Stichting Papoeajeugd naar school
45
nieuwsbrief juni 2009
Gymles in Merauke vroeger
Muziekles in Aboge nu
Landbouwonderwijs vroeger
Landbouwonderwijs nu
Naailes van Zr. Pacifica vroeger
Elektrotechnisch onderwijs STM St. Antonius nu
Jeugd in Papua naar school. Onderwijs opgezet door de zusters, nu overgenomen door Indonesische leerkrachten.
Voorwoord
Voor deze nieuwsbrief heb ik aan 3 zusters gevraagd of zij iets wilden schrijven over hun ervaringen met het opzetten van het onderwijs in ons werkgebied. Als wij in Papua zijn, horen wij van nu volwassen Papua’s vaak de verhalen over hun opleiding en hoe dat vroeger allemaal ging. De tijd bij de zusters op school of het wonen in een internaat, dat geleid werd door de zusters, heeft op hun verdere leven veel invloed gehad. Zij kijken er met veel plezier op terug en zijn de zusters voor hun goede werk ook heel dankbaar. De zusters hebben de basis gelegd voor een deel van het onderwijs in ons werkgebied. De Nederlandse zusters zijn inmiddels vervangen door Indonesische zusters en Indonesische leerkrachten. Er is ook veel waardering voor hun werk. Verder vindt u in deze nieuwsbrief ook een deel van het verslag van ons werkbezoek, van mei van dit jaar. Wij zijn niet alleen dankbaar voor uw goede gaven, maar de aandacht, die u allen heeft voor de jeugd in Papua, is ook heel belangrijk. Veel dank hiervoor. Redactie, Ton en Rina van Breemen.
v.l.n.r.: zr.Jeanne, zr. Pacifica, zr.Melania.
Van de voorzitter
Geld alleen maakt Papoea’s niet gelukkig
Het is een voorrecht voor de Papoea’s in het vroegere Australisch Nieuw-Guinea, het zelfstandige land Papua New Guinea, dat er op vrijdag 6 maart in de hele wereld, in 170 landen, voor hen gebeden wordt. Dat zij uitverkoren zijn uit zo’n 120-tal ontwikkelingslanden is een lot uit de loterij. Gezien de nadelige invloed
2
van de kredietcrisis op de ontwikkeling van de derde-wereld landen, zal het zeker nog wel 120 jaar duren voor zij weer aan de beurt zijn. Het gebied waar wij als stichting voor werken, de Papoea’s in het zuiden van het voormalige Nederlands Nieuw-Guinea, zal nooit aan de beurt komen, zij zijn geen zelfstandig land. Dit gebied is even groot en er wonen slechts zo’n 2,5 miljoen mensen, waarvan nog maar ongeveer de helft Papoea is. Het gebied is nu al verdeeld in 2 provincies die deel uitmaken van Indonesië. Wij werken in het Aartsbisdom Merauke. Vroeger viel dit samen met het Kabupaten Merauke. Nu is dit Kabupaten opgesplitst in de Kabupatens Merauke, Boven-Digoel en Mappi. Zie www.papoeajeugdnaarschool.nl. Velen van u steunen ons al jaren en brachten met grote én kleine bedragen het geld bijeen, waarvan in die afgelopen 23 jaar € 1.473.000 is besteed aan allerlei projecten. Fantastisch! Helaas neemt de behoefte aan steun alleen maar toe en wij kunnen niet meer aan de vraag voldoen. Om de begroting voor de komende jaren sluitend te maken, zullen we in het nieuwe schooljaar het salaris voor meer dan 50 leerkrachten moeten schrappen. De steun aan meer dan 300 leerlingen van de MTS moet door gebrek aan grote sponsoren worden afgebouwd. De financiële steun aan andere leerlingen wordt in sommige gevallen met 45 % verminderd. Maar geld alleen maakt niet gelukkig! Daarom vragen wij ook om voortdurende aandacht, om blijk van medeleven, om gebed. Vanuit een initiatief van onze stichting is, in overleg met Mgr. Muskens en Mgr. Duivenvoorde, al lang vóór de kredietcrisis, in december 2004 de Mariacreditcard bedacht. Met de Mariacreditcard in uw portemonnee wordt u er dagelijks aan herinnerd dat u uzelf en de anderen kunt helpen door gebed. Op www.mariacreditcard.com of www. hartvoorpapoeas.nl en via Google onder de zoekterm Mariacreditcard, ziet u meer over de resultaten van deze actie. Er zijn al 70.000 Mariacreditcards gedrukt, waarvan er nu al meer dan 57.000 verspreid zijn, “all over the world”. Giel Sertons, voorzitter.
