a b t el l i ng (5 7) commercieel medew er k er
technische unie
Een krulletje voor de klant Een knulletje van zeventien was ik. Net van de ulo, had nog niet eerder een baan gehad. De portier kwam mij halen. Jonge, jonge, wat was ik zenuwachtig. Van de postkamer ging ik naar inkoop, in de Dynamostraat. Daar ontmoette ik mijn vrouw. Die werkte ook bij het bedrijf. In de kantine mag ik graag een pingpongballetje slaan, maar een kampioen ben ik niet, hoor.
In 1965 komt Ab Telling in dienst en is daarna nooit meer van werkgever veranderd. Hij begint als jongste bediende in de postkamer en wordt uiteindelijk commercieel medewerker. Telling neemt orders op van de klant en geeft ze via de computer door aan de leverancier of aan het centrale magazijn. Door zijn jarenlange ervaring is hij dé vraagbaak voor collega’s en klanten.
104
Jongensdromen? Heb ik nooit gehad. Mijn leven is goed zo, ik ben tevreden met mijn baan; en thuis met mijn vrouw en mijn hond. De manier van werken is wel sterk veranderd bij Technische Unie. Vroeger werkten we met orderbonnetjes. Alles ging met de hand. Was een bestelling rond, dan zette ik een krul. Nu bestellen de klanten via de telefoon, de fax of het Internet. Maar een lijstje houd ik voor de zekerheid bij de hand. En als alles rond is, krijgt de klant nog steeds een krulletje.
105
a h m e d r a i s s ou n i ( 4 0 ) accou n t m a nawge r
technische unie
Ahmed Raissouni heeft vóór de fusie in 1998 een commerciële functie bij partner Schothorst. Sinds acht jaar is hij accountmanager. Raissouni onderhandelt met leveranciers over de juiste producten tegen een gunstige verkoopprijs. Daarnaast beantwoordt hij technische en commerciële vragen van de verkoopkantoren en levert een bijdrage aan de gidsen.
Samen sterk Of ik het Technische Unie-gevoel ken? Maar natuurlijk: samen staan we sterk! Wij van de verkoopafdeling worden gevoed van twee kanten: de leveranciers laten weten welke nieuwe producten er zijn en de inkoopafdeling laat weten waar de markt behoefte aan heeft. Industriële ventilatoren worden bijvoorbeeld steeds vaker voorzien van frequentieregelaars. Dat maakt ze energiezuiniger. Zo proberen we steeds opnieuw in te spelen op de actuele eisen en trends.
106
Mijn mooiste herinnering bij het bedrijf is de dag dat ik 12,5 jaar in dienst was. Collega’s hadden slingers opgehangen en er stond een grote taart op tafel. Met Technische Unie erop, en mijn eigen naam uiteraard. Inderdaad, ook door de goede onderlinge sfeer staan we samen sterk.
107
ca r el h e y broek ( 67) voor m a l ig a l ge m ee n di r ect eu r
technische unie
In 1962 begont Heybroek als assistent chef verkoopkantoor. Vervolgens werd hij hoofd verkoopondersteuning, product manager en commercieel directeur. Van 1986 tot 2000 was hij algemeen directeur en tevens voorzitter van de International Executive Board, eerst bij OTRA nv in Berlijn, later bij Sonepar in Parijs. Heybroek ziet als zijn grootste gezamenlijke wapenfeit: de rigoureuze verandering van de verkooporganisatie. In 1981 droegen slechts drie van de vier en twintig verkoopkantoren bij aan het resultaat. In 1986 was de gehéle organisatie winstgevend. Vervolgens werden Schotman, Snikkers en Technische Unie in 1998 één bedrijf met één formule. Alle 35 verkoopkantoren kregen dezelfde geel groene huisstijl, hetzelfde nieuwe pand, met allemaal een identieke inrichting. Herkenbaar voor iedereen.
108
109
ca r el h e y broek ( 67) voor m a l ig a l ge m ee n di r ect eu r
technische unie
In het verleden bepaalde iedere locatiemanager zijn eigen parcours. In 1962 was Technische Unie een wei vol met eigengereide, maar heel praktisch ingestelde paarden.
Een strakke hand is een hand die streelt
Tijden veranderden: er kwamen meer procedures, meer snelwegen, meer klanten, meer werknemers. Door fusies werd het bedrijf steeds groter. De paarden verkenden het nieuwe parcours. Soms gaf dat spanning. Dan trappelde er eentje, vol vuur, met trillende flanken. Wil je een wedstrijd winnen, dan moet je handelen met verstand en gevoel. En met respect. Wat gaat er om in dat lijf? Hoe reageert het op de hobbels in de weg? Rustig maar. Af toe de teugels laten vieren. Op tijd gerust stellen. Of juist aanjagen. En als het de kont tegen de krib wil gooien: stevig met elkaar in het zadel blijven zitten. Een strakke hand is een hand die streelt.
