Wingerd. Driemaandelijkse huiskrant van het Woon- en Zorgcentrum De Wingerd

PB Leuven 1 2/2444

BELGIE-BELGIQUE

Afgiftekantoor Leuven 1

ERKENNINGSNUMMER P708430

W ingerdstraat 14, 3000 Leuven Tel. Tel. 016/28.47.90 — Fax. 016/20.44.45

Wingerd Driemaandelijkse huiskrant van het Woon- en Zorgcentrum De Wingerd Kleinschalige groepswoningen voor dementerende ouderen Zorgflats voor echtparen Centra voor Dagverzorging & Kortverblijf Lokaal Dienstencentrum Expertisecentrum Dementie Vlaams Brabant — MEMO

V.U.: P. P. Coosemans, Schoolbergenstraat 165, 3010 Kessel-Lo In deze editie: De nieuwe gebouwen in beeld Plechtige inhuldiging: 5 september 2008 Inzegening van het kruis Hoe reageert de buurt Wat gebeurt er met de oude wingerd Een prachtig afscheidsfeest Praatcafé dementie De keuze van Jaak Agenda Afscheid van Paul Devester Interview: valt het mee in de nieuwe wingerd Personeelsnieuws In Cijfers

1 2 4 4 4 5 5 6 6 6 7 8 8

Kleinschalig wonen, appartementen 1 tot 8 - ‘s Hertogenlaan 73

Dagcentra en Kort Verblijf - ‘s Hertogenlaan 71

Zorgflats - Wingerdstraat 10

Beschermd Wonen, groepswoningen 9 tot 11 - Wingerdstraat 12

Fotografie: Roeland Van de Velde 18 de jaargang, nr. nr. 3 — oktober 2008

e-post: [email protected]

1.

Internet: www.wingerd.info www.wingerd.info

INHULDIGING VAN HET NIEUWGEBOUWDE WOON- EN ZORGCENTRUM, 5 SEPTEMBER 2008 De nieuwe Wingerd: oude waar in nieuwe dozen ? Helemaal niet! Over het project dat wij vandaag voorstellen is lang nagedacht. We zochten inspiratie bij de paar kleinschalige initiatieven die reeds bestaan in Vlaanderen, maar ook in Nederland, Denemarken, Zweden en Dijon in Frankrijk. We bouwden ook verder op de 27 jaar ervaring in de zorg voor mensen met dementie die we ondertussen zelf hadden opgebouwd. Door de inplanting in deze woonwijk wordt de kern van onze missie versterkt: namelijk aan de samenleving duidelijk maken dat mensen met dementie niet dienen te worden opgeborgen tussen de muren der vergetelheid. Ze horen thuis in het volle daglicht, in het centrum van het dorp.

Waarom dan deze nieuwe Wingerd?

Deze beweging naar zo gewoon mogelijk wonen, rekening houdend met de beperkingen van mensen en met hun mogelijkheden is niet nieuw, maar reeds langer aan de gang in de zorg voor personen met een verstandelijke beperking en in het beschermd wonen in de psychiatrie.

Uiteindelijk was het gebouw een oud klooster dat we hadden omgebouwd, en zeer goed onderhouden. Voor de toekomst voldeed het echter niet meer aan alle normen wat betreft wooncomfort en sanitair.

Een kleinschalige woonvorm levert vooral een bijdrage aan de kwaliteit van leven, maar is niet dé oplossing voor alle problemen.

Wij hadden ook de ervaring dat de ganse dag leven in leefgroepen van vijftien bewoners te belastend is voor mensen wiens mentale mogelijkheden tot communicatie geleidelijk afnemen. Je kan je dit best voorstellen alsof wij de ganse dag in een aula vol mensen zouden moeten doorbrengen. Groepen van 15 leek ons niet kleinschalig. Wie leeft er vandaag nog in een gezin met 15 gezinsleden?

We kozen meteen voor een leefgroep palliatieve zorg, lang vóór Zuster Leontine in het Algemeen Ziekenhuis Sint-Jan te Brussel de eerste afdeling palliatieve zorg oprichtte. Op enkele uitzonderingen van onverwacht sterven na tijdens een korte ziekenhuisopname, kon men in die 27 jaar ook aan alle bewoners kwaliteitsvolle zorg bieden tot en met het levenseinde in wat hun vertrouwde omgeving was geworden. Niemand diende daarvoor naar het ziekenhuis te worden overgebracht. Dat is te danken aan de specialisatie van de vaste coördinerende artsen en de personeelsequipe.

De meeste mensen, behalve deze van de palliatieve afdeling hadden tijdens de dag geen permanente toegang tot hun kamer, omdat deze op een andere verdieping gelegen was, en omdat we destijds kozen voor de rechtstreekse toegang tot de tuin in alle leefgroepen.

