Door mijn school kan ik weer dromen
Het leven van arme kinderen in Nepal
Colofon Samenstelling en redactie: Susan van Klaveren en Wilko Verbakel Opmaak: Frank Duijn Druk: @@@ Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt zonder voorafgaand schriftelijke toestemming van stichting ICFON.
Voor meer informatie:
[email protected] www.icfon.nl ISBN: @@@@
Door mijn school kan ik weer dromen Het leven van arme kinderen in Nepal
N a m a s t e ! “ I k
g r o e t
d e
g o d
i n
j o u ! ”
N e d e r l a n d e n N e p a l N e w Tu l i p S c h o o l
Namaste is de typische Nepalese groet die gegeven wordt door beide handen tegen elkaar te vouwen
3
Voorwoord Vanwege het vijftienjarig bestaan van de stichting heeft ICFON (de International Council for Friends Of Nepal) dit boekje uitgegeven. Het zijn verhalen van en over leerlingen van de New Tulip School, een school in Kathmandu, de hoofdstad van Nepal. Deze school is door ICFON gebouwd voor hele arme kinderen van wie de ouders het schoolgeld niet kunnen betalen. Het onderwijs op de New Tulip School wordt mogelijk gemaakt door sponsoracties van verschillende Nederlandse scholen.
N e d e r l a n d
Door onze lessen op Nederlandse scholen ontdekte we dat veel kinderen geïnteresseerd zijn in het leven van leeftijdgenoten in Nepal. Met dit boekje willen we dan ook iets vertellen over Nepal, Nepalese kinderen en hun dagelijkse leven. Een aantal leerlingen van de New Tulip School vertelt over hun leven. Ook de foto’s zijn door de kinderen, hun familieleden en docenten zelf gemaakt.
e n
Wij danken de Nederlandse kinderen, leerkrachten en ouders voor hun bijdrage aan de New Tulip School. Speciale dank gaat uit naar de Nepalese leerlingen die ons in dit boekje een blik in hun leven hebben gegund. Veel leesplezier!
N e p a l N e w Tu l i p
Susan van Klaveren Wilko Verbakel
S c h o o l
Stichting ICFON www.icfon.nl
5
Dit is een fotobijschrift. Om de tekst te kunnen beoordelen op afbrekingen, is hij Agnisit prat dunt do odio euipsus cillum amcore duiscip ex elis eu facil exerostrud et, se velesse quipissim ver sumsandre veliqua alis dit luptatem dolenim dolor alit ulputat. Ut illa facil eugait wiscilluptat ad tis adionse ting elessequat num ate et laor iusto dolore vel incil eum nonsequi tat.
1.
Nepal: een koninkrijk in de bergen Nepal is een klein koninkrijk in Zuid-Azië. Het ligt tussen India en China en is vier keer zo groot als Nederland. Door de vele bergen is een groot deel van Nepal onbewoonbaar. Maar toch heeft het land meer dan 27 miljoen inwoners. De grote bevolking, te weinig vlak land om eten te verbouwen, het gebrek aan wegen en de late modernisering hebben ervoor gezorgd dat Nepal tot de armste landen ter wereld behoort. Op cultureel gebied heeft het echter een grote rijkdom!
Noord
In het middengedeelte van Nepal zijn de bergen tussen de1000 en 3000 meter hoog. De Nepalezen noemen dit het heuvelgebied omdat er geen sneeuw op de toppen ligt. Op de schuine hellingen van deze bergen hebben de boeren vlakke stukken gemaakt om hun groentes en rijst te kunnen verbouwen. Het werk op deze ‘terrassen’ is erg zwaar, want ze zijn te smal voor landbouwwerktuigen zodat de boeren bijna alles met de hand moeten doen. Bovendien regent het soms zo hard dat de terrassen wegspoelen en er een kale helling overblijft.
Zuid
e n N e p a l
Het zuidelijk deel van Nepal - de Terai - is tamelijk vlak, soms net zo vlak als Nederland. Hier wonen de meeste mensen. Het is er wel erg heet: in de zomer kan de temperatuur oplopen tot boven de 40 graden Celsius. Maar ‘s zomers – in de maanden juni tot september – zorgt de moesson ook voor heel veel regen. Soms regent het dagen achter elkaar. Daardoor zijn er elk jaar grote overstromingen waarbij hele dorpen door de modderstroom worden weggespoeld.
