Edito. Colofon. Let wel: de volgende deadline valt op 8 februari 2010!!!

1

2

Zin om te publiceren in een wetenschappelijk blad? Wil je uitpakken bij vrienden met je literair talent? Of vind je dat de Hermes op niets trekt? Stuur dan je gedicht, artikel, idee, anekdote, roddel, bedenking, … vliegensvlug naar [email protected]. Let wel: de volgende deadline valt op 8 februari 2010!!!

Colofon Redactie & Lay-out: Maarten Bassens, Cédric Suttels, Lander Schoonbaert Bijdrages: Alexander Noë, Alexandra Lens, Annette Hoeijmans, Goedele Mafrans, Andreas Smets, Thibaut Boddez, Bart Schroyen, Frederik Maertens, Bert Voorjans, Nena De Reoy en Tom Bervoets V.U.: Historia vzw, Blijde Inkomststraat 11, 3000 Leuven Contact: [email protected] Alle foto’s zijn ook te vinden op www.kringhistoria.be.

Edito Beste lezers, Toen vorig jaar een nieuw presidium werd samengesteld, leerden Cédric Suttels, Maarten Bassens en Lander Schoonbaert elkaar kennen. Zij zouden voor een jaar lang de Hermes verzorgen. Nieuwe ideeën en oude vakkennis zorgen ervoor dat een nieuwe lijn werd vastgelegd. “Themanummer” was het nieuwe toverwoord. Cédric kwam met het idee om een holebi-nummer uit te brengen. Lange tijd werd getwijfeld of het nummer er zou komen. In de alombejubelde Leuvense studentenkrant Veto van 23 november 2009 werd onze Hermes ietwat negatief geëvalueerd. De journaliste had na een “intensief” onderzoek geoordeeld dat ons blad slaapverwekkend was, maar dat we toch enige goede richting uitgingen met het literair hoogstaande (S)experts. Omdat platte, vulgaire dingen precies lijken aan te slaan, is dus gekozen om het holebi-nummer nu uit te brengen. Het is, beste lezers, voor jullie dat we dit blad uitbrengen en niet voor één of ander pretentieus blaadje. Daarom willen we jullie nogmaals bedanken voor de positieve respons die we al altijd van jullie hebben gekregen. Moge dit blaadje opnieuw een aangenaam tijdverdrijf zijn voor tijdens de les!

Oplage: 450 exemplaren GRATIS – Jaargang 6, 2de nummer Subfaculteit Geschiedenis, 2009-2010

Uw Hermesredactie

3

20

22

Woordje van de praeses Onthaal Cultuur Onderwijs Jubileum Animatie Uit de oude doos… Hermes wijst de weg: EXAMEN(S)T(R)IJD Het leven van een Erasmusser Grote Hermes-wedstrijd Column: ‘verhaaltjes’ History Gay Spot Fotoreportage: November Bart en Bert’s beeldbuis Interview: Sam De Bruyn. De mens achter de presentator C-Dagtrip: Antwerpen De (s)experts Historische Strip Hermes’ Puzzel Paleis

26

4 5 7 9 10 10 11 12 13 17 17 18 20 21 22 26 29 31 33

4

Woordje van de praeses Stop! Stooooop! Stop met lezen waarde Historianen! Neem uw agenda van de KULeuven. U weet wel, de dagenteller in pocketformaat, gratis verleend door de KULeuven. Ok, agenda vast? 1) Hoeveel weken nog vooraleer de blokperiode begint? Te weinig, dat klopt. Maar dat was niet meteen mijn punt. Ik wilde gewoon uw hartslag wat verhogen. 2) blader naar zaterdag 19 december. Op deze dag staat te lezen: ‘Einde colleges eerste semester. Kerstvakantie studenten van 19 december tot en met 3 januari 2010.’ Hoe sympathiek van onze geliefde Alma Mater! Zo gunnen ons een vakantie, een periode van rust na dertien verschroeiende, stomende en razendsnelle weken. En dat ‘tot en met 3 januari.’ En mens zou voor minder beginnen huilen van blijdschap. Vakantie! De blok begint pas op 4 januari 2010. Tijd genoeg. De examens beginnen pas op 11 januari. Aardig, niet? Het eerste semester is bijna was. En wat voor een semester! Cocktailfeestjes, de Grote Historiaquiz, Fakavonden, eerste fasersweekend (of zoiets),uitstappen naar Den Haag en Museum M, OpeningsTD, cantussen allerhande, Academische Zitting, Skistoria, Brood & Spelen² enzovoort. Ik kan enkel hopen dat u, eerbiedwaardige Historiaan op vele activiteiten aanwezig was dit semester én dat u zich rot amuseerde. Bijna gedaan, want twee grote activiteiten sluiten dit semester af met een hoge noot. Op 10 december organiseert Historia haar traditioneel Kerstetentje. Lekker eten en drinken en een gezellig samenzijn met professoren en collega studenten. Een vrij podium en de bekendmaking van de Historia Pop Poll zullen voor een geanimeerde avond zorgen. De Kerstcantus (tevens verkleedcantus) op maandag 14 december geeft de gelegenheid om nog eenmaal volledig los zu gehen, vooraleer we de blok induiken. Alhoewel. Eerst twee weken vakantie. Kuch. Ook eventjes melden dat Historia vanaf heden ook haar eigen stenen bierpotten heeft. Ze zijn verkrijgbaar op de cursusdienst voor een monsterbedrag: €5 leden/ €6 niet-leden. Deze bierpot kan voor verschillende doeleinden aangewend worden. U kunt deze gebruiken om uit te drinken op een cantus. Al hoeft dat niet per se. Het is tevens een uitstekende pennenhouder. Als dat geen voorbeeld is van multifunctionaliteit. Tot slot wens ik alle Historianen een fijne eindejaarsperiode toe, een leuke start van 2010 en doe de groeten aan de proffen mocht u hen toevallig tegen het lijf lopen in januari. Succes! Tot zondag 7 februari 2010!1 Uw praeses naar godsvrucht en vermogen, Alexander 1

Historia werd gesticht op 7 februari 1935. Op zondag 7 februari viert onze kring dus dag op dag haar 75-jarig bestaan. Kom dan zeker naar de Fak,want misschien zal het geluid van de bel weerklinken in uw oren…

5

Onthaal blijft gaan!

ONTHAAL

Ook de afgelopen maand heeft Onthaal niet stilgezeten. Activiteiten voor de eerstejaars en de masters passeerden de revue, maar geen zorgen: in de volgende weken komen ook de tweede- en derdejaars aan bod. In de vorige Hermes hebben we jullie verlaten na de schachtenverkoop. Wat is er daarna met al die arme schachtjes gebeurd zijn? Ik kan jullie al geruststellen, ze mogen zich nu bij de volwaardige Historianen rekenen (een klein applaus past hier wel). Voordat ze echter schacht af waren, hadden we nog enkele leuke bezigheden voor hen gepland. Een ware Historiaan dient naast zijn kringlied ook met vele anderen liedjes luidkeels te kunnen meezingen of meebrullen. Daarom zijn we op woensdag 21 oktober, dadelijk na de 24-urenloop, naar de karaoke, a.k.a. den Beethoven, getrokken. De schachten hebben zich daar van hun beste kant laten zien: Nederlands, Frans, Engels of Duits, ze konden het allemaal. Zelfs de vogeltjesdans op de tonen van één of ander metalnummer was geen probleem voor hen. Voor wie zelf wil oordelen, bekijk Facebook.

Nadat de schachten hadden bewezen dat ze konden lopen, zingen, dansen, kuisen en drinken, was het tijd voor hun meesterproef: de alom gevreesde doop. Om het mysterie hier rond een beetje te behouden enkel wat basic uitleg: het waren domme, stinkende beesten! Die achteraf gelukkig ons kringlied van voor naar achter en van achter naar voor kenden. Waar ze wel trots op mogen zijn: ze hebben overduidelijk Babylon verslaan in het paard en ruitergevecht. Oh ja, bij ons zijn er geen doden gevallen.

6 Deze volwaardige Historianen konden enkele weken later, meerbepaald op 9 november, tonen dat ze werkelijk gelijk zijn aan de oudere historianen: op de eerstebach-ouderejaarscantus. Helaas moet hierbij vermeld worden dat het soms wel eens stil bleef aan de overkant. Misschien nog eens goed oefenen tegen volgende keer? Toch hebben ze het niet slecht gedaan en natuurlijk hadden de afwezigen ongelijk. Wie ook hierover wil oordelen, check eveneens Facebook.

Ook de masters hebben zich dit semester reeds van hun beste kant laten zien en wel op de masterfakbartocht. Wie mee was, herkende op de quiz zeker t’ElixIr. De anderen: volgende keer beter. Begin en einde vond plaats in onze eigenste Fak. Het moet gezegd worden: there’s no place like the Fak. Het enige dat we er missen, is een podium. (Wij hebben natuurlijk wel tafels.)