Palliatieve zorgen

alleen voor kankerpatiënten aangewezen was, maar diende uitgebreid te worden tot alle personen in de laatste periode van hun leven. Is het daarom dat de nood aan palliatieve zorg voor personen met dementie in vergelijking met kankerpatiënten pas veel later werd gezien, en soms niet gezien? Of is het omdat dementerende personen niet meer worden gezien als reële personen, als ‘non-persons’? Zijn ze nog levend of ‘reeds dood’ en daarom apart gezet?

Niet alles is verlies in de voortschrijdende dementering. Soms ervaren kinderen tegenover hun ouders een nieuwe en aparte nabijheid en intimiteit, die ze zelden voorheen hebben ervaren. Het omgaan met een vader of moeder die zo zacht en breekbaar is geworden, zo afhankelijk en toch weer in een zo eigen wereld, brengt in deze haastige wereld bij momenten een oase van onthaasting, van andere waarden, die uitnodigt tot nadenken, tot verwijlen en tot nieuwe intimiteit, die mensen anders naar mensen leert kijken.

Het heeft nog een hele tijd geduurd voor men besefte dat palliatieve zorg niet Burgemeester Louis Tobback: “Ik ben er fier op dat wij in onze stad zo een hooggewaardeerde instelling hebben als De Wingerd !” Bestaanskwaliteit

Een nieuwe uitdaging

Bestaanskwaliteit mag niet geformuleerd worden vanuit onze gezichtshoek, maar vanuit het inlevend meeleven met de dementerende ouder en zijn familie.

We staan zoals 27 jaar geleden voor een nieuwe uitdaging. De reglementering stimuleert zeer sterk vernieuwing en creativiteit. Wij hebben de handschoen opgenomen.

Zorgzaam omgaan met hun verdriet, met hun agressie, en oog hebben voor hoe elk van deze familieleden zoon of dochter, partner, broer of zus is, is van primordiaal belang. Elk familielid is uniek en elk van hen brengt iets binnen van het verleden van deze bewoner in zijn heden. Als de familieleden goed worden bejegend, het gevoel krijgen erbij te horen, “brengen ze leven binnen het leven” en wordt het geleidelijk dementeren niet alleen sterven.

2.

Maar eens te meer stellen we vast dat de reglementering niet is gevolgd. De subsidiering is niet aangepast aan kleinschalig wonen. Domotica worden niet gesubsidieerd. De personeelsnormen die het RIZIV oplegt richten zich enkel op verpleegkundigen en zorgkundigen, maar om deze vorm van leven mogelijk te maken is meer flexibiliteit vereist.

te creëren waar zoveel mogelijk mensen kunnen van genieten en dat vanuit diverse invalshoeken zichtbaar zou zijn. Het werd een reeks van vogels die elk op hun manier ergens mank zijn, die naar je kijken, en als het ware met elkaar praten.

Vlaams minister van Welzijn Steven Vanackere: “We gaan er alles aan doen om de huidige wettelijke normen aan te passen aan de noden van vooruitstrevende instellingen als De Wingerd”

Dank aan kritische partners Een woord van dank aan de bewoners en hun familieleden, en aan allen die als personeelslid, vrijwilliger, arts, bestuurder, aan dit levenswerk hebben meegewerkt en nog steeds meewerken, omdat ze doorheen de geschiedenis van zevenentwintig jaar onze kritische partner zijn geweest in de uitbouw van deze persoonlijke zorg voor mensen. Jullie zijn niets minder dan de inspirerende stimulans achter dit nieuwe project. In het bijzonder willen we de buren danken voor de goede verstandhouding die we in de voorbereidende overlegvergaderingen mochten ervaren. Voor sommigen ontnemen we het zicht op de prachtige Brabantse heuvelen, maar we geven wel zicht op ouder worden als een waardevolle dimensie in het bestaan van ons allen. De ouderen zijn geen groep apart, maar een deel van elk van ons, en laat ons ook dit deel kansen geven. Wij bouwen niet alleen voor vandaag, maar ook voor de ouderen van morgen.

Het zorgforfait daalt omdat we bij uitbreiding opnieuw worden ingeschaald alsof in die nieuwe plaatsen mensen met de laagste zorgbehoefte worden opgenomen, terwijl we het tegendeel al 27 jaar hebben bewezen. We hebben opnieuw alle creativiteit nodig om ondanks regelgeving die niet is aangepast, dit initiatief op de kaart te zetten.

18 de jaargang, nr. nr. 3 — oktober 2008

Tekst: citaten uit de toespraak van voorzitter Manu Keirse Foto’s: Rik Daze

Een open domein Het domein is niet omheind, maar een open wandelpark waar bewoners, familieleden en de mensen uit de buurt elkaar kunnen ontmoeten. Met het budget dat elke gesubsidieerde voorziening aan kunst moet besteden werd gevraagd aan Jef Claerhout om iets


3.


