Colofon. Bestuur WV Otto Ebbens

Colofon Het cluborgaan ‘De Meet’ is een uitgifte van de Wielervereniging Otto Ebbens statutair sinds 1 juli 1968 gevestigd te Zwaagwesteinde. Het clubblad verschijnt vier maal per jaar in een oplage van 220 stuks en wordt verspreid onder leden, sponsoren en donateurs. Dit is het derde nummer van de 36ste jaargang. Bestuur WV Otto Ebbens Voorzitter: Secretaris:

Anne van der Heide Tel. 0511-541528 Hero Drent Tel. 0511-464460 Kolfbaan 49, 9251 AB Burgum [email protected]

Penningmeester: Wedstrijdcommissie: Jeugdcommissie: Jeugdsecretariaat: Sponsorzaken:

Jacqueline Wagenaar Sjouke van der Werff Ruud de Wilde Roelof Wagenaar Sjoerd Boersma

Tel. 0512-352814 Tel. 0511-422270 Tel. 06-45296445 Tel. 0512-232814 Tel. 0511-542917

Junioren/Nieuwelingen: Jeugd:

Gretienus Gommers Bert Antonides Eddy de Vries Eelko Drent Johan Hoekstra Ruud de Wilde

Tel. 0511-445846 Tel. 06-52430310 Tel. 06-50423943 Tel. 06-46026162 Tel. 0511-474088 Tel. 06-45296445

Leden van verdienste:

Harm de Vries en Hinke Gommers

Trainers/ploegleiders Elite/beloften: Amateurs A:

Redactie & Advertentiebeheer clubblad ‘De Meet’ Martijn Adema Harm de Vries Jantje van der Werff Contactadres clubblad ‘De Meet’: Homepage WV Otto Ebbens: Bankrelaties:

Tel. 06-27550385 Tel. 06-12557369 Tel. 06-47490133 [email protected] www.wvottoebbens.nl

38.83.09.814, Rabobank Zwaagwesteinde T.n.v. WV Otto Ebbens

Voorwoord Terwijl ik achter de computer ga zitten en voordat ik dit stukje zit schrijven, zet ik nog even enkele dingen op een rijtje van het afgelopen jaar. Ik realiseer mij dat wij nu ruim een jaar geleden als nieuw bestuur bij elkaar zijn gekomen. Alleen Sjouke van der Werff en Hero Drent draaiden al iets langer mee. Sjoerd, Jacqueline, Ruud en ik zijn als nieuwe bestuursleden aangetreden. Om een sportvereniging als de onze goed te besturen is niet altijd een eenvoudige zaak maar zeker wel uitdagend. Wij zijn allemaal wielersportliefhebbers en hebben dan voordat wij aantraden al het een en ander te maken met WV Otto Ebbens. Je komt zo in een wielerjaar heel veel zaken tegen, zowel op bestuurlijk als op sportieve vlak. Op het sportieve vlak hebben we niet te klagen gehad. Vanaf onze jongste jeugd tot en met de Elite hebben onze renners diverse malen het podium mogen beklimmen. Jammer dat we met de Elites op een puntje na net niet de finale van de clubcompetitie hebben gehaald, toch hebben we een opgaande lijn gezien. Zeker als je terug kijkt naar de wedstrijden als die van het Ronostrand en niet te vergeten de Ronde van de Kerspelen. Ook het NCK in Hoogezand was WV Otto Ebbens nadrukkelijk aanwezig. Zij het dat de sportieve prestaties door pech naar verwachting iets tegen vielen, maar de sfeer was er des te meer. Een eigen verzamelplaats met een Partytent, met alle “ins en outs” deed weer denken aan oude “Otto Tijden”, zo kon men horen. WV Otto Ebbens staat van ouds her bekend om zijn goede familiare sfeer. Met deze gegevens zitten wij eigenlijk wel met enige trots in het bestuur. Het is in ieder geval een goede basis. Maar, we zijn het afgelopen jaar ook heel veel leermomenten tegen gekomen. Zo gaande weg het jaar kom je toch een aantal zaken tegen die het volgende jaar beter moeten. Deze zaken hebben wij op een rijtje gezet nadat wij ook bij de diverse categorieën ons oor te luister hadden gelegd. En, natuurlijk ook kritisch naar ons eigen functioneren als bestuur binnen WV Otto Ebbens hebben durven te kijken. Wij hebben heel veel zaken op een rijtje gezet en daar kritisch naar gekeken. Wat bij ons echt naar voren kwam, is dat er heel veel werk door maar enkele mensen werd verricht. Gelukkig hebben wij nu meerdere personen bereid gevonden het komende seizoen te willen assisteren, zowel op sportief als op organisatorisch vlak. Zo nu aan het einde van het jaar, begint het bij heel veel van onze wielrenners al weer te kriebelen na een kleine wielerpauze. Maar ook zij kijken net als wij van het bestuur al weer uit naar het volgende jaar. Het jaar 2008 waarin wij zeker de stijgende lijn van WV Otto Ebbens willen voort zetten. Met sportieve groet, Anne van der Heide Voorzitter WV Otto Ebbens

-2-

De Meet, december 2007

Wat staat er deze keer in ‘De Meet’? Redactioneel nieuws

Blz. 4

Sponsoring

Blz. 5 & 6

Een tijd van komen en gaan…

Blz. 7

Wie zijn die 2 wielrennende ex-voetbalsters?

Blz. 8

Hoe is het nu met Gerlof Groen?

Blz. 9 – 11

Een tochtje over de Alkmaarder baan

Blz. 12 – 14

Wist u dat …

Blz. 15

Het seizoen van de Otto-jeugd

Blz. 16

Anouska Koster hangt de heldin uit!

Blz. 17

In de lappenmand

Blz. 18

De fiets van ..

Blz. 19

Ledenvergadering 2007

Blz. 20

Jaaroverzicht met Eelko

Blz. 21 – 24

Wisseling van de wacht

Blz. 25 & 26

Komen, zien en overwinnen in Egmond

Blz. 27 – 29

Een bericht van de goedheiligman

Blz. 30 & 31

Tot slot

Blz. 32

-3-


Redactioneel nieuws Zoals de enkelen van jullie misschien wel weten, heeft ons clubblad 'De Meet' een nieuwe redactie. Harm de Vries, Jantje van der Werff en ondergetekende hebben het stokje overgenomen van Ludger de Jong en Johan Heslinga. Deze Meet is nog enigszins in de 'oude stijl', maar de volgende krijgt een totale makeover. Natuurlijk komt dit ook omdat er een heleboel nieuwe sponsoren aangetrokken zijn, maar ook omdat het ontwerp wel een opfrisser kan gebruiken. De redactieleden gaan zich dus naast het voorbereiden op het wielerseizoen, ook voorbereiden op een nieuwe Meet. Een duurtraining afwisselen met een ontwerpsessie of een krachttraining combineren met het maken van een nieuwe indeling. Voor dit laatste nummer van 2007 kreeg de redactie aardig wat kopij aangeleverd, maar het kan natuurlijk altijd meer. Voor het volgende nieuwe nummer hopen we dan ook op nog meer kopij, naast de vaste rubrieken natuurlijk. Alle kopij kan naar [email protected] gestuurd worden, alles is welkom! Bij deze wil ik ook Ludger en Johan een dankwoordje toeschuiven. Zonder hen was 'De Meet' er de afgelopen jaren niet geweest. Het was voor hun niet altijd even eenvoudig om een Meet te vullen, maar ze kregen het toch altijd weer klaar. Ludger en Johan bedankt! We hopen dat we bij eventuele problemen nog eens een beroep op jullie mogen doen.

