Eén kusch als. groet... is allange. vangt niets. dan lucht. en de beste wensen van 17 Lootse mensen

Fris en blij magazine voor Lochristi, Zeveneken, Zaffelare & Beervelde Januari tweeduizendennegen - Nummer 4

Eén kusch als groet. . is allange

1 Eén kusch als groet, is allange goet, want die meer verzucht, vangt niets dan lucht.v 2 Die hapjes eet met een mesch, heeft geen succesch. Met vork, lepel ende hant, is ’t al veel makkelyker aan de kant.

3 Strop ‘t servet niet onder kraeg of boort, op de schoot is waer zy hoort. Ende beyde elleboghen, zal men nooit ofte nimmer op de taefel gedoghen.

4 Die wacht tot links ende rechts werden bedient, heeft zynen maeltyd wel verdient. Is de taefel rond, dan pas als elkeen zijn eeten vondt. 5 Die zynen dorst wil leschen, vint de glaezen booven leepels ende booven messchen. Vingerkom ende brood, booven vorken, kleyn ende groot. Alleen het vorkje voor den visch, is verdwaelt ende heeft het misch.

6 Alle eeten schenke men aen de linkerkant, drinken ende afruymen, geschiede aen de rechterhant.

goet, want die meer verzucht, vangt niets dan lucht.

7 Is ’t bordje leegh, dan legt men vork ende mesch, op tien voor half zesch. Maer den leepel keert het best, weer naer zijn ouden nest.

8 Gevoghelte, lams- ende varkensribben moogen in de handen, om te kunnen kluyven met de tanden. Maer opgelet, alleen de linkerhant maeke men vet, want rechts is om te schencken, als anderen nog om iets wencken.

9 Klemt er iets tusschen tanden, dan niet pietsen met de handen, maer met enen stooker, ende ongezien naer het toilet magschien? 10 Die roken wil, verlaet de zaele, tot buyten, in ‘t portaele. Die dat al zal doen, hout zich aen het goet fatsoen.

en de beste wensen van 17 Lootse mensen

Wellness Shop

Zwembaden en telescopische overdekkingen Spa’s • Swimspa’s • Infraroodcabines • Sauna’s Supergoedkoop in inbouwzwembaden Renovatiewerken voor zwembaden Alle accessoires te verkrijgen Alles wordt gedaan door vakmensen, ook naservice de grootste Wellness Shop uit de regio Slagmanstraat 2A - 9080 Lochristi tel. 09.3281810 - fax 09.3674891

PROMOPRIJS

€ Geschikt 3499 ipv 4999 voor 5 personen

incl. FM Radio, 19 jet en 1 spalicht (met 7 kleuren)

Speciale eindejaarsactie van 22 december t.e.m. 31 januari 2008

2-persoonscabine voor maar

€ 1299

prijzen incl btw en plaatsing gratis

www.wellness-shop-lochristi.be

3-persoons sauna voor maar €

3099

Nummer9080 Nummervierjanuaritweeduizendennegen

Colofon Nummer9080 is een maandelijks informatieblad over, voor en door Lochristi. Verspreiding iedere maand - gratis op 9300 ex in alle brievenbussen van Groot-Lochristi Administratie en contact Fris watervoordevis - Oosteinde 25 9080 Lochristi Tel: 09 3568 588 - Fax: 09 3568 590 [email protected] www.nummer9080.be Redactie Concept & beelden: Mark Verbrugge Concept & teksten: Luc Van de Vijver Werkten nog mee aan dit nummer Danny Sey: de wereld is rond Willy De Geest: de kweker van bij ons André Baert: begeleiding dialect Hilde De Cleene: begeleiding en fotografie Link www.lochristi.com Contact reclame Sofie Hesters, Fris watervoordevis, Tel: 09 3568 588 ­- ­[email protected]

Editoriaal

Editoriaal Lentesneeuw Stiller dan eeuwige lentesneeuw boven kiezelpaden, is liefde, een zeepbel die de hemel kust en toch niet spat.

Druk en distributie Drukkerij Cartim - Industriepark 2, Zone A Jan Samijnstraat 11- 9050 Gentbrugge Bedeeld via DISTRIPOST van DE POST Verantwoordelijke uitgever Mark Verbrugge - Zaffelaredorp 17 9080 Zaffelare © Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen en/of op enige wijze worden gereproduceerd zonder schriftelijke toestemming van de uitgever.

8

31

Volgende release nummer 5: nummer 6: nummer 7: nummer 8:

23 januari ‘09 deadline adv. en info: 9 januari 25 februari ‘09 deadline adv. en info: 11 februari 25 maart ‘09 deadline adv. en info: 11 maart 22 april ‘09 deadline adv. en info: 08 april

32

Dit is de laatste Nummer9080 van 2008. ’t Was niet perfect, en ’t is het vast nóg niet, maar we doen ons best. En grootmoe zei altijd: wie doet wat hij kan, is een eerlijk man. Zover staan we dan toch al. Wat zijn onze voornemens voor 2009? Eerst en vooral, willen we iedereen het allerbeste wensen, veel liefde en een goede gezondheid. En onze welgemeende dank betuigen aan al onze adverteerders, waarzonder ons magazine niet mogelijk was. Inhoudelijk willen we het beste van onszelf blijven geven natuurlijk, in ál onze rubrieken: het interview, de column, de Lootsche baton, portret, Lo actua, voor een goed begrip … enfin, je kent ze wel. Wees trouw aan jezelf, zei oma ook altijd. En of ze gelijk had. Voor het actuele reilen en zeilen van de gemeente – wat toch bij ieder maandblad een heikel punt is – verwijzen we graag naar onze partner Danny Sey van Lochristi.com. En dan is er nog de toon. De stijl. Love it or leave it, zeker, zeggen de Engelsen? ’t Is die verdomde liefde voor beeld en taal, die ons parten speelt. Voor het verhaal achter de woorden, voorbij de loutere info. Breekbaar, als de sneeuw op de grond, een zeepbel in de lucht, de liefde in het hart. Wij bellenblazen ons dus 2009 in, en hopen dat er een beetje van de hemel en van de wereld in weerspiegeld wordt. Een oprecht zalige kerst en gelukkig nieuw, van de hele ploeg!

Inhoud

4 5 7 8 13 14 17 23 24 26 29 31 32 35 37 38 41 42 43 46

Onder de loupe Bio-ontbijt Januariwenken & Column Januari Kwintet Alleen door de brousse Interview met Suleika Van der Jeugdt De Lootse scheurkalender Portret Emile & Joannes Wegwijs in de Vlaamse keuken Etiquette, etymologie, epifanie De wereld is rond Kasteel van Saffelaere De beste wensen... van Lootse mensen De Prijzenkast wedstrijd - win € 500 Korte berichten Activiteitenkalender De kweker van bij ons & Voor een goed begrip Een waar verhaal Verdrinken in ‘t Kuipke Toen en nu Stoptrein moet stoppen Lo Actua Groenhart - kinderverhaal De Lootsche baton 4 verenigingen Hoe zit dat met de jeugd Chatten met Seven Oaks Eindejaarslijstje De mooiste eindzinnen Kerstverhaal De goudvis Opinie De verloren vrijwilliger januari’09

3

Nummer9080

Onder de loupe

Onderde

Nummervierjanuaritweeduizendennegen

upe Bio-ontbijt Op de laatste dag van november, was het weer smullen met de allerheerlijkste en –gezondste producten op het bio-ontbijt van – hou je vast aan de takken van de groene bomen: Natuurpunt, Oxfam-wereldwinkel, de Gezinsbond, VELT, Licht op Groen, JNM en ‘t Lang Leven. Een serieuze boterham, niet? 150 mensen vonden de weg erheen, en dat ondanks een ellendige motregen die de dappersten van straat kon vegen, om Elsschot eens te parafraseren. Place to be, was de locatie Orphanimo, die zich perfect leent voor zulke zaken, en die nog plaats biedt aan zeker vijftig mensen meer. Misschien voor u, volgend jaar? Gezellig eens aanschuiven en bijpraten aan het buffet van peren, appels, broden, kazen, confituur,… alles eerlijk gekweekt, loepzuiver tot op de graat.

Het was er knus in de jeugdlokalen, en er heerste een gezellige drukte. De tafels waren heerlijk gedekt, en je kreeg al appetijt bij het zien van de gelagzaal alleen. De , en obers en kelnerinnen (jawel!) van dienst hadden kwieke voetjes hun van ekt opgew en vlugge handen, en kweten zich goedlachs en , werden ng superla nooit taak. Leuk was ook dat de wachtrijen wie met iemand geheid vond stond, wie dan toch al eens in de file de hij nog eens een ‘klapken’ kon doen. Er was een quizje voor er n stonde hter linksac en n, ravotte te om zaaltje kinderen, en een info iften, tijdschr en kopen, kon boeken je waarin prachtige stands de en folders vond, allerhande. Een gebeuren dat een hart onder en. bekenn riem steekt, van allen die zich tot deze bewegingen

af Leuk zou zijn als er op zo’n gebeuren nog wat meer volk iorgan zeven de van één tot niet zou komen. Men hoeft toch toch? , nemen te deel om en, behor te serende verenigingen wil, met Niet alles is politiek. Wie gewoon eens een gezellig ontbijt . En wat gading zijn ijfeld ongetw daar vindt en, de familie of met vriend fiddletje, een ook nog leuk zou zijn, is een live bandje bv., met een Misschien rd. gitaartje, een pipe whistle, … Ambiance gegarandee eens uitproberen, volgend jaar? (lvdv)

4 januari’09

Nummer9080

Column

Nummervierjanuaritweeduizendennegen

Januariwenk

Kerststronk kerstbush

Gegeten op kerstavond, kerst, of tweede kerst Oorspronkelijk Keltisch gebruik Was stuk fruitboom gekozen door de pater familias Teken van overvloed en voorspoed Werd in de haard verbrand Moest de hele nacht branden als heilig vuur Zou bescherming bieden tegen bliksem Werd vervolgens uitgestrooid als vruchtbare as Bestaat in de vorm van kerstgebak pas sinds 1870 Bestaat uit eieren, bloem, suiker, chocolade, boter(room) Gegarneerd met cacao, poedersuiker, marsepein Is typisch Belgisch Krijgt het nu knap lastig door de ijstaart En dat meer in Wallonië dan in Vlaanderen

Driekoningentaart bonenkoek

Wordt op Driekoningen gegeten Oorspronkelijk Germaans gebruik Luidde toen het einde van 12 dagen wintervasten in Bestaat nu uit eieren, boter, suiker, frangipane, bladerdeeg, amandelen Eén van de gebakjes krijgt nu een koffieboon of een muntstuk Wie de boon treft, wordt koning en is baas in huis Kinderen vinden dat heerlijk en laten pa dan op zijn hoofd staan De koning kan kiezen uit de namen Melchior, Balthasar of zwarte Caspar Moet dan wel een papierhoedje dragen Is typisch voor de lage landen Moet goudgeel uit de oven komen Wordt gegarneerd met een klein kroontje Verdrongen door worstenbrood op Verloren Maandag Dat is de eerste maandag na Driekoningen, toen al het geld op was (lvdv)

Januari ’t Is bonton tegenwoordig om te zeggen dat kerst en nieuw van geen tel meer zijn. Ons niets meer

doen. Wij zouden dat gedoe beter allemaal overslaan, zeggen sommigen. De vakantie houden, maar de reden waarom verhullen. Zo januari in, zonder al die heisa. De krant weert panisch elk woord dat naar kerst verwijst. In de Antwerpse scholen mag de sint geen kruis meer dragen, en moet de kerstboom zonder kribbe en stal. En de tv dwingt ons in onze luie zetel, telt af en holt oudejaar uit tot een banaal spektakel. Blote borsten en billen uit Rio de Janeiro, en een nepmuziekshow waarin ons gezellig ons presenteert, veertien dagen eerder opgenomen uiteraard. De moderne mens staat daar immers boven, boven die melige geschenkenbeurzen, dat slijmerig soebatten om cadeaus, want dat zijn die feesten toch geworden? Opgefokt en geveinsd? Van vervlogen tijden? En wat rest, is pure commercie. Inhoudsloos. Is het? Natuurlijk niet. Kijk maar eens mee, in een willekeurige huiskamer van groot Lo. Zie, ’t is Kerstdag. Je wordt genodigd voor een exquis banket, maar eerst nog naar de avonddienst, met heerlijke blazers als een warme avondgloed, en het enthousiaste koor, trouw op post. En daarna die levende kerststal van de KSA van Zeveneken. Heerlijke adem van de ezel en de os, en een glühwijn of een warme choco. De eerste babbel en de eerste wensen. Een kusje hier en daar, en hoe gaat het nog met Jules? Een week later, Nieuwjaar. Voilà, ’t jaar zit er weer op, zegt papa Eduard. Laat de kurken maar knallen, lees de nieuwjaarsbrieven maar voor, Joske, spreek je beste wensen. Een goede gezondheid. Veel liefde. Lieve peter, hoe meer je geeft, hoe beter. En alles wat je wil, koop je maar zelf. De grootouders kruipen om elven in bed; de ouders halen nog net twaalven, starten vermoeid een polonaise, spelen een spel kaarten

of houden een quiz, de vrouwen doen de vaat en de mannen vallen languit in de zetel; ’t jonge grut sms’t zich een file, en trekt naar Uyttenhove tot het ochtendgloren. Of is dat nu gesloten? Is er dan in de Lodejo iets te doen? Zijn het holle frasen, of zit er waarheid in die rituelen, en in al die wensen, vraag je je af? Is sneeuw wit, de nacht donker, de hemel blauw? Natuurlijk heeft het zin! Wie zijn feesten loochent, loochent zichzelf. Zouden wij dat in het Bourgondische Vlaanderen ooit vergeten? Zouden wij onze zinvolle winterfeesten zelf de nek omdraaien? Zinvol? Jazeker. Zie maar, op alle gebied. Astronomisch wordt de Steenbokskeerkring bereikt rond 22 december, en kantelen we weer naar de zon toe. Fysisch en mentaal ontsnapt ons lichaam eindelijk weer aan de SAD (Seizoensafhankelijke Depressie, enfin, een winterdipje, zeg maar). En religieus is er de komst van ’t kerstekind, voor de gelovigen, en de wedergeboorte van de natuur, de grote cirkel, voor de vrijzinnigen. Op naar nieuw leven, in beiderlei geval. Op naar januari, na een dubbele opstap van decembervreugde. Zouden wij werkelijk doen alsof ’t ons allemaal niet schelen kan? Schaf dan gelijk de verjaardagen maar af, de kermissen, de recepties en de trouwen. Neen, neen, wie niet viert, niet leeft. Zalig kerst en een vrolijk nieuw, zijn heerlijke woorden. Spreek ze maar, vrank en vrij. Ze klinken als een wapenspreuk voor het leven. Dat zin bestaat. Is er iets mooiers dan elkaar een goede gezondheid en veel liefde toe te wensen? Als je ’t meent, zijn het woorden van vierentwintig karaat. Mooier dan al het goud in de wereld, en alle faam in encyclopedieën of op het internet. Wat goed is, verdient die naam. Dient verklankt, zonder schroom. Wie zijn dromen uitspreekt, heeft de eerste steen al gelegd, en kan bouwen aan een nieuwe wereld. Want nomen est omen, de vervulling ligt al besloten in de naam. Zalig kerst en een vrolijk nieuw. En januari als de drempel van een heerlijk jaar. Van harte. Allemaal. (lvdv)

‘Nomen est Omen’

januari’09

5

Dranken De Wispelaere

gemakkelijk dichtbij, goedkoop bereikbaar, vlug geholpen Vraag naar meer info voor uw feesten, fuifen, kermissen en andere activiteiten.

Tijdens de kerstperiode vanaf 22 dec. tot 3 jan.

open op maandag, dinsdag, woensdag, vrijdag én zaterdag: doorlopend van 9 tot 18 uur.

Alle wijnen 5 + 1 gratis

Alle wijnen zijn te proeven. Kom genieten van een hapje en een drankje tijdens deze 2 weken.

re en De Wispelae

1€

BON

Drank

Deelnemer aan

Dranken De Wispelaere Lindestraat 108 - Gent-Desteldonk - tel: 09/355 65 27 - www.de-wispelaere.be Open: Woensdag 13.30 tot 18.00 - Donderdag en vrijdag 9.00 tot 12.00 en van 13.30 tot 18.00 Zaterdag 9.00 tot 12.00 en van 13.30 tot 17.00

Tijdens de kerstperiode vanaf 22 dec. tot 3 jan.: open op maandag dinsdag, woensdag, vrijdag én zaterdag: doorlopend van 9 tot 18 uur.

!

Nummer9080

Kwintet

Nummervierjanuaritweeduizendennegen

Kwintet

Iedere maand bekijken we enkele zaken die net niet, of juist wel, op elkaar lijken. Deze maand: de dorpskernen in december. (mv)

januari’09

7

Interview

Nummer9080

Nummervierjanuaritweeduizendennegen

Alleen door de brousse

Suleika Van der Jeugdt

trekt door de Sri Lankaanse jungle op zoek naar haar roots

D

it is het verhaal van een ongelooflijk kranig meisje. Bijna een sprookje. Bijna een kerstverhaal. Van de hoogst denkbare queeste ook: de zoektocht naar jezelf. Naar je oorsprong, je eerste ouders. Van thuis naar thuis, over duizenden kilometer en twee continenten. Suleika heet ons prinsesje, en ze heeft van die onbevangen gitzwarte ogen, glanzende manen, hagelwitte tanden, en een ontwapenende lach, waarachter je een paradijselijke oosterse wereld leest. Een pareltje is zij, op zoek naar haar plaatsje in die gordel van smaragd daar, vlak boven de evenaar, het wondermooie Sri Lanka. De tuin van Eden. Zo verbeten als een zalm die naar zijn paaiplaats trekt, zo trok Suleika in juli 2007, geheel op eigen houtje, de Sri Lankaanse rimboe in. Zij had nauwelijks aanknooppunten, was de taal niet meester, en had zo goed als geen referenties… alleen de hunker was er, de roep van het hart. En jazeker, ze moest waden door zeeën van twijfel, van bloed, zweet en tranen, tot het water haar aan de lippen stond, maar Suleika zocht en vond, en werd zo zelf de brug tussen de twee werelden, waarom ze had gebeden. Van Krommendonck, Lochristi naar Balawinna, Godakawela - achtduizend kilometer ver. Van haar Vlaamse mama, naar haar Sri Lankaanse amma. Luister naar het beklijvende verhaal van torenhoge moed in een lijfje van amper anderhalve meter.

8 januari’09

Nummer9080

Interview

Nummervierjanuaritweeduizendennegen

Tja, klein maar dapper, zeker? Twee eigenschappen die ik heb geërfd van mijn amma, het Singalees voor mama. Ze is echt een kranige vrouw, hoor, die gaat voor het leven. En kun je je voorstellen, ze is warempel nog kleiner dan ik… heerlijk vond ik dat, toen ik haar en haar familie voor het eerst zag: eindelijk was ik eens de middelmaat en niet die eeuwig kleinste… (straalt en haar ogen twinkelen van vreugde). Ooit last van gehad, hier op de lagere school, van je grootte of je andere kleur?

Neen, niet echt. Zolang als ik me kan herinneren, heb ik altijd geweten dat ik van elders was, hé, mama… of toch? Wacht eens even (kijkt vragend haar familie aan)… Allee, ik herinner me nog wel dat mama me hier vroeg vruchtensap te drinken omdat de grootste jongens van de klas dat ook deden… en och ja, er was een moment hier aan tafel, toen ik op school gehoord had dat witte kindjes uit een witte buik kwamen, en bruine uit een bruine… en toen vroeg ik mama: maar ik kom toch uit de jouwe, hé… en toen zei ze neen. Dat was even een schok, al heel vroeg. Mijn ouders hebben mij wat later mijn adoptiepapieren getoond, en hebben er heel eerlijk over gesproken, en het moment vergleed… En dan kwam het plots weer terug, ergens in het vierde studiejaar of zo, toen ik plots inzag dat adoptie niet alleen positieve kanten had. En ik werd boos op mijn biologische moeder… ik kon haar geen plaats geven in mijn leven… zij had mij afgestaan, zie je, en als kind is dat te moeilijk om te bevatten. Je zit vol vragen: hoe is ze? lijk ik erop? waarom heeft ze mij afgestaan?… weet je, ik heb hier fantastische Vlaamse ouders, écht waar, maar adoptie blijft zo’n raar gegeven… (slaat de ogen even neer)… dat duurde tot mijn twaalfde of zo, misschien iets langer nog… tot mama hier zei dat zij mijn amma graag zagen, en dat ik dat ook mocht doen… dat voelde echt als een bevrijding. Van toen is het alleen maar vooruit gegaan, kon ik haar eindelijk een plaatsje geven, al was dat nog niet groot. Maar de term adoptie zelf, ligt nog steeds gevoelig.

terugvinden van mijn amma, is het iets onvatbaars voor mij… ik ben nu tweeëntwintig en ja, dat zit mogelijk nog in een verwerkingsproces bij mij. Enfin, ik weet het niet… (kijkt even naar haar mama, die minzaam knikt)… Over Sri Lanka zelf, het land, daar zocht ik wel dingen van op, hoor, en ik volgde er zelfs een Radio 2-reportage over, heel stipt zelfs, alle dagen… en in het eindjaar op het Lyceum te Wachtebeke heb ik er ook een eindwerk over gemaakt… Ik deed toen wiskunde-moderne talen, maar mijn hart zat al in beelden en in geschiedenis, in esthetica, en mogelijk ook al een stukje daar. En hoe reageerde men daar op je middelbare school?

Op mijn huidskleur, bedoel je?… och, goed… (denkt even na)... neen, echt, ik kan me maar één voorval herinneren, en dan nog met een vriend… die had iets grofs gezegd over mij, iets waar chocolade in voorkwam, maar ik weet niet precies meer wat, en zie, plots haalde ik uit… iets wat ik anders nóóit deed, en ik gaf hem een rake klap op zijn gezicht, en we schrokken daar beiden zo van, dat we van de weeromstuit alletwee onze verontschuldigen aanboden, en zie, het volgende moment waren we alweer maten… ’t is werkelijk het enige wat ik me herinner. En je moet weten, dat ik ook nogal een spring-in’t-veld ben, en vooroordelen de kans niet geef om de kop op te steken… misschien, dat dat ook een rol speelt? Creativiteit? Ik ben altijd bezig, zie je, van hier naar daar, wat chaotisch misschien, ongestructureerd, maar vooral kunstminnend, en in negativiteit heb ik geen zin. Mooie beelden, en kleuren, en knutselen met plastic, werken met ijzerdraad en papier marché en… weet je, precies zoals ze in Sri Lanka zijn, de feestkleren, de sari’s, de geknutselde huisjes… genetisch bepaald, zeker?