INZEGENING VAN HET KRUIS IN HET ‘GRAND CAFÉ’ VAN DE NIEUWE WINGERD

WAT GEBEURT ER MET DE ‘OUDE’ WINGERD?

HOE REAGEERT DE BUURT OP DE KOMST VAN DE ‘NIEUWE’ WINGERD? Tijdens de openingsreceptie had ik een gesprek met verschillende buurtbewoners. Ik vroeg hen hoe zij de komst van De Wingerd ervaarden. Iemand zei: “Onze achtertuin was nog nooit zo goed verzorgd!” en een ander merkte op: “Rustiger dan een rusthuis kon toch niet!” Een meer genuanceerde, kritische mening ontvingen we van de heer Jos Huypens, die op nr. 58 woont in de ’s Hertogenlaan. Hieronder volgt ‘in extenso’ zijn bijdrage, waarvoor hartelijk dank. P.C.

BUREN MOET JE VERDIENEN, ELKE DAG Ongeveer 20 jaar geleden gebruikten mijn kinderen en hun kameraadjes de 's Hertogenlaan als speelplaats. De enkele auto die al eens passeerde was daarvoor nauwelijks een probleem. Een paar weken geleden stond een blinde auto van de politie voor mijn deur te flitsen… De nieuwe inplanting van De Wingerd past in dit plaatje. Het tekent de verdergaande verstedelijking van de buurt.

Lieve medemensen, als pastor van dit nieuwe huis mag ik Gods zegen afsmeken over alle mensen die hier zullen wonen en werken en aansluitend een kort wijdingsgebed uitspreken over dit eenvoudige kruis. Zegen ons allen, God. Ons lief en leed laten U niet onverschillig. Ons leven en ons geluk is u een grote zorg. Onze vrede is uw vrede. Wij danken U omdat Gij zo kwetsbaar geworden zijt in Jezus, uw lieve Zoon en door Hem in al uw mensen. Dit kruis is teken van uw verbond met ons allen. Twee balken: de één opstaande, de andere liggend. Jezus hing aan het kruis, uitkijkend naar U en zuchtend: “Vader, alles is volbracht, in uw handen beveel ik mijn geest”. Dit kruis geplant in de aarde, naar de diepte toe. Diep in ons hart leeft Gij als zaad dat eens zal uitgroeien tot levend Brood. En dan die dwarsbalk... in zijn uitgestrekte armen wil Hij alle volkeren bij Zich uitnodigen! Hij heeft gezegd: “Komt allen tot Mij, die uitgeput zijt en onder lasten gebukt, Ik zal u rust en verkwikking geven!”. Dit alles en zoveel meer wil dit kruis zeggen. In u aller naam mag ik het wijden: “In de Naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen.”

Pierre Debruijn

4.

Tussen De Wingerd en de buurt is het zeker geen liefde op het eerste gezicht. En de eerste ontmoeting tijdens een informatievergadering verliep ook eerder stroef. Zeker toen een schepen van de stad niet wilde antwoorden op een vraag van een buurtbewoner over het BPA. 'Te moeilijk voor de aanwezigen", vond de schepen. De toon van betutteling van de buurt was meteen gezet. Daarop volgden er nog infovergaderingen en buurtbrieven. Maar het bleef bij 'infomeren', nooit bij echt 'overleggen'. Gelaten De buurt bleef er gelaten bij. Als je ziet wie allemaal op zo'n openingsceremonie rondloopt dat weet je immers dat je als 'kleine' buur niet veel in de pap te brokken hebt. De inplanting van De Wingerd kan toch niet erger zijn dan de andere plannen die ooit werden geopperd: een nieuwe gevangenis, een supermarkt, de Brabanthal. Waarschijnlijk is dit nog het minste kwaad. Toch hebben we de afgelopen jaren tijdens de bouwwerken behoorlijk op de tanden moeten bijten. Onverantwoorde aannnemers die gevaarlijke modderstromen in de straat achterlieten, permanent stof waardoor het poetsen van ramen en koepels onbegonnen werk was. Soms leek de buurt wel een bezette wijk door vrachtwagens die van oordeel waren dat de straat van hen was. Wildparkeren voor opritten, dubbelparkeren waardoor er geen doorkomen aan was. En dan de lawaaihinder die 's morgens op een onvoorstelbaar onchristelijk uur al begon.

