Willy Cauwelier (1e jaar ASO in 1966) en dochter Lie Cauwelier (afgestudeerd in 2008)
“Ik hou van een uitdaging in mijn leven!” Interview door Tatjana Bondarenko (6e economie – wiskunde) en Julie Vandekerckhove (6e wetenschappen – wiskunde)
Willy aan het werk in zijn atelier
Lie in het IKOB (Museum hedendaagse kunst) tijdens GWP te Eupen, oktober 2007
Julie: Even over uw schooltijd, waarom hebt u voor het Koninklijk Atheneum gekozen? Willy: Eigenlijk heb ik daar niet voor gekozen, mijn ouders hebben mij daar naartoe gebracht (lacht). Vroeger was het zo dat als je niet katholiek was, het moeilijk was om een school te vinden. Mijn grootvader ging speciaal naar Moeskroen omdat daar de dichtstbijzijnde rijksschool was. Lie: Bij mij waren het ook mijn ouders die ervoor gekozen hadden.
1
Tanya: Wat waren uw favoriete vakken? Willy: Ik had niet echt favoriete vakken, maar eerder favoriete Ik had niet echt favoriete leerkrachten. Het vak maakte niet echt uit, zolang dat het een vakken, maar eerder favoriete goede leerkracht was die zijn vak goed kende, was ik leerkrachten. geïnteresseerd. Je kon zien aan mijn punten welke leraars ik graag had. Lie: Mijn favoriete vakken waren geschiedenis en Latijn. Nu studeer ik aan de universiteit ook geschiedenis met een minor kunst en archeologie. Het was niet alleen aan mijn leerkracht te danken, want in mijn vrije tijd zocht ik zelf veel op over de geschiedenis. Willy: Geschiedenis deed ik ook graag, maar het liefst van al deed ik handenarbeid wat gegeven werd door meneer Van Lernberghe (die we ook “patatje” noemden). Het is eigenlijk een beetje door hem dat ik interesse in de kunst heb gekregen, want hij motiveerde mij altijd in de lessen.
Julie: Heeft u genoten van uw schooltijd? Willy: Neen, ik ging eigenlijk niet graag naar school, wat waarschijnlijk komt omdat ze mij een jaar te vroeg naar school hebben gestuurd. Ik was dus altijd de jongste van de klas, en vooral op jonge leeftijd hink je gemakkelijk achter. Het eerste middelbaar heb ik gedubbeld, dus dan zat ik weer bij mijn leeftijdsgenoten. In die tijd telden ze eigenlijk de jaren af, het eerste middelbaar van nu werden toen de zesdes genoemd. In het tweede jaar ben ik dan naar het technische gegaan en het was vanaf dan dat ik graag naar school ben beginnen gaan. Ik heb eerst mechanica gedaan en dan bouwtechnicus. Lie: Bij mij was het net omgekeerd, pas de laatste jaren ging ik niet graag meer naar school. Ik was het gewoon een beetje beu.
Tanya: Wat hebt u na uw schooltijd gedaan? Willy: Ik ben begonnen met grafiek te studeren, wat ik een maand of 2 volgehouden heb. Daarna heb ik mijn huidige vrouw leren kennen, die studeerde aan de sociale school in Kortrijk. Ik ben dan haar gevolgd naar Kortrijk om meer tijd door te brengen met haar. Toen ik besefte dat de sociale school absoluut niets voor mij was, ben ik bij een tekenbureau gaan werken. Dit heb ik 6 maanden volgehouden, waarna ik begon aan mijn burgerdienst. Tijdens mijn dienst ben ik gehuwd en daarna ben ik terug naar Gent getrokken en heb ik 4 jaar kunst gevolgd. Daarvan heb ik een diploma. Lie: Ik studeer nog altijd, dus echt veel kan ik daar nog niet over zeggen (lacht).
Julie: Kunt u wat vertellen over uw privéleven? Willy: Momenteel ben ik al 37 jaar samen met Gerrie waarvan we 33 jaar getrouwd zijn. Ik heb 2 kinderen, Lie is er natuurlijk 1 van, maar ik ook nog een zoon, Ben. Lie: Ik heb een vaste relatie, maar ik ben nog niet aan trouwen toe.
Julie: Hebt u bijzondere hobby’s? Lie: Ik zit in het cultuurcomité van een studentenclub, misschien kan je dat wel als een bijzondere hobby rekenen.
2
Willy: En je films dan? Lie: Ja, inderdaad, ik ben wel een grote filmliefhebber. Maar uiteindelijk heb ik niet zoveel tijd meer om veel hobby’s te hebben, aangezien dat ik heb wel druk heb met mijn studies. In het weekend ben ik dan ook graag bij mijn vriend en familie.
Julie: Wat vindt u belangrijk in uw leven? Lie: Familieee! (Lacht). Willy: Bij mij is dat variatie, dus geen sleur. Ik wil wel wat regelmaat in mijn leven, bijvoorbeeld op hetzelfde uur Ik hou van een uitdaging in mijn opstaan, maar ik wil overdag niet steeds dezelfde dingen leven! doen. Ik heb nu een periode gehad waar ik trappen maakte, nu moet ik trouwringen maken. Ik hou van een uitdaging in mijn leven! Ook in relaties moet er variatie zijn, zo gaan ze lang mee. Kijk maar naar mij en Gerrie!
