23 Laurier Geeft smaak aan de stichting
Inhoud pagina 3 6 Nederlandse Onderwijstentoonstelling De leerkracht als mens pagina 4 en 5 6 Titus Brandsmaschool
4 8
Directie tweedaagse
Koers zetten voor de komende jaren De ambities voor de komende jaren helder krijgen, zowel op stichtings- als op schoolniveau. Dat was het doel van de directie tweedaagse op 8 en 9 februari. Een primeur! Alle directie leden (directeuren en adjuncten), collega’s van het stafbureau en de centrale directie van de Laurentius Stichting waren daarbij aanwezig. Sandrina Visser-Mulder doet verslag. Door Sandrina Visser-Mulder Op dinsdag 8 februari worden we in Leusden ontvangen door Joke Reijman, de algemeen directeur van de Laurentius Stichting. Voor alle directieleden en collega’s van het stafbureau is het een leuk moment van weerzien. Onder het genot van een kop koffie en thee kletsen we vroeg op de ochtend al heel wat af! Is deze goede en fijne sfeer een voorbode voor de komende twee dagen?
Kennismaking pagina 6 6 International Technology and Education Meeting
De tweedaagse wordt begeleid door trainer/ adviseur Jos Hartendorp. Hij vertelt dat elkaar (leren) kennen de basis is voor
Meer digi-smaak aan de stichting pagina 7 6 Personalia Column pagina 8 6 Persoonlijk bekeken
4 Laurier maart 2011 * jaargang 6 * nummer 23
een goede samenwerking. Daarom starten we met een kennismakingsactiviteit. We moeten op volgorde van lengte gaan staan en mogen niet met elkaar praten. (Wisten jullie dat Wim van Mourik de langste directeur van de stichting is?) Daarna moeten we gaan staan in volgorde van lichte naar donkere ogen en wederom mogen we niet met elkaar praten. De laatste opdracht is gaan staan in volgorde van het aantal dienstjaren bij de Laurentius Stichting. (Wisten jullie dat Hans Verberk het langst in dienst is?) In het gesprek dat daarop volgt, komen de diverse tijdsbeelden uit de jaren ’70, ’80, ’90, etc. naar voren. De veranderingen worden al snel duidelijk.
Werken met passie en kennis Al heel vroeg wist ik dat ik ‘schooljuf’ wilde worden. Wellicht droeg het feit dat ik het oudste kind was in een heel groot gezin - en dus veel broertjes en zusjes had om over te moederen en schooltje mee te spelen - daaraan bij. Aan die keuze heb ik nooit getwijfeld en wat was ik trots toen ik op mijn twintigste juf werd van een eigen klas.
Laurier 24
De meeste jaren bracht ik door op een Haagse binnenstadsschool met grote klassen vol kinderen die op zijn minst een moeizame start in het leven hadden. Ik herinner mij Jeannette, een grote driftkikker die zich bediende van enorme krachttermen, terwijl zij eigenlijk alleen maar behoefte had aan warmte en aandacht. En roodharige Wimpie, die erg veel moeite had met leren en wiens vader de buurt terroriseerde, maar die ’s avonds met zachte geluidjes zijn duiven naar binnen stond te lokken. Of Henkie, die allerlei rotstreken uithaalde, maar een heel groot hart had. De klas was af en toe net een soort buurthuis. Wij hadden veel planten en dieren (!) in de klas. Wie had ooit van allergieën gehoord? Onder het dictee zat de parkiet luid te kwetteren. Na school verzorgden de kinderen de vissen, de cavia en het konijn, terwijl anderen voor de plantjes zorgden. Op zaterdag gingen wij met zijn allen trimmen in het park en in de vakanties moest altijd een paar kinderen op weg naar het zwembad plassen bij de juf als ze haar huis ‘toevallig’ passeerden. Ik was een trotse juf en werkte met hart en ziel, maar tegelijk ook vanuit intuïtie, want in tegenstelling tot tegenwoordig was ik mij niet erg bewust van hoe ik nou het beste uit kinderen kon halen. Ik keek en luisterde vooral naar de kinderen. Een leerlingvolgsysteem bestond uit een lijstje met cijfers. Gelukkig weet ik uit de reacties van oud-leerlingen hoe zij over mij dachten en kreeg ik onlangs van een bijna vijftigjarige oud-leerling te horen dat hij vroeger een beetje verliefd was op mij. Toch denk ik weleens dat ik het fijn had gevonden iets meer te weten van wat Marzano beschrijft in zijn boeken ‘Wat werkt op school’ en ‘Wat werkt in de klas’. Zodat ik beter had geweten wat voor verschil je voor een leerling kunt maken als goede school en vooral als goede leerkracht. Dat wens ik al onze leerlingen toe. U toch ook? Joke Reijman Algemeen directeur
Toen een krijtbord, nu een Smartboard. Toen de typemachine, nu de computer. Maar de gedrevenheid waarmee onderwijs gegeven wordt is niet veranderd en dat is een mooie conclusie.
