ROCfort. Personeelsblad van ROC van Twente juni Verschijnt 5 keer per jaar

Personeelsblad van ROC van Twente

ROCfort

juni 2014

3 Verschijnt 5 keer per jaar.

Tijd voor nieuwe topopleidingen in de regio • Huisvredebreuk in de omgeving van Goor • Op de cola bij studenten organisatie Betonkanorace • Ushi en Van Dijk • Duidelijk laten weten wie de baas is • De wereldreizigers van Team Recreatie • Zomerschool voor Nederlands, rekenen en Engels • Vermoedens van huiselijk geweld? Déél ze! • Team ICT Almelo wint Innovatie Prijs • Floris Dinkelman wint verkiezing Mbo-uitblinker • Maatje minder, nieuwe spierballen?

Dwarsliggers Het laatste nummer vóór de allerlaatste ‘ouderwetse’ docentenvakantie van zeven weken. Kan mooi toegevoegd worden aan de ‘sterke verhalen over vroeger’. Misschien ook handig om de Zomerschool van docenten te kunnen voorzien. En misschien ook handig om zelf deel te kunnen nemen aan de Zomerschool... Zo werd ik laatst door een gepensioneerde collega(!) nog wel mooi terechtgewezen vanwege een congruentiefout met een als onderwerp gevoeld meewerkend voorwerp. Dank! Iets heel anders. Een citaat uit de brief van 2 juni 2014 van minister Bussemakers: ‘Uit het laatste Onderwijsverslag van de Inspectie van het Onderwijs blijkt dat de kwaliteit van het middelbaar beroepsonderwijs de afgelopen tien tot vijftien jaar nagenoeg op een gelijk niveau is gebleven’. Die fusie van tien jaar geleden heeft dus niet geleid tot kwaliteitsverbetering van het onderwijs, hoewel dat toch een doelstelling was. Ben ik naïef als ik dit nogal schokkend vind? Wie moeten zich dan wel niet allemaal eens flink achter de oren krabben? Toch staat mij ook bij dat alle ministers en staatssecretarissen in diezelfde periode pronkten met de kwaliteitsslagen die vooral dankzij hun beleid werden gemaakt. Ben ik naïef als ik daar wel eens ben ingetrapt? Straks krijgen we op voorstel van de minister studenten die (al dan niet cum laude) afgestudeerd zijn aan entreeopleidingen, middelbaar vakonderwijs en middelbaar beroepsonderwijs. Zou je, als je dat wilt uitleggen, mogen verwijzen naar de niveaus 1 t/m 4? Zo zie je maar dat taal belangrijk blijft. Zo las ik dat de basisschool bij mij om de hoek voor volgend jaar 30 nieuwe studenten heeft ingeschreven. En voor wie toch positief de vakantie in wil gaan: het is onzettend knap dat docenten, ondanks het onderwijsbeleid van de afgelopen tien tot vijftien jaar, de kwaliteit van het middelbaar beroepsonderwijs nagenoeg op een gelijk niveau hebben kunnen houden.

2

ROCfort juni 2014

Redactioneel Selfmade Waarschijnlijk heeft u de term ‘Selfmade’ de laatste weken al eens voorbij zien komen. Ik hoor sommigen van u al denken: ‘Wat is dat nou weer voor een populaire term?’ Nou, dat valt best mee hoor. Eerlijk gezegd gaan we gewoon ‘back to basics’. En dat het soms gewoon wat lekkerder ‘bekt’ in het Engels. Tja, daar moeten we toch mee leren ‘dealen’. Al spreek ik mijzelf natuurlijk nu al flink tegen. Want terug naar het echte vakmanschap, dat kan toch ook wel in het Nederlands? Zelfs de grote bierbrouwer hier om de hoek verkondigt al jaren: Vakmanschap is meesterschap. Daar zullen heel wat van onze (mannelijke) studenten en collega’s zich vast in kunnen vinden. En dat is toch eigenlijk wat we onze regio (en de rest van Nederland) willen laten zien. Waar zouden we zijn zonder beroepsonderwijs? Kijk maar eens om je heen: vakmanschap is hip. Maar dan moeten we het natuurlijk wel een beetje ‘hip’ overbrengen aan de (potentiële) student en de ouders. Uit onderzoek is namelijk gebleken dat de studenten graag door ons uitgedaagd willen worden en dat ze ook geprikkeld willen worden om het beste uit zichzelf te halen. Die uitdaging gaan we graag aan. Natuurlijk verliezen we de minder hippe realiteit hierbij zeker niet uit het oog. Want uiteindelijk moet er gewoon hard gewerkt worden. Daar zijn (de meeste) zeker niet te beroerd voor, zolang ze maar iets doen waarbij ze uitgedaagd worden en het beste uit zichzelf kunnen halen. Neem eens een kijkje op onze website: www.rocvantwente.nl/ selfmade. Hier worden allerlei ‘Selfmade’-activiteiten van onze studenten vermeld. Beelden zeggen vaak meer dan woorden toch? Laat je inspireren door de pop-up lessen op de markt. Docent Erwin Boonk won in maart samen met zijn collega’s de Team Innovatie Prijs. En met ditzelfde team en dezelfde groep ICT-studenten gaven zij iPad lessen op de markt. De inwoners van de desbetreffende plaatsen waardeerden dat enorm. En de studenten gingen er volledig voor. Dat was zo’n moment waarop je je dubbel en dwars realiseert, dat je bij een geweldige onderwijsinstelling werkt. Natuurlijk zijn er bij ons ROC ook wel eens zaken minder goed geregeld. Maar uiteindelijk gaat het erom dat de studenten met onze hulp er wat van maken! Dat laatste is absoluut niet mogelijk zonder gedreven docenten en medewerkers. Een aantal van hen komt in deze ROCfort aan het woord. Zo vertelt Erik Püper ons meer over de Zomerschool, komen we erachter wat de passie is van Anton Dijkhuis en kezen we hoe Freek Boswinkel ‘het fokken van Berner Sennens’ combineert met zijn werkzaamheden bij ons ROC. Deze ROCfort begint met een interview met John van der Vegt. Hij vertelt u hoe hij het afgelopen half jaar heeft ervaren en welke richting we volgend schooljaar opgaan. Maar eerst genieten van een welverdiende zomervakantie. Maak er wat moois van! P.S. In het najaar bestaat het ROC van Twente 10 jaar, dus ook de ROCfort wordt al 10 jaar uitgegeven. Er wordt dan een speciaal jubileumnummer uitgebracht. Heeft u nog leuke foto’s of anekdotes van de afgelopen 10 jaar? En wilt u hier over vertellen in het jubileumnummer? Stuur dan een e-mail naar: [email protected].

Tijd voor nieuwe topopleidingen in de regio Twente is toe aan nieuwe topopleidingen. Bij voorkeur voor techniek, gezondheidszorg en bouw. Het is één van de items die aan de orde komen tijdens het halfjaarlijkse gesprek met John van der Vegt, de voorzitter van het College van Bestuur (CvB). Net als de Onderwijsinspectie, Focus op Vakmanschap, de claim inzake Connexxion én de mogelijke onderwijsinhoudelijke gevolgen daarvan. Het gesprek begint op ongebruikelijke wijze. Meestal heeft John zelf een aantal onderwerpen in gedachten, maar nu is hij er niet aan toegekomen. Mede door de Inspectie van het Onderwijs, die op dat moment door de school trekt voor de driejaarlijkse ‘Staat van de instelling.’ In een periode van enkele weken keren de inspecteurs een aantal opleidingen binnenste buiten.

Spannend? ‘Eerder intensief. Het is overigens een mooie test voor mezelf. Ik ben hier nu vijftien maanden: ben ik goed ingewerkt, heb ik het goede beeld?’ Lachend: ‘Het mooist zou zijn als ik van de Inspectie niks nieuws hoor. En ik ben benieuwd of de bevindingen van de Inspectie overeenkomen met die van onze eigen interne audit van enkele maanden terug.’ De Inspectie heeft zelf vijf willekeurige opleidingen uitgekozen. Ze toetst de kwaliteit, neemt examendossiers door, interviewt de examencommissie, bezoekt lessen en spreekt met studenten, docenten, directies en CvB. ‘Daarnaast is ze geïnteresseerd in de kleinere opleidingen. Waarom bieden we die aan? Is dat rendabel en hoe borg je de kwaliteit? Eind mei horen we wat de inspecteurs hebben aangetroffen.’ John wijst erop dat landelijk 80 tot 90% van alle opleidingen in de regel als ‘goed’ wordt beoordeeld. De echt kritische noten gelden doorgaans de kwaliteitsborging. John buigt zich voorover: ‘Dat wordt overbelicht, vind ik. De kwaliteit van de opleidingen is goed. Dat mag meer aandacht krijgen, zonder overigens de borging te vergeten.’

Welke waarde hecht je aan het oordeel de Inspectie? ‘Ik zeg altijd: ‘Koop je vrijheid.’ Als we onze opleidingen niet op orde hebben, komt de Inspectie vaker. Als we de zaken goed voor elkaar hebben, geeft ons dat de vrijheid om de dingen te doen die we zelf belangrijk vinden.’

Je noemt ook Focus op Vakmanschap? Instemmende hoofdknik. Er lijken geen ingrijpende veranderingen in de kwalificatiedossiers op komst, maar de nu nog zeventien kenniscentra worden gehergroepeerd tot acht sectorkamers. ‘Ik hoor soms de verwachting dat het aantal MBO Colleges hierdoor wel zal afnemen. Voor de duidelijkheid: er zullen vast organisatorische aanpassingen nodig zijn, maar we gaan niet van dertien naar zeven MBO Colleges. We focussen op dat vakmanschap, dus op kwaliteit en inhoud. We willen meer LC-docenten en een heldere pedagogisch-didactische visie van de teams. Dat verlangt stabiliteit en duidelijkheid. Op structuurdiscussies zit niemand te wachten.’

Wat zijn dan ‘organisatorische aanpassingen’? ‘Een voorbeeld: opleidingen voor toerisme en recreatie bieden we nu in twee MBO Colleges aan. Als dat één dossier wordt, zullen we keuzes moeten maken.’ Voor de Entreeopleidingen (voorheen: niveau 1), die in het nieuwe schooljaar van start gaan, kan hetzelfde gelden. Vooralsnog worden ze vanuit één punt georganiseerd, maar de docenten blijven werken in de verschillende Colleges. ‘Een hele uitdaging’, vindt John, ‘want er zijn wel zo’n honderd docenten bij betrokken. Het was gemakkelijker geweest een nieuw College op te richten, maar vooralsnog kijken we of het zo kan.’

En nu doel je op…? Het antwoord volgt meteen: ‘Bijvoorbeeld op Focus op Vakmanschap en de relatie met het regionale bedrijfsleven. We hebben nu twee topopleidingen, in de Cas Spijkers Academie en het Johan Cruyff College. Als je nu eens kritisch kijkt naar ons profiel en naar de regio, dan zie je dat we nog iets missen. Ik denk aan vergelijkbare topopleidingen voor de techniek, de gezondheidszorg en de bouw. Met TechWise Twente (start september 2014), de Netwerkschool voor Twente en de samenwerking met de Twentse ziekenhuizen hebben we daarvoor de basis gelegd. En nog een punt: we willen graag dat meer van onze studenten doorgaan naar het hbo.’

Eerder sprak je je zorg uit over de Entreeopleiding. ‘En nog. Er is een categorie studenten die nooit zal voldoen aan de eisen die voor niveau 2 aan taal en rekenen worden gesteld. Niveau 2F. Die studenten kunnen niet door naar niveau 2, ze krijgen geen startkwalificatie en ze komen bij de gemeenten.’ Hij wijst naar het prikbord: ‘Nu snap je waarom daar de uitslagen van de gemeenteraadsverkiezingen hangen.

ROCfort juni 2014

3

Want met de gemeenten willen we overleggen wat we voor deze groep studenten kunnen doen, met inzet van het Participatiebudget. Je zou kunnen denken aan een vakmanschapsroute. Kun je een goede vakman zijn zonder niveau 2F voor taal en rekenen te halen? Ik ben ervan overtuigd.’ Ook hier kan een groot ROC zijn kracht tonen, meent John. ‘We steeds zijn meer gewend om over de eigen schutting te kijken. In een bijeenkomst met teamcoördinatoren was er de wens om samen te doen en niet allemaal het wiel uit te vinden. Het blijft ‘klein binnen groot’, maar we kunnen meer profiteren van elkaars kennis.’