Ook de volgende weken heeft Onthaal weer enkele activiteiten gepland. Op 1 december mogen de eerstejaars zich verwachten aan een groot stadsspel. Inschrijven kan nu al aan de valven. De dag erop is het de beurt aan de tweede- en derdejaars: we gaan avondschaatsen (inschrijven aan de valven) en daarna volgt een cocktailfeestje op onze Perma. Wij kijken er alvast naar uit!

7

CULTUUR Nocturne Museum M Midden oktober stapte Historia weer binnen in een jaar boordevol cultuur. De aftrap hiervoor werd gegeven op de Nocturne van het nieuwe Museum M. Het werd een meer dan geslaagde evenement, waarvoor we Mecenas zeer dankbaar voor mogen zijn. Hun gidsen hebben die avond prima werk geleverd!

Daguitstap Den Haag 11 november, een feestdag in België, moest een feest worden in Nederland. Het cultuurteam organiseerde een tripje naar Den Haag. Iets na zeven uur ’s morgens verzamelden 42 Historianen op het Ladeuzeplein. Veel onuitgeslapen gezichten, wallen onder de ogen, veel gegeeuw, … maar allemaal hadden ze de hoop dat het een mooie dag zou worden. Een kwartier later reed de bus op de autostrade naar Nederland. Aangekomen in Den Haag verdeelde iedereen zich in kleine groepjes. Allemaal gewapend met plannetje en vragenbundel gingen ze op pad om Den Haag te ontdekken. Onze hoofdredacteur kwam zelfs op de proppen met een nieuwtje: “Het paard van koningin Beatrix heet Benito.” Interessant, niet? Na de middag stond dan het beroemde Mauritshuis op het programma. Een prachtig museum met werken van Rubens, Rembrandt, Potter, Vermeer, … Van deze laatste konden we allemaal genieten van het ‘Meisje met de Parel’ (of wat men verstaat onder een “schitterende tronie”). Na het avondeten was het dan tijd om terug huiswaarts te keren. Klein probleem … de bus kwam niet opdagen. Bleek dat deze wat verderop stond met een platte accu. Na twee uur te zitten wachten in een donkere bus op de pechdienst die maar niet kwam opdagen, besloten enkele dapperen om de bus dan maar zelf in gang te duwen. Nochtans waren ze gewaarschuwd dat eens de bus op dreef was, hij niet meer zou kunnen stoppen en dat ze dan nog onmogelijk zouden kunnen opstappen. Gelukkig liep alles goed af en hadden we er allemaal een prachtige dag in Den Haag op zitten. Een dag die ik zelf nooit zal vergeten…

8 Stella-bezoek Hoewel men het bier Stella Artois pas sinds 1926 kan drinken, werd er al voor de oprichting van de KUL bier gebrouwen in Leuven. Wie mij niet gelooft, moet maar een flesje Stella in de hand nemen. Enkel al omwille daarvan kon Historia niets anders dan de brouwerij Stella Artois te bezoeken. Het eerste bezoek was zo’n succes dat het vanaf dan een traditie werd. Dit jaar ontsnapte er niet aan en met een groep van negentien leergierige en dorstige studenten, waaronder sommigen al voor de tweede keer of meer, ging Historia op stap om haar jaarlijkse afspraak met de gids te voldoen. Hij onderhield ons eens te meer met de ontstaansgeschiedenis van Stella Artois, leidde ons door de brouwerij om de verschillende fasen van het brouwproces uit de doeken te doen en sloot de rondleiding samen met ons af met een vers getapt pintje. Na hem was het aan ons om het tappen van de perfecte pint te demonstreren. Bij de ene ging het al wat vlotter dan bij de andere, maar iedereen deed zijn best om de hoogste score te halen bij de evaluatie. Intussen waren er al heel wat pintjes van de toog afgenomen, wat de miezerige score van acht op tien van uw verslaggever verklaart. Ook dit jaar was het zo gezellig dat de tapper ons moest wegjagen om de zaal af te sluiten. Degenen die er niet bij waren hebben iets gemist, volgend jaar misschien? De Grote Historia Quiz De woensdag erop namen 42 ploegen, goed voor 168 quizers, deel aan ‘De Grote Historia Quiz’. Tien rondes peilden naar de kennis van onze geschiedenisstudenten. Sommige ronden waren duidelijk veel te makkelijk, andere blijkbaar veel te moeilijk. Toch bedankt aan iedereen die deze quiz mee mogelijk heeft gemaakt!

Historia nodigt u van harte uit op ons jaarlijks

Kerstetentje Wat? Een avond gezellig samen zijn met lekker eten, goed gezelschap en veel plezier. Waar? Parochiezaal “Ter Bancke” Tervuursesteenweg 255 3001 Heverlee Wanneer? Donderdag 10 december vanaf 19u Kostprijs? Dat allemaal voor de mooie prijs van 10 € Inschrijven op de cudi (direct betalen!)

9

ONDERWIJS LOKO (Leuvense Overkoepelende Kringorganisatie; www.loko.be) - LOKO start binnenkort met een eigen nieuwsbrief, waarin zowel standpunten als toekomstige activiteiten zullen worden meegedeeld. - LOKO zal eveneens een eigen module op Toledo open, waarlangs informatie kan worden doorgegeven. Onderwijsevaluatie: de cijfers - Gemiddelde voor de ganse universiteit: 39,1 % - Gemiddelde faculteit Letteren: 40,8% - Historia: 49,0% o Historia haalde hiermee de beste score van de Letterenkringen en de achtste plaats (op 28 kringen) in de ranking met alle Leuvense kringen. Proficiat, al mocht het meer zijn. Zo’n evaluatie is dé gelegenheid om als student de docenten kritisch, dit kan zowel negatief als positief zijn, te evalueren. We hopen dat dit cijfer enkel nog stijgt in de toekomst! Deze cijfers zijn behandeld in de subcommissie docentenevaluatie. Varia - Nieuwe examenregeling: Sinds de tweede zittijd van vorig academiejaar werd een nieuwe examenregeling ingevoerd. Het bekende ‘Excelbestand’ wordt afgevoerd. Het nieuwe systeem is efficiënter. Nadelig is dat de overzichtelijkheid is verdwenen. Vanaf volgend academiejaar zal, in het kader van de diplomaruimte, je examenregeling al duidelijk zijn bij de aanvang van het academiejaar tijdens het kiezen van je vakken. - Weging van tweejaarlijkse vakken: vakken in je eerste fase worden eenmaal gewogen, vakken in je tweede fase tweemaal en vakken in je derde fase driemaal. Vakken die echter tweejaarlijks zijn, krijgen de wegingsfactor van het laagste jaar waarin ze gedoceerd worden. - Enquêtes: een aantal enquêtes zullen op jullie afgevuurd worden. StRaaL (Studentenraad Letteren) heeft een onderwijsenquête verspreid. Later zal vanuit de faculteit een bevraging rond de bachelorpaper volgen. De kans om je mening te laten horen! - Tweejarige Master: vanuit de faculteit werd de werkgroep ‘Tweejarige Master’ heringericht om de discussie hierover te herstarten. - Internationaal: vanuit de faculteit werd tevens een stuurgroep ‘Internationaal’ opgericht om problemen rond Erasmus te verbeteren. Wouter Decoster (voorzitter KOCO International en Erasmusverantwoordelijke voor Historia) zal hierin de studenten vertegenwoordigen.

10

JUBILEUM Jullie kunnen het haast niet gemist hebben, maar mocht je het toch nog niet weten: HISTORIA WORDT 75 JAAR! We hebben al een succesvolle Academische Zitting achter de rug en de restanten van de cantus zijn nog maar net doorgespoeld. Maar het is nog niet gedaan. Op 20 februari verschijnt het enige echte boek over jullie eigenste kring: ‘Tempus fugit, Historia manet: 75 jaar Historische Kring te leven’. Jullie kunnen dit boek tot 20 januari met korting bestellen. Je betaald slechts 12,90 euro in plaats van 16 euro. Voor dit bedrag krijg je de volledige geschiedenis van Historia in 100 bladzijden. Bovendien is het de perfecte aanvulling bij de tentoonstelling die volgend semester in de Centrale Bibliotheek zal worden geopend. Zeker doen dus! Bestellen kan bij de cursusdienst (direct betalen) of via ons e-mailadres [email protected]. Je stort dan 12,90 euro op de rekening van Historia. Vanaf 20 februari kun je het boek komen ophalen.

