december 2005 Familiedagen Van Ede naar Deventer

december 2005

• Familiedagen • Van Ede naar Deventer • Bosnische kinderen 2006

Ter info Europa Kinderhulp is een landelijke stichting met ruim driehonderd vrijwilligers. Het doel van de stichting is een kind een veilige en betrouwbare te haven bieden, waarbinnen het goede ervaringen kan opdoen. En waarop het later terug kan vallen. Het betreft kinderen uit achterstandsituaties, vaak met een kwetsbaar verleden. De selectie van deze kinderen gebeurt door binnen en buitenlandse partner organisaties van Europa Kinderhulp. Jaarlijks worden er 2000 kinderen bij vakantiegezinnen in Nederland ondergebracht. Deze gezinnen worden zorgvuldig geselecteerd. Alle kosten komen voor rekening van Europa Kinderhulp. De stichting is financieel volledig afhankelijk van sponsoring en donaties.

Van de redactie: Hallo lezers, deze editie staat weer boordevol met ervaringen van u. De afgelopen zomer heeft u dan ook weer heel wat herinneringen gebracht. Daarnaast zijn om uw geheugen wat op te frissen foto’s geplaatst van de verschillende activiteiten van het afgelopen seizoen. Zo besteden we aandacht aan een tweetal succesvolle familiedagen. Deze dagen waren een bijzonder zinvolle ervaring waar de kinderen thuis lang plezier aan beleven. Bovendien schonk de regionale pers veel aandacht aan deze dagen. Ella Broere verhaalt herinneringen aan EKH en de brief van Ines geeft maar weer eens aan dat de doelstelling van Europa Kinderhulp en het enthousiasme van vakantieouders nog steeds veel waarde heeft voor de kinderen maar ook voor ouders van onze vakantiekinderen. De redactie van op verhaal wenst u allen fijne feestdagen en vooral een gezond 2006.

In 2005 hebben meer dan 2000 kinderen weer een super vakantie gehad U heeft vast bijzondere herinneringen aan de afgelopen zomer. De kinderen ook, dat weet ik zeker. Sommige kinderen hebben fotoalbums meegekregen als een blijvende herinnering aan een fijne vakantie. Anderen hebben wat extra warme kleding in hun koffer en allemaal hebben ze nieuwe dingen gezien en gedaan. Ze hebben, in hun ogen, aparte gerechten geproefd en dingen gesnoept die ze niet kenden. Ik zie nog dat meisje in het vliegtuig die haar doosje met hagelslag in haar glas water gooide. En die stoere jongen die dapper de boter zo op at en niet bedacht dat hij het op zijn broodje moest smeren. Bij u thuis hebben ze gefietst, gezwommen, uitgebreid gespeeld en daar hebben ze vele verhalen over. Die nemen ze mee naar huis. Ze koesteren al die mooie momenten. Dit alles heeft u weer mogelijk gemaakt. Dank u wel daarvoor namens alle kinderen.

Het Algemeen Bestuur was bijna op volle sterkte, maar helaas heeft Ger Hoven afscheid van ons genomen als bestuurslid fondsenwerving en zoeken wij een bestuurslid met de Portefeuille Medewerkerzorg. Wij zijn dus aan het zoeken naar nieuwe Bestuursleden. De vacatures met functieomschrijvingen staan ook in deze Op Verhaal vermeld. Ik nodig u uit om eens na te denken of deze functies iets voor u zijn of dat u misschien mensen kent die graag ons op deze manier willen ondersteunen. Voor 2006 wens ik u een fijn, gezond en fantastisch jaar toe en voor EKH hoop ik dat wij en de kinderen weer op u mogen rekenen.

Betsie van Aller-Meijer Sinds de laatste Op Verhaal is er binnen EKH weer veel gebeurd.

Algemeen Voorzitter

Harry Jonkman 3

Onderstaande tekst is een samenvatting van een artikel uit Reformatorisch Dagblad

Achterstandstiener Sahra: Logeren in Nederland is leuker dan wonen in Frankrijk Tussen de bouwhekken voor de aftandse arbeiderswoning vermaakt Brandon Guillou zich met zijn voetbal. Moeder Christelle Guillou, gekleed in een zwart hemdje, veegt papier van het stoepje. ”Even de badge opdoen”, zegt Ton Boschloo in de auto. Zij en Inge Ebbinghuijsen spelden hun kaart van Europa Kinderhulp op en benaderen de vrouw vriendelijk. Natuurlijk mag het bezoek binnenkomen. ”Deze mensen leven nog in de vorige eeuw.” gaan voor het eerst in hun leven op vakantie. Ze zijn door de maatschappelijkwerkinstelling Secours Populaire geselecteerd om via Europa Kinderhulp drie weken in Nederland te logeren. De kinderen worden bij drie verschillende gezinnen ondergebracht. Ton Boschloo ontfermt zich de komende weken over Magdalene. De kinderen hebben zin in hun vakantie. De ogen van Brenda en Magdalene schitteren. Zij zullen de volgende dag de vakantie van hun leven beginnen. ”Brandon moet zijn bril ophouden”, waarschuwt Christelle Guillou. Tijdens het praten speelt moeder Guillou met een halfvergane wedstrijdbeker uit 1984. Rondom liggen stapels kleren, voorbereiding voor de vakantie of plaatsgebrek? Haar rechterarm vertoont een neptatoeage én een paar donkerblauwe plekken. De enkele voortanden van de nog maar 34-jarige staan schots en scheef. Als Brenda zich bukt, vertonen zich rode wondjes op haar rug. Regiocoördinatoren van Europa Kinderhulp bezoeken vandaag de Franse grensplaats Armentières. Daar bestrijden twee straatbendes elkaar op leven en dood. Juist uit deze plaats komen veel kinderen die drie weken opgelucht kunnen ademhalen in normale Nederlandse gezinnen.

De armoe straalt ervan af in de wijk van de Noord-Franse industriestad Roubaix waar de Guillou’s wonen: rijen trieste arbeiderswoningen uit het begin van de vorige eeuw, elk niet breder dan 3 meter. Het afbraakpand naast de Guillou’s is al onbewoonbaar verklaard. De entree is een rommelhok van 3 bij 4 meter. Daarachter staan twee aanbouwtjes met platte daken die voor woonkamer en keuken dienen. Een gat in het dak, provisorisch afgedekt met doorzichtige golfplaten, geeft natuurlicht aan de kamer. In de keuken staat een bruine koelkast uit de jaren ’70. Het weinige behang is gescheurd of gekruld. Overal hangen schots en scheef foto’s van de kinderen. Op de bank zitten Brandons zus Magdalene (8) en halfzus Brenda (10). Ook deze dag van hun tien weken lange zomervakantie brengen zij door voor hét vermaaksmiddel van de arme Franse jeugd: de tv. Halfbroer Ibrahim (13) zit boven. Fransen houden er niet van dat hun kinderen op straat spelen; ze vrezen de criminaliteit. Tussen de schaarse en kale meubeltjes scharrelt de 3-jarige Melinda. Christelle Guillou plukt een paar maanden oude baby uit de wandelwagen. Ze is beleefd. ”Excusez moi”, zegt ze als ze met de baby wil passeren. Brenda, Magdalene en de 6-jarige Brandon 4

