Stichting Papoeajeugd naar school
49
nieuwsbrief mei 2011
Jeugd in Papua 25 jaar steun van PJNS 1
Voorwoord
Bericht van de penningmeester
Voor u ligt de jubileum nieuwsbrief van PJNS. In deze nieuwsbrief staat natuurlijk veel over het verleden, maar er wordt ook naar de toekomst gekeken. Wij als redactie hebben geprobeerd met mooie foto’s er een interessant geheel van te maken. Dit is tevens de laatste nieuwsbrief van de hand van de huidige redactie. Met veel plezier hebben wij in de afgelopen 5 jaar u een blik willen geven in de geschiedenis, het nut en het werk van de stichting. Met veel plezier kijken wij terug op de kontakten, die wij opdeden in onze speurtocht naar kopij. U zult via de komende nieuwsbrieven op de hoogte gehouden worden van het werk van PJNS. Ton blijft zijn werk als secretaris voortzetten en ik zal hem daarbij blijven ondersteunen.
Betaalde projectgelden in 2010
Redactie Ton en Rina van Breemen.
Beasiswa/studiebeurs Project Kuda Mati Studenten project 19 Kleuterschool Dolorosa Technische school St. Antonius Studiegelden scholen Kepi Meisjesinternaat Kepi Kadervorming Weeshuis Aman Bekai Weeshuis Bunda Kasih Weeshuis ABBA Jongensinternaat Mindiptana Meisjesinternaat Tanah Merah Internaat Paulus Nafi
€ - -
7.180 6.714 1.093
-
11.843
- - - - - -
1.434 1.826 3.776 1.292 1.778 4.238
-
3.199
- -
3.358 2.773
Benodigheden scholen/internaten inrichting jongensinternaat Kizito, Kepi - 1.614 computers lerarenopleiding KPG - 5.242 totaaluitgave projecten 2010 € 57.360
Papoeajeugd naar School in het CBF-register. Onze boekhouding wordt jaarlijks gecontroleerd. Van de gecontroleerde cijfers maakt de accountant een samenstellingsverklaring op. Deze verklaring sturen wij op naar het Centraal Bureau Fondsenwerving (CBF). Dit doen wij omdat wij transparant willen zijn voor onze donateurs en sponsoren. Het CBF vermeldt de door ons toegestuurde cijfers in hun register van goede doelen en op hun website www.cbf.nl. Op deze website vindt u onder andere ook de samenstellingsverklaringen van de jaarcijfers van PJNS van de laatste 5 jaar. Wij gebruiken geen CBF keurmerk, omdat wij de kosten daarvoor te hoog vinden, maar mogen u wel wijzen op de website en het register van het CBF. Wilt u meer weten, of heeft u vragen hierover dan mag u mij altijd bellen of e-mailen. Wim Jong, telefoonnummer 033-4803877, e-mailadres:
[email protected]. Wim Jong/Shelley Nieboer
2011 Het jubileumjaar dat bruist van nieuwe activiteiten! In april 2011 bestaan we 25 jaar! Om de volgende jaren ook de Papoea’s te kunnen blijven steunen moeten we zowel de oude als een nieuwe achterban aanspreken. We gaan diverse activiteiten ontplooien waarmee we nieuwe doelgroepen gaan benaderen.
Pabostudenten in Merauke
2
En niet te vergeten,…we vieren ons jubileum met onze donateurs en vrijwilligers tijdens kerkdiensten in Emmen, Haarlem, Berkel-Enschot en tijdens onze contactdag in Tilburg, in Oktober 2011. Allereerst gaan we een symposium houden met genodigden om te discussiëren over de manier waarop we als PJNS in de toekomst de Papoeajeugd kunnen blijven steunen. De genodigden weten vooral veel van het volk en de toekomstige ontwikkelingen in Papua op sociaal, economisch en onderwijskundig gebied. We hebben een documentaire laten maken (cineast Maarten Tromp) waarin wij o.a. Papoea’s aan het woord laten die met onze steun gestudeerd hebben. Die film beleeft in mei zijn première op het symposium en we willen hem daarna gaan laten zien o.a. op “huiskamerbijeenkomsten” bij u in de buurt. U kent inmiddels het belang van onderwijs
voor Papoea jeugd, we hopen ook anderen hier warm voor te krijgen. De film zal ook op DVD verkrijgbaar zijn. We hebben afspraken met het Drenthe College in Emmen om samen met leerlingen in een leerbedrijf te werken aan de verbetering van onze website. We willen via de website meer bezoekers informeren en met mensen in gesprek komen over kwesties die de Papoea’s aangaan. Wij actualiseren ons voorlichtingsmateriaal over Papua voor de scholen. Dit materiaal bestaat uit lessuggesties voor onderwijzers en leraren op het gebied van rekenen, taal, aardrijkskunde en geschiedenis, met het leven van Papoeajeugd als invalshoek. Bij deze activiteit gaan we studenten van een Pabo betrekken. We willen met vrijwilligers onze tentoonstellingspanelen verbeteren en op zoek naar onderwijsinstellingen/organi-
saties waar we ze kunnen laten zien. We gaan een werkgroep samenstellen voor het maken van de Nieuwsbrief om zo breed mogelijk verslag te doen van onze ondersteuningsprojecten in Papua en de
ontwikkelingen op gebied van onderwijs. Wat we natuurlijk willen bereiken is dat dit jubileumjaar extra veel aandacht en steun voor Papoeajeugd zal opleveren. Onderwijs is het enige middel
om het Papoeavolk door te helpen zich te ontwikkelen en voor haar eigen belangen op te leren komen. Giel Sertons (voorzitter) en Marjolijn Veeger Projectmedewerker