110
111
da ph n e mon ta n us ( 3 2 ) a dv i seu r pe r s on e e l e n orga n i sat i e
technische unie
Daphne Montanus start eind 2001 bij de afdeling Personeel en Organisatie. Zij beantwoordt vragen en treedt bij gelegenheid op als intermediair bij conflicten. Haar voornaamste taak ligt echter in het adviseren en ondersteunen van leidinggevenden bij de uitvoering van het personeelsbeleid. Want juist bij hen ligt de laatste jaren steeds meer verantwoordelijkheid. Was P&O voorheen de afdeling die het personeelsbeleid uitvoerde, tegenwoordig zijn het de leidinggevenden die de gesprekken met werknemers voeren, afspraken maken enz. Veel aandacht krijgt momenteel het ‘levensfasebewust personeelsbeleid’. Want ook diegenen die fysiek zwaar werk doen, wil het bedrijf zo lang en zo gezond mogelijk binnen boord houden.
Werknemerstevredenheidsonderzoek Techniek? Nee, hoor, daar heb ik niks mee. Schuifhulzen, keerkleppen, ik zou niet weten wat dat zijn. Gelukkig was er een uitgebreid inwerkprogramma toen ik hier kwam; ‘OP’s’ en ‘SC’s’ zijn dus geen abstracte begrippen meer voor me. Zelf ben ik meer een mensenmens. Ik adviseer of bemiddel, afhankelijk van wat ik op mijn bordje krijg. Ik ken niet iedereen bij het bedrijf, maar de meesten wel – in ieder geval van naam.
De meeste mensen bij Technische Unie zijn mannen. Ik denk vanwege de techniek. Toch zijn er wel vrouwen, ook in leidinggevende posities. Met dertig, veertig man personeel onder zich. Dat kan dan blijkbaar toch wel. Maar ja, de afdelingschefs daar boven, dat zijn dan toch weer allemaal mannen…
112
Of ik daar last van heb? Nee, helemaal niet. Er heerst duidelijk een sfeer van onderling respect. Bovendien houden we jaarlijks een werknemerstevredenheidsonderzoek. Als er ergens iets schuurt, maakt de afdeling een plan van aanpak. Want iedereen moet zich hier thuis kunnen voelen. Een dag niet gelachen is tenslotte een dag niet geleefd.
113
ed doe sbu rg ( 63 ) , senior accou n t m a nager ( si n ds een ja a r met pr é -pensioen)
technische unie
Ed Doesburg begon zijn carriere bij op de reserveringsafdeling sanitaire producten. Na aanvankelijke aarzeling, vond hij in deze productgroep helemaal zijn draai. Via de afdeling inkoop werd Doesburg uiteindelijk senior account manager en kreeg daarbij de leiding over achttien mensen. Gemiddeld twee derde van zijn tijd was hij voor zijn werk in het buitenland. In het begin bepaalde ‘inkoop’ sterk wat er gebeurde, maar het werd Doesburg steeds duidelijker dat inkoop juist ten dienste moest staan van ‘verkoop’. Daarom legde Doesburg zich vooral toe op het verbeteren van de communicatie met de verkopers enerzijds en het optimaliseren van de financiële condities bij de leveranciers anderzijds.
Door Albertsma, mijn eerste chef, ben ik echt enthousiast geworden. Hij was als een tweede vader voor mij. Sanitair, dat werd het helemaal. En tot mijn opluchting zat ik ook niet de dag op kantoor. We bezochten vaak beurzen. Of fabrikanten in Italië. Op de beurs in Frankfurt ben ik een keer mijn nette schoenen vergeten. Met mijn zomerschoentjes was ik in de auto gestapt, dat reed lekkerder. Liep ik daar over de beurs, in een zwart pak met witte schoenen. Ze hebben allemaal krom gelegen. Mensen die van verandering houden, nemen na een paar jaar een nieuwe baan. Maar bij dit bedrijf is altijd intern zoveel dynamiek, ik heb me nooit verveeld. Altijd op zoek naar nieuwe ideeën en naar wat we beter kunnen doen. Ik merk dat ik nog steeds praat in termen van wij en ons. Tja, ik ben nu wel met pre-pensioen, maar het bedrijf laat me nog niet helemaal los…
Een baan vol dynamiek Dertig jaar geleden had ik nooit gedacht dat ik bij Technische Unie zou gaan werken. Ik was een echte snelle buitenjongen, gek van auto’s en van racen. Ik werkte bij een autobedrijf, als verkoper. Maar door de oliecrisis in de jaren zeventig ging het slecht met de autobranche. Ik was net getrouwd, kindje. Dus solliciteerde ik bij Technische Unie. Met lood in mijn schoenen.
