N&344 LIEN DEIJ ^"" 't: ^vossfropgg'iffi. «**s*

v!

<

"

' ' ■ "

LACH!

WOORDEN E N MUZIE K VAN G. THOMPSON. Walg tem po.

;,

Voor wel bij. HA ie _ èler..een. .

at S

3E *

=-

£

j r

Heb. ben

?*nh

zjj nocj nooit be.are

r

p^m

T*-

wal stem fro.

't hu. MOM. .mooct lijk scheen. J)e lach is een

1

*

De lach is een schat, aan de menschen gegeven, Een schat van het hoogste gewicht Al loopt het je dikwijls niet mee in dit leven, De lach brengt weer blijheid en licht!

De lach is een schat, aan de menschen gegeven. Een schat van het hoogste gewicht Al loopt het je dikwijls niet mee in dit leven, De lach brengt weer blijheid en licht I

Dl

O"

7 PLACE DE LA MADELEINE. PARIJ S Specialiteit voor geschenken in zilver en verzilverd metaal

Fabriek van Artistiek Zilverwerk Gevestigd m 1930 GROOTE

KEUZE

6ck

REFREIN:

REFREIN:

O

™J

Altijd opgeruimd te wezen, Gaat helaas nu eenmaal slecht, Doch als j ' op z'n tijd maar schik hebt, Komt de rest vanzelf terecht I Hoeveel mooier is het leven, Als je 't lachend door wilt gaan. Waarom zou je het dan laten Als het immers kan bestaan?

Dit soort luidjes moppert immer Heel den lieven, langen dag, Nimmer zie je op hun gezichten Eens een echt­gemeenden lach! Alles moet veranderd worden, Overal mankeert wat aan, Maar zichzelf becritiseeren, Neen, daar denken zij niet aan.

MAISON

3E

•f­

IN KUNSTVOORWERPEN

UITGEVOERD NAAR

ONTWERPEN UIT ELKE

STIJ LPERIODE

N&344 LIEN DEIJ J

«**s*

\ Red. en Adm.: Galgewater 22, Leiden. Tel. 760 Po S trekenln B 41880 .___

^

Ver8ch«nt wekeltjk. ­ ^

_

.

,

.

.

.

.

;

,

•

Prijs per kwartaal f 195 ■ ■ -

m>

^""

^vossfropgg'iffi­ 't:

————i^^^^^^—^BHMMi

Ey Cre&ini

IK KOM!

verpakt in tubes, zeer g e makkeiyk op reis mede te nemen, is verkrtfgbaar door geheel Nederland. PRIJS PER TUBE f 0.50

T.

LEVISSON

Zeepfabriek 's-Gravenhage Post Giro No. 63197

VERVANGT CRÈME EN POEDER

PAFQS

Verkrijgbaar in alle goede paricimerie- en kapperszaken in de nuances Blanche, Naturelle, Ivoire en Ocre, in tuben van /"0.35, ƒ 0.75, ƒ 1.20, f 1.85. G R A T I S 9™ e e n gratis mons! er re ontvangen van elk der bovengenoemde kleuren " n Aon I m w 1S h e L v ™ n a a i drm in te zenden, alsmede f 0.25 aan postzegels aan den Imp. voor Ned.: N. E. v. d. La en, Leidschekade 98 B, Amsterdam (C),Tel. 36572

7U/&OA

25C75CT.

, PEP A TUBE

EEN

GEBONDEN

„HET WEEKBLAD" CilMEMA

& THEATER

is een bezi'. dat'j u nog vele aangename uurtjes kan verschaffen, lie: brengt u in herinnering al hetgeen „Het Weekblad" u bood, zoowel interessante films en tooneelstukken als den overigen lezenswaardigen inhoud. Zij zullen u in rustige uurtjes nog dikwijls bezighouden.

HYGIËNISCH BEREID UIT ZUIVERE EN GEURIGE OLIËN IN NV.DRH.NANNINGS

JAARGANG VAN

FABRIEK.DENHAAG

Godfried de Groot

H e t is d e m o e i t e w a a r d o m e e n j a a r g a n g v a n H E T WEEsKBLAD, t e l a t e n i n b i n d e n e n e e n ploatsjje in uw w o n i n g te g e v e n .

"Jan £uyhenstraat 2a Amsterdam Telef, 28474

Bestel daarom neg (heden een exemplaar van d e n b a n d bij uwen leverancier, of rechtstreeks bij d e . Administratie, G A L G E W A T E R 22, LEIDEN, onder bijvoeging van het b e d r a g ad f 1.50 in postzegels, door toezending van postwis;,eI lof storting op postrekening 41880.

Specialiteit in Moderne en Artistieke foto' T\en üe de vele reproducties van ons verfe in „Wel Weekblad" CinemafflTheater

tooneel stelt voor de studio, waar de nieuwste film van Greta Garbo „Romance" wordt opgenomen. Clarence Brown, de regisseur, zit heel onelegant en die voorovergebogen in zijn kleine klapstoeltje het dikke scenario nog eens te bestudeeren. Op het tooneel . zelf zijn eenige mannen bezig met het „stofzuigeren" van een oud karpet, timmerlui slaan een paar spijkers in decors, technici zijn druk bezig met het schoonmaken en stellen van hun apparaten. E r heerscht een zoemende bedrijvigheid; de storm, die aan de stilte voorafgaat. In een hoek van het gebouw loopt met statige stappen een aristocratisch uitgedost heer in een waardig costuum uit 1865 te „ijsberen". De rook van

zijn virginia-sigaret dwarrelt om zijn grijze pruik en nauwelijks is de eene sigaret in rook vergaan of een andere wordt aangestoken. Het is nu eenmaal een eigenaardigheid van Lewis Stone, dat hij vlak voor zijn optreden talrijke sigaretten moet hebben gerookt. William Daniels, chef-cameraman, die het eigenaardige record houdt tot nu toe alle films van Greta Garbo te hebben opgenomen, draait een laatste schroef vast aan zijn rijdende camera en knikt dan naar Clarence Brown. „Wat mij betreft, kunnen we beginnen," zegt hij. Brown knikt terug en pakt liet zilveren fluitje, dat aan een koord om zijn hals hangt. Een snerpend geluid weerklinkt door de ruimte en het is merkwaardig om te zien welke uitwer-

- 2 - 3

king dit signaal heeft. Het hee systeem van 'menschen en machines maakt zich, als bij tooverslag, „ten strijde" gereed. Het geluid verstomt. Brown laat zijn blik door de studio gaan. Alles schijnt gereed. Dan nog een fluitsignaal. Een kort commando. Ineens flakkeren een serie schijnwerpers aan, die het tooneel in een zee van schel licht zetten. Weer klinken korte bevelen. Het licht wordt sterker, vermindert, krijgt een roode tint, dan blauwig. Daniels geeft een teeken. Alles in orde. Nu komen de microfoons aan de beurt. Een assistent, in een overall, klimt haastig op het tooneel. Hij gaat voor een microfoon staan en telt: „Een twee, drie, vier, vijf, zes . . . ." Dan gaan zijn oogen vragend naar omhoog, naar

„Der k e u s c h e J o s e f Men is bezig- de laatste hand te leggen aan de nieuwe sprekendefilm met Harry Liedtke in de hoofdrol, getiteld „Der keusche Josef". Verdere medespelenden zijn Elga Brink, Ossi Oswalda, de ook in ons land bekende revue-ster Grete Natzler, enz. —o— Truus v a n Aalten Ons Truusje is op weg beroemd te worden. Zij werkt thans weer mede in de Silva-film „Pension Scholier", welke onder - regie van Georg Jacoby wordt opgenomen. Verdere medespelenden zijn Trude Berliner en Kurt Vespermann. —o— Charlotte Ander De bekende Duitsche filmster Charlotte Ander is door de „Paramount" geëngageerd. Zij zal in de Duitsche sprekendefilm „Weib im Dschungel" optreden.

^

—°—

Greta spreekt Duitsch In „Anna Christie", een Duitsche sprekendefilm van de Metro-Goldwyn-Mayer, zal Gretfe Garbo de hoofdrol vervullen. Jacques Feyder, die ook de leiding van haar rolprent „De Kus",had, zal.wederom de regie voeren. — o— O u d e bioscoop—theaters n i e t in trek Deze maand zijn in New York 26 oude bioscooptheaters afgebroken. Het publiek, verwend door de moderne bioscooppaleizen, was zelfs door de beste programma's niet te bewegen de „oudjes" op te zoeken,. —o— „Madame Pompadour" De bekende operette „Madame Pompadour" val worden verfilmd. De vrouwelijke hoofdrol zal Anny Ahlers van het „Theater an der Wien" vervullen. Als regisseur zal Dr. Willi Wolff optieden. De opnamen beginnen einde September.

TECTENBU

HARTKAMP >OSTENLAAN176. EINDHOVEN, TEL. 2592 UITSLUITEND VOOR 1e KLAS

BOUWWERKEN EN THEATERBOUW.

(Vervolg van pagina 3) de glazen „monitor-kamer", waar de „geluidsmenger" zit, die de microfoons bestuurt en controleert. Een armzwaai. Goed! Dan komt een volgende micro'foon aan de beurt en vervolgens de tien of twaalf andere. 'De geluidsmenger laat een laatsten blik over zijn toestellen gaan .. . Dan buldert het plotseling uit een luidspreker: „Die microfoon aan den rechter muur, boven het s c h i l d e r i j . . . . hangt die niet t< laag voor de opname ?" Onmiddellijk schieten een paar a sistenten toe. Een korte bespreking m L den c a m e r a m a n . . . . nee, hei kan nog juist zoo . . . . de microfoon z.al op den celluloid-band niet te zien zijn. Alles in orde ? Neen, nog niet. Weer komt de vervaarlijke stem uit den luidspreker. „Microfoon zes nakijken. Hangt die wel goed ? Is er geen los contact ?" Weer hollen eenige mannen- naar microfoon zes. Na eenige oogenbiikken commandeert de machtige luidsprekerstem: „Spreken I" „Een, twee, drie, vier, vijf „Dat kan niet z o o . . . . hij trilt veel te sterk. Haal 'm van den muur af en zet 'm los neer." Er is even een groote bedrijvigheid. Kabels worden losgemaakt, men klautert Qp stcelen, instrumenten kletteren met metalen klank tegen elkaar. Weei beveelt de luidspreker: „Probeeren!" „Een, twee, drie, vier, vijf " „Prachtig laat zoo zitten hij is uitstekend I" Brown zit al ongeduldig te kijken. „Zijn jullie nu haast klaar ?" vraagt hij. „Alles in orde," brult de luidspreker. „Roep miss Garbo!" beveelt Brown eh zijn assistent springt op en rent naar de kleedkamers, welker inventaris bestaat uit een grooten spiegel, een toilettafel, een krul-ijzer, een electrische kachel, een stoel en een divan. „Klaar, miss Garbo?" roept hij in de gang. „Ik kom!" is het antwoord. Een geruisch van zijde, dan komt uit de deur, voorzichtig schuifelend en haar wijde crinoline tegen botsingen beschermend, Greta Garbo. Een visioen van charme en elegance, een persoonlijkheid, wier aanwezigheid men onmiddellijk voelt. Greta Garbo met krullen en in een c r i n o l i n e . . . . zóó zag men haar nog nooit. Rustig en vlug neemt zij haar plaats in aan een klein tafeltje op het tooneel, tegenover Stone, die zich naar haar toebuigt en een smeekenden blik in zijn oogen heeft. Een gespannen stilzwijgen, dan een harde klap om het begin van de scène op den geluidsband aan te geven.... weer stilte en dan ineens een algemecnc ontspanning als de eerste woorden gesproken worden., „Herinnert u zich Millefleurs dan niet? De viooltjes onder uw raam en de klaterende fontein ?" vraagt Stone. Miss Garbo keert zich naar hem toe en wringt haar veelzeggende handen. E n in een wonderlijk AmerikaanschItaliaansch, dat toch een eigenaardige bekoring heeft, antwoordt zij protesteerend. Zoo gaat de scène verder. Zij staan

- 5 —

GRETA GARBO

op en bewegen zich in de kamer, gevolgd door microfoon en camera. Minuten worden geteld. v Dan opent Stone de deur en gaat h e e n . . . . „In orde!" roept Brown eenige seconden later. Regisseur, cameraman en technici kijken vol spanning naar de glazen controle-kamer. De geluidsmengcr glimlacht, veegt zijn voorhoofd af en steekt dan zijn beide duimen omhoog, het teeken voor: „In orde!" Even later klinkt zijn stem weer door den luidspreker. „O.K. for soundl" „O.K. for camera!" roept Daniels. De lampen gaan sissend uit. Stone steekt een sigaret op. Greta Garbo pakt met sierlijk gebaar haar crinoline op en keert naar de kleedkamer terug. Brown zit weer op zijn stoeltje en leest. De technici maken hun apparaten in orde. Voor de volgende scène....

CIOARROS CADENA „Een R(jkdom d e r T r o p e n '

IN DE VOORNAAMSTE SIGARENWINKELS

IIIIIHMMIIIIMMIIIMHIIIItllMIIIIIIIIIIIIIIMIIIHIIIIIIIMIIMIIIIIinillllllllllllllllll

Hel hier volgende verhaal wordt algemeen beschouwd als hel interessantste en boeiendste, dal 5ir Arthur Conan Doyle ooit heeft geschreven. Het is een van zijn eerste pennevruchlen en droeg er niet weinig toe bü. zijn naam als gioolsten detective-schrijver te vestigen.

DE BOND VAN ROODHARIGEN

iiiiMifimmmiHiiiiiimiiiiHiiiiMmiiiHiiiiiiiiiiiimiiuHiimiHiiimmiHiiili

et was op een mooien dag in den herfst van het vorige jaar, dat ik een bezoek bracht aan mijn vriend Sherlock Holmes en hem in een druk gesprek gewikkeld vond mer een flinken, blozenden heer van meer dan middelbaren leeftijd en met vuurrood haar. Reeds wilde ik mij, na een verontschuldiging gemompeld te hebben, omdat ik stoorde, terugtrekken, toen Holmes mij bij mijn mouw greep, mij snel de kamer binnentrok en de deur achter mij sloot. „Je hadt nooit beter gelegen kunnen komen, beste Watson, ' zei hij hartelijk. „Ik dacht, dat je bezig was," antwoordde ik. „Dat ben ik ook. Heel druk zelfs." „Dan kan ik wel even in de kamer hiernaast wachten." „Nergens voor noodig. Deze heer, mr. Wilson," aldus wendde Holmes zich tot zijn bezoeker, „is bij veel van mijn meest succesvolle gevallen mijn compagnon en helper geweest en ik ben er van overtuigd, dat hij ook in uw geval weer van het grootste nut zal zijn."' Mr. Wilson stond bij deze woorden half van zijn stoel op en groette mij met een lichte buiging en een onderzoekenden blik uit zijn kleine, ronde oogjes. „Ga op de sofa zitten," zei Holmes tegen mij, terwijl hij zich weer in zijn armstocl zette en zijn vingertoppen tegen elkaar plaatste, zooals zijn gewoonte was indien hij voor een geval stond, dat zijn belangstelling had. „Ik weet, mijn waarde Watson, dat je je, evenals ik, interesseert voor alles wat bizar is en afwijkt van het ijllcdaagsehe. En je zult je herinneren, dat ik je conige dagen geleden nog zei, dat wij voor zonderlinge gebeurtenissen en buitengewone combinaties tot het leven zélf moesten gaan, waarin steeds veel gedurfder dingen gebeuren dan in de verbeelding." „Een stelling, die ik zoo vrij was in twijfel te trekken." „Dat deed je inderdaad, dokter, maar dit neemt niet weg, dat je toch mijn meening zult moeten onderschrijven, omdat ik je anders onder zoo'n stapel feiten en bewijzen zal begraven, dat je er onder bezwijken zult. en mij wel gelijk moét geven. Mr. Jabez Wilson nu is zoo vriendelijk geweest naar mij toe te komen om mij een geschiedenis te vertellen, die de zonderlingste belooft te worden, waarnaar ik ooit heb gegeluisterd. J e herinnert je mijn opmerking, dat de vreemdste en buitengewoonste dingen zeer vaak \ n b o n d e n zijn niet met de grootc, doch met de kleinere misdaden, waarbij dan vaak nog twijfel kan bestaan ten opzichte van de vraag, óf er inderdaad wel

H

VRIJ NAAR HET ENGELSCH VAN SHERLOCK HOLMES DOOR D ' A L V A R E Z positief van misdaad sprake kan zijn. Naar wat ik heb gehoord, is het mij nog onmogelijk te zeggen of in het onderhavige geval inderdaad van een misdaad gesproken kan worden, maar de loop der gebeurtenissen is in ieder geval de zonderlingste, die ik ooit heb vernomen. Misschien wilt u zoo vriendelijk zijn, mr. Wilson, de geschiedenis nog eens opnieuw te verhalen. Ik vraag u dit niet alleen, omdat mijn vriend Watson het begin ervan niet heeft gehoord, maar ook omdat ik, den bijzonderen aard van uw mededecling in aanmerking genomen, niet graag ook maar één enkel detail zou willen missen. Gewoonlijk kan ik, wanneer mij een of andere gebeurtenis wordt verteld, mij er wel een herinneren, die er op lijkt, maar nu rnoct ik toegeven, dat ik iets dergelijks nog nooit heb gehoord." De bezoeker stak trotsch zijn borst vooruit en haalde een smerige, meermalen gevouwen courant uit een van zijn binnenzakken. Terwijl hij met voorovergebogen hoofd en de courant op zijn knieën uitgespreid, de advertentie-kolommen doorliep, nam ik hem aan-