“hoe is ze? lijk ik erop? waarom heeft ze mij afgestaan?… ”

Hoe bedoel je dat? Het woord of dat het gebeurt?

Een kunstenares in hart en nieren?

‘k Weet niet. Ik kan het niet duiden, maar ’t voelt gewoon zo… (twijfelt hoe het te verwoorden)… allee, ik kan er nog niet steeds tegen, tegen tvprogramma’s die daarover gaan… of neen, dat is te cru gesteld: ‘t gaat al wat beter, maar ik zoek ze nog steeds niet op, laat het ons zo zeggen. ‘k Weet het niet, zelfs na die tocht, en het

Dat hoop ik echt… enfin, zo voelt het toch… ik heb vier jaar St-Lucas achter de rug, vrije beeldende kunst… (knikt tevreden)… heerlijke tijd was dat, en niet eens zozeer om de lessen die je kreeg, want die kreeg je nauwelijks, maar om de zelfontdek-

king, het aanpakken van problemen, het durven dromen… allee, hoe zeg je dat… om de volle menswording, als het ware. Neen, werkelijk, als ik het kon herdoen, onmiddellijk weer. En dat het niet subiet tot een beroep leidt, tja, dat heb je er maar bij te nemen… Ik werk nu bij Floréac, in het labo, drie dagen per week, en dat biedt me de mogelijkheid, financieel en qua tijd, toch nog creatief te wezen. Misschien dat ik nog wel aan een postgraduaat begin, want dat mag je maar doen, eisen de leraars van St-Lucas, als je ‘door het zwarte gat’ bent gegaan. Het wat moeilijk hebt gehad, zeg maar. Vast staat, dat dit hier beslissende jaren zijn, maar ik geef niet af. Ik ben een doorzettertje. Ik word kunstenares. En wanneer kwam je voor het eerst op ‘t idee om naar je geboorteland te gaan?

Zo rond mijn vijftiende al, denk ik, niet, ma? … (zoekt de ogen van haar mama)… ja, zoiets. Maar toen waren dat maar vonkjes, bij wijze van spreken, het vuur kwam later, op de hogeschool. Zie je, ik had een Indische vriend, Tom, en die ondernam zo’n zoektocht naar zijn roots, geheel alleen, het eerste deeltje zelfs wat idealistisch te voet. Om kort te gaan, hij heeft zijn mama gevonden, en woont daar nu in een ashram, een soort gemeenschap, en is er wel gelukkig, denk ik… enfin, dat was natuurlijk een eye-opener, maar de voedingsbodem was er wel al eerder… ik had een hunker, al jarenlang, om mijn thuisland te leren kennen, en vooral mijn amma, dan… En je dwong jezelf dat alleen te ondernemen?

… (een lachje, zowel van haar, als van haar ouders)… tja, ik wou dat zo. Ik ben een emotioneel vat, moet je weten, en ik wist dat zo’n

trektocht waarvan de uitkomst niet eens zeker was, het uiterste van mijn zenuwen zou vergen, en mijn gevoelens op scherp zou stellen, scherper dan ze ooit hadden gestaan… en als ik daar januari’09

9

Nummer9080

Interview dan nog heel dichte mensen rond me had, zoals mijn ma of mijn pa, dan had ik mijn gevoelens nooit de baas gekund… begrijp je dat?... mijn broer had misschien gekund… mogelijk… maar hoe dan ook, ik moet eerlijk zijn: het was ook iets wat ik zelf moest ondernemen, dit was míjn verhaal… alsof ik dat aan mezelf verschuldigd was, aan mijn verleden, aan… nu ja, ’t moest zo zijn. En mijn ouders hier, hebben me door dik en dun gesteund. Die waren zelfs blij dat ik er eindelijk klaar voor was, want zij hunkerden ook al zolang om eens terug te keren naar Sri Lanka, en naar mijn moeder… Hebben zij dan geen contact gehouden, al die jaren?

Neen, dat kon niet. Er waren geen foto’s, en geen gegevens, en de adoptievereniging had gepleit om alle contact af te snijden. Het enige wat we hadden, was mijn angstvallig sobere geboorteakte: mijn naam stond erin, de plaats

van het ziekenhuis waar ik geboren ben, Kiriella, en de geboortegegevens van mijn ma en opa. Dat was alles. En later bleek dat die namen zelfs fout gespeld waren. Heel cruciaal in een zoektocht naar je afkomst, dat hoef ik je niet te vertellen. En je Sri Lankaanse vader?

… (lacht wat onwennig)… die komt nooit in het verhaal voor… (haalt schouders op)… wie, waar, hoe?... mijn amma zal door hem verlaten zijn, zeker? … en toen is zij bij familie ondergedoken, denk ik, om ongezien te gaan bevallen… enfin, zoiets… vandaar ook de adoptie, vermoed ik (zoekt bevestiging bij haar ouders). Geen enkele houvast dan, om je reis aan te vangen?

Nagenoeg niks, neen. Alleen Lieve Van Rysseberghe van de vzw De Kegel, die ik leerde kennen via een buur en die in Sri Lanka mens-

10 januari’09

Nummervierjanuaritweeduizendennegen

lievende projecten opzet, heeft mij wat contacten bezorgd. Met mensen van de Christian Workers Movement, de CWM, de Sri Lankaanse KWB, laat ons zeggen. Maar meer had ik niet. Neen. Niks.

Dat ogenschijnlijk kleine feit, was voor mij een ongelooflijke bevrijding. Echt waar. Het proefde alsof ik van duisternis naar licht ging, dat mijn zoektocht een goed einde zou kennen. Dat was een teken van hoop, in bange dagen.

Jeugdige overmoed, om dat dan toch te durven?

En dan trok je de brousse in?

Ja, mogelijk wel, als ik daar nu op terugkijk… (haar broer knikt gretig op de achtergrond)… ik heb daar emotioneel en fysiek heel zware dingen meegemaakt, ’t is waar. Maar ja, als het hart roept…dan moet je volgen, zeker? Alleen de start was goed voorbereid, in Negonbo, aan de kust, niet zo heel ver van de luchthaven. Ik sliep er de eerste dagen in een guest house, en ontmoette er Christopher, een heel lieve zeventiger van de CWM, die mij warempel ontving met een boeket stoffen rozen. Charmant, niet, voor iemand die het niet breed heeft, en mij niet eens kent? Een heel lieve man, met een prachtige familie… de tweede week mocht ik zelfs bij hen intrekken. Heerlijk was dat, en dat kleine pand werd mijn thuishaven, waar ik uit kon blazen, en uit kon huilen, als dat nodig was. ’t Was daar niet groot… zeven op vier of zo, met wat gordijntjes, een kleine keuken, en met buiten een Frans toilet… armtierig, maar warm, als je mij begrijpt… warm door de mensen… en zijn dochters hielpen me dagelijks bij mijn zoektocht, en er werd voor me gekookt, vol overgave: krabbetjes, wat rijst, groenten met sausjes, kokosmelk… ze deden alles voor me… kan je je voorstellen, dat alles voor toch een doodvreemde? … en mijn hele reis lang hebben ze me begeleid… ’t zijn schatten van mensen, echt waar…

Ja, over gammele aardewegen, met putten en kuilen, en onverlicht, en dat met een overladen busje, vol bereidwillige zoekers. Ja hoor, in Sri Lanka ben je nooit alleen. Heel vaak kwam er iemand bij, ging er iemand weg… ’t is voor een westerling niet te bevatten, dat gebeurt daar gewoon… plots zaten we met een gouverneur in ons busje, en via hem konden we soms deuren openen die anders gesloten bleven… dan weer rijdt er iemand mee, die iemand kent, die heeft horen zeggen dat… allee, een heksenketel, was dat soms… maar er werd gezocht, ontegensprekelijk. In het ziekenhuis bijvoorbeeld, in Kiriella, waar ik geboren ben. De archieven daar bleken een klare ramp. Zelfs documenten van voor Napoleon zien er nog beter uit: aangevreten, kapot, gescheurd, vergeeld, … niets mee aan te vangen, en nergens was te vinden dat mijn moeder daar ooit opgenomen was… Wij dus weer weg. Onwezenlijk was dat, laveren tussen prachtig groene heuvels en bergen, met boeddhistische lintjes, en mandjes her en der, om de kwade geesten te bezweren, en oranje monniken, en sierlijke tempels, en dat alles in een gammel busje op gammele wegen, op zoek naar mijn ongrijpbare amma… zie je ’t voor je?... enfin, vervolgens trokken we pas echt naar de middle of nowhere, het plaatsje Kolonne, waar mijn moeder ooit zou verbleven hebben tijdens haar zwangerschap, maar weer vingen we bot… en toen reden we naar de geboorteplaats van mijn amma, naar Godakawela… maar door nog maar eens een spelfout in mijn geboorteakte, zochten we ook daar naar de verkeerde naam, en visten we alweer achter het net… en toch, en toch, daar in Godakawela kwam er iets los…

“Ik wens het iedereen van harte toe, dat zalig gevoel van gewild te zijn. Geliefd.”

En natuurlijk gingen jullie eerst naar de burgerlijke stand van Colombo, de commerciële hoofdstad aan de kust, en naar de adoptieinstanties daar, naar Child and Probation?

Precies, maar ’t was alles vruchteloos. Men kijkt je argwanend aan, als je daar over adoptie spreekt. En wat de papieren betreft, middeleeuws is een groot woord, maar ’t was daar soms erg, heel erg. En niet vergeten, er staken fouten in mijn geboorteakte… Iedere dag pepten wij elkaar op, in ons kleine, gehuurde busje waarmee we rondtoerden, maar of we écht vooruitgang boekten… ’t is raar… (knijpt ogen even dicht)… allee, hoe moet ik dat zeggen… ik heb nooit de moed verloren, en mijn drive ging nooit weg, maar als je ’t louter rationeel bekijkt, neen, die eerste dagen boekten wij nauwelijks of geen winst… Alleen dit: mijn Singalese naam bleek niet Achani, wat ongeluk betekent, maar Achini, verbonden met licht.

Hoe bedoel je?

Ik weet het niet… een beambte stuurde ons naar een vrouw die er meer van wist, maar die ontkende, belde ons uren later dan toch op om te zeggen dat ze in mijn gezicht dat van mijn vader herkende… enfin, veel vieren en vijven later, werd ik bij een vrouw geleid die ook 21 jaar geleden bevallen was, jawel, ook in dat ziekenhuisje van Kiriella… ik ben toen weggelopen, van pure emotie, omdat ik het moment niet aankon… uiteindelijk ben ik op mijn stappen teruggekeerd, om mijn moeder te omhelzen… mijn vermeende moeder, zoals later bleek, in de

Nummer9080

Interview

Nummervierjanuaritweeduizendennegen

papieren van het hospitaaltje… tja, dat was een bijzonder pijnlijke ervaring, zowel voor die vrouw als voor mij, en we hebben uren geweend, en elkaars hand vastgehouden, want converseren konden wij niet… triest, heel triest … ik was even haar vermiste dochter geweest, zij mijn vermiste moeder…

Onvergetelijk, écht! En overdag gewoon dingen samen doen, even lachen, even wenen, een knuffel, een handdruk… (haar mooie grote kijkers tranen al lichtjes)… maar toen kwam het afscheid, tijdens een loos alarm van een tsunami nog wel… (hoofd neer)... en dat was bijzonder pijnlijk (weent)…

Terug naar af?

(vindt weer kracht om te spreken)… neen, vorig jaar al ben ik teruggekeerd, met mama en papa hier (kijkt haar ouders liefdevol en dankbaar aan)… en de roep blijft ook nu nog… neen, niet om er te wonen, maar om mijn amma te zien, en mijn broer, en hen te omhelzen… om aan projecten te werken, want de armoede is ginds groot. Dat ziekenhuis bijvoorbeeld, daar wil ik de kraamafdeling, de kinderafdeling, de apotheek én de mannenvleugel van aanpakken, allee, met de steun van mama en papa, hé, en van alle mensen die ons willen helpen… en tot slot wil ik dit nog zeggen: het kan soms moeilijk zijn, dat zal ik niet ontkennen, maar ik heb echt twee schitterende families, een Vlaamse en een Sri Lankaanse. Een Vlaamse vader, moeder en broer, en een Sri Lankaanse amma en mali. En weet je, ik ben op kerst 1986 in Vlaanderen gekomen, en ik ben daar mama en papa nog steeds ontzettend dankbaar om… maar dat ik ook mijn amma heb teruggevonden na een ongelooflijke zoektocht, is voor mij een al even groot kerstgeschenk… Ik wens het iedereen van harte toe, met kerst, dat zalig gevoel van gewild te zijn. Geliefd.

Maar dat afscheid is nooit meer voor lang?

Twee dagen afkicken, ja. En dan plots kregen we telefoon van het ziekenhuis, dat ze mijn amma gevonden hadden: zij stond dan tóch geboekstaafd in het opnameregister, zo bleek, met vermelding van een woonplaats nog wel. Wat geld en whisky toch vermogen, nietwaar, want dat hadden we hen bij ons laatste bezoek gegeven… Enfin, wij naar de vernoemde plaats, en daar troffen we een kregelige man aan die meer afwist van mijn adoptie, maar die daar niet graag aan herinnerd werd… maar goed, hij kon er niet onderuit, gezien die hospitaalpapieren, en na een dag opzettelijke misleiding, kwamen we dan toch terecht, in het plaatsje waar mijn moeder bleek te wonen… alleen toen vonden we haar nog niet… we zaten op het verkeerde adres, beneden in het dorp, recht tegenover mijn tante nog wel, zou later blijken, maar mijn moeder zelf, die woont hoog, op de heuvel… Zo dicht zat ik, en nog had ik haar niet… Wij terug, de hele tocht naar de kust, honderd kilometer, vijf uur rijden… en dan plots ’s nachts het bevrijdende telefoontje: amma was gevonden. Wij weer daarheen, zonder slapen, en ik hoef het je niet te vertellen zeker… wenen, tranen met tuiten, en toen ik haar vasthield, ja, toen wist ik het: dit is mijn amma, zoals zij ruikt en voelt… tactiel was de ervaring, en het zat alles juist… in stille tranen, zo zaten wij daar. Ik was terecht, eindelijk. Ik zal het nooit vergeten, het was op de boeddhistische hoogdag van de volle maan: de Poha. Het licht, mijn Sri Lankaanse naam, weet je nog? Achini ?

Zalig kerst, Suleika.

Zalig kerst, Luc.

(lvdv)

En dan geniet je veertien dagen lang, met volle teugen?

Zeker weten. Veel konden wij niet zeggen, maar het samen slapen, was heerlijk. Samen op een matras, onder een muskietnet, met amma, en mali, mijn kleine broer – jawel, hoor, een knappe jongen van tien! Heerlijk.

Wenst u het project van Suleika te steunen: vzw De Kegel - 833-5317398-19 met de vermelding van ‘Projecten Suleika’ (herstel ziekenhuis Hospital Kiriella, bouw sanitair blok vissersdorp Kotédue). Info: [email protected]

januari’09

11

De Leefboom bvba BIV 205.909 Dekenijstraat 18 - 9080 Lochristi Tel: 09.355 99 58 - Fax: 09.355 29 33 www.deleefboom.be - [email protected]

verkoop - verhuur - projectontwikkeling - gratis advies & waardebepaling NIEUW

Desteldonk

Lindestraat: RW met landel. Ligging - living - open inger. kkn - 3 slk – inger. badk. - tuin met overdekt terras - garage - tot. opp. : 139 m2 - bouwj. 1975 - 140.888 €

Zeveneken

Kantschoolweg: nog 1 HOB gel. in rustige wijk, met living, verouderde kkn en badk, garage, kelder, 3 slk, zolderkamer, grote tuin - ideale starterswoning - bouwj. 1975 - 211.766 € per woning

R TE HUU

Gent

Dendermondsestwg: Handelsgelijkvl. (75 m2) en woonst met living - inger. kkn en badk. - 3 slk - volledig gerenoveerd in 2007-2008 - TOPPER ! 279.000 €

Zeveneken

Kantschoolweg: nog 1 HOB gel. in rustige wijk, met living, verouderde kkn en badk, garage, kelder, 3 slk, zolderkamer, grote tuin - ideale starterswoning - bouwj. 1975 - 211.766 € per woning

TE HUUR - Lochristi Gent

Lochristi

Sint-Lievenslaan : restaurant over te nemen - topligging in centrum Gent - volledig ingericht - recent vernieuwd - zeer interessante voorwaarden!! - TOPPER

Goed ten Pauw: recente woning in doodlopende rustige straat - living, inger. kkn en badk, 3 slaapk., garage. Aangel. tuin. - TOPPER !! vrij vanaf 1/1/2009 - 815 €

Antwerpsestwg: Zeer mooie duplex net buiten centrum ruime living - inger. kkn en badk 2 slk - garage - balkon - vrij vanaf 1 januari 2009 - 630 € (incl. A.K.)

R TE HUU

R TOPPE

TE HUUR - Lochristi TE HUUR - Lochristi Lochristi

Hendrikslaar: moderne HOB doodlopende str. - living - inger. kkn en badk - berging - garage - 3 slaapk. - gezellige tuin - vrij 1/12/08 - 850 €

R TOPPE

Dorp-West : Handelsruimte TE HUUR - topligging - parking voor de deur - ideaal voor kleding- of lingeriezaak - TOPPER!!

R TOPPE

Ganzenhof: nieuw te bouwen HOB - zeer rustig gel. - inger. kkn & badk. - garage - 3 slk - zolder - tuin - kwalitat. materialen TOPPER!! - 267.460 €

Destelbergen

Haenhoutstraat: Ruime mod. villa best. uit grote living + zitput - leefkkn. - bureel - dubb. garage - wijnkelder - 4 slk - parking voor min. 4 auto’s - aangel. tuin met hoge bomen biedt veel privacy. Bj. 1986. 2.716 m2 - tot. woonopp. 328 m2 - Nieuwe voorwaarden

Laarne Heirweg: horecazaak (restaurant + club) - polyvalent - langs provinciale baan - grote parking - terras en tuin - 3.667 m2 - interessante voorwaarden!!

R TE HUU

Zeveneken

Hoekstraat: Karaktervolle wo. met mooie tuin – living – ruime veranda – voll. geïnst. kkn – waspl. – 3 slk – inger. badk. – grote zolder – groot bijgebouw met zolder – TOPPER !!! 379.489 €

Gent Groendreef: Vlot bereikbare RW - living - verouderde kkn - 3 slk - inger. badk - koer - CV op aardgas - ramen te vernieuwen - ideale starterswo. 155.000 €

Gent Gagelstraat: Op te frissen RW living - niet inger. kkn - koer - 3 slk - te vernieuwen badk. - verwarming op aardgas - gel. Ring van Gent 127.000 €

Gent Pijnderstr: RW in centrum Gent - living - verouderde kkn - badk. met zitbad, lavabo en toilet - 4 slk - dak in slechte staat - goede prijs - 126.000 €

Zeveneken St-Elooistraat: Mod. ruime villa - rustige ligging - living met bureelhoek - inger. kkn en badk -kelder en zolder - dubb. gar. - 2 burelen - 4 slk - berging - grote tuin met vijver - TOPPER !!

TE HUUR - Oostakker

A. vd. Broeckstraat: Alleenst. wo. gelegen in rustige wijk. Bestaande uit ruime living, inger. kkn en badk, 3 slk, wintertuin, garage. Aangelegde tuin en terras. Moderne stijl. Vrij vanaf 1 januari 2009. - 750 €

EPC-regelgeving bij verhuur van woningen Vanaf 1 januari 2009 moeten alle eigenaars die een woning willen verhuren, beschikken over een energieprestatiecertificaat (EPC).

Welke woningen vallen onder de verplichting? Een EPC moet worden opgemaakt voor elke aparte wooneenheid die autonoom kan functioneren, dus: een huis, een appartement, een studio, een sociale woning, een serviceflat (behalve bij dagprijs). Een aparte wooneenheid moet, naast een leefruimte, ook beschikken over: een eigen toilet, een eigen douche of bad, een eigen keuken of kitchenette. Voor studentenhomes moet een EPC worden opgemaakt voor het gebouw in zijn geheel aangezien een studentenkamer zonder badkamer en keuken niet gezien wordt als een aparte wooneenheid.

Moet ik voor de verhuring van mijn vakantiewoning of appartement (bijvoorbeeld aan zee) ook een EPC hebben? De Vlaamse Regering heeft principieel beslist dat een EPC voor residentiële gebouwen die verhuurd worden enkel dient opgemaakt te worden: in geval van gewone huur, voor zover het gaat over een verhuur over een periode van meer dan twee maanden en voor woninghuur als hoofdverblijfplaats.

Wat moet een eigenaar doen die zijn woning wil verhuren? De eigenaar zorgt dat een EPC beschikbaar is en dat het wordt voorgelegd aan de (potentiële) huurder. Bij het sluiten van een huurovereenkomst ontvangt de huurder een kopie van het EPC. Het originele EPC blijft bij de eigenaar.

Ik verhuur nu een woning. Moet ik iets doen na 1 januari 2009 voor het energieprestatiecertificaat? Als u na 1 januari 2009 een nieuwe huurder krijgt, moet u een EPC laten opmaken. Als de huurder dezelfde blijft, hoeft u niets te doen. Wanneer uw huurder later het contract opzegt, dan kan u contact opnemen met een energiedeskundige om een EPC te laten opmaken.