114
115
f r e e k va n d e r r i e t ( 4 4 ) , s e r v i c e c e n t r u m m e d e w e r k e r
Freek van der Riet is begonnen als magazijnmedewerker en is nu actief in het Service Centrum Amersfoort. Aan de snelbalie kunnen klanten terecht voor alle mogelijke producten en diensten. Als iedereen tevreden is aan het eind van de week, is hij helemaal content. In 2004 viert Van der Riet zijn vijfentwintig jarig jubileum. Wat hem betreft, gaat hij door tot zijn 68e, dan is hij in totaal vijftig jaar in dienst bij de onderneming.
technische unie
Bij het bedrijf heb ik veel vrienden. Een soort familie, zo voel ik het wel. We huilen en lachen met elkaar. Sommigen zie ik ook buiten het werk. De ‘smilies’ gebruiken we bij de wekelijkse werkbespreking. Om elkaar een compliment te geven, of – zoals het uitkomt – een ‘schup onder de kont’. Kortom, we kunnen niet zonder mekaar.
When you smile, I can see…
Bij Technische Unie ben ik verliefd geworden. Ik werkte toen als expeditiechef, zij werkte bij de centrale. Leuke momenten waren dat. We zijn nu alweer veertien jaar getrouwd. Twee TU-kindjes hebben we gekregen. Ze komen vaak even buurten bij pappa op het werk. Prachtig toch?
Bij Technische Unie zou ik ook de klanten niet willen missen. De klant betaalt tenslotte onze boterham. Bij de snelbalie bedien ik iedereen op hun wenken. Behalve als er iemand voordringt, dan vraag ik altijd vriendelijk of hij even achteraan willen sluiten.
116
117
ger r i t de v r ie s ( 60 ) fina ncieel dir ect eur
technische unie
In 1970 komt Gerrit de Vries in dienst als systeemanalist. Daarna wordt hij achtereenvolgens Projectleider en Hoofd systeembouw. Hij legt het fundament onder de automatisering binnen het bedrijf. Sinds vijftien jaar is hij financieel en logistiek directeur. Kwaliteit als proces heeft zijn grote belangstelling. Daarom werkt hij onvermoeibaar verder aan het verbeteren van de logistieke dienstverlening.
118
119
ger r i t de v r ie s ( 60 ) fina ncieel dir ect eur
technische unie
Met de muziek mee Stokvis, Buttinge en Technische Unie: dat waren vroeger de drie grootste spelers in de groothandel. Op distributiegebied bliezen wij ons partijtje mee, maar voerden nog niet de boventoon. Toen gingen we in de jaren zeventig centraliseren, de voorraden beter beheren, overzichtelijker factureren en... automatiseren. Bij het automatiseren kozen wij voor IBM. Dat bleek een goede keus. Ons orkest groeide en de instrumenten raakten steeds beter op elkaar afgestemd. Toekomstmuziek werd realiteit: geautomatiseerde voorraadbeheersing en een integratie van verschillende ordersystemen. Ook de verwerking via barcodes werd een groot succes.Wij werken met standaard modules, maar onze grote kracht is: de slimme integratie van de systemen. We zijn altijd bezig met analyseren en verbeteren. Het is heel belangrijk in bedrijfsprocessen dat je je niet laat vertellen wat een probleem is, maar dat je dat zelf vaststelt. Als directeur voel ik me soms net een dirigent. Ik zorg voor het overzicht, stuur de professionals aan. Ieder heeft zijn specialiteit, maar samen maken we de muziek.
120
121
ge rt ja n de groo t ( 55 ) m a nage r dis t r i bu t i e ce n t ru m
bengdengtjakkadoeng
Bengdengdengdengdeng. Komt u maar even wat dichterbij! We staan hier in de distributiehal! Afdeling aankomst en expeditie! ’s Ochtends komen de bestelde producten binnen! ’s Middags laden we de vrachtwagens vol en rijden de bestellingen naar de klant!
Bengdengdengdengdeng. Wat zegt u?! Ja, wij doen hier het grote materieel! De opslag is daarop aangepast! Loopt u even mee?!
122
technische unie
Gert Jan de Groot begint in 1973 bij de toenmalige bouwkundige dienst van Technische Unie. Van 1982 tot 1996 is hij manager bij het centrale magazijn in Alphen aan de Rijn. Daarna is De Groot twee jaar lang logistiek adviseur. In 1998 komt het distributiecentrum in Strijen in bedrijf, dat zich richt op de opslag van groot materieel. Voor De Groot als bouwkundige is de grootste uitdaging niet de nieuwbouw en het integreren van twee verschillende systemen, maar het bouwen aan de interne relaties.
Tjaktjakpfffffvrrrt. Zo, hier is het wat rustiger. We staan nu op de loopbrug. Deze hal is voor de blokopslag. Extra hoog, inderdaad. Op de toekomst gebouwd. De computer berekent per plek hoeveel van wat er waar komt te staan. Fouten worden automatisch geregistreerd, misplaatste producten vanzelf weer uitgekotst.
Kadoengkadaoenkadoeng. Vroeger liep de medewerker met zijn bestellijstje naar de producten. Net als in de supermarkt. In het nieuwe systeem brengen wij de producten naar de mens. Computergestuurd. De medewerker blijft op zijn plek en pakt de gewenste hoeveelheid van de pallet. De rest stuurt hij weer terug naar de opslag. Tillen is er bijna niet meer bij. Wat zegt u? Ja, oordopjes gebruiken we hier ook.