6-

illilllllllimiiitiiiiminmuiiiiiliillHilililiimiiiiiHiiiiiiiMimiiimilHiiiiiiiii

„Er wordt 'n belangrijke misdaad voorbereid," zei Holmes. „Ik zal vanavond ;"e hulp noodig hebben." „Hoe laat?" „Tien uur ongeveer." „Ik zal dan bu'ie zijn." „Uitstekend. En wat ik zeggen wil, het kan gevaarlijk zijn. steek dus een revolver b'U Je." iiimiiiiHiiimiiiiiNimiiimiiihimiitimimiiiiHilimiHimiimMlllimmiiiii

dachtig op en trachtte volgens de methode van mijn vriend, de aanwijzingen te lezen, die zijn kleeren en uiterlijk verrieden. Mijn onderzoek bracht mij echter niet veel verder. Onze bezoeker toonde alle kenteekenen van den gemiddelden handelsman uit den burgerstand: corpulent, deftig-doend en langzaam in zijn bewegingen. Hij droeg een slobberige, grijze broek, een niet al te schoone zwarte jas, die hij niet had vastgeknoopt en een grijs vest mét een zwaren koperen horlogeketüng, waaraan een vierkant bewerkt, metalen plaatje hing. Een groene bolhoed en een verschoten bruine overjas lagen op een stoel naast hem. Hoe ik ook keek, ik kon niets bijzonders opmerken aan den man, behaive zijn vuurrood haar en een uitdrukking van groote teleurstelling en ontevredenheid, welke duidelijk in zijn oogen was te lezen. Sherlock Holmes merkte natuurlijk dat ik trachtte onzen bezoeker te^ taxeeren en hij schudde glimlachend' zijn hoofd toen hij mijn vragende blikken opving. „Behalve de duidelijke aanwijzing, dat hij indertijd handenarbeid heeft verricht, dat hij snuift, dat hij in China is geweest en dat hij den laatsten tijd heel wat heeft zitten schrijven, kan ik ook niets opmerken," zei hij toen. Mr. Jabez Wilson schoot verrast overeind in zijn stoel. Zijn wijsvinger liet hij op de courant rusten, maar zijn oogen namen mijn vriend Holmes één en al verbazing op. „Hoe ter wereld kunt u dat allemaal weten, mr. Holmes?" vroeg hij. „Hoe weet u bijvoorbeeld, dat ik handenarbeid heb verricht ? Het is inderdaad waar, want ik ben als scheepstimmerman begonnen." „Uw hand, mijn waarde heer. Uw rechter hand is veel grooter dan uw linker. U heeft er veel mee gewerkt en daardoor zijn de spieren veel meer ontwikkeld." „En van dat snuiven dan ?" „Kijkt u zelf maar eens op uw vest, mr. Wilson," zei Holmes lachend. „Natuurlijk is u ongetrouwd — mr. Wilson wierp weer een verrasten blik op mijn vriend — „want anders zou uw vrouw er wel voor hebben gezorgd, dat de resten van uw liefhebberij er niet zoo lang op waren zichtbaar gebleven I" Mr. Wilson zat even met open mond, toen zei hij: „Maar hoe weet u dan, d a t ' ik in China ben geweest en dat ik den laatsten tijd veel heb geschreven? Dat zou ik toch wel eens willen weten!" „Om met het laatste te beginnen: uw rechter mouw glimt aan den onderkant, terwijl uw linker mouw hetzelfde doet bij den elleboog, waar u ze op

den lessenaar heeft laten rusten. En dat u in China is geweest, zie ik aan de tatouëering op uw rechter pols. Alleen in het Hemelsche Rijk geeft men aan de schubben der visschen een dergelijke rose kleur. Ik heb een studie van tatouëeringen gemaakt, dus ik kan het weten, mr. Wilson 1" besloot hij lachend. Mr. Wilson lachte nu ook, zwaar en rollend. „Dat heb ik nog nooit meegemaakt," riep .hij uit. „Ik dacht eerst, dat u iets bijzonder knaps hadt gedaan, maar ik merk nu, dat er eigenlijk niets aan wasl" „Ik geloof, Watson, dat ik me heb vergist door zoo openhartig te zijn," zei Holmes tegen mij, me een knipoogje gevend. „Als ik zoo doorga, zal het schijntje reputatie, dat ik heb, weldra heelemaal schipbreuk lijden. — Kunt u de advertentie niet vinden, mr. Wilson?" „Ja, hier heb ik ze," antwoordde de aangesprokene, met zijn dikken, rooden vinger halverwege in de kolom wijzend. „Hier is ze. Dat was het begin van alles. Maar leest u ze zelf, mijnheer." Ik nam de courant van hem aan en las: „VAN DEN BOND VAN ROODH A R I G E N . Ingevolge beschikking van wijlen Ezekiah Hopkins, Lebanon, Penn. U.S.A., is er opnieuw een vacature te vervullen, welke een lid van den Bond recht geeft op een salaris van vier pond voor een zuiver nominale functie. Alle roodharige mannen, die gezond zijn van lichaam en geest en den leeftijd van één en twintig jaar hebben bereikt, kunnen worden gekozen. Zich persoonlijk te vervoegen Maandag a.s. om elf uur des morgens bij Duncan Ross, op het kantoor van den Bond, 7 Pope's Court, Fleet Street." „Wat beteekent d a t ? " riep ik uit, nadat ik de advertentie twee keer met de grootste verbazing had gelezen. Holmes lachte en bewoog zich in zijn stoel op en neer, zooals zijn gewoonte was wanneer hij zijn geest ernstig inspande. „Het is een beetje buiten het gewone spoor, niet Watson?" vroeg hij. „En nu, mr. Wilson, nu is u persoonlijk aan de beurt. Vertel ons alles van uzelf, van uw leven, uw dagindeeling en het resultaat, dat de advertentie op uw leven heeft gehad. Maar teeken eerst even aan, hoe de courant heet en van welken datum zij is, Watson." „Het is The Morning Post van 27 April, dus precies twee maanden geleden," zei ik. „Goed. En nu u, mr. Wilson 1" „Nou, het is precies zooals ik u heb verteld, mr. Sherlock Holmes," zei Jabez Wilson, terwijl hij .met een grooten zakdoek zijn voorhoofd afveegde. „Ik heb een pandjeshuis op Coburg Square. Ik.heb het niet erg druk en de laatste jaren heeft mijn winkel me net genoeg opgebracht om er van te kunnen leven. Vroeger hield ik er twee bedienden op na, maar nu nog slechts één en ik zou een heelen dobber hebben om hem te betalen, als hij niet bereid was voor half salaris te werken, omdat hij het vak wil leeren." Hoe heet die filantropische jonge-

man ?" informeerde Sherlock Holmes. „Vincent Spauiding en hij is niet meer zoo hèèl jong. Ik zou zijn leeftijd moeilijk kunnen schatten, maar ik zou onmogelijk een beteren bediende kunnen vinden, mr. Holmes. Hij zou wel een betere betrekking kunnen vinden en tweemaal zooveel kunnen verdienen als ik hem kan geven. Maar hij is tevreden en waarom zou ik hem dus wijzer maken dan hij is?" „U heeft gelijk. U schijnt het te hebben getroffen, dat u een bediende kon vinden, die onder den gewonen standaard wil werken. Dat gebeurt in dezen tijd niet zoo vaak. Misschien is uw bediende wel even eigenaardig als uw advertentie." „O, hij heeft natuurlijk zijn fouten,"

zei mr. Wilson. „Ik heb bijvoorbeeld nog nooit iemand gezien, die zóó gebrand is op fotografeeren. Inplaats van te trachten iets van het vak te leeren, verdwijnt hij als hij de kans heeft met zijn camera om dan als een konijn in zijn hol in den kelder te kruipen, teneinde zijn foto's te ontwikkelen. Dat is zijn voornaamste gebrek, maar overigens is hij een goede kracht. Bepaalde slechte eigenschappen heeft hij niet." „Hij is nóg in uw dienst, veronderstel i k ? " „Ja, mijnheer. Hij en een meisje van een jaar of veertien, die wat kookt en het huis schoonhoudt. Anders komt er niemand bij me over den vloer, want ik (Vervolg op pagina 11)

Foto Godfried de Groot

De nieuwste foto van deze begaafde actrice, die verbonden is aan de Kon. Ver. „Het Nederlandsch Tooneel", directie Verbeek en Saalborn.

■™

E

r zijn artisten, met wie men gedurende drie minuten over het weer, over de volle (of leege) zaal, de goede of slechte accomo­ d a t e en hun succes kan pra ; ten, om vervolgens vriendelijk stommetje te spelen; er zijn artisten, die men met eenige moeite tot een kort persge­ sprekje kan verleiden, dat al heel spoedig als een kinder­ briefje eindigt met: „Nu weet ik niets meer", en er zijn artisten, met wie men dagen­ lang kan samenzijn, met wie men kan boomen tot diep in den nacht en die zooveel aardigs en interessants te ver­ tellen hebben, dat men zich geen oogenblik verveelt. Tot dit laatste soort t>c­ hoort de bekende Spaansche danser Vicente E scudero, die zich in de weinige malen, dat hij in ons land is opgetreden, reeds een enthousiaste schare bewonderaars heeft verwor­ ven. Zoo komt het, dat ik het niet nalaten kan u eens iets

VICENTE E SCUDE RO ALS KWAJONGE N ­ ALS ZWE RVE R ­ ALS DANSE R uit zijn leven te vertellen, hoe­ wel ik het in het geheel niet van plan ben geweest. Ik hoor onzen redacteur al brommen: „Mijnheer Herfred. men moet over artisten schrij­ ven, voordat zij komen en niet, nadat zij vertrokken zijn." Maar wat kan ik er aan doen ? Hij heeft mij bij zijn patste bezoek weer zoo­ veel aardigs verteld, dat ik het mijzelf nooit zou vergeven, als ik onze lezers er niet van mee liet deelcn. E n bovendien, hij komt spoedig terug, zoodat ik tóch nog vóór zijn komst schrijf. Ik zal hem nu maar aan het woord laten. „Geboren ben ik in Val­ ladolid, de hoofdstad van Oud­Castillië. Mijn vader was een Castinaan, hij speelde guitaar en zoo. Wij hebben het nooit met elkaar kunnen vinden. Hij zei, dat ik een slechte zoon was, maar dat zal hij nu niet meer zeggen, want ik stuur telkens geld naar Spanje! Mijn moeder was een Zigeunerin. E r zijn veel Zigeuners in Spanje. Zij kwamen er veel eerder dan de Mooren en zij zijn niet blijven zwerven, maar hebben thans vaste woonplaatsen. In Valla­ dolid zijn twee heele Zigeu­ ncrwijken en de bevolking van sommige . plaatsjes bestaat voor de helft uit Zigeuners. Onder hen ben ik opgevoed. Dat was in Granada bij de Gitanos van de Sacro Monte, de beroemde Zigeunerwijk. Een trotsch volk is dat; zij laten zich niet met anderen in en spreken ook een aparte taal. Zij dansen in heerlijke vrije rhythmcn en laten zich door niemand dwingen. U moet niet denken, dat zij voor u willen dansen. O, neen! Ik heb het eens meegemaakt, dat iemand hun geld aanbood, maar zij hebben hem uitge­ scholden inplaats van aan zijn verlangen te voldoen. Zij doen precies wat zij widen. Kort geleden heb ik hen terug ge­ zien; dat was in Barcelona op de tentoonstelling „De An­ daloesische week". Dat heeft mij veel plezier gedaan, zoo weer eens oude herinneringen op te halen. Als klein kind ben ik de wereld ingetrokken, heel pri­ mitief, als een kleine vage­ bond: dansen en met de muts rondgaan en dan weer verder. Heel Spanje ben ik door ge­ weest, zonder reisgeld te be­ talen. J e verstopte je ergens in den trein en tlan was het oppassen, dat de conducteurs je niet te pakken kregen. E én -

8

keer ben ik over de heele lengte van den trein achter­ na gezeten en ééns hebben zij mij ook te pakken gekre­ gen en opgesloten. Toen moest ik voor hen dansen en hebben zij mij weer losgelaten. Ais kinderen speelden wij vaak stierengevechtje: je liet een stier op je afkomen en sprong dan vlug opzij. Ik had er den slag van te pakken, maar met koeien was het lee­ lijker; die laten zich niet voor den mal houden. Ik had eens een mooi nieuw pakje en dat heeft een koe van boven tot oiider vuil gemaakt en ge­ scheurd. E en ander maal heeft een stier mij als een tol in het rond gedraaid. Ik heb er nog een litteeken op mijn been van en het is een wonder, dat ik er nog zoo van af ben gekomCn. Als kleine jongen trok ik een tijd lang met een gui­ tarist rond: hij speelde en ik danste. Maar hij bedroog me telkens met het verdeden van het geld en ik kon er niets tegen doen, omdat hij zoo groot was. Ten slotte ver­ veelde het mij; ik nam een steen en gooide dien door zijn dan Zigeunerdansen maken en guitaar en zette het toen op zoo ben ik voor eenige jaren een loopen. Hij kreeg mij niet, gaan leeren castagnetten­spe­ maar hij zei, dat axS hij mij len en de dansen uit alle stre­ ooit zou te pakken krijgen, ken van Spanje, die ik zoo hij mij overhoop zou steken. vaak had gezien, zelf gaan Tot nu toe is het nog niet uitvoeren. In 1923 leerde ik gebeurd, maar als ik hem ont­ Almeria kennen en gaf moet, zal ik hem wel mei met haar in 1927 mijn eersten een nieuwe guit aar kunnen avond in de Sade Pleyel in verzoenen. Parijs. In 1928 kwam Car­ Zoo danste ik dan op de mita bij ons. Toen gingen wij straten, op de jaarmarkten en op tournee door Frankrjk, in de danshuizen. Café Can­ Zwitserland, E ngeland, Tur­ tante noemen wij die in kije, Griekenland, Servië, Bul­ Spanje en zoo kwam ik op garije, Be.glë, Holland, Jojgo mijn twee en twintigste jaar in Slavië en E gypte. Sinds ik Frankrijk en danste in de in Frankrijk kwam, ben h< Parijsche cabarets Flamenco. in Spanje niet meer opgetre­ Dat wil zeggen: ik danste den; in ai die jaren niet. Zigeunerdansen: Farruca, Gar­ Een Spaansche danser is in rotin, Zapateado en de oude Spanje niet in te±. Maar op Tango Gitano, die niets te verzoek van een paar vrienden maken heeft met den Argen­ heb ik er dezen winter een tijnschen Tango, maar de paar voorstellingen gegeven, moeder is van alle Zigeuner­ in Barcelona, Saragossa en dansen. Dat Flamenco is ook Bilbao. Dit jaar had ik naar een heel verkeerde naam. Het Amerika widen gaan, maar schijnt, dat er in de Vlaam­ ik ben ziek geworden en heb schc kolonies, die zich onder het een jaar moeten uit­ Karel V in Spanje vestigden, stellen." nogal wat gedanst werd en Dit was het, wat E scudero de Spanjaarden hebben dien naam Flamenco op de Zigeu­ mij in een van onze laatste nerdansen overgebracht, wat gesprekken vertelde. Toen wij opstonden was het twee uur heel verkeerd is. 's nachts en ik werd door den Omdat ik zelf teeken en hotelportier vriendelijk de decors en costuums ontwerp, deur uitgekeken. Maar als ben ik bekend geworden. Zoo onze lezers er evenveel plezier kwam ik in de groote variétés, in hebben als ik, wel, dan de revues en ten slotte tot hebben wij onzen tijd nuttig eigen dansavonden. Maar besteed. daarvoor moest ik ook andere ALBERT HE RFRE D. -

!-\

VADER CATS SCHREEF: S^SPBÜ-»wew;

„'t Mag waaien, stil zijn, vloeien of ebben; Die niet en waeght en zal niet hebben I" Waarlijk, als Vader Cats de LOTERIJEN van „DE J O O D S C H E I N V A L I D E " had beleefd, hij zou zooiets niet g e s c h r e v e n hebben. Want bij deze

TWAALF (GOEDGEKEURD

DOOR

LOTERIJEN D E N MINISTER

VAN

JUSTITIE).

IS

GEEN SPRAKE VAN WAGEN. Ieder lot biedt U immers een ENORAE KANS

OORDEELT

ZELF!!!

VOOR F 2.50 KUNT U WINNEN EEN DER

TWAALF FRAAIE HEERENHUIZEN mmmmmmmÊmmmÊmmimmmmÊÊmmmmmimmmmmmmmmimmmiÊÊmÊÊKmmmmÊmmÊmmimmmmmmmmmmmmmmmmmmm—mmmmmmmmÊmmÊÊmÊm

—

—

—

—

—

^

—

—

—

De Maquettes van deze Huizen zijn geëtaleerd bij GRAND BAZAR DE LA PAIX, Grootemarktstraat te den Haag. U kunt daar tevens bewonderen een der

TWAALF ESSEX-AUTOMOBIELFN SUPER SIX COACH (MODEL 1930).

EN

EEN KEUR-COLLECTIE

12 X 1000 KOOPT N O G HEDEN

IF 2.i bij: „ D E J O O D S C H E INVALIDE", N w . Achtergr. 98. Tel. 53362 & 50248, G e m . Giro J. 2000, Postgiro 161500. A l l e Bur. & A g e n t s c h a p p e n van „DE T E L E G R A A F " e n d e Courant „ N I E U W S V A N D E N D A G " te A'dam. Te R O T T E R D A M : Wijnhaven 80, Tel. 57580 e n 32542. T e ' s - G R A V E N H A G E : Drukkerij LEV1SSON, Hofwijckstr. 9, Tel. 17577 e n bij d e talrijke depots in h e t g e h e e l e land.

DER A N D E R E

PRIJZEN Aan

B O N ^^"™""~

"DE JOODSCHE INVALIDE" Nieuwe Achtergracht 98, Amsterdam.

Verzoeke mij te zenden loten a f 2.50. *)Het bedrag gelieve U bijgaand aan te treffen. *) Het bedrag zend ik U, na ontvangst i

i .

postwissel . toe. giro

der loten, per J —-n~ NAAM ADRES

(HANDTEEKENING) *) Doorhalen wat niet verlangd wordt.

(Vervolg van pagina 7] b e n w e d u w n a a r e n zal wel niet m e e r h e r t r o u w e n . W c leven eenvoudig en k a l m m e t o n s drietjes, h e b b e n een d a k boven o n s hoofd en betalen onzeschulden. D i e a d v e r t e n t i e heeft echter eenige v e r a n d e r i n g in o n s leven gebracht, mijnheer. V a n d a a g acht weken geleden k w a m S p a u l d i n g m e t d i e courant in zijn h a n d n a a r mij toe, terwijl ik in mijn k a n t o o r t j e a c h t e r d e n winkel zat en zei: ,,Ik wou, d a t ik rood was, m r . Wilson." „ W a a r o m ?" v r o e g ik. j N o u , " zei hij, „hier staat weer, dat er een p l a a t s v a c a n t is in den Bond van R o o d h a r i g e n . H e t is een klein fortuin voor d e n g e e n , d i e ze krijgt en ik geloof, dat er m e e r plaatsen dan sollicitanten zijn, zoodat d e b e h e e r d e r s van het fonds niet weten, w a t ze met het g e l d m o e t e n a a n v a n g e n . Als ik rood h a a r h a d , g i n g ik er oogcnblikkelijk heen." „ W a t is h e t d a n ?" v r o e g ik. „ U moet namelijk weten, m r . H o l m e s , dat ik bijna nooit e r g e n s k o m en ook nooit c o u r a n t e n lees. Ik wist d u s niets van d e n Bond v a n R o o d h a r i g e n en wilde er toch wel iets m e e r v a n h o o r e n . " „ H e b t u nooit v a n d e n Bond van R o o d h a r i g e n g e h o o r d ? " vroeg Spaulding verrast. „Nooit!" „Nou, d a t v e r b a a s t m e , want u k o m t zelf voor e e n v a n d e plaatsen in aanmerking." „ E n wat geeft h e t ? " vroeg ik. „O, e e n p a a r h o n d e r d p o n d per j a a r , m a a r het werk is licht en j e kunt er gemakkelijk n o g wat a n d e r s bijdoen." „ N o u , u kunt natuurlijk wel begrijpen, dat ik mijn o o r e n openzette, want d e zaken waren d e laatste jaren niet zoo e r g florissant geweest en een p a a r h o n d e r d p o n d e x t r a zouden mij zeer welk o m zijn geweest. D a a r o m vroeg ik h e m , mij er m e e r v a n te willen vertellen." „ U kunt zelf wel l e z e n , " zei hij, mij d e a d v e r t e n t i e wijzend, „dat er weer een p l a a t s vacant is en h e t a d r e s , waar u zich moet a a n m e l d e n als u er iets voor voelt, staat e r ook bij. Voor zoover ik begrijp, is de b o n d gesticht door een A m e r i k a a n s c h e n millionnair, E z e k i a h H o p k i n s , d i e een g r o o t e zond e r l i n g w a s . Hij w a s zelf rood en h a d een g r o o t e s y m p a t h i e voor alle roodh a r i g e n . T o e n hij d o o d was, bleek d a n ook, d a t hij zijn e n o r m fortuin in hand e n v a n g e v o l m a c h t i g d e n h a d gesteld met de o p d r a c h t , de rente van het k a p i t a a l te. b e s t e m m e n voor p e r s o n e n van het mannelijk g e s l a c h t die zijn kleur van h a a r h e b b e n . N a a r wat ik h e b geh o o r d , behoeft er niets voor te worden gedaan!" „ M a a r er zijn toch millioenen roodharigen, d i e solliciteeren kunnen?" zei ik. „Niet zooveel als u denkt," antw o o r d d e hij. „ I n d e eerste plaats moet men een zekeren leeftijd h e b b e n bereikt en in L o n d e n w o n e n . D i e A m e r i k a a n was namelijk uit L o n d e n afkomstig en wilde speciaal zijn s t a d b e v o o r d e e l e n . Bovendien h e b ik g e h o o r d , dat het g e e n zin heeft te solliciteeren, als je h a a r licht- of d o n k e r r o o d i s ; het moet

SIETSKE BOLTEN, die 26 Augustus werken van Handel, Meijerbeer, Strauss enz. zal zingen tijdens het concert, dat onder leiding van Ignaz Neumark in het Kurhaus te Scheveningen zal worden gegeven.