Ambities Er volgt een Lagerhuisdebat over het onderwijs. Aan de hand van stellingen debatteren we met elkaar en het debat verloopt vlot en soepel. Eén van de volgende onderdelen is het samenwerken aan ambities. Jos geeft een stuk theoretische achtergrond, waarna we in subgroepen verder praten over de ambities van de scholen, de acties om onze doelen succesvol te kunnen bereiken en mogelijke beren op de weg. Na een plenaire terugkoppeling is het tijd om even te ontspannen middels een creatieve workshop. Louki van Ruyven, leerkracht binnen de Laurentius Stichting, leidt de workshop. Iedereen krijgt een placemat met daarop het logo van één van de scholen en we maken een tegeltje van klei met daarop iets wat je passend vindt voor de andere school. De resultaten zijn mooi. Alle tegeltjes komen op het stafbureau te hangen.
Reeks grote kansen De tweede dag gaan we dieper in op de ambities. We praten veel met elkaar en het is fijn om te merken dat er binnen de Laurentius Stichting veel ambities zijn voor de komende jaren. De doelstellingen zijn: het verhogen van de kwaliteit van het onderwijs, het realiseren van een goed pedagogisch leer- en werkklimaat en imagoverbetering van de scholen en de stichting. Maurice Bavelaar, directeur van de Titus Brandsmaschool, sluit de tweedaagse af met het ‘Ik hou van Holland Laurentius spel’. De hilariteit is groot en uiteindelijk is Berend Plant de grote winnaar van het spel. Als aandenken krijgt iedereen een tegel met een spreuk erop: ‘We worden allemaal geconfronteerd met een reeks grootse kansen, op een schitterende wijze vermomd als onoplosbare problemen’. De beginsituatie van dinsdagochtend was inderdaad een voorbode voor de tweedaagse; in een goede en gezellige sfeer hebben we ambities kunnen delen en koers kunnen zetten voor de komende jaren!
Inspirerende dag op Nederlandse Onderwijstentoonstelling Adjunct-directeur Daniëlle van Zundert en IB-er Melanie van Slobbe van de Titus Brandsmaschool bezochten op 27 januari de Nationale Onderwijstentoonstelling. Zij vertellen wat hen is opgevallen en wat er aan het eind van de dag in hun tas zat. Door Daniëlle van Zundert en Melanie van Slobbe Gewapend met lege tassen en wensenlijstjes van collega’s gaan wij op weg naar de Nationale Onderwijstentoonstelling. Terwijl Melanie nog wat sms-jes beantwoordt over het afnemen van de AVI, schuiven we aan in de rij bij de CNVstand voor een glas verse jus d’orange. Uiteraard voegen wij onze namen toe aan de lange lijst collega’s die het ook niet eens zijn met de 300 miljoen euro bezuinigingen op passend onderwijs. We krijgen een stress-eendje (‘je staat niet in je eentje!’) waarvan we later op het journaal van 9 februari een broertje of zusje voorbij zien vliegen richting Marja van Bijsterveldt. Tijdens de NOT vliegen de stressballetjes je overigens in allerhande vormen en maten om de oren. Kunnen
we hier van een trend spreken? Wat zegt dit over de werkdruk in het onderwijs?