ANIMATIE We amuseerden ons op barbaarse wijze... Op donderdag 5 november 2009 drongen woeste barbaren fak en praatkamer binnen. Er woedde een hevige strijd met kanonballen en kipsticks; de tappers werden met knuppels tot moes geslagen. Uiteindelijk moesten we onze favoriete stek voor één nacht in barbaarse handen geven. We besloten ons erbij neer te leggen en volop te genieten van een barbaarse sfeer. Schilden sierden de muur, Panoramix brouwde zijn toverdrank en Obelix Noë zag dat het goed was!

...en zullen dat ongetwijfeld ook doen in kerstsfeer: Op 10 december vindt Hisoria's jaarlijkse kerstetentje plaats. Dit jaar is echter een speciale editie: naar aanleiding van 75 jaar Historia doen we enkele verloren gegane tradities herleven. We nodigen namelijk ook de proffen uit en combineren het etentje met een vrij podium. We schotelen jullie nog steeds een viergangenmenu voor – met keuze tussen vlees, vis en vegetarisch – aan de zeer democratische prijs van 10 euro per persoon. Redenen genoeg dus om te komen! Wil je zelf graag deelnemen aan het vrij podium, neem dan op 10 december je gitaar, tegenspeler of humor mee en stuur vooraf een mailtje naar [email protected]. Wil je mee komen eten, haast je dan met 10 euro naar de cudi. Tot dan! Wil je in de laatste week voor de blok nog één keer alle remmen losgooien? Dan is de verkleedcantus daar de perfecte gelegenheid voor! Op 14 december kan je knotsgek verkleed mee komen zingen en drinken (uur en locatie volgen binnenkort). Inschrijven aan de valven.

11

Uit de oude doos … Onlangs kwam een vrouw, van wie we de identiteit liever geheim houden, bij ons klagen. In ons nulnummer hadden we een niet zo flatterende foto van haar opgenomen. Het ergste was dat bepaalde collega’s het nodig vonden om haar ermee uit te lachen. We hebben ons uitgebreid geëxcuseerd en weten nu dat oude foto’s vaak gênant kunnen zijn. Een reden te meer om volgende foto’s hieronder te publiceren. Tijdens ons opzoekwerk voor 75 jaar Historische Kring Leuven in het KUL-archief doken deze pareltjes op. Kent u hen nog?

12

Hermes wijst de weg: EXAMEN(S)T(R)IJD Je kent het gevoel ongetwijfeld. Vol ongeloof staar je naar je agenda en vraag je je luidop af hoe het in Hermes’ naam mogelijk is dat het al december is. December! Snel maak je een klein rekensommetje. Éen… twee… nog twee weken voor het blok is! Deadlines! Examens! Paniek! Maar wacht, wat zie je daar? De nieuwe Hermes? En daarin een handig artikeltje met examentips voor de eerstejaars? Jawel! Voor de beginnende geschiedenisstudent te Leuven zijn er twee plaatsen op het wereldwijde web die onwaarschijnlijk handig zijn voor en tijdens de examens: de Studiehulp sectie van http://www.kringhistoria.be en de Examenvragen en Vakinhoudelijke discussies secties op http://forum.kringhistoria.be. Wanneer je in het menu doorklikt op Onderwijs, kom je in de sectie Studiehulp terecht. Als je een voorbeeld wilt van hoe een degelijke taak van Zoekstrategieën er uit ziet, is dit “the place to be”. Daarnaast bevindt zich hier ook de link naar het mekka van de Leuvense geschiedenisstudent in volle blokperiode: http://www.student.kuleuven.be/~s0176484/school/. Hier vind je samenvattingen en schema’s van vrijwel alle plichtvakken en een behoorlijk aantal keuzevakken. Wees hier wel steeds voorzichtig mee! Sommige vakken worden nu gegeven door andere proffen en hebben dus een andere cursus, zoals bijvoorbeeld Historische Wetenschap of Franse Historische Teksten. Het is behoorlijk nutteloos om een samenvatting van een cursus die niet meer gebruikt wordt te lezen, dus kijk dit toch altijd eens na. Een nog grotere goudmijn is waarschijnlijk het forum van Historia. Onder de sectie Examenvragen vind je, zoals de naam het al zegt, de vragen die studenten voor u voorgeschoteld kregen op hun examen. Niet onhandig om een idee te krijgen van wat je te wachten staat. Let ook hier wel op voor vakken die dit jaar nieuwe proffen hebben gekregen! Nog handiger is de sectie Vakinhoudelijke discussies. Heb je een vraag over een bepaald vak? Begrijp je iets niet goed? Weet je niet goed hoe je nu precies dat ene ding moet refereren in je paper? Aarzel niet, maak een account aan op het forum en vraag (en antwoord!) er op los! Dit onderdeel is ook een uitstekende plaats om samenvattingen, schema’s, nota’s, vertalingen enzovoort uit te wisselen. Dan rest ons enkel nog om jullie een heel prettige kerst, een gelukkig Nieuwjaar en een geweldige examenperiode te wensen! Veel geluk!

13

Ligne 4 met eindhalte Porte d’Orléans. Ik bevind me op de metro en doe wat iedere voyeuristische Parijzenaar op dat moment doet: ik kijk om me heen en observeer. Anderen doen het ook als ze mij zien, en altijd wordt dit gevolgd door een oordeel en een al dan niet afkeurende blik, want vergis je niet, Parijs is dan misschien wel een stad waar je kan doen en laten wat je wil, maar het oordeel blijft nooit uit. Vandaag keur ik echter niet. Mijn blik glijdt door het metrostel en houdt op bij een oude man. Hij draagt een loszittend maatpak en zijn grijze haren achterovergekamd. Zijn versleten ogen worden afgeschermd door een authentieke bruingevlekte Rayban wayfarer, hèt ultieme accessoire. Metrohalte Saint-Sulpice: ik zie de man ietwat moeizaam opstaan en hij schuifelt richting de uitgang. Voor de zoveelste maal ontmoet ik één van de kleurrijke figuren eigen aan deze stad, en de glimlach op mijn gelaat is nog niet verdwenen of mijn reden van vrolijkheid is alweer weg en opgeslokt in de grote massa. Parijs heeft zijn religie lang geleden de rug toegekeerd, en de Vader, Zoon en Heilige Geest zijn dan ook vervangen door de triniteit ‘metro, boulot, dodo’. De mondaine Parijzenaar spendeert dagelijks een lange tijd op de metro, en sinds een tijdje wordt ook een groot deel van mijn dag opgeslokt door dat rijdende gevaarte met verbrand rubber als parfum en haltes die tot urinoirs geworden zijn. Toegegeven: als ik niet zo tegendraads had willen doen, dan had ik, in plaats van een knus kamertje nog net binnen de Parijse ring, kunnen kiezen voor een residentie in St. Quentin en Yvelines, de stad waar mijn universiteit de facto gelegen is. De K.U.Leuven heeft voor zowat iedere richting (inclusief taal- en letterkunde en kunstgeschiedenis) akkoorden met een Parijse universiteit, maar de geschiedenisstudent wordt naar St. Quentin en Yvelines gestuurd. Deze unief, vermomd als de ‘Université de Versailles’ (want dat is haar officiële naam), ligt in één van de ‘ville nouvelles’ ten westen van het centrum van de Franse hoofdstad. Concreet

betekent zo’n ‘nieuwe stad’ dat er in de jaren ’60 en ’70, op een plaats waar vroeger alleen maar velden te vinden waren, plots een groot aantal huizen, een station, een stadhuis, en een winkelcentrum, de ware kerk van onze consumptiemaatschappij, werden ingepland. Het île-de-France kende rond die periode een sterke groei van het aantal ‘villes nouvelles’, om zo het hoofd te kunnen bieden aan de groeiende populatie van de stad.