BENNO MOISEIWITSCH, de begaafde pianist, die 27 Augustus in het Kurhaus onder leiding van Hans Weisbach zal optreden.

VERA JANACOPULOS, die, eveneens onder leiding van Hans Weisbach, op 31 Augustus in het Kurhaus van haar fraai stemgeluid zal doen genieten.

LEONORA CORTEZ, die tijdens he, concert, 2 September in het Kurhaus onder leiding van Ignaz Neumark te geven, de pianopartij z;tl vertolken. — — — — —

-

- 10 '

11 -

beslist v u u r r o o d zijn. I n d i e n u zin heeft in het b a a n t j e , m r . Wilson, dan heeft u niets a n d e r s te doen d a n er even heen te g a a n ; m a a r misschien voelt u er niets voor om voor een p a a r h o n d e r d pond u w g e w o n e leven iets te veranderen." „Nu is het e e n feit, h.eeren, en u kunt d a t zelf zien. dat mijn ltaar de kleur heeft, die bedoeld werd, zoodat ik m e e n d e , een g o e d e k a n s te hehben. S p a u l d i n g scheen zooveel van d e zaak af te weten, dat hij mij van dienst kon zijn; d a a r o m zei ik h e m , de zaak te sluiten en m e t m e m e e te g a a n . Hij h a d wel ooren n a a r een loopje en dus sloten we den winkel en gingen n a a r h e t a d r e s , d a t in d e a d v e r t e n t i e was o p g e g e v e n . Ik h o o p nooit meer iets dergelijks t e zien, m r . H o l m e s ! Van alle windstreken kwamen zij, d i e rood haar h a d d e n , opzetten om te solliciteeren. Fleet Street w a s gewoon versperd door m a n n e n met ïood h a a r en P o p e ' s Court stond er gewoon m e e volgep r o p t ! Ik h a d niet durven denken, dat er in het heele land zooveel roodh a r i g e n waren a l s er door d i e ééne a d v e r t e n t i e bij e l k a a r waren gebracht, ledere kleur rood was er vertegenwoordigd, m a a r zooals S p a u l d i n g zei, waren e r niet veel, die v u u r r o o d h a a r h a d d e n . Toen ik zag. hoeveel er stonden te wachten, wilde ik teleurgesteld n a a r huis g a a n , m a a r S p a u l d i n g wilde er niet v a n h o o r e n . Hoi- hij hét klaar speelde, weet ik niet, m a a r hij d r o n g en duwde en werkte met zijn ellebogen e n bracht m e zóó in betrekkelijk korten tijd voor d e d e u r van het kantoor. O p de t r a p stond het natuurlijk ook v o l ; een partij g i n g n a a r boven, een a n d e r e k e e r d e teleurgesteld terug. W e werkten er o n s evenwel weer doorheen en waren s p o e d i g in het kantoor." „ U heeft een i n t e r e s s a n t e ondervinding o p g e d a a n , " zei H o l m e s , toen zijn cliënt even zweeg om zijn g e h e u g e n met wat snuif op te frisschen. „Vertei alstublieft v e r d e r . " „Het meubilair van het k a n t o o r bestond uit niets a n d e r s d a n een p a a r stoelen en een tafel, w a a r a c h t e r een klein m a n n e t j e zat, dat n o g r o o d e r was d a n ik. Hij zei een p a a r woorden tegen iedeien sollicitant. die zich p r e s e n t e e r d e en vond telkens een of a n d e r e fout a a n h e m , d i e h e m ongeschikt voor het b a a n t j e m a a k t e . Het scheen p e r slot v a n r e k e n i n g niet zóó gemakkelijk te zijn. a a n g e s t e l d te worden als het wel leek. T o e n de beurt aan ons was g e k o m e n , scheen hij echter veel a a r d i g e r te worden d a n tegen één van de a n d e r e n . Hij sloot zelfs de deur, toen wij b i n n e n waren, zoodat hij op zijn g e m a k met o n s k o n p r a t e n . „Dat is mr. J a b e z W i l s o n , " zei mijn b e d i e n d e , „en hij zou g r a a g een plaats in den Bond h e b b e n . " „ E n hij is er b u i t e n g e w o o n geschikt voor," a n t w o o r d d e de a n d e r . „Hij heeft alles wat er voor n o o d i g i s . " Hij deed een p a a r s t a p p e n a c h t e r u i t en keek n a a r mijn haar. tot i k er bijna verl e g e n o n d e i werd. Toen k w a m hij plotseling n a a r mij t o e , g r e e p mijn h a n d en wenschte m e g e l u k m e t mijn sue» es. „Het zou o n r e c h t v a a r d i g zijn o m te

­., .­ ,. :,y­.,,. ,,„,.... ^

twee u u r zei hij m e v o o r g o e d g o e d e n d a g , m e een c o m p l i m e n t j e m a k e n d over de hoeveelheid werk, die ik h a d g e d a a n . D a t g i n g zoo eenige d a g e n door, m r . H o l m e s , en des Z a t e r d a g s k r e e g ik vier mooie, g l i n s t e r e n d e g o u d e n s o v e r e i g n s ! D e v o l g e n d e week g i n g het hetzelfde en d e week d a a r o p eveneens, terwijl m r . R o s s hoe l a n g e r hoe m i n d e r k w a m con­ t r o l e e r e n ; ten slotte k w a m hij zelfs h e e l e m a a l niet m e e r . T o c h durfde ik natuurlijk g e e n oogenblik d e k a m e r v e r ­ l a t e n ; het b a a n t j e was tè gemakkelijk en k w a m mij tè g o e d van pas, d a n dat ik het wilde verhezen. A c h t weken ver­ liepen zoo en ik h a d bijna de heele A. uit de e n c y c l o p a e d i c o v e r g e s c h r e v e n , toen de zaak o p e e n s werd stopgezet." „ S t o p g e z e t ?" „ J a , mijnheer. E n wel v a n m o r g e n . Ik was g e w o o n om tien u u r n a a r k a n t o o r g e g a a n , m a a r de d e u r was g e s l o t e n e n in het m i d d e n van het p a n e e l h i n g e e n biljet. Ik h e b het er af g e h a a l d . H i e r is h e t . " Hij liet ons een s t u k p a p i e r zien e n we l a z e n : „ D e B o n d van R o o d h a r i g e n is o n t b o n d e n " . H o l m e s en ik k e k e n een o o g e n b l i k e r n s t i g ; t o e n d r o n g e c h t e r het k o m i s c h e v a n het g e v a l tot ons d o o r en we b a r s t t e n i n een s c h a t e r l a c h uit. „ I k k a n niet inzien, dat er iets g r a p ­ pigs a a n i s , " viel onze bezoeker uit. „ I n d i e n u niets b e t e r s weet te d o e n d a n mij uit te lachen, k a n ik wel e r g e n s anders heen gaan." „ N e e n , n e e n , " riep H o l m e s uit, h e m t c r u g d u w e n d in d e n stoel, waaruit hij r e e d s half was o p g e s t a a n . „ I k zou uw [Veivolg op pagina 20)

A C M Y E B 3 O E S C U E ^ M E I N l B OJ „,< De heer Alexander Emiel Wunnink, directeur van het Amsterdamsche ,,Theater Carré", met zijn administrateur den heer Louis Dekker, twee bekende persoonlijkheden uit het amusementsleven in de hoofdstad. a a r z e l e n , " zei hij. „ U zult het me ech­ het d o n k e r is, mr. H o l m e s , en vooral ter niet kwalijk n e m e n , i n d i e n ik mij­ D o n d e r d a g s ­ en Vrijdagsavonds, voor­ zelf zekerheid verschaf." Bij deze dat de m e n s c h e n h u n loon krijgen, w o o r d e n g r e e p hij met a l l e b e i zijn zoodat het me best g e l e g e n k w a m er h a n d e n mijn h a a r en trok er zóó h a r d in de m o r g e n u r e n iets bij te v e r d i e n e n . a a n . dat ik gilde van de pijn. E „ r Bovendien wist ik, dat mijn b e d i e n d e g o e d voor de zaak was e n ' het best staan t r a n e n in uw o o g e n , " zei hij, alleen af kon. toen hij me losliet. .,Het is dus in orde. Ik moet echter v o o r z i c h t i g zijn, D a a r o m zei ik, dat het m e uitstekend want t w e e m a a l ben ik voor den g e k schikte en vroeg n a a r het salaris. g e h o u d e n met een pruik en één k e e r „Vier pond per w e e k , " zei hij. met g e v e r f d h a a r . " Hij g i n g n a a r het „ E n het werk ?" r a a m en riep n a a r de m e n s c h e n , die ,,U heeft alleen m a a r te zorgen, d a t buiten s t o n d e n te wachten, dat ze wel u hier bent, op k a n t o o r . I n d i e n u n a a r huis k o n d e n g a a n , o m d a t de w e g g a a t , verspeelt u uw rechten. Het p l a a t s bezet was. E r steeg een gemom­ t e s t a m e n t is zeer duidelijk op dit punt. pel van t e l e u r s t e l l i n g op en t o e n d r o o p I n d i e n u ook m a a r even w e g g a a t , bent iedereen af. u de b e t r e k k i n g voor altijd kwijt." ,,Mijn n a a m is D u n c a n R o s s , " zei „ I k denk er niet a a n , weg te g a a n , " mijn nieuwe p a t r o o n nu, ,,en ik b e n a n t w o o r d d e ik. zelf een van de b e v o o r r e c h t e n uit het „ G e e n enkel excuus zal g e l d i g zijn, fonds van onzen weldoener. Bent u ge­ zelfs ziekte niet. U m o e t blijven of trouwd, mr. W i l s o n ? Heeft u k i n d e r e n ?" uw functie verliezen." Ik a n t w o o r d d e o n t k e n n e n d . „ E n het w e r k ? " „ D a t is j a m m e r , " zei hij, „ w a n t het „ H e t overschrijven van de „ E n c y c l o ­ Vetwormpjes ? fonds is ook b e s t e m d voor de n a k o m e ­ paedia B r i t a n n i c a " . H i e r is het eerste Probeer d e z e zuurstofbehandeling. lingen van alle r o o d h a r i g e n . H e t is deel. U moet zelf voor p a p i e r , inkt en De Radox­schooriheldsbehandeling zal ü binnen erg j a m m e r , dat u g e e n k i n d e r e n hebt p e n n e n zorgen, m a a r wij g e v e n een korten tijd een teint bezorgen, zoo frlsch en zoo gaaf als U nooit hadt durven hopen. en niet g e t r o u w d b e n t . " tafel en een stoel. Kunt u mo.rgen Inderdaad is Radox het eenige middel, dat Uw huid werkelijk verjongen zal. Opgelost In uw Ik voelde d e n m o e d in mijn s c h o e n e n k o m e n ?" waschwater komen zuivere, geneeskrachtige zuur­ zinken, mr. H o l m e s , want ik d a c h t dat „Zeker!" stof en andere waardevolle stoffen vry, die door­ tot de voedingskliertjes in de onderste het b a a n t j e p e r slot van r e k e n i n g nu „ G o e d e n d a g dan, m r . J a b e z Wilson dringen lagen der huid en deze voeden en versterken. nog mijn neus zou voorbijgaan. Na Door deze, tot nieuw leven opgewekte, kliertjes en laat mij u n o g m a a l s g e l u k w e n s c h e n wordt het geheele huidweefsel versterkt en ver­ echter eenige o o g e n b l i k k e n te h e b b e n met uw nieuwe functie." Hij liet mij uit jongd, terwijl alle verkeerde verschijnselen voor en geheel verdwijnen. Mejuffrouw W. M. K. n a g e d a c h t , zei hij, dat hij mij toch en ik g i n g met mijn b e d i e n d e n a a r huis, goed te Hoorn schryft: m a a r zou a a n s t e l l e n . e r g in mijn n o p j e s , o m d a t ik zoo'n ge­ „Ik gebruik Radox reeds ruim anderhalf „Als het een a n d e r betrof," zei hij, luk h a d g e h a d . jaar en kan het aan iedereen aanbevelen. Ik heb erg veel last gehad van puistjes in mijn „zou ik niet weten, of ik u k o n a a n ­ D e s avonds k o n ik e c h t e r d e ge­ gezicht en die zijn nu alle verdwenen." stellen, m a a t voor i e m a n d m e t zulk (Orlgineele brief ter inzage). d a c h t e niet van mij afzetten, d a t het Vetwormpjes worden onmiddellijk verdreven rood h a a r , moet ik wel een uitzonde­ allemaal een truc of afzetterij zou zijn. door een theelepel Radox bij een kop heet water ring m a k e n . W a n n e e r kunt u in functie m a a r S p a u l d i n g wist mij te bewegen te voegen en met dit mengsel de huid gedurende eenige minuten te betten. Wanneer het gezicht af­ karnen ?" er toch heen te g a a n en zoo kocht ik gedroogd is zijn de vetwormpjes verdwenen. Ge­ na deze behandeling een weinig cold cream. „ J a , dat is wel eenigszins l a s t i g , " zei den volgenden m o r g e n een flcsehje inkt, bruik Rimpels worden verwijderd door een theelepel ik, „want ik h e b een zaak." p e n n e n en papier en begaf mij naar Radox door een kop gefiltreerde, zure melk te mengen en met dit mengsel de huid lederen dag „O, dat geeft niets, mr. W i l s o n . " het k a n t o o r . Alles bleek i n d e r d a a d in te behandelen. zei S p a u l d i n g . „ I k kan de zaak wel o r d e . De tafel stond reeds voor mij Radox Is heerlijk geparfumeerd en verkrijgbaar waarnemen." klaar en mr. D u n c a n R o s s was aan­ bij alle apothekers en drogisten a f 1.25 per pak. Een pak is toereikend voor verscheidene weken. wezig om te zien, dat ik a a n het werk „ W a t zijn de uren ?" v r o e g ik. Importeur: N.V. Rowntree Handels Mij., Keizers­ 124, Amsterdam (C). ging. Hij hielp mij even op weg en gracht „Van tien tot twee." Voor Indlë verkrijgbaar bij: Firma J. van Gorkom vertrok toen. Af en toe k w a m hij ech­ & Co., Djocja en hare filialen. Xu heeft een p a n d j e s h u i s eigenlijk ter eens kijken of ik er was en om Hollandsche verpakking waarborgt echtheid. alleen m a a r k l a n t e n te wachten als -

12

NIEUWE SNUFJ ES IN DE HEERENMODE

1 en 3 Het nieuwe rok­vest, waarvoor marcella het meest geziene materiaal zal zijn. Links: een vest met één rij knoopen en vierkante lapellen; rechts: een model met tweemaal drie knoopen en rondgesneden lapellen. 2 De nieuwste dassen. Het bal­ letjes­motief ­ in­twee­kleuren zal in den komenden herfst waarschijnlijk favoriet zijn. De twee dassen links en in het midden­hebben op een don­ kerblauw fond een patroontje van rood en zilver, terwijl dat van de rechter das rood met goud is op een bruinen ondergrond. 4 Voor hen, die de gemakkelijke pet prefereeren boven den hoed werden dit model en patroon ont­ worpen.

worden. Hij is van lak of boxcalf met linnen of peau de suède. 6 Een nieuw model boord voor de avonddracht. Uit de beide vleugels is onderaan een stukje weggesneden. De das past precies in de hierdoor ont­ stane opening, waardoor ze steeds op haar plaats blijft zitten. Een practisch nieuwtje! 7­9 Waarvan onze overjassen zullen moeten zijn. 7. Negerbruine wol met een werkje erin van lichtbruin, zwart en grijs. 8. Grijze breede streepen afgewisseld met zwarte en donker­ blauwe, zullen zéér modern zijn. 9. Een onregelmatig grijs vischgraatpatroon op bruin fond zal vooral bij voorkeur voor de ruime overjas gekozen worden.

5 In den laatzomer en vroegen herfst zal deze schoen veel gedragen 10 Een leeren motorkapje, ongeveer gelijk aan dat, wat bij ski­en wordt gedragen, zal zeer waarschijnlijk in den aanstaanden herfst en winter veel gedragen worden. 11 Een overhemd, met stijve borst, die niet kreukt L Welk een verheugenis voor den man, die reeds jarenlang tegen dit euvel heeft gevochten. Velen van ons besteden bijzondere aandacht aan den snit van rok of smoking, maar weten het gansche effect ervan bedorven door een overhemd, dat er reeds verfomfaaid uitziet als we het nauwelijks aan hebben. Hierboven een overhemd, dat, daar de borst uit verschillende lagen bestaat, steeds onberispelijk zal blijven zitten en niet kraakt!