(350 euro, in natura) en 50 euro afbetaling Net huis van de wasmachine van af. Netto houdt ze Het volgende bezoek wordt gebracht aan de 587 euro over. Dat is te weinig. De tweemaan29-jarige Peggy Bailikçi-Courtay in Croix, een voorstadje van Roubaix. In sobere bewoordin- delijkse aanslag voor gas, water en elektra à 325 euro is onbetaald. gen vertelt Ton Dany komt binnen met Boschloo het verhaal Later kreeg Peggy Sahra zijn vogelhuisje. Trots van Peggy. Zij werd op (nu 10) van de man met laat hij zijn werkstuk 16-jarige leeftijd zwanger van Dany (inmidwie ze toen was getrouwd. van de ambachtsdels 12). Vanwege de zien. ”En, heb Na de scheiding hertrouw- school schande beviel ze in je zin in de vakantie?” de ze met de Turk Bailikçi, vraagt Boschloo, die een ziekenhuis in het Sahra op schoot trekt. Zuid-Franse Nice. De maar die bleek in zijn Het meisje lacht verlevader was onbekend, thuisland ook een vrouw gen. ”Het is beter dan maar een vriend nam en kinderen te hebben. hier te wonen.” Ook het vaderschap op Dany heeft er zin in. zich. Omdat Peggy niet in bigamie wilde leven, ein- ”Lekker paardrijden.” ”Dany, schoenen uit als je naar boven gaat”, corrigeert zijn moeder digde ook dit huwelijk. ”Peggy vecht voor tijdens het gesprek. ”Peggy redt zich wel”, haar kinderen”, stelt Boschloo. ”Vorig jaar zegt Boschloo na afloop. ”Ze wil graag werwoonde ze in eenzelfde soort woning als de ken, maar kan tot nu toe alleen in de horeca familie Guillou, nu zegt ze in een net huis te aan de slag. Nu gaat ze in september een leven. Dat gaan we bekijken.” Oma doet cursus doen. Ze ontzegt zich veel. Zo heeft open. Sahra kijkt tv en Dany is bezig met z’n vogelhuisje. Het ís inderdaad een keurig huis. ze vorig jaar bij de sociale dienst om voedselAlleen de kapotte muur achter de kooi van de bonnen gebedeld om haar kinderen wat zakgeld mee te geven met de vakantie. chinchilla is nog niet gerepareerd, tot ergernis van Peggy. De tweedehands meubels zien Ook nu wil ze dat doen, ondanks dat de eigen bijdrage voor de vakantie van de kindeer netjes uit. De tv gaat uit, oma schenkt ren in één klap van haar rekening is afgedrinken in. Peggy geeft inzage in haar financiën. Ze moet schreven.” rondkomen van 942 euro per maand, waarvan 115 euro kinderbijslag. Daar gaat de huur Gijsbert Wolvers – Reformatorisch Dagblad

Brief uit Kampen Hallo Op Verhaal, Wij hebben Josif bij ons thuis op vakantie gehad. Hij kwam uit de Oekraïne. Het was een lief mannetje en hij voelde zich echt thuis bij ons op de boerderij. Hij noemde onze ouders al snel papa en mama. Drie weken later kregen we Ansilo op bezoek, hij woont in Duitsland en was voor de tweede keer met Europa Kinderhulp in Nederland. Ansilo ging

graag mee naar de kerk en voorlezen uit de bijbel vond hij prachtig! En fietsen op ’zijn Farad’ was voor hem het einde! We vinden het fijn om ons in te zetten voor deze kinderen, deze kinderen zijn zo speciaal! En ze dragen ons een heel warm hart toe! Groet, Joukeline van der Horst, Kampen 5

Donaties Sandra Troost en Lucy Claessen gingen naar Odijk om daar een donatie voor Europa Kinderhulp in ontvangst te nemen van de serviceclub Ladies Circle. Hier volgt het verslag van de dames.

De familiedag in de regio Zuid Holland had dit jaar het thema circus. De kinderen konden in het zalen complex van de Rotterdamse deelgemeente Krooswijk circus acts leren zoals, fietsen op een éénwieler, jongleren, koordansen en zelfs buikdansen. Natuurlijk ontbrak het springkussen niet en ter lering en vermaak waren er grote schaaken damborden. En niet te vergeten, er kon onder begeleiding van badmeesters worden gezwommen. Hoogtepunt van de dag was de grote voorstelling van het geleerde voor de bijna negenhonderd aanwezigen. Het was een goed georganiseerde en fantastische familiedag.

6

Eindelijk was het dan zover, schrijft Lucy; Ladies Circle, een serviceclub uit Utrecht en Het Gooi had ons uitgenodigd. Zij hebben ieder jaar een speciaal onderwerp in hun programma waarbij dan een goed doel wordt gezocht. Vorig jaar had een van onze vakantieouders Europa Kinderhulp aan Ladies Circle voorgedragen en dat spint garen want nu was de regio Utrecht de gelukkige. Na een PowerPoint presentatie over Europa Kinderhulp en een praatje met vragenuurtje over wat de stichting allemaal doet voor de kinderen was het eindelijk zo ver. De voorzitster mocht ons een cheque overhandigen

De EKH dames nemen de cheque met vreugde in ontvangst

met het geweldige bedrag van € 4709,76. Wij stonden perplex. Wat een bedrag! Wij hebben de ’Ladies’ laten weten dat het bedrag geheel ten goede gaat komen aan de kinderen. Na de kinderreizen gaan wij Ladies Circle vertellen wat er met het geld is gedaan. Ladies Circle, ontzettend bedankt. Het is geweldig! Lucy Claessen en Sandra Troost

Herfstvakantie op Ameland De Stichting Ameland Helpt Kinderen (AHK) heeft in april 2004 het initiatief genomen tot samenwerking met Europa Kinderhulp. De regio Friesland heeft het afgelopen jaar de samenwerking verder vormgegeven door een korte vakantie op Ameland te organiseren voor kinderen van het Leger des Heils, Jeugdzorg & Reclassering uit Groningen. AHK bestaat sinds 1996 en haalde om de twee jaar ca. 20 kinderen uit Rusland. Deze kinderen logeerden vier weken bij vakantiegezinnen en kregen van maandag tot en met vrijdag een dagprogramma van 10.00 tot 16.00 uur. Naast de gastgezinnen waren ongeveer 15 à 20 vrijwilligers beschikbaar voor het dagprogramma. Gemeente Ameland geeft AHK subsidie, bedrijfsleven en bewoners sponsoren bovendien ook. Gezien de betrokkenheid bij het toerisme is het voor de meeste eilanders onmogelijk om in de zomervakantie gastkinderen aandacht te geven. Daarom werd er gekozen voor de herfstvakantie. De opzet van gastgezinnen en een beperkt dagprogramma is tijdens deze vakantie hetzelfde als met de Russische kinderen.

Uiteindelijk hebben drie vakantiegezinnen in totaal vijf kinderen een leuke vakantie bezorgd. Het was niet een heel groot project, maar wel een leuke start om eens met dergelijke projecten te starten. De bootkosten zijn betaald door Stichting Ameland Helpt Kinderen. De kinderen mochten daarnaast gratis met de bus. Ook kregen de kinderen een gratis fiets tot hun beschikking. Het activiteiten programma werd gesponsord door het bedrijfsleven of betaald door Stichting Ameland Helpt Kinderen. De kinderen zijn op robbentocht geweest, hebben gezwommen en hebben de vuurtoren beklommen en daarna met elkaar pannenkoeken gegeten. Ondanks de kleinschaligheid kijken alle betrokkenen positief terug op dit project. 7

Tony & Leroy uit Berlijn Op 11 juli staan wij te wachten op de trein met kinderen die hier een vakantie mogen hebben bij verschillende gastgezinnen. Wij hebben voor twee jongentjes gekozen, zodat ze met elkaar kunnen praten en spelen. Hoe het zal gaan is afwachten maar ik heb goede hoop. Als de trein toeterend binnenkomt, krijg ik kippenvel. Al die kinderen die zo lang in die trein hebben gezeten. Ik vind het heel wat voor ze. De kinderen worden op alfabet opgeroepen. En toen waren wij aan de beurt. Daar waren ze dan: Tony en Leroy van respectievelijk negen en elf jaar.

