Rust in God van Elias Aslaksen

Rust in God van Elias Aslaksen Woord vooraf Waar een formulering van de Noorse Bijbelvertaling van belang is voor het begrip van een Bijbelcitaat, is de Noorse Bijbelvertaling weergegeven. Voor het overige is in principe uitgegaan van de NBG Bijbelvertaling van 1951, waarbij voor zover wenselijk af en toe bepaalde verouderde uitdrukkingen ietwat zijn aangepast aan het hedendaags taalgebruik. De vertalers 1. Want wij gaan tot de rust in “Want wij gaan tot de rust in, wij die tot geloof gekomen zijn.” Hebr. 4:3. Er staat niet dat wij dit horen te doen of zouden moeten doen, maar heel beslist en positief: dat doen wij. Daarmee is met de grootst mogelijke duidelijkheid gezegd: alleen als deze rust er is en geleidelijk toeneemt, zijn wij tot het geloof gekomen waarvan hier sprake is -‐ en anders niet, wat we ook beweren te geloven. Dat het hoogst twijfelachtig is dat men deel heeft aan dit levende en levendmakende geloof, blijkt overduidelijk uit dit uitzonderlijke hoofdstuk. Zie Hebr. 4:1-‐2 en de volgende verzen. Door levend geloof “smelt het Woord met ons samen”. Wij worden dus één met het Woord, één met God! En juist dit betekent in waarheid rust. Alle onrust in hart en gemoed komt doordat iemand in conflict raakt met Gods Woord, het er niet mee eens is, ertegen in opstand komt, zoal niet met de mond, dan toch in de praktijk van het leven. Als we samensmelten met de verschillende woorden Gods en met de wetten van de Geest des levens, treedt automatisch de rust in God in. Daarom is een voortdurend overwinningsleven gelijk aan een onuitsprekelijk diepe, heerlijke, wonderbare rust in God; een rust die juist in dagen van tegenspoed Gods eigen wezen weerspiegelt, zodat we onze ogen nauwelijks kunnen geloven als we de grote genade, het geluk en de hulp krijgen om van zulke feiten getuige te zijn.

1 | © COPYRIGHT STIFTELSEN SKJULTE SKATTERS FORLAG, NORWAY | brunstad.org

Rust in God van Elias Aslaksen

2. Hebr. 4:3 “Gelijk Ik gezworen heb in mijn toorn: nooit zullen zij tot mijn rust ingaan.” Hebr. 4:3. “En hier wederom: nooit zullen zij tot mijn rust ingaan.” Hebr. 4:5. “Voorwaar, gij (die tegen Mij gemord hebt) zult niet komen in het land (het overwinningsleven!) waarvan Ik gezworen heb u daarin te doen wonen, behalve Kaleb en Jozua.” Num. 14:29-‐30. “Aangezien nog te wachten is dat SOMMIGEN tot die rust zullen ingaan, en zij die het evangelie eerst ontvangen hebben, niet ingegaan zijn wegens hun ongeloof …” Hebr. 4:6. “Laten wij er dus (omdat het zo moeilijk is) ernst mee maken om tot die rust in te gaan!” Hebr. 4: 11. Wat een diepe ernst, ons duidelijk voor ogen geschilderd -‐ en toch verborgen, als met zeven zegels; verzegeld voor het merendeel van hen die in de verzoening door Jezus Christus geloven! De grootste fout die we kunnen maken, is dit heerlijke heil te verschuiven naar het hiernamaals, in plaats van het woord van God te geloven en dan deel te krijgen aan deze heerlijke rust in God terwijl wij nog dit sterfelijke lichaam dragen. 3. Want het woord Gods is levend en krachtig “Want het woord Gods is levend en krachtig en scherper dan enig tweesnijdend zwaard en het dringt door, zo diep dat het vaneenscheidt ziel en geest.” Hebr. 4:12. Hier krijgen we dan tenslotte, aan het einde van dit wonderbare hoofdstuk over de rust, een nauwkeurige verklaring van en inzicht in wat het kost en hoe het in zijn werk gaat, dat zulke uitgesproken onrustige wezens (die wij allemaal naar het vlees zijn, de een erger dan de ander) in waarheid tot volmaakte rust in God kunnen komen, midden in deze onrechtvaardige, kwade en twistzieke wereld!! Het Woord, dat wij moeten geloven en waarmee wij woord voor woord moeten samensmelten, scheidt ziel en geest vaneen, d.w.z. het doodt ons naar het vlees. Zo wordt het bij ons van binnen stil, bladstil: geen gemopper en geklaag, geen protest en tegenwerpingen, geen boosheid, jaloersheid, afgunst, haat, geen zorgen, eisen, geen ijdele hoop en daardoor ook geen teleurstelling, enz. Wij gaan binnen in de rust in God, wij die zo'n levend geloof bezitten, aan één stuk door!