Leuke gesprekken Met ons lijstje in de hand gaan we op zoek naar informatie over nieuwe methodes technisch lezen en rekenen. We bezoeken de stands van Zwijsen, Malmberg en Thieme Meulenhoff. We vervolgen onze weg en komen in de Dyslexiestraat waar we kunnen zien hoe leerlingen uit het voortgezet onderwijs met Kurzweil (een programma dat alle digitale teksten voorleest) werken. Via de Techniekstraat en de Kinderboekenstraat komen we bij de stand van ESIS, waar we ons laten informeren over digitale schoolrapporten. Onderweg worden we aan gesproken door iemand van Inschool; wat volgt is een leuk gesprek over het werken met groepsplannen, effectieve instructie en andere speerpunten van het onderwijs in Nederland. We constateren dat we met onze school op de goede weg zitten!
Heel veel pennen Het is een vermoeiende maar ook inspirerende en informatieve dag. Aan het
Daniëlle (r) en Melanie op een e-card die vanaf de NOT verstuurd kon worden.
einde van de middag gaan we met tassen vol pepermuntjes, stressballen, zadelhoesjes en pennen, heel veel pennen, weer richting huis. Volgende keer (22 tot en met 26 januari 2013) zijn we weer van de partij, maar dan nemen we de rest van ons team ook mee!
De leerkracht als mens Door Karin Melis Tijdens een gesprek met collega identiteitsbegeleider Bill Banning over de communicatie tussen onderwijsmensen, stond de criticus in mij op. Ik wilde er van alles tegenin brengen. Wonder boven wonder wist ik mijn innerlijke, kritische rechter het zwijgen op te leggen. Bill Banning (51), die tevens docent levensbeschouwing is, kon zijn hele verhaal doen. Er ontstond contact door wederzijdse betrokkenheid. We waren geen talking heads, geen sceptici, maar met heel ons wezen betrokken in het gesprek. Deze Bill Banning heeft hierover een zeer toegankelijk en ontwapenend boek geschreven: ‘Onderwijsdier in hart en nieren; Een persoonlijke visie op groei, professionaliteit
en pedagogisch vermogen’. Hij schreef dit vanuit zijn overtuiging dat ons vermogen tot persoonlijke groei de belangrijkste voorwaarde is voor een dynamisch pedagogisch klimaat. Anders gezegd: de verbinding, de werkelijke relatie met de leerling, is de basis van alle vakinhoudelijke didactiek. In zijn boek laat Banning zien hoe de verwerking van en reflectie op persoonlijke ervaringen ons gaan en staan als leerkracht, en dus ook als pedagoog, diepgaand beïnvloeden. De schrijver kan het niet vaak genoeg zeggen: het gaat om heel de mens, heel de leerling, heel de leerkracht. Het gaat nadrukkelijk niet om vooropgezette beelden en vooroordelen; die mogen welbewust naar de sloop omdat ze verdere groei hinderen en een werkelijke verbinding met de leerling
beletten. ‘Mens genoemd worden is benoemd worden door anderen’, schrijft Bill. Dat rijmt op een gedichtje van Neeltje Maria Min dat als een mantra door mijn hoofd ging terwijl ik het boek las: ‘Noem mij, bevestig mijn bestaan/ Laat mijn naam zijn als een keten/ Noem mij, noem mij, spreek mij aan, o/ Noem mij bij mijn diepste naam/ Voor wie ik liefheb, wil ik heten’. Dat is de kern van onze persoonlijke groei en daarmee het vermogen om de relatie met je medemens, de leerling aan te gaan. De rest is commentaar. Bill Banning: Onderwijsdier in hart en nieren; Een persoonlijke visie op groei, professionaliteit en pedagogisch vermogen. Uitgeverij Damon, 2007. ISBN 978 90 5573 831 1.