Wie kan een energieprestatiecertificaat (EPC) opmaken? Voor de opmaak van een EPC bij verkoop of verhuur van woongebouwen moet een beroep worden gedaan op een erkende energiedeskundige voor residentiële gebouwen type A. Een lijst van erkende energiedeskundigen zal u binnenkort terugvinden op de website van het VEA en uiteraard bij uw vastgoedkantoor De Leefboom. Wij hebben voor u een verzorgde brochure gereed liggen. Tevens kan u rekenen op ons gratis advies: De Leefboom, Dekenijstraat 18, 9080 Lochristi; tel: 09/355.99.58 - E-mail: [email protected]

!

de Lootse

scheurkalender St-Kruis-Winkel Hang ze daar maar allemaal aan den haak, zei zotte Charles altijd, maar niet te hoog, want anders verdwijnen ze in dat ozongat. ‘t Is daar nen hoek af, riep zijn vrouw. En ’t is waar, winkel betekent hoek, een heilige hoek dan wel. Niks van aan natuurlijk. ’t Blijft daar supergezellig. Niet bijster groot, maar toch met vijf woonkernen: dorpskern, de Warande, de A. De Smetstraat, de G. Van Heckelaan en tenslotte de M. Herpelinckstraat. Sint-Kruis-Winkel ligt al aardig in het noorden, niet ver van Holland af, en telde ooit 2500 inwoners, rond de eeuwwisseling in 1900, maar dat aantal is nu al meer dan gehalveerd, door de industrie, weet je wel. ’t Is uitzonderlijk in België, maar de mannen hebben het daar nog voor het zeggen, want ze zijn met precies één procentje meer. Is er iets te beleven, daar? Jazeker! Wie erheen wil fietsen, kan dat via prachtige wegen, wie meer van het openbaar vervoer houdt, neemt ‘de 73’. Je kan er uit gaan blazen in het retraitecentrum Ik Dien, de bedevaartskapel Ter Warande Onze Lieve Vrouw van Troost bezoeken, en wie daarop zijn buikje nog even wil verwennen, vindt er het prachtige herenhuis met koetshuis Le Jardin Bleu verbouwd tot restaurant. Hun specialiteit? Kreeften! (lvdv - mv) Een idee voor de eindjaarsfeesten?

Avondrood Wek me even niet, maar wieg me teder als een sloep die uit de haven glijdt. Laat me even, toe, met de ogen dicht varen, tussen de plooien van de tijd, en stil me laven aan de zonnegloed, zonder boei of baken, leeuwerik of nachtegaal. Niets heb ik nog nodig om zeeën te bevaren, woest en wild, en scherp als schroot, dan de kalme korrel van je stem, de warmte van je schoot, achter op de steven, rustend in het avondrood. (lvdv)

Proberen maar!

januari’09

13

Portret 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50

Nummer9080

Nummervierjanuaritweeduizendennegen

51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 Heeft al eens een kip zien pikken naar zijn konijn, wil graag zwarte piet worden, mag schilderen op school en tennissen en ook een beetje zwemmen, kan al gewoon voetballen maar niet in de goal, zou graag een slot hebben zodat niemand zijn fiets kan pikken.

14 januari’09

Nummer9080

Nummervierjanuaritweeduizendennegen

Mens, mens, mens... 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50

51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100

Was ‘Chef de pièce’ (Stukoverste) van het 40mm-kanon in ‘t leger in Rocourt bij Luik, heeft altijd geholpen aan de serres en aan de mechaniek, kan messen slijpen, gaten boren, koper lassen... allee, zowat van alle mechaniek, zijn stal is zijn domein, wil nog graag eens zijn verzameling handgemaakte bloempotten, telen en gietrozen laten zien. (mv) januari’09

15

Kris Van Hof-Verheyen BVBA

keukens

|

badkamers

|

totale interieurinrichting

onzaal en in de to g in w u o b deur uit Door ver dellen de o lm a a z n gaan 3 too rijsje’ aan een ‘p ers !! e-het-zelv o d r o o v ideaal

BVBA Kris Van Hof-Verheyen Kerkstraat 96 - 9080 Zaffelare Tel: 09/356 72 12 www.interieurvanhof.be

specialiteit

maken van naadloze werkbladen, douches, badbekleding,... in solid surface

Prestigemenu

Hapje kort gebakken tonijn in tandoori met sesamzaad en zeewiersalade Nage van ½ kreeft en mosselen in currytoets Espuma van champagne met limoensorbet Schelvishaasje in parmezaankorst met erwtenmousseline en smeuïge aardappelpuree Sabayon met krieken en vanille-ijs € 33,00 De prestigemenu is volgens marktaanbod en wordt minstens 1 x per maand aangepast. Schrijf je in op onze nieuwsbrief indien hiervan u op de hoogte wenst te blijven.

Duo kreeftenmenu Sint-Kruis Winkeldorp 62a 9042 Gent (Sint-Kruis-Winkel) Tel/fax: 09 328 79 71 gsm: 0496 51 95 60 Voor meer info:

www.lejardinbleu.be

Bisque van Kreeft met Armagnac of 6 Normandische creuses op ijs of Garnaalkroket Espuma van champagne met limoensorbet ½ Kreeft in de oven met broccoli, tomaat en basilicum vergezeld door smeuïge aardappelpuree ½ Gegrilde kreeft of ½ Kreeft Stroganoff | € 38,90

Trio kreeftenmenu

½ Kreeft bellevue | Espuma van champagne met limoensorbet ½ Kreeft in de oven met broccoli, tomaat en basilicum vergezeld door smeuïge aardappelpuree of Nage van ½ kreeft met groentjes vleugje sherry en koriander ½ Gegrilde kreeft of ½ Kreeft Stroganoff | € 43,20

Nummer9080

Nummervierjanuaritweeduizendennegen

Wegwijs in de Vlaamse keuken

Etiquette: Kerst in Chicken Run

Hoe moeten we ons gedragen aan tafel?

‘t

Zijn hoogdagen voor wie graag kokkerelt en zijn kookkunsten etaleert. Op kerst en nieuw wordt er gesnuffeld, voorgeproefd, geserveerd, gedecanteerd, gedineerd, gesoupeerd, ge… en ga zo maar door. En wat een gedoe, hé, met die tafels en stoelen, als je het feest thuis onderneemt. Zelfs die pianotaboeret wordt mee aangezet, en die versleten driepikkels van op zolder. En kan die gammele campingtafel echt niet, voor de allerkleinste telgen? Ja, een heuse onderneming is het, hoor, als het familiale heir nog eens en masse afdaalt naar het oorspronkelijke nest, en dat voorbije jaar grondig door moet kakelen. Mama Kloek en vader Haan gaan warempel bijna van hun stokje, achter in de keuken, en garneren tokkend de allerlekkerste borden, en scharrelen afwisselend in het grote kookboek van de Boerinnenbond, en de nieuwste etiquettegids. Neen, dit jaar geen fouten meer. Nu moet het onberispelijk zijn. Impeccable. En de moederhen keurt nog een laatste maal grondig haar tafelschikking. 1

2

3

5 4

Fijn, knikt ze tevreden: de eregast zit links van mij, de eregaste, rechts van jou, papa. En voor de rest zitten de mannen en vrouwen, om en om, en zijn de koppels gescheiden. Alles, zoals het fatsoen vereist. Ok, laat ze nu maar komen… Wij zijn klaar.

Goed, het kroost arriveert, stipt om zeven, en het ouderpaar maakt de cadeautjes onmiddellijk open, keurt discreet de inhoud van de geschonken envelopjes – gewoon aan de kant leggen is onbeleefd – en leidt de kuikens voor, tot in de woonkamer. Bloemen worden natuurlijk direct in het water gezet, waar anders? Wat staat er op het menu? vraagt dat jonge pluimvee al ongeduldig. Papa haan, Le Grand Coq, spreidt parmantig de vleugels en kakelt de heerlijkste gerechten voor: er zijn hapjes en wijnen, en er is kreeft, kalkoen en fazant voor de oudsten, en voor de kleine kuikens worden er frieten en pizza’s geserveerd. Een enthousiast gekakel volgt, maar pa is nog niet uitgezongen, pompt zijn borst hoog op, en roept zijn spruiten weer tot de orde. Eerst nog de etiquette, kindertjes, want ’t is hoogdag. Zo doen ze dat in het hele kippenland, al sinds eeuwen. Sinds de grote Chantecler Le Coq dat in 1723 in ’t Boecksken van exquise taefelmanieren boekstaafde. Allee, daar gaan we weer, piepen de kleinsten, en allen kakelen uit volle borst ‘de tien gebooden van goet tafelfatsoen’. 1. boter- en broodbordje/eventueel vingerkommetje 2. water - 3. rode wijn 4. witte wijn - 5. dessertwijn

De tien gebooden van goet taefelfatsoen 1 Eén kusch als groet, is allange goet, want die meer verzucht, vangt niets dan lucht. 2 Die hapjes eet met een mesch, heeft geen succesch. Met vork, lepel ende hant, is ’t al veel makkelyker aan de kant. 3 Strop ‘t servet niet onder kraeg of boort, op de schoot is waer zy hoort. Ende beyde elleboghen, zal men nooit ofte nimmer op de taefel gedoghen. 4 Die wacht tot links ende rechts werden bedient, heeft zynen maeltyd wel verdient. Is de taefel rond, dan pas als elkeen zijn eeten vondt. 5 Die zynen dorst wil leschen, vint de glaezen booven leepels ende booven messchen. Vingerkom ende brood, booven vorken, kleyn ende groot. Alleen het vorkje voor den visch, is verdwaelt ende heeft het misch. 6 Alle eeten schenke men aen de linkerkant, drinken ende afruymen, geschiede aen de rechterhant. 7 Is ’t bordje leegh, dan legt men vork ende mesch, op tien voor half zesch. Maer den leepel keert het best, weer naer zijn ouden nest. 8 Gevoghelte, lams- ende varkensribben moogen in de handen, om te kunnen kluyven met de tanden. Maer opgelet, alleen de linkerhant maeke men vet, want rechts is om te schencken, als anderen nog om iets wencken. 9 Klemt er iets tusschen tanden, dan niet pietsen met de handen, maer met enen stooker, ende ongezien naer het toilet magschien? 10 Die roken wil, verlaet de zaele, tot buyten, in ‘t portaele. Die dat al zal doen, hout zich aen het goet fatsoen.

Ja, ja, pa, allang goed, tokt dat uitgehongerde pluimvee, laat nu maar komen. En van contentement persen ze er allen een klein eitje uit, pruttelend en proestend aan alle kanten. Waarop vader Haan moedeloos zijn kam laat hangen, nog één keer zijn vlerk opsteekt en met slaande lellen besluit:

Die niet uyt zynen bek wil stincken Moet gauw zyn tanden op gaen blincken, Ende die uyt zyn kont wil kwaeken, Kan beter op ‘t toilet gaen kraeken! En dus holt het kleine grut nog vlug naar buiten, tot op de mestvaalt, heen en terug, en stormen ze wat later met moddervuile poten weer binnen. ‘Dat stond daar toch niet in, hé, pa, dat we onze voeten moesten vegen… ?’ Waarop moeder Kloek en vader Haan van pure misère steil achteroverslaan en pardoes in de (lvdv) gegarneerde borden vallen. januari’09

17

Wegwijs in de Vlaamse keuken

Nummer9080

Nummervierjanuaritweeduizendennegen

Etymologie: Nieuwjaar met de Lootse ridder Waar komen onze spreuken en feestwoorden vandaan?

I

s de etiquette altijd zo streng geweest, aan tafel? Hoegenaamd niet. In de middeleeuwen, stak het niet zo nauw. Veesten, burpen en grollen, tot de vloer daverde en het plafond naar beneden kwam. Erasmus schreef in zijn befaamde etiquetteboek wel dat men een windje best met een hoest kon maskeren, maar ja, die was zijn tijd dan ook ver vooruit…. (En ik verdenk er mijn grootvader nog steeds van dat hij die handleiding in zijn bibliotheek had staan, al viel dat synchroniseren aardig tegen...) Weet je wat, laat ons gelijk een kijkje nemen in ’t Gravensteen, het robuuste slot van Gent, die fiere stede. Op nieuwjaarsdag. We stellen ons verdoken op, in een hoekje, ok? Harnasje aan? Maliënkolder? Het geperforeerde vizier dicht, om die bonte bende in de gaten te houden? Ok? Aanschouw de Lootse Ridder, die op visite is. Een middeleeuws tafelspel in vijf bedrijven.

Eerste bedrijf - de soep en de toast

In het midden van de zaal prijkt een gigantische houten tafel, met een bankstel of banquet, waarop de eerste soepkommen en gerechten al staan geëtaleerd. ’t Is blijkbaar een souper: terrines met erwtensoep met ui, linzensoep, witte preisoep… Hier en daar wordt er gezellig met z’n tweeën uit één mok gegeten, en kijk, onze Lootse ridder heeft al een oude homp korstbrood klaar, als bord, om straks zijn vlees in te laten lekken, en een snijplankje of tailloir

18 januari’09

(teljoor) om het te kunnen snijden of tailleren. En zie je hem dat stukje korst op zijn beker leggen, dáár!, tegen de vallende vuiligheid van ’t plafond? Dat wordt zijn toast, zal je zien. Zodra de graaf een heildronk brengt, zal-ie ‘t schijfje wegnemen, en hem als een trofee omhoog steken en santé zeggen! Toasten, noemen ze dat. Wacht maar eens af. Pong! Ergens valt plots een voorproever dood! Gestommel alom. Opletten geblazen, t is hier niet pluis. Onze lokale held zwaait met zijn toast, en klinkt nu zo hard met zijn kelk dat zijn drank tot in die van de gastheer slaat. Als hij vergiftigd wordt, dan de graaf ook. Safety first, jazeker. En nu eindelijk: santé!! Nu kan het feest echt beginnen. Santé, santé, santé! Zwieren met de toasten, drinken en bijten. Voilà, wat heb ik je gezegd?

Tweede bedrijf - de eerste en de tweede gang

Er klinkt nu trompetgeschal voor de eerste gang: tijd voor een gesneden haantje of kapoen, een poularde met “saus Bartange”, moertroel (puree met vlees en gevogelte), kerveltaart en gevulde appeltjes. ’t Is overal grabbelen, graaien en grijpen, en tussendoor eens spuwen, hier en daar, in of naast de kwispedoor. Servetten zijn er niet, en onze Lootse edelman wrijft zijn mond droog aan het tafelkleed, knipoogt naar een lieftallige freule met geschoren wenkbrauwen en een punthoed met voile, wat de mode is, durft zijn benen niet te kruisen (want dat is een teken van macht), en springt applaudisserend op als de kok de pottenkijkers aansteekt, de toortsen om mee in de ketels te kijken. De tweede schotel blijkt ook al klaar: gebakken mosselen met groene knoflooksaus, kippenragout, stoofschotel met jonge konijnen, speenvarken, palingpastei, groene sla met tuinkruiden, kaasplateau met mosterd en appelbeignets. Er wordt duchtig met de handen gegeten, al is een mes soms handig. Maar een vork, neen, dat is voor doetjes, voor de onnozele vrouwen dus. En trouwens, dat kleed kan nog veel vet hebben. Wie vis wil, zoals in de vasten, krijgt haring, geroosterde makreel met camelinesaus, gepocheerde forel in ‘t groen, pastinaaksalade en amandelpudding. Voor elk wat wils. Luister! Hoor je, ginds achter, dat getingeltangel? Tijd voor wat amusement, vrees ik. Lap,

daar heb je ’t al!

Derde bedrijf - het vermaak

De hofnar huppelt binnen op zijn stokpaardje, als de vleesgeworden gekheid op een stokje, met belletjes op zijn snavelschoenen vol hooi en stro, maakt een buiteling tot op tafel, wikkelt zich in het tafelkleed, en rolt zich over dat banket, tot alles naar beneden klettert. Iedereen grolt en dolt, en sommigen beplassen zich, door de gaten van hun maliënkolder. Ai, dat roedel kasteelhonden heeft het geroken… en kijk, nu komen ze warempel nog onze kant op ook… zie die poten! Ai, ze gaan plassen! Verdomd! Sttt! Neen, niet bewegen! Stt! Stil! Gelukkig rollen de mimespelers hun geweven speelmatten al uit, helaas zonder succes, want ze moeten al gauw weer hun biezen pakken, en krijgen een stapel groenten naar hun kop. Stank voor dank. De goochelaar dan maar? Die houdt zoals altijd zijn publiek voor het lapje, om zijn goochelkunsten af te schermen, en ginds links, draait een valkenier een loer rond, om zijn roofvogel te lokken. Tot slot zingt de minstreel koene ridderverhalen, begeleid op lier, luit en rommelpot, over Karel de Grote en Koning Arthur.

Vierde bedrijf – derde gang en dessert

‘Tourne dos!’ roept de gastheer plots, en iedereen draait zijn rug, om dat apart opgediend stukje ossenhaas voorgeschoteld te krijgen. Kan je ’t nog even houden, met die natte voeten? Niet te warm in dat harnas? Volhouden, want ’t is tijd voor de apotheose. Tijd om het nieuwe jaar in te vliegen, met de zwaan, de mooiste aller beesten. De kok heeft ze in de vooravond al gevangen, in de slotgracht, haar van de zwanenhalsband ontdaan, waarin het grafelijk familiewapen was aangebracht, voorzichtig gestroopt, huid mét veren, dan gebraden, en ten slotte weer dichtgenaaid, met alles erop en eraan: kop, hals, pluimen en vel. En zo wordt de gebakken zwaan nu feestelijk opgediend, in volle glorie, met vuurwerk in de snavel en allerlei versierselen op haar kop. Zie je? En nu tellen ze af voor het nieuwe jaar: tien, negen,…, drie, twee, één. Hup, de kop eraf! En de rotjes ontploffen…

Nummer9080

Wegwijs in de Vlaamse keuken

Nummervierjanuaritweeduizendennegen

De Lootse ridder rispt nog een laatste boertje op, zo luid als de gong van Dulle Griet, en de gastheer dankt om zoveel lof. Achter de graaf, knipoogt de jonkvrouw al erkentelijk haar kuisheidsgordel los. ‘Afruimen! Desservir!’ gilt de gravin die het in het snotje heeft. ‘Tijd voor het nagerecht!’ En de dienaars smijten de boel van tafel en komen aanwaaien met een kerststronk, groot als een boomstam. Het feest kabbelt nu écht ten einde, en ‘t is tijd

om te paard weg te varen, zingt een dronken bard.

Vijfde bedrijf – afscheid

Vaarwel, schone jonkman, treurt onze freule met rode ogen, terwijl ze haar korset wat strakker sjort. Zie ik je nog? Want op mijn kruisvaarder hoef ik niet meer te wachten: die is al zolang om zeep, naar Jeruzalem. Waarop de Lootse ridder tevreden zijn wambuisje en hozen aantrekt, zijn kaproen opheft ter afscheid, en zegt: ooit kom ik je schaken,

edele jonkvrouw, en dan trek je bij me in, in ’t Loe Sancti Christi, gelegen achter de oostelijke akker van de abdij. Dat is het mooiste bos ooit. Dáár worden we écht gelukkig! En nu maar wachten, beste mensen, tot het doek hier definitief valt over dat feest, en we dat harnas af kunnen werpen, en eindelijk, eindelijk, de plaat kunnen poetsen… tot in (lvdv) Lochristi, driekwart millennium later.

Nieuwjaarsmenu uit de vijftiende eeuw



• soppijn Jacopijn, • spijnaersse, • roffioelen van vis met botersaus, • peren inden ijpocras, • calfsvlees aen een spet met hyhogensaus, • clareyt



• linzen-soup, • cotteletten-toert, om een hoen met oranje-schillen te stoven, • aspergieboonen, om Savoy-kool naer de Spaensche manier te prepareren, • vla van bitterkoekjens

Nieuwjaarsmenu uit de zeventiende eeuw

De tweede Winteravond in de bibliotheek, op maandag 17 november, liet Francine Nuyttens aan het woord, deskundige tafelmanieren. Aan tafel met ridders, jonkvrouwen en koningen, was het thema. Weg van stereotypering, en met oog voor een ontluikende etiquette.



Vroeger

Nu

In de gaten houden Kijken door de gaatjes van je vizier Op iemand letten Banquet Bankstel aan een houten schraag Feestmaal - banket Souper Maaltijd met soep Avondmaal Kapoen Gesneden haan Jonge deugniet Tailloir Plankje om vlees te snijden – tailler is Frans voor snijden Teljoor - bord Toast Stukje brood gedoopt in de beker of erop gelegd om het Heildronk vuil te weren – moest je dan wegschuiven om te drinken Niet pluis zijn Uitpluizen - schoonmaken Niet in orde zijn Klinken Bekers stoten om vergiftigingsgevaar tegen te gaan Volgens de huidige etiquette onbeleefd Pottenkijker Toorts naast het haardvuur in donkere kastelen Iemand die overal zijn neus insteekt Doetje Doei of dutte: onnozele vrouw, nog te zien in bedotten Zwak persoon Stokpaardje Waar je vaak op rijdt Iets waar je vaak over praat Alle gekheid op een stokje Een nar op zijn stok Nu hebben we het wel gehad – alles wel beschouwd Zijn biezen pakken Matten waarop toneel werd gespeeld weggaan Tournedos Stuk vlees aangebracht ‘achter de rug’ Stukje ossenhaas Dessert Wat men opdiende nadat er ‘afgeruimd’ werd – van ‘desservir’ Nagerecht Voor het lapje houden Tovenaarsdoek waarachter gegoocheld werd Beetnemen Een loer draaien Een loer was stukje vlees dat rondgedraaid werd omdat valken Beetnemen enkel op bewegende prooien reageren Varen Gaan, in alle betekenissen Nu alleen nog ‘te water of te lucht’ gaan Om zeep gaan/zijn Kruisvaarders brachten dit mee vanuit Jeruzalem – Doodgaan maar vaak kwamen ze niet meer terug, en waren ze om zeep… ’t Loe Sancti Christi Lo is bos – bos van Christus Lochristi Het doek valt Bij een toneelstuk, aan ’t eind Gedaan zijn De plaat poetsen Zo vlug weglopen dat je wapens over de grond slepen en Vluchten vanzelf gaan blinken

januari’09

19

  

 

  



                    

− − − − − − − − −

            

  

 



 

   

   



    

   

  

 

Nummer9080

Wegwijs in de Vlaamse keuken

Nummervierjanuaritweeduizendennegen

Epifanie: Driekoningen met Jacob Jordaens

N

Hoe zullen we feesten?

og steeds niet overtuigd dat we Bourgondiërs zijn? In vlees en bloed, zeg ik je. Zie maar eens, wat een tafereel. En neen, ’t is niet Kerstdag of Nieuwjaar, maar warempel Driekoningen dat je hier ziet. Elke zes dagen feest, in die tijd.

