België - Belgique PB 131, 1080 Molenbeek Sainctlette BC 4383 P2A6269
maandblad van de Linkse Socialistische Partij (LSP) nummer 322
Afgiftekantoor 1081 Brussel 8 Ver. uitg. G. Cool, PB 131, 1080 Molenbeek Sainctelette
Maart 2013
s t r i j d s o l i d a r i t e i t s o c i a l i sm e
O
door
Bart Vandersteene
p 21 februari betoogden tienduizenden gemotiveerde en kwade vakbondsmilitanten. Ze protesteerden tegen de weigering van de regering om tegemoet te komen aan de hun verzuchtingen. Vele tienduizenden konden niet aanwezig zijn op deze actiedag maar deelden dezelfde verontwaardiging en eisen. Deze verontwaardiging is makkelijk samen te vatten. Het is de meerderheid van de bevolking met een eenvoudig loon, pensioen of uitkering, die telkens gevraagd wordt in te leveren, toegevingen te doen. Terzelfdertijd blijven de managerslonen, bonussen en superwinsten onaangeroerd. Onder het mom van de concurrentie met de lageloonlanden moet onze welvaart eraan geloven. Niet enkel moeten we concurreren met de lage lonen in Oost-Europa of Azië. In Duitsland werken 6,5 miljoen werknemers aan een nettoloon tussen 4 en 5 euro per uur. In het Oost-Duitse Saksen verdienen kapsters 3,06 euro netto per uur. Moeten we daarmee concurreren? Moet onze welvaart in zo’n mate worden afgebouwd om de patroons te plezieren? Het is de zoveelste neoliberale illusie die men ons wil verkopen. Er zou economische vooruitgang komen wanneer we de koopkracht en welvaart van de meerderheid drastisch doen dalen. De besparingsoperaties in ZuidEuropa vormen het bewijs dat deze logica geen steek houdt. Voor en na de betoging kregen de vakbonden een tirade van beschuldigingen te verwerken door de media en alle politieke partijen in het parlement. Volgens SP.a-minister van werk Monica De Coninck zijn de vakbonden “oubollig”. Deze ijskoningin wil met een tatcheriaanse vastberadenheid
ArcelorMittal. Solidariteit opbouwen met actieplan P4
dls322 FINAL.indd 1
in de regering hetzelfde realiseren als toen ze OCMW-voorzitter was in Antwerpen. Namelijk zonder mededogen de neoliberale dogma’s opleggen aan de bevolking. Is dit de partner van het ABVV die in de regering tegengewicht moeten bieden aan de liberalen en christen-democraten? Het hoeft weinig duiding om vast te stellen dat er van tegengewicht weinig sprake is. Hoe veel langer zal de ABVV-basis slikken dat haar leiding vasthoudt aan deze politieke partner? De arbeiders van Ford en Arcelor, de federale ambtenaren, de spoormannen en -vrouwen, werknemers in de social profit, allen kwamen ze de laatste weken op straat met eisen aan de regering. Met vriendelijk vragen zal er bij deze regering weinig te rapen vallen. Een vakbondsmobilisatie moet tot meer dienen dan enkel stoom aflaten. Het moet een onderdeel vormen van de opbouw van een krachtsverhouding om een andere politiek af te dwingen. Enkel de voorbereiding van een algemene staking kan de politici duidelijk maken dat het ons menens is.
Een halfslachtige houding van de vakbondsleiding wekt eerder twijfel en kritiek op dan dat het leidt tot steun. Nochtans is er een breed draagvlak voor een vastberaden en duidelijke koers. Volgens een opiniepeiling van La Libre en RTBF steunt 43% van de Belgen de eis om sommige bedrijven te nationaliseren om er de activiteit verder te zetten. De Linkse Socialist verdedigt deze eis al langer. Het is geen toeval dat er vandaag een toenemende steun hiervoor bestaat. De situatie schreeuwt om dit soort linkse socialistische voorstellen. Om ze te realiseren moet de arbeidersbeweging krachtdadig uit de hoek komen en dat kan. Mocht ze over een partij beschikken die de vakbondseisen elke dag opnieuw in het politieke debat verdedigt, zou dit een enorme impact hebben op de publieke opinie. Het is hoog tijd dat de strijdbare syndicalisten rechtstaan om zo’n brede inclusieve partij te creëren die de krachten kan bundelen en zo de strijd vooruithelpt.
Midden-Oosten en Noord-Afrika. Revoluties zijn niet voltooid P 10
Stop de willekeur van de GAS-boetes! P 14
25/02/2013 14:22:47
binnenland
de
Linkse Socialist
communautaire discussie
Wallonië. De terugkeer van links regionalisme?
Een vlag met een Waalse haan wordt meegedragen op een syndicale betoging. door
M
Ben (Charleroi)
et de dominantie van harde rechtse partijen in Vlaanderen denken sommigen dat Wallonië (eventueel met Brussel) er beter van af zou zijn zonder Vlaanderen en dat meer regionale autonomie beter zou zijn om een links beleid te kunnen voeren en de besparingslogica te verwerpen. Het is niet uitgesloten dat er in de komende periode een hernieuwde opmars ontstaat van een Waals regionalistisch gevoel.
Deze ontwikkeling wordt versterkt door de retoriek van de PS die haar verantwoordelijkheid voor het besparingsbeleid probeert weg te stoppen achter de Vlaamse partijen die nog hardere besparingen willen. Laat ons echter duidelijk zijn. Besparingen worden niet opgelegd vanuit Vlaanderen, maar door de heersende klasse, dat wil zeggen het patronaat en haar politieke vertegenwoordigers. Ook de Franstalige politici zijn overtuigd van de noodzaak van een besparingsbeleid. Er is een verschil in de voorgestelde timing en strategie om het besparingsbeleid op te leggen, maar het uiteindelijke resultaat is hetzelfde.
ma (van structuurhervormingen) door te voeren. De PS beschikte toen over een meerderheid langs Waalse kant en zou vanuit die positie gemakkelijker tot structurele hervormingen kunnen overgaan. Renard heeft het regionalisme mee gepopulariseerd om het ordewoord van een ‘Mars op Brussel’ (een ordewoord voor een openlijke confrontatie met het volledige regime) in de staking van 1960-61 naar de achtergrond te duwen. Maar het vond wel degelijk een ingang onder de arbeiders. Velen geloofden dat een regionalisering de mogelijkheid zou bieden om tot een socialistisch Wallonië te komen. De Mouvement Populaire Wallon Geen nieuw idee (MPW) werd na de staking van 1960-61 opgezet en populariseerde dit idee verHet Waalse regionalisme is geen der. Aanvankelijk werd het Waalse reginieuw gegeven. Het werd in de algeme- onalisme samen met de roep naar strucne staking van 1960-61 al uitgespeeld tuurhervormingen onder druk van de door de linkse regionalist André Renard beweging vanuit een antikapitalistisch die stelde dat Wallonië meer autonomie standpunt naar voor gebracht. Dat vermoest krijgen om een links program- anderde nadien: de antikapitalistische
structuurhervormingen verwaterden tot we sterker met Vlamingen, Walen en ter dat regionalisme schuilt. Binnen een zoektocht naar ‘realistische’ hervor- Brusselaars samen. Het is overigens het kader van het kapitalistische symingen binnen het kapitalisme zelf. opvallend dat iedere vakbondswerking steem kan het regionalisme enkel ilVandaag hebben de regio’s een grotere die op communautaire basis gesplitst lusies en ontgoochelingen opleveren. autonomie en de PS is al jarenlang erg is (bij het ABVV gaat het onder meer Institutionele discussies zijn belangmachtig in Wallonië. De PS heeft de om de metaal en het onderwijs) op rijk, maar dienen vaak om de aandacht regionale bevoegdheden absoluut niet meer moeilijkheden van de belangen van gebruikt om een socialistisch beleid botste om de strijd te Als de geschiedenis de meerderheid van te voeren. Als de geschiedenis van het voeren. de bevolking af te van het Waalse Waalse regionalisme ons iets leert, is Regionalistische leiden. Voor de werregionalisme ons het dat institutionele kwesties niet be- gevoelens kunnen kende bevolking is iets leert, is het palend zijn om tot een links beleid te ko- de aandacht van de een institutionele dismen. Voor zo’n beleid is er nood aan een nood zakelijke ar- dat institutionele cussie ondergeschikt linkse politiek, dat wil zeggen een pro- beiderseenheid afaan de discussie over kwesties niet gramma en een concrete sociale kracht leiden. Enkele jaeen sociaal beleid, bepalend zijn om dat programma af te dwingen. r e n gele de n nog openbare diensten, om tot een links verklaarde een PSarbeidsvoorwaarden beleid te komen. topman dat hij zich en de strijd tegen Voor een socialistisch meer verwant voelhet patronaat op loVoor zo’n beleid de met een Waalse kaal, regionaal, naprogramma en is er nood aan een arbeiderseenheid werkgever dan met tionaal en internatilinkse politiek, een Vlaamse arbeionaal vlak. Als het nu op regionaal of op natio- der. Daarbij moet dat wil zeggen een De opbouw va n naal vlak is, een echte socialistische po- evenwel worden op- programma en een een stevige syndicalitiek botst onvermijdelijk op het grote gemerkt dat heel wat le krachtsverhouding concrete sociale kapitaal. Door de sleutelsectoren van PS-leiders vandaag gecombineerd met de kracht om dat de economie zonder schadeloosstelling dichter bij het paopbouw van een poprogramma af te te nationaliseren (of te regionaliseren), tronaat staan dan litiek verlengstuk is dwingen. wordt ingegaan tegen de belangen van bij arbeiders in het de enige manier om het patronaat en de grote aandeelhou- algemeen, of het nu stappen vooruit te ders. Het is wel de enige mogelijkheid Vlaamse of Waalse zetten en de econoom de sleutelsectoren onder de demo- zijn. mie ten dienste van de gemeenschap cratische controle en beheer van de geIn een discussie over links regiona- te plaatsen in plaats van een kleine meenschap te plaatsen. Om dat te be- lisme volstaat het niet om te verklaren minderheid van kapitalistische profireiken, is een maximale eenheid onder dat je voor of tegen bent. Het is nood- teurs en hun politieke vrienden van de de werkende bevolking nodig en staan zakelijk om te kijken naar wat ach- gevestigde partijen.
kleine werkgevers willen crisis organiseren
Als Unizo hardop droomt, zou het onze miserie organiseren
I
door
Peter Delsing
n zijn satirische stuk “Een bescheiden voorstel” stelt de schrijver Jonathan Swift voor dat de rijken de baby’s van de armen en bedelaars opkopen, om ze vervolgens als voedsel “op te eten”. “Een jong en gezond kind, goed opgevoed, is op de leeftijd van één jaar oud een heerlijk, voedzaam en zeer gezond voedsel.” Swift klaagt op een sarcastische manier de heersende klasse-economisten van zijn tijd en hun absurde theorieën aan. Het ging om de eerste burgerlijke economen die alles - ook mensen - herleidden tot dingen waar je geld voor kon geven.
Bij het Unizo van Karel Van Eetvelt - patronale provocateur om den brode en uit overtuiging - zijn ze nog niet aan het opeten van de armen en andere “overbodigen” toe. De heren en dames overwegen wel om in België een crisis “zoals in Spanje” uit te lokken - blijkbaar een vereniging van sadisten om den brode en mogelijk uit overtuiging. Dat wist Van Eetvelt toch, als klankbord voor het Unizo-extremisme, door zijn patronale megafoon te schreeuKarel Van Eetvelt, patronale provoca- wen in het Financieele Dagblad. Een teur en extremist. Een gevaar voor onze Nederlandse zakenkrant die een en levensstandaard. ander gewoon was en bij zoveel pa-
dls322 FINAL.indd 2
tronaal gedaas niet meer verontrust ging lopen. Aldus Van Eetvelt, in een strategische denktrant: “Denk aan Spanje. Daar valt een bank om, met catastrofale gevolgen voor de staatsfinanciën. Dan verandert er iets; dat moet wel. Dat zou hier ook kunnen gebeuren, bijvoorbeeld met Dexia. Ik heb vorige week ondernemers voor het eerst horen zeggen: laat ons ook zo’n schok organiseren. Dat is redelijk dramatisch. Ik zei: jongens, dat zijn scenario’s die je niet moet nastreven. Je creëert armoede en sociale onrust en dat is voor een ondernemer
ook geen leuke omgeving.” Armoede, massale werkloosheid, stijgende zelfmoordcijfers: voor ondernemers als Van Eetvelt “ook geen leuke omgeving”, en daarmee is de kous af. Langs zijn neus weg liet Van Eetvelt ook nog weten dat de patroons in 2010, tijdens de regeringsvorming, op een hardere aanval op de rechten van werkende mensen hadden aangestuurd. ‘t Was dus blijkbaar niet enkel een “zuiver” communautaire kwestie, maar ook een sociaal-economische patstelling, omwille van de druk naar meer “klassenstrijd” vanuit de patroons. Dat moeten we onthouden, als de burgerlijke politici en hun hulpstukken in de media ons weer eens komen vertellen dat de vakbonden “aan politiek doen” als ze nationaal betogen - laat staan moest er een stemming voor een algemene staking ontstaan. Volgend jaar zouden we vanuit Unizohoek nogal wat zien, als er weer “compromissen” met de PS worden gesloten. Zo wist Van Eetvelt nog te melden. Een schok zoals in Spanje? Daar werden ondertussen meer dan 400.000
mensen uit hun huis gezet door de banken, wat uiteindelijk moest worden beteugeld om het aantal resulterende zelfmoorden te beperken. De werkloosheid ligt er op 26% en onder jongeren op een hallucinante 56%! Het beschikbare inkomen daalde sinds het begin van de crisis eveneens, met 10%. Zijn het dat soort schokken waar Unizo naartoe wil, om ons een zwaardere neoliberale aanval in de maag te splitsen en elke werkzekerheid te ondermijnen? Het bureaucratische overlegmodel waarbij nog kruimels werden gegeven om andere zaken af te nemen, heeft in crisistijd afgedaan. Een groeiende laag bij de kapitalisten radicaliseert en wil ons door een economische shocktherapie jagen. Ze leven haast letterlijk op een andere planeet en die arrogantie kan enkel enorme woede opwekken. Laat ons die woede en dat verzet omzetten in een kracht om dit verrotte systeem naar de geschiedenisboekjes te verwijzen en een echt democratisch en socialistisch alternatief op de kapitalistische miserie en achteruitgang op te bouwen.
25/02/2013 14:22:48
ons onze standpunt mening
www.socialisme.be Maart 2013
De woede neemt toe. Nu ze nog politiek organiseren!
E dito
door
N i colas C roes ,
reda c teur van
D e L inkse S ocialist
“D
e woede neemt toe”, verklaarde PS-senator Ahmed Laaouej recent in een moment van paniek aan staatssecretaris van ambtenarenzaken Hendrik Bogaert. Hij had het over de federale ambtenaren, maar zijn vaststelling is ook op ruimere schaal correct. Maar liefst 81% van de bevolking is voorstander van een belasting op grote vermogens, 59% wil de intrekking van de fiscale voordelen voor multinationals en 43% verdedigt het idee van nationalisatie om jobs te redden.
De dag na de massale vakbondsbetoging van 21 februari bracht de Franstalige krant La Libre enkele reacties van betogers. “Wat is het nut van een linkse premier als het gevoerde beleid een doorslagje is van de patronale eisen?” Wat hebben we aan een ‘socialistische’ minister als Monica De Coninck (SP.a) die vlak voor de betoging verklaarde dat er “altijd wel iets is waarmee het ABVV niet kan leven”? Met zo’n ‘vrienden’ hebben we geen vijanden nodig. “Zonder ons zou het nog erger zijn”, verklaren zowel Johan Vande Lanotte (SP.a) als Paul Magnette (PS) eensgezind, terwijl ze zonder aarzelen mee 18 miljard euro hebben bespaard. De Europese Commissie eist ondertussen dat voor minstens het dubbele bedrag wordt bespaard. Wie gelooft nog dat de ‘kameraden’ in de regering zich gaan verzetten tegen de dictaten van de markten?
Daniel Piron (ABVV Charleroi en Zuid-Henegouwen) pleitte op 1 mei vorig jaar voor een politiek verlengstuk voor de arbeidersbeweging. Eind april komt er in Charleroi een publieke meeting van de verzamelde linkerzijde.
van onze militanten. Dat is waarom we vanop deze tribune, niet omwille van de woede van het ogenblik maar na een Oproep van 1 mei in grondige reflectie in onze instanties, Charleroi een oproep doen om de krachten links van de PS en Ecolo te verenigen (...) Ik Op 1 mei vorig jaar deed Daniel weet dat het niet gemakkelijk zal zijn, Piron, de algemeen secretaris van het maar als iedereen een stap kan zetten, ABVV in Charleroi, een opmerkelijke zowel PTB, LCR, PSL, PC, misschien verklaring. Hij stelde toen: “Vandaag ook linkse christenen, de linkerzijde in pakt de politiek van het minste kwaad PS en Ecolo voor zover die nog bestaat, niet meer bij onze militanten. Die ma- dan kunnen we aansluiten bij de hoop gische zin - ‘zonder ons zou het erger van de arbeidersbeweging.” zijn’ - doet afbreuk aan de intelligentie Enige tijd later kwam er ook een
verklaring van de algemeen secretaris van CNE, de bediendenbond van het Franstalige ACV (tegenhanger van LBC), Felipe Van Keirsbilck die stelde dat er nood is aan een politiek verlengstuk voor de arbeidersbeweging. Er waren verschillende bijeenkomsten en eind februari kwam er een gemeenschappelijk persbericht met volgende melding: “op initiatief van het ABVV van Charleroi en Zuid-Henegouwen en in aanwezigheid van een vertegenwoordiger van de CNE, beslisten verantwoordelijken van PTB, LCT, MG,
Volstaat fiscale rechtvaardigheid als antwoord op de crisis?
PH, Front de Gauche van Charleroi, PSL, PC en LCR om hun verantwoordelijkheid te nemen en te reageren op de verschillende oproepen.” Er is een steuncomité opgezet om concrete stappen in de richting van een politieke formatie voor de werkende bevolking te kunnen zetten. Zo’n formatie moet een brede en diverse kracht zijn waarin er respect is voor de verschillende stromingen die binnen de georganiseerde arbeidersbeweging bestaan. Er komt in de loop van april een dag van discussie en debat vooraleer verdere initiatieven worden genomen. De impact zal voelbaar zijn tot ver buiten de regio van Charleroi, tot in Vlaanderen waar de nood aan een linkse oppositie tegen het besparingsbeleid zich eveneens stelt. Het klopt dat de woede toeneemt. We hebben al de eerste uitingen ervan op straat gezien en ook opgemerkt dat er onder brede lagen van de bevolking steun is voor de acties. Het zal er op aankomen om de strijd verder te organiseren en ook op het politieke terrein te voeren. Dat zou pas echte paniek veroorzaken bij het kamp van werkgevers en gevestigde politici. Om het persbericht van de linkse krachten te parafraseren: “Allemaal samen, tegen de besparingen, miserie en onrechtvaardigheid. Voor een links alternatief op de kapitalistische crisis!”