N e d e r l a n d
In het noorden van het land ligt de Himalaya. Dat is een bergketen met de hoogste bergen ter wereld. De absolute topper is de bekende Mount Everest van 8848 meter hoog. De Nepalese naam voor de Mount Everest is Sagarmatha, wat betekent ’godin moeder’. De Himalaya is een onherbergzaam gebied waar boven 3500 meter hoogte nauwelijks bomen en planten groeien. Er wonen heel weinig mensen, maar er komen wel veel bergbeklimmers uit de hele wereld naar toe.
Midden
N e w Tu l i p
-
S c h o o l
at
7
Opmerkelijk is dat een ‘Nepalees’ eigenlijk niet bestaat. In Nepal wonen namelijk meer dan vijftig verschillende volken, met allemaal een eigen taal, eigen type huizen, gebruiken en eigen geloofsuitingen. De bekendste bevolkingsgroep is de Sherpa. Zij wonen in de bergen van de Himalaya en gaan vaak mee als gids van buitenlandse bergbeklimmers. Andere bevolkingsgroepen zijn Tamang, Gurung, Newar, Limbu of Rai.
2.
De mensen in Nepal Versoepeling
Het dagelijks leven in Nepal wordt sterk beïnvloed door het kastensysteem. Elke Nepalees hoort vanaf zijn geboorte bij een bepaalde groep, een kaste. De kaste bepaalt hoe je moet leven, wat je werk is en wat jouw positie is in de maatschappij. Binnen de verschillende bevolkingsgroepen zijn ook weer allerlei subkasten. Aan iemands achternaam kun je vaak zien uit welke kaste hij komt. Zo is een Kami een smit, een Pandit een priester en een Chitrakar een kunstenaar, ook al past dat helemaal niet bij je of vind je het niet leuk.
Het is niet mogelijk om tijdens je leven naar een andere, hogere, kaste over te gaan. Ook niet door een opleiding of door werk. Mensen uit verschillende kasten mogen ook niet met elkaar trouwen. Gelukkig komt er de laatste jaren wel wat versoepeling in het kastensysteem. Maar toch zijn het nog vooral mensen uit de hoogste kasten die in de regering zitten of advocaat zijn en andere belangrijke posities bekleden. Uit onvrede komen mensen uit de lage kaste soms in opstand tegen de hogere kaste en tegen de corruptie die het machtsverschil met zich meebrengt. Dit leidt al 10 jaar tot gevechten in Nepal. In 2006 hebben de politieke partijen en de opstandelingen afspraken gemaakt voor een eerlijker maatschappij in Nepal. Hopelijk zal dat ook leiden tot een beter leven voor de armen.
De onaanraakbaren
e n N e p a l
Mensen van een hoge kaste hebben méér macht dan die van een lage kaste. Zo zijn veel mensen van hoge kaste, Brahmanen en Chetris, veel rijker geworden en de lage kaste arm. Iemand uit een hoge kaste vindt iemand uit een lagere kasten vaak minderwaardig. Dat gaat zelfs zover dat de mensen uit de laagste kasten niet mogen drinken uit dezelfde waterbron als de mensen van een hogere kaste. Nepalezen uit de laagste kasten, worden Dalits - onaanraakbaren - genoemd: niemand wil met ze in contact komen en daardoor hebben zij een heel moeilijk leven.
N e d e r l a n d
De Nepalezen en het kastensysteem
N e w Tu l i p S c h o o l
9
3.
De Nepalezen en hun geloof De meeste Nepalezen zijn erg gelovig. Ruim tachtig procent van hen heeft het Hindoe-geloof. Volgens dit geloof zijn er honderden Goden (ofwel heeft God honderden verschijningsvormen) zoals Shiva (god van het creëren en vernietigen, Vishnu, Krishna, Laxmi of Ganesh (de god voor het geluk, afgebeeld met het hoofd van een olifant). De Hindoes bidden iedere dag bij een tempel. Elke plaats, ook de kleine bergdorpen, heeft een of meerdere grote of kleine tempels en vaak hebben mensen ook een tempeltje in hun huis. In de hoofdstad Kathmandu zijn vele honderden Hindoetempels, voor alle verschijningsvormen van God. ’s Ochtends, na het bezoek aan de tempel en na het offeren voor de goden, zet een hindoe met rode kleurstof een stip op het eigen voorhoofd - een tika. Daarmee zegenen ze zichzelf. N e d e r l a n d e n
Ongeveer elf procent van de Nepalezen is Boeddhist en zo’n vier procent is Moslim. Hindoes, Boeddhisten en Moslims leven in Nepal vreedzaam samen. Niet alleen de Boeddhisten, maar ook de Hindoes vereren de god Boeddha. Boeddha werd zo’n 2600 jaar geleden in het zuiden van Nepal geboren, in het plaatsje Lumbini. Er zijn vele tempels voor hem gebouwd. Beroemde stupa’s - een speciaal soort tempel - zijn Bouddhanath en Swayambunath. Ze staan in de hoofdstad Kathmandu en zijn ongeveer 2.000 jaar geleden gebouwd.