Tanya: Wat geeft volgens jou zin aan het leven? Willy: Als atheïst zeg ik dat het leven geen zin heeft, je moet het gewoon zelf zinvol maken. Gelovigen staan dan weer achter het scheppingsverhaal, ze geloven dus in een creatie en niet in evolutie. Je hebt wel al eens gehoord van de creationisten. Lie: Inderdaad, maar als zij gelijk hebben, ben ik mijn tijd aan het verspillen aangezien ik met archeologie bezig ben. Volgens hen zijn archeologische vondsten daar geplaatst door mensen of is het God die hun trouwheid wil testen. Willy: Er is nu ook een programma op tv dat “het zesde zintuig” noemt. Mijn filosofie over het paranormale is zo, als het bestaat is het normaal en als het niet bestaat dan bestaat het gewoonweg niet. Moest er iemand met zijn gedachten een lepel kunnen buigen, dan zou dit niet paranormaal zijn, maar gewoon een kracht van de mens die we tot nu toe nog niet ontdekt hebben.
Tanya: Heeft u iets dat u aan de jongeren van nu wilt zeggen, een raad bijvoorbeeld? Willy: Ik zou zeggen, volg vooral een richting die je zelf wilt. Lie: En als het niet lukt, probeer dan iets anders. De kans is Als iets niet lukt, probeer dan eens groot dat als je aan iets begint, het misschien niet is zoals je iets anders. het jou voorgesteld had. Willy: Je moet in de eerste plaats emotioneel intelligent genoeg zijn. Je moet dus met mensen kunnen omgaan, weten wat er past en niet past bij sociaal contact. Lie: Er zijn bijvoorbeeld mensen met een universitair diploma die baas zijn van een bedrijf, maar die het niet kunnen, alleen omdat ze niet met hun personeel kunnen omgaan. Wat ik ook een goede tip vind, is: leer plannen. Wacht nooit tot op het laatste moment met je huiswerk, want vooral aan de universiteit zal dit niet meer lukken. Je moet je werk verspreiden, of anders geraak je er niet.
Julie: Vindt u dat u een goede opleiding heeft gehad? Lie: Ik vind van wel, er wordt soms wel eens gezegd dat wij een lager niveau in het KA hebben dan in andere scholen. Dit vind ik niet zo, want mijn klasgenoten zijn geslaagd aan de Gentse, de Leuvense
3
en de Brusselse universiteit, in eerste zittijd. Het ligt gewoon aan de persoon zelf, hoeveel jij je ervoor inzet.
Tanya: Welke waarden heb je van de school meegekregen? Willy: Zeker verdraagzaamheid. Lie: Ja inderdaad, iedereen is eigenlijk welkom. Je hebt alle soorten godsdiensten, maar ook de OKAN (onthaalklas voor anderstalige nieuwkomers). Zo zitten veel verschillende culturen door elkaar. Willy: In mijn tijd was er niet iets zoals een OKAN, maar er werden wel ook verschillende godsdiensten gegeven zoals protestants en orthodox.
Tanya: Heeft de school je visie op leven en geluk meebepaald? Willy: Misschien een klein beetje, maar het grotendeel is toch wel te danken aan mijn familie en vrienden. Lie: Ja, want het is van thuis dat je jouw waarden meekrijgt. Schoolt speelt daar, voor mij dan, een niet zo’n grote rol in.
Artistiek werk van Willy Cauwelier Willy Cauwelier is zelfstandig beeldend kunstenaar, ontwerper en aannemer metaalconstructie geboren te Roeselare in 1954. Hij volgde academie in Roeselare samen met Isidoor Goddeeris, Geert Clarisse en Luc Degryse. Hij kreeg een opleiding monumentale kunsten aan de Koninklijke Academie voor Schone kunsten in Gent van 1976 tot 1980. Hij studeerde er af in de richting monumentale kunsten. In datzelfde jaar was hij laureaat van de Provinciale Prijs West-Vlaanderen voor nietmultipliceerbare kunstvormen. (uit de website van Willy Cauwelier: www.lachose.be)
Dit werk werd gemaakt door Willy voor zijn dochter Lie toen ze 2 jaar was. Het werk bestaat uit een verzameling van flesjes water uit alle rivieren van België. Willy heeft samen met zijn vader alle Belgische rivieren geïnventariseerd en overal een staaltje water genomen. Op die manier heeft hij een archief gemaakt van de kwaliteit van de Belgische wateren anno 1992. Van iedere actie nam Willy’s vader foto’s (deze zijn niet te zien op de foto hiernaast). Ook deze belangrijke momentopnamen maken deel uit van het werk. Willy’s vader (°1925) is zeer geïnteresseerd in aardrijkskunde, hij heeft Latijns-Griekse humaniora gevolgd maar kon niet verder studeren door de oorlog.
4
Dit was een tijdelijk project in 2009 (15 juni-15 september) in het Provinciedomein Sterrebos te Roeselare. De brug bestaat uit 100 fluogele metserskoordjes over een lengte van 30 meter en 2 meter breed. Het is een poëtische vertaling van het idee van een vrouwelijke brug: pure poëzie maar niet bruikbaar.
Dit werk noemt “Persvrijheid”. Het bevindt zich in de Zuidstraat, vóór de Culturele dienst van de stad Roeselare (in 2009 tijdelijk verwijderd voor restauratie).
In 2006 legde Willy drie lijkwaden op de vloer van klaslokalen. Afdrukken op doeken van de lichamen van zijn vrouw, kind en hemzelf. De doodsangst is een universeel gegeven maar in verschillende culturen wordt er op een andere manier mee omgegaan. Zijn eigen doodsangst en de angst wat je dierbaar is te verliezen heeft hij proberen te vatten door lijkwaden af te drukken van zijn vrouw en twee kinderen en van hemzelf. Ook de zorg voor de doden speelt mee in dit werk.
Stoel met zes poten.
5