Laurier 3 3
Schoolportret:
Titus Brandsmaschool Directeur Maurice Bavelaar van de Titus Brandsmaschool ontvangt mij hartelijk voor dit schoolportret. De school bestaat bijna veertig jaar en als kind heeft Maurice ook op ‘de Titus’ gezeten. Bij zijn aantreden als directeur, nu vier jaar geleden, leek de school nog verdacht veel op de school uit ‘zijn tijd’. In 2008 is de school verbouwd. Maurice geeft enthousiast een rondleiding door de school. Door Carla Veurbaaiem Al bijna veertig jaar is de Titus Brandsmaschool gevestigd in twee gebouwen in de Van Rijslaan in Delft. De verbouwing in 2008 was hard nodig. Wat direct in het oog springt, is de glazen
haalde hij de kracht om door te gaan. Hij was een goed mens, een echt voorbeeld voor ons allemaal.”
Hoe zou je de Titus Brandsmaschool typeren? “We staan bekend als een school waar degelijk onderwijs gegeven wordt. De meest recente ontwikkelingen binnen het onderwijs passen wat dat betreft prima bij onze ideeën over het lesgeven. Opbrengstgericht werken heeft voor onze school ook geen enorme veranderingen gebracht. Desondanks hebben we de laatste jaren wel enige aanpassingen gedaan binnen onze school. Allereerst is er aandacht geschonken aan de instructie. Wij vinden dat instructie de basis is voor leren! De leerkrachten geven nu zoveel mogelijk les via het directe instructiemodel. De
Laurier 44
overkapping in de hal. Maurice: “Dit geeft de school een heel open karakter, iets dat past bij de visie van de school. Het moet een school zijn waar leerlingen, ouders en medewerkers zich thuis voelen.” De ouders spelen een grote rol binnen de school en zijn op dit soort ‘gewone’ dagen ook op school te vinden. Een vader zit in de aula te ‘flitsen’ met leerlingen uit groep 3; de penningmeester van de OR heeft overleg met de administratrice. Ik begin me ook al aardig thuis te voelen en een attente conciërge bezorgt een lekker kopje koffie. Eenmaal rustig zittend in het open kantoor van Maurice komen we te praten over het onderwijs op de Titus Brandsmaschool.
zeven fases van dit model komen in veel lessen terug, maar er blijft uiteraard ruimte voor eigen initiatief. We wilden de leerlingen ook meer samen laten werken en door het gebruik van coöperatieve werkvormen is dit zeker gelukt. Op dit moment bieden we van groep 1 t/m 8 een stuk of 25 werkvormen aan en het is duidelijk te zien dat leerlingen er steeds beter mee omgaan. Het biedt mooie onderwijsmomenten aan, wanneer bijvoorbeeld een vrij teruggetrokken meisje toch het woord moet voeren namens een groepje en dat degene die altijd op de voorgrond treedt, even pas op de plaats moet maken.”
Wat zijn jullie volgende stappen na deze vernieuwingen? Allereerst, Titus Brandsmaschool, waar komt die naam vandaan? “Pater Titus Brandsma werd geboren op 23 februari 1881. Hij wilde mensen helpen zoveel hij kon. In de Tweede Wereldoorlog verzette hij zich tegen het Duitse bewind. Pater Titus werd opgepakt. Later werd hij naar het concentratiekamp in Dachau in Duitsland gebracht en bleef daar andere mensen helpen. In de ziekenzaal is pater Titus op 26 juli 1942 gestorven. Na de oorlog is hij niet vergeten door de mensen: hoe dapper hij was en hoe hij zich inzette voor andere mensen, ongeacht hun achtergrond. Pater Titus was een man die vertrouwde op God. Uit het geloof
“Borgen en continueren zijn ook belangrijk, we willen niet van het één in het ander doorschieten. De leerkrachten moeten ook gewoon de tijd krijgen om vernieuwingen in hun handelen in te passen. Er blijven nog genoeg uitdagingen hoor. We gaan het werken met de handelingsplannen aanpassen, waarbij het groepsplan steeds vaker het individuele handelingsplan gaat vervangen. Daarbij gaan we veel meer gebruik maken van de analyses van de toetsen. De rapportage naar ouders ligt nu onder de loep: wat willen we eigenlijk aan ouders laten weten, waarom en op welke manier?”