4. Met Christus ben ik gekruisigd “Met Christus ben ik gekruisigd, en toch leef ik, dat is, niet meer mijn ik…” Gal. 2:20. Dit is wel het Schriftwoord om rust in God te verkrijgen. Voor wie in deze tekst geloven, gewoon zoals het er letterlijk staat (wat helaas maar heel zelden voorkomt), spreekt het vanzelf dat zij de rust in God ingaan. Maar dit Schriftwoord gelooft men in het algemeen juist niet. Men ontkracht het in plaats van het te geloven en daardoor ontkracht men z'n eigen heerlijke verlossing van alle ellende, en sluit men zichzelf buiten de rust in God, waartoe sommigen zullen ingaan. Mocht u, die deze regels leest, toch een van deze 'sommigen' worden! Waarom niet liever de rust ingaan dan steeds maar in al die kwalijke onrust te blijven, in al die nodeloze, wegens ongeloof welverdiende kwellingen? De waarheid is eenvoudig en glashelder: alle onrust ligt in de oude mens. Wanneer die door levend geloof in het Woord (Rom. 6:6) werkelijk met Christus gekruisigd is en afgelegd, Ef. 4:22, dan houdt natuurlijk alle onrust op en komt er dienovereenkomstig rust. Niets is als voorbeeld van dit diepe geheimenis zo veelzeggend als de bekende uitdrukking in rouwadvertenties: “Die-‐en-‐die is tot de rust ingegaan.” Namelijk door te sterven! Lees nu weer Gal. 2:20 en ook Rom. 6:7. Wat namelijk wegens ongeloof zo verborgen en onbekend is, is: dat het door levend geloof in het Woord mogelijk is te sterven, terwijl je nog leeft in dit lichaam: -‐ af te sterven aan de zonde en daarmee aan al die veelsoortige onrust in hart en gemoed, -‐ terwijl het lichaam nog zijn werk doet in dienstbaarheid aan de vergankelijkheid. Die twee dingen horen namelijk niet zonder meer bij elkaar. Het Woord scheidt vaneen. Het ene wordt nu weggesneden! En -‐ dat is onze hoop -‐ het andere raken we straks ook voor eeuwig kwijt! Halleluja! Het grootste wat met iemand kan gebeuren hier in de vreemdelingschap, is dat in waarheid kan worden gezegd dat hij/zij tot de rust is ingegaan, terwijl hij/zij nog dit lichaam des doods draagt.



5. God schept vrede… “Ik schep… vrede… Maar de goddelozen zijn als de zee, zo opgezweept, dat zij niet tot rust kan komen, en wier wateren slijk en modder opwoelen. De goddelozen, zegt mijn God, hebben geen vrede.” Jesaja 57:20-‐21. Dit is wel een van de meest veelzeggende verzen in de hele Bijbel! Zo is het met de goddelozen. Maar wat erger is: zo is het ook met de meeste -‐ ja bijna alle -‐ leden van de verschillende kerkelijke richtingen, die belijden te geloven in Jezus Christus!! Het woord is hun in de zin van Hebr. 4 niet van nut geweest. Als ze bijvoorbeeld Rom. 6:6, Gal. 2:20 en vele, vele andere Schriftwoorden hadden geloofd, zouden die hen allang tot onafgebroken rust in God hebben gebracht, zodat het in hen bladstil was geweest onder alle onrust en verdriet van de wereld. … niet tot rust kan komen. Hoe kenmerkend! Waarom niet? Vanwege al die zonde en goddeloosheid in iemands binnenste! Het gist daarbinnen als een heksenketel. Wat staat dan in de weg? Je kunt beter vragen wat er niet in de weg staat. Alles en iedereen staat in de weg, vindt men in z'n goddeloosheid. Maar in wezen is er maar één enkele hinderpaal voor iemands geluk en rust, namelijk hijzelf. Het is de oude mens, die niet tot rust kan komen, geen vrede kan bewaren, niet kan buigen, niet helemaal tevreden kan zijn en het ook nooit kan worden. De heerlijke uitweg uit al die ellende, uit al die toestanden is: het kruis van Christus, het sterven van Christus!! Niet alleen Hij is voor mijn zonden gekruisigd en gestorven, maar ik (mijn oude mens) ben mee gekruisigd met Hem! Heerlijke toegang tot voortdurende vrede!! 6. Er is voor hen geen struikelblok “Zij, die uw wet liefhebben, hebben grote vrede, er is voor hen geen struikelblok.” Psalm 119:65. Let wel, voor zulke personen bestaat er geen struikelblok! Er is geen ding en ook geen mens om over te struikelen! Maar de goddeloze -‐ die zichzelf liefheeft, in plaats van de wet van de Geest des levens, zoals Paulus zich in Rom. 8 uitdrukt -‐ die struikelt telkens weer, namelijk over alles en iedereen die tegen zijn vleselijke wil en smaak ingaat. Nu is er in deze slechte en onvolmaakte wereld aan zulke dingen en mensen bepaald geen gebrek. Het is ook niet de bedoeling dat daar gebrek aan is. Dat moet er allemaal zijn, om ons te vormen en te beproeven. Dan zal er aan het einde voor de hemelse heerscharen reden zijn om te jubelen over ons beproefd geloof, zoals Petrus zich uitdrukt, zie 1 Petrus 1:7. Bijvoorbeeld: als een goddeloze onrechtvaardig behandeld wordt, is dat voor hem natuurlijk een aanstoot, een struikelblok. Hij voelt het zo: “Dat is nog eens vreselijk! Wat een waanzin! Hij, hij, hij…” Want de goddeloze houdt van het geld en van de eer, die hem ontroofd zijn. 4 | © COPYRIGHT STIFTELSEN SKJULTE SKATTERS FORLAG, NORWAY | brunstad.org