We hebben het allemaal getolereerd omdat Leuven een instelling als De Wingerd verdient, maar toch… Het doet soms pijn wanneer die grote buur nu steevast uitpakt met het schitterende vergezicht waarvan de bewoners en het personeel van De Wingerd kunnen genieten. Een vergezicht dat evenwel van de buurtbewoners is 'gekaapt', bovendien ten koste van de privacy bij een aantal van ons. En dat wordt niet gecompenseerd door wat groen rond de nieuwe gebouwen en een 'Grand Café'. Gedwongen huwelijk Of het nog wat wordt tussen de buurt en De Wingerd weet ik niet. Het is en blijft een gedwongen huwelijk. Misschien groeit er ooit nog wel wat liefde tussen beide. Maar dan zal De Wingerd dat nabuurschap moeten verdienen, elke dag. De drukte in de straat zal toenemen: bewoners, bezoekers, personeel, leveranciers… De open-deurdagen begin september toonden aan hoe het niet moet. Met bezoekers die zonder boe of ba privéparkings in de straat inpalmden, of zo parkeerden dat je nog net je huis uitkon. Misschien moet er toch eens gedacht worden aan structureel overleg met de buurt. Het is nu wat afwachten tot De Wingerd op volle toeren draait. Afwachten met enig geloof, hoop en vrees. Geloof dat dit schitterend centrum zijn rol volwaardig zal kunnen waarmaken. Hoop dat zoiets zal gebeuren op een wijze dat ook de buurt er beter van wordt, en vrees dat de omgeving nog verder zal ingepakt worden door grote broers en ontwikkelde woongebieden. Mijn kleinkinderen zullen in elk geval de 's Hertogenlaan nooit meer als speelplaats kunnen gebruiken. En dat vergezicht zijn we definitief kwijt.

Jos Huypens buurman

Alwie zovele jaren als personeelslid, vrijwilliger, familielid of sympathisant De Wingerd in de Noormannenstraat heeft gekend én beleefd, is erg benieuwd wat er gaat gebeuren met dat vroegere klooster, met die riante nieuwbouw en die mooie boomgaard. Zoals we vroeger reeds meedeelden, werden de gebouwen en de tuinen van De ‘oude’ Wingerd aan de Noormannenstraat met gesloten beurs geruild voor een veel ruimere bouwgrond aan de ’s Hertogenlaan. Ook de bouwfirma Matexi was in deze ruil betrokken en mocht 11 privéwoningen bouwen aan de twee uithoeken. Duidelijk een ‘win-win’ situatie voor alle partijen. Intussen vernamen we van de heer Marc Leroy van de Technische Diensten van de K.U.Leuven, dat de gebouwen in de Noormannenstraat overgenomen worden door de universiteit en omgevormd zullen worden voor de huisvesting van studenten. De oude livings van De Wingerd zouden op termijn tevens kunnen omgebouwd worden tot appartementen en studio’s. De tuinen worden grotendeels toegankelijk gemaakt als publiek park voor de buurt. De universiteit zal na de verbouwing van De 'oude' Wingerd de studentenresidentie Guido Gezelle aan de Ruelensvest, die ze nu in erfpacht heeft van de stad Leuven, verlaten. Tevens zou de stedelijke school aan de Leo Dartelaan en de SBLO zo kunnen uitgebreid worden. Dat deze besprekingen in een laatste stadium van goedkeuring zijn, werd ons bevestigd op 5 september door schepen Karin Brouwers tijdens de receptie bij de opening van De ‘nieuwe‘ Wingerd. Paul Coosemans

EEN PRACHTIG AFSCHEIDSFEEST OP HEMELVAARTDAG 15 Augustus 2008: De ‘oude’ Wingerd kon zich die zonnige vrijdagnamiddag geen mooier afscheidsfeest inbeelden: nooit zoveel volk gezien op het feest bij de grot op Onze-Lieve-Vrouw Hemelvaartdag. Sommigen spraken van meer dan 200 mensen, bewoners en hun familie, verzorgenden en vrijwilligers. In elk geval, er bleef maar volk toestromen en van overal werden er nog stoelen en banken aangesleurd. Pater Piet, zuster Rosa en acoliet Maurice aan het altaar keken uit op een weide vol mensen: ’t zal hun deugd gedaan hebben!

PRAATCAFE DEMENTIE Intussen bereikten ons steeds feller de heerlijke geuren van de paella, die in de tent op het terras in drie reuzekommen werd klaargestoomd door het koksteam van de beide Hermannen… Jeanette sloot af met een bezinning “Maria leeft voort in elke vrouw”, waarna Pater Piet terecht Mia en alle vrijwilligers die meewerkten aan deze prachtige viering ruim bedankte.

Een bereidwillig familielid nam ondertussen onvoorbereid de nodige foto’s. Na de tafeldienst, het Onze Vader en de vredewensen, hadden Pater Piet en zijn twee assistenten de handen vol met het uitreiken van de communie aan zo’n talrijke massa, terwijl de drie saxofonisten en het koor kundig bleven spelen en zingen.

’t Was het allerlaatste, maar misschien ook het allermooiste feest ooit aan de grot, waar ’s avonds laat nog talrijke rode kaarsjes aan het Mariabeeld bleven nabranden. Hoelang de misviering ook had geduurd, de paella smaakte nadien heerlijk bij ’n glaasje frisse, zomerse sangria. Wat gaan we die prachtige boomgaard nog missen! Echt waar, we beleefden een waardig afscheidsfeest aan De ‘oude’ Wingerd.