14

Op dat moment leek het voor velen de ware oplossing voor een nijpend plaatsgebrek en de te hoge huurprijzen in hartje Parijs. Architecten maakten een vreugdedansje, gaven de dromen van Le Corbusier een wat meer contemporaine karakter, en tekenden hun plannen uit voor ‘de stad van de toekomst’. Resultaat: in vele gevallen een architecturaal experiment dat veel weg heeft van mijn vroegere speeldoos met duplo blokken, en een zeer artificieel gevoel wanneer je gedoemd bent er te wonen. St. Quentin en Yvelines is gespaard gebleven van Sullivans briljante idee dat vorm de functie moet volgen, en bestaat dus niet uit alleen maar hoge appartementsgebouwen. Er is echter wel een constante in deze ‘nieuwe steden’, namelijk het kunstmatige gevoel dat je bekruipt wanneer je rondwandelt in een stad zonder ziel en geschiedenis. Ik spendeer dan wel gemiddeld twee uur per dag op de trein, maar het is het me allemaal waard om te kunnen wonen in het centrum van één van de meest bruisende steden ter wereld. Tweede confessie: de spanning, jachtigheid en opwinding van de stad gaan de laatste tijd vaak aan me voorbij. Niet omdat ik te lui ben om het Belgische huis waar ik verblijf te verlaten of omdat ik liever uren facebookend voor mijn computerscherm spendeer, dan wel omdat ik 23 uur les per week heb, en de docenten het nodig vinden mijn lessen aan te vullen met een grote berg huiswerk zoals het schrijven van een ‘commentaire’, of ‘dissertation’. Ik ben nu in een periode beland waarin de enige glimp van het Parijse nachtleven opgevangen wordt vanachter mijn raam, net voor het sluiten van de gordijnen omdat het al te donker is geworden en ik nog ettelijke uren moet verder werken en Van Dale woordenboeken moet raadplegen. Leve een systeem waar de kennis niet rechtstreeks door de student uit de bronnen gehaald wordt, maar voorgekauwd en gebundeld in een Acco-cursus op je bureau belandt in de blokperiode. Nu, als mijn Frans wat beter was geweest zouden die devoirs vast niet zo tijdrovend zijn. Niet dat mijn Frans nog niet met rasse schreden vooruit is gegaan sinds ik hier ben, maar ik sta niet

15

niet waar ik op dit moment hoopte te staan. Misschien wat naïef van mij om geloofd te hebben dat ik na drie maanden foutloos en zonder problemen met de Franse taal aan de slag zou kunnen gaan. Begrijpen wat die ongelooflijk snelsprekende Parisiens me te vertellen hebben en accurate notities maken kan ik ondertussen wel. Converseren zonder vast te raken omdat je de correcte vertaling van dat ene woord niet helemaal kent, lukt me jammer genoeg nog niet altijd. Derde en laatste bekentenis: ikzelf ben deels verantwoordelijk voor mijn beperkte welsprekendheid. Ik praat te weinig Frans. Iets waar iedere Erasmus student ongetwijfeld vaak mee geconfronteerd wordt. Het is dikwijls zo dat de voertaal onder buitenlandse studenten Engels is, in plaats van de taal van het land waar ze verblijven. Oordeel echter niet. Het klinkt op zich fout om niet de taal te spreken waarvan je dacht dat je ze zo graag wou leren, maar een paar dagen in een land met een andere cultuur (zelfs al is het maar Frankrijk), met een taal waarin je je niet ten volle kan uitdrukken, maken je doodongelukkig. De frustratie om telkens verkeerd begrepen te worden, om je mopjes en binnenpretjes te moeten verzwijgen omdat je vocabulaire gewoon te beperkt is, en om je voorkeuren en afkeuren niet te kunnen uitdrukken zorgen ervoor dat je (bij momenten) je onvolledig voelt. En dan wordt vaak teruggegrepen naar de taal die iedereen het best begrijpt. Vaak is dat dus Engels, maar in mijn geval is dat ook veel Nederlands. Ik woon voor een jaartje in de Fondation Biermans-Lapôtre, het huis voor Belgische en Luxemburgse studenten in Parijs. Een groot gebouw, dat iets weg heeft van een heel groot herenhuis, opgetrokken in ‘Vlaamse stijl’, inclusief torentjes en trapgevels. Ik geniet er van een grote luxe, voor een lage prijs (zeer laag voor Parijs althans) en spendeer mijn avondmalen met de andere Belgen en Luxemburgers die hier ook gestrand zijn, in onze gemeenschappelijke keuken die je hier op iedere verdieping vindt. Op het eerste zicht lijkt het misschien wat xenofoob, naar Parijs verhuizen om dan tussen je eigen landgenoten te eindigen, maar aangezien het huis in een park gelegen is met veertig zo’n huizen van veertig verschillende landen (ook wel eens beter gekend als de Cité Unniversitaire) verkrijg je toch je internationale karakter als Erasmusstudent ietwat terug. Bovendien worden er studenten tussen de huizen onderling uitgewisseld, wat ervoor

16

zorgt dat ik niet alleen maar door Belgen omringd word, maar ook door bijvoorbeeld Brazilianen en Duitsers. Hoewel het hilarisch is om aan een Braziliaan uit te leggen dat wij een traditie als Sinterklaas kennen en te weten te komen dat in Wallonië ‘Zwarte Piet’ beter gekend staat als ‘Père fouettard’, zijn de mensen met wie ik het meest om ga toch Vlamingen. Niet uit xenofobie, of antipathie tegenover mijn Waalse collega-studenten, maar omdat ik op die manier uitdrukking kan geven aan de persoon die ik werkelijk ben in plaats van beperkt te worden door mijn taal. Mijn Erasmuservaring is er tot nu toe één van vallen en opstaan, iets wat ik op voorhand wel verwacht had, maar toch niet in zo’n grote mate. Dit voornamelijk omdat ik de werkdruk van de Franse universiteit zwaar onderschat heb. Desalniettemin zou ik zeer zeker voor Parijs gaan, wanneer ik opnieuw voor de keuze geplaatst zou worden. Parijs, een stad met een ongelooflijk gediversifieerd karakter, waar je een hoek kan omslaan en plots in een volledige andere sfeer terechtkomt. Een stad, waar je hard wordt door de jachtigheid en arrogantie van je medestadsbewoners, maar dolgelukkig van een klein moment of korte gebeurtenis op de metro. Een stad waar je mag huppelen als tegengif voor al die kilheid (en dat is een waar gebeurd verhaal). En ten slotte ook een stad waar je op korte tijd ongelooflijk veel leert, en niet alleen op academisch vlak. Nieuwe uitdrukkingen ontdekken, leren omgaan met teleurstellingen, leren werken met een administratie die soms wat vierkant blijkt te draaien, leren hard zijn in het openbaar om vervolgens opnieuw lief te leren zijn, maar vooral: te leren missen.

Veronique Deblon

‘verhaaltjes’

GROTE HERMESWEDSTRIJD:

17

Naarmate m’n diploma dichterbij kruipt, begin ik toch na te denken over het hoe en waarom van geschiedenis. Vier jaar geleden koos ik ervoor omdat het me interesseerde, en eerlijk gezegd ook wel omdat ik verschrikkelijk slecht ben in keuzes maken en geschiedenis zowat het meest algemene was wat ik kon bedenken. Ik had altijd gedacht dat ik m’n passie wel zou vinden in de loop der jaren. Die jaren zijn ondertussen weer een beetje voorbijgeschoven en als er iets te ontdekken viel ben ik er zwaar overheen gelopen. Nee, geen passies gevonden in al die boeken, cursussen en archieven. Maar toch ben ik trots op ‘mijn’ vak en heb ik allesbehalve spijt van m’n keuze. Spijtig genoeg heb ik soms het gevoel dat de rest van de wereld er anders over denkt. Het overkomt me maar al te vaak dat mensen me ietwat verrast aankijken als ik hen vertel dat ik geschiedenis studeer. Dan volgt een blik van afkeuring, of erger, van medelijden. Mensen die geschiedenis wel ‘leuk’ vinden, maar het niet beschouwen als iets waar je je als serieus mens mee bezig houdt. Een vriendin van me presteert het ook me elk weekend een minderwaardigheidscomplex aan te smeren op café. Zij studeert namelijk rechten, wat in haar ogen al genoeg is om zich beter te voelen dan de rest (wat volgens mij dan ook de enige reden is dat ze rechten is gaan studeren). Tijdens de examens klaagt ze over haar gigantisch moeilijke cursussen en doet ze precies of ze het hele wetboek vanbuiten moet blokken. Geschiedenis is anders, want dat zijn maar van die ‘verhaaltjes’, ‘da’ s toch makkelijk te onthouden?’

Ditmaal mag Hermes vijf exemplaren van het boek De marteling van het genot van Piet Gerbrandy weggeven. Deze werden ons geschonken door Acco. Wat moet je doen? Los onderstaande prijs en schiftingsvragen op en stuur je antwoorden naar [email protected]. 1. Wie schreef The Picture of Dorian Gray?

2. Hoeveel weegt uw hermesredactie (dus het gewicht van Lander, Cédric en Maarten samen)? (schiftingsvraag)

Enkele weken geleden stonden we weer met een pint in de hand naast elkaar, toen ze me over haar toekomstige carrière vertelde. Als repliek zei ik dat een carrière nu niet meteen mijn ultieme droom is, maar dat ik een geweldige job nu ook niet zou afwijzen. Waarop ze me doodserieus aankeek en zei: ‘maar gij studeert geschiedenis, dan wilt ge toch helemaal geen carrière?’ Terwijl ik innerlijk manieren bedacht hoe ik haar ter plekke kon afslachten, stamelde ik natuurlijk weer één of ander stom antwoord. Ik had haar beter kunnen vertellen dat ze kon oprotten en dat ik eigenlijk helemaal geen redenen had om naast haar een pint te staan drinken (buiten dan dat zij betaald had). Tot volgende keer, Het zieke meisje

18

Volgens de statistieken is één man op de tien homoseksueel, net als één vrouw op de tien lesbienne is. Wanneer we daar nog de biseksuelen bij nemen, zo dachten we, komen we toch wel aan een grote groep figuren in de geschiedenis. Hermes zocht en vond: tien figuren die de geschiedenis een roze kleur gaven. Zet je schrap en ga mee in de tijd, naar het prilste begin van de Trojaanse oorlog.