Wie godvrezend is daarentegen maakt zich niet druk om die vergankelijke kleinigheden, maar houdt van het woord van Christus, de wetten van de Geest des levens, de wil van God. En wat zegt dit dan hierover? Het woord waarmee de godvruchtige samensmelt, zegt bijvoorbeeld:“Waarom lijdt gij niet liever onrecht?” En “want hiertoe zijt gij geroepen, daar ook Christus voor u geleden heeft en u een voorbeeld heeft nagelaten, opdat gij in zijn voetstappen zoudt treden. “ ZijnZijn wetten liefhebben, en die houden, het Woord gehoorzamen, juist dat brengt rust, vrede en vreugde in hart en gemoed. Dit is precies het tegenovergestelde van aanstoot nemen -‐ ere zij God! 7. Ik ben één en al vrede “Ik ben één en al vrede, maar als ik spreek, dan zijn zij uit op strijd.” Psalm 120:7. Wat een opmerkelijk getuigenis!! Vrede en rust krijgen wij door één te worden met Gods wetten, de wetten van de Geest des levens, door ze lief te hebben en te gehoorzamen. En waar het hart vol van is, daarvan spreekt de mond. Lees maar Psalm 119:13: “Met mijn lippen verkondig ik alle verordeningen van uw mond.” Dat moesten alle predikers naar waarheid kunnen zeggen, en moest de hele gemeente kunnen beamen. Wanneer je dit verkondigt, wie zijn dan “zij” die uit zijn op strijd? Dat is overduidelijk: allen die meer liefde hebben voor genot dan voor God, allen die liever voor zichzelf leven dan zichzelf te verloochenen en de wil van God te doen. De apostelen hebben de wetten van de Geest des levens, waartegen zij zich juist verzetten, in de wereld uitgedragen om alle discipelen van Jezus Christus te leren die te onderhouden. Matt. 28:20. 8. Immers heb ik mijn ziel tot rust en stilte gebracht “Immers heb ik mijn ziel tot rust en stilte gebracht als een gespeend kind bij zijn moeder; als een gespeend kind is mijn ziel in mij.” Psalm 131:2. Wat zegt David daar? Het klinkt ongelooflijk! Toch moeten we die man wel geloven, aan wie God het zo buitengewoon goede getuigenis heeft gegeven, dat hij een man was naar Gods hart. Als hij in de tijd van het oude verbond, voordat het werk van Christus was volbracht, voordat de nieuwe en levende weg door het vlees van Christus was ingewijd, voordat de Heilige Geest was gezonden als een inwonende hemelse kracht, zijn ziel tot rust en stilte kon brengen als een gespeend kind dat z'n schreeuwerige driftige wil om weer aangelegd te worden (het beste en fijnste wat het kende) voorgoed heeft opgegeven, wat moeten wij in dit opzicht dan niet kunnen, met alle genade en de bovennatuurlijke kracht die ons nu, in de tijd van het nieuwe verbond ter beschikking staat?! Wees zo vriendelijk mij dat te zeggen, u die deze regels leest! 5 | © COPYRIGHT STIFTELSEN SKJULTE SKATTERS FORLAG, NORWAY | brunstad.org