Donderdag 23 oktober in WZC Betlehem - Herent “Ben ik nu moeder of dochter? Over rolomkering en familierelaties” door Dhr. Luc Van de Ven, klinisch ouderenpsycholoog

Paul Coosemans Een praatcafé dementie is een tweemaandelijkse bijeenkomst voor familieleden van personen met dementie en andere geïnteresseerden. Het heeft voor een deel de gemoedelijkheid zoals we die van een gewoon café kennen. Er wordt telkens een gastdeskundige geïnterviewd over bepaalde aspecten van dementie. Je kan kiezen voor een bepaald thema of voor de 4 avonden. Na elke uiteenzetting volgt een gedachtenwisseling met het publiek en de mogelijkheid tot vraagstelling.

Een bewoonster uit De Ranken heette iedereen welkom. Het uitgebreide koor onder de leiding van Annemie deed het uitstekend. De gekende Marialiederen galmden onder de zwaar beladen perebomen en die mooie, grote notelaar. Een trio saxofonisten van de familie Vanlent zorgde voor variatie met gepaste muzikale intermezzi.

In zijn bezielende homilie benadrukte Pater Piet, zoals alleen hij dat kan, de vreugde en de dienstbaarheid, die Maria nog steeds uitstraalt. Tussen het gezongen Magnificat door brachten bewoners en familieleden nog pakkende getuigenissen over hun devotie tot OnzeLieve-Vrouw.


Het praatcafé dementie wil iedereen bijeenbrengen die met dementie geconfronteerd wordt. In de eerste plaats hopen we familieleden van personen met dementie, die thuis wonen of in een rusthuis, te ontmoeten. Maar ook dementerende personen zelf, kennissen, vrijwilligers, professionelen zijn van harte welkom. Het praatcafé is vrij en gratis toegankelijk voor alle familieleden en geïnteresseerden. Om 19u30 start het interview met de gastspreker. De aanwezigen hebben de mogelijkheid om vragen te stellen of standpunten in te nemen. Achteraf kunnen zij onderling verder een praatje maken over ernstige en minder ernstige dingen.

Expertisecentrum Dementie Vlaams-Brabant

Tel: 016 / 50.29.06 E-post: [email protected] Internet: www.ecdmemo.be


memo

5.


DE KEUZE VAN JAAK 'Wees niet bevreesd wanneer de vlagen gaan', - dat schrijft de grote dichteres Ida Gerhardt in het korte gedicht dat 'Stem van de Herfstregen' heet. Tien regels zijn het, en ze zijn bedrieglijk eenvoudig. Lees en herlees ze:

Wees niet bevreesd wanneer de vlagen gaan rondom uw huis - het is uw aards verblijf. Wees niet bevreesd als ziekte u komt slaan uw lichaam was altijd een aards verblijf. Zonder bekommernis laat u ontgaan roem, eer en staat; zij zijn een aards bedrijf. Maar wees bevreesd wanneer de tranen gaan, de bevende, om wat is aangedaan door u. De liefde is uw eeuwige verblijf.

Ida Gerhardt, uit 'Zeven maal om de aarde te gaan', Athenaeum-Pollak & Van Gennep Hans Andreus, uit 'Groen land', Uitgeverij Holland

Andere dichters kijken naar het landschap en zien hoe het verandert. Hans Andreus doet dat. Wat de herfst met de berken doet, bijvoorbeeld:

De herfst wordt nu kil. De meeste bomen houden hun groen vol, maar de berken, van vorm en tint toch al ijl, slinken tot geesten. Hun schemerende skeletten zijn behangen met dunne gouden munten waar de zon doorheen schijnt, versleten dukaten die zullen vallen op vochtige Hollandse zandgrond. Jaak Dreesen

ACTIVITEITEN

AFSCHEID VAN PAUL DEVESTER Na André Mathijs worden de vrijwilligers van De Wingerd opnieuw zwaar getroffen. Op dinsdag 26 augustus namen we afscheid van Paul Devester. Sinds jaren was Paul actief in de cafetaria en vooral als prominent lid van het zangkoor van De Wingerd. We zullen zijn aanstekelige humor en zijn grote dienstvaardigheid erg missen. Als gewezen beroepsmilitair was Paul Devester erg geliefd in de vriendenkring. van zijn legercorps, maar eveneens in talrijke Leuvense verenigingen en zangkoren. Zo was hij de veelgeprezen voorzitter van de Mannen van ’39. Ook daar zullen ze hem missen. Tijdens de aangrijpende woorddienst in de kerk te Herent, opgeluisterd door het koor Trinitas, wezen zowel de legeraalmoezenier als de ziekenhuispastor op zijn verdiensten. Paul overleed op 21 augustus na een slepende ziekte, omringd door al zijn dierbaren. We bieden zijn echtgenote Jeannine, zijn zus Suzanne en heel de familie onze oprechte deelneming aan.