Martijn Adema Hoofdredacteur 'De Meet'

-4-


Sponsoring Iedereen zal intussen wel gehoord hebben: WV Otto Ebbens heeft een nieuwe hoofdsponsor! Wij zijn als bestuur zeer ingenomen met een gerenommeerd bedrijf als NICOLAI en TABAK ACCOUNTANT en ADVIESBUREAU te Hurdegaryp, dat ons voor de komende 3 jaar financieel zal ondersteunen. Ook wat betreft de cosponsors zijn er een aantal nieuwe bedrijven bereid gevonden ons te ondersteunen. Het afgelopen jaar was voor het bestuur en voor mij in het bijzonder erg spannend. Zou het lukken om een nieuwe hoofdsponsor te vinden en krijgen we voldoende cosponsors. Het is dus gelukt! Het heeft veel energie gekost maar wij mogen met recht trots zijn op deze bedrijven die Otto Ebbens een warm hart toedragen! Een nieuwe hoofdsponsor, nieuwe cosponsors, nieuwe subsponsors en nieuwe sponsors en dus nieuwe wielerkleding! Op de wielerkleding ( shirt en broek) komen in totaal 10 sponsors te staan. Alleen machinefabriek HAAK en fietsenfabrikant EMPELLA zien we terug als kledingsponsor. Aan ons als wielervereniging nu de taak om de namen van deze bedrijven zo positief mogelijk naar buiten toe te dragen! Een overzicht van de nieuwe sponsors: Hoofdsponsor NICOLAI en TABAK, accountant en adviesbureau. Drietal cosponsors - FIRMA HAAK hoeft geen nadere introductie, is bij u allen bekend. - MEINDERT TERPSTRA fietsspecialist is voor velen een begrip. - DE VERFBOER, een internationale verfgroothandel met vele vestigingen. Subsponsors - DE VESTEYNDE fysiotherapie te Zwaagwesteinde - SCHERJON en MEINEMA makelaars te Hurdegaryp. - MEULEN en BAARSMA slaapsystemen met drie vestigingen in Friesland. - TSJIL Internet Solutions te Surhuisterveen, realiseert de bouw van de website. - PENTA PARK te Groningen, houdt met zich bezig met communicatie - VAN DER PLOEG autobedrijf te Veenwouden, voorziet alle renners van een muts.

-5-


Sponsors - PILAT EN PILAT Interieur te Twijzel - JONKMAN rijwielhandel te Drachten - BOUWGROEP DIJKSTRA DRAISMA te Dokkum - HOOGSTRA autoschade te Dokkum - SPINDER stalinrichting te Harkema - TUSKEN DIKEN EN FEANEN dierenartsenpraktijk te Drogeham. - EMPELLA, JAVO en VAN DER MEIJ stellen materiaal beschikbaar - AB FRYSLÂN, uitzendbureau te Drachten/Dokkum Een lijst met klinkende namen, waar wij trots op zijn! Wij, als leden van WV Otto Ebbens, zouden nu zoveel mogelijk voor advies of producten bij een van onze sponsors langs moeten gaan. Zij zouden dat zeer op prijs stellen. Natuurlijk zijn er nog een aantal wensen voor de renners, zoals bv een mooie sporttas. Voor dit en andere zaken ga ik de komende tijd weer proberen een en ander te realiseren. Tevens wil ik gebruik maken van de gelegenheid om onze vorige sponsors te bedanken. Hoofdsponsor INFASS, sponsors BASISKEUKEN en makelaardij VARWIJK en SIBMA hebben ons de afgelopen jaren financieel bijgestaan. Hiervoor nogmaals onze welgemeende dank. In deze winterperiode kunnen de sponsoractiviteiten afgerond worden en kunnen wij ons weer met ander actuele zaken bezig houden. Wij zijn “positief” gestemd voor de toekomst! Sjoerd Boersma

Sjoerd met onze nieuwe hoofdsponsor

-6-


Een tijd van komen en gaan… De voorbereidingen voor het seizoen zijn inmiddels alweer in volle hevigheid los gebarsten. Natuurlijk hopen we dat er weer veel rood op de wegen te bespeuren zal zijn, het rood van WV Otto Ebbens wel te verstaan! Na het seizoen 2007 zijn er een aantal leden die hun lidmaatschap opgezegd hebben, maar er zijn gelukkig ook weer een flink aantal nieuwe aanmeldingen. Hieronder een overzicht van de vertrokken en nieuwe leden: Vertrekkende leden Jens Bakker Sietse Houwink Ida Nienke Jousma Wiebe Kaspersma Marnick Kloosterman Marten Postma Marcel Goosen

Jeugd Jeugd Jeugd Jeugd Jeugd Nieuweling Amateur

Nieuwe leden Rudger Doornhein Niels Douma Bert Wienia Joël Zuidema Jaap Peter Nijboer Alie Gercama Fardau Westra Nico de Jong Mindert Postma Pieter Prins Ruben Sijtsma

Jeugd Jeugd Jeugd Jeugd Junior Junior Dame Junior Dame Amateur Amateur Amateur Amateur

We wensen de vertrekkende leden het allerbeste en heten de nieuwe leden natuurlijk van harte welkom! Hopelijk beleven jullie veel wielerplezier bij WV Otto Ebbens!

-7-


Wie zijn die 2 wielrennende ex-voetbalsters? Onze wielervereniging mag twee nieuwe junior-dames verwelkomen. Twee jonge dames die hun roots bij het voetbal hebben liggen en ook nog eens dezelfde opleiding doen. De omschakeling van voetbal naar wielrennen is voor sommigen misschien opmerkelijk, daarom is het de hoogste tijd dat deze twee nieuwe leden zich eens voor gaan stellen! Wie is Alie Gercama? Hallo, ik ben dus Alie Gercama en ben 17 jaar. Momenteel ben ik bezig met de opleiding van HBO-Verpleegkunde in Groningen, waar ik nu in het eerste jaar zit. Ik heb eerst altijd gevoetbald bij Zwaagwesteinde, maar sinds 2006 voetbalde ik bij eerste klasser Be Quick in Dokkum. Helaas heb ik in september mijn kruisband gescheurd. Het is al de tweede keer binnen 1,5 jaar dat ik iets met mijn knie heb, daarom heb ik besloten met voetballen te stoppen. Ik vind dit natuurlijk erg jammer, maar gelukkig zijn er genoeg andere sporten zoals wielrennen en mountainbiken. Ik heb altijd al veel voor mezelf gefietst, dus daarom leek het me erg leuk om lid te worden van Otto Ebbens. Ik heb er erg veel zin in, ook lijkt het me erg leuk om wedstrijden te gaan fietsen. Wie weet tot ziens! En wie is Fardau Westra? Mijn naam is dus Fardau Westra en ik ben ook 17 jaar. Ik doe net als Alie de opleiding HBO-V (verpleegkunde) in Groningen en ben ook eerstejaars. Ik heb voor wielrennen gekozen, omdat ik het leuk vind om buiten te fietsen. Hiervoor heb ik op voetbal gezeten. Eerst 3 jaar in Zwaagwesteinde en daarna ben ik naar Be Quick Dokkum gegaan. Daar heb ik 1 seizoen gevoetbald, maar ik heb een blessure gekregen en daarom ben ik met voetbal gestopt. Fietsen vond ik altijd al een mooie sport, maar omdat ik al op een sport zat ben ik niet op wielrennen gegaan. Nu ga ik dan toch op wielrennen en ik heb er erg veel zin in!! Natuurlijk hopen we dat deze twee dames het rood van WV Otto Ebbens veelvuldig laten zien. We wensen ze in ieder geval heel veel succes en plezier toe!