N e p a l N e w Tu l i p S c h o o l
11
4.
Armoede in Nepal Nepal is een van de armste landen van de wereld. De meeste gezinnen in Nepal hebben veel kinderen. Als de ouders oud worden is het de bedoeling dat de kinderen voor ze zorgen. Het hebben van veel kinderen betekent dan een grote kans op goede verzorging als je oud bent, maar ook dat er veel meer eten moet zijn. Veel Nepalezen hebben bijna geen geld voor eten en kleding.
Landbouw
De New Tulip School: een kans
N e p a l N e w
Een van de gevolgen van armoede is dat kinderen niet naar school gaan. Ze moeten geld verdienen voor voedsel en kleding of er is te weinig inkomen om lesgeld schoolkleding en schoolboeken te betalen. Sommige kinderen - vooral meisjes - gaan niet naar school omdat hun ouders het niet nodig vinden. Speciaal voor deze kinderen heeft het Nepalese echtpaar Meena en Hom Nath Aryal, met steun van de stichting ICFON, de New Tulip School opgericht. Door gratis onderwijs kunnen ze toch een goede toekomst voor zichzelf verwerven. Deel 2 van dit boekje gaat over de leerlingen van de school. De foto’s zijn gemaakt door de ouders en door de leerlingen zelf. Sommigen schreven er een verhaal bij over hun leven van alledag.
e n Tu l i p S c h o o l
Bijna alle bewoners van de berggebieden en de Terai verbouwen hun eigen voedsel en proberen hun producten op de markt te verkopen. Maar verbouwen van voedsel op de berghellingen is niet eenvoudig. De boeren verbouwen hun producten daarom op terrassen. Veel boeren hebben al moeite om genoeg voedsel voor de eigen familie te produceren. Er is door het grote aantal mensen te weinig landbouwgrond. De grond is arm en in de bergen is het klimaat zo slecht dat de oogst toch maar weinig opbrengt. In het berg- en heuvelgebied zijn geen wegen en alles moet dan ook lopend gebeuren. Het is daardoor moeilijk om voedsel en andere producten op de markt te krijgen. Ook moet men ver lopen naar het ziekenhuis, de school of een winkel.
Veel families zien zich gedwongen weg te gaan uit de dorpen. Ze gaan naar de grote stad in de hoop daar meer te kunnen verdienen. Helaas is dat voor de meesten een illusie. In steden als Kathmandu is weinig werk en de stad heeft zelf al heel veel werkzoekenden. Als je van buiten de stad komt, is het bovendien moeilijk om onderdak te vinden. En zo komen veel arme ouders met hun kinderen uit de bergen en de heuvels terecht in de sloppen, aan de rand van de grote stad.
N e d e r l a n d
Een belangrijke oorzaak van de armoede is het kastensysteem. Vroeger hing het van de kaste af of je rijk of arm was. Mensen uit een lage, arme kaste moesten vaak werken voor mensen van hogere kasten. Of ze moesten geld lenen bij rijke mensen van hoge kaste als hun oogst mislukt was. De rente die ze daarvoor betaalden, kon oplopen tot vijftig procent! Zo werden arme mensen nog armer.
Naar de stad
13
Een brief van Monika K.C.
Mijn naam is Monika K.C. Ik ben 12 jaar oud. Ik zit in de 5e klas van New Tulip School. Ik woon in Koteshwor. Ik vind het leuk om veel plaatsen te bezoeken en ze goed te bestuderen. Mijn hobby is dansen. Mijn favoriete voedsel is brood. Ik vind nieuwe vrienden erg leuk. Ik zoek altijd voor een echte vriendin die me helpt in alle delen van mijn leven. Ik vind het leuk om andere landen te bezoeken. Mijn doel is om verpleegster te worden. Wanneer ik verpleegster zal zijn, zal ik de armen helpen, degenen die geen geld kunnen verdienen. Ik zal de dokter helpen om de zieken beter te maken en mijn land dienen. We wonen in een klein huis. Er zijn zeven gezinsleden.