123
ja n pl oe ge r ( 27) , ch au f f eu r noor d n e de r l a n d
technische unie
Met zijn vrachtwagen is Jan Ploeger het visitekaartje van Technische Unie op de Nederlandse weg. Als chauffeur is hij verantwoordelijk voor het keurig netjes afleveren van de producten bij de klant. Ploeger komt daardoor op plaatsen waar een ander nooit komt: in gevangenissen, de bunkers van KPN of op het terrein van Gasunie. Als het spul uitzonderlijk groot, lang of zwaar is, helpt de klant een handje mee. Zoals bij de twee gigahaspels die bestemd waren voor de nieuwbouw van Ikea in Groningen. De haspels waren zo groot dat ze de hele vrachtwagen vulden. Met een speciale kraan werd het spul ter plekke naar buiten getakeld.
De babbelbox Koffie. Daarmee begint de dag. Daarna gaan we de wagens laden; alles staat dan al keurig voor ons klaar. Vervolgens kruipen we achter het stuur. Met zes vrachtauto’s in colonne, iedere dag een vaste route, elk met zijn eigen stapeltje bonnen. Onderweg houden we contact met elkaar via de babbelbox. Soms zijn we elkaar even kwijt. - Ben jij er al door GertJan? - Ja jongen, zeg het ‘s? - Ik ben een beetje laat. Wacht je nog op mij, of knal je er meteen door? - Dat hangt ervan af. Waar ben je nu? - Vlak bij de stoplichten, ik kom er zo aan. - Okay, we zien je zo. Ik kom graag onder de mensen. Chagrijnig zul je me niet gauw meemaken. Ook niet als ze me te grazen nemen. We droegen een tijdje gele kleding. Kwam je ergens op de bouw, begonnen die bouwvakkers allemaal als kanaries te fluiten. Ja, daar moet je dan zelf ook wel om kunnen lachen. - Zo jongens, we zijn weer bij onze afslag naar Emmen. De groeten en tot de volgende keer. - Ja Jan, wij gaan weer richting Gieten, ZuidLaren. Jij ook de groeten. Laat de auto een beetje heel en we zien elkaar morrege weer. - Okay man. Doe de groeten aan je-weet-wel. En houd het een beetje netjes. - Baaj baaj, swaaj swaaj. - Arie Verdetsji
124
1 25
j e n n e a l berts (4 0 ) , ch ef ov er sl ag pu n t
Jenne Alberts is sinds 1991 Chef Overslag Punt (COP) Eindhoven. In Eindhoven staat één van de zesentwintig Nederlandse overslagpunten van Technische Unie. Alberts ziet toe op het eindtransport naar de klanten in zijn regio. Voor hem is het een topdag als iedereen aanwezig is en ze er met elkaar voor hebben gezorgd dat alles keurig netjes op tijd, onbeschadigd en volgens afspraak bij de klant terecht is gekomen. En als de jongens daarboven dan óók nog een lofwoordje spreken, kan Alberts’ dag niet meer stuk.
technische unie
Ochtendmens, om half vier op Met zijn, allen er tegen aan Trailers lossen Routes plannen Controleren, voorraad beheren Hoe zit het met de haalbonnen die nog open staan?
Er met zijn allen tegen aan
Mooi man, die nieuwbouw Nooit meer kleumen Voorheen alle spullen, buiten in de kou In wind en regen, dikke jassen Nu binnen, een zegen, lekker overdekt, Kom op, niet zeuren er nog even tegen aan Als alle wagens weg zijn Wat een zooi Dweilen, zuigen, vegen, poetsen Weg die lege dozen De vloer moet leeg De hal moet schoon Dan kunnen we er morgen vroeg opnieuw weer tegen aan
126
127
joh n ov er e s (49 ) m a nager productgroep dr a a d, k a bel & l ich t
technische unie
Het is heel simpel: draad, kabel & licht is momenteel gewoon de belangrijkste productgroep. Kabels en elektra zorgen voor het grootste volume. Nog steeds. Ja, zelfs in dit bijna-draadloze tijdperk. Want om alles en iedereen draadloos te kunnen laten werken, heb je juist veel aanvoerkabels nodig. Marktkennis is cruciaal. Kabels met brandvertragende buitenmantels? Ja hoor, die bestaan. Stugge oude kabels vervangen? Alstublieft, de nieuwere blijven langer soepel, ook op een winterse dag. Duurzame verlichting? LED lampen kosten nauwelijks energie en gaan ook nog eens heel lang mee.
John Overes start op zijn 21e als orderpicker in het magazijn. Sinds acht jaar is hij manager Productgroep draad, kabel & licht. Ooit had hij plannen om voor zichzelf te beginnen, maar het bevalt hem veel te goed binnen de onderneming. Binnen vrijwel elke productgroep heeft hij inmiddels zijn sporen verdiend. Of het nu gaat om sanitair, de verwarmingsmarkt of – op dit moment – draad, kabel & licht: Overes is van alle markten thuis.