-8-


Hoe is het nu met Gerlof Groen? Op 17 juli verscheen het onderstaande bericht in de media, Gerlof Groen was aangereden en voor de rest van het seizoen uitgeschakeld. Hoe is het nu met deze pechvogel? De redactie van de Meet ging op pad en kreeg het volgende verhaal los. Racefietser aangereden Kooilaan Dinsdagavond om kwart over zeven is een 19-jarige racefietser gewond geraakt bij een aanrijding op de kruising Hoofdweg-Kooilaan onder Damwoude. De racefietser die uit de richting Dokkum kwam, kreeg geen voorrang van een 43jarige autobestuurder uit Wouterswoude die vanaf de Hoofdweg de Kooilaan wilde oprijden. De racefietser liep letsel op aan zijn gezicht en is per ambulance vervoerd naar het ziekenhuis in Dokkum. De auto liep een kleine deuk op aan de linkerzijde. (Bron: Waldnet.nl) Nu het winter is en de fiets aan de muur hangt, heb ook ik, enige tijd om het nodige op papier te zetten voor de Meet. Mijn naam is Gerlof Groen rijdend voor de amateur A, geboren in Rotterdam 1987 en woonachtig in Arnhem/Dokkum. Verliefd, verloofd, getrouwd: geen van allen nog, maar zodra er info is horen jullie van me! In mijn dagelijkse leven volg ik de studie Tuin & Landschapsarchitectuur in Arnhem. Voor mijn ouders betekende dit een racefiets minder in de schuur, en voor mij een studentenhuis onderaan de Posbank. Trainen met ‘Red Devil’ Wat betreft trainingsgebied heb ik niet te klagen, en voor wie de Alpen wat te ver is, ik ben altijd in voor een trainingsritje. Ik kwam in aanraking met het wielrennen door ene Sjoerd Lei, beter genaamd de Red Devil van de club. Op een zaterdagochtend, 10 uur, hadden we een afspraak bij het arbeidsbureau in Dokkum. Hoewel het droog was stond er een straffe wind. Na enige tijd kwam er een jongen met rood haar op een witte fiets aangereden, die zich voorstelde als de Sjoerd Lei van Dokkum. Na de nodige kilometers werd het stuur richting Engwierum gedraaid. Wind tegen en de teller op 30, terwijl ik me steeds meer af begon te vragen waar die bijnaam Red Devil nou vandaan kwam. Mijn zelfvertrouwen was bijna tot 100% gestegen toen ik een krakende ketting achter me hoorde die richting het grote blad ging, gevolgd door iemand die als een gek op het bordje Engwierum afdook. Na nog geen half uur te hebben gefietst was mijn zelfvertrouwen tot een dieptepunt gedaald. Deze manier van hollen en draven oftewel fietsen en demarreren was voor mij een onbekend begrip. -9-


Na 2 uren trainen was er een aanslag gepleegd op mijn conditie en op mijn hartslagmeter, die alleen nog maar hartslagen van 180 en hoger had gezien. Ik was dan ook zeer content toen ik ‘Dokkum 5km’ zag staan. Nadat de strijd om het bordje van Dokkum was uitgevochten, vond ik dat ik genoeg vernederd was en namen we afscheid. Nadat ik thuis was uitgehijgd en een bord macaroni achter de kiezen had, heb ik Hero gebeld met de mededeling dat ik wel eens mee wou trainen, en van het een kwam het ander. Met het vernederende beeld van elk verliezend plaatsnaambordje nog op mijn netvlies begon ik steeds meer te trainen. Voetballen kwam op een laag pitje te staan, en werd op een gegeven moment helemaal losgelaten om plaats te maken voor wielrennen. Overschot aan energie Om de titel van dit stukje, enige verklaring te geven gaan we terug naar de zomer van afgelopen jaar. Nadat Balk en Jistrum werden uitgereden, zat ik vol adrenaline om meer wedstrijden te rijden en harder te trainen. Mijn ouders vertrokken de eerste week van de zomervakantie richting Limburg. Voor mij betekende dit, dat er eindelijk tijd was om na een druk studiejaar, het overschot aan energie op de pedalen van mijn stalen ros af te reageren. Na een drukke werkdag bij de Halfords riep de drang me, om op de dinsdagavond van het ongeluk, mijn zadel te beklimmen voor een duurtraining. De pizza verdween na het werk in de oven en ondertussen controleerde ik de bandenspanning, van mijn nieuwe, door de bandenman opgebouwde, Bianchi. Redelijk gehaast begon ik die avond om 18:45 aan mijn training welke om 19:00 zou eindigen in de ambulance. Nadat ik die avond Dokkum was uitgereden werd het tempo opgevoerd richting Damwoude, tot ik bij de afslag richting Wouterswoude/Driesum aankwam. Ongeluk gooit roet in het eten ‘Dit gaat niet goed komen ‘ zijn de woorden die ik nog heb gedacht op 1 meter afstand van die zwarte Mazda station die roet in mijn training gooide. Een enorme klap en het beeld van een renner die gesoigneerd en uiterst gemotiveerd aan zijn training begon lag op het asfalt. Volledig bij bewustzijn raakte ik al zittend op het asfalt in paniek, er was iets in mijn mond wat niet klopte. Schreeuwende van woede en frustratie spookten er bange gedachtes van een gebroken kaak door mijn hoofd, en mijn pols voelde ook niet positief aan. Vanwege de zomeravonddrukte nam het aantal ‘ ramptoeristen ’ waarvan de een nog harder schreeuwde over de aangerichte schade snel toe. Uren leken voorbij te kruipen, maar na 10 minuten arriveerde de ziekenauto, om 19:00 klapten de deuren van de ambulance dicht en werd de plek van het onheil omgewisseld voor een ziekenhuisbed. - 10 -


Redelijk versuft door de klap werd ik de eerste hulp binnengereden, met 4 tanden die compleet met bot en wortel uit het gehemelte waren geslagen, een gebroken pols en de nodige schrammen. Nadat de chirurg zijn hechtkunsten had vertoond, mocht ik mijn ouders het nieuws gaan vertellen. Verontrust en in paniek vanwege de onduidelijkheid en de ernst van het ongeluk reden zij diezelfde avond nog met een noodgang richting Friesland. Nog steeds in het rode wielertenue wat diep rood was gekleurd door bloedsporen, werd ik in een bed geheveld en verreden naar de chirurgie afdeling, waar ik de nacht moest doorbrengen. Proef op de som De kwaliteit van Ziekenhuis Dokkum werd in een onderzoek uitgeroepen tot beste ziekenhuis van Noord-Nederland. Dit werd voor mij al na een halfuur duidelijk. Verduft van de pijnstillers voelde ik me fitter dan ik er op dat moment uitzag. De klok wees op dat moment half 11 aan, de tijd die synoniem stond voor het tourjournaal. Ik bezocht eens om op de rode knop boven mijn bed te drukken en binnen 5 minuten stonden er 2 zusters om me heen te springen. Ik vertelde ze wat er was gebeurd en de mededeling dat ik wel graag het Tourjournaal wou zien, nadat ze de hilarische uitspraak hadden verwerkt, lag ik even na half 11 voor een geactiveerde tv al luisterend naar Mart Smeets. De nacht die erop volgde leek wel drie nachten te duren, het lawaai en de geur die het ziekenhuis met zich meebracht, verhinderde me om in slaap te vallen. Naast me lag een patiënt die wanneer er een snurkwedstrijd binnen het ziekenhuis werd gehouden, ongetwijfeld tot winnaar zou worden bekroond. Ik besloot daarom, om 3 uur ’s nachts nogmaals de rode knop in te drukken om me te laten voorzien van oordoppen. Quasimodo in Dokkum Berucht en bekend als de wielrenner in het rood werd ik de volgende dag ontslagen uit het ziekenhuis. Al typend aan dit verhaal, heb ik 2 weken terug net een operatie achter de kiezen, waarbij ze bot uit het kin hebben getransplanteerd naar mijn gehemelte, op de plek waar het bot door de klap was weggeslagen. Dat de Quasimodo-look-a-like werd overtroffen in Dokkum heb ik met eigen ogen, na de operatie, in de spiegel waargenomen. Om de lengte van dit verhaal te beperken houd ik de pen nu maar stil, voor verhalen mag mijn wiel altijd worden opgezocht! Sportieve groet, Gerlof Groen