Alexander De Grote →

Achilles ↑

(356-323 v Chr)

Wij kennen Achilles als Brad Pitt die naakt in bed lag met meerdere vrouwen en hopeloos verliefd werd op Briseïs. Maar wist je ook dat hij verliefd was op Patroclus én op de Trojaan Troïlus die hij vermoordde nadat deze zijn avances afwees?

Dat Alexander De Grote trouwde met dochters van veroverde koninkrijken is meer dan geweten. Zo ook zijn liefde voor zijn jeugdvriend Hephaestion die aan zijn rechterzijde vocht. Wanneer Hephaestion overleed, bouwde Alexander de grootste brandstapel ooit en volgens bepaalde bronnen stierf hij zelf niet veel later van verdriet.

Hadrianus ← (76-138) Dat mannen ver kunnen gaan in het expliciteren van hun liefde voor iemand bewijst Hadrianus. Na de dood van zijn geliefde Antinoös, een Griekse jongen, stichtte hij een stad die naar hem genoemd werd, richtte hij een tempel op voor hem én verklaarde de jongen heilig.

Leonardo Da Vinci →

Eduard II van Engeland ↑

(1452-1519)

(1284-1327)

In 1476 begint de Italiaanse schilder een affaire met zijn 17jarig model, de Jacopo Saltarelli. Voor het vijftiende-eeuwse Italië was dit de normale gang van zaken. Jaloerse collega’s klaagden Leonardo echter aan voor homoseksueel gedrag maar wegens het ontbreken aan bewijzen werd hij vrijgesproken.

Dat Eduard II het gezelschap van mannen verkoos boven dat van zijn eigen vrouw Isabella van Frankrijk, schoot bij haar in het verkeerde keelgat waardoor ze een complot beraamde samen met haar minnaar Roger Mortimer. Dat eindigde met een gloeiende pook recht in de anus van Eduard om hem te kijk te zetten waarbij deze overleed.

Pjotr Iljitsj Tsjaikovski →

Oscar Wilde ↓

(1840-1893)

(1854 (1854-1900)

Tsjaikovski’s leven geldt als dat van een stervende zwaan. Jarenlang onderhield hij een platonische relatie met een gravin die plots de financiële geldkraan dichtdraaide. Vandaag vermoedt men dat zijn geaardheid er voor iets tussen stak. Op 53-jarige leeftijd pleegde hij helemaal alleen op de wereld zelfmoord.

Oscar Wilde, de schrijver schri van The Picture of Dorian Gray, Gray is misschien wel de meest bekende sodomiet uit de geschiedenis. Hij zorgde voor het schandaal van de eeuw door een relatie te beginnen met Lord Alfred ‘Bosie’ Douglas. Hij verloor zijn proces, scheidde van zijn vrouw en stierf in eenzaamheid in Frankrijk.

19

Josephine Baker ← (1906 (1906-1975) Gekleed in een strooien rokje rok (en soms zelfs zonder de gebruikelijke kokosnoten) danste Josephine niet enkel voor de vele mannen die ze verleidde. Ook vrouwen toonden belangstelling voor haar én die was wederzijds. Tot haar verver overingen mogen we onder andere Frida Kahlo en de Franse Frans schrijfster Colette rekenen.

Soeur Sourire ↓

Patty Bouvier ←

(1933-1985)

De overbekende zus van Marge Simpson werd in het lesbische leven gedreven nadat haar relatie met Seymour Skinner dooddood bloedde. Patty beweerde echter dat ze al haar h hele leven lesbisch was. Ze trouwde bijna met Veronica tot zij een man bleek te zijn en Patty weer kon genieten van haar vrij gezellig bestaan.

De Belgische non Jeanne Dekkers veroverde de hele wereld met haar hitje “Dominique”. Voor de liefde van haar leven, Annie Pécher, verliet ze het klooster en stichtte ze een schooltje voor autistische kinderen. In 1985 nam ze samen met haar vriendin een overdosis aan slaappillen waarna ze nooit meer wakker werden.

Met Patty Bouvier, misschien wel een vreemde eend in de bijt, zijn we aan het einde gekomen van deze History Gay Spot.

20 Een kleine impressie van de maand november …

21

Als u deze bladzijde bereikt, is het weer tijd voor één ding. Zet u rustig achter uw pc, open uw favoriete filmpjessite (nee niet youporn, vetzakskes) en laat u door ons andermaal gidsen naar enkele interessante vondsten. Sommige mensen hebben tijd teveel en schrijven dan tekstjes voor een kringblad. Andere houden er dan weer vreemde gewoontes op na. Hier enkele voorbeelden… U kan de filmpjes nog steeds vinden op www.youtube.com/bartenbertsbeeldbuis. Suggesties of andere schele zever kan u uiteraard mailen naar [email protected].

KIEK DOA NOCH EENE JAPER!! Ook al is dit op en top Limburgs, hun populariteit overstijgt duidelijk de provinciegrenzen. Deze jongens staan bij een 24uren-shop en halen er hun beste danskunsten en dialect boven. Hun uitspraken zijn wel vaker te horen in het Limburgse nachtleven en daarbuiten. Zo heeft u misschien wel menige persoon horen tieren “goan met dè perdekop!” na het zien van dit filmpje weet u ook waar dit vandaan komt! http://www.youtube.com/watch?v=PSFbKPdYWls

BETER 10 SCHETEN IN DE HAND DAN 1 IN DE LUCHT Dat is wat deze persoon gedacht moet hebben toen hij zijn speciale gave ontdekte. Of het ontdekken van deze gave een goede zaak geweest is, laten we in het midden. Wat we wel met zekerheid kunnen zeggen is dat dit filmpje een wel heel hoog youtube-gehalte heeft. Voor de gezelligheid brengt deze boeventronie ons een fakklassieker. Scheet rustig mee en tot volgende maand! http://www.youtube.com/watch?v=3yLv8i1uw8I

Bart Schroyen en Bert Voorjans

22

SAM DE BRUYN

De mens achter de presentator.

De stem die je op Studio Brussel tussen 18 en 21 uur de plaatjes aan elkaar praat, staat beter bekend als Sam De Bruyn. De 22-jarige Gentenaar was vorig jaar de sidekick van Siska Schoeters tijdens Zet ‘m Op Siska en heeft sinds september zijn eigen programma: Sound of Sam. Hij presenteerde in april het populaire Ketnet-programma Clash en tussendoor speelt hij de Vlaamse fuifzalen plat als DJ onder de naam Sam-o says Dance. Hermes zocht hem op in zijn Gentse thuishaven. De oude afgebladderde gevel onthult niet dat hier de meest begeerde “homo” van Vlaanderen woont. Wanneer ik aanbel, klinkt er pianomuziek doorheen het huis en pas enkele minuten later komt hij opendoen en verontschuldigt zich: het was immers de eerste dag sinds lang dat hij het instrument nog had aangeraakt. Radio maken is best cool Sam De Bruyn: “Ik heb dan wel aan het Herman Teirlinck Instituut gestudeerd maar voor mijn ouders was dat niet zo vanzelfsprekend. Eigenlijk mocht ik het zelfs niet. Mijn moeder wou dat ik minstens rechten zou studeren, geneeskunde had ook nog wel gemogen. Mijn vader daarentegen zag me al Germaanse talen studeren terwijl ik eerst bijna gekozen had voor Wijsbegeerte. Dat zagen ze echter helemaal niet zitten: de kans op werk later was veel te klein. Toen ik heel jong was, zat het idee van te studeren aan het conservatorium van Antwerpen nog niet in mij. Ik wou vooral baas worden, baas van een bedrijf. Bij het opgroeien veranderde het naar piloot of astronaut. Ik heb zelfs deelgenomen aan een Eurospace-kamp en eigenlijk vond ik dat echt wel cool. (lacht) Hermes: “Hoe ben je dan radiopresentator geworden? SDB: “In mijn tweede jaar aan HTI kreeg ik les van Peter Van de Veire en ik wist enkel dat hij radiopresentator was op Studio Brussel. Ik vond dat ik eerst eens naar hem moest luisteren voor ik naar zijn lessen zou gaan en toen ik hem bezig hoorde, ontstond mijn fascinatie voor het radio maken. Ik dacht bij mezelf “fuck man, eigenlijk is radio maken best wel cool” en toen er tijdens mijn tweede jaar een vacature vrijkwam op Studio Brussel voor muzieksamensteller, zei Peter me dat het echt wel iets voor mij zou zijn. Op zijn aanraden heb ik dan gesolliciteerd maar ik werd niet

