Editie nr 159, januari Vriendschap

Editie nr 159, januari 2013 

Vriendschap 

PSSSSS..... 

 

  De  eerste  maand  van  het  nieuwe  jaar  is  alweer  bijna  voorbij.  Toch  willen  wij  nog  graag  van  de  gelegenheid  gebruik  maken  u  een  gelukkig 2013 te wensen.    Met veel liefde, blijdschap en gezondheid.  Maar ook met vriendschap.    Over  dat  laatste    leest  u  in  ieder  geval  al  heel  veel  in  deze  Parera  Society.    Wist u al dat u ook vrienden kunt worden met de Parera Society?  (http://www.facebook.com/#!/parerasociety)    Al  89  mensen  vinden  ons  leuk.    Aangezien  ons  volgende  nummer  over  de  sociale  media  gaat,  zal  het  erg  leuk  zijn  als  ook  u  onze  Facebook  pagina  eens  een  bezoekje  brengt.  We  zouden  het  nog  leuker  vinden  als  u  daar  dan  ook  een  berichtje  voor  ons  achterlaat.  Het is immers altijd fijn iets te horen van vrienden.      De redactie 

1   

In dit nummer    PSSSSS.....  In dit nummer  De APK keuring voor vriendschap  Vriendschap in een gemeenschap op een eiland  Vriendschap met jezelf  “Vertrouwen is goed, controle is beter!”  Voor u gekeken….  Jill van Alem  Riet Visser  Friendship on the move  Bevriend zijn met jezelf  Vriendschap  Binnenkijken bij…  Ontdekkingen en experimenten  Kalender activiteiten Geestelijke Verzorging  Activiteiten Landhuis Ascencion  Evenementen Curaçao  Internationale vriend  BELANGRIJKE TELEFOONNUMMERS            DE NIEUWSTE PS IS WEER UIT!    NOOIT MEER EEN UITGAVE MISSEN?   

    

 STUUR DAN JE E‐MAIL ADRES NAAR  [email protected]   EN WIJ STUREN ELKE PS ZO SNEL MOGELIJK  NAAR JE TOE!  2 

 

1  2  3  4  6  8  11  12  13  14  18  22  24  26  28  28  29  30  31 

De APK keuring voor vriendschap   

Voor een aantal jaren weg van huis betekent ook het achterlaten van  je vrienden, maar daar heb ik persoonlijk het volgende op gevonden.    Een APK voor vriendschap  Zo één keer per jaar  Checken of alles nog klikt  Er nog gevoel is voor elkaar    Een totale doorsmeerbeurt  Samen de balans opmaken  Is de oprechtheid nog intact   Kunnen wij elkaar nog raken    De vertrouwensband keuren  Zit de humor nog op één lijn  Een goed gesprek is een must  Ook de knuffeltest moet er zijn    En blijkt alles tip top in orde  Dan is de keuring weer klaar  En blijven we zeker vrienden  Minstens voor een heel jaar    Een APK voor vriendschap  In werkelijkheid niet nodig  Zorg voor een goed onderhoud  Dan is de keuring overbodig    Auteur van dit gedicht, wat ik heb gevonden op internet, is onbekend.    Debbie Kuyp‐Roele  

3   

Vriendschap in een gemeenschap op een eiland    Een half jaar woon ik nu met ons gezin op het eiland en ik verbaas me  er soms over hoeveel mensen ik al ken. Als ‘vrouw van’, zonder baan  buitenshuis  kun  je  makkelijk  aan  contacten  komen  als  je  er  een  beetje je best voor doet. Je drinkt eens een ochtend koffie met wat  meiden,  je  past  eens  op  een  hond  van  mensen  die  naar  NL  zijn,  je  aquajogt heel af en toe een ochtend mee en bij de Centrum kom je  die  en  die  weer  tegen.  Of  bij  de  kerstmarkt.  Daar  staat  dan  een  bekende,  met  een  voor  jou  onbekende  ernaast.  Even  handjes  schudden, kletsen en als het klikt: nummers uitwisselen en je hebt er  weer een contact bij. Zo gaat dat ten minste bij mij.  

  Wat  me  opvalt  is  dat  het  toch  voornamelijk  Defensie‐gebonden  contacten  zijn.  Daar  is  niets  mis  mee,  alhoewel  het  dan  wel  een  kleine wereld blijft. Ik probeer mijn contacten met onze buren, allen  echte  Curaçaoënaars,  ook  te  onderhouden  om  niet  in  het  kleine,  bevoorrechte  witte  wereldje  te  blijven  hangen.  Ook  volgde  ik  een  kindercursus bij een kinderopvang en kwam ik weer andere mensen  tegen.  Heel  voedend,  vind  ik  dat.  Maar  voor  de  rest  vind  ik  het  lastiger  om  buiten  de  kring  te  treden,  actief  op  zoek  te  gaan  naar  contacten.    Wat me tegelijkertijd opvalt, is het gemak waarmee binnen Defensie  contact kan worden gemaakt. Omdat ik via mijn man ‘lid’ ben van de  Defensiegemeenschap,  is  er  een  soort  verbond,  lijkt  het  wel.  We  zitten hier allemaal in hetzelfde schuitje, dan kunnen we elkaar maar  beter  helpen,  zo  lijkt  de  leus.  Wat  dat  betreft  voel  ik  mij  altijd  verzekerd  van  steun,  mocht  ik  eens  met  pech  op  de  weg  komen  te  staan. Ik durf dan zeker mijn contacten aan te spreken om me even  op te komen halen o.i.d.. Dat doe je hier voor elkaar.     Ik ben ooit christelijk opgevoed. Ik ging elke zondag naar de kerk en  voelde mij thuis in die groep van mensen. Later geloofde ik niet meer  4   