- 11 -


Een tochtje over de Alkmaarder baan “Geloof niet alles wat Piet Paulusma zegt!”. “Ik hoor het u zeggen”: Piet Paulusma? Wat heeft die met baanwielrennen te maken? Nou niks, maar ondanks de storm paniek zaaiingen van onze vriend Piet, trotseerden toch 16 man van Otto Ebbens de reis in de trouwe vierwieler richting het zuiden des land. Een vliegende start Na wat heen en weer geslinger op de Afsluitdijk door de harde wind, kwam Alkmaar steeds meer inzicht. Na nog snel wat energie drank te hebben ingeslagen bij de plaatselijke benzinepomp, wat achteraf geen overbodige luxe was, kwamen de eerste mannen van Otto Ebbens omstreeks 19.00 uur aan bij het Sportcentrum in Alkmaar. Al snel arriveerden ook de andere mannen zodat de groep compleet was. Nadat iedereen zich in zijn snelste pak had gehesen, kon de loop naar de baan worden gemaakt. Op de gang kwamen we onze kampioen Theo Bos ook tegen die de baan voor ons had ingereden. Sommigen werden door het zien van deze grote Kampioen zo enthousiast, dat ze besloten de trap richting de catacombe naar beneden op een alternatieve, dan wel snellere manier te nemen. Of dit de juiste manier was daar kan over nagepraat worden maar dat je op deze manier sneller beneden bent, was wel duidelijk. “Niet met plaatjes in de gangen lopen!” werd er nog gezegd, maar het leed was al geschied. Later zou blijken dat je op de baan ook heel snel kan, nu is dat geen nieuws, maar op de baan heb je ook alternatieve manieren om te dalen, waarbij je wederom jezelf de vraag kan stellen: “is het wel de juiste?” Ready, set, go! Binnenkomend in de Arena van het wielrennen, en waar menig onervaren baanwielrenner even moest slikken wat betreft de hoogte van de baan in de bochten, kon er een fiets op maat worden uitgekozen. Nadat dat iedereen de juiste fiets had en zijn pedalen had gemonteerd werd de groep verdeeld in ervaren baanwielrenners en minder, dan wel geen ervaren baanwielrenners. In het kort werden de spelregels uitgelegd wat vooral niet te doen en juist wel. Blijf doortrappen maak snelheid in de bochten en kijk goed uit! Met een paar schreeuwende voetballers op de achtergrond (in de binnenplaats werd een partijtje zaalvoetbal gespeeld) kon er worden begonnen met een paar warming-up ronden. De ervaren baanwielrenners pakten het snel op, echter zag je de onervaren baanwielrenners bij elke ronde weer twijfelden,”zal ik nu omhoog of wacht ik nog een rondje?” - 12 -


Uiteindelijk had iedereen de geur van het hout geroken en zich inmiddels lekker warm gereden en kunnen wennen aan de baan. We werden door de trainer bij elkaar geroepen waar we de eerste trainingsvariant kregen uitgelegd. Kop over kop rijden in een mooi tempo en niet te hard zodat er geen gaten vallen. Vaak begin je bij oefeningen van voren af aan, maar bij deze oefening was dat net andersom. De achterste van de groep ging naar voren en op kop rijden gevolgd door degene die daardoor weer als laatste in de groep reed en zo ging het voort. Korte pauze en dan vliegoefeningen! Zo was er alweer een uur verstreken en was het inmiddels 20.30 uur, zodat er even een korte drinkpauze werd ingelast. Waar menigeen meer aandacht had voor de drinkbidon was het toch de trainer van de baan in Alkmaar die stug door ging met het uitleggen van de volgende oefening. Zodra iedereen weer in de groep op de baan fietste en het juiste tempo was bepaald, kon er worden begonnen aan de volgende oefening. De trainer riep de eerste twee, drie soms vier renners los, die op hun beurt kop over kop een versnelling plaatsten, om zo weer aan te kunnen sluiten bij de groep. De groep hield een normaal tempo aan zodat de gedemarreerde renners weer aansluiting konden krijgen. Deze oefening werd toch wel door een ieder als wat pittiger ondervonden dan de vorige. Maar het bleek dat sommigen zich bij deze oefening wat gespaard hadden om bij het volgende onderdeel, de zogenaamde “Vliegende ronde”, alles te kunnen geven. Tijd voor het echte werk Nadat iedereen had geoefend om daadwerkelijk vliegend de bocht uit te komen, konden de “vliegende ronde(s)” gaan beginnen. Er werd weer een totale groep geformeerd die in het juiste tempo bleven rijden. De voorste riep zijn naam welke werd gerapporteerd. Hij zorgde ervoor dat hij bij de volgende passage voldoende snelheid had opgebouwd, door “vliegend” uit de vorige bocht te komen en ging een tijd op de klok zetten over een afstand van 250 meter. Uiteindelijk had iedereen “vliegend” de 250 meter afgelegd. De tijden liepen uiteen van15 sec. tot 17,5 sec. De uitslovers pikten nog even een paar rondes mee en er werd nog even lekker doorgetrapt. Je krijgt tenslotte niet elke dag de kans om op een baan te fietsen.

- 13 -


Time flies… Om 21.30 uur was het feest alweer gebeurd en moesten we de Arena weer verlaten. Daar waar het buiten zo onstuimig weer was ging het er binnen zeker niet minder fanatiek aan toe. Met de complimenten van de trainer, die niet vaak zulke fanatiekelingen uit het Noorden meemaakt. De plaatselijke kantinemedewerker die ons de koffie goed liet smaken, liet de naam Brigitte Bordeaux vallen met de vraag aan één van ons, “zegt je die naam iets?” Het bleef stil, het bleek namelijk een dame te zijn uit de jaren 60 die menig mannenhart in die tijd sneller deed kloppen. Met deze wijze les in ons achterhoofd ging het spul om 22.00 uur weer richting het vertrouwde Noorden. De kantinemedewerker wenste ons nog een goede reis en welthuis. Na nog een tussenstop te hebben gemaakt in Leeuwarden voor een “vette” hap. Aan de innerlijke mens moet ook worden gedacht. Er werd ons daar om 0.00 uur ook weer vriendelijk dan wel dringend verzocht om de tent te verlaten. De reis ging weer verder op weg naar huid. Wij bedanken de mensen van Alkmaar en degenen die dit voor ons hebben georganiseerd! Tot de volgende keer, wellicht wat dichter bij huis en minder ver rijden.

Mindert Postma

- 14 -


Wist u dat … ..Sjoerd Lei soms onbereikbaar is, omdat zijn mobiel door omstandigheden achter zijn bed ligt? .. Johan Hoekstra in plaats van de gevel zijn oprit heeft geschilderd? .. hij dit deed door zijn bus met verf naar beneden te laten vallen. .. Sjoerd Visser sommige wedstrijden zonder schoenen rijdt? .. Anne van der Heide soms zo druk is met WV Otto Ebbens, dat hij zijn eigen trouwdag vergeet? .. Sjoerd Boersma op Omrop Fryslân is geweest? .. hij dit zelf niet heeft gezien, omdat hij te druk was met de sponsorcontracten? .. hij inmiddels wel een eigen straat en bejaardentehuis heeft in Gytsjerk? .. iedereen bijna een maatje meer had bij het passen van de nieuwe kleding? .. Jaap mee probeert te sneaken in de zak van Sinterklaas? .. hij zo een trainingskamp in Spanje kan beleggen? .. hij alleen niet door heeft dat Sinterklaas pas volgend jaar weer komt? .. dit de laatste Meet is in de huidige vorm? .. u alle kopij en opmerkelijke feitjes voor de volgende Meet naar [email protected] kunt sturen?