Als wij allen allang lazarus gefeest zijn, na dat jaareinde, en met hangende pootjes terug naar ’t werk trekken, begonnen die gasten vroeger nog eens opnieuw, amper een week later. Iedereen kreeg een rolletje toebedeeld, en mocht toneeltje spelen. Een boon in een koek, was goed genoeg om het kot op stelten te zetten. Wie het boontje trof, kroonde zich tot koning, en bleef de hele nacht baas. ’t Is Vlaamse barok, dat schilderij, à volonté, zoals je ziet. Kolkende lijven, diagonale lijnen, een palet van kleuren, nog wat extra clair-obscur en schaduwspel, en te midden van dat alles, de koning met zijn dikke pens, die vreet en schranst alsof hij in geen eeuwen meer zal eten. En maar toasten, ‘de koning drinkt’, en wie niet volgen kan, krijgt een paar roetvegen in het gelaat. Bekers, en kruiken vliegen in ’t rond, en wie geen thuiswacht vindt, neemt de kleine toch gewoon mee, en een doekje, neen, niet voor het bloeden, maar om z’n poepje mee af te kuisen… Dus, beste Lootse vrienden, de zesde januari niet vergeten, en nodig de vrienden maar uit – geheel onverwacht, nog zo leuk – en zet de krat op tafel, bak een bonenkoek, kroon de gast die hem treft tot koning(in), en schreeuw het uit: de koning drinkt, van ganser harte! (En een week later is ’t Verloren Maandag met worstenbrood, en dan weer Lichtmis met pannenkoeken, en Vastenavond en (lvdv) Midvasten en… ja jongens, kennen jullie nog iets leukers dan Vlaming te zijn?)

De koning drinkt (1638) januari’09

21

Dorp-Oost 35 - 9080 Lochristi - tel: 09-356 74 25 gsm: 0495-21 62 99 - fax: 09-356 74 27

Verkoop & verhuur Verkavelingen TE KOOP - Lochristi

Smalle Heerweg, ruwbouw HOB, omvattende ink, wc, ruime liv, kk, berg, 3 slpks, wc, badk, zolder en garage, opp. grond: 615 m².

NIEUW TE

Antwerpsesteenweg 37, HOB gerenoveerde herenwoning met ing. kk, wasplaats, berg, liv, ing. badk, wc, 3 slpks, bureel, tuin, perfecte staat. Ook geschikt als handelshuis.

TE KOOP - Lochristi

Dorp-Oost 21, laatste luxe app., met lift, ink, wc, ing. keuken en badk, liv. met balkon, 2 slpks, berg, parkeerplaats, instapklaar, ideale ligging

TE HUUR - Lochristi

Dorp-West 11, appartementen op 1ste en 2de verdieping met lift, ink, berg, wc, ing. kk. en badk, ,ruime liv, 2 slpks, terras, garage en kelder, centrale ligging. 750 € en 740 € (incl. gem. kosten)

GEEN TIJD OM ZELF TE

ISTI

LOCHR

TE KOOP - Lochristi

OF TE

TE HUUR - Lochristi Dorp-Oost 35 A, handelspand (kantoor, winkel), commerciële ruimte, berging, keuken, toilet, vrij 1 januari 2009, 670 €

Nieuwbouwprojecten Verkavelingen, Onroerende goederen

POETSEN

STRIJKEN ?

POETS- EN STRIJKDIENST MET OF ZONDER DIENSTENCHEQUES Bel ons vrijblijvend op 0479-171 5 71 tel: 09-367 90 31 - fax: 09-367 90 30 www.dccaroline.be - [email protected] Dienstencheques Caroline Antwerpse Steenweg 92 - Lochristi

Vuurwerk

nieuw bij Eurotuin .

Eurotuin Merelbeke - Fraterstraat 111 - 9820 Merelbeke - T: 09.232 13 31 Eurotuin Deinze - Gaversesteenweg 222 - 9800 Deinze - T: 09.387 09 90 Open maandag t.e.m. zondag van 9 tot 18.30 uur - Dinsdag gesloten - www.eurotuin.be

Nummer9080

De wereld is rond

Nummervierjanuaritweeduizendennegen

... onze wereld

X114609 Y202340 07/12/08 17:47:00 januari’09

23

Nummer9080

Nummervierjanuaritweeduizendennegen

Nummer9080 wil goedgemutst het nieuwe jaar ingaan, en is alvast sprokkelen, her en der op onze gemeente. En zie: de oogst was verbluffend! We beschrijjongeren: chill-dag!) van enkele van onze Lootsche medemensen, Een hart onder de riem, even zoveel keer. Met veel dank aan alle bereidwilligen!

...insgelijks...

Bestewensen‘t allerbeste 2009 Gelukwensen

en een goede gezondheid

Een onthaast 2009 toegewenst!

24 januari’09

enkele goede voornemens gaan Samengebald tot één leuze, klinkt dat als: ven graag dé geniet-dag bij uitstek (voor de hun gemeende nieuwjaarswensen incluis. (lvdv)

Wakker worden met de gedachte ‘Nooit meer slapen’, het boek van W.H. Hermans, en zien dat de zon al langer wakker is, zo hoort het, een lachende en kwebbelende baby naast je in bed, verboden door Kind en Gezin, ‘Goeiemorgen, papa’, je lief rammelt beneden met dingen, straks hoor je haar stappen op de trap, je kruipt met je dochter onder de tent, om seffens kiekeboe te doen, ontbijten in die Joodse bakkerij in de Veldstraat, die binnenkort definitivo dichtgaat, de krant lezen met zware Italiaanse koffie en chocolade, Tolkien’s ‘In de Ban van de Ring’uit het zicht leggen, want je bent verslaafd aan lange, spannende verhalen, je lief ontvoert je voor de lunch naar een geheime plek, maar je weet dat dat ‘Het Dagelijks Brood’ is in de Korte Dagsteeg, nadenken, de namiddag plannen: in de tuin werken (alleen leuk in de herfst of in de lente) of verloren lopen in een boekenwinkel in Oxford, een affiche van Tadeusz Kantor, Pools theatermaker, aan de muur, muziek zoeken voor het stuk dat je nog moet schrijven, ‘Victory’ van de Test Department,doedelzakken en theater, zeggen aan de fanfare, bij wijze van uitzondering uitvoerig in de badkamer rondhangen, zuiveringsritueel, want je moet vanavond optreden, na het applaus zo snel mogelijk verdwijnen, no people around, naar Studio Skoop, ze spelen er Fellini, buitenkomen en het sneeuwt, straks thuis Irish Coffee, ‘Ohgigogij!’ (Zaffelaarse uitdrukking van gespeelde verbazing), dat de tijd gelieve stil te staan als het u belieft en dat hij maar rap voortgaat, als ’t tegensteekt. Luc Van Autreve - Cultuurlaureaat

Ah, de dag nadien, muziek in je oren, kindergeb(r)abbel van Ardin, wakker worden net zoals op kamp, draaiend, strekkend, een nieuwe start, die begin je met iets stevig: een croque monsieur smullen, een warme douche nemen, picknick mee en starten die motor, op weg, niet wetend waarheen, zolang het maar onder de zon is, uitgelaten en lachend om die flauwe lol, in ‘t gras samen spelen, buiten lucht op, hartverwarmend als een kop koffie, zwart, met chocolade, doe maar lekker veel chocolade, dank u Sint (en de paashaas ook), einde break, nieuw bericht, afspreken met vrienden, in ’t stamcafé bij Gino, concert meepikken, of beter nog, ‘n festival, Dour of Reggae Geel, met Bob Marley als dat even zou kunnen, Buffalo soldier, dreadlock rasta, tja, we weten weer wat doen, nieuw jaar, nieuwe plannen, dat we in 2009 energie vinden, dynamisch zullen zijn, enthousiast in verbondenheid met de wereld, de mensen en jezelf. Christoff Van Acker - jeugdconsulent Kluizestraat Zaffelare

Je besluit wat vroeger naar bed te gaan en eens een weekend te kunnen uitslapen, en neen, als ontbijt geen dieetgranen meer, en ’s avonds eens een pakje frieten van ‘t kot, héérlijk, en dan eindelijk de boeken lezen waarvan je nu zegt dat je ze opstapelt tot je op pensioen bent, nog hoger en verder fietsen dan de Mont Ventoux, uitkijken naar een nieuwe episode van Star Wars of een nog indrukwekkender remake van de Gladiator, genieten van de filmmuziek van Hans Zimmer, honderduit over wielrennen babbelen met Michel Wuyts, je gezin koesteren met alle drukte die er soms bij hoort, genieten van rustige plekjes en momenten met mensen rondom jou die je het liefst heb, blijven omringd en gesteund worden door vrienden, in geen geval moeten terugkijken op alle kwade momenten uit 2008, iedereen een allerbeste gezondheid toewensen, om te beginnen aan je eigen zoon en de rest van de familie. Luc Van Peteghem - commissaris Beleidsteam Politiezone Regio Puyenbroeck

Tussen mama en papa wakker worden, je eens strekken en traaaaaaaaaaag eten, in je boomhut klauteren, op en af, en eruit vallen zonder je pijn te doen, een legobrug bouwen tot in een survivalpark, een deathride doen, geen te grote, maar toch van tien meter hoog, als ‘t kan, flikflakken, ketnetten, frieten smullen of spaghetti, of ja, beter nog, kroketten, met de hond spelen, beagle Horta, even wild zijn en even slecht luisteren, even toch, nu ‘t mag, naar Disneyland Parijs flitsen, daar de Eiffeltoren nabouwen met de kaplablokken, denken dat je nog een paar stukken tekort hebt, maar die daar wel zal krijgen van de Fransen, terugflitsen en dan je nieuwsjaarbrief zeggen, en lonken, veel lonken, naar je peter, met dat pak met die veel te grote strik erom, en dan ‘t papier wild openrukken, en een touwladder vinden, van twintig meter lang, en naar je boomhut hollen, en klimmen, tot in de kruin van de boom, en biezebeizen en roepen zoals alleen jij dat kan: aan alle mensen van Lochristi, een Zalig Kerst en Gelukkig Nieuw! Seppe - jongste telg Nummer9080 - overbrenger van onze groeten

Nummer9080

de beste wensen...

Nummervierjanuaritweeduizendennegen

Eindelijk eens blijven liggen, zaaaalig!, en wat later met je vrouw en de kids croissants smullen, van bij Willy&Marleen te Hijfte, en dan, wacht dat je?, poweren à volonté, gevolgd door een verkwikkende douche, en zo weer fris bij de aperitief In Europa lezen, het beste boek ooit, en ’s middags paling op Michels wijze smullen, want je houdt van vis, waarom anders zou je met de gasten op snoek vissen, niet simpel, maar ’t lukt, en dan fluitend de trein van Beervelde op, of beter, de bus naar Zaffelare, waar zoon Viktor speelt, bij SV, en natuurlijk ga je ook dochter Pauline eens scouten, met fiere vaderoogjes, voor die backhand slice, en ’s avonds wat unwinding met the voice, de échte, ons aller King Elvis, of met het vrouwtje in de zetel voor tv, Rome of zo, en vlak voor ’t slapengaan nog even iedereen een gezond & veilig 2009 toewensen, en veel liefs, en zoete dromen, die ooit uit zullen komen, gegarandeerd. Yves Deswaene - burgemeester

Vroeg uit de veren, want je wil naar Zweden, naar het hoge noorden, bij je broer, in Bjästa, om er snoek te vangen en baars, want vis is er daar in overvloed, en liefst bij mooi weer, en je graait nog vlug een boterham of vier mee, choco en hoofdvlees met mosterd, maar niets lights, neen, dank u wel, en ’s middags een stevige portie friet met stoverij en mayonaise, hmm lekker, en dan na de middag een boogje spannen met de gloednieuwe katrolboog van Archery, voor op de vleesschieting bij Edith in Hijfte, en veel babbelen tussendoor natuurlijk, babbelen en babbelen, en ’s avonds nog gezellig een filmpje meepikken, een avonturenfilm, dat spreekt vanzelf, maar geen Rambodingen want dat is te doorzichtig, en neen, neen, geen alcohol meer, daar heb ik mijn buik vol van, al sinds lang, en de wensen voor het nieuwe jaar kunnen dus ook wel zonder champagne en bier: aan iedereen een fantastisch 2009! Roger Notschaele van het containerpark

Om zeven uur opstaan, je heerlijke boterhammetje met kaas opeten, de krant doornemen, allee, de Gazet van Antwerpen, hé, geen andere, een rozenkransje bidden, afsluiten met het versje ‘de paternoster sloeg de koster, in zijn ziel, zodat hij van de trappen viel’, even denken aan vijftig jaar zeelucht van Middelkerke waardoor je zo oud kon worden, een stukje video bekijken, van de zondagsmis, een heerlijk badje nemen, ’s middags eten wat de pot schaft, maar heel voornaam, en nooit veel, een siësta tot halfvier, dan een kopje koffie met een koek Prince Fourre, nogmaals een videootje, nu van de familie Von Trapp of Sneeuwwitje, even bidden met de gemeenschap, nog een liedje plegen, en wel ’t liefst ‘onze kat kan ratten vangen’, dan een zoete beschuitpap achter de kiesjes steken, met twee klontjes suiker tegen ’t zuur, een glas melk drinken, dankbaar zijn dat je kamer twee vensters heeft, en een heerlijk bed, en dan knusjes onder de wol, en voor iedereen dezelfde gezegende leeftijd wensen en vooral: dank je zeggen. Zuster Josehine Fredrix Lochristi – 105 jaar oud - zuster St-Vincentius a Paulo van Deinze

‘s Morgens in je favoriete groene rokje duiken, en lekker veel pindakaas op de boterham smeren, een mes dik, en dan joepijee naar Ketnet kijken, swingen aan de lianen met George van de jungle, en ook de andere programma’s bekijken, maar niet Karrewiet, neen, dat niet, en dan ‘s middags spaghetti eten met champignons en tomaten, van mama of papa, want die smaakt altijd even goed, en dan nog een Paula pudding van dr. Oetker, hééééérlijk, uit Delhaize, en dan in de namiddag stiekem achter broertje Ibo gaan staan, nog geen jaar oud, en hem even laten schrikken, vanachter zijn wippertje, en hem in de wangen knijpen, tot hij lacht en lacht en lacht, en hem dan een fruitpapje helpen geven, en dan met je andere broer van vier, met Yones, playmobile spelen, met de mobile home, en om uit te blazen even alleen zijn met je Little Pony, die kan kruipen en geluidjes maakt als je op zijn pamper duwt, en dan nog even met het hele gezinnetje gaan fietsen, want dat kan ik al alleen, en even tot naast Yones en Ibo rijden, in hun aanhangbakje, leuk, en dan nog een kleine wandeling, en ‘s avonds mijn slaapkleedje aantrekken, en liever geen pyjama, neen, en nog een verhaaltje van mama of papa, en dan zoete dromen, van het nieuwe jaar. Noua Cherroud kleuter Beervelde - vijf jaar

Rustig ontwaken, zonder het schelle geluid van een wekker, of één of ander misschien wel mooie maar op dit moment zeker niet passende song, en dan opstaan met de schitterende voornemens om tijdig een komma in te lassen in je leven, en vooral de rust na de komma, zoals Eric Burcke dit bijna perfect illustreert in zijn literaire conferentie ‘PRIORI-tijd’, dat is tijd die niet tikt maat telt, een tijd die minder gedicteerd wordt door de wijzers van de klok, en dan besluiten om in je dagelijkse sleur even stil te staan bij de kleine dingen, een klapke te doen met de mensen, niet langer te wachten om dan later te beseffen, dit en dat had ik nog graag wél willen zeggen, maar vergat ik te doen, en dan ‘s avonds, na de werkdag tijd maken voor het spelen van het door de kinderen al sinds zeer lang aangevraagde gezelschapspel, en hen eens goed vastpakken en voortaan iedereen het beste wensen: veel extra tijd en gezelligheid, veel warme liefde, het passende bezoek voor ieder die er nood aan heeft, een eigen verwenmoment, een simpele goede dag als je iemand tegenkomt, voor het jaar 2009, mét de nodige rust na de komma. Rita De Vijlder - Ziekenzorg

Terwijl ik mij haast om, voor de deadline die de uitgever me stelt, enkele woorden over onthaasting aan de computer toe te vertrouwen liggen mijn twee honden, Flore en Fee, uitgebreid te onthaasten op de mat naast mijn schrijftafel. Wanneer ik mezelf dreig te verliezen in het werk dat op me afkomt, dan verstaan zij de kunst om me de relativiteit van de dingen te laten inzien. Zij verstaan veel passages van het evangelie beter dan ik. Denk maar aan de woorden van Jezus aan Marta, die druk in de weer is om hem een lekkere maaltijd voor te schotelen en zich ergert omdat haar zus Maria daar maar zit te zitten (Lucas 10,38-42). Jezus zegt: “Marta, Marta, wat maak jij je druk over veel dingen. Slechts één ding is nodig. Maria heeft het beste deel gekozen, en het zal haar niet ontnomen worden”. Even de drukte van de dag onderbreken om rustig een woord van de Schrift in mij te laten inwerken, dat werkt bij mij onthaastend. Ik wens ook jou in die zin het beste voor een onthaast 2009. Chris Simoens - pastoor

januari’09

25

Nummer9080

Nummervierjanuaritweeduizendennegen

Langzaam wakker worden met de ochtendzon die reeds door de gordijnen piept, versgeperst fruitsap drinken met een lekkere koffiekoek, de Gentenaar onder je neus, met Radio 2 op de achtergrond, en dan ‘s middags biefstuk friet, en na de siësta een grote Leietocht, met de fiets, en terug naar Zaffelare, voor SV, en hopen dat ze winnen, en ‘s avonds uitblazen voor tv, een komisch programma liefst, en best in het Engels, en dan voor het slapengaan iedereen nog een gelukkig succes- en vredevol maar vooral gezond 2009 wensen! Patrick Maes - Voorzitter OCMW

Wakker worden op een zondagmorgen door het geluid van fluitende vogels, nog even blijven soezen en dan toch uit je bed geraken door de geur van vers gebakken pannenkoeken, in pyama de trap afgaan en dan lekker genieten van jouw ontbijt, een Coldplay cd’tje beluisteren, de hele voormiddag luieren tot aperitieftijd, een glaasje schuimwijn drinken, jouw favoriete pizza als middagmaal om er dan helemaal tegenaan te kunnen, om 13.30 uur haast je je naar de chiro om daar al jouw enthousiaste leden een heerlijke namiddag te bezorgen, een pintje drinken en een kaartje leggen met Johnny Depp, afspreken met vrienden, naar jouw favoriete ‘90’s’ fuif gaan, toasten op 2009, een nieuw jaar vol vreugde, vrede en vriendschap, wensen die mogen uitkomen, beleven van onvervulde dromen. Femke Van Rysselberghe Chiroleidster - Chiro Beervelde

Rustig wakker worden met een kop koffie, de krant en een klaterend roodborstje op de achtergond, extra genieten van de chocoladekoeken, met de mountainbike freewheelen als opwarming om door te steken naar de Kilimanjaro, nu er nog sneeuw op de top ligt, van de hoogte bekomen met vrouw en kinderen met een appenzell met ijs als aperitief, de tuin vandaag eens laten zoals hij is: op zijn gemak, Jacques Rogge contacteren om met hem te overleggen hoe hij meer mensen, en zeker de jeugd, aanzet tot gezond bewegen, met vrienden en een glaasje wijn met bijhorende knabbels uitgebreid plannen maken voor volgende zomer en herfst, als ’t maar in de bergen is, in het Heidebos versteld staan van de onverwachte pracht van paddestoelen, In Europa dan toch eens lezen, voor het slapengaan iedereen het allerzoetste wensen, en indommelen met een cadeautje op de dons: een envelopje met veel tijd… Peter Geers - Sportfunctionaris

Je laten wekken met heerlijke muziek uit de sixties, Rock around the clock van Bill Haley en Great bowls of fire van Jerry Lee Lewis bijvoorbeeld, en dan verfrist een broodje met honing smullen, zodat je opgewekt samen met de collega’s, kwik en monter, je dagtaak kunt vervullen. Na een lekker dineetje ’s avonds in je luie zetel genieten van alle mooie momenten van de dag. Op die wijze zal, met een blakende gezondheid, 2009 terug een schitterend jaar worden. Brandweer Lochristi Marcel De Clercq - brandweercommandant

€ Beste lezer, win 500 Win één van de onderstaande prijzen, en nog wel naar eigen keuze! Neem op kerst, oudejaar of nieuw de origineelste eindejaarsfoto en stuur hem op naar www.lochristi.com/prijzenkast

Fietsherstel Aan Huis

Fiets

ter waarde van 500 euro

Dranken pakket ter waarde van 500 euro

26 januari’09

Waardebon ter waarde van 500 euro

Nummer9080

de beste wensen...

Nummervierjanuaritweeduizendennegen

Wakker worden met de zon, omringd worden door vele vrienden, geborgen zijn in de kring van je gezin, je favoriete boeken lezen, van Nicci French, bij muziek van Zornik of Enya, al naargelang, een visje verorberen bij een glaasje wijn, wandelen met je hond Dino, fietsen aan zee, winkelen met de dochter, kaarten en in gezelschapspelen duiken, ‘s avonds met collega’s de stress doorslikken, en uitkijken naar een onthaast weekend, geloven in de jeugd, natuurlijk!, het positieve blijven zien, nooit de moed verliezen en iedereen een fantastisch 2009 toewensen! Linda Dirick - Directie EDUGO campus Lochristi

Hééééééél lang uitslapen en tot één uur in de namiddag in pyjama rondlopen en dan hup een citytrip met de vriendinnen Maaike en Dominique en met mijn oudere nichtjes, naar New York, wel ja, dat is goed genoeg, en een benjisprong maken en diepzeeduiken, op zoek naar witmarmeren koralen en felkleurige vissen, en dan heerlijk winkelen en appelblauwzeegroene kortgerokte jurkjes kopen, en twee gigantische oorringen, en het park afschuimen en stranden doen, op zoek naar een knappe jongen, een donkere krullenbol met blauwe ogen en spieren als een matroos, maar niet te groot natuurlijk, anders valt dat te veel op, en je dan opmaken om uit te gaan, en te fuiven met grote cocktails, en een gesprekje voeren met Simple Plan, Nickelback, the Kooks, en Britney Spears en haar vragen hoe dat ‘t nu is, en even op de schoot bij Johnny Debb of Orlando Bloom, en Zac Efrin van High School Musical, en heel veel dansen, en dan een restaurantje in om op kracht te komen, met een pitta en frietjes, en dan weer de nacht in, de héle nacht, en wat onnozel doen, en dan uitgeteld het vliegtuig op en in de wolken dromen dat 2009 zo alle dagen worden mag! Laura Raes - Zaffelaarse spring-in-’t-veld van 14 jaar De gsm, telefoon, computer achterlaten, en met vrouwtje Claudine en de kinderen, Delfien, Jonas en Simon in een vingerknip naar een stil Grieks eilandje reizen, of naar de Caraïben, tot in een fijn hotelletje, knus en gezellig, en een lekker kreeftje smullen en vis, allerhande, maar zeker vers, heel vers, en lekker nietsen en luieren op het strand, en kuieren langs de waterlijn, en denken eindelijk rust, heerlijke rust, en dan samen een gezelschapspel spelen, en de ongelezen strips uit je verzameling uit de koffer plukken, en lezen, lezen, lezen tot er je er rood van ziet, in Aria, Largo Winch en Kiekeboe, veel te veel om op te sommen, en dan de avond in, en met je familie de zonsondergang bekijken en voor het slapengaan nog een Sudoku of tien, en dan iedereen op de aardbol een gelukkig jaar toewensen. Christ Schepens - Feestarchitect - UNIZO

uit de prijzenkast!

r, Beste elaetzieef wees cr€ 500 en win surf naar

Krasloten ter waarde van 500 euro

Gekleed van kop tot teen ter waarde van 500 euro

januari’09

27

www.lo-immo.be t. 09.342 77 77 •

Els Verbeke Office Manager

tel: 09-342 77 77 fax: 09-342 77 78

Dieter Van Acker

ONS TEAM

•

Klein of Groot Beschrijf? U kunt met uw vragen altijd bij ons terecht. Hoeveel betaal ik aan registratierechten? Bel ons voor een vrijblijvende waardebepaling ! Wat zijn mijn rechten/plichten als (ver)huurder? Hoe verloopt de aankoop/verkoop van een Goed om weten pand precies? Geef ons de zorg van het zoeken. Wij geven u de Hoeveel is mijn woning waard? voldoening van het vinden. Daar is een makelaar Het evolueert allemaal zo snel, een mens zou van minder het overzicht kwijtraken. goed voor.