Het einde van de vakantie komt in zicht.

We gaan snel naar huis. Eerst wat bijkomen en eten. Tony zou een slechte eter zijn, nou daar was niets van te merken! Na het eten gaan ze het huis verkennen, op de trampoline en spelen met hun bestuurbare auto die ik voor ze op bed heb gelegd. De eerste avond laat naar bed, maar dat is logisch met zoveel nieuwe indrukken. Om 22.00 uur naar bed en geslapen tot 10 uur morgens. Een goed ontbijt en de vakantie kan beginnen!

Leroy ons grote dikkerdje springt nog elke dag op de trampoline en is behoorlijk afgevallen. Tony eet geweldig goed en is juist aangekomen. Een paar dagen voor het naar huis gaan begon hij opeens minder te eten. Spannend om terug te gaan? Ik denk het wel. De dag van vertrek had dubbele gevoelens: eigenlijk wel leuk om je familie weer te zien, maar ze wilden toch ook niet weg. Op het station waren Tony en ik erg stil. Leroy zag zijn zusje terug die in Schagen had gezeten en ze kletsten behoorlijk druk bij. Hij had het grootste woord, en er ontstond weer die jongen die thuis de vader is. Toen ze in de trein zaten, was het steeds nog even de handen uit het raam steken en moesten ze mij nog even voelen. Zullen ze thuis ook ingestopt worden als ze in bed liggen? Zal er dan ook nog even met ze gepraat worden? Ik moet het van mij af zetten en los laten. Ze hebben een heerlijke vakantie gehad en ik vond het heel gezellig samen. Dat alles zo goed en ontspannen is gegaan, daar ben ik heel erg blij mee.

Het is geweldig om te zien hoe twee totaal verschillende kinderen zo leuk met elkaar om gaan. Leroy leert fietsen, met vallen en opstaan. Ze eten als dijkers. Tony zie je groeien, een lief jongentje, ondergesneeuwd en heeft nu rust en plezier nodig. Hij wil nog lang niet naar huis, zegt hij op dag zes. We zijn naar de ’nacht van kolhorn’ geweest, naar de vlootdagen in Den Helder en we doen spelletjes. De ruimte hier is een heerlijke vrijheid voor ze. Bovenal blijkt echter de trampoline een groot succes. De jongens mochten ook een kaart uitzoeken om naar huis te schrijven. Leroy wist niet wat hij moest schrijven en Tony schreef hem vol. Ze hebben de kaarten zelf op de bus gedaan en waren erg vrolijk. Dit deed ze heel erg goed.

Op woensdag 27 juli 2005 organiseerde de regio Gelderland een jaarlijkse familiedag. Dankzij de ondersteuning door de Koninklijke Luchtmacht werd deze dag in Gelderland een groot succes. Op het terrein van de Koninklijke Luchtmacht in Nieuw Milligen konden zo’n zeshonderd kinderen onder andere spelen, knutselen, zwemmen en schminken. Ongeveer driehonderd gastouders konden ondertussen ervaringen met elkaar uitwisselen en genieten van het kinderspel. De voorbereidingen hebben een jaar in beslag genomen. In de loop van het jaar werden de puntjes meer en meer op de ’i’ gezet. Zonder de gulle gaven van veel sponsors zou deze dag niet op deze manier georganiseerd kunnen worden. Ook de medewerkers van de regio Gelderland en extra vrijwilligers hebben ervoor gezorgd dat de dag een succes is geworden en dat gastouders en gastkinderen tevreden naar huis zijn gegaan. Kortom, ondanks het slechte weer was het toch weer een fantastische dag.

Misschien komen ze volgend jaar weer! Ik hoop nog wat van ze te horen. Annita Zeiss 8

9

Van Ede naar Deventer

Wat is daarop uw antwoord?

Als je van Ede naar Deventer loopt, dan behoor je tot een groep enthousiaste wandelaars. Rogier IJsendorn behoort tot deze groep De wandelaars.

Om te trainen voor de Nijmeegse vierdaagse besloot hij een wandeling te maken vanaf het huis van zijn schoonouders in Ede naar zijn ouders in Deventer. Het plan van Rogier was om met deze trainingsloop ook geld op te halen voor een goed doel. Vrienden, familie en collega’s werden ingeschakeld om de fervente wandelaar te sponsoren. Het plan van Rogier kreeg bijval van zijn buurman Ben Huisman. Ben, een rolstoelgebruiker bood aan om met Rogier mee te ’wandelen’, en

zorgde er voor dat hij flink gesponsord werd. Het kostte de heren heel wat krachtsinspanning om de afstand te overbruggen, maar ze hebben het gehaald. Uiteindelijk leverde de krachtsinspanning van de beide heren een bedrag op van € 1100,-. De opbrengst kwam geheel ten goede aan Europa Kinderhulp. Hartelijk dank heren. Redactie

Een vakantiekind uit Lille Abdel Nackam is 7 jaar oud en naast nog wat summiere informatie weten we niet veel meer over ons vakantiekind. Alleen ik spreek en versta wat Frans. Onze drie kinderen heten hem met een open houding en kinderlijke nieuwsgierigheid van harte welkom op ons melkveebedrijf. Ons werk eist dagelijkse inzet en aandacht; af en toe echter is er tijd voor een leuke afwisseling of uitje. Stro verschonen bij de kalfjes bijvoorbeeld of ritjes maken met de tractor. Of een tripje naar de ’grote’ stad Eindhoven. Lopend door de stedelijke omgeving besef ik dat we Abdel al iets compleet anders hebben laten ervaren dan wat hij thuis gewend is. Vaak horen we ”Et ou?” op een enthousiaste toon. Nu in de derde week vangen we Nederlandse uitingen als ’effe wachten’ op, ’dadelijk’ klinkt ook goed uit een Frans mondje! En hij durft inmiddels plagerijen aan met onze kids. ’Kaart’ is een potje kaarten en ’Aas’ een uitroep zo van, ’zie maar eens dat je mij verslaat!’.We vinden het knap dat hij zo onbevangen meegaat in alles wat we doen. Vele dingen zullen totaal onbekend zijn geweest; niettemin glimmen zijn oogjes

en nog vaker zien we een brede glimlach en fonkelende oogjes als hem iets prettig bevalt. Ik vond het feitelijk niet erg om zo weinig van hem te weten en niet vloeiend Frans met hem te kunnen spreken. Ik besef dat we ons anders misschien wel te snel aan hém zouden aanpassen. Nu draait Abdel mee in ons systeem en daarin is hij met een portie beleefdheid en aanpassingsvermogen goed geslaagd. Nog even genieten van ons vakantiekind, zaterdag is het vertrek richting thuis. Ik vraag mij af of hij die tijdsbalk in zijn hoofd heeft zitten. Eigenlijk zie of merk je niet echt aan hem of hij bepaalde gevoelens heeft met het vertrek in het vooruitzicht. We hebben dit jaar voor het eerst prettig kennis gemaakt met Europa Kinderhulp, ineens komt dat op je pad. Het is een compliment waard, een goed geoliede organisatie, jazeker! Wij hebben het als een prettige en bijzondere manier ervaren. Het past bij ons. We zetten de samenwerking graag voort. Maaike Breugel, Sterksel 10