Van de voorzitter Toen Pater Ad van Esch m.s.c. in 1986 zijn stichting “Papoeajeugd naar school” oprichtte, zal hij niet vermoed hebben hoeveel tijd en energie, de bestuursleden zouden gaan besteden aan “zijn Papoea’s”. Nu zijn we 25 jaar verder. Dat wij nu nog bestaan is o.a. te danken aan de werkers van het eerste uur. Dat eerste uur ging voor Kees Heemskerk, Kees van Esch, zo’n 12 jaar duren. Voor Kees Hendriks m.s.c 14 jaar en voor Dré van Hal zelfs 17 jaar! Op de reünie van 17 september 1994 zegde ik toe het bestuur te komen versterken met als taak PR, voorlichting en actievoerder/fonds werver. Op de bestuursvergadering van augustus 1998 werd ik benoemd als voorzitter. Van1998 tot maart 2002 was Toon Dielemans bestuurslid. Daarna richtte hij zich op zijn eigen projecten in Irian Jaya. In mei 1999 trad Henk Vos toe tot ons bestuur, helaas moest hij wegens familieomstandigheden al weer heel snel afhaken. Op 18 maart 2000 is Ton van Breemen aangetreden als secretaris. Na het overlijden van Kees Hendriks in 2000 kwamen Zr. Madeleine, die jarenlang de correspondentie voor de adoptiekinderen verzorgde, en Pater Cor van Halen het bestuur versterken. Br. Nol Smit, de missieprocurator, werd toen onze adviseur. Karin Eikenbroek, die sinds 7 september 2002 deel uitmaakte van het bestuur, nam van juli 2003 tot januari 2007 de taak van Dré van Hal over. Dré had in 17 jaar als penningmeester ruim € 789.000, - aan concrete steun aan de Papoea’s overgemaakt. Broeder Piet Kok m.s.c. trad in 2003 toe tot ons bestuur. Op 9 april 2011 zal hij zijn functie om gezondheidsredenen neerleggen. Op vrijdag 21 november 2003 overleed Zr. Madeleine “in haar harnas”, door ziekte opgelopen tijdens haar bezoek in
Zr. Madeleine en onderwijzeressen in Kepi 1981 Kepi (Mappi/Papua), waar zij 36 jaar gewerkt heeft. In 2004 kwam Wim Jong, geboren in Merauke en sinds 1962 woonachtig in Nederland, het bestuur versterken. Hij nam de adoptiezaken van Zr. Madeleine over. In januari 2007 werd hij ook benoemd als penningmeester. Hij gaat regelmatig op familiebezoek naar Merauke en houdt de vinger aan de pols van de Panitia, onze vertegenwoordiging daar. Op 24 april 2004 mochten we Zr. José van der Salm, jaren lang werkzaam geweest in Merauke, als bestuurlid benoemen. Na zijn terugkeer in Nederland (2004) is Monseigneur Duivenvoorde, de emeritus Aartsbisschop van Merauke, als adviseur nauw betrokken bij onze stichting. Wij maken dankbaar gebruik van zijn grote kennis van het land en de Papoea’s. In april 2008 trad Cliff van Zon toe tot het bestuur. Hij werkte vanaf 1984 enkele jaren voor Euroconsult in Merauke. In oktober 2009 leek het er op dat Yvonne van Diemen ons bestuur zou komen versterken. Zij werkte van 1987 tot 1990 als verpleegkundige op Kimaam. Helaas heeft zij in 2010 besloten dat het bestuurswerk niet te combineren was met
haar werk. We hopen dat we haar nog eens terug zien in het bestuur. Marjolijn Veeger (dochter van dokter Veeger, in de Nederlandse tijd als arts in Merauke ) is geen bestuurslid maar is het laatste jaar voor het bestuur een grote steun als projectmedewerker. Ze is actief bij de voorbereiding van de jubileumviering en heeft op ons verzoek het initiatief genomen bij de aanvraag van subsidie. Ook geeft ze ons gevraagd en ongevraagd advies om vitaler te worden dan we met elkaar al zijn. Ik wil hier ook speciaal noemen ”de achterban” van alle bestuursleden, die in de loop der jaren diverse taken als vrij williger (ster) uitgevoerd hebben en nog uitvoeren. In het bijzonder Rina van Breemen (redactie) en Shelley Nieboer (boekhouding) Wij kunnen ons werk niet doen zonder de Panitia! Wij werken samen met onze Panitia, een lokale vertegenwoordiging, die werkt onder de paraplu van het aartsbisdom Merauke. Iedere groep in Papua, die zich bezig houdt met het stimuleren en bevorderen van onderwijs aan de Papoeajeugd, kan bij de Panitia een aanvraag
3
Giel in Kepi indienen op een daartoe door ons ontworpen projectaanvraagformulier. Deze controleert de aanvraag en geeft ons advies. Als de aanvraag toegekend wordt, wordt het geld via de Panitia uitbetaald.
Zij ziet er op toe dat het geld voor het bestemde doel gebruikt wordt en is verantwoordelijk voor een correcte rapportage naar ons bestuur in Nederland. De Panitia werkt vanuit een kantoor dat door de bisschop beschikbaar gesteld is. De leden van de Panitia krijgen een vergoeding voor hun vrijwilligerswerk. Eens in de twee jaar gaan 2 bestuursleden op werkbezoek om contact met de Panitia te houden en om de uitgevoerde projecten te kunnen beoordelen. Eens in de 5 jaar worden de leden van de Panitia benoemd of herbenoemd. De financiën werden beheerd door de boekhouder van het aartsbisdom. In 1997 bestond de Panitia uit Michael Pure, Nus Tadubun, John Kandam en Agus Kuyap. In 2005 uit Ptr. Hengky Kariwop, Trees Esi, Frans Waka, Katarina Koti; Yanuarius Minon; Ptr. Anton Fanumbi; Ptr.Pius Manu. De huidige Panitia bestaat uit:
Ptr Hengky Kariwop, voorzitter.; Mike Walinaulik, penningmeester; Christin Setyowati secretaris/ 2e penningmeester; Katharina Koti, projectleider; Marten Ngga, kantoorbeheerder. Met elkaar hebben we in de 25 jaar voor meer dan €1.610.400,- aan steun kunnen bieden. Dat is allemaal geïnvesteerd in scholen, leerkrachten, leermiddelen, speelleermaterialen, meubilair, schoolgeld, internaatskosten. Enkele projecten worden in deze nieuwsbrief nader toegelicht. Dankzij de steun van u allen hebben we dit kunnen bereiken! Namens het huidige bestuur wil ik onze grote dank uitspreken aan allen die meegewerkt hebben aan het stimuleren van onderwijs voor Papoeajeugd. Zo lang het nodig blijft gaan we door, misschien nog wel 25 jaar! Giel Sertons, voorzitter.