De wekelijkse Eucharistievieringen vinden plaats op zaterdag, om 16u30 in de polyvalente zaal van het Grand Café.

ZANG

HERDENKINGSVIERING

Maandag 20 oktober Groepswoningen Wingerdstraat 10 en 12 Maandag 3 november Kleinschalig wonen ‘s Hertogenlaan 73 Maandag 17 november Groepswoningen Wingerdstraat 10 en 12.

Zaterdag 8 november 17u polyvalente zaal Grand Café.

IJSKARRONDE

LIONS CLUB

Vrijdag 3 oktober Vrijdag 7 november

P.C.

SINTERKLAASFEEST Woensdag 3 december Voor de kinderen en kleinkinderen van bewoners en medewerkers.

Zondag 14 december Koorzang in het Grand Café.

WAFELBAK Dinsdag 21 oktober Kleinschalig wonen, nrs 5, 6 en 7 ‘s Hertogenlaan 73.

NAGERECHTENNAMIDDAG Donderdag 30 oktober 14u - 16u in het Grand Café voor de bezoekers van het dagcentrum en de bewoners van de kleinschalige woningen aan de ‘s Hertogenlaan. Donderdag 27 november 14u - 16u in het Grand Café voor de bewoners van de groepswoningen aan Wingerdstraat.

Het centraal gelegen Grand Café verwacht u en is dagelijks geopend van 14u00 tot 17u30 !

GEZOCHT: VRIJWILLIGERS Wij zoeken vrijwilligers die willen helpen op het secretariaat, voor het bemannen van het onthaal en de telefoon. Bent u bedreven in het aanbrengen van ophangsystemen voor kaders en schilderijen? Hebt u de volgende weken wat tijd? Kan u zich één of meerdere namiddagen per week vrij maken om in het Grand Café de handen uit de mouwen te steken? Contacteer Mia De Brabander op het nummer 016/28.47.94 of via e-mail: [email protected] Jouw tijd is onmisbare brandstof in De Wingerd... en je krijgt het er gegarandeerd warm van!

6.

INTERVIEW: EN… VALT HET MEE IN DE “NIEUWE” WINGERD ? In het Grand Café schijnt de zon gul door de grote ramen, de tafeltjes zijn bijna allemaal bezet, ook het terras buiten mag zich verheugen in veel bezoek. Kopjes en schoteltjes staan in slagorde op de lange toog, klaar om de dorstigen te laven, en iedereen begroet iedereen. Het draaiorgel trekt zich, een beetje moeilijk, op gang. De vrolijke noten klinken indringend door de grote ruimte en ook de geur van oliebollen roept een sfeer op van vroeger, van molens, gelach, gezwaai en joligheid zodat alleman het nu wel moet beseffen: het is kermis in De Wingerd, de nieuwe Wingerd.

De gebouwen zijn prachtig, de tuin ligt te schitteren in fel groen, de vogels op hun stokken zitten elkaar achterna in onvermoeibare gedrevenheid, het weidse landschap zet er toe aan diep adem te halen en de frisse lucht met ganse scheppen binnen te zuigen. Maar stemt de werkelijkheid overeen met het beeld dat ons voor ogen gebracht wordt? Voelen de bewoners en hun familieleden de nieuwe woonruimten ook aan als beter, hebben ze de verhuis en gans de rompslomp ervan goed verteerd? Ik ga op zoek naar mensen die het me willen vertellen, lukraak tafeltjes uitzoekend met een vrije stoel ernaast. Mevrouw Lurquin en haar moeder zijn graag bereid een en ander te vertellen. De familie heeft de verhuis zelf georganiseerd, zoals gevraagd.

Het was fijn om dit voor moeder te doen; er is zelfs heel wat afgelachen onderweg met een vitrinekast rudimentair vast gesjouwd op een niet professioneel voertuig. Ze vinden het een hele verbetering dat moeder nu een stel eigen meubeltjes heeft; dat was voor haar een grote verrassing bij het betrekken van de nieuwe kamer. Het ziet er, ook en vooral voor de familie, op die manier echt huiselijk uit; een beetje de thuis van vroeger. Een halve eeuw geleden maakte moeder als kind mee hoe háár oma opgenomen werd in een rusthuis. Maar: "Daar was het helemaal niet zo mooi als hier" vertelt ze zelf en "mijn grootmoeder weende bij de opname. Maar hier is het heel anders, ik ben hier goed en ik ben gelukkig dat ik hier ben, ik ben ook nog gezond, ondanks mijn leeftijd." Ze kijkt heel overtuigend rond en geniet duidelijk van de aandacht. Dochter Lurquin vindt het een beetje jammer dat sommige "vriendinnen"van moeder nu in een andere leefgroep zitten maar ze tilt er niet zwaar aan want "moeder is content en de opvang en verzorging zijn zeer goed."