Zaakvoerder - mob: 0473-111 289

te koop I Beervelde I Brugstraat 30

te koop I Wachtebeke I Bosstraat

te koop I Lochristi I Tulpenlaan 27

te koop I Oostakker I Antwerpsestwg 975 te koop I Lochristi I Smalle Heerweg 138

te huur I Lochristi I Lijsterbesstraat 12

te koop I Lochristi I Dorp Oost 21

Gerenoveerde hoeve met 3 slpk op 1.224m² opp. ing. open keuken, living met houtkachel, wasplaats/berging, toilet,3 slpk, badkamer met ligbad, garage, grote tuin, aangelegd met terras en vijver, uitzicht op velden. Instapklaar vraagprijs: 310.000 euro

Alleenstaande 3 slpk bungalow op 600 m² grond, vlakbij centrum Lochristi. Living, vernieuwde ing. keuken, badkamer met ligbad/douche, inkom, toilet, 3 slpk, garage,tuin met weinig onderhoud. INSTAPKLAAR Vraagprijs 325.000 euro, doe een Bod!

Recente alleenstaande 4 slpk villa op 870m2 opp., instapklaar, rustig gelegen, dichtbij centrum Lochristi.Omvat tende : ing. keuken, living, 4 slpk, dressing, inkom, toilet, 2 badkamers met ligbad en douche, carport, berging, wasplaats, tuin, cv aardgas, alarm. Huurprijs 980 €

Mooie bosgrond van 2.460m², gelegen tussen nog enkele bosgronden, zeer rustig, maar toch dicht tegen expressweg. Vraagprijs: 30.000 euro

Te renoveren alleenstaande 3 slpk woning op 888 m² grond, top ligging, dichtbij oprit R4, winkels, scholen en openbaar vervoer. Keuken, living, berging/wasplaats, 3 slpk, toilet, badkamer met ligbad, garage, grote tuin, CV op mazout. Vraagprijs 267.000 euro, doe een Bod!

LAATSTE 2 APP!! Nwb. 3slpk & 2slpk app op DE TOPligging v. Lochristi. Ing. Keuken, badk. met ligbad en/of douche, terras vooraan en/of achteraan. Volledig geschilderd en Instapklaar. INCL. autostaanplaats. Vanaf 249.000 euro

•

te koop I Gent I Antwerpsestwg 540

TOP 2slpk app. (4j oud) in het centrum van sint-amandsberg, vlakbij school, winkels en openbaar vervoer. ing. keuken, 2 slpk, badk met ligbad, terras vooraan en achteraan. Volledig geschilderd en instapklaar. Vraagprijs: 205.000 euro, ideaal als investering.

VERHUURD

te huur I Lochristi I Dorp West 87

Lux 2 slpk nwb app (120 m² opp) met 2 terras op top ligging in lochristi, vlakbij school, winkels en openbaar vervoer. Living, terras(8m²) vooraan,ing. keuken,badkamer met inloopdouche, 2 slpk, terras(11m²) achteraan, berging, centrale stofzuiger, INCL. GARAGE EN KOSTEN! Instapklaar Huurprijs 800 euro

Recente alleenstaande 3 slpk wwoning op 924 m² grond, dichtbij centrum Lochristi, winkels, scholen en openbaar vervoer. Ing. open keuken, living, veranda, 3 slpk, toilet, badkamer met jetstream-bad, 2 garages, berging, wasplaats, mooie tuin Vraagprijs 329.000 euro

te koop I Lochristi I Zevenekendorp 47

LAATSTE APP! Nieuwbouw 3slpk app 130m² in het centrum van Zeveneken. living en eetkamer, ing. keuken, 3slpk, badk met ligbad/douche, 2 terras waarvan 1 groot 25m². hoogwaardige afwerking met Mieletoestellen. Vraagprijs 219.000 euro

•

te huur I Lochristi I Dorp-West 87

Lux 2 slpk nwb app met terras op top ligging in lochristi, vlakbij school, winkels en openbaar vervoer. Living, ing. keuken,badkamer met ligbad/ douche, 2 slpk, terras(11m²) achteraan, berging, INCL. GARAGE EN KOSTEN! Instapklaar

•

VERKOCHT

•

te koop I Lochristi I Heidegrond 18

Alleenstaande nieuwbouwwoning op 870m² (jaar 2006), rustig gelegen, dichtbij centrum Lochristi, winkels, scholen en openbaar vervoer. Ing. keuken, living, 3 slpk, badk met ligbad/douche, garage, tuin, cv aardgas. Instapklaar.

Nummer9080

Korte berichten

Nummervierjanuaritweeduizendennegen

januariactiviteiten

Kalender

Uw nieuwsberichten of activiteiten in Nummer9080? Bezorg ons tijdig alle informatie via de website www.nummer9080.be/berichten of op ons adres. Via dit centrale verzamelpunt worden alle berichten doorgestuurd naar de verschillende publiciteitskanalen. - Elk bericht wordt integraal met bijhorende foto of affiche op www.lochristi.com geplaatst. - Een selectie van de binnenkomende berichten wordt, al dan niet ingekort, gepubliceerd in Nummer9080. - Sommige berichten of activiteiten worden eveneens vermeld in onze maandelijkse nieuwsbrief.

Voor een volledig overzicht van alle nieuwsberichten en komende activiteiten, surf naar www.lochristi.com.

Vrijdag 19 t/m 31 december 2008

Katrien Hesters stelt tentoon Wat: kalligrafische werken (poëzie lvdv) Locatie: Gent De Thuishaven, Neuseplein 33 (Tolhuislaan/Blaisantvest/benedenverdieping) van 19 tot 31 december (gesloten weekends, kerst, 2de kerst) tussen 9 en 18 u. Toegang: Gratis.

Vrijdag 19 t/m 28 december 2008

Trees De Brabander stelt tentoon Wat: monoprint “wezen” Locatie: De Ontginning, Kerkstraat 26, Zaffelare Enkel open op zaterdag en zondag van 14u tot 18u en op afspraak 0474 33 96 03

stelling monoprint “Wezen” van Trees De Brabander.

Zondag 21 december 2008

Alternatieve kerstmarkt Eksaarde Organisatie: Gezôarse Feesten Locatie: Muylaertstraat Eksaarde Demonstraties van kunstambachten, vele standjes met originele kerst- en eindejaarsgeschenkjes, muziekoptredens, enz. Groen ateljeetje uit Zaffelare, Katrien Hesters en Hilde Van Puyenbroeck zullen ook deelnemen aan deze alternatieve kerstmarkt. Een reden te meer om eens af te zakken tot in Eksaarde.

Vrijdag 26 december 2008

Vrijdag 19 t/m 22 december 2008

Kerstdrink met Live Muziek

Kerst op het kasteel van Beervelde

Organisatie: middenstand Beervelde Locatie: dreef Park van Beervelde Wanneer: vanaf 16u Ideale omgeving om kerstwensen uit te delen terwijl je geniet van een drankje en een hapje. Een kerststal met levende dieren, vuurkorven, glühwein, een druppelkot, een live-optreden,... alle ingrediënten zijn voorzien om er een gezellig moment van te maken. De Kerstman kijkt er alvast uit naar je komst....

Organisatie: Valérie de Kerchove Locatie: Park van Beervelde Ter gelegenheid van de Kerstfeesten, verwacht Valérie de Kerchove u op het Kasteel waar zij enkele handelaars uit Frankrijk uitgenodigd heeft. Wijn, Foie gras, Chocolade, Juwelen... in een prachtig decor en een gezellige atmosfeer.

Vrijdag 19 december 2008

Kerstprelude Zaffelare Organisatie: orgelwerkgroep Zaffelare Locatie: O.L.Vrouw en H. Petruskerk Zaffelare Wanneer: om 19.30u Toegang: volwassenen 7€, kinderen 2€ Met optredens van: - St. Ceciliakoor olv Lieve Van Hooreweghe - Marian, Kathleen, Christine en Inge Tollenaere - Els Ruymen sopraan en Simon Neyt piano - Instrumentaal ensemble Asem olv Jeroen Keymeulen Kaarten: Skoebidoe Zaffelare-Zaffelaredorp, Pasquali-Moleneinde-Zaffelare, UDW Slaapcomport-Zaffelaredorp, bij de leden van het koor, of aan de ingang

Zaterdag 20 december 2008

Catherine Delasalle zingt Locatie: De Ontginning, Kerkstraat 26, Zaffelare, om 20.00u Organisatie: naar aanleiding van de tentoon-

Zaterdag 27 december 2008

Kerst- en driekoningenwandeling met levende kerststal Organisatie: Landelijke Gilde Lochristi Locatie: start aan bloemisterij Roger De Mol Steenakkerlaan 46, Lochristi Wanneer: inschrijven vanaf 19.00u Wandeling van 5km verlicht door duizend kaarsjes. Drank en soep voorzien.

Woensdag 31 december 2008

Gala 2009 Organisatie: Jeugdhuis Lodejo Locatie: Complex Uyttenhove Wanneer: vanaf 23.00u Om middernacht gratis bubbels en om 6.30u gratis ontbijt. Info, tickets: www.lodejo.be, [email protected]

Zaterdag 10 januari 2009

Kerstboomverbranding Organisatie: Chiro Beervelde

Locatie: chiroplein Kloosterstraat Beervelde Wanneer: vanaf 17.00u Zin in een hapje en een drankje rond een vuurtje van kerstbomen? Zeker komen. Mensen, die geen weg weten met hun kerstboom, mogen deze altijd meenemen.

Zondag 11 januari 2009

Nieuwjaarsreceptie voor alle inwoners van Hijfte en Hoeksken Organisator: VZW Feestcomité Hijfte Locatie: in de serres van Dhr. Etienne Van de Casserie te Hijfte-Center 18. Wanneer: van 9.45 tot 12.00 uur. Wij kijken alvast uit naar uw komst. Tot dan!

Vrijdag 16 t/m 18 januari 2009

Toneel: ‘ONRUST IN HET RUSTOORD’ Organisatie: Gem. Basisschool Lochristi & Beervelde Locatie: Sportzaal K. Boudewijnlaan Lochristi Wanneer: Vrijdag, zaterdag om 19.30 u. en zondag om 15.00 u. Toegang: 6 euro. Kinderen 6 tot 12 j.: 3 euro. Info: www.gbslochristi.be

Zaterdag 24 januari 2009

Uitnodiging: nieuwjaarsreceptie open VLD Organisatie: voorzitster, bestuur en mandatarissen van Open Vld Lochristi Locatie: feestzaal sjappoo te Beervelde Wanneer: om 19.30 u We klinken samen op 2009 Met Mattias De Clercq als gastspreker

Zondag 25 januari 2009

Landbouw Miniatuurbeurs Organisatie: O.T.L.”De Lozen Boer” Locatie: Zaal Uyttenhove Zavel 7, Lochristi Wanneer: 10u tot 17u. Deze beurs is enkel voor miniaturen van landbouwtractoren en –werktuigen. Zowel zelfbouw, verbouw als de commerciële oldtimer-, recente en de allernieuwste miniaturen zullen te koop aangeboden worden op deze beurs. Toegang 3€, kinderen onder 12 jaar gratis. Info: Raf Janssens 0475/628 129 of www. oldtimertractoren.be

januari’09

29

WARM AANBEVOLEN BED SAISON HIVE NU VANAF

R

€1950 Matrassen, lattenbodems & boxsprings. Donsdekens & hoofdkussens Heropmaken van stoelen, kussens, zetels, ... Heropmaken van wolmatrassen

BED SAISON “HIVER” BESTAAT UIT 2-DELIGE BOXSPRING + HOOFDBORD + POTENSET + MATRAS + HOOFDKUSSENS + BEDLINNENSET (dekbedovertrek, hoeslaken en 2 kussenslopen)

U.D.W. Slaapcomfort - Zaffelaredorp 38 Zaffelare - Tel & Fax: 09/355 67 16 - [email protected]

SKOEBIDOE

Zaffelaredorp 49 - 9080 Lochristi

Ook in 2009 uw partner voor ;

-Uw Print en Copywerk, Inktpatronen, Papierwaren

Verhuur springkastelen 0486 88 32 32

Bezoek onze nieuwe website www.skoebidoe.be

Nummer9080

De kweker van bij ons

Nummervierjanuaritweeduizendennegen

Rare knollen in de Denen WIE: Hans Van de Voorde WAT: Cactussen en succulenten WANNEER: 29 november 2008 Je hebt hier wel een eigenaardige collectie tussen uw cactussen, Hans. Kennen wij er enige bij naam? Mogelijk. Zeggen de namen Pachypodium bispinosum, Dioscorea elephantipes, Pelargonium alternans of Fockea edulis je iets ? Euh..., eigenlijk niet. Waar komen ze vandaan? De grote, oude exemplaren haal ik uit ZuidAfrika in de buurt van Port Elisabeth. De jonge plantjes die ik in teelt heb, zaai ik zelf en ik kweek ze verder op. Ze zijn wel mooi, maar wat zijn het eigenlijk? Stronksucculenten. Je ziet de verdikte stam van deze planten, die eigenlijk een buffer is om de droge perioden in Zuid-Afrika te overleven. Ze heb allen iets karakteristieks. Sommige hebben

een savannebrand over zich gehad, andere zijn aangevreten door dieren. De Dioscorea elephantipes bijvoorbeeld. En zoals de naam al laat vermoeden, lijkt de plant op een olifantenvoet. Ze komen op ons bedrijf binnen als stronken en onder de goede omgevingsomstandigheden begint het loof te groeien.

waar ik net van terugkom, op zoek naar nieuwe zaken. Cactussen zijn eigenlijk ook succulenten, alleen hebben zij stekels als natuurlijk afweersysteem. Maar mijn ZuidAfrikanen doen dat door geheel of gedeeltelijk onder de grond te blijven.

Moet jij daar lang aan kweken? Het duurt al gauw 3 tot 8 jaar voor ik de zelf gezaaide plantjes kan verkopen. Opdat het knolletje sneller zou ontwikkelen, wordt het, zoals in de vrije natuur, onder de grond opgekweekt. Daarna worden ze uit de grond gelift.

Hoeveel soorten van deze Zuid-Afrikaanse planten importeer je dan wel? Ik heb zowat 15 verschillende, waaronder bijvoorbeeld ook de Pelargonium alternans, een Zuid-Afrikaanse droogtegeranium, de naam geranium zal hier beter bekend zijn.

Er zitten wel serieuze exemplaren bij! Ja, het sortiment gaat van planten van 10 jaar tot planten die 100 jaar oud zijn. Hoe kom je eigenlijk bij Zuid-Afrikaanse succulenten terecht, je kweekt toch cactussen? Mijn hobby! Ik ben met cactussen begonnen en nog steeds verdiep ik mij in de vele succulenten, zoals van Zuid-Afrika

Is het voor jou een belangrijke markt? De aantallen zijn beperkt omdat het een kleine markt is, zeker voor oudere planten. Allee bedankt Hans, en doe ze daar de groeten in Port Elisabeth. (wdg)

Vo o r e e n g o e d b e g r i p

Lootsche tafelgesprekken In deze rubriek moedigen we de Lochristinaars allen uit de begripsverwarring te bekampen. Zit je een moment samen aan tafel, in de woonkamer, buiten in de tuin...? Zeg dan voor:

Dialect

Vertaling

zijn kuimre es ne messink zijn devuueren doen z’es geen oar beedre da kan mijn bruin nie trekkn deur zijn vallinge eet ee ‘n snoddekisse

Zijn kamer ligt overhoop (is een mesthoop) Zijn best doen (zijn devoir doen) Ze is al even slecht Dat kan ik niet betalen Door zijn verkoudheid loopt zijn neus

Jongerentaal

Vertaling

een leuk bankstel dat is een popu een lulijzer tunnelen een smoelsmid

Een saai koppel Een populair persoon Gsm Onder de zonnebank gaan Een tandarts

januari’09

31

Nummer9080

Nummervierjanuaritweeduizendennegen

Verdrinken in het Kuipke.

De Gentse Zesdaagse hoe je door je held zelf aan de doping geraakt.

G

oed, de proef op de som dan maar, en en masse naar het Gentse citadelpark, een zeemvel in de broek (want wij zweten zoveel als die coureurs beneden), algipanbalsem onder de oksels, een krant op de borstkas en een petje tegen die kolkende tornado van dat peloton. Want die gasten maken veel wind, en ik wil niet weer een sinusitis vanavond. Dan nog strootje trekken, om te zien wie van ons naar het middenplein af moet dalen, om worsten en om bier, en zo raken we eindelijk geïnstalleerd, in pole position. Klaar voor zes uur rijplezier. Let the show begin, heren. Mijn helden. Ja, hou ze maar goed in de gaten, sneert een van mijn makkers, en heb oog voor detail. Een knipoog hier, een babbel, even trekken aan de mouw, elleboogje omhoog… Doorgestoken kaart, zal je zien. Van begin tot eind. En niet alleen op de piste letten, maar ook op die verkleedhokjes, aan de kant. Of ‘t daar maar druivensuiker is dat ze eten... Toe, mag het voor één keer zuiver? bid ik in alle stilte tot de patrones van de coureurs, Madonna del Ghisall. Asjeblief, prik mijn laatste ballonnetje sportgeluk niet stuk. Epo in de Tour de France, de Jupiler League vol gokchinezen, en ja, zelfs paarden en duiven worden gedrogeerd… Allemaal goed en wel, en met dat alles heb ik leren leven. Maar van mijn Gentse zesdaagse blijft iedereen met zijn fikken af. Voilà. Voor dat laatste greintje sportgenot wil ik barricades beklimmen, zeeën bezeilen en draken bevechten. Door de allerheetste vuren gaan. Wielrennen is onze ziel, onze volksaard. Dat zijn wíj! Dat is Vlaanderen gevangen in twee tubes en twee pedalen, en al die andere sporten, tja, dat zijn maar spelletjes, is ’t waar of niet? Onze Flandriens, dat zijn mannen, al de rest zijn maagden. Do not handle with care, aub. En ‘t werkt blijkbaar aanstekelijk: wielrennen is de essentie van het leven, zo formuleert de Duitser Zabel het. Enfin, knusjes op een rij zitten wij, als raven op een dak, pal in de bocht voor de aankomstlijn. En of we spektakel krijgen! Fietsen op een hellingsgraad van 50%, zonder remmen en met een vaste pion, op een baan van anderhalve hectometer! Klasse, klasse, klasse. Het stadion kolkt en bruist ‘la lala lala’, bij iedere discipline, en ’t is weer smullen geblazen om zoveel epische onverzettelijkheid: achter de brullende derny’s wint Zabel van Keisse (en voorwaar die brommertjes stinken niet meer!), de beste rondetijd is dan weer voor onze Iljo, maar liefst een kwart seconde vlugger dan al de rest, met 8.78 seconden over 166 meter en nog een klets, 70 per uur met andere woorden! (njam, njam!), en de scratch, supersprint en nog meer van die dingen, worden aan mindere goden uitbesteed. Als tussendoortje klimt de schoonmaakploeg het parket op, voor verse duivendrek, en vormen alle vedetten broederlijk een haag, met de fietsen

“Wat een dwaas, dwaas kieken, ben ik toch!”

Omgekocht, van a tot z, zeggen mijn maten, die zesdaagsen. Pure combine. Allee, dat zie je van hier! Onze Iljo Keisse wint in Gent, de Duitser Bartko in München, de Hollanders Slippens en Stam in Amsterdam, Risi in Zürich en Villa in Milaan. Potje netjes verdeeld. Ziende blind, soms? Hoe naïef kan je zijn? Ja, en die keer dan dat onze Etienne De Wilde hier op de meet geklopt werd door Risi, in 96? Hier, in ’t Kuipke, voor eigen volk nog wel? Wel? Hoe dat dan te verklaren?

32 januari’09

Nummer9080

Een waar verhaal

Nummervierjanuaritweeduizendennegen

Schade door hoogtewerker herstellen

Latten ruw monteren en gelijkzetten met beitel

Steunspieën aankloppen tegen lawaai Nachtelijk herstel en Prijs Noel Foré drogen piste grote controle

Slechte dispercielijm vervangen 25 okt.

3 nov.

8 nov.

12 nov.

13 nov.

19 nov.