en  schreef  ik  mij  uit  bij  de  kerk.  Nog  lange  tijd  heb  ik  het  gemeenschapsgevoel  gemist.  Nu  is  dat  enigszins  terug.  Zo’n  basis,  waar je dan elkaar treft voor kerstmarkt of Pagara, ik houd daar wel  van.  En  op  hetzelfde  moment  blijf  ik  alert  voor  te  sterke  groepsvorming.  Ik  blijf  mijn  eigen  identiteit  ook  heel  belangrijk  vinden.    En uit al die contacten blijft voor mij een klein groepje mensen over  die  ik  wel  vrienden  wil  noemen.  Met  hen  praat  ik  makkelijker  echt  over  mijzelf,  deel  ik  eenzelfde  gevoel  van  humor,  of  stel  ik  vragen  over  kinderzaken.  Soms  verbindt  onze  achtergrond  ons  of  delen  we  het verlangen naar werk op niveau.     Naast mijn vriendschappen in NL,  die  ik  vooral  via  skype,  persoonlijke  brieven  (een  bijnaam  van  mij  is  postduif)  en  de  nieuwsbrief  onderhoud,  zijn  deze  nieuwe  vrienden  voor  mij  heel  belangrijk.  Voor  een  stuk  herkenning,  er  even  uit  zijn  en  mentale  voeding.  Van  vrienden  krijg je andere vragen dan van je  partner  of  kind.  En  maak  je  zelf  ook  andere  antwoorden,  ik  vind  dat  verfrissend  werken.  Ik  koester deze mensen dan ook!     En dan is het fijn dat ook zij bij Defensie horen, dat je niet hoeft uit te  leggen aan ze dat je je man soms op een schip wenst, hoe lief hij ook  is. Of dat een etentje ‘waarschijnlijk wel’ doorgaat omdat je man de  wacht heeft. Dat snappen ze en dat hoort er bij. Vrienden weten daar  wel raad mee!    Duifje Donker  5   

Vriendschap met jezelf    “Vertel eens wat over jezelf” van Victoria Heart    Ik  ken  haar  persoonlijk.  Ze  is  een  grote,  sterke  vrouw  die  iets  warms  uitstraalt  dat  mensen  aantrekt.  Vriendelijkheid,  blijheid, kracht. Ze heeft een succesvolle  carrière  als  arbeidspsycholoog  en  is  verzorger en kostwinner tegelijk van een  een‐ouder‐gezin  met  drie  jongens.  Zo  iemand  waarvan  je  denkt:  ‘hoe  doet  ze  het? Wordt ze dan nooit moe?’ Ze is een  dierbare  vriendin  van  mij,  maar  belangrijker:  ze  is  een  goede  vriendin  voor zichzelf.    Deze  maand  is  haar  boek  uitgekomen  onder  pseudoniem:  Victoria  Heart. Niet zomaar een naam, maar symbolisch voor de uiteindelijke  overwinning van het hart.    Ze heeft mij een keer verteld dat ze wist, dat ze niet van huis weg kon  lopen vroeger. Als ze vervolgens weer terug gebracht of gehaald zou  worden,  zou  haar  moeder  haar  vermoorden.  Lezende  in  haar  boek  wist  ik,  dat  die  woorden  heel  letterlijk  genomen  kunnen  worden.  Haar moeder was een levensbedreigende realiteit.    Er  zijn  ook  manieren  waarop  je  dood  kunt  gaan  zonder  je  laatste  adem  uit  te  blazen.  Wanneer  je  als  kind  (of  als  volwassene)  steeds  opnieuw te horen krijgt dat je niet goed bent, dat je niet deugt, dat  alles wat er mis is aan jou ligt en je gaat dat geloven, dan gaat er een  stuk  van  je  dood.  Victoria  kreeg  zulke  klappen,  niet  alleen  verbaal,  ook fysiek. Elke dag. Niet meer met de blote hand, maar met de riem.  Of  met  een  stok.  Buren  hebben  het  geweten.  Leraren  hebben  het  geweten. Haar vader zag het en wendde zich af. Niemand heeft ooit  6   

aangifte  gedaan.  Toch  heeft  Victoria  het  vol  gehouden  tot  ze  oud  genoeg was om te gaan studeren, toen heeft ze het huis verlaten om  nooit meer terug te keren.    Op de voorkant van haar boek staat een foto van een meisje met een  open, blijde lach. Ze lijkt veel op de volwassen Victoria zoals ik haar  heb  leren  kennen.  Een  meisje  dat  uitstraalt  dat  het  leven  iets  is  om  van  te  genieten  en  dat  weet  dat  ze  de  uitdagingen  aan  kan,  wat  er  ook  gebeurt.  Vol  vertrouwen  in  zichzelf.  Op  de  achterkant  van  het  boek staat: “Dit is mijn verhaal, hoe ik opgroeide in een gezin waarin,  onder  invloed  van  voorgaande  generaties,  mishandeling  niet  ongewoon  was.  Van  wat  het  mij  heeft  gekost  en  wat  het  mij  heeft  gebracht. En hoe het is gelukt om uit het patroon van mishandeling te  stappen. “    Hoe  is  het  mogelijk,  vraag  ik  mij  af,  dat  je  uit  zo’n  geschiedenis  zo  ongehavend  te  voorschijn  komt.  Victoria’s  boek  geeft  hierop  geen  antwoord.  De  kracht  ligt  erin  dat  ze  laat  zien,  dat  het  mogelijk  is.  Door de manier waarop ze schrijft. Geen understatement van wat er  gebeurd is, geen ontkenning, maar ook geen verwijt, geen ‘kijk eens  hoe vreselijk ik het heb gehad’. Ze heeft het begrip van de lezer niet  nodig.  Ze  is  in  staat  te  zien  dat  de  klappen  en  de  angst  haar  niet  alleen  veel  gekost  hebben,  maar  ook  iets  gebracht.  Een  kracht  van  binnen om er onvoorwaardelijk voor zichzelf te zijn. Haar eigen beste  vriendin  te  zijn.  Ze  deelt  haar  verhaal  zodat  het  anderen  wellicht  inspireert  en  tot  nadenken  aan  zet.  Er  is  geen  ondertoon  van  genoegdoening willen.    Daarmee  heeft  het  boek  een  overstijgende  functie,  geeft  het  niet  alleen inzicht in patronen van ernstige mishandeling, maar geeft het  ook  moed  aan  de  lezer:  ‘als  het  deze  vrouw  gelukt  is  om  zo  sterk  tevoorschijn  te  komen  uit  zo’n  extreme  situatie,  kan  het  mij  ook  lukken sterk te zijn in de uitdagingen van mijn eigen leven.’    Anne  7   