Dit zijn: vader, moeder, zussen, broers en ik. Wij zijn erg arm. We kunnen niet onze familie opzoeken. Soms komen onze familieleden en buren ons opzoeken. Mijn vader is erg oud. Hij verdient geld van kantoor. Hij drinkt altijd bier en maakt ruzie. Hij brengt geen geld naar huis. Hij geeft ook nooit geld aan mij en ik kan geen schriften kopen om te in schrijven, boeken om te lezen, pennen om mee te schrijven, enz. We kunnen ook geen schoolgeld betalen. Mijn moeder werkt omdat mijn vader haar geen geld geeft. Mijn moeder is niet geschoold omdat ze niet naar school kon gaan omdat ze in haar kindertijd voor het vee moest zorgen. Als ze geld heeft geeft ze mij daar ook van.
e n N e p a l N e w Tu l i p S c h o o l
School. Ze is een ondeugend meisje. Maar ik houd van haar. Ze maakt soms ruzie of vecht met me. Als ze gaat spelen, krijgt ze altijd problemen. Soms snijdt ze zich in haar been, verwondt haar hand en ze vecht met andere meisjes. Maar mijn ouders houden van haar omdat ze de jongste is. Mijn school is erg mooi. Ik houd erg van mijn school. Onze school is als een thuis en onze docenten zijn als ouders in hun huis. Onze docenten geven ons onderwijs en vergroten onze kennis. Onze school is in onze eigen omgeving gelegen. De klassen zijn ruim. In de grond naast het gebouw staan veel bloemen en planten. Buiten de klaslokalen spelen we verschillende spellen: met een touw, stenen of met een bal
N e d e r l a n d
Mijn jongste broer heet Rohit. Hij is een goede broer voor me. Hij begrijpt de problemen van anderen en lost ze gemakkelijk op. Hij werkt hard. Hij zat in de negende klas. Hij kon echter niet verder studeren omdat mijn oudere broer zijn hand brak en niet meer kon werken. Als mijn broer geld heeft, verdeelt hij het onder al zijn zussen. Hij geeft geld en hij helpt ook in het huishouden. Mijn oudere zus heet Tara. Zij studeert ook op school, in de zesde klas. Ze doet altijd haar huiswerk. Ze wil graag lerares worden, daarom studeert ze hard. Iedereen vertelde dat ze niet in leven zou blijven, maar gelukkig is ze nog steeds bij ons. Mijn zus is als een goede vriendin. Ze helpt me om succes te bereiken in het leven. Mijn jongste zus heet Laxmi. Ze zit in de derde klas van New Tulip
5.
De kinderen van de New Tulip School Vanaf de opening op 14 april 1998 - bood de New Tulip School onderwijs aan veertig kinderen. Sindsdien zijn er ieder jaar leerlingen bij gekomen en nu volgen 270 kinderen onderwijs. Over drie jaar zullen dat er naar verwachting 350 zijn. Het schoolgebouw is inmiddels, met steun uit Nederland (zie deel 3) een stuk groter geworden.
Vanuit de heuvels naar de stad
N e w Tu l i p S c h o o l
17
N e p a l
De laatste jaren moesten mensen ook verhuizen vanwege de burgeroorlog is in het land. De Maoïsten zijn het niet eens met de regering en vechten daarom tegen het leger en de politie. Door de gevechten is het soms niet veilig meer om in de heuvels te wonen. Ook de elfjarige Shova Khadka is door het conflict vanuit het Dolakha district naar Kathmandu gekomen omdat haar ouders daar niet meer konden werken. Haar
e n
Santosh Neupane, 11 jaar, leerling derde klas: ‘Onze familie bestaat uit zes personen: mijn ouders, twee broers en een zus. Wij komen uit Sindupalchowk, een berggebied ten noorden van Kathmandu. Het leven was daar zwaar. Het was moeilijk voor mijn vader om voldoende geld voor eten te verdienen zodat we vaak honger hadden. Mijn ouders dachten dat ze gemakkelijker geld konden verdienen in de grote stad en verhuisden daarom naar Kathmandu. Maar hier aangekomen, bleek het allemaal een grap. Ze konden geen werk vinden en we leden nog meer honger. Gelukkig vonden mijn ouders uiteindelijk allebei werk in een tapijtenfabriek. Ze weven daar tapijten. Hiermee verdienen ze
Fulum Sherpa, 11 jaar, leerlinge derde klas: ‘Mijn vader hoorde over het leven in de stad en verhuisde daarom naar Kathmandu. Nu wonen we aan de oever van de Manhara in een sloppenwijk. Mijn moeder is overleden en mijn vader probeert geld te verdienen door zand uit de rivier te verzamelen en het te verkopen aan anderen. Het werk is illegaal. Hij kan dus door de politie worden opgepakt. Ook is het niet voldoende om van te leven. Ons huis is van golfplaten gebouwd. We hebben een kamer die uitkijkt over een vervuilde binnenplaats waar andere mensen varkens houden. Het is echt moeilijk hier te wonen, maar door de NTS kan ik weer dromen.’
