we leren niets!

Ouders beslissen in onze plaats welke richting we moeten volgen. “Mik maar zo hoog mogelijk”, zeggen ze, maar wat wij zelf graag willen doen telt niet mee. We moeten al erg vroeg kiezen welke richting we willen doen en de keuze is vaak definitief. Soms weten we gewoon nog niet welke richting we uit willen of waar we goed in zijn. Het gebrek aan goede informatie en echte begeleiding maakt dat dit grote gevolgen kan hebben.


“Ik had soms andere verpleegsters om mee samen te werken. Dat maakte het moeilijk omdat de handelingen bij de ene persoon goed waren en bij de andere persoon moest het anders. Maar de dagelijkse commentaar die ze me gaven, was positief. Ik viel dus volledig uit de lucht bij mijn slechte eindevaluatie!” “Ik moest in plaats van de verzorging – waarvoor ik studeerde – allemaal kleine klusjes doen. Het waren ook de meest onaangename klusjes zoals de wc-stoelen uit kuisen,...”

We krijgen geen goeie begeleiding van school uit. Soms komen onze stagebegeleiders van school nauwelijks of niet opdagen, maar geven ze ons wel punten. Of we krijgen geen uitleg en doen dus gewoon door zoals we bezig waren, maar achteraf blijkt dan dat we werkpunten hadden en op die manier gebuisd zijn waardoor we ons jaar opnieuw moeten doen. Of de stagementoren geven ons tijdens de stage positieve commentaar, maar achteraf geven ze ons toch een slechte evaluatie. Soms snappen we de meerwaarde niet van stage of waarom we een stage doen. We hebben niet het gevoel dat we altijd bijleren van stage. Of als we, tijdens het bijleren op stage, een fout maken, wordt daar heftig op gereageerd, alsof we zelfs niet mógen bijleren. De stagementor behandelt ons als vuil. We moeten als stagiairs soms de meest domme taakjes uitvoeren. Het is precies alsof we een goedkope werkkracht zijn die ze de minst leuke karweitjes laten doen.

Onderwijs is niet gratis! “We moesten in het middelbaar altijd honderden euro’s meenemen naar school om boeken te huren, te kopen en administratieve kosten te bepalen. Ze waren zo streng dat als je niet genoeg geld mee had, je uw boeken niet kreeg. Omdat mijn ouders 5 kinderen hebben, was het moeilijk om dit op 1 dag voor 3 kinderen te leggen. Er was weinig begrip op school, ik heb naar de laatste jaren toe mijn mama voorgeschoten dit te betalen om toch mijn boeken te kunnen hebben vanaf de eerste schooldag. Als je u boeken dan niet had, en je niet kon volgen in de lessen, of niet kon leren voor de toetsen was dat ‘u eigen probleem’.” “Naar Barcelona gaan er 6 niet mee. Er zijn er redelijk veel die het niet breed hebben. Het kost € 300 voor ticket en verblijf. De rest moeten we inzamelen met financiële activiteiten.” De school vraagt zaken zoals schoolboeken te betalen terwijl onderwijs gratis zou moeten zijn. Als onze ouders dat dan niet kunnen betalen, worden we anders bekeken en anders behandeld, of kunnen we zelfs soms een bepaalde richting niet volgen. Zeker als we niet meekunnen op schoolreis, dan worden we echt uitgesloten. Bovendien houdt de school hier weinig rekening mee.

Het is gewoon te veel! “Voor wiskunde moeten we echt veel doen. Elke dag 4 pagina’s voorbereiding maken, en dan ook nog eens onze les leren. De toetsen zijn altijd onverwacht dus dat moet je elke dag leren. En ik heb elke dag wiskunde. Vroeger ging ik vaak gaan koersen. Ik doe dat nu nog, maar alleen recreatief. Voor de competitie moet je toch 3 à 4 keer per week gaan trainen. Daar heb ik echt geen tijd voor, helaas.“


17

We zitten al vele uren van ons leven op school en dan moeten we ook in onze vrije tijd nog eens werken aan de vele toetsen en taken. We worden er laat van op de hoogte gebracht en er wordt geen rekening gehouden met huiswerk van andere vakken. Smartschool zorgt ervoor dat we nog minder vrije tijd hebben want we krijgen ook buiten de schooluren opdrachten, soms zelfs tegen de dag erop. We zijn nooit 100% zeker dat ons huiswerk af is en moeten constant ter beschikking staan.

moeten uitgeven aan materiaal en boeken, wie betaalt dit allemaal? Ken jij je stageplaats al, kijk je er naar uit? Hoe ziet je lessenrooster er uit, wat is de zwaarste dag van de week? Waarom?