“Vertrouwen is goed, controle is beter!”    Allereerst wens ik u allen natuurlijk een heel gelukkig 2013. Ook wil ik  u  voor  het  nieuwe  jaar  een  gezonde  dosis  achterdocht  toewensen.   Dat  dit  een  beetje  raar  klinkt,  begrijp  ik  helemaal  maar  ik  zal  proberen uit te leggen wat ik hiermee bedoel.    Enige  tijd  geleden  heb  ik  op  verzoek  een  voorlichting  gegeven  aan  een  aantal  stagiaires  welke  hier  een  aantal  maanden  op  het  eiland  gingen  verblijven.  Toen  ik  ze  vertelde  dat  zij  geen  pakketjes  of  iets  dergelijks  van  anderen  moesten  aannemen  voor  vervoer  naar  Nederland,  klonk  er  gelach..  Ze  waren  allemaal  immers  slim  genoeg  om dit natuurlijk nooit te doen!     Uit  mijn  ervaringen  bij  het  recherche  team  drugsbestrijding  weet  ik  echter  dat  er  toch  dagelijks mensen op Schiphol worden opgepakt  met  verdovende  middelen.    In  veel  gevallen  verklaren  deze  mensen  dat  het  pakketje  niet  van  hen  maar  van  anderen  is.  In  werkelijkheid  is dit natuurlijk niet altijd het geval. Maar toch  heb ik een  aantal verhoren afgenomen waarbij  ik  sterk  de  indruk  kreeg  dat  mensen  er  echt  “ingeluisd” waren.     Criminelen  die  zich  bezig  houden  met  het  smokkelen  van  drugs  zijn  inventief.  Ze  zijn  altijd  op  zoek  naar  nieuwe  manieren  om  drugs  te  smokkelen.  Maar  ook  om  mensen  te  overtuigen  om  drugs  voor  hen  mee  laten  te  nemen,  soms  zelfs  zonder  medeweten  van  de  betrokkene.  Criminelen  doen  er  soms  veel  aan  een  vertrouwensrelatie met hun potentiële koerier op te bouwen.    Zelden wordt iemand op het laatste moment, door een vreemde, op  de luchthaven gevraagd om iets mee te nemen. Vaak is het juist een  bekende die vraagt om alstublieft een pakketje mee te nemen.   8   

  Om  ‘NEE’  te  zeggen  tegen  een  persoon  waarmee  u  goed  overweg  kunt is natuurlijk veel moeilijker. U zou in dit geval natuurlijk kunnen  zeggen: “JA,  maar dan laat ik het pakket wel eerst  scannen door de  Douane”.  Toch  zal  zo’n  opmerking  ook  moeilijk  te  plaatsen  zijn,  aangezien  je  hiermee  aangeeft  de  persoon  niet  helemaal  te  vertrouwen.   Al met al kan ‘nee’ zeggen dus moeilijker zijn dan u in  eerste instantie zou denken. Maar door toch ‘nee’ te zeggen tegen dit  soort verzoeken kan u echter wel een hele hoop narigheid bespaard  blijven.    De  rechtspraak  op  het  gebied  van  drugsmokkel  is  vaak  hard.  De  stelling  van  het  Openbaar  Ministerie    in  de  rechtszaak  is  dan  ook  in  veel  gevallen:  U  had  het  pakket  met  verdovende  middelen  in  uw  koffer, U heeft de koffer mee de grens overgenomen, dus het is uw  verantwoordelijkheid!  Vaak vinden er  dan ook veroordelingen  door  de  rechter  plaats  in  dit  soort  zaken.    Een  soortgelijke  benadering  heeft  ook  plaats  in  zaken  waarbij  verdovende  middelen  bij  postorganisaties voor verzending worden aangeboden.    Een  aantal  vragen  die  u  zichzelf  zou  moeten  te  stellen  op  het  moment  dat  iemand  u  vraagt  een  pakketje  naar  Nederland  mee  te  nemen  of  op  te  sturen  zouden  kunnen  zijn:  Hoe  goed  ken  ik  deze  persoon  eigenlijk?  Wat  weet ik van zijn of haar financiële situatie? Met wie gaat hij om in de  tijd dat hij niet bij mij is? Wat voor werk doet hij eigenlijk? Waarom  moet juist ik dat pakketje meenemen? Hoe lang ken ik deze persoon?  Hoe komt  hij eigenlijk aan het  geld voor zijn dure spullen? Heeft  hij  geen  andere  manier  om  zijn  pakketje  naar  Nederland  te  versturen?  Mag ik de inhoud van het pakket bekijken?    Op  het  moment  dat  u  deze  vragen  niet  of  nauwelijks  en  met  zekerheid  kunt  beantwoorden  moet  u  zich  serieus  afvragen  of  u  9   

bereid  bent  het  risico  te  lopen.  Natuurlijk  zijn  er  nog  veel  meer  vragen te verzinnen maar de kern van de boodschap is dat u kritisch  dient te zijn naar de persoon die iets van u vraagt.    Curaçao  staat  bekend  als  doorvoerland  voor  cocaïne.  Dit  betekent  dat we juist hier extra waakzaam moeten zijn. De kans dat u hier te  maken krijgt met drugs gerelateerde criminaliteit is vele malen groter  dan elders.     Hier  op  Curaçao  beschikken  militairen  en  hun  partners  over  de  mogelijkheid om post via de militaire postorganisatie te versturen. In  het recente verleden is er meermaals getracht om misbruik van deze  lijn  te  maken  voor  het  verzenden  van  verdovende  middelen.  Mede  hierdoor  is  het  recent  verplicht  geworden  om  postpakketten  open  aan  te  bieden  bij  de  facteur  alvorens  hij  ze  doorstuurt  naar  Nederland. Dit is een goede maatregel welke het voor de criminelen  een  stuk  lastiger  maakt.  Maar  zoals  ik  al  schetste,  zijn  criminelen  inventief.  Ze  zullen  dus  weer  andere  manieren  gaan  zoeken  om  de  verdovende middelen richting Nederland te smokkelen.    Blijf  dus  altijd  waakzaam  en  alert,  een  gezonde  dosis  wantrouwen  kan u veel problemen besparen. Weet u niet wat u met een situatie  aan  moet,  meldt  u  dan  bij  de  autoriteiten  voordat  de  autoriteiten  zich bij u melden!     Heeft u vragen of opmerkingen met betrekking tot dit onderwerp of  andere KMar gerelateerde onderwerpen, dan bent u natuurlijk ook in  2013  weer  welkom  op  het  wijkbureau  Parera  of  de  KMar  Brigade  Suffisant.    Met vriendelijke groet,    Tom van Kempen  Wijkwachtmeester Caribisch Gebied  10   

