Huiselijk geweld Casus 1: Jonge vrouw, 32 jaar, meldt zich bij de huisarts. Ze is getrouwd en de man van deze vrouw is ook uw cliënt. Ze hebben 3 kinderen van 6-3 en 1 jaar. Ze heeft duidelijke zichtbare striemen in haar nek. Ze koos er bewust voor om de huisarts te informeren. Ze vertelt dat er vaker spanningen zijn en dat haar man vaker drinkt. Kritiek maakt hem boos ze weet het allemaal niet meer. De huisarts adviseert haar aangifte te doen want ze heeft een “zichtbaar” bewijs. De vrouw had bezwaar tegen dit advies. Hij was van nature niet slecht maar erg eigengereid. Ze verliet het spreekuur.
1.
Is de meldcode van toepassing?
2.
Waarom wel? Waarom niet?
3.
Hoe zou u, uw vertrouwensrelatie met deze vrouw en haar verhaal vorm geven?
4.
Welke vragen zou u haar willen stellen?
Casus 2: Vrouw van 73 jaar meldt zich bij u op het spreekuur. Ze vertelt in een verward verhaal dat haar man haar al 40 jaar mishandelt. Ze zegt dat haar man al jaren lang vreemd gaat en prostituees bezoekt. Dat al hun geld er aan op gaat. Uw hypothese is dat ze paranoïde getinte uitspraken doet. Via de politie hoort u de volgende dag dat tijdens uw spreekuur haar man zich heeft gemeld op het spreekuur van de politie. Hij vraagt om de lamellen van het bureau dicht te doen. Misschien is zijn vrouw hem wel gevolgd. Hij vertelt daar dat zijn vrouw het niet goed maakt. Hij wil geen aangifte doen. Hij ziet dat als verraad naar zijn vrouw. Hij heeft zichtbare krassen in zijn gezicht. De politie deelt u mede dat ze een verscherpte AOL (Afspraak Op Locatie) hebben gemaakt zodat bij nieuwe incidenten er direct een politiepatrouille op afgestuurd kan worden.
1. Is de meldcode van toepassing?
2. Waarom wel? Waarom niet?
3. Hoe zou u, uw vertrouwensrelatie met deze vrouw en haar verhaal vorm geven?
4. Welke vragen zou u haar willen stellen? Welke vervolgacties zet u uit?
Casus 3:
Aanleiding: in het weekend is er een forse ruzie geweest tussen gezinsleden van een Turks gezin. Vader moeder 4 kinderen, 3 meisjes 28-26-19 en 1 jongen 24. De jongen ervaart dat de ouders zijn wensen om te trouwen blokkeren. Hij schreeuwt en scheld zijn ouders uit. Vader maakt zich boos en dreigt zijn zoon te slaan. Op het moment dat zijn vader en slaande beweging maakt slaat hij zijn vader. Moeder neemt het voor haar man op en komt er tussen. Iedereen schreeuwt, de oudste pakt de telefoon en belt de politie. De volgende dag komt ze naar de huisarts. Ze vertelt het onderstaande verhaal. Waarbij ze aangeeft dat de ruzies bijna dagelijks voorvallen. De vader is bij u bekend in de praktijk met tal van psychosomatische klachten. Het hele gezin is cliënt in uw praktijk.
“Live” citaat van een cliënt die n.a.v. bovenstaand incident met dit verhaal bij de huisarts komt: Allereerst wil ik duidelijk maken dat ik van geluk mag spreken dat ik ouders heb als de mijne. We zijn allemaal vrij opgevoegd en hebben mogen doen en laten wat we willen (uiteraard binnen de Turkse normen en waarden). Zij hebben ons dan ook volledig gesteund in onze studie. Mijn ouders vonden het belangrijk dat wij een goede opleiding hadden en een goede baan. Inmiddels hebben we dit allemaal bereikt. Met name ik. Ik ben zelf volop bezig met interne bedrijfsopleidingen en heb het erg druk op mijn werk. Dit geeft mij voldoening, en ben er erg blij mee. Echter.... ik merk wel dat door de huwelijksdruk en de problemen met mijn broertje mij in negatieve zin veranderen, qua persoonlijkheid. En dit vreet wel aan mij. Tevens heeft dit een grote impact op mijn werk. Mijn concentratievermogen vermindert en ben niet meer zo alert als vroeger. En de vermoeidheid speelt mij aan parten. Helaas speelt wat anderen van je denken een grote rol binnen de Turkse gemeenschap. En ook nog eens dat ik de oudste van het gezin ben. Men zegt dan al gauw dat de oudste eerst moet trouwen alvorens de tweede aan de beurt kan komen. Dit druist in tegen mijn principes. En dit heb ik al zo vaak kenbaar gemaakt bij mijn ouders, alleen zij willen dit niet snappen en geen begrip voor tonen. Verder heb ik natuurlijk met potentiële kandidaten kennis gemaakt. Maar helaas doen mensen zich anders voor dan dat ze zijn. En hierdoor is het ook vaak niets geworden. In de ogen van mijn ouders hebben in het verleden goede kandidaten zich voorgedaan, echter ik wil niet met iemand uit Turkije trouwen. En dit valt ook in verkeerde aarde bij mijn ouders. Zij wijzen dan meteen naar mensen in de omgeving (zoals onze Turkse buren) die wel