Als een gespeend kind, dat daar lief ligt te lachen ook als het niet meer de borst krijgt… En dat in de tijd van het oude verbond! Zonder het Schriftwoord dat zegt dat onze oude mens met Christus gekruisigd is; zonder Hebreeën 4, zonder zoveel andere kostbare Schriftwoorden en zonder al dat kostbare en krachtige dat ons nu ter beschikking staat! Hoe is het met u, duur gekochte ziel die dit nu leest? Hebt u, door Gods genade en kracht, door levend geloof uw ziel tot rust en stilte gebracht, zodat het bladstil bij u is in alle wisselende moeilijkheden van dit leven, binnen en buiten het huwelijk, binnen en buiten uw gezin, binnen en buiten de gemeente, tussen gelovigen en onbekeerden? Er is absoluut geen reden tot onrust! “De toorn van een man brengt geen gerechtigheid voor God voort,” zegt Jakobus. Nee, integendeel! Die maakt het alleen maar erger, wat de zaak ook mag zijn! Wees maar stil. De Here zelf zal voor u strijden, als dat nodig is. En Hij doet dat volmaakt. Ere zij zijn naam! Heel die opbruisende ziel van ons kan in Christus Jezus tot eeuwig stilzwijgen worden gebracht, of u het gelooft of niet! En waarom dat dan niet gedaan? Deze onrustige ziel heeft immers alleen maar kwaad gesticht. U kunt het proberen en nog eens proberen en hele luchtkastelen bouwen in uw ijdele verbeelding! U zult wel eens orde op zaken stellen, nu gaat er eens gauw wat gebeuren… Lees voor alle zekerheid eerst eens Psalm 131 van het begin tot het eind, 10 maal, 20 maal, 30 maal, om te voorkomen dat u orde op zaken gaat stellen, want dat er dan zaken gaan gebeuren, dat zal best! Alleen, de kwestie is: er komt wanorde op zaken, tot uw eigen schade en schande. Wij gaan de rust in, wij die tot het geloof gekomen zijn. Doet u dat ook, beste vriend? 9. Spreuken 21: 30 “Er is geen wijsheid en geen verstand, geen raad is er tegenover de Here.” Alle protest, alle bezwaren, alle geprakkezeer, alle geredeneer, elk gebruik van je talenten tegenover God, tegenover zijn wetten en geboden, tegenover zijn Woord, tegenover zijn leiding enz., is louter dwaasheid, alleen maar tot eigen schade en zelfs tot ondergang. Als we ware wijsheid hebben, dan hebben we die van God gekregen, uiteraard om in harmonie met Hem te leven! Niet om tegen God te strijden. Het koninkrijk Gods is niet tegen zichzelf verdeeld. Daarom bestaat er geen wijsheid tegenover de Here; daarentegen wel een onbeperkte hoeveelheid wijsheid van Hem, door Hem en voor Hem. Geloof daarom het Woord, en geef voor eens en altijd al uw eigenwijsheid op, die alleen maar tot belemmering, vertraging en afbreuk leidt. Dan komt u tot een wonderbare rust en geluk in Hem. O, wat een nodeloze zorgen, verdriet en moeite bespaart u zich met deze wijsheid! “Beter een handvol rust…” zegt de Prediker. Hoeveel beter is dan volmaakterust in God! 6 | © COPYRIGHT STIFTELSEN SKJULTE SKATTERS FORLAG, NORWAY | brunstad.org


Iedereen heeft net zoveel rust in God als hij bevrijd is van de enorme hoeveelheid ongeloof en oproer in zijn hart. Iedere zondaar op aarde, godsdienstig of werelds, lijkt op een krankzinnige die bezig is zichzelf te kwellen. Er zal wel geen duidelijker voorbeeld zijn en er zal ook geen duidelijker voorbeeld nodig zijn van de kwaliteit van de wijsheid van deze wereld, dietegen de Here gericht is, dan wat de meest vooraanstaande gelovigen van Jezus' tijd hebben gepresteerd door de Heer der heerlijkheid, hun allerbeste waarachtige vriend, buiten Jeruzalem te kruisigen tussen twee rovers en moordenaars… Volgens hun eigenwijze wijsheid, verstand en raad was dit het meest doeltreffende en volmaakte wat ze konden doen. Al maakt u ook nog zo'n kleine tegenwerping tegen God, mijn vriend, dan nog is die altijd krachtens een wijsheid, die van precies dezelfde kwaliteit is als die welke de hogepriester, de schriftgeleerden en de leden van de Hoge Raad op die heugelijke dag hebben toegepast. Niet erg eervol voor u om hun navolger te zijn… Wij die geloven, geven die waanzin voor altijd op, en gaan veel liever de rust in God binnen. Daar is het goed te zijn! 10. Matt. 10:28-‐31 “Wees niet bevreesd voor hen die wel het lichaam doden, maar de ziel niet kunnen doden; wees veeleer bevreesd voor Hem die beide, ziel en lichaam, kan verderven in de hel. Worden niet twee mussen te koop aangeboden voor een duit? En niet één daarvan zal ter aarde vallen zonder uw Vader. En de haren van uw hoofd zijn ook alle geteld. Wees dan niet bevreesd: gij gaat vele mussen te boven.” Dit is wel een van de eenvoudigste en daardoor beste en krachtigste Bijbelgedeelten die we in de Schrift hebben, uitermate geschikt om ons tot diepe rust in God te leiden. Ik herinner me hoe krachtig juist deze uitspraken vanaf mijn jeugd in mij werkten. Het levert buitengewoon veel op om deze eenvoudige en heerlijke Schriftwoorden goed en lang te overdenken, van voor naar achter, en steeds opnieuw, en er met jezelf over te praten. Hebt u er al eens ernstig over nagedacht? Niet één mus valt ter aarde zonder dat uw Vader het wil. Hoe zit het dan met één mens? Met vele mensen? Met uw kind? Met uw partner? “En de haren van uw hoofd zijn ook alle geteld.” Weet u hoeveel haren u op uw hoofd gehad hebt? Weet u precies waar al die haren terechtgekomen zijn? Hij wel. Ze zijn genummerd en geregistreerd. Dat is de geest en de bedoeling van deze krachtige geloofsversterkende Schriftwoorden. Wat dan wel met al het andere wat tot nu toe op u afgekomen is en nog op u zal afkomen? Ja, zou u mij daarop willen antwoorden?