Betaalde projectgelden in 2008
Beasiswa/studiebeurs Studiegelden Merauke, project 19 € 9.525 Project Kuda Mati - 4.904 Studiegeld SMK St. Antonius - 11.146 Kleuterschool Gudang Arang - 3.046 Kadervorming - 3.310 Studenten Politeknik Yasanto - 519 Kleuterschool St. Lucia Kumbe - 4.293 € 36.743 Ondersteuning internaatkinderen Meisjesinternaat Getentiri € 792 Weeshuis Chevalier - 753 Meisjesinternaat Paulus Nafi - 2.760 Jongensinternaat Paulus Nafi - 3.540 Meisjesinternaat Mindiptana - 1.848 Meisjesinternaat Tanah Merah - 2.120 WeeshuisABBA - 1.614 Jongensinternaat Mindiptana - 1.147 Meisjesinternaat Carolina Kepi - 2.531 - 17.105 Leermiddelen/gebouwen Renovatie meisjesinternaat Kepi (Cordaid) € 19.591 Jongensinternaat Paulus Nafi - 5.409 Weeshuis ABBA (St. Kook) - 1.442 Basisschool YPPK Urumb - 721 - 27.163 Onderwijzers Uitgegeven aan projecten
-
9.043
€
90.054
Wederom een mooi bedrag aan steun voor onze jongeren in Merauke.
Zonder uw bijdragen hadden zij niet naar school kunnen gaan. Dank u wel! Project Kuper, de renovatie van een basisschool/bouw van een bibliotheek, waarvoor wij in 2008 de vastenactie hebben gevoerd, is in 2009 afgerond en betaald. Stichting De Wilde Ganzen
maakte in 2008 in dat kader €21.000 rechtstreeks over naar onze panitia (commissie) in Merauke, dit geld is bestemd voor de bouw van een studielokaal in Kepi, de bouw en inrichting van een kleuterschool in Tanah Merah en een bibliotheek voor de YPPK in Merauke. Deze projecten worden binnenkort afge-
rond. Om deze reden staan deze projecten niet in de bovenstaande opsomming vermeld. De kleuterschool in Bupul en de renovatie van de Fransiscus Xaveriusschool in Merauke worden dit jaar afgerond. De penningmeester, Wim Jong
Een stukje geschiedenis van de zusters, Dochters van Onze Lieve Vrouw van het Heilig Hart Zorg voor internaten vanaf 1950 In 1950 kwam ik in Merauke aan en werd als hulp gegeven aan Zr. Cyria die de leiding van het asrama (internaat) had. We kregen meisjes uit de dorpen rondom Merauke. Die kinderen hadden daar de voorschool gevolgd, dus klas 1+2+3 . Daarnaast was er nog een grote groep dochters van de Molukse guru’s, zij volgden de lagere school buiten ons erf. Ook kregen we grotere meisjes die vooral huishoudelijk werk leerden. Daarnaast kregen ze enkele uren wat lezen en eenvoudig rekenen en ook godsdienstles. Mijn taak was meest surveillance, oog houden bij het eten uitdelen, in de tuin werken, maar ook gaf ik enkele lessen aan de grote meisjes. De was moest iedere week gedaan worden. Dat was een hele kluif want we hadden geen wasmachine. Enkel maar een paar petroleumdrums, die door de broeder netjes middendoor gezaagd werden en waarin wij dan de was konden koken. Niet alleen voor de zusters, maar ook voor de paters en broeders MSC en voor de broeders van Zeven Smarten. In Merauke was er in die tijd nog geen asfalt weg maar rood zand en wij allen droegen witte habijten. Dus die was werd gebleekt. Daarbij moest je de meisjes behulpzaam zijn. Alles werd gestreken en waar nodig verstelt. Dus volop werk aan de winkel. In 1954 werd ik gevraagd voor de voorschool in Kepi en daarbij had ik de zorg voor het jongensinternaat. Het werk wat daar gedaan werd was net als bij de meisjes: voor en na schooltijd tuinwerk, hout halen en gras kappen.