De beginjaren van Papoeajeugd naar school De twee Nederlandse Missionarissen van het H.Hart, die de uitvoering van de eerste onderwijsprojecten van PJNS hebben begeleid zijn Pater Joop Nuy en pater Cor van Halen. Jammer genoeg zijn beiden overleden. Als gedelegeerde voor sociaal economische ontwikkeling was ik toeschouwer vanaf de zijlijn. Er was in de jaren tachtig van de vorige eeuw een goed studiebeurzenproject van de Nederlandse regering voor Papoeastudenten, maar dat ging pas in wanneer de studenten op de hogere middelbare school kwamen. Ad van Esch had de problemen meegemaakt met name van de kinderen die na de lagere school, de lagere middelbare schoolopleiding wilden volgen. In Kepi, een plaats een dag reizen verderop, moesten zij proberen bij familie onderdak te vinden, een familie die meestal niet voldoende eten had en waar geen gelegenheid was om “huiswerk” te maken. Er was in Kepi wel een bouwvallig internaat, waar de kinderen onderdak konden vinden, maar de ouders moesten zelf eten brengen (een dag reizen ver) of
4
kostgeld betalen. In feite was dit voor vrijwel niemand te doen. Samen met de ouders van de leerlingen, die in Kepi verder wilden leren werd er voor verblijf van de kinderen voor een internaat gekozen in Kepi. Dit werd betaald door ouders en de missie. Toen Ad ziek terug moest naar Nederland is de stichting PJNS opgericht om de mogelijkheden te bieden aan kinderen die goed onderwijs wilden volgen. In eerste instantie voor de jeugd uit het Asgongebied. We zien dat in de eerste jaren van PJNS geld wordt gegeven voor het opknappen van het jongensinternaat en het meisjesinternaat in Kepi en voor het ondersteunen van jongens en meisjes van het Asgon gebied, die in Kepi onderwijs volgden. Voor grotere projecten werd hulp gezocht en gevonden bij hulporganisaties in Nederland ( bijv. Nederlandse Vastenactie, Kuyte Warongstichting, Missiecomité MSC). Toen PJNS meer inkomsten begon te krijgen ontstond ook de vraag: Wat doen we? Blijven we onze aandacht beperken tot Papoeajeugd van het Asgon gebied, of breiden we onze aandacht uit naar alle Papoea-
Ad van Esch jeugd in moeilijkheden in het bisdom Merauke? In de lijst van begunstigden zien we in 1989 langzaam aan een verandering komen, maar het blijft wel allemaal met Ad verbonden. Ad had gewerkt in Batu Merah op Kimaam. Batu Merah was een verzamelpunt voor bewoners van acht dorpen, die begin zeventiger jaren, onder dwang van de regering, verhuisd waren van de Zuidkust naar het binnenland van het eiland Kimaam naar de beter bereikbare plek: Batu Merah. Dit
zou voor de voedselvoorziening meer perspectief bieden. Er kwam grote nood toen een groot deel van de bevolking terugkeerde naar hun oorspronkelijke leefgebied, omdat zij vonden dat hun dorpen toch beter waren om in te leven dan Batu Merah. De mensen moesten er weer beginnen met helemaal niets. Zij hadden genoeg aan zichzelf en konden een school en onderwijzerswoningen echt niet opbrengen. PJNS hielp met de bouw van de lagere school en twee onderwijzerswoningen. Voor een groep van ruim 1000 mensen. In Mindiptana was een hogere middel-
25 jaar steun Aansluitend op het bovenstaande artikel van pater Piet van Mensvoort het volgende: De doelstelling van de stichting was en is nog steeds om het onderwijs aan jonge Papoea’s te steunen en te verbeteren, voornamelijk in het Mappigebied, maar ook daarbuiten. Al in 1990 verschijnt voor het eerst het project “Onkosten, comité (Panitia)” in de boeken. Dit om met name reis- en extra vergaderkosten te financieren. Vanaf 1990 wordt dus al gewerkt met een comité van mensen, die in het bisdom Merauke werken en wonen, om er voor te zorgen, dat het geld uit Nederland op de juiste plek terecht komt en dat vanuit het land goede aanvragen komen van projecten waar lokaal behoefte aan is. In de beginjaren komen de meeste projectaanvragen nog uit het Mappi-
bare school – de enige in het binnenland – er studeerden ook kinderen uit Asgon. PJNS steunde de uitbreiding van die school (30% van de kosten). In 1990 zien we voor het eerst steun voor een niet Ad gebonden project en sindsdien kunnen we zeggen dat de aandacht van PJNS verschuift naar behoeften van het onderwijs in het bisdom Merauke in het algemeen, zonder dat ”Asgon” verwaarloosd wordt. Piet van Mensvoort
gebied. Een goed lopend project is b.v. project 19 studiebeurzen, Merauke. Omdat er behoefte bestond om ook leerlingen uit de binnenlanden, die in Merauke studeerden, te ondersteunen, is in 1993 het project 19 ontstaan. Gelijktijdig is het idee van adoptie ontstaan en verder uitgewerkt. Donateurs in Nederland “adopteren” een leerling van project 19 en maken voor de studiekosten van die leerling een maandelijks bedrag over. Voor de ontvangst van het geld zou de leerling dan regelmatig een brief aan de “adoptieouders” moeten sturen. De leerling kon daarin dan vertellen over de vorderingen op school. Door de jaren heen is het toch wel erg moeilijk gebleken om de leerlingen regelmatig brieven te laten schrijven. Het zit niet in de cultuur van de Papoea’s en de Indonesiërs om brieven te schrijven naar onbekende mensen in een land zo ver weg.
Piet van Mensvoort, Ad van Esch, Kees de Rooy
Studenten van project 19 Zonder briefwisseling loopt dit project nu nog steeds door. Bovendien ontstond er een project voor het aanstellen van extra leerkrachten, waardoor er meer tijd voor beter onderwijs aan de leerlingen ontstond. Naast de steun voor studiebeurzen, internaatskosten en extra leerkrachten is er veel steun gegeven voor de bouw, renovatie en uitbreidingen van scholen. Nu de regering zelf veel meer geld besteedt aan de bouw van scholen is onze aandacht verschoven naar beasiswa, internaatskosten, bouw en ondersteuning van kleuterscholen en de bouw van bibliotheken. De aanvragen komen uit diverse plaatsen, zoals Kepi, Merauke, Mindiptana, Tanah Merah, Kumbe, e.d. Zo lang de Indonesische regering niet alle kosten voor scholing en levensonderhoud van “uitwonende” studenten en leerlingen in voldoende mate steunt, zal het werk van onze stichting nodig blijven. Ton van Breemen (secretaris).