- 15 -


Het seizoen van de Otto-jeugd We zitten nu midden in het winterseizoen. De racefietsen hangen in de haken! De fiets wacht op het nieuwe seizoen. Zo is het afgelopen seizoen als een racket aan ons voorbij gegaan. De jeugd van Otto Ebbens heeft bijzondere resultaten geboekt. In diverse wedstrijden waren de renners op het podium te zien, we hebben zelfs een districtskampioen voortgebracht! Alle reden om trots te zijn op onze jeugdrenners. Aanmoedigen van teamgeest Het seizoen begon in Alkmaar op de baan. Een heel leuk uitje voor de jeugdleden, een mooie manier van teambuilden. De teamgeest is groot onder de jeugdleden, wat ook altijd goed te merken was bij de trainingen en wedstrijden. We hebben bijna in elke jeugdcategorie renners. Dit maakt het voor de Ottotoeschouwers ook leuk om naar te kijken. Het aanmoedigen is en blijft ook een sport. We mogen de kinderen aanmoedigen, maar we mogen niet vergeten dat kinderen altijd hun stinkende best doen! Aanmoedigen mag, als we dat als ouders doen op een positieve manier. De trainer is er voor om een wedstrijd te evalueren met de jeugdleden en zal dit zeker ook doen, op de trainingen, of na de gereden wedstrijd. Veel bekers! In Leermens begon de wedstrijdenreeks en dit was nog een belangrijke wedstrijd ook, want hier waren punten te verdienen voor het NK. Uiteindelijk hebben 3 renners zich gekwalificeerd, waarvan 1 renner een podiumplek wist te behalen. De bekerwinsten waren groot dit jaar! Zoals bij de Drachtenbokaal, waar Otto Ebbens met de meeste bekers naar huis ging. Iedereen schuift nu een categorie op! Daardoor gaan er ook vijf renners door naar de nieuwelingen. Dit zijn Arjon Wilpstra, Wouter de Wilde, Arjen de Boer, Anouska Koster en Pieter Wagenaar, we wensen deze 5 sterren een mooi seizoen toe in deze categorie. De winter in Nu moeten we ons alweer voorbereiden op het nieuwe seizoen. Terwijl de winter nog moet beginnen! De eerste MTB training hebben we alweer achter de rug, een mooie bosrit in het altijd mooie Appelscha. Via de site houden we de jeugd op de hoogte wat we gaan doen tijdens de winter. Het kan best zijn dat we nog eens in het zwembad gaan liggen of op de baan in Alkmaar, of…….. Jacqueline Wagenaar - 16 -


Anouska Koster hangt de heldin uit! Dat er tijdens het trainen ook nog oog is voor de omgeving, kwam een schaap in Driesum goed uit. Anouska Koster was bezig met een trainingsritje en zag vervolgens een schaap in nood. Hoe het verhaal precies ging, kan Anouska het beste zelf vertellen. Aan haar het woord! Op dinsdag 23 oktober ging ik even na schooltijd een blokje om wielrennen, zoals ik ook wel vaker doe (en vast de meeste van jullie!). Het leek gewoon een rit te worden zoals andere ritten. Ik ging van langs het spoor bij Zwagerbosch, langs het wielerparcours van Otto Ebbens en dan naar Driesum. Twee blokjes deed ik om Driesum. Bij het 2e blokje langs het Kanaal op het fietspad, zag ik vanuit mijn ooghoeken een beest rennen. Toen ik beter keek zag ik dat het een vos was. Ik bleef staan kijken toen die vos de lage bosjes inholde. Zo snel had ik daar niet een vos verwacht! Maar nog geen 400 m verder bleef ik weer staan. Want wat ik in het weiland zag was een schaap op de kop. Ik wist niet of hij nog leefde, dus ik ging maar op die doodlopende weg ijverig staan bellen. Dan gebeurde er misschien wel wat en wist ik ook of hij nog leefde. Maar er gebeurde niets! Leunend op mijn stuur bleef ik nog even afwachten. Opeens bewoog het schaap. Nou toen schrok ik echt, even dacht ik: O...nee...nu moet ik er ook nog heen en ik had nog nooit een schaap gered! Toch fietste ik een eindje terug en klom daar over het hek. Ik moest een eindje het weiland inlopen en daar zag ik hem liggen. Twee grote bolle ogen keken me aan. Ik hurkte een beetje door en duwde hem een heel klein beetje onder z`n rug. Zo stond hij sneller dan ik verwachte. Ik was echt blij dat ik naar hem toe gegaan was, ik kon hem natuurlijk niet aan z`n lot over laten. Tot slot zag ik weer sinds tijden de zilverreiger. Dus als je voortaan weer es gaat wielrennen, kijk dan ook eens even om je heen, misschien zie je nog es wat... Wielergroetjes van Anouska Koster

- 17 -


In de lappenmand Vanaf heden is er een nieuwe rubriek in de meet. Er is altijd veel aandacht voor de renners die ereplaatsen binnenhalen. Echter de renners die de meeste steun kunnen gebruiken, de geblesseerde renners, worden nog wel eens vergeten. Maar niet in de Meet! En daarom is er deze keer een interview met onze geblesseerde trainer Johan Hoekstra. Wat is er gebeurd? Tijdens een klimtocht (lopend) deze zomer op vakantie in de Dolomieten heb ik een abces opgelopen boven op de wreef van mijn linkervoet. Deze bult was niet pijnlijk maar de laatste tijd had ik wel zo iets van weg dat ding. Poliklinisch ben ik er begin oktober aan geholpen. In de tweede week van mijn herstel is er een bacteriële infectie bijgekomen. De hechtingen zijn toen verwijderd en een dag later lag de snee van 2 cm open. Het gevolg was een penicillinekuur, 2x per dag de wond spoelen, verbinden en de wond moest nu uit zichzelf dichtgroeien. De beste manier is dan verder rust, de voet zoveel mogelijk horizontaal, zorgen dat de druk van de wond blijft. Hoe lang ben je uitgeschakeld? Ik loop nu eind november nog steeds met krukken. Het blijkt een hardnekkige wond op een vervelende plaats. Maar met de kerst hoop ik weer in goede doen te zijn. Begin januari sta ik conditioneel denk ik dan ook op een 0-punt. Wat voor gevolgen heeft dit voor je seizoen? Betekent dit dat we dit voorjaar niet kapot worden gereden door de “koning van het Kalverdijkje”? De laatste jaren bekijk ik het van seizoen tot seizoen. Dit jaar was voor mij een soort van sabatical. Eindelijk eens tijd om andere gekke dingen te doen. Ik heb naast de bergklim-activiteiten ook deze zomer enkele ATB transalp tochten gereden in het Ortlermassief in de Dolomieten. Fantastische trails in een indrukwekkende omgeving. Daar wil ik de komende jaren meer tijd in steken. Dat wil niet zeggen dat de koers voor mij finito is. Lekker “spelen” op de woensdagavonden op het Kalverdijkje blijft altijd leuk. Het is meer waar je de focus op ligt. Ook het begeleiden van de junioren en nieuwelingen van Otto in 2008 krijgt voorrang en dat verdienen ze ook. Ik zal in het voorjaar wel weer eens uit mijn pijp komen maar de jeugd zal zo langzamerhand regelmatig bij mij de maat nemen. En dat hoort ook zo!

- 18 -


De fiets van … Deze rubriek vertelt het een en ander over de fiets van een wielrenner. De fiets is een heel belangrijk onderdeel in de wielrennerij. De fiets maakt net als een renner ontzettend veel mee. De fiets, tsja, wat is er zo speciaal aan een fiets volgens een renner? Ook de fiets (of fietsen) van Freerk van der Werff heeft, net als Freerk zelf overigens, al veel meegemaakt, daarom nu een aantal vragen aan Freerk over zijn stalen ros. Merk: Model: Kleur: Bouwjaar: Gewicht: Wielen: Groep:

Storck Scenario Race Mat zwart 2001 +/- 8kg Wedstrijd: FSA RD-488, training Mavic Ksyrium Campagnolo Record 10V

Wat is er zo speciaal aan deze fiets? Tsja moeilijke vraagstelling, denk dat het toch te maken heeft met de combinatie van kleuren. Er zit behalve de matzwarte kleur van het frame (+vork) ook veel zwart in de Recordgroep van Campagnolo. Daarnaast is ie door zijn ietwat kleine maat (55cm) zeer compact en behendig (net als renner in kwestie!). Wat vind jij belangrijk in een fiets? Voor mezelf vind ik het toch belangrijk als ik de fiets pak voor een training dat ik ie goed is afgesteld en dat alles goed draait, kortom rechte wielen, schoon ketting en een goed werkende derailleur. Vind je het gewicht van je fiets belangrijk of is dit te compenseren? Ik houd zelf van een lichte fiets, maar vind dat het geen pré is om de lichtste fiets te hebben. Ik vind dat de antwoorden van de vorige vraag belangrijker zijn. Hoeveel fietsen heb je al versleten en met wat voor racefiets ben je begonnen? Dat zijn er in totaal 4: Ik ben begonnen in 1994 op een Giant Cadex waar ik in 1996 mijn eerste wedstrijden bij de junioren op reed, deze heb ik na 2 jaar in 1998 verruild voor een gazelle special. Toen in 2001 kwam er een Bogaards bij en mijn huidige fiets heb ik in 2002 gekregen. Naast deze racefietsen heb ik nog een crossfiets en mountainbike.

