Titel: het grote dansfeest (met dank aan Lizan Geurtsen) Bouw: groep 7 Tijdsindicatie totaal: 50 min. Doel van de les: Aan het eind van de les hebben de leerlingen met behulp van het werkblad ‘mensvormen’ een lijntekening van een beweging getekend. Foto’s van kinderwerk
De opdracht: dansen moet je doen. Lekker op muziek bewegen. Sierlijk of wild, modern of klassiek, … bewegingen tekenen op papier zijn moeilijk, je zal bewegingen moeten suggereren. Maak met behulp van het worstenmannetje (werkblad) een beweging zichtbaar. Benodigd materiaal: werkblad, schaar lijm, papier, stift, etc.
Kunstwerk: Titel: Agnes DeMille Dancing (foto) Kunstenaar: Gjon Mili Context: Dans, danscanon, Inleiding; bekijk een (grappige) klassieker https://www.youtube.com/watch?v=iW 35nQUZdk4 (vanaf minuut 4.30) Verhaal van Martin Hunziker: een verhaal om de leerlingen mee te nemen in de foto van Gjon Mili (zie aan het eind van de les: dit verhaal is eerder gepubliceerd in de methode Moet je doen, beeldend Thieme Meulenhoff) Reflectie op het kunstwerk. Vraag 1; vraag wat kinderen zien in de foto van Gjon Mili. Laat de leerlingen aanwijzen. Vraag 2: afhankelijk van wat leerlingen vertellen vraag je door op wat de leerlingen bij vraag 1 aandroegen: verbind met die vragen ervaringen en gedachten en gevoelens van de leerling aan het kunstwerk. Instructies: Technische: Let op; de grondvormen van het mensfiguur hebben ‘overlap’ die de gewichten van het mens vormen: de bovenarm dus op de punt van de driehoek die de schouder voorstelt, de onder en boven armen over elkaar waardoor er een elleboog ontstaat. De twee driehoeken ruim over elkaar leggen: anders ontstaan onbedoeld wespentailles. Verbeeldende: kijk dit kan en dit kan en dit en zus en zo... van elke houding een foto. en als je al die foto’s achter elkaar legt heb je een filmpje... https://www.youtube.com/watch?v=sxyHHUYW-‐g4 Werk en begeleiding: • Knip de grondvormen • Vorm een dansend mens • Plak op • Knip het geplakte mens als een geheel uit: vergeet geen nek te knippen. • Leg het uitgeknipte mens op een mooi stukje papier en trek om Reflecteren: Vraag 1; Vraag wat kinderen gemaakt hebben, laat ze vertellen over hun eigen kunstwerk. Laat de leerlingen aanwijzen. Vraag 2: afhankelijk van wat leerlingen vertellen vraag je door op wat de leerlingen bij vraag 1 aandroegen: verbind met die vragen ervaringen en gedachten en gevoelens van de leerling aan het kunstwerk. Verhaal Martin Hunziker bij Agnes DeMille Dancing van kunstenaar: Gjon Mili
Zie je de vaart, de beweging? Hier wordt gedanst! Niet zo maar een beetje bewogen op een ritme. Nee, gedánst. Bewegen op een ritme, dat doe je op feestjes. Of liever, dat doe ík op een feestje: een beetje wiebelen op muziek. Soms schiet er eens een arm of been los en dan kijk ik er zelf wat verbaasd naar. Geschrokken bijna. Alsof ik niet helemaal zeker ben of dat lichaamsdeel wel bij mij hoort. Ik raak dan ook altijd uit het ritme, zo verbaasd ben ik. Dat komt het dansen niet ten goede, dat kun je je voorstellen. Nee, het is maar goed dat ik geen danser ben geworden. Dat zou bij voorbaat een mislukte carrière hebben betekend. Als ik dan eens loskom, eens goed uit mijn dak ga, dan valt mijn oog altijd op iemand die staat te lachen. Ik val dan onmiddellijk stil. Het maakt me niet uit waarom diegene lacht, maar het idee dat ik heel misschien het onderwerp ben van spot doet mijn ledematen verlammen. Ken je dat? Het gevoel dat iedereen op je let? Dat al het gegrinnik wel om jou zal zijn? Nou, dat heb ik met dansen (en nog wel vaker trouwens, maar dat is een ander verhaal). Niet dat ik het niet kan hoor, dansen, nee dat niet. Alleen weet eigenlijk niemand het. Soms, als ik heel uitgelaten ben, dan dans ik wild, soepel en precies op het ritme van de muziek. Alleen is dat wel altijd op mijn eigen kamer. Dan zet ik mijn stereo zo hard dat zelfs de hardst lach niet te horen is. En mijn bureaustoel staat onder de klink van de deur. Stel je voor dat je grote zus je kamer ineens komt binnenvallen of nog erger: je moeder! Zogenaamd om te vragen of de muziek wat zachter kan. Dan schiet ze natuurlijk ook direct in de lach en niets is dodelijker voor een dans dan een lachende oudere zus of moeder. Nee, hier wordt echt gedanst. De twee middelste dansers zijn gevangen in hun sprong in de lucht. Ik kan geen gezichten zien, maar volgens mij lachen ze allemaal. Zo lekker moet het zijn om samen, precies op het ritme een goede beweging te maken. Dat je het gevoel hebt dat het klopt: dat de beweging precies bij de muziek past én dat je samen met anderen die beweging gestalte geeft. Misschien moet ik toch eens vragen of er iemand met me wil dansen.