Kinderen van het weeshuis ABBA zingen “terima kasih”
5
Een donateur schrijft Op de vraag van de redactie, waarom ik de Stichting Papoeajeugd naar School een warm hart toedraag en financieel steun, is het antwoord logisch en eenvoudig. Ik heb 50 jaar geleden gedurende drie jaar zelf in dat mooie land gewoond en gewerkt. Alleen heette West-Papua toen nog Nederlands Nieuw Guinea. Na een opleiding aan het Bestuursinstituut in Hollandia kwam ik als jonge bestuursambtenaar in het werkgebied van Papoeajeugd naar School terecht, waar ik het werk van de missionarissen
2003 ontmoeting op het platje, thuis bij Mgr. Duivenvoorde en de Katholieke Missie heb leren kennen en waarderen, want uit dat werk is de Stichting voortgekomen. Het is te hopen, dat dit belangrijke en goede
werk nog tot in lengte van jaren zal en kan worden voortgezet. Theo Laumans
Maarten Tromp is professioneel filmer. Voor hem is West-Papua een land met een speciale betekenis. Zijn overgrootvader, dhr. Colijn, heeft rond 1935 een expeditie gemaakt naar Nieuw-Guinea en is bekend van het boek "Naar de eeuwige sneeuw van Nieuw-Guinea". Hieronder een verslag van Maarten, met foto en een aantal beelden uit de film. Maarten Tromp
Aldolfina
Julius
Julia
6
Een film over het werk van PJNS Een indrukwekkend land, trotse mensen, een razendsnelle reis door de tijd. In november vorig jaar had ik de bijzondere kans om samen met bestuurslid Wim Jong voor Stichting Papoeajeugd naar school naar West-Papua te reizen. We hebben daar gefilmd voor een documentaire over het land en het werk dat de stichting daar doet. Bijna twee weken lang waren we elke dag op pad. Directe aanleiding voor het maken van deze documentaire is het 25-jarig bestaan van de stichting. Hoewel het misschien voor de hand zou liggen om terug te blikken, ontstond tijdens de voorbereidingen al snel het idee om juist naar het heden en de toekomst te kijken. Door de jongeren aan het woord te laten die dankzij de steun die zij door de jaren heen van Papoeajeugd naar school hebben gekregen en die nu op het punt staan hun beroepsopleiding af te ronden. Hoe ziet hun dagelijks leven eruit en hoe zien ze hun toekomst? En wat is hun visie op de toekomst van de Papoea’s en van hun land? Wat opviel
was dat de drie jongeren die we daar ontmoet en gevolgd hebben, zich na het afronden van hun studie allemaal willen gaan inzetten voor hun volk en het verbeteren van de positie van de Papoea’s. En allemaal op hun eigen manier: in het gemeentelijk bestuur, als zuster en in het onderwijs. De moderne tijd en hedendaags Indonesië bereiken nu ook steeds meer de afgelegen gebieden in het binnenland, waar de Papoea’s vaak nog op traditionele wijze leven. Tijdens onze reis werd mij nog meer duidelijk hoe belangrijk het onderwijs is voor het verbeteren van de positie van de Papoea’s, nu de wereld om hen heen zo snel aan het veranderen is. De komende weken zal ik werken aan de montage van de film, die voor het eerst getoond zal worden op het symposium op 18 mei. Maarten Tromp
de kinderen vieren Sinterklaas
Het weeshuis Amam Bekai Chevalier Dit is een weeshuis voor kinderen waarvan ouders zijn overleden aan Aids. Sinds de oprichting in 2007 wonen de kinderen in een oud huis (annex oud kerkgebouw), dat is opgeknapt. Hier wonen kinderen, die zelf gezond zijn. Omdat de huidige locatie niet voldoet en er uitbreidingsplannen zijn, is er nieuwbouw gepland. Het kopen van de grond, een probleem op zich, in verband met adatrechten, is door de enorme inzet van pater Kees de Rooij helemaal rond gekomen. Op die grond stonden allemaal struiken en bomen. De grond moest bouwrijp gemaakt worden en een goede omheining was ook van groot belang. Tot zover ging het allemaal goed, maar toen men toch echt met de bouw wilde beginnen, was daar voor dit jaar het extra lange regenseizoen. Zie onderstaand bericht van pater Kees: Vanwege globale opwarming van de aarde, is het alsof het hier in Papua ook veel meer regent als voeger. De bouwplek voor het nieuwe tehuis staat onder water. Na het bouwrijp maken van de grond begin December 2009 , hebben we nog kans gehad om de bouwplek op te vullen met goed zand voor de ondergrond van de nieuwbouw . Op het moment ben ik bezig om te kijken waar ik zand / grond, misschien wel een 1000 truckladingen kan kopen tegen een redelijke prijs, of gedeeltelijk gratis ..om de bouwplek ook bouwklaar te maken. Gelukkig heb ik sinds 6 maart 2011 eindelijk de eerste tekeningen voor de bouw van het nieuwe complex, dat be-
staat uit 5 units in handen. Met de onkostenberekening van de bouw is de architect nog bezig. Vol vertrouwen zien wij de bouw van een mooi nieuw huis tegemoet en wij hopen dan ook de kinderen via PJNS te kunnen helpen. Merauke, 2010 brief broeder Yos De ontwikkeling van de kinderen van het weeshuis, Amam Bekai Chevalier, Het weeshuis is gelegen in de wijk, Gudang Arang bij Merauke. Het wordt bewoond sinds 1 juni 2007, maar voor de officiële openingsdatum van het weeshuis is gekozen voor 21 oktober 2007 (dit is de sterfdag van de oprichter van de MSC, pater Jules Chevalier). Er wonen nu 17 kinderen in het huis, 8 jongens en 9 meisjes, die in Merauke naar school gaan. Van de kleuterschool tot en met eerste school voortgezet onderwijs. Onder professionele begeleiding beginnen de kinderen al met hun ontwikkeling vanaf het begin dat zij in het weeshuis kwamen wonen. Op school doen zij niet onder voor hun klasgenoten, die niet in het weeshuis wonen. Sterker nog, tijdens het eerste semester, december 2010 hadden zij goede rapportcijfers. Er zijn verschillende kinderen, die tot de beste vijf van klas horen. Er werd regelmatig extra gestudeerd, dat wil zeggen, in de middag van 4 uur tot half 7 en in de avond van half 8 tot 9 uur. Steeds zijn zij gedisciplineerd met hun studie bezig. De kinderen houden zich goed aan de studietijden, zodat de voor-