Meneer zit er monkelend bij en beaamt alles wat zijn vrouw vertelt.

Mevrouw Demeyer is hier met haar man. Hij komt naar het dagcentrum; voor hem is de verandering dus niet zo groot en er moest al helemaal niet verhuisd worden. Toch was hij de eerste dagen op de nieuwe site opvallend zenuwachtig en angstig, maar nu is alles op zijn pootjes gevallen. Alleen jammer dat de huiselijkheid van de vroegere Wingerd er nog niet is want : "Ze hadden ginder zo'n prachtige planten" vertelt mevrouw met iets van heimwee, "en er zijn nog wel wat mankementen met de deuren en een boel dingen lopen nog niet zoals het hoort, maar dat zijn kinderziekten die wel recht zullen getrokken worden." Ook heeft ze begrip voor het personeel want: "Voor hen is de verandering wél groot en het zal een hele aanpassing zijn met die kleinere aantallen en de andere werkorganisatie in de leefgroepen".

Mijn volgende gesprekspartner is weer een dochter met haar moeder en twee leefgroepgenoten. Ook hier ervoeren ze de verhuis niet als belastend. Hoe meer inspraak de familie krijgt, hoe beter ze het vinden. De eigen meubeltjes herkent moeder wel niet meer, maar voor de familie is het fijn. Vooral fijn is de eigen kamer waar men nu zo maar heen kan.. Als vader op bezoek komt kan hij zich in alle privacy met zijn vrouw terugtrekken, dat voelt net als vroeger: knus met zijn tweetjes, zonder pottenkijkers. Ook de kleinere groep wordt hier als positief ervaren; het is zoveel gezelliger. Maar de echte huiselijkheid van de vroegere Wingerd is er nog niet. Dat komt nog wel. De moeder vindt het maar niks dat de dochter met die vreemde vrouw (dat ben ik) blijft kletsen en wil dat er een eind aan komt. Dus stap ik op. Meneer Segers is hier op bezoek bij zijn tante Jetty. Ook hij is vol lof over de verhuis en de organisatie ervan. De gebouwen vindt hij mooi, de ligging ideaal. Tante zelf heeft weinig gereageerd op de nieuwe omgeving. Een spoortje angst was er wel in het begin, maar al heel vlug voelde ze zich weer helemaal in haar sas. "Ze kan het allemaal niet meer vertellen", vertrouwt hij me toe "maar haar lichaamstaal spreekt boekdelen.


Dat verrast mij telkens weer: hoe zij zonder te spreken toch heel duidelijk het signaal geeft van tevreden te zijn." Mevrouw Roy, tante Jetty dus, zit er inderdaad bij te glunderen. Ik word zelf warm van binnen bij zo veel glimlach. De familie van mevrouw Roy heeft gekozen voor een grotere leefgroep, kwestie van de verandering niet nog groter te maken, van twee begeleiders te hebben om alles te beredderen en van een grotere "tolerantieruimte" te behouden. En neef Segers legt uit: "Hoe kleiner de groep hoe dichter de bewoners bij elkaar leven. Met een beetje grotere groep kunnen ze makkelijker ontsnappen aan steeds terugkerende ergernissen. Alleen jammer dat er in die grotere ruimten geen totaalbeeld is. Je kan vanuit de "keuken" niet iedereen zien zitten en dat is wel spijtig." vindt hij. Ook mevrouw Vanegdom, dochter van Lucjanna, toont enige zorg bij dit architecturaal gegeven. Door de scheidingswand tussen zit- en eethoek is het overzicht zoek. Maar zij is vol lof over het comfort op de kamer van "ons moeke" en vooral het vele licht dat er binnenstroomt. "Want licht is zo heilzaam" zegt ze "daar leef je toch helemaal van op". Ondertussen is er wat ruimte gekomen in het Grand Café. Veel bezoekers zijn met hun familielid teruggewandeld naar de leefruimte, naar huis dus. Voor de bewoners is dit immers echt "thuis": mooi, ruim, vol met licht en lucht, gerieflijk en gezellig maar vooral: veilig en met een permanent goede verzorging. En vooral dat laatste is de dagdagelijkse bekommernis van het personeel, juist zoals in de vroegere Wingerd. Is er in essentie dan wel zoveel veranderd?

Mieke Soens


7.


PERSONEELSNIEUWS

IN BEELD: DE GROTE VERHUIS

IN CIJFERS

Peggy Rix coördineerde 4 jaar lang onze thuisondersteunende diensten: beide dagcentra en het centrum voor kort verblijf - en in het kader van het samenwerkingsverband kwam daar ook het dagcentrum van Dijlehof bij.

Nog voor de verhuis mochten we 6 nieuwe bewoners verwelkomen. Sinds we in de kleinschalige woningen verblijven, kwamen er nog eens 11 bewoners bij.