Het voordeel van de grote school? ‘Ja, daarvan plukken we steeds vaker de vruchten. Door onze omvang kunnen we studenten faciliteiten bieden waarvoor een kleine school niet genoeg massa heeft. Kunnen we opleidingen ‘door de winter’ helpen. We moeten tekorten niet eindeloos opvangen, maar wel elkaar ondersteunen. Die solidariteit is ook de kracht van een grote school.’ En dat kan nog meer inhoudelijk: ‘In het kader van Focus op Vakmanschap bestaan de opleidingen straks uit een basisdeel en een keuzedeel. Nog zo’n punt waar we heel goed samen kunnen optrekken. Ik ben een voorstander van een keuzedeel ondernemerschap/ondernemendheid. En van Duits, vanwege het belang voor onze regio.’ Zo leidt het gesprek naar het CvB-besluit om teamcoördinatoren onderwijstaken te laten behouden. ‘Eerlijk gezegd, waren de reacties gemengd. Onze duidelijkheid wordt gewaardeerd, maar er zijn mensen die vinden dat de teamcoördinator meer een manager mag zijn. De Ondernemingsraad heeft ons aan de tand gevoeld over de relatie tussen dit besluit en het beleid om resultaatverantwoordelijke teams te creëren. Daarmee houdt de OR ons scherp, want de teamontwikkeling blijft belangrijk. We

denken er over na hoe we die nog meer kunnen stimuleren. Ook om de onderwijsinnovatie te kunnen voortzetten.’

In dit verband: hoe staat het met de zaak ‘Connexxion’? Nu betrekt Johns gezicht. De claim van de fiscus, legt hij uit, heeft betrekking op de periode vóór 2012, toen een ander Toezichtskader gold. Het ROC van Twente wordt dus afgerekend op regels die op het moment zelf niet golden. ‘Het ziet ernaar uit dat het tot een rechtszaak komt. Dat is wrang. Het wordt nog wranger als je hoort dat zelfs binnen het ministerie wordt betwijfeld of de fiscus wel een zaak heeft.’ Nijdig: ‘De gedachte ‘Laat de rechter maar uitspraak doen’ ergert me. Kennelijk durft niemand nog zijn nek uit te steken.’

Wat betekent dat voor de onderwijsinnovatie? ‘Ik ben beducht voor het ontstaan van een vicieuze cirkel. OCW jaagt allerlei nieuwe ontwikkelingen aan. De minister heeft € 100 miljoen beschikbaar gesteld voor het ‘Regionaal investeringsfonds mbo’ waarin wij meedoen met TechWise Twente. Dat geld is bedoeld om het beroepsonderwijs aantrekkelijker en eigentijdser te maken. Alleen: de Onderwijsinspectie loopt niet mee. Het kan zijn dat die over een paar jaar opnieuw zaken aantreft die ze niet overeenkomstig de regels acht. We hebben de Inspectie gevraagd om mee te kijken, maar ze wil niet: ‘Wij toetsen achteraf.’ Zo komen we niet verder.’

Je loopt tegen de regels aan? ‘In elk geval slagen we er in Nederland slecht in om uit deze discussie te komen. We willen vakmensen opleiden, meer studenten naar de technische opleidingen halen. We willen dat mensen hun vak bijhouden en hun hele leven blijven leren. De minister doet daar veel aan, ze initieert veel. Als je dan achteraf door de Inspectie op de vingers wordt getikt, gaat er toch echt iets verkeerd. Daar moeten we iets aan doen, anders wordt iedereen kopschuw en krijgen we stilstand. Dat kunnen we niet hebben.’

Zo blijft het druk… ‘Er is veel te doen, je merkt het. Intussen zijn we ook bezig met de voorbereiding voor het nieuwe schooljaar. We hebben nu, in vergelijking met vorig jaar, 400 aanmeldingen meer. Waaronder gelukkig zo’n zeventig voor techniek. De nieuwe mechatronica-opleiding slaat aan.’

Dus we spreken elkaar over een halfjaar weer? ‘Ja! Zo gaat de tijd wel heel snel…’

Staa

t van In de de in ze R stelli result OCfo ng aten rt ha v d an h den wijsin et on we g spec derzo r tie ve ling’ ek va aag de rmeld versc n . h D d ijnt e e On e ‘St versc ch aat v derhijne an de n van ter pas m over inste edio deze het in ljuni, editie spec rond van k . De tierap h e an da c t o p mmu ort e arom nicat n de pas d ie betek an pla e n is erats v inden .

4

ROCfort juni 2014

De OR

Even bijpraten

Educatie Door de geleidelijke afbouw van het educatiebudget zijn er per 1 januari 2015 ongeveer 12 fte boven formatie voor het College voor Educatie. Dit betreft zowel docenten, als administratief personeel en teamcoördinatoren. Dit heeft tot gevolg dat tijdelijke contracten niet meer verlengd worden. Vaste medewerkers konden zich aanmelden voor de zogenaamde ‘vrijwillige fase’. Dit betekent dat medewerkers zelf kunnen aangeven of ze elders binnen het ROC van Twente willen werken. Deze medewerkers worden aangemeld bij de personeelscommissie. Vervolgens wordt er door deze commissie gekeken of er een geschikte vacature voor (één van) deze medewerkers is. Na een match vinden er matchingsgesprekken plaats. Vanuit de OR is het lid van het College voor Educatie, Annelies Kuis, betrokken bij de gevolgde procedure. Gelukkig lopen alle gesprekken voorspoedig en lijkt het erop dat alle bovenformatieve collega’s een plek binnen een MBO College gaan vinden.

Onderstructuur van start In bijna ieder (MBO) College en dienst is inmiddels een onderstructuur ingericht: de onderdeelcommissie (OC). Samen met het eigen OR-lid gaan drie tot vijf enthousiaste collega’s in gesprek met de eigen directeur van (MBO) College of Dienst. Door het instellen van Onderdeelcommissies wordt het mogelijk om bepaalde onderwerpen binnen het eigen (MBO) College te bespreken. De lijnen blijven zo kort en zorgen we ervoor dat we met elkaar in gesprek blijven.

Ondernemingsraad op Plaza 2.0 Ook de OR is inmiddels te vinden op Plaza 2.0. We houden je via deze pagina op de hoogte van het laatste nieuws en ontwikkelingen binnen de medezeggenschap van onze organisatie.

opleidingen. Hieronder vallen dus AKA, ondergebracht bij het MBO College voor Oriëntatie & Ontwikkeling en de reguliere niveau 1 opleidingen die nu bij de MBO Colleges worden uitgevoerd. In het voorstel worden alle studenten ingeschreven bij het MBO College voor Oriëntatie & Ontwikkeling. De MBO Colleges zullen dan het vakinhoudelijke deel van de opleiding verzorgen. Eén van de uitgangspunten in het voorstel is dat deze opleiding dicht bij niveau 2 wordt gepositioneerd. De Ondernemingsraad is op dit moment van mening dat in de voorgestelde opzet dit uitgangspunt niet uit de verf komt. Daarnaast voorzien we organisatorische problemen voor de betrokken collega’s van de MBO Colleges bij de uitvoering van hun werk. De Ondernemingsraad heeft het CvB dan ook verzocht om alternatieven te onderzoeken.

CAO-BVE Op donderdag 15 mei vond er een landelijke staking plaats in Amsterdam. Hier waren ongeveer 3.500 collega’s uit heel Nederland bijeengekomen. Ook vanuit ons ROC zag ik collega’s die de moeite hadden genomen om te komen staken. De belangrijkste redenen voor collega’s om deel te nemen aan de staking waren de klokuren en de bapo-regeling. Inmiddels hebben vakbonden en werkgevers een principe akkoord bereikt. De verwachting is dat begin juli de cao definitief wordt gemaakt.

Entreeopleiding Er is een start gemaakt met de invoering van de Entreeopleiding binnen ons ROC. Deze opleiding komt in de plaats van alle niveau 1

Met vriendelijke groet, namens de Ondernemingsraad Judith Hartgerink, voorzitter

ROCfort juni 2014

5

Huisvredebreuk in de omgeving van Goor

ssie a p De van Dijk n o t An

Je kunt het slechter treffen als vogel: een leuk huisje in een boom in de bossen bij kasteel Weldam. Dat het betrekken van zo’n leuk huisje betekent dat er af en toe een grote hand via het dak binnenkomt, is natuurlijk wel even wennen. Zoals het ook wennen is dat je kindertjes in een grote blauwe ROC-muts worden geteld.

Gelukkig gebeurt dat alles met liefde, want Anton Dijkhuis is een tedere huisbewaarder. Dat hele kleine grut is veilig in die grote hand en blauwe muts. Over het waarom van die huisvredebreuk vertelt Anton, in het dagelijks leven beleidsadviseur bij de Dienst Onderwijs & Kwaliteitszorg, met zichtbaar plezier. ‘Ik hoorde ruim tien jaar geleden dat de vogelwerkgroep van het Nivon in Goor vrijwilligers zocht voor het project ‘Broedgedrag van nest-

6

ROCfort juni 2014

kastbroeders’. Dat betekent dat je vanaf half maart tot half juni een terrein met vogelkastjes controleert. Zo zijn er 35 gebieden rondom Goor, die elk 35 tot 40 kasten tellen. Dat leek me wel wat.’

Is het veel werk? In mijn controlegebied gaat het om ongeveer 35 kasten. In het begin van het jaar krijg ik instructies en daarna ga ik iedere week langs om te monitoren wat erin die kastjes gebeurt. Ik kijk welke vogel er in zit, hoever het met het nest staat, tel de hoeveelheid eieren, noteer de dag waarop de jongen uit het ei komen en volg hun ontwikkeling. Al met al is dat twee à drie uur werk per week,

e

is khu

ongeveer 12 weken achtereen. Het lijkt misschien veel werk, maar zo voelt het niet. Ik heb goed gereedschap bij me. Met de telescoopstok til ik het kastje van de boom, houd de vliegopening tegen mijn buik en doe het luikje open. Zomers wandelen er heel veel mensen die dan graag met me mee komen kijken. Aan de buitenkant van een kast zie je niets, dus als je zo even naar binnen kunt kijken in het nest is dat vaak erg leuk.’

Ben je zo’n vogelaar die op iedere melding afgaat?

Welke vogels nestelen er zoal?

Iets heel anders dan je werk als beleidsadviseur?

‘In mijn gebied zijn dat vooral kool- of pimpelmezen, glanskoppen, vliegenvangers, ringmussen, boomklevers. Ogenschijnlijk lieve vogeltjes, maar als het erop aan komt vechten ze elkaar dood. Koolof pimpelmezen blijven hier. Zij hebben de eerste keus uit al die kastjes. Komen de bonte vliegenvangers terug uit Afrika, dan moeten die maar zien hoe ze een kastje krijgen. Vooral de koolmezen zijn dan kleine, venijnige vechtertjes. Til je het nestje met eitjes van de koolmees uit de kast, blijkt daaronder een dode vliegenvanger te liggen!’

Zie je ook resultaat van je werk? ‘De vogels worden lange tijd gevolgd. Je krijgt dus wel een goed beeld van wat er zoal gebeurt. Zo was 2012 een slecht jaar. Het was lang koud en dus nestelden de vogels bijna twee weken later. Je brengt die ontwikkelingen in kaart.’

‘O, nee’, Anton zegt het met stelligheid. ‘Ik ga gewoon graag met de hond het veen in. Wel ben ik mijn leven lang al vogelgek. Als kleine jongen van tien trok ik het buitengebied van Haaksbergen graag in. Ik ken dus ook wel alles wat er zoal vliegt.’

‘Ja en nee, want dat onderwijs, zit me toch in het bloed. Dus als ik iets over vogels kan vertellen, doe ik dat graag. Aan mijn kleinzoon, als die met me mee gaat of aan die toevallige voorbijgangers, die nieuwsgierig zijn als ze me in de weer zien met een nestkast. Dan nodig ik ze uit om te komen kijken. Het allerleukst zijn toch de kinderen. Die laat ik dan even een vogeltje vasthouden in die kleine handen, dat is prachtig. Dan vertel ik er van alles over.’

Vogels en educatie, daar draait het dus om ‘Ja’, zegt hij, ‘hoe interessant ik die nestkastjes ook vind, eigenlijk ben ik altijd een beetje teleurgesteld als ik niemand ben tegengekomen.’

ROCfort juni 2014

7

Op de cola bij… studenten organisatie Betonkanorace 2014 Eindhoven, Zwolle en Utrecht zijn ons als gastlocatie van de internationale Betonkanorace voorgegaan. Maar dit jaar was Almelo aan de beurt. Het evenement werd georganiseerd door studenten van verschillende MBO Colleges. Een prachtig voorbeeld van hoe je een grote klus samen kunt klaren. Eind 2012 zijn de studenten met de organisatie begonnen. Voorzitter Anne Nijhof trapt af: ‘De Betonvereniging is initiatiefnemer van de Betonkanorace. We hebben eerst een aanvraag bij hen moeten indienen en we waren niet de enige partij die de race wilde organiseren. Gelukkig vonden ze ons plan het beste en konden we tijdens de Betonkanorace 2013 in Utrecht al bekend maken dat wij in 2014 gastheer zouden zijn. We hadden flyers gemaakt die we het hele weekend uitgedeeld hebben. Vervolgens zijn we op school in Almelo verder gegaan met de organisatie.