Lattenherstel na val derny’s

22 nov. - 2 uur ‘s nachts

omhoog, als steigerende paarden: een gemeend eresaluut voor de afscheidnemende Zabel, die het na Gent voor bekeken houdt. En ondertussen is onze andere Vlaamse rijzende ster De Ketele op kousenvoeten tot bij de leiders geslopen. Met vier koppels gelijk, gaan ze de grande finale in, de ploegkoers: 300 ronden beuken en beulen, elk om beurten, en proberen dat hele peloton te verschalken, en een ronde te nemen. En dat na zes dagen van zweten en zwoegen, sprinten, afstand rijden, duiken, vliegen, horten en hossen – dit is échte cross! Echte sport! (En dan klagen voetballers van een druk programma, als ze eens een midweeks matchken moeten spelen. Ocharme. Oeioeioei, eens anderhalf uur extra in een week!) Risi is op zijn veertigste nog dartel als een veulen, ontsnapt vier keer, aan zestig, zeventig per uur, pakt telkens een ronde, razendsnel, en voor je ’t weet, haakt hij zijn fietsje alweer vast aan de staart van het peloton. Van de zenuwen pers ik mij een tros aambeien, want de partner van onze Gentse held, de Duitser Bartko, wacht telkens een eeuwigheid om te counteren. Aber Robert (want dat is zijn voornaam), pass doch auf! Gehen Sie doch! bulder ik in mijn beste Duits, als hij onder mijn neus passeert. Maar de Pruis geeft geen krimp, of heeft slechte oren. Godzijdank duikt de meester zelf, Iljo Keisse, telkens de leegte in, zijn tong tot op zijn voorwiel, en kan híj zijn Duitse ploegmaat wél motiveren. En zo wordt de verloren ronde telkens weer ongedaan gemaakt, met veel harken en hijgen van Iljo, maar met Bartko onbeweeglijk soepel, sterk als een beer, en, zo merk ik nu, ook rázendsnel. En als toemaatje, sprokkelen onze helden er nog een bonusronde bovenop, maar dat vergt zichtbaar alles van Iljo’s krachten. Bijna zwalpt hij nu over de baan. Nog vijf minuten langer, en ze kunnen hem van het parket vegen, bij die duivenpoep. Zo diep is hij nog nooit gegaan. Van doping kan geen sprake zijn, zo uitgeput als hij is, toch? En van een combine al evenmin. Waartoe je kapot rijden en een extra ronde nemen, als alles afgesproken is? Neen, deze sport is zuiver. Dit rennerszweet, is zo helder als pompwater, het vocht van uitgewrongen kasseistenen, zo klaar. I am a believer, totterdood, wat die meute ook beweert. Voilà, triomfeer ik dus. Wel mannen, overtuigd, zeker? Echter kan toch niet?’ Oorverdovende stilte eerst, en dan plots sist er een slang naast mij – een die de hele namiddag op dat middenplein heeft uitgehangen: ‘t is zoals met een bedrogen echtgenoot, die blijft ook gelukkig tot hij het te weten komt. En ook altijd het laatst…

Onze Lootse pistehersteller van dienst in ’t Kuipke is Nico Impens van IC Parket

En welja, beste lezer, ik ben het te weten gekomen, en wel de negende december. Neen, niet van mijn vrouw, goddank, maar van Iljo Keisse. Betrapt. Na de zesdaagse. Wat een dwaas, dwaas kieken ben ik toch, en hardleers, dat ik telkens opnieuw in die topsporters blijf geloven. Altijd weer, trap ik in de val. Onnozel, onnozel ventje. En ik schreeuw ten hemel of er dan nooit eens een eind aan komt? Hoeft het gezegd dat ik sinds dat nieuws dozen valium slik, en ’s nachts weer duim, en dat de dokter hier dagelijks langskomt, met gefronste wenkbrauwen? Hij zit nog in de fase van de ontkenning, mevrouw, zegt die dan tegen mijn vrouw, alsof ik er zelf niet ben. En ’t wordt tijd dat hij een nieuwe sport vindt waarin hij kan geloven. Darts misschien? Sjoelen? Of paalzitten? Is paaldansen ook goed, dokter? hoor ik mezelf warempel vragen. Verdubbel die dosis valium maar, zegt mijn vrouw droog, en ze leidt vlug de dokter uit.

Edoch, omdat twijfel des mensen is (check & double check is het credo van de journalist), bel ik op de valreep nog gauw onze lokale wielerheld op, Gijs Van Hoecke, uit de Rechtstraat. Hij is onze pur sang pistier, pas zeventien en nu al vierentwintig karaat, en sterker nog, hij rijdt mogelijk volgend jaar al de beloftezesdaagse van Rotterdam. Die behoort toch meer te weten? En lap, ’t is alsof ik tegen een muur aanloop: mijn bretellen knallen tot in mijn ogen, en mijn broek valt op mijn enkels van teleurstelling… Neen, van die doping weet hij niets af, maar onze Gijs heeft wel horen waaien, dat er in ’t hokje van Keisse… een papiertje klaarlag… met wie wat wanneer zou winnen… maar ’t was maar van horen zeggen, hoor, verzekert hij ons. Nooit zelf gezien… En in ’t circuit van de beloften gebeurt zoiets stellig niet, dat kan hij zelf getuigen. Maar bij de profs… zijn het roddels, is ’t waarheid of verzinsel? Kwatongen? Maar ja, het wordt beweerd… Twee keer bedrogen dus! Moet er nog zand zijn, beste mensen? Jazeker! Om mij in te graven! Nu is ’t genoeg geweest! Laat de valium maar komen! (lvdv)

januari’09

33

FEESTPALEIS

feestzaal

FEESTPALEIS

De uitbaters en het voltallig team van Feestzaal-eetcafé Breughel wenst iedereen een zalig eindejaar en een gelukkig 2009.

Eetcafé Breughel

Vanaf 15 december 2008 ontvangen wij U graag terug in ons vernieuwd eetcafé waar we U een dagverse schotel, lunchmenu of snelle hap serveren en als het moet doen we dat tegen de klok. Zin in een verwenkoffie, wijntje of lekker streekbiertje? Het kan allemaal aan onze gezellige haard terwijl men wachtend naar de treintjes staart.

feestzaal

De keuken is van maandag tot vrijdag open vanaf 11u30 en voor een natje en een droogje kan je terecht aan ons toogje. ’s Avonds is het eetcafé gesloten! Nieuw Nieuw Nieuw!!! Vanaf januari zal het eetcafé ook open zijn op woensdagmiddag met een democratisch steakmenu of suggestieschotel voor de prijs van 16.00 € pp. WOENSDAG = STEAKDAG (dagsoep - steak met sla en frietjes - koffie)

Feestzaal Breughel

Tijdens het weekend kan er steeds sfeervol feest worden gevierd in 1 van onze zalen. Ons team verwelkomt U graag voor een leuk onderonsje, groot banket of zakelijke uiteenzetting. Elke zondagmiddag 3-gangenlunch volgens marktaanbod. Bekijk onze site op www.feestzaalbreughel.be

Onthou volgende data!

Elke derde donderdag van de maand SENIORENMIDDAG waar spijs en dans perfect samengaan. Ambiance verzekerd ! Ideale bus- en treinverbinding! Donderdag 25 december 2008 kerstmenu Donderdag 1 januari 2009 nieuwjaarsmenu Vrijdag 23 januari 2009 ‘4 seizoenen ‘dinner-dansant thema winter. Dansavond voor jong en oud. Ideale avond om na de drukke jaarwisseling met familie, vrienden, collega’s te klinken op de eerste weken van het nieuwe jaar. Zondag 15 februari 2009 ‘après-valentijn’ lekker bourgondisch genieten in romantische sfeer. Zondag 15 maart 2009 ‘humor aan de statie’…smullen en brullen en vooral voor wie tegen een mopje kan.

Meer info op www.feestzaalbreughel.be - Feestzaal Breughel, aan het station van Beervelde 09/355 51 54 Nota: wegens re-organisatie zal er géén beroep kunnen gedaan worden op onze traiteurdienst tijdens de eindejaarsperiode

Nummer9080

Toen en nu

Nummervierjanuaritweeduizendennegen

Voorvechters Beervelde

Station na 24 jaar terug op het strijdtoneel.

In 1984 riepen deze jonge mannen luidkeels op het perron “Stoptrein moet stoppen”. Ludieke acties werden verzonnen om hun woorden kracht bij te zetten en zie, nu is het zover. Voortaan zal de stoptrein stoppen! Reden genoeg dus, voor een reünie. Ondertussen zijn deze jonge mannen prille veertigers geworden en over nog eens 24 jaar zijn ze net oud genoeg om gratis met de trein te mogen rijden. (ds)

januari’09

35

Nieuwjaarsmaand Keuzemenu

Antwerpsesteenweg 43 - Lochristi - 09 342 85 02 www.villajohanna.be

Villa Johanna

aan 50 euro all-in

Aperitief François Montand met een wachtbordje **** Romig soepje van Belgisch witloof **** Scampi op zes verschillende wijzen OF Woudslaatje met eendenmousse, gerookte eendenborst-en foie OF Gratin van Zeeuwse oesters met spinazie **** Parelhoenfilet met wintergroentjes en een romig sausje OF Meritus rundsteak met duxelle van sjalot en oesterzwam, rode wijnsaus OF Gebakken lottenootjes met een pepersausje, seizoensgroenten **** Groot gevarieerd dessertbord **** Koffie of thee met zijn gezellen **** Witte en rode wijn van het huis, waters of andere dranken zijn inbegrepen bij de maaltijd Op zaterdagavond en zondagmiddag wordt enkel dit menu geserveerd en op donderdagavond 1 januari. Menu geldig van 1 januari 2009 tot en met 8 februari 2009 KLEINE WIJZIGINGEN ONDER VOORBEHOUD RESERVATIE met vermelding menu is NOODZAKELIJK

Gezellig en budgetvriendelijk tafelen in een gerestaureerde bloemistenvilla maandag en woensdag gesloten RESERVEER NU op 09 342 85 02 meer info op www.villajohanna.be

Little Nieuw - binnenkort in Lochristi Opening van de nieuwe baby- en kinderspeciaalzaak Little People in Lochristi Mogen we ons nu al even voorstellen?

Je hoeft niet ver te lopen voor al je eindejaarsaankopen ! Van 1 december t.e.m. 11 januari 2009

9 januari 200 1 1 g a d n o Z e Trekkinguop DRINK in d IS T A R G u 7 t vanaf 1 le Kring St-Huber s in Parochiae-Dorp Zaffelar Iedereen Welkom!

People Presentatie van de nieuwe winkel

Op 9 en 10 januari 2009 in hotel Begonia, Dorp Oost 7, Lochristi. Voorstelling van de communie- en lentefeestkledij, exclusieve collectie Red&Blu

Graag welkom met een hapje en drankje.

Contacteer ons nu al! Gsm: 0474.57 53 52 Zie ook (vanaf 1 januari) www.little-people.be

Red&Blu - Noppies - McGregor - Vingino - Anita - Gaastra - Woody - Recaro - Maclaren - Little Company - Pericles - Nûby...

Nummer9080

Lo Actua

Nummervierjanuaritweeduizendennegen

Het ideale kerstgeschenk voor de kinderen

Onze Lootse Roald Dahl en Quentin Blake heten Trees De Brabander en Jennifer Vrielinck

J

a, ja, beste mensen, er woont talent op Lochristi. En het mooiste is: één en één maakt drie, in kunst. Heerlijk toch, onze wereld ophemelen, tot waar pegasus vliegt en de goden wonen?

Voel je ook de snelheid van de vertelling? De hartslag van het kinderhart? De staccato van de zinnen? Die twist in denkpatronen, die zo typisch voor kinderen is? Die leefwereld van een jongen van nu? Tjonge, tjonge. Knap, knap, knap. Mij hebben ze al voor zich gewonnen, na één minuut. Op de achterflap worden we wegwijs gemaakt in de vertelling zelf, het verhaal: Berk raakt zijn speelplein kwijt aan stenen en asfalt, aan die eenheidsworst die zich in de verkaveling installeert, en hij weert zich dapper met zijn boezemvriend Thomas en met Groenhart, de tuinpiraat, zijn vogelverschrikker om dat tegen te gaan. En ze bedenken een heerlijk plan om weer te kunnen spelen en ravotten zoals weleer… Jazeker, er steekt een visie achter, en die visie is groen, ongetwijfeld. Belerend zullen sommigen misschien denken, neen, opvoedend, zegt wie milieu op het voorplan zet. Maar vooral toch, een straf verhaal, en daar gaat het om. Open je kinderhart dus, en vergeet de ballast van al die jaren, en geniet, van taal en beeld, en van talloze leuke weetjes. Werkelijk, een weergaloos duo, die twee. Zodus, wie kinderen heeft lopen die graag een boekje lezen, die tien à twaalf jaar oud zijn, en die groene vingers hebben, of een groen hart, één adres met kerst: [email protected] Voor amper 15 euro, ben je een schat rijker. (lvdv)

Neem nu deze twee schitterende dames, bevlogen, warm, geëngageerd en getalenteerd. En nog niet zo’n klein beetje. Trees De Branbander, illustrator, en Jennifer Vrielinck, schrijfster. Samen maakten ze het fantastische kinderboek: Groenhart. Ik had een kinplankje nodig om mijn mond weer dicht te klappen na het zien van de illustraties: waaw! Driewerf waaw! Zo goed als de besten, echt waar. Voor wie niet vertrouwd is met Trees haar werk, hier één van de werkelijk schitterende tekeningen. Die Schiele-achtige schetsen snijden mij de adem af, zo mooi, expressionisme dat je met verstomming slaat, zo eerlijk. Aangezien ik ook een man van woorden ben, lees ik gauwgauw de eerste paragrafen, want als ’t op stijl aankomt, is daar immers alles mee gezegd. En nu schuif ik vlug een stoel onder mijn… achterste. Nogmaals: asjemenou! Waaw! Lees even mee, ook de tekst gaat recht naar mijn kinderhart (en jawel, dat heb ik nog):

Trees en Jennifer: van solo naar duo Solo

Voor mama en papa elkaar leerden kennen, was ik er al. Mijn naam is Berk. Mijn mama heeft die naam bedacht omdat ik een jongen ben en omdat ze houdt van bomen. Berk past bij een jongen, vindt ze. Maar straks meer over mijn naam. Mama woont al heel lang in het oude huis. Eerst was ze alleen en toen ben ik erbij gekomen. Er is een grote tuin bij het huis. De tuin is ons paradijs. Veel fruitbomen, een moestuin, oude knotwilgen aan de gracht en lindebomen die in de zomer de zon afschermen aan de zuidkant van het huis. Ons huis staat helemaal alleen, omringd door weilanden. Toen ik zes werd, is papa bij ons komen wonen, net op tijd. Ik leerde ‘mama’ en ‘papa’ schrijven en papa hielp me met rekenen want mama is een verhalenvertelster en dus is zij niet goed in rekenen.

Jennifer werkt voor het Davidsfonds, schrijft Vlaamse Filmpjes en levert halfjaarlijks een kinderverhaal aan. Benieuwd? De release van Zonnebloemenzee is februari 2009, te verkrijgen in de gewone boekhandel. Trees is een beeldende kunstenares, die nu in de Ontginning (Kerkstraat Zaffelare) tentoonstelt: monoprint “wezen” (van 20 t.e.m. 28 december, enkel open op zaterdag en zondag van 14u tot 18u).

Duo Trees en Jennifer hebben elkaar gevonden, bij de prijsuitreiking van ‘De mooiste vogelverschrikker’, deze nazomer, waar ze instonden voor de eerste prijs: een jeugdverhaal. En zie, Groenhart was geboren. Ze zijn beiden zo tevreden over hun eerste uitgave in eigen beheer, dat ze nu al dromen van een vervolg. Go for it, dames!

januari’09

37

De Lootsche baton We geven onze Lootsche estafettestok door aan een ‘groepsmens’. De gekozen loper bepaalt wie overneemt. Enige beperking: er wordt het liefst tot buiten de deelgemeente gelopen. En ’t moet met liefde zijn, dat de baton doorgegeven wordt. (sh)

3 2 1

4

Ok, Guy Van Rysseghem van Open VLD Lochristi, klaar voor de uitdaging door Marcel Bollaert? Team geselecteerd? Goed, trek je sprintje in de ploegkoers, en vergeet niet af te lossen met… wie, wat zeg je? Met een groen truitje! Tja, van een verrassing gesproken! Drie, twee, een. PANG! Rugnummer 56 (°1951) is voor Guy Van Rysseghem. Hij fietst in het blauw, en in zijn busje zitten vrouw Rita, en kinderen Geert (met Karen) en Sofie (met Steven), met kleinkind Phebe. Hij gidst op het domein ‘Rozelaar’ en over Lochristi. Hij verdedigt de kleuren van de Vlaamse Tuinbouw Unie, is bestuurslid van de Open VLD Lochristi, voorzitter van de gemeentelijke milieuraad, lid van Gecoro en van Bloemen jaarmarkt comité en is al decennia lang lector in de St-Niklaaskerk. Ja, er zit poeier in de leider van ons nieuw kwartet. Deze bezige bij is te bereiken op [email protected]. Nie pleuen, veur dedjue nie, is zijn levensmotto. Hij stuurt graag Herwig De Bruycker uit de Oude-Veldstraat, Zeveneekse kant, de bocht in. Hij vindt deze groene medemens, supersympa wegens zijn – en we citeren – soms ‘naïeve eerlijkheid’. Heerlijk, toch, zo’n wisseling van kleuren?

1

De lege zitjes in zijn vrije tribune rijdt Guy als volgt vol: Wij hebben ons als Vlaamse Tuinbouw Unie vzw, aangesloten bij het Algemeen Boerensyndicaat, met een duidelijke kijk op de recente ontwikkelingen binnen de sierteeltwereld. De leefwereld om ons heen evolueert razendsnel. Het verbruik van bloemen en planten dondert naar beneden. Mensen spenderen vandaag liever hun geld op restaurant, aan reizen en aan elektronica, bloemen planten raken in het verdomhoekje. Komt daarbij de stijging van allerlei productiekosten, en de cirkel is rond. Ons ledenaantal slinkt met het jaar. Onze bedrijfsleiders zijn het beu om op het einde van het boekjaar hun spaarcenten aan te spreken. Er rest hun dikwijls maar één alternatief, en dat is hun deuren sluiten. Dank zij de recente daling van de olieprijzen kunnen onze jongere bedrijven lichtjes herademen, doch een zeer duidelijk dalende omzet doet ook hen in het haar krabben. Mocht er nog een zeer strenge winter bovenop komen, de ravage zou niet te overzien zijn. Binnen onze beroepsorganisatie hebben wij de nodige conclusies getrokken. Als vzw met maandelijks een uitgave van een eigen vakblad kunnen wij het financieel niet meer bolwerken. Vanaf volgend jaar schuilen wij als feitelijke vereniging zonder eigen vakblad onder de beschermende koepel van het Algemeen Boerensyndicaat. Een bladzijde in de Vlaamse sierteeltgeschiedenis wordt omgedraaid. Gelukkig komt er het sierteeltmuseum in de pastorie te Zaffelare. Zelf kwam ik met dat idee als kandidaat gemeenteraadslid op de CVP-lijst in 1994. Wellicht veel te vroeg, toch ben ik blij dat Open VLD en schepen Stevens de moed en de financiële middelen thans ter beschikking stellen. Een volk dat zijn geschiedenis eert, is een waardig volk! Hiernaast een foto van onze internationale contacten: hier ontvangst van Japanse camelliakwekers op het eigen bedrijf.

38

januari’09

2

Herwig De Bruycker fietst met het nummer 48 (°1960). Een groene tweewieler, ziet hij het liefst, en hij maakt reclame voor Natuurpunt, voor de ontwikkeling en bewaring van het milieu, zeg maar. In de eretribune zitten zijn ouders Margriet en Hilaire, die nu vijftig jaar

getrouwd zijn. ’t Zijn alleen dode vissen die meedrijven met de stroom, is zijn leuze. Hij knot het liefst wilgen, en hangt rond in turfmeersen, voor het behoud. Benieuwd? Bel 0495 340302 als je meer wil weten. Hij lost graag af met Jan Demeester, hoofd van St-Vincentius van Zaffelare, oprichter van dienst Palliatieve te Gent, koorleider van Bernadette. Een warme mens, met een gouden hart. Die rijdt gegarandeerd de rest van het peloton los. In zijn vrije tribune meldt Herwig ons het volgende: De uitdagingen zijn nog nooit zo groot geweest als vandaag op het vlak van de zorg voor het milieu en de natuur. We wonen in een regio waarin te weinig op het terrein wordt gerealiseerd om de teloorgang van vele waardevolle soorten dieren en planten een halt toe te roepen. Er verdwijnen nog steeds meer bossen en kleine landschapselementen (grachten, knotbomen, houtkanten) dan dat er bij komen. De tijd dringt als we onze planeet onbeschadigd willen bewaren. We hebben maar één Aarde! Als bestuurslid van Natuurpunt besef ik maar al te goed dat we met zoveel mogelijk mensen moeten samenwerken om onze doelstelling te bereiken: een leefbare planeet, ook voor de komende generaties. Vandaar dat onze vereniging natuurreservaten beheert en promotie voert voor een aangepaste levensstijl. We moeten waar mogelijk samenwerken met de andere actoren in het buitengebied: (bio)landbouwers worden ingeschakeld om graas- en hooibeheer toe te passen in de reservaten en in de landbouwgebieden moeten grachten en wegen zo ingericht worden dat zij nog steeds kunnen dienst doen als belangrijke migratiestroken voor allerlei levensvormen. Het denken in hokjes is voorbijgestreefd. Recreanten, natuurbeschermers en landbouwers moeten beseffen dat het gebied dat hen wordt toevertrouwd moet kunnen functioneren als een zone waarin voedsel, water, hout, natuur enz. duurzaam wordt beheerd. Ter informatie: in het Structuurplan Vlaanderen is het de bedoeling om 750 .000 ha landbouwgebied en 150.000 ha natuurgebied af te bakenen.

Nummer9080

De Lootsche baton

Nummervierjanuaritweeduizendennegen

Jan Demeester koerst met het nummer 54 (°1954), oefent dagelijks op zijn groene fiets van Gent naar Zaffelare, naar het woon- en zorgcentrum St-Vincentius, waar hij het hoofd is van de bewonerszorg. Hij is een bevlogen persoon, die al veertig jaar sinterklaas speelt, en die de parochieploeg van St-Bernadette mee probeert te trekken. Hij heeft een stem als een gouden klokje en die is te horen op zijn Driekoningenronde, en natuurlijk als hij supportert voor zijn compagnons. Zelf krijgt hij verbale steun van zijn vrouw Greta, en van zijn kinderen Heleen, Mirjam, Michiel en Maarten (met Sarah en hun kindje Fleur). Zijn devies is: geloven in de mensen en de toekomst. En met die gedachte tikt hij graag af met Nele De Keyser, van de chiro van Beervelde. Jonge beentjes, in de fleur van hun leven! En of ze dus snelheid maken!