OPERETTEKUNST IN DE MAASSTAD „GRAAF BLIJFT GRAAF" EEN NIE UW OPE RE TTE ­GE ZE LSCHAP

Lotte Bartschat in „Graaf blijft Graaf"

E

r wordt ontzaglijk hard gewerkt bij het Rotterdamsch Operettegezelschap; evenals bij een scheepswerf, waar bij het van stapelloopen van een schip weer onmiddellijk de kiel gelegd wordt voor een nieuw, beginnen bij dit gezelschap blijkbaar na de première of reprise van een operette, direct weer de repetities voor een andere. Na de zoo succesvolle reprise van Seppl — waarlijk een glansrol van Wieske Ghijs, maar bovendien met succesrollen voor eigenlijk alle hoofdpersonen — werd „Graaf blijft Graaf" weer eens te voorschijn gehaald, een operette­ werkje, dat niettegenstaande een aantal aardige melodietjes en enkele „Schlager", toch niet tot de sterkste van het zeer uitgebreide repertoire van het Rotterdamsch Operettegezelschap ge­ rekend kan worden, en ware het niet, dat de vertolking door alle hoofdpersonen in één woord voortreffelijk was, dan zou noch de inhoud, noch de muziek van dien aard zijn; dat dit werkje voor een serie voorstellingen voldoende publiek kon trekken. Maar de voortreffelijke vertolking vergoedt veel, zoo niet alles! Joh. Heesters was het slachtoffer van de hem opgedrongen gedaante­verwisseling van kappers­ bediende tot Graaf; en zoowel zijn zang —

ofschoon hij niet zoo heel veel te zingen had — als zijn spel was weer buitengewoon goed; hij begint zich het komische genre hoe langer hoe meer eigen te maken; het lijkt wel of hij ge­ ïnspireerd wordt door zijn — op dit gebied — illustere confraters Van Aerschot en Van Bijleveldt! Eerstgenoemde was thans een gemoedelijk oud heertje, wiens idioot gil­hik­lachje hoogst vermakelijk was. Van Bijleveldt had de vroeger door Boskamp gespeelde rol van den portier van „Alhambra" voor zijn rekening genomen. Hij speelde weer op de hem eigen droog­ komieke wijze en had zich een dwaas­expres­ sieven kop gegrimeerd. Het is niet uit gebrek aan galanterie tegenover de dames, dat wij eerst de heeren noemden, doch deze hebben in dit werkje nu eenmaal de toonaangevende hoofdrollen. De dames hebben er niet zoo bijster veel in te doen; maar wat ze deden, was dan ook tot in de perfectie verzorgd; Lotte Bartschat, als de temperamentvolle variété­artiste Dcsirée Viveranda, gaf de volle maat; vocaal was ook zij in deze operette stiefmoederlijk bedacht. Heerlijk naïef, ooiijk als altijd was weer Wieske Ghijs, als Lizzy, de dochter van Adam Mutzenbrecher, den hoedenfabrikant (Oct. van Aerschot); ook zij had niet zoo heel veel te zingen, maar had vocaal nog het leeuwenaandeel. De handeling van Graaf blijft Graaf is nogal magertjes voor drie lange bedrijven; het spel maakt echter alles goed, zoodat er aanhoudend reden was om de lever te doen schudden; en daarvoor komt het publiek toch grootendeels een operette zien! Wij hebben wel eens gemopperd over de dikwijls te stereotiepe decors van het Casino­ theater; doch thans brengen wij gaarne hulde aan de zeer goede, zelfs smaakvolle decors van het eerste en tweede bedrijf; ook het derde, de kapperswinkel, verdient een „tien"! Nog maar korten tijd zal het Rotterdamsch Operettegezelschap dit theater bespelen; het gaat verhuizen naar den Tivoli­schouwburg, terwijl dan in het Casino­theater een eigen Casino­Operettegezelschap zal optreden; we krijgen dus in het aanstaande seizoen in Rot­ terdam twee Operettegezelschappen ! Dat kan goed worden; als er een wedijver uit ontstaan zal om het allerbeste te brengen, kan het operette­lievend publiek er slechts wèl bij varen; en dan gelooven wij ook stellig, dat Rotterdam thans groot genoeg is, om voor beide gezelschappen het recht van bestaan aan te toonen. ARN. VAN RAALTE Jzn.

Wieske Ghijs in^Graaf blijft Graaf" -14 '

-

GÉZA KOMOR

T

ri­Ergon introduceert een nieuwen tenor in haar gramophoon­repertoire en wel Wilhelm Gombert, die op T.E . 5868 zingt „Ja, das 1st schön" (Lied van J. Hen­ ning—H. Tobar) en „Lass die Blumen für mich sprechen" (Paul Lincke—W. Steinberg). We hopen, dat Gombert nog erg jong is; dan heeft hij tenminste nog den tijd om veel te leeren. Het uitstekende orkest van Harry Jackson speelt op T.E . 5855 „Wenn die E lisabeth nicht so schone Beine hatt'" (R. Katscher—K. Farkas—G. Herczeg) en „Mein Hund beisst jede hübsche Frau ins Bein" (Kraus—E lka—Schwabach). De muziek is beter dan de banale titels doen vermoeden. Kurt Mühlhardt zingt de refreintjes. Van de Tango.Kapelle Konior verschenen twee nieuwe platen. Op T.E . 5859 „Rot ist dein Mund, der mich verlacht" en „Schönes Madchen aus dem Stadtchen", de twee Schlager uit de Tauber­toonfilm „Das Lockende Ziel". Op T.E . 5861 speelt hetzelfde orkest „Darf ich um den nachsten Tango b i t t e n ? " en „Mit dir allein auf einer einsamen Insel" (R. Benatzky—A. Rebner). Parlophon brengt een prachtige nieuwe op­ name uit Bizet's Carmen. Op 9506 zingen Kam­ mersangerin Barbara Kemp en Tino Pattiera, begeleid door een orkest samengesteld uit leden der Staatskapelle te Berlijn, dirigent Dr. Weissmann, het duet uit de vierde acte. Deze opname behoort tot de beste, die ooit uit deze opera zijn vervaardigd. Wé raden ieder aan, zich deze plaat te laten voor­ spelen. Hetzelfde orkest speelt op 9508 de „Krönungsmnrsch" uit „Der Prophet" (G. Meijerbeer) en „Fackeltanz Nr. 1 in B­Dur" (G. Meijerbeer). E en zeer goede opname! Een mooie orgelopname is E . 6273 „Song of the islands Na Lei O Hawaii" (King) en „Souvenir" (Ordla). Den naam van den orga­ *nist heeft men om onbegrijpelijke reden ver­ zwegen. De plaat is werkelijk zóó goed, dat er geen gevaar voor 's mans leven was ge­ weest als zijn naam bekend was geworden. Hetgeen men niet van iedere opname zeg­ gen kan. Verleden week noemde ik U eenige nieuwe opnamen van den populairen Willy Derby. Hieronder volgen nog acht nummers, alle opgenomen op Polydor. Het is jammer, dat ook deze voordrachtskunstenaar gebrek schijnt te hebben aan goede, origineele Neder­ landsche teksten. De nummers zijn: B. 17625 „Koekoek>Wals" (I. E . Jonasson­Ferry) en „Vogelün" (Ferry). B. 17628 „Jij bent mijn schat" (E isemann — Mihaly—Ferry) en „Twee d o n k r e oogen" (Sanders—Ferry). B. 17627 „Your Mother and Mine" (Gus E dwards— Ferry) en „Slamat Tidoer" (Willy Derby en Joop de Leur; tekst Ferry). B. 17626 „Veronika" (Walter Jurman — Ferry) en „Tot weerziens mijnheer Jansen" (Fred Ralph— Ferry). De aardige tekst van het origineele „Auf Wiedersehn, Herr Dokter" is wel wat èrg mishandeld. — Auf Wiedersehn, Herr Ferry, maar dan met wat beters 1

MIJN N E E F JANSSE N vertelde, dat hij zijn radio wilde ver­ knopen. „ W a a r o m ? " vroeg een vriend hem. ,,Ach," antwoordde mijn neef, „in de eerste plaats gaat hij zoo veel niet.cn in de tweede plaats ben ik altijd ge­ doemd twee stations door elkaar" te hoorenl" „Maar dan deugt je toestel niet!" ,,0 ja. Dat toestel kan het toch niet helpen dat mijn vrouw nooit eens haar mond kan h o u d e n ? " Men heeft al heel wat grapjes over gierigaards gemaakt. Maar zóó'n gierig­ aard als mijnheer Vincent is nog nooit voor het voetlicht van den humor gehaald. Want weet u, wat die deed ? Die veran­ derde zijn naam in „Vin", en wel om een „cent" te sparen ! Zij : „Heb je den nieuwen geruisch­ loozen kinderwagen al gezien ?" Hij: „Interesseert me niet. Geruisch­ looze kinderen zijn me liever." „Hoeveel inwoners telt dit d o r p ? " ,,U hoeft slechts één keer luid „Help !" te roepen en de nieuwsgierige omstanders te tellen om het te weten !" Charlie Chaplin zat nog, toen hij reeds tamelijk beroemd was, flink in de schuld. Toen een van zijn schuldeischcrs hem voor den tienden' keer maande, schreef Charlie hem den volgenden brief: „Mijnheer. In de la van mijn bureau bevinden zich eenige honderden briefjes, die elk den naam van een mijner schuld­ eischcrs dragen. Op iederen Nieuwjaars­ morgen neem ik met gesloten oogen één briefje er uit en de leverancier, wiens naam er op staat, krijgt zijn geld. Indien n mij echter nog één keer lastig valt, zal ik mij genoodzaakt zien u van de loterij uit te sluiten." „Mina, ik wil niet. dat je verloofde hier den heelen dag op de stoep staat." „Neen, mevrouw. Ik heb hem ook al zoo vaak gezegd binnen te komen."

Twee en tachtigste vraag. Wie onzer lezeressen kunnen ons zeg­ gen, wat men verstaat onder een fetisch (fetisj). Onder hen, die ons een goede oplossing zenden, verloten wij wederom een lot van de loterij der „Joodsche Invalide", benevens vijf aardige troostprijzen. Men gelieve zijn oplossing in te zenden op een briefkaart vóór io September (lezers in overzeesche gewesten mogen tot 8 Januari inzenden) aan ons adres: Redactie „Het Weekblad", 22 Galge­ water, Twee en tachtigste Vraag, Leiden.

Ze hadden het over verschillende soor­ ten van dieet. „Ik heb mijn heele leven biefstuk gegeten," zei hij, „en ik ben nu zoo sterk als een os !" „Wat grappig," zei ze. „Ik heb mijn heele leven visch gegeten en ik kan geen slag zwemmen." Vriendin : „Ik vind je dienstbode vreeselijk brutaal." Gastvrouw : „Ja, ik had haar eigenlijk al lang moeten ontslaan, maar. . . ." Jantje : „Maar u bent haar zes maan­ den loon schuldig, hè M a m m i e ? "

Gevangenis-bezoeker: „Hoe komt het dat je hier bent, man ?" Gevangene : „Een geloofskwestie, mijn­ heer !" ,, ? ? ? ?" „Ja, ik geloofde stellig, dat er geen agent in de buurt was !"

Mijnheer Meijer had den ganschen dag aan den oever van het water gezeten, echter zonder iets te vangen. Daarom liep hij onderweg naar huis een visch­ winkel binnen en zei tegen den bediende, die hem hielp : „Zeg, jongeman, gooi eens vijf v: n de grootste snoeken, die je in voorraad hebt, naar mij toe." „Gooien ?" vroeg de bediende verbaasd. „Doe nou maar wat ik je zeg," zei mijnheer Meijer kort. „Als ik thuiskom wil ik mijn vrouw eerlijk kunnen zeggen, dat ik ze gevangen heb !"

Smit : „Jonson heeft gisteren een verschrikkelijk spoorwegongeluk meege­ maakt." Willemsen: „Werkelijk? Werd hij gewond ?" ■Smit: „Alleen een paar schrammen in zijn gezicht !" Willemsen : „Gelukkige kerel ! Waar gebeurde het ?" Smit: ,,In de t u n n e l ! " Willemsen : „In de tunnel ?" Smit: , , J a ; hij kuste het verkeerde meisje !"

,,Jan," zei mevrouw Plak tegen haar man, toen hij van zijn kantoor thuis kwam. ,,Ik begrijp je houding niet, toen je vanmorgen wegging. Ik zei je goeden­ dag. Heb je dat niet gehoord ?" ,,Ja, lieve." „Waarom zei je dan ook geen goeden­ dag ?" ,,Ik was op het punt het te doen, Luus, maar ik beheerschte me nog intijds. Ik was bang, dat je denken zoudt, dat ik het laatste woord wilde hebben." De secretaris : „Daar is een heer, die een onderhoud met u wenscht. Hij wil weten, waaraan u uw succes te danken hebt." De millionnair : ,,H'm. Wat is hij ■— journalist of rechercheur ?" Het jonge vrouwtje kocht twaalf zakdoeken en merkte den eersten met Meijer­Dc Bruin. Op de elf andere zette zij : Dito. Mevrouw : „Waarom heb je je laatste betrekking verlaten, Jaantje ?" Jaantje: „Omdat ik nog niet wist, waarin ik hier terecht zou komen."

Indien U meent HE T BE STE gezien te hebben, dat er op filmriebied bestaat, 3an heeft de N;V. ME TRO OOLDWYN MAYER FILM My. alUjd N O O BE TE RE FILMS

­

15

„Het is een meisje, mijnheer," zei de zuster, het studeervertrek van den pro­ fessor binnenkomend. „Nou, moet u mij daar mee lastig vallen ?" vroeg de hooggeleerde. ,,Is mijn vrouw dan niet thuis ?!" „Zoo, zijn jullie verloofd?" zei groot­ moeder. „Nou, ik hoop, dat jullie veel van elkaar houden." „O ja, grootma," antwoordde het meisr je. „Dick houdt dol veel van mij en ik ook." Klant: ,,U zei me, dat ik van dit hor­ loge mijn heele leven pleizier zou hebben." Horlogemaker : „Zeker, mijnheer, maar op den dag, dat u het kocht, zag u er erg slecht uit." Agent (op drukken verkeersweg, ont­ zet) : „Juffrouw, u reedt tachtig kilome­ ter !" Zij : „O, dat is schitterend ! Ik heb pas gisteren leeren chauffeeren !"

Acht en zeventigste v r a a g . De bedoelde Franschc militair is Alfred Dreyfus. Na loting werden de prijzen als volgt toegewezen : het lot van „De Joodsche Invalide" aan den heer K. J. Heidinga, Zeist, wien wij veelgeluk er mee wenschen; de troostprijzen aan : den heer P. J. Robbers, Delft ; den heer J. A. Bauer, 's­Gravenhage ; mejuffrouw R. Pomstra, Groningen ; mejuffrouw T. de Vroom, Rotterdam en den heer C. Victor, Amsterdam.

-

■

D

O

H

et is de geschiedenis van den grooten Gabbo die, verblind door roem en succes zijn ongeluk tegemoet ging. Het is het drama van den variété­artist, die, ge­ dragen op de handen van het publiek, ten slotte meent het middelpunt der wereld te zijn. Het is een brok leven, dat weergegeven wordt op het witte doek, een brok leven zóó tragisch, dat de geschiedenis een zeer aangrijpende is geworden. Het moet een sterke geest zijn, die de weelde der volksliefde kan dragen zon­ der verwaand en trotsch te worden. De groote. Gabbo leefde met Mary, zijn trouwe helpster en zijn pop Otto, waar­ mee hij door middel van buikspreken lauweren oogstte in zijn eigen wereld, waar hij oppermachtig heerschte als een tyran. Zijn wil was wet; wat hij gebood moest gebeuren. Zelfs in de kleine alledaagsheden betoonde hij zkh een monster van onwellevendheid en onhebbelijkheid; was hij immers niet de groote Gabbo, dien ieder roemde, de groote Gabbo, die in den lande geen mededingers kende en wiens naam steeds op aller lippen was ? Maar de kruik gaat zoolang te water tot zij breekt. De groote Gabbo zou het ondervinden en de dag zou komen, dat zijn trotsch hoofd gebukt zou gaan onder zorgen J/gS^g^et, dat zijn

ERICH VON STROHEIM, „OTTO" EN BETTY COMPSON

heerschzuchtig en verwaand hart ver­ brijzeld neer zou liggen . . . „Een mensch krijgt alleen dat van het leven terug, wat hij er zelf aan heeft gegeven". Deze woorden van Mary zou de groote Gabbo eens be­ grijpen... Op een dag verlaat zij hem en laat hem achter met Otto, die den groo­ ten Gabbo verwijten maakt over zijn woorden: „Ze was goed voor ons beiden, zij kamde mijn haar, verfde mijn ge­ zicht, poetste mijn schoenen en nu is ze weg." Maar de groote Gabbo voelt het verlies niet in zijn eigenwaan: „Ik heb niemand noodig", zegt hij. „ E n dan, wat kan zij doen zonder mij, den grooten Gabbo." Zoo zien wij, dat wanneer de groote Gabbo spreekt met zijn pop, dit een samenspraak is tusschen zijn goede en zijn kwade ik. Zijn kwade ik, dat is de groote Gabbo, de trotsche artist, de roem van het publiek, de man, die niets dan hatelijke woorden weet jegens de vrouw, die hem liefheeft. .. Zijn goede ik, dat is de pop, dat is Otto, die hem als zijn geweten op de hielen volgt, waarvan Mary getuigen moet: „Het eenige vriendelijke woord, dat je ooit sprak, kwam van Otto." Mary dan heeft hen verlaten en de groote Gabbo leeft verder in de vaste overtuiging, dat zij zal terugkeeren,. om vergeving en onderdak te vragen. Maar zij keert niet weer. E n terwijl de groote Gabbo voortgaat met roem te oogsten, treedt Mary elders op in een kostbare en prachtige revue en leert daar een anderen man liefhebben ..­.. De weken verstrijken en de groote Gabbo begint te voelen, dat zijn hou­ ding jegens Mary geen goede is ge­ weest. Otto verwijt hem zijn gedrag, en de verwijten worden met den dag grooter. „Herinner jij je, Otto, hoe ze altijd alles voor ons verzorgde? Nu doet ze het niet m e e r " . . . . . Wie had den grooten, trotschen Gabbo vroc­

16 ­

ger ooit zoo hooren spreken ? Tenslotte ontmoet hij Mary en "blij als een kind doet hij alles om het wederzien zoo gelukkig mogelijk te maken. Hij koopt bloemen en zet die neer op hun tafeltje, en als zij ge­ komen is, is hij niet meer de oude Gabbo, maar is hij een andere man geworden, die alles goed wil maken wat hij bedorven heeft, voor de vrouw die hij nog steeds uit zijn volle ziel liefheeft. Mary echter is ook dezelfde niet meer: »zij heeft een ander liefgekregen. De groote Gabbo is voor haar de groote Gabbo niet meer van vroeger. Zij vertelt hem alles, van haar liefde, van haar geluk. De groote Gabbo hoort het aan, v e r d w a a s d . . . . het is alsof alles langs hem heengaat. E n wanneer zij weggegaan is en hij weer alleen in de kamer zit met Otto, dan dringt de waarheid der woorden: „E en mensch krijgt alleen dat van het leven terug, wat hij er zelf aan gegeven heeft" tot hem door en snikt hij zijn groot ver­ driet u i t . . . . Dien avond loopt de finale, waarin de groote Gabbo anders schitterde, mis. Als een gebroken man moet hij zijn val aanhooren, moet hij vernemen, hoe de directeur van het gezelschap hem toeroept: „Je hebt mijn finale bedor­ ven, lederen dag is het iets anders." En de groote Gabbo vertrekt. Wij zien hem tenslotte wezenloos langs het theater geen, terwijl mannen aan den gevel, de woorden „The great Gabbo" naar omlaag halen en wij voelen, dat daar een man heengaat, die geknakt is voor eijn heele leven, wiens roem tenslotte als rook opging, omdat hij geen oog had voor ander geluk. Dit is in het kort de geschiedenis van den grooten Gabbo. Moge de film met haar diepen en rijken inhoud velen tot leering zijn. Dan eerst kan men de waarde van dit werk in haar vollen omvang schatten