geschikt bevonden. Een jaar later kreeg ik echter een uitnodiging voor Studio Dada, een programma waar jonge radiomakers kansen krijgen om zich te bewijzen en je ziet wat het me opgeleverd heeft. Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik al wat ervaring had in de mediawereld. Ik werkte namelijk al zo’n 3 jaar voor TV Brussel. Dat verhaal is nog toevalliger dan het vorige. Ik had met mijn school een wedstrijd van de Vlaamse overheid gewonnen, waar een 170tal scholen aan hadden deelgenomen, met als hoofdprijs een reis naar Costa Rica. TV Brussel is ons een paar keer komen interviewen en ik was degene die elke keer opnieuw door de klas naar voor werd geschoven. Een paar interviews later werd ik gebeld en vroegen ze me of ik geen zin had om mee te werken aan een nieuw jongerenprogramma op TV Brussel…” Hermes: “Terug naar je studententijd. Had je een wild studentenleven?” SDB: “Aan het HTI werden niet zo veel fuiven georganiseerd. Maar die 2 à 3 fuiven op een jaar waren dan wel echt cool: heel fout en heel scheef. Door het jaar kon je me meestal vinden in één ►

23

of ander café tot sluitingstijd waar ik verwikkeld zat in zware literaire en filosofische discussies waarvan ik nu denk “jongens, wat voor een gewauwel was me dat”. Het was een periode van zwaar roken, drinken en discussiëren, om dan ’s ochtends naar mijn appartement te strompelen. Voor een kot was ik immers te laat doordat ik pas in september ingangsexamen heb gedaan. Ik heb me dan het goedkoopste appartement van heel Antwerpen gezocht en op de eerste schooldag eens rondgevraagd of er nog iemand iets zocht. Een klasgenote die ik nog niet langer dan 5 minuten kende, is toen bij mij komen wonen. Stiekem was ik heel blij dat ze niet geslaagd was aan het einde van het jaar. Dat maakte het gemakkelijker om te zeggen dat ik het volgende jaar met iemand anders wou samenwonen. Zelf heb ik wel mijn bachelor afgemaakt. Mijn master heb ik nog niet. Ik had het wat gehad met al dat artistiek gedoe. Ik krijg wel echter weer zin om ervoor te gaan. Volgend jaar ergens… Nu heb ik het te druk met Studio Brussel enz.” Hermes: “Luister je eigenlijk naar andere radiozenders? Naar Peter Van de Veire en zijn MNM bijvoorbeeld?” SDB: “In het begin deed ik dat eigenlijk niet. Nu luister ik steeds meer en meer. Peter heb ik nog niet gehoord sinds hij bij MNM zit. Ik luister wel geregeld naar de Ann en Dave Show en de MNM-50. En ook soms naar De Cock Late Night, gewoon om te weten waar die mannen mee

bezig zijn. De enige radiozender waar ik echt frequent naar luister is CrazyFM die je enkel kan ontvangen in Oost- en West-Vlaanderen. CrazyFM is een heel fout radiostation dat enkel trance en dance draait. Maar het is de max om te horen hoe serieus die mensen het nemen. In zijn genre is het ook echt wel goedgemaakte radio. Maar extreem platte muziek… I love it!”

“Fuck man, eigenlijk is radio maken best wel cool” Behandeld worden als ster Hermes: “Je hebt in april 2009 Clash gepresenteerd op Ketnet. Wat zijn zoal de verschillen tussen radio en televisie?” SDB: In mijn geval ben ik op Studio Brussel degene die al het werk voor een ander moet doen. Als Clash-presentator werd echter al het werk voor mij gedaan. Tijdens een pauze stormden er direct mensen op me af om me een tas verse thee te brengen, om mijn gezicht bij te schminken en om mijn script voor te lezen. Het is echt wel zoals in de films en de series, je wordt als een ster behandeld. Dat heb je absoluut niet bij de radio waar het veel harder werken is. Maar hoewel ik graag behandeld word als een ster, werk ik toch liever voor de radio omdat je veel meer mogelijkheden hebt. Als ik op de radio zeg dat je met een druk op je telefoon een rad tot stilstand kan krijgen en er dan een cadeautje uitvalt en we steken er wat geluid bij, dan geloven de mensen dat echt.” Hermes: “Nog grootse plannen voor de toekomst, op werkvlak dan?” SDB: “Ik heb altijd plannen. Maar niets concreets… Ik ben iemand die snel verandering nodig heeft. Nu met Sound of Sam heb ik dat ook. Ik wil het constant vernieuwen en zoek steeds naar nieuwe dingen om het nog leuker te maken. Waarschijnlijk moeten ze me na 2 jaar al een nieuw programma geven. ►

Sam in actie met ons aller-geliefde Lady ‘Pokerface’ Gaga.

24

Hermes: “Terug naar je werk en de verandering die je nodig hebt. Wil je in het huis zitten?” SDB: “Ik zou zeker geen neen zeggen tegen het huis van Music for Life maar ik denk dat de kans klein is. Pas op, ik heb al leuke dingen mogen doen voor Music for Life. Zo heb ik twee jaar geleden samen met Sofie Lemaire Vlaanderen doorkruist voor haar Elfstedentocht, zij op de skates, ik op de fiets. En vorig jaar heb ik met Linde Merckpoel van Zweden naar Gent gelift met een bed. Wij vonden de personen in het huis de pussy’s want wij hadden wel met een fuckin’ bed gelift in de freezin’ cold en zij maar klagen dat ze niet mochten eten. Maar als het huis mij wordt aangeboden, zeg ik zeker geen neen…” Hermes: “Steun je nog andere goede doelen?” SDB: “Vroeger was ik steunend lid van Greenpeace en WWF maar tegenwoordig voelt het aan alsof ze mij er gaan bij lappen omdat ze weten dat ik niet kan weigeren. Ik denk dan altijd “Smeerlappen, ze hebben me weer iets aangesmeerd met hun mooie praatjes”. Maar langs de andere kant, als ik per maand och gottekes 5 euro moet betalen voor bijvoorbeeld ChildFocus, doe ik dat wel met plezier. Ik weet dat die organisaties het van zo’n middelen moeten hebben en het vaak wel belangrijke drukkingsgroepen zijn, wat zeker niet te verwaarlozen valt. Plus, ik kan het aftrekken van mijn belastingen.” Een coming out?!? Hermes: “Om even het misverstand uit de wereld te helpen: wat ben jij eigenlijk?” SDB: “Ik ben nog steeds zeer overtuigd biseksueel. Waarom? Omdat ik nog steeds verliefd kan worden op vrouwen en er mij ook seksueel tot aangetrokken kan voelen. Al is de seksuele aantrekking op dit moment wel groter bij mannen. Kijk, mijn lief zou nooit seks kunnen hebben met een vrouw terwijl ik mezelf dat nog wel zie doen…”

Hermes: “Ooit een coming out gedaan?” SDB: “Ik heb eigenlijk nooit de neiging gevoeld om me te outen. Never. Nooit. Omdat ik daar altijd vrij ben in opgevoed. Toen mijn ouders verhaaltjes vertelden over liefde, vertelden ze er bij dat ik later ook verliefd zou worden op een meisje ... of op een jongen, dat kon ook. En zo is dat op de een of andere manier in mij geraakt. Enfin, het heeft altijd in mij gezeten. Met een Nieuwjaar enkele jaren geleden mocht ik het appartement van mijn vader aan zee lenen en toen hij vroeg met wie ik allemaal ging gaan, zei ik: “die vriendin en haar lief en mijn lief”. Toen hij naar mijn lief vroeg, antwoordde ik: “Die gast daar…” en daarmee was de kous af. Tot zover mijn coming out. Bij mijn moeder was het een ander verhaal. Ik had verwacht dat het bij haar heel wat moeilijker ging gaan maar toen ik met liefdesverdriet zat, is ze met mij komen babbelen en wist ze dat het was door die jongen die hier ooit eens was geweest. Ik heb in mijn omgeving ook nooit rare reacties gehad, omdat het voor mij ook niets speciaals was. Ik ben daar altijd vrij open in geweest. Wanneer er een schone gast passeerde, was ik altijd de eerste om te zeggen “dat is nu eens een lekkere gast, die ga ik pakken…” Haha. No big deal dus.”