Jullie laten de leerlingen toch niet alleen maar leren, wordt er nog een beetje gelachen hier?
Nog even over de speelpleinen, zonder al te kritisch te willen zijn, maar dat kan beter hè?
“Het is hier zeker niet saai! Leren is al niet saai, maar buiten het gewone lesprogramma zijn er veel gezellige activiteiten. De weeksluiting die al veertig jaar bestaat, is een klassieker. Als ouders, opa’s en oma’s hier in de aula zitten om hun kroost te bewonderen, zit ik met veel plezier in mijn kantoor, dat een prima uitzicht biedt op dit tafereel. Daarnaast organiseren de leerkrachten tien keer per jaar een techniekmiddag, waarbij de groepen verdeeld worden en er allerlei spannende activiteiten plaatsvinden. Er worden ook steeds vaker groepsoverstijgende activiteiten georganiseerd, soms binnen een bouw, soms zelfs van groep 1 t/m 8. De projectweek die er weer aan komt, is ieder
“Helemaal mee eens. En dat gaat gelukkig ook gebeuren. Als het goed is, kan ieder moment de schop de grond in gaan. We hebben samen met onze buren, de Delftse Daltonschool, met de gemeente Delft en de kinderopvangorganisaties van onze scholen een heel mooi plan ontwikkeld. Het thema is cirkels, of zoals ze in het ontwerp genoemd worden: kralen. Er komen allerlei nieuwe speeltoestellen, maar wel andere dan de standaard ‘wipkip’. Het worden toestellen waarbij je zelf ook je fantasie kunt gebruiken; het staat van tevoren niet vast wat je gaat doen op zo’n toestel.”
Laurier 3 5
jaar een spektakel en vrij recent hebben we de goede-doelenactie gehad. We hebben dit jaar geld ingezameld voor de cliniclowns en zoals het er nu naar uitziet, kunnen we binnenkort een bedrag van rond de 1 4.000,- overmaken naar deze fantastische organisatie. De oorkonde die we van hen kregen, krijgt een mooi plekje op school. Tenslotte: volgend jaar wordt de commissie ‘plezier en lol’ opgericht, daar verwacht ik veel van!”
Een degelijke school staat dus niet gelijk aan ouderwets en saai? “Zeker niet, dankzij de inzet van alle collega’s hier op school, en dan gaat het om de administratrice, de conciërge, de leerkrachten en ondersteuners, hebben de kinderen hier een fijne basisschooltijd en daar draait het om. Natuurlijk moeten we resultaten boeken, maar plezier voor kinderen en collega’s moet altijd voorop blijven staan. Op naar de volgende veertig jaar!”
In het kort: School: Titus Brandsmaschool
Directeur: Maurice Bavelaar
Adres: Van Rijslaan 6, 2625 KX Delft
Adjunct-directeur: Daniëlle van Zundert
Telefoon: 015 - 2563929
Aantal leerkrachten: 28
E-mail:
[email protected]
Aantal leerlingen: 303
Website: www.titusbrandsmadelft.nl
Aantal groepen: 13
International Technology and Education Meeting In januari bracht een groep leerkrachten van de Laurentius Stichting een bezoek aan Londen in het kader van de studiereis ITEM (International Techno logy and Education Meeting). De driedaagse stond in het teken van bijeenkomsten, workshops, scholenbezoek én de vakbeurs BETT. Volgens Smart boardcoach Aad Lindeman “een waardevolle studiereis waarin veel interessants te bekijken en beluisteren viel”. Door Aad Lindeman Tim Rylands vertelde in een prachtig verhaal over de toepassingen van met name spel en gaming in het onderwijs. Hij gaf voorbeelden van educatieve websites die op allerlei manieren zijn in te zetten. Zie ook www.timrylands.com. Ook presenteer-
Laurier
den negen collega’s een ICT project op hun school. Stuk voor stuk goede presentaties. Samen met een vakjury mocht het publiek kiezen welke deelnemers door gaan naar Moskou voor de Europese finale.