3

Om de nog lege zitjes in zijn vrije tribune vol te krijgen, laat Jan ons weten: De bewoners in het Woon- en Zorgcentrum te Zaffelare kunnen rekenen op een fantastische ploeg beroepskrachten. Om – naast de goede zorg – de aangename kanten van het leven nog meer kansen te geven mogen de bewoners rekenen op de inzet van een enthousiaste groep vrijwilligers. Zij werken naast en met onze vaste medewerkers, zij het vrijwillig in taken die zij zelf kiezen, op uren die zij zelf bepalen. Enkele uren per week of per maand geven ze hun tijd en aandacht en gaven ten dienste van de bewoner. Vrijwilligers helpen ondermeer bij animatieactiviteiten, het cafetaria, het vervoer van bewoners, wandelen in de zomer, hulp bij de maaltijden, kamerbezoeken, koffiekransen, herstel van kledij,… Er is een grote dankbaarheid om de vrijwillige inzet. Vrijwilligerswerk bij ouderen, echt “DE MOEITE WAARD”! Heb je interesse, ben je nieuwsgierig, wil je eens proberen of heb je vragen? Van harte welkom via het nr. 09/355.50.11 of via het onthaal van het zorgcentrum Kanunnik PJ Triestlaan 4 te 9080 Zaffelare.

Nele De Keyser trekt haar sprintje met het nummer 19 (°1989), ze draagt graag een rode helm, en wordt bijgestaan door haar ouders, Luc en Maria, en door broer Karel en zus Lieselot. Met trots verdedigt ze haar Beerveldse Chiro St-Daniël – nog wel als hoofdleidster, jawel! – en ook op de algemene vergadering van de Jeugdraad van Lochristi laat ze zich gelden. Een lijfspreuk heeft ze nog niet echt, maar het thema van de Chiro Feest mee vindt ze best ok. Wie met deze actieve meid contact wil nemen, kan dat op [email protected]. Ze belooft er alles uit te halen vandaag, en kijkt al uit naar de prestatie van het volgende januarikwartet, waarvan ze de leiding toevertrouwt aan Els Couvreur van Speelplein Joepla! Want daar is ’t ook een toffe bende, die zich ook altijd dubbelplooien om het goed te doen.

4

Met haar luide Chirostem, roept Nele de tribune als volgt vol: Vanaf 5-jarige leeftijd kon je mij elke zondagnamiddag vinden op het chiroplein in Beervelde. Eerst als lid en nu, 14 jaar later, ben ik nog steeds actief binnen de chiro als leidster. Met onze leidingsploeg willen we de jeugd van Beervelde en omstreken elke zondagnamiddag spetterende activiteiten aanbieden. Elk kind vanaf 6 jaar is welkom bij ons om met leeftijdsgenootjes spelletjes te spelen, zowel actief als passief; zowel op de chiro als op uitstappen met de groep. Binnen de chiro leer je omgaan met verschillende karakters en ontwikkelt zich door de jaren heen een hechte vriendengroep. Het hoogtepunt van ons chirojaar vindt plaats in de zomervakantie waar we met onze leden op tiendaags tentenkamp (zie foto) trekken en leven op het ritme van de wind en van de zon. Een van de vele momenten waar je als chirolid fantastische herinneringen aan over houdt. Ik vind dat we als chiro Beervelde trots mogen zijn op onze realisatie van het evenement ‘Titailrock’, dat ondertussen een waar begrip is geworden en ook buiten de grenzen van Lochristi bekend in de oren klinkt. Zes bands van zowel lokaal als internationaal kaliber bezorgen de kijklustigen elk jaar opnieuw een muzikale avond waar verschillende muziekgenres worden aangeboden. Onze chiro telt nu zo’n 130-tal leden, maar iedereen is en blijft welkom. Bij interesse kunnen jullie een kijkje nemen op onze website: www. chirobeervelde.be of eens langskomen op zondagnamiddag om echt te proeven van het chirogebeuren.

januari’09

39

in het

Kerstevent

Kasteel van Beervelde

19, 20, 21 & 22 december, 14u tot 20u

Een kopje thee met de gravin? Wijndegustatie op het Kasteel? Streekproducten uit de Douce France proeven? Een juweeltje van Valérie Lavault kiezen? In het Park van Beervelde komen wandelen? ’s avonds van sprookjesachtige verlichtingen genieten?

Rij de dreef maar in !

Dirk Van Kerkvoorde

afsluitingen - hekkens - automatisatie - las- en smeedwerk - trappen, leuningen en schouwkappen - Parlefonie en videofonie - verkoop Bekaertmaterialen - tuinverlichting

Persijzerstraat 21 - Lochristi - Zaffelare - 0495/23 78 59 - [email protected]

Nummer9080

Chattalk

Nummervierjanuaritweeduizendennegen

Hoe zit dat met de jeugd?

Seven Oaks Punkrockgroep

chattalk

1 plaats in Puur Belgisch op JIM Tv (Belgische hitlijst voor videoclips) Tour in Duitsland, Nederland. Tegen de 200 optredens Finale Axion Banner Concert

Punkrock uit Lochristi (sinds 2003) nummer9080:

wie sgrijft de liekes?

Sevenoaks zegt:

nummer9080:

Hey, nummer9080 ier, kga beginne

Sevenoaks zegt:

ok, vuur maar af

nummer9080:

wanee zijde begonne mee da groepke

Sevenoaks zegt:

Eind 2001 moet dat geweest zijn, met 4 gasten van 16 ergens op een boerderij in zeveneken

nummer9080:

oe ebde elkaar lere kenne?

Sevenoaks zegt:

Pieter en ik zaten samen in de voetbal, bij SK Lochristi. Ik speelde juist gitaar en Pieter zag dat wel zitten om wat te bassen en zodoende zijn we met twee begonnen, daarna voor we me Seven Oaks begonnen (dat in begin The Rads noemde) speelde we in een ander groepke met Bjorn, de zanger en we hebben Nico die op ons school zat dan gevraagd om te komen drummen

Sevenoaks zegt:

Maar ondertussen is de line-up wel wat verandert..

nummer9080:

jij gitaar waar edde da geleerd

Sevenoaks zegt:

ik heb dat volledig zelf geleerd, autodidact zoals ze da noemen zeker? maar ik heb er wel spijt van dat ik nooit muziekschool heb gedaan..

vooral Björn onze zanger en Stijn onze andere gitarist, die komen meestal af met een ideeke en dan werken we dat samen uit...soms duurt da twee uur en soms 2 maand

Sevenoaks zegt:

mensen kunnen ons banner concert bekijken op www.axionweb.be/nl/bannerconcerts en daar kunnen stemmen op ons of sms’n naar 5606 met de boodschap ‘ AXION 17 ‘

Sevenoaks zegt:

we hebben in zo een klein kotje moeten spele, wel nog grappig

nummer9080:

nummer9080:

Sevenoaks zegt:

Sevenoaks zegt:

en wrm punkrock punkrock is van iedereen onze eerste liefde! Maar nu sluipen er heel wat andere invloeden hoor

wij gaan zeker voor uler stemmen super! En vertel het rond e!

nummer9080:

tot wanneer kunnen we stemmen

nummer9080:

Sevenoaks zegt:

Sevenoaks zegt:

nummer9080:

wies jullie grote voorbeeld

Goh, één van de redenen waarom we naar punkrock beginnen luisteren zijn en spelen, is A200CLUB, een groep uit Lokeren toen waar we zot van waren (en nog steeds) maar die stopten rond de periode dat wij ongeveer begonnen dus hebben we nooit de kans gehad om samen te spelen! en dan natuurlijk Lagwagon, No Use For A Name, Biffy Clyro,Alkaline trio, Rise Against... de usual bands in het genre e..

nummer9080:

ister in da genre een dresscode

Sevenoaks zegt:

punkrock draaide voor ons altijd om skateboarden (ook al kon ik dat niet hehe)

Sevenoaks zegt:

dus wij liepen er vroeger bij met wijde broeken en veel te grote truien en shirts van amerikaanse punkrockbands!n

Sevenoaks zegt:

maar nu paar jaarlater kleden we ons vrij normaal ze

Sevenoaks zegt:

nuja, niet dat we perse on best deden om ons te kleden, we waren gewoon nonchalant toen!

nummer9080:

wa is uldr grootste doel?

Sevenoaks zegt:

op korte termijn; de Axion Banner Concerts winnen zodat we in den Ancienne Belgique kunnen spelen! Sevenoaks zegt:

op lange termijn denkik dat we nog altijd ons eerste full album moeten uitbrengen en dan mss nog wat grotere festivals spelen hopelijk! nummer9080:

wa moede doen om die wedstrijd te winne

tot 28 decmeberl komt in orde

Sevenoaks zegt:

en als we winnen gaan we in de buurt mss wel ergens een gratis vat geven!

nummer9080:

cool

Sevenoaks zegt:

eerste lootse band in de AB, da moet gevierd worden!

nummer9080:

edde ne fanclub

Sevenoaks zegt:

Nee,maar we hebben wel een hechte aanhang en als we ergens gaan spelen kunnen we altijd wel rekenen op redelijk wat volk

nummer9080:

wa vinde ulder ouders van de muziek

Sevenoaks zegt:

die staan altijd op de eerste rij!

Sevenoaks zegt:

eh, die vinden dat waarschijnlijk niet zo goed altijd, té hard zeker? maar ze steunen ons wel dus das positief

Sevenoaks zegt:

ze zijn mss al 2 keer komen kijken op die 5 jaar

Sevenoaks zegt:

als we in de AB zouden spelen komen ze zeker allemaal kijken!

nummer9080:

laat het ons zeker weten als je gewonnen bent, dan komen we met gans de ploeg van nummer9O8O kijken!

Sevenoaks zegt:

zeker!

Sevenoaks zegt:

nu, als jullie allemaal stemmen moet da mss wel lukken eh!!

nummer9080:

merci voor het interview!

Sevenoaks zegt:

jij bent bedankt

(sh)

januari’09

41

Radio 1 ging op zoek de mooiste eindzinnen naar de mooiste eindzinnen uit de wereldliteratuur S Nummer9080

Eindejaarslijstje

Nummervierjanuaritweeduizendennegen

Radio 1 ging op zoek naar

uit de wereldliteratuur

toort het als ik het één keer over taal heb, en niets dan taal? Heb je feiten nodig, sla dan gerust de bladzijde om, lees maar door, wie van verhaaltjes houdt, duike in ons Loots kerstverhaal hiernaast, maar als je woorden koestert om de woorden, bivakkeer en sla je tentje op, bij een twintigtal woorden, ongezien en ongehoord.

Radio 1 zocht bij dit jaareinde – ’t is de periode van lijstjes, nietwaar? – naar de mooiste prozaïsche eindzin, selecteerde een tiental zinnen, en liet daar de democratische luisteraar op los, die moest beslissen. Als een hond zat ik kwijlend voor mijn favoriete zender (je wordt ouder, papa, zingen mijn gasten), de pootjes en oortjes hangend, en in knagende onbeslistheid tot …. jawel, nummer twee. Zolang kon ik van rechtvaardigheid dromen. Maar toen, helaas, moest ik eraan geloven: toen kwam mijn favoriet aan de beurt. Gestrand net voor het allerhoogste schavotje, waar hij had moeten staan, met die ene hemelse slotzin, het einde van de novelle ‘Een ontgoocheling’. Ja, ik heb het over de grootste aller Vlaamse schrijvers, Willem Elsschot. Buig neder, beste mensen, voor ons aller menselijk lot, in goddelijke woorden gegoten. Hier komt hij – neem je zakdoekje klaar, is ’t niet onmiddellijk, dan later. Het is Mozart in lettergrepen, Michelangelo in beelden, het leven zelf, gevat in een gebalde zin, die het hele oeuvre van elke moderne schrijver op slag wegveegt. Wat moet je vooraf weten? Kort het verhaal. Neen, niet doorbladeren, ’t is heus niet lang. Twee regels. Kareltje, de hoofdpersoon, faalt in het leven, en kan de verwachtingen die zijn vader in hem heeft gesteld, niet inlossen. En aan ’t einde van het verhaal, sterft de vader aan een slepende ziekte. Voilà, zo moeilijk was dat niet, hé? Maar o zo herkenbaar. Geen moord, geen heroïsche en epische verhaallijnen, maar gewoon wij, wij allen, te boek gesteld. De kleine burger, met zijn kleine leven. De belichaamde anekdote. En dan aan ’t eind volgt die adembenemende zin, zo sober, eerlijk en veelzeggend als de zwaarte van het moment zelf: de dood van de vader. Hierin condenseren alle emoties van het verhaal, in die ene schijnbaar onderkoelde zin. Lees even mee. Het zoontje komt dus thuis van de begrafenis en treft zijn moeder in de keuken:

’t eind, als een dubbele hamerslag. En volg ook even, wat er inhoudelijk allemaal in die twintig woorden besloten ligt. Kareltje is wat naïef, begrijpt de draagwijdte van zijn falen niet – zijn moeder proeft de soep, alledaags, alsof er niets is gebeurd – zij spreekt wat raar, het ventje vat dat niet, en probeert het te achterhalen – zij heeft neergetrokken hoeken, en weent dus, zonder dat ze het wil laten merken, want ze wil dat simpel baasje niet belasten – er weegt een enorme eenzaamheid op het tafereel, het evenwicht is stuk, de driepoot van het gezin valt om, want de vader is niet meer – de moeder proeft, en heeft de kracht om ondanks alles het leven weer op te nemen… In de zin schuilt dus het gemis om de overleden man, de leegte van de toekomst, het hernemen van het leven dat verdergaat, het verstoorde evenwicht in het gezin dat een van zijn pilaren moet missen. Het leven dat ons ophutselt, en waarin wij staande proberen te blijven. Zoveel schoonheid, zo triest. Wie hem ten volle begrijpt, krijgt er zelf de tranen van in de ogen. Jaja, snotter er nu maar op los (en proef maar van de soep van het leven).

Ziehier de top drie, waarvan – geef ik grif toe – Louis Paul Boon, toch ook spijkers met koppen slaat. Ook die zin is het hele leven. En naar ’t schijnt, heeft zijn vrouw die laatste twee woorden erbij geschreven, omdat er maar geen eind aan kwam. Ach, enzovoort, enzovoort. (lvdv)

“En toen Kareltje haar aankeek, omdat zij zo raar praatte, zag hij dat zij met neergetrokken mondhoeken wenend de soep proefde.”

1 Gabriel García Márquez, Liefde in tijden van cholera “’En tot wanneer denkt u dat wij kunnen doorgaan met dit verdomde heen en weer varen?’ vroeg hij hem. “Florentino Ariza had het antwoord al drieënvijftig jaar, zeven maanden en elf dagen en nachten klaar. ‘Ons leven lang’, zei hij.’” 2 Willem Elsschot, Een ontgoocheling “En toen Kareltje haar aankeek, omdat zij zo raar praatte, zag hij dat zij met neergetrokken mondhoeken wenend de soep proefde.” 3 Louis Paul Boon, De voorstad groeit “De ene zegt dit en de andere dat. En ... ach, enzovoort, enzovoort.”

Zo banaal, denk je? Bijlange niet! ’t Is pure muziek. Let op al die slepende a’s in ’t begin, die ’t moment laten duren, en die assonantie van die oe op

De volledige lijst vind je op: http://www.radio1.be/programmas/egag/1265537/

42 januari’09

Nummer9080

Nummervierjanuaritweeduizendennegen

Een kerstverhaal

De Goudvis

Luc Van de Vijver (publicatie Nederlands literair tijdschrift SIC, Tilburg)

H

et begon al toen ik pas negen was, rond kerst. Thuis, in de Oudeveldstraat. De goudvis die mijn vader (in een betere bui) had gekocht, in één van die gaafbuikige, ronde bokalen - de bol leek me zo weinig aquarium als de goudvis vis - had ik eens te overmoedig tot onderwerp van een weddenschap gemaakt. Het was mijn manier van geld verliezen. De inzet was een naoorlogse frank en het dispuut betrof de orale toediening van de levende vis. Aan een goudvis binnenspelen kon natuurlijk nauwelijks enig gevaar verbonden zijn. Ik zou die zaak kordaat en zonder aarzeling afhaspelen, zoals ik Jef wel al tien keer had zien doen. Jef was mijn broer en leidsman (zonder dat ik ook maar één van de twee gewild had) en had al vaker een daad van durf gesteld. Maar aan echt grote wijsheid ontbrak het hem,

Kerstverhaal zo meende ik toen al. Met al dat vissengedoe waren zijn ogen immers bulkend en uitpuilend geworden, en ze deden me als kind vaak aan tante Geerts joekels denken, als ballonnen zo groot. Dat men door het eten van levende vis, bokaalogen ontwikkelt, klinkt nu ik grijzende haren als pluche rond de slapen krijg, gezond absurd, maar op mijn negende was zoiets onweerlegbaar. Toch heb ik de weddenschap aanvaard, ondanks de dreiging van de puitogen en de mindere ervaringen die ik op het durversgebied te verduren had gekregen. Het toezeggen is de heldhaftigste daad uit mijn leven gebleken. Het weddenschap zelf eindigde immers in mineur. De goudvis had al van bij zijn entree een wansmakelijke indruk op me gemaakt. Het beest bestond uit twee ogen, een bollige buik ter grootte van een knikker en een stel zeilen, want vinnen kon je die slierten maar bezwaarlijk noemen. Zijn gewriemel had niets waardigs en het dier leek meer op een stikkend zwijn dan op een vis. Het kon er dus best door dat het zou verdwijnen. Alleen de gedachte dat het in mijn maag was, bezorgde me weeë krampen, die ik maar met moeite verborgen hield. Niemand haalt bakzeil voor zijn schuit echt goed van wal gestoken is. Woensdagavond om zeven uur was het zover. Mijn ouders waren uit (nu bij grootmoeder op ‘t Persijzer) en de kust was vrij om mijn intrede in de volwassenheid te vieren. Zoveel diep-mystieke lading had ik het hele voorval al meegegeven. Het zou, meer naar ik hoopte dan echt geloofde, mijn eerste ware triomf worden. Jaak, mijn opposant uit de Slagmanstraat, stond stoer als een pilaar naast me en gaf vaag een teken van ongeduld. Hij had egaalbolle bovenarmspieren en een stoere zeemanskin, en stond op het punt de held van de klas te worden. Het was me een hele eer, uitgerekend voor hem mijn heldendaad te zullen voltrekken. Jaak keek streng en half-ascetisch toe, alsof hij in de afloop berustte en gelaten het verdict aanvaarden zou. Ik herinner me hem toen die fatalistische onverschilligheid te hebben benijd. De klok sloeg zeven en de poging ging van start. Met schijnbare koelheid begon ik de stunt. Ik had gehoopt op een korte slok, met liefst de vis en een weinig water. Het dier wou echter niet komen. Ik had met trillende handen en zwetende ogen - weende ik? - al drie zwelgen bokaalwater binnen, toen ik voor het eerst de ogen weer opende. De vis zwalpte nog goed en wel rond en keek me despectief aan. Het zou een moeilijke bevalling worden, zoveel was zeker. Het water, flets en vies, deed roest aan en ik begon lichtelijk weer aan mijn maag te lijden. Mijn ogen gingen weer dicht en voor een tweede maal goot ik het sopje binnen, nu nog sneller. Na twee grote teugen, trok ik de oogblinden weer op: of het al gebeurd was? Op zulke momenten hoop je de gekste dingen. Het beest zwom vlijtig en gulzig rond, zich nog van geen kwaad bewust, ondanks de nu toch bijna lege bokaal. Plots moet ik echter in een onverklaarbaar vermetel moment de buik van de bokaal nog net iets hoger hebben geheven zodat mijn ogen nu in de hals ervan verdwenen en, wat erger was, de goudvis als met een golfslag aan kwam zetten. Bliksemsnel sloot ik mijn mond, net voor dat stomogende monster zou binnenblijden. Ik voelde zijn geoliede schubben en slaande zeilen tegen mijn bovenlip aanmeren: het ding deed aan als een propje slijm. Mijn reactie was navenant. De bokaal werd volgekotst, de vis viel te pletter en ik was een frank armer. Ik had de boot naar de volwassenheid jammerlijk gemist en zou die nooit meer halen. Jaak grijnsde twee zwartgele tanden bloot, en met die grimas leidde hij de kaalste kersttijd van mijn leven in. januari’09

43

Nummer9080

Kerstverhaal Het pak rammel dat ik later kreeg van Jef en die ene tik, nog wat later, van vader, had ik dus dubbel en dwars verdiend. Lafheid hoort bestraft. Alleen heeft het mij nooit echt geholpen. Te beweren dat ik tevoren geen enkel teken van gebrekkige wilskracht had gesteld, zou getuigen van een schromelijk optimisme en een ongekende zucht naar naïviteit. Alleen speelt mijn geheugen me hier alweer parten en is die goudvis zowat het enige concrete dat is blijven hangen. Jazeker, toen het oorlogseinde in zicht was en de jaarwisseling ons het Ardennenoffensief gaf, heb ik bij het horen van V1’s en V2’s wel een enkele keer een wanhopige kreet geslaakt (van onder mijn ledikant), of mij zelfs beplast. Ik was toen bijna vijf en zou het nooit meer vergeten: dat moeë gebrom van die onbemande tuigen, het stilvallen van de motoren als de zo gevreesde stilte voor de storm, en dan het suizen en neerstorten, éénmaal in de aangrenzende straat, in Hijfte, toen nicht Anna een metaalscherf in d’r hoofd kreeg en ter plaatse het leven liet. Doch in oorlogstijden kun je niet van moed of lafheid spreken, alleen van domof slimheid en alles daartussenin. En of die angstkreten nu van intelligentie getuigden of niet, laat ik onwetend in het midden. Laf vond ik ze in ieder geval niet, stellig niet. Iedereen deed toen wel eens excentriek en ik was nog geen vijf en had mijn leeftijd dus mee. Zodoende, tijdens de oorlog is van mijn genetisch verworven lafheid geen spier te zien geweest of toch heel weinig. Alleen erna en na mijn tiende vooral is het pas echt rampzalig geworden. De jaren 50 waren genoeg om alle hierover in stilte gekoesterde illusies droog af te voeren en te berusten in mijn lot. II

Het jaar 57 was er één van absolute ernst. Jef trouwde Lies, moest haar trouwen. De huwelijksreis werd wijselijk uitgesteld, daar diezelfde maand nog het ding (zoals Lies het steeds genoemd had) geboren werd. Van mijn respect voor broer en leidsman Jef restte er nu niets meer en wat ik voelde voor hem benaderde haat meer dan welk gevoel ook. Tot onverschilligheid heb ik het nooit gebracht. Bart, want het was een zoon, corpulent en zo bleekroos dat zijn ‘wiegendood’ (zo heette het) te voorspellen leek, had een kregele blik en een weinig zwart haar. De zuigeling werd door de ouders meer uit vaag plichtsbesef dan uit ware genegenheid verzorgd en nog geen jaar later stierf hij; en ik was de enige die begreep dat hier, zo het al niet opzettelijk gedaan was, ten minste toch enige laksheid en onverschilligheid aan de oorzaak hadden gelegen. Het was daar elk voor zichzelf. Jef had liever zijn vrouw verhoerd gezien dan dat hij d’r een cent gegeven had. Zelf was hij een berucht rover en een gevreesd man in het metier. Na Barts dood heb ik met hem gebroken en heb ik hem nog welgeteld één keer gezien. Ik verhuisde naar Antwerpen en moeder bleef alleen achter in het ouderlijk huis in de Oudeveldstraat. Tot Jef er de inboedel kwam halen, heeft ze er zich kranig gehouden. Na de diefstal is ze als deeg in elkaar geslagen en op vrijdag 9 oktober werd ze naast vader en Bart bijgezet. Het goot water die dag. Aan haar graf, een laatste gebed biddend, voelde ik een licht onbehagen.