17 ­

DE ROMA NTIEK DER HISTORIE aanhangers zou laten doodschieten. Als loon voor zijn verraad ontving hij een tasch vol goud ! . . . .De morgen was gekomen en Masaniello stond, in de kleeren van zijn eenvoudig beroep en met een ontbloot zwaard in de hand, bij het altaar in de kerk, te midden van de edelen die op de edelen, leden van de hofhouding van aankomst van den onderkoning wachtten. den Spaanschcn onderkoning, die uit Reeds kondigde trompetgeschal diens de stad gevlucht was, zich niet op komst aan, toen Perrone plotseling zijn straat- durfden vertoonen; het aan- hand ophief. Dit was het afgesproken tal zijner volgelingen was inmiddels teeken voor het verraad : op hetzelfde tot minstens honderdduizend man geste- oogenblik werden er zeven karabijnen op gen I Zijn troon van ruw hout, welke op Masaniello gericht en klonken er zeven de Markt was opgeslagen, was omringd schoten. Twee hiervan gingen zóó rakedoor afdeelingen gewapenden, gereed om lings langs hem heen, dat ze zijn kleeren de geringste van zijn opdrachten ten uit- verschroeiden. Wonderlijk genoeg werd voer te brengen. Naast hem aan een tafel hij echter door geen van de zeven kogels waren zes klerken voortdurend bezig geraakt ! Perrone en zijn handlangers zijn bevelen op te schrijven. Ken van hadden er stellig op gerekend, dat MasaMasaniello's proclamaties is bewaard niello gedood zou worden. Deze vergisgebleven en . toont duidelijk dat hij, sing kwam hun duur te staan ; nauwelijks evenals alle geboren leiders, een waar was de kruitdamp opgetrokken en zag het valkenoog had voor alle details. Zoo volk Masaniello nog ongedeerd op de trap mochten de edelen bijvoorbeeld zich van het altaar staan, of zijn woede keerde niet meer in lange mantels op straat zich tegen de bedrijvers van den aanslag vertoonen ; de geestelijken moesten hun en in minder dan geen tijd ontstond er pijen afleggen, terwijl de vrouwen geen in de kerk een hevig gevecht. Perrone — rokken meer mochten dragen, die over den die oorspronkelijk een rooverhoofdman grond sleepten, want in al dergelijke was, die zich met zijn bende bij Masakleedingstukken konden wapenen ver- niello had aangesloten — w e r d gedood borgen zijn! De gerechtshoven werden evenals een aantal van zijn mannen, gesloten ; misdadigers van iederen rang terwijl de rest er slechts ternauwernood of stand werden voor dat zonderlinge in slaagde te ontkomen. Rondom Masatribunaal gebracht, waarvan Masaniello niello's troon werden tweehonderd staken tegelijk rechter en jury was. In een hoek opgericht en weldra prijkte op ieder er van de .Markt was een galg opgericht en van het hoofd van een van Perrone's de rechtspraak geschiedde zóó snel, dat lieden, terwijl er twee, hooger dan de in enkele uren tijds talrijke weerspannige anderen, werden vrijgelaten. Deze waren elementen werden gehoord, veroordeeld bestemd voor het hoofd van Maddaloni en gevonnist ! en Carafa. De eerste slaagde er echter in Zóó snel was Masaniello tot macht uit de handen van het woedende volk te gekomen, dat twee dagen voldoende blijven ; Carafa was minder gelukkig. waren geweest om hem van visscher tot Hij werd gegrepen en in stukken gehakt, terwijl men zijy hoofd in triomf naar de potentaat te maken. De onderkoning zat in het kasteel, Markt droeg, waar het weldra op den voor waarheen hij gevlucht was, veilig, maar hem bestemden staak prijkte. het werd door de opstandelingen op Het complot was mislukt en Masascherpe wijze bewaakt, zoodat er geen niello's macht was grooter dan ooit, levensmiddelen konden worden inge- want het volk zag in zijn ontsnapping bracht. De hertog en de schare jonkvrou- aan den dood een waar mirakel. Des wen en edelen, die met hem in de sterkte avonds reeds kwam er van den ondertoevlucht hadden gevonden, begonnen koning, die toen de catastrofe in de kerk zich daarom langzamerhand weinig op plaats greep, ijlings was teruggegaan, hun gemak te voelen. Er begon gebrek een brief, waarin hij mededeelde van den aan levensmiddelen te komen en toen aanslag geen kennis te hebben gehad. een spion bovendien de tijding bracht, Daar dit zeer waarschijnlijk was. gaf dat er wederom een nieuwe lijst was Masaniello hem te kennen, dat hij bereid opgemaakt van paleizen, die in brand was den volgenden morgen op het zouden worden gestoken, begreep de kasteel, waar de onderkoning vertoefde, hertog, dat hij genoopt was het hoofd te een onderhoud met hem te hebben. buigen en aan den volkswil toe te geven. Die dag zag de macht van Masaniello Hij zond Masaniello het gewenschte op haar hoogtepunt. Zoodra het bekend privilege en beloofde het den volgenden werd, dat hij naar het kasteel zou rijden, ochtend in de Carmine-kerk met een maakte het volk zich op om hem een eed te bevestigen. Natuurlijk werd deze ovatie te brengen. De huizen en straten tijding door het volk met groote vreugde werden versierd en overal waar Masaontvangen. Wel hield Masaniello zijn niello zich vertoonde, werd hij met luid volgelingen nog onder de wapenen, maar gejuich ontvangen. naar alle waarschijnlijkheid zou de De onderkoning betoonde zich een en al opstand toch zijn einde hebben gevonden. vriendelijkheid en overhandigde zijn De vreugdestemming zou echter op vijand het bewuste privilege, dat eenige ruwe wijze worden verstoord. Perrone, dagen later, op den vijftienden Juli, een van Masaniello's officieren, had des met een eed bekrachtigd zou worden in de avonds een onderhoud met den hertog kathedrale kerk. Inderdaad had de van Maddaloni en diens broer Don Carafa plechtige bezwering er van zonder eenige en beloofde hun, dat hij tijdens de cere- stoornis plaats en het volk van Napels monie in de kerk den visscher door zijn had de rechten gekregen, waarom het -

18 -

reeds zoo langen tijd had gesmeekt. Ze waren echter met geweld van den onderkoning afgedwongen en deze was er de man niet naar, om zonder meer in zijn nederlaag te berusten. Hij zon op wraak, een wraak, die de ondergang van Masaniello zou zijn. Een duivelsch plan was in zijn brein gerijpt en de uitvoering er van zou blijken even simpel als de uitwerking vreeselijk te zijn. Na de plechtigheid in de kerk noodde hij Masaniello en diens vrouw tot een feestmaaltijd in zijn paleis, waarbij zij als de voornaamste gasten werden behandeld. En het was tijdens dit gastmaal, waarbij de wijn vlood en de stemming allerhartelijkst scheen, dat het noodlot van den eenvoudigen visscher werd voltrokken. Toen hij er heen ging was hij een man van groot e geestesgaven ; toen hij er van terugkeerde was hij een krankzinnige ! In een glas wijn — of, zooals anderen zeggen, in een rijpe vijg ! — had men een vreemd en zeldzaam vergif gedaan, bereid door den geneesheer van den onderkoning. Het gastmaal eindigde echter in de beste verstandhouding en zonder dat iemand iets bijzonders had opgemerkt, maar den volgenden ochtend werden de Napolitanen verrast door het schouwspel van hun leider, die met gescheurde onderkleeren en slechts één kous aan, als een dwaas door de straten rende, op weg naar het paleis van den onderkoning, wien hij toeschreeuwde vergiftigd te zijn en te moeten sterven. Met een valschen blik keek de onderkoning hem aan en. . . . lachte. Toen kreeg Masaniello een gril: hij wilde naar Posilippo gaan en daar den dag in vermaak doorbrengen. Zijn wensch was toen nog wet : in de gondel van den onderkoning voer hij er heen, gevolgd door veertig booten met minstreels. Te Posilippo beval hij een kostelijk festijn aan te' richten, waarrjij hij meer d a n twaalf flesschen wijn dronk. . . . Den volgenden ochtend reed hij te paard en met ontbloot zwaard als een krankzinnige door de straten, roepend de stad in brand te zullen steken. Zijn eigen vrienden waren gedwongen hem te overmeesteren en hem naar zijn huis te brengen, waar hij onder strenge bewaking werd gesteld. Het complot was schitterend gelukt : niemand verdacht den onderkoning, maar algemeen was men van oordeel, dat de te groote inspanning van lichaam en geest de oorzaak was. De tijd om de laatste hand aan de voltrekking van zijn wraak te leggen was nu spoedig voor den Spanjaard gekomen : vier gehuurde mannen zouden Masaniello doodschieten. Met karabijnen gewapend begaven zij zich naar' zijn huis en doorzochten het van boven tot onder, zonder hem evenwel te vinden. Hoe het mogelijk was, zal altijd een raadsel blijven, doch Masaniello was er in geslaagd zich van zijn boeien te bevrijden en te ontsnappen. Spoedig hoorden zijn belagers evenwel, dat men hem, toen men hem had gevonden, naar een klooster had gebracht. Daar schoten zij hem neer en schonden op vreeselijke wijze zijn stoffelijk overschot, dat echter door het volk, dat hem vereerde, met koninklijke praal in een kapel werd bijgezet.

IN 15 TOT 20 MINUTEN EEN PRACHTIG, ALS VAN NATURE GOLVEND KAPSEL, zonder krultang, zonder hitte, zonder eenige hulp van anderen, door het gebruik van de „ETA KAP". Voor minder dan een dubbeltje een welverzorgd kapsel. Welk een voordeel. WAT ZEGT DE HAAGSCHE PERS VAN DE ETA KAPP

EEN PREMIE VOOR DE

LEZERS VAN HET WEEKBLAD Het verheugt ons dat wij onzen lezeressen en lezers

EEN BIJZONDERE PREMIE kunnen aanbieden en wel het alleraardigste en interessante boek v a n onzen m e d e w e r k e r

JOH. W. BROEDELET, getiteld:

TIEN TOONEELPORTRETTEN

De „ETA KAP"

VERLUCHT MET FOTO'S EN KARIKATUREN VAN LIDA VON WEDELL

zal, gezien haar eenvoud en doelmatigheid, by de dames oven populair worden, als de Gillette het bij ons hceren der schepping (dit in alle bescheidenheid opgemerkt) geworden is. (Haagsche Crt. 1 Juli), Voor vele dames zal naar verondersteld mag worden een dergelijk praetisch apparaat een besparing van t\jd en onkosten beteekeen. (Het Vaderland van 5 Juli, Ochtendblad). Het Ei van Columbus. Wij kunnen den Dames, die van een mooi kapsel houden (en wie doen dat niet ?) zoo'n Eta kap aanbevelen. De kosten zijn te gering tegenover het groote voordeel. (De Residentiebode van Hi Juli 1.1.). De „ETA" fabriek te Berlijn, die reeds menig goed ding, (mendenkeaan den Puriktroller) de wereld ingezonden heeft, heeft den dames een prachtdienst bewezen met het uitvinden van de „ETA HAARKAP". (Avondpost v. 23 Juli, Oehtendbl.). Gebruiksaanwijzing. Het haar bevochtigen met „ETA HAARKRULWATER", in gewenschte ligging kammen, kap opzetten, met inliggenden golflegger (staafje), haren tusschen banden der kap naar believen opheffen en Uw wcrk'is gedaan. Na 15 tot 20 minuten, terwijl Urustig met Uw bezigheden doorgaat, is het haar droog, daarna voorzichtig doorkammen en Uw kapsel is gereed. DE „ETA KAP" IS VOOR IEDER KAPSEL GESCHIKT

Dit boek bevat uitstekend geïllustreerde opstellen over: Jan Musch, Tilly Lus, Cor van der Lugt-Melsert, Buziau, Dr. Willem Royaards, Annie van Ees, Cor Ruys, Else Mauhs, Eduard Verkade, Nap de Ia Mar.

Als 3oh. W. Broedelet dergelijke onderwerpen behandelt dan weten we, dat men Iets bijzonders te leien krijgt.<

ALS TWEEDE PREMIE BIEDEN WI3 AAN:

LUC WILLINK FILM Een uitstekend boek over de geschiedenis en de ontwikkeling van de film. F I L M L A N D EN ZIJN VERBORGENHEDEN WORDEN AAN U B E K E N D G E M A A K T . Dertig belangwekkende foto's zijn in dit boek afgedrukt. Men oordeele zelf: Het boek bevat de volgende hoofdstukken.

(ook voor lang haar). Bij bestelling te vermelden oï men het haar in scheiding of achterovergekamd (dwarsgolven) draagt.

Prijs : „ETA KAP" met golflegger Fl. 2.— HAARKRULWATER Fl. 1.75 (totaal Fl. 3.75). Franco verzending door het goheele land volgt dadelijk na. ontvangst van postwissel, onder bijvoeging van 20 cents portikosten, of onder rembours met verhooging van kosten, tegen inzending van onderstaan-

Het ontstaan van de Film; De huidige Filmindustrie; W a t de Film vermag; Filmtechniek; Filmacteur; Filmregie (Duitschland) Filmregie (andere Europ. landen); Flïmregie (Amerika); Filmacteurs en Filmactrices: Asta Nielsen; Charley Chaplin; Het Jochie; Emil Jannings; Henny Porten; Kereltje; The perfect Flapper; Conrad Veidt; Tom Mix; Pola Negri; Watt en ' / 2 W a t t ; De Lieveling der Dames; Enkele Anderen; De geteekende Film; Bioscopen; Filmvaria (Schoolbioscopen, Filmarchief, Gekleurde Films, Filmtekst, Filmhumor, Massa-regie, Salarissen).

BEIDE

BOEKEN

LEVEREN

den orderbon. „ETA", Riouwstraat 204 (b.d. Koninginnegracht), Den Haag. Telefoon 52712. ORDERBON. Aan „Eta" - Riouwstr. 204 - Den Haag Zend mij s.v.p. onder rembours

* 1 Eta Kap met golflegger f2.—, 1 öac. Haarkrr'water f 1.75 (Totaal f 3.75). Naam Straat, huisn Woonplaats * Doorhalen hetgeen niet verlangd. Vermelden of haar in scheidinsr of achterover gekamd. Duidelijk schrijven S.V.D.

WIJ FRANCO

P E R P O S T T E G E N S L E C H T S f 0.75 P E R S T U K D e o o r s p r o n k e l i j k e p r y s w a s v o o r h e t werk v a n B r o e d e l e t f2.25 e n v o o r d a t v a n Luc Willink f 1.50

C. & Th.

Zendt ons per omgaand uw bestelbiljet met het bedrag in postzegels. U kunt het ook per postwissel sturen of het overschrijven op ons Giro-nummer 41880.

HIER HEEFT U EEN AFBEELDING VAN DE BEROEMDE

oo

E x e m p l a r e n w o r d e n in v o l g o r d e v a n b e s t e l l i n g e n z o o l a n g d e v o o r r a a d strekt g e l e v e r d . G e e n aflevering geschiedt d a n na betaling.

BESTELBILJET

VOOR

INNOXA"-ARTIKELE = —

H E T MELKDIËET V O O R D E HUID

's Morgens en 's avonds ge bruikt voor het wasschen van het gezicht, zult U spoedig bemerken,

BOEKWERKEN

M

dat Uw teint gezond, Uwe huid zacht, gaaf en stevig wordt en kleine huidaandoeningen verdwijnen.

Aan de Adm. van „HET WEEKBLAD" Galgewater 22, Leiden. U gelieve mij te zenden: ex. „Broedelet, Tooneelportretten" è f 0.75 ex. „Willink, Film"

a f 0.75

Het bedrag is in Postzegels — per Postwissel — Postgiro No. 41880 aan U geadresseerd. Naam (duidelijk) Adres (duidelijk) In open enveloppe met Vh ets gefrankeerd, te zenden naar Adm. „Het Weekblad", Galgewater 22, Leiden.

I'

Knip deze advertentie uit" zendze "met 50 cent ïh postzejreis ae rahce-lmp'ort Rijnstraat 5, Den Hoap en U ontvangt een keung doosj e monsters.

(Vervolg van pagina 12) geval voor niets ter wereld willen missen! Maar er is iets grappigs aan, dat z*ilt u me wel willen toegeven. Wat deed u, toen u dit biljet hadt gelezen?" „Ik stond verbaasd, mijnheer. Ik wist niet wat te doen. Toen informeerde ik eens op de andere kantoren in het gebouw, maar niemand scheen er iets van af te weten. Daarop ging ik naar den eigenaar en vroeg hem, wit er van den Bond van Roodhariger) was geworden, maar die had er nooit van gehoord. Ook de naam Duncan Ross was hem. geheel onbekend." „Maar u kent toch dien mijnheer van nummer vier wel?" vroeg ik. „O, maar die heet William Morris," antwoordde hij. „Hij is advocaat en had dit kantoor slechts gehuurd tot zijn eigen kantoor klaar zou zijn. Hij is gisteren verhuisd. U kunt hem op zijn nieuwe kantoor vinden. In de King Street 17. Hij heeft me zijn adres gegeven." „Ik ging naar de King Street, mijnheer, maar op nummer 17 was een agentschap van een wijnhandelaar gevestigd en niemand had ooit iets van mr. Duncan of mr. Morris gehoord." „En wat deed u toen ?" „Toen ben ik naar huis gegaan teneinde mijn bediende om raad te vragen. Maar hij wist ook niet wat ik doen moest. Hij raadde me slechts aan af te wachten, omdat ik dan wel bericht per post zou krijgen. Maar ik wilde niet graag zoo'n goed baantje verliezen en daarom ben ik direct naar u gekomen, mr. Holmes." „Daar heeft u zeer verstandig aan gedaan," zei Holmes. „Uw geval is zeer merkwaardig en ik zal het graag ter hand nemen. Uit hetgeen u mij heeft verteld, leid ik af, dat er ernstiger dingen achter zitten dan u meeni." „Het is al ernstig genoeg, want ik heb vier pond per week verloren I" zei mr. Wilson. „Ach, wat u persoonlijk betreft, heeft u geen reden om zich te beklagen over den bond. U heeft op een gemakkelijke manier vier pond per week verdiend en heeft er niets mee verloren." „Neen, mijnheer, maar ik wil weten, waarom ze dien truc — want dat is het vast geweest — met me hebben uitgehaald. Ze hebben er heel wat voor over gehad! Het grapje heeft hen twee en dertig pond gekost." „We zullen probecren de zaak op te helderen. Eerst echter een paar vragen. — Hoe lang is uw bediende bij u ?" „Een maand ongeveer." „Hoe kwam hij bij u ?" „Op een advertentie." „Er waren natuurlijk meer sollicitanten; waarom hebt u hem gekozen?" ,,Omdat hij me geschikt leek en voor weinig salaris wilde werken." „Hoe ziet hij er uit ?" „Klein, flink gebouwd, vlug in zijn manieren, gladgeschoren. Op zijn voorhoofd heeft hij een soort moedervlek." Holmes keek verrast op. „Zooiets dacht ik wel," zei hij. „Heeft u mis-

ons naar Saxe-Coburg Square, de plaats der handeling van de zonderlinge geschiedenis, die mr. Wilson ons had verteld. Een groot bord „Jabez Wilson" aan een hoekhuis duidde aan, waar onze bezoeker zijn zaken uitoefende. Sherlock Holmes bleef voor het huis- staan en liet zijn blikken langs • dea geve] dwalen. Toen liep hij een eindje door, keerde weer terug, voortdurend naar de huizen kijkend. Voor Wilsons huis bleef hij weer staan, stampte eenige keeren met zijn stok op den grond en ging tonn naar binnen. Een jonge man kwam ons tegemoet. „Kunt u mr- ook zegge:?," vroeg

DAS FRÜHLINGSMADEL In den Stadsschouwburg te Amsterdam gaf het gezelschap van „Das -Neue Theater", te Berlijn, de première van Franz Léhars operette „Das Frühlingsmadel". Het was een frissche, vlotte opvoering, die zeer in d*n smaak van het talrijke publiek viel. Vooral de uitvoering van Léhars muziek viel te loven; een groot deel van net succes komt dan ook op rekening van Generalmusikdirektor Otto Urack. Frau Lilly Flohr weet door een groot quantum temperament haar tekort aan zangmiddelen te verdoezelen; de tekst van haar liedjes is af en toe een beetje te Berlijnsch. Hetgeen jammer is! Robert Hutt is een zeer goede tenor, maar voor de operette heeft hij teveel opera-allures. Wat hij met zijn keel goedmaakt, bederft hij met zijn beenen. Gertie Ost, Mia P o r t h en Theo Lucas waren erg op dreef. De decors waren keurig.