uitgang ook steeds doorgaat. Niet alleen op het terrein van onderwijs, maar ook in handvaardigheid, gymnastiek, kunst en godsdienst maken de kinderen vooruitgang. Zij gaan naar de kerk, zowel als misdienaar als om in het koor te zingen. De kinderen leren ook koekjes bakken, koken en goed voor zichzelf te zorgen. Zij leren speciaal aandacht te besteden aan hun gezondheid (hygiëne). Op school worden zij ook betrokken bij sportactiviteiten, padvinderij en wedstrijd schilderen. Om kort te zeggen, de kinderen maken vanaf het begin, dat zij in het weeshuis woonden een goede ontwikkeling door. Er is een goede controle in het weeshuis op de dagelijkse activiteiten van de kinderen. Het is nu aan de vooravond van Kerstmis 2010, er is Sinterklaasfeest gevierd en er werden cadeautjes verdeeld en er was een goede voorbereiding op Kerstmis. De voorbereiding gebeurde ook met kinderen van buiten het weeshuis. Door deze activiteiten leren de kinderen ook in zichzelf te geloven, krijgen meer zelfvertrouwen en zijn niet meer zo verlegen om voor een groep op te treden. Op de verjaardag van de orde van de MSC op 8 december 2010 hebben de kinderen tijdens een receptie en tijdens de H.Mis ter afsluiting van het jaar 2010 op 31 december in de kerk van Gudang Arang enige liederen gezongen. Dit was heel erg mooi. Dit alles is zeker het resultaat van het harde werk van de oprichter van het weeshuis en de confraters van de MSC in Merauke, die altijd steun en advies geven aan de kinderen van het weeshuis. Broeder Yos, MSC.
7
Bericht uit Papua Van de laatste Nederlandse MSCmissionaris bij gelegenheid van het 25 jaar jubileum van de stichting PJNS In de afgelopen 25 jaar is in verband met de activiteiten van de Stichting Papua Jeugd Naar School, nogal eens mijn naam genoemd en hebt u foto’s gezien van mijn pastorale projecten (oa bewustzijncursussen) en sociaal economische projecten (rubber, tropische vruchtbomen, enz. ). Omdat ik zowel de Nederlandse als de Indonesische taal spreek, heb ik vaak “getolkt”. Aanvragen uit Papua voor ondersteuning, rapportages en verantwoordingen voor projecten, zijn zo sneller en duidelijker over te brengen naar PJNS. Nu ik in de jubileum uitgave van de nieuwsbrief van PJNS een stukje mag schrijven, moet ik allereerst mijn grote dank uitspreken aan het adres van alle mensen die in al die 25 jaar, met financiële steun, er voor gezorgd hebben dat PJNS hier heel veel goed werk heeft kunnen doen m.n. wat onderwijs en scholing betreft. Hierdoor heeft PJNS grote betekenis gekregen bij de plaatselijke bevolking van Papua. Ik heb dat zelf jaren van dichtbij mogen ervaren. Nog dagelijks komen er studenten, vaak met een alleen staande moeder, bij mij aan kloppen met de vraag of ik voor hen
Nelis naast Thea, December 2010, bij de opgeslagen rubber. Het is één van de best geslaagde landbouwprojecten ooit, dat loopt nu ruim 7 jaar, de Papoea’s kunnen veel verdienen, als rubberboer. Dat heeft duidelijk invloed, zo kunnen veel gezinnen zelf de schoolkosten betalen.
8
Kees de Rooy ook wat financiële steun kan vragen bij PJNS. Dus in naam van de kinderen, wiens ouders niet voldoende geld hebben om school te betalen, doe ik een oproep aan u allen, ga door met waar PJNS voor staat, zodat Papoeakinderen onderwijs kunnen blijven volgen. Er zijn dit jaar 360 kinderen, die in maart en april eindexamen moeten doen. Als ze slagen, kunnen ze naar de Hogere scholen of universiteiten. Twee weken geleden was ik als “pleegouder” van Nelis (een Papoeajongen)op de SMA1 (middelbaar voortgezet onderwijs) aanwezig op een bijeenkomst van ouders over het eindexamen en….ik schrok…want ik zat (als blanke Nederlander) tussen bijna allemaal ouders van niet-Papoeakinderen. Gelukkig begreep ik later, dat er wel meer Papoeakinderen op school zitten, maar dan vooral in de A-richting. De selectie om op die school te komen is streng, maar de kinderen, ook de Papoeakinderen, die een goede lagere school en een goede lagere middelbare school (SMP), hebben gevolgd kunnen op deze school terecht. (In Merauke zijn de goede scholen: SMP N I en SMP N II. Op dit moment zijn er veel Papoeakinderen, die zelf willen studeren en gemotiveerd worden door de ouders (ondanks dat de ouders toch vrij arm zijn) en die voldoende kansen krijgen om op goede scholen hun diploma’s te kunnen halen. Daarna is een doorstroming naar universitaire opleidingen voor Papoea’s ook voldoende open. Maar het is wel zo, dat zij dan financiële moeilijkheden krijgen, bv. om semestergeld te kunnen betalen, kosthuis, enz. Verder wil ik een bijzondere dank uitspreken aan het adres van de opeenvol-
