INFORMATIE-BULLETIN VAN EN VOOR DE LO/SPORTORGANISATIE -
Het Werk
I
Functietoewijzing officieren is rond door aoo Rob Jansen
Die
I
f'unctietoewijzing bij de officieren in onze organisatie is
rond. De laatste categorie, de luitenant'), is op de manage~ mentdag van 26 april bekend gemaakt. Op deze bijeenkomst kregen de adjudanten Sjors Röttger, Rob .lansen jr, Fons Krijnen, Ron Gits en Gert Borneman van hun commandant de rangonderscheidingstekclls van luitenant uitgereikt. In een eerder stadium werden de majoors Rob Zimmermann en Nico Spreij al bevorderd tot luitenant kolonel. Kap Johan Groen en kap Hans van der Kaaden zijn majoor geworden. De luitenants Ruud Dominicus, Ad Derksen en Piet Paul kregen er een ster bij en stappen voortaan als kapitein door onze organisatie. De functies zijn door CDPO afdeling PDBOT als volgt toegewezen:
Luitenant kolonel Hoofd Sectie Bedrijfsplannen/pJv commandant: Rob Zimmermalm: Hoofd Kenniscentrum: Nico Spreij.
C-LO/Sporlgroep Johannes POSlkazerne: Dick SlLlbbe:
C-LO/Spongroep RVS-kazerne: Marien van den Eijndcn; C-LO/Sportgrocp Engelbrecht van Nassaukazerne: Piet Paul; C-LO/Sportgroep van Hornekazcrnc: Ruud Domillicus.
Eerste luitenant Facilitairbedrijf Materiaal: Hennie Wetcrings~ Facilitairbedrijf Infra: Piet de Boer; C~LO/Sportgrocp Ede: Rob Jansen jr: C-LO/Sportgroep GSK: Ad van der Hooft; C-LO/Spongrocp JWF-kazerne: Rini IJzelenberg; LO/Spongroep Kamp Koningsweg Noord: Gen Borneman; C-LO/Sportgroep Kootkazerne: Ron Gits; C-LO/Sporlgroep Lpl 't Harde: Klaas Holt; C-LO/Sportgroep Bernhardkazerne: Sjors Röttger; C-LO/Sportgroep Dumoulinkazerne: Fons Krijnen; PIv C-LO/Sportgroep Duitsland: Jacco van den Burg; Omcier Managementondersteuner OK: Rob van Leeuwen: Officier Managementondersteuner RVS: Jeroen Velders.
Majoor
Adjudant
Hoofd Bureau Beleid & Doctrine: Henk Stuut; Stafofficier Marketing en Externe Bedrijfsplannen: Ruben Driever: Stafofficier bedrijfsplannen: Wim Roest; C-LO/Sportschool: Johan Groen; C-LO/Sportregio Noord- en Oost-Nederland: Jan Pasman; C-LO/Sponregio Zuid- en West-Nederland: Staz Szamrowicz; C-LO/Spol1regio Duitsland: Ton de Vaan; Statüf1ïcier regio Noord- en Oost-Nederland: Ronald Hagènus; Stafofficier regio Zuid- en West-Nederland: Marcel Wiegmink; Hoofd Sectie Sport KMA: Hans van der Kaaden.
C-Materiaalbevoorradingsgrocp Fac: Karel Wylenzek.
Kapitein Hoofd Bureau Opleidingsontwikkeling KC: Bert van Leeuwen; Stafofficier Doctrine KC: Jan Maree; Hoofd Opleidingscoördinator LOSS: Ad Derksen; C-Instructiepcloton LOSS: Arnold Hofste; Stafofficier regio Oost- en Noord-Nederland: Ad van de Weg; Stafofficier regio Zuid- en West-Nederland: Jan Harting; C-LO/Sportgroep Oranjekazerne: Jan van den Dool;
I
Inhondsopgave Jaargang 6, nummer 4, mei] 999
Functîetoewijzing officieren is rond door aoo Rob lansen Panta Rhei, deel 2 door Frits Oldenburger Dip1oma-uitreildng en beëdiging op één dag door sm Richard Hesterman Sjaak de Vries was zîjn tijd vooruit door ClOO Rob Jansen Adventure LO/Sportinstructeur door sgt I Jan Joosen Wist u dat door aoo Rob lansen
Pag. Pag. 2 Pag. 5 Pag. 7
Pag. 10 Pag. 11
Zandloper
Geschiedenis I--
I
Panta Rhei, deel 2 door Prits Oldenburger
ID i e 71 jarige Frits Oldenburger werkte eerst even als militair en later als burger in de LO/Sportorganisatie. Hij kwam op als dienstplichtige in Assen in 1950 en zwaaide als bnrgerdocent op het OCLO in 1987 in Ossendrecht af. De tussenliggende 37 jaar volgde hij de veranderingen en vernieuwingen in de LO/Sport op de voet en zag veel van het huidige beroepspersoneel aan zich voorbijtrekken. Frits Oldenburger zette zijn, zeker niet helemaal volledige levensverhaal, op papier en zal door de Zandloper in verschillende afleveringen worden gepubliceerd onder de titel Panta Rhei. Hier volgt het tweede deel: De School Militaire Lichamelijke Opvoeding van 1940 tot 1960. In het maartnummer van jaargang 3 van de Zandloper heeft de overste Spreij in zijn artikel van School voor Legergymnastiek naar LO/Sportschool reeds een kort historisch overzicht van de SMLO in Hooghalen gegeven. De nu volgende artikelen liggen in het verlengde van zijn bijdrage.