“Eigenlijk vond ik het gewoon niet cool dat geschiedenis in het middelbaar als een apart vak gegeven werd en wordt.” Hermes: “Op Studio Brussel liep er vorig jaar de wedstrijd ‘Wie wordt de man van Sam’. Hoe was dat?” SDB: “Dat was een uit de hand gelopen grap. Peter en ik hadden de opdracht gekregen om een programma te maken naar aanleiding van de verjaardag van Studio Brussel. Ze gaven ons carte blanche en dat hadden ze niet moeten doen. Zo’n macht moet je aan Peter en mij niet geven want dan weet je dat het extreem wordt. Tijdens het brainstormen waren we aan het denken in de ►

25

richting van parodiëring van bestaande programma’s en zo zei ik, bij wijze van grap, “Wie wordt de man van Sam” en Peter ging onmiddellijk akkoord. Zo gezegd zo gedaan.” Hermes: “Word je als homo-icoon gevraagd om te draaien op homo-feestjes?” SDB: “Eigenlijk niet. Ik ben uit principe zelfs tegen het fenomeen van homo-feestjes. Het laatste feestje waar ik naar toe ben gegaan was Spunk in de Vooruit, omdat collega Nadiem Shah mij had meegevraagd. Dat vond ik nog een leuk feestje. Het was normaler dan andere homofeestjes. Misschien draai ik wel op de volgende Spunk, wie weet…” Hermes: “Wat vond je van geschiedenis toen je in het middelbaar zat?” SDB: “Ik vond dat vroeger uitermate… ik moet oppassen wat ik zeg, wel interessant maar ook wel ongelooflijk saai. Ik had er helemaal geen boodschap aan. De saaiheid lag ook niet aan de leerkracht want die vertelde heel leuk. Geschiedenis was voor mij gewoon te veel data, namen en gebeurtenissen en het interesseerde me echt niet. Pas op, ik vind het belangrijk om te weten waar dingen vandaan komen. Eigenlijk vond ik het gewoon niet cool dat geschiedenis in het middelbaar als een apart vak gegeven werd en wordt. Geschiedenis is zo belangrijk voor andere dingen, zeker voor kunst en literatuur.

Eigenlijk voor alles en daarom vind ik het verkeerd dat het een afzonderlijk vak is. Ik ben pas echt in geschiedenis geïnteresseerd geraakt toen ik begon te lezen. Ik begon romans te lezen ergens in het middelbaar. Aan het HTI las ik zo’n 40 à 50 boeken per jaar, gewoon de ene roman na de andere en daar zat geregeld al eens een historisch verhaal tussen zodat je stilaan beseft dat het wel heel belangrijk is en heel interessant kan zijn. Maar als je begint met die revolutie in negentienhonderd en zoveel van kolonel X en graaf Y, I really don’t care, niet op die manier.” Hermes: “Heb je eigenlijk nog een boodschap voor de Historia-student?” SDB: “Schop het tot Minister van Onderwijs en hervorm het hele onderwijssysteem opdat geschiedenis allesomvattend wordt en in elk vak aan bod komt. Dat meen ik echt. Naar mijn mening kun je geen wiskundeles krijgen zonder geschiedenis, geen kunst of filosofie krijgen zonder geschiedenis, geen Frans of Engels zonder geschiedenis, enkel chemie of fysica kan je eventueel krijgen zonder geschiedenis maar zelfs dan… Het hangt allemaal zo immens veel samen, zeker de exacte wetenschappen en de kunst. Dus bij deze: schop het tot Minister van Onderwijs. Dat is mijn boodschap.” Hermes: “Flex! Bedankt voor het interview.” Cédric Suttels

26

Hermes zendt zijn reporters uit: langs alle Vlaamse spoorwegen, kom je Cédric Suttels tegen. Voor Hermes bezocht hij vijf Vlaamse universiteitssteden (Leuven, Gent, Hasselt, Antwerpen en Kortrijk) die allemaal met de trein bereikbaar zijn en waar je minstens één volle dag kan spenderen. In dit nummer wordt Antwerpen onder de loep genomen. Is Antwerpen de holebi-stad bij uitstek in Vlaanderen? Of zoekt de boot van Navigaytion beter andere oorden op?

Een beetje geschiedenis Toen Julius Caesar in de 1ste eeuw voor Christus zijn heil zocht in Gallië en later neerschreef dat de Belgen de dappersten waren, had hij het ook over een kleine gemeenschap van heidenen die aan de Schelde woonde ter hoogte van het huidige Antwerpen. Deze Romeinen brachten niet enkel hun beschaving mee maar ook hun zeden en gewoonten: zo was er geen enkel taboe op anaal geslachtsverkeer van burgers en slaven. Was dit het eerste teken dat Antwerpen de homohoofdstad van Vlaanderen zou worden? In 684 verscheen voor het eerst de naam Antverpia in de kronieken. Het ging hier over de hoogste heuvel in de buurt die bovendien een burcht bevatte. Twee eeuwen later verschenen de Vikingen ten tonele die de nederzettingen rond de Antverpia vernietigden en de burgers wegjoegen, vermoordden of verkrachtten, zonder onderscheid te maken tussen mannen en vrouwen. A hole is a hole, isn’t it?

In de 13de eeuw wisten de Antwerpenaren niet meer waarom ze nu net Antwerpenaren genoemd werden en kwamen ze op de proppen met de mythe rond ene Brabo die de hand had afgehakt van ene Antigoon en ze vervolgens in de Schelde wierp. Of liepen er in Antwerpen procentueel meer losse handjes dan elders in het hertogdom Brabant? In de 16de eeuw kende Antwerpen zijn Gouden Eeuw onder het bewind van de Spanjaard Karel V en zijn zoon Filips II. Ook zij waren niet echt heel hetero te noemen aangezien ze heel modebewust waren en niet buitenkwamen vooraleer ze zichzelf uitermate lang hadden bewonderd in de spiegel. Kanten kragen en pofbroeken waren totally fabulous en werden lange tijd gezien als het ideaal voor de welvarende man. Maar zoals altijd moesten de Hollanders het verbrodden en begonnen ze een opstand tegen de Spanjaarden waardoor er een einde kwam aan de Gouden Eeuw. Wilden ze zich verlossen van die bende relnichten of konden ze zelf niet leven onder het juk van een kerk die homoseksualiteit als een ziekte zag? In de 19e eeuw zorgde de groei van de Antwerpse haven opnieuw voor een bloeiperiode. De Antwerpenaren zagen al die matrozen maar graag komen. Een bende potente jongens die maandenlang op een schip hadden doorgebracht zonder een vrouw te zien: redenen genoeg voor een stijgende prostitutie. Spijtig genoeg voor de dames van lichte zeden, hadden die potente jongens andere zeden opgezocht. Zongen ze toen al van “In the Navy, can’t you see we need a hand…”? Anno 2008 ontdekte een anonieme en niet nader genoemde Hermesreporter dat naar het toilet gaan in D-club een hachelijke gebeurtenis is.

27 Ik geniet van hoe zij dingen past in H&M nummer één, besluit dat het toch niet past om het dan toch maar opnieuw te passen in H&M nummer twee en uiteindelijk het koopt in, jawel beste lezer, je denkt het goed, in H&M nummer één. De Meir biedt genoeg winkelplezier om een hele dag te vullen maar net zoals bij de Antwerpse Zoo, gaat mijn hoofdredacteur niet blij zijn met een heleboel rekeningen en een verslagje van alle winkels en wat ik gekocht heb, dus ik ging verder, richting historisch stadscentrum. En nu? Als jij, beste lezer, deze geschiedenis echt voor waar nam, wordt het tijd dat je toch maar een andere studierichting kiest. En als jij, beste lezer, een van de tien jongens bent die hoopt dat dit artikel helemaal de holebi-kant opgaat, heb je het ook mis. Iedere stad heeft zijn holebi-gemeenschap en -uitgaansmogelijkheden maar om die uit te vergroten zodat het lijkt alsof Antwerpen the place to be is en al de rest parking om te cruisen, zou een beetje een vertekenend beeld geven van ons aller geliefde Antwerpen. Net zoals het grootste deel van de toeristen die Antwerpen bezoekt, startte mijn trip in het Centraal Station dat sinds kort tot de wereldtop der stations behoort. Mocht ik niets beters te doen hebben dan rondhangen in een stad die nog door mij ontdekt diende te worden, zou ik waarschijnlijk afgedwaald zijn richting de Antwerpse Zoo om er een bezoek te brengen aan Kai-Mook en aanverwanten (en natuurlijk ook aan al de andere dieren) waarna ik zou moeten vaststellen dat mijn dag om zou zijn en ik niet de volle 3 pagina’s tekst zou hebben. Enkel en alleen daarom begon ik te wandelen richting het historische stadscentrum. Dat de Antwerpenaren grote commerçanten zijn, denk alleen al maar aan de diamantindustrie, bewijst het feit dat ik eerst de gehele Meir afwandelde vooraleer ik de interessante plekjes kon aanschouwen. Op dat moment kwam dan toch de homo in mij naar boven en genoot ik van alle winkels die ik passeerde. Je zal zeker wel het beeld kennen van de jongen die alle zakken draagt terwijl zijn vriendin van de ene naar de andere winkel loopt, wel, zo gaat het bij mij helemaal niet: ik neem mijn beste vriendin mee van de ene naar de andere winkel.