Voor u gekeken….    ‘Extremely  Loud  &  Incredibly  close’  vertelt  het  verhaal van een jongen die na de dood van zijn  vader, op zoek gaat naar het slot wat hoort bij  de sleutel die hij gevonden heeft in een vaas in  de  kast  van  zijn  vader.  De  zoektocht  vindt  plaats op een uiterst zorgvuldig geplande basis.  Tijdens  zijn  zoektocht  komt  de  jongen  door  heel  New  York  de  meest  verschillende  personages  tegen  die  hem,  ieder  op  eigen  wijze, helpen bij zijn zoektocht. De mysterieuze  “huurder”  die  inwoont  bij  zijn  oma  gaat  ook  nog een verrassende rol spelen. De film is een bijzonder verhaal over  de band tussen een jongen en zijn vader, die ook gezien kan worden  als een hechte vriendschap. In de hoofdrollen Tom Hanks, met als zijn  vrouw Sandra Bullock. Een mooie film die het kijken waard is.     Marc van de Brug 

 

11   

Jill van Alem    De redactie van de Parera Society is zeer geschrokken van het bericht  over  het  plotselinge  overlijden  van  Jill  van  Alem,  dochter  van  Toine  en Ellen, op 17 januari 2013.       

Een jaar lang  zo dichtbij  eerst groeiend, levend onder het hart  dan tastbaar, kijkend, met alle geluidjes  meegedragen op de arm  zo dierbaar  zo leeg  wieg, maxicosy, een kast vol rompertjes  de toekomst   

    Wij  wensen  Toine  en  Ellen  en  hun  familie  heel  veel  sterkte  bij  de  verwerking van dit enorme verlies.    De redactie 

12   

Riet Visser  Vlak voor het verschijnen van  deze Parera Society kregen wij nóg een  slecht  bericht.  Riet  Visser,  moeder  van  Marjolein  Jagersma  en  oma  van Tobias is op 27 januari 2013 onverwacht overleden.  Wij wensen Marjolein, Tobias en hun familie ook heel veel sterkte in  deze zware tijden.    De redactie   

Vriendschap……..    Betekent er zijn voor elkaar in makkelijke, leuke en vrolijke tijden én  in moeilijke, verdrietige en zware tijden. Met Riet Visser, moeder van  Marjolein  Jagersma  Kpl  ODVB,  hebben  we  veel  van  de  makkelijke,  leuke en vrolijke tijden meegemaakt, echter sinds zondag 27 januari  2013 beleven we de moeilijke, zware en verdrietige tijden met haar  dochter,  want  op  die  avond  is  volledig  onverwacht  Riet  Visser  overleden. Woorden schieten te kort voor dit verlies; ook bij vrienden  en  kennissen  is  het  ongeloof  groot.  Hoe,  waarom..??  Dat  zijn  de  vragen die blijven. Vragen die nooit beantwoord zullen worden. Het  enige  wat  blijft,  is  de  herinnering  aan  Riet:  een  warme,  liefdevolle  vrouw  die  leefde  met  het  motto:  “ben  er  voor  elkaar  en  zorg  voor  elkaar.” Een laatste zin, gevonden op  de social media, zegt voor mij  alles:  

  We zullen je nooit vergeten.  Riet, rust zacht en in vrede.    Marc van de Brug  13   

Friendship on the move  In  januari  van  het  vorige  jaar  kreeg  ik  een  telefoontje  vanaf  de  Atlantische oceaan: we gaan drie jaar naar Curaçao!!!    Martijn was toen koud twee weken weg, op missie voor vier en een  halve maand. We woonden net samen en ik was nog niet uitgepakt.  De helft van de dozen zijn onuitgepakt mee verder verhuisd.     Op dat moment ging er van alles door me heen: blijdschap, spanning  en  enthousiasme.  Ik  zag  er  ontzettend  naar  uit  om  eens  normaal  ’s  avonds  met  mijn  vent  op  de  bank  te  zitten.  Nu  was  hij  iedere  week  van maandag tot vrijdag weg naar Den Helder en zo nu en dan langer  op  oefening  of  missie.  Wij  waren  toen  ruim  een  jaar  samen,  maar  hadden  misschien  in  totaal  een  maand  of  vier  met  elkaar  doorgebracht! Ik zag er naar uit om elkaar beter te leren kennen en  als dat dan ook nog eens op een tropisch eiland mag..!     Maar  ondanks  het  enthousiasme  was  er  ook  een  deel  angst  en  onzekerheid.  Het  is  nogal  een  stap  voor  een  stel  dat  nog  maar  kort  samen is, het is aan de andere kant van de wereld en dat terwijl ik in  mijn hele leven maar één keer de Benelux uit ben geweest…  en dan  was daar het wéér verhuizen.    Op  zich  heb  ik  niks  tegen  verhuizen  zelf.  Altijd  leuk:  een  nieuwe  omgeving,  nieuw  huis  om  eigen te maken en nieuwe mensen om te leren  kennen.  Maar  mijn  ervaring  is  ook  dat  als  je  verhuist,  je  van  meer  dan  alleen  je  oude  omgeving  en  oude  woning  afscheid  neemt.  Je  laat familie en vrienden achter en helaas zijn bij  mij ook vriendschappen op een eind gelopen na een verhuizing. En of  het  nu  goede  vrienden  zijn  geweest  of  niet,  of  ik  ze  nu  rekende  tot  mijn echte vrienden of een gewone vriendschap, iedere keer vind ik  14   