N e d e r l a n d
Veel van de kinderen op de New Tulip School zijn niet in Kathmandu geboren maar in de heuvels of de bergen. Omdat de ouders daar niet genoeg konden verdienen, zijn zij naar Kathmandu gekomen. Sommigen kwamen van honderden kilometers ver. Maar ook in Kathmandu kunnen ze geen geld verdienen omdat er niet voldoende werk is. Het leven in de stad is veel duurder dan in de dorpen zodat er nog meer geld nodig is. Santosh Neupane en Fulum Sherpa hebben dit ook meegemaakt.
een beetje geld maar niet voldoende voor het hele gezin. Ik kon daardoor niet naar school. Door de New Tulip School kregen we een kans toch te kunnen leren. Mijn broer, zusje en ik zijn erg blij dat we hier onderwijs mogen ontvangen! Ik moet vaak het eten koken, het huis schoonmaken, kleren wassen en de afwas doen. Mijn ouders kunnen dit niet doen omdat zij pas laat thuis komen van het werk. Daarnaast doe ik mijn best een goede en slimme leerling te zijn.’
vader werkt nu als metselaar in Kathmandu.
In huis De kinderen van New Tulip School wonen vaak aan de rand van Kathmandu en langs de rivieren van de stad. Als hun ouders werk hebben in een fabriek, kunnen ze soms via de baas voor veel geld één kamer huren. Een aantal kinderen woont in sloppenwijken waar ze met hun ouders een hut of een schamel huisje hebben gebouwd. Die hutten bestaan vaak maar uit één kamer waar de hele familie slaapt, kookt, eet en zit. Als de kinderen gaan slapen, zitten hun ouders nog naast hen te praten. Vaak wonen ook nog opa en oma in hetzelfde huis, zoals bij Sajan Aryal.
S c h o o l
19
Tu l i p
Zoals Manju Lama water moet gaan halen, helpen alle leerlingen van de NTS thuis mee in het huishouden. Zij moeten bijvoorbeeld de vloer vegen, kleren wassen, eten koken en de afwas doen. Vooral meisjes, want in Nepal is het huishouden nog altijd een taak voor vrouwen. Zo gaat het ook bij de familie van Sunita Rasjbansi: ‘Omdat mijn ouders de hele dag werken, kook ik het eten, doe ik de afwas, was ik de kleren, maak ik het huis schoon en pas ik op mijn broertje. Mijn broertje hoeft niks in het huishouden te doen. In Nepal zijn
N e w
Het bed is een centraal onderdeel in het huisje. Het is een houten bed met een mat van rijstplanten erop. Soms wordt in plaats van een matras een deken gebruikt en dan nog een deken om over je heen te trekken. Het bed is niet alleen om in te slapen, maar ook om de
Vrije tijd
N e p a l
Een groot bed
De huisjes hebben geen toilet. Buiten is er een toilet die de families vaak delen met andere mensen. Ook tandenpoetsen doen de kinderen buiten omdat de huisjes geen kraan hebben. Sommige kinderen moeten een kan water op een andere plek in de wijk halen om hun tanden te kunnen poetsen. Anderen hebben gelukkig een waterpomp voor de deur. Ook Manju Lama, een negenjarige leerling, moet de deur uit voor water: ‘Op zaterdag wassen wij meestal de kleren. Ik moet dan water halen omdat wij geen water in huis hebben. Ook voor het eten en drinken moet ik water halen.’
e n
In de meeste huisjes of kamers is het donker. De enige lichtbron is het daglicht dat door de deuropening valt. Als er ramen zijn - dat is niet altijd het geval - dan zijn ze erg klein en vaak zonder glas. Ook staan er vaak geen stoelen en tafels in huis. Wel hebben de meeste gezinnen een klein kastje en een zelfgemaakt bed. Als de mensen meerdere kleren hebben, dan hangen ze die aan een waslijn, aan het plafond of aan de muur, zoals je in het huis van Santosh Neupane kunt zien.
Water halen
N e d e r l a n d
Donker
rest van de dag op te zitten. Nepalezen slapen gewoonlijk met twee of drie personen in één bed. Soms liggen kinderen ook samen met hun ouders. Mensen in Nepal slapen niet in een pyjama, maar houden ‘s nachts gewoon hun kleren aan.
jongens belangrijker dan meisjes en daarom hoeft mijn broertje niks te doen, terwijl ik het huishouden doe.’