Vegers maken in Kepi 1955.
Vegen in Kepi 2009.
In 1959 werd ik benoemd voor het meisjesinternaat Kepi. Ook daar was heel wat werk te doen. Op de eerste plaats voor het eten van de kinderen zorgen, zoals sago bakken, vis drogen, dendeng (gedroogd vlees) maken en iedere week voor de was zorgen. Je kunt het vergelijken met het werk in Merauke . Zo’n tijd op het internaat bij de zusters had invloed op die meisjes. Zo hoorde je vaak van de pastoors: die grote meisjes van het internaat zijn goede vrouwen in de dorpen. Weer later kwam ik terug op het internaat in Merauke en kreeg daar zelfstandig de zorg voor het meisjes internaat. Wat een verandering: Nu geen basisschool meisjes meer en ook geen grote meisjes voor het huishoudelijk werk bij de zusters, maar jonge meisjes van de middelbare school, veel Papua’s en ook een groep Molukse meisjes. Maar alles leefde goed samen. Naast de zorg voor voeding, gezondheid ook oog houden op de studie en zelfs leren omgaan met de TV.
Veel hulp had ik van een Papoeameisje, Augusta Kuruwop, die zelf al de middelbare school doorlopen had. We konden het goed vinden met elkaar en regelden samen het internaat. Er waren verschillende suku’s (etnische groepen) onder de meisjes d.w.z. het waren kinderen uit Agats, Kepi, Muju, Auju en van de kust. Ze vormden in de recreatie ook altijd groepjes. We hadden het zó geregeld dat er een verantwoordelijke benoemd werd van iedere groep. Als er dan iets was nam Augusta contact met haar op en we konden dan samen de zaak weer in het reine brengen. Zuster Melania Vogels. Lesgeven op de Voorschool vanaf 1952 Ik heb speciaal gewerkt aan de Voorschool in Kepi, te beginnen in 1952. De opdracht was: de pastoor zoekt, met de hoofden van enkele goede Dorpsscholen, een of twee pientere leerlingen uit. Zij mogen dan op het jongens- of meisjes internaat in Kepi wonen en ko-
3
men op de Voorschool. De Voorschool is, evenals de gewone Dorpsscholen, drie klassen. In die Voorschool moest ik dus die eerste klas nog eens over doen. Want de leerlingen kwamen van verschillende scholen en het peil was zeer verschillend. En daarbij was de speciale bedoeling van de Voorschool: een begin maken met iets van de Nederlandse taal aan te leren. Dan zouden weer de pienterste leerlingen van de derde klas naar de Vervolgschool in Merauke mogen, waar bijna alle lessen in het Nederlands werden gegeven. En zo zouden er heel goede leerlingen geselecteerd kunnen worden na de zesde klas, om verder te studeren, eventueel in Nederland. Want West Papua zou na verloop van - 10 ???? jaren een zelfstandig bestuur kunnen vormen…… Nu de praktijk: De Dorpsscholen in het binnenland waren in die tijd nog heel eenvoudig. Er werd inderdaad lezen, schrijven en rekenen geleerd. En de godsdienstlessen, de zang en de schooltuin waren ook heel belangrijk. Overal waren Molukse Guru’s, onderwijskrachten, die hun opleiding in Langgur hadden gekregen en daarna uitgezonden waren naar Nieuw Guinea. Trouwe mensen met hun gezinnen, met veel zorg voor de kampong, de kerk en de school. Ik vermoed, dat in die jaren nog niet al te veel schoolboekjes verspreid waren, dat veel op het bord geschreven moest worden en de kinderen nog enkel een lei met griffel gebruikten. Mijn eigen ervaring daarin was: behelpen!!!! Creatief zijn.!!!!! Ofschoon die Voorschool een speciale taak had in het plan van de regering, kreeg ik voor mijn leerlingen alleen maar kleine brokjes lei en kleine brokjes griffel. Daarom zocht ik bij goed weer mijn heil buiten, op de zandvlakte voor de school. Iedere leerling zocht een lidi, een kleine stevige bladnerf. Ze wisten precies wat ze nodig hadden, want zo maakten ze ook figuren in het zand als ze speelden. Ik schreef dan een woord of korte zin op het bord. En de leerlingen schreven dat als oefening in het zand. Geen enkele moeite, zo zaten ze vaak lekker buiten op de grond. Het nakijkwerk was zeer eenvoudig: steeds maar langs de rijen lopen en eventueel verbeteren. Rekenen was ook