Langsheen allerlei kleine straatjes belandde ik op de Groenplaats waar er een standbeeld staat van Pieter Paul Rubens, schilder en liefhebber van vrouwelijke rondingen, in de schaduw van het majestueuze Hilton Hotel waar ik nog een anekdote over kan vertellen maar die kom je me maar zelf eens vragen. Op weg naar die andere markt, de Grote Markt passeer je de OLV-kathedraal. Als je die helemaal rondstapt, zie je ergens het gezellige cafeetje ‘Het Elfde Gebod’ opduiken waar je letterlijk drinkt tussen de heiligen, zeker de moeite waard dus wanneer je leeft in zonde, kwestie van het allemaal iets grappiger te maken. Op de Grote Markt staat het standbeeld van Brabo die de afgehakte hand van Antigoon weggooit waardoor Antwerpen de naam Antwerpen kreeg. Op de Grote Markt zie je ook nog een hele reeks gildehuizen en het stadshuis vanwaar Patrick Janssens regeert over zijn stad.

28 Antwerpen bezoeken zonder de Schelde gezien te hebben is tegenwoordig not done. Het grootste deel van het uitgaansleven heeft zich namelijk verplaatst naar de kant van de rivier. Denk maar aan Laundry Day dat zich afspeelt in de hippe omgeving van het Eilandje. De laatste maanden kon je ook geen krant opendoen of de discussie rond de Oosterweelverbinding kwam te voorschijn: een brug of een tunnel? Zal Nederland de Oosterschelde uitdiepen zodat de Antwerpse haven kan groeien? Maar genoeg politieke zever, de Schelde heeft ook zijn mooie kantjes. Als je naar de overkant kijkt, zie je Linkeroever waar je quasi gratis kan parkeren om dan ‘Kaat en Co’-gewijs door de voetgangerstunnel te stappen om zo Antwerpen te ontdekken. Wanneer je ietsje meer richting de monding kijkt, kan je misschien zelfs Sint-Anneke zien, het strand waar de mondaine Antwerpenaar in de zomer vertoeft wanneer hij zich geen appartement in Knokke kan veroorloven. Op de kade zelf ontstaat er in de zomer een soort van “Graslei”-gevoel en is het er een komen en gaan van groepjes jongeren (géén hangjongeren) met een gitaar om vervolgens te tokkelen en samen gezellig te zingen in de schaduw van het Steen dat nu een volwaardig museum aan het worden is. Over musea gesproken, als echte historicus kon ik het niet laten om er enkele te bezoeken (en anderen te vernoemen). Het Plantin-Moretusmuseum is zeker de moeite om eens binnen te springen net als het Letterenhuis. Wanneer je echter, net als Rubens, geboeid bent door de mooie rondingen van 17de-eeuwse vrouwen, dan hoor je thuis in het Rubenshuis. Voor wie meer te vinden is voor kunst zijn het MAS en het MUHKA een aanrader. En dan ben ik er zeker nog een tiental vergeten op te noemen. Gelukkig voor hen biedt wikipedia een soelaas hoewel je dat als historicus in spé best niet te veel gebruikt.

Na een zware dag de toerist uithangen, brak de tijd aan dat ook mijn maag wou meegenieten van al het lekkers op culinair vlak dat Antwerpen te bieden heeft. Naast de gebruikelijke fastfoodzaken die je in iedere stad met een beetje niveau vindt, vind je in Antwerpen ook de beste frituur van het land (of ze claimen het in ieder geval): frituur nummer 1 staat garant voor veel vettig en lekker eten. Voor wie liever houdt van pizza, kan ik je persoonlijk de Isola Sarda aanraden in de buurt van het Centraal Station: lekkere pizza, toffe bediening, kortom de perfecte afsluiter voor een dagje Antwerpen. Extra voordeel: aangezien je dicht bij het station zit, hoef je je in ieder geval niet meer te haasten om je trein te halen. Cultuur, shoppen en eten: de som is snel gemaakt, ik heb Antwerpen gezien. En laat ik nu net een afspraak hebben met de Antwerpse Zes, de Belgische faam op modegebied. Dus wanneer je me niet meer in de lessen ziet, bevind ik me waarschijnlijk ergens op een catwalk tussen de seks, de drugs en de rock ‘n’ roll. Wat heeft een homo nog meer nodig? Cédric Suttels

29

DE (S)EXPERTS Nu hete Hermine een jaartje vakantie heeft, neemt een raad van drie wijzen haar job over. Deze geleerden zijn stuk voor stuk autoriteiten op hun vakgebied en zullen in elke Hermes één prangende vraag van een lezer beantwoorden. De (s)experts van deze Hermes zijn Kim Cattrall, Joseph Ratzinger en Leopold Von Ranke. Beste (s)experts, sinds de eerste dag van het academiejaar ben ik stapelverliefd op een jongen die bij mij in de aula zit. Ik droom steeds weer van zijn golvende blonde lokken en zijn mysterieuze ogen. Het enige probleem is dat ik zelf nog niet uit de kast ben en mijn gaydar ook nog niet optimaal werkt. Ik dacht dat ik me gemakkelijker zou kunnen outen als homo aan de universiteit maar begin steeds te twijfelen of homoseksualiteit al aanvaard is of niet. Geef me raad. Een dikke kus, Ow Gay Simpson

Seksuoloog: K. CATTRALL

Ow Gay Simpson, ik kan je maar een tip geven eigenlijk: wanneer je denkt dat je uit de kast wil komen, doe dan de deur open en kom er uit… Het zal altijd verschillende reacties uitlokken maar algemeen kan ik je verzekeren dat toch wel 90 procent van je vrienden je er niet voor zal laten vallen, al zullen ze eerst wel aan de idee moeten wennen. Wat die mooie jongen betreft waar je verliefd op bent, waag je kans. “Wie niet waagt, blijft maagd” is mijn motto. Je kan er misschien wel beter eerst een vriendschap mee opbouwen en dan zien of hij wel degelijk homo blijkt te zijn. Je gaydar zal wel aan efficiëntie winnen mettertijd. Veel succes!

Ken jij je Bijbel wel goed genoeg? Ik dacht het niet. Anders zou je wel weten dat homoseksualiteit totaal niet aanvaardbaar is in onze christelijk georiënteerde maatschappij. Sodom en Gomorra werden door Hem vernietigd omwille van hun homoseksuele activiteiten (Gen. 18). In Leviticus 18;22 staat uitdrukkelijk dat je het bed niet mag delen met een man zoals met een vrouw, zo iets is namelijk gruwelijk. Voor deze wandaad is enkel de doodstraf gerechtvaardigd (Leviticus 20;13). Je ziet het, dwaal niet af van het rechte pad dat je naar het Theoloog: Rijk Gods zal brengen, blijf gefocust en wanneer je onkuise gedachten J. RATZINGER hebt wanneer je die andere zondaar aanstaart, moet je 10 Wees Gegroetjes en 5 Onze Vaders bidden. Amen.

30

Historicus: L. VON RANKE

Of homoseksualiteit vandaag algemeen aanvaard is, kan ik je niet vertellen. In de Oudheid waren de “Griekse beginselen” een vaak voorkomend fenomeen. Zo kende de Griekse mythologie het verhaal van Hyakinthos. Oudere mannen bekommerden er zich over de jongelingen. Deze vorm van homoseksualiteit staat beter bekend als pederastie en hoefde niet per se lichamelijk te zijn. Van de Romeinen Cicero, Vergilius en Hadrianus was het algemeen geweten dat ze zich hadden bekeerd tot de “herenliefde”. Maar niet alles was rozengeur en maneschijn. In 1901 werden er 41 mannen in Mexico gearresteerd wegens homoseksuele daden en in nazi-Duitsland namen niet enkel de joden de trein. In ieder geval gaat het zeker de goede kant op in onze huidige maatschappij. Sinds 1990 is het namelijk volgens geen geestesziekte meer de Wereldgezondheidsorganisatie en in steeds meer landen kunnen homo’s nu ook al trouwen en kinderen adopteren. De vraag of je nu zelf uit de kast moet komen, laat ik aan jou over. De geschiedenis staat aan uw kant, of niet?

31

32

33

8

34

35

36

Naar aanleiding van de 80ste verjaardag van Kuifje stelt de post een nieuwe reeks zegels voor! Verkrijgbaar vanaf 1 januari 2010 in uw postkantoor.