Alle uitdrukkingen ter wereld zijn niet toereikend om uit te drukken wat een eindeloze en totaal afdoende reden we hebben om in God te rusten, altijd, in alles, en om voldoende uit te drukken hoe diep onze rust in God wordt als zulke Schriftwoorden door geloof met ons hart samensmelten. Ere zij God, in den hoge en hier op aarde! Amen. 11. Zalig de zachtmoedigen “Zalig de zachtmoedigen, want zij zullen de aarde beërven.” Matt. 5:5. Deze tekst is stellig minder opgevallen. Maar die is juist alle aandacht waard! En in onze dagen treffender dan ooit! Strijd en gevechten als nooit tevoren, op alle manieren, in alle gradaties! Er heerst een verschrikkelijke machtswellust! Waanzinnige oorlogen, tussen mensen en tussen naties! En uiteindelijk zal geen van de partijen ook maar iets winnen van alles waarover zij twisten en vechten… maar de zachtmoedigen en stillen, de vredestichters, degenen die alles aan Gods goede hand overlaten, nergens over twisten of strijden -‐ die zullen alles beërven! Wonderbaarlijke beslissing! Wonderbaarlijk vonnis! waartegen geen hoger beroep mogelijk is, omdat er uiteraard geen hoger gerechtshof bestaat. Het doet mij denken aan een verhaal uit een schoolboek: Twee jongens hadden ruzie over het eigendomsrecht van een noot die ze hadden gevonden. Een van de jongens had hem het eerst gezien, de ander had hem het eerst opgeraapt. Toen kwam er een grotere jongen, die aanbood uit te maken wie het eigendomsrecht had. Hij kraakte de noot, gaf de ene halve dop aan de jongen die de noot het eerst had gezien en de andere halve dop aan degene die hem had opgeraapt. “En dit,” zei hij terwijl hij de inhoud in zijn mond stopte, “is voor mij, omdat ik de ruzie voor jullie heb beslist.” Dit was zogezegd een goddelijk rechtvaardige beslissing, volledig in overeenstemming met Matt. 5:5. De vredestichter was een hele noot waard, de anderen nauwelijks een halve dop. Stel u eens voor dat vrouwen, door levend geloof in de woorden van Petrus, vandaag uit eigen ervaring met volmacht konden getuigen van wat je in je eigen leven en in dat van anderen wint door je te sieren met eenzachtmoedige en stille geest, in plaats van te willen heersen en overheersen, tegen te spreken en om allerlei pietluttigheden ruzie te maken met hun man en met andere mensen in deze wereld! Ja, stel u dat eens voor! Wij gaan tot de rust in van al deze dwaasheden, wij die tot geloof gekomen zijn. Bent u een van hen? Zo niet, haast u dan om het te worden! Het is dringend!