In de rubriek ’hoe denk u er over’ werd gevraagd; welke middelen ingezet kunnen worden om twijfelende vakantieouders over de streep te trekken. Hierop wil ik graag reageren. Persoonlijk denk ik dat EKH genoeg doet om mensen te motiveren om vakantieouder te zijn. Belangrijk lijkt mij dat de ervaringen van vakantieouders die in op verhaal staan, door zoveel mogelijk mensen worden gelezen. Misschien is het een idee om het gemakkelijk te maken te reageren op een gelezen stukje. Ons verhaal In 1986 kwam bij ons voor de eerste keer een meisje uit Berlijn ’Melanie’. Zij was toen tien jaar oud, wij hadden toen zelf een dochter van één jaar. In de daarop volgende jaren waarin ons gezin zich uitbreidde met een zoon, kwam Melanie nog steeds bij ons, maar wij wilden zelf ook op vakantie. Na overleg met EKH gingen wijzelf op vakantie met de caravan en namen Melanie mee. En brachten haar zelf terug naar haar familie in Berlijn. Haar ouders waren gescheiden maar voor die gelegenheid kwamen ze toch bij elkaar. Haar vader heeft ons West Berlijn laten zien en haar moeder Oost Berlijn. Uiteindelijk is Melanie 9 keer via EKH en later nog een paar keer op eigen gelegenheid bij ons geweest. De ervaringen met Melanie had ons een goed gevoel gegeven dat we besloten om door te gaan als vakantieouder bij zowel EKH als pax kinderhulp. Via EKH hebben we nog een keer een meisje gehad uit Frankrijk en via pax kinderhulp uit andere landen, zoals Kroatië, Ierland en Armenië, deze kwamen dan met zijn tweeën, en was eenmalig omdat het om projectgroepen ging. Steeds beleefden we hier een fantastische tijd met de kinderen. Toen ons gezin zich uitbreidde tot 3 kinderen hebben we gemeend te moeten stoppen. Maar in 2005, toen onze twee oudste kinderen zelf op vakantie gingen hebben wij ons weer aangemeld als vakantieouder. Dit keer waren het Ionut en Alberto uit Roemenië alle twee een leeftijd die bij onze jongste zoon past. Met Melanie, intussen 29 jaar en moeder hebben we nog steeds contact.

Ionut, Alberto en David.

Voor veel mensen is op vakantie gaan iets om de batterij weer op te laden, onze ervaring is dat dit met vakantieouder zijn ook lukt! Het geeft ons zo’n goed gevoel dat het zeker te verglijken is met een prachtige vakantieherinnering, bovendien geef je deze kinderen iets van onvoorstelbare waarde mee. Fam E.Rus, Avenhorn

Graag uw reacties op dit verhaal naar: [email protected] vóór 15 februari 2006 11

Een overweging waard Na enkele jaren overwegen nemen we het besluit om ons in te schrijven bij EKH. Zeer vriendelijke mensen van EKH kwamen dan ook bij ons langs en wij maakten onze wens bekend, betreffende de vakantiekinderen. Want wij wilden graag twee Nederlandse meisjes tussen de 6-10 jaar. Zelf gingen we de eerst twee weken van juli nog weg en was het bij thuiskomst nog een weekje wachten op de dametjes. Na een toch wel onrustige nacht en met redelijk wat buikkrampen ging ik naar Schiedam om de ladies op te halen. Eén uit Amsterdam en één uit Hulst. Eindelijk kwam de bus uit Amsterdam. Toen pas mochten de kinderen van de bus uit Zeeland er ook uit. Hoe zouden ze er uit zien? Ja hoor, haar naam werd genoemd en daar stond onze Cynthia uit Hulst. Ze zei; Ik stond de hele tijd naar je te zwaaien maar je zag me niet? Nee, dat was lastig met die bus met donkere ramen. Toen hoorde ik helaas ook dat mijn vakantiekind uit Amsterdam niet kwam. Heel jammer, nu hadden we 1 kind voor drie weken. Dat was toch een minder leuk vooruitzicht, zowel voor mijzelf als voor Cynthia.

Als door een wonder werd ik de volgende ochtend gebeld met de vraag of ik het zag zitten er een Frans meisje bij te nemen. Het ging niet goed in haar gastgezin. Nou ik vond het prima. Op de familiedag hebben we kennisgemaakt en ze is ’s middags met ons meegegaan. Ik zou wel bladzijden vol kunnen schrijven over die periode, het was echt super geweldig. We hebben er echt met zijn allen enorm van genoten en ik raad een ieder aan die wel of geen kinderen heeft dit gewoon eens te proberen. Nu na ruim een maand ontvangen we nog steeds post van onze Franse Lucienne en msn-nen we met Cynthia. Terwijl er op de informatiedag was verteld dat wanneer de kinderen zijn vertrokken er meestal niets meer van ze wordt vernomen tot evt. het volgende jaar. Mijn conclusie is dat wij zo voor de eerste keer enorm hebben geboft met onze vakantiekinderen en gezien de reacties van onze vakantiekinderen zij met ons. Brigitte Hoogstraaten, Nieuwerkerk aan den IJssel

Een hechte band Gisteren, vrijdag, kregen we alweer een brief van Petra uit Hannover. Ze was afgelopen weekend wederom bij ons in Rotterdam. Ditmaal om haar vriend voor te stellen met wie ze nu enige tijd samenwoont. Stefan, leuke knul. We zijn erg blij voor haar, na zoveel moeilijke jaren. Ze schreef in de brief dat het ’Stefan auch sehr gefallen war’, met wel drie uitroeptekens! En, ze checkte voor de zoveelste keer of we wel echt begin september naar hen in Hannover zouden komen. Sie freut sich nämlich sehr darauf! Natuurlijk Petra, we komen. Zeventien jaar geleden waren wij een jong gezin met Jasper (zeven jaar) en Myrthe (drie jaar). We konden het

nauwelijks rooien en voor vakantie was helemaal geen ruimte. Zo ontstond de behoefte om met de beperkte middelen waarover we beschikten een ander kind, dat immers helemaal niets had, voor een vakantieperiode een leuke tijd en een fijn thuis te bieden. We meldden ons aan bij Europa Kinderhulp. Na alle noodzakelijke handelingen kregen we bericht dat bij ons een meisje, Petra 11 jaar, zou worden geplaatst. Het zou geen meegaand meisje zijn, meer een jongen die meerdere keren per dag uit een boom of van een dak zou moeten worden gehaald. Ze was al twee maal eerder in een vakantiegezin mislukt. We schrokken wel een beetje maar kon12

den ons nauwelijks voorstellen dat niet aan te kunnen. Petra bleek echter een schat van een kind. Nog niet één seconde heeft ze ooit voor problemen gezorgd. Binnen een week sprak ze Nederlands en bovenal, ze voelde zich enorm thuis. Mede daardoor hebben wij des-

tijds een aantal heerlijke zomervakanties gekend. Petra is nu achtentwintig en als ze komt, voelt het van beide kanten nog steeds zo. Europa Kinderhulp Bedankt! Familie Oudenaarden, Rotterdam

Gezellig op vakantie Beste Europa kinderhulp, ik ben Soraya en 15 jaar oud, ging al sinds mijn zevende mee met EKH. En heb het altijd heel erg naar mijn zin gehad de laatste vier jaar was ik te gast bij een familie in Heerhugowaard. Ze zijn zo aardig dat ik elk jaar wil blijven. Het is dat ik vijftien ben anders had ik nog wel een jaartje mee willen gaan met EKH.