ZO GEZEGD Japanse bedrijven als Toyota en Honda stellen dat het interessant is om in België te investeren. “Door het hoge opleidingsniveau in België is het een groot voordeel dat we aan een redelijk loon mensen kunnen aanwerven in vergelijking met buurlanden” (Toyota) “De loonkost zou 20% hoger zijn dan in de buurlanden, maar dat wordt teniet gedaan door de kwaliteit van de arbeid en de logistieke voordelen van België” (Honda). De argumentatie van de zogenaamde hoge loonlasten en onhoudbare belastingdruk dient blijkbaar enkel voor intern gebruik, als propaganda om een aanval op onze levensstandaard erdoor te krijgen.
I
door
Alain (Namen)
n het verzet tegen de gevolgen van de crisis klinkt de roep naar meer fiscale rechtvaardigheid steeds luider. Er wordt gesproken over een groene fiscaliteit, de herinvoering van bijkomende belastingvoeten of nog over een miljonairstaks. Dergelijke maatregelen zijn noodzakelijk en wenselijk, maar volstaan niet als antwoord op de grondige crisis die het kapitalistische productiesysteem vandaag kent.
De heersende klasse wil vandaag niet alleen meer winsten boeken door haar bijdrage aan de gemeenschap verder af te bouwen, maar ook door de uitbuitingsgraad op te drijven door werkenden meer te laten produceren voor minder loon. De werkgevers spelen de kaart van de concurrentie om steeds slechtere arbeidsvoorwaarden en lonen op te leggen. Multinationals aarzelen daarbij niet om de ene groep arbeiders tegen de andere op te zetten. In ons land zijn grote multinationals goed voor ongeveer 500.000 jobs die een jaarlijkse meerwaarde van 63 miljard euro opleveren. De cadeaus van verschillende landen aan de grote bedrijven worden tegen elkaar uitgespeeld. Er is een neerwaartse spiraal inzake belastingen voor de superrijken, maar ook voor onze lonen en arbeidsvoorwaarden. We leven in een
dls322 FINAL.indd 3
systeem waar de eigendom over de centrale productiemiddelen in handen van een bijzonder kleine minderheid is. Zo controleren 147 multinationals samen maar liefst 40% van de omzet van alle bedrijven ter wereld. Er is een enorme rijkdom geconcentreerd bij een klein aantal mensen die goed georganiseerd zijn in allerhande werkgeversorganisaties en die zich erg bewust zijn van hun klassenpositie. Zo is de farmaceutische industrie in ons land georganiseerd in Pharma.be. Het weekblad Vif L’Express bracht verslag uit van de werking van die patronale organisatie: “discrete vergadering met de regeringstop zonder de vakbonden erbij, vertrouwelijke studie waarbij België als concurrent met zes andere landen werd vergeleken, dreiging met delokalisatie,... Een wetsvoorstel werd opgemaakt door een groot advocaten-
kantoor, betaald door GSK, en in de Kamer gestemd zonder enig grondig debat omdat het werd weg gestopt in een programmawet van 42 pagina’s.” De kapitalisten kunnen steeds rekenen op de instellingen van de overheid om hun belangen te verdedigen. Ze beschikken ook over politieke partijen die hun programma verdedigen in instellingen als het IMF, de Europese Commissie, de OESO,... Toen de nieuwe afdankingen bij ArcelorMittal in Luik werden bekend gemaakt, bevond premier Di Rupo zich op het Wereld Economisch Forum in Davos om er het “investeringsvriendelijke” klimaat in ons land te benadrukken voor een uitgelezen publiek van kapitalisten. Het beleid is effectief erg vriendelijk voor grote ondernemingen. Grote bedrijven betalen amper nog belastingen. Met op maat gesneden regels zoals de notionele intrestaftrek en andere, kon de farmaceutische reus GSK de afgelopen vier jaar ongeveer 2,6 miljard euro van haar belastbare inkomen aftrekken en 892 miljoen euro besparen. De 50 grootste bedrijven in ons land betaalden gemiddeld 0,57% belastingen, de 500 bedrijven met de grootste winsten in 2009 betaalden gemiddeld 3,76% belastingen.
Neen aan de plundering!
We moeten de controle verwerven over de productiemiddelen en de rijkdommen die door de gemeenschap worden geproduceerd. Rechtvaardige fiscaliteit of een miljonairstaks volstaan niet om de productie af te stemmen op de sociale behoeften. Daartoe moeten we immers een einde maken aan het private bezit van de productiemiddelen waarmee de kapitalisten de sociale en ecologische afbraak kunnen organiseren. Door de sleutelsectoren van de economie uit de handen van de aandeelhouders te halen en in publieke handen te nemen, is het mogelijk om een democratische arbeiderscontrole op te leggen zodat we de volledige samenleving kunnen veranderen. Toen de Franse regering van Hollande en Ayrault een belasting van 75% op de schijf van het inkomen boven 1 miljoen euro wilde opleggen, volgde er in oktober en november 2012 een kapitaalvlucht waarbij maar liefst 54 miljard euro het land verliet. Zonder controle op de banken en zonder controle op de productiemiddelen ontbreekt het ons aan doeltreffende middelen om effectief tot een rechtvaardige fiscaliteit te komen.
Voormalig VB’er en voormalig klopgrage flik Bart Debie stelde dat hij informatie aan de staatsveiligheid zou doorgegeven hebben. Ex-voorzitter Vanhecke had het over Debie als een “kleine garnaal met een gigantisch ego.” Huidige VB’ers reageerden minder subtiel. Debie maakte zelf bekend dat hij een mail met IP-adres uit het Vlaams Parlement kreeg met deze boodschap: “We zullen u en uw moslimhoer vinden.” “De Wever krijgt een brede boulevard in de pers, voor onderwerpen van zijn dieet tot zijn ideologie. Op televisie heeft hij de programma’s maar voor het uitkiezen. Hij zet journalisten op het strafbankje en mag naar believen debatpartners weigeren. Allemaal geen probleem. Maar kan hij dan nu eens ophouden met klagen over hoe geviseerd hij wel is?” Niet dat hoofdredacteur Liesbeth Van Impe van Het Nieuwsblad in haar krant De Wever een strobreed in de weg legt, maar ze stelt er zich tenminste toch vragen bij.
25/02/2013 14:22:48
syndicaal
de
Linkse Socialist
arcelor Mittal
Het vertrouwen en de solidariteit opbouwen met een actieplan! Het ‘Europese front’ tegen Mittal en de Task Force
Personeelsvergadering bij ArcelorMittal op 28 januari. Foto: Pavel door
O
Stéphanie (Luik)
p de vakbondsbetoging van 21 februari liepen de metallo’s van ArcelorMittal en Ford Genk vooraan. Ze trokken de betoging tegen besparingen en afdankingen. Deze arbeiders eisten dat er meer zou gebeuren dan een wandeling van Brussel-Noord naar Brussel-Zuid. Opdat de woede niet in frustratie en demoralisatie zou omslaan, is er nood aan een strijdplan dat van onderuit bediscussieerd is. Op de betoging van de 21ste waren de Luikse staalarbeiders overigens al minder talrijk dan bij eerdere betogingen in Namen en Straatsburg. Toen vertrokken er 25 bussen vanuit Luik, nu waren het er slechts 10. De kracht van ons aantal is nochtans de belangrijkste waarop we ons kunnen baseren om het behoud van alle jobs af te dwingen
“Mittal heeft de regeringen en de vakbonden steeds tegen elkaar uitgespeeld. Nu komt er een front van de Europese Commissie, de vakbonden en de lidstaten”, verklaarde de Franse minister Arnaud Montebourg. Het gaat om holle woorden waar we er al zo veel van gehoord hebben. De uitspraak van de Franse minister kwam er nadat de Europese Commissaris voor Industrie, Antonio Tajani (een voormalige woordvoerder van Silvio Berlusconi), aan Lakshmi Mittal had gevraagd om zijn herstructureringsplannen uit te stellen tot in juni, omdat er dan een Europees herstelplan voor de staalsector zou komen. ArcelorMittal was er snel bij om te antwoorden dat een uitstel niet aan de orde was. Wat zullen onze gevestigde politici nu doen om de jobs in de sector te verdedigen? En waar blijft dat fameuze Europese plan voor de staalsector op een ogenblik dat de EU vooral bezig is met besparingen op te leggen? In België werd een Task Force opgezet om alternatieven op de aangekondigde sluitingen te vinden. Deze groep verenigt de federale en Waalse regeringen, de vakbonden, het Forem (tegenhanger van de VDAB), zelfs vertegenwoordigers van zakenbank Degroof,... Voorlopig gaat alle aandacht naar de zoektocht naar een overnemer, ook al weigert Mittal om de productiemiddelen uit handen te geven. Zand in de ogen, meer is het niet. De kracht van de arbeiders mobiliseren
We kunnen niets verwachten van politici die aan de ene kant een bespa-
ringsbeleid voeren en aan de andere kant beweren onze belangen te verdedigen. Als we hen tot concrete daden willen brengen, zullen we hun armen eerst moeten omwringen. Een mobilisatie van de gemeenschap zal daartoe belangrijk zijn en het potentieel is zeker aanwezig. Volgens een peiling van La Libre en de RTBF die op 22 februari werd gepubliceerd, staat 43% van de Belgische bevolking positief tegenover de “nationalisatie/regionalisatie om de activiteit voort te zetten” (36% in Vlaanderen, 52% in Brussel en 53% in Wallonië). Dergelijke cijfers – zelfs zonder dat een massacampagne hiervoor werd opgezet – zijn veelzeggend. De metallo’s hebben betoogd in Namen, Straatsburg en twee keer in Brussel. Wanneer komt er een massale mobilisatie in Luik zodat ze hun familie, buren,... kunnen betrekken? Vandaag dreigt een aantal arbeiders gedemoraliseerd te raken. Op de werkvloer is de sfeer erg zwaar, ook al kan er tenminste op elkaars steun gerekend worden om met de onzekere toekomst om te gaan. Een massale betoging in Luik zou aantonen dat er een brede solidariteit bestaat onder de bevolking en zou ook toelaten om de strijd buiten de vestigingen van het bedrijf te brengen. Van bij de aankondiging van de sluiting van de warme fase heeft LSP gepleit voor de bezetting van de sites om ze om te vormen tot hoofdkwartieren van een campagne voor de nationalisatie van de productiemiddelen onder controle van de arbeiders en als eerste stap in die richting. Het zou een uitstekende methode zijn om ervoor te zorgen dat de arbeiders niet alleen staan met hun problemen, maar samen de strijd aangaan voor het behoud van alle jobs maar dan niet om de zakken van Mittal verder te vullen.
Repressie en criminalisering van de metallo’s
10.000 federale ambtenaren betogen
n Namen en Straatsburg werd alles er aan gedaan om de Luikse staalarbeiders af te schilderen als een bende wilden met wie iedere discussie onmogelijk is. Op 29 januari in Namen viel de politie direct de betoging aan met onder meer een waterkanon. Er was geen enkele aanleiding voor deze aanval.
Op 7 februari betoogden 10.000 federale ambtenaren tegen het beleid van staatssecretaris Hendrik Bogaert (CD&V). Die verdedigde een beleid van personeelsafbouw gekoppeld aan aanvallen op het statuut en bijkomende aanvallen op de ambtenaren zelf in de media. Het antwoord van de federale ambtenaren was duidelijk. Op een totaal van 80.000 personeelsleden kwamen er zowat 10.000 in Brussel betogen. De cipiers maakten van de gelegenheid gebruik om een dag te staken en eerder waren er ook bij de douane stiptheidsacties.
I
In Straatsburg werd op 6 februari betoogd. De bussen met betogers werden eerst gestopt om iedereen te fouilleren, de betogers werden van kop tot teen gefouilleerd zonder enige aanleiding. In Straatsburg zelf werden de metallo’s meteen omsingeld op een plein en was er geen enkele mogelijkheid om zelfs maar te betogen. De politie haalde bijna meteen het traangas boven en er werden ook flash-balls ingezet. In beide gevallen hebben de metallo’s zich verdedigd. Dat werd door de media aangegrepen om de betogers af te doen als gewelddadig. De gouden palm van de schande ging daarbij zonder twijfel naar een journalist van de commerciële zender RTL die tevergeefs alles deed om te verklaren dat John David, een jonge metallo die onder het politiegeweld in Straatsburg een oog verloor, het slachtoffer was van geweld waar zijn collega’s voor verantwoordelijk waren.
Social/Non-Profit op straat voor ‘deel van de koek’
‘Ontvangstcomité’ voor betogende metallo’s in Namen. Foto: collectif-krasnyi.be
Op 31 januari waren er een duizendtal betogers van de social/non-profit. De aanleiding was het eeuwige probleem van de sector: een gebrek aan middelen. Jammer genoeg werd dit gekoppeld aan de eis van een lastenverlaging. De sector heeft alle redenen om op straat te komen, maar met eisen die louter vanuit pragmatisch oogpunt worden gesteld en die bovendien interne verdeeldheid binnen de vakbonden tot stand brengen, staan we geen stap verder.
Enkele feiten en cijfers over de kloof tussen de 1% rijksten en de 99% anderen werknemers bezwijken onder de stress Op 1 februari schreef De Tijd: “De Duitse bedrijven duwen al jaren flink het gaspedaal in, maar lijken daar nu de prijs voor te betalen. Uit nieuw onderzoek blijkt dat een op de twee Duitsers bezwijkt onder de stress. (...) Zo neemt een kwart van alle Duitse werknemers ’s middags geen lunchpauze meer. Een derde werkt meer dan 40 uur per week. En meer dan de helft is ook in het weekend bezig voor het bedrijf. (...) Vorig jaar waren alle Duitsers samen goed voor
dls322 FINAL.indd 4
53 miljoen ziektedagen als gevolg van stressgerelateerde fysieke en psychische problemen. Dat is 80 procent meer dan in 1997. (...) De Duitsers zijn uiteraard niet de enige slachtoffers van de toegenomen werkdruk. Uit Belgisch onderzoek blijkt dat in ons land tussen een vijfde en een derde van de werknemers klaagt over een te hoge werkdruk. Nog verontrustender is dat het aantal burn-outs en depressies in ons land jaar na jaar stijgt.”
Digitale armband om supermarktpersoneel te monitoren Bij het distributiecentrum van supermarktketen Tesco in Dublin moet het personeel voortaan een digitale armband dragen om de werkprestaties volledig in beeld te kunnen brengen. De maatregel geldt enkel voor de productiearbeiders, niet voor de managers en administratief personeel. Met het systeem wil de directie de pauzes – zoals bij toiletbezoek – tot een minimum herleiden. Tevens worden scores toegekend aan werknemers per product dat uitgeladen of gestapeld wordt. Als vervolgens harder wordt gewerkt, kan dit een premie opleveren.
25/02/2013 14:22:49
Syndicaal
www.socialisme.be Maart 2013
Na de massale betoging van 21 februari
Voor een actieplan met algemene staking(en) Onteigenen en nationaliseren
Geen enkele patroon heeft onze bedrijven eigenhandig opgebouwd, dat waren de werknemers, generatie na generatie. Die bedrijven zijn dus eigenlijk van ons. Het enige afdoende antwoord op chantage met sluiting luidt ‘onteigening en nationalisatie’. Waarom anders verbiedt het anti-sociale Europa juist dat? Als “systeembanken” in moeilijkheden komen, lappen ze dat verbod aan hun laars en kan er genationaliseerd worden. Waarom niet om onze jobs en onze gemeenschappen te redden? Aan een genationaliseerd bedrijf met een ‘publieke manager’ die het beheert als een privé bedrijf, hebben we niets verloren. Wij willen democratische controle en beheer door de gemeenschap en de werknemers. Op politici of rechters hoeven we niet te rekenen. Ons met lege handen van her naar der sturen voor een pak slaag door tot de tanden gewapende agenten zal evenmin volstaan. Waarom niet de
Z
owat 50.000 betogers dienden op 21 februari de politici van alle gevestigde partijen en de commentatoren van alle gevestigde media van antwoord. Wekenlang werden we bestookt met propaganda als zouden de vakbonden ouderwetse organen zonder enige steun zijn en als zou onze levensstandaard best wel nog een duwtje naar beneden aan kunnen. Met 50.000 betogers kwam een grondstroom van ongenoegen tegenover het besparingsbeleid op straat. Wij nemen hun beleid niet, wij willen niet opdraaien voor hun crisis.
de crisis is er evenwel niet, zelfs geen lichtpunt aan het einde van de tunnel. Waarom zouden we een besparingsbeBedrijven maken tot in Japan reclame leid aanvaarden terwijl het falen van voor de superproductieve werknemers zo’n beleid iedere dag opnieuw wordt en lage reële belastingvoeten in ons aangetoond? land. Elk uur produceren we een waarVan bij het aantreden van deze regede van 45 € voor een gemiddeld bruto ring was ze gewaarschuwd. Begin deuurloon van 19 €. We werken gemid- cember 2011 waren er al tienduizenden deld jaarlijks 70 uur meer dan Franse, betogers, op 30 januari 2012 zelfs een 150 uur meer dan Duitse en 160 uur algemene staking. Dat heeft de regemeer dan Nederlandse collega’s. Maar ring niet tot een koerswijziging aangeregering en patronaat willen meer. Nu zet. Het besparingsbeleid werd gewoon de grote bedrijven dankzij allerhande voortgezet. Het is daarbij onmogelijk fiscale spitstechnologie amper nog be- om een verschil te zien tussen de ‘solastingen betalen, willen ze ook onze cialisten’ en andere liberalen in de relonen aanpakken. De norm daartoe vinden ze in Duitsland waar een kwart gering. De verdere ondermijning van van de werkenden minder dan 10 euro de index en de loonbevriezing zorgden per uur en 10% minder dan 400 euro ervoor dat het ongenoegen in woede overging. De betoging van 21 februari netto op de maand verdient. Volgens de gevestigde politici en toonde de omvang van de woede. hun media is een besparingsbeleid de enige mogelijkheid in tijden van cri- Waar blijft de algemene sis. Dat verhaaltje wordt in landen als staking? Griekenland of Spanje ondertussen al Op de betoging van 21 februari was er enkele jaren verteld en toegepast. Het resultaat is een steeds verdere neergang een breed gedragen roep naar een algevan de levensstandaard van de meerder- mene staking als volgende stap. Het is heid van de bevolking. Een uitweg uit duidelijk dat vriendelijke vragen weinig Paradijs voor de rijken en grote bedrijven
enorme sympathie van de bevolking voor door faillissementen en ontslagen getroffen werknemers, omzetten in provinciale actiedagen? Waarom niet de getroffen bedrijven bezetten en omvormen tot centra van waaruit solidariteit georganiseerd wordt? Waarom niet aan ieder raam, in iedere winkel affiches aanbrengen, de bevolking mobiliseren, lokale stakingen organiseren en beroep doen op onze collega arbeiders wanneer men politie op de gemeenschap afstuurt. Waarom niet onze bussen, kranen, bulldozers, vrachtwagens, treinsignalisatie en - in het geval van de brandweer - spuitwagens inzetten waarvoor ze bedoeld zijn: voor de gemeenschap. Waarom niet de vele getroffen gemeenschappen laten verbroederen in één gezamenlijke strijd van alle werknemers? Waarom niet de syndicale delegaties ondersteunen door actie- en solidariteitscomités op te zetten zodat iedereen de strijd vooruit kan helpen?
indruk maken op de regering. Gewoon wat stoom aflaten, volstaat niet. Het wordt tijd dat we overgaan tot een actieplan met opeenvolgende mobilisaties en stakingen die uitmonden in een algemene staking en indien nodig, meerdere algemene stakingen. Een actieplan is noodzakelijk om te verhinderen dat het patronaat en de regering even wachten tot de syndicale storm is gaan liggen om vervolgens hun beleid onverkort voort te zetten. Om dat mogelijk te maken, worden ook alle zwakheden in onze rangen uitgespeeld. Dat de ACW-leiding via Dexia en andere constructies wel bijzonder ver in de neoliberale speculatielogica is meegestapt, wordt vreemd genoeg niet als argument tegen die speculatielogica gebruikt maar als stok om de arbeidersbeweging te slaan. Het gaat nochtans om een logica en praktijken die niet aan onze beweging eigen zijn. Het benadrukt bovendien nogmaals de nood aan strijdbare en democratische vakbonden. Het offensief tegen de vakbonden kunnen we het beste beantwoorden door onze strijd zelf in handen te neEen politiek antwoord men. Het opmaken van een actieplan moet breed gedragen worden, het poWaarom ageren onze vakbonden dik- kingen (ook LSP) die zich verzetten tentieel daarvoor zagen we op de beto- wijls met de handrem op? Ze hebben tegen de sociale af braak samenstroging van 21 februari. Waarom wordt geen alternatief. De politieke partners men om gezamenlijk te ageren en degeen gebruik gemaakt van bijvoorbeeld van weleer zijn intussen besparingspar- mocratisch te debatteren. Wil je daarde Europese vakbondsmobilisatie op 14 tijen voor het patronaat geworden. De over mee debatteren, kom dan naar ons maart om een stap verder te gaan met arbeidersbeweging heeft een nieuwe discussieweekend Socialisme 2013 van een algemene staking? politieke partij nodig, waar alle strek- 13 & 14 april.
arbeiders en bedienden
Eenheidsstatuut: voor een harmonisatie naar boven!