Het echte werk Anne zit samen met medestudenten Rudi ten Bolscher en Jan Herm Klein Legtenberg in het bestuur van de Betonkanorace 2014. Voor hen is de organisatie van de Betonkanorace 2014 een eindopdracht. Netwerkschooldocent Marcel Oude Avenhuis ondersteunt de studenten. Eenmaal in Almelo kon het echte werk beginnen. ‘Precies’, vervolgt Anne. ‘Allereerst moesten we op zoek naar een geschikte locatie. We moesten genoeg ruimte hebben om alle teams te laten overnachten en er moest water in de buurt zijn waar we de races kunnen organiseren. Het is uiteindelijk het Schelfhorstpark geworden. Op vrijdag 30 mei wordt in Almelo de Twentse Lente (Nacht van Almelo, red.) georganiseerd. Dat kwam ons heel goed uit. Zo hadden wij onze gasten en deelnemers direct een programma te bieden voor de vrijdagavond. Wij konden zo op onze beurt ook iets toevoegen aan het programma van de Twentse Lente. Onze verlichte vlootschouw vindt namelijk plaats in het centrum van Almelo. En op zaterdag organiseren we ons eigen eindfeest.’ ‘Vervolgens hebben we diverse docenten van ons ROC benaderd. Want al die onderdelen konden we niet alleen organiseren. We hebben hulp gevraagd bij het organiseren van de wedstrijden en bij de faciliteiten zoals catering en beveiliging. Op het gebied van promotie moest natuurlijk ook het

8

ROCfort juni 2014

nodige gebeuren.’

Flinke klus, veel hulp Vanaf januari 2014 heeft de organisatie een groep studenten van de opleiding Facilitair leidinggevende erbij betrokken. Laatstejaars studenten Marloes Koopman, Emel Ramazanoglu, Joyce Schepers en Jennifer Harms kregen de opdracht om de catering tijdens het evenement te organiseren. Daar hadden de studentes een hele kluif aan. ‘Ook voor ons is dit project de eindopdracht voor onze opleiding’, vertelt Marloes. ‘Het event start al op dinsdag 27 mei. Dan organiseren we een bedrijvenuurtje aan de locatie aan de Wierdensestraat in Almelo. We hebben sponsorbedrijven en scholen uit de regio uitgenodigd. Ook komen er twee gastsprekers en we sluiten af met een hapje en drankje met muziek in de Brasserie. Vrijdagavond na de ontvangst begint de echte drukte. We verzorgen dan voor alle deelnemers een Italiaans buffet in de grote tent. Op zaterdag en zondag moeten alle deelnemers kunnen ontbijten. En op zaterdagavond de grote barbecue en het eindfeest.’ Emel vervolgt: ‘We hebben eerst een plan gemaakt om te kijken welke partijen we konden benaderen. De tenten huurden we via Horeca Verhuur Twente, vlees voor de barbecue hebben we goed kunnen inkopen via Slagerij Broekhuis, ook sponsort Slagerij Broekhuis een gedeelte van de vleeswaren en Johma sponsort 350 eenpersoons slaatjes. Voor de bezoekers hebben we een patatkraam, een ijskar en een crêpekraam geregeld. Hier kunnen tegen betaling consumpties gekocht worden. Gelukkig krijgen we tijdens het evenement hulp van de tweedejaars studenten van de opleiding Facilitair Leidinggevende. Zij helpen in de bediening, met de muntverkoop, bij de barbecue en dinsdag tijdens het bedrijvenuurtje. Maar dat hoort ook bij onze eindopdracht: het werven van personeel voor het evenement zelf.’ ‘Een ontzettend leuke opdracht. Normaal zitten we vaak alleen in de “planfase”. Nu mogen we ook alle plannen echt uitvoeren. We krijgen veel vrijheid om de werkzaamheden uit te voeren. Onze docenten zijn wel in beeld, maar we werken heel zelfstandig’, geeft Marloes aan. Ook studenten van de opleidingen Sport en bewegen dragen hun steentje bij. Zij zijn verantwoordelijk voor de wedstrijden die worden georganiseerd. De scorevermelding en de uitslagen liggen bij hen. Ze hebben de leiding over de wedstrijden en verzorgen ook scheidsrechters.

Veel regelwerk Er komt nogal veel bij kijken, bij het organiseren van zo’n evenement. ‘Dat klopt,’ zegt Anne. ‘We hebben veel contact met Almelo Promotie, de Betonvereniging, maar ook met de Gemeente Almelo voor de vergunningen. Omdat we een gedeelte van het Schelfhorstpark tijdelijk omtoveren tot camping, moesten we denken aan tenten voor slaapplaatsen, sanitair, stroom, leidingwater. En aan het einde van het weekend moet het park ook weer schoon opgeleverd worden. Voor het evenement hebben we een calamiteitenplan voor de politie moeten opstellen. EHBO en reddingsbrigade zijn tijdens het hele evenement ook aanwezig. Predon organiseert de beveiliging tijdens het evenement. Zij worden bijgestaan door onze studenten van de opleiding Beveiliging. Tijdens het evenement kunnen we ook een beroep op hen doen voor allerhande klussen.’ En Anne gaat nog even verder: ‘Op het gebied van promotie is er ook het één en ander gebeurd. Zelf hebben we een Facebook pagina en een Twitteraccount aangemaakt. Het adres van de website hebben we via de Dienst Communicatie & Marketing laten vastleggen. De website zelf is gemaakt voor een student van het MBO College voor Vormgeving, Mode & Media. Om sponsoren te werven hebben we een boekje laten maken dat we hebben uitgedeeld onder bedrijven in ons netwerk. Het ROC van Twente heeft ons ook goed geholpen om in contact te komen met verschillende bedrijven.’

The day after Maandag 2 juni bellen we even naar de voorzitster: ‘Goedemorgen Anne! Nou, heb je het overleefd?’ Anne: ‘Ja! En wat was het geweldig! Zoals ik ook al voorafgaand heb verteld, zijn we enorm druk geweest met alle voorbereidingen. Maar dit hebben we grondig aangepakt en daardoor is alles goed verlopen. We mogen echt trots zijn!’

De uitslagen In totaal deden er dit jaar 29 teams mee, waaronder vijf internationale teams. Het ROC van Twente deed dit jaar zelf ook mee met maar liefst vijf teams. Helaas zonken vier boten al voordat de race überhaupt begon. Heren 400 meter

Team Betonbouwers: Universiteit Twente

200 meter

Team Betonbouwers: Universiteit Twente

100 meter

Team Universiteit Dresden (Duitsland)

Dames 400 meter

Team Betonbouwers: Universiteit Twente

200 meter

Team Betonbouwers: Universiteit Twente

100 meter

Team Universiteit Dresden (Duitsland)

Gemengde teams 400 meter

Team Universiteit Dresden (Duitsland)

200 meter

Team Betonbouwers: Universiteit Twente

100 meter

Team Universiteit Dresden (Duitsland)

Naast deze afstanden ging het er ook om wie die lichtste en wie de zwaarste kano heeft gebouwd. Met maar liefst 1178 kilo was deze laatstgenoemde prijs ruimschoots voor een kano van de universiteit Twente. De lichtste kano werd gebouwd door studenten van de universiteit uit Dresden. De prijs voor ‘meest innovatieve ontwerp’ ging naar studenten van de universiteit van Eindhoven. Ze maakten een opklapbare kano.

ROCfort juni 2014

9

OP DE KOF F IE W end y van D ijk

10

ROCfort juni 2014

Ushi en Van Dijk ROCfort vraagt zich af hoe dat nou voelt, je naam delen met een bekende Nederlander. Collega Wendy van Dijk komt uit Nijverdal. Ze woont zelfs tegenover de ROC-locatie in Nijverdal aan de Mensinkweg. ‘Zo handig’, zegt ze. ‘Als ik iets nodig heb, dan log ik even in bij de overburen.’ Sinds 2010 werkt Wendy van Dijk – Huis in ’t Veld bij het ROC van Twente. ‘Ik werkte bij Trigion. Vervolgens werd ik gedetacheerd bij het ROC van Twente als bpv'er. Ik vond werken met en in het onderwijs zo leuk dat ik een bevoegdheid heb gehaald. En vervolgens mocht ik bij het ROC blijven.’ Wendy vervolgt: ‘Op dit moment werk ik als docent bij de Trigion Academie. Ik geef les in alle dienstverlenende vakken die wij binnen de opleiding hebben. Daarnaast geef ik les bij het MBO College voor Dienstverlening & Gastvrijheid, bij de opleiding Facilitair leidinggevende. Hier doceer ik vakken die met facilitaire zaken te maken zoals gebouwbeheer en hospitality. Ik werk ook regelmatig in projecten zoals bij de Sociale werkplaats en cateraar Sodexo.

Mijn geleende naam Toen ik trouwde, was Wendy van Dijk al een bekende Nederlander. Toen ik mijn echtgenoot ontmoette, presenteerde ze het programma ‘Over de rooie’. Ergens tijdens mijn relatie hoorde ik Wendy een keer op de radio. En ik realiseerde me dat als ik ooit met ‘hem’ zou trouwen ik ook Wendy van Dijk zou heten. Op dat moment werd ze ook steeds populairder, ze kwam steeds vaker in de publiciteit.

sympathieke dame, die Wendy van Dijk. Ik heb niet echt een favoriet programma. In het begin hebben we natuurlijk wel The Voice of Holland gekeken, dat deed toch iedereen? En Moordvrouw vind ik ook leuk. Ushi is wel een hit. Dat vind ik grappig. Ushi is ook een tijdje mijn bijnaam geweest die ik heb gekregen van collega’s met wie ik samenwerkte.’

Nooit gepest ‘Ik ben nooit echt gepest met mijn naam. Je hebt de standaard vragen als: ‘De echte?’. Voor mij is het natuurlijk een geleende naam, die van mijn man. Over het algemeen zijn de grappen en opmerkingen die ik hoor weinig origineel. Terwijl ik dol ben op goede grappen. De reactie waar ik zelf het hardst om moest lachen, was: ‘Hé, ik heb Wendy van Dijk aan de telefoon met het accent van Ilse de Lange!’.

Je had ervoor kunnen kiezen om toch je meisjesnaam te houden. Waarom heb je ervoor gekozen om de naam van je man aan te nemen? ‘Ik wilde graag dat het hele gezin dezelfde naam zou hebben, als er ooit een gezin zou komen. Dat vond ik wel leuker. Eigenlijk vind ik het ook meer dan normaal zo’. Inmiddels is er een gezin. Wendy en haar man hebben twee zoons van tien en zeven en ze zijn allemaal gek op voetbal. ‘Ik ga vaak kijken bij mijn jongens en ik sta zelf ook regelmatig op het veld met mijn eigen elftal’.

Iedereen reageert, zonder uitzondering Van Dijk is één van de meest voorkomende achternamen in Nederland. ‘Mijn naam heeft meer voordelen dan nadelen’, zegt Wendy. ‘Op Google word ik niet zo snel gevonden. Dat vind ik helemaal niet erg. Het grootste voordeel is dat mensen me niet zo snel vergeten. Zonder uitzondering maakt iedereen die ik voor het eerst ontmoet, er opmerkingen over. Ook in de klas als ik me voor het eerst voorstel. Na mijn introductie ben ik altijd even stil, want er komen altijd meerdere reacties. Daar maak ik ook even ruimte voor. De meeste van mijn studenten zijn volwassenen. Er wordt vaak gelachen, vooral op de Sociale werkplaats duurt het gegiechel vaak lang. Ze zijn er trots op dat ze les krijgen van Wendy van Dijk.’ Wendy vervolgt: ‘Ook mijn kinderen reageren nog altijd als Wendy op televisie is. Ik vind het niet erg hoor. Trouwens, ik vind het een

ROCfort juni 2014

11

De Combinatie

‘Je moet duidelijk laten weten wie de baas is’

Als Freek Boswinkel, teamcoördinator bij het MBO College voor Sport, Onderwijs & Cultuur, de koffie inschenkt, staan zijn drie Berner Sennenhonden Loes, Havana en Ash-Aslan zich te verdringen voor de achterdeur. Hij kijkt er even naar en begint dan stoïcijns aan zijn verhaal. Pakweg tien jaar geleden begon het met zijn eerste hond Bono, die vader werd van maar liefst 96 puppies. Want Freek fokt met zijn honden. Van oorsprong is Freek gymnastiekleraar. Als diverse andere (oud-) gymnastiekdocenten heeft hij nu een coördinerende taak. ‘Ik denk dat het samenhangt met de opleiding’, zegt hij, ‘in ons vak zijn structuur en organisatie belangrijk. Net als letten op de details. In de les moet je weten wat er gebeurt. Als iets verkeerd gaat, kan dat ernstige gevolgen hebben. We worden erop getraind goed te observeren en tijdig in te grijpen. Die eigenschappen zijn ook op andere gebieden bruikbaar.’ Bijvoorbeeld voor de opvoeding van honden. Als Freek de achterdeur opent, stormen de grote dieren enthousiast naar binnen. Met een paar commando’s brengt Freek de rust terug. Gedrieën vormen ze een heuse roedel, waarin Loes (moeder van Ash-Aslan) de leiding heeft. Met enige regelmaat deelt ze een grauw uit naar haar halfzusje Havana. Het gezag van ‘de baas’ gaat echter boven alles. ‘Nou is het genoeg!’, spreekt hij Loes toe. ‘Je moet duidelijk laten weten wie de baas is’, legt hij uit. ‘Bij grote honden is dat belangrijk. Bono probeerde elke ochtend uit wie de baas was, zodat ik de relatie steeds moest herstellen. Dan ging het de rest van de dag goed.’