Geld verdienen
De meeste leerlingen van de NTS eten echter vooral rijst en linzen. In sommige gezinnen is zelfs daar niet altijd geld voor en dan gaan de kinderen dus zonder eten naar school. Dit is het geval bij Sunita en Anita Thakuri, Fulum Sherpa en Shova Kadkha. Zij zitten soms met een rammelende maag op school.
Tu l i p S c h o o l
21
N e w
Shova vertelt: ‘Mijn vader is metselaar, maar soms heeft hij geen werk. Dan blijft hij maanden thuis. Wij hebben dan honger en zijn vaak ziek. We lenen dan eten bij de winkel om in leven te blijven. Als mijn vader dan weer werk heeft, moet al het geld naar de winkel om onze lening af te betalen en hebben we weer honger.’ De leraar van Shova vertelt dat het meisje erg klein is voor haar leeftijd. Dit komt waarschijnlijk door het slechte en weinige eten. Ook andere kinderen op de NTS zijn erg klein voor hun leeftijd.
N e p a l
Naast het huishouden doen de kinderen van de NTS ook hun huiswerk. Omdat er in huis weinig ruimte is, zitten zij vaak op bed te leren, terwijl hun broertjes en zusjes erom heen aan het spelen zijn, schoonmaken of koken. Sommige kinderen maken hun huiswerk op straat. Gelukkig hebben de leerlingen van de NTS naast het naar school gaan, het huiswerk doen en het huishouden ook nog tijd om te spelen. Net als kinderen in Nederland doen zij handjeklap, hoepelen of hinkelen. Geld voor speelgoed is er niet, dus maken de kinderen hoepels
Het nationale eten in Nepal is dal bhat tarkari, rijst (bhat) met een soort linzensoep (dal) en een beetje groentencurry. Alleen rijke mensen eten daar ook vlees bij (maasu). Soms eten mensen in plaats van rijst chapati’s bij de curry. Dat zijn pannenkoekachtige ronde broodjes.
e n
Huiswerk en spelen
Dal bhat, het nationale eten
N e d e r l a n d
De kinderen op NTS hebben geluk, want veel arme kinderen in Nepal moeten naast het huishouden ook geld verdienen door te werken in een restaurant, een fabriek of op de markt. Zij kunnen dan niet naar school. Zonder het geld dat zij ophalen, kunnen de ouders niet voldoende eten kopen of de huur betalen. Sajan Aryal moet na school zijn ouders helpen om fruit te verkopen langs de kant van de weg. Manju Lama zegt bijvoorbeeld dat ze geluk heeft gehad dat naar de New Tulip School kan, want anders had ze net als haar broers en zus niet naar school gekund en moeten werken. Ook Fulum Sherpa is blij: ‘Mijn broer gaat niet naar school, maar ik krijg sponsoring van NTS om naar school te kunnen gaan. Nu hoop ik dat ik een betere toekomst zal hebben!’
van bamboestokken of gebruiken ze een fietswiel dat ze ergens gevonden hebben. Je ziet ze ook spelen met uit blikjes gemaakte auto’s of poppen van oude lappen. Door het knopen van een oude lap of plastic maken kinderen ook zo een voetbal.
Lekker met je handen eten In Nepal eten mensen maar twee keer per dag. Een keer ’s ochtends vroeg. Dan staat één van de vrouwen of dochters al vroeg op om rijst en linzen te koken. Het koken gebeurt op een houtvuurtje tegen een muur in de kamer, waardoor de hele kamer vol met rook staat. Dat prikt soms in je keel.
De meeste Nepalezen zitten op de grond tijdens het eten. In sommige gezinnen moeten de mannen eerst eten en mogen de vrouwen pas daarna eten. De kinderen eten, net als hun ouders, met hun handen. In Nepal gebruiken ze meestal geen bestek. Zij maken kleine balletjes van de rijst met linzen en schuiven die dan met hun duim naar binnen. Dat is best lastig.