H
door een
ACV- militant
et onderscheid tussen arbeiders (“handwerkers”) en bedienden (“hoofdwerkers”) is niet meer van deze tijd. Bovendien is er al jaren een evolutie naar meer bedienden, o.a. omwille van de afbouw van de secundaire sector en de groei van de tertiaire sector. Op dit moment zijn er ongeveer 60% bedienden en 40% arbeiders in België. In vele sectoren en bedrijven zijn er CAO’s afgesloten die aan de arbeiders een aantal bediendenvoordelen toekennen. In andere sectoren (zoals bijvoorbeeld een groot deel van de non-profit) is het intussen verworven dat alle werknemers sowieso een bediendencontract krijgen, ongeacht de jobinhoud.
Toch bestaan er nog steeds belangrijke verschillen tussen het statuut van arbeiders en bedienden. Het gaat onder meer over de opzegtermijnen, de carensdag (de eerste dag van ziekte), de berekening van het vakantiegeld, de proefperiode of de frequentie van uitbetaling van het loon. Daarbij is
dls322 FINAL.indd 5
het bediendenstatuut gunstiger dan dat van arbeiders. Het Grondwettelijk Hof heeft beslist dat de discriminatie tussen arbeiders en bedienden tegen ten laatste 8 juli 2013 moet weggewerkt worden. Als er dan geen eenheidsstatuut bestaat, zullen rechters de opzegtermijnen van bedienden ook aan arbeiders moeten toekennen. Om dat te vermijden, willen de werkgevers een eenheidsstatuut met de (voor werknemers) minst gunstige elementen: korte opzegtermijnen, zo weinig mogelijk loon ten laste van de werkgever bij ziekte, lange proefperiodes, enzovoort. Een harmonisering naar beneden dus, of misschien zelfs nog lager. De federale regering wil een “compromis” waarin het voor bedienden (veel) slechter en voor arbeiders (een beetje) beter wordt. Een harmonisering “naar het midden” dus, waarbij “het midden” nogal dicht aan de kant van het arbeidersstatuut blijkt te liggen. Dat betekent voor heel wat werkenden een serieuze stap achteruit. De vakbonden stellen dat er een harmonisatie naar boven moet komen. Sommige centrales nemen een afwachtende houding in. Ze lijken te hopen dat door gewoon te wach-
ten tot na 8 juli 2013, alle arbeiders automatisch bedienden zullen worden. Anderzijds leeft er bij sommige arbeiderscentrales het idee dat een harmonisering “naar het midden” voor hen al een verbetering zou betekenen, en het dus niet nodig of “realistisch” zou zijn om een harmonisering naar boven te eisen. Hoewel het officiële ACV-standpunt de harmonisatie naar boven is, lijkt de ACV-top het belangrijker te vinden dat er een eenheidsstatuut komt, dan hoe het eruit ziet. Dergelijke posities zijn verkeerd. Een harmonisatie naar boven is de enige redelijke eis. Maar de regering en werkgevers zijn niet voor rede vatbaar, zij volgen enkel de winstlogica en grijpen elke gelegenheid aan om verworven rechten af te bouwen en de uitbuitingsgraad te verhogen. Symbolische ludieke actietjes om wat stoom af te laten, zullen weinig indruk maken. Een volgehouden solidariteit en een sterk actieplan zullen nodig zijn, waarbij de druk systematisch wordt opgevoerd door de werkgevers te raken daar waar ze het voelen, namelijk in hun winsten. Door een reeks van algemene stakingen kunnen we voelbaar maken wie die winsten produceert, namelijk de arbeidersklasse!
25/02/2013 14:22:49
lokaal thema
de
Linkse Socialist
Elsene
Gauches Communes in verzet tegen drastisch besparingsplan in Elsene Waterval aan besparingen
door
Tim Joosen (Elsene)
D
e meerderheid in de Brusselse gemeente Elsene (PS-MR-SP.a) bereidt een drastisch besparingsplan voor, zo bleek de voorbije weken in de pers. Het gemeentebestuur denkt aan 18 maatregelen die een directe aanval zijn tegen de gemeenteambtenaren en de inwoners van Elsene.
Het niet vervangen van 1 op 3 ambtenaren die met pensioen gaan, of wiens tijdelijk contract ten einde komt. Het vervangen van gewone, contractuele jobs door nepstatuten (Artikel 60). Het sluiten van twee sociale restaurants, van de gemeentelijke drukkerij en het gemeentelijk containerpark. Het verminderen met 50% van financiële subsidies aan culturele, sportieve en sociale verenigingen en vzw’s, en het volledig afschaffen van alle niet-financiële ondersteuning aan die verenigingen (ter beschikking stellen van tenten, stoelen, tafels,…). Het optrekken van de tarieven bij de gemeentelijke administratie, het zwembad, de sociale restaurants en het duurder maken van warme maaltijden in de gemeentescholen. De verkoop van gemeentelijke eigendommen aan de privé. Dit zijn maar enkele maatregelen die het gemeentebestuur op dit ogenblik voorstelt. Een waterval aan besparingsmaatregelen, rechtstreeks gericht tegen het gemeentepersoneel, dat binnenkort meer werk zal moeten doen met minder mensen, en in slechtere statuten. Een aanval tegenover het sterk georganiseerde verenigingsleven in de gemeente, dat met deze aanval op zwart zaad wordt gezet. Een aanval tenslotte tegen elke inwoner van de gemeente, die meer zal moeten betalen voor minder openbare dienstverlening, maar vooral een aanval tegenover de zwaksten in de maatschappij, mensen met een laag pensioen of een minimuminkomen, voor wie cruciale openbare diensten, zoals de sociale restaurants, nu worden afgeschaft. Voor de verkiezingen had Gauches Communes, de anti-besparingslijst in Elsene waaraan LSP deelnam, reeds gewaarschuwd voor een dergelijk scenario. We hadden gewezen op de verliezen die
Antwerpen
E
r zijn in Antwerpen wel middelen om 18 nieuwe GAS-ambtenaren aan te stellen, waardoor het totaal op 368 komt, maar niet om mensenzonder-papieren met HIV een aidsremmer te bezorgen. In een poging om nog meer kiezers van het Vlaams Belang over te winnen werd ook bekend gemaakt dat vreemdelingen die zich voor het eerst inschrijven aan het vreemdelingenloket voortaan 250 euro moeten betalen. Schepen Homans (N-VA) had het over een ‘kleine bijdrage’.
dls322 FINAL.indd 6
Gebrek aan oppositie in de raad
Maar ook de officiële oppositie (CdH en Ecolo) is in het zelfde bedje ziek. Vandaag schreeuwen ze moord en brand bij het zien van dit besparingsplan, maar vóór de verkiezingen hadden beide partijen enkele van de besparingsplannen die nu op tafel liggen zélf voorgesteld. Zo hebben zowel Ecolo als CdH tijdens de campagne zélf voorgesteld het aantal ambtenaren bij de gemeente te verminderen. De oppositie die zij voeren, is zeer mak: tijdens een eerste debat over de besparingen in de gemeenteraad gaven beide partijen aan weinig alternatieven te hebben. CdHfractieleidster Julie de Groote betwijfelde zelfs of de besparingen die nu wor-
den voorgesteld “ver genoeg” zouden gaan, en stelde voor om meer fundamentele maatregelen te nemen. Ecolo stelde vooral dat de “verkeerde mensen” worden geraakt met deze besparingen, maar toonde ook begrip voor het feit dat er “iets” moet gebeuren aan de slechte financiële toestand van de gemeente. Geen van beide partijen is bereid een werkelijke anti-besparingsoppositie te voeren in Elsene. Eerste protestactie
Gauches Communes beloofde tijdens de campagne om elk besparingsplan te bestrijden. We hielden woord: aan de gemeenteraad van 21 februari protesteerden we met een 25-tal mensen voor het gemeentehuis, en dit is nog maar een begin: de komende weken zullen we samenzitten met tal van politieke organisaties en individuen in Elsene, en met de verenigingen die getroffen worden door de besparingen. Gauches Communes en LSP zetten zich af tegen het idee dat er “geen geld” is om een sociaal beleid te voeren. De grootste bedrijven in België betalen belachelijk lage belastingen op de megawinsten die ze boeken. België is een fiscaal paradijs voor buitenlandse miljonairs en miljardairs. Een deel van hen woont trouwens in het zuiden van Elsene, maar betaalt geen belastingen. Waarom het geld niet gaan halen bij deze 1% in plaats van steeds te graaien in de zakken van jongeren, werkenden en steuntrekkers. Wij denken dat het nodig is om deze 99% te organiseren in een beweging die de besparingen kan bestrijden op alle niveaus: federaal, in de gewesten, maar ook in de gemeenten.
Keerbergen
De Wever en co zoeken het geld bij de armsten
Telkens opnieuw verstopt het bestuur zich achter het feit dat heel wat asociale maatregelen reeds door het vorige bestuur onder leiding van SP.a werden ingevoerd of bediscussieerd. Dat geeft meteen aan hoe rechts en asociaal dat beleid wel was en waarom SP.a niet goed geplaatst is om een efficiënte oppositie tegen De Wever te voeren. De 250 euro voor een inschrijving aan het vreemdelingenloket heeft als doel om het aantal buitenlanders te verminderen. Het is immers de enige verrichting aan een loket – waar je in Antwerpen geen islamitische VB-stemmende homo met regenboog T-shirt zult vinden – waarvoor een dergelijk hoge bijdrage wordt gevraagd. De partij die werkgeversfederatie VOKA als haar baas beschouwt, denkt er bijvoorbeeld niet aan om gelijkaardige maatregelen te nemen voor bedrijven die zich in Antwerpen willen vestigen.
de gemeente geleden heeft met Dexia, en de verminderde inkomsten ten gevolge van voortdurende lastenverlagingen voor bedrijven en de superrijken. We hadden aangegeven dat de gemeente zou wachten tot na de verkiezingen om zware besparingen aan te kondigen, en we krijgen al gelijk met deze allereerste begroting na de verkiezingen. Voor de verkiezingen hadden alle partijen mooie beloften gedaan, die wij tijdens de campagne reeds als irrealistisch bestempelden. Zo beweerde burgemeester Willy Decourty (PS) tijdens de campagne dat hij liever “Een ambtenaar te veel had, dan een extra werkloze”. Hoe ver is zijn beleid vandaag verwijderd van zijn beloften voor de verkiezingen? De MR beweerde bij hoog en laag dat er geen financiële problemen waren in de gemeente, maar kondigt nu bij monde van haar schepen voor financiën Viviane Teitelbaum het grootste besparingsplan uit de geschiedenis van de gemeente aan.
Besparingen en belastingverhogingen in Keerbergen door
Christophe De Brabanter
D
e gemeenteraadsverkiezingen liggen nu al enkele maanden achter de rug. Het resultaat van LSPROOD! met 1,84% of 162 stemmen, ruim vier keer meer als het resultaat van LSP in 2006, is een goede stap vooruit en toont de potentiële groei voor consequent links! Hoewel we geen zetel hebben behaald, verbinden we ons ertoe om de belangen van de werkende en werkloze bevolking, de jeugd en de ouderen te blijven verdedigen.
Deze maatregel kan 10.000 mensen per jaar treffen. Zij betaalden voorheen 17 euro, maar dat wordt 250 euro. Deze toch wel erg drastische belastingverhoging wordt door schepen Homans een “kleine bijdrage” genoemd die bovendien de echte dossierkost niet volledig zou dekken. In de wereld van mevrouw Homans is 250 euro misschien een klein bedrag maar in de wereld van de doorsnee bevolking is dat een flinke hap uit het budget. Het vestigt bovendien een nieuwe methode om onderdelen van de dienstverlening te individualiseren. De verantwoordelijkheid voor collectieve fenomenen als migratie wordt bij de individuele migranten gelegd die er meteen een zware tol voor moeten betalen. Bovendien maakt dit deel uit van het beleid om zoveel mogelijk overheidstaken af te bouwen. De N-VA wil besparen op het stadspersoneel en
de stadsdiensten. Het begint dan maar met de zwakste groepen eerst aan te pakken. Wat volgt? Dat iedere bezoeker van het stadspark een bijdrage van 50 euro moet betalen om gebruik te maken van de stedelijke ‘dienstverlening’ bij het aanbieden van wat groen in de stad? De hoge vreemdelingentaks moet niet alleen vreemdelingen buiten de Antwerpse muren houden, het is ook een bijzonder neoliberale maatregel. De af bouw van de openbare dienstverlening wordt ingezet met een aanval op de zwaksten in de samenleving. De vreemdelingen die zich inschrijven, mensen-zonder-papieren met HIV,…. zijn gemakkelijke eerste slachtoffers. Maar het zal daar niet bij blijven. Het is een opstapje naar een bredere en algemene afbouw van alle openbare dienstverlening.
In ons verkiezingspamflet hebben we al aangehaald dat we na de gemeenteraadsverkiezingen ook op gemeentelijk niveau besparingen verwachten. Dit wordt bevestigd door een pamflet van de N-VA, de nieuwe bestuurscoalitiepartner te Keerbergen (JG 8, Nr 5, 12/12, Keerbergen). Daarin staat duidelijk (op blz 2) in vetgedrukte letters dat N-VA met haar coalitiepartner CD&V een beleid gaat voeren “met de nadruk op besparen”. Ook heeft de nieuwe coalitie de aanslagvoet van de gemeentebelasting in de personenbelasting verhoogd van 5,5% naar 6,5% (+18%) en de opcentiemen van 815 naar 1150 (+41%)! Nochtans stond in het verkiezingsprogramma van de N-VA te Keerbergen vóór de verkiezingen dat de belastingen niet zouden verhoogd worden, “niet van de onroerende voorheffing en noch van de personenbelasting.” In Rotselaar, in de buurt van Keerbergen, zit de N-VA in de oppositie en wordt moord en brand geschreeuwd over de “pestbelastingen en besparingen” die nochtans net dezelfde maatregelen zijn die de N-VA in Keerbergen zelf doorvoert. Dat er nood is aan de uitbouw van een consequent linkse organisatie, die de nadruk legt op openbare dienstverlening en sociale rechtvaardigheid is overduidelijk. Het geld moet gehaald worden waar het zit: bij de banken en de multinationals die – zelfs tijdens deze crisisjaren – massale winsten en/of staatsteun opstrijken! www.lsp- keerbergen.be
25/02/2013 14:22:50
VROUWENRECHTEN thema
www.socialisme.be Maart 2013
Vrouwenrechten. De strijd is nog niet gestreden! door
Mandy (Luik)
D
e strijd voor vrouwenrechten leidde er onder meer toe dat het recht op abortus werd afgedwongen. Vrouwen maakten van de eis voor abortus een centrale eis van hun beweging. Want ze beseften dat ze nooit volledige gelijkheid zouden bekomen als ze geen baas over eigen buik waren. Het recht op abortus is noodzakelijk in een samenleving waarin de vrouw zowel financieel als emotioneel verantwoordelijk is voor de opvoeding van kinderen en waar de sociale status van vrouwen nog steeds ondergeschikt is aan die van mannen. Dat laatste blijkt onder meer uit het feit dat vrouwen nog steeds minder verdienen dan mannen voor hetzelfde werk. De beslissing om al dan niet kinderen te krijgen, moet uiteindelijk door de vrouwen genomen worden en niet door religieuze instellingen of de regering.
8 maart: internationale vrouwendag
D
e oorsprong van Internationale Vrouwendag lag in een staking van vrouwelijke arbeiders uit de kleding- en textielindustrie in New York, op 8 maart 1908, voor een 8-urige werkdag, betere arbeidsomstandigheden en kiesrecht voor vrouwen. Het jaar nadien leidde een oproep van de Socialist Party tot een wekenlange strijd, waarin 30.000 vrouwelijke arbeiders waren betrokken, voor hogere lonen en betere condities.
De meest tumultueuze en meest bekende Vrouwendag, en ook degene met de grootste gevolgen, was degene op 8 maart 1917 (23 februari in Rusland), die het begin aankondigde van de Februarirevolutie. Pas in 1922, toen de Communistische Internationale daarvoor begon op te roepen, werd de dag vastgelegd op een vaste datum die overal werd gehanteerd: 8 maart. Het bleef lang een dag die werd gevierd en waarop strijd werd gevoerd door de vrouwenorganisaties van de arbeidersbeweging, hoewel de mobilisatie steeds verder afzwakte. De nieuwe golf van feministische activiteit nam die oude traditie echter terug op door op 8 maart wereldwijd activiteiten te organiseren. http://www.socialisme.be /lsp/vrouwendag
dls322 FINAL.indd 7
Strijd voor legale abortus gaat door!
Het recht op een legale abortus is vandaag nog niet volledig afgedwongen. Wereldwijd gebeuren ongeveer de helft van de abortussen op illegale wijze, wat meteen ook het leven van de vrouwen zelf bedreigt. Enkele maanden geleden nog kwam in Ierland een jonge vrouw van Indische afkomst om het leven als gevolg van complicaties bij haar zwangerschap. Dit overlijden had vermeden kunnen worden indien zoals gevraagd een abortus was uitgevoerd. Het ziekenhuis had dit evenwel geweigerd. De tegenstanders van abortus noemen zich ‘pro-leven’ maar brengen het leven van heel wat vrouwen in gevaar. Waar het recht op abortus wel legaal is, wordt druk gezet om de klok terug te draaien. Dat is onder meer het geval in de VS. Maar ook bij ons zijn er allerhande reactionaire groepen die daarrond actief zijn. Met een verdieping van de economische crisis en de bijhorende wanhoop, zullen conservatieve krachten een zeker gehoor vinden voor hun standpunten. De zogenaamde ‘pro-leven’-beweging in ons land wil de afschaffing van de wet van 4 april 1990 waarmee abortus uit het strafrecht werd gehaald. Deze beweging probeert elk jaar de troepen te verzamelen in een grote betoging. Maar er worden ook protestacties gehouden voor centra voor familiale planning. Met die acties willen de conservatieven vrouwen intimideren en criminaliseren. De jaarlijkse betoging die op 24 maart was gepland, zal dit jaar niet op die datum doorgaan. Interne verdeeldheid in het anti-abortuskamp is daar de oorzaak van. Maar het blijft belangrijk om geen vrijspel te geven aan de conservatieven die niet willen dat vrouwen baas in eigen buik zijn. Om ons verzet te versterken, is het nuttig om ook enkele lessen te trekken uit de strijd voor gratis en legale abortus in de VS in de jaren 1960 en 1970.
VS. Strijden voor gratis en legale abortus
O p h e t e i n d e v a n d e Twe e d e Wereldoorlog kwamen er naast de mannen ook heel wat vrouwen in de fabrieken terecht. Die aanwezigheid van vrouwen in de arbeidersbeweging was een cruciaal element om tot de vrouwenbeweging te komen. De Amerikaanse regering probeerde de vrouwen in een ondergeschikte positie te houden met een campagne waarin de deugden van het moederschap en het huishoudelijk werk werden opgehemeld. Maar het feit dat samen gewerkt werd en dat vrouwen een eigen inkomen verwierven en dus financieel meer onafhankelijk werden en een collectief bewustzijn ontwikkelden, zorgde ervoor dat vrouwen niet zomaar naar huis terugkeerden om als brave huismoeders aan de haard te verblijven. Begin jaren 1960 begon een nieuwe generatie van jonge vrouwen in opstand te komen tegen het idee dat hun toekomst die van een huisvrouw zou zijn. Ze wilden niet leven als hun moeders. Bovendien konden vrouwen door de legalisatie van de pil in grotere mate zelf beslissen over hun lichaam en hun seksualiteit. De ontwikkeling van een vrouwenbeweging gebeurde op een moment dat er ook een intensieve strijd van zwarten voor burgerrechten was alsook een beweging tegen de oorlog in Vietnam. Door de vastberadenheid van de burgerrechtenbeweging die aansluiting zocht bij alle onderdrukten en die doorheen de strijd voor gelijkheid radicaliseerde, begonnen ook veel vrouwen te radicaliseren en het seksisme in vraag te stellen. In 1966 werd de ‘National Organisation for Women’ (NOW) opgezet. Tegen 1974 telde deze organisatie 40.000 leden en er werden protestacties georganiseerd naast processen tegen discriminatie op de werkvloer en campagnes rond eisen als gratis kinderopvang en het recht op legale abortus. Naast NOW waren er nog tal van radicale vrouwenorganisaties. De roep naar ‘vrijheid’ van de burgerrechtenbeweging en de populariteit van socialistische opvattingen hadden een impact op de vrouwenbeweging. De leiding van NOW werd al gauw links voorbijgestoken door vrouwenacties die ook opkwamen voor een andere samenleving. De religieuze leiding van zowel katholieken als protestanten begon grote druk op de regering te zetten om iedere toegeving tegen te houden. Ze behaalden een overwinning toen de Republikeinse president Nixon zijn veto stelde tegen een wetsvoorstel dat een opvangdienst zou invoeren om alleenstaande werkende ouders bij te staan. Als antwoord op het conservatieve offensief riep NOW op tot een staking van alle vrouwen op 26 augustus 1970. Er was een debat over de eisen die de vrouwenbeweging daarbij naar voor moest schuiven. Een meer liberale vleugel beperkte zich tot een hervorming van de bestaande abortuswetgeving, een meer radicale vleugel eiste gratis abortus, ge-
lijk loon, gratis gezondheidszorg,… De eis van een beperkte hervorming werd verworpen. De beweging sprak zich uit tegen iedere wet die het recht op abortus beperkte en kwam op voor gratis en toegankelijke abortus. Er waren honderden protestacties en meetings tussen 1969 en 1973. De druk van deze beweging leidde er toe dat begin 1970 elf staten, waaronder New York en Californië, hun wetgeving op abortus aanpasten om het onder bepaalde voorwaarden te legaliseren. De meer radicale militanten bleven natuurlijk opkomen voor gratis toegang tot abortus. Het feit dat abortus legaal werd in New York leidde er tot een zekere toevloed van vrouwen zonder dat er voldoende medische faciliteiten waren. Het leidde tot een prijsstijging waardoor abortus ontoegankelijk was voor wie het zich niet kon permitteren. Uiteindelijk werden de bestaande wetten over abortus op 22 januari 1973 afgeschaft door het Hooggerechtshof en kwam er in de plaats een wet die gratis abortus invoerde. Dat deze wet gestemd werd, was een uitdrukking van het feit dat de heersende klasse er zich van bewust was dat toegevingen noodzakelijk waren om de ontwikkeling van strijdbewegingen te stoppen. De radicalisering dreigde te leiden tot een algemene beweging tegen het kapitalisme. Strijd loont
Het voorbeeld van de strijd voor de legalisering van abortus geeft aan dat eengemaakte strijd met de arbeidersbeweging resultaten oplevert. Het is enkel door beroep te doen op onze eigen klasse en onze eigen krachten dat we tot verandering kunnen komen. De banden met andere strijdbewegingen, zoals deze tegen racisme, oorlog, homofobie of de slechte arbeidsvoorwaarden, waren van doorslaggevend belang. De overwinningen van de vrouwenbeweging in het verleden maken ook duidelijk dat de druk van de gevestigde politici, media en bedrijfswereld kan beantwoord worden indien er een vastberaden groep is die een massabeweging kan uitbouwen door een brede laag van de bevolking te bereiken en te mobiliseren. Doorheen de opkomst van de vrouwenbeweging en naarmate ervaringen werden opgedaan, was het ook logisch dat de socialistische krachten aan steun wonnen tegenover diegenen die zich beperkten tot kleine hervormingen en die voor de ontwikkeling van massastrijd de agenda bepaalden. Vandaag liggen alle sociale verworvenheden opnieuw onder vuur. De regeringen en het patronaat tonen aan dat iedere hervorming onder het kapitalisme steeds maar van tijdelijke aard is. Dat is waarom wij denken dat een echte bevrijding van de vrouw enkel mogelijk is als onderdeel van een revolutionaire strijd voor een andere samenleving, een socialistische maatschappij.
25/02/2013 14:22:52
thema dossier
de
Linkse Socialist
Hoe patroons en politici de zaken op hun kop zetten
Niet concurrentie, maar solidariteit creëert rijkdom Niet solidariteit, maar concurrentie veroorzaakt ar Dossier door Eric Byl
I
n dit dossier behandelen we de hoeksteen van de huidige maatschappij, de op concurrentie gebaseerde productie. Elk uur, elke minuut, elke seconde worden we ermee bestookt: als we niet concurrentieel zijn, gaan we met zijn allen ten onder. De komende weken en maanden starten strijdbare syndicalisten een tegenoffensief. Concurrentie is al lang geen motor meer voor de creatie van maatschappelijke rijkdom. Integendeel, de huidige productie, de ontwikkeling van wetenschap en van techniek, vereisen een ander economisch model waarvan de hoeksteen niet langer concurrentie en competitie is, maar samenwerking en solidariteit.
De heersende ideologie
W
e kennen de openlijke patronale propaganda. Steeds dezelfde patroons die door een uitgeselecteerde keure van “neutrale” journalisten worden geïnterviewd voor massamedia die ze al dan niet rechtstreeks controleren.
ficiëntere propaganda. Een banale publiciteit, het dagelijkse feuilleton, films, magazines, commerciële en dagbladen promoten bewust of onbewust de mantra dat we concurrentieel moeten zijn voor succes. Zelfs de sport, waar een gezonde dosis competitie de lichamelijke en geestelijke ontwikkeling van iedereen zou moeten bevorderen, wordt Steeds dezelfde politici die met het oog geperverteerd naar een pleidooi voor op lucratieve postjes in de beheerraden meedogenloze concurrentie. van de bedrijven steeds dezelfde waarEn tenslotte, misschien nog het meest heden mogen debiteren. Interviewers efficiënte van alle propagandamiddedie in het beste geval de lippen stijf op len is de eenvoudige, doorgaans onbeelkaar moeten houden, maar meestal wuste, overlevering via ouders, vrienzelf doordrongen zijn van de patronale den, school, kerk etc. van de dominante logica en soms botweg hengelen naar waarden en zeden van de bestaande een politieke carrière. Hun baseline? maatschappij. Dat is wat Marx bedoelde We moeten de competitiviteit van de toen hij erop wees dat de dominante idebedrijven opdrijven om het hoofd bo- ologie in een maatschappij doorgaans ven water te houden. die is van de heersende klasse. Maar er is ook de meer gerafineerde, systematischer en daardoor dodelijk ef-
Wetenschappelijk socialisme
D
at was niet zomaar een ingeving die Marx nadien toepaste op voorkapitalistische maatschappijen, maar integendeel een wetmatigheid die hij afleidde uit een grondige studie van de tot dan gekende geschiedenis van de mens. Vandaar de term wetenschappelijk socialisme.
Helemaal verschillend van het “gezond verstand” waar onze politici zo bedreven in zijn. Zij nemen de kenmerken uit hun onmiddellijke omgeving en roepen die “ontdekkingen” uit tot universele wetten. Een paar voorbeelden? ‘De mens is van nature uit egoïst’, ‘er zijn altijd uitbuiters en uitgebuitenen geweest’, ‘de mens heeft concurrentie nodig als noodzakelijke stimulans om productief te zijn’ ... allemaal “waarheden” die ons ervan moeten overtuigen alles op zijn beloop te laten en ons te schikken in ons lot. Door zijn wetenschappelijke benadering kon Marx niet alleen de relatieve geldigheid van een wetmatigheid erkennen, maar er meteen ook de beperkingen van zien. Drie miljoen jaar (200.000 voor de homo sapiens) hebben mensen geleefd als jagersverzamelaars. Van egoïsme en uitbuiting was geen sprake, ze leefden sociaal en solidair, niet uit edelmoedigheid, maar omdat de materiële voorwaarden, leven van wat de natuur hen schonk, dat niet toestond. Pas 10.000 jaar geleden, met de landbouwrevolutie, werd uitbuiting de meest geschikte aanpassingsvorm aan de omgeving. Naast de arbeidsdeling tussen de geslachten, naar aanleg of leeftijd, ontstond een permanente arbeidsdeling tussen materiële en geestelijke activiteit.
dls322 FINAL.indd 8
Elke maatschappijvorm die we sindsdien gekend hebben apart analyseren is in dit artikel niet mogelijk. Kenmerkend voor alle was echter het bestaan van een monopolie op geweld in handen van de heersende elite en het beschikken over eigen ideologieën om de mensen in het reine te brengen met het afstaan van een deel van hun arbeid aan de heersende elite, of dat nu een kaste was die haar macht ontleent aan haar specifieke rol in de arbeidsdeling, zoals de Aziatische productiewijze of pakweg het stalinisme, of een klasse die haar positie ontleent aan haar eigendomsrelatie tot productiemiddelen, zoals de slavenmaatschappijen, het feodalisme, het kapitalisme of een van de talloze tussenvormen. Marx kwam tot de conclusie dat een maatschappij zichzelf in stand kan houden zolang ze in staat is de productiekrachten te ontwikkelen. Kan ze dat niet meer, dan treedt verval in, slaat de motor van de geschiedenis – de klassenstrijd – aan of wordt ze bij afwezigheid daarvan onder de voet gelopen door dynamischer maatschappijen. In dergelijke periodes worden de tegenstellingen ten top gedreven, steeds zichtbaarder, steeds schrijnender. De oude maatschappij wil nog niet wijken, de nieuwe kan het oude carcan nog niet doorbreken. Dat leidt tot een crisis die alle oude instellingen aantast, die zich wanhopig vastklampen aan hun bevoorrechte positie en hun ideologische tunnelvisie, voor het kapitalisme is dat de liberale mantra van de concurrentie. Het zorgt ervoor dat processen die anders eeuwen in beslag zouden nemen, plots kunnen losbarsten en in een tijdspanne van uren, dagen, weken of maanden hun beloop kennen.
Een offensief om het effe betoging van 21 februari t
N
auwelijks hadden de vorig jaa syndicalisten op 21 februari dat 71% de pankartes opgeborgen fiscale v en de spandoeken opgerold of wou kor het patronale offensief werd derheid alweer uitgerold. “De overbodige zuiden manifestatie” schreef De Morgen de leen gro volgende dag. “Coene slaat alarm luider u over tanende concurrentiekracht”, teren. V wist De Tijd te melden. Nog een dag de voors later waarschuwde De Standaard: alweer t “Zonder harde ingrepen riskeert tigheid, België Europese boete”. Hun de reger boodschap? ‘Luister niet naar is, wijt z die lawaaierige, conservatieve, Onder grijzende minderheid van aan de 40.000 onderling verdeelde en een peil van hun ‘achterban’ geïsoleerde kop van syndicalisten, maar naar zijn de belangrijke personaliteiten De boodschap van als Luc Coene, patronaat: Luiste gouverneur van naar die lawaaie de Nationale conservatiev Bank, en Europees grijzende minder Commissaris Oli van 40.000 onder Rehn, anders verdeelde en van gaan we met zijn ‘achterban’ geïsol allen ten onder.’ syndicalisten Het is alsof de berichtgeving dat 18 van de 100 grootste multinationals ter wereld de Belgische route gebruiken om hier miljarden belastingen te ontwijken, nooit verschenen was. Ons is bijgebleven dat de 25 sterkst gekapitaliseerde financieringsvennootschappen en holdings, die samen 340 miljard € beheren en in 2011 een gezamenlijke winst van 25 miljard € boekten, een vennootschapsbelasting van 183 miljoen € betaalden of nauwelijks 0,7%.(1) We laten Arnault en Depardieu nog eventjes rechts liggen, maar kunnen het toch niet laten erop te wijzen dat de fiscale aftrekken voor bedrijven op de inkomsten van 2010 fors meer bedroegen dan de totale vennootschapsbelasting.(2) Wat zegt Oli of het verslag van Luc Coene daarover? Geen woord. Het verslag vermeldt enkel dat de belastingen op de vennootschapswinsten “voor het derde opeenvolgende jaar fors gestegen zijn”.(3) Het kan toeval zijn, maar qua timing past de publicatie van het jaarverslag van de Nationale Bank wel heel goed in het kraam van de politieke rechterzijde en het patronaat. Dat ook Oli Rehn zich geroepen voelt om een dag na de betoging enkele voorspelbare woorden aan België te besteden, kan eveneens toeval zijn, maar ons zou het niet verbazen dat het hem ingefluisterd werd. In de Vlaamse pers windt men er geen doekjes om. In de Franstalige moet het wat omslachtiger. Waarom? Al in maart
25/02/2013 14:22:54
drijven, en zelfs van 52% drijfsslu te nation woordt 4 Wallonië ook in V
VOETNOTEN
(1) De Ti (2) De Ti (3) http:/ NBBrepo Volgens h vennootsc miljoen o 3,2% van voor de c dat goed v sten van a maar dan dat de 30. jaar een g jard € boe 63 miljard dat de eff uit 9% be voet 33,99 hierdoor (4) Faire Belge est (5) La Li 6 en 7
D
e mythe dat we ons uit de crisis zullen saneren is aangetast. Dat nog meer toegevingen op arbeidscondities en loonsvoorwaarden de competitiviteit van de bedrijven zal herstellen en relance mogelijk is, geloven velen niet meer.
mensen die het arbeidsritme niet langer aankunnen, neemt overhand toe, net zoals het gevoel van uitzichtloosheid en behandeld te worden als een wegwerpproduct. “Wij kopen wel een bandenfabriek in China of India, betalen daar een uurloon van nog geen euro en exporteren alle banden die Frankrijk nodig heeft. Steeds meer loontrekkenden beseffen U mag uw zogezegde arbeiders houden.” dat elke toegeving die ze doen, slechts Dat antwoordde de Amerikaanse inveszal leiden tot nieuwe toegevingen elders teerder Maurice Taylor op de vraag om en dat we zo allemaal in een neergaande te onderhandelen over een overname van spiraal van sociale afbraak terecht ko- het met sluiting bedreigde Goodyear in men. Het aantal burn outs, psychische Amiens.(1) Geen wonder dat velen in de aandoeningen ten gevolge van stress, opgelegde besparingen slechts een mid-
del van de elite zien om nog meer rijkdom op te stapelen. Ze geloven er niet in dat meer winst ook zal leiden tot nieuwe investeringen. Volgens Trends keerden de 30.000 grootste bedrijven vorig jaar maar liefst 40% van hun winst uit aan de aandeelhouders.(2) Intussen zitten de niet-financiële Europese bedrijven op een cashberg van 2000 miljard €, maar investeren doen ze niet. Als we Coene moeten geloven, komt dat door een gebrek aan vertrouwen, zowel bij de consumenten waardoor de consumptie stil valt, als bij de producenten die vrezen dat hun investeringen niet de gewenste opbrengst zullen ople-
veren. Zou het niet kunnen dat de rijkdom onevenredig verdeeld is? Tenslotte doen luxegoederen het uitstekend, terwijl massaproductie overal kampt met overproductiecapaciteit ondanks het manifeste gebrek aan energiezuinige woningen, scholen, degelijk materieel bij openbaar vervoer etc.
VOETNOTEN
(1) Het Nieuwsblad – 21 februari 2013 (2) http://trends.knack.be/economie/nieuws/ bedrijven/trends-top-30-000-nettowinst-van76-miljard-euro/article-4000217926367.htm
Een probleem van herverdeling?
A
l in ‘Socialisme van utopie tot wetenschap’ had Friedrich Engels erop gewezen dat het kapitalisme weliswaar de productie socialiseerde, we werken met veel verschillende producenten aan hetzelfde product, maar de individuele toe-eigening ervan overeind liet.
m het effect van de februari teniet te doen
vorig jaar bleek uit een peiling van Ipsos dat 71% van de Belgische bevolking de fiscale voordelen van grote bedrijven wou kortwieken.(4) Het was een meerderheid in alle landsgedeelten, maar ten dige zuiden van de taalgrens is ze niet alrgen de leen groter, maar schreeuwt ze het ook arm luider uit en begint ze zich te manifescht”, teren. Vandaar dat Onkelinx in Le Soir een dag de voorstellen van Coene om de index aard: alweer te hervormen een folie, een zotrt tigheid, noemt. Dat ze daar intussen in de regering al een eind lang mee bezig r is, wijt ze aan de druk van rechts. e, Onder de titel “De Belgen wijten het aan de loonkost”, publiceert La libre n een peiling van Dedicated. Hoewel de rde kop van het artikel wat anders suggereert, zijn de resultaten ervan ronduit zorgwekkend voor het patronaat en haar oodschap van het politieke lakeien. onaat: Luister niet Maar liefst 72% r die lawaaierige, van de ondervraagonservatieve, den willen tewerkstellingsgaranties zende minderheid van multinationals 40.000 onderling in ruil voor fiscaeelde en van hun le voordelen. Maar rban’ geïsoleerde er is meer: 60% is syndicalisten voor een verbod op afdankingen door winstgevende benals ter drijven, in Wallonië 72%, in Brussel 66% iken om en zelfs in Vlaanderen een meerderheid twijken, van 52%. Op de vraag of de overheid bebijgeble- drijfssluitingen moeten tegengaan door liseerde te nationaliseren of te regionaliseren anten hol- woordt 43% positief, in Brussel (52%) en beheren Wallonië (53%) een meerderheid, maar st van 25 ook in Vlaanderen al 36%.(5) tschapsalden of Arnault VOETNOTEN s liggen, (1) De Tijd 2 februari 2013 blz.5 erop te (2) De Tijd 13 februari 2013 voor be- (3) http://www.nbb.be/doc/ts/Publications/ 010 fors NBBreport/2012/NL/T1/verslag2012_TII.pdf vennoot- Volgens het verslag bedroeg de belasting op li of het vennootschapswinsten, van de meer dan een r? Geen miljoen ondernemingen in België, in 2011 el dat de 3,2% van het BBP, waardoor het niveau van winsten voor de crisis bijna hersteld werd. In totaal is aar fors dat goed voor 11,6 miljard €. De totale win-
bruari gen f
er geen moet het n maart
Geen investeringen
kdom kt armoede
timing verslag goed in terzijde ehn zich de betoden aan s toeval azen dat
Dossier thema
www.socialisme.be Maart 2013
sten van alle bedrijven samen, kennen we niet, maar dankzij weekblad Trends weten we wel dat de 30.000 grootste bedrijven datzelfde jaar een gezamenlijke nettowinst van 76 miljard € boekten, tegen 57 miljard € in 2010 en 63 miljard € in 2009. Dat doet ons vermoeden dat de effectieve aanslagvoet nog steeds hooguit 9% bedraagt, terwijl de wettelijke aanslagvoet 33,99% bedraagt. De overheid misloopt hierdoor 30 miljard € aan inkomsten! (4) Faire payer les grandes entreprises: le Belge est pour – Le Soir 14 mars 2012 (5) La Libre Belgique – 22 februari 2013 blz. 6 en 7
dls322 FINAL.indd 9
Bovendien ontvangt de arbeider slechts een gedeelte van de geproduceerde arbeid in loon, de rest is winst, wordt geherinvesteerd of verdwijnt in de zakken van de aandeelhouder. Kortom: er is sowieso een voortdurende neiging tot overproductie. Tenslotte zijn diegenen die wel nog over een spaarpotje beschikken niet geneigd dat snel op te maken nu het spook van de werkloosheid om de hoek loert, gezondheidszorg, onderwijs en andere diensten alsmaar duurder worden en overleven van een wettelijk pensioen steeds moeilijker wordt. Nog meer besnoeien op hun inkomen zal hen niet tot inkeer brengen. Maar als het probleem onder meer te wijten is aan ongelijke verdeling, kunnen we dat dan niet corrigeren door de markten en de concurrentie temperen? Bijvoorbeeld door de prijzen te bevriezen zoals Vande Lanotte deed voor energie of zoals Chavez in Venezuela? Om te beginnen neemt een prijsblokke- te verkopen met lege rekken als gevolg ring de concurrentie niet weg, maar ver- of gewoon wegtrekken uit de betroklegt ze naar andere middelen zoals het ken sectoren. drukken van de lonen in de betrokken Kunnen we de effecten van de consector. Bovendien kan prijsblokkering currentie dan niet bijsturen door de zonder nationalisatie van de betrokken bedrijfswinsten meer te belasten, of de bedrijven, er zoals in Venezuela toe lei- vermogens zoals het ACV voorstelt of den dat private investeerders weigeren een miljonairstaks zoals de collega’s
van de PvdA bepleiten? Indien LSP € op twee maand tijd. Meer doortastenooit de kans kreeg dat te stemmen in de maatregelen zouden internationale een parlement, dan zouden we dat ze- bankiers doen schuimbekken voor aanker doen. Maar niet zonder vooraf de stormend kapitaal. De bevolking dreigt beperkingen en de gevaren toe te lich- met een kater overblijven en de idee dat ten. De minimaatregelen van Hollande links wel goed is voor het sociale, maar in Frankrijk zorgden eind vorig jaar slecht voor de economie. voor een kapitaalvlucht van 53 miljard
Ook een probleem van winstgevendheid
I
n de ‘Armoede van de Filosofie’ argumenteert Marx tegen Proudhon, ook die wou de concurrentie niet opheffen, maar aan banden leggen, “een evenwicht vinden”. Marx noemt de kapitalistische maatschappij er de “op concurrentie gebaseerde associatie.” Hij wijst erop dat “de concurrentie voor de kapitalistische productieverhoudingen steeds vernietigender wordt, naarmate ze steeds meer prikkelt tot het koortsachtig in leven roepen van nieuwe productiekrachten, dit wil zeggen de materiële voorwaarden voor een nieuwe (socialistische - EB) maatschappij. Vanuit dit oogpunt”, besluit hij, “zou de slechte zijde van de concurrentie tenminste ook haar goede kant hebben”.
kapitaalkrachtige kapitalisten worden niet meer individueel maar collectief te naar minder productieve sectoren ver- verkopen. Hun collectieve organisatie dreven, anderen gaan failliet en vervoe- wordt met andere woorden een middel gen de rangen van de loontrekken. om de ondergeschikte relatie van de Concurrentie leidt met andere woor- arbeider ten opzichte van de kapitalist den tot concentratie, tot de vorming van enigszins te herstellen. Zo wordt de pomonopolies die met elkaar in concur- litieke economie van de arbeiders tegenrentie treden op over die van een hoger niveau. de burgeConcurrentie werkt Economische rij geplaatst. vandaag verlammend, concur rentie Voor de podwingt tot opstalitieke ecoverhindert de vrije peling (accumunom ie va n uitwisseling van kennis, latie) van steeds de burgerij staat ons niet toe de grotere hoeveelgeldt de connodige investeringen te heden kapitaal. currentie als verrichten om de grote Dat haalt men uit hoeksteen, de onbetaalde arvoor die van ecologische, sociale en beid van de ar- economische uitdagingen de arbeiders beider, de meergeldt de soaan te gaan en waarde. Vandaar lidariteit als veroordeelt integendeel f u n d a m e n de economische miljoenen jongeren en dwang om de teel beginsel. In ‘Beginselen van de Marxistische meerwaarde perIn de meest andere werknemers om Economie’, licht Ernest Mandel dat toe. manent te verhoontwikkelde intussen werkloos en De hoofdoorzaken voor de concurren- gen. De strijd om industrietakberooid toe te kijken. tie, schrijft hij, zijn de onbepaaldheid de verhoud i ng ken hebben van de markt en de privé-eigendom tussen de onbeproductie, van productiemiddelen. Daardoor is de taalde en de bewetenschap kapitalist gedwongen om steeds post te taalde arbeid, tussen de meerwaarde en techniek al enige tijd een niveau vatten in de eerste rijen van de techno- en het loon, ook wel uitbuitingsgraad, bereikt dat de mogelijkheden van prilogische vooruitgang, zoniet wordt hij is de elementaire inhoud van de klas- vate investeerders overstijgt. Men is voorbijgestreefd door de concurrentie. senstrijd. dat tijdelijk te boven gekomen door de Dat vereist op zijn beurt steeds meer Concurrentie tussen kapitalisten leidt mobilisatie van “slapend” kapitaal zokapitaal voor de aankoop van steeds tot concurrentie onder arbeiders. Door als pensioenfondsen, door overheidsmodernere machines. De afschrijving vakbonden te vormen, trachten de ar- subsidies, door militaire investeringen van die machines weegt op de winst per beiders de concurrentie onder werkne- en de commercialisering van ondereenheid geïnvesteerd kapitaal. Minder mers uit te schakelen, hun arbeidskracht wijs en zorg. Het op punt stellen van
nieuwe producten vergt echter zoveel research en ontwikkeling, en moet op zo korte termijn het geïnvesteerde kapitaal terug opbrengen om niet ingehaald te worden door alweer nieuwe producten, dat zelfs die lapmiddelen niet meer volstaan. Essentiële wetenschappelijke vondsten worden met octrooien afgeschermd voor eventuele concurrenten. Daardoor gaan kostbare tijd, energie en middelen verloren. Concurrentie werkt vandaag verlammend, verhindert de vrije uitwisseling van kennis, staat ons niet toe de nodige investeringen te verrichten om de grote ecologische, sociale en economische uitdagingen aan te gaan en veroordeelt integendeel miljoenen jongeren en andere werknemers om intussen werkloos en berooid toe te kijken. Het vernietigt niet alleen onze tewerkstelling, de leefbaarheid in onze wijken en gemeenschappen, ons leefmilieu, maar ook dikwijls performante productie eenheden die we goed zouden kunnen gebruiken om de talloze dringende noden in de maatschappij weg te werken. Enkel een maatschappij gebaseerd op solidariteit, waarin alle banken en financiële instellingen van het land worden samengesmolten tot één nationale bank onder democratische controle van de gemeenschap kan de benodigde middelen mobiliseren en inzetten als een hefboom voor democratische planning in functie van heel de gemeenschap. Onze solidariteit zou uiteraard internationaal zijn.
25/02/2013 14:22:55
10
Internationaal
de
Linkse Socialist
Midden-Oosten en Noord-Afrika
De revoluties zijn niet voltooid, de strijd gaat door!
M
door
Geert Cool
eer dan twee jaar na de golf van revoluties en opstanden in het Midden-Oosten en Noord-Afrika gaat de strijd voor rechtvaardigheid voort. De revoluties hebben nog niet geleid tot een ander systeem, maar ze maken het ook moeilijk om de oude regimes gewoon voort te zetten. Zowel in Tunesië als Egypte blijft het potentieel van een nieuwe revolutionaire golf op de agenda staan. Een tweede revolutie is nodig om niet alleen de voormalige dictators maar ook het volledige systeem waarop die dictaturen gevestigd waren aan de kant te schuiven. Kapitalisme, dégage! Revolutie en contrarevolutie
De bewegingen in Tunesië en nadien Egypte zorgden voor een schok in de regio en de wereld. De werkende bevolking, armen en jongeren toonden aan dat ze op basis van massaprotest verandering konden bekomen. Revolutie stond opnieuw op de agenda en bleek aanstekelijk te zijn in verschillende andere landen. Even was de tegenpartij van de kaart geveegd door het massale protest. Maar al snel volgden er pogingen van de contrarevolutie, zowel op nationaal als internationaal vlak, om de situatie terug onder controle te krijgen. Dat gebeurde onder meer door in te spelen op religieuze en etnische verdeeldheid, met bombardementen,… Alleszins werd regelrecht ingegaan tegen de belangen van de meerderheid van de bevolking. Zowel in Tunesië als Egypte kwamen uiteindelijk islamistische partijen aan de macht: Ennahda in Tunesië en de Moslimbroeders in Egypte. Was de bevolking daarvoor op straat gekomen? Hadden vele tientallen jongeren en arbeiders daar hun leven voor geriskeerd of gegeven? De verkiezingsuitslagen waren een momentopname van een revolutionair proces waarin brede
lagen erg duidelijk waren over wat ze niet wilden – de oude dictaturen – maar nog niet tot vaststaande conclusies waren gekomen over wat in de plaats moest komen. Bij gebrek aan sterk uitgebouwde politieke alternatieven vanuit de arbeidersbeweging, was er ruimte voor is- Massale betoging na de moord op Chokri Belaïd in Tunesië lamistische partijen die geen centrale rol speelden in de revolutionaire bewe- rond sociale en economische thema’s, er massale protestacties en zag het regingen. Eens aan de macht konden deze dat is bijna vijf keer zoveel als in gelijk gime zich genoodzaakt tot een represpartijen geen stabiel regime vormen. welk jaar in het eersieve aanpak. Zo kreHet verderzetten van het vorige neoli- ste decennium van gen voetbalfans die berale beleid door andere figuren aan deze eeuw. Meer verantwoordelijk werHet verderzetten de top, was voor de massa’s geen optie. dan twee derde van den gesteld voor relvan het vorige De geest van protest en de roep naar deze acties vonden len een jaar geleden de neoliberale beleid verandering was uit de fles, ook de is- plaats nadat Morsi door andere figuren doodstraf, wat meteen lamisten krijgen die er niet terug in. op 30 juni de eed leidde tot nieuwe masaan de top, was voor als president afsale protestacties in de massa’s geen optie. Port Saïd. legde. Moslimbroeders botsen op De pogingen van De geest van protest De Moslimbroeders en de roep naar protest het regime om prower pen zich steeds verandering was test te stoppen door meer op als een neouit de fles, ook de De Moslimbroeders in Egypte konden de vakbonden aan liberale kracht die inniet vermijden dat de prijzen voor ba- banden te leggen, islamisten krijgen die gaat tegen vakbonsisvoedsel de afgelopen maanden sterk h e b b e n s l e c h t s den en tegen de strijd er niet terug in. zijn gestegen. De economische proble- een beperkt effect. va n d e b evol k i ng. men houden aan, de liberaliseringspo- Naast de officiële De strijd keert zich litiek die door het IMF wordt geëist vakbondsfederatie steeds meer tegen die zal nog meer rampspoed brengen. Het hebben de onafhankelijke vakbonden Moslimbroeders, maar zal verder moeis dan ook niet verwonderlijk dat er tal in Egypte ondertussen meer dan 2,5 ten gaan dan in 2011. De kwestie van van protestacties blijven plaatsvinden. miljoen leden. Bij de herdenking van een eigen politiek verlengstuk zal van In 2012 waren er meer dan 3.400 acties de revolutie – op 25 januari – waren cruciaal belang zijn. Als de beweging een vacuüm laat bestaan op het politieke terrein, zal de contrarevolutie steeds nieuwe krachten vinden om de leegte op te vullen en intussen de revolutionaire beweging uit te putten. Moord op Chroki Belaïd leidt tot massabeweging in Tunesië
Betoging in Caïro op 25 januari 2013. Twee jaar nadat dictator Moebarak ten val kwam, keren de betogers zich tegen de regering van Moslimbroeders die vandaag aan de macht is.
De moord op de linkse oppositieleider Chokri Belaïd leidde tot hernieuwd massaprotest in Tunesië. De regering onder leiding van Ennahdha lag al langer onder vuur, premier Ghannouchi sprak over de nood aan een regering van technocraten, in diverse regio’s (zeker in het binnenland) waren er stakingsacties. Maar toen Chokri Belaïd werd vermoord, kwam het tot de eerste algemene staking in Tunesië sinds 1978. Het land lag op 8 februari volledig plat. Belaïd was een populaire voortrekker van het ‘Volksfront’, een alliantie van linkse partijen. Hij werd gezien als iemand die aan de kant van de gewone bevolking stond. In de massabeweging na de moord op Belaïd verklaarde zijn Partij Van Democratische Patriotten voorstander te zijn van een regering van ‘nationale bevoegdheden’. Dat is erg
vaag, het laat ruimte aan het idee van eenheid met prokapitalistische krachten op een ogenblik dat enkel eenheid van de arbeidersklasse, jongeren en armen de revolutie kan vooruit helpen. Het massale en aanhoudende protest deed Ghannouchi van Ennahdha uitroepen dat het protest ‘contrarevolutionair’ was. Daarmee gaf hij terecht aan dat het verderzetten van de beweging inderdaad botst met de plaats die zijn partij en zijn regering innemen. De massabeweging en het breed gedragen ongoegen leidt ook tot politieke crisis aan de top van het regime. Daaruit blijkt de potentiële kracht van de beweging. Hoe winnen?
Dat verandering mogelijk is, is voldoende aangetoond met de revoluties van 2011. Dat een revolutionaire opstand een enorm effect heeft en een sneeuwbaleffect in de regio kan veroorzaken, is ook aangetoond. Nu komt de vraag hoe het revolutionaire proces tot de logische conclusies kan doorgetrokken worden. Daartoe moet aansluiting gezocht worden bij de tradities van zelforganisatie die tijdens de eerste opgang van revolutie tot stand kwamen. Met comités op de werkvloer, in de scholen, in de wijken,… die bovendien lokaal, regionaal en nationaal gecoördineerd worden door democratisch verkozen vertegenwoordigers, kan de basis gelegd worden om ook de commandoposten van de economie in publieke handen te nemen om tot een massaal plan van publieke investeringen in infrastructuur en sociaal nuttige jobs over te gaan. Om een dergelijk programma van democratische socialistische planning in het belang van de meerderheid van de bevolking af te dwingen, moet de strijd op alle vlakken georganiseerd worden. Dat betekent onder meer het in handen nemen van de vakbonden en de creatie van een massaal politiek alternatief. Het zou een eerste stap kunnen vormen in de richting van een vrijwillige socialistische federatie van Noord-Afrika en het Midden-Oosten. socialisme.be /lsp/moosten
Het Midden-Oosten. The times they are a-changin’
M
et MENARG (Middle East & North Africa Research Group) beschikt de Gentse universiteit over een kritische en goed geïnformeerde onderzoeksgroep die de situatie in het Midden-Oosten en NoordAfrika op de voet volgt. De analyses van leden van deze groep halen regelmatig de opiniepagina’s van diverse media. Het boek ‘Het MiddenOosten. The times they are a-changin’ brengt nu een deel van deze analyses bijeen. Sami Zemni tekent voor de redac-
dls322 FINAL.indd 10
tie, maar het boek bevat ook bijzonder centraal element in het aanwakkeren sterke bijdragen van onder meer Brecht van het revolutionaire proces te zijn. Het De Smet, Koenraad Bogaert,… heeft echter niet alleen tot ongenoegen Het boek brengt een overzicht van het geleid, maar ook tot het versterken van revolutionaire proces in verschillen- religieuze en etnische verdeeldheid. In de landen: Tunesië, Egypte, Marokko, bepaalde gevallen zorgde het voor eleLibië, Syrië, Jemen, Palestina, Israël, menten van desintegratie met een moJordanië,… Daarbij wordt vertrokken gelijkheid van een terugkeer van tribale van revolutie als ‘de directe inmenging elementen. van de massa’s in het historische gebeuHet boek is bijzonder lezenswaardig ren’ (dixit Trotski) en wordt de histori- als algemene achtergrond bij wat vansche, sociale en economische context daag in de regio gebeurt. Niet alle augeschetst. teurs zitten op een zelfde politieke lijn, Het opvoeren van het neoliberaal of- zo brengt professor Doom allerhande fensief de afgelopen decennia blijkt een argumenten om kritisch te staan tegen-
over de militaire interventie in Libië maar geeft hij er uiteindelijk wel steun aan. Het ontbreekt in sommige bijdragen aan een klassenanalyse of toch alleszins aan de consequenties ervan: hoe fundamentele verandering bekomen en welke verandering is dat dan? Qua analyse van een continent in verandering en opstand, is dit boek een must voor wie een beter inzicht wil krijgen. Op Socialisme 2013 organiseren we een werkgroep waarop een van de auteurs, Egyptekenner Brecht De Smet, zal spreken.
25/02/2013 14:22:56
internationaal
www.socialisme.be Maart 2013
11
Europese crisis is verre van voorbij
Er is nood aan een Europese algemene staking!
H
door
Boris Malarme
et bijkomende uitstel dat Griekenland kreeg voor de terugbetaling van haar schulden heeft een volledig bankroet van het land voorlopig uitgesteld. In december verklaarde de Franse president Hollande in Oslo nog dat “de eurocrisis achter ons ligt”. Maar de euforie blijkt telkens van korte duur te zijn. Het establishment wordt iedere keer ingehaald door de werkelijkheid van deze diepe crisis waar het geen enkel antwoord op heeft.
Cyprus in de problemen
Na Griekenland, Ierland, Portugal en Spanje is het nu de beurt aan Cyprus (met een financiële sector die sterk bloot gesteld was aan Griekse schulden) om in de problemen te komen. Het land werd door de trojka (IMF, Europese Commissie en Europese Centrale Bank) onder voogdij geplaatst. De Communistische Partij (AKEL, de grootste partij sinds 2001) werd in de presidentsverkiezingen van februari afgestraft wegens het gevoerde besparingsbeleid. AKEL hield nog 26,9% over terwijl de rechterzijde 45,5% haalde. De rechtse kandidaat Nicos Anastasiades wil het besparingsbeleid nog verder opvoeren. In de tweede ronde haalde hij 57,5% en werd hij verkozen. De AKEL haalde nog meer dan 40% op basis van een steun voor het ‘minste kwaad’. Maar alle grote partijen aanvaarden de chantage van de trojka en de aanvallen op de lonen en pensioenen, de privatiseringen en de belastingverhogingen. Het reddingsplan ter waarde van 17 miljard euro is slechts goed voor 0,2% van het Europese BBP maar het komt wel overeen met het volledige BBP van Cyprus. Europa vreest onstabiliteit in Italië
Naast Cyprus vormt ook Italië – de derde economie van de Eurozone – een harde noot voor het Europese establishment. De vrees bleek onder meer uit de oproep van de voorzitter van het Europees Parlement, Martin Schulz, die waarschuwde voor een terugkeer van Berlusconi. In de peilingen kende Berlusconi effectief een sterke opmars waardoor hij vlak na Bersani, de kandidaat van de Democratische Partij, eindigde. Voor het Europese establishment is Berlusconi een ongeleid projectiel die een gevaar kan vormen voor het herwonnen vertrouwen van de markten na de aanstelling van de onverkozen regeringsleider Mario Monti. De beweging van ‘vijf sterren’ van de komiek Beppe Grillo wordt de derde politieke kracht van het land en schudt de politieke kaarten sterk dooreen. Grillo voerde een populistische campagne rond de slogan ‘stuur ze [de politici] allemaal naar huis’. Daarmee speelde hij in op het breed gedragen ongenoegen dat bij gebrek aan een ern-
stig en geloofwaardig alternatief van de arbeidersbeweging een andere uitdrukking zocht. De campag ne van de lijst “Burgerrevolutie” – een alliantie rond de PRC (Partito della Rifondazione Comunista) met elementen die behoorlijk naar rechts doorhellen – was puur electoralistisch en weinig geloofwaardig. Het ging om een slechte kopie van de campagne van het Franse Front de Gauche. Beppe Grillo verklaarde dat zijn beweging noch links noch rechts is en verdedigde tijdens heuse one-man-shows op volle Italiaanse pleinen radicale eisen: nationalisatie van de banken, minimuminkomen van 1.000 euro, een werkweek van 20 uur,... Maar anderzijds zijn er ook voorstellen die regelrecht een andere richting uitgaan: meer privatiseringen, beperking van de syndicale rechten,... De kapitalisten, gesteund door de kerk en de Europese elite, willen een stabiele regering om hun programma door te voeren. Ze hopen op een coalitie van de PD van Bersani en de lijst van Monti. Zo’n coalitie is gedoemd om te mislukken, het samenbrengen van die krachten die verantwoordelijk geacht worden voor de sociale afbraak zal geen stap vooruit betekenen. Het feit dat de Italiaanse spread (dat is het verschil tussen de rentevoeten in Duitsland en Italië voor leningen op de financiële markten) opnieuw groter wordt, wijst op de vrees van de markten voor een institutionele patstelling. Wat er ook gebeurt, de komende regering zal voor de kapitalisten in het beste geval een coalitie BersaniMonti zijn die erg zwak staat maar toch een harde confrontatie met de arbeidersbeweging moet aangaan. Naar sociale explosies
Alle tegenstellingen worden groter. De speculatie voert opnieuw hoogtij en levert nieuwe zeepbellen op. De besparingsplannen versterken de overheidsschulden en dompelen het continent in een recessie onder. De aankondigingen van sluitingen en herstructureringen volgen elkaar in snel tempo op. Er zijn ondertussen 19 miljoen werklozen in de Eurozone, dat zijn er twee miljoen meer dan een jaar geleden. De economische, sociale en politieke crisis wordt dieper. Het is in deze context dat de Franse minister van Binnenlandse Zaken,
Manuel Valls, recent opdracht aan de politiediensten gaf om de sociale conflicten “van dichterbij” op te volgen om voorbereid te zijn op een mogelijke “radicalisering”. In de media stelde hij verontrust vast dat er vandaag steeds “minder sociale bewegingen zijn, maar wel implosies of sociale explosies”. Dat was een dag na de harde repressie tegen de arbeiders van ArcelorMittal in Straatsburg waarbij de minister stelde dat de politie slechts “haar werk” had gedaan. Manuel Valls vat het karakter van de periode waarin we ons bevinden goed samen en heeft zijn kant gekozen. In Griekenland heeft de regering dit jaar al twee keer de de staat van beleg uitgeroepen om stakingen te breken. De recente massabeweging die Bulgarije op haar grondvesten deed daveren, is een uitdrukking van het semi-opstandig klimaat dat ontstaat in het verzet tegen het besparingsbeleid doorheen het continent. Na tien dagen van massabetogingen in 35 steden viel de regering van Boiko Borisov. De betogers waren onder meer woedend omdat de energiefacturen in 2012 alleen al bijna verdubbelden en soms oplopen tot 100 euro per maand terwijl het gemiddelde loon slechts 350 euro bedraagt, het minimumloon 150 euro en het gemiddelde pensioen 75 euro. De nauwe banden tussen de regering en de drie bedrijven die de energiemarkt controleren, wekten woede op. In een context van opeenvolgende besparingsmaatregelen staken de stijgende energieprijzen het lont aan het vuur. De beloften om de facturen met 8% te verminderen en de intrekking van de licentie van het Tsjechische CEZ aan de ene kant en de brutale repressie aan de andere kant, volstonden niet om de beweging
De Italiaanse komiek Beppe Grillo vindt een brede steun op basis van het ongenoegen tegenover het besparingsbeleid.
dls322 FINAL.indd 11
te stoppen. Zuid-Europa, de zwakke schakel
De landen in het zuiden van Europa zijn het meest explosief. De werkloosheid loopt op tot 26% in Griekenland en Spanje, met een jongerenwerkloosheid van respectief 60% en 56,5%. Dat zijn percentages die doen denken aan de grote depressie van de jaren 1930. Dit jaar zal het zesde jaar van recessie in Griekenland zijn, het derde in Portugal en het vijfde in Spanje. Griekenland kende recent nog de 20ste algemene staking. Er is ook een nieuwe betoging voorzien in Portugal op 2 maart. De rechtse regering van Rajoy in Spanje is verzwakt door corruptieschandalen in de conservatieve PP. Die partij valt in de peilingen terug op 23,9% waarmee het nipt voor de sociaaldemocratische PSOE (23,5%) uitkomt. Gedurende 20 jaar kreeg de PP enveloppes met geld van grote private bedrijven en superrijken. Rajoy kreeg via die weg zowat 25.000 euro per jaar. Het toont de nauwe banden aan tussen de politici en de kapitalisten. Op 23 februari betoogden honderdduizenden Spanjaarden tegen de “financiële staatsgreep”. Ze deden dat op de verjaardag van de poging tot staatsgreep in 1981. Het protest tegen de besparingen zwelt ook aan. Er waren massabetogingen tegen het feit dat mensen uit hun huis worden gezet (het gaat om 400.000 mensen op vier jaar tijd) en van personeel uit de gezondheidssector tegen de privatiseringen. Het ongenoegen en de bereidheid tot strijd zijn aanwezig, maar de vakbondsleiding slaagt er niet
in om het verzet te voeren op het niveau dat door de situatie wordt vereist. Naar een Europese algemene staking?
Na het succes van de gezamenlijke Europese actiedag van 14 november 2012, is er nood aan een oplopend actieplan. Een algemene staking die gelijktijdig plaats vindt in de landen van Zuid-Europa en andere landen (zoals België, Frankrijk, Groot-Brittannië,...) met massabetogingen doorheen Europa naar aanleiding van de Europese top van midden maart, zou een uitstekende stap zijn om de woede om te zetten in een krachtsverhouding die gunstig is voor de massa’s. Een dergelijke stakingsdag zou grondig moeten voorbereid worden op iedere werkplaats. Een andere zwakte komt voort uit de afwezigheid van linkse krachten of hun wel erg grote voorzichtigheid qua programma. De dramatische situatie voor de massa’s als gevolg van de huidige klassenoorlog vereist radicale oplossingen. Geen halfslachtige maatregelen maar een klaar en duidelijke breuk met het kapitalisme. De niet-betaling van de schulden, de nationalisatie van de financiële sector en andere sleutelsectoren onder democratische arbeiderscontrole en –beheer, een zelfde nationalisatie van bedrijven die sluiten of tot collectieve afdankingen overgaan,... Dat alles moet toelaten om een massaal plan van publieke investeringen uit te voeren om jobs te redden, nieuwe jobs te creëren en te breken met het Europa van het kapitaal en dat te vervangen door een vrijwillige socialistische Europese confederatie.
Massaal protest deed de Bulgaarse regering vallen.
25/02/2013 14:22:57
12
thema sport/boeken
de
Linkse Socialist
sport
Competitie om zeep geholpen door de markt door
C
Jean Larock
orruptieschandalen, doping, omkoperij aan de top,... dat is dagelijkse kost geworden bij de meest professionele vormen van sport. Gestuurde weddenschappen, verkochte wedstrijden, gedopeerde sporters,... Niets wordt ons gespaard. Er zijn nu ook ernstige verdenkingen dat er veel geld werd besteed opdat Quatar de volgende Wereldbeker voetbal zou mogen organiseren. We zullen hier niet ingaan op de discrete ontmoetingen tussen Sarkozy, de prins van Quatar en Michel Platini. Maar het is toch opvallend dat een land zonder enige voetbaltraditie, met weinig sportieve infrastructuur en een klimaat dat niet erg gunstig is voor voetbal uiteindelijk de Wereldbeker binnen haalt. Als de temperaturen meer dan 40 graden bedragen, worden in Frankrijk regelmatig wedstrijden afgelast of ingekort. Dat wordt niet altijd positief onthaald, het leidt vaak tot discussie. Maar het gaat nu eenmaal over de publieke gezondheid. Maar nu zullen de beste voetballers van de planeet een Wereldbeker spelen als braadkippen in een reuze oven. En dat enkel en alleen voor de glorie van een prins die alles kan kopen, zolang maar met petrodollars wordt gezwaaid. Tijdens wedstrijden is het ‘uitwisselen van gunsten’ normaal verboden omdat het de competitie vervalst. Sporters die ‘vals’ spelen, worden zwaar gestraft. Maar rond de sportvelden zijn het de commercanten die het voor het zeggen hebben. Tijdens de afgelopen Olympische Spelen had het IOC (Interationaal Olympisch Comité) zowat de volledige organisatie en vooral de winsten van de Spelen geprivatiseerd. Eenmaal in het Olympische dorp was het niet mogelijk om iets te eten, te drinken of te kopen zonder dat het om een sponsor van de Spelen ging. De olympische uitspraak
‘Sneller, hoger, sterker’ leek vooral betrekking te hebben op de winsten. Het IOC haalde 1,6 miljard euro aan sponsorgeld binnen bovenop bijna 4 miljard euro aan televisierechten. De kosten voor het organiseren van de Spelen kwamen aan de gemeenschap toe. De versnelde privatisering van topsport heeft een nefaste invloed op alle niveaus. Zodra de geldbedragen astronomische hoogten bereiken, wordt ook de druk om te winnen en desnoods vals te spelen een pak groter. De vele schandalen van verkochte wedstrijden en de impact van de gokmaffia bevestigen dit. Het volstaat niet om meer eerlijkheid en integriteit te eisen. “In een wereld waarin iedereen bedriegt, slaat een eerlijke mens een vreemd figuur”, stelde André Gide. Het centraal plaatsen van de winstbelangen zorgt er ook voor dat bepaalde disciplines aan belang winnen omdat ze sneller meer winst opleveren. Alle nadruk komt te liggen op sport met een stevige spektakelwaarde. Dat gaat ten koste van minder bekende disciplines en van de dagelijkse sportbeoefening van ons allemaal. Het belang van sport in de opvoeding van jongeren en voor de gezondheid en ontspanning van iedereen wordt onderschat en bovendien ondergefinancierd. In tal van disciplines is er een groot tekort aan middelen om jongeren of nieuwelingen te begeleiden als die een sport als hobby willen beoefenen. De commercialisering van de sport
gaat regelrecht in tegen de vreugde van de inspanning, de fair-play, het wederzijdse respect,... Het IOC probeert die waarden wel naar voor te schuiven, maar dan enkel om zichzelf beter te kunnen verkopen. Het is even subtiel als een gewichtheffer die vol steroïden zit. Als we toelaten dat de commercie zich de sport volledig toe-eigent, zullen we snel terugkeren naar de 19de eeuw toen sport enkel voor de elite toegankelijk was. De gewone bevolking kan dan enkel nog passief naar de heldendaden van de idolen kijken en de scores volgen op de lokale beurzen. Wat moet er dan gebeuren? Moeten we sport de rug toekeren omwille van
nieuwe boeken van marxisme.be Leon Trotski. Fascisme: wat het is en hoe het te bestrijden Leon Trotski (1879-1940) was niet alleen een revolutionaire leider die in Rusland een belangrijke rol speelde in de Oktoberrevolutie van 1917 en de daarop volgende breuk met het kapitalisme. Hij leverde ook een marxistische kritiek op de opkomst van het stalinisme. Als gevolg daarvan werd hij het land uitgezet. Eind jaren 1920 en doorheen de jaren 1930 bracht Leon Trotski scherpe analyses van de periode van economische depressie, bijhorende politieke onstabiliteit, de opkomst van populisten en fascisten en de strijd van de arbeidersbeweging daartegen. Dit boek bevat teksten en artikels van Trotski over de strijd tegen het fascisme. Het is opgedeeld in verschillende hoofdstukken met telkens een inleiding waarin het materiaal wordt gekaderd.
356 pagina’s, prijs: 15 euro + 3,35 euro verzendingskosten
de commercie? Neen, dat zou niet bepaald van fair-play getuigen. Waarom zouden we sport zomaar overlaten aan diegenen die het naar de vaantjes helpen? De sportfederaties moeten beheerd worden door verkozen vertegenwoordigers van de sporters, de supporters en de gemeenschap (waaronder de ouders van de jongeren uit de buurt). Er moeten publieke middelen zijn voor alle sportdisciplines zodat deze voor iedereen toegankelijk zijn. Voetbal was traditioneel de meest toegankelijke (en meest populaire) sport, maar is vandaag steeds minder betaalbaar voor gezinnen die hun kinderen in een club willen inschrijven.
De organisatie van competities moet toevertrouwd worden aan verkozen comités van sportlui en supporters, wars van enige invloed van sponsors en andere private financiële belangen. Waar mogelijk moet sport zo inclusief mogelijk zijn, met faciliteiten voor mensen met een handicap of met gemengde ploegen. Sport gaat immers ook om samenwerking. Kortom, om de sport gezond te maken, is er nood aan een echte revolutie. Alle handelaars moeten buiten gejaagd worden, maar ook de zucht om ten koste van alles te winnen moet weg. Het sportieve plezier moet centraal staan en dat gaat niet samen met de winsthonger die de sport vandaag om zeep helpt.
Che Guevara: symbool van strijd “Revolutionairen moeten niet in hun deurgat zitten wachten tot het lijk van het imperialisme wordt begraven” (Tweede verklaring van Havana in 1962). Toen Che op 9 oktober 1967 werd vermoord in Bolivia, zou hij nog naar zijn moordenaar hebben geroepen: “Schiet dan toch, lafaard, je zal maar een mens vermoorden.” Che werd vermoord door Felix Rodriguez, een CIA-adviseur in het Boliviaans leger. Hij werd 39 jaar. Als de CIA-raadgever dacht dat de moord op Che zou volstaan om een einde te maken aan de figuur van Che als inspiratiebron, dan heeft hij zich vergist. 45 jaar na de dood van Che zijn er vlaggen, spandoeken, afbeeldingen en slogans met Che op massabetogingen in heel de wereld. Hij is ook een symbool in de nieuwe massale revolte die Latijns- Amerika in haar greep houdt. Dit boek van Tony Saunois biedt een beeld van het leven van Che en gaat in op de politieke discussies die daarmee gepaard gingen. Tony Saunois doet dit vanuit een revolutionair socialistisch standpunt.
123 pagina’s. Prijs: 10 euro + 2,01 euro verzendingskosten
waar LSP voor staaT
D
e technische en wetenschappelijke mogelijkheden van de mens zijn nog nooit zo uitgebreid geweest. De jongste 50 jaar verdrievoudigde het gemiddelde inkomen per hoofd van de wereldbevolking. Er is voldoende rijkdom om iedereen een degelijke levensstandaard te garanderen. België vormt hierop geen uitzondering. Zelfs na de gouden jaren ‘50 en ‘60 bleef de totale werkelijke waarde van alles wat we samen produceren toenemen. In ‘96 bedroeg dit dubbel zoveel als in ‘83.
Deze toename van de rijkdom heeft echter niet geleid tot een algemene stijging van de welvaart. Integendeel: terwijl bedrijven recordwinsten boeken en speculanten hun kapitaal vertienvoudigen, gaat de voormalige koloniale wereld gebukt onder oorlog en hongersnood, is de economie van de ex-stalinistische staten ineengestuikt en heerst in het Westen massale structurele werkloosheid. De globale stijging van de rijkdom is aan de overgrote meerderheid van de wereldbevolking voorbijgegaan. Stop de privatiseringen
Hoewel de arbeiders deze rijkdom produceren, hebben ze niet de minste inspraak in de aanwending ervan. Heel de productie staat in functie van de winsthonger van een handvol kapitalisten. Dit leidt tot schrijnende tegenstellingen. Er is nood aan betaalbare en comfortabele sociale woningen, aan gratis openbaar vervoer, aan onderwijs toegankelijk voor iedereen, aan speelterreinen en recreatiecentra, aan een nationale gezondheidsdienst die gratis en publiek is. De middelen hiervoor zijn voorhanden. Op dit ogenblik gaat het echter de andere kant uit. Openbare diensten worden gerentabiliseerd en opgesplitst. De winstgevende delen worden verkocht aan de hoogste bieder, de onrendabele worden afgestoten. Er is al lang geen sprake meer van
dls322 FINAL.indd 12
diensten. De marktlogica heeft ook in de openbare sector toegeslaan. Voortaan spreekt men van openbare bedrijven in afwachting van de volgende privatisering. 32-urenweek
In de private sector richt de “vrije” markt een ravage aan. Alle verworvenheden worden afgebroken in naam van de competitiviteit. Arbeidscontracten ruimen plaats voor onderaanneming, uitzendarbeid en andere nepjobs. Een miljoen arbeiders in België wordt regelmatig geconfronteerd met werkloosheid. Dit heeft geleid tot de verpaupering van een deel van de arbeiders en hun gezinnen. Pensioenen, werkloosheids- en ziekteuitkeringen staan op de helling door de uitholling van de sociale zekerheid.
LSP/PSL is voor het volledig herstel van de index en een minimumloon van 1500 euro netto, tegen de afbraak van de sociale zekerheid en de uitholling van het arbeidscontract. Wij verzetten ons tegen iedere bedrijfssluiting omdat dit onder het kapitalisme enkel leidt tot werkloosheid en armoede. De enige maatregel die de massale werkloosheid kan oplossen is de onmiddellijke invoering van de 32-urenweek, zonder loonverlies en met evenredige aanwervingen. Een nieuwe arbeiderspartij
De vakbondsleidingen hebben de kapitalistische afbraaklogica aanvaard. Ze beperken zich tot het “sociaal” begeleiden van de herstructureringen. Daartegenover stellen wij het strijdsyndicalisme: vechten voor iedere job en het behoud van alle verworvenheden. De arbeidersklasse heeft een partij nodig die deze strategie politiek kan en wil vertalen. Zo’n partij moet openstaan voor iedereen die wil vechten tegen de sociale afbraak. Ze moet zich verzetten tegen iedere verdeling van de arbeiders, of het nu is op basis van racisme, seksisme of geloof. Dit kan het best door op te komen voor volledige gelijke rechten. Ze moet de strijd aanbinden tegen het imperialisme en vechten tegen de vernietiging van het milieu. Ze moet het zelfbeschikkingsrecht van
Vlamingen, Walen en Brusselaars respecteren, zonder in de val te trappen van diegenen die de arbeiders door communautair opbod willen verzwakken (cfr. splitsing sociale zekerheid). Ze zou moeten ageren voor de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie onder rechtstreekse arbeiderscontrole. Revolutie
Dit programma is enkel uitvoerbaar indien de arbeidersbeweging de macht uit handen neemt van de kleine minderheid van kapitalisten. De heersende klasse zal haar privileges echter niet zomaar afstaan. Het breken van de kapitalistische staat zal een revolutie vereisen. Daarom bouwen wij aan een revolutionaire marxistische partij. Arbeidersdemocratie
De productie moet in functie staan van de reële behoeften van de bevolking. Ze moet georganiseerd worden via een democratisch productieplan, opgesteld en gecontroleerd door raden, samengesteld uit vertegenwoordigers van de arbeiders van het bedrijf, van de nationale vakbonden en van de
arbeidersregering. Iedere functionaris moet verkozen en permanent afzetbaar zijn. Hij/zij mag niet beschikken over een hoger loon dan het gemiddelde loon van de arbeiders die hij/zij vertegenwoordigt. Op die manier kan het wanbeheer vermeden worden zoals dit in de planeconomieën in het exOostblok bestond. Voor socialisme en internationalisme
De socialistische revolutie breekt altijd uit op het nationale vlak, maar eindigt in de internationale arena. Arbeidersdemocratie en socialistische planning kunnen niet beperkt blijven tot één land. Het isolement van Sovjet-Rusland heeft tot haar degeneratie vanaf 1924 geleid. LSP/PSL maakt deel uit van het Comité voor een Arbeidersinternationale (CWI), dat actief is op alle continenten. Onze strijd in België zien wij in het kader van een arbeidersstrijd in de hele wereld voor een socialistische maatschappij.
Voor arbeiderseenheid Voor socialisme
25/02/2013 14:22:57
Partijnieuws thema
www.socialisme.be Maart 2013 LSP organiseert ieder jaar een weekend van debatten en politieke discussie. Dit jaar ziet het programma er erg veelbelovend uit. We zullen onder meer enkele arbeiders van Ford en ArcelorMittal verwelkomen om te getuigen, naast ook Daniel Piron (algemeen secretaris van ABVV Charleroi Zuid-Henegouwen), Felipe Van Keirsbilck (algemeen secretaris van de Franstalige christelijke bediendenbond CNE), Alex Gordon (voormalig voorzitter Britse transportbond RMT), Paul Murphy (Europarlementslid Socialist Party), militanten uit Spanje, Frankrijk,... Kortom, dit wordt een niet te missen gebeurtenis.
De wereld is een nieuw tijdperk van massabewegingen ingetreden, bewegingen die rijk zijn aan ervaringen. Welke lessen trekken uit de strijd die gevoerd wordt in België, Europa en doorheen de wereld? En ook: hoe extreemrechts bestrijden? Hoe vrouwenrechten verdedigen? Welk politiek instrument uitbouwen als verlengstuk van de sociale mobilisaties? Welk alternatief verdedigen tegenover het failliet van het kapitalisme? Welke lessen trekken uit de strijd in het verleden? Socialisme 2013 is de gelegenheid bij uitstek om over dergelijke cruciale vragen te discussiëren. Het is een belangrijk evenement voor al zij die vechten tegen het besparingsbeleid, tegen de ontslagen, de crisis en het kapitalisme. Neem ook deel en ontmoet honderden echt socialistische militanten, marxisten, syndicalisten...
Zaterdag 13 april
ZONDAG 14 APRIL
13.00 - 14.30 OPENINGSMEETING
10.00 - 12.00 7 WERKGROEPEN
JONGEREN IN STRIJD • SPOORPERSONEEL IN VERZET TEGEN VOOR EEN TOEKOMST LIBERALISERING EN PRIVATISERING IN Met: TegenGAS (Gent), Spaanse jongere over jobcriEUROPA (gaat verder na de middag) sis in Zuid-Europa, Actief Linkse Scholieren (Brussel), • Met spoorpersoneel uit binnen- en buitenland (met Studente tegen seksisme (Namen) o.a. Alex Gordon RMT, Christian Mahieux Sud Rail, ...). De situatie en strijd in eigen land en de nood aan 15.00 - 17.30 6 WERKGROEPEN eengemaakt Europees verzet • De dreiging van Gouden Dageraad. Verslag van • Amerikaanse burgeroorlog. Hoe een revolutie in de de anti-fascistische strijd in Griekenland VS een einde maakte aan de slavernij. Wat de film • KAPITALISME = CRISIS. Relevantie van het ‘Lincoln’ niet vertelt. marxisme vandaag • 80 jaar nadat Hitler aan de macht kwam: • Amanda! Van de strijd tegen apartheid tot de voorstelling van het boek ‘Trotski over de strijd arbeidersstrijd vandaag. Een geschiedenis van de tegen het fascisme’ strijd van de Zuid Afrikaanse arbeidersklasse • Welk programma voor de nationale kwestie in • Van Schotland tot Catalonië. Over de opgang van België als voorbereiding op de 2014 verkiezingen het nationalisme in Europa – Anja Deschoemacker • Oorzaken van geweld op vrouwen en hoe ertegen vechten • Lessen van de strijd bij Ford en Arcelor: over de nood aan arbeidersdemocratie, arbeiderseenheid en de strijd voor nationalisatie onder arbeiderscontrole • Is een duurzame/groene economie mogelijk onder het kapitalisme. Discussie met Matthias Lievens (auteur van “De mythe van de groene economie”) en Bart Vandersteene (woordvoerder LSP). • Actualiteit uit Zuid-Azië met o.a. socialistische activisten in ons land met roots in Sri Lanka, India, Nepal. Hoe migranten hier met de arbeidersbeweging organiseren?
19.00 - 21.00. AVONDMEETING
Tegen besparingen en jobverlies: WELK POLITIEK ALTERNATIEF? Moderator: Eric Byl (lid uitvoerend bestuur LSP) met getuigenissen van Ford & Arcelor - Daniel Piron (regionaal secretaris FGTB Charleroi), Felipe Van Keirsbilck (algemeen secretaris CNE), Alex Gordon (Britse spoorbond RMT en kandidaat op eenheidslijst van syndicalisten en socialisten) en Levi Sollie (ABVV Bayer en LSP)
PRAKTISCH
Socialisme 2013 vindt plaats in Brussel, in het centrum De Kriekelaar (Gallaitstraat 86, 1030 Schaarbeek) Er wordt kinderopvang georganiseerd. Inschrijvingen
[email protected] of 02/345 61 81 voorverkoopprijzen: • Volledig weekend: 10€ / 15€ voor loontrekkenden • Een dag : 6€ / 8€ loontrekkenden (rekeningnummer: 001-2260393-78)
• Russische revolutie en zijn relevantie vandaag
• Revolutie en contra-revolutie in het Nabije en Midden Oosten. - Egyptekenner Brecht De Smet (gevraagd) en Geert Cool • actualiteit van de strijd voor LGBT rechten
13.30 - 16.00 4 WERKGROEPEN • Spoorpersoneel in verzet tegen liberaliseringen en privatiseringen (vervolg voormiddag) • STOP DE GASBOETES - GEEF ONS EEN TOEKOMST IPV REPRESSIE. TegenGAS Gent JOC Bxl - Liga van de mensenrechten • LINKSE EENHEID - HOE DEZE VERDER ONTWIKKELEN? Met Anja Deschoemacker LSP/ PSL/lijsttrekker Gauches Communes (St Gilles), Stephen Bouquin woordvoerder Rood, Thomas Héricks, tweede op de provincielijst Front de Gauche Charleroi en Charles Ruiz, Parti Humaniste/ lijstrekker Gauches Communes (Anderlecht) • HET PRO-KEUZE DEBAT OVER HET RECHT OP ABORTUS. Met verschillende vrouwenrechtenactivisten
16.30 - 17.30 SLOTMEETING EUROPA IN CRISIS – STRIJD VOOR SOCIALISME Met socialisten uit België (Els Deschoemacker, lid uitvoerend bestuur LSP), Spanje (Socialismo Revolucionario) , Frankrijk en Ierland (Paul Murphy, Europees parlementslid Socialist Party), e.a.
Help mee om van Socialisme 2013 een succes te maken! Vrijwilligers zijn welkom voor de keuken, de bar,... Laat iets weten via
[email protected]
WWW.SOCIALISME.BE/LSP/S2013 dls322 FINAL.indd 13
13
Agenda - do. 7 maart. Leuven. Anti-NSV betoging - zo. 10 maart. Huy. Betoging tegen kerncentrale van Tihange - do. 14 maart. Brussel. Vakbondsbetoging tegen EUtop - vr. 15 maart. Brussel. Betoging tegen repressie - zo. 17 maart. Luik. Betoging tegen gesloten asielcentrum van Vottem - 13-14 april. Socialisme 2013 - 4-7 juli. ALS Zomerkamp
Waarom ik lid werd Ik was vroeger al overtuigd van de ideologie van het socialisme. Maar het steeds duidelijker falende economisch beleid, dat ondanks de recente crisissen nog steeds hoog in het vaandel gedragen wordt door de regerende partijen, en de zwakke slagkracht waarmee de “klassieke” socialistische partijen er tegen reageren, hebben mij doen in zien dat er een standvastigere partij nodig is om een fundamentele verandering in de samenleving teweeg te brengen. Veel van de regerende partijen vertegenwoordigen immers steeds minder de mensen wiens belangen ze beweren te verdedigen en steeds meer de grote kapitalistische bedrijven, en offeren hiervoor gretig zowel het welzijn van de gewone mens als die van de gehele natuur op. Als er tegenwoordig zelfs al zowel in Europa als in Amerika achter de schermen met bedrijven wetsvoorstellen besproken werden die de vrije meningsuiting (toch een recht waar men hier in het westen meestal zo veel belang aan hecht) op het internet dreigde te beperken om de media industrie van een nog grotere winst te kunnen voorzien, stel ik mij daar toch grote vragen bij. Eerder toevallig heb ik LSP leren kennen via ALS, en ik kon mij eigenlijk bijzonder goed identificeren met een groot deel van de standpunten die ze vertegenwoordigen. Daarom besloot ik ook om lid te worden, en mij actief in te spannen en echt een bijdrage te leveren aan verandering, in plaats van aan de kant te blijven staan en kritiek te leveren zonder zelf te proberen iets te veranderen. Felix, Gent
Abonnementscampagne Tussen 1 maart en het Socialisme-weekend midden april willen we 100 nieuwe abonnementen op deze krant maken. Daartoe hebben we abonnementskaartjes gemaakt en willen we ook vooral gaan voor kortlopende abonnementen van 5 euro (3 maanden) en 10 euro (6 maanden). Tijdens campagnemomenten, stands, betogingen,... willen we mensen vragen om ons niet alleen te steunen door een krant te kopen, maar door meteen een abonnement te nemen.
Steun deze krant met een meigroet Op 1 mei stellen we onze krant open voor boodschappen van sympathisanten, organisaties, individuen,... Wil jij ook een boodschap voor 1 mei publiceren en meteen ook deze krant financieel ondersteunen, dan kan dat door een meigroet te plaatsen. Hieronder vind je de tarieven. Stuur je boodschap naar
[email protected] en stort je bijdrage op 001-2260393-78 met vermelding ‘meigroet’. Er zijn specifieke formulieren voor de meigroeten beschikbaar via de redactie of op socialisme.be. Tarieven voor meigroeten
1/128e pagina : 12€ 1/64e pagina : 25€ 1/32e pagina : 50€ 1/16e pagina : 100€ 1/8e pagina : 200€
Steun ons strijdfonds! Elke drie maanden willen we 11.000 euro financiële steun ophalen met campagnes en activiteiten. Dat geld hebben we nodig om acties te kunnen voeren en materiaal te maken. Stort ook jouw bijdrage op 001-226039378 van LSP met als mededeling “strijdfonds”. Hieronder de voorlopige resultaten voor het eerste kwartaal van 2013 (januari - maart). Brussel is al over zijn streefdoel gegaan, vooral dankzij het spetterende oudejaarsfeest. In de loop van maart zullen we op tal van betogingen nog een inspanning doen om aan de 100% van ons streefdoel te geraken. Bxl-W.Brab.: 2.356 € Vl. Brab-Limb: 557 € O en W Vlaanderen: 1.255 € Luik-Lux: 359 € Antwerpen: .570 € Hen.-Namen: 334 € Nationaal: 1.149 €
107% 56% 40% 36% 34% 33% 115%
TOTAAL: 6.580,76 €
60%
Contact / Abonnementen Meer info over de partij / Lid worden: PB131, 1080 Molenbeek-Sainctelette Tel: 02/345 61 81. E-mail:
[email protected]. Redactie:
[email protected]. Ook lezersbrieven zijn welkom! Abonnementen: * proefabo: 5 euro voor drie nummers, 10 euro voor zes nummers * gewoon abo: 20 euro voor twaalf nummers * steunabo: 30 of 50 euro voor twaalf nummers Of neem een doorlopende opdracht van minstens 2 euro Rekeningnummer voor abonnementen: BE48 0013 9075 9627 van Socialist Press
25/02/2013 14:22:58
14
antifa thema
de
Linkse Socialist
van extreemrechts tot conservatieve populisten
Conservatieve en extreemrechtse krachten in opmars. Hoe hierop antwoorden?
D
door
Jarmo Van Regemorter
e uitgerokken en uitzichtloze systeemcrisis van het kapitalisme leidt tot een opkomst van extreemrechtse formaties en ideeën. Dat is geen toeval, maar een logisch gevolg van een maatschappij die miljoenen in de armoede stort en geen perspectief biedt op een uitweg uit haar eigen crisis. Zowel de fascistische milities van de Gouden Dageraad in Griekenland als de opkomst van de Vlaamsnationalistische en populistische N-VA in België spruiten voort uit de omstandigheden die gecreëerd worden door een falend systeem. Uiteraard zijn al deze verschillende elementen van de conservatieve golf die we zien ontstaan niet identiek. Het is daarom belangrijk dat we goed begrijpen waar deze formaties vandaan komen, wat ze betekenen en hoe we ze kunnen bestrijden. Conservatieven verdelen om te heersen
Vandaag is er doorheen Europa een opkomst van conservatieve ideeën die uit een ver verleden lijken te komen. In België laat het nieuwe Antwerpse stadsbestuur geen week voorbijgaan zonder controversieel statement. De rel rond de regenboog-T-shirts, het voorstel dat illegalen alleen nog maar aidsremmers zouden krijgen als ze een terugkeercontract tekenen, het verhogen van het inschrijvingsgeld om zich in de stad te vestigen van 17 naar 250 euro voor niet-EU-burgers… Al deze zaken kaderen in eenzelfde evolutie. Het gaat om een harde conservatieve vleugel die naar buiten komt met ideeën waarvoor ze denken opnieuw een voedingsbodem gevonden te hebben. In een periode van economische crisis wordt er alles aan gedaan om de werkende mensen voor de kosten te laten opdraaien en de ware schuldigen buiten schot te houden. De fabriekssluitingen bij Ford Genk en Arcelor Mittal in Luik zijn niet de schuld van de mensen die er werken, maar van hebzuchtige bazen die alles opofferen op het altaar van de winstmaximalisatie; net zoals de Griekse crisis niet de schuld is van de ‘luie’ werkende Grieken (die voor het uitbreken van de crisis gemiddeld meer uren werkten aan een lager loon dan het Europees gemiddelde), maar wel van de rijke niet-werkende Grieken, die het land in de uitverkoop plaatsen en de bevolking moordende besparingen opleggen om het eigen vermogen veilig te stellen. Traditionele partijen doen er echter alles aan om te vermij-
den dat de schuldigen met de vinger gewezen worden. Zij wijten de economische problemen liever aan de werkende Europese bevolking die voor de kosten moet opdraaien. Een dergelijk economisch klimaat is een zeer vruchtbare bodem voor conservatieve en reactionaire krachten. Op de vraag waarom onze levensstandaard zienderogen daalt, hebben zij een makkelijk antwoord klaar: het zijn de migranten, werklozen, Walen, Grieken, vrouwen, holebi’s,… die ons geld opslorpen. De samenleving wordt opgedeeld in een kamp van ‘hard werkende mensen’ en een kamp van ‘profiteurs’. Los van de vraag bij welke van deze twee kampen de getroffen werknemers van Ford Genk en Arcelor Mittal dan ingedeeld moeten worden, is het eerst en vooral een methode om de echte tweedeling in de maatschappij te verdoezelen: die tussen arbeid en kapitaal. Het is logisch dat de partij die deze redenering het duidelijkst naar voor brengt – bij gebrek aan een links alternatief – en niet besmeurd is met een erbarmelijke staat van dienst en dus een imago van corruptie en onbetrouwbaarheid, de verkiezingen wint. In België teert de N-VA op het ongenoegen dat bestaat tegenover de traditionele partijen, net zoals het Vlaams Belang dat vroeger deed. Het doorbreken van een minder vadsig Vlaams-nationalisme tegenover het neofascisme van het Vlaams Belang, betekent echter allerminst dat de strijd tegen extreemrechts gestreden is. De N-VA zal met haar politieke ambities om een rechtstreekse confrontatie
Griekenland. Betoging tegen extreemrechts. Onze zusterorganisatie Xekinima is ook betrokken bij het opzetten van antifascistische comités in de wijken waar Gouden Dageraad haar activiteiten aan de dag legt.
met de arbeidersbeweging aan te gaan verwonderlijk dat ook radicalere groeop groot verzet stoten. De asociale en pen zelfvertrouwen winnen om op repressieve maatregelen die de partij straat te komen. In Brugge manifeszal doorvoeren (besparingen, lasten- teerde vorige maand nog een groep neoverlagingen, het in stand houden van de nazi’s openlijk tegen ‘links geweld’. De notionele interestaftrek, GAS-boetes, Nationalistische Studentenvereniging …) zullen bij een groot deel van haar (NSV) vindt dat het Vlaams Belang kiezers in het verkeerde keelgat schie- openlijk steun moet geven aan het ten. Op dat moment is het een zekerheid straatcrapuul van de Griekse Gouden dat het Vlaams Belang zal klaarstaan Dageraad. Ook al zijn we nog niet in om de brokken op te rapen. Die partij een Griekse situatie beland, toch is het bereidt zich daar nu al op voor, door af duidelijk dat de huidige ziekte van het te stappen van de neoliberale program- kapitalisme ook haar walgelijkste zwemapunten van weleer en terug te keren ren en etterbuilen tot uitbarsten kan naar een ‘socialer’ imago, dat aanslui- doen komen. ting probeert te vinden bij een deel van Gouden Dageraad heeft overigens de arbeidersbeweging dat het beu is de haar succes te danken aan het feit dat crisis te moeten betalen. ze een duidelijk – zij het verkeerd – antwoord gaf op de vraag wie schuldig is aan de huidige economische problemen: Ook gevaar van extremere migranten en buitenlanders. Dat gekoppeld aan een antibesparingsretoriek (de groepen ‘traditionele’ extreemrechtse formatie In een dergelijke situatie is het niet LAOS had aan electorale steun verloren omwille van haar rol in het doorvoeren van de besparingen) zorgde ervoor dat Gouden Dageraad een electorale doorbraak kon forceren. Als ze geen linkse activisten en migranten van straat aan het vegen zijn, organiseren deze nazi’s voedselbedelingen voor de armen en de slachtoffers van de crisis. Het blijft echter bij schone schijn – de Griekse kapitalisten hebben momenteel van het fascisme niets te vrezen. De fascistische vertegenwoordigers in het parlement steunden telkens elke privatisering. Ze roepen ook niet op tot het niet afbetalen van de schulden: een confrontatie met het Griekse kapitaal zit allerminst vervat in de perspectieven van Gouden Dageraad. In Leuven houdt de NSV op donderdag 7 maart haar jaarlijkse haatmars. Het thema is dit jaar “Verzet tegen de EU-sovjet.” Daarmee proberen de neofascistische studenten ook hier aansluiting te zoeken bij een groeiend deel van de bevolking dat gedegouteerd is door de besparingen die de EU aan de werkende Europeanen oplegt. Door naar de EU te verwijzen als een ‘sovjet’ laat de NSV meteen zien dat ze niet begrijpen wat socialisme betekent. Een verwijzing naar de Sovjet-Unie – die op haar beurt ook zelf een monsterlijk karikatuur van socialisme was – past namelijk niet echt bij de EU zoals die vandaag bestaat. NSV spreekt zich enkel uit tegen het ‘aantasten van de soevereiniteit Op 16 februari betoogden een 30-tal ‘Autonome Nationalisten’ in Brugge. Ze wilden daarmee aansluiten bij de traditie van van de lidstaten’; niet aan de bloeddorhet Odal Actiecomité, een gewelddadige bende wiens ‘hoogtepunt’ bestond uit een tegenbetoging toen Blokbuster in maart stige besparingen die de EU aan de wer1997 in Brugge ging betogen tegen fascistisch geweld. Nadien verdween Odal van de kaart toen voorman Chris Berteryan kende bevolking van die lidstaten opin de cel belandde. Nu is hij terug, op 7 maart betoogt dit zootje ongeregeld mee met de NSV, de studenten van het Vlaams legt. Dat is ook niet waar fascisten zich Belang, in Leuven. Doe mee met de tegenbetoging: 7 maart, 20u Martelarenplein (voor het station) in Leuven. het meest aan storen. Het is hen er uiter-
dls322 FINAL.indd 14
aard om te doen de werkende bevolkingen van de verschillende EU-lidstaten tegen elkaar op te zetten, ten dienste van het kapitaal. Dat was het werkelijke programma van het fascisme in de jaren ’30, en dat blijft het vandaag. Linkse oppositie is beste antwoord
Zowel in Griekenland als in België – en overal elders ter wereld waar populistisch en/of extreemrechts de kop opsteekt – is het echter niet alleen de crisis die schuldig is aan een conservatieve opmars. Het gebrek aan een duidelijk links antwoord op de vraag wie de crisis moet betalen is mede oorzaak. De enige echte manier om de strijd tegen extreemrechts aan te vatten, is door deze strijd te koppelen aan de strijd tegen het systeem dat dit soort formaties creëert. Het is op een voedingsbodem van werkloosheid en uitzichtloosheid dat racistische, seksistische, homofobe, en andere ideeën die tot doel hebben de arbeidersklasse te verdelen, kunnen teren als schimmels op een rot lichaam. ALS en LSP stellen zich tot doel mee aan de basis te liggen van een links politiek alternatief dat de werkelijke schuldigen met de vinger wijst en ter verantwoording roept. Ten slotte kan enkel een democratisch socialistische samenleving dit soort ideeën voorgoed naar de vuilbak van de geschiedenis verwijzen. Een sterke mobilisatie naar de antiNSV-betoging van donderdag 7 maart is een eerste stap in die richting.
25/02/2013 14:22:59
repressie thema
www.socialisme.be Maart 2013
15
Tegengas.Be
Stop het wanbeleid dat jongeren criminaliseert!
D
e afgelopen weken is de campagne TegenGAS opgezet om de enorme woede tegenover de willekeurige Gemeentelijke Administratieve Sancties (GAS) in actie om te zetten. Er waren al enkele eerste protestacties in Gent en Antwerpen. Ondanks het breed gedragen verzet tegen de GASboetes beslissen diverse besturen om de toepassing ervan uit te breiden. Met 18 nieuwe GASambtenaren in Antwerpen, kan burgemeester De Wever nu al rekenen op 368 van dergelijke sanctionerende ambtenaren. Vaak wordt gesteld dat de GAS-boetes toch moeten kunnen om overlast te bestrijden. Zo stelde De Wever dat er meer GAS-ambtenaren komen om problemen als sluikstorten aan te pakken. In plaats van gratis en degelijke (lees: meer frequente) huisvuilophaling in te voeren en daaraan gekoppeld meer publieke vuilbakken te plaatsen, beslist het bestuur om meer GAS-boetes uit te schrijven. Zouden 18 extra straatvegers in de strijd tegen sluikstort niet efficiënter zijn dan 18 GAS-ambtenaren? De afbouw van openbare dienstverlening leidt tot meer overlast en een gebrek aan ontspanningsmogelijkheden. De afgelopen decennia werden vuilzakken een pak duurder, verdwenen vuilbakken uit de straten zodat we toch maar de dure zakken zouden ge-
bruiken, was er geen geld voor infrastructuur voor jongeren,… Dat beleid wordt vandaag onverkort verder gezet onder het mom dat er geen geld is. Het is gemakkelijker om hangjongeren aan te pakken dan om werkloosheid te bestrijden. In plaats van de sociale behoeften aan te pakken, wordt de gewone bevolking gecriminaliseerd. Dat is waar GAS-boetes tot dienen. De GAS-boetes getuigen van een grote willekeur. Het is de GAS-ambtenaar – die in sommige gevallen slechts een opleiding van 40 uur of een week heeft genoten – die beslist wat al dan niet ‘overlast’ vormt. De leidraad voor het optreden van de GAS-ambtenaar is het gemeentelijk politiereglement, waarin lokale politici zonder aarzelen zaken zetten die regelrecht ingaan tegen pakweg de internationale mensenrechten. Recht op collectief actievoeren? Wordt erkend in het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. Maar het wordt meteen weerlegd in tal van politiereglement, zoals dat van Hasselt waar Op 18 februari werd in Brussel geproje zelfs geen flyer mag uitdelen zontesteerd tegen de GAS-boetes. Er werd der toelating van de burgemeester of onder meer ingegaan tegen de poging tal van reglementen die bepalen dat je om betogingen en verzet op straat de zelfs voor een publieke bijeenkomst in kop in te drukken met GAS-boetes. Zo een zaaltje toelating aan de gemeente moet vragen. De campagne TegenGAS koppelt verzet tegen de willekeur van de GAS-boetes met een sociaal programma waarmee meteen echte antwoorden worden geboden op overlast en allerhande sociDat er groot geld is gemoeid met de ale problemen. Werk hieraan mee! wielersport, mag waarschijnlijk niemand verbazen. Sinds kort is ook onze eigen Ronde van Vlaanderen omgetoverd in een echte “winstronde”. Vanaf dit jaar is er zelfs een tijdelijk GAS-reglement van kracht tegen zwartrijders tijdens de Ronde voor wielertoeristen. Het repressieve GAS-beleid wordt zo gehanteerd om de winsten van de private organisaties aan te vetten. Waar de Ronde van Vlaanderen voor de organisatoren rond draait, werd de afgelopen jaren al duidelijk met verschillende schandalen. Zo werd vorig jaar de Muur van Geraardsbergen geschrapt zodat de VIP-tenten op de Oude Kwaremont meermaals gepasseerd konden worden en de betaalde plaatsen daar extra geld in het laadje brengen
Succesvolle betoging in Brussel tegen GAS-boetes werd een protestactie tegen een bijeen- met de JOC (Franstalige tegenhanger komst van superrijken begin oktober van KAJ) vooraan, protesteerde. Na repressief aangepakt met tientallen ar- een bijeenkomst met een 150-tal aanrestaties waarbij ook GAS-boetes wer- wezigen, trok een kleine 100 betogers den opgelegd. Een reeks organisaties, door de stad.
GAS privatiseert openbare weg tijdens Ronde van Vlaanderen van “Flanders Classics” (dit jaar betaal je in zo’n VIP-tent 960 euro voor vier personen, exclusief BTW). Het jaar voordien was er aan de Muur een ruzie met de uitbaters van Kasteel Oudeberg over hun concurrerende VIP-tent. Deze VIP-tenten en de consumptie rond de toer worden door de organisatoren namelijk feller beheerd dan de koers zelf. In 2009 gaven toeschouwers maar liefst 13,75 miljoen uit! Blijkbaar wordt er nog niet genoeg winst geslagen uit onze Ronde van Vlaanderen. De dag voordien moeten de ongeveer 16.000 wielertoeristen die op het parcours van de Ronde willen fietsen, 20 tot 35 euro betalen aan “Golazo Sports” om deze openbare wegen te mogen gebruiken. Wie geen ticketje heeft, is een zwartrijder. Een GAS-
reglement wordt tijdelijk uitgeschreven om deze criminele wielertoeristen eens flink aan te pakken. Net zoals altijd wordt GAS hier gehandhaafd “om het comfort van de deelnemers te garanderen”. Blijkbaar heeft men tijdens de Ronde meer rechten op de openbare weg als men daarvoor kan betalen. Het zijn niet de organisatoren die dit evenement in goede banen moeten leiden, zij incasseren enkel de winst, de gemeente de GAS-boetes. TegenGAS betreurt het dat het asociale GAS-systeem nu ook al wordt toegepast om private organisaties hun winsten te garanderen en openbaar domein te privatiseren. TegenGAS staat voor een sociaal alternatief, één waarin sport en recreatie aangespoord worden in plaats van beboet.
Eeklo: jongeren krijgen geen skatepark, maar GAS-boete
Nu verkrijgbaar: badges van TegenGAS
Buitenlandse studenten hard aangepakt aan ULB De Franstalige universiteit ULB in Brussel kent ieder jaar wel een schandaal bij de inschrijvingen van nieuwe studenten. Niet-Europese studenten waren dit jaar het grootste slachtoffer. Ze moesten een waarborg van 200 euro betalen bij de inschrijving en de voorwaarden werden strenger: een gemiddelde van 65% halen in het secundair onderwijs, nog niet gefaald hebben bij een bacheloropleiding,... De strengere voorwaarden zijn volgens de directie nodig omdat er teveel aanvragen zijn om aan de ULB te studeren. Onder het mom van het responsabiliseren van de studenten, wordt de toegang beperkt. In plaats van studenten met een zwakke sociale positie uit te sluiten, moeten er meer publieke middelen komen zodat het onderwijs toegankelijk is voor iedereen.
dls322 FINAL.indd 15
In Eeklo is er een bijzonder uitgebreid structuur is immers totaal verouderd. GAS-reglement dat ook wordt ingezet Er is een grote vraag naar een degelijk om protesterende jongeren te beboe- skatepark, op een door de actiegroep ten. Een actiegroep van skaters komt georganiseerd evenement vorig jaar al enige tijd op voor een volwaardig waren er maar liefst 300 aanwezigen. skatepark in de stad. De huidige infra- De actiegroep E-Skate trok naar de
Dodelijk politiegeweld in Mortsel Een jongeman kwam in Mortsel in een politiecel om het leven nadat hij hardhandig werd aangepakt door het Bijzonder Bijstandsteam (BBT) van de politie. De man was psychotisch maar er was voor hem geen plaats in een lokaal psychiatrisch ziekenhuis. Hij belandde dan maar in een politiecel waar hij eigenlijk niet thuishoorde. De man was weerspannig. In plaats van medische begeleiding kreeg hij politiegeweld over zich. Met fatale gevolgen. De beelden van de fatale klappen werden op televisie uitgezonden en zorgden voor een schok. In plaats van iemand die ziek is medisch te verzorgen, werd hij morsdood geslagen. De verantwoordelijke agenten van het BBT werden niet geschorst. En er werden geen extra middelen uitgetrokken opdat iedereen met psychiatrische problemen een aangepaste medische begeleiding zou krijgen.
gemeenteraad om te protesteren, op het plein voor het stadhuis werden de skates boven gehaald. Het stadsbestuur reageerde niet door toe te geven aan de eisen van de betogers, maar met waarschuwingen en GAS-boetes.
Shell op zoek naar schaliegas in de Kempen Schaliegas ontginnen, is bijzonder controversieel. Het brengt namelijk veel schade toe aan het milieu. Bij het winnen van het gas komen er chemicaliën vrij die ernstige gevolgen hebben voor het milieu. Het is onduidelijk hoeveel methaan er net vrijkomt, waardoor een volledig correcte inschatting moeilijk te maken is. Voor energiebedrijven is uiteraard enkel de snelle winst van belang, de ecologische risico’s worden er probleemloos bijgenomen. Nochtans stelde een rapport van het Directoraat Generaal van Interne Zaken van het Europees parlement dat er een negatieve impact van schaliegas en de winning van schalieolie is op het milieu en de menselijke gezondheid. De ontginning van schaliegas wordt al toegepast in de VS en er waren proefboringen in Nederland, Duitsland en het VK. In Frankrijk werd het verboden. Nu zou België volgen met proefboringen en Shell toonde zich al geïnteresseerd.
25/02/2013 14:23:00
socialisme.be Ben
je de dagelijkse stroom van
desinformatie in de traditionele media beu? Wil je ook een andere kant van het nieuws horen? Neem dan een abonnement op dit blad
maandblad van de Linkse Socialistische Partij (LSP) nummer 322 Maart 2013
en volg onze dagelijkse website socialisme.be.
s t r i j d s o l i d a r i t e i t s o c i a l i sm e
Verzet tegen crisis en kapitalisme
Strijden voor onze toekomst, strijden voor een ander systeem!
J
ongeren krijgen te horen dat het besparingsbeleid nodig is voor hun toekomst, terwijl het net onze toekomst is die weg bespaard wordt! Diegenen die de crisis mee veroorzaakt hebben, de superrijken en hun banken, geraken overal mee weg en worden desnoods met gemeenschapsmiddelen gered. Wij betalen daar een prijs voor met besparingen op onderwijs, gezondheidszorg, sociale diensten, openbaar vervoer, cultuur,... Dat zal onze toekomst niet bepaald gemakkelijker maken. Zeker niet omdat het ook gepaard gaat met een lawine aan jobverlies. Er zijn recordcijfers qua faillissementen, collectieve afdankingen, jongerenwerkloosheid,... Als we een betere toekomst willen – of een toekomst tout court – dan moeten we ons organiseren en in verzet gaan!
zinnen. Dat wordt gekoppeld aan meer repressie tegen al wie daartegen protesteert en het zaaien van verdeeldheid onder de meerderheid van de bevolking (met het communautaire wapen, racisme, seksisme,…). Alle mogelijke vooroordelen worden terug boven gehaald. Extreemrechts en allerhande reactionaire groepen maken daar handig gebruik van. De energie van de “politieke verantwoordelijken” gaat enkel en alleen naar het behoud van het systeem van hun bazen – de patroons, bankiers en aandeelhouders. De vele sociale problemen zoals onder meer de vernietiging van ons milieu worden genegeerd. Om daar iets aan te doen, moet immers tegen de winsthonger van de grote bedrijven ingegaan worden. En dat zijn de gevestigde politici absoluut niet van plan. Op verschillende manifestaties in de Tegen Europese maand maart zal er rond deze thema’s worden geprotesteerd. Wij zullen telbesparingsbeleid, tegen kens aanwezig zijn om vanuit de specirepressie, tegen racisme De verantwoordelijken voor de crisis en fascisme, tegen fieke actiepunten en mobilisaties een al(speculanten, bankiers,...) worden niet kernenergie,... voor een gemener kader naar voor te brengen en gestraft maar beloond. Zij krijgen niet andere samenleving! te wijzen op de bron van alle problemen: te maken met de brutale repressie waarhet kapitalistische productiesysteem. mee de arbeiders van ArcelorMittal af Het kapitalistische systeem faalt op Doe met ons mee op de betogingen, te rekenen krijgen (zie pagina 4), zij alle vlakken. De gevestigde politici zijn sluit je aan bij onze delegaties en verkrijgen geen GAS-boetes opgelegd (zie niet in staat om een ander antwoord op sterk de strijd voor een alternatief gericht pagina 15). Voor hen is het iedere dag de crisis te verzinnen dan nog meer op de behoeften van de meerderheid van sinterklaas. Ze betalen steeds minder aanvallen op alle sociale verworven- de bevolking: een democratisch sociabelastingen, krijgen staatssteun en de heden van de werkenden en hun ge- listische samenleving.
Steun
gevestigde politici staan hen bij in de aanvallen op de lonen. In dit absurde systeem zijn het diegenen die de rijkdom creëren – de arbeiders – die de broekriem moeten aanhalen. Verzet is noodzakelijk, we moeten een krachtsverhouding uitbouwen, ons organiseren, de kracht van ons aantal laten spreken, betogingen en stakingen ondersteunen,... Maar we moeten ook telkens de nodige lessen trekken om de strijd vooruit te helpen, nieuwe uitdagingen aan te gaan en beter voorbereid te zijn. Onze strijd zal lang en hard zijn, dat is zeker. Maar we zijn met steeds meer om deze strijd te voeren. In de maand maart zijn er tal van gelegenheden om het aantal jongeren en werkenden in verzet verder te doen aangroeien.
• Donderdag 7 maart: Anti-NSV betoging in Leuven.
20u Martelarenplein • Zondag 10 maart: Betoging tegen kernenergie. 14u Grote Markt, Hoei • Donderdag 14 maart: Europese vakbondsbetoging in Brussel • Vrijdag 15 maart: Betoging tegen politierepressie in Brussel • Zondag 17 maart: Betoging tegen het gesloten asielcentrum in Vottem (Luik)
Socialisme 2013
Openingsmeeting: jongeren in strijd voor een toekomst! Op zaterdag 13 april starten we het weekend Socialisme 2013 met een meeting waarin jongerenstrijd centraal staat. Er wordt gesproken door een activist van de campagne TegenGAS (Gent), een Spaanse jongere over de werkloosheidscrisis in Zuid-Europa, een Actief Linkse Scholier uit Brussel en een studente uit Namen die zal spreken over de strijd tegen seksisme.
dit maandblad: BE48 0013 9075 9627
dls322 FINAL.indd 16
Betoog mee!
op naam van
Socialist Press
25/02/2013 14:23:07