Knuffels Pakweg een jaar of tien terug wilde één van zijn zoons een hond. Niet zo maar één: het moest een Berner zijn. Hij lacht: ‘Toen ben ik me in de Berners gaan verdiepen. Ik vind ze prachtig en het zijn lekkere knuffels.’ Een bezoek aan een fokker, tijdens een vakantie op de Veluwe, gaf de doorslag. Bono werd daar geboren. De fokker bezwoer hem het dier vooral vlees voor te zetten. ‘Zo rol je in het wereldje. We werden lid van de vereniging, lieten Bono keuren en na verloop van tijd werd hij ingezet als dekreu.’ Bono werd uiteindelijk de vader van 96 pups. Hij overleed enkele jaren terug plotseling. ‘We hebben sectie laten verrichten. Er is geen doodsoorzaak gevonden.’ Het verklaart de ambitie om via Loes op een lang leven te fokken. ‘In de familie van Loes vinden we honden die twaalf tot dertien jaar oud worden. Ik hoop dat we die lijn via Aslan kunnen voortzetten.’ Het dier spitst zijn oren, maar reageert verder niet. Net als zijn moeder en tante wil hij eindelijk eten. Freek voedt de dieren zoveel mogelijk met pens en rood vlees. ‘Dat is beter. Het zijn grote honden, die moet je

12

ROCfort juni 2014

tijd geven om natuurlijk te groeien. Ze krijgen vijf dagen per week pens, twee dagen rood vlees en verder granen, appeltjes, bananen en botten. Ze groeien evenwichtiger en hebben geen huidklachten.’ De keerzijde is dat er behoorlijk wat eten doorgaat: Aslan neemt dagelijks twee keer een kilo tot zich, terwijl de dames goed zijn voor twee keer 500 gram. Naast de schoonheid hecht Freek aan het karakter. Dat wordt gekeurd door Zwitserse keurmeesters. ‘Ze kijken hoe de hond reageert op mensen en onverwachtse omstandigheden. Is hij stabiel en vriendelijk? Honden met angst haal je er zo uit, daar wordt niet mee gefokt. In Nederland besteden we daaraan veel aandacht, terwijl ze in Duitsland veel meer op het uiterlijk letten.’

Virus ‘Ach ja’, zegt Freek terwijl hij zijn Berners bekijkt, ‘het is een virus. Ik heb bestuurswerk gedaan binnen de vereniging, mijn vrouw is nestinventarisator. Elk nest puppies wordt steevast door twee personen geïnventariseerd: hoe is de voorborst, de hoeking, het gewicht? Dan kun je al haast bepalen wat later een goede match kan zijn.’

Zo draait het gezinsleven deels om de honden. Freek en zijn vrouw maken elke avond tegen zevenen een wandeling met hun drie honden. ‘Een prima gelegenheid om even met elkaar te praten. Zo’n tocht zouden we niet dagelijks maken als we geen honden hadden’, zegt hij. En: ‘Het is een mooie afleiding. Ik sta elke ochtend bijtijds op om met de honden naar buiten te kunnen. Daarna koffie en de krant, en vervolgens op de fiets naar het station voor de trein naar Almelo.’ Dan gaat de telefoon. Een liefhebber wil weten of Loes wellicht drachtig is. Dat is niet het geval. Ze mag hooguit eens per jaar een nest werpen. En niet in de zomer. Als Freek de hoorn neerlegt, zegt hij: ‘Ik ben stapelgek met mijn honden, maar ik zeg er mijn vakantie niet voor af…’ Meer informatie op www.helmerveste.nl.

ROCfort juni 2014

13

Jan Weierink en Hilco Potman zijn twee energieke vertegenwoordigers van dit groeiende team, dat op dit moment 213 studenten opleidt voor assistant (niveau 2), host (niveau 3) of executive (niveau 4) Leisure & Hospitality. ‘Ongeveer tien jaar geleden begonnen we deze opleiding op de Sumpel in Almelo. Na een korte periode aan de Wierdensestraat is de opleiding naar Enschede verhuisd en samengegaan met de opleiding Sport & Bewegen in de Grolsch Veste. Jan: ‘Een omgeving die werkt voor veel van onze studenten, doeners die zich thuis voelen in één gebouw en samen gebruik kunnen maken van de schitterende mogelijkheden op het terrein van de UT. We hebben nu al een paar jaar vijf eerste klassen!’ Hilco heeft acht jaar geleden de overstap naar het onderwijs gemaakt. Hij was jarenlang animatieleider bij o.a. Center Parcs en zette het kindertheater bij Landal Greenparks op. Daar ontving hij regelmatig stagiairs van deze opleiding. Hij zag dat ze bepaalde basiskennis misten en besprak dit tijdens een stagebezoek met Jan. Jan, zelf leraar lichamelijke opvoeding en recreatiesportleider, zorgde ervoor dat Hilco in contact kwam met de toenmalige directeur Hennie te Velthuis en de rest is geschiedenis. Hilco haalde zijn onderwijsbevoegdheid en heeft daar nooit spijt van gehad. ’Al miste ik in het begin wel het applaus’, voegt hij daar grijnzend aan toe.

213 studenten! Is er wel behoefte aan zoveel recreatiemedewerkers? ‘Ja’, zegt Jan, ‘we hebben tegenwoordig allemaal meer vrije tijd. Je merkt wel dat de recessie nu invloed heeft, maar onderzoeken wijzen uit, dat een van de laatste dingen waar mensen op bezuinigen, vakantie is. Men vindt het bijna een recht. Daarnaast groeit de vraag naar beter geschoold personeel, want de lat wordt steeds hoger gelegd. Gasten worden kritischer en de concurrentie is moordend. Als je hier niet op inspeelt, mis je de boot en ben je weg.’ ‘Mensen van allerlei leeftijden begeleiden en vermaken tijdens hun vakantie is natuurlijk leuk’, zegt Hilco. ‘Maar onze studenten kiezen soms wel impulsief. Dan denken ze vooral aan ‘leisure’ en vergeten ze dat ze vaak op onregelmatige tijden moeten werken, ook in weekends of tijdens vakanties. En ze staan niet altijd stil bij wat ‘hospitality’ vereist. Je moet je echt inzetten voor je gasten, je afspraken nakomen.’ ‘Goede voorlichting is heel belangrijk’, vult Jan aan. ‘We gaan allereerst de v(mb)o-scholen in. Daarna is er een verplichte voorlichtingsmiddag op de opleiding, dan volgt de intake en pas daarna begint het feest: het introductieprogramma, dat georganiseerd en begeleid wordt door onze niveau 4 studenten. Nog voor de herfstvakantie gaan we dan op werkweek naar Fieberbrunn in Oostenrijk en eenmaal terug, toveren onze eerstejaars studenten tijdens de herfstvakantie attractiepark Hellendoorn om tot Heksendoorn voor Halloween. In deze periode zien we echt wie in de basis wel of niet geschikt is voor dit beroep en dat proberen we ze dan ook zelf in te laten zien.’ Jan en Hilco hebben dit project samen ontwikkeld. In Fieberbrunn ondersteunen Outdoor studenten van Sport & Bewegen de professionals van Fun Connection bij de activiteiten. Zij komen dan een week eerder en worden eerst getraind. Tijdens deze weken nemen we het complete hotel Hoch Tirol over en worden we volledig verzorgd door de studenten van opleidingen facilitair en horeca. Dat past allemaal bij het thema ‘Mit einander, für einander’, dat consequent wordt doorgevoerd.

De wereldreizigers van Te De veertien opleiders van het team Recreatie zijn vrijwel nooit samen op één plek. Net als hun studenten zijn ze nogal eens op pad op het moment dat wij vrij zijn. Dan bezoeken ze hun studenten op campings, in bungalowparken, hotels en bij outdooractiviteiten in Nederland en ver daarbuiten.

14

ROCfort juni 2014

‘Je kunt het namelijk niet alleen. Bezit je de vereiste sociale vaardigheden niet, dan mis je de aansluiting. Het blijft ook niet bij woorden: als iemand uit de pas loopt, gaat hij echt naar huis. Het is mooi te zien wat we bereiken, ook doordat we daar met ons team echt als eenheid samenwerken. Dit is een zware, maar zeker een van de mooiste periodes van het jaar’, zegt Hilco.

Wat doen de studenten nu precies allemaal?

Beeld van een opleiding

‘Onze opleiding kent twee kerntaken: Frontoffice en Activiteitenbegeleiding. Bij Frontoffice is het allemaal wat formeler dan bij Activiteitenbegeleiding. Het is natuurlijk belangrijk om de gasten te benaderen op een nette en beleefde manier. Bij Activiteitenbegeleiding mag het allemaal wat losser zijn en komt het meer op de beleving, dus entertainen, aan. De studenten zijn veel de boer op, want in de praktijk moet je het vak leren. Zo verzorgen ze de sinterklaasevenementen bij verschillen bedrijven, is er een Techniek & Groen week waarin ze aan het onderhoud werken en wordt er een volledig weekprogramma voor een recreatiebedrijf ingevuld en begeleid. Allemaal voorbeelden van projecten die vierdejaars studenten aansturen, waarbij de overige studenten de uitvoering voor hun rekening nemen. Verder zijn er de winterwerkweken waarin verschillende opleidingen bij elkaar komen, waardoor ook opleidingoverstijgende netwerken ontstaan. En onze studenten organiseerden de Koningsspelen voor basisscholen in de regio.’ ‘In de praktijk krijgen ze pas echt door hoe belangrijk de beroepshouding is. De kunstjes beheersen ze wel, hun attitude is soms het probleem. De mentaliteit van een deel van de studenten is veranderd.’ Jan maakt zich daar zorgen over. ‘Veel van hen leven continu in een virtuele wereld, waarin ze alles delen met honderden ‘vrienden’. Dat gaat ten koste van wat ze moeten doen in het echte leven. Ze zijn ook laconieker. Lukt het dit jaar niet, dan doen ze er gewoon een jaartje langer over, maar animatie is niet iets wat je tot je zestigste doet!’

Staan er voor jullie nog veranderingen op stapel? ‘Ja, we maken ons wel zorgen over het inkorten van de niveau 4 opleiding tot drie jaar. Daardoor worden we beknot in de uitvoering. Er zullen projecten moeten vervallen en de stageperiode wordt korter. Ook zijn de kwalificatiedossiers nu zo veranderd dat we weer meer met Toerisme zullen gaan doen, zeker in de basis.’