- 19 -


Vertel eens wat over de schadehistorie van je fiets(en); In 12 jaar tijd heb ik toch het meeste schade gekregen aan de hendels/shifters, en tot een paar keer toe wielen en sturen beschadigd. Dit zijn toch beschadigingen die denk ik wel bij een ieder van toepassing zijn. Met welke fiets heb je het meeste succes gehad? Tot nu toe kan ik alle successen danken aan mijn huidige fiets, de Storck. Denk dat het ook wel te maken heeft met het feit dat ik serieuzer ben gaan trainen. Wat wil je verder nog kwijt over jouw fiets? Niet zo heel veel meer, behalve dat ie nog vaak in actie zal zijn. Welke fiets, van wie, wil je in de volgende Meet terugzien? De fiets van Sjoerd Lei.

Het stalen ros van Freerk van der Werff: de Storck Scenario Race

- 20 -


Ledenvergadering 2007 Wat? Jaarlijkse ledenvergadering WV Otto Ebbens Wanneer? Vrijdag 14 december 2007 Tijd? 20.00 uur Waar? Old Dutch, Zwaagwesteinde Wat kan ik verwachten? Onder meer: - Het Jaaroverzicht - Nieuwe kledingontwerp - Compilatie 2007 - Quiz - Parcours Zwaagwesteinde En nog veel meer...

Komt dus allen!!

- 21 -


Het jaar door met Eelko Nu het wielerseizoen ten einde is, kunnen bij de warme kachel eens onze gedachten langs het afgelopen seizoen laten afdwalen. Iedereen van jullie denkt vast wel eens terug aan de mooie minder mooie en hilarische momenten van het afgelopen jaar. Er waren er heel wat!! In een duurtraining afgelopen week heb ik samen met ploeggenoot Sjoerd, de momenten weer eens proberen naar voren te halen. Hierbij een greep van de gebeurtenissen die mij afgelopen seizoen zijn bijgebleven. Als aftrap begin ik bij mijzelf.. Eind Februari: Dalen Waar Arnoldus en ik ternauwernood de start van het nieuwe seizoen haalden, ik brutaal mijn fiets vooraan de startstreep parkeerde, Arnoldus netjes achteraan sloot. De heren hadden niet ingefietst, terwijl het 3 graden was. Ik zakte van de eerste rij terug tot de laatste man in het peloton omdat ik meteen met koude benen op de kant kwam. Arnoldus overkwam hetzelfde, maar dan achterin het peloton. Maart: Zwolle Jan de Vries vertelde mij dat hij veel in zijn tijd als mechanieker had gezien, maar in Zwolle werd alles overtroffen. Een massale valpartij voorin het peloton. Overal fietsen bidons en gewonde renners. Alle renners van Otto + nog 70 andere renners!!! Eelke van der Wal was zo kwaad op de veroorzaker, die geluk had dat onze Gommers nog net op tijd kon ingrijpen. Anders had heel Friesland getuige geweest van de eerste boksoverwinning van Eelke. Wichard de Vries vond na de valpartij zijn fiets nooit meer terug, inclusief bidons. Deze bidons werden later bij een andere renner van Otto werden gesignaleerd, de fiets kwam nooit weer boven water. Maart: Limburg Sjoerd Visser was niet vooruit te branden in de eerste 4 uur van de training op trainingskamp, maar hij het laatste uur fietsles gaf. Hij altijd slecht is op trainingskampen, maar hij verzekerde mij dat er volgend jaar mensen met pijn in zijn wiel te vinden zullen zijn April: Zwaagwesteinde Hero Drent vergeet ook wel eens wat tijdens een training. Wist u dat een fiets nog altijd wielen nodig heeft om vooruit te komen, en je in Zwaagwesteinde niet alleen met een frame kan komen aanzetten? - 22 -


Mei: Earnewoude, Joure en Eindhoven De Princehoftocht was net als elk jaar weer een heus spektakel. De snelheid lag dit jaar lager als andere jaren, terwijl de heren de Vries tot de macht 3 geen meter op kop kwamen. Maar zij zich op het terras dan wel lieten trakteren op cola met gebak. omdat het geld in de aandelen zat.. Jetze maakte overigen een flinke schuiver, wat hem fikse schaafwonden opleverde. Tot slot knalde ik nog bijna frontaal op een auto. Het criteriumseizoen voor Peter Daleman eindigde na een half rondje in Joure in de voortuin van omwonenden. Edzer Broers had in Eindhoven al evenveel geluk. Hij verloor het peloton uit het oog in Brabant en belandde in een café, waar hij naar het thuisfront belde om de overige Otto-mannen te vragen waar de finish was. De Otto- mannen hebben uren gezocht in de omgeving van Eindhoven... Juni: Drenthe Sjoerd Visser was met zijn stommiteiten van vorig seizoen aan het spotten was in de kleedkamer: “Ik ben mijn schoenen vergeten......Grapje.” Nog geen vijf minuten later komt hij er achter dat hij niet zijn schoenen, maar zijn koers shirt was vergeten. Juli: Bolsward & Luik Erik Slijver had zijn autosleutels bewaard in zijn bidon. Hij ging in een massale valpartij in de laatste ronde in Bolsward bij het water echter tegen de vlakte. Zijn fiets was niet meer te zien, maar er dreven wel 2 bidons in het water. Twee vissers hebben de bidons opgevist, de fiets lag nog net op het kantje. Sjoerd en ik misten de wedstrijd in Luik door voor de tweede maal in België binnendoor te gaan. Ik nam de schuld volledig op me, maar Sjoerd ging ook net zo graag naar Salden. Eelko werd in Luik nog wel binnendoor werd gestoken, door een vrouw! Augustus: Zwaagwesteinde De vader van Ludger de Jong moest hals over kop uit bad om Ludger op tijd van helm te voorzien in Zwaagwesteinde. September: Hardegarijp Johan Hoekstra heeft ook dit jaar ook tijd vrijgemaakt voor andere dingen dan fietsen. Hij kan echter beter de kozijnen beter schilderen op zondag. Hij liet namelijk een pot verf naar beneden op de tegels van zijn voordeur vallen.

- 23 -


Oktober: Hardegarijp Johan Hoekstra de man die nooit blessures heeft gehad, ging onder het mes. Hij had een blessure opgelopen tijdens het lopen. Hij loopt nu nog steeds op krukken. Beterschap!! Oktober,: ergens in de bossen Ludger heeft zijn twee weken oude materiaal te zwaar op de proef gesteld. Dit resulteerde in een dubbelgevouwen voorwiel.. November: Alkmaar Sommige renners probeerden hun seizoen nog te redden met een overwinning op het voetbalveld. Ludger blesseerde zich op het nippertje nog even dit seizoen. Ook jij Beterschap!!! December: Ledenvergadering Iets later dan normaal, maar in december staat onze ledenvergadering op het programma. Daarna kan er echt begonnen worden met de voorbereidingen op het nieuwe seizoen. Succes allemaal! Eelko Drent