THEO LUCAS EN ROBERT HUTT

schien ook gezien of hij gaatjes in zijn ooren heeft?" „Ja, mijnheer. Hij vertelde me, dat een zigeunerin dat had gedaan toen hij nog een kind was." „H'm. — Is hij nóg bij u ?" „Ja, zeker." „In orde. U zult waarschijnlijk binnen een paar dagen nader van mij hooren. Het is vandaag Zaterdag; Maandag hoop ik een verklaring te hebben." „En Watson," vroeg Holmes, toen onze bezoeker verdwenen was, „wat denk jij er van ?" „Ik weet het niet," antwoordde ik. „Het is een geheimzinnig geval." „Gewoonlijk zijn gevallen, die er geheimzinnig uitzien, niet zoo geheimzinnig als ze lijken. Met een misdaad is het net als met een gezicht: hoe gewoner, hoe moeilijker te identificeerenl Maar we dienen in dit geval snel te handelen." „Wat ga je doen?" vroeg ik. „Een pijp rooken," antwoordde hij. „Ik verzoek- je om een kwartier lang -

20

-

niets tegen me te zeggen." Hij trok zijn beenen in zijn stoel, stak een pijp op en bleef met gesloten oogen zitten. Plotseling sprong hij echter op, alsof hij een besluit had genomen, en legde zijn pijp op den schoorsteenmantel. „Sarasate speelt vanmiddag in St. James Hall," zei hij. „Heb je zin en tijd mee te gaan, Watson ?" „Zeker!" „Trek dan je jas aan en zet je hoed op. Ik wilde eerst even door de stad wandelen; onderweg kunnen we dan wel hier of daar lunchen. Ga mee!" We namen den underground tot Aldersgate; een korte wandeling bracht

g

FENNY OUBBELS Leerares in de Moderne dansen Meest toonaangevende in 't Gooi

's-Gravelandscheweg 85 HILVERSUM

EMIL JANNINGS als Prof. Rath in de Ufatonfilm „Der Blaue Engel". Naar een teekening ' v a n Baronin Lida von Weden, een zeer op den voorgrond tredende illustratie- en caricatuurteekenares. Zij werd in New York uit Duitsche ouders geboren en is thans reeds geruimen tijd in ons 'and werkzaam, waar haar buitengewone gaven zeer worden gewaardeerd.

Holmes, „hoe ik hier vandaan naar het Strand moet komen ?" „Derde straat rechts, vierde links," antwoordde de bediende, zich omkeerend en weer naar achter gaand. „Een aardige jongen," zei Holmes, toen we weer in de straat stonden. „Hij is me niet geheel en al onbekend!" „Misschien heeft Wilsons bediende wel iets uitstaande met den Bond van Roodharigen," zei ik.. „Je vroeg zeker alleen maar den weg om hem eens te zien ?" „Niet om hem te zien!" „Wat dan ?" „De knieën van zijn broek!" „En wat zag je dan?" „Wat ik verwachtte te zien!" „Waarom stampte je met je stok op den grond voor we naar binnen gingen ?" „Mijn beste Watson, het is nu tijd om te handelen en niet om te praten. We zijn spionnen in het kamp van den vijand. We weten nu een en ander van Saxe-Coburg Square, laten we nu eens het 'gedeelte onderzoeken dat er achter ligt." De straat achter Saxe-Coburg Square was een der belangrijkste verkeerswegen van de stad met deftige winkels en mooie kantoren. „Eens kijken," zei Holmes, terwijl hij op den hoek bleef staan en de straat in keek. „Ik zou wel graag de volgorde van de huizen hier willen onthouden. Eerst een tabakswinkel, dan een couranten-agentschap, een filiaal van de City-Bank, het vegetarisch restaurant en McFarlane's architectenbureau. En nu hebben we ons werk gedaan, dokter! Laten we nu wat gaan eten en dan naar het concert!" Mijn vriend was een enthousiast muziekliefhebber; hij speelde niet alleen voortreffelijk maar componeerde ook heel goed. Den heelen middag zat hij in de sialics en was verdiept in de muziek, nu en dan eens vaag glimlachend bij een bekend thema of met zijn slanken wijsvinger de maat aangevend. Niemand zou in hem nu den beroemden speurder hebben herkend; zijn oogen, die anders zoo konden schitteren, stonden droomcrig. Toch wist ik, dat hij op zulke oogen blikken eigenlijk het gevaarlijkst voor de misdadigers was: hij verzamelde de krachten, die hij noodig zou hebben voor de jacht op het wild! „Je wilt zeker naar huis, niet Watson?" vroeg hij, toen we weggingen. „Ja. Ik heb nog een en ander te doen." ,„Ik ook. Ik heb nog een paar uur werk. Die zaak op Saxe-Coburg Square is werkelijk zeer ernstig." ,,Waarom ?" „Er wordt een belangrijke misdaad voorbereid. Ik heb echter reden om te gelooven, dat wc nog op tijd zullen zijn om ze te voorkomen. Dat het vandaag Zaterdag is, maakt de zaak echter wat gecompliceerder. Ik zal vanavond je hulp noodig hebben." „Hoe laat ?" „Tien uur is vroeg genoeg." ,,Ik zal dan bij je zijn." „Uitstekend. En wat ik zeggen wil, het kan gevaarlijk zijn, steek dus een -

21

-

revolver bij je." Hij wuifde mij met zijn hand goedendag, keerde zich om en wandelde heen. Ik geloof niet, dat ik dom ben, maar tegenover Holmes voelde ik me toch altijd als een achterlijke jongen. Ik had gehoord wat hij had gehoord; ik had gezien wat hij had gezien en uit zijn woorden was het duidelijk, dat hij niet alleen wist wat er was gebeurd maar ook, wat er zou gebeuren, terwijl ik aan het heele geval nog geen touw kon vastknoopen. Wat had die nachtelijke expeditie te beteekenen en waarom moest ik gewapend zijn ? Waar gingen we heen en wat gingen we doen ? Holmes had er op gezinspeeld, dat de bediende van Wilson bij de zaak betrokken kon zijn . . . ik trachtte het uit te zoeken, maar moest het op r geven. Toen ik om bij tienen Holmes' kamer betrad, vond ik hem in geanimeerd gesprek met twee heeren, van wien ik den een herkende als Peter Jones, detective van Scotland Yard, terwijl de ander, een lange, magere man, mij vreemd was. „Ha, we zijn compleet," riep Holmes uit, toen ik binnenkwam en hij kreeg zijn zwaren wandelstok uit de kast. „Watson, je kent, geloof ik, mr. Jones, nietwaar? Ik behoef je dus slechts voor te stellen aan mr. Merryweather, die aan ons avontuur van vanavond deelneemt." „We gaan weer in twee partijen jagen, mr. Watson," zei Jones op zijn gewone joviale manier. ,,Onzc vriend Merryweather is een uitstekend jager." „Ik hoop alleen, dat er werkelijk wild zal zijn," merkte mr. Merryweather sober op. „U kunt op mr. Holmes vertrouwen," zei de detective overtuigd. „Hij heeft zijn eigen methoden, die eerlijk gezegd wel een beetje theoretisch en fantastisch zijn, maar hij heeft het bloed van den detective in zich. Het is niet overdreven te zeggen, dat hij het vaker bij het rechte eind heeft gehad dan heel Scotland Yard." „O, als u het zegt, zal het wel in orde zijn, mr. Jones," zei de ander met een zekeren eerbied. „Toch moet ik u eerlijk zeggen, dat het mij spijt voor mijn spelletje kaart. Het is den eersten keer in zeven en twintig jaar, dat ik mijn kaartavondje verzuim." „Ik geloof, dat u later zult erkennen vanavond om een hoogeren inzet te hebben gespeeld dan u ooit heeft gedaan," zei Holmes, „en dat het veel opwinderder was. Voor u staat er immers dertigduizend pond op het spel, mr. Merryweather en jij, Jones, zult de hand kunnen leggen op den man, dien je zoekt!" 'Vervolg cp pagina ?4*

REMBRANDTj THEATER AMSTERDAM BRENGT STEEDS DE BESTE P R O G R A M M A ' S

.'

I

.* ■ *

^1*EN DE TE CTIVE VE RHAAL VAN RUDOLF K A T S C H E R E N E GON EIS REGIE:

EEN

i„ d e misdadigers­ het duurt niet lang UFATON.FILM. kringen van Berlijn heersene of beiden zitten bij elkaar " groo£e opwinding — wederom heeft onder het genot van een flesch „De Tijger" iemand vermoord — wederom champagne. toont het lijk dezelfde verwonding als de vorige Plotseling een schot! — Stervend zakt de slachtoffers — midden in het voorhoofd. Wie is vreemdelinge, midden in het voorhoofd getroffen, „De Tijger"? Niemand ­weet het; noch de politie, noch in elkaar. Politie is direct aanwezig — het collier is de geregelde bezoekers van de apachenkroegeo. weg — de graaf verdwenen! De waard wordt ondervraagd, Een krantenverkooper levert zijn bladen in een der kroegen maar het stereotiepe antwoord is: „Ik heb niets' gezien, ik af — alweer een moord — „De Tijger" heeft een kaslooper weet nergens van!'1 De graaf wordt gevat op het punt, dat hij neergeschoten en hei .geld geroofd. E r is echter een uitgangspunt: wil ontvluchten — hij wordt ontmaskerd — een bekende inter­ in de tasch van den banklooper werd een lijstje met nummers van de nationale, langgezochte oplichter. Hij is de „Tijger" ! Zijn revolver is biljetten gevonden. Gustav, de zakkenroller, herinnert zich plotseling, pas gebruikt en een patroon ontbreekt. „De Tijger" schijnt gevangen dat de man in rok, die tegen de bar staat geleund, met een nieuw te zijn, doch dan blijkt, dat de graaf, wat den moord betreft, absoluut bankbiljet heeft betaald. De belooning op het vinden van den „Tijger" onschuldig is! is door de politie verhoogd. Zou hij kans maken? In een rustige straat, de woonplaats van Berlijns élite, houdt een Een nieuwe sensatie in de apachenkroeg! E en elegante buitenlandsche heer in rok voor een villa stil. Snel blikt hij om zich heen — dan dame brengt in gezelschap van graaf E ggenhorst een bezoek aan den verdwijnt hij over het hek, dat den tuin omgeeft. E en zacht gerinkel kelder. Ondanks de waarschuwingen van haar begeleider heeft zij haar van glasscherven — iemand stapt het venster binnen en doorzoekt kostbaar collier niet afgelegd. Wederom wordt de deur van de kroeg zonder het minste gerucht te maken de villa. geopend — een heer in avondtoilet. Iedereen weet — behalve de Doch iemand heeft hem gezien — de dame in avondtoillet! Zij belde vreemdelingen — wie het i s : de commissaris van politie. heeft hem gevolgd — als een kat sluipt zij hem achterna — Vriendelijk monstert hij de stamgasten — dan gaat hij naar den plotseling staat zij voor hem. waard op zoek naar bankbiljetten — tevergeefs! Op de brutale Zijn zij compagnons? Twee doodsvijanden? Plotseling gaat grappen van den heer in rok slaat hij geen acht. Niets het licht uit — schoten knallen — een zware doffe slag verdachts heeft hij gevonden en de commissaris vervolgt alsof een groote val dichtslaat en De Tijger" is zijn speurtocht in andere apachenkroegen. gevangen I In de loge naast die der vreemdelingen heeft In d e h o o f d r o l l e n : Charlotte Susa; een elegante jongedame in avondtoillet plaats Harry Frank; Hertha von Walter: Trude genomen. De man in rok schijnt Berliner; Max Maximilian ;Max Wilm­ haar beter te bevallen dan sen ; E rich Kesten ; Henry de worstel Pless en anderen. JOHANNES MEYER ^^ZZZ^ZZ^ZII^^^^iZI^^ ­

._ ­f te leéó e n ­ — collier weigerde a I I e dame, die naar Kostbaar * « ­ — colUei Kelder.

In de log.

„De man in rok" en d e Commissaris van Polilie

Harry Frank en Max Maximilian.

22 -

Het onderzoek door de crimineele politie. 23 —

I

.

'

■

■

■

■

■

■

■

■

.

■

~ '

l

'

*f

.

■

■

ƒ

■

SC WAN DE-LUK

AM05 EM ANDY de t w e e zwarte komieken van hef; w i t t e doek, zullen binnen» korf; optreden in „Check and double Check".

AAN ALLE FILM­E NTHOUSIASTE N, die foto's vroegen, deelen we mede, dat deze zeer spoedig gezonden worden. Meer dan twee foto's kunnen we aan één abonné niet verstrekken. Tegen betaling zijn bij ons geen foto's verkrijgbaar. H K. te A M S T E R D A M . Het a d r e , van Greta Garbo is Metro.Goldwyn­Mayer Studios, Culver­City, Californië Zij is niet getrouwd. U kunt haar in het E ngelsen en Duitsch schrijven.

Wij w e t e n waarlijk geen ander woord om als titel t e d i e n e n bij deze foto's. W a n t schandelijk n o e m e n wij het, i n d i e n de over­ h e i d toelaat, dat alleen om den lust naar sensatie t e bevredigen, v e r t o o n i n g e n als de b o v e n s t a a n d afgebeelde w o r d e n toegestaan. D e e e n e fotografie laat zien h o e t w e e acrobaten hoog in de lucht h u n z.g.. kunstjes v e r t o o n e n . L i n k s is van de foto der eerst z e s t i e n jaar o u d e U v a Kimmey, een vergrooting gegeven. In Amerika is deze „sensatie" t e genieten. M o g e zij u i t E u r o p a gebannen blijven.

L. M. te A M S T E R D A M . Charles King is getrouwd en heeft drie kinderen. Hij is nog geen ster, wel heeft hij een vijf. £ r ' g c o n é r a c i m e t d e Metro­Goldwyn­ Mayer.film. In September keert hij naar Hollywood terug.

(Vervolg van pagina 21) „John Clay, dief, moordenaar en oplichter! Het is nog­ maar een jonge kerel, mr. Merryweather, maar hij is het hoofd van öen uitgebreide bende misdadigers en ik zal hem liever in de boeien zien dan welken anderen misdadiger van Londen óok. Het is een eigenaardige kerel, die John Clay. Zijn grootvader was hertog en hij zelf is op de universiteit geweest. Zijn hersens zijn net zoo knap als zijn vingers Ofschoon we telkens zijn spoor zien, kunnen wc hem nooit zelf te pakken krijgen. Het ecne oogenblik zit hij hier, het volgende daar. Ik zoek al jaren naar hem, en ik heb hem nog nooit onder de oogen kunnen krijgen." „Ik hoop, dat ik je vanavond aan hem kan voorstellen," zei Holmes. „Ik gun het je van harte. Het is nu echter over tienen en ik stel voor, op pad te gaan. Indien u beiden vooruit wilt gaan volgen Watson en ik direct." Onderweg was Holmes niet erg mcdcdeclzaam: toen we Farringdon Street genaderd waren, zei hij: „Wc zijn nu dichtbij, Watson. Die Merry­ wcathr­r is bankdirecteur en zeer nauw bij de zaak betrokken. Ik vond het noodig Jones ook mee te nemen. Het is geen kwade kerel, ofschoon het een ezel in zijn vak is. Hij is echter dapper en zoo vasthoudend als een terrier GEZOND ­

LICHT ­

SOEPEL

zijn de Rhythmische Gymnastiekschoenen

MERK „BAHNFRE I" Vraagt Uwen Leverancier

Imp. v. d. Kar& Sarphati, Amsterdam

M. D. te N E W . Y O R K . Leo Kok kunt U schrijven per adres Grand­Théatre, Amstelstraat, Amsterdam. Hij is pianist, dirigent en zingt. A D D Y v. ST. te V G R A V E N H A G E . Schrijf ons even, welke foto's U wilt heb­ ben. Indien U aan filmsterren schrijft, moet U steeds een antwoordcoupon in. sluiten. D. N. te D O R D R E C H T . De tenor Jan Kiepura zal in de toonfilm „Die singende Stadt optreden. Het adres van den heer Kleinman is Vijzelstraat 98, Amsterdam. T M . te DJOCJA. Dank voor Uw aardig briefje. De gevraagde foto's worden U spoedig toegezonden. In brieven aan ons gericht hoeft U gèèn antwoordcoupons in te sluiten, wél als U aan filmsterren schrijft. U mag ons zoo vaak schrijven als U zelf maar wilt. H. DR. te S C H E V E N I N G E N . D e r e d a c feur van „De Derde Muze", de heer Pieters, Ceintuurbaan 304, Amsterdam, zal U gaarne het adres vari een voor U geschikte tooneel­ club opgeven. Dank voor Uw aardigen brief. F. T. te ' s ­ G R A V E N H A G E . E velyn Krent is te Tampa geboren. Zij is met Harry E dward getrouwd. Haar adres is Paramount Famous Lasky Studios, 5451 Marathon Street, Hollywood. Ten tijde van de HoIIandia Studios filmde zij in Haarlem. S. A. L. te R O T T E R D A M . Ramon Novarro is den 6en Februari te Durango geboren. Zijn ware naam is Ramon Sarao­ n.egos. Hij is niet 8 etrouwd. Ouderdom vermelden v/e niet. Zijn komende toonfilm is getiteld „De zanger van Sevilla". H. L. A. te H A A R L E M . Het adres van Bngitte Helm is Koblenzerstrasse 18, Berlijn. U ziet, weer pas verhuisd. Zij is met Richard Weissbach getrouwd. G. H. te R O T T E R D A M . Iwan Kowal Samborski is den 20sfen November te Charkow geboren. Truus van Aalten speelt met E mil Jannings in een sprekendefilm. De gevraagde foto's worden U gezonden. Anita Page is niet getrouwd. R. O. N. te G R O N I N G E N . De ware naam van Lil Dagover is Seuhert; zij is op Java geboren. -

24

wanneer hij iemand in handen heeft. Maar hier zijn we er; ze wachten reeds op ons." We bevonden ons in de straat, waar we dien morgen waren geweest en mr. Merryweather volgend, hepen we een nauw straatje door en gingen toen een deur binnen, die hij' voor ons had ge­ opend. We stonden in een nauwe gang, aan het eind waarvan een ijzeren hek was. Mr. Merryweather maakte dit eveneens open en we daalden toen een trap af, die ons weer voor een groot zwaar hek bracht. Mr. Merryweather ging ons voor door een nauw gangetje, dat erg naar aarde rook, tot we in een kelder belandden, die vol stond met kratten en ijzeren kistjes. „Van boven af is het niet gemakkelijk om er in te komen," merkte Holmes fluisterend op, terwijl hij zijn lantaarn ophield en om zich heen keek. „Noch van beneden," antwoordde mr Merryweather, met zijn stok op den steenen vloer slaand. „Maar mijn hemel^ het lijkt wel, alsof het hol klinkt," zei hij toen, verbaasd naar Holmes kijkend. „Ik moet u werkelijk verzoeken, wat minder luidruchtig te zijn," zei Holmes streng. „TJ hebt door dat slaan op den grond onze heele onderneming reeds in gevaar gebracht. Mag ik u vragen,.op een van die kisten te gaan zitten en ons niet meer te storen ?"

t^M»»

Mr. Merryweather zette zich op een krat en keek erg bedremmeld, terwijl Holmes op zijn knieën ging liggen en geholpen door zijn lantaarn en zijn ver­ grootglas, zorgvuldig de openingen tusschen de steenen begon te bestu­ deeren. Hij had slechts een paar secon­ den noodig om te vinden wat hij zocht; toen stond hij op en stak het glas in zijn zak. „We hebben minstens nog een uur den tijd," merkte hij op, „want ze kunnen niet beginnen vóór mr. Wilson in bed ligt. Dan zullen ze echter geen minuut meer verliezen, want hoe gauwer ze hun werk hebben gedaan, hoe meer tijd ze hebben om te vluchten. We zijn op het oogenblik" — hier keek hij mij aan — „in den kelder van de City­ Bank, zooals je ongetwijfeld wel reeds voor je zelf zult hebben vastgesteld. Mr. Merryweather ­is de hoofddirec­ teur en hij kan u wel zeggen, waarom de ondernemendste misdadigers van Londen op het oogenblik graag een be­ zoek aan den kelder willen brengen." „Om het Fransche goud," fluisterde mr. Merryweather, blij, dat hij weer iets mocht zeggen. „We hebben reeds verscheidene waai schuwingen ontvan­ gen, dat men probeeren zou het te stelen." „Uw Fransch goud ?" „Ja. E en paar weken geleden waren wij in de gelegenheid onze positie te versterken en leenden tot dit doel dertigduizend Napoléons van de Banque de France. Het is bekend geworden, dat we geen gelegenheid hebben ge­ had het geld uit de ijzeren kistjes te halen en dat het nog in onzen kelder ligt. De krat, waarop ik zit, bevat twee­ duizend Napoléons in kleine ijzeren kistjes. We hebben nog nooit zooveel geld in huis gehad als nu en we zijn er werkelijk bezorgd over." „Waar u alle reden toe heeft 1" merkte Holmes op. „Maar nu moeten we ons plan de campagnt vaststellen.