4
een actieve bezigheid: zoek 5 blaadjes en leg die voor je neer. Ik schreef het cijfer 5 op het bord en zij in het zand. Op deze manier kon je gezellig optellen, aftrekken en wat nog meer nodig was voor de rekenkunde. De grondslag was al door de guru gelegd. Ik probeerde er verder mee te werken, met enkele boekjes, waar ik het één en ander uit kon halen, Met de broeder een septictank maken voor het internaat, 1980. in het Maleis. Zo kwam je dan na ongeveer drie jaar uit op er veel vis was in de rivier en de moerashet peil van begin klas 3 in Nederland, sen. Dan kregen de kinderen nogal eens vrij om te vissen. Je zag ze dan groeien. wat lezen en rekenen betreft. Het aanleren van het Nederlands was In de Mappi met Kepi als centrum ging een heel ander verhaal. Er was een stapel dit alles moeizaam. leesboekjes met verhaaltjes totaal bui- Zr. Hermien, gelijk met mij uitgekomen ten de belevingswereld van deze Papua voor het onderwijs, kreeg een plaats kinderen. Ook begin je niet met lezen. aan de Voorschool in Mindiptana. De Ik verzon er iets op: liedjes maken met Muyustam heeft een andere inslag: hard korte zinnen. In ieder liedje kwam een werken, vroeger veel met schelpengeld bepaald woord dikwijls voor. Dat woord handelen. Toen de ouders zagen dat er schreef ik op het bord met een tekening voor hun kinderen toekomst zat in die er bij. Maar steeds voorzeggen en laten school van de zuster, werd er achterheen nazeggen. Het zingen zelf hadden ze gezeten dat veel kinderen de kans krevlug te pakken. Drie halve uurtjes in gen. Ook de oude lui kwamen vragen om de week besteedde ik daar aan. En ze bijles in de middag, want als je kunt levonden het nog leuk ook. Later kreeg zen en schrijven en rekenen, kun je geld ik wat eenvoudiger leesboekjes en daar verdienen en vooruit komen!!!Vanuit kwamen ze die “grondwoorden” zo maar Mindiptana kwamen er ieder jaar 10 of 12 kinderen voor de VVS. En die haaltegen. Uiteindelijk hebben we twee keer drie den de eindstreep. Verschillenden gingen kinderen naar Merauke kunnen sturen nog verder in opleiding voor guru of naar voor de VVS. Maar dat was dan zo’n het ziekenhuis als leerling verpleger. grote overgang voor die jongens en Zuster Jeanne Bullinga. meisjes, dat bijna niemand het volhield Huishoudscholen in bisdom Merauke tot het eind van de zesde klas. Het was niet zo eenvoudig om de leerlin- vanaf 1960 gen bij elkaar te houden op dat internaat in Kepi. Dat was iets wat ze niet gewend Ik heb 17 jaar voornamelijk voor de waren. Het tweede punt was: te zorgen vrouw in het bisdom Merauke gewerkt. dat er genoeg eten was voor die kinde- Mgr. Tillemans had een droom en dat ren. In de kampongs maakte de pastoors was, een huishoudschool met subsidie daar wel reclame voor: breng sago bij de voor de meisjes, die de zes klassen van zusters in Kepi, dan kun je bij de zusters de lagere school met goed gevolg doordaarvoor een broekje of een jurkje kopen lopen hadden en nergens anders terecht konden. Dat heette toen in het Indone(= ruilen). Dat hielp wel aardig. Gelukkig waren er tijden in de Mappi dat sisch SKKP. De vakken die toen in het
Zuster Sebastiana als leerling.