Hoe meer leveranciers, des te meer keus voor de klant. Beweging houdt de organisatie vitaal. En daarmee doel ik niet op de golfpartijtjes waar deze branche mee vergeven is. Ik spaar alleen de balletjes. Het golven zelf laat ik liever aan anderen over.
LED there be light
128
129
joop v i j ze l a a r (55 ) i n t e r n e t a dv iseu r
technische unie
Ik overbodig? Ha! Zolang er computers zijn bij deze onderneming is deze digitaal gestoorde medewerker echt geen overbodige luxe. Ik vind computers nu eenmaal razend interessant.
Het kost natuurlijk wel een paar centen, zo’n internetsysteem. Sommige collega’s willen er nog niet helemaal aan. Maar de klant bespaart er nu al meer mee dan wij zelf hadden gedacht. We hebben dusallang bewezen dat het Internet geen hobby is.
Sinds 2000 is Joop Vijzelaar Internet Adviseur bij het Internet Support Team. Samen met drie andere adviseurs traint Vijzelaar klanten en vertegenwoordigers in het bestellen van producten via het Internet. Voor klanten die zelf niet over de vereiste software beschikken is er een speciaal programma ontwikkeld: TechniDesk. Hierdoor kunnen ook de kleinere bedrijven efficiënt en zonder ruis hun bestellingen doen via het World Wide Web. Sinds de invoering vijf jaar geleden wordt bijna 30% van de bestellingen bij Technische Unie gedaan via het Internet.
130
Trots ben ik vooral op de ontwikkeling van TechniDesk. Mijn geesteskind, ja, dat mag ik toch wel zeggen? Collega’s noemen me daarom ook wel Mister TechniDesk.
Concurrenten vissen bij ons graag de krenten uit de pap; met een kleine aanpassing hebben zij zomaar ineens een voorsprong. Want natuurlijk is altijd alles voor verbetering vatbaar. Soms voegen we daarom toch nog even wat toe, ook al is de afspraak dat we dat niet meer doen. Gelukkig is de directie wel gecharmeerd van een beetje burgerlijke ongehoorzaamheid…
131
l u c e l l e va n z w o l ( 3 9 ) m e d e w e r k s t e r k r e d i e t b e l e i d
Lucelle van Zwol begint in 1992 op de afdeling kredietbeleid. Sinds de geboorte van haar dochter werkt ze parttime. Daarnaast is Van Zwol systeembeheerder en onderhoudt ze contacten met een extern incassobureau in geval van wanbetalers. De gemiddelde betalingstermijn is nu 34 dagen. Dat moet nog beter worden. Telkens nieuwe uitdagingen in het werk zijn voor Van Zwol heel belangrijk. Zo stond zij enkele jaren geleden mede aan de wieg van het automatische betalingsysteem via Interpay. Inmiddels hebben 11.000 van de 20.000 actieve klanten toestemming gegeven aan Technische Unie om verschuldigde bedragen direct van hun rekening af te schrijven. Dat kan natuurlijk alleen als er sprake is van een groot wederzijds vertrouwen.
technische unie
Geld maakt gelukkig Ik ben een echte TU’er! Absoluut. Trots en blij. Voor mij betekent het groengele gevoel dat we allemaal deel uitmaken van één en dezelfde familie. Ook bij intern tegengestelde belangen. Zo is het belang van de verkoper een hoge omzet. Mijn belang is kredietminimalisering. Als de klant een flinke betalingsachterstand heeft, mag ik geen statuscode vrijgeven. Dat levert dan wel eens gespannen situaties op. De verkoper wil natuurlijk de klant van dienst zijn, daar heb ik alle begrip voor. Maar ja, alleen het geld dat daadwerkelijk binnen komt, maakt gelukkig.
Dit bedrijf is een mannenwereld. Vrouwvriendelijke mannen, dat wel. Het enige minpuntje is dat de werkgever financieel niet bijdraagt aan de kinderopvang. Dat gebeurt in veel andere bedrijven wel. Het argument is dat alleen de vrouwen daarvan zouden profiteren. Dat vind ik vreemd. Veel mannen bij het bedrijf hebben toch ook kinderen?
Om carrière te maken in deze branche hoef je trouwens niet per se een man te zijn. Neem nu de Algemeen Directeur bij Sonepar. Zij is een vrouw.
132
133
m a r g r e e t k l av e r w i j d e n ( 3 7 ) m a g a z i j n m e d e w e r k e r d i s t r i b u t i e c e n t r u m a l p h e n
technische unie
Winkelen tijdens je werk Ik mag winkelen. Voor de klant. In een magazijn met vier verdiepingen vol producten! Het leukste van mijn werk is de variatie. Nu zit ik hier, dan weer daar. Met karretjes, in de lift, tussen de stellages, bij de aankomst en aan de ‘sorter’; ik ben volledig inzetbaar.