Het begin De eerste cursus voor LO/Sportpersoneel werd in 1945 gegeven op de KMA in Breda. De cursusduur was ongeveer
vijf weken! De tweede cursus was in Harderwijk, waarna de opleiding in 1946 naar Hooghalen ging onder de naam School voor Militaire Lichamelijke Opvoeding (SMLO). In verband mel de Politionele Acties in hel voormalig Nederlands-Indië werd medio 1946 in Hooghalen een gevechtseenheid gelegerd, waardoor de School tijdelijk naar Ommen verhuisde. Begin 1947 keerde de School terug naar Hooghalen en bleef daar tot 1976. Met een onderbreking van een half jaar in Ommen zou gedurende dertig jaar de SMLO synoniem zijn met Hooghalen.
Ommen Kamp 'de Laarbrug' in Ommen lag idyllisch aan de boorden van de Vecht. Evenals in Hooghalen betrof het ook hier een barakkenkamp. In dc crisisjaren van 1930 waren veel van deze kampen opgezet in hel kader van de werkverschaffing bij de ontginning van woeste gronden in Drente en OverijsseL Op de vroegere plaats van het barakkenkamp ligt thans een camping. De accommodatie in Ommen was nihil. Geen gymzaal, geen sportveld en geen hindernisbaan, Alles vond in de openlucht plaats, Alleen het zwemmen had een normaal verloop en vond plaats in Zwolle. Alles vond dus onder zeer primitieve omstandigheden plaats, maar wat is primitief. Hébert (grondlegger van een systeem van licha-
BarakkenkamJ) de Laarbrug in Ommen. Ook {/an de Vecht werden de LO/Sporrinstrucleursemhlemel1uitgereikr.
2
Zandloper
SMLO 1947, toen kerels nog kerel waren!
melijke oefeningen in Frankrijk, de zogenaamde methode naturèl) zou Ommen als een eldorado hebben gezien.
De SMLO (1946-1976) Algemeen Hooghalen had voor die tijd een redelijke accommodatie. Twee gymzalen, een dojo, moderne hindernisbaan, een redelijke atletiek- en werpaccommodatie en voorts een overvloed aan ruige bossen. zandverstuivingen, heide en waterpartijen rondom. De ouderen onder ons hebben aan Hooghalen hun beste, maar soms ook hun slechtste herinneringen. Goede herinneringen vanwege de sfeer en eigen identiteit, maar soms ook minder prettige herinneringen vanwege de strakke, autoritaire leiding en de slechte verbindingen. Veel leerlingen en docenten. die op de School hun eerste schreden in het opleidingswerk hebben gezet, zijn later in hoge functies in de Nederlandse sportwereld gaan bekleden, zoals: Jan Bos, rector Academie voor Lichamelijke Opvoeding; Wim de Heer, secretaris NOC/NSF; Jan Groenman, directeur CIOS; Jan Kasper, hoofd opleidingen KNVB en thans directeur bij AZ'67 te Alkmaar; Hans Westerhof, hoofd jeugdopleiding Ajax; Koops, Koppendraaier en van de Berg docenten aan ALO's. Dejal'en '40 Vanaf 1946 tot en met 1949 verschenen met tussenpozen van een jaar de voorschriften VS-2700 deel I tot en met IV. Naast doel en plaats van de militaire lichamelijke oefening, werden in deze voorschriften de gymnastiek, atletiek en het nemen van hindernissen (deel I) het zwemmen (deel II), de
3
spelen (deel lil) en het ongewapend gevecht (deel IV) behandeld. De totale inhoud van deze voorschriften omvatte meer dan vijfl10nderd bladzijden. Er was dus wel iets! Aangevuld met de zogenaamde 'Richtlijnen', uitgegeven door de toenmalige Inspecteur der Opleidingen was dit pakket bijna twintig jaar lang richtinggevend voor de praktijk van de militaire lichamelijke oefeningen. Aangezien de ideeën van de Oostenrijkse schoolgymnastiek in die jaren in Nederland een goede voedingsbodem vonden, was het geheel sterk Oostenrijks georiënteerd. Tot de MO-ers, die in de jaren 1946/1948 op de SMLO als instructeur werkzaam waren, behoorden van Koningsveld (Hl), Bruinsma, Velding en Siegers. Siegers werd later één van de burgerdocenten. In 1948/1950 waren dit Kranenburg (Hl), Ris, Kraal en Bos. De jaren' 40 waren rustige jaren. Er waren meestal niet meer dan twee klassen in opleiding, die ongeveer vijf maanden duurde.
De jaren ' SO De oefenaccommodatÎes waren redelijk met als topper de moddersloot langs de oostzijde van het kamp. Door middel van een touwslinger of een polstoksprong was deze natuurlijke hindernis vrijwel altijd het begin en einde van de veldloop of cross. De legering van de leerlingen en Vaste Staf was in de beginjaren zeer primitief. De legeringsbarakken hadden geen eigen sanitaire voorzieningen, iedereen moest naar de centrale douchebarak, de enige barak in het kamp die centraal werd verwarmd. Alle barakken werden' s winters verwarmd met kolenkachels. Ook in de houten gymnastiekzaal stonden in de hoeken vier grote kachels, die 's win-
Zandloper weken te geven, nam deze dreiging weg. Maar Hasselman verdween en met hem zijn dreigende doctrine en de persoon die de LO en Sport opnieuw met veel verve in de steigers zou zetten, heette maj Karel de Wijk.
Appèl in Hooghalen in 1947. ters roodgloeiend stonden te branden. Tijdens het zaalvoetbal waren deze kachels de meest gevaarlijke tegenstanders. In die jaren stonden de barakken ook nog niet op een betonnen fundering. Als gevolg hiervan haalde de diefstal van krentenbollen bijna de landelijke pers. Vlak na de oorlog was de krentenbol nog een traktatie en tegen Kerstmis zou elke leerling zo'n felbegeerde bol als verrassing op zijn bord krijgen. Maar alle bollen waren 's ochtends uit de keuken verdwenen. Paniek alom en razzia's in alle barakken. Maar nergens een krentenbol. Uiteindelijk werden ze gevonden onder de houten vloer van de keuken, gedeeltelijk op- en aangevreten door de ratten. Pas in de jaren' 60 werden alle barakken op betonnen funderingen geplaatst en behoorden dergelijke calamiteiten tot het verleden. Alle barakken kregen toen tevens centrale verwarming en sanitaire voorzieningen.