Maar aan de andere kant vind ik het ook heel leuk voor andere kinderen omdat ze dan ook gezellig op vakantie kunnen. Groetjes Soraya, Den Haag

V A C A T U R E Wij zoeken een

Algemeen Bestuurslid Medewerkerszorg en Deskundigheidsbevordering om Europa Kinderhulp te helpen een goed medewerkersbeleid te ontwikkelen zoeken we iemand die dat op enthousiaste wijze met de hulp van twee landelijke commissies op wil pakken. Wat houdt de functie in? • Het bestuurslid M&D is lid van het Algemeen Bestuur en op landelijk niveau verantwoordelijk voor het voorbereiden, ontwikkelen, adviseren en ondersteunen van het door het Algemeen Bestuur vastgestelde doelstellingen met betrekking tot het medewerkers(vrijwilligers)- en opleidingsbeleid. • Stelt ten behoeve van de eigen portefeuille de begroting op en bewaakt deze. • Het bestuurslid is aanwezig bij de maandelijkse vergadering van het Algemeen Bestuur en participeert in algemene bestuurstaken. • Ontwikkelt en bewaakt het beleid met betrekking tot medewerkerszorg (werving en selectie van vrijwilligers, mentorschap, functiebeschrijvingen en algemeen medewerkersbeleid) • Ontwikkelt en bewaakt het beleid met betrekking tot deskundigheidsbevordering (opleiding en training). • Geeft leiding aan de Commissie Opleiding en de nog op te richten Commissie Medewerkerszorg en maakt samen met en met ondersteuning van de commissies plannen en evalueert deze achteraf. Wij zoeken iemand voor bovenstaande functie die • Energie en de motivatie heeft om tot prestaties en resultaten te komen. • Durft eigen standpunten tegenover anderen te handhaven en te verdedigen. • Mensen kan overtuigen. Voor meer informatie kunt u een e-mail sturen naar: [email protected] of bellen met 0118 - 627 974

13

Franse kinderen in de knel Gestimuleerd door de enthousiaste ervaring in Gelderland hebben de regio’s Zuid Holland en Noord Holland dit jaar ook een zwemdag georganiseerd. Bijgaand een impressie van de spetterdag in Zuid-Holland. De kinderen genoten zichtbaar van de fantastische dag met patat, ijs en een watervreesvrij diploma. Met dank aan zwembad Hoogvliet en alle medewerkers.

Nu de afgelopen maanden de vlam in de pan is geslagen in de buitenwijken van de grote Franse steden, lijken de jonge kinderen de dupe te worden van de onrusten. De leefomstandigheden van deze kinderen in de buitenwijken zijn normaal gesproken al minimaal. De laatste weken is de situatie echter nog slechter geworden. Het gaat hier om de kinderen die de afgelopen jaren hebben moeten overleven tussen straatbendes, met armoede en in te kleine appartementen. Een grote groep van deze kansarme kinderen komt de laatste jaren via Europa Kinderhulp voor de zomervakantie naar Nederland om even bij te komen. Afgelopen zomer zijn er bijvoorbeeld 150 kinderen van vier tot tien jaar uit de beruchte voorsteden van Parijs geselecteerd via Croix Rouge en met bussen naar ons land gekomen. Veel van deze kinderen komen uit gezinnen die door de gemeente wegens woninggebrek worden ondergebracht in de overvolle hotels met alle gevolgen van dien. Een aantal van deze kinderen draagt de schrik van de hotelbranden met zich mee.

14

15

Lieve vakantiegezinnen in Nederland De redactie van op verhaal kreeg een brief van een moeder uit Berlijn. Vier van haar vijf kinderen zijn via de Berlijnse uitzendorganisatie ’IBKJ’ en Europa Kinderhulp drie weken bij vakantieouders in Nederland op bezoek.

Speel mee in de Nederlandse Sponsorloterij! •

Elke week kans op een half miljoen en andere knotsgekke prijzen!

• Ik heet Ines Grzyb. Vier jaar geleden gingen mijn kinderen voor het eerst naar Nederland. Ik zorgde destijds alleen voor de kinderen, omdat mijn man in therapie was. Bij het ’Jugendamt’ zag ik een folder liggen waarin ik voor de eerste keer iets las over het gastouderprogramma. Dat kinderen bij gastouders werden ondergebracht en daarbij individuele aandacht kregen sprak mij erg aan. Ik was dan ook erg blij dat mijn kinderen aan dit programma mochten meedoen. Voor de kinderen naar Nederland vertrokken, kregen we bezoek van de Nederlandse begeleiders. Hun adviezen en informatie deed mij goed. Toen wij voor de eerste keer de kinderen naar de trein brachten was ik verbaasd te zien hoeveel kinderen aan een dergelijke reis deelnemen en daarbij overweldigd door het idee dat zoveel mensen in Nederland geheel belangeloos deze kinderen een vakantie geven.

Ik zou u dan ook uit naam van vele Berlijnse ouders willen bedanken voor uw moeite. Afgelopen jaar stierf, één dag nadat de kinderen in Nederland waren aangekomen, geheel onverwacht, mijn man. Dit verschrikkelijke bericht wilde ik mijn kinderen zelf vertellen en wilde vooral bij hun zijn. Via het IBKJ heb ik de gastgezinnen hierover geïnformeerd. Wat deze gezinnen voor mij en mijn kinderen hebben gedaan, zal ik mijn hele leven niet meer vergeten. Zij waren op de hoogte en hebben mij op alle mogelijke manieren ondersteund.

Kans op miljoenenprijzen…

Een spaarpot voor Europa kinderhulp!

Een sponsorbingolot kost € 6,50 per maand. Als u onderstaande bon instuurt, gaat de helft van elk lot rechtstreeks naar Europa Kinderhulp. Iedere maand opnieuw. In 2004 heeft dat voor Europa Kinderhulp maar liefst een bedrag van € 8000,- opgeleverd.

Stuur deze bon in een envelop naar: Sponsorbingoloterij Antwoordnummer 875 1100 VG Amsterdam Een postzegel is niet nodig.



En ik dank jullie dan ook van ganser harte.

Ines Grzyb, Berlijn

Ik weet niet of die mensen in Nederland weten wat zij voor deze kinderen betekenen. Er zijn kinderen die door deze lieve mensen ervaren dat er nog steeds hoop is dat er ook nog een ander leven is. Ik denk dan ook dat dit van onschatbare waarde is voor de kinderen.

6,50 6,50 6,50

Ik kan natuurlijk alleen voor mezelf spreken, maar ik hoop dat wat u doet ook als zodanig gewaardeerd wordt. 16

17

Ella Boere, ervaringen van een medewerker In de ’Op Verhaal’ van mei hebt u kunnen lezen wat de ervaringen van gastgezin Boere zijn geweest. Zij zijn als gastgezin in 1973 begonnen. Enkele jaren later, in 1978, werd Ella medewerker. Wij hebben beloofd dat we u op de hoogte zouden houden over haar carrière binnen Europa Kinderhulp. Wanneer ben je als medewerker begonnen? ”In 1978, we woonden toen in Beesd, werd ik medewerker, tot ± 1985. Aspirant vakantieouders bezoeken vond ik erg interessant werk. Nadat we terugkwamen van vakantie was ik plotseling tot voorzitter regio Gelderland benoemd. Ik vond dit ontzettend leuk werk en heb dat 13 jaar gedaan. Het leuke aan een dergelijke functie vind ik dat je mensen de kans kunt geven zich te ontplooien. Je kunt veel delegeren. De ene kan meer aan dan de andere en ik heb het altijd als mijn taak gezien de ontbrekende deeltjes dan aan te vullen. Door mensen eigen verantwoording te geven, maar dit wel aan te sturen, vorm je samen een team dat hecht samenwerkt en waar veel uitkomt. Met bijv. de familiedag had ik weinig bemoeienis. Er is een periode geweest waarin procedures erg strak gehanteerd werden. Gelukkig wordt daar nu soepeler mee om gesprongen. Mensen hebben behoefte aan herkenbare structuren, maar dat betekent niet dat alles in een keurslijf gedrongen moet worden. De ontwikkelingen die ik nu zie op bijvoorbeeld interregionale samenwerking vind ik erg positief. Toen enkele jaren geleden de functie van bestuurslid regio’s vacant kwam, heb ik dat opgepakt. Ook dit was een boeiende functie. Helaas moet ik erkennen dat het mij niet gelukt is, naast mijn volledige baan, optimaal te voldoen aan de eisen van die functie. Ik zou graag alle regio’s jaarlijks hebben willen bezoeken, maar helaas bleef het contact meestal op het niveau van telefonisch en mailcontact.