Ik.denk, dat de zaak binnen een uur beslist zal worden. Doet u om te be­ ginnen het scherm voor die lantaarn, mr. Merryweather." „En moeten we dan in het donker zitten?" „Ik vrees, dat dit noodig zal zijn. Ik heb een spel kaarten bij me gestoken, omdat ik dacht, dat u dan toch uw­ spelletje kaart niet behoefde te missen, maar ik zie, dat de voorbereidingen van onze vijanden reeds zoo ver gevor­ derd zijn, dat we het niet meer kun­ nen riskeeren licht op te hebben. Boven­ dien moeten we nu onze positie in­ nemen. De indringers zijn tot alles in staat en ofschoon we hen zullen ver­ rassen, kunnen ze ons toch nog wel kwaad doen, als we niet op onze hoede zijn. Ik zal achter deze krat gaan staan en verbergen jullie je achter deze. Zoo­ dra ik het licht op hen werp, komen jullie voor den dag en omsingelen hen. Als ze schieten, Watson, gebruik dan geen consideratie, maar leg ze neer!" Ik legde mijn revolver op de houten kist, waar ik achter kroop. Holmes sloot ook het scherm van zijn lantaarn en liet ons in diepe duisternis; zoo'n absolute duisternis als ik nog nooit tevoren had meegemaakt. De eigen­ aardige lucht welke het heete metaal verspreidde, was de eenigc aanduiding, dat de lantaarn nog brandde, gereed om ieder oogenblik te gaan schijnen. De plotselinge duisternis werkte op mijn zenuwen, die toch al tot het uiterste gespannen waren, terwijl de vochtige, koude atmosfeer in den kelder er niet toe bijdroeg mij opgewekter te stemmen. „Ze kunnen maar langs één weg terug," fluisterde Holmes, „en wel door het huis naar de Saxe­Coburg Square. Ik hoop, dat je hebt gedaan wat ik je heb gevraagd, Jones?" „Ik heb een inspecteur en twee agenten voor de deur gezet," antwoord­ de deze. „Dan hebben wc alle uitgangen af­

— 25

jjk,^^^

-

gesloten. Kn nu moeten we zwijgen en wachten." Wat scheen het lang te duren! Achteraf bleek het slechts een uur en een­kwartier te zijn, maar dien avond leek het wel, alsof de nacht bijna om was en de morgen reeds aanbrak. Mijn ledematen waren zoo stijf, dat ik mij nauwelijks verroeren kou en mijn ge­ hoorzenuwen waren zóó tot op het uiterste gespannen, dat ik niet alleen mijn metgezellen 'kon hooren adem­ halen, maar zelfs de lichte, snelle adem­ haling van Holmes en Merryweather onderscheiden kon van die van Jonps. Plotseling zag ik licht. Kerst was het slechts een klein streepje op den vloer, toen werd het grooter, tot het een breede, gele baan was en een steen uit den vloer scheen omhoog te komen, terwijl er een smalle, blanke hand tevoorschijn kwam. E ven maakte de hand een soort van graaiende be­ weging; toen werd ze plotseling terug­ getrokken en was alles weer even don­ ker als het was geweest. Ze bleef echter niet lang weg; met een dof klinkend geluid viel een van de steenen uit den vloer achterover, waardoor een opening ontstond, die een breede baan licht van een lantaarn doorliet. Over , den rand keek het gladgeschoren ge­ zicht van een jongeman, die zich door het gat werkte. In een oogenblik stond hij er naast en trok een anderen jon­ gen man met rood haar op. „Alles is veilig," fluisterde hij. „Heb je de gereedschappen en de tasschen ? Lieve hemeli Spring, Archie! Spring!" Sherlock Holmes was tevoorschijn gesprongen en had den indringer bij zijn kraag gepakt. De ander dook terug in het gat en ik hoorde een scheurend geluid toen Jones hem bij zijn jas greep. Het licht viel op den loop van een revolver, maar Holmes' zware stok kwam op zijn pols neer en het wapen viel op den vloer. „Het heeft geen nut, John Cray,"

'-

J

N.V. ,KLEEDFRMAKERI)

TAFEL=CHARME-

(

Old Bond Street DAMES- EN HEERENKLEEDING NAAR MAAT LEIDSCHESTRAAT TELEFOON

3

«

1-6-3-2

zei Holmes kalm. „Je hebt hcelemaal geen kans." „Dat zie ik,*' antwoordde de ander met de grootste koelbloedigheid. „Ik denk, dat mijn vriend er tusschenuit geknepen is, ofschoon ik zie, dat jullie een stuk van zijn jas hebben." „Er wachten drie man op hem aan de deur," antwoordde Holmes. „01 J e schijnt de zaak goed voor elkaar te hebben gebracht. Ik maak je mijn complimentl" „En ik jou," antwoordde Holmes. „Je idee van de roode haren was heel nieuw en werkte uitstekend." „Je zult je vriend direct terugzien," zei nu Jones. „Hij kan gauwer naar beneden komen door zoo'n gat dan ik. Steek even je handen uit, opdat ik er de boeien om kan doen." „Ik verzoek je vriendelijk, mij met met je smerige handen aan te raken," zei de gevangene, terwijl de boeien zich om zijn polsen sloten. „Misschien weet je het niet, maar ik heb koninklijk bloed in mijn aderen. Wees bovendien zoo vriendelijk om me niet te tutoyeeren." „Goed, hoor," zei Jones grinnekend. „Wilt u dan alstublieft zoo' vriendelijk zijn naar boven te gaan, waar een paar agenten op u wachten om u naar het politiebureau te brengen ?"

Ook de Oostersche vrouw weet dat Purol de huid gaaf en gezond maakt en bovendien fluweelzacht.

Een scène uit „Het Geheimzinnige Pension", dat door „Het Schouwtooneel" wordt opgevoerd. V.l.n.r.: Dogi Ruganie, Lena Klei, Co Arnoldi, Mevr. de Boer v. Rijk, Lou Ezerman, v. Stuwe en Jac. Snoek.

„Zoo is het goed," zei Clay ernstig. Hij maakte een korte buiging voor ons drieën en verwijderde zich kalm met den detective. „Werkelijk, mr. Holmes," zei mr. Merryweather, toen we hen volgden, „ik weet niet, hoe de bank u haar dankbaarheid kan toonen. Er is geen twijfel aan, of u heeft op de handigste wijze een der grootste bankdiefst'allen ontdekt en voorkomen, die ooit

,De Drie Musketiers", dat door ,,Het Vereen igd Hofstadtooneel" in den grooten Schouwburg te Rotterdam wordt opgevoerd . — Daan v. Ollefen, Alex. Faassen, Johan Elsenson en Jan v, Ees.

in

ons land gepleegd zouden zijn." „Ik heb zelf nog eenige kleinigheden met mr. Clay af te rekenen," zei Holmes. „Ik heb een paar uitgaven moeten doen, die de bank mij wel zal willen vergoeden. Mijn honorarium is dubbel en dwars betaald door mijn ervaringen, die ik in de aangelegenheid met den Bond van Roodharigen heb gehad!" „Je moet namelijk weten, Watson," legde hij uit, toen we des morgens op zijn kamer over het geval zaten te praten, „dat het van het eerste oogenblik af duidelijk was, dat die Bond van Roodharigen en dat overschrijven van die Encyclopaedic alleen maar ten doel hadden mr. Wilson, die niet al te snugger is, eenige uren per dag kwijt te zijn. Het was een zonderlinge manier om het te bereiken, maar er viel moeilijk een betere te bedenken. Clay was zonder twijfel op de gedachte gekomen door de vuurroode kleur van zijn haar. De vier pond per week waren een lokaas,- die hem in den val moesten doen loopen en wat beteekenden zij in verhouding tot het bedrag, waar het om ging ? Ze plaatsten die advertentie, de eene schurk huurde het tijdelijke kantoor en de andere dwong Wilson er heen te gaan en zoo slaagden zij er met hun beiden in, hem eenige urin per dag kwijt te zijn. Van het oogenblik af, dat ik hoorde, dat de bediende voor half geld werkte, was het mij duidelijk, dat hij zijn goede reden had em het baantje te hebben." „Maar hoe kon je vermoeden wat hun bedoeling was?" „Betrekkelijk eenvoudig. Wilson had slechts een kleine zaak en er was niets in zijn heele huis, dat het de moeite waard maakte om er zooveel moeite voor te doen. Het moest dus iets zijn buiten zijn huis. Wat kon dat zijn ? Ik dacht aan de manie van den bediende voor fotografeeren en aan zijn truc om telkens in den kelder te verdwijnen.

De kelder! Daar lag het eind van het spoor! Toen stelde ik een onderzoek in naar dien bediende en vernam, dat ik met een van de gevaarlijkste misdadigers van Londen had te doen. Hij dèèd iets in den kelder iets wat meerdere uren per dag in beslag nam en wel gedurende verscheidene weken. Wat kon het zijn ? Ik kon niets anders bedenken dan dat hij een tunnel naar een of ander gebouw groef. Toen ik zoo ver was gekomen, diende ik het operatie-terrein te bezoeken. Je verbaasde je, omdat ik met mijn stok op den grond stampte vóór Wilsons huis. ik wilde weten, of de kelder zich vóór of ónder het huis bevond. Ze liep niet vóór het huis. Toen ging ik naar binnen om den bediende te zien. Wc hadden al eens iets met elkaar te doen gehad, maar we hadden elkaar nog nooit van aangezicht tot aangezicht gezien. Ik keek niet naar zijn gezicht. Zijn broek, daar ging het om en je zult zelf ook hebben gezien, hoe vuil en gekreukeld die bij de knieën was. Zijn knieën zeiden mij. dat hij uren lang had liggen graven. Nu bleef er nog slechts over te weten, waarom zij gegraven hadden. Ik ging naar de straat achter Wilsons huis en zag dat de City-Bank er achter tegen aangrensde. Nu begreep ik het geheim te hebben opgelost. Toen jij na het concert naar huis ging, ben ik naar Scotland Yard gegaan en naar den hoofddirecteur van de bank met het resultaat, dat je hebt gezien." „En hoe wist je. dat ze Zaterdagavond zouden komen ?" „Wel. toen ze hun kantoor van den Bond van Roodharigen sloten, was dat voor mij het bewijs, dat zij met hun voorbereidende werkzaamheden gereed waren, met andere woorden, dat hun tunnel klaar was. En ze dienden er natuurlijk spoedig gebruik van te maken, want anders kon de buit wel eens verdwenen zijn. Zaterdag moest hun beter uitkomen dan op ecnigen anderen dag, want dan hadden ze twee dagen om te ontkomen. Daarom verwachtte ik, dat ze vanavond zouden komen." „Je hebt het schitterend uitgedacht," riep ik vol bewondering uit. „Het is een lange reeks schakels en tóch sluiten ze allemaal." Hij geeuwde. „Het is mijn eenige ontspanning," zei hij. „Het verdrijft de eentonigheid uit het leven!" —

Lkii djc is geen kunst. Oat doen de dieren van het veld, de vïs?chcn in het water, het varken net zoo g o e d als de rhinoeeros. De kunst is om zóó te eten, dat een ander er geen hinder van heeft, sterker n o g : dat de heele actie van het eten een zekere charme vertoont. Dat is mogelijk Dames weten met een sierlijke beweging van het handje — zoo even 't puntje met 't fijn gevijlde nageltje o m h o o g — lepel en vork te hantccren. dat het een lieve lust is om er naar te kijken. Let eens o p de keurige wijze waarop uw tafelbuurman het glas weet op te heffen, u toedrinkt zoodat het licht door het fi|n g e slepen kristal fonkelt. Waarlijk : de kunst van het eten en het drinken is geen geringe !

IUSCH, de directeur-acteur van de N.V. ,,Het Schouwtooneel' begaafde kunstenaaps -

26

-

En om het spel perfect te maken moet de mise-en-scène g o e d zijn. Menige gastvrouw is te kort gescholen als het om d e oplossing van het moeilijke vraagstuk ging de tafel zóó te dekken, dat men met grond het geheel kan prijzen. Tafel-charme, waardoor de waarde der spijzen, het genot van den disch, de attractie van het gezelschap wordt verhoogd, is een bijzondere gave. Voor mij ligt een alleraardigst boekje, dat ,,Tafel-Charmc" getiteld is, met als ondertitel „aanwijzingen over de kunst van het tafcldekken en het verzorgen van de tafel". De dames Schaake die de samenstelling verzorgden, hebben eer van haar werk. Zoowel de historische inleiding als de practische wenken voor heden zijn het lezen waard. De illustraties zijn met zorg gekozen. Het boekje kost f 1.50 en wordt uitgegeven door Wellner-Zilverfabrieken, Amsterdam.

27

-

Poto Godfried dt Grool

een onzer meest

" <

/:-'--

ÜM

BEZOEKT HET

Een bloemlezing van den geestigsten geïllustreerden humor uit de buitenlandsche tijdschriften.

LUXOR PALAST TE ROTTERDAM

Rechter: „Op uw leeftijd zoudt u toch niet meer moeten stelen!" Beklaagde: „U heeft gelijk, Edelachtbare, maar voorloopig heb ik nog geen recht op pensioen."

OWMLflftl C hineesche bandieten snijden hun slachtoffers de vingers af, indien er geen geld komt. — Om dezelfde reden snijden ze hier j e telefoon, gas, water en electriciteit af. „Hoe bewaar ik mijn jeugdige tint?" las ik ergens. — Het antwoord is duidelijk: j e stopt j e rouge enzoovoort goed weg, opdat j e jongere zusje het niet vinden kan. Het was vroeger moeilijk een naald in een hooiberg te vinden, maar het is nu even moeilijk er een in de hand van een vrouw te vinden.

(Die GrOne Post).

y/y///#K/y^?//W4iZtf/

f y-~v

JJJ a$- ; W

Natuurkundigen zoeken reeds g e ruimen tijd naar e e n middel om een atoom in tweeën te krijgen. — Waarom vertrouwen ze er niet een aan d e post toe met een etiket „breekbaar" er op? „Vrouwen denken veel dieper dan mannen over de hoogere dingen des levens na," lees ik in een damesblad. — Dat is zoo; vooral wanneer er een hoed in het spel is. Een redenaar beweerde: „Het schijnt tegenwoordig bijna een misdaad te zijn, indien een man succes in eenindustrieele onderneming heeft." — Ja. En de straf is een soort boete, bekend als inkomstenbelasting. „In het huwelijk zijn het vaak de kleinigheden, welke d e grootste onaangenaamheden met zich brengen," las ik ergens. — Volkomen juist, vooral als die kleinigheden tandjes zijn. „Waar gaan jullie h e e n ? " „Naar Capri. We gaan met de luchtlijn." „Maar er is toch geen luchtlijn naar Capri ?" „Tegen den tijd dat mijn vrouw klaar is wel."

BEZOEKT

Gewetensvolle gids: „ W e h e b b e n n u d e n w e g v e r l a t e n . d a m e s e n h e e r e n ! A a n u w r e c h t e r h a n d ziet u d e n v u u r . j , j w i i M i i u i i u " » ' « vic" » « " • toren en onder u d e zee . . . (London Opinion).

HET

THEATER TE D E N

Filmster: „Wat verwacht het publiek i v a n , d e ,filE]' , E e r s t m o f s t i k voor de sprekendefilm leeren praten en n u m o e t ik voor de gekleurde film leeren blozen!" (Knsper). aI nie

HAAG

«INWIPWHftWiH'miWIP»

De kaalhoofdige (rechts), die een séance bijwoonde, waarop de haren te berge rezen. (London

Opinion).