Door dit alles moeten we hobby’s opgeven en kunnen we onze vrije tijd niet plannen. De school overheerst ons hele leven.

Welke job wil jij later doen? Waarom? Stel jezelf voor binnen 20 jaar.

Zou het niet fantastisch zijn als … je je niet meer hoefde te schamen voor jouw studierichting? ons onderwijs effectief gratis zou zijn? stages verwerkt zijn in een duidelijk leerproces op de werkvloer? een goede en bewuste eigen studiekeuze zouden kunnen maken? wij na 8 uur op de schoolbanken ook eens konden ontspannen?

Hoe hiermee aan de slag? Herken je jezelf in dit verhaal? Doe er iets mee in je afdeling en regio, je klas en school. De start van het schooljaar is het ideale moment! De start van het werkjaar is hét moment om nieuwe leden te werven, en wat is het grootste gespreksonderwerp? School! Wie zijn je nieuwe klasgenoten en leerkrachten? Heb je nieuwe vakken? Zit je op een nieuwe school, wat is leuk? En hoe zit het juist met die studiekeuze, ben je blij met je keuze? Waarom wel, waarom niet? Welke toekomst biedt jouw richting? De start van het schooljaar zal je weer centen


Enkele ideeën voor het uitwerken van een startactiviteit Verkleden en uitbeelden - We mogen of kunnen onze studierichting niet kiezen!

Bijkomende vragen Hoe ga je daar geraken? Op basis waarvan bepaal jij jouw studierichting? Welke richting heb jij gekozen? Waarom? Wat motiveert jou? Waar ben je sterk in?

Ruiltocht - Jongeren van BSO en TSO zijn minder waard dan ASO! Zoek jongeren van allerlei studierichtingen en breng hen samen, ontdek samen jullie talenten Je moet opdrachten uitvoeren, je mag jongeren ruilen tot je de perfecte groep samen hebt om de opdrachten uit te voeren. Mogelijke opdrachten: Bouw een muur! Los een rebus op! Zoek de taalfout! Maak een mooiste kapsel! Bijkomende vragen Wat was de perfecte groep? Waarom ruilde je bepaalde mensen? Wie was sterk in wat? Heeft het te maken met welke richting je in zit? Wat denk jij van ASO? TSO? BSO? Deeltijds onderwijs? Heb jij vooroordelen? Stadsspel/reactietocht - Onze stages zijn slecht begeleid en we leren niets! Zoek het verband tussen je stage en je opdrachten Vraag hulp aan mensen op straat voor je stagewerk als toeristengids, kinderbegeleider, kapper, masseur... Bijkomende vragen Hoe ziet jouw ideale stage er uit? Wat wil jij graag leren in een stage? Hoe kan deze goed begeleid worden? Onze droom voorstellen - Het is gewoon te veel! We hebben maar 24u op een dag en 7 dagen in een week – stel de ideale schoolweek op, hoe zou die eruit zien? Mensen moeten weten waar jongeren van dromen: stel het idee voor! (afdeling, regio, ouders, school, sportclub, mensen op straat). Bijkomende vragen Wat is de zwaarste schooldag in je week? Waarom? Wanneer ben je klaar met al je schoolwerk? Waarom heb jij meer vrije tijd nodig?

Symbolische financiële actie - Onderwijs is niet gratis! Doe een dansje, zing een liedje, speel muziekinstrument... op een drukke plaats, ga rond met een hoed om geld in te zamelen. Zoek sponsoring bij andere organisaties. Bijkomende vragen Kon jij al eens niet mee op studiereis of was het moeilijk om dit te betalen? Hoe voelde je je? Wat waren de gevolgen? Hoe pakt jouw school dit aan?

En dan? Voorbereiding van de Symbolische Actie Net zoals voor onze campagne ‘gevolgen van echtscheiding voor jongeren’ bereiden wij samen een Symbolische Actie voor waarop al jullie werk samengebracht wordt in één groot KAJ-moment. Samen met een hoop kajotters zullen we bekendmaken wat jongeren vertellen over school aan al wie het horen wil, en vooral horen moet! We plannen deze dag na de krokusvakantie van 2016 namelijk 20 februari.

Hoe gaan we daar geraken? We plannen drie voorbereidende bijeenkomsten om heel de KAJ mee te krijgen op deze dag, Eerste bijeenkomst – weekend 19 en 20 september 2015 Tweede bijeenkomst – 21 november 2015 Derde bijeenkomst – 23 januari 2016 Hopelijk mogen we jullie daar verwachten! En nu … aan de slag!