Het regime Het regime was streng. Tijdens de eerste les militaire pedagogiek werd er veelal op gewezen dat een subaltern officier de aanspreektitel 'Weledelgestreng', droeg. En dat moest dan als volgt worden geïnterpreteerd: "Wees weledel voor de mindere en gestreng voor jezelf." Alle leerlingen keken dan met veel instemming en hoopvol naar de docent, die echter dacht: "De beste praktijk is een goede theorie." Tussen acht en vijf uur was het 'gaan', dat wil zeggen het zich voortbewegen zonder zweefperiode, een privilege dat alleen aan de Vaste Star was voorgehouden. Leerlingen deden alles in de looppas met als gevolg dat de periostitus de meest voorkomende blessure was. Appèls en begin en einde les werden door een bel signaal aangegeven. Straf betekende vrijwel altijd een verloren weekeinde. De militair arts zat in Assen en de School had zelf een MGD-barak met een verpleger. Een bekende verpleger was Samucls, genaamd Sam. In beginsel werd men alleen naar Assen doorgestuurd als een lichaamsdeel moest worden geamputeerd. De afbraak Onder invloed van de Hasselman-doctrine (zie vorig artikel) waren de beginjaren 1950 vrij somber. Er dreigde zelfs een opheffing van de School. Het plan echter om alle jonge wapen instructeurs een stoomcursus van ongeveer zes
4
Majoor Karel de Wijk De Wijk was de nieuwe commandant LO/Sport in Den Haag. HU kende veel generaals en kolonels in het Haagse circuit, waarmee hij tijdens de Tweede Wereldoorlog in krijgsgevangenschap had gezeten. Bovendien hadden de Politieke Acties in het voormalig Nederlands-Indië en de Koreaanse oorlog bewezen, dat het fysiek nog altijd de belangrijkste wapenuitrusting is van een soldaat. Maj de Wijk was in de ' SO-er jaren het boegbeeld van de LO/Sport. Hij had goede relaties bij de Generale Staf en had een enorme fighting spirit. Zijn vierkant gelaat met vooruitstekende kin sprak boekdelen. Boksen was dan ook zijn favoriete sport. Mede door zijn toedoen startte medio 1953 op de SMLO de vier maanden durende opleiding voor dienstplichtige onderofficieren, spoedig gevolgd door een zes maanden durende opleiding voor beroepsonderofficieren. De kroon op zijn werk was de acht maanden durende opleiding voor officieren om daarna de akte MO-P aan de Academie voor Lichamelijke Opvoeding te Den Haag te behalen. In 1955 wist hij de benoeming te bewerkstelligen van vijf burger docenten te weten: Scheepmaker, Siegers, Oldenburger, van de Loo en Jansen. Hoewel de Wijk veel veldslagen won, verloor hij de laatste in zijn gevecht om een hogere rang te bereiken voor de LOlSportofficieren zonder de akte MO-P. Hij overspeelde daarmee in de '70-er jaren zijn hand en verdween als een verbitterd man naar de regio Oost. In feite is hij de grondlegger geweest van de personele en infrastructurele basis van de huidige LOlSportorganisatie. Het cursusbestand De verschillende opleidingscategorieën werden aangeduid met letters: Klas A/B : dpl oo'n KL (duur vier maanden); Klas C : dpl oo'n KLu (duur vier maanden); Klas 0 : ber oo'n KL (duur zes maanden); Klas E : otrn KVV/BOT (duur acht maanden); Klas F : dpl MO-ers KL/Klu (duur twee maanden); Klas G : opleiding tot sm LO/Sport (duur 5 1/2 maand). Daarnaast werden periodiek oriëntatie- en herhalingscursussen gegeven. Een historisch jaar was 1954 toen de eerste officiersklas van start ging, bestaande uit de luitenants Chermin, Huting en Roosenburg. Een klein klasje, die twintig jaar later door overste Kees Meîjll zou worden afgetroefd. Hij vormde namelijk een klas van één man, doch werd liefdevol opgenomen door de toenmalige D-klas met coryfeeën als Piet Paul en Desi Boutersc. De gemiddelde sterkte van de officiersklassen lag tussen de vijf en tien leer~ lingen. De praktijklessen werden veelal samen gedaan met de D-klas. De officiersklassen hadden een stevig pakket aan algemeen vormende vakken, waaronder sociologie, cultuurgeschiedenis en wijsbegeerte. Toen tijdens het examineren van deze vakken Karel de Wijk als gecommitteerde aanwezig was, verzuchtte hij: "Dit heb ik tijdens mijn KMA-opleiding gemist." Wordt vervolgd.