Zuster Sebastiana in Kepi 2003.
Nederlands op de huishoudschool werden gegeven moesten onder toezicht van Jayapura gegeven worden en nadien volgde daar een examen op, met een gedelegeerde van Jayapura. Veel vakken moest ik zelf geven. Enkele vrijwilligers, zoals de familie Sertons, mevr. Jamco hebben mij door de eerste tijd heen geholpen. Na 3 jaar hadden wij examen voor 28 meisjes, de meesten slaagden. Enkele meisjes gingen voor gymleraar leren en enkele voor SKKT (huishoudlerares) of mantri (ziekenhuis). De rest ging naar hun dorpen terug, waaruit, volgens zeggen van de pastoors, goede ge-
zinnen voortkwamen en hulpjes voor het dorp. In 1967 na mijn verlof ging ik naar Mindiptana. In Merauke was de school overgenomen door de Indonesische leerkrachten. In Mindiptana begon ik weer zoals in Merauke, maar dat waren meisjes uit de omgeving en de Muyu meisjes zijn erg leergierig. De huishoudschool in Raalte had ons geadopteerd op één voorwaarde, foto’s en in ons verlof naar die school komen om te vertellen over de school in Mindiptana. Dit deed ik natuurlijk graag. De Indonesische leerkrachten waren erg behulpzaam om de theorie lessen te geven
Actie basisschool Trimaran Edam Een nicht van ons is een leerkracht van de Oecumenische basisschool De Trimaran in Edam. Zij heeft een goed woordje gedaan bij haar collega’s, zodat de
Giel Sertons geeft uitleg
school een keer actie wilde voeren voor de Papua’s in het bisdom Merauke. Na het nodige voorwerk zijn Giel Sertons, onze voorzitter, en ik op vrijdag 30 januari 2009 de hele dag bij de Trimaran op bezoek geweest. Van te voren was er al een leskist naar de school gestuurd en die stond nu mooi uitgestald in de aula van de school. De leerkrachten hadden al iets verteld aan de kinderen in de klassen over onze komst en de Papua’s. Giel kwam naar de school met zijn
Zuster Sebastiana, regionaal overste in Merauke, zr. Lucia en zr. Cornelia, vlnr. en daar was ik erg blij mee. Ook voor Mindiptana is subsidie gegeven en werd er examen gedaan. De nieuwe school waar ik 6 jaar voor gewerkt heb is pas een jaar later (1977) klaargekomen. Wat er nu nog op dit gebied gegeven wordt, zou ik niet weten. Al vanaf 1977, toen ik ziek thuisgekomen ben, is er veel veranderd. Maar zuster Sebastiana, een oud leerling, nu regionaal overste in Merauke kan u daar vast meer over vertellen. Zuster Pacifica Zeegers.
auto volgeladen met Papua spullen. Er is een heel programma afgewerkt voor bijna 500 leerlingen. Aan de hand van de diverse gebruiksvoorwerpen vertelde Giel heel veel over het leven van de Papua’s en het eiland waar zij wonen. Al naar gelang de leeftijd paste Giel zijn verhaal iedere keer moeiteloos aan. Daarbij werden enkele kinderen ook uitgedost als echte Papua’s. Het werd helemaal spannend toen Giel met een echte pijl en boog op een varken (van hout) achter een struikgewas ging schieten. Wij zijn natuurlijk heel blij met de opbrengst van deze actie, maar wij zijn nog dankbaarder dat wij alle kinderen van de Trimaran voorlichting hebben mogen geven over de Papua’s. Ton van Breemen, secretaris.