19

HET IS NIET ZO SIMPEL ALS VEEL MENSEN DENKEN Bekendmaking 1 mei Genk

In heel Limburg waren in april maar liefst 5749 jongeren tot 25 jaar werkzoekend. Ze zoeken intensief naar werk via interim, de VDAB of andere organisaties, maar stuiten vaak op frustraties en negatieve ervaringen. Daarom hielden we op 1 mei een actie in Genk, om duidelijk te maken waar wij als jonge mensen mee geconfronteerd worden.

“Ik kan niet meer weg gaan, vrienden bezoeken of naar de cinema gaan. Ik kan ook niet meer gaan zaalvoetballen, dat deed ik heel graag. Maar na de match wordt er altijd wat gedronken, ja, daar ga ik dus niet naartoe. Ik vind het ook niet sjiek als men vrienden me trakteren. Dat gaat één keer, maar niet iedere week. Dus blijf ik gewoon thuis. Daardoor is mijn fysiek ook een pak minder en daardoor voel ik me weer slecht. Mja.” (P, 23 jaar) De gevolgen van onzekere werkomstandigheden wegen zwaar door. Dat blijkt uit meerdere getuigenissen van onze Genkse jongeren. Met korte tijdelijke contracten kunnen ze niet huren, laat staan een huis kopen. Ze hebben geen dromen meer of een positieve kijk op hun toekomst. Hoe zeer ze ook hun best doen, ze krijgen enkel loze beloftes. Ook zijn er de afkeurende opmerkingen van mensen, zelfs van hun ouders, die niet meer geloven dat jongeren wél willen werken en moeite doen. Ze kunnen hun hobby’s niet meer doen of ze weten niet wannneer ze kunnen werken, dus kunnen ook geen afspraken maken. De Genkse jongeren wilden deze ervaringen, en vooral de gevolgen van het leven in onzekerheid, bekendmaken aan het grote publiek.

De voorbereiding “Ik voel mij eigenlijk een nietsnut. Altijd maar “nee” horen, je bent te jong, je hebt te weinig ervaring, je hebt geen diploma. Ik moet mij altijd terug motiveren anders ga ik nooit een job vinden, maar dat is echt niet makkelijk.” (L, 22 jaar) “Ik ben bang dat ik altijd zo zal moeten leven, dat zou de hel zijn. Ik denk niet dat ik later een huis heb wat van mijn eigen is. Neen, ik zal ook niet op vakantie kunnen gaan, denk ik. Ik weet het allemaal niet, het is allemaal onzeker.” (Y, 20 jaar) “Ik zou eens graag op reis willen gaan, dat kan ik nu natuurlijk niet doen. Want als ik eens op reis zou gaan, dan zou er de kans zijn dat iemand anders mijn job ondertussen inpikt.” (B, 21 jaar)


We wilden opvallen! zodat we kunnen duidelijk maken aan de media wat we meemaken, zodat de lokale overheid ons ook hoort en dingen gaat veranderen, zodat er echt iets voor ons en de volgende generatie kan veranderen! We wilden ons verhaal vertellen aan zoveel mogelijk mensen in Genk. Ze moeten weten dat het niet voor iedereen makkelijk is om werk te zoeken en wat we allemaal meemaken om aan werk te geraken en welk effect dit heeft op ons dagelijks leven. We wilden ook zoveel mogelijk jongeren aanspreken want misschien maken deze hetzelfde mee en dan weten ze dat zij niet alleen zijn.

We hadden flyers met voorbeelden over onze situatie en we moesten opvallen: de jongeren maakten een reuzachtige spandoek met de tekst: Wij willen waardige arbeid! We kozen voor 1 mei, de dag van de arbeid. Dan worden er talloze activiteiten georganiseerd in Genk en is er enorm veel volk. We zouden ook hard opvallen met onze spandoek in zo een grote massa mensen.