plaatsing van kinderhulp organisaties. Kun je daar iets meer over vertellen? ”Begin jaren 90 is er een zeer vervelende affaire geweest. Een gastgezin met minder goede bedoeling ging ’shoppen’ van de ene naar de andere organisatie. Dit gezin is veroordeeld, maar het heeft diverse organisaties aan het denken gezet. Dit was het begin van het traject waar we nu bijna mee klaar zijn, n.l. een certificering voor organisaties die kinderen bij gastgezinnen onderbrengen. Doel van dit certificaat: Externe instanties kunnen er op vertrouwen dat de gecertificeerde organisaties zorgen voor een optimaal veilige plek voor kinderen. Hierbij horen diverse procedures waaraan een organisatie moet voldoen, zoals kennismakingsgesprek en verklaring betreffende het gedrag. Ook de wijze waarop een kind de organisatie kan bereiken tijdens de vakantie is relevant. Justitie en ambassades zijn hierbij betrokken, zodat ook de buitenlandse organisaties kunnen controleren of er met een bonafide organisatie wordt samengewerkt. Op dit moment zijn ook Rusland Kinderhulp en Pax Christie nauw betrokken bij de ontwikkelingen rond die certificering. We hopen op korte termijn de procedure te hebben afgerond. Wil je de huidige medewerkers nog iets mee geven? Ik zie een positieve ontwikkeling in de organisatie van EKH. De regio overschrijdende activiteiten geven een nieuw inzicht, waar voor veel medewerkers ook weer een uitdaging vanuit kan gaan.

Je bent ook erg nauw betrokken bij de ontwikkeling van de certificering voor kindveilige

V A C A T U R E Europa Kinderhulp zoekt vrijwilligers voor de volgende twee functies.

Algemeen Coördinator Ottendorf Ottendorf is een Kinderkamp in de buurt van Hannover dat ons aangeboden wordt door de gemeente Hannover vanwege de vakanties die kinderen uit Hannover krijgen van Europa Kinderhulp. Het gaat om 12 kinderen uit Nederland (12-14 jaar) die voor twee weken naar Ottendorf gaan. Ottendorf is een heel groot vakantie dorp. Hier zijn in totaal ongeveer 800 kinderen. Het dorp is opgedeeld in verschillende gemeenschappen. Een van die gemeenschappen is voor twaalf Nederlandse kinderen en twaalf Duitse kinderen. De kinderen uit Nederland werden door jeugdzorg in Nederland geselecteerd. Er gaan in principe drie begeleiders uit Nederland mee. De periode is van 9 augustus tot 24 augustus. We zoeken een projectleider die deze kinderreis kan coördineren. Er is een plaatsvervanger voor Otterndorf met veel ervaring. Werkzaamheden zijn o.a.: • Het contact houden met de uitzendende organisatie en met de Duitse organisatie. • Zorgen dat er 12 kinderen mee gaan die aan de criteria voldoen. • Werving en selectie van drie begeleiders. • Zorgdragen voor de contacten tussen de kinderen en het thuisfront gedurende de vakantie. Bent u geïnteresseerd in deze functie stuur dan een mail naar [email protected]

Een enthousiaste voorzitter voor de landelijke werkgroep Fondsen De werkgroep fondsen is een landelijk opererende werkgroep die zich bezighoudt met het werven van nieuwe fondsen en het onderhouden van bestaande fondsen. Het is een zeer uitdagende en interessante functie waarbij u veel contacten zult onderhouden met medewerkers van Europa Kinderhulp zelf en externe relaties. De voorzitter van deze werkgroep is verantwoordelijk voor: • Rapportage aan de leden van het Algemeen Bestuur omtrent de voortgang van de fondsenwerking; • Is verantwoordelijk voor de aansturing van de regionale medewerkers Fondsen; • Geeft leiding aan de medewerkers landelijke Fondenwerkgroep; • Rapporteert jaarlijks aan de Algemeen Penningmeester omtrent de baten van de fondsenwerking van het afgelopen boekjaar en de plannen voor het nieuwe boekjaar; • Draagt zorg voor het opstellen, beheren en bewaken van de kosten van de werkgroep Fondsen en legt daarover verantwoording af aan het Algemeen Bestuur. Mensen welke interesse hebben kunnen voor meer informatie contact opnemen met Victor van de Lest via telefoonnummer 06-53710946 of e-mail: [email protected]

Ella Boere, Gorssel 18

19

Alleenstaande vakantieouder Omdat ik benieuwd ben hoeveel alleenstaande vakantieouders er zijn en omdat ik wil vertellen dat, ook al heb je geen partner, het goed te doen is om vakantieouder te zijn is dit verhaal geschreven. De zomer is weer voorbij en onze ’leenkinderen’ zijn weer naar huis. Helaas liet het weer ons wat in de steek, maar hebben we ons wel prima vermaakt. Ondanks dat ik zelf dus kinder- en partnerloos ben, heb ik drie jaar geleden toch besloten om mij op te geven als vakantieouder voor EKH. Ik had tenslotte ruimte, tijd en goede wil om een kind die het nodig heeft drie weken per jaar een ’thuis’ te geven. Of ik twijfels had, of het voor mij te doen was in mijn eentje? Ja zeker! Zijn die twijfels nu voorgoed verdwenen? Nee, zeker niet! Maar ik denk dat vakantieouder echtparen ook hun twijfels m.b.t. hun vakantiekind kennen.De bekende vragen als doe ik het wel goed, kan ik dit wel, bied ik wel genoeg of misschien zelfs te veel, enz. enz. Het verschil is alleen dat zij er samen over kunnen praten en als je alleen woont, moet je daar andere wegen voor zoeken en praat je met vrienden, familie, buren, als je er even niet meer uitkomt. En natuurlijk kun je altijd bij de coördinatoren van EKH aankloppen. Wat ik soms wel zwaar vind, is dat je aandacht continu gevraagd wordt. Doordat je alleen bent, kun je niets aan je partner vragen. Gelukkig heb ik veel vrienden en familie die af en toe komen helpen. De één komt een nachtje logeren, de ander bedenkt een dagje uit, weer een ander heeft zelf een kind in die leeftijd en heeft mijn loge een paar maal te spelen, enz. Kortom, ik woon alleen maar hoef niet alles alleen te doen!

Dan is er nog de vraag, zijn er wel kinderen die het leuk vinden om bij een alleenstaande volwassene drie weken lang te bivakkeren. Nou die zijn er dus! Even weg van alle drukte die sommigen thuis meemaken en lekker alle aandacht krijgen. Je hoeft even niet voor een plaats te vechten. Zo heeft het ook zijn positieve kanten. Het afgelopen seizoen was mijn derde vakantieouder ervaring en de afgelopen twee jaar heb ik hetzelfde jongetje op vakantie gehad. We hebben van alles gedaan, van cake bakken tot tobbedansen. Hij heeft nu alweer plannen voor volgend jaar! Van zijn moeder hoor ik dat hij veel rustiger en zelfverzekerder is geworden. Dit alles is voor mij het beste bewijs dat ik toch iets goed doe. Nu eerst maar even weer bijtanken dus om hem volgend jaar met veel plezier weer opnieuw te ontvangen. Waar ik nu benieuwd naar ben is of er meer alleenstaande vakantieouders zijn en wat hun ervaring is. Daarnaast hoop ik dat dit verhaal misschien andere alleenstaanden over de streep kan trekken. Het kan, want ook al woon je alleen, er zijn altijd anderen in de buurt. En voor sommige kinderen betekent jouw aandacht een wereld van verschil!