Scholenbezoek Op het programma stond ook een bezoek aan twee Engelse basisscholen. Opvallend waren de strakke lesmethodes met beloningen voor goed gedrag en goede prestaties. De leerkrachten benadrukken vooral het positieve en spreken vaak hun waardering uit. Hierdoor is de sfeer in de school prettig en lijken de kinderen trots op hun school.
Vakbeurs BETT Ook bracht de groep een bezoek aan de BETT, een grote beurs op gebied van ICT
en onderwijs. Hier waren veel zaken te zien die de scholen nu al gebruiken of waar we in de toekomst mee te maken gaan krijgen, bijvoorbeeld laptops, iPads en touchtafels. Ook op het gebied van software zijn er veel nieuwe materialen. Kortom, volop inspiratie voor de Laurentius scholen!
Meer digi-smaak aan de stichting
64
In januari hebben vele personeels leden de enquête over dit blad, de Laurier, ingevuld. Van de 750 formulieren zijn er 173 retour ontvangen. Bedankt daarvoor! We zetten de conclusies op een rij.
van onderwijsondersteunend personeel | meer diepgang in artikelen | meer aandacht aan stichtingsbrede schooloverstijgende activiteiten | persoonlijke verhalen | interviews | stukjes over gedrags- en leerproblemen | leerkracht- of groepsportret | ouderrubriek
of oudercommissie aan het woord | meer themanummers.
Negatieve reacties Maar er zijn ook negatieve reacties binnengekomen, zoals: overbodige ‘babbel’ stukjes | te dure uitgave, zeker in
Door Elma Cools De Laurier wordt zo goed als altijd gelezen, de opmaak wordt erg mooi gevonden, de columns gewaardeerd en vier keer per jaar een uitgave is prima. Daarbij wordt de voorkeur uitgesproken voor het handhaven van een papieren versie van de Laurier. Het gegeven eindcijfer ligt rond de 7,5. De redactie is blij met de hoeveelheid positieve reacties.
Ik lees graag over 140 120 100 80 60
129
127
105
40 20
51
99
79 13
0
Suggesties We kregen ook vele suggesties binnen voor nieuwe rubrieken, zoals: marktplaatsrubriek | praktische tips | prijsvraag | studiemogelijkheden en ervaringen van collega’s, bijvoorbeeld ook
Voorkeur uitgave Lau 150 100
99
Personalia
Column
Jubileum: 20-03-2011 Loes Reijken-de Poorter, 25 jaar onderwijs, bestuur en school, De Regenboog
Pensioen: 01-03-2011 Harry Bogers, met FPU, stafbureau Laurentius Stichting
Geboren: 29-11-2010 07-01-2011 28-01-2011 01-02-2011 14-02-2011 10-03-2011 11-03-2011
Nalethy, dochter van Esmeraldha Pas, Het Baken Fleur, dochter van Francoise Dexel, De Wilgenhoek Milan, zoon van Jessica de Koster, Het Baken Hailey, dochter van Kimberley Plugge, De Gouden Griffel Jewel, dochter van Monique Marten-Dersjant, De Christoffel Floor, dochter van Susanne Plug, De Gouden Griffel Jente, dochter van Heidi Melgers, De Gouden Griffel
79 Interne mobiliteit: 01-03-2011 Jan Noorlander, van De Willibrord naar Het Baken 13 Duin, van Mariaschool Den Hoorn naar Mariaschool Rijswijk 01-04-2011 Saskia
Uit dienst: 01-04-2011 Stanske de Bruijn, Willibrord
Voorkeur uitgave Laurier 150 100 50 0
72
97
digitaal
papier
tijden van bezuiniging | zonde van tijd en geld, dat kan beter besteed worden aan het onderwijs en de leerkrachten | het blad is wat dun | liever meer aandacht aan leerkrachten dan deze uiterlijke vertoning | enkele exemplaren per school voldoet | wat oubollig | liever materialen in de klas dan dit blad | magertjes van inhoud.