Hoe was ‘t? De jongeren vertelden aan voorbijgangers over hun zoektocht naar werk en wat ze meemaken in de zoektocht naar werk. We wilden laten zien, dat jongeren wel hun best doen om werk te vinden, maar dat het niet zo simpel is als sommige mensen denken. We deelden flyers uit en vertelden ons verhaal. Sommige personen waren heel meelevend en vonden ook dat er zaken moesten veranderen. Veel jongeren maakten hetzelfde mee. Maar er waren zeker niet alleen positieve reacties, we kregen veel negatieve reacties naar ons hoofd geslingerd. Een oudere riep naar ons in plaats van hier te staan kun je beter werk gaan zoeken!“, „alleen jongeren met problemen vinden geen werk in Genk, het zijn altijd dezelfde!“, „iedereen die wil werken, vindt werk!“. En wat het meeste gezegd werd “Door hier te staan, gaat de situatie niet veranderen hoor!“. De jongeren waren kwaad! Hoe konden die nu zoiets zeggen?! Natuurlijk is de situatie wél veranderd! Honderden mensen hebben onze boodschap gehoord en wij gaan nu zeker door met onze acties, tot de laatste man gelooft dat wij wél moeite doen! Wij, als jongeren, willen blijven strijden voor onze toekomst en dit willen we ook laten zien aan de maatschappij! Herken jij jezelf hierin? Er zijn meer dan 300 jongeren in de KAJ die werken met een onzekere toekomst!! Doe er iets aan en stel je eigen actie op!


21

DAT IK ZO HEEN EN WEER GESLINGERD WORD TUSSEN MIJN OUDERS VIND IK ECHT NIET LEUK! N., 15 jaar: “Dat ik zo heen en weer geslingerd word tussen mijn ouders vind ik echt niet leuk. Zo zaagt mijn ma bijvoorbeeld tegen mij dat mijn pa de alimentatie weer te laat heeft betaald of dat ik moet zeggen tegen mijn pa dat hij mijn lenzen moet betalen. Ze doet dan ik-weet-niet-hoe boos tegen mij, terwijl ik daar eigenlijk niets kan aan doen. Ze moet dat tegen hem zeggen en niet tegen mij.” L., 18 jaar: “Ik had een vakantiejob gevonden die ik kon doen, in de buurt van mijn mama. Maar In de grote vakantie ben ik twee weken bij mijn pa. Uiteindelijk heb ik die vakantiejob niet kunnen doen omdat de verblijfsregeling niet mocht veranderen.” L., 17 jaar: “Als ik uitga in de buurt waar mijn ma woont tijdens de week dat ik bij mijn pa ben mag ik niet bij mijn ma blijven slapen. Ik moet met mijn fiets terugkeren naar mijn pa dan, terwijl dat zo’n 10km is.” Op 22 november 2014 kwamen we met meer dan 100 kajotters samen op het Poelaertplein in Brussel voor de Symbolische Actie over de gevolgen van echtscheiding voor jongeren. Jullie verhalen, activiteiten en acties hadden ertoe geleid dat de campagne van KAJ de nationale pers haalde. We konden in Reyers Laat, het VTM-Nieuws, De Morgen, Radio 1, het Nieuwsblad, … terecht met onze bezorgdheden over deze problematiek. We gingen naar de kabinetten van Justitie, Jeugd en Gezin om daar te vertellen wat jongeren elke dag beleven, wat moeilijk is voor ons en wat er volgens ons moet veranderd worden. Vandaag kunnen we zeggen dat deze moeilijke situatie voor jongeren in de politieke én sociale wereld meer aandacht krijgt.


Studiedag “Gezinstransities vanuit het perspectief van de kinderen” We werden gecontacteerd door de Universiteit van Antwerpen om te komen spreken en een workshop te geven op een studiedag op dinsdag 29 september 2015 in Antwerpen. Als grote afsluiter van de campagne gaan we daar met een luide en duidelijke stem herhalen wàt er nu juist moet veranderd worden aan deze problematiek: Ouders blijven na de scheiding hun kind centraal zetten. Ze beseffen dat ze in de eerste plaats ouder blijven, ook lang na de scheiding zelf. Ouders gaan op zoek naar de gevolgen die de scheiding heeft op ons leven. Iedereen moet durven ingrijpen wanneer de gevolgen voor de jongeren verergeren. Als vrienden ouders confronteren wordt de situatie ruimer gedragen dan enkel door de ouders. Scholen voorzien alternatieven en stellen een beleid op. Men neemt stappen om het gemakkelijker te maken, bijvoorbeeld door extra handboeken of kluisjes te voorzien.

De gevolgen van echtscheiding aanpakken via bestaande overheidsdiensten als Kind & Gezin en CLB. Ondersteuning en dienstverlening moet waar nodig ook ingrijpen. Zorgen voor financiële steun bij scheiding voor wie het nodig heeft. Ook het alimentatiefonds moet bekender zijn. De hulpbronnen moeten bekender zijn, dit is meer dan een website (www.tweehuizen.be). Jongeren weten dat ze erover moeten praten, met hun ouders, met vrienden en familie en ook op school. Ze weten dat ze er zich niet voor moeten schamen omdat hun situatie al lang geen uitzondering meer is.