44 januari’09

Nummervierjanuaritweeduizendennegen

M’n vertrek naar Antwerpen had me conspiratief gemaakt en een chronische hoest verveelde me. De regen wiste de grond hard weg. Ik was zeventien en hield het voor bekeken. M’n jeugd, die na zijn dood al zes jaar aansleepte, had nu zijn definitief eindpunt bereikt. M’n ouders hadden mijn verjaardagsfuif haarfijn uitgemeten en papieren lampions, slierten confetti en oorgrote gebakjes werden voor een keer niet gespaard. Ook wijn was er met hopen. Maar die was voor vader. Zoals gezegd, het werd een feest van jewelste. Enkele dagen later hoorde ik dat vader dra aan zijn longkanker sterven zou. Terminaal, hoorde ik dat pijnlijke woord voor het eerst. En inderdaad, het volgende najaar begaf zijn uitgeteerde lijf het. Bij zijn begrafenis was het ijzig koud en oprecht windstil. Ik heb zijn dood toen niet begrepen, en heb het gemis pas voor het eerst gevoeld, twee weken later op het voetbal. Van die maand af ging Jef roven. III Het was het jaar 60. De dekolonisatie was al voltrokken en Kongo was niet langer ons Kongo meer. Ik zat op een zwoele zomeravond buiten op een terras op de Grote Markt, drie straten weg van mijn nieuwe huis. De Onze-Lieve-Vrouwetoren rees steil op. De havencoté van Antwerpen lag er stil bij en alleen een laat geroffel en een ijl en snerpend metaalgeknars brak de rust. Plots, toen ik nog even aan mijn pils lebberde, voelde ik een klamme hand op mijn linkerschouder. Dwaas wendde ik het hoofd om te zien of zoveel drukte echt wel nodig was. Het was Jef. Ik tastte week al naar mijn portefeuille om de kale leegheid ervan te demonstreren, toen ik twee druppels bloed ter grootte van een sinaasappelpit op mijn grijze katoenen hemd zag groeien tot een diepdonkere inktvlek. Het volgende moment voelde ik me plat voorwaarts vallen op een niet wijkende grond. Ik lag langgerekt op de staalharde straat en voelde een gewicht op me drukken als dat van een meelzak. Jef lag op me en ik zag zijn bloed als een snijdende zalf in mijn huid branden en vreesde een onuitwisbare tatoeëring des kwaads. Met geschaafde handen richtte ik me moeizaam op en krampachtig trachtte ik me van Jef te ontlasten. Toen pas voelde ik mijn linkerhand loszitten; iets was gebroken. Ik moet in zwijm zijn neergevallen, want toen ik ontwaakte lag ik in het gasthuis in een klamme, bacteriezwangere atmosfeer, tussen een stel malloten van wie ik geestelijke tekortkomingen veronderstelde en enkele droefstarende verpleegsters. Van de lelijkste onder hen, vernam ik dat Jef dood was en dat ik een polsbreuk en een lichte, dan weer niet zo lichte, ziekte had. De pols genas en de t.b.c. ben ik ook, zij het pestig langzaam, te boven gekomen. Ik ben er God dankbaar voor geweest. Het was in de winter van ‘62 toen ik uit het gasthuis ontslagen werd. Buiten scheen de zon en vroor het dat het kraakte. Een roestige taxi, een verouderd Fordmodel, bracht me thuis en ik merkte dat de Eiermarkt er doods bij lag. De nijpende kou liet niet af en pas toen drong het tot me door dat ik geen naaste familie meer had, en ik wist niet dat nu een zegen of een vloek te moeten vinden. Een vaag en hernieuwd geloof in God en voorbestemdheid hield me de hele tijd op de been. Drie jaar later leerde ik Truitje kennen. Het was op een boekenbeurs en ik was bijna zesentwintig. Ze had een zwarte pony en een breekbare, rieten hals. Ze liep kortgerokt (van waaronder een stel helmdikke pikkels loodrecht de aarde zochten) en had een onverdroten geloof in God, die ze Vader noemde en alles wat goed was. Ook haar heb ik verraden. IV Wat Truitje en ik gemeen hadden en wat ons later binden zou, was de belangstelling voor boeken en schrijvers. Ik was inderdaad een boekenfanaat geworden.

Nummer9080

Kerstverhaal

Nummervierjanuaritweeduizendennegen

Nog voor het voorval met Jef (zijn dood dus), had ik me reeds een meer dan gewone belangstelling in de literaire wereld eigen gemaakt, en het verleden leek me daarbij langzamerhand wezenlijker dan het heden. Zodat het niet lang duren kon voor Truitje, graatmager zijnde, van armoe onderuitging. Mijn ogen die ik in boeken en pogingen daartoe begraven had, zagen het niet, of te laat, en wat voor mij dé bron van vreugde was geweest, werd nu de verpersoonlijking van een nooit meer aflatende zelfkastijding. Zowel van haar als van mijn kant. Ik wist nu wat liefde was of dacht het te weten, en voelde het glijden als zand tussen mijn handpalmen door. Ze heeft welgeteld negenhonderd achtentachtig dagen te bed gelegen, van de ene ziekte in de andere vallend, en met nooit één verwijt om de mond. Zo zij mij niet gekend had, ze had het met haar gestel mogelijk veel langer uitgezongen, maar daar stond ik aan een bijna drie jaar oud olmen sterfbed, tegenover een bundel knoken die de naam Truitje droeg. Ik had haar geen eten weten te geven, had integendeel van haar geleefd en toch zij betaalde nu de tol. Ze heeft het mij vergeven zonder ook maar één woord van mij dat die kant opging. De heiligen zijn groot, te groot om mee te leven. Truitje stierf met nog een zweem om haar lippen, maar met ogen die gebroken waren nog voor zij ontsliep. Haar begrafenis was niet te dragen. Haar graf heb ik met mijn aanblik sindsdien niet meer onteerd, en ik ben in het leven verder gegaan op mijn eigen manier, lam en loom, een lafheid zonder meer, de jaren zeventig in, naakt als een slak. Toen ik 17 was en ons land zijn late oorlogsweeën nog steeds te verteren had, groeide plots in mij het verlangen om alles wat ik had en was achter mij te laten, en zo liet ik een eenzame, oude vrouw achter die ik moeder heten moest. Toen ik trouwde, had mijn ontaarde schrijverschap me in het verleden gebracht, en de vrouw die ik vrouw heette, verkommerde stil en liefdevol in een zwarte hoek. Toch brachten de jaren zeventig mij nog mooie dingen. Ik geraakte als bij wonder aan werk. Het deed me mijn geloof en hoop voor een tweede maal eren. Ik zat in het Gentse station, na een dag van uitputtend stamboomzoeken in het Geeraert Duivelsteen toen een vlinderdas mijn kant uitkeek. Ik slurpte traag aan mijn kop koffie, nog terend op mijn erfenis, en ontweek de mans gulle lach. Hij scheen mij te herkennen. Daar ik toen als solitair door het leven schreed, meed ik contact van zo’n aard als de pest. Doch tegen zoveel opdringerigheid was zelfs ik toen niet opgewassen. De man stapte met een ganzenstap mijn kant op, de hand al uitgestrekt vier tafels voor mij. Begroeten en begroeten zijn twee, en ik lei dan maar een slappe hand midden zijn buitenmaatse poot in de hoop zo niet te lang te hoeven letten. Hij bleek een uitgever te zijn, een die al iets van mij had gelezen en mijn foto al meermaals in een of andere krant had gezien. Ik ben met hem het station uitgelopen. Buiten woedde er een noordenwind die ijzig om de oren sloeg en de januarimaand kroop ons om het lijf. Sneeuw hadden we die maand genoeg. In Antwerpen zakte ik achter een bureautje en ik ben er verworden tot een zittende stalagmiet. Op die stoel zal ik het leven laten. Ik schrijf er wat, zoals ik al schreef toen ik zeven was. Toen maakte ik letters, sierlijk groot, dan maniakaal klein en zag telkens in hen het huis der goden. Te zacht schreef ik toen, zoals Juf Vlierinckx me zei: zij sloeg me met een ijzeren liniaal op de poten en dwong zodoende een kaal en hard geschrift diep in mijn hart. Laf heb ik mijn zucht naar creativiteit opgeborgen en pas na jaren van kommer en leed heb ik hem

weer opgenomen. En veel tijd rest er me niet, want mijn vaders ziekte woedt al diep in mijn lijf. V Van vader kreeg ik mijn eerste bal. Een uitzinnig raar exemplaar, het enige gedrocht waarvan ik ooit gehouden heb. Hij streelde de bal lang voor hij hem aan mij gaf, en ik buiten de bomen dribbelen kon. Lang heb ik hem niet gekend, hij die maar 39 werd. Op een zomeravond, drie jaar voor zijn dood, toen wij het koningschap van koningin Juliana vernamen, heeft hij mij op de schoot genomen. Ik was acht en had zoiets sinds lang niet meer geweten. Hij zei dat hij dra sterven ging en ik vroeg of de bal in zijn hand de mijne worden zou. Wij zijn samen buiten gestapt en ik herinner mij zijn hand op mijn hoofd, als een beschermende zegen die zwaar als lood mijn hoofd omsloot. Het heeft alles niet mogen baten. Zijn tweede zoon, Jef, voetbalde nooit mee met ons. Hij was steeds te drukdoende met meisjesrokken en ik kon hem maar nauwelijks luchten. Ook vader heeft hem niet gemogen, tenminste dat denk ik toch. Door hem heb ik dus mijn moeder verraden: zij weende toen ik het haar zei en ik mijn bruine jutezak om de schouder sloeg, en ik de hielen hief, richting Antwerpen. Haar dood heb ik per post vernomen. Eind jaren zeventig groeide ik even boven mijn gematigdheid uit, in een artikel over ‘stijl’ dat mijn baas in zowat alle tijdschriften wist te plaatsen. Het heeft een polemiek ontlokt waarover ik niet bijster gelukkig was. Het had ook niet in mijn bedoeling gelegen. Wel ben ik dientengevolge bij een gravin ontboden geweest die mij bijna tot man nemen wou. Ze was zesenveertig en ik tien jaar jonger, blauw was haar lievelingskleur en ze zocht een jonge Goethe om haar avonden wat op te fleuren. Het stijlbegrip waarover ik het in het artikel uitvoerig gehad had, beviel haar dermate dat ze met mij de gok wel eens wagen wou. Mijn uiterlijk is haar echter danig tegengevallen zodat ik haar nog maar met de grootste moeite haar dochter ontfutselen kon. Zij was immers boekdelen mooier, had een gaaf wipneusje en een lach die ijzer in de zon liet smelten. Tine is in maart ‘81 mijn vrouw geworden en nog zit zij aan mijn zij. Twee kinderen baarde zij mij: een vlezige zoon, Hans, en een niet minder corpulent meisje dat wij Judith noemen. Ik ben er haar en God dankbaar om geweest, vooral daar zij het verleden nu al een tijd lang overschaduwen. Die zomeravond was het snikheet, eind augustus, en Lochristi lag er zwoel en zonovergoten bij. Ik zat bij Lies en Jef thuis en laveerde tussen eet- en leefkamer om hun woordentwisten te ontkomen. Boven lag de kleine Bart en ten einde raad kroop ik de voute op, om daar achter het horrengaas de avond in te staren. Ik had mijn klompen neergezet, want zoveel lawaai kon de kleine wel eens wekken. Toen ik op zijn kamer kwam, lag hij dood en naar ik vermoedde, had hij daar zo al dagen gelegen. Ik ben het huis uitgehold en ben er nooit meer teruggekeerd. Ook nicht Annes doorkerfde kop zal ik niet vlug vergeten. Doch over die oorlogsschade praatte zelfs tante Geert niet. Zij zit nu in het oudewijvenkot en wacht er op haar dood. Antwerpen heeft mij de nodige rust geboden. Ik leefde er van kleine karweitjes, schreef er wat, en heb er na mijn slepende ziekte, een enkele maal het priesterschap overwogen. Mijn genezing had ik als goddelijk ervaren en als wedergunst heb ik honderden filosofische en theologische kanjers doorgeworsteld. Truitje heeft mijn plannen doorkruist en voor haar valt dat te betreuren. VI Dra is het mijn laatste kerst, en ik wacht hier op mijn dood en hoop dat hij spoedig komt. Het geluk dat ik ervaar is bovenwerelds en kan niet anders dan kortstondig zijn. Tine, mijn vrouw, zal mij overleven. Voor Hans heb ik een bal gekocht, maar ook hij zal de dood vast niet begrijpen. En Judith is te klein en schijnt mij heel veel op Bartje te gelijken.

januari’09

45

Nummer9080

Opinie

Nummervierjanuaritweeduizendennegen

De verloren vrijwilliger Straks vliegen de euro’s me weer om het hoofd, briefjes wel te verstaan. Als confetti, om het meest. De oogst uit de nieuwjaarsenvelopjes, bedoel ik, en dat loon van de kerstvakantiejob, van het bijklussen, hier en daar, zelfs in tijden van crisis. Want de horeca, die valt niet stil bij de jaarwisseling, dat zal je zien. Ja, in januari zal ik weer de glans van dollartekens in de oogjes van de studenten ontwaren, zoals in een tekenfilm. Ping, ping, bij iedere ademtocht. ‘En het is belastingsvrij, hoor je! Echt!!’ roept grote Michaël met de vinger omhoog. ‘Ideaal.’ ‘Hoelang? En tot hoeveel mag je eigenlijk?’ vraagt Françoisken. 23 dagen binnen en 23 buiten ’t zomerseizoen, blijkt na een lang dispuut. En je mag gaan tot netto 6150 euro, is Piet zeker. En daarop gaat de hele bijenkorf definitief aan ’t zoemen: catering, afruimen, opdienen, dossiers klasseren, schilderen, behangen, lassen… (Alleen Joske achteraan blijft stil, want hij is monitor en gaat veertien dagen gehandicapten helpen.) En ze zijn blijkbaar niet alleen in België, mijn vakantiewerkers. De helft van de studenten klust bij, bloklettert De Standaard op zijn voorpagina. En Peeters & Pichal interpelleren de minister nu al over de nieuwe wet van volgend jaar, die best wat soepeler mag zijn. Meer dagen, en een groter forfait, liefst. Toe maar? En met mijn slecht karakter kan ik het niet laten, en gooi ik nu al een stok in het hoenderhoek: waartoe dat geld allemaal nodig is? Allee?! Hoe anders zouden we onze gsm betalen, meneer, de i-Pod en de mp3, en die woofers in de auto, en onze zomerreis, en de cadeaus voor ons lief, en vooral, dat uitgaan? Want dat kost geld, meneer, véél geld! Hópen! Weet je wat een entreekaartje kost tegenwoordig? En een cocktail? Trouwens, je hebt het zelf gezegd, meneer: dat staat zo mooi bij het solliciteren, dat onze cv’s bulken van werkervaring. Met een bedrijvenlijst van hier tot ginder, ben je zó binnen. Ze hebben dat graag, de werkgevers. En we leren ondertussen wat bij over het sociaal stelsel, en steken onze handen uit de mouwen. Wat kan er dus op tegen zijn? Niets toch? Geld is toch wat telt, meneer? Zo ontlasten we onze ouders toch? Ja, dat is alles waar, geef ik grif toe, je leert er de waarde van het geld door kennen, en het is beter dan dat eeuwig lummelen en lanterfanten, chillen en chatten. En toch wringt er iets, zo nu en dan. Soms knelt het schoentje nogal veel, aan mijn sociale achillespees. De maandagmorgen bijvoorbeeld, als de hoofdjes op de achterste banken weer kantelen en vallen – weekendwerk en uitgaan, meneer! –, en in discussies als dat diploma wordt gerelativeerd, ja zelfs met de grond gelijk gemaakt – ‘k ben schoolmoe, meneer, en zie eens, hoeveel ik nu al verdien, zonder

dat papier! Sommigen stoppen werkelijk halfweg het jaar, en komen achteraf op de parkings wat rondhangen en hun laatste aankopen etaleren, aan de nog studerenden die met grote ogen en hangende oren verweesd naar zoveel weelde staren. (Vijf jaar later komen ze zich die vroege aftocht natuurlijk beklagen: we geraken niet hogerop, meneer, zonder diploma! En ze volgen nu avondles… en ’t is allemaal zo moeilijk te combineren, dat werken, studeren, vrouw en kinderen,…) Alles goed en wel, meneer, zeggen mijn studenten nu, maar we ontlasten onze ouders toch? Dát kan je toch niet ontkennen? Kleine kanttekening toch. Welke van die luxeartikelen zouden ma en pa werkelijk hebben opgehoest, als zíj het moesten betalen? Die woofers? Die all-in reis? Dat uitgaan? Natuurlijk wordt dat vakantieloon nu en dan wél goed besteed, maar waar die gasten meestal mee uitpakken, is toch niet bepaald eten, drinken en kleren van alle dag. ’t Is meestal behoorlijke luxe. De enquête van De Standaard spreekt van de volgende besteding: een kwart van het loon gaat naar kamerhuur en studies, en 5 % naar kledij, maar dan komt het: de auto en het reizen zijn goed voor elk 12 %, en het uitgaan – hou je vast aan de takken van de bomen – hapt 50 % uit het zuurverdiende budget. De helft! Moeten ze dan maar geen vakantiejob doen? Natuurlijk wel, want het is goed dat jongeren eens op de werkvloer komen, en een centje bijverdienen. Maar zoals met alles, moet er mate zijn. Er moet nog tijd zijn om je schoolwerk te doen, en – hou je vast – eens vrijwilligerswerk misschien? Wat? Vrijwilligerswerk? Man toch! Jazeker. De jeugdbeweging, speelpleinwerking, de mutualiteiten, sporten cultuurverenigingen, gehandicapten- en ouderenzorg, het middenveld, enfin, gelegenheden zat om eens voor niets je beste beentje voor te zetten. En ook dat staat mooi in een sollicitatiegesprek en biedt een meerwaarde. Wie zich gratis engageert, is tegen betaling al zeker geen sleper. Zeker niet, dat zijn trekkers, die ook in groep leerden werken. Voortrekkers. Net wat de bedrijven zoeken. Hoe komt het dan toch dat wij dat niet meer cultiveren? Waarom zwijgen de media en de kranten de vrijwilliger dood? Alsof ’t een verloren zaak is, als je gratis en voor niets iemand helpt? Alsof het niet ‘rendeert’? Moeten we hier misschien zelf de hand in eigen boezem steken? Lieten we het vrijwilligerswerk verdampen in onze maatschappij? Doen de jongeren wat we hen zelf als voorbeeld stelden – consumeren, meneer! – en moeten we met z’n allen een mea culpa slaan? Je kan vrijwilligerswerk als luxe zien, als de kers op de taart, maar in wezen is het de gist die de maatschappijdeeg laat rijzen. Dus laat ons zelf de handen aan de ploeg slaan, samen met hen. Een of andere vrijwilligersjob. Doen! Er zijn slechts weinig wachtenden voor u. (En in januari, vraag ik eerst naar Joske zijn verhaal. Voilà, en gij nu!) (lvdv)

Uitgaan hapt 50 % uit het zuurverdiende budget

46 januari’09

T O TALE

UITVERKOOP IS U WEGENS VERH

L AATSTE DA G E N !

S T OC K VERKOOP LOS S E INBOUWT OES TELLE N

-30%

Koop slim, koop nu kwaliteit aan

uitzonderlijke

Wij wensen alle lezers en inwoners van Lochristi een

voorspoedig

2009

prijzen!

uitnodiging nieuwjaarsreceptie Open Vld Lochristi

de voorzitster, het bestuur en de mandatarissen van Open Vld Lochristi nodigen jullie allen uit om met ons te klinken op 2009.

Toonzaalmodellen en - toestellen tot

-50%

feestzaal sjappoo te Beervelde zaterdag 24 januari om 19:30 u met Mattias De Clercq als gastspreker

www.maatwerk.be Land Van Waaslaan 6A/B - 9000 Gent - Tel. 093454484

arnem ©

Tot 31/12 alle dagen doorlopend open van 10u - 18u Ook op zondag (25/12 gesloten)

WOONCULTUUR

Meubelen - salons - tapijten 12 champagnekelken

GRATIS bij aankoop van 12 rode wijnglazen, 12 witte wijnglazen en 12 waterglazen

Gratis ontbijtset* twv €18,90

Demeyere akties nog tot 31/12/2008

* enkel geldig bij aankoop van min € 50,00 1 bon per klant - geldig tot 31/12/2008 of zolang de voorraad strekt Het gratis ontbijtset is enkel te verkrijgen in turquoise

Kookshop - Alles voor de gedekte tafel - Geschenken Denen 6 - 9080 Lochristi (oude baan Gent-Antw.) - T 09 326 02 59 www.a-propos.be - [email protected] Open: di-vrij: 9u30-12u en 13u30-18u - za: 10u-18u doorlopend