5
Bericht over hongersnood in district Muting
Op 17 maart jongstleden stond er in de krant van Merauke dat er hongersnood heerste in het district Muting, onderdeel van de Kabupaten Merauke. Door de hevige regenval in het afgelopen regenseizoen zijn de oogsten in dat district mislukt. Er is dus geen eten. Verder zijn de wegen van Merauke naar Muting onbegaanbaar geworden door de regen, waardoor de distributie van etenswaar
en goederen naar dat gebied ook een probleem is. Door de schaarste zijn de prijzen haast verdriedubbeld. De Pemda probeert de bevolking te helpen. Omdat dit niet via de weg kan vervoert men alles per boot. Ons project in Bupul is nu ook moeilijk bereikbaar. Het vervoer van goederen naar dit project stagneert op dit moment. Zo ook de ontvangst van de rapportages
vanuit Bupul naar Merauke. Wij hopen dat in de komende droge tijd de wegen en de bruggen weer hersteld kunnen worden, zodat wij verder kunnen gaan met onze hulp daar. In onze nieuwsbrief van december hopen wij u hier meer over te kunnen vertellen. Shelley Nieboer
Bedankbrief van een meisje van het weeshuis ABBA Tijdens ons werkbezoek in de maand mei van dit jaar, bezochten wij ook het weeshuis ABBA. Hier wonen weeskinderen, halfwees kinderen en kinderen waarvoor de ouders om wat voor reden dan ook niet kunnen zorgen. De kinderen zelf zijn daar niet zo open in, ik kan wel altijd informeren bij Michaël, leider van het weeshuis, met wie wij een heel goed contact hebben. 2 Jaar geleden hebben wij de kinderen van het weeshuis een keer mee uit eten genomen en dat was echt een feestje. Toen wij weer op bezoek bij het weeshuis kwamen, vertelden de kinderen er meteen weer over. Ook dit jaar zijn wij met de kinderen uit eten geweest. Heel veel bewondering hebben wij voor “papa” Michaël, die de kinderen goede manieren heeft bijgebracht zonder over te komen als een boeman. De kinderen hebben weer genoten en wij niet minder. Een paar kinderen hadden een brief geschreven om de mensen in Nederland en Merauke te bedanken voor hun hulp. Hieronder de vertaling van één van de brieven. Vertaling van de brief van Yosefina Kwerkujei, geboren, 2-7-1990 Ik zit op de KPG (een soort van Pabo) klas 3. Ik ben Marind en geboren in Poo Ik kom uit een gezin met 8 kinderen, 6 meisjes en 2 jongens. Ik ben het vijfde kind. Ik woon nu in het weeshuis ABBA samen met mijn jongere broer, Adolfinus. Hij zit in de eerste klas van de SMP (primair vervolg onderwijs na de lagere school). Ik woon al 3 jaar in het weeshuis. Al
6
mijn lief en leed deel ik in het weeshuis. Wij staan om half 5 op. Wij hebben wel altijd ontbijt voordat wij naar school gaan en als wij uit school komen is er middageten. Dit is met verse groenten en gedroogde vis, als mama Bong (dit is de jongere zus van de internaatleider Michaël) geld genoeg heeft dan koopt zij ook tahu om te mengen met de groente. Dit wordt dan eerst gebakken en dan in kleine stukjes gemaakt om te mengen met de groente. Maar mijn portie is genoeg om in leven te blijven in het weeshuis, ook omdat ik met hart en ziel graag onderwijzeres wil worden, om kinderen van de Marind te onderwijzen. Ik wil ook mijn dankbaarheid en bewondering uitspreken voor vader Michaël en Ernest en de oudere en jongere zus van Michaël, die altijd druk zijn in de keuken om voor het eten te zorgen. Ik ben heel blij om in het weeshuis te wonen. Omdat ik veel liefde ontvang van iedereen in het weeshuis. Ook van mijn vrienden, die van verschillende etnische groepen zijn. Ons wordt geleerd om elkaar te helpen en voor elkaar te zorgen. Ik vind het ook
heel fijn om half 5 op te staan om te bidden. Mij wordt geleerd zelf te koken en kleding te wassen en respect voor mijn ouders te hebben. Ik volg ook de activiteiten van de kerk zoals het jeugdwerk, zingen in het koor en bidden in de wijk. Dank voor de hulp door mannen en vrouwen, die hulp geven via PJNS Merauke. Eerbied en groeten van mij en mijn vrienden van het weeshuis ABBA.