Wil jij mee deze boodschap versterken? Laat het ons weten! Meer info: www.ucsia.org Reclamefilmpje (KAJ aan het woord!) op onze acebookpagina.

Ouders die willen scheiden volgen drie bemiddelingssessies alvorens de rechtbank de scheiding en de regelingen beslist. Van de drie sessies is er minstens één verplicht. De bemiddeling is kosteloos voor de ouders. De rechter krijgt het dossier van de bemiddelaar zodat de definitieve beslissing beter is voor ons. De bemiddelaar is de vaste gesprekspartner, niet de rechter of advocaten van de ouders. Rechters mogen co-ouderschap niet vanzelfsprekend toepassen. Vanaf 14 jaar kunnen jongeren zelf naar de bemiddelaar stappen om regeling aan te passen. Regelmatig stelt de bemiddelaar zelf de vraag of de regeling moet veranderen.


23

DE IDEALE START VAN HET WERKJAAR & VERHOGING LIDGELD! We kozen enkele goede ervaringen van afdelingen om met jullie te delen.

Levendige ledenwerving – op kamp/vóór de startactiviteit De levende lijst “We maken op kamp al een levende lijst samen met de leden, we kijken samen wie wie nog kent bij vrienden, familie, klasgenoten of de hobbyclub. Zo kunnen we na het kamp onmiddellijk starten met de huisbezoeken.”

Huisbezoeken “We bespreken op voorhand in de kern hoe we de huisbezoeken gaan aanpakken. Wie gaat met wie op huisbezoek bij wie? We gaan samen met de leden op huisbezoek bij de jongeren die ze benoemd hebben. Zij kennen elkaar al en ze weten wat die jongeren interessant vinden om hen op die manier te motiveren om af te komen. We maken er een leuke activiteit van zodat het niet alleen plezant is voor de jongeren die we aanspreken maar ook voor ons. Daarna komen we samen in het lokaal om te praten over wat we allemaal beleefd hebben. We maken er een echt feest van. De week van de huisbezoeken is de plezantste van het jaar.”

Een mega-fantastische startactiviteit – in s eptember “Elk jaar een herhalende vaste datum voor de startactiviteit helpt veel. Iedereen in ons dorp weet dat wij het 2e weekend van september onze startactiviteit hebben. Ook in de afdeling en de kern kunnen wij ons daardoor goed voorbereiden, taken verdelen, jongeren aanspreken, … . De uitnodigingen voor de startactiviteit zijn dan ook altijd klaar tegen dat wij huisbezoeken gaan doen, zodat we die kunnen meegeven.” “Het is vooral de bedoeling dat iedereen elkaar leert kennen en we ons een groep voelen op onze startactiviteit. Een goede start van het werkjaar is echt belangrijk. Voor de jongeren die een eerste keer komen moet dit echt een leuke ervaring zijn zodat ze blijven terugkomen. We steken hier dan ook veel tijd en energie in.”

Correcte inschrijvingen “Bij ons in de afdeling is het vanzelfsprekend dat iedereen is ingeschreven. Wij zijn een hechte groep en willen dat


iedereen erbij hoort. De leden schrijven zich op het kamp al in, en de nieuwtjes op de startactiviteit of ten laatste 2 activiteiten erna. We hebben dan ook één verantwoordelijke uit de kern die dit allemaal goed opvolgt, en verder het hele werkjaar. We volgen onze leden ook goed op, wanneer iemand een tijdje niet komt of niet inschrijft gaat er iemand van ons bij hen thuis wel eens langs.”

Verhoging lidgeld naar €18 ! Aan alle mooie liedjes komt een einde, zeggen ze wel eens. Onze KAJ blijft bestaan maar het lidgeld moeten we verhogen. Hiervoor zijn enkele redenen: zoals jullie weten is het jeugdwerk getroffen door belangrijke subsidiedalingen, KAJ maakt hierdoor verlies het lidgeld is sinds het jaar 2000 niet meer verhoogd wij kunnen het ons niet langer permitteren op het lidgeld verlies te maken (alleen al voor de verzekering betalen wij 5,40 euro per lid) Zoals eerder reeds vermeld op onze facebook-pagina betalen de ziekenfondsen deze lidgelden terug. Als je hierbij nog vragen hebt aarzel niet ons te contacteren.

EEN MOOI BEWIJS VAN ONZE VRIENDSCHAP SAMEN KAJ GROTER EN STERKER MAKEN HET IS NIET ZO SIMPEL GESLINGERD TUSSEN MIJN OUDERS

Recommend Documents