En hoe zit het met de trends in de recreatiebranche? ‘Die worden goed in beeld gebracht door Recron (de Vereniging van Recreatieondernemers Nederland) en door de banken. Daarnaast krijgen we feedback vanuit onze eigen klankbordgroep van recreatieondernemers. Die informatie is belangrijk voor ons en onze studenten en wij proberen hier natuurlijk op in te spelen in onze opleiding. Maar de studenten doen ook zelf onderzoek. Zo maken onze vierdejaarsstudenten een SWOTanalyse voor hun stagebedrijf. Deze analyse vormt de basis voor het afdelingsplan dat ze moeten maken om af te kunnen studeren. Hilco zoekt de foto’s van afgelopen herfst in Fieberbrunn. Ik zie allerlei jongeren beginnen aan een lange klim, zie ze zwoegen onderweg om uiteindelijk triomfantelijk een bergkam van 2200 meter hoogte te bereiken: hun top. Een mooie metafoor voor een hecht opleidingsteam, dat steeds weer naar die top toewerk

eam Recreatie

Hilco Potman (l) en Jan Weierinkr

ROCfort juni 2014

15

Geïnspireerd door... Jan Weierink en Hilco Potman zijn twee energieke vertegenwoordigers van dit groei-

213 studenten! Is er wel behoefte aan zoveel recreatiemedewerkers?

ende team, dat op dit moment 213 studen-

‘Ja’, zegt Jan, ‘we hebben tegenwoordig allemaal meer vrije tijd. Je merkt wel dat de recessie nu invloed heeft, maar onderzoeken wijzen uit, dat een van de laatste dingen waar mensen op bezuinigen, vakantie is. Men vindt (niveau 3) of executive (niveau 4) Leisure & het bijna een recht. Daarnaast groeit de vraag naar beter geschoold perHospitality. ‘Ongeveer tien jaar geleden besoneel, want de lat wordt steeds hoger gelegd. Gasten worden kritischer gonnen we deze opleiding op de Sumpel in en de concurrentie is moordend. Als je hier niet op inspeelt, mis je de boot Almelo. Na een korte periode aan de Wieren ben je weg.’ densestraat is de opleiding naar Enschede Ik was een middelmaatje. Het typje dat serieus aan waterpolo deed en verder graag lol in het leven had. Als de docent verhuisd en samengegaan met de opleiding ‘Mensen van allerlei leeftijden vermaken hun vakancijfers voorlas riep ik ‘bingo’ als ik mijn naam hoorde in combinatie met het cijfer 3. Naar schoolbegeleiden gaan vond en ik niks. Totdat tijdens ik Sport & Bewegen in de Grolsch Veste. 37 werd. Van de lagere school, de dr. Martin Luther Kingschooltie, in is Hengelo, weet ik vooral dat‘Maar de juffrouw heel mooiekiezen soms wel natuurlijk leuk’, zegt nog Hilco. onze studenten Jan: ‘Een omgeving die werkt voor veel van vlechten in mijn haar kon maken. En dat meneer Klein een enorm lange Dan man denken was. Dieze tegenstelling ik als heel ze dat ze vaak impulsief. vooral aan vond ‘leisure’ enkind vergeten onze studenten, doeners die zich thuis voegrappig. Je had toen nog van die schoolborden vast aan de op muur, die je niet omhoog of omlaag kon schuiven. Omdat of tijdens vaonregelmatige tijden moeten werken, ook in weekends len in éénzogebouw samen gebruik kunnen meneer Klein lang wasen stond hij altijd erg voorovergebogen, anders kon niet bij. niet van. Maar kanties. En hij zeer staan nietLezen, altijd daar stil bijhield watik‘hospitality’, vereist. Je moet je van de schitterende mogelijkheden naarmaken zijn verhalen luisteren wel; hij kon zo mooi vertellen. Daarna eenjetekening Dat kon ik weer wél. echtmochten inzettenwe voor gasten, maken. je afspraken nakomen.’ ‘Goede voorlichting op het vankantoorrichting. de UT. We hebben Ik ging naarterrein de LEAO, Vier jaarnu zatalik er, bleef eenbelangrijk’, keer zitten vult en heb examen Zonder is heel Jan geen aan. ’We gaangedaan. allereerst de v(mb)o-scholen in. een paar jaar vijf eerste klassen!’ diploma ging ik van school. Heel veel baantjes heb ik gehad. Daarna Voor een lab voorlichtingsmiddag reed ik een tijdje als chauffeur is tandtechnisch er een verplichte op de opleiding, dan volgt door berg en dal. Een mooie baan; ik deed vrij zelfstandig mijnde werk en was weerdaarna op tijd thuis omhet mijn zoontje school intake en pas begint feest: het van introductieprogramma, dat te halen. georganiseerd en begeleid wordt door onze niveau 4 studenten. Nog voor Hilco heeft acht jaar geleden de overstap naar Ik wist eigenlijkgemaakt. nooit of ikHijgoed leren. Ikanimatiewas altijd een beetje een stoertje.gaan Liet me niemand de kaas het de herfstvakantie we door dan op werkweek naarvan Fieberbrunn in Oostenonderwijs waskon jarenlang brood eten, niet trouwens, Niemand en nietsrijk kon raken. terug, Totdattoveren ik 37 werd. huishoudelijke werk tijdens de herfstleider bijnog o.a.steeds Centerparcs en zettehaha. het kindertheenmij eenmaal onzeHet eerstejaars studenten en mijn was ik helemaal zat. Daar Ik zagontving een advertentie invakantie de krant:attractiepark visiteuse bij Twente Airport. ‘Jetot hebt een lekkere voor Halloween. ater baantjes bij Landal Green Parks op. hij Hellendoorn om Heksendoorn babbel’, zei de man aan de andere van deHij telefoon. mijn verhaal, hij luisterde adviseerde: ‘Als nuniet eerst regelmatig stagiaires van dezekant opleiding. zag Ik deed In deze periode zien we echtenwie in de basis weljeof geschikt is voor dit je diploma haalt bij het misten ROC, dan bel je daarna nog maar en eens Ik heb we er nooit zo ook overzelf nagedacht, dat ze beveiliging bepaalde basiskennis en besprak beroep datop.’ proberen ze dan in te latenmaar zien.’ eigenlijk besefeen ik nustagebezoek dat deze man mijJan. daarmee enorm inspireerde om te gaan leren! Overigens heb ik nooit meer contact dit tijdens met opgenomen, liep allemaal anders. en recreJan, zelf want leraarhet lichamelijke opvoeding Jan en Hilco hebben dit project samen ontwikkeld. ‘In Fieberbrunn onDe volgende dag heb ik mijervoor meteendat gemeld bij contact het ROC, schreef me in en volgde destudenten eenjarige opleiding met plezier.de professionals atiesportleider, zorgde Hilco in dersteunen Outdoor van Sport & veel Bewegen Eenkwam jaar lang elke dag naar school.Hennie Ik wist niet Ik wilde bij hoge en háálde hoge cijfers. metging de iktoenmalige directeur te wat mij vanoverkwam. Fun Connection de cijfers activiteiten. Zij komen dan een week eerder Zevens, achten, negens. wat leuk! Brandpreventie, Communicatie, Strafrecht, ik Tijdens zette mijn beste beentje voor.we het complete Velthuis en de rest is Leren, geschiedenis. Hilco haalde en worden eerst getraind. deze weken nemen Metzijn stokbrood, een brie’tje, kwamen de watdaar oudere leerlingenhotel thuisHoch samen, elkaar helpen overhoren aan de onderwijsbevoegdheid en heeft nooit Tirol over serieus en worden we en volledig verzorgd door de studenten keukentafel. zelfs de klas wilden aanschuiven meeste leerlingenbij het thema ‘Mit spijt van Hartstikke gehad. ’Algezellig, miste ik zó in gezellig, het begindat wel hetde jongelui vanvan opleidingen facilitair en horeca.’(de Dat past allemaal waren een jaar of zestien). was een nieuwe gingen samen als eendat speer! applaus’, voegt hij daarHet grijnzend aan toe. opleiding en we einander, für einander’, consequent wordt doorgevoerd. Docent Jan Bouwknecht herinner ik me nog als de beste: hij kwam uit de wereld van de beveiliging, werkte ook nog deels in de sector. Hij gaf mooie voorbeelden, zodat ik me in de situatie kon inleven. De lesstof ging leven, ik begreep waarover het ging. ‘Lekker, we hebben les van Jan’, dacht ik dan. Stap voor stap kon hij je uitleggen wat je moet doen om uitslaande ten opleidt voor assistant (niveau 2), host

De wereldreizigers van Te De veertien opleiders van het team Recreatie zijn vrijwel nooit samen op één plek. Net als hun studenten zijn ze nogal eens op pad op het moment dat wij vrij zijn. Dan bezoeken ze hun studenten op campings, in bungalowparken, hotels en bij outdooractiviteiten in Nederland en ver daarbuiten.

16

ROCfort juni 2014

‘Ik wist nooit of ik goed kon leren. Totdat ik 37 werd’

Beeld van een opleiding

brand te voorkomen. Hoe en met welk materiaal je wanneer blust. Daarnaast was hij een man die interesse in je toonde, in je ontwikkeling, betrokken bij je was. Stage lopen kon bij allerlei bedrijven, maar ik vond deze onderwijsinstelling zó leuk. In de zevende hemel was is toen ik gebeld werd: ik mocht stage lopen op mijn eigen school! En daarna mocht ik er als beveiliger blijven, ik kreeg een aanstelling. Mijn lust en leven. Ik overlegde met de jeugdagent, had veel omgang met de leerlingen, greep in bij vechtpartijtjes, wees leerlingen op de troep die ze maakten en begeleidde mijn stagiairs naar hun examen. Ik geloof dat mijn functie, met bijbehorend uniform, toch net even een andere uitstraling op de leerlingen heeft dan gastvrouw zijn. Als ik nu vraag aan leerlingen: zou je die troep even in de prullenbak willen gooien, zeggen ze schaamteloos: daar ben jij toch voor… Met de verandering van functie-inhoud in 2008 veranderden ook mijn werkzaamheden. Van beveiliger werd ik gastvrouw. De begane grond van de Gieterij in Hengelo is in feite mijn vloer, maar ik ben ook vliegende keep. Elke dag loop ik wel zo’n 10 kilometer. Bezoekers breng ik naar de plek waar ze zijn moeten, ik zet vergaderzalen en evenementeninrichtingen klaar. Ik help daar waar hulp nodig is: deuren die niet goed sluiten, toners die verwisseld moeten worden, rommel die op de vloer ligt, een mevrouw die met kinderwagen naar de derde verdieping wil. Verder geef ik soms rondleidingen door het gebouw, maak ik foto’s van leerlingen voor klassenboeken en word ik ingeschakeld om een werkplek (bureau en stoel) goed in te stellen. Met een lach, vriendelijkheid, behulpzaamheid, daarmee bereik je zoveel meer. Ik vind het belangrijk dat collega’s mij kennen, dat ze weten dat ze me kunnen aanspreken om te helpen. Inmiddels ken ik heel veel gezichten binnen het ROC. Al gaat mijn hart uit naar beveiligingswerk (als ik jonger had geweten dat leren leuk kan zijn, was ik bij de politie gegaan): elke dag werk ik hier met groot plezier. Wie had dat gedacht, dat ik, die niet van leren hield, bij een onderwijsinstituut zou komen te werken?!

eam Recreatie

Yvonne Pollemans Facilitair Medewerker / Gastvrouw, Afdeling Facilitaire Zaken

ROCfort juni 2014

17

Kippenvel

Wat heeft jou de afgelopen tijd kippenvel bezorgd?’ Ik heb er lang over moeten nadenken, want ik ben best een nuchtere jongen en ik krijg niet zo snel een ‘kippenvelmoment’. Maar wat op mij een zeer grote impact had, was een gebeurtenis tijdens een pop-up les op de markt in Haaksbergen op woensdag 14 mei jl. We stonden vanaf 9.00 uur op de markt in Haaksbergen. Het idee was om vooral ouderen les te geven over de iPad of een andere tablet. Dit deed ik niet zelf, maar de studenten van de opleiding ICT uit Almelo. Ik was aanwezig om te helpen bij de opbouw, coördinatie en het aanspreken van marktbezoekers. De hele ochtend konden mensen plaatsnemen naast de ICTstudenten voor een persoonlijke uitleg over de Ipad. Wat ik er nou zo speciaal aan vond, is dat er steeds tevreden ouderen afscheid namen en de studenten uitgebreid bedankten. Wat is er nou mooier dan mensen helpen? Om ze iets bij te brengen en dat ze uiteindelijk weglopen met een lach op hun gezicht? Niets!