12. Rom. 8:28 “Wij weten nu, dat God alle dingen doet medewerken ten goede voor hen die God liefhebben.” Vanwaar dan al die ontevredenheid in deze wereld? Dat schrijnend gebrek aan rust bij tegenspoed? Je kunt toch onmogelijk iets tegen al die dingen hebben, die meewerken ten goede? Het Woord staat er en het Woord is waar. Het trieste is alleen: ofwel men heeft God niet lief, en dan vervalt het automatisch allemaal, ofwel men heeft geen levend geloof in dit Schriftwoord gekregen. En dan is dit Schriftwoord je niet tot nut, zoals in Hebreeën 4 staat. Het geloof in deze tekst doet wonderen. Het bewerkt dat ik onophoudelijkalleen maar voordeel en winst haal uit alles en iedereen die op mijn weg komt, wat ook en wie ook. Dit is moeilijk bevredigend te verklaren hier in de vergankelijkheid, maar -‐ ere zij God -‐ het is wel bevredigend te ervaren, juist hier in de vergankelijkheid! Ja, hier op aarde heeft dit Schriftwoord zijn grote betekenis. 13. Alle bitterheid, gramschap, toorn, getier en gevloek “Alle bitterheid, gramschap, toorn, getier en gevloek worde uit uw midden gebannen, evenals alle kwaadaardigheid.” Ef. 4: 31. Let eens nauwkeurig op dit vers, als voorbeeld. Lees het nadenkend door, een paar keer, in verband met het hoofdonderwerp: rust in God. Wat ontdekt u? In deze uitdrukkingen vindt u de sterkste tegenstelling van alles wat werkelijk rust in God genoemd kan worden. Wat een onbeschrijflijke winst en bevrijding is het, om door geloof in te gaan tot “die rust”, zoals Hebreeën 4 het uitdrukt!! Wat een gruwelijke reeks van verderfelijke zonden raak je kwijt door in te gaan tot de rust van God, door je driftige onrustige ziel tot stilte te brengen als een gespeend kind bij zijn moeder!



14. De Heer is mijn herder “De Here is mijn herder, mij ontbreekt niets; Hij doet mij nederliggen in grazige weiden; Hij voert mij aan rustige wateren.” Psalm 23:1-‐2. Onderzoek deze Schriftwoorden lang en grondig s.v.p.! Als dit waarheid voor u is, als u er levend geloof in hebt, waar blijft dan alle onrust en bezorgdheid? Waarover dan nog ruzie maken? Waar blijft dan alle onnodige en verderfelijke trammelant? Let maar op het laatste vers van deze psalm: “Heil en goedertierenheid zullen mij najagen al de dagen van mijn leven!” Hoe typerend! Hoe opzienbarend! Lijnrecht tegen de hele wereldse zienswijze in staat hier zwart op wit, dat al het goede mij zal najagen al de dagen van mijn leven, in plaats van dat ik al het goede dat ik nodig heb, moet najagen! Je zou denken dat het een drukfout was, als je goed let op wat er staat! Maar er zijn hier wel heel andere fouten in het spel dan drukfouten: Vooreerst hebben de meeste mensen zich niet volkomen aan Christus overgegeven. En dan is het voor hen alleen maar onwaar en huichelarij om te zeggen dat Hij hun herder is. Dat is Hij namelijk juist niet, in de praktijk. Ze zijn hun eigen herder en gaan hun eigen weg, en als ze dan het goede zoeken, vinden ze het niet. Het goede gaat bij hen vandaan, en snel ook, en wel ver weg! En overigens moeten we zeggen: dit Schriftwoord is iemand niet tot nut, als het niet door levend geloof samensmelt met zijn hart. Maar wij gaan tot deze bovenmate heerlijke en rustvolle toestand in, wij dietot geloof gekomen zijn. Hoe is het met u, mijn geliefde vriend? Bent u daar nog niet? -‐ dan hartelijk welkom! 15. Zoekt u eer van mensen… Zoekt u eer van mensen, dan sluit dit de rust in God uit. Dan bent u de hele tijd onrustig en bang voor wat deze en gene van u denkt en over u gezegd heeft,heeft en hoe u zich in alles moet gedragen om zoveel mogelijk eer en zo weinig mogelijk smaad van de mensen te krijgen. U krijgt veel nutteloze en ijdele moeite zonder enige ware opbrengst. Wantten eerste krijgt u nooit alle eer die u wenst; er blijven altijd mensen te over die u het toch niet naar de zin kunt maken. En ten tweede: al kreeg u ook alle gewenste eer van de mensen, dan nog zou op het laatst de teleurstelling ontzaglijk groot zijn als God -‐ de ware rechter -‐ ieder toedeelt wat hem toekomt, eer of smaad. De eer die ons toekomt, krijgen wij in ieder geval van God en die kan niemand ons ontnemen, en de valse eer, die wij van mensen gekregen hebben, wordt heel zeker ingeruild tegen schande.