Zandloper
Het Werk
Diploma-uitreiking en beëdiging op één dag
I
door sm Richord Hesterll10n
li.i1l oensdag 21 april was het dus zo ver. Het personeei L!!J van de LO/Sportschool \-vas al enkele weken bezig met de voorbereidingen om de tweede lichting BRT-ers van een diploma te voorzien. Tevens werd cr naar een combinatie gezocht om geHjktijdig een aantal geslaag~ den te beëdigen. De dag vooraf aan de festiviteiten werd onder leiding van adjudant Hans \Vesterdllin driftig voorgeoefend. Aan het einde van de dag kon alleen maar worden geconcludeerd, dat de vt'cersomstandigheden de enige spelbreker zou kunnen worden. 'D-day', het ochtendprogramma stond in het teken van de diploma-uitreiking. De uitreiking zou in de officierskantine plaatsvinden, zodat wc nict van \veersinvloeden aHlankelijk waren. De geslaagden en hun familieleden en de genodigden werden verwelkomd !Ilet ecn kop koffie en een sluk cake. Na wat handengeschud werden ze door de cerememiemeester kap Jan Maree verzocht plaats te nemen op de reeds klaargezette stoelen in een afgeschermde, aparte ruimte. De commandant van de LO/Sportschool, de maj Ruben Drievcr opende de uitreiking door een ieder welkom te heten. Vervolgens ging hij middels enkele anekdotes in op ervaringen en nuttige zaken die tijdens de opleiding van de BBT -klas aan bod waren gekomen. Hierbij werd de "rode bladzijde' van de opleiding aangehaald. Daarbij is het
Aoo Hm/s WesterdllÎlll/1N
zUn niel/ive EBT-ers
5
onderwerp 'langlaufen' wel heel letterlijk genomen. Zoals zo vaak wordt cr achteraf smakelijk om gelachen. Daarna werd er overgegaan naar de daadwerkelijk uitreiking van de diploma's. Als eerste en in dit geval ook de beste van dc opleiding, werd de sgt Koster verzocht naar voren te komen. Hij mocht door zijn uitstekende puntenlijst. het diploma en een cadeautje (een stropdas van de LO/Sportorganisatie) in ontvangst nemen. KLu Voor het eerst werd een diploma uitgereikt aan een LO/Sportinstructeur van de Koninklijke Luchtmacht. De korporaal Thalen kreeg als eerste en zeker niet als laatste zijn diploma uitgereikt. De andere vertegenwoordigster van de KLu, 'korporaIc' Santegoeds heeft nog niet aan alle opleidingseisen voldaan en kon zodoende nog geen diploma ontvangen. M~\j Dennis Brouwer, sportofficier van de KLu, bedankte na de uitreiking de LO/Sportorganisatie, omdat zijn KLu-mensen deel mochten nemen aan de opleiding en hij sprak de hoop uit deze samenwerking in de toekomst te continueren of zelfs uit te breiden.
Vertrouwen LKol Peter Rommelse kreeg tot slot het woord en feliciteerde de (ex)cursisten en hun familie met het behalen van het
Zandloper
diplorml. Daarbij gaf hij een stuk uitleg over wat de BBT-er voor de LO/Sportorganisatie betekent. Daarbij haalde hij wel aan, dat de LO/Sportinstructeur in eerste instantie milîtair is, waar hij of zij middels een militaire opleiding voor is opgeleid. De taak, hel uilvoeren van hel specialisme, waar de LO/Sportinstructeur voor staat, is daarom niet minder belangrijk. Toch in deze rumoerige tijden, waarbij de laatste ontwikkelingen in Kosovo nog maar eens werden aangehaakl, moet de huidige BBT -er met alles rekening houden. Hel feit dat in de organisatiestructuur van de LO/Sportorganisatie uit het BBT-bestand de toekomstige BOT-er worden geworven, werd door HwI Rommelse nog eens uit de doeken gedaan. Een woord van dank ging naar de maj Driever, de kaderleden van de LOSS en alle mensen die deze opleiding op wat voor een manier dan ook hebben ondersteund. Er op vertrouwende en de hoop uitsprekend dat de 'verse' LO/Sportinstructeurs een fijne, maar vooral ook leerzame periode tegemoet gaan, sloot hij zijn toespraak af door een ieder een smakelijke maaltijd toe te wensen en ze gaarne 's middags bij de beëdiging terug te zien.
Beëdiging Van de 21 geslaagden moesten nog verschillende de eed of belofte afleggen. Drie van de te beëdigende militairen kozen voor de eed. Op deze ceremonie was de dag vooraf ook geoefend, hetgeen bij de daadwerkelijke uitvoering goed te zien was. Kap Arnold Hofsté trad op als souffleur en ondanks de vaak lastige zinnen werden er geen fouten gemaakt. De muzikale omlijsting door de militaire kapel werd beperkt door het alleen maar spelen van het Wilhelmus na de laatste beëdiging. Reden hiervoor was een sterfgeval eerder in de week van militair werkzaam op de Bernhardkazernc. Om begrijpelijke redenen mag een kapel in dil geval alleen het hoogst noodzakelijke spelen. De beë-
I
6
digde militairen en hun familieleden, de genodigden zoals de commandanten van de LO/Sporlgroepen en' de regiocommadanten waar betrokkene komt te werken. werden in de oflïcierskantine voor de receptie uitgenodigd. Tegen het einde van de middag ging een ieder richting huis en konden we terug zien op een geslaagde dag.