- 24 -


Wisseling van de wacht Zoals een ieder reeds via de media heeft kunnen vernemen is het bestuur van Otto Ebbens er in geslaagd een nieuwe hoofdsponsor aan zich te binden. Accountants en Adviseurs Nicolai & Tabak uit Hardegarijp werd bereid gevonden om de rode brigade voor de komende drie jaren financieel te ondersteunen. Waar echter een nieuwe hoofdsponsor aangetrokken wordt betekend dit ook dat er afscheid moet worden genomen van onze oude hoofdsponsor, Infass. Hoog tijd dus om de heer Gaatze Bosma, directeur van Infass, aan een vragenvuur te onderwerpen. Het bedrijf Infass is gevestigd aan de Verlengde Stationsstraat in Zwaagwesteinde, de thuishaven van Otto Ebbens. Infass is een financieel advieskantoor, zoals de naam al zegt geeft het bedrijf uitgebreid advies over verzekeringen en andere financiële zaken. De hoofdmoot bestaat uit het adviseren betreffende hypotheken. Infass bekijkt welke financiële instelling het beste aanbod heeft en handelt de zaken verder ook voor de klanten af nadat zij een keuze hebben gemaakt. Infass werkt nauw samen met VGMG makelaars, gevestigd in hetzelfde pand. Infass heeft zeven werknemers in dienst. Hoe het allemaal begon Een aantal jaren geleden, Infass heette toen nog Infoshop, werd Bosma door één van zijn werknemers Otto Ebbens-lid Jan Steenstra, gevraagd of hij belangstelling had om de klassieker de Woudenomloop mede te sponsoren. Hoewel meneer Bosma tot dan toe weinig affiniteit met het wielrennen had, op het volgen van de grote evenementen als de Tour de France na, stemde hij hiermee in. Infoshop was toendertijd al (co)-sponsor van meerdere sportverenigingen en het sponsoren van een wielerevenement sloot goed aan bij het beleid van Infoshop. De bewuste Woudenomloop van 2001 zou echter de laatste blijken te zijn en leek Infoshop niet langer actief te zullen zijn in de wielersport. Totdat dhr. Bosma op zekere dag werd benaderd door dhr. Jelle Kuipers, toenmalig bestuurslid sponsorzaken Otto Ebbens, met de vraag of hij de wielervereniging Otto Ebbens niet wilde sponsoren. Ook hier stemde dhr. Bosma mee in. De rest is geschiedenis. Gedurende een aantal jaren is Infass sponsor geweest van onze wielervereniging. In de beginjaren was Tabak keukens nog hoofdsponsor, toen aan deze samenwerking echter een einde kwam is Infass hoofdsponsor van de club geworden.

- 25 -


Geen sponsoring meer Momenteel doet Infass geen sponsoring meer, met uitzondering van kleine sponsoracties. Dhr. Bosma had in eerste instantie gehoopt op een grote mate van samenwerking met andere sponsoren van de club, maar dit is echter nooit echt van de grond gekomen. Ook bleken de leden van de wielervereniging over het algemeen weinig affiniteit met de sponsor te hebben. Door de sponsoring van Otto Ebbens is dhr. Bosma het wielrennen wel meer gaan volgen en dan met name de verrichtingen van de Otto Ebbens renners. Met de komst van de nieuwe hoofdsponsor zal de naam Infass niet meer op het rode tricot te lezen zijn.

Wij willen, mede namens de leden, dhr. Bosma en zijn bedrijf Infass van harte danken voor de trouwe sponsoring!

Dit shirt verdwijnt uit het wielerpeloton, maar krijgt een mooie opvolger!

- 26 -


Komen, zien en overwinnen in Egmond Otto-mannen pakken eerste succes in zware zaalklassieker Nadat het wedstrijdseizoen op de fiets is afgesloten reisden een voetbaldelegatie van de WV Otto Ebbens op zaterdag 10 november af naar Egmond om daar te schitteren in een bomvolle zaalvoetbalhal. Op het jaarlijkse terugkerende voetbalfestijn proberen alle zeer “goed” motorische bewegende wielrenners zich te bewijzen met scharen en onderuithalen. De een zou nog meer moeite hebben met het uitspelen van een lantaarnpaal dan de ander. Desondanks was coach Franklouis Wiergaalstra, later ook wel genoemd: Wiermagistraalstra, er toch in geslaagd een op papier een redelijk sterk team te formeren. De volgende spelers had hij weten te strikken voor het prestigieuze toernooi: 4 gastspelers Jochem Hannes Arjan de Baat Joey Bestebreurtje Thijs Braber

Otto-mannen Ronald Wierstra Sjoerd Visser Sjoerd Lei Ludger de Jong.

Via Bergen, naar Egmond De 4 gastspelers reisden op eigengelegenheid af naar Egmond, terwijl wij Friese mannen in 1 auto afreisden. Coach Frank was gehuld in schitterend 3 delig pak. Met deze uitstraling zorgde hij er natuurlijk al voor dat de tegenstander met 1-0 achterstond. Zeer goed voorbereid gingen we naar de plaats waar het moest gebeuren. Bergen, nabij Alkmaar, volgens dhr. Wiergaalstra. En om 16.00 uur aanwezig. En ja zoals zovaak als Sjoerd Visser met iemand meerijdt waren we weer eens niet op tijd. Want ja het was niet Bergen maar Egmond waar Wiergaalstra om 16.01 uur nog eens achterkwam. Al met al waren we toch nog ruim voor aanvang van onze eerste partij aanwezig. Poulesysteem 4 poules van 4 ploegen. De poule waar wij in uitkwamen was met de volgende ploegen Volharding, PMVN (ploeg met vergeten naam), wsv Emmen. Ook wel poule des doods genoemd. Emmen was titelverdediger en een zeer goed voetballende ploeg.

- 27 -


De wedstrijden Eerste wedstrijd was tegen de Volharding. Een twijfelachtig begin en weinig systeem int spel bracht een gelijkspel. Ach als je uit gelijk speelt en thuis alles wint ga je alsnog door was ons motto. Toch waren er nog een paar kleine mogelijkheden en 1 99,8% kans van Sjoerd V. Maar met een fabelachtige beweging lukte het hem toch om de bal met glans verkeerd te raken waardoor deze kans in rook opging. Aan keeper Ronaldo Grimwierstra was het dan nog te danken dat we nog met een punt van het veld gingen. Aan coach Frank Wiergaalstra dan de taak om het team op de rails te krijgen voor pot 2.Met een paar tactische moves zorgde hij voor een fantastische balans in het team. Er zou moeten worden gespeeld in een ruit met de punt naar voren en af en toe een speler die van de linkerkant kon doorpenetreren naar rechts en visa versa omgekeerd van links naar achteren en doorstekend naar rechts via keeper naar voren strak voor de goal terugleggend en in de goal. Zoals jullie begrijpen is dit Cruyfiaanse taal niet voor iedereen weggelegd maar zeker wel voor ons team. Met Grimwierstra in de goal, de Jong achterin, de Baat en Visser midden en Hannes zwervend voorin werd de basis gelegd voor het eerste succes. Het goede e doorwissel beleid zorgde er dan ook voor dat de 2 pot werd gewonnen met 2-0. De stap naar de kwartfinale was dan ook gezet. Nog 1 wedstrijd in de poule tegen titelverdediger Emmen. Voetballend konden we lang, af en toe lang niet, meekomen. Maar de druk was er natuurlijk af omdat we al met ons kopjes bij de kwartfinale waren. Daarom werd er ook verloren. Maar geen zorgen. In de kwartfinale moest we aantreden tegen de mannen van het prikbord, welbekend onder de namen: merijntje mortirolo, Oudesluis Dronken Thuis. Deze mannen, zelf nog nooit een meter op de fiets hebben gezeten, zitten dag en nacht op het prikbord hun oordeel te geven over anderen. Desondanks konden ze nog wel een potje voetballen. Ze waren de voorrondes ongeschonden doorgekomen door alles te winnen en met geen enkele tegengoal. Wiergaalstra hoefde dan ook weinig te zeggen, de ploeg stond op scherp. De prikkers moesten dan ook hun eerste en laatste tegengoal van het toernooi incasseren. Een heerlijke pot die op het scherpst van de schrede werd gespeeld. Prikkers kwamen niet of nauwelijks aan de bal en werden door een aanval uit het boekje, aanval over 3 schijven, met 1-0 naar huis gestuurd. Door ondermeer goed keeperswerk van keeper Ronaldo Grimwierstra en de fantastische “ik loop iedere tegenstander lekker voor de voeten” Visser bleef de 1-0 vrij gemakkelijk gehandhaafd.