het naar om die mensen achter  te laten en te ontdekken dat die ene  vriend onze vriendschap anders zag dan ik.    Ik ben gelukkig wel iemand die over het algemeen snel contacten legt  en  dat  werd  ook  door  iedereen  in  mijn  omgeving  gezegd:  jij  maakt  snel  nieuwe  contact  en  vrienden.  Daar  was  ik  ook  van  overtuigd  en  vol  goede  moed  zijn  wij  het  avontuur  tegemoet  gegaan.  En  ook  al  was  ik  vol  goede  plannen,  toch  viel  het  me  op  dat  het  me  moeite  kostte om contacten te leggen.    In het vliegtuig raakten wij al snel aan de babbel met onze buurvrouw  Ilse en haar vier kinderen. Tja, het schept toch een band als je negen  uur  naast  elkaar  gepropt  zit!  Ilse  woont  hier  inmiddels  al  zo’n  acht  jaar en is alleenstaande  moeder van twee jongens en twee meiden.  Op  het  vliegveld  hebben  we  telefoonnummers  uitgewisseld  en  ruim  een maand (ja, een maand later..) hadden we afgesproken om samen  naar  het  strand  te  gaan.  De  wederontmoeting  was  ontzettend  spontaan  en  gezellig.  Diezelfde  dag  werden  we  door  Ilse  aan  meerdere  mensen    voorgesteld  en  de  kinderen  waren  meteen  weg  van Martijn. Tijdens het vieren van de verjaardag van Ilse kwamen we  er achter dat we vlakbij elkaar wonen en sindsdien lopen we de deur  bij elkaar plat.     Via  haar  heb  ik  ook  wat  andere  mensen  leren  kennen,  maar  ik  was  toch  nog  terug  houdend.  Zeker  het  contact  leggen  met  de  “andere  marinevrouwen”  vond  ik  moeilijk.  Waarom?  Ik  denk  dat  het  komt  omdat ik weet dat we hier maar een bepaalde periode zullen zijn. Ik  merkte dat ik onbewust een instelling had aangenomen zo van: het is  de moeite niet voor die drie jaar.    Sinds ik mij zelf betrapt heb op mijn “negatieve instelling” ben ik mij  bewust meer open gaan stellen voor de mensen hier. Zowel de locals  als  de  andere  marinevrouwen.  De  contacten  die  ik  al  had,  zijn  hierdoor  enigszins  veranderd,  maar  op  een  positieve  manier.  Ik  pak  nu  sneller  de  telefoon  om  gezellig  wat  af  te  spreken  of  om  gewoon  15   

even te babbelen. Dat maakt het leven ook iets makkelijker, ik heb nu  minder het gevoel: ik sta er alleen voor. Niks ten nadele van Martijn  hoor!!! Maar die heeft zijn bezigheden en ik zit dan alleen thuis.  Nu heb ik erg leuk contact met twee andere marinevrouwen en sinds  ik  mijn  instelling  veranderd  heb,  merk  ik  dat  ik  ze  beschouw  als  vriendinnen.    Ook  maak  ik  nu  makkelijker  contact  met  andere  mensen  en  ben  ik  zelf meer gaan ondernemen. Zo ben ik afgelopen maandag voor het  eerst  gaan  zwemmen.  Dit  was  ik  al  langer  van  plan,  maar  wachtte  steeds op een goed moment en iemand die met me mee zou gaan.   Het leuke was dat ik er twee mensen tegen kwam en die begroetten  me  zo  vrolijk  en  enthousiast  dat  ik  me  de  gehele  dag  een  stuk  vrolijker voelde! Ik heb nu alweer zin om donderdag te gaan!    Niet alle ontmoetingen zullen uitlopen op een hechte vriendschap of  misschien niet eens op een gewone vriendschap, maar toch is het fijn  om ze te hebben. Het maakt het leven net iets makkelijker hier!   

16   

                                        Irene Broerse 

17   

Bevriend zijn met jezelf    Het is januari en ik ben met mijn gezin nu alweer ruim een half jaar  op het eiland. Een half jaar waarin we hebben kunnen wennen, onze  plek hebben gevonden, ons hebben verwonderd over het leven wat  we hier nu leiden en geconfronteerd zijn met onszelf.   De  nieuwigheid  is  er  wel  vanaf  en  het  leven  heeft  zijn  eigen  ritme,  een  ander  ritme  dan  in  Nederland,  dat  wel,  maar  er  is  een  ritme  in  gekomen.  We  hebben  geaccepteerd  dat  ons  leven  er  nu  zo  uitziet,  dat  we  veel  buiten  leven  en  op  een  eiland  leven  dat  vele  gezichten  heeft.  Curaçao  heeft  veel  te  bieden  aan  diversiteit  in  groepen  mensen  en  in  landschappen,  maar  Curaçao  doet  ook  wat  met  de  innerlijke mens. Het is een ‘gezicht’ van de West waarvan ik vind dat  er te weinig aandacht voor is.      Waar het precies door komt weet ik niet, misschien door de afstand  met Nederland, of door het op een eiland zitten of wie weet zit het  gewoon in de lucht, zou het de Isla zijn? Ik weet het niet, maar je gaat  hier onwillekeurig jezelf toch allerlei dingen afvragen.  Want zo’n plaatsing in de West kan ook een confrontatie met jezelf  zijn. Dat merk ik aan mezelf, maar ook om me heen in de contacten  die ik heb. Volgens mij gaat het ongeveer zo: je komt hier ook maar  met je naïeve gedrag, met een rugzak vol goede bedoelingen om er  wat  van  te  maken.  En  dan  word  je  plotseling,  ongemerkt,  even  stil  gezet bij jezelf.   Want  daar  zit  je  dan  in  een  tropisch  paradijs waar de mensen zich scheel voor  betalen  om  genieten  tot  doel  te  verheffen. En dat kende je uit de folders,  feesten  op  Mambo,  relaxen  op  het  strand,  met  een  cocktail  in  je  hand  onbezorgd  over  het  hele  eiland…Want  dat is Curaçao: zon, zee en strand, toch?  Of toch niet alleen maar?   Want euh… soms houd je de twijfel echt  18   