Margreet Klaverwijden is in 1996 begonnen als orderververzamelaarster. Ze verzamelt de producten die de klant heeft besteld in karretjes of in bakken via een lopende band. De producten staan stuk voor stuk vermeld op een ‘zegel’, het boodschappenlijstje van de klant. Vervolgens brengt ze de spullen naar de vrachtwagens en de overslagpunten. Behalve orderverzamelaarster is zij ook TUprof geworden. Nieuwkomers legt zij uit hoe het bedrijf in elkaar steekt; welke afdelingen er zijn, wie wat doet en op welke manier het werk van de een afhankelijk is van dat van de ander.
De pick-order lift is superbeveiligd. Ik kom er helemaal mee tot in de nok. Knop ingedrukt is: gaan! Vinger los is: stop! Zware bedrijfsongevallen? Ik heb ze nog niet meegemaakt. In geval van nood trekken we aan dit touw. Dan ligt het hele systeem onmiddellijk plat.
Maar ook een goede werktechniek voorkomt een hoop ellende. Goed bukken en tillen, je gewrichten zo min mogelijk belasten. Ik mocht een cursus volgen. Nu ben ik TU-prof en begeleid ik collega’s, als bewegingscoach. Zo leer ik elke keer wat bij.
Of ik nog hogerop wil bij het bedrijf? Assistent Unit Leidster, dat lijkt me wel wat. Gewoon op deze afdeling, het bevalt me hier goed. Want winkelen tijdens je werk, dat is toch het mooiste wat er is?
134
135
m a r i u s va n h u i j s t e e ( 4 9 ) a l g e m e e n d i r e c t e u r ( 2 0 0 0 - 2 0 0 5 )
technische unie
Marius van Huijstee treedt in 2000 bij Technische Unie in dienst als Algemeen Directeur. Zijn motto luidt: ‘doe zelf zo min mogelijk, anderen kunnen het veel beter.’ In een gestructureerd en gestroomlijnd bedrijf met 60.000 orderregels per dag, is delegeren onvermijdelijk. Een strak georganiseerde organisatie heeft echter ook behoefte aan beweging. Daarom heeft Van Huijstee het begrip ‘burgerlijke ongehoorzaamheid’ geïntroduceerd binnen het bedrijf. Op zijn tijd afwijken van het strakke regime kan namelijk zeer vruchtbaar zijn. Vanaf 1 april 2005 gaat van Huijstee voor Sonepar een groothandel op poten zetten in China. In dat land verwacht hij vooral eerst de zaken goed te moeten structureren voordat hij dáár burgerlijke ongehoorzaamheid introduceert.
136
137
m a r i u s va n h u i j s t e e ( 4 9 ) a l g e m e e n d i r e c t e u r
technische unie
Dino-denken
Die dino op mijn bureau heeft Jeroentje, mijn zoontje van negen, gemaakt. Een uitzonderlijk dier, die dinosaurus. Ze hebben als soort meer dan 65 miljoen jaar bestaan. Dat is bijna niet voor te stellen. Er worden nog steeds dino-eieren gevonden: hun verspreidingsgebied was enorm, hun voorplantingsvermogen en eetlust gigantisch.
Het houdt je ook scherp... Het verhaal van zo’n uitgestorven prehistorisch dier. Technische Unie is groot. Maar eigenlijk zijn we 35 keer klein. We zitten met onze locale verkoopkantoren 35 keer dicht op gebieden met 500 klanten. Dat is een heel ander perspectief. Aanpassen aan de veranderende omstandigheden, ja, dat is en blijft natuurlijk wel de kunst. Wendbaar blijven, nieuwe technieken ontwikkelen. En daar moeten we dus dagelijks voor blijven zorgen.
Die dino inspireert. Ik vind ‘em hartstikke mooi. Vooral die slimme oogjes in die kop, daarmee scant hij de wijde omgeving af, op zoek naar nieuwe mogelijkheden. Ook Technische Unie heeft slimme oogjes... en ook nog eens goede oren. Kijken en luisteren, dat is de kracht van deze onderneming.
138
139
o s wa l d r o y a a r d s ( 6 9 ) g e p e n s i o n e e r d s t a f d i r e c t e u r c o n t r o l i n g e n h o o f d k r e d i e t b e l e i d
technische unie
Oswald Royaards kwam in 1980 bij het bedrijf als staf directeur controling. Het jaar daarop nam hij ook de verantwoordelijkheid op zich voor het kredietbeleid. Was het bij zijn komst heel normaal dat klanten vijfenzestig dagen de tijd krijgen om hun rekeningen te betalen, vijftien jaar later was dat teruggebracht tot veertig dagen. Binnen het bedrijf stond Royaards bekend als de man van de ‘hapklare brokken’. Onder meer verkleed als Chinese jongleur maakte hij de verschillende afdelingen bewust van hun uiteindelijke doelstelling: rendement op het eigen vermogen.
Jongleren
Zestien jaar lang ben ik een soort jongleur geweest. Ik jongleerde met schoteltjes. Die schoteltjes stonden voor een aantal financiële uitgangspunten. Op die manier liet ik zien dat je als bedrijf verschillende principes tegelijk in de lucht moet houden: omzet, marge, kostendruk en kapitaal. Niet gemakkelijk, maar oefening baart kunst.