De geslaagden De volgende mensen behaalden hun diploma, de namen met een sterretje e) zijn de mensen die tevens zijn beëdigd: Sgt A. Koster'" (best man) Sgt P.A.Niermeijer * Sgt P. Raveneau ,'Sgt J. Veenstra .', Sgt P.R. Sins '" Sgt E. Hogenhout '" Sgt R.P.G. Smits Sgt M.L. Ottenhof '" Sgt eh.p.M. Bakhuizen '" Sgt M.L. Koersma :;: Sgt J.E. Wiggers ::' Sgl R.P.G. Anker >I' Sgt (e) M.S.C.H. Schonewille " Sgt p, van Kampen ~, Sgt R.P.M. Mensink * Sgt J.G.B. Steenge '" Sgt A. Jansen Sgt M.D. Lapocl ,~ Sgt (e) C. Van KleefT Sgt LF.H. Adriaansen ,'. KLu. Kpl L. Thalen
Zandloper
Interview
Sjaak de Vries was zijn tijd vooruit
I
door aoo Rob lal1sen
W a a r zijn ze gebleven' is een serie artikelen over eollega's, die de dienst kort geleden ofin het verre verleden hebben verlaten. Wat deden ze in het verleden en wat doen ze nu? In de vorige Zandloper was de beurt aan Frits Oldenburger met het artikel Panta Rhei. De volgende in de rij is aoo b.d. Sjaak de Vries. Hij was jarenlang C-LO/Sportgroep op de Kromhoutkazerne in Utrecht. De nu 61-jarige Sjaak de Vries was zijn tijd vooruit, want zo'n vijftien jaar geleden maakte hij al gebruik van de computer als hulpmiddel op zijn LOlSportgroep. Niet iedereen zag daar het nut van in, zodat Sjaak de wind vaak tegen had. Eigenzinnig als hij was, zette hij door en ontwikkelde een programma, dat gerust de voorloper van GOAL genoemd kan worden. Sjaak is inmiddels ruim zes jaar de dienst uit, maar zit nog steeds in de computers.
L!.!J
Het eerste wat opvalt als ik Sjaak de Vries na jaren weer ontmoet, is dat hij er goed uitziet. Bijna jonger, maar dat komt waarschijnlijk omdat zijn baard er af is. Ook oogt hij erg ontspannen en is nog steeds geïnteresseerd is in het wel en wee van de LO/Sportorganisatie. Toch verliep het einde van zijn carrière in de LO/Sport niet zoals hij had verwacht. Sjaak vocht zelfs een overplaatsing aan tot aan de Hoge Raad en kreeg daar een immateriële schadevergoeding voor. Toch was hij meteen in voor een interview met de
Veel veranderd is Sjaok de Vries niet.
7
Zandloper, dat plaatsvond op de Bernhardkazerne in Amersfoort, uitgerekend de kazerne waar hij ruim veertig jaar geleden in dienst kwam.
Dienstplichtig Sjaak de Vlies was van lichting 56-6. "Ik kwam als dienstplichtig huzaar op hier in Amersfoort en werd uitverkoren om naar de SMLO in Hooghalen te gaan. Als dienstplichtig LO/Sportinstructeur zat ik in de Van Essenkazerne in Ede, nu onderdeel van de Mauritskazerne. Na mijn dienstplîcht ben ik een jaar uit dienst geweest en werkte bij DMV I van de Luchtmacht. Ik ben teruggekomen in dienst omdat ik weer de sport in wilde. Dat betekende dat ik weer helemaal van voren af aan moest beginnen. Deze keer kwam ik op in Ossendrecht als tijdelijk wachtmeester. Ik werd gewoon ik het diepe gegooid bij de rekrutenopleiding. Nog geen jaar later ging ik op eigen verzoek naar Breda voor de opleiding Veldartillerie (VA), Daar scoorde ik hoog, zodat ik instructcur werd op de kaderschool V A op de Chassékazerne te Breda. In die tijd heb ik een rekest geschreven om weer naar de SMLO te mogen, De Veldmtillerie wilde me niet loslaten, hel werd steeds uitgesteld. Totdat ik een schot door mijn vinger kreeg, toen mocht ik als troost denk ik toch naar Hooghalen. Er moest icts ingedekt worden, Mijn vinger is wel een kaliber korter geworden."
Zandloper
Verzet 'Wijlen m,ü Velo, regionaalsponofficier, vroeg tijdens dc sm-cursus of ik terug wilde naar de Kromhoutkazerne om puin te ruimen. Kap Paul de Blok was toen nog rayon LO/Sportofficier. In Utrecht heb ik gezeten tot 1990, toen moest ik naar het rayonbureau, waarvan bekend was, dat het zou worden opgeheven. Ik ging onder groot verzet," zegt hij met een gemeen lachje. AmbtenarenrecilteI' Sjaak de Vries verweerde zich en die procedure liep door, toen hij de dienst al had verlaten. De Vries: "De functie van C-LO/Sportgroep op de Kromhoutkazerne zou opgewaardeerd worden tot eerste luitenant. \Vas ik blijven zitten, dan zou het man volgt functic zijn en ik zou luitenant geworden zijn. In mijn geval dus niet. Ik heb me daar tegen verweerd bij de ambtenarenrechter en werd daar in het gelijk gestcld. Ik had nooit verplaatst mogen worden. omdat ik een brief had, dat ik in de laatste jaren van mijn diensttijd niet meer verplaatst zou worden. Uiteindelijk is daar uit komen rollen, dat de immateriële schade werd vergoed. Dat was vijfduizend gulden belasting vrij. Mijn advocaat zei hierover, dat vriend en vijand vond, dal ik schofterig was behandeld. Dus gingen we naar de Hoge Raad. maar daar werd het afgewezen. Ik had het gevraagde niet goed onderbouwd en ik kon toen geen vergelijkbare situatie aantonen. Die had ik wel, maar was nict voor mij van toepassing. Het was een overste die nog drie jaar moest dienen. Ik op dat moment van overplaatsing nog maar twee jaar. Uit rendementsoverwegingen kon ik nÎet meer bevorderd worden."
Sjaak de Vries ziet q{op de hindernÎshaan.