N e d e r l a n d e n N e p a l N e w Tu l i p S c h o o l
23
Een brief van Sunita Thakuri
My lifestyle I am a student of New Tulip’s School. My name is Sunita Thakuri. I am 13 years old. I study in six class. I study very hard. My school is in Koteshwor. It has been established in 1998. It is established for poor people and for those who cannot pay enough money to read. My school is progressing very well. My school is in pink colour. My school has a library. In library, I study different kinds of books. That has been given me many important things. It freshes my tired mind also. The classrooms are very spacious and airy. My teachers are very good. They love me very much. They behave me good manners and speak politely. My teacher teach me many many good things in life. They help me to climb the progress hill. They show me good way. I have 8 members in my family. I have a good relation-
ship with my family. Father and mother are very weak. Though they weak they rear us hardly. We have got our life very hard. Though we are more in number, there is only my father to earn money. We are small. So we can’t halp him. I think I am so sorry to my father. But I am trying to keep him happy. I lived in mixed society. In my society, there are good people as well as bad. In my society, there are many rich people. They do not care us because we are poor people. Though my society do not care my teachers care for me. They have understood our problems. With the help of teacher, I think I can “English teacher”. When I become teacher, I will open school for poor people like my school. I will open school by collecting money from nowadays. There are many poor people who cannot pay fees to school. For them, I will open school, give free to read. Of course! I have to earn my living and my
e n N e p a l N e w Tu l i p S c h o o l
thing is I have no money.” When I heard that, I became sad. He didn’t care me. I had forced my mother. So, she went in search of school which is take few fees. She searched and searched, but she didn’t found. At last, my cousin came and show this school because she had understood our problem. We told our feelings to teacher and admit me. I became so happy. That day I jumped, screamed and laughed. From that day, I study hard. I am going to progress and forward. Though my father don’t take care, I do not lose my heart. I am happy now-a-days. This school brings me light world. I am satisfied with this school. Sunita Thakuri Deze brief van Sunita is zonder enige correctie afgedrukt.
N e d e r l a n d
parents’. I will take fee from rich students. But I will equal love and read to both of them. As a good citizen, it will be duty to serve the people of nations. After giving education to my society, I will go to undeveloped village and develop there. I will do the same which I did in my society. That’s all about my aim. About six years ago, I hadn’t read in this school. That’s time I had done nothing. That’s time I had live in darkness. I hadn’t know anything. That’s time I was curious to know many thing. I hadn’t know even how to write, how to read, how to speak, how to behave others, how to respect and how to do other works. I hadn’t know about past. My parent’s hadn’t enough money to admit me school. When other people went to school, I liked to go to school. I used to tell my feelings to my parents. But my father didn’t agree me. He told me: “You are a daughter. Daughter should not go to school. And another more
6.
Onderwijs in Nepal Het onderwijs is in Nepal anders georganiseerd dan in Nederland. Een normale school heeft tien klassen. Dit is een combinatie van de lagere en de middelbare school tezamen. Tot en met klas vijf is het onderwijs gratis, daarna moeten de ouders schoolgeld gaan betalen. Aan het einde van de tien jaar kun je examen doen. Dit examen is alleen op havo-niveau. Iedereen moet datzelfde examen doen, ongeacht of kinderen slim zijn of juist minder goed kunnen leren.
achter is dat alle kinderen er hetzelfde uitzien en je geen verschil ziet tussen de hele arme kinderen en kinderen uit rijkere gezinnen. De kinderen van NTS hebben vaak geen geld om een echt uniform te kopen en gebruiken dan restanten van oude uniformen. Hierdoor zijn er toch verschillen. Soms is hun uniform erg gescheurd, of zitten er geen knopen meer aan de broek. Sinds kort verstrekt NTS ook schooluniformen aan families die daar zelf niet voor kunnen zorgen.
Grote klassen
Anjana Khadga is 9 en gaat nu pas voor het eerst naar school. Nav Rokka is 13 en zit pas in de tweede klas, terwijl leeftijdsgenoten al in klas 6 of 7 zitten. Dat komt omdat zijn vader geen school kon vinden die hij kon betalen.
S c h o o l
27
Tu l i p
Een verschil met Nederland is ook dat de leerlingen in Nepal een schooluniform moeten dragen. Het idee daar-
N e w
Schooluniform
Er zijn ook ouders die het niet belangrijk vinden dat hun dochters naar school gaan, omdat die later toch worden uitgehuwelijkt. De docenten van de NTS praten met deze ouders om uit te leggen hoe belangrijk het is dat ook de meisjes onderwijs krijgen. Hierdoor is tweederde van de kinderen op NTS een meisje. Ze komen uit alle kastes en religies: Hindoes, Christenen, Boeddhisten en Moslims zitten bij elkaar. In tegenstelling tot hun ouders hebben deze kinderen een kans om aan de armoede te ontsnappen.
N e p a l
Kinderen die naar school gaan, leren daar méér dan alleen lezen, schrijven en rekenen. Ze leren bijvoorbeeld ook hoe belangrijk hygiëne is, om te voorkomen dat ze ziek worden. Daardoor kunnen ze beter voor zichzelf en anderen zorgen. Ook is er op school tijd voor ontspanning. De leerlingen vinden het leuk om samen te zingen en te dansen. Als je de hele dag in armoede leeft en moet werken, is het fijn om op school daar niet aan te hoeven denken.
e n
Méér dan lezen en schrijven
Sunita Lama vertelt: ‘Ik ben 12 jaar en zit nu pas in klas 1, net zoals mijn vriendin Sunita Bhujel die 11 jaar is. Dat is zo laat, wij zijn veel te oud voor deze klas. Onze ouders beseften niet dat scholing belangrijk is: ze hebben zelf ook nooit op school gezeten. En er was ook geen geld voor school. Maar gelukkig kunnen we nu toch nog leren.’
N e d e r l a n d
De meeste scholen zijn van de overheid. Het onderwijs is er vaak niet zo goed, onder andere omdat de klassen erg groot zijn. Soms zitten er wel zestig kinderen in één klas, van verschillende niveaus. In de dorpen kunnen de kinderen vaak maar les krijgen tot klas vijf, omdat er geen geld is voor vervolgonderwijs. In steden vind je ook privéscholen. Die zijn vaak erg duur maar het onderwijs is er wel beter.
7.
Leerlingen voor leerlingen Verschillende scholen in Nederland hebben zich ingezet om ervoor te zorgen dat de leerlingen van NTS goed onderwijs krijgen. De leerlingen hebben een dialezing gezien waarin zij meer leerden over de NTS en over het leven in Nepal. Daarna gingen zij aan de slag. Elke school pakt dat weer anders aan, maar alle acties zijn erg succesvol gebleken. Zo steunt basisschool de Bijenkorf uit Assendelft al 8 jaar lang de NTS en een onderwijsproject voor blinden van ICFON (zie www.icfon.nl). Elk jaar halen de leerlingen huis aan huis geld op met een enveloppenactie.
N e p a l N e w Tu l i p
ICFON helpt… u toch ook!
S c h o o l
Basisschool Lidwina en basisschool de Witte Olifant uit Amsterdam voerden een eenmalige actie voor de NTS. Ouders, leerlingen en leerkrachten organiseerden op beide scholen een uitgebreide fancy fair waar de kinderen allerlei spelletjes deden en zelfgemaakte producten verkochten. Onder het genot van Nepalese thee en
Naast de New Tulip School financiert ICFON nog veel meer projecten in Nepal, waaronder blindenonderwijs, landbouwonderwijs, introductie van betere landbouwmethoden en nieuwe gewassen, geiten voor arme families, spaargroepen, microfinanciering en kinderclubs. Deze projecten kunnen wij echter alleen met uw hulp ondersteunen. Wilt u ook een sponsoractie opzetten voor één van de projecten, dan kan ICFON u voorzien van projectinformatie, lesmateriaal over Nepal en u ondersteunen bij het opzetten van de actie. Na afloop houden wij u op de hoogte van de voortgang van het project. Het zal dan snel duidelijk worden hoeveel mensen u kunt helpen, ook met relatief kleine bedragen.
e n
De vreugde was groot toen de leerlingen in het voorjaar van 2006 de nieuwe lokalen in gebruik konden nemen. De kleurrijke wandkleden die de leerlingen van basisschool Wolters hadden gemaakt kregen een ereplaats in de nieuwe lokalen.
Oproep voor acties voor ICFON
N e d e r l a n d
Basisschool Wolters uit Den Haag heeft vier jaar lang acties gevoerd voor de NTS. De leerlingen ondersteunden de bouw van meer klaslokalen, zodat er meer arme kinderen naar de NTS kunnen. Door het contact dat ze hadden met NTS deden de leerlingen hard hun best tijdens de sponsorloop. Ook haalden zij tijdens verschillende pleinfeesten veel geld op.
koekjes konden de ouders genieten van het Nepalese sfeertje dat in de school hing. De opbrengst van de actie op de Lidwina is besteed aan het opknappen van het oude gebouw van de NTS. De muren van de lokalen kregen een mooie kleur en door het vergroten van de ramen is het nu extra licht. Basisschool de Witte Olifant zorgde dat er een dakterras op het oude gebouw kwam, waar de leerlingen in de pauze veilig buiten kunnen zitten. Door de bouw van de nieuwe lokalen zijn zij namelijk veel speelruimte kwijt geraakt.
29
Dit is een fotobijschrift. Om de tekst te kunnen beoordelen op afbrekingen, is hij Agnisit prat dunt do odio euipsus cillum amcore duiscip ex elis eu facil exerostrud et, se velesse quipissim ver sumsandre veliquat alis dit luptatem dolenim dolor alit ulputat.