Afgelopen zomer zijn er voorlopig voor het laatst Roemeense kinderen via Europa Kinderhulp in Nederland op vakantie geweest. De foto’s van de aankomst blijven indrukwekkend.

Carla Meijer, Dedemsvaart

Wilt u reageren op dit schrijven? Bij voorkeur aanleveren per e-mail vóór 15 februari 2006: [email protected] 20

21

Een ontmoeting

BOSNIE PROJECT 2006

Op verhaal komen dat was wat de regionaal coördinatoren kinderreizen Berlijn wilden. En streken dan ook neer op de Wittenbergerplatz bij Noah’s.

Wellicht heeft u al eens gehoord van onze ’Dozenactie’ uit 2004. Europa Kinderhulp heeft toen zo’n 5500 dozen uitgedeeld aan kinderen uit vluchtelingenkampen, een weeshuis en een psychiatrisch ziekenhuis vlakbij Sarajevo. Op dat moment zijn de eerste contacten gelegd met diverse instanties en heeft Europa Kinderhulp beloofd de kinderen uit Bosnië niet te vergeten. Vandaar dat de keuze voor het nieuwe Bijzondere Project voor de komende drie jaar is gevallen op Bosnië. Omdat Europa Kinderhulp geen partij kiest voor één van de drie bevolkingsgroepen, worden daarom uit alle drie de bevolkingsgroepen die in Bosnië wonen kinderen geselecteerd. Er komen dus zowel Bonsniak kinderen, Bosnisch Servische kinderen als Bosnisch Kroatische kinderen.

geluk van een kind die nu als volwassene zijn weg heeft gevonden.

Collega’s uit Drenthe wisten ons te vertellen dat men daar Nederlands kon praten omdat de kelner goed Nederlands sprak. Op onze verbaasde uitroepen reageerde hij uitsluitend met een bescheiden glimlach. Iemand in onze groep opperde dat hij waarschijnlijk ooit een EKH kind was geweest. Na doorvragen bleek dit het geval te zijn. Hij was verschillende jaren op vakantie geweest in Oud-Beijerland en had nog steeds contact met zijn gastfamilie. Hij had zeer goede herinneringen aan de vakantiereizen naar Nederland. Jammer dat Olivier vanwege de drukte zo weinig tijd had om te praten. Wij merkten dat hij het geweldig vond om mensen uit de organisatie te kunnen bedienen. Als groep zaten we daar toch met een zekere trots, omdat we wisten dat we op de een af andere manier hadden bijgedragen aan een stukje

Olivier heeft niet veel verteld, maar zijn mysterieuze glimlach heeft een onuitwisbare indruk achtergelaten. Annie Kessel, Nerderweerd

22

Er worden kinderen geselecteerd uit de navolgende drie plaatsen in Bosnië: 50 kinderen uit SNAGA ZENE: De kinderen komen van een school in Mramor* met Bosniak kinderen (Moslim). 50 kinderen uit ZVORNIK: Hier hebben we contact met 2 scholen* in Republika Srpska. Hier gaan Bosnisch Servische kinderen naar school. 50 kinderen uit TRAVNIK: Op deze school* zitten voornamelijk Bosnisch Kroatische kinderen.

Srebrenica en Tuzla: In juli 1995 viel Srebrenica. Een groot aantal mannen werd afgevoerd en vermoord. De vrouwen en kinderen kwamen naar Tuzla, waar ze vaak tot op de dag van vandaag in vluchtelingenkampen wonen. Een groot aantal mannen zijn nog steeds vermist.

*) Alle scholen hebben vluchtelingenkampen in de buurt. De kinderen uit deze vluchtelingenkampen zijn leerling op de scholen.

Sarajevo: Tijdens de belegering vielen alleen in Sarajevo 10.000 doden, waaronder 1.600 kinderen. Er waren 50.000 gewonden. De gevechten in Bosnië hielden grotendeels op in september 1995 maar pas op 26 februari 1996 werd de 1395 dagen durende belegering van Sarajevo opgeheven na het NAVO bombardement op de Servische soldaten die zich in de bergen rondom de stad ophielden. Veel gezinnen zijn getraumatiseerd en er wonen tien jaar na dato nog steeds veel gezinnen met kinderen in vluchtelingenkampen, omdat hun huizen er niet meer zijn of dat daar andere mensen in zijn gaan wonen. Hele moslimdorpen worden tegenwoordig bewoond door Serviërs en v.v., daarom is het voor die mensen moeilijk om terug te keren.

De kinderen komen van maandag 17 juli tot en met vrijdag 4 augustus 2006 naar Nederland. De Koninklijke Landmacht heeft weer beloofd een vliegtuig ter beschikking te stellen.

Donaties Mocht u bovengenoemd project willen steunen, dan kan dat door een donatie te doen op gironummer 9662 van Europa Kinderhulp onder vermelding van Bosnië Project 2006. Ook is het wellicht mogelijk dat een school in Nederland een school in Bosnië adopteert of dat er sponsorlopen etc. worden georganiseerd. Uw steun is van harte welkom. 23

Op verhaal komen in Nederland Even raakt het blonde meisje, gekleed in een enkel hemdje, in paniek. ”Waar is de witte groep?” huilt ze. Liefdevol wordt ze door de Nederlandse begeleidsters verder geholpen. Ze krijgt een appeltje, een blikje cola en twee broodjes. Welkom op Stadion Paul Durot in Seclin, de verzamelplek van 200 Franse kinderen die een logeervakantie in Nederland krijgen. Om kwart over tien arriveert de eerste bus uit Dieppe, diep in Normandië. Kinderen stappen uit en krijgen een plek in de gymzaal van het stadion. Begeleidsters proberen contact met hen te krijgen. Ondertussen wordt de bagage verdeeld. De gezinnen thuis hebben geen geld voor vakanties. De Franse organisatie Secours Populaire zorgt voor de kinderen die naar Nederland vertrekken. Een reis van ongeveer vier á vijf uur volgt naar Nederland, alwaar de ongeduldige vakantiegezinnen al staan te wachten. De eerste ontmoeting is altijd weer even spannend, maar al snel kan de vakantie dan eindelijk beginnen.

Op zoek in Roemenië Afgelopen zomer vlogen mijn vriendin Ferdina en ik naar Boekarest waar we drie Roemeense kinderen wilden bezoeken, die de afgelopen twee jaar bij ons in huis geweest zijn. Wij wisten absoluut niet wat we moesten verwachten. Hoe zouden deze kinderen leven? Met het adres op zak gingen we op zoek naar Kloris. We moesten een eindje rijden en een stukje lopen maar uiteindelijk hadden we toch de goede flat gevonden. Het was fijn om de zes jarige Kloris weer terug te zien. Kloris woont samen met zijn moeder en oma in een klein flatje. Zijn moeder heeft borstkanker en hij heeft nog een grote broer van zeventien die aids heeft. De moeder van Kloris is gescheiden. Veel vrienden heeft ze niet, niemand praat met haar omdat de mensen weten dat haar zoon aids heeft. Het was erg fijn om daar te zijn. Het is moeilijk te begrijpen hoe deze mensen zich staande kunnen houden. Geen geld en geen liefde van hun naasten. Ze leven alleen nog maar van de Hoop die ze hebben.