Geen sport Na zijn opleiding in Hooghalen kwam de Vries niet meteen in de LO/Sport terecht. "Ik moest terug naar de kaderschool, ze wilden me toch niet loslaten. Ik gaf gewoon weer de algemene lessen. Ik en ook dus de LO/Sportorganisatie waren het daar niclmee eens. Dit duurde een tijdje, maar ik kwam toch bij de sport uit op de Chassékazerne en niet veel later op de Trip van Zoudtlandkazerne. Gebleven ben ik daar tOl juni 1969, toen werd ik overgeplaatst naar de Kromhoutkazerne in Utrecht bij de aoo Roei van de Weerd. Later werd ik als wmr I hoofd van deze LO/Sportgroep." Witte raaf Sjaak de Vries noemt zich witte raar van de LO/Sport. De Vries: "Toen ik naar de slll-cursus Illoest, was er een soon lest." Na lang nadenken weet hij het zich weer te herinneren. "Aan de hand van die test werd de rangvolgorde mede bepaald. Het was de eerste keer, dat ze dit systeem toepasten. Vooraf een test van een week om te kijken in hoeverre dit invloed kon hebben op het plaatsen op de sportschool. Het was toen zo, dat de beste zes voor-wat betreft dc beoordeling op de sportschool kwamen. M~~j Hoedclmans heeft daar toen nog een stukje van in de 'Impuls', voorloper van de Zandloper, geschreven. Hij vertelde daarÎn dat één van de kandidaten als eerste geslaagd was, maar op de achtste plaats bij de beoordelingen stond. Hij noemde geen naam, maar ze vertelden dat ik het was. Toen konden ze nÎets anders doen, dan mij toevoegen, In plaats van zes gingen er bij onze lichting zeven naar de cursus."
8
Computer In het ontwikkelen van ecn computerprogramma, dat goed bruikbaar was op de LO/Sportgroep, zag De Vries al snel brood. "Nou, ik zag dat er computers gebruikt werden en kreeg het idee, dat daar binnen de sport ook wel iets mee te doen was. Alleen ik wist niet waL Dus ben ik naar de Welzijnszorg (WZZ) gegaan, die hadden een cursusje. Daar heb ik ticn Icssen gevolgd bij Hans Kraaykamp. maar eigenlijk had ik er niet zo'n zin in. Hij zag het trouwens de eerste vier or vijf lessen ook niet zo met mij zitten. Maar tocn begon ik te ontdekkcn, wat je er wel mee kon doen, toen kon hij me niet meer bijhouden. Hij moest mijn vragen bewaren tot de volgende keer. want die moest hij eerst thuis bestuderen. " Vormen van bewegen De leergangontwikkeling deed de rest. ''In de leergangontwikcling toentertijd ging het om dc vormen van bewegen. die heb ik toen geïntroduceerd. Alleen maj Kemps was cr toen op tegen, moest het waarschijnlijk van maj Kuitems. de regionaal, op één of andere manier tegenhouden. Maj Kcmps hcb ik uiteindelijk overtuigd. dat het toch een goed systeem was. Later is het door de LO/Sportorganisatie ingevoerd. Dat had ik namelijk nodig voor de computer om kwaliteitsbewaking te doen. " Plannen Zijn eerste computer was een Aquarius. "Een Aquarius 1,6 Kb
Zandloper geheugen," om precies te zijn, verduidelijkt hij. " Later werd dat een Commodore 64. Daar kon ik twee maanden vooruit mee plannen. De computer zocht dag, uur, klas, Ïnstructîeaanwijzing, accommodatie en kon ook nog de specialist er bij zetten. De computer plande de hele dag en dat voor twee maanden lang. Dan veranderden de klassen, maar om dat op te vangen, had ik ook al een programma ontwikkeld."
van collega's, die ik om mij heen had, ieder met zijn kwaliteiten. Samen hebben wij de organisatie van het sportbureau zo opgezet, dat de taken duidelijk verdeeld waren en ik zo mijn handen vrij had om voornoemde ontwikkelingen te realiseren. Zonder uitzondering heeft ieder meegewerkt om het sportbureau optimaal te laten functioneren en de ont ~ wikkelingen in de praktijk te toetsen. "
Rapportage De twee maandelijkse rapportage gekoppeld aan kwaliteitsbewaking deed de computer ook. Mijn instructeurs voerden de klassensterkte in, hoeveel leerlingen er aanwezig waren, de vormen van bewegen en gaven een cijfer voor de kwaliteit. Dat waren er maar drie, meer kon niet. Het was minder dan verwacht, de verwachting en meer dan verwacht. Daaraan gekoppeld zat ook nog een testvergelijking AMO/AKO/MLV, Zo kon ik de kwaliteit inschatten of ze die proeven konden afleggen. Bovendien was er het voordeel, dat ik bijvoorbeeld kon zien of het springen beheerst werd. Was dat zo, dat kon die vorm van bewegen genegeerd worden en een andere vorm gekozen worden. Dit systeem was al in een vrij gevorderd stadium. Een nadeel was, dat ik veel weerstand kreeg, zodoende verliep het proces traag. Ik had al veel verder kunnen zijn. Alleen mijn commandanten konden in die tijd niet vooruitzien Alleen overste Jonckheere zag het zitten en stuurde iemand van het OeLO om te kijken en ook wijlen kol Van de Kieft C-OCTD zag het nut er van in. Hij wilde bij mij een echte computer neerzetten. Trouwens ook voor de materiaalregistratie en de organisatie van sportdagen had ik een programma. Uiteindelijk is er na mij geen gebruik meer van gemaakt."
Extreme sporter Naast de computerfreak was Sjaak de Vries een extreme sporter. "Ik was wel een theorîeman, maar deed veel aan sport. Militair kampioen van Zuid-Nederland judo alle categorieën ben ik geweest. Ook oriënteerde ik veel en werd tweede op het NMK boven de 35 jaar. Verder liep ik veel crossen en halve marathons en deed regelmatig mee aan de ZMV proeven, Ik vond, dat ik een voorbeeldfunctie had en ben daarom gaan hardlopen, maar judo was mijn sport Daarnaast gaf ik ook nog yoga-lessen, waar ik verschillende diploma's voor heb gehaald.