even niet buiten de deur. Ik moet het hier toch leuk hebben? Kijk nou  eens  wat  een  fantastische  omgeving.  Kijk  nou  hoe  die  mensen  het  allemaal leuk hebben. Hier moet ik toch alles uithalen wat erin zit. Zo  moeilijk kan dat toch niet zijn? Want als ik het hier niet naar mijn zin  kan  hebben,  dan  ligt  dat  aan  mij.  Maar  deze  zinnen  die  je  jezelf  voorhoudt, helpen niet en je gevoel verandert er niet van.     Als geestelijk verzorger ben ik er om met mensen mee te zoeken naar  hoe je zin kunt geven aan je bestaan. Vragen passeren de revue over  hoe je een bevredigende invulling kunt geven aan het leven hier, hoe  je kunt omgaan met het gemis van de dingen in Nederland, waar je  energie en/of motivatie van krijgt. Als geestelijk verzorger in de West  ben  ik  zelf  ook  onderdeel  van  deze  vragen.  Ik  ben  deelgenoot,  niet  alleen  door  de  verhalen  die  mensen  mij  vertellen,  maar  doordat  ik  onderdeel van deze leefwereld uitmaak.     Het kan zijn dat de voorstelling die je hebt gemaakt niet uitkomt, dat  het  lastig  is  om  los  van  het  werk  te  komen,  dat  je  relatie  onder  grotere  druk  komt  te  staan  omdat  je  als  partners  op  elkaar  bent  aangewezen.  Of,  zoals  ik,  dat  je  erachter  komt  dat  je  gewoon  niet   langer  dan  vijf  minuten  met  een  boek  op  de  veranda  kan  zitten  omdat  er  onrust  in  je  zit.  Die  ontdekkingen  werpen je dan terug op jezelf.  En  dan  wordt  de  vraag  belangrijk  wat  er  bij  jezelf  toe  doet  en  hoe  goed je het met jezelf kunt uithouden oftewel: hoe goed ben je met  jezelf bevriend?  Misschien klinkt dat zwaar en moeilijk, maar ik zie het vooral als een  kans.  Wanneer  je  ruimte  neemt  voor  jezelf  kan  dat  een  voedingsbodem  zijn  voor  innerlijke  groei.  Ik  zie  hier  mensen  die  zichzelf recht in de ogen kijken en de moed opbrengen om na te gaan  wat ze echt belangrijk vinden, de vriendschap met zichzelf proberen  te bevestigen.   19   

Ons  verblijf  hier  kan  gelegenheid  bieden  om  echt  goede  aandacht  aan de relatie met jezelf en via jezelf met anderen te besteden en díe  dingen  te  ontwikkelen  die  je  in  de  waan  van  de  dag  in  Nederland  altijd  maar  voor  je  uit  schoof.    Een  plaatsing  hier  kan  soms  ook  letterlijk  betekenen:  ‘afstand  nemen’.  De  vraag  wat  je  écht  wilt  kan  dan de ruimte krijgen. Wanneer je jezelf met die vragen onder ogen  komt, kunnen daar prachtige antwoorden op komen waar ons verblijf  op het eiland een diepere glans door krijgt.    Reinier Donker,  humanistisch raadsman      

 

20   

   21   

Vriendschap    Vriendschap is een bijzonder fenomeen.   In je leven heb je vrienden  die komen, vrienden die gaan en vrienden die blijven en soms  heb je  vrienden die terug komen.    Van  dat  laatste  heb  ik  altijd  gedacht  dat,  dat  niet  kon.  Waarom  zou  je  iemand  die  jou  in  het  verleden  teleurgesteld  heeft,  weer opnieuw  toelaten in je leven?  Toch heb ik dit onlangs gedaan  en het voelt erg goed.      Ik besef dat we pas echt iets over  de  hernieuwde  vriendschap  kunnen  zeggen  als  ik  weer  in  Nederland woon, want nu kunnen  we  elkaar  niet  opzoeken  en  moeten  we  het  doen  met  WhatsApp  en  facebook.  Maar  ik  ben  erg  blij  dat  deze  vriendin  weer deel uit maakt van mijn leven.    Na 15 jaar dikke vriendschap raakte de koek zo’n vijf jaar geleden een  beetje  op.  We  leidden  beide  een  geheel  ander  leven.  We  kwamen  elkaar  nergens  meer  spontaan  tegen  en  afspreken  ging  steeds  moeizamer.  Meer  en  meer  kreeg  ik  het  gevoel  dat  het  eenrichtingsverkeer was. Ik baalde er van.    Ik besloot deze mooie vriendschap niet dood te laten bloeden maar  netjes af te sluiten. Ik schreef haar een lange brief. Daarin vertelde ik  haar  dat  ik  genoten  had  van  onze  vriendschap  en  vele  mooie  herinneringen koesterde, maar dat onze paden gescheiden waren en  dat die niet meer bij elkaar kwamen. Ik wenste haar heel veel geluk  met haar gezin en sloot af met de zin dat ik onze vriendschap nooit  zou  vergeten.  Het  voelde  goed  op  deze  manier,  maar  toch  miste  ik  22   

haar. Zeker op belangrijke dagen in mijn leven. Via via vernam ik nog  wel eens wat, maar ook dat werd steeds minder.    Totdat  ik  onlangs  een  vriendschapverzoek  van  haar  kreeg  via  Facebook. Wat nu? Ik antwoordde niet direct. Maar twee dagen later  accepteerde  ik  toch.  Ik  kon  haar  altijd  weer  blokkeren  als  het  niets  bleek te zijn.    Ongeveer  tegelijkertijd  was  er  een  facebookpagina  gestart  speciaal  voor  diegene  waarmee  wij  jaren  op  dezelfde  camping  hebben  gestaan. Met al deze mensen haalden we heel veel herinneringen op.  Zodoende  kwamen  ook  alle  herinneringen  aan  onze  vriendschap  boven.  Niet  alles  was  deelbaar  via  het  publieke  facebook  dus  we  gingen samen nog even verder via de WhatsApp.  Heerlijk was dat.     Nu  weten  we  dat  er  externe  oorzaken  waren  waardoor  onze  vriendschap  toen  niet  voort  kon  gaan. Maar zoals het nu lijkt, zijn  onze  paden  niet  geheel  gescheiden  maar  hebben  we  beiden  slechts  een  omweg  gemaakt  om  weer  terug  te  komen op hetzelfde pad.    Ik  hoop  dat  ik    deze  vriendin  straks  kan  scharen  onder  de  groep: Vrienden die blijven.    Bianca 

23   

Binnenkijken bij…    Uitgezonden  naar  de  West  belanden  we  in  marinewijken,  oude   ‘Shellwoningen’  in  Julianadorp  of  particuliere  huizen  ergens  in  Jongbloed,  Jan  Thiel  of  Coral  Estate.  Omdat  de  gordijnen  hier  doorgaans  niet  potdicht  gaan,  gluren  we  ongegeneerd  naar  binnen.  Met toestemming, dat wel.   Deze keer bij Harriëtte en Marnix Haverkamp.    Ze  kropen  door  het  oog  van  de  naald  bij  de douane, zegt Harriëtte Haverkamp. De  container  van  de  familie  uit  Zevenaar  die  afgelopen  zomer  Curaçao  werd  ingecheckt,  zat  bomvol  met  materialen  die  ze  nu  gebruikt  om  haar  betonnen  hagedissen,  papegaaien,  zonnen  en  andere  decoraties  te  maken.  Ze  wist  precies wat ze mee moest nemen om het  haarzelf  hier  naar  de  zin  te  maken.  De  mallen,  de  potten  verf,  het  gips  en  het  gereedschap werden wel opgemerkt door  de  douaniers,  maar  het  mocht  gelukkig  allemaal  passeren.  Harriëtte  kon  direct  aan  de  slag  op  haar  porch  van  het  huis  in  Jongbloed.  Tijdens  haar  eerste  term,  van  2005  tot  2008,  was  haar  creativiteit  weer  gaan  borrelen.  Ze  maakte  toen  schilderijtjes:  kleurige  afbeeldingen die het goed doen in kinderkamers. In een ver verleden  wilde  ze  een  creatieve  opleiding  doen, maar het werd uiteindelijk toch  de  relatieve  zekerheid  van  een  baan  als  doktersassistente  bij  defensie.  Maar  toen  de  eerste  term  zich  aandiende  was  de  dag  van  vertrek  ook  meteen  haar  ontslagdatum  bij  haar werkgever in Schaarsbergen.   24   

En nu is er dus ‘Jet’s’. Onder die naam verkoopt Harriëtte op markten  en art fairs haar creaties. Ze is er druk mee. Iedere dag als haar zonen  Wessel en Jochem naar school zijn, is Harriëtte bezig met opdrachten  en vrij werk.  Op dit  moment giet  ze ronde betonnen tuintegels  met  afbeeldingen  van  zeepaardjes.  Een  opdracht  voor  iemand  die  de  tegels  in  de  tuin  wil  leggen.  Maar  er  is  veel  meer.  Jet  kan  ook  goed  schminken,  wil  kinderworkshops  gaan  geven,  meer  kleurige  schilderijen  maken  en  iets  doen  met  high  tea’s.  Alleen  de  tijd  ontbreekt. Want er moet ook nog getraind worden voor de volgende  Extreme.  Haar  man  Marnix  fietste  de  zware  mountainbiketocht  van  ruim  80  kilometer afgelopen december fluitend uit.  Nu wil Harriëtte ook.   En  zwemmen.  En  hardlopen.  En  naar  het  strand.  En  met  de  hondjes  Ben  en  Nevis  lopen. Maar een dag heeft maar 24 uur.   Met  enige  regelmaat  gaat  Harriëtte  naar  de  kerk.  Moment  van  contemplatie  en  rust.  Maar dan gaat het weer borrelen.  Rustig aan, Jet!    Facebook: Jets  producten    Tekst: Elly Biesters  Foto’s: Sasja Grefen 

25   

Ontdekkingen en experimenten    Sommige  dingen  moet  je  aan  den  lijve  ervaren.  Dat  geeft  kleur  aan  het palet. Ik weet bijvoorbeeld uit eigen ervaring, dat een magnetron  zich  niet  goed  leent,  om  lingerie  in  te  drogen.  Mijn  schoonmoeder  weet uit eerste hand, dat je er ook beter geen eieren in kunt koken.  Laatst vernam ik iemands oprechte teleurstelling, dat melk koken in  een waterkoker de melk in een bruin verbrande prut verandert.     Mijn dochter van vier heeft de nieuwe televisie blijvend versierd met  potloodkrassen  op  het  beeldscherm.  Nu  weten  we  allemaal  voor  eens  en  altijd,  dat  je  die  krassen  niet  ongedaan  kunt  maken.  Soms  wordt het echt gevaarlijk. Ik herinner me nog goed die keer met open  kampvuur,  dat  mijn  vriendje  vroeg:  ‘waar  is  dat  blik  bonen?’  en  hij,  toen ik op het vuur wees, wegrende en riep: ‘duiken!’ Nu weet ik dus,  dat  je  eerst  een  gat  in  zo’n  blikje  moet  maken.  Zo  heeft  elke  ontdekking een prijs.    Hier  op  Curaçao  valt  ook  veel  te  ontdekken,  hier  een  random  opsomming:  - waarom vuurkoraal vuurkoraal heet, begrijp je pas echt, als je er  een keer je scheenbeen aan hebt opengehaald;  - dat  er  een  grens  zit  aan  de  hoeveelheid  suiker  die  voedsel  of  limonade kan hebben, waarboven de smaakpapillen in de mond  op  dezelfde  manier  gaan  reageren  als  op  zuur,  maar  dat  die  bovengrens blijkbaar niet voor iedereen geldt;  - dat  voedsel  heel  goed  kan  bederven  voor  de  houdbaarheidsdatum die op de verpakking vermeld staat;  - dat je gaten in het asfalt met de dag groter kunt zien worden;  - dat  het  charmant  kan  zijn  i.p.v.  arrogant  als  iemand  vol  overtuiging: ‘ja hè’ antwoordt op een ontvangen compliment op  haar  uiterlijk  (ondenkbaar  in  de  Nederlandse  calvinistische  cultuur)  - dat miss Hopi zich niet vol schaamte in vele lagen kleding hoeft te  hullen, maar open en bloot haar vet mag laten trillen op carnaval;  26   

-

-

-

-

-

-

dat  een  zwembad  zonder  de  juiste  dosering  chloor,  heel  gemakkelijk van kleur kan veranderen;  dat ‘onze’ Vaderlandse Geschiedenis niet automatisch iets is om  trots op te zijn;  dat  het  op  de  spaarzame  dagen  dat  je  de  contouren  van  Venezuela  zich  kunt  zien  aftekenen  aan  de  horizon,  meestal  bewolkt is in plaats van helder;  dat  koraalsteen  zich  op  de  lange  duur  niet  goed  leent  om  pleisterwerk  op  aan  te  brengen,  vanwege  het  hoge  gehalte  aan  zoutkristallen erin;  dat Klein Curaçao nog steeds een geschikte plek is om schipbreuk  te  lijden,  te  oordelen  naar  het  skelet  van  een  luxejacht  dat  zich  recent  gevoegd  heeft  bij  de  roestige  restanten  van  een  vrachtschip daar op de kust;  dat  je  eindeloos  op  je  wisselgeld  moet  wachten  wanneer  niemand anders dan familie van de baas vertrouwd wordt / kan  worden met een portemonnee;  dat cicades in groepsverband zoveel lawaai kunnen maken dat je  oren ervan gaan tuiten en horen en zien je vergaat;  dat  suikerdiefjes  van  bananen  houden,  maar  ze  niet  helemaal  opeten, zodat de mieren kunnen meeprofiteren;  dat flamingo’s grijs en zwart kunnen verkleuren met hun olierijke  voedsel mee;  dat  democratie  geen  vanzelfsprekendheid  is,  en  dat  het  een  rijkdom  is  om  een  minister‐president  te  hebben  die  zich  niet  te  goed voelt om op de fiets naar het werk te gaan;  dat  een  nieuwjaarsduik  niet  perse  het  Unox  gevoel  hoeft  op  te  roepen  dat je in het korte tijdsbestek van drie jaar mooie vriendschappen  kunt sluiten;  dat Curaçao met al haar mooie en moeilijke kanten een plek kan  zijn om in je hart te sluiten. 