Een lintje voor Kees Heemskerk Op woensdag 29 april ontving onze oudvoorzitter en mede-oprichter van onze stichting “Papoeajeugd naar school”, Kees Heemskerk, een koninklijke onderscheiding voor zijn jarenlange inzet als vrijwilliger in de buurtvereniging “Boschveld” in ‘s Hertogenbosch en mede voor zijn tomeloze inzet van 12 jaar voor onze stichting. Namens het be-
stuur waren Zr.José, Br.Piet Kok en onze voorzitter Giel Sertons bij de feestelijkheden in het buurthuis aanwezig. Luti Westerhuis onderstreepte met haar dans en de voordracht van het scheppingsverhaal van de Papoea’s, de inzet van Kees Heemskerk voor de Papoea’s en voor onze stichting.
STICHTING PAPOEAJEUGD NAAR SCHOOL Voor meer informatie, kijk op onze website:
http://www.papoeajeugdnaarschool.nl/
E-mail:
[email protected] (voor alle bestuursleden)
SECRETARIS:
Ton van Breemen, Munnikenweg 54, 1947 EV BEVERWIJK, Tel: 0251 221921
PENNINGMEESTER:
Wim Jong, Tel. 033 4803877 (informatie over giften) Giro 4649255 of Rabobank 1068.93.793 t.n.v. Stg. Papoeajeugd naar school Robbeknolerf 23, 3813 LM AMERSFOORT
VOORZITTER/PR:
Giel Sertons, Zijweg 31, 7814 VL EMMEN, Tel.: 0591 551687, tel./fax: 0591 553233 Ook contactpersoon voor informatie en het voeren van acties en (indien vrij) beschikbaar als gratis inleider bij de actie.
GRATIS ALS STEUN BIJ ACTIE:
lesbrieven en leskist met gebruiksvoorwerpen; de video’s / de dvd’s: DANK AAN DE 38 ”VOOROUDERS” ! Er zijn 38 adoptie-ouders die zich vereeuwigd hebben door zich aan te melden voor “Eeuwige Adoptie”.
€ 116.549,-
Er is tot nu toe al toegezegd. Uit de rente steunen wij de studie van Papoeakinderen. Doet u ook ’eeuwig’ mee als adoptie-ouder/beschermengel of voorouder van Papoeakinderen? De Papoea’s zijn het waard!