Up-to-date en positief Er was één speciale, oudere vrouw die mij is bijgebleven die dag. Deze dame kwam uit Haaksbergen. Haar kinderen wonen verspreid door heel Nederland. Ze wordt veel geholpen door haar buurvrouw en de kinderen daarvan. Ik maakte op uit haar verhaal dat haar eigen kinderen niet zo heel veel voor haar konden betekenen in verband met drukte op hun werk. De oudere vrouw was echter heel positief ingesteld. Ik vond het heel mooi om te zien hoe druk ze bezig was met de iPad die ze had aangeschaft. Ze wou zo graag gaan skypen met haar kleinkinderen. We probeerden ze daarom op de markt te bellen. Ze wachtte met glans in haar ogen af of ze zouden opnemen. Helaas deden ze dit niet, maar het was 11.00 uur ’s ochtends, dus waarschijnlijk zaten ze op school of op hun werk. Ze was ook wat vergeetachtig. Ze zei dat ze 87 jaar oud was, maar toen reageerde haar buurvrouw met: ‘Nee, nee, jij bent 85 geen 87’. Ze reageerde heel luchtig: ‘Ooh ja…’ (iedereen begon te lachen en zijzelf natuurlijk ook). Ze was heel blij dat ze een buurvrouw had die zoveel aandacht aan haar gaf. Je merkte dat ze eigenlijk bijna niet zonder haar hulp kon. Maar ze bleef lachen en oefenen met haar iPad. Ik hoop dat ik over 60 jaar net zo up-to-date en nét zo positief ingesteld ben. Ömer Karaca Stagiair Dienst Communicatie & Marketing

Student geeft uitleg over de i-Pad tijdens een van de pop-up lessen.

ente.nl cvantw o r @ t r cfo naar ro en mail e n a d Stuur

18

ROCfort juni 2014

Into-the-box denken Mijn eerste leren begon aan de borst, zo schreef ik de vorige keer reeds. Bij mij kwam dat leren traag op gang. Het duurde een eeuwigheid voordat ik ging zitten. En toen ik eenmaal zat, bleef ik zitten. Kruipen en lopen, ho maar. Een wolk van een baby, daar niet van, maar niet vooruit te branden. Gewoon zitten in de box, sabbelen op een speen en maar dagdromen. Op een gegeven moment liet ik die speen vallen, uit de box, op de grond. Een nieuw leerprobleem. Hoe die speen weer terug te krijgen? Ik heb me werkelijk suf gepiekerd. Op allerlei manieren probeerde ik out-of-the-box te denken. Ten einde raad ben ik gaan gillen. Et voilà, dat bleek de oplossing te zijn. Mijn moeder, de verlosser, drukte de speen weer in mijn hoofd. Sindsdien staat out-of-the-box denken voor mij gelijk aan flink gillen. Hopen dat een verlosser de oplossing aandraagt.

onvoldoende gebruik maken van de kracht en leerpotenties van nieuwe generaties leerlingen’. Het verlossende credo: de school moest ‘herontworpen’ worden. Citaat uit 2004. Anno 2014 blijkt dat onze studenten aan een soort ‘Dutch disease’ lijden – een gebrek aan motivatie. De ene hoogleraar buitelt met zijn verlossende woorden over de andere heen. ‘Het gaat erom dat je leerlingen motiveert om te leren. De docent van de toekomst is geen zendende onderwijsgever, maar een onderwijsmaker, helaas zijn veel leraren hier niet klaar voor.’ Zucht.

Onlangs had ik een overleg met vertegenwoordigers van andere ROC’s over abstracte materie. Iets met onderwijslogistiek, onderwijscatalogus, kwaliteit en meer van dat fraais. Een tafelgenoot had als peuter in de box veel met lego gespeeld. Hij presenteerde een glimmend model voor de onderwijsorganisatie. Kort door de bocht: net zoals je met legoblokken alles kunt bouwen – een auto, huis of hijskraan – zo kun je met de elementen van een onderwijscatalogus je onderwijs veelvormig inrichten. Gewoon ‘het wat en het hoe scheiden’. Handig en ‘het verhoogt de kwaliteit’. Een andere tafelgenoot viel hem bij en gaf aan dat je dan ook het docentenrooster in de ‘middelencatalogus’ moet hebben. Een aanstelling van minder dan 0,6 fte was daarbij niet wenselijk en docenten moesten alle dagen inzetbaar zijn van 8 tot 5. Voor veel docenten zou het ‘even wennen’ zijn. En van sommige docenten moesten we wellicht afscheid nemen (!). Al met al moesten we af van de traditie, we moesten leren ‘out-of-the-box’ te denken. Ik kreeg een pijnlijke déjà-vu ervaring en een onweerstaanbare neiging om te gaan gillen.

Een andere mind-set of out-of-the-box – van dat preken zullen we helaas niet verlost worden. Maar het wordt wel hoog tijd om de predikers het gat van de deur te wijzen. Hun ronkende verlossingsretoriek berust op een misvatting. Zo steekt de menselijke geest domweg niet in elkaar. Wie een tijdlang in de box zit, kan daar nauwelijks nog buiten denken. En daar is doorgaans weinig mee mis; het heeft namelijk nut. Het merendeel van de problemen – pardon, de uitdagingen – van ons onderwijs zitten in-the-box, en niet daarbuiten. Datzelfde geldt voor de oplossingen.

Wanneer we worstelen met onderwijsvraagstukken, is er altijd wel een onverlaat die als ultieme oplossing ‘een andere mind-set’ aandraagt. Dat soort mentale acrobatiek is al zo oud als het onderwijs zelf. In de loop van de jaren ‘90 werd het ‘open leren’ populair. In overspannen bewoordingen werd het failliet aangekondigd van ‘het aloude leerstofjaarklassensysteem waarin beperkte vastomlijnde leerstofdomeinen door een docent werden toegelicht aan betrekkelijk passieve cursisten’. Vanaf nu zou de leerkracht ‘organiseren, begeleiden, faciliteren en controleren’. Hij werd ‘manager van onderwijsprocessen’. Het ‘structuur-biedende taak- en lesrooster’ ging verdwijnen en docenten moesten ‘anders leren denken’. Ik schrijf 1997. Begin jaren 2000 liet een spraakmakende ROC-bestuurder enkele glossy pamfletten het licht zien. Met een vleugje eigen nestvervuiling stelde hij dat ‘het huidige beroepsonderwijs een artefact is uit het industriële tijdperk’. Wij bleken debet aan ‘het onbenut laten van vitale hefbomen voor vernieuwing, uiteenlopend van het negeren van nieuwe inzichten op het gebied van leren, kennismanagement en vernieuwende leerpsychologiën tot het niet of

Natuurlijk is het raadzaam om een buitenstaander van buiten de box te laten meekijken. Hij kan zaken signaleren die we in de box niet zien. Daar staat tegenover dat hij weer niet into-the-box denkt. Kortom, een buitenstaander kan zeer behulpzaam zijn wanneer hij signaleert. Vervelend is wel dat hij overmoedig kan worden en gaat adviseren. En hij wordt ronduit potsierlijk wanneer hij het beleid wil gaan bepalen. Een buitenstaander kan behulpzaam zijn, maar wees op je hoede. De beste stuurlui aan wal veroorzaken de grootste rampen op zee. Daar komt bij dat het credo van out-of-the-box denken ons helemaal niet verlost, maar juist klem zet. Volgens dat geloof moeten we immers iets doen, wat we niet kunnen, en wat we wel kunnen, blijkt niet te deugen. Het is om te gillen. Laten we vooral into-thebox blijven denken, want daar gebeurt het en dat is onze kracht. Paul Tempelaar

ROCfort juni 2014

19

Zomerschool voor Nederlands, rekenen en Engels Studenten, nieuwkomers en leerlingen uit het voortgezet onderwijs kunnen tijdens de zomervakantie hun kennis en beheersing van Nederlands, rekenen en Engels opfrissen en bijspijkeren. In acht dagen van vier lesuren leren ze weerstanden overwinnen. En misschien krijgen ze er zelfs wel plezier in. Het is een pilot, die mogelijk een meer duurzaam karakter krijgt. De aanleiding ligt voor de hand. In het nieuwe schooljaar wordt het menens: de aangekondigde centrale examinering voor rekenen, Nederlands en Engels gaat dan van start. Studenten van niveau 4 opleidingen krijgen er het eerst mee te maken. Het veroorzaakt hier en daar al koude rillingen, weet Eric Püper, projectleider van de Zomerschool en teamcoördinator Educatie. ‘We zien de vraag naar bijles toenemen. Begrijpelijk, want je resultaten voor deze vakken wegen zwaar mee voor je diploma. De eisen zijn niet bepaald licht, je moet wel iets kunnen.’ Dus moet de Zomerschool verlichting brengen. Met warme instemming van het College van Bestuur. Deelnemers krijgen in acht dagen van vier uur (met de pauze meegeteld vijf uur) uitgebreid les in het door hun gekozen vak. ‘We garanderen niet dat ze daarna helemaal op niveau zijn of opklimmen naar een hoger niveau’, benadrukt Eric. ‘Ons doel is veel meer om ervoor te zorgen dat ze weer plezier krijgen of juist behouden in deze vakken. En om eventuele weerstanden weg te nemen. Zodat ze na de zomer verder kunnen en in de examens geen reden zien om voortijdig af te haken.’

Intake Daarom wordt aan de intake de nodige zorg besteed. Belangstellenden kunnen zich via de website aanmelden. ‘Daarna wil ik de cursisten zelf spreken, om te horen wat ze zelf verwachten en wat ze nodig hebben. We willen graag zo veel mogelijk maatwerk bieden. Wat je al beheerst, hoeft niet aan de orde te komen, behalve als herhaling’, legt Eric uit. De kennismaking helpt verder bij het matchen van deelnemers: ‘We hanteren een buddy-systeem. Elke

20

ROCfort juni 2014

deelnemer trekt op met een andere. Ze zorgen dat ze ’s morgens op tijd zijn, ze maken samen opdrachten.’ Tijdens de lessen en in de opdrachten krijgt de relatie met het dagelijkse leven de nadruk. ‘Je bent immers de hele dag bezig met rekenen en taal’, zegt Eric. Hij geeft er een voorbeeld bij: ‘Het is zomer, dus je kunt laten uitrekenen wat er voor een tuinfeest nodig is. Hoeveel mensen komen er, hoeveel eten en drinken moet je inslaan? Zo ervaren de cursisten voortdurend hoe ze het zojuist geleerde dagelijks voortdurend toepassen. Ik zeg niet dat het zo ook werkelijk gaat. Dat is uiteindelijk aan de docenten, maar de herkenning is belangrijk. Taal en rekenen staan niet ver van ons af, we zijn er voortdurend mee in de weer. Voor Engels is het al niet anders.’

Twee keer Tot twee keer toe draait de Zomerschool: van 23 juni t/m 4 juli en van 11 t/m 21 augustus. Over de belangstelling is nog weinig bekend, al heeft een rondgang langs de MBO Colleges geleerd dat er in theorie heel wat cursisten te verwachten zijn. Scholen voor voortgezet onderwijs zijn eveneens benaderd, want ook daarvan kunnen leerlingen meedoen. ‘Daar heb ik contact mee gehad, ook daar verwachten ze belangstelling.’ Hoewel de Zomerschool van start gaat als een pilot, denkt Eric al verder. Een student van de Universiteit Twente zal na de zomer de resultaten analyseren. ‘Ik wil zelf ook monitoren, om te weten hoe het onze cursisten gaat. En om te kunnen vaststellen in hoeverre ons aanbod voldoet. We hebben nog geen ijkpunt, zodat de ervaringen van 2014 van belang zijn voor 2015.’

ZOMERSCHOOL

Nederlan

Rekenen

ds

Engels

van 23 j uni t/m 3 en 11 t/m juli 2014 21 augu stus 201 www.roc 4 vantwen te.nl/zom erschoo l

ROCfort juni 2014

21

Vermoedens van huiselijk geweld? Déél ze! De cijfers lijken te bedriegen. Op het eerste gezicht heeft het ROC van Twente minder met huiselijk geweld van doen dan je op grond van het studentenaantal zou verwachten. Dat kan twee dingen betekenen. Of Twente onderscheidt zich in positieve zin van andere regio’s – óf veel blijft nog steeds verborgen. De Meldcode Huiselijk Geweld en (Kinder)mishandeling helpt je signalen te herkennen. En er iets mee te doen. ‘Stap 1: signalering en in kaart brengen signalen (start dossiervorming)’, meldt de code. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan, weet Suzanne Hanegraaf, maatschappelijk werker van het Steunpunt Huiselijk Geweld Twente (SHG). ‘Vaak is het moeilijk te herkennen’, legt ze uit. ‘Het kan fysiek geweld zijn, maar ook psychisch of seksueel geweld, verwaarlozing of de onthouding van zorg. Het is veel meer dan slaan en schreeuwen. En daarmee complexer. Het komt bovendien voor in alle lagen van de bevolking en in alle culturen.’ Met Marloes Meijerink en Paul Jongbloed, beide specialist bij het Loopbaancentrum, roept

22

ROCfort juni 2014

Suzanne iedereen op om scherp te letten op mogelijke signalen zoals verandering van gedrag en houding of teruglopende studieprestaties. Want huiselijk geweld kan verstrekkende gevolgen hebben. ‘Het beïnvloedt je leven en zelfs de ontwikkeling van je brein’, weet Suzanne. ‘En het kan doorwerken in de relaties die je aangaat als je volwassen wordt. Er is dus alle reden om hieraan aandacht te schenken.’