Digitaal Ten aanzien van de vraag naar een digitale of papieren versie van de Laurier blijkt er een lichte voorkeur te zijn voor de papieren versie. Toch wil de redactie zich gaan buigen over de vraag of de Laurier digiwaardig is. Immers, er zijn beduidend meer mogelijkheden om informatie, bijvoorbeeld in de vorm van filmpjes en directe links, op te nemen. Ook zal dat kostenbesparend zijn. Meer variatie geeft meer (digi) smaak aan de stichting!
Targets deel 2 Een aantal Lauriers geleden heb ik een column geschreven over targets in het onderwijs. Op het moment dat ik deze column schrijf, zijn we in de ban van de CITO van groep acht. Al weken lang leven we hier naar toe en met gemengde gevoelens gaan we de CITO tegemoet; er is veel geoefend, we zijn ambitieus immers net zwakke school af - en willen, maar moeten ook, onze targets halen! Targets? Volgens mij zit het hele leven vol met het behalen van targets. Dat begint al als je geboren wordt. Ik als ‘new born mama’ zit volop in de wereld van baby’s en inderdaad, mijn dochter is nog geen tien minuten oud of ze heeft haar eerste ‘tien’ al binnen op de APGAR score voor pasgeborenen. Daarna volgen de bezoeken aan het consultatiebureau. Zo ook laatst… We komen binnen, mijn dochtertje wordt gewogen en gemeten, dit wordt in de curve gezet en daar verschijnen de lijnen, vergelijkbaar met toetsresultaten in ESIS. Van wat ik zie, word ik blij en niet veel later bevestigt de arts dit: ze groeit goed! Dan volgt een vragenstorm. Rolt ze al? Pakt ze al speeltjes van de ene hand in de andere hand? Reageert ze op haar naam? Kan ze al zitten? Op alles antwoord ik keurig ‘ja’ en de arts is driftig alle hokjes aan het aankruisen, concluderend dat ze aan alles voldoet. Hoera! We hebben de targets voor baby’s van negen maanden behaald! Terug naar school. D-day is aangebroken, de score van de CITO komt binnen en, jawel, onze target is gehaald. We zitten zelfs boven het landelijk gemiddelde met een score van 537.8! We zijn trots, en die targets? Ach, als je ze behaalt zijn ze echt zo slecht nog niet! Sandrina Visser-Mulder
Laurier 3 7
Persoonlijk bekeken
Colofon
Peter Beijersbergen over ‘Community-singing’
Laurier is een uitgave van de Laurentius Stichting en verschijnt vier keer per jaar. Artikelen uit Laurier kunnen door de aangesloten scholen zonder toestemming van de uitgever worden overgenomen. Het overnemen of reproduceren van artikelen door anderen is uitsluitend mogelijk na schriftelijke toestemming van de uitgever. De redactie behoudt zich het recht voor ingezonden artikelen te redigeren, in te korten of met opgaaf van redenen te weigeren. Inhoudelijke veranderingen vinden plaats in overleg met de auteur. Bijdragen bij voorkeur per e-mail.
Adres
“Als 220 kinderen gaan zingen, krijg ik wel eens kippenvel” Juf: “Jongens, pak allemaal je rekenboek/ taalboek/ aardrijkskundeboek.” Klas: “Jeeeh/ yes en bluhhh/ oh néé.” Bekende geluiden voor elke juf of meester bij de aankondiging van elke willekeurige les. Behalve voor meester Peter van de Sint Jozefschool. Zodra de klas hem over de gangen hoort aankomen met zijn muziekkar, zitten de kinderen in no-time startklaar. Peter Beijersbergen, afgestudeerd aan het Koninklijke Conservatorium in Den Haag, is na 31 dienstjaren op de Sint Jozefschool als vakleerkracht muziek een begrip geworden. Zoals hij zelf aangeeft is muziek een heerlijk uitleefmoment voor veel kinderen: “Vooral kinderen die op cognitief gebied niet zo goed meekunnen, komen op muzikaal gebied prima aan hun trekken. Bij leervakken moet er vaak nagedacht en beredeneerd worden, met muziek is luisteren heel belangrijk en dan kun je al heel snel meedoen.”