met iemand uit Turkije zijn gehuwd. Ik ben geen type die afhankelijk en onderdanig wilt zijn van en aan anderen. Ik vind het ook erg als iemand afhankelijk is van mij. Als ik nu naar mijn ouders kijk, zie ik dat zij mij altijd bellen als er problemen zijn. Ik doe het met plezier voor hun, maar ik heb hierdoor ingezien dat ik dus geen tijd en energie wil verspillen aan iemand uit Turkije die wegwijs moet worden in Nederland. Ik bedoel, ik heb al soms moeite met mezelf staande te houden, dus laat zitten iemand die afhankelijk van je is. Ik heb 6 jaar geleden met iemand kennis gemaakt in Roermond. Na een paar gesprekken is het dus niets geworden. Meer vanuit zijn kant. Je kan het zien als een
eenrichtingsliefde. Vanuit mijn kant was het dus niets geworden. Echter, nu hebben mensen die zowel de jongen kennen als mijn ouders kennen, onderhans een bericht gestuurd naar mijn moeder dat die jongen uit Roermond mij nog wilt. Ik stond al jaren onder die huwelijksdwang, en nu nog meer, omdat mijn ouders nu letterlijk zeggen: ''die jongen is een goede jongen, en waar moet je nog iemand vinden! En je leeftijd is al 28, en wat zullen de mensen allemaal van je denken! En wat denken ze wel niet van ons! Jij bent diegene die hoofdzakelijk de problemen in ons huis heeft bezorgd! Als jij getrouwd was en er kwam een schoonzoon over de vloer bij ons thuis, dan had je broer zich niet zo gedragen en was hij ook niet zo geweest!'' Dit zijn dus de dingen die ik allemaal aan hoor.... natuurlijk nog veel meer, waardoor je je erg minderwaardig gaat voelen en op een punt komt te staan dat je aan jezelf begint te twijfelen of het wel allemaal waar is wat je ouders tegen je zeggen. Ik zeg dan ook stellig NEE tegen die jongen uit Roermond, waardoor zij mij de laatste weken nu zwaar onder druk zetten door te zeggen: het is óf die jongen uit Roermond óf uit Venlo. Dus ik moet een keuze maken tussen die jongen waarvoor ik helemaal niet wil gaan óf mezelf losscheuren van mijn familie. En ik heb tegen mijn ouders gezegd dat de keuze dan voor mij gemaakt is door te kiezen voor mezelf en de banden te verbreken met mijn familie. Met als gevolg geen contact meer met de familie. Als je continu elke dag, maar dan meen ik ook elke dag, onder deze druk staat zoals ik omschreven heb, dokter, ... Dan ga je er aan onderdoor. En neem je elke dag wat meer afstand van je ouders en familie. Ik sta dan nu ook op het punt om een woning in of omgeving Roermond met urgentie een woning te vinden en weg te gaan uit Venlo. Maar daarbij zou ik dus graag je hulp willen inschakelen, om mij hierin te steunen en eventueel de urgentie te onderbouwen. Daarom vraag ik u als mijn huisarts om hulp . Urgentie verkrijgen gaat namelijk niet zo makkelijk. Ik moet zeggen dat ik heel erg verward ben, waardoor ik nu op een automatische piloot functioneer. De reden dat ik bijvoorbeeld nog niet getrouwd ben, is dat ik kieskeurig ben. In die zin, dat ik niet met de eerste beste wil trouwen doordat ik al 28 ben of doordat de meiden in mijn omgeving al trouwen of doordat het nu moeilijker is geworden om een geschikte kandidaat te vinden. Voor mijn ouders is het belangrijkste als ik maar getrouwd ben met een goeie man waardoor die man over mijn eer kan waken. Dit vind ik zo'n onzin. Dit heb ik ook heel vaak tegen mijn ouders gezegd, maar ze begrijpen het niet. Je haalt pas voldoening uit een huwelijk als je verstand en gevoel allebei bijna op een evenwicht zitten. En niet alleen met je verstand handelt en je trouwt in de hoop dat je van die man gaat houden. Alleen het feit al dat ik van mening verschil hierover met mijn ouders, is al een grote fout in hun ogen. Elke dag weer ruzie hierover, dat maakt je mentaal moe en gefrustreerd. In een notendop heb ik u helder proberen te maken wat mij bezig houdt. Ik begrijp ook dat dit een zeer lastige situatie is. Ik vind het heel erg voor mijn ouders, maar het is wel mijn eigen leven waar ik vrede mee moet hebben. Maar er komt binnenkort een moment dat ik weg ben thuis. Alle hulp die je biedt en gesprekken die je voert namens je ouders, worden door mijn ouders niet in dank genomen en elke keer confronteren ze je met het verleden door je verleden in je gezicht te smijten. Dit valt dan bij mij in verkeerde aarde.
1. Is de meldcode van toepassing?
2. Waarom wel? Waarom niet?
3. Hoe zou u, uw vertrouwensrelatie met deze vrouw en haar verhaal vorm geven?
4. Welke vragen zou u haar willen stellen? Welke vervolgacties zet u uit?