Collega’s Registratie van de signalen is de eerste stap. De tweede vloeit er uit voort: de consultatie van één of meer collega’s en de teamdeskundige. ‘Zo wordt het een gedeelde verantwoordelijkheid’, benadrukt Paul. Als blijkt dat ook zij aanwijzingen zien, volgt een gesprek met de student (stap 3). Dat leidt niet altijd tot resultaat. Paul vertelt: ‘Ik

heb een paar keer meegemaakt dat de student de hulpverlening stopt en geen verdere begeleiding wil.’ Suzanne herkent dat: ‘Een gezin is een gesloten systeem, de loyaliteit van partners, kinderen en familieleden gaat ver. Dat maakt het moeilijk.’ Het omgekeerde komt overigens ook voor: de student claimt vertrouwelijkheid en geeft veel details prijs. ‘Dat is de complexiteit van de begeleiding’, licht Paul toe, ‘je bent geneigd om te beloven dat je zult zwijgen, maar besef dat er grenzen zijn. Als iemand een ander iets wil aandoen, kun je niet wachten tot het gebeurt. En als je vermoedt dat kinderen in gevaar zijn, móet je dat melden. Bedenk dat de student het jou niet voor niets vertelt.’ Marloes: ‘Hier zie je hoe belangrijk het is te delen met collega’s. Je loopt snel het risico dat je jezelf klem zet en meegezogen wordt.’ Suzanne vult aan: ‘Je kunt geen geheimhouding beloven, dan kun je geen kant meer op. Beter is het de student te vertellen wat je gaat doen en wanneer. Je neemt hem of haar daarin mee.’ Wie ondersteuning wil voor het gesprek met de student, kan altijd een beroep doen op het Loopbaancentrum.

Ervaring Uit Suzannes opmerkingen blijkt dat het Steunpunt Huiselijk Geweld Twente over grote ervaring beschikt. ‘We zijn 24 uur per dag bereikbaar, voor particulieren en professionals. Als we denken dat er sprake is van een ernstige situatie, kunnen we een onderzoek instellen.’ Dat geldt dan voor de meer extreme situaties. ‘We advi-

seren ook. En als bijvoorbeeld een studieloopbaangeleider belt, maken we altijd een vervolgafspraak. Zo blijven wij op de hoogte en hij of zij weet er niet alleen voor te staan. Belangrijk is verder dat iedereen weet dat wij als SHG veel kunnen betekenen. Ook preventief: we geven cursussen, verzorgen trainingen in het voeren van gesprekken met studenten en geven voorlichting. Je kunt altijd contact opnemen. Bij voorkeur aan de hand van de Meldcode, want die is een waardevol hulpmiddel.’ ‘Je weet dat er iets van je wordt verwacht als je denkt dat er sprake is van huiselijk geweld’, zegt Marloes, ‘wegkijken is er niet bij. De Meldcode biedt houvast, ook bij verdere stappen, zoals de weging van alle informatie (stap 4) en het eventuele besluit om te melden (stap 5). Voor studenten jonger dan 18 jaar gebeurt dat bij het Advies- en Meldpunt Kindermishandeling (AMK), voor volwassenen bij het SHG. Met deze instanties bespreken we wat we binnen de grenzen van het onderwijs kunnen doen om de student en eventuele andere gezinsleden te beschermen.’

Marloes Meijerink (l), Suzanne Hanegraaf en Paul Jongbloed

ROCfort juni 2014

23

Team ICT Almelo wint Innovatie Prijs Op donderdag 13 maart reikte John van de Vegt de Team Innovatie Prijs 2014 (oftewel de TIP) uit aan het team ICT van onze locatie de Sumpel in Almelo. Weken daarvoor was het team druk met stemmen werven. Met succes! Hun project ‘Samen Online’ kan door het gewonnen geldbedrag verder ontwikkeld worden. Erwin Boonk en Hindrik Blaauw vertellen over hun ervaringen met de TIP. Samen Online Nederland is een initiatief van Skanfonds en Stichting DOEN. Met een bijdrage van de Postcodeloterij is er een programma opgezet waarin jonge studenten ouderen leren om te gaan met een computer. Deze stichting klopte aan bij het ROC van Twente om een lesprogramma vorm te geven. Vervolgens kwam vrijwilligersorganisatie Scoop in beeld voor een samenwerking. Inmiddels geven studenten van de opleiding medewerker ICT (BOL, niveau 2) alweer bijna drie schooljaren les aan ouderen. ‘Het ondersteunen van eindgebruikers is een kerntaak van de Medewerker ICT. Het staat centraal binnen onze opleiding’, zegt Erwin Boonk, docent bij de opleidingen ICT in Almelo. ‘Wij vonden het belangrijk om dit project in te passen in het lesprogramma’, vervolgt Hindrik Blaauw, teamcoördinator. ‘De doelgroep lijkt in eerste instantie heel onwaarschijnlijk voor onze studenten. Ze beginnen echt bij de basis. En sommige mensen zijn heel handig, an-

24

ROCfort juni 2014

deren hebben wat meer moeite. De ervaring heeft ons inmiddels geleerd dat dit ook niets met intelligentie te maken heeft. Studenten leren aanvoelen hoe ze iemand moeten benaderen. Heel belangrijk later in hun vak.’ ‘Het hele project is wel een echte teamprestatie. Alle collega’s moeten flexibel zijn, omdat veel lessen om de cursusmomenten van de ouderen gepland worden’, zegt Erwin. Hindrik vervolgt: ‘Natuurlijk kan het curriculum op een andere manier ingevuld worden. Maar we hebben er met z’n allen bewust voor gekozen, omdat het ‘echt’ is. Onze studenten gaan ergens naartoe en dit schept een zekere

T

TIP

mate van verplichting. Te laat komen of afwezig zijn wordt ook extra zwaar gestraft. Maar dat is vaak helemaal niet nodig, omdat de meeste jongens dat al heel goed aanvoelen.’ ‘We merken tijdens de voorlichtingen en de Open Dagen dat ouders ook erg enthousiast zijn over het traject’, zegt Erwin. ‘Sommigen zijn zo enthousiast dat het de doorslag geeft bij het kiezen voor een opleidingslocatie. Voor onze eerstejaars is het vaak wel even schrikken als we ze vertellen dat ze les mogen gaan geven aan ouderen. Maar het hoort bij de kerncompetenties. We zien ze ook groeien door het jaar heen. Ze leren goed luisteren, omdat ze ook veel informatie uit het informele circuit, tijdens de koffiepauze moeten halen. Na een tijdje vinden ze hun weg en zijn ze gelukkig aan het einde van het traject erg enthousiast.

Team Innovatie Prijs Dit jaar is de TIP (voorheen Harm Jan Wibbens Team Trofee) voor de vierde keer uitgereikt. Deze prijs is bedoeld voor docententeams die een bijzondere onderwijsprestatie hebben geleverd. Van de acht teams die dit jaar een project hadden aangemeld, nomineerde de jury er drie. ‘Meedoen is de laatste jaren steeds laagdrempeliger geworden, veel gemakkelijker’, zegt Erwin. ‘We hebben de organisatie laten weten dat we mee wilden doen. Vervolgens kwam er iemand langs voor een interview. Voorheen moest je een uitgebreide beschrijving en argumentatie toevoegen. Dat kost natuurlijk erg veel tijd. Toen we hoorden dat we bij de laatste drie genomineerden waren, hebben we in kaart gebracht wat we wilden vertellen, wat ons pro-

ject onderscheidend maakt van de andere inzendingen. Toen onze promotiefilm klaar was, hebben we ons hele netwerk ingezet om stemmen te werven. We hebben bij de eindpresentatie ook de vrijwilligers van Scoop ingezet, om vanuit verschillende invalshoeken het project te belichten. Iedereen was heel enthousiast en we hebben ook gewonnen! Scoop was natuurlijk heel enthousiast.

Ontwikkeling team Met het gewonnen geldbedrag gaat het team investeren in scholing. ‘We willen ons in ieder geval verdiepen in de ontwikkeling van jonge mensen. Het plan is om workshops en lezingen bij te wonen. Daarnaast kunnen we met het gewonnen geldbedrag ook het project nog zo’n vijf jaar continueren. En we kunnen het aantal locaties waar we lesgeven uitbreiden van drie naar vier. Zo hopen we ook meer ouderen te kunnen helpen, want in Almelo zijn er altijd wachtlijsten. Als wens hebben we ook nog om les te gaan geven op tablets. Ook willen we de cursisten nog iets extra’s kunnen bieden zoals bijvoorbeeld een ergonomische muis of uitgebreider lesmateriaal.’

ROCfort juni 2014

25

Floris Dinkelman wint verkiezing Mbo-uitblinker De Lochemse Floris (21) is donderdag 22 mei jl. uitgeroepen tot dé Mbo-uitblinker 2014 van het ROC van Twente. De student van de opleiding Sport- en bewegingsleider won door een optelsom van het publieks- en juryoordeel. Floris sprong er uit door zijn bijzondere stage in combinatie met zijn communicatieve vaardigheden. Hij gaat door naar de landelijke finale op 9 oktober a.s. waarvoor hij onze stem goed kan gebruiken. Combinatie jury- en publieksoordeel bepaalden winnaar De jury had er een hele kluif aan om de genomineerden Floris Dinkelman, Anne Nijhof en Elmar Kelder volgens de landelijke protocollen te beoordelen op basis van vakmanschap, inzet, betrokkenheid, creativiteit, correctheid en doelgerichtheid. Deze eigenschappen werden bij alle drie benadrukt in hun filmpjes en presentaties tijdens de uitreiking. Doorslaggevend was de manier waarop Floris ad rem antwoordde op de vragen van de jury. Het juryoordeel in combinatie met de 43% behaalde internetstemmen kroonden Floris tot winnaar. Hij won een cheque van € 250,- en is namens ROC van Twente een jaar lang ambassadeur van het middelbaar beroepsonderwijs. "Ik kan niet verwoorden hoe ontzettend blij ik nu ben. Top!”, aldus een enthousiaste Floris.

Ondernemend Floris volgt de opleiding Sport- en bewegingsleider, niveau 3. Wat Floris speciaal maakt is dat hij bij zijn eigen sportcentrum stage heeft gelopen, namelijk bij FloFit in Lochem. Hij werd genomineerd omdat hij inmiddels al een begrip is geworden in Lochem en hij zijn eigen ambitie en visie blijft houden tijdens het ondernemen. Hij geeft lezingen over zijn bedrijf op georganiseerde dagen voor ondernemers, docenten en andere ROC’s.

Nog twee uitblinkers Anne Nijhof (20) uit Aadorp volgt de opleiding 'Middenkaderfunctionaris bouw en infra'. Zij werd genomineerd, omdat zij zeer doortastend is en samen met een aantal studenten de internationale betonkanorace heeft georganiseerd. Ze was zelfs voorzitter van de betonkanoracecommissie en tussen alle mannen staat ze haar “vrouwtje”. Elmar Kelder (20) uit Hellendoorn werd genomineerd, omdat hij een ge-

26

ROCfort juni 2014

zond projectbureau voor zijn opleiding heeft gestart en opgebouwd. De opleiding Sociaal-cultureel werker (SCW) heeft nu dankzij de creatieve Elmar en zijn collega-student Daniel een goed lopend projectbureau.

Uitreiking 100% Selfmade! Het ROC van Twente is onlangs gestart met een nieuwe campagne: ‘Selfmade’. Onze studenten willen namelijk graag uitgedaagd en gestimuleerd worden, eigen initiatief nemen en zichzelf kunnen zijn. Oftewel: het beste uit zichzelf halen om Selfmade te zijn. Dat kan en dat willen we dan ook graag laten zien. Deze verkiezing van onze Mbo-uitblinker is dan ook 100% ‘Selfmade’. Het is georganiseerd door student Ömer Karaca van de opleiding ‘Medewerker marketing en communicatie’. De uitreiking werd gepresenteerd door Joey Smit, eveneens een student van dezelfde opleiding. De optredens werden verzorgd door studenten van de opleiding Artiest. Studenten Twan Groothuis en Sifra hebben zelfs een speciale soundtrack voor onze Mbo-uitblinker verkiezing gecomponeerd. Tijdens de uitreiking werden er drankjes en hapjes geserveerd door horeca-studenten. En ‘last but not least’; onze drie genomineerden zijn natuurlijk het ultieme voorbeeld van ‘Selfmade’!

Stemcampagne landelijke verkiezing ‘Mbo-uitblinker’ Onlangs is de campagne gestart voor de landelijke verkiezing, waarvan de ontknoping op 9 oktober is. Hierbij strijden uitblinkers van 50 mbo-instellingen voor de landelijke titel. Als Floris de top 10 haalt, mag hij zich presenteren tijdens de landelijke finale en zo de jury overtuigen dat hij dé Mbo-uitblinker van Nederland moet worden. Hij kan uw hulp dus heel goed gebruiken. Ga naar www.ditismbo.nl/uitblinkers/2014/-floris-dinkelman en stem!

2014 ROCfort juni 2014

27

Maatje minder, nieuwe spierballen?