Collega's "Dat ik dit alles heb ik kunnen doen is dankzij de kanjers
Buurthuis Na mijn diensttijd gaf ik yoga en judo lessen in het buurthuis bij mij in IJsselstein, Met judoles moest ik stoppen, omdat mijn knieën kapot gingen. In een zwart gat ben ik zeker niet gevallen. Ik doe veel vrijwilligerswerk voor onder andere de Stichting Welzijn Ouderen. Ik zorg er voor dat in het buurthuis de computers blijven draaien. Mijn eerste gang' s morgens is dan ook daar naar toe om te kijken of alles nog werkt. Verder bouw ik nog wel eens een computer voor mijn kinderen of kennissen en snuffel graag op rommelmarkten. Fit ben ik zeker nog, maar geef alleen nog yoga en ademtraing. Het hoeft niet meer zo. Je lichaam functioneert door de gratie van het gebruik er van, dat is het uitgangspunt," besluit Sj aak de Vries filosofisch.
Ook zijn LO/Sportinstructeurs moetelI aan een cursus ademtrainÎng geloven.
9
Zandloper
Uitzending
Adventure LO/Sportinstructeur Op Cyprus
I
door sgt ! Jan Joosen, LO/Sportgroep Oranjekazerne te Schaarsbergen
I
VI
"nal' juni 1998 maakt Nederland deel uit van de VN vredesmacht op Cyprus (UNHCYP). Op verzoek van de Engelse regering levert Nederland een compagnie aan deze vredesmacht, die tot taak heeft een bufferzone te handhaven tussen het Turks- en GrieksCypriotische delen van het eiland. Sgt I Jan Joosen maakt als eerste LO/Sportinstructeur deel uit van deze vredesmacht. In ons Kerstnummer (nummer 10-1998) vertelde hij zijn eerste ervaringen. Hieronder volgt zijn tweede bijdrage.
Ik heb al een OTAS verzoek ingediend, waar alle rangen in terugkomen, want uit alle berichten die ik ontvang wil iedereen mij komen aflossen. Om al degene niet teleur te stellen, zal ik hierbij wat gegevens en wat tips geven. die bij ieders voorbereiding nut kunnen hebben.
Mooi land Cyprus zelf is een mooi eiland, waar alle sportactiviteiten mogelîjk zjjn. De temperatuur is de afgelopen maanden tussen de vijftien en twintig graden geweest en wordt nu alleen nog maar hoger. Ondanks deze fantastische vakantievoorwaarden moet er wel gewerkt worden (tip). Bergsport Aan de vooravond van de eerste cursusdag arriveert dc groep. Hier wordt gelijk de groep verdeeld onder de instructeurs. Dit is afhankelijk van de interesse van de kerels. De
BÎg Al:
"SOllleOl1e
has to do Ît".
10
keuzemogelijkheden heb ik de vorige keer al verteld. Alle bergsportactiviteiten vallen onder mijn bezielende leiding. Omdat wij Nederlanders wel van een uitdaging houden, gaan de eerste maanden opvallend veel Nederlandse militaÎren mee de bergen in. Dit in tegenstelling tOl onze Britse collega's. Die denken bij bergsport alleen maar aan afknijpen en gevaarlijke dingcn doen. In het Trodosgebergte (hoogste punt bljna 2000 meter) heb ik een eigen 'onderkomen'. Er is daar een klein kamp, waar ik gebruik van mag maken. Het kamp beschikt over verschillende faciliteiten zoals slaap- en eetgelegenheid, fitnesshok, squashbaan, sporthal en een sauna.
Trodosgebergte De vijfdaagse cursus ziet er dan als volgt uit. Dag één is het afreizen, want het Trodosgebergte ligt twee uur rijden van onze locatie vandaan. In de middag maken wc dan een wandeltocht naar de Faldonia waterfalls. Dag twee, drie en vicr worden dan verder ingevuld met mountainbiken, een schilterende tocht. die voor alle niveaus te doen is. Ik heb namelijk ook Nepalezen leren fietsen. Klimmen en afdalen, een schitterende klimlocatie van zo'n 55 meter hoog. Datje dan maar alleen bent als instructeur, vergt veel improvisatie. Maar iedereen geniet er met volle teugen van. Er worden wat tochten gelopen met fraaie vergezichten. Dat de tochten wel eens wat langer worden, omdat ik de groep zelf kaart laat lezen, is ook voor mijzelf een mooie afwisseling. Omdat ik hier in de winterperiode zit, hebben we ook kun-
Zandloper
nen skiën. Ik heb dus ook heel veel skilessen gegeven. Nou is dat niet het eerste waar je aan denkt als je aan Cyprus denkt. Denk dus aan de voorbereiding. Je moet niet denken aan pistes, die vergelijkbaar zijn met Oostenrijk of Frankrijk, maar een ideale mogelijkheid om het aan te leren. En de meeste genieten nu al bij de gedachte, 'ik heb leren skiën op Cyprus'. Na dus vier dagen inspannende ontspanning geboden te hebben, reizen we op de avond van de vierde dag terug. Zodat de vijtäe dag aan het strand doorgebracht kan worden. LO/Sportinstructeur Door de groep na de vijfde dag over te dragen aan een collega, geeft mij de mogelijkheid om naar de compounds te gaan. Daar waar ik mijn laak als LO/Sportinstructeur uitvoer. Op elke compound is een peloton gelegerd en van dat peloton is eenderde dienst aan hel draaien, eenderde heeft uitgeslapen en gaat 's avonds de dienst weer in en eenderde heeft training, admÎnislration en stand down (TAS). Dat betekent dat zij met kleine klusjes bezig zijn, militaire zaken, op adventure training zijn of aan het verzotsen zjjn (een term van de C-Cie 1 I LMB), wat gewoon niets doen betekent. Je begrijpt dat je LO/Sport-taak dan alleen maar een adviserende en controlerende taak is. Want iedereen wil hard trainen zowel kracht als uithoudingsvermogen. Dus
Het Werk
-
I
veel controleren en adviseren tot zelfs op voedingsgebied toe. \Vant de meeste willen terugkomen als een adonis met brede schouders, harde buikspieren en een laag vetgehalte. Dus opvolgers de huidplooi meter bij de hand.