Waarom dan al die nutteloze onrust om eer van mensen te zoeken? Het maakt het alleen maar erger, vermeerdert het gebrek aan rust en verhindert u de rust in God binnen te gaan. Geef dit dwaze zwoegen toch op, geef uzelf en alles aan God over, geloof in Hem, geloof het Woord, en kom tot eeuwige rust van het geïnteresseerd zijn in eer van mensen! Amen. 16. Lijden als een bemoeial “Laat dus niemand uwer moeten lijden als een bemoeial.” 1 Petrus 4:15. Het is een bekend feit dat er in het huwelijksleven veel onnodig lijden is (naast het gewone lijden), en in deze tekst staat de hoofdoorzaak daarvan. God is een God van orde. Ook in deze wereld moet ieder zich bezighouden met bepaalde zaken, een bepaalde functie, en niet met van alles en nog wat. Maar al die gisting van zonde in de mens maakt dat men zich zo gemakkelijk en zo veel met andermans zaken gaat bemoeien, zodat er een enorme onnodige onrust komt, in plaats van harmonie en rust. Let toch op uw eigen zaken en wees verder stil, bladstil, dan gaat alles veel en veel beter! Als bijvoorbeeld de bus stopt omdat er iets aan de hand is, waarom probeert u dan zo bezorgd naar voren te kijken om alles te kunnen zien? Wat wilt u eigenlijk? En waarom praat u aan de lopende band? Uw gebrek aan rust in God wordt openbaar. U lijkt, zoals Jesaja zegt, op een opgezweepte zee, die slijk en modder opwoelt. Dat slijk en die modder is bijvoorbeeld leegte, gedachteloosheid, nieuwsgierigheid, bezorgdheid, ongeduld, kritiek en oordeelzucht, boosheid, ontevredenheid en kwebbelzucht. God leidt alles, en de chauffeur is aangesteld om in dit geval te doen wat gedaan moet worden. U hoeft niets te doen of te zeggen! Wees toch stil! Rust in God! Daar is het onuitsprekelijk goed toeven. En daar mag u zijn, daar hebt u recht op. U hebt verlof! En verlofgangers mogen aan land, zeggen ze in de marine. U boft… De meeste 'christenen' doorboren zich -‐ helaas -‐ met vele overbodige smarten en plagen, juist omdat ze zich met andermans zaken bemoeien, alsof het erom gaat zoveel mogelijk kwellingen te krijgen en alle gelegenheden daartoe zo goed mogelijk te benutten... Bent u bijvoorbeeld een getrouwd man, vervul dan uw taak. Wees sterk en onwankelbaar, zodat het brozer vaatwerk -‐ uw vrouw -‐ in de dag van verdrukking echt op u kan steunen, op u kan bouwen, u kan hoogachten en eren, zich naar u kan schikken (wat zij eigenlijk het allerliefst wil). En: wees eindeloos lankmoedig en toegeeflijk, zodat u altijd de sterke en de goede bent, die draagt en verdraagt, zodat zij zich dit bewust wordt. Maar als u zich zwak en onderdanig betoont, dan neemt u immers ten dele haar taak over, en dat is niet goed van u. Vermenging en wanorde is niet goed. Dan moet u eigenlijk haar hele taak overnemen, als u kunt. Maar daar hoort dan ook het krijgen van kinderen bij en dat zult u wel niet kunnen... Nee, mijn geliefde broeder, bemoei u niet met andermans zaken, maar wees een man! Daartoe bent u geroepen! 11 | © COPYRIGHT STIFTELSEN SKJULTE SKATTERS FORLAG, NORWAY | brunstad.org