In het kort komt het hier op neer: (∂ producten van de leverancier) + (geautomatiseerde, snelle levering uit eigen O) + (kredietbeperking 60 > 45 dagen in 1880) + (∞ automatische incasso) – (≈ 300 werknemers na 10% omzetdaling in 1981) x (√ optimale dienstverlening) : (oplettende Ø verkopers²) = winst voor TU
Oftewel: Rendement op werkzaam vermogen ↔ (netto marge) x omloopsnelheid
Dus: Meer volume =/ meer winst
Tot slot, waar ik altijd op heb gehamerd: Alleen betaalde omzet = behaalde omzet.
140
141
o t h m a n ta l l i h (4 6 ) s e rv ice ce n t ru m m e de w e r k e r
technische unie
Othman Tallih begint in 1978 bij Snikkers als baliemedewerker. Na de fusie met Technische Unie wordt hij actief in het Service Centrum Nieuwegein. Tallih staat achter de balie, loopt met klanten mee als ze iets niet kunnen vinden en bedient het buizensysteem waarmee het geld wordt weggesluisd. Tallih heeft het naar zijn zin omdat hij veel verantwoordelijkheid krijgt en geen baas heeft die hem voor de voeten loopt.
Wij van beneden en zij daar van boven
Na de fusie in 1998 was ik de enige in Nieuwegein die overbleef van de Snikkersploeg. De rest ging met de VUT, naar een andere vestiging of naar een andere baas. Ik voel me hier prima. Het werk en de klanten zijn grotendeels hetzelfde gebleven. Met de collega’s kan ik het goed vinden. We zijn één geheel: wij hier van beneden en zij op het kantoor, daar boven. Ze helpen ons als het druk is, zelfs mijn chef springt bij als het moet.
Hier beneden bedienen wij de klanten aan de balie. Boven doen ze dat telefonisch vanachter hun bureau. Natuurlijk krijg ik hier ook telefoontjes binnen. Bijvoorbeeld van verkopers die via mij gauw even wil weten of we zus of zo hebben en wat dat hun klant dan kost. Ik help ze graag, maar als het druk is, moeten ze toch even wachten. Dan bel ik ze later terug. Maar als ze haast hebben, zeg ik: bel maar naar boven.
142
Ook na werktijd trek ik met een aantal collega’s op. Met verjaardagen of zomaar gaan we bij elkaar langs. Mijn vrouw gaat overal mee naar toe. Ja hoor, ook bij hen van daar boven.
143
ron kompeer (47) r egiom a nager v er koopk a n toor
Ron Kompeer is 18 jaar geleden begonnen als binnendienstmedewerker en vertegenwoordiger. Daarna wordt hij Hoofd Binnendienst in Haarlem. Sinds zeven jaar is hij Regiomanager in Rotterdam. Behalve het halen van de targets – en dat is de afgelopen zeven jaar nog altijd gelukt – is Kompeer erg gespitst op een goed werkklimaat. Dat wil zeggen: een prettige sfeer waarin mensen de ruimte krijgen om hun talenten te ontplooien.
technische unie
Het aangename en het nuttige Op Sinterklaasavond werd ik regiomanager. De directeur belde, ik mocht nog niet naar huis. Om half zes kwam hij binnenstormen: ‘Alsjeblieft, Ron. Dit briefje even uittikken graag!’ Ik dacht nog: ‘Ik ben je secretaresse niet!’ Toen las ik – in dichtvorm – dat Sint mij ‘geschikt achtte om deze vestiging te gaan leiden.’ Ons jachtgebied is regio Rotterdam. Ons hart: het verkoopkantoor. Cindy zorgt ervoor dat de klanten op tijd hun factuur betalen. ‘Cindy, kun je even lachen naar de camera?’
We willen dicht bij onze klanten staan. Problemen oplossen is klanten binden. En natuurlijk mag het ook gezellig zijn. Elk jaar organiseren we voor de klanten een party. Vijf duizend haringen gaan er op zo’n middag doorheen! Sportuitjes zijn er voor het personeel. Ontspannen personeel maakt nu eenmaal minder fouten. Een topdag? Als we het aangename weer eens met het nuttige hebben weten te verenigen. Met klanten op bezoek bij de fabrikant, bijvoorbeeld. Na afloop zwalken door Düsseldorf. Niet langer dan twee uur je bed beslapen. Natuurlijk proberen we onszelf voortdurend te verbeteren. Door overleg, interne feedback. Ons streven is honderd procent goed. En als het kan, net nog ietsje beter…
144
1 45
t w i ng o cou t u r i er ( 36 ) v ert ege n woor diger el ekt rot ech n i ek
technische unie
Zeven jaar geleden komt Twingo Couturier in dienst bij Technische Unie. Na een korte inwerkperiode wordt deze vertegenwoordiger in het diepe gegooid: de boer op, contact maken, klanten winnen. De concurrent doet dat natuurlijk ook. Soms duurt het drie jaar voordat Couturier een klant over de streep weet te trekken. Maar de aanhouder wint...