Sporten na werktijd: leuk én goed voor je

Tja, wat schrijven we hier op? Eigenlijk volstaan de foto’s: vrolijke collega’s in al dan niet modieuze outfits, die hard aan het trainen zijn. Ze sluiten hun werkdag één of twee keer per week af met een uurtje sporten. Dat valt soms niet mee, want het is tijd voor je het weet. Hijgend de kleedkamer in, snel, snel omkleden, je afvragen waarom je hier ook alweer aan begonnen bent om vervolgens alles binnen vijf minuten te vergeten. Want na de warming-up is het hoofd wel zo’n beetje leeg. Matthijs, Marinda of Tim legt het parcours uit, de muziek gaat aan en de groep gaat in tweetallen aan de slag. Matthijs Vredeveld is docent lichamelijke oefening en enthousiast pleitbezorger van ‘Fit in je loopbaan’. Marinda Moes en Tim Geerdink, stagiairs, geven les onder Matthijs’ supervisie en begeleiden de deelnemers individueel. Ze hebben zich inmiddels ook tot echte personal trainers ontwikkeld. De collega-mix is een extra leuke kant van het samen sporten, want je leert allerlei mensen van allerlei leeftijden uit alle ‘hoeken’ van de organisatie kennen. Zo breid je dus al sportend je netwerk uit. Ook iets voor jou? Op Plaza vind je alles over het Sportbureau/Bedrijfssport. Marinda heeft samen met Robin Jansen gewerkt aan zijn conditie. Daarbij wilde Robin graag afvallen. ‘Je winst is dat je zo volhoudt, discipline opbouwt.’ Dat laatste is best moeilijk als je je werk en een opleiding combineert. ‘Het is ook leuk dat je zo collega’s uit alle delen van ons ROC leert kennen.’ Marco Ring, collega van Robin bij de opleiding Installatietechniek en medesporter, steunt Robin. ‘Het zou wel leuk zijn als er iets meer afwisseling in zou kunnen: een partijtje volleybal, een keer naar buiten.’ Marinda, begrijpt het verlangen naar iets meer spel, maar zegt ze: ‘Er is heel veel niveauverschil, daar moet je goed op letten. ’Niet dat het een probleem is, het is juist leuk. Ik heb zo ontdekt dat ik eigenlijk met alle leeftijden kan werken. Bij ‘functioneel fit’, de manier waarop wij aan conditieverbetering werken, is je lichaam de basis voor de training. Toestellen dwingen je tot een houding. En Robin heeft een aantal doelen bereikt: hij is gewicht kwijt en is zich bewust van het belang van doorzetten als je fit wilt

28

ROCfort juni 2014

blijven. Ik ben blij dat ik daar aan heb kunnen bijdragen.’

Kwartie rtj

e bew

egen sp Alleen v eciaal o lega’s v or gastheren/-v an ro dag? Klo Pitstop! Bewe uwen, concië rg g p iets mee t, ze lopen vee en? De meeste es en de coln lopen r en hee l, maar gezond de hele ft effect in de Gie be o te speciaa rij nu ook gesta p je hele lijf. Da wegen vraagt l voor de a rt ro m m et e is M z en gezo nd. Bela e collega’s: twe en kwartiertje b atthijs n e e bureau in de ha gstelling: loop e maal per week, wegen l! gezellig ven binn en bij he t Sport-

Tim Geerdink is de tweede stagiair. ’In het begin was het lastig. Ik was nog weinig thuis in de fitnesswereld, hield me een beetje op de achtergrond. Maar na een tijdje ging het beter, reageerde de groep ook beter op mij. Ik kon mijn kennis dus ook beter overbrengen, kreeg er meer verstand van en werd zelfverzekerder. Tim heeft Lisette van Kleef, collega van het EVC Servicepunt, begeleid. ‘Zij wilde fitter worden en dat is gelukt. Voor mij was dat ook een leertraject. Werken naar een resultaat geeft de bevestiging dat je goed bezig bent. Lisette zit nu echt beter in haar vel, wat anderen ook merken.’ Eigenlijk heeft iedereen een eigen verhaal. Erik Marcel, Elske, Sabi, Tom, Rob, Jeroen en al die andere collega’s die regelmatig meesporten. Neem Henry Sinnige, die bij een fitheidsmeting ontdekte dat hij helemaal niet fit was. Dat is nu wel anders. ‘Mijn bloeddruk is goed, mijn suikerspiegel is naar een normale waarde gedaald, ik ben afgevallen, mijn rug is sterker, kortom ik voel me nu wel fit.’ Of Manon Biemans: ‘Toen ik begon kon ik me niet eens één keer opdrukken tegen het aanrecht’, zegt ze lachend. ‘Ik ben afgevallen en weer aangekomen, maar ben ook sterker en stabiel.’ Anja Brokers, medesporter van het eerste uur, is ruim 10 kilo afgevallen. Ook nu ze haar doel heeft bereikt, blijft ze komen, ‘Ik merk dat het me goed doet, al is het soms wel rennen om op tijd te zijn.’ Dat laatste geldt overigens voor bijna iedereen. ‘Kwestie van prioriteiten stellen’, zegt Matthijs. Sommigen lukt dat heel goed, anderen wat minder, zoals de schrijfster van dit artikel. Maar zelfs dat geeft niet, als je dan maar wel weer komt nadat je een keer niet kunt.

ROCfort juni 2014

29

Pensioen De volgende collega’s maken in de komende periode gebruik van de regeling FPU.

Per 1 april 2014 - Tea Heida - Martin Hondebrink - Maike Hassels

Per 1 mei 2014 - Berty Schell - Alike Odding - Peter Westerveld

Per 1 juni 2014

ROC van Twente bestaat komend schooljaar 10 jaar. Reden dus voor een spetterend feestje. De organisatie is druk bezig om een geweldig programma samen te stellen voor alle medewerkers en studenten. Na de zomervakantie volgt meer informatie. Maar reserveer donderdagavond 30 oktober alvast in je agenda.

- Annet Leemkuil

Per 1 juli 2014 - Herman Veldhof

Per 1 augustus 2014 - Gerard Teuiten - Hans Hüsken - Martin Kooij - Klaas Wijnholds

Per 1 september 2014 - Frans van Eekelen - Hennie Kamphuis - Marie-Louise Loffeld - Gerard Wesel - Gerdi Semmekrot - Lineke Püper

Beste oud-collega’s, staat 28 november al in uw agenda?!

Op die dag organiseren we de tweede midd ag voor gepensioneerde (oud) collega’s van ons ROC en alle rechtsvo organgers van 15.00 uur tot 18.00 uur in het zonnige atrium van de locatie aan de Wierdensestraat. John van der Vegt, voorzitter van ons College van Bestuur, zal u deze middag welkom heten. Aanmelden Omdat velen van u in de komende maa nden op vakantie zullen gaan (en wij ook!) start de digitale aanmeldin g via www.rocvantwente.nl/ rocmiddag deze keer op 1 september, dus na de zomervakantie.

Kent u collega’s die wel willen komen, maar nog niet op de lijst staan, laat het ons weten. U kunt nieuwe namen met adresgegeven s (post en e-mail) doorgeven aan Elise Slot, [email protected] Wie niet met de computer overweg kan of geen e-mailadres heeft, kan zich per post aanmelden. Stuur een brie f in een ongefrankeerde envelop naar ROC van Twente, t.a.v. Elise Slot, Antwoordnummer 1701, 7550 WB, Hengelo. Wilt u ons de volgende gegevens sturen? Naam, m/v, adres, postcode, woonplaats, telefoonnummer, kom alleen/met partner, werkte bij.., jaar waarin u afsc heid nam..

30

ROCfort juni 2014

Njet Polderwerk Elke groep mensen heeft zijn eigen vertegen-

tegenwoordigd word. Ga dan gezellig Kremlinnetje spelen

woordiging: Europa heeft zijn EU, China zijn

zonder mij.

Nationale Volkscongres, Afghanistan de Loya

Maar goed, het besluit is genomen, de kogel is door de

Jirga, Rusland de Doema en wij, wij hebben de

Russisch-Ortodoxe kerk en we moeten het ermee doen: de

OR. En al dit soort vertegenwoordigingen werkt

nieuwe vakantieregeling. Gelukkig kreeg ik in een mailtje

volgens een aantal principes: er worden verkie-

in januari meegedeeld dat de communicatie hierover bin-

zingen gehouden, je mag stemmen, er worden

nenkort gaat beginnen.

achterbannen geraadpleegd en er worden be-

Binnenkort blijkt een rekbaar begrip. Ik kan me voorstel-

slissingen genomen die vervolgens weer aan

len dat het in grote landen als Rusland lang duurt voordat

de achterban worden meegedeeld en waarop

een bericht van de Opperste Sovjet alle Sovchozen en Kol-

de achterban bij volgende verkiezingen de

chozen heeft bereikt, zeker als de Wolga en de Berezina

vertegenwoordiging weer kan afrekenen. De

zijn dichtgevroren. Maar in een gebiedje tussen Regge

democratische cirkel, zou je kunnen zeggen.

en Dinkel hoeft dat toch niet zo lang te duren. We zijn nu

Helder en transparant.

vijf maanden verder. Toen ik in maart het goedgekeurde

Ook op onze OR mag je stemmen en je kunt

jaarrooster via via had bemachtigd, kwam dat voor al mijn

door hen geraadpleegd worden. Alleen minder

Bolsjewistische lesbroeders en -zusters als een volslagen

transparant. Er is verbluffend weinig openbaar.

verrassing: twee weken voorjaarsvakantie, vaste zomerva-

Er hangt een scherm voor, een soort ijzeren

kantie? Op welke Poolse landdag hadden ze dat beslist?

gordijn, waardoor je niet goed zicht hebt op de

Tijdens de koffie en een kozakje sloeg het nieuws van deze

totstandkoming van de beslissingen van onze

perestrojka in als een spoetnik in de permafrost.

Twentse Doema. Ik lees tegenwoordig heel

Koortsachtig ging ik op zoek of ik ergens een oekaze hier-

aandachtig de verslagen op Plaza, zeg maar

over had gemist. Misschien was het Tsarenbericht uit No-

ons Rode Plein van de communicatie, aange-

vogieterijski op de afgelegen Sumpel-Goelag niet aange-

zien ook directeuren en MBO Colleges zich van

komen. Maar nee, ook in de andere republieken van ons

dit medium bedienen om ons te informeren.

ROCrijk was niemand op de hoogte. Je zou bijna gaan

Maar ook daar word ik niet veel wijzer.

geloven dat Doerakken de boel aan het saboteren waren.

Eind vorig jaar zijn we geraadpleegd over de

Geen verslagen van de OR, geen raadplegingen, zelfs

nieuwe vakantieregeling voor 2014-2015.

geen stukje in ons Pravdablad. Njet. Het lijkt erop dat de

Aantallen en uitslagen van deze centrale as-

OR geen zin had in een revolutie en deze hete aardappel

semblees zijn nergens terug te vinden. In een

het liefst onder de matroesjka wilde houden.

van de notulen lees ik nog wel dat een dap-

Ik ben voor meer openheid. Ik denk dat het tijd is voor een

per OR-lid opmerkt dat ‘er ook collega’s zijn,

nieuwe Praagse lente, maar dan in Twente, een Twentse

die de vakantieperiode niet willen vastzetten’.

lente. Proletariërs aller landen, verenigt u! Volgend jaar

Als een ander lid dan zegt: ‘Je zit hier zonder

hebben we twee weken voorjaarsvakantie. Een mooie tijd

last of ruggespraak’, dan vraag ik mij af of het

voor een februari-revolutie. Tijd zat. De vakbonden willen

wel zinvol is om verkiezingen te houden en om

meer bevoegdheden naar de OR. Ik denk: ‘doema nie’.

‘jouw’ achterban te raadplegen. Doe het dan

Eerst maar eens meer glasnost.

lekker zonder mij, Raspoetin! Dan hoef ik tenminste ook niet de illusie te hebben dat ik ver-

Bert van de Pol

ROCfort juni 2014

31

Colofon

ROCfort is een uitgave van ROC van Twente en is bestemd voor alle medewerkers.

Redactie Saskia Blokhuis, Flip de Bruijn, Ynske Draisma, Anita Gerrits, Nathalie de Jong-Kamphuis, Eric Kempers, Jos Lindeman, Hans Morssinkhof (interviews), Elise Slot, Marieke ten Vaarwerk.

Interviews De interviews in deze ROCfort zijn gemaakt door Hans Morssinkhof, Kirstin Anchelon, Willem Habers en Elise Slot.

Bereikbaarheid redactie ROC van Twente, t.a.v. redactie ROCfort Gieterij 200, 7553 VZ Hengelo Telefoon: (074) 852 51 73 E-mail: [email protected] Artikelen kunnen worden ingezonden door alle medewerkers van ROC van Twente (bij voorkeur per e-mail). Artikelen, illustraties of delen daarvan uit ROCfort kunnen met toestemming van de redactie en bronvermelding worden overgenomen.

Ontwerp en realisatie Grafisch Bureau ROC van Twente, Roel Pieper en Jos Lindeman

Verschijningsfrequentie 5 keer per jaar, in een oplage van 2450 ex.

Druk Ricoh-Zalsman Zwolle

Fotografie Roel Pieper, redactieleden e.a. Kopij voor ROCfort nummer 4 kan worden aangeleverd tot 12 september 2014.

Tot ziens