En u, echtgenote, vervul uw taak! Wees stil en zachtmoedig (volkomen in tegenstelling met dat gekwebbel of dat “gestadige gedrup”, Spr. 19:13), liefelijk en goed, aanhankelijk en onderdanig! Breng kinderen voort! Daartoe bent u geroepen! Heb uw man en uw kinderen lief, en als u dat zelf doet, leer en vermaan dan ook jongere vrouwen om hetzelfde te doen. Offer uzelf getrouw en volhardend! Dien uw man en kinderen. Dat is de bedoeling. En zing voor ze! Daartoe bent u geroepen! Wees de lieflijke en tedere in hart en gemoed, in woord en werk. Dat is zo passend! Dat staat u zo goed! Weet u dat niet? Het heeft zulke goede uitwerkingen! Lang leve de orde in de zaken! 17. Zwijg voor Hem! “Zwijg voor Hem, gij ganse aarde!” Hab. 2:20, Zach. 2:13. Ja, wees maar stil, hoe eerder hoe beter!Laat de Here zelf spreken, opdat het goede zal geschieden. Alles wat u zelf voelt en meent en ervan vindt, kan toch geen mens redden! Integendeel! Het schaadt alleen maar, brengt de boel in de war, stoort en maakt het alleen maar erger. Uw vleselijke arm kan nooit Gods werk helpen bevorderen! Dat levert alleen maar geklungel en vertraging op. Daarom staat er dat zelfs een dwaas doorgaat voor wijs, als hij maar zwijgt!Spr. 17: 28. Hoe eerder u zwijgt, des te eerder kunnen u en anderen de stem van God horen. En juist dat is nodig. Wat is het toch veelzeggend wat Jesaja zegt: “De goddelozen kunnen niettot rust komen.” 18. Gemis -‐ onrust -‐ gebrek aan rust De een mist dit en de ander dat, de een mist deze en de ander die. En zo heerst er onrust in hen. Maar het volmaakte is altijd in een toestand van rust te zijn, in God. Als ze niet kunnen krijgen wat ze missen, raken ze teleurgesteld. En dat op zich is alweer niets anders dan opstand tegen God, al kun je vaak wel zeggen dat het een betrekkelijk bescheiden opstand is. Maar altijd is het instrijd met de rust in God. Het is ook strijdig met de kostbare tekst: “De Here is mijn herder, mij ontbreekt niets (ik mis niets).” Wat worden we van een onuitsprekelijkehoeveelheid verdriet en gemis, pijn en kwelling en onrust verlost door met Christus te worden gekruisigd, door aan zijn dood gelijkvormig te worden, door in geloof tot zijn rust in te gaan!! Wat een rust! 19. Mijn ziel -‐ wat zijt gij onrustig in mij! Ps. 42:6. Als u buiten God bent, bent u niet in Christus Jezus, en ja, dan hebt u alle reden om onrustig te zijn, zelfs heel erg, dan hebt u alle reden om naar Hem te verlangen en te dorsten! Maar als u in Hem bent, waarom bent u dan onrustig, waarom bruist het dan in u? Wilt u soms weer uit Hem weg? Er komt iets bij u naar boven. Maar wat is dat, wat bij u naar boven kan komen? Niets anders dan de droesem, de modder die daar nog ligt, eigen wil, wil van het vlees.



U wordt onrustig. Wat kan u dan onrustig maken? Niets anders dan juist dat! Wat is het goed om rust te hebben van binnen, in ons diepste wezen! Wat is het wijs om -‐ onder alles -‐ de weg van het kruis en het sterven te gaan, door levend geloof, tot steeds diepere rust in God! Wij doen dat, zegt de Hebreeënbrief. Doet u dat, mijn beste vriend? 20. 1 Kor. 10:13 “Gij hebt geen bovenmenselijke verzoeking te doorstaan. En God is getrouw, die niet zal gedogen dat gij boven vermogen verzocht wordt, want Hij zal met de verzoeking ook voor de uitkomst zorgen, zodat gij ertegen bestand zijt.” Dit is ook een van de hoofdverzen, een van de kernverzen, die elke gelovige tot een voortdurend overwinningsleven in Christus Jezus kunnen leiden, tot een heerlijke rust in Hem, onder alle verdrukkingen, tegenspoed en moeilijkheden van welke soort ook!! Denk u in: wij komen nooit ook maar één bovenmenselijke verzoeking tegen, en God zelf -‐ de Vader -‐ staat er garant voor dat dit ons ook in detoekomst niet één enkele keer zal overkomen! Hoe zou er dan reden kunnen bestaan voor onrust, bezorgdheid, angst, moedeloosheid of iets anders uit dit lange register van al die verschillende zonden? Nee, door geloof in deze waarheid kunt u vol rust de toekomst tegemoet gaan. Dan komt u aan rustige wateren! U hoeft nooit uit deze goddelijke rust te raken. Daar bestaat nooit reden toe. Ere zij God!



Tot besluit “IJdelheid der ijdelheden! Alles is ijdelheid.” Pred. 1:2. “Er is geen voordeel onder de zon.” Pred. 2:11. Dit betreft al het aardse. Er is niets te winnen, en ook niets te verliezen. Alles waar de mensen naar jagen, ruzie om maken, slaags om raken, is het aankijken niet waard! Daarom vervalt elke reden om te zondigen, elke reden tot onrust, elke reden voor gebrek aan rust. Als noch het goede, noch het kwade van de wereld u nog uit uw evenwicht kan brengen, dan bent u in de goede rusttoestand in God gekomen. Wij gaan tot de hemelse eeuwigheidsrust in, deze sabbatsrust, wij die tot geloof gekomen zijn. En die rust wordt al maar groter! Wij krijgen rust in ons binnenste midden in het kabaal van deze wereld. En wij kunnen rusten zowel van onze eigen werken als van andermans werken. Hebr. 4:10. Heel Gods werk aan ons is er juist op gericht om ons tot rust in Hem te leiden. Het is een grote hulp voor ons, dat wij ons bewust zijn waarop dit werk gericht is. “Laten wij er dus ernst mee maken om tot die rust in te gaan!” Hebr. 4:11.


Rust in God van Elias Aslaksen

Recommend Documents