Ze begon bijna 20 jaar geleden als kinésist in De Wingerd en heeft mee de basis gelegd voor de sterke comfortzorg en de expertise waarvoor wij vandaag bekend staan.

We namen afscheid van 11 bewoners en deelden in de rouw van deze families: D'Hoe, Dumoulin, Dupaix, Sagaert, Verbist, Delfosse, Lambrighs, Van Gronsveld, Van Thournout en Grauwels.

In augustus startte Peggy als directeur van WZC De Witte Meren in Mol. We wensen haar veel geluk toe in haar verdere carrière !

Nog voor het einde van het jaar zullen er 30 extra bewoners worden opgenomen, dit mogelijk dankzij de capaciteitsuitbreiding van de nieuwe Wingerd.

Woon- en Zorgcentrum De Wingerd een huis aan de rand van de stad waar personen met dementie omringd zijn met elkaar op weg zijn zoekend naar vormen van levenskwaliteit vanuit ieders belevingswereld en levensverhaal we doen dit door te leven van dag tot dag samen en vanuit je eigen plek met behoud van familierelaties met en tussen mensen die zorg dragen en je bijstaan met je verleden en je heden

Cathy Sweerts (foto) werd net 40 jaar en is sociaal verpleegkundige van opleiding. Ze nam de coördinatie van de thuisondersteunende diensten in op zich: De Bezelaer en De Wijnstok in De Wingerd en Hertog van Brabant in Dijlehof.

te leren steeds weer opnieuw met het oor naar elkaar met het oog op de wereld van bewoners en bezoekers zoeken welke weg medewerkers kunnen gaan om zelf overeind te blijven en anderen te helpen in betrokkenheid

Cathy ruilde de thuisverpleging voor een job in De Wingerd toen die nog in volle voorbereiding was van de verhuis, met stress die daarmee gepaard ging. Ze deed een fantastische job. Welkom !

zeilijn:

te zorgen dat we elkaar verplichten te doen wat we zeggen en te zeggen wat we doen steeds te kiezen voor de kwetsbare mens dat doet ervaren dat warme zorg en solidariteit bestaan.

Oost West , domoticaans best …

Deze “Missie en Visie” van De Wingerd is geïnspireerd op de opdrachtsverklaring van de Utrechtse Dom.

J.O.

WOON-

EN

ZORGCENTRUM DE WINGERD

Wingerdstraat 14 - 3000 LEUVEN T: 016 28 47 90 F: 016 20 44 45 E: [email protected] Meer informatie over dagopvang of tijdelijk verblijf: Centra voor Dagverzorging De Bezelaer en De Wijnstok Centrum voor Kortverblijf De Druivelaar T: 016 28 48 00 E: [email protected] Meer informatie over permanent verblijf: Kleinschalig Genormaliseerd Wonen Zorgflats voor echtparen De Wingerd Sociale Dienst De Wingerd T: 016 28 47 93 E: [email protected] Meer informatie over dementie: Expertisecentrum Dementie Vlaams-Brabant MEMO T: 016/50.29.06 E: [email protected]

8.

WERKTEN MEE AAN DEZE EDITIE Paul Coosemans, Rudiger De Belie, Mia De Brabander, Jaak Dreesen, Pierre Debruyn, Jos Huypens, Manu Keirse, Jan Olieslagers, Mieke Soens. Foto’s: Rik Daze Roeland Van de Velde ergo’s & vrijwilligers Grafische vormgeving: Stijn Paemelaere Eindredactie: Paul Coosemans tel. 016/25.45.64 Gedrukt bij Acco Leuven. Reageren op de inhoud via: [email protected] Jaarabonnement: Steunabonnement:

€ 10,00 € 30,00

Betalen op rek.: 230-0046309-60

SPONSORS

Antwerpse Bouwwerken nv Bouwensstraat 35 2140 Antwerpen

Architectenburo Archi-i BVBA

Distrac NV

Initial Textiles NV

Hof ter Schrieckln 26

2600 Berchem

Blijveldstraat 14 3320 Hoegaarden

Sluisstraat 25 1800 Vilvoorde

bloemsierkunst Hollands Hof Brusselsestraat 80 3000 Leuven

KBC Bank & Verzekeringen Sint-Jacobsplein 32 3000 Leuven

Pues Begrafenissen Eikestraat 2 3020 Winksele

SCA

uitvaartcentrum Tossyn Brusselsestraat 61 3000 Leuven

Verzekeringskantoor Vanzeer & Zonen NV Vanden Eynde-Tuyls

‘s Hertogenlaan 42 3000 Leuven

Lichtenberglaan 2059 3800 St-Truiden

Culliganlaan 1D 1831 Diegem

Thuiszorgwinkel Vivantia K.Leopold I-straat 34 3000 Leuven

Wingerd. Driemaandelijkse huiskrant van het Woon- en Zorgcentrum De Wingerd

Recommend Documents