JA , IK RED NU DE TOEKOMST VAN EEN PAPOEAKIND U kunt ons op verschillende manieren helpen:
• U kunt wanneer u maar wilt een gift storten op onze rekening. • U kunt een kind financieel adopteren, zodat het naar school kan gaan. ADOPTIE: Het gaat om steun bij studie van Papoealeerlingen, van kleuter t/m Universitair student. Het is slechts een bijdrage in de studiekosten, maar voor hen van groot belang. Soms steunen we per maand met € 7,50 wel 3 kinderen, maar meestal is € 15,-- te weinig voor een hogere opleiding.Wij proberen regelmatig leerlingen hun verhaal te laten vertellen in onze Nieuwsbrief. O Voor € 7,50 per maand of O € 90,-- per jaar steunt u een kind op de lagere school. O Voor € 15,-- per maand of O € 180,-- per jaar steunt u een leerling op het voortgezet onderwijs. O U kunt zich ook aanmelden voor “Eeuwige Adoptie”. U stort dan € 3200,-- ineens. (Dit bedrag wordt voor tenminste 50 jaar vastgezet.) O Het bedrag voor “Eeuwige Adoptie” regel ik via PJNS een schenking via de notaris (gratis) van 5 jaarlijkse termijnen van € 640,-- (in dit laatste geval vervalt de minimum drempel voor belastingaftrek). Van de rente uit het fonds “Eeuwige Adoptie” wordt de studie van Papoeakinderen gesteund. O Ik wil graag informatie ontvangen over “Eeuwige Adoptie”. U wordt 2x per jaar op de hoogte gehouden via de Nieuwsbrief. U kunt uw maandelijkse adoptiebijdrage of een eenmalige gift storten op girorekening 4649255 of bankrekening 1068.93793, Stg. Papoeajeugd naar school, Robbeknolerf 23, 3813 LM AMERSFOORT. NAAM................................................................................................................................................................... STRAAT/HUISNUMMER.................................................................................................................................. POSTCODE/PLAATS......................................................................................................................................... DATUM...................................... HANDTEKENING ........................................................................................ ATTENTIE! Een automatische maandelijkse of jaarlijkse afschrijving bij bank of giro moet u zelf regelen, om de kosten voor u en ons zo laag mogelijk te houden. U kunt dit altijd weer stopzetten als u dat wenst.
Voor iedere adoptie geldt: ingevuld en ondertekend aanmeldingsformulier zenden aan: Dhr. Wim Jong (contactpersoon tussen kinderen en adoptie-ouders) Robbeknolerf 23, 3813 LM Amersfoort. Tel. 033 4803877. E-mail:
[email protected] (in de E-mail verwijzen naar W. Jong)
7
Vorderingen bouw bibliotheek in Merauke tijdens het werkbezoek
Werkbezoek mei 2009 In de maand mei zijn Ton van Breemen (secretaris) en Wim Jong (penningmeester) samen met hun partners, 3 weken op werkbezoek geweest in ons werkgebied. Een verslag van de werkzaamheden is te lezen op onze website. Er is heel veel overleg gevoerd met de Panitia (onze commissie in Merauke) en samen met leden van de Panitia hebben wij ook projecten bezocht en overleg gehad met de verantwoordelijke zuster of priester. Er is veel duidelijk geworden door het overleg met de Panitia. Gelukkig konden wij
door de hulp van de bisschop, Mgr. Adi, ook nog naar Kepi. Ton van Breemen en pastor Hengky Kariwop hebben goed overleg gehad over lopende en afgeronde projecten. Ik heb daar foto’s gemaakt om het geheel nog te verduidelijken. De Panitia in Merauke heeft een nieuwe penningmeester en is versterkt met 2 nieuwe leden, Kristin en Lea (laatstgenoemde nog niet op de foto). Met een goed gevoel zijn wij weer richting Nederland gegaan, veel werk aan de Panitia overlatend, waar wij alle vertrouwen in heb-
Onze commissie in Merauke met Wim en Ton
ben. Ook is er een goed overleg met de bisschop geweest over onze werkzaamheden en wij hebben er alle vertrouwen in, dat hij ons zal blijven steunen. Tijdens dit werkbezoek is men begonnen met de bouw van een bibliotheek (een project van PJNS) op een locatie waar veel scholen zijn. Er is hard gewerkt en iedere week zagen wij het gebouw groeien (zie foto’s). In de volgende nieuwsbrieven hoop ik nog meer te kunnen schrijven over onze ervaringen tijdens dit werkbezoek en er zijn dan ook weer meer resultaten bekend. Rina van Breemen.
vlnr. Ton van Breemen, Mgr. N. Adi, Trees Esi, Wim Jong, Pastor Hengky Kariwop.