Watersportactiviteiten Op de vijfde dag vertrekt de groep met allemaal enthousiaste kerels. Dit gebeurt met het vervoer waarmee de volgende groep gebracht wordt. Dus is er geen duidelijke weekindeling, want het gaat continu door. Mijn ontspanning vind ik in het feit dat iedereen razend enthousiast wordt en in de mogelijkheid dat er in de nieuwe groep niemand naar het Trodosgebergte wil. Dan verleen ik assistentie bij de watersportactiviteiten. Dat dit de afgelopen periode nog niet veel is gebeurd, komt waarschijnlijk omdat iedereen enthousiast terugkomt van Trodos en ik daardoor steeds meer 'klanten' krijg. Zelfs de Britse collega's komen er achter dat bergsport ook leuk kan zijn. Dus opvolgers je VROB-formulieren thuis laten en genieten van het werk, waar wij met zijn allen zo goed in zijn. Want dat wij een professionele en fantastische organisatie hebben, wordt hier weer eens bevestigd.
Groeten van BIG AL* alias Jan Joosen. (* bijnaam gegeveu door de Britten)
Wist U dat door ({OO Rob lansen
Wist u dat, Karel Wylensek zijn eigen stippen al lang in zijn la bad lîggen;
er een Engelse versie uit is van de video 'Fit for Action' : sgt I JUljen BlokzijL wmr Mark Temming, sgt Maikel Vergunst en sgt I Robert Meijel' geslaagd zijn voor de cursus instructeur werken op hoogte;
de overeenkomst tussen kap Jan Maree en de brug bij RiIland- Bath sinds de MTB-toertocht op de themadag van het Kenniscentrum een 'open kruis' is: ot,
*
er mooi weer besteld is voor de commando-overdracht op donderdag 27 mei: LO/Sportinstructeurs van de LO/Sportgroep Oranjekazerne sportlcssen gaan geven aan vluchtelingen uit Kosovo: het lezen van een routebeschrijving te moeilijk is voor het Kenniscentrum, waardoor aoo Vincent Evers bijna met zijn hapjes en drankjes op bet verzorgingspunt lil zijn maag bleef zitten; sm William Frieling, sgl I Jacob Ensing en sgt I Leun Kluitenberg op uitzending gaan naar Bosnië, SFPR-6;
*
aoo Vincent Evers voor het Kenniscentmm een diner bij 'candlelight' regelde op de legerplaats Harskamp, dat zij weerga niet kende;
11
het 000 heeft besloten de informatie over hun rol in de evaluatie van de LO/Sportorganisatie aan een iedcr op buisadres toe te zenden: sinds eind april een 150 Kos(waren in de Pontonierskazerne onderdak hebben gevonden; vlak bij de Pontonierskazerne vaarschool de Punt v;ln het KeT ligt; je ze daar binnenkort ziet 'koso'-varen.
Wist II dat is een nie!,we rubriek, die valt of staal met de inbreng van onze lezers. Heeft u ecn bijdrage, dan graag faxen naar aoo Roh J anscn, 033-4607233.
Zandloper
Uitgezonden personeel Uitgezonden personeel
I
Mr Stas Szamrowics (buddy lkol Peter Rommelse) rnr47 08 31456 NLDetECMM NAPO 45,3509 VP Utrecht sm William Frieling (buddy kap Ruud Dominicus) ror 59 09 22 667 12 (NL) Mechbat RVB, SVO LOfS NAPO 80, 3509 VB Utrecht
sgt 1 Jacob Ensing (buddy sgt M, Harmsen) mr 64 02 Ol 043 12 (NL) Mechbat RVB, C-team LOfS NAPO 80, 3509 VB Utrecht sgt Leon Kluitenberg (buddy sgt I Wessel) mr 69 0614319 12 (NL) Mechbat RVB, C-team LOfS NAPO 80, 3509 VB Utrecht
COLOFON De Zandloper is een uitgave van en voor de LO/Sport-organisatie KL
sgt I Jan Joosen (buddy elnt Ruud Dominicus) mr 62 10 11 204 1 (NL) VN CIE UNFICYP NAPO JO, 3509 VP Utrecht
Redactie(raadl Hoofd-/eindrcdactcur: Redacteur:
Laat eens iets van je horen!
noo R. lansen (*06-500-7484)
kap J. van der Kuaden (*06-500-7244) kap W. Hoogendool1l (*06-549-4625) sm M. Beeker (*06-564-2709) sm R. Hesterman (*06-500-7451) sgt I J. Welling (*06-532-8163) drs. B. van der Doelen - TGTF (*06-557-6419)
Redact ie-Kopi jadres:
LOJSportorganisatie KL Redactie Zandloper Bernhardkazeme
MPC53B Postbus 3003 3800 DA Amersfoort Tel.: PTT: 033-4607484 MDTN: *06-500-7484
I
Kopijfbricven volgende uitgave dienen uiterlijk 25 mei 1999 bij het kopijadres te zijn. Pre-press:
Casparie Emmen Casparie Emmen
De inhoud van dit blad weerspiegelt niet noodzakelijk de mening van C-LO/Sportorganisatie. De redactie behoudt zÎch het recht voor ingediende kopij niet of gedeeltelijk te plaatsen. De inhoud van ingezonden brieven en artikelen blijft voor rekening van de schrijver. Artikelen uit dit blad mogen worden overgenomen mits de bron wordt vermeld.
/2