Cornel woonde op vier. Was dit het huis waar Cornel woonde? Ik zag een verschrikkelijk rommelige tuin en een klein smoezelig huisje, ik schrok er van. Cornel liep in de tuin, ik riep hem en hij kwam meteen naar de poort. Zijn ouders kwamen ook naar buiten en vertelden ons dat we naar binnen moesten komen om wat te drinken. Als je het huisje binnen komt zie je een paar kasten en een aanrechtje. We moesten een kleine slaapkamer inlopen en op het tweepersoonsbed gaan zitten. De mensen vertelden dat ze erg blij waren ons te zien, maar schaamden zich omdat ze niets konden aanbieden. Gelukkig dat ik een tas met levensmiddelen bij me had. Dat konden deze mensen wel gebruiken. Het is onvoorstelbaar hoe snel je iemand hier in Roemenië blij kunnen maken!

Samen met onze twee vrienden, die in Roemenië wonen, gingen we op zoek naar Andreea. Toen de 13-jarige Andreea samen met haar moeder de deur van de flat open deed moesten wij alle vier binnenkomen. Mijn mond viel open van verbazing. Het appartement zag er erg mooi uit. Er stond zelfs een computer met Internet, een oven en een magnetron. We kregen een heerlijke maaltijd. Samen met Simona, de oudere zus van Andreea, hebben we gegeten. Het was erg gezellig.

Misschien weten sommige vakantieouders niet wat voor kinderen ze in huis hebben maar ik weet één ding: Zij hebben allemaal uw liefde nodig. Door die liefde geeft u een kind weer hoop om te leven! Dank u wel daarvoor!

Met veel moeite heb ik afscheid genomen van deze mensen en alle andere kinderen die wij bezocht hebben. Wij zijn iedereen die zich inzet voor Europa Kinderhulp erg dankbaar.

Margreet Heykoop, Streefkerk

Het was weer een fijne dag en ik keek alweer uit naar de volgende dag, want dan zouden we Cornel gaan bezoeken. Ik had verwacht dat Cornel het wel goed zou hebben omdat hij de enige was die ons af en toe post stuurde. Hij woont in een beetje rommelige straat maar met mooie huizen. 24

25

V A C A T U R E Op dit moment zijn wij in Limburg op zoek naar een,

PR medewerker De PR medewerker is in de provincie verantwoordelijk voor een effectieve campagne ter vergroting/verbetering van de naamsbekendheid van Europa Kinderhulp, met als doel het werven van gastouders. • U maakt deel uit van het regionale bestuur en neemt zes keer per jaar deel aan regionale vergaderingen. • U neemt deel aan de landelijke PR vergaderingen, twee keer per jaar. • U schrijft artikelen (zo mogelijk met foto’s) voor de lokale pers. • U geeft interviews voor de lokale pers en de lokale radio- en tv-netten. • U verzorgt de publiciteit rond de regionale activiteiten. • U zorgt ervoor dat ’dunne plekken’ in de regio m.b.t. het gastouderbestand d.m.v. gerichte publiciteit worden opgevuld. • U verleent desgewenst medewerking aan landelijke acties. • U ondersteunt andere vrijwilligers die een bijdrage leveren aan de pers, radio of TV. • U bent eindverantwoordelijk voor de vorm en de inhoud van alle regionale persuitingen. Graag reacties naar Wim of Annie Kessels, telefoonnummer 0495-626284 of via mail: [email protected]

Nederland (geheel Nederland)

24 juli – 11 augustus

Frankrijk AdS (UG / NH / ZH / ZE / NB / LI)

2 juli – 20 juli

Frankrijk CR (GR / FR / DR / OV / GE / ZH)

5 juli – 26 juli

Frankrijk SPF (GR / FR / DR / OV / GE / NH / ZH / NB / LI)

22 juli – 12 augustus

Duitsland Schneeber / Delitzsch (FR / GE / UG)

31 juli – 18 augustus

Engeland CTH (DR / OV / GE / ZH / ZE / NB)

24 juli – 11 augustus

Duitsland Berlijn (DR / OV / GE / UG / NH / ZH / NB / LI)

10 juli – 28 juli

Duitsland Hannover (GR / FR / DR / OV / GE / NH / ZH / ZE / NB) 24 juli – 12 augustus Duistland Oldenburg (GR / FR)

21 juli – 11 augustus

Oostenrijk (NH / OV

17 juli – 4 augustus

Oekraïne (OV)

5 juni – 28 juni

Project Bosnië

17 juli – 4 augustus

26

Bij deze Op Verhaal heeft u een acceptgiro aangetroffen. Voor ons werk zijn wij afhankelijk van uw giften en donaties, daarom vragen we u om een bijdrage. Het aankomende jaar zullen we de giften en donaties voornamelijk gebruiken om zo veel mogelijk Bosnische kinderen een leuke vakantie te geven. Dank bij voorbaat voor uw hulp.

C O L O F O N Algemeen Secretariaat: Marianne Jacobs, Postbus 8087, 4330 EB Middelburg, tel. 0118-627974, fax 0118-640465 Of e-mail: [email protected] Giro: 9662 of Bank: 54.52.10.755 t.n.v. Europa Kinderhulp te Middelburg

Regionale secretariaten:

redactie: Harry Jonkman, 078-6179486 Wilco Bontenbal, 0182-672028

Groningen: Thea van Bree, 0598-446429 Friesland: Henk-Jaap Bakker, 0511-424725 Drente: Margit Poelma, 0592-374433 Overijssel: Henk Groten Steenwelle, 0521-514760 Gelderland: Jaap Wormer, 055-3782177 Utrecht/’t Gooi: Hennie van Deun, 036-8440195 Noord-Holland: Marga Blommenstein, 0299-648319 Zuid-Holland: Nico Beekhuizen, 078-6816113 Zeeland: Marjo Vermaire, 0118-634210 Noord-Brabant: Truus van Pinxteren, 0411-678267 Limburg: Frans Urlings, 045-5421480

Kopij: Kopij voor de Op Verhaal bij voorkeur aanleveren per e-mail: [email protected] of sturen naar het Algemeen Secretariaat De redactie behoudt zich het recht voor om ingezonden stukken in te korten. Kopij en originele foto’s voor de volgende Op Verhaal inleveren voor 15 februari 2006. Vormgeving: Mirjam Drenth Druk: Oplage: 7.000 exemplaren. Op Verhaal ISSN 1380-4812 Druk: Drukkerij Bareman BV, Terneuzen 27

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

van Aankomst, we voelden spanning van de grote Bus, hij arriveerde volgens planning van ”Comment ça va?” het antwoord klonk zacht van Dress, ons 5-jarig Frans mannetje, wat een pracht! van Eten, ’t liefst met zijn handen van Frankrijk, dáár heeft hij zijn banden van Geduld, hadden we de eerste week hard nodig van Huilen, wat extra liefde was niet overbodig van Interesse, een zandbak! van Jouer, dát deed hij, met gemak van Kinderhulp, fijn dat we ’t hem konden geven van Liefde, een mens kan niet zonder in ’t leven van Muisje, zijn kleine knuffel en zeer aan gehecht van Nederland, ook in dit land hebben kinderen het slecht van Ogen en Oren, we kwamen ze soms tekort en hij gaf ze de kost van Post, ja geregeld kwam er voor hem post van ”Qu’est-ce que c’est”, dat vroeg hij vaak van Regels, zónder is ’t raak van Schommelen, niet van af te slaan van Tijd, we zijn voor hem gegaan! van Uitje, af en toe eens een dag van Vakantie, wat gezellig dat hij komen mag van Water, daar was je weg van van XXXX-jes, genoeg! Wat dacht je dan! van Ysjes, iedere dag! Hoe speel je ’t klaar van Zeeland, tot volgend jaar?!

Familie van Keulen, Middelburg

Europa Kinderhulp Postbus 8087 4330 EB Middelburg tel: 0118-627974 fax: 0118-640465 e-mail: [email protected] www.europakinderhulp.nl