Wij-gevoel Voor kinderen die druk en beweeglijk zijn (bijvoorbeeld ADHD) is muziek een fijn moment: ze mogen lekker zingen, ze krijgen een instrument waarop stevig gespeeld mag worden en vaak kan en mag er bewogen worden tijdens de les. De kinderen kunnen hun energie even kwijt. Wat Peter vooral mee wil geven aan de kinderen, is dat muziek je meeneemt uit de dagelijkse sleur, je denkt even aan iets anders. Peter: “Samen zingen is bovendien leuk, het geeft een mooi wij-gevoel. Als je zingt is iedereen gelijk; slim of minder slim maakt dan niet meer uit.”
Grootse muziekles Peter leidt drie keer per jaar de zogenaamde ‘Community-singing’ op de Sint Jozefschool.
“De hele school komt dan in de hal samen voor een grootse muziekles van een uur. Met 660 kinderen lukt dat natuurlijk niet in één keer, dus zijn er drie sessies van ongeveer 220 kinderen. In elke sessie zitten kinderen van groep 1 t/m 8. Ik maak daarom een programma waarin de kleuters tot en met de groepen 8 aan hun trekken komen. Dat is vaak een heel gepuzzel, maar ook een geweldige uitdaging om te doen.” Meestal worden in de week voorafgaand aan de Community-singing de liedjes alvast geoefend tijdens de muzieklessen, zodat de kinderen de meeste liedjes kunnen meezingen. Maar Peter zorgt ook altijd voor iets speciaals tijdens de sessie, zodat de kinderen hun aandacht erbij houden.
Samen “Als die 220 kinderen gaan zingen, dan krijg ik wel eens kippenvel. Tot nu toe zijn het nog steeds de hoogtepunten van het jaar”, zegt Peter. “Belangrijk is dat de collega's goede afspraken maken met de kinderen omtrent gedragsregels en dat gebeurt dan ook iedere keer weer. Daardoor worden de kinderen steeds weer geconfronteerd met het feit dat ze dit samen doen, met ieders medewerking. En als je dan hoort hoe de bovenbouwklassen reageren met een applaus als de onderbouw een liedje heeft gezongen, dan is dat hartverwarmend!”
Laurentius Stichting Burgemeestersrand 59 Postbus 649 2600 AP Delft Telefoon 015-2511440 E-mail
[email protected] Website www.laurentiusstichting.nl
Redactie Maurice Bavelaar van de Titus Brandsmaschool,
[email protected] Contactpersoon voor De Gabriëlschool, Laurentius Praktijkschool, Laurentiusschool, Mariaschool Den Hoorn, Mariaschool LookWest, Het Muizenhuis en Titus Brandsmaschool Fred Berendse van de Godfried Bomansschool,
[email protected] Contactpersoon voor Godfried Bomansschool, Mgr. Bekkersschool, Bernadette Mariaschool, De Bonte Pael, Cornelis Musius, Do Re Mi, De Oostpoort. Sandrina Visser-Mulder van de Godfried Bomansschool,
[email protected] Contactpersoon voor De Christoffel, Mariaschool Rijswijk, Petrusschool, De Piramide, De Regenboog, Sint Jozefschool. Karin Melis van het stafbureau Laurentius Stichting,
[email protected] Contactpersoon voor Het Baken, De Gouden Griffel, De Kwakel, Pius X, De Poolster, De Wilgenhoek, Willibrord en het Stafbureau. CommSa, Pijnacker
Coördinatie en realisatie CommSa, Pijnacker
Oplage 1.000 exemplaren