Agent: „Ik geloof, dat wij uw auto hier hebben, mijnheer.Kuntu ons zeggen,hoe hij eruit moet zien?" De Eigenaars: „O, j a l Op het rechter spat bord zit een krasje [" (Judge).

dat niets wat ik in verband met U kan zeggen'of denken, onzin genoemd kan worden. Het zou heel dwaas zijn, zooiets te veronderstellen." Hij nam haar rechterhand in de zijne en hield die op een eigenaardige manier omvat. „Ik zal U nu vertellen wat ik in de lijnen ervan lees en verder niets. Om te beginnen is U buitengewoon aanhankelijk." d o o ^ O L I V E R SANDYS „Waarom buitengewoon? Waarom zegt U niet enkel aanhankelijk of zeer aanHij nam die uitdaging onmiddellijk aan. hankelijk?" „Ik bevond me aan den rand van een rots „Bedoelt U qua wetenschap?" vroeg hij. en een Afghaner was juist van plan op me „Omdat „buitengewoon" de beste omtoe te springen om me mijn geweer te ont- „Of... omdat ik toevalligerwijze als waar- schrijving is. U houdt van heel wat mennemen en korte metten met me te maken, zegger optreed?" schen. Ik denk op het oogenblik volstrekt toe Larne me vond. Hij kreeg den kerel „Hoofdzakelijk om het laatste feit, ver- niet aan mannen... Ik spreek slechts over te pakken en na een geweldig gevecht be- onderstel ik. Hoe kan men gelooven in Uw capaciteit om aan elkeen, die U onthaalde hij de overwinning. Daarna gaf hij wat iemand zegt, die zelf heeft bekend alle moet, te kunnen geven. U heeft zooveel me cognac en sandwiches, die hij had mee- mogelijke dingen te verzinnen?" levenskracht en levenslust, dat U daarvan gebracht en hij moest nog heel wat moei„Dan vergist U zich toch volkomen. Die aan zwakkere menschen kunt schenken, lijkheden overwinnen, voordat hij goed en persoon houdt er niet altijd van dingen te menschen die oud of ziek zijn, of aan perwel het kantonnement met me had bereikt. verzinnen," verbeterde hij. „Bij verschil- sonen van Uw eigen leeftijd, die niet beLarne had een leelijke wond opgeloopen, lende gelegenheden ontziet hij zich niet, de zitten wat U heeft, en zich intuïtief tot U daar de Afghaner hem een messteek had volle, eerlijke waarheid te bekennen. Ik wenden om steun te vinden. U is als toegebracht en hij verloor flink wat bloed. zou U bijvoorbeeld nimmer opzettelijk iets het ware een geneesmiddel voor de menIn die momenten drong dat feit echter nret willen voorliegen." schen, die U ontmoeten en er gaat een volkomen tot me door, daar ik uitgeput ,,Dat is tenminste iets. Dank U," zei ze bijzonder goede invloed van Ü uit. In was en versuft leek. Met groote krachts- spottend. „Welke hand moet U nu liefdesaangelegenheden bijvoorbeeld zoudt inspanning bracht hij me naar mijn bun- hebben?" U bijzonder edelmoedig zijn. Geen halve galow en daar zakte hij ineen. Het was een „Voor het oogenblik kunt U ze nog in maatregelen voor U... U is slechts in staat prachtige daad, iets wat men nimmer in zijn Uw schoot laten rusten, doch straks heb één enkelen persoon met groote liefde en leven vergeet of kan vergoeden." ik ze alle twee noodig. U moet me nu toewijding te beminnen en hij heeft het dan recht in de oogen en me ook in zijn handen Uw leven gelukkig of Eva had vol belangstelling naar het ver- aankijken ongelukkig te maken." haal geluisterd eri er in gedachten nog de zeggen, wat U daar ziet!" Het jonge meisje zag hem aan. Zijn noodige kleur aan gegeven. Het was een Larne bestudeerde de lijnen' van haar voorstelling, welke haar verbeeldingskracht oogen hadden een grijsgroene kleur, met hand thans op een uiterst ernstige wijze. deed werken, omdat het voorval zoo held- bruine stippels eigenaardige, vreemde Hij vertelde haar precies wat hij daar zag haftig was. oogen en zeer aantrekkelijk, evenals de en hij voegde er verder aan toe wat hij „Het is schitterend!" gaf ze te kennen. man zelf. Ze deden haar aan de zee van een Indischen waarzegger had geleerd. „Zelfs wanneer een man vele gebreken denken. Ze hadden dezelfde, telkens ver- Hij nam een vergrootglas van de tafel en heeft, maakt een dergelijke daad nog heel anderende kleur... dezelfde verraderlijk- bekeek de verschillende lijnen zoo mogelijk heid wellicht. nog aandachtiger dan tevoren. wat goed!" „Wat verwacht U, dat ik zal zien? Ik Terwijl ze deze laatste woorden zei, trok „Ik vrees... dat het er in dit gedeelte Larne het wit-roode gordijn van de tent zie niets anders dan mezelf," zei ze kalm. heel eigenaardig uitziet," zei hij. „Ik ont„Ik zie mezelf in Uw oogen en U spie- dek een huwelijk op jeugdigen leeftijd, opzijde en stapte naar buiten. Hij droeg het schilderachtige costuum van een sheik gelt zich in de mijne. Dat is de toekomst," maar dat huwelijk schijnt geenerlei geluk zei hij. „Wilt U nog meer hooren?" en het kleedde hem bijzonder goed, te brengen. Verder zult U binnenkort ook een groot offer brengen. Later... na een Ze legde haar handen op tafel. Hij hield een stukje papier in de hand „Ja. Als U werkelijk de toekomst kunt sterfgeval... o, nee, ik zie er zelfs twéé . . . en las het nummer. Het leek alsof hij reeds wist, wie het tweede daarvan in bezit had, voorspellen, doe het dan nu, maar ver- komt er een groote verandering in Uw bestaan.' Daarna lijkt er een periode van want zijn oogen dwaalden onmiddellijk in kondig alsjeblieft niet zulken onzin." Eva's richting. Er kwam een verzengende „Uitstekend. Als U echter maar begrijpt, vrede en geluk te komen; wellicht een gloed in... een blik, waaruit maar al te duidelijk bleek, dat, onverschillig of hij zijn woord had gegeven of niet, zijn jagersinstinct tè sterk bleek te zijn en hij zich weer aan zijn geliefde sport moest overgeven. „Nummer dertien," riep hij. „Het is de beurt van nummer dertien." Eva nam plaats op een kleinen, rieten stoel, die bij de tafel was geschoven. Ze verkeerde in een opgewonden stemming en ze bewonderde Larne ten zeerste om zijn heldhaftig optreden, maar toen ze zich voor de tweede maal met hem alleen bevond, kwam er een eigenaardig gevoel van vijandschap over haar en ze was dan ook vast besloten hem op 'n afstand te houden. Zonder twijfel probeerde hij met elk meisje te flirten, dat in zijn tent verscheen. Hij was er allerminst de man naar, om een gelegenheid ongebruikt te laten voorbij gaan. In ieder geval was zij niet van plan zijn eerstvolgend slachtoffer te worden, daarvan kon hij overtuigd zijn. „Moet U één hand zien of alle twee?" vroeg ze. „Om te beginnen kan ik U echter wel zeggen, dat ik er totaal niet in geloof." Verder zult U binnenkort een groot offer brengen

ÜEfDES DGDLV/KEN

-

28 -

29 —

■

* , . . - . ' /

■ —

; ■ ' ; ' ■ '

•

'

—

tweede huwelijk. D a a r ben ik evenwel nog niet zoo zeker van. U w karakter is dui­ delijk omschreven, maar de lijnen van U w toekomst zijn nog niet bepaald. Die kunnen vermoedelijk veranderen... D e toekomst ziet er niet bijster mooi uit: er komen te veel moeilijkheden in voor." Hij trok zijn wenkbrauwen op en er verschenen diepe rimpels in zijn voorhoofd. „ D e man... die aansprakelijk is voor alle ellende... komt heel gauw. U kent hem reeds. Ik z o u willen zeggen: vermijdt hem." E v a schudde haar hoofdje. ,,Ik ken geen enkelen man, met wien ik zou kunnen trouwen, of voor wien ik bang hoef te zijn," antwoordde ze. ,,Ik ken trouwens heelemaal geen mannen, enkel jongelui, vrienden, die T e r r y zoo nu en dan meebrengt. E n verder Sir William Kennings en U . " ,,De mogelijkheid bestaat dat het Ken­ nings is." Hij bekeek haar hand opnieuw. ,,Hij is verliefd op U . " „ N u praat U niets dan onzin." Z e trok haar hand terug. „Hij is een bijzonder aar­ dige man." „Nee, het is Kennings niet," verbeterde hij. „Hij zou U al het verdriet, dat ik hier zie, niet kunnen aandoen. Verder kan ik het ook niet zijn, tenminste... ik veronder­ stel het niet." „Natuurlijk kunt U het niet zijn," ant­ woordde ze snel. „Als de boosdoener op het tooneel verschijnt, dan zal ik hem da­ delijk wegjagen. H e t zou echter heel pret­ tig zijn, als ik wist w a a r a a n ik hem k o n ' herkennen, zooals bijvoorbeeld in het een of andere drama. In het werkelijke leven schijnt een dergelijke persoon zich prachtig als een goed mensch te kunnen vermom­ men, w a t schandelijk oneerlijk is. M a a r in ieder geval heeft U me gewaarschuwd. Heeft Ü nog meer te vertellen?" „Niet uit U w hand. Ik moet niettemin nog iets weten. O p welken datum en dag werd U geboren?" „Den tweeden Juli, op een Donderdag. Negentien honderd en acht." Hij maakte een paar berekeningen op een stuk papier. „ U zult heel ver weg gaan... N e e , dat komt toch niet uit." Het jonge meisje keek naar de verschil­ lende getallen, die op sommetjes geleken. „Ik denk, dat het komt omdat U niet goed heeft opgeteld," zei ze glimlachend. „ M a a r U heeft me tenminste al heel wat van de toekomst geopenbaard, en niet­ tegenstaande ze er niet bepaald rooskleurig voor me uitziet, is het toch erg knap van U. U maakte alles zoo interessant, dat ik me op een gegeven oogenblik werkelijk ongerust begon te maken." „ W e e s voorzichtig ten opzichte van den ■nan, die het voornemen heeft U zooveel

* ' .

^

?

verdriet aan te doen," zei Larne. „Ik zou hem zelf wel willen wegjagen en ik ver­ zeker U ook, dat dit gebeuren zal, wan­ neer ik hem mocht aantreffen." W e e r glim­ lachte ze, doch nu eenigszins spottend. „Dank U, edele Ridder. U is zeer dapper." „Dat ben ik niet. Roekeloos is wellicht een beter woord. Het is heelemaal geen verdienste zich in gevaar te begeven, wan­ neer gevaar van geenerlei beteekenis voor iemand is." ,,Ik geloof niet dat ik het heelemaal met U eens ben. Misschien begrijp ik ook niet wat U bedoelt," zei ze. „Ik bedoel bijvoorbeeld... dat U geener­ lei waarde moet hechten a a n iets w a t ik eens gedaan heb. Kennings doet wel eens een verhaal over een zekere daad van mij, die werkelijk niets bijzonders genoemd kan worden," antwoordde hij onverschillig. „Het is een soort spel voor mij: het nood­ lot te tarten en hierdoor gevaren te trot­ seeren." Hij zweeg en E v a keek hem nog steeds aan. E r ging een zekere betoovering van dezen man uit, waaraan ze zich met geen mogelijkheid kon onttrekken. N o g geen vijf minuten geleden had ze onverschillig en cynisch tegenover hem gestaan, doch zoo­ dra hij begon te praten voelde ze zich tot hem aangetrokken. „ U is heel vreemd," zei ze langzaam. „En juist daarom voelt U zich tot me aangetrokken." „Hoe komt U er toe zooiets te ver­ onderstellen?" protesteerde ze heftig. „Ik heb dat nooit gezegd en U is ontzettend verwaand." „Volstrekt niet... tenminste niet op het oogenblik. Ik zou inderdaad verwaand zijn als U van me hieldt," antwoordde hij. „Dat is nog niet gebeurd, maar het... k o m t . ' Hij stond op en legde zijn handen op haar schouders. „Het is onvermijdelijk, kleine schoonheid, begrijp je dat zelf ook niet?" V o o r d a t ze had kunnen vermoeden w a t er zou gebeuren, had hij zich tot haar over­ gebogen en zijn lippen op de hare gedrukt. H e t was de eerste kus, dien E v a van een man kreeg... een kus, die brandde en bijna pijn deed... maar die een wereld van emo­ ties bij haar opwekte. E n Larne? E r waren heel w a t jonge meisjes in zijn leven ge­ weest, doch geen enkele bloem w a s zoo be­ koorlijk, zoo liefelijk als dit jonge schepsel­ tje tegenover hem... zoo dacht hij ten­ minste op dat oogenblik. Z e w a s geheel buiten adem, toen hij haar los liet en het w a s duidelijk merkbaar, dat Larne volkomen onder den indruk van het moment w a s geraakt. Het jonge meisje be­ dekte haar gezicht met de handen. W e e r kwam hij naast haar staan en zachtjes trok hij haar handen weg.

Zomerkou,

„Ben je boos o p me? O , alsjeblieft niet," zei hij smeekend. „Ik kon het werkelijk niet helpen. Ik had me voorgenomen kalm te blijven, maar ik kon het eenvoudig niet. Je schoonheid lijkt op een vlam, die me verteert. Laat me nog eens in je oogen kijken, zoodat ik mezelf daarin kan zien." Z e boog haar hoofdje. Z e trilde over haar heele lichaam en de storm w a s nog niet bedaard. „Ik... ik kan U niet aankijken," bracht ze haperend uit. „Ik ben nog nooit... zoo gekust e n . . . " „Dat weet ik." Hij trok haar overeind en hield haar dicht tegen zich aan. „ E n daarom verlangde ik er zoo naar jou dien eersten kus te geven. D e knop heeft haar bladeren geopend zie je het niet? Z e g nu alsjeblieft, dat je niet boos bent." In die oogenblikken meende hij inder­ daad w a t hij zei. Het zou hem ontzettend hebben gespeten, als hij haar had gewond... niettegenstaande hij het onmiddellijk weer zou hebben gedaan. „Ik ben niet boos. M a a r . . . maar waar­ om deedt U het? W a t beteekent het?" hakkelde ze. „Het beteekent... het beteekent..." E r was een triomfantelijke klank in Larne's stem... „dat je een paar minuten geleden op me gesteld w a s , doch... dat je me rui liefhebt, zooals ik jou liefheb. Is het niet zoo?" Hij verstond haar antwoord niet. W e l ­ licht h a d ze het ook niet eens gegeven. Het eenige w a a r v a n ze zich op dat oogen­ blik bewust w a s , was een verlangen van hem w e g te loopen naar de groene bos­ schen en heuvels... wegloopen, doorrennen totdat ze geheel buiten adem w a s om zich dan op den grond neer te gooien en te wachten tot hij haar vond... door alles heen op hem wachtend. June w a s degene, die het gordijn liet zakken na deze korte, eerste acte van haar levensdrama. Z e duwde het zeildoek van de tent terzijde en stak haar hoofd om den hoek. Z e werd eenigszins ongeduldig, om­ dat ze nog lang niet aan de beurt was en ze verlangde er zoo naar zich de toekomst te laten voorspellen. Het jonge meisje bezat bitter weinig o p ­ merkingsgave en daarom zag ze ook niet, dat ze Larne en haar zuster had doen schrikken. „ N u m m e r veertien krijgt genoeg van het wachten, Majoor Larne," vertelde ze. „Kan ze nu eindelijk binnenkomen? U heeft E v a nu toch zeker niets meer te 'vertellen, is het wel?"

Transpireeren is gezond Üen Opgewekt Humeur

K»k dat meUJe eens, Plepa. Knap, hè

m^m Pul«l?W=]M-'^

t

Ja. Dat Ii Juffrouw van Delft. Z|| heeft dat knappe ge­ zichtje van haar vader.

net

beste

geregeld

g e b r u i k v a n E a u de Boldoot.

bij een

I

Boldoot

meert o e z e n u w e n en omgeeft U

m e t een «leer v a n geurige

koelte, ­ken p a a r d r u p p e l s op Uw

üp elke flacon moet de naam Boldoot atunl

zakdoek

doen

­wonderen.

Bolde 5oltloot s imperiale is E au de Imr. Cologne van 't hoogste jjelia'te en geldt van ouds als standaardkwali­ teit voor de allerbeste.

Monopole Flacon , Heele Kropflacon Halve Kropflacon pfl

Bewaart J ü v e

Imperiale

Veritable

fl. 3.25 „ 2.30 „ 1.30

fl. 1.85

Zorder e.nigc kosten kunt II een proef nemen door onderstaanden bon aan ons op te zenden. Trannosan ts verkrijgbaar bij Apothekers, Drogisten en in Toilet­ ra';en. Uw leverancier verschaft het U, als hij het nog niet heeft, binnen twee dagen. De origineele flacon, voor den geheelen zomer toereikend, kost slechts f 1.80.

„ 1 25 „ 0.75

Opgewektheid

LüJert aan transpireerende Voelen vragen toezending van prospectus „ V" over Trannosan legen ooetzweet.

met

Eau de Cologne

' tldoot ^35*

is h e t z u i v e r e m o d e r n e z e e p p o e d e r d a t u w w a s c h ­ cjoed niet s l e c h t s b r a n d h e l d e r m a a k t , d o c h w a a r ­ d o o r h e t t e v e n s z o o l a n g m o g e l i j k m e e g a a t . H o u d t d i t in g e d a c h t e , want U w w a s c h g o e d kost veel m e e r d a n z e e p .

sa^u.3 DAILY h/iQOf>

Ik verzoek om gratis toezending van het beaoodig­ de voor een proefneming met Trannosan tegen transpratie onder de armen. Cit verzoek verplicht mij tot niets.

N**m

]mm ti t

_

Ad-CM E

1<)

Trannosan Tegen Transpiratie

=u

knappe mant •«heUrondloe en maakt •choonheld»­ mlddelen.

N.V. Drogerijen Maatschappij Schiekade 104 — Rotterdam

Knip den bon nog heden uit. U kunt hem d sg^wenscht als d r u k w e r k verzenden.

\ V j N e e n , maar hy la

^^7*7

30 -

U

en voor de stofwisseling onmisbaar. Niets is voor de gezondheid meer verkeerd, dan de natuurlijke uit­ waseming te belemmeren of te onderdrukken. Te sterke transpiratie echter It ongezond en buiten­ gewoon onaangenaam voor de omgeving. Zij veroor­ zaakt vlekken en slijtage aan de kleeding en men vreest *s zomers in luchtig toilet de armen vrij te bewegen. Het ongeluk wil. dat de onaangename lucht der overdadige transpiratie niet door de betrokkene, maar wel door anderen wordt bemerkt. Evenals U over Uw waarnemingen bij anderen uit beleefdheid niets zegt, zwijgt men ook over die ten opzichte van U. Trannosan, naar het recept van Professor Polland. helpt afdoend­. Het is onmisbaar op de toilettafel van iedere damt. Twee tot drie keer per week gebruikt, neemt het de lucht weg en de uitwaseming wordt langzamerhand normaal.

verk wikt lichaam en 'geest, k a l ­

A

l» dat dan »oo'n

bewaart

Cologne

r

. \

TOGAL

gevolg van plotselinge afkoeling, tucht, te luchtige kleeding or' bedek­ ding, dreigt iedereen met aanleg voor R H E U M A T I E K . Zij openbaart zich door p i j n in zenuwen, spieren en gewrichten in aeuten vorm. Laat het niet verergeren, doch gebruikt d i r e c t h e t bekende geneesmiddel tegen rheumatiek, T O G A L ­ t a b l e t t e n . In den regel is één flacon a f 0.80 voldoende. Bij alle Apoth. en Drog. a f 0.80 en il Voor langere kuren in kliniekverpakking a f 8.75, welke in het gebruik veel voordccligcr is.

: Z EEP P O ED ER 31 -

1?

SOORT

'J

VÜNÖEMTJE

Woordeo vao Dirk Qozewijii vao Beek licht.

Muziek van Meldtoert Schuummaiii

£ ï

3fc ,?*?»

-yjJy.-.der4j_e,__vJi_M_.der._tj^_y_lje^

te ^

3/

£ a

=

^ d ­ _ . . d e r t n\x&r

heen ( ^

2

&

_._e_M_ Ale'?>_ .;

.Ach, _

Vlindertje, Vlindertje, rank en teer, Je dwarrelt maar heen en weer, Kussend de bloemen schoon en rein: Ach, ik wou wel 'n vlindertje zijn...

l/AloOrS I Fabriek

ter lig.

1

B E^

_h E

Flui.stertmet Moe

O D I O T

ik wt wou,

wel'n vlin_der. t/e

men

zijn

Vlindertje, Vlindertje, eeuwig schoon, Je dwarrelt daar als een droom, Dartelend-stoeiend naar zonneschijn: Ach, kon ik maar *n vlindertje zijn...

7 PLACE DE LA MADELEINE. PARIJS Specialiteit voor geschenken in zilver en verzilverd metaal

Gevestigd m

1930

IN KUNSTVOORWE RPE N UITGE VOE RD NAAR ONTWE RPE N UIT E LKE

Red. en Adm.: Gal„ewater 22, Lelden. Tel. 760 Postrekenlnfl « 8 8 0

...

*

@

van

KE UZE

pc

•St

Artistiek Zilverwerk

ÜROOTE

j_e

!gT Lid"

«0r££*

I

en

J

f^Tf^^

N&545

STIJLPE RIODE

VerschUnt wekeiyks — Prg« per kwartaal f 1.95 .

„

WALTER JANS S EN

■

. . . ' '

■

-

■

.

'

■ .

'

■