Heb je even voor mij Als vertegenwoordiger vertegenwoordig ik het bedrijf. Door mijn contacten ben ik een soort katalysator, ik breng het verkoopproces op gang. Een kantoorbaan? Mij niet gezien. Ik krijg de klanten liever ‘life’ in beeld, ik schuif bij ze aan tafel, spreek ze in de schuur, op de bouw. Maatwerk, daar gaat het om. Ach ja, mijn naam zegt het al: Couturier. Hoe afwijkender het project, des te leuker ik het vind. De Universiteit van Utrecht wilde een operatiezaal voor paarden bouwen. Ineen stal. Die moest waterdicht zijn en toch bekabeld worden. Daarvoor zoek ik dan de geschikte leverancier. Contacten leggen en meedenken, is het leukste wat er is. Maar als ik voel dat ik niet welkom ben, zet ik echt geen voet tussen de deur. Ik loop nooit ergens onvoorbereid binnen. Mijn allereerste klant, zeven jaar geleden, had gelukkig alle tijd voor mij. Mijn grootste kick? Als mensen míj bellen voor een afspraak, in plaats van ik hen.
146
1 47
w i m va n z o o n e n ( 4 8 ) s e n i o r a c c o u n t m a n a g e r p r o d u c t g r o e p v e r wa r m i n g
Wim van Zoonen is sinds 2004 senior account manager van de productgroep verwarming. Hij gaat vooral voor continuïteit in de relatie met de klant. Met name met serviceverlening bouw je volgens hem aan langdurige relaties. En hij kan het weten. Tot voor kort was hij zelf klant bij Technische Unie.
technische unie
Pas een jaar geleden ben ik bij het bedrijf in dienst gekomen. Daarvoor was ik namelijk klant. Als installateur en projectleider deed ik jarenlang zaken met huidige collega’s. En nu kom ik dus ook aan de andere kant van de balie. Ik denk nu niet meer: ‘Wat kan ik hier halen?’ maar: ‘Wat kunnen wij bieden?’
Van klant naar collega
Als ik buiten een geelgroene vrachtwagen zie, denk ik met trots: ‘Kijk, dat zijn wij.’ Waarom zo trots? Omdat ik Technische Unie een professionele organisatie vind. Het logistieke radarwerk grijpt naadloos in elkaar. En het is mooi om daar deel van uit te mogen maken.
Trots ben ik ook op het bedrijf omdat het goed met de werknemers omgaat. Over de arbeidsvoorwaarden heb ik niets te klagen. En dan heb ik het nog niet eens over het geelgroene ondergoed dat wij dragen. Nee, dat ga ik dus lekker niet laten zien!
148
149
y va n d e j a e g h e r e ( 5 3 ) a l g e m e e n d i r e c t e u r
technische unie
De carrière van Yvan Dejaeghere bij Technische Unie begint in 1995. Hij krijgt de uitdagende taak om het bedrijf een plaats te geven op een markt waar het niet actief is: België. Eerst in Antwerpen, vervolgens in Hasselt en Brussel verrijzen onder zijn leiding drie filialen. Begonnen met nul medewerkers, nul klanten en nul locaties, leert Dejaeghere alle echelons van het bedrijf kennen. In 2000 verhuist hij naar Nederland en wordt Directeur Inkoop en in 2002 Statutair en Commercieel directeur. Vanaf 1 april 2005 neemt hij de positie in van algemeen directeur. Als voormalig chemicus is het adagium van Dejaeghere: evenwicht. Oftewel in het geval van Technische Unie: de juiste afstemming tussen inkoop, verkoop en een nog betere service voor klanten en leveranciers.
150
151
y va n d e j a e g h e r e ( 5 3 ) a l g e m e e n d i r e c t e u r
technische unie
Er was eens een stofjas... Ik doe hem bijna nooit aan. De vouwen zitten er nog in en hij ruikt nog naar de verpakking. Nee, mijn werkkleding is het niet. Normaal loop ik natuurlijk in een kostuum. Maar voilá: hij symboliseert wel mooi de oorsprong van dit bedrijf.
Ik trek hem bij gelegenheid even aan, om te laten zien waar Technische Unie in essentie voor staat. Hoe het vroeger was, helemaal in het begin. Hoe de medewerker in zijn stofjas achter de balie stond, het product uit het magazijn haalde, met de achterkant van zijn mouw de doos afveegde en dan overhandigde aan de klant.
Kijk, die eenvoud is er nu niet meer! Alles draait nu om hoogstaande techniek. Om moderne en geavanceerde apparatuur, kennis en informatie. Stoffig zijn wel al lang niet meer, maar met die stofjas geef ik aan: we blijven dienstbaar aan de klant. Bij elk probleem moet de klant denken: ik neem contact op met Technische Unie en dan komt het komt goed!
152
153