- 28 -


De laatste minuut werd nog een klein beetje hectisch. Maar door goed oplettend tijdgerek van Cantona Lei en wat woordenwisselingen over en weer besloot de scheidsrechter te doen wat hij moest doen: Affluiten. Halve finale een feit !! Onder het mom van 'never change a winning team' gingen we de halve finale in. De ploeg waartegen we moesten daarvan ben ik de naam van vergeten. Zal waarschijnlijk ook komen omdat we de gehele avond ons in een roes bevonden. Ook hier werd uitstekend gespeeld. Bij vlagen ging het publiek weer op de banken staan door de onnavolgbare combinaties die door ons op de mat werden gelegd. Halverwege deze pot was dan daar eindelijk het moment wat we al veel eerder op de avond hadden verwacht. Helaas gebeurde het in ons eigen team en wel in mijn persoontje. Één keer doorschuivend naar het middenveld knakte de linkerenkel plots om tijdens een duel om de bal. En ja hoor, daar waren de gescheurde enkelbandjes een feit! Een weekje ziektewet en dus tijd genoeg om een stukkie voor de Meet te gaan schrijven. Daar waar ik naar de kleedkamer strompelde stond Cantona Lei op om het team op sleeptouw te nemen. Ook hier werd weer gewonnen en zo was daar ook de finale!! Strijd of de gladiolen in de finale In de finale werd er gespeeld tegen de ploeg van Emmen waar we eerder op de avond in de poule tegen verloren hadden. Maar zoals iedereen natuurlijk nog wel het EK88 op het netvlies heeft, ging het ook nu niet minder dan in 1988. Korte e metten werd er gemaakt met de kampioen van vorig jaar. De 2 goal was als er camera’s aanwezig waren geweest de wereld overgegaan. Met een fantastische uitgooi van Grimwierstra belande de bal bij Cantona Lei. Met een fantastische balaanname bedacht hij zich niet en schoof de 2-0 beheerst onder de keeper door in de verste hoek. Publiek op de banken en roepen om een ZUGABE. Heel even was er nog een soorte van paniek toen Emmen in de laatste 10 seconden van de wedstrijd nog de anslusstreffer maakte. Maar het kon ons niet deren. Daar was dan het eindsignaal. De titel en grote wisselbokaal was binnen. Het publiek, wat in grote getale was komen opdagen, stond op de banken tijdens de ereronde op arreslee. En als men goed zag, heel goed zag, zag men af en toe mensen staan met tranen in hun ogen. Na de prijsuitreiking, de vele interviews voor kranten en regionale tv zenders kon dan eindelijk het feest gaan losbarsten. Kortom: komen, zien en overwinnen. De blanke Mboua - 29 -


Een bericht van de goedheiligman Atlantische Oceaan 15 november 2007 Beste Snurkende Otto Ebbens leden, Hopelijk is die winterslaap van jullie bijna ten einde gekomen, ook al lijkt Koning Winter nog te komen! Het moet zo weer eens tijd zijn om die Mountainbike, Veldfiets of misschien zelfs stiekem jullie Juweeltje uit de schuur te halen! Bij Sint was de drang vroeger ook groot om weer vroeg te gaan trainen, toen ik mijn vertrouwde schimmel nog niet had en alles op de fiets over de daken moest langsbrengen met de evenwichtspiet. Alleen begon Sint’s seizoen natuurlijk omgekeerd dan die van jullie wielrenners. In de zomer trainde ik gefocused (zo zeggen jullie toppers dat toch als jullie scherp willen zijn voor een koers? ‘Stay Focused!’) op de witte lijnen van de oude mediterraanse wegen in Spanje. Goed, Sint is hier niet om zijn al decennia oude trainingsmethodes te vertellen, maar om jullie verlanglijstjes door te nemen want daar was flink wat onrust over. Vooral over bepaalde termen, namen en andere dingen. Dit lijken de pieten niet voor elkaar te krijgen. Sint neemt ze even met jullie door. De voornaamste verlanglijstjes waren: Een nieuw frame (Alleen Sint weet niet zo goed wat die termen in de wielerwereld tegenwoordig allemaal betekenen, zal wel een nieuw soort bril zijn voor een Oakley die Sint van jullie jaren geleden ook zoveel op papier kreeg, de pakpieten hebben al heel wat besteld bij de firma van Jim Jannard, jullie zullen vast heel blij hiermee zijn). Een Warme kerst voor Otto Ebbens (Sint denkt dat niet meer nodig nadat Sint hoorde van de nieuwe sponsor, toch lijkt dit Sint meer een taak van de Kerstman). De voor Sint niet voor elkaar gekregen verlanglijstjes waren: Geen afgesneden benen meer (Sint heeft nooit geweten dat na amputatie ze weer aankonden worden gehecht. Sint kreeg gewoon benen van hard hout, ging ook lang mee en was sterk. Sint is blij met deze nieuwe techniek, kan ik mijn 800 jarige oude stel weer opgraven in het dorre Spanje). Het onder de knie krijgen van nooit op kop komen (Sint houdt hier niet zo van, eerst maar hard werken voordat je dat doet). Sokken (die hang je van Sint maar bij de haard, als Sint zijn Amerikaanse rivaal 3 weken later komt opdraven). - 30 -


De pakjesboot zal vol zitten met cadeaus, alleen nu nog hopen dat ze ook goed gebruikt gaan worden. Sint stuurt natuurlijk zoveel mogelijk naar het Otto Ebbens kamp, omdat de kleuren van de club hem wel bevallen. Sint zou zo mee willen doen op een racefiets als ploeggenoot van jullie bij een wedstrijd van de Masters 1500+. Helaas zal de concurrentie niet zo groot zijn, denkt Sint. Sint en al zijn pieten wensen jullie alvast een warm en gezellig 5 december. En onthoud van Sint “Een goed begin is het halve werk”. Dat blijkt nu wel, gezien de chaos op de pakjesboot, de komende weken maar goed aan de bak in de duur-, tempo- en snelheidsweek en pas na 5 december de herstelweek in. Palabras de bienvenida, El San Nicolás El océano Atlántico (48°57NB 4°10 WL)

- 31 -


Tot slot Na flink wat bloed, zweet en tranen is deze Meet uiteindelijk tot stand gekomen. Alles was nieuw voor de nieuwbakken redactie, zodat het soms flink puzzelen was om alles voor elkaar te krijgen. We hopen dat jullie deze Meet met veel plezier gelezen hebben. Mochten jullie nog vragen, opmerkingen en/of suggesties hebben, dan kunnen jullie deze sturen naar [email protected]. Het jaar 2007 kruipt langzamerhand naar een einde. Op het moment van schrijven is de laatste maand net begonnen en staat Sinterklaas voor de deur. Wellicht brengt de Sint veel mooie wielercadeau`s mee, die in het nieuwe seizoen goed van pas komen. Als de Sint weer op weg is naar Spanje, is het tijd voor onze jaarlijkse ledenvergadering. Met alle nieuwe dingen op komst, is het zeker de moeite waard om deze avond te bezoeken. Op deze avond wordt je helemaal bijgepraat over het jaar 2007 en wordt alvast een blik geworpen op het nieuwe jaar met nieuwe sponsoren, nieuwe kleding, nieuwe doelen en hopelijk nieuwe successen. In het voorjaar verschijnt de volgende Meet, de deadline voor de kopij ligt in begin maart. Nadere informatie volgt via de website. Vanaf deze plaats willen we iedereen alvast fijne feestdagen toewensen. Geniet, maar drink en eet met mate. De kilootjes die erbij komen, moet je er in het nieuwe jaar ook weer aftrainen! Natuurlijk wensen we jullie ook een goed uiteinde van 2007 en een mooie start van 2008 toe. Hopelijk wordt het een succesvol jaar, met veel Otto-rood in de voorste linies!

De redactie

- 32 -


Colofon. Bestuur WV Otto Ebbens

Recommend Documents