gende besturen van PJNS in de afgelopen 25 jaar. Zij hebben zich altijd voor de goede zaak ingezet. U kunt dat opmaken uit de berichten in de nieuwsbrieven, maar ik heb het letterlijk van dichtbij kunnen zien en ervaren. Wat zij, soms met veel moeite, maar echt met hart voor de Papoea’s gedaan hebben is geweldig geweest…groots. Ik ken honderden Papoea’s die nu IEMAND zijn geworden met steun van u, het thuisfront. Het bestuur van PJNS heeft dat allemaal op vrijwillige basis, zonder vergoeding van de stichting, geregeld! Zij mogen ook wel even in de bloemetjes gezet worden. Er is nog iets wat ik belangrijk vind voor de toekomst en daar wordt hard aan gewerkt: de secretaris (Ton van Breemen) en de penningmeester (Wim Jong) van het huidige bestuur van de stichting PJNS beheersen steeds beter het Indonesisch. Dat is van groot belang in de contacten met het plaatselijk bestuur van PJNS (de Panitia) in Merauke en met de Indonesische pastores, zusters en vooraanstaande leken. Elkaar “verstaan” is volgens mij een vereiste om hier in Papua met succes aan de doelen van PJNS te werken Ik denk nu even aan mijn studiegenoot, pater Ad van Esch msc, die met hart voor de papoeajeugd de stichting PJNS opgericht heeft…laat deze stichting nog lang, veel goed doen voor de jeugd hier…en daarvoor hebben we elkaar nodig: de donateurs, vrijwilligers, het bestuur…en wij hier, de werkers in Papua. Met een hartelijke groet, Kees de Rooij msc
Uw hulp gevraagd door jeugd in ons werkgebied Een deel van de inkomsten, die wij ontvangen, wordt besteed aan het betalen van schoolgeld en/of internaatsgeld van jeugd in ons werkgebied. Ieder jaar moeten de kinderen een formulier invullen waarin zij vragen om hulp en op dit formulier moeten zij ook aangeven waarom zij financiële ondersteuning willen. Ook schrijven zij iets over hun achtergrond. Het afgelopen jaar hebben ongeveer 1000 kinderen ondersteuning aangevraagd van PJNS. In Kepi hebben wij sinds een paar jaar een coördinator om deze aanvragen te verzamelen en door te sturen naar de panitia in Merauke. Hieronder kunt u de samenvatting lezen van de formulieren van twee van de kinderen in Kepi, die vragen om uw hulp. Beide leerlingen wonen in het meisjes internaat Carolina in Kepi. Zij gaan graag naar school, maar hun ouders wonen in een afgelegen kampong waar geen mogelijkheid is om voortgezet onderwijs te kunnen volgen. Omdat zij in het internaat wonen, kunnen zij in Kepi naar school. Afrian Bapaimu is geboren op 30 maart 1995. Zij behoort tot de stam Ya-
kai. Zij is het tweede kind in het gezin en is katholiek. Zij zit in de eerste klas van de SMP (het middelbaar voortgezet onderwijs). Haar ouders werken allebei op het land en verdienen hiermee ongeveer 50.000 Rp. per maand (5 euro). Zij schrijft over haar ouders, dat zij lieve ouders heeft. Het gezin is gelukkig en heeft voldoende te eten. Het doel van het vragen om financiële ondersteuning is voor haar om later een nuttig iemand te kunnen zijn in de maatschappij. Haar toekomstdroom is om onderwijzeres te worden en dat haar ouders trots op haar zullen zijn. Mariana Buer is geboren op 13 december 1993 in Merauke. Zij behoort tot de stam Marind. Zij is het tweede kind in het gezin en zit in de tweede klas van de SMK (middelbaar voortgezet beroepsonderwijs). Haar vader is onderwijzer en haar moeder werkt op het land. Zij wonen in Agham. Over haar ouders schrijft Mariana, dat het heel eenvoudige mensen zijn en dat zij leven zonder veel problemen. Haar moeder probeert wat bij te verdienen met het verkopen van de opbrengst van het land om het schoolgeld te kunnen betalen.
Slaapzaal meisjesinternaat Kepi Het doel van haar vraag om financiële ondersteuning is om een schooluniform te kunnen kopen en schoolgeld en internaatskosten te kunnen betalen. Haar toekomstdroom is om dokter te worden. Dit zijn twee voorbeelden van kinderen, die dankzij PJNS verder kunnen leren. Heel veel dank namens deze kinderen. Rina van Breemen.
Zomaar een ervaring van een oud missionaris. Dat het reizen in ons werkgebied een bijzondere ervaring is, dat ondervonden vroeger ook de missionarissen. Er is veel water, moeras en brede rivieren. Het meest eenvoudig was het vroeger om toch per boot te reizen. Pater von Peij heeft enige tijd in de parochie Aboge gewerkt. (later de parochie van Ad van Esch). Hieronder een korte reiservaring van een pater onderweg van de ene werkplek naar de andere. Op de Digoel-rivier is de regelmatig opduikende “Kepala arus”( vloedgolf) bekend en berucht. Roeiend van Atsj op de Assuwe-rivier (Kampongrivier) tussen Sagoni en Dufo, werden wij in een prauw opeens verrassend opgetild door zo’n vloedgolf, zeker 50 tot 60 centimeter omhoog ging het hele wateroppervlak. Na even schrikken en schokken
konden wij zonder schade doorvaren naar Aboge. In Ganami was er een andere verrassing: het dorp was heel rustig, niets opvallends. De mensen een beetje verrast door onze komst. De klambu opgehangen voor de nacht. Eenmaal donker begon het geritsel in de gaba-wanden van het huis. Je weet niet wat je meemaakt, maar dit zijn kakkerlakken. Toen het bedtijd werd, dacht je toevlucht te kunnen vinden in je klambu. Het geritsel stopt niet. Het zijn er duizenden. Je slaat eens flink tegen de wand, de varkens knorren onder de vloer, zij lusten de beestjes graag. Dacht u dat ik geslapen heb die nacht? Vergeet het maar. De volgende morgen was het, het gesprek van de dag. Het hele dorp barstte van de miljoenen kakkerlakken, niets aan te doen.