  Anne 27   

Kalender activiteiten Geestelijke Verzorging      Zondag 3 februari   Zondag 17 februari   Zaterdag 23 februari   Zondag 3 maart   Zondag 17 maart                    

kerkdienst en open huis landhuis Ascencion  kerkdienst Noachkapel  natuurwandeling Wacawa  kerkdienst en open huis landhuis Ascencion  kerkdienst Noachkapel 

Activiteiten Landhuis Ascencion    

Op 15 februari wordt er bij voldoende belangstelling een  avondwandeling georganiseerd door de Stichting  Vormingscentrum  Landhuis  Ascencion.  De  wandeling  wordt  afgesloten met een Krioyo maaltijd en friet voor de kinderen.  

 



De kosten zijn NAF 27,50 per volwassenen en NAF 12,50 per  kind.    Opgeven voor 12 februari  Per mail: info@landhuisascencion‐curacao.com  Per telefoon : 864 1950 of 5187265    Iedere  donderdag  kunt  u  voor  NAF  10,‐  een  rondleiding  krijgen  door  het  landhuis  koffie,  thee  en  limonade  inbegrepen.  28 

 

Evenementen Curaçao1    1 februari      2 februari      3 februari      8 februari      10 februari      12 februari      22 februari tot 2 maart    15 maart                                         

Full moon Party, Kokomo Beach  Ilse de Lange, Kleine Werf  Kindercarnaval Parade  Tienercarnaval Parade  De Grote Carnaval Parade   De Vaarwel Parade  The Plein Air Curaçao Art Festival  Blue Marlin Release Tournament 

                                                               1   De  redactie    kan  u    geen  verdere  informatie  geven  over  deze  evenementen. Alle evenementen zijn terug te vinden op internet. We  verzoeken u daar te zoeken naar meer informatie.   

29   

Internationale vriend2   

Arabisch     Frans Oudgrieks    Russisch     Spaans     Albanees    Duits     Engels     Filipijns     Fins      Esperanto   Japans    Maleis    Papiaments  Chinees    Italiaans    Zweeds    Noors   

                                 

‫ص داقة‬  ami ϕίλος  друг  amigo mik  freund  friend  kaibigan  ystävä   amiko  友人  teman  amigu    朋友   amico  vän  venn 

                                                               2  Bovenstaande vertalingen van het woord vriend zijn allen opgezocht  via  een  online  woordenboek.  De  redactie  biedt  u  geen  enkele  zekerheid dat al deze woorden ook daadwerkelijk correct zijn.   

30   

BELANGRIJKE TELEFOONNUMMERS  

  Kinderoppas:                                                                                                     Yvette Coster, Kaya Grote Berg 12 (05‐10‐1952)   864‐8717                                Edna Carlo, George Maduroweg 7       868‐3900                                Yacintha Veentjer, Grenenweg 20 (09‐08‐1994)           869‐5451         oppascentrale Curaçao          662‐1216  (contactpersoon: Rosemarie)    Algemeen            telefoon:                                St. Elisabeth Ziekenhuis         910                                          Politie en Brandweer           911                                          Ambulance             912                                          Kustwacht             913                                          Hato inlichtingen           868‐1719                                Aqualectra             0800‐0135     Marinebasis Parera           telefoon:                               Commandant der Zeemacht Caribisch gebied     463‐7400                            Chef Staf             463‐7403                                Bureau Operaties (24/7)         463‐7432                                Telefooncentrale           463‐7100                                Commandant MB Parera         463‐7125                                Hoofd Facilitair            463‐7126                                Officier van de wacht (07.00 – 15.00 uur)     463‐7130                        Wachtcommandant MBK         463‐7149                                Koninklijke Marechaussee (kantooruren)     463‐7839                                Koninklijke Marechaussee (noodgevallen)     560‐1020                                KMAR Tom van Kempen         463‐7040                                Medische Dienst (alarmnummer 24/7)      463‐7222                                Receptie Ziekenboeg                 463‐7223 / 463‐7225                         Verbandkamer            463‐7218                                Apotheek             463‐7229                                Tandarts             463‐7230                                Bureau Geestelijke Verzorging         463‐7140                                31   

VLOP            463‐7141                                              VLAM             463‐7142                                              VLORA            463‐7136                                              DC BMW           463‐7451                                              Bureau OS&O           463‐7162                                              Reisbureau Parera Passage        463‐7090 / 7091 / 7092                                   Videotheek / Bibliotheek       463‐7161                                              Bureau Sport           463‐7165                                              Zwembad Bubi Blou         463‐7163                                              MWC Brakkeput         767‐2221                                              Landhuis Ascension         864‐1950     De redactietelefoon:                                                                                                 Sharon Rosario Placido ‐ Winklaar     463‐7140                                              Frans Kerklaan           513‐0342                                              Henk Hortensius         513‐0393   Reinier Donker          513‐0343                                                                                        Duifje Donker          517‐7652  Elly Biesters          660‐9340       Marc van de Brug         511‐5126          Monica van Dijk        698‐3646  Annie Eerhart            522‐1968  Sasja Grefen          510‐6618  Bianca van Vuuren                                                    519‐4508  Debbie Kuyp          690‐3444    

32   

 

 

                                                           

De volgende Parera Society kunt u  halverwege maart weer verwachten.   

Het thema van de volgende Parera Society is  Sociale Media    Zelf een goed verhaal of een goede tip passend bij dit thema?   Mail dat dan naar [email protected].  NB: De redactie behoudt zich het recht ingezonden stukken   aan te passen en of in te korten 

    Contactgegevens:  www.parerasociety.webklik.nl  www.facebook.com/parerasociety  [email protected]