Pater von Peij met jeugd in Kepi 1960 De mensen waren ten einde raad. Zij wisten het ook niet meer. Mijn raad om de hele zaak af te branden telde toch niet. Heel veel later hoorde ik, dat zij het hele dorp in de fik hadden gestoken. Hadden zij mijn raad toch opgevolgd????? Pater Huub von Peij
9
Werkbezoeken aan ons werkgebied
Vlnr. Cor van Halen, Michaël Pure, Giel Sertons werkbezoek 2001 Overleg met leerkracht, vlnr.Trees Esi, Marian Sertons, Piet Kok werkbezoek 2005 In deze tijd van allerlei communicatiemiddelen, zoals mobiele telefoons, internet, SMS, e-mail en allerlei social media als facebook, hyves, enzovoorts is het mogelijk om op bijna elk moment en op bijna elke plaats in de wereld contact met elkaar te hebben en te onderhouden. Maar wat als je niet geleerd hebt om via geschreven of getypte tekst met mensen te communiceren. En als daar nog bij komt, dat de internetverbindingen niet altijd even soepel tot stand komen, dan moet je toch terug naar het gewone menselijke contact. Er gaat toch niets boven persoonlijk contact, want communicatie is veel meer dan alleen woorden uitwisselen. Het zien van gezichtsuitdrukkingen, lichaamstaal en soms een aanraking
2009 Overleg met directeur STM (MTS) vlnr. Ton van Breemen, directeur STM, Hengky Kariwop, Trees Esi, Wim Jong.
10
zijn onmisbaar voor echt optimale communicatie. Werkbezoeken zijn dus onmisbaar om samen met de mensen ter plaatse op een optimale wijze hulp te kunnen bieden. Het doel van de werkbezoeken is, om de contacten met onze commissie, de Panitia PJNS, in Merauke te versterken en zo veel mogelijk projecten te bezoeken. Van te voren wordt al een globaal programma gemaakt, waarbij er veel tijd ingeruimd wordt voor overleg met de Panitia. Tijdens de bezoeken aan de projecten is er ook intensief contact met de projectleiders. Zo kunnen we kennis en wensen met elkaar uitwisselen. Foto’s en filmbeelden worden er gemaakt, die goed bruikbaar zijn om aan u, onze donateurs, te laten zien waar het geld aan besteed wordt, maar ook dat hulp nog steeds hard nodig is. Direct na aankomst zijn er vaak al allerlei afspraken gemaakt. Overleg over de projecten, maar ook over de reis(on)mogelijkheden naar de projecten meer in het binnenland. Bijvoorbeeld via Kepi naar Eci en Aboge, de vroegere standplaats van de oprichter van onze stichting Pater Ad van Esch. Of lukt dat niet, dan misschien naar Tanah Merah en Mindiptana, waar wij o.a. een groot internaat steunen. Vaak is alles van te voren geregeld, maar ja, dat is de charme van de zuid, het komt toch vaak anders uit. Flexibiliteit, geduld en creativiteit zijn dan goede eigenschappen. De tijd van een werkbezoek wordt zo nuttig
mogelijk besteed. Dus als het één niet kan, dan gaan wij voor het ander. Daar weten meer bestuursleden van mee te praten. Giel Sertons (voorzitter), Wim Jong (penningmeester), Ton van Breemen (secr.), broeder Piet Kok en pater Cor van Halen hebben goed werk verricht tijdens zo’n werkbezoek. De werkbezoeken zijn gemiddeld één keer per 2 jaar en dan gaan er maximaal 2 bestuursleden. Niet alleen de contacten met de leden van de Panitia, maar ook de gesprekken met de aartsbisschop in Merauke, Mgr. Adi en de mensen, die de projecten ter plaatse begeleiden zijn heel erg waardevol. Voor ons was het altijd heel fijn, dat we bij de vroegere secretaris van de Panitia, Trees Esi, thuis konden verblijven. Samen met haar konden we het programma van de volgende dag bespreken, de resultaten van de afgelopen dag nog doornemen en eventueel verwerken in nieuwe formulieren en het verslag voor het thuisfront. Het contact met de buurtbewoners en de kinderen, die iedere dag naar school liepen, was erg leuk. Voor het huis van Trees loopt een weggetje naar een lagere school. Vele foto’s voor de nieuwsbrieven en kopij kwamen hier tot stand. Werkbezoeken zullen altijd noodzakelijk blijven, om projecten goed te laten verlopen. De moderne communicatiemiddelen zijn wel een goede aanvulling op de werkbezoeken, maar zullen die nooit helemaal kunnen vervangen. Ton van Breemen (secretaris)
STICHTING PAPOEAJEUGD NAAR SCHOOL Voor meer informatie, kijk op onze website:
http://www.papoeajeugdnaarschool.nl/
E-mail:
[email protected] (voor alle bestuursleden)
SECRETARIS:
Ton van Breemen, Munnikenweg 54, 1947 EV BEVERWIJK, Tel: 0251 221921
PENNINGMEESTER:
Wim Jong, Tel. 033 4803877 (informatie over giften) Giro 4649255 of Rabobank 1068.93.793 t.n.v. Stg. Papoeajeugd naar school Robbeknolerf 23, 3813 LM AMERSFOORT
VOORZITTER/PR:
Giel Sertons, Zijweg 31, 7814 VL EMMEN, Tel.: 0591 551687, tel./fax: 0591 553233 Ook contactpersoon voor informatie en het voeren van acties en (indien vrij) beschikbaar als gratis inleider bij de actie.
GRATIS ALS STEUN BIJ ACTIE:
lesbrieven en leskist met gebruiksvoorwerpen; de video’s / de dvd’s: DANK AAN DE 38 ”VOOROUDERS” ! Er zijn 38 adoptie-ouders die zich vereeuwigd hebben door zich aan te melden voor “Eeuwige Adoptie”.
€ 116.549,-
Er is tot nu toe al toegezegd. Uit de rente steunen wij de studie van Papoeakinderen. Doet u ook ’eeuwig’ mee als adoptie-ouder/beschermengel of voorouder van Papoeakinderen? De Papoea’s zijn het waard!
JA , IK RED NU DE TOEKOMST VAN EEN PAPOEAKIND U kunt ons op verschillende manieren helpen:
• U kunt wanneer u maar wilt een gift storten op onze rekening. • U kunt een kind financieel adopteren, zodat het naar school kan gaan. ADOPTIE: Het gaat om steun bij studie van Papoealeerlingen, van kleuter t/m Universitair student. Het is slechts een bijdrage in de studiekosten, maar voor hen van groot belang. Soms steunen we per maand met € 7,50 wel 3 kinderen, maar meestal is € 15,-- te weinig voor een hogere opleiding.Wij proberen regelmatig leerlingen hun verhaal te laten vertellen in onze Nieuwsbrief. O Voor € 7,50 per maand of O € 90,-- per jaar steunt u een kind op de lagere school. O Voor € 15,-- per maand of O € 180,-- per jaar steunt u een leerling op het voortgezet onderwijs. O U kunt zich ook aanmelden voor “Eeuwige Adoptie”. U stort dan € 3200,-- ineens. (Dit bedrag wordt voor tenminste 50 jaar vastgezet.) O Het bedrag voor “Eeuwige Adoptie” regel ik via PJNS een schenking via de notaris (gratis) van 5 jaarlijkse termijnen van € 640,-- (in dit laatste geval vervalt de minimum drempel voor belastingaftrek). Van de rente uit het fonds “Eeuwige Adoptie” wordt de studie van Papoeakinderen gesteund. O Ik wil graag informatie ontvangen over “Eeuwige Adoptie”. U wordt 2x per jaar op de hoogte gehouden via de Nieuwsbrief. U kunt uw maandelijkse adoptiebijdrage of een eenmalige gift storten op girorekening 4649255 of bankrekening 1068.93793, Stg. Papoeajeugd naar school, Robbeknolerf 23, 3813 LM AMERSFOORT. NAAM.................................................................................. STRAAT/HUISNUMMER................................................................. POSTCODE/PLAATS..................................................................... DATUM................... HANDTEKENING ............................................ ATTENTIE! Een automatische maandelijkse of jaarlijkse afschrijving bij bank of giro moet u zelf regelen, om de kosten voor u en ons zo laag mogelijk te houden. U kunt dit altijd weer stopzetten als u dat wenst.
Voor iedere adoptie geldt: ingevuld en ondertekend aanmeldingsformulier zenden aan: Dhr. Wim Jong (contactpersoon tussen kinderen en adoptie-ouders) Robbeknolerf 23, 3813 LM Amersfoort. Tel. 033 4803877. E-mail:
[email protected] (in de E-mail verwijzen naar W. Jong)
11
Millenniumdoelen In 2000 hebben de lidstaten van de VN een millenniumverklaring uitgegeven en 8 doelen geformuleerd voor een betere wereld vóór 2015. Met name aan het tweede doel, basisonderwijs voor ieder kind, levert PJNS een actieve bijdrage. Onderwijs is belangrijk, het geeft kinderen de kans zich te ontwikkelen waardoor hun kansen in het leven toenemen. Dit komt uiteindelijk ook de hele maatschappij ten goede. In 2010 moeten alle kinderen, volgens de millenniumdoelstellingen, overal ter wereld, op zijn minst basisonderwijs kunnen volgen en afronden. Op dit millenniumdoel is aanzienlijke vooruitgang geboekt. In 1990 ging in de arme landen 80 procent van de kinderen in de basisschoolleeftijd naar school, in 2008 was dat gestegen tot 89 procent. Deze stijging zien we vrijwel overal. Vooral Zuid-Azië heeft grote stappen vooruit gezet. In deze regio is het percentage kinderen dat naar de basisschool gaat gestegen van 75 procent in 1990 naar 90 procent in 2008. Indonesie is dus volgens de “millenniumdoelen-atlas” goed op schema om het uiteindelijke doel te halen. Is de steun van PJNS dan niet meer nodig in 2015? Jawel! Onze kennis van de situatie in Papua leert dat er formeel voor kinderen mogelijkheden zijn om naar school te gaan: er is een leerplichtwet, die geldt voor kinderen van 7 tot 15 jaar. Het 6 jarige lager onderwijs (Sekolah Dasar) is verplicht evenals de onderbouw van voortgezet onderwijs, 3 jaar. In 2003 is een wet aangenomen die bepaalde dat bijzonder onderwijs dezelfde financiering kreeg als het openbaar onderwijs. Lagere scholen worden gebouwd door de overheid, de gemeente (Pemda). Alle leraren zijn ambtenaar. Voor leerplichtige kinderen is onderwijs
Kinderen van weeshuis ABBA vlnr. eerste tot en met de vijfde klas gratis. Schoolgeld is heel weinig. Maar er zijn fondsen waar ouders voor leerplichtige schoolgaande kinderen een bijdrage kunnen krijgen maar die is heel klein. Dat klinkt goed zou je zeggen…Echter…… Scholen krijgen niet alle kosten vergoed. Ze moeten bijvoorbeeld het onderhoud van hun gebouw zelf betalen. Om deze en andere redenen vraagt de school aan ouders toch een bijdrage. Tevens moeten ouders boeken en door de staat verplicht gestelde uniformen zelf betalen. En hiermee wordt duidelijk dat, naast de formele regeling, er in de praktijk een probleem bestaat. De meeste Papoea kinderen hebben ouders die amper of niet zijn opgeleid en zij hebben vaak geen werk, dus geen geld. Deze kinderen hebben hierdoor geen toegang tot het lager onderwijs. (Dit geldt ook voor kinderen van arme Indonesische ouders.) Ons werk blijft dus nog steeds belangrijk om Papoea jeugd te ondersteunen om hen toegang te laten krijgen tot onderwijs. Onze steun loopt uiteen van het aanvullen van de financiële bijdrage die ouders zelf betalen tot het ondersteunen van onderhoud/inrichting van scholen
die over weinig middelen beschikken. Ook steunen we leerlingen die onderwijskracht willen worden, een opleiding die niet gratis is. Of steunen we initiatieven om kleuterscholen op te richten. Kleuterscholen worden in Indonesië niet opgezet door de overheid (geen leerplicht). Kinderen die de kleuterschool volgen hebben echter een veel betere uitgangspositie als ze op de lagere school komen. Om die reden ontstaan kleuterscholen vooral door particulier initiatief, ouders en de pastoor. Soms krijgen ze steun van de lokale overheid. Wij willen nauw aansluiten bij eigen initiatieven uit het land. Daarbij heeft ons plaatselijk bestuur in Merauke (panitia) een belangrijke rol. Met elkaar, in Nederland en in Papua, werken wij er aan om ook Papoeajeugd toegang te geven tot onderwijs. Daarmee werken we mee aan het realiseren van een mondiaal doel, millenniumdoel 2. Marjolijn Veeger Op onze te vernieuwen website vindt u binnenkort informatie over de millenniumdoelen.
Met dank aan drukkerij de Globe, Amersfoort, voor de donatie in de vorm van 4 